รักเร่ร่อน...ของคนจรจัด 14 bymod-cup

tor_8915

เร่ร่อน14
. z  D; K8 [+ j5 ?) [+ H1 g
8 Q: Z* W/ f# s( ?$ Y2 ~
8 S' E! V8 ~9 ]7 ?# Q9 @. \9 d
ร้าน ‘กินเส้น’ ขายดิบขายดีขึ้นทุกวัน
: G9 W' @) E1 {8 D! ~! i; \" ^

ด้วยรสชาติที่ถูกปากทำให้ลูกค้าแวะเวียนกลับมาอุดหนุนตลอด บวกความหล่อเหลาของพ่อค้าและเจ้าหมาตาแต้มดำที่เป็นสัญลักษณ์ประจำร้านไปแล้ว แบบที่ไม่มีใครรู้หรอกว่าร้านกินเส้นอยู่ที่ไหน แต่ถ้าบอกว่าร้านคนหล่อริมหนองล่ะก็ถึงบางอ้อกันทุกคน
0 b% d/ @- u3 l8 k& X& T
+ Z9 W4 Q5 O. L
และแน่นอนว่าเมื่อลูกค้ามากขึ้นก็ต้องมีการเพิ่มโต๊ะ เพราะโต๊ะแปดตัวไม่เพียงพอเอาเสียเลย ยิ่งช่วงสองสามทุ่มคนจะแน่นมากต้องมายืนออรอจับจองเก้าอี้กัน คนที่รอได้ก็รอ รอไม่ไหวก็สั่งใส่ถุงกลับบ้าน บางคนหงุดหงิดกลับไปเฉยๆไม่ทานเอาดื้อๆเลยก็มี ดังนั้นเราเลยซื้อโต๊ะเพิ่มและจัดวางให้ติดๆกันจึงได้เพิ่มมาเป็นสิบหกตัว ถามว่าพอมั้ย ผมบอกเลยว่าไม่พอ แต่พื้นที่เรามีจำกัดเพิ่มมากไปกว่านี้ไม่ได้แล้ว
; K' W7 j" m# @
# f, n! V: o/ V6 ^% T5 F. H8 ?
! B+ p) g  J' P' Dผมเคยเสนอให้ใหญ่เช่าบล็อกเพิ่มอีกหนึ่งบล็อก แต่เขาไม่เอาบอกว่าไม่อยากเสียค่าเช่าไปมากกว่านี้แล้ว เพราะไม่ใช่แค่รายเดือนที่ต้องเสียเพิ่ม แต่มันหมายความว่าไอ้พวกเรียกค่าคุ้มครองก็ต้องเรียกร้องเพิ่มเช่นกัน คิดแล้วก็แค้นไอ้พวกปลิงดูดเลือดนี่จริงๆ ขอสาปส่งให้มันหมดไปจากสังคมสักทีเถอะ  

3 O  q8 K6 C% b; i+ x2 ~! ]
5 {" A8 }. [( d, h; x- y/ Xเห็นใหญ่บอกว่าขอขายแบบนี้ไปก่อนเก็บเงินทุนได้สักก้อนค่อยไปเช่าตึกแถวคงจะคุ้มกว่าการเสียยับเสียย่อยซึ่งผมก็เห็นด้วยเอามากๆ
4 l+ a& ^* [- L3 Q: B  l
4 b( o4 L* @4 R% Q( ?
. O+ A2 |5 p0 f% D' A, \$ nเห็นไอ้พวกเก็บค่าคุ้มครองทีไรก็อดโมโหไม่ได้ทุกที ผมจะเกลียดเอามากๆและก็ต่อต้านที่สุดคนประเภท...เหยียดคนจน...แบ่งชนชั้น...ตัดสินกันแค่ภายนอก...ดูถูกคนที่ด้อยกว่า...ขูดรีดคนทำมาหากิน แล้วให้ตายเถอะ!ผมไปที่ไหนก็ต้องเจอคนประเภทนี้ทุกที่ไป ให้มันได้อย่างนี้สิ!
# g/ r8 v6 P' W1 E
" L+ [, M) j3 q8 F3 c
% `3 N: M& Z" `พักเรื่องนี้ไว้ก่อนที่อารมณ์จะขึ้นสูงอีกครั้ง ทั้งที่ผมเป็นคนใจเย็น ถึงจะติดนิสัยเอาแต่ใจจากการเป็นลูกคนเล็กมาบ้างแต่ก็ไม่เคยโมโหเกรี้ยวกราดสักที แต่เรื่องนี้ยอมไม่ได้จริงๆ


4 u( O2 f/ @* _0 X3 |) Sเอาล่ะ พอๆ มาพูดถึงเรื่องดีๆกันบ้างดีกว่า
- y  {+ [& c$ t
; ?! |; S4 t1 @* x9 l8 R) D
มีรายการอาหารมาขอถ่ายทำล่ะทุกท่านนนนนนนนนนนนน

9 E$ |* ~& M1 I4 K" t" }
ถึงจะไม่ใช่รายการอาหารโด่งดังขึ้นชื่อ เป็นแค่ช่วงๆหนึ่งของรายการที่ให้ผู้ชมทางบ้านส่งจดหมายมาแนะนำ แต่ผมก็ดีใจมากๆเลย ใหญ่ที่ถึงแม้จะหน้านิ่งๆไม่ค่อยแสดงอาการแต่ผมก็แอบเห็นว่าเขาตื่นเต้นไม่น้อย
6 o7 X$ s, O- `7 U4 G
% {9 ~0 Z7 z- t1 T+ Z1 h7 a
“โอเคครับ เรียบร้อย...เดี๋ยวผมขอเมนูอร่อยที่ทางบ้านส่งมาทางรายการนะครับ แล้วถ้าทางร้านมีเมนูเด็ดอีกก็นำเสนอได้” หนึ่งในทีมงานที่เซ็ตฉากหามุมถ่ายทำเรียบร้อยแล้วหันมาแจงกับผมด้วยท่าทางเป็นงานแต่ใบหน้าก็ยังคงความเป็นมิตร ผมพยักหน้ารับคำอย่างแข็งขันเตรียมพร้อมนำไปถ่ายทอดให้พ่อครัวตัวจริง
, Z0 ~! t1 N2 v+ O

! }; n3 Z. _: H! h“งั้นเดี๋ยวเริ่มถ่ายทำเลยนะครับ”

" k5 ]% R/ X( T; n4 i
! V0 p+ g# V; X6 t“ให้ทำตามปกติเลยใช่มั้ยครับ” ผมค่อนข้างเครียดกับเรื่องนี้จริงจัง เพราะถ้าให้มาพูดแนะนำส่วนผสมวิธีการทำนายตี๋ใหญ่ของผมล่มแน่ๆ นี่แค่เรื่องรายละเอียดต่างๆที่ทางรายการชี้แจงยังไปนั่งนิ่งอยู่กับเจ้าตี๋น้อยซะงั้น ต้องให้ผมเอาไปถ่ายทอดอีกที

) @/ M) X3 Y/ b
) l/ w1 {+ v  \/ N* l5 oแล้วก็ไม่มีทีมงานสักคนกล้าเข้าไปพูดคุยก็ทำหน้านิ่งเป็นยักษ์ปักหลั่นขนาดนั้นเขาก็กลัวโดนต่อยกันน่ะสิ!
5 y& x3 V0 s, Y9 v3 X

ซึ่งผมก็เห็นใจทั้งสองฝ่าย...ทางทีมงานก็กลัวใบหน้าถมึงทึงไอ้ผมก็อยากจะบอกเหลือเกินว่านายตี๋ใหญ่ของผมแค่ตื่นเต้นก็เท่านั้น เฮ้อ
3 @+ ]3 Z4 B) I6 D

