|
เร่ร่อน20( A# M1 K( K7 ?4 |
: l# h9 r; X1 \6 j4 B! v3 C
+ L; W( ?& g* f' l% Y; Y+ {/ v3 T5 D) a& e
5 a; G; G8 p3 e0 T% v& Q2 T# c; [. {( y9 I( e" ?% q: `
หนึ่งปีผ่านไป5 ~ `1 J' H' e, w. A) `0 _
9 b5 O/ P% m% K/ c3 @
6 w+ w/ a4 ?+ S- f6 H“คนเล็ก!” / T0 v1 a' }# G( k# C
- q7 e5 w" W: L+ A% F! Q2 c% o% r
$ U9 T/ y8 z4 S9 |* }ผมหันไปมองตามเสียงเรียก
7 S0 K/ n' n$ p* V& o2 B v3 x/ S6 B! F
2 ]$ ~% H5 }4 p, x& g “แฮ่กมาอยู่นี่เอง” เจ้าของเสียงวิ่งย่ำเหยาะลงบนเนื้อทรายสีขาวละเอียดก่อนหยุดปลายเท้าลงตรงหน้า“พี่ตามหาให้ทั่ว”, v( Z0 M7 L2 n3 E1 G' c
; J5 }5 e5 p. b3 p& e# A2 H/ |" ^
% [. G& C3 N( |8 z2 D) z9 R8 \
พี่ไมล์นั่งลงข้างๆ และทันทีผมก็เอนศีรษะซบไหล่ที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของพี่ชายคนรอง เอามือจับๆตรงกล้ามเนื้อแขนเล่นพี่ชายใครน้าหุ่นก็ล่ำหน้าก็หล่อ
( v7 s3 d# {$ k, u# Z' y' w& t3 N# c: K$ \7 W! a7 m- Q; e, b
3 D/ V. a) R% @
“ก็...เบื่อ” ตามด้วยถอนหายใจอีกเฮือกให้รู้ว่าเบื่อจริงๆ 3 D+ {3 {$ i% ]0 y6 i
1 w0 d, O6 _" V- l! ]8 s* C V1 Q+ Z' ~0 j5 f s, `( p
“ไอ้คุณจริตนั่นมาตอแยอีกแล้วเหรอ”
, R' J; ~9 j0 Y7 ^% T5 `9 a+ ^3 |- `# r3 G7 d, q$ ~
4 q* o! N, b( E7 R1 o5 w9 k; |
“เขาชื่อประกิตต่างหาก”
4 K8 j: W4 [7 j6 [, H# A
7 m. U: P4 z- @4 {! F- B$ |1 B1 \
$ f$ m) d9 q! Q2 T# ?2 }, F“ก็นั่นแหละแล้วใช่อย่างที่พี่พูดไหม”
3 ?' Z; a+ Q6 _+ p
/ P7 E% \' U# K) _
. T% y. D* J! l1 `5 [* r4 g“อืม” ผมพยักหน้า คุณประกิตหรือคุณปรนเป็นลูกชายเจ้าของห้างสรรพสินค้าชื่อดังของจังหวัดชลบุรี และเป็นลูกค้ารายใหญ่ของบริษัท น้ำปลารสเอก จำกัดของพวกเราด้วย . E3 _" d0 P) L
+ Y8 T% t! i. x4 ? z6 p
2 w6 `! {! \& ?7 m h5 h( t1 K" e
เมื่อห้าเดือนก่อนผมเจอกับคุณปรนจากการไปประชุมเรื่องการจัดโปรโมชั่นของสินค้า และก็นั่นแหละ...ไม่รู้ว่าส่วนไหนของผมไปกระแทกตาเข้าเลยตามจีบผมอย่างออกนอกหน้าประหนึ่งผมเป็นหญิงสาวสวยหยาดเยิ้ม
* e3 n: |3 }: r+ ~- Q3 v) [6 d
, U" g. m i4 ^" B* _1 C/ b. }1 v; n+ \
ได้ข่าวว่าผมเป็นผู้ชายและเขาก็เป็นผู้ชาย ดีนะที่ครอบครัวผมรับรู้เรื่องรสนิยมทางเพศของผมแล้ว ไม่อย่างนั้นคงต้องเป็นลมล้มพับกันแน่ๆที่มีผู้ชายมาตามจีบคนเล็กของบ้าน
& C5 F5 K, j" `) a2 [
- d; M9 d8 ?7 K z3 G4 _6 `
- z, n- `2 Q+ x+ l“เขาก็ดูจริงใจหน้าตาก็ดี ทำไมถึงไม่ชอบล่ะหืมม”$ a9 c3 |3 u' }& p) q+ e
! U% Z1 c3 W: A, j4 Q6 _' q4 {$ }: o8 ~. J
“พี่อยากให้น้องคบกับเขาเหรอ”
0 W7 w1 \# K) g& d& c2 N- }+ W7 S$ u2 O; p5 m& B3 B
/ w! B6 _0 w& Z' z0 Z“ก็ไม่อ่ะพี่หมั่นไส้มัน เก๊กหล่อ”; n/ [ P3 F6 P, k
3 h) N4 C. H! C6 F$ z' w3 V- ]' l9 l0 M) \9 ^+ l0 v7 ?
“เขาก็หล่อจริงๆนิ” C! ?! l1 e) `8 ~
|* l* b, ?0 W7 _. [" B! Z1 M( i. y
“แน๊! แล้วที่นั่งอยู่ตรงนี้หล่อสู้ไม่ได้ตรงไหน” พี่ไมล์ผลักศีรษะผมที่วางบนไหล่อย่างน้อยใจผมเลยใช้สองมือยึดเอาไว้แน่น พลางขืนศีรษะไว้สุดฤทธิ์แล้วพูดจาเอาใจพี่ชายขี้ใจน้อย
' Z7 ^/ _; G: m% ]' |6 s
5 }) x; w6 |; F! f [+ s( `2 m# ?
, w6 O& R3 ~+ D; k1 c. @“ใครจะมาสู้พี่ชายของผมได้ล่ะคนเนี้ยหล่อที่สุดแล้ว” แล้วพี่ชายบ้ายอจะต้านทานไปไหนได้นอกจากนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างหลงตัวเอง + v5 h" R, S! r9 h
6 O( J0 y1 v t& s v
% ?) Z, h$ `: K! F. L8 s“เปิดใจบ้างนะคนเล็ก” แล้วยิ้มกว้างของผมก็ค่อยๆหุบลงเรื่อยๆเมื่อน้ำเสียงจริงจังแฝงความห่วงใยอย่างชัดเจนกับฝ่ามือหนาอบอุ่นที่เอื้อมมาลูบศีรษะผมอย่างอาทร “ตั้งแต่เรากลับบ้านมาก็เอาแต่ก้มหน้าก้มตาทำงานกับหมกตัวอยู่กับบ้าน หรือไม่ก็มานั่งเหม่อลอยอยู่ที่หาดบอกตามตรงว่าพี่เป็นห่วง ออกไปเที่ยวเล่นเปิดหูเปิดตาใครเข้ามาดูไว้บ้างก็ไม่เสียหาย ถึงพี่จะหวงน้องแต่ก็ไม่อยากให้เกาะคานไปจนตายหรอกนะ”5 m( U6 y' a% `& W
/ D* S* g0 x( ]% i+ ?
6 a6 o* ?; {2 cถึงท้ายประโยคจะแฝงความหยอกเย้าเอาไว้แต่โดยรวมแล้วมันกลับกระทบความรู้สึกบางอย่างตีตื้นเข้ามาในอกจนต้องกดมันให้ลึกลงไปสุดใจเช่นเดิม / c% C% d6 n" b7 [: g
4 k$ K5 f2 x( l, Y+ |
& y! j) A* d, a5 G% I1 a“น้องยังไม่อยากมีแฟนนี่นาอยากอยู่กับพ่อแม่พี่ชายไปอีกนานๆอีกอย่างยังไม่อยากให้พ่ออายที่ควงผู้ชายเข้าบ้าน”4 s* f8 b- P) q
7 c- N0 Q9 \3 I$ g9 w. |
5 I) N: Z) V/ ~ \, S: h" u“หึๆ ก็พูดไปเรื่อย ป่ะ กลับบ้านกันดีกว่าหาดจะปิดแล้ว แม่รอกินข้าวเย็นด้วย” พนักพิงจำเป็นของผมลุกพรวดขึ้นก่อนดึงแขนฉุดให้ผมลุกตาม ใช้อีกมือปัดก้นเอาเม็ดทรายที่ติดกางเกงออก แล้วเดินจูงมือกวัดแกว่งกันไปขึ้นรถ พอถึงก็ปล่อยมือแยกกันขึ้นรถคนละคันของใครของมัน
2 Z' R, P- @6 q" }6 J+ w$ K% g5 b8 I8 x7 h7 l- e/ u- e
3 Q2 i. n/ @6 @4 {1 L
รถเบนซ์สีดำขลับของพี่ไมล์ขับออกไปแล้ว ส่วนผมยังนั่งอยู่ในรถนิสสันมาร์ชสีขาวคันเดิม สองมือที่จับพวงมาลัยปล่อยลู่ลงอย่างคนหมดแรงพร้อมกับแผ่นหลังที่เอนพิงบนเบาะอย่างเหน็ดเหนื่อย) K4 M& I) E- B, N4 ~% I! m0 `) A
/ ^7 u5 a( Z) F5 i8 {8 c' V' s* @" H) t( b" F
...คิดถึงเขาอีกจนได้...
% `* V; z' N |& Q. e( E- [8 k/ }& _& G6 J2 Z0 T
+ s6 W* g& `) y- z& c$ }0 j
หลังจากผ่านเหตุการณ์อันเลวร้ายในคืนนั้น ช่วงสายของวันรุ่งขึ้นจิ่นตั้งก็พาผมมาส่งยังคอนโดหลังจากที่คุณเฟยหลงเข้าไปพักในโรงแรมแล้ว " l% V" K8 M: k
( t: P% Q& t/ M1 Y$ i7 o8 n& J! ~
, ]& m8 u2 I b4 [% Iหนึ่งสัปดาห์ต่อจากนั้นผมยังจำได้ถึงความทรมานในห้องสี่เหลี่ยมที่อบอวลไปด้วยความทรงจำของเราสอง หลอกหลอนผมแม้ยามหลับตื่น จะหนีไปก็ไม่ได้เพราะต้องเก็บตัวอยู่ในห้องเพื่อรักษาแผลตามร่างกายของตัวเองให้หายดีก่อน ขืนออกไปทั้งอย่างนี้ชาวบ้านคงตื่นตระหนกกับคนอวดผีที่ตามร่างกายเต็มไปด้วยแผลพุพองและผิวหนังสีน้ำตาลย่นจากรอยไหม้% M7 Z- l" t* A
9 W' k- n6 b5 ]3 b8 r3 y6 A. K& C. k! J- [
แล้วตัวคนเดียวอย่างนี้จะไปพึ่งพาใคร บอกที่บ้านก็ไม่ได้อีกสุดท้ายก็ได้ไอ้ปอนด์กับพิณมาคอยดูแล พิณน่ะไม่เท่าไหร่ช่วยดูแลป้อนข้าวป้อนยาปกติ แต่ไอ้ปอนด์นี่สิเจอหน้าผมก็ก่นด่าไปถึงบรรพบุรุษของเขาซ้ำยังจะบอกทางครอบครัวผมให้ได้
+ T* j3 ~6 z3 b3 p' P7 N
, U6 `% U! A0 | o+ l
' W8 H6 `8 o, \/ K' U+ Y3 D' xผมต้องขอร้องอ้อนวอนแล้วระเบิดความอัดอั้นอีกรอบพร้อมหลั่งน้ำตามันถึงจะยอม
5 o6 i8 E' l# j. e. x
% o- p# a. L& l; E5 l2 S" _( D& V; |% T" g
แล้วหลังจากสภาพร่างกายผมหายดีบวกกับละอายใจเกินกว่าจะกลับเข้าไปทำงานในบริษัทอีก แน่ล่ะ...หายไปร่วมครึ่งเดือน จึงตัดสินใจกลับบ้านที่พึ่งพิงทางใจเดียวของผมเข้าไปกราบเท้าพ่อแม่ กอดพี่ชายทั้งสองแม้ทุกคนจะสงสัยในท่าทีของผม แต่ก็ไม่คาดคั้น มีแต่ความยินดีกับการกลับบ้านของผมในครั้งนี้...ความยินดีที่แผ่ออกมาให้อุ่นซ่านไปทั้งหัวใจ2 g2 f" s9 ` j
/ p- p7 U. e8 c t7 K9 Z
! k0 K. V: ~5 q0 wแล้วผมก็เข้าไปช่วยงานที่บริษัทน้ำปลารสเอก กิจการหลักของครอบครัวใช้ชีวิตเรื่อยๆอย่างเรียบง่าย แม้ในบางช่วงเวลาจะรู้สึกเจ็บปวดที่หัวใจแต่ชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไป และต้องดำเนินต่อไปอย่างมีความสุข...ผมบอกตัวเองเช่นนั้น...สักวัน...สักวันผมต้องมีความสุขให้ได้อย่างแท้จริง...+ h/ u$ y' {5 `( `
