|
เร่ร่อน11
, p' O2 R8 p9 V0 Q* @( m' g! d" h
' s9 S6 V# x6 y2 q% J d! _8 _* G1 F5 _7 p) }0 V. g9 R5 e/ T+ M
6 J& ?4 d5 k8 Z9 d
, P, {- l% U# z# b/ a. p$ X# k
แอ๊ดดดด
& e# E$ g: F2 q3 ]. _: X! `1 T: h. M1 j/ ^. l8 i& I* p, i5 G
8 A& j/ t" h- f+ @, a3 g1 K/ \% c
ผมเปิดประตูเข้าไปสิ่งแรกที่เจอคือคนตัวใหญ่คับเตียงนั่งหลังพิงหมอนมองมาทางนี้พอดี เหมือนกับว่าเขาจ้องมองอยู่ก่อนแล้ว ผมประสานสายตาส่งยิ้มให้ก่อนเดินเข้าไปหา+ N9 O: x% c# ^6 T6 `& T' k! ~6 O
& f$ k8 G" X F
! ~5 w. ^' ?! q- ?6 @# l eวันนี้ใหญ่จะได้ออกจากโรงพยาบาลแล้วหลังจากสองวันที่ผ่านมาอยู่ในความดูแลของหมออย่างใกล้ชิดจนวางใจเรื่องแผลจะไม่ติดเชื้อ แต่ช่วงนี้ยังต้องระวังไม่ให้แผลถูกน้ำและห้ามเคลื่อนไหวมากจนกว่าเหล็กที่ดามกระดูกสะโพกจะเข้าที่ เมื่อครู่ผมเพิ่งไปรับยาและจัดการเรื่องค่ารักษาพยาบาลมา- N( L, k# B5 Q/ A+ H4 Y* Q
! {; ~1 {. P* x
- i. I- `/ \3 m4 C“จะได้กลับบ้านแล้วดีใจมั้ย” ใหญ่พยักหน้า “งั้นเปลี่ยนเสื้อผ้ากันเนอะ”2 p8 [+ \: I( _- G
6 U8 m. s( T# j) x- }( }+ s
5 s: k2 d' p: N3 i
ผมผละตัวไปหยิบกางเกงเลสีน้ำตาลมาผลัดเปลี่ยนให้แทนชุดของโรงพยาบาล กางเกงของเขาที่มีทั้งหมดเป็นกางเกงยางยืดกับสามส่วนติดกระดุมซึ่งจะกดทับทำให้เจ็บแผล ผมจึงไปหาซื้อกางเกงเลเพื่อตอนใส่จะได้ผูกเอวไว้หลวมๆเท่านั้น
* o; g9 T: }0 e" ?# R( U' W% ~
; K$ n; K& {; }$ h; O4 O1 Q- B. f! e% A- _5 Z2 p$ u% U
ส่วนเสื้อใส่ไม่ได้อยู่แล้ว ต้องถอดโชว์แผงอกล่ำๆกับผ้าก๊อซสีขาวที่ปิดพันบาดแผลทั้งซีกขวาของร่างกาย( Y" t+ B( ^ G- ?, q
% `. |. s3 A' x8 l
b3 X2 Y0 d3 i2 a2 V1 o1 X. J/ H& ~“เดี๋ยวผมเปลี่ยนเอง”
$ h* g4 I' Y7 l9 A
% t3 g: O* L, J F: s
4 Q) K0 C- F9 g- Z“นายทำเองไม่ได้หรอก อย่าเกรงใจผิดเวลา” ผมเค้นเสียงดุ ขยับตัวยังไม่ค่อยจะได้ โอเค อาจจะพอลุกขึ้นยืนได้แต่นั่นก็ต้องมีคนคอยประคอง แล้วจะมาเปลี่ยนกางเกงเองได้ยังไง ถ้าจะนั่งเปลี่ยนยิ่งแล้วใหญ่โน้มตัวลงมาได้ที่ไหนกัน4 ?1 }% M+ j% r' v1 O9 ]$ C# k
8 G8 m7 h+ T* c
8 e* R2 G, F L2 d) R2 tสรุปหน้าที่เปลี่ยนผ้าต้องผมเท่านั้น
0 z6 U" A- N3 }1 m {7 i, E6 u0 ]0 n4 m- G) _& m; j
6 o- u$ k9 C, m; V
“หรือจะให้นางพยาบาลมาเปลี่ยนให้ล่ะ” ใหญ่รีบส่ายหน้าหวือทันที แน่ล่ะเขามีประเด็นกับนางพยาบาลอยู่ ทำแผลทีอย่างกับขัดกระดาษทรายลงบนพื้นไม้ เธอคงลืมว่านี่คือเนื้อหนังมนุษย์ไม่ใช่เนื้อไม้ที่ไว้ขูดหาเลข
# C; {: G1 h1 Z8 |. Q/ g2 U
1 Q+ G5 j( ]+ E2 T
* W7 K# R8 _$ `ใหญ่ขยาดจนแขยงเลยล่ะ% R+ h0 A, C; [5 S4 t# `: \
6 U9 `2 O/ ^* |% E! g8 `
' X8 A2 }5 [. D) ^+ J2 V“งั้นอยู่เฉยๆฉันจะทำอย่างเบามือที่สุด โอเค๊”
- e. C. L# {3 C9 a
$ W5 x) K0 b! L: N9 I1 B" }
/ o4 Z6 k3 G8 z* D6 S: iผมหยิบผ้าห่มมากางออกก่อนปิดคลุมเข้าส่วนกลางลำตัวแล้วสอดมือเข้าไปใต้ผ้าห่ม ค่อยๆดึงกางเกงสีฟ้าประทับตราโรงพยาบาลออกมาอย่างระวังไม่ให้เนื้อครูดกับบาดแผล ใหญ่ช่วยยกสะโพกเท่าที่ร่างกายเขาจะเอื้ออำนวยจนสุดท้ายก็ถอดออกมาได้เฮ้อ
2 j( W7 z" A% V, i) K" W$ l& o
0 Z) u, P* o+ D( \ {* I1 w: d! J6 W3 D5 W0 c( F2 T0 N% I8 N: H
ผมถอยตัวออกมานิดหน่อยเพื่อหันไปหยิบกางเกงเลที่พาดไว้บนพนักเก้าอี้ จังหวะที่หันกลับมาเพื่อช่วยสวมกางเกงตัวใหม่ให้แก้มสองข้างก็ร้อนซู่อย่างห้ามไม่ได้ รูปร่างสมส่วนกำยำเปลือยเปล่าของคนตัวโตเหยียดยาวบนเตียง มีผ้าห่มสีขาวผืนบางปิดพาดตัดกับกล้ามเนื้อสีแทน มุมผ้าตกลู่เผยเห็นแผลผ่าตัดบริเวณสะโพกส่วนเดียวของร่างกายด้านขวาที่ไม่พันผ้าก๊อซ อึก ผมรู้สึกตาลายหายใจไม่ทั่วท้อง ให้ตายสิ!!
