|
ด้านตี๋ใหญ่
# R* e. O; ?& `! S0 `2 k m# j# v
, D5 c3 Z0 W8 {8 }0 r! F* o# Z; {) v5 o( d. C8 p) ?* f/ w
เช้าที่ท้องฟ้าปลอดโปร่ง สายลมเย็นพัดเข้ามาทางหน้าต่างพร้อมแสงแดดสีทองผมนอนตะแคงมองร่างในชุดคลุมอาบน้ำสีขาวของคนที่นอนหลับสนิทอย่างอ่อนเพลีย เสี้ยวหน้ากว่าครึ่งจมหายไปในหมอนใบนุ่มฉายแววกังวลไว้แม้ยามหลับไหลสังเกตจากคิ้วเรียวที่ยังขมวดมุ่นจนต้องส่งปลายนิ้วโป้งไปนวดวนให้คลายออก5 l K: I% k' H) R
5 W% I- L% j+ C: Z" N' I* ~1 L
) J. l2 y8 ?& p" i1 H) _& `1 L* @/ ?: S# P
และเมื่อได้สัมผัสผิวนุ่มลื่นแล้วก็ยากที่จะละออก ปลายนิ้วจึงค่อยๆสัมผัสแผ่วไปตามโครงหน้าที่แสนคิดถึงผิวแก้ม ปลายจมูก และหยุดบดคลึงนิ้วกับริมฝีปากนุ่มหยุ่นก่อนประทับแทนด้วยริมฝีปากของผมอย่างยากจะห้ามใจ2 u7 }$ S# o1 j' ` |" |
: \: C: \2 p [ e% c! ?* `8 V
+ Q/ M% [% H* P" H$ X- R ^# \จุ๊บ
) L, N# L% c3 r) Z8 o8 m) F- X; e' s; i8 _' i v% {0 X+ s
# A+ r z; L( ?ผมหวงแหนคนตรงหน้านี้เหลือเกิน และก็เสียใจอย่างสุดซึ้งที่ไม่สามารถปกป้องคนรักของตัวเองไว้ได้ซ้ำร้ายยังทำให้อีกฝ่ายต้องเจ็บปวดกับการทรยศจากตัวผมอีก$ O. i8 C: `; Y" b/ y( E
7 m6 H! E) U. h R( z& ?/ {$ t/ w: [4 q( x6 p. e. M6 d( s
ไม่ได้อยากจะแก้ตัว...แต่ไม่ว่าร่างกายผมจะผ่านใครต่อใครแต่หัวใจผมมีแค่คุณคนเดียวจริงๆ...
- P/ Y% b* j- z
3 F5 _! \2 L$ w- w$ n2 ?0 m$ \0 `8 B, b* _; O' d' y( W7 v
“อืมม” คุณเล็กเริ่มรู้สึกตัวขณะที่ใบหน้าผมยังแนบชิดและเมื่ออีกฝ่ายตื่นเต็มตาก็ผละถอยหลังหนีอย่างตกใจจนผมต้องคว้าเอวเอาไว้อย่างกลัวว่าจะพลาดท่าตกเตียงไปเสียก่อน( j/ n" x+ \1 P( u1 A x: T. G, D
+ } {& ~! n2 n! Q
/ a' o. o) b" B/ {& u( b
เมื่อคืนนี้หลังจากที่ฝ่าพายุคลื่นขึ้นมาบนฝั่งกันได้ คุณเล็กก็หมดแรงล้มพับลงให้ผมต้องอุ้มกลับบ้านพัก(เป็นบ้านของครอบครัวคุณเล็กที่สร้างทิ้งไว้คล้ายๆบ้านพักต่างอากาศ) จัดการจับร่างเพรียวถอดเสื้อผ้าอาบน้ำอย่างกลัวจะเป็นไข้ คุณเล็กขัดขืนไม่ยอมอยู่สักพักแต่ผมก็ไม่มีทางยอมให้ร่างอ่อนแรงเข้าไปอาบน้ำให้เสี่ยงต่อการล้มหัวฟาดพื้นแน่ๆ- i/ v _; N; W: V
2 x# E2 T$ j+ ], i$ \
" ]& J+ P, L7 `& B4 P1 v
ต่อจากนี้ผมจะดูแลเขาให้ดีที่สุด...ไม่ใช่เพื่อชดเชยความผิดเพราะมันไม่สามารถทดแทนกันได้แต่เพื่อชดเชยเวลาหนึ่งปีที่ห่างกัน...
