|
เร่ร่อน17.13 b! E5 |, |8 S/ D! D p8 ^6 {
; B) Y# {1 m3 a6 r
- c1 j& t& T, D. M# x7 V0 c. N
“เล็ก...เล็ก...”" t/ x3 ?' w5 ~- Z9 k( E
" f7 [$ p- V, h, x, [
: O ?& L0 I9 F+ y* d2 _8 ^
“...”
) E4 A0 X" K( E& w/ q# }
6 }0 M8 @2 |4 X% z
* H0 n9 E3 W* e0 I; m3 H; [“ไอ้เล็ก!!”
0 A( O! A! s7 V. u4 ]% v8 K7 v3 m
) R% q- b. {8 ?& U |- R. dเฮือก!!4 T& A( f N" f
+ k1 P$ O( `+ {, {+ d1 u( a# k9 b2 x7 L% L
ผมสะดุ้งเฮือกอย่างตกใจกับเสียงหวีดที่ดังเข้ามาในแก้วหู แล้วก็ต้องกระพริบตาปริบปรับอาการมึนงงเพื่อรับรู้บรรยากาศรอบตัวหลังจากที่หลุดการรับรู้ไปชั่วขณะหนึ่ง( u7 Y8 J) F$ j$ y/ T5 V
3 i5 k/ |/ B4 r# D6 U5 P
$ D8 r7 a8 h6 b* ]( T1 y“เป็นอะไรวะ นั่งเหม่อทั้งวัน เลิกงานแล้วไม่กลับบ้านไง” พี่มิ่งยืนท้าวเอวจังก้าอยู่ตรงข้ามเอ่ยเสียงเข้มอย่างหัวเสีย ก็วันนี้แกมาเรียกสติผมตลอดวันเพื่อให้ผมได้ตั้งสมาธิทำงาน แต่พักเดียวความนึกคิดของผมก็หลุดลอยไปอีก
1 r0 B* P0 G- U
8 e" G# Z/ L* x% E# p3 ^2 B( w
) f3 o0 _7 T! j& i6 p8 |ไม่แปลกที่พี่แกจะหัวเสีย...และเป็นห่วง1 Z1 c3 [" E8 R, Z) x+ i2 Z* D5 S, P( `) r
* w" ~! O8 P% p, j; N" Q! m
* x" U1 V4 T( m% \# Iเฮ้อ...ทำไมชอบทำให้คนรอบข้างกังวลนะคนเล็กนิสัยไม่ดีเลย0 K9 l1 F, A( O7 `' M3 t
: a4 t- P) z. s0 @" L/ C) g8 |
0 o9 s# G4 ?: g% C! E+ vก็ได้แต่เอ่ยว่าตัวเองไปพลางรวบของเก็บไว้ที่มุมหนึ่งของโต๊ะทำงานเพื่อเตรียมตัวกลับบ้าน ในใจยังอดคิดไปถึงเรื่องที่พานจะนึกถึงมาตลอดวันไม่ได้0 [; Z" m9 z- a& \, R
8 g$ ~7 _$ Z7 Q9 k- ]
' x- h/ }3 V3 N3 H, V3 e+ Pไม่ใช่สิ ต้องบอกว่าคิดมากมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว t9 Z( w/ a/ ^1 e. ^, l6 T5 |
6 N4 G E2 k, {; g2 Z+ S! e$ t" H! G; i/ A
เมื่อวานเช้าตอนสิบโมงผมออกไปพบคุณเฟยเฟิ่งตามนัดหลังจากที่ไปส่งคุณตาและน้องดาวกลับเชียงรายแล้ว และสิ่งที่ผ่านการบอกเล่าจากปากบางสวยเกินชายของเขาก็ทำให้ผมทั้งอึดอัด กดดันตื่นเต้นกับเรื่องราวของใหญ่ในมุมที่ผมไม่รู้ แต่ต่อมามันก็ทั้งสับสน มึนงงและหน่วงไปทั้งหัวใจอย่างไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไปกับสิ่งที่ ‘เจ้าของชีวิต’ ของใหญ่ต้องการ; `. I0 i/ E5 p6 Z+ n9 E e5 X+ F
2 Q* e8 U' D5 j) r1 H* c% ^- k; |. L; }6 r) v0 z5 \
ไม่ใช่สิ...ต้องเรียกว่านาย ‘จิ่นสือ’ ถึงจะถูก
% T( L9 ?# Z2 N) m3 j, Y9 V& X* r( A3 j2 q% ^( S- i
3 ~( D+ g! U/ wผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนพาร่างตัวเองมายังรถส่วนตัวแล้วขับไปยังริมหนองที่ตั้งร้านกินเส้นอย่างที่ทำเป็นกิจวัตรประจำวัน0 ~4 z; ?7 R2 f# i9 H1 f6 e4 W& U0 B
* g9 I9 t$ t- q! {8 T$ A
9 k/ {9 K" Q% Q3 h“คุณเล็ก เดี๋ยวน้ำซุปลวกใส่” นายเจ้าของร้านกินเส้นเบี่ยงกระบวยลวกเส้นหนีก่อนใช้มืออีกข้างดันผมที่ยืนชิดกอดเอวเขาไว้หลบไปด้านหลัง ซึ่งผมก็ยอมถอยไปนั่งที่เก้าอี้แต่โดยดีให้ใหญ่ทำก๋วยเตี๋ยวให้ลูกค้าต่อ สักพักผมก็ย้ายตัวไปเล่นกับเจ้าตี๋น้อยตรงมุมกำแพง4 v" N. o/ n3 E& M
