|
เร่ร่อน20
3 L- l5 C' T7 w `; M
- U" X6 ]% Z- ]3 d: M/ r) d
) T% @. G4 u$ b: @
; H9 B& C; S2 O* U) s
, M9 s# e, l7 R# V7 Z" E- A9 {1 {4 ]1 q; C* L( A7 M0 E
หนึ่งปีผ่านไป
3 _4 d ?# p$ E5 p2 A
# I$ H. P0 v+ G( G* c+ Z& e4 f4 y4 h9 u
: \3 v$ l2 E. O“คนเล็ก!”
! I! f6 a/ W* {6 | o: b6 v- |8 T9 @* j) F, T( i9 B6 b
5 i% O0 E% s- K* rผมหันไปมองตามเสียงเรียก6 c, t H6 }+ P% s2 n
8 M8 w& @+ `; }+ `) |# \
3 w: S W/ B' T' ? “แฮ่กมาอยู่นี่เอง” เจ้าของเสียงวิ่งย่ำเหยาะลงบนเนื้อทรายสีขาวละเอียดก่อนหยุดปลายเท้าลงตรงหน้า“พี่ตามหาให้ทั่ว”: V6 f4 N i+ x
9 [5 s: b- `% x( j8 Q/ F: u4 E2 N! O+ N' [& E
พี่ไมล์นั่งลงข้างๆ และทันทีผมก็เอนศีรษะซบไหล่ที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของพี่ชายคนรอง เอามือจับๆตรงกล้ามเนื้อแขนเล่นพี่ชายใครน้าหุ่นก็ล่ำหน้าก็หล่อ
9 p( k: q0 U7 B: V
5 V T6 d/ a6 j/ U" t, v0 ~# `
, W% Y5 n' s, _0 ?, B, `“ก็...เบื่อ” ตามด้วยถอนหายใจอีกเฮือกให้รู้ว่าเบื่อจริงๆ , \/ _3 w2 {( |/ x0 g0 L) [# X0 M
7 m' m5 M% [* h8 F$ f7 J
! R1 Z" G/ g* s' x& m- R“ไอ้คุณจริตนั่นมาตอแยอีกแล้วเหรอ”
6 r, k6 k8 Y+ n0 z
( p5 L$ Z. z% F9 M0 H
7 h, E% F: R% _5 L* ^0 u, d“เขาชื่อประกิตต่างหาก”
5 k g6 b5 Z, K" g9 n2 M0 H
+ q3 l: p6 ?6 f4 e% s" `+ ?0 n6 k/ ?- z) d9 k: q3 S0 j
“ก็นั่นแหละแล้วใช่อย่างที่พี่พูดไหม”3 a1 s. p% v" H5 v
0 |5 k# r- O& |! Q
1 `$ Z$ E8 X# c9 B/ E% L# M* k
“อืม” ผมพยักหน้า คุณประกิตหรือคุณปรนเป็นลูกชายเจ้าของห้างสรรพสินค้าชื่อดังของจังหวัดชลบุรี และเป็นลูกค้ารายใหญ่ของบริษัท น้ำปลารสเอก จำกัดของพวกเราด้วย 8 ~! _2 s) U( H- D4 X, f# B+ G
, [4 y T0 R# r* p/ n1 m4 @" \' Z: ]/ f
เมื่อห้าเดือนก่อนผมเจอกับคุณปรนจากการไปประชุมเรื่องการจัดโปรโมชั่นของสินค้า และก็นั่นแหละ...ไม่รู้ว่าส่วนไหนของผมไปกระแทกตาเข้าเลยตามจีบผมอย่างออกนอกหน้าประหนึ่งผมเป็นหญิงสาวสวยหยาดเยิ้ม0 `8 ~% `2 R1 k* N. A
2 z8 s- Y9 r- g$ x }- y' @" G
J; x, n+ l6 c# |- Y$ |& \ได้ข่าวว่าผมเป็นผู้ชายและเขาก็เป็นผู้ชาย ดีนะที่ครอบครัวผมรับรู้เรื่องรสนิยมทางเพศของผมแล้ว ไม่อย่างนั้นคงต้องเป็นลมล้มพับกันแน่ๆที่มีผู้ชายมาตามจีบคนเล็กของบ้าน" o$ {# D& ~. Q; P8 C- ?
A3 ^' @8 k4 h1 q) I- {% V, U6 S! F
“เขาก็ดูจริงใจหน้าตาก็ดี ทำไมถึงไม่ชอบล่ะหืมม”
i w) A7 B. @1 J- q$ \, @2 Q& @, u/ X
7 k1 L( A0 k) O' Z0 B
“พี่อยากให้น้องคบกับเขาเหรอ”4 F% q5 M3 x% F3 y5 [/ c; x
2 V. a# e: f+ U$ B) R: e& ?! J; G9 S4 R, T2 ^% z( D! m
“ก็ไม่อ่ะพี่หมั่นไส้มัน เก๊กหล่อ”1 y D$ Z5 s2 t) G
2 D) `- ^) g2 [# V0 r2 Z6 g* A4 G- b$ e: y$ x: k# J
“เขาก็หล่อจริงๆนิ”
' j2 I# P4 F% u3 b
4 d6 n& J5 x" f, h. \
& ]9 }' k* V, i6 Z1 |“แน๊! แล้วที่นั่งอยู่ตรงนี้หล่อสู้ไม่ได้ตรงไหน” พี่ไมล์ผลักศีรษะผมที่วางบนไหล่อย่างน้อยใจผมเลยใช้สองมือยึดเอาไว้แน่น พลางขืนศีรษะไว้สุดฤทธิ์แล้วพูดจาเอาใจพี่ชายขี้ใจน้อย! T8 ] H ^. t1 M5 O9 f
' I3 l- ], X: L+ q3 x
% X$ ?; @; e; J- V“ใครจะมาสู้พี่ชายของผมได้ล่ะคนเนี้ยหล่อที่สุดแล้ว” แล้วพี่ชายบ้ายอจะต้านทานไปไหนได้นอกจากนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างหลงตัวเอง 4 U# |3 B' v3 Q9 i" m5 a4 g
$ D* v3 e3 y# q. D
; u# m/ Q* _: {/ k“เปิดใจบ้างนะคนเล็ก” แล้วยิ้มกว้างของผมก็ค่อยๆหุบลงเรื่อยๆเมื่อน้ำเสียงจริงจังแฝงความห่วงใยอย่างชัดเจนกับฝ่ามือหนาอบอุ่นที่เอื้อมมาลูบศีรษะผมอย่างอาทร “ตั้งแต่เรากลับบ้านมาก็เอาแต่ก้มหน้าก้มตาทำงานกับหมกตัวอยู่กับบ้าน หรือไม่ก็มานั่งเหม่อลอยอยู่ที่หาดบอกตามตรงว่าพี่เป็นห่วง ออกไปเที่ยวเล่นเปิดหูเปิดตาใครเข้ามาดูไว้บ้างก็ไม่เสียหาย ถึงพี่จะหวงน้องแต่ก็ไม่อยากให้เกาะคานไปจนตายหรอกนะ”
w' F6 v* n5 Y$ j5 W! ^+ h- X2 ~+ k
. z( P5 W# Y2 ]& |. W0 G) ^$ W* U
ถึงท้ายประโยคจะแฝงความหยอกเย้าเอาไว้แต่โดยรวมแล้วมันกลับกระทบความรู้สึกบางอย่างตีตื้นเข้ามาในอกจนต้องกดมันให้ลึกลงไปสุดใจเช่นเดิม
$ W) O @2 H3 ^: c5 x- T
. U; o: {( \/ s9 i
/ ]; T4 Z0 c3 d0 k. {7 q“น้องยังไม่อยากมีแฟนนี่นาอยากอยู่กับพ่อแม่พี่ชายไปอีกนานๆอีกอย่างยังไม่อยากให้พ่ออายที่ควงผู้ชายเข้าบ้าน”" {# t! F- R* Z/ H5 z% q" _7 @
7 r/ ~9 Y8 {# C, o0 J, F5 p/ K) t1 O+ ~
“หึๆ ก็พูดไปเรื่อย ป่ะ กลับบ้านกันดีกว่าหาดจะปิดแล้ว แม่รอกินข้าวเย็นด้วย” พนักพิงจำเป็นของผมลุกพรวดขึ้นก่อนดึงแขนฉุดให้ผมลุกตาม ใช้อีกมือปัดก้นเอาเม็ดทรายที่ติดกางเกงออก แล้วเดินจูงมือกวัดแกว่งกันไปขึ้นรถ พอถึงก็ปล่อยมือแยกกันขึ้นรถคนละคันของใครของมัน # t$ m3 F1 o3 f% G! y
; g* C, v( F# d
9 V" q& s1 r& m5 z- {/ A: v$ Dรถเบนซ์สีดำขลับของพี่ไมล์ขับออกไปแล้ว ส่วนผมยังนั่งอยู่ในรถนิสสันมาร์ชสีขาวคันเดิม สองมือที่จับพวงมาลัยปล่อยลู่ลงอย่างคนหมดแรงพร้อมกับแผ่นหลังที่เอนพิงบนเบาะอย่างเหน็ดเหนื่อย
8 c/ M' _1 o; k
& x3 W2 @% |: t* K! z3 n) J! G& E
- _8 ^, \' Z6 q0 z) L...คิดถึงเขาอีกจนได้...) D/ O( o9 @( @$ S0 D
# X3 c% |0 `$ m
- _5 g% e8 q6 [3 e- Kหลังจากผ่านเหตุการณ์อันเลวร้ายในคืนนั้น ช่วงสายของวันรุ่งขึ้นจิ่นตั้งก็พาผมมาส่งยังคอนโดหลังจากที่คุณเฟยหลงเข้าไปพักในโรงแรมแล้ว - ]& N' P( f# e0 S0 d
% t! I* G3 `( [' M- P: B
1 K, K$ L4 R/ J0 Z8 zหนึ่งสัปดาห์ต่อจากนั้นผมยังจำได้ถึงความทรมานในห้องสี่เหลี่ยมที่อบอวลไปด้วยความทรงจำของเราสอง หลอกหลอนผมแม้ยามหลับตื่น จะหนีไปก็ไม่ได้เพราะต้องเก็บตัวอยู่ในห้องเพื่อรักษาแผลตามร่างกายของตัวเองให้หายดีก่อน ขืนออกไปทั้งอย่างนี้ชาวบ้านคงตื่นตระหนกกับคนอวดผีที่ตามร่างกายเต็มไปด้วยแผลพุพองและผิวหนังสีน้ำตาลย่นจากรอยไหม้* X: {. \" D* ?, H5 Z$ p
& l/ S% `) ?+ X0 P. X+ F @( }1 R0 N+ J( y6 U7 V3 m2 U
แล้วตัวคนเดียวอย่างนี้จะไปพึ่งพาใคร บอกที่บ้านก็ไม่ได้อีกสุดท้ายก็ได้ไอ้ปอนด์กับพิณมาคอยดูแล พิณน่ะไม่เท่าไหร่ช่วยดูแลป้อนข้าวป้อนยาปกติ แต่ไอ้ปอนด์นี่สิเจอหน้าผมก็ก่นด่าไปถึงบรรพบุรุษของเขาซ้ำยังจะบอกทางครอบครัวผมให้ได้0 c4 h: K' ~+ o! r. {+ i
* q) t Z2 y; I; t b" ]+ ~
: x7 C3 t% b. A4 ], U
ผมต้องขอร้องอ้อนวอนแล้วระเบิดความอัดอั้นอีกรอบพร้อมหลั่งน้ำตามันถึงจะยอม
. h; Q' e; Q- C; K+ B8 v& f9 W6 b5 b. H! I+ w4 z2 i5 G/ X$ P6 ~' z
* V# L" v1 F0 T% @, q! x+ V
แล้วหลังจากสภาพร่างกายผมหายดีบวกกับละอายใจเกินกว่าจะกลับเข้าไปทำงานในบริษัทอีก แน่ล่ะ...หายไปร่วมครึ่งเดือน จึงตัดสินใจกลับบ้านที่พึ่งพิงทางใจเดียวของผมเข้าไปกราบเท้าพ่อแม่ กอดพี่ชายทั้งสองแม้ทุกคนจะสงสัยในท่าทีของผม แต่ก็ไม่คาดคั้น มีแต่ความยินดีกับการกลับบ้านของผมในครั้งนี้...ความยินดีที่แผ่ออกมาให้อุ่นซ่านไปทั้งหัวใจ
4 g; |) S: }4 s o; A4 [9 U, k- k( B6 |; A( I- y6 }
+ I: ?1 {5 i( V- d# m
แล้วผมก็เข้าไปช่วยงานที่บริษัทน้ำปลารสเอก กิจการหลักของครอบครัวใช้ชีวิตเรื่อยๆอย่างเรียบง่าย แม้ในบางช่วงเวลาจะรู้สึกเจ็บปวดที่หัวใจแต่ชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไป และต้องดำเนินต่อไปอย่างมีความสุข...ผมบอกตัวเองเช่นนั้น...สักวัน...สักวันผมต้องมีความสุขให้ได้อย่างแท้จริง...& m$ |* `, D/ F: _$ p
0 `4 j, D4 o& V5 x: p
9 B' B5 `4 d9 R- A9 V& r; e% {. d
...ถึงแม้เวลาหนึ่งปีที่ผ่านมามันจะยังไม่พอจะเยี่ยวยาก็ตามที...
