|
เร่ร่อน17.1
1 N1 j4 ~- L5 I; J( N- c+ \3 C/ K; x
: A' c' B7 g, K
“เล็ก...เล็ก...”
) x) C4 P* b/ V& J
( U; x% k1 N' {. e% J; M. v7 T, P% L! Z7 v5 x: h, H
“...”: n1 |; p/ h+ J$ K/ }. [- U
0 a# L6 }" }% q5 t0 V# ^0 J3 {4 \. F. `. N& J8 B5 {8 W
“ไอ้เล็ก!!”$ d4 g9 ]% Y+ C
! X& P7 k* E A
6 u' Z8 _; [. x& D5 ]
เฮือก!!: T6 A" Z7 R3 G6 K6 l/ d* H5 `
7 ] L9 i" H6 g& n# o
2 O6 B& ^, i2 l. N( b3 K' f9 Xผมสะดุ้งเฮือกอย่างตกใจกับเสียงหวีดที่ดังเข้ามาในแก้วหู แล้วก็ต้องกระพริบตาปริบปรับอาการมึนงงเพื่อรับรู้บรรยากาศรอบตัวหลังจากที่หลุดการรับรู้ไปชั่วขณะหนึ่ง1 F# W p- I% o) S+ n6 H. R
+ ^2 W. [% o" X! ?+ y
5 u" K& H/ O0 l( a) @“เป็นอะไรวะ นั่งเหม่อทั้งวัน เลิกงานแล้วไม่กลับบ้านไง” พี่มิ่งยืนท้าวเอวจังก้าอยู่ตรงข้ามเอ่ยเสียงเข้มอย่างหัวเสีย ก็วันนี้แกมาเรียกสติผมตลอดวันเพื่อให้ผมได้ตั้งสมาธิทำงาน แต่พักเดียวความนึกคิดของผมก็หลุดลอยไปอีก, p5 u5 P/ [9 m6 A4 D
' M: E- R9 W ~* c( c+ F+ d6 G, ~7 l6 X/ `+ y/ ~. z
ไม่แปลกที่พี่แกจะหัวเสีย...และเป็นห่วง `, Y K- X6 B4 ^8 N# R( `. |2 C$ B" h
! i9 V: g) t0 X! f
0 O' b/ d. b: E2 o" w* h: \2 {เฮ้อ...ทำไมชอบทำให้คนรอบข้างกังวลนะคนเล็กนิสัยไม่ดีเลย
: _) k y/ R' K$ u% f0 c
9 V- K$ L, K3 W2 _7 e" U; [ r: P, F5 {! a: a" R
ก็ได้แต่เอ่ยว่าตัวเองไปพลางรวบของเก็บไว้ที่มุมหนึ่งของโต๊ะทำงานเพื่อเตรียมตัวกลับบ้าน ในใจยังอดคิดไปถึงเรื่องที่พานจะนึกถึงมาตลอดวันไม่ได้
* _! r, k8 k' i1 y
& a8 [" _* C4 K* Q5 u; d0 g: {; t3 _1 }8 E) @& J' l" ?
ไม่ใช่สิ ต้องบอกว่าคิดมากมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว1 ^4 Q4 k$ W5 K
, Y& C1 S" f7 }+ `
" G9 m, h6 ?" [# g+ ~2 ]/ |9 l/ w
เมื่อวานเช้าตอนสิบโมงผมออกไปพบคุณเฟยเฟิ่งตามนัดหลังจากที่ไปส่งคุณตาและน้องดาวกลับเชียงรายแล้ว และสิ่งที่ผ่านการบอกเล่าจากปากบางสวยเกินชายของเขาก็ทำให้ผมทั้งอึดอัด กดดันตื่นเต้นกับเรื่องราวของใหญ่ในมุมที่ผมไม่รู้ แต่ต่อมามันก็ทั้งสับสน มึนงงและหน่วงไปทั้งหัวใจอย่างไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไปกับสิ่งที่ ‘เจ้าของชีวิต’ ของใหญ่ต้องการ* W4 @* V; w6 y( v$ y1 s
( ~8 x" M# J& e! [4 z6 W' j6 l
; z# ~" ?. O5 S6 vไม่ใช่สิ...ต้องเรียกว่านาย ‘จิ่นสือ’ ถึงจะถูก+ g) g/ W# l2 ? o; z( J8 J7 K
5 z" B, D% b1 a' T. y' Y J
5 x$ j8 [% R( {" jผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนพาร่างตัวเองมายังรถส่วนตัวแล้วขับไปยังริมหนองที่ตั้งร้านกินเส้นอย่างที่ทำเป็นกิจวัตรประจำวัน9 ?0 ]( y, ]/ ]' T+ P" q
6 J- f( B* l) W0 E2 C! I8 i; _2 o
6 [; o+ v4 W% p+ z
“คุณเล็ก เดี๋ยวน้ำซุปลวกใส่” นายเจ้าของร้านกินเส้นเบี่ยงกระบวยลวกเส้นหนีก่อนใช้มืออีกข้างดันผมที่ยืนชิดกอดเอวเขาไว้หลบไปด้านหลัง ซึ่งผมก็ยอมถอยไปนั่งที่เก้าอี้แต่โดยดีให้ใหญ่ทำก๋วยเตี๋ยวให้ลูกค้าต่อ สักพักผมก็ย้ายตัวไปเล่นกับเจ้าตี๋น้อยตรงมุมกำแพง0 f) `7 W0 g$ E/ _
: l3 m, G0 [, [6 y% f9 B, s# [" J
" o; Y- T" u/ w5 X5 P
เดี๋ยวนี้กลับจากทำงานผมไม่ต้องมาช่วยใหญ่เสิร์ฟก๋วยเตี๋ยวแล้ว จะมีบ้างก็ตอนช่วงหัวค่ำที่คนเยอะๆแต่ก็ไม่หนักเหมือนเก่าเนื่องด้วยใหญ่ได้จ้างน้องหลงหลานชายป้าแขกที่ขายกล้วยปิ้งอยู่ตรงข้ามมาช่วยงานหลังเลิกเรียน โดยให้ค่าจ้างชั่วโมงละยี่สิบห้าบาท ซึ่งหลงก็เป็นเด็กที่ขยันมากทั้งที่อายุแค่สิบขวบ
) k8 H! A% T# E7 Q, m( n+ w: p) x0 l6 S- R7 ~3 C' o, L% m
