ตอนที่ผมเล่นแบดกับเพื่อน

คนโสด2

ผมไม่คิดมาก่อนเลยว่าจะมาเจออะไรแบบนี้
โอเค ผมชื่อดิน เป็นนักเรียนม. ปลายที่โรงเรียนประจำแห่งหนึ่ง แต่มันก็เป็นโรงเรียนที่ค่อนข้างจะมีเงิน ทุกคนเลยมีห้องเดี่ยวเป็นของตัวเอง เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผมเจอมาตอน ม.5 ตอนนั้น โรงเรียนเพิ่งสร้างโรงยิมที่อยู่ใกล้หอเสร็จ แล้วในนั้นมันก็มีทั้งฟิตเนส สนามบาส และสนามแบดมินตัน ผมเป็นคนที่ชอบเล่นแบดมาก ๆ ก่อนที่จะย้ายมาโรงเรียนนี้ ผมไปเล่นที่สวนสาธารณะแทบทุกวันเลย พอผมไม่ได้เล่นแบดมาปีนึง แล้วจู่ ๆ ได้โอกาสกลับมาเล่นใหม่ ผมก็เล่นมันทั้งวันเลย ประตูโรงยิมเปิดตั้งแต่ 18.30 จนปิดตอน 21.00 ผมก็อยู่จนจบเลย ทีนี้ผมจึงรู้ว่ามีเพื่อนหลายคนที่ก็ชอบเล่นแบดเหมือนกัน หนึ่งในนั้นคือ เจ จะว่าไป ผมกับเจก็สนิทกันอยู่ ทั้ง ๆ ที่เราไม่ได้อยู่ห้องเดียวกัน แต่พอเราเริ่มเล่นแบดด้วยกันบ่อยขึ้น เราก็ใกล้ชิดกันมากขึ้นมาก ๆ จนผมก็ตั้งตารอที่จะเล่นแบดกับเจทุกเย็น แต่ก็น่าเสียดายมากว่าระยะหลัง ๆ การเล่นแบดเริ่มเป็นที่นิยมขึ้นในโรงเรียน ทำให้คนพากันมาเล่นมากขึ้น เลยต้องแบ่งสนามกัน ผลัดกันเล่น ผมเลยเริ่มรู้สึกว่ามันไม่ได้เล่นเยอะเหมือนตอนแรก ๆ แถมต้องเล่นกับใครก็ไม่รู้ด้วย ผมไปบ่นให้เจฟัง เจเลยเสนอให้เราสองคนแอบอยู่ในโรงยิมตอนรปภ. มาล็อกประตู จะได้มีสนามเป็นของตัวเอง และอยู่เล่นกันได้ทั้งคืน แล้วค่อยหนีไปตอนเช้าก็ได้ ไม่อยากเชื่อว่าผมจะยอมทำอะไรแบบนี้ด้วย....
กลายเป็นว่าตอนนี้เป็นเวลาสามทุ่มครึ่ง ผมอยู่ในโรงยิมกับเจ ประตูโรงยิมปิดอยู่ ไม่มีใครรู้ว่าเราอยู่กันข้างใน ผมดีใจมากที่แผนนี้สำเร็จ จะได้เล่นแบดกับเจได้นาน ๆ แต่ถึงอย่างนั้นก็ตาม ตอนที่ได้เล่นกันจริง ๆ มันก็สนุกอยู่แค่แป๊บเดียว เพราะมันไม่มีคนอื่นนอกจากเจให้คุยด้วยเลย แถมสักพักเราก็เริ่มรับมือสไตล์การเล่นของกันและกันได้ จนไม่มีลูกเล่นใหม่ ๆ ที่ท้าทายอีกต่อไป ตอนที่เรานั่งพักกัน ผมเลยบอกเจไปว่ามันไม่ค่อยสนุกแล้ว กลับมาเล่นใหม่วันหลังดีกว่า
"เจ คือตอนนี้เราเริ่มเบื่อแล้วอะ กลับหอกันเหอะ"
"มึง เดี๋ยวก่อน มาเดิมพันกันป่าว"
"ยังไงนะ"
"ตาหน้าที่เล่นอะ ใครเสียลูก ต้องถอดเสื้อผ้าชิ้นนึงออก"
ผมทำหน้าตกใจมากที่ได้ยินเรื่องนี้ แต่เจก็ยังพูดต่อไปอีก
"ก็เรามีเสื้อผ้ากันคนละ 4 ชิ้น เสื้อ กางเกง กางเกงใน ถุงเท้ารองเท้า น่าสนุกดีออก"
ผมไม่เคยคิดอยู่แล้วว่าเราต้องมาทำอะไรแบบนี้ ผมเลยพยายามจะปฏิเสธแต่เจกลับทำสายตาอ้อนวอนผมให้ผมยอมให้ได้ ในอีกแง่นึง ผมก็คิดว่ายังไงผมก็คงชนะอยู่แล้ว อย่างมากคงถอดแค่ถุงเท้ารองเท้า กับเสื้อ แถมกลับหอไป ก็ไม่มีอะไรทำอยู่ดี
"โอเค ถ้าอยากเล่นขนาดนี้ เราก็ตกลง"