9 }% g% s5 S( X4 V
' |5 |6 \0 j* o: Z: ^* o! Q0 J) Fเดี๋ยวนี้กลับจากทำงานผมไม่ต้องมาช่วยใหญ่เสิร์ฟก๋วยเตี๋ยวแล้ว จะมีบ้างก็ตอนช่วงหัวค่ำที่คนเยอะๆแต่ก็ไม่หนักเหมือนเก่าเนื่องด้วยใหญ่ได้จ้างน้องหลงหลานชายป้าแขกที่ขายกล้วยปิ้งอยู่ตรงข้ามมาช่วยงานหลังเลิกเรียน โดยให้ค่าจ้างชั่วโมงละยี่สิบห้าบาท ซึ่งหลงก็เป็นเด็กที่ขยันมากทั้งที่อายุแค่สิบขวบ
8 e( G. ?3 H! L) [% j; K
% O: q+ r& T% i1 E, A7 |) G! P; G4 L4 [2 d% |
ดังนั้นหน้าที่หลักๆของผมคือช่วยใหญ่เก็บร้านตอนสี่ทุ่ม ซึ่งเจ้าของร้านก็ช่างขยันไล่ผมกลับไปพักผ่อนนอนหลับที่ห้องเสียเหลือเกิน แต่ผมไม่ไปหรอก...อยากใช้เวลาที่เหลืออยู่ด้วยกันให้มากที่สุด+ i3 m+ a2 K1 e3 f- y
; }9 w; B! c: K/ P: k6 L$ D8 Y
7 k& N2 N) t& w. u, o) v! k“อ๊ะ ตี๋น้อย...จริงๆเลยติดสาวซะได้” ผมที่นั่งเกาคาง ลูบหัวเจ้าตี๋น้อยอยู่สะดุ้งผละตัวออกห่างเมื่ออยู่ๆเจ้าหมาหนุ่มตัวโตก็กระโจนวิ่งเข้าไปในหนองทันทีที่เห็นเจ้าหมาสาวพันธุ์บางแก้วที่เจ้าของพามาเดินเล่น( T$ [' s6 I& W; o G
* u7 e& @0 T. s' O2 y
" s4 `9 O5 w' m2 g
ดูสิ กระดิกหางยิกๆเชียว( k3 j0 s5 S" j& o
" M8 d+ X- ^, y/ C
' b1 [0 X* r1 D+ t2 Dเมื่อเจ้าตี๋น้อยจากไป ผมจึงทิ้งตัวนั่งบนเก้าอี้ไม้ตัวเตี้ย ใช้สองมือกอดเข่าแล้วจ้องมองไปยังคนตัวโตที่ยืนทำก๋วยเตี๋ยวตามเมนูอย่างเพลิดเพลิน...และเหม่อลอย" S d" ^8 C }& H
' g' A( K. \! ~' Q X+ E5 g0 ?9 p Y' q9 V2 t( A
2 w3 S [1 q8 j3 u: k7 t‘ทำไมถึงเรียกเขาว่าใหญ่ล่ะครับ’
, X+ K& U6 i) b2 r, q+ t6 T" W9 N9 c, F/ N2 i: {
! P4 \( c, ?8 x/ B6 P1 l1 a! Rคุณเฟยเฟิ่งเอ่ยปากถามขึ้นหลังจากที่เราทักทายชวนคุยนอกประเด็นกันมานานแล้ว ผมจึงสูดหายใจเข้าลึกเตรียมรับฟังทุกเรื่องและถามทุกอย่างที่ผมอยากรู้ในวันนี้
0 q, i8 O \% o. g
# b5 N. A: B% ~' i
3 A2 `" K- {# O; I8 U$ wแต่ก่อนอื่นผมต้องตอบคำถามเขาก่อนสินะ3 w1 f0 o% s- }% M0 d. F. r E: ^ d
) R; P+ c$ S+ s
* O1 G% a! l7 L; N% j‘ผมเป็นคนตั้งชื่อนี้ให้เขาเองครับเขาจำอะไรไม่ได้...’
& s" z9 `$ K: K6 x3 ?3 U+ _% ~* y q i
7 w- L7 y( l" O5 S& \+ N6 ]1 D' M6 @0 o3 z
‘เป็นอย่างที่ผมให้คนไปสืบมาจริงๆด้วยสินะ’ เขาเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ด้วยท่าทางที่เหมือนรู้เรื่องทุกอย่างอยู่ก่อนแล้ว
' D5 |1 o8 \% a, ~# F9 u8 E
. B$ |/ u" W( e# a G1 H/ c5 Z( q# H* g# L0 [& [8 v
‘คุณรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว’' r) W" q# V- O2 ~; Z' F% C T1 V
: p1 x% h5 X5 W5 M- }- d
5 |% a% o" i5 ~+ O3 B‘ครับไม่ใช่เรื่องที่สืบยากอะไร’# k( o1 E' D4 N6 c+ C
0 H# x6 z( G% N% f9 }6 Y6 e
3 [3 n. u- Q" ?, F0 f‘แล้วใหญ่...’
