|
เร่ร่อน17.2
8 ^9 J: Z+ ], }7 Q4 q4 ^
* k0 A! s/ a' l# f- A! a4 I) Y6 g+ s* v N* S
' @6 n2 Q9 E) i x9 H+ W
สุดท้ายสิ่งที่ผมกลัวก็เกิดขึ้นจนได้...ใหญ่ต้องกลับไป กลับฮ่องกง กลับไปเป็นจิ่นสือ...กลับไปดำเนินชีวิตในโลกแห่งความเป็นจริงของเขาสักที
/ [" P% h9 I# ~/ B }
, r* P! |3 w& l1 _: F+ |5 O6 u' i2 r5 x5 O4 C7 P% k4 o
‘ไม่ว่าผมจะเป็นใคร...ผมก็คือนายตี๋ใหญ่ของคุณเล็กเสมอ’
0 x& o" D+ h; {% `/ J, g8 l6 U: \
: A: g$ C, m. n4 @! ]# G1 o8 P3 |1 T0 h/ d. ]$ { b) C9 E
ถึงใหญ่จะพูดอย่างนั้น และผมก็พยายามปลอบใจว่าเป็นเช่นนั้น แต่ในใจลึกๆผมก็รู้ดีว่า...เขาไม่มีทางเป็นนายตี๋ใหญ่ของผมได้เหมือนเก่า...1 r- j$ Z* F# L! J: Q
1 b# R# Q! E) {' K' I1 {2 A- d7 ^) X C0 j
นายตี๋ใหญ่..ชายเร่ร่อนที่ภายนอกน่าเกลียดน่ากลัวแต่เนื้อแท้ข้างในกลับเป็นคนดี
+ U9 Z" \# d3 h9 e7 p9 V3 I2 Z" O0 M( x2 d) X5 b
* O) g# v% K4 \
นายตี๋ใหญ่...เจ้าของเจ้าตี๋น้อยที่ขยันดุสุนัขตัวโตซะเหลือเกินแต่ก็หัดมันจนเป็นสุนัขที่ฉลาดและน่ารักมากเช่นกัน( g9 N: E) p2 k, z7 m' i
3 i) F3 g" I& N5 B5 J8 N( p( s0 J' W
" l) h. l5 `3 I( g1 ]นายตี๋ใหญ่...เจ้าของร้านกินเส้นอันเลื่องชื่อ จากนี้คงต้องปิดร้านลงทั้งที่ยังไม่ได้ขยายร้านตามที่คาดหวังไว้ ซ้ำยังต้องปิดถาวรเลยด้วยซ้ำ$ X: u" b) c; H T/ _+ t1 \
8 c* x q, J- Y- Q
# _4 y$ h& W+ Uนายตี๋ใหญ่...ใหญ่...ของผม! z! m* h/ t) l
$ {) S0 A( H X
1 b" b! F5 ]2 _/ ]( Y+ hจากนี้คงมีแต่คุณจิ่นสือ บอดี้การ์ดคนสำคัญของตระกูลเฟยคนสนิทของคุณเฟยเฟิ่ง อาจารย์ผู้นำด้านการสอนศิลปะการต่อสู้ให้บอดี้การ์ดรุ่นต่อไป
F' l8 T- T+ ]) F# E8 h/ S
* n, w9 A; b3 [0 ?* b# R' a/ z) C+ p/ H ~6 m! E
คิดแล้วช่างน่าขันสิ้นดี...นายตี๋ใหญ่ไม่มีอะไรสู้คุณจิ่นสือได้เลย...
& d2 i' {. O1 \, o& K9 l* P6 @4 g2 C6 ~" z/ t5 @
/ ^8 q4 ]) g+ w4 R: Q5 \; K6 J+ @
กำหนดการกลับฮ่องกงคือนับจากนี้อีกสามวัน...มันช่างน้อยนิดเสียจริง3 F/ U2 V4 \0 ?6 ^
/ z+ X. [$ D+ l b5 ]3 T2 j0 H/ D+ N0 D; B+ C9 [
หรือถึงจะให้เป็นสามสัปดาห์ สามเดือน สามปีมันก็ยังน้อยอยู่ดีสำหรับผม สำหรับเวลาของเรา
J1 _/ X7 `; {" F
. e* ?8 I) T- O+ E$ Q+ z0 ?: c
' g+ a) v# z8 N) B1 `7 I$ c- p: b“ใหญ่ตกลงวันนั้นเกิดอะไรขึ้นกันแน่”5 g% C9 a4 Y8 U$ V! n
8 {9 h" i7 M% o1 s: l% b
2 r% N3 w2 i4 N' W+ P2 z
เราสองคนที่เปลือยเปล่านอนกอดกันโดยที่ร่างกายส่วนบนของผมขึ้นไปเกยบนอกของเขาหลังจากผ่านกิจกรรมร่วมรักกันเสร็จสิ้น มันเต็มไปด้วยความวาบหวามเสียวซ่านเช่นเดิม แต่จะต่างตรงความอิ่มสุขที่เคยเปี่ยมล้นจนเต็มตื้นบัดนี้มันมีความขมปร่าปะปนเข้ามา! w6 }" B: b- q8 A& H" g4 K s) m
; A/ g4 J8 h$ p# Z! t
+ }# q0 A% `3 t, X4 n zและเมื่อลมหายใจหอบเมื่อห้านาทีก่อนค่อยๆกลับมาปกติผมก็เอ่ยถามอีกฝ่าย ถึงจะพอรู้เรื่องมาจากคุณเฟยเฟิ่งบ้าง แต่ผมก็ยังอยากรู้จากปากของใหญ่...อยากฟังเสียงทุ้มต่ำนี้เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนั้นให้ฟัง1 s, _* G: r& `) h" D
0 E/ Z' X1 e% D5 |) s) d
" h% @; w2 |7 J$ L6 Q1 x4 t* x: N
จุ๊บ/ c1 {4 y2 {7 b/ ?/ s5 r6 k
- W# C, M: c8 i3 ]: `, `7 a. T7 }8 l! ]2 q" O6 Y1 d' P1 W
ใหญ่ก้มลงจูบศีรษะผมก่อนจะค่อยๆเอ่ยเล่าสู่กันฟัง" g% e/ Y/ x: \ d; R( ~7 Y
' k3 u' e2 g9 b+ W( @3 u- l. s0 s6 y" m5 ^
“ระหว่างที่รอเครื่องบินของตระกูลเฟยมารับหลังจากงานประมูลเพชรสิ้นสุดลง ไม่รู้ศัตรูฝ่ายไหนลอบเล่นงานเรา มันเล็งยิงเข้าที่ศีรษะของคุณเฟยหลงแต่โชคดีที่ฝีมือมันห่วยเลยพลาดเป้า เราจึงรีบพาคุณเฟยหลงขึ้นรถ จิ่นตั้งเป็นคนขับรถพาคุณหลงหนีไป ส่วนผมนำคนที่เหลือยิงสกัดเราจัดการมันได้ทั้งหมด แต่ก็เกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น...” ฝ่ามือที่ลูบแผ่นหลังอย่างแผ่วเบาราวปลอบประโลมไม่ให้ผมรู้สึกช็อกกับสิ่งที่ได้ฟังไม่ทำให้หัวใจผมเต้นเบาลงได้เลย ใหญ่คงรู้...ว่าคนธรรมดาที่ใช้ชีวิตเรียบง่ายไปวันๆอย่างผมเมื่อมาฟังเรื่องราวนองเลือดคงรู้สึกไม่ดี
4 _! b3 k( v5 F! ~3 T6 C+ B N2 |# J8 s8 R0 a
4 }4 ^( ^( t- P, m/ |และใช่...ผมกำลังรู้สึกไม่ดี' {* v4 g) Z! u$ O
) K8 N$ e5 h4 C; o& V& T3 u5 s$ I2 N4 p: c* s
ผมกำลังจะปล่อยให้ใหญ่ของผมกลับไปทำร้ายคนอีกหรือ...บ้านเมืองมีขื่อมีแปไม่ใช่หรือจะเที่ยวฆ่าฟันกันตามใจชอบได้อย่างไรกัน
7 H g# Q7 l3 q3 F$ H4 t( L: t, I4 Y) q
, E( D% y& O8 O$ Q
“มันวางระเบิดไว้ใต้ท้องรถด้วย...”! t9 B7 p. ?& ~' b; z: [# V* l9 W& I
" V2 H4 _2 z( e
! x6 @6 [; H# d/ s) s
“ระเบิดเหรอ...ทะทำไมถึง...”, l1 K4 [8 V, @% t" y' N
. Q- d+ @2 Q7 v! U5 p
* W3 R R( f, t& Z7 v% J: F5 y; v“ผมถึงบอกว่ามันเป็นโลกที่คุณไม่มีความสุขกับมันได้หรอก” ใหญ่บอกด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่ก็ยังสั่นจนผมรู้สึกได้“คืน
) k y1 _$ I: `2 T2 Q. j" j2 k: |. h; Q2 ?9 V; {5 d5 W
ก่อนงานประมูลเพชรคุณหลงหนีออกไปเที่ยวโดยออกคำสั่งไม่ให้พวกเราตามไปพวกมันที่ซุ่มตามอยู่คงอาศัยโอกาสนี้ติดตั้งระเบิดไว้”; x. H' d) H- d- \
9 Z! d( |1 B# B+ m
" s* \* z1 Z7 j- M; ?; C1 n& s' Eฟังดูโหดร้ายกันจัง...
