热爱 รักที่คลั่ง 1

วนิดา.

                รถยนต์ของจ้าวฉงซานแล่นสู่ประตูคฤหาสน์ที่เขาเคยแอบซื้อเอาไว้ลับๆ ก่อนจะรวบร่างคนอยู่ในห้วงนิทราเข้าอ้อมแขนตัวเอง  นัยน์ตาคมกริบเหลือบมองดวงหน้าอีกคนอีกครั้งเตรียมพร้อมลุกจากรถโดยมีบริการ์ดเปิดประตูไว้รอ
3 U' b- }. M8 w, L# T
            "บอกให้คนอื่นเปิดไฟห้องนั้นแล้วเตรียมอาหารอ่อนให้ฉันด้วย"   เสียงทุ้มแหบพร่าเอ่ยสั่งชายชุดดำที่ประกบซ้ายขวาพลางก้าวเดินแผ่วเบาเพื่อให้คนนอนหลับไหลสบายตัวที่สุดและในระหว่างนั้น สมองของเขาต่างคิดไปนาว่าทำไมเขาถึงต้องดูแลคนนี้เหมือนที่เคยผ่านมาทั้งที่เขาถูกอีกคนทอดทิ้งไว้ข้างหลังและจากไปอย่างไม่ไยดี
, b( p  s8 e' D- [# [2 j
* l4 U1 Q" F2 H- q                อาจเป็นเพราะยังรักอยู่หรืออยากเอาคืน?
* g" T7 t0 W6 b8 P% I
! X$ D$ @# T' @7 J: p                เขาคิดครุ่นคิดหนักทว่าสองมือวางร่างหยางเฟยอวี่ลงบนเตียงแผ่วเบา  จ้าวฉงซานปัดเส้นผมหน้าม้าที่ปกปิดใบหน้าอีกคนออกก่อนประทับจูบลงบนหน้าผากอีกคน
4 E# y: C7 z; G
% r% @1 V' ^  w& f0 |            "ช่วยบอกฉันได้ไหม ว่าตอนนั้นทำไมนายถึงทิ้งฉันไป.."  เขาพูดด้วยความเศร้าสร้อยขณะมองหน้าของคนหลับตาพริ้มก่อนเขาจะลายสายตาออกแล้วหยิบโซ่ที่เตรียมไว้มาเนิ่นนานล็อคเข้ากับขาเรียวพลางเอาอีกด้านมาล็อคไว้ข้างเตียงอย่างแน่นหนา
: K. ~- j4 m" i9 V( {9 U
                สาเหตุที่เขาต้องทำคงเป็นเพราะ..

                ภาพที่หยางเฟยอวี่เดินหันหลังไปโดยไม่หวนกลับยังคงตามหลอกหลอนเขาถึงทุกวันนี้และนี่เป็นวิธีเดียวที่เขาทำได้ต่อให้มันผิดกฏหมายก็ตามก่อนจ้าวฉงซานมานั่งข้างกายอีกคนพร้อมค่อยๆ บรรจงถอดเสื้อโค้ชของอีกฝ่ายออกจากร่างให้เพื่อให้หยางเฟยอวี่นอนหลับได้สบายตัว  
7 `! R1 w; A# h8 `) [& g
& [9 R9 G; q9 t! x, e1 D1 H                เขานั่งมองหน้าอีกคนอยู่นานพลางถอนหายใจเฮือกใหญ่หลังชมคนงานจนหนำใจ  เขาถึงยอมลุกขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าของตัวเองบ้างและเขาก็ค่อยสอดตัวหาผ้าห่มไม่วายที่จะห่มให้หยางเฟยอวี่เช่นกัน

5 _3 F5 v* d: z, y) W: K                จ้าวฉงซานรวบอีกฝ่ายเข้าอ้อมกอดตนก่อนหอมแก้มเนียนใส "หวังว่าตื่นมานายจะไม่โวยวายนะ"  เขาบ่นพึมพ่มจากนั้นก็หลับตาลงด้วยความเหนื่อยล้าจากการทำงานหนักมาตลอดสองวันและครั้งนี้เขาหลับได้ไวเมื่อได้กลิ่นของคนคุ้นเคยในอดีต
; i8 q6 d: f( w3 v& B
                *
& A0 t) P. j4 x& R
                แสงไฟสีขาวเริ่มแยงตาคนหลับไหลพร้อมกับท่อนหนักๆ บางอย่างที่ร้อนจัดทาบทับอยู่ช่วงท้องทำเอาหยางเฟยอวี่ตื่นขึ้นมาด้วยความหงุดหงิดถึงแม้เตียงนอนมันจะนุ่มแค่ไหนก่อนเขาจะเบิกตากว้างและย้อนกลับไปทบทวนความคิดตัวเองใหม่อีกครั้ง