) c: h" s' m# r7 M1 I. G: J+ W1 Y3 j, q) Q7 L1 z7 Z
0 e2 J1 U4 ~. [4 B' V6 E‘ความจริงเขาชื่อจิ่นสือน่ะ...จิ่นสือ พี่ชายของจิ่นตั้ง’ลมหายใจผมสะดุดไปช่วงจังหวะหนึ่ง...จิ่นสือ...อย่างนั้นเหรอ...ถึงว่าทำไมทั้งสองคนถึงได้มีหน้าตาและท่าทางคล้ายกันนัก
5 }7 U6 V+ n4 M; C$ f
9 H; D" q- o" J7 ^! t5 j6 _
0 j2 J" h5 Z8 ?- \0 d‘ขะเขา...จิ่นสือ...เขาทำงานกับคุณเหรอครับ...’ % `7 O, P8 Q$ k& H8 l2 l
# n. q6 a$ z) Y
* E" S! g+ N$ f' I4 A, B‘จะว่าอย่างนั้นก็ไม่ผิดนักเขาเป็นบอดี้การ์ดของผม และผมมาที่นี่ก็เพื่อจะมารับเขากลับฮ่องกงด้วยกัน’ * Z9 g. R7 U# Y+ m9 |( F
. R, D9 Z S3 \% }5 Z
X1 ]2 j' l' {6 @! O5 ?5 U- qประโยคข้างต้นทำให้ร่างกายของผมเย็นเยียบและสั่นสะท้าน แม้คำพูดของคุณเฟยเฟิ่งจะนิ่มนวลใบหน้าอ่อนโยนประดับด้วยรอยยิ้มเป็นมิตร แต่ความคิดด้านมืดแวบหนึ่งของผมกลับเห็นเขาเป็นศัตรูด้วยรู้สึกว่าคำพูดของเขามันช่างโหดร้ายเหลือเกิน
* b# W# a$ q1 K1 X
5 J6 c' L; Q% y0 W. |: ?9 I- ^/ |3 h+ U( f1 G! n/ o+ K- z1 B
‘แล้วทำไมถึงจะมาพากลับไปตอนนี้ล่ะครับ นี่ก็ผ่านมาตั้งห้าเดือนแล้วตอนนี้ใหญ่ก็ปรับตัวกับที่นี่ได้ ร้านก็กำลังไปได้ดี แล้ว...แล้ว...เขาก็จำอะไรไม่ได้จะกลับไปได้ยังไง...ให้เขาอยู่กับผมที่นี่...’* w. c$ l9 m: P% ~$ e
4 ^ }1 {5 E& ` |; c$ z
8 W4 X) w4 R9 D0 ]
‘คุณเล็กครับ’ น้ำเสียงนุ่มนวลต่างจากประกายตาเฉียบขาดดึงรั้งสติของผมกลับมา สายตาของคุณเฟยเฟิ่งบ่งบอกว่ารับรู้อะไรที่มากกว่านั้นและช่างเห็นใจผมเหลือเกิน$ @7 X& O/ k: a3 o& t
% ?6 x& C& }3 A, q" W. R; s# i. G0 {7 ? i( z6 N
ถ้าเห็นใจก็ได้โปรดอย่าพรากเขาไปจากผมเลย...
7 p, t! N/ z$ f+ e# p
( C5 S* l4 j: H0 j( p2 l
: x, @% s ~$ G7 r* I‘เหตุผลที่คุณเล็กยกมาผมเข้าใจ แต่ยังไงสักวันเสี่ยวสือก็ต้องกลับฮ่องกงเขามีหน้าที่ดูแลคนตระกูลเฟย เป็นสมบัติของตระกูลเฟยลูกศิษย์อีกมากมายรอให้เขากลับไปสอน ไหนจะครอบครัวของเขาอีก เสี่ยวสือไม่ใช่บอดี้การ์ดทั่วไปแต่เขาเป็นลูกชายคนโตของตระกูลจิ่นที่รับใช้เรามาหลายชั่วอายุคนและมีมีอิทธิพลทั้งในฮ่องกงและจีนแผ่นดินใหญ่’
2 a2 W5 e0 z' X$ i+ n5 k
% e; C% ?/ |' N# y4 E2 H
4 s" n. w p8 Z; M2 x% O. F) H0 D‘เขาดูยิ่งใหญ่จัง’$ T r' a' [$ |% V0 U/ W
0 t0 ?$ S% j1 P7 b. s8 W) q: L
D5 w0 M: d: _# G5 P‘อืม ที่คุณพูดก็ไม่ผิดนักเสี่ยวสือของผมเขาเป็นคนเก่ง มีพรสวรรค์ทั้งด้านบุ๊นและบู๊มาตั้งแต่เกิด แน่ล่ะเขามีอาจารย์ที่เก่งมากถึงสองคน...’ แววตาที่สะท้อนออกมาบ่งบอกว่าเข้าภูมิใจกับเสี่ยวสือของเขามากแค่ไหน เขายิ้มบางให้ผมแล้วเอ่ยต่อ‘พ่อแม่ของเขาน่ะครับ’
4 i; a. g e ]( R
% B+ W: V0 s T" _4 w
' A0 x' m% [- z‘งั้นคุณจิ่นตั้งก็คงเก่งมากเหมือนกัน’ ผมเหลือบมองไปยังผู้ชายที่ยืนตัวตรงนิ่งอยู่ด้านหลังคุณเฟยเฟิ่ง ซึ่งเขาไม่ได้หันไปมองเพียงแค่ใช้ปลายนิ้วไล้ขอบแก้วกาแฟแล้วยกยิ้มมุมปาก
) ?) y7 A5 H# m. \
# n0 |: g; F7 H$ F- Z: ^+ J: [' e1 a9 f: H( f
‘ครับเขาเก่งมาก แต่เก่งแค่ไหนเขาก็เป็นคนของพี่ชาย ไม่ใช่ของผม’. f8 C- O7 N" w2 s; ]' R# E. ]
! C$ r, M3 H5 \0 g5 @
( F, b. A* U3 q1 T( w7 K‘เอ๊ะ??’9 ^& k3 }; ^2 w- z9 R
7 Z9 y1 R9 `$ Z