2 V6 J( l ?' X5 i' d" {: Z% V. \ Y# o! _& {
+ v# B" M6 [9 t, s. Oผมยังรู้สึกใจชื้นอยู่บ้างที่เห็นใบหน้าแดงๆเมื่อเราทั้งสองเปลือยร่างอาบน้ำด้วยกันแม้จะยังดื้อดึงแต่ก็ไม่ได้แสดงท่าทีรังเกียจ
. ~9 m3 k i' d& A$ p3 q5 @9 s2 F- f. s3 ]3 _# k* |; f6 a
4 z, j7 e- ?* O' n, `( N
แล้วหลังจากที่คุณเล็กสัมผัสพื้นเตียงนอนนุ่มก็ผล็อยหลับไปอย่างอ่อนเพลียผิดกับผมที่ไม่กล้าแม้จะข่มตาปิดสักวินาที..กลัวว่าถ้าลืมตาตื่นขึ้นมาอีกฝ่ายจะหายไป
9 w. y* C2 K ?. W8 A$ b1 ?) h
: m5 ?3 H2 \0 D% b! f, z) p3 E/ ]+ l: Q
“ปล่อยสิ มากอดทำไมเนี่ย” ตื่นขึ้นมาก็เริ่มพยศอีกครั้งผมจึงเพิ่มแรงกอดรัดมากขึ้นแล้วถามด้วยเสียงอ้อนวอน
- y7 G$ f* l, r; p- H |& E/ w8 T7 N. C- B: o8 r$ w' p; h9 g
+ Q% P2 V7 ?0 G! x F4 r! v
“คุณเล็กจะฟังผมแล้วใช่ไหม...” ริมฝีปากบางเม้มแน่นพลางจ้องผมด้วยสายตาหวั่นไหวชั่วอึดใจก่อนบอก
' r: A; o9 Q4 ^6 X
2 m6 n! E8 j3 H: Q5 c4 U% j8 z' L* |# b+ |6 z/ t
“ฟังก็ฟังสิ แต่ไม่ได้หมายความว่าจะให้นายมาจับตัวตามใจชอบสักหน่อย!!”ท่าทางไม่ยอมจนผมต้องถอดใจยอมคลายแรงกอดรัดออก คุณเล็กกระโดดผลุงลงจากเตียงแล้วมองผมตาขวาง
0 R& [6 T, W/ a7 @- H, d2 x1 @% t g
) e* ]3 x/ e5 C5 V; w
“ฉันจะไปอาบน้ำ เสร็จแล้วค่อยคุยกัน” แล้วก็หมุนตัวหนีหายเข้าไปในห้องน้ำผมระบายยิ้มอ่อนออกมาเพราะถึงแม้จะดื้อดึงแต่อย่างน้อยคุณเล็กก็ไม่ได้เย็นชาอย่างคราแรกที่เจอกัน
. o" p. Q2 t2 i# [8 e4 ^4 }9 ^
( g0 P$ ^- p4 e% ~, K+ L$ E
คุณเล็กเดินเช็ดผมออกมาพร้อมกับที่อาหารเช้าเสร็จพอดี ผมเลื่อนเก้าอี้ให้ซึ่งอีกฝ่ายก็ยอมนั่งลงง่ายๆและเมื่ออีกฝ่ายนั่งเรียบร้อยแล้วผมก็พาตัวเองไปยังเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม
g+ F: u1 _) @" M9 c1 i- b, \1 F) n* G/ C) j! d
, h7 \4 H0 |5 N6 s
“ทานอาหารเช้าก่อนครับ” ผมเลื่อนชามข้าวต้มหอยนางรมไปให้คุณเล็กก้มลงมองแต่ก็ไม่หยิบช้อนขึ้นมาทาน
$ }$ ~; q) g; w q; F
0 Q8 u5 q* x9 R2 Q( O9 o
* }8 G$ N, ~ r6 ]“เอาเรื่องของนายก่อนเถอะ ฉันพร้อมจะฟังแล้ว”' T' `6 x5 F# f$ C( }9 M
7 n# [- p! z$ i- l! j! o+ F
; i$ c4 \# Q$ X“รองท้องก่อนเถอะครับ”
: R, b. H. ]: t+ F' B* x" y; o: S' @- }, R8 X4 u
5 X0 M- f D5 p% U- O“ไม่ สรุปจะพูดไหมถ้าไม่ฉันจะได้กลับบ้าน” ผมคว้าข้อมือที่วางอยู่บนโต๊ะทันทีอย่างกลัวว่าโอกาสของตัวเองจะหมดลง
. |0 J8 J3 r5 @& b5 h2 L) p. b& C. Q @. O4 ]5 n. I' V
6 T, D/ h* `( @- W. G* P
“ผมไม่ขอให้คุณเล็กให้อภัยเพราะผมรู้ว่าผมทำผิดต่อคุณมากมายเหลือเกินขอแค่อย่าไล่ผมไปจากคุณก็พอ”
! q$ W) j! S! B" m+ l5 u( @" Y/ W0 ~0 f" c* J
( ^3 ~4 I! \2 ~, J% X( ~& r% I* d$ x
“พูดมาก” ถึงปากจะว่าแต่ใบหน้างอง้ำน่ารักก็เพียงพอแล้วสำหรับแสงนำทางแห่งโอกาสของผม
) h& V; u4 d% k! m* L
9 A. k2 V0 r9 [" c/ y2 V1 P9 T& _" U" v, j2 z/ L
/ x% \& A9 u: V4 N7 T; @& p- s; |/ l& u* f* |+ i6 s
0 s, [' W. _ W* M& o
ย้อนกลับไปเมื่อหนึ่งปีที่แล้ว...คืนแห่งหายนะ
( X" H( U" @# ]
; s/ o. F5 S' r9 W' k- g* {4 n* F$ M+ O1 G
“คุณเฟิ่งจะให้ผมไปเกาลูนเหรอครับ”
; s8 \$ l8 x5 I/ E# z) E% J @, q
" M9 T+ U5 j3 e6 x. l; T& s
“ใช่ พอดีมีคนมาก่อกวนย่านที่เราปกครองอยู่ อยากให้นายไปจัดการที”
' c9 s3 F6 a, O" M6 Z, S# p* u2 G8 u
1 n% q- V7 u" u* U# ?6 X- }3 ?, G( y* i4 F8 i0 W3 z& |( k( z
“แต่เจิ้งกังดูแลอยู่ ผมว่าเขาน่าจะจัดการได้” และทันทีที่ผมพูดจบ สายตาที่ใครต่อใครก็ว่าอ่อนโยนก็ตวัดคมกริบขึ้นมอง
