รักเร่ร่อน...ของคนจรจัด 13 bymod-cup

tor_8915

เร่ร่อน13

! y! n" t* J  D4 e
5 C' a6 T" G  X& i, a# n/ N


วันนี้เป็นวันเปิดร้านวันแรก
0 F$ J9 ~! y% W) s+ W$ T
% N* O2 ?! l: V$ `% ]9 u2 p( f
3 ~" N5 R8 l# d$ Jแบบว่า...ตื่นเต้นนนนนนน
$ A8 h2 M8 L; n

/ g3 [5 K& A; W5 y* i& i6 cผมกวาดตามองไปรอบๆบริเวณร้านอย่างตื้นตันใจ รถเข็นสีฟ้าสดใสที่มีตู้กระจกวางตั้งอยู่ ภายในตู้มีเส้นก๋วยเตี๋ยวขนาดต่างๆทั้งเส้นเล็กเส้นใหญ่ หมี่ขาวหมี่เหลืองถาดใส่เนื้อสดเนื้อเปื่อยข้างกันมีถุงลูกชิ้นวางเบียดอยู่ ชิ้นหมูแดงหั่นเป็นชิ้นเรียวยาวแขวนห้อยกับตะขอดูน่ารับประทาน


ข้างๆกันในช่องกลมมีหม้อก๋วยเตี๋ยวไอควันสีขาวลอยวนรอบๆรอยปิดของฝาหม้อส่งกลิ่นหอมของน้ำซุป
7 ~/ Q$ d6 h, y/ F$ l( S0 J

เหนือขึ้นไปด้านบนมีป้ายพลาสติกสีขาวติดสติ๊กเกอร์สีน้ำเงินว่า‘กินเส้น’ แขวนเด่นอยู่
1 ~- D4 f! |* a4 j, l
" k) h4 n4 R1 k. [/ ^  y( \3 _' l/ S
ถัดไปทางด้านขวาร่างสูงใหญ่ของนายหมาตูบกำลังกางโต๊ะพับหน้าเหล็กสีแดงเป็นแถวตอนสองแถว แถวละสี่ตัว ให้ผมที่ยืนพักเหนื่อยหิ้วเก้าอี้หัวโล้นสีเดียวกันไปจัดวางตามโต๊ะที่ถูกตั้งไว้แล้ว
5 v, m8 `: m1 A1 x

4 d# h! |+ C" K9 V8 T6 p) L. ?“คุณเล็กไปทำงานเถอะเดี๋ยวสายนะ ที่เหลือผมทำเอง” ใหญ่ที่เสร็จจากการกางโต๊ะตัวสุดท้ายเดินมาแย่งเก้าอี้ก่อนบอก
# Q) l3 C: o" m9 k5 E

“ก็อยากช่วย” ผมมุ่ยหน้าให้คนที่มาแย่งเก้าอี้ไปจากมือเพิ่งเจ็ดโมงสิบห้าเองเหลือเวลาอีกตั้งเยอะ!! ที่ทำงานผมขับรถสิบนาทีก็ถึง!
& h8 r! m8 b$ Q; p3 x+ T& R# Q
/ b  T. U) F/ E1 U6 x
& |' p9 N1 y) y- t6 M# n“เหลืออีกนิดก็เสร็จแล้ว เดี๋ยวผมทำต่อเอง คุณมาทานอาหารเช้าดีกว่าเดี๋ยวผมทำให้” ใหญ่จับไหล่สองข้างผมจากด้านหลังดันให้มานั่งบนเก้าอี้ก่อนจะเดินไปทำก๋วยเตี๋ยวกลิ่นหอมน้ำลายสอมาให้ผมหนึ่งชาม
* S- S! q" _) Y+ U2 ^4 E0 k

6 b5 t. u+ ~. t( @' I“ว้าววว น่ากินจัง” ผมสูดลมหายใจให้สัมผัสกับความหอม แววตามองชามตรงหน้าอย่างวิบวับ เต้าหู้ไข่หั่นเป็นแว่นชิ้นหนากำลังดีวางเรียงอยู่บนเกี๊ยวกุ้งชิ้นพอดีคำกับหมูสับปั้นก้อนกลม ทุกอย่างลอยเด่นอยู่ในน้ำซุปสีชมพูอ่อนใส
7 \1 W5 n' ^; j

% K+ `8 T4 [: o4 C9 e“เกี๊ยวกุ้งเต้าหู้ไข่มื้อเช้าเบาๆท้อง” ใหญ่ทิ้งตัวลงนั่งเก้าอี้ตัวตรงข้ามก่อนส่งสายตาให้ผมลองชิม
) y) m; r/ S8 v1 _  s% C
+ e7 C- C6 h& t" q
" ?  a  X/ F" X- G% Kผมตักเกี๊ยวกุ้งและก้อนหมูสับขึ้นมาในช้อนเดียวกันส่งเข้าปากก่อนตามด้วยเต้าหู้ไข่และตบท้ายด้วยการซดน้ำซุปตาม


“อื้มมมม อร่อยอ่ะ ฉันไม่เคยรู้เลยนะว่ามีเมนูนี้ในโลกด้วย ทำเป็นเมนูแนะนำของร้านเลยมั้ยเหมาะเป็นอาหารเช้าอุ่นๆท้อง” ว่าแล้วก็ขออีกคำ


อื้มมมมม อร่อยยยยยย
$ `- S/ {; [& T- }, x0 z5 c

8 b1 v; B+ W$ \: U3 ?2 Z1 S: K“ผมไม่ได้ทำขายทำให้คุณทานคนเดียว”


: o  s, q$ \$ I6 M5 _0 iกึก
; A7 M8 K, X: y& Q2 H
6 F" R2 {7 d- ^5 ]
# Y! y  Q7 x% C* I( L& G+ u& F& bฟันกระทบกันช้อนดังกึกอย่างตกใจ...
9 N6 u$ b* A$ R9 n
) M$ J$ l- I$ u5 J
& l/ _1 o1 I8 @9 Hใหญ่ก็พูดด้วยน้ำเสียงธรรมดาแต่หัวใจไม่รักดีของผมดันกระตุกอย่างแรงจนน่าตกใจ


ทำให้ผมทานคนเดียวอย่างนั้นหรือ

2 |1 a* a, d! i7 ~$ L
จะเหมือนละครดังหลังข่าวที่เพิ่งจบไปหรือเปล่านะ...
% `- ?  v4 u1 X( _* T: Y7 B& a