1 Z! K$ }4 T. `' r- ?3 p s5 }6 u# g8 `
6 G! v) D. K7 ^+ R8 s1 s9 r“คุณเล็ก...”- L% [6 i/ A( d' U f1 `" N7 Y
, n6 C( y: ~0 g5 M- ]
2 X3 U( n- k8 J5 i“เอ่อ...อ้อฉันแค่กำลังคิดว่าจะใส่กางเกงนายยังไงไม่ให้ถูกแผลน่ะ ไม่ได้คิดเป็นอื่นนะ”
' }) Q% r; [- z0 `$ T# Y
( S+ h. l, }/ ^' U! R. B8 y: T1 t% ^1 K* h) H
ใหญ่ยิ้มยิ้มที่อ่านได้ว่าเขายังไม่ได้ว่าอะไรเลย ยิ้มบางๆที่ทำให้ผมอาย
$ A$ t0 m8 N& Q) D) f
! ?# ^, S& h. s0 m0 o4 T7 U& P- U1 q: [
แกมันร้อนตัวเกินไปมั้ยคนเล็กกกกกกใหญ่เลยรู้หมดว่าแกมันหื่นกามแค่ไหน ฮือ
E+ `# Z- o; ^" s M; P& c" _# I2 R# s' C! ~
" o% c3 H2 |7 t4 d( G: L1 q0 Fแล้วผมจะทำอะไรได้ อย่างดีที่สุดก็ก้มหน้างุดซ่อนใบหน้าแดงซ่าน หลบตาด้วยการหันไปม้วนขากางเกงเลแต่ละข้างให้สั้นเป็นม้วนกลมๆแล้วค่อยๆสวมเข้าไปในเรียวขายาวทีละข้าง ขยับให้ขอบกางเกงเกี่ยวสะโพก ก่อนตลบผ้าห่มออกวาดแขนคร่อมเอวหนาเพื่อหยิบหางเชือกทั้งสองข้างมาผูกกันไว้อย่างหลวมๆ: |8 e6 O7 x; F+ X2 x" O& P8 v4 ^
2 [2 ~. `9 c' e6 s; y
+ o/ z3 f8 W, Q% ~- N
“เจ็บแผลมั้ย”
5 Q; y* C" d# M+ e4 T3 J0 D6 r- \7 M! l* {
4 Z8 h& D* F2 |0 {2 V
เขาส่ายหน้า “พอดีแล้ว”! |- k3 W. n2 y3 w$ }
( H: e f: n/ k6 ^8 X* N
: B4 R' k. w( t
“งั้นฉันไปเก็บของก่อนนะ เดี๋ยวบุรุษพยาบาลเอาวีลแชร์มารับเราจะได้กลับบ้านกัน” ผมเดินเข้าไปเก็บของใช้ส่วนตัวในห้องน้ำใส่กระเป๋าเป้ เอาผ้าขนหนูชุบน้ำเช็ดหน้าเช็ดตาให้พอสดชื่น จะได้ลืมหูลืมตาหลุดจะความหมกมุ่นลามกสักที ซ้ำสองวันมานี้ยังนอนไม่ค่อยหลับมักสะดุ้งตัวตื่นตลอดด้วยกังวลว่าใหญ่จะเจ็บแผลหรือเปล่า หิวน้ำมั้ย ปวดท้องหนักท้องเบาหรือไม่, U; B; Z; e" |! L& [/ O% ?9 J
& C% |: h" {/ K* w/ `; a' @9 K
7 m1 ^- R6 b; B9 g4 G; Yซึ่งส่วนมากมักเป็นผมที่ระแวงไปเอง เพราะช่วงกลางวันใหญ่จะฉี่แค่สองครั้งคือเช้าและเย็น ส่วนกลางคืนใหญ่จะเอากระบอกฉี่(พลาสติกแบบมีฝาปิด)ไว้บนเตียงข้างตัวเมื่อปวดเขาจะจัดการเอง ให้ผมนำไปเททิ้งในชักโครกตอนเช้าตรู่เท่านั้น เรื่องปวดหนักเขาไม่ถ่ายมาสองวันแล้ว ผมข่มความอายถามเนื่องจากกลัวเขาจะอั้นไว้จนไม่สบายท้องเพราะเกรงใจผม แต่ไม่...ใหญ่บอกเขาไม่ปวดถ่ายหนักเลยผมอย่าได้คิดมาก$ l2 ^5 I- o r% j) K4 Z8 V: e
' G. X/ l3 S3 y2 x4 z0 _ n9 n7 s; f- A3 r( I
ส่วนเรื่องน้ำดื่มเขาพอเอื้อมหยิบถึงแต่ผมไม่ค่อยให้เขาหยิบเองอย่างกลัวว่าแผลผ่าตัดจะเปิด
3 A4 c9 y f0 V; T5 g' n% H; R9 \5 k7 ~! O" A9 }
, }$ a: v; z5 m3 Xสรุปผมนี่แหละที่จิตตกไปเสียทุกเรื่อง
/ }: O1 I2 z8 t" M v& X+ B
3 D1 a z4 H1 p" ~3 H3 X$ R( Z! }6 N* [( W
1 I( w8 [% j$ w9 P: E# ]7 q: z
ขณะที่ผมออกมาจากห้องน้ำบุรุษพยาบาลก็เข็นวีลแชร์เข้ามาพอดี เราช่วยกันถ่ายโอนคนเจ็บนั่งบนรถ ก่อนที่ผมจะเป็นคนถือสัมภาระและให้เจ้าหน้าที่ของโรงพยาบาลทำหน้าที่เข็นนายหมาป่วยไปที่โรงจอดรถด้านหลัง
+ x4 S3 ~" I2 _& U6 _* w# _+ Z! g8 b$ ^2 n" Q
' Y0 y6 j. } Y6 w6 S$ F" b
