|
เร่ร่อน17.2" f- D# v+ _* \
+ P/ w7 j+ ~- d+ }$ k6 A6 @6 [ z
1 _8 h; H& p' F! _. W/ o
. n% _# M% ]) A9 }2 K; Yสุดท้ายสิ่งที่ผมกลัวก็เกิดขึ้นจนได้...ใหญ่ต้องกลับไป กลับฮ่องกง กลับไปเป็นจิ่นสือ...กลับไปดำเนินชีวิตในโลกแห่งความเป็นจริงของเขาสักที
5 q4 s8 m2 u. ~3 i" w0 L- f5 ?8 \7 @# z6 a) j% l+ {. f
, E2 y$ u/ a1 ]4 D
‘ไม่ว่าผมจะเป็นใคร...ผมก็คือนายตี๋ใหญ่ของคุณเล็กเสมอ’( Q0 ~2 A4 [; k! R
$ G; ^1 M6 t0 u9 L: |+ I* B5 E1 ^
5 J( X% X; z& [7 c( C- T; C5 `
ถึงใหญ่จะพูดอย่างนั้น และผมก็พยายามปลอบใจว่าเป็นเช่นนั้น แต่ในใจลึกๆผมก็รู้ดีว่า...เขาไม่มีทางเป็นนายตี๋ใหญ่ของผมได้เหมือนเก่า...
# J& G' C/ H) C, A& W" F2 S6 u& K: P
" ?6 A3 X4 W& I+ v( Y3 d
นายตี๋ใหญ่..ชายเร่ร่อนที่ภายนอกน่าเกลียดน่ากลัวแต่เนื้อแท้ข้างในกลับเป็นคนดี& ]5 V- F2 g) ?. q! n2 H% x1 x
0 O# B' f) ] A
3 h, g1 p' q" [. e
นายตี๋ใหญ่...เจ้าของเจ้าตี๋น้อยที่ขยันดุสุนัขตัวโตซะเหลือเกินแต่ก็หัดมันจนเป็นสุนัขที่ฉลาดและน่ารักมากเช่นกัน) R' ^9 c: N3 \2 R$ x
1 }; |, P- R: W6 A* m; b
* \4 a( E6 }: E* k& Q& F4 {นายตี๋ใหญ่...เจ้าของร้านกินเส้นอันเลื่องชื่อ จากนี้คงต้องปิดร้านลงทั้งที่ยังไม่ได้ขยายร้านตามที่คาดหวังไว้ ซ้ำยังต้องปิดถาวรเลยด้วยซ้ำ
4 R& j. ]/ ^) e6 L0 e2 D9 D Y
; @7 k( ^& t9 G5 W7 y) }4 b6 k8 @6 b$ u" O6 _
นายตี๋ใหญ่...ใหญ่...ของผม
* ~& s3 d5 p' X1 i- t
. {+ @5 I p) [( y# c$ r# ~5 b9 G3 W+ C0 f7 j, L" L, c
จากนี้คงมีแต่คุณจิ่นสือ บอดี้การ์ดคนสำคัญของตระกูลเฟยคนสนิทของคุณเฟยเฟิ่ง อาจารย์ผู้นำด้านการสอนศิลปะการต่อสู้ให้บอดี้การ์ดรุ่นต่อไป
% R2 V) h* |6 f/ p8 P# ]% C+ w' e% {- m
4 c: C0 J; o Z& E' A
คิดแล้วช่างน่าขันสิ้นดี...นายตี๋ใหญ่ไม่มีอะไรสู้คุณจิ่นสือได้เลย...8 E# z0 A" {4 u3 v. H5 R+ h) z
+ t9 Q- V4 N& v j- @
6 I: v' e p8 Uกำหนดการกลับฮ่องกงคือนับจากนี้อีกสามวัน...มันช่างน้อยนิดเสียจริง
. _* a5 a% N# ^! B% r
, ?% M( U# q' b4 J$ x
+ V& ?" J) |* F( w6 ^( A ?หรือถึงจะให้เป็นสามสัปดาห์ สามเดือน สามปีมันก็ยังน้อยอยู่ดีสำหรับผม สำหรับเวลาของเรา
9 T- }6 e9 h3 H$ h+ Z* r; G
N4 d" T }- G8 {' p0 G9 Z
& |4 P& D z( L" E4 C“ใหญ่ตกลงวันนั้นเกิดอะไรขึ้นกันแน่”8 w; e' O- C G1 _4 M4 B* }* P6 d' S
( [' E% c- ~% u8 S" T$ Q
5 q& X4 @+ A# O5 F0 T: m* }' y3 Sเราสองคนที่เปลือยเปล่านอนกอดกันโดยที่ร่างกายส่วนบนของผมขึ้นไปเกยบนอกของเขาหลังจากผ่านกิจกรรมร่วมรักกันเสร็จสิ้น มันเต็มไปด้วยความวาบหวามเสียวซ่านเช่นเดิม แต่จะต่างตรงความอิ่มสุขที่เคยเปี่ยมล้นจนเต็มตื้นบัดนี้มันมีความขมปร่าปะปนเข้ามา4 c. x7 V" d5 N/ |! D! ^
. r# s; {, s; [3 e4 a
0 T: O) `4 {: ?, [' f, R }และเมื่อลมหายใจหอบเมื่อห้านาทีก่อนค่อยๆกลับมาปกติผมก็เอ่ยถามอีกฝ่าย ถึงจะพอรู้เรื่องมาจากคุณเฟยเฟิ่งบ้าง แต่ผมก็ยังอยากรู้จากปากของใหญ่...อยากฟังเสียงทุ้มต่ำนี้เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนั้นให้ฟัง
c) Y6 {$ i: {- m' M) X4 H# f, [- e9 Y8 s* O
9 @! [8 a9 }9 ?, Z6 o: L; Cจุ๊บ
! X+ a3 e" a" @9 A i: X- m7 S% N5 S8 w. n- O
% x( z/ i) f3 p' L' w& O3 s* c& fใหญ่ก้มลงจูบศีรษะผมก่อนจะค่อยๆเอ่ยเล่าสู่กันฟัง
2 X. L# A* W' ^& ~) Q( D
8 e0 O2 Y; [/ x" k
$ u# g9 O/ C% s: W7 ?3 H! _“ระหว่างที่รอเครื่องบินของตระกูลเฟยมารับหลังจากงานประมูลเพชรสิ้นสุดลง ไม่รู้ศัตรูฝ่ายไหนลอบเล่นงานเรา มันเล็งยิงเข้าที่ศีรษะของคุณเฟยหลงแต่โชคดีที่ฝีมือมันห่วยเลยพลาดเป้า เราจึงรีบพาคุณเฟยหลงขึ้นรถ จิ่นตั้งเป็นคนขับรถพาคุณหลงหนีไป ส่วนผมนำคนที่เหลือยิงสกัดเราจัดการมันได้ทั้งหมด แต่ก็เกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น...” ฝ่ามือที่ลูบแผ่นหลังอย่างแผ่วเบาราวปลอบประโลมไม่ให้ผมรู้สึกช็อกกับสิ่งที่ได้ฟังไม่ทำให้หัวใจผมเต้นเบาลงได้เลย ใหญ่คงรู้...ว่าคนธรรมดาที่ใช้ชีวิตเรียบง่ายไปวันๆอย่างผมเมื่อมาฟังเรื่องราวนองเลือดคงรู้สึกไม่ดี
! f8 G1 U/ L9 E4 V9 e! k+ T5 W) v5 V; o& F3 P
- }& [7 G& f2 O& Y5 Wและใช่...ผมกำลังรู้สึกไม่ดี
4 o' f/ R: x9 ?
# R0 S- u1 K+ d7 r( f9 \3 |) [4 D3 B
: D W$ [6 Q4 N0 E% |# ^ผมกำลังจะปล่อยให้ใหญ่ของผมกลับไปทำร้ายคนอีกหรือ...บ้านเมืองมีขื่อมีแปไม่ใช่หรือจะเที่ยวฆ่าฟันกันตามใจชอบได้อย่างไรกัน
+ {) [: I& D, y2 y5 m- A5 Y F( _5 D* i2 @$ @2 r5 {( Y% L
% N/ D( m- n8 S- z5 J+ k
“มันวางระเบิดไว้ใต้ท้องรถด้วย...”" E! `' Y p9 f$ l* [1 {
3 g* J" x' p8 C5 i' g
7 |. X" d. W/ ]7 ~# `+ i“ระเบิดเหรอ...ทะทำไมถึง...”