1 @- r. ]. h# F8 J
ดังนั้นหน้าที่หลักๆของผมคือช่วยใหญ่เก็บร้านตอนสี่ทุ่ม ซึ่งเจ้าของร้านก็ช่างขยันไล่ผมกลับไปพักผ่อนนอนหลับที่ห้องเสียเหลือเกิน แต่ผมไม่ไปหรอก...อยากใช้เวลาที่เหลืออยู่ด้วยกันให้มากที่สุด
" ^0 C# i* g2 h" N$ v" a+ w: q
$ @/ d+ U( a _# x/ |“อ๊ะ ตี๋น้อย...จริงๆเลยติดสาวซะได้” ผมที่นั่งเกาคาง ลูบหัวเจ้าตี๋น้อยอยู่สะดุ้งผละตัวออกห่างเมื่ออยู่ๆเจ้าหมาหนุ่มตัวโตก็กระโจนวิ่งเข้าไปในหนองทันทีที่เห็นเจ้าหมาสาวพันธุ์บางแก้วที่เจ้าของพามาเดินเล่น
; b/ @: O# n! i+ x8 E' P0 ^1 E, j* a
$ }. @2 e3 V) J. {7 Y
ดูสิ กระดิกหางยิกๆเชียว
/ f* C& Q; l6 x* `* \: S5 A; S
' n- |! |: O+ ?- g2 W* X" I' U; j9 y6 ?9 j+ o% @4 o% g
เมื่อเจ้าตี๋น้อยจากไป ผมจึงทิ้งตัวนั่งบนเก้าอี้ไม้ตัวเตี้ย ใช้สองมือกอดเข่าแล้วจ้องมองไปยังคนตัวโตที่ยืนทำก๋วยเตี๋ยวตามเมนูอย่างเพลิดเพลิน...และเหม่อลอย
* p+ ]% h K# f7 ?; X4 }
4 j a9 ~9 E/ H. t7 _7 c5 d* m; J6 C7 u
3 q6 s' ^, R; s/ Z
‘ทำไมถึงเรียกเขาว่าใหญ่ล่ะครับ’
0 |- Z2 e3 C6 s$ Q R; m" y; j5 X+ b; c
, \/ E F# b, H- {" f1 Fคุณเฟยเฟิ่งเอ่ยปากถามขึ้นหลังจากที่เราทักทายชวนคุยนอกประเด็นกันมานานแล้ว ผมจึงสูดหายใจเข้าลึกเตรียมรับฟังทุกเรื่องและถามทุกอย่างที่ผมอยากรู้ในวันนี้0 J5 [$ c9 d( b, {
# B1 L3 s; m0 ?0 o/ A5 F9 g) @1 `9 Z c4 o2 M H+ P) i
แต่ก่อนอื่นผมต้องตอบคำถามเขาก่อนสินะ
9 @4 ~, r/ f# |4 w4 W6 ?' t: c' `( S N
# ?$ k @# B$ |1 w/ [; T‘ผมเป็นคนตั้งชื่อนี้ให้เขาเองครับเขาจำอะไรไม่ได้...’2 ^; Q0 W5 g/ _) Q2 q& L
& |8 Q8 a& Z2 q- D# U9 e) x/ n. i5 p- [3 |6 s, s' I
‘เป็นอย่างที่ผมให้คนไปสืบมาจริงๆด้วยสินะ’ เขาเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ด้วยท่าทางที่เหมือนรู้เรื่องทุกอย่างอยู่ก่อนแล้ว
y) }$ W7 u& Y5 F
0 G3 E* t1 U% Y6 {* I7 b/ Y0 A3 }7 y2 a
% u% V* T$ u) Q9 k6 a$ F‘คุณรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว’
! N9 i6 q" V$ W, l
" m% z& `) n3 |9 K1 B% z% U6 J- S0 G
‘ครับไม่ใช่เรื่องที่สืบยากอะไร’# e0 ^5 A) t A: I' R- b
9 O( G1 l! k1 V% M$ F# R
3 W g* m2 g% N2 D! P/ P9 c‘แล้วใหญ่...’
5 ~- p# I8 ]$ V; I( Y/ U* _8 x5 K4 y
, s" _# _7 U' k7 n/ k9 ], K) L, |‘ความจริงเขาชื่อจิ่นสือน่ะ...จิ่นสือ พี่ชายของจิ่นตั้ง’ลมหายใจผมสะดุดไปช่วงจังหวะหนึ่ง...จิ่นสือ...อย่างนั้นเหรอ...ถึงว่าทำไมทั้งสองคนถึงได้มีหน้าตาและท่าทางคล้ายกันนัก1 G4 @2 u4 i1 S
' A4 S; N+ C+ Q' ]3 t% B1 P- h
% i0 h6 {# R2 t7 V$ `/ y‘ขะเขา...จิ่นสือ...เขาทำงานกับคุณเหรอครับ...’ + X) M! R& g) m: A9 {! S
$ Y& u% B/ m* n8 P- ~: @: j% B! `
: q; ?5 j8 e$ g9 F‘จะว่าอย่างนั้นก็ไม่ผิดนักเขาเป็นบอดี้การ์ดของผม และผมมาที่นี่ก็เพื่อจะมารับเขากลับฮ่องกงด้วยกัน’
; P" @1 W) W/ v3 U5 v# z9 S3 ~. P. W. [* D
% T6 v T' l0 ^/ L
ประโยคข้างต้นทำให้ร่างกายของผมเย็นเยียบและสั่นสะท้าน แม้คำพูดของคุณเฟยเฟิ่งจะนิ่มนวลใบหน้าอ่อนโยนประดับด้วยรอยยิ้มเป็นมิตร แต่ความคิดด้านมืดแวบหนึ่งของผมกลับเห็นเขาเป็นศัตรูด้วยรู้สึกว่าคำพูดของเขามันช่างโหดร้ายเหลือเกิน! K2 S6 Z& L3 u n5 d
[. Y0 v; \$ }# ^$ B
3 E( |" X- u" f! C‘แล้วทำไมถึงจะมาพากลับไปตอนนี้ล่ะครับ นี่ก็ผ่านมาตั้งห้าเดือนแล้วตอนนี้ใหญ่ก็ปรับตัวกับที่นี่ได้ ร้านก็กำลังไปได้ดี แล้ว...แล้ว...เขาก็จำอะไรไม่ได้จะกลับไปได้ยังไง...ให้เขาอยู่กับผมที่นี่...’