เจเป็นคนเริ่มเสิร์ฟลูกแรก ในสมอง ผมยังคงวนเวียนเรื่องการเดิมพันนั้นอยู่ ผมเลยเสียสมาธิแล้วตีพลาดลูกแรกไป เจบอกให้ผมต้องถอดเสื้อผ้าออก 1 ชิ้น ผมเลยถอดเสื้อออก ผมเป็นคนที่ค่อนข้างหุ่นดีอยู่แล้วจากการเล่นแบดมาหลายปี ซึ่งเจก็รู้ดี หลังจากผมเสียลูกไป สติผมเลยกลับมา และผมยังเล่นได้ดีกว่าที่เล่นก่อนหน้านี้ด้วย แน่นอนว่าเจรับมือกับความเก่งกาจของผมไม่ได้หรอก เจเลยต้องถอดเสื้อออก ผมเพิ่งเคยเห็นตอนที่เจถอดเสื้อเป็นครั้งแรก เพราะเราอยู่คนละหอกัน เจหุ่นดีกว่าที่ผมคิดไว้มาก คือเห็นกล้ามท้องค่อนข้างชัดเจน
"ว้าว" ผมพูดออกไปโดนไม่ทันตั้งตัว
"มึงตกใจเหี้ยอะไรขนาดนั้น"
ผมพูดแบบติดอ่าง แต่ตาจ้องไปที่กล้ามท้องนั่น
"อ่า แบบ ๆๆๆ ..."
"อันนี้หรอ ตอนม.4 อะ กูเล่นกล้ามท้องบ่อย จนมีหุ่นแบบนี้ แต่กูไม่อยากเป็นจุดสนใจ เลยไม่ค่อยมีคนรู้หรอก"
"โอเค เราไม่เคยคิดเลยนะเนี่ย"
"แล้วมึงจะเล่นต่อได้ยัง"
เราเลยเล่นกันต่อ เจเพิ่งเสียลูกไป ครั้งนี้ผมเลยได้เสิร์ฟ ผมอาจไม่เคยบอกมาก่อน แต่ผมถนัดลูกเสิร์ฟเป็นพิเศษ ผมจะชอบทำเหมือนเสิร์ฟพลาดให้ลูกออกไม่ก็ไปไม่ถึงเส้น ฝั่งตรงข้ามก็จะไม่ค่อยวิ่งไปรับ แต่กลับต้องมาเสียใจที่จริง ๆ ลูกผมลงสนามพอดี คนที่เล่นกับผมบ่อย ๆ ถึงจะรู้เรื่องนี้ ซึ่งเจแน่นอนว่าเป็นหนึ่งในนั้น ผมเสิร์ฟลูกออกไป แต่ครั้งนี้ เจดูสตันท์ไปนิดนึงก่อนที่จะวิ่งไปหาลูก ด้วยความที่ลูกผมเร็วมาก เจที่ไม่ได้ตั้งตัวเลยตีลูกออกไปผิดมุม ลูกเลยกระเด็นออกสนามไป เจต้องถอดเสื้อผ้าอีก 1 ชิ้น

audiwoods

ชอบ​ ชอบ​ เล่นกันไป​ ถอดกันไป

SuperZabZa55

น่าสนุกดีครับ รออ่านต่อครับ

papa123

มาต่ออีกนะครับกำลังลุ้นว่าใครจะถอดหมดก่อน ขอบคุณครับ

4554

ชอบ​ ชอบ​

mojimaru

รอตอนต่อไปนะครับ

tonsaa

รอตอนต่อไปนะครับ

2936

ขอบคุณครับ

Neabeam

ต่อออ กำลังสนุก

nothinghappen

รอเลยย

Darkmode_7

แค่นี้ก็เสียวแล้ว รอตอนต่อไปนะครับ

lekthai

ขอบคุณ

SasukeR

มาต่อหน่อยครับ

abc55

รอครับ

somsak12

ขอบคุณครับ

somsak12

ขอบคุณครับ

somsak12

ขอบคุณครับ

somsak12

ขอบคุณครับ

lovelovena

ขอบคุณครับ

Today

รอ