|
เร่ร่อน17.1; J0 x3 E0 Z% v% O$ R; w
0 |0 k1 K- W$ w8 P
; r! {4 a0 T3 r, u- A8 j. D“เล็ก...เล็ก...”
" v( ]* d: v8 q' k& [9 I+ z3 G% N# Q/ w5 ?! Y. r# m$ x
5 A6 m: b& g( g( G“...”* B" C; H* W' O5 F
4 I9 I" J' v% g& x; q8 h/ W& c" f" Y% a, Y/ o, u% B$ {
“ไอ้เล็ก!!”( @+ \; B! i. ~ I; D
! u- p) ^. n# A3 W, W, Z
- W% j( ^% Z& @7 Gเฮือก!!& s; ]* m- k% o& \
$ e0 }4 d$ ^- c* j9 B* g% |
0 s8 Y9 K r/ k
ผมสะดุ้งเฮือกอย่างตกใจกับเสียงหวีดที่ดังเข้ามาในแก้วหู แล้วก็ต้องกระพริบตาปริบปรับอาการมึนงงเพื่อรับรู้บรรยากาศรอบตัวหลังจากที่หลุดการรับรู้ไปชั่วขณะหนึ่ง4 n1 M* a6 y! R* [: Z7 \8 V* i
/ d. E, ], t1 U
$ _0 Z+ p5 @* w# h: b, `“เป็นอะไรวะ นั่งเหม่อทั้งวัน เลิกงานแล้วไม่กลับบ้านไง” พี่มิ่งยืนท้าวเอวจังก้าอยู่ตรงข้ามเอ่ยเสียงเข้มอย่างหัวเสีย ก็วันนี้แกมาเรียกสติผมตลอดวันเพื่อให้ผมได้ตั้งสมาธิทำงาน แต่พักเดียวความนึกคิดของผมก็หลุดลอยไปอีก
4 Q. S1 l; \' m: d& ^8 h9 e8 t' s7 r# n! G
8 U" K4 h. p! r( ?9 k( ^ไม่แปลกที่พี่แกจะหัวเสีย...และเป็นห่วง
9 l+ Y6 h m" e" R& x. C. T* \) ?; F' v$ _7 X9 ]4 g& ^! C+ g. R
; y# H1 |9 \) D% ~: X7 a7 Eเฮ้อ...ทำไมชอบทำให้คนรอบข้างกังวลนะคนเล็กนิสัยไม่ดีเลย
* c4 q1 C% x; N T* ?$ N' q* Z3 a" ?- L! J7 e- q/ t! f
, d# l1 ~5 L( V+ dก็ได้แต่เอ่ยว่าตัวเองไปพลางรวบของเก็บไว้ที่มุมหนึ่งของโต๊ะทำงานเพื่อเตรียมตัวกลับบ้าน ในใจยังอดคิดไปถึงเรื่องที่พานจะนึกถึงมาตลอดวันไม่ได้
! @7 r& ^+ m: Z- ?, {4 \+ G7 b7 i7 m2 B0 ]: ?0 H5 w1 j- O# x" L( E
8 C% w; D1 [; ]( p1 r. ^" `ไม่ใช่สิ ต้องบอกว่าคิดมากมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว# ~( q0 Q! ?- L: U2 `1 S
" q: |$ d# z5 k( E
7 O6 E, x! o0 l+ O. f& lเมื่อวานเช้าตอนสิบโมงผมออกไปพบคุณเฟยเฟิ่งตามนัดหลังจากที่ไปส่งคุณตาและน้องดาวกลับเชียงรายแล้ว และสิ่งที่ผ่านการบอกเล่าจากปากบางสวยเกินชายของเขาก็ทำให้ผมทั้งอึดอัด กดดันตื่นเต้นกับเรื่องราวของใหญ่ในมุมที่ผมไม่รู้ แต่ต่อมามันก็ทั้งสับสน มึนงงและหน่วงไปทั้งหัวใจอย่างไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไปกับสิ่งที่ ‘เจ้าของชีวิต’ ของใหญ่ต้องการ8 c9 z Q, O, R( e
: C4 b) G3 c! G2 u- i
9 _$ u4 X$ V8 j, P9 Uไม่ใช่สิ...ต้องเรียกว่านาย ‘จิ่นสือ’ ถึงจะถูก& e) S% a3 t+ K
7 L. F: K* O, H, U$ J
: g/ }' J7 M0 N; w
ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนพาร่างตัวเองมายังรถส่วนตัวแล้วขับไปยังริมหนองที่ตั้งร้านกินเส้นอย่างที่ทำเป็นกิจวัตรประจำวัน* }7 o/ b! e% Z2 `* x3 A- [, M% ~
3 x! Q4 [9 c' f' d1 U* g R( D+ [ K. J3 H i1 b- }; {1 J. Y
“คุณเล็ก เดี๋ยวน้ำซุปลวกใส่” นายเจ้าของร้านกินเส้นเบี่ยงกระบวยลวกเส้นหนีก่อนใช้มืออีกข้างดันผมที่ยืนชิดกอดเอวเขาไว้หลบไปด้านหลัง ซึ่งผมก็ยอมถอยไปนั่งที่เก้าอี้แต่โดยดีให้ใหญ่ทำก๋วยเตี๋ยวให้ลูกค้าต่อ สักพักผมก็ย้ายตัวไปเล่นกับเจ้าตี๋น้อยตรงมุมกำแพง
T" O: Z! f5 P
. Q+ ]: [* ^' h# Q4 d