, |7 Q5 I( T9 d5 Y& i" x# `) D8 `7 I% e6 Y% N+ k4 c+ e9 B
* M7 g. m* ^' g$ u
‘คุณเล็กครับ’ น้ำเสียงนุ่มนวลต่างจากประกายตาเฉียบขาดดึงรั้งสติของผมกลับมา สายตาของคุณเฟยเฟิ่งบ่งบอกว่ารับรู้อะไรที่มากกว่านั้นและช่างเห็นใจผมเหลือเกิน5 {% S( o# y4 p
2 t9 \5 r3 T& P$ n, Z% L" K
2 }: }) O5 P( @ถ้าเห็นใจก็ได้โปรดอย่าพรากเขาไปจากผมเลย...4 \, c- i3 x+ C' b: i, ~* r3 z
/ y2 Q& z7 J3 \8 g% c' l* c4 L8 I7 ?3 ]- t; G
‘เหตุผลที่คุณเล็กยกมาผมเข้าใจ แต่ยังไงสักวันเสี่ยวสือก็ต้องกลับฮ่องกงเขามีหน้าที่ดูแลคนตระกูลเฟย เป็นสมบัติของตระกูลเฟยลูกศิษย์อีกมากมายรอให้เขากลับไปสอน ไหนจะครอบครัวของเขาอีก เสี่ยวสือไม่ใช่บอดี้การ์ดทั่วไปแต่เขาเป็นลูกชายคนโตของตระกูลจิ่นที่รับใช้เรามาหลายชั่วอายุคนและมีมีอิทธิพลทั้งในฮ่องกงและจีนแผ่นดินใหญ่’% ]# ?' V h" n% l- p7 b8 u; G
' ^; O4 M; q' w# @
8 E9 [" L$ f8 X' H, ]‘เขาดูยิ่งใหญ่จัง’! ^6 o: g2 e: W" W
/ R. [3 S$ X' y- H7 S) d- o2 W
" X* @. y. K/ ?0 J6 l# V; f: `‘อืม ที่คุณพูดก็ไม่ผิดนักเสี่ยวสือของผมเขาเป็นคนเก่ง มีพรสวรรค์ทั้งด้านบุ๊นและบู๊มาตั้งแต่เกิด แน่ล่ะเขามีอาจารย์ที่เก่งมากถึงสองคน...’ แววตาที่สะท้อนออกมาบ่งบอกว่าเข้าภูมิใจกับเสี่ยวสือของเขามากแค่ไหน เขายิ้มบางให้ผมแล้วเอ่ยต่อ‘พ่อแม่ของเขาน่ะครับ’( V5 P* |3 W, }6 [1 w
) d8 T% |% v6 i% _
% ?6 k( y; Y: @0 F) Y O3 e‘งั้นคุณจิ่นตั้งก็คงเก่งมากเหมือนกัน’ ผมเหลือบมองไปยังผู้ชายที่ยืนตัวตรงนิ่งอยู่ด้านหลังคุณเฟยเฟิ่ง ซึ่งเขาไม่ได้หันไปมองเพียงแค่ใช้ปลายนิ้วไล้ขอบแก้วกาแฟแล้วยกยิ้มมุมปาก
4 A- u3 P7 A, V$ S2 q/ y' F" d4 q0 r8 g; I7 J2 V6 J2 L* ^
: e3 f4 w8 z! A‘ครับเขาเก่งมาก แต่เก่งแค่ไหนเขาก็เป็นคนของพี่ชาย ไม่ใช่ของผม’3 Q/ W/ M+ U- ~; b$ Q
1 U$ \' i) a% o
. l8 T& F) M7 t1 V
‘เอ๊ะ??’
