|
ด้านตี๋ใหญ่0 h! V0 t# y: {# H* i
3 N7 J$ w0 B+ [
3 U3 Y3 e4 P# e8 i" Xเช้าที่ท้องฟ้าปลอดโปร่ง สายลมเย็นพัดเข้ามาทางหน้าต่างพร้อมแสงแดดสีทองผมนอนตะแคงมองร่างในชุดคลุมอาบน้ำสีขาวของคนที่นอนหลับสนิทอย่างอ่อนเพลีย เสี้ยวหน้ากว่าครึ่งจมหายไปในหมอนใบนุ่มฉายแววกังวลไว้แม้ยามหลับไหลสังเกตจากคิ้วเรียวที่ยังขมวดมุ่นจนต้องส่งปลายนิ้วโป้งไปนวดวนให้คลายออก
% T- I7 a( P4 T. N" h' E
' `7 Z# n- v+ i+ f" y/ o
% M5 b! K7 E$ H$ r& dและเมื่อได้สัมผัสผิวนุ่มลื่นแล้วก็ยากที่จะละออก ปลายนิ้วจึงค่อยๆสัมผัสแผ่วไปตามโครงหน้าที่แสนคิดถึงผิวแก้ม ปลายจมูก และหยุดบดคลึงนิ้วกับริมฝีปากนุ่มหยุ่นก่อนประทับแทนด้วยริมฝีปากของผมอย่างยากจะห้ามใจ
. @0 ^* O }4 o4 b# F, k2 O9 M! \3 ^5 ^. Z. O5 R$ l
2 \8 `, g& A+ S1 U' u) M
จุ๊บ
& k' t! g2 A+ |& ~+ ~3 w& l+ k4 ]' I+ ?: R3 z2 R9 z8 g, i
: T; n: a3 d5 T0 W( N1 U
ผมหวงแหนคนตรงหน้านี้เหลือเกิน และก็เสียใจอย่างสุดซึ้งที่ไม่สามารถปกป้องคนรักของตัวเองไว้ได้ซ้ำร้ายยังทำให้อีกฝ่ายต้องเจ็บปวดกับการทรยศจากตัวผมอีก
! V; ?% Q8 c7 \6 V
0 {7 J u+ V$ R2 W* T
: A& c j0 O, Y" B, kไม่ได้อยากจะแก้ตัว...แต่ไม่ว่าร่างกายผมจะผ่านใครต่อใครแต่หัวใจผมมีแค่คุณคนเดียวจริงๆ...
* g% a7 ?1 f. f& W U) { x/ L) |- q5 k7 r2 ^6 J
# u7 X |7 ~! E: Y0 |
“อืมม” คุณเล็กเริ่มรู้สึกตัวขณะที่ใบหน้าผมยังแนบชิดและเมื่ออีกฝ่ายตื่นเต็มตาก็ผละถอยหลังหนีอย่างตกใจจนผมต้องคว้าเอวเอาไว้อย่างกลัวว่าจะพลาดท่าตกเตียงไปเสียก่อน1 k5 a2 B2 y: ^6 `9 T l
7 o( B8 T5 D* P
9 x U- q! e% s9 b6 ]
เมื่อคืนนี้หลังจากที่ฝ่าพายุคลื่นขึ้นมาบนฝั่งกันได้ คุณเล็กก็หมดแรงล้มพับลงให้ผมต้องอุ้มกลับบ้านพัก(เป็นบ้านของครอบครัวคุณเล็กที่สร้างทิ้งไว้คล้ายๆบ้านพักต่างอากาศ) จัดการจับร่างเพรียวถอดเสื้อผ้าอาบน้ำอย่างกลัวจะเป็นไข้ คุณเล็กขัดขืนไม่ยอมอยู่สักพักแต่ผมก็ไม่มีทางยอมให้ร่างอ่อนแรงเข้าไปอาบน้ำให้เสี่ยงต่อการล้มหัวฟาดพื้นแน่ๆ
' k0 z% g# k X+ Y& I; Q6 n2 h: `6 F4 o( H7 _
) O& D, H9 x$ d5 X& d% L
ต่อจากนี้ผมจะดูแลเขาให้ดีที่สุด...ไม่ใช่เพื่อชดเชยความผิดเพราะมันไม่สามารถทดแทนกันได้แต่เพื่อชดเชยเวลาหนึ่งปีที่ห่างกัน...& X3 U* E: A8 a4 u
% Z! n, c2 L' h1 Q
4 c. n. X9 s, ~$ V
ผมยังรู้สึกใจชื้นอยู่บ้างที่เห็นใบหน้าแดงๆเมื่อเราทั้งสองเปลือยร่างอาบน้ำด้วยกันแม้จะยังดื้อดึงแต่ก็ไม่ได้แสดงท่าทีรังเกียจ
- G8 |4 t9 ]9 W, x% }3 {4 m* X0 ^/ o4 D/ b( Q) \
( J: U2 n7 f @1 b5 |7 Rแล้วหลังจากที่คุณเล็กสัมผัสพื้นเตียงนอนนุ่มก็ผล็อยหลับไปอย่างอ่อนเพลียผิดกับผมที่ไม่กล้าแม้จะข่มตาปิดสักวินาที..กลัวว่าถ้าลืมตาตื่นขึ้นมาอีกฝ่ายจะหายไป
) S/ U2 m5 c; z' B& Q9 E8 E- D7 u" z* c
* b) N+ m; N2 O ~6 {3 T
