รักเร่ร่อน...ของคนจรจัด 13 bymod-cup

tor_8915

เร่ร่อน13
! P: D. \, r0 m5 E/ T9 i' S: a5 [! a
' |, p" |0 e$ u5 D! a# n, @1 c



วันนี้เป็นวันเปิดร้านวันแรก


- c6 Z9 i, l9 C0 |. K) ]: Sแบบว่า...ตื่นเต้นนนนนนน


ผมกวาดตามองไปรอบๆบริเวณร้านอย่างตื้นตันใจ รถเข็นสีฟ้าสดใสที่มีตู้กระจกวางตั้งอยู่ ภายในตู้มีเส้นก๋วยเตี๋ยวขนาดต่างๆทั้งเส้นเล็กเส้นใหญ่ หมี่ขาวหมี่เหลืองถาดใส่เนื้อสดเนื้อเปื่อยข้างกันมีถุงลูกชิ้นวางเบียดอยู่ ชิ้นหมูแดงหั่นเป็นชิ้นเรียวยาวแขวนห้อยกับตะขอดูน่ารับประทาน
9 `& R# U2 H' K/ N! Z
% V6 h! S5 [- W. g4 I& O# X1 Y
% m, F1 ^: I. i/ {2 eข้างๆกันในช่องกลมมีหม้อก๋วยเตี๋ยวไอควันสีขาวลอยวนรอบๆรอยปิดของฝาหม้อส่งกลิ่นหอมของน้ำซุป


เหนือขึ้นไปด้านบนมีป้ายพลาสติกสีขาวติดสติ๊กเกอร์สีน้ำเงินว่า‘กินเส้น’ แขวนเด่นอยู่
* [8 |$ r# {) h

ถัดไปทางด้านขวาร่างสูงใหญ่ของนายหมาตูบกำลังกางโต๊ะพับหน้าเหล็กสีแดงเป็นแถวตอนสองแถว แถวละสี่ตัว ให้ผมที่ยืนพักเหนื่อยหิ้วเก้าอี้หัวโล้นสีเดียวกันไปจัดวางตามโต๊ะที่ถูกตั้งไว้แล้ว
) {8 H  F# r1 d4 z; o

“คุณเล็กไปทำงานเถอะเดี๋ยวสายนะ ที่เหลือผมทำเอง” ใหญ่ที่เสร็จจากการกางโต๊ะตัวสุดท้ายเดินมาแย่งเก้าอี้ก่อนบอก

3 H  N- G4 e. c9 [6 l
0 k/ `- P+ i7 }* S' N3 [( Y, y“ก็อยากช่วย” ผมมุ่ยหน้าให้คนที่มาแย่งเก้าอี้ไปจากมือเพิ่งเจ็ดโมงสิบห้าเองเหลือเวลาอีกตั้งเยอะ!! ที่ทำงานผมขับรถสิบนาทีก็ถึง!
! R& _( b# h( n$ ~9 M2 G4 ]
% d* O$ {4 L! b/ a. E
“เหลืออีกนิดก็เสร็จแล้ว เดี๋ยวผมทำต่อเอง คุณมาทานอาหารเช้าดีกว่าเดี๋ยวผมทำให้” ใหญ่จับไหล่สองข้างผมจากด้านหลังดันให้มานั่งบนเก้าอี้ก่อนจะเดินไปทำก๋วยเตี๋ยวกลิ่นหอมน้ำลายสอมาให้ผมหนึ่งชาม
& `6 a' ?$ g5 t1 \
  A6 H6 M: M; D- {% S3 K
) c7 j3 ]+ i* m" X5 a“ว้าววว น่ากินจัง” ผมสูดลมหายใจให้สัมผัสกับความหอม แววตามองชามตรงหน้าอย่างวิบวับ เต้าหู้ไข่หั่นเป็นแว่นชิ้นหนากำลังดีวางเรียงอยู่บนเกี๊ยวกุ้งชิ้นพอดีคำกับหมูสับปั้นก้อนกลม ทุกอย่างลอยเด่นอยู่ในน้ำซุปสีชมพูอ่อนใส


“เกี๊ยวกุ้งเต้าหู้ไข่มื้อเช้าเบาๆท้อง” ใหญ่ทิ้งตัวลงนั่งเก้าอี้ตัวตรงข้ามก่อนส่งสายตาให้ผมลองชิม
& S) l0 Z2 J& v5 [5 l
. C4 n' r0 G! h) X
ผมตักเกี๊ยวกุ้งและก้อนหมูสับขึ้นมาในช้อนเดียวกันส่งเข้าปากก่อนตามด้วยเต้าหู้ไข่และตบท้ายด้วยการซดน้ำซุปตาม


1 W/ J. b* @: C“อื้มมมม อร่อยอ่ะ ฉันไม่เคยรู้เลยนะว่ามีเมนูนี้ในโลกด้วย ทำเป็นเมนูแนะนำของร้านเลยมั้ยเหมาะเป็นอาหารเช้าอุ่นๆท้อง” ว่าแล้วก็ขออีกคำ
  B, q& g% x; b. B! G  g
' j* E9 M) G4 q: B1 z! w* S
อื้มมมมม อร่อยยยยยย
& X; w, {0 g2 ^9 S0 \2 G# H

“ผมไม่ได้ทำขายทำให้คุณทานคนเดียว”
, h' E: B' b& j# k/ _9 }. a

กึก


* n9 h+ i9 o' Vฟันกระทบกันช้อนดังกึกอย่างตกใจ...
: Z5 R2 u, V2 ?9 j

, F" h8 h( S& x* N& Fใหญ่ก็พูดด้วยน้ำเสียงธรรมดาแต่หัวใจไม่รักดีของผมดันกระตุกอย่างแรงจนน่าตกใจ
6 m7 _9 ^  e/ |! \& O, T* I% O

. e, W9 C+ q* J: `  W: @ทำให้ผมทานคนเดียวอย่างนั้นหรือ
! L  T1 I5 K( a9 H% r
4 C7 C9 j" G1 n! [# k: u. b
จะเหมือนละครดังหลังข่าวที่เพิ่งจบไปหรือเปล่านะ...

- t0 A" w+ u! \5 C
+ y1 d6 V7 y  N# C: _+ A0 N1 e5 R  q...ขนมรสพิศุทธ์เพื่อกระรัตหญิงที่รักเพียงคนเดียว
& _7 s* R6 j0 B4 \5 ~% D& Q+ J

$ S$ t$ g( P* P. |...นี่ก็...เกี๊ยวรสปุญมนัสจากนายตี๋ใหญ่

0 O2 h+ P! C% k
ฉ่า!!


- n5 y5 y' }: a. X' A  zเพียงแค่คิดใบหน้าผมก็ร้อนฉ่าดั่งไฟลามทุ่ง งือบางทีผมก็มโนเพ้อพบเกินไป จนรู้สึกได้ถึงพลังงานบางอย่างที่แผ่ออกมาจากภายใน T^T


: R7 O$ D3 F7 ~“คุณเล็กอิ่มแล้วเหรอ”
, {/ \% g2 ]" k, p* W
! c. |9 V+ \* H- M4 y
( i" M( I9 m% @9 ~) \& J) V1 Fผมคงตะลึงค้างนานเกินไป จึงกระพริบตาถี่หันหน้าไปมองใบหน้าคมก่อนส่ายหน้าหวือ

2 ], Y1 d1 C: B: ^" X; R( V
“ไม่ๆแค่รู้สึกเหมือนติดคอน่ะ แต่ตอนนี้ไม่เป็นไรแล้ว” จากนั้นผมก็จ้วงเกี๊ยวปุญมนัสเข้าปาก ค่อยๆเคี้ยวกรุบกรับรับสัมผัสอย่างละมุนทั่วถึง รู้สึกว่าคำนี้มันอร่อยกว่าที่เคย ต้องทานให้หมด! แม้แต่น้ำซุปผมก็จะไม่ให้เหลือ!
, G3 ~; g# W0 z2 z
1 Y, z6 F) z( g( N
) q' r# w3 w) }' U( q) O. b“ค่อยๆกินสิครับเลอะหมดแล้ว” ใหญ่ดึงทิชชู่จากม้วนส่งมาให้ผมยกถ้วยซดเป็นครั้งสุดท้าย เสียงก้นชามกระเบื้องกระทบโต๊ะเหล็กดังตึงสองมือยังประคองอยู่ข้างชาม แต่ใบหน้าหันข้างไปทางนายหมาตูบก่อนทำปากจู๋ ปรายตามองไปยังกระดาษชำระที่ยังคาในมือเขา
1 D6 z  k( i0 a
3 X/ t) p$ y9 J
“คุณเล็ก...”
- _- @" U% `$ q  p9 R* X) K: Z- d0 l

“เช็ดให้หน่อย น้าๆ ดูสิๆเลอะหมดเลย” ว่าแล้วก็ส่งลิ้นเลียไปรอบๆริมฝีปาก ใหญ่หลุดยิ้มกับความมากเล่ห์ของผม สุดท้ายก็ยอมยื่นมาเช็ดรอบริมฝีปากให้อย่างเบามือ
- R' G8 y5 I' R9 H, g; E( D1 a7 u9 }8 W& J

- L' `2 v% P+ P# sผมอมยิ้มพร้อมทำปากจู๋ไปด้วยจนรู้สึกเมื่อยปากเหมือนใหญ่จะหมั่นไส้จนทนไม่ไหวจึงลงแรงบี้ทิชชู่ลงบนริมฝีปากผม
: p2 _" B2 Z2 D9 n
# h5 R  t& ?8 N5 b. M  f' M6 B2 G9 ~
  ~; b8 @/ Z! ^% Cส่วนผมหัวเราะอย่างอารมณ์ดี

1 D0 f4 S  m9 C) ~
$ z% h/ f0 t' ?8 @# e1 Rฮะๆ ผมน่ารักล่ะซี้!!

1 ]9 _, o0 }5 ?: u( p# @! k( }" r
“ไปทำงานได้แล้วครับ” เสร็จแล้วเขาก็เอ่ยคำนี้ออกมาผมยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดู เพิ่งจะเจ็ดโมงสี่สิบเอง
6 z: ^5 V/ n" Q; p0 s; ~) ~

( o: j4 }5 h% e1 Z“เดี๋ยวสิ ถามก่อนๆทำไมน้ำซุปมันถึงมีสีชมพูใสๆอ่ะ” ความสงสัยน่ะส่วนหนึ่งที่เหลือคือต้องการถ่วงเวลาล้วนๆ

' b% z$ u* O' J7 |& q) U
แล้วเหมือนใหญ่จะหลงกลซะด้วยเขาระบายยิ้มอ่อนก่อนอธิบาย
/ x% [, p# e! M1 l. D* u" M

“ผมยีเต้าหู้ยี้ใส่ลงไปนิดนึงมันจะให้รสเค็มคนละอย่างกับน้ำปลา ให้กลิ่นหอมกว่าด้วย”
. U8 T8 |$ n. W# V: x

“อืม”
! ~3 U/ {$ _  G/ D0 \

3 k/ m* G+ l( \2 U0 A# V“ถ้าอย่างนั้นก็ไปทำงานได้แล้วครับสายแล้ว” บู่ววววว แกล้วหลงกลนี่หว่า ไปก็ได้ ชิ
9 C2 w+ O" l. E% S# B0 |
+ S* _9 L  m2 h
“งั้นขอให้ขายดิบขายดี เที่ยงนี้จะแวะมาหานะ” เขาพยักหน้ารับ ผมเลยได้โอกาสยื่นมือตะปบไปยังแก้มทั้งสองข้างก่อนจ้องเขาด้วยสายตาดุ “อย่าเที่ยวไปมองลูกค้าสาวๆนะ”
0 n6 P. W; {/ h7 b3 d; B: w6 Z6 p1 _& {

“ฮะๆ”


“ใหญ่...เล็กซีเรียสนะ” ผมปั้นหน้าจริงจัง


3 D4 |) U/ `$ `# X5 l: l) c" K“ผมจะไม่ทำอีกสัญญา”
) I- _9 @7 p  \( w
& o0 ~$ I+ q; A4 a
“ต้องอย่างนี้สิน่ารักที่สุด”
5 Q, `9 i6 F9 G, I
6 j# f+ i9 W; p& B* _
จุ๊บ!!
( [( B9 @8 B4 o: y, e& H
% j! _; ~& f+ `( ]1 o
) j% S: R& `( s2 T* u3 U( J. Z% ^- u“คุณเล็ก!!”


ผมยิ้มกว้างโน้มหน้าจูบลงบนมุมปากอย่างรวดเร็วก่อนถอนออก ใหญ่จับข้อมือทั้งสองข้างของผมดันออกอย่างตกใจ เค้นเรียกชื่อเสียงหนักพลางกวาดสายตามองซ้ายขวาอย่างเกรงว่าใครจะเห็น


5 P. G* v' t5 r! S“ฮ่าๆเที่ยงนี้เจอกันนะโชคดีน้าพ่อค้าหญ่ายยยย” ผมลอยหน้าลอยตาอวยพรอย่างอารมณ์ดีก่อนเดินผิวปากไปยังรถตัวเองที่จอดเทียบฟุตบาทอยู่

0 r3 R  a! a, M, `% E
แหมะ นึกๆดูแล้ว เหมือนสามีภรรยากันเลยเนอะ ฮ้ามีความสุขจัง
/ R, ]! W. T+ T4 l; x& [$ r* q; f/ S


! u4 ?" ^1 [: C; v. _

" z1 w% L$ a$ d' G! g) p$ o" z2 Gผมมาถึงที่ทำงานด้วยเวลาขีดเส้นตายพอดีนั่นคือแปดนาฬิกาตรงเด๊ะ ไม่ได้แวะเข้าไปดื่มกาแฟเดินตรงเข้าไปยังโต๊ะทำงานเลย ชะงักเท้าชั่ววินาทีเมื่อเห็นร่างของใครบางคนนั่งอยู่บนเก้าอี้อีกฝั่งของโต๊ะ ถอนหายใจเฮือกหนึ่งก่อนก้าวมุ่งตรงไป


0 ?. w6 _3 c! K1 e# J“สวัสดีครับหัวหน้า” ผมนั่งลงบนเก้าอี้พลางยกมือไหว้ ในฐานะที่เขาเป็นหัวหน้าและอายุมากกว่าผม
! g, @8 k; n, r- }' R% q

' U0 {, }$ R0 d% s7 _( Z“วันนี้มาสายนะครับคุณเล็ก” ผมขมวดคิ้วยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดู


“ก็แปดโมงเช้าพอดีนี่ครับหรือว่าหัวหน้ามีงานด่วนจะให้ผมทำ”

; Q* N" o1 H0 F7 H1 t5 e7 [' v
“ก็ไม่ครับแต่...เรียกหัวหน้าแล้วฟังห่างเหินจัง”


( `! `# P' k% `: C: a" {“ก็หัวหน้าเป็นหัวหน้าผมจริงๆนี่ครับ”
. p# Y& Q# s% [5 [' k

: E% n+ @: D! _. g% B# D9 ~“เฮ้อ คุณเล็กนี่ก็แอบดื้อเอาเรื่องอยู่นะ”

& o0 N: Q3 f1 ^$ I+ a$ u* M1 v# ]
, R* \* Y" }* W4 ~+ Lหลังๆมานี้ผมจะเรียกเขาว่า ‘หัวหน้า’ แทน‘คุณพชร’ เพื่อรักษาระยะห่างไว้เพียงหัวหน้ากับลูกน้อง แต่เหมือนคุณพชรจะไม่เข้าใจเอาเสียเลยมื้อเที่ยงถ้าผมเลี่ยงได้ก็จะเลี่ยง แต่ส่วนมากผมจะทนใจแข็งกับลูกตื้อของเขาไม่ได้นานสุดท้ายก็ยอมใจอ่อนไปทานมื้อเที่ยงกับเขาอยู่ดี เลยต้องใช้วิธีลากไอ้ปอนด์ไปด้วย แต่มันก็เป็นเพื่อนทรยศที่ไม่ค่อยให้ความร่วมมือ ยิ่งมารู้ว่าผมพาใหญ่กลับมาอยู่ด้วยกันมันยิ่งแทบจะเอาผมใส่พานถวายตัวให้คุณพชร


เฮ้อ เกิดมาเป็นปุญมันสนี่มันเหนื่อยใจเสียจริงๆ
+ t5 [( u+ t6 E

ไหนจะต้องคอยเลี่ยงคนหนึ่งแล้วยังต้องหาทางเข้าหาอีกคน
2 k9 ]; F9 f, x$ t
1 B8 R3 a/ j$ N& ]- h
“หัวหน้าเที่ยงนี้ผมขอตัวนะครับ พอดีมีธุระ” เพราะเที่ยงนี้ผมจะไปเป็นผู้ช่วยพ่อค้าใหญ่ทั้งในทางให้กำลังใจและกำลังกาย

; A! x+ U0 C/ ^* j$ B
“อ้าวงั้นเหรอครับ นานมั้ย ผมรอได้นะ”
$ i0 Z+ g1 r) _6 k; D0 ^6 b
5 Z5 _5 A" u  i8 ]' `+ L
“เอ่อก็นานอยู่ครับ คือ...ความจริงแล้ว...” บางทีผมควรจะใช้โอกาสนี้คุยกับหัวหน้าให้รู้เรื่องไปเลย
5 a" x- Q% b0 Q# I  a: W

“...” หัวหน้านิ่งรอฟังอย่างตั้งใจ
0 Q5 d8 B( u* ]

5 g; {2 u1 I' Q" ~; K/ M7 E“ผมคิดว่าจะไม่ไปทานมื้อเที่ยงกับหัวหน้าแล้วครับ ไม่ว่าวันนี้หรือวันไหน” ยิ่งพูดเสียงก็ยิ่งแผ่ว เอาล่ะหวา ก็ขอให้หัวหน้าเป็นคนแยกแยะออกไม่เอาเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวมารวมกันนะ ไม่งั้นมีหวังโดนเด้งกลับระยองไม่ทันแน่คนเล็กเอ๊ย
' m: ^3 S1 o, Q2 d
( }8 Z# m7 o, D2 l7 U4 a3 L& c“คุณเล็กคงไม่ได้หมายถึงจะตัดความสัมพันธ์กับผมใช่มั้ยครับ” ใบหน้าหัวหน้าเปลี่ยนเป็นเคร่งเครียดขึ้นจากตอนแรกอย่างเห็นได้ชัด เอาแล้วไงคนเล็ก


7 m' p) |* ~# d  d2 r“ถ้าหมายถึงเอ่อ ในทางพัฒนาไปเป็นแฟน ก็ใช่ครับ” ผมหลีกเลี่ยงคำว่าคนรักเพราะมันกระดากปากเกินจะพูด “ถ้าหัวหน้าไม่รังเกียจลูกน้องอย่างผม...เราก็เป็นเพื่อนกันได้นะครับ” ผมว่าต่อเมื่อบรรยากาศความกดดันเพิ่มสูงขึ้นจนมาคุเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆ เริ่มเมียงมองมาอย่างสอดรู้ ผมขยับตัวอย่างอึดอัดทั้งที่ความจริงน่าจะชินได้แล้วเพราะทุกครั้งที่หัวหน้ามาหาที่โต๊ะทำงานก็เรียกสายตาสนใจใคร่รู้จากคนอื่นๆได้ทุกครั้งไป


“คุณเล็กมีคนอื่นแล้วเหรอครับ”

) N" ^3 S6 S6 _' A2 H8 U7 z/ q3 V, f
อึก เป็นคำถามที่จี้ตรงใจมากซึ่งผมก็คงทำได้แค่ตอบไปตามความจริง

4 c5 r+ w1 O5 ?3 w# W" u
. W. B% m8 k( R! u  L“ครับ”

/ ^) D( [# r$ J, q
' d& X, ?. ]6 J8 c: v. @% x: Wทันทีที่ผมพยักหน้ารับความกดอากาศสูงก็แผ่ซ่านรอบตัวจนรู้สึกหายใจลำบาก เรามาคุยเรื่องพรรค์นี้กันในที่ทำงานมีสายตาพนักงานอีกเป็นสิบ ฮืออ ให้มันได้อย่างนี้สิ
, [8 o2 g9 h! g
1 A( |* R8 L: y0 ?3 \4 J4 f4 ?
) T3 T/ z$ M% ]1 y; G: ]9 {+ Y8 rซึ่งถ้าว่ากันตามจริงแล้วคือเขาไม่ได้ผิดอะไร ไม่เคยล่วงเกิน แตะเนื้อต้องตัวหรือฉวยโอกาส มิหนำซ้ำยังเป็นสุภาพบุรุษและเฝ้ารออย่างอดทน
5 W  S3 X& B: X6 i
1 r) t- y: e; M  t7 ?
& R) E3 U6 v3 K/ s( U: w; a" Fแย่ที่ตัวผมเองที่ไม่ปฏิเสธเขาอย่างเด็ดขาดทั้งที่ตัวเองก็รู้อยู่เต็มอกว่ารักใคร ให้โอกาสอย่างลมๆแล้งๆ บางทีความใจอ่อนขี้สงสารของผมก็ส่งผลเสียมากมายต่อความรู้สึกคนอื่นเหมือนกัน


2 O& t, I0 |1 i* v. j' C! V% `" e" d, Kติ๊ดๆ

/ v1 g  {0 R$ f
อีกฝ่ายจ้องมองผมนิ่งด้วยสายตาผิดหวังระคนน้อยใจก่อนถอนสายตาไปยังหน้าจอสี่เหลี่ยมที่ควักออกมาจากกระเป๋ากางเกงเมื่อมันส่งเสียงร้องเตือน เขากวาดตาอ่านเสี้ยววินาทีก็ถอนหายใจยาวออกมา


, a% @, k& h: L“ผมมีประชุมกับหัวหน้าสาขาใหญ่ต้องเข้ากรุงเทพฯด่วนกลับมาเราคงต้องคุยเรื่องนี้กันอีกทีเป็นการส่วนตัว”
: y2 ^1 P! F3 i- i+ x

6 V( _. t8 U& x1 Iครืดดดด

3 s1 i* v$ q& [+ V& {
+ f% l' q8 i+ ]" Eแล้วเขาก็ลุกออกไปทันทีด้วยท่าทางหัวเสีย ไม่มีแม้คำล่ำลาเหมือนที่ผ่านมาในใจผมวูบโหวงอย่างเกรงกลัว เหวยยยยย ผมคงไม่ตกงานด้วยเรื่องนี้หรอกนะผมยังไม่อยากกลับระยองตอนนี้ หันไปเห็นพี่มิ่งที่ถึงแม้จะไม่ได้ยินเรื่องที่ผมคุยกับหัวหน้าแต่ก็คงสัมผัสได้ถึงบรรยากาศมาคุ จึงส่งยิ้มเจื่อนให้กำลังใจส่วนผมก็ยิ้มแหยๆกลับไป
  X) c2 O8 j4 e0 {* `0 y

เอาน่าคนเล็ก สู้ๆหน่อย
2 P/ K, Z2 z5 x1 Z3 F
/ ]$ ^& y5 L+ r9 O
+ H& a  G% u" r  ~5 y% n
% K, |; ~& |( r  [พอถึงเวลาพักเที่ยงผมก็รวบเก็บของบนโต๊ะเพื่อเตรียมตัวไปหาใหญ่ แต่ยังไม่ทันก้าวขาลงบันไดมาชั้นล่างพี่มิ่งก็วิ่งเข้ามากอดคอชวนไปทานข้าวเที่ยงด้วยกัน


3 q( T, P5 z- m1 [9 C% V9 Q“ผมมีธุระน่ะพี่”
( |* h/ C% Q2 {$ ^  l
! d" T& @& T) o, ]
+ D" j) u4 M; l( E  }  s* A: o“ธุระอะไรของมึง นานๆจะว่างจากคิวหัวหน้ากูอยากกินข้าวกับมึงจะแย่แล้ว เนี่ย ไอ้ปอนด์ก็ไปด้วยกัน” ผมเหลือบตามองไปด้านหลังพี่มิ่งก็เจอไอ้ปอนด์เดินตามมายักคิ้วกวนบาทาให้


/ g8 R6 [8 E' n' G“วันหลังๆ”
# d! c) @. [# B0 s! k
% h6 Z( U% c6 j: w: f# {
: y) G2 C& p/ B$ X“โนวๆๆ วันนี้” ผมหรี่ตามองพี่มิ่งอย่างจับผิด ทุกทีไม่เห็นเป็นคนขี้เซ้าซี้แบบนี้นี่นา
2 x- O( i; S( T

“มีไรเปล่าพี่อยากถามผมเรื่องเมื่อเช้าอ่ะดิ” สะดุ้งเชียวนะแสดงว่าผมทายถูก


& m$ X9 s# L) D0 b“ก็ไม่ได้จะก้าวก่ายนะเว้ยแต่ไอ้ปอนด์มันขอมา”
7 n6 @! h- [! P' ]5 k

# ?) `% {1 Q8 ~* [“เฮ้ยมาโยนกันได้ไงวะพี่” ไอ้ปอนด์ส่งเสียงโวยวายทันที


3 r. J5 w8 x! z0 v“อ้าวก็จริงนี่หว่า”


1 y3 a3 @- H( B& \: z' I# v/ g- N“พี่ก็อยากรู้เหมือนกันแหละ”
4 P  w- ?0 i6 I4 ]" [$ ?
9 i1 r% C# K7 L% W. V
6 \- L3 ~2 J! h" C“กูไม่ได้อยากเจาะละเอียดเหมือนมึงแค่รู้ไว้ประดับหัวจะได้เดาอารมณ์หัวหน้าถูก กูต้องเข้าพบเขาทุกเช้านะเว้ย”
: s$ ^0 M+ b. O1 f* e/ N3 w; |
3 u% I7 N" ^# f
. U& u( D# B( q) v0 I2 P8 Y1 ^, P“นี่พี่...”


“พอๆทั้งคู่ไม่ต้องเถียงกัน ผมยอมแล้ว ดีเหมือนกันช่วยหาลูกค้าให้ใหญ่”
) F2 l" T/ y5 m

& C/ ]/ |; M( Y: s9 A8 f2 I“นี่มึงจะพากูไปกินที่...”

( j; B0 E& L$ p
“เออ เดี๋ยวแวะไปรับพิณด้วยพี่มิ่งเลี้ยงนะ”
- J* _1 C- G- ~6 W0 }) K* k

“อ้าวซวยกูซะงั้น”


# @0 w6 j, T7 i& T“ช่วยไม่ได้”


) W; B. T+ t9 l& x# cแล้วผมก็พลิกวิกฤติเป็นโอกาส อยากรู้กันนักก็พาไปหาเจ้าของหัวใจตัวจริงซะเลย แถมช่วยหาลูกค้าไปอุดหนุนพ่อค้ามือใหม่ได้อีกต่างหาก พวกเรามารถพี่มิ่งแวะรับพิณที่ธนาคารก่อนมายังร้าน‘กินเส้น’ ณ แอดติจูดที่สามสิบสองขอบหนองสมบุญ
8 b6 L0 L$ C9 |/ g- c/ e

“นี่มันแถวคอนโดมึงนี่”

0 R. X. c+ ~7 O" s
“ใช่ดิพี่ จอดๆตรงนี้เลย” ผมชี้ไปยังช่องว่างริมฟุตบาท พี่มิ่งเลี้ยวพวงมาลัยรถเข้าจอด เมื่อรถจอดสนิทผมก็เปิดประตูลงจากรถควงแขนกับพิณเดินนำไปที่ร้านทันที
5 o% L$ t$ x0 p) ~
  r% e  h6 x5 H# H+ ~
! e' y& F- z6 e1 r: q8 l; hพิณค่อนข้างจะชื่นชอบใหญ่มากทีเดียว เหตุผลหลักคือหล่อเท่ระเบิดตรงสเปคนางทุกประการ ส่วนเหตุผลรองคือเป็นคนดีไม่ย่อท้อต่อสิ่งโชคร้ายที่เข้ามาในชีวิต เราสองคนเลยเป็นลูกคู่ที่ดีมากเวลาต้องไฟท์กับไอ้ปอนด์
, m. d, S! i( k3 o2 E

5 X9 g0 S8 r# V# u' t- `: {( Z2 Rอากาศตอนเที่ยงค่อนข้างร้อนถึงอย่างนั้นบริเวณร้านก็ยังมีร่มเงาจากต้นก้ามปูที่แผ่กิ่งก้านข้ามกำแพงมาจากด้านในของหนอง แต่ก็ยังมีไอร้อนของดวงอาทิตย์แผ่มาโดนผิวหนังให้แสบๆคันๆ

: F- H& |+ b! n; J( F( p- H
ผมพาทุกคนเดินเข้าไปนั่งลงที่โต๊ะตัวหนึ่งที่เมื่อเช้าผมกับใหญ่ช่วยกันจัด กวาดมองไปรอบร้านมีลูกค้านั่งอยู่สองโต๊ะแต่ละโต๊ะมาเป็นคู่ โต๊ะหนึ่งเป็นชายหญิงน่าจะเป็นแฟนกัน ส่วนอีกโต๊ะเป็นผู้หญิงทั้งคู่ซึ่งน่าจะเป็นเพื่อนกันส่วนโต๊ะผมมีสี่คน
; O3 l' t' z0 x* x0 p5 c- [4 ]

เบนสายตามองไปยังพ่อค้าใหญ่ที่กำลังขะมักเขม้นกับการลวกเส้น เขาหันมายิ้มให้ผมแวบหนึ่งซึ่งผมก็โบกมือให้กำลังใจ ที่เลือกมานั่งโต๊ะไม่เข้าไปหาก็เพราะเห็นเขากำลังวุ่นวายอยู่ด้วยแหละ ไม่อยากกวน
0 D5 Q, |3 b( J4 A3 k0 B, V* g7 r
; l" x3 _+ U4 _  ~2 k4 l5 N9 t9 |/ t& r( Z
กวาดตามองไปรอบร้านอีกครั้งแล้วอดจะยิ้มไม่ได้ ถึงลูกค้าจะไม่ได้แน่นขนัดดูเงียบๆด้วยซ้ำแต่ก็ถือว่าเป็นการเริ่มต้นที่ดี อย่างน้อยก็ยังมีลูกค้าล่ะน่า
7 m: i7 ]! t& F8 W/ _* U

& m5 l/ \, v1 |/ x“เล็ก...ใหญ่หล่อมากเลยเนอะท่ายืนลวกก๋วยเตี๋ยวยังเท่”พิณที่นั่งข้างผมสะกิดแขนยิกๆพลางทำหน้าเพ้อจนไอ้ปอนด์ต้องกระแอมเรียกสติ
( H% u3 [( r8 R1 V$ K& t" X
- A  f% R7 ~5 w  G" r
9 r. k2 d: Y. s“แฮ่มสามีนั่งอยู่ตรงนี้นะ”
. v( Z3 U1 m7 z! D! ?# a

/ z* t  ^  D/ y) Y. z- k“อุ่ย นิดหน่อยน่า” พิณทำเป็นแกล้งสะดุ้งเหมือนกลัว ผมขำในลำคอกับการรับส่งมุกของสามีภรรยา คบกันมาตั้งแต่ปีหนึ่งไอ้ปอนด์ก็ยังไม่เลิกหึงพิณสักที


, N3 I( s* n5 F; e( Zส่วนพี่มิ่งก็มองซ้ายมองขวาเหมือนหาใครอยู่จนผมอดถามไม่ได้


“มองไรพี่”