0 s; F5 Q' K9 O" F( \: g1 @
$ D# z+ o& y& ~, `( [
+ E( B4 k8 x4 {( i‘จิ่นตั้งเป็นคนของพี่ชายผมน่ะครับ...เขาทำคนของผมหายเลยเอาคนที่เก่งเท่าเทียมมาใช้คืน’ ผมไม่ได้รู้สึกถึงความยินดีในน้ำเสียงนั้นเลย หนำซ้ำยังเต็มไปด้วยการประชดประชัน4 |: U; K6 Y1 s1 T7 ~3 ]
& t" S5 h( T' u
: j# r: T0 w# t$ e/ vผมบีบมือชื้นเหงื่อแน่นพลางเค้นเสียงผ่านลำคอตีบตันรู้สึกตื่นเต้นกับสิ่งที่พาใหญ่มาหาผม ‘ยังไงเหรอครับ’0 G% @4 L) A1 T6 V$ M
. R3 G/ Y, j! h, X% d# p/ t$ N2 Z2 s. c: F7 k# Z
‘เมื่อห้าเดือนก่อน พี่ชายผม...เฟยหลงมางานประมูลเพชรที่ประเทศไทย มันเป็นธุรกิจอย่างหนึ่งของตระกูลเรา...เพชรในงานมีมูลค่าหลายร้อยล้านจึงต้องมีคนควบคุมดูแลที่เก่ง ฉลาดและแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นได้อย่างรวดเร็วและฉับไว ซึ่งตัวเลือกก็คงไม่พ้นสองพี่น้องตระกูลจิ่น ผมจึงต้องยอมให้เสี่ยวสือมาไทย’ แล้วใบหน้าเขาก็หม่นลงเมื่อเอ่ยประโยคถัดมา ‘แต่พองานเสร็จกลับไม่มีแม้แต่เงาของเสี่ยวสือเลย’& D) |! ~$ P8 c1 T- O; h
7 o! J7 v* `3 s( l; G0 u
0 o5 Y7 {. V8 H, o2 d
น้ำเสียงสั่นไหวพาหัวใจของผมกระตุกตาม เพราะการแสดงออกของเขาที่บอกว่าเสี่ยวสือสำคัญกับเขามากเท่าไร...เช่นเดียวกัน...ใหญ่ก็สำคัญกับผม...# C# H' O$ K/ I/ G8 J$ b$ Z. o2 q$ `
/ S% G0 m2 @: A* w. G" Y9 V3 Q3 c( V
‘ทุกคนปิดปากเงียบไม่มีใครเอ่ยปากบอกอะไรผมสักคำ จนพี่เฟยหลงมาบอกเองว่า...เขาตายแล้ว...ตอนนั้นผมรู้สึกแย่มาก...ในหัวคิดเพียงแค่ว่าเสี่ยวสือของผมน่ะเหรอ คนที่โดนดาบฟันเข้าที่หัวใจยังรอดมาได้...แล้วทำไม...ทำไม...คุณเล็กครับ...’ เขาเงยหน้าขึ้นมาสบตาผมอย่างร้องขอ
, \: o, Z6 M) O, v/ L( |
$ s! f1 U* v! E& e. c# G
6 `+ J1 p% O' q* _‘ให้เขากลับไปกับผมเถอะครับ ผมมาไทยก็เพราะไม่เชื่อว่าเขาตายตามหาทุกทาง สำหรับผมเขาไม่ใช่แค่บอดี้การ์ดหรือคนดูแลเขาเป็นทั้งเพื่อน ญาติ เป็นพี่ชายทั้งๆที่เขาอายุน้อยกว่าผมเป็นคนเดียวที่ผมวางใจ...’
( y: o6 v- [' t
' C$ H- N/ O: E7 i8 w: x; p6 t5 q& J
6 o9 l1 r# {6 J‘อายุน้อยกว่าเหรอครับ งั้นใหญ่อายุก็ไม่น่าเกินยี่สิบห้า??’ ไม่น่าเชื่อ คุณเฟยเฟิ่งดูอายุไม่น่าจะเกินยี่สิบห้า ผมคิดว่าเขาจะอายุน้อยกว่าใหญ่สักสามสี่ปีจริงสินะ เขาเรียกใหญ่ว่า...เสี่ยวสือ...2 ]; s1 G5 {+ u1 U- S) S
: G, |- K, r n+ p9 c
9 }/ V& [$ f. O‘ฮะๆผิดแล้วล่ะครับ เสี่ยวสืออายุน้อยกว่าผมห้าปีส่วนผมปีนี้ก็สี่สิบแล้ว’ ผมเบิ่งตาโตอย่างตกใจ สี่สิบ!? ชายผู้มีใบหน้างดงามที่นั่งตรงข้ามผมอายุสี่สิบแล้ว ผมเข้าใจมาตลอดว่าเขาน่าจะรุ่นเดียวกับผมโอ้ว...เขาเป็นน้าผมได้เลยนะ, P1 d! S3 m! g; p& k
$ g( r4 a- p+ V x" r9 t( F( i, r
5 Z& W9 Q% x6 o# hงั้นใหญ่ก็อายุ...สามสิบห้า!!ส่วนผม...ยี่สิบสอง!!
- b. i- u. q# e: Y. A% h3 }, u" n- c* i3 m4 R/ X' i
. v \8 ?8 I9 k3 C0 E# b2 I& n: r
เขาแก่กว่าผมสิบสามปี...นี่ผมมีสามีที่อายุมากกว่าหนึ่งทศวรรษ!!
1 y- X% Y) ~$ }5 M/ u$ ?6 ]: m" X% v0 g# k. o, e1 S# @0 o; T
3 {+ T7 L7 |' l
แล้วเสียงหนึ่งก็ทำให้ผมหลุดความคิดออกมาจากเรื่องอายุเพื่อได้ยินสิ่งที่แย่กว่านั้น Y, @% `' K4 q6 a+ k
0 V9 `9 u1 i; S* Y$ [# \
" Z' d+ T8 ^2 E G% T2 \/ Z6 B9 I
‘คุณเล็กได้โปรด...คืนเสี่ยวสือมาได้ไหมครับ’ : l3 p/ X0 i# }6 `, N" k
7 V/ [* V0 S+ h8 @$ c
2 ~$ T5 E6 ~0 _. _‘...!’