เมื่อนายหมาตูบขึ้นไปนั่งหน้าแป้นในรถด้วยฝีมือของบุรุษพยาบาลใจงามคนเดิม ผมก็จัดการนำสัมภาระทั้งหมดไว้ที่เบาะหลังก่อนเข้าประจำที่นั่งคนขับ เมื่อสตาร์ทรถก่อนขับเคลื่อนนายตี๋ใหญ่ก็พูดคำที่ทำให้มือข้างสับเปลี่ยนเกียร์สะดุดอย่างเสียจังหวะ
/ F1 i5 s! p+ g0 S" I; w/ J; |
" }% b1 S u9 R8 I
& K: l: z6 A7 Y" q“คุณช่วยไปส่งผมที่ห้องเช่าได้มั้ยครับ”: a8 _6 h% F* _% w
! ]3 |% h! J$ D; R5 U' K
. q3 @2 m, X! g( ~ Y“ห้องเช่า??” ผมผ่อนเท้าที่เหยียบคันเร่งออกเพื่อไม่ให้รถเคลื่อนไปข้างหน้า* m! h9 v/ i! P! Q8 y
! X8 [' U5 i+ ^. J! t* \; A+ O1 _
“แยกจากคุณมาผมก็ไปเช่าห้องอยู่”
2 P. F6 s7 \2 V3 o2 M/ {4 T
8 F3 u5 r+ O4 D. Q) M9 _
1 ^* T& w4 d6 f“อ้อ อ๋อ ได้สิ” ผมหันกลับไปสนใจภาพตรงหน้าพร้อมกับเท้าแตะคันเร่ง กลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอเมื่อรับรู้ความจริงที่ว่า ‘บ้าน’ ของผมกับ‘บ้าน’ ของเขาไม่ใช่ที่เดียวกัน
. c' K c3 b1 J2 K5 d8 ?9 }$ U) C+ l
) _8 a0 b7 Y* l& }4 C- Y. w& n7 K- S8 p. h2 _
ไม่มี ‘บ้าน’ ของเราแล้ว
$ d$ c: @" y( n7 e$ d& w2 u; Q9 Z2 |: J5 P8 b' A0 W/ k" C
3 _9 ~6 X: K L- T
0 R% j3 n- t3 V; {/ t7 h
# T# p7 M! l' e% h$ Q2 M2 O0 y' m7 J, J7 e
ผมว่าสถานที่ที่ใหญ่อาศัยอยู่ไม่ควรเรียกว่า ‘บ้าน’ สักนิด
' `$ q$ f( h1 |* s8 Y0 T8 I5 N' e6 o9 p" t1 v/ {% k" ^
8 F. _) N s$ `2 I
มันเป็นสิ่งก่อสร้างจากปูนซีเมนต์รูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าหน้าแคบยาวลึก ความกว้างของห้องเพียงกางแขนสองข้างขนานลำตัว ประตูบานไม้ผุที่เมื่อต้องการเข้าไปภายในห้องต้องหันข้างลำตัวเพราะขนาดที่กว้างเพียงครึ่งของประตูปกติ เมื่อแทรกตัวเข้าไปในห้องได้แทบไม่ต้องก้าวขาไปไหน ถ้าใครเคยเต้นลีลาศจังหวะบีกิน ก้าวขา หนึ่ง สองสาม พัก เพียงแค่นั้นก็สามารถเดินได้ทั่วบริเวณห้องนี้แล้ว 5 u& c9 v9 O" F8 z
! v' s' r+ ?( j3 o, H
0 m$ P+ T6 J7 ~2 Eสิ่งอัศจรรย์ใจที่ทำให้ห้องนี้สามารถยัดหนึ่งคนกับหนึ่งสุนัขได้คงเป็นห้องที่โล่งไม่มีข้าวของเฟอร์นิเจอร์สักชิ้นเบียดเบียนพื้นที่ใช้สอย มีเพียงผ้าหนึ่งกอง(นับแล้วมีเสื้อกับกางเกงอย่างละตัว) กับขวดน้ำโพลาริสตัดครึ่งที่มีน้ำแกงเขียวหวานขึ้นฟองบูดอยู่และกระดาษหนังสือพิมพ์ที่แผ่นหนึ่งรองรับข้าวสวย อีกแผ่นรองรับอาหารเม็ดสุนัข& w( Z, \( Z) r! N) R9 p
7 ]: W" q3 R7 u) J4 K1 h6 C5 S
) v, t& j: C9 E% K6 v) t
โดยที่ทุกอย่างวางอยู่บนเสื่อน้ำมันสีน้ำตาลคร่ำครึ
2 u7 B. U4 |% }- P' [, `% g( m
n* R0 a; w" H. E3 G
/ l6 U l- F# @7 a# x) kภายในห้องไม่มีห้องน้ำ หน้าต่างสักบานหรือแม้แต่ช่องระบายลม มีเพียงหลอดไฟห้อยโตงเตงกลางห้องหนึ่งดวงเท่านั้น( x8 K1 X+ j8 b' y! W
' m& h6 d6 Z% W- _( N, P% C: {' i& u* A8 v
เหมือนมันถูกสร้างขึ้นมาเพื่อเก็บของ ไม่ใช่เพื่อพักอาศัย
8 V6 K3 I( K* f, F$ h1 g/ ~
$ S: ~9 Q. O2 x$ s6 I
' v& Y& F, _4 ~$ ?น้ำตาผมรื้นขึ้นผมไม่รู้เลยว่าความเห็นแก่ตัวความกลัวของตัวเองจะทำร้ายเขาได้ขนาดนี้มันไม่ต่างจากตรอกมืดๆนั่นเลยสักนิด8 s9 { M5 B1 a. W* I3 D+ _
' S3 V, L* S0 ]4 d/ P
- ?# {3 r8 d+ ]$ r! F5 ^' P! {ทุกคืนเขาก็คงทิ้งตัวนอนตรงนี้ตรงที่ผมยืนอยู่...
