|
เร่ร่อน20
; f' ?; z! x) P, J/ W3 _/ h+ [+ s# n4 C k5 m
! N+ l# S/ Z @
4 u3 _" e! D; a) [# ~; ]
* k; M! e% ?/ ]# F, t8 u7 u) D. M* i/ d- H) U" B( g/ X
หนึ่งปีผ่านไป5 [3 E) S1 P! x; Q6 Y# |1 V
$ W: u6 `& g3 y% ]
8 } j( C; v( ~* @# q6 f“คนเล็ก!”
2 O' [3 j0 S. H# V
- a+ g# N& j- c! U2 A, [, N7 X$ F
7 s- l. R; K* r3 P! n, K' mผมหันไปมองตามเสียงเรียก
0 o; O. L% D, c3 n+ k; S9 g
% {3 U2 I/ q: {+ h- \# H, v/ N
. R2 {$ W |- C# Q “แฮ่กมาอยู่นี่เอง” เจ้าของเสียงวิ่งย่ำเหยาะลงบนเนื้อทรายสีขาวละเอียดก่อนหยุดปลายเท้าลงตรงหน้า“พี่ตามหาให้ทั่ว”
/ k7 V; N0 ~4 L2 ^" b) o+ p' y3 c6 `" @7 `" S) }; h
, O8 n/ G, a4 E% t; S" kพี่ไมล์นั่งลงข้างๆ และทันทีผมก็เอนศีรษะซบไหล่ที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของพี่ชายคนรอง เอามือจับๆตรงกล้ามเนื้อแขนเล่นพี่ชายใครน้าหุ่นก็ล่ำหน้าก็หล่อ
4 c2 \% H$ J( u4 ~* w r& t' y1 I
( ~3 |1 f' y$ Y' V2 H
; f" \2 q2 s U# g3 r- d( U6 C5 ]3 K“ก็...เบื่อ” ตามด้วยถอนหายใจอีกเฮือกให้รู้ว่าเบื่อจริงๆ
# X" N1 W! c0 f
6 Y8 r9 E! t3 o- O) p7 B, t
' }' ]" w8 d0 y“ไอ้คุณจริตนั่นมาตอแยอีกแล้วเหรอ”
# ^; B4 n5 p8 I$ l |# T/ N7 y; S9 L4 n% b
; g# }7 H) x6 J6 i2 m' |+ @% z
“เขาชื่อประกิตต่างหาก”# }) F4 v8 A/ B [+ O/ g
3 J, G0 }! x& b9 p% X" X) [+ @* o, i4 p+ B6 z0 n, O' F" _
“ก็นั่นแหละแล้วใช่อย่างที่พี่พูดไหม”
x! f1 a' D" Q9 d" r- N
4 y" {; F7 M5 q* b2 ]( E- M
& U" ^4 U4 `% U5 g- h& n* x" w“อืม” ผมพยักหน้า คุณประกิตหรือคุณปรนเป็นลูกชายเจ้าของห้างสรรพสินค้าชื่อดังของจังหวัดชลบุรี และเป็นลูกค้ารายใหญ่ของบริษัท น้ำปลารสเอก จำกัดของพวกเราด้วย
* [. M/ x$ i* E
3 X3 R, h- [3 A- z5 Y1 n
% |$ s: |4 L2 E eเมื่อห้าเดือนก่อนผมเจอกับคุณปรนจากการไปประชุมเรื่องการจัดโปรโมชั่นของสินค้า และก็นั่นแหละ...ไม่รู้ว่าส่วนไหนของผมไปกระแทกตาเข้าเลยตามจีบผมอย่างออกนอกหน้าประหนึ่งผมเป็นหญิงสาวสวยหยาดเยิ้ม
w# T. N z9 e/ R. {% z. S- i5 Z6 F) ~* h0 G: Z
* K: O! }4 \. f3 ~" `- T0 u, zได้ข่าวว่าผมเป็นผู้ชายและเขาก็เป็นผู้ชาย ดีนะที่ครอบครัวผมรับรู้เรื่องรสนิยมทางเพศของผมแล้ว ไม่อย่างนั้นคงต้องเป็นลมล้มพับกันแน่ๆที่มีผู้ชายมาตามจีบคนเล็กของบ้าน F5 f6 Y& m; J# @* u/ X% D) {
/ i1 s s+ T ?' K& u: X0 i
8 h. ]8 |* I c+ v4 D“เขาก็ดูจริงใจหน้าตาก็ดี ทำไมถึงไม่ชอบล่ะหืมม”' q% i7 j6 V8 Y. e8 V
( a) g+ D2 R+ }# u$ M" S4 E5 U: Q. [. \/ W. a5 a' i* P8 M8 |
“พี่อยากให้น้องคบกับเขาเหรอ”
1 J9 u, k4 E& Y! W* x0 F
4 D) n: E/ B$ A v# [
5 b9 r& f& g r/ w) e) {& h“ก็ไม่อ่ะพี่หมั่นไส้มัน เก๊กหล่อ”! P0 X% U+ C. A
! c/ o5 T% @$ i5 B, V# L8 G3 L! Q8 P) h& ~2 Q
“เขาก็หล่อจริงๆนิ”
$ ^1 L/ s# X0 Y* o3 N# [& `, q& Q5 H% |' L9 |9 N! S5 ?9 ?
! p6 y( K# ~% z& l2 M% `1 z
“แน๊! แล้วที่นั่งอยู่ตรงนี้หล่อสู้ไม่ได้ตรงไหน” พี่ไมล์ผลักศีรษะผมที่วางบนไหล่อย่างน้อยใจผมเลยใช้สองมือยึดเอาไว้แน่น พลางขืนศีรษะไว้สุดฤทธิ์แล้วพูดจาเอาใจพี่ชายขี้ใจน้อย
2 U' b8 a, h$ l" X E! u* H3 v
+ g# a7 J, w0 @# ?2 r& f$ H, G3 ]9 G
7 O( m3 M# ^+ e5 c& T# p D“ใครจะมาสู้พี่ชายของผมได้ล่ะคนเนี้ยหล่อที่สุดแล้ว” แล้วพี่ชายบ้ายอจะต้านทานไปไหนได้นอกจากนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างหลงตัวเอง
5 V3 f; J- e2 E) @, b! `$ F+ w' `6 J. t8 Q" N0 v
3 u" u4 f) z& }4 X8 Y( y: C! J“เปิดใจบ้างนะคนเล็ก” แล้วยิ้มกว้างของผมก็ค่อยๆหุบลงเรื่อยๆเมื่อน้ำเสียงจริงจังแฝงความห่วงใยอย่างชัดเจนกับฝ่ามือหนาอบอุ่นที่เอื้อมมาลูบศีรษะผมอย่างอาทร “ตั้งแต่เรากลับบ้านมาก็เอาแต่ก้มหน้าก้มตาทำงานกับหมกตัวอยู่กับบ้าน หรือไม่ก็มานั่งเหม่อลอยอยู่ที่หาดบอกตามตรงว่าพี่เป็นห่วง ออกไปเที่ยวเล่นเปิดหูเปิดตาใครเข้ามาดูไว้บ้างก็ไม่เสียหาย ถึงพี่จะหวงน้องแต่ก็ไม่อยากให้เกาะคานไปจนตายหรอกนะ”
; B: x! D8 X7 _ ]
4 S# u3 _7 c7 M9 t% }7 Y8 J6 G
ถึงท้ายประโยคจะแฝงความหยอกเย้าเอาไว้แต่โดยรวมแล้วมันกลับกระทบความรู้สึกบางอย่างตีตื้นเข้ามาในอกจนต้องกดมันให้ลึกลงไปสุดใจเช่นเดิม
8 ?; W1 [0 c% C8 M3 {7 f" N# |/ m- r3 s3 w! k' J
9 y# f; R0 I4 ^; j4 {* x# h“น้องยังไม่อยากมีแฟนนี่นาอยากอยู่กับพ่อแม่พี่ชายไปอีกนานๆอีกอย่างยังไม่อยากให้พ่ออายที่ควงผู้ชายเข้าบ้าน”' R7 C6 [9 s4 j/ x- p# |# M: u
7 `! g: p" |# p0 f5 c: u
8 _; u E( _2 N
“หึๆ ก็พูดไปเรื่อย ป่ะ กลับบ้านกันดีกว่าหาดจะปิดแล้ว แม่รอกินข้าวเย็นด้วย” พนักพิงจำเป็นของผมลุกพรวดขึ้นก่อนดึงแขนฉุดให้ผมลุกตาม ใช้อีกมือปัดก้นเอาเม็ดทรายที่ติดกางเกงออก แล้วเดินจูงมือกวัดแกว่งกันไปขึ้นรถ พอถึงก็ปล่อยมือแยกกันขึ้นรถคนละคันของใครของมัน
9 t) P5 E( B2 ]3 I3 h8 B2 ?! X1 }+ N
; ^6 h' L o8 P, S- M4 f8 xรถเบนซ์สีดำขลับของพี่ไมล์ขับออกไปแล้ว ส่วนผมยังนั่งอยู่ในรถนิสสันมาร์ชสีขาวคันเดิม สองมือที่จับพวงมาลัยปล่อยลู่ลงอย่างคนหมดแรงพร้อมกับแผ่นหลังที่เอนพิงบนเบาะอย่างเหน็ดเหนื่อย, C# ~' q3 F3 a1 Z0 q' B, J
4 S7 g, N! b' [- H R, s3 q
0 o& K+ ]% \8 `$ v...คิดถึงเขาอีกจนได้...
* `, q4 z: R9 z( B
1 |, S; z+ l9 E+ I5 G, N* v7 |2 Y$ z5 S
หลังจากผ่านเหตุการณ์อันเลวร้ายในคืนนั้น ช่วงสายของวันรุ่งขึ้นจิ่นตั้งก็พาผมมาส่งยังคอนโดหลังจากที่คุณเฟยหลงเข้าไปพักในโรงแรมแล้ว % t2 O; U2 m' K/ l' N2 G
* ^: g& [8 J% m) g( R1 M; d
0 B4 v' Q7 s9 I5 c+ L* xหนึ่งสัปดาห์ต่อจากนั้นผมยังจำได้ถึงความทรมานในห้องสี่เหลี่ยมที่อบอวลไปด้วยความทรงจำของเราสอง หลอกหลอนผมแม้ยามหลับตื่น จะหนีไปก็ไม่ได้เพราะต้องเก็บตัวอยู่ในห้องเพื่อรักษาแผลตามร่างกายของตัวเองให้หายดีก่อน ขืนออกไปทั้งอย่างนี้ชาวบ้านคงตื่นตระหนกกับคนอวดผีที่ตามร่างกายเต็มไปด้วยแผลพุพองและผิวหนังสีน้ำตาลย่นจากรอยไหม้5 U8 b7 o( B: _. K; W. M5 l! J
W- F( b$ k) o. ? x+ K
0 Z: i* h, B! p$ k
แล้วตัวคนเดียวอย่างนี้จะไปพึ่งพาใคร บอกที่บ้านก็ไม่ได้อีกสุดท้ายก็ได้ไอ้ปอนด์กับพิณมาคอยดูแล พิณน่ะไม่เท่าไหร่ช่วยดูแลป้อนข้าวป้อนยาปกติ แต่ไอ้ปอนด์นี่สิเจอหน้าผมก็ก่นด่าไปถึงบรรพบุรุษของเขาซ้ำยังจะบอกทางครอบครัวผมให้ได้
9 f* p" n" R" d: j% F: @6 b( Y. H7 _' K( Z8 o: A& M
% s9 E# x) g. j. [
ผมต้องขอร้องอ้อนวอนแล้วระเบิดความอัดอั้นอีกรอบพร้อมหลั่งน้ำตามันถึงจะยอม" g+ p6 |0 O/ X1 ]% K% T7 x" k7 f/ s9 L
5 [1 D/ z4 d' ?* O& L* e
5 H8 X" E3 k6 b) B% B: W: W7 Kแล้วหลังจากสภาพร่างกายผมหายดีบวกกับละอายใจเกินกว่าจะกลับเข้าไปทำงานในบริษัทอีก แน่ล่ะ...หายไปร่วมครึ่งเดือน จึงตัดสินใจกลับบ้านที่พึ่งพิงทางใจเดียวของผมเข้าไปกราบเท้าพ่อแม่ กอดพี่ชายทั้งสองแม้ทุกคนจะสงสัยในท่าทีของผม แต่ก็ไม่คาดคั้น มีแต่ความยินดีกับการกลับบ้านของผมในครั้งนี้...ความยินดีที่แผ่ออกมาให้อุ่นซ่านไปทั้งหัวใจ6 L" |& y' M# A2 g, `6 _
% \/ _5 Y0 t+ P! ~5 ^ N
! T/ {8 F: q% u4 B9 xแล้วผมก็เข้าไปช่วยงานที่บริษัทน้ำปลารสเอก กิจการหลักของครอบครัวใช้ชีวิตเรื่อยๆอย่างเรียบง่าย แม้ในบางช่วงเวลาจะรู้สึกเจ็บปวดที่หัวใจแต่ชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไป และต้องดำเนินต่อไปอย่างมีความสุข...ผมบอกตัวเองเช่นนั้น...สักวัน...สักวันผมต้องมีความสุขให้ได้อย่างแท้จริง...