% y Z, }# ~+ P0 y( u‘จิ่นตั้งเป็นคนของพี่ชายผมน่ะครับ...เขาทำคนของผมหายเลยเอาคนที่เก่งเท่าเทียมมาใช้คืน’ ผมไม่ได้รู้สึกถึงความยินดีในน้ำเสียงนั้นเลย หนำซ้ำยังเต็มไปด้วยการประชดประชัน/ ~; I! f' l# |! M' ?9 b, y
3 ]0 l8 G- Q9 F3 r" e# i
+ F$ J4 \4 r" g) u4 H
ผมบีบมือชื้นเหงื่อแน่นพลางเค้นเสียงผ่านลำคอตีบตันรู้สึกตื่นเต้นกับสิ่งที่พาใหญ่มาหาผม ‘ยังไงเหรอครับ’/ K3 M9 v2 l& a3 o
( p: Q7 R. ~4 m- m3 e# A# g" t/ R, x" Z d" z5 `
‘เมื่อห้าเดือนก่อน พี่ชายผม...เฟยหลงมางานประมูลเพชรที่ประเทศไทย มันเป็นธุรกิจอย่างหนึ่งของตระกูลเรา...เพชรในงานมีมูลค่าหลายร้อยล้านจึงต้องมีคนควบคุมดูแลที่เก่ง ฉลาดและแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นได้อย่างรวดเร็วและฉับไว ซึ่งตัวเลือกก็คงไม่พ้นสองพี่น้องตระกูลจิ่น ผมจึงต้องยอมให้เสี่ยวสือมาไทย’ แล้วใบหน้าเขาก็หม่นลงเมื่อเอ่ยประโยคถัดมา ‘แต่พองานเสร็จกลับไม่มีแม้แต่เงาของเสี่ยวสือเลย’3 z2 }0 M; f2 p( p/ ~
0 @2 ~1 T. u' C' v9 @; u
5 H7 {! ]' `9 l) `
น้ำเสียงสั่นไหวพาหัวใจของผมกระตุกตาม เพราะการแสดงออกของเขาที่บอกว่าเสี่ยวสือสำคัญกับเขามากเท่าไร...เช่นเดียวกัน...ใหญ่ก็สำคัญกับผม...7 T$ V3 T( ?0 ?0 A2 T
& J7 p: k; J( i1 e# j. f6 s
6 h+ a# ~9 M; R# Z* l8 a5 {7 k4 g6 X‘ทุกคนปิดปากเงียบไม่มีใครเอ่ยปากบอกอะไรผมสักคำ จนพี่เฟยหลงมาบอกเองว่า...เขาตายแล้ว...ตอนนั้นผมรู้สึกแย่มาก...ในหัวคิดเพียงแค่ว่าเสี่ยวสือของผมน่ะเหรอ คนที่โดนดาบฟันเข้าที่หัวใจยังรอดมาได้...แล้วทำไม...ทำไม...คุณเล็กครับ...’ เขาเงยหน้าขึ้นมาสบตาผมอย่างร้องขอ
, s/ C# D; m2 ~" k9 a: i; O" }2 ~! M$ E: Y3 k) a* C" c& K
; n8 Z; n Q5 k ]: [) t
‘ให้เขากลับไปกับผมเถอะครับ ผมมาไทยก็เพราะไม่เชื่อว่าเขาตายตามหาทุกทาง สำหรับผมเขาไม่ใช่แค่บอดี้การ์ดหรือคนดูแลเขาเป็นทั้งเพื่อน ญาติ เป็นพี่ชายทั้งๆที่เขาอายุน้อยกว่าผมเป็นคนเดียวที่ผมวางใจ...’" v8 q* I: X4 q, O/ c3 p
3 t* G) R; [. `7 \6 K# w0 l+ c% A9 K; |* N7 _0 B
‘อายุน้อยกว่าเหรอครับ งั้นใหญ่อายุก็ไม่น่าเกินยี่สิบห้า??’ ไม่น่าเชื่อ คุณเฟยเฟิ่งดูอายุไม่น่าจะเกินยี่สิบห้า ผมคิดว่าเขาจะอายุน้อยกว่าใหญ่สักสามสี่ปีจริงสินะ เขาเรียกใหญ่ว่า...เสี่ยวสือ...
4 L0 @, P& {$ H6 E8 n: I" V& J+ ]' }' O9 r! ^- z
' ^# K% f6 X# S! q4 F1 Y
‘ฮะๆผิดแล้วล่ะครับ เสี่ยวสืออายุน้อยกว่าผมห้าปีส่วนผมปีนี้ก็สี่สิบแล้ว’ ผมเบิ่งตาโตอย่างตกใจ สี่สิบ!? ชายผู้มีใบหน้างดงามที่นั่งตรงข้ามผมอายุสี่สิบแล้ว ผมเข้าใจมาตลอดว่าเขาน่าจะรุ่นเดียวกับผมโอ้ว...เขาเป็นน้าผมได้เลยนะ
$ a8 v, h/ Z Q" e, m% H- b' c5 D4 U; [; a
{0 ~1 N$ h( [1 U- H/ J# [8 b* n
งั้นใหญ่ก็อายุ...สามสิบห้า!!ส่วนผม...ยี่สิบสอง!!8 H6 T. j& c r- P
" R7 t X2 ^. @, @! Y
" M9 R! s. a+ h2 H3 Kเขาแก่กว่าผมสิบสามปี...นี่ผมมีสามีที่อายุมากกว่าหนึ่งทศวรรษ!!
% E4 O" m. L2 Y: J; S8 D$ U/ |% T' a$ L
5 _9 ~! z# e- `9 x* R1 f# q+ Xแล้วเสียงหนึ่งก็ทำให้ผมหลุดความคิดออกมาจากเรื่องอายุเพื่อได้ยินสิ่งที่แย่กว่านั้น
% V1 G8 r4 O3 e2 `1 }# |# T4 ~1 d' {! c7 e8 w
% [& h' ]( ^4 T# o8 E2 @
‘คุณเล็กได้โปรด...คืนเสี่ยวสือมาได้ไหมครับ’
! v3 v' O! y2 X# m( `6 l8 z# U; c6 M) B
* C# h9 J8 [4 ^- j1 D9 Z! Q
‘...!’