% y. P1 J. C* D( Z* N
1 W' Y3 r: R- l; Y+ V `* e
0 ?/ l' K; ]1 A1 [# w1 D% Wเมื่อสามวันก่อนผมไปรับตี๋น้อยที่ร้านอาแปะเพราะว่าใหญ่เอาไปทำงานด้วย โดยเป็นเพื่อนเล่นชั่วคราวของหลานอาแปะ ตอนแรกผมก็สงสัยว่าทำไมไม่เอาไว้ในห้องเหมือนตอนที่เราอยู่ด้วยกัน...ตอนนี้ผมรู้แล้ว...ถ้าเอาไว้ในห้องอับๆห้องนี้ในตอนกลางวันด้วยสภาพอากาศที่ร้อนจัดมันคงไม่รอด..., I% |& C5 O1 [- V& }' K$ ~ l- Z
$ r% R: S# [% _# |) e+ W) {
' ?" ^5 }1 R+ @3 k( _. D `
“ฉันไม่มีทางให้นายพักที่นี่!” ผมออกมาบอกคนตัวโตที่นั่งรออยู่บนรถ โดยผมจะเอาของไปเก็บในห้องแล้วจะมาช่วยประคองเขาเข้าไปทีหลัง ซึ่งมันเป็นสิ่งที่ผมคิดไว้ก่อนเห็นสภาพห้อง+ w9 [- s# Q& ?
- E" x9 w8 E( l1 @6 I0 O& T* N! P1 q: S) j) W
แต่ตอนนี้ผมเปลี่ยนใจแล้ว!' R7 C/ n! ^6 ? t1 \6 t
7 Q/ h: [4 K+ E6 I4 _' P8 b Y# j' `, E
& j+ A u1 D! u/ W
แม้สามสัปดาห์ก่อนอากาศจะหนาวจับขั้วหัวใจ แต่ ณ ตอนนี้มันร้อนมากถึง 38 องศาเซลเซียส!! แล้วดูท่าจะสูงขึ้นเรื่อยๆ ถ้าเขาอยู่ในรูนี่มีหวังเขาต้องร้อนจนเหงื่อโทรมกายเป็นผลให้แผลอับชื้นสุดท้ายมันก็จะเน่าและติดเชื้อในที่สุด: R9 V: p- {* ]( R% s7 e2 W3 x
1 I) ]5 V% B+ N8 u c& O* x% Y
& F. I g, R% C o! q7 A/ [ใหญ่ประคองตัวเองลุกขึ้นกยืนพิงร่างเข้ากับประตูรถ- Z m* ?9 I: {0 h8 l, |% `
% I" X6 r. K H+ R. \
4 \# l* l4 m* M' V4 D“ที่นี่บ้านผม”
' U" D, o" q0 u8 b$ y
9 Z) d; s- u0 r( m6 q8 B5 @+ w- h& ~2 t% y3 F
“มันไม่สมควรถูกเรียกว่าบ้านด้วยซ้ำ”! Y& U6 j9 x5 ^7 \/ {0 O6 i, l
% M0 [8 I7 R: j" ]
7 i; q) V1 S" Q& u, r, `“ไม่ว่าคุณจะเรียกยังไงมันก็คือบ้านของผมที่ซุกหัวนอนที่สุดท้ายที่เหลืออยู่...”
5 v( s! T- H+ P3 N c9 u2 Y7 P' W( r; J
1 m1 d1 G) T5 I) l; o! Iอึก ผมกระตุก เผลอกัดปากตัวเองจนได้กลิ่นคาวเลือด
) E: ^- E- j+ Z8 e3 [0 g: N; g, T- S g
* S7 n# K9 Z' h* N% P% M5 p
“ขอโทษ...” ผมไม่รู้จะพูดอะไรนอกจากคำนี้เลยจริงๆ G4 J# i5 e, a
! [2 Z; [/ E1 \2 j9 S; z/ ?8 P) D+ C, }& A7 i% z! y/ d
“คุณไม่ผิดขอร้อง อย่าร้องไห้...จะช้าหรือเร็วผมก็ต้องออกมาอยู่ดี”- m5 b8 U! I, e! C
, S+ o$ d* H# G' @7 t( Y
P( w% i0 ?, j/ N3 _: v2 e0 O
“กลับไปอยู่ด้วยกันได้มั้ย...” ผมขอเสียงแผ่ว
- s9 S+ V K, ~5 _ P3 N" c& q4 {9 G$ Y
7 e$ B" ~8 |+ Y: s6 }9 O! ?: f, iกึก& `6 I& l; ?* v4 Q+ {
. h9 @3 G3 C F2 q- }
. F% t' r& O, ^5 q0 C* b5 v) o# \ใหญ่ชะงัก มองเข้ามาในแววตาผมอย่างค้นหาชั่วอึดใจ เสียงทุ้มก็พูดขึ้น* _. Z C. ~5 P0 [
3 d) M: c" K# k6 q1 o7 u8 f
" Q5 `/ X1 t W. s“คุณไม่ต้องห่วงถึงผมเจ็บ...”' [- S9 E2 [( u' a$ B
. Q, ?) e) D+ Z+ W* Y3 n4 `1 m4 q, z. V
“ไม่ใช่...” ผมแทรก9 F9 N: D |& Y* J8 i
2 u3 C/ b9 z7 R8 x
5 g( N9 r) ^: X4 S" L“...”