8 {8 `/ ~* V: P3 D3 g: A. ~* m% S. S# a
2 O" u' m# c/ T5 w( D) N“ฉันอยากให้เสี่ยวสือไป ได้ไหม???” ประโยคร้องขอขัดกับน้ำเสียงเด็ดขาดทำให้ผมจำยอมก้มหัวับคำสั่งอย่างขัดไม่ได้เรื่องไปเกาลูนน่ะไม่เป็นปัญหาสำหรับผมหรอก จะห่วงก็แต่คนที่รออยู่ในห้อง
* {9 f5 y$ Z/ s2 \+ ]+ b& ^/ z4 l- ~/ ]0 b" o( W; g
+ |% b( }! V8 U! _
“ไม่ต้องห่วงมากหรอก ตั้งแต่พรุ่งนี้ก็จะได้ไปอยู่ด้วยกันแล้วไม่ใช่เหรอ”และนั่นเหมือนประโยคหลอกให้ผมตายใจจนไม่ได้เคลือบแคลงเลยว่าจะเกิดโศกนาฏกรรมขึ้นกับคนรักของตัวเอง
/ O7 h% }6 H6 p7 G' O, ^# H: v# T, o9 E: B# @2 m! z
' F/ `6 T; Q' m. [เมื่อสัปดาห์ก่อนหน้านี้ผมได้เข้าไปคุยกับคุณเฟิ่งเรื่องจะขอถอนตัวจากการเป็นบอดี้การ์ดยอมทิ้งสกุลจิ่นเพื่อกลับเมืองไทยไปใช้ชีวิตธรรมดากับคนรัก 3 d) b1 O* H3 |( N0 }) Z* o h
, b# |, \8 F3 |; N
2 b' v3 d3 q, W6 ~7 k2 r6 {เมื่อกลับมาสวมหัวโขนเป็นจิ่นสือแล้วผมจะรับคุณเล็กมาอยู่ด้วยกัน ไปสู่ขอจากครอบครัวให้เป็นเรื่องราวและรับรู้ว่าผมจริงใจกับลูกชายของพวกเขาชีวิตบอดี้การ์ดที่มีภยันตรายรอบด้านถ้ามีคนรักอยู่เคียงข้างคงจะมีความสุขไม่น้อย...ผมเคยคิดอย่างนั้น
; o2 r3 e* b4 | n5 X7 q, b) P0 z( {4 D# N" ?3 d/ P
9 F! k' q. h; U6 ^7 ~4 v# oแต่มันไม่ใช่เลย...การดึงคุณเล็กเข้ามาในโลกของผมไม่ได้ทำให้โลกอันดำมืดสว่างไสวตรงข้ามความบริสุทธิ์สดใสของคุณเล็กกลับค่อยๆหมองหม่นลง...ทีละนิด...ทีละนิด9 ~) l/ ~9 |+ E. Z5 J7 {0 ^
* n% ^7 d/ ?( N2 y
1 X# H3 ~- l0 I( L; ]7 ]( qสิ่งที่หล่อหลอมให้ผมเป็นคนมีหัวใจ มีความรู้สึกได้ก็คือจิตใจที่งดงามเอื้ออาทรต่อคนอื่น และการมองโลกในแง่ดีของคุณเล็ก ซึ่งผมไม่อยากให้มันกลืนหายไปในโลกที่แสนดำมืด( c; S5 o: i! W% _ D$ w' e* P0 s
- Y5 ]1 k& E9 p1 b/ ], b4 C$ {2 n* X) g
และยิ่งจิ่นตั้งมาเตือนว่าให้พาคุณเล็กออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดผมยิ่งกังวลรอบตัวผมอันตรายเกินไป ดังนั้นผมจึงตัดสินใจที่จะกลับไปอยู่ในโลกของคุณเล็กแทน...โลกที่ผมและเขาต่างมีความสุขด้วยกัน, e7 z& O/ E" G. Q6 p
* O+ d: A4 M* A) g4 Z- i, ?& _2 g: u% e1 ^* Q8 D1 E! {
ผมยังจำได้ดีว่าวันที่ผมก้าวเข้าไปบอกคุณเฟิ่งเขาอาละวาดหนักแค่ไหน คุณเฟิ่งที่หน้าตางดงามน้ำเสียงแว่วหวาน กิริยาอ่อนโยน แต่จะมีสักกี่คนรู้ว่าภายในใจที่ผ่านความบอบช้ำมาอย่างหนักและยาวนานบัดนี้มันบิดเบี้ยวผิดรูปไปมากเพียงใด4 x; S7 Y! u4 u, m
4 O# j H% m, o" n
& @' W& B% ?- i* ]6 O- E
และผมก็เป็นหนึ่งในนั้นที่รับรู้และเห็นใจ ถึงได้ยอมถวายชีวิตเพื่ออยู่รับใช้...แต่นั่น...มันก็ก่อนที่ผมจะเจอเจ้าของหัวใจ2 \0 g, [' [" j
2 N' U) B9 y, H$ @5 X2 r I/ X
" n# K3 G, r4 T
แล้วสองวันต่อมาคนที่อาละวาดจนแทบเสียสติก็ยอมรับคำขอของผม แต่ยื่นข้อเสนอเพียงว่าก่อนทิ้งเขาไปอยู่กับคนรักที่เมืองไทยช่วงเวลาที่เหลือมอบให้เขาจะได้ไหม...ซึ่งผมก็ตกลงคงเพราะในใจก็รู้สึกผิดกับคุณเฟิ่งอยู่มากมาย
/ n% p0 V& m+ w B% g% ?) O
! x1 x) q$ w! s" e' U& Z% Q3 R7 H9 p8 _6 \+ J0 @- o, \
ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีที่คุณเล็กสอนให้ผมได้รู้จักมัน...เพราะถ้าเป็นจิ่นสือคนเก่าก็คงเป็นเพียงผู้จงรักภักดีที่หัวใจด้านชาแม้แต่ฆ่าคนให้ตายแทบเท้าก็ไม่รู้สึกอะไร1 ?! H5 A1 o+ H, Z. l# B) n, g3 W; A
" @" x0 {* J! {: I ] d; l2 p
1 V+ W$ [8 h3 o% W [3 n
แต่กว่าจะล่วงรู้ว่ามันคืออุบายที่จะทำลายหัวใจของผมให้เจ็บปวดทรมานเจียนตาย...มันก็สายไปเสียแล้ว3 _# ?& M o. X+ o9 M/ u0 ?
