|
เร่ร่อน20* b, w- }/ \# c7 D5 J5 j) ?
- z& N* o& w6 j* t7 ? x0 p7 d6 L! N. ?# o- w" [" a
3 L$ `9 I8 X8 k
* u4 {, N! f0 z* e- g! @, T+ o$ z/ i) q% R' e! J/ p- N! X& k
หนึ่งปีผ่านไป+ {# {& L3 s4 r& o
: I+ b; j1 h2 _, n3 j
; y) y" }5 g* \% O“คนเล็ก!”
# S5 X% p5 u7 C5 `0 y- I% i; U7 Q/ ~1 ?9 [& r
" U' O$ O9 i( a( P/ R5 \0 p
ผมหันไปมองตามเสียงเรียก6 A; A7 N# T$ @- {- q
! ~& Q4 ~) L' w3 ~/ H1 e2 z4 h9 M
5 X, G; t8 z1 F( K, \' A “แฮ่กมาอยู่นี่เอง” เจ้าของเสียงวิ่งย่ำเหยาะลงบนเนื้อทรายสีขาวละเอียดก่อนหยุดปลายเท้าลงตรงหน้า“พี่ตามหาให้ทั่ว”, o" Z6 X8 H3 I9 k- y# e8 t9 O
+ N/ \( X* O; e' v9 f4 p6 e% G8 J) l3 g
พี่ไมล์นั่งลงข้างๆ และทันทีผมก็เอนศีรษะซบไหล่ที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของพี่ชายคนรอง เอามือจับๆตรงกล้ามเนื้อแขนเล่นพี่ชายใครน้าหุ่นก็ล่ำหน้าก็หล่อ+ J4 s* m- ^0 @8 l! C
8 \' w$ J w) m2 Y" k
P j" C+ C( ~3 _ N$ G' f/ q# w“ก็...เบื่อ” ตามด้วยถอนหายใจอีกเฮือกให้รู้ว่าเบื่อจริงๆ 2 ]# E, A8 v8 o) C+ }3 A) U
8 n! D( A9 M6 q2 X
# n0 p( P1 l) h* K" d1 X7 T* G$ O
“ไอ้คุณจริตนั่นมาตอแยอีกแล้วเหรอ”9 C2 C/ B+ _1 _' U; j. U
+ U) }" [4 Y: q& ^: b/ Z% N
" ]- D0 [- v7 G; n“เขาชื่อประกิตต่างหาก”
) D' ^5 ~% o/ T, X% {' v3 v5 o( J3 w( B" _2 e
6 f# l: @5 j8 `, [- [“ก็นั่นแหละแล้วใช่อย่างที่พี่พูดไหม”
* b. n# \( P0 E5 B. U
& f- a" ^$ z! i, J6 T
/ k6 X7 A$ U/ {( b3 q6 d“อืม” ผมพยักหน้า คุณประกิตหรือคุณปรนเป็นลูกชายเจ้าของห้างสรรพสินค้าชื่อดังของจังหวัดชลบุรี และเป็นลูกค้ารายใหญ่ของบริษัท น้ำปลารสเอก จำกัดของพวกเราด้วย + b- b+ a- E# B- J* L
* c+ S5 a% d/ {( z4 d
" v; t r7 @& ]( b K2 R
เมื่อห้าเดือนก่อนผมเจอกับคุณปรนจากการไปประชุมเรื่องการจัดโปรโมชั่นของสินค้า และก็นั่นแหละ...ไม่รู้ว่าส่วนไหนของผมไปกระแทกตาเข้าเลยตามจีบผมอย่างออกนอกหน้าประหนึ่งผมเป็นหญิงสาวสวยหยาดเยิ้ม
( S5 h, R' O/ R1 I* K- [& z; a) F% }( y/ b0 R
; W6 w" Q$ ?: x0 N0 Qได้ข่าวว่าผมเป็นผู้ชายและเขาก็เป็นผู้ชาย ดีนะที่ครอบครัวผมรับรู้เรื่องรสนิยมทางเพศของผมแล้ว ไม่อย่างนั้นคงต้องเป็นลมล้มพับกันแน่ๆที่มีผู้ชายมาตามจีบคนเล็กของบ้าน
4 m( _9 \/ T( T1 I6 h+ T2 Z4 |/ M# f. t* l
5 V. G3 z+ b6 A# h1 @1 j% V“เขาก็ดูจริงใจหน้าตาก็ดี ทำไมถึงไม่ชอบล่ะหืมม”
c* H1 f; [" N+ c' L, y( v1 c4 v! w% p r! n7 o; j6 D/ D" P* z
6 ^. l: t W* O$ o“พี่อยากให้น้องคบกับเขาเหรอ”' g3 q2 i8 f! v
: X; v( C' x$ F7 T) u1 A! h- u# S4 g) z/ k1 O9 l& @. Q& C
“ก็ไม่อ่ะพี่หมั่นไส้มัน เก๊กหล่อ”, d6 K' K. k# z7 g
9 ~ y# e `7 `9 L
; X' S& z' Q# o! r; M$ G“เขาก็หล่อจริงๆนิ”
4 {' T8 ~5 w7 m/ q$ i; R
' m( o( i7 t `9 \4 {" p, I) D$ U2 w% P# z
“แน๊! แล้วที่นั่งอยู่ตรงนี้หล่อสู้ไม่ได้ตรงไหน” พี่ไมล์ผลักศีรษะผมที่วางบนไหล่อย่างน้อยใจผมเลยใช้สองมือยึดเอาไว้แน่น พลางขืนศีรษะไว้สุดฤทธิ์แล้วพูดจาเอาใจพี่ชายขี้ใจน้อย
! K% Q" k# c. ^* a: B9 Y2 P. S- Q. D% Q. U# o
( J/ h+ w! v/ h% ~
“ใครจะมาสู้พี่ชายของผมได้ล่ะคนเนี้ยหล่อที่สุดแล้ว” แล้วพี่ชายบ้ายอจะต้านทานไปไหนได้นอกจากนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างหลงตัวเอง
* @, p/ P; L) S7 M1 L+ y; ~: G$ |2 U% u! C7 [, |; `
- T, W9 [3 O$ V0 q* N8 W7 \“เปิดใจบ้างนะคนเล็ก” แล้วยิ้มกว้างของผมก็ค่อยๆหุบลงเรื่อยๆเมื่อน้ำเสียงจริงจังแฝงความห่วงใยอย่างชัดเจนกับฝ่ามือหนาอบอุ่นที่เอื้อมมาลูบศีรษะผมอย่างอาทร “ตั้งแต่เรากลับบ้านมาก็เอาแต่ก้มหน้าก้มตาทำงานกับหมกตัวอยู่กับบ้าน หรือไม่ก็มานั่งเหม่อลอยอยู่ที่หาดบอกตามตรงว่าพี่เป็นห่วง ออกไปเที่ยวเล่นเปิดหูเปิดตาใครเข้ามาดูไว้บ้างก็ไม่เสียหาย ถึงพี่จะหวงน้องแต่ก็ไม่อยากให้เกาะคานไปจนตายหรอกนะ”
% P B/ z: k+ y1 ^1 ?4 n) v5 b8 I5 L$ A1 M" C
$ Y p2 I6 u9 P* \! Z4 zถึงท้ายประโยคจะแฝงความหยอกเย้าเอาไว้แต่โดยรวมแล้วมันกลับกระทบความรู้สึกบางอย่างตีตื้นเข้ามาในอกจนต้องกดมันให้ลึกลงไปสุดใจเช่นเดิม
3 A' u" x: m l. i9 T/ f
. W+ e; \ ~3 s- a; a( l+ Y9 P6 X+ a. a. W+ T" h% n: ?- a* T/ [
“น้องยังไม่อยากมีแฟนนี่นาอยากอยู่กับพ่อแม่พี่ชายไปอีกนานๆอีกอย่างยังไม่อยากให้พ่ออายที่ควงผู้ชายเข้าบ้าน” j8 U; P( V. P. a; o v
0 _( s7 q0 H1 R: H0 F
+ e( @4 c) P1 ]( w3 E& N“หึๆ ก็พูดไปเรื่อย ป่ะ กลับบ้านกันดีกว่าหาดจะปิดแล้ว แม่รอกินข้าวเย็นด้วย” พนักพิงจำเป็นของผมลุกพรวดขึ้นก่อนดึงแขนฉุดให้ผมลุกตาม ใช้อีกมือปัดก้นเอาเม็ดทรายที่ติดกางเกงออก แล้วเดินจูงมือกวัดแกว่งกันไปขึ้นรถ พอถึงก็ปล่อยมือแยกกันขึ้นรถคนละคันของใครของมัน
! X- f( |) [1 w% a& @5 ? m8 y. a1 `! U8 e
7 c) }1 V5 K3 ^# ]2 l! Nรถเบนซ์สีดำขลับของพี่ไมล์ขับออกไปแล้ว ส่วนผมยังนั่งอยู่ในรถนิสสันมาร์ชสีขาวคันเดิม สองมือที่จับพวงมาลัยปล่อยลู่ลงอย่างคนหมดแรงพร้อมกับแผ่นหลังที่เอนพิงบนเบาะอย่างเหน็ดเหนื่อย
' Z9 l& M" f ^6 ^+ K8 W) e/ b; @! B
( B @% K( w1 e V: X; P- s) U1 p2 A5 N6 f- Y) Z
...คิดถึงเขาอีกจนได้...