# F! ]9 G& ?, Y3 u' H Aเดี๋ยวนี้กลับจากทำงานผมไม่ต้องมาช่วยใหญ่เสิร์ฟก๋วยเตี๋ยวแล้ว จะมีบ้างก็ตอนช่วงหัวค่ำที่คนเยอะๆแต่ก็ไม่หนักเหมือนเก่าเนื่องด้วยใหญ่ได้จ้างน้องหลงหลานชายป้าแขกที่ขายกล้วยปิ้งอยู่ตรงข้ามมาช่วยงานหลังเลิกเรียน โดยให้ค่าจ้างชั่วโมงละยี่สิบห้าบาท ซึ่งหลงก็เป็นเด็กที่ขยันมากทั้งที่อายุแค่สิบขวบ
* t! a5 x) d4 T' p5 T, q4 I+ Z
6 R( }6 F, H5 P& I. T, y- B. ^2 a
- @8 @1 y d% R5 cดังนั้นหน้าที่หลักๆของผมคือช่วยใหญ่เก็บร้านตอนสี่ทุ่ม ซึ่งเจ้าของร้านก็ช่างขยันไล่ผมกลับไปพักผ่อนนอนหลับที่ห้องเสียเหลือเกิน แต่ผมไม่ไปหรอก...อยากใช้เวลาที่เหลืออยู่ด้วยกันให้มากที่สุด `3 Y$ I' U( a4 D8 \
4 H4 \* R6 {4 R: @
2 n# Z1 M* d t4 L8 C, O
“อ๊ะ ตี๋น้อย...จริงๆเลยติดสาวซะได้” ผมที่นั่งเกาคาง ลูบหัวเจ้าตี๋น้อยอยู่สะดุ้งผละตัวออกห่างเมื่ออยู่ๆเจ้าหมาหนุ่มตัวโตก็กระโจนวิ่งเข้าไปในหนองทันทีที่เห็นเจ้าหมาสาวพันธุ์บางแก้วที่เจ้าของพามาเดินเล่น0 D5 v5 M. L0 w$ H
3 F& ^; A8 G9 z8 X
3 A K! g5 R+ Z' N- lดูสิ กระดิกหางยิกๆเชียว
) R3 F7 x3 D1 I" e- d' ]: c0 u
" @2 [5 j. ~' D* Y$ u" Q
6 D$ f' ~' T; v' Tเมื่อเจ้าตี๋น้อยจากไป ผมจึงทิ้งตัวนั่งบนเก้าอี้ไม้ตัวเตี้ย ใช้สองมือกอดเข่าแล้วจ้องมองไปยังคนตัวโตที่ยืนทำก๋วยเตี๋ยวตามเมนูอย่างเพลิดเพลิน...และเหม่อลอย# }& H% Z9 V3 r6 z: a9 B+ x
8 i: j# z" N# X) \2 W
& ^( P) G& P/ t. M2 a
& x% N9 c ~- @- D) d* R) C! _
‘ทำไมถึงเรียกเขาว่าใหญ่ล่ะครับ’$ c ]2 _" @: Y5 ?9 n1 m1 I3 Z
8 y+ S( U, y" C, l q$ V1 H) z
0 a& n) M4 J( n. i6 \. S8 C) Z8 Dคุณเฟยเฟิ่งเอ่ยปากถามขึ้นหลังจากที่เราทักทายชวนคุยนอกประเด็นกันมานานแล้ว ผมจึงสูดหายใจเข้าลึกเตรียมรับฟังทุกเรื่องและถามทุกอย่างที่ผมอยากรู้ในวันนี้& \: R0 [' X7 s7 L2 A* m! _- @
! ?7 @! w' q* j! a$ n
7 _- ^) X4 P2 Wแต่ก่อนอื่นผมต้องตอบคำถามเขาก่อนสินะ& _' R' S% C3 }2 y7 z
% s& V O$ N2 S* i6 V* h
# |1 V- {1 ?, G6 r6 c) w5 z
‘ผมเป็นคนตั้งชื่อนี้ให้เขาเองครับเขาจำอะไรไม่ได้...’
# Z8 v6 e. T h( |% X3 m6 z' W
1 ]1 Z$ b6 u. _# }, a7 D
# [% l# ~0 [$ w0 g‘เป็นอย่างที่ผมให้คนไปสืบมาจริงๆด้วยสินะ’ เขาเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ด้วยท่าทางที่เหมือนรู้เรื่องทุกอย่างอยู่ก่อนแล้ว- r k. g. ]/ v* S
; K Q% W- a2 x1 y5 Q% w& V% O; Q2 r" i& j6 n! S
‘คุณรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว’) c: `+ D$ i: `0 _! f! f
8 W" i& X: T7 Z6 U% h' @9 R! W
- u/ N7 ~! _3 K! E/ b9 w# _/ X) \
‘ครับไม่ใช่เรื่องที่สืบยากอะไร’; J* }" p* I0 p7 h, @$ I
+ m B- b2 [/ D+ E
) Y( w+ }; s' H+ @. M/ o‘แล้วใหญ่...’; _4 o, g4 `$ u* _+ ^
2 a; G2 j( k# [) h! ^. V
# i% v0 _/ z ~# `/ T‘ความจริงเขาชื่อจิ่นสือน่ะ...จิ่นสือ พี่ชายของจิ่นตั้ง’ลมหายใจผมสะดุดไปช่วงจังหวะหนึ่ง...จิ่นสือ...อย่างนั้นเหรอ...ถึงว่าทำไมทั้งสองคนถึงได้มีหน้าตาและท่าทางคล้ายกันนัก
/ t1 D' m5 H# B! Z4 q' X
" `5 r# ~' o d" P8 h4 L1 U1 U; q f, D
‘ขะเขา...จิ่นสือ...เขาทำงานกับคุณเหรอครับ...’