“ปล่อยสิ มากอดทำไมเนี่ย” ตื่นขึ้นมาก็เริ่มพยศอีกครั้งผมจึงเพิ่มแรงกอดรัดมากขึ้นแล้วถามด้วยเสียงอ้อนวอน
2 z* h5 ?& E5 }- k* o! n
/ e$ h) t B& Q7 E* Q, }8 H ^9 K5 G' d, O
“คุณเล็กจะฟังผมแล้วใช่ไหม...” ริมฝีปากบางเม้มแน่นพลางจ้องผมด้วยสายตาหวั่นไหวชั่วอึดใจก่อนบอก. y0 l/ X) W# G% f6 }
- x9 ]' m% ?' J/ {2 F5 i
- ?% ^9 d0 L* B* K4 x1 Q“ฟังก็ฟังสิ แต่ไม่ได้หมายความว่าจะให้นายมาจับตัวตามใจชอบสักหน่อย!!”ท่าทางไม่ยอมจนผมต้องถอดใจยอมคลายแรงกอดรัดออก คุณเล็กกระโดดผลุงลงจากเตียงแล้วมองผมตาขวาง
/ t" T6 t+ J. ]/ v6 _5 {/ f- X+ V( x3 I8 E* B, R
. e+ p4 S& W( c8 f$ |“ฉันจะไปอาบน้ำ เสร็จแล้วค่อยคุยกัน” แล้วก็หมุนตัวหนีหายเข้าไปในห้องน้ำผมระบายยิ้มอ่อนออกมาเพราะถึงแม้จะดื้อดึงแต่อย่างน้อยคุณเล็กก็ไม่ได้เย็นชาอย่างคราแรกที่เจอกัน
3 F% g8 u$ M, e4 j% J
- Y7 ^3 W1 p/ M+ G1 n
0 F+ T, `7 X- k3 E" o f6 mคุณเล็กเดินเช็ดผมออกมาพร้อมกับที่อาหารเช้าเสร็จพอดี ผมเลื่อนเก้าอี้ให้ซึ่งอีกฝ่ายก็ยอมนั่งลงง่ายๆและเมื่ออีกฝ่ายนั่งเรียบร้อยแล้วผมก็พาตัวเองไปยังเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม" M* N- |% f1 ]. ?/ p k
, p# ?9 Y* c9 B6 F3 H; R1 a8 D! _# @1 N3 D
( o- R! q& V) ^“ทานอาหารเช้าก่อนครับ” ผมเลื่อนชามข้าวต้มหอยนางรมไปให้คุณเล็กก้มลงมองแต่ก็ไม่หยิบช้อนขึ้นมาทาน
9 X/ V( l' }' [* C ^
9 d' x+ C3 N8 S. l0 H' f1 j* M. C% ]/ r) d& ^8 V g
“เอาเรื่องของนายก่อนเถอะ ฉันพร้อมจะฟังแล้ว”: @9 O* s0 T9 \
0 i- A4 f g4 z7 l
8 s+ I: \4 a% q0 e5 X+ j“รองท้องก่อนเถอะครับ”
2 f: I/ Y9 t2 ~9 U2 z7 \& B; }* Z7 P! J$ x
/ A1 Z T. l0 R* ]0 ~2 j4 `6 ~“ไม่ สรุปจะพูดไหมถ้าไม่ฉันจะได้กลับบ้าน” ผมคว้าข้อมือที่วางอยู่บนโต๊ะทันทีอย่างกลัวว่าโอกาสของตัวเองจะหมดลง
( D2 s3 W) Z% z8 D+ S( i7 F8 M
8 w6 X# g) y3 g( h% y5 `6 i“ผมไม่ขอให้คุณเล็กให้อภัยเพราะผมรู้ว่าผมทำผิดต่อคุณมากมายเหลือเกินขอแค่อย่าไล่ผมไปจากคุณก็พอ”- i( B+ B. g: [, E
6 z+ f6 C6 l% {' z. l [4 H4 g9 G' G. d* O5 b: Z
“พูดมาก” ถึงปากจะว่าแต่ใบหน้างอง้ำน่ารักก็เพียงพอแล้วสำหรับแสงนำทางแห่งโอกาสของผม& j/ e) C$ ^0 j) G) v: [: k1 Y
1 x- U& y o4 _6 A
6 j; D6 t. `( n' I9 G' T" c9 ] U5 \* i) s2 p
' z9 ]+ H0 A. u9 f) O' L# h$ r) v) i* L
6 D/ r+ `9 p/ R" g/ [/ a/ |ย้อนกลับไปเมื่อหนึ่งปีที่แล้ว...คืนแห่งหายนะ2 R% \$ k. g- O- \; B% @0 r
. ~. W! Q* ~: ^- Y8 l. u9 F
, l1 y- l. y; ]; {+ e/ {1 b2 a“คุณเฟิ่งจะให้ผมไปเกาลูนเหรอครับ”( C- ?7 h; ]: Z$ l" \! u+ M
/ m6 s0 |- ~. S7 D; W
" o1 p3 v* j% |: ]7 `" V“ใช่ พอดีมีคนมาก่อกวนย่านที่เราปกครองอยู่ อยากให้นายไปจัดการที”& E1 ^ H& a! y$ P# ^
) U/ x# m G3 C6 U
