|
เร่ร่อน11
: K- o# {! @: \& g$ n9 F; E3 w( M1 V3 ]* [- Z
8 v9 E# R- A+ u6 x8 g
. N: _ W! R( X A# A* C. w
6 z0 T4 c2 A q4 U/ W4 h. n
แอ๊ดดดด
: z4 v) y. y3 b+ [8 ?: I% `9 j/ ]" b, C1 @' l; i; F! R) N( B% |
* T( W- |# K, I: [$ x
ผมเปิดประตูเข้าไปสิ่งแรกที่เจอคือคนตัวใหญ่คับเตียงนั่งหลังพิงหมอนมองมาทางนี้พอดี เหมือนกับว่าเขาจ้องมองอยู่ก่อนแล้ว ผมประสานสายตาส่งยิ้มให้ก่อนเดินเข้าไปหา+ A6 C. O* z$ h! w; `9 n' L
! T; [( W& D1 X
' |! y. z$ T9 g1 p+ E
วันนี้ใหญ่จะได้ออกจากโรงพยาบาลแล้วหลังจากสองวันที่ผ่านมาอยู่ในความดูแลของหมออย่างใกล้ชิดจนวางใจเรื่องแผลจะไม่ติดเชื้อ แต่ช่วงนี้ยังต้องระวังไม่ให้แผลถูกน้ำและห้ามเคลื่อนไหวมากจนกว่าเหล็กที่ดามกระดูกสะโพกจะเข้าที่ เมื่อครู่ผมเพิ่งไปรับยาและจัดการเรื่องค่ารักษาพยาบาลมา6 c' e! b2 _& A" J
/ I$ V7 ~5 b0 o
2 Q2 L w) t3 p- Z' H- {0 c# G4 x
“จะได้กลับบ้านแล้วดีใจมั้ย” ใหญ่พยักหน้า “งั้นเปลี่ยนเสื้อผ้ากันเนอะ”# p, z' E) k1 \( W' Q: f7 P' p
7 M* T5 _) n( ]8 U. k* D9 M2 m! N, b$ X E; a8 Y& l- }
ผมผละตัวไปหยิบกางเกงเลสีน้ำตาลมาผลัดเปลี่ยนให้แทนชุดของโรงพยาบาล กางเกงของเขาที่มีทั้งหมดเป็นกางเกงยางยืดกับสามส่วนติดกระดุมซึ่งจะกดทับทำให้เจ็บแผล ผมจึงไปหาซื้อกางเกงเลเพื่อตอนใส่จะได้ผูกเอวไว้หลวมๆเท่านั้น
; G( O# L9 A2 M4 J% H7 F' F7 i, F/ [1 q) g# A6 t: c5 U- n+ d6 l6 ]
5 n _! ~ c6 m2 `$ C* m: D
ส่วนเสื้อใส่ไม่ได้อยู่แล้ว ต้องถอดโชว์แผงอกล่ำๆกับผ้าก๊อซสีขาวที่ปิดพันบาดแผลทั้งซีกขวาของร่างกาย* D0 x9 N6 O+ K" y
5 h- V4 d9 F. a9 k: _+ w/ E7 Q0 l
/ i' j: v' o6 N5 H; z. v' d“เดี๋ยวผมเปลี่ยนเอง”
e8 T+ Q% A+ R$ u0 d9 e$ [8 ^: M# X* H! S) @
' W1 t' d# c7 w. p“นายทำเองไม่ได้หรอก อย่าเกรงใจผิดเวลา” ผมเค้นเสียงดุ ขยับตัวยังไม่ค่อยจะได้ โอเค อาจจะพอลุกขึ้นยืนได้แต่นั่นก็ต้องมีคนคอยประคอง แล้วจะมาเปลี่ยนกางเกงเองได้ยังไง ถ้าจะนั่งเปลี่ยนยิ่งแล้วใหญ่โน้มตัวลงมาได้ที่ไหนกัน
6 Y+ b6 e! f- j; n9 w4 u
% x) E- D6 U. y* G+ |6 @' M! E
2 u0 x) R$ k7 Y9 S& K2 zสรุปหน้าที่เปลี่ยนผ้าต้องผมเท่านั้น
2 E2 p- I) H9 ^+ ` e$ z: m7 \
) H5 k9 B4 [+ y9 P l; w7 b
