ลงทะเบียน2011-9-17
ล่าสุด2025-6-19
มาเฟียนักศึกษา
- กระทู้
- 19
- พลังน้ำใจ
- 9968
- Zenny
- 32314
- ออนไลน์
- 881 ชั่วโมง
|
5 s$ W% o& m4 I
กลางดึกเงียบสงัด ผมกำลังนั่งดูชาร์ตคนป่วยคนหนึ่งเพื่อวินิจฉัยอาการของโรคให้ละเอียดอีกครั้ง ก่อนจะทำการผ่าตัดใหญ่พรุ่งนี้เช้า แต่ขณะที่กำลังใช้ความคิดอยู่นั้น ก็มีคนมาเคาะเรียก7 J# ^1 a0 y8 \) x) h- C( y
“คุณหมอค่ะ...คุณหมอ...”% ?/ p% W- k. F2 n4 W7 ?+ k
' E/ x( ]6 Y1 Wเสียงพยาบาลสาวกะดึกเรียกจากด้านนอกห้องพัก: U4 `/ r( Y0 o! G' i5 I
' C% R: G+ M6 N, l“มีไรว่ามา”
6 a8 O6 L& A& r$ I/ E* x0 @/ k5 ^+ p8 [
“มีผู้ป่วยฉุกเฉินเข้ามาค่ะ หมอเวรแกออกไปทำธุระข้างนอก กว่าจะกลับก็เกือบชั่วโมง”
% s3 m' G1 M. l! |( B; a( l6 ]+ o1 R; T8 Z1 f: H( ?2 |1 R) u+ F
พอได้ยินคำว่า “ผู้ป่วยฉุกเฉิน” สัญชาตญาณความเป็นหมอทำให้ผมหยิบอุปกรณ์ประจำตัวเดินไปเปิดประตูห้อง แล้วเดินตามพยาบาลสาวออกไปทันที กระทั่งไปเจอคนเจ็บซึ่งนอนร้องโอดโอยอยู่ สอบถามจากเพื่อนๆ ที่นำพามาส่งโรงพยาบาล ทราบความว่าเพิ่งไปแสดงความรักสถาบันมา ประกาศเกียรติคุณสถาบันให้ชาวบ้านชาวเมืองได้รับรู้ด้วยการยกพวกเข้าตีกัน ซึ่งเด็กหนุ่มคนที่นอนอยู่ถูกตีด้วยไม้ทีจนเลือดอาบ หันหน้าไปมองวัยรุ่นซึ่งยังอยู่ในชุดนักศึกษาอาชีวะ ได้แต่ส่ายหน้าด้วยความระอา เพราะนี่ไม่ใช่รายแรกที่ผมเพิ่งประสบ รับเอกสารประวัติคนไข้จากพยาบาลสาว ก่อนจะหันไปบอกนักการ
: w) }& v* J; n0 S4 U4 q2 j6 d! }
+ S. I4 W/ Y* @& b! ^“น้าช่วยเข็นเตียงไปห้อง ER ได้เลย เดี๋ยวผมตามไปดูแผลและทำแผล”
, ^* W: X' u: `% k, |( z. Y% M
9 B+ ]5 k6 X) {6 {8 o8 nสั่งนักการเสร็จ ผมก็หันไปสั่งผู้ช่วยพยาบาล
5 N9 f& j+ d" u- r3 R
% V, \) X1 {( F4 o“ช่วยเตรียมยาและอุปกรณ์ต่างๆ สำหรับทำแผลให้ผมด้วย ดูท่าน่าจะต้องเย็บหลายเข็มทีเดียว”' T) I2 R2 `8 ~) q4 x N1 |2 d' ^% K
เมื่อเข้ามาภายในห้องER คนป่วยยังคงส่งเสียงครวญครางด้วยความเจ็บปวดอยู่ เห็นแล้วรู้สึกหมั่นไส้ ก่อนทำกลับไม่คิด พอเกิดปัญหาขึ้นมาร้องโอดร้องโอย เห็นเลือดตนเองแล้ว ใจเสาะยิ่งกว่าปลาซิวเสียอีก
, k$ s( v3 q; e3 |2 P
& t8 j+ Q% m) V" X* x/ @- P; u, M
