|
ด้านตี๋ใหญ่
! N5 r R B& w5 A8 [! ~" w
* Q% n% f( ~. A( S( K, c, N" Y5 O A9 s
เช้าที่ท้องฟ้าปลอดโปร่ง สายลมเย็นพัดเข้ามาทางหน้าต่างพร้อมแสงแดดสีทองผมนอนตะแคงมองร่างในชุดคลุมอาบน้ำสีขาวของคนที่นอนหลับสนิทอย่างอ่อนเพลีย เสี้ยวหน้ากว่าครึ่งจมหายไปในหมอนใบนุ่มฉายแววกังวลไว้แม้ยามหลับไหลสังเกตจากคิ้วเรียวที่ยังขมวดมุ่นจนต้องส่งปลายนิ้วโป้งไปนวดวนให้คลายออก, G9 \8 n% c# k+ m1 o; `$ z/ n
j8 ~% `, [ M. X. e! _. ^; M
U6 d _' m0 j
และเมื่อได้สัมผัสผิวนุ่มลื่นแล้วก็ยากที่จะละออก ปลายนิ้วจึงค่อยๆสัมผัสแผ่วไปตามโครงหน้าที่แสนคิดถึงผิวแก้ม ปลายจมูก และหยุดบดคลึงนิ้วกับริมฝีปากนุ่มหยุ่นก่อนประทับแทนด้วยริมฝีปากของผมอย่างยากจะห้ามใจ0 W8 h( k% y: e. R- k4 w% C
( G1 i1 { Z% S+ W u7 h( Q ]
6 Q7 @* d% M/ R: L6 Y7 Z0 l6 C0 |จุ๊บ+ X I; k6 Z0 Q8 h8 x, O% Z/ b8 z
$ Q* o6 m: `& o8 Q7 a8 _. f; w
0 G5 r, z% s kผมหวงแหนคนตรงหน้านี้เหลือเกิน และก็เสียใจอย่างสุดซึ้งที่ไม่สามารถปกป้องคนรักของตัวเองไว้ได้ซ้ำร้ายยังทำให้อีกฝ่ายต้องเจ็บปวดกับการทรยศจากตัวผมอีก
3 L( f2 q! t% h( N" ~2 c
1 u1 D4 e" E% A' w j
2 T7 j% K3 Q& T ~( E9 \& @ไม่ได้อยากจะแก้ตัว...แต่ไม่ว่าร่างกายผมจะผ่านใครต่อใครแต่หัวใจผมมีแค่คุณคนเดียวจริงๆ...5 F5 v; T# w( N" w. C
& M! @6 ^ }& o' ~ V4 K( P, v1 |
# W* B7 ^7 L/ U
“อืมม” คุณเล็กเริ่มรู้สึกตัวขณะที่ใบหน้าผมยังแนบชิดและเมื่ออีกฝ่ายตื่นเต็มตาก็ผละถอยหลังหนีอย่างตกใจจนผมต้องคว้าเอวเอาไว้อย่างกลัวว่าจะพลาดท่าตกเตียงไปเสียก่อน
9 `+ x; m- r' t9 e1 E. k2 Y1 _/ ^" T. l1 X1 k# U0 M4 A2 m, T8 a3 c
% ?; j8 f/ b, e
เมื่อคืนนี้หลังจากที่ฝ่าพายุคลื่นขึ้นมาบนฝั่งกันได้ คุณเล็กก็หมดแรงล้มพับลงให้ผมต้องอุ้มกลับบ้านพัก(เป็นบ้านของครอบครัวคุณเล็กที่สร้างทิ้งไว้คล้ายๆบ้านพักต่างอากาศ) จัดการจับร่างเพรียวถอดเสื้อผ้าอาบน้ำอย่างกลัวจะเป็นไข้ คุณเล็กขัดขืนไม่ยอมอยู่สักพักแต่ผมก็ไม่มีทางยอมให้ร่างอ่อนแรงเข้าไปอาบน้ำให้เสี่ยงต่อการล้มหัวฟาดพื้นแน่ๆ) Q: N9 |$ [+ q7 z/ V
9 P7 ]6 ^5 M2 \8 I2 I9 Z) N O4 c! E
* I: N# |/ ~' kต่อจากนี้ผมจะดูแลเขาให้ดีที่สุด...ไม่ใช่เพื่อชดเชยความผิดเพราะมันไม่สามารถทดแทนกันได้แต่เพื่อชดเชยเวลาหนึ่งปีที่ห่างกัน...- G4 D' ^' F# R) s2 R, ~
3 X6 w; Q9 _) ~: b: M& ]1 C" m B/ ]1 W# u+ @8 N$ a- v" r+ {. Q' V
ผมยังรู้สึกใจชื้นอยู่บ้างที่เห็นใบหน้าแดงๆเมื่อเราทั้งสองเปลือยร่างอาบน้ำด้วยกันแม้จะยังดื้อดึงแต่ก็ไม่ได้แสดงท่าทีรังเกียจ
! d( l+ R( B0 B' }. f( ]2 E+ b& s5 f6 p4 Y U& S
, C% c; z( }" M- K: S2 Rแล้วหลังจากที่คุณเล็กสัมผัสพื้นเตียงนอนนุ่มก็ผล็อยหลับไปอย่างอ่อนเพลียผิดกับผมที่ไม่กล้าแม้จะข่มตาปิดสักวินาที..กลัวว่าถ้าลืมตาตื่นขึ้นมาอีกฝ่ายจะหายไป
1 v) p3 Q7 [+ |9 W
