รักเร่ร่อน...ของคนจรจัด 17.2 bymod-cup

tor_8915

เร่ร่อน17.2
3 R9 S( t+ V0 Z: W" T, m: v
1 r9 u; H/ k" p- X; C5 K" @5 I
: g  {; X& L1 c* j) X) M
สุดท้ายสิ่งที่ผมกลัวก็เกิดขึ้นจนได้...ใหญ่ต้องกลับไป กลับฮ่องกง กลับไปเป็นจิ่นสือ...กลับไปดำเนินชีวิตในโลกแห่งความเป็นจริงของเขาสักที

4 m8 d5 m1 m- A( v5 s! @
‘ไม่ว่าผมจะเป็นใคร...ผมก็คือนายตี๋ใหญ่ของคุณเล็กเสมอ’


$ l) }4 o( i' U: z7 R9 }  S8 J( i1 t6 pถึงใหญ่จะพูดอย่างนั้น และผมก็พยายามปลอบใจว่าเป็นเช่นนั้น แต่ในใจลึกๆผมก็รู้ดีว่า...เขาไม่มีทางเป็นนายตี๋ใหญ่ของผมได้เหมือนเก่า...


7 l- h! ~, e0 M& {' k  z9 tนายตี๋ใหญ่..ชายเร่ร่อนที่ภายนอกน่าเกลียดน่ากลัวแต่เนื้อแท้ข้างในกลับเป็นคนดี
+ C5 i% \2 W4 D2 v
/ _: O2 w8 R" {
นายตี๋ใหญ่...เจ้าของเจ้าตี๋น้อยที่ขยันดุสุนัขตัวโตซะเหลือเกินแต่ก็หัดมันจนเป็นสุนัขที่ฉลาดและน่ารักมากเช่นกัน


0 E' C2 N7 k# U' e  L6 T" n6 zนายตี๋ใหญ่...เจ้าของร้านกินเส้นอันเลื่องชื่อ จากนี้คงต้องปิดร้านลงทั้งที่ยังไม่ได้ขยายร้านตามที่คาดหวังไว้ ซ้ำยังต้องปิดถาวรเลยด้วยซ้ำ
, U4 q, Z2 ?. y; J, O# I

นายตี๋ใหญ่...ใหญ่...ของผม

, M" x0 X0 q% e/ B
4 W. l/ n7 O# _9 o- uจากนี้คงมีแต่คุณจิ่นสือ บอดี้การ์ดคนสำคัญของตระกูลเฟยคนสนิทของคุณเฟยเฟิ่ง อาจารย์ผู้นำด้านการสอนศิลปะการต่อสู้ให้บอดี้การ์ดรุ่นต่อไป

* e: K7 f7 o, s
6 {: x- G1 ]+ @5 }# F4 Vคิดแล้วช่างน่าขันสิ้นดี...นายตี๋ใหญ่ไม่มีอะไรสู้คุณจิ่นสือได้เลย...
% h) C7 ^6 y7 A" q& z/ `/ e
5 ~, v! o/ ]/ T  w6 q
กำหนดการกลับฮ่องกงคือนับจากนี้อีกสามวัน...มันช่างน้อยนิดเสียจริง


# p. V) n. T& X8 G4 Eหรือถึงจะให้เป็นสามสัปดาห์ สามเดือน สามปีมันก็ยังน้อยอยู่ดีสำหรับผม สำหรับเวลาของเรา

! e# ~* T7 G5 V: U: f/ r3 y7 k
* e! R8 \8 x7 Z5 y“ใหญ่ตกลงวันนั้นเกิดอะไรขึ้นกันแน่”

4 L. b4 Z& w0 |7 o0 O& P( {8 U2 T
เราสองคนที่เปลือยเปล่านอนกอดกันโดยที่ร่างกายส่วนบนของผมขึ้นไปเกยบนอกของเขาหลังจากผ่านกิจกรรมร่วมรักกันเสร็จสิ้น มันเต็มไปด้วยความวาบหวามเสียวซ่านเช่นเดิม แต่จะต่างตรงความอิ่มสุขที่เคยเปี่ยมล้นจนเต็มตื้นบัดนี้มันมีความขมปร่าปะปนเข้ามา

) P; M2 E" k2 K- S9 G- C8 ^
และเมื่อลมหายใจหอบเมื่อห้านาทีก่อนค่อยๆกลับมาปกติผมก็เอ่ยถามอีกฝ่าย ถึงจะพอรู้เรื่องมาจากคุณเฟยเฟิ่งบ้าง แต่ผมก็ยังอยากรู้จากปากของใหญ่...อยากฟังเสียงทุ้มต่ำนี้เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนั้นให้ฟัง


1 F% K  Q+ H! U! C, nจุ๊บ

& x* n9 |6 j# x5 \
ใหญ่ก้มลงจูบศีรษะผมก่อนจะค่อยๆเอ่ยเล่าสู่กันฟัง


4 q. C- U  V& f, r9 N3 k8 Q“ระหว่างที่รอเครื่องบินของตระกูลเฟยมารับหลังจากงานประมูลเพชรสิ้นสุดลง ไม่รู้ศัตรูฝ่ายไหนลอบเล่นงานเรา มันเล็งยิงเข้าที่ศีรษะของคุณเฟยหลงแต่โชคดีที่ฝีมือมันห่วยเลยพลาดเป้า เราจึงรีบพาคุณเฟยหลงขึ้นรถ จิ่นตั้งเป็นคนขับรถพาคุณหลงหนีไป ส่วนผมนำคนที่เหลือยิงสกัดเราจัดการมันได้ทั้งหมด แต่ก็เกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น...” ฝ่ามือที่ลูบแผ่นหลังอย่างแผ่วเบาราวปลอบประโลมไม่ให้ผมรู้สึกช็อกกับสิ่งที่ได้ฟังไม่ทำให้หัวใจผมเต้นเบาลงได้เลย ใหญ่คงรู้...ว่าคนธรรมดาที่ใช้ชีวิตเรียบง่ายไปวันๆอย่างผมเมื่อมาฟังเรื่องราวนองเลือดคงรู้สึกไม่ดี

! O- \( `7 G+ w6 d* m" \+ I7 d( ?3 O
และใช่...ผมกำลังรู้สึกไม่ดี

, G% B0 ~, W  {: w9 P
ผมกำลังจะปล่อยให้ใหญ่ของผมกลับไปทำร้ายคนอีกหรือ...บ้านเมืองมีขื่อมีแปไม่ใช่หรือจะเที่ยวฆ่าฟันกันตามใจชอบได้อย่างไรกัน


' b9 m7 P! y% v, ~5 D) {“มันวางระเบิดไว้ใต้ท้องรถด้วย...”


“ระเบิดเหรอ...ทะทำไมถึง...”