$ C" Z( E: d( \. W5 }) Q! K( ^5 t; z* C4 o. M+ d8 j5 c
: B9 |$ Z0 e1 C" @" Hหลังจากผ่านเหตุการณ์อันเลวร้ายในคืนนั้น ช่วงสายของวันรุ่งขึ้นจิ่นตั้งก็พาผมมาส่งยังคอนโดหลังจากที่คุณเฟยหลงเข้าไปพักในโรงแรมแล้ว
! d# e4 H& `. B& A$ `
/ e' M( L5 l E: d9 u( _( E1 G2 p2 Y4 T! P
หนึ่งสัปดาห์ต่อจากนั้นผมยังจำได้ถึงความทรมานในห้องสี่เหลี่ยมที่อบอวลไปด้วยความทรงจำของเราสอง หลอกหลอนผมแม้ยามหลับตื่น จะหนีไปก็ไม่ได้เพราะต้องเก็บตัวอยู่ในห้องเพื่อรักษาแผลตามร่างกายของตัวเองให้หายดีก่อน ขืนออกไปทั้งอย่างนี้ชาวบ้านคงตื่นตระหนกกับคนอวดผีที่ตามร่างกายเต็มไปด้วยแผลพุพองและผิวหนังสีน้ำตาลย่นจากรอยไหม้$ b9 }6 J3 v1 z' z) V
l8 c l/ z9 z6 B
6 ^- d% ~: \1 l5 tแล้วตัวคนเดียวอย่างนี้จะไปพึ่งพาใคร บอกที่บ้านก็ไม่ได้อีกสุดท้ายก็ได้ไอ้ปอนด์กับพิณมาคอยดูแล พิณน่ะไม่เท่าไหร่ช่วยดูแลป้อนข้าวป้อนยาปกติ แต่ไอ้ปอนด์นี่สิเจอหน้าผมก็ก่นด่าไปถึงบรรพบุรุษของเขาซ้ำยังจะบอกทางครอบครัวผมให้ได้
$ X3 }% o( m$ O/ m$ K: c- B0 Q" W9 u: f& z
9 P$ \2 c X7 ^: S
ผมต้องขอร้องอ้อนวอนแล้วระเบิดความอัดอั้นอีกรอบพร้อมหลั่งน้ำตามันถึงจะยอม
3 r. v9 a* D/ l+ p; `! v: L
- H- P8 C, G5 L4 T: B3 {; N4 D4 x) \9 L. ]# O8 |9 P7 q: b2 ~
แล้วหลังจากสภาพร่างกายผมหายดีบวกกับละอายใจเกินกว่าจะกลับเข้าไปทำงานในบริษัทอีก แน่ล่ะ...หายไปร่วมครึ่งเดือน จึงตัดสินใจกลับบ้านที่พึ่งพิงทางใจเดียวของผมเข้าไปกราบเท้าพ่อแม่ กอดพี่ชายทั้งสองแม้ทุกคนจะสงสัยในท่าทีของผม แต่ก็ไม่คาดคั้น มีแต่ความยินดีกับการกลับบ้านของผมในครั้งนี้...ความยินดีที่แผ่ออกมาให้อุ่นซ่านไปทั้งหัวใจ' O% F1 `( Q; A" n& O
! r. q7 Q$ v( H: k9 p+ O: y9 y
3 @2 J* @" J5 h" m7 _
แล้วผมก็เข้าไปช่วยงานที่บริษัทน้ำปลารสเอก กิจการหลักของครอบครัวใช้ชีวิตเรื่อยๆอย่างเรียบง่าย แม้ในบางช่วงเวลาจะรู้สึกเจ็บปวดที่หัวใจแต่ชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไป และต้องดำเนินต่อไปอย่างมีความสุข...ผมบอกตัวเองเช่นนั้น...สักวัน...สักวันผมต้องมีความสุขให้ได้อย่างแท้จริง...+ P- }2 @ g- i
0 \& m- n# a- ?9 c: V" C1 D: ^
2 d9 {9 g3 f# R4 `* x...ถึงแม้เวลาหนึ่งปีที่ผ่านมามันจะยังไม่พอจะเยี่ยวยาก็ตามที...) P, q! d* C8 V* N# v. f
3 g2 m6 w: q6 X) t; w
$ w; t8 b/ [, oไม่ใช่ผมปิดกั้นตัวเอง...แต่จะให้ผมทำเช่นไร เมื่อความรู้สึกผิดมันเกาะกุมหัวใจเมื่อคิดจะเปิดใจให้ใครสักคนเข้ามา...รู้สึกผิดกับคนที่มีใจเมื่อข้างในผมยังมีใครอีกคนจับจองอยู่ทั่วทุกตารางพื้นที่...รู้สึกผิดกับเขาคนนั้นถ้าผมจะรับใครเข้ามาแทนที่...เพราะแม้เขาจะทำเลวกับผมแต่สิ่งดีๆก็มีก็มากมายเช่นกัน$ `! }% {2 r. X7 y7 J
8 U* o* W! B" c; n
8 V! O5 P1 U" ?- lถึงจะคอยเตือนว่าเรื่องระหว่างเรามันจบไปแล้ว...จบไปนานแล้ว...แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าลึกๆในใจผมยังรู้สึกว่าตัวเองเป็นของเขาอยู่เช่นเดิม...
3 L" h# u* N7 [7 z. U; G6 c* ^7 j: B2 T' G/ I& E6 i* l
/ l: L; U6 e9 n8 h4 \# ^: N# n5 O...ผมมันน่าโง่จริงๆ. p+ i& D; y* p0 s3 u: ~
4 q" [8 D/ e5 u: Z& j' G
9 O" u/ {# A3 q" S
นั่งนิ่งรวบรวมแรงใจอยู่สักระยะผมจึงติดเครื่องยนต์หมุนควงพวงมาลัยเพื่อกลับบ้าน
0 D5 a! }; t/ [9 j; k, }$ w
' h% i$ K$ m! J: c% h/ L# U7 j: `8 o! g+ B+ B
เมื่อก้าวขาเข้ามาในบ้านบรรยากาศอบอุ่นก็โอบล้อมรอบตัวผมให้ความอึดอัดในใจคลายตัวลง ผมสามารถยิ้มได้ หัวเราะได้ มีชีวิตที่ดีต่อไปได้ก็เพราะพวกเขา...ครอบครัวของผม
; c) m; t! D6 u1 V- O' v- k0 }3 c. \+ f1 l" U& a6 ^( o
, j- X" Q/ V8 W) y
0 q3 h) ~( r% E5 Y2 l7 \. [
$ k& c# W* y& q
' U0 f% \4 @# W/ n3 @0 v6 {เป็นเช้าอีกวันที่ตื่นขึ้นมาเพราะเสียงข้อความบอกอรุณสวัสดิ์และแจกันดอกไม้บนโต๊ะทำงาน ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าบุคคลที่ส่งมาก็คือคนเดียวกับเจ้าของข้อความหวานเลี่ยน...คุณปรณ
4 j$ ?' y2 s0 b% x# w+ W$ j% U* ^% F" G7 b- Y' ^# F, {
- c2 k0 L& R& f) m
ผมถอนหายใจพลางนั่งลงบนเก้าอี้ สองมือเอื้อมไปเตรียมจะย้ายแจกันดอกไม้ไปไว้มุมโต๊ะเพื่อให้ทำงานได้สะดวก แต่ก็ต้องชะงักเมื่อดอกไม้ในวันนี้แปลกตาไป
6 K% A+ O3 s7 ~1 u5 }9 ~6 s9 R$ l a7 B
$ D6 W3 B {! e/ b: eทุกวันจะเป็นดอกกุหลาบ ลิลลี่ สีขาว ชมพู สลับกันไป แต่วันนี้เป็นดอก...forget me not สีม่วง...และภาชนะที่ใส่ก็ไม่ใช่แจกันอย่างทุกที ถ้าสังเกตดีๆมันคือกระถางเซรามิกสีขาวเพ้นท์ลาย ด้านในเป็นดินวิทยาศาสตร์สีชมพูหล่อเลี้ยงต้น forget me not ให้เจริญเติบโต. c) `3 ^9 }* f
! p" b. \8 M- e2 k) @( c( F4 |
) ~ ]8 I' P7 Q6 N
ตึกตัก ตึกตัก
5 k1 j- b5 k" N1 g
4 O6 { k/ S! C+ ?) J( L
# m' r7 u, a4 U9 x' R4 @ไม่รู้ทำไมเมื่อจ้องมองหัวใจถึงได้เต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเป็น& ~1 k/ n8 M$ }" l
$ k& y% X# j Q- H
, N: T4 a5 W5 U7 w
บ้าสิ!เพ้อเจ้อกันไปใหญ่แล้ว!# q) X3 E6 B- \( [ z# r& k8 k
' r' ~4 [5 f2 N* \4 D2 }2 b U
0 \ c) r' H7 l9 Rเลิกฟุ้งซ่านบ้าบอแล้วทำงานซะ!!+ w0 H8 v( ~" Q9 e, [
4 N# p' W) ?$ b: i6 O, ~3 f! z* e& B- Q
7 h- P1 _+ i0 D/ P" I/ A; U
แต่ก็ไม่รู้ทำไมตลอดทั้งวันสายตาผมถึงได้เอาแต่เหลือบมองช่อดอกสีม่วงอยู่เสมอ แถมเลิกงานตอนกลับบ้านยังหอบหิ้วมาด้วยทั้งที่ทุกครั้งจะเก็บเข้าไว้ในตู้กระจกของห้องทำงาน; C. _, U P f0 }( L# i
4 ~9 X& \( p4 ^) Y- s& r
4 a0 a+ m" r$ {# ^คงเพราะความมีชีวิตของมันที่ทำให้ผมทิ้งขว้างไม่ลง
2 j0 I: T/ ~1 ^- Y* Z2 D/ D8 |0 R
- }. B* y4 ~! e( Y$ F
เมื่อเลี้ยวรถเข้ามาจอดในรั้วบ้านก็ต้องแปลกใจกับรถจิ๊บล้อโตคันสีขาวที่จอดอยู่ ใครมานะ?? เพราะส่วนมากบ้านผมมักไม่ค่อยมีแขกมาในเวลาเลิกงานสักเท่าไร
; p. D% o* I4 I6 L6 F) m5 ?0 a1 q0 H; }/ F, A! p, Q! u
6 K+ S0 D7 z% p" m3 K) m5 H) [3 e“แม่ครับใครมาเหรอ” . F+ h0 W5 W" `* e" F4 U
& ?# s E3 S( t5 G# [8 K1 y' m! W% j, @
! ^2 @0 k& K$ H0 k& \( O# x“แขกของพ่อน่ะจ้ะพอดีพ่อเขาเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย”
% H% _& {+ H$ f9 I9 h& l, @% N7 m7 r8 i7 |; U
' ^7 H- e( Q0 Q4 ^- G) L+ R: f“แล้วพ่อเป็นอะไรมากไหมครับ!!” ผมถามอย่างตกใจเพราะโดยปกติพ่อเป็นคนขับรถระมัดระวังไม่เคยเหยียบคันเร่งเกินแปดสิบ ไม่ฝ่าไฟแดง ไม่แซงซ้ายมีความเสี่ยงน้อยมากที่จะเกิดอุบัติเหตุ ถ้าเป็นพี่เมตรพี่ไมล์ก็ว่าไปอย่างสองคนนั้นทำตรงข้ามทุกอย่างที่กล่าวมา6 F' f8 h6 A J3 t4 j3 v; p
- S& g# y4 K5 X! Q# [8 g
7 M1 r1 M- ?# x$ C
“ใจเย็นๆพ่อเขาไม่เป็นอะไรหรอก แต่คู่กรณีนี่สิ...” แม่ถอนหายใจหนึ่งเฮือก “หมาเขาวิ่งตัดหน้ารถพ่อเรา ตอนนี้พาไปหาหมอมาแล้ว พอดีเขาเป็นชาวต่างชาติมาเที่ยวน่ะลูกเลยพามาพักที่บ้านเราก่อน”
8 M5 a3 m" G; N. m; J( R2 A2 S% |7 T5 v( f2 \# }% h% H
. D- Q# f4 `5 E( n, y( j, R“แล้วหมาเป็นอะไรมากไหมครับ”! ` b1 Q& A, r# w
: |. S) l- B- i# Q. `6 ?8 L& K6 u' v
- V3 J& w$ o# T4 k8 f5 J8 T" }“เห็นว่าขาหน้าหักต้องใส่เฝือกอ่อนแต่โดยรวมก็ปลอดภัยดี”
' D8 c- T% k, I! [4 E7 V7 j2 n9 q
4 Y; s( Y' B$ ]0 x" H3 s$ ?* J; V6 \* t8 F8 [: _9 K# X1 ~1 l' o
เฮ้อ โล่ง ไม่รู้สิคงเพราะผมเคยเลี้ยงสุนัขด้วยมั้งเลยอ่อนไหวกับเรื่องนี้เป็นพิเศษ
( @5 |% H8 B' x$ G; y/ A( ?+ [; \6 I+ d
$ A. J, \5 c# x$ v6 q2 z2 M“งั้นผมไปอาบน้ำก่อนนะเหนียวตัวมากเลย”
1 y; C+ m" w/ X2 l9 Q
9 d5 K2 {" B( k" e( O v# D1 a
* I& s9 |1 x# I! v7 f! |- @“จ้ะเดี๋ยวลงมาทานข้าวเย็นกัน”+ ^, M& @2 K4 p% p# E
3 ]5 I# @' W, N& M1 O9 R! o% d- `
! _ [. @' b4 O/ p7 b8 Y/ P
“ครับแม่ขอหอมที” ผมชะโงกหน้าเข้าไปหอมแก้มนิ่มของมารดาฟอดใหญ่ก่อนขึ้นมาบนห้อง+ X9 \: p. v0 s/ e' w
4 H- H% k* s, J3 O. |& ^- ]
# ]- e6 y- H3 F0 yผมเดินเอากระถางต้นไม้น้อยๆมาวางไว้บนโต๊ะข้างหัวเตียง หลังจากนั้นก็เข้าไปอาบน้ำคลายความเมื่อยล้า ออกมาเลือกเสื้อผ้าที่ดูสุภาพสวมใส่ แน่ล่ะ วันนี้ที่บ้านมีแขกจะให้ใส่เสื้อยืดย้วยๆกับกางเกงขาก๊วยก็กระไรอยู่ เกรงใจแขกพ่อนิดนึงเนอะ# C# M M0 `7 b& D* p5 A
+ M! h: G, w* T+ ~7 ^8 B' d, u1 F# s3 o
“อ้าว พี่เมตรไม่กินข้าวเหรอครับ” ผมหยุดถามพี่ชายคนโตที่เดินสวนขึ้นบันไดมา อีกฝ่ายส่งยิ้มบางพลางส่ายหน้าด้วยท่าทางเหนื่อยอ่อนพร้อมกับยกมือขยี้หัวผมทักทายและเดินขึ้นห้องไป0 Q. x5 `; P& h' Q1 L% B
( `- w4 Q1 Q* K! E0 v3 X% h6 P3 n+ Z5 ^8 { `3 k
สงสัยวันนี้งานจะหนัก
* Z) T0 O" b$ T* l# R* p
2 }! L' s6 e0 p- F6 ^8 ~5 _& P7 ^. r& i O, w/ x8 y5 a7 ~
หงิง หงิง4 p7 F2 d. x- Q+ W' [- x
8 E& D' m3 N0 w9 ]+ [$ t, r8 Y/ Z" }; H+ O
สองขาที่กำลังจะก้าวผ่านห้องนั่งเล่นไปยังห้องอาหารหยุดชะงักลงเมื่อได้ยินเสียงประหลาดแว่วเข้าหู สายตามองเข้าไปในห้องก็ไม่เห็นมีอะไรสงสัยหูจะฝาด
3 P5 D; ~0 \9 k/ N0 ^& P7 T& Y7 {" L) c1 D4 C7 l" _0 U/ @+ P3 X
2 t0 ~# v% I2 }แต่แค่ขยับปลายเท้ายังไม่ทันพ้นก้าว
' q+ a; l( \( O% p. y& ^. ]: z7 {
: q1 x, Z9 r8 x7 `+ r
2 ^% K3 H8 M+ v+ Rหงิง" T% D1 M+ P1 }9 O3 C1 x
1 Q) z3 S* [* U
: { x- S8 F8 S" {! @$ N8 ]( tไม่ฝาดแล้วล่ะ! ของจริงเลย!เสียงสุนัขอยู่ในห้องนั่งเล่น!
