|
เร่ร่อน17.1# I: v- Z$ Y- w+ u
: ^- ^ P+ D( E/ ^, O3 q
4 Y$ s! i+ h7 m1 X“เล็ก...เล็ก...”9 t3 i n) }, Y( a
/ _" t+ O5 b- q3 Q
* D/ \/ Q1 U2 ~# L* y/ u
“...”
3 l; ?7 ]0 a& q2 P
" X* E$ o# O- P i8 E. s" g q; W2 \
( B) i X# y& R“ไอ้เล็ก!!”$ Y( ?; ]3 p D) i2 g8 x' ^
" D N- Z! j: u3 |$ _: |# p1 `
0 N( E" N- q9 I5 a( `) g
เฮือก!!
E* l: v( Y* g0 ?: V' w7 p0 `5 v+ ^4 Z" M6 i9 E" G8 s
; Y4 u7 ^+ e+ N( H7 ^
ผมสะดุ้งเฮือกอย่างตกใจกับเสียงหวีดที่ดังเข้ามาในแก้วหู แล้วก็ต้องกระพริบตาปริบปรับอาการมึนงงเพื่อรับรู้บรรยากาศรอบตัวหลังจากที่หลุดการรับรู้ไปชั่วขณะหนึ่ง; m: J1 |* ~5 B& M' }3 ~
1 Y. h2 {; ^. x
4 [ V; D1 q" u1 G# i' z“เป็นอะไรวะ นั่งเหม่อทั้งวัน เลิกงานแล้วไม่กลับบ้านไง” พี่มิ่งยืนท้าวเอวจังก้าอยู่ตรงข้ามเอ่ยเสียงเข้มอย่างหัวเสีย ก็วันนี้แกมาเรียกสติผมตลอดวันเพื่อให้ผมได้ตั้งสมาธิทำงาน แต่พักเดียวความนึกคิดของผมก็หลุดลอยไปอีก
+ A+ o7 d7 @! g F5 F5 ?5 t, v3 r0 N4 |5 g5 ?5 e
7 f2 }9 E+ n" _4 Iไม่แปลกที่พี่แกจะหัวเสีย...และเป็นห่วง% V# ?6 w1 U: _7 c- G; c8 w
4 v. q- {! Y1 P5 ~: T1 \. O9 w0 F" @# E8 R# m l# x& R
เฮ้อ...ทำไมชอบทำให้คนรอบข้างกังวลนะคนเล็กนิสัยไม่ดีเลย
' }9 A. o7 H! P0 J" \7 g& e* p
B0 M- L: k5 _% i
# X4 Z5 C* S9 Rก็ได้แต่เอ่ยว่าตัวเองไปพลางรวบของเก็บไว้ที่มุมหนึ่งของโต๊ะทำงานเพื่อเตรียมตัวกลับบ้าน ในใจยังอดคิดไปถึงเรื่องที่พานจะนึกถึงมาตลอดวันไม่ได้
2 Q- O+ ^* ~# K1 v. _+ t! ^% L7 q7 M2 W# Z5 Q* N
5 [8 k2 t/ r& ~" W2 s- G% q
ไม่ใช่สิ ต้องบอกว่าคิดมากมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว
3 D' A0 N5 Q, Y! w7 K% h4 v8 F6 E y: J
" O! ]! r- M* p% d3 H( Zเมื่อวานเช้าตอนสิบโมงผมออกไปพบคุณเฟยเฟิ่งตามนัดหลังจากที่ไปส่งคุณตาและน้องดาวกลับเชียงรายแล้ว และสิ่งที่ผ่านการบอกเล่าจากปากบางสวยเกินชายของเขาก็ทำให้ผมทั้งอึดอัด กดดันตื่นเต้นกับเรื่องราวของใหญ่ในมุมที่ผมไม่รู้ แต่ต่อมามันก็ทั้งสับสน มึนงงและหน่วงไปทั้งหัวใจอย่างไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไปกับสิ่งที่ ‘เจ้าของชีวิต’ ของใหญ่ต้องการ
7 {+ o1 n- j9 c8 l( I4 ^' h7 N8 a5 _3 V+ C- Q1 s0 z' C* _
( l+ ]. q4 j) kไม่ใช่สิ...ต้องเรียกว่านาย ‘จิ่นสือ’ ถึงจะถูก
4 }9 |" ~0 l6 g' R* M! L9 ?) N6 T; V0 W* J
+ m; Q& H3 h7 V& Uผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนพาร่างตัวเองมายังรถส่วนตัวแล้วขับไปยังริมหนองที่ตั้งร้านกินเส้นอย่างที่ทำเป็นกิจวัตรประจำวัน, y y2 U) Y4 Z4 H0 \4 t
3 f! W7 C3 Q# g5 C8 {: W4 ]
- w/ ]3 ?) X8 ]# j3 }“คุณเล็ก เดี๋ยวน้ำซุปลวกใส่” นายเจ้าของร้านกินเส้นเบี่ยงกระบวยลวกเส้นหนีก่อนใช้มืออีกข้างดันผมที่ยืนชิดกอดเอวเขาไว้หลบไปด้านหลัง ซึ่งผมก็ยอมถอยไปนั่งที่เก้าอี้แต่โดยดีให้ใหญ่ทำก๋วยเตี๋ยวให้ลูกค้าต่อ สักพักผมก็ย้ายตัวไปเล่นกับเจ้าตี๋น้อยตรงมุมกำแพง. P6 m" q: Q* L0 @
# A* x: E4 H0 {- u2 i5 j" U
% m. E& B% n" E9 \เดี๋ยวนี้กลับจากทำงานผมไม่ต้องมาช่วยใหญ่เสิร์ฟก๋วยเตี๋ยวแล้ว จะมีบ้างก็ตอนช่วงหัวค่ำที่คนเยอะๆแต่ก็ไม่หนักเหมือนเก่าเนื่องด้วยใหญ่ได้จ้างน้องหลงหลานชายป้าแขกที่ขายกล้วยปิ้งอยู่ตรงข้ามมาช่วยงานหลังเลิกเรียน โดยให้ค่าจ้างชั่วโมงละยี่สิบห้าบาท ซึ่งหลงก็เป็นเด็กที่ขยันมากทั้งที่อายุแค่สิบขวบ$ V; ~1 h% b [7 \1 x
- V; Q% H3 V# W& t