1 J+ c: o, p- @3 Y
# g. X0 I1 A; L6 I& S$ V! \% x- w2 H
0 A0 K8 ]0 Q4 ]% S V4 E6 d& d‘จะว่าอย่างนั้นก็ไม่ผิดนักเขาเป็นบอดี้การ์ดของผม และผมมาที่นี่ก็เพื่อจะมารับเขากลับฮ่องกงด้วยกัน’
8 l& l& Y4 K* j. W4 P6 u3 G6 l/ s4 W- y
* q# V n3 }8 z# N# f' h8 ^
& `, x! ~% n% Bประโยคข้างต้นทำให้ร่างกายของผมเย็นเยียบและสั่นสะท้าน แม้คำพูดของคุณเฟยเฟิ่งจะนิ่มนวลใบหน้าอ่อนโยนประดับด้วยรอยยิ้มเป็นมิตร แต่ความคิดด้านมืดแวบหนึ่งของผมกลับเห็นเขาเป็นศัตรูด้วยรู้สึกว่าคำพูดของเขามันช่างโหดร้ายเหลือเกิน
: ~# M7 k2 |7 k/ {4 M* N& w1 x4 d, {0 b3 {4 C+ `/ l9 o1 m
: ]5 ?* J" ?& n" N: U9 t( h0 h" O‘แล้วทำไมถึงจะมาพากลับไปตอนนี้ล่ะครับ นี่ก็ผ่านมาตั้งห้าเดือนแล้วตอนนี้ใหญ่ก็ปรับตัวกับที่นี่ได้ ร้านก็กำลังไปได้ดี แล้ว...แล้ว...เขาก็จำอะไรไม่ได้จะกลับไปได้ยังไง...ให้เขาอยู่กับผมที่นี่...’
/ l# b0 o# L* l% @4 u% y
& x/ H8 b+ j i' B9 r2 G5 m. w# N4 R/ k: C
‘คุณเล็กครับ’ น้ำเสียงนุ่มนวลต่างจากประกายตาเฉียบขาดดึงรั้งสติของผมกลับมา สายตาของคุณเฟยเฟิ่งบ่งบอกว่ารับรู้อะไรที่มากกว่านั้นและช่างเห็นใจผมเหลือเกิน
c7 q* o% \( a' ~+ v, O
8 Z3 z8 _7 p" c& Q- ]1 _+ D1 T6 }6 U0 q0 w- J4 k6 ]/ ]. K" a
ถ้าเห็นใจก็ได้โปรดอย่าพรากเขาไปจากผมเลย...
# A6 b- V" k7 u" b) T3 N9 l
" u7 P# z& Y+ k/ @2 I
# p! _ |4 B; i9 P g3 R‘เหตุผลที่คุณเล็กยกมาผมเข้าใจ แต่ยังไงสักวันเสี่ยวสือก็ต้องกลับฮ่องกงเขามีหน้าที่ดูแลคนตระกูลเฟย เป็นสมบัติของตระกูลเฟยลูกศิษย์อีกมากมายรอให้เขากลับไปสอน ไหนจะครอบครัวของเขาอีก เสี่ยวสือไม่ใช่บอดี้การ์ดทั่วไปแต่เขาเป็นลูกชายคนโตของตระกูลจิ่นที่รับใช้เรามาหลายชั่วอายุคนและมีมีอิทธิพลทั้งในฮ่องกงและจีนแผ่นดินใหญ่’7 s8 r4 k( V( j0 B! p0 C& R- E& J
5 ^" t& d' q* M# a+ o6 \% ?- y
# K, f6 I& z! R6 R" i‘เขาดูยิ่งใหญ่จัง’
0 \+ R" ~% ?( X6 W r$ s, p
) l+ D5 {# u9 f" E1 ` D: z6 m
, }& n# O) a- _/ |& P# ?9 k9 |‘อืม ที่คุณพูดก็ไม่ผิดนักเสี่ยวสือของผมเขาเป็นคนเก่ง มีพรสวรรค์ทั้งด้านบุ๊นและบู๊มาตั้งแต่เกิด แน่ล่ะเขามีอาจารย์ที่เก่งมากถึงสองคน...’ แววตาที่สะท้อนออกมาบ่งบอกว่าเข้าภูมิใจกับเสี่ยวสือของเขามากแค่ไหน เขายิ้มบางให้ผมแล้วเอ่ยต่อ‘พ่อแม่ของเขาน่ะครับ’
, X0 ^! B" y4 _; x) K
9 ?' f6 O/ l9 k" s& v7 U. G/ b
2 d. X" E6 H3 D3 W( i" Q) D$ k‘งั้นคุณจิ่นตั้งก็คงเก่งมากเหมือนกัน’ ผมเหลือบมองไปยังผู้ชายที่ยืนตัวตรงนิ่งอยู่ด้านหลังคุณเฟยเฟิ่ง ซึ่งเขาไม่ได้หันไปมองเพียงแค่ใช้ปลายนิ้วไล้ขอบแก้วกาแฟแล้วยกยิ้มมุมปาก; v& i$ @# I7 k' d' Q9 X
" D" z" m( L9 A+ ]2 A
& E7 d7 y, B @2 U# I, Q‘ครับเขาเก่งมาก แต่เก่งแค่ไหนเขาก็เป็นคนของพี่ชาย ไม่ใช่ของผม’
0 E9 }0 N0 e B" l0 V
5 F2 Z) |& m2 ~0 ^, B1 M, q% t
‘เอ๊ะ??’2 _. H$ F. f. K0 q6 E& [
# n/ f/ l0 _- D6 \! S1 @
! T1 i$ \0 X" V‘จิ่นตั้งเป็นคนของพี่ชายผมน่ะครับ...เขาทำคนของผมหายเลยเอาคนที่เก่งเท่าเทียมมาใช้คืน’ ผมไม่ได้รู้สึกถึงความยินดีในน้ำเสียงนั้นเลย หนำซ้ำยังเต็มไปด้วยการประชดประชัน
7 {' o7 M* z0 s0 w9 R& v7 X0 R! F$ l$ \# N
# G4 r( I" t3 m
ผมบีบมือชื้นเหงื่อแน่นพลางเค้นเสียงผ่านลำคอตีบตันรู้สึกตื่นเต้นกับสิ่งที่พาใหญ่มาหาผม ‘ยังไงเหรอครับ’) q1 d5 b+ X- d) M4 ^
8 L' k3 C3 n; h; S- v/ u7 p. z
5 Z- B: y; o% J+ i+ U‘เมื่อห้าเดือนก่อน พี่ชายผม...เฟยหลงมางานประมูลเพชรที่ประเทศไทย มันเป็นธุรกิจอย่างหนึ่งของตระกูลเรา...เพชรในงานมีมูลค่าหลายร้อยล้านจึงต้องมีคนควบคุมดูแลที่เก่ง ฉลาดและแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นได้อย่างรวดเร็วและฉับไว ซึ่งตัวเลือกก็คงไม่พ้นสองพี่น้องตระกูลจิ่น ผมจึงต้องยอมให้เสี่ยวสือมาไทย’ แล้วใบหน้าเขาก็หม่นลงเมื่อเอ่ยประโยคถัดมา ‘แต่พองานเสร็จกลับไม่มีแม้แต่เงาของเสี่ยวสือเลย’
! V7 D9 x$ ~1 t' F7 a' h6 |2 n/ @+ ]: i2 w0 H- O
, I& `3 f- G1 N
น้ำเสียงสั่นไหวพาหัวใจของผมกระตุกตาม เพราะการแสดงออกของเขาที่บอกว่าเสี่ยวสือสำคัญกับเขามากเท่าไร...เช่นเดียวกัน...ใหญ่ก็สำคัญกับผม...
