พละศึกษาพาสยิว BY พัฒน์ อุตรดิตถ์

mon-mon

     ผมจัดว่าเป็นคนรูปร่างและหน้าตาดีคนหนึ่งของห้อง (อันนี้เพื่อน ๆ ชม) แต่เพราะเป็นลูกคนจีนก็เลยต้อง "แอบ" สุดชีวิต ตอนเรียนชั้นม.3 ผมได้รู้จักกับเพื่อนรุ่นพี่คนหนึ่งชื่อ "ชาญ" จากการแนะนำของ "เอ" เพื่อนกะเทยออกสาวสุดชีวิตของผม ซึ่งตอนแรกผมก็ไหว้ไปแบบงั้น ๆ เพราะเคยได้ยินเรื่องกิตติศัพท์สารพัดของพี่แก
     พี่ชาญเรียนชั้น ม.5 เป็นรุ่นพี่ที่ขึ้นชื่อในเรื่องว่าเป็น "จอมโหด" ประจำรุ่น ม.5 เป็นกลุ่มหนุ่มซ่าส์ขาเที่ยวเธคเที่ยวผับ จับชะนีต่างโรงเรียนไปปี้ แล้วเอามาเม้าท์กันเป็นที่สนุกปาก และขึ้นทำเนียบเป็นลูกศิษย์ที่รักยิ่งของอาจารย์ฝ่ายปกครอง เพราะชอบแต่งตัวผิดระเบียบ หนีเรียนไปเดินห้าง และมาโรงเรียนสาย หน้าตาก็จัดว่าหล่อแบบคมเข้ม หุ่นดีสูงเกือบ ๆ 180 ซม. เป็นนักบาสฯ ของโรงเรียน
     เย็นวันหนึ่งตอนเลิกเรียน ผมกับเอ นั่งทำการบ้านที่ม้าหินอ่อนหน้าอาคารเรียน พี่ชาญก็เข้ามาเกาะแกะ พยายามแซวเอ และกัด ๆ ผมเรื่องการเป็นอีแอบ ผมโมโหและรำคาญมากก็เลยลุกเดินหนี กลับบ้านไปเลย
     "โธ่ ทำเป็นหยิ่ง ซักวันเถอะ จะต้องมาขอร้องกู" เสียงไอ้พี่ชาญตัวแสบนั่นเองร้องตะโกนตามหลัง
     หลังจากเย็นวันนั้นผมกับเอก็พยายามเลี่ยงที่จะไม่เจอพี่ชาญอีก เพราะไม่อยากมีเรื่องมีราว
..................................................................................................................................................................................................
     จนกระทั่งวันหนึ่ง เป็นวิชาพละศึกษา ห้องผมจะต้องเรียนต่อจากห้องพี่ชาญ ก่อนเรียนพวกผมจะมีเวลาเปลี่ยนชุดพละ ระหว่างเปลี่ยนคาบเรียน ซึ่งผมมักจะแอบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าหลังห้องประชุมคนเดียว แต่วันนี้พอผมผลักประตูห้องซึ่งแง้มเปิดอยู่แล้วเข้าไป ผมต้องตกใจมาก เพราะภาพตรงหน้าคือไอ้พี่ชาญนั่นเองกำลังก้ม ๆ เงย ๆ เปลี่ยนชุดพละเป็นชุดนักเรียนอยู่ สายตาของผมปะทะเข้ากับสิ่งที่ซุกซ่อนอยู่ในกางเกงบิกินี่สีขาวตัวจิ๋วนั้นใหญ่โตจริง ๆ แถมมันยังดันกางเกงในจนนูนเด่นเป็นลำ นี่พี่แกคงถือโอกาสตอนที่ใครไม่อยู่ทำอะไรกับมันแน่ ๆ เลย แถมตอนก่อนที่ผมจะรีบปิดประตูแล้ววิ่งหนีออกมา เขายังล้วงเข้าไปดึงรั้งกางเกงในลงเพื่อเก็บท่อนมโหฬารนั้นเก็บเข้าที่ โอย...เห็น่หมอยดำไล่ลงมาจากเนินหน้าท้องแล้วใจมันหวิวสั่นไปทั้งตัวอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
     แล้ววันที่ผมจะต้อง "โดน" ก็มาถึงจนได้ ก็เป็นวันที่มีวิชาพละฯ นั่นแหละ แต่วันนี้อาจารย์ประจำวิชาได้สลับคาบเรียน เพราะรุ่นพี่ต้องไปฟังอบรมเกี่ยวกับวินัยจราจรจึงให้ห้องผมเรียนก่อน ผมก็เข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าตามปกติ แต่ตอนเลิกเรียนซิครับ ผมดันลืมกระเป๋าตังค์เอาไว้ครับ กว่าจะนึกขึ้นมาได้ก็ตอน 6 โมงเย็นแล้ว

