ลงทะเบียน2011-3-29
ล่าสุด2025-5-5
นิสิตสัมพันธ์
- กระทู้
- 338
- พลังน้ำใจ
- 32626
- Zenny
- 70065
- ออนไลน์
- 8584 ชั่วโมง
|
เช้าวันที่สองของกีฬาสี วันนี้พี่โจ้ดูหงุดหงิดมากๆ เดินง่วนเป็นเสือติดจั่นเลยทีเดียว
# r. _4 N5 h; \( [( m"เม้ง! มาพอดีเลย แล้วต้นล่ะมารึยัง?"( S' O- H0 S- ?; O. M
"อ้าว! ไอ้ต้นมันยังไม่มาอีกเหรอครับ? เมื่อวานมันยังย้ำเวลากับผมเลยนะว่า 10 โมงเช้า"
$ r0 ]6 \% T6 b9 t5 Q C/ W"นั่นแหละถึงได้ถามน้องไง นี่ 8 โมงครึ่งแล้วทำไมยังไม่เห็นอีก น่าจะมาเตรียมตัวได้แล้วนะ เม้งช่วยโทรตามทีซิพี่ไม่มีเบอร์"6 y: \. f. F, B) B5 W! f- k, E
, Y! v) T: v1 w
.....ไม่มีสัญญาณตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก......
. E ^5 P8 v8 A- W* t+ R" z& m
9 }0 G+ x/ i7 T z: S, ?+ ~"อะไรวะเนี่ย? ปิดมือถือเหรอ? คงไม่ใช่นอนจนลืมตื่นหรอกนะ" เม้งเริ่มทำตัวไม่ถูกเมื่อเพื่อนรักไม่เคยสายในวันสำคัญแบบนี้ ถึงจะแข่งสิบโมงแต่นักกีฬาก็ควรจะมารายงานตัว เปลี่ยนชุดและบริหารร่างกายตั้งแต่เช้า
; j1 ~& I% W6 ]" O% I"วิงๆ เห็นต้นรึเปล่า?"
$ r9 e: U2 d) n: h2 Q) m' ?/ x& V"เอ๋? ต้นยังไม่มาเหรอ?"
1 G: l: b" u8 Y( c$ e"นี่พี่โจ้เริ่มปวดหัวแล้ว จะแข่งตอน 10 โมงนี่ละ"
% N/ j G: a1 q6 b( Q1 G& b7 @"แต่เมื่อวาน....."
- p+ {' A2 C6 z" x! o/ h"เมื่อวานทำไมเหรอวิง? เมื่อวานนายเจอไอ้ต้นเหรอ?", _* W4 M& R8 h$ ^1 [* ~4 b
"อ...อ......อืม เจอตอนหัวค่ำน่ะ"
+ T9 Q V8 V" F3 c"ที่โรงเรียนเนี่ยเหรอ?"
5 V# q% H* l0 \9 E' }5 f& ]# W".....อืม.....". V6 |! L7 A* j! F4 e; o+ M) k
"ยิ่งแปลกเข้าไปใหญ่ ไหนมันบอกว่าเมื่อวานติดธุระมาไม่ได้ไง?"
) @/ R* U, B8 Q+ u/ O' L"แล้วเบอร์บ้านล่ะลองโทรรึยัง?". r# W; w# } `! @! L$ B/ E( i/ Z
"เออจริงด้วย มัวแต่ห่วงมันจนลืมนึกไปเลย"
9 t+ J0 V b6 S% V V" E5 Z2 n8 |. n...0 w$ w" `0 V3 ?' B: C; n
...
( ], [6 M3 z9 W) ~ [...5 f4 l7 r: p& J/ U' P! A$ ~0 b
"วิง เราโทรไปเจอพี่ต้อมรับสายละ พี่เขาบอกว่ามันไม่สบายนอนอยู่ในห้องน่ะ"; @# ]" S. j0 K" u6 Z
"หา!? แล้วเป็นไงบ้างน่ะ?"
9 O, }8 [$ D5 m4 p8 ~ ["ไม่รู้สิ แต่วันที่ต้องแข่งบาสน่ะต้นมันไม่น่าปล่อยตัวเองป่วยได้นะ มันชอบเล่นบาสจะตาย" เม้งก็เริ่มกลุ้มหนัก
+ b' q/ m( X1 {1 F. d+ H! H"เราว่าเราไปหามันที่บ้านเลยดีกว่า ยังมีเวลาเหลือ ท่าทางมันแปลกๆ พิกล นายจะไปด้วยมั๊ยวิง?"
5 [' c) S r; m"ไม่ล่ะเราอยู่รอที่นี่ละกัน"# O! w# g9 l- c# x7 o* J
5 j' l3 M! G5 Q3 o
"พี่โจ้ครับ ตอนนี้พี่คมเดชอยู่ไหนครับ?"2 d H7 d) n( |2 h; U5 \
"พี่กริชน่ะเหรอ? น้องวิงมีอะไรเหรอครับ?"
M% H0 s& \- Z0 |/ q& m% _"....คือ...อาจารย์พละจะขอเอกสารอะไรหน่อยน่ะครับ เดี๋ยวผมไปหาพี่เขาเองก็ได้ครับแค่บอกว่าพี่เขาอยู่แถวไหนก็พอ"
6 `- f1 Q, |0 P- I1 ~/ R"นพ! เมื่อคืนพี่กริชไปนอนบ้านนายใช่มั๊ย? แล้วตอนนี้พี่เขาอยู่ไหนน่ะ? อาจารย์จะถามหาเอกสารอะไรก็ไม่รู้"0 A! b1 {& |: d! B w' E/ E% c" c
"เหรอ! แต่พี่กริชเขากลับบ้านต่างจังหวัดไปแล้วนะ ออกไปตั้งแต่เช้าแล้วล่ะ"% z- s6 \: S7 y( |* ?
"อ้าว! แบบนี้ก็แย่น่ะสิ แล้วอาจารย์เขาอยากได้เอกสารอะไรเหรอเดี๋ยวพี่จะลองไปค้นในห้องให้" ~/ |" k3 }; Z w7 H
"ม.....ไม่เป็นไรหรอกครับ อาจารย์บอกว่าไม่ค่อยสำคัญ ไว้ทีหลังก็ได้ครับ"* e0 k7 H3 E, R% z3 `
..
' n* O u" C4 }8 @* B ?..3 g, _- o& H; G
......9:04.......
* V" n4 q6 P1 K* J* Cนาฬิกายังคงทำหน้าที่ของมันอย่างซื่อสัตย์....แม้คนที่มอบสิ่งนี้ให้ผมจะไม่อยากเจอผมอีกแล้วก็ตาม.....
; q* G# u" \8 J5 _ก็เพราะผมไม่ซื่อสัตย์เรื่องมันถึงได้เป็นแบบนี้ กริชสมควรจะโกรธผมแล้ว ผมที่หลอกเขามานาน ถึงจะทำใจไว้แล้วว่าเขาต้องโกรธแต่...... g( b* o/ F, v6 M4 U
ผมเช็ดน้ำตาก่อนมันจะหยดลงบนรูปถ่ายตรงหน้า....แก่งกระจาน.....หาดเจ้าสำราญ.....บ้านของกริช.....
u. h6 y$ u* c3 s8 c* ?น้ำตาที่เอ่อคลอทำให้ผืนน้ำในรูปเหมือนจะสั่นไหว ที่ๆ กริชเคยอยากพาผมไป ทุกอย่างเป็นความผิดของผมเองผมสมควรโดนแบบนี้
: D. B* M# ^2 v) V# Q
: S* S2 k2 _2 V7 q: D( G"กริชครับ...ฮึกๆ....เราขอโทษ....เราขอโทษ......"3 i; C6 P* P% G
ภาพวันเก่าๆ ...แค่สามเดือนที่เราอยู่ด้วยกัน แต่ตอนนี้เหมือนทั้งชีวิตมันพังลงตรงหน้า....ตั้งสามเดือนตะหาก.....ตั้งสามเดือนที่ผมหลอกเขาได้หน้าตาย.....สามเดือนที่ทำให้เขาเดือดร้อน ทำให้ความฝันของเขาพัง) L- \: }7 Q: { q# ^6 O
ความอุ่นของแขนกริชที่โอบไหล่ผม....มือที่เคยกุมมือไว้.....ความรู้สึกยังอยู่ชัดเจนแต่วันนี้ไปจะไม่มีอีกแล้ว.....5 s0 Z x7 q4 f, a' P' Z
ในหัวมีแต่คำว่าขอโทษ....คำๆ เดียวที่ผมอยากจะบอกเขาทุกวันแต่ไม่เคยได้พูด มันอัดอั้นในใจ แต่ตอนนี้ไม่มีเขาให้ผมขอโทษได้อีกแล้ว ต่อไปถ้าเจอหน้าเขาผมจะทำยังไง....แค่คิดว่ากริชจะมองผ่านผมไปเหมือนไม่มีตัวตน คิดแค่นั้นใจมันก็บีบจนเจ็บ
' Z" J2 T2 R+ t5 D0 k
X) ^* J' z8 s/ I, z5 Lผมหยิบมือถือขึ้นเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ 9 z% H& p. R2 `4 D
ยอมรับความจริงเถอะ.....กริชจะไม่โทรมาอีกแล้ว.....จะไม่ได้ยินเสียงเขาอีกแล้ว ก็เขาขว้างมือถือแตกกระจายไปต่อหน้าผมแล้วนี่นา....ไม่รู้จะโทรหาเขาได้ยังไง เมื่อคืนตามไปหาที่บ้านก็ไม่เจอ เบอร์อื่นๆ ก็ไม่รู้8 G& f; e' l5 ~% P6 @
ผมยกมือถือแกว่งไปมาใกล้หน้าต่าง.....มันแค่ไม่มีสัญญาณเท่านั้นแหละ: Q0 U2 x5 D! X
.....กริชคงโทรหาผมสักครั้ง....เขาจะโทรมา....