) b9 ]8 U( w5 t0 f8 D. @0 q“ครับเราแค่ต้องการบรรยากาศของทางร้านและชิมเมนูที่ทางบ้านแนะนำกับเคล็ดลับความอร่อยนิดหน่อยไม่ลงลึกไปถึงวิธีการทำ”


5 X* x( j, v- X. B& Yเฮ้ออออ โล่ง ถ้าแค่นั้นคงไม่มีปัญหา


, D/ b6 n5 G; F5 A$ [) t& ^1 Xดังนั้นผมจึงไปถ่ายทอดสิ่งที่เจ้าของร้านตัวจริงจะต้องทำ ซึ่งก็ไม่มีอะไรมากแค่ทำบะหมี่ตามปกติเดี๋ยวทางทีมงานจะตามเก็บภาพเอง หลังจากนั้นก็นำบะหมี่ไปเสิร์ฟกับพิธีกรรายการแล้วร่วมนั่งพูดคุย
3 P  x4 _, z5 G
' d6 u( D% }0 C- c& L2 \: s4 e
ซึ่งทางรายการเลือกเวลาในการถ่ายทำตอนห้าโมงเย็นเป็นช่วงที่ลูกค้ายังมีไม่มากและเป็นช่วงแดดร่มลมตกให้บรรยากาศร่มสบาย


% e# J' `  q% B0 ~' I& @$ b“ใหญ่พร้อมมั้ย” ผมถามพ่อค้าบะหมี่ที่หน้านิ่งมากคนภายนอกดูเหมือนไร้อารมณ์ แต่สำหรับผมใหญ่กำลังกดดัน
" B- `8 U4 G: \. w

0 W2 k1 @& ^. b' }; ?; V) Wเขาพยักหน้า มือกำกระบวยลวกเส้นแน่น


“แค่ทำอย่างที่นายทำทุกวัน ไม่มีกล้อง ไม่มีทีมงานมีแค่นายกับลูกค้าที่รอชิมบะหมี่สุดแสนอร่อยอยู่” ผมบีบมือให้กำลังใจ ดวงตาคมเฉียบสบมองผมนิ่งก่อนระบายยิ้มบางออกมา

6 G, ]4 I; e2 u  }( _( h4 S+ }
และพยักหน้า
$ v% g3 c* V# s, ~

ผมยิ้มและยื่นมือไปหยิกแก้มสากเบาๆอีกครั้งก่อนก้าวถอยหลังหลบมุมกล้องออกมา ใหญ่ยังยืนนิ่งจวบจนได้ยินเสียงสัญญาณจากทีมงาน ชายเจ้าของความสูงร้อยเก้าสิบห้าก็ตวัดมือหยิบจับเส้นลงกระบวยพลางจุ่มลงในหม้ออวลไอร้อนกระดกข้อมือสองสามทีก่อนยกขึ้นมาสะบัดไล่น้ำออกแล้วเทเส้นลงในชามกระเบื้องตราไก่ หลังจากนั้นก็เปลี่ยนมือเป็นหยิบจับเครื่องปรุงอย่างคล่องแคล่ว แล้วสุดท้ายก็จบด้วยตักน้ำซุปราดลงในชามที่ถูกจัดเรียงเครื่องต่างๆไว้อย่างน่าทาน
1 d% |! u. A, [" Z6 X- ?2 q  o

9 o8 D  E+ T1 @( W+ a. k9 Uหลังจากกระบวนการทำเสร็จแล้ว ต่อมาก็ถึงเวลาที่ทุกคนรอคอยนั่นคือขั้นตอนการชิม ใหญ่ทำการแจกจ่ายให้ทีมงานทั้งหมดที่มีประมาณห้าคนและชามสุดท้ายก็เป็นของพิธีกร
; U, J% K+ K& l% @2 O# w6 d

( c& T; C4 d$ ~5 A6 D+ L- E# lหนึ่งตากล้องจับภาพ หนึ่งพิธีกรพูดเจื้อยแจ้วและตรงข้ามคือหนึ่งพ่อค้าบะหมี่สุดหล่อเลื่องชื่อ


0 N5 A! Q) X1 q. aผมยังจำวินาทีที่ทุกคนตักบะหมี่ส่งเข้าปากได้ ถึงจะไม่ได้ทำหน้าตาอร่อยโอเว่อร์แอคติ้งเหมือนพิธีกรสาว แต่สีหน้าทุกคนก็ฉายแววพึงใจกับบะหมี่ร้าน ‘กินเส้น’ ไม่น้อยเลยทีเดียว
! v$ U+ s8 H0 t+ {
0 N* w3 ~# m( |# y5 f" o4 T
3 W8 u* {4 F3 t3 ?0 q& Hแล้วการถ่ายทำก็ผ่านไปด้วยดี ยังอดขำกับท่าทางพ่อค้าบะหมี่ใหญ่ไม่ได้ ให้สัมภาษณ์แบบถามคำตอบคำจนพิธีกรแทบลมจับ ดีที่ความหล่อแหลาของพ่อค้าช่วยขับให้เธอมีกำลังใจในการกู้สถานการณ์จนการถ่ายทำผ่านไปได้ด้วยดี
1 V* i: C4 H- Y( f
% H* D$ g) `. G, u8 i. s3 ^/ H" o
  f1 j: ~. c( j4 Q3 C‘โหหน้าตาน่าทานมากเลยค่ะ ขอชิมเลยนะคะ’


3 y  ^" k! s3 T7 j, `ใหญ่ >>> พยักหน้า


8 w+ j! W5 r+ V‘อร่อยมากเลยค่ะหืม โดยเฉพาะน้ำซุปหอมมากเลย’

: {) i6 B* @& M" X" s/ c
/ A* l2 `7 k, Fใหญ่ >>> นิ่ง
# m' j+ q: o0 H! x) [

9 f9 s8 ~2 k- o‘เอิ่ม...ค่าไม่ทราบว่าคุณใหญ่มีเคล็ดลับอะไรที่ทำให้บะหมี่มีรสชาติอร่อยขนาดนี้คะ’


( F& i$ [& m" Y; }' \) p: Gใหญ่ >>> ‘น้ำหมัก...ครับ’


‘หืมน้ำหมักเหรอคะ หน้าตาเป็นยังไงเอ่ยยย’
9 s7 j) o) l/ s
4 z  D$ k/ A5 w, g3 l4 f3 K1 x
! ~+ ]; W1 T# G! \% Qใหญ่ >>> เสือกถ้วยน้ำหมักให้ชิม

6 Q/ ^5 ]& e. K
- N8 H6 D# X0 x4 h" D, Gพอเถอะ แค่นี้ผมก็สงสารคุณพิธีกรสาวจะแย่ ฮ่าๆ


หลังจากทีมงานยกโขยงกลับไปหมด โดยแจ้งวันออกอากาศเทปนี้คือวันเสาร์หน้า พ่อค้าขายบะหมี่ของเราก็นั่งไหล่ลู่หูตกถอนหายใจเฮือกๆอยู่บนเก้าอี้หลังรถ เข็นข้างๆกันมีเจ้าตี๋น้อยนั่งมองตาแป๋วอย่างนึกสงสัยว่าเจ้านายมาดเข้มของมันเป็นอะไรไปเสียได้
8 T! f1 P- J( p" U
9 ~$ p8 h! l3 m0 ^' a, Y) a& u
$ s( M$ t2 M; n3 r- ?$ c9 P“ว่าไงชายหนุ่ม” ผมเดินเข้าไปลูบศีรษะของนายหมาตูบที่นั่งคอตกอย่างขบขันปนสงสาร


“เฮ้อผมไม่เอาแบบนี้แล้วนะ” ว่าแล้วเจ้าตัวก็ถอนหายใจเฮือกอีกครั้ง


“ทำไมล่ะ ร้านนายจะยิ่งขายดีขึ้นนะ” มือสางเส้นผมดำสนิทลื่นมือเล่น เจ้าของหัวทุยเงยหน้าขึ้นสบตา สายตาคมเฉี่ยวบัดนี้ฉายแววหงอยมองผมอย่างร้องขอพลางส่ายหน้าอย่างเอาเป็นเอาตาย จนผมอดที่จะถามไม่ได้