M( i' a# M3 y+ |5 O$ Y8 d( a9 ~; D) W3 \ J! m, x1 L
5 N& z/ ?1 F0 G+ o‘นะครับ’
, M9 w0 M1 F; g1 W! ? V' t/ S4 y4 g
2 w! ?6 P4 x5 b‘ละแล้วทำไมมาเอาป่านนี้ล่ะครับ’ ทำไมจะมาเอาเขาไปในวันที่ผมขาดเขาไม่ได้แล้ว$ D, b( a5 ^7 C8 \
0 f# x/ S% a( N$ W: C- j; |9 b7 _3 A9 ^7 c$ S$ [8 \, S
‘ผมไม่รู้ว่าคุณจะเชื่อไหม แต่เราตามหาเขามาตลอด แทบพลิกเมืองพิษณุโลกหา...แต่คิดไม่ถึงว่าเขาจะลอยแม่น้ำมาถึงนครสวรรค์ได้ ทันทีที่เราเห็นเขาจากรายการอาหารทางทีวีเราก็รีบตามมา จะมาพาเขากลับแต่มารู้ว่าเขาจำอะไรไม่ได้เลยจึงค่อยเป็นค่อยไป จิ่นตั้งแนะนำให้ตีหัวลากกลับฮ่องกงด้วยซ้ำ แต่เชื่อเถอะต่อให้ยกคนมาทั้งตระกูลเฟยก็ล้มเขาไม่ได้ ทางเดียวที่จะลอบพาเขากลับไปได้คือ...จับตาย...ซึ่งผมไม่ต้องการแบบนั้น’( ?5 o/ n8 {% O# w% o, E
/ z3 R5 ~; b& e J+ w! r. Z0 f
. b1 u, }) W3 N# O5 S
‘ถ้าเก่งขนาดนั้นทำไมเขาถึงโดนทำร้ายได้ล่ะครับ’8 g* \- h0 p, o5 _- d$ T! M
/ G, `6 A' l3 h: N E! l
, y& h/ }8 Q. p' i" O‘เพราะเขาบ้าระห่ำเกินไปเอาชีวิตตัวเองเข้าแลกกับทายาทตระกูลเฟย...ซึ่งก็คือพี่ชายของผม’ คงเหมือนวันที่เขาเข้าไปช่วยผมในกองเพลิง
/ U i @7 a( ^; k" T) c6 W; }% X$ ~5 G: p7 @- C, s
. |1 \8 I# R4 {6 D; c8 Y‘ตะต้องเอาเขาไปจริงๆเหรอครับ...’/ a K4 _6 x' z/ c& l" B( Z5 o; ]3 i
2 V7 i% Q J, l% K/ U9 w- [8 p4 d- b
‘ต่อให้วันนี้ผมใจอ่อนแต่สักวันเขาก็ต้องกลับไป เขาเป็นคนของตระกูลเฟย ก็เหมือนยกชีวิตให้ตระกูลเฟยแล้ว’
% I* Z; y) O1 j. }6 I/ V' ~
2 |3 b# M! d; s& N6 P" h( A
4 `, D s; K2 J5 F6 J‘...!!’
( t8 g) T! C- x2 ?( {$ e* d) G, h5 ~. N: M( |6 e
' `" \9 e9 p( D, x0 {3 s% S& Y+ yทำไมถึงฟังดูโหดร้ายจัง...
: x5 O3 U( V+ V0 R6 \- |+ h0 {" |7 d! Q7 {+ o( ~5 K& y
8 y; U7 q; d2 O, D‘สำหรับผมยังไงเขาก็เหมาะที่จะเป็นคนดูแลตระกูลเฟย มากกว่า...พ่อค้าขายบะหมี่ถ้าผมพูดแรงไปต้องขอโทษด้วย แต่ผมจำเป็น ยังไงก็ฝากคุณเล็กด้วยนะครับผมรู้ว่าคุณต้องเลือกทางที่ดีที่สุดให้กับเขา’
3 _# O8 r7 { p0 C* K6 x
7 ~2 d4 X# W, C* }$ b- \# q& r5 `* k+ } t7 i$ o
?$ W5 O- o0 O' I# x
“คุณเล็ก...เป็นอะไรหืม หน้าตาดูไม่ดีเลย” ผมสะดุ้งเมื่อรู้สึกถึงปลายนิ้วที่ลูบลงบนแก้มอย่างห่วงใย ผมรีบก้มหน้าพลางกระพริบตาไล่น้ำตาที่เริ่มคลอหน่วง แต่ก็ดูเหมือนจะไม่ทันเมื่อมือใหญ่เชยปลายคางผมให้เงยหน้าสบตา “ร้องไห้ทำไม...”
* o1 b: G* t" h$ X( G
2 C% Y$ D& K% I6 e7 ]: w3 J' D1 Z1 E
4 M" P, g( t8 s* c5 s+ e% l: S“เปล่าแค่ปวดหัวน่ะ” ' j! N$ @! X2 J' v& G8 J
0 k( l0 I% b1 @6 x+ N; h; D
+ X" |" `8 [+ P0 S+ t) t“งั้นกลับห้องไหม” ผมส่ายหน้าพลางจับฝ่ามือใหญ่มาแนบแก้ม 1 F2 w& v/ O+ J7 X7 P4 f
4 v% E- S' X+ w
A; ~3 o" _. y& s I, A4 _
“วันนี้ปิดร้านเร็วหน่อยได้ไหม”
+ u3 w6 v C) ~/ a) Q
, ?, H2 b" v) W) E5 f- }! Y( M% e# b/ C1 c( p3 ?/ }0 D0 Z
“ได้สิงั้นเดี๋ยวลูกค้าชุดนี้หมดเรากลับห้องกันนะ”
& M* C6 D: T% @2 c) y+ d. j) E" Z& K, x- P, ?& n7 C
- H& ~' U! ^' {2 v' N D5 l" V“ของที่เหลือล่ะจะไม่เป็นอะไรเหรอ”6 x* k, F/ ]+ g& c% s; l
* o0 A$ Z) x q _" f, P5 C! ?/ d
+ g$ Q. j# }1 b8 S1 q4 f; C“ไม่หรอก วันนี้สิ้นเดือนนะคุณจำไม่ได้หรือไง” ผมยิ้มบางออกมาซึ่งเป็นรอยยิ้มจริงๆของวันนี้ที่ผลักดันออกมาจากหัวใจอันเต็มตื้น จริงสิ วันนี้สิ้นเดือน...วันที่เราตกลงกันว่าจะปิดร้านกันตอนสองทุ่ม และเปิดให้คนเร่ร่อนไร้บ้านหรือแม้แต่คนมีบ้านแต่ยากจนเข้ามาทานฟรี
1 u# @5 c {0 _0 Q$ m6 v- M* t( V3 @) U$ P4 w& H6 N
0 J# j( K7 r. w$ O0 \: W5 s( Z" V9 [เพียงแค่วันนี้เราเลื่อนปิดร้านเร็วขึ้นเพื่อให้คนยากไร้ที่รออยู่ได้อิ่มท้องเร็วขึ้นด้วยเท่านั้น
5 m, Q4 t: I) W) [, U5 h) [) `8 @& c# E# q0 ]$ D4 }
; a Q+ c1 Z( u; U; y, u! Cเพียงแค่เราจะได้เห็นใบหน้าเปื้อนยิ้มและอิ่มสุขของพวกเขาเร็วขึ้น...ก็เท่านั้นเอง...
