|
เร่ร่อน17.1" A9 S+ D. P' n2 @8 |. N
7 M+ C4 v; b' X8 g% J; y" O8 C9 q, u( [4 y
“เล็ก...เล็ก...”8 ?" e; n! V9 Y5 F# y; a X
~$ i. \2 a" Y, I4 t
- ~+ C; u% x- Z“...”9 o5 ?7 M# T) V- m& l; |3 `7 V
" x V" Y; T' ^/ Y* D) |0 w, h. z- b: ?& q/ p5 V" w: r
“ไอ้เล็ก!!”
" e/ b$ w' A- B+ E# ? m1 ~+ f$ R7 v) _, k5 h* ^
3 k8 Y( o$ T K9 @% ?" }7 g' q. h1 Z$ Uเฮือก!!
' \- U9 a8 Z" ?. ?9 f% Q. d! A8 q) l+ L+ ?$ b3 V Q7 W; j) E
4 h+ w+ T% {- d4 f
ผมสะดุ้งเฮือกอย่างตกใจกับเสียงหวีดที่ดังเข้ามาในแก้วหู แล้วก็ต้องกระพริบตาปริบปรับอาการมึนงงเพื่อรับรู้บรรยากาศรอบตัวหลังจากที่หลุดการรับรู้ไปชั่วขณะหนึ่ง
R$ ^9 }% N; f
2 i" r* c. O6 r! K2 U" o0 ~
8 M9 a8 s, |$ |% U8 z“เป็นอะไรวะ นั่งเหม่อทั้งวัน เลิกงานแล้วไม่กลับบ้านไง” พี่มิ่งยืนท้าวเอวจังก้าอยู่ตรงข้ามเอ่ยเสียงเข้มอย่างหัวเสีย ก็วันนี้แกมาเรียกสติผมตลอดวันเพื่อให้ผมได้ตั้งสมาธิทำงาน แต่พักเดียวความนึกคิดของผมก็หลุดลอยไปอีก
) n& b% z" r7 k0 ]7 e6 Y( T4 r! x0 { b8 \6 m4 u" A R
) I0 r3 J3 X2 s5 Q2 w* y
ไม่แปลกที่พี่แกจะหัวเสีย...และเป็นห่วง
2 t- ^$ Q! [' ?8 b9 T D7 U/ c. ^! U# Z; p
# q0 D/ C6 l2 Sเฮ้อ...ทำไมชอบทำให้คนรอบข้างกังวลนะคนเล็กนิสัยไม่ดีเลย% n! F' ]8 U& x; @& U
, A& P2 u) C& J9 q( t
: G; z3 \" u5 q9 \# }- o, gก็ได้แต่เอ่ยว่าตัวเองไปพลางรวบของเก็บไว้ที่มุมหนึ่งของโต๊ะทำงานเพื่อเตรียมตัวกลับบ้าน ในใจยังอดคิดไปถึงเรื่องที่พานจะนึกถึงมาตลอดวันไม่ได้ \! ]3 U3 i& F0 W0 \
8 b$ I( V4 Y& D$ a% g ^' \
# |; }5 ?( |; g( j4 }* u* _2 p
ไม่ใช่สิ ต้องบอกว่าคิดมากมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว
4 K! f9 \& A7 g& m" V' ?
$ z8 u4 z' P% i5 N3 g4 g6 t5 Y* k+ l$ n' P4 x: p1 c* J) M
เมื่อวานเช้าตอนสิบโมงผมออกไปพบคุณเฟยเฟิ่งตามนัดหลังจากที่ไปส่งคุณตาและน้องดาวกลับเชียงรายแล้ว และสิ่งที่ผ่านการบอกเล่าจากปากบางสวยเกินชายของเขาก็ทำให้ผมทั้งอึดอัด กดดันตื่นเต้นกับเรื่องราวของใหญ่ในมุมที่ผมไม่รู้ แต่ต่อมามันก็ทั้งสับสน มึนงงและหน่วงไปทั้งหัวใจอย่างไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไปกับสิ่งที่ ‘เจ้าของชีวิต’ ของใหญ่ต้องการ
# D# [4 b- @! Q% P2 A8 C; A/ V0 m9 e: }; P7 ` @
/ w* y, t" r q* L1 Q# s
ไม่ใช่สิ...ต้องเรียกว่านาย ‘จิ่นสือ’ ถึงจะถูก4 ^( R. r. |% v$ X+ b* i: k" r# g @
2 k. F5 y/ e& G% K
. C! O$ {* {& b7 s. Wผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนพาร่างตัวเองมายังรถส่วนตัวแล้วขับไปยังริมหนองที่ตั้งร้านกินเส้นอย่างที่ทำเป็นกิจวัตรประจำวัน- i" X* S. V- u/ p% H; g! ` U0 ?4 I
* C3 P, Z0 Y {* c. e9 c
9 m$ e9 I: ?. N4 K
“คุณเล็ก เดี๋ยวน้ำซุปลวกใส่” นายเจ้าของร้านกินเส้นเบี่ยงกระบวยลวกเส้นหนีก่อนใช้มืออีกข้างดันผมที่ยืนชิดกอดเอวเขาไว้หลบไปด้านหลัง ซึ่งผมก็ยอมถอยไปนั่งที่เก้าอี้แต่โดยดีให้ใหญ่ทำก๋วยเตี๋ยวให้ลูกค้าต่อ สักพักผมก็ย้ายตัวไปเล่นกับเจ้าตี๋น้อยตรงมุมกำแพง& ]! x; h) s7 o1 q' A* L+ y5 ?) a- [
6 P& z; b" Q7 d, n( s! a
3 V3 T+ I, `5 y* w- ^
เดี๋ยวนี้กลับจากทำงานผมไม่ต้องมาช่วยใหญ่เสิร์ฟก๋วยเตี๋ยวแล้ว จะมีบ้างก็ตอนช่วงหัวค่ำที่คนเยอะๆแต่ก็ไม่หนักเหมือนเก่าเนื่องด้วยใหญ่ได้จ้างน้องหลงหลานชายป้าแขกที่ขายกล้วยปิ้งอยู่ตรงข้ามมาช่วยงานหลังเลิกเรียน โดยให้ค่าจ้างชั่วโมงละยี่สิบห้าบาท ซึ่งหลงก็เป็นเด็กที่ขยันมากทั้งที่อายุแค่สิบขวบ, ?$ Q, u% N) P I4 S" r
8 b G9 W$ b- [' b+ E