; _ W4 K8 t2 }* L& M/ K. wดังนั้นหน้าที่หลักๆของผมคือช่วยใหญ่เก็บร้านตอนสี่ทุ่ม ซึ่งเจ้าของร้านก็ช่างขยันไล่ผมกลับไปพักผ่อนนอนหลับที่ห้องเสียเหลือเกิน แต่ผมไม่ไปหรอก...อยากใช้เวลาที่เหลืออยู่ด้วยกันให้มากที่สุด
5 }- }( H R$ o! l7 `! J+ d+ J a
0 d: L2 u( r0 `# f- G- D' W2 |
“อ๊ะ ตี๋น้อย...จริงๆเลยติดสาวซะได้” ผมที่นั่งเกาคาง ลูบหัวเจ้าตี๋น้อยอยู่สะดุ้งผละตัวออกห่างเมื่ออยู่ๆเจ้าหมาหนุ่มตัวโตก็กระโจนวิ่งเข้าไปในหนองทันทีที่เห็นเจ้าหมาสาวพันธุ์บางแก้วที่เจ้าของพามาเดินเล่น
+ C0 _3 i r5 I0 W, w. Z Z: B( c, w, a4 K7 N" p; r- q
6 t8 t% F. u( J2 j5 z9 Nดูสิ กระดิกหางยิกๆเชียว3 `( X" e, l: p" C5 O7 K0 k
" Z5 ~6 b3 e, d' p, P5 ~" a9 Q: Z4 k
4 b% x1 t$ [5 e) D: q3 T( Vเมื่อเจ้าตี๋น้อยจากไป ผมจึงทิ้งตัวนั่งบนเก้าอี้ไม้ตัวเตี้ย ใช้สองมือกอดเข่าแล้วจ้องมองไปยังคนตัวโตที่ยืนทำก๋วยเตี๋ยวตามเมนูอย่างเพลิดเพลิน...และเหม่อลอย, U ]. G: p# z2 M& e
/ c+ [4 ]2 _, \$ z" S3 g
+ M0 L+ e" `9 b4 P2 [
; z/ O$ n4 j" S) T‘ทำไมถึงเรียกเขาว่าใหญ่ล่ะครับ’
, t+ c2 J h6 e. a( a) t- i1 H' {: I' {5 R7 ^1 u
K! f: ?# o/ T5 V4 W
คุณเฟยเฟิ่งเอ่ยปากถามขึ้นหลังจากที่เราทักทายชวนคุยนอกประเด็นกันมานานแล้ว ผมจึงสูดหายใจเข้าลึกเตรียมรับฟังทุกเรื่องและถามทุกอย่างที่ผมอยากรู้ในวันนี้* h2 Q- L; `; E5 D
1 i, n0 {" l! }1 T ]- x
& z3 T! T4 B7 @: G* x9 F. hแต่ก่อนอื่นผมต้องตอบคำถามเขาก่อนสินะ' o3 a2 F a9 S# i* M4 J3 k
9 I" A6 G3 ~8 w1 {$ P% J/ ^3 G3 @
_; ?; g( V5 h4 L* {
‘ผมเป็นคนตั้งชื่อนี้ให้เขาเองครับเขาจำอะไรไม่ได้...’: [' d/ D' g5 }' ~; ]
, s/ z( D% P/ r, \5 X
4 M/ x7 l; G3 l' H; q‘เป็นอย่างที่ผมให้คนไปสืบมาจริงๆด้วยสินะ’ เขาเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ด้วยท่าทางที่เหมือนรู้เรื่องทุกอย่างอยู่ก่อนแล้ว
; v- ?0 [/ N: x8 Y- y! w: E6 d) j+ E+ x, @
5 n+ f! W/ M+ _' r( e
‘คุณรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว’
0 e, l# W! v2 b
2 ^' J8 v& A3 B
7 k7 f* E6 u% ] v b‘ครับไม่ใช่เรื่องที่สืบยากอะไร’+ q, y$ ]3 `1 A& h
/ V6 ?+ K# s& j5 A9 | w3 f/ u$ P( C
2 k' G' v0 @5 l" I# [9 U‘แล้วใหญ่...’( r; b' o o" S* J% L4 }! ~3 \
$ r% ~, V; d9 p& i' u
: Z/ v' r) n! W4 q4 ?
‘ความจริงเขาชื่อจิ่นสือน่ะ...จิ่นสือ พี่ชายของจิ่นตั้ง’ลมหายใจผมสะดุดไปช่วงจังหวะหนึ่ง...จิ่นสือ...อย่างนั้นเหรอ...ถึงว่าทำไมทั้งสองคนถึงได้มีหน้าตาและท่าทางคล้ายกันนัก2 {& }7 I; L# \
/ ]$ o" B! |1 A2 S: k! v
! g) q- _8 \, L: p‘ขะเขา...จิ่นสือ...เขาทำงานกับคุณเหรอครับ...’ ; `7 m% k6 y7 C) }
& @7 n% ?/ s6 t7 {) `7 {: v# U, j
0 t! P; w2 \& S7 \‘จะว่าอย่างนั้นก็ไม่ผิดนักเขาเป็นบอดี้การ์ดของผม และผมมาที่นี่ก็เพื่อจะมารับเขากลับฮ่องกงด้วยกัน’
8 I+ \+ @4 V' [# Q+ I# d7 u K. q6 D5 R& E' p- P) P& w, S
6 [4 r/ Q6 @* b8 Vประโยคข้างต้นทำให้ร่างกายของผมเย็นเยียบและสั่นสะท้าน แม้คำพูดของคุณเฟยเฟิ่งจะนิ่มนวลใบหน้าอ่อนโยนประดับด้วยรอยยิ้มเป็นมิตร แต่ความคิดด้านมืดแวบหนึ่งของผมกลับเห็นเขาเป็นศัตรูด้วยรู้สึกว่าคำพูดของเขามันช่างโหดร้ายเหลือเกิน; t8 ^" ^5 y) _ I) g" ^
& B. |3 V! t8 e/ L# R7 {2 L
+ z! a- ]5 Y5 e! n3 b1 B‘แล้วทำไมถึงจะมาพากลับไปตอนนี้ล่ะครับ นี่ก็ผ่านมาตั้งห้าเดือนแล้วตอนนี้ใหญ่ก็ปรับตัวกับที่นี่ได้ ร้านก็กำลังไปได้ดี แล้ว...แล้ว...เขาก็จำอะไรไม่ได้จะกลับไปได้ยังไง...ให้เขาอยู่กับผมที่นี่...’