ถึงจะรู้สึกอย่างไร แต่เมื่อมันคือหน้าที่ ผมจำเป็นต้องทำหน้าที่ของตนให้ดีที่สุด ดังนั้นจึงพูดคุยทักทายกับคนเจ็บด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน เพื่อเบี่ยงเบนความใจของคนเจ็บจากความเจ็บปวดที่ตนได้รับมา ขณะที่สายตาก็สังเกตอาการคนป่วยไปในตัวด้วย ช่วยเย็บแผลให้คนเจ็บจนเสร็จสรรพเรียบร้อย พร้อมพยักหน้าให้ผู้ช่วยพยาบาลสาวออกไปด้านนอก เพราะสังเกตเห็นว่าคนเจ็บจะอายๆ พยาบาลสาวอยู่ในที
/ n' |/ D) E: L( p" l3 ~% p' s% Q% M" v- ~5 ~9 ~
“มีอะไรก็ไปทำต่อเถอะ ต่อจากนี้เดี๋ยวผมจัดการเอง”% `+ C7 A) J2 A3 D. [
8 W" @6 ?. w" [' E
ขณะที่พยาบาลสาวกำลังจะเดินออกไป ผมหันไปสั่งอีกครั้ง& ]6 w+ Z4 t/ y- X* Q2 V- b
) {( t- _* E& o3 d& i2 h
“ช่วยรูดม่านปิดกั้นเตียงคนไข้ให้ผมด้วย”
) c6 F/ E. K; S
: z% v. u" q- d' m. l% vจากการที่เคยมีประสบกามทางเพศระหว่างผู้ชายกับผู้ชายกับคนป่วยคนหนึ่งมาก่อน มโนภาพเก่า ๆ ซึ่งผ่านมานานแล้ว หวนย้อนผุดขึ้นในสมองของผมอย่างไม่ทันตั้งตัว มองหน้าคนเจ็บครู่หนึ่งก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
: |6 {' Y% a2 N& e B# ?; j. f; @/ J _6 H# ^/ C- A8 T
“ลุกขึ้นนั่งได้เปล่า”
/ w1 J+ {3 U4 C, K* G# V
" k1 K7 K/ t$ H: r“ได้ครับ”
A) m3 F& p5 j! D/ c8 F; E6 p; E5 y' ^) w. L8 d7 ^5 R0 z3 [
“งั้นลุกขึ้นถอดเสื้อออกก่อน หมอจะได้ทำแผลได้สะดวกหน่อย อีกอย่างเสื้อมันเปื้อนเลือดเต็มไปหมด เดี๋ยวจะติดเชื้อได้ง่าย”
* X% \) `; ~$ k! E: X
4 Z8 X9 C- u0 Fชายหนุ่มวัยย่าง ๒๐ พยุงตัวลุกขึ้นอย่างทุลักทุเล โดยมีหมอยื่นมือมาช่วยปลดกระดุมเสื้อออกให้ ไม่นานร่างกายท่อนบนก็เปลือยเปล่า นอนกัดฟันเพื่อสะกดกลั้นอาการเจ็บปวดหลับตานิ่ง , V! ]9 c; I7 i. k' @! c. \
9 J8 |+ e/ z0 a: x- O! |2 X" Gพลันได้เห็นเรือนร่างคนเจ็บหนุ่ม หมอนเรศก็ตกอยู่อาการตะลึงไปชั่วขณะ ทุกสิ่งทุกอย่างภายในห้องER หยุดนิ่งไปชั่วขณะ แม้จะเป็นช่วงเวลาสั้น แต่ช่างเป็นเวลาที่นานแสนนานเหลือเกินในความรู้สึกของผม ก่อนจะเรียกสติกลับคืนมาหยิบผ้าปิดจมูกขึ้นมาจากถาดที่วางอุปกรณ์ แล้วเอาห่วงด้านหนึ่งคล้องที่ใบหูซ้าย ส่วนอีกด้านหนึ่งปล่อยไว้เพราะว่าเวลาพูดกับคนไข้ จะได้ยินชัด และไม่ลืมเอาผ้าปิดปากขณะทำแผล แต่ด้วยอารมณ์และความต้องการส่วนลึกมันพาไป ผมจึงสวมถุงมือเพียงด้านซ้าย ขณะที่ด้านขวาซึ่งเป็นฝ่ามือเปล่าๆ ลูบไล้ไปตามท่อนบนของชายหนุ่ม9 d7 V6 y9 _; W) s2 U% B) I6 O' {" V0 K