+ c( b3 Q% }8 ?# k) m* Gดังนั้นหน้าที่หลักๆของผมคือช่วยใหญ่เก็บร้านตอนสี่ทุ่ม ซึ่งเจ้าของร้านก็ช่างขยันไล่ผมกลับไปพักผ่อนนอนหลับที่ห้องเสียเหลือเกิน แต่ผมไม่ไปหรอก...อยากใช้เวลาที่เหลืออยู่ด้วยกันให้มากที่สุด! m9 T1 ]; e( Y* p) T5 |3 F3 K
3 l3 J+ I( R4 g, _& i
; F# @# `4 g. R% s5 k“อ๊ะ ตี๋น้อย...จริงๆเลยติดสาวซะได้” ผมที่นั่งเกาคาง ลูบหัวเจ้าตี๋น้อยอยู่สะดุ้งผละตัวออกห่างเมื่ออยู่ๆเจ้าหมาหนุ่มตัวโตก็กระโจนวิ่งเข้าไปในหนองทันทีที่เห็นเจ้าหมาสาวพันธุ์บางแก้วที่เจ้าของพามาเดินเล่น
) v: [5 T/ H% C, E4 y3 l
x5 n6 M9 h& @9 R
4 J, `. G" V7 H& M# Zดูสิ กระดิกหางยิกๆเชียว
+ _# r( l, @( p; |: D# i) S
+ J+ @5 p' x) w' g3 Y: D1 g9 V( R* ?! y2 f
เมื่อเจ้าตี๋น้อยจากไป ผมจึงทิ้งตัวนั่งบนเก้าอี้ไม้ตัวเตี้ย ใช้สองมือกอดเข่าแล้วจ้องมองไปยังคนตัวโตที่ยืนทำก๋วยเตี๋ยวตามเมนูอย่างเพลิดเพลิน...และเหม่อลอย$ I9 m) z- g3 c# Y; Y+ ^
: y" i$ g7 p6 }0 ?
, i* @) a: h; W! h2 c1 A t6 O
' H$ w" \, V( @0 Y2 X {, @" b, Z; j/ m‘ทำไมถึงเรียกเขาว่าใหญ่ล่ะครับ’
- ?4 f; ^, V. R. D r
) g# `- J( Y4 _( h( m3 [! L8 p
3 _, W' v* r) N5 V4 c \ b; Sคุณเฟยเฟิ่งเอ่ยปากถามขึ้นหลังจากที่เราทักทายชวนคุยนอกประเด็นกันมานานแล้ว ผมจึงสูดหายใจเข้าลึกเตรียมรับฟังทุกเรื่องและถามทุกอย่างที่ผมอยากรู้ในวันนี้
* b$ w1 O, V5 X
3 Q$ ]/ n5 [2 [; G: J4 j8 E0 O! f- ~
/ {8 b, E; d; |" |แต่ก่อนอื่นผมต้องตอบคำถามเขาก่อนสินะ( T* W3 b: I% ?! }" z. R. P
: v8 C& x: T S3 `( Z- O( [+ G& I# `
‘ผมเป็นคนตั้งชื่อนี้ให้เขาเองครับเขาจำอะไรไม่ได้...’+ c/ s5 r/ [, p/ S1 ]
- V. L1 J9 o7 A" z+ q: X) P* m
% H D3 n6 z& `
‘เป็นอย่างที่ผมให้คนไปสืบมาจริงๆด้วยสินะ’ เขาเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ด้วยท่าทางที่เหมือนรู้เรื่องทุกอย่างอยู่ก่อนแล้ว4 D6 ^- V2 s9 M6 b
2 l/ B* e% G3 [
# ?7 _9 s' v; m) F! g7 U( ^4 `$ U‘คุณรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว’7 E3 e6 Q) \1 r* M
5 k$ F9 h+ y3 M- ]% b0 c: g: n: t
* M( n6 _. l5 i- ~ Y* e! [‘ครับไม่ใช่เรื่องที่สืบยากอะไร’9 |- k. O7 q7 M
1 L% q/ ~0 X1 r, N& e
( X& K+ I9 I& Z; e/ ?6 ]7 G‘แล้วใหญ่...’9 m. E! s! m% m( b
5 x0 Q$ V. j0 E3 q1 B) a
3 P" q( H( v+ Z9 @‘ความจริงเขาชื่อจิ่นสือน่ะ...จิ่นสือ พี่ชายของจิ่นตั้ง’ลมหายใจผมสะดุดไปช่วงจังหวะหนึ่ง...จิ่นสือ...อย่างนั้นเหรอ...ถึงว่าทำไมทั้งสองคนถึงได้มีหน้าตาและท่าทางคล้ายกันนัก' s+ W/ S s g
: |4 W: j3 i6 `" u* J0 G, ]
8 o. S( G& V% a) D
‘ขะเขา...จิ่นสือ...เขาทำงานกับคุณเหรอครับ...’ 1 U. _( Q5 w, b, f
, h `8 t* ]9 C3 t$ s. _9 o. I. s- C4 j
‘จะว่าอย่างนั้นก็ไม่ผิดนักเขาเป็นบอดี้การ์ดของผม และผมมาที่นี่ก็เพื่อจะมารับเขากลับฮ่องกงด้วยกัน’
& y3 ]+ p! r8 n: ^2 C2 K c3 W
& u1 a/ Q' j8 x! `8 `/ R9 I+ ~' Z; P: W# ?1 V. X
ประโยคข้างต้นทำให้ร่างกายของผมเย็นเยียบและสั่นสะท้าน แม้คำพูดของคุณเฟยเฟิ่งจะนิ่มนวลใบหน้าอ่อนโยนประดับด้วยรอยยิ้มเป็นมิตร แต่ความคิดด้านมืดแวบหนึ่งของผมกลับเห็นเขาเป็นศัตรูด้วยรู้สึกว่าคำพูดของเขามันช่างโหดร้ายเหลือเกิน
6 u1 S& H+ s) g! g8 `8 @$ d8 T u- [
% P% ?: T; ^9 D7 l' M1 q% Z
1 F( O+ g' o4 ~; C‘แล้วทำไมถึงจะมาพากลับไปตอนนี้ล่ะครับ นี่ก็ผ่านมาตั้งห้าเดือนแล้วตอนนี้ใหญ่ก็ปรับตัวกับที่นี่ได้ ร้านก็กำลังไปได้ดี แล้ว...แล้ว...เขาก็จำอะไรไม่ได้จะกลับไปได้ยังไง...ให้เขาอยู่กับผมที่นี่...’