0 q# M1 O% Z5 J, Y% E4 A/ Q3 {' [
! x6 ]7 j; h* E& w+ [9 ^ C5 `6 Z0 a- i9 X% {2 t' `/ r
‘คุณเล็กครับ’ น้ำเสียงนุ่มนวลต่างจากประกายตาเฉียบขาดดึงรั้งสติของผมกลับมา สายตาของคุณเฟยเฟิ่งบ่งบอกว่ารับรู้อะไรที่มากกว่านั้นและช่างเห็นใจผมเหลือเกิน6 O! n2 c/ | w1 U `# v: R
8 f X9 d% X7 ^8 e' }, A" X: C3 V4 }- e$ C* W5 B- n
ถ้าเห็นใจก็ได้โปรดอย่าพรากเขาไปจากผมเลย...; X! n2 V/ }4 j! m* I: X
# C7 S, i& j- `4 H. w! q! P O& V
8 Z7 p) W4 E, k
‘เหตุผลที่คุณเล็กยกมาผมเข้าใจ แต่ยังไงสักวันเสี่ยวสือก็ต้องกลับฮ่องกงเขามีหน้าที่ดูแลคนตระกูลเฟย เป็นสมบัติของตระกูลเฟยลูกศิษย์อีกมากมายรอให้เขากลับไปสอน ไหนจะครอบครัวของเขาอีก เสี่ยวสือไม่ใช่บอดี้การ์ดทั่วไปแต่เขาเป็นลูกชายคนโตของตระกูลจิ่นที่รับใช้เรามาหลายชั่วอายุคนและมีมีอิทธิพลทั้งในฮ่องกงและจีนแผ่นดินใหญ่’9 h% q+ u5 v1 q( ]
6 n2 v/ O3 `2 ]. e; X, ]* |, B0 ~' f5 d4 U _
‘เขาดูยิ่งใหญ่จัง’2 r% ~ S5 e( H3 J) h2 h
& I l$ |4 `5 p$ M9 j: x# Q h/ |5 v7 E
‘อืม ที่คุณพูดก็ไม่ผิดนักเสี่ยวสือของผมเขาเป็นคนเก่ง มีพรสวรรค์ทั้งด้านบุ๊นและบู๊มาตั้งแต่เกิด แน่ล่ะเขามีอาจารย์ที่เก่งมากถึงสองคน...’ แววตาที่สะท้อนออกมาบ่งบอกว่าเข้าภูมิใจกับเสี่ยวสือของเขามากแค่ไหน เขายิ้มบางให้ผมแล้วเอ่ยต่อ‘พ่อแม่ของเขาน่ะครับ’
& K- z2 e0 z. S) B3 E/ e, P" p1 `* ?7 I0 l# u6 Q& Q z
% {2 }, W) o- t M9 u) B- Z
‘งั้นคุณจิ่นตั้งก็คงเก่งมากเหมือนกัน’ ผมเหลือบมองไปยังผู้ชายที่ยืนตัวตรงนิ่งอยู่ด้านหลังคุณเฟยเฟิ่ง ซึ่งเขาไม่ได้หันไปมองเพียงแค่ใช้ปลายนิ้วไล้ขอบแก้วกาแฟแล้วยกยิ้มมุมปาก" x9 J$ K9 E- d/ d) g: C$ h
& A# g$ j$ @# A: r* l
/ _0 D8 l i* A' h: j. `, @, G0 R, V‘ครับเขาเก่งมาก แต่เก่งแค่ไหนเขาก็เป็นคนของพี่ชาย ไม่ใช่ของผม’
% H; w; A8 v6 t- Y6 G. Z Q7 c3 E. x: ~4 {2 ~! _
/ A: ~4 O2 i) Q$ F* p
‘เอ๊ะ??’: s+ q, U' G/ c- m" O9 T
2 b0 O$ e: p6 C. m; {1 r
3 E! G1 U4 }; Y" v
‘จิ่นตั้งเป็นคนของพี่ชายผมน่ะครับ...เขาทำคนของผมหายเลยเอาคนที่เก่งเท่าเทียมมาใช้คืน’ ผมไม่ได้รู้สึกถึงความยินดีในน้ำเสียงนั้นเลย หนำซ้ำยังเต็มไปด้วยการประชดประชัน4 W0 s. r% A0 Z8 [: S& U# D# W, f' C
4 A& H( G1 E# H! H. m; U7 o
) n% q9 I- ]- v- A L7 s, `# {ผมบีบมือชื้นเหงื่อแน่นพลางเค้นเสียงผ่านลำคอตีบตันรู้สึกตื่นเต้นกับสิ่งที่พาใหญ่มาหาผม ‘ยังไงเหรอครับ’8 [; `4 _# w% ~- M' O0 F* k3 D, W
& ]* b" I) [/ G, k' r Q: g4 b
/ M/ O \ W& Z" S9 ~8 u5 L‘เมื่อห้าเดือนก่อน พี่ชายผม...เฟยหลงมางานประมูลเพชรที่ประเทศไทย มันเป็นธุรกิจอย่างหนึ่งของตระกูลเรา...เพชรในงานมีมูลค่าหลายร้อยล้านจึงต้องมีคนควบคุมดูแลที่เก่ง ฉลาดและแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นได้อย่างรวดเร็วและฉับไว ซึ่งตัวเลือกก็คงไม่พ้นสองพี่น้องตระกูลจิ่น ผมจึงต้องยอมให้เสี่ยวสือมาไทย’ แล้วใบหน้าเขาก็หม่นลงเมื่อเอ่ยประโยคถัดมา ‘แต่พองานเสร็จกลับไม่มีแม้แต่เงาของเสี่ยวสือเลย’7 j. a5 G* s' P8 r+ c* u" ~6 Y
7 t m' J( `/ Y' A" P7 l7 p% l0 m
1 W a3 E. E$ F: U
น้ำเสียงสั่นไหวพาหัวใจของผมกระตุกตาม เพราะการแสดงออกของเขาที่บอกว่าเสี่ยวสือสำคัญกับเขามากเท่าไร...เช่นเดียวกัน...ใหญ่ก็สำคัญกับผม...