( ~! I. o1 Y2 t8 ~/ N" @: Q4 y& N+ J
4 D8 w9 e+ ~. j# x8 F% c8 T2 m3 {2 f...ถึงแม้เวลาหนึ่งปีที่ผ่านมามันจะยังไม่พอจะเยี่ยวยาก็ตามที...
0 o: k6 D; F, e( Q6 R* R. O2 l) F- G2 D' \
# ~( o+ Y+ ]. p# M! P- Q! _& v
ไม่ใช่ผมปิดกั้นตัวเอง...แต่จะให้ผมทำเช่นไร เมื่อความรู้สึกผิดมันเกาะกุมหัวใจเมื่อคิดจะเปิดใจให้ใครสักคนเข้ามา...รู้สึกผิดกับคนที่มีใจเมื่อข้างในผมยังมีใครอีกคนจับจองอยู่ทั่วทุกตารางพื้นที่...รู้สึกผิดกับเขาคนนั้นถ้าผมจะรับใครเข้ามาแทนที่...เพราะแม้เขาจะทำเลวกับผมแต่สิ่งดีๆก็มีก็มากมายเช่นกัน
$ u1 S3 ?9 |+ d4 w% ?: J4 s5 J% J! l
1 |- f7 u! @, v) {ถึงจะคอยเตือนว่าเรื่องระหว่างเรามันจบไปแล้ว...จบไปนานแล้ว...แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าลึกๆในใจผมยังรู้สึกว่าตัวเองเป็นของเขาอยู่เช่นเดิม...
( F( W) a5 \* e c6 C3 Y% _2 ?* i: W" B) R1 i
6 g) D8 p/ b, y7 W...ผมมันน่าโง่จริงๆ" B U6 V3 Z8 u% c3 p! M# c5 Q
) P, z, H, t) \+ }$ ?+ g
) p M4 z/ B# t5 y" R$ vนั่งนิ่งรวบรวมแรงใจอยู่สักระยะผมจึงติดเครื่องยนต์หมุนควงพวงมาลัยเพื่อกลับบ้าน
5 Z7 c, |4 j& [" V6 l+ S4 g
# G3 }9 V- }3 V1 k+ V4 D2 v- e$ `$ o. Y9 u
เมื่อก้าวขาเข้ามาในบ้านบรรยากาศอบอุ่นก็โอบล้อมรอบตัวผมให้ความอึดอัดในใจคลายตัวลง ผมสามารถยิ้มได้ หัวเราะได้ มีชีวิตที่ดีต่อไปได้ก็เพราะพวกเขา...ครอบครัวของผม; y3 [( _: ^3 k/ s4 F& }& w+ b0 q3 Q
4 |2 g8 j1 |1 V% c/ a2 A f+ A! a
( r& J6 {1 D# S- B' k+ T
+ _& _ [& `- J. o" s
! F' u0 ~9 m7 |, J/ }) W
4 ~5 A: O+ O$ K7 D/ Zเป็นเช้าอีกวันที่ตื่นขึ้นมาเพราะเสียงข้อความบอกอรุณสวัสดิ์และแจกันดอกไม้บนโต๊ะทำงาน ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าบุคคลที่ส่งมาก็คือคนเดียวกับเจ้าของข้อความหวานเลี่ยน...คุณปรณ
) M2 u% a: D+ W8 F
. x0 |) {2 C7 c9 T6 O; x7 c0 R) N8 r
ผมถอนหายใจพลางนั่งลงบนเก้าอี้ สองมือเอื้อมไปเตรียมจะย้ายแจกันดอกไม้ไปไว้มุมโต๊ะเพื่อให้ทำงานได้สะดวก แต่ก็ต้องชะงักเมื่อดอกไม้ในวันนี้แปลกตาไป
7 j# q! u: G, `6 X% v F. L
; E$ Y8 ]+ d2 h7 e$ \/ u4 E, J5 Y4 s' |3 H, x& d8 W1 u/ r2 i
ทุกวันจะเป็นดอกกุหลาบ ลิลลี่ สีขาว ชมพู สลับกันไป แต่วันนี้เป็นดอก...forget me not สีม่วง...และภาชนะที่ใส่ก็ไม่ใช่แจกันอย่างทุกที ถ้าสังเกตดีๆมันคือกระถางเซรามิกสีขาวเพ้นท์ลาย ด้านในเป็นดินวิทยาศาสตร์สีชมพูหล่อเลี้ยงต้น forget me not ให้เจริญเติบโต
. ?8 P8 _9 B1 h
( R, h: _3 g3 f! P1 H1 A: ?, m! |9 M% k/ y/ {4 h
ตึกตัก ตึกตัก
* l2 j$ f' L5 c" k! M
8 s7 H% f+ @4 Q8 R1 Y
4 O/ K7 V7 n& N, J- _" S9 u- E4 Zไม่รู้ทำไมเมื่อจ้องมองหัวใจถึงได้เต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเป็น
- t/ a N' H0 p E' k2 K. P: ~1 C( T3 q0 W5 C
6 R- b. c) u- l2 H$ O) t, ]3 M บ้าสิ!เพ้อเจ้อกันไปใหญ่แล้ว!
8 k' w) ^( J) \9 p6 E: H0 d, l1 J
: X5 F8 p. r4 Xเลิกฟุ้งซ่านบ้าบอแล้วทำงานซะ!!1 g. |2 ~5 d7 k, o$ k* o- [
$ L& J* @! v5 e1 x! m* I* e
7 M' }3 T; b9 k2 Wแต่ก็ไม่รู้ทำไมตลอดทั้งวันสายตาผมถึงได้เอาแต่เหลือบมองช่อดอกสีม่วงอยู่เสมอ แถมเลิกงานตอนกลับบ้านยังหอบหิ้วมาด้วยทั้งที่ทุกครั้งจะเก็บเข้าไว้ในตู้กระจกของห้องทำงาน# Y- W8 Q% q8 L. u }, T
+ T' P: p7 x* A; u7 o, ]+ y0 ]/ u7 t% W+ u; D
คงเพราะความมีชีวิตของมันที่ทำให้ผมทิ้งขว้างไม่ลง
7 ^2 U' P0 C+ P9 a1 \& w1 P0 _% b5 r7 v4 U$ V# ?
" K- t: H9 e9 Y1 zเมื่อเลี้ยวรถเข้ามาจอดในรั้วบ้านก็ต้องแปลกใจกับรถจิ๊บล้อโตคันสีขาวที่จอดอยู่ ใครมานะ?? เพราะส่วนมากบ้านผมมักไม่ค่อยมีแขกมาในเวลาเลิกงานสักเท่าไร
; f+ m- _! R a, [! U: @* \( _: y1 R5 u, I; c6 ^- }1 y) ?