2 Y# r! }6 l; h0 E
แต่เพื่อไม่ให้เป็นที่ผิดสังเกต ตลอดเวลาที่ผมจับมือหรือลูบไล้ฝ่ามือของอีกฝ่ายอยู่นั้น สายตายังคงจับจ้องมองหน้า ส่งสายตาแสดงความเป็นห่วงเป็นใยตามหน้าที่ ทำให้สามารถรับรู้ถึงปฏิกิริยาของชายหนุ่มที่แสดงออกมาทางแววตาได้เป็นอย่างดี
& Q8 {! ~; U4 G* K- g. J. {2 k3 {/ D
ขณะที่คนเจ็บก็นอนเฉยๆ ปล่อยให้หมอหนุ่มลูบไล้ไปเรื่อย เพราะคิดว่าหมอคงทำการสำรวจว่ามีบาดแผลที่อื่นบ้างหรือเปล่า จึงไม่ได้แสดงอาการขัดขืน มีเพียงเสียงร้องโอดครวญเบาๆ จากพิษของบาดแผลที่ได้รับ3 D9 f, Z8 } I3 q5 x+ }
, B5 W6 p, V5 ~0 \8 ?( p" J9 y: ]- I
นั่นยิ่งทำให้หมอหนุ่มได้ใจ ยังคงลูบไล้เบาๆ ไปทั่วเรือนร่างเปลือยเปล่าของคนเจ็บหนุ่ม เริ่มจากแผงอกที่ขาวเนียนไร้เส้นขนขึ้นปกคลุม บางครั้งก็ใช้ปลายนิ้วเวียนวนที่หัวนมซึ่งเพิ่งแตกพานได้ไม่กีปี จากหลอดไฟกำลังสูงสำหรับตรวจร่างกายคนป่วยที่ห้อยแขนติดกับเพดาน ทำให้สามารถมองเห็นใบหน้าคนเจ็บบิดเบี้ยว เพราะเกิดจากความเสียวซ่าน
$ R; n* q2 I r3 h; z9 f- ~8 i
5 D5 t* C" W" G. E+ ~ อยากจะลองทดสอบปฏิกิริยาชายหนุ่มดู จึงลูบไล้ลงมาต่ำเรื่อยๆ ที่หน้าท้องวนเวียนขึ้นบนลงล่าง คราวนี้ได้ผล เสียงร้องโอดครวญอย่างทรมานจากพิษบาดแผลเริ่มจางหายไป เหลือเพียงเสียงลมหายใจถี่หอบเบา ๆ ดังมาเป็นระยะ สังเกตได้ชัดจากจังหวะการเต้นชองชีพจร
( h% M3 c7 D) J9 R1 v* B" F2 y7 r* O6 m
“ยังเจ็บแผลเหมือนเดิมหรือเปล่าครับ”
; I$ X; u- _" \/ J: }% G, |
# c$ B* B$ Q; f8 Q. S( Lถามถึงอาการบาดเจ็บที่แผล เพื่อดึงความสนใจคืนมา และเพื่อไม่ให้คนเจ็บคิดว่าผมกำลังลวนลามแกอยู่( t# q3 [. ]9 h" {
" U6 ^- G( ^9 g7 x2 s
เด็กช่างซึ่งกำลังอยู่ในภาวะมึนๆ สลึมสะลือ เคลิ้มๆ ด้วยอารมณ์หลากหลายเกินกว่าจะเข้าใจได้ ลืมตาขึ้นมองหมอหนุ่มซึ่งจ้องมองตนเองอยู่ก่อนแล้ว ตอบด้วยน้ำเสียงแหบห้าวตามวัย( I+ A% q5 f3 ?6 j9 b
2 }) d# f/ C( Q+ ~, e“มันมึนๆ ยังไงไม่รู้ครับหมอ”
2 c% z+ l" H! }' x
# D8 p% a( @7 Hหมอหนุ่มแกล้งทำหน้าพยักเหมือนเข้าใจความรู้สึกคนป่วยเป็นอย่างดี ถามมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนอีกครั้ง
+ P, i: b) P! l( ?; j/ ?5 {; J# G% m, }