4 k, x+ `7 J; R! g* d, C9 W7 D# s& ^. q" H( P) C( |0 Z
; T" G; n+ ?& q
‘ทุกคนปิดปากเงียบไม่มีใครเอ่ยปากบอกอะไรผมสักคำ จนพี่เฟยหลงมาบอกเองว่า...เขาตายแล้ว...ตอนนั้นผมรู้สึกแย่มาก...ในหัวคิดเพียงแค่ว่าเสี่ยวสือของผมน่ะเหรอ คนที่โดนดาบฟันเข้าที่หัวใจยังรอดมาได้...แล้วทำไม...ทำไม...คุณเล็กครับ...’ เขาเงยหน้าขึ้นมาสบตาผมอย่างร้องขอ/ }4 K: `9 w9 T: N+ G
* v/ z% @1 c3 E( E. l2 ?/ p! I0 B0 t/ [1 Y
‘ให้เขากลับไปกับผมเถอะครับ ผมมาไทยก็เพราะไม่เชื่อว่าเขาตายตามหาทุกทาง สำหรับผมเขาไม่ใช่แค่บอดี้การ์ดหรือคนดูแลเขาเป็นทั้งเพื่อน ญาติ เป็นพี่ชายทั้งๆที่เขาอายุน้อยกว่าผมเป็นคนเดียวที่ผมวางใจ...’* ?2 z1 c1 M( k7 O4 E6 N, c
! n4 z- @3 ?2 R
5 X. F7 A, W& Y8 ]4 Q: e- q‘อายุน้อยกว่าเหรอครับ งั้นใหญ่อายุก็ไม่น่าเกินยี่สิบห้า??’ ไม่น่าเชื่อ คุณเฟยเฟิ่งดูอายุไม่น่าจะเกินยี่สิบห้า ผมคิดว่าเขาจะอายุน้อยกว่าใหญ่สักสามสี่ปีจริงสินะ เขาเรียกใหญ่ว่า...เสี่ยวสือ...
1 q$ }+ H& E+ Z5 [, X/ `1 X8 t
" {2 q N- S4 u4 {1 J9 w
- J: m- S; a! M" J- y& g‘ฮะๆผิดแล้วล่ะครับ เสี่ยวสืออายุน้อยกว่าผมห้าปีส่วนผมปีนี้ก็สี่สิบแล้ว’ ผมเบิ่งตาโตอย่างตกใจ สี่สิบ!? ชายผู้มีใบหน้างดงามที่นั่งตรงข้ามผมอายุสี่สิบแล้ว ผมเข้าใจมาตลอดว่าเขาน่าจะรุ่นเดียวกับผมโอ้ว...เขาเป็นน้าผมได้เลยนะ
7 d" W7 a! g5 O+ {
" W; ]) C: W: ^: X# Y* S7 X: Q5 {! ]8 U8 l3 M& v
งั้นใหญ่ก็อายุ...สามสิบห้า!!ส่วนผม...ยี่สิบสอง!!
1 C& I! L9 `( N7 F/ C7 q# w2 m6 A4 T. E7 {* _8 i6 N9 ]. C% \
; G6 Y) ]/ e. G5 _# ~
เขาแก่กว่าผมสิบสามปี...นี่ผมมีสามีที่อายุมากกว่าหนึ่งทศวรรษ!!9 `9 p7 p) B: ?- u6 d
% |4 N: A; d. a7 t: k7 l4 F
5 W" d% C" ]& w" P% K G9 hแล้วเสียงหนึ่งก็ทำให้ผมหลุดความคิดออกมาจากเรื่องอายุเพื่อได้ยินสิ่งที่แย่กว่านั้น
6 h% E' T- p' c
6 ]& \: n0 y0 P- \% k
+ U% M$ E/ ~8 j- k% t2 F‘คุณเล็กได้โปรด...คืนเสี่ยวสือมาได้ไหมครับ’ 0 t/ Y5 B# w0 I- I5 f" @
: T( @8 z' g4 L8 V& |
5 g8 R `! n5 l‘...!’