, d. K1 k2 \2 u2 U- d: H& h* A. P2 z4 A" ^# ^/ X0 ~
“กลับมาแล้วเหรอ ที่เกาลูนเรียบร้อยใช่ไหม”
5 g1 T1 K4 r0 t3 }' X
0 D, A( m2 P% i9 l* x% P9 w
$ r( p6 e- V9 X“ครับ” ผมกลับมาถึงบ้านเฟยก็ปาเข้าไปตีหนึ่งแล้วคุณเฟิ่งดูจะอารมณ์ดีผิดปกติ แต่ผมก็ไม่ได้เอะใจอะไรมากเพราะความสนใจผมไปอยู่ที่คนในห้องที่ป่านนี้คงรอผมจนหลับไปแล้ว0 a. y8 B8 `7 E/ F8 y2 b$ u& X
$ m9 i; E8 R7 Y- U
k. U3 y2 {" q0 M/ A5 K- b3 A“เสี่ยวสือ...คืนนี้นอนกับฉันนะ” ร่างเพรียวบางขยับเข้าแนบชิดพลางใช้ฝ่ามือลูบยั่วยวนที่หน้าอกแค่นี้ผมก็รู้ความหมายของคำว่า ‘นอน’ ที่ว่า3 r) [$ @# O+ s# W
0 ?3 z- N6 x; L! ~7 J. R
( Z @3 h A3 E( h( ~( l' m
“ผมคงไม่สะดวก” ว่าแล้วก็ถอยหลังหนีหนึ่งก้าว g% V+ p# z9 i4 T/ Y. W* ~3 A5 M
. d' O& a1 W+ f
2 T# n. F* b, t$ `& Pเมื่อก่อนผมยอมรับว่าผมทำหน้าที่บนเตียงตอบสนองความใคร่ให้คุณเฟิ่ง เนื่องจากความจำเป็นบางอย่างที่ผมต้องทำและอีกเหตุผลคือร่างกายในส่วนลับอันขาดหายไปของคุณเฟิ่ง แต่ตั้งแต่ที่ผมมีคุณเล็กผมก็ไม่คิดจะปรนนิบัติเรื่องอย่างว่าอีกเลยจะมีก็เพียงช่วยขัดหลังให้ยามอาบน้ำเท่านั้น
! d( n( q9 I9 e f4 e
8 q- W1 m4 v3 G; |# O0 W4 x* g! C( w$ D! M
“คืนนี้คืนสุดท้ายที่ฉันจะมีนายแล้วนะ ขอร้อง”7 C* ~+ e/ D" I, b4 l) w. K$ t
2 C, c N$ Q6 n0 J- S) b/ J& |( @7 v9 J4 E6 n: c7 w( w' a
“ให้ผมดูแลอย่างอื่นแทนนะครับ แต่เรื่องนี้...”; E y) p- Z5 Q2 U5 q! h
! y" L7 h( L" ^! R
$ M5 J3 y# l( e" i0 q9 X“ฉันมีแค่สองทาง...” เรียวแขนขาวตรงเข้ามากระชากปกเสื้อผมเข้าไปหาพลางใช้แขนอีกข้างโอบรอบคอผมเอาไว้ใบหน้าเคลื่อนชิดใกล้พร้อมกับกดจูบที่มุมปาก เสียงหวานกรีดกรายดั่งน้ำผึ้งอาบยาพิษ“เสี่ยวสือจะนอนกับฉันในคืนนี้แล้วได้กลับไปอยู่กับคนรักสมใจหรือ...ไม่มีใครได้ไปไหนเลย!”
2 ?4 a# e" i: e, A% f3 N9 G% X/ d U, A' h4 G
/ w6 {; W1 W' ?! E6 R7 a
สุดท้ายผมก็ต้องกล้ำกลืนทรยศหัวใจตัวเองอีกครั้งยอมเดินตามคุณเฟิ่งกลับไปยังห้องพักในใจพร่ำขอโทษเจ้าของหัวใจอย่างรู้สึกผิด...อีกแค่ครั้งเดียว...ครั้งสุดท้าย...ผมขอโทษ...