" a* d- M I$ z2 P
/ l4 O# |5 i. h3 b' j3 L1 N" Q# l$ |! x4 J, |
“ผมถึงบอกว่ามันเป็นโลกที่คุณไม่มีความสุขกับมันได้หรอก” ใหญ่บอกด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่ก็ยังสั่นจนผมรู้สึกได้“คืน7 z% p; E2 J- T4 j- t- o
" l' k- [8 K2 R" J9 ^- B
ก่อนงานประมูลเพชรคุณหลงหนีออกไปเที่ยวโดยออกคำสั่งไม่ให้พวกเราตามไปพวกมันที่ซุ่มตามอยู่คงอาศัยโอกาสนี้ติดตั้งระเบิดไว้”: T1 ]# r5 e* m+ ~. x( v% j: [; N
1 P$ r8 ]$ v S) L" a" c" t. g% M- F# ]" c
ฟังดูโหดร้ายกันจัง...
8 n: {" a ^" o J; F" i! }$ P
1 V7 [) C- j" X* Q
4 s F6 y, u0 D0 T2 z4 x“จิ่นตั้งที่อยู่รถคันเดียวกับคุณหลงบอกผมผ่านเครื่องมือสื่อสารของเรา จะจอดก็ไม่ได้เพราะมีรถอีกคันที่ดักซุ่มรออยู่อีกทางขับตามอยู่ แต่จะยังอยู่บนรถก็ไม่ได้อีก สุดท้าย...” เสียงทุ้มหยุดชะงักไปชั่วครู่เหมือนเหตุการณ์ต่อจากนี้เป็นสิ่งที่เขาไม่อยากพูดถึง . a+ V) |( e X$ D1 z! T2 h8 ?
$ S k/ f1 V. U3 c* y5 q
: w; z6 W5 S0 J Z5 mผมไล้ปลายนิ้วลูบแผงอกสีแทนเบาๆก่อนเงยหน้าสบตาเอาคางวางบนอก“แต่ใหญ่ไม่อยากเล่า ไม่เป็นไรนะ” S; f- R& M+ ?# z" X
, m; h J- S% L ~$ z" e) G: O' e6 ~. A0 e" p' q
ใหญ่ส่ายศีรษะก่อนยิ้มบางให้8 |: L0 ~4 L4 p8 g" ^6 _
3 }- v5 Q% S, P0 e5 X: i
, v! Z4 d T V& q3 h“...สุดท้าย จิ่นตั้งจึงตัดสินใจให้คุณหลงเป็นคนขับแทน ส่วนตัวเองก็ลงไปเพื่อปลดระเบิด” ผมเงียบต่างจากจังหวะหัวใจที่เต้นรัวแรงขึ้น เหมือนในหนังฝรั่งที่ผมเคยดูเลยแต่เรื่องจริงมันคงไม่สนุกเหมือนในหนังแน่ ต้องปลดระเบิดทั้งที่รถยังวิ่งด้วยความเร็วสูงระวังลูกกระสุนจากผู้ไล่ล่า ซ้ำยังต้องปกป้องนายเหนือหัว
) u7 j% t2 \0 A! C/ Z6 n
; \! x! s) I* b1 R3 o6 x' D, i
; m& l3 o# F" W( e) gนี่หรือชีวิตที่ดีกว่าที่คุณเฟยเฟิ่งพูดถึง
7 q' j0 r- l i. q
5 w' ? b' c3 a) y# }
# a; S# x& V6 p. `0 G7 S+ M+ X“ผมที่ขับรถตามไปจนทันเห็น...จิ่นตั้งโผล่ตัวออกมานอกรถเพื่อปลดระเบิดมีเพียงขาที่เกี่ยวภายในตัวรถเอาไว้ และ...ปืน RPG ที่เล็งมาจากอีกมุมหนึ่งของถนน ตอนนั้นแผนการในสมองผมรวนไปหมดมันอยู่ไกลเกินกว่าที่ผมจะยิงสกัด ผมทำได้แค่เร่งเครื่องยนต์ให้เร็วที่สุดเพื่อช่วยคุณหลงออกมาจากรถคันนั้นให้ได้ ในหัวผมมีเพียงต้องช่วยคุณหลง แต่ในจังหวะจ่อท้ายรถและกำลังจะขับขึ้นไปตีคู่คุณหลงก็เหลือบไปเห็นRPG ที่กำลังจะพุ่งมา คุณหลงปล่อยพวงมาลัยรถและพุ่งเข้าไปดึงร่างจิ่นตั้งเข้ามาและกอดไว้ทั้งตัวก่อนจะเปิดประตูกระโดดลงไปอีกทาง ผมไม่มีทางเลือกต้องขับรถพุ่งไปรับลูกปืนเอาไว้แทนก่อนมันจะพุ่งโดนร่างทั้งสองคน”
- B) a- Y# W3 b1 z% D5 E9 t( r- ]
% o' {; w9 _0 a& c$ K# k
! u/ {* f+ _! x“แล้วนายก็ลอยตกลงมาในน้ำเหรอ”
- N4 h/ _" d/ w" s/ E5 C! P6 U" y# G- G' ` k/ M
5 w8 E% ~( W1 @2 H) P2 E
“เรียกว่าลงมาทั้งคนทั้งรถไฟลุกท่วมเลยล่ะ”( q& X) S8 |& p% A) B+ [( r4 e
5 m5 m( c" G& t' j) `) K
, d- n/ @7 z. O+ _% V8 c" i; R“แล้วต่อจากนั้น”
/ a# Z, G5 r( x4 H# N, k. y \- M; D- G
% C1 F' l+ ? k9 `' d- h$ q“ผมจำไม่ได้แล้ว”/ M( e+ B% a8 i6 A. b
0 u$ Z9 v/ c- Y, A; o4 f
( n: j+ l# Z7 m" ]4 P$ Y4 Uแล้วความเงียบก็ปกคุลมทั่วห้องอีกครั้งเหมือนต่างคนต่างจมอยู่กับความคิดของตัวเอง
+ R+ V; }* J) B/ E3 O- m2 B% d2 C3 q5 \: ~4 o3 V, U
5 w! t) C3 W n8 uสำหรับผมที่ใหญ่รอดชีวิตมาได้ถือเป็นเรื่องน่าเหลือเชื่อมาก ถึงจะไม่รู้เรื่องปืน RPG มากแต่ก็รู้ว่ามันสามารถระเบิดรถได้ทั้งคัน แต่ใหญ่ที่อยู่ในรถกลับรอดมาได้!! ไม่รู้เป็นเพราะบุญเก่าหรือร่างกายกระดูกเหล็กกันแน่3 D8 W% F; M, C: e, s
' G. o) A* _! e" T
' ?# D5 x u! g9 h& p: C2 r! `แล้วผมต้องขอบใจไอ้ RPG ใช่ไหมที่ทำให้เราสองคนมาเจอกัน ==
) E9 P; [2 O- k* |% [/ s
' Y7 d% q% e/ H2 N, E* X `% a' L L$ ]
“ใหญ่...เล็กสงสัย”7 B4 ^ C6 o7 V6 e7 t* b/ V H
6 K+ }4 ^5 O4 B/ S/ |, G+ r' n1 Y. y$ r/ H. s: I& j& J
“ครับ”
. f- Z1 Q( X0 i: u( x& ]" o U5 @* y' E0 @7 }: E" n$ G5 O1 v
w- |0 P( u7 dผมเสหลบสายตาก่อนเอียงเบี่ยงใบหน้าลงมาซบอกแกร่งดังเดิมเม้มปากอย่างชั่งใจก่อนถาม “ทำไมในเวลานั้นถึง...คิดแต่จะช่วยคุณเฟยหลงล่ะ”6 _; {: L: K& w2 z
$ t' |3 @4 Y9 }$ y
9 ?- E1 r5 y+ g9 u: ]
เพราะถ้าเป็นผมต่อให้ใจดีกับคนอื่นไปทั่วยังไงแต่ถ้าอยู่ในเวลาเป็นตายแบบนั้นผมคงนึกถึง‘พี่น้อง’ ตัวเองเป็นอันดับแรก
0 P: f4 {9 a3 s7 l% b
0 U# e0 ?6 s- d. p$ J; |3 I
: s! i; z! b- W4 W2 Sใหญ่เงียบร่างกายที่ผมเกยอยู่เกร็งขึ้นอย่างรู้สึกได้+ t6 O0 b2 o U k
8 m" v7 U5 i9 g G! H9 i; e9 i; ?3 V0 _. r2 X% N
“คุณเล็ก พวกผมน่ะ...” ใหญ่คลายกอดออกก่อนประคองผมให้ลงมานอนเคียงข้างพลางดึงผ้านวมขึ้นมาคลุมกายให้ จรดริมฝีปากอุ่นลงบนหน้าผากอย่างอ่อนโยน “ผมขอโทษ แต่พวกเราถูกฝึกมาเพื่อจงรักภักดีไม่ใช่...รัก”/ K) u- C, k1 {8 d" N: t
1 y7 f: o2 N5 [ F6 G
, h: q, f4 d3 W* X! lมันเป็นประโยคบอกเล่าที่บีบหัวใจผมเหลือเกิน2 _. ]: w9 P6 Y# _( G6 B% m# q4 }
0 [9 a, W4 H3 J
1 _; o6 ]6 d, ] B: Pเพื่อคนในตระกูลเฟยแล้วแม้แต่ชีวิตตัวเองหรือคนในครอบครัวก็ต้องมองข้ามไปอย่างนั้นหรือ
n& I5 }6 @- z; g+ p0 y; b6 Z6 \1 L/ v# s! M4 z
7 d4 I8 S$ p! l! D+ [
ใช้ชีวิตแบบนี้ดีกว่าตรงไหนกัน...