) J& T7 f0 b. b% S' _8 H$ l, u" u3 L _: V. q
5 P+ q; ]. `& u( R2 v; B
แต่เป็นเรื่อง...เท่านั้นเอง...ที่ทำให้ผมมีความสุขทุกครั้งที่นึกถึง ยังจำได้...เมื่อเดือนที่แล้วใหญ่เดินมาบอกด้วยใบหน้าเรียบเฉยสวนทางกับความปรารถนาดีต่อผู้อื่นโดยสิ้นเชิง
9 ?, H+ B" X. r; [* `9 j# [3 l' K/ C. j8 g
3 U/ ?5 P0 E: m8 {4 h
) F: V, A! [9 k4 |' {5 H c& U+ N ^‘ตอนนี้ผมก็ขายก๋วยเตี๋ยวได้กำไรพอมีเงินเหลือเก็บแล้วคุณจะว่ายังไงถ้าผมจะแบ่งกำไรส่วนนี้ไปช่วยคนอื่นที่เคยเป็นเหมือนผมบ้าง’
0 f7 `" h4 N7 m+ U# H. g
- ^* w0 K4 k$ E. E$ Q3 q
( I, U" v4 L2 D4 {‘ฉันจะว่าอะไรได้ล่ะนอกจากดีใจ’
/ c: Z+ B6 I9 _8 N
) o3 X1 p! Y% {$ \& V
3 ?; q/ x7 e7 q3 e‘ถ้าอย่างนั้นเป็นทุกวันที่สิบห้าและสามสิบของทุกเดือนดีไหม’0 ~ i& @; E$ _" p( E0 l
7 ?& `( V* z3 G/ r
1 t, p+ N9 T- e9 G‘อื้มวันไหนก็ดีทั้งนั้นแหละ’
1 h7 [6 }6 } ~5 y8 y6 r5 W1 \" d- V; ~* b( I
, L0 A) f# |4 r8 ]) Y
1 z) \! I# y! b, l
$ `' ?$ ~9 c- N) ^) ?# m/ n' S6 f2 [+ u5 o
20.30 น.3 h. W) O/ `3 D# ~# U. J6 Q
1 `0 q3 L8 |; {; ]/ m
! G- V% M$ a2 ` l' q6 N2 t8 }7 Q
แอ๊ดดดดด
9 p8 N$ f; q: A
. ~* K N2 t& ? z+ J3 o7 x; C! G8 W1 E" ?# l
ปัง
* l3 @% m3 w' v7 B& ~7 G0 m
) `# J% \5 _2 L& r' B. \' P" n/ i( J) a
“ใหญ่...เดี๋ยวให้อาหารตี๋น้อยเสร็จแล้วไปอาบน้ำนะเล็กมีเรื่องจะคุยด้วย” % O" k# ^$ G7 o% {3 p! H' @' i
- X3 F* _3 m0 b3 c: @3 l, k7 ^" ?, L% u' N5 |5 s! r/ m+ ?5 f. K
ทันทีที่เข้ามาในห้องถอดรองเท้าไว้บนชั้นวางเรียบร้อยผมก็หันไปบอกนายหมาตูบก่อนจะเขย่งตัวขึ้นไปหอมแก้มสากและเดินแยกตัวเข้ามาในห้องนอน ล้มตัวนั่งลงบนพื้นเอนแผ่นหลังพิงปลายเตียง สองแขนกอดเข่าทั้งสองข้างที่ยกชันขึ้น7 ~' s( u4 X& u
/ z0 _; h0 h$ V& H5 o) K; _) ^$ T) @) Z. [
ใหญ่คงคิดว่าผมมาอาบน้ำ...% F& ^2 A* e0 u6 U4 r
4 ]! X8 e( E$ \+ y
( k7 [2 C1 B, G) ]แต่เปล่าเลย...ผมเข้ามาทำใจกับเรื่องราวที่ผมจะคุยกับเขา...4 V4 W' O) l3 N2 J; b" n
) Y8 Z' N4 v7 n8 Q
/ b, e( i5 h, M5 Gถ้าถามใจผม...ไม่อยากให้เขากลับไปเลย แต่เรื่องของหัวใจก็เป็นเรื่องหนึ่ง...สิ่งที่ผมยกมาเป็นเหตุผลคือชีวิตที่เหลือของใหญ่ต่างหาก.../ n2 T% D3 @3 \# U/ n3 o& b
- V* s: k2 P1 e: b5 s
2 D6 A+ S2 X k9 vถ้าเขาใช้ชีวิตเป็นนายตี๋ใหญ่...เป็นแค่พ่อค้าขายก๋วยเตี๋ยว...เขาอาจจะมีเงินไม่มาก ไม่มีอำนาจ เป็นคนไร้ตระกูลใช้ชีวิตเรียบง่ายอยู่ในจังหวัดเล็กๆ...