* S5 }8 K8 V! f/ ~( H7 d, W7 |! R N0 N5 d- s* u& ]
, G$ l8 ]1 F! b( Z# D
ผมตัดสินใจเบนทิศทางจากเดิมเปลี่ยนเป็นเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นก่อนจะพบสุนัขตัวโตนอนอยู่บนโซฟา ขาหน้าข้างซ้ายมีสิ่งแปลกปลอมสีขาวพันอยู่คาดว่าน่าจะเป็นเฝือกตามคำบอกเล่าของแม่; L1 p( U; D% w4 {. p$ g
& ~# Y% V ]) L5 D; Y" g$ u
5 T$ i- k9 C5 |1 A
ที่แท้ก็สุนัขของแขกพ่อนี่เอง. y. u6 M; ?* f
4 V" e; {" I- w1 |& N3 p
& P3 v8 f/ A6 ?2 V* Y2 Z/ F% _$ Hผมทรุดตัวลงนั่งยองข้างโซฟาพร้อมกับส่งมือเข้าไปลูบลำตัวเจ้าตัวโตที่นอนนิ่งส่งเสียงครางหงิงๆ โถคงเจ็บน่าดู...ขนสีดำเงางามลื่นมือบ่งบอกว่าเจ้าของคงดูแลอย่างดี ผมระบายยิ้มออกมาเมื่อเจ้าหมาตัวนี้พานให้คิดไปถึงเจ้าตี๋น้อยของผม มันก็ตัวใหญ่มีขนสีดำแบบนี้เหมือนกัน จะต่างกันก็ตรงสุนัขตัวนี้ไม่มีขนสีขาวรอบดวงตาเป็นเจ้าตาแต้ม* ~- F$ \: {# Z3 N, `
; U7 q9 E( ~5 n4 l% A2 g5 _* o: @2 H
3 J1 c$ d4 h0 G- C/ J; c
หงิง1 _) O" v. i! T5 z; {6 @" W
) q0 _5 |) K; P8 l( t$ i/ k+ H' I
0 [& y% I7 l# i1 }# S3 F! Nมะไม่สิ!! มือไม้ผมสั่นขึ้นมาทันทีเมื่อเจ้าตัวที่นอนนิ่งอยู่ในคราแรกลืมตาขึ้น พร้อมส่งเสียงหงิงเหมือนทักทายปนออดอ้อน ลำตัวที่นอนตะแคงข้างพลิกหงายชูสี่ขาขึ้นด้านบนเผยให้เห็นอีกเสี้ยวหน้าที่ซ่อนอยู่ในฟูกของโซฟา( ?/ p1 h/ P4 X. j7 W( i" k
M: q; Z& G2 b
8 Z+ {4 _6 i) y) v, Rตาแต้มสีขาวที่คุ้นตาทำให้ขาผมอ่อนแรงจนทรุดลงไปนั่งพับเพียบอยู่บนพื้นพรมสองตาเบิกมองกว้างอย่างตกใจ
% B x3 \( T$ x: \9 v! \+ p! y1 M# `9 Q! \7 g
. l, x9 n1 m( G( R/ ]' n- |
หงิง( M6 t% T+ O/ t! U
9 \5 |* X) z1 Z0 f. v
8 ], ^' |$ K9 M: D' E0 ?6 _มันส่งเสียงอีกครั้งพร้อมใช้ดวงตากลมใสจ้องมองขณะที่หางกระดิกฟาดกับโซฟาส่งเสียงเป็นจังหวะ
) i ^! M; r0 f" e6 P6 h7 ]" t: ~( ^% S5 E
7 W! p! d$ P7 z1 Y, d; Y
ตุบ ตุบ
( L; F" P1 @. N; P: ~# |2 }# [* {5 U* l# M" O) R, N$ [/ E3 t( z# v
9 R' ]/ X! {5 M7 H, K U* Y+ N ผมเม้มปากแน่น มือสั่นระริกเผลอขยุ้มขนนุ่มมืออย่างไม่รู้ตัว ความรู้สึกหลากหลายปะทุเข้ามาในจิตใจไม่...ใจเย็นๆคนเล็ก สุนัขอาจจะมีลายซ้ำกันก็ได้เหมือนชิสุ โกลเด้นฯ หรือแม้แต่หมาวัดก็ยังเหมือนๆกันเลยอย่าคิด อย่าตกใจ
$ B- |; ?1 h. c/ g0 U6 }- |, ]2 p+ o4 P: x2 d/ I
3 ?6 [* R3 x: t; b( ^7 yสะกดจิตให้สติตัวเองกลับมาแล้วสูดหายใจเข้าลึกหลายๆที มองไปทางเจ้าหมาเจ็บด้วยสายตาอ่อนลง คลายแรงมือที่ขยุ้มขนเปลี่ยนเป็นลูบปลอบเบาๆอย่างสำนึกผิด
. I$ I9 u1 H: Y
3 Q4 ]9 E/ U5 d3 g7 @& l
& V5 V7 f& ^3 q: l# t& S“ขอโทษน้าเจ็บไหม พี่นี่แย่เนอะ”! T7 t9 a+ l& a, o# E
+ k( g* @: h' G9 t& k$ }: a
5 s* \% s! [. c6 T3 _& O
“หงิง” ฮ่าๆมันตอบผมด้วยล่ะ มันฟังผมรู้เรื่องใช่ไหม
$ ?% @: ?8 @/ Z3 t
% F. b! `4 k( [) F' x+ m% ]' b0 l. s- P
“คนเล็กทานข้าวลูก”
5 [8 M4 z6 I3 U* E3 e$ d$ f1 W4 T/ H c% N( w, Z
2 Q* w7 w9 d* j' v$ }" M3 F. O“ครับแม่”ผมขานรับเสียงที่ดังมาทางหน้าห้องนั่งเล่นลูบหัวเจ้าหมาเจ็บสองทีเบาๆก่อนลุกเดินมายังห้องอาหาร1 j( N* ~4 e# Y0 F/ o. c( {4 o
2 q6 S$ R# N* n o; z
+ c8 R# r9 P: o! Z) Bห้องอาหารวันนี้ก็มีพ่อนั่งตำแหน่งหัวโต๊ะเช่นทุกวัน ถัดไปทางด้านขวาเป็นพี่ไมล์ตรงข้ามกันเป็นแม่และถัดมาจากแม่ ผู้ชายตัวใหญ่ที่นั่งหันหลังอยู่คงเป็นแขกของพ่อ
9 z- z W3 M# N: K; S: u1 n
5 U4 N+ Q% c, Z8 N+ M& I" L N7 x
- w3 F* G4 e8 j4 ?* E5 r; {2 X+ Q“อ้าว คนเล็กนั่งสิลูก”
' z- `# x0 Q: }! F% S* _ i0 \5 P1 f' G" N
- ]( ~) [! G1 [/ Z- n. [“ครับ” ผมยิ้มแหยๆเมื่อรู้ตัวว่าเสียมารยาทยืนค้ำหัวแขก จึงเดินอ้อมไปอีกด้านของโต๊ะเพื่อนั่งเก้าอี้ข้างพี่ไมล์ ความจริงเก้าอี้ตัวนี้เป็นที่ประจำของพี่เมตร แต่วันนี้คุณพี่ท่านงดข้าวเย็นผมเลยจัดการยึดชั่วคราวซะเลย
& R+ _& F9 r9 z, b7 u2 y, ?$ R6 _2 ^2 n
% I, ^9 t* w+ R0 n. z: Aครืด
0 c0 x m* r. U9 K) U) [. Y! U# d+ Y- a K5 U+ }6 Z% q$ r
3 b5 P5 W P: f0 B8 D
กึก" s# ^# j3 W$ ^1 }
X) M8 j/ Z& I8 h [5 L
, T2 M9 w6 m) [3 u+ I9 Vโครม!
% E- E+ B5 D* t/ ]
/ E3 H0 x. o; h3 q& t( \5 h* o, ^( c8 w1 T* @- ~8 G. p
สองมือที่กำลังยกเก้าอี้ลากออกมาพลันอ่อนแรงหลุดมือตามมาด้วยเสียงโครมของเก้าอี้ที่ล้มหงายตึงลงไป แต่ตอนนี้สมองผมไม่รับรู้สิ่งรอบตัว หูอื้ออึงอย่างไม่สามารถมีเสียงอันใดสะท้อนเข้ามาได้ เหมือนจู่ๆลูกกระเดือกก็ขยายใหญ่อุดตันหลอดลมจนจะพูดก็ลำบากหายใจก็ไม่สะดวก จะมีก็เพียงดวงตาทั้งสองข้างที่ทำงานดีเยี่ยมถึงมองเห็นใบหน้าคมคร้ามสันกรามได้รูปของแขกของพ่อได้ชัดเจนนัก
" c4 ?1 J; Z& N9 \0 U* D, c5 X+ d s3 ~6 c; \
! K E7 x) ]3 _9 i+ p...ใบหน้าเดียวกับที่ประทับอยู่ในหัวใจผมตลอดมา...