6 ]" ]' T" b0 n& j6 Y  a; W& _...ขนมรสพิศุทธ์เพื่อกระรัตหญิงที่รักเพียงคนเดียว
( \8 D- p5 b4 Y; |
) s+ u: D/ {4 y  a5 t
...นี่ก็...เกี๊ยวรสปุญมนัสจากนายตี๋ใหญ่

' D. c8 P4 A1 z8 j; b# U
ฉ่า!!
# ]# a# t: E: P
2 G* k1 T3 _, Z  ]' w0 M
0 ]. F# i9 F" iเพียงแค่คิดใบหน้าผมก็ร้อนฉ่าดั่งไฟลามทุ่ง งือบางทีผมก็มโนเพ้อพบเกินไป จนรู้สึกได้ถึงพลังงานบางอย่างที่แผ่ออกมาจากภายใน T^T

# L0 `) C9 h# G* ?# {1 ?, C
“คุณเล็กอิ่มแล้วเหรอ”
6 a7 m4 B( j9 ~8 o

% x/ l8 ]8 K, q3 s6 |% A/ {ผมคงตะลึงค้างนานเกินไป จึงกระพริบตาถี่หันหน้าไปมองใบหน้าคมก่อนส่ายหน้าหวือ

1 j" v. s' H6 H+ Q( U
0 M* F8 O. q3 H/ n4 p$ h“ไม่ๆแค่รู้สึกเหมือนติดคอน่ะ แต่ตอนนี้ไม่เป็นไรแล้ว” จากนั้นผมก็จ้วงเกี๊ยวปุญมนัสเข้าปาก ค่อยๆเคี้ยวกรุบกรับรับสัมผัสอย่างละมุนทั่วถึง รู้สึกว่าคำนี้มันอร่อยกว่าที่เคย ต้องทานให้หมด! แม้แต่น้ำซุปผมก็จะไม่ให้เหลือ!
8 T: Q8 o/ x- K  b, P8 _; c
: K: v) d3 x( T
“ค่อยๆกินสิครับเลอะหมดแล้ว” ใหญ่ดึงทิชชู่จากม้วนส่งมาให้ผมยกถ้วยซดเป็นครั้งสุดท้าย เสียงก้นชามกระเบื้องกระทบโต๊ะเหล็กดังตึงสองมือยังประคองอยู่ข้างชาม แต่ใบหน้าหันข้างไปทางนายหมาตูบก่อนทำปากจู๋ ปรายตามองไปยังกระดาษชำระที่ยังคาในมือเขา
* O  ?- S# c! T: J

“คุณเล็ก...”

. i& R8 d, o8 h
“เช็ดให้หน่อย น้าๆ ดูสิๆเลอะหมดเลย” ว่าแล้วก็ส่งลิ้นเลียไปรอบๆริมฝีปาก ใหญ่หลุดยิ้มกับความมากเล่ห์ของผม สุดท้ายก็ยอมยื่นมาเช็ดรอบริมฝีปากให้อย่างเบามือ

. e$ _( h8 _& R! |/ w" M( O
ผมอมยิ้มพร้อมทำปากจู๋ไปด้วยจนรู้สึกเมื่อยปากเหมือนใหญ่จะหมั่นไส้จนทนไม่ไหวจึงลงแรงบี้ทิชชู่ลงบนริมฝีปากผม

3 |8 i; b5 r# J4 Q4 }- D' V
: `+ c. T, V6 Z9 t/ x9 g) rส่วนผมหัวเราะอย่างอารมณ์ดี


ฮะๆ ผมน่ารักล่ะซี้!!


“ไปทำงานได้แล้วครับ” เสร็จแล้วเขาก็เอ่ยคำนี้ออกมาผมยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดู เพิ่งจะเจ็ดโมงสี่สิบเอง
; \) m8 j+ q/ Z: r5 U

) a1 e6 R+ v8 `+ [, i, M“เดี๋ยวสิ ถามก่อนๆทำไมน้ำซุปมันถึงมีสีชมพูใสๆอ่ะ” ความสงสัยน่ะส่วนหนึ่งที่เหลือคือต้องการถ่วงเวลาล้วนๆ


แล้วเหมือนใหญ่จะหลงกลซะด้วยเขาระบายยิ้มอ่อนก่อนอธิบาย
: H& L8 T5 ]/ r! N+ I+ H0 c. d0 D

- q* j3 W9 z* s0 X( z& f“ผมยีเต้าหู้ยี้ใส่ลงไปนิดนึงมันจะให้รสเค็มคนละอย่างกับน้ำปลา ให้กลิ่นหอมกว่าด้วย”
( z1 h+ G; s4 ^7 m* a* s$ d4 d+ y) x

% q7 N+ }9 \- K5 P1 y6 v) J“อืม”
) C6 K4 a1 p  O
$ t  @+ h8 \- ~5 L0 T* r5 i
. g( d8 O& l2 g! Y“ถ้าอย่างนั้นก็ไปทำงานได้แล้วครับสายแล้ว” บู่ววววว แกล้วหลงกลนี่หว่า ไปก็ได้ ชิ


. c0 R+ M- f" W: {  U“งั้นขอให้ขายดิบขายดี เที่ยงนี้จะแวะมาหานะ” เขาพยักหน้ารับ ผมเลยได้โอกาสยื่นมือตะปบไปยังแก้มทั้งสองข้างก่อนจ้องเขาด้วยสายตาดุ “อย่าเที่ยวไปมองลูกค้าสาวๆนะ”


6 T" E/ A% Z( [" T) F4 B3 h“ฮะๆ”


“ใหญ่...เล็กซีเรียสนะ” ผมปั้นหน้าจริงจัง


“ผมจะไม่ทำอีกสัญญา”
* _% e; U9 `3 [

“ต้องอย่างนี้สิน่ารักที่สุด”
+ t2 Y, O& {. V! D4 [% [/ v  S

จุ๊บ!!
) r! q  i" c4 X) k5 r3 p

“คุณเล็ก!!”


" G1 c6 h+ K" l) {; I( zผมยิ้มกว้างโน้มหน้าจูบลงบนมุมปากอย่างรวดเร็วก่อนถอนออก ใหญ่จับข้อมือทั้งสองข้างของผมดันออกอย่างตกใจ เค้นเรียกชื่อเสียงหนักพลางกวาดสายตามองซ้ายขวาอย่างเกรงว่าใครจะเห็น
" e8 i, R  |- W: N3 T8 g  G' G
5 ?% t. [. D* O" o. N! S! Y6 }) T
3 t+ H1 D5 b( d( g* |“ฮ่าๆเที่ยงนี้เจอกันนะโชคดีน้าพ่อค้าหญ่ายยยย” ผมลอยหน้าลอยตาอวยพรอย่างอารมณ์ดีก่อนเดินผิวปากไปยังรถตัวเองที่จอดเทียบฟุตบาทอยู่
8 Y6 O: r" ~5 K, f/ m
! l8 x/ T, i- H  I
แหมะ นึกๆดูแล้ว เหมือนสามีภรรยากันเลยเนอะ ฮ้ามีความสุขจัง
1 \% W4 c9 D4 ]6 S$ o& c: ^. p


& M3 ~- x" N( z" z  U. v4 w
: c# I. Y8 P" h
; b3 {7 |# F5 L5 j9 qผมมาถึงที่ทำงานด้วยเวลาขีดเส้นตายพอดีนั่นคือแปดนาฬิกาตรงเด๊ะ ไม่ได้แวะเข้าไปดื่มกาแฟเดินตรงเข้าไปยังโต๊ะทำงานเลย ชะงักเท้าชั่ววินาทีเมื่อเห็นร่างของใครบางคนนั่งอยู่บนเก้าอี้อีกฝั่งของโต๊ะ ถอนหายใจเฮือกหนึ่งก่อนก้าวมุ่งตรงไป
  p9 Y7 m; D& T& U3 e* p
# y: Z4 H$ T+ k
4 Q* f$ {2 A" m; V8 Z. n/ E“สวัสดีครับหัวหน้า” ผมนั่งลงบนเก้าอี้พลางยกมือไหว้ ในฐานะที่เขาเป็นหัวหน้าและอายุมากกว่าผม
# h. W$ L6 A7 m0 }; K$ C
* y' S8 u% P9 x# g
“วันนี้มาสายนะครับคุณเล็ก” ผมขมวดคิ้วยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดู


  R- j' N* {- j$ O/ M: H) t: Z% ?: G“ก็แปดโมงเช้าพอดีนี่ครับหรือว่าหัวหน้ามีงานด่วนจะให้ผมทำ”
: T* y0 [$ q4 G& m. u
$ @2 A) D: e& w9 P
8 s4 }% L, r) b“ก็ไม่ครับแต่...เรียกหัวหน้าแล้วฟังห่างเหินจัง”
. T8 D. i/ s4 C0 Y+ g
; z- I- E' }) k- t
+ d/ h1 A, R, i8 r$ ~+ Q: m“ก็หัวหน้าเป็นหัวหน้าผมจริงๆนี่ครับ”


“เฮ้อ คุณเล็กนี่ก็แอบดื้อเอาเรื่องอยู่นะ”


+ L- ^, l" ^9 bหลังๆมานี้ผมจะเรียกเขาว่า ‘หัวหน้า’ แทน‘คุณพชร’ เพื่อรักษาระยะห่างไว้เพียงหัวหน้ากับลูกน้อง แต่เหมือนคุณพชรจะไม่เข้าใจเอาเสียเลยมื้อเที่ยงถ้าผมเลี่ยงได้ก็จะเลี่ยง แต่ส่วนมากผมจะทนใจแข็งกับลูกตื้อของเขาไม่ได้นานสุดท้ายก็ยอมใจอ่อนไปทานมื้อเที่ยงกับเขาอยู่ดี เลยต้องใช้วิธีลากไอ้ปอนด์ไปด้วย แต่มันก็เป็นเพื่อนทรยศที่ไม่ค่อยให้ความร่วมมือ ยิ่งมารู้ว่าผมพาใหญ่กลับมาอยู่ด้วยกันมันยิ่งแทบจะเอาผมใส่พานถวายตัวให้คุณพชร

' [* n. P1 Z3 x
+ O2 D& G1 u; Cเฮ้อ เกิดมาเป็นปุญมันสนี่มันเหนื่อยใจเสียจริงๆ
, E& B, y: B- X& q" {
" S4 U$ V' i' ?
ไหนจะต้องคอยเลี่ยงคนหนึ่งแล้วยังต้องหาทางเข้าหาอีกคน

7 u3 G; U- \1 c
# e1 [0 f7 E2 O' ^9 o+ }0 E! x“หัวหน้าเที่ยงนี้ผมขอตัวนะครับ พอดีมีธุระ” เพราะเที่ยงนี้ผมจะไปเป็นผู้ช่วยพ่อค้าใหญ่ทั้งในทางให้กำลังใจและกำลังกาย


“อ้าวงั้นเหรอครับ นานมั้ย ผมรอได้นะ”
9 a/ g  _7 ?1 }% _% X1 J
( a! w' [5 g9 ?4 T7 H: I+ @: p6 I1 e
8 E2 y4 L6 R( G2 N. y: |4 d“เอ่อก็นานอยู่ครับ คือ...ความจริงแล้ว...” บางทีผมควรจะใช้โอกาสนี้คุยกับหัวหน้าให้รู้เรื่องไปเลย
6 W5 S* Z- y. p& e

! `8 j5 X( K$ l1 U“...” หัวหน้านิ่งรอฟังอย่างตั้งใจ


8 e6 n) D. y: {2 w" Q8 _# f5 l4 R“ผมคิดว่าจะไม่ไปทานมื้อเที่ยงกับหัวหน้าแล้วครับ ไม่ว่าวันนี้หรือวันไหน” ยิ่งพูดเสียงก็ยิ่งแผ่ว เอาล่ะหวา ก็ขอให้หัวหน้าเป็นคนแยกแยะออกไม่เอาเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวมารวมกันนะ ไม่งั้นมีหวังโดนเด้งกลับระยองไม่ทันแน่คนเล็กเอ๊ย
% N' r  y$ I8 _% X) F, A
9 t2 ]; J+ ]2 v3 K/ a“คุณเล็กคงไม่ได้หมายถึงจะตัดความสัมพันธ์กับผมใช่มั้ยครับ” ใบหน้าหัวหน้าเปลี่ยนเป็นเคร่งเครียดขึ้นจากตอนแรกอย่างเห็นได้ชัด เอาแล้วไงคนเล็ก
6 q( q7 G& ?* \
3 ]: j( w  R5 t* o3 u/ b
“ถ้าหมายถึงเอ่อ ในทางพัฒนาไปเป็นแฟน ก็ใช่ครับ” ผมหลีกเลี่ยงคำว่าคนรักเพราะมันกระดากปากเกินจะพูด “ถ้าหัวหน้าไม่รังเกียจลูกน้องอย่างผม...เราก็เป็นเพื่อนกันได้นะครับ” ผมว่าต่อเมื่อบรรยากาศความกดดันเพิ่มสูงขึ้นจนมาคุเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆ เริ่มเมียงมองมาอย่างสอดรู้ ผมขยับตัวอย่างอึดอัดทั้งที่ความจริงน่าจะชินได้แล้วเพราะทุกครั้งที่หัวหน้ามาหาที่โต๊ะทำงานก็เรียกสายตาสนใจใคร่รู้จากคนอื่นๆได้ทุกครั้งไป
( \+ V6 F3 x5 J/ ?, h
% a! J/ E9 V6 O, `* |5 K
8 V$ v5 y$ i9 C1 n“คุณเล็กมีคนอื่นแล้วเหรอครับ”


อึก เป็นคำถามที่จี้ตรงใจมากซึ่งผมก็คงทำได้แค่ตอบไปตามความจริง

! Z6 L: y5 Z# m
“ครับ”
2 M/ R: u0 j9 h# _1 Z6 n$ R
# m/ O4 ^& j- ~( W
( A- W' b& w( c" v  Oทันทีที่ผมพยักหน้ารับความกดอากาศสูงก็แผ่ซ่านรอบตัวจนรู้สึกหายใจลำบาก เรามาคุยเรื่องพรรค์นี้กันในที่ทำงานมีสายตาพนักงานอีกเป็นสิบ ฮืออ ให้มันได้อย่างนี้สิ

" v- Y6 z4 [( v3 U/ O# c
5 r2 G4 m$ [2 B6 _- lซึ่งถ้าว่ากันตามจริงแล้วคือเขาไม่ได้ผิดอะไร ไม่เคยล่วงเกิน แตะเนื้อต้องตัวหรือฉวยโอกาส มิหนำซ้ำยังเป็นสุภาพบุรุษและเฝ้ารออย่างอดทน

: e; y& T9 Z% h+ W
แย่ที่ตัวผมเองที่ไม่ปฏิเสธเขาอย่างเด็ดขาดทั้งที่ตัวเองก็รู้อยู่เต็มอกว่ารักใคร ให้โอกาสอย่างลมๆแล้งๆ บางทีความใจอ่อนขี้สงสารของผมก็ส่งผลเสียมากมายต่อความรู้สึกคนอื่นเหมือนกัน

# R; D- m" F; l( I3 x7 q
7 Q0 _+ \) c" i9 d; j/ R* D6 jติ๊ดๆ
2 Y" C+ E9 ^" ]5 a
. m: u- O+ `" Q6 e/ E6 t2 ]/ L
อีกฝ่ายจ้องมองผมนิ่งด้วยสายตาผิดหวังระคนน้อยใจก่อนถอนสายตาไปยังหน้าจอสี่เหลี่ยมที่ควักออกมาจากกระเป๋ากางเกงเมื่อมันส่งเสียงร้องเตือน เขากวาดตาอ่านเสี้ยววินาทีก็ถอนหายใจยาวออกมา
4 J! A; _  a7 |2 d0 v. ~- C
# n+ l! ]/ ~/ H' F1 i, X
7 ~+ H' y% l8 o/ J, O  K- |0 d“ผมมีประชุมกับหัวหน้าสาขาใหญ่ต้องเข้ากรุงเทพฯด่วนกลับมาเราคงต้องคุยเรื่องนี้กันอีกทีเป็นการส่วนตัว”
7 M+ O% b5 q  L4 w2 q4 z, Y8 E

+ k5 g' k; D6 o3 i+ x- a  Iครืดดดด


$ B8 u" w* f, k* qแล้วเขาก็ลุกออกไปทันทีด้วยท่าทางหัวเสีย ไม่มีแม้คำล่ำลาเหมือนที่ผ่านมาในใจผมวูบโหวงอย่างเกรงกลัว เหวยยยยย ผมคงไม่ตกงานด้วยเรื่องนี้หรอกนะผมยังไม่อยากกลับระยองตอนนี้ หันไปเห็นพี่มิ่งที่ถึงแม้จะไม่ได้ยินเรื่องที่ผมคุยกับหัวหน้าแต่ก็คงสัมผัสได้ถึงบรรยากาศมาคุ จึงส่งยิ้มเจื่อนให้กำลังใจส่วนผมก็ยิ้มแหยๆกลับไป

! f" ~% L' P6 O- F; P
. y! g1 @9 J$ u' y. O  Z8 n, ^เอาน่าคนเล็ก สู้ๆหน่อย
6 z0 ^1 ~6 k8 j! E5 P  r) V
( k( t& a# y. W8 D) O0 S

2 {, j9 A3 V! f$ j/ y+ G) M0 p7 y8 gพอถึงเวลาพักเที่ยงผมก็รวบเก็บของบนโต๊ะเพื่อเตรียมตัวไปหาใหญ่ แต่ยังไม่ทันก้าวขาลงบันไดมาชั้นล่างพี่มิ่งก็วิ่งเข้ามากอดคอชวนไปทานข้าวเที่ยงด้วยกัน

5 H2 \; V) Z2 Q
8 Z* W  ~9 R8 _* ~4 _“ผมมีธุระน่ะพี่”


“ธุระอะไรของมึง นานๆจะว่างจากคิวหัวหน้ากูอยากกินข้าวกับมึงจะแย่แล้ว เนี่ย ไอ้ปอนด์ก็ไปด้วยกัน” ผมเหลือบตามองไปด้านหลังพี่มิ่งก็เจอไอ้ปอนด์เดินตามมายักคิ้วกวนบาทาให้
% P. P# r& {7 x$ d! R$ W- O

* M! {: b! x) Y0 Z/ s6 [) z“วันหลังๆ”
/ f" B9 w+ M' S; N3 |5 }/ G7 z
; V0 O* Z/ q: t  e6 l5 y
“โนวๆๆ วันนี้” ผมหรี่ตามองพี่มิ่งอย่างจับผิด ทุกทีไม่เห็นเป็นคนขี้เซ้าซี้แบบนี้นี่นา
# V% y; l: o0 Z+ t/ }, G7 \

7 Z' ]3 W8 [3 w' U3 w“มีไรเปล่าพี่อยากถามผมเรื่องเมื่อเช้าอ่ะดิ” สะดุ้งเชียวนะแสดงว่าผมทายถูก

7 _; E$ ]. A/ h" Z' J% `; A0 g& }# ?
“ก็ไม่ได้จะก้าวก่ายนะเว้ยแต่ไอ้ปอนด์มันขอมา”
9 T2 _# m2 i- N: F. W' J: v& ]

“เฮ้ยมาโยนกันได้ไงวะพี่” ไอ้ปอนด์ส่งเสียงโวยวายทันที


“อ้าวก็จริงนี่หว่า”
0 }0 \6 g  i/ ^8 z* B
% a( X4 a+ f0 t- R2 l/ c" [2 L
“พี่ก็อยากรู้เหมือนกันแหละ”

; q2 K3 N* P0 c; S
, I' C1 ^& q  h5 u$ M, W7 U“กูไม่ได้อยากเจาะละเอียดเหมือนมึงแค่รู้ไว้ประดับหัวจะได้เดาอารมณ์หัวหน้าถูก กูต้องเข้าพบเขาทุกเช้านะเว้ย”

& p2 V7 H4 I' K6 G% U1 w) f" r
) P+ M0 T, W! L" V& c* q0 y  c“นี่พี่...”

# }/ c2 w2 T- d
) E+ {# `: V" k* V$ ^) `* c4 ?“พอๆทั้งคู่ไม่ต้องเถียงกัน ผมยอมแล้ว ดีเหมือนกันช่วยหาลูกค้าให้ใหญ่”


“นี่มึงจะพากูไปกินที่...”


' x2 d( r, p) ?9 K! H# |! z) {“เออ เดี๋ยวแวะไปรับพิณด้วยพี่มิ่งเลี้ยงนะ”

1 Q1 [, ~( Z  W$ F, {& z5 W( q3 G6 }4 N
“อ้าวซวยกูซะงั้น”
$ i0 P) e# \  G) M3 ^0 D5 U
! ?1 O: P+ ^4 d9 v$ m: o
: R8 x/ C4 i+ r. v) w9 j“ช่วยไม่ได้”

% c2 Y- ]6 x3 E0 B* ~  A
  P; E3 F* J3 s, Xแล้วผมก็พลิกวิกฤติเป็นโอกาส อยากรู้กันนักก็พาไปหาเจ้าของหัวใจตัวจริงซะเลย แถมช่วยหาลูกค้าไปอุดหนุนพ่อค้ามือใหม่ได้อีกต่างหาก พวกเรามารถพี่มิ่งแวะรับพิณที่ธนาคารก่อนมายังร้าน‘กินเส้น’ ณ แอดติจูดที่สามสิบสองขอบหนองสมบุญ


“นี่มันแถวคอนโดมึงนี่”


“ใช่ดิพี่ จอดๆตรงนี้เลย” ผมชี้ไปยังช่องว่างริมฟุตบาท พี่มิ่งเลี้ยวพวงมาลัยรถเข้าจอด เมื่อรถจอดสนิทผมก็เปิดประตูลงจากรถควงแขนกับพิณเดินนำไปที่ร้านทันที


พิณค่อนข้างจะชื่นชอบใหญ่มากทีเดียว เหตุผลหลักคือหล่อเท่ระเบิดตรงสเปคนางทุกประการ ส่วนเหตุผลรองคือเป็นคนดีไม่ย่อท้อต่อสิ่งโชคร้ายที่เข้ามาในชีวิต เราสองคนเลยเป็นลูกคู่ที่ดีมากเวลาต้องไฟท์กับไอ้ปอนด์
7 }1 E. I% d8 Y$ {
2 K0 g) [# M0 X" |9 ~) g; ?2 R$ N
อากาศตอนเที่ยงค่อนข้างร้อนถึงอย่างนั้นบริเวณร้านก็ยังมีร่มเงาจากต้นก้ามปูที่แผ่กิ่งก้านข้ามกำแพงมาจากด้านในของหนอง แต่ก็ยังมีไอร้อนของดวงอาทิตย์แผ่มาโดนผิวหนังให้แสบๆคันๆ
; @& `' v- g- Z/ ?

ผมพาทุกคนเดินเข้าไปนั่งลงที่โต๊ะตัวหนึ่งที่เมื่อเช้าผมกับใหญ่ช่วยกันจัด กวาดมองไปรอบร้านมีลูกค้านั่งอยู่สองโต๊ะแต่ละโต๊ะมาเป็นคู่ โต๊ะหนึ่งเป็นชายหญิงน่าจะเป็นแฟนกัน ส่วนอีกโต๊ะเป็นผู้หญิงทั้งคู่ซึ่งน่าจะเป็นเพื่อนกันส่วนโต๊ะผมมีสี่คน
4 @/ G8 ?# H( Q2 o# @, u; B& \: N( r

. E0 {+ Q- t# G9 ?. K# N- @เบนสายตามองไปยังพ่อค้าใหญ่ที่กำลังขะมักเขม้นกับการลวกเส้น เขาหันมายิ้มให้ผมแวบหนึ่งซึ่งผมก็โบกมือให้กำลังใจ ที่เลือกมานั่งโต๊ะไม่เข้าไปหาก็เพราะเห็นเขากำลังวุ่นวายอยู่ด้วยแหละ ไม่อยากกวน


กวาดตามองไปรอบร้านอีกครั้งแล้วอดจะยิ้มไม่ได้ ถึงลูกค้าจะไม่ได้แน่นขนัดดูเงียบๆด้วยซ้ำแต่ก็ถือว่าเป็นการเริ่มต้นที่ดี อย่างน้อยก็ยังมีลูกค้าล่ะน่า
4 J2 l. v0 X- K1 q9 E( i! \
  i$ x5 R: L, Y* g
“เล็ก...ใหญ่หล่อมากเลยเนอะท่ายืนลวกก๋วยเตี๋ยวยังเท่”พิณที่นั่งข้างผมสะกิดแขนยิกๆพลางทำหน้าเพ้อจนไอ้ปอนด์ต้องกระแอมเรียกสติ
2 T; a: v+ ^! n) W9 G1 p" [2 D! z2 H
1 `. _4 J" F* o& n( Z
: F; i' Y8 I' ], H: R4 c! C“แฮ่มสามีนั่งอยู่ตรงนี้นะ”
( \% X* P. T* y2 u8 o! v! g9 H# B, T
& [. W9 ~: q3 C: e5 I  I
“อุ่ย นิดหน่อยน่า” พิณทำเป็นแกล้งสะดุ้งเหมือนกลัว ผมขำในลำคอกับการรับส่งมุกของสามีภรรยา คบกันมาตั้งแต่ปีหนึ่งไอ้ปอนด์ก็ยังไม่เลิกหึงพิณสักที


" K  c$ y# Y' E% d. _, xส่วนพี่มิ่งก็มองซ้ายมองขวาเหมือนหาใครอยู่จนผมอดถามไม่ได้
  J2 m9 @9 c+ C/ @( f9 H' H
( O, o5 t" L& c  s1 ]6 M
“มองไรพี่”
" C; M0 n4 N. I. |% ?/ m7 W( k, n
2 |7 ~/ A) s6 _( h, {" i; h
“หากล้องเขาถ่ายหนังกันหรอวะ แต่ไม่เห็นทีมงานสักคน”
; v2 ]$ z/ z  q0 S3 ^+ \) p: x

“ถ่ายหนังอะไร”
& b1 Q  A: |$ W
/ q, r0 {/ C$ x  P
“อ้าว ก็ไอ้พ่อค้าบะหมี่นั่นไง ออร่ามาขนาดนั้นช่างไม่เข้ากับเสื้อผ้าที่ใส่ พระเอกหนังแน่ๆผิวคล้ำไปหน่อย แต่ดูดีโคตร” ผมกับพิณระเบิดขำ ส่วนไอ้ปอนด์ทำหน้าปูเลี่ยนเหมือนจะอ้วกเสียให้ได้

2 _: Q# u. G0 k
“นั่นน่ะพ่อค้าตัวจริงเสียงจริงเลยค่ะ ญาติคนเล็กเขา” พี่มิ่งทำตาโตหันหน้ามาหาผมทันที


  r: ]# ^6 D: \2 ]  Y" ?1 ]' ^! [“จริงเหรอวะมึงมีญาติหล่อขนาดนี้” ผมยักไหล่
* K" p  y! y$ x6 x4 j+ \
9 s4 ~3 w1 Q0 ]" l/ [5 m# y
“ความจริงเรียก ‘ว่าที่แฟน’ จะดีกว่า”
" Y, A. N2 {0 d: R6 {

“ห๊ะ!!” คราวนี้ตกใจยกกำลังสองยิ่งกว่าเดิมโดนสายตาประณามจากไอ้ปอนด์ด้วยแหละ มันคงอยากจะด่าว่าผมแรดเหลือกำลัง

( z8 U  z% M+ h$ `& S$ ?
“แฮ่ๆ” ผมก็เลยได้แต่ยิ้มแหยๆแล้วพระเอกของงานก็ได้เวลาออกโรง พ่อค้าในชุดกางเกงยีนตัดขาพอดีเข่ากับเสื้อกล้ามสีดำคล้องทับด้วยผ้ากันเปื้อนสีกรมเดินมาหยุดยังโต๊ะที่เรานั่งกันอยู่


+ l: C$ z0 C4 x( h& [6 t; u, X& n“รับอะไรดีครับ” ใหญ่ถามด้วยใบหน้านิ่งเฉยจนผมหลุดขำกับลูกค้าคนอื่นทำหน้าแบบนี้มั้ยเนี่ย ลูกค้าคงคิดว่าเป็นพ่อค้ามาเฟียซะล่ะมั้ง
5 N( a5 Y  E7 O' p! l9 c1 D+ N
( V. c1 C, j4 x8 E: h
คงมีแต่ผมที่รู้ว่าเขาไม่ได้ตีหน้าโหดมันคือใบหน้าปกติทั่วไปของเขา
/ @3 g2 M9 c8 M1 R- E  ~

แต่ไม่ได้แล้วล่ะ ผมคงต้องเทรนให้เขาทำหน้ารับแขกมากกว่านี้ยิ้มนิดนะรับรองลูกค้าติดตรึม
$ o! C/ E# Q# r: z1 h( H1 R
" M! @1 {, L4 J
' A& s- G) @! R! H9 y, `“ขายดีมั้ยคะ” เป็นพิณที่เอ่ยทัก ใหญ่พยักหน้าก่อนตอบสองคนนี้พอคุ้นเคยกันอยู่

+ H  c6 t; w# `, c: v4 x
“พอได้ครับขอบคุณนะที่มาช่วยอุดหนุน”

, X  e# }& f' F, h# ?
( G: C" k0 |0 \1 \+ l. J“เล็กเขาชวนมาประเดิมร้านใหม่ไม่รู้ว่ารสชาติจะดีเหมือนหน้าตาพ่อค้าหรือเปล่าน้า”


“อะแฮ่ม” โอ้ย ขำไอ้ปอนด์ว่ะ
5 L1 O8 ~1 f& m; R  g# n( Z; J
3 j( ]& e& V5 ~0 I/ N* d) ?
“งั้นสั่งมาเลย รับรองพ่อค้าคนนี้ฝีมือเด็ดทุกเมนู” ผมว่าเสียงหยอก พลางหยิบกระดาษกับปากกาที่เสียบไว้บนโต๊ะมาให้ทุกคนจดรายการ ใหญ่รับกระดาษมาก่อนเดินกลับไปที่รถเข็นพี่มิ่งก็เอ่ยปากทันที
& N' r9 n) v' k4 G8 u6 u6 a
: ^. u* C; g# {  A' ]8 G
“กูว่าละทำไมมึงไม่สนใจหัวหน้ากูเลย” ชิ ผมก็ไม่ได้ชอบใหญ่เพราะหน้าตาอย่างเดียวซะหน่อย
- m, i& J: X, }9 r  o
หงิง...หงิง... แฮกๆ


“ตี๋น้อย เป็นไงร้อนมั้ย” ผมหันไปตามเสียงครางหงิงก็เจอเข้ากับเจ้าตี๋น้อยนั่งลิ้นห้อยหอบแฮกๆอยู่ข้างเก้าอี้ที่ผมนั่ง มันคงเห็นผมและเข้ามาทักทาย ซึ่งพอผมลูบหัวมันก็เชิดหน้าขึ้นเล็กน้อยเหมือนมีความสุข ตอนนี้มันไม่ได้เป็นเจ้าหมาน้อยที่ผมอุ้มเล่นได้อีกต่อไปแล้ว กลายเป็นหมาสี่เดือนตัวใหญ่แถมฉลาดขึ้นด้วย

/ U! B' W5 Y. ]4 ?8 {/ g: a8 @# {
8 f$ J( U: i8 O; ^& J ทุกครั้งที่ขยับตัวกระดิ่งที่แขวนอยู่กับปลอกคอสีส้มของมันก็จะส่งเสียงกริ๊งๆ จำได้ว่าช่วงแรกที่ซื้อปลอกคอมาใส่ให้ มันพยายามใช้ขาหลังเพื่อถอดออกหรือไม่ก็เอาหัวตัวเองไถๆกับพื้นเหมือนรำคาญจนผิวหนังบริเวณคอถลอก ผมเกือบใจอ่อนถอดให้มันแล้วแต่ใหญ่บอกว่าไม่ เพราะที่ปลอกคอมีจี้สลักชื่อ-ที่อยู่พร้อมเบอร์โทรเผื่อว่ามันหลงทางคนที่เจอจะได้ส่งกลับบ้านถูก


2 S1 @# e/ n$ ]- u/ k8 Nใหญ่พูดกับผมอย่างใจเย็นเมื่อผมน้ำตาคลอสงสารมันว่า ‘ถึงมันจะฉลาดแต่มันก็คือหมา พูดไม่ได้ขอความช่วยเหลือไม่เป็น คุณจะถอดปลอกคอมันผมไม่ว่าแต่นั่นคือมันต้องอยู่ในห้องนี้ ผมจะไม่เอามันไปด้วย’
7 w! i5 M: b, |9 m3 q/ S& R' m
! \/ s$ E8 [/ |) W6 c! S+ m
. a  z/ k$ M0 \9 P7 g2 m* h3 V6 u' \แล้วผมจะเลือกทางไหนได้อีก ให้มันอยู่แต่ในห้องผมก็สงสารมัน มันตัวโตขึ้นกำลังอยู่ในวัยซุกซน ต้องการพื้นที่กว้างๆในการวิ่งเล่น ยังจำวันที่พามันไปวิ่งเล่นในสวนสาธารณะได้อยู่เลยมันวิ่งไปรอบๆหนอง ไล่นก วิ่งขึ้นลงสะพานมุดพุ่มไม้ เล่นกับสุนัขตัวอื่น ดูมีความสุขจนผมที่วิ่งออกกำลังกายอดจะยิ้มตามไม่ได้
* e& z9 x9 H4 [/ W: e

+ P2 T8 g$ b+ dเพราะอย่างนั้นผมเลยต้องใจแข็งให้มันชินกับปลอกคอที่ใส่เพื่อให้ใหญ่เอามันมาด้วยเวลาขายก๋วยเตี๋ยว
6 C9 A; x* G0 _/ z) ?

8 l2 d2 o9 {5 uมันดูตื่นเต้นดีใจ เมื่อเช้าตอนผมกับใหญ่ช่วยกันเตรียมร้านมันก็วิ่งหายเข้าไปในประตูภายในหนอง ชั่วโมงกว่าๆถึงวิ่งหอบลิ้นห้อยกลับมายกขาหน้าข้างหนึ่งสะกิดขาใหญ่ยิกๆ เขาเขกหัวมันไปทีก่อนเทน้ำใส่ชามประจำตำแหน่งให้


นี่ก็คงไปหนีเที่ยวมาอีก
& q# O" }+ F  K$ e$ e1 \8 w8 M0 H

* ]# c- ?8 F# \* t- \4 Z( w“ไอ้ตี๋ มานี่!” เจ้าตี๋น้อยหันตามเสียงเรียกของเจ้านายมัน หันกลับมาเอาขาหน้าข้างหนึ่งตีลงบนฝ่ามือผมสองทีก่อนวิ่งกระดิกหางดิ๊กๆไปนอนลงตรงที่นิ้วใหญ่ชี้ มันคือที่ว่างหลังรถเข็นตรงมุมเสาข้างกำแพง
" [# Y3 z2 W, e# Y

' M% c  d# s5 s/ f  M“หมาเชี่ยไรวะฉลาดฉิบหาย” พี่มิ่งมองตามไปอย่างอึ้งๆ อยากจะบอกว่าไม่ใช่ใครจะไปสั่งมันก็ได้นะ ไม่ค่อยฟังหรอกต้องเจ้านายมันคนเดียวเท่านั้นแหละทีเดียวอยู่เลย อย่างผมบางทียังต้องพูดซ้ำหลายๆครั้ง
" }; q+ m: k* @9 O( {, j# }& t
4 Z; B  J6 }( W% j9 u" z
; A' n9 J; d. }6 V( yผมลุกขึ้นไปช่วยใหญ่ยกชามมาเสิร์ฟแต่เขาไล่ผมให้มานั่งซึ่งแน่นอนผมไม่ฟัง


4 X& h2 l1 b' ?& u! ]“ก็อยากช่วย”


“ไปนั่งพักเถอะครับเดี๋ยวคุณต้องกลับไปทำงานอีกนะ”

9 `9 E. \) d' Q- a; G
1 M6 M" K& e: n. T“ขายดีมั้ย” ผมหรือจะสนก็เปลี่ยนเรื่องกันไป


“ก็พอได้เมื่อเช้าเงียบๆ สายๆมาหน่อยก็เริ่มมีคนแต่ก็ไม่มากมาทีละคนสองคนอย่างที่คุณเห็นมีคุณนี่แหละโต๊ะที่มาเยอะสุดของวัน”
, K6 |" x8 w/ E* ~
( a& s7 E/ ~! J# e
ผมยู่หน้า


5 }7 x: W. g7 y6 c6 ]“นึกว่าสาวๆจะมาต่อคิวซื้อซะอีก”

+ l4 r" F5 {. \! U* J
“หึๆ ไม่ใช่ในละครนะ”
: h5 q2 L) _% V3 V! C* P3 r

. F: B3 h4 F4 c* r“นั่นสิเนอะ”


ถ้าในละครมีพ่อค้าหล่อระเบิดมาเปิดร้านขนาดนี้สาวๆคงแห่กันมาซื้อต่อคิวกรี๊ดกร๊าดกันจนร้านแทบแตก แต่นี่คือชีวิตจริง ถึงผมจะแอบเห็นลูกค้าสาวๆแอบกระซิบกระซาบดี๊ด๊ากันถึงความหล่อของพ่อค้า แต่ก็นั่นแหละ...ร้านที่จะอยู่รอดได้จริงๆต้องพึ่งรสมือความสะอาด และราคาที่สมเหตุสมผลกับปริมาณ

$ U9 o; C9 a  f) ?
เมื่อก๋วยเตี๋ยวสี่ชามมาเสิร์ฟผมก็กลับมานั่งทานที่โต๊ะ ระหว่างนั้นก็มีลูกค้ามาเพิ่มอีกหนึ่งคนเป็นลุงมีอายุคนหนึ่งซื้อสามถุงกลับไปทานที่บ้าน พี่มิ่งขอเบิ้ลสองพลางชมว่าอร่อยไม่ขาดปาก ส่วนไอ้ปอนด์ถึงจะยังไว้ท่าบ้างแต่ก็เห็นว่ามันซดน้ำซุปจนแทบไม่เหลือ จนผมกับพิณแอบลอบยิ้มกันสองคน