# W( M2 ]3 v4 g: v; o% ~/ L" s$ N# T, x2 J
8 B% H+ X2 _: H2 Y
แต่ความผิดของผมสวรรค์คงไม่เห็นใจ เมื่อแสงสว่างของเช้าวันใหม่มาถึงหัวใจผมก็โบยบินหนีไปไกลแสนไกลผมตามหาคุณเล็กอย่างบ้าคลั่งแต่ก็ไม่พบ...จนแม่บ้านเจิ้งหญิงชราประจำบ้านเฟยมาส่งข่าวผมถึงรู้เรื่องทั้งหมด...ว่าคนรักของผมได้กลับเมืองไทยไปแล้วพร้อมกับร่างกายและหัวใจอันแสนบอบช้ำ
8 y! A. ^8 X) {. x% L
, N! R& c. m* m# E5 Z8 T' m, G0 N9 w8 U
ทำไมผมถึงไม่เฉลียวใจเลยคนอย่างคุณเฟิ่งน่ะหรือจะยอมปล่อยผมไปง่ายๆ...ไม่มีทาง...
$ ~ F4 x- _. @6 w/ u- Q0 v. G
; I9 Z' v5 h$ h9 n8 m; R' x1 K' ]6 G8 R3 A4 `
ยังดีที่สุดท้ายจิ่นตั้งมาช่วยชีวิตคุณเล็กไว้ได้ด้วยการปล่อยควันยาสลบเข้ามาในห้องนอนซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมคืนนั้นผมถึงไม่รู้สึกตัวเลยแล้วช่วยพาคุณเล็กออกไปจากห้องลับใต้ดิน....9 j+ S# w1 }+ }4 G4 @ n
7 y( e7 H# ]& O* K+ _
% m9 r2 i0 x2 s) [$ o* aเพียงแค่คำบอกเล่าก็ทำให้ผมเหมือนถูกฉีกหัวใจเป็นชิ้นๆ ไม่ต้องคิดเลยว่าภาพย่ำแย่ของคุณเล็กที่จิ่นตั้งส่งมาจะทำให้ผมยิ่งกว่าตายทั้งเป็น, ^" | f4 j2 t; B: o' B
" s" t; n. P+ S; R7 k- e" I+ B, \
( ] w& F, C# {! j0 P! p; U4 N
“หึ รู้เรื่องแล้วเหรอ ก็ดีถ้าอย่างนั้นก็น่าจะรู้นะว่าควรทำตัวอย่างไร!!” คุณเฟิ่งไม่มีทีท่าเดือดเนื้อร้อนใจเมื่อทราบว่าผมรู้สิ่งเลวร้ายที่เขาได้กระทำต่อคนรักของผมแล้วซ้ำยังขมขู่ให้ผมได้เกรงกลัว& Y8 M2 Y$ y8 X/ ? b/ \
+ y5 {/ m& j8 o! Y# s B4 S; K: f
( ?% i+ ^9 D5 M" A4 hซึ่งผมก็กลัวจริงๆ...ทำไมผมจะไม่รู้ว่าผู้หญิงที่ผมนอนด้วยทุกคนก่อนหน้าถึงหายตัวไปอย่างลึกลับบางคนก็กลายเป็นศพปริศนา เพียงแต่ผมไม่คิดจะสนใจเสียมากกว่า แต่กับคุณเล็กไม่ใช่...เขาไม่ใช่เพียงแค่หัวใจแต่รวมถึงชีวิตและจิตวิญญาณของผมด้วย# C U. C, U' r- j D# U
+ Y2 ^+ J8 ^( K4 |2 o* `4 \/ h
: a4 ~8 t+ I+ K; k1 }/ cผมจึงไม่สามารถไปหาคุณเล็กอย่างใจคิดทำได้แค่เพียงตามสืบข่าวอยู่ห่างๆว่าเขายังอยู่สบายดีความสุข4 [( o$ Z; c0 n; x% d) _4 J& \
$ s- }2 x" D, P6 u+ h+ J3 M' `
" K( a& E p9 R9 [. x; \9 }" M
ส่วนคุณเฟิ่งผมก็ตามอารักขาอย่างบอดี้การ์ดทั่วไป ไม่มีอะไรนอกเหนือจากนั้นอีกเพราะผมถือว่าสิ่งที่ติดค้างกันเอาไว้ผมได้ชดใช้ไปหมดแล้ว; ~* c& B: z* J
) B A, ]2 B8 P9 w/ Z
V. b3 X& U+ L* O% p" f: a' U2 c. r
จนถึงวันที่ทุกอย่างระเบิดขึ้น% K& J8 Q8 _3 o/ h
# [" @+ H3 R$ P9 _# u% ]/ f4 q! S+ Z
เคร้ง!
# U, v0 P# \- G: S. ~
5 f) ]" G8 z. Z) i. e
$ |. [: S1 H& n7 K“เสี่ยวสือ!! อยากให้ฉันฆ่ามันจริงๆใช่ไหมถึงได้ทำเย็นชากับฉันแบบนี้”แจกันใบโตถูกขว้างเฉียดแก้มผมไปนิดเดียวด้วยฝีมือเจ้าของใบหน้าโมโหจัดสองมือสั่นระริกกำแน่นอย่างควบคุมตัวเองไม่อยู่
8 u: f8 h, M1 c$ M+ C6 \* J
8 |1 u+ z( l( ]2 N
! j, n' F, {" ~9 c5 }“ผมทำหน้าที่ที่สมควรทำอย่างดีที่สุดแล้ว” ผมว่าเสียงเรียบนิ่งอย่างไม่หวาดหวั่นต่อสิ่งใดนั่นยิ่งทำให้อีกฝ่ายคลุ้มคลั่งมากกว่าเดิม เสียงเล็กแหลมเหมือนผู้หญิงตวาดลั่น