/ N3 i3 A, d. W8 \& G9 h% M1 u3 M1 [2 C& W6 O7 p3 ~
“ปล่อยสิ มากอดทำไมเนี่ย” ตื่นขึ้นมาก็เริ่มพยศอีกครั้งผมจึงเพิ่มแรงกอดรัดมากขึ้นแล้วถามด้วยเสียงอ้อนวอน' C V% n8 c8 ^* H7 K; T% a2 r# A
* P+ U" I. H5 p5 t* t0 @0 c* ^
5 g$ g' A1 Y" a$ I! A M
“คุณเล็กจะฟังผมแล้วใช่ไหม...” ริมฝีปากบางเม้มแน่นพลางจ้องผมด้วยสายตาหวั่นไหวชั่วอึดใจก่อนบอก1 M3 ]. D5 c6 @7 N5 l! p* \
' ~ Y" v: T* x. E# i9 U
7 n& H1 G7 \+ ^9 z“ฟังก็ฟังสิ แต่ไม่ได้หมายความว่าจะให้นายมาจับตัวตามใจชอบสักหน่อย!!”ท่าทางไม่ยอมจนผมต้องถอดใจยอมคลายแรงกอดรัดออก คุณเล็กกระโดดผลุงลงจากเตียงแล้วมองผมตาขวาง
# S/ S" [& {, }" k! h
2 i% Y. Z3 x8 R: J+ c( ~3 d' |1 {+ z% i( _3 u: J
“ฉันจะไปอาบน้ำ เสร็จแล้วค่อยคุยกัน” แล้วก็หมุนตัวหนีหายเข้าไปในห้องน้ำผมระบายยิ้มอ่อนออกมาเพราะถึงแม้จะดื้อดึงแต่อย่างน้อยคุณเล็กก็ไม่ได้เย็นชาอย่างคราแรกที่เจอกัน
8 s0 U( u; i* t9 d1 V: l" _3 m5 T! P
" \8 P8 ]9 F& O# `5 S4 |0 L o4 p5 ^- n
คุณเล็กเดินเช็ดผมออกมาพร้อมกับที่อาหารเช้าเสร็จพอดี ผมเลื่อนเก้าอี้ให้ซึ่งอีกฝ่ายก็ยอมนั่งลงง่ายๆและเมื่ออีกฝ่ายนั่งเรียบร้อยแล้วผมก็พาตัวเองไปยังเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม
9 @2 {/ Q1 |1 C6 h; R' U- p7 v( W+ Y8 l: M/ n/ |
0 j9 M4 k$ F% [, @. ?“ทานอาหารเช้าก่อนครับ” ผมเลื่อนชามข้าวต้มหอยนางรมไปให้คุณเล็กก้มลงมองแต่ก็ไม่หยิบช้อนขึ้นมาทาน5 ]2 F+ Y% k7 e4 Q& b L
6 d& k. O; |( i& |) f* k6 y7 P
& m& W0 ~8 u# r, b0 d“เอาเรื่องของนายก่อนเถอะ ฉันพร้อมจะฟังแล้ว”
1 X/ @: y/ ^7 }! ^: S
. T. |$ p5 a5 P# e/ U- R
5 W& H( O; W# A' ]“รองท้องก่อนเถอะครับ”
) I5 k$ O2 H0 ?8 w# M1 k+ m$ P0 R- |" ]6 f
" ^/ N) C! I) x' b- g5 z: p/ c“ไม่ สรุปจะพูดไหมถ้าไม่ฉันจะได้กลับบ้าน” ผมคว้าข้อมือที่วางอยู่บนโต๊ะทันทีอย่างกลัวว่าโอกาสของตัวเองจะหมดลง. ]3 J3 b% A: z: H8 |. ]0 V1 K
( Z# F, S( f# ?5 M& P; E$ a
7 J& z( B8 p/ P+ z) m3 I4 a$ r“ผมไม่ขอให้คุณเล็กให้อภัยเพราะผมรู้ว่าผมทำผิดต่อคุณมากมายเหลือเกินขอแค่อย่าไล่ผมไปจากคุณก็พอ”
: k6 k" z; f; t5 q/ Q- k% M) D8 D! c
4 Y( S; R/ Z( g7 T1 E* Y: c8 c* V+ L1 r1 [" O
“พูดมาก” ถึงปากจะว่าแต่ใบหน้างอง้ำน่ารักก็เพียงพอแล้วสำหรับแสงนำทางแห่งโอกาสของผม
: p2 j; }8 z! \/ u+ R
* \2 c$ l. x1 A9 L9 t' s% v2 J4 \+ J# S$ }# D5 i
5 a; M( C7 w9 s& \4 K( A: r3 [5 y
& o7 j+ b9 s3 t
t8 y' a& i& P& rย้อนกลับไปเมื่อหนึ่งปีที่แล้ว...คืนแห่งหายนะ+ |. }, T) t1 T P2 _& v
& j" i& D8 T9 S. l+ A# u3 L; x! i3 L, j9 s3 r- b! ?0 a) A
“คุณเฟิ่งจะให้ผมไปเกาลูนเหรอครับ”* F3 v8 n" Y) L, h# F0 O" M
; M6 a3 S* e$ |" L& |
$ m7 o' G2 X n7 v; `5 `! T6 u! H