' b, e* A+ r' A7 w: b3 ~  g
“นายไม่ชอบมากขนาดนี้เลยเหรอ”

; g$ Z" B9 N) W5 R( U6 p$ y) a
“เปล่า...ผมแค่...ไม่ชิน”
! p6 @% H6 P- |# N5 z3 V$ x

; |2 p1 k! `6 U# I4 E: K& x+ |; C$ p“บ่อยๆนายก็จะชินเอง”

9 m, m: U2 [+ F1 m4 }( ^. C
, `: d( V+ E; d“โธ่ คุณเล็ก”
" {0 }9 f4 Q3 L1 c4 x0 D" H* F

4 T* k1 @4 G# C0 a8 d2 s$ q) c. K“ฮ่าๆ โอเคๆ ต่อไปถ้ามีอีกฉันจะปฏิเสธให้นะ” ผมหัวเราะร่า วาดวงแขนรอบศีรษะของใหญ่กอดรัดเข้ามาซบอกแล้วโยกไปมา เราจะทำท่านี้กันได้ก็ต่อเมื่อเขานั่งและผมยืนเท่านั้น ถ้านั่งหรือยืนทั้งคู่หมดสิทธิ์เพราะผมจะกลายเป็นแกะน้อยในอ้อมอกหมีใหญ่ทันที

' j; l8 l2 \2 H9 V/ C' v$ d' m
“คุณเล็ก ลูกค้ามา” แล้วผมก็ผละตัวเองออกทันทีพลางหันไปส่งยิ้มแก้เก้อให้คุณป้าวัยสี่สิบที่ยืนอยู่หน้าร้าน แกส่งยิ้มหยอกเย้ากลับมา ใหญ่ตีหน้านิ่งลุกขึ้นสวมผ้ากันเปื้อนแล้วเดินไปรับรายการตามป้าสั่ง
  ^7 ?; J' H& `* r/ T4 D" M7 Y
น่ารักจริงๆเลยน้านายหมาตูบเนี่ย
( e% J$ [0 ?9 ^3 G4 D' Y8 k



หลังจากรายการออกอากาศ นอกจากลูกค้าขาประจำที่เป็นคนแถวนี้จะเพิ่มขึ้นแล้ว ยังมีลูกค้าขาจรมาแวะเวียนเข้าร้านไม่ขาดสาย จนเราวางแพลนที่จะขยายร้านอย่างจริงจังช่วงนี้มีดูตึกแถวไว้บ้าง อยากได้แบบไม่ห่างจากที่เดิมสักเท่าไหร่นัก


และลูกค้าประจำที่ผมจำได้ติดตาคือเจ้าของร่างสูงไม่น่าเกินร้อยเจ็ดสิบ ผิวขาวจัดเนียนละเอียด โครงหน้าได้รูปดวงตากลมโตเป็นประกาย ปากบางเฉียบนิดจมูกหน่อย กริยาท่าทางเรียบร้อยเนิบนาบ ถ้าไม่นับการแต่งตัวและผมสีน้ำตาลแดงซอยสั้นใครๆต้องคิดว่าเขาเป็นผู้หญิงแน่ๆ ผู้หญิงที่สวยจัดซะด้วย
* D: g9 n% }1 u0 j
- g- p7 d1 v9 b
ทุกครั้งหลังเลิกงานผมจะมาเป็นลูกมือให้ใหญ่ ซึ่งนั่นก็ประมาณห้าโมงเย็น ไม่เกินหนึ่งชั่วโมงต่อจากนั้นผู้ชายหน้าสวยคนนี้ก็จะมานั่งตรงโต๊ะชิดกำแพงตัวหนึ่งพลางสั่งบะหมี่หนึ่งชาม ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงเขาถึงจะกลับ
5 Z) ~6 n# V1 @
' j% B2 e+ f" D0 r+ m7 M+ P  N+ z
ช่วงแรกผมยอมรับว่าอคติกับเขาไปเสียหน่อย ก็ที่เห็น...บะหมี่เขาไม่ค่อยจะทานหรอกมองนายหมาตูบของผมซะมากกว่า แล้วไม่ใช่แค่เขาที่มอง...ใหญ่ก็เหลือบตามองบ่อยๆเหมือนกัน แล้วจะให้ผมไม่ร้อนรุ่มในใจได้ยังไงเล่า!!


แต่ใหญ่ก็มาอธิบายให้ผมฟังทีหลังว่าที่เขามองเพราะรู้สึกว่าโดนจ้องก็เท่านั้น แล้วเขาจะมีสายตาไว้มองใครได้ในเมื่อมีผมอยู่แล้วทั้งคน ซึ่งพูดจาดีผมเลยให้ผ่าน


$ h6 p' x( \2 B+ A4 Dส่วนผู้ชายหน้าสวยคนนั้นผมก็มาเข้าใจทีหลังว่าที่เขาจ้องมองใหญ่คงเป็นเพราะรูปร่างท่าทางเหมือนแฟนของเขา เพราะทุกครั้งเมื่อผ่านไปหนึ่งชั่วโมงเป๊ะจะมีรถคันหรูมาจอดเทียบฟุตปาธก่อนจะมีชายรูปร่างสูงหล่อมารับกลับไป สันนิษฐานได้ว่ามานั่งทานบะหมี่คร่าเวลารอแฟนหนุ่มเลิกงาน ตั้งแต่นั้นผมเลยเลิกระแวงบ้าบออีก


0 U4 }6 O3 ^1 G4 w$ y* x( R“พี่เจมส์??” ผมเสิร์ฟชามลงบนโต๊ะ ในจังหวะที่จะยิ้มให้ลูกค้าก็ต้องร้องอุทานเมื่อเจอเข้ากับรุ่นพี่ที่สนิทสมัยมัธยมฯ เค้าหน้ารูปร่างเปลี่ยนไปบ้างแต่ผมมั่นใจว่าจำไม่ผิด
, Z$ A6 z4 \$ L- S
' P& }! v. V" \5 U2 C
“อ้าว เล็ก” ใช่จริงๆด้วย ผมยิ้มกว้าง หันไปมองทางพ่อค้าหน้าหล่อก่อนหันกลับมาหาพี่เจมส์อีกครั้ง

5 J2 B5 C- X5 U5 A
  S; ~6 U- N! ]$ S1 p! E" s“เดี๋ยวผมมาคุยด้วยนะพี่ ไปทำงานแป๊บ” พี่เจมส์พยักหน้ามึนๆผมรีบวิ่งกลับไปเสิร์ฟชามก๋วยเตี๋ยวตามโต๊ะต่างๆเมื่อมีช่วงว่างผมจึงกลับไปนั่งคุยกับพี่เจมส์


# q* u! o. J3 v5 F# h4 \“พี่เจมส์มาทำไรที่นี่เนี่ย” ผมเลื่อนเก้าอี้มานั่งร่วมโต๊ะ
" a& ?$ K& N. Y# h4 U, l

$ I. u) V, a9 Z9 P* J6 f7 g“พี่มาต่อยมวยน่ะ”


( E" y4 |% v4 o' N  _6 B8 x  \“อ้อ” ผมพยักหน้าเข้าใจจำได้ว่าพี่เจมส์เป็นนักมวยโรงเรียนตั้งแต่ ม.ต้น พอขึ้น ม.ปลายค่ายมวยก็ติดต่อไปเก็บตัวฝึกซ้อมทำให้ต้องย้ายโรงเรียน
$ A9 I: s2 @% N7 D7 O2 A! g
* E/ K1 r7 d. ?# W
นี่คงจะมาแข่งขันชกมวยจำได้ว่าที่หน้าค่ายจิรประวัติมีเวทีมวยอยู่
' K+ g% y7 ?! o( W9 I: ?. a

$ f6 o6 ?8 E: B3 j/ q0 lจะพูดก็พูดเถอะ ถ้าพี่เขาไม่ย้ายโรงเรียนเราสองคนก็คงเป็นแฟนกันไปแล้ว เพราะช่วงนั้นก็เกี้ยวกันไปเกี้ยวกันมาอยู่ แหะๆ

, A8 ?; Y0 L8 I# Y
- S# \% T( T1 t3 C7 z“แล้วเป็นไงชนะป่ะพี่”
* L) k; K; o. S6 _+ h

1 U! h  S4 u. U“รุ่นไหนแล้ว” พี่เขายักคิ้วให้ ผมยิ้มกว้างอย่างยินดีด้วยพี่เจมส์ยิ้มตอบก่อนถาม “แล้วเล็กล่ะเป็นไงมาเสิร์ฟบะหมี่ล่ะเนี่ย”

  j' r% Y5 C! }) V# Y- V
* U% Y# [, O! h  s1 _ผมหันไปมองนายหมาตูบที่ง่วนอยู่หน้าร้านก่อนยิ้มออกมาอย่างมีความสุข

$ Q3 ?& v2 C; a) }9 z
& {: @% Q7 y0 e, I4 n4 c1 D“มาช่วยแฟนน่ะพี่” ผมยิ้มเขินๆพี่เจมส์เลิกคิ้วก่อนหันไปมองตามสายตาที่ผมเพิ่งละมา
" y; g" e4 f% [' E
) q) m+ O! ]/ ~3 h
“โหมีแฟนหล่อมาก”
! G/ \' H3 g' Y/ ~4 a: z; M

“พี่ก็!”
& r( K" c! i- b% q/ W& G5 j5 s, t! c

“หึๆ”

: t% @2 \/ ?4 P5 I7 b8 H8 b. z. h
คุยสักพักพี่เจมส์ก็ขอตัวกลับไปพักผ่อนเพราะต้องนั่งรถตู้กลับกรุงเทพฯเลย ส่วนผมก็รีบกลับมาเป็นเด็กเสิร์ฟต่อ ยิ่งช่วงสองสามทุ่มเหมือนแข้งขาผมจะพันกันอยากจะมีสักยี่สิบมือ ฮือออ มีเสิร์ฟผิดโต๊ะด้วยแหละ ดูจากสายตาใหญ่แล้วเขาก็อยากจะมาช่วยแต่ตัวเองก็ยังละจากกระบวยไม่ได้เลย


เหนื่อยมั้ย ก็เหนื่อยนะแต่มันก็มีความสุขเมื่อนึกว่าชีวิตของใหญ่กำลังเติบโตแข็งแรงขึ้นเรื่อยๆ


4 O' D' U6 ]$ C# S' _9 s/ wสี่ทุ่ม ร้านปิดแล้ว....

7 ^! p- R% j* `& q# C( Z
' B6 }+ X5 v* L, Lณ ตอนนี้เรากำลังช่วยกันเก็บร้าน...
- K9 z0 [3 _% ?+ D9 u6 z  ]7 N5 O
/ g1 K; U' O5 \9 E1 k: P% f% E9 j
* B1 S' i- B8 [" i3 [& n" Yผมเก็บกวาด ใหญ่เก็บโต๊ะเก้าอี้
. ]: @8 y% T8 Q6 w

ผมเอาขยะไปทิ้ง ใหญ่เช็ดล้างตู้


และสุดท้ายเราก็มาช่วยกันล้างจาน ผมประจำกะละมังน้ำเปล่าส่วนเขาประจำกะละมังน้ำฟอง เก้าอี้ขาสั้นคนละตัว พื้นที่โดยรอบเงียบสงัดมีเพียงเสียงรถราที่วิ่งสวนไปมาเป็นระยะ


8 }9 o3 Q5 C4 k; h, ]4 w5 X' H5 q“คุณกลับไปพักผ่อนก่อนก็ได้นะทางนี้ผมจัดการได้” ใหญ่บอกขณะขัดหม้อ
7 ~9 f, b  M8 m5 N

“ช่วยกันน่าจะได้กลับบ้านพร้อมกัน” ผมล้างชามขึ้นคว่ำในตะกร้า


  ~  p4 y  N" a“แต่คุณทำงานมาทั้งวันยังต้องมาช่วยผมอีก แทนที่จะได้พักผ่อน”
, P/ S0 Y: [, K8 {0 k6 g

“ฉันเต็มใจและมีความสุขมาก” ผมยิ้มแฉ่งกลบเกลื่อนความดื้อรั้น เอาเข้าจริงถึงกลับห้องไปก็นอนไม่หลับอยู่ดีต้องรอใหญ่กลับมาก่อนอยู่แล้ว
5 N' U, D- w9 t: t

“คุณดื้อจริง” ถึงจะพูดอย่างนั้นแต่ใบหน้าคมนิ่งก็โน้มลงมาจรดริมฝีปากลงที่ข้างขมับผมอย่างอ่อนโยนผมยิ้มก่อนจะหอมแก้มใหญ่กลับไป


4 r; d2 e6 g; `5 p8 B# v/ \. g“แค่ได้รางวัลอย่างนี้ทุกวันฉันก็หายเหนื่อยแล้ว”
% O- G/ p4 u! B# N

" J% U$ R, B/ Z8 q1 a
! r$ q9 L* m4 ?, H3 x4 e0 W8 t
9 z3 A, a) C5 O* t& V2 j
6 y/ S: d' S$ X7 W. n
8 G1 h: r5 ?7 i2 N; z9 `2 X/ B/ Fติ๊ดๆ
8 ?3 C3 _9 D8 I% l' k) c  l! Q5 k
% i" y, u# x/ N* j% u* r

‘ผมอยากคุยกับคุณพรุ่งนี้มาเจอกันหน่อยได้มั้ย’



ผมถอนหายใจเฮือกออกมาก่อนวางโทรศัพท์มือถือลงบนโต๊ะตามเดิม คงหลบหน้าคุณพชรต่อไปไม่ได้แล้ว นับแต่วันที่ปฏิเสธไปคราวนั้นก็ผ่านมาเกือบเดือน เห็นทีคงต้องคุยกันให้เป็นเรื่องเป็นราวเสียที

* A5 U: M0 n, T9 k- U# k  b' r. i
นี่ถ้าไม่ติดว่ามีโครงการใหม่เข้ามาทำให้หัวหน้าต้องเดินสายประชุมเป็นว่าเล่นจึงไม่มีเวลามาจัดการเรื่องส่วนตัวล่ะก็ ไม่อยากจะคิดเลยว่าตัวเองคงโดนเรียกตัวไปคุยตั้งนานแล้ว
7 U$ E& p1 b/ _2 w

“คุณเล็ก?? ยังไม่อาบน้ำอีกเหรอ” ใหญ่ที่นุ่งกางเกงขายาวเพียงตัวเดียวเดินมาขมวดคิ้วใส่ผมที่นั่งห่อเหี่ยวอยู่บนโซฟา จริงสิ ผมมายึดที่หลับที่นอนเขาไว้นี่นะ


4 D/ u- S: G5 f! ^* O' [1 f“ใหญ่...” ผมเรียกชื่อเสียงอ่อนอ่อยลุกขึ้นเดินเข้าไปสวมกอดร่างสูงใหญ่ไว้โขลกศีรษะเข้ากับแผงอกหนั่นแน่นอย่างคิดไม่ตก


, r. J/ O5 q; B; J2 k- U. d“เป็นอะไร” ใหญ่ถามเสียงนุ่ม มือสากลูบแผ่นหลังผมแผ่วเบา


& ]4 O% B2 x  fจะทำยังไงดี ถ้าหัวหน้าไม่พอใจจนไล่ผมออกถ้าตกงานทางบ้านรู้เรื่องก็จะถูกหามกลับระยอง และถ้าผมต้องกลับบ้าน....แล้วผมกับใหญ่ล่ะม่ายยยยยยยยย


: |5 v6 ]+ Y# v“นาย...”
5 Y' ~# k, m8 t

: ?1 A) y$ j( O“หืม”
7 ]. C1 ~+ K' v# `* v! R5 U( s* ?