; C* |: @6 J5 Y7 N# I* y' L" W; D# q, x t6 G$ ^
, S. L: J2 ?* {( e6 P
“จิ่นตั้งที่อยู่รถคันเดียวกับคุณหลงบอกผมผ่านเครื่องมือสื่อสารของเรา จะจอดก็ไม่ได้เพราะมีรถอีกคันที่ดักซุ่มรออยู่อีกทางขับตามอยู่ แต่จะยังอยู่บนรถก็ไม่ได้อีก สุดท้าย...” เสียงทุ้มหยุดชะงักไปชั่วครู่เหมือนเหตุการณ์ต่อจากนี้เป็นสิ่งที่เขาไม่อยากพูดถึง
' i7 Q% w) s: c O' K, y! _! v6 E7 A- K% u
. o' H4 s/ x" E6 w4 n3 ?' j: J. Mผมไล้ปลายนิ้วลูบแผงอกสีแทนเบาๆก่อนเงยหน้าสบตาเอาคางวางบนอก“แต่ใหญ่ไม่อยากเล่า ไม่เป็นไรนะ”
! Z% E0 j5 j; B! g) j- G! p5 s, ?; B
% d) M# C7 ~; A i
ใหญ่ส่ายศีรษะก่อนยิ้มบางให้
) C ^( R6 N p6 A; L6 {) f. L. ?. k6 W. F
. h* R4 ^ h' }, o“...สุดท้าย จิ่นตั้งจึงตัดสินใจให้คุณหลงเป็นคนขับแทน ส่วนตัวเองก็ลงไปเพื่อปลดระเบิด” ผมเงียบต่างจากจังหวะหัวใจที่เต้นรัวแรงขึ้น เหมือนในหนังฝรั่งที่ผมเคยดูเลยแต่เรื่องจริงมันคงไม่สนุกเหมือนในหนังแน่ ต้องปลดระเบิดทั้งที่รถยังวิ่งด้วยความเร็วสูงระวังลูกกระสุนจากผู้ไล่ล่า ซ้ำยังต้องปกป้องนายเหนือหัว% O3 {# D1 N' Y) d
; \, F) ~1 ] M) {/ t0 O, P$ M
2 W: A5 p) |" V& P" {" q& ^% O
นี่หรือชีวิตที่ดีกว่าที่คุณเฟยเฟิ่งพูดถึง
6 V H/ U: I( I) d6 ]! k
7 R! r8 c& l b. D2 b. ~! L8 ^7 a
, j/ E9 O) r4 K) E+ n( c“ผมที่ขับรถตามไปจนทันเห็น...จิ่นตั้งโผล่ตัวออกมานอกรถเพื่อปลดระเบิดมีเพียงขาที่เกี่ยวภายในตัวรถเอาไว้ และ...ปืน RPG ที่เล็งมาจากอีกมุมหนึ่งของถนน ตอนนั้นแผนการในสมองผมรวนไปหมดมันอยู่ไกลเกินกว่าที่ผมจะยิงสกัด ผมทำได้แค่เร่งเครื่องยนต์ให้เร็วที่สุดเพื่อช่วยคุณหลงออกมาจากรถคันนั้นให้ได้ ในหัวผมมีเพียงต้องช่วยคุณหลง แต่ในจังหวะจ่อท้ายรถและกำลังจะขับขึ้นไปตีคู่คุณหลงก็เหลือบไปเห็นRPG ที่กำลังจะพุ่งมา คุณหลงปล่อยพวงมาลัยรถและพุ่งเข้าไปดึงร่างจิ่นตั้งเข้ามาและกอดไว้ทั้งตัวก่อนจะเปิดประตูกระโดดลงไปอีกทาง ผมไม่มีทางเลือกต้องขับรถพุ่งไปรับลูกปืนเอาไว้แทนก่อนมันจะพุ่งโดนร่างทั้งสองคน”0 x3 C1 h T! \& M( x* D
, L- B7 x1 T1 C6 z& G+ E+ Q& N
' K' J! @( T5 T$ C+ I- p* d“แล้วนายก็ลอยตกลงมาในน้ำเหรอ”) L! x$ N! B- f- {! q
7 J/ ^6 L5 X- T$ {; h4 O& R
( C* a1 t& e( R( M) x7 b
“เรียกว่าลงมาทั้งคนทั้งรถไฟลุกท่วมเลยล่ะ”: p0 S, X& h6 }+ D3 @3 U
7 e% Y5 j9 U8 J! O% \( y& _
0 U- k' U; B/ J5 @$ ]- ^% x9 S3 k8 t
“แล้วต่อจากนั้น”
& T, b4 K9 L! K% @4 j) D
x0 |0 J# f3 m; p7 ~6 V" i1 a" w0 E& p, `( L
“ผมจำไม่ได้แล้ว”) d d+ E z* x% b+ J: M' I
2 I3 H$ ?& P9 _1 r O+ G! O
6 Y. ~' O/ s3 r6 Jแล้วความเงียบก็ปกคุลมทั่วห้องอีกครั้งเหมือนต่างคนต่างจมอยู่กับความคิดของตัวเอง
% L( f" y$ |( s% O9 M L5 k- ?, l5 J5 k5 {# W! Z& k$ Q: K
' s) H8 V+ T1 r- z9 Dสำหรับผมที่ใหญ่รอดชีวิตมาได้ถือเป็นเรื่องน่าเหลือเชื่อมาก ถึงจะไม่รู้เรื่องปืน RPG มากแต่ก็รู้ว่ามันสามารถระเบิดรถได้ทั้งคัน แต่ใหญ่ที่อยู่ในรถกลับรอดมาได้!! ไม่รู้เป็นเพราะบุญเก่าหรือร่างกายกระดูกเหล็กกันแน่3 U. J* X+ t: v
$ x0 a' T+ q: G5 O* U/ `8 ?