“ใช่ พอดีมีคนมาก่อกวนย่านที่เราปกครองอยู่ อยากให้นายไปจัดการที”
$ t" t0 f* {3 P" U3 n; z q
* \# h; _0 ~3 q5 ~/ O. {" Q _
& c1 F) U' n* V) |$ E“แต่เจิ้งกังดูแลอยู่ ผมว่าเขาน่าจะจัดการได้” และทันทีที่ผมพูดจบ สายตาที่ใครต่อใครก็ว่าอ่อนโยนก็ตวัดคมกริบขึ้นมอง
/ ?# n% Q) s8 K. c, H. {( g
$ c+ U0 {+ D+ D7 b# D8 ]+ p) P* e
“ฉันอยากให้เสี่ยวสือไป ได้ไหม???” ประโยคร้องขอขัดกับน้ำเสียงเด็ดขาดทำให้ผมจำยอมก้มหัวับคำสั่งอย่างขัดไม่ได้เรื่องไปเกาลูนน่ะไม่เป็นปัญหาสำหรับผมหรอก จะห่วงก็แต่คนที่รออยู่ในห้อง
/ e) N) r0 |8 X V2 E, F6 I3 `+ T& P' e$ H8 x1 ]
9 d6 _+ c& ~& D- f$ z% h+ X H
“ไม่ต้องห่วงมากหรอก ตั้งแต่พรุ่งนี้ก็จะได้ไปอยู่ด้วยกันแล้วไม่ใช่เหรอ”และนั่นเหมือนประโยคหลอกให้ผมตายใจจนไม่ได้เคลือบแคลงเลยว่าจะเกิดโศกนาฏกรรมขึ้นกับคนรักของตัวเอง
! H' @7 H; m; F& o8 {! B9 O. Q2 J2 I1 ]! s6 s
2 x+ e9 n! O& \$ ?0 D, U" u
เมื่อสัปดาห์ก่อนหน้านี้ผมได้เข้าไปคุยกับคุณเฟิ่งเรื่องจะขอถอนตัวจากการเป็นบอดี้การ์ดยอมทิ้งสกุลจิ่นเพื่อกลับเมืองไทยไปใช้ชีวิตธรรมดากับคนรัก ( P. ?. @& D+ N" @6 e* H
! C2 R2 u4 {8 E0 T! ^5 B3 m+ i5 t( c# m
เมื่อกลับมาสวมหัวโขนเป็นจิ่นสือแล้วผมจะรับคุณเล็กมาอยู่ด้วยกัน ไปสู่ขอจากครอบครัวให้เป็นเรื่องราวและรับรู้ว่าผมจริงใจกับลูกชายของพวกเขาชีวิตบอดี้การ์ดที่มีภยันตรายรอบด้านถ้ามีคนรักอยู่เคียงข้างคงจะมีความสุขไม่น้อย...ผมเคยคิดอย่างนั้น
& r/ f# u! X% X6 r- H3 r1 O( m% P" J
: `# `: w' g! L1 Z* H3 a; N. Tแต่มันไม่ใช่เลย...การดึงคุณเล็กเข้ามาในโลกของผมไม่ได้ทำให้โลกอันดำมืดสว่างไสวตรงข้ามความบริสุทธิ์สดใสของคุณเล็กกลับค่อยๆหมองหม่นลง...ทีละนิด...ทีละนิด
7 C& ]2 j3 s5 g7 O% L) C$ A% m# L4 Y6 E
- H, v0 M d# J1 R( O/ bสิ่งที่หล่อหลอมให้ผมเป็นคนมีหัวใจ มีความรู้สึกได้ก็คือจิตใจที่งดงามเอื้ออาทรต่อคนอื่น และการมองโลกในแง่ดีของคุณเล็ก ซึ่งผมไม่อยากให้มันกลืนหายไปในโลกที่แสนดำมืด
, S( h% O) E7 y0 N
+ Z6 g2 `( V$ m8 o- }6 Q7 I
+ N) k: O4 j2 sและยิ่งจิ่นตั้งมาเตือนว่าให้พาคุณเล็กออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดผมยิ่งกังวลรอบตัวผมอันตรายเกินไป ดังนั้นผมจึงตัดสินใจที่จะกลับไปอยู่ในโลกของคุณเล็กแทน...โลกที่ผมและเขาต่างมีความสุขด้วยกัน; r% I3 ~5 o4 a) J7 o& |
2 M( N: Y9 Q7 O* {. [* N4 S# S
[/ r/ T6 V& Z1 j" K' O/ lผมยังจำได้ดีว่าวันที่ผมก้าวเข้าไปบอกคุณเฟิ่งเขาอาละวาดหนักแค่ไหน คุณเฟิ่งที่หน้าตางดงามน้ำเสียงแว่วหวาน กิริยาอ่อนโยน แต่จะมีสักกี่คนรู้ว่าภายในใจที่ผ่านความบอบช้ำมาอย่างหนักและยาวนานบัดนี้มันบิดเบี้ยวผิดรูปไปมากเพียงใด; I- d2 ?" X2 v( y! a+ S; S
; ]; D) m2 D$ m. Z7 h
8 p8 s7 l6 Y+ x