9 ?3 C% n* q. m1 X* e
c8 a1 w4 i. D' C. C/ f, d6 b/ G# U, g) \% Q+ y6 _: P
‘คุณเล็กครับ’ น้ำเสียงนุ่มนวลต่างจากประกายตาเฉียบขาดดึงรั้งสติของผมกลับมา สายตาของคุณเฟยเฟิ่งบ่งบอกว่ารับรู้อะไรที่มากกว่านั้นและช่างเห็นใจผมเหลือเกิน
8 \0 n3 Q7 @/ E0 l0 p( a/ j) }4 I8 W+ a. A4 i; \# \0 E! |
* R" W& E8 Z+ @6 c# B
ถ้าเห็นใจก็ได้โปรดอย่าพรากเขาไปจากผมเลย...
2 r5 q+ K9 p* c' a
3 P8 x7 d3 j% l: c
3 U u6 G! N4 s0 a0 {- s‘เหตุผลที่คุณเล็กยกมาผมเข้าใจ แต่ยังไงสักวันเสี่ยวสือก็ต้องกลับฮ่องกงเขามีหน้าที่ดูแลคนตระกูลเฟย เป็นสมบัติของตระกูลเฟยลูกศิษย์อีกมากมายรอให้เขากลับไปสอน ไหนจะครอบครัวของเขาอีก เสี่ยวสือไม่ใช่บอดี้การ์ดทั่วไปแต่เขาเป็นลูกชายคนโตของตระกูลจิ่นที่รับใช้เรามาหลายชั่วอายุคนและมีมีอิทธิพลทั้งในฮ่องกงและจีนแผ่นดินใหญ่’/ n/ Y' _* o2 Z+ v
# p' R0 [) A1 w3 W4 n
% t8 E# {$ G- e3 n$ p% g
‘เขาดูยิ่งใหญ่จัง’, z C, O: Q% @' p1 C" ^7 W8 R
7 _ Q9 ]9 ?- y+ |/ w$ s$ F2 ^+ g& m* Z# u$ |$ d
‘อืม ที่คุณพูดก็ไม่ผิดนักเสี่ยวสือของผมเขาเป็นคนเก่ง มีพรสวรรค์ทั้งด้านบุ๊นและบู๊มาตั้งแต่เกิด แน่ล่ะเขามีอาจารย์ที่เก่งมากถึงสองคน...’ แววตาที่สะท้อนออกมาบ่งบอกว่าเข้าภูมิใจกับเสี่ยวสือของเขามากแค่ไหน เขายิ้มบางให้ผมแล้วเอ่ยต่อ‘พ่อแม่ของเขาน่ะครับ’
" [. `0 Y: ?( u6 Z) w' L$ S8 d/ `4 ~ w9 k3 L/ p, x
+ g2 M5 g4 E! i7 G/ C; A
‘งั้นคุณจิ่นตั้งก็คงเก่งมากเหมือนกัน’ ผมเหลือบมองไปยังผู้ชายที่ยืนตัวตรงนิ่งอยู่ด้านหลังคุณเฟยเฟิ่ง ซึ่งเขาไม่ได้หันไปมองเพียงแค่ใช้ปลายนิ้วไล้ขอบแก้วกาแฟแล้วยกยิ้มมุมปาก
$ X, P, R& t$ n( g$ t. z. `6 y7 U& _" P5 P3 J; c) T
9 n9 s( A# W$ ]0 X. {# [8 s& }‘ครับเขาเก่งมาก แต่เก่งแค่ไหนเขาก็เป็นคนของพี่ชาย ไม่ใช่ของผม’