0 j8 ]1 N) E5 L/ x, w: [% B$ z                ที่นอน?  แสงไฟ? และท่อนหนักๆ  นั้นยิ่งทำให้เขาตื่นจากอาการงัวเงียทันทีและเตรียมพร้อมอาละวาดทว่าเสียงลมหายใจสม่ำเสมอทำเอาเขาไม่กล้าอย่างที่่คิด  หยางเฟยอวี่ค่อยลุกขึ้นนั่งอย่างเชื่องช้าก่อนจะยกแขนจ้าวฉงซานออกอย่างเบามือแต่มันกลับยิ่งรัดเอวเขาแน่นจนต้องเบ้หน้าจากความจุก

+ s6 y, y% b0 B6 Q            "กลัวฉันหนีหายหรือไง?"  เขาบ่นกับตัวเองเสียงแผ่วถึงอย่างนั้นคนอยู่ห้วงฝันก็ยังครางตอบรับว่า "อืม"  กลับมา  ปากของเขาอ้าพะงาบจนแล้วจนเล่าก็ไม่ยอมพูดออกไปจึงโน้มตัวนอนลงตามเดิม หยางเฟยอวี่หันข้างเข้าหาอีกฝ่ายพร้อมสำรวจหน้าตาของอีกคนไปเวลาเดียวกัน

                ดวงหน้าหล่อเหลาไร้การปกปิดจากแว่นอันหนาเตอะทำเขาเผลอยกมือขึ้นลูบไล้โครงหน้าจ้าวฉงซานอย่างไม่รู้ตัวและเขาก็ลืมว่าตัวเองถูกจับมาไว้แม้จะจำได้  เขาขอทำเป็นจำไม่ได้เมื่อได้อยู่กับคนที่รัก..
% B* b7 K/ v7 i: t. s
: }' \! l! N, n# _                หยางเฟยอวี่ขบริมฝีปากตัวเองแน่นหวังกลั้นหยดน้ำร้อนที่คลอตรงเบ้าตา "ฉันคิดถึงนายมาก" ว่าแล้วเขาก็ลูบสันจมูกโด่งนั้นแผ่วเบาจนอีกคนต้องครางออกมาด้วยความรำคาญทั้งยังกกกอดเขาแน่นขึ้นกว่าเดิม

            "ฉันไม่หนีไปไหนหรอกนา ยกเว้นตอนที่นายไล่ฉันไปตอนนั้นฉันคงไม่หน้าด้านอยู่กับนายแน่ซานซาน"  เขาเอ่ยเสียงแผ่วพลางบดขยี้กับปลายจมูกของอีกฝ่ายก่อนข้อมือเขาถูกฝ่ามือใหญ่กอบกุ่มเอาไว้  "นายกล้ามากที่เรียกฉันแบบสนิทแถมยังมากวนฉันเวลานอนอีก"
  }0 E& z$ z! Z% {
                บุคคลที่โดนดุก็หดคอหนีก่อนเอ่ยเสียงตะกุตะกัก "ขอโทษนายด้วยละกันแต่ว่าฉันหิวแล้ว.." พูดจบ เสียงจากธรรมชาติดังขึ้นจนหยางเฟยอวี่ต้องหันหน้าหนีด้วยความเขินอาย

                ทว่าร่างของเขายังโดนจ้าวฉงซานจ้องเขม็ง "ขอโทษที่ไร้มารยาทใส่นาย"  วันนี้เป็นวันอะไรโดนลักพาตัวไม่พอแถมยังต้องเอ่ยปากขอโทษอีกฝ่ายตั้งสองครั้ง  เฟยอวี่เงยหน้ามองอย่างไม่ยอมแพ้และพวกเขาก็จ้องตากันไปมา สุดท้ายเขาพ่ายแพ้เพราะความเหนือกว่าของอีกคน

; t1 u/ F( x/ V! c                บรรยากาศสองเราเริ่มอึมครึมก่อนจ้าวฉงซานเอ่ยแทรก "ตกลง ฉันจะไปบอกให้แม่ครัวทำอาหารให้" แล้วอีกคนเดินจากไปโดยไม่หันกลับมามองเขาแม้แต่น้อย  หยางเฟยอวี่เบ้ปากพร้อมเอาผ้าห่มออกจากร่างตัวเองและเขาก็พบกับความจริง

                เขากำลังโดนคนแซ่จ้าวกักขัง!