$ P  z3 K2 M% v3 [“หากล้องเขาถ่ายหนังกันหรอวะ แต่ไม่เห็นทีมงานสักคน”


8 j& L0 d& D) ?2 f. e. o“ถ่ายหนังอะไร”

+ A% J) K/ T" u& h* L; @
5 ^6 ?6 n- l8 h2 P2 |) Y“อ้าว ก็ไอ้พ่อค้าบะหมี่นั่นไง ออร่ามาขนาดนั้นช่างไม่เข้ากับเสื้อผ้าที่ใส่ พระเอกหนังแน่ๆผิวคล้ำไปหน่อย แต่ดูดีโคตร” ผมกับพิณระเบิดขำ ส่วนไอ้ปอนด์ทำหน้าปูเลี่ยนเหมือนจะอ้วกเสียให้ได้
# J4 N* F/ v. ~. Y3 i  c7 r# ?) |

! S$ k/ ?' X" q“นั่นน่ะพ่อค้าตัวจริงเสียงจริงเลยค่ะ ญาติคนเล็กเขา” พี่มิ่งทำตาโตหันหน้ามาหาผมทันที


, h" o$ F1 ~0 t) n, X“จริงเหรอวะมึงมีญาติหล่อขนาดนี้” ผมยักไหล่
; K+ R+ U* @( s9 }! x3 ?' K
! _5 u: S+ X+ F3 p4 l6 ^6 L- l8 Y
“ความจริงเรียก ‘ว่าที่แฟน’ จะดีกว่า”


! B% p# J/ V+ L“ห๊ะ!!” คราวนี้ตกใจยกกำลังสองยิ่งกว่าเดิมโดนสายตาประณามจากไอ้ปอนด์ด้วยแหละ มันคงอยากจะด่าว่าผมแรดเหลือกำลัง


. N  i9 j) a! d" ?/ k7 u# V“แฮ่ๆ” ผมก็เลยได้แต่ยิ้มแหยๆแล้วพระเอกของงานก็ได้เวลาออกโรง พ่อค้าในชุดกางเกงยีนตัดขาพอดีเข่ากับเสื้อกล้ามสีดำคล้องทับด้วยผ้ากันเปื้อนสีกรมเดินมาหยุดยังโต๊ะที่เรานั่งกันอยู่
( K/ r% }" Z. b4 b

; |7 z, T8 [; M- P) C1 k“รับอะไรดีครับ” ใหญ่ถามด้วยใบหน้านิ่งเฉยจนผมหลุดขำกับลูกค้าคนอื่นทำหน้าแบบนี้มั้ยเนี่ย ลูกค้าคงคิดว่าเป็นพ่อค้ามาเฟียซะล่ะมั้ง
: S: L' b! M; `; b3 W% v- ?, T
& }9 i# A" I5 {& t7 m
% i1 N9 S% Z8 P! `& f' C+ t% Zคงมีแต่ผมที่รู้ว่าเขาไม่ได้ตีหน้าโหดมันคือใบหน้าปกติทั่วไปของเขา

$ v2 q7 L- q3 T! x, D9 B
แต่ไม่ได้แล้วล่ะ ผมคงต้องเทรนให้เขาทำหน้ารับแขกมากกว่านี้ยิ้มนิดนะรับรองลูกค้าติดตรึม
7 o6 j$ c7 c( y) }. r

“ขายดีมั้ยคะ” เป็นพิณที่เอ่ยทัก ใหญ่พยักหน้าก่อนตอบสองคนนี้พอคุ้นเคยกันอยู่

0 M# u' d% \, ]
“พอได้ครับขอบคุณนะที่มาช่วยอุดหนุน”
1 F) {$ u, V) E$ h4 R2 `! e; V

0 Z( C* p" C6 b9 `& @$ G# K“เล็กเขาชวนมาประเดิมร้านใหม่ไม่รู้ว่ารสชาติจะดีเหมือนหน้าตาพ่อค้าหรือเปล่าน้า”
. r) Y/ j8 j& `( y/ g

“อะแฮ่ม” โอ้ย ขำไอ้ปอนด์ว่ะ

- z/ l3 z6 s/ R; f8 A. X
“งั้นสั่งมาเลย รับรองพ่อค้าคนนี้ฝีมือเด็ดทุกเมนู” ผมว่าเสียงหยอก พลางหยิบกระดาษกับปากกาที่เสียบไว้บนโต๊ะมาให้ทุกคนจดรายการ ใหญ่รับกระดาษมาก่อนเดินกลับไปที่รถเข็นพี่มิ่งก็เอ่ยปากทันที

, r/ ~  j( M  y, I' A4 u
' ]6 ]5 K# X$ I" j) ]* t6 V“กูว่าละทำไมมึงไม่สนใจหัวหน้ากูเลย” ชิ ผมก็ไม่ได้ชอบใหญ่เพราะหน้าตาอย่างเดียวซะหน่อย

หงิง...หงิง... แฮกๆ
% V4 p5 D6 A- {3 @8 y9 q
' f6 ?! G8 N1 t
“ตี๋น้อย เป็นไงร้อนมั้ย” ผมหันไปตามเสียงครางหงิงก็เจอเข้ากับเจ้าตี๋น้อยนั่งลิ้นห้อยหอบแฮกๆอยู่ข้างเก้าอี้ที่ผมนั่ง มันคงเห็นผมและเข้ามาทักทาย ซึ่งพอผมลูบหัวมันก็เชิดหน้าขึ้นเล็กน้อยเหมือนมีความสุข ตอนนี้มันไม่ได้เป็นเจ้าหมาน้อยที่ผมอุ้มเล่นได้อีกต่อไปแล้ว กลายเป็นหมาสี่เดือนตัวใหญ่แถมฉลาดขึ้นด้วย
5 E8 E* ]6 s- y$ i9 [# Q2 v2 i
, H/ ^. u0 C% z- M- @
4 S' c1 Y0 Y0 K: \ ทุกครั้งที่ขยับตัวกระดิ่งที่แขวนอยู่กับปลอกคอสีส้มของมันก็จะส่งเสียงกริ๊งๆ จำได้ว่าช่วงแรกที่ซื้อปลอกคอมาใส่ให้ มันพยายามใช้ขาหลังเพื่อถอดออกหรือไม่ก็เอาหัวตัวเองไถๆกับพื้นเหมือนรำคาญจนผิวหนังบริเวณคอถลอก ผมเกือบใจอ่อนถอดให้มันแล้วแต่ใหญ่บอกว่าไม่ เพราะที่ปลอกคอมีจี้สลักชื่อ-ที่อยู่พร้อมเบอร์โทรเผื่อว่ามันหลงทางคนที่เจอจะได้ส่งกลับบ้านถูก