3 U5 X2 z" P. r3 Y( N2 @1 ~/ t! f& A7 ]* b3 O- `0 Y
1 z$ V) Y$ O" T( |“คนเล็กเป็นอะไรลูก” เสียงของแม่เรียกให้ผมรู้สึกตัวก่อนกระพริบตาเพื่อให้มั่นใจว่าผมไม่ได้มองผิดไป 5 ?( Q0 e/ G+ J" M
$ ? \% l9 J) V2 J6 r
" L. n% Y$ E6 `; l; T...ใช่ ‘เขา’ จริงๆ...
8 l4 _( @, ~, D) ?+ c2 f: Q6 K1 o$ D. ]0 }+ R/ K
& D" c# v" C/ J$ V: x5 b“ขะขอโทษครับ ผะผมซุ่มซ่ามไป” ว่าแล้วก็รีบก้มลงจัดการกับเก้าอี้ แต่มื้อไม้ก็สั่นเกินกว่าจะยกมันตั้งขึ้นมาได้ สุดท้ายก็ทำมันหลุดมือให้ส่งเสียงโครมครามอย่างไม่น่าฟัง
# Q- c' ]' R9 m# W9 ?6 X
! E& |. ~, r7 |
* q9 v: P# Y+ e: b3 |; {, M! R7 x“มาพี่ช่วยเป็นอะไรน่ะเรา” สุดท้ายพี่ไมล์ก็มาช่วยแล้วจับไหล่ผมทั้งสองข้างเพื่อช่วยประคองให้นั่งลงบนเก้าอี้...ตรงข้ามกับเขา" w- t& Y% z9 A4 q
! t7 r( Z9 X8 l* o0 d$ E
6 w$ \% p0 t) [8 ]$ V4 W
“นะน้องไม่เป็นไร” ผมบอกปัดเมื่อพี่ไมล์เริ่มเข้ามาลูบหน้าลูบตาอังหน้าผากเสมือนผมเป็นไข้จนพ่อต้องตัดบทนั่นแหละถึงจะยอมหยุด
4 W- ^& Q0 {8 V2 M, X
# F% G2 @4 ]( W
0 a7 S! H. I9 @8 }5 H2 C“พอแล้วสองพี่น้องนี่ พ่อมีแขกอยู่อย่าเสียมารยาทสิ”* p2 O; S& @" x+ R2 n, z8 ?! S
0 E/ t% N8 _' J: w, k/ s
. b2 N* F' V7 P+ r+ T. ?
“แหะๆขอโทษครับ เออนี่...เดี๋ยวพี่แนะนำแขกพ่อให้รู้จักคุณตี๋ใหญ่เป็นคนฮ่องกง ฮ่าๆตลกเนอะมันต้องชื่อจีนๆไม่ใช่เหรอ ทำไมชื่อตี๋ใหญ่ ฮ่าๆ”
0 v) u4 {& r* H8 C& r9 M
/ K' u8 N( K( t' d- V9 l3 V0 @- |' B Z7 p7 g- e
“ไมล์”
5 ?4 B3 t s; s* v/ [! J }& @# ?& G6 l/ n3 a+ S, V
/ b8 r9 z; s& L: N“อุ้ย ขอโทษครับ แต่ผมสงสัยจริงๆนี่” พี่ไมล์หันไปขอโทษบุคคลที่กล่าวอ้างว่าตัวเองชื่อตี๋ใหญ่ ขณะที่ผมยังจ้องหน้าเขาอย่างเหม่อลอยผมอยากจะหลบสายตาลุกไปให้ไกลจากตรงนี้หรือไม่ก็ตะโกนด่าให้สาสมกับที่โดนกระทำ แต่ไม่...ไม่เลย...ผมไม่อาจละสายตาตัวเองไปจากใบหน้าเขาได้เช่นเดียวกับหัวใจที่ไม่อาจห้ามความคิดถึงที่ล้นทะลักออกมา [& _7 h) H( }! s
+ l* \+ _- z! `. N2 k& t, n1 C# o) Z! l# W4 k; u% T: B/ M$ q
...ผมยังคิดถึงเขายังรักเขา ไม่น้อยไปกว่าเดิมเลย...
4 ^6 Q* w0 d% s9 t1 {0 ~/ Q; ?. ?
# j' A7 t+ ]0 M* A* d4 B5 A0 N! `; K
“ผมชื่อตี๋ใหญ่ครับ...คนสำคัญผมเป็นคนตั้งให้” สายตาคมนิ่งเรียบแฝงประกายมองสบตาอย่างสื่อความหมาย ผมหลบสายตาวูบสองมือกำแน่นอย่างไม่อยากรู้สึกอะไรกับดวงตาคู่คมอีก...ไม่อยากเจ็บปวดอีกแล้ว ถ้ามากกว่านี้...ผมคงต้องเจียนตายจริงๆ “ส่วนชื่อเดิมที่เป็นชื่อจีน ผมจำมันไม่ได้แล้วล่ะครับ”
! E- `! e X# A& V" X N" {! V; ]& m0 O) `& Z
' P* C7 Y5 l, V: u* _& @8 R“คุณตี๋ใหญ่เขาเพิ่งได้สัญชาติไทยมาน่ะเห็นว่าจะย้ายมาอยู่ประเทศไทยถาวร”/ a+ L' Y* S/ N8 B e' G4 ?, g
- d: C( ?5 `8 z+ c' ]6 G
' [; M# e3 i* L- o, u. Y+ R- rโกหก
2 I2 }. H6 e2 [1 k& D4 ^; p8 ~# b/ C5 q# m: m+ L. z
9 P3 Q7 S; T z/ |7 O/ Aเผาะ!/ R, I$ _. Y1 v- L: p G
, s9 A( Q" u) _ x7 l w
& i$ O! D! f5 _
“โหที่แท้ก็ย้ายตามสาวมานี่เอง”
8 c& c% _' U* f5 p9 e! `4 @* }
/ v, g; ]; g1 ?1 g
/ R% J" ?3 d# R% }) dผมอยู่ไม่ได้...อยู่ตรงนี้ไม่ได้แล้วผมห้ามน้ำตา...ความเจ็บปวด...ความสับสน...ไม่ไหวแล้ว...ทนไม่ได้แม้สักวินาทีเดียว9 F; s% i0 i7 Z9 _- C, o8 \% h% S$ @
/ \5 A! L6 f) ?5 }1 m
# p8 U7 L$ B2 ]* w3 y4 _5 t; Z
ครืด$ n6 }' p7 C9 N9 u+ |$ p
0 i6 W! v0 ]$ R- F% m4 }0 a: C& s3 N1 Z b P0 @, r
“ผะผมขอตัวก่อนนะครับเหมือนไม่ค่อยสบาย” ผมลุกขึ้นจากเก้าอี้และวิ่งออกจากห้องอาหารอย่างไม่สนใจอะไรอีก
. T e: N3 r: J! [6 t4 _+ Y; V9 O; s; m, f; L
L0 G+ n1 @' H+ Z' ?8 t! M“อ้าวไม่ทานข้าวก่อนเหรอลูก”
! g( o. Y* N1 Z
4 R }- X6 `0 G2 M7 Z8 _6 l: F$ E' s- t" W6 ~& g/ m t# i
รู้เพียงแต่ว่า..." Q" J7 J" N# g& V$ x5 |2 a
" v+ z0 l* F& B C$ c% h% V+ o: D0 V% u0 g4 U" w! t
“เป็นอะไรของเขากัน”
: w8 U3 m: Z* r! L8 p. P* I/ c: Q! |- F1 C+ I4 ^: i3 @
+ z8 v3 Q, K( _1 M& ?) qถ้าอยู่ตรงนี้อีกเพียงแค่เสี้ยววินาที... a5 j0 F# e" m! h7 K' M6 ^
4 h' o/ x! O- X; I# w, g2 r
, o/ U5 p& h1 g* m& [“หรือว่าไอ้คุณปรณมันทำอะไรคนเล็ก!!”
' m5 H7 ^* z" o
) j9 P+ v. s8 g
+ ~8 R9 x* y8 mอีกแค่นิดเดียว...
2 _; K- O. W& ?: X
" c+ h3 [9 }- \# ?( W8 y8 `! S& q8 Y4 c9 o9 l3 r
“เหลวไหลน่าตาไมล์”1 e/ M, V9 z, H0 i( K3 M/ M
3 [9 f7 s/ t9 B3 }
9 _1 w6 M" m( C. K- A+ x
...ผมคงไม่อาจเข้มแข็งฝืนทนความเจ็บปวดกดเก็บความรวดร้าว ต่อต้านความคิดถึงได้อย่างแน่นอน...ผมไม่อยากให้เขาเห็นความอ่อนแอ.../ |) c7 r$ L& i: _
8 l8 |9 v: e) N5 R; p- F
3 {; F3 f8 B! M. q8 wและที่สำคัญผมไม่อยากให้เขารู้...ว่ายังรักเขาอยู่
. u h1 @* N1 c
4 N9 U2 ]6 ^5 K# K; e3 J2 P c2 n/ r* u7 v% }
ไม่ว่าเขาจะมาปรากฏตัวด้วยจุดประสงค์อันใด...ความบังเอิญหรือตั้งใจ...สุดท้ายทางของเราสองคนก็ไม่อาจมาบรรจบกันได้อีก
8 e' C4 V5 F0 b/ e" `4 g& @2 ?" e, t. L3 b! X# w b/ t
" A/ c3 T: ]' B1 E" J2 V/ I$ e5 C) q# f6 A1 i' l
6 H. |9 Z0 h6 r7 R& Vผมสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก ยกมือขึ้นกุมขมับเพราะรู้สึกปวดหัวจี๊ดหนังตาหนักอึ้งจนแทบลืมไม่ขึ้น ความมืดที่ปกคลุมไม่เป็นผล...ผมยังรู้สึกแสบตาเช่นเดิม
6 t* h7 v& H2 N, u1 E/ f2 p" l
0 w. d X0 }8 \3 `- e( {7 N: L9 e' x1 `5 w8 ~9 A( H+ ~
คงเป็นผลจากการร้องไห้อย่างหนักเมื่อช่วงหัวค่ำ
: A! M6 [ l, M! N% s& o# T- L- _: Z3 w n3 y. ?( Q
d9 X* k5 ?; G3 ^5 W% h. {, \ผมพยุงร่างกายตัวเองลุกขึ้นนั่งร่างกายรู้สึกอ่อนแรง...ไม่ ผมต้องเข้มแข็ง
* n1 ~" w; {* S/ Y# M+ L0 N' M, D' e' s9 D
# Y' G6 w7 C1 ^0 H2 A
ในเมื่อมันไม่ใช่ความฝันอย่างที่ภาวนาให้เป็นผมก็ต้องอยู่กับความเป็นจริงได้อย่างแข็งแกร่งที่สุด
- x- f& _; j: k& l* o7 F: i/ y) H: }6 \1 C; s% |& h( v
! H0 c8 @( W* \) A3 aเพราะฉะนั้นถึงจะไม่รู้สึกหิวเลยสักนิดแต่ผมก็ประคองตัวเองลงไปในครัวเปิดตู้เย็นเพื่อหาน้ำเปล่าและนมจืดดื่ม
) S3 V `% M5 R, f4 N, ]1 D
3 F v$ z5 d4 o2 }5 n5 ]4 l h! e
% f$ d. ]0 }. Cหมับ; S0 c9 a2 u8 B' B* R! L1 j. {. D
$ j( j& @/ a" w) u/ K5 K: J& ?