6 ?( T* E1 Y, ^9 g$ u" h ?; J& Y: x# t5 f- v/ K4 F2 L& W1 n/ Q3 P( l) M
! K; X% J0 R5 `- d/ \“อาจจะ...นายเจ็บก็ส่วนหนึ่ง...ฉันอยากดูแล....ให้นายอยู่ในสายตาว่าไม่เป็นไร...” ผมสบตาเขาอย่างอ้อนวอน “แต่จริงๆแล้ว ฉันรู้สึกผิด เพราะความเห็นแก่ตัวของฉัน...ฉันกลัวตัวเองต้องเจ็บ...น้อยใจที่นายไปมีอะไรกับผู้หญิงพวกนั้น...กลัวว่านายจะรังเกียจความรู้สึกล้ำเส้นของฉัน...รังเกียจที่ฉันรักนาย...”+ ^. f+ h& S" T1 @4 ~8 Q
" l- O$ G: u) u+ ^4 n9 L
0 z4 j% z4 E- v, s4 dม่านตาเขาเบิกโพลงขึ้นเมื่อผมพูดคำว่า ‘รัก’ ออกไปแต่ก็ไม่สามารถหยุดคำพูดพรั่งพรูของผมได้ เปรียบเหมือนรถพ่วงที่บรรทุกข้าวสารมาเต็มคันรถ เมื่อยกกระบะด้านหน้าขึ้นสูงเพื่อเทข้าวลงมามันก็ร่วงพรูออกมาจนหมดสิ้น
2 B' d. I+ s) w! T6 ?9 a1 Y* J! O5 @$ B! M& w; x; J: `+ G
: r' A- v) i5 Q( c p) l1 F“ฉันจึงชิงผลักไสนาย...เพราะทุกครั้งที่อยู่ใกล้ความรู้สึกมากมายมันตีขึ้นมาแน่นในอกจนอึดอัด ปะทุแน่นรัดจนฉันหายใจไม่สะดวก...เลยคิดว่าห่างจากนายคงเป็นทางที่ดีที่สุด” พูดมาถึงตรงนี้ทำนบน้ำตาที่เหือดแห้งไปนานก็ก่อตัวขึ้นอีกครั้ง “แต่ไม่ใช่เลย...ไม่เลย...การไม่มีนายอยู่ข้างๆมันทำให้ฉันเจ็บปวดกว่าเดิมเป็นร้อยเท่าพันเท่า”) _% y' I. N- V3 b& \
$ x# i' O- b! C3 n
' a. W8 u: a7 X- C L3 g
ผมประชิดเข้าที่ร่างหนาก่อนเอนศีรษะซบลงบนแผงอกด้านซ้ายของเขา
$ U! P4 ?0 O; _2 Z: U h( j
+ K( q y6 e! R8 R, M! y6 a
2 S+ U9 C4 `, O$ J5 h- q! t“...ตอนมีนายถึงจะเจ็บแต่ก็อบอุ่นไม่เหมือนตอนนี้...มันทั้งเจ็บปวด ทรมาน อ้างว้างเหลือเกิน...”, }6 k' z f: e/ M0 A' g5 X
- D( s8 L! E3 S: H! z' R) j
1 D. F% {( j& x5 j+ `% y8 f
หลังประโยคนั้นจบลงความเงียบก็เข้าปกคลุม ส่วนผม...คนระบายทุกอย่างที่ใจคิดไปจนหมดได้แต่นิ่งเงียบด้วยความละอายที่ฉายชัดขึ้น หลังจากปากปิดสนิทสติก็ฟื้นคืน นี่ผมกำลังทำอะไร...ทำไมจากการร้องขอให้อยู่ด้วยกัน...กลายเป็นการสารภาพรักไปเสียนี่; ~- z) e' D f9 v- d
/ @0 g2 P: |& s, l4 {: B5 G; x$ h3 w' q. `" T1 q ~
ผมผละตัวเองออกห่าง พยายามจะหาคำมาอธิบายให้ดีขึ้นแต่เหมือนทุกอย่างจะน้ำท่วมปากไปหมด ใหญ่คงเห็นใจกับอาการประหม่าของผมจึงยกมือข้างซ้ายขยี้ศีรษะผมเบาๆด้วยใบหน้าเรียบนิ่งที่ถึงไม่มีรอยยิ้มก็ทำให้ผมสงบลงได้ ก่อนที่เขาจะกระเผลกตัวถอยห่างจากรถเพื่อเปิดประตูและสอดร่างเข้าไปนั่ง' C0 X4 [4 h2 D, F6 X3 q% ?& c- c
' K% P2 |# I; l" n
+ y" Y( y- C! Z9 }1 I lการกระทำที่สื่อว่าเขายอมกลับไปอยู่ด้วยกันตามคำขอ
& v* q! @! F3 W9 {% E' }. }" a# Z% r4 x! U6 H4 i# s
3 M; n. Q1 ?+ d+ z2 yเขายอมผมแล้ว...ใจอ่อนกับผมเหมือนทุกครั้ง d$ t7 b" N. b- ~. T% x
0 ?# N0 _! o, m: v! d9 P: c5 U8 O1 y; _. ~' W7 R; W; Z1 O
ผมยิ้มพลางยกหลังมือป้ายน้ำตาทิ้ง สองขาก้าวเร็วขึ้นรถความหนักอึ้งในใจตอนนี้เบาบางลง เอาน่า แค่เขายอมกลับไปด้วยกันก็แปลว่าเขาไม่ได้รังเกียจแค่นั้นก็ดีมากมายแล้ว
) [1 V- h% n+ J# S. V$ I, ?" U. f+ J+ |# k7 O5 G# L
* J* e& P- a- k4 F9 s& u! ]( O8 W+ i3 q1 ~9 ?
: \! M/ k( |2 y2 L0 S7 v. K" H1 V
$ w% C& k) K; P2 f! L9 p( k+ v
X$ r: j: l% e0 Y) @/ Z
' ^$ W! U9 ?) d. X. P. K2 a; Lเมื่อถึงคอนโด...ใช่ว่าปัญหาจะจบ9 a3 `, X4 P, l, ^" A) P
: i0 `5 }0 o/ c" E6 E, u( v) A) _2 H3 ~/ W
“ผมนอนโซฟาเหมือนเดิมได้”
* u: x+ I& C( L6 x; C/ z2 f: d7 T5 O
2 F0 S1 l. F+ m
U& }& D, ]* h6 d2 R“ไม่ได้”
+ m0 f" Q r' }# N
* ]. T) S; y; ~# C9 Q3 c8 w6 C: u) I U _
“ที่พื้น...”