& e$ r" h8 [* n! {' ?" s `$ K6 @4 K# k+ N) i, _- j
1 Q- T, S, L4 t1 z$ f8 i“อย่าคิดว่าพี่ใหญ่คุ้มกะลาหัวมันไว้แล้วฉันจะทำอะไรไม่ได้คอยดูฉันจะฆ่ามัน! ฆ่าให้ตาย!”
( B! x \& y) \# _1 ]+ B% d, p0 l9 r0 R! r1 c3 E8 o
9 |4 \ M% @3 e“อย่าทำอะไรคุณเล็ก ผมก็อยู่กับคุณตามคำสั่งแล้วนี่ไง!” ผมว่าเสียงเข้ม พยายามข่มความพลุ่งพล่านภายใน แค่คิดว่าคุณเล็กจะต้องเป็นอะไรใจผมก็เจ็บไปหมด( n+ N |6 y5 S V3 _0 R
1 x1 L7 w; a5 n) m3 t S# c4 A/ ]. \3 n4 X
“คำสั่งเหรอ! ไม่! นายต้องอยู่กับฉันด้วยใจสิ! นายต้องรักฉัน!”
: ?, B: ?! H& b: S+ j% q) U$ `/ T. a
% T9 |) T1 _( u# ?( Z3 {% W4 i# c8 M: ^9 _5 L% U4 a9 Y7 [ ~" a1 @
“ผมรักคุณเล็ก!!”
( }4 M: @5 D) n V8 o' C% w/ M) u7 I6 H
( {2 o$ j+ |9 W8 `" o8 U: c
“ไม่จริง!! นายรักฉัน! นายเคยบอกว่ารัก รักฉันคนเดียว!!” คนร่างเพรียวเริ่มทำลายข้าวของรอบตัว$ A( o4 _) B4 {7 `" n( R
: | r" E% M4 o: x( l) W6 k' _3 e& a& W# v9 G L- n- C4 |
“ผมไม่ใช่จิ่นโซว!!”" |+ J+ ?5 F0 j5 o2 S# M6 o
: c0 ^2 g Y9 O3 e* O4 O; @3 k) o; n; w: m) x; A- |, \
กึก5 s; M& R% M' d! o/ R
, K0 e8 `0 J5 }( z6 W! ~( `9 Z+ B1 O6 X- L9 V6 j
แล้วร่างนั้นก็หยุดชะงักไปทันที ใบหน้าค่อยๆแหงนมองผมอย่างช็อกตกใจสุดขีดชื่อ ‘จิ่นโซว’ พี่ชายฝาแฝดของผมเป็นสิ่งต้องห้ามแต่ผมก็ตัดสินใจพูดออกไป ผมว่ามันถึงเวลาแล้วที่คุณเฟิ่งต้องรับความจริงให้ได้เสียที: I1 c% b. W( ?$ v, ]8 W5 f
6 W6 o& U8 v, F2 j! o! v @. |, N8 i: C, x/ h
จิ่นโซวในวัยสิบแปดปีที่ปกป้องบุคคลอันเป็นทั้งเจ้านายและเจ้าของหัวใจจากการลอบทำร้ายด้วยชีวิตตัวเอง
' t9 T8 ~0 V1 ]' F: b4 @' e: {1 H/ b/ J+ k% e% `/ h$ P& S* \8 y" B& t
" e W; `1 ~/ p. g: M! s [
“คนที่คุณรักและรักคุณคือจิ่นโซว คนที่เป็นคนให้ดอกไม้คุณ คอยดูแลคอยปลอบใจคือจิ่นโซวไม่ใช่ผม ถึงเขาจะตายไปก็ใช่ว่าความรักจะตายตาม จิ่นโซวจะเสียใจแค่ไหนที่ต้องมาเห็นคนที่เขารักมากกว่าชีวิตเป็นแบบนี้ผมเชื่อว่าวิญญาณจิ่นโซวยังคอยติดตามอยู่ข้างๆคุณ แล้วดูสิ่งที่คุณตอบแทนจิ่นโซวสิ!!”ตอนนี้ร่างของคุณเฟิ่งทรุดลงไปนั่งแน่นิ่งอยู่บนพื้นอย่างเหม่อลอย น้ำตาจากดวงตาทั้งสองข้างไหลอาบแก้ม7 U4 m# ]4 p9 X# W% d
" n7 }/ L5 k3 m/ _7 W0 z# O) j/ B
7 Y3 R% V5 O+ Q3 M“เสี่ยวโซว ฮึก เสี่ยวโซว”; n, Y' b* v+ C: w
6 u0 @+ l+ u" j F/ ?