: z& j& M! r" N, V* `: t0 a" }* ^- `- o4 x
# S4 s% l o- ?
“ผิดหวังในตัวผมไหม”
, z0 k5 `' ~; N: _, S" I* V8 z; B* s: F" o/ c
. a$ R- Y8 e9 X: j. t" ]$ A- j
ผมส่ายหน้าทันทีพลางยื่นมือไปลูบแก้มอีกฝ่ายที่นอนตะแคงกอดอยู่เคียงข้าง* N4 c: y F( ?/ d0 ^4 D
: I g0 K8 H3 d" K/ s: B5 g6 y
" A( {( a( f7 z6 }“สงสารมากกว่า”( v+ S% L$ b- Y1 e8 F
1 [7 x0 w% J& E
' g+ Y- m* q( F( E* x! ?
“คุณเล็ก...”
" @2 w4 \; Z, S0 |* ]+ s2 h- d9 S4 F4 i* ~1 J
5 d) L4 ^/ w0 ]7 P F% w$ o“ไม่ว่าจะเป็นใหญ่หรือจิ่นสืออย่าทิ้งตัวตนตอนนี้ของนายนะ อย่าเป็นคนไร้ความรู้สึกเพราะนั่นคือการสัมผัสถึงความสุขไม่ได้”
) D5 H6 @0 P! r9 z, ~
2 j" z; q9 d T9 I: S' U/ A; j
8 {9 i D) B* A& y# f0 \“...”
9 o" b0 U) X- y# a( O, F$ G/ Y8 T4 n% Z0 Y
0 Y! g* W6 }+ \“รับปากสิ”
$ P K; D' E; M' N/ L
9 A( a3 ]0 C- M% I, _7 A
6 X" ]6 k6 ~9 E“...” ใหญ่ยังเงียบผมจึงมองเขาด้วยแววตาร้องขอ เขาจึงพยักหน้าตกลงในที่สุด ผมยิ้มกว้าง
0 n. H8 S9 h' L$ j. H' p6 I9 J& n( s- H, U7 Q
! r( G2 F6 p B& e6 _
; n. R; h3 l/ D# @8 z$ ?
* C+ s' I9 e; j6 y& w$ xผมยืนมองรถเข็นที่ถูกคลุมด้วยผ้าใบทั้งคันด้วยแววตาสั่นไหว โต๊ะเหล็กและเก้าอี้ถูกเก็บพับซ้อนกันไว้พร้อมล่ามด้วยโซ่อีกทีหนึ่ง ตลอดระยะเวลาที่ทำการเก็บข้าวของเพื่อปิดร้านเป็นการถาวรกันนั้นมีลูกค้าขาประจำแวะเวียนมาถามถึงสาเหตุ ซึ่งผมกับใหญ่ไม่สามารถพูดอะไรได้นอกจากบอกไปว่า...มีธุระ; \8 x5 L0 ^# E3 T3 e
+ \+ Q* a1 a) z# i4 r
0 ]( {' g$ I9 D$ M" I3 G; p! I2 }
ซึ่งทุกคนต่างทำหน้าเสียดายและพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า...รอร้านกินเส้นกลับมาเปิดกิจการอีกครั้ง7 u+ j6 c1 U4 i0 S, T2 W# N
0 k& V- K+ {7 ~. l" N9 C. }
2 [) ]3 f( H c& e" A& g
“กลับเถอะคุณเล็ก” ใหญ่กุมมือผมไว้ก่อนพาเดินกลับมายังรถเพื่อกลับคอนโคไปเตรียมเก็บข้าวของในการเดินทางกลับฮ่องกงในวันพรุ่งนี้8 _8 Z0 c! Y7 t! E3 }& k
- G) a8 E# ~4 [$ ^. `# p! S7 C0 [
: U7 `+ x4 R% l* R) {( z
ผมหันหลังกลับไปมองร้านอีกครั้งจบลงแล้วสินะทุกอย่างที่ร่วมทำกันมา
* ?. \) F0 s8 x6 d/ {: g' C! B( {. @5 O3 R$ S- m
* |9 ` r! M* D( K1 B. t: {! Z3 b- k2 c, {/ H. u6 S* C
8 {3 x8 a/ ~0 b Z% _7 ?' E; g
พอกลับมาถึงห้องผมก็ช่วยใหญ่เก็บของที่ไม่มีอะไรมากมาย เสื้อผ้าก็ไม่ได้เอากลับไปเนื่องจากจิ่นสือคงใส่เสื้อกล้ามกางเกงยีนตัดขารองเท้าแตะไม่ได้ ข้าวของเครื่องใช้ส่วนตัวอื่นๆที่นู่นก็มีไว้ให้เสร็จสรรพ เรียกได้ว่าของที่เก็บมีแค่หนังสือคัมภีร์อาหารยอดยุทธ์ กับเสื้อแจ๊คเก็ตสีแดงที่ผมซื้อให้เขาในคราแรก# k, ~8 J3 D" D
0 \( X' [9 D) o* p9 N6 G; ]' h
9 I0 w" x/ y. w. L( Vแต่ที่อ้างว่าเก็บของก็คงเพียงเพื่อต้องการใช้เวลาอยู่ด้วยกันก็เท่านั้น: s& r$ Q0 D3 _% k
4 P. ^$ L, h' s1 E0 o, O& Y. e) z- B6 B' t- W
ผมไปกับเขาไม่ได้ ผมเข้าใจ
9 j5 x& y/ O ]+ G6 H. O# G6 N) n; r. y% h' j
5 B* I! b; [1 d1 r# f
‘คุณเล็กเมื่อทุกอย่างเรียบร้อยผมจะกลับมารับคุณนะ’9 Z4 A; r' p/ H, P; E6 m: U: ^
' j7 `8 N5 s- H y. V+ K& S4 r" \5 d* E
7 N$ e; B" x7 l3 }‘ขอไปด้วยไม่ได้เหรอเล็กเป็นห่วง แล้วเราก็ค่อยกลับมาพร้อมกัน’7 f) X, M8 l' j! h2 x
3 C9 {$ t: r3 n0 a! P: P
O$ X% t- u. c) T
‘คุณไปไม่ได้และผมก็กลับมาอยู่ที่นี่ไม่ได้ แต่ผมจะกลับมา ขอคุณเล็กกับครอบครัวของคุณรับคุณไปอยู่ด้วยกัน’
9 s0 Z# e/ s) F0 x
# R* ]$ G5 ~+ b8 b: E. T; E# s- I: X; p4 r% j
‘ก็ได้แต่ต้องกลับมานะ แล้วห้ามขาดการติดต่อด้วย’5 m$ C7 g% b9 Z/ U8 e( A8 c9 Z3 h) F" ]9 O
2 O7 t6 {' X: A" S
* ]! J( P0 {1 _+ L‘ครับ’
3 q+ l2 Z! W" L3 k' y6 y5 S, f o' C( g# m! ^9 \& s3 E: A4 C
8 q1 `. ]+ `4 u [
แม้ผมจะเห็นแววตาวูบไหวในดวงตาคมของอีกฝ่ายแต่ผมจะเชื่อใจเขา ผมต้องเชื่อมั่นในรักของเรา
+ g1 d' v, p- N" Z( Y8 j; q
: G" O7 P0 {; a; V8 G
2 F* Z! V9 s! a( e7 k+ `“ใหญ่พรุ่งนี้คุณเฟยเฟิ่งจะมารับกี่โมงเหรอ”
( y" p% \4 G! R+ A* O. {0 l( k+ \1 S( {5 E
: L0 s( M/ V4 m& p. p' a% \“สิบโมงด้านล่างคอนโด”
, M8 A) h3 l+ t" ]8 l+ e/ q/ `7 j' B/ n% G) L7 M
: I: w" v; K8 o2 N B; n“อืม”2 J1 w% O9 S( o9 z6 ]! j
' F, ~, \( \- I; B- J
& C; X9 x0 ~, P5 l2 M
ผมพยักหน้ารับรู้ด้วยใบหน้าเหงาหงอยที่ปิดไม่มิด แล้วใหญ่ก็คงสังเกตเห็นจึงเดินเข้ามารวบร่างผมเข้าไปกอด “อย่าทำหน้าอย่างนี้สิ ผมไม่สบายใจนะ”) l) @4 Y" \# u: D$ j" P
6 }7 K0 B# p; k5 {$ ~; b+ K8 [
“ขอโทษ...”; E7 g+ C; g) j* g l! O
7 ]* ?, I: v8 ^- g, U6 N2 d8 f+ ~( o; `3 O, Y% D
“โฮ่ง” แล้วเสียงของตัวขัดจังหวะก็ดังขึ้นแต่ก็ช่วยให้ใจผมอุ่นขึ้นมากเช่นกัน5 @ y/ K$ t7 i& y
( D. Q1 @( m: B) l' _; O; ?
1 h' ]" R' }: v l, \ผมผละออกจากอ้อมกอดของนายหมาตูบลงไปลูบหัวของเจ้าหมาตากลม6 z$ x& M2 M* L, b
3 ]9 \% L5 \: w, d- b8 v. C# G) o) `# @& Q: Z+ l0 C k( v! D& I
อย่างน้อยผมก็ยังมีตี๋น้อยอยู่ด้วยนี่เนอะเราจะรอวันที่เขากลับมาด้วยกันนะ
$ W8 v6 W, Z6 Z& h7 D# O2 Y5 O2 [5 w3 e
5 u6 V2 I1 s2 }
4 |& }4 y `/ t. q3 l9 t$ B% Y0 ?$ B$ O) V+ G, ?
0 W9 w. O4 ?& Q* Q
: J% u+ k3 d. q1 kปัง! ปัง! ปัง!
5 Q7 v ]) o' w. _5 L" m
- D! U5 |9 o8 N) R% b( ^/ I% i9 x: M+ i$ v/ F: o4 }
ลูกปืนสาดกระสุนเข้ามาในจังหวะที่ศีรษะผมถูกกดให้ก้มลงและถูกกระชากจนลอยหวือเข้าไปในรถ& P& n, @* L- {/ h& u* N
5 s, h7 c8 w& {$ C) W% D& Y. U3 n, w
6 j& V7 Y$ c% qบรืนนนนนน
* Q3 y2 D5 s6 D3 ~1 ~# s
0 B+ C ?' U' r" @$ j) a F: z7 r( ^( b0 h: _5 s4 U2 ?
จากนั้นรถก็ถูกขับกระชากออกไปอย่างรวดเร็วด้วยฝีมือของจิ่นตั้ง ผมที่ยังมึนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่หายได้แต่ซุกตัวลงในอ้อมกอดที่โอบรัดผมแน่น ร่างกายสะดุ้งโหยงทุกครั้งที่ได้ยินเสียงลูกปืนกระทบกับโครงเหล็กของรถ+ j% {/ M1 U5 _1 B3 M
3 m& [# X- Q) R3 n
W+ N9 J' }0 Hปัง ปัง
5 |6 X" J3 u( L' u
9 p6 S9 @6 _! {5 U8 L" Q7 o
" h" q+ w! h( T$ jเคร้ง เคร้ง) p4 g, { d( X# E2 s' R7 ?
* U8 I% O! ]; I9 H; I: E# M
3 U- p1 S- F& y, i8 V; W9 `+ n: o“ขอปืน!!” เสียงคำรามลั่นของเจ้าของอ้อมกอดก่อนปืนสีดำขลับจะถูกโยนส่งมาจากด้านหน้า ใหญ่ตวัดมือรับอย่างชำนาญก่อนลดกระจกลง กดร่างผมให้ลงไปหมอบบนพื้นด้านล่างเบาะ ก่อนยื่นตัวออกไปสาดกระสุนใส่ฝั่งตรงข้ามบ้าง
; B' `3 b* C% I* G5 ~* H n1 d" j* B2 {
) g& K* I0 g& F8 c/ [
ปัง ปัง ปัง8 _5 u1 F, B7 w& K8 N
+ {5 R( B& p9 C0 c1 {2 ?' _
& C0 U: o4 x: M/ a' d“อารักขาคุณเฟิ่งก่อน!!” ในจังหวะที่ใหญ่เอาตัวเข้ามาในรถเพื่อเปลี่ยนปลอกกระสุน ร่างกายกำยำของเขาก้มลงต่ำเพื่อบดบังร่างผมเอาไว้ เสียงตะโกนของคนขับรถเร็วท้านรกก็ดังขึ้น สองมือที่จัดการกับปืนในมือชะงักไปเสี้ยววินาทีเมื่อได้ยินก่อนตวัดสายตาไปมองอีกหนึ่งคนที่นั่งก้มศีรษะลงต่ำอยู่อีกฝั่งประตูของเบาะด้านหลัง$ w# @* x' q# K8 m ~
2 P+ f* C) G7 t
) |& K: g4 G$ M/ `% dและวินาทีต่อมาใหญ่ก็เอื้อมจับร่างของคุณเฟิ่งเหวี่ยงไปยังเบาะด้านหน้าข้างคนขับ“ก้มลงคุณเฟิ่ง!! กระจกกันกระสุนคุณจะปลอดภัย!!”
2 e5 O/ F% [% r" G( a) U! K
/ d$ k8 e& Q: K0 H- u( W/ k- `" |; S
“ไม่! จิ่นสือ!คันนี้ไม่กันกระสุน!!” / Q1 z9 A# v7 z) x5 g* v( f
4 ^2 h" t: Q2 G; z2 [: g
" N/ [& R, P5 ~2 g* o* f& p“ชิบ!! คุณเฟิ่ง!! ก้ม! ก้ม!” ใหญ่ตะโกนสวนบอกร่างขาวด้านหน้าพร้อมทั้งกดศีรษะของผมให้ต่ำลงอีก ก่อนที่ใหญ่จะยืนตัวไปนอกรถเพื่อยิงสกัดไม่ให้อีกฝ่ายยิงกระจกหรือล้อได้ โดยมีจิ่นตั้งที่ขับรถฉวัดเฉวียนซ้ายขวาไปมาช่วยอีกทางหนึ่ง: k. g( ]) l$ C/ u( w/ v
. ^% Z$ _$ H1 H/ k, Q. u; X# f& V5 ]' W! y
เอี๊ยดดดดดด1 A1 h ^9 @; |5 X* k
7 c( G9 G# c% j6 A; V, X
1 ? Z0 b0 E( U: ^. ^เสียงล้อรถเสียดสีกับพื้นถนนพร้อมกับตัวรถที่เอียงขึ้นจนมีเพียงสองล้อหน้าหลังของด้านซ้ายที่สัมผัสกับพื้นผิวส่วนตัวรถอีกด้านกลับลอยขึ้น ยามที่คุณจิ่นสือหักพวงมาลัยกะทันหันเข้าซอยก่อนจะกระแทกลงกลับมาวิ่งสี่ล้ออีกครั้ง
& Q. P* l, Z' K( h/ z5 B' n# p
; s8 r- K; v" @6 t9 B" m' R) B9 Q( g2 k* Q3 y' U
ช่างน่ากลัวจริงๆ
2 Z5 I. s' V; M8 }3 n. G4 r
/ C! Z% ?, Y! {8 x
6 E. K) l; F. j/ `“บ้าเอ๊ย! ไอ้ตี๋หลบ!” เสียงใหญ่ตะโกนลั่นพร้อมเสียงปืนที่หยุดลง ผาพาร่างตัวเองจากพื้นด้านล่างขึ้นไปบนเบาะและมองไปทางกระจกด้านหลังทันทีเมื่อได้ยินชื่อที่ใหญ่เรียก
1 b3 l- A! \2 {4 \ j: b
! w$ }3 K5 U9 l j3 K
; _% Q6 V( s9 i$ W; i- F$ G' x“คุณเล็ก!หมอบลงไป!”