# ?" C# i# k0 K8 |2 J3 w
) p" {% ]5 c+ a“ผมถึงบอกว่ามันเป็นโลกที่คุณไม่มีความสุขกับมันได้หรอก” ใหญ่บอกด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่ก็ยังสั่นจนผมรู้สึกได้“คืน
, L# }$ U& X- n! _9 Q
0 G! f, E9 T  p! I) V" C8 wก่อนงานประมูลเพชรคุณหลงหนีออกไปเที่ยวโดยออกคำสั่งไม่ให้พวกเราตามไปพวกมันที่ซุ่มตามอยู่คงอาศัยโอกาสนี้ติดตั้งระเบิดไว้”


  A2 R6 ?) g0 \' o; x9 fฟังดูโหดร้ายกันจัง...
! \+ l$ B* k, f, k% P' V

4 P1 t& P# ?0 j  k“จิ่นตั้งที่อยู่รถคันเดียวกับคุณหลงบอกผมผ่านเครื่องมือสื่อสารของเรา จะจอดก็ไม่ได้เพราะมีรถอีกคันที่ดักซุ่มรออยู่อีกทางขับตามอยู่ แต่จะยังอยู่บนรถก็ไม่ได้อีก สุดท้าย...” เสียงทุ้มหยุดชะงักไปชั่วครู่เหมือนเหตุการณ์ต่อจากนี้เป็นสิ่งที่เขาไม่อยากพูดถึง
+ P& |1 n' ~' u2 y( p
8 T" s) K! |% u+ T/ z
/ \$ t' m$ O4 b# N1 T6 z3 Xผมไล้ปลายนิ้วลูบแผงอกสีแทนเบาๆก่อนเงยหน้าสบตาเอาคางวางบนอก“แต่ใหญ่ไม่อยากเล่า ไม่เป็นไรนะ”
- `% t9 O" l, A" U

ใหญ่ส่ายศีรษะก่อนยิ้มบางให้
7 F, r+ q. O" @. i% A" {

“...สุดท้าย จิ่นตั้งจึงตัดสินใจให้คุณหลงเป็นคนขับแทน ส่วนตัวเองก็ลงไปเพื่อปลดระเบิด” ผมเงียบต่างจากจังหวะหัวใจที่เต้นรัวแรงขึ้น เหมือนในหนังฝรั่งที่ผมเคยดูเลยแต่เรื่องจริงมันคงไม่สนุกเหมือนในหนังแน่ ต้องปลดระเบิดทั้งที่รถยังวิ่งด้วยความเร็วสูงระวังลูกกระสุนจากผู้ไล่ล่า ซ้ำยังต้องปกป้องนายเหนือหัว
; @3 `" S1 y: C: x. c2 d" ?
  Y  _( a' r  l3 ~3 B7 K% d- H
นี่หรือชีวิตที่ดีกว่าที่คุณเฟยเฟิ่งพูดถึง
" |- i4 L( {; v1 ~, ?6 w/ C
4 G! v& K# y0 y! H- j8 }
5 S& z) N  _5 M+ H$ b2 f“ผมที่ขับรถตามไปจนทันเห็น...จิ่นตั้งโผล่ตัวออกมานอกรถเพื่อปลดระเบิดมีเพียงขาที่เกี่ยวภายในตัวรถเอาไว้ และ...ปืน RPG ที่เล็งมาจากอีกมุมหนึ่งของถนน ตอนนั้นแผนการในสมองผมรวนไปหมดมันอยู่ไกลเกินกว่าที่ผมจะยิงสกัด ผมทำได้แค่เร่งเครื่องยนต์ให้เร็วที่สุดเพื่อช่วยคุณหลงออกมาจากรถคันนั้นให้ได้ ในหัวผมมีเพียงต้องช่วยคุณหลง แต่ในจังหวะจ่อท้ายรถและกำลังจะขับขึ้นไปตีคู่คุณหลงก็เหลือบไปเห็นRPG ที่กำลังจะพุ่งมา คุณหลงปล่อยพวงมาลัยรถและพุ่งเข้าไปดึงร่างจิ่นตั้งเข้ามาและกอดไว้ทั้งตัวก่อนจะเปิดประตูกระโดดลงไปอีกทาง ผมไม่มีทางเลือกต้องขับรถพุ่งไปรับลูกปืนเอาไว้แทนก่อนมันจะพุ่งโดนร่างทั้งสองคน”
; h4 ?7 P" e6 \* N8 U# A
  w5 P6 n0 w+ j2 ]  Q$ ~
' f# w/ `# S! f) ~“แล้วนายก็ลอยตกลงมาในน้ำเหรอ”

( W1 D9 U9 A* Q- `2 ]% `7 u
“เรียกว่าลงมาทั้งคนทั้งรถไฟลุกท่วมเลยล่ะ”
2 [3 G; h3 t' g: E

6 `! |) i7 G) W“แล้วต่อจากนั้น”
) w: ?5 O" ~$ N; ^5 R
( @( K2 \: h: o
3 V9 I) k9 u# R- M- B( t/ s( g* v3 G2 J“ผมจำไม่ได้แล้ว”
( C" y1 f( B. P% f' I
1 Q6 V1 ?& q9 F; [+ k  z
: J) {( ]0 x9 z* m# V# `แล้วความเงียบก็ปกคุลมทั่วห้องอีกครั้งเหมือนต่างคนต่างจมอยู่กับความคิดของตัวเอง

) C- n/ L: F: a* `5 I
สำหรับผมที่ใหญ่รอดชีวิตมาได้ถือเป็นเรื่องน่าเหลือเชื่อมาก ถึงจะไม่รู้เรื่องปืน RPG มากแต่ก็รู้ว่ามันสามารถระเบิดรถได้ทั้งคัน แต่ใหญ่ที่อยู่ในรถกลับรอดมาได้!! ไม่รู้เป็นเพราะบุญเก่าหรือร่างกายกระดูกเหล็กกันแน่
, y4 x3 \2 k- F+ F' F9 W+ W
" D4 n# ?6 U0 J: p6 b* W7 {
0 r  v2 ?$ F" q0 I3 Hแล้วผมต้องขอบใจไอ้ RPG ใช่ไหมที่ทำให้เราสองคนมาเจอกัน ==

! ?3 p0 @1 R- d# W  p7 W
“ใหญ่...เล็กสงสัย”


2 u9 e% k& `0 P: }7 Y( Z' j“ครับ”
! L  f/ A0 c8 d) ~
! {( L# v0 K5 C- u3 w  c
ผมเสหลบสายตาก่อนเอียงเบี่ยงใบหน้าลงมาซบอกแกร่งดังเดิมเม้มปากอย่างชั่งใจก่อนถาม “ทำไมในเวลานั้นถึง...คิดแต่จะช่วยคุณเฟยหลงล่ะ”
* E) h  d( \' ~+ K$ T& i: _2 D
% Q5 }+ s" i4 o* F
เพราะถ้าเป็นผมต่อให้ใจดีกับคนอื่นไปทั่วยังไงแต่ถ้าอยู่ในเวลาเป็นตายแบบนั้นผมคงนึกถึง‘พี่น้อง’ ตัวเองเป็นอันดับแรก
5 k9 B( n; n& ]; [: ~7 m5 X& b
6 ?9 o3 F3 ]. V  B! E  N5 v
ใหญ่เงียบร่างกายที่ผมเกยอยู่เกร็งขึ้นอย่างรู้สึกได้