* R" E( P! |6 a6 f7 _“คุณเฟิ่งครับ ผมเหมือนกับจิ่นโซวก็แค่หน้าที่ผ่านมาเราผิดที่ผิดทางกันมามากพอแล้ว หยุดเถอะนะครับ”
, l/ L+ D% f% [ x1 t
& e3 \0 S- p. y7 m" V
8 G w- p, i+ R5 S) B+ a“เสี่ยวโซว ฮึก คิดถึง ฮือออคิดถึงเสี่ยวโซว...ถ้าเสี่ยวโซวยังอยู่...ฉะฉันก็คงไม่ต้องเจ็บปวดแบบนี้ ฮือออ”- E, n: V- Q2 l" S8 k9 z! x3 A
. ?( P5 b; n$ u. C3 M7 @2 Q" t4 H; @+ ~6 {
สุดท้ายพันธนาการบิดเบี้ยวที่ล่ามเราทั้งสองคนไว้ก็ถูกปลดปล่อยเสียที...- x2 D0 N5 x2 o) y% x
& P. a! L1 I, {7 s# Q' b+ K) f; g* c: W! l2 P |2 X4 r
- p1 r8 O4 ]: |/ K& s, }" W5 X
แล้ว ณ ตอนนี้ผมก็นั่งมองเจ้าของหัวใจตัวจริงน้ำตาไหลอาบแก้มหลังมือปัดป่ายแก้มเหมือนเด็กน้อยพลางลำตัวก็สะอื้นฮักอย่างน่ารัก
& Q, g. ?8 } N7 d4 Q9 k0 m$ Y
8 q* y+ A: b2 x+ Z* T, Y/ A
( r# L5 a1 T- R! N. @! \“ร้องไห้ทำไมครับ หืมม” ผมจับมือนุ่มออกอย่างเบามือแล้วค่อยๆปาดน้ำตาให้อีกฝ่ายอย่างนุ่มนวล4 e/ o! e! y5 T, v/ f7 o
% f! }) V' y/ k0 o5 |& c/ o9 }6 m* r8 D- S4 x4 G4 K1 m
“เล็กสงสารคุณเฟิ่ง ฮึก” นี่แหละคุณเล็กของผมจิตใจดีและขี้สงสาร แม้คนนั้นจะเคยทำร้ายให้เจ็บสาหัสแค่ไหนก็ตาม
# S* G! m- H! m/ k6 s: g6 |: j& r# n+ _( C
4 A9 `0 e* R- U9 S- a# h“แล้วไม่สงสารผมบ้างเหรอ” ผมหยอดซึ่งคนนิ่งๆเย็นชาอย่างผมจะมาทำแบบนี้ไม่ใช่เรื่อง่ายนัก แต่ตอนนี้ทางไหนที่พอทำให้ผมลดหย่อนโทษได้ผมก็พร้อมจะลอง
7 ]4 U) a0 q- W5 I7 T1 Q
) j( p7 S1 p3 Z, s$ r2 M/ A$ u f- c5 T! V
“ฮึก ไม่ คนนิสัยไม่ดี” แต่เหมือนลูกหยอดของผมจะไม่ได้ผลเพราะมือเล็กปัดมือผมทิ้งและเริ่มต้นร้องไห้อีกครั้งให้ผมใจหายวูบ
; Z b: s/ s7 o# K9 z3 d4 g ?" I$ S6 ~' o) ~% `7 J
- T" r6 V# J; ?% V
ผมจึงลุกจากเก้าอี้ลงมานั่งคุกเข่าที่พื้นตรงหน้าคุณเล็กที่ทำตาโตกใจกับการกระทำของผม" H& p4 Q! c! E# P* z
) d% i, l# w- o: `8 E; }8 T0 N. K, S9 b1 ` [+ s
ผมกอบกุมสองมือของอีกฝ่ายไว้ก่อนค่อยๆจรดริมฝีปากลงไปอย่างแสนรัก
9 o( H H6 c8 E% Q
! J5 b. k9 \) y" R( e& @! \ a/ u& J7 z, V% q5 x! D$ i' U7 q/ }
“คุณเล็ก...ผมเล่าทุกอย่างให้คุณฟังไปแล้ว ผมรู้ว่ามันคงไม่ทำให้คุณหายโกรธหายเกลียดผมได้...ผมขอแค่ให้คุณเข้าใจและอย่าไล่ผมไปไหนอีกเลยผมรักคุณจริงๆนะ จะอยู่ได้ยังไงถ้าไม่มีคุณ”
6 U& @& q9 n# z# r6 l/ p9 h- i1 R4 i, d
6 h: l% G/ ]8 z/ T, xนี่คงเป็นประโยคยาวหวานเลี่ยนประโยคแรกในชีวิตของคนเถื่อนๆอย่างผม ที่ผ่านมาผมคิดว่าการกระทำสำคัญกว่าคำพูดเสมอแต่แท้ที่จริงแล้วคำพูดและการกระทำต้องไปพร้อมๆกันต่างหากมันถึงเป็นความรักที่สมบูรณ์3 n+ \- @. |! j& _
; V/ \5 L; V1 |5 M4 \( ? e0 r% ^
+ k% V: Y0 A% ~# U“ฮึก ทีอย่างนี้ล่ะบอกรักถี่นัก ทีเมื่อก่อนไม่ยักกะพูด”
% n4 ~$ [, g2 \+ g3 [) q! M
; o: h% H* U1 J0 p
" F6 Z; j# _* @% G“ผมขอโทษ ต่อไปผมจะพูดให้คุณฟังทุกวันเลยดีไหม”
8 f! e5 A6 k# S
5 y6 H! N( E' F! z" {! K/ W- y7 l9 @% u! [
“แล้วใครบอกจะให้นายอยู่ด้วย”
' @6 P, M( \' q7 s+ M- ]& }* ^" [5 d9 k( _& c
+ c; |$ S2 L3 i+ W" A) F1 K
“คุณเล็ก...” คราวนี้คุณเล็กทำหน้าจริงจังให้ผมรู้สึกหวั่นไหวในอกความหวังที่เริ่มส่องสว่างกลางใจเริ่มอ่อนแสงลิบหรี่ลง) w3 ?* G$ u$ O* _& }# c/ b
! e2 i2 X9 D( C5 x2 `6 n1 b
* Y$ }7 E6 K$ g0 u- E# r" b
“ฉันให้อภัยและเข้าใจนายทุกอย่าง แต่นายก็ต้องเข้าใจฉันเช่นกัน สิ่งที่เจอมามันเลวร้ายเกินกว่าปุบปับจะยอมรับได้แค่นายมาพูดไม่กี่คำแล้วจะให้ทุกอย่างกลับไปเป็นเหมือนเดิมมันเป็นไปไม่ได้ ฉันเจ็บปวดมามากเกิน...”