. m. H6 S- w1 z1 y9 x. e
" ?1 ^9 o) r4 x; l, U) R' o# T8 K5 |5 C3 ]+ _& x& E
ไม่ ผมทำอย่างนั้นไม่ได้ตี๋น้อย...เจ้าตี๋น้อยของเรากำลังวิ่งตามมา
+ K" @" y" L5 G0 t* Z
1 `6 D3 L' ^. i5 e$ V1 h: B& _- l7 r6 r3 l- X. i. C, Z Z
ภาพตรงหน้าผมคือ...บนถนนมีรถกระบะสีบรอนด์กำลังขับตามเรามาโดยกระบะด้านหลังมีชายฉกรรจ์สามคนเล็งปืนยิงโจมตีรถของเรา ในขณะที่เยื้องไปทางขวาบนฟุตปาธเจ้าสี่ขาหน้าแต้มกำลังวิ่งอยู่ระหว่างรถทั้งสองคัน สายตามันมองมาทางนี้พร้อมกับสี่ขาที่วิ่ง วิ่งและวิ่ง ตามเจ้าของของมัน หูทั้งสองข้างลู่ไปตามลม และเสียงเห่าที่แว่วดังเข้ามาในรถสลับกับเสียงหอบบอกให้รู้ว่ามันวิ่งตามเรามาตั้งแต่ต้น
: Q* X, Z+ l3 C
- P0 w! A! _6 a9 d& C
' \% f( P% |( N5 R: H5 bผมพาเจ้าตี๋น้อยมาส่งใหญ่ขึ้นรถของคุณเฟยเฟิ่ง แต่เพราะเสียงปืนทำให้ใหญ่ดันผมเข้ามาในรถคนเดียว...ผมไม่คิดว่ามันจะตามมา ไม่คิดว่าตัวเองจะลืมเจ้าหมาน้อย...
# |" a- i0 q4 h( Y& m3 l
3 @' T8 \: E: Z# I# L& c# C( p. d+ Y N3 |# u' [
“ฮึก ตี๋น้อยตี๋น้อย” ผมส่งเสียงเรียกออกไปพลางสะอื้น สองมือลูบกระจกตรงตำแหน่งเดียวกับที่เห็นร่างเจ้าตี๋น้อยอย่างสงสาร “ใหญ่...ทำไงดี ช่วยมันด้วย”# f' F* Z" l3 B7 O
# f4 y% ]5 _5 Z& ^5 X/ q
/ Z; C, t) T. X9 n. Sปัง
8 \, G" H4 k8 Z* A, _; s% h& U5 R4 S% ~$ ]
- e; ~9 ~: _) S8 |# q
เสียงปืนที่ดังขึ้นทำให้ผมเบิกตาโพลง รีบใช้หลังมือเช็ดน้ำตาเพื่อปัดความพร่าเลือนออกไป ก่อนจะรู้สึกโล่งใจที่ใหญ่เพียงยิงผู้ชายหนึ่งในสามของฝ่ายตรงข้ามที่จ่อปืนเล็งมายังตี๋น้อย
3 N! H/ y* j) w; K5 k
8 F, f9 g* h! M! d3 n3 t- E8 o% }+ _& V% n
ปัง ปัง- R$ a& y3 n; _
9 V7 n5 x! f8 e) B$ Y! w
. f) E- j# _) C* Q i4 ]6 \
และสองนัดต่อมาที่ปล่อยออกจากรังปืนใหญ่ก็สามารถยิงล้อรถของอีกฝ่ายได้จนรถที่ขับตามเสียหลักลงสู่ข้างทาง
4 Z" X, |6 N ^; _2 R4 D! L- Z, q( _: E0 r9 W
$ }4 E# R# P- E3 g$ O( n$ E+ b
“คะคุณจิ่นตั้งครับ ชะช่วยจอดรถได้ไหม รับตี๋น้อยก่อน...รับมันก่อนมันวิ่งไม่ไหวแล้ว” ผมหันไปร้องขอคนที่ยังเหยียบคันเร่งด้วยความเร็วเท่าเดิม
4 B' z+ k, k( M8 X# L+ K3 ]. v) C. \
+ B- o% }6 U& q: Y
“ไม่ได้” เสียงทุ้มต่ำเรียบตอบกลับมาทันที1 c6 B/ Y1 Q' F
\9 k" V; { I$ y3 m9 K
! Y% B1 W/ G& T“คะคุณเฟยเฟิ่ง...” ผมหันไปอ้อนวอนอีกคนที่น่าจะช่วยผมได้มันวิ่งไม่ไหวแล้ว...ลิ้นสีแดงห้อยออกมาจากปากบอกว่ามันเหนื่อยมาก...) n6 O. r" E3 J4 O0 Q: C5 }
) a6 S P9 C! [' x- j9 g. A9 j+ Z, D, | x
3 w8 X$ q5 _9 o1 w, o“จิ่นสือ จัดการคนของนายให้เงียบเดี๋ยวนี้!” จิ่นตั้งคำรามลั่นรถ ผมหันไปมองคนตัวโตด้านข้างที่สอดตัวเข้ามาในรถแล้วและกำลังเติมกระสุนผ่านม่านน้ำตา ใหญ่บอกเขาสิ ขอร้องเจ้านายใหญ่ที...ฮึก ทำไมหลบตาอย่างนั้นล่ะ...ใหญ่ไม่รักมันแล้วเหรอ...
% `2 O, l0 b- Z- u& r0 S7 A6 g5 s' t" P0 t* {( g' m2 T' i
! ]8 y! j: ?, g
ปึก!+ e7 u/ r _* M, s/ |7 }
3 V! j& D# O5 c2 c8 y, e) g5 U+ ^7 ~( ?# a6 |6 F
เอ๋ง!, G4 d4 r: W' R q) t! q0 D
3 f# z: E8 c; z
/ |. x; u. I9 Y- p4 M; o“ตี๋น้อย! ฮือออออ” คราวนี้น้ำตาผมทะลักออกมาอย่างไม่สามารถกลั้นไว้ได้อีก ผมกระโจนจะเปิดประตูรถโดยไม่สนใจแล้วว่ารถจะวิ่งด้วยความเร็วสูงแค่ไหนแต่ก็ถูกรั้งกลับมาด้วยคนตัวโต พยายามดิ้นพร้อมร้องไห้โฮมากขึ้นเรื่อยๆกับภาพผ่านกระจกเบื้องหน้า2 j7 K4 n5 I2 y
5 E; g" K5 m B+ [
u4 i( O5 q L# D- [& ?มันถูกรถชน มันวิ่งลงมาบนถนนและถูกรถเก๋งชนจนกระเด็นไปอีกทาง ร่างของตี๋น้อยนอนตะแคงราบบนพื้นถนนมันเจ็บ...มันลุกขึ้นไม่ได้ แต่ใบหน้าที่แนบพื้นคอนกรีตแหงนเงย ดวงตากลมคู่นั้นมองมายังรถคันที่ขับห่างออกมาเรื่อยๆ...คันที่มีผมและใหญ่เจ้านายของมันนั่งอยู่ภายใน...