- ?! F+ H9 J0 V5 r c9 _ T2 k. ~9 N8 ]8 y
- v* R4 a/ p Y- a! N$ K
‘นะครับ’
. V7 ^7 s! m& U- B* {0 s
" H( F# E: L U; |% u" _7 L2 E5 |# \
* }# Q1 ~; V* ~& ^7 k& c- s+ J# k‘ละแล้วทำไมมาเอาป่านนี้ล่ะครับ’ ทำไมจะมาเอาเขาไปในวันที่ผมขาดเขาไม่ได้แล้ว
4 b2 N. w" H3 l. Q% M, }1 H2 u7 B- J2 D6 u" O7 i6 l
; x+ r9 Z; w* u5 J‘ผมไม่รู้ว่าคุณจะเชื่อไหม แต่เราตามหาเขามาตลอด แทบพลิกเมืองพิษณุโลกหา...แต่คิดไม่ถึงว่าเขาจะลอยแม่น้ำมาถึงนครสวรรค์ได้ ทันทีที่เราเห็นเขาจากรายการอาหารทางทีวีเราก็รีบตามมา จะมาพาเขากลับแต่มารู้ว่าเขาจำอะไรไม่ได้เลยจึงค่อยเป็นค่อยไป จิ่นตั้งแนะนำให้ตีหัวลากกลับฮ่องกงด้วยซ้ำ แต่เชื่อเถอะต่อให้ยกคนมาทั้งตระกูลเฟยก็ล้มเขาไม่ได้ ทางเดียวที่จะลอบพาเขากลับไปได้คือ...จับตาย...ซึ่งผมไม่ต้องการแบบนั้น’) _6 g2 l& x( G9 d7 C; ~* Y
! c! k2 r, `4 m+ f ~
3 b8 [+ o6 y8 p) ^‘ถ้าเก่งขนาดนั้นทำไมเขาถึงโดนทำร้ายได้ล่ะครับ’
# W) T8 V/ m& y
5 M* T( ?3 Y i# G- ?6 w5 P3 o9 C2 R) |3 ]; T! D$ B, O6 R
‘เพราะเขาบ้าระห่ำเกินไปเอาชีวิตตัวเองเข้าแลกกับทายาทตระกูลเฟย...ซึ่งก็คือพี่ชายของผม’ คงเหมือนวันที่เขาเข้าไปช่วยผมในกองเพลิง
( E5 e/ v+ p% o5 Q8 d# U# R) [; v. {' I9 l. y5 w. a% n' U
$ `$ p+ P& y) ~, {" [ i- |7 Y
‘ตะต้องเอาเขาไปจริงๆเหรอครับ...’! x5 t* R7 J. s" z" W
6 B9 i! i' O! e$ J0 F/ [- E1 s5 x8 B* U9 E6 N6 W
‘ต่อให้วันนี้ผมใจอ่อนแต่สักวันเขาก็ต้องกลับไป เขาเป็นคนของตระกูลเฟย ก็เหมือนยกชีวิตให้ตระกูลเฟยแล้ว’
5 ^% \ s, p* `/ i2 X7 C4 O) u( f" t' L
, ~% g7 K$ Y- L/ U. N Y‘...!!’4 W' }6 F, F; \
" c" m9 _% @+ Q& j
3 ~) I: M8 d) d7 x& Fทำไมถึงฟังดูโหดร้ายจัง.../ I5 x! S1 ^! P# d; Q, v" q, m. G
\; W: }9 m/ u' ^# |$ u/ f! C; S* n# ]6 _5 Z
‘สำหรับผมยังไงเขาก็เหมาะที่จะเป็นคนดูแลตระกูลเฟย มากกว่า...พ่อค้าขายบะหมี่ถ้าผมพูดแรงไปต้องขอโทษด้วย แต่ผมจำเป็น ยังไงก็ฝากคุณเล็กด้วยนะครับผมรู้ว่าคุณต้องเลือกทางที่ดีที่สุดให้กับเขา’
+ W8 k( Q% O- b* M2 ?( z
" n0 A3 g- p! Z
4 h1 r1 o& D% n$ V" o
$ W) ] l- c( ^; c4 A6 k: E“คุณเล็ก...เป็นอะไรหืม หน้าตาดูไม่ดีเลย” ผมสะดุ้งเมื่อรู้สึกถึงปลายนิ้วที่ลูบลงบนแก้มอย่างห่วงใย ผมรีบก้มหน้าพลางกระพริบตาไล่น้ำตาที่เริ่มคลอหน่วง แต่ก็ดูเหมือนจะไม่ทันเมื่อมือใหญ่เชยปลายคางผมให้เงยหน้าสบตา “ร้องไห้ทำไม...”, O c# R. e, j& B
, W3 w3 b5 p% t
; u# ~8 H3 h$ b K# I“เปล่าแค่ปวดหัวน่ะ”
. }+ q9 Z) L) n5 ?) w" e8 |
1 ~7 [# I- m1 C9 M( p6 h7 e* c. j- F1 s% d; D% p
“งั้นกลับห้องไหม” ผมส่ายหน้าพลางจับฝ่ามือใหญ่มาแนบแก้ม ' f! \8 r8 `3 n0 m. j
# l8 C' x0 d+ s) W& h% ~4 ]' [
/ H, E; v! ]" Y' {“วันนี้ปิดร้านเร็วหน่อยได้ไหม”* S% W/ _" x/ ]* s+ X2 y, N
; |; Q5 ?' ^% S* A5 o1 {" \, t' g1 g" b5 o1 V
“ได้สิงั้นเดี๋ยวลูกค้าชุดนี้หมดเรากลับห้องกันนะ”* y9 _, \( ^+ |7 a; p
8 U% z! r Y3 C) r0 X" f- C/ b# @
! c6 A* p$ \7 j“ของที่เหลือล่ะจะไม่เป็นอะไรเหรอ”9 V- h: V9 a# L5 S
% [; A- g0 d7 e& c8 T
/ u% K8 l& K! J q& y Z/ v) Z: i. j `“ไม่หรอก วันนี้สิ้นเดือนนะคุณจำไม่ได้หรือไง” ผมยิ้มบางออกมาซึ่งเป็นรอยยิ้มจริงๆของวันนี้ที่ผลักดันออกมาจากหัวใจอันเต็มตื้น จริงสิ วันนี้สิ้นเดือน...วันที่เราตกลงกันว่าจะปิดร้านกันตอนสองทุ่ม และเปิดให้คนเร่ร่อนไร้บ้านหรือแม้แต่คนมีบ้านแต่ยากจนเข้ามาทานฟรี
$ k( R) R# I0 Q0 a/ B( U- ~! ~/ t f/ E1 P F
. p& N$ p# }5 k" B) _- I
เพียงแค่วันนี้เราเลื่อนปิดร้านเร็วขึ้นเพื่อให้คนยากไร้ที่รออยู่ได้อิ่มท้องเร็วขึ้นด้วยเท่านั้น, c) z2 Y* K2 O5 B' y' K( ?6 C