2 U" f+ [0 a& U2 p" V
1 @1 Y; t7 z6 A! ?% d$ H- X* A% ]+ \7 ~$ G; f1 P. g1 L
...ถึงแม้เวลาหนึ่งปีที่ผ่านมามันจะยังไม่พอจะเยี่ยวยาก็ตามที...
' X4 g$ D; Q3 X k
! B E+ p$ T9 |( R% Y
. _" f* V& m' m. g8 M# Sไม่ใช่ผมปิดกั้นตัวเอง...แต่จะให้ผมทำเช่นไร เมื่อความรู้สึกผิดมันเกาะกุมหัวใจเมื่อคิดจะเปิดใจให้ใครสักคนเข้ามา...รู้สึกผิดกับคนที่มีใจเมื่อข้างในผมยังมีใครอีกคนจับจองอยู่ทั่วทุกตารางพื้นที่...รู้สึกผิดกับเขาคนนั้นถ้าผมจะรับใครเข้ามาแทนที่...เพราะแม้เขาจะทำเลวกับผมแต่สิ่งดีๆก็มีก็มากมายเช่นกัน" S5 f6 C7 C1 e5 u
: ?. k1 z+ m+ e7 K" ?0 A, x
% o) _, \. ^6 S' e# q
ถึงจะคอยเตือนว่าเรื่องระหว่างเรามันจบไปแล้ว...จบไปนานแล้ว...แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าลึกๆในใจผมยังรู้สึกว่าตัวเองเป็นของเขาอยู่เช่นเดิม.../ z$ ^) S# ]% Q! Z) `2 B# |$ m; s
1 E* y; W" i" S* i2 [: {9 e* ~" a/ `: R, s( D
...ผมมันน่าโง่จริงๆ# m% M, a- @3 N- ]' J
* o' P: q \/ u% t. d
' f7 J* m# c0 ]* bนั่งนิ่งรวบรวมแรงใจอยู่สักระยะผมจึงติดเครื่องยนต์หมุนควงพวงมาลัยเพื่อกลับบ้าน # D, U$ ?7 [4 B- S; X; j: T) k* {
! v% d6 v9 d- I7 K& O6 Z. U% c
' h9 O3 Y U5 }' Nเมื่อก้าวขาเข้ามาในบ้านบรรยากาศอบอุ่นก็โอบล้อมรอบตัวผมให้ความอึดอัดในใจคลายตัวลง ผมสามารถยิ้มได้ หัวเราะได้ มีชีวิตที่ดีต่อไปได้ก็เพราะพวกเขา...ครอบครัวของผม' K3 A1 R x5 z$ g/ l
$ F* T* r# ~$ Y& z
1 Z* p, @' Z! h- p1 s* Q I& Q8 C6 P5 e+ |8 M, t: i
/ f( s9 [+ B1 ?4 p$ F' Y5 e; |
* l! C/ h8 e5 j7 @8 Q' i
เป็นเช้าอีกวันที่ตื่นขึ้นมาเพราะเสียงข้อความบอกอรุณสวัสดิ์และแจกันดอกไม้บนโต๊ะทำงาน ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าบุคคลที่ส่งมาก็คือคนเดียวกับเจ้าของข้อความหวานเลี่ยน...คุณปรณ
4 N; p6 g- w7 w! u
D$ a. n# H C6 n7 g1 s( k; s) l: t$ d8 I) e, i
ผมถอนหายใจพลางนั่งลงบนเก้าอี้ สองมือเอื้อมไปเตรียมจะย้ายแจกันดอกไม้ไปไว้มุมโต๊ะเพื่อให้ทำงานได้สะดวก แต่ก็ต้องชะงักเมื่อดอกไม้ในวันนี้แปลกตาไป" x% O5 w0 b9 u" P, I; a
' `; B8 `' k0 t/ F) n3 H6 U. y
( {" H9 [3 H/ l# kทุกวันจะเป็นดอกกุหลาบ ลิลลี่ สีขาว ชมพู สลับกันไป แต่วันนี้เป็นดอก...forget me not สีม่วง...และภาชนะที่ใส่ก็ไม่ใช่แจกันอย่างทุกที ถ้าสังเกตดีๆมันคือกระถางเซรามิกสีขาวเพ้นท์ลาย ด้านในเป็นดินวิทยาศาสตร์สีชมพูหล่อเลี้ยงต้น forget me not ให้เจริญเติบโต4 p/ f: Q4 _$ H( D$ ?, J
9 g* }: |) b7 o4 U( K' K1 `! E: z; g. }- @- y* E: H" {' g
ตึกตัก ตึกตัก ! b5 u0 r' H3 |# ^
n8 a* p6 [" j3 @" z) R0 Z# P+ u
$ h/ ]+ b* ]9 c7 i: g! T2 d$ K8 V: P# Z0 iไม่รู้ทำไมเมื่อจ้องมองหัวใจถึงได้เต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเป็น
! }3 v- M- |" d. _- H% x. n1 g' ?9 o
/ _. q& i7 o2 ^& @- y- f) q( N4 w7 S; e บ้าสิ!เพ้อเจ้อกันไปใหญ่แล้ว!! l. @$ n- k) P$ {1 \# u* ]
) c/ L2 ~* |) R5 }0 ]& `# l0 [1 y1 t r8 o
" A$ a% ?" M5 J: E
เลิกฟุ้งซ่านบ้าบอแล้วทำงานซะ!!
' S1 q, u, Q8 r# K( p+ M
6 c% ?9 N: C" N! c8 a- G; [" C6 z O* H# x
แต่ก็ไม่รู้ทำไมตลอดทั้งวันสายตาผมถึงได้เอาแต่เหลือบมองช่อดอกสีม่วงอยู่เสมอ แถมเลิกงานตอนกลับบ้านยังหอบหิ้วมาด้วยทั้งที่ทุกครั้งจะเก็บเข้าไว้ในตู้กระจกของห้องทำงาน6 w6 j; Q5 [7 W) a) Y) U
Y3 s% A7 K/ v, J# y1 [( m
% _: x# F i. Q) l* Lคงเพราะความมีชีวิตของมันที่ทำให้ผมทิ้งขว้างไม่ลง2 Z# C8 F2 }2 J+ f7 u
, V( Q: d' b* x; z' c
$ w! l* V; m6 q7 ]0 V* Fเมื่อเลี้ยวรถเข้ามาจอดในรั้วบ้านก็ต้องแปลกใจกับรถจิ๊บล้อโตคันสีขาวที่จอดอยู่ ใครมานะ?? เพราะส่วนมากบ้านผมมักไม่ค่อยมีแขกมาในเวลาเลิกงานสักเท่าไร9 r# X8 n" ]; b; l" B/ p. z
9 z3 a9 g/ t5 f! N/ j4 v0 T7 s) d5 Y+ L3 e2 h/ n; E: E! o
“แม่ครับใครมาเหรอ”
+ s9 n! x$ f: Q6 b- ^
6 U, n' m& a( d/ Z! v, ^$ O3 }8 t" E* r' e' y7 Z
“แขกของพ่อน่ะจ้ะพอดีพ่อเขาเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย”
, N( a0 x+ ]$ M' q) v+ N# p' y/ b" B% N2 H8 E. A) s. F3 b
3 `" d9 H: H! m$ M$ u- U
“แล้วพ่อเป็นอะไรมากไหมครับ!!” ผมถามอย่างตกใจเพราะโดยปกติพ่อเป็นคนขับรถระมัดระวังไม่เคยเหยียบคันเร่งเกินแปดสิบ ไม่ฝ่าไฟแดง ไม่แซงซ้ายมีความเสี่ยงน้อยมากที่จะเกิดอุบัติเหตุ ถ้าเป็นพี่เมตรพี่ไมล์ก็ว่าไปอย่างสองคนนั้นทำตรงข้ามทุกอย่างที่กล่าวมา5 j, c5 n- I2 g
3 u e0 J( C3 ^( q, q ]7 d8 D' M7 n8 x
“ใจเย็นๆพ่อเขาไม่เป็นอะไรหรอก แต่คู่กรณีนี่สิ...” แม่ถอนหายใจหนึ่งเฮือก “หมาเขาวิ่งตัดหน้ารถพ่อเรา ตอนนี้พาไปหาหมอมาแล้ว พอดีเขาเป็นชาวต่างชาติมาเที่ยวน่ะลูกเลยพามาพักที่บ้านเราก่อน”
5 {6 S; @9 f0 Q; J7 {* h' p
% [6 F3 A) T: a' K5 F% N+ y, j1 y5 R, Q; t
“แล้วหมาเป็นอะไรมากไหมครับ”0 c, J% I' w' [+ r
_7 R* J \' x, x+ d0 Z0 P ], p
6 d2 ?) \. n2 d8 I2 O$ Y“เห็นว่าขาหน้าหักต้องใส่เฝือกอ่อนแต่โดยรวมก็ปลอดภัยดี”
# a4 f, Z& E, }$ h) ]) i9 N9 l& P! v# K$ d+ A9 ?
7 B# Q% x* v+ j3 E, t
เฮ้อ โล่ง ไม่รู้สิคงเพราะผมเคยเลี้ยงสุนัขด้วยมั้งเลยอ่อนไหวกับเรื่องนี้เป็นพิเศษ
9 Q* C! t. a7 u# @4 E7 }7 q. G$ Q: Z! U4 I
2 c7 q5 T4 U1 J1 M8 O( @) q
“งั้นผมไปอาบน้ำก่อนนะเหนียวตัวมากเลย”
0 e8 `4 I! d1 ~* p8 U! w
) N- l* B& N; Q* f+ s4 `4 k
$ G5 }( z3 i; u9 m' J" \' `“จ้ะเดี๋ยวลงมาทานข้าวเย็นกัน”
& w) x8 Q/ c( h; `7 i0 G% d2 D3 b* T/ [: [ O
( i, K! ~6 F2 l: ?% ^2 Y( t
“ครับแม่ขอหอมที” ผมชะโงกหน้าเข้าไปหอมแก้มนิ่มของมารดาฟอดใหญ่ก่อนขึ้นมาบนห้อง- R* x) f2 ]/ f* m
7 r' q5 q6 p1 Y. B8 B2 b7 R
. J t i+ e8 Q8 z
ผมเดินเอากระถางต้นไม้น้อยๆมาวางไว้บนโต๊ะข้างหัวเตียง หลังจากนั้นก็เข้าไปอาบน้ำคลายความเมื่อยล้า ออกมาเลือกเสื้อผ้าที่ดูสุภาพสวมใส่ แน่ล่ะ วันนี้ที่บ้านมีแขกจะให้ใส่เสื้อยืดย้วยๆกับกางเกงขาก๊วยก็กระไรอยู่ เกรงใจแขกพ่อนิดนึงเนอะ
# }' p8 A& \! u6 h
* g+ G+ { Q9 F4 y! s! _; H6 B4 m3 ?