; ]+ R D3 T& n q' q; Q9 M8 Z4 I; x2 I7 x) ]" l9 m- X
# V, W, F1 C2 N5 |& F$ w5 C
“ฮืออออ ฮืออออ” มันพยายามตะเกียกตะกายลุกขึ้นแต่สุดท้ายก็ทรุดล้มลงไปเหมือนเดิม ผมเห็น..เห็นเลือดไหลออกจากปาก ผมช่วยอะไรมันไม่ได้เลย...ทำได้แค่เอาสองมือแนบกระจกและร้องไห้...แค่นี้จริงๆที่สามารถทำได้ในเวลานี้9 t5 y$ O7 z* p# n( }& C% Y5 C
2 v Y5 r5 D+ ^6 O2 w$ }1 b; F3 u- k
“ใหญ่...” ผมหันมามองเจ้าของมันอีกคนด้วยสายตาเจ็บปวด เขาหลบตาผมและไม่ได้มองไปที่ร่างของตี๋น้อย จ้องเพียงกระบอกปืนในมือตัวเองด้วยสายตาเรียบเฉย แต่เพราะผมรู้จักเขาดีถึงรู้ว่าเวลานี้เขาก็เจ็บปวดไม่ต่างกัน
- V5 n" y7 u# Q- l0 r F" h d) ~7 S0 X x
: I+ O( }" a3 I; L4 Q1 o
ถ้าเขายังเป็นตี๋ใหญ่ผมมั่นใจว่าเขาจะเข้าไปช่วยมันอย่างไม่ลังเล
8 T) n" C. J8 P, k! ]4 Q, e2 `9 g) P- k4 Y0 a
: i7 w9 n c: x& R$ H' M
แต่นี่เขาคือจิ่นสือที่ต้องห่วงความปลอดภัยของเจ้านายเป็นอย่างแรก. ` Y9 h" U! L& y1 K0 K, H8 X
+ \" a- ]5 x# P! X' @; `9 w3 O* R1 ]: a7 p, A. j. |; e8 p
“วนรถกลับไป” เสียงนุ่มหวานของคุณเฟยเฟิ่งเอ่ยขึ้นผมหันขวับไปมองเขาอย่างมีหวัง 3 p% I! z& l9 _2 d/ D* H
' l+ f/ A' U6 Y, J/ j% W
% r% W! S! B3 r% d/ D
“ไม่ได้ครับเราไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะล่าถอยไปหรือยัง” จิ่นตั้งเอ่ยขึ้น
/ Z/ b& t5 m5 l3 L7 P. `5 [: t. T1 \% i. D! G$ L3 R$ l
4 y5 q7 k/ `/ y' x' _' U“แต่เสี่ยวสือยิงล้อมันแล้วตามมาไม่ได้หรอก”
# t c7 T0 y/ x8 B1 c g& }( y* F" k3 W4 j) k7 u" o6 C
. b$ j5 Y& ~/ m- s“แต่...” l3 \% r, U( p' A% }) i% ]
2 g, o- \! c& X$ n3 G6 u2 j( F
4 Y! f$ R" q, `% y+ z1 X“นี่คือคำสั่ง” คุณเฟยเฟิ่งเอ่ยเสียงเข้มขึ้นจิ่นตั้งเหลือบมองทางกระจกส่องหลังก่อนเอ่ยด้วยเสียงนิ่งเรียบกว่าเดิมเช่นกัน
9 ]: O+ r; h* K; f8 Y. L
" q, [) O4 Z5 `; z9 p7 L" u* `8 b8 X+ ` Y! [$ S3 D6 \9 ?, ~
“ผมรับคำสั่งจากคุณหลงคนเดียวและคุณหลงก็สั่งมาให้ผมดูแลความปลอดภัยของคุณเฟิ่ง เราจะไปลานจอดกันเครื่องบินของตระกูลเฟยมารอรับแล้ว”3 j. Z' P( J$ l( f
- Q" J p3 @& l
/ K8 H. q: L4 dน้ำตาผมไหลลงมาอีกรอบคุณเฟยเฟิ่งเพียงเหลือบหางตาไปมองแล้วพูดขึ้นอีก, b; b! g3 F! \0 W9 f. M# m+ t6 j
; V2 d5 y& J# D
; K( `2 T8 `0 m+ x: e“เสี่ยวสือนายเป็นคนของฉันใช่ไหม”- \5 Q' @# f5 x. j
( s* J7 n* H+ K1 c% f0 t' Y) ~/ D8 Z" f4 L* K8 V0 j( k
“ครับ”% i9 x. Z9 r5 o, J4 F: ?
# I. i2 o m. E- r& G
4 ~# J. l+ Z4 M1 w
“งั้นฉันขอสั่งให้นายมาขับรถแทนจิ่นตั้งแล้ววนกลับไปรับสัตว์เลี้ยงของนายซะ”% {* d) y* {4 G% ?& k) h9 J: R
0 d* ]/ G0 `- Y$ R( m4 n0 T- P( C- A t
“ขอบคุณครับคุณเฟิ่ง” ใหญ่จับหมับเข้าที่หลังเสื้อสูทของจิ่นตั้งทันทีเหมือนจะจับเขาออกแล้วตัวเองจะเข้าไปแทนที่ แต่ก่อนจะออกแรงยกจิ่นตั้งก็ว่าเสียงเรียบขึ้น
/ y4 |8 s( e& ~- N; t6 b% g0 O/ T! y! S* ]& A, m& ?
# u# Z6 e( m& V; G7 p$ |* H
“ไม่ต้อง” แล้วเขาก็หักพวงมาลัยเลี้ยวกลับไปทางเดิมผมยิ้มออกมาอย่างดีใจ หันไปมองใหญ่แล้วก็ยิ้มกว้างขึ้นอีกให้เขายกมือขึ้นลูบศีรษะผมพลางส่งยิ้มบางอย่างดีใจเช่นกันมาให้
) y7 J! n2 j. t/ ]& r
- `. Y' K" Y- r+ `. H& ?* I' B; J) h( {: S0 C6 k9 I' `5 N
พอรถจอดตรงร่างของตี๋น้อยที่ยังนอนอยู่จุดเดิมผมก็จะลงไปแต่ติดที่ใหญ่ให้ผมนั่งรออยู่ในรถและเขาก็เปิดประตูลงไปอุ้มมันขึ้นมา
1 t) W6 `9 \$ p, r- p' ?% e: G6 n# k
, h, o, I% G8 O% x; pร่างแน่นิ่งถูกส่งขึ้นมาวางบนเบาะหลังบนที่ว่างตรงกลางระหว่างผมกับใหญ่ ขณะที่รถออกวิ่งอีกครั้งแต่ความสนใจผมอยู่กับเจ้าหมาน้อยของผมอย่างเดียว 0 @! U( K- |9 g. Y
2 M, G' B- E9 x7 r1 Q
( `- g" T4 N9 I; Vทำไมมันนิ่งอย่างนี้ล่ะ เหมือนไม่หายใจเลย...3 H8 S- c( ]$ [; ^
5 N- s3 P5 c, k8 `, K, o
! S9 h3 B7 }# f1 kผมค่อยๆยื่นมืออันสั่นเทาไปลูบลำตัวมันเบาๆ
" n: [" W% q7 \" |* q
' U5 S7 ~$ G8 e: V. M9 R& g" R( f U% ^' f0 p: r. L: Z
“ใหญ่...มะมันจะไม่ตายใช่ไหม”
) T; `1 y p# S) n& @4 `# U( k1 F; f% l- g1 S6 n
6 j* R2 B5 ]( r
ใหญ่ไม่ได้ตอบคำถามผม เขาเพียงแต่จับประคองหัวมันขึ้นมาแล้วเป่าลมเข้าปากสลับกับปั๊มหัวใจให้มัน
/ ]$ @3 Y2 ?" F0 h* G6 y: b& ~' B$ C5 z) ]3 O% D; t V' z
1 V" ]6 w( ^- f9 X) p/ L
ผมมองภาพตรงหน้าด้วยหัวใจอันสั่นไหวระหว่างที่ใหญ่พยายามช่วยชีวิตมัน ผมก็พูดบอกให้ตี๋น้อยฟื้น ให้ไม่เป็นไร...7 G. O9 p3 |: n6 B
; [4 D5 {8 G" N, B
( Q& t6 z$ Q5 t# h1 U+ d% w“มะมันหายใจแล้ว...ใหญ่...ตี๋น้อยไม่ตายแล้ว...” คราวนี้น้ำตาผมไหลออกมาอีกรอบเมื่อตี๋น้อยที่ถึงแม้จะยังไม่ฟื้นแต่แผ่นท้องก็กระเพื่อมขึ้นลงอีกครั้ง ใหญ่เหยียดตัวขึ้นมองพลางถอนหายใจอย่างโล่งอก; n7 p+ t& ?+ D0 ^& `3 i
% U+ |4 n) t: _2 J, m( t k% Y4 c
4 ~5 Y! z" s5 l* S4 H, t“เก่งมากไอ้ตี๋...”