+ _4 M( a k+ q1 f6 w* j1 Q& Y/ |6 p1 P& q5 I
+ q2 [* v& d. N% q+ r
ไม่ใช่ผมปิดกั้นตัวเอง...แต่จะให้ผมทำเช่นไร เมื่อความรู้สึกผิดมันเกาะกุมหัวใจเมื่อคิดจะเปิดใจให้ใครสักคนเข้ามา...รู้สึกผิดกับคนที่มีใจเมื่อข้างในผมยังมีใครอีกคนจับจองอยู่ทั่วทุกตารางพื้นที่...รู้สึกผิดกับเขาคนนั้นถ้าผมจะรับใครเข้ามาแทนที่...เพราะแม้เขาจะทำเลวกับผมแต่สิ่งดีๆก็มีก็มากมายเช่นกัน3 r3 i' }7 Y# y2 S$ I' b5 c
" S( h: w2 L% n& F/ P; `
6 v8 b! K& Y8 Y" J6 gถึงจะคอยเตือนว่าเรื่องระหว่างเรามันจบไปแล้ว...จบไปนานแล้ว...แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าลึกๆในใจผมยังรู้สึกว่าตัวเองเป็นของเขาอยู่เช่นเดิม...6 X8 K3 k: M: d' B
- t) m* L! y/ M6 d$ `& W# }! i: L6 V
) T( g& ~3 `. q1 l4 J8 y& K" F...ผมมันน่าโง่จริงๆ/ C5 P! x7 |/ `% q+ |6 l
; u. x1 V4 M8 U, [7 a7 @! p9 Y' V0 F
นั่งนิ่งรวบรวมแรงใจอยู่สักระยะผมจึงติดเครื่องยนต์หมุนควงพวงมาลัยเพื่อกลับบ้าน 2 M k% z$ k9 H" o1 G
. P/ k& v l( g7 G. q
4 i/ o' ~+ D4 U5 x; }: kเมื่อก้าวขาเข้ามาในบ้านบรรยากาศอบอุ่นก็โอบล้อมรอบตัวผมให้ความอึดอัดในใจคลายตัวลง ผมสามารถยิ้มได้ หัวเราะได้ มีชีวิตที่ดีต่อไปได้ก็เพราะพวกเขา...ครอบครัวของผม: p; n& l3 Z% b7 `
' j8 v; P/ j3 N9 W6 |# k
! e K& B! c. V$ g- _+ T4 Q" m
! b' z+ W( y5 e8 W f# b
5 {* W5 S Q+ D9 f1 Q
- U+ G, P8 X! u6 R/ Z" @เป็นเช้าอีกวันที่ตื่นขึ้นมาเพราะเสียงข้อความบอกอรุณสวัสดิ์และแจกันดอกไม้บนโต๊ะทำงาน ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าบุคคลที่ส่งมาก็คือคนเดียวกับเจ้าของข้อความหวานเลี่ยน...คุณปรณ
5 H6 J" V9 `! \/ v& F0 ]& M6 B3 P2 n8 t9 }9 y- H1 m2 U$ w' a
+ D6 Q& M" @0 C6 W2 qผมถอนหายใจพลางนั่งลงบนเก้าอี้ สองมือเอื้อมไปเตรียมจะย้ายแจกันดอกไม้ไปไว้มุมโต๊ะเพื่อให้ทำงานได้สะดวก แต่ก็ต้องชะงักเมื่อดอกไม้ในวันนี้แปลกตาไป6 x! t' L: V W; A' f U1 B
$ q+ r# X' f) L+ D8 j! N# D8 e1 m
4 ?% D L! e5 O+ yทุกวันจะเป็นดอกกุหลาบ ลิลลี่ สีขาว ชมพู สลับกันไป แต่วันนี้เป็นดอก...forget me not สีม่วง...และภาชนะที่ใส่ก็ไม่ใช่แจกันอย่างทุกที ถ้าสังเกตดีๆมันคือกระถางเซรามิกสีขาวเพ้นท์ลาย ด้านในเป็นดินวิทยาศาสตร์สีชมพูหล่อเลี้ยงต้น forget me not ให้เจริญเติบโต
( w% c& u8 ~1 |( Y3 t/ I( e: _0 N: Y* M, ~- w; [
9 B. E# V& W% j. w" u* aตึกตัก ตึกตัก
( @" D; \3 S; G: |9 P( b" O L) ^# X) B2 l9 b7 A. H% h
; Q6 R& g' J2 u P% u+ Q9 t
ไม่รู้ทำไมเมื่อจ้องมองหัวใจถึงได้เต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเป็น
9 {/ _, n7 {) d4 Y
& z' k" K: k$ }
/ s5 w5 K% U7 c0 J0 o/ w5 T บ้าสิ!เพ้อเจ้อกันไปใหญ่แล้ว!
5 i2 |7 y* n/ r/ ]9 Y3 U$ j c+ Q+ x" m0 {
: E' P$ x) f, t9 s3 \6 O
เลิกฟุ้งซ่านบ้าบอแล้วทำงานซะ!!6 [: [1 q+ f2 o$ t% G
2 E, W0 i- d; K% r E
6 g+ G% x. `+ B- O- Cแต่ก็ไม่รู้ทำไมตลอดทั้งวันสายตาผมถึงได้เอาแต่เหลือบมองช่อดอกสีม่วงอยู่เสมอ แถมเลิกงานตอนกลับบ้านยังหอบหิ้วมาด้วยทั้งที่ทุกครั้งจะเก็บเข้าไว้ในตู้กระจกของห้องทำงาน$ k8 f1 w. f; r& G' Q& p _
$ j# Z9 R% b9 O8 j3 W0 X
: p* e. ?; Z7 A, D
คงเพราะความมีชีวิตของมันที่ทำให้ผมทิ้งขว้างไม่ลง
- S$ b H' c/ ]3 {. `
! T; V! T0 e+ w: A9 {1 p
; W6 U! f+ K. H5 `( U: ]เมื่อเลี้ยวรถเข้ามาจอดในรั้วบ้านก็ต้องแปลกใจกับรถจิ๊บล้อโตคันสีขาวที่จอดอยู่ ใครมานะ?? เพราะส่วนมากบ้านผมมักไม่ค่อยมีแขกมาในเวลาเลิกงานสักเท่าไร3 M' \: S/ }& H" \3 M
' n1 ~! }5 d9 Q2 H4 a5 Q
! O& p( z4 l; w0 d“แม่ครับใครมาเหรอ” 3 t. v5 b0 l0 w
+ }) X9 T; U" z* c* F
2 r. i: K( Z, i& B“แขกของพ่อน่ะจ้ะพอดีพ่อเขาเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย”
% Z! q5 g# b9 C; z3 g8 m! C" O5 D8 z. a2 O! a7 n1 _
' O, U4 W4 ^% I' @5 w8 F3 @“แล้วพ่อเป็นอะไรมากไหมครับ!!” ผมถามอย่างตกใจเพราะโดยปกติพ่อเป็นคนขับรถระมัดระวังไม่เคยเหยียบคันเร่งเกินแปดสิบ ไม่ฝ่าไฟแดง ไม่แซงซ้ายมีความเสี่ยงน้อยมากที่จะเกิดอุบัติเหตุ ถ้าเป็นพี่เมตรพี่ไมล์ก็ว่าไปอย่างสองคนนั้นทำตรงข้ามทุกอย่างที่กล่าวมา1 x6 V* L6 V/ ^( m" S, y* ]
; N* t( K# U* x6 r' m. a/ t
: {1 i2 u7 p8 _“ใจเย็นๆพ่อเขาไม่เป็นอะไรหรอก แต่คู่กรณีนี่สิ...” แม่ถอนหายใจหนึ่งเฮือก “หมาเขาวิ่งตัดหน้ารถพ่อเรา ตอนนี้พาไปหาหมอมาแล้ว พอดีเขาเป็นชาวต่างชาติมาเที่ยวน่ะลูกเลยพามาพักที่บ้านเราก่อน”
5 p; e. I/ d6 D/ E. q
' Z0 c$ r+ G- X" q0 V. @$ I0 [* ?$ F+ T& \6 E0 j5 g( z# U8 j
“แล้วหมาเป็นอะไรมากไหมครับ” z/ x9 h3 G. @7 q6 m
( t/ J$ ]. k$ ]% g/ c
0 Y. f5 d; }; K4 Z% E& f, q“เห็นว่าขาหน้าหักต้องใส่เฝือกอ่อนแต่โดยรวมก็ปลอดภัยดี”
" R! X4 P8 N5 @
& D" P2 f/ R' J) ]% c
9 A1 d& k+ O, _4 w9 B4 ?' y2 V" Xเฮ้อ โล่ง ไม่รู้สิคงเพราะผมเคยเลี้ยงสุนัขด้วยมั้งเลยอ่อนไหวกับเรื่องนี้เป็นพิเศษ
1 X! Z( I% \4 ^' f7 V2 a. s7 {# Z, V( G, W: d/ d
8 T1 S* x; T4 ]9 |, K9 G O! X' D- Q3 [“งั้นผมไปอาบน้ำก่อนนะเหนียวตัวมากเลย”2 ^7 ^# {2 h) H3 [4 t6 k0 Q
5 u1 M8 r9 h: L
8 a1 U) B0 |% v6 l ~“จ้ะเดี๋ยวลงมาทานข้าวเย็นกัน”- r6 N7 o& y/ n. c6 {7 H
' Q8 q- L5 o+ C4 C" G6 Q, A& V
2 r; }5 H- t- a8 ]$ Z4 J4 n1 g
“ครับแม่ขอหอมที” ผมชะโงกหน้าเข้าไปหอมแก้มนิ่มของมารดาฟอดใหญ่ก่อนขึ้นมาบนห้อง) r3 {) V0 Z& a" B8 J7 j8 g
% r0 |' y% b) o$ e* C/ s9 `9 C/ F7 |: N/ n4 w! } n
ผมเดินเอากระถางต้นไม้น้อยๆมาวางไว้บนโต๊ะข้างหัวเตียง หลังจากนั้นก็เข้าไปอาบน้ำคลายความเมื่อยล้า ออกมาเลือกเสื้อผ้าที่ดูสุภาพสวมใส่ แน่ล่ะ วันนี้ที่บ้านมีแขกจะให้ใส่เสื้อยืดย้วยๆกับกางเกงขาก๊วยก็กระไรอยู่ เกรงใจแขกพ่อนิดนึงเนอะ
9 o. n6 h( ^) I, f, Y3 f
$ U0 T& [7 k1 u+ J. b% r U* g" Q. ` m6 z% m. r- |6 ?