“อ้าว พี่เมตรไม่กินข้าวเหรอครับ” ผมหยุดถามพี่ชายคนโตที่เดินสวนขึ้นบันไดมา อีกฝ่ายส่งยิ้มบางพลางส่ายหน้าด้วยท่าทางเหนื่อยอ่อนพร้อมกับยกมือขยี้หัวผมทักทายและเดินขึ้นห้องไป% r" V2 A( W, c+ x
- Z, F, s3 a9 C! e7 B" f* ]
3 i; x8 M$ s3 Y( Q
สงสัยวันนี้งานจะหนัก( d8 E- B2 n0 H6 \8 z+ I
. S# }, z% S( V) z# _0 E# ^
! V( f" |5 t* j: {
หงิง หงิง
% ?2 w: c9 F7 ~" T# `6 T5 C# B
1 G. \' {( ?5 m! u
+ g$ O$ F, R5 S4 a" m: W9 o. vสองขาที่กำลังจะก้าวผ่านห้องนั่งเล่นไปยังห้องอาหารหยุดชะงักลงเมื่อได้ยินเสียงประหลาดแว่วเข้าหู สายตามองเข้าไปในห้องก็ไม่เห็นมีอะไรสงสัยหูจะฝาด* V. G" j6 s) g8 Q' o
/ J5 S. ~- e$ S3 G ], h- q% k1 p0 x- g7 |0 N# a% ~4 t+ h+ S
แต่แค่ขยับปลายเท้ายังไม่ทันพ้นก้าว
2 z3 e5 e+ |3 \5 ^& d0 k6 E! U3 N
' ?' F- ?1 ^$ G' ?( _
, M8 b9 T2 z1 |9 zหงิง
9 C1 z S3 T" |: k
9 g. b/ t; P1 n+ b+ _9 Y6 s
7 `! u( f- a# i4 G; V* gไม่ฝาดแล้วล่ะ! ของจริงเลย!เสียงสุนัขอยู่ในห้องนั่งเล่น!
$ r! B+ Q' N& ?% X) p* y0 l( P" L6 x' W7 C
5 M4 x0 K1 l( a' _5 k6 j3 @
ผมตัดสินใจเบนทิศทางจากเดิมเปลี่ยนเป็นเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นก่อนจะพบสุนัขตัวโตนอนอยู่บนโซฟา ขาหน้าข้างซ้ายมีสิ่งแปลกปลอมสีขาวพันอยู่คาดว่าน่าจะเป็นเฝือกตามคำบอกเล่าของแม่
, f: Q1 R5 G. L. O6 t6 g5 V$ ~: o) y. c e& p
6 F& x8 R: Z& e5 [. r! k
ที่แท้ก็สุนัขของแขกพ่อนี่เอง
/ C: S' ]0 O3 S+ r* l* X
2 P7 J. G6 z/ Q; |+ c* V
( z- h$ J: B, ]( @; }ผมทรุดตัวลงนั่งยองข้างโซฟาพร้อมกับส่งมือเข้าไปลูบลำตัวเจ้าตัวโตที่นอนนิ่งส่งเสียงครางหงิงๆ โถคงเจ็บน่าดู...ขนสีดำเงางามลื่นมือบ่งบอกว่าเจ้าของคงดูแลอย่างดี ผมระบายยิ้มออกมาเมื่อเจ้าหมาตัวนี้พานให้คิดไปถึงเจ้าตี๋น้อยของผม มันก็ตัวใหญ่มีขนสีดำแบบนี้เหมือนกัน จะต่างกันก็ตรงสุนัขตัวนี้ไม่มีขนสีขาวรอบดวงตาเป็นเจ้าตาแต้ม$ q9 d7 J3 B2 X9 T. w
# Y2 Y! A; k% H7 J5 w+ j
* r' C- u% X& V' ~& Jหงิง1 A" `- C" K" L2 q8 C
+ g& k; [) @5 _' l4 M, }4 @1 S
3 J1 U: [8 x" tมะไม่สิ!! มือไม้ผมสั่นขึ้นมาทันทีเมื่อเจ้าตัวที่นอนนิ่งอยู่ในคราแรกลืมตาขึ้น พร้อมส่งเสียงหงิงเหมือนทักทายปนออดอ้อน ลำตัวที่นอนตะแคงข้างพลิกหงายชูสี่ขาขึ้นด้านบนเผยให้เห็นอีกเสี้ยวหน้าที่ซ่อนอยู่ในฟูกของโซฟา
8 \$ N' M) ]; W1 g- t% q( Y
* M- F: Q) O, A+ N0 y- _6 _$ S# G4 {2 k' I z! b2 \. s2 w3 n7 U
ตาแต้มสีขาวที่คุ้นตาทำให้ขาผมอ่อนแรงจนทรุดลงไปนั่งพับเพียบอยู่บนพื้นพรมสองตาเบิกมองกว้างอย่างตกใจ0 w7 h0 a# c; M6 L% c
. m+ b" U9 H1 q! `+ m2 y$ }
: }" {8 C; H' ?/ b3 ]9 hหงิง0 }1 Z$ U* `; E7 N( _, S% L( ?
+ O* ~! A1 h4 F) L1 ?$ M% W3 n) {. N+ k
มันส่งเสียงอีกครั้งพร้อมใช้ดวงตากลมใสจ้องมองขณะที่หางกระดิกฟาดกับโซฟาส่งเสียงเป็นจังหวะ. G; P& c w6 W( f
, ]) u0 T3 y8 b6 A3 z
. u4 m! p& _$ ^, R% v; Fตุบ ตุบ
( b `3 ?, Q u; T( X4 W& q( X+ k' q" |6 m
0 Q' G( G9 a7 A, f! v ผมเม้มปากแน่น มือสั่นระริกเผลอขยุ้มขนนุ่มมืออย่างไม่รู้ตัว ความรู้สึกหลากหลายปะทุเข้ามาในจิตใจไม่...ใจเย็นๆคนเล็ก สุนัขอาจจะมีลายซ้ำกันก็ได้เหมือนชิสุ โกลเด้นฯ หรือแม้แต่หมาวัดก็ยังเหมือนๆกันเลยอย่าคิด อย่าตกใจ9 F) n; Y3 E2 D9 ~# x
2 i1 K! g/ q3 u5 g' R* F
% A3 Q" ]" b; }สะกดจิตให้สติตัวเองกลับมาแล้วสูดหายใจเข้าลึกหลายๆที มองไปทางเจ้าหมาเจ็บด้วยสายตาอ่อนลง คลายแรงมือที่ขยุ้มขนเปลี่ยนเป็นลูบปลอบเบาๆอย่างสำนึกผิด1 a# W( I: m) l% U- j
8 G# ?6 ` f: N/ P$ Q! u
. L/ X' c6 c. d. A9 K h9 p& e“ขอโทษน้าเจ็บไหม พี่นี่แย่เนอะ”2 H' f5 @$ r) E E0 o2 a
5 d7 }; T6 b+ m) m! z! x& S0 n- g$ P! b% I8 z0 |& B8 }0 L
“หงิง” ฮ่าๆมันตอบผมด้วยล่ะ มันฟังผมรู้เรื่องใช่ไหม ' @ s/ u( Z5 j5 g/ }, ]
o9 [6 l" X( @! U0 P. [
9 @3 Q8 K, n& l i3 `% y“คนเล็กทานข้าวลูก”
3 x: s, d1 h2 [# B( x' |8 ]+ D6 H- E& c1 S9 J
* \# c2 a' y$ d
“ครับแม่”ผมขานรับเสียงที่ดังมาทางหน้าห้องนั่งเล่นลูบหัวเจ้าหมาเจ็บสองทีเบาๆก่อนลุกเดินมายังห้องอาหาร
4 D* D6 G/ l6 A- a6 N5 p' B# }5 I8 ~( I/ y4 y2 o$ g5 Y
6 D/ p1 b' @& p3 z; ^- G" ]ห้องอาหารวันนี้ก็มีพ่อนั่งตำแหน่งหัวโต๊ะเช่นทุกวัน ถัดไปทางด้านขวาเป็นพี่ไมล์ตรงข้ามกันเป็นแม่และถัดมาจากแม่ ผู้ชายตัวใหญ่ที่นั่งหันหลังอยู่คงเป็นแขกของพ่อ! i5 H: [7 ]2 q0 z! Q E8 |( h! B
6 X; u! k9 G: X3 r6 E0 P# ?6 W& R2 E1 I0 x! e# \
“อ้าว คนเล็กนั่งสิลูก”
# d- I: g( y( g' D* ]# i4 [' @, T! x# K" K, G
! ] Y" I6 O/ Y- a+ J7 S* j“ครับ” ผมยิ้มแหยๆเมื่อรู้ตัวว่าเสียมารยาทยืนค้ำหัวแขก จึงเดินอ้อมไปอีกด้านของโต๊ะเพื่อนั่งเก้าอี้ข้างพี่ไมล์ ความจริงเก้าอี้ตัวนี้เป็นที่ประจำของพี่เมตร แต่วันนี้คุณพี่ท่านงดข้าวเย็นผมเลยจัดการยึดชั่วคราวซะเลย
. U; O4 E8 }& F# Q7 K& D5 a$ S+ v$ P2 \' Z9 R. ~* d% C' n$ D) ~. p5 q( z
5 m# P5 `" u3 V- ^8 rครืด
5 N! _9 f& y- B% a
9 i' z2 E& R4 s l9 _# [# E
: j. ^0 u- q0 S/ S9 S9 Pกึก
6 U0 n5 `& |) H6 X5 d
+ m. T& @9 x' ]8 l
6 K4 n1 h1 L. S) Wโครม!! U1 \& V# [8 a% V) u8 r. [
" ]. R& s9 m% s8 B) O! k3 ~! r; f) C& |5 T/ J+ L V