3 e7 K/ I! l' m6 }“แต่เจิ้งกังดูแลอยู่ ผมว่าเขาน่าจะจัดการได้” และทันทีที่ผมพูดจบ สายตาที่ใครต่อใครก็ว่าอ่อนโยนก็ตวัดคมกริบขึ้นมอง# z/ e# H% m: n) S" {$ j
1 Y, }& z& w* T+ @* ~. X8 t3 B- R0 Y1 D
“ฉันอยากให้เสี่ยวสือไป ได้ไหม???” ประโยคร้องขอขัดกับน้ำเสียงเด็ดขาดทำให้ผมจำยอมก้มหัวับคำสั่งอย่างขัดไม่ได้เรื่องไปเกาลูนน่ะไม่เป็นปัญหาสำหรับผมหรอก จะห่วงก็แต่คนที่รออยู่ในห้อง3 ?7 m4 [1 R+ T" Z! d
6 E/ C" |2 d: E' z% D3 Y6 t) S- T2 R4 V. `
“ไม่ต้องห่วงมากหรอก ตั้งแต่พรุ่งนี้ก็จะได้ไปอยู่ด้วยกันแล้วไม่ใช่เหรอ”และนั่นเหมือนประโยคหลอกให้ผมตายใจจนไม่ได้เคลือบแคลงเลยว่าจะเกิดโศกนาฏกรรมขึ้นกับคนรักของตัวเอง
. j6 K5 b) }; f" P0 I5 |; M; H& `0 O" O5 c$ Y4 T: C5 V/ E* E6 Y
9 q! b3 y+ i2 ~. e! b9 bเมื่อสัปดาห์ก่อนหน้านี้ผมได้เข้าไปคุยกับคุณเฟิ่งเรื่องจะขอถอนตัวจากการเป็นบอดี้การ์ดยอมทิ้งสกุลจิ่นเพื่อกลับเมืองไทยไปใช้ชีวิตธรรมดากับคนรัก
7 P. a6 G4 {1 w. K! @/ q2 z2 n
# Y& ?3 Q+ j8 Y' a: {$ H7 P% X6 d' p/ K5 |+ I
เมื่อกลับมาสวมหัวโขนเป็นจิ่นสือแล้วผมจะรับคุณเล็กมาอยู่ด้วยกัน ไปสู่ขอจากครอบครัวให้เป็นเรื่องราวและรับรู้ว่าผมจริงใจกับลูกชายของพวกเขาชีวิตบอดี้การ์ดที่มีภยันตรายรอบด้านถ้ามีคนรักอยู่เคียงข้างคงจะมีความสุขไม่น้อย...ผมเคยคิดอย่างนั้น, x) T+ r! f) s* n
; e% i5 {3 B) r6 Y5 c
5 {0 b& l1 l' Z* f- C: gแต่มันไม่ใช่เลย...การดึงคุณเล็กเข้ามาในโลกของผมไม่ได้ทำให้โลกอันดำมืดสว่างไสวตรงข้ามความบริสุทธิ์สดใสของคุณเล็กกลับค่อยๆหมองหม่นลง...ทีละนิด...ทีละนิด+ V# v ~5 s( p- n% d
' ^; A. ` ~1 L& t5 _
* Y P! v. y3 \+ v/ y4 H
สิ่งที่หล่อหลอมให้ผมเป็นคนมีหัวใจ มีความรู้สึกได้ก็คือจิตใจที่งดงามเอื้ออาทรต่อคนอื่น และการมองโลกในแง่ดีของคุณเล็ก ซึ่งผมไม่อยากให้มันกลืนหายไปในโลกที่แสนดำมืด+ Q2 H& ~6 Z* \( V1 ^5 e
0 Z0 Y0 b3 N7 a }- H
) W8 Q! H4 \ D1 a2 l; M' eและยิ่งจิ่นตั้งมาเตือนว่าให้พาคุณเล็กออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดผมยิ่งกังวลรอบตัวผมอันตรายเกินไป ดังนั้นผมจึงตัดสินใจที่จะกลับไปอยู่ในโลกของคุณเล็กแทน...โลกที่ผมและเขาต่างมีความสุขด้วยกัน2 R" w Y3 B5 K. w
1 N+ e7 z2 s+ D) _8 ]/ ]+ e# W3 {
ผมยังจำได้ดีว่าวันที่ผมก้าวเข้าไปบอกคุณเฟิ่งเขาอาละวาดหนักแค่ไหน คุณเฟิ่งที่หน้าตางดงามน้ำเสียงแว่วหวาน กิริยาอ่อนโยน แต่จะมีสักกี่คนรู้ว่าภายในใจที่ผ่านความบอบช้ำมาอย่างหนักและยาวนานบัดนี้มันบิดเบี้ยวผิดรูปไปมากเพียงใด7 R- L) A& s; ~# q6 H, i/ j
# {/ u0 |4 l, B( T: j/ l5 B
# n, _+ R9 g+ Z: \และผมก็เป็นหนึ่งในนั้นที่รับรู้และเห็นใจ ถึงได้ยอมถวายชีวิตเพื่ออยู่รับใช้...แต่นั่น...มันก็ก่อนที่ผมจะเจอเจ้าของหัวใจ, e; e! ?+ q" {* w* K+ Q
7 @! K6 P" g, j* Q+ P