“หมอไม่รู้ว่านอกจากศีรษะแล้ว ยังมีส่วนไหนได้รับความกระทบกระเทือนอีกหรือเปล่า ขอหมอตรวจดูหน่อยนะ ถ้าเจ็บตรงไหนให้บอกทันที”6 ?( Y' ^( j- o) k
/ [0 W* G6 _' l0 x, T
ใช้หูฟังตรวจอาการทั่วไปเห็นว่าทุกอย่างปกติดี แต่ที่ไม่ปกติคืออารมณ์เปลี่ยวของตนในขณะนี้ ทำให้ผมภายหลังเก็บอุปกรณ์ลงถาดแล้ว ใช้ฝ่ามือลูบไล้บริเวณแผงอกเหนือหัวนมเล็กน้อยอีกครั้ง2 W. f5 i3 C# x4 G
9 c7 g4 D6 B5 K“ตรงนี้เจ็บไหม?”
( }* D- ?4 i1 D5 S* h/ @- `) i) W1 O6 T/ B4 e" w1 N4 ?$ k' d
คนเจ็บส่ายหน้า: f4 o* B& d% G% R
% U5 c4 O$ m F( `# X0 `) `
“หมอกดตรงไหน ถ้าเจ็บให้บอกทันทีนะ เพราะอาการบาดเจ็บภายนอกคิดว่าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง แต่หมอไม่รู้ว่าข้างในมีอาการบาดเจ็บอะไรบ้างหรือเปล่า เพราะไม่สามาตรวจด้วยสายตาได้ อย่างเช่นอาการช้ำใน เลือดคลั่ง ผมแกล้งอธิบายหลักการแพทย์เพื่อให้คนเจ็บคล้อยตาม
. R# U! o. l+ Y5 j6 g5 I3 e3 D# f# ?% c, g' H. G
“ครับคุณหมอ”
/ g2 _) a( f) Y" O/ e6 K. d8 k0 O( D
เด็กช่างตอบพร้อมพยักหน้าอย่างเข้าใจในความหมาย0 W& {* s( _$ v! L
) y$ I8 m3 w6 I/ L
ขณะที่มืออีกข้างลูบไล้ไปตามเรือนร่างคนเจ็บเหมือนตรวจดูอาการทั่วไป ขณะที่มือข้างหนึ่งยื่นไปกุมมือชายหนุ่มไว้เหมือนจะให้กำลังใจ โดยได้ซอนนิ้วชี้กับหัวแม่มือของตนจับด้านข้อนิ้วตรงส่วนที่เป็นเล็บซึ่งตัดไว้อย่างเรียบร้อย ลูบไล้เบาๆ ไปมา ส่วนปากก็ยังสอบถามอาการคนป่วยไปเรื่อย มือก็สัมผัสเบาๆ ด้วยการลูบไล้ไปตามลำนิ้ว ก่อนค่อยพลิกฝ่ามือเด็กกช่างหงายขึ้น ลูบที่ฝ่ามือด้วยสัมผัสแผ่วเบา โดยเฉพาะปลายนิ้วนางกับนิ้วกลางที่เป็นนิ้วซึ่งวัยต่อความรู้สึกอยู่แล้ว ลูบวน ๆ อยู่ตรงนั้นเป็นเวลานาน แล้วค่อยสลับกลับมาลูบที่ฝ่ามือ กำไว้แน่น บรรจงใช้ปลายนิ้วชี้เกาเบาๆ ที่ตรงกลางฝ่ามือ จนสัมผัสได้ถึงอาการเสียวสยิวของอีกฝ่าย โดยเฉพาะเมื่อโดนมือขวาของผมสัมผัสตรงผิวอ่อนบริเวณก้านคอและกกหู แทบไม่แตกต่างอะไรกับกรงเล็บของเหยี่ยวที่ได้สยายออกพร้อมสำหรับตะปบเหยื่อของมัน
9 I Q6 ], ?5 @# R5 f3 W
" T- ~3 }# F3 G: oเพื่อไม่ผิดสังเกตมากเกินไป ก็เลยถือโอกาสถามประวัติไปในตัวด้วย5 R7 r2 P5 R6 k