สองมือที่กำลังยกเก้าอี้ลากออกมาพลันอ่อนแรงหลุดมือตามมาด้วยเสียงโครมของเก้าอี้ที่ล้มหงายตึงลงไป แต่ตอนนี้สมองผมไม่รับรู้สิ่งรอบตัว หูอื้ออึงอย่างไม่สามารถมีเสียงอันใดสะท้อนเข้ามาได้ เหมือนจู่ๆลูกกระเดือกก็ขยายใหญ่อุดตันหลอดลมจนจะพูดก็ลำบากหายใจก็ไม่สะดวก จะมีก็เพียงดวงตาทั้งสองข้างที่ทำงานดีเยี่ยมถึงมองเห็นใบหน้าคมคร้ามสันกรามได้รูปของแขกของพ่อได้ชัดเจนนัก
k9 \5 [% J+ \$ P% ^- a; l
+ `( G- r P9 E/ L( i& b0 V9 G6 M6 g
/ k8 c% T" `0 t% _0 r o0 |...ใบหน้าเดียวกับที่ประทับอยู่ในหัวใจผมตลอดมา...9 v0 Z8 |7 C8 y) L/ N( y
; H; a1 x: g/ c: E& m' `: I
5 M/ A! u% u$ A. r. I
“คนเล็กเป็นอะไรลูก” เสียงของแม่เรียกให้ผมรู้สึกตัวก่อนกระพริบตาเพื่อให้มั่นใจว่าผมไม่ได้มองผิดไป
9 |, ~1 a4 O/ G* u2 O% S, r* s# D- b
) ?: \! Z9 E3 V* G2 s8 l6 {9 C2 { Q0 H% h7 U
...ใช่ ‘เขา’ จริงๆ...4 V6 Q, B& L) o2 T0 K3 |
: ]+ e6 p2 ~9 n0 L/ \
& D( n6 j) i2 M# G! }“ขะขอโทษครับ ผะผมซุ่มซ่ามไป” ว่าแล้วก็รีบก้มลงจัดการกับเก้าอี้ แต่มื้อไม้ก็สั่นเกินกว่าจะยกมันตั้งขึ้นมาได้ สุดท้ายก็ทำมันหลุดมือให้ส่งเสียงโครมครามอย่างไม่น่าฟัง
9 ]/ g ]2 U$ R0 f# ~4 |' a# f- M# g3 S4 D( l
! m v$ J+ ?4 w# G3 w5 P: Z4 q1 }8 Q- f
“มาพี่ช่วยเป็นอะไรน่ะเรา” สุดท้ายพี่ไมล์ก็มาช่วยแล้วจับไหล่ผมทั้งสองข้างเพื่อช่วยประคองให้นั่งลงบนเก้าอี้...ตรงข้ามกับเขา- _$ ]5 a" X. M+ D
8 n4 I7 N* X' N; H Y$ l+ P, z4 e. P
& X" @" u5 u2 x1 H: Q* n( k" a! o; i1 T$ f) K“นะน้องไม่เป็นไร” ผมบอกปัดเมื่อพี่ไมล์เริ่มเข้ามาลูบหน้าลูบตาอังหน้าผากเสมือนผมเป็นไข้จนพ่อต้องตัดบทนั่นแหละถึงจะยอมหยุด
5 T/ j6 ~0 _' z- |0 N$ C! Q
+ M2 C8 X5 y; \7 ~" z
1 U" c" ~" |( Z% J“พอแล้วสองพี่น้องนี่ พ่อมีแขกอยู่อย่าเสียมารยาทสิ”7 R, ?# w5 u' n4 `; U C% E4 l/ B( o
# w) q6 v6 u$ h- m9 _0 e3 L- n" [$ p1 m* J4 V: O1 y
“แหะๆขอโทษครับ เออนี่...เดี๋ยวพี่แนะนำแขกพ่อให้รู้จักคุณตี๋ใหญ่เป็นคนฮ่องกง ฮ่าๆตลกเนอะมันต้องชื่อจีนๆไม่ใช่เหรอ ทำไมชื่อตี๋ใหญ่ ฮ่าๆ”
$ }" K8 \' L: D- W8 W) |3 G E: ? R9 H1 }% a) s7 w& k3 k) e( s
* }. G& z z* N8 U$ x1 n
“ไมล์”) B& A: V; ?2 q5 k. w/ m: b* m( @
* Q3 |6 i9 y% y& z! D
( k, ]7 ~2 ~ I- f* ^0 @1 ~
“อุ้ย ขอโทษครับ แต่ผมสงสัยจริงๆนี่” พี่ไมล์หันไปขอโทษบุคคลที่กล่าวอ้างว่าตัวเองชื่อตี๋ใหญ่ ขณะที่ผมยังจ้องหน้าเขาอย่างเหม่อลอยผมอยากจะหลบสายตาลุกไปให้ไกลจากตรงนี้หรือไม่ก็ตะโกนด่าให้สาสมกับที่โดนกระทำ แต่ไม่...ไม่เลย...ผมไม่อาจละสายตาตัวเองไปจากใบหน้าเขาได้เช่นเดียวกับหัวใจที่ไม่อาจห้ามความคิดถึงที่ล้นทะลักออกมา
8 \% N2 g. a {! b7 I. j4 ?
{7 Z. t+ K8 ^2 w/ P. ]1 p Y
+ g6 S# [! j. d) j+ ~7 v...ผมยังคิดถึงเขายังรักเขา ไม่น้อยไปกว่าเดิมเลย...
' ]! p% r( \% m9 H' ]/ r6 H& }. \. H) s# C; _
. G; R! V& \7 I3 o* g“ผมชื่อตี๋ใหญ่ครับ...คนสำคัญผมเป็นคนตั้งให้” สายตาคมนิ่งเรียบแฝงประกายมองสบตาอย่างสื่อความหมาย ผมหลบสายตาวูบสองมือกำแน่นอย่างไม่อยากรู้สึกอะไรกับดวงตาคู่คมอีก...ไม่อยากเจ็บปวดอีกแล้ว ถ้ามากกว่านี้...ผมคงต้องเจียนตายจริงๆ “ส่วนชื่อเดิมที่เป็นชื่อจีน ผมจำมันไม่ได้แล้วล่ะครับ”
& w' N" Z, M7 w' H( P b6 b/ O v% z* E) n& @/ O# W e' s! V: u
* C' r0 V! }4 M, ?9 [' a7 K g p% @
“คุณตี๋ใหญ่เขาเพิ่งได้สัญชาติไทยมาน่ะเห็นว่าจะย้ายมาอยู่ประเทศไทยถาวร”
$ p J A/ e8 [# Z& p6 t5 F, q' A' Y D6 d: r
9 B4 w D9 T* |6 s2 G: F1 iโกหก
$ R1 B) h0 d; s; K1 R8 C; V Q! `# L; |
; g' G, k" Y$ [& W' }9 p
) z8 m- C6 ?. T4 ]8 kเผาะ!
# S: ]5 B$ S2 @- {; \
- d' i$ b5 N0 L) A8 N( x: h1 Z: N
6 h ~5 z& K8 c“โหที่แท้ก็ย้ายตามสาวมานี่เอง”
4 i: v5 r2 i# n# l7 t* q6 P5 v
& ^& X% ]# N6 j& a% J( P' N9 e% z3 w2 J! t* q q* I* ~
ผมอยู่ไม่ได้...อยู่ตรงนี้ไม่ได้แล้วผมห้ามน้ำตา...ความเจ็บปวด...ความสับสน...ไม่ไหวแล้ว...ทนไม่ได้แม้สักวินาทีเดียว+ P9 ]5 @$ w2 M8 |
) f; B( o% y6 J) ]" W8 Z. ]6 e
9 _. u. Q- U0 O. R9 hครืด7 R) r+ \2 F6 v1 H1 b' |8 ?
6 e+ ^( s, E: Y) k" g5 u) V( h$ U2 g( ?" L9 S8 M" ^( O
“ผะผมขอตัวก่อนนะครับเหมือนไม่ค่อยสบาย” ผมลุกขึ้นจากเก้าอี้และวิ่งออกจากห้องอาหารอย่างไม่สนใจอะไรอีก6 X5 P2 [1 e ^; [& a
3 W5 p, U3 B0 w% V$ N9 U" u4 Y O: X* n& H
“อ้าวไม่ทานข้าวก่อนเหรอลูก”
^' |* m0 ?1 ~3 G" r
- }9 j" G ~9 W' s/ S4 V. j6 U1 F, U' T. A. E" x' W. K
รู้เพียงแต่ว่า...* X5 x4 \' K S# w- E
- @1 L/ } v1 \( l2 @0 Z
% A8 }5 J, b- R# V“เป็นอะไรของเขากัน”
2 K N1 y/ m: H2 W) a' Q/ N- I
& N, r. f9 l$ b- e- j
0 {: R; j0 A$ w& B9 V; Uถ้าอยู่ตรงนี้อีกเพียงแค่เสี้ยววินาที...' ^. g, K, g3 c' Z
. D$ Y5 m1 H* Y5 H6 d# @( e: z0 T a) @8 Q
“หรือว่าไอ้คุณปรณมันทำอะไรคนเล็ก!!”" P3 @) s1 Z; ~% R+ F% J# S
" H7 U" [: f: F- l; d# j% q
4 x$ y& x/ v" }4 ]% U9 C: k2 g$ J6 Vอีกแค่นิดเดียว...
( j- u3 X" G: f, g3 J! |% w0 v7 Q
8 r- D" n( l% l, g+ M* a, o
“เหลวไหลน่าตาไมล์”! J3 U4 l, e5 W B5 @
9 E7 M. C1 u+ S5 }" g A e! ~
) E+ c+ r1 W& H! G* m0 M...ผมคงไม่อาจเข้มแข็งฝืนทนความเจ็บปวดกดเก็บความรวดร้าว ต่อต้านความคิดถึงได้อย่างแน่นอน...ผมไม่อยากให้เขาเห็นความอ่อนแอ...