2 m$ T) X0 l1 R1 I+ w% g+ `, qแล้วผมต้องขอบใจไอ้ RPG ใช่ไหมที่ทำให้เราสองคนมาเจอกัน ==% R$ h0 S" f( A2 m4 S+ H6 d2 }
& o$ z' l5 e b
( t1 G1 u% o& j0 x% h5 M/ L“ใหญ่...เล็กสงสัย”
1 \* L, Q) K( N V: m k2 A9 S* N: H7 a8 l, s$ L' x1 O( c
9 v" ^) l4 W0 Z1 D“ครับ”
1 E# h/ \: T- G# |5 n( m4 i7 i8 I+ z! a, T
6 o; V: y0 e$ c: N0 Cผมเสหลบสายตาก่อนเอียงเบี่ยงใบหน้าลงมาซบอกแกร่งดังเดิมเม้มปากอย่างชั่งใจก่อนถาม “ทำไมในเวลานั้นถึง...คิดแต่จะช่วยคุณเฟยหลงล่ะ”
; P. m* r& b7 z3 O( G9 [5 T7 B9 s
, k" u2 _2 q9 H5 m$ P! U
( _0 C- }6 G: k. y* Wเพราะถ้าเป็นผมต่อให้ใจดีกับคนอื่นไปทั่วยังไงแต่ถ้าอยู่ในเวลาเป็นตายแบบนั้นผมคงนึกถึง‘พี่น้อง’ ตัวเองเป็นอันดับแรก7 F. o y4 q% S% U
F K; _+ _1 v- G8 a4 \3 C5 J7 T, i+ P3 q2 q, s! t! v6 n
ใหญ่เงียบร่างกายที่ผมเกยอยู่เกร็งขึ้นอย่างรู้สึกได้
+ H8 k2 l* S7 d, Z
- e/ \) x, {- a4 g) @
4 M2 t- [4 a- l' K9 N. b Y, `4 i“คุณเล็ก พวกผมน่ะ...” ใหญ่คลายกอดออกก่อนประคองผมให้ลงมานอนเคียงข้างพลางดึงผ้านวมขึ้นมาคลุมกายให้ จรดริมฝีปากอุ่นลงบนหน้าผากอย่างอ่อนโยน “ผมขอโทษ แต่พวกเราถูกฝึกมาเพื่อจงรักภักดีไม่ใช่...รัก”# N# B- @7 l4 D6 S, \ x+ v; S' a
; f% ~2 R7 ]' l6 a
1 ?% a7 S/ _$ V) \8 H
มันเป็นประโยคบอกเล่าที่บีบหัวใจผมเหลือเกิน
' S5 r; D+ @: v4 Q& D# ]
7 V$ I' v2 R) g2 i) E& T
7 S' O; q+ D! Aเพื่อคนในตระกูลเฟยแล้วแม้แต่ชีวิตตัวเองหรือคนในครอบครัวก็ต้องมองข้ามไปอย่างนั้นหรือ- N- K, }# ~7 j A! h
5 g8 l* @& f$ c2 m
! V* ~" C1 p3 ?, k0 E% qใช้ชีวิตแบบนี้ดีกว่าตรงไหนกัน.... g( e8 D3 R2 o; i$ K* S! j! k" p
7 K. x9 O K! h2 s1 z
K* a% p! Q( X“ผิดหวังในตัวผมไหม”
) z, e, }4 l5 Z( w6 o+ D
3 I& j3 E' T8 q: s- |5 c% n( z
7 S0 c/ `) `8 d% h `" yผมส่ายหน้าทันทีพลางยื่นมือไปลูบแก้มอีกฝ่ายที่นอนตะแคงกอดอยู่เคียงข้าง
6 |3 `% u: U7 I- ?% v$ J3 L$ b) c$ I/ G* h: E1 |7 W
1 S: i: O1 X/ `$ T“สงสารมากกว่า”
# E; M( q* M' x% Z
. _" Y3 q7 [& L1 e8 f
* u- S0 q" Y/ ]: E8 `“คุณเล็ก...”1 ]/ i- X8 ^* ?5 Y
7 W' m8 X* W/ ^9 H+ X8 t# U
) Y, [7 c. x: @8 f% q
“ไม่ว่าจะเป็นใหญ่หรือจิ่นสืออย่าทิ้งตัวตนตอนนี้ของนายนะ อย่าเป็นคนไร้ความรู้สึกเพราะนั่นคือการสัมผัสถึงความสุขไม่ได้”
% A# G+ u2 k# Z0 \2 m' N- E* _$ e$ W: f" F* c) `
& R1 ?* G' U ?7 j3 H“...”
( y( s2 w o/ u2 U1 l
8 y% ~ F( w6 e/ k& G4 ~" l5 b- G) S
“รับปากสิ”- F* U9 U9 G3 m5 P0 B
3 v1 [' N/ s9 H5 | ~5 c: R" e0 z8 j' E8 @/ v4 c3 X
“...” ใหญ่ยังเงียบผมจึงมองเขาด้วยแววตาร้องขอ เขาจึงพยักหน้าตกลงในที่สุด ผมยิ้มกว้าง
! |+ U( h+ v% F ^$ Z( C" c% u- {7 ~4 J
, |( Y6 v- I7 i
! U& [+ @% b6 _3 J5 A2 ^. X0 m$ Q; O' `
ผมยืนมองรถเข็นที่ถูกคลุมด้วยผ้าใบทั้งคันด้วยแววตาสั่นไหว โต๊ะเหล็กและเก้าอี้ถูกเก็บพับซ้อนกันไว้พร้อมล่ามด้วยโซ่อีกทีหนึ่ง ตลอดระยะเวลาที่ทำการเก็บข้าวของเพื่อปิดร้านเป็นการถาวรกันนั้นมีลูกค้าขาประจำแวะเวียนมาถามถึงสาเหตุ ซึ่งผมกับใหญ่ไม่สามารถพูดอะไรได้นอกจากบอกไปว่า...มีธุระ
* I X! F9 l$ w2 z1 i3 n; }6 ^" w- F
0 H7 k& e2 _5 b: \# Z1 T5 b
ซึ่งทุกคนต่างทำหน้าเสียดายและพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า...รอร้านกินเส้นกลับมาเปิดกิจการอีกครั้ง. ^) |4 X% j+ x& h/ w, ?. Y |
! h. C4 P! P" N/ w- z
2 j+ q# X8 H( t6 j9 f* F: s# G
“กลับเถอะคุณเล็ก” ใหญ่กุมมือผมไว้ก่อนพาเดินกลับมายังรถเพื่อกลับคอนโคไปเตรียมเก็บข้าวของในการเดินทางกลับฮ่องกงในวันพรุ่งนี้2 Y" l$ |$ h F
5 Y% z; x2 l7 w4 d4 R9 H. d/ K9 c$ l# @' H* e
ผมหันหลังกลับไปมองร้านอีกครั้งจบลงแล้วสินะทุกอย่างที่ร่วมทำกันมา: M/ Z2 S: z, N9 i" |
! G& U3 c) D- r) D) r# q' ]$ [, b8 M5 L# I
" B0 i' {) h/ X. a! K8 \2 m8 o
3 i- F- J( l( v; _
พอกลับมาถึงห้องผมก็ช่วยใหญ่เก็บของที่ไม่มีอะไรมากมาย เสื้อผ้าก็ไม่ได้เอากลับไปเนื่องจากจิ่นสือคงใส่เสื้อกล้ามกางเกงยีนตัดขารองเท้าแตะไม่ได้ ข้าวของเครื่องใช้ส่วนตัวอื่นๆที่นู่นก็มีไว้ให้เสร็จสรรพ เรียกได้ว่าของที่เก็บมีแค่หนังสือคัมภีร์อาหารยอดยุทธ์ กับเสื้อแจ๊คเก็ตสีแดงที่ผมซื้อให้เขาในคราแรก$ R/ \% D, c% E% ?+ h9 F
$ t2 v9 K* r6 M% ]$ K, H4 r
" \9 i: A [3 [/ aแต่ที่อ้างว่าเก็บของก็คงเพียงเพื่อต้องการใช้เวลาอยู่ด้วยกันก็เท่านั้น* X* `: n2 A @
2 |% q* K3 c# h. i
1 e* m" K+ Q0 fผมไปกับเขาไม่ได้ ผมเข้าใจ9 Z9 D4 ~7 {6 W: U
# T5 c+ g9 C8 W+ Y5 ^3 g
$ e* c7 D9 v# v4 P! P' u‘คุณเล็กเมื่อทุกอย่างเรียบร้อยผมจะกลับมารับคุณนะ’* u2 x: l# a5 L' T8 H H
9 c! v' e6 [6 L" E0 z( P8 N4 Z' G! [* z; L
- W/ l) t4 M, O‘ขอไปด้วยไม่ได้เหรอเล็กเป็นห่วง แล้วเราก็ค่อยกลับมาพร้อมกัน’
4 t# b- h, x m* c/ a, O" {* A5 O W+ U
8 l5 q8 O) a- [/ L‘คุณไปไม่ได้และผมก็กลับมาอยู่ที่นี่ไม่ได้ แต่ผมจะกลับมา ขอคุณเล็กกับครอบครัวของคุณรับคุณไปอยู่ด้วยกัน’
+ w" r" l& _6 J
e3 o- @0 z/ n1 p: W, ]- K/ E; _# v! S+ D