; n- j+ P. V' ^& z: I F9 c+ S a9 A9 l0 w" _
6 B+ T2 B$ Y4 J+ N" B‘เอ๊ะ??’
% e4 x: ]8 h) \: i8 W& f
; \. P/ P5 Y$ t9 A/ O* \2 c& I
% _; x6 a& r0 F‘จิ่นตั้งเป็นคนของพี่ชายผมน่ะครับ...เขาทำคนของผมหายเลยเอาคนที่เก่งเท่าเทียมมาใช้คืน’ ผมไม่ได้รู้สึกถึงความยินดีในน้ำเสียงนั้นเลย หนำซ้ำยังเต็มไปด้วยการประชดประชัน) \: I6 c% H$ G/ F
) B8 c3 t2 z' F, C/ r
b0 e: ^3 ]5 }ผมบีบมือชื้นเหงื่อแน่นพลางเค้นเสียงผ่านลำคอตีบตันรู้สึกตื่นเต้นกับสิ่งที่พาใหญ่มาหาผม ‘ยังไงเหรอครับ’
8 ?% q9 a6 s- A; v7 u+ M& ~1 i7 q2 T3 `
' b ^% @. r. Q0 {7 c, t‘เมื่อห้าเดือนก่อน พี่ชายผม...เฟยหลงมางานประมูลเพชรที่ประเทศไทย มันเป็นธุรกิจอย่างหนึ่งของตระกูลเรา...เพชรในงานมีมูลค่าหลายร้อยล้านจึงต้องมีคนควบคุมดูแลที่เก่ง ฉลาดและแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นได้อย่างรวดเร็วและฉับไว ซึ่งตัวเลือกก็คงไม่พ้นสองพี่น้องตระกูลจิ่น ผมจึงต้องยอมให้เสี่ยวสือมาไทย’ แล้วใบหน้าเขาก็หม่นลงเมื่อเอ่ยประโยคถัดมา ‘แต่พองานเสร็จกลับไม่มีแม้แต่เงาของเสี่ยวสือเลย’$ u$ N# M, c. Y% P2 O8 U( j
' y5 R5 i6 v' F. |9 T
. ~3 o" V9 ] l" M; z
น้ำเสียงสั่นไหวพาหัวใจของผมกระตุกตาม เพราะการแสดงออกของเขาที่บอกว่าเสี่ยวสือสำคัญกับเขามากเท่าไร...เช่นเดียวกัน...ใหญ่ก็สำคัญกับผม...; e: j+ P) f7 d7 A# N4 e# C, B6 t
, h( E* _2 U4 x Q7 x3 b, c7 [
- [# L1 M5 ~9 \‘ทุกคนปิดปากเงียบไม่มีใครเอ่ยปากบอกอะไรผมสักคำ จนพี่เฟยหลงมาบอกเองว่า...เขาตายแล้ว...ตอนนั้นผมรู้สึกแย่มาก...ในหัวคิดเพียงแค่ว่าเสี่ยวสือของผมน่ะเหรอ คนที่โดนดาบฟันเข้าที่หัวใจยังรอดมาได้...แล้วทำไม...ทำไม...คุณเล็กครับ...’ เขาเงยหน้าขึ้นมาสบตาผมอย่างร้องขอ% d; g3 Q8 p9 i4 T2 U5 b1 h! A) j
# F+ u5 i+ ~9 r; Q1 y! Z) n
+ [! m V% X# ~8 `2 V' r5 H. a, W
‘ให้เขากลับไปกับผมเถอะครับ ผมมาไทยก็เพราะไม่เชื่อว่าเขาตายตามหาทุกทาง สำหรับผมเขาไม่ใช่แค่บอดี้การ์ดหรือคนดูแลเขาเป็นทั้งเพื่อน ญาติ เป็นพี่ชายทั้งๆที่เขาอายุน้อยกว่าผมเป็นคนเดียวที่ผมวางใจ...’
1 N, y6 o. H2 t9 S/ a5 U0 T5 @9 `) q3 f" F/ r
* q0 \) L7 a' S% B
‘อายุน้อยกว่าเหรอครับ งั้นใหญ่อายุก็ไม่น่าเกินยี่สิบห้า??’ ไม่น่าเชื่อ คุณเฟยเฟิ่งดูอายุไม่น่าจะเกินยี่สิบห้า ผมคิดว่าเขาจะอายุน้อยกว่าใหญ่สักสามสี่ปีจริงสินะ เขาเรียกใหญ่ว่า...เสี่ยวสือ...
: @& B( c5 s2 ?/ W1 V+ S2 \2 n$ b, H& b8 k
* ~- J4 e R4 [% r9 F* t$ v, z
‘ฮะๆผิดแล้วล่ะครับ เสี่ยวสืออายุน้อยกว่าผมห้าปีส่วนผมปีนี้ก็สี่สิบแล้ว’ ผมเบิ่งตาโตอย่างตกใจ สี่สิบ!? ชายผู้มีใบหน้างดงามที่นั่งตรงข้ามผมอายุสี่สิบแล้ว ผมเข้าใจมาตลอดว่าเขาน่าจะรุ่นเดียวกับผมโอ้ว...เขาเป็นน้าผมได้เลยนะ
3 {5 m" l3 w5 ~# ]4 E- K9 y: u' y0 L& a+ p6 f( X! t4 |2 j7 w
7 V, h# M; u' M4 O$ t
งั้นใหญ่ก็อายุ...สามสิบห้า!!ส่วนผม...ยี่สิบสอง!!
% y) L4 r' Q+ }" P* B8 t/ |& d# q
- i, T: T: X) }5 ^% B5 @7 v+ I. \
เขาแก่กว่าผมสิบสามปี...นี่ผมมีสามีที่อายุมากกว่าหนึ่งทศวรรษ!!
