|
แฝดคนละฝั่ง19ซีวิวของตรี “ดีขึ้นไหม”พี่ดล นั่งที่เตียงกำลังมองตรี เดินออกมาจากห้องน้ำ ด้วยร่างกายเปลือยเปล่า หยดน้ำเกาะพราวทั่วตัว ตรีไม่ตอบเช็ดตัว จนแห้งแล้วเดินไปหยิบวิสกี้ มารินใส่แก้วกินเพียว ๆ “พี่มาธุระเหรอ”ตรีถามตายังแดงเพราะน้ำตา “พี่ได้ข่าวเรื่องซีวิวเลยเป็นห่วง”พี่ดลพูด พร้อมเดินมารินเหล้ากินกับตรี “ผมแพ้อีกแล้วพี่แพ้มันเหมือนทุกครั้งที่แพ้ ผมไม่เคยชนะมันเลย”ตรีน้ำตาคลออีกรอบ พี่ดลเข้ามากอดจากด้านหลังตรีหอมแก้ม ตรีกลับตัวหันหน้าหาพี่ดลช้า ๆ “ถ้าตรีคิดจะเอาชนะ ด้วยการทำลาย ถ้าไม่สำเร็จมันก็แพ้การทำลายฝ่ายตรงข้าม มันไม่ใช่การแข่งขันนะตรี” พี่ดล สบตา กับคำสอนของพี่ชาย “ถ้าตรีจะแข่งมันต้องแข่งที่ความก้าวหน้าของซีวิว ไม่ใช่ความฉิบหายของพาร์ค”พี่ดลยังสอนต่อตรีสบตาน้ำตารื้น แต่ก็ไม่มีคำใดออกจากปากพี่ดล “พอแล้ว ได้ไหม แล้วเริ่มต้นที่ซีวิว”พี่ดลถามมันไม่มีคำตอบจากตรี มีแต่น้ำตา และรอยประทับจูบปากจากตรีที่จูบกับพี่ดล ลิ้นวนพันกันอย่างนุ่มนวลและเนินนาน มือตรีกอดรับบีบเนื้อก้นพี่ดลเบา ๆ ก่อนกางเกงและเสื้อของพี่ดลจะหลุดลงกองที่พื้นร่างเปลือยเปล่าสองคนแนบชิดปากยังประกบจูบแลกลิ้นกันไม่รู้เบื่อ พี่ดลละปากจากปากตรีไล่ลงมาที่คอหน้าอก ลิ้นวนเนิ่นนานรอบฐานนมก่อนปากค่อย ๆ ครอบหัวนมขบกัดเบา ๆ ดูดตวัดลิ้นในปาก ตรียืนพิงเคาเตอร์บาร์น้ำ ก้มมองพี่ดลกำลังชิมร่างกายตัวเองด้วยลิ้นทุกซอกตารางนิ้ว ตรีได้แต่ หลับตา เงยหน้า ปล่อยใจเคลิ้มไปกับพี่ดล ลิ้นพี่ดลไล่ถึงหน้าท้องวนรอบสะดือก่อน จะไปถึงเนินขนและท่อน พี่ดลดูดอม เลียท่อนอย่างทนุถนอม เลียช้า ๆจนทั่วลำก่อนจะ อ้าปากครอบดูดรูด แรงบ้าง เบาบ้างตามจังหวะ “อ้า พี่ อ้า ซีส ผมเสียวพี่อ้าเสียวกว่าทุกครั้งเลยอ้า พี่ดล อ้าพี่ครับ”ตรีแอ่นเอว ร้องดังขึ้น พร้อมๆ กับท่อนที่กำลังแข็งแทบระเบิด “พะพี่ อ้า ผมไม่ไหวแล้ว ขอเถอะอ้า”ตรี จับพี่ดล ออกจากการดูด แล้วประคองยืนขึ้นให้พี่ดลนั่งบนเคาเตอร์บาร์น้ำแหกขา ตรีรั้งเอวพี่ดลจับท่า แล้วค่อย ๆ กด ค….