+ [7 j* x: Y; W/ L3 \7 Z7 k% y
& p% t$ W1 @) ^% E2 O4 |8 V2 `
6 b+ C5 _# K) Q% p1 \- G‘นะครับ’
0 d* s* C9 m" O- a# |) q# U1 C- v3 [( j( G
6 `, s5 f, b) W* k' j6 |
‘ละแล้วทำไมมาเอาป่านนี้ล่ะครับ’ ทำไมจะมาเอาเขาไปในวันที่ผมขาดเขาไม่ได้แล้ว
& K4 t2 b4 m6 v/ o* |& \7 v: l
; ?: a$ ]0 q* B4 f6 z( r8 K+ U' C' M) s4 d* R
‘ผมไม่รู้ว่าคุณจะเชื่อไหม แต่เราตามหาเขามาตลอด แทบพลิกเมืองพิษณุโลกหา...แต่คิดไม่ถึงว่าเขาจะลอยแม่น้ำมาถึงนครสวรรค์ได้ ทันทีที่เราเห็นเขาจากรายการอาหารทางทีวีเราก็รีบตามมา จะมาพาเขากลับแต่มารู้ว่าเขาจำอะไรไม่ได้เลยจึงค่อยเป็นค่อยไป จิ่นตั้งแนะนำให้ตีหัวลากกลับฮ่องกงด้วยซ้ำ แต่เชื่อเถอะต่อให้ยกคนมาทั้งตระกูลเฟยก็ล้มเขาไม่ได้ ทางเดียวที่จะลอบพาเขากลับไปได้คือ...จับตาย...ซึ่งผมไม่ต้องการแบบนั้น’
4 b! b6 L7 u m1 t' c: y1 v# G
. @' n6 a" z. `6 ^4 `7 s* i5 e, j: u# L# D- K2 ?
‘ถ้าเก่งขนาดนั้นทำไมเขาถึงโดนทำร้ายได้ล่ะครับ’
1 u6 h' F. v! J) k( o) ~0 D- H% u2 l5 A: H* @0 B
. V1 b6 Z7 R7 r. r! m; M7 T‘เพราะเขาบ้าระห่ำเกินไปเอาชีวิตตัวเองเข้าแลกกับทายาทตระกูลเฟย...ซึ่งก็คือพี่ชายของผม’ คงเหมือนวันที่เขาเข้าไปช่วยผมในกองเพลิง) P/ @ K$ y& B5 W9 I3 j& }
4 ^% ]) l& U% f1 F- C6 R
0 e* i0 H" V A% \$ G) w7 d
‘ตะต้องเอาเขาไปจริงๆเหรอครับ...’$ p: [ b) t% D5 M. ?; f$ A
' C m1 ]2 D; y, X' w& y8 F/ |
8 W6 O' U0 j- X‘ต่อให้วันนี้ผมใจอ่อนแต่สักวันเขาก็ต้องกลับไป เขาเป็นคนของตระกูลเฟย ก็เหมือนยกชีวิตให้ตระกูลเฟยแล้ว’
# a/ j9 ]4 {4 P9 H; S% Q! j/ G4 B
# }- ?2 R* v3 t
- o+ G( t0 ?# Z, V' b: D‘...!!’6 m: ?% @3 O( u. f, |
) `1 y3 M8 ^& R/ D6 U/ T! z& A5 Z
4 K2 p0 Z$ `1 B& l6 n, }- c2 \: D
ทำไมถึงฟังดูโหดร้ายจัง...2 D: H- I% @" d& }
2 l; H* U' F8 x3 u$ g5 a; ]& h/ c/ ~
7 T1 \+ e% F j
‘สำหรับผมยังไงเขาก็เหมาะที่จะเป็นคนดูแลตระกูลเฟย มากกว่า...พ่อค้าขายบะหมี่ถ้าผมพูดแรงไปต้องขอโทษด้วย แต่ผมจำเป็น ยังไงก็ฝากคุณเล็กด้วยนะครับผมรู้ว่าคุณต้องเลือกทางที่ดีที่สุดให้กับเขา’
9 N0 o) f# p4 Q" y$ Y+ V: z9 ^- a0 Q) w0 u7 m6 [; [. U( b
1 A+ {9 [5 w5 Q1 ^- ~" f, N# P% \' w3 v: O
/ s) e# t4 U* I' [' _
“คุณเล็ก...เป็นอะไรหืม หน้าตาดูไม่ดีเลย” ผมสะดุ้งเมื่อรู้สึกถึงปลายนิ้วที่ลูบลงบนแก้มอย่างห่วงใย ผมรีบก้มหน้าพลางกระพริบตาไล่น้ำตาที่เริ่มคลอหน่วง แต่ก็ดูเหมือนจะไม่ทันเมื่อมือใหญ่เชยปลายคางผมให้เงยหน้าสบตา “ร้องไห้ทำไม...”3 Y. [) B, }; w, `
1 m9 s$ m" G. c7 c1 I
: b0 B. q8 L) F
“เปล่าแค่ปวดหัวน่ะ” / z1 `- o) f. B+ F& R. p5 D
$ @/ m( L' s, x4 ^( ^6 W1 Z) i/ u* k1 g% b$ o( S0 X
“งั้นกลับห้องไหม” ผมส่ายหน้าพลางจับฝ่ามือใหญ่มาแนบแก้ม
7 i5 }& x" P; N% R
* X# Y* d2 a2 A% @& E* |" I* u- W9 G* p) J; K
“วันนี้ปิดร้านเร็วหน่อยได้ไหม”' s2 N2 ] n$ P. I: F( ~6 A
1 U; N' k7 o& ]+ S/ T2 m9 R2 C$ E) `& [7 i) C2 U
“ได้สิงั้นเดี๋ยวลูกค้าชุดนี้หมดเรากลับห้องกันนะ”
( n0 O Z- a5 E6 B5 ], {- |; G& s" n2 b- _- b
& P6 m: Z2 T. m
“ของที่เหลือล่ะจะไม่เป็นอะไรเหรอ”- T( j. G" l3 P& T: l; z: D9 v
7 B' p, H; O. g; V3 H
8 q J) K/ K- \ D# F
“ไม่หรอก วันนี้สิ้นเดือนนะคุณจำไม่ได้หรือไง” ผมยิ้มบางออกมาซึ่งเป็นรอยยิ้มจริงๆของวันนี้ที่ผลักดันออกมาจากหัวใจอันเต็มตื้น จริงสิ วันนี้สิ้นเดือน...วันที่เราตกลงกันว่าจะปิดร้านกันตอนสองทุ่ม และเปิดให้คนเร่ร่อนไร้บ้านหรือแม้แต่คนมีบ้านแต่ยากจนเข้ามาทานฟรี
! ~- S# f( f* S* p# j
z5 Y ^. r3 |+ D9 d+ J" U
* b' w9 C" }+ eเพียงแค่วันนี้เราเลื่อนปิดร้านเร็วขึ้นเพื่อให้คนยากไร้ที่รออยู่ได้อิ่มท้องเร็วขึ้นด้วยเท่านั้น