1 p4 Z$ b. y1 ?0 B6 ^) O2 {“ไปมีเรื่องกับใครมาล่ะ ช่วยเล่าวีรกรรมก่อนมาโรงพยาบาลให้ฟังบ้างสิ”
7 r! Z/ {+ _0 Z# Z3 u2 N+ ~4 I8 [! [
ผมรับฟังวีรกรรมเด็กช่างยิ้ม ๆ ไม่แสดงความคิดเห็นอะไร ก่อนจะสรุปด้วยตนเอง
6 S! g/ d$ J; x, o! a; [$ Y8 L( W4 ~/ U3 x+ s, u: k# K
“ที่แท้ก็เรื่องผู้หญิงนี่เอง”
& `' X! Y6 z4 k- m( I% d: V6 E% Z5 ^
ชำเลืองมองคนเจ็บนิดหนึ่ง! k' [2 x7 R% O: ]
5 P3 U9 m! l, z9 k1 |! c( |( N“แต่จะว่าไป เราก็รูปร่างหน้าตาดีมาก ๆ คนหนึ่งเลยนะนี่”* s: Q* p# y$ z
- X! J3 c8 D( H4 lเด็กช่างเจอหมอหนุ่มชมซึ่งๆ หน้า ใบหน้าแดงก่ำ เขินอาย แต่ก็ไม่ได้กล่าวอะไรต่อ นอนหลับตานิ่งสะกดกลั้นอารมณ์บางอย่างซึ่งกำลังปั่นป่วนอยู่ข้างใน
4 K6 p1 {* `/ Z7 b( X; R2 S9 i" n' L0 a- {
นเรศต้องการหยั่งเชิงดูอีกครั้ง จึงลูบต่ำลงมาถึงท้องน้อย ลอดใต้กางเกงแสล็คประจำสถาบันเข้าไป จนสัมผัสได้ถึงขนหยาบๆ ที่ปกคลุมอยู่ด้านใน จนกระทั่งฝ่ามือไปสัมผัสกับท่อนเนื้ออุ่นเข้าอย่างจัง 7 L2 v* w% W/ o* k$ b( C
/ R9 T Y" M" bเด็กช่างตกใจสะดุ้งนิดหนึ่ง พร้อมกับขยับสองขาหนีบไขว้กันไว้ ผมเองก็ตกใจเหมือนกัน รีบหดมือคืนมากดบริเวณท้องน้อย ถามกลบเกลื่อนด้วยน้ำเสียงราบเรียบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
+ _) q) v9 P9 Q
4 R( i! B: j) D% `6 R) P* p“ตรงท้องน้อยปวดบ้างหรือเปล่า”
6 `* L' N! \9 r
* s4 F( p T. G# L3 p& k% A“เปล่าครับหมอ แต่ผมรู้สึกปวดฉี่ ผมขอไปปล่อยก่อนได้เปล่า?
1 |: S% B( X5 W$ N' L$ V% s
2 t# f3 b4 k; ]ผมพยักหน้าให้ แต่พอคนเจ็บลุกจากเตียง ด้วยความที่เสียเลือดมากด้วย และนอนทำแผลเป็นเวลานานด้วย ทำให้ร่างเซ ผมจึงต้องรีบคว้าไว้ก่อนแกจะล้มลงกับพื้น
' z! `; V& ] R, H) p
: N8 o0 M- m, @' E“รู้สึกมึนๆ ยังไงชอบกลครับหมอ”0 L$ l" G7 e; ?+ k& [
8 c$ \5 V' f3 h# q T; ~2 D
“ให้หมอพยุงไปเข้าห้องน้ำดีกว่า เดี๋ยวเกิดหกล้มขึ้นมา จากเจ็บเบาจะกลายเป็นเจ็บหนักโดยใช่เหตุ”
# @; e! Q b4 R" `8 ]6 U# {' h, O8 V* b- J1 s `! ~
“ครับ”$ k6 h( T8 T, ?
n! _, u' K" M
พอไปถึงหน้าประตูห้องน้ำ ผมเปิดประตูให้ หันหน้ามาทางคนเจ็บ! K4 Y7 Q# x, l! P' E& ?. f) f
$ `: Z$ @# p S0 D“ไหวเปล่า? ให้พี่ช่วยพยุงไปยืนตรงโถมั้ย?”