“ฉันจะพยายามเพื่อเรานะ” ผมไม่ได้อธิบายอะไรไปมากกว่านั้นขณะที่ใหญ่ก็ไม่ถามอะไรเพิ่มเติม มีเพียงวงแขนผมที่รัดเอวเขาแน่นขึ้นและอ้อมแขนอุ่นหนาที่โอบรัดปลอบโยนกลับมา

“หัวหน้า สวัสดีครับ” ผมเอ่ยทักบุคคลที่ใส่ชุดไพรเวทสบายๆด้วยกางเกงยีนขายาวเสื้อคอปก การแต่งตัวที่ค่อนข้างจะแปลกตาคงเพราะผมไม่เคยเจอหัวหน้าในวันหยุดมั้ง เขามานั่งรอผมอยู่ก่อนแล้ว

- ?- _8 q; \9 t* q& Z
“นั่งสิ” ผมนั่งลงตรงข้าม เหลือบตามองบรรยากาศโดยรอบนิดหน่อยขณะขยับตัวอย่างอึดอัด ด้วยหนึ่งผมไม่ค่อยได้มานัดตามโรงแรมหรู(แน่ล่ะ ต่างจังหวัดแบบนี้จะมีโรงแรมหรูสักกี่ที่กัน) และสองเจ้าของนัดทำหน้าตาเคร่งขรึมจนผมหายใจลำบาก


" I+ G1 S" W2 v9 r“สั่งอะไรก่อนมั้ย”


& Q( Y" E9 [- h; J' }  C“เอ่อตามแต่หัวหน้าเลยครับ”
$ R; [' O5 ^0 v" E6 q

) e+ T: ?: D' ?% h1 A" `2 o“นอกเวลางานไม่ต้องเรียกผมว่าหัวหน้าก็ได้” ผมขยับตัวอย่างอึดอัดอีกครั้ง

) i3 K. D/ ^$ o
“ผมชินเรียกหัวหน้าแล้วล่ะครับ” เขาจ้องมองผมนิ่งอย่างหยั่งเชิงก่อนจะถอนหายใจหนักอย่างยอมแพ้ในที่สุด
/ I5 Q+ c9 C2 n4 Y
1 W( h% `0 |. c8 a
“ตามใจละกัน” หัวหน้าว่าแค่นั้นก่อนเรียกพนักงานมาสั่งอาหาร ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายสองซึ่งผมเพิ่งทานอาหารฝีมือใหญ่ก่อนจะออกมายังไม่หิวเลย แต่หัวหน้าคงยังไม่มีอะไรตกถึงท้อง ตามมารยาทแล้วผมก็ควรจะทานเป็นเพื่อนเขา

" \8 t! `5 Q# W& `
8 i) \% A0 {( f1 x+ Z
“ตกลงคุณมีคนรักแล้วเหรอ” ผมแทบสำลักเม็ดข้าวตายอยู่ๆก็ถามโพล่งขึ้นมาขณะทานอาหารไม่ให้ตั้งตัวเลยสักนิด
3 \8 g* o7 S% S. K: S! |

“เอ่อจะว่าอย่างนั้นก็ได้ครับ”ผมวางช้อนลง
8 `1 j/ a, l4 g" V8 Z! n

( c' m8 M1 r  G* e. I7 e5 a“แล้วคุณมาเอ่ยปากให้โอกาสผม??” หัวหน้ามีสีหน้าไม่พอใจขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเอาแล้วไง
: |- C# P& i, F

  L  }. d! x3 b& c. S" s5 s“ตอนนั้นเรายังไม่ได้คบกันน่ะครับ มีแต่ผมที่ชอบเขาข้างเดียวเอ่อ...อย่างที่คุณได้ยินผมชอบเขาก่อน” ผมเกาหัวเก้อๆ“ผมเลยอยากให้โอกาสคุณเพราะเข้าใจคนหัวอกเดียวกัน แต่สุดท้ายเมื่อรู้ตัวว่ายังไงก็เปลี่ยนใจไปจากเขาไม่ได้จึงมาบอกหัวหน้านี่แหละครับ”
  M, Z; c' [+ ~" Y6 Y6 ~, J# _1 M
( F4 ^# T% s7 d
  X, m) w: h: A, gผมไม่ได้โกหกนะ ผมรีบมาบอกหัวหน้าแล้วแต่ช่วงแรกที่ปล่อยทิ้งไว้สักพักก็เพราะมันต้องเตรียมใจรับสิ่งที่จะเกิดขึ้นบ้างใช่มั้ยล่ะ

( I+ s! e! A' x; C' w9 E4 w. F
“ถ้าผมบอกว่าไม่ยอมแพ้ล่ะ” เอาแล้วไง ขอให้เป็นแค่การพูดลองใจทีเถอะ นายหมาตูบของผมเซ่อซ่ากว่าจะมาประมือกับผู้ชายที่ขึ้นเป็นผู้บริหารทั้งอายุยังน้อยนะ!


“แหะๆอย่าเลยครับ ผมว่าสักวันจะเจอคนที่ดีกว่าผมแน่ๆ”


$ T3 J) x' y+ [2 j0 O& p) r“คุณรู้มั้ยว่าทำไมผมถึงประสบความสำเร็จได้เร็วนัก”

  O) I; x" A" _
“ครับ??” อยู่ๆก็เปลี่ยนเรื่องให้ผมมึนงงไปหมดเริ่มจะตามไม่ค่อยทันแล้วนะ
* ^2 ^) `! Y5 u
7 _  z, M2 r- ?# s) b+ x# T
“ผมมักจะมีเป้าหมายที่ชัดเจน เมื่อมีเป้าหมายก็ต้องรู้จักวางแผน แน่วแน่มั่นใจแล้วก้าวไปตามแพลนชีวิตที่ออกแบบไว้” เขายกน้ำขึ้นจิบก่อนวางลงแล้วพูดต่อ
7 ]3 d+ D( I5 r, {$ H4 [8 m

  L8 a+ Y, P1 P. Iส่วนผมก็เสหลบสายตาจริงจังที่จ้องมองมา


. R# e$ M# R! k  s“ผมไม่เคยมองอุปสรรคระหว่างการไปสู้เป้าหมายว่ายากเลยสักนิด ตรงข้ามมันกลับท้าทาย” ไม่รู้ทำไมรอยยิ้มมุมปากทำให้ผมรู้สึกประหม่าจนต้องยกแก้วน้ำส้มที่เหลืออยู่มากระดกดื่ม
' P: h4 y+ _8 @: r3 @1 R
' Y6 S4 s$ O5 Y9 r* u! }4 ^
“ถ้าเส้นทางไปสู่เป้าหมายไม่ได้เป็นไปตามแผนที่วางไว้ ผมก็แค่ปรับใหม่ บางอย่างถ้าใช้แต่ความถูกต้องแล้วมันไม่ใช่ก็ต้องมีพลิกแพลงกันบ้าง”
0 X* K" N: b3 U% S% G) Y$ s

# [$ k; V0 b. ^( _สองมือผมบีบเข้าหากันแน่น เหงื่อเริ่มผุดพรายเขาต้องการจะสื่ออะไรกับผมกันแน่นะ??
8 R7 H. g0 J1 A% E
& E8 d' i2 d+ q/ I; S7 }' Y
- \( U7 s( p# p6 N: U7 kคราวนี้เขาประสานมือลงบนโต๊ะก่อนยื่นหน้าเข้ามาใกล้รอยยิ้มสุภาพที่มักปรากฏบนใบหน้าเขาจนชินตาบัดนี้มันกลับเต็มไปด้วยเล่ห์กล