‘ก็ได้แต่ต้องกลับมานะ แล้วห้ามขาดการติดต่อด้วย’
0 }+ n) l5 `: B8 v1 o0 _( n) a
, M. K& m" \; p3 c! H
2 v" V. A0 b! v1 G7 P‘ครับ’$ A: D( V7 `: v
. @4 V! G1 Q9 J; N) U5 s" [! h3 S5 l; ]% s
แม้ผมจะเห็นแววตาวูบไหวในดวงตาคมของอีกฝ่ายแต่ผมจะเชื่อใจเขา ผมต้องเชื่อมั่นในรักของเรา
/ d; _/ h# U7 V: Q3 q/ P
9 H9 f6 s* N2 [+ f8 s
0 g, J; `4 P. b( d. a0 z“ใหญ่พรุ่งนี้คุณเฟยเฟิ่งจะมารับกี่โมงเหรอ”
3 ^% |6 J' v! O7 \! ~' B+ [+ Y
* ~ F+ n% g) Q. S
+ ~$ Y, b' d& w) j/ |“สิบโมงด้านล่างคอนโด”
- N7 Q' P. B8 _4 U/ Y- N$ B' F# i7 d
: g& i0 z7 _; Z q4 C/ I$ D( l+ D& Z% k
“อืม”9 H4 A3 p( g, Y: i6 p
8 E0 l @( L& {# k% r! B
# J7 M2 W* [* T$ ^- zผมพยักหน้ารับรู้ด้วยใบหน้าเหงาหงอยที่ปิดไม่มิด แล้วใหญ่ก็คงสังเกตเห็นจึงเดินเข้ามารวบร่างผมเข้าไปกอด “อย่าทำหน้าอย่างนี้สิ ผมไม่สบายใจนะ”; ?4 V' _, O7 j5 ]
( ?2 X3 A! A: O% {1 v1 f6 s6 a/ x
( R! g0 i7 t3 A+ p: ~“ขอโทษ...”& J2 o* J. u- h2 y) M/ W
2 T: {4 W4 v0 Y* C
2 g" C& O A' f“โฮ่ง” แล้วเสียงของตัวขัดจังหวะก็ดังขึ้นแต่ก็ช่วยให้ใจผมอุ่นขึ้นมากเช่นกัน0 u7 m: j* E8 Z, ^+ k
! [$ H* H7 d. Z& j3 m& A
8 w6 v/ w& r% Y3 F8 r; V# h, Cผมผละออกจากอ้อมกอดของนายหมาตูบลงไปลูบหัวของเจ้าหมาตากลม) I; Y# R0 h5 w; [
! Q5 M( n7 F9 Y# r0 p; h
7 H0 U1 V' L! l
อย่างน้อยผมก็ยังมีตี๋น้อยอยู่ด้วยนี่เนอะเราจะรอวันที่เขากลับมาด้วยกันนะ0 c& n3 j! g$ g6 V5 [
g+ f7 l) K5 s. |+ G) n- \8 V
" s5 ? _+ t, t$ b% i/ c
8 o! w* C( |8 Z' o2 z+ s) O# j% ?: B! ]. ?
. A) Y$ j& p3 I" D. \6 U
$ L- m: k* }: [7 \ปัง! ปัง! ปัง!6 S2 S8 @; r( s
/ A' k' J5 }7 `* |" s& f
2 f7 W5 ?% n) y! ~/ Wลูกปืนสาดกระสุนเข้ามาในจังหวะที่ศีรษะผมถูกกดให้ก้มลงและถูกกระชากจนลอยหวือเข้าไปในรถ7 S3 Y' [9 m( Q) X( K& o* a
+ _" {' [) _' s, G
1 Z7 i! `% L# `' g! y# q6 V, Fบรืนนนนนน
" p% [* n7 _+ Y* P% F
, d+ Z+ ]* b- l. q- H
5 `7 U, c& w% ?2 c8 E% u- ?2 ~จากนั้นรถก็ถูกขับกระชากออกไปอย่างรวดเร็วด้วยฝีมือของจิ่นตั้ง ผมที่ยังมึนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่หายได้แต่ซุกตัวลงในอ้อมกอดที่โอบรัดผมแน่น ร่างกายสะดุ้งโหยงทุกครั้งที่ได้ยินเสียงลูกปืนกระทบกับโครงเหล็กของรถ4 M3 Q" D- G1 w y1 U
! v' a, I9 q2 |+ {2 c9 A% o
" S( m# _) p7 S( N- ^. ^+ P% vปัง ปัง
/ M3 c& l$ \" K' i; e8 U8 B5 X9 J. a: ~" y. e
F9 u" `/ m2 v+ z) d: |เคร้ง เคร้ง
! v% K7 {/ D* n+ A8 m& @/ |3 N8 ^* M
, Q: [. y& T" C4 i“ขอปืน!!” เสียงคำรามลั่นของเจ้าของอ้อมกอดก่อนปืนสีดำขลับจะถูกโยนส่งมาจากด้านหน้า ใหญ่ตวัดมือรับอย่างชำนาญก่อนลดกระจกลง กดร่างผมให้ลงไปหมอบบนพื้นด้านล่างเบาะ ก่อนยื่นตัวออกไปสาดกระสุนใส่ฝั่งตรงข้ามบ้าง0 o& N4 X! G k! e6 V H
5 b: k* s( J* _' q$ j3 I
/ y! X6 L* o& f% ^ปัง ปัง ปัง% r; K: D: h/ A! A) g
# v5 G" [2 g- X- P$ t
6 f* X4 D; B2 ?2 v5 [; P' a" D“อารักขาคุณเฟิ่งก่อน!!” ในจังหวะที่ใหญ่เอาตัวเข้ามาในรถเพื่อเปลี่ยนปลอกกระสุน ร่างกายกำยำของเขาก้มลงต่ำเพื่อบดบังร่างผมเอาไว้ เสียงตะโกนของคนขับรถเร็วท้านรกก็ดังขึ้น สองมือที่จัดการกับปืนในมือชะงักไปเสี้ยววินาทีเมื่อได้ยินก่อนตวัดสายตาไปมองอีกหนึ่งคนที่นั่งก้มศีรษะลงต่ำอยู่อีกฝั่งประตูของเบาะด้านหลัง$ Z# z6 n1 V4 C7 W# v2 N8 }
! y6 M$ n1 ^$ W6 T# d! u/ X2 T
" ^. x* {: O: ]( @8 s: E. }และวินาทีต่อมาใหญ่ก็เอื้อมจับร่างของคุณเฟิ่งเหวี่ยงไปยังเบาะด้านหน้าข้างคนขับ“ก้มลงคุณเฟิ่ง!! กระจกกันกระสุนคุณจะปลอดภัย!!”" v" k$ B! A3 i; M* y: E
. S4 D( ~/ a' a1 c" v7 |- U$ Z7 q2 z
3 w1 }5 y, A9 s# c8 O& W“ไม่! จิ่นสือ!คันนี้ไม่กันกระสุน!!” . H p* X8 N2 x) z. N
. r7 b: _( j6 I- c# X1 x
" c4 T: y% ]* T/ t1 W# M' j( @2 ~9 L“ชิบ!! คุณเฟิ่ง!! ก้ม! ก้ม!” ใหญ่ตะโกนสวนบอกร่างขาวด้านหน้าพร้อมทั้งกดศีรษะของผมให้ต่ำลงอีก ก่อนที่ใหญ่จะยืนตัวไปนอกรถเพื่อยิงสกัดไม่ให้อีกฝ่ายยิงกระจกหรือล้อได้ โดยมีจิ่นตั้งที่ขับรถฉวัดเฉวียนซ้ายขวาไปมาช่วยอีกทางหนึ่ง
8 S: m/ p' z5 k: o. W2 ~
. M9 X' c0 j' H ?7 B0 J3 l
- d$ i6 |6 M: C+ i* v) Aเอี๊ยดดดดดด
4 `( N( c- H3 E, ]/ j( r: z" m1 P; f w- s7 j: |. b
% _- B4 F- |9 F/ m `# ?4 T
เสียงล้อรถเสียดสีกับพื้นถนนพร้อมกับตัวรถที่เอียงขึ้นจนมีเพียงสองล้อหน้าหลังของด้านซ้ายที่สัมผัสกับพื้นผิวส่วนตัวรถอีกด้านกลับลอยขึ้น ยามที่คุณจิ่นสือหักพวงมาลัยกะทันหันเข้าซอยก่อนจะกระแทกลงกลับมาวิ่งสี่ล้ออีกครั้ง
9 k) s9 _! g$ m# K- c9 B" v+ C, F6 V9 M- y6 j; ~& }, `9 G
. R. ~. m O- M' xช่างน่ากลัวจริงๆ
- a# V# Q! l# D* E( _1 S, Q
2 z3 Z9 E5 Y! y# Q& A& a1 {
+ c3 [& x# m9 @6 b5 [“บ้าเอ๊ย! ไอ้ตี๋หลบ!” เสียงใหญ่ตะโกนลั่นพร้อมเสียงปืนที่หยุดลง ผาพาร่างตัวเองจากพื้นด้านล่างขึ้นไปบนเบาะและมองไปทางกระจกด้านหลังทันทีเมื่อได้ยินชื่อที่ใหญ่เรียก
1 S: ]+ m9 c( Y0 E8 z7 {1 d
9 L2 S' w& v$ U* e
! L7 Z( @% a4 _6 ~. a/ ~/ }“คุณเล็ก!หมอบลงไป!”