# D1 C( D4 I* w; I
แล้วสองวันต่อมาคนที่อาละวาดจนแทบเสียสติก็ยอมรับคำขอของผม แต่ยื่นข้อเสนอเพียงว่าก่อนทิ้งเขาไปอยู่กับคนรักที่เมืองไทยช่วงเวลาที่เหลือมอบให้เขาจะได้ไหม...ซึ่งผมก็ตกลงคงเพราะในใจก็รู้สึกผิดกับคุณเฟิ่งอยู่มากมาย
! g2 ^6 W8 w5 C# K7 S1 j9 I& g. E4 f5 E" j# i# V
1 @$ M/ g+ L |' Y5 m! p- W7 tความรู้สึกผิดชอบชั่วดีที่คุณเล็กสอนให้ผมได้รู้จักมัน...เพราะถ้าเป็นจิ่นสือคนเก่าก็คงเป็นเพียงผู้จงรักภักดีที่หัวใจด้านชาแม้แต่ฆ่าคนให้ตายแทบเท้าก็ไม่รู้สึกอะไร
; y& C+ Q/ @( e2 i2 z) z0 u( t1 M4 u- c( P1 ?" i: N# R1 f
$ W5 X8 E9 E; w& k+ ]แต่กว่าจะล่วงรู้ว่ามันคืออุบายที่จะทำลายหัวใจของผมให้เจ็บปวดทรมานเจียนตาย...มันก็สายไปเสียแล้ว$ B0 g9 ?& `+ _. ~) k9 F- T
s) H4 j4 D# E4 P0 @1 T4 r1 z
2 M( |6 [3 w. W" b' @/ I9 n; X
“กลับมาแล้วเหรอ ที่เกาลูนเรียบร้อยใช่ไหม”$ ~* x v0 J. c
" N8 e3 p! V+ t, _+ C3 n2 U
% m7 B3 g2 y; U3 Z; M% M! n6 e
“ครับ” ผมกลับมาถึงบ้านเฟยก็ปาเข้าไปตีหนึ่งแล้วคุณเฟิ่งดูจะอารมณ์ดีผิดปกติ แต่ผมก็ไม่ได้เอะใจอะไรมากเพราะความสนใจผมไปอยู่ที่คนในห้องที่ป่านนี้คงรอผมจนหลับไปแล้ว7 @) f n9 n. D3 g$ L
& D; m+ x5 ^# q" f3 j" D% I( f! G& D! Q& J
“เสี่ยวสือ...คืนนี้นอนกับฉันนะ” ร่างเพรียวบางขยับเข้าแนบชิดพลางใช้ฝ่ามือลูบยั่วยวนที่หน้าอกแค่นี้ผมก็รู้ความหมายของคำว่า ‘นอน’ ที่ว่า
5 k. N5 k5 }! V' h" z) ~; U, q' q$ m+ G; Y$ p* l7 x$ h3 i/ f# C& @
7 |' S3 R! i9 \3 b/ [
“ผมคงไม่สะดวก” ว่าแล้วก็ถอยหลังหนีหนึ่งก้าว; J: j& U+ r( ~$ U+ a# W
5 j. _2 c' O/ m- p; M
/ y- {- K! W2 g2 z7 b& S, w- Z8 V
เมื่อก่อนผมยอมรับว่าผมทำหน้าที่บนเตียงตอบสนองความใคร่ให้คุณเฟิ่ง เนื่องจากความจำเป็นบางอย่างที่ผมต้องทำและอีกเหตุผลคือร่างกายในส่วนลับอันขาดหายไปของคุณเฟิ่ง แต่ตั้งแต่ที่ผมมีคุณเล็กผมก็ไม่คิดจะปรนนิบัติเรื่องอย่างว่าอีกเลยจะมีก็เพียงช่วยขัดหลังให้ยามอาบน้ำเท่านั้น, j* V f, U: P
+ }) q4 V1 @) T2 M ~+ f
6 h/ m; G& Z% f% V6 i9 W“คืนนี้คืนสุดท้ายที่ฉันจะมีนายแล้วนะ ขอร้อง”" t" Z6 J: h( ^
% w+ ?9 e6 J7 j# C& d U4 @
9 f2 A7 G7 h2 R, K" ~8 b“ให้ผมดูแลอย่างอื่นแทนนะครับ แต่เรื่องนี้...”8 _1 S6 B; Y S5 S7 c
. H0 \# z" W' z' i
P* M7 }1 L( I) R* `1 J“ฉันมีแค่สองทาง...” เรียวแขนขาวตรงเข้ามากระชากปกเสื้อผมเข้าไปหาพลางใช้แขนอีกข้างโอบรอบคอผมเอาไว้ใบหน้าเคลื่อนชิดใกล้พร้อมกับกดจูบที่มุมปาก เสียงหวานกรีดกรายดั่งน้ำผึ้งอาบยาพิษ“เสี่ยวสือจะนอนกับฉันในคืนนี้แล้วได้กลับไปอยู่กับคนรักสมใจหรือ...ไม่มีใครได้ไปไหนเลย!”
! B# X+ S/ Y2 n0 G5 }8 e$ H
: k3 X5 W- O( R1 a6 A
) m0 P, z+ _; R7 r- C0 P สุดท้ายผมก็ต้องกล้ำกลืนทรยศหัวใจตัวเองอีกครั้งยอมเดินตามคุณเฟิ่งกลับไปยังห้องพักในใจพร่ำขอโทษเจ้าของหัวใจอย่างรู้สึกผิด...อีกแค่ครั้งเดียว...ครั้งสุดท้าย...ผมขอโทษ...
