บันทึกความทรงจำ

mon-mon

     ผมเป็นหนุ่มใหญ่ที่มีการศึกษาค่อนข้างดี ได้รับการอบรมมาจากตระกูลปานกลาง หน้าตาผมก็คล้ายคนใต้โดยทั่วไป คือมีผิวเข้ม ไม่ถึงกับดำ ไว้หนวดเครา รูปร่างสูงใหญ่ จัดว่ารูปร่างหน้าใช้ได้ไม่น้อยหน้าใครว่างั้นเถอะครับ มันเป็นความภูมิใจเล็ก ๆ เท่านั้น
( J# I! j; J' @, b# W     ผมเข้ากรุงเทพฯ เพื่อมาเรียนต่อ พอจบก็ได้งานทำ ตอนนี้เกือบจะเป็นคนกทม.อยู่แล้ว ยกเว้นตอนเจอคนบ้านเดียวกัน คนอื่นจะรู้ทันทีว่าผมคนปักษ์ใต้ ไม่ว่ากันนะครับ มาเข้าเรื่องประสบการณ์ของผมดีกว่า เรื่องนี้เป็นความทรงจำที่อยากจะถ่ายทอดมาสู่กันฟัง สนุก ๆ พอหอมปากหอมคอ
: @' j9 Z$ _8 p9 V. ?0 W" X" L     คือผมได้รู้จักกับเด็กหนุ่มคนหนึ่ง อายุของเราค่อนข้างจะห่างกันมาก แรก ๆ ผมยังไม่รู้จักเด็กหนุ่มคนนี้หรอก แต่เนื่องจากเราอาศัยอยู่ในซอยเดียวกัน ประกอบกับเขาเป็นคนหน้าตาสดใส ท่าทางร่าเริง ผิวพรรณขาวสะอาด เป็นลูกครึ่งจีน-ไทยที่มีบิดาเป็นคนจีนและมารดาเป็นคนไทย ดังนั้นความขาวตามเผ่าพันธ์ุและความสมบูรณ์ด้วยวัยแรกรุ่นจึงไม่ต้องพูดถึงเรียกได้ว่า เพอร์เฟ็คไปหมด ตรงตามสเป็กผมทุกอย่างว่างั้นเถอะ
     กว่าจะได้รู้จักกันจริง ๆ ก็ผ่านไปนาน โดยผมเป็นฝ่ายให้ความสนใจเขาก่อน มีโอกาสเมื่อไรผมเป็นต้องจ้องเอา ๆ มองจนเขารู้สึกตัว เพราะสังเกตเห็นเขาเหลียวมามองผมเช่นกัน เมื่อเขามองตอบผมก็เลยยิ้มให้ ตอนนี้เองที่ผมคิดว่าการลงหลักปักเสาคงไม่ผิดหวังแน่ เพราะเขาก็ยิ้มตอบให้เหมือนกัน ผมจึงถือโอกาสตีสนิท เมื่อเราสนทนากันมากขึ้น ชื่อเสียงเรียงนามก็เป็นอันไม่มีปัญหา น้อยเป็นชื่อเล่นของเขา หลังจากความสนิทสนมของเราเริ่มเป็นปึกแผ่นดีแล้ว ผมก็เริ่มมีนัดกับน้อย เรานัดกันไปเที่ยวในสถานที่หลาย ๆ แห่งของกทม. ในเมืองบ้าง นอกเมืองบ้าง แต่ส่วนใหญ่มักเป็นห้างสรรพสินค้า โดยเฉพาะในวันหยุด แล้ววันหนึ่ง เหตุการณ์ที่ผมคาดหวังไว้ก็บังเกิดขึ้น