, V5 V' u9 C \( |0 R
1 O' b+ L" T1 A6 Tเพียงแค่เราจะได้เห็นใบหน้าเปื้อนยิ้มและอิ่มสุขของพวกเขาเร็วขึ้น...ก็เท่านั้นเอง...
/ P6 A# K: {8 d1 v: s, ?4 i/ b1 Y; o( u) Y* o: Q( ^
+ H; }" I2 M- F" r) P
แต่เป็นเรื่อง...เท่านั้นเอง...ที่ทำให้ผมมีความสุขทุกครั้งที่นึกถึง ยังจำได้...เมื่อเดือนที่แล้วใหญ่เดินมาบอกด้วยใบหน้าเรียบเฉยสวนทางกับความปรารถนาดีต่อผู้อื่นโดยสิ้นเชิง+ u4 V- Y2 D& Y+ d% q% V9 |
, X2 ?8 K# |% ~( v# l+ ]) T
, Z j% C3 `/ m* _" v' x n# H! |, ~5 S1 {
‘ตอนนี้ผมก็ขายก๋วยเตี๋ยวได้กำไรพอมีเงินเหลือเก็บแล้วคุณจะว่ายังไงถ้าผมจะแบ่งกำไรส่วนนี้ไปช่วยคนอื่นที่เคยเป็นเหมือนผมบ้าง’
2 z! Z" r' w1 r; J9 M6 y
, ]3 G4 r! K4 ]* U% j
1 I6 @& I4 a' V& E9 A4 a‘ฉันจะว่าอะไรได้ล่ะนอกจากดีใจ’
1 o+ ~1 q; u3 t+ k% o: C. H
1 `+ N6 L( P! u' k& U7 |& H, q
8 d6 q+ }$ {: k. x‘ถ้าอย่างนั้นเป็นทุกวันที่สิบห้าและสามสิบของทุกเดือนดีไหม’) t: p# O: A+ S. q! c! o; a
+ q5 }! ^2 j+ a2 n
! V1 {; j4 Q8 x$ } B‘อื้มวันไหนก็ดีทั้งนั้นแหละ’4 ~6 y4 L8 m8 ?- F
! Y8 y9 ` A' P! `& `. A% D
9 ^' _" T: M% k* X/ w2 C$ R: R) _6 }: V' n
2 s/ W# N9 X- _. [
7 v T% F) h& u( w0 T' ]9 u/ o: X7 M20.30 น.# L! }) A d; ^9 g' i9 {7 x
2 v9 S2 U2 @2 l" T, Y/ G2 d: t
1 @2 n6 O, @$ Y( f
แอ๊ดดดดด) L0 w. J0 l& u4 D' G( Z! I( O7 J
9 k& O0 j- w, L7 ~ q8 s0 ?$ G8 I
0 n6 a8 j4 L+ j2 yปัง: ?0 N: u- {6 K6 a- e# C
6 o2 q9 F) h0 c4 E, B% a
1 f' z) u; y0 u" p+ g6 O9 N8 T9 s“ใหญ่...เดี๋ยวให้อาหารตี๋น้อยเสร็จแล้วไปอาบน้ำนะเล็กมีเรื่องจะคุยด้วย” - @# h; Z u w9 u* Q
$ {7 r+ ^% D: A$ K# n
$ R. f+ J& d9 L& z4 E& @ทันทีที่เข้ามาในห้องถอดรองเท้าไว้บนชั้นวางเรียบร้อยผมก็หันไปบอกนายหมาตูบก่อนจะเขย่งตัวขึ้นไปหอมแก้มสากและเดินแยกตัวเข้ามาในห้องนอน ล้มตัวนั่งลงบนพื้นเอนแผ่นหลังพิงปลายเตียง สองแขนกอดเข่าทั้งสองข้างที่ยกชันขึ้น
8 ~" L6 b! k% x! a. o( ]% T g; K% |# M) k/ b3 e5 g
7 g& g) ]5 {' o( O4 y6 Y w+ g
ใหญ่คงคิดว่าผมมาอาบน้ำ...
# ~9 O0 |5 H, Q$ t" b
. J) z: j: P& ]3 B5 P5 E" }7 p Y' {' F
แต่เปล่าเลย...ผมเข้ามาทำใจกับเรื่องราวที่ผมจะคุยกับเขา...
7 ?! M3 f8 B3 l& ]
, F& d }6 D" \7 Q
! R; _8 b! o/ N+ b7 bถ้าถามใจผม...ไม่อยากให้เขากลับไปเลย แต่เรื่องของหัวใจก็เป็นเรื่องหนึ่ง...สิ่งที่ผมยกมาเป็นเหตุผลคือชีวิตที่เหลือของใหญ่ต่างหาก...
0 W; |8 \% Y. D. I" `
" H) j3 T1 j3 {; i o; i0 q7 K. Q6 e4 a" c. c2 f3 \: x7 k
ถ้าเขาใช้ชีวิตเป็นนายตี๋ใหญ่...เป็นแค่พ่อค้าขายก๋วยเตี๋ยว...เขาอาจจะมีเงินไม่มาก ไม่มีอำนาจ เป็นคนไร้ตระกูลใช้ชีวิตเรียบง่ายอยู่ในจังหวัดเล็กๆ...