% |" I% l1 s* x$ \% h8 W
$ S5 q& A! t2 ~. v3 [/ O- @" X
' U4 s% p# l* v6 R8 P' G* o0 j% |+ w‘ทุกคนปิดปากเงียบไม่มีใครเอ่ยปากบอกอะไรผมสักคำ จนพี่เฟยหลงมาบอกเองว่า...เขาตายแล้ว...ตอนนั้นผมรู้สึกแย่มาก...ในหัวคิดเพียงแค่ว่าเสี่ยวสือของผมน่ะเหรอ คนที่โดนดาบฟันเข้าที่หัวใจยังรอดมาได้...แล้วทำไม...ทำไม...คุณเล็กครับ...’ เขาเงยหน้าขึ้นมาสบตาผมอย่างร้องขอ5 I. S# z* `, A, j6 C2 F
6 l; I/ B( H8 B8 t( }/ a' `3 b; v$ b# `
‘ให้เขากลับไปกับผมเถอะครับ ผมมาไทยก็เพราะไม่เชื่อว่าเขาตายตามหาทุกทาง สำหรับผมเขาไม่ใช่แค่บอดี้การ์ดหรือคนดูแลเขาเป็นทั้งเพื่อน ญาติ เป็นพี่ชายทั้งๆที่เขาอายุน้อยกว่าผมเป็นคนเดียวที่ผมวางใจ...’* B# O8 n! T! P9 @5 n" q
6 ^( l5 L. L0 P ^9 [: {5 u2 g0 f2 E" Z& D/ ^
‘อายุน้อยกว่าเหรอครับ งั้นใหญ่อายุก็ไม่น่าเกินยี่สิบห้า??’ ไม่น่าเชื่อ คุณเฟยเฟิ่งดูอายุไม่น่าจะเกินยี่สิบห้า ผมคิดว่าเขาจะอายุน้อยกว่าใหญ่สักสามสี่ปีจริงสินะ เขาเรียกใหญ่ว่า...เสี่ยวสือ..., \! S q. u+ P& @
9 ?; @1 r; n3 ^; C9 T& r& ?
$ Q) z. G% Z9 ]8 L' ]7 m$ L‘ฮะๆผิดแล้วล่ะครับ เสี่ยวสืออายุน้อยกว่าผมห้าปีส่วนผมปีนี้ก็สี่สิบแล้ว’ ผมเบิ่งตาโตอย่างตกใจ สี่สิบ!? ชายผู้มีใบหน้างดงามที่นั่งตรงข้ามผมอายุสี่สิบแล้ว ผมเข้าใจมาตลอดว่าเขาน่าจะรุ่นเดียวกับผมโอ้ว...เขาเป็นน้าผมได้เลยนะ* n8 K' {; w( s b
v; E, K% T& ^7 h
0 i& b( @/ A3 Q8 J1 Tงั้นใหญ่ก็อายุ...สามสิบห้า!!ส่วนผม...ยี่สิบสอง!!
" N ^: w8 a. `6 Z7 B' D# \* X0 i( t& v1 p" ?; O0 M
2 ^% U6 ?* {7 w$ ~$ Z4 C/ bเขาแก่กว่าผมสิบสามปี...นี่ผมมีสามีที่อายุมากกว่าหนึ่งทศวรรษ!!0 i: O4 \% i' w# g K- r. j- N& e
0 R$ c3 C4 n8 I; r- M, y* ^% J( D0 n
แล้วเสียงหนึ่งก็ทำให้ผมหลุดความคิดออกมาจากเรื่องอายุเพื่อได้ยินสิ่งที่แย่กว่านั้น& n/ Z1 t: |# v/ D# z
! `! a/ o& G- v7 V0 D
5 o1 A/ a3 K( {* q: q# d# |‘คุณเล็กได้โปรด...คืนเสี่ยวสือมาได้ไหมครับ’
% D4 J$ P' M8 v
. o( K( C- f, a0 f
* X% v# N3 l* N$ F6 l# u+ F* i+ O‘...!’