! q3 D9 a- D$ {6 y& @2 ?! H$ H) e' h# x0 V c9 v# W
% t# e3 D9 g8 E: n) k
แต่ความผิดของผมสวรรค์คงไม่เห็นใจ เมื่อแสงสว่างของเช้าวันใหม่มาถึงหัวใจผมก็โบยบินหนีไปไกลแสนไกลผมตามหาคุณเล็กอย่างบ้าคลั่งแต่ก็ไม่พบ...จนแม่บ้านเจิ้งหญิงชราประจำบ้านเฟยมาส่งข่าวผมถึงรู้เรื่องทั้งหมด...ว่าคนรักของผมได้กลับเมืองไทยไปแล้วพร้อมกับร่างกายและหัวใจอันแสนบอบช้ำ0 Q: G2 F2 d" M ]* b& {
- E/ p; w: z' N! r2 K3 b! h% B/ r
& Y+ B3 h( i6 `( P0 h9 s/ I7 [ทำไมผมถึงไม่เฉลียวใจเลยคนอย่างคุณเฟิ่งน่ะหรือจะยอมปล่อยผมไปง่ายๆ...ไม่มีทาง...& {; P" Q0 ~& K M; w( }
6 h) h' u& \$ H; c& T5 N8 L$ X8 Q; W% ]$ L! ^' A2 _
ยังดีที่สุดท้ายจิ่นตั้งมาช่วยชีวิตคุณเล็กไว้ได้ด้วยการปล่อยควันยาสลบเข้ามาในห้องนอนซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมคืนนั้นผมถึงไม่รู้สึกตัวเลยแล้วช่วยพาคุณเล็กออกไปจากห้องลับใต้ดิน....0 b6 A5 u7 U0 `
( i1 l' P/ m8 G" k5 g2 j3 z! X/ u. {" D' g# V7 J* m
เพียงแค่คำบอกเล่าก็ทำให้ผมเหมือนถูกฉีกหัวใจเป็นชิ้นๆ ไม่ต้องคิดเลยว่าภาพย่ำแย่ของคุณเล็กที่จิ่นตั้งส่งมาจะทำให้ผมยิ่งกว่าตายทั้งเป็น
' r8 i8 L- _6 S7 s/ f4 f$ S$ A
- r& [( h0 H6 w( g' @( S% ?* v( m2 _ c% H
“หึ รู้เรื่องแล้วเหรอ ก็ดีถ้าอย่างนั้นก็น่าจะรู้นะว่าควรทำตัวอย่างไร!!” คุณเฟิ่งไม่มีทีท่าเดือดเนื้อร้อนใจเมื่อทราบว่าผมรู้สิ่งเลวร้ายที่เขาได้กระทำต่อคนรักของผมแล้วซ้ำยังขมขู่ให้ผมได้เกรงกลัว# f4 d' M' U' U) Q1 s+ E" ^! h
+ Q8 q0 v8 H, I* f% O3 V9 {+ N9 {) u' o* p2 O- \: Z% O
ซึ่งผมก็กลัวจริงๆ...ทำไมผมจะไม่รู้ว่าผู้หญิงที่ผมนอนด้วยทุกคนก่อนหน้าถึงหายตัวไปอย่างลึกลับบางคนก็กลายเป็นศพปริศนา เพียงแต่ผมไม่คิดจะสนใจเสียมากกว่า แต่กับคุณเล็กไม่ใช่...เขาไม่ใช่เพียงแค่หัวใจแต่รวมถึงชีวิตและจิตวิญญาณของผมด้วย
* z: o6 g9 W) \( F5 F8 w) J
( B, Y9 u" }4 E- o9 L
! I. d' o; v9 d Z m2 n* Zผมจึงไม่สามารถไปหาคุณเล็กอย่างใจคิดทำได้แค่เพียงตามสืบข่าวอยู่ห่างๆว่าเขายังอยู่สบายดีความสุข$ R$ \/ j! S0 O7 S7 _
# Z1 c. K$ _' R0 r7 Y
/ H5 w1 b: L! t& l
ส่วนคุณเฟิ่งผมก็ตามอารักขาอย่างบอดี้การ์ดทั่วไป ไม่มีอะไรนอกเหนือจากนั้นอีกเพราะผมถือว่าสิ่งที่ติดค้างกันเอาไว้ผมได้ชดใช้ไปหมดแล้ว
3 z }" H/ _; W$ a- u* K {0 Y- U: y8 w; y
& Q* u8 i& E4 x- A# f
จนถึงวันที่ทุกอย่างระเบิดขึ้น, O- p$ s( x( ~4 X) o
- ?* `2 x# \3 Y7 ]6 d) c7 a9 b/ @6 S: E/ n R6 B
เคร้ง! u$ R" V: B, L3 @+ _0 a
- U" E1 Y9 ?" b8 C) S5 \8 ?! s6 }) D6 {+ {5 i. o5 g! p
“เสี่ยวสือ!! อยากให้ฉันฆ่ามันจริงๆใช่ไหมถึงได้ทำเย็นชากับฉันแบบนี้”แจกันใบโตถูกขว้างเฉียดแก้มผมไปนิดเดียวด้วยฝีมือเจ้าของใบหน้าโมโหจัดสองมือสั่นระริกกำแน่นอย่างควบคุมตัวเองไม่อยู่4 W9 [* S4 Z, i- }) t3 B6 ~
5 V1 } [; f _' L! }, ~1 ~; n- r* l* T$ x6 V3 D) }4 f
“ผมทำหน้าที่ที่สมควรทำอย่างดีที่สุดแล้ว” ผมว่าเสียงเรียบนิ่งอย่างไม่หวาดหวั่นต่อสิ่งใดนั่นยิ่งทำให้อีกฝ่ายคลุ้มคลั่งมากกว่าเดิม เสียงเล็กแหลมเหมือนผู้หญิงตวาดลั่น1 E5 k( i( V1 {4 [9 P9 J" {
, T! u3 E+ a( e( {7 F+ _8 O, ~7 w- K# G8 `; \' H {
“อย่าคิดว่าพี่ใหญ่คุ้มกะลาหัวมันไว้แล้วฉันจะทำอะไรไม่ได้คอยดูฉันจะฆ่ามัน! ฆ่าให้ตาย!”