/ r& |+ X6 d0 p+ Z5 n3 d" i0 {7 s
“คุณเล็ก พวกผมน่ะ...” ใหญ่คลายกอดออกก่อนประคองผมให้ลงมานอนเคียงข้างพลางดึงผ้านวมขึ้นมาคลุมกายให้ จรดริมฝีปากอุ่นลงบนหน้าผากอย่างอ่อนโยน “ผมขอโทษ แต่พวกเราถูกฝึกมาเพื่อจงรักภักดีไม่ใช่...รัก”
; u- S6 |5 u* S  t1 O- Q; D4 i0 {) T

มันเป็นประโยคบอกเล่าที่บีบหัวใจผมเหลือเกิน


เพื่อคนในตระกูลเฟยแล้วแม้แต่ชีวิตตัวเองหรือคนในครอบครัวก็ต้องมองข้ามไปอย่างนั้นหรือ
5 v8 \) X4 s  ^1 N" S

7 Y- j5 r$ G3 o+ y: Oใช้ชีวิตแบบนี้ดีกว่าตรงไหนกัน...


8 K. O6 g. [( e1 k“ผิดหวังในตัวผมไหม”
0 Z0 w9 J0 d1 N5 t0 x

9 ?% u& T1 `; q  F" @ผมส่ายหน้าทันทีพลางยื่นมือไปลูบแก้มอีกฝ่ายที่นอนตะแคงกอดอยู่เคียงข้าง


“สงสารมากกว่า”
3 A+ h: A$ _2 s& ]% K& H
9 ~2 L6 Y4 {# p, R! l  r
# ^! x6 J' G5 r“คุณเล็ก...”
' W2 o% e1 B* r4 d" F, _
1 I7 r# [% D. b  \9 l' I& H$ _
“ไม่ว่าจะเป็นใหญ่หรือจิ่นสืออย่าทิ้งตัวตนตอนนี้ของนายนะ อย่าเป็นคนไร้ความรู้สึกเพราะนั่นคือการสัมผัสถึงความสุขไม่ได้”
4 K2 g% ^7 l; x. v0 Z$ g5 B
7 I5 C9 Q0 o. J' `2 X$ H! o
/ p8 M( T; q, v/ v- z7 [2 @$ n“...”


1 I# E" s# f7 k“รับปากสิ”


“...” ใหญ่ยังเงียบผมจึงมองเขาด้วยแววตาร้องขอ เขาจึงพยักหน้าตกลงในที่สุด ผมยิ้มกว้าง
6 ?* z, n% j) W3 S8 `+ X4 V
. j- v6 M1 e7 P) L/ x0 O

# B! f! l( |$ t4 E! ?
6 F$ e( y9 M7 ]$ Dผมยืนมองรถเข็นที่ถูกคลุมด้วยผ้าใบทั้งคันด้วยแววตาสั่นไหว โต๊ะเหล็กและเก้าอี้ถูกเก็บพับซ้อนกันไว้พร้อมล่ามด้วยโซ่อีกทีหนึ่ง ตลอดระยะเวลาที่ทำการเก็บข้าวของเพื่อปิดร้านเป็นการถาวรกันนั้นมีลูกค้าขาประจำแวะเวียนมาถามถึงสาเหตุ ซึ่งผมกับใหญ่ไม่สามารถพูดอะไรได้นอกจากบอกไปว่า...มีธุระ

( A/ o. q3 s7 K5 {9 H6 Y. V; ~
8 n3 d* J# C4 ?, [ซึ่งทุกคนต่างทำหน้าเสียดายและพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า...รอร้านกินเส้นกลับมาเปิดกิจการอีกครั้ง
& @- o; T* m8 G4 T

“กลับเถอะคุณเล็ก” ใหญ่กุมมือผมไว้ก่อนพาเดินกลับมายังรถเพื่อกลับคอนโคไปเตรียมเก็บข้าวของในการเดินทางกลับฮ่องกงในวันพรุ่งนี้


ผมหันหลังกลับไปมองร้านอีกครั้งจบลงแล้วสินะทุกอย่างที่ร่วมทำกันมา

7 [" B! G5 R+ k: a2 [


พอกลับมาถึงห้องผมก็ช่วยใหญ่เก็บของที่ไม่มีอะไรมากมาย เสื้อผ้าก็ไม่ได้เอากลับไปเนื่องจากจิ่นสือคงใส่เสื้อกล้ามกางเกงยีนตัดขารองเท้าแตะไม่ได้ ข้าวของเครื่องใช้ส่วนตัวอื่นๆที่นู่นก็มีไว้ให้เสร็จสรรพ เรียกได้ว่าของที่เก็บมีแค่หนังสือคัมภีร์อาหารยอดยุทธ์ กับเสื้อแจ๊คเก็ตสีแดงที่ผมซื้อให้เขาในคราแรก

. L. L" k' A7 _6 {' i# R1 b4 [
แต่ที่อ้างว่าเก็บของก็คงเพียงเพื่อต้องการใช้เวลาอยู่ด้วยกันก็เท่านั้น
7 C* p( F6 C- A, i( a: |
5 j; A1 ~4 Y$ R' r5 N5 p
: M4 p4 B9 d  m0 q! o: Xผมไปกับเขาไม่ได้ ผมเข้าใจ
- U" ?$ s# e( h. S. P0 e3 Y
6 O2 m2 M( c/ n" T4 W1 }
+ w3 _! L" v- v- t# p# l+ |‘คุณเล็กเมื่อทุกอย่างเรียบร้อยผมจะกลับมารับคุณนะ’
" f) }, v/ p/ @, i, z

* s; c& z* o! h$ j' S) p  {. @- j+ N5 H‘ขอไปด้วยไม่ได้เหรอเล็กเป็นห่วง แล้วเราก็ค่อยกลับมาพร้อมกัน’

( h8 F: c/ ~) S" l3 T) b& A/ W3 [
$ S6 B% A- g+ M& o1 A- L‘คุณไปไม่ได้และผมก็กลับมาอยู่ที่นี่ไม่ได้ แต่ผมจะกลับมา ขอคุณเล็กกับครอบครัวของคุณรับคุณไปอยู่ด้วยกัน’


‘ก็ได้แต่ต้องกลับมานะ แล้วห้ามขาดการติดต่อด้วย’


9 d2 B' g9 L' w‘ครับ’


แม้ผมจะเห็นแววตาวูบไหวในดวงตาคมของอีกฝ่ายแต่ผมจะเชื่อใจเขา ผมต้องเชื่อมั่นในรักของเรา
6 }( L) b0 a4 P( S: [# b

“ใหญ่พรุ่งนี้คุณเฟยเฟิ่งจะมารับกี่โมงเหรอ”
( _2 `" i) Z- I1 \

“สิบโมงด้านล่างคอนโด”
, O6 Z4 W6 d5 s) Y) P/ n$ x

0 G) m1 G" M' d, L  C  h+ s“อืม”
& B: U+ w3 c% u
+ |0 v) c  R0 m4 p4 l
2 @8 h( b: d- j( _# w1 N" e& Gผมพยักหน้ารับรู้ด้วยใบหน้าเหงาหงอยที่ปิดไม่มิด แล้วใหญ่ก็คงสังเกตเห็นจึงเดินเข้ามารวบร่างผมเข้าไปกอด “อย่าทำหน้าอย่างนี้สิ ผมไม่สบายใจนะ”

, [4 J; f$ Q+ k; H5 O5 l' H9 f
% g- j- t: f& @3 a6 {“ขอโทษ...”