/ a! |/ |/ E1 P8 r4 w) L5 g0 O/ B“อ๊ะ!” แก้วนมหลุดมือผลจากความตกใจที่ถูกคุกคามจากกอดทางด้านหลัง แต่มือปริศนาก็รับมันไว้ได้ทันก่อนจะตกแตกบนพื้นแล้วจัดการวางไว้บนเคาน์เตอร์ครัวโดยที่แรงกอดรัดยังไม่คลายลง2 |( o" ]0 d+ y+ Q
5 q9 h) K( E- `5 Y; z/ k
# b7 \7 l: o/ g! f6 O& u+ Q- R
ส่วนผมเมื่อรู้สึกตัวได้ก็ดิ้นสุดแรงแต่ขนาดตัวเท่าลูกแมวหรือจะไปสู้คนตัวเท่ายักษ์ได้8 A& u- \& Y8 a! j+ ?) z. `
9 }! [9 S3 @' ?# N5 M+ u# x
/ r0 H, {4 F: q. [
“ปล่อย!! อ๊ะ” ผมเบี่ยงหน้าหลบเมื่อปลายจมูกอีกฝ่ายจรดลงบนลำคอลมหายใจร้อนผ่าวรินรดเรียกให้ผมดิ้นรนหนีจากการคุกคามมากขึ้น5 Q. R: d4 i C+ D: G
4 s) g* U" H; s; E" Q: M/ e% e6 x
“คุณเล็ก...” เสียงทุ้มต่ำส่งเสียงผะแผ่วโหยหาปลายจมูกหยุดรุกไล่คุกคามแต่ยังกดแช่ทิ้งไว้ให้สัมผัสได้ถึงลมหายใจกรุ่นไออุ่น/ R) p- R [# W! C$ E+ v% S6 H. u$ P
" K& h9 G7 ?2 o
6 @# o9 r! Z/ Z- [0 k pลมร้อนที่ทำให้ผมหยุดดิ้น สองมือที่พยายามปัดป่ายจิกแน่นลงบนข้อมือหนาที่โอบรัดช่วงเอว ตัวผมสั่นสะท้านเมื่อรู้สึกถึงบางอย่างที่กำลังจะพังทลายลง) M/ c; W8 D1 \% f- R" g8 i
: C" b. U% M9 K9 B9 e
" q& c1 N- O, Y
“...ผมคิดถึงคุณ” ผมถูกจับตัวหมุนหันหน้าเอาหาอีกฝ่าย เสี้ยววินาทีต่อมาใบหน้าในแสงสลัวก็โน้มลงมาแนบชิด สายตาที่ห่างเพียงปลายจมูกกั้นจ้องมองมาอย่างลึกซึ้งโหยหา ยามที่หัวใจผมโยกคลอนคำเอ่ยเอื้อนก็เปล่งออกมาจากริมฝีปากหยักลึกที่เสียดสีกันผะแผ่วตอกย้ำให้หัวใจผมเพิ่มเป็นสั่นไหวอย่างรุนแรง “...คิดถึงที่สุด”. i# L8 q0 Q! G, o9 ^7 e0 [2 X
! h$ Q5 J( T0 n' ?: N) ^4 W
& o, ^8 b8 ?! H3 t2 z6 t7 Kจุ๊บ4 h+ T2 W% k0 T1 h* w' U
5 ` S9 {* Q( I V, O& j" ]9 Y/ h& {4 w, Y' H# H$ p! f
จากนั้นริมฝีปากอุ่นร้อนก็ประกบลงมาอย่างหนักหน่วงทว่านุ่มนวล บดขยี้เค้นคลึงตักตวงความหอมหวานจากผมไปอย่างไม่มีทีท่าจะสิ้นสุด ลิ้นร้อนสอดแทรกแหวกกลีบปากเข้ามาเกาะเกี่ยวสอดรัดเข้ากับลิ้นหยุ่นของผมให้ความรู้สึกกำซ่านทั่วโพรงปากลามแผ่ไปทั่วสรรพางค์กายพร้อมกับกวาดต้อนน้ำบ่อน้อยกอบโกยเข้าชิมรสอย่างไม่รู้จักพอ
- {( Z% V: A+ ]/ a* `7 t% r) s" Y: E3 l7 A9 ?: m2 ~5 r# K1 F% ]
* {1 \) u8 d9 Q! V
ขณะเดียวกันผมก็ได้แต่ยืนนิ่งรับสัมผัส ไม่โต้ตอบ ไม่ผลักไสหรือแม้แต่ห้ามปรามฝ่ามือร้อนที่เริ่มคุกคามไปตามร่างกาย ทำได้เพียงใช้นัยน์ตามองเปลือกตาสีเข้มเบลอเบือนที่ปิดสนิทเนื่องจากเคลิบเคลิ้มกับสัมผัสวาบหวาม อีกทั้งน้ำตาที่พยายามกลั้นไว้แต่สุดท้ายก็ยังคลอหน่วงรอบหน่วยตายิ่งทำให้ภาพตรงหน้าไม่ชัดเจน
) O' v6 |- v3 `' w0 Y
0 U B @& w4 Q! y5 v6 M* A4 B ^: C" S4 }+ B& l4 l) v
เขาจะรู้บ้างไหมนะว่าสัมผัสของเขาทำให้ผมรู้สึกเจ็บปวดมากเช่นไร...จูบของเขาเสมือนยาพิษที่ถึงแม้รสชาติปรับให้หอมหวานนุ่มลิ้นแต่สุดท้ายก็พรากลมหายใจไปอย่างช้าๆ...ฝ่ามือที่ลูบไล้เปรียบดังมีดปลายแหลมคมกรีดลึกลงบนเนื้อหนังให้เจ็บแสบทรมานไปทั่วร่างกาย
* e5 o4 H( J6 m, | R
6 m; D/ \ c Z+ G
\9 E- q- X4 B5 Aผ่านไปนานแสนนานความขมขื่นแสนวาบหวามก็จบลง
# L: P& [ l1 A. r) J; n6 D- h
% J. Z8 J- t% k9 h: h& a8 ]+ N* v# g; v+ a3 c! Q
“คุณเล็ก...” ใบหน้าคมถอนออกพร้อมกับเปลือกตาเปิดปรือขึ้น ฝ่ามือที่ประคองท้ายทอยเลื่อนขึ้นมากอบกุมใบหน้าพลางใช้ปลายนิ้วโป้งเกลี่ยหยาดน้ำตาบนผิวแก้มให้อย่างอ่อนโยน
0 q* M) l& z& N0 @( o8 U) O; l) F& m1 G+ J; _8 L
/ Q* V4 d- p' s8 E0 L! N# F“ผม...”
* a0 Q" C! W* s2 {8 T' [
6 _2 [. s* P7 l- C+ b+ G* i) _3 |; u* g
“พอใจหรือยัง”
. y8 N/ |4 g# u1 ~; b- p( ^) T: `+ r" g0 ^
. A3 r4 Y! `( Z1 Q
“...”
0 L$ g, B' i' {5 P) a" k; q. u- \: d1 f/ v7 F
/ ?; w/ v1 u7 p: h4 s3 F7 A
“ถ้าพอใจแล้วก็ไปสักทีกลับที่ของนายไปได้แล้ว!!”ผมพูดเสียงเรียบเย็นชาไม่ได้ตวาดหรือตะคอกแต่อย่างใด
- v1 p0 S# ~) ?0 b$ k3 W* \9 L' @
$ [; M& k: K7 T) Q# i6 k* j. u2 C! }1 W' F/ |
เขารั้งผมเข้าไปกอดแน่นอีกครั้ง% \3 f+ x( s; Z) v% Z5 `
5 c4 b( `! K) W/ p0 i6 }/ [4 N( q& Y8 S) V+ ~ Q
“ผมจะไม่ไปไหนอีกแล้วที่ของผมคือข้างๆคุณ ผมขอโทษ ขอโทษสำหรับทุกสิ่ง คุณฟังผมอธิบายก่อนนะ...”
- I' S4 R8 p; `6 X% N/ R, ^0 X% U! ^7 p+ ` `+ S( s
( C5 r- u* g7 U U“ถามฉันสักคำหรือยังว่าฉันต้องการหรือเปล่า” ผมพูดแทรก ซึ่งก็เพียงพอให้เขาหยุดเสียงลง ผมจึงออกแรงดันแผ่นอกกว้างซึ่งคราวนี้เขาก็ยอมปล่อยแต่โดยดี: K! P0 u5 b- L6 z1 r
/ H6 T, _+ J) a* v2 F v; H0 B7 l* f2 t+ V8 ^
“ฉันไม่ได้ต้องการนายแล้ว...คุณจิ่นสือ” จบคำผมก็ดันเขาออกให้พ้นทางแล้วเดินจากมา% b, I% {6 K# i6 `2 B
# S; E9 L* H. n5 z. L& S, ?" y
- A6 x0 C% Z4 ]6 S
“ผมไม่เชื่อหรอกนะว่าคุณจะเลิกรักผมแล้ว”
9 D; q% E4 v3 r6 d/ D+ d1 r7 R6 c6 [8 J
0 G8 \" P+ l( E4 Aปลายเท้าผมชะงักลงแต่ก็ไม่คิดจะหันหลังกลับไป
/ N8 g8 V8 Y% n) C
7 ~3 B: j% f$ m; ^
1 F" n! H, N* c( _“รักงั้นเหรอ มันไม่ได้สำคัญอะไรอีกแล้วล่ะ” ผมกลืนก้อนสะอื้นลงคอพร้อมกับเค้นเสียงที่ตรงกับหัวใจผมออกมา “เพราะมันลบล้างกันไม่ได้เลยกับการทรยศหักหลัง”
3 _/ ]0 T! `$ U; o8 m# s
* { w: i$ Q( |5 O' V% i! z. p! D* [ ` S" R
ใช่แล้วล่ะ...ต่อให้ผมรักเขามากมายแค่ไหน เราก็กลับมาคบกันไม่ได้อยู่ดี...เพราะผมคงเชื่อใจเขาไม่ได้อีกต่อไป แล้วการอยู่อย่างหวาดระแวงมันจะมีความสุขได้เช่นไร
+ V1 s6 N" L; r9 B: p. } ?3 ?1 U: X
( E+ {" L& p8 e- @แม้แต่ประโยคที่ว่าเขาจะกลับมาอยู่ข้างๆกันผมยังไม่ปักใจเชื่อเลย...ผมไม่มีทางเชื่อว่าเขาจะทิ้ง ‘คนๆนั้น’ เพื่อมาหาผมได้4 ~- C. i0 ]- t
% l1 r7 Y& m1 Y+ L9 H! d/ ~
5 N( A, W. S9 y8 ^, S
มันก็คงเหมือนกับทุกครั้งที่สุดท้ายแล้วคนโดนทิ้งก็คือผมอยู่ดี...
( W, s1 m2 k | i/ k9 e: ?' @0 K) m. N
( C% C; d; y' o7 ]0 n
0 E2 ~% N$ R* B" ~
& }' X- |' c) }; }' R2 d
) T" P5 U6 ]! W; Xคิดว่าคำพูดของผมเมื่อคืนมันจะทำให้เขาถอดใจหรือเปล่า...ขอตอบเลยว่าไม่ เพราะเช้ามากลิ่นหอมของอาหารยังลอยโชยมาพร้อมกับประโยคแสนชื่นชมของแม่
2 k5 K5 U4 m! P6 O, V: {0 w# `" W6 ~! B2 ~5 |9 ?