6 N2 _) W+ `$ l% E9 x! l, Q
( y- V4 Y4 l6 Q, G; |5 m( @% T+ G
$ s9 ?" f- _) I6 J+ X& yแล้วเสียงหนึ่งก็ทำให้ผมหลุดความคิดออกมาจากเรื่องอายุเพื่อได้ยินสิ่งที่แย่กว่านั้น
, f" P9 h/ A G! R& Y& x
. G' n6 N, G% k+ W0 Y |. H
* d3 o2 G! ^; { s) Q6 L‘คุณเล็กได้โปรด...คืนเสี่ยวสือมาได้ไหมครับ’
8 o6 f( m0 ]+ i" }* B
, z' m% U3 `5 s, o1 i; T
2 B! [; d5 V0 S2 y! n‘...!’6 R) |9 P* l8 ?! O( m
" A4 V% A) B: @2 y# z5 b# n7 J0 \
9 o+ v% g% U8 T7 \" u‘นะครับ’
7 } Z( k- w: w3 T7 r3 x, o9 P' o7 e1 Z# V9 J
& ?7 f5 h: r5 f' x5 j) B
‘ละแล้วทำไมมาเอาป่านนี้ล่ะครับ’ ทำไมจะมาเอาเขาไปในวันที่ผมขาดเขาไม่ได้แล้ว
3 P' H7 n$ O8 _1 m! y- ~6 M$ j
2 r+ l. L+ D9 y; s) ?9 \2 o
7 Y# w2 |' h. p" q‘ผมไม่รู้ว่าคุณจะเชื่อไหม แต่เราตามหาเขามาตลอด แทบพลิกเมืองพิษณุโลกหา...แต่คิดไม่ถึงว่าเขาจะลอยแม่น้ำมาถึงนครสวรรค์ได้ ทันทีที่เราเห็นเขาจากรายการอาหารทางทีวีเราก็รีบตามมา จะมาพาเขากลับแต่มารู้ว่าเขาจำอะไรไม่ได้เลยจึงค่อยเป็นค่อยไป จิ่นตั้งแนะนำให้ตีหัวลากกลับฮ่องกงด้วยซ้ำ แต่เชื่อเถอะต่อให้ยกคนมาทั้งตระกูลเฟยก็ล้มเขาไม่ได้ ทางเดียวที่จะลอบพาเขากลับไปได้คือ...จับตาย...ซึ่งผมไม่ต้องการแบบนั้น’
( w5 `8 w9 X3 R. Z9 Q* F& }6 _" B# s" h& O& L5 J
& A" W& `6 j. ?. Z5 e% @* K/ Y5 _
‘ถ้าเก่งขนาดนั้นทำไมเขาถึงโดนทำร้ายได้ล่ะครับ’1 ?) C: T7 G" Z2 b, h
/ R" K/ k, k+ [3 T# T, a' z/ w- V
- ~8 e# Z9 m$ G3 Q/ ]7 {
‘เพราะเขาบ้าระห่ำเกินไปเอาชีวิตตัวเองเข้าแลกกับทายาทตระกูลเฟย...ซึ่งก็คือพี่ชายของผม’ คงเหมือนวันที่เขาเข้าไปช่วยผมในกองเพลิง% V' j4 `+ F# z, t- B
) H* ?+ ]; j9 \, E4 s/ E
r! I/ T8 h8 s W‘ตะต้องเอาเขาไปจริงๆเหรอครับ...’
" |& f. r# Q1 S
1 H! R+ v" s+ `
* q' Y/ T# m1 y B8 D+ J‘ต่อให้วันนี้ผมใจอ่อนแต่สักวันเขาก็ต้องกลับไป เขาเป็นคนของตระกูลเฟย ก็เหมือนยกชีวิตให้ตระกูลเฟยแล้ว’* z3 d: C) V* R, u2 t2 [' a! O) }
% B: `: V; x9 S& }
C1 _- Y' K( F( [; W# g6 Q! c7 t
‘...!!’5 w/ T4 G- E! \! o- S0 ]- u; U
7 V3 C9 c! T* I2 u% z# P! r8 r% F4 [) _& w' P
ทำไมถึงฟังดูโหดร้ายจัง...
4 G0 f8 o" s9 d
6 Q3 m2 U8 \! Z x' G) `/ X
% J7 M0 d) _5 F‘สำหรับผมยังไงเขาก็เหมาะที่จะเป็นคนดูแลตระกูลเฟย มากกว่า...พ่อค้าขายบะหมี่ถ้าผมพูดแรงไปต้องขอโทษด้วย แต่ผมจำเป็น ยังไงก็ฝากคุณเล็กด้วยนะครับผมรู้ว่าคุณต้องเลือกทางที่ดีที่สุดให้กับเขา’3 E M5 c6 e8 F# t: L% ^9 W0 O
3 F4 Z1 Z: R, q- L1 f+ y
/ f% [( p; B" r( p! v5 G n/ p
! f& H( ?5 w) j
“คุณเล็ก...เป็นอะไรหืม หน้าตาดูไม่ดีเลย” ผมสะดุ้งเมื่อรู้สึกถึงปลายนิ้วที่ลูบลงบนแก้มอย่างห่วงใย ผมรีบก้มหน้าพลางกระพริบตาไล่น้ำตาที่เริ่มคลอหน่วง แต่ก็ดูเหมือนจะไม่ทันเมื่อมือใหญ่เชยปลายคางผมให้เงยหน้าสบตา “ร้องไห้ทำไม...”' E" F9 X2 t& X! M# U' @; k
' V+ v% ?3 e: {. o Q, ^# F3 q) j
' |5 H3 V# _7 c6 O1 `- a# [“เปล่าแค่ปวดหัวน่ะ”
/ Z" H+ F# E! q+ w% U
$ E, E+ Z* [1 Y8 z2 |* x9 X" b
& Y7 W0 J" B# W6 z1 m9 G& I“งั้นกลับห้องไหม” ผมส่ายหน้าพลางจับฝ่ามือใหญ่มาแนบแก้ม 6 l8 @7 ?3 H: q9 ]6 D: } V