! O ~3 T% D+ |
1 f1 }2 V7 L% Q5 X# C9 ^
3 V+ m9 f8 J; ~3 Aเพียงแค่เราจะได้เห็นใบหน้าเปื้อนยิ้มและอิ่มสุขของพวกเขาเร็วขึ้น...ก็เท่านั้นเอง...
3 T+ U) Q& F7 `# g, {: ]) P
- U, P- g3 n4 T& l3 x! k+ z2 R1 L3 ?$ d" q( P
แต่เป็นเรื่อง...เท่านั้นเอง...ที่ทำให้ผมมีความสุขทุกครั้งที่นึกถึง ยังจำได้...เมื่อเดือนที่แล้วใหญ่เดินมาบอกด้วยใบหน้าเรียบเฉยสวนทางกับความปรารถนาดีต่อผู้อื่นโดยสิ้นเชิง
4 p( C S! c# \
/ ?) e7 f/ K+ A2 q4 D
6 Q3 X& q3 H& i- F0 ^# s" W8 Z9 Q. B' j/ F9 o
‘ตอนนี้ผมก็ขายก๋วยเตี๋ยวได้กำไรพอมีเงินเหลือเก็บแล้วคุณจะว่ายังไงถ้าผมจะแบ่งกำไรส่วนนี้ไปช่วยคนอื่นที่เคยเป็นเหมือนผมบ้าง’
+ Z' S$ Y8 A# }3 d/ M; b- a$ o1 ~
; @. ?7 q s, Q% W; i, z9 Z# H/ r% q. V# D1 D
‘ฉันจะว่าอะไรได้ล่ะนอกจากดีใจ’
: B& [+ n% X+ u6 |" W; e, U8 m3 e6 s0 J& S2 ^+ b
0 |' S( E! ^2 M# D ~1 N
‘ถ้าอย่างนั้นเป็นทุกวันที่สิบห้าและสามสิบของทุกเดือนดีไหม’6 q2 b# C( Y, X
5 D) s# S( E0 s- [, g/ u2 d0 B9 D0 h _( v3 h, O( K
‘อื้มวันไหนก็ดีทั้งนั้นแหละ’3 N5 b) l) e" z( I3 x% i Q3 r
% x4 K! d. f2 B- D. h8 l; h& a
4 {% n' s5 L1 r, K0 t5 O; c, {
1 K7 E+ o: N: O4 Q0 | c
. `# D2 ~. z0 \2 M5 Z4 o# g5 F8 z" F1 u5 E
20.30 น.
\' J5 K _) }. f% T. M; ^) R6 i8 |- s' M3 |1 a0 P5 h
# C0 S6 F% x1 X
แอ๊ดดดดด& F4 N& U# I' F7 \5 @
$ z5 E8 y; k. W2 O }% s6 P
" N. D) s4 \8 F0 F ?1 a2 y
ปัง
" b6 {8 J0 U* v0 k& h- S, z
5 I( H% H! |: T" H1 E: Y4 Z: c5 {) m$ b4 d: U
“ใหญ่...เดี๋ยวให้อาหารตี๋น้อยเสร็จแล้วไปอาบน้ำนะเล็กมีเรื่องจะคุยด้วย” 6 {) V& B. S+ r
6 e: u7 S( _7 Y6 r; G, V( j; H( N9 v$ w
ทันทีที่เข้ามาในห้องถอดรองเท้าไว้บนชั้นวางเรียบร้อยผมก็หันไปบอกนายหมาตูบก่อนจะเขย่งตัวขึ้นไปหอมแก้มสากและเดินแยกตัวเข้ามาในห้องนอน ล้มตัวนั่งลงบนพื้นเอนแผ่นหลังพิงปลายเตียง สองแขนกอดเข่าทั้งสองข้างที่ยกชันขึ้น
9 s: b% Y, \. c3 g' g% @& f+ G7 r5 F3 i/ i* j
3 M! Q8 D8 N2 c0 X/ @9 k8 J
ใหญ่คงคิดว่าผมมาอาบน้ำ...
3 {; D; W$ t5 B
. C( w1 C+ k+ B' N, s; b ^) S) p
( S( v6 E- e2 P0 b+ |แต่เปล่าเลย...ผมเข้ามาทำใจกับเรื่องราวที่ผมจะคุยกับเขา...
8 o. S5 o; A3 h5 j7 i% @
. n( ~! ]1 }+ L! h. i
: _$ R; h4 S3 w8 g( ]ถ้าถามใจผม...ไม่อยากให้เขากลับไปเลย แต่เรื่องของหัวใจก็เป็นเรื่องหนึ่ง...สิ่งที่ผมยกมาเป็นเหตุผลคือชีวิตที่เหลือของใหญ่ต่างหาก...! w$ b& ~# m' o8 m% ? C8 ]/ f. W
% [' x8 N& m( |6 ]0 ~1 C4 x6 d# Z+ B! B9 x' Q
ถ้าเขาใช้ชีวิตเป็นนายตี๋ใหญ่...เป็นแค่พ่อค้าขายก๋วยเตี๋ยว...เขาอาจจะมีเงินไม่มาก ไม่มีอำนาจ เป็นคนไร้ตระกูลใช้ชีวิตเรียบง่ายอยู่ในจังหวัดเล็กๆ...