^2 _" P5 h" A0 L4 c) G/ \1 e% U+ P$ y7 D! Z: R S9 X8 d# X
8 x: f0 F! a0 |# z) Q“ผมเข้าใจ” ผมก้มหน้านิ่ง ขอบตาร้อนผ่าวอย่างชีวิตนี้ไม่เคยเป็นมาก่อนแม้จะทำใจมาบ้าง แต่พอโดนปฏิเสธเข้าจริงๆมันก็เจ็บแทบล้มทั้งยืน
! d& I/ Y$ U; W4 [5 v2 x5 Y6 a5 ]
- M2 A0 W" x2 h7 ?
“แต่ถ้านายพร้อมจะเริ่มใหม่...” ผมเงยหน้าขวับขึ้นมองใบหน้าที่ประดับยิ้มอ่อนโยนหัวใจผมเต้นกระหน่ำรุนแรงอย่างมีหวังอีกครั้ง “...ฉันก็พร้อมจะเปิดโอกาสให้”
0 m+ a! g( U Z4 c) A% e$ I4 L. e) C9 X! q& \, {5 u
% s! M% }1 m* O1 h
“ผมพร้อม ผมพร้อม จะต้องใช้เวลาเป็นเดือนเป็นปี หรือทั้งชีวิตผมก็พร้อมจะทำให้คุณรักผมอีกครั้ง”ผมรีบตอบรับรัวเร็วอย่างกลัวคนที่ผมดึงเข้ามากอดจะเปลี่ยนใจ ฝ่ามืออบอุ่นที่ยกขึ้นกอดตอบพร้อมลูบแผ่นหลังผมแผ่วๆเสมือนสายน้ำชโลมหัวใจผมให้ชุ่มชื้นขึ้นทันตา4 Y6 a+ j4 A Z: O( Q4 O3 L
- M8 c& ?4 A/ [- E/ }; a
/ l/ j( [: f3 M2 v$ B, @
“พยายามเข้านะนายตี๋ใหญ่”
& s' F6 _ V0 b7 W% z, H6 D# s, E$ V1 d
. M1 E8 |3 X, h. g“ขอบคุณ...ขอบคุณจริงๆ” ผมกดจูบลงบนต้นคออีกฝ่ายซ้ำไปซ้ำมาอย่างโหยหาช่างหอมหวนเหลือเกิน ความอบอุ่น อ่อนหวานเป็นสุขที่ห่างหายไปได้กลับมาอีกครั้งหนึ่ง...+ [+ c, c8 V# D/ b* P5 Y# `6 T2 D
% z1 O$ @7 O3 f0 F4 i; S# d' C$ N9 E' \# f5 j- I- @
ต่อจากนี้ไม่ว่าจะต้องเจออีกกี่อุปสรรค ร้อยพันปัญหาผมก็จะไม่ปล่อยมือคู่นี้อีก จะโอบกอดเอาไว้แนบอกไม่ให้เขาต้องเจ็บปวดทรมาน ผิดหวังชีวิตต่อจากนี้จะทำให้เขามีความสุขยิ้มได้ในทุกๆวัน ไม่ให้จิตใจที่แสนดีบริสุทธิ์ต้องมัวหมองช้ำใจ9 x3 x; l& y* S
8 [5 G/ e7 Y: _' B
6 [5 k$ H, |3 c5 x, w% ^5 F1 g6 p# {1 sช่วงเวลาต่อไปผมจะทำให้คุณเล็กกลับมาเชื่อมั่นในตัวผมอีกครั้งและให้เขารับรู้ว่าผมรักเขาที่สุดไม่ว่าจะต้องใช้เวลาเท่าไหร่ก็ตาม
- h B# y7 y6 ]' m
7 q/ w: @4 u6 D( k0 }" R9 k
' y% n* j" j5 B0 Q* }8 ~... ขอบคุณการเริ่มต้นใหม่ที่ทำให้ผมไม่สูญเสียหัวใจไป...
, E+ [4 |2 N3 d* [: x$ f' G; ~- j( W: ?9 H% H% d* R7 X) `4 x
1 J: h \4 {8 H8 X4 O
+ m; ^2 r- W( C" ^2 [/ x( u) |* m$ B& f8 H
, D& {; C4 t! \+ Y4 T* P+ u
7 z) T9 C; Q0 O+ \. t0 G# s7 }/ i5 p: Q6 t; V
; f) W0 i2 i3 Y* }5 e$ |' B- |1 i/ l2 t2 q: T! w" ^
END 2 k G2 ^4 q, O, @3 I: k
|
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-4-30 16:51:56
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
ขอบคุณครับ
โพสต์ 2020-4-30 22:07:08
โพสต์ 2020-5-1 00:36:48