) I" N0 R7 W6 N) I3 h8 M) W; }
“เช้านี้เกี๊ยวกุ้งเต้าหู้ไข่ฝีมือคุณตี๋ใหญ่เขาอร่อยมากเลยนะลูก พ่อกับแม่ลองชิมมาแล้ว”
. _0 D' O# ~3 f- `5 l9 @! Z# l7 }" n
) s, j4 y. {% f) h+ E& E/ x+ s
ผมมองชามเกี๊ยวตรงหน้าก่อนมองเลยไปยังอีกคนที่ส่งยิ้มบางตอบกลับมา จึงตัดสินใจคว้ากระเป๋าเอกสารแทนการหย่อนก้นลงบนเก้าอี้เหมือนอย่างเช่นทุกเช้า) H/ e7 M! y5 u% c; \9 a& S$ [
1 }& z3 G0 T L; c
W7 P. j* E" \, P7 \6 A8 D“ผมไปทำงานก่อนนะครับแม่พอดีวันนี้มีประชุมกับฝ่ายศิลป์”
9 i1 o6 O+ j. J3 Y' a+ }* @9 ?6 h. g7 q! h2 G0 C1 R
/ ]! e( D6 O: D: ]8 a
“อ้าวไม่ทานอาหารเช้าก่อนล่ะลูก”
+ ]+ V( Q& _- C0 a% Z, W* B& t8 @9 X5 ~
, W% k( h0 s' }8 g“ไม่ล่ะครับผมกินไม่ลง”
. {! W) [& M1 \% O* @) g* a5 S. j9 b5 [. |7 F
( S `1 J- q$ f
แล้วผมก็เดินออกมาเลยไม่แม้แต่จะหันไปมองหน้าอีกคนแต่หางตาก็เผลอมองเห็นสีหน้าผิดหวังได้อย่างชัดเจน มันยังคงซ่อนไว้ภายใต้ใบหน้านิ่งเรียบเช่นเดิม จึงขัดใจตัวเองอยู่ไม่น้อยที่ยังอุตส่าห์มองออกอีก
) ?4 Y( m7 [ R& e: a( P
9 P0 s$ c9 }* ~8 Q i( u; N7 ]7 U) L$ X! x5 X- G) n
โฮ่ง2 c0 b& h/ O, J+ h9 Y, A3 ^- P+ b
" z+ ` J% G; s. A# P' X; h
5 Y2 v% p4 u7 ?แต่แล้วก็ต้องระบายยิ้มออกมาเมื่อข้างรถนิสสันมาร์ชของผมมีเจ้าหมาขาหักนั่งหูตั้งรออยู่( |- ]+ `5 T' E# Z, q
6 }1 j, n, i+ x7 J
3 i3 l1 F+ j6 I8 m' M* Aผมเดินเข้าไปทรุดตัวนั่งยองลงตรงหน้ายื่นมือออกไปและแทบจะทันทีเจ้าตี๋น้อยก็ยกขาข้างที่หักขึ้นมาวางบนฝ่ามือ
7 s; A+ q0 I& x/ s: O3 d' D8 y
8 ^* C$ ^$ D' D8 B' T+ ^) l% S; j“คิดถึงจังเลย~” แล้วฉลาดอย่างเจ้าตี๋น้อยน่ะหรือถึงจะฟังไม่ออก มันจัดการกระโดดโถมเข้ามาในอ้อมกอดผมพร้อมทั้งส่งลิ้นสากมาเลียใบหน้าจนแฉะน้ำลายไปหมด
+ Y" s8 Q* `9 |$ Z& N0 f# h3 z( g4 G% m
9 L% @" g6 a% f$ E5 o' B" J3 }6 j
“โอ๊ยพอๆพี่เลอะหมดแล้ว ฮ่าๆ ไม่เอาๆเดี๋ยวโดนขาเดี้ยงกว่าเดิมนะ” ปล้ำเล่นกันอยู่พักหนึ่งจนผมล้มก้นจ้ำเบ้าลงไปนั่งแผ่กับพื้นนั่นแหละมันถึงจะยอมหยุด
& I" q8 M T3 m" c( W* Z! j5 B+ A5 s. s+ g
9 `! ]6 w5 o" y# |% ~ผมก้มลงจุ๊บเหม่งเมื่อมันยอมสงบเสงี่ยมนอนหมอบลงไปก่อนให้รางวัลด้วยการใช้สองมือประคองให้หน้ามันแหงนขึ้นมาแล้วจุ๊บลงบนปลายจมูกสีดำ
; k. x3 `8 m G6 m8 }. j7 e* C6 O4 H9 G1 P
4 c' k+ F7 i) H+ E8 \' s8 ^5 ]
“อยู่กับพี่ด้วยกันที่นี่ไหม ไม่อยากให้กลับไปเลย” พูดพลางลูบหัวมันอย่างเอ็นดู เพิ่งเจอกันได้แค่วันเดียวก็ต้องจากกันอีกแล้ว หนึ่งปีที่ผ่านมาผมคิดถึงมันมากเลยนะ แค่คิดว่ากลับมาจากทำงานจะไม่ได้เห็นมันอีกผมก็ใจหวิวๆแล้ว“หึ ไม่อยู่ด้วยกันก็ไม่ต้องมาอ้อนเลย”. @! c( Y, d# w) C' D* F% ^" D
8 w- j) u8 v) s
# W" T& M; I( t
ก็มันเล่นเอาหัวมาดันๆถูๆขาก่อนนอนหงายท้องพลิกตัวไปมาซ้ายขวาแล้วทำเหลือบตาเหลือกมองมาอ้อนๆชิ ยังจะมีเสียงคราหงิงด้วยนะ
+ u8 o8 b1 t! L0 F6 s3 k) C8 D `+ s' `' {- H* l
) @4 }+ |* m$ l" y0 k9 I+ \% Q; w
ฉลาดไม่มีใครเกินเลยเจ้าตี๋น้อยผมเนี่ย!!
E3 F# a5 D* H# R, G
* `( b k: {0 [9 F
/ ^, j8 S) v! s, c/ b: j& t“ท่าทางมันจะชอบน้องนะ กับพี่มันโคตรหยิ่งเลย” ผมหันไปตามเสียงก็เจอเข้ากับพี่ไมล์ในชุดออกกำลังกายยืนเท้าเอวมองไปยังเจ้าตี๋น้อยอย่างหมั่นไส้! `" |& p( N! f! p! n
! [2 n7 E, N) h
( {7 ^3 Q& A: s( c, k* W4 ?- _% f“พี่หน้าตาไม่ดีล่ะสิ”$ m3 L, |$ k; ] O/ F4 ? Q
1 ~4 q: b0 I% L9 o5 K" r, A
4 W) a( S& }' i [7 Y! g0 f- q- ^. p5 ]
“โห ช่างกล้าแต่พี่หมั่นมันจริงๆนะ เมื่อเช้าลูบหัวเล่นหน่อยทำเป็นสะบัดหนีทีกับน้องล่ะอ้อนเอาๆอย่างกับเป็นเจ้าของมันอีกคนแน่ะ”
& o; J7 D; u/ a/ @9 }% f. K3 V6 c
3 u! k3 K. {1 e% D/ r2 P! ?อึก พูดเหมือนมีตาทิพย์
1 s* p; p, m7 s( N: @9 T. o8 j2 W7 ~; i7 Y. R* h
; G1 }! E* z# q; _ Y' W
“สงสัยมันถูกชะตากับน้องมั้ง เอ่อ ผมไปทำงานดีกว่าแล้ววันนี้พี่ไม่เข้าบริษัทหรือ” ผมเปลี่ยนเรื่องพลางลุกขึ้นยืนจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่
* W8 v5 r; l! a' f$ M2 w& j6 @. P9 B8 A
- b" T9 e1 C4 N1 _7 f1 @0 b7 \- r
“เข้าช่วงบ่ายพอดีเดี๋ยวพี่ต้องเข้ากรุงเทพฯไปส่งคุณตี๋ใหญ่ขึ้นเครื่อง”
9 x) q. e0 {7 \/ w' ^/ v
6 G, M9 d7 V0 q9 \0 o% {; H
% n$ B; M$ C1 aกึก
. P" c, b. f* V" ^( T! I
* u, z) K6 \6 I3 t, B7 t6 n% u
1 K2 g- l1 [9 `) `" ~“เขาจะกลับวันนี้แล้วเหรอครับ”
1 K3 K. M* x& M
* r6 a7 q' E) Q( {7 G
3 ?7 K" {. ?) ?. F& ^( x* h( A“น่าจะนะพ่อว่ามาอย่างนั้น”4 q6 s% f* z' w
( m% b& x2 z( o7 P! ]8 M* Q( [7 z0 c+ G- v2 ^
ผมนิ่งไปก่อนค่อยๆก้มลงไปมองเจ้าตี๋น้อยตรงหน้าย่อตัวลงแล้วใช้อ้อมแขนกอดมันไว้แน่นพลางซุกใบหน้าเข้าหาขนสีดำขลับ
* }: Q- z+ x& v7 T" p) A
0 I- I& k ^: `; J) v( C. e0 p6 r% k4 P; N% P
“ฮึกกอดลานะตี๋น้อย”
; X+ J& \" f7 m. l4 ` Z& n0 w, o+ u4 i' L
7 l# @8 {( y- t; ^- N$ z* W* ?4 }“หงิง” ซ่า~ซ่า~$ F1 K, N) ?) ~: m1 X' ]
9 }5 |$ q- J4 m( i6 @
. A( x5 \1 Z6 @# @. w7 A" Bสายลมโบกพัดลู่ใบหน้าหอบเอากลิ่นอายของน้ำทะเลโชยเข้าจมูกพร้อมกับพัดพาเอาเกลียวคลื่นสาดซัดเข้าหาฝั่งจนเกิดฟองสีขาวล้อกับหาดทรายเนื้อนวลละเอียดตาบรรยากาศที่ทำให้ผมรู้สึกผ่อนคลายขึ้น8 w3 A s# u2 s# L. \) K- v
' o3 j' V q; M2 e7 e4 H
, I: X7 K7 K/ E# c/ M( Iยิ่งช่วงนี้มรสุมเข้านักท่องเที่ยวจึงบางตาลงเลยได้ความเงียบสงบอย่างใจต้องการ...