* ~6 x! o: _# u* d6 j9 `) T7 A6 I, R* m. E! R6 N6 l: N! O
ผมกล่าวด้วยน้ำเสียงแสดงความห่วงใย แต่ในใจกลับคิดอีกด้านหนึ่ง
" D7 e A, [! [# z/ Q: O" w$ F4 q, T R0 J
เด็กช่างที่ท่อนบนเปลือยเปล่าหันหน้ามาทางผมอาย ๆ ก่อนจะตอบ % o( x4 c% w( s! W4 ~& u1 X! X) T
3 h1 U2 e8 j' {0 C
“ไหวครับพี่”
5 i" @6 i0 p5 V* I5 b
- ~1 c D% J8 Nแม้จะรู้สึกเสียดายนิดๆ ที่ไม่ได้เห็นไม้ทีเด็กช่าง ผมจึงค่อยปล่อยมือที่คล้องแขนคนเจ็บ ถอยหลังออกมายืนคอยด้านนอก ทั้งที่ใจอยากจะไปยืนใกล้ ๆ แต่ก็เหมือนบุญบันดานสวรรค์บันดล พอชายหนุ่มถ่างขาออกเพื่อยืนเยี่ยวให้ตรงโถ ร่างกายที่ยังไม่แข็งแรงพอ ก็ถลาไปพิงติดอยู่กับผนังห้องน้ำ ทำให้ผมต้องรีบผลักประตูเข้าไปประคองร่างนั้นไว้ก่อนจะล้มลงน็อกพื้น ค่อยๆ ประคองมายืนตรงโถ
% u/ w- f' x3 a1 l% i: q7 R5 O7 o9 d$ n& V3 P
เด็กช่างมองผมยิ้มอาย ๆ
5 {1 A2 N+ L; i# o- @4 B& b/ P/ @% K+ ~
“ไม่ต้องอายพี่หรอก เห็นมาเยอะแล้ว ขนาดช่วยจับยื่นตรงโถก็เคยมาแล้ว”% O; B% f) t0 @% Q
, Q @ I- M& l" O* {/ e! m
จากนั้นผมใช้มือขวาถลกขากางเกงขึ้น พร้อมกับล้วงเข้าไปจับไม้ทีซึ่งอยู่ด้านในออกมายื่นให้ตรงกับโถฉี่ ด้วยความที่กำบังลมกระเพาะปัสสาวะกำลังบีบตัว ทำให้มันค่อยๆ ตื่นขึ้นเรื่อยๆ7 P2 {" Y$ B. U! t y. u5 a
! E( X7 O; G( G% T" z“โอ้พ่อเจ้าแม่เจ้า!”