7 s3 F: P- Q( E$ g( Z
8 c/ f; L: u$ m F- {, ~# E b" a% @( ]
‘นะครับ’ W. C- x3 M8 C8 H" F8 c0 T
% c5 K/ x( i7 G+ e/ Q( x
5 C" G- c" T K6 J9 [; N2 o
‘ละแล้วทำไมมาเอาป่านนี้ล่ะครับ’ ทำไมจะมาเอาเขาไปในวันที่ผมขาดเขาไม่ได้แล้ว9 Z9 C& T/ l( f% l6 s9 R# F
+ d O4 t- \* | ?* X
{) E+ i# q" H# |! L5 X‘ผมไม่รู้ว่าคุณจะเชื่อไหม แต่เราตามหาเขามาตลอด แทบพลิกเมืองพิษณุโลกหา...แต่คิดไม่ถึงว่าเขาจะลอยแม่น้ำมาถึงนครสวรรค์ได้ ทันทีที่เราเห็นเขาจากรายการอาหารทางทีวีเราก็รีบตามมา จะมาพาเขากลับแต่มารู้ว่าเขาจำอะไรไม่ได้เลยจึงค่อยเป็นค่อยไป จิ่นตั้งแนะนำให้ตีหัวลากกลับฮ่องกงด้วยซ้ำ แต่เชื่อเถอะต่อให้ยกคนมาทั้งตระกูลเฟยก็ล้มเขาไม่ได้ ทางเดียวที่จะลอบพาเขากลับไปได้คือ...จับตาย...ซึ่งผมไม่ต้องการแบบนั้น’& ]9 m7 z# p! s% h8 h H% x
, m( g1 T% `7 ]
1 |5 W6 a1 I3 y2 k' j5 m" ^& |
‘ถ้าเก่งขนาดนั้นทำไมเขาถึงโดนทำร้ายได้ล่ะครับ’, a3 V) ]. ]/ n2 p( Q) |
' p: Z' Z1 K3 V$ r. a* R) Z7 q! q
6 `8 Z/ r0 s1 e) M, a4 i/ w
‘เพราะเขาบ้าระห่ำเกินไปเอาชีวิตตัวเองเข้าแลกกับทายาทตระกูลเฟย...ซึ่งก็คือพี่ชายของผม’ คงเหมือนวันที่เขาเข้าไปช่วยผมในกองเพลิง, E+ `/ Y* A t+ E) _9 D8 F7 Y
1 c: {5 D6 V+ x! y$ G2 {
/ Z+ F6 v& y% {2 y c$ G3 v( i
‘ตะต้องเอาเขาไปจริงๆเหรอครับ...’
4 `7 P' E' D6 |& s- i/ {' x+ A" j5 W2 v: J
4 t" r4 I: k- t6 W/ ^$ a
‘ต่อให้วันนี้ผมใจอ่อนแต่สักวันเขาก็ต้องกลับไป เขาเป็นคนของตระกูลเฟย ก็เหมือนยกชีวิตให้ตระกูลเฟยแล้ว’# @* V& v+ Z7 x3 P
. T; G2 B0 ?: ~2 n% a J2 ?8 ~$ Q+ @# h4 Y
‘...!!’
- x+ l2 u \: ^" S% _0 E9 _# H
$ M: G# t! M4 D$ H6 `! {9 t6 a. a* z: X
ทำไมถึงฟังดูโหดร้ายจัง...
5 G8 `5 @) q/ U. r5 v7 P$ Y" C, A5 ]3 T3 S
+ l4 r5 K K* b# O) {4 V: V( V7 \
‘สำหรับผมยังไงเขาก็เหมาะที่จะเป็นคนดูแลตระกูลเฟย มากกว่า...พ่อค้าขายบะหมี่ถ้าผมพูดแรงไปต้องขอโทษด้วย แต่ผมจำเป็น ยังไงก็ฝากคุณเล็กด้วยนะครับผมรู้ว่าคุณต้องเลือกทางที่ดีที่สุดให้กับเขา’) P6 Y j: b( [
- t, t0 }' C7 j& P9 v. I
. z, s; b4 P. M# q3 K- m3 B$ w( G
7 w( J+ L2 f9 `; j1 I“คุณเล็ก...เป็นอะไรหืม หน้าตาดูไม่ดีเลย” ผมสะดุ้งเมื่อรู้สึกถึงปลายนิ้วที่ลูบลงบนแก้มอย่างห่วงใย ผมรีบก้มหน้าพลางกระพริบตาไล่น้ำตาที่เริ่มคลอหน่วง แต่ก็ดูเหมือนจะไม่ทันเมื่อมือใหญ่เชยปลายคางผมให้เงยหน้าสบตา “ร้องไห้ทำไม...”
$ }, M5 T8 d( T2 {, O V6 Q, Y, H4 }" G b V& g$ ~! Z# ~! }
" k; u4 x5 V9 e+ q* @/ p' ~“เปล่าแค่ปวดหัวน่ะ” $ |* X' _1 D; p
( \9 m1 p, [* q* |' B" C
! X2 B7 O5 b, [“งั้นกลับห้องไหม” ผมส่ายหน้าพลางจับฝ่ามือใหญ่มาแนบแก้ม
; z8 T2 }& x# J% I" o4 c1 f: D( V! |' s
: T8 v v! Y7 v+ M4 F$ h% W
# h( [$ o/ k2 @“วันนี้ปิดร้านเร็วหน่อยได้ไหม”
]) S1 E; \. [; P' E2 O' \# B4 X1 h- o7 I# G
0 X L* {% ^5 c2 W' y8 N) S2 s
“ได้สิงั้นเดี๋ยวลูกค้าชุดนี้หมดเรากลับห้องกันนะ”
+ ?. G- h! h$ v
8 u- S1 I8 \4 ~; v- J' A, J9 X! ]/ ~. d- F* A, D2 r/ p" O, |
“ของที่เหลือล่ะจะไม่เป็นอะไรเหรอ”
/ N, ~) M& q: a1 i2 A% I5 W. F
t$ Y% F' H8 \9 s* e- O, u6 f