& H, j+ h1 Q* [" s5 e* q F
$ ]0 m j V! x) \* S
! }) a7 L2 U6 c6 F: ?* \9 `“ไม่เอา!”
, d& a+ r6 k5 C% M
l4 \9 q! l. ]3 {6 `; g
% [1 t8 o; Q8 n, u: j9 p, y- B3 iรอบที่แปดที่เราเถียงกันเรื่องที่นอนของเขา ผมจะให้เขานอนบนเตียงในห้องผมแต่ใหญ่ยืนยันจะนอนโซฟาเหมือนเดิมให้ได้ เขามีเหตุผลแค่เกรงใจ แต่ผมมีมากกว่านั้น ดูตัวเขาสิ!! ใหญ่อย่างกับหมีป่าซ้ำยังเจ็บหนักขนาดนี้ ไม่เหมาะอย่างแรงกับการไปนอนตัวลีบบนโซฟา ร่างกายบอบช้ำของเขาต้องการพื้นที่ขนาดห้าฟุตขึ้นไปเท่านั้น!! เขาก็เถียงมาอีกว่างั้นนอนพื้นก็ได้! กระดูกคงลั่นกรอบแกรบแนบพื้นแข็งๆสนุกเลยล่ะงานนี้!5 v9 a$ U% o" A. V0 Y* x7 S* P# z
- |, I6 ^1 q, R | u
r) Y" {6 }2 M
เห็นมั้ย! บนเตียงเหมาะที่สุด!!
1 g1 }7 l* y; C8 m
& U# M" C F+ ^# n) V) @2 k7 v8 ?; P7 ^; \4 J( B$ L
“คุณเล็กผมไม่อยากไปนอนเบียดให้คุณไม่สบายตัว”
& r, T3 @3 m0 d3 z1 `( M8 d. N4 U, @' K3 w, C/ o( l# f
3 u- r0 C9 e; \2 c“แล้วใครว่าฉันจะนอนบนเตียงกับนาย ฉันนอนที่พื้นได้!” ไม่ใช่ว่าหวงเนื้อหวงตัวไม่ร่วมเตียงกับผู้ชายหรอกนะครับ เพียงแต่ผมจะไม่เสี่ยงเอาตัวเองที่โคตรนอนนิ่งไปอยู่ร่วมฟูกเดียวกับคนเจ็บเด็ดขาด
6 E+ @! a0 Z) J& `' i2 g+ Y. e7 \9 o+ J; \- d
' i( r7 s1 ?( _' e1 K“งั้นยิ่งไม่ได้ใหญ่คุณจะไปนอนบนพื้นแข็งๆได้ยังไง”# G) }; G* s, m3 ]4 u
; K F A1 {2 ~ `0 T$ H
$ p7 z% I$ @2 @“ฉันนอนได้แล้วกันน่าฉันมีฟูก!”' P- t. \# K( `; i# a* \: \
6 m- Y" L/ f0 } k
7 m: P2 ~# g2 T8 f& `3 N“ถ้าอย่างนั้นผมจะนอนฟูกเอง”9 ^2 \( d( |5 T% O
) \ c5 a0 n9 p2 j
. _8 T" \/ F: i- B/ E“แต่นายเป็นคนเจ็บ!!” ผมเริ่มขึ้นเสียง ใหญ่จึงเงียบเหมือนทุกครั้งเมื่อผมร้อนเขาจะเย็น หยุดมองผมชั่วครู่ก่อนใช้เสียงอ่อนโยนตอบกลับมา
" V, n" c' _" [6 Y' Y- @; |- v4 u0 \0 _
" t3 F9 {) A* A: z: E! S“คุณกำลังทำให้ผมลำบากใจ...” ท่าทีเหนื่อยหน่ายส่งให้ผมเม้มปากแน่น “...อย่างมาก”5 C7 I& ?9 Y7 B9 J
, s+ N! u2 H9 G, `
2 y8 c; e+ ^7 iการที่ผมอยากให้เขานอนที่ดีๆทำให้เขาลำบากใจหรอ....ถ้าลำบากใจก็จะอึดอัด...เมื่ออึดอัดก็ไม่อยากอยู่ใกล้งั้นสิ...4 @* m$ B& a' D. l7 B9 Y
( L& s9 O! d8 H9 g/ ?+ v8 i6 ]. w6 u U/ p# E, h- p
ผมยอมเขาก็ได้...
/ t. v7 l$ B3 D( M7 K+ w, }2 B, N8 F' g y- _( @8 R
9 h& f0 c) ^' q0 C5 X$ P+ {
“เดี๋ยวฉันไปเอาฟูกให้ แต่นอนในห้องนะเผื่อนายต้องการความช่วยเหลือจะได้เรียกฉัน...” ก้มหน้ามองปลายเท้าก่อนเอ่ยเสียงหงอย ได้ยินเสียงถอนหายใจหนักยิ่งทำให้ใจเสีย แล้วหัวใจที่แห้งเหี่ยวก็พองโตแถมเต้นระรัวคับอกเมื่อเจ้าของอ้อมกอดอุ่นเข้าประชิดและใช้แขนข้างเดียวโอบร่างผมไว้/ P5 J' z: r: b+ n% T( _
( u, v- g% B$ ?7 H7 D; k
8 |" x2 J3 a4 ~3 G“ขอบคุณครับปูฟูกเสร็จคุณช่วยผมอาบน้ำได้มั้ย”
& {% O, m. L# g& F# E
! L6 ]# I% k/ S3 D5 q4 N1 P0 H2 I9 ?& y. g0 J5 d% ?