" T) V8 Q" v1 O& H+ N- J“หรือจะให้นางพยาบาลมาเปลี่ยนให้ล่ะ” ใหญ่รีบส่ายหน้าหวือทันที แน่ล่ะเขามีประเด็นกับนางพยาบาลอยู่ ทำแผลทีอย่างกับขัดกระดาษทรายลงบนพื้นไม้ เธอคงลืมว่านี่คือเนื้อหนังมนุษย์ไม่ใช่เนื้อไม้ที่ไว้ขูดหาเลข
4 |# O t: ~6 j& _/ s' A2 p* U6 x% c5 j C, y
( x/ N+ g4 ?' ]2 m
ใหญ่ขยาดจนแขยงเลยล่ะ4 p/ _* e$ F* a4 x9 A1 j
2 ?8 W/ ~/ J, L& a# w( M! D& s7 K; F0 o
“งั้นอยู่เฉยๆฉันจะทำอย่างเบามือที่สุด โอเค๊” 0 ~5 E9 P. s1 G( G( o6 k
: } {5 M8 P5 u6 Q6 j
8 I( d) y' K+ mผมหยิบผ้าห่มมากางออกก่อนปิดคลุมเข้าส่วนกลางลำตัวแล้วสอดมือเข้าไปใต้ผ้าห่ม ค่อยๆดึงกางเกงสีฟ้าประทับตราโรงพยาบาลออกมาอย่างระวังไม่ให้เนื้อครูดกับบาดแผล ใหญ่ช่วยยกสะโพกเท่าที่ร่างกายเขาจะเอื้ออำนวยจนสุดท้ายก็ถอดออกมาได้เฮ้อ; Q; w0 O8 f' F, W ~+ t" I/ S- b
& P/ u$ _" o" D) r- f5 v- u7 t
% |0 O% e8 M, ]6 \: |
ผมถอยตัวออกมานิดหน่อยเพื่อหันไปหยิบกางเกงเลที่พาดไว้บนพนักเก้าอี้ จังหวะที่หันกลับมาเพื่อช่วยสวมกางเกงตัวใหม่ให้แก้มสองข้างก็ร้อนซู่อย่างห้ามไม่ได้ รูปร่างสมส่วนกำยำเปลือยเปล่าของคนตัวโตเหยียดยาวบนเตียง มีผ้าห่มสีขาวผืนบางปิดพาดตัดกับกล้ามเนื้อสีแทน มุมผ้าตกลู่เผยเห็นแผลผ่าตัดบริเวณสะโพกส่วนเดียวของร่างกายด้านขวาที่ไม่พันผ้าก๊อซ อึก ผมรู้สึกตาลายหายใจไม่ทั่วท้อง ให้ตายสิ!!
$ ?; a* N' z7 g3 M2 ]7 o) r' C0 w8 C% M- I) K/ t$ _
* t/ C J. e: u8 C4 z, Y“คุณเล็ก...” X% k& A2 A/ _& C- m
X3 [% G9 `) @, s0 t
, g3 E4 q( N$ ?6 R, k7 J- P
“เอ่อ...อ้อฉันแค่กำลังคิดว่าจะใส่กางเกงนายยังไงไม่ให้ถูกแผลน่ะ ไม่ได้คิดเป็นอื่นนะ” & u' C- R( r! O: H+ D F3 \5 ~+ g6 g
. x7 ^# _! v5 l% i9 V
. c2 s6 V9 ~ {+ Y, C2 jใหญ่ยิ้มยิ้มที่อ่านได้ว่าเขายังไม่ได้ว่าอะไรเลย ยิ้มบางๆที่ทำให้ผมอาย
3 B6 [6 _0 D9 `" ?/ Y# s1 q/ M8 I% s# D
. @' T6 t* i: r, \; o% q- w6 wแกมันร้อนตัวเกินไปมั้ยคนเล็กกกกกกใหญ่เลยรู้หมดว่าแกมันหื่นกามแค่ไหน ฮือ+ o) n. }& ^1 S2 G& V ?$ P2 E
* B9 s+ W8 B# M2 G* Z3 k
/ l8 A8 [! A) k8 f( i- x- O" lแล้วผมจะทำอะไรได้ อย่างดีที่สุดก็ก้มหน้างุดซ่อนใบหน้าแดงซ่าน หลบตาด้วยการหันไปม้วนขากางเกงเลแต่ละข้างให้สั้นเป็นม้วนกลมๆแล้วค่อยๆสวมเข้าไปในเรียวขายาวทีละข้าง ขยับให้ขอบกางเกงเกี่ยวสะโพก ก่อนตลบผ้าห่มออกวาดแขนคร่อมเอวหนาเพื่อหยิบหางเชือกทั้งสองข้างมาผูกกันไว้อย่างหลวมๆ
) d6 n# V$ R! r$ U' F ~3 p1 i