. F: _) f- I4 S- B
1 S1 R( [ E4 V( b, S* I* Q" k) O9 X* t5 N \
กลับกัน...ถ้าเขาใช้ชีวิตเป็นจิ่นสือ...บอดี้การ์ดมากฝีมือผู้ดูแลรักษาชีวิตคนตระกูลเฟยที่มีธุรกิจทั้งอสังหาริมทรัพย์ เหมืองเพชรพลอย คาสิโนและธุรกิจยิบย่อยอีกมากมายทั่วเอเชีย...แน่นอน รายได้ของจิ่นสือที่ดูแลบุคคลสำคัญเหล่านี้คงประเมินค่าไม่ได้ ไหนจะเป็นลูกชายคนโตของตระกูลจิ่นซึ่งฟังดูแล้วก็คงไม่ธรรมดา ประกอบกันแล้วเขาก็เป็นคุณชายในคราบบอดี้การ์ดดีๆนี่เอง...แต่ต้องใช้ชีวิตเป็นโล่ป้องกันฝ่ายตนและพร้อมที่จะเป็นอาวุธคร่าชีวิตฝ่ายตรงข้าม อยู่ท่ามกลางอันตราย...
4 H. k u; ~4 n" _2 ] d/ V1 w- p
" w# U, p0 n7 `2 O$ F1 O
. c2 y3 R# [4 f& n2 P4 c) E...ต้องสวมหัวโขนเป็นใครกันที่จะทำให้เขามีความสุข: O; R) W _( {$ X
7 E z& F" _- A
% V1 n" ^8 K# [) S; H ]ซึ่งเรื่องนี้ผมคงคิดแทนเขาไม่ได้ ตัดสินใจแทนเขาไม่ได้ มีเพียงเขาเท่านั้นที่ต้องเลือกเส้นทางจะเดินต่อจากนี้...ไปข้างหน้า...หรือเลี้ยวกลับเส้นทางเดิม...1 Y, T& M( a, Q7 e: P1 N# k
# t `6 R: A( g: p, j9 F; c2 ~0 I1 H# s; i9 Y+ g
...จะทางไหนเพียงแค่เขาเลือกผมก็พร้อมจะยอมรับและอยู่เคียงข้างขอเพียงอย่างเดียวไม่ว่าจะเลือกทางไหน...เลือกผมด้วยก็พอ...9 ~) C6 C; h4 z) I
1 @0 L; d" b/ z* V" G, ]- P/ T
9 |8 C: d( g+ c! ]
2 b; i% b, z1 R! V$ V/ k4 i) t& ~ i0 Z
" R& {: \+ b" `- w1 T- a% A
“นั่งสิ”- A- x6 @2 C3 A1 J
& O, g6 W6 ^4 d, t" `, v
: r) \8 z$ R! D“คุณเล็ก...ดึกแล้วน้ำค้างจะลงนะ”
8 G" {: u, _" |3 |% k6 w! m
' \8 l. Y3 X: V1 c) W b5 x9 V
" c& N) }; J. L, p) o! _“ไม่เป็นไรหรอก”
* l$ {. z. G8 | I8 V
# k- @. t8 K, x+ y' D" F: B' s2 m C. `; D
ผมดึงใหญ่ให้นั่งลงเคียงข้างบนพื้นที่ระเบียงห้อง หลังพิงกระจกใสสองขาวางเหยียดไปตามแนวพื้นกระเบื้อง ใบหน้าแหงนมองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่มืดทึบไปด้วยเมฆหมอกไร้แสงดาว! m" b& K- {; O6 W
+ \7 z$ @- Q) q0 H r4 C: d
, ^. x! p9 I) Q9 z. s# o
นายหมาตูบเลียนแบบท่านั่งผม จะต่างก็ตรงเรียวขายาวทั้งสองข้างที่เหยียดพื้นอ้าออกเพื่อจะยกร่างผมเข้าไปนั่งระหว่างขา สองแขนกอดรั้งเอวผมไว้แล้วดึงรั้งให้แผ่นหลังเอนซบบนแผ่นอกอบอุ่นของเขา
* O7 i$ ]1 b; E( g" h
+ G- N9 q$ Z$ a2 ]
' L- I: d" y5 j- W# x& S$ Jฟอด; n0 I9 k1 G" v& V0 l
3 r d8 e v8 U2 i. x4 ~6 [7 |5 c
* T% Y# c9 x: w' _- I+ a“วันนี้คุณดูซึมๆเกี่ยวกับเรื่องที่จะคุยกับผมหรือเปล่า” เสียงเข้มดังชิดริมหู แน่ล่ะนายหมาตูบพูดไปหอมแก้มผมไป ถามไปคลอเคลียแถวซอกคอไป ตั้งแต่ลึกซึ้งกันก็เหมือนเขาจะค้ากำไรจากร่างกายผมซะเกินควร...เหมือนกับว่าผมเป็นสมบัติของเขาแล้ว
: L/ T7 L! D* o0 i% N+ p( x% t
/ [3 m2 ]; P0 P' G9 d) O+ J4 I
, z& @, p) H4 k5 M- S“อืม” ผมแหงนใบหน้าพลางเอียงคอเพื่อเปิดรับให้เขาสัมผัสอย่างถนัดถนี่แต่สักพักก็เป็นเขาที่หยุดซะเอง
) @* m2 c# [- P
8 _" i& K6 z' d. @( B4 ]- ?7 r7 w3 r2 c% j" ^
“มีอะไรเหรอ...”7 M: W6 d4 ^2 |4 Y
. g* K1 U9 U. S
( V9 v0 H! ^0 m( x; L) Z9 P
“เมื่อวานเล็กไปพบคุณเฟยเฟิ่งมา” Z0 i! f: h7 P1 l X& b5 P) N
5 u, f- E9 K. w }: B/ p) c8 c+ x* g" p+ T* y$ V
กึก
! D# a" u6 e, h$ k% p' A9 K) R u7 T
5 s, b0 D g1 K# \3 B! p# ~
( {' e% h0 O! n" Oใหญ่ชะงักไป เสี้ยววินาทีแววตาคมดุสั่นไหวก่อนจะกลับมาอบอุ่นดังเดิม