' H- b. r: e' N+ J8 D1 I, W“ไม่หรอก วันนี้สิ้นเดือนนะคุณจำไม่ได้หรือไง” ผมยิ้มบางออกมาซึ่งเป็นรอยยิ้มจริงๆของวันนี้ที่ผลักดันออกมาจากหัวใจอันเต็มตื้น จริงสิ วันนี้สิ้นเดือน...วันที่เราตกลงกันว่าจะปิดร้านกันตอนสองทุ่ม และเปิดให้คนเร่ร่อนไร้บ้านหรือแม้แต่คนมีบ้านแต่ยากจนเข้ามาทานฟรี& ]" [$ L; ?, y' o( T6 @
' L i/ _' R' \: b4 c1 L& F
, {; G- t, ?! [1 g
เพียงแค่วันนี้เราเลื่อนปิดร้านเร็วขึ้นเพื่อให้คนยากไร้ที่รออยู่ได้อิ่มท้องเร็วขึ้นด้วยเท่านั้น
q# l* T$ F4 h! U' `- K% J3 Q- O/ F V
9 a7 D$ S8 v/ s: a( @เพียงแค่เราจะได้เห็นใบหน้าเปื้อนยิ้มและอิ่มสุขของพวกเขาเร็วขึ้น...ก็เท่านั้นเอง...& s* [ u4 Z0 s( K
) Z$ {' W' q4 o: y" S9 p Q, k% a/ c) F. X( B# M9 V7 z1 j
แต่เป็นเรื่อง...เท่านั้นเอง...ที่ทำให้ผมมีความสุขทุกครั้งที่นึกถึง ยังจำได้...เมื่อเดือนที่แล้วใหญ่เดินมาบอกด้วยใบหน้าเรียบเฉยสวนทางกับความปรารถนาดีต่อผู้อื่นโดยสิ้นเชิง, o( {" Q( v/ x/ d" x+ t
( z& j- M& J0 C- n& \
. i8 n8 `) U) s1 d0 H, O9 L# K, G- r
' E- B6 Z; l0 l+ R9 \* ?. d; K
‘ตอนนี้ผมก็ขายก๋วยเตี๋ยวได้กำไรพอมีเงินเหลือเก็บแล้วคุณจะว่ายังไงถ้าผมจะแบ่งกำไรส่วนนี้ไปช่วยคนอื่นที่เคยเป็นเหมือนผมบ้าง’
/ l6 d; r* I' f9 N* r6 |: {6 J( N+ @
! W3 a3 l7 R! A
# T- n1 s2 ?0 S$ {‘ฉันจะว่าอะไรได้ล่ะนอกจากดีใจ’
# O3 X; l7 N1 p* t1 }
$ T0 A. P/ i+ `* m
0 x! {6 d& p! F‘ถ้าอย่างนั้นเป็นทุกวันที่สิบห้าและสามสิบของทุกเดือนดีไหม’% x. x+ h+ V3 Q
1 z J# n- n ~: }, o% W1 D
/ l$ b- E/ `( {‘อื้มวันไหนก็ดีทั้งนั้นแหละ’0 L; [# |! L' ~8 l
4 q4 w- N- m6 h& O8 J0 V" Z6 h6 ~! W8 g, M6 L/ U1 B. l
6 m, V S) `! F6 a3 y! z& n$ R
. f# e+ G* I# i8 V& T) U
6 h: u- r U q20.30 น., t# ?/ Q d/ J5 R$ F# k2 n: m& Y6 b
3 t) `2 |* h) ]5 W# J' E: O8 N
' T* `. p6 f) J# ?% \$ C- c, P5 j# Hแอ๊ดดดดด
9 ^6 y( J) R2 Y9 d( q2 |# x& s' T7 e2 D1 @
$ ~, n" `( u( x( \2 |" Q0 S* a! ^! Uปัง
: a3 L( u' o/ _* p! V, B: }8 `) Q, y5 Y1 D( N/ q! B% c4 q
; ^3 r4 t& Q$ S6 c) Z* D
“ใหญ่...เดี๋ยวให้อาหารตี๋น้อยเสร็จแล้วไปอาบน้ำนะเล็กมีเรื่องจะคุยด้วย”
" o8 _* I; r& ^2 W; C8 s# C
. ~8 a) n* j% R" e' N! Z1 F/ u, t7 H4 a9 f5 k/ l7 B+ T
ทันทีที่เข้ามาในห้องถอดรองเท้าไว้บนชั้นวางเรียบร้อยผมก็หันไปบอกนายหมาตูบก่อนจะเขย่งตัวขึ้นไปหอมแก้มสากและเดินแยกตัวเข้ามาในห้องนอน ล้มตัวนั่งลงบนพื้นเอนแผ่นหลังพิงปลายเตียง สองแขนกอดเข่าทั้งสองข้างที่ยกชันขึ้น7 r0 k8 p+ Q" J4 l
4 h2 |$ T/ y6 o& W2 @
$ N4 S: P# O, ^
ใหญ่คงคิดว่าผมมาอาบน้ำ...# W4 I* B) Y7 n' ^: y6 p: l$ i
4 Z+ ], x+ h# v
0 V& ?8 l1 `) u3 ~+ e% H: ?
แต่เปล่าเลย...ผมเข้ามาทำใจกับเรื่องราวที่ผมจะคุยกับเขา...
5 J6 v+ Z4 Z! G N8 ?( `( W3 C5 L3 P5 f+ Z7 U2 T9 A4 m
& G) e4 v/ P! Z2 J
ถ้าถามใจผม...ไม่อยากให้เขากลับไปเลย แต่เรื่องของหัวใจก็เป็นเรื่องหนึ่ง...สิ่งที่ผมยกมาเป็นเหตุผลคือชีวิตที่เหลือของใหญ่ต่างหาก...
" }+ l; K+ l, @0 ~" A) o& A
9 d. a, I6 Z0 r$ J' a5 z* L( Z
* j9 m4 @9 W: |9 W* @. X( F; eถ้าเขาใช้ชีวิตเป็นนายตี๋ใหญ่...เป็นแค่พ่อค้าขายก๋วยเตี๋ยว...เขาอาจจะมีเงินไม่มาก ไม่มีอำนาจ เป็นคนไร้ตระกูลใช้ชีวิตเรียบง่ายอยู่ในจังหวัดเล็กๆ...