4 B5 A5 `9 p9 ? R
5 }/ r0 q1 q+ a5 v. m( a
/ H- O5 e3 x" }! e+ Z$ D* wและที่สำคัญผมไม่อยากให้เขารู้...ว่ายังรักเขาอยู่6 q- Q0 o1 ]0 p; Y$ v
5 T' ?+ g( ^ a1 [
& t+ l0 R- S) B4 b7 X: [' wไม่ว่าเขาจะมาปรากฏตัวด้วยจุดประสงค์อันใด...ความบังเอิญหรือตั้งใจ...สุดท้ายทางของเราสองคนก็ไม่อาจมาบรรจบกันได้อีก) t0 {# c: U6 k4 n, P6 z% N
- e$ d8 h3 S, h9 W1 T6 N! p+ b" |4 P+ ~$ u6 c! `
2 U. a# u' Q! s. n* ~: e* ?0 v
ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก ยกมือขึ้นกุมขมับเพราะรู้สึกปวดหัวจี๊ดหนังตาหนักอึ้งจนแทบลืมไม่ขึ้น ความมืดที่ปกคลุมไม่เป็นผล...ผมยังรู้สึกแสบตาเช่นเดิม' K5 g" `* c, C9 {0 E, k* Q
9 e3 X- B3 E3 H+ M% C
; p2 Z5 s8 @6 g, q0 s0 dคงเป็นผลจากการร้องไห้อย่างหนักเมื่อช่วงหัวค่ำ
2 ?# r# K- |3 y
# i4 c) w6 Q- x- j
, @6 k _2 K1 V/ U$ q) Aผมพยุงร่างกายตัวเองลุกขึ้นนั่งร่างกายรู้สึกอ่อนแรง...ไม่ ผมต้องเข้มแข็ง; X# \" [; V5 v+ }# `
- ?% g& q1 L7 ~# R8 V7 N7 G
: u, W( i& H* F+ K9 L" T
ในเมื่อมันไม่ใช่ความฝันอย่างที่ภาวนาให้เป็นผมก็ต้องอยู่กับความเป็นจริงได้อย่างแข็งแกร่งที่สุด
) T# @+ V! r5 \& z8 G7 ]. v3 V7 p2 V& ~8 e7 J. O6 X, F# A
8 S9 _9 T* ~) e( S
เพราะฉะนั้นถึงจะไม่รู้สึกหิวเลยสักนิดแต่ผมก็ประคองตัวเองลงไปในครัวเปิดตู้เย็นเพื่อหาน้ำเปล่าและนมจืดดื่ม4 _8 F5 S1 H3 K: _1 K% a6 K. U' T
' v2 y% F q- I! J2 |( x9 P9 X; y7 I$ B' C' Q( r6 B M
หมับ
+ G+ |7 _: s0 `# {. Y& h: ^/ S7 ]; E5 F7 f' L
5 k# F9 V1 r2 V5 O“อ๊ะ!” แก้วนมหลุดมือผลจากความตกใจที่ถูกคุกคามจากกอดทางด้านหลัง แต่มือปริศนาก็รับมันไว้ได้ทันก่อนจะตกแตกบนพื้นแล้วจัดการวางไว้บนเคาน์เตอร์ครัวโดยที่แรงกอดรัดยังไม่คลายลง
6 I( D' ?5 s$ U. g2 c& B3 _( t# z$ H0 d$ N
# H/ \) y: n" ?2 j1 Z
ส่วนผมเมื่อรู้สึกตัวได้ก็ดิ้นสุดแรงแต่ขนาดตัวเท่าลูกแมวหรือจะไปสู้คนตัวเท่ายักษ์ได้
. |8 b3 f# | Z) b' v; g
* e4 O8 Z1 \& W h, ?) t6 j# q$ z8 I# J9 ~
“ปล่อย!! อ๊ะ” ผมเบี่ยงหน้าหลบเมื่อปลายจมูกอีกฝ่ายจรดลงบนลำคอลมหายใจร้อนผ่าวรินรดเรียกให้ผมดิ้นรนหนีจากการคุกคามมากขึ้น* p/ Y* H# m+ K9 ^. X. {0 F8 y
) j7 v1 d- K: y: Z1 o) v: G# k; s5 Z% {7 A j5 `
“คุณเล็ก...” เสียงทุ้มต่ำส่งเสียงผะแผ่วโหยหาปลายจมูกหยุดรุกไล่คุกคามแต่ยังกดแช่ทิ้งไว้ให้สัมผัสได้ถึงลมหายใจกรุ่นไออุ่น4 W+ [5 { D, d, H
' q* P7 d5 O1 [- ^
& U3 p/ a; d( T8 Jลมร้อนที่ทำให้ผมหยุดดิ้น สองมือที่พยายามปัดป่ายจิกแน่นลงบนข้อมือหนาที่โอบรัดช่วงเอว ตัวผมสั่นสะท้านเมื่อรู้สึกถึงบางอย่างที่กำลังจะพังทลายลง0 F/ Q* Q$ J7 y" T) X$ Q, T4 i
- t* i" ~: b9 c) W4 x2 G( U3 o& }, _3 @' p! E
“...ผมคิดถึงคุณ” ผมถูกจับตัวหมุนหันหน้าเอาหาอีกฝ่าย เสี้ยววินาทีต่อมาใบหน้าในแสงสลัวก็โน้มลงมาแนบชิด สายตาที่ห่างเพียงปลายจมูกกั้นจ้องมองมาอย่างลึกซึ้งโหยหา ยามที่หัวใจผมโยกคลอนคำเอ่ยเอื้อนก็เปล่งออกมาจากริมฝีปากหยักลึกที่เสียดสีกันผะแผ่วตอกย้ำให้หัวใจผมเพิ่มเป็นสั่นไหวอย่างรุนแรง “...คิดถึงที่สุด”; g, Z0 Q% K" m( N; B, J" S4 u. C
" l6 r7 `4 Q8 {5 U: C$ Y2 T8 w Y8 N9 h+ P* u, _
จุ๊บ5 F2 p) {, c' H; f( O
3 Q7 ?7 ^& X5 Z/ y
2 F% Z! [; f) a( o9 n% N% f' Jจากนั้นริมฝีปากอุ่นร้อนก็ประกบลงมาอย่างหนักหน่วงทว่านุ่มนวล บดขยี้เค้นคลึงตักตวงความหอมหวานจากผมไปอย่างไม่มีทีท่าจะสิ้นสุด ลิ้นร้อนสอดแทรกแหวกกลีบปากเข้ามาเกาะเกี่ยวสอดรัดเข้ากับลิ้นหยุ่นของผมให้ความรู้สึกกำซ่านทั่วโพรงปากลามแผ่ไปทั่วสรรพางค์กายพร้อมกับกวาดต้อนน้ำบ่อน้อยกอบโกยเข้าชิมรสอย่างไม่รู้จักพอ
O, J8 l& \' H/ d* j6 Z# c+ U7 l6 c5 V- w, A( S9 Y
3 {; @- q" S# Z, X( {5 V- K1 a
ขณะเดียวกันผมก็ได้แต่ยืนนิ่งรับสัมผัส ไม่โต้ตอบ ไม่ผลักไสหรือแม้แต่ห้ามปรามฝ่ามือร้อนที่เริ่มคุกคามไปตามร่างกาย ทำได้เพียงใช้นัยน์ตามองเปลือกตาสีเข้มเบลอเบือนที่ปิดสนิทเนื่องจากเคลิบเคลิ้มกับสัมผัสวาบหวาม อีกทั้งน้ำตาที่พยายามกลั้นไว้แต่สุดท้ายก็ยังคลอหน่วงรอบหน่วยตายิ่งทำให้ภาพตรงหน้าไม่ชัดเจน
, a4 u& t4 `- Z2 b6 B" g( P, K0 {9 D0 D% M' o; S2 T; @1 ~3 f/ v
5 G# q2 w$ e4 V1 ]: W; C
เขาจะรู้บ้างไหมนะว่าสัมผัสของเขาทำให้ผมรู้สึกเจ็บปวดมากเช่นไร...จูบของเขาเสมือนยาพิษที่ถึงแม้รสชาติปรับให้หอมหวานนุ่มลิ้นแต่สุดท้ายก็พรากลมหายใจไปอย่างช้าๆ...ฝ่ามือที่ลูบไล้เปรียบดังมีดปลายแหลมคมกรีดลึกลงบนเนื้อหนังให้เจ็บแสบทรมานไปทั่วร่างกาย
: P5 H2 _. \! e; g" E
" Z6 r& ~, Y: Z
3 ~3 E) _% ]2 i6 {ผ่านไปนานแสนนานความขมขื่นแสนวาบหวามก็จบลง
$ @0 G8 t( [& y7 @4 Q L* A, n# F! Q$ ?
) [' |& G3 {+ l: B4 v% d" }+ w“คุณเล็ก...” ใบหน้าคมถอนออกพร้อมกับเปลือกตาเปิดปรือขึ้น ฝ่ามือที่ประคองท้ายทอยเลื่อนขึ้นมากอบกุมใบหน้าพลางใช้ปลายนิ้วโป้งเกลี่ยหยาดน้ำตาบนผิวแก้มให้อย่างอ่อนโยน
, `% V0 E+ Z8 o% L, m8 L5 ^# T4 d" t) q$ k1 u7 W. q
' F$ V- l8 X I: L7 M“ผม...”
5 g) f+ s- x# Z. Z0 Z0 |* r9 p$ |# f" x6 |% n
% \& x3 c8 J7 i$ R* ]# [8 A f' _
“พอใจหรือยัง”
+ }: N% W" D s2 n0 c2 V
" J8 n0 I- @( C' B* i q- q5 b1 \- e8 T# @" \' s+ F1 r! G+ ~
“...”
8 K+ h! U+ P$ \$ @8 ?) ?6 W, Y4 u) w. X6 i
( i, P q; R1 ~- z$ P“ถ้าพอใจแล้วก็ไปสักทีกลับที่ของนายไปได้แล้ว!!”ผมพูดเสียงเรียบเย็นชาไม่ได้ตวาดหรือตะคอกแต่อย่างใด
5 U+ |; H! z- ?3 D
! j0 e( a+ b9 K, X3 w; R
3 o) V0 O' L& X- t7 lเขารั้งผมเข้าไปกอดแน่นอีกครั้ง
% h- g, u- @, ~' g4 r; W; f8 x* R
% G) @; G S7 ?+ ?( r* C& g“ผมจะไม่ไปไหนอีกแล้วที่ของผมคือข้างๆคุณ ผมขอโทษ ขอโทษสำหรับทุกสิ่ง คุณฟังผมอธิบายก่อนนะ...”; O; Y! O6 U/ W3 X
+ m& j) k6 Y+ p* i0 E
7 o i( E3 U( l+ X8 `! R+ V
“ถามฉันสักคำหรือยังว่าฉันต้องการหรือเปล่า” ผมพูดแทรก ซึ่งก็เพียงพอให้เขาหยุดเสียงลง ผมจึงออกแรงดันแผ่นอกกว้างซึ่งคราวนี้เขาก็ยอมปล่อยแต่โดยดี6 A0 k5 o3 {. A7 A$ ]
2 K/ F& b' _) g+ `' A
! E* J0 |6 G* B3 K“ฉันไม่ได้ต้องการนายแล้ว...คุณจิ่นสือ” จบคำผมก็ดันเขาออกให้พ้นทางแล้วเดินจากมา2 w4 J2 @/ T0 Z- ~
9 M4 g/ _$ `0 J2 b
; d+ L4 t5 q* s+ U' E4 r4 ?5 C
“ผมไม่เชื่อหรอกนะว่าคุณจะเลิกรักผมแล้ว”
' p- G5 H( @. E- s
4 [5 r$ O& q3 A+ z+ C* u
( }( i0 X ~2 a* Vปลายเท้าผมชะงักลงแต่ก็ไม่คิดจะหันหลังกลับไป
% w0 N& {" R3 M
( f/ s+ X$ {# i9 D
9 k5 g8 ^% Q7 G' L1 E+ e“รักงั้นเหรอ มันไม่ได้สำคัญอะไรอีกแล้วล่ะ” ผมกลืนก้อนสะอื้นลงคอพร้อมกับเค้นเสียงที่ตรงกับหัวใจผมออกมา “เพราะมันลบล้างกันไม่ได้เลยกับการทรยศหักหลัง”4 Z* o1 C8 j1 q5 ~- N
0 x- ~- v# d0 i' x: B. ^
. x8 N; I% K" Q8 l; _
ใช่แล้วล่ะ...ต่อให้ผมรักเขามากมายแค่ไหน เราก็กลับมาคบกันไม่ได้อยู่ดี...เพราะผมคงเชื่อใจเขาไม่ได้อีกต่อไป แล้วการอยู่อย่างหวาดระแวงมันจะมีความสุขได้เช่นไร! l7 F/ [3 c. A
0 t, j8 A# U! F1 `
6 J# t9 O" \; V, nแม้แต่ประโยคที่ว่าเขาจะกลับมาอยู่ข้างๆกันผมยังไม่ปักใจเชื่อเลย...ผมไม่มีทางเชื่อว่าเขาจะทิ้ง ‘คนๆนั้น’ เพื่อมาหาผมได้
1 d; [# @: ]0 C' { d
* z7 m/ j: u' ?- v! y6 c4 s
+ h. O0 |5 V( Nมันก็คงเหมือนกับทุกครั้งที่สุดท้ายแล้วคนโดนทิ้งก็คือผมอยู่ดี...# u9 j7 J3 ^, B, ], o
& @7 R2 {. P, o+ m' r" O
" \0 [3 E" f( ~' ? ` v( s1 Z" p2 C
/ q S, R" E$ j; {) d: a! t- g' m6 \/ S
คิดว่าคำพูดของผมเมื่อคืนมันจะทำให้เขาถอดใจหรือเปล่า...ขอตอบเลยว่าไม่ เพราะเช้ามากลิ่นหอมของอาหารยังลอยโชยมาพร้อมกับประโยคแสนชื่นชมของแม่5 i+ ~6 v! r8 A- b5 U4 ~' b
" S; a6 |3 z f3 T- F) v
) \8 n% s" y u“เช้านี้เกี๊ยวกุ้งเต้าหู้ไข่ฝีมือคุณตี๋ใหญ่เขาอร่อยมากเลยนะลูก พ่อกับแม่ลองชิมมาแล้ว” ! E }. x% N8 I) D+ b
# a9 D8 ]$ e8 ]' h2 I) k" I7 O, b0 m- p% t
ผมมองชามเกี๊ยวตรงหน้าก่อนมองเลยไปยังอีกคนที่ส่งยิ้มบางตอบกลับมา จึงตัดสินใจคว้ากระเป๋าเอกสารแทนการหย่อนก้นลงบนเก้าอี้เหมือนอย่างเช่นทุกเช้า, c9 y* O" N5 S8 ^$ u4 @5 f
4 t4 E4 A8 u! K+ q$ o9 M3 w1 q/ B' P7 f4 x5 G8 {( j" L
“ผมไปทำงานก่อนนะครับแม่พอดีวันนี้มีประชุมกับฝ่ายศิลป์”
; [: J$ R0 `' }% v" D9 q
) r) x8 Q4 h L Z' q- |
/ F& W) j: s4 y/ W- D3 ]“อ้าวไม่ทานอาหารเช้าก่อนล่ะลูก”/ L, A* F# P" e. X0 x9 A% F: t
8 |, X1 k. G* r! T2 V" j$ a2 M( X0 j- B
: S5 d' R! F) R; p$ _5 l8 o% @9 G
“ไม่ล่ะครับผมกินไม่ลง” c; J$ Y$ C8 k; v+ R. n
X6 e4 y+ W1 s
. ~+ q/ f8 E, h
แล้วผมก็เดินออกมาเลยไม่แม้แต่จะหันไปมองหน้าอีกคนแต่หางตาก็เผลอมองเห็นสีหน้าผิดหวังได้อย่างชัดเจน มันยังคงซ่อนไว้ภายใต้ใบหน้านิ่งเรียบเช่นเดิม จึงขัดใจตัวเองอยู่ไม่น้อยที่ยังอุตส่าห์มองออกอีก) |! d* V9 ^* N" g
) l$ p$ m; `1 K. ~* u ~7 t& `+ I. j. I) S7 c' n+ w
โฮ่ง! i5 ~# N/ O8 M
0 ]3 R5 y: R: V- G2 u1 A
2 j I8 K9 g: O% p/ eแต่แล้วก็ต้องระบายยิ้มออกมาเมื่อข้างรถนิสสันมาร์ชของผมมีเจ้าหมาขาหักนั่งหูตั้งรออยู่
$ @5 Q: N. @ N' o6 g- b
$ |) K- F* q- ~7 o
' C9 b% W D- U1 j8 I2 uผมเดินเข้าไปทรุดตัวนั่งยองลงตรงหน้ายื่นมือออกไปและแทบจะทันทีเจ้าตี๋น้อยก็ยกขาข้างที่หักขึ้นมาวางบนฝ่ามือ
! S( L1 G0 [8 F# u q$ d' a4 T1 M7 B
" |1 @$ y( X0 O% u- ~1 @" T) W! X" g“คิดถึงจังเลย~” แล้วฉลาดอย่างเจ้าตี๋น้อยน่ะหรือถึงจะฟังไม่ออก มันจัดการกระโดดโถมเข้ามาในอ้อมกอดผมพร้อมทั้งส่งลิ้นสากมาเลียใบหน้าจนแฉะน้ำลายไปหมด : t8 U1 K- O, P* F5 H: ^7 {
/ p+ d; g7 X" |
$ C. l5 a4 x$ ]/ ~+ X5 C7 @“โอ๊ยพอๆพี่เลอะหมดแล้ว ฮ่าๆ ไม่เอาๆเดี๋ยวโดนขาเดี้ยงกว่าเดิมนะ” ปล้ำเล่นกันอยู่พักหนึ่งจนผมล้มก้นจ้ำเบ้าลงไปนั่งแผ่กับพื้นนั่นแหละมันถึงจะยอมหยุด7 T( p& k( @. |# ]
, y4 D( H" l8 [0 A+ Z! o) E5 B6 c/ b# z/ d% t
ผมก้มลงจุ๊บเหม่งเมื่อมันยอมสงบเสงี่ยมนอนหมอบลงไปก่อนให้รางวัลด้วยการใช้สองมือประคองให้หน้ามันแหงนขึ้นมาแล้วจุ๊บลงบนปลายจมูกสีดำ
4 q4 l {- x* Y7 u2 z) v% e4 Z d/ g9 y- J4 @
/ B0 H7 M. T4 r2 |“อยู่กับพี่ด้วยกันที่นี่ไหม ไม่อยากให้กลับไปเลย” พูดพลางลูบหัวมันอย่างเอ็นดู เพิ่งเจอกันได้แค่วันเดียวก็ต้องจากกันอีกแล้ว หนึ่งปีที่ผ่านมาผมคิดถึงมันมากเลยนะ แค่คิดว่ากลับมาจากทำงานจะไม่ได้เห็นมันอีกผมก็ใจหวิวๆแล้ว“หึ ไม่อยู่ด้วยกันก็ไม่ต้องมาอ้อนเลย”
, c0 J" r6 D0 b9 p `+ A- p' C8 }. G! N1 Y2 L6 ~6 m, M; o3 Z
( s Y- y" W7 eก็มันเล่นเอาหัวมาดันๆถูๆขาก่อนนอนหงายท้องพลิกตัวไปมาซ้ายขวาแล้วทำเหลือบตาเหลือกมองมาอ้อนๆชิ ยังจะมีเสียงคราหงิงด้วยนะ5 L5 S5 k7 F- i! N
9 f/ c7 T- R1 }6 O5 e3 X
1 I# p8 s5 c5 n0 f5 v, Z" l. V8 Kฉลาดไม่มีใครเกินเลยเจ้าตี๋น้อยผมเนี่ย!!, p: ]( E* b- [' m3 i
) A+ K& z" @+ Y/ U# e/ r4 X7 c
6 c0 S/ H: o8 h$ C( x# ^* T“ท่าทางมันจะชอบน้องนะ กับพี่มันโคตรหยิ่งเลย” ผมหันไปตามเสียงก็เจอเข้ากับพี่ไมล์ในชุดออกกำลังกายยืนเท้าเอวมองไปยังเจ้าตี๋น้อยอย่างหมั่นไส้
# d7 ~$ V6 r4 g+ L5 ^4 G/ D. O% O
% Q% ?& L! T3 i4 K6 D/ p“พี่หน้าตาไม่ดีล่ะสิ”/ o! G% m! X0 W0 u& e
# K0 I* G& n# P! i7 {
8 U3 q# g8 K0 V* P) ~ {
“โห ช่างกล้าแต่พี่หมั่นมันจริงๆนะ เมื่อเช้าลูบหัวเล่นหน่อยทำเป็นสะบัดหนีทีกับน้องล่ะอ้อนเอาๆอย่างกับเป็นเจ้าของมันอีกคนแน่ะ”5 L7 [" L' _5 z7 [
9 r3 m4 T- H+ ?8 b" v+ p) y" v
6 s9 H4 K0 t: q. @อึก พูดเหมือนมีตาทิพย์
9 g3 F8 x2 |/ x# l" p Y: R/ C6 L5 \* V) B+ E7 G" D+ y( M
, }6 I# Y3 r: ]; l( i2 {“สงสัยมันถูกชะตากับน้องมั้ง เอ่อ ผมไปทำงานดีกว่าแล้ววันนี้พี่ไม่เข้าบริษัทหรือ” ผมเปลี่ยนเรื่องพลางลุกขึ้นยืนจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่& G2 l. \' c* q) d$ B7 M
; w. y7 |3 c/ |
/ N$ Y% q9 S# `# T2 Y) `, g+ K“เข้าช่วงบ่ายพอดีเดี๋ยวพี่ต้องเข้ากรุงเทพฯไปส่งคุณตี๋ใหญ่ขึ้นเครื่อง”. z, z" A: B3 k1 N- o* T4 n
+ s8 m, p. B2 ]3 M! W
. {/ y+ P- g! T" `. K2 Gกึก
6 K A( l5 f" f. T& }2 ^' r$ X- B$ u# K$ K, f0 d9 ]: R. _
6 x( x1 p8 {. e3 T% r& P“เขาจะกลับวันนี้แล้วเหรอครับ”$ d; k+ v% i+ l' i h: j
2 R; G% [; V9 o& Y6 ]: {
% ^) a& V9 R6 s( c% q“น่าจะนะพ่อว่ามาอย่างนั้น” e& m0 \* D$ z: H- i5 o
5 c. u( }9 B6 Z
. L! T& r) x. C# P$ E6 t; H3 {1 h0 eผมนิ่งไปก่อนค่อยๆก้มลงไปมองเจ้าตี๋น้อยตรงหน้าย่อตัวลงแล้วใช้อ้อมแขนกอดมันไว้แน่นพลางซุกใบหน้าเข้าหาขนสีดำขลับ' }/ C8 C; ~* i/ U1 `7 A/ c
6 `5 X. T P. f: e( \( L
6 h, r7 N; n3 Q9 l+ w“ฮึกกอดลานะตี๋น้อย”
: o6 ]6 `$ j2 K& U/ d6 R; {* W
. m# n2 c+ o. `2 U7 U' \
5 ]% }5 Z! w% Y) z: H% [) w* P“หงิง” ซ่า~ซ่า~
& C6 T/ |; D0 u% m. z( |( }' Z. }4 `% F
" ?1 f& ^: Z% I& Yสายลมโบกพัดลู่ใบหน้าหอบเอากลิ่นอายของน้ำทะเลโชยเข้าจมูกพร้อมกับพัดพาเอาเกลียวคลื่นสาดซัดเข้าหาฝั่งจนเกิดฟองสีขาวล้อกับหาดทรายเนื้อนวลละเอียดตาบรรยากาศที่ทำให้ผมรู้สึกผ่อนคลายขึ้น3 e! g2 t/ j: V N
! r' f5 m& @0 ~" W8 M0 x* G# o, K# g
ยิ่งช่วงนี้มรสุมเข้านักท่องเที่ยวจึงบางตาลงเลยได้ความเงียบสงบอย่างใจต้องการ.... `/ d0 ?! f5 T7 W
' h1 d9 e+ T! G) j' o7 p
2 {) H0 n% c/ f) O S l0 l4 B% Vแม้จะเป็นคนไล่ให้เขาไป แม้จะบอกว่าเราไม่สามารถเดินไปด้วยกันได้ แม้จะเป็นคนที่ทรยศหักหลังกันอย่างเลือดเย็นแต่สุดท้ายก็อดจะวูบโหวงในใจไม่ได้
8 G* k, E- P. P( L* m6 P
1 {, R* E7 q. J3 A4 H
' W7 ?3 n, B5 d% q+ w+ ^! ^หลังเลิกงานก็เหมือนเช่นเกือบทุกวันที่จะมานั่งปล่อยใจลงทะเล ต่างกันที่ทุกทีผมจะหนีความวุ่นวายไปหาดนางรำหาดทรายสีขาวเนียนละเอียดตัดกับน้ำทะเลสีฟ้าครามสดใส รอบเกาะมีโขดหินสีน้ำตาลเข้มจัดวางตามเป็นแนวอย่างที่ธรรมชาติได้สร้างสรรค์ไว้กลมกลืนกับประติมากรรมรูปปั้นพระอภัยมณีกับนางผีเสื้อสมุทรอันเป็นเอกลักษณ์ของหาด
% i0 T1 w [2 R9 l+ @$ n p
1 |1 v- X9 m& N9 \& R ?
2 I+ L# t8 j |$ f& o- ?แต่วันนี้ผมมายังหาดพลาที่ถึงแม้น้ำทะเลจะสีสวยสู้หาดนางรำไม่ได้ เนื้อทรายไม่ขาวละเอียดเท่าซ้ำยังมีแนวปูนสูงเกือบสองเมตรกั้นชายหาดเอาไว้ แต่อย่างน้อยหาดก็ไม่ได้ปิดตอนหกโมงเย็นสามารถให้ผมนั่งอยู่ตรงนี้จนถึงเมื่อไหร่ก็ได้อย่างใจต้องการ
7 E; m/ _, ~3 g; R
# F6 \8 V0 y, |) Y
: G3 a9 ~) O/ U; |) Hผมก็เชื่อว่า...หาดทุกหาดมีมนต์ขลังของมันอยู่..
( S! r2 q( e$ w4 R& T/ Z3 ^- K" F5 t3 G! `
6 k2 T1 N, t& Jอย่างเช่นเวลานี้ผมนั่งมองพระอาทิตย์สีส้มกำลังจะจมหายลงในทะเล แต่ยามจะลาลับก็ยังทอแสงสีทองลงบนผืนน้ำสีดำให้เกิดประกายวิบวับดั่งดวงดาวนับล้านจากฟากฟ้าเต้นระบำปล่อยแสงระยิบระยับแข่งกัน5 @8 H' L6 {: h1 c% Y
. f) _7 J9 R" }- v: f
3 Y+ J' Y* ?3 g) g* p, S* Wติ๊ดๆ ติ๊ดๆ( {2 L: y8 d0 `. V( a; w
9 G; l1 a2 |5 q4 ], p7 k( \: T, G4 _5 L. K, |# c, c
ผมหลุดจากความคิดเมื่อเสียงโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงดังขึ้น6 l2 u1 |+ k0 b7 f' A2 Y
+ o1 {2 T9 m0 p9 K% e! @; E
, D/ s) i5 n: s; I6 H0 K: r“ครับแม่”
: b* H0 u1 H/ o+ ^: q
, N- T. M2 T& U: `. C$ h4 u" o6 Y8 i5 P" w/ Y3 {" M
“อยู่ไหนน่ะเล็ก มืดแล้วนะลูกยังไม่กลับบ้านอีก”9 n5 X4 \6 y& r) z
, O) o4 _& \; u' F L l& g1 ^/ R6 a/ G* [9 y2 G7 o
“ผมอยู่หาดพลาน่ะครับ”# p$ D8 f1 v; L/ v
" ~0 X7 E* c/ Z; \4 `8 y1 E
: G. B1 Q c! _/ Q5 d
“ถึงว่าตาไมล์ไปหาที่หาดนางรำไม่เจอ ทำไมวันนี้ไปไกลจังลูกทุกคนรอทานข้าวอยู่นะ”
- z6 K$ c7 M, S- R+ V: l
% T K, A* }% O6 n% i
4 E7 Y" E( ]* y3 G5 H& C* G“ทานกันได้เลยไม่ต้องรอครับ เล็กว่าวันนี้จะนอนค้างที่หาดคงไม่กลับบ้าน”เสียงแม่เงียบไปสักพักหนึ่งก่อนเอ่ยเอื้อนขึ้นมาด้วยน้ำเสียงอาทร
3 v7 A5 W" U' E6 t8 r
, t3 i, e- N# v4 U
# r1 R6 E% q# E“ไม่สบายใจอะไรหรือเปล่าลูก”& B$ z# @8 o. e( L1 O1 Z
; a% g4 s' z% w" C' t4 O
. I# _0 {8 i" M2 s“ผมแค่อยากนอนฟังเสียงคลื่นน่ะครับแม่ ไม่ต้องห่วงนะครับ รักแม่นะพรุ่งนี้เจอกันครับ”
0 K, v; ~1 q2 @; H2 N; x' m2 \
8 S2 i5 p6 n* |
วางสายจากแม่ไปแล้วผมก็นั่งทอดสายตาไปยังผืนน้ำทะเลสีดำกับฟังเสียงคลื่นกระทบฝั่งไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนจากเย็นย่ำเป็นหัวค่ำมืดสลัวและ ณ ตอนนี้ มืดมิดเงียบสงัด...ทุกสิ่งอย่างถูกความมืดปกคลุมมีเพียงแสงจันทร์เรืองรองสะท้อนให้เห็นรูปทรงเรือนราง โชคดีที่ท้องฟ้าเปิดโล่งไร้เมฆบดบังจึงได้เห็นกลุ่มดวงดาวพราวระยับแข่งกับผิวน้ำดั่งภาพสะท้อนของกันและกัน/ H; @1 y# r% @
/ _5 w1 H! |7 x, U4 k6 Z$ f
1 r/ y. |+ W7 j0 x% H3 z
“เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอกครับ”
7 Y7 ]+ ]3 d/ C4 r
" Y: X' W& G0 Q9 i
. F: Q% G0 @- q' i% V# S2 Jขวับ2 k! N" [4 {: J, i. c0 X9 i
7 ? c# I9 v* L# X7 E
8 o9 c' p& s7 ~ผมหันไปตามเสียงของคนที่คิดว่าบินกลับไปฮ่องกงแล้ว แต่ ณ ตอนนี้เขายืนอยู่ตรงหน้าผมในชุดเสื้อกล้ามกางเกงขาสั้นอย่างที่สมัยก่อนเขาชอบใส่...สวมทับด้วยเสื้อแจ๊คเก็ตสีแดงตัวคุ้นตา...ตัวที่ผมซื้อให้$ ]- L- t- D/ n" N
& y/ @. o {: `( N' z
1 V. a9 w ]6 E) o! Z7 J) gฟึ่บ!* W# j7 Y9 v2 t/ X( m) |
& x& M8 v% Z! f" o6 s% e) x! W
3 T$ J/ [3 Z. `2 u, Y( ?2 k+ z# Vผมลุกขึ้นยืนแล้วเดินหนีทันทีแต่ก็ช้ากว่าอีกคนที่เข้ามาคว้าต้นแขนเอาไว้
0 ~- { t- u* W& l5 J5 n" ~
7 ^( J/ x) ^9 ~, s6 x2 G, g
& j. e$ z" K9 E' m; j* ~, S“ไหนว่ากลับไปแล้วไง!!” ผมสะบัดมือหันหน้ามาตวาดสุดเสียง
% O: C, Q. h# |2 g c% }* Q: X" h, I( @. P1 s
$ G# C# `6 D! H( H4 }7 _“จะให้ผมไปไหนก็หัวใจผมอยู่นี่!!” ) K4 L/ N1 ?, ]1 o
! @5 f) B' S4 |7 y5 v# \) s4 N9 N% r
; k; b4 n D4 ^
“ไปตายซะไป!” ) Z- D5 O# u$ S; y. Y7 [
) G: K9 |" L* L7 H* U; E
- E* b: Y* X2 g: b* U
ไม่ได้คิดเช่นนั้นแต่ปากมันไปเองเหมือนเป็นปฏิกิริยาตอบโต้อัตโนมัติเพื่อปกป้องหัวใจตัวเองจากประโยคกลลวงที่อีกฝ่ายสร้างขึ้น$ g' J/ o1 {3 N: M/ Z" ~
" X% r) v$ c+ A; P! Q$ v n/ q1 L" J* ^ O
...เมื่อก่อนเคยบอกรักที่ไหนกัน...2 i. H0 D% }6 {" Z# F: [1 A% `
7 w g; M% [6 K# Z" ~4 m$ q
7 M9 f/ Q. T; }“ผมรู้ว่าผมเลว แต่ช่วยฟังกันหน่อยได้ไหม”; v3 q* m& e6 Y' ]$ L
% Y/ K9 d+ I% ^2 z. v: u
* w% |' c0 J) W Z
“ไม่ฟัง!!! ไม่อยากฟังอะไรทั้งนั้น! ไม่ฟังๆ” สองมือยกขึ้นปิดหูแน่นพลางนั่งคู้ทิ้งตัวลงบนปลายเท้าศีรษะส่ายไปมาอย่างไม่อยากรับรู้อะไรอีก
) k! G) }" v* m0 J) s3 `- I* N/ L: H6 s) }% |; m# }
, c: o" a/ {! D. P/ y
“เล็ก...คุณเล็ก!!”7 [: o! k" G5 O p5 p
1 N! f& ^+ r$ x% U, ]8 F9 t' i4 b1 t4 W5 j
เพี้ยะ ปั่ก ตุบ
8 q% d0 P3 A* d; F" |5 V( m. ~9 p" R2 s
2 K: V+ ?; D& V. U0 _3 l( K
ผมยกมือขึ้นปัดป่ายกันไม่ให้อีกฝ่ายเข้าใกล้
3 z+ m+ R4 {' @/ L6 c- ^% F
8 k+ y' H5 m j' K$ b
" T" p9 Z `8 `# V* L2 f& @2 f“...!!” สุดท้ายเขาก็ยอมล่าถอยออกไป ร่างกายสูงใหญ่ยืนนิ่งใช้สองตาจ้องผมอย่างผิดหวังเสียใจแต่เชื่อเถอะไม่เท่ากับที่ผมเคยรู้สึกหรอก ก่อนจะทำในสิ่งที่ผมคาดไม่ถึงคือ...ค่อยๆเดินถอยหลังห่างออกไป...โดยทิศทางนั้นเป็นทะเลแสนมืดมิดและน่ากลัว
' M1 Z# d/ h1 [* Q3 _8 {2 T B: g) r; o/ V- V. Q7 w
. B$ M" t6 n! @! c2 z nช่วงขายาวค่อยๆก้าวถอยหลัง...ทีละก้าว...ทีละก้าว โดยตลอดเวลานัยน์ตาคู่คมยังจ้องมองมาที่ผมอย่างไม่ละสายตาระยะห่างของเราสองไกลห่างกันเรื่อยๆ จนกระทั่งเท้าทั้งสองข้างของเขาสัมผัสกับระลอกคลื่นร่างกายผมก็ผวาเฮือกจะกระโจนไปหา...' p, S, l# b6 y& t* j
% Z6 J# {/ ^$ r# p5 N* X% c
' O5 m. t6 z% q8 ?+ z$ C
....แต่ก็หยุดตัวเองลง...มันเป็นแค่แผน...เป็นแค่เล่ห์กลให้ผมหลงไปติดกับ...เขาไม่คิดจะตายจริงๆหรอก...ก็แค่อยากให้ผมใจอ่อนก็เท่านั้น...* t3 g- _3 x( e+ q' A+ J
) a i5 S* ?! N- Q% g1 V+ ^
1 ]" _9 s: h: T Dซ่า!~ ซ่า!~ C, p6 b% `/ _1 s" U; {$ k0 i
6 {* T: J+ w4 L% u6 Z7 a% Q& }% c3 ~
& B, m6 L3 s9 C. B3 uเสียงคลื่นไม่ให้ความรู้สึกผ่อนคลายอีกต่อไปแล้ว ตรงข้าม...มันกลับเหมือนปีศาจร้ายที่พร้อมกลืนกินทุกสรรพสิ่งให้หายไปในความมืดมิดอันน่ากลัว...ความรู้สึกร้อนรุ่มกระสับกระส่ายเกิดขึ้นกับตัวผมจนไม่สามารถที่จะทนอยู่เฉยได้อีกต่อไปสองเท้าวิ่งลงไปยังริมหาดพร้อมกับตะโกนเสียงกึกก้องแข่งกับเสียงคลื่นให้คนที่อยู่กลางทะเลหยุดกระทำบ้าๆสักที
# N7 V, y. |4 m; T& p0 H ]0 i% a. c4 @8 m+ ^
, N! C5 }1 K' q+ d- @3 `
“ขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะ!! จะบ้าหรือไง อยากตายจริงๆใช่ไหมฉันบอกให้ขึ้นมา!!”# A P/ f, d7 F# K& E
( r, t {; n% l7 K! S; H
4 @2 }) x4 n4 W8 |1 f- S; j: G
ซ่า~ ซ่า~
" R: q+ C- j. ~+ B( p2 {; I+ ^: P# V! ~& }+ u
! \+ x2 E3 F8 _% ]) V1 L+ Q
เขายังคงเดินถอยหลังต่อไปเรื่อยๆขณะที่สายตายังจ้องมองกัน แม้จะในความมืดอันห่างไกลผมก็ยังเห็นแววตาแน่วแน่ของเขาสายตาที่ว่าเขาจะไม่ยอมหยุด...จนกว่า...6 H7 K) W* M' }8 C/ z
1 Q6 F) l$ g6 L0 ?0 B
, ]1 o9 f1 u; e7 lครืน!~ ครืน!~
3 o7 g, c8 q# ~' G/ F! c' }
5 R* u& f: N {' H5 s, |% h
9 s# D- k4 [+ |8 f) X \ผมแหงนหน้าขึ้นมองท้องฟ้ามืดมิดที่บัดนี้ไร้ประกายดาวด้วยเมฆหมอกก้อนดำทะมึนเคลื่อนตัวมาปกคลุมทั่วพื้นที่เสียงฟ้าร้องครืนพร้อมกับลมกระพือพัดโหมเป็นสัญญาณว่าอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าลมฝนต้องกระหน่ำลงมาแน่นอน4 n: S5 [) X- {: K7 I( p
" V/ s# E9 w6 t3 o. `- l
+ G9 M+ s! j' a) y f! i! O2 n2 W นั่นยิ่งทำให้ผมร้อนรน หันไปมองอีกฝ่ายที่เวลานี้ถูกท้องทะเลดำมืดกลืนหายไปจนถึงช่วงอกแล้วมิหนำซ้ำสายฝนยังเริ่มโปรยปรายลงมา ลมพัดโหมให้ใบไม้ต้นหญ้าปลิวลู่โน้มเอียงตามแรงลมเม็ดทรายกระจายขึ้นฟุ้งทั่วหาด ผืนน้ำที่นิ่งสนิทเริ่มตื่นตัวโยกคลอนก่อเกิดเกลียวคลื่นตีกระทบจนเกิดเสียงเซ็งแซ่ช่างน่ากลัวจับใจ
/ `# e3 }1 ?: M2 z, Q9 H/ N& X3 Z. _# g6 j' _
/ l! N) t2 a* a0 L# E& g
แปะ แปะ แปะ
/ {$ l5 J& y. ]3 u+ D5 G
( O: M/ Y6 J, |
2 _$ W) z) ~% b6 d“พอ!! เลิกเดินลงไปได้แล้ว! ฉันบอกให้นายหยุดแล้วขึ้นมา!”