และผมก็เป็นหนึ่งในนั้นที่รับรู้และเห็นใจ ถึงได้ยอมถวายชีวิตเพื่ออยู่รับใช้...แต่นั่น...มันก็ก่อนที่ผมจะเจอเจ้าของหัวใจ. R" R1 Z+ t1 i& i: z1 N4 I
+ b1 ?1 V! \" a* t
2 \2 g* f, |2 w. y jแล้วสองวันต่อมาคนที่อาละวาดจนแทบเสียสติก็ยอมรับคำขอของผม แต่ยื่นข้อเสนอเพียงว่าก่อนทิ้งเขาไปอยู่กับคนรักที่เมืองไทยช่วงเวลาที่เหลือมอบให้เขาจะได้ไหม...ซึ่งผมก็ตกลงคงเพราะในใจก็รู้สึกผิดกับคุณเฟิ่งอยู่มากมาย7 k& g" F+ G+ `5 } w8 m$ B. T1 Q
& N" S8 T4 K/ M* Y5 M. B2 h: [1 m6 y& g# r, N
ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีที่คุณเล็กสอนให้ผมได้รู้จักมัน...เพราะถ้าเป็นจิ่นสือคนเก่าก็คงเป็นเพียงผู้จงรักภักดีที่หัวใจด้านชาแม้แต่ฆ่าคนให้ตายแทบเท้าก็ไม่รู้สึกอะไร3 k7 n4 i4 X1 e6 S/ Z, I# o3 d- k
7 }1 B' g; B0 B+ G$ G% }7 k# q& Y
6 j. L3 a4 \, i! M7 L4 e
แต่กว่าจะล่วงรู้ว่ามันคืออุบายที่จะทำลายหัวใจของผมให้เจ็บปวดทรมานเจียนตาย...มันก็สายไปเสียแล้ว2 N& }3 i6 d6 n* T z' o! N, j
8 J6 G9 q' Q* I; c: P0 W
, m3 @ ^2 r' Z2 m1 O0 d“กลับมาแล้วเหรอ ที่เกาลูนเรียบร้อยใช่ไหม”
1 G) s ^* s/ B/ o5 g1 s4 _& l6 P! n8 e9 E- p! Z g9 I- V
) Q1 p( K+ T+ s8 G/ @“ครับ” ผมกลับมาถึงบ้านเฟยก็ปาเข้าไปตีหนึ่งแล้วคุณเฟิ่งดูจะอารมณ์ดีผิดปกติ แต่ผมก็ไม่ได้เอะใจอะไรมากเพราะความสนใจผมไปอยู่ที่คนในห้องที่ป่านนี้คงรอผมจนหลับไปแล้ว
- m5 d3 H2 P6 {: j6 \+ V' M+ l; {) N+ e9 I% j( h; L: o1 b! V, G& m6 j
" |. B1 F" Y- v+ E+ a, i" X, M
“เสี่ยวสือ...คืนนี้นอนกับฉันนะ” ร่างเพรียวบางขยับเข้าแนบชิดพลางใช้ฝ่ามือลูบยั่วยวนที่หน้าอกแค่นี้ผมก็รู้ความหมายของคำว่า ‘นอน’ ที่ว่า9 ^' h0 q! h4 s
) `- N ~6 ? m* ^0 |/ I/ F) O
; A6 M/ _$ u' G- Y8 t% M
“ผมคงไม่สะดวก” ว่าแล้วก็ถอยหลังหนีหนึ่งก้าว
, E$ m" \/ Q5 G; K9 S! ]/ Q$ Q3 i
8 E1 S, w' e5 ~% C* F
Z4 O r* m" b9 ?& hเมื่อก่อนผมยอมรับว่าผมทำหน้าที่บนเตียงตอบสนองความใคร่ให้คุณเฟิ่ง เนื่องจากความจำเป็นบางอย่างที่ผมต้องทำและอีกเหตุผลคือร่างกายในส่วนลับอันขาดหายไปของคุณเฟิ่ง แต่ตั้งแต่ที่ผมมีคุณเล็กผมก็ไม่คิดจะปรนนิบัติเรื่องอย่างว่าอีกเลยจะมีก็เพียงช่วยขัดหลังให้ยามอาบน้ำเท่านั้น& I& W* f: Z7 q
; C9 c" h9 @3 k+ y( g+ y& h& R% W) [4 w. p
“คืนนี้คืนสุดท้ายที่ฉันจะมีนายแล้วนะ ขอร้อง”0 j' z8 r, K ~4 j( I, a
/ u' d0 t. c# Q( ]" r5 Y
2 M) r8 R' [, O: {5 S& u* u3 r3 c0 k“ให้ผมดูแลอย่างอื่นแทนนะครับ แต่เรื่องนี้...”
|& j O, w) D+ M* B
' H* S T, x& C- c6 h$ o- I$ f$ ]6 O, r# X; \/ A
“ฉันมีแค่สองทาง...” เรียวแขนขาวตรงเข้ามากระชากปกเสื้อผมเข้าไปหาพลางใช้แขนอีกข้างโอบรอบคอผมเอาไว้ใบหน้าเคลื่อนชิดใกล้พร้อมกับกดจูบที่มุมปาก เสียงหวานกรีดกรายดั่งน้ำผึ้งอาบยาพิษ“เสี่ยวสือจะนอนกับฉันในคืนนี้แล้วได้กลับไปอยู่กับคนรักสมใจหรือ...ไม่มีใครได้ไปไหนเลย!”
7 Z5 s) L" j9 |+ W0 j1 q
- A4 ^! M( H9 w3 }
: j% ~/ D; R3 f. o) V( j( { สุดท้ายผมก็ต้องกล้ำกลืนทรยศหัวใจตัวเองอีกครั้งยอมเดินตามคุณเฟิ่งกลับไปยังห้องพักในใจพร่ำขอโทษเจ้าของหัวใจอย่างรู้สึกผิด...อีกแค่ครั้งเดียว...ครั้งสุดท้าย...ผมขอโทษ...! z7 M5 z( ]$ p( o$ p' G
# b5 |2 k( ]# Q. W% r! `+ T
7 Z/ w9 E. X o) M+ y
แต่ความผิดของผมสวรรค์คงไม่เห็นใจ เมื่อแสงสว่างของเช้าวันใหม่มาถึงหัวใจผมก็โบยบินหนีไปไกลแสนไกลผมตามหาคุณเล็กอย่างบ้าคลั่งแต่ก็ไม่พบ...จนแม่บ้านเจิ้งหญิงชราประจำบ้านเฟยมาส่งข่าวผมถึงรู้เรื่องทั้งหมด...ว่าคนรักของผมได้กลับเมืองไทยไปแล้วพร้อมกับร่างกายและหัวใจอันแสนบอบช้ำ3 {; \+ k5 M# t6 \
; r6 R- [6 ?+ n; j" [0 V5 S$ f$ n8 H9 d- F" l
ทำไมผมถึงไม่เฉลียวใจเลยคนอย่างคุณเฟิ่งน่ะหรือจะยอมปล่อยผมไปง่ายๆ...ไม่มีทาง...) j* [- U0 V2 q
$ N" w3 d" G2 c. t v F+ h6 P. O% f3 ?' [
ยังดีที่สุดท้ายจิ่นตั้งมาช่วยชีวิตคุณเล็กไว้ได้ด้วยการปล่อยควันยาสลบเข้ามาในห้องนอนซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมคืนนั้นผมถึงไม่รู้สึกตัวเลยแล้วช่วยพาคุณเล็กออกไปจากห้องลับใต้ดิน....3 O4 C. M% l& d6 M4 V5 f1 L
: |- w! X J6 X2 H Q( v0 D& E/ V( U; b" f) V) o# q# R3 p5 A
เพียงแค่คำบอกเล่าก็ทำให้ผมเหมือนถูกฉีกหัวใจเป็นชิ้นๆ ไม่ต้องคิดเลยว่าภาพย่ำแย่ของคุณเล็กที่จิ่นตั้งส่งมาจะทำให้ผมยิ่งกว่าตายทั้งเป็น
5 h! p& h0 P$ x* | h
, L- s) g1 Y4 r* j, {2 x+ G) {
) B8 Y4 r+ \0 T! e8 L“หึ รู้เรื่องแล้วเหรอ ก็ดีถ้าอย่างนั้นก็น่าจะรู้นะว่าควรทำตัวอย่างไร!!” คุณเฟิ่งไม่มีทีท่าเดือดเนื้อร้อนใจเมื่อทราบว่าผมรู้สิ่งเลวร้ายที่เขาได้กระทำต่อคนรักของผมแล้วซ้ำยังขมขู่ให้ผมได้เกรงกลัว9 H1 g3 n" y$ C
& w' I3 T' @5 }% U
- M* y" V2 B7 A7 D ~$ X3 z* {: Nซึ่งผมก็กลัวจริงๆ...ทำไมผมจะไม่รู้ว่าผู้หญิงที่ผมนอนด้วยทุกคนก่อนหน้าถึงหายตัวไปอย่างลึกลับบางคนก็กลายเป็นศพปริศนา เพียงแต่ผมไม่คิดจะสนใจเสียมากกว่า แต่กับคุณเล็กไม่ใช่...เขาไม่ใช่เพียงแค่หัวใจแต่รวมถึงชีวิตและจิตวิญญาณของผมด้วย
+ a) @" V, h: Q9 P3 c7 c
( l! m6 P; g' ~0 a( c0 m- n' y1 e+ B- b
ผมจึงไม่สามารถไปหาคุณเล็กอย่างใจคิดทำได้แค่เพียงตามสืบข่าวอยู่ห่างๆว่าเขายังอยู่สบายดีความสุข$ }9 T- _# T2 u9 F
: l: i5 i, N0 h- I( ?2 y$ I
/ U- g- {4 A" H. L7 Wส่วนคุณเฟิ่งผมก็ตามอารักขาอย่างบอดี้การ์ดทั่วไป ไม่มีอะไรนอกเหนือจากนั้นอีกเพราะผมถือว่าสิ่งที่ติดค้างกันเอาไว้ผมได้ชดใช้ไปหมดแล้ว! h0 |1 x! `. Y0 }* u% Q# {6 Z
9 Y% E0 z5 `, H, z2 f
$ B+ S% S3 X. X2 G3 Zจนถึงวันที่ทุกอย่างระเบิดขึ้น% ]6 T* b! x" H4 V$ O4 y& E( w
, n: k) j1 p% } N* ~( v
% d- _! H$ D" u2 T, n n
เคร้ง!