“อ้าว พี่เมตรไม่กินข้าวเหรอครับ” ผมหยุดถามพี่ชายคนโตที่เดินสวนขึ้นบันไดมา อีกฝ่ายส่งยิ้มบางพลางส่ายหน้าด้วยท่าทางเหนื่อยอ่อนพร้อมกับยกมือขยี้หัวผมทักทายและเดินขึ้นห้องไป
8 i$ E: y8 Q9 t6 l# Q+ N& n$ E3 m1 ^. Y6 U: C# f
, ~+ v" G" J1 ]) {; m1 Mสงสัยวันนี้งานจะหนัก
6 A: P9 {( ^4 |8 d2 D, K5 P( i4 U2 Y! F# y
/ X+ u7 K" S! E7 g. w, t0 P6 Z
หงิง หงิง- f, b3 F/ w+ u. P$ M
% u. G/ ^9 D5 }* [; f
; V1 ^" g, ]; w7 a; u% `สองขาที่กำลังจะก้าวผ่านห้องนั่งเล่นไปยังห้องอาหารหยุดชะงักลงเมื่อได้ยินเสียงประหลาดแว่วเข้าหู สายตามองเข้าไปในห้องก็ไม่เห็นมีอะไรสงสัยหูจะฝาด) N0 ]' @: N4 w
, n+ j L y# |
' v' J8 f- {' w0 xแต่แค่ขยับปลายเท้ายังไม่ทันพ้นก้าว
) d7 B U. O' c& |8 D( e) s$ q4 w, S, d# X1 _6 m5 p d3 w
1 ~8 ?8 K+ x. Z7 k: g
หงิง
9 j3 e: v8 F5 }$ ~& y" P9 U \* u# ?! J2 J
, ]7 V! s% Y# e! D
ไม่ฝาดแล้วล่ะ! ของจริงเลย!เสียงสุนัขอยู่ในห้องนั่งเล่น!
$ x. ?' C% X$ ~2 {8 F# ]1 t. F3 U' [
' \. |9 G F& g$ L, F- V% Tผมตัดสินใจเบนทิศทางจากเดิมเปลี่ยนเป็นเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นก่อนจะพบสุนัขตัวโตนอนอยู่บนโซฟา ขาหน้าข้างซ้ายมีสิ่งแปลกปลอมสีขาวพันอยู่คาดว่าน่าจะเป็นเฝือกตามคำบอกเล่าของแม่$ W( y( n6 B+ s0 _* ^9 j9 j9 Q
8 }/ Z; u' j* z; n+ \
F; }$ m# ^+ t0 J( H4 P" rที่แท้ก็สุนัขของแขกพ่อนี่เอง# p' @, e9 P3 B2 R3 [1 q
/ }9 F; t0 b# {) o# t" D' b
- f. K: k* J& gผมทรุดตัวลงนั่งยองข้างโซฟาพร้อมกับส่งมือเข้าไปลูบลำตัวเจ้าตัวโตที่นอนนิ่งส่งเสียงครางหงิงๆ โถคงเจ็บน่าดู...ขนสีดำเงางามลื่นมือบ่งบอกว่าเจ้าของคงดูแลอย่างดี ผมระบายยิ้มออกมาเมื่อเจ้าหมาตัวนี้พานให้คิดไปถึงเจ้าตี๋น้อยของผม มันก็ตัวใหญ่มีขนสีดำแบบนี้เหมือนกัน จะต่างกันก็ตรงสุนัขตัวนี้ไม่มีขนสีขาวรอบดวงตาเป็นเจ้าตาแต้ม s5 t+ V4 u' ~
0 X" X/ d& c# U: e1 i" ]$ R4 u; J2 B
|- K9 A2 t- A# Y0 g- F: F( lหงิง
- ]8 l6 J; D' R, b# `
# g2 J% F9 K" P5 `9 ~5 P" f9 e9 {' Y) y3 G- e
มะไม่สิ!! มือไม้ผมสั่นขึ้นมาทันทีเมื่อเจ้าตัวที่นอนนิ่งอยู่ในคราแรกลืมตาขึ้น พร้อมส่งเสียงหงิงเหมือนทักทายปนออดอ้อน ลำตัวที่นอนตะแคงข้างพลิกหงายชูสี่ขาขึ้นด้านบนเผยให้เห็นอีกเสี้ยวหน้าที่ซ่อนอยู่ในฟูกของโซฟา* C$ v* f8 h% ?
3 r" y$ s; w% _, ~
) L5 g8 Q3 }4 Z: l; {4 ^7 l
ตาแต้มสีขาวที่คุ้นตาทำให้ขาผมอ่อนแรงจนทรุดลงไปนั่งพับเพียบอยู่บนพื้นพรมสองตาเบิกมองกว้างอย่างตกใจ
5 A3 Y9 t% e2 f1 Z7 @1 j: _: i' w# @: |
- g, I8 [, u! A6 P1 Q6 D4 k! q
หงิง* E# b5 ?5 q4 ]
/ X( \. q& ^+ p% W+ B/ Q0 o2 d% g% m+ l$ J, Q
มันส่งเสียงอีกครั้งพร้อมใช้ดวงตากลมใสจ้องมองขณะที่หางกระดิกฟาดกับโซฟาส่งเสียงเป็นจังหวะ
# S/ ^9 O$ p& T) i1 Y, M" u' E
+ `# g# `$ m) o- L' i" Y% w7 x% R
& i+ K0 K, o a' D- D( T$ v- |/ j9 kตุบ ตุบ+ N; J% Y* [4 U: ]
6 @* V6 |" ]* a/ ?( z1 m3 ?5 ]: W
$ T- X2 Q/ p4 L" u
ผมเม้มปากแน่น มือสั่นระริกเผลอขยุ้มขนนุ่มมืออย่างไม่รู้ตัว ความรู้สึกหลากหลายปะทุเข้ามาในจิตใจไม่...ใจเย็นๆคนเล็ก สุนัขอาจจะมีลายซ้ำกันก็ได้เหมือนชิสุ โกลเด้นฯ หรือแม้แต่หมาวัดก็ยังเหมือนๆกันเลยอย่าคิด อย่าตกใจ
0 g) l; B- c$ h. q2 o9 m
( t% e' ~+ @; f/ S2 n t( t& _" o: C
สะกดจิตให้สติตัวเองกลับมาแล้วสูดหายใจเข้าลึกหลายๆที มองไปทางเจ้าหมาเจ็บด้วยสายตาอ่อนลง คลายแรงมือที่ขยุ้มขนเปลี่ยนเป็นลูบปลอบเบาๆอย่างสำนึกผิด& j* W0 \0 O! m! O H( A. p
6 T" K- g6 a; T `8 i$ S: `, ?
; D+ [) Z0 f: V“ขอโทษน้าเจ็บไหม พี่นี่แย่เนอะ”9 u5 C) `. F/ {$ H
+ K* t( B* W8 m4 A0 D2 V3 U+ o% K6 j r8 M: W& L
“หงิง” ฮ่าๆมันตอบผมด้วยล่ะ มันฟังผมรู้เรื่องใช่ไหม / U- F6 _3 a9 _ q% Y
4 j$ ^ q4 e6 F) c
- {) a. d7 p1 C A8 o2 C“คนเล็กทานข้าวลูก”
( O. C, `1 R* V; n' C3 l3 F6 x2 v0 C. [# G$ W/ n( l
. A/ P5 z) v" _7 \8 K“ครับแม่”ผมขานรับเสียงที่ดังมาทางหน้าห้องนั่งเล่นลูบหัวเจ้าหมาเจ็บสองทีเบาๆก่อนลุกเดินมายังห้องอาหาร! m5 A, d: U6 {
4 d" S% X+ o& P7 l7 J! p0 r( K
4 V1 L) i- R. m# K7 P
ห้องอาหารวันนี้ก็มีพ่อนั่งตำแหน่งหัวโต๊ะเช่นทุกวัน ถัดไปทางด้านขวาเป็นพี่ไมล์ตรงข้ามกันเป็นแม่และถัดมาจากแม่ ผู้ชายตัวใหญ่ที่นั่งหันหลังอยู่คงเป็นแขกของพ่อ6 J1 B0 u% v( J+ z3 z! \
) q' q2 R7 A0 _) |& [, C0 `* s& C& [2 G6 m1 k A2 b
“อ้าว คนเล็กนั่งสิลูก”
|+ ?' R' Z5 o5 J/ ?5 b
# R! x) q6 s" e; v) c; J( M- b9 j$ J# A9 {- ]
“ครับ” ผมยิ้มแหยๆเมื่อรู้ตัวว่าเสียมารยาทยืนค้ำหัวแขก จึงเดินอ้อมไปอีกด้านของโต๊ะเพื่อนั่งเก้าอี้ข้างพี่ไมล์ ความจริงเก้าอี้ตัวนี้เป็นที่ประจำของพี่เมตร แต่วันนี้คุณพี่ท่านงดข้าวเย็นผมเลยจัดการยึดชั่วคราวซะเลย
! [0 b. R$ R8 z4 ^* o- z/ x6 K
7 ]* g9 q# I. Y! \
) y" c h: v1 [# c5 r: Tครืด
- o2 o M2 R& T1 p6 x" w" {. L+ c' T0 Z/ Y _
6 d s3 e! T! h) L8 w3 Yกึก% _; j; K' i* I- S
. J6 O, n( a) }( B: h) B, a
! v' T: v( }" h" [- @8 r, {โครม!/ e6 t8 j6 D7 l3 ~* e: J9 o: N
: e$ _& @6 o8 J$ c8 p9 K
8 z+ @6 r( O" Q/ e: @
สองมือที่กำลังยกเก้าอี้ลากออกมาพลันอ่อนแรงหลุดมือตามมาด้วยเสียงโครมของเก้าอี้ที่ล้มหงายตึงลงไป แต่ตอนนี้สมองผมไม่รับรู้สิ่งรอบตัว หูอื้ออึงอย่างไม่สามารถมีเสียงอันใดสะท้อนเข้ามาได้ เหมือนจู่ๆลูกกระเดือกก็ขยายใหญ่อุดตันหลอดลมจนจะพูดก็ลำบากหายใจก็ไม่สะดวก จะมีก็เพียงดวงตาทั้งสองข้างที่ทำงานดีเยี่ยมถึงมองเห็นใบหน้าคมคร้ามสันกรามได้รูปของแขกของพ่อได้ชัดเจนนัก
9 W9 Z) z" D; I- z4 z8 w& l' q
7 x$ t) d" G) W6 N1 ?2 e8 i) f# X; \0 R9 s; o
...ใบหน้าเดียวกับที่ประทับอยู่ในหัวใจผมตลอดมา...