# I# V8 `# ^6 U5 ?0 J) @! g- [
' _" \- A9 ~' g. L& m, y$ u5 q4 j* r- ]6 P! Y' U- _4 b: M. g
ครืน!~ ซ่า!~ + x; z0 {5 ?' C8 K; r1 H, E
! G# I+ \( U5 V- D+ E
) v4 M' k6 z$ @. j pเปรี้ยง!!* d+ _9 s8 j3 B% R; s) d
2 m3 m/ Z6 O; W$ ]
3 @+ ^& e, I! z; G% W9 q' tผมวิ่งสวนกระแสคลื่นที่เริ่มก่อตัวขึ้นสูง ตีแหวกแรงต้านลงไปกลางทะเลแต่ก็ไม่สามารถถึงตัวเขาได้เนื่องจากเขาอยู่ลึกเกินกว่าที่ความสูงของผมจะเอื้ออำนวยผมลูบละอองน้ำที่กระเซ็นเปรอะใบหน้าบดบังการมองเห็นในขณะที่ตะโกนก้องอยู่ตลอดเวลา/ ?5 S v7 V7 y' Q" H: i
" G; m) ?: p+ x9 Q; C9 O- P: b
4 K Y Y: N) ^# W
“ขึ้นมา! อยากตายจริงๆหรือไง!!”( s1 ~% h2 B; S8 ^) A
: M1 \, _) t0 I1 x
5 [- u' |4 {7 p$ Z5 C
“ผมรักคุณนะคุณเล็ก ขึ้นฝั่งเถอะครับมันอันตราย” คราวนี้คนที่เงียบมาตลอดเปิดปากตะโกนกลับมาเมื่อเห็นว่าผมเริ่มเดินลุยน้ำลึกลงไปอีกครั้ง7 e O3 Z5 P* q. x7 l7 g
7 ^! f. e1 K C$ ?3 ?
- i- R) R6 d* k“มาบอกรักบ้าอะไรตอนนี้ ขึ้นมา แค่กๆ ขึ้นมานะ! บอกว่าหยุดเดินได้แล้วไง!”
$ ^7 O- X ~- l/ F" g* }& y4 y }! j$ w I1 ?& L
) e5 o7 a! n% E3 Q; Eครืนนนนนน! ซ่า!~ ' l: l& C* z! c# {2 a
9 J6 v/ F0 s) }7 V) e% r; q& p' N0 x) {, x6 j% G4 |" R
“คุณเล็กกลับไปมันอันตราย! ผมผิดจนไม่น่าให้อภัย ทำตัวน่ารังเกียจสมควรแล้วที่คุณไล่ให้ไปตาย แต่ผมรักคุณนะ รักคุณจริงๆ” ผมพยายามเดินเข้าไปหาเขาจนตอนนี้น้ำปริ่มริมฝีปากแล้ว
/ C0 y7 k& \" ^$ d
( _$ h, a' g2 r% o; f
, D: a. r, D* M0 H: h“ฮึก ฉันไม่ได้อยากให้นายตายจริงๆสักหน่อย...ฮึก แค่กๆ”( I$ G( i% r# V8 Y6 m
: \. {2 v9 N. @+ L. K* {$ D. R
0 R3 Y" o; V1 M H/ ^0 h5 yตูม!!# b7 s% v/ N @! {# I# e' Y
9 a: |& Q: _& e9 A! Y0 ^
7 H, J3 _7 Q5 S$ p6 H6 h) _ในจังหวะที่ผมเดินแหวกน้ำพลางตะโกนโต้กับเขาอยู่นั้นคลื่นยักษ์ที่มาจากไหนไม่รู้โถมแรงเข้าหาอย่างไม่ทันตั้งตัวร่างของผมดิ่งลงสู่ความมืดมิด ลำตัวถูกเกลียวคลื่นพลิกกลับกลายเป็นสองเท้าลอยคว้างสัมผัสความว่างเปล่าแต่เป็นสองมือที่ตะกุยตะกายสัมผัสพื้นทรายของก้นทะเลลึก6 |. Y$ g4 L V5 w# x0 v3 S% H
0 \7 V* E+ O$ Y5 G% r/ r" t9 r
ผมพยายามตะกายเพื่อให้ตัวเองโผล่พ้นผืนน้ำ แต่มันช่างยากเหลือเกินกับการต่อสู้กับเกลียวคลื่นอันบ้าคลั่ง ยามที่น้ำเค็มไหลบ่าเข้าจมูกเข้าปากแทรกซึมแย่งอากาศ ดวงตาแสบพร่าระคายเคือง" E3 B& j" W X- E
% B/ e# f. r6 A/ P) a, \; a+ \+ w9 ?. D2 U
หมับ
+ ?- o& [6 l6 V, a; V% M* b: ?
' w1 `* T- E& S0 Gแรงกระชากที่แขนดึงผมจากก้นทะเลลึกสู่ด้านบน เมื่อโผล่พ้นผืนน้ำสู่บรรยากาศที่เต็มไปด้วยออกซิเจนให้ผมสูดลมหายใจเข้าลึกอย่างตะกรุมตะกรามพร้อมทั้งไอสำลักไปพร้อมๆกัน. g, q) I! j. I8 p
! x) P2 r8 W8 m8 O; u2 h$ r* f, V7 O$ h0 x8 G2 n7 k0 E3 n
“คุณ...เป็นไงบ้าง” เจ้าของมือหนาที่ช่วยดึงผมขึ้นมาและยังช่วยลูบใบหน้าเอ่ยถามด้วยเสียงเป็นกังวลใบหน้าหวาดกลัวของร่างที่ผมกำลังเกาะยึดทำให้ผมร้องไห้โฮออกมา พลางใช้มือข้างหนึ่งทุบตีเขาไม่หยุด, R% F2 f+ @" }
3 M6 w# z8 ~* Q! J% ]! W" k: O
1 X/ k! C) s2 c6 ?0 M" U“ไอ้บ้า ฮือออ ไอ้หมาบ้า นายเป็นต้นเหตุทำให้ฉันเกือบตายอีกแล้วนะฮึก ฮือออ” ผมสะอื้นไห้ไม่หยุดซ้ำยังไม่คิดจะออมแรงมือปากก็พร่ำด่าอย่างเจ็บแสบ...
9 m W% z- }+ t% H+ d) K- Y- g, \* q" d0 J+ ?& o. N
* o0 O0 y; s# p$ i: R3 e# i% L
แต่ใครจะรู้ดีไปกว่าใจผม...ว่าสาเหตุที่หลั่งน้ำตามันมาจากความเจ็บใจตัวเอง...ที่ลึกๆแล้วก็ไม่สามารถโกรธแค้นคนตรงหน้าได้เลยซ้ำยังยอมอภัยให้ง่ายๆเพียงแค่เห็นเขาจะหายไปต่อหน้าต่อตา# Y0 s6 q/ M6 M. l
4 E4 o( E* U- B* y6 p& e" ]
6 d7 g+ [4 R5 J+ h, t% W
ในระหว่างที่จมลงใต้ทะเลผมตกใจ ผมหวาดหวั่น แต่ไม่มีความกลัวเลยเพราะผมมีเขาอยู่...มั่นใจว่าเขาต้องช่วยผมได้& Y' f7 U' b8 |( Y1 C- D- }& |
2 e' A1 ^. l" N' j+ a
B+ g a' _& b“ผมขอโทษ...ผมเสียใจ...รักคุณนะ”
9 ?$ y0 b# ^* ~
3 p2 w. K* U3 Q7 K- f; M! N* N1 q3 d! L; F2 q# Z; ~# B! L
“ฮือออออ”# x& B1 C% h: C
2 U$ u7 N4 Z; M) c! y) S
7 E" O; S/ u( T" D" X
ณ วินาทีนี้ผมยอมแล้ว ยอมลดทิฐิทุกอย่างลงเพื่อฟังเขาอีกสักครั้ง
4 J1 k. Y1 R! b.........................................................................................
) Q: s2 a4 _+ }6 t
|
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-4-30 16:51:03
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-4-30 22:00:48
น้ำตาไหลพราก ล้นมหาสมุทรเลย 
โพสต์ 2020-4-30 23:51:33