& u: O# Z2 G7 r  h" M" j) [“โฮ่ง” แล้วเสียงของตัวขัดจังหวะก็ดังขึ้นแต่ก็ช่วยให้ใจผมอุ่นขึ้นมากเช่นกัน
0 E# L' k7 o4 N% `

5 j! l0 s; i3 t6 k! R0 d; K5 Wผมผละออกจากอ้อมกอดของนายหมาตูบลงไปลูบหัวของเจ้าหมาตากลม


อย่างน้อยผมก็ยังมีตี๋น้อยอยู่ด้วยนี่เนอะเราจะรอวันที่เขากลับมาด้วยกันนะ

& [$ a7 ]8 x9 J# Q5 J

$ c  N! q8 @/ Y) l% J  F6 m2 |4 e


8 F; i- e, ~, t* r' c' w9 D9 cปัง! ปัง! ปัง!
: }; f, _& k- K& }* o

3 i* }. E; N- p6 k# ?/ ^ลูกปืนสาดกระสุนเข้ามาในจังหวะที่ศีรษะผมถูกกดให้ก้มลงและถูกกระชากจนลอยหวือเข้าไปในรถ

4 a3 o6 \- c" O! Q( R8 S0 A
บรืนนนนนน

- t. D9 T* X: }& S7 u
จากนั้นรถก็ถูกขับกระชากออกไปอย่างรวดเร็วด้วยฝีมือของจิ่นตั้ง ผมที่ยังมึนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่หายได้แต่ซุกตัวลงในอ้อมกอดที่โอบรัดผมแน่น ร่างกายสะดุ้งโหยงทุกครั้งที่ได้ยินเสียงลูกปืนกระทบกับโครงเหล็กของรถ
, V7 R. g0 h  \0 T, q

6 G" |% k" }. d! x& A3 \( I- \0 gปัง ปัง

! i0 E9 k4 D: x7 m2 r$ R* ]
! R8 B  }. N4 u6 l2 {) i8 M5 Vเคร้ง เคร้ง


( ], x9 M7 u/ J8 o3 z( w“ขอปืน!!” เสียงคำรามลั่นของเจ้าของอ้อมกอดก่อนปืนสีดำขลับจะถูกโยนส่งมาจากด้านหน้า ใหญ่ตวัดมือรับอย่างชำนาญก่อนลดกระจกลง กดร่างผมให้ลงไปหมอบบนพื้นด้านล่างเบาะ ก่อนยื่นตัวออกไปสาดกระสุนใส่ฝั่งตรงข้ามบ้าง


ปัง ปัง ปัง


$ p! `+ l& ?4 M$ b4 K“อารักขาคุณเฟิ่งก่อน!!” ในจังหวะที่ใหญ่เอาตัวเข้ามาในรถเพื่อเปลี่ยนปลอกกระสุน ร่างกายกำยำของเขาก้มลงต่ำเพื่อบดบังร่างผมเอาไว้ เสียงตะโกนของคนขับรถเร็วท้านรกก็ดังขึ้น สองมือที่จัดการกับปืนในมือชะงักไปเสี้ยววินาทีเมื่อได้ยินก่อนตวัดสายตาไปมองอีกหนึ่งคนที่นั่งก้มศีรษะลงต่ำอยู่อีกฝั่งประตูของเบาะด้านหลัง

  A4 z" o# i9 O! K
และวินาทีต่อมาใหญ่ก็เอื้อมจับร่างของคุณเฟิ่งเหวี่ยงไปยังเบาะด้านหน้าข้างคนขับ“ก้มลงคุณเฟิ่ง!! กระจกกันกระสุนคุณจะปลอดภัย!!”
: q% w# a) x/ P8 n$ U
; {6 [3 B) ^3 y/ m" H; o& n
" @! h7 _& p! _* J“ไม่! จิ่นสือ!คันนี้ไม่กันกระสุน!!”
% _* l& W, U' ]) E3 [7 A

“ชิบ!! คุณเฟิ่ง!! ก้ม! ก้ม!” ใหญ่ตะโกนสวนบอกร่างขาวด้านหน้าพร้อมทั้งกดศีรษะของผมให้ต่ำลงอีก ก่อนที่ใหญ่จะยืนตัวไปนอกรถเพื่อยิงสกัดไม่ให้อีกฝ่ายยิงกระจกหรือล้อได้ โดยมีจิ่นตั้งที่ขับรถฉวัดเฉวียนซ้ายขวาไปมาช่วยอีกทางหนึ่ง


4 k3 O& p- }8 uเอี๊ยดดดดดด

9 J2 x+ w: K2 g& I, q1 G5 v4 [4 v
2 z% S- T- H5 N( P0 @$ Yเสียงล้อรถเสียดสีกับพื้นถนนพร้อมกับตัวรถที่เอียงขึ้นจนมีเพียงสองล้อหน้าหลังของด้านซ้ายที่สัมผัสกับพื้นผิวส่วนตัวรถอีกด้านกลับลอยขึ้น ยามที่คุณจิ่นสือหักพวงมาลัยกะทันหันเข้าซอยก่อนจะกระแทกลงกลับมาวิ่งสี่ล้ออีกครั้ง


8 e  \. S4 v( Y, i' Q/ Xช่างน่ากลัวจริงๆ
, p* }  H1 b) B6 ?8 x& O4 j8 r# T6 L

8 x3 B' B/ r1 V4 ~& I0 M# c“บ้าเอ๊ย! ไอ้ตี๋หลบ!” เสียงใหญ่ตะโกนลั่นพร้อมเสียงปืนที่หยุดลง ผาพาร่างตัวเองจากพื้นด้านล่างขึ้นไปบนเบาะและมองไปทางกระจกด้านหลังทันทีเมื่อได้ยินชื่อที่ใหญ่เรียก
# x& G5 d" X2 Y. m. \1 M
: ]& d. w4 a; Z0 g7 @
3 j: e+ T/ Y) X; D! S( B* }“คุณเล็ก!หมอบลงไป!”
" _  O$ G# B  Q( }0 A" E
( l1 ?( E2 Q1 \! t
ไม่ ผมทำอย่างนั้นไม่ได้ตี๋น้อย...เจ้าตี๋น้อยของเรากำลังวิ่งตามมา


5 m4 v! c0 Z( L: Z. X% i) Dภาพตรงหน้าผมคือ...บนถนนมีรถกระบะสีบรอนด์กำลังขับตามเรามาโดยกระบะด้านหลังมีชายฉกรรจ์สามคนเล็งปืนยิงโจมตีรถของเรา ในขณะที่เยื้องไปทางขวาบนฟุตปาธเจ้าสี่ขาหน้าแต้มกำลังวิ่งอยู่ระหว่างรถทั้งสองคัน สายตามันมองมาทางนี้พร้อมกับสี่ขาที่วิ่ง วิ่งและวิ่ง ตามเจ้าของของมัน หูทั้งสองข้างลู่ไปตามลม และเสียงเห่าที่แว่วดังเข้ามาในรถสลับกับเสียงหอบบอกให้รู้ว่ามันวิ่งตามเรามาตั้งแต่ต้น

& t" s. a3 q  F4 c  n1 J0 a! x: v
$ }- @& X5 H. O* f" f/ o5 Vผมพาเจ้าตี๋น้อยมาส่งใหญ่ขึ้นรถของคุณเฟยเฟิ่ง แต่เพราะเสียงปืนทำให้ใหญ่ดันผมเข้ามาในรถคนเดียว...ผมไม่คิดว่ามันจะตามมา ไม่คิดว่าตัวเองจะลืมเจ้าหมาน้อย...
% \! u; _0 b, A! [0 _' f% O
, u5 q/ q! w$ g- P
“ฮึก ตี๋น้อยตี๋น้อย” ผมส่งเสียงเรียกออกไปพลางสะอื้น สองมือลูบกระจกตรงตำแหน่งเดียวกับที่เห็นร่างเจ้าตี๋น้อยอย่างสงสาร “ใหญ่...ทำไงดี ช่วยมันด้วย”


4 H; i( W% I/ T  P% p! Nปัง
" C' i3 z, }( c2 l

เสียงปืนที่ดังขึ้นทำให้ผมเบิกตาโพลง รีบใช้หลังมือเช็ดน้ำตาเพื่อปัดความพร่าเลือนออกไป ก่อนจะรู้สึกโล่งใจที่ใหญ่เพียงยิงผู้ชายหนึ่งในสามของฝ่ายตรงข้ามที่จ่อปืนเล็งมายังตี๋น้อย


- P9 P4 `' V7 Zปัง ปัง
4 z( i! i  H8 l1 I
5 P+ Z' m1 t, ?$ w$ g3 g
และสองนัดต่อมาที่ปล่อยออกจากรังปืนใหญ่ก็สามารถยิงล้อรถของอีกฝ่ายได้จนรถที่ขับตามเสียหลักลงสู่ข้างทาง


* k& ]0 V4 ]& T1 s* p3 s6 l“คะคุณจิ่นตั้งครับ ชะช่วยจอดรถได้ไหม รับตี๋น้อยก่อน...รับมันก่อนมันวิ่งไม่ไหวแล้ว” ผมหันไปร้องขอคนที่ยังเหยียบคันเร่งด้วยความเร็วเท่าเดิม
9 y) {; g& \+ k. w3 c2 t; L
( a% w" w7 Y( K' [4 f
7 m  s: {4 ]+ U/ I4 Z“ไม่ได้” เสียงทุ้มต่ำเรียบตอบกลับมาทันที


“คะคุณเฟยเฟิ่ง...” ผมหันไปอ้อนวอนอีกคนที่น่าจะช่วยผมได้มันวิ่งไม่ไหวแล้ว...ลิ้นสีแดงห้อยออกมาจากปากบอกว่ามันเหนื่อยมาก...

0 N% I; v6 K! d; C
* o/ p2 D3 W& Q! [- N$ h- {- v7 ?) E“จิ่นสือ จัดการคนของนายให้เงียบเดี๋ยวนี้!” จิ่นตั้งคำรามลั่นรถ ผมหันไปมองคนตัวโตด้านข้างที่สอดตัวเข้ามาในรถแล้วและกำลังเติมกระสุนผ่านม่านน้ำตา ใหญ่บอกเขาสิ ขอร้องเจ้านายใหญ่ที...ฮึก ทำไมหลบตาอย่างนั้นล่ะ...ใหญ่ไม่รักมันแล้วเหรอ...

; o$ i5 ~( _" b' L
6 G& h" f/ L+ g% Z  [! fปึก!

+ X& x" i  v2 d+ e, h, J# I
3 p) I8 j) |+ f# U" A+ uเอ๋ง!


“ตี๋น้อย! ฮือออออ” คราวนี้น้ำตาผมทะลักออกมาอย่างไม่สามารถกลั้นไว้ได้อีก ผมกระโจนจะเปิดประตูรถโดยไม่สนใจแล้วว่ารถจะวิ่งด้วยความเร็วสูงแค่ไหนแต่ก็ถูกรั้งกลับมาด้วยคนตัวโต พยายามดิ้นพร้อมร้องไห้โฮมากขึ้นเรื่อยๆกับภาพผ่านกระจกเบื้องหน้า
8 Q$ b, T8 i, H! B! @

7 Y- [8 d, A. e& ?7 w9 kมันถูกรถชน มันวิ่งลงมาบนถนนและถูกรถเก๋งชนจนกระเด็นไปอีกทาง ร่างของตี๋น้อยนอนตะแคงราบบนพื้นถนนมันเจ็บ...มันลุกขึ้นไม่ได้ แต่ใบหน้าที่แนบพื้นคอนกรีตแหงนเงย ดวงตากลมคู่นั้นมองมายังรถคันที่ขับห่างออกมาเรื่อยๆ...คันที่มีผมและใหญ่เจ้านายของมันนั่งอยู่ภายใน...
1 _3 |# ^4 }9 |/ P# N

“ฮืออออ ฮืออออ” มันพยายามตะเกียกตะกายลุกขึ้นแต่สุดท้ายก็ทรุดล้มลงไปเหมือนเดิม ผมเห็น..เห็นเลือดไหลออกจากปาก ผมช่วยอะไรมันไม่ได้เลย...ทำได้แค่เอาสองมือแนบกระจกและร้องไห้...แค่นี้จริงๆที่สามารถทำได้ในเวลานี้
) d1 f3 C( o6 b$ V4 v' m1 {

0 t( R2 K8 }, y: y, O+ t6 V7 ~7 D“ใหญ่...” ผมหันมามองเจ้าของมันอีกคนด้วยสายตาเจ็บปวด เขาหลบตาผมและไม่ได้มองไปที่ร่างของตี๋น้อย จ้องเพียงกระบอกปืนในมือตัวเองด้วยสายตาเรียบเฉย แต่เพราะผมรู้จักเขาดีถึงรู้ว่าเวลานี้เขาก็เจ็บปวดไม่ต่างกัน
! O  z9 ~9 L1 T0 u  V6 i& e. Z2 c& L% c
0 M- E/ W& Z+ N% e$ Q
ถ้าเขายังเป็นตี๋ใหญ่ผมมั่นใจว่าเขาจะเข้าไปช่วยมันอย่างไม่ลังเล

4 D$ @: _" ^9 Z+ f. c; c; `
แต่นี่เขาคือจิ่นสือที่ต้องห่วงความปลอดภัยของเจ้านายเป็นอย่างแรก
. X* |% W' E! _) R) L

% V1 N/ M. d" {7 f8 t: o“วนรถกลับไป” เสียงนุ่มหวานของคุณเฟยเฟิ่งเอ่ยขึ้นผมหันขวับไปมองเขาอย่างมีหวัง
7 M& _% ~' g7 B0 o

6 b( A* \$ _- l0 y“ไม่ได้ครับเราไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะล่าถอยไปหรือยัง” จิ่นตั้งเอ่ยขึ้น
" _" k7 r& b: c+ ]3 C! U: g/ u5 Z* m: w

1 P/ m/ |! ?7 [; O7 U- h“แต่เสี่ยวสือยิงล้อมันแล้วตามมาไม่ได้หรอก”


2 u/ N  n6 a' D9 Y# ]& V* W+ M“แต่...”
1 I4 _4 ~6 u0 c5 c" p& j: h; w

“นี่คือคำสั่ง” คุณเฟยเฟิ่งเอ่ยเสียงเข้มขึ้นจิ่นตั้งเหลือบมองทางกระจกส่องหลังก่อนเอ่ยด้วยเสียงนิ่งเรียบกว่าเดิมเช่นกัน
& B  Y5 ]& T) u

8 z" }) ~- |$ w) i8 @“ผมรับคำสั่งจากคุณหลงคนเดียวและคุณหลงก็สั่งมาให้ผมดูแลความปลอดภัยของคุณเฟิ่ง เราจะไปลานจอดกันเครื่องบินของตระกูลเฟยมารอรับแล้ว”
4 o/ y3 y+ ~3 S9 s- ?
+ K" I- p3 @2 ^, e
น้ำตาผมไหลลงมาอีกรอบคุณเฟยเฟิ่งเพียงเหลือบหางตาไปมองแล้วพูดขึ้นอีก

4 Z- z; P; Q3 Q6 l& @
/ g* U( {/ |! j" d+ d“เสี่ยวสือนายเป็นคนของฉันใช่ไหม”


“ครับ”
* ?9 i: c/ K2 M) D4 P$ N1 C

8 C$ R& y5 i( M! L“งั้นฉันขอสั่งให้นายมาขับรถแทนจิ่นตั้งแล้ววนกลับไปรับสัตว์เลี้ยงของนายซะ”


0 u# g) {) T. W$ v3 [“ขอบคุณครับคุณเฟิ่ง” ใหญ่จับหมับเข้าที่หลังเสื้อสูทของจิ่นตั้งทันทีเหมือนจะจับเขาออกแล้วตัวเองจะเข้าไปแทนที่ แต่ก่อนจะออกแรงยกจิ่นตั้งก็ว่าเสียงเรียบขึ้น
* P( l7 b! [+ V3 F3 R! {

5 g6 ^. U5 {! U0 c! q3 E# F“ไม่ต้อง” แล้วเขาก็หักพวงมาลัยเลี้ยวกลับไปทางเดิมผมยิ้มออกมาอย่างดีใจ หันไปมองใหญ่แล้วก็ยิ้มกว้างขึ้นอีกให้เขายกมือขึ้นลูบศีรษะผมพลางส่งยิ้มบางอย่างดีใจเช่นกันมาให้
* p4 K1 i, r/ h8 \- |7 P& j( a5 F; [

4 w' w$ m( o. `: |8 J/ L5 `% v- Jพอรถจอดตรงร่างของตี๋น้อยที่ยังนอนอยู่จุดเดิมผมก็จะลงไปแต่ติดที่ใหญ่ให้ผมนั่งรออยู่ในรถและเขาก็เปิดประตูลงไปอุ้มมันขึ้นมา

: @- F5 y2 a1 q6 `
ร่างแน่นิ่งถูกส่งขึ้นมาวางบนเบาะหลังบนที่ว่างตรงกลางระหว่างผมกับใหญ่ ขณะที่รถออกวิ่งอีกครั้งแต่ความสนใจผมอยู่กับเจ้าหมาน้อยของผมอย่างเดียว
4 r8 z: f% Y* y& u( x& k" l
, R9 R0 X7 V- `' P) N4 ~6 E6 Q7 i
ทำไมมันนิ่งอย่างนี้ล่ะ เหมือนไม่หายใจเลย...

4 i+ B" a$ m# F! c) b( d  J1 I
1 X; U1 Z+ ~3 g7 T! X  B( ^1 A# Oผมค่อยๆยื่นมืออันสั่นเทาไปลูบลำตัวมันเบาๆ


“ใหญ่...มะมันจะไม่ตายใช่ไหม”


) o5 x, b1 ?$ j5 A7 c6 j9 Z! K6 A1 I& _ใหญ่ไม่ได้ตอบคำถามผม เขาเพียงแต่จับประคองหัวมันขึ้นมาแล้วเป่าลมเข้าปากสลับกับปั๊มหัวใจให้มัน
9 q' h$ s. _4 X+ L* v
* a7 [9 C' Y" \) N
9 _/ q% n% h/ l0 nผมมองภาพตรงหน้าด้วยหัวใจอันสั่นไหวระหว่างที่ใหญ่พยายามช่วยชีวิตมัน ผมก็พูดบอกให้ตี๋น้อยฟื้น ให้ไม่เป็นไร...


# a# m' S6 y6 X% n7 Z# P“มะมันหายใจแล้ว...ใหญ่...ตี๋น้อยไม่ตายแล้ว...” คราวนี้น้ำตาผมไหลออกมาอีกรอบเมื่อตี๋น้อยที่ถึงแม้จะยังไม่ฟื้นแต่แผ่นท้องก็กระเพื่อมขึ้นลงอีกครั้ง ใหญ่เหยียดตัวขึ้นมองพลางถอนหายใจอย่างโล่งอก

& f# z' d; E0 x4 R) ~+ y
“เก่งมากไอ้ตี๋...”


3 ]+ t' _) @- w% X6 p/ w
1 Z& K5 K  B9 q' Y9 u( [. Q

% u0 j2 U; U+ Q+ f: \
“เราคงต้องพาคุณเล็กไปฮ่องกงด้วย อยู่ที่นี่คนเดียวจะอันตราย” คุณเฟยเฟิ่งเอ่ยออกมา ตอนนี้เรายืนอยู่บนลานกว้างที่มีเครื่องบินส่วนตัวลำใหญ่จอดรออยู่อีกมุมหนึ่ง
% l) x+ `$ I4 B, d7 O: P- q

  q' U" b% h& S+ Y, w“แต่...”
5 ^/ W6 G6 T& N( Z

8 Z- x5 k8 K$ B4 v“ไม่เป็นไรหรอกเสี่ยวสือ เดี๋ยวฉันจะคุยกับพี่หลงให้เอง” คุณเฟยเฟิ่งเอ่ยออกมาอีกครั้ง ผมหันไปมองใหญ่อย่างกังวล ถามว่าดีใจไหมก็ดีใจ แต่ก็กลัวว่าตัวเองจะไปสร้างปัญหาอะไรให้ใหญ่หรือเปล่า เพราะไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ขอให้ผมรออยู่ที่นี่ตั้งแต่แรก


ยิ่งจิ่นตั้งขมวดคิ้วมองผมด้วยความไม่ค่อยชอบใจนั่นอีก...ผมว่ามันต้องเป็นเรื่องที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่

& l# j( e5 {* r* O% w7 P- X
# {% C: k' d- U; y5 {4 p“และถึงแม้พี่หลงจะไม่ยอม แต่เสี่ยวสือคือคนของฉันเขาไม่มีสิทธิ์ว่าอะไรอยู่แล้ว เพราะขนาดคนของเขาฉันยังว่าอะไรไม่ได้เลย” คุณเฟยเฟิ่งเหลือบตาไปมอง ‘คนของเขา’ ด้วยสายตาประชดประชัน แต่เหมือนคนที่ถูกกล่าวอ้างจะไม่รู้สึกอะไร


  E( T0 T2 H2 c0 {9 K“ขอบคุณคุณเฟิ่งมากครับ”

) ^4 @1 u, _) S6 D
2 K* b0 Z3 f. k* o“เรื่องเล็กน้อยไปเถอะ”
- P. v; D  F) N% w! p6 r

แล้วคุณเฟยเฟิ่งก็เดินนำขึ้นเครื่องไปก่อนโดยมีจิ่นตั้งเดินตามหลังไป ส่วนนายใหญ่หันมาอุ้มเจ้าตี๋น้อยที่ลืมตาแล้วแต่ยังขยับตัวไม่ได้ในรถก่อนจะพาทั้งผมและเจ้าหมาตามขึ้นไปบนเครื่อง
4 w* l7 C1 }. ]9 T" T

- o  e# ~0 w+ c/ f0 Y“ใหญ่จะไม่โดนว่าใช่ไหมเล็กไปด้วยแบบนี้”
" I( @- ^: k5 w. G

1 t0 [% Y: h9 a& g, S) J3 p“อย่ากังวลไปเลยนะแค่มีคุณผมก็ไม่กลัวอะไรแล้ว”


) ~1 \( W8 U0 ?, N  Yไม่น่าเชื่อว่าบนเครื่องจะมีคุณหมออยู่ด้วย และถึงจะเป็นหมอรักษาคนแต่เขาก็สามารถดูแลเจ้าตี๋น้อยพันแผล ป้อนยา ได้เป็นอย่างดีนั่นทำให้ผมสบายใจว่าตี๋น้อยของผมปลอดภัยไม่เป็นไรแล้ว
; N% w- @" R3 v2 O* T  Q
/ ^: B2 M! K2 `! Q/ g
; @; z; a" z6 h! Z“นอนพักหน่อยนะ” ใหญ่นั่งลงข้างๆผมหลังจากกลับมาจากคุยกับคุณเฟยเฟิ่งที่เบาะด้านหน้า


' ^9 t3 G0 W0 X" V- ]* {“ใหญ่จะนอนเป็นเพื่อนเล็กใช่ไหม” ผมมองไปยังคุณเฟยเฟิ่งอย่างกังวลตอนนี้ใหญ่เป็นจิ่นสือที่มีหน้าที่ดูแลเจ้านายของตน

# K+ M9 F- @' I
2 X9 }7 Y, e1 x5 F+ E- B5 r“คุณเฟิ่งอนุญาตให้ผมมาอยู่กับคุณได้ พักเถอะเดี๋ยวก็จะถึงบ้านผมแล้ว” ผมเอนลงบนเบาะที่ถูกปรับเอน ผ้าห่มผืนบางถูกคลุมมาบนร่างก่อนที่แขนของอีกฝ่ายจะสอดมารองใต้คอ และมืออีกข้างก็ดึงผมเขามากอดไว้
4 i* U3 X1 h5 l8 D5 D
! Y3 {4 y: K- k' o8 w- v
ผมซุกร่างเข้าหาความอบอุ่น สัมผัสอ่อนโยนที่จรดลงบนศีรษะเรียกให้ผมค่อยๆปิดเปลือกตาลง
& O: Z3 d  u7 [: y  t
ขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายทั้งปวง...ขอให้เรามีกันอย่างนี้อย่าได้มีอะไรพรากเราสองคนออกจากกันเลย
  ?8 S8 G9 c( j$ c
. _6 J6 N: e$ a% T% Y* ?5 ?8 P1 {5 y6 g

0 a* q9 b9 G; u$ @, K: R5 x  B
+ a# Z. w2 ~* s" D+ g
$ S5 b& D$ c3 Y2 |: T3 xเครื่องบินจอดลงบนลานของตระกูลเฟย...
  g5 g3 O& T2 L5 S% W3 Y

3 X  L: b$ F( Z% Wส่วนผม ใหญ่และเจ้าตี๋น้อยถูกนำมาส่งยังตระกูลจิ่น
# k/ O6 o  ?1 R; Y& I' A! B

ช่างเป็นบ้านที่มีทางลึกลับซับซ้อนเหลือเกิน จากตัวเมืองที่เป็นที่ตั้งของตระกูลเฟยต้องขับรถเลี้ยวลดคดเคี้ยว เข้าถนนนั้นออกซอกซอยนี้ ผ่านหมู่บ้าน ผ่านป่าเขาที่ดูไม่รกรังซ้ำยังถูกตกแต่งอย่างดี จนผมมึนงงไปหมดว่าตกลงแล้วเราจะไปบ้านคนหรือสุสานอันไกลโพ้นกันแน่


& y, t  R& C; t1 I# x9 f6 p6 `แต่พอผ่านรั้วที่สูงกว่ารั้วบ้านทั่วไปถึงสามเท่าเข้ามายังอาณาเขตภายในผมกลับต้องตื่นตากับภาพเบื้องหน้า
; h" x8 _. N! C6 D! V0 [