6 T5 }5 G2 ^1 `. p/ @. n t& f- A3 k9 S% u
“เจ็บแผลมั้ย” q9 c0 \6 k3 E8 B8 }4 j# A
2 E( k2 ?0 E v* ^
3 n# c* R5 o3 y/ _3 ]( mเขาส่ายหน้า “พอดีแล้ว”
e- e. X8 S# C. W! e9 V& V C" f# `/ S1 o+ K. r, V! ~
& ~5 A- {, b& `
“งั้นฉันไปเก็บของก่อนนะ เดี๋ยวบุรุษพยาบาลเอาวีลแชร์มารับเราจะได้กลับบ้านกัน” ผมเดินเข้าไปเก็บของใช้ส่วนตัวในห้องน้ำใส่กระเป๋าเป้ เอาผ้าขนหนูชุบน้ำเช็ดหน้าเช็ดตาให้พอสดชื่น จะได้ลืมหูลืมตาหลุดจะความหมกมุ่นลามกสักที ซ้ำสองวันมานี้ยังนอนไม่ค่อยหลับมักสะดุ้งตัวตื่นตลอดด้วยกังวลว่าใหญ่จะเจ็บแผลหรือเปล่า หิวน้ำมั้ย ปวดท้องหนักท้องเบาหรือไม่
9 R$ @6 P5 A; x% [3 A
) p+ {3 u$ T# @* ]; _: A( X7 t7 B" {( Y+ g* j9 G+ X4 I4 l$ u# K
ซึ่งส่วนมากมักเป็นผมที่ระแวงไปเอง เพราะช่วงกลางวันใหญ่จะฉี่แค่สองครั้งคือเช้าและเย็น ส่วนกลางคืนใหญ่จะเอากระบอกฉี่(พลาสติกแบบมีฝาปิด)ไว้บนเตียงข้างตัวเมื่อปวดเขาจะจัดการเอง ให้ผมนำไปเททิ้งในชักโครกตอนเช้าตรู่เท่านั้น เรื่องปวดหนักเขาไม่ถ่ายมาสองวันแล้ว ผมข่มความอายถามเนื่องจากกลัวเขาจะอั้นไว้จนไม่สบายท้องเพราะเกรงใจผม แต่ไม่...ใหญ่บอกเขาไม่ปวดถ่ายหนักเลยผมอย่าได้คิดมาก M: t; N% j0 x4 ]1 s& A; y" e
2 A' u5 X. c. N; [6 x3 F5 s! |. p7 u
ส่วนเรื่องน้ำดื่มเขาพอเอื้อมหยิบถึงแต่ผมไม่ค่อยให้เขาหยิบเองอย่างกลัวว่าแผลผ่าตัดจะเปิด: a; n' G6 O t: S3 B. E8 p$ ]
" W2 t7 [" P7 g6 I8 X; C7 d5 K0 |
& ?+ I4 r& b) m |! Z; F# n& I' i1 vสรุปผมนี่แหละที่จิตตกไปเสียทุกเรื่อง1 v4 E- e" E' y4 z
6 W% E3 p6 n7 R: t1 H: D
+ Z) [" H: q8 ?0 m
& [2 t: |" H* O) [' S
ขณะที่ผมออกมาจากห้องน้ำบุรุษพยาบาลก็เข็นวีลแชร์เข้ามาพอดี เราช่วยกันถ่ายโอนคนเจ็บนั่งบนรถ ก่อนที่ผมจะเป็นคนถือสัมภาระและให้เจ้าหน้าที่ของโรงพยาบาลทำหน้าที่เข็นนายหมาป่วยไปที่โรงจอดรถด้านหลัง6 d, X2 c2 l2 K" r, i
; b4 Z+ m$ r" f. O$ d# k4 I I, D$ ?( ?5 m& d# `2 `# ~3 y
เมื่อนายหมาตูบขึ้นไปนั่งหน้าแป้นในรถด้วยฝีมือของบุรุษพยาบาลใจงามคนเดิม ผมก็จัดการนำสัมภาระทั้งหมดไว้ที่เบาะหลังก่อนเข้าประจำที่นั่งคนขับ เมื่อสตาร์ทรถก่อนขับเคลื่อนนายตี๋ใหญ่ก็พูดคำที่ทำให้มือข้างสับเปลี่ยนเกียร์สะดุดอย่างเสียจังหวะ
" { ], \/ D0 C
! d, d" R4 F# j# Y4 z) N" a# @
“คุณช่วยไปส่งผมที่ห้องเช่าได้มั้ยครับ”