เหมือนทุกอย่างจะไปได้ด้วยดีแต่ทางที่ดีก็มักมีอุปสรรคเสมอ

5 {3 [: M# D  ^! ]& L
เมื่อหลังเลิกงานผมมาช่วยงานที่ร้านช่วงเย็นลูกค้าหนาตาขึ้นกว่าเมื่อตอนเที่ยงเรียกได้ว่าถึงไม่แน่นร้านแต่มีเข้ามาเรื่อยๆ
1 N( z: l  x! X2 Q2 ^

, j2 Q! {5 D6 C9 X3 j4 K2 Nแต่เรื่องมันอยู่ตรงนี้ต่างหาก

0 _7 h0 `9 @. c
2 S8 r* }0 f$ U# {. f& p' e“ค่าที่อะไรกัน พวกเราเซ็นสัญญาว่าจ่ายเป็นรายเดือนนี่” ช่วงประมาณทุ่มนึงก็มีผู้ชายหน้าโหดสองคนขับรถมอเตอร์ไซค์มาจอดหน้าร้านพร้อมกับบอกว่ามาเก็บค่าที่รายวัน

7 o: [) O4 h$ M4 @& b" V9 N" M8 F9 B
รานวันแป๊ะแกสิ!! ดูก็รู้ว่าพวกทำกร่างไถเงิน
6 v' `( x. f- l. J
6 ^* `3 H- m7 p
' r- v0 L0 I  |4 C“นั่นมันก็ส่วนรายเดือนไม่เกี่ยวกัน ถ้าอยากอยู่อยากปลอดภัยมีคนคุ้มครองก็จ่ายมาซะวันละสองร้อย”


“สองร้อย! จะบ้าหรอขายก๋วยเตี๋ยวตั้งแปดชามกว่าจะได้สองร้อย อยู่ดีๆจะมาเอา ไอ้ความคุ้มครองอะไรนั่นเราไม่เอาหรอก” ผมโวยวาย ลูกค้าที่นั่งอยู่หันมามองจนผมต้องเบาเสียงลง แต่ก็ช้ากว่าพ่อคนตัวโตที่แทรกมาด้านหน้าและดันผมเข้าไปหลบข้างหลังเขา
( w) O% p0 F0 @3 w8 h9 O

0 E0 C0 d1 @& W" \0 t“เฮ้ยถ้าไม่จ่ายก็ขายที่นี่ไม่ได้!!”

# H# q% G9 ]8 ^2 S1 b. T6 ^
“มีสิทธิ์อะไรวะ” ผมตะโกนข้ามไหล่สูง ใหญ่หันมามองทำนองให้ผมเงียบก่อนหันไปทางไอ้บ้าสองคนนั่น
+ m- b9 X. x9 s1 m* A
5 Z. G0 |8 ^: `
. t4 n7 F/ {% ]3 V4 P( a) h4 P“สองร้อยใช่มั้ย”
0 l# }; z% a7 P9 ]. C, j  K
0 m( [2 t/ X9 L, o- F* a
$ X, A# |9 U" r" M5 h“เออ”

1 ~3 n/ z/ h% X
ใหญ่พยักหน้าแล้วควักเงินจากกระเป๋าผ้ากันเปื้อนส่งให้พวกมัน
3 W1 m1 C5 a& D5 v# Q/ t

2 L+ C2 M3 G0 K/ a# h“ใหญ่!!”


  D2 G1 D$ J0 s- m( L5 _“แค่นี้ก็หมดเรื่อง” มันตบแบงค์ร้อยสองใบลงบนมือแปะๆก่อนเดินออกไปด้วยใบหน้ากวนตีนมากผมโมโหจี๊ดๆจะไปเอาเงินคืนแต่ใหญ่ก็รั้งแขนไว้
& F* H! B1 a! z8 u8 U6 {

“คุณ...เราต้องหากินแถวนี้อีกนานร้านกำลังไปได้ดีถ้ามีเรื่องตั้งแต่วันแรกลูกค้าคงไม่กล้าเข้ามากินอีก”


“แต่วันละสองร้อยเลยนะ!!”
. P' s7 j; J" G" ^4 C+ r  ?8 I( W$ e
& Z; P# [2 S, H$ k) n
“คิดซะว่าแลกกับความสบายใจของลูกค้า”

3 k, d; a2 E  N3 p5 m3 W
9 ]9 V" f. j7 `3 |“ทำไมเราไม่แจ้งตำรวจล่ะ”


! R4 @4 I" h! B' L$ U# }) V“คุณคิดว่าพวกมันมาป่าวประกาศเรียกค่าคุ้มครองขนาดนี้ตำรวจจะทำอะไรมันได้เหรอ เผลอๆมีคนใหญ่โตหนุนหลังด้วยซ้ำ คุณเล็กเชื่อผมนะ” ใหญ่จับมือผมขึ้นมาก่อนใช้มืออีกข้างลูบแผ่วอย่างปลอบโยนให้เย็นลง


' p9 x, `0 F9 d1 X% }7 C8 C+ Y4 eฮึ่ย!! แล้วผมจะทำยังไงได้ล่ะพ่อครัวใหญ่เขาตัดสินใจแล้วนิ!!


) ~3 B' M8 Q3 ?  R4 H: s3 rน่าเจ็บใจชะมัด!

Nowa

สนุกครับขอบคุณ

หอกหัก

ขอบคุณมาก

rowetszaa

ขอบคุณครับ

uglymen

มีเสมอ กับการเรียกค่าคุ้มครอง

gaybin

สนุกมากเลยครับ

minone

ขอบคุณ​มาก​นะ​ครับ​

KBKK

ลุ้นต่อไปๆ

cm_cm

ขอบคุณครับ

lnatl

ขอบคุณมาก สนุกครับ

redboy

เจอพวกเลว

winwin2

ขอบคุณครับ

lieber_dich

ขอบคุณครับ สู้ๆนะครับ

maravann

ขอบคุณครับ

ngeanollo

สนุก น่าติดตาม

namchiaw

ขอบคุณครับ

jatuAAA

ขอบคุณครับ

mm2013

ขอบคุณ​มาก​ครับ

nuangnut1996

ขอบคุณครับ

Homealone

ขอบคุณขอบคุณขอบคุณ