เหมือนใหญ่จะช่วยให้ผมรู้สึกดีขึ้นด้วยวิธีการแปลกๆของเขาซึ่งชวนให้ผมใจสั่นยิ่งนัก โดยเรื่องอาบน้ำเป็นแค่วิธีการงอนง้อเท่านั้นเพราะในความเป็นจริงเขายังอาบน้ำไม่ได้ยังคงต้องเช็ดตัวไปอีกสักระยะจนกว่าแผลจะแห้งกว่านี้
8 I8 j* u7 O$ j9 l( V% R# Q: E
" ^( D; X. S5 U0 Q( h; f; [/ w" k, E- W' {
ผมจึงไปเปิดตู้ลิ้นชักชั้นล่างเพื่อหยิบที่นอนปิกนิกสามตอนแบบพับได้ (ของแถมมาตอนซื้อคอนโด) ออกมากางข้างเตียงนอนวางหมอนและผ้าห่มลงไป ก่อนช่วยประคองร่างใหญ่ที่นั่งอยู่ปลายเตียงให้ขยับลงมานอนตาม อยากจะให้เขานั่งเล่นดูทีวีด้านนอกก่อนเหมือนกันแต่ไม่อยากให้เขาเคลื่อนไหวมากเลยให้มานอนเลยดีกว่า นอนนิ่งๆเฉยๆจะได้หายไวๆ; t1 b! n, ~$ r& C% y2 o
; h9 c# u6 L6 L& c0 E4 E% }$ h1 ~" L
0 B/ Y; j, c* W' |& [; c' ?
จากนั้นผมก็จัดการเช็ดตัวทำความสะอาดร่างกายให้ จับนอนตะแคงพลางเอาหมอนรองหลังเพื่อให้นอนสะดวกขึ้น เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้นผมจึงทิ้งตัวนั่งขัดสมาธิลงตรงหน้าเขา
& b) V6 G; b1 A# ?' T+ o* L% ]8 B0 W
7 s0 t" r$ H# h% E3 J“มีอะไรจะคุยกับผมใช่มั้ย”! o& {+ y/ o+ v$ e4 r# b% S
- {, O8 N4 K' O3 _- L5 }
" \% l* k- f( x1 U H1 S“รู้ดี” ห่างกันเป็นเดือนเขาก็ยังรู้ทันผมเหมือนเดิม“ งั้นเข้าเรื่องเลยนะ”
: F! e: e X) i; F- A% j6 s* ^' S2 l3 h# ]) E- ]
9 ~# j. ~% A, @$ u; [9 b$ y+ w9 k
“...” ใหญ่พยักหน้าให้ผมพูด
$ }7 D& O/ x, {- @! b" ^4 q+ V* m" R0 o8 ^% N; T9 i
; P/ y9 A& ^4 A! |“ทำไมนายถึงบอกว่ารักใครไม่ได้” ผมเปิดประเด็นทันทีคนถูกถามนิ่งอึ้งไปทันทีอย่างไม่คิดว่าจะเจอคำถามตรงจุดแบบนี้9 i B2 w/ h0 n$ [
0 |4 m8 }. Z! J0 C w6 r
* r! x; y2 c2 [) eซึ่งผมก่อนจะ ‘ตัดสินใจถามและทำบางอย่าง’ ก็คิดมาหลายรอบแล้วเหมือนกัน
' X" C9 Z+ a- L, j9 w. N/ V. X* M
# e; g* H& W" g“ทำไมคุณ...”
" N. L* @% L6 Q4 t4 m/ ?" b0 I4 r8 S* |9 o
4 e+ a6 C4 @ P5 Y+ n) T“ฉันอยากรู้ ฉันไม่อยากจะรักนายข้างเดียวไปจนตายหรอกนะ” ถึงตอนนี้ผมจะยอมรับสภาพนี้ได้ แต่วันข้างหน้าผมกลัวว่าสักวันหนึ่งจะทนไม่ได้ ถ้ามีใครมากะเทาะกำแพงในใจใหญ่ได้ผมไม่เชื่อว่าทั้งชีวิตเขาจะไม่รักใคร แล้วทำไมผมถึงไม่ทำให้เขามารักผมล่ะ
/ M2 u( O* h& S- A8 U* b+ y/ z. g$ e- Y
/ e; K) v/ e# u2 O6 O6 d% T
“ผมก็ไม่รู้เหมือนกับข้างในตัวผมมันร้องเตือนเมื่อผมเริ่มรู้สึกดี”
U/ D+ V! I3 _$ H/ X
- K2 g* V" S6 r( G3 h4 k& S$ Q2 w6 E& h+ \
“รู้สึกดีของนายใช่ฉันหรือเปล่า” ผมสวนทันที( u; g/ }/ E& \" S( F
4 J& M: p+ k7 X9 ]6 S; w! ^4 O) a, w! ^) F" P7 M( L2 u& d
“...”6 n- u) [6 a3 @2 M! b/ X7 s
7 G! D) { n' ]' `/ I0 Z' C6 b8 F" D8 O$ |' J v7 R
“ตอบสิ”
9 l/ V+ h6 r/ p6 }
" X7 u0 E! E' ]+ [, w' I* P; p8 D) C+ _2 E% l1 p- q# h
เขาค่อยๆพยักหน้าเมื่อถูกคาดคั้นซึ่งทำให้ผมยิ้มออกมา
* r! ?/ d6 K7 v
$ L. @8 @/ z7 e7 H4 M
$ K6 i% B' e0 O7 x( v$ d“แต่ยังไม่รักใช่มั้ย”
( O" o" T% G# P) h- `, B
8 w* y: m2 C2 Y k# v
$ v1 N( P" H8 S& @' d* eเขาพยักหน้าอีกครั้ง “ผมห้ามตัวเองไว้ทัน”
6 C s+ l) B$ H6 x: R2 Y- Z; v& I( k' @5 I2 K n* w* \6 i8 N
) C; ?. ^: n4 k2 z; `“เพราะเจียมตัว??”, K$ z' @& m+ F: j; S0 Q
; U" M8 u, C, R. b: F' p, _1 l$ \' @3 j
“ส่วนหนึ่ง...”