9 I( U8 }( g" S/ c9 |
) d2 t: R; |. f
“วันนี้ปิดร้านเร็วหน่อยได้ไหม”
j. }# q* S* V/ ?2 I, e+ B. Q3 e- D, M8 U
! u. B* X8 F2 N! _" f8 X“ได้สิงั้นเดี๋ยวลูกค้าชุดนี้หมดเรากลับห้องกันนะ”- H. s0 G6 r/ I7 M5 E) P
- \3 q X. H2 Z2 [4 C5 i) \) L6 q M4 B1 n B
“ของที่เหลือล่ะจะไม่เป็นอะไรเหรอ”
) _; i+ m9 j( v7 ^& R2 ]6 @% V& |' z% G" Y' f
: f8 r; t3 n, S) Z H! o1 H
“ไม่หรอก วันนี้สิ้นเดือนนะคุณจำไม่ได้หรือไง” ผมยิ้มบางออกมาซึ่งเป็นรอยยิ้มจริงๆของวันนี้ที่ผลักดันออกมาจากหัวใจอันเต็มตื้น จริงสิ วันนี้สิ้นเดือน...วันที่เราตกลงกันว่าจะปิดร้านกันตอนสองทุ่ม และเปิดให้คนเร่ร่อนไร้บ้านหรือแม้แต่คนมีบ้านแต่ยากจนเข้ามาทานฟรี6 C B: W/ t! m% b$ x- q: {
7 v0 N+ _5 o& |/ Z
% A: }7 ], q5 C4 s; R
เพียงแค่วันนี้เราเลื่อนปิดร้านเร็วขึ้นเพื่อให้คนยากไร้ที่รออยู่ได้อิ่มท้องเร็วขึ้นด้วยเท่านั้น2 v. N g% Y: h# }! e3 C# [
, b# |5 a. B- Z& Z4 K
6 y( e* \' A$ L) j# \+ Hเพียงแค่เราจะได้เห็นใบหน้าเปื้อนยิ้มและอิ่มสุขของพวกเขาเร็วขึ้น...ก็เท่านั้นเอง...2 ^) u( A: G* }5 a; V7 u. e' H% @- p2 g
# E' R, l; q$ U, {
8 r& e0 D! E- U( fแต่เป็นเรื่อง...เท่านั้นเอง...ที่ทำให้ผมมีความสุขทุกครั้งที่นึกถึง ยังจำได้...เมื่อเดือนที่แล้วใหญ่เดินมาบอกด้วยใบหน้าเรียบเฉยสวนทางกับความปรารถนาดีต่อผู้อื่นโดยสิ้นเชิง
% Q: e: ~1 G( P; m- Q; W% w
) a. X* Y6 r$ d" h2 q! o0 O$ j" E; [; B! o% e! V
2 N$ `3 f2 o5 H4 e! ]' ]3 D
‘ตอนนี้ผมก็ขายก๋วยเตี๋ยวได้กำไรพอมีเงินเหลือเก็บแล้วคุณจะว่ายังไงถ้าผมจะแบ่งกำไรส่วนนี้ไปช่วยคนอื่นที่เคยเป็นเหมือนผมบ้าง’& F& @- g6 @2 N& p% W; f: s/ G
, q$ L$ f. _% n+ C9 H! `! n
2 b2 q- h4 _! j# {; F‘ฉันจะว่าอะไรได้ล่ะนอกจากดีใจ’
' R5 C& V6 I( t4 t& E- Z6 R# t' \, ]* X9 U
& U# q: Z2 E: B7 Q P- A6 L4 f
‘ถ้าอย่างนั้นเป็นทุกวันที่สิบห้าและสามสิบของทุกเดือนดีไหม’3 _& P/ D& Y/ R( B# Y0 j
/ l [- X9 j, k
* u$ G9 X0 \& R6 J( y- e* k
‘อื้มวันไหนก็ดีทั้งนั้นแหละ’' I. d1 u- G1 C* Q9 X& ]7 \
, b- @# y" C( }; r6 K
/ ~5 e6 b: p( f1 O* \
+ J) b6 S H9 G& J7 }6 q \7 O( O' M5 V5 M) r5 t' q
* b0 @1 l- ]. O* F; x: e2 t0 W. Z20.30 น.
4 w) l+ x5 g6 \/ L0 {+ r. q, ] f5 Y& Q3 v
% e7 {0 u% n# l% Y7 U* i
แอ๊ดดดดด# `8 G `/ M5 g* ^
: B3 z# @% n2 J- I3 n7 q2 }1 [* }
% y; _- Z, |9 ?$ bปัง3 S+ X4 I/ G! {. P: U. T. l; E
! c W; V/ y/ U4 i& P, a9 p; C" x& L9 e2 p: G
“ใหญ่...เดี๋ยวให้อาหารตี๋น้อยเสร็จแล้วไปอาบน้ำนะเล็กมีเรื่องจะคุยด้วย” 8 e8 `9 B: m/ z! [7 e% o- F1 w, |4 ^
5 P; m* y. v; }4 K2 o+ G" o r: @
ทันทีที่เข้ามาในห้องถอดรองเท้าไว้บนชั้นวางเรียบร้อยผมก็หันไปบอกนายหมาตูบก่อนจะเขย่งตัวขึ้นไปหอมแก้มสากและเดินแยกตัวเข้ามาในห้องนอน ล้มตัวนั่งลงบนพื้นเอนแผ่นหลังพิงปลายเตียง สองแขนกอดเข่าทั้งสองข้างที่ยกชันขึ้น
& i$ Z) Q3 E; N
" |" v _! s5 q& A6 b; m2 D* x5 d* R6 B7 M
ใหญ่คงคิดว่าผมมาอาบน้ำ...
1 ] Y6 z; Z$ F4 U; M: k4 o6 l& {) v
/ r1 | c8 t W
แต่เปล่าเลย...ผมเข้ามาทำใจกับเรื่องราวที่ผมจะคุยกับเขา...
6 y% Z1 Z7 N0 o1 _' l3 `2 M4 E+ v- G' p$ B% f( f
8 h% W* u2 S! F
ถ้าถามใจผม...ไม่อยากให้เขากลับไปเลย แต่เรื่องของหัวใจก็เป็นเรื่องหนึ่ง...สิ่งที่ผมยกมาเป็นเหตุผลคือชีวิตที่เหลือของใหญ่ต่างหาก...6 Z" P8 V: H4 W* m$ e, I4 q
) _1 z, e; H; W% O
. M) }7 b$ o$ R- a0 `( {# O$ J9 v
ถ้าเขาใช้ชีวิตเป็นนายตี๋ใหญ่...เป็นแค่พ่อค้าขายก๋วยเตี๋ยว...เขาอาจจะมีเงินไม่มาก ไม่มีอำนาจ เป็นคนไร้ตระกูลใช้ชีวิตเรียบง่ายอยู่ในจังหวัดเล็กๆ...' f5 o- o- A' o( h- E+ Y1 l
* q5 V& _" N0 j4 ~+ u8 o9 u$ O( p! X
# v4 }/ k" i9 {- G: d. {
กลับกัน...ถ้าเขาใช้ชีวิตเป็นจิ่นสือ...บอดี้การ์ดมากฝีมือผู้ดูแลรักษาชีวิตคนตระกูลเฟยที่มีธุรกิจทั้งอสังหาริมทรัพย์ เหมืองเพชรพลอย คาสิโนและธุรกิจยิบย่อยอีกมากมายทั่วเอเชีย...แน่นอน รายได้ของจิ่นสือที่ดูแลบุคคลสำคัญเหล่านี้คงประเมินค่าไม่ได้ ไหนจะเป็นลูกชายคนโตของตระกูลจิ่นซึ่งฟังดูแล้วก็คงไม่ธรรมดา ประกอบกันแล้วเขาก็เป็นคุณชายในคราบบอดี้การ์ดดีๆนี่เอง...แต่ต้องใช้ชีวิตเป็นโล่ป้องกันฝ่ายตนและพร้อมที่จะเป็นอาวุธคร่าชีวิตฝ่ายตรงข้าม อยู่ท่ามกลางอันตราย...2 U+ `/ A/ Y- K7 D% d: ~- Z, Q
! X1 x5 J2 Y( {" I; F2 h% B* U& U! u9 q0 p. N- L
...ต้องสวมหัวโขนเป็นใครกันที่จะทำให้เขามีความสุข# Q; G( L# ]9 d8 {: }, Z# z8 u/ D
5 O8 v' E. z. Y' c+ C5 A( g" j8 J" V2 q) f
ซึ่งเรื่องนี้ผมคงคิดแทนเขาไม่ได้ ตัดสินใจแทนเขาไม่ได้ มีเพียงเขาเท่านั้นที่ต้องเลือกเส้นทางจะเดินต่อจากนี้...ไปข้างหน้า...หรือเลี้ยวกลับเส้นทางเดิม...
7 ?( K! ?! ^: D- ^3 Y$ i5 z. I, \0 i) ~3 D: j' ^( D7 }9 y
& I% ~2 x4 K, Q7 `& f9 {...จะทางไหนเพียงแค่เขาเลือกผมก็พร้อมจะยอมรับและอยู่เคียงข้างขอเพียงอย่างเดียวไม่ว่าจะเลือกทางไหน...เลือกผมด้วยก็พอ.../ w- r; B Y2 d& ^4 Z! b& F: d
! P6 g1 k. ^; X! }7 F2 v: n
5 a. L3 j. s! H. `/ F: V8 q
, y6 k; I6 v2 r8 T' r; O
- `5 H; N, H% z
. @) f* {/ j6 h“นั่งสิ”: x+ O0 L2 I( `
* S) c& @4 V5 l4 x- r
' C7 p/ c& I$ F0 k) Y6 ?; }
“คุณเล็ก...ดึกแล้วน้ำค้างจะลงนะ”
- I8 d7 t3 k" n6 L
: o" W! y. R% H! n" v& p8 J0 W( R9 [7 R9 ?
“ไม่เป็นไรหรอก”
2 V( p) g. C4 z# _6 T H7 S
5 Z6 {" A# r8 y% e
u0 u, W% M |6 x- O8 L+ L* U: nผมดึงใหญ่ให้นั่งลงเคียงข้างบนพื้นที่ระเบียงห้อง หลังพิงกระจกใสสองขาวางเหยียดไปตามแนวพื้นกระเบื้อง ใบหน้าแหงนมองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่มืดทึบไปด้วยเมฆหมอกไร้แสงดาว
& K( A" d, P+ @& v8 N- T0 B4 H9 m* V$ d. Y3 `! I' }+ W+ [5 e
6 A5 ~, Q* W+ G7 N7 M- Z
นายหมาตูบเลียนแบบท่านั่งผม จะต่างก็ตรงเรียวขายาวทั้งสองข้างที่เหยียดพื้นอ้าออกเพื่อจะยกร่างผมเข้าไปนั่งระหว่างขา สองแขนกอดรั้งเอวผมไว้แล้วดึงรั้งให้แผ่นหลังเอนซบบนแผ่นอกอบอุ่นของเขา' b* X9 I/ F( `4 s' y+ Y" Z9 M
5 E4 l. L" j. a8 p, r! ^7 u4 u% n, @/ G H1 V4 ]
ฟอด: c' f: \4 ]3 X2 R! C8 T5 F
, J* `* I) z1 T- v; ]
' R0 v% t9 [4 ?- H* d5 {“วันนี้คุณดูซึมๆเกี่ยวกับเรื่องที่จะคุยกับผมหรือเปล่า” เสียงเข้มดังชิดริมหู แน่ล่ะนายหมาตูบพูดไปหอมแก้มผมไป ถามไปคลอเคลียแถวซอกคอไป ตั้งแต่ลึกซึ้งกันก็เหมือนเขาจะค้ากำไรจากร่างกายผมซะเกินควร...เหมือนกับว่าผมเป็นสมบัติของเขาแล้ว5 A) u+ |6 a: n/ n% v+ e6 a6 S
/ N, p+ ^9 @* K7 n$ s/ |: n6 }
- H; B* U( Q! C# d) W% [“อืม” ผมแหงนใบหน้าพลางเอียงคอเพื่อเปิดรับให้เขาสัมผัสอย่างถนัดถนี่แต่สักพักก็เป็นเขาที่หยุดซะเอง
1 `' d+ {1 @" |, p" H
. ~, e0 c b" ^! c- b+ _# k( T' N+ E V; V$ Y' M
“มีอะไรเหรอ...”2 I/ ?. }0 p* I6 X" A. h( k) b# Q
- c. a" z5 `) k! b# a6 ?& w
% J; \. U5 k3 D3 _: ?“เมื่อวานเล็กไปพบคุณเฟยเฟิ่งมา”
' M) j/ {# K" [, M- v
* s( P; ~4 A! o+ R& p4 p( _
5 l- O, t& O. S: e* F/ p/ M! Bกึก
4 `" z# X5 v2 P" U
% c4 O/ p" H+ S% g# }+ Q6 p+ o( V+ l D3 T( U+ d* G
ใหญ่ชะงักไป เสี้ยววินาทีแววตาคมดุสั่นไหวก่อนจะกลับมาอบอุ่นดังเดิม
. z1 V0 r: K9 z$ l( m3 P
' x7 y, x1 l2 G9 U
, Y+ R0 `1 J) e; V# {& X“เขาเล่าให้คุณฟังหมดแล้วสินะ”