1 F! b4 X- P8 p B8 B8 {2 g5 V
1 `) o) ^; W! V) X: G& a* {5 d( w- \# K& V# }
แม้จะเป็นคนไล่ให้เขาไป แม้จะบอกว่าเราไม่สามารถเดินไปด้วยกันได้ แม้จะเป็นคนที่ทรยศหักหลังกันอย่างเลือดเย็นแต่สุดท้ายก็อดจะวูบโหวงในใจไม่ได้ $ n$ L: Z, j. k. p" A
_% V2 \* \* W1 M. J
* A. f! n- ?* ~$ T- S. _หลังเลิกงานก็เหมือนเช่นเกือบทุกวันที่จะมานั่งปล่อยใจลงทะเล ต่างกันที่ทุกทีผมจะหนีความวุ่นวายไปหาดนางรำหาดทรายสีขาวเนียนละเอียดตัดกับน้ำทะเลสีฟ้าครามสดใส รอบเกาะมีโขดหินสีน้ำตาลเข้มจัดวางตามเป็นแนวอย่างที่ธรรมชาติได้สร้างสรรค์ไว้กลมกลืนกับประติมากรรมรูปปั้นพระอภัยมณีกับนางผีเสื้อสมุทรอันเป็นเอกลักษณ์ของหาด
, D. i$ D& f1 Z4 N7 b& M K; f# N; G9 W7 D3 p) o0 V
+ u$ u; `5 \! S( z+ B4 c, S
แต่วันนี้ผมมายังหาดพลาที่ถึงแม้น้ำทะเลจะสีสวยสู้หาดนางรำไม่ได้ เนื้อทรายไม่ขาวละเอียดเท่าซ้ำยังมีแนวปูนสูงเกือบสองเมตรกั้นชายหาดเอาไว้ แต่อย่างน้อยหาดก็ไม่ได้ปิดตอนหกโมงเย็นสามารถให้ผมนั่งอยู่ตรงนี้จนถึงเมื่อไหร่ก็ได้อย่างใจต้องการ ; g% B7 _) f9 i' F/ v$ P8 A
* s- x J0 ^9 y) d# n
! ]* e: l( |1 t0 R! \. Gผมก็เชื่อว่า...หาดทุกหาดมีมนต์ขลังของมันอยู่..
* ]4 @8 R) {: G# p' Y ^' K6 m& l- p# b, J1 E \
& Y" [8 y0 _/ Y" s8 k% |& Yอย่างเช่นเวลานี้ผมนั่งมองพระอาทิตย์สีส้มกำลังจะจมหายลงในทะเล แต่ยามจะลาลับก็ยังทอแสงสีทองลงบนผืนน้ำสีดำให้เกิดประกายวิบวับดั่งดวงดาวนับล้านจากฟากฟ้าเต้นระบำปล่อยแสงระยิบระยับแข่งกัน* [; E4 j0 U4 ?) F
0 ~$ S/ n- @$ ~ S
8 W; E0 B( l( Q, b/ `! Q, I% ~ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ: s" V; I% d. D/ `! M
3 c: q+ m" ]8 ^3 E
4 v9 x3 g8 K, b) \/ N" Cผมหลุดจากความคิดเมื่อเสียงโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงดังขึ้น
+ w5 o/ y, X( C% j* A
3 z/ ~; O" Z" L- t$ }/ r0 K1 @7 Y/ T; T' O. z- C
“ครับแม่”# t: l2 B* e7 c( A
) C0 p. x/ n8 H# m. E
: Y8 j! {9 H7 B" W
“อยู่ไหนน่ะเล็ก มืดแล้วนะลูกยังไม่กลับบ้านอีก”/ w, J8 V9 z2 g9 v
7 h3 Z. R& d) |0 B Z' K1 {
% Z' Z5 Q/ R% P; N! ^* ?. [
“ผมอยู่หาดพลาน่ะครับ”/ Z# x2 n7 b1 C
+ s* }% m. f& n- Y2 v8 I
6 [" L: s! P5 `$ O) a- ]+ o: U) {“ถึงว่าตาไมล์ไปหาที่หาดนางรำไม่เจอ ทำไมวันนี้ไปไกลจังลูกทุกคนรอทานข้าวอยู่นะ”5 u1 Z2 o& `6 q( W" H/ F! d# v
0 z7 M2 W9 b7 g( S% q' x& {
# z4 m4 `8 W9 W! k
“ทานกันได้เลยไม่ต้องรอครับ เล็กว่าวันนี้จะนอนค้างที่หาดคงไม่กลับบ้าน”เสียงแม่เงียบไปสักพักหนึ่งก่อนเอ่ยเอื้อนขึ้นมาด้วยน้ำเสียงอาทร
% j* Z. l0 a7 P5 K" w/ P7 m9 Z: u3 |( x) v) F0 x
3 _$ u$ r+ G, I# ^) }5 B% I“ไม่สบายใจอะไรหรือเปล่าลูก”" ~- `2 K+ d# e4 `! Z' l
4 K0 g! l# o% s ~4 w5 w: E( d' X4 j& D) O5 z+ L" |( R3 `
“ผมแค่อยากนอนฟังเสียงคลื่นน่ะครับแม่ ไม่ต้องห่วงนะครับ รักแม่นะพรุ่งนี้เจอกันครับ”; Z( t' X7 R; C8 @: ^, z
. I5 _0 E, C/ W1 U7 i" l8 G9 h# O
' ~; a7 O* D" o- U& _7 n; Nวางสายจากแม่ไปแล้วผมก็นั่งทอดสายตาไปยังผืนน้ำทะเลสีดำกับฟังเสียงคลื่นกระทบฝั่งไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนจากเย็นย่ำเป็นหัวค่ำมืดสลัวและ ณ ตอนนี้ มืดมิดเงียบสงัด...ทุกสิ่งอย่างถูกความมืดปกคลุมมีเพียงแสงจันทร์เรืองรองสะท้อนให้เห็นรูปทรงเรือนราง โชคดีที่ท้องฟ้าเปิดโล่งไร้เมฆบดบังจึงได้เห็นกลุ่มดวงดาวพราวระยับแข่งกับผิวน้ำดั่งภาพสะท้อนของกันและกัน
& n2 r# w2 r3 K8 ~' M. G! i7 z% `/ b {
+ t" H# Y2 { i% q
“เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอกครับ”- A; P, y0 B( G O8 Z" Y
$ P% G* p* ^. }; P) ~. ^/ J7 `2 z
ขวับ" w t/ i, j4 S6 k0 R/ P
Y0 \+ u' H1 k6 t* [
9 N! O! S9 x( ~" U( Zผมหันไปตามเสียงของคนที่คิดว่าบินกลับไปฮ่องกงแล้ว แต่ ณ ตอนนี้เขายืนอยู่ตรงหน้าผมในชุดเสื้อกล้ามกางเกงขาสั้นอย่างที่สมัยก่อนเขาชอบใส่...สวมทับด้วยเสื้อแจ๊คเก็ตสีแดงตัวคุ้นตา...ตัวที่ผมซื้อให้
# y/ D G2 A6 [% u$ K$ g# F/ _, Q8 ~% j7 S) e; l0 y0 f4 j% Q7 c
7 k5 D) |8 I. y' @3 U/ t) |( Gฟึ่บ!
% H0 Q& |" `! r) A8 E+ q' ?
$ G2 Z$ b6 S0 Z6 _! E- a7 ^- ^0 W: X
ผมลุกขึ้นยืนแล้วเดินหนีทันทีแต่ก็ช้ากว่าอีกคนที่เข้ามาคว้าต้นแขนเอาไว้$ U# _! [/ Q! e& H6 y* y: m% c
! F+ P/ e6 K( C) m
' z8 Z: a8 V/ p. S4 r1 Q4 L“ไหนว่ากลับไปแล้วไง!!” ผมสะบัดมือหันหน้ามาตวาดสุดเสียง- \6 ?& _1 Z) n/ Q
$ U+ m3 [; z) Z( J: {# W5 u* C+ m& b/ ?
“จะให้ผมไปไหนก็หัวใจผมอยู่นี่!!”
1 O+ ?" l) I* \7 J6 K. P' J0 Y* @. L8 E1 |- |9 s, v4 g6 g' s* V; \, D
. M, \: B2 c1 ^# y0 b“ไปตายซะไป!”
* J5 f S5 a- Z, Z0 ?" `: |" e4 H* a% ^( L. F
6 X6 N1 x; `& X( v! Gไม่ได้คิดเช่นนั้นแต่ปากมันไปเองเหมือนเป็นปฏิกิริยาตอบโต้อัตโนมัติเพื่อปกป้องหัวใจตัวเองจากประโยคกลลวงที่อีกฝ่ายสร้างขึ้น' _' u, U5 N% C- A4 }" I: H
5 |4 q9 G8 k' B$ U% [
$ X. Q, X- ^- @( ~...เมื่อก่อนเคยบอกรักที่ไหนกัน...' R1 V/ F6 ]1 O" y9 ~
. N' F% d" k# A b
4 d; a% ^6 i$ e+ B6 H
“ผมรู้ว่าผมเลว แต่ช่วยฟังกันหน่อยได้ไหม”
1 p# N; v+ P/ K0 |4 b w9 g. E7 j( u; j% o9 Z$ ]9 ~0 H' u+ {' t
# ~- @& ^0 B' K: x4 l
“ไม่ฟัง!!! ไม่อยากฟังอะไรทั้งนั้น! ไม่ฟังๆ” สองมือยกขึ้นปิดหูแน่นพลางนั่งคู้ทิ้งตัวลงบนปลายเท้าศีรษะส่ายไปมาอย่างไม่อยากรับรู้อะไรอีก
, R& v4 u I$ k1 Q; S6 o6 [% _# i8 y0 _" z% A6 h' C* O; H
2 F$ z# r( X- {/ Q8 }8 F& ~“เล็ก...คุณเล็ก!!”
$ o, W) e# f6 M9 m. U, N0 |3 b
3 ^. T' t& W9 T) n/ ?% X
$ ]( X# D0 j$ e7 O: h" Aเพี้ยะ ปั่ก ตุบ
) A+ F& u X, f$ |) b/ m) M* d% v, ^* X; X w
0 W% c; X* k( \8 @* Yผมยกมือขึ้นปัดป่ายกันไม่ให้อีกฝ่ายเข้าใกล้. j' v" Z; e% a5 k& j9 x
, G& B) h9 v. p9 j) H: |9 s* \; u
3 s2 ?/ W, U4 X3 ~“...!!” สุดท้ายเขาก็ยอมล่าถอยออกไป ร่างกายสูงใหญ่ยืนนิ่งใช้สองตาจ้องผมอย่างผิดหวังเสียใจแต่เชื่อเถอะไม่เท่ากับที่ผมเคยรู้สึกหรอก ก่อนจะทำในสิ่งที่ผมคาดไม่ถึงคือ...ค่อยๆเดินถอยหลังห่างออกไป...โดยทิศทางนั้นเป็นทะเลแสนมืดมิดและน่ากลัว
! i; ?1 Q2 c4 R) z
# Q& V) a; V3 c
8 ^- s# r- i7 v5 N/ V3 F6 @ช่วงขายาวค่อยๆก้าวถอยหลัง...ทีละก้าว...ทีละก้าว โดยตลอดเวลานัยน์ตาคู่คมยังจ้องมองมาที่ผมอย่างไม่ละสายตาระยะห่างของเราสองไกลห่างกันเรื่อยๆ จนกระทั่งเท้าทั้งสองข้างของเขาสัมผัสกับระลอกคลื่นร่างกายผมก็ผวาเฮือกจะกระโจนไปหา...
+ h6 [" {4 T. a& U& n6 k3 s5 ?+ e+ ?8 A& X x% B
- X/ B0 W. h5 D3 b! R....แต่ก็หยุดตัวเองลง...มันเป็นแค่แผน...เป็นแค่เล่ห์กลให้ผมหลงไปติดกับ...เขาไม่คิดจะตายจริงๆหรอก...ก็แค่อยากให้ผมใจอ่อนก็เท่านั้น...2 \8 C0 H T: k
1 ~7 S- N c: R
+ F) | l/ N5 \! u
ซ่า!~ ซ่า!~2 Y7 i# \% M, h: [- P
. i' o" L+ f! c5 i
' @- X1 Y( t# U$ C, j8 U2 a/ [4 Z6 hเสียงคลื่นไม่ให้ความรู้สึกผ่อนคลายอีกต่อไปแล้ว ตรงข้าม...มันกลับเหมือนปีศาจร้ายที่พร้อมกลืนกินทุกสรรพสิ่งให้หายไปในความมืดมิดอันน่ากลัว...ความรู้สึกร้อนรุ่มกระสับกระส่ายเกิดขึ้นกับตัวผมจนไม่สามารถที่จะทนอยู่เฉยได้อีกต่อไปสองเท้าวิ่งลงไปยังริมหาดพร้อมกับตะโกนเสียงกึกก้องแข่งกับเสียงคลื่นให้คนที่อยู่กลางทะเลหยุดกระทำบ้าๆสักที# E) l, E% B* ^8 K
1 @6 S& I6 d1 Z7 u; E
. \* z8 z2 ^2 \( p# k$ u“ขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะ!! จะบ้าหรือไง อยากตายจริงๆใช่ไหมฉันบอกให้ขึ้นมา!!”