                แผ่นเหล็กขนาดใหญ่และเย็นเฉียบแทรกผ่านรูขุมขนของผิวหนังแต่แปลกกว่าคือตอนนั้นทำไมเขาถึงไม่รู้สึกตัว? พอคิดได้ใบหน้าของหยางเฟยอวี่มืดลงหลายส่วน  เขานั่งรอจ้าวฉงซานจนแล้วจนเล่าเสียงเปิดประตูก็ดังเข้ามาในหู

                เขาสบตาอีกคนและอีกคนก็สบตาเขากลับพร้อมมือถือถ้วยที่ส่งกลิ่นหอมยั่วน้ำลายทว่าเขายอมกลืนน้ำลายดังอึกก่อนเอ่ยถาม "นายกล้ามากที่ใช้โซ่ห่วยๆ นี่มามัดฉัน!"  เขากระแทกน้ำเสียงลงเล็กน้อยเหมือนเป็นการขู่

' V8 w% R& N* T. M                จ้าวฉงซานที่ได้เห็นท่าทางราวกับแมวน้อยขู่ก็ยิ้มหยันออกมา "รู้ไหม? โซ่ตรงขาข้างซ้ายของนายมันสั่งทำมาจากเหล็กพิเศษมาก"  ว่าแล้ว เขาก็ยื่นข้าวต้มหมูเข้าหาจมูกหยางเฟยอวี่ทว่าฝ่ายตรงข้ามดันส่งเสียงดัง 'หึ' เขายิ่งยั่วยุตักข้าวต้มร้อนๆ ส่งเข้าปากตัวเองแทน

            "เสียดายฝีมือแม่ครัวที่ฉันลงทุนหามาน่าดู สุดท้ายคนไม่กินดันต้องเอาไปให้หมากินแทน"  เอ่ยจบก็ตักเข้าอีกคำโต  
/ k( }- D$ l" Z( q+ F
9 m! X6 K+ X. f            "พอแล้ว ฉันหิวเอามาให้ฉันแล้วก็ปล่อยฉันไปด้วย!"   หยางเฟยอวี่ตะโกนใส่จ้าวฉงซานอย่าเรียกอดก่อนคว้าถ้วยใบนั้นมาอย่างรีบร้อน  เขาตักข้ามต้มภายในชามคำโตพร้อมทำสีหน้าเคลิ้บเคลิ้มไม่เหมือนคนกำลังถูกจับขังแม้แต่น้อย

                และเขาก็ตักจ้วงเอาบนเตียงนอนในท่านั่งขัดตะหมาดตัดจากใบหน้าที่สง่างามแถมท่าทางแบบนี้ต้องตกอยู่ในสายตาจ้าวฉงซานเพียงคนเดียวเท่านั้น..
: m+ z8 p5 M7 f7 u1 x3 \" X
0 h6 p; Y6 q+ e# x& c                กว่าหยางเฟยอวี่รู้ตัวว่าถูกมอง เขาถึงกลับมากินอย่างเชื่องช้าแทนเหมือนกำลังสำรวมท่าทีตัวเองไว้ก่อน  เขาตวัดสายตามองค้อนไปหาคนไร้มารยาทเล็กน้อยแต่ความอร่อยของอาหารตรงหน้ามันเย้ายวนไม่ไหว  เขากินด้วยความสุขทว่าเสียงมารผจญก็เอ่ยขัด

. }0 _% P' h! Y( q; l& K6 D! p            "ถ้าฉันไม่ปล่อยละ?"  อีกคนพูดขึ้นมาทำเอาเขาเบิกตากว้าง "รู้ไหม? ฉันต้องไปหางานใหม่เพราะก่อนหน้านี้ฉันโดนไล่ออกและนายเป็นคนทำร้ายตะกูลฉันยับแถมฉันต้องเร่หางานในปักกิ่งตลอดจนมาเจอนายเนี่ยละ ฉันอยากจะบอกอะไรให้นะ นายเคยเป็นแฟนเก่าฉันขอพูดไม่แรงมากนักแล้วกัน"
  A% h+ s6 _0 j- G% _
3 I! u9 T( x/ R; f  D* |3 G                หยางเฟยอวี่หยุดหายใจเมื่อพูดถึง 'คนรักเก่า' ก่อนเขาพ่นลมหายใจหนักๆ ออกมาพร้อมพูดต่อ "ฉันไม่มีเงินติดตัวสักหยวนเดียวที่สำคัญฉันไม่ใช่ที่เกิดเป็นลูกผู้ดี? มีเงินมีทองต่อให้ไม่ทำงานก็เถอะฉะนั้นนายต้องปล่อยฉันไป"