2 u @$ `+ ?% E1 d3 b5 P: d8 @
“แม่ครับใครมาเหรอ”
, z0 l4 O7 {6 Q0 D5 {6 g: v' y+ T; D% X! S# J/ h
: K4 B0 A- Z p j& E* m% @“แขกของพ่อน่ะจ้ะพอดีพ่อเขาเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย”
- h9 O: X7 J9 u6 `* C/ h0 j
7 H; K( ?0 n. `1 Q p- a$ P% ~1 U* `0 l- I6 i
“แล้วพ่อเป็นอะไรมากไหมครับ!!” ผมถามอย่างตกใจเพราะโดยปกติพ่อเป็นคนขับรถระมัดระวังไม่เคยเหยียบคันเร่งเกินแปดสิบ ไม่ฝ่าไฟแดง ไม่แซงซ้ายมีความเสี่ยงน้อยมากที่จะเกิดอุบัติเหตุ ถ้าเป็นพี่เมตรพี่ไมล์ก็ว่าไปอย่างสองคนนั้นทำตรงข้ามทุกอย่างที่กล่าวมา1 G1 U* O H1 Z0 e) t
. Y( z( M0 P- `: D* w7 \7 C
! k% A% z i- r$ D- Y6 ~) W“ใจเย็นๆพ่อเขาไม่เป็นอะไรหรอก แต่คู่กรณีนี่สิ...” แม่ถอนหายใจหนึ่งเฮือก “หมาเขาวิ่งตัดหน้ารถพ่อเรา ตอนนี้พาไปหาหมอมาแล้ว พอดีเขาเป็นชาวต่างชาติมาเที่ยวน่ะลูกเลยพามาพักที่บ้านเราก่อน”
& Y# p$ ?1 \* D3 k) K& y. |$ w( p% t+ u4 ~
& t& u! @$ V5 V6 i) O
“แล้วหมาเป็นอะไรมากไหมครับ”
. c. _: G) c/ x0 G2 o# X" X6 ~( `6 l
0 L, A V& K2 D0 p# U. g
; N. B! P( d: x- A2 y9 t/ O8 ~2 C“เห็นว่าขาหน้าหักต้องใส่เฝือกอ่อนแต่โดยรวมก็ปลอดภัยดี”( ?- g b9 Q0 F$ K
! L+ s% g$ n% L% I1 u) E6 t9 i1 e) D5 X" I& U4 J
เฮ้อ โล่ง ไม่รู้สิคงเพราะผมเคยเลี้ยงสุนัขด้วยมั้งเลยอ่อนไหวกับเรื่องนี้เป็นพิเศษ) i( }& [% t/ a" X& l- E4 ]
$ c/ w+ R! P5 p+ t% w' |9 I" y+ ~: N8 E5 H' z
“งั้นผมไปอาบน้ำก่อนนะเหนียวตัวมากเลย”8 I" \" k% d/ _' d. z
9 q: a( [8 G& E' F" w8 w8 }2 m" {& E
“จ้ะเดี๋ยวลงมาทานข้าวเย็นกัน”6 K" N9 \! C% @- r. b
3 V$ {% k! L$ q
, H6 d3 h7 r8 O3 ?* H“ครับแม่ขอหอมที” ผมชะโงกหน้าเข้าไปหอมแก้มนิ่มของมารดาฟอดใหญ่ก่อนขึ้นมาบนห้อง
) e1 v4 Z) S+ y8 B; z. [! `4 h& j7 I I/ p
0 m9 Q7 q( B9 ^& c) N! e- U+ c
ผมเดินเอากระถางต้นไม้น้อยๆมาวางไว้บนโต๊ะข้างหัวเตียง หลังจากนั้นก็เข้าไปอาบน้ำคลายความเมื่อยล้า ออกมาเลือกเสื้อผ้าที่ดูสุภาพสวมใส่ แน่ล่ะ วันนี้ที่บ้านมีแขกจะให้ใส่เสื้อยืดย้วยๆกับกางเกงขาก๊วยก็กระไรอยู่ เกรงใจแขกพ่อนิดนึงเนอะ$ ~3 v8 h9 l: r6 U
2 A' x# K ~$ D M) f6 u6 V) s
: G7 L- B( p/ v' K5 Q" G* f( _“อ้าว พี่เมตรไม่กินข้าวเหรอครับ” ผมหยุดถามพี่ชายคนโตที่เดินสวนขึ้นบันไดมา อีกฝ่ายส่งยิ้มบางพลางส่ายหน้าด้วยท่าทางเหนื่อยอ่อนพร้อมกับยกมือขยี้หัวผมทักทายและเดินขึ้นห้องไป0 Z; u) O' Q$ @, k6 \# \
5 N% l: e9 O+ [* Z; X0 n
" W3 v6 q7 J! X; u+ D- A j' Vสงสัยวันนี้งานจะหนัก
! Q5 Y5 b( s5 c7 j
" F# q0 s2 w- t5 k
+ n ]! A! K: W7 i/ uหงิง หงิง
V* L- }4 c$ O+ s! R. f* u' v: x$ {! l' c1 w) t% |, }
+ H4 L! ]; e* G+ `- F
สองขาที่กำลังจะก้าวผ่านห้องนั่งเล่นไปยังห้องอาหารหยุดชะงักลงเมื่อได้ยินเสียงประหลาดแว่วเข้าหู สายตามองเข้าไปในห้องก็ไม่เห็นมีอะไรสงสัยหูจะฝาด& ^% w! E2 g& p2 L8 J" w
! E7 B" d7 U3 D. l3 }/ ^
+ G9 d, ?8 t( ?8 s1 f* z
แต่แค่ขยับปลายเท้ายังไม่ทันพ้นก้าว/ f8 f. |$ `( ?4 l' c
/ ? h9 P, }6 p- z! o$ r9 e" w) s. p/ _" v1 t9 d( d7 {
หงิง
0 Y1 w# ^4 W- c0 t: G( x& y. V# [1 Y0 n6 p; p
( |, F6 S0 Y& K( ?6 ]
ไม่ฝาดแล้วล่ะ! ของจริงเลย!เสียงสุนัขอยู่ในห้องนั่งเล่น!! Z3 Y. y9 C5 N1 M0 b
q2 t- m8 ^5 L+ X% b, i$ d. P
$ g r3 h. a! ?& K! R. |ผมตัดสินใจเบนทิศทางจากเดิมเปลี่ยนเป็นเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นก่อนจะพบสุนัขตัวโตนอนอยู่บนโซฟา ขาหน้าข้างซ้ายมีสิ่งแปลกปลอมสีขาวพันอยู่คาดว่าน่าจะเป็นเฝือกตามคำบอกเล่าของแม่
- v) Y; I0 Q: s4 ^- ^ D
7 j2 J( q# e) x! r8 a4 q
! R0 V& n% m2 R3 G7 Lที่แท้ก็สุนัขของแขกพ่อนี่เอง2 T# B7 K( O8 N9 A, w$ B" G+ a% k
+ X8 X( \8 z% D/ u
2 W8 M3 n! D$ t; h/ [+ E- K/ i, C
ผมทรุดตัวลงนั่งยองข้างโซฟาพร้อมกับส่งมือเข้าไปลูบลำตัวเจ้าตัวโตที่นอนนิ่งส่งเสียงครางหงิงๆ โถคงเจ็บน่าดู...ขนสีดำเงางามลื่นมือบ่งบอกว่าเจ้าของคงดูแลอย่างดี ผมระบายยิ้มออกมาเมื่อเจ้าหมาตัวนี้พานให้คิดไปถึงเจ้าตี๋น้อยของผม มันก็ตัวใหญ่มีขนสีดำแบบนี้เหมือนกัน จะต่างกันก็ตรงสุนัขตัวนี้ไม่มีขนสีขาวรอบดวงตาเป็นเจ้าตาแต้ม; ]* L7 ~$ N% A6 ]
% l! h" W0 B4 m+ E8 }: n- n' S" f4 K2 I k
หงิง2 o+ o# Z& n; x2 x; ]' [2 @7 H
W/ W5 F9 d: r5 t# K8 O( w
2 Z$ z' H) A9 z+ i/ q
มะไม่สิ!! มือไม้ผมสั่นขึ้นมาทันทีเมื่อเจ้าตัวที่นอนนิ่งอยู่ในคราแรกลืมตาขึ้น พร้อมส่งเสียงหงิงเหมือนทักทายปนออดอ้อน ลำตัวที่นอนตะแคงข้างพลิกหงายชูสี่ขาขึ้นด้านบนเผยให้เห็นอีกเสี้ยวหน้าที่ซ่อนอยู่ในฟูกของโซฟา
5 v% r" T3 U; ^, J' h# Q5 H& t
) A. z! Q- v4 i& k& n1 C8 J' M" F5 K* c# C4 o0 n; F
ตาแต้มสีขาวที่คุ้นตาทำให้ขาผมอ่อนแรงจนทรุดลงไปนั่งพับเพียบอยู่บนพื้นพรมสองตาเบิกมองกว้างอย่างตกใจ
$ x4 a! Y# n2 i5 J& }
& \7 @% m$ v) A. ]/ P1 d0 r6 p1 z6 c H, u9 J/ q0 F+ n
หงิง
1 i5 K& L0 i, h) e3 h# j# M* s0 S; m: X7 J3 l
8 k2 v" V, t# `% U
มันส่งเสียงอีกครั้งพร้อมใช้ดวงตากลมใสจ้องมองขณะที่หางกระดิกฟาดกับโซฟาส่งเสียงเป็นจังหวะ; `% d. y: B, C- y H! M$ P0 A) V
5 W, s% B$ e& T, w
5 b! J& U; L( }$ Rตุบ ตุบ# W& h) i" M, d, L
* r D4 X( A S
' ~' {; ]4 b; H+ P. A; A ผมเม้มปากแน่น มือสั่นระริกเผลอขยุ้มขนนุ่มมืออย่างไม่รู้ตัว ความรู้สึกหลากหลายปะทุเข้ามาในจิตใจไม่...ใจเย็นๆคนเล็ก สุนัขอาจจะมีลายซ้ำกันก็ได้เหมือนชิสุ โกลเด้นฯ หรือแม้แต่หมาวัดก็ยังเหมือนๆกันเลยอย่าคิด อย่าตกใจ
8 C" A; d$ a k x% l: A$ }
* a4 C* t/ Q1 Y/ |1 A# R! Z3 f/ s, ]& h1 F
สะกดจิตให้สติตัวเองกลับมาแล้วสูดหายใจเข้าลึกหลายๆที มองไปทางเจ้าหมาเจ็บด้วยสายตาอ่อนลง คลายแรงมือที่ขยุ้มขนเปลี่ยนเป็นลูบปลอบเบาๆอย่างสำนึกผิด0 L, Z# d( G+ S
& l3 r. o& L1 f7 v) v( O
/ i' G) \% ~$ N1 B4 M5 U“ขอโทษน้าเจ็บไหม พี่นี่แย่เนอะ”
" X. a( _# `8 ~ a0 j. j; f2 O. A5 B s; N! {; k4 d
- e! N- K1 y7 Q: [! R" u! m [3 B“หงิง” ฮ่าๆมันตอบผมด้วยล่ะ มันฟังผมรู้เรื่องใช่ไหม
! T# ^6 Y% R0 s5 @4 u' X% B5 Z9 \2 H* b7 A
2 J' B0 K+ D. M9 I: ~1 n. |
“คนเล็กทานข้าวลูก”3 _3 O5 M4 ~5 {
3 Q& A6 Y* Y- z! o0 ?$ B! Q! T
# p0 C1 a N2 s“ครับแม่”ผมขานรับเสียงที่ดังมาทางหน้าห้องนั่งเล่นลูบหัวเจ้าหมาเจ็บสองทีเบาๆก่อนลุกเดินมายังห้องอาหาร9 ]. J) {/ t: b0 L( ^* I5 ]* D1 A
! P/ H4 B2 S/ |7 m5 G+ k0 J3 y7 Y! [+ I
* b( W+ u3 F& Y- O5 Oห้องอาหารวันนี้ก็มีพ่อนั่งตำแหน่งหัวโต๊ะเช่นทุกวัน ถัดไปทางด้านขวาเป็นพี่ไมล์ตรงข้ามกันเป็นแม่และถัดมาจากแม่ ผู้ชายตัวใหญ่ที่นั่งหันหลังอยู่คงเป็นแขกของพ่อ
2 a) Y& _: Q( z- N9 l- F
8 V+ F1 S; t' p u" X# B. m
& X: _/ a: ~/ ~5 `- |“อ้าว คนเล็กนั่งสิลูก”
3 m7 F- \1 t1 K. q% I6 i/ @1 c8 F
! C; I/ p2 l. m9 j$ `" I% y( l* K- h0 `% U0 A) h
“ครับ” ผมยิ้มแหยๆเมื่อรู้ตัวว่าเสียมารยาทยืนค้ำหัวแขก จึงเดินอ้อมไปอีกด้านของโต๊ะเพื่อนั่งเก้าอี้ข้างพี่ไมล์ ความจริงเก้าอี้ตัวนี้เป็นที่ประจำของพี่เมตร แต่วันนี้คุณพี่ท่านงดข้าวเย็นผมเลยจัดการยึดชั่วคราวซะเลย! H: H: C- B& u$ F! n R, L
3 w4 }9 |" @. D) P6 `9 o+ i6 G8 x
o9 B" o4 R0 cครืด$ H$ |9 \& D" k+ h4 ~
# q5 B2 I& Y" [! W& s9 I$ Q; U) h9 H+ b* w3 `) g
กึก9 j2 i; L) j& y. ?- P" S
6 m# \% E. Z0 E) i; g" U$ V# z2 R( h3 I/ C \! T
โครม!
9 D! a3 K; K% Y
+ I) \( W0 `6 Z ^* P
o' |# Y! n3 ~1 n! I/ ~& e+ Rสองมือที่กำลังยกเก้าอี้ลากออกมาพลันอ่อนแรงหลุดมือตามมาด้วยเสียงโครมของเก้าอี้ที่ล้มหงายตึงลงไป แต่ตอนนี้สมองผมไม่รับรู้สิ่งรอบตัว หูอื้ออึงอย่างไม่สามารถมีเสียงอันใดสะท้อนเข้ามาได้ เหมือนจู่ๆลูกกระเดือกก็ขยายใหญ่อุดตันหลอดลมจนจะพูดก็ลำบากหายใจก็ไม่สะดวก จะมีก็เพียงดวงตาทั้งสองข้างที่ทำงานดีเยี่ยมถึงมองเห็นใบหน้าคมคร้ามสันกรามได้รูปของแขกของพ่อได้ชัดเจนนัก( q7 s! ]3 q/ V5 n6 [- |
+ j: @3 R1 V/ s9 H! L+ v
5 T- v3 t) h" N$ d9 c; M
...ใบหน้าเดียวกับที่ประทับอยู่ในหัวใจผมตลอดมา...
* Z9 A2 X" u7 {9 [+ U9 {/ {( D8 C `- Y" g4 \: M
' C: W8 @4 a& c) v& x“คนเล็กเป็นอะไรลูก” เสียงของแม่เรียกให้ผมรู้สึกตัวก่อนกระพริบตาเพื่อให้มั่นใจว่าผมไม่ได้มองผิดไป
$ O% T' W2 c4 q7 |/ p9 D1 u* n" s
5 q. a8 v" q4 d9 d& L1 J0 T! L4 k
...ใช่ ‘เขา’ จริงๆ...% U, U9 H* j) B+ E
7 q/ U9 a% m3 U. W
! Q2 q3 d* O* [# j4 a* ], c
“ขะขอโทษครับ ผะผมซุ่มซ่ามไป” ว่าแล้วก็รีบก้มลงจัดการกับเก้าอี้ แต่มื้อไม้ก็สั่นเกินกว่าจะยกมันตั้งขึ้นมาได้ สุดท้ายก็ทำมันหลุดมือให้ส่งเสียงโครมครามอย่างไม่น่าฟัง( J! ~2 A( ?2 r2 I0 V9 z& `2 Q. @
: e# ~* x7 W; Z# r7 r( B( N
3 B* F! c- H( l- {: E" U7 s! ~! z( A“มาพี่ช่วยเป็นอะไรน่ะเรา” สุดท้ายพี่ไมล์ก็มาช่วยแล้วจับไหล่ผมทั้งสองข้างเพื่อช่วยประคองให้นั่งลงบนเก้าอี้...ตรงข้ามกับเขา
4 g2 o; n" w) k1 V& @& W4 m+ D; I, k
& |# K8 i2 \5 F, [. V6 g0 ?4 m
8 C9 h* \: F% j/ O“นะน้องไม่เป็นไร” ผมบอกปัดเมื่อพี่ไมล์เริ่มเข้ามาลูบหน้าลูบตาอังหน้าผากเสมือนผมเป็นไข้จนพ่อต้องตัดบทนั่นแหละถึงจะยอมหยุด0 ]# K0 [) U* n9 g- q0 }3 A
& B) n8 k: U/ o1 C- ~9 `7 O
+ q* Z' t' x" j) T
“พอแล้วสองพี่น้องนี่ พ่อมีแขกอยู่อย่าเสียมารยาทสิ”
1 J. f6 a+ Y6 {, C, y0 D9 s1 O& e& _6 W; s4 x3 U! Y5 B% r
* Q/ @ o: ~! V9 y6 ?( `
“แหะๆขอโทษครับ เออนี่...เดี๋ยวพี่แนะนำแขกพ่อให้รู้จักคุณตี๋ใหญ่เป็นคนฮ่องกง ฮ่าๆตลกเนอะมันต้องชื่อจีนๆไม่ใช่เหรอ ทำไมชื่อตี๋ใหญ่ ฮ่าๆ”3 p6 Z: P( J4 j9 c: b6 z! T; s
' T5 P5 F% h4 c0 j$ a# d- q! s. T* r) H4 E. c8 ]9 ]
“ไมล์”! C: h- P; `, ^1 f# t9 y
, a( }$ o+ i" G5 C
; y7 s- i4 X# }
“อุ้ย ขอโทษครับ แต่ผมสงสัยจริงๆนี่” พี่ไมล์หันไปขอโทษบุคคลที่กล่าวอ้างว่าตัวเองชื่อตี๋ใหญ่ ขณะที่ผมยังจ้องหน้าเขาอย่างเหม่อลอยผมอยากจะหลบสายตาลุกไปให้ไกลจากตรงนี้หรือไม่ก็ตะโกนด่าให้สาสมกับที่โดนกระทำ แต่ไม่...ไม่เลย...ผมไม่อาจละสายตาตัวเองไปจากใบหน้าเขาได้เช่นเดียวกับหัวใจที่ไม่อาจห้ามความคิดถึงที่ล้นทะลักออกมา" p5 X. E( A1 H8 ^. I
- k6 O$ M; H6 ?1 R
- g3 _7 g( @& R c, D* c8 A...ผมยังคิดถึงเขายังรักเขา ไม่น้อยไปกว่าเดิมเลย...
8 v) w# u7 u9 l1 y6 ]( l8 e. E* @
$ P" a. |( e' a' \6 c4 m' w“ผมชื่อตี๋ใหญ่ครับ...คนสำคัญผมเป็นคนตั้งให้” สายตาคมนิ่งเรียบแฝงประกายมองสบตาอย่างสื่อความหมาย ผมหลบสายตาวูบสองมือกำแน่นอย่างไม่อยากรู้สึกอะไรกับดวงตาคู่คมอีก...ไม่อยากเจ็บปวดอีกแล้ว ถ้ามากกว่านี้...ผมคงต้องเจียนตายจริงๆ “ส่วนชื่อเดิมที่เป็นชื่อจีน ผมจำมันไม่ได้แล้วล่ะครับ”
; q0 n' B, q1 A/ i! U4 y
" m2 s) `9 q# V4 o6 K# i, K
1 ^5 A* P, s/ ` p“คุณตี๋ใหญ่เขาเพิ่งได้สัญชาติไทยมาน่ะเห็นว่าจะย้ายมาอยู่ประเทศไทยถาวร”- s1 b0 [3 N# v; @7 A0 i
9 R8 S& p, O( G0 T4 ^- L+ p U
0 A+ M; B* \8 I7 j+ u: Wโกหก* u% C- L) f9 u2 b
8 E' E! O" j: G- D* h- W4 O9 D( z* H: I, F, O
เผาะ!
5 B ^+ y. S' q. Q
- d- {/ D# M0 D: a$ W! c% k
% p1 t: R4 h3 s% |* `# f“โหที่แท้ก็ย้ายตามสาวมานี่เอง”
' Z% ~; `5 ~: | }- }& c0 ?
% w P. U6 B& [+ H/ a
' u) r2 S) ^. V4 Gผมอยู่ไม่ได้...อยู่ตรงนี้ไม่ได้แล้วผมห้ามน้ำตา...ความเจ็บปวด...ความสับสน...ไม่ไหวแล้ว...ทนไม่ได้แม้สักวินาทีเดียว
0 m F3 h4 p; g
+ t8 |& t U+ s: V9 D1 F& [* p, ?4 K" E4 C) F: D3 A* L2 ^6 V
ครืด5 w0 K; P3 Q0 U1 L1 y+ I
7 ]9 T& U7 R% k8 u" t: K3 s& P0 B- U; Q+ B
“ผะผมขอตัวก่อนนะครับเหมือนไม่ค่อยสบาย” ผมลุกขึ้นจากเก้าอี้และวิ่งออกจากห้องอาหารอย่างไม่สนใจอะไรอีก
( f0 Y, y5 K7 |* a) x
+ }2 G6 z( E* {% [ b9 f J7 Y+ U4 q1 u- C
“อ้าวไม่ทานข้าวก่อนเหรอลูก”$ ?$ z! t# e R# Y* w: l
' r' u. ?. M% f% T
; p+ p/ x3 P: ~+ F4 l& k2 i( n8 \
รู้เพียงแต่ว่า...$ n! c% Z4 R! p: e( y7 a/ G* W" F
" w. I* V0 v3 m
+ _+ V/ r& A3 y$ l2 I9 t“เป็นอะไรของเขากัน”2 }3 y! D- \; V: _
' w! B/ I7 Z0 j% p" h2 @
0 f+ O# N) I& @9 Z0 @$ B$ q Wถ้าอยู่ตรงนี้อีกเพียงแค่เสี้ยววินาที...
, K$ y2 `" N: R; D- G% w, {9 [4 V3 x
8 g' F! t. D0 j
1 ]1 Z8 Q X* f! H4 Q: e“หรือว่าไอ้คุณปรณมันทำอะไรคนเล็ก!!”
; ]( m" u- I2 `$ H
* D* B$ u/ b( ] {# S4 e4 |$ Q
, P! X1 ]0 |) Iอีกแค่นิดเดียว...! h: J7 @: D/ l* X
5 M9 j; B1 w4 i7 a, @; Q- @! [# {; D
“เหลวไหลน่าตาไมล์”! d+ \+ T4 A) r
/ x( p4 c. M1 Q6 A% V% i. J
# `" c$ N% A$ n8 r
...ผมคงไม่อาจเข้มแข็งฝืนทนความเจ็บปวดกดเก็บความรวดร้าว ต่อต้านความคิดถึงได้อย่างแน่นอน...ผมไม่อยากให้เขาเห็นความอ่อนแอ...3 O5 q m; a V( }$ G
! o- D) u. Y( H3 Y( i: g0 H; r# w! D: Z$ W- r) @& T
และที่สำคัญผมไม่อยากให้เขารู้...ว่ายังรักเขาอยู่" w: H0 r `- ^
4 x$ }3 b) E4 [
/ D' g& e; Z5 _! K: y# a9 Y/ a
ไม่ว่าเขาจะมาปรากฏตัวด้วยจุดประสงค์อันใด...ความบังเอิญหรือตั้งใจ...สุดท้ายทางของเราสองคนก็ไม่อาจมาบรรจบกันได้อีก2 E4 L) I2 A7 }- e, b
+ x/ O& t7 ~+ W. S3 c; _4 ^
' X3 y0 Y/ _% t3 ` z3 K
9 c# d7 b/ C2 u9 \7 i& ~! k5 ~! M5 [ j7 q+ k
ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก ยกมือขึ้นกุมขมับเพราะรู้สึกปวดหัวจี๊ดหนังตาหนักอึ้งจนแทบลืมไม่ขึ้น ความมืดที่ปกคลุมไม่เป็นผล...ผมยังรู้สึกแสบตาเช่นเดิม
3 f' `6 [# J% j! w# ~4 s, A6 {: k8 D! Y; r: u9 q" z: o6 s- v
- I [8 t! J$ U, Oคงเป็นผลจากการร้องไห้อย่างหนักเมื่อช่วงหัวค่ำ
5 [3 U$ M/ N9 Z5 T6 X1 N9 w+ }( d, k! x# v1 ^+ H( n8 F, h
+ P$ \+ A" @# [( w3 K3 Y& ]' r
ผมพยุงร่างกายตัวเองลุกขึ้นนั่งร่างกายรู้สึกอ่อนแรง...ไม่ ผมต้องเข้มแข็ง+ m% x$ f% C8 M7 z* K5 j3 @
8 ^) W8 g4 K% R* @3 S0 Y- m! _1 O
1 `8 v5 U* h& t$ c1 \) Uในเมื่อมันไม่ใช่ความฝันอย่างที่ภาวนาให้เป็นผมก็ต้องอยู่กับความเป็นจริงได้อย่างแข็งแกร่งที่สุด
c7 z$ l" _1 Q7 M$ ^& _& g3 p1 {) Z1 {9 V0 D2 V& D- ]9 H9 I+ X
% P7 h H: \6 `+ G# h; _9 ^0 \เพราะฉะนั้นถึงจะไม่รู้สึกหิวเลยสักนิดแต่ผมก็ประคองตัวเองลงไปในครัวเปิดตู้เย็นเพื่อหาน้ำเปล่าและนมจืดดื่ม