“คุณว่ามั้ย เส้นทางที่ถูกต้องมันก็แค่คำสวยหรูที่ปั้นแต่งขึ้นมาเพื่อซื้อใจคนก็เท่านั้นแต่ความจริงแล้วมันเป็นหนามเล็กๆที่น่าหงุดหงิดรำคาญใจซะมากกว่า รู้มั้ยเพราะอะไร”

) F. R! i6 M5 f3 K8 B) n
“พะ...เพราะอะไรครับ” ถึงในอกจะสั่นไหวเพียงใดแต่ผมก็พยายามข่มเสียงออกมาอย่างปกติที่สุด บางอย่างกำลังบอกว่าวันนี้เขาไม่ได้นัดผมเพื่อมาเคลียร์ปัญหาที่ค้างคาเพียงแค่นั้น
& y" M( v9 I) w: }

“เพราเส้นทางที่ถูกต้องมักไปถึงเป้าหมายช้าหรือไม่ก็ล้มเหลวคุณคงไม่คิดว่าผมมีอย่างทุกวันนี้ได้เพราะเส้นทางบ้าบอนี่ใช่มั้ย”
; v9 O8 |- `9 S* S' N+ g( t

% _6 o( T+ `* B+ j0 xมุมปากแสยะยิ้ม ผมสะดุ้งเฮือก ความร้อนรุ่มแล่นพล่านในกาย เหงื่อเม็ดโตเริ่มผุดพรายทั่วใบหน้า ไม่ใช่...มันไม่ใช่เพราะปฏิกิริยาตอบสนองธรรมชาติของร่างกาย ยอมรับว่าตื่นกลัวแต่มันไม่มากขนาดที่ทำให้ผมควบคุมร่างกายตัวเองไม่ได้เช่นนี้ เหมือนถูกกระตุ้นด้วยสิ่งแปลกปลอมบางอย่าง แต่ยังไม่รู้ว่ามันคืออะไรด้วยซ้ำก็รู้สึกเบลอไปหมด


5 L9 b% ^% p- bรู้ว่าถูกลากถูกชักจูงแต่ทำอะไรไม่ได้เลย...บังคับร่างกายตัวเองไม่ได้เลย....

# {3 z/ F4 e% X  _" K, E' Q# \




% O, L3 [  g+ m! g+ ]) r" j8 ^ฟึ่บ!!
* l" T  |5 j0 Z( r. a# C

% I3 y4 h: p0 R' eร่างกายถูกโยนโครมลงบนเตียง ก่อนสองมือจะถูกรวบขึ้นเหนือหัวแล้วมัดไว้กับหัวเตียง ในใจผมเต้นรัวด้วยความตื่นกลัวกู่ร้องโหยหวน ทุกส่วนในร่างกายเหมือนไม่ใช่ตัวเองความรู้สึกเหมือนถูกผีอำ พยายามขยับก็ขยับไม่ได้จะเปล่งเสียงร้องลำคอก็เหมือนถูกบีบตีบตัน มีเพียงลูกตาที่สามารถกรอกไปมาได้เท่านั้น
# y- \* q0 V/ x  O- ^
+ e4 Z( ^- r: o; o
1 E, h2 _! f& D8 U  w: D1 Jโสตประสาทรับรู้ทุกอย่าง ตั้งแต่โดนพามาที่ลิฟท์เขาห้อง จนจบลงบนเตียง แต่ไม่สามารถบังคับร่างกายได้เลย
8 t5 {, b8 w& ]6 J0 ~2 W; _
6 V9 V. c! L6 h, [% C( {6 p1 d
- ^5 W8 Y' s2 Bไม่คิดเลยว่าคนที่กำลังกระทำสารเลวกับผมจะเป็นหัวหน้าที่เคารพนับถือมาโดยตลอด


" |6 Q' u; g1 K2 C/ @“คุณเลือกเองนะ” เมื่อมัดมือผมติดกับหัวเตียงมันก็ขยับลงมานอนข้างผมตะแคงท้าวศอกลงบนเตียง มืออีกข้างลูบไล้มาบนใบหน้าผมอย่างแผ่วเบา...ชวนขนลุก
: T( ]- i( m0 C

ผมส่งเสียงอื้ออึงในลำคอพลางจ้องใบหน้านั้นอย่างตื่นกลัวช่วยด้วย ใครก็ได้มาช่วยผมที
% y' W, z6 K$ r$ m7 X6 ^: T  a* x

“ผมจริงจังกับคุณนะ คุณคือยอดดวงใจ คือรักแรกพบที่พาหัวใจผมสั่นไหว เพียงแค่คุณรับรักผมก็จะกลายเป็นคนที่โชคดีที่สุดในโลกผมจะดูแลคุณ ให้ความรัก เอาใจใส่...” มันพูดเสียงละเมอเพ้อพบขณะที่มือก็ไล้ไปตามใบหน้าลงมาลำคอก่อนลากไล้ปลายนิ้วมาปลดกระดุมเสื้อผมช้าๆแล้ววกกลับมายังใบหน้าอีกครั้ง
6 u1 |6 \( l+ Y" Q# P, {
  f8 K$ Z$ Z% e8 i+ r
“แต่คุณก็ปฏิเสธมัน!!” น้ำเสียงเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าวให้ผมสะท้านเฮือก ร่างที่นอนอยู่ผุดลุกขึ้นก่อนลงแรงบีบที่สันกรามจนความเจ็บปวดแล่นริ้ว แม้ร่างกายภายนอกที่นิ่งเฉยเริ่มสั่นเทิ้มอวัยวะภายในบีบรัดแน่นขัด“...ไปเลือกไอ้พ่อค้าขายบะหมี่ซมซ่อ!!”


เฮือก!!!มันรู้...มันรู้แล้ว...แสดงว่านัดผมมาเพื่อจัดการผมโดยเฉพาะ แล้วใหญ่ล่ะ!!มันจะทำอะไรใหญ่มั้ย...ไม่นะ!!


“แต่วางใจเถอะ...” น้ำเสียงมันกลับปรับโทนอ่อนนุ่มอีกครั้ง แต่ไม่ได้ทำให้ความกลัวในใจผมลดลงเลย “...ไม่ต้องกลัว...ผมรักคุณมากขนาดนี้จะทำร้ายคุณได้ยังไง...” มันล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงหยิบซองบางอย่างขึ้นมาก่อนจะเปิดปากถุงเทของในนั้นลงบนฝ่ามือ แล้วใช้นิ้วมืออีกข้างหยิบขึ้นมา...เป็นเม็ดสีขาว...เหมือนยา...ไม่รู้ว่ามันคืออะไรแต่ไม่ใช่เรื่องดีสำหรับผมแน่
" w7 E& e8 _5 i! ^; e, K
: N! F+ l' f1 K8 L3 ~
“กินซะที่รัก...แล้วเราจะได้มีความสุขกัน” เม็ดยาถูกยัดลงเข้ามาระหว่างรอยแยกของริมฝีปาก ผมพยายามกัดฟันแต่เหมือนทุกอย่างจะไม่เป็นผลผมควบคุมมันไม่ได้ “กลืนซะ...อย่างนั้นแหละเด็กดี...”

  k( Q+ p0 r0 k
ร่างกายผมกลืนเม็ดยาลงไปมันยกยิ้มพอใจก่อนค่อยๆปลดเสื้อผ้าตัวเองออกจนเหลือเพียงแค่ชั้นในอย่างไม่รีบร้อนเหมือนรอเวลา...