) y. q9 @; r4 u" y1 b% w. E
6 |$ s1 e3 {7 |. Q0 Q2 U9 q& J! {. T0 C8 Q
“คนเล็กเป็นอะไรลูก” เสียงของแม่เรียกให้ผมรู้สึกตัวก่อนกระพริบตาเพื่อให้มั่นใจว่าผมไม่ได้มองผิดไป . ~% R7 N; X* C5 B
( B, ^1 f; @3 ^# V
2 P$ q! h9 v' O4 _- ^. ^...ใช่ ‘เขา’ จริงๆ...
% E$ {1 c' O5 A2 I: P: p
! G0 M: `; N* N+ o3 ~
6 g6 i/ t: w9 i; [“ขะขอโทษครับ ผะผมซุ่มซ่ามไป” ว่าแล้วก็รีบก้มลงจัดการกับเก้าอี้ แต่มื้อไม้ก็สั่นเกินกว่าจะยกมันตั้งขึ้นมาได้ สุดท้ายก็ทำมันหลุดมือให้ส่งเสียงโครมครามอย่างไม่น่าฟัง& i* J( Q! Z9 q3 c8 Y
; c7 R. r9 m' V* k3 I. C* e. G5 i+ }* u1 n/ P; S9 t
“มาพี่ช่วยเป็นอะไรน่ะเรา” สุดท้ายพี่ไมล์ก็มาช่วยแล้วจับไหล่ผมทั้งสองข้างเพื่อช่วยประคองให้นั่งลงบนเก้าอี้...ตรงข้ามกับเขา
9 ^* }8 H4 o; m0 w/ r, a1 o+ ?0 o! J0 l3 H s! k2 k/ p9 y3 r
- X3 F; Y2 b8 }, k$ o) ~2 w, j/ R. F“นะน้องไม่เป็นไร” ผมบอกปัดเมื่อพี่ไมล์เริ่มเข้ามาลูบหน้าลูบตาอังหน้าผากเสมือนผมเป็นไข้จนพ่อต้องตัดบทนั่นแหละถึงจะยอมหยุด. \3 _8 }3 L) A5 E* _
|' }9 x; N4 B7 {/ C: }% h( @
; k( l/ N/ t3 i k' u5 M' h“พอแล้วสองพี่น้องนี่ พ่อมีแขกอยู่อย่าเสียมารยาทสิ”) l' ^+ }, V |# k, V% e. F( F
9 V; h& o6 z+ \% n( j: p
$ _ b0 i: l, y7 r+ u5 ?
“แหะๆขอโทษครับ เออนี่...เดี๋ยวพี่แนะนำแขกพ่อให้รู้จักคุณตี๋ใหญ่เป็นคนฮ่องกง ฮ่าๆตลกเนอะมันต้องชื่อจีนๆไม่ใช่เหรอ ทำไมชื่อตี๋ใหญ่ ฮ่าๆ”4 V% x7 g7 F& c
' ~3 E2 g7 _% S6 _$ u, V
8 M% f. a) X3 g8 {# i l. l“ไมล์”7 F) f) g8 u* T+ q( h" ]/ e
* |' c2 d# |* T8 A7 V' [
& |) K! W: L) `! j$ R“อุ้ย ขอโทษครับ แต่ผมสงสัยจริงๆนี่” พี่ไมล์หันไปขอโทษบุคคลที่กล่าวอ้างว่าตัวเองชื่อตี๋ใหญ่ ขณะที่ผมยังจ้องหน้าเขาอย่างเหม่อลอยผมอยากจะหลบสายตาลุกไปให้ไกลจากตรงนี้หรือไม่ก็ตะโกนด่าให้สาสมกับที่โดนกระทำ แต่ไม่...ไม่เลย...ผมไม่อาจละสายตาตัวเองไปจากใบหน้าเขาได้เช่นเดียวกับหัวใจที่ไม่อาจห้ามความคิดถึงที่ล้นทะลักออกมา% S! n5 S* W1 w; M1 M
! x8 s+ D7 h/ ~3 W( D* k+ q
: L( Z& C& X, ?4 q
...ผมยังคิดถึงเขายังรักเขา ไม่น้อยไปกว่าเดิมเลย...
( l) o v$ v2 i: W& q% R) t5 u1 c! x0 x9 T
! G+ |# r0 L |" C4 j+ q R% U“ผมชื่อตี๋ใหญ่ครับ...คนสำคัญผมเป็นคนตั้งให้” สายตาคมนิ่งเรียบแฝงประกายมองสบตาอย่างสื่อความหมาย ผมหลบสายตาวูบสองมือกำแน่นอย่างไม่อยากรู้สึกอะไรกับดวงตาคู่คมอีก...ไม่อยากเจ็บปวดอีกแล้ว ถ้ามากกว่านี้...ผมคงต้องเจียนตายจริงๆ “ส่วนชื่อเดิมที่เป็นชื่อจีน ผมจำมันไม่ได้แล้วล่ะครับ”* L' `7 m' j' j0 f$ |0 ]( x* G7 }
/ u( `- Q6 T% ^1 E+ A
0 m# T% A0 ]8 Q“คุณตี๋ใหญ่เขาเพิ่งได้สัญชาติไทยมาน่ะเห็นว่าจะย้ายมาอยู่ประเทศไทยถาวร”
* `9 x8 V! u2 r* t5 O! z2 P6 r3 U% n$ R/ }7 q9 @. N
% K, d$ B- |& p! X) G% a+ B' W( B0 p7 @) ?โกหก4 q% b4 c, Q9 U) M
! E3 D D6 E3 v e. y% u
], D* C5 r- Y4 l6 k1 x, Fเผาะ!
0 {; Q; I/ b# S2 _$ e, d/ Q1 S c
- f# J0 C9 b$ E& ~ o, v
6 Z* q% p7 h6 ^, i, ?“โหที่แท้ก็ย้ายตามสาวมานี่เอง”: _ `: P$ O( d9 A- q
0 A& S! |5 q! E4 F6 ? k! }
, Z9 l" l0 |6 V
ผมอยู่ไม่ได้...อยู่ตรงนี้ไม่ได้แล้วผมห้ามน้ำตา...ความเจ็บปวด...ความสับสน...ไม่ไหวแล้ว...ทนไม่ได้แม้สักวินาทีเดียว) I, t$ `( i9 \8 P
/ L7 l5 g' B: w( Q* V* M( _* _% B; a1 `$ ?" U
ครืด, u5 D7 u+ `3 d6 R
- m2 r% \; [: E: l) R, U& q3 j+ k/ f/ g ~% O6 i
“ผะผมขอตัวก่อนนะครับเหมือนไม่ค่อยสบาย” ผมลุกขึ้นจากเก้าอี้และวิ่งออกจากห้องอาหารอย่างไม่สนใจอะไรอีก- e1 R1 u v/ q' _
! [" |# h( z. ]0 m2 i3 O) ~' S( U9 ?* |9 H r: u6 S5 n
“อ้าวไม่ทานข้าวก่อนเหรอลูก”! g, E; n) ^- }4 q. B! a
% ~6 y3 i. ]2 E9 x/ A, c. u1 C
" E0 `+ q4 [- u1 y% pรู้เพียงแต่ว่า...
- T3 |/ I* k" U% m
9 a+ l' U' O, }( l2 Z/ z7 c& F0 I- N! a* t/ }3 h4 X# D
“เป็นอะไรของเขากัน”
; n! t0 i& N+ F0 c% d
0 }/ m/ `3 @# Q+ L; }- u; ]2 M% j$ q1 Y7 b: }5 d
ถ้าอยู่ตรงนี้อีกเพียงแค่เสี้ยววินาที... V! n$ ]) J" { N: M3 u' H2 K! ~
" x' g- `) O- M+ Q' e, k& a. {& _4 d' f3 @- I1 M5 X4 ^9 D/ H& A) E# c
“หรือว่าไอ้คุณปรณมันทำอะไรคนเล็ก!!”, z: y% L6 y* l f6 n4 s
@3 i& y# d* ], H2 M) E
* y" K; E( U$ x" h+ q0 Q
อีกแค่นิดเดียว...
% u( K* k% x) w# F" `
% o- v, D. U& h
: M1 g' ?: H6 T7 n* P“เหลวไหลน่าตาไมล์”$ t7 V8 y8 j" b% M* _# H+ I U
0 c% K+ N+ H6 A: ]& N$ S/ `( J e
4 }; F) c. n( T/ V1 [...ผมคงไม่อาจเข้มแข็งฝืนทนความเจ็บปวดกดเก็บความรวดร้าว ต่อต้านความคิดถึงได้อย่างแน่นอน...ผมไม่อยากให้เขาเห็นความอ่อนแอ...' B8 q, ^) T7 M3 k
* z+ R, w1 b# V7 m$ i/ X+ V) i' e2 N; s$ N. h( C3 u0 e. T( F* |
และที่สำคัญผมไม่อยากให้เขารู้...ว่ายังรักเขาอยู่
' n w, S4 U$ q* l8 |. {5 g1 g0 {
7 g* z5 s5 o: @" u( J( K9 E6 ]9 ~( A" {6 ~ Z7 I' U6 n5 }2 i
ไม่ว่าเขาจะมาปรากฏตัวด้วยจุดประสงค์อันใด...ความบังเอิญหรือตั้งใจ...สุดท้ายทางของเราสองคนก็ไม่อาจมาบรรจบกันได้อีก
8 |; X) o- I0 m* S6 {: S
4 O, G9 W' Y% q6 N0 [5 a. ^5 j3 n1 F$ t/ S
4 ^ Z7 y- j) N7 E5 X! C6 l" B+ s' l
ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก ยกมือขึ้นกุมขมับเพราะรู้สึกปวดหัวจี๊ดหนังตาหนักอึ้งจนแทบลืมไม่ขึ้น ความมืดที่ปกคลุมไม่เป็นผล...ผมยังรู้สึกแสบตาเช่นเดิม x! { O, ]% w$ \
' l* X% [- c( k4 W0 l
$ T/ B5 l$ D6 U: l6 uคงเป็นผลจากการร้องไห้อย่างหนักเมื่อช่วงหัวค่ำ* |8 W6 E, L. j, d F
; `5 f' _* L* x
4 N; O* e/ E6 H' ?2 \
ผมพยุงร่างกายตัวเองลุกขึ้นนั่งร่างกายรู้สึกอ่อนแรง...ไม่ ผมต้องเข้มแข็ง
0 q7 h% T9 k0 r- I1 ~& u( G
" l% @9 P& C ]' ?& S( S3 x+ Z. ^* [( T: D% Q
ในเมื่อมันไม่ใช่ความฝันอย่างที่ภาวนาให้เป็นผมก็ต้องอยู่กับความเป็นจริงได้อย่างแข็งแกร่งที่สุด
8 w* s) S$ k, [* U2 b( M" q* C+ @; C$ L# Z% w% u5 B* m
5 M3 ?6 N' t% h
เพราะฉะนั้นถึงจะไม่รู้สึกหิวเลยสักนิดแต่ผมก็ประคองตัวเองลงไปในครัวเปิดตู้เย็นเพื่อหาน้ำเปล่าและนมจืดดื่ม
3 j) o$ s) ~2 _$ ^# H, h p! Y t h: U7 q6 B" a2 h! Q- z
+ }/ _; v- m6 r2 [# n- y
หมับ
9 s3 q* S; m2 b9 P
- m+ W* `' P L, @" |
1 c' [/ \$ W: d2 F: y; r8 M3 [“อ๊ะ!” แก้วนมหลุดมือผลจากความตกใจที่ถูกคุกคามจากกอดทางด้านหลัง แต่มือปริศนาก็รับมันไว้ได้ทันก่อนจะตกแตกบนพื้นแล้วจัดการวางไว้บนเคาน์เตอร์ครัวโดยที่แรงกอดรัดยังไม่คลายลง
1 ~# W7 ^. D: Q0 E: |
; _- e" [: T# y3 F. m
! t% _4 T! ~7 P- sส่วนผมเมื่อรู้สึกตัวได้ก็ดิ้นสุดแรงแต่ขนาดตัวเท่าลูกแมวหรือจะไปสู้คนตัวเท่ายักษ์ได้
7 r! K, u4 E$ f+ ^
6 ?% b! N% T' L4 L6 m4 h5 ^- Q: T$ k! J& U! p: s; I
“ปล่อย!! อ๊ะ” ผมเบี่ยงหน้าหลบเมื่อปลายจมูกอีกฝ่ายจรดลงบนลำคอลมหายใจร้อนผ่าวรินรดเรียกให้ผมดิ้นรนหนีจากการคุกคามมากขึ้น3 m9 A8 R2 v5 c4 |0 y" I4 A [& i
( Q: o, Z& }( Q0 w0 ~# {0 _. t: l$ u, k/ f
“คุณเล็ก...” เสียงทุ้มต่ำส่งเสียงผะแผ่วโหยหาปลายจมูกหยุดรุกไล่คุกคามแต่ยังกดแช่ทิ้งไว้ให้สัมผัสได้ถึงลมหายใจกรุ่นไออุ่น
* I1 i: L1 D# w" W$ {8 i9 J S' ]9 n/ ^6 @5 |1 A
: k4 J7 J. P- h5 n
ลมร้อนที่ทำให้ผมหยุดดิ้น สองมือที่พยายามปัดป่ายจิกแน่นลงบนข้อมือหนาที่โอบรัดช่วงเอว ตัวผมสั่นสะท้านเมื่อรู้สึกถึงบางอย่างที่กำลังจะพังทลายลง" E$ Y5 T5 b; V- ?