! Q& ~" R7 T- n3 P2 i9 e6 k) W. u1 b9 J
9 T1 p! R* p) H! Rกลับกัน...ถ้าเขาใช้ชีวิตเป็นจิ่นสือ...บอดี้การ์ดมากฝีมือผู้ดูแลรักษาชีวิตคนตระกูลเฟยที่มีธุรกิจทั้งอสังหาริมทรัพย์ เหมืองเพชรพลอย คาสิโนและธุรกิจยิบย่อยอีกมากมายทั่วเอเชีย...แน่นอน รายได้ของจิ่นสือที่ดูแลบุคคลสำคัญเหล่านี้คงประเมินค่าไม่ได้ ไหนจะเป็นลูกชายคนโตของตระกูลจิ่นซึ่งฟังดูแล้วก็คงไม่ธรรมดา ประกอบกันแล้วเขาก็เป็นคุณชายในคราบบอดี้การ์ดดีๆนี่เอง...แต่ต้องใช้ชีวิตเป็นโล่ป้องกันฝ่ายตนและพร้อมที่จะเป็นอาวุธคร่าชีวิตฝ่ายตรงข้าม อยู่ท่ามกลางอันตราย...( R4 x. g1 S( d4 ~# t
& w3 L1 ?3 j, }' |2 k1 O! P( h
, k0 L! e* E+ q0 ?- W2 |...ต้องสวมหัวโขนเป็นใครกันที่จะทำให้เขามีความสุข
$ k3 t, i# ^0 E( G2 {) l0 K/ ^! s0 c3 L
V( o5 Q" i( V, xซึ่งเรื่องนี้ผมคงคิดแทนเขาไม่ได้ ตัดสินใจแทนเขาไม่ได้ มีเพียงเขาเท่านั้นที่ต้องเลือกเส้นทางจะเดินต่อจากนี้...ไปข้างหน้า...หรือเลี้ยวกลับเส้นทางเดิม...0 O) x) z! `9 [ w- E. q
0 p2 W7 f" X3 t" A$ c. t
. }- L' J0 w% }9 {# o- M3 Z& p...จะทางไหนเพียงแค่เขาเลือกผมก็พร้อมจะยอมรับและอยู่เคียงข้างขอเพียงอย่างเดียวไม่ว่าจะเลือกทางไหน...เลือกผมด้วยก็พอ...7 P; s* [7 V9 w) z6 o- D) e
3 t' a! Q9 C/ G/ c' r* i/ c
' K# G, r6 n/ D" u# W: {, M8 K2 h& C/ l
# D6 k- A. P8 B" }
7 @9 B3 S( p+ Z5 \) s“นั่งสิ”
8 i* i+ i% [. }# f8 Y3 O9 _, g$ D2 @7 }; `- l- W8 g/ |; f d1 M
3 G: `- g# |& q5 t) E# i" ^- E“คุณเล็ก...ดึกแล้วน้ำค้างจะลงนะ”
, p# O/ Y; V- \; [5 G% {3 D9 l' H
- I% J( y8 J' ~' }8 A7 I
# B" F w$ y# c# a: d. T0 D“ไม่เป็นไรหรอก”
, W* I- o' J8 j; m) s1 @
/ J' o. Y! Y8 Y" F! Z9 j# W7 z$ g0 A5 C2 x4 k( n2 l4 B
ผมดึงใหญ่ให้นั่งลงเคียงข้างบนพื้นที่ระเบียงห้อง หลังพิงกระจกใสสองขาวางเหยียดไปตามแนวพื้นกระเบื้อง ใบหน้าแหงนมองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่มืดทึบไปด้วยเมฆหมอกไร้แสงดาว. a% N# r' Z6 ]
7 I5 v+ I- K1 V; @
% R) E% h. ]# C- I( {นายหมาตูบเลียนแบบท่านั่งผม จะต่างก็ตรงเรียวขายาวทั้งสองข้างที่เหยียดพื้นอ้าออกเพื่อจะยกร่างผมเข้าไปนั่งระหว่างขา สองแขนกอดรั้งเอวผมไว้แล้วดึงรั้งให้แผ่นหลังเอนซบบนแผ่นอกอบอุ่นของเขา
1 Z* n* l5 d& E% s7 g' b" @+ y" x. G) h& E) R
3 N; w( F0 x; i' ?& gฟอด
}6 i& w N' f6 Q4 ^: X7 g0 R# N# `& S3 K6 t
3 F! H. s% E' k* `' Q0 g
“วันนี้คุณดูซึมๆเกี่ยวกับเรื่องที่จะคุยกับผมหรือเปล่า” เสียงเข้มดังชิดริมหู แน่ล่ะนายหมาตูบพูดไปหอมแก้มผมไป ถามไปคลอเคลียแถวซอกคอไป ตั้งแต่ลึกซึ้งกันก็เหมือนเขาจะค้ากำไรจากร่างกายผมซะเกินควร...เหมือนกับว่าผมเป็นสมบัติของเขาแล้ว, H* u7 S5 w0 C. [- x& ]- ?