- E, T& ?# o; ~2 M7 j# ~1 D9 c8 E( T+ M
4 D2 b2 m# @! i$ O& i; g p: g3 v“ห้องเช่า??” ผมผ่อนเท้าที่เหยียบคันเร่งออกเพื่อไม่ให้รถเคลื่อนไปข้างหน้า
/ I/ P0 v1 i" {: Q; J/ @ A3 P& Y m. q+ s; g) o8 m. h
8 q: U4 x; }9 l! F J5 |" ^2 V
“แยกจากคุณมาผมก็ไปเช่าห้องอยู่”
3 W! y/ B7 N+ s$ ?! [
( z8 Z6 g5 {, k( q9 X9 Y4 N+ _1 u( U" }" V7 X9 v
“อ้อ อ๋อ ได้สิ” ผมหันกลับไปสนใจภาพตรงหน้าพร้อมกับเท้าแตะคันเร่ง กลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอเมื่อรับรู้ความจริงที่ว่า ‘บ้าน’ ของผมกับ‘บ้าน’ ของเขาไม่ใช่ที่เดียวกัน
% u$ U* p) |) k& r2 `
5 u6 c: ]1 ^* S0 I& W
& ?& F, m" g' _, l( Pไม่มี ‘บ้าน’ ของเราแล้ว: e+ e$ l( y7 j% |
9 u. V! U2 w: y+ A5 @! Z P/ S1 y
' c: p5 U0 `, |0 n/ w. V. z* h
6 z1 i, N5 `7 h& a- H1 ?7 S
5 Q1 C, E) x: E+ j. t& y% G1 a! W+ L- S: x% I7 q9 |# b* ~" D
ผมว่าสถานที่ที่ใหญ่อาศัยอยู่ไม่ควรเรียกว่า ‘บ้าน’ สักนิด
& j2 L, A$ d( }/ a; ~5 ~+ _- h. B' C3 W" K$ ]
) `- x& _ P7 j1 p* Z/ M4 C
มันเป็นสิ่งก่อสร้างจากปูนซีเมนต์รูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าหน้าแคบยาวลึก ความกว้างของห้องเพียงกางแขนสองข้างขนานลำตัว ประตูบานไม้ผุที่เมื่อต้องการเข้าไปภายในห้องต้องหันข้างลำตัวเพราะขนาดที่กว้างเพียงครึ่งของประตูปกติ เมื่อแทรกตัวเข้าไปในห้องได้แทบไม่ต้องก้าวขาไปไหน ถ้าใครเคยเต้นลีลาศจังหวะบีกิน ก้าวขา หนึ่ง สองสาม พัก เพียงแค่นั้นก็สามารถเดินได้ทั่วบริเวณห้องนี้แล้ว 4 Z! D/ [; U c/ n4 M3 K
+ {, K% k7 H0 M
2 J- y, i& U4 u% Z4 @
สิ่งอัศจรรย์ใจที่ทำให้ห้องนี้สามารถยัดหนึ่งคนกับหนึ่งสุนัขได้คงเป็นห้องที่โล่งไม่มีข้าวของเฟอร์นิเจอร์สักชิ้นเบียดเบียนพื้นที่ใช้สอย มีเพียงผ้าหนึ่งกอง(นับแล้วมีเสื้อกับกางเกงอย่างละตัว) กับขวดน้ำโพลาริสตัดครึ่งที่มีน้ำแกงเขียวหวานขึ้นฟองบูดอยู่และกระดาษหนังสือพิมพ์ที่แผ่นหนึ่งรองรับข้าวสวย อีกแผ่นรองรับอาหารเม็ดสุนัข# P& C: g3 v+ i f. k
, Y9 E4 ?+ Q+ Q6 B! i+ u4 J' A& B# ]( I+ \' Y( x
โดยที่ทุกอย่างวางอยู่บนเสื่อน้ำมันสีน้ำตาลคร่ำครึ# ^4 ^) `2 v0 f9 d( C7 _
; I& p7 P2 ~3 g( t( [9 w' c# h! s3 N! G& P2 q! E5 i. C
ภายในห้องไม่มีห้องน้ำ หน้าต่างสักบานหรือแม้แต่ช่องระบายลม มีเพียงหลอดไฟห้อยