|
เร่ร่อน117 S. J% ^1 r* ~9 e
4 Y3 S) ~( M- \% q4 y! D% _; S! s( ^
& i- o5 z/ \3 w: X7 u
# o6 f/ A! G2 j- B
แอ๊ดดดด
# n& h6 p) w- ^$ u7 W$ ]8 [, z; K6 m* ~% m& B% Z1 d+ e
7 ~* u% i8 l" O6 B
ผมเปิดประตูเข้าไปสิ่งแรกที่เจอคือคนตัวใหญ่คับเตียงนั่งหลังพิงหมอนมองมาทางนี้พอดี เหมือนกับว่าเขาจ้องมองอยู่ก่อนแล้ว ผมประสานสายตาส่งยิ้มให้ก่อนเดินเข้าไปหา* ^8 J4 I0 @* L8 M1 P4 W1 s. N! b
& d. s3 d. D4 Z, g2 Q; l2 `# v0 @( K; j$ e5 j7 l$ n1 g
วันนี้ใหญ่จะได้ออกจากโรงพยาบาลแล้วหลังจากสองวันที่ผ่านมาอยู่ในความดูแลของหมออย่างใกล้ชิดจนวางใจเรื่องแผลจะไม่ติดเชื้อ แต่ช่วงนี้ยังต้องระวังไม่ให้แผลถูกน้ำและห้ามเคลื่อนไหวมากจนกว่าเหล็กที่ดามกระดูกสะโพกจะเข้าที่ เมื่อครู่ผมเพิ่งไปรับยาและจัดการเรื่องค่ารักษาพยาบาลมา
3 a$ }( o. V$ ]. P# \& x0 w* ~
% P4 x7 q6 Y' u, S1 j" s1 x: \1 `# n2 B+ T# F" k1 \
“จะได้กลับบ้านแล้วดีใจมั้ย” ใหญ่พยักหน้า “งั้นเปลี่ยนเสื้อผ้ากันเนอะ”
- @/ r& x' f6 h w3 \
" D+ J1 E, q* v" a2 _8 E6 r* s" k
ผมผละตัวไปหยิบกางเกงเลสีน้ำตาลมาผลัดเปลี่ยนให้แทนชุดของโรงพยาบาล กางเกงของเขาที่มีทั้งหมดเป็นกางเกงยางยืดกับสามส่วนติดกระดุมซึ่งจะกดทับทำให้เจ็บแผล ผมจึงไปหาซื้อกางเกงเลเพื่อตอนใส่จะได้ผูกเอวไว้หลวมๆเท่านั้น
. o- H) A+ ?: G* }& r& ~- A7 f0 m9 {" |4 u3 y# q
3 }$ M; A& ]3 i3 o mส่วนเสื้อใส่ไม่ได้อยู่แล้ว ต้องถอดโชว์แผงอกล่ำๆกับผ้าก๊อซสีขาวที่ปิดพันบาดแผลทั้งซีกขวาของร่างกาย4 K9 ^. c# y& L# j' J; C" R
4 q J* _* @. J9 S5 a# i6 H
- ^6 N# h& ~: _$ g! q9 V% t3 N“เดี๋ยวผมเปลี่ยนเอง”
# }( T9 c) x4 X' s9 z' K- M( E6 ~5 _2 r, |$ a! a
# V% i& i/ \# t, L1 Y/ P% v“นายทำเองไม่ได้หรอก อย่าเกรงใจผิดเวลา” ผมเค้นเสียงดุ ขยับตัวยังไม่ค่อยจะได้ โอเค อาจจะพอลุกขึ้นยืนได้แต่นั่นก็ต้องมีคนคอยประคอง แล้วจะมาเปลี่ยนกางเกงเองได้ยังไง ถ้าจะนั่งเปลี่ยนยิ่งแล้วใหญ่โน้มตัวลงมาได้ที่ไหนกัน
% l- J7 t- g6 j: I5 u- t" K# W, ^( G' N9 r% d5 X2 e- d5 t
) n1 y+ d+ a: z# Xสรุปหน้าที่เปลี่ยนผ้าต้องผมเท่านั้น
: u9 G* ~5 I e; }% H g& P: Q7 [2 C9 j6 M& h% ]3 S
6 T# o1 d8 g0 Y; _6 X* e5 i“หรือจะให้นางพยาบาลมาเปลี่ยนให้ล่ะ” ใหญ่รีบส่ายหน้าหวือทันที แน่ล่ะเขามีประเด็นกับนางพยาบาลอยู่ ทำแผลทีอย่างกับขัดกระดาษทรายลงบนพื้นไม้ เธอคงลืมว่านี่คือเนื้อหนังมนุษย์ไม่ใช่เนื้อไม้ที่ไว้ขูดหาเลข
& u" K3 }- X4 f+ I: Q$ w+ b: X, G
9 X2 {4 `( z( Rใหญ่ขยาดจนแขยงเลยล่ะ
5 R; Y" K! z9 w7 D) W+ u, Y. _9 u# p3 M
! v8 M2 F+ a% e1 P' L2 e. O) U' I: {" O“งั้นอยู่เฉยๆฉันจะทำอย่างเบามือที่สุด โอเค๊” 3 U+ e) e* Y& `
( D! ^6 C% B: b% i
9 O: I* z e& T4 p) @ผมหยิบผ้าห่มมากางออกก่อนปิดคลุมเข้าส่วนกลางลำตัวแล้วสอดมือเข้าไปใต้ผ้าห่ม ค่อยๆดึงกางเกงสีฟ้าประทับตราโรงพยาบาลออกมาอย่างระวังไม่ให้เนื้อครูดกับบาดแผล ใหญ่ช่วยยกสะโพกเท่าที่ร่างกายเขาจะเอื้ออำนวยจนสุดท้ายก็ถอดออกมาได้เฮ้อ1 `% [3 o' X. m/ P, Q9 i
! }& T5 _2 R0 r$ D2 f& M5 L) A3 i( H9 _4 W ^
ผมถอยตัวออกมานิดหน่อยเพื่อหันไปหยิบกางเกงเลที่พาดไว้บนพนักเก้าอี้ จังหวะที่หันกลับมาเพื่อช่วยสวมกางเกงตัวใหม่ให้แก้มสองข้างก็ร้อนซู่อย่างห้ามไม่ได้ รูปร่างสมส่วนกำยำเปลือยเปล่าของคนตัวโตเหยียดยาวบนเตียง มีผ้าห่มสีขาวผืนบางปิดพาดตัดกับกล้ามเนื้อสีแทน มุมผ้าตกลู่เผยเห็นแผลผ่าตัดบริเวณสะโพกส่วนเดียวของร่างกายด้านขวาที่ไม่พันผ้าก๊อซ อึก ผมรู้สึกตาลายหายใจไม่ทั่วท้อง ให้ตายสิ!!( W) s- X. h j