9 I9 K  Q( f' N. I8 Q$ Z. O     วันนั้นผมพาน้อยไปที่ห้องอาหารแห่งหนึ่งในวันหยุด ซึ่งเป็นห้องอาหารที่ขึ้นชื่อมีบรรยากาศโรแมนติกเป็นส่วนตัวเหมาะจะพาคนรักมาด้วย เราสนุกสนานหัวร่อต่อกระซิกกันด้วยความสุขตลอดเวลา บางสิ่งบางอย่างที่ผมยังไม่รู้เกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวของน้อย เขาก็เล่าให้ผมฟังทุกเรื่อง น้อยบอกว่าไม่เคยมีใครให้ความสนใจเขามาก่อนเลย พอมีผมก้าวเข้ามาในชีวิต เขารู้สึกอบอุ่นบอกไม่ถูก เราเผลอใจสารภาพรักกันวันนั้นเอง ยิ่งใกล้ชิดมากเท่าไหร่ ยิ่งดูเขาน่ารักมากขึ้น ไม่เคยผิดสังเกตในความเป็นผู้ชายของเขาเลย บางครั้งดูจะทะลึ่งกวน ๆ ด้วยซ้ำ ผมแอบนิยมในความซื่อบริสุทธิ์ของหนุ่มน้อยหน้ามนคนนี้ น้อยไม่ยอมห่างผมเลย บางครั้งเกาะแขนผมแจ กระเซ้าเย้าแหย่เช่นกับคู่รักอื่น ๆ ทั่วไป บรรยากาศที่มีน้อยคลออยู่เคียงข้างผมตลอดเวลานี้เอง ชวนให้ความเป็นชายของผมคึกคัก ฟุ้งซ่านเตลิดเปิดเปิงไปถึงไหนต่อไหน แต่ถ้าจะให้บอกตามตรงแล้วรูปร่างของน้อยและท่าทางร่าเริงของเขานั้นแหละ เป็นตัวกระตุ้นให้ผมนึกอยากเชยชมความเป็นหนุ่มของน้อยมากขึ้นทุกที เรื่องอย่างนี้คนที่เคยผ่านวัยนี้มาแล้วคงรู้ดี อย่าว่ากันนะครับ
     ดังนั้นแทนที่ผมจะสนุกสนานอย่างเดียว ผมกลับคิดแต่เรื่องอกุศลกับน้อยตลอดเวลา หลายครั้งยามปลอดคนผมลองหยั่งเชิง แกล้งกอดนิดจูบหน่อยน้อยก็ไม่ว่าอะไร จะมีก็แค่เบี่ยงตัวหลบไปบ้างตามมารยาท ซึ่งเป็นเรื่องธรรมดา ผมจึงเริ่มแผนพิชิตน้อยทันที โดยเอ่ยปากชวนน้อยไปนอนที่โรงแรมมีระดับแห่งหนึ่ง น้อยออกความเห็นว่า
. T6 m, z2 w. x8 C( f' x     "จะดีเหรอ...เกิดมายังไม่เคยนอนโรงแรมเลย เราผู้ชายด้วยกัน จะเหมาะหรือ?" ผมตัดบทไปว่า
8 b1 d9 ]- X5 A4 `     "ไม่ต้องห่วง ไม่ต้องกลัวอะไร ทำตัวให้ปกติ ไว้เป็นหน้าที่ผมจัดการเอง"
. C/ l  V& F5 k% A     แล้วในที่สุดเราก็เข้ามาอยู่ในห้องส่วนตัวที่ค่อนข้างหรู ดูน้อยตื่นเต้นพอสมควรยังไม่ทันได้เปิดโอกาสให้น้อยตั้งตัว ร่างของน้อยก็ปลิวเข้าสู่อ้อมแขนของผมในนาทีนั้น ผมระดมจูบทั่วใบหน้าของน้อย น้อยพยายามเบี่ยงตัวหนีจากการกระทำของผมอยู่พักหนึ่ง แต่เมื่อผมเลื่อนริมฝีปากไปประกบกับน้อย สอดลิ้นดุนดันเข้าไปในกระพุ้งแก้ม อาการขัดขืนแต่แรกก็สะดุดหยุดทันที ยิ่งกว่านั้นน้อยยังจูบตอบใช้ลิ้นตะหวัดรัดลิ้นผมด้วย เท่านั้นผมก็พอจะรู้แล้วว่าน้อยมีความรู้สึกชนิดใดเกิดขึ้นแล้ว ผมถอนใบหน้าจากน้อยดึงแขนให้ไปนั่งที่เตียง แล้วรั้งร่างน้อยแอนราบลงกับพื้นที่นอนขาวสะอาด คราวนี้ทั้งมือทั้งปากผมเริ่มโจมตีทันที ผมรอคอยเวลานี้มานานแล้ว ฉะนั้นไม่ว่าส่วนไหนบนร่างกายของน้อยสุดแต่ว่ามือผมจะควานไปถึง จนน้อยครวญครางออกมาเป็นระยะ ยิ่งผมเน้นทั้งมือทั้งปากหนักหน่วงเท่าไหร่ น้อยก็ยิ่งสั่นสะท้านมากขึ้นเท่านั้น จึงเป็นโอากสให้ผมปอกเปลือกน้อยออกจนหมดเหลือแต่ตัวล่อนจ้อนที่ขาวเหมือนหยวก ต้องยอมรับว่ารูปร่างของน้อยงดงามได้สัดส่วน กล้ามเนื้อแน่นปั๋งเหมือนนักกีฬา หลังจากจัดการกับน้อยแล้ว ผมรีบหันมาจัดการกับตัวเองบ้างจนมีสภาพไม่แตกต่างกันนัก ผมไม่ปล่อยนาทีทองให้ผ่านไปอย่างไร้ค่า ร่างเปลือยของเราเบียดเสียดแทบจะเป็นร่างเดียวกัน มือผมป่ายเปะปะไปทั่วเรือนร่าง แล้วลูบไล้บริเวณแก้มก้นทีตึงแน่นของน้อย ตรงบริเวณหน้าขาของน้อยกระทบเข้ากับความแข็งแกร่งของท่อนลำขนาดมหึมาของผม น้อยเอื้อมมือมาสัมผัสกับความเป็นชายที่สมบูรณ์แบบนั้น ถึงกับหลุดปากออกมาว่า
     "ทำไมใหญ่จัง"
: e. C( z1 E0 d  x% U7 v     พร้อมกับเหลือบสายตาขึ้นดู คะเนจากสายตาท่อนลำของเราสองคน ขนาดต่างกันมาก ของน้อยช่างน้อยสมชื่อ แต่จะว่าไปแล้วของน้อยนั้นไม่ผิดขนาดเท่าไหร่หรอกคงเป็นท่อนลำที่เหลือเฟือของผมมากกว่า เราต่างจับท่อนลำรูดเล่นจนปลายมีน้ำเยิ้มออกมาเป็นสัญญาณที่บอกให้รู้ว่าพร้อมเต็มที่แล้ว ผมปลดไกเตรียมยิงเป้าทันที โดยใช้ขาตัวเองเปิดขาน้อยให้แยกถ่างออกจากกันพอเป็นที่วางพาดท่อนทมิฬกระบอกโตให้เข้าทีเข้าทางได้ถนัด ผมกดปากกระ่บอกยักษ์ทิ่มลงที่เป้า ปากประตูที่ปิดสนิทของน้อยบุ๋มบู้ไปตามแรง น้อยสะดุ้งขยับตัวหนีเมื่อรู้ว่าผมจะปฏิบัติการอะไรต่อไป พยายามดันร่างผมออกคล้ายไม่ยินยอมให้ผมสอดเจ้าท่อนโตเข้าไป น้อยบอกว่า
     "ไม่ไหวมั่ง ผมเจ็บ มันใหญ่เกินไป เข้าไม่ได้หรอกครับ"
& Z, _# g+ g& y" y4 q$ `" G( {     ผมรู้ว่าน้อยต้องเจ็บแน่ เพราะยังไม่เคยกับเรื่องนี้ ผมจึงหยุดยั้งเอาไว้ จากนั้นผมก็เริ่มบทใหม่ หันมาใช้วิธีช้อนก้นของน้อยให้สูงแล้วแยกขาออกให้กว้างขึ้น จนผมเห็นปากประตูสวรรค์ของน้อยเด่นชัด บอกตามตรงว่ารอยเจาะที่หมอลืมเย็บตรงส่วนนั้นของน้อยช่างชวนมองเหลือเกิน ไรขนที่ไล่กันบาง ๆ ไปชนกันโดยรอบที่ปากประตูสีชมพูเรื่อ ๆ นั้นสีจะเข้มขึ้นเมื่อผมใช้นิ้วมือทั้งสองข้างแบะช่องทางให้บานประตูเผยอออกมา