* l. H) F) @7 o7 J3 j+ H
จากนั้นความสนใจก็หันเหมาที่ร่างกายผม ลงมือปลดเสื้อออก...ร่างกายรู้สึกถึงความร้อนรุ่ม...เมื่อกางเกงถูกดึงหลุด...ผิวเนื้อที่ถูกสัมผัสลูบไล้สะท้านเฮือกและเรียกร้อง...


แม้ในใจกู่ร้องรังเกียจหลีกหนี...แต่ร่างกายกลับเบียดรัดเข้าหาอย่างต้องการ


: ^0 A! q/ W: m1 M“เป็นไงที่รักเริ่มขยับตัวได้แล้วใช่มั้ย นั่นแหละ เดี๋ยวผมจะปลดข้อมือคุณนะเราจะได้สัมผัสกันและกัน....”
# k3 D  I6 L3 t
$ y7 D  k6 x! V5 s  n. F$ N
2 w) a# P$ P+ e7 r$ I" X; }; w) uไม่...ใครก็ได้หยุดผมที...ผมไม่ต้องการแบบนี้...ไม่อยากได้สัมผัสอันน่ารังเกียจนี้...
$ a' }1 J+ Q# N' I/ i; P
% d: Y7 D: `& O4 n
8 ]! [. s! z$ n7 cน้ำตาไหลอาบแก้มอย่างทุกข์ทม...แต่กลับเปล่งเสียงร้องครางอย่างสุขสมออกมา

. k9 L' d; L) X* |/ V



5 v' _( R3 x+ i! J1 h1 _- j! Yกริ๊ก!!


3 \( J* P. P4 T& tโครม!!

) y0 J% Q8 j& a
ในขณะที่สองร่างกำลังซุกไซ้โรมรันเสียงทุบบางอย่างตามมาด้วยเสียงประตูที่เปิดออกกว้างกระทบผนังโดยแรง ร่างด้านบนลุกพรวดขึ้นแต่มือผมกับไขว่คว้าหาสัมผัสนั้นอย่างน่าสมเพช
7 s. W! T& R. k" `  V. u

% _7 K( g7 k* y* A7 S5 n“คุณเล็ก!!” เสียงเรียกดังกังวานอันคุ้นหูดึงให้ผมหันกลับไปมอง ดวงตาที่พร่าเลือนด้วยกามารมณ์สว่างขึ้นทันตา และวินาทีต่อมาก็ถูกบดบังด้วยทำนบเขื่อนน้ำตามากมาย
! q8 e: y5 X0 |' [9 i% k' h: v

1 X8 L& `0 ?5 Z, a9 Z“ใหญ่...ใหญ่...ใหญ่” ผมส่งเสียงเรียกเขาไม่ขาดปากหัวใจอุ่นวาบอย่างรู้สึกปลอดภัย พยายามรวบรวมสติของตัวเองกลับมา

$ R4 C$ n% A9 c5 N
7 I5 M" m7 r0 t8 w$ c- \$ Q“มะมึง...เข้ามาได้ยังไง!!” เสียงตวาดกร้าวอย่างโมโห พร้อมนิ้วสั่นระริกด้วยความเกรี้ยวโกรธชี้ไปยังร่างสูงใหญ่ของผู้บุกรุกที่หน้าตาดุดันไม่ต่างกัน มองไปยังกลอนประตูก่อนเบิกตากว้างอย่างไม่เชื่อสายตา


; }$ \, R7 G3 N0 z( c( ]! C: Iประตูตรงหน้าที่ถูกเปิดออกมีรอยโหว่ตรงส่วนลูกบิด เลื่อนสายตามาจึงพบว่าลูกบิดประตูพร้อมส่วนล็อกรูปทรงบิดเบี้ยวทั้งยวงหลุดคามือเจ้าของร่างสูงใหญ่ผิวเข้มตรงหน้า


เป็นไปไม่ได้...โรงแรมหรูแห่งนี้มีระบบรักษาความปลอดภัยที่ยอดเยี่ยม ทำไมถึงปล่อยไอ้ขี้คากแต่งตัวมอซอเข้ามาได้ และยังสามารถทำให้ประตูมีรอยโหว่จากการกระชากลูกบิดออก...เหมือนทำให้แหลกด้วยมือเปล่า...จะเป็นไปได้ยังไง


ร่างของนายพชรถอยกรูด ถึงมันจะตัวสูงใหญ่แต่ก็เทียบไม่ได้เลยกับร่างใหญ่โตตรงหน้า ผมข่มความร้อนรุ่มในกายแล้วเบิกตากว้าง ไม่...สายตาคมคู่นั้น...ว่างเปล่า...ลุกโชน...
. j) f+ w+ L, D( w

ใหญ่ไม่พูดอะไรย่างสามขุมเข้าไปหานายพชร ผมกำลังจะเปล่งเสียงร้องเมื่ออีกฝ่ายคว้าปืนจากในลิ้นชักออกมาแต่ก็ช้ากว่าใหญ่ที่สะบัดมือออกไปทีเดียวปืนก็หลุดออกลอยขึ้นไปในอากาศและตกลงมาอยู่ในความครอบครองของเขา
/ `; A) a3 m9 F$ w7 |8 K

4 j( ?- [+ @4 _; N, `“กะแก...” มันเบิ่งตาโตอย่างตกใจก่อนร่างกายจะเริ่มสั่นเทิ้มและลนลานอย่างเห็นได้ชัด“กูจะเรียก รปภ. จะแจ้งตำรวจ!!”


* O+ V$ |7 q, F; v' S: kปัก!!
$ `; c2 ]6 }. K* o1 Q0 s
0 G1 V, N6 w1 ^9 ~* Q" ?
เหมือนใหญ่ไม่รับรู้อะไรแล้ว เขาใช้สันปืนตบลงไปบนขมับฝ่ายตรงข้ามจนล้มลงยกปืนขึ้น แต่ไม่!!...ใหญ่ไม่ได้เหนี่ยวไก กลับคุกเข่าข้างหนึ่งลงบนพื้นเพื่อนั่งลงตรงหน้าร่างที่ถดตัวหนีไปด้านหลังทุบกำปั้นเข้าตรงลิ้นปี่จนมันร้องอั่กก่อนแน่นิ่งไป โยนปืนขึ้นมาบนเตียง คว้าจับข้อมือก่อนกดลงบนพื้นบังคับฝ่ามือนั้นให้แบออกนาบขนานกับพื้นไม้แล้วใช้กำปั้นของตัวเองทุบลงไปบนนิ้วอีกฝ่ายโดยแรง ผมได้ยิน...ได้ยินเหมือนเสียงกระดูกแตก
9 D! }  w# E/ l) H/ C& i& c

0 l1 u+ \+ p; X$ G$ F# }+ p“อ๊ากกกกกกกกกกกก”
9 s' S& Z/ E3 M$ E2 |* j

แล้วใหญ่ก็ทุบเช่นนั้นกับทุกนิ้ว...ทีละนิ้ว...ผมตัวสั่นเทิ้มเมื่อได้ยินเสียงกระดูกแตกหักสลับเสียงร้องครวญครางอย่างเจ็บปวด เมื่อครบเขาก็ละไปยังมืออีกข้างแล้วก็เริ่มทุบ...
/ }9 W( }8 C7 z- W3 \" q
6 q  d: O, D( {5 B0 Y# O+ F7 N
“อ๊ากกกกกกกกกก”
! r% t+ t: X* G" c( s0 U; G

“พอ...ใหญ่พอแล้ว...” ผมเปล่งเสียงสั่นเทิ้ม แต่เหมือนเขาไม่ได้ยิน...จดจ่ออยู่กับร่างกายที่ดิ้นทุรายตรงหน้าด้วยสายตาว่างเปล่าแข็งกร้าว
: k# S2 y% `8 I( H$ U8 d$ n2 i1 Z