+ i) C9 v* f. f8 S; e- o% D2 o( L1 H
$ a* F9 e3 {8 _5 V% o4 j4 T S9 L- r4 k/ x% A
2 i( W; M0 Y& U6 l7 t# J2 z. v
4 c% X4 E/ v% s6 `6 n4 Y$ I1 q {) i/ N. B) l. x
; i7 c P7 W, E# J/ M" i
“เราคงต้องพาคุณเล็กไปฮ่องกงด้วย อยู่ที่นี่คนเดียวจะอันตราย” คุณเฟยเฟิ่งเอ่ยออกมา ตอนนี้เรายืนอยู่บนลานกว้างที่มีเครื่องบินส่วนตัวลำใหญ่จอดรออยู่อีกมุมหนึ่ง! b0 U" u. t' V) N' z6 Y" K
+ V9 f9 ^8 A! U9 S3 h
1 U9 _$ {& \' d“แต่...”! X( ]+ w# E' L4 M3 |8 f& P: I
& z `4 e; J; V2 k8 F4 u- o6 E! }# J' {; e
“ไม่เป็นไรหรอกเสี่ยวสือ เดี๋ยวฉันจะคุยกับพี่หลงให้เอง” คุณเฟยเฟิ่งเอ่ยออกมาอีกครั้ง ผมหันไปมองใหญ่อย่างกังวล ถามว่าดีใจไหมก็ดีใจ แต่ก็กลัวว่าตัวเองจะไปสร้างปัญหาอะไรให้ใหญ่หรือเปล่า เพราะไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ขอให้ผมรออยู่ที่นี่ตั้งแต่แรก5 [- [) z2 F F }2 X' S' O9 K
$ b+ M" P9 D+ _) H/ d& Q
' E9 A) I* T1 s) z5 ~5 oยิ่งจิ่นตั้งขมวดคิ้วมองผมด้วยความไม่ค่อยชอบใจนั่นอีก...ผมว่ามันต้องเป็นเรื่องที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่. Y. x) ~: E5 T& _# a+ L/ X' K1 s
+ Q. p7 o, y4 E+ x5 U; J
9 L9 Z$ m" A) i+ h“และถึงแม้พี่หลงจะไม่ยอม แต่เสี่ยวสือคือคนของฉันเขาไม่มีสิทธิ์ว่าอะไรอยู่แล้ว เพราะขนาดคนของเขาฉันยังว่าอะไรไม่ได้เลย” คุณเฟยเฟิ่งเหลือบตาไปมอง ‘คนของเขา’ ด้วยสายตาประชดประชัน แต่เหมือนคนที่ถูกกล่าวอ้างจะไม่รู้สึกอะไร3 _# ~* d b9 O* B
0 a: u) q3 w/ S2 ]8 h+ a$ x
( d t1 h/ C6 X) p' O“ขอบคุณคุณเฟิ่งมากครับ”
- J+ c) W1 N' ^3 r9 D4 A: e
0 L0 L# ?8 k( z# y- c
, l/ I' m6 `# A* g& o# r9 G“เรื่องเล็กน้อยไปเถอะ”/ S) v* c3 s+ k6 J9 V0 O
5 q, r0 H6 A1 m/ `
3 D ]" B, v1 @
แล้วคุณเฟยเฟิ่งก็เดินนำขึ้นเครื่องไปก่อนโดยมีจิ่นตั้งเดินตามหลังไป ส่วนนายใหญ่หันมาอุ้มเจ้าตี๋น้อยที่ลืมตาแล้วแต่ยังขยับตัวไม่ได้ในรถก่อนจะพาทั้งผมและเจ้าหมาตามขึ้นไปบนเครื่อง
5 m1 [3 T% K/ W5 b, x% i& @( `- b+ k1 T; Q- f$ a0 H
4 _* D' m# O% x7 J' Q6 m* ?! @% Z“ใหญ่จะไม่โดนว่าใช่ไหมเล็กไปด้วยแบบนี้”
; y8 |# [% c1 S+ L: k g5 U4 j3 v4 v) [0 B( P
; y. ]6 j" F! s# o, s. {“อย่ากังวลไปเลยนะแค่มีคุณผมก็ไม่กลัวอะไรแล้ว”) K' A/ k# M1 \7 P/ e; q _9 p
k; D7 ]/ c/ w+ M
" X( _, `: W( P' U2 [1 s! {5 vไม่น่าเชื่อว่าบนเครื่องจะมีคุณหมออยู่ด้วย และถึงจะเป็นหมอรักษาคนแต่เขาก็สามารถดูแลเจ้าตี๋น้อยพันแผล ป้อนยา ได้เป็นอย่างดีนั่นทำให้ผมสบายใจว่าตี๋น้อยของผมปลอดภัยไม่เป็นไรแล้ว
9 f8 y0 K1 `% \7 H. P( ~* b( b) K+ h; Z0 S. r0 a
" {; Y/ d7 y) r# h$ l9 j. _
“นอนพักหน่อยนะ” ใหญ่นั่งลงข้างๆผมหลังจากกลับมาจากคุยกับคุณเฟยเฟิ่งที่เบาะด้านหน้า 2 f4 @1 W8 N$ b6 f# V: R: S% ~
+ i7 ~5 I0 a& G2 ?! B; l/ w/ w1 b
3 o: `6 u$ ?$ H! X“ใหญ่จะนอนเป็นเพื่อนเล็กใช่ไหม” ผมมองไปยังคุณเฟยเฟิ่งอย่างกังวลตอนนี้ใหญ่เป็นจิ่นสือที่มีหน้าที่ดูแลเจ้านายของตน, O9 }: @ S) x- R8 x
/ S# G: j) u7 `3 [ d2 Y
$ L5 r. Z& L6 a+ Z9 e, m
“คุณเฟิ่งอนุญาตให้ผมมาอยู่กับคุณได้ พักเถอะเดี๋ยวก็จะถึงบ้านผมแล้ว” ผมเอนลงบนเบาะที่ถูกปรับเอน ผ้าห่มผืนบางถูกคลุมมาบนร่างก่อนที่แขนของอีกฝ่ายจะสอดมารองใต้คอ และมืออีกข้างก็ดึงผมเขามากอดไว้0 V# N5 O+ e0 j
1 i# A3 n* B3 N8 f
: @% O4 n( K- p6 z& D3 ]* T9 Q( }ผมซุกร่างเข้าหาความอบอุ่น สัมผัสอ่อนโยนที่จรดลงบนศีรษะเรียกให้ผมค่อยๆปิดเปลือกตาลง
$ W M9 O' E+ ~' }6 P& X4 n6 w8 c% A/ S5 o5 ^8 P* p @
ขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายทั้งปวง...ขอให้เรามีกันอย่างนี้อย่าได้มีอะไรพรากเราสองคนออกจากกันเลย, k' L( F9 j3 j
& \" s) x$ m4 R" Y) m) a3 s/ U
' R. }9 b" M1 d2 x5 X2 f6 b* ~6 B1 |" j3 m
1 I5 i; u4 j% ^0 j- \$ E8 g) f0 l& u& h
เครื่องบินจอดลงบนลานของตระกูลเฟย...7 s) D5 o1 K* F- B! ?) F e
2 P, I" J; M7 J+ \ d
) G, r5 i \) dส่วนผม ใหญ่และเจ้าตี๋น้อยถูกนำมาส่งยังตระกูลจิ่น
/ E O3 |' N$ d
1 j/ X" H* K5 A" f q
" H. Z( w2 J; u, {# ^" A9 G! ^+ {ช่างเป็นบ้านที่มีทางลึกลับซับซ้อนเหลือเกิน จากตัวเมืองที่เป็นที่ตั้งของตระกูลเฟยต้องขับรถเลี้ยวลดคดเคี้ยว เข้าถนนนั้นออกซอกซอยนี้ ผ่านหมู่บ้าน ผ่านป่าเขาที่ดูไม่รกรังซ้ำยังถูกตกแต่งอย่างดี จนผมมึนงงไปหมดว่าตกลงแล้วเราจะไปบ้านคนหรือสุสานอันไกลโพ้นกันแน่
@* |5 D& E+ M0 w1 y5 h$ w t9 u