9 a5 k% R4 y) s: j' ?2 N
- C6 @& z! Q9 ^9 O9 M! nทันทีที่ได้เห็นขนาดของมันที่ยังไม่แข็งตัวดี ผมได้แต่กลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคออย่างยากลำบาก แต่สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่ท่อนเอ็นซึ่งปล่อยน้ำสีเหลืองอำพัน เบื้องต้นพุ่งเป็นแนวโค้งลงไปยังโถอย่างแม่นยำ แต่เมื่อมีการบีบตัวแรงขึ้นด้วยความที่รูมันใหญ่ด้วย ทำให้น้ำสีเหลืองอำพันพุ่งเฉออกนอกโถกระทบกำแพงห้อง กระเด็นย้อนมาโดนผมซึ่งยืนอยู่ใกล้ๆ
9 q# n" L! `5 ~ T3 ^
, b4 {" K0 q# ?“ขอโทษครับหมอ ผมปวดตั้งแต่มาถึงโรงพยาบาลแล้ว มันก็เลยพุ่งแรงกระเด็นถูกหมอเลย”
+ D/ ?) x8 b1 ^/ n6 }0 {
. l. c9 ]# C( [2 _น้ำเสียงแผ่วเบา หน้าแดงก่ำด้วยความขวนอาย" y2 r6 d+ _) U. G8 E% Q
$ Z5 @+ y' u2 r( Z m
ผมไม่ได้ยินด้วยซ้ำว่าชายหนุ่มกล่าวว่าอย่างไร เพราะสายตาของผมมันกำลังจดจ้องอยู่ที่ลำท่อนคล้ายดอกเห็ดฟางที่กำลังจะบาน บริเวณปลายสีแดงอมชมพู แสดงให้เห็นว่าคงผ่านการใช้ไม่มากนัก เห็นแล้วมันน่าละเลงลิ้นเสียเหลือเกิน ตรงลำท่อนลำเขื่องจะบอกว่าขาวเสียทีเดียวก็ไม่ใช่ จะบอกว่าดำทะมึนก็ไม่ใช่ กำลังแข็งตัวอย่างเต็มที่ มีเส้นเลือดปูดโปนจนสังเกตเห็นได้ชัด ความยาวของมันแม้จะโผล่ออกมาเพียงเล็กน้อย แต่ที่เหลืออยู่ข้างในก็คงยาวพอสมควร 2 _% B8 I1 y: V% M, _6 w3 n* \
& b/ _8 o, a9 W4 |1 h/ R8 o+ V8 S
“หมอครับ ”& m0 o1 S" l' x0 Z- [
& z7 C8 G' }/ n# ]วรชัยหรือเบิร์ดส่งเสียงเรียก เมื่อเห็นหมอหนุ่มจ้องลำท่อนตนเองอย่างตกตะลึง ด้วยสายตาที่หยาดเยิ้ม
+ a. M% u$ Z# A' t8 m- A2 A! o8 B- L$ X
เสียงเรียกของคนเจ็บช่วยปลุกผมให้ตื่นจากภวังค์ ผมไม่รู้ตัวเลยว่าตนเองเผลอตัวเผลอใจมองท่อนเอ็นคนเจ็บเป็นเวลานานเท่าไหร่ * b0 c) [8 Y$ b/ b% ?7 ?, C
. A! {9 U7 P2 @- l“เลอะหมดเลย ต้องขอโทษจริง ๆ”
( X* \# W, h6 t& Z0 V7 \: h' G4 b; w5 p; D% I2 `0 A, Z
ขณะกล่าวใบหน้าแดงก่ำ* U, _8 q" }0 X6 x$ R
D# S* D) P8 ]4 L" B, k“ไม่เป็นไร พรุ่งนี้เช้าแม่บ้านก็มาทำความสะอาดเป็นประจำอยู่แล้ว”8 r& D4 R7 M; [" y
* \6 g e7 H. c: }( ?# qภายหลังปัสสาวะเสร็จ คนเจ็บล้วงท่อนเอ็นขนาดเขื่องออกมาสะบัดสลัดน้ำที่ปลายออก ๔ – ๕ ครั้ง ดึงกางเกงที่ถลกพ้นแก้มก้นมาหน่อยหนึ่งขึ้นมาสวมไว้เหมือนเดิม ทั้งที่ท่อนเอ็นยังแข็งโด่อยู่อย่างนั้น ยื่นมือเข้าไปคล้องคอผมเพื่อให้ช่วยพยุงเดินกลับไปที่เตียงเหมือนเดิม$ w; h: i$ O6 N8 g9 p
8 l) f; k% v2 L; n“ขอบคุณมากครับคุณหมอ หากไม่มีคุณหมออยู่ด้วย ผมคงได้อีกแผลเป็นแน่”
, P, L( c& P W7 I E3 s1 k ~* m8 U
8 J$ i6 L# U# E/ }
# I8 p3 ^/ e# |$ i% G
* T' \' h k+ X- m |
คะแนน
-
ดูบันทึกคะแนน
|