' ^9 h" P3 j, T3 j- O8 l" T3 O) f8 ?$ z2 r1 t0 j8 J& b5 c4 J
J6 ^. X9 m- S; |' B* G1 \. s3 K
หมับ
5 _/ k/ X9 H8 J6 M) F. N! f4 b; s
2 v0 v; t4 W: A
“อ๊ะ!” แก้วนมหลุดมือผลจากความตกใจที่ถูกคุกคามจากกอดทางด้านหลัง แต่มือปริศนาก็รับมันไว้ได้ทันก่อนจะตกแตกบนพื้นแล้วจัดการวางไว้บนเคาน์เตอร์ครัวโดยที่แรงกอดรัดยังไม่คลายลง @3 r! E8 j( U! Q4 J; T
C0 E2 E2 ?" A+ r7 ^6 k, N1 d( d2 I, H" H# ]$ V0 E6 t7 M! N" p
ส่วนผมเมื่อรู้สึกตัวได้ก็ดิ้นสุดแรงแต่ขนาดตัวเท่าลูกแมวหรือจะไปสู้คนตัวเท่ายักษ์ได้+ r* Q" y, ~* K1 v
# g6 G. o/ q1 B* g( W
- [) T! d8 \' T7 {0 `" U- W- y“ปล่อย!! อ๊ะ” ผมเบี่ยงหน้าหลบเมื่อปลายจมูกอีกฝ่ายจรดลงบนลำคอลมหายใจร้อนผ่าวรินรดเรียกให้ผมดิ้นรนหนีจากการคุกคามมากขึ้น
: c8 ^9 [. j5 w! a$ K6 C! t: J& J- K9 v( D G* N! P& {& ?8 r0 S
/ _9 B0 p: T2 j0 |( U“คุณเล็ก...” เสียงทุ้มต่ำส่งเสียงผะแผ่วโหยหาปลายจมูกหยุดรุกไล่คุกคามแต่ยังกดแช่ทิ้งไว้ให้สัมผัสได้ถึงลมหายใจกรุ่นไออุ่น* q/ Y& f, t J9 f$ ]5 `
$ C1 n7 X0 r# H" |. `, I# g. f9 I! U. r7 v7 K/ O8 j
ลมร้อนที่ทำให้ผมหยุดดิ้น สองมือที่พยายามปัดป่ายจิกแน่นลงบนข้อมือหนาที่โอบรัดช่วงเอว ตัวผมสั่นสะท้านเมื่อรู้สึกถึงบางอย่างที่กำลังจะพังทลายลง7 g- D3 l1 [9 T+ F. P) B5 p& X, o
" |# K: J) R, U7 C' l; L' ^! F: L3 N* N
“...ผมคิดถึงคุณ” ผมถูกจับตัวหมุนหันหน้าเอาหาอีกฝ่าย เสี้ยววินาทีต่อมาใบหน้าในแสงสลัวก็โน้มลงมาแนบชิด สายตาที่ห่างเพียงปลายจมูกกั้นจ้องมองมาอย่างลึกซึ้งโหยหา ยามที่หัวใจผมโยกคลอนคำเอ่ยเอื้อนก็เปล่งออกมาจากริมฝีปากหยักลึกที่เสียดสีกันผะแผ่วตอกย้ำให้หัวใจผมเพิ่มเป็นสั่นไหวอย่างรุนแรง “...คิดถึงที่สุด”) {* n9 J! _3 {! H# N$ `
3 V: D' r! j0 K% B" u# [5 `
2 s% G: }: {* Z9 N, }% }จุ๊บ% ]& m# O0 s: ?: G* S- s, o
; W- a1 r9 B* P) w
$ o, Y2 o* R3 m$ { T
จากนั้นริมฝีปากอุ่นร้อนก็ประกบลงมาอย่างหนักหน่วงทว่านุ่มนวล บดขยี้เค้นคลึงตักตวงความหอมหวานจากผมไปอย่างไม่มีทีท่าจะสิ้นสุด ลิ้นร้อนสอดแทรกแหวกกลีบปากเข้ามาเกาะเกี่ยวสอดรัดเข้ากับลิ้นหยุ่นของผมให้ความรู้สึกกำซ่านทั่วโพรงปากลามแผ่ไปทั่วสรรพางค์กายพร้อมกับกวาดต้อนน้ำบ่อน้อยกอบโกยเข้าชิมรสอย่างไม่รู้จักพอ3 I, ~5 |( R3 s3 @
2 _9 d1 {+ [, O( }6 M
3 B) _* l" ~. ^' w) Sขณะเดียวกันผมก็ได้แต่ยืนนิ่งรับสัมผัส ไม่โต้ตอบ ไม่ผลักไสหรือแม้แต่ห้ามปรามฝ่ามือร้อนที่เริ่มคุกคามไปตามร่างกาย ทำได้เพียงใช้นัยน์ตามองเปลือกตาสีเข้มเบลอเบือนที่ปิดสนิทเนื่องจากเคลิบเคลิ้มกับสัมผัสวาบหวาม อีกทั้งน้ำตาที่พยายามกลั้นไว้แต่สุดท้ายก็ยังคลอหน่วงรอบหน่วยตายิ่งทำให้ภาพตรงหน้าไม่ชัดเจน
# }0 T; I7 l+ a! L" E( Q
$ }# U: y9 @) w3 j7 C9 E+ @+ Z S/ P; R2 p, ?
เขาจะรู้บ้างไหมนะว่าสัมผัสของเขาทำให้ผมรู้สึกเจ็บปวดมากเช่นไร...จูบของเขาเสมือนยาพิษที่ถึงแม้รสชาติปรับให้หอมหวานนุ่มลิ้นแต่สุดท้ายก็พรากลมหายใจไปอย่างช้าๆ...ฝ่ามือที่ลูบไล้เปรียบดังมีดปลายแหลมคมกรีดลึกลงบนเนื้อหนังให้เจ็บแสบทรมานไปทั่วร่างกาย
9 R2 s9 G, e+ H5 Y$ Y; z4 ]9 u+ r# s2 s- A% `
# H+ L! W' C# E; g% ~8 I
ผ่านไปนานแสนนานความขมขื่นแสนวาบหวามก็จบลง
5 W; }: g) T+ B( F1 h( f& K) e3 [1 H8 g3 n: _5 S! l9 e$ F" E$ m" d
& J( V" m5 A7 i: ]2 @1 ]“คุณเล็ก...” ใบหน้าคมถอนออกพร้อมกับเปลือกตาเปิดปรือขึ้น ฝ่ามือที่ประคองท้ายทอยเลื่อนขึ้นมากอบกุมใบหน้าพลางใช้ปลายนิ้วโป้งเกลี่ยหยาดน้ำตาบนผิวแก้มให้อย่างอ่อนโยน
9 e- y$ `1 @% D/ C9 S
' C8 j. @9 M1 a2 J% k$ v6 A
. N- @' K; k% A6 x4 ^, L“ผม...”
8 Z/ L4 Q3 Z: r6 @' \9 C
0 {, ~" W5 g- q l& r$ _( P
4 {) j: W% x: |" K4 @“พอใจหรือยัง” 6 P1 Q F0 `5 d7 T; C' w/ g/ w: B, f
% a# G. H# [8 Z0 t! z' I- b* C. Z
' i5 T2 a3 I5 i. u“...”1 R4 s3 e, Y+ L5 }. q r/ }
4 g4 P4 Q* w4 W' Q2 [9 {
" s' s, T* f- H z2 u# y
“ถ้าพอใจแล้วก็ไปสักทีกลับที่ของนายไปได้แล้ว!!”ผมพูดเสียงเรียบเย็นชาไม่ได้ตวาดหรือตะคอกแต่อย่างใด
+ A5 h( _. Q; m4 _9 p8 V' F: J( q, K
- N3 H$ T6 d# E0 c: |. Dเขารั้งผมเข้าไปกอดแน่นอีกครั้ง# L5 Q4 Q) ?/ g9 e$ m+ p5 N8 G
" _* a2 s4 M5 h5 i/ h5 F6 X
( q* i0 k; k5 {6 B“ผมจะไม่ไปไหนอีกแล้วที่ของผมคือข้างๆคุณ ผมขอโทษ ขอโทษสำหรับทุกสิ่ง คุณฟังผมอธิบายก่อนนะ...”: ~/ L8 p) `. r" v6 t0 o
5 D. M5 J4 H$ v! T
: [5 j2 h: x( T/ x8 g4 f( ]- F1 _2 d s
“ถามฉันสักคำหรือยังว่าฉันต้องการหรือเปล่า” ผมพูดแทรก ซึ่งก็เพียงพอให้เขาหยุดเสียงลง ผมจึงออกแรงดันแผ่นอกกว้างซึ่งคราวนี้เขาก็ยอมปล่อยแต่โดยดี
3 Y% D0 `0 {, D' }9 \1 ^2 x( G
" A1 e4 ~8 c" l+ e$ u9 T: _5 Y2 N$ d4 E) \/ ~; L1 u
“ฉันไม่ได้ต้องการนายแล้ว...คุณจิ่นสือ” จบคำผมก็ดันเขาออกให้พ้นทางแล้วเดินจากมา/ K* M0 i8 [7 M/ D; v
: T" K7 J" _# J: a
; a/ l. F+ H- J. X* p4 O6 c6 z% l! R“ผมไม่เชื่อหรอกนะว่าคุณจะเลิกรักผมแล้ว” * o/ j m* w3 m6 W8 t: a" C: d% b
3 G. j0 f+ W! {" c* q$ B1 }* N
' C2 l: _0 F3 V4 N* p/ Xปลายเท้าผมชะงักลงแต่ก็ไม่คิดจะหันหลังกลับไป3 o- V; g& n6 M; G
9 j; w* W( C( J, ~ l
/ x5 A( e! U# b. O7 K“รักงั้นเหรอ มันไม่ได้สำคัญอะไรอีกแล้วล่ะ” ผมกลืนก้อนสะอื้นลงคอพร้อมกับเค้นเสียงที่ตรงกับหัวใจผมออกมา “เพราะมันลบล้างกันไม่ได้เลยกับการทรยศหักหลัง”
+ c% ?2 a/ ?' k6 L* N# \1 M. \2 f G* e; I! j2 R
$ O. s4 N& d* O W- P" xใช่แล้วล่ะ...ต่อให้ผมรักเขามากมายแค่ไหน เราก็กลับมาคบกันไม่ได้อยู่ดี...เพราะผมคงเชื่อใจเขาไม่ได้อีกต่อไป แล้วการอยู่อย่างหวาดระแวงมันจะมีความสุขได้เช่นไร8 h7 c0 }. M: D" r2 C. `
- D1 p6 V4 s7 c Z: e" `; g
8 q6 [0 T7 w; @' g! R. p2 g" yแม้แต่ประโยคที่ว่าเขาจะกลับมาอยู่ข้างๆกันผมยังไม่ปักใจเชื่อเลย...ผมไม่มีทางเชื่อว่าเขาจะทิ้ง ‘คนๆนั้น’ เพื่อมาหาผมได้& i) A+ |2 ^" W4 S) y$ @# x- D
8 p; L+ m' \/ g/ E) T# [" H' L
0 A `/ o' p5 L
มันก็คงเหมือนกับทุกครั้งที่สุดท้ายแล้วคนโดนทิ้งก็คือผมอยู่ดี...
: H7 y/ s- [! H, b) J1 \* t. e% G+ ]1 O: P; F3 G6 a. e
1 M; Q j8 w9 K- C# p" A
% b# J J8 M: g1 B( v. }3 i$ l; t
! W# z! W) y3 C. l' M
" [: D% U& Q' D, W& E# Lคิดว่าคำพูดของผมเมื่อคืนมันจะทำให้เขาถอดใจหรือเปล่า...ขอตอบเลยว่าไม่ เพราะเช้ามากลิ่นหอมของอาหารยังลอยโชยมาพร้อมกับประโยคแสนชื่นชมของแม่0 u0 W/ ?( d6 T* u
- Y7 O0 E) `' x' O
2 C! L( w0 _4 T& o“เช้านี้เกี๊ยวกุ้งเต้าหู้ไข่ฝีมือคุณตี๋ใหญ่เขาอร่อยมากเลยนะลูก พ่อกับแม่ลองชิมมาแล้ว”
% _. V J; E/ _3 B! d; O1 Y& W$ ^
2 w3 q8 ]0 E; X1 lผมมองชามเกี๊ยวตรงหน้าก่อนมองเลยไปยังอีกคนที่ส่งยิ้มบางตอบกลับมา จึงตัดสินใจคว้ากระเป๋าเอกสารแทนการหย่อนก้นลงบนเก้าอี้เหมือนอย่างเช่นทุกเช้า% C6 m l% g1 w8 q9 S) k; X
/ E& L8 K1 X( {" ?: t# h% j& @
- H! N& ?) f6 X" N) |3 ?( }7 Y9 \“ผมไปทำงานก่อนนะครับแม่พอดีวันนี้มีประชุมกับฝ่ายศิลป์”
$ S) W; x+ a J# R9 O# I0 I% b, G1 M9 _
0 }! H4 ]9 w3 M% M
“อ้าวไม่ทานอาหารเช้าก่อนล่ะลูก”( \/ l# a& q% q) h- B5 k
2 N4 S0 }. S, J! N, [- E6 I
y8 w1 M9 n( c* k“ไม่ล่ะครับผมกินไม่ลง”
1 `" w' \. o9 }5 j
3 \* p* T0 y/ c; }2 K1 N/ T: f. V; u/ ], c* i
แล้วผมก็เดินออกมาเลยไม่แม้แต่จะหันไปมองหน้าอีกคนแต่หางตาก็เผลอมองเห็นสีหน้าผิดหวังได้อย่างชัดเจน มันยังคงซ่อนไว้ภายใต้ใบหน้านิ่งเรียบเช่นเดิม จึงขัดใจตัวเองอยู่ไม่น้อยที่ยังอุตส่าห์มองออกอีก
& B& Y% I9 [! i. g. ?
/ Q( F" |% K; v: }- J' W( _; I n2 k% C- J0 f7 Z. @
โฮ่ง4 X/ t2 T8 A0 D3 B; x! J
% } K) M) U3 z
% f. ]3 I# h: g5 ^: Eแต่แล้วก็ต้องระบายยิ้มออกมาเมื่อข้างรถนิสสันมาร์ชของผมมีเจ้าหมาขาหักนั่งหูตั้งรออยู่$ u' L6 ]2 a" W; t, Z
! E* l0 D8 d* R: x
# P8 O: T$ n R; o, ]& g
ผมเดินเข้าไปทรุดตัวนั่งยองลงตรงหน้ายื่นมือออกไปและแทบจะทันทีเจ้าตี๋น้อยก็ยกขาข้างที่หักขึ้นมาวางบนฝ่ามือ2 z* \. j! z8 U# q' A2 e
' v+ F& k* u, ]) I3 ?
; P& `" h2 w& O- F
“คิดถึงจังเลย~” แล้วฉลาดอย่างเจ้าตี๋น้อยน่ะหรือถึงจะฟังไม่ออก มันจัดการกระโดดโถมเข้ามาในอ้อมกอดผมพร้อมทั้งส่งลิ้นสากมาเลียใบหน้าจนแฉะน้ำลายไปหมด " m- O' S j; Y0 t
5 T( W, r8 q, d. F0 T
; W8 E7 O& D$ b2 t: a
“โอ๊ยพอๆพี่เลอะหมดแล้ว ฮ่าๆ ไม่เอาๆเดี๋ยวโดนขาเดี้ยงกว่าเดิมนะ” ปล้ำเล่นกันอยู่พักหนึ่งจนผมล้มก้นจ้ำเบ้าลงไปนั่งแผ่กับพื้นนั่นแหละมันถึงจะยอมหยุด$ d4 U* ~6 k0 i& F
& ^- m2 @4 A: Y7 j6 G9 _
0 q1 e6 E i: p: `
ผมก้มลงจุ๊บเหม่งเมื่อมันยอมสงบเสงี่ยมนอนหมอบลงไปก่อนให้รางวัลด้วยการใช้สองมือประคองให้หน้ามันแหงนขึ้นมาแล้วจุ๊บลงบนปลายจมูกสีดำ
7 W9 }( N- f& I
$ X3 z! t4 c r" \, I' _( b8 |6 L& i7 T6 f/ [. p$ O
“อยู่กับพี่ด้วยกันที่นี่ไหม ไม่อยากให้กลับไปเลย” พูดพลางลูบหัวมันอย่างเอ็นดู เพิ่งเจอกันได้แค่วันเดียวก็ต้องจากกันอีกแล้ว หนึ่งปีที่ผ่านมาผมคิดถึงมันมากเลยนะ แค่คิดว่ากลับมาจากทำงานจะไม่ได้เห็นมันอีกผมก็ใจหวิวๆแล้ว“หึ ไม่อยู่ด้วยกันก็ไม่ต้องมาอ้อนเลย”+ P% w/ }8 Y+ ^. J2 M0 S
2 C6 L5 ^7 e- }( c. m4 b) \5 ]/ c3 O( n* m' y5 D
ก็มันเล่นเอาหัวมาดันๆถูๆขาก่อนนอนหงายท้องพลิกตัวไปมาซ้ายขวาแล้วทำเหลือบตาเหลือกมองมาอ้อนๆชิ ยังจะมีเสียงคราหงิงด้วยนะ
1 p: [! G2 r- ?2 [8 R% l* ?* ~. l
. S6 c3 ^& a$ w" o N4 G% @, T' j; f) j
ฉลาดไม่มีใครเกินเลยเจ้าตี๋น้อยผมเนี่ย!!
" }. S' ]7 c8 Y- x& T. w m
6 B% L+ H( ?7 b5 ^6 M& N' i
) J* F0 @) I2 y) c. n4 I- p+ N- C“ท่าทางมันจะชอบน้องนะ กับพี่มันโคตรหยิ่งเลย” ผมหันไปตามเสียงก็เจอเข้ากับพี่ไมล์ในชุดออกกำลังกายยืนเท้าเอวมองไปยังเจ้าตี๋น้อยอย่างหมั่นไส้/ f- h4 x8 X" i7 a; P' u9 B3 t
7 n; H. Y8 v+ k- Q( G0 n6 e( \) s( _
& m( i P* T2 ]“พี่หน้าตาไม่ดีล่ะสิ”" C+ r1 f; Y6 _0 m9 D( z; T
7 R9 s, ]- k. d( @+ M' _3 o* U8 p
9 B' O' L4 @3 U4 A8 P) c
“โห ช่างกล้าแต่พี่หมั่นมันจริงๆนะ เมื่อเช้าลูบหัวเล่นหน่อยทำเป็นสะบัดหนีทีกับน้องล่ะอ้อนเอาๆอย่างกับเป็นเจ้าของมันอีกคนแน่ะ”' [9 I3 p) D# z/ l0 r `: a$ w
4 n/ e2 \, u' f
/ r: ~8 A& z( t i; Z2 Iอึก พูดเหมือนมีตาทิพย์) E! e2 U4 d- {. L' T4 ^
: `7 q3 r& G" q# M r+ ?
- g8 L: d' [- J( y( X+ P“สงสัยมันถูกชะตากับน้องมั้ง เอ่อ ผมไปทำงานดีกว่าแล้ววันนี้พี่ไม่เข้าบริษัทหรือ” ผมเปลี่ยนเรื่องพลางลุกขึ้นยืนจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่
9 T, v1 X3 ?/ B7 r6 h" c. [0 W0 h+ d& ~# c) k" c3 l u
2 J6 s( Z, Q' ~) j1 {2 b
“เข้าช่วงบ่ายพอดีเดี๋ยวพี่ต้องเข้ากรุงเทพฯไปส่งคุณตี๋ใหญ่ขึ้นเครื่อง”
5 e/ j" a0 l. F8 ?1 F9 S, D4 y0 }- j% m, S" g, [$ p; C+ b! \* m
3 R5 }1 S0 J' y3 ^กึก8 Y" j7 E5 }, _: t# O
$ K3 ?* ^" |1 ^" a9 {6 G! G( l: |7 s" g& F1 h* J3 ]2 C4 w
“เขาจะกลับวันนี้แล้วเหรอครับ”
, \% ~. A4 Z2 W; C; H" z5 H6 w [; F3 H; [8 h$ n
6 h# T8 _/ X, f$ y“น่าจะนะพ่อว่ามาอย่างนั้น”4 V* \2 t7 f0 r) g- Q* K+ n; \
% K( @* r" p0 |2 r; _% j, d$ @* J5 e7 R* O8 M/ `
ผมนิ่งไปก่อนค่อยๆก้มลงไปมองเจ้าตี๋น้อยตรงหน้าย่อตัวลงแล้วใช้อ้อมแขนกอดมันไว้แน่นพลางซุกใบหน้าเข้าหาขนสีดำขลับ
. }2 `! m4 ]: s
, M3 K! W8 z/ Q& E8 K- m- l; Y _8 ` Y
“ฮึกกอดลานะตี๋น้อย”
1 j# c: p L) c" z+ @" W9 d/ \
& _+ W* J' x8 E# A% e2 o5 a5 m" A1 x; w: k& v
“หงิง” ซ่า~ซ่า~) m3 L) A6 L( v# ?
1 y) _" \ T/ K% W3 Z& [
* r5 R8 B5 `& iสายลมโบกพัดลู่ใบหน้าหอบเอากลิ่นอายของน้ำทะเลโชยเข้าจมูกพร้อมกับพัดพาเอาเกลียวคลื่นสาดซัดเข้าหาฝั่งจนเกิดฟองสีขาวล้อกับหาดทรายเนื้อนวลละเอียดตาบรรยากาศที่ทำให้ผมรู้สึกผ่อนคลายขึ้น
: J) `" b% E5 x& N7 i( t6 e
) H( J+ n! {1 W5 }2 S1 }7 R& u5 n4 ]1 }
ยิ่งช่วงนี้มรสุมเข้านักท่องเที่ยวจึงบางตาลงเลยได้ความเงียบสงบอย่างใจต้องการ...
" B6 F. K$ c5 @) K, V% j
4 x4 s# D- d; v) v+ T' x5 [& N4 F1 d% @* v+ g `6 _& Y
แม้จะเป็นคนไล่ให้เขาไป แม้จะบอกว่าเราไม่สามารถเดินไปด้วยกันได้ แม้จะเป็นคนที่ทรยศหักหลังกันอย่างเลือดเย็นแต่สุดท้ายก็อดจะวูบโหวงในใจไม่ได้
# }1 h; Y. A" s7 T! x" B" C
5 j% F+ P3 L1 _5 }3 s+ i5 N% m' n: m; C- Y
หลังเลิกงานก็เหมือนเช่นเกือบทุกวันที่จะมานั่งปล่อยใจลงทะเล ต่างกันที่ทุกทีผมจะหนีความวุ่นวายไปหาดนางรำหาดทรายสีขาวเนียนละเอียดตัดกับน้ำทะเลสีฟ้าครามสดใส รอบเกาะมีโขดหินสีน้ำตาลเข้มจัดวางตามเป็นแนวอย่างที่ธรรมชาติได้สร้างสรรค์ไว้กลมกลืนกับประติมากรรมรูปปั้นพระอภัยมณีกับนางผีเสื้อสมุทรอันเป็นเอกลักษณ์ของหาด
: p# a' V$ ^8 Y7 _0 z3 O
3 E1 c8 u; E" r2 O8 Y% O4 d: a" m: v! Z- i4 ~# O, j6 V
แต่วันนี้ผมมายังหาดพลาที่ถึงแม้น้ำทะเลจะสีสวยสู้หาดนางรำไม่ได้ เนื้อทรายไม่ขาวละเอียดเท่าซ้ำยังมีแนวปูนสูงเกือบสองเมตรกั้นชายหาดเอาไว้ แต่อย่างน้อยหาดก็ไม่ได้ปิดตอนหกโมงเย็นสามารถให้ผมนั่งอยู่ตรงนี้จนถึงเมื่อไหร่ก็ได้อย่างใจต้องการ
# C: c. X Z% @$ I0 _7 Q
, x3 O& }; t4 M, @" Z- Z( ^9 @- d \. e8 b
ผมก็เชื่อว่า...หาดทุกหาดมีมนต์ขลังของมันอยู่..
, {' _2 Y$ e" w$ P
) X8 v, R& {7 A0 r6 N
4 I' n9 R3 n7 k3 J7 a+ L6 G! u# bอย่างเช่นเวลานี้ผมนั่งมองพระอาทิตย์สีส้มกำลังจะจมหายลงในทะเล แต่ยามจะลาลับก็ยังทอแสงสีทองลงบนผืนน้ำสีดำให้เกิดประกายวิบวับดั่งดวงดาวนับล้านจากฟากฟ้าเต้นระบำปล่อยแสงระยิบระยับแข่งกัน8 N: }+ Z6 Q9 X% C _
; T7 Y6 B2 q& `7 n9 x) |. K7 a/ D( }$ t8 `+ Y: ^, W
ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ
! C+ `$ s' r! ]
7 ^$ w1 a8 C; _8 `& j+ k& N" `$ m4 g1 s/ I
ผมหลุดจากความคิดเมื่อเสียงโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงดังขึ้น5 C7 @9 ^6 m1 P' {- i+ |
: ?( L. ^* Q$ ?3 g2 r
$ u; e6 s1 p* y% n* ~. t# ~ u: e“ครับแม่”
. M0 q% o7 z6 a v3 o5 _& r) C' n3 r3 Y' A- }
# ^2 Z0 @$ A4 e
“อยู่ไหนน่ะเล็ก มืดแล้วนะลูกยังไม่กลับบ้านอีก”
5 E" L0 S0 v' M% w6 H7 ~6 ~. u8 x) {/ I {6 F/ Z" j, j
5 z& s* z3 T4 y6 |( V/ ~$ M* a A/ n7 K) Z
“ผมอยู่หาดพลาน่ะครับ”
, o0 J2 u$ W% t8 B; T6 k' R
; T7 d( i8 s* r7 i$ D, R# p- b! q4 ?, Q* F' C' `
“ถึงว่าตาไมล์ไปหาที่หาดนางรำไม่เจอ ทำไมวันนี้ไปไกลจังลูกทุกคนรอทานข้าวอยู่นะ”
8 ~0 }5 ?4 P- _! @8 m. G
+ r1 e! I1 X5 j5 `: Z6 v; T# V- G% ^. ^0 T0 ~
“ทานกันได้เลยไม่ต้องรอครับ เล็กว่าวันนี้จะนอนค้างที่หาดคงไม่กลับบ้าน”เสียงแม่เงียบไปสักพักหนึ่งก่อนเอ่ยเอื้อนขึ้นมาด้วยน้ำเสียงอาทร
) v h! M$ E; S
, v0 `; b* M J. l. x, G
* f- K$ c+ A% j/ Q$ H( w“ไม่สบายใจอะไรหรือเปล่าลูก”
* Q+ A) D' n& y4 i+ H. r
) T. F; h% w) C2 G: U" N# o# l7 ?( U; I6 M6 O
“ผมแค่อยากนอนฟังเสียงคลื่นน่ะครับแม่ ไม่ต้องห่วงนะครับ รักแม่นะพรุ่งนี้เจอกันครับ”
! ]7 ^; B. M( A/ ~% P2 M ]. z; Q/ [* N) J+ c
2 c5 m! a5 m/ C9 j8 I I
วางสายจากแม่ไปแล้วผมก็นั่งทอดสายตาไปยังผืนน้ำทะเลสีดำกับฟังเสียงคลื่นกระทบฝั่งไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนจากเย็นย่ำเป็นหัวค่ำมืดสลัวและ ณ ตอนนี้ มืดมิดเงียบสงัด...ทุกสิ่งอย่างถูกความมืดปกคลุมมีเพียงแสงจันทร์เรืองรองสะท้อนให้เห็นรูปทรงเรือนราง โชคดีที่ท้องฟ้าเปิดโล่งไร้เมฆบดบังจึงได้เห็นกลุ่มดวงดาวพราวระยับแข่งกับผิวน้ำดั่งภาพสะท้อนของกันและกัน
- @$ I) k# P; u2 ^" B$ \* e, |8 w" G5 Y: b- }4 u$ q. A" T
4 }/ S1 ?: o X“เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอกครับ”
* N" i9 N: Y5 h0 l4 y L& r1 V4 n8 f Z9 A* [/ k: H
; E1 U) U6 _" C% K
ขวับ7 q5 I7 a$ E- [0 m* o' T! m. E' Q- ^
s5 a" e- y5 [. b$ F
/ ?! k$ i/ F' }9 _8 i
ผมหันไปตามเสียงของคนที่คิดว่าบินกลับไปฮ่องกงแล้ว แต่ ณ ตอนนี้เขายืนอยู่ตรงหน้าผมในชุดเสื้อกล้ามกางเกงขาสั้นอย่างที่สมัยก่อนเขาชอบใส่...สวมทับด้วยเสื้อแจ๊คเก็ตสีแดงตัวคุ้นตา...ตัวที่ผมซื้อให้
/ m3 j* N! o: ?* }# H
. b9 J5 u% b4 B4 |) ~ [# u8 p8 Y& |- I
ฟึ่บ!
1 [, t3 ? P% C8 P6 I
, {8 B% i% D/ B( [
8 t( D. ^+ }# M& `: e4 O+ F$ [ผมลุกขึ้นยืนแล้วเดินหนีทันทีแต่ก็ช้ากว่าอีกคนที่เข้ามาคว้าต้นแขนเอาไว้4 L3 E( `2 n% d8 c
R) o ]% |8 m- M. r
6 f! U0 Z6 p, O. ^0 I4 U* J9 {“ไหนว่ากลับไปแล้วไง!!” ผมสะบัดมือหันหน้ามาตวาดสุดเสียง+ l$ d: z0 ?" T& S
5 F9 U3 M4 I2 ?1 F2 q
1 w! M0 x9 a$ Q7 P“จะให้ผมไปไหนก็หัวใจผมอยู่นี่!!”
+ i: a p8 g. N- i: n8 r7 Z0 l0 V- _- U
! H8 { K ?" ~4 y7 @: o1 f8 t# E“ไปตายซะไป!”
. _+ r' K, J1 t. F" N3 }, }# @; V4 S( z# u
8 I$ y& _5 p: lไม่ได้คิดเช่นนั้นแต่ปากมันไปเองเหมือนเป็นปฏิกิริยาตอบโต้อัตโนมัติเพื่อปกป้องหัวใจตัวเองจากประโยคกลลวงที่อีกฝ่ายสร้างขึ้น5 X1 {5 S9 e1 A" I1 h
4 a, M1 K6 D) N" D( h; |( |; p/ e3 O' O
...เมื่อก่อนเคยบอกรักที่ไหนกัน...
& F0 X- A7 g' C9 P* ?- `% a, z
1 V/ y& ?9 H% U! `5 m# `3 x/ \8 N" w5 a1 G* W" W% Q: j
“ผมรู้ว่าผมเลว แต่ช่วยฟังกันหน่อยได้ไหม”
! \" @% g. W6 O) m) v- ~5 _% {1 L! U( u6 G
' R6 ]; t2 f3 s& s; v: K1 \! ^“ไม่ฟัง!!! ไม่อยากฟังอะไรทั้งนั้น! ไม่ฟังๆ” สองมือยกขึ้นปิดหูแน่นพลางนั่งคู้ทิ้งตัวลงบนปลายเท้าศีรษะส่ายไปมาอย่างไม่อยากรับรู้อะไรอีก; l1 A8 A F. ]' S- t8 Z7 a! m
7 a D& Z& j V, v; L0 y
/ o5 N/ W, O* a& \/ b$ I
“เล็ก...คุณเล็ก!!”
; D# [( M/ [# W5 U
$ R" y v* W/ s+ O# O7 {4 D9 d* H& q9 R& Q
เพี้ยะ ปั่ก ตุบ1 M* L- D1 E8 x
# e) X! G z6 T
: \) r4 l; u+ a) Bผมยกมือขึ้นปัดป่ายกันไม่ให้อีกฝ่ายเข้าใกล้
, s# G8 }- E& a1 d3 x, V
1 H$ Z& [ d, H4 C+ t: g' S4 c
' h+ s' G+ P) z8 ]“...!!” สุดท้ายเขาก็ยอมล่าถอยออกไป ร่างกายสูงใหญ่ยืนนิ่งใช้สองตาจ้องผมอย่างผิดหวังเสียใจแต่เชื่อเถอะไม่เท่ากับที่ผมเคยรู้สึกหรอก ก่อนจะทำในสิ่งที่ผมคาดไม่ถึงคือ...ค่อยๆเดินถอยหลังห่างออกไป...โดยทิศทางนั้นเป็นทะเลแสนมืดมิดและน่ากลัว
+ G4 n) J7 t0 v( ~! s5 S4 e* g+ M- @6 h4 P. l# C4 J
) B5 W. i% l. e' H2 L3 iช่วงขายาวค่อยๆก้าวถอยหลัง...ทีละก้าว...ทีละก้าว โดยตลอดเวลานัยน์ตาคู่คมยังจ้องมองมาที่ผมอย่างไม่ละสายตาระยะห่างของเราสองไกลห่างกันเรื่อยๆ จนกระทั่งเท้าทั้งสองข้างของเขาสัมผัสกับระลอกคลื่นร่างกายผมก็ผวาเฮือกจะกระโจนไปหา...4 [" [4 |) z! h( H
. ~+ k' I8 o! {+ E8 [; a& o( N
5 S- T4 y4 n0 j A) q0 g4 ], w....แต่ก็หยุดตัวเองลง...มันเป็นแค่แผน...เป็นแค่เล่ห์กลให้ผมหลงไปติดกับ...เขาไม่คิดจะตายจริงๆหรอก...ก็แค่อยากให้ผมใจอ่อนก็เท่านั้น...
2 {2 ?) m9 Y9 s' M2 W) t8 v& W+ x; s4 K* V8 k5 @- f( Z5 J
$ @; @* ]& \. d3 z0 P1 oซ่า!~ ซ่า!~7 i3 R) P5 C% K/ [/ ^% \3 L
* Q: H, m3 I6 I4 }
7 u) ^% e. z4 N7 i
เสียงคลื่นไม่ให้ความรู้สึกผ่อนคลายอีกต่อไปแล้ว ตรงข้าม...มันกลับเหมือนปีศาจร้ายที่พร้อมกลืนกินทุกสรรพสิ่งให้หายไปในความมืดมิดอันน่ากลัว...ความรู้สึกร้อนรุ่มกระสับกระส่ายเกิดขึ้นกับตัวผมจนไม่สามารถที่จะทนอยู่เฉยได้อีกต่อไปสองเท้าวิ่งลงไปยังริมหาดพร้อมกับตะโกนเสียงกึกก้องแข่งกับเสียงคลื่นให้คนที่อยู่กลางทะเลหยุดกระทำบ้าๆสักที! l) _$ w# b6 d* X0 f3 D
7 c0 n! j- k+ L9 {& |$ D; W/ @
9 G# S) _) k7 e. L2 f) s, F
“ขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะ!! จะบ้าหรือไง อยากตายจริงๆใช่ไหมฉันบอกให้ขึ้นมา!!”/ U# C1 U1 b1 r% D1 q& ?" `
$ z/ [) l1 N) ^
& V& u& ^) P1 f" Y2 W
ซ่า~ ซ่า~ g# j p) f6 c
5 K6 Q- L! u! A' C/ G* a' J; _1 ^3 P0 U u7 W2 x
เขายังคงเดินถอยหลังต่อไปเรื่อยๆขณะที่สายตายังจ้องมองกัน แม้จะในความมืดอันห่างไกลผมก็ยังเห็นแววตาแน่วแน่ของเขาสายตาที่ว่าเขาจะไม่ยอมหยุด...จนกว่า...( u, d& Q7 J6 ~9 s/ p( c& u
* t! o& ~2 b( r* S% e
* W* y2 j: t7 L& x6 F7 `$ B2 J6 Hครืน!~ ครืน!~& Z) s3 Q8 {6 W. v9 x4 W7 z. e
6 d5 H# r+ X- f
6 a, r( X! i( g0 L0 g
ผมแหงนหน้าขึ้นมองท้องฟ้ามืดมิดที่บัดนี้ไร้ประกายดาวด้วยเมฆหมอกก้อนดำทะมึนเคลื่อนตัวมาปกคลุมทั่วพื้นที่เสียงฟ้าร้องครืนพร้อมกับลมกระพือพัดโหมเป็นสัญญาณว่าอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าลมฝนต้องกระหน่ำลงมาแน่นอน6 ^0 z' X* c7 V
/ | L; ?: r; h5 ?0 g* z/ Y, p$ D5 f
' T* P) d3 o! Q4 O นั่นยิ่งทำให้ผมร้อนรน หันไปมองอีกฝ่ายที่เวลานี้ถูกท้องทะเลดำมืดกลืนหายไปจนถึงช่วงอกแล้วมิหนำซ้ำสายฝนยังเริ่มโปรยปรายลงมา ลมพัดโหมให้ใบไม้ต้นหญ้าปลิวลู่โน้มเอียงตามแรงลมเม็ดทรายกระจายขึ้นฟุ้งทั่วหาด ผืนน้ำที่นิ่งสนิทเริ่มตื่นตัวโยกคลอนก่อเกิดเกลียวคลื่นตีกระทบจนเกิดเสียงเซ็งแซ่ช่างน่ากลัวจับใจ
/ o; }1 d$ W; m: k* X- ]; ~3 G6 n" ]+ A" F7 G* B
* E/ z/ ?7 W$ T
แปะ แปะ แปะ
% n' J. C. R) ^& _& w) ^# b$ O- y. E+ e6 a' w
2 P1 Y8 D/ P" `5 V' d1 ^4 p
“พอ!! เลิกเดินลงไปได้แล้ว! ฉันบอกให้นายหยุดแล้วขึ้นมา!”
+ c6 I I0 _: H( S- a7 U" J7 [# S( y9 b! a- T+ |
5 A# {8 D6 o4 n( y) l% X
ครืน!~ ซ่า!~
9 _6 i9 u: |+ X: ?7 \9 s. S+ D" l$ n% _" g
. ?! B- c8 C' ~/ Aเปรี้ยง!!( y- \/ G; M( G0 p8 K; ^' V
: R @1 ~& Y9 g ]4 x) g) |8 G6 C* i" p) c' l
ผมวิ่งสวนกระแสคลื่นที่เริ่มก่อตัวขึ้นสูง ตีแหวกแรงต้านลงไปกลางทะเลแต่ก็ไม่สามารถถึงตัวเขาได้เนื่องจากเขาอยู่ลึกเกินกว่าที่ความสูงของผมจะเอื้ออำนวยผมลูบละอองน้ำที่กระเซ็นเปรอะใบหน้าบดบังการมองเห็นในขณะที่ตะโกนก้องอยู่ตลอดเวลา- R1 a q7 d# @2 m- X0 j! b8 C
3 n" |( P4 a( X9 ~: ]/ L, |
+ n9 w8 p h6 t3 n" m4 S$ V“ขึ้นมา! อยากตายจริงๆหรือไง!!” F) w% a1 ^; r
% a5 S% y1 e8 q
6 o, r; n; S- Z, m& O
“ผมรักคุณนะคุณเล็ก ขึ้นฝั่งเถอะครับมันอันตราย” คราวนี้คนที่เงียบมาตลอดเปิดปากตะโกนกลับมาเมื่อเห็นว่าผมเริ่มเดินลุยน้ำลึกลงไปอีกครั้ง
! W9 W; c. n& `4 k3 F' K0 H4 j ^9 b
: g6 g. j$ U3 R }
“มาบอกรักบ้าอะไรตอนนี้ ขึ้นมา แค่กๆ ขึ้นมานะ! บอกว่าหยุดเดินได้แล้วไง!”8 e; _0 Y# ?$ k! q2 W$ J
* ]: }' _7 y* d! u, _- ]
1 g& V: Q7 q: r2 Q1 G" V
ครืนนนนนน! ซ่า!~ , y* p3 a2 }% ]3 w2 |
, Y$ w4 g9 B8 M a8 T
Y4 ^% c8 h& a) N$ M
“คุณเล็กกลับไปมันอันตราย! ผมผิดจนไม่น่าให้อภัย ทำตัวน่ารังเกียจสมควรแล้วที่คุณไล่ให้ไปตาย แต่ผมรักคุณนะ รักคุณจริงๆ” ผมพยายามเดินเข้าไปหาเขาจนตอนนี้น้ำปริ่มริมฝีปากแล้ว4 H; l, `0 p. I1 N% ^- `4 A
3 D: h2 q$ W: W- g' e0 Q; Y! ` G$ c! t- X8 N
“ฮึก ฉันไม่ได้อยากให้นายตายจริงๆสักหน่อย...ฮึก แค่กๆ”
! m9 Q+ x) Q9 g5 S( C& a/ V, M+ M
: k8 l% {3 M- K$ L7 Bตูม!!" o$ \2 B$ c0 `: ?0 N
( Y% n5 k v# a8 k! G0 r3 i( e$ X2 d( o, d, ^# r/ v
ในจังหวะที่ผมเดินแหวกน้ำพลางตะโกนโต้กับเขาอยู่นั้นคลื่นยักษ์ที่มาจากไหนไม่รู้โถมแรงเข้าหาอย่างไม่ทันตั้งตัวร่างของผมดิ่งลงสู่ความมืดมิด ลำตัวถูกเกลียวคลื่นพลิกกลับกลายเป็นสองเท้าลอยคว้างสัมผัสความว่างเปล่าแต่เป็นสองมือที่ตะกุยตะกายสัมผัสพื้นทรายของก้นทะเลลึก
* q) p( W S$ W v7 j- u4 n! j1 }7 g. w% C% S, Y: n
% J/ D4 K: [4 Z4 w; G1 i# K1 {ผมพยายามตะกายเพื่อให้ตัวเองโผล่พ้นผืนน้ำ แต่มันช่างยากเหลือเกินกับการต่อสู้กับเกลียวคลื่นอันบ้าคลั่ง ยามที่น้ำเค็มไหลบ่าเข้าจมูกเข้าปากแทรกซึมแย่งอากาศ ดวงตาแสบพร่าระคายเคือง' p* w/ ~1 U4 t/ ~8 H
* B# a9 Z+ O$ Y& t* _5 ^: o, g' B8 }7 I" s- q+ C
หมับ' y0 m9 H0 `/ \
* r, m! p2 x x$ \) F7 Y
) t7 G, [+ ]' q8 mแรงกระชากที่แขนดึงผมจากก้นทะเลลึกสู่ด้านบน เมื่อโผล่พ้นผืนน้ำสู่บรรยากาศที่เต็มไปด้วยออกซิเจนให้ผมสูดลมหายใจเข้าลึกอย่างตะกรุมตะกรามพร้อมทั้งไอสำลักไปพร้อมๆกัน a) @6 X2 u* C4 F6 U
9 f: p, k5 Y% k; L
+ O* @. X' I; g5 T6 t
“คุณ...เป็นไงบ้าง” เจ้าของมือหนาที่ช่วยดึงผมขึ้นมาและยังช่วยลูบใบหน้าเอ่ยถามด้วยเสียงเป็นกังวลใบหน้าหวาดกลัวของร่างที่ผมกำลังเกาะยึดทำให้ผมร้องไห้โฮออกมา พลางใช้มือข้างหนึ่งทุบตีเขาไม่หยุด
1 d( m: R4 p6 o; s" k; g+ O& m/ Z0 ~" e& [4 e/ z& I
4 a! i3 w5 { o$ F“ไอ้บ้า ฮือออ ไอ้หมาบ้า นายเป็นต้นเหตุทำให้ฉันเกือบตายอีกแล้วนะฮึก ฮือออ” ผมสะอื้นไห้ไม่หยุดซ้ำยังไม่คิดจะออมแรงมือปากก็พร่ำด่าอย่างเจ็บแสบ...
' V' E' q6 ?' G' l; k
6 f1 D2 W) j6 e- h7 O: |8 ]4 {6 N
3 x. A3 R# r' d, x' _/ A5 Oแต่ใครจะรู้ดีไปกว่าใจผม...ว่าสาเหตุที่หลั่งน้ำตามันมาจากความเจ็บใจตัวเอง...ที่ลึกๆแล้วก็ไม่สามารถโกรธแค้นคนตรงหน้าได้เลยซ้ำยังยอมอภัยให้ง่ายๆเพียงแค่เห็นเขาจะหายไปต่อหน้าต่อตา
& M8 ?& q1 j. J5 }# [5 f( m7 \8 ]
) @$ d4 m. l4 |
ในระหว่างที่จมลงใต้ทะเลผมตกใจ ผมหวาดหวั่น แต่ไม่มีความกลัวเลยเพราะผมมีเขาอยู่...มั่นใจว่าเขาต้องช่วยผมได้; C- t7 F" v1 s# G
; C9 W! O4 D* J- X, z
5 j3 G2 R9 o- n+ F7 d7 x“ผมขอโทษ...ผมเสียใจ...รักคุณนะ”! Z* C7 G$ i; k, C R# e2 v
/ g" D9 e! T( S8 i0 K: ^! `1 D
/ E& k/ k) P7 w! B% z: b9 _8 `“ฮือออออ”
0 V$ w9 _! t j3 n Q( A* V4 Y" u& O j) D6 z: ^8 w. |
" o/ C) H$ s; M! b% P! P3 N8 c
ณ วินาทีนี้ผมยอมแล้ว ยอมลดทิฐิทุกอย่างลงเพื่อฟังเขาอีกสักครั้ง 2 x! w! G; t9 |
.........................................................................................
7 M1 I* X3 `, b, O* { |
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-4-30 16:51:03
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-4-30 22:00:48
น้ำตาไหลพราก ล้นมหาสมุทรเลย 
โพสต์ 2020-4-30 23:51:33