. y* S; h+ {$ f2 v) Z! T) o: q- G- e k4 X: \$ L3 D( a
' F$ ], z5 c0 n, t) N) F“เสี่ยวสือ!! อยากให้ฉันฆ่ามันจริงๆใช่ไหมถึงได้ทำเย็นชากับฉันแบบนี้”แจกันใบโตถูกขว้างเฉียดแก้มผมไปนิดเดียวด้วยฝีมือเจ้าของใบหน้าโมโหจัดสองมือสั่นระริกกำแน่นอย่างควบคุมตัวเองไม่อยู่* A: x' I% ]/ k1 D$ d7 i" E& Z- u0 q
+ T8 l C# V* e$ @% L7 U$ }2 ?6 ^
“ผมทำหน้าที่ที่สมควรทำอย่างดีที่สุดแล้ว” ผมว่าเสียงเรียบนิ่งอย่างไม่หวาดหวั่นต่อสิ่งใดนั่นยิ่งทำให้อีกฝ่ายคลุ้มคลั่งมากกว่าเดิม เสียงเล็กแหลมเหมือนผู้หญิงตวาดลั่น
+ l' l4 B6 i6 ]; q$ R5 p
2 }& \0 i) P# f3 L3 |* X* F: x
$ l$ _+ c, K6 r. A“อย่าคิดว่าพี่ใหญ่คุ้มกะลาหัวมันไว้แล้วฉันจะทำอะไรไม่ได้คอยดูฉันจะฆ่ามัน! ฆ่าให้ตาย!”
$ ^* D V' |) M$ M5 F
( R, @2 B7 ^4 c8 w% N' O- c( k V B. ]
“อย่าทำอะไรคุณเล็ก ผมก็อยู่กับคุณตามคำสั่งแล้วนี่ไง!” ผมว่าเสียงเข้ม พยายามข่มความพลุ่งพล่านภายใน แค่คิดว่าคุณเล็กจะต้องเป็นอะไรใจผมก็เจ็บไปหมด
6 x7 _4 T/ G. @, d! y/ f H/ E O+ h. k7 K
- a5 b! f1 m: J& O& Z
“คำสั่งเหรอ! ไม่! นายต้องอยู่กับฉันด้วยใจสิ! นายต้องรักฉัน!”
, T. V2 _! e3 c; [, C1 {, |
1 q7 d1 H( f4 ~$ w& @4 V
6 ]# R \ M# c& B. }( e; ~“ผมรักคุณเล็ก!!”& g) R) o8 d' D( W/ a
6 Q% c& K! J9 U9 X. t- \5 S6 g
- Y, U- \# A8 e& F) v
“ไม่จริง!! นายรักฉัน! นายเคยบอกว่ารัก รักฉันคนเดียว!!” คนร่างเพรียวเริ่มทำลายข้าวของรอบตัว
9 o9 c6 K9 ?& C; }, P( @7 Y4 [5 d: a' R7 `9 [* u
}9 o# S( N$ v$ V! }$ s
“ผมไม่ใช่จิ่นโซว!!”
- U9 ]. W! a, W0 ?; n. }& D+ U1 n" X, Y0 O
: u6 t) j/ U" S9 `กึก
8 i: j5 O: n5 ?4 }' J) v q" N6 ^+ E7 v1 |+ f
+ Z8 n( b5 `& x( H9 tแล้วร่างนั้นก็หยุดชะงักไปทันที ใบหน้าค่อยๆแหงนมองผมอย่างช็อกตกใจสุดขีดชื่อ ‘จิ่นโซว’ พี่ชายฝาแฝดของผมเป็นสิ่งต้องห้ามแต่ผมก็ตัดสินใจพูดออกไป ผมว่ามันถึงเวลาแล้วที่คุณเฟิ่งต้องรับความจริงให้ได้เสียที' I! j/ {1 Y1 i2 I
1 }) F# ?2 }+ g( ?$ B4 V8 x5 b: B7 E2 E: r
จิ่นโซวในวัยสิบแปดปีที่ปกป้องบุคคลอันเป็นทั้งเจ้านายและเจ้าของหัวใจจากการลอบทำร้ายด้วยชีวิตตัวเอง' ?7 B4 _, `5 v$ H* m* b
$ P N$ y2 {* ]/ w
5 q% X) U' j) @" T* h/ U( }& h' [“คนที่คุณรักและรักคุณคือจิ่นโซว คนที่เป็นคนให้ดอกไม้คุณ คอยดูแลคอยปลอบใจคือจิ่นโซวไม่ใช่ผม ถึงเขาจะตายไปก็ใช่ว่าความรักจะตายตาม จิ่นโซวจะเสียใจแค่ไหนที่ต้องมาเห็นคนที่เขารักมากกว่าชีวิตเป็นแบบนี้ผมเชื่อว่าวิญญาณจิ่นโซวยังคอยติดตามอยู่ข้างๆคุณ แล้วดูสิ่งที่คุณตอบแทนจิ่นโซวสิ!!”ตอนนี้ร่างของคุณเฟิ่งทรุดลงไปนั่งแน่นิ่งอยู่บนพื้นอย่างเหม่อลอย น้ำตาจากดวงตาทั้งสองข้างไหลอาบแก้ม
! S& u3 B, V. u$ N/ k5 e& |9 T$ \6 }4 W0 N6 q- A3 ~
. C: B; W i, k/ l9 b% u
“เสี่ยวโซว ฮึก เสี่ยวโซว”" j4 T/ y6 }+ T* h( ]2 T$ {
; B* s4 w5 q3 T: p+ P2 I" l
) I) T8 A# D. t' n“คุณเฟิ่งครับ ผมเหมือนกับจิ่นโซวก็แค่หน้าที่ผ่านมาเราผิดที่ผิดทางกันมามากพอแล้ว หยุดเถอะนะครับ”
* \; f% j. q# H/ a* b! n" v& o! |1 L# v) B- u0 o
/ @% }/ S3 k8 I; c
“เสี่ยวโซว ฮึก คิดถึง ฮือออคิดถึงเสี่ยวโซว...ถ้าเสี่ยวโซวยังอยู่...ฉะฉันก็คงไม่ต้องเจ็บปวดแบบนี้ ฮือออ”
) S: a3 B! G; b& f9 D6 C1 d$ G7 v
; y3 _( B: I# T) q1 Nสุดท้ายพันธนาการบิดเบี้ยวที่ล่ามเราทั้งสองคนไว้ก็ถูกปลดปล่อยเสียที...0 ?, ]1 n% q" j F; ?9 c
5 `. r" ^' ?+ u; P, [5 [5 r9 k
' r( Q) x$ `1 z( g5 A$ i1 f5 `% H3 V% k) b: _0 o# i& G- Z
5 I% r1 R: s+ ~) Vแล้ว ณ ตอนนี้ผมก็นั่งมองเจ้าของหัวใจตัวจริงน้ำตาไหลอาบแก้มหลังมือปัดป่ายแก้มเหมือนเด็กน้อยพลางลำตัวก็สะอื้นฮักอย่างน่ารัก
: }8 q: ]: W7 a8 {1 Z5 l: ~3 u0 @
: E* D$ v6 v3 u- a# A6 k
“ร้องไห้ทำไมครับ หืมม” ผมจับมือนุ่มออกอย่างเบามือแล้วค่อยๆปาดน้ำตาให้อีกฝ่ายอย่างนุ่มนวล. i+ q8 g c. ~9 k
?0 j& Z; o7 x. P' ^+ f; g% Q! V
“เล็กสงสารคุณเฟิ่ง ฮึก” นี่แหละคุณเล็กของผมจิตใจดีและขี้สงสาร แม้คนนั้นจะเคยทำร้ายให้เจ็บสาหัสแค่ไหนก็ตาม3 p3 \' P1 `1 g6 f
+ q$ x: n/ E* ` \& P1 O) O. }
7 B* c9 {5 K. q% z: @“แล้วไม่สงสารผมบ้างเหรอ” ผมหยอดซึ่งคนนิ่งๆเย็นชาอย่างผมจะมาทำแบบนี้ไม่ใช่เรื่อง่ายนัก แต่ตอนนี้ทางไหนที่พอทำให้ผมลดหย่อนโทษได้ผมก็พร้อมจะลอง
9 n1 `' D) g6 V; _ H& S1 m) Z. ]6 _; E, y
1 Z7 O6 E7 V2 k“ฮึก ไม่ คนนิสัยไม่ดี” แต่เหมือนลูกหยอดของผมจะไม่ได้ผลเพราะมือเล็กปัดมือผมทิ้งและเริ่มต้นร้องไห้อีกครั้งให้ผมใจหายวูบ# d! O' s# c6 g5 u4 V8 A4 j0 o
1 ?. y7 P# r, j& {# y" M9 S; }- ]5 D4 x- Q
ผมจึงลุกจากเก้าอี้ลงมานั่งคุกเข่าที่พื้นตรงหน้าคุณเล็กที่ทำตาโตกใจกับการกระทำของผม
, N9 y2 I- E0 z! K6 I: h2 R" \; [8 c
1 a9 h% F& ~% r: O3 e7 Tผมกอบกุมสองมือของอีกฝ่ายไว้ก่อนค่อยๆจรดริมฝีปากลงไปอย่างแสนรัก# q# d' X1 H v4 S" `$ h2 {
% C9 e$ r [5 G& S6 | f9 q, u) p6 Y) Z
“คุณเล็ก...ผมเล่าทุกอย่างให้คุณฟังไปแล้ว ผมรู้ว่ามันคงไม่ทำให้คุณหายโกรธหายเกลียดผมได้...ผมขอแค่ให้คุณเข้าใจและอย่าไล่ผมไปไหนอีกเลยผมรักคุณจริงๆนะ จะอยู่ได้ยังไงถ้าไม่มีคุณ”& j+ I1 ~ k; U
5 _, R# f! u6 J; V! X8 n9 ^
3 k+ d! {4 r- g( n: t: }0 iนี่คงเป็นประโยคยาวหวานเลี่ยนประโยคแรกในชีวิตของคนเถื่อนๆอย่างผม ที่ผ่านมาผมคิดว่าการกระทำสำคัญกว่าคำพูดเสมอแต่แท้ที่จริงแล้วคำพูดและการกระทำต้องไปพร้อมๆกันต่างหากมันถึงเป็นความรักที่สมบูรณ์
( w: j# g/ {2 }( |2 `' p4 K
- J+ B9 L5 J- y, N0 P3 h( ^. I8 E+ g) d6 D& C
“ฮึก ทีอย่างนี้ล่ะบอกรักถี่นัก ทีเมื่อก่อนไม่ยักกะพูด”
; k$ H4 f+ A7 N. m7 ~3 M' Q- p% ]; |! u l u3 @# V
; F. k# @7 d0 }, ~5 c- b7 i: V4 y! p“ผมขอโทษ ต่อไปผมจะพูดให้คุณฟังทุกวันเลยดีไหม”7 t+ \) c. O7 K5 K7 V
9 g5 I2 ^' s" c
( N5 ^9 k- z3 i) x9 g
“แล้วใครบอกจะให้นายอยู่ด้วย”
- U- d$ ?0 A" K; y
) \5 Q! Q F: a m4 H5 F% U8 h1 D) C w& q3 l, \