" ]- @. c C0 f, V# @- F' e
% t' V# p! h0 ^" ^. k3 ^8 S( d
“...ผมคิดถึงคุณ” ผมถูกจับตัวหมุนหันหน้าเอาหาอีกฝ่าย เสี้ยววินาทีต่อมาใบหน้าในแสงสลัวก็โน้มลงมาแนบชิด สายตาที่ห่างเพียงปลายจมูกกั้นจ้องมองมาอย่างลึกซึ้งโหยหา ยามที่หัวใจผมโยกคลอนคำเอ่ยเอื้อนก็เปล่งออกมาจากริมฝีปากหยักลึกที่เสียดสีกันผะแผ่วตอกย้ำให้หัวใจผมเพิ่มเป็นสั่นไหวอย่างรุนแรง “...คิดถึงที่สุด”. m: z6 E/ R( V* G/ ^+ D: ]
% k- Q. {( L/ K; g1 ~8 n( `1 e0 J+ A5 O
จุ๊บ' T8 ?- V; {6 C% M6 x0 e
) X) `7 c% y" m. D1 N' I$ N5 L; J3 b8 P8 r9 X; R9 z
จากนั้นริมฝีปากอุ่นร้อนก็ประกบลงมาอย่างหนักหน่วงทว่านุ่มนวล บดขยี้เค้นคลึงตักตวงความหอมหวานจากผมไปอย่างไม่มีทีท่าจะสิ้นสุด ลิ้นร้อนสอดแทรกแหวกกลีบปากเข้ามาเกาะเกี่ยวสอดรัดเข้ากับลิ้นหยุ่นของผมให้ความรู้สึกกำซ่านทั่วโพรงปากลามแผ่ไปทั่วสรรพางค์กายพร้อมกับกวาดต้อนน้ำบ่อน้อยกอบโกยเข้าชิมรสอย่างไม่รู้จักพอ7 Y' v/ X# R! w* Q( o2 f
# m* p5 n& m! _* E! U4 l& f
J. `; u$ d+ `) a0 `, |
ขณะเดียวกันผมก็ได้แต่ยืนนิ่งรับสัมผัส ไม่โต้ตอบ ไม่ผลักไสหรือแม้แต่ห้ามปรามฝ่ามือร้อนที่เริ่มคุกคามไปตามร่างกาย ทำได้เพียงใช้นัยน์ตามองเปลือกตาสีเข้มเบลอเบือนที่ปิดสนิทเนื่องจากเคลิบเคลิ้มกับสัมผัสวาบหวาม อีกทั้งน้ำตาที่พยายามกลั้นไว้แต่สุดท้ายก็ยังคลอหน่วงรอบหน่วยตายิ่งทำให้ภาพตรงหน้าไม่ชัดเจน
1 g- A# O( A. I0 P* j9 C" }4 J; f/ C" c# g( N2 |
1 o4 z. o* m P1 y+ Jเขาจะรู้บ้างไหมนะว่าสัมผัสของเขาทำให้ผมรู้สึกเจ็บปวดมากเช่นไร...จูบของเขาเสมือนยาพิษที่ถึงแม้รสชาติปรับให้หอมหวานนุ่มลิ้นแต่สุดท้ายก็พรากลมหายใจไปอย่างช้าๆ...ฝ่ามือที่ลูบไล้เปรียบดังมีดปลายแหลมคมกรีดลึกลงบนเนื้อหนังให้เจ็บแสบทรมานไปทั่วร่างกาย
% g; J; W& P7 K" B: n3 ~% I) Q8 X! _& p) W
7 z" h. Z+ D9 a( c9 S6 [
ผ่านไปนานแสนนานความขมขื่นแสนวาบหวามก็จบลง
2 m2 J: @) D. @% W0 c+ ?5 V
6 G' [! M- ?5 }) Q A: L! b
& [5 g$ H5 u; V' j+ w. m& h( L“คุณเล็ก...” ใบหน้าคมถอนออกพร้อมกับเปลือกตาเปิดปรือขึ้น ฝ่ามือที่ประคองท้ายทอยเลื่อนขึ้นมากอบกุมใบหน้าพลางใช้ปลายนิ้วโป้งเกลี่ยหยาดน้ำตาบนผิวแก้มให้อย่างอ่อนโยน
4 ]% M9 D$ Z/ _; K
) `; f Q+ d* S$ v
) G* {( ]- w5 i9 e4 b8 ^: ]“ผม...”3 Q6 _) H" z+ _* {+ [
* m/ T. @2 q6 @
: ^3 y# n/ r* B" k: @% w7 w( l5 P
“พอใจหรือยัง” G* |' E6 `2 X! ^2 |
$ g: `$ V3 u4 G7 \+ N" p' P
$ v9 Y8 G$ r" o! h( I6 {
“...”7 }! A2 z6 K3 h c$ x1 n
' [1 K( e$ h- h, _/ g& m
% J, W5 F4 y. b) h$ N“ถ้าพอใจแล้วก็ไปสักทีกลับที่ของนายไปได้แล้ว!!”ผมพูดเสียงเรียบเย็นชาไม่ได้ตวาดหรือตะคอกแต่อย่างใด/ F% R! F* M+ [$ Y+ b/ X" [
3 y. ]6 O$ D+ |# W0 w
/ n ]' Q/ b; z1 G/ Z: E8 k) G0 j
เขารั้งผมเข้าไปกอดแน่นอีกครั้ง8 \% h9 f* `! V: Q5 V/ L( a- d
3 ^: `3 _- `; {/ Z+ \) G1 @
6 K4 _+ ^/ K$ o$ ? A“ผมจะไม่ไปไหนอีกแล้วที่ของผมคือข้างๆคุณ ผมขอโทษ ขอโทษสำหรับทุกสิ่ง คุณฟังผมอธิบายก่อนนะ...”
2 }/ j7 o7 f, D1 S2 M" ]# y! a) w% t: B5 {. R: E# Z
. p9 X, b) \/ S; u
“ถามฉันสักคำหรือยังว่าฉันต้องการหรือเปล่า” ผมพูดแทรก ซึ่งก็เพียงพอให้เขาหยุดเสียงลง ผมจึงออกแรงดันแผ่นอกกว้างซึ่งคราวนี้เขาก็ยอมปล่อยแต่โดยดี
; T1 P+ n9 H4 d, k* u# ?
# G( A- r, O& Q7 w
* e, }- ~, @: h* S1 w9 e“ฉันไม่ได้ต้องการนายแล้ว...คุณจิ่นสือ” จบคำผมก็ดันเขาออกให้พ้นทางแล้วเดินจากมา" s/ X `1 V; D7 M
9 O* I7 Y% D) p9 q5 L8 m
- v; X' z. q# ] r: d8 ]1 }
“ผมไม่เชื่อหรอกนะว่าคุณจะเลิกรักผมแล้ว” 1 g: u+ C9 j) r8 ?, a
5 i m2 }6 h/ ~- f1 N: _- U: R
. }% i" V6 d; Q1 D# y3 }ปลายเท้าผมชะงักลงแต่ก็ไม่คิดจะหันหลังกลับไป
m4 u: j/ F% U' A/ a! T2 \% k( B0 ^
7 k5 t: N8 q% P. S9 C/ s2 ]1 l“รักงั้นเหรอ มันไม่ได้สำคัญอะไรอีกแล้วล่ะ” ผมกลืนก้อนสะอื้นลงคอพร้อมกับเค้นเสียงที่ตรงกับหัวใจผมออกมา “เพราะมันลบล้างกันไม่ได้เลยกับการทรยศหักหลัง”
3 @$ y6 U0 N6 p! m2 k) |; y; K2 W! I8 q. v: e) Y2 ^; Z+ j
/ s2 N: Q; r* z! F: b+ h# W1 eใช่แล้วล่ะ...ต่อให้ผมรักเขามากมายแค่ไหน เราก็กลับมาคบกันไม่ได้อยู่ดี...เพราะผมคงเชื่อใจเขาไม่ได้อีกต่อไป แล้วการอยู่อย่างหวาดระแวงมันจะมีความสุขได้เช่นไร4 A. B) N9 K+ J5 i1 d: [
" s: }! M9 M/ w* N
& \; k% \- e( M" Z9 g9 m+ Vแม้แต่ประโยคที่ว่าเขาจะกลับมาอยู่ข้างๆกันผมยังไม่ปักใจเชื่อเลย...ผมไม่มีทางเชื่อว่าเขาจะทิ้ง ‘คนๆนั้น’ เพื่อมาหาผมได้
# P+ G3 e7 P8 U w( O
7 E4 _0 B1 Y0 c% h, s
) X! o2 T- V7 D2 g. Uมันก็คงเหมือนกับทุกครั้งที่สุดท้ายแล้วคนโดนทิ้งก็คือผมอยู่ดี...$ `! W& Y3 K6 b1 a! A
' e$ \' {+ e- f! |. W0 Y) L
' q, I8 A q6 v. S8 ]3 F. O: o" _# i
! e; O1 I& s8 o* U+ R# q8 r
7 s* l' O3 A9 \( o# r+ ^ D- f: ~ T" O7 P, H
คิดว่าคำพูดของผมเมื่อคืนมันจะทำให้เขาถอดใจหรือเปล่า...ขอตอบเลยว่าไม่ เพราะเช้ามากลิ่นหอมของอาหารยังลอยโชยมาพร้อมกับประโยคแสนชื่นชมของแม่1 s& h$ K6 R+ O3 w) p/ Q
. T' N- N: n+ Y) Q2 b( r
, ^0 S5 F# A1 D/ _3 q“เช้านี้เกี๊ยวกุ้งเต้าหู้ไข่ฝีมือคุณตี๋ใหญ่เขาอร่อยมากเลยนะลูก พ่อกับแม่ลองชิมมาแล้ว”
) s# Z8 T; I! C8 }# H5 }0 m9 w2 j3 Y ~8 Q* t7 a3 @
3 r I/ d3 [$ r" P o9 w
ผมมองชามเกี๊ยวตรงหน้าก่อนมองเลยไปยังอีกคนที่ส่งยิ้มบางตอบกลับมา จึงตัดสินใจคว้ากระเป๋าเอกสารแทนการหย่อนก้นลงบนเก้าอี้เหมือนอย่างเช่นทุกเช้า; F& C0 d: L& |0 a4 t. G7 D
/ P) A" J, y+ x* v* w* e6 Z, h
0 N' P2 w" F' U. y“ผมไปทำงานก่อนนะครับแม่พอดีวันนี้มีประชุมกับฝ่ายศิลป์”
( O1 Q% B7 L, a0 r1 @9 `* ^/ Q- U9 I) b, {) ?9 E, J
% E/ _5 U8 u8 n) u- x# }3 |7 d4 {
“อ้าวไม่ทานอาหารเช้าก่อนล่ะลูก”- u$ G; }7 `: ^8 g# D. {# l
+ u/ |5 Q) N- O* U3 Z* ]1 a
) q4 w4 w" N: b( j! u, H7 p! j“ไม่ล่ะครับผมกินไม่ลง”
1 v$ n! \' F, l' h
- K' L# R% M& U; n. ^% G1 z# T! f# A' n. z6 D% N+ T! m
แล้วผมก็เดินออกมาเลยไม่แม้แต่จะหันไปมองหน้าอีกคนแต่หางตาก็เผลอมองเห็นสีหน้าผิดหวังได้อย่างชัดเจน มันยังคงซ่อนไว้ภายใต้ใบหน้านิ่งเรียบเช่นเดิม จึงขัดใจตัวเองอยู่ไม่น้อยที่ยังอุตส่าห์มองออกอีก
/ e" q1 _" b. B- ~
1 M2 s2 Q0 B1 m( E" \6 C: k& ]. u
& V+ h: G* @+ V# w/ @5 D1 H! fโฮ่ง
- S: t: W8 M, t+ h) z5 N+ T5 H0 t. y3 i: H% E6 S' a
5 I- R' I" ]) Z' o2 Vแต่แล้วก็ต้องระบายยิ้มออกมาเมื่อข้างรถนิสสันมาร์ชของผมมีเจ้าหมาขาหักนั่งหูตั้งรออยู่
, h, r+ V- j! Z" H
+ \0 F7 Y! e. q ~; a- j, |: \ G) H5 z1 E* G/ U% I
ผมเดินเข้าไปทรุดตัวนั่งยองลงตรงหน้ายื่นมือออกไปและแทบจะทันทีเจ้าตี๋น้อยก็ยกขาข้างที่หักขึ้นมาวางบนฝ่ามือ! K1 H0 a4 p; {( b8 Y
& g' m' C h3 V+ ?7 _- V- E$ R# }! C4 D- |/ Q0 F; g2 X; h0 \: i, g' r
“คิดถึงจังเลย~” แล้วฉลาดอย่างเจ้าตี๋น้อยน่ะหรือถึงจะฟังไม่ออก มันจัดการกระโดดโถมเข้ามาในอ้อมกอดผมพร้อมทั้งส่งลิ้นสากมาเลียใบหน้าจนแฉะน้ำลายไปหมด
( R4 ]: |; P% n5 Y) g0 |' }2 Z0 v7 j, M
4 M" g# L% m; C1 U. {0 N) M“โอ๊ยพอๆพี่เลอะหมดแล้ว ฮ่าๆ ไม่เอาๆเดี๋ยวโดนขาเดี้ยงกว่าเดิมนะ” ปล้ำเล่นกันอยู่พักหนึ่งจนผมล้มก้นจ้ำเบ้าลงไปนั่งแผ่กับพื้นนั่นแหละมันถึงจะยอมหยุด' e, V3 p1 ?5 V- d, P3 W$ o
2 R. M0 R9 ^; G* o& q8 I& h- R, y& `0 C9 s( x" M* m
ผมก้มลงจุ๊บเหม่งเมื่อมันยอมสงบเสงี่ยมนอนหมอบลงไปก่อนให้รางวัลด้วยการใช้สองมือประคองให้หน้ามันแหงนขึ้นมาแล้วจุ๊บลงบนปลายจมูกสีดำ
% L7 K% [, e4 C5 b3 K2 b& o2 _4 M, P, X Y4 Q6 l- G
) B" i" s9 n M5 D
“อยู่กับพี่ด้วยกันที่นี่ไหม ไม่อยากให้กลับไปเลย” พูดพลางลูบหัวมันอย่างเอ็นดู เพิ่งเจอกันได้แค่วันเดียวก็ต้องจากกันอีกแล้ว หนึ่งปีที่ผ่านมาผมคิดถึงมันมากเลยนะ แค่คิดว่ากลับมาจากทำงานจะไม่ได้เห็นมันอีกผมก็ใจหวิวๆแล้ว“หึ ไม่อยู่ด้วยกันก็ไม่ต้องมาอ้อนเลย”
0 A% u( U* `* H% a& c9 [0 h: n4 o. X* Y+ i: J! c0 S5 u# Z& B
, `! C5 k6 \- o: ~ก็มันเล่นเอาหัวมาดันๆถูๆขาก่อนนอนหงายท้องพลิกตัวไปมาซ้ายขวาแล้วทำเหลือบตาเหลือกมองมาอ้อนๆชิ ยังจะมีเสียงคราหงิงด้วยนะ/ b) ?8 n, [5 W" m& @# K/ l
# u+ ^, g" D9 P0 ^' a8 i
) r* r+ z6 \6 Z* x/ _' Gฉลาดไม่มีใครเกินเลยเจ้าตี๋น้อยผมเนี่ย!!
1 u7 b) n% P. v+ N9 ?+ w( }7 `% S. o! L+ W w5 w/ y5 p# z; W! ]
2 q7 C/ @2 P4 S0 ^" E
“ท่าทางมันจะชอบน้องนะ กับพี่มันโคตรหยิ่งเลย” ผมหันไปตามเสียงก็เจอเข้ากับพี่ไมล์ในชุดออกกำลังกายยืนเท้าเอวมองไปยังเจ้าตี๋น้อยอย่างหมั่นไส้9 l3 d: _ \7 Q: o7 u& Q3 r
* e9 M G# |% T$ K+ K. V: T: X `9 ^4 f* u5 V: }8 \
“พี่หน้าตาไม่ดีล่ะสิ”3 O+ M% a0 O" Y& `. z K S. R& f l
) s5 _; {) y) ^+ i
$ p4 T1 p) B- E1 k“โห ช่างกล้าแต่พี่หมั่นมันจริงๆนะ เมื่อเช้าลูบหัวเล่นหน่อยทำเป็นสะบัดหนีทีกับน้องล่ะอ้อนเอาๆอย่างกับเป็นเจ้าของมันอีกคนแน่ะ”
! u+ p6 O6 P, O& l/ K' C& S: i( |1 z8 ], S1 W* R
! W2 T, X( Z' c! \8 c( L
อึก พูดเหมือนมีตาทิพย์
+ Y) C$ \, X8 F& Q4 W, [- k
* S; b+ a8 |8 h" |7 R2 Z% f) {* N$ \1 M+ ` S% a. i Y
“สงสัยมันถูกชะตากับน้องมั้ง เอ่อ ผมไปทำงานดีกว่าแล้ววันนี้พี่ไม่เข้าบริษัทหรือ” ผมเปลี่ยนเรื่องพลางลุกขึ้นยืนจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่
/ y3 a- I. b" R* C
2 u6 u. L2 @( K7 d4 b7 t" Y6 I
" n& m4 n5 s7 e; r2 L- W! i( P“เข้าช่วงบ่ายพอดีเดี๋ยวพี่ต้องเข้ากรุงเทพฯไปส่งคุณตี๋ใหญ่ขึ้นเครื่อง”. U$ X7 d: k8 `5 ~' s
6 u! B- b0 s) b" a
, A; O1 d# S8 I6 G
กึก4 P$ F. _* g, A/ J3 J" t
2 F) |* V9 _8 H E# d
, \& V" w( g: {1 d“เขาจะกลับวันนี้แล้วเหรอครับ”
8 @: K& i y+ y( k. s( b( d
* ~; Z; ^" _, t @9 q$ b2 W, C, B/ [3 |) `+ i# a! \
“น่าจะนะพ่อว่ามาอย่างนั้น”
" g9 G2 F: ~8 f8 W3 i4 |
3 b# s0 C! K; L, A' `9 m- t1 S" g. V* j3 o. I5 E
ผมนิ่งไปก่อนค่อยๆก้มลงไปมองเจ้าตี๋น้อยตรงหน้าย่อตัวลงแล้วใช้อ้อมแขนกอดมันไว้แน่นพลางซุกใบหน้าเข้าหาขนสีดำขลับ
" o2 y- x7 l, q' A6 J5 L" Q: Q& ]$ X6 T5 ]' y( J6 R7 u
8 G/ H* G7 s! b8 ~& t9 z
“ฮึกกอดลานะตี๋น้อย”
& j* b+ y+ ?+ B+ Q" L$ m# U$ `( i% }% \9 ~! c* N& |
( f; f( @" i: |1 ^“หงิง” ซ่า~ซ่า~
: b: A1 G, H1 s# j9 q. ] N8 l+ g" s# i
* z2 V' K0 k2 S3 d; l/ V( j. Z3 }สายลมโบกพัดลู่ใบหน้าหอบเอากลิ่นอายของน้ำทะเลโชยเข้าจมูกพร้อมกับพัดพาเอาเกลียวคลื่นสาดซัดเข้าหาฝั่งจนเกิดฟองสีขาวล้อกับหาดทรายเนื้อนวลละเอียดตาบรรยากาศที่ทำให้ผมรู้สึกผ่อนคลายขึ้น1 n0 v2 I* R8 Z) C/ R
: B) N2 ~" Z) L
& C2 [0 v4 Q' |/ m2 w" f$ {+ Eยิ่งช่วงนี้มรสุมเข้านักท่องเที่ยวจึงบางตาลงเลยได้ความเงียบสงบอย่างใจต้องการ...( E2 N- ~! J: w4 t& K: v
9 U$ [" ]3 d7 ]. O) Q# \
! {3 w: Z+ L# w; U% i' u9 h9 eแม้จะเป็นคนไล่ให้เขาไป แม้จะบอกว่าเราไม่สามารถเดินไปด้วยกันได้ แม้จะเป็นคนที่ทรยศหักหลังกันอย่างเลือดเย็นแต่สุดท้ายก็อดจะวูบโหวงในใจไม่ได้ 7 S; }7 g. s9 j' E- {. B
: l1 c: \+ J: B! T c# I2 M
# c% p1 T: c9 i; R3 Fหลังเลิกงานก็เหมือนเช่นเกือบทุกวันที่จะมานั่งปล่อยใจลงทะเล ต่างกันที่ทุกทีผมจะหนีความวุ่นวายไปหาดนางรำหาดทรายสีขาวเนียนละเอียดตัดกับน้ำทะเลสีฟ้าครามสดใส รอบเกาะมีโขดหินสีน้ำตาลเข้มจัดวางตามเป็นแนวอย่างที่ธรรมชาติได้สร้างสรรค์ไว้กลมกลืนกับประติมากรรมรูปปั้นพระอภัยมณีกับนางผีเสื้อสมุทรอันเป็นเอกลักษณ์ของหาด8 p, |. c6 {2 [' q8 \4 r- y
0 V7 p; H) J D3 l" R0 O
% D ?' s& n8 z& q# Y6 R; h7 Aแต่วันนี้ผมมายังหาดพลาที่ถึงแม้น้ำทะเลจะสีสวยสู้หาดนางรำไม่ได้ เนื้อทรายไม่ขาวละเอียดเท่าซ้ำยังมีแนวปูนสูงเกือบสองเมตรกั้นชายหาดเอาไว้ แต่อย่างน้อยหาดก็ไม่ได้ปิดตอนหกโมงเย็นสามารถให้ผมนั่งอยู่ตรงนี้จนถึงเมื่อไหร่ก็ได้อย่างใจต้องการ
9 k- f1 x% ]* P4 w
- v3 H+ v! }! S1 t( ? R' z8 H- K, g" X( Z8 Z& l
ผมก็เชื่อว่า...หาดทุกหาดมีมนต์ขลังของมันอยู่..3 i5 l s) ?/ J$ N
" G# @) Q+ g5 E, E1 s8 g, c# @- i; _1 l- M
อย่างเช่นเวลานี้ผมนั่งมองพระอาทิตย์สีส้มกำลังจะจมหายลงในทะเล แต่ยามจะลาลับก็ยังทอแสงสีทองลงบนผืนน้ำสีดำให้เกิดประกายวิบวับดั่งดวงดาวนับล้านจากฟากฟ้าเต้นระบำปล่อยแสงระยิบระยับแข่งกัน
0 B, E2 A7 G) M
* `2 m3 w% B" U3 ^& M& M+ {% O8 q" v+ o3 ^# N: b; B4 A
ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ3 T/ E, d; P% Y) e
' z* a- _% T \
/ u( _; M6 m: eผมหลุดจากความคิดเมื่อเสียงโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงดังขึ้น. M8 C; c$ w3 [
2 P k7 T# L3 [% a. D# c. C% h
“ครับแม่”: P! z; q5 n& y& ~
6 G& W" T- o8 O/ o. K
$ i) g4 c1 @7 S* R2 c$ {# r“อยู่ไหนน่ะเล็ก มืดแล้วนะลูกยังไม่กลับบ้านอีก”
& Q. ]: D& [0 ]$ Y; z0 e/ O* R* M% p, u6 V! t+ n- O f1 [8 t8 l
2 x" O4 M( y, b5 {+ R* y1 Q“ผมอยู่หาดพลาน่ะครับ”
, q/ o, c! J9 p8 |) v
5 X+ s! ?. b" V- f" C. F# D
" n$ C; _" \6 z9 v# ~“ถึงว่าตาไมล์ไปหาที่หาดนางรำไม่เจอ ทำไมวันนี้ไปไกลจังลูกทุกคนรอทานข้าวอยู่นะ”
1 U- d1 x* v \8 }7 }2 A4 `) z9 G ]( E( ]
2 ?; l' y3 Z6 l# G“ทานกันได้เลยไม่ต้องรอครับ เล็กว่าวันนี้จะนอนค้างที่หาดคงไม่กลับบ้าน”เสียงแม่เงียบไปสักพักหนึ่งก่อนเอ่ยเอื้อนขึ้นมาด้วยน้ำเสียงอาทร5 Z' m) ^4 ~" e$ d! k/ q) l# q
, j+ p. {4 I3 |" S1 K, c
( K; q1 p7 N5 v% k3 I“ไม่สบายใจอะไรหรือเปล่าลูก”8 ~0 c, D/ B$ e" T" t
7 g+ ?8 V2 C' I! y% ~5 X8 P \% |0 q9 D/ N
“ผมแค่อยากนอนฟังเสียงคลื่นน่ะครับแม่ ไม่ต้องห่วงนะครับ รักแม่นะพรุ่งนี้เจอกันครับ”- z6 d' `) m2 W4 X8 L) ^6 f
5 i6 G% Y2 U1 w- }: W- e( I( i+ s9 ]3 o, Y% x: I b
วางสายจากแม่ไปแล้วผมก็นั่งทอดสายตาไปยังผืนน้ำทะเลสีดำกับฟังเสียงคลื่นกระทบฝั่งไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนจากเย็นย่ำเป็นหัวค่ำมืดสลัวและ ณ ตอนนี้ มืดมิดเงียบสงัด...ทุกสิ่งอย่างถูกความมืดปกคลุมมีเพียงแสงจันทร์เรืองรองสะท้อนให้เห็นรูปทรงเรือนราง โชคดีที่ท้องฟ้าเปิดโล่งไร้เมฆบดบังจึงได้เห็นกลุ่มดวงดาวพราวระยับแข่งกับผิวน้ำดั่งภาพสะท้อนของกันและกัน: N* }% l, O0 W6 l+ F
6 C% z* @7 g6 J! ]( }- s2 n
6 t6 }/ R1 c" o/ B“เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอกครับ”+ O% R7 ^: R7 S* [
' [" M$ j6 N' m- R/ E! `6 N& u* ~
# C e, S4 p) A( M8 U# vขวับ
4 w$ o |! f: e) N2 d
) S: H& S1 ~" V3 a
2 n4 Y# G8 ^; ~+ ^- }ผมหันไปตามเสียงของคนที่คิดว่าบินกลับไปฮ่องกงแล้ว แต่ ณ ตอนนี้เขายืนอยู่ตรงหน้าผมในชุดเสื้อกล้ามกางเกงขาสั้นอย่างที่สมัยก่อนเขาชอบใส่...สวมทับด้วยเสื้อแจ๊คเก็ตสีแดงตัวคุ้นตา...ตัวที่ผมซื้อให้# C( d5 G/ B6 t9 O5 o5 e
% }' D) S, g+ O8 x8 i2 u: \
. l) i& f4 \! jฟึ่บ!
& J! y! t- T8 g) `5 a. [' c/ T" [! R
; R3 J- s M& J/ ?8 ^; |
ผมลุกขึ้นยืนแล้วเดินหนีทันทีแต่ก็ช้ากว่าอีกคนที่เข้ามาคว้าต้นแขนเอาไว้; R! v: ~3 e( N7 v" M
3 p2 j j; x# g3 T @8 s9 J1 h- d5 u- Z+ b% Y0 m$ D# w
“ไหนว่ากลับไปแล้วไง!!” ผมสะบัดมือหันหน้ามาตวาดสุดเสียง( n5 t, ?! ^* A9 x
, M, U8 N, ?7 G3 g: u# n9 m5 z& z$ q9 V0 D" F. }
“จะให้ผมไปไหนก็หัวใจผมอยู่นี่!!”
# J- N) \2 |1 |2 R6 X
# Z7 N4 M* m% N; X6 {, m+ y
* \5 {0 \5 s8 P7 @# z* z$ \% j“ไปตายซะไป!” ; S/ X" H+ b4 U; E6 ^
: m8 w5 r- t: i3 }/ P$ ]. ~
- A% b5 S2 Y6 {; L" P O* Z
ไม่ได้คิดเช่นนั้นแต่ปากมันไปเองเหมือนเป็นปฏิกิริยาตอบโต้อัตโนมัติเพื่อปกป้องหัวใจตัวเองจากประโยคกลลวงที่อีกฝ่ายสร้างขึ้น! o/ F: E8 y7 G! p t, z; i9 }) t$ q
' M& u$ ?$ d# Y: D: u& {% W! k
6 ]8 d4 D3 b6 A+ U8 \8 ]. r% X8 c3 Q...เมื่อก่อนเคยบอกรักที่ไหนกัน...7 k6 M! m) r; [2 V: Y# |8 K
T: a( ^: T6 T+ a$ d1 T9 g8 t9 b
! S* U% ?' S& v: I8 `% @“ผมรู้ว่าผมเลว แต่ช่วยฟังกันหน่อยได้ไหม”% G+ J$ R8 n; A; g, P0 s
/ R& @$ g9 f& v' s+ V6 p. W9 s$ b& w% b
“ไม่ฟัง!!! ไม่อยากฟังอะไรทั้งนั้น! ไม่ฟังๆ” สองมือยกขึ้นปิดหูแน่นพลางนั่งคู้ทิ้งตัวลงบนปลายเท้าศีรษะส่ายไปมาอย่างไม่อยากรับรู้อะไรอีก
8 X0 \* n0 Z6 Z/ ?
% A) ? a" S+ q1 J4 ^ v: Y3 P# F8 D
“เล็ก...คุณเล็ก!!”
( u2 a) r5 u( v& }# e" v4 z7 X- r" \# ]3 v, B/ k
- F8 U3 }& I; r% Gเพี้ยะ ปั่ก ตุบ- Q k/ b3 E4 ]9 e( z+ |9 j; j0 R
8 H6 Z' N1 \! l0 ?7 h
$ U- r. @/ [- T3 ^3 v+ e: y* g
ผมยกมือขึ้นปัดป่ายกันไม่ให้อีกฝ่ายเข้าใกล้
7 l# z, \8 _& X K
8 ]3 S9 r- B0 i: f
6 l- N( W; Q+ S3 W“...!!” สุดท้ายเขาก็ยอมล่าถอยออกไป ร่างกายสูงใหญ่ยืนนิ่งใช้สองตาจ้องผมอย่างผิดหวังเสียใจแต่เชื่อเถอะไม่เท่ากับที่ผมเคยรู้สึกหรอก ก่อนจะทำในสิ่งที่ผมคาดไม่ถึงคือ...ค่อยๆเดินถอยหลังห่างออกไป...โดยทิศทางนั้นเป็นทะเลแสนมืดมิดและน่ากลัว
- K. C7 H9 s" [) |" ^, z0 J; D* S
4 C; U% t+ a( ^# n9 i% x6 w1 W, Y0 b& D1 w
ช่วงขายาวค่อยๆก้าวถอยหลัง...ทีละก้าว...ทีละก้าว โดยตลอดเวลานัยน์ตาคู่คมยังจ้องมองมาที่ผมอย่างไม่ละสายตาระยะห่างของเราสองไกลห่างกันเรื่อยๆ จนกระทั่งเท้าทั้งสองข้างของเขาสัมผัสกับระลอกคลื่นร่างกายผมก็ผวาเฮือกจะกระโจนไปหา...# }& c! D r% j! a
$ j9 _' q" N G! U4 U$ @
# f9 s9 k4 C& p1 r/ c2 Q
....แต่ก็หยุดตัวเองลง...มันเป็นแค่แผน...เป็นแค่เล่ห์กลให้ผมหลงไปติดกับ...เขาไม่คิดจะตายจริงๆหรอก...ก็แค่อยากให้ผมใจอ่อนก็เท่านั้น...
: i1 D0 U% c3 l M; S# P. a' h# k* K* t9 q6 k
* V* L$ N. Z& H: I! ~ซ่า!~ ซ่า!~, k1 ]+ y$ p+ ~7 p8 \7 b; _7 P/ n
: i1 e4 b, n4 r( P6 ?