  U5 w7 k. Q; f! M+ zใหญ่พูดกับผมอย่างใจเย็นเมื่อผมน้ำตาคลอสงสารมันว่า ‘ถึงมันจะฉลาดแต่มันก็คือหมา พูดไม่ได้ขอความช่วยเหลือไม่เป็น คุณจะถอดปลอกคอมันผมไม่ว่าแต่นั่นคือมันต้องอยู่ในห้องนี้ ผมจะไม่เอามันไปด้วย’

# \, [6 w+ y/ m4 ], T
" X4 {. w8 b! e9 h) x: d( m0 W1 Y  iแล้วผมจะเลือกทางไหนได้อีก ให้มันอยู่แต่ในห้องผมก็สงสารมัน มันตัวโตขึ้นกำลังอยู่ในวัยซุกซน ต้องการพื้นที่กว้างๆในการวิ่งเล่น ยังจำวันที่พามันไปวิ่งเล่นในสวนสาธารณะได้อยู่เลยมันวิ่งไปรอบๆหนอง ไล่นก วิ่งขึ้นลงสะพานมุดพุ่มไม้ เล่นกับสุนัขตัวอื่น ดูมีความสุขจนผมที่วิ่งออกกำลังกายอดจะยิ้มตามไม่ได้
* k) w/ k8 z8 r" y9 u

เพราะอย่างนั้นผมเลยต้องใจแข็งให้มันชินกับปลอกคอที่ใส่เพื่อให้ใหญ่เอามันมาด้วยเวลาขายก๋วยเตี๋ยว

* ]/ {) m; ]: S' J0 @
มันดูตื่นเต้นดีใจ เมื่อเช้าตอนผมกับใหญ่ช่วยกันเตรียมร้านมันก็วิ่งหายเข้าไปในประตูภายในหนอง ชั่วโมงกว่าๆถึงวิ่งหอบลิ้นห้อยกลับมายกขาหน้าข้างหนึ่งสะกิดขาใหญ่ยิกๆ เขาเขกหัวมันไปทีก่อนเทน้ำใส่ชามประจำตำแหน่งให้

1 b' g! h; K: [2 Z. Q
นี่ก็คงไปหนีเที่ยวมาอีก
# F8 Z4 ~4 V2 l
% `6 i7 C9 i7 |  w& P
" ~: G* P4 I: G1 b/ ^“ไอ้ตี๋ มานี่!” เจ้าตี๋น้อยหันตามเสียงเรียกของเจ้านายมัน หันกลับมาเอาขาหน้าข้างหนึ่งตีลงบนฝ่ามือผมสองทีก่อนวิ่งกระดิกหางดิ๊กๆไปนอนลงตรงที่นิ้วใหญ่ชี้ มันคือที่ว่างหลังรถเข็นตรงมุมเสาข้างกำแพง
7 w. V8 O) j4 C/ _3 L
. O$ M" I% F! A3 c) A
5 X. W  F" G; o+ T“หมาเชี่ยไรวะฉลาดฉิบหาย” พี่มิ่งมองตามไปอย่างอึ้งๆ อยากจะบอกว่าไม่ใช่ใครจะไปสั่งมันก็ได้นะ ไม่ค่อยฟังหรอกต้องเจ้านายมันคนเดียวเท่านั้นแหละทีเดียวอยู่เลย อย่างผมบางทียังต้องพูดซ้ำหลายๆครั้ง

! d! r! T% s5 |* a6 N* G
ผมลุกขึ้นไปช่วยใหญ่ยกชามมาเสิร์ฟแต่เขาไล่ผมให้มานั่งซึ่งแน่นอนผมไม่ฟัง

0 G/ m* k- I/ G8 L/ r6 d! {
6 Y  i+ q1 c5 p, W# `# E$ v; c0 }6 K“ก็อยากช่วย”
, b8 G# U' k' N* M# L6 [5 F3 W' \
9 y  z! u- n1 f8 P( k/ r
“ไปนั่งพักเถอะครับเดี๋ยวคุณต้องกลับไปทำงานอีกนะ”


/ d8 C1 m  O8 N) X/ @“ขายดีมั้ย” ผมหรือจะสนก็เปลี่ยนเรื่องกันไป
' q% a; A9 W! S3 l, K

“ก็พอได้เมื่อเช้าเงียบๆ สายๆมาหน่อยก็เริ่มมีคนแต่ก็ไม่มากมาทีละคนสองคนอย่างที่คุณเห็นมีคุณนี่แหละโต๊ะที่มาเยอะสุดของวัน”

9 g) h  F5 w, C! `
" t& P; k" y; Y! \# Gผมยู่หน้า
- X4 y$ T) H: o9 Y3 }. J$ X/ Q8 H
, D+ `, k6 k/ b
“นึกว่าสาวๆจะมาต่อคิวซื้อซะอีก”
) S* `$ f! h0 H9 Z# r. n5 z1 A

" I: {. t+ Q7 {- q“หึๆ ไม่ใช่ในละครนะ”
4 i/ D8 Y! `0 U+ n( P6 G" d

0 O9 X. c( @, b" o$ n7 H“นั่นสิเนอะ”

& r. N1 K; b/ K3 z, j2 X# O
0 Y% @4 B3 v6 c3 w+ [( q' mถ้าในละครมีพ่อค้าหล่อระเบิดมาเปิดร้านขนาดนี้สาวๆคงแห่กันมาซื้อต่อคิวกรี๊ดกร๊าดกันจนร้านแทบแตก แต่นี่คือชีวิตจริง ถึงผมจะแอบเห็นลูกค้าสาวๆแอบกระซิบกระซาบดี๊ด๊ากันถึงความหล่อของพ่อค้า แต่ก็นั่นแหละ...ร้านที่จะอยู่รอดได้จริงๆต้องพึ่งรสมือความสะอาด และราคาที่สมเหตุสมผลกับปริมาณ


! l. S  Y* ?# B: j% lเมื่อก๋วยเตี๋ยวสี่ชามมาเสิร์ฟผมก็กลับมานั่งทานที่โต๊ะ ระหว่างนั้นก็มีลูกค้ามาเพิ่มอีกหนึ่งคนเป็นลุงมีอายุคนหนึ่งซื้อสามถุงกลับไปทานที่บ้าน พี่มิ่งขอเบิ้ลสองพลางชมว่าอร่อยไม่ขาดปาก ส่วนไอ้ปอนด์ถึงจะยังไว้ท่าบ้างแต่ก็เห็นว่ามันซดน้ำซุปจนแทบไม่เหลือ จนผมกับพิณแอบลอบยิ้มกันสองคน


) W8 h# c9 t- Z- _0 c
. f8 t  r- S& S. n! N
2 U; ^% o! J5 `. f9 F8 G* t# b+ D6 Oเหมือนทุกอย่างจะไปได้ด้วยดีแต่ทางที่ดีก็มักมีอุปสรรคเสมอ

/ i" Y  ^! s) I% M' t3 j, T) l
" ]7 c, k- h( ^5 Z" \( Fเมื่อหลังเลิกงานผมมาช่วยงานที่ร้านช่วงเย็นลูกค้าหนาตาขึ้นกว่าเมื่อตอนเที่ยงเรียกได้ว่าถึงไม่แน่นร้านแต่มีเข้ามาเรื่อยๆ


แต่เรื่องมันอยู่ตรงนี้ต่างหาก


“ค่าที่อะไรกัน พวกเราเซ็นสัญญาว่าจ่ายเป็นรายเดือนนี่” ช่วงประมาณทุ่มนึงก็มีผู้ชายหน้าโหดสองคนขับรถมอเตอร์ไซค์มาจอดหน้าร้านพร้อมกับบอกว่ามาเก็บค่าที่รายวัน


รานวันแป๊ะแกสิ!! ดูก็รู้ว่าพวกทำกร่างไถเงิน
( h5 ]1 T+ O3 k0 O: G; r; b/ Q
' {  I& s# Q) |
“นั่นมันก็ส่วนรายเดือนไม่เกี่ยวกัน ถ้าอยากอยู่อยากปลอดภัยมีคนคุ้มครองก็จ่ายมาซะวันละสองร้อย”


2 e* Y$ L2 u/ s8 {“สองร้อย! จะบ้าหรอขายก๋วยเตี๋ยวตั้งแปดชามกว่าจะได้สองร้อย อยู่ดีๆจะมาเอา ไอ้ความคุ้มครองอะไรนั่นเราไม่เอาหรอก” ผมโวยวาย ลูกค้าที่นั่งอยู่หันมามองจนผมต้องเบาเสียงลง แต่ก็ช้ากว่าพ่อคนตัวโตที่แทรกมาด้านหน้าและดันผมเข้าไปหลบข้างหลังเขา


“เฮ้ยถ้าไม่จ่ายก็ขายที่นี่ไม่ได้!!”
9 ?2 ~. a6 H* O

, F0 c) ~7 h. M“มีสิทธิ์อะไรวะ” ผมตะโกนข้ามไหล่สูง ใหญ่หันมามองทำนองให้ผมเงียบก่อนหันไปทางไอ้บ้าสองคนนั่น
; \5 w( P# w% p; ^; f
& {3 w# @6 \! W8 c2 B0 V
“สองร้อยใช่มั้ย”


3 U) `6 `8 v& j2 j* P! ]4 O“เออ”


( M: {9 c) q) Q( v1 J1 m* Fใหญ่พยักหน้าแล้วควักเงินจากกระเป๋าผ้ากันเปื้อนส่งให้พวกมัน
  S# g: ~6 J% r: b7 }

0 ~5 W5 \; M( [/ B1 K“ใหญ่!!”

; j7 ]$ N) z; d' ?: j7 D
, W/ j* m% n8 L% V3 a  }“แค่นี้ก็หมดเรื่อง” มันตบแบงค์ร้อยสองใบลงบนมือแปะๆก่อนเดินออกไปด้วยใบหน้ากวนตีนมากผมโมโหจี๊ดๆจะไปเอาเงินคืนแต่ใหญ่ก็รั้งแขนไว้

; c& s  a2 s4 H( W) a# q% {" b% K
* Y) |) ?$ y. o' {“คุณ...เราต้องหากินแถวนี้อีกนานร้านกำลังไปได้ดีถ้ามีเรื่องตั้งแต่วันแรกลูกค้าคงไม่กล้าเข้ามากินอีก”

2 x: [# v/ V6 d$ s+ C; J- j1 b  V5 h
: W# f- q  K& q5 _7 U# H“แต่วันละสองร้อยเลยนะ!!”


“คิดซะว่าแลกกับความสบายใจของลูกค้า”

. k  J- X! \" i
“ทำไมเราไม่แจ้งตำรวจล่ะ”
2 @9 X+ H  {8 {6 Y8 E/ J. n. K

. D2 \( ?' x! F) ?/ F  H“คุณคิดว่าพวกมันมาป่าวประกาศเรียกค่าคุ้มครองขนาดนี้ตำรวจจะทำอะไรมันได้เหรอ เผลอๆมีคนใหญ่โตหนุนหลังด้วยซ้ำ คุณเล็กเชื่อผมนะ” ใหญ่จับมือผมขึ้นมาก่อนใช้มืออีกข้างลูบแผ่วอย่างปลอบโยนให้เย็นลง

5 W7 W7 R; ?" b. l
" {9 h! a! }: F: `' d7 uฮึ่ย!! แล้วผมจะทำยังไงได้ล่ะพ่อครัวใหญ่เขาตัดสินใจแล้วนิ!!
' m; A* m0 O; `5 Q. O$ b! o

( G" b* C) I7 l! Y" a, X( Nน่าเจ็บใจชะมัด!

Nowa

สนุกครับขอบคุณ

หอกหัก

ขอบคุณมาก

rowetszaa

ขอบคุณครับ

uglymen

มีเสมอ กับการเรียกค่าคุ้มครอง

gaybin

สนุกมากเลยครับ

minone

ขอบคุณ​มาก​นะ​ครับ​

KBKK

ลุ้นต่อไปๆ

cm_cm

ขอบคุณครับ

lnatl

ขอบคุณมาก สนุกครับ

redboy

เจอพวกเลว

winwin2

ขอบคุณครับ

lieber_dich

ขอบคุณครับ สู้ๆนะครับ

maravann

ขอบคุณครับ

ngeanollo

สนุก น่าติดตาม

namchiaw

ขอบคุณครับ

jatuAAA

ขอบคุณครับ

mm2013

ขอบคุณ​มาก​ครับ

nuangnut1996

ขอบคุณครับ

Homealone

ขอบคุณขอบคุณขอบคุณ