& N G0 ~, ~4 }* S5 h& s& V3 R4 gแต่พอผ่านรั้วที่สูงกว่ารั้วบ้านทั่วไปถึงสามเท่าเข้ามายังอาณาเขตภายในผมกลับต้องตื่นตากับภาพเบื้องหน้า5 B2 l7 j( N/ u- D# L
% D8 [/ Q' v1 U0 x. t6 f) b m
* ]6 s! Z) J& _# D7 J; p5 d- i: x: E3 dมันไม่ใช่บ้าน ไม่ใช่วัง แต่มันคืออาณาจักร
) X' {0 ~7 i6 o4 i% y1 P: N( J
/ P2 t- ?( z+ N* H8 ?/ Z( o2 {2 x; Q5 j* P0 t, P& `( d# I
ตรงกลางคือสิ่งก่อสร้างอันใหญ่โตโอ่อ่าสวยดั่งปราสาทในเทพนิยาย รอบๆบริเวณเต็มไปด้วยบ้านหลังน้อยใหญ่ ที่ดูเหมือนบ้านพักอาศัยบ้างเหมือนโกดังอะไรสักอย่างบ้าง ปลูกแซมสลับกับต้นไม้...เหมือนไม่ใช่เพื่อความร่มรื่นแต่ปลูกเพื่อแบ่งพื้นที่อย่างเป็นสัดส่วน ยังไม่นับรวมด้านหลังที่ผมมองไม่เห็นแต่คาดว่ามันต้องมีอะไรน่าเหลือเชื่อรออยู่แน่ๆ
5 N3 Y* V8 m4 b) Z* n6 o0 Z ~, j- f( x# R6 n# P+ o
3 x, u& R, t) t+ M7 u
พอถูกพาเข้ามาในตัวบ้านก็ต้องฉงนสงสัยยิ่งกว่าเดิม
1 K' r, e0 `+ \% K8 K' u6 A u" W' y; o) P% s6 _7 B4 e1 T
|& j9 p1 G3 t U+ I& _6 C2 \ช่างเป็นบ้านที่แปลกมากจริงๆ8 D* U+ A& E! [. B7 [; R
1 L* ^( X9 I' f0 n! R4 a
' \. N! G7 f8 H/ C8 h+ x% B4 jบ้านก็หลังใหญ่โตโออ่าตามสไตล์คนตระกูลใหญ่มีอำนาจ ชื่อเสียงเงินทองตามที่กล่าวไว้
) C# t" F! o% ^/ p+ R4 `
8 h, E0 Z3 A8 |4 G# H* t( u4 u% S: n
ที่น่าแปลกใจคือคนในบ้านต่างหาก
, G& j& ?* J* i: G e( i" @( F) w, D1 Z+ u
" I9 [) p0 B2 `1 W+ o2 @2 Aทำไมกัน??...ลูกชายที่หายออกไปจากบ้านถึงห้าเดือน ไม่รู้เป็นตายร้ายดีอย่างไรกลับมาบ้านถึงไม่มีใครดีใจเลย คุณจิ่นตั้งก็ดูเฉยชาอย่างที่ผมนึกไปเองว่าเขาคงเป็นคนหน้าตายแสดงออกไม่เก่งอย่างนั้นเอง แต่กับพ่อแม่คงต้องมีท่าทีดีใจบ้างไม่ใช่หรือ??
. H+ I" d: q9 M6 m
* Z# Q1 I; t0 A3 G. F& ^" z$ p
& N# @; Q a/ `, dทำไมถึงทำท่าทีเมินเฉยเหมือนไม่รู้สึกอะไรเลยเล่า พอใหญ่หรือจิ่นสือลูกชายของพวกเขาเดินเข้ามาภายในบ้าน ตลอดทางมีเพียงคนรับใช้ที่ใส่ยูนิฟอร์มเหมือนกันโค้งคำนับทำความเคารพ+ b# h2 B" f$ ~( ]
& X4 e! Q# p, ~% n: C, K* n
7 k ]! m+ V+ N! v$ V' M& M/ Sส่วนผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อแม่เพียงหันมามองและเอ่ยบอกให้ขึ้นไปพักผ่อนบนห้อง ไม่มีการถามไถ่ ไม่มีความห่วงใยอาทรในดวงตาหรือแม้แต่รอยยิ้มดีใจ
6 s1 A! m/ [) I6 Q6 B2 m9 A
" u* x f2 S- G/ Y( q$ \9 r2 D; d4 Y, w" J6 J9 V [
ทำไมกัน??
! p4 T( D3 r5 A# V0 M5 E; ]* b/ h4 B; u I2 B" R9 c) Y+ c2 c9 w
4 s7 }. l" K# D8 Iหรือเพราะเป็นบุคคลตระกูลสูงเลยต้องสงวนท่าทีเอาไว้??
% J3 c+ d9 `$ z) q8 t, {. U4 h6 I
& z1 K3 U2 z6 t5 y2 {" z% }แต่มันก็ไม่ต้องขนาดนี้หรือเปล่า??
q5 B/ l2 ]5 ?7 ?
1 [! E+ W' |& D% N* w) \9 A5 A9 _+ m& _, _
0 E" n- C- O" M U: ], x( X# E f k( H* {5 b9 x7 \
ปัง* g* {% z" B; h5 ~& f' \
0 ^$ w0 Q. o' s3 I; g- F& O5 @2 \
/ ^8 }3 F7 S& t8 {9 R7 pเมื่อเข้ามาในห้องและประตูถูกปิดลงผมก็แหงนหน้ามองคนตัวโตด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถามใหญ่เพียงยิ้มมุมปากและลูบศีรษะอย่างเบามือ
* D8 M- O% T5 X4 v4 x! H! Y- k: u) U" m" P D: c8 r' b
$ {- I# A1 L* _2 h“อย่างเป็นกังวลเลยที่นี่ก็แบบนี้แหละ คุณอาจจะอึดอัด”$ t- v, X2 P$ ?. }
% d7 E$ y5 U" r9 W7 E5 s; r4 ]9 T7 D
0 X w/ i/ V( D. F7 [9 ?
“ไม่เลย ถ้าใหญ่อยู่ได้ เล็กก็อยู่ได้สบาย” ผมพูดให้เขาวางใจ ผมไม่ได้อึดอัดใจเรื่องที่ใหญ่พูดถึงเลยสักนิด ผมก็แค่สงสัย...แต่ก็นั่นแหละอยู่ๆไปเดี๋ยวผมก็รู้เอง เรื่องที่ผมต้องทำต่อไปและทำเดี๋ยวนี้คือเคลียร์กับคนที่เมืองไทยต่างหาก3 |3 j+ `) R& |7 r; w
" Q7 S8 d2 ~. _* w" o/ y
* {1 J# }0 Y' c$ h! D“ใหญ่ขอยืมโทรศัพท์ได้ไหม”
' G- Y$ L+ g F$ }* U
' u; f: N9 C, U$ l
- `/ V5 M5 \) pเขาพยักหน้าก่อนจูงมือผมมายังโทรศัพท์บ้านตรงหัวเตียง ; A1 Y8 q; G5 X
' M9 Y0 y; e4 r# l/ h
3 N w- Q+ G6 M+ o2 k# g) Oเฮ้อ...คงต้องให้ไอ้ปอนด์ช่วยโกหกคนทางบ้านให้ก่อนล่ะนะผมยังไม่พร้อมที่จะบอก
# |; M% j( ]( G# `- H+ Y3 J
5 p* s1 Z2 _! T0 h5 _& b9 k0 S* f' |: a: O
แต่ผมจะบอกแน่ๆ: u% r, ]9 T4 `* I- B/ s: }
1 m5 W. j8 o& f. X7 M ?$ R, ] N4 Q
ขอโทษนะครับพ่อแม่พี่เมตรพี่ไมล์...แล้วเล็กจะกลับไปรับโทษในเร็วๆนี้นะ
+ g( n# Z4 ?8 C3 y |
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-4-22 15:30:09
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-4-22 16:49:10
โพสต์ 2020-4-22 17:00:37
โพสต์ 2020-4-22 20:53:33
อาจเป็นเจ้าชายมากกว่า คนคุ้มกัน นะ 555 
โพสต์ 2020-4-22 22:05:26