# }# ^4 C; Q: v4 p, B# }3 h# P+ ?
- j- q$ ^6 y5 x2 Y( \9 L9 C8 p, z2 _) b
“ใหญ่จำได้แล้วเหรอ” ผมเอี้ยวหน้าหันกลับมามองเขาอย่างแปลกใจ หัวใจเต้นรัวแรงจนรู้สึกแน่นหน้าอก ใหญ่พูดเหมือนกับว่าเขารู้เรื่องทุกอย่างหมดแล้ว หรือถ้ามากไปกว่านั้น...ก็จำทุกอย่างได้แล้ว. i1 G5 J5 G) |. F1 T* [% O3 b
. @& x# ]1 T4 {* q' Z4 G! W
9 j% y) [% {; H! H# m, l9 h' `แรงกอดรัดแน่นขึ้นกับใบหน้าคมที่ซุกซบลงบนไหล่จนรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นที่เป่ารดต้นคอไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นเลยสักนิด ความคิดในหัวผมตีกันจนยุ่งเหยิงมึนงงไปหมด6 F, d5 L8 j, n. {3 z
0 z/ E" W8 M0 M8 h
6 r4 V# w. @/ }& x7 B) Hและยิ่งได้รับการยืนยันจากอีกฝ่ายโดยการพยักหน้าก็ยิ่งเหมือนโดนตีแสกหน้าจนคิดอะไรไม่ออก7 P t, n s* b, N( k7 x3 p
5 p3 D. k) i4 e1 a/ ~
. v% [$ T2 S0 s& F5 u“มะเมื่อไหร่...”' l: S# a; j; B' n
: I- d0 {" k# K; Q2 ?& J2 p9 s
/ G; {% W+ I/ g7 r4 f I: B3 g
“เมื่อวาน...คุณลืมนามบัตรคุณเฟิ่งไว้บนโต๊ะคอมฯและประวัติล่าสุดที่คุณใช้อินเทอร์เน็ต ผมเข้าไปดูมา”& X: L0 U G$ L( ?% K9 G5 A
$ G, R+ i! @/ K9 N z7 c) i5 ^$ x
5 |5 z- M2 D7 N“แค่นั้นก็รู้แล้วเหรอ” # W: ?: u& R8 f; Y
' D( g" I- M% K. ?0 J A
C1 ~$ z5 k" r S- ^
“อืมผมก็พอจำได้บ้างแล้ว ยิ่งเห็นภาพก็เหมือนปะติดปะต่อเรื่องราวทั้งหมดได้”
+ X1 [$ k# u, `& N$ c. {: d5 C4 y. `$ N5 o- @5 M
6 B4 _9 ^6 |9 R1 o4 R6 z
แล้วทุกอย่างก็ตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง มีเพียงอ้อมแขนที่สอดรัดบนเอวผมกับแผ่นอกอุ่นที่เคลื่อนไหวขึ้นลงเป็นจังหวะสอดประสานกับเสียงเต้นของหัวใจ คอยร้องเตือนว่าทุกอย่างเป็นความจริง...ที่พัดเข้ามารวดเร็วปานกระแสคลื่นจนผมแทบตั้งตัวไม่ทัน
* g V. r: y0 P: y
H/ c/ z/ l; J
% q4 L( X4 E, G" S$ x9 }“เมื่อก่อนใหญ่ดูดีมาก” ผมเอ่ยทำลายความเงียบขึ้น
2 ]' z9 c! e; d/ P e
' i; H/ w. z7 j, L5 _+ k; {. Y* F& m3 V: i% U- z8 P
“แล้วคุณชอบแบบไหนมากกว่ากัน”: B6 r# m, J% K5 t3 j7 t2 ?9 E8 z3 k
" f# ~8 A' {( x+ m j
' j" ~( S0 r2 x6 Y“ไม่สำคัญหรอกว่าเล็กชอบแบบไหนสำคัญที่ใหญ่มากกว่าว่าชอบแบบไหน...”
# L/ y" C4 b( ?. [6 _3 e7 P5 I0 |; ^3 [3 F, z9 L8 _
2 x! A2 a; x# A8 w/ p
“ผมเอาความชอบมาตัดสินไม่ได้หรอก...”5 d* C9 x0 {- `; \
1 c8 ?5 }1 a% X" V* x5 W
, T7 w" e' ^6 T2 p- L; D
“แล้วใหญ่ชอบแบบไหนล่ะ”
9 q7 U' ?* k5 ?( K4 B! [- F' W* W: t8 |, G$ w: T, ^4 ~3 U
) J% p1 i. D( g/ m1 G% J0 g“...”0 M5 W/ U: {9 y4 P$ E8 N9 D7 y
! }/ R1 F/ {" S( h$ S% ~6 V% O4 l
0 c% n; d: x! y6 J: |“...”3 L, A4 G7 S5 a( b8 h' |
2 N. z, Z$ B" G% t0 t
2 n, q# }* w7 {. C
“ผมชอบแบบ ‘นายตี๋ใหญ่’ มากกว่า”
/ E; V! d; m9 Y* X. q) L) n0 B
, C# {3 g8 P, _4 g* A& q4 a l4 b7 c6 \0 S1 w9 {) _# c; K
“อืมแค่นี้ก็พอแล้วล่ะ”
( j; [& M; l! X5 F( p5 c5 d+ m% p: X |
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-4-22 15:29:21
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-4-22 16:29:15
โพสต์ 2020-4-22 16:42:33
โพสต์ 2020-4-22 20:38:38
ขอบคุณครับ