. k, n& M2 e2 Y8 d* u1 U5 C6 X; P. e" d8 U" s$ H4 e$ f) h$ k
& a' d4 Z* g: Y' Lไม่ ผมทำอย่างนั้นไม่ได้ตี๋น้อย...เจ้าตี๋น้อยของเรากำลังวิ่งตามมา / l5 P0 |+ C% L' A1 B0 y
, m9 {2 h1 r# a9 d
/ v9 A) @2 Z; Z1 F5 p7 iภาพตรงหน้าผมคือ...บนถนนมีรถกระบะสีบรอนด์กำลังขับตามเรามาโดยกระบะด้านหลังมีชายฉกรรจ์สามคนเล็งปืนยิงโจมตีรถของเรา ในขณะที่เยื้องไปทางขวาบนฟุตปาธเจ้าสี่ขาหน้าแต้มกำลังวิ่งอยู่ระหว่างรถทั้งสองคัน สายตามันมองมาทางนี้พร้อมกับสี่ขาที่วิ่ง วิ่งและวิ่ง ตามเจ้าของของมัน หูทั้งสองข้างลู่ไปตามลม และเสียงเห่าที่แว่วดังเข้ามาในรถสลับกับเสียงหอบบอกให้รู้ว่ามันวิ่งตามเรามาตั้งแต่ต้น1 E% A2 f, O! Z
9 _7 n, X* q2 e. J8 M$ M# s0 h
; l1 d/ ?* @% p X6 f# F" uผมพาเจ้าตี๋น้อยมาส่งใหญ่ขึ้นรถของคุณเฟยเฟิ่ง แต่เพราะเสียงปืนทำให้ใหญ่ดันผมเข้ามาในรถคนเดียว...ผมไม่คิดว่ามันจะตามมา ไม่คิดว่าตัวเองจะลืมเจ้าหมาน้อย...
5 \+ d& z# _2 d5 a$ o4 l; u. K: X0 F! v2 l* g
# ~9 X+ N/ ^2 x& @“ฮึก ตี๋น้อยตี๋น้อย” ผมส่งเสียงเรียกออกไปพลางสะอื้น สองมือลูบกระจกตรงตำแหน่งเดียวกับที่เห็นร่างเจ้าตี๋น้อยอย่างสงสาร “ใหญ่...ทำไงดี ช่วยมันด้วย”
* [2 S- r9 m6 R# a
$ i) T5 I# l% |. G" S* I- [# p
" v- E4 D' Q1 z* Jปัง
0 V* \% r9 E7 e+ o4 t5 Q2 x0 E% b k/ X+ Z% \0 a/ U8 r5 M
" w- Y! L& }. T, ?1 q5 x5 ?3 Rเสียงปืนที่ดังขึ้นทำให้ผมเบิกตาโพลง รีบใช้หลังมือเช็ดน้ำตาเพื่อปัดความพร่าเลือนออกไป ก่อนจะรู้สึกโล่งใจที่ใหญ่เพียงยิงผู้ชายหนึ่งในสามของฝ่ายตรงข้ามที่จ่อปืนเล็งมายังตี๋น้อย+ F9 i& G3 E) K' N8 |
" E6 p/ k# k% D
6 [* d( r) h" q/ rปัง ปัง
. C9 C: u2 Z/ {% X7 h
( \, m/ K* _' ~: y( T! m5 h' f v; d
( Z8 o3 A9 h4 D. X% a0 t. aและสองนัดต่อมาที่ปล่อยออกจากรังปืนใหญ่ก็สามารถยิงล้อรถของอีกฝ่ายได้จนรถที่ขับตามเสียหลักลงสู่ข้างทาง" e3 c7 }/ W- w: C# M. h% J. O
2 w& g" H4 j% R; K
8 o5 }0 h, s1 D, ]/ x“คะคุณจิ่นตั้งครับ ชะช่วยจอดรถได้ไหม รับตี๋น้อยก่อน...รับมันก่อนมันวิ่งไม่ไหวแล้ว” ผมหันไปร้องขอคนที่ยังเหยียบคันเร่งด้วยความเร็วเท่าเดิม& J1 v$ H- O9 q5 l! I3 U
0 ~* Y9 b* M3 f0 f# B
; T1 K! a" G0 I0 G* K5 B“ไม่ได้” เสียงทุ้มต่ำเรียบตอบกลับมาทันที O( k3 L6 Z6 G% d' \ `6 j; m
6 {5 p- t) a; j# [2 d, j; n6 D6 [
2 S! h9 l1 b2 k" x# I% R
“คะคุณเฟยเฟิ่ง...” ผมหันไปอ้อนวอนอีกคนที่น่าจะช่วยผมได้มันวิ่งไม่ไหวแล้ว...ลิ้นสีแดงห้อยออกมาจากปากบอกว่ามันเหนื่อยมาก...
1 j' Q% I9 e2 f* v2 Y8 B4 s! J7 l1 V" w
1 C0 ~/ X* l; }3 ?+ P“จิ่นสือ จัดการคนของนายให้เงียบเดี๋ยวนี้!” จิ่นตั้งคำรามลั่นรถ ผมหันไปมองคนตัวโตด้านข้างที่สอดตัวเข้ามาในรถแล้วและกำลังเติมกระสุนผ่านม่านน้ำตา ใหญ่บอกเขาสิ ขอร้องเจ้านายใหญ่ที...ฮึก ทำไมหลบตาอย่างนั้นล่ะ...ใหญ่ไม่รักมันแล้วเหรอ...6 g. I4 L. L1 w, g: v! E4 P; t+ Y
2 w" n! `: C+ c& C! s" }
I, A( y% n4 ~$ x$ Z4 {5 u
ปึก!
0 e, p: \0 k% Z. M$ g. \5 g- w# f5 n8 \% A; i0 P7 _
7 @6 L/ h$ A9 U6 ]1 Yเอ๋ง!
+ D) }# B" v) m3 Z% P' a) L2 g+ \4 T1 n) C6 t( r3 w+ ^1 Y
' c0 D$ r+ M; a' A2 f% q2 w“ตี๋น้อย! ฮือออออ” คราวนี้น้ำตาผมทะลักออกมาอย่างไม่สามารถกลั้นไว้ได้อีก ผมกระโจนจะเปิดประตูรถโดยไม่สนใจแล้วว่ารถจะวิ่งด้วยความเร็วสูงแค่ไหนแต่ก็ถูกรั้งกลับมาด้วยคนตัวโต พยายามดิ้นพร้อมร้องไห้โฮมากขึ้นเรื่อยๆกับภาพผ่านกระจกเบื้องหน้า2 i; T5 n& h" W$ J
" f! d, C4 g( P% ^ y* l
: d) x: I0 R& ?มันถูกรถชน มันวิ่งลงมาบนถนนและถูกรถเก๋งชนจนกระเด็นไปอีกทาง ร่างของตี๋น้อยนอนตะแคงราบบนพื้นถนนมันเจ็บ...มันลุกขึ้นไม่ได้ แต่ใบหน้าที่แนบพื้นคอนกรีตแหงนเงย ดวงตากลมคู่นั้นมองมายังรถคันที่ขับห่างออกมาเรื่อยๆ...คันที่มีผมและใหญ่เจ้านายของมันนั่งอยู่ภายใน...