0 f& Q$ J7 ~3 o- j k' u
5 |+ `8 U8 o: W. j& j
* J. r7 ]6 `5 X' r' {กลับกัน...ถ้าเขาใช้ชีวิตเป็นจิ่นสือ...บอดี้การ์ดมากฝีมือผู้ดูแลรักษาชีวิตคนตระกูลเฟยที่มีธุรกิจทั้งอสังหาริมทรัพย์ เหมืองเพชรพลอย คาสิโนและธุรกิจยิบย่อยอีกมากมายทั่วเอเชีย...แน่นอน รายได้ของจิ่นสือที่ดูแลบุคคลสำคัญเหล่านี้คงประเมินค่าไม่ได้ ไหนจะเป็นลูกชายคนโตของตระกูลจิ่นซึ่งฟังดูแล้วก็คงไม่ธรรมดา ประกอบกันแล้วเขาก็เป็นคุณชายในคราบบอดี้การ์ดดีๆนี่เอง...แต่ต้องใช้ชีวิตเป็นโล่ป้องกันฝ่ายตนและพร้อมที่จะเป็นอาวุธคร่าชีวิตฝ่ายตรงข้าม อยู่ท่ามกลางอันตราย...
: l) C2 `4 ^/ j( _# A( V5 W8 U/ S" a2 u/ V* ?* [: z% U4 G6 R' S3 {' D
* C2 V- y8 t* I: B" s. m6 i
...ต้องสวมหัวโขนเป็นใครกันที่จะทำให้เขามีความสุข
7 Q/ r' B8 }% R7 U b# z" d( ]8 ^1 ~0 G! u
5 g4 n4 E) [ kซึ่งเรื่องนี้ผมคงคิดแทนเขาไม่ได้ ตัดสินใจแทนเขาไม่ได้ มีเพียงเขาเท่านั้นที่ต้องเลือกเส้นทางจะเดินต่อจากนี้...ไปข้างหน้า...หรือเลี้ยวกลับเส้นทางเดิม...
; z8 v# _' U7 v! T' y7 {' @# ~/ V( e/ I1 u
6 T; X8 i/ s4 q( Q8 C; \
...จะทางไหนเพียงแค่เขาเลือกผมก็พร้อมจะยอมรับและอยู่เคียงข้างขอเพียงอย่างเดียวไม่ว่าจะเลือกทางไหน...เลือกผมด้วยก็พอ...
9 [: a4 g" J/ t9 M t2 ]# \9 Y+ \$ M* t
& [- U* m" |5 o! j/ }: y: Q7 n3 B
; P# Z8 T/ J" w7 ~! k
9 v+ b2 ~) F4 e' v
- L. c2 M9 M; l2 f. ?( z“นั่งสิ”* D$ A" Q% k( _4 u2 ^
' w! B) J3 Y+ i# D6 W- W9 ?& f
; n- m( v$ @# G6 v# B“คุณเล็ก...ดึกแล้วน้ำค้างจะลงนะ”( y- S) M! L! c) N' i+ s/ A2 ]+ ^
: W2 q, R% \5 e, K: F: P$ l% ^
3 G. q$ _* o2 x7 N/ O' V
“ไม่เป็นไรหรอก”
( K. k1 Q8 _& F
; u. Z4 _/ Y( s( W( F/ Z: I$ q( i% ~ Q- g/ M9 e/ s$ x) ~2 F- h1 C
ผมดึงใหญ่ให้นั่งลงเคียงข้างบนพื้นที่ระเบียงห้อง หลังพิงกระจกใสสองขาวางเหยียดไปตามแนวพื้นกระเบื้อง ใบหน้าแหงนมองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่มืดทึบไปด้วยเมฆหมอกไร้แสงดาว4 n' N5 w/ A; t* M+ [$ V) T F
3 B* @' e) s2 D) Z" @, F8 b; ^
) _& a! p8 e. \0 _; q& x) G9 yนายหมาตูบเลียนแบบท่านั่งผม จะต่างก็ตรงเรียวขายาวทั้งสองข้างที่เหยียดพื้นอ้าออกเพื่อจะยกร่างผมเข้าไปนั่งระหว่างขา สองแขนกอดรั้งเอวผมไว้แล้วดึงรั้งให้แผ่นหลังเอนซบบนแผ่นอกอบอุ่นของเขา
1 w! n& h# d% o B9 d- O; |- @9 K% c K* L: c" S
0 ]- Y& K5 q. b1 K' f; V J
ฟอด0 n; n( d8 l" x
! A/ }1 g5 ]; f, n5 D: z
& W; ?5 e' n- h0 ~1 j1 Y2 R“วันนี้คุณดูซึมๆเกี่ยวกับเรื่องที่จะคุยกับผมหรือเปล่า” เสียงเข้มดังชิดริมหู แน่ล่ะนายหมาตูบพูดไปหอมแก้มผมไป ถามไปคลอเคลียแถวซอกคอไป ตั้งแต่ลึกซึ้งกันก็เหมือนเขาจะค้ากำไรจากร่างกายผมซะเกินควร...เหมือนกับว่าผมเป็นสมบัติของเขาแล้ว8 k. ~% y1 z x: S
1 j( X+ j9 t1 A
6 |+ c# A1 j. n% F“อืม” ผมแหงนใบหน้าพลางเอียงคอเพื่อเปิดรับให้เขาสัมผัสอย่างถนัดถนี่แต่สักพักก็เป็นเขาที่หยุดซะเอง
' E M% u+ L4 k# \8 q. s+ u& z5 r. y* _ y8 B
) n' c1 o- y* q& ]0 O
“มีอะไรเหรอ...”