; @3 U/ e4 ~' ^3 k1 l2 a' }# N8 i: J. E
; i( a/ d1 V+ p1 t" X) a% t% X) g“เขาเล่าให้คุณฟังหมดแล้วสินะ”, G2 z( m8 _( f$ Z6 Y( p5 v
; |9 N; \( D5 m& O, z# a' s$ Y
* Q( e F! z$ t( ]( F“ใหญ่จำได้แล้วเหรอ” ผมเอี้ยวหน้าหันกลับมามองเขาอย่างแปลกใจ หัวใจเต้นรัวแรงจนรู้สึกแน่นหน้าอก ใหญ่พูดเหมือนกับว่าเขารู้เรื่องทุกอย่างหมดแล้ว หรือถ้ามากไปกว่านั้น...ก็จำทุกอย่างได้แล้ว- D- l( `8 d' m) u' B% C% s3 a
1 f7 e8 \& ]6 e0 {
6 w0 {3 h, F% E' jแรงกอดรัดแน่นขึ้นกับใบหน้าคมที่ซุกซบลงบนไหล่จนรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นที่เป่ารดต้นคอไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นเลยสักนิด ความคิดในหัวผมตีกันจนยุ่งเหยิงมึนงงไปหมด
$ u5 U5 g, M( t. y7 c
, V- r0 G) b4 [( c6 D: k
# q) `5 D2 m; |6 w, ]4 jและยิ่งได้รับการยืนยันจากอีกฝ่ายโดยการพยักหน้าก็ยิ่งเหมือนโดนตีแสกหน้าจนคิดอะไรไม่ออก
9 P. Z1 g, Q+ |6 T9 s
0 N) a8 d) [4 j7 b5 I) N+ S0 L( ~- b. K4 U
“มะเมื่อไหร่...”) ^2 l, G$ O) O, Y& C1 B; W5 D
5 b$ T0 a$ P0 G6 X h. o
T' q# n0 ]& g1 z# H" ]9 d
“เมื่อวาน...คุณลืมนามบัตรคุณเฟิ่งไว้บนโต๊ะคอมฯและประวัติล่าสุดที่คุณใช้อินเทอร์เน็ต ผมเข้าไปดูมา”
5 r5 u* h' b1 {& u- O) K1 U3 E! V% k: v8 s5 k* a4 p6 q! V; g
. a; U$ a8 c4 r8 `) }
“แค่นั้นก็รู้แล้วเหรอ” ) n2 M. ^5 Y7 g L( z! y4 [
- g- i" @- C6 l" g& i. ~- z
: p% ~' {6 N; V* Y3 l: l$ O
“อืมผมก็พอจำได้บ้างแล้ว ยิ่งเห็นภาพก็เหมือนปะติดปะต่อเรื่องราวทั้งหมดได้”1 x4 k8 q G6 I/ q, ]7 U, s" v
' ?. L5 ?1 S# H5 o0 C0 Y0 f) |' [ N) x' }- W4 _1 K
แล้วทุกอย่างก็ตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง มีเพียงอ้อมแขนที่สอดรัดบนเอวผมกับแผ่นอกอุ่นที่เคลื่อนไหวขึ้นลงเป็นจังหวะสอดประสานกับเสียงเต้นของหัวใจ คอยร้องเตือนว่าทุกอย่างเป็นความจริง...ที่พัดเข้ามารวดเร็วปานกระแสคลื่นจนผมแทบตั้งตัวไม่ทัน
. L0 C" d' A+ L. d% F. B6 u
/ d0 n, ~# O& I5 q9 `9 q8 T0 Y2 v* ~( V* J5 v
“เมื่อก่อนใหญ่ดูดีมาก” ผมเอ่ยทำลายความเงียบขึ้น
5 {, [7 u5 R# X% B# p, W0 r8 i: \# v* H
6 X+ w; k" r8 C# z“แล้วคุณชอบแบบไหนมากกว่ากัน”
+ A! } k- y& U6 v5 a3 p7 u: n
' `5 m( }5 h- m% D4 G& h; w! H* q) |
“ไม่สำคัญหรอกว่าเล็กชอบแบบไหนสำคัญที่ใหญ่มากกว่าว่าชอบแบบไหน...”
3 |8 w( } l/ f* ~% J2 Z1 b, u2 b) J" U, ^) \* J; v! v" r: d
; N* B% k. Q! c) U5 V% O) ^
“ผมเอาความชอบมาตัดสินไม่ได้หรอก...”
3 K# l% k9 E: M% u. N/ S7 r2 q1 U' t% a8 G! @. c" n
- R1 \0 |" Z1 g# i* G6 ]! ?$ G1 h
“แล้วใหญ่ชอบแบบไหนล่ะ”
7 u1 L* ~' u/ q8 t3 P. c" w% {# @# P3 t+ H
3 B, x& K- v& w. t$ O
“...”5 O) m- L) O9 c+ g
5 z6 |- s( h2 F8 T% s8 D: ^8 v+ l4 b3 M/ H8 \) ]
“...”: [8 q. b' r" b# a; l$ J
0 t2 l: k: @# D j: W# B$ s7 H4 b
' R8 j u! D+ C) S9 B9 t“ผมชอบแบบ ‘นายตี๋ใหญ่’ มากกว่า”( t9 ~1 I) b4 Q) y
) [! H& h' ]+ b- B
9 c$ D6 A2 I" D, d5 H6 ?9 t( u“อืมแค่นี้ก็พอแล้วล่ะ” ! Q: @) v% L9 G9 N
|
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-4-22 15:29:21
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-4-22 16:29:15
โพสต์ 2020-4-22 16:42:33
โพสต์ 2020-4-22 20:38:38
ขอบคุณครับ