1 g W$ \: f c: D! ~: ?: n# j9 @7 N) H: @' B# a1 T/ b5 w
0 `( @$ G! @8 ~! ^3 I
กลับกัน...ถ้าเขาใช้ชีวิตเป็นจิ่นสือ...บอดี้การ์ดมากฝีมือผู้ดูแลรักษาชีวิตคนตระกูลเฟยที่มีธุรกิจทั้งอสังหาริมทรัพย์ เหมืองเพชรพลอย คาสิโนและธุรกิจยิบย่อยอีกมากมายทั่วเอเชีย...แน่นอน รายได้ของจิ่นสือที่ดูแลบุคคลสำคัญเหล่านี้คงประเมินค่าไม่ได้ ไหนจะเป็นลูกชายคนโตของตระกูลจิ่นซึ่งฟังดูแล้วก็คงไม่ธรรมดา ประกอบกันแล้วเขาก็เป็นคุณชายในคราบบอดี้การ์ดดีๆนี่เอง...แต่ต้องใช้ชีวิตเป็นโล่ป้องกันฝ่ายตนและพร้อมที่จะเป็นอาวุธคร่าชีวิตฝ่ายตรงข้าม อยู่ท่ามกลางอันตราย...
8 }1 J- k f5 \' z' R) m
6 T2 q" t, h) i1 [2 f$ J- {$ t( [$ S+ h1 p# B7 v# ?
...ต้องสวมหัวโขนเป็นใครกันที่จะทำให้เขามีความสุข
) s7 _+ M# ~" K, u5 ^$ B/ H4 f* o8 p! @9 S* a0 l4 U6 E8 o
9 \! c/ W0 b9 i2 Z
ซึ่งเรื่องนี้ผมคงคิดแทนเขาไม่ได้ ตัดสินใจแทนเขาไม่ได้ มีเพียงเขาเท่านั้นที่ต้องเลือกเส้นทางจะเดินต่อจากนี้...ไปข้างหน้า...หรือเลี้ยวกลับเส้นทางเดิม...
* i! Q- {. [' @& T; H( S
9 O% r: ~( F$ G+ \+ l; j2 _ D. ~3 @/ C" }: T' M# L( B
...จะทางไหนเพียงแค่เขาเลือกผมก็พร้อมจะยอมรับและอยู่เคียงข้างขอเพียงอย่างเดียวไม่ว่าจะเลือกทางไหน...เลือกผมด้วยก็พอ...
& c: t4 H1 r8 {4 }- g' B6 m) t$ F6 g! F8 L/ W8 m- W, @
& p9 ?7 T$ S8 l( _! b4 {( H* h
! k7 o: A+ v. J4 x- C
9 D) p) S4 `- i/ |: D# X/ ^: p5 u. ?* `$ u5 G* q3 |8 O! N
“นั่งสิ”9 C7 J( i& E3 g/ T4 h2 x
% r* B: _* @/ J- |' m
8 S0 L S/ K1 V" }; |- C9 d
“คุณเล็ก...ดึกแล้วน้ำค้างจะลงนะ”( ]5 }6 @* N) |6 o8 M" K
: U ^, U! U& u
8 v8 Y" T- \# {$ b4 p“ไม่เป็นไรหรอก” S/ a$ [4 Y$ b( g- M
, |( s; }( C$ \( O9 x( y( P3 `5 m
8 z+ V- A" \! f$ h: x* ?
ผมดึงใหญ่ให้นั่งลงเคียงข้างบนพื้นที่ระเบียงห้อง หลังพิงกระจกใสสองขาวางเหยียดไปตามแนวพื้นกระเบื้อง ใบหน้าแหงนมองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่มืดทึบไปด้วยเมฆหมอกไร้แสงดาว
- J% X9 A. z3 z) N4 z% X8 L+ M- K" }5 l1 p
, L& s0 K; Z3 ^+ Fนายหมาตูบเลียนแบบท่านั่งผม จะต่างก็ตรงเรียวขายาวทั้งสองข้างที่เหยียดพื้นอ้าออกเพื่อจะยกร่างผมเข้าไปนั่งระหว่างขา สองแขนกอดรั้งเอวผมไว้แล้วดึงรั้งให้แผ่นหลังเอนซบบนแผ่นอกอบอุ่นของเขา5 O/ _. x: I# y3 }. g
! }2 a' K3 d" c$ @
4 Y) O0 R- j. ^) T8 L; W* Kฟอด3 Z7 \- l# N6 N1 l% B$ k5 X
3 H& M' F+ l" K9 m! d( t3 e8 e7 `! \/ P4 q
“วันนี้คุณดูซึมๆเกี่ยวกับเรื่องที่จะคุยกับผมหรือเปล่า” เสียงเข้มดังชิดริมหู แน่ล่ะนายหมาตูบพูดไปหอมแก้มผมไป ถามไปคลอเคลียแถวซอกคอไป ตั้งแต่ลึกซึ้งกันก็เหมือนเขาจะค้ากำไรจากร่างกายผมซะเกินควร...เหมือนกับว่าผมเป็นสมบัติของเขาแล้ว ?: Q1 f7 X2 \' [: R$ u- F
0 P8 h" b+ p2 K+ _
o1 A4 M3 b) s5 M“อืม” ผมแหงนใบหน้าพลางเอียงคอเพื่อเปิดรับให้เขาสัมผัสอย่างถนัดถนี่แต่สักพักก็เป็นเขาที่หยุดซะเอง* i8 X3 K+ n5 y+ K# a