' q& |9 B- _) S0 F. f8 H; _+ n8 T% S2 }
, k# }0 M# l' I8 S
“เมื่อวานเล็กไปพบคุณเฟยเฟิ่งมา”8 Y1 v& N' a- D5 V7 j& b
6 |+ h' X5 ?. H5 ]$ | s
A% Z3 v5 p3 N( lกึก+ V% v* C$ {3 k6 k
$ \0 F( c# ~: [( R8 E+ y: I
4 w G9 r+ M, O* l, Xใหญ่ชะงักไป เสี้ยววินาทีแววตาคมดุสั่นไหวก่อนจะกลับมาอบอุ่นดังเดิม. W' t, ~, ~( }- m8 H
9 M8 ]0 y1 t, k4 q
* N% k2 P* r: N
“เขาเล่าให้คุณฟังหมดแล้วสินะ”
$ b' _7 c9 ], a( l% i, `' O" i% Q6 z4 t- S) \
+ O# |' _3 Z4 j2 X! z
“ใหญ่จำได้แล้วเหรอ” ผมเอี้ยวหน้าหันกลับมามองเขาอย่างแปลกใจ หัวใจเต้นรัวแรงจนรู้สึกแน่นหน้าอก ใหญ่พูดเหมือนกับว่าเขารู้เรื่องทุกอย่างหมดแล้ว หรือถ้ามากไปกว่านั้น...ก็จำทุกอย่างได้แล้ว
7 @4 @7 I% G2 z1 E2 }( R: q' f1 ^" P( o0 A
5 j5 O0 H" R* o1 Rแรงกอดรัดแน่นขึ้นกับใบหน้าคมที่ซุกซบลงบนไหล่จนรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นที่เป่ารดต้นคอไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นเลยสักนิด ความคิดในหัวผมตีกันจนยุ่งเหยิงมึนงงไปหมด
. T' A& q/ M; D/ K
8 s1 g# P/ L: T& L. O9 G& z! C& O8 L. z) q
และยิ่งได้รับการยืนยันจากอีกฝ่ายโดยการพยักหน้าก็ยิ่งเหมือนโดนตีแสกหน้าจนคิดอะไรไม่ออก. E. r7 c3 h. N& W% P2 D# I
3 m- g# J- v9 _/ n
/ d# o, o2 Q, M7 x0 Z. z, ~
“มะเมื่อไหร่...”: Z% x" `& v$ J9 [( s
( R1 x" ] b& c" z
0 I; G, s0 @7 f$ d% W6 V“เมื่อวาน...คุณลืมนามบัตรคุณเฟิ่งไว้บนโต๊ะคอมฯและประวัติล่าสุดที่คุณใช้อินเทอร์เน็ต ผมเข้าไปดูมา”) C; B3 J. E/ v1 h$ [0 R! ]) J4 H
/ V3 n) G% C/ q. U" e
) S( O# C- F% d+ X x“แค่นั้นก็รู้แล้วเหรอ”
8 r/ ^" m0 C% o" [& O$ a+ Z
; F7 y0 F' r7 k- d, t3 v+ Q; ?) ]' A. P, V: j
“อืมผมก็พอจำได้บ้างแล้ว ยิ่งเห็นภาพก็เหมือนปะติดปะต่อเรื่องราวทั้งหมดได้”
9 I% q% A/ p# s8 s
1 C" L: Z/ E+ B" o
% g; C5 ?$ }6 J% ~( c v2 @! oแล้วทุกอย่างก็ตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง มีเพียงอ้อมแขนที่สอดรัดบนเอวผมกับแผ่นอกอุ่นที่เคลื่อนไหวขึ้นลงเป็นจังหวะสอดประสานกับเสียงเต้นของหัวใจ คอยร้องเตือนว่าทุกอย่างเป็นความจริง...ที่พัดเข้ามารวดเร็วปานกระแสคลื่นจนผมแทบตั้งตัวไม่ทัน
z+ [- z: ~- n* k, }
* M/ b# y/ ]2 v2 }" H+ ]" K: ~4 c1 U1 I0 S$ I* c
“เมื่อก่อนใหญ่ดูดีมาก” ผมเอ่ยทำลายความเงียบขึ้น4 K0 Z% o! ^- ^6 {& J F- m0 ^) i" |
: L+ f* {* f# G- O, F$ [
1 o/ x% T7 ^" C8 [# p- G# F“แล้วคุณชอบแบบไหนมากกว่ากัน”! |+ r$ ^; ?2 r( T+ V9 n1 H0 o
; e1 [* i+ r0 I) R Y
# N3 q L% @3 M) q# t“ไม่สำคัญหรอกว่าเล็กชอบแบบไหนสำคัญที่ใหญ่มากกว่าว่าชอบแบบไหน...”
8 A. T0 a9 \( b+ m& g) s+ H" Q9 N/ Y. H5 _8 F$ ]( g+ [
- [+ u( J ?+ Q: o
“ผมเอาความชอบมาตัดสินไม่ได้หรอก...”
) a1 _( B2 g3 p7 J2 e1 i( ~- j! a3 {2 p( ^
, o2 H! l8 B/ j1 A2 V
“แล้วใหญ่ชอบแบบไหนล่ะ”
% I* O# q+ o7 G7 c- U2 S2 s; @2 z- @& Q' a1 w4 i) I
, B+ @ O2 y( E$ Z/ q; j“...”8 v) w' d. ?; q( a0 b4 _5 S
" F" R- F( p; S4 _* M
; ]' ]8 `* a0 Q0 R
“...”
4 A4 N W1 Q! X( u
* u$ f5 V4 p$ b9 a! [, v6 S8 V# \
“ผมชอบแบบ ‘นายตี๋ใหญ่’ มากกว่า”8 `0 Q4 o- O8 r5 g# H+ x( S
! U6 K; _) _2 L
- |) h! r: w* L) r
“อืมแค่นี้ก็พอแล้วล่ะ” 6 R) A& V9 _. U$ I8 }
|
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-4-22 15:29:21
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-4-22 16:29:15
โพสต์ 2020-4-22 16:42:33
โพสต์ 2020-4-22 20:38:38
ขอบคุณครับ