6 u. P$ `4 S5 x. Nหลังครบนิ้วทั้งสิบ เขาก็เริ่มจัดการตามข้อต่อสำคัญๆของร่างกาย เริ่มด้วยข้อศอกเขาใช้มือทั้งสองข้างหักมันไปอีกด้านอย่างฝืนธรรมชาติจนมันผิดรูปร่าง ทำให้ผมนึกถึงตอนเด็กๆที่หักตะเกียบเล่น
. {. I. S5 F% O3 n7 c
( ~1 ^# h$ l# q3 v! {3 C
“อ๊ากกกกก พอ!! ปล่อยฉัน ขอร้อง ใครก็ได้ ช่วยที อ๊าก!!” ร่างที่ถูกกระทำขอร้องด้วยใบหน้าบิดเบี้ยวเจ็บปวด หว่างขามีน้ำเหลวใสไหลออกมา


' X7 L! r+ B, H% v5 dไม่!!ผมจะปล่อยให้เขาทำร้ายคนอื่นมากไปกว่านี้ไม่ได้แล้ว
( @" g2 g, |# p$ e! D% {+ g3 Y# s
5 c8 j7 n1 v. R5 ?6 U/ n0 W
“ไม่...พอ...หยุดเถอะ...ขอร้อง หยุดนะ” ผมเพิ่มเสียงพลางตะกายร่างไปเพื่อรั้งเขาไว้แต่เหมือนจะไม่ได้ผล ใหญ่หลุดไปอีกโลกที่ผมเข้าไม่ถึง


; G. L$ ^; G. S2 p“หยุดซะ”

, Q7 S, q" M$ d8 {
# H' S1 @" o9 c4 Vกึก
+ c+ E5 G  }2 {

มือที่กำลังจะจัดการกับขาทั้งสองข้างนิ่งชะงัก ผมหันกลับไปมองเจ้าของเสียงก็เจอเข้ากับชายหนุ่มหน้าสวยลูกค้าประจำของร้าน เขามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร ใหญ่นิ่งงัน หยุดชะงัก ก่อนลุกขึ้น...เหมือนสติเขากลับมาแล้ว แววตาว่างเปล่าดุดันกลับมาสะท้อนเงาเหมือนอย่างเคย
. ~8 f7 `1 h: d( C& \8 G+ W3 u5 _7 r

ก่อนจะไหววูบเมื่อเห็นผม “คุณเล็ก...” น้ำเสียงนุ่มทุ้มเอ่ยอย่างสะท้อนใจก่อนเดินเข้ามาใช้ผ้าคลุมร่างผมไว้แล้วช้อนอุ้มขึ้น
, `6 Y' ~7 G# J
9 n/ D2 Z7 U: S7 z, z2 I8 b. ?3 c
7 j& K2 O* C1 h2 B. vผมซกลงบนอกอุ่นอย่างโหยหาในจังหวะที่ก้าวผ่านชายร่างสวย เจ้าของเสียงนุ่มหวานก็เอ่ยขึ้น “ไปพักห้องผมก่อนเถอะอยู่ข้างๆนี่เอง”

" D7 l* |7 b: d* z
ผมจ้องมองเขาอย่างฉงนสงสัย และเหมือนเขาจะรู้ตัว
& v4 G, f7 M' B* |! ?
2 s- c, {2 ]$ E4 V) Q
“ผมได้ยินเสียงโครมครามเลยมาดูก็เท่านั้นไปเถอะ”
; h5 ?& Y4 V0 ]. R" L

ใหญ่เดินตามเสียงนั้นไปอย่างว่าง่าย ผมไม่ได้สนใจเรื่องนั้นหรอก สิ่งที่ผมไม่เข้าใจคือทำไม...เพียงแค่เขาใช้เสียงนุ่มหวานโทนปกติไม่ได้ดังไปกว่าเสียงของผม แต่ทำไมเมื่อเป็นเขาร้องห้าม...ใหญ่ถึงหยุด...เพียงแค่เสียงแว่วหวานก็ทำให้เขารู้สึกตัวขึ้นมา
. _' y( r  w  Q  e3 E$ v7 V+ L. @

ทำไมกัน...

* H- \" w% K6 D" k
“พาเขาเข้าไปในห้องน้าน่าจะช่วยได้”

: U: b& e6 A! }$ e
“ขอบคุณ เดี๋ยวผมจัดการต่อเอง” ชายหน้าสวยพยักหน้าก่อนเดินออกไปด้านนอกและช่วยปิดประตูให้ ตอนนี้จึงเหลือแค่ใหญ่ที่วางผมลงในอ่างอาบน้ำ...และผมที่ความร้อนรุ่มกลับมาครอบงำอีกครั้ง

$ ^2 b* i9 ~) ^3 Z& A5 R$ n
* w0 l# u, h6 x& t" W4 f3 s) v“ใหญ่ช่วยฉัน...ช่วยฉันหน่อย” พอเป็นใหญ่ผมก็ไม่คิดจะกักเก็บความทรมานอีกแล้ว กระโจนตัวลุกขึ้นเข้าเรียกร้องสัมผัสเขาจูบตอบผมกลับมาลิ้นที่เกี่ยวพันเรียกให้รู้สึกต้องการจนต้องเลื้อยมือเข้าไปช่วยปลดเปลื้องเสื้อผ้าของเขา

* q2 C; L0 v1 S2 v
) p6 r% w, ]' |' {# O; p* lแต่ใหญ่ก็รั้งผมออกก่อนกดร่างลงแช่ในน้ำเย็นๆ
+ j9 i6 Y6 S+ h

$ v( I# C7 \. J) p+ L“ใหญ่...” ผมมองด้วยแววตาเว้าวอน เขาตรึงผมไว้แน่นจนไม่อาจขยับตัวเข้าหา
$ k. x( V) l5 f6 e“คุณเล็กอดทนนะ อีกเดี๋ยวก็จะทรมานน้อยลงแล้ว น้ำเย็นๆจะช่วยคุณให้ดีขึ้น”


' J/ s, h; j/ E5 H9 |! p& k3 x“ไม่ใหญ่...ฉันทรมาน...สัมผัสฉันนะ...นะ” มือผมพยายามไขว่คว้าเกี่ยวรั้งแต่ก็ถูกผลักดันกดลงในอ่างน้ำเย็นมากขึ้น


6 h+ Z8 B0 @& v  [9 x“คุณเล็กฟังผม...เพียงคุณอดทนและผ่านมันไปได้หลังจากนี้ถ้าคุณยังต้องการที่จะให้ผมกอด...ผมก็จะกอดคุณ...”


! {& Y' Q0 e% F$ }3 G1 Jเพียงเท่านี้ก็ทำให้ผมสงบนิ่งได้มากขึ้นกัดริมฝีปากแน่นอย่างข่มกลั้น ภายในใจกลับเต็มตื้นด้วยความตื้นตัน

Nowa

.สนุกครับขอบคุณ

uglymen

โดยยาอะไรเข้าไปนี่

rowetszaa

ขอบคุณครับ

gaybin

สนุกมากเลยครับ

minone

ขอบคุณ​มาก​นะ​ครับ​

cm_cm

ขอบคุณครับ

KBKK

หัวหน้า..ไม่น่าเลย

sa99

ขอบคุณครับ

lnatl

สนุกครับ น่าติดตาม

lieber_dich

ขอบคุณครับ

winwin2

ขอบคุณครับ

maravann

ขอบคุณครับ

hnum

ขอบคุณครับ

bbb615

ชอบมาก สนุกมากครับ

ngeanollo

รออ่านตอนต่อไป มาเร็วๆน่ะ สนุก ตื่นเต้น

namchiaw

ขอบคุณครับ

jatuAAA

ขอบคุณครับ

mm2013

ขอบคุณ​มาก​ครับ

Homealone

ขอบคุณขอบคุณขอบคุณ