เข้าไปในรูพี่ดล ไม่มีเจล มีแต่น้ำลาย มันฝืด แต่ก็สร้างอารมณ์ได้มากกมาเดิมมากมายตรีกัดฟันกดช้า ๆ เพราะความฝืดและเสียวพี่ดลถึงกับหลับตาเชิดหน้ามือเกาะขอบเคาเตอร์ไว้แน่น “อ้า พี่เจ็บอ้า ช้าๆ นะซีสสส”พี่ดลร้อง ตรีกดเข้าไปช้า ๆ จนสุดสองคนหายใจยาว แช่ไว้จนสบตากัน ตรีก้มตัวมาจูบพี่ดลอีกครั้งพร้อมเริ่มขยับเอวเข้าออก การจูบพร้อม เอวมันเริ่มจากช้า ๆ นุ่มนวล จนเริ่มรุนแรงขึ้น ตัวพี่ดลสะเทือนตามแรงตรี “อ้า ๆ ๆๆ โอ้ว ๆ ๆ ๆ แรง ๆเลยอ้าแรง ๆ เลย มาระบายที่พี่ ตรี มาระบายที่พี่”พี่ดลร้องลั่นห้องตรีรั้งเอวพี่ดลก่อนจับพี่ดล อุ้มแตง ให้ขาพี่ดลเกี่ยวหลังตรี แล้วตรีพาพี่ดลอุ้มแตงไปรอบห้อง “อ้าตรี อ้า ตรี ๆๆ”พี่ดลร้องได้แค่นั้น เพราะตัว ยังสะเทือนขึ้นลงบนตัวตรี ตรีพาพี่ดลเที่ยวรอบห้องก่อนมาจบที่เตียง ตรีค่อย ๆ ประคองพี่ดลนอนหงายลงที่เตียง โดยไม่ให้ ค… หลุดจาก กันแล้วเริ่ม ขยับเอวอีกรอบมันเป็นจังหวะที่เนินนาน เร่งเร็ว แต่เต็มไปด้วยความรู้สึก พี่ดลกับตรี สบตากันสายตามันเหมือนกับจะบอกว่า ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า มันมีความหมายเกินกว่า แค่คนที่จะสนุกกันเท่านั้น “อ้า ๆ ๆ ๆ ตรี พะพี่แตกแล้วพี่แตกแล้วอ้า”พี่ดล โดนตรีเอาจนแตกโดยไม่ต้องจับ ตรีเร่งแรง ตอนที่พี่ดลปล่อยน้ำพร้อมขมิบรู “อ้า พี่ ผมแตก แตกๆ ๆๆโอ้วววว”ตรี ร้อง สองคนแตกพร้อมกัน ตรีปล่อยน้ำใส่เต็มรูพี่ดลก่อนจะฟุบลงกับอกพี่ดล ทั้งคู่นอนกอดกัน และหลับไปทั้งสภาพนั้น เหมือน เรื่องร้ายๆ ในจิตใจทั้งหมดของตรี มันได้ปลดเปลื้องจากน้ำ ที่ปล่อยออกมาจากตัวไปสู่พี่ดลแล้ว สองคนกอดกันหลับไปจนตื่นขึ้นมาในอ้อมกอดของกันและกัน “ตื่นแล้วเหรอตรี”พี่นุยิ้มละมุนตรีได้แต่พยักหน้า แล้วจูบกันอีกรอบ “พอแล้วเดี๋ยวไม่ได้เป็นอันทำอะไร”พี่ดลหยุด ก่อนทุกอย่างจะเริ่มเหมือนเดิม สองคนแต่งตัวสั่งอาหารมากินบนห้อง กันสองคน เหมือนคู่รักใหม่ “อาหารรสชาติแย่ลงจริงๆ นะครับ”ตรีกินเข้าไปแล้วพูดลอย ๆ คิดถึงคำพูดของแขกหลายคนที่ตำหนิทางโรงแรมมาพี่ดลได้แต่ยิ้ม “เพราะไอ้พวกพ่อครัวเก่าแม่งทรยศหมด”ตรีกัดฟัน “เอาอีกแล้วตรีเขาอยู่ก็อยู่ เขาไปก็ไป ที่เขาไปก็อาจจะมีเหตุผลก็ได้”พี่ดลดุน้องชายทำเอาตรีเงียบ ทั้งชีวิตตรีไม่มีพี่ชาย ไตร ก็เหมือนเป็นพี่แค่ชื่อ เพราะ สองคนก็อายุเท่ากัน