6 | l1 K7 Q" Q) W5 t/ a- C% l& E! F2 Z# C
8 H7 K8 n6 s/ V& ]“ฮืออออ ฮืออออ” มันพยายามตะเกียกตะกายลุกขึ้นแต่สุดท้ายก็ทรุดล้มลงไปเหมือนเดิม ผมเห็น..เห็นเลือดไหลออกจากปาก ผมช่วยอะไรมันไม่ได้เลย...ทำได้แค่เอาสองมือแนบกระจกและร้องไห้...แค่นี้จริงๆที่สามารถทำได้ในเวลานี้
/ _# ~9 m7 f3 ~9 H# g/ K$ M x a) r
7 J! q$ G8 o2 z. x$ a“ใหญ่...” ผมหันมามองเจ้าของมันอีกคนด้วยสายตาเจ็บปวด เขาหลบตาผมและไม่ได้มองไปที่ร่างของตี๋น้อย จ้องเพียงกระบอกปืนในมือตัวเองด้วยสายตาเรียบเฉย แต่เพราะผมรู้จักเขาดีถึงรู้ว่าเวลานี้เขาก็เจ็บปวดไม่ต่างกัน
0 n1 V- \1 u2 B( C S5 x- A+ a$ \5 U8 G0 u0 M% U5 o5 a
- o( k) ~7 h8 V" m( m# ~
ถ้าเขายังเป็นตี๋ใหญ่ผมมั่นใจว่าเขาจะเข้าไปช่วยมันอย่างไม่ลังเล) ~$ p$ D9 r' _- L
( {% g/ B' }: `1 C) a3 ^, K
0 I+ @6 r) O0 R; B. Gแต่นี่เขาคือจิ่นสือที่ต้องห่วงความปลอดภัยของเจ้านายเป็นอย่างแรก! J2 S1 n N5 }( O; U: k' F# {
& a; n5 |/ {1 c4 w
' u) a* N5 R" q
“วนรถกลับไป” เสียงนุ่มหวานของคุณเฟยเฟิ่งเอ่ยขึ้นผมหันขวับไปมองเขาอย่างมีหวัง ) j! m7 R3 }" u/ Q* c
+ k( I# w1 N5 A) O3 ~1 C' [3 F' g
5 t; I1 A3 k& X5 k“ไม่ได้ครับเราไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะล่าถอยไปหรือยัง” จิ่นตั้งเอ่ยขึ้น3 k' y* \3 f* g- O
, H& Q8 D, ^- {7 K% {/ f
o! v4 X5 ^5 X; m7 N# j( `“แต่เสี่ยวสือยิงล้อมันแล้วตามมาไม่ได้หรอก”
8 v; U4 c$ u( y0 M. d. b
+ p; s( m# I. W, _& t: y! c' F8 Y2 b |/ ^! {
“แต่...”# [1 q0 s% p: j
O$ T$ r' f2 C9 p' s
. f3 f4 m' f. g" C) @. Y+ C
“นี่คือคำสั่ง” คุณเฟยเฟิ่งเอ่ยเสียงเข้มขึ้นจิ่นตั้งเหลือบมองทางกระจกส่องหลังก่อนเอ่ยด้วยเสียงนิ่งเรียบกว่าเดิมเช่นกัน
2 J/ l) ~# z) O, v( i& H$ D! \- Y
) e0 ^$ K) E" g4 n3 ?: Q3 T& m: r* ]. o7 d' ?4 q3 |
“ผมรับคำสั่งจากคุณหลงคนเดียวและคุณหลงก็สั่งมาให้ผมดูแลความปลอดภัยของคุณเฟิ่ง เราจะไปลานจอดกันเครื่องบินของตระกูลเฟยมารอรับแล้ว”
% S3 X' @( @9 I2 g" a3 f/ ~" s8 @( j9 Y p
! ?. y+ l0 S3 |+ j) h6 Z
น้ำตาผมไหลลงมาอีกรอบคุณเฟยเฟิ่งเพียงเหลือบหางตาไปมองแล้วพูดขึ้นอีก& D1 M6 s2 G. t1 e+ C+ C+ \
& v1 y h+ e; O6 A; Z2 F
$ T. h: x: K. ?. ~
“เสี่ยวสือนายเป็นคนของฉันใช่ไหม”
" G( \7 P8 b3 G' A
& U. ~1 f* j: o/ I# n" {% u( g. v: z; Q' C$ C
“ครับ”
5 v4 }( n. Q# Q2 y) J+ `
) b1 y O# W* S" R- d2 @. i. Z" G) e3 |
“งั้นฉันขอสั่งให้นายมาขับรถแทนจิ่นตั้งแล้ววนกลับไปรับสัตว์เลี้ยงของนายซะ”5 Y+ \5 `7 K% J
- l+ N! J% b/ P6 v* U6 f* j# K T
+ L$ j! W6 v7 e% H: u
“ขอบคุณครับคุณเฟิ่ง” ใหญ่จับหมับเข้าที่หลังเสื้อสูทของจิ่นตั้งทันทีเหมือนจะจับเขาออกแล้วตัวเองจะเข้าไปแทนที่ แต่ก่อนจะออกแรงยกจิ่นตั้งก็ว่าเสียงเรียบขึ้น1 o* e+ ^8 u# s* v4 X3 s
; i Z7 _' C4 \, x; {+ L9 e! K2 p `" B" ]' k. f% P
“ไม่ต้อง” แล้วเขาก็หักพวงมาลัยเลี้ยวกลับไปทางเดิมผมยิ้มออกมาอย่างดีใจ หันไปมองใหญ่แล้วก็ยิ้มกว้างขึ้นอีกให้เขายกมือขึ้นลูบศีรษะผมพลางส่งยิ้มบางอย่างดีใจเช่นกันมาให้
7 I0 `4 j5 b0 @1 a6 G# Q. d( ^% A6 Q6 g: v& C% @+ {+ \
- j5 ^4 P: \+ F4 k! |2 U5 d$ z1 R
พอรถจอดตรงร่างของตี๋น้อยที่ยังนอนอยู่จุดเดิมผมก็จะลงไปแต่ติดที่ใหญ่ให้ผมนั่งรออยู่ในรถและเขาก็เปิดประตูลงไปอุ้มมันขึ้นมา
0 y% j3 |9 z) x/ [! K7 v
, e. X! Z; Y# H, {, _4 k# t' S/ d" d0 l" N; G% M4 T- C8 u
ร่างแน่นิ่งถูกส่งขึ้นมาวางบนเบาะหลังบนที่ว่างตรงกลางระหว่างผมกับใหญ่ ขณะที่รถออกวิ่งอีกครั้งแต่ความสนใจผมอยู่กับเจ้าหมาน้อยของผมอย่างเดียว
9 i0 \$ K- ^- \1 y! k
& n, g7 D. [; k8 L$ @7 {3 R1 N1 p' b' h$ g. O y. m
ทำไมมันนิ่งอย่างนี้ล่ะ เหมือนไม่หายใจเลย...) T( d+ r! `+ G- O' s) A
' \! u/ c: X& d7 S. D2 ~0 f D2 o4 R- ^3 Z, b
ผมค่อยๆยื่นมืออันสั่นเทาไปลูบลำตัวมันเบาๆ }0 P1 L3 B4 ]& `! t
- y/ `/ C, {- T7 |9 c
* p2 v( e+ [6 m' w( P
“ใหญ่...มะมันจะไม่ตายใช่ไหม”
+ T! a4 j j, z3 L/ y. Z) D1 x& T7 j% y6 E' ?4 H+ a
5 e- v+ g8 X4 y0 x' Z1 Pใหญ่ไม่ได้ตอบคำถามผม เขาเพียงแต่จับประคองหัวมันขึ้นมาแล้วเป่าลมเข้าปากสลับกับปั๊มหัวใจให้มัน
" |" Q9 F9 N: W6 t% X8 W) P3 b) }2 _0 D8 |
. D9 h1 t9 ~( Mผมมองภาพตรงหน้าด้วยหัวใจอันสั่นไหวระหว่างที่ใหญ่พยายามช่วยชีวิตมัน ผมก็พูดบอกให้ตี๋น้อยฟื้น ให้ไม่เป็นไร...