& S* f) c- m) {0 e
3 D+ k! {0 E. G" q" x5 R- s2 t“มีอะไรเหรอ...”
: A- S$ Z4 ~2 V
& h( _, y1 d1 ~3 y1 V! n$ B3 o5 @$ t" ? e' X, w
“เมื่อวานเล็กไปพบคุณเฟยเฟิ่งมา”$ B3 k) n, z, p. u
' R6 ?# z6 i7 H; K1 p5 M
) [2 P0 H8 k7 N% l1 Lกึก
5 l. C; z8 M! h* `: l9 S+ T$ ^1 ]1 `* g; t2 t3 a# z
* v8 b$ k1 Q) L( N. i% L# h/ gใหญ่ชะงักไป เสี้ยววินาทีแววตาคมดุสั่นไหวก่อนจะกลับมาอบอุ่นดังเดิม
, m0 e* H5 l2 l$ `* t9 G8 o
8 U. s3 n0 U+ R' Q
& n, p2 n$ W+ r! A' N) _( h7 _“เขาเล่าให้คุณฟังหมดแล้วสินะ”
4 ^5 a1 k9 ]" |% @* h! s" D$ x) [& ]; b# ?: \7 d
9 L- h+ _, a5 v M4 d5 B2 F“ใหญ่จำได้แล้วเหรอ” ผมเอี้ยวหน้าหันกลับมามองเขาอย่างแปลกใจ หัวใจเต้นรัวแรงจนรู้สึกแน่นหน้าอก ใหญ่พูดเหมือนกับว่าเขารู้เรื่องทุกอย่างหมดแล้ว หรือถ้ามากไปกว่านั้น...ก็จำทุกอย่างได้แล้ว
. |1 v) L8 C( y' C# A6 r9 I) _9 M
: g" ?2 s. t5 c" A$ ]5 |: m1 c& z! [& x" r5 Y8 k; ^
แรงกอดรัดแน่นขึ้นกับใบหน้าคมที่ซุกซบลงบนไหล่จนรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นที่เป่ารดต้นคอไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นเลยสักนิด ความคิดในหัวผมตีกันจนยุ่งเหยิงมึนงงไปหมด
- m& o5 h, C+ n" g5 k. J' v* x; t
3 v2 n! }3 q$ }. y$ d: i
และยิ่งได้รับการยืนยันจากอีกฝ่ายโดยการพยักหน้าก็ยิ่งเหมือนโดนตีแสกหน้าจนคิดอะไรไม่ออก
0 o6 \9 ?$ F7 u: C% j$ _( t7 Y" D% X# C4 v: K( ~, z# |, k5 E
2 [/ [- t: e( S j8 Z! S& p" A# F+ z( |
“มะเมื่อไหร่...”
S2 J; w3 p" |3 m Q- |0 _5 `" d# x! O- k
N6 P7 S1 W/ ?9 _1 w- i“เมื่อวาน...คุณลืมนามบัตรคุณเฟิ่งไว้บนโต๊ะคอมฯและประวัติล่าสุดที่คุณใช้อินเทอร์เน็ต ผมเข้าไปดูมา”
! ]: z8 w% {0 L8 M- m" ?* p/ {* e! ~- R5 L) ?, m' m
. p0 M2 z' Z. l“แค่นั้นก็รู้แล้วเหรอ” % c, g% }6 p7 X! N3 h% W- Z
& A+ G5 V1 V4 T* l$ M6 E
8 L! F) |2 a/ {“อืมผมก็พอจำได้บ้างแล้ว ยิ่งเห็นภาพก็เหมือนปะติดปะต่อเรื่องราวทั้งหมดได้”5 S' C9 V2 s a2 d3 i2 v" a- x
: R# B- f/ m* `! K- u0 z1 p' M) A0 @
แล้วทุกอย่างก็ตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง มีเพียงอ้อมแขนที่สอดรัดบนเอวผมกับแผ่นอกอุ่นที่เคลื่อนไหวขึ้นลงเป็นจังหวะสอดประสานกับเสียงเต้นของหัวใจ คอยร้องเตือนว่าทุกอย่างเป็นความจริง...ที่พัดเข้ามารวดเร็วปานกระแสคลื่นจนผมแทบตั้งตัวไม่ทัน% }& U0 V: G3 I3 C8 r; |
' W0 r5 a+ K; _) J- Z/ b9 |
# y" k. G# V( u% e5 h“เมื่อก่อนใหญ่ดูดีมาก” ผมเอ่ยทำลายความเงียบขึ้น
5 n- o2 l# I& C* n! ]+ M% f/ v$ T, f. q; a
) u; A# x* ^* o# a; I
“แล้วคุณชอบแบบไหนมากกว่ากัน”9 M+ D3 j! u6 J" [3 c
3 y* W* I' x+ w4 F
9 c( _: C" j8 r3 A7 o
“ไม่สำคัญหรอกว่าเล็กชอบแบบไหนสำคัญที่ใหญ่มากกว่าว่าชอบแบบไหน...”3 Q1 c& Z+ ]% {
7 l9 ^, V4 B7 @0 n
$ Y7 w E1 t0 }“ผมเอาความชอบมาตัดสินไม่ได้หรอก...”
7 E1 @" \ C& a7 d6 _- e4 y2 G* z0 s1 P4 r2 h+ d7 F
" Q$ P; V8 f: T
“แล้วใหญ่ชอบแบบไหนล่ะ”8 X7 x& |. B/ E% n T% @$ o
5 U! e% r: K, J; O8 ^( P$ q
( [& K8 [! M( Y4 y' R, \6 Y“...”+ T% y% z* `# M" E W( V4 O
9 n& `: _: {+ L- G1 a2 f0 k
7 i+ k' ]' A3 J2 m
“...”. k' e: c: y' x$ x7 @
( _3 k+ m7 w/ m+ |
! o, ~2 E+ I2 W% r
“ผมชอบแบบ ‘นายตี๋ใหญ่’ มากกว่า”* U! e, y; s! b- x* v* Q$ u
5 ]! C2 B8 k6 T7 a! d" Z
5 f0 V$ M- F2 c2 X% h" c$ Q
“อืมแค่นี้ก็พอแล้วล่ะ” + ~9 g* a' K' f9 G" T, c
|
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-4-22 15:29:21
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-4-22 16:29:15
โพสต์ 2020-4-22 16:42:33
โพสต์ 2020-4-22 20:38:38
ขอบคุณครับ