“คุณเล็ก...” คราวนี้คุณเล็กทำหน้าจริงจังให้ผมรู้สึกหวั่นไหวในอกความหวังที่เริ่มส่องสว่างกลางใจเริ่มอ่อนแสงลิบหรี่ลง
- Y' f, w/ G3 }/ Q. Q7 j
$ q1 a- |" A, Z1 E/ v- M0 `! |* e& U( B, u8 ?9 M- {( N
“ฉันให้อภัยและเข้าใจนายทุกอย่าง แต่นายก็ต้องเข้าใจฉันเช่นกัน สิ่งที่เจอมามันเลวร้ายเกินกว่าปุบปับจะยอมรับได้แค่นายมาพูดไม่กี่คำแล้วจะให้ทุกอย่างกลับไปเป็นเหมือนเดิมมันเป็นไปไม่ได้ ฉันเจ็บปวดมามากเกิน...”& g* j/ j3 v& r% d5 A# K$ C& f5 G
8 y4 {6 m; }2 k8 Q K
4 G" E B4 m6 P* r1 U4 A8 ]“ผมเข้าใจ” ผมก้มหน้านิ่ง ขอบตาร้อนผ่าวอย่างชีวิตนี้ไม่เคยเป็นมาก่อนแม้จะทำใจมาบ้าง แต่พอโดนปฏิเสธเข้าจริงๆมันก็เจ็บแทบล้มทั้งยืน. ]: Q! G# i# t2 W5 {
9 g% m* b d( }$ N+ `3 X
5 p) }- P, z- } d- j: I2 p
“แต่ถ้านายพร้อมจะเริ่มใหม่...” ผมเงยหน้าขวับขึ้นมองใบหน้าที่ประดับยิ้มอ่อนโยนหัวใจผมเต้นกระหน่ำรุนแรงอย่างมีหวังอีกครั้ง “...ฉันก็พร้อมจะเปิดโอกาสให้”
9 ~' K) s$ j" n" \% v
9 ?% ?2 F$ D" b+ e X
5 Y( _$ Z( d6 K- U0 D5 w“ผมพร้อม ผมพร้อม จะต้องใช้เวลาเป็นเดือนเป็นปี หรือทั้งชีวิตผมก็พร้อมจะทำให้คุณรักผมอีกครั้ง”ผมรีบตอบรับรัวเร็วอย่างกลัวคนที่ผมดึงเข้ามากอดจะเปลี่ยนใจ ฝ่ามืออบอุ่นที่ยกขึ้นกอดตอบพร้อมลูบแผ่นหลังผมแผ่วๆเสมือนสายน้ำชโลมหัวใจผมให้ชุ่มชื้นขึ้นทันตา
# \4 [0 C5 X7 J/ L* o
0 Z) h4 j$ X) ]8 t4 H# Y6 v( z6 Z# s# V- R4 a
“พยายามเข้านะนายตี๋ใหญ่” 9 B% E, r% y% u- V
, z2 e' e! J+ y! W5 d
' L8 m. y+ O6 T# m6 Y7 I
“ขอบคุณ...ขอบคุณจริงๆ” ผมกดจูบลงบนต้นคออีกฝ่ายซ้ำไปซ้ำมาอย่างโหยหาช่างหอมหวนเหลือเกิน ความอบอุ่น อ่อนหวานเป็นสุขที่ห่างหายไปได้กลับมาอีกครั้งหนึ่ง...* x, ] E) t' P- q( H! A
2 S8 M( ^2 V4 R; b, L5 i
: S ~" }) u; o. b/ Eต่อจากนี้ไม่ว่าจะต้องเจออีกกี่อุปสรรค ร้อยพันปัญหาผมก็จะไม่ปล่อยมือคู่นี้อีก จะโอบกอดเอาไว้แนบอกไม่ให้เขาต้องเจ็บปวดทรมาน ผิดหวังชีวิตต่อจากนี้จะทำให้เขามีความสุขยิ้มได้ในทุกๆวัน ไม่ให้จิตใจที่แสนดีบริสุทธิ์ต้องมัวหมองช้ำใจ
, x& e6 G# `* H2 r- B T+ C( E. Y4 S, T: t2 J
) N. n2 ]% ?( Y) m4 a7 ^
ช่วงเวลาต่อไปผมจะทำให้คุณเล็กกลับมาเชื่อมั่นในตัวผมอีกครั้งและให้เขารับรู้ว่าผมรักเขาที่สุดไม่ว่าจะต้องใช้เวลาเท่าไหร่ก็ตาม
* ^) O0 g9 a8 @
$ p3 {" p2 }5 m0 N/ `2 j5 h# j" ?1 S# u% j& l: Q
... ขอบคุณการเริ่มต้นใหม่ที่ทำให้ผมไม่สูญเสียหัวใจไป...
0 m8 J$ G) B2 @; d, a8 ?
3 T2 G9 H- @3 P ' q( e! x- Q3 ?9 F' @* o
( ` N. k1 ?$ }8 }* w
- `( F0 F; V$ C0 D0 `- R# Y) }7 ^( f7 m7 v- W) q5 \8 G
% Y, @: ]5 H7 x8 |6 c. r
0 X6 i! Y; n2 c
+ l5 D9 K5 U" M* x7 n. d5 ]7 ~: G# k" t& R" H4 e. n8 \0 a& ~, b# Q
END . {3 J: F Z9 d- T, S
|
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-4-30 16:51:56
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
ขอบคุณครับ
โพสต์ 2020-4-30 22:07:08
โพสต์ 2020-5-1 00:36:48