3 {* w3 G# X; _
; p9 L) s8 M) b0 P“คุณเล็ก...”, w9 A/ T2 @" E' Y# z, u
& |. e8 c/ d6 d: F$ k
! t/ w; \) q2 E! O+ e“เอ่อ...อ้อฉันแค่กำลังคิดว่าจะใส่กางเกงนายยังไงไม่ให้ถูกแผลน่ะ ไม่ได้คิดเป็นอื่นนะ”
2 G$ y" J) ~; M7 i' U: \
. O3 I; g% X" h6 G O0 Q6 @% a3 v! p
ใหญ่ยิ้มยิ้มที่อ่านได้ว่าเขายังไม่ได้ว่าอะไรเลย ยิ้มบางๆที่ทำให้ผมอาย
5 K2 k, R0 B5 ~; I& Y! O0 B2 j% x w) t1 t, B
9 B) ~/ x f/ K3 f3 q( d
แกมันร้อนตัวเกินไปมั้ยคนเล็กกกกกกใหญ่เลยรู้หมดว่าแกมันหื่นกามแค่ไหน ฮือ2 ~" }8 C+ W X; `
4 y( ]# b+ W. B, k+ w
, A& ]% X" u" U5 j. Fแล้วผมจะทำอะไรได้ อย่างดีที่สุดก็ก้มหน้างุดซ่อนใบหน้าแดงซ่าน หลบตาด้วยการหันไปม้วนขากางเกงเลแต่ละข้างให้สั้นเป็นม้วนกลมๆแล้วค่อยๆสวมเข้าไปในเรียวขายาวทีละข้าง ขยับให้ขอบกางเกงเกี่ยวสะโพก ก่อนตลบผ้าห่มออกวาดแขนคร่อมเอวหนาเพื่อหยิบหางเชือกทั้งสองข้างมาผูกกันไว้อย่างหลวมๆ$ A3 c# V7 n; D, g+ f0 U1 L- [
: |0 `& X3 z) d4 F! q, d* m" e3 ~5 y S7 @
“เจ็บแผลมั้ย”
3 J0 s% O; ?" z% T! O( ]& `: q/ d- P( q* n# R2 d/ R0 _3 i2 r
/ \6 }, W% i; Xเขาส่ายหน้า “พอดีแล้ว”5 S1 M& B' N1 o7 @4 D* ]
" ~7 M& K( f+ O! `# \
# v% K6 `4 h0 }0 |" t! X- Z“งั้นฉันไปเก็บของก่อนนะ เดี๋ยวบุรุษพยาบาลเอาวีลแชร์มารับเราจะได้กลับบ้านกัน” ผมเดินเข้าไปเก็บของใช้ส่วนตัวในห้องน้ำใส่กระเป๋าเป้ เอาผ้าขนหนูชุบน้ำเช็ดหน้าเช็ดตาให้พอสดชื่น จะได้ลืมหูลืมตาหลุดจะความหมกมุ่นลามกสักที ซ้ำสองวันมานี้ยังนอนไม่ค่อยหลับมักสะดุ้งตัวตื่นตลอดด้วยกังวลว่าใหญ่จะเจ็บแผลหรือเปล่า หิวน้ำมั้ย ปวดท้องหนักท้องเบาหรือไม่
2 }3 _+ O# _) f, [9 W2 i# f7 y0 B6 @8 c. |; m: U3 _
: Y. h% F7 w: U% e, W7 i/ U4 Gซึ่งส่วนมากมักเป็นผมที่ระแวงไปเอง เพราะช่วงกลางวันใหญ่จะฉี่แค่สองครั้งคือเช้าและเย็น ส่วนกลางคืนใหญ่จะเอากระบอกฉี่(พลาสติกแบบมีฝาปิด)ไว้บนเตียงข้างตัวเมื่อปวดเขาจะจัดการเอง ให้ผมนำไปเททิ้งในชักโครกตอนเช้าตรู่เท่านั้น เรื่องปวดหนักเขาไม่ถ่ายมาสองวันแล้ว ผมข่มความอายถามเนื่องจากกลัวเขาจะอั้นไว้จนไม่สบายท้องเพราะเกรงใจผม แต่ไม่...ใหญ่บอกเขาไม่ปวดถ่ายหนักเลยผมอย่าได้คิดมาก
- Z* N9 t( J# F/ {. z& K( @4 S$ r2 S$ _) M
+ e* k, J% A; k) Z
ส่วนเรื่องน้ำดื่มเขาพอเอื้อมหยิบถึงแต่ผมไม่ค่อยให้เขาหยิบเองอย่างกลัวว่าแผลผ่าตัดจะเปิด* p0 m1 k0 a6 _% O
+ n' ^1 t2 f8 D. g5 b( t( @, F6 `! l9 a
สรุปผมนี่แหละที่จิตตกไปเสียทุกเรื่อง4 h. D, x0 S2 R0 l; F
9 \$ S, }& a. I
0 X( M: J9 C: M A& Z! G% t+ }7 Z& Y) R
ขณะที่ผมออกมาจากห้องน้ำบุรุษพยาบาลก็เข็นวีลแชร์เข้ามาพอดี เราช่วยกันถ่ายโอนคนเจ็บนั่งบนรถ ก่อนที่ผมจะเป็นคนถือสัมภาระและให้เจ้าหน้าที่ของโรงพยาบาลทำหน้าที่เข็นนายหมาป่วยไปที่โรงจอดรถด้านหลัง
# C, v1 r3 l0 f3 q" S* |- t) L* _# y' G3 @9 a/ T" M) |
& r; v4 [) V- J, oเมื่อนายหมาตูบขึ้นไปนั่งหน้าแป้นในรถด้วยฝีมือของบุรุษพยาบาลใจงามคนเดิม ผมก็จัดการนำสัมภาระทั้งหมดไว้ที่เบาะหลังก่อนเข้าประจำที่นั่งคนขับ เมื่อสตาร์ทรถก่อนขับเคลื่อนนายตี๋ใหญ่ก็พูดคำที่ทำให้มือข้างสับเปลี่ยนเกียร์สะดุดอย่างเสียจังหวะ
( f% w( T0 B* ?: D
4 F' T: f. O! F% q* y8 c' y/ @% Z: v4 y4 }& i- @' S
“คุณช่วยไปส่งผมที่ห้องเช่าได้มั้ยครับ”% D3 H4 H# c! Z3 m$ X3 h
8 U- M! o, S; S# B
4 ~( R1 \' U& X8 c1 U# |
“ห้องเช่า??” ผมผ่อนเท้าที่เหยียบคันเร่งออกเพื่อไม่ให้รถเคลื่อนไปข้างหน้า8 Z* ^* b4 M8 ?9 ?* E P
7 r+ k1 |9 ~- ^( _6 |0 c" D
, ?3 M. H% }4 n
“แยกจากคุณมาผมก็ไปเช่าห้องอยู่”
# A) \ @7 N9 \4 Z% j- t" v' c! q6 ^5 M2 @5 N# d% [- C/ u' ^
! |$ }- a& t9 |6 u, [ }4 u“อ้อ อ๋อ ได้สิ” ผมหันกลับไปสนใจภาพตรงหน้าพร้อมกับเท้าแตะคันเร่ง กลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอเมื่อรับรู้ความจริงที่ว่า ‘บ้าน’ ของผมกับ‘บ้าน’ ของเขาไม่ใช่ที่เดียวกัน
; `- }& P# D& t( s5 w3 R2 J- I |/ ~8 ?8 [2 F
) A1 q3 R3 X3 [8 v! [ไม่มี ‘บ้าน’ ของเราแล้ว6 l5 d* D9 G# R9 E9 l4 e* U
* x1 _; S# m: V
$ J4 k! _3 i' h0 d) \: ]% D0 g6 A# p
6 T$ W$ _6 }+ X$ x9 Z K- ?
; `! a* ?/ _3 g$ t! k( @
ผมว่าสถานที่ที่ใหญ่อาศัยอยู่ไม่ควรเรียกว่า ‘บ้าน’ สักนิด
l2 O1 n6 O$ X: C6 @
; {9 B4 a$ Y, J2 Z/ w0 R% J3 i' i3 l) [/ R$ t; C1 S. L
มันเป็นสิ่งก่อสร้างจากปูนซีเมนต์รูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าหน้าแคบยาวลึก ความกว้างของห้องเพียงกางแขนสองข้างขนานลำตัว ประตูบานไม้ผุที่เมื่อต้องการเข้าไปภายในห้องต้องหันข้างลำตัวเพราะขนาดที่กว้างเพียงครึ่งของประตูปกติ เมื่อแทรกตัวเข้าไปในห้องได้แทบไม่ต้องก้าวขาไปไหน ถ้าใครเคยเต้นลีลาศจังหวะบีกิน ก้าวขา หนึ่ง สองสาม พัก เพียงแค่นั้นก็สามารถเดินได้ทั่วบริเวณห้องนี้แล้ว
5 E3 V+ ~' E' s. n1 q) g
; ~* c0 y3 x9 a) ?1 G- I
6 [6 S' D; L- ^$ F; Q2 \" bสิ่งอัศจรรย์ใจที่ทำให้ห้องนี้สามารถยัดหนึ่งคนกับหนึ่งสุนัขได้คงเป็นห้องที่โล่งไม่มีข้าวของเฟอร์นิเจอร์สักชิ้นเบียดเบียนพื้นที่ใช้สอย มีเพียงผ้าหนึ่งกอง(นับแล้วมีเสื้อกับกางเกงอย่างละตัว) กับขวดน้ำโพลาริสตัดครึ่งที่มีน้ำแกงเขียวหวานขึ้นฟองบูดอยู่และกระดาษหนังสือพิมพ์ที่แผ่นหนึ่งรองรับข้าวสวย อีกแผ่นรองรับอาหารเม็ดสุนัข ?5 ?7 u) ^$ m& p! U
+ h% ]7 E7 E) z9 Z% @% D: C9 Y
6 Y) o' P, |0 D9 Q2 y7 p4 `% h Fโดยที่ทุกอย่างวางอยู่บนเสื่อน้ำมันสีน้ำตาลคร่ำครึ
; O- @: P% y/ I
9 ]8 |/ h V; R- w, D" y* o, {$ b" ^: o6 o+ c1 f/ Y
ภายในห้องไม่มีห้องน้ำ หน้าต่างสักบานหรือแม้แต่ช่องระบายลม มีเพียงหลอดไฟห้อยโตงเตงกลางห้องหนึ่งดวงเท่านั้น
' J) _0 ~$ k) k: w1 [8 U# P" ^. S# k, u" \! m% W
7 j& @2 E+ t8 f1 }9 O+ y u
เหมือนมันถูกสร้างขึ้นมาเพื่อเก็บของ ไม่ใช่เพื่อพักอาศัย
0 L" c7 n/ N- f: a5 V
# [% i- _: o9 l( p- t! b, Y% [ M% K" _
# o; M$ \9 y) a* F2 i7 y2 g9 c7 C) tน้ำตาผมรื้นขึ้นผมไม่รู้เลยว่าความเห็นแก่ตัวความกลัวของตัวเองจะทำร้ายเขาได้ขนาดนี้มันไม่ต่างจากตรอกมืดๆนั่นเลยสักนิด
1 M: w4 z7 K* Y# d" \7 i! \, t0 p) R( J
7 H5 f0 M2 W4 ]8 S* W/ Iทุกคืนเขาก็คงทิ้งตัวนอนตรงนี้ตรงที่ผมยืนอยู่...
- E1 s+ A [7 \
0 ?7 H% g' I* [! |1 w5 p, v8 O" I- i7 T
เมื่อสามวันก่อนผมไปรับตี๋น้อยที่ร้านอาแปะเพราะว่าใหญ่เอาไปทำงานด้วย โดยเป็นเพื่อนเล่นชั่วคราวของหลานอาแปะ ตอนแรกผมก็สงสัยว่าทำไมไม่เอาไว้ในห้องเหมือนตอนที่เราอยู่ด้วยกัน...ตอนนี้ผมรู้แล้ว...ถ้าเอาไว้ในห้องอับๆห้องนี้ในตอนกลางวันด้วยสภาพอากาศที่ร้อนจัดมันคงไม่รอด...
7 m6 d# ?# a- h' J( \1 {, Q6 H* ~( A. U) y! |- z
" n- k* q& B) j) }( U' A7 T
“ฉันไม่มีทางให้นายพักที่นี่!” ผมออกมาบอกคนตัวโตที่นั่งรออยู่บนรถ โดยผมจะเอาของไปเก็บในห้องแล้วจะมาช่วยประคองเขาเข้าไปทีหลัง ซึ่งมันเป็นสิ่งที่ผมคิดไว้ก่อนเห็นสภาพห้อง* g, O* [7 d+ y
+ P4 E' f3 D0 [
( K7 b0 {" g8 t! E I1 m แต่ตอนนี้ผมเปลี่ยนใจแล้ว!7 l6 c, p! [. b# |7 F; |
) p/ s' n0 u4 m- O8 ?
* D, w0 H! Q* B: s; sแม้สามสัปดาห์ก่อนอากาศจะหนาวจับขั้วหัวใจ แต่ ณ ตอนนี้มันร้อนมากถึง 38 องศาเซลเซียส!! แล้วดูท่าจะสูงขึ้นเรื่อยๆ ถ้าเขาอยู่ในรูนี่มีหวังเขาต้องร้อนจนเหงื่อโทรมกายเป็นผลให้แผลอับชื้นสุดท้ายมันก็จะเน่าและติดเชื้อในที่สุด
% t) M8 j' L& y6 r, Z! O d0 p* s/ T9 R+ O; W
* P7 o/ B \7 T" \ใหญ่ประคองตัวเองลุกขึ้นกยืนพิงร่างเข้ากับประตูรถ
. [& j, T, H7 ] { x) _: Q: e
( t* `& @. G) M/ ]: ^, I' X+ k4 Z6 A) O6 z* a1 @
“ที่นี่บ้านผม”
) V+ t6 l& |" g p1 W% O+ s) e
* S J4 ^! `7 m* `3 r% b
“มันไม่สมควรถูกเรียกว่าบ้านด้วยซ้ำ”2 u9 I( M, k) R, W% ?
% s9 D# f% H% f q
/ u: y, }6 N3 }+ o“ไม่ว่าคุณจะเรียกยังไงมันก็คือบ้านของผมที่ซุกหัวนอนที่สุดท้ายที่เหลืออยู่...”7 Z6 O3 z1 c) x$ ^7 b' q
6 [/ M. J$ u; ]' P$ G5 i
) |$ c6 \+ B; Z+ J
อึก ผมกระตุก เผลอกัดปากตัวเองจนได้กลิ่นคาวเลือด
2 i! n; A" O: F; Z
/ R2 i- D9 Q% y- O
$ V9 I( \4 i% H+ I3 Y: s% U. P“ขอโทษ...” ผมไม่รู้จะพูดอะไรนอกจากคำนี้เลยจริงๆ
- S1 u+ |- d# K( n; c+ t- b$ j3 J+ Q. Y# ]5 w8 e
$ w7 N8 o4 Q. B' K9 Q3 B
“คุณไม่ผิดขอร้อง อย่าร้องไห้...จะช้าหรือเร็วผมก็ต้องออกมาอยู่ดี”. D6 B$ q z: s" ]* O1 @: m. A3 `
; d. _0 I9 \4 k. B( m0 q+ M
A$ p _% l, u“กลับไปอยู่ด้วยกันได้มั้ย...” ผมขอเสียงแผ่ว: y+ w* }* G7 d" X" F
& E- V9 N" \6 t& C4 P3 [4 z
! m; W8 Q. t' g
กึก: b, Q, B+ C _
: h- i( X( A2 A
1 ^: k5 _: [7 Y( B$ r0 Fใหญ่ชะงัก มองเข้ามาในแววตาผมอย่างค้นหาชั่วอึดใจ เสียงทุ้มก็พูดขึ้น I& @4 k1 @/ A1 Y' Z
- {* Q3 Y. G) Q9 K2 a6 u$ i* R: t
5 K0 o% c1 p' j- v3 S; o8 K6 q$ R6 K. D* s
“คุณไม่ต้องห่วงถึงผมเจ็บ...”
. U2 P1 C' g- V4 B/ b# l0 u# x% ]( {' x5 F: B! E U1 ^
" |; R! c" H7 @! u2 }+ Q“ไม่ใช่...” ผมแทรก( [3 |; w8 m7 ]0 }1 k1 k+ `% D
- r- ]' O0 d) C. j2 K% ^) h/ f
6 f1 L( R9 u% M2 Z: b
“...”
4 H D5 |. Y7 h; @* U' R- J
, w9 ]2 k' s' s6 H9 x6 r
* [8 b0 g+ `/ X- ^" n9 S“อาจจะ...นายเจ็บก็ส่วนหนึ่ง...ฉันอยากดูแล....ให้นายอยู่ในสายตาว่าไม่เป็นไร...” ผมสบตาเขาอย่างอ้อนวอน “แต่จริงๆแล้ว ฉันรู้สึกผิด เพราะความเห็นแก่ตัวของฉัน...ฉันกลัวตัวเองต้องเจ็บ...น้อยใจที่นายไปมีอะไรกับผู้หญิงพวกนั้น...กลัวว่านายจะรังเกียจความรู้สึกล้ำเส้นของฉัน...รังเกียจที่ฉันรักนาย...”
0 n. f% j0 ]# [6 D- w
7 `$ q# j* t6 E4 B8 m( p
* O$ W" g/ ~% E6 k9 i1 T: Cม่านตาเขาเบิกโพลงขึ้นเมื่อผมพูดคำว่า ‘รัก’ ออกไปแต่ก็ไม่สามารถหยุดคำพูดพรั่งพรูของผมได้ เปรียบเหมือนรถพ่วงที่บรรทุกข้าวสารมาเต็มคันรถ เมื่อยกกระบะด้านหน้าขึ้นสูงเพื่อเทข้าวลงมามันก็ร่วงพรูออกมาจนหมดสิ้น
; N* Z0 a; u! u& \# k& w! F" x
" D7 ^; I" u" u1 M
8 [2 e) l- V4 _ k) T* r, z“ฉันจึงชิงผลักไสนาย...เพราะทุกครั้งที่อยู่ใกล้ความรู้สึกมากมายมันตีขึ้นมาแน่นในอกจนอึดอัด ปะทุแน่นรัดจนฉันหายใจไม่สะดวก...เลยคิดว่าห่างจากนายคงเป็นทางที่ดีที่สุด” พูดมาถึงตรงนี้ทำนบน้ำตาที่เหือดแห้งไปนานก็ก่อตัวขึ้นอีกครั้ง “แต่ไม่ใช่เลย...ไม่เลย...การไม่มีนายอยู่ข้างๆมันทำให้ฉันเจ็บปวดกว่าเดิมเป็นร้อยเท่าพันเท่า”
+ ~# s# P R& `8 J! h7 Y+ |9 i, c% t9 y8 @& W( m( d) e
) }, i2 n* }6 t, i, k# a$ v3 g& nผมประชิดเข้าที่ร่างหนาก่อนเอนศีรษะซบลงบนแผงอกด้านซ้ายของเขา
/ ^8 c. }* ^7 [6 i& w
7 {5 p Z( M$ H2 { |# T! w" ?" `2 [
“...ตอนมีนายถึงจะเจ็บแต่ก็อบอุ่นไม่เหมือนตอนนี้...มันทั้งเจ็บปวด ทรมาน อ้างว้างเหลือเกิน...”
+ s7 M! H/ `$ k. Z3 J0 x( O. p5 b+ R0 v8 U# L+ j" c
8 i7 y* y( A/ w2 yหลังประโยคนั้นจบลงความเงียบก็เข้าปกคลุม ส่วนผม...คนระบายทุกอย่างที่ใจคิดไปจนหมดได้แต่นิ่งเงียบด้วยความละอายที่ฉายชัดขึ้น หลังจากปากปิดสนิทสติก็ฟื้นคืน นี่ผมกำลังทำอะไร...ทำไมจากการร้องขอให้อยู่ด้วยกัน...กลายเป็นการสารภาพรักไปเสียนี่4 ?% O' f/ Q; N2 ?
9 ~( k: R& g4 c# \8 U
3 H1 b' [, D+ I4 B' \( q- qผมผละตัวเองออกห่าง พยายามจะหาคำมาอธิบายให้ดีขึ้นแต่เหมือนทุกอย่างจะน้ำท่วมปากไปหมด ใหญ่คงเห็นใจกับอาการประหม่าของผมจึงยกมือข้างซ้ายขยี้ศีรษะผมเบาๆด้วยใบหน้าเรียบนิ่งที่ถึงไม่มีรอยยิ้มก็ทำให้ผมสงบลงได้ ก่อนที่เขาจะกระเผลกตัวถอยห่างจากรถเพื่อเปิดประตูและสอดร่างเข้าไปนั่ง8 o3 j2 S0 h& j6 x0 d
9 p/ v1 [1 u; j/ N
H' e+ V9 i! K$ ]; D, dการกระทำที่สื่อว่าเขายอมกลับไปอยู่ด้วยกันตามคำขอ7 ` b5 e& g, i+ l
o! [* b3 j0 g" m2 b" [
% T1 E/ R+ g3 ?, y# D& q
เขายอมผมแล้ว...ใจอ่อนกับผมเหมือนทุกครั้ง
7 Z1 D; J* o" i8 o, S0 u. ?5 U6 s" P. s, H+ Z+ }4 I
. F& }4 ~' ?- U- s/ z( q$ f7 i6 `
ผมยิ้มพลางยกหลังมือป้ายน้ำตาทิ้ง สองขาก้าวเร็วขึ้นรถความหนักอึ้งในใจตอนนี้เบาบางลง เอาน่า แค่เขายอมกลับไปด้วยกันก็แปลว่าเขาไม่ได้รังเกียจแค่นั้นก็ดีมากมายแล้ว- b f9 c8 x3 _; V
j/ F z4 d8 `3 Q$ V3 C& j4 ?% O' r" \( B
* ?! c9 ]! _5 X
6 j0 ?% V0 u+ T2 N; g7 J2 [* O! B9 Z* }$ z) \$ X; \8 u# ]
1 l) a- Z/ v$ d7 b8 o% U$ k4 g! X2 o4 [$ G v1 c2 D4 {$ x# ]' B
เมื่อถึงคอนโด...ใช่ว่าปัญหาจะจบ/ A/ o( ?! Y% e9 ^+ j8 x* S
) `' r# Z1 T9 _9 Q& i. l2 U/ [: [4 j+ R8 u9 O1 Y$ a' }) ~1 p# [3 x
“ผมนอนโซฟาเหมือนเดิมได้”8 T0 E' y3 u+ q& @( e5 x
5 e' ?* w% j# y7 X
5 w) {7 D: z( F
“ไม่ได้”2 l) u8 G9 y$ M
8 c* N d# {. h8 b- _9 J
$ X9 _! a4 {! m- K G4 l2 ~: Y“ที่พื้น...”
3 E" m; b2 g' x7 |. P e5 `
$ v k2 T4 i5 R: o5 ~) J! r; y8 ]: y# U4 u4 `& N, x
“ไม่เอา!” F! y, p- ~+ c0 h/ X7 @
& E. T( o1 f# G6 x4 V% a: X' S: H0 \8 Y; w. ~8 U7 \8 x9 S7 z* B
รอบที่แปดที่เราเถียงกันเรื่องที่นอนของเขา ผมจะให้เขานอนบนเตียงในห้องผมแต่ใหญ่ยืนยันจะนอนโซฟาเหมือนเดิมให้ได้ เขามีเหตุผลแค่เกรงใจ แต่ผมมีมากกว่านั้น ดูตัวเขาสิ!! ใหญ่อย่างกับหมีป่าซ้ำยังเจ็บหนักขนาดนี้ ไม่เหมาะอย่างแรงกับการไปนอนตัวลีบบนโซฟา ร่างกายบอบช้ำของเขาต้องการพื้นที่ขนาดห้าฟุตขึ้นไปเท่านั้น!! เขาก็เถียงมาอีกว่างั้นนอนพื้นก็ได้! กระดูกคงลั่นกรอบแกรบแนบพื้นแข็งๆสนุกเลยล่ะงานนี้!- q- c& L5 i6 v5 S& m
0 w/ q* Y2 w i O! c, B: w5 a- R
' y4 l; r( r" [4 y) Zเห็นมั้ย! บนเตียงเหมาะที่สุด!!2 b8 Y8 M% q5 ]% c; F# V3 k* w
' P2 d7 G% G' S2 f9 {+ _ @. A
: c+ _, k' t4 b' f4 x# a/ j2 Z- a“คุณเล็กผมไม่อยากไปนอนเบียดให้คุณไม่สบายตัว”
2 _' v' H8 Y- D' L8 k' d- x4 W
5 x( N2 F/ U* K0 y
0 I q: R% z# r9 d/ K$ v' x“แล้วใครว่าฉันจะนอนบนเตียงกับนาย ฉันนอนที่พื้นได้!” ไม่ใช่ว่าหวงเนื้อหวงตัวไม่ร่วมเตียงกับผู้ชายหรอกนะครับ เพียงแต่ผมจะไม่เสี่ยงเอาตัวเองที่โคตรนอนนิ่งไปอยู่ร่วมฟูกเดียวกับคนเจ็บเด็ดขาด
) ?% _* V9 [; x8 T+ I
_; n7 H) v- A6 i) D8 B$ `/ R9 N, ^! u0 i
“งั้นยิ่งไม่ได้ใหญ่คุณจะไปนอนบนพื้นแข็งๆได้ยังไง”
# Z0 l, z& Q$ h+ }: @9 I2 s/ F4 N) w( ~9 H, p* w6 l) I
* \) b* b+ Y; N2 Y% R/ U
“ฉันนอนได้แล้วกันน่าฉันมีฟูก!”, h- [8 y7 @+ E, O2 l; f9 k
% v7 b. p$ f6 X4 Q. |
/ W* c5 U0 g6 P$ b“ถ้าอย่างนั้นผมจะนอนฟูกเอง” M' y; u. U, j! g& {$ s! f
. _. S: |! j' D) R! J& P: A$ S5 g# U
“แต่นายเป็นคนเจ็บ!!” ผมเริ่มขึ้นเสียง ใหญ่จึงเงียบเหมือนทุกครั้งเมื่อผมร้อนเขาจะเย็น หยุดมองผมชั่วครู่ก่อนใช้เสียงอ่อนโยนตอบกลับมา7 J, [( K3 {) R1 K t
* B: F& v: i- H+ `# i7 }
0 s/ t' I$ h( o# z“คุณกำลังทำให้ผมลำบากใจ...” ท่าทีเหนื่อยหน่ายส่งให้ผมเม้มปากแน่น “...อย่างมาก”
0 Q6 U( ^0 f. V. m' S3 T( P( {0 Z, \& P0 e, O6 o( a. W Z* u
' h' d# i) A; Lการที่ผมอยากให้เขานอนที่ดีๆทำให้เขาลำบากใจหรอ....ถ้าลำบากใจก็จะอึดอัด...เมื่ออึดอัดก็ไม่อยากอยู่ใกล้งั้นสิ...
3 ~5 w3 r7 }) W$ C8 ]$ `
, ?3 A* l, e& j; f( Z
& X Z$ z7 ?# P! u$ {& o/ E! L4 p6 }ผมยอมเขาก็ได้...4 [0 d. {# P% G9 N
6 l% T' A8 O4 o
5 k" K3 {* @0 l5 ^( W, _0 f5 I“เดี๋ยวฉันไปเอาฟูกให้ แต่นอนในห้องนะเผื่อนายต้องการความช่วยเหลือจะได้เรียกฉัน...” ก้มหน้ามองปลายเท้าก่อนเอ่ยเสียงหงอย ได้ยินเสียงถอนหายใจหนักยิ่งทำให้ใจเสีย แล้วหัวใจที่แห้งเหี่ยวก็พองโตแถมเต้นระรัวคับอกเมื่อเจ้าของอ้อมกอดอุ่นเข้าประชิดและใช้แขนข้างเดียวโอบร่างผมไว้
; i- [0 u% o0 D3 R, `8 X6 @8 j% W
/ ^4 B! h; C& @6 I$ Q1 L+ |
7 A, @* G( a# U6 C: @4 C8 k“ขอบคุณครับปูฟูกเสร็จคุณช่วยผมอาบน้ำได้มั้ย” 8 A+ ?$ M+ r( F# E
. C: i" X9 z8 U8 t+ g6 |3 S2 M1 |- m2 O6 I" r9 H! f9 x
เหมือนใหญ่จะช่วยให้ผมรู้สึกดีขึ้นด้วยวิธีการแปลกๆของเขาซึ่งชวนให้ผมใจสั่นยิ่งนัก โดยเรื่องอาบน้ำเป็นแค่วิธีการงอนง้อเท่านั้นเพราะในความเป็นจริงเขายังอาบน้ำไม่ได้ยังคงต้องเช็ดตัวไปอีกสักระยะจนกว่าแผลจะแห้งกว่านี้
- C0 ^- e" B, _) `2 ?% d: q' u1 v! B; n
' o; \, _' f+ [& g# _/ ]# ~
ผมจึงไปเปิดตู้ลิ้นชักชั้นล่างเพื่อหยิบที่นอนปิกนิกสามตอนแบบพับได้ (ของแถมมาตอนซื้อคอนโด) ออกมากางข้างเตียงนอนวางหมอนและผ้าห่มลงไป ก่อนช่วยประคองร่างใหญ่ที่นั่งอยู่ปลายเตียงให้ขยับลงมานอนตาม อยากจะให้เขานั่งเล่นดูทีวีด้านนอกก่อนเหมือนกันแต่ไม่อยากให้เขาเคลื่อนไหวมากเลยให้มานอนเลยดีกว่า นอนนิ่งๆเฉยๆจะได้หายไวๆ
: a- n2 d( X" l% B/ c, s1 v
_/ _8 p( W {1 u- h, ]3 o* k D/ X: e; c _ A/ C
จากนั้นผมก็จัดการเช็ดตัวทำความสะอาดร่างกายให้ จับนอนตะแคงพลางเอาหมอนรองหลังเพื่อให้นอนสะดวกขึ้น เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้นผมจึงทิ้งตัวนั่งขัดสมาธิลงตรงหน้าเขา & t" K( e6 Q6 f1 w- U# e8 e
& Z) V9 A7 Y$ U6 d# ]9 }8 D- C! E
+ h* s, `. c% W6 o4 E' I S“มีอะไรจะคุยกับผมใช่มั้ย”
v" N8 A# j+ s/ V4 v9 A) h0 |* ?' A i3 ?; B% i# ^8 P
# F: e9 _" \, D1 l* f% n7 E. R4 \“รู้ดี” ห่างกันเป็นเดือนเขาก็ยังรู้ทันผมเหมือนเดิม“ งั้นเข้าเรื่องเลยนะ”" f. X7 Q+ i" `. T# d
9 T- W8 m9 v7 X W% J% k
3 M5 f" L2 F T/ y“...” ใหญ่พยักหน้าให้ผมพูด! g- W+ y' ?2 i' Z8 K$ S
T7 Q e2 L/ h% N' I+ T% S
. k9 g5 O& F$ l6 Y3 ^8 [! m! w
“ทำไมนายถึงบอกว่ารักใครไม่ได้” ผมเปิดประเด็นทันทีคนถูกถามนิ่งอึ้งไปทันทีอย่างไม่คิดว่าจะเจอคำถามตรงจุดแบบนี้4 @0 }8 B+ m5 B3 } i* V
% S( e8 \* d9 Q# F9 [
# W1 l% ~6 j& m, Q2 R! z3 a
ซึ่งผมก่อนจะ ‘ตัดสินใจถามและทำบางอย่าง’ ก็คิดมาหลายรอบแล้วเหมือนกัน( H% W) z4 l" J- q9 _
7 B* K1 B6 G/ N0 m @
! E2 Q) R& [& Q2 s: }7 h/ @ K“ทำไมคุณ...”* x8 u: {5 M( u, X4 g# b3 m* _7 s
. p; t& \ n( ^: M& _* Q) X8 y* V+ D6 t0 {" f. \
“ฉันอยากรู้ ฉันไม่อยากจะรักนายข้างเดียวไปจนตายหรอกนะ” ถึงตอนนี้ผมจะยอมรับสภาพนี้ได้ แต่วันข้างหน้าผมกลัวว่าสักวันหนึ่งจะทนไม่ได้ ถ้ามีใครมากะเทาะกำแพงในใจใหญ่ได้ผมไม่เชื่อว่าทั้งชีวิตเขาจะไม่รักใคร แล้วทำไมผมถึงไม่ทำให้เขามารักผมล่ะ' c, K3 \9 Q5 C1 s% T5 w
! g% |# A9 K2 i
! ]% W+ Y( ^# O“ผมก็ไม่รู้เหมือนกับข้างในตัวผมมันร้องเตือนเมื่อผมเริ่มรู้สึกดี”' J" P; k! E# n! T0 G' D
9 b4 Y% B: R. l5 L, |! n4 Z7 W9 o
- _9 ~' m& Y) S, Z+ P3 k$ K0 U( ]5 }“รู้สึกดีของนายใช่ฉันหรือเปล่า” ผมสวนทันที
4 s, y. X! t0 A: j9 D1 l+ Z
, x% S% K7 J% v2 T0 z. S1 D H# ^; j Y
“...”$ j' }, E% }( a0 y2 a
$ T, p3 b2 Z- b1 G r' u" h# e2 x& S( g% e6 R7 K8 t9 \; ^% u
“ตอบสิ”
6 w1 _7 _& l- `% ]/ Y- p( d
5 H; b2 s& C: ?4 m3 e8 l R
$ o+ x& Z; e" cเขาค่อยๆพยักหน้าเมื่อถูกคาดคั้นซึ่งทำให้ผมยิ้มออกมา
* j& V* @1 E( P; J" P6 g& a/ z3 z0 Z& D, h- ]/ @
; P0 P5 R( H" D0 d n v“แต่ยังไม่รักใช่มั้ย”
) I+ Z1 K* _8 s3 X) i% I# B p8 f; c: E/ |4 X9 m9 `0 C
. ?$ E3 _) e' ^* ^: ^+ h7 w- ]
เขาพยักหน้าอีกครั้ง “ผมห้ามตัวเองไว้ทัน”