ผมแอบกลืนน้ำลายด้วยความตื่นตา ทำให้อดใจไม่อยู่ ก้มลงละเลงลิ้นและปากเวียนตรงเป้าสวยนั้น น้อยเจอวิธีนี้เข้าถึงกับหายใจฟืดฟาด ใบหน้าสะบัดส่ายไปมา ในห้องนั้นแม้จะเย็นด้วยแรงของแอร์คอนดิชั่น แต่ตอนนั้นน้อยเหงื่อแตกพลั่กรวมทั้งผมด้วย อาการของน้อยเริ่มรุนแรงขึ้นทุกทีพร่ำเรียกชื่อผมไม่ขาดปากและนาทีต่อมาต้นคอผมก็ถูกมือน้อยจับกดจนมันแนบ แทบจะจมหายลงไปในความชุ่มฉ่ำของปากประตูเหนียวลื่น
     ดำกฤษณาทำให้ผมทนไม่ไหว รีบจับแท่งทวนของผมจ่อที่ปากช่องทางของน้อยกะให้พอดิบพอดีอีกที คราวนี้ผมไม่ฟังเสียงอะไรต่อไป ค่อย ๆ ดันปากกระบอกโตเข้าไปอย่างบรรจง เป็นผลให้มันจมหายลงไปทีละนิดจนมิดคอหยักขอบบานของผม ผลพวงมาจากน้ำลายที่ลื่นเหนียวผสมกับบานประตูที่ยอมเปิดกว้างพร้อมรบนั้นกระมัง จึงทำให้ไม่ยากอย่างที่ใจกังวลในทีแรก แต่น้อยก็ยังบอกให้ผมค่อย ๆ อยู่นั่นแหละไม่ว่าผมจะหยุดหรือขยับ เพราะยังมีความฝืดเกินพอดีอยู่ ผมปลอบน้อยไปครั้งสุดท้ายว่า
     "เชื่อซิ อีกนิดเดียว เดี๋ยวก็หายเจ็บ"
, u$ m* k1 s0 e     น้อยยังมีเสียงอึกอักอยู่แต่เพียงครู่เดียวก็หายไป กลายมาเป็นเสียงครวญครางแทนที่ เมื่อผมขยับสะโพกยัดเยียดท่อนลำส่งเข้าไปได้เท่าครึ่งทาง อาการเกร็งตัวต่อต้านของน้อยผ่อนคลายลง ส่วนหัวที่ถูกบีบรัดแน่นแต่แรกค่อยหายใจหายคอสะดวกขึ้น เมื่อหน้ากระจังพองตัวได้เต็มที่แล้ว ผมเดินหน้าต่อ ความมันไปทั่วแดนสวรรค์ เดี๋ยวชนกับหลืบลึกเดี๋ยวสะดุดปุ่มปมภายในที่กระชับแน่นตลอดทางของน้อย มันเป็นรสชาติแห่งความสุขอย่างเหลือล้น ซึ่งคงไม่ต่างไปจากน้อย และจากท่าทางที่ยืนเกร็ง ในตอนแรกเปลี่ยนมาเป็นตอบรับการกระทำของผมอย่างเต็มใจ
6 v  I6 O. V! r5 b6 I: M     ในที่สุดประตูของน้อยที่สามารถเปิดรับท่อนยักษ์ของผม มันมุดจมหายเข้าไปจนสุดลำยาวได้อย่างไม่น่าเชื่อ เพราะเท่าที่ผ่านมาแทบพูดได้ว่า ยังไม่เคยพบใครจะรับของผมได้สุดโคนมาก่อน แต่ประตูของน้อย ผมสามารถดันได้จนมิดไม่เหลือช่องว่างเลย รู้สึกปิติยินดีที่ผมพบแล้วในความลงตัวแบบสุด ๆ ผมกดแช่ทิ้งไว้อย่างนั้น ให้น้อยผ่อนคลายหน่อย
     กลิ่นสาบเนื้อหนุ่มประกอบกับความฝืดกระชับแน่นไปด้วยหนั่นเนื้อของน้อย เพิ่มความเสียวซ่านให้ผมทุกขณะ ความฝืดในช่วงแรกค่อย ๆ หายไป กลับมีความลื่นเข้ามาแทนที่ทำให้คล่องตัวขึ้น ทุกอย่างเป็นไปตามกระบวนการทางธรรมชาติที่เอื้ออำนวยให้สุขสบาย ผมค่อย ๆ เร่งเครื่องตัวเองจากช้าเป็นเร็วขึ้นตามจังหวะที่แรงคละเคล้ากัน มันทำให้น้อยกระแดะตัวขึ้นร่อนลงตามจังหวะการเคลื่อนไหวของผมไปด้วยโดยอัตโนมัติ ทุกครั้งที่ผมกดลงไปแล้วดึงขึ้นมารู้สึกคล้ายว่าท่อนทมิฬถูกเกี่ยวรัดดึงดูดขึ้นมาด้วยทุกครั้ง เสียงผมหอบหายใจคล้ายคนเหน็ดเหนื่อยเสียเต็มประดา แต่จังหวะการโจมตีของผมก็ยังไม่ผ่อนคลายลงเลย สีหน้าของน้อยบ่งบอกถึงความรัญจวนใจหลับตาพรึ้มทำให้ผมย่ามใจโหมกระหน่ำอย่างเมามันเอาตาย ความซ่านซ่าเสียวสยิวยังมีระคนกันอยู่ตลอดเวลา ไม่ว่าผมจะทำรุนแรงหนักเบาแค่ไหน
. s. g% h, o! ]5 G     เสียงหอบหายใจของผมกระชั้นถี่หนักขึ้นเรื่อย ๆ พร้อม ๆ กับพละกำลังที่โถมเข้าใส่น้อยอย่างบ้าคลั่ง จังหวะนั้เองความอดทนของผมก็พังทลายแหนบกระสุนบีบกระชับเข้าหากัน ก่อนจะถูกเหนี่ยวไกลั่นกระสุนจากลำกล้องจนหมด น้อยถึงกับครางกอดร่างผมกระชับแน่นทีเดียว ผมลั่นกระสุนจนถึงนัดสุดท้าย น้อยบอกว่า เขามีความสุขที่สุดและผมเป็นผู้ชายคนแรกที่พิชิตความบริสุทธิ์
     เราต่างไปทำความสะอาดในห้องน้ำในเวลาต่อมา ความสดชื่นที่ได้ชำระเหงื่อไคลและความคาว ทำให้เรากระปรี้กระเปร่าขึ้นมาอีก ผมนึกได้ว่าน้อยยังไม่สำเร็จเสร็จสมอะไรเลย จึงถามไปว่ามีความสุขบ้างไหม? น้อยพยักหน้ารับแทนคำตอบ ผมจึงถามต่อไปว่า
9 m( ?1 p4 E4 {- j) @5 w* [     "จริงหรือ ไม่เห็นปืนพกของน้อยสาดกระสุนสักนิด"
5 r% q7 C* w: F  u$ O     คราวนี้น้อยตอบมายาวเหยียดว่าความรู้สึกครั้งแรกมันเจ็บแทบทนไม่ไหว แต่ความรู้สึกครั้งสุดท้าย น้อยอยากให้มันกลับมาเกิดขึ้นอีก มันอบอุ่น ดื่มด่ำอย่างบอกไม่ถูก น้อยยอมรับว่ารสสวาทที่ผมป้อนให้นั้น น่าถวิลหาร่ำร้องให้เกิดขึ้นแล้วครั้งแล้วครั้งเล่าไม่รู้เบื่อ มีความสุขที่สุด นึกไม่ถึงว่าน้อยจะรู้จักวิเคราะห์แยกแยะ ความรู้สึกที่สลับซับซ้อนได้เก่งเหมือนกัน
     ผมยังอ้อยอิ่งจูบน้อยด้วยความเสน่หาอีกพักใหญ่ น้อยเผลอตัวขึ้นมาจูบตอบ แล้วเอื้อมมือไปเขี่ยท่อนทวนของผมเล่นไปมาซึ่งตอนนี้มันสงบนิ่งเป็นท่อนเอ็นธรรดา พอ ๆ กับท่อนแท่งของน้อยเวลาขยายตัวเต็มที่ เสียงน้อยพึมพำว่า เข้าไปหมดได้ยังไงไม่น่าเชื่อ ประตูผมนิดเดียว น่าอัศจรรย์จริง ๆ
1 i& g$ P- p+ O; E0 A4 P& K% A     เลือดลมผมเริ่มระอุขึ้นมาอีก เช่นเดียวกับข้อลำของผมเริ่มพองตัวเป็นท่อนทมิฬทันที  คราวนี้น้อยมีโอกาสจ้องมองมันอย่างเต็มตา ซึ่งดูมันน่ากลัวมากกว่าน่ารัก แต่ก็มีความสง่างามน่าเกรงขามอยู่ในที เมื่อมันพร้อมรบอีกแล้วน้อยก็ไม่ได้ขัดขืนอีกต่อไป ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับผมเต็มที่ ผมจึงจัดการเผด็จศึกลั่นไกยิงประตูของน้อยเสียจนชุ่มโชกรวมถึง 4 ครั้งติดต่อกันตลอดคืนนั้นจนน้อยต้องอุทธรณ์ออกมาว่าประตูระบมไปหมด น้อยบอกกับผมว่าเขาบอบช้ำมากถึงกับเลือดไหลออกมาทีเดียว รุ่งเช้าผมรีบพาน้อยกลับบ้าน สังเกตเห็นน้อยเดินขาถ่างพิกล คงเป็นเพราะด้วยความระบมและบาดแผลที่เกิดขึ้นนั้นเอง ส่วนผมก็โผเผกลับบ้านพักที่อยู่ถัดไปไม่ไกลนัก พอถึงเตียงนอนได้ก็หลับเป็นตาย
: C" N- A8 ~, }1 T     เรื่องของเราสองคนไม่ได้จบลงเพียงแค่นั้น ยังมีผลต่อเนื่องจนถึงปัจจุบัน น้อยตัดสินใจร่วมหอลงโรงขนข้าวของมาอยู่ด้วยกับผม ทำให้ชีวิตของเราสมบูรณ์ขึ้นทันที แม้ว่าสังคมส่วนใหญ่ยังไม่ยอมรับ แต่ความเห็นส่วนตัวอขงผมเชื่อว่า พราะเจ้าสร้างเราขึ้นมาเพื่อให้เกิดความสมดุลทางธรรมชาติ อย่างน้อยก็ช่วยชะลอจำนวนพลเมืองของโลกอย่างได้ผล และถ้าทุกคนพยายามมองโลกในแง่ดีไว้ก่อน สังคมนี้ก็จะดูมีชีวิตชีวา น่าอยู่มากขึ้น

3 g! K& t# Y) L7 O, g1 M

Pollayaguza

danzalion

ขอบคุณครับ

Tanasedth

This story is from Hong Har Liam magazine it is very old edition I remember

nuangnut1996

ขอบคุณครับ

Keyin

ขอบคุณครับ ได้ครองคู่กันก็น่าอิจฉาแล้วครับ

MAMA11

ขอบคุณครับ

oataout

ขอบคุณ​มาก​นะ​ครับ

Maruko01

สุดๆ

minone

ขอบคุณ​มาก​นะ​ครับ​

boneviper

ขอบคุณครับ

dekdek11

ขอบคุณครับ

jumboa

ขอบคุณ​ครับ.

redboy

ชีวิตดีๆ

audiwoods

ดีครับ
ชีวิตคู่ที่ดีครับ

peckza_ha

อ่านสนุมากครับ ขอแสดงความยืนดีด้วย

guide01

ขอบคุณมากเลยครับ

bo69dy

ขอบคุนครับ

lekthai

ขบคุณ แฮปปี้ครับ

team901x

ขอบคุณมากครับ