' x0 I( i3 x% M3 m: ~: N( }3 j: I# U1 u7 y$ v# H
$ F* i: S- T! s' _& j“อย่าทำอะไรคุณเล็ก ผมก็อยู่กับคุณตามคำสั่งแล้วนี่ไง!” ผมว่าเสียงเข้ม พยายามข่มความพลุ่งพล่านภายใน แค่คิดว่าคุณเล็กจะต้องเป็นอะไรใจผมก็เจ็บไปหมด
7 _3 S" q! f& n% z8 i+ K; D9 |0 s/ ]" `) _) W
# H+ \+ c& ?7 o8 I“คำสั่งเหรอ! ไม่! นายต้องอยู่กับฉันด้วยใจสิ! นายต้องรักฉัน!”! G. |! y9 x- n' ] R, J
4 M- \2 a7 l7 A' b" G" ?: c
4 S, b- e3 D6 o% c" Y, Y2 P“ผมรักคุณเล็ก!!”
- s% [6 b7 c7 f* g5 E j+ g- _! O! @- Z8 h3 f1 c
# Q( C9 n! t) _: e% H4 U7 a
“ไม่จริง!! นายรักฉัน! นายเคยบอกว่ารัก รักฉันคนเดียว!!” คนร่างเพรียวเริ่มทำลายข้าวของรอบตัว
3 f. |% N j, j: Y* M0 a' d1 n. g7 N0 ^( r0 f0 |
# r: ^' z4 Z3 @3 z“ผมไม่ใช่จิ่นโซว!!”
6 K/ K. Q$ @( S' Z$ e* h, @% f. c" \3 b& w8 _
1 R# t0 r5 {% m- b3 {* v2 s
กึก" P9 g1 L* E4 Q5 j X
+ T4 K9 k: p. D: p8 V5 P8 b
$ [ R6 E5 p" I! \8 aแล้วร่างนั้นก็หยุดชะงักไปทันที ใบหน้าค่อยๆแหงนมองผมอย่างช็อกตกใจสุดขีดชื่อ ‘จิ่นโซว’ พี่ชายฝาแฝดของผมเป็นสิ่งต้องห้ามแต่ผมก็ตัดสินใจพูดออกไป ผมว่ามันถึงเวลาแล้วที่คุณเฟิ่งต้องรับความจริงให้ได้เสียที
- d8 t7 t* Q/ H! j0 p# h
9 m2 w G5 Z% H+ e! j5 N E* @4 E- ^7 ~& ~
จิ่นโซวในวัยสิบแปดปีที่ปกป้องบุคคลอันเป็นทั้งเจ้านายและเจ้าของหัวใจจากการลอบทำร้ายด้วยชีวิตตัวเอง
+ Z$ u- A1 H/ G# R& I# c0 w& K" b2 W5 m+ P- \; S( Q% k
2 N3 k: T$ |, h# c5 p7 G
“คนที่คุณรักและรักคุณคือจิ่นโซว คนที่เป็นคนให้ดอกไม้คุณ คอยดูแลคอยปลอบใจคือจิ่นโซวไม่ใช่ผม ถึงเขาจะตายไปก็ใช่ว่าความรักจะตายตาม จิ่นโซวจะเสียใจแค่ไหนที่ต้องมาเห็นคนที่เขารักมากกว่าชีวิตเป็นแบบนี้ผมเชื่อว่าวิญญาณจิ่นโซวยังคอยติดตามอยู่ข้างๆคุณ แล้วดูสิ่งที่คุณตอบแทนจิ่นโซวสิ!!”ตอนนี้ร่างของคุณเฟิ่งทรุดลงไปนั่งแน่นิ่งอยู่บนพื้นอย่างเหม่อลอย น้ำตาจากดวงตาทั้งสองข้างไหลอาบแก้ม
" A0 e. l3 |/ c- L6 F9 ^5 N
, E. j" r, x& ?! Q9 z. X# n* D! y% z4 {2 f( x& n1 W2 o/ _4 Y
“เสี่ยวโซว ฮึก เสี่ยวโซว”0 K. ]; V4 d2 w* @2 E* |; g4 A( ~7 n
8 ~3 U6 b* A' O/ D6 @* E/ s, r
5 x/ w8 K: P$ e
“คุณเฟิ่งครับ ผมเหมือนกับจิ่นโซวก็แค่หน้าที่ผ่านมาเราผิดที่ผิดทางกันมามากพอแล้ว หยุดเถอะนะครับ”
, k# p9 s) c- m" ~% ^% M6 N( X. g; o7 i' U3 o+ C; m: V5 B9 C
6 p. k6 k) T( T8 M. L" G3 E“เสี่ยวโซว ฮึก คิดถึง ฮือออคิดถึงเสี่ยวโซว...ถ้าเสี่ยวโซวยังอยู่...ฉะฉันก็คงไม่ต้องเจ็บปวดแบบนี้ ฮือออ”
6 P6 @- e' L; b O$ P" t1 @: U% T0 d
9 s# A2 b: \" `2 l
สุดท้ายพันธนาการบิดเบี้ยวที่ล่ามเราทั้งสองคนไว้ก็ถูกปลดปล่อยเสียที...! \/ r! m# R! G9 f. v3 V
; c: i6 D$ B" E& M1 D
# l2 b5 r- k4 p6 q9 c X! G
7 H8 D8 {/ @% A! v2 x/ v
! o7 @7 O' C' n# dแล้ว ณ ตอนนี้ผมก็นั่งมองเจ้าของหัวใจตัวจริงน้ำตาไหลอาบแก้มหลังมือปัดป่ายแก้มเหมือนเด็กน้อยพลางลำตัวก็สะอื้นฮักอย่างน่ารัก
) `1 X+ m- f" P4 w" A. i) z% |$ Y X6 [8 B! Q G! P+ @+ Z