) K& L3 l0 @0 A1 ]
5 ]" O0 R3 u' l
A3 j$ n- y: c: | c5 i" g ]; {, cซ่า~ ซ่า~/ n8 v8 |$ J( ~
. j C- U1 I, H) u
- y* w+ P4 D; `3 a! Y' Rเขายังคงเดินถอยหลังต่อไปเรื่อยๆขณะที่สายตายังจ้องมองกัน แม้จะในความมืดอันห่างไกลผมก็ยังเห็นแววตาแน่วแน่ของเขาสายตาที่ว่าเขาจะไม่ยอมหยุด...จนกว่า...
# r0 a" \; K0 M5 k- L* ~ u' U+ g0 W9 ?- c9 T& t
8 j( B& j% G8 S3 U
ครืน!~ ครืน!~+ I& z/ m2 Z* A. `% D7 b! [
* x, e6 `: W# w/ P* o
/ J" L' m1 I: F+ ?) Y
ผมแหงนหน้าขึ้นมองท้องฟ้ามืดมิดที่บัดนี้ไร้ประกายดาวด้วยเมฆหมอกก้อนดำทะมึนเคลื่อนตัวมาปกคลุมทั่วพื้นที่เสียงฟ้าร้องครืนพร้อมกับลมกระพือพัดโหมเป็นสัญญาณว่าอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าลมฝนต้องกระหน่ำลงมาแน่นอน/ K/ l+ v9 T5 u3 r
/ j! u$ g1 C2 }
; o8 O' D3 K+ ^) v- x. T4 N: l นั่นยิ่งทำให้ผมร้อนรน หันไปมองอีกฝ่ายที่เวลานี้ถูกท้องทะเลดำมืดกลืนหายไปจนถึงช่วงอกแล้วมิหนำซ้ำสายฝนยังเริ่มโปรยปรายลงมา ลมพัดโหมให้ใบไม้ต้นหญ้าปลิวลู่โน้มเอียงตามแรงลมเม็ดทรายกระจายขึ้นฟุ้งทั่วหาด ผืนน้ำที่นิ่งสนิทเริ่มตื่นตัวโยกคลอนก่อเกิดเกลียวคลื่นตีกระทบจนเกิดเสียงเซ็งแซ่ช่างน่ากลัวจับใจ3 A% Y5 Y+ N5 u1 l
7 X7 u, v) C5 j) h2 `" N, ^, _: e2 E* u
แปะ แปะ แปะ
& p# Q; C$ J. W/ }/ A% v# V' ]/ G
% @ f4 t0 m! B5 ^! M
2 H1 u/ {5 Z& a4 w6 U, S“พอ!! เลิกเดินลงไปได้แล้ว! ฉันบอกให้นายหยุดแล้วขึ้นมา!”2 Z, X: T4 i$ k" @1 \
" q' E: M1 o* e* K, V9 _- j/ l+ y
ครืน!~ ซ่า!~
( x7 h- U( D' |( {3 M- y) z# A6 x1 [$ d4 k1 y
6 {# ~6 |& l0 k4 n h$ v
เปรี้ยง!!/ J" Z' { c8 M) Y( q
6 U# `* S% s o6 t$ N7 Y5 a
0 r: N% p8 H" M, p4 d3 ~
ผมวิ่งสวนกระแสคลื่นที่เริ่มก่อตัวขึ้นสูง ตีแหวกแรงต้านลงไปกลางทะเลแต่ก็ไม่สามารถถึงตัวเขาได้เนื่องจากเขาอยู่ลึกเกินกว่าที่ความสูงของผมจะเอื้ออำนวยผมลูบละอองน้ำที่กระเซ็นเปรอะใบหน้าบดบังการมองเห็นในขณะที่ตะโกนก้องอยู่ตลอดเวลา
( h5 X6 r4 k( n& T* p9 ?, s# X! A
9 r6 I" \2 @) m6 n& @( N
8 A' G. `& j, B" S# S3 ?“ขึ้นมา! อยากตายจริงๆหรือไง!!”: G- `' X3 k8 F
' b9 V5 E' w E6 n
% `. I. S) m8 B( H9 p3 B d“ผมรักคุณนะคุณเล็ก ขึ้นฝั่งเถอะครับมันอันตราย” คราวนี้คนที่เงียบมาตลอดเปิดปากตะโกนกลับมาเมื่อเห็นว่าผมเริ่มเดินลุยน้ำลึกลงไปอีกครั้ง
7 T- U# s! |" F( k# V+ Q& N4 ], y% e9 |5 ]$ R
+ W* O/ w2 P1 |# G
“มาบอกรักบ้าอะไรตอนนี้ ขึ้นมา แค่กๆ ขึ้นมานะ! บอกว่าหยุดเดินได้แล้วไง!”
1 J8 \/ C6 Y/ m0 f+ n
( w' M) B" y9 i% y
( k3 B/ O @ z/ S# vครืนนนนนน! ซ่า!~
8 Q7 `( g- s( q, n: m
* D1 |, d; j: c
/ G. d1 F, Y; v, ^3 O4 P“คุณเล็กกลับไปมันอันตราย! ผมผิดจนไม่น่าให้อภัย ทำตัวน่ารังเกียจสมควรแล้วที่คุณไล่ให้ไปตาย แต่ผมรักคุณนะ รักคุณจริงๆ” ผมพยายามเดินเข้าไปหาเขาจนตอนนี้น้ำปริ่มริมฝีปากแล้ว
. q4 B) R6 q" w0 {8 H
' D( V- Z8 i) h/ x) B. D* t& u* [: f+ E' ?) [0 L
“ฮึก ฉันไม่ได้อยากให้นายตายจริงๆสักหน่อย...ฮึก แค่กๆ”
5 a8 T$ N/ F X [ v; P, Z4 @1 ] `& d' `
0 g2 t5 q6 B4 f9 Z0 ?) A, jตูม!!9 q% d7 S) r# n8 l2 F$ O9 J; N
1 B1 r2 `# n9 n" o: X" @
- @6 Q+ n/ i+ q% g8 k* [( x o5 Oในจังหวะที่ผมเดินแหวกน้ำพลางตะโกนโต้กับเขาอยู่นั้นคลื่นยักษ์ที่มาจากไหนไม่รู้โถมแรงเข้าหาอย่างไม่ทันตั้งตัวร่างของผมดิ่งลงสู่ความมืดมิด ลำตัวถูกเกลียวคลื่นพลิกกลับกลายเป็นสองเท้าลอยคว้างสัมผัสความว่างเปล่าแต่เป็นสองมือที่ตะกุยตะกายสัมผัสพื้นทรายของก้นทะเลลึก+ k" I, I9 G+ i" e6 }/ r* R: I; R
! f- o4 w. J! \9 w" S
8 R) h8 s# t/ @
ผมพยายามตะกายเพื่อให้ตัวเองโผล่พ้นผืนน้ำ แต่มันช่างยากเหลือเกินกับการต่อสู้กับเกลียวคลื่นอันบ้าคลั่ง ยามที่น้ำเค็มไหลบ่าเข้าจมูกเข้าปากแทรกซึมแย่งอากาศ ดวงตาแสบพร่าระคายเคือง
+ R! O0 k' ^0 D: r& q" r( V" X- q r8 K0 u$ b( L$ o& e
" {# c! o' a7 V: A' V
หมับ! U& S+ l% y7 S' x X; _
; s$ J( y& j& o/ h+ k( |8 u
, A+ ^+ {6 ?4 \7 F6 X
แรงกระชากที่แขนดึงผมจากก้นทะเลลึกสู่ด้านบน เมื่อโผล่พ้นผืนน้ำสู่บรรยากาศที่เต็มไปด้วยออกซิเจนให้ผมสูดลมหายใจเข้าลึกอย่างตะกรุมตะกรามพร้อมทั้งไอสำลักไปพร้อมๆกัน# Q) V8 B1 R+ I* [( w& p
3 Z* M, y4 ?: O( {" _9 A* E
) A$ \4 y, f7 Q“คุณ...เป็นไงบ้าง” เจ้าของมือหนาที่ช่วยดึงผมขึ้นมาและยังช่วยลูบใบหน้าเอ่ยถามด้วยเสียงเป็นกังวลใบหน้าหวาดกลัวของร่างที่ผมกำลังเกาะยึดทำให้ผมร้องไห้โฮออกมา พลางใช้มือข้างหนึ่งทุบตีเขาไม่หยุด, z0 Z* h1 k7 C! L: M
0 D' L7 Y: d# P7 _" I, O" e X
/ i! X/ I. Y8 W
“ไอ้บ้า ฮือออ ไอ้หมาบ้า นายเป็นต้นเหตุทำให้ฉันเกือบตายอีกแล้วนะฮึก ฮือออ” ผมสะอื้นไห้ไม่หยุดซ้ำยังไม่คิดจะออมแรงมือปากก็พร่ำด่าอย่างเจ็บแสบ...* K, }! ?* |% j3 e' _
5 @/ E* r; N3 i5 D1 O0 ]) d+ g( u0 f/ W* T. e
แต่ใครจะรู้ดีไปกว่าใจผม...ว่าสาเหตุที่หลั่งน้ำตามันมาจากความเจ็บใจตัวเอง...ที่ลึกๆแล้วก็ไม่สามารถโกรธแค้นคนตรงหน้าได้เลยซ้ำยังยอมอภัยให้ง่ายๆเพียงแค่เห็นเขาจะหายไปต่อหน้าต่อตา
" F8 o# c2 G$ n# W5 S
+ J; l5 ?+ Y# a: R5 y" z$ w9 L( Y+ h$ b% @5 [: y
ในระหว่างที่จมลงใต้ทะเลผมตกใจ ผมหวาดหวั่น แต่ไม่มีความกลัวเลยเพราะผมมีเขาอยู่...มั่นใจว่าเขาต้องช่วยผมได้
5 j% R2 A& }* _: Q) q, @
' U+ o* _3 J% k9 o' ?0 ^& v% K+ ~' h6 ^) f/ e& `, T' T' c
“ผมขอโทษ...ผมเสียใจ...รักคุณนะ”
: i2 k. }9 X, q2 s9 L
* L3 A! m; }4 S% g7 v# M1 |, c; u+ l( S" G, _8 o$ ~; A
“ฮือออออ”# {, |3 S; b: z& H) e6 K
4 [6 s2 X- U6 l& V
. H! l7 e9 C$ m* W% _: Z$ qณ วินาทีนี้ผมยอมแล้ว ยอมลดทิฐิทุกอย่างลงเพื่อฟังเขาอีกสักครั้ง ! l& c5 o) l$ W- Y' r
......................................................................................... " }* E' J9 l, G- l! W
|
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-4-30 16:51:03
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-4-30 22:00:48
น้ำตาไหลพราก ล้นมหาสมุทรเลย 
โพสต์ 2020-4-30 23:51:33