! ]2 e# j7 L! f8 o, [2 J/ j" K
เสียงคลื่นไม่ให้ความรู้สึกผ่อนคลายอีกต่อไปแล้ว ตรงข้าม...มันกลับเหมือนปีศาจร้ายที่พร้อมกลืนกินทุกสรรพสิ่งให้หายไปในความมืดมิดอันน่ากลัว...ความรู้สึกร้อนรุ่มกระสับกระส่ายเกิดขึ้นกับตัวผมจนไม่สามารถที่จะทนอยู่เฉยได้อีกต่อไปสองเท้าวิ่งลงไปยังริมหาดพร้อมกับตะโกนเสียงกึกก้องแข่งกับเสียงคลื่นให้คนที่อยู่กลางทะเลหยุดกระทำบ้าๆสักที) Z% k" i3 t# m( y) h. e
' h) G! }4 _3 [$ p% N3 @6 u/ p, ` Z; v& c
“ขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะ!! จะบ้าหรือไง อยากตายจริงๆใช่ไหมฉันบอกให้ขึ้นมา!!”
) ?5 H8 [; x! @% ]+ ~
/ j5 h6 P( L: s1 Q) f' _9 \7 \! ^& Z Z/ z9 ^
ซ่า~ ซ่า~
* }; }9 X6 F5 J" j6 j M. q m# Q; A ~
$ T S1 |" d$ @3 y" x5 T
เขายังคงเดินถอยหลังต่อไปเรื่อยๆขณะที่สายตายังจ้องมองกัน แม้จะในความมืดอันห่างไกลผมก็ยังเห็นแววตาแน่วแน่ของเขาสายตาที่ว่าเขาจะไม่ยอมหยุด...จนกว่า...% z; B7 T8 ~8 b" J3 ~) I$ N
$ q; z5 p7 D; r3 v8 ~0 I1 P$ h, X
# N6 I9 \$ `% ~6 bครืน!~ ครืน!~/ k0 m+ H8 N, ]8 ]! i$ r
( D9 V( P' D& a4 d" p! E6 \8 `/ h
0 X3 ^; V4 z+ u6 W+ c: [ผมแหงนหน้าขึ้นมองท้องฟ้ามืดมิดที่บัดนี้ไร้ประกายดาวด้วยเมฆหมอกก้อนดำทะมึนเคลื่อนตัวมาปกคลุมทั่วพื้นที่เสียงฟ้าร้องครืนพร้อมกับลมกระพือพัดโหมเป็นสัญญาณว่าอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าลมฝนต้องกระหน่ำลงมาแน่นอน w$ a- v6 G- ~% C
1 k0 j% h7 E* K
# _# ~. l6 U( f: `* Z
นั่นยิ่งทำให้ผมร้อนรน หันไปมองอีกฝ่ายที่เวลานี้ถูกท้องทะเลดำมืดกลืนหายไปจนถึงช่วงอกแล้วมิหนำซ้ำสายฝนยังเริ่มโปรยปรายลงมา ลมพัดโหมให้ใบไม้ต้นหญ้าปลิวลู่โน้มเอียงตามแรงลมเม็ดทรายกระจายขึ้นฟุ้งทั่วหาด ผืนน้ำที่นิ่งสนิทเริ่มตื่นตัวโยกคลอนก่อเกิดเกลียวคลื่นตีกระทบจนเกิดเสียงเซ็งแซ่ช่างน่ากลัวจับใจ [7 q9 E. z" @" L
9 b: G' u* t' o& M- P1 R) J$ g4 P
( H" S2 m/ A. I9 |9 t" d8 v: zแปะ แปะ แปะ
) k8 j7 R8 b1 z, ~/ A7 ]( d5 g. ~( s- k9 F! E9 O
9 r5 Z% c) E) }7 ]9 P5 v& v0 d; q ^“พอ!! เลิกเดินลงไปได้แล้ว! ฉันบอกให้นายหยุดแล้วขึ้นมา!”
2 k& ]" P e" F7 z. ~# c/ v$ _/ `6 S) O* s: z/ k, z
& y. W0 Q' a# E8 j) tครืน!~ ซ่า!~ / |# S8 f S/ R) K3 ]" o
& N9 \6 S p1 ^6 A2 N! d: E% ^* Y
9 j4 c* s+ Q j& Cเปรี้ยง!!
" C6 `: X! m$ E" N/ |
' D1 `; {% d9 g8 }4 S; z6 u9 A% [% ^; g
ผมวิ่งสวนกระแสคลื่นที่เริ่มก่อตัวขึ้นสูง ตีแหวกแรงต้านลงไปกลางทะเลแต่ก็ไม่สามารถถึงตัวเขาได้เนื่องจากเขาอยู่ลึกเกินกว่าที่ความสูงของผมจะเอื้ออำนวยผมลูบละอองน้ำที่กระเซ็นเปรอะใบหน้าบดบังการมองเห็นในขณะที่ตะโกนก้องอยู่ตลอดเวลา
, |/ D) ^- ~ E0 j; b3 n
. X2 A4 S3 m; _! [0 M5 N$ U# \; |$ _3 t( r( i# o
“ขึ้นมา! อยากตายจริงๆหรือไง!!”
2 t L* `; ?9 k1 w# Z+ ]; u2 y) u" p) m3 |
% z% J9 v: f# h8 q
“ผมรักคุณนะคุณเล็ก ขึ้นฝั่งเถอะครับมันอันตราย” คราวนี้คนที่เงียบมาตลอดเปิดปากตะโกนกลับมาเมื่อเห็นว่าผมเริ่มเดินลุยน้ำลึกลงไปอีกครั้ง# p) m* A- a9 V6 o
' P# R7 m4 s" l$ N+ c" R; |
$ a e9 c6 Y! q4 t- S- ~3 O“มาบอกรักบ้าอะไรตอนนี้ ขึ้นมา แค่กๆ ขึ้นมานะ! บอกว่าหยุดเดินได้แล้วไง!”
9 j+ l. c N' G( ? K
" e) w5 l! I3 e% |! w F3 m3 {( k1 l7 }, F# N! ~
ครืนนนนนน! ซ่า!~
# Y; l, D; F4 n: U. F9 J8 i/ ^9 K( V( f5 H/ _
' L0 T, [) M9 P" V% ]; [2 _
“คุณเล็กกลับไปมันอันตราย! ผมผิดจนไม่น่าให้อภัย ทำตัวน่ารังเกียจสมควรแล้วที่คุณไล่ให้ไปตาย แต่ผมรักคุณนะ รักคุณจริงๆ” ผมพยายามเดินเข้าไปหาเขาจนตอนนี้น้ำปริ่มริมฝีปากแล้ว o! c. t, l' k/ o
/ {( Y( W8 j8 n6 x# S
3 b( E# n p+ w- g“ฮึก ฉันไม่ได้อยากให้นายตายจริงๆสักหน่อย...ฮึก แค่กๆ”
7 Z- k; K2 e$ n& \) e1 p# ^& U' a- O0 e4 L$ A" ^4 I! H# g
) F; p# h9 F& [* |1 r
ตูม!!2 t, Z; E7 e1 e \( \
3 K; P8 R5 h: U: d: T5 N1 J( {% y, L* ^
ในจังหวะที่ผมเดินแหวกน้ำพลางตะโกนโต้กับเขาอยู่นั้นคลื่นยักษ์ที่มาจากไหนไม่รู้โถมแรงเข้าหาอย่างไม่ทันตั้งตัวร่างของผมดิ่งลงสู่ความมืดมิด ลำตัวถูกเกลียวคลื่นพลิกกลับกลายเป็นสองเท้าลอยคว้างสัมผัสความว่างเปล่าแต่เป็นสองมือที่ตะกุยตะกายสัมผัสพื้นทรายของก้นทะเลลึก
: g) ?; n6 {$ Z- a' |
4 N9 j( L( d, t" a4 H; q* _0 b, O8 L( ~: ?8 L
ผมพยายามตะกายเพื่อให้ตัวเองโผล่พ้นผืนน้ำ แต่มันช่างยากเหลือเกินกับการต่อสู้กับเกลียวคลื่นอันบ้าคลั่ง ยามที่น้ำเค็มไหลบ่าเข้าจมูกเข้าปากแทรกซึมแย่งอากาศ ดวงตาแสบพร่าระคายเคือง
- q/ I0 \4 Y p7 u: I: ` i
# N( X+ Y* I: T9 K4 f
2 Z3 ^' v& h5 } ]# A! P6 Y; _หมับ
5 A. M9 J0 m4 C/ r3 \% p- z
W( p7 o" m1 z2 k' z, n* v! n
) W& L3 K' c1 b4 tแรงกระชากที่แขนดึงผมจากก้นทะเลลึกสู่ด้านบน เมื่อโผล่พ้นผืนน้ำสู่บรรยากาศที่เต็มไปด้วยออกซิเจนให้ผมสูดลมหายใจเข้าลึกอย่างตะกรุมตะกรามพร้อมทั้งไอสำลักไปพร้อมๆกัน
* ?: M x4 { k2 r2 A7 ]+ f& ~: F5 j6 [. D8 H$ X
/ |/ `# ~% L+ p4 S3 }& D
“คุณ...เป็นไงบ้าง” เจ้าของมือหนาที่ช่วยดึงผมขึ้นมาและยังช่วยลูบใบหน้าเอ่ยถามด้วยเสียงเป็นกังวลใบหน้าหวาดกลัวของร่างที่ผมกำลังเกาะยึดทำให้ผมร้องไห้โฮออกมา พลางใช้มือข้างหนึ่งทุบตีเขาไม่หยุด+ r5 b6 @6 S; N5 F% B' b
, E3 ?1 i! Z: o6 }5 g
) p; b1 X5 z: V- K3 J1 ]
“ไอ้บ้า ฮือออ ไอ้หมาบ้า นายเป็นต้นเหตุทำให้ฉันเกือบตายอีกแล้วนะฮึก ฮือออ” ผมสะอื้นไห้ไม่หยุดซ้ำยังไม่คิดจะออมแรงมือปากก็พร่ำด่าอย่างเจ็บแสบ...: q+ |* v: K- y7 g7 A6 k
6 ~% z E! z% S
7 m; T G4 `* O! S# K$ |1 C4 u
แต่ใครจะรู้ดีไปกว่าใจผม...ว่าสาเหตุที่หลั่งน้ำตามันมาจากความเจ็บใจตัวเอง...ที่ลึกๆแล้วก็ไม่สามารถโกรธแค้นคนตรงหน้าได้เลยซ้ำยังยอมอภัยให้ง่ายๆเพียงแค่เห็นเขาจะหายไปต่อหน้าต่อตา
& G- L- p8 S: }4 m u' o
" F- g/ c' c2 `- A# @9 n ^$ o8 g1 n6 J; w
ในระหว่างที่จมลงใต้ทะเลผมตกใจ ผมหวาดหวั่น แต่ไม่มีความกลัวเลยเพราะผมมีเขาอยู่...มั่นใจว่าเขาต้องช่วยผมได้( k) i" L( F- B6 k; d
; h+ o" j; S9 ]6 L. x1 l! m' s9 }
! |4 _( \, R$ x1 R; e* J3 |; W% k
“ผมขอโทษ...ผมเสียใจ...รักคุณนะ”
y; n- W U9 E/ r$ x
/ R2 X7 u; o B/ d2 Y) H0 W" k! D
“ฮือออออ”
! x+ e9 L3 l- E c5 ^8 A2 K% E. E( y1 W& `0 m& C2 Q6 ? t
7 j# u" h% T! [% rณ วินาทีนี้ผมยอมแล้ว ยอมลดทิฐิทุกอย่างลงเพื่อฟังเขาอีกสักครั้ง 3 d5 _* E1 f3 p/ l1 C/ L
.........................................................................................
, S% Y& ?3 O' j! s" S" p |
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-4-30 16:51:03
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-4-30 22:00:48
น้ำตาไหลพราก ล้นมหาสมุทรเลย 
โพสต์ 2020-4-30 23:51:33