     ช่วงนั้นก็เป็นหน้าหนาวด้วยจึงค่ำไวกว่าปกติ เพื่อน ๆ ผมก็กลับบ้านกันหมด แล้วผมเดินตรงไปหาที่หอประชุม เพราะคิดว่าอาจทำหล่นที่นั่น แต่ก็ไม่เจอ พอดีนึกขึ้นได้ว่าอาจหล่นตอนเปลี่ยนชุดพละ ก็เลยเดินเข้าไปดู กำลังค้นหากระเป๋าอยู่นั้น ผมก็ได้ยินเสียงคนปิดประตูและล็อคกลอน แทบไม่เชื่อสายตาครับ จอมโหดสุดซ่าส์ "ไอ้พี่ชาญ" นั่นเอง
     ย่องเข้ามาแบบผมไม่รู้ตัว ตอนนั้นผมเงยหน้าขึ้นไปดูก็ต้องตกใจมากรีบเดินไปที่ประตู แต่ต้องชะงักและต้องหันกลับตามแรงเพราะโดนดึงคอเสื้อนักเรียน พี่ชาญกระชากแรงจนกระดุมเสื้อขาด ตามด้วยเสียงฝ่ามือกระทบแก้มแดงของผมดังเพี๊ยะ ผมหน้าชาทรุดตัวลงอย่างหมดแรงมันมึนไปหมดเลยครับ
     "หยิ่งนักเหรอมึง หา...มึงคิดว่ามึงเป็นใคร เดี๋ยวเหอะ มึงต้องอ้อนวอนกู"
     พอรวบรวมสติคืนมาได้ ผมก็ต้องตกใจระคนตื่นเต้นเมื่อเงยหน้าขึ้น เพราะสิ่งที่ผมเห็นคือดอกเห็ดยักษ์หัวบานแดงระเรื่อ มันแดงเด่นตัดกับพงหมอยสีดำสนิทนั้น ตั้งลำชูชันโดยมีมือของพี่ชาญกำและกระดกมารอผมตรงหน้า พี่ชาญออกคำสั่งให้ผมจัดการกับมัน ถ้าไม่ตามใจผมต้องลงไปกองกับพื้นอีกรอบเป็นแน่
     ผมอ้าปากอมขนาดอันมหึมานั้นแบบฝืน ๆ จนเริ่มมีอารมณ์ตามเมื่อขนาดท่อนลำของพี่ชาญพองใหญ่จนคับปาก คราวนี้ผมเริ่มลีลาแบบถวายชีวิต...ถอนปากออกแล้วใช้ลิ้นเริ่มโลมเลียที่พวงสวรรค์ เลียลิ้นลากไปถึงคอหยัก ละเลงลิ้นรัวแล้วอมกินตรงปลายลำ อมแล้วเลียสลับกันไปมา จนพี่ชาญเกร็งตัวไปมา ขาแทบไม่ติดพื้น ปากร้องคราง
     "ซี๊ด...เสียวจัง เร่งเลย แรง ๆ แรงอีก อา..."
     คราวนี้ผมกลายเป็นผู้คุมเกมเองแล้ว ผมถอนปากออกดูสีหน้าบิดเบี้ยวตาหลับพริ้มอย่างสุดเสียวอย่างพอใจและผมยิ่งสะใจเมื่อพี่ชาญร้องอ้อนเสียง   นุ่มหูว่า
     "ช่วยที...ซี๊ด...พี่หงี่เต็มที่แล้ว อมแล้วดูดเร็วอย่าทรมานกันแบบนี้"

     น้ำเมือกลื่นใส ๆ ที่ปลายลำทำให้ผมรู้ว่าอารมณ์พี่แกคงหงี่เต็มที่อย่างที่ร้องครางจริง ๆ
     "ไหนว่าผมต้องเป็นฝ่ายอ้อนวอนพี่ไง..."
     ผมยังไม่มีโอกาสจะพูดอะไรต่อ พี่ชาญกระแทกท่วนเข้าปากผมอีกครั้ง และดันมันเข้าจนสุดลำ โอย ผมหายใจแทบไม่ออก แล้วก็ขยับไปไหนไม่ได้ เพราะพี่ชาญจับหัวผมไว้แล้วโยกไปมารับกับการกระเด้าของแก พี่ชาญร่อนส่ายเห็ดโคนของแกในปากผมอย่างเมามันส์ ผมห่อปากรับการเสียดสีสัมผัสอันรุนแรงและเร่าร้อน สักพักอารมณ์พี่ชาญก็ระเบิด แกร้องครางอย่างสุดเสียว
     "อูย...โอ๊ย...จะ...ออก...ออกแล้ว"