( ]& I9 q$ o5 c5 G6 `/ E& i4 V7 X1 I: H
7 k5 V% x- L6 M; l- J) U
“งั้นดี!!” ผมเปลี่ยนท่าจากขัดสมาธิเป็นนั่งทับขาทั้งสองข้าง“ฉันขอโอกาส เปิดใจรักฉันได้มั้ย”2 O. R& E9 G O- ^
* H/ O6 `- c8 w0 N; y0 t& O; M
5 G0 q+ N. S5 a/ D' c$ g/ L' eคนเจ็บที่นอนอยู่เบิกตาโพลงตกใจมากทำท่าจะลุกขึ้นแต่ผมดันให้นอนลงเหมือนเดิม4 H1 z8 N3 ?: {
+ P+ m& v. R7 \4 i8 _6 ?* j- Y7 K0 t, V; B
“บางอย่างข้างในตัวนาย นายไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันคืออะไรฉันต่างหากที่นายจับต้องได้ นายเลือกที่จะเชื่อบางอย่างนั่นแล้วทำร้ายฉันแทนอย่างนั้นหรอ” ผมคว้าจับมือใหญ่พลางซบหน้าลงหาความอบอุ่นอย่างร้องขอ y# v" @' K# A% @+ ^
1 R4 Y# R- K) C7 }6 Y( y; J
5 X2 Z! y( E% u/ m1 i8 t% ?& m; ]1 T
“คุณเล็กอย่าทำแบบนี้” เขาพูดเสียงเข้มลนลานพยายามดึงมือออกผมขืนไว้พลางร้องถามอย่างอ้อนวอน
9 ]- T! u' a: J" r! p( ~0 T3 M2 W: X
5 D+ T; }. Y r
" e' Y; x- ?/ A* F; i/ c“ไม่ได้หรอ...”- T l. x6 O" d( q- r2 [0 |! D
8 `$ W$ n) E" a' l' Y' ~8 k
' }( m5 b- R9 s2 G0 x2 S* R3 `' }; D“...”
6 t" r: ^$ w3 _# n0 o/ C5 \2 L P" s3 e, o, Y5 f- L
; M" p( _+ |% T. B+ H“ใหญ่...”
/ S O4 X4 }; _% ?
/ Q, C. m6 M/ f- G9 Z. o* \
# @7 h1 D9 K; Mเขานิ่งไปชั่วอึดใจเหมือนตัดสินใจ1 M3 w5 y& J% |0 R
0 n5 L* m6 }) _0 L& G
4 n* ~, d8 C1 ^; u0 K% y“มีอะไรที่คุณขอแล้วผมให้ไม่ได้บ้าง”
7 v* Z/ o( _; k- b! I C" T
9 m, s+ J- ^3 m, m2 t* e& v' C0 I$ X
ผมรีบเงยหน้าขึ้นตาเป็นประกาย “จริงนะ!”0 v- ?2 ~7 g. B+ K8 N* ?
/ d- L; m% R9 g- V, m. z8 b3 `0 Q9 t6 d q$ _2 t
“อืม ผมเชื่อคุณ จะไม่ให้บางอย่างมาทำร้ายเราผมขอโทษในเรื่องที่ผ่านมาทั้งหมด ผมจะไม่ปิดกั้นตัวเองอีกแต่คงไม่สามารถรักคุณได้ในทันที”
0 `; U. t: z! p8 V6 v R/ J6 n8 w, }9 V& B0 q7 R7 N( b
o% r7 \7 ]; Z. C$ H0 c“ค่อยๆรักฉันก็ได้” ไม่ต้องรีบร้อน แค่ขอให้ผมมีหวังก็พอผมเชื่อว่าผมจะทำให้ใหญ่รักได้ แม้จะต้องใช้เล่ห์บ้างก็ตาม
8 q' z" l) a! ]/ Q0 p$ W6 L: P5 P
; Q: X0 A2 a6 y
“คุณเล็กจะไม่อายคนอื่นใช่มั้ยผมมีแต่ตัว...ไม่คู่ควร...”
0 y' `- A! j' L8 z6 d0 i0 C* L3 l% @5 g* I4 c" q) ~
8 C6 n/ k* j5 _9 |* p% \- J3 p“เรื่องนั้นไม่สำคัญหรอกของแบบนั้นเราสร้างกันได้”- J, I& w* p# d: K* f, W
$ l& M8 T% X+ v n
. T4 J. F% R" B8 K8 A; }, @1 Y “ยังไงผมคงกลับไปทำงานร้านเถ้าแก่ไม่ได้แล้ว” นั่นสิเขี้ยวขนาดนั้นมีหวังกลับไปทำงานคงไม่เหลือเงิน โดนอ้างหักค่าซ่อมรถหมด
3 Z+ m7 G) j. e O: U! ], b( c
! |& L; B0 s$ P1 {! a( }* x/ ]6 [
$ H' k) v* s: \5 V2 D$ L“ฉันคิดไว้แล้วว่าจะให้นายทำอะไร”
- r3 s. _, ?& c# W& A/ F# X" {1 l, ?. O; h; \+ v
$ k; _) Z! Z" C! @# m
เขาดูสนใจขึ้นมาทันที ซึ่งเรื่องนี้ผมคิดมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว เพราะเดาได้ว่าใหญ่หายดีเมื่อไหร่คงไม่ยอมนิ่งเฉยแน่ ผมไม่อยากให้เขากลับไปทำงานภายใต้สภาวะการโดนเอาเปรียบอีก
1 X- N! ^0 E. W" i( m& @; S1 Y8 O. w' r. Z( V: U: v2 M
+ U6 G; ]' p. b+ x“นายสนใจจะเป็นพ่อค้ามั้ย”
" r0 L- r3 _+ \- I
0 g3 r8 b7 b, ~) g9 Q4 B7 S- Q1 U* h/ y! f4 ~
“หืมคุณหมายถึงขายของหรอ”+ K3 q+ t p8 z
/ k7 Q5 J5 i" a. v( x9 G
4 a c+ T0 x7 N, Y“ใช่คัมภีร์อาหารยอดยุทธ์ของนายไง”
) p8 f. y" P3 }- Y% {$ o0 a |
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-4-19 22:42:00
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-4-19 22:56:53
โพสต์ 2020-4-20 00:16:10
โพสต์ 2020-4-20 00:19:08
เปิดร้านอาหาร รวย ๆๆๆๆ 
โพสต์ 2020-4-20 01:45:31