( o- |7 l B; C
* S& f& V+ D# V3 _/ h: H“อืม” ผมแหงนใบหน้าพลางเอียงคอเพื่อเปิดรับให้เขาสัมผัสอย่างถนัดถนี่แต่สักพักก็เป็นเขาที่หยุดซะเอง6 ~) z* @# u( x+ O+ |- w; v
4 e' Q" W- T% u0 h" y6 n% d) |" ~2 u* A5 P2 p$ C5 a8 S
“มีอะไรเหรอ...”3 z+ ]1 \+ T. D6 @
% W4 S$ o9 D) \
3 E# d- w0 W& n4 [$ [. } V5 W
“เมื่อวานเล็กไปพบคุณเฟยเฟิ่งมา”
7 w3 x3 l/ ]9 r. Y, o2 M/ F: D q1 y Y# p( T! y0 J# k- X
) S' F4 V! u9 J$ R9 L9 V
กึก+ e* a) O, A& ~6 G5 W, e, `' Y- y- {
8 ?8 M% x& p" v1 E. R
$ J! k' l7 L) Z+ K) O% l" a
ใหญ่ชะงักไป เสี้ยววินาทีแววตาคมดุสั่นไหวก่อนจะกลับมาอบอุ่นดังเดิม
7 N9 s3 R8 x' A8 { J7 d8 v9 z6 g) |8 ^
* E) ]) e& D0 H* ?4 W6 G
“เขาเล่าให้คุณฟังหมดแล้วสินะ”# _$ f3 i6 ^, t9 `
; K3 w8 _ T3 M! V& x8 Q% Z5 t7 b8 e
) a4 p/ F% |6 V3 h! {1 \
“ใหญ่จำได้แล้วเหรอ” ผมเอี้ยวหน้าหันกลับมามองเขาอย่างแปลกใจ หัวใจเต้นรัวแรงจนรู้สึกแน่นหน้าอก ใหญ่พูดเหมือนกับว่าเขารู้เรื่องทุกอย่างหมดแล้ว หรือถ้ามากไปกว่านั้น...ก็จำทุกอย่างได้แล้ว
7 e1 ^9 k% b3 m; Z
& E2 k! ~- w7 G3 z% S# o( ?. G7 e3 f" ]3 \
แรงกอดรัดแน่นขึ้นกับใบหน้าคมที่ซุกซบลงบนไหล่จนรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นที่เป่ารดต้นคอไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นเลยสักนิด ความคิดในหัวผมตีกันจนยุ่งเหยิงมึนงงไปหมด
! z8 u! B/ u" O( z& A7 y) u
( d2 o8 [2 c9 E) R; Y" \& g( L2 S# @" t! V( o
และยิ่งได้รับการยืนยันจากอีกฝ่ายโดยการพยักหน้าก็ยิ่งเหมือนโดนตีแสกหน้าจนคิดอะไรไม่ออก6 c' r, n8 |5 O$ I6 _% e- e
+ O) i: U% y: B/ p4 _% w. n3 `) u
* `3 f4 D( r# k) u, E- n“มะเมื่อไหร่...”: R7 @1 _: Y5 x/ p \# I# j
& a6 j: A' J& c
/ f# t9 [; r7 I$ b: d: \' r
“เมื่อวาน...คุณลืมนามบัตรคุณเฟิ่งไว้บนโต๊ะคอมฯและประวัติล่าสุดที่คุณใช้อินเทอร์เน็ต ผมเข้าไปดูมา”3 Q" N8 ] @7 b' \
# n0 ?7 [8 ^4 y: h8 ?* d
- W- l" p. n+ B, Q( k- X& s3 I B“แค่นั้นก็รู้แล้วเหรอ” & ?4 T( W. l \9 X/ r
" O! f9 J- B9 h3 u$ l4 j6 u s! R! k& ^1 y; t
“อืมผมก็พอจำได้บ้างแล้ว ยิ่งเห็นภาพก็เหมือนปะติดปะต่อเรื่องราวทั้งหมดได้”- ]# f: R% C; F" E
# c3 N& f! M3 a( ]* L2 Z1 c- W2 a1 M. e
แล้วทุกอย่างก็ตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง มีเพียงอ้อมแขนที่สอดรัดบนเอวผมกับแผ่นอกอุ่นที่เคลื่อนไหวขึ้นลงเป็นจังหวะสอดประสานกับเสียงเต้นของหัวใจ คอยร้องเตือนว่าทุกอย่างเป็นความจริง...ที่พัดเข้ามารวดเร็วปานกระแสคลื่นจนผมแทบตั้งตัวไม่ทัน
8 w G& E1 q/ H# T h) u" ?# u3 C. d" e- R2 ^9 d
- F$ F- w9 n- j6 ?$ M2 W“เมื่อก่อนใหญ่ดูดีมาก” ผมเอ่ยทำลายความเงียบขึ้น
7 G+ k# q+ t. U3 l: a" ~1 s: @" k& `. ~7 \
4 F( x0 L8 m6 G% X! {6 d“แล้วคุณชอบแบบไหนมากกว่ากัน”% c$ z' b- H. J' U
% q7 T3 E9 J- M
! k6 |9 k# ]6 O b
“ไม่สำคัญหรอกว่าเล็กชอบแบบไหนสำคัญที่ใหญ่มากกว่าว่าชอบแบบไหน...”
1 t# R+ o( t3 V
( k3 h1 ?1 g/ Y* o% S: r- @
$ h6 ^3 ]3 l; `1 k+ e“ผมเอาความชอบมาตัดสินไม่ได้หรอก...”
6 y& o# n. \3 h8 R( `
% E0 o+ i- H1 l0 \+ i# M6 D' f& L/ ?$ H; e9 d0 k
“แล้วใหญ่ชอบแบบไหนล่ะ”
% n( M' c* E D/ P- J
. Z6 Z! H% a$ _* z+ T2 L. x4 D' w5 J; \+ N4 P
“...”
0 g; L& l% o7 ]! V7 T
& s7 F6 C- x4 r$ Q1 B0 a+ w
& [- @0 Q8 R. I" l( M“...”
3 D9 j1 X) n3 w9 k& ^, F
# O5 i( g% A6 G
9 _% i y9 w5 J F' O! o' G3 G" Q“ผมชอบแบบ ‘นายตี๋ใหญ่’ มากกว่า”
A: C# U) P) d7 Y3 y. m1 _" Z& G( X- i8 H) C' x: b+ h
; n' @9 a- `& S1 p* k“อืมแค่นี้ก็พอแล้วล่ะ”
, @& r3 L" o4 k. }. ~ |
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-4-22 15:29:21
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-4-22 16:29:15
โพสต์ 2020-4-22 16:42:33
โพสต์ 2020-4-22 20:38:38
ขอบคุณครับ