มันไม่ใช่บ้าน ไม่ใช่วัง แต่มันคืออาณาจักร
, l. P, J' s. k, j' e0 l
* J% J1 k2 F0 B& s8 S
6 _, A1 P  j6 u/ Cตรงกลางคือสิ่งก่อสร้างอันใหญ่โตโอ่อ่าสวยดั่งปราสาทในเทพนิยาย รอบๆบริเวณเต็มไปด้วยบ้านหลังน้อยใหญ่ ที่ดูเหมือนบ้านพักอาศัยบ้างเหมือนโกดังอะไรสักอย่างบ้าง ปลูกแซมสลับกับต้นไม้...เหมือนไม่ใช่เพื่อความร่มรื่นแต่ปลูกเพื่อแบ่งพื้นที่อย่างเป็นสัดส่วน ยังไม่นับรวมด้านหลังที่ผมมองไม่เห็นแต่คาดว่ามันต้องมีอะไรน่าเหลือเชื่อรออยู่แน่ๆ

" O* D7 g3 z1 y4 _& x4 |
, D; ]) Z0 n  P7 i% I- pพอถูกพาเข้ามาในตัวบ้านก็ต้องฉงนสงสัยยิ่งกว่าเดิม
, z/ t# U# H! ]' S5 V6 K$ |
9 s3 n7 _# O4 Z/ h6 n7 D( p
ช่างเป็นบ้านที่แปลกมากจริงๆ

2 i7 l* j" e( E% L4 m+ V+ N
# Y9 u0 T/ {2 }2 \+ E; \บ้านก็หลังใหญ่โตโออ่าตามสไตล์คนตระกูลใหญ่มีอำนาจ ชื่อเสียงเงินทองตามที่กล่าวไว้


ที่น่าแปลกใจคือคนในบ้านต่างหาก
6 S& g1 X0 U: d* a. q' P
! b- q) ?4 o: H3 f4 i9 }
( E7 P0 Q. u+ {. h  y$ Z  Eทำไมกัน??...ลูกชายที่หายออกไปจากบ้านถึงห้าเดือน ไม่รู้เป็นตายร้ายดีอย่างไรกลับมาบ้านถึงไม่มีใครดีใจเลย คุณจิ่นตั้งก็ดูเฉยชาอย่างที่ผมนึกไปเองว่าเขาคงเป็นคนหน้าตายแสดงออกไม่เก่งอย่างนั้นเอง แต่กับพ่อแม่คงต้องมีท่าทีดีใจบ้างไม่ใช่หรือ??

( Q, S- K3 P+ H1 n, s
ทำไมถึงทำท่าทีเมินเฉยเหมือนไม่รู้สึกอะไรเลยเล่า พอใหญ่หรือจิ่นสือลูกชายของพวกเขาเดินเข้ามาภายในบ้าน ตลอดทางมีเพียงคนรับใช้ที่ใส่ยูนิฟอร์มเหมือนกันโค้งคำนับทำความเคารพ


( s% Y8 V0 D( x9 b( V/ b. n; R, Xส่วนผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อแม่เพียงหันมามองและเอ่ยบอกให้ขึ้นไปพักผ่อนบนห้อง ไม่มีการถามไถ่ ไม่มีความห่วงใยอาทรในดวงตาหรือแม้แต่รอยยิ้มดีใจ
$ b6 t" k" u$ S7 U* ^, m
! [; y0 I% a8 s5 P% ]
4 g& y! |4 C+ t. V4 H( qทำไมกัน??


) }2 r2 E. i- N7 O, J# bหรือเพราะเป็นบุคคลตระกูลสูงเลยต้องสงวนท่าทีเอาไว้??
2 Z$ H/ ]3 ?( o' j+ ^
+ `- A- K4 H1 g# `5 |" H7 o0 b
- m/ ~( m* w# L5 d3 Qแต่มันก็ไม่ต้องขนาดนี้หรือเปล่า??
& Y/ y# V3 b4 `

5 d. x$ k* r7 W6 f* l/ ]6 b/ L

$ s& O8 ~4 a3 R4 O4 C3 ^ปัง
+ f& d& I& Y! M% J6 S

เมื่อเข้ามาในห้องและประตูถูกปิดลงผมก็แหงนหน้ามองคนตัวโตด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถามใหญ่เพียงยิ้มมุมปากและลูบศีรษะอย่างเบามือ
1 H2 x2 X4 _, g! M, t; H% N! `
! [; |7 q5 M9 R3 }- J
2 e8 A4 g' ?$ b2 T& a" y“อย่างเป็นกังวลเลยที่นี่ก็แบบนี้แหละ คุณอาจจะอึดอัด”

* {. j; W+ Z6 J
“ไม่เลย ถ้าใหญ่อยู่ได้ เล็กก็อยู่ได้สบาย” ผมพูดให้เขาวางใจ ผมไม่ได้อึดอัดใจเรื่องที่ใหญ่พูดถึงเลยสักนิด ผมก็แค่สงสัย...แต่ก็นั่นแหละอยู่ๆไปเดี๋ยวผมก็รู้เอง เรื่องที่ผมต้องทำต่อไปและทำเดี๋ยวนี้คือเคลียร์กับคนที่เมืองไทยต่างหาก


1 {4 |/ m7 _! f0 V# `3 e“ใหญ่ขอยืมโทรศัพท์ได้ไหม”

+ L4 u/ \- R- x  t3 q4 j
เขาพยักหน้าก่อนจูงมือผมมายังโทรศัพท์บ้านตรงหัวเตียง


6 T' }: s4 r& O8 \8 ~0 k# F" R+ pเฮ้อ...คงต้องให้ไอ้ปอนด์ช่วยโกหกคนทางบ้านให้ก่อนล่ะนะผมยังไม่พร้อมที่จะบอก
# f* o5 i6 O4 D; h. y: J9 K
% K. X5 n7 p0 @+ C8 g' d
$ ~$ W: c9 n" c( ^6 j5 k- P6 a' pแต่ผมจะบอกแน่ๆ
9 T1 u% _2 L' G: E: x2 b
6 M& q7 H) y: v( l) s, Tขอโทษนะครับพ่อแม่พี่เมตรพี่ไมล์...แล้วเล็กจะกลับไปรับโทษในเร็วๆนี้นะ

$ ]: B" U5 Y3 X- O# m2 c

minone

ขอบคุณ​มาก​นะ​ครับ​

Wandy

ขอบคุณครับ

qkung

Aonz003

เข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ เลย สนุกมากครับ

redboy

จะเป็นยังไงต่อไป

uglymen

อาจเป็นเจ้าชายมากกว่า คนคุ้มกัน นะ 555

guide01

ขอบคุณมากเลยครับ

Phol_th

เสียน้ำตาจนได้

mm2013

ขอบคุณ​มากครับ​

pipi1

ขอบคุณครับ

KBKK

ตี๋น้อยไม่ตายก็โอเคละ

sak4

สนุกมากกกก ลุ้น ๆ

lnatl

ติดตามต่อครับ

winwin2

ขอบคุณครับ

gaybin

สนุกมากเลยครับ

65gpy

ขอบคุณครับ

sa99

ขอบคุณครับ

topto

ตามต่อ

bassabassy

สนุกมากกก