& @; x  v$ Y# l8 e                เสียงของอีกคนเงียบหายไปพอเขาแหงนหน้าสบตา จ้าวฉงซานหน้าก็ดำครึมไปหลายส่วนเสียแล้ว "ฉันบอกว่าไม่คือไม่ถ้าอยากทำงานนัก นอนเฉยๆบนเตียงให้ฉันกอดก็พอ" แล้วก็เดินหนีหายไปทิ้งหยางเฟยอวี่หัวเราะลั่นห้องอยู่เพียงคนเดียว
3 y. p9 i, d# j
                จ้าวฉงซานบุคคลที่เดินออกมานอกห้อง เขายืนพิงผนังประตูด้วยใบหน้าที่ร้อนผ่าว..
; `, Z( {# H% \. e- {7 r- M8 A
8 Z$ A/ l) J8 `- g( C8 C) F; n                และหลังจากทำให้หน้าของเขาหายร้อนก็เดินกลับเข้าห้องไปใหม่ส่วนอีกคนที่เป็นต้นเหตุนอนตีพุงด้วยท่าทางสบายเหมือนไม่มีคนถูกกักขังแม้แต่  พอหยางเฟยอวี่ได้ยินเสียงของเขาก็เงยหน้าขึ้นมามองแล้วนอนต่อพร้อมกับชี้ไปทางถ้วยว่างเปล่า
9 @3 B, H7 E" \& u
. S% s4 M- I* @$ i/ F. l( c            "ฉันกินหมดแล้ว ว่าแต่น้ำไม่มีให้เหรอ?"  น้ำเสียงเอื่อยเฉื่อยดังขึ้นในขณะที่เขาพร้อมแยกเขี้ยวใส่สุดท้ายเขาทำไม่ลงเลยตัดใจเดินไปเก็บถ้วยอย่างเงียบๆ ราวกับหยางเฟยอวี่่เป็นคุณนายส่วนเขาข้ารับใช้ผู้ซื่อสัตย์  จ้าวฉงซานขบเขี้ยวฟันเล็กน้อยก่อนเอ่ย "นายช่วยทำตัวเหมือนเป็นคนที่ติดหนี้แล้วอ้อนวอนให้ฉันปล่อยนายไปสักทีเพราะกลัวว่าฉันจะจับนายข่มขืนอะไรตามนองนี้"

                หยางเฟยอวี่ลุกขึ้นพรวดพลาด มองหน้าเขาแบบอ้อนวอน "ผมไม่มีเงินสักหยวนเลย ขอชดใช้หนี้ทั้งหมดด้วยร่างกายได้ไหม?"  จ้าวฉงซานรู้สึกอยากกุมขมับแล้วถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายใจ
; v# ^/ R7 M, C) |- y! G' U
            "ฉันให้อ้อนวอนแบบ ปล่อยผมไปเถอะนะ ผมไม่มีเงินหยวนเลยและผมจะรีบทำงานหาเงินมาคืนให้" เขาว่าพลางทำท่าทางแบบขอไปทีให้อีกคนดูทว่าเสียงหัวเราะดังขึ้น หน้าของเขาก็พัลบึ้งตึ้งมาก่อนจ้าวฉงซานจะเดินออกจากห้องอีกครั้ง
- K. `: |! H7 R  b( N5 b
2 C0 p/ G" U7 `7 z% \

# ?" P4 H( y; \
# ^& L6 y/ P# p) j* C. u
( L8 z4 U1 R: I$ t
: o, k/ O1 r" V" \* w  f7 [( r0 V. p
& i* D$ o7 I6 J# e, Z, Y* y) D6 Y

takeshi

. Q9 m; L# B; q: H, G- i. w6 D
8 E* D6 `8 H/ ^. y2 O, ~0 ^ขอบคุนคับ

nuangnut1996

สนุกมากครับ

4554

ขอบคุณครับ

danzalion

ขอบคุณครับ

mm2013

ขอบคุณมากครับ

phitchapat2

ขอบคุณครับ

obchoeitoh

ขอบคุณครับ

obchoeitoh

ขอบคุณครับ

kkkggg

ขอบคุณครับ