$ q; Y; A9 d% E2 g3 G* p# I6 I“ร้องไห้ทำไมครับ หืมม” ผมจับมือนุ่มออกอย่างเบามือแล้วค่อยๆปาดน้ำตาให้อีกฝ่ายอย่างนุ่มนวล: n2 L, v- t# c- l3 G9 y
& N6 ^3 |% D5 A- o, E! o+ k) u& O6 o" s7 B- u( l( @; g
“เล็กสงสารคุณเฟิ่ง ฮึก” นี่แหละคุณเล็กของผมจิตใจดีและขี้สงสาร แม้คนนั้นจะเคยทำร้ายให้เจ็บสาหัสแค่ไหนก็ตาม5 r0 y4 ]. \7 F. V; n% d+ {
w% t. H) B. n: c) s" |0 P* P
" F) g/ I& u( u! U. g0 J0 d+ v“แล้วไม่สงสารผมบ้างเหรอ” ผมหยอดซึ่งคนนิ่งๆเย็นชาอย่างผมจะมาทำแบบนี้ไม่ใช่เรื่อง่ายนัก แต่ตอนนี้ทางไหนที่พอทำให้ผมลดหย่อนโทษได้ผมก็พร้อมจะลอง
/ T9 F" U: D" F: ]* E( e
) N& u7 l8 C' @# t0 N7 U3 O8 @, p5 N! f% M8 {6 {
“ฮึก ไม่ คนนิสัยไม่ดี” แต่เหมือนลูกหยอดของผมจะไม่ได้ผลเพราะมือเล็กปัดมือผมทิ้งและเริ่มต้นร้องไห้อีกครั้งให้ผมใจหายวูบ
Q- j I! S1 ]) Y2 E$ r% Y9 j# p2 j* |! |9 I1 Q
0 o! }4 n6 F/ b
ผมจึงลุกจากเก้าอี้ลงมานั่งคุกเข่าที่พื้นตรงหน้าคุณเล็กที่ทำตาโตกใจกับการกระทำของผม
- \; g" o% N l! P- V- M6 P* t+ q$ m
3 j& Q, @% S/ T5 W$ b4 ]
ผมกอบกุมสองมือของอีกฝ่ายไว้ก่อนค่อยๆจรดริมฝีปากลงไปอย่างแสนรัก7 @& v$ `9 |1 Z" n+ W4 l
% \5 U4 U( u3 n/ T7 K& N
5 T; d- w6 O+ d: H/ Y+ K, l& H“คุณเล็ก...ผมเล่าทุกอย่างให้คุณฟังไปแล้ว ผมรู้ว่ามันคงไม่ทำให้คุณหายโกรธหายเกลียดผมได้...ผมขอแค่ให้คุณเข้าใจและอย่าไล่ผมไปไหนอีกเลยผมรักคุณจริงๆนะ จะอยู่ได้ยังไงถ้าไม่มีคุณ”
8 O ~2 d7 `4 ]9 |+ ~( _
! `0 Z( |! c0 a5 V9 N
; n' W* ~+ K. z+ `' n; zนี่คงเป็นประโยคยาวหวานเลี่ยนประโยคแรกในชีวิตของคนเถื่อนๆอย่างผม ที่ผ่านมาผมคิดว่าการกระทำสำคัญกว่าคำพูดเสมอแต่แท้ที่จริงแล้วคำพูดและการกระทำต้องไปพร้อมๆกันต่างหากมันถึงเป็นความรักที่สมบูรณ์
! O/ s: C. P) R4 J% K; w
$ G( Z3 \: [' o. Y5 A2 Y# u( q: U ~$ S. Z4 F0 d
“ฮึก ทีอย่างนี้ล่ะบอกรักถี่นัก ทีเมื่อก่อนไม่ยักกะพูด”
( s8 k. w+ [# x+ |' o1 r5 l8 V4 x6 D$ p {2 Y7 d
' Q* u. e s" j2 |8 n9 N9 l8 P2 w
“ผมขอโทษ ต่อไปผมจะพูดให้คุณฟังทุกวันเลยดีไหม”1 P4 E4 q0 t$ f5 I6 g5 U
& b1 X1 A1 Y' O$ _8 g; k9 \6 Q( o& `! ] B+ D
“แล้วใครบอกจะให้นายอยู่ด้วย”
' i' \- K/ r5 O; X8 K0 F8 J
' H4 b+ T9 t! F, n
/ P6 T; x7 e+ g7 m O. B“คุณเล็ก...” คราวนี้คุณเล็กทำหน้าจริงจังให้ผมรู้สึกหวั่นไหวในอกความหวังที่เริ่มส่องสว่างกลางใจเริ่มอ่อนแสงลิบหรี่ลง
) l, W9 E& X$ p2 k
1 x. m4 C" W$ G+ Y
0 G8 s5 A7 y' I( |) L! M9 g“ฉันให้อภัยและเข้าใจนายทุกอย่าง แต่นายก็ต้องเข้าใจฉันเช่นกัน สิ่งที่เจอมามันเลวร้ายเกินกว่าปุบปับจะยอมรับได้แค่นายมาพูดไม่กี่คำแล้วจะให้ทุกอย่างกลับไปเป็นเหมือนเดิมมันเป็นไปไม่ได้ ฉันเจ็บปวดมามากเกิน...”" @4 b" v% K0 S& P
6 I, w$ V# O3 s2 L; l9 _/ R! t p
. y$ V) v2 j/ n+ \1 o4 H" T
“ผมเข้าใจ” ผมก้มหน้านิ่ง ขอบตาร้อนผ่าวอย่างชีวิตนี้ไม่เคยเป็นมาก่อนแม้จะทำใจมาบ้าง แต่พอโดนปฏิเสธเข้าจริงๆมันก็เจ็บแทบล้มทั้งยืน
% }' p Q: c2 D% j, X( D* u
; Y% r' ?* l7 M# t# [) m7 p" M" \% w( ~% ?( \3 r. ]- ?