8 a* S: ] s! v0 P% l9 B7 q' W+ X0 H' e$ C% q" r4 v* I0 T. I! Y- c
. g; ~8 @; a; f0 |% W
“มะมันหายใจแล้ว...ใหญ่...ตี๋น้อยไม่ตายแล้ว...” คราวนี้น้ำตาผมไหลออกมาอีกรอบเมื่อตี๋น้อยที่ถึงแม้จะยังไม่ฟื้นแต่แผ่นท้องก็กระเพื่อมขึ้นลงอีกครั้ง ใหญ่เหยียดตัวขึ้นมองพลางถอนหายใจอย่างโล่งอก
" s4 z) S) C/ h: Q1 M4 o* w8 I1 j& V5 [1 o6 d5 ^2 G: p1 h
, g. W4 f5 r# D
“เก่งมากไอ้ตี๋...”0 ^8 \, T) J! O P/ |0 H) D3 A& Q
) b* d2 D. t1 @ j: d
" M, x+ ^5 y6 N w1 p t' q* O. H7 X5 i) ]9 s
4 ]% B# H* J! M: _9 K
8 W" A6 b! e4 D6 f* X, c7 C3 A9 ?& D% V
“เราคงต้องพาคุณเล็กไปฮ่องกงด้วย อยู่ที่นี่คนเดียวจะอันตราย” คุณเฟยเฟิ่งเอ่ยออกมา ตอนนี้เรายืนอยู่บนลานกว้างที่มีเครื่องบินส่วนตัวลำใหญ่จอดรออยู่อีกมุมหนึ่ง
8 T4 x7 P& M/ b2 S0 P8 Z1 J5 h- E, g& b$ t
2 v5 m( s8 ~# e' y4 t
“แต่...”
/ A/ s$ u+ n/ i- a
1 Q4 C. u% `0 M% q* P' I
' l# }7 |! p# ], H4 e, F“ไม่เป็นไรหรอกเสี่ยวสือ เดี๋ยวฉันจะคุยกับพี่หลงให้เอง” คุณเฟยเฟิ่งเอ่ยออกมาอีกครั้ง ผมหันไปมองใหญ่อย่างกังวล ถามว่าดีใจไหมก็ดีใจ แต่ก็กลัวว่าตัวเองจะไปสร้างปัญหาอะไรให้ใหญ่หรือเปล่า เพราะไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ขอให้ผมรออยู่ที่นี่ตั้งแต่แรก7 ?! y8 y9 W" p, E- z
( p) w1 ~/ D k) d, H
k3 p) E+ o) d) w5 }; R
ยิ่งจิ่นตั้งขมวดคิ้วมองผมด้วยความไม่ค่อยชอบใจนั่นอีก...ผมว่ามันต้องเป็นเรื่องที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่
- t% U9 U a. d o" u& u: U2 l8 t$ o$ U ` F" A' i. F
. S( _9 t6 I2 P' z* @" { V
“และถึงแม้พี่หลงจะไม่ยอม แต่เสี่ยวสือคือคนของฉันเขาไม่มีสิทธิ์ว่าอะไรอยู่แล้ว เพราะขนาดคนของเขาฉันยังว่าอะไรไม่ได้เลย” คุณเฟยเฟิ่งเหลือบตาไปมอง ‘คนของเขา’ ด้วยสายตาประชดประชัน แต่เหมือนคนที่ถูกกล่าวอ้างจะไม่รู้สึกอะไร# H& X1 [* `2 k7 R
$ X( x: `# o( n% W; ?1 ]# E9 g; q
. M. z: Y5 ?, v6 u“ขอบคุณคุณเฟิ่งมากครับ”
* S1 V9 A/ D0 } d( c/ N% [! W" e8 y" u5 U3 U/ p
?" D, |' s8 w, S5 z0 `% j
“เรื่องเล็กน้อยไปเถอะ”% `5 f3 p$ x$ A/ j' O/ c# }* n; W
. e* X7 {" W; U* @
8 ~. r2 `, c: s3 N4 Z1 T; Y( Hแล้วคุณเฟยเฟิ่งก็เดินนำขึ้นเครื่องไปก่อนโดยมีจิ่นตั้งเดินตามหลังไป ส่วนนายใหญ่หันมาอุ้มเจ้าตี๋น้อยที่ลืมตาแล้วแต่ยังขยับตัวไม่ได้ในรถก่อนจะพาทั้งผมและเจ้าหมาตามขึ้นไปบนเครื่อง) } Q! \; h( o8 Q5 }7 m
+ D; P4 j) j- ] y! e/ v4 {2 E
, \+ k2 b" H8 H; F( N8 t, d0 |
“ใหญ่จะไม่โดนว่าใช่ไหมเล็กไปด้วยแบบนี้”
+ i" e- A% F, l1 t
2 ]. L( g) Q R4 d3 l' s# D) Q$ _7 D V$ `) @
“อย่ากังวลไปเลยนะแค่มีคุณผมก็ไม่กลัวอะไรแล้ว”
# D4 @/ V. L' W" a2 ` s8 D& i0 ], m5 p
$ W4 e5 U% B1 {! _* B* |, I( k, aไม่น่าเชื่อว่าบนเครื่องจะมีคุณหมออยู่ด้วย และถึงจะเป็นหมอรักษาคนแต่เขาก็สามารถดูแลเจ้าตี๋น้อยพันแผล ป้อนยา ได้เป็นอย่างดีนั่นทำให้ผมสบายใจว่าตี๋น้อยของผมปลอดภัยไม่เป็นไรแล้ว3 L& u+ Y8 p; k: T9 m4 h
: t$ [+ O4 K5 p9 g7 \& }& F
r: l3 D5 `3 f: A( i“นอนพักหน่อยนะ” ใหญ่นั่งลงข้างๆผมหลังจากกลับมาจากคุยกับคุณเฟยเฟิ่งที่เบาะด้านหน้า
; }; Q5 s) Y2 T7 |* o) t. M- t4 E e+ y9 ^5 U+ d
4 s* L# @' u: Y: w4 |2 c
“ใหญ่จะนอนเป็นเพื่อนเล็กใช่ไหม” ผมมองไปยังคุณเฟยเฟิ่งอย่างกังวลตอนนี้ใหญ่เป็นจิ่นสือที่มีหน้าที่ดูแลเจ้านายของตน
~7 g8 ~2 ` o+ e+ W. d9 ^; ]4 V# q2 r2 A# b! ]0 }3 m% V
2 B$ W# I0 H' `) M" U- }+ E“คุณเฟิ่งอนุญาตให้ผมมาอยู่กับคุณได้ พักเถอะเดี๋ยวก็จะถึงบ้านผมแล้ว” ผมเอนลงบนเบาะที่ถูกปรับเอน ผ้าห่มผืนบางถูกคลุมมาบนร่างก่อนที่แขนของอีกฝ่ายจะสอดมารองใต้คอ และมืออีกข้างก็ดึงผมเขามากอดไว้
. J e# n' E& _. \/ W0 [2 x5 z. R+ U
, j, y6 _5 r/ P1 _ผมซุกร่างเข้าหาความอบอุ่น สัมผัสอ่อนโยนที่จรดลงบนศีรษะเรียกให้ผมค่อยๆปิดเปลือกตาลง
7 `- F# f: G2 U% J. V( {; M/ F1 N
ขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายทั้งปวง...ขอให้เรามีกันอย่างนี้อย่าได้มีอะไรพรากเราสองคนออกจากกันเลย
' A( K: `+ Z* U, f& }5 n$ q4 n7 W# e9 r9 w- u8 t
- l$ z% t! `: s) d9 V" D3 d5 t0 L' t9 J- b
2 e8 u) r/ ^( u- K* s3 ` o
2 J( J0 D: y' J, D
เครื่องบินจอดลงบนลานของตระกูลเฟย...