เหมือนเพื่อนหรือคู่แข่งกันซะมากกว่า ครั้งแรกเลย ที่ตรี รู้สึกว่า มีใครที่เขาอยู่ด้วยแล้วอบอุ่น “ผมจะทำยังไงกับซีวิวดีครับ มันดูเละเทะเกินกว่าจะเอากลับมา”เป็นครั้งแรกที่ตรียอมรับว่าซีวิวกำลังแย่ หรืออาจเป็นครั้งแรกที่ตรี บอกคนอื่น ๆ ว่า เขาก็สนใจซีวิวแต่ไม่พูดไม่แสดงออก เพราะโฟกัสไปที่การทำลาย ไตร “ค่อย ๆ ทำไปสิ ค่อยๆ ดูทีละจุด แก้ทีละจุด ยืดหยุ่น แต่เด็ดขาด มองภาพองค์รวมแต่ก็ต้องใส่ใจรายละเอียด”พี่ดลยิ้มขณะยกแก้วน้ำผลไม้ขึ้นจิบ คำสอนที่ทำเอาตรีสะดุด เพราะ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ตรีได้ยินคำพูดนี้แต่ตรีได้ยินมานับครั้งไม่ถ้วน จาก “พ่อ” “ทำไม”ตรีกำลังจะถามพี่ดลแต่พี่ดลชิงลุก ซะก่อน “พี่กลับห้องดีกว่าคืนนี้ ตรีจะได้พักผ่อน และอยู่กับตัวเอง”พี่ดล ลุกหยิบของแล้วกำลังเดินไปที่ประตู “พี่ดล”ตรีเข้ามากอดข้างหลัง “พี่ช่วยผมได้ไหมช่วยผม ช่วยซีวิว”ตรีร้องขอพร้อมเสียงสะอื้น พี่ดลหันมาลูบผมตรีเบาๆ ก่อนยิ้ม มันเป็นคำตอบ “คำตอบตกลง” …………………………………………………………. “คนงานของเราหายไปกว่าครึ่งค่ะส่วนมากเป็นคนที่อายุงานเกิน 10 ปี”นุจรี หัวหน้าสำนักงาน ตอนนี้กลายมาเป็นเลขาชั่วคราวของตรี เพราะทศหายตัวไปแล้ว “รับสมัครคนงานใหม่สิ”ตรีบอกขณะที่พี่ดล ที่ตอนนี้ มีตำแหน่งเป็นที่ปรึกษา ของซีวิว นั่งฟังอยู่เงียบ ๆ “รับใหม่ได้ค่ะแต่คนที่ออกไปบางส่วน เป็นคนที่ดูแลหลาย ๆ อย่างของโรงแรม ทั้งระบบไฟระบบทำความสะอาด สระว่ายน้ำ อีกหลายอย่างค่ะ กว่าคนใหม่จะมา ก็ศึกษา กันนานเพราะไม่มีคนสอนงานค่ะ” นุจรีรายงานปัญหา “ไอ้ต…”ตรีกัดฟันกรอดพี่ดลมาจับบ่าตรีเบา ๆ “เอาเป็นว่าก็ลองประกาศรับสมัครเข้ามาแล้วกันนะ แล้วเรื่องศึกษางานอะไรก็ก้าวไปด้วยกัน”พี่ดลสรุป ก่อนจะให้นุจรีออกจากห้องไปเงียบ ๆ “พี่ว่า ก่อนแก้ไขเรื่องคนนอกเราแก้เรื่องคนในก่อนดีกว่า”พี่ดล พูดกับตรีสองคน “คนใน”ตรีงง “ใช่ วันนี้พอก่อนเถอะพรุ่งนี้ เราเจอกันตอนแปดโมงเข้านะ”พี่ดลพูด ตอนนี้ ตรีเชื่อฟังพี่ดลทุกอย่างทุกอย่างจริง ๆ ………………………………. “ไปไหนพี่”ตรีเดินตามพี่ดลไปในสำนักงาน พี่ดลไม่ตอบอะไร เดินไปที่ห้องแผนกบัญชี “นะนายหัว”คุณต่ายหัวหน้าแผนกบัญชี ดูตกใจ เมื่อเห็นตรี และพี่ดลเข้ามา “เออ นี่ที่ปรึกษาผมคุณธนาดล”ตรีแนะนำแบบ งง ๆ “คะ สะสวัสดีค่ะ”ต่าย ยกมือไหว้ พนักงานบัญชีทั้งแผนก เป็นคนใหม่หมด เพราะคนเก่ายุคพ่อของตรี ลาออกไปหลังจาก ตรีเข้ามาได้ไม่นาน พี่ดลนั่งโต๊ะกลางแผนกให้ตรีนั่งด้วย พร้อมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วบอกกับคนปลายสายให้เดินเข้ามาเลย สักพักผู้หญิงในชุดทำงานทะมัดทะแมง เดินเข้ามา หาดลในห้องแผนกบัญชี “ตรี นี่คุณวินักตรวจบัญชี ที่พี่เชิญมา เพิ่งลงเครื่องมาเมื่อเช้า”พี่ดลแนะนำเล่นเอาคนทั้งห้องหันมามอง “เออ ตะแต่ เรามีคน ตรวจบัญชีประจำอยู่แล้วนะคะ”ต่ายแย้ง “ก็ครับแต่ก็ตรวจได้นี่ครับ ไม่ต้องแต่งหรือรายงานก็ได้ครับ คิดซะว่า พานายหัวมาดูงานอีกรอบ”พี่ดลหัวเราะ แต่คนในนั้นไม่ขำด้วย ตรีงง วิเปิดคอม คนอื่นเครียดกันหมด “ทำตามที่คุณดลสั่งทุกอย่าง”ตรีสั่งทำให้ทุกคนขัดไม่ได้ “ขอเว็บเข้าระบบพร้อมพาสเวิร์ดด้วยค่ะ”วิเสียงนิ่ง ต่ายให้อย่างเสียไม่ได้วิก้มหน้าก้มตาทำงานอยู่หน้าคอม ของตัวเอง ส่วนตรีไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้นนั่งกินกาแฟ ไปมองทางนั้นทางนี้ไปที ทุกคนในห้องถูกดล ชวนมานั่งกินกาแฟคุยไปเรื่อย โดยไม่รู้จุดหมาย แต่ดูหลายคนนิ่ง หลายคนกระสับกระส่ายอย่างเห็นได้ชัด “เป็นอะไรกันเหรอ”พี่ดลถาม “ปะเปล่าค่ะ”ต่ายยิ้มเจื่อนๆ “อ่อเหรอครับ ผมก็นึกว่ากลัวอะไร”พี่ดลพูดลอยๆ “ตรี ตรีว่าถ้ามีอะไร จะแจ้งตำรวจ หรือจัดการเองดี”พี่ดลหันไปถามตรี “จัดการเองก็ได้พี่ตำรวจไม่ยุ่งกับเราอยู่แล้ว”ตรีรับมุก เล่นเอาหลายคนในแผนก เก็บอาการไม่อยู่ “เอ้าก่อนที่จะรอรายงานผลจาก คุณวิ ใครทำอะไรไว้ พูดตรงนี้ถ้าเจอคงไม่ต้องพูดอะไรกัน”พี่ดล พูดลอย ๆ แต่สายตามองพนักงานทั้งหมด “ฮืออออ หนูขอโทษอย่าทำอะไรหนูเลย ฮือออ”พนักงานสองคน ทรุดลงกับพื้น นั่งคุกเข่ายกมือไหว้ วิละสายตาจากคอมมาแสยะยิ้มมุมปาก สรุปแล้วก้าวแรกของพี่ดลคือ การตรวจบัญชีของซีวิว ขุดรากถอนโคนพวกโกงทุกอย่างในโรงแรมทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นเงิน วัสดุ ของต่าง ๆ ขโมย ยักยอกโดยสุดท้ายตรีให้ทุกคนที่เกี่ยวข้องลาออกจากโรงแรม โดยไม่เอาความ พนักงาน ออกไปจากโรงแรมเพราะเรื่องนี้เกินกว่าครึ่งจากที่เหลืออยู่ โรงแรมต้องปิดปรับปรุง เพราะไม่มีคนทำงาน “เราจะเจ๊งไหมพี่”ตรีหันมาถามพี่ดล ที่ริมทะเล ที่ ๆ สองคนเจอกันครั้งแรก “ไม่หรอกแต่ก็หนักหน่อย”พี่ดลนอนมองทะเล แววตาว่างเปล่า “คนแทบไม่เหลือเลยนะครับรับสมัครใหม่ ก็ไม่มีใครมาสมัคร เพราะข่าวลือว่า ปลดพนักงาน เพราะใกล้จะปิดกิจการ เลยไม่มีใครมาสมัครเท่าไหร่โดยเฉพาะตำแหน่งที่ต้องใช้ความรู้ความสามารถ แทบไม่มีใครเข้ามาสมัครเลย “ขอบคุณนะครับพี่ที่อยู่ข้างผม เวลาที่ผมไม่มีใคร”ตรี ลุกจากเก้าอี้ริมหาด มานั่งจับมือพี่ดล พี่ดลหันมามองในท่าเดิมและได้แต่ยิ้มตอบ ชั่วขณะหนึ่ง แววตาเศร้า กังวล ของพี่ดลฉายออกมาแต่ไม่ทันที่ตรีจะสังเกต แววตาพี่ดลกลับมาเป็นแบบเดิม “พรุ่งนี้พี่ไปธุระสักสองสามวันนะ”พี่ดลบอกก่อนจะแยกจากตรีในคืนนี้ พี่ดลเดินลับตาไปแล้วแต่ตรียังยิ้ม อยู่ด้วยความสุข ที่อิ่มเต็มหัวใจ ก่อนจะกลับไปห้องพัก ไลน์ของตรีก็ดัง (มาร์ค…..พี่ตรีผมกลับมาเมืองไทยแล้วนะครับ คิดถึงพี่จัง เดี๋ยวผมจัดการเรื่องที่กรุงเทพเสร็จแล้วจะรีบไปหานะ)……………………(จบ) ………………….. ………………….. ………………….. ………………….. ………………….. “คุณนุครับมีคนมาขอพบ” พนักงานเดินมารายงาน นุที่กำลังนั่งทำงานอยู่ในห้อง “ใครเหรอ” นุถาม “ไม่ทราบครับไม่คุ้นหน้าด้วย แต่เขายืนยันขอพบคุณนุให้ได้”พนักงานบอก “ได้ ๆ เดี๋ยวผมไปบอกให้เขาไปรอที่ร้านอาหาร”นุบอกก่อนก้มหน้าอ่านเอกสารตรงหน้าให้จบอีกแฟ้ม ก่อนจะลุกไปจากห้องทำงานตรงไปที่ร้านอาหาร เรื่องผ่านมาสองสัปดาห์ ไอ้ราม กลายเป็นศพ อยู่ในป่าที่ไหนสักแห่ง ไตร กลับมาทำงานแต่ก็ยังไปดูไอ้ไข่ทุกวัน ไข่ดีขึ้น ดูเหมือนรับรู้ได้ พยามพูดได้บ้างแต่ยังขยับไม่ได้เท่าไหร่ นุเดินถึงห้องอาหารตามนัด ผู้ชายวัยกลางคนนั่งหันหลังให้เขา “คุณ ธนาดล‼” นุถึงกับอุทาน ด้วยความตกใจ……..
, P4 O8 ~5 ~- P | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2021-2-20 18:28:18
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2021-2-20 20:44:22
โพสต์ 2021-2-21 00:04:28
โพสต์ 2021-2-21 00:04:53
หักมุม ตามที่คิด จริง ๆ เลย สุดท้าย ดีงาม 