“แต่ถ้านายพร้อมจะเริ่มใหม่...” ผมเงยหน้าขวับขึ้นมองใบหน้าที่ประดับยิ้มอ่อนโยนหัวใจผมเต้นกระหน่ำรุนแรงอย่างมีหวังอีกครั้ง “...ฉันก็พร้อมจะเปิดโอกาสให้”7 C! i0 [& @! r& c
2 l: z$ O' F) g- V1 Y% B
2 J$ |# w3 W( {
“ผมพร้อม ผมพร้อม จะต้องใช้เวลาเป็นเดือนเป็นปี หรือทั้งชีวิตผมก็พร้อมจะทำให้คุณรักผมอีกครั้ง”ผมรีบตอบรับรัวเร็วอย่างกลัวคนที่ผมดึงเข้ามากอดจะเปลี่ยนใจ ฝ่ามืออบอุ่นที่ยกขึ้นกอดตอบพร้อมลูบแผ่นหลังผมแผ่วๆเสมือนสายน้ำชโลมหัวใจผมให้ชุ่มชื้นขึ้นทันตา
" P) w0 ~ R. ?, t$ R( a; X6 U7 B% w \6 T( [7 K
# s5 H/ f5 P5 c* y& z. J
“พยายามเข้านะนายตี๋ใหญ่”
! N# c2 y# {5 |$ F1 u2 d# m5 Q o: x
5 @, v$ C% ^1 z# i“ขอบคุณ...ขอบคุณจริงๆ” ผมกดจูบลงบนต้นคออีกฝ่ายซ้ำไปซ้ำมาอย่างโหยหาช่างหอมหวนเหลือเกิน ความอบอุ่น อ่อนหวานเป็นสุขที่ห่างหายไปได้กลับมาอีกครั้งหนึ่ง...
! _6 |% Z- K) T+ K( w" H- d& W. h9 n- z4 ?% E/ z5 h
% ?$ v$ d! j2 l& D& |. Qต่อจากนี้ไม่ว่าจะต้องเจออีกกี่อุปสรรค ร้อยพันปัญหาผมก็จะไม่ปล่อยมือคู่นี้อีก จะโอบกอดเอาไว้แนบอกไม่ให้เขาต้องเจ็บปวดทรมาน ผิดหวังชีวิตต่อจากนี้จะทำให้เขามีความสุขยิ้มได้ในทุกๆวัน ไม่ให้จิตใจที่แสนดีบริสุทธิ์ต้องมัวหมองช้ำใจ3 }: O. [9 c$ F( k& U, z% V+ m
* h4 y4 L) J& F' Z9 h* V; S
9 z6 u7 f2 W0 Wช่วงเวลาต่อไปผมจะทำให้คุณเล็กกลับมาเชื่อมั่นในตัวผมอีกครั้งและให้เขารับรู้ว่าผมรักเขาที่สุดไม่ว่าจะต้องใช้เวลาเท่าไหร่ก็ตาม
* d( ]( s3 R& U- k, F j- m+ w k$ j5 [. Q C/ N% n( X5 o9 Z
6 ^( [) A7 S% N/ Z1 ]4 z2 R& o& F( n... ขอบคุณการเริ่มต้นใหม่ที่ทำให้ผมไม่สูญเสียหัวใจไป...
# E, I* H | T/ ]3 O! Y2 d$ ]' p5 t" D
* J4 i. f$ ]8 K( D7 V2 E; S% ^
; X2 v3 F# D9 v/ r. W) _7 {( n* t
1 Z1 r$ _0 I3 I8 W$ y# V
% g2 ~+ Z4 T* e [- ~: k9 C4 e6 v, y) s& H& o
+ b# q' Z4 N' l" z+ A* t
& i3 \; E/ E2 z( I( {1 l
# \( T" r M8 B* ]1 r( x+ w8 }. f9 k END ! U3 W- P' w+ P" [1 S4 B9 F
|
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-4-30 16:51:56
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
ขอบคุณครับ
โพสต์ 2020-4-30 22:07:08
โพสต์ 2020-5-1 00:36:48