6 g2 t* X# w. n/ U4 o" _ X ^) ]1 d7 p* ~) }3 s, r6 ?' D* f
}2 `) F( t" K+ O
ส่วนผม ใหญ่และเจ้าตี๋น้อยถูกนำมาส่งยังตระกูลจิ่น
, {: a; B' n; \) [% ~' V0 C' I# c2 g7 ]& W2 O/ ]" F( i( g6 u
4 U2 j% f$ w- S4 w/ {' Z
ช่างเป็นบ้านที่มีทางลึกลับซับซ้อนเหลือเกิน จากตัวเมืองที่เป็นที่ตั้งของตระกูลเฟยต้องขับรถเลี้ยวลดคดเคี้ยว เข้าถนนนั้นออกซอกซอยนี้ ผ่านหมู่บ้าน ผ่านป่าเขาที่ดูไม่รกรังซ้ำยังถูกตกแต่งอย่างดี จนผมมึนงงไปหมดว่าตกลงแล้วเราจะไปบ้านคนหรือสุสานอันไกลโพ้นกันแน่
. @$ ]) Y5 A+ z5 p4 d1 P5 [+ n4 `6 J( z3 H0 C
- z& @. o" e3 w: n1 _/ I
แต่พอผ่านรั้วที่สูงกว่ารั้วบ้านทั่วไปถึงสามเท่าเข้ามายังอาณาเขตภายในผมกลับต้องตื่นตากับภาพเบื้องหน้า
, O8 b. n* h. X4 Y: r- b
+ a+ w& T; p6 J/ z" R4 g. ]
' W2 t& V. J2 y c: C: }- v5 hมันไม่ใช่บ้าน ไม่ใช่วัง แต่มันคืออาณาจักร/ x6 b! I( w+ J5 K, I
: g! z+ u' X: d% ?4 B' x: X6 c
, i2 Z2 j( I# v6 eตรงกลางคือสิ่งก่อสร้างอันใหญ่โตโอ่อ่าสวยดั่งปราสาทในเทพนิยาย รอบๆบริเวณเต็มไปด้วยบ้านหลังน้อยใหญ่ ที่ดูเหมือนบ้านพักอาศัยบ้างเหมือนโกดังอะไรสักอย่างบ้าง ปลูกแซมสลับกับต้นไม้...เหมือนไม่ใช่เพื่อความร่มรื่นแต่ปลูกเพื่อแบ่งพื้นที่อย่างเป็นสัดส่วน ยังไม่นับรวมด้านหลังที่ผมมองไม่เห็นแต่คาดว่ามันต้องมีอะไรน่าเหลือเชื่อรออยู่แน่ๆ5 l4 R: Y, i/ [4 ?
* x7 U4 t: ?0 B, K* [) ]$ L4 P5 z: B: l5 e
พอถูกพาเข้ามาในตัวบ้านก็ต้องฉงนสงสัยยิ่งกว่าเดิม4 O) L/ l! j1 n, G w u; k1 J
: W2 ]. x4 j% I+ v. W. @* j3 k; c3 p: J
, v9 P R* M, s
ช่างเป็นบ้านที่แปลกมากจริงๆ k. x8 m; Y. }
$ J: i/ D. G; Z
0 `- `6 x* K' G# P# e
บ้านก็หลังใหญ่โตโออ่าตามสไตล์คนตระกูลใหญ่มีอำนาจ ชื่อเสียงเงินทองตามที่กล่าวไว้) P2 N6 k, `3 F' c! `; j) ]
$ j" k0 i6 W! `
8 w" X5 y/ K" m* U+ x* e6 F
ที่น่าแปลกใจคือคนในบ้านต่างหาก' z1 U7 H; R, R" D( p- b5 ]
2 ?, |; T/ ~: U
. u7 A( E: |4 {) b: @6 Wทำไมกัน??...ลูกชายที่หายออกไปจากบ้านถึงห้าเดือน ไม่รู้เป็นตายร้ายดีอย่างไรกลับมาบ้านถึงไม่มีใครดีใจเลย คุณจิ่นตั้งก็ดูเฉยชาอย่างที่ผมนึกไปเองว่าเขาคงเป็นคนหน้าตายแสดงออกไม่เก่งอย่างนั้นเอง แต่กับพ่อแม่คงต้องมีท่าทีดีใจบ้างไม่ใช่หรือ??( T3 _9 @5 c1 P/ U
1 H' p. L/ b; o% o
9 t, @ Z' P# [( Uทำไมถึงทำท่าทีเมินเฉยเหมือนไม่รู้สึกอะไรเลยเล่า พอใหญ่หรือจิ่นสือลูกชายของพวกเขาเดินเข้ามาภายในบ้าน ตลอดทางมีเพียงคนรับใช้ที่ใส่ยูนิฟอร์มเหมือนกันโค้งคำนับทำความเคารพ1 s1 @8 }0 E6 t, P6 \8 b
9 L8 O- l T3 C3 L' Y* z7 Q. e) L
) @4 s9 L1 n$ h& S/ G" Sส่วนผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อแม่เพียงหันมามองและเอ่ยบอกให้ขึ้นไปพักผ่อนบนห้อง ไม่มีการถามไถ่ ไม่มีความห่วงใยอาทรในดวงตาหรือแม้แต่รอยยิ้มดีใจ
; d4 ~8 b$ _0 r x$ R- x! U/ @( K3 ]3 u
% b+ i: }6 t2 p# t, _- g( D \( c
ทำไมกัน??1 X2 u9 y$ _9 ?4 s: N/ B
! u3 d$ K q Z, i- t- x" f
' [! ]' C8 H) W& q+ Tหรือเพราะเป็นบุคคลตระกูลสูงเลยต้องสงวนท่าทีเอาไว้??- T) s3 N3 i k" r/ V0 i
) T1 F1 F/ o& a/ Y9 l# X
3 _3 g" d( G6 xแต่มันก็ไม่ต้องขนาดนี้หรือเปล่า??
! p: ~4 y. v$ a2 U7 ^# |* g) ?- b1 i" h, g8 s% K
8 r; L; a* D4 q
$ f8 |6 E* ^& x
2 O" T* Y+ I/ \8 y* g. Nปัง, n0 _! d. h+ h( h: r+ e5 g5 l0 N
5 {' [( r0 k0 {4 V- T
W8 o. A+ f1 A/ M( |
เมื่อเข้ามาในห้องและประตูถูกปิดลงผมก็แหงนหน้ามองคนตัวโตด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถามใหญ่เพียงยิ้มมุมปากและลูบศีรษะอย่างเบามือ
5 h' [: T' z7 F7 ~2 N }& c- i) {, l! l
* G6 @' E( F! f5 x! r$ D“อย่างเป็นกังวลเลยที่นี่ก็แบบนี้แหละ คุณอาจจะอึดอัด”
2 R, W4 F# ~7 X) c9 j4 m4 L+ R1 {
, o$ k" [! U/ g+ K( |$ u9 Y2 `( j/ Y) X* Y% V- ~, ?1 E
“ไม่เลย ถ้าใหญ่อยู่ได้ เล็กก็อยู่ได้สบาย” ผมพูดให้เขาวางใจ ผมไม่ได้อึดอัดใจเรื่องที่ใหญ่พูดถึงเลยสักนิด ผมก็แค่สงสัย...แต่ก็นั่นแหละอยู่ๆไปเดี๋ยวผมก็รู้เอง เรื่องที่ผมต้องทำต่อไปและทำเดี๋ยวนี้คือเคลียร์กับคนที่เมืองไทยต่างหาก' z2 v* t# V( _" o* b4 ^3 n
% @( b* V; h( B" n% G: U
: P" N) u: M0 i( {“ใหญ่ขอยืมโทรศัพท์ได้ไหม”
! t+ r0 j! {* ]% v$ e
) j3 R H! h6 O* T/ b% U: f$ r% ~2 q$ n& L$ D( w4 K
เขาพยักหน้าก่อนจูงมือผมมายังโทรศัพท์บ้านตรงหัวเตียง
+ K$ J* ^' {% I( \& y# t
: N, u" r9 ?" t' ]* e* @- Q* a/ C( C- t& r" x- }0 ~8 n
เฮ้อ...คงต้องให้ไอ้ปอนด์ช่วยโกหกคนทางบ้านให้ก่อนล่ะนะผมยังไม่พร้อมที่จะบอก
$ u, A# \# y7 e
8 B, F& ]( h/ s/ ]
" x$ \6 R$ _5 D g. S$ F/ g. q, K* w: hแต่ผมจะบอกแน่ๆ/ [/ M* |" ]; [& G
. |; J* v4 C+ S1 ?
ขอโทษนะครับพ่อแม่พี่เมตรพี่ไมล์...แล้วเล็กจะกลับไปรับโทษในเร็วๆนี้นะ
: r' }2 P# T1 X) l9 s4 Q3 ^! u |
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-4-22 15:30:09
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-4-22 16:49:10
โพสต์ 2020-4-22 17:00:37
โพสต์ 2020-4-22 20:53:33
อาจเป็นเจ้าชายมากกว่า คนคุ้มกัน นะ 555 
โพสต์ 2020-4-22 22:05:26