     พี่ชาญระเบิดลาวาคาปากผม ผมเกือบสำลักเพราะแทบไม่มีโอกาสหายใจ แต่ก็กลืนกินทุกหยาดหยด
     พี่ชาญเป็นคนเซ็กซ์จัดอย่างที่เขาว่าจริง ๆ ขนาดน้ำเพิ่งแตกคาปากผมแท้ ๆ แต่เห็ดยักษ์ของแกก็ไม่ยอมหด แข็งโด่ตลอด แกกระดกก้นสองสามทีในปากผมแล้วถอนลำออกมา อย่างไม่รอช้า พี่ชาญจับผมถอดเสื้อผ้า ดันผมให้คว่ำหน้าลงกับโต๊ะอย่างชำนาญ หน้าผมแนบไปกับพื้นโต๊ะ แล้วผมก็รู้สึกตัวว่าแกกำลังเอาน้ำลายมาป้าย ๆ ตรงประตูหลัง ใช้นิ้วแหย่นำทางทีละนิ้ว แล้วผมก็ต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อแกเอา...ควยยักษ์ของแกกระแทกพรวดเข้าไปทีเดียวจนมิดลำ ผมร้องด้วยความเจ็บ แต่แกไม่ฟังเสียง ทั้งร่อนทั้งซอยทั้งควงควยอย่างเมามันส์ แรงกระแทกของแกทำให้ผมต้องกระดกก้นแอ่นรับ เพราะไม่งั้นต้องโดนขอบโต๊ะขาหักแน่ ๆ เรียกว่ามีแรงเท่าไหร่พี่แกใส่ไม่ยั้ง ดูเหมือนจะยังไม่สะใจ แกจับผมให้พลิกตัวนอนหงายกับโต๊ะ แล้วเริ่มกระแทกเข้าไปใหม่ คราวนี้ผมเริ่มมีอารมณ์เสียวขึ้นมาด้วย แม้จะยังเจ็บอยู่ ไม่นานนักแกก็โน้มตัวมากระซิบบอกให้ผมขมิบตูดด้วยจะแตกแล้ว
     "อา...อะ...อ้า..."

     พี่ชาญร้องอย่างสุดเสียว แม้ลาวาจะไม่มากเท่าระเบิดลูกแรกแต่ของเหลวอุ่น ๆ ในตัวผมก็บอกให้รู้ว่าปริมาณของมันไม่ต่างกันนัก พอใส่เสื้อผ้าเสร็จ พี่แกก็เล่นบทโหดเหมือนเดิม เดินหนีไปเลยครับ คงเขินที่เมื่อกี้ต้องเป็นฝ่ายร้องอ้อนวอน แทนที่ผมจะเป็นคนร้อง ผมรีบสำรวจสถานที่ว่ามีอะไรตกหล่นเปรอะเปื้อน และเช็ดทำลายหลักฐาน แล้วผมก็ดีใจเมื่อมองไปเห็นกระเป๋าหล่นตรงมุมห้องนั่นเอง
     จนเมื่อถึงวิชาพละฯ ในอาทิตย์ถัดมา พี่ชาญก็แอบมานัดผมอีก บอกเลิกเรียนให้ไปรอที่ป้ายรถเมล์หน้าโรงเรียน ผมไปตามนัดด้วยใจระทึก คราวนี้แกพาผมไปเล่นเสียวที่บ้านซึ่งไม่มีคนอยู่ คงกลัวว่าใครจะมาเจอ ครั้งนี้ผมโดนเข้าไปถึงสามยก ดีที่พี่แกเริ่มเห็นความดีของผม มีไซ้หู มีดูดนมและช่วยชักควยให้ได้เสียวบ้าง
     ผมกับพี่ชาญยังนัดเจอกันทั้งที่บ้านแกและก็บ้านผม จนกระทั่งแกจบ ม.6 ผมก็ไม่เจอแกอีกเลย รู้ข่าวเพียงว่าแกไปเรียนต่อที่กรุงเทพฯ และได้ทะลวงบั้นท้ายใครต่อใครมันส์สะใจแกไปเลย ส่วนผมยังเรียนต่อชั้น ม.ปลาย ที่โรงเรียนเดิม เมื่อถึงคาบเรียนวิชาพละฯ เวลาเปลี่ยนชุดในห้องนั้น ผมคิดถึงลีลากระแทกกระทั้นและเสียงร้องครางก่อนลาวาระเบิดของพี่ชาญทุกที
     และที่สำคัญผมคิดถึง "เห็ดโคน" ขนาด 6x7 นิ้ว ที่พี่ชาญทิ้งเป็นรอยรักรอยจารึกเอาไว้....

mm2013

ขอบคุณมากครับ

nuangnut1996

สนุกมากครับ

kilp

ขอบคุณครับ

kruchitcabaa

ขอบคุณครับ

kruchitcabaa

ขอบคุณครับ

phitchapat2

ขอบคุณครับ

sutthisan54

สนุกคับ

jumboa

ขอบคุณ​ครับ.

civava14

hขอบคุณครับ

takeshi

ขอบคุณรับ

uoe69

สนุกมากครับ

klans_821

ขอบคุณรับ

4554

ขอบคุณครับ

silver998

ขอบคุณครับ

CoCo_LEE

ขอบคุณมาก

joe99

ขอบคุณครับ

Today

ขอบคุณครับ

qqqqqppppp

ขอบคุณคร้าบบบบ

Pordna

ขอบคุณ