& v2 _. I( m9 W1 l/ f% n! n. A; w- B" b9 S& \9 b3 j
6 K6 K: o# B3 V( B0 v! S: `1 K“เพราะเจียมตัว??”7 J) p1 j. }# Q# \7 i
* ~: G, s( G0 d& c& K2 b
# q' S) t- r" D9 K5 C, D/ Q“ส่วนหนึ่ง...”
$ T2 _7 G4 g+ A0 ^1 {% q1 h8 k1 l( k
4 \' d Z7 s! t! ]
* b1 n. R8 [; O* u( T5 F“งั้นดี!!” ผมเปลี่ยนท่าจากขัดสมาธิเป็นนั่งทับขาทั้งสองข้าง“ฉันขอโอกาส เปิดใจรักฉันได้มั้ย”! O& b j; `7 E- J6 K' ]
5 r: j$ Y8 p( u- X7 m: O7 a" N0 t8 C8 l, n: j
คนเจ็บที่นอนอยู่เบิกตาโพลงตกใจมากทำท่าจะลุกขึ้นแต่ผมดันให้นอนลงเหมือนเดิม" [1 X/ o7 T# r) A* W! @2 J
, g- M# H4 u0 b& k8 h
) ^$ i2 r4 U& M/ k/ m“บางอย่างข้างในตัวนาย นายไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันคืออะไรฉันต่างหากที่นายจับต้องได้ นายเลือกที่จะเชื่อบางอย่างนั่นแล้วทำร้ายฉันแทนอย่างนั้นหรอ” ผมคว้าจับมือใหญ่พลางซบหน้าลงหาความอบอุ่นอย่างร้องขอ
8 q' ~7 _+ Z) @& N! F& A' P; R: M2 Z6 ]; y
6 P/ y \1 v/ [4 i9 N
“คุณเล็กอย่าทำแบบนี้” เขาพูดเสียงเข้มลนลานพยายามดึงมือออกผมขืนไว้พลางร้องถามอย่างอ้อนวอน
6 A- ?! l* Z' V" n5 |% F4 ?0 i' W& t. O2 ?+ [! e" o/ Y
: C) j1 a& A. {4 r, F
“ไม่ได้หรอ...”
- {7 d9 w8 S' [
: a1 W: r5 N6 y. d# f# k
9 R: l# V4 M8 X9 K( v( k" H) Z6 h“...”
9 s' B$ j$ B" _ x* t2 r2 q) \* @0 A4 Q
8 O8 ]$ p) Y0 N7 U' |* K) u2 [) O4 M+ f' E
“ใหญ่...”' r5 l& r a& i3 `. u8 O- _ K
a3 o- P8 Y& D! [9 y o
3 ~+ n P- B/ s$ v( z! i* Kเขานิ่งไปชั่วอึดใจเหมือนตัดสินใจ( f! B* B; e9 r+ t ], A
" D- z$ B6 g9 L. G; X [3 e1 _$ j" B0 n2 A
“มีอะไรที่คุณขอแล้วผมให้ไม่ได้บ้าง”
. K5 X8 v9 t6 k0 i) Y' b3 l. g) `/ Q( x7 _
( ~6 { y% O- u: R, P' r
ผมรีบเงยหน้าขึ้นตาเป็นประกาย “จริงนะ!”3 Y' k+ U; C& c. a5 ^; @0 z/ G
* ~9 P/ a" q; L; p4 E& s% p9 `1 O) Y* G2 M9 R
“อืม ผมเชื่อคุณ จะไม่ให้บางอย่างมาทำร้ายเราผมขอโทษในเรื่องที่ผ่านมาทั้งหมด ผมจะไม่ปิดกั้นตัวเองอีกแต่คงไม่สามารถรักคุณได้ในทันที”
' c5 s! Q* t7 q3 @: l: r2 Z
/ t$ B: r. b- z! h& i2 `% _& m" t5 W" ?/ {5 |7 b8 q5 v1 k. u
“ค่อยๆรักฉันก็ได้” ไม่ต้องรีบร้อน แค่ขอให้ผมมีหวังก็พอผมเชื่อว่าผมจะทำให้ใหญ่รักได้ แม้จะต้องใช้เล่ห์บ้างก็ตาม& c. d' j/ M% P) R( r+ i: j
( X9 j; `* l& m8 E: C- n, Z
! C8 s6 X/ I( F- o
“คุณเล็กจะไม่อายคนอื่นใช่มั้ยผมมีแต่ตัว...ไม่คู่ควร...”& ], B2 `# i% h- W* @) K+ q
7 W/ i0 X+ P/ H1 r" ^* _% P2 J, V4 n
“เรื่องนั้นไม่สำคัญหรอกของแบบนั้นเราสร้างกันได้”
& M- m8 k! e- H: `) N
8 J& s2 w$ \1 y/ ^. v1 {+ S: [2 S+ \( ~
“ยังไงผมคงกลับไปทำงานร้านเถ้าแก่ไม่ได้แล้ว” นั่นสิเขี้ยวขนาดนั้นมีหวังกลับไปทำงานคงไม่เหลือเงิน โดนอ้างหักค่าซ่อมรถหมด, y6 V9 E( x) r. Y2 V
/ v2 G2 G* P# l$ @# ]9 c9 v& G
, P D2 B6 [ Y% I+ l6 V2 e“ฉันคิดไว้แล้วว่าจะให้นายทำอะไร”5 D4 m5 N5 ]4 Z" f* m9 h8 n# N
i- q' F" a* l0 Q! q
+ ^ V8 y4 C' [( J; V
เขาดูสนใจขึ้นมาทันที ซึ่งเรื่องนี้ผมคิดมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว เพราะเดาได้ว่าใหญ่หายดีเมื่อไหร่คงไม่ยอมนิ่งเฉยแน่ ผมไม่อยากให้เขากลับไปทำงานภายใต้สภาวะการโดนเอาเปรียบอีก; A# Q8 u, K% f3 _& W
# K9 U* d8 O% j) Y$ R+ J6 B& W( d. h6 n, ~3 p$ K
“นายสนใจจะเป็นพ่อค้ามั้ย”7 }7 x4 b6 P7 l
- O8 t; j [. u" p7 l" c' t) R- }
“หืมคุณหมายถึงขายของหรอ”
! d$ { n9 X) w$ z. V# l: a z
" F. o$ Q R( m. F& l O
; g; {$ v( p" `& c“ใช่คัมภีร์อาหารยอดยุทธ์ของนายไง”
3 D; b) J& A% t1 r1 n7 m7 ] |
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-4-19 22:42:00
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-4-19 22:56:53
โพสต์ 2020-4-20 00:16:10
โพสต์ 2020-4-20 00:19:08
เปิดร้านอาหาร รวย ๆๆๆๆ 
โพสต์ 2020-4-20 01:45:31