" A7 |+ {7 h& ? }) c* Zจะหลอกตัวเองอีกนานมั๊ยไอ้โง่.....เขาเกลียดผมถึงขนาดนี้แล้ว......" z5 e1 p# J+ H! {) b' f$ `6 `( } _
"ขอโอกาสเถอะครับกริช.....ให้เราได้อธิบายอีกครั้ง กริชจะทำอะไรเราก็ยอม....."
+ k! E" A! N2 o7 T& _0 W; bต่อให้พูดแบบนี้อีกนานแค่ไหนเขาก็ไม่มีทางได้ยิน ต่อให้เขาอยู่ตรงหน้าก็คงไม่ฟังผมอีกแล้ว.....เขาบอกแล้วไงว่าต่อไปนี้เขาไม่รู้จักผม
3 ~" B+ Y0 v5 l2 h8 F8 z" Dก๊อกๆๆๆ
- M* T6 M7 ?' c"ต้น นอนอยู่รึเปล่า?"
; P" {" R6 Q( b; K".............": A$ N$ W* _' |4 p; l* r
"กรูรู้ว่ามรึงแกล้งป่วย มีอะไรบอกมาซะดีๆ". p { {& ~0 I, i
".......กรู....ไม่สบายจริงๆ เม้งมรึงรีบไปโรงเรียนเถอะใกล้จะแข่งแล้ว"
' g L# z' i# D7 q, I/ z"จะแข่งทำเจี้ยไรถ้าไม่มีมรึง กรูย้ายสีตามมรึงมานะเรื่องอะไรจะลงแข่งคนเดียว"
! U$ \5 x _# I- u# i* i7 D! Q5 B2 Z: ~ `5 H9 Z: p
เพื่อนคนนี้ถึงเอ่ยปากไล่เขาก็ไม่ยอมไปแน่ถ้ารู้ว่าผมไม่สบายใจ
; H3 b3 O) N4 a+ Oแต่ทำไมกริชถึงไม่ยอมอยู่ฟังเวลาที่ผมอยากให้เขาอยู่ แค่ฟังสักวินาที แค่นั้นก็พอ....จะคร่ำครวญทำไม ดูตัวเองก่อนเถอะว่าทำอะไรกับเขาบ้าง แล้วตอนนี้ผมควรทำยังไงดี
5 E! ^% t- W6 m2 L1 B. M"เปิดประตูให้กรูเข้าไปหน่อยเถอะต้น" ....ยังไงมันคงไม่ยอมไปไหนแน่ๆ
% F9 f" i4 {9 Y& o"เฮ้ย!!! มรึงร้องไห้ขนาดนี้เลยเหรอ?!!!" .....เจรี้ยเอ๊ย! รู้งี้ไม่น่าเปิดประตูให้เลย ) f+ }: C4 _5 H
2 @/ ^$ D5 U1 O. R& e4 F
"เกิดอะไรขึ้นวะต้น?.......เรื่องคนนั้นเหรอ? ทะเลาะกันรึไง?"
- T) t' {, ]8 d5 q5 t"อย่าถามเลย มันจบไปแล้ว อย่าถามกรูอีกเลยเม้ง มรึงไปแข่งบาสเผื่อกรูด้วยละกัน"
: m" L9 z" n6 W7 a/ p"ไม่ไปเว้ย! สีกรูรึก็ไม่ใช่ ถ้ามรึงไม่ไปกรูก็ไม่ไปเหมือนกันนะต้น" ว่าแล้วมันก็ถือวิสาสะเปิดวิทยุหยิบการ์ตูนมาอ่านยืนยันว่าไม่ยอมไปไหนแน่ๆ' G5 o9 M* E' ]. i ]3 A/ k
X% x- X- r+ ^0 {# ?จะบังคับตรูไปถึงไหนไอ้เม้ง ถ้าไปโรงเรียนแล้วเจอกริชตรูจะทำยังไงล่ะ?
2 q1 x* G0 x# m! p0 {" _/ {.....แล้วจะหมกตัวในห้องนอนไปนานแค่ไหน....อีกสองวันก็จบกีฬาสีแล้ว จากนั้นก็ต้องไปโรงเรียนตามปกติ....ถึงตอนนั้นจะทำยังไง.....ไม่รู้โว้ย!! # b4 |1 l9 r% t+ d( o+ T( Y% N
เสียงเพลงหนึ่งที่คุ้นเคยดังจากวิทยุ เพลงนี้.....เพลงที่ผมเคยร้องให้กริช เพลงที่เขาใช้ในมือถือ....มือถือที่แตกกระจุยไปแล้ว......+ v' u9 T! Z. Y2 a. X6 y" \" c
( A5 T. ^. A5 r7 l"เม้ง ปิดเหอะกรูไม่อยากฟัง" ' Q b6 ]- X/ k8 U
ฟังแล้วนึกถึงทุกอย่างที่ผมทำเพื่อเขา....ทุกอย่างที่เขาไม่ต้องการอีกแล้ว....
9 Y: l# S" z: Y9 ^: x! gผมทำเพื่อเขาเหรอ....ผมทำอะไรเพื่อกริชบ้าง?.....ที่อิดออดอ้างโน่นนี่เพื่อผลัดวันไปเรื่อยๆ แบบเนี้ยเหรอเรียกว่าทำเพื่อเขา?7 I: D3 ?9 b P4 w
{9 f5 ^; s% t7 o. L; D
"เม้ง ช่วยออกไปนอกห้องที"/ B4 O/ c% N4 U) z: S
"กรูไม่ไปไหนทั้งนั้นโว้ย!"' M3 Q4 p2 A4 m+ z- T- A1 B
"เม้ง กรูจะเปลี่ยนเสื้อผ้า! มรึงอยากอยู่ท้าพิสูจน์ก็ได้นะ แต่บอกไว้ก่อนว่ากรูเป็นรุกนะว้อย
! M; ?4 W+ D, L& C& Z, D8 i..% o" n7 A3 P" F. F5 H: R- R
..# l; C* S5 X8 [& w6 l' E5 y
..
1 E* L# y' b, g. g7 L..# g+ g- y( ~: T% ^* e8 L; e
มาถึงที่สนามก็ 10 โมงนิดๆ แล้ว พี่โจ้ยืนทำหน้าเป็นยักษ์วัดแจ้งเลย ตอนนี้ในสนามเริ่มแข่งไปได้ราว 20 นาทีแล้ว ฝ่ายเรายังตามอยู่ 11 แต้ม ผมกวาดตาดูรอบๆ.....กริชไม่อยู่ที่นี่.....เขาไม่อยู่แล้วจริงๆ.....
a* D6 }! _. N! A6 M"ขอโทษครับพี่โจ้"
- b- b; N% K1 g"เอาเถอะ รีบเปลี่ยนเสื้อทีมแล้วเตรียมตัวรอก่อนนะ เดี๋ยวพี่จะเปลี่ยนตัวให้ลง"
8 N) X4 \) S# A. G% Q" s& Z. r"ไหวแน่นะต้น? หน้ามรึงเซียวมากเลย เมื่อคืนได้นอนมั๊ยเนี่ย?"$ I" L6 M% n8 A
".....เราไหว ไม่ต้องห่วงหรอก"
" F4 x: ~- k- c5 _
$ V2 _& C5 G5 G) R! z0 Oผมหยิบเสื้อทีมสีแดงขึ้นมาสวม ถึงหัวมันจะลอยๆ หวิวๆ แต่ตอนนี้ผมพร้อมแล้วที่จะทำเพื่อกริช สิ่งแรกที่ผมจะเพื่อเขาจริงๆ แม้ว่าเขาจะไม่ได้เห็น.....กริชครับ จะโกรธผมยังไงก็ได้ จะไม่ยกโทษให้ผมก็ได้ จะทำเป็นไม่รู้จักกันผมก็ไม่ว่าเพราะสิ่งที่ผมทำมาตลอดมันเกินจะให้อภัย แต่ยังไงผมก็จะทำความฝันของกริชให้เป็นจริง
( E$ n; n M6 b# X9 P
/ i, C, O4 U: r- C8 C, h+ h"ต้น เกิดอะไรขึ้นน่ะ?"4 \4 l- \' ^2 u0 c( M
"ไม่มีอะไรหรอกวิง"% n. e* g- `2 C6 J+ P# I8 U; t
".......ทะเลาะกับพี่กริชเหรอ?"3 @% s3 j6 E' S1 L
"..............", k% R- Y! m. x1 B/ `5 r
"พี่กริชไม่มา......พี่เขากลับต่างจังหวัดไปแล้วล่ะต้น.....เป็นเพราะเรารึเปล่า? เราขอโทษนะต้น"' P; W* G2 L2 [) n
"ไม่ใช่เพราะนายหรอกอย่าคิดมากเลยวิง เราสิต้องขอโทษนาย"1 j! d* K: `- E% z c( S
. O6 W' X8 k- M, `8 x
ความโง่ของผมทำร้ายเพื่อนคนนี้มานานแล้ว แถมยังทำให้กริชเข้าใจผิดจนโกรธวิงไปด้วย
7 Y$ g: }1 T" P, @+ c9 m# r3 r) U"เราขอโทษจริงๆ นะ....เราจะไปคุยกับพี่กริชให้ พี่เขาต้องเข้าใจนายแน่ๆ"
6 X+ G) m: H0 v7 ]3 yเจ้าหน้าใสตรงหน้าก็ยังเข้มแข็งกว่าผมมากนัก วิงกล้าเข้าไปคุยกับกริชด้วยความรู้สึกนั้น พยายามสู้ทั้งที่รู้ว่าไม่มีหวัง ....แต่ผมสิ.....# K- L. J8 t* V. j
"ไม่ใช่ความผิดของนายหรอกวิง ทั้งหมดเป็นเพราะเราต่างหาก จริงๆ แล้วเราต้องขอบใจนายนะ"3 p8 M# e6 a5 R4 E7 |4 [5 _) k% Y2 }
"ขอบใจเรื่องอะไรล่ะ? เราทำให้นายเดือดร้อนมาตลอด"7 p1 Q' F5 {5 L7 a: i% K( Z. w( e
"ก็ถ้าไม่มีนาย เราคงรู้สึกผิดไปอีกนานต่อให้กริชไม่โมโหเราก็เถอะ"
2 G& n- F7 p6 F/ K& f: ]. p' aบางทีมันอาจจะดีที่เป็นแบบนี้ ถ้าผมบอกกริชตรงๆ เขาคงโกรธแต่ไม่แสดงออกมา ถ้าเป็นแบบนั้นก็ไม่รู้เมื่อไหร่ถึงจะสนิทใจกันได้เหมือนเดิมอีก. M1 g# A" A: Q. S4 C w
+ R, O& ?# R& i) |: B6 Y"ต้น! ลงสนามได้แล้ว!"
- E1 O, }+ l: ]: R"เราไปล่ะวิง! ช่วยเชียร์เราด้วยนะ" นาฬิกากับเข็มสีทองถูกหย่อนลงเป้.....รอดูผมตรงนี้นะครับนะกริช b7 }3 u6 [; Y6 T! v7 I
เสียงเพลงนั้นยังก้องอยู่ในหัว เพลงที่ผมร้องเพื่อเขา เพลงของเราสองคน ......ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าการสู้ที่แท้จริงคืออะไร
' o7 N, u( j' J2 W$ U4 o2 b. z* E( e
.....ได้เกิดมาเจอเธอทั้งที ไม่ว่ายังไงจะลองดีสักวัน6 y7 ~0 M6 R5 b$ g
อยากรักก็ต้องเสี่ยง ไม่อยากมีเธอเป็นเพียงภาพในความฝัน# T& J6 E: n, g% K" x
ลำบากลำบนไม่สนใจ ตะเกียกตะกายสักเพียงใดก็ดีกว่าปล่อยเธอไปจากฉัน
) I, b+ s1 T8 L- C. Z& l) a, Xตกหลุมรักจริงๆ เพราะรักจริงๆเธอคงไม่ว่ากัน........
- b4 f: [6 q' b3 V8 `- r* V U4 q: m7 N/ B7 w- T
สู้เพื่อสิ่งที่ฝันไม่ใช่นั่งหวังลมๆ แล้งๆ ว่าจะเป็นจริง
1 B+ Z! w2 K. D5 O! Hสู้ทั้งที่รู้ว่าไม่มีหวัง.....สู้ในเวลาที่กำลังใจหมดไปแล้วแต่ก็ยังไม่ยอมท้อ
4 V$ f% Q8 _; j2 q, _( Nเมื่อวานเป็นวันสุดท้ายที่กริชอยู่กับผม แต่วันนี้แหละ......." |& B& E3 {' `! V$ L
"ไปกันเถอะเม้ง"6 N9 h' R$ ]/ T U0 G* V
"สีแดงขอเปลี่ยนตัว 2 คน!!!" .....วันนี้แหละจะเป็นวันแรกที่ผมสู้เพื่อเขา!
) r1 y' [+ D9 k: @6 l. ]& O! n) z. O8 K
"ไงน้องต้น! นึกว่าไม่มาซะแล้ว", ? g8 e3 E$ v& R) u
"ยังไงก็ต้องมาล่ะครับพี่ปัด"' G' [0 n+ w$ `& P1 u
ถึงจะตามอยู่สิบกว่าแต้มแต่ผมก็ไม่กลัวหรอก ยิ่งเป็นทีมของพี่ปัดที่ชอบเล่นแรงๆ ก็ยิ่งทำคะแนนง่าย หลอกล่อซะหน่อยก็ได้ฟาล์วแล้ว" Y: ?( f! e- Z- h( V# t( `( ` H
ตอนนี้คะแนนเริ่มตีตื้นขึ้นมาทีละนิดแต่ก็ยังห่างเกินไป ใกล้จะหมดครึ่งแรกแล้วถ้าเป็นแบบนี้คงตามไม่ทันแน่ๆ+ N9 y0 Y: o5 d3 [+ r% J9 B! |: V
หัวก็เริ่มมึนๆ ซะแล้ว โธ่เว้ย! ต้องทำได้สิน่า!!! เรื่องเดียวในตอนนี้ที่ผมจะทำเพื่อกริชได้ จะพลาดไม่ได้อีกแล้ว!!9 u$ S* Q3 c. U8 Z
5 n% p+ d. S3 z
****************************************************************
6 J8 T( r& S( T# n: V+ A U: rนาฬิกาเหนือสถานีขนส่งสายใต้ใหม่บอกเวลา 9:049 f7 q0 P, h3 h1 r
"กริช ทำไมจู่ๆ จะกลับมาบ้านล่ะลูก? ไหนว่าสอบเสร็จแล้วจะอยู่ดูกีฬาสีก่อนไง"
/ Y+ A% J# Z2 A; W1 Y0 S8 v' i".......เบื่อๆ น่ะครับ วันจันทร์ก็ไม่มีเรียนเลยอยากกลับบ้าน"
+ C4 a6 n3 B8 c4 \/ f' {3 y"แล้วนี่รถเที่ยวไหนบริษัทไหนล่ะ? แม่จะได้บอกพ่อไปรับที่ท่ารถ"9 P# P# t7 I% F& b5 i3 K
"เพชรบุรีทัวร์ครับแม่ รถออก 9:45 ครับ"
# h& l: O" H; Z" E! B! j& H" k"แล้วเงินติดตัวมั๊ย? จ่ายค่าติวไปเท่าไหร่น่ะ ยังมีเงินพอใช้มั๊ยลูก?"/ F- {9 u' E" R
"มีเยอะครับ แม่ไม่ต้องห่วงครับ"
2 {) {; K7 {6 e+ A( {& X' X6 uเด็กหนุ่มเหน็บหูโทรศัพท์สาธารณะไว้ที่คอพลางเปิดกระเป๋าเงิน ธนบัตรใบพันหลายฉบับยัดอยู่ในนั้น * N! S$ V8 j' s6 W8 b
7 p# B9 y7 H" a$ Q6 P* y' F& a4 B7 K
.....เรารักกริช เราไม่ได้ทำเพราะต้องการเงินของกริชนะครับ อีกอย่างเราอยากให้กริชได้มอเตอร์ไซค์เร็วๆ.....: `! d- g; Q& n! m7 b
.....ปีหน้ากริชจะอายุ 20 ใช่มั๊ยครับ?...ได้เป็นเด็กมหาลัย....มีมอเตอร์ไซค์....ถึงตอนนั้นกริชอย่าลืมเรานะครับ.....% M! L+ X$ L4 V) p2 i" N) J
.....ทำไมต้นทำเหมือนจะหายไปไหนแบบนั้นล่ะ? ต้นอย่าทิ้งผมไปนะ......
8 b6 V+ \5 t. v: X8 w....กริชคิดมากจังเราไม่ทิ้งนายไปไหนหรอก เราสัญญาจะอยู่กับกริชตลอดไป......- t9 d; J# T6 {& k& t- ` j
........เราสัญญาจะอยู่กับกริชตลอดไป........
' ~3 D0 @5 ]# y) R& @* @. g
/ G) M# O$ }! [8 Z ~"แล้วสอบยากมั๊ยเนี่ย ทำได้มั๊ยลูก?"
" O- ?& J9 B5 D' ^+ ]1 ?. m* Y5 b"ก...ก็ไม่ค่อยยากหรอกครับ ติวกับเพื่อนหลายคน แค่นี้ก่อนนะครับเสียงเพลงมันดังคุยไม่ค่อยได้ยิน"' w$ ^# W* X# j/ V3 X A
"จ้า กลับมาค่อยคุยกันนะลูก"
) i+ ?3 A4 ]' e7 w/ e% \# c$ ?1 ^* `* n( c
-------------------------------------------------------
! n! @* ^- l- S"นพ เอาไงดีวะ?" 7 M2 O: R7 {' _& s. o
พี่โจ้หน้าเครียดพลางจ้องดูกระดานคะแนนสลับกับสนามบาสที่แข่งขันชุลมุนแย่งบอลล้มลุกคลุกคลานจนกลายเป็นลูกยึดซะหลายครั้ง ครึ่งหลังนี่แผนเริ่มจะไม่เป็นแผนแล้ว ถึงคะแนนจะตามอยู่แค่ 8 แต้มแต่ตอนนี้เปลี่ยนตัวกันจนเหนื่อยทั้งตัวจริงตัวสำรองทั้งสองฝ่ายเลย
9 m4 G8 U, J( v8 x"สงสัยต้องเล่นไม้ตายแล้วโจ้" พี่โจ้พยักหน้าให้สัญญาณนำอาวุธสุดท้ายมาใช้
5 T( A: I( ]5 |/ S"วันนี้ชนะเลี้ยงเอ็มเคแล้วตบด้วยสเวนเซ่นส์นะน้องๆ!!!" ....ไม่ได้ช่วยอะไรเล้ย! แต่ก็เข้าใจ พี่เขาอยู่ฝ่ายอุปกรณ์กับเหรัญญิกพ่วงอีกตำแหน่งนี่หว่า
* c6 `, B2 l* }$ N/ c9 ]4 R
+ X& q4 `) ?7 ]3 k3 gพี่ม.5 กับเจ้าเม้งที่เปลี่ยนตัวออกไปเพิ่งกลับเข้ามาเล่นต่อ ฝ่ายโน้นก็เริ่มเหนื่อยจนชู๊ตไม่ลงซะหลายครั้ง แดดร้อนขึ้นทุกทีแล้ว ดีนะที่ได้ลูก 3 คะแนนจากเม้งกับพี่ม.5 ติดกันสองลูกให้พอใจชื้นบ้าง แต่อีกแปบเดียวฝ่ายโน้นก็ชู๊ตลงให้คะแนนทิ้งห่างไปอีก ชักจะไม่ไหวแล้ว จะเปลี่ยนตัวก็.....คนที่นั่งอยู่ริมสนามยังหน้าซีดโบกมือหยอยๆ บอกน้อยจะไปชายแดนอยู่เลย..... ตอนนี้ก็ได้แต่ส่งบอลให้พี่ๆ ไปจัดการต่อ
; d2 E+ x v( p8 a2 |7 P"เฮ้ย! หมดแรงแล้วเหรอต้น?"6 F6 W- [. H6 j$ v3 Q" ]$ n7 A
"คร้าบพี่โย่ง จาม่ายหวายแล้ว"& q/ w. M7 [9 ^* T" x- h
/ |5 p; o6 _' D( [+ N* w; ~
มารยาไปงั้นแหละ พอเผลอไม่มีคนประกบผมก็เข้าเลย์อัพใต้แป้นเอา 2 แต้มบ้าง พี่โย่งชี้หน้าแล้วหัวเราะใหญ่ แต่เล่นมุขนี้อีกทีพี่ท่านเริ่มไม่ขำแล้ว พอบอลเข้ามือผมอีกคราวนี้พี่โย่งยืนดักเลย ง่ายไปมั้งพี่! คิดว่าผมชู๊ตสามแต้มไม่ได้แน่ๆ เลยจะรอบล็อคเลย์อัพรึไง?! ก้าวซ้าย- ขวาแล้วกระโดดขึ้นด้วยบอลในมือขวา พี่โย่งกับสีเหลืองอีกคนก็โดดขึ้นบังทันที ผมรีบเปลี่ยนบอลมามือซ้ายแล้วส่งลูกลอยขึ้นข้างห่วง # W" z, X, t3 b/ e, ]! N
) o- {3 l+ X6 P1 n5 t
มันเหมือนภาพสโลว์โมชั่น.....พี่สองคนเสียหลักกลางอากาศ ลูกบอลกลิ้งลงห่วงไปอย่างช้าๆ คะแนนเท่ากันแล้ว! l4 Z! b$ M+ r! @4 `2 J+ w. o
พอผมลงแตะพื้นก็รีบขยับออกแต่พี่สองคนที่ล้มตามลงมา.....หัวเข่าใครสักคนกระแทกลงที่........# x8 N/ Q5 g* G4 y: n6 p& R9 S
$ F/ L+ {7 R' U
กร๊อบ!!!!
; e) }% {7 J% `# O+ p) Q/ T8 s `5 p2 A
"อ๊ากกกกกก!!!!!!!"3 _5 R" U4 B- N
2 [7 E: b+ Z( `3 s. |
"เฮ้ย! ต้น!!" $ L" L% p1 M3 P+ e! e
" A# V2 i/ o R9 P" J+ \0 F
พี่สองคนรีบลุกขึ้นจากขาผม.....ขา.....ขาผม........6 A0 S- J" j! B
บนพื้นปูนที่ร้อนจนแสบผิว แต่ความเจ็บมันมากกว่า .....ความเจ็บที่แล่นตั้งแต่ข้อเท้าขวามาถึงต้นขา....; k6 {: p/ @$ c( ]" a M, ^
ได้ยินเสียงพี่โจ้วิ่งเข้ามาดู มันเจ็บจนหมดแรงซะดื้อๆ ได้แต่นอนตัวงอดูคนมากมายที่มุงเข้ามา เห็นเม้ง วิง แล้วก็ใครอีกเยอะแยะแต่เจ็บจนลืมตาแทบไม่ขึ้น
! |' W8 {: h M6 ], R"ต้น เป็นอะไรมากมั๊ย!!?"; i' ^( g) ], v1 k
"ไม่....ไม่เป็นไร"/ H( [, {, p: k( J2 f5 G
"เจ็บตรงไหนต้น? ขยับขาได้มั๊ย?!"
. ]% B' P3 O6 Z1 @1 W8 v s....พูดไม่ออก....พยายามลุกขึ้นยืนแต่มันเสียวแปลบไปทั้งขา....บ้าน่า! ต้องไม่ใช่แบบนี้!2 s _3 ^, N1 T$ Q
"ผมยังไหวครับพี่ ขอนั่งพักแปบเดียว"
2 j# P* n( y$ g# l& b _6 y9 {2 k"ไม่ได้หรอก! ขอพี่ดูขาก่อน" พี่โจ้กดนิ้วเบาๆ ไล่จากน่อง พอถึงเหนือข้อเท้ามันก็เจ็บจนสะดุ้ง9 n- x0 Y0 K& K2 i$ T$ [( N
"อาการเป็นไงครับพี่โจ้? ไอ้ต้นมันเป็นยังไงแน่?"1 c3 {/ r& T/ v A. |* f( R! G: a
"ส....สงสัยกระดูกร้าวว่ะ เห็นแวบๆ ว่าฝ่ายโน้นเอาเข่าลงแถวนี้"
% x6 ?; Q$ M! d* U' h# A4 f7 i: L6 ]5 Q0 S. D
"พี่โจ้ ผมไม่ได้ตั้งใจนะครับ น้องต้นลองถอดรองเท้าออกดูซิ"
$ @: ]: {+ N7 x+ [# h7 p: p5 wฝ่ายโน้นหน้าสลดไม่แพ้กันพยายามเข้ามาช่วยแกะเชือกรองเท้าแต่ยิ่งกระเทือนมันยิ่งเจ็บ.....มรึงจะช่วยหรือมรึงจะฆ่าตรู!? ตาพร่าจนมองหน้าไม่ชัดเลยไม่งั้นตรูจะเอาคืนแน่ไอ้คนหวังดีที่โลกไม่ได้รอ
, i" Z! P$ b) a5 J2 I Gอะไรๆ มันชุลมุนไปหมด แล้วใครก็ไม่รู้มาหามผมไปข้างสนาม.....ผมถูกเปลี่ยนตัวออกแล้วเหรอเนี่ย?....ไม่จริง....4 ^3 m/ F2 y8 a2 q; i
"ต้น! ขาหักเหรอ?"
$ t0 w: I* T: F0 t7 b"ไม่หักโว้ย! ช้ำนิดหน่อยแค่นั้นแหละวิง"1 O8 G3 ^+ E$ @# c0 V* y' _
"พี่โจ้ ผมว่าเรียกรถพยาบาลเถอะครับ": ]. M4 Z2 ^( N% l7 U4 Z! ?
"เอางั้นเหรอเม้ง! เออ! ก็คงดีมั้ง? พี่ทำอะไรไม่ถูกแล้วเนี่ย!"
0 o% q/ N y. g1 }5 y9 M+ i"ไม่ได้นะครับพี่โจ้! ผมแข่งไหวจริงๆ ผมยังแข่งได้นะครับ ขอผ้ายืดมารัดขาก็พอครับ"
- R8 z# Q/ M) N"อ....เอางั้นเหรอต้น? แน่ใจนะ?"
) B+ r+ v8 ^0 S q
% g6 q7 Y& H( T# ?ผมนอนแหมบกลั้นใจตอนที่พี่โจ้ถอดรองเท้าถุงเท้าออกแล้วรัดผ้ายืดตั้งแต่เหนือข้อเท้าไล่ลงไป แค่ช้ำเท่านั้นแหละ ไม่ได้เป็นอะไรหรอก ผมต้องแข่งต่อได้สิ.....วันนี้คือวันแรกที่ผมจะสู้เพื่อเขา! จะจบแบบนี้ไม่ได้!" N0 i. P5 B7 u- I& s1 K
"ต้น! ท่าจะไม่ไหวนะ! เจ็บแบบนี้คงกระดูกร้าวแหงๆ ดีไม่ดีหนักกว่านั้นอีก"
% f0 F5 H: B; k7 x' L"ต้องไหว....ต้องไหวสิ เขารออยู่....เขารอเหรียญทองอยู่.....เจ็บนิดเดียวเอง"
* k; T8 P- G v( j: R* Q I"ต้น.....อย่าฝืนเลยนะ ทำแบบนี้พี่เขาไม่ดีใจหรอก" N. t2 Z7 B5 j! C
"เรายังไหวน่าวิง....แค่ไล่เตะนายไม่ได้แค่นั้นแหละ ฮะๆ"4 @, C/ @. U% g
"ต้น พี่ว่าไปโรงพยาบาลเถอะ พี่รับผิดชอบไม่ไหวนะถ้าน้องอะไรไป ยังไงเจ็บแบบนี้พี่ก็ให้ลงต่อไม่ได้แล้ว"% T0 A+ m( Q; Y6 Y6 o( A
"ข...ขอผมนั่งเป็นตัวสำรองก็ได้ครับพี่.....ขอผมอยู่เถอะนะ.....แข่งจบแล้วค่อยไปหาหมอ"
7 t i ] Q G. L6 [! o6 ^4 N# ^7 H" o, O
อุตส่าห์ตีเสมอได้แล้ว อีกไม่นานก็จะจบแล้ว อย่างน้อยอยู่เป็นตัวสำรองถ้าใครเหนื่อยผมยังลงแทนได้.....ต้องชนะสิ....ต้องชนะ......ผมขยับผ้าให้ยิ่งรัดแน่นขึ้น รัดแน่นๆ ให้ลืมเจ็บไปเลย แต่พอลองลงน้ำหนักที่เท้ามันก็ยังเสียวแปลบนิดๆ ถึงโคนขา
; \; O; n' b* Y; q- \/ E.....แค่อย่างเดียวที่ผมจะทำเพื่อเขาได้ แต่ผมก็ยังทำมันพัง.....
. B* w u; Z) V* P.....ทุกอย่างพังหมดแล้ว....ไม่เหลืออะไรแล้ว.....
' U; c0 ~0 `) G( |/ k8 u, {
7 q. J' B! w0 r) {' M3 Z( T/ ^"โจ้! นายทำอะไรน่ะ?" เสียงใครเดินเข้ามา....ทำไม.....ไม่นะ! ต้องไม่ใช่เวลานี้!!!. t5 S0 K$ a; h T# P5 ^" V
2 {1 e& l" y. {"น้องเขาโดนล้มกระแทกแถวข้อเท้าน่ะพี่กริช"
9 P: s1 [1 Y- }9 T* X"แล้วทำไมเอาผ้ารัดแบบนั้นล่ะ?" o8 ]5 e" B# p @) Q3 N% ^- Z7 E
"ก็....ก็น้องเขาอยากให้ทำแบบนี้น่ะ"0 L" C; U- l6 @1 K" @6 K, j- _
เขาก้มลงข้างๆ มือแข็งแรงที่คุ้นเคยแตะลงที่ข้อเท้าแล้วค่อยๆ แก้ผ้าที่รัดออกก่อนจะกดเบาๆ ไปทั่ว
% J; p% ~& ]* [. G( T b"เจ็บตรงไหนบ้าง?" 3 _+ h1 W* h% E$ B3 ]
1 K5 U8 a6 \4 c$ x
.....เขาอยู่ตรงนี้จริงๆ.....เขากลับมาแล้ว.....แต่ทำไมต้องเป็นตอนนี้.....นี่ไม่ใช่สิ่งที่ผมอยากมอบให้เขา เขาควรได้เห็นเหรียญทองที่ฝันมานานต่างหาก ความฝันที่ผมทำพังถึงสองครั้ง......
+ T, T/ T3 \7 ~"นอนลงซะ โจ้หาอะไรมาหนุนขาน้องต้นไว้ ขอถุงน้ำแข็งมาประคบแล้วโทรเรียกรถพยาบาลด้วยนะ"
/ I4 u( O6 Y" L8 K( W, z) |ถึงจะอยู่ข้างสนามที่กำลังแข่ง แต่รอบข้างในตอนนี้กลับเงียบเหมือนมีแค่ผมกับกริช เงียบจนได้ยินแค่เสียงสะอื้นของตัวเองกับเสียงลมหายใจของเขา
; ^9 Y1 e0 V9 Q( S/ m" j% V$ s"ทำแบบนี้ทำไม?"& { S; n6 i0 {2 { t' J
"......เรา......" ผมจะคุยกับเขาไม่ได้ เรื่องของผมกับกริชจบไปแล้ว ต้องทำเหมือนไม่รู้จักเขา จะไม่ทำให้เขาเดือดร้อนอีกแล้ว
5 v/ |3 \! l: ?7 Z5 s# \% b"ถามว่าทำแบบนี้ทำไม? อยากพิการรึไง?" เขายังโกรธอยู่จริงๆ ด้วย......เขายังโกรธผมอยู่.....: f7 `0 t$ p! |( o: f" ?
อยากจะห้ามน้ำตาแต่มันไหลมาไม่หยุดได้แค่เบือนหน้าหนี ไม่ใช่เพราะเจ็บขา แต่มันเจ็บที่ใจ
* R _# n# i0 i7 ]! W+ eเรื่องเดียวที่ผมพอจะทำให้เขาได้ แต่ตอนนี้มันพังหมดแล้ว.....ตอนนี้ผมเป็นแค่คนโกหกที่ไม่มีอะไรจะให้เขายกโทษได้
5 x; t1 ^, }! j1 c; j5 H
# d, O% _- L, Aเสียงรถพยาบาลแว่วมา แล้วผมก็ถูกอุ้มขึ้นรถ.....ดีเหมือนกัน พาผมไปจากตรงนี้ทีผมสู้หน้ากริชไม่ได้.....ไม่อยากให้เขาเห็นผมในสภาพนี้อีกแล้ว1 B4 {7 O1 s& Q' p2 f! l
"ไปด้วยครับ" กริชก้าวตามขึ้นมาแล้วประตูรถก็ปิด ....โว้ย!! พูดอยู่หยกๆ ว่าไม่อยากให้เห็นก็ยังจะตามมาอีก5 V0 A, [' M5 `7 A _2 m& Z- f
"กริช.....เราขอโทษ" กริชนั่งจ้องหน้าผมไม่พูดอะไรเลย
+ [3 c* R" C& T% D. a"ไม่ต้องพูดแล้ว"! |; @6 v4 }. U' r4 }$ Q6 y1 G
"เราขอโทษ.....ขอโทษนะกริช......ขอโทษจริงๆ"0 d, z; k: l. C9 {* _& S/ ^
"................"1 y5 i5 Z; B9 w8 P# J( M d
"วิงเขาไม่เกี่ยวอะไรด้วยนะครับกริช วิงเขาไม่รู้เรื่อง เราไม่ได้เล่าเรื่องของพี่--"! A$ F% [: o* ]+ e
"ไม่ต้องพูดแล้ว นอนไปเถอะจะถึงโรงพยาบาลแล้ว"
1 r1 T# k3 ~3 y4 D& o
- A# y4 X$ _- x v5 Y- r' rรถหยุดนิ่ง บุรุษพยาบาลเข้ามาเข็นผมเข้าห้องฉุกเฉิน ภาพสุดท้ายที่เห็นคือกริชยืนนิ่งไม่เดินตามมา นั่นสินะเราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วนี่นา ทั้งที่รู้ดีแต่ทำไมมันหัวใจมันเจ็บเหลือเกิน.....เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว....คำขอโทษของผมเขาก็ไม่อยากฟัง.....เขาไม่รู้จักผมอีกแล้ว......6 P# W4 _( Y6 p) N: H9 k
...
2 r3 h8 |# N2 n) x0 T4 R/ q A...9 L$ { I, ]9 ?$ N2 U# N- I
...
& V/ G* u& s% X8 a8 }- y...# `9 x' d# t; u- C% z5 U
พยาบาลจับผมตรวจโน่นนี่ แล้วเข็นไปห้องเอ็กซเรย์ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาทำอะไรบ้าง ในหัวเห็นแต่ภาพกริช.....
; A4 X+ |4 S7 `. X) X" a! J. r6 ]ภาพที่เคยอยู่ด้วยกัน....ทุกคำพูด......ทุกสิ่งทุกอย่าง.....รวมทั้งภาพสุดท้ายที่เขายืนมองผมไกลๆ.....สิ่งที่พอเรียกสติกลับมาได้ก็คือความเจ็บเมื่อคุณหมอขยับเท้าผมให้เข้าที่ก่อนจะเริ่มพันผ้าปูนพลาสเตอร์เปียกๆ เข้ารูปเฝือก) ]8 i$ ~0 V6 ^- v
"กระดูกร้าวนะ ไม่ถึงกับหักแต่ก็พยายามอย่าใช้ขาช่วงนี้ล่ะ"
# b& U9 w+ g. `9 u8 x9 l. Y1 B"ครับ"( g% h0 R* C# Q: ]" r
"ใส่เฝือกเดือนนึงแล้วมาเอ็กซเรย์ดูอีกทีแต่คิดว่าเดือนเดียวคงหายดีแล้วล่ะ"
5 _3 x6 h% E; M, k! j+ Fไม่รู้ว่าดีใจหรือเสียใจ....แวบนึงคิดว่าน่าจะเจ็บแรงกว่านี้เผื่อบางทีเขาอาจจะอยู่กับผมนานขึ้น.....คิดอะไรบ้าๆ.....กริชเกลียดผมขนาดนั้น....% Q) ^) m/ p6 B- k1 a- `- V8 T
7 o, I2 w$ t) `5 \! y
นาฬิกาบนผนังบอกเวลาบ่ายโมงกว่าๆ ....ตอนนี้การแข่งจบไปแล้ว.....ถึงไม่รู้ผลแต่......ถ้าชนะป่านนี้คงมีใครสักคนมาหาแล้วล่ะ.....ทุกอย่างพังหมดแล้ว สิ่งสุดท้ายที่จะทำเพื่อเขาแต่ผมก็ยังพลาด แล้วไอ้เป๋อย่างผมจะทำอะไรได้อีก ก็ได้แต่ยอมรับความจริงเท่านั้น ผมยกมือไหว้ขอบคุณคุณหมอและพี่บุรุษพยาบาลที่เข็นรถให้ผมนั่ง ประตูห้องตรวจค่อยๆ เปิดออก ทั้งที่รู้.....แต่ลึกๆ ก็ยังหวังว่าคนที่ยืนรออยู่หน้าห้องจะเป็น......มีแค่ความว่างเปล่าเท่านั้น......
( A8 X# o0 Q" m T) n4 `จะมัวสำออยไปถึงไหนฟระไอ้โง่! ชีวิตเราต้องจัดการเองได้สิ! บอกตัวเองไว้ว่าไม่มีกริชอีกแล้ว!+ Y0 Q; n+ J1 m9 c% x, T
: n6 P4 _+ `' G) x+ M"เอ่อ....พี่พยาบาลครับ ผมไม่ได้เอากระเป๋าเงินมา ขอโทรไปหาคนที่บ้านหน่อยได้มั๊ยครับ?"* c1 X6 _* `$ j, J
"พี่ชายของน้องจ่ายให้หมดแล้วล่ะครับ" ....พี่ชาย? ใครโทรบอกพี่ต่อพี่ต้อมรึไง?6 ^' \( s% [1 i b# D' x5 _% r
"นั่นไงครับ"; U4 L0 f4 v" S
ไม่ใช่พี่ต่อหรือพี่ต้อม.....คนที่ยืนสะพายเป้ถือไม้ค้ำกับถุงยาอยู่ข้างหน้า......; i& [ B% [3 D4 `/ C( y
"คุณหมอนัดอีกหนึ่งเดือนให้มาเอ็กซเรย์อีกครั้ง ระวังอย่าโดนน้ำด้วยนะครับ อันนี้บัตรคนไข้ครับ"6 [) } m8 l% Z
"ขอบคุณครับ"& B1 V3 _% j* ]+ a2 H* Y
แล้วเขาก็เปลี่ยนมาเข็นรถให้ผมช้าๆ ออกมานอกโรงพยาบาล ไม่มีคำพูดอะไรทั้งนั้น....มีแต่ความเงียบ
" K* W" K @( G0 Y2 i1 q* b..- P" n4 V1 C/ u' e1 j% L
..8 f4 _2 _1 W. Q) ~# L/ ?9 M
"พี่กริชไม่กลับเพชรบุรีแล้วเหรอครับ?"
z* P e7 n. @"เรียกกริชเฉยๆ ก็ได้"
# b: h3 E5 g8 D* r3 \( Z: `....
. v% ~. }# l: {% F; V....' H+ B& y9 Q4 e$ ^4 I/ k
....
( o4 u1 W5 g8 n, R. x( W....
% N" }+ Z% h# G"ต้น ทำแบบนี้ทำไม?"
1 M. z$ d8 Z7 |# p0 M) f* \".....เราขอโทษนะกริช"3 I; X4 Q. Y8 {5 r
"เลิกพูดขอโทษได้แล้ว บอกผมทีว่าทำแบบนี้ทำไม ไม่รู้ตัวรึไงว่าเจ็บหนักแค่ไหน ถ้าฝืนต่อจะเป็นมากกว่านี้นะ". q5 l6 U" h5 k3 g) b$ d1 X; q1 x
".....แต่ยังแข่งไม่จบ......"
# R* M( D. y+ E* f+ X6 ~9 K"จะฝืนไปทำไม?" กริชเบาเสียงแล้วนั่งลงตรงหน้า ".....แค่เดินยังไม่ไหวเลย": U; w5 |4 H9 ]$ o# T
"เรา...อยากเอาเหรียญทองมาให้กริช.....เหรียญทองบาส.....ขอโทษนะเราทำให้กริชผิดหวัง"* q5 N1 N4 W% c- |9 C) B0 H
"เรื่องนั้นช่างมันเถอะ นั่นมันความฝันของสิงห์ ต้นก็รู้"4 k2 p ]8 N, D# X$ L+ j
9 a- Y2 w/ Q% F( z$ e; V.....เรื่องนั้นช่างมันเถอะ.....พูดแบบนี้แสดงว่าสีเราแพ้แล้วจริงๆ.......* x) ^: i8 q, x( F# _5 A; K y
"อะไรที่กริชอยากได้...ฮึกๆ....เราจะทำให้ทั้งนั้น แต่ตอนนี้ทีมสีเรา...ฮึกๆ ...."
1 Z9 V! ^5 u" @* ~1 _"กีฬาต้องมีแพ้มีชนะ มันเรื่องปกติน่ะ"" n7 B1 ?+ }5 W6 [0 i M
"เราไม่ได้ตั้งใจจะให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้เลยนะ...ฮึกๆ...คืนนั้นเรา....เราแค่อยากกินเหล้าฟรี.....ตอนแรกตั้งใจจะ..."( P _) C/ J3 g) M: v% r% b- L& w. L
"จะมอมเหล้าผมแล้วทิ้งไว้ที่ร้านงั้นเหรอ?"$ z& Z; X; J& V3 w1 C0 Y
ภาพวันเก่าๆ คืนแรกที่ได้เจอกัน จุดเริ่มต้นของเรื่องทั้งหมด จุดเริ่มต้นที่ให้เรื่องเลยเถิดมาถึงขั้นนี้
1 H7 Y7 V$ g4 I* _
1 L- i7 P7 o5 i% q+ D7 E"ตอนเห็นชุดนักเรียนในตู้ ทำไมต้นไม่บอกผมล่ะ?"
7 R" O5 C- Y4 f"เรา...เรากลัว....ฮึกๆ....เรากลัวกริชบอกโรงเรียน ....ฮึกๆ.....กลัวถูกไล่ออก...."
4 F( a5 D. L" V- @* P" @"แล้วหลังจากนั้นล่ะ? มีเวลาตั้งนานทำไมต้นถึงไม่บอก?"# O# D( g' z4 Y5 V8 ~4 E* W
"เราผิดเองแหละ เรากลัว....ฮึกๆ....กลัวไปทุกอย่าง"5 k7 |2 \5 J# Z: @% ]- B8 d) q2 j
..." `: [: q8 C% N& V/ Z1 Y
...
3 o( ~; J% f; U+ L' |"ต้นกลัวจะกระทบการเรียนของผมใช่มั๊ย? ต้นรอให้ผมสอบกลางภาค สอบโควต้าเสร็จก่อนใช่มั๊ย? คืนนั้นที่สวน......ต้นพูดว่านายเป็นรุ่นน้องแต่พอผมเล่าเรื่องสอบโควต้านายก็เปลี่ยนใจไม่ยอมพูด") _/ j, r# @1 F: x" j/ T
...
# Z- G y. q2 B...0 }( l5 d+ F% y7 W( h- I' K" o
"ต้น.....เป็นความผิดของผมเอง เพราะผมอ่อนแอ ต้นถึงต้องรอมาตลอดใช่มั๊ย? ต้นรอผมสอบเสร็จก่อนแล้วถึงจะพูดใช่มั๊ย?"+ ?4 Z9 d$ {' K, S! H
"เรากลัวบอกไปแล้วกริชจะโกรธจนไม่มีสมาธิทำข้อสอบ.......ม...ไม่ใช่หรอก เรามันโง่เอง เรามันขี้ขลาด....กลัวว่าบอกความจริงแล้วจะเสียนายไป....เรากลัวกริชจะเกลียดเรา แต่ยิ่งหลอกนายนานเข้าเราก็.....เราไม่รู้จะทำยังไงดี", H c- v5 `3 D% Q1 m2 O. w
/ i1 v4 I5 h3 `4 K, f"ขอโทษนะต้น....เป็นความผิดผมเอง ผมมันอ่อนแอ...ทำให้นายต้องคอยหลบมาตลอดสามเดือน" + c2 V' V8 v6 q1 G! |9 E( I
"ดูต้นตอนนี้สิ....เจ็บขนาดนี้....." กริชลูบมือลูบแขนที่แผลเพิ่งตกสะเก็ดและเฝือกที่ยังไม่แห้งดี เสียงเขาสั่นเครือ$ p' Y5 V. ~+ e! j
"ขอโทษนะที่เมื่อคืนผมพูดแรงแบบนั้นกับต้น ผมเสียใจจริงๆ ต้นไม่เคยเรียกร้องอะไรจากผมสักอย่างแต่ผมกลับคิดกับนายแบบนั้น"
. N- d+ ~5 p3 O+ C$ o6 |/ Z"ไม่เป็นไรหรอก เราควรโดนยังงั้นแล้วล่ะ ขอโทษนะกริช" # p" M7 H6 Z* L* m: a
2 P+ u6 X- d) w; H3 @; R( C, c1 D
เขากอดผมไว้ เป็นท่าที่ทุลักทุเลแถมยังต้องเบี่ยงตัวไม่ให้โดนเฝือกอีก) M& K' W* T; ~& S. `* W
"ผมว่าเราเลิกพูดคำว่าขอโทษกันดีกว่านะ ไม่งั้นพูดกันอีกสามวันก็ไม่จบซะที"& M5 W4 i# |' m5 a u
"แล้วกริชยังโกรธเราอยู่มั๊ย?"
4 h7 X9 d0 K& S- Y"ไม่แล้วล่ะ ผมเองก็ผิดเหมือนกัน"
' U/ O& a: W( a- x& F"ไม่โกรธแน่นะ?" กริชพยักหน้าทั้งน้ำตา0 X: P$ V& L! H- ^2 h
"งั้นเราก็มีอีกเรื่องจะบอก.....คือ...." มาถึงขั้นนี้แล้วสารภาพให้หมดไปเลย จะตายก็ตายทีเดียวนี่ล่ะ9 X8 Q! v- A# s: K
# s5 ?5 k6 N3 B7 N* N3 I! y* }7 a
"เราเป็นคนโทรเข้ามือถือนายตอนที่อยู่หน้าห้องปกครอง คือตอนนั้นเราอยากรู้ชื่อจริงของกริชจะได้หลบถูกน่ะ" (ความผิดพิเศษกระทงที่ 1)
; s+ _& B" f9 p. Q1 g; B) |"งั้นเหรอ.....ก็ไม่เป็นไรร้อก! ไม่ได้โดนตีซะหน่อย" (ศาลยกฟ้อง)
7 o" ^2 a* K8 E4 {0 f V; v* M7 ?$ I$ P4 n+ z; x: ]/ A
"แล้วเรา...เอ่อ....ก็เป็นคนบอกพ่อแม่กริชเองแหละว่านายทำกีฬาสี" (ความผิดพิเศษกระทงที่ 2)
! s3 B& n& c. H! i4 u6 L: O( k"ไปบอกกันตอนไหน? ต้นเจอพ่อแม่ผมได้ยังไง?" (ท่าตรูจะไม่รอด ไหนๆ จะตายแน่ขอบอกให้หมดจะได้ตายตาหลับ)3 n+ q6 S8 z Q! R- c( I( l" ]8 n
3 Q$ I' f! U4 c, y
"เจอที่หน้าบ้านของกริช .....เรา.....วันนั้นเราขโมยกุญแจของกริชไปปั๊ม" (ความผิดพิเศษกระทงที่ 3)
: Z5 p- \& l6 m; f8 ?5 @1 w4 ^8 l' P% B- l
"แล้วก็แอบเข้าบ้านของกริช......" (และความผิดพิเศษกระทงที่ 4)
7 U( x% ]9 S6 c5 j( e! f9 j$ v) H! M+ d. y: ^" S0 z9 ]% k" C* Z
"ไปค้นของของพี่สิงห์ด้วย" (ความผิดพิเศษกระทงที่ 5 ตามมาติดๆ .....หมดรึยังเนี่ย?)
9 H0 N1 j4 g B/ d
0 @( n; B( Z& N" [( R1 oกริชจ้องหน้าเขม็งเลย..... อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดล่ะ จะปิดบังไม่ได้อีกแล้ว
/ g3 C/ {* m H"ผมไม่โกรธหรอก จริงๆ แล้วก็ไม่คิดว่าจะปิดพ่อแม่เรื่องกีฬาสีได้นานนักหรอกนะ"
9 W h1 w9 c. J7 }"แล้วที่เราขโมยกุญแจของกริชล่ะ? ที่ค้นของของพี่สิงห์อีก กริชโกรธก็เราบอกมาตรงๆ เถอะนะ"
9 }0 q, P! |. @2 ^" u: M"บอกแล้วไงว่าไม่โกรธก็ไม่เชื่อ อยากให้โกรธก็ได้นะ เอ้านี่!" โป๊ก! ว่าแล้วก็โดนมะเหงกหนึ่งที
6 L4 l( U$ H1 U* ^5 m"มะเหงกนี้สำหรับการปากหนัก คิดมาก ไม่เชื่อใจผม"- s5 e. G" a! k+ A, L$ S6 t# L
* [! f2 \- ?, S) p" ^5 U
"แล้วก็มะเหงกที่สอง.....โทษฐานที่ไปกอดคนอื่นต่อหน้าผม บอกมาซิน้องวิงเป็นใครเป็นอะไรกับนาย?"
) b8 O- I" E) ?: ~ G" A* i u( p' h"ก...กริช วิงเป็นเพื่อนเรา"6 i# H( p/ l8 p0 s
"กอดกันแบบนั้นน่ะนะ! อยากให้ผมเชื่อแบบนั้นน่ะเหรอ?"
6 Q$ b! Q! T# s6 ^$ ?& ]9 n9 \"วิง....เป็นเพื่อนสนิทของเราจริงๆ นะครับ"7 y) Y* p( W/ _/ `* b; W
"จะบอกดีๆ หรือเอามะเหงกอีก?"
" u9 Y' U! r$ kผมได้แต่ก้มหน้านิ่งเงียบ จะพูดอะไรให้วิงเสียหายไม่ได้หรอกเขาเจ็บช้ำขนาดนั้นเพราะผม ถ้ากริชไม่เชื่อใจผมก็ทำอะไรมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว
9 i' K# d/ a* f& ^* [& A- Q
3 q* \* x2 O7 X ^"มะเหงกที่สามนี่ โทษฐานที่ไม่บอกผมว่าจูบแรกของต้นน่ะให้คนอื่นไปแล้ว", B( X0 }$ O. z. U# N
"กริชรู้ได้ยังไง?"( x4 B8 H$ ~7 k7 ^
"น้องวิงบอกผมหมดแล้ว เขามาที่โรงพยาบาลตอนที่ต้นยังอยู่ในห้องตรวจ แต่ตอนนี้กลับไปแล้วล่ะ"& j u" W Y9 W5 p" ~
...0 k9 Y4 [ L% W
...
* r, b! j& |* i) ]6 s".......ขอโทษนะกริช"
9 C; |. J9 W3 V" {0 l0 J5 G( [+ ^"ไม่เป็นไรหรอก เรื่องนี้ต้นคงลำบากใจ ......น้องวิงเขาก็น่าสงสารนะ"
! R. V5 O: \8 a, }' v% f"....ครับ...."" P3 N% x) ?1 M6 H0 S6 [
"เป็นเด็กซื่อๆ แต่ใจกล้าน่าดู น่าเสียดายโดนต้นปล้ำซะได้"
s. ~- k9 Q) p" ~% Y7 j"โว้ย! ไม่ได้ปล้ำนะ!"
, a( ~1 L$ T7 K* }2 S( b9 q' n"เล่นถอดเสื้อกอดเขาแล้วจูบที่หน้าผากแบบเนี่ยไม่เรียกปล้ำเหรอ?" ....วิงมันกล้าเล่าลงลึกทุกรายละเอียดเลยเหรอเนี่ย? เป็นคนเปิดเผยจริงๆ : j. G% y! k2 E3 ^; @- W4 m
, l- N: f1 G6 N( ~ Y
กริชหัวเราะเบาๆ แล้วนั่งยองๆ หันหลังให้ผม
2 V" w) v* w _! k6 L$ x. n"ทำอะไรน่ะ? อย่าบอกว่าจะให้เรารุกที่นี่นะ"$ }9 `1 W1 ^. Y! Z% _" q
"เดี๋ยวเถอะไอ้น้องจอมหื่น! อยากโดนมะเหงกอีกรึไง? จะพาไปส่งขึ้นแท๊กซี่ต่างหาก"
, c7 `; a/ n- K6 yแผ่นหลังของเขาอบอุ่นเหลือเกิน ดีกว่ามอเตอร์ไซค์ในฝันหลายเท่า.....ดีที่สุดเลย......ผมกอดคอกริช ซบหน้าลง.....ไม่ได้ฝันไป.....0 X, S4 |, W" f( Y' k7 `" S
"กระเทือนแผลเหรอต้น? ทำไมร้องไห้?"7 {% q2 y, y# Y% Q# f3 S3 |4 n
"เปล่า.....เรา....เรานึกว่ากริชจะโกรธเราไปตลอดชีวิตแล้วซะอีก"+ v0 c: @1 a5 {7 [, ]. ?. w
"เราสองคนสัญญากันแล้วนี่นาว่าจะอยู่ด้วยกันตลอดไป"
% S7 ~6 {& Z) i3 H$ p) ] \
( |! m7 K! m$ t7 r& P"กริชครับ.....อย่าโกรธวิงนะครับ....วิงเป็นเพื่อนเรา" ^" _; b# f8 Z; y6 E
"ไม่โกรธหรอกน่า เขาเป็นเพื่อนนายแล้วก็เป็นรุ่นน้องผมด้วยนี่นา"
' _- k8 s+ {9 I4 b7 r"เขาน่าสงสารนะครับ"$ K" l4 B5 d: Q- e5 [& x! x1 |% n
"อืม แต่สักวันนะ.....สักวันเขาคงเจอรักแท้ครั้งใหม่..........เหมือนที่ผมได้เจอ"
/ v$ ]1 W, w0 P7 M! f0 ]! y$ u' {# s+ v
คำสุดท้ายของกริชแผ่วเบาจนเด็กหนุ่มที่ขี่หลังอยู่คงไม่ได้ยิน....และไม่ได้เห็นน้ำตาของคนที่แบกเขาไว้% V1 |. L0 u+ C* }
.....เป็นไรวะสิงห์ เปียกฝนแล้วดันมายืนหน้าบ้าน กรูนึกว่าผี.....
& ?, s- p' C6 ^$ X" m& x% P) |) ]9 n....กรูทำกุญแจหาย...../ ~: \4 @$ k3 e
......เราขโมยกุญแจของกริชไปปั๊ม......
) o( |- I7 D5 z3 O' W9 z+ L$ C- o# o% }) C* ]
เขาเจอแล้ว.....กุญแจที่หายไป.....กุญแจที่เคยคิดว่าชีวิตนี้คงไม่มีใครดีเท่าความรักครั้งแรกที่แสนเจ็บปวดนั้น ....แต่วันนี้....เขาหันไปดูเด็กหนุ่มที่อยู่บนหลัง.....สิ่งต่างๆ ที่ต้นทุ่มเททำเพื่อเขามาตลอด......
- X; t2 B- w2 q0 u' N3 c"ผมจะอยู่กับต้นตลอดไปนะ"8 G. X/ Z' Z5 {! h0 m9 F0 u
"กริชว่าอะไรนะครับ?"
9 {& e" e' A4 R* ?"ป....เปล่า...."& J( {( j# H2 `' F8 w5 P
# x7 B% N# m- @# S% c% f
"กริชครับ.....เรายังไม่อยากกลับบ้าน"
3 S: ?5 H/ f8 [! T! p"งั้นจะ...จะไปไหนล่ะ....หรืออยากไปจู๋จี๋กันที่บ้านผม": p) w1 R$ q2 r9 `
"โหย! ขาเพิ่งเข้าเฝือกอยู่นะ"
! ?' M7 ~! F( T! {"งั้นจะไปไหนล่ะคร้าบท่านน้องชายสุดที่ร้าก?"( C& M2 V3 w: |
"ไปอีกที่นึงนะครับ" ~/ I* E8 F Z/ v C; {
"ไม่เอา! ไกลอะ! ตัวนายก็หนักยังกะควาย"# R4 n5 p- q' i8 r) C: O0 N9 t
"ฮะๆ นะครับ นะๆๆ พี่ชายสุดที่รัก นะๆๆ น้าาาาาาา"
8 J5 m( u2 F- l4 P
' F3 u4 }3 ^0 K3 f1 zกริชไม่ตอบแต่ก็แบกผมไปตามฟุตบาทเรื่อยๆ .....ไม่ต้องบอกว่าไปที่ไหนแต่หัวใจสองดวงต่างรู้คำตอบของอีกฝ่าย เป็นภาพที่แปลกตา กลางแดดร้อนเปรี้ยง เด็กหนุ่มสองคนขี่หลังกันเดินไปตามถนน คนบนหลังแต่งชุดนักบาสสีแดงสะพายเป้แบกไม้ค้ำพะรุงพะรัง ขาก็เข้าเฝือกสีเดียวกันเหมือนจงใจ
% f' B: b9 t6 J6 M- _; p9 V% C; O' s3 l1 c# y4 t$ n
......บาสแพ้ไปแล้ว.....ขาก็ใส่เฝือก.....การสอบก็ยังต้องรอฟังผล.......ไม่มีเหรียญทอง.......ไม่มีมอเตอร์ไซค์.......4 A7 V7 I O' Y
หนทางของชีวิตไม่ได้สวยงามเป็นไปตามที่คาดหวังเสียทุกครั้ง แต่หากยังไม่ปล่อยมืออีกมือที่เกาะกุม
: d0 p+ D! G( Cหากยังไม่หมดหวัง หากยังเชื่อใจ ยังสู้เพื่อตัวเองและคนอีกคนที่อยู่เคียงข้าง ชีวิตก็ยังมีพลังให้ก้าวต่อไป
" ~: Y$ _3 A4 @4 N0 B5 F.......ตอนนี้เหมือนโลกมีแค่เขาสองคน.....คนสองคนที่พร้อมจะเป็นโลกทั้งใบให้กันและกัน......
. e7 i9 i- F" V x( `. b1 _8 R8 `# j% N! c3 f
# }0 g( A" n: b( `
W& m* m" Z5 ^' a3 F- L2 h% K$ R
================= THE END3 J2 W1 ~8 ?/ T( y, Q" o
2 M* V/ ^ p$ @. s3 f3 b" t
|
|
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2021-1-17 00:24:35
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2021-1-17 06:38:29
โพสต์ 2021-1-17 19:29:15
โพสต์ 2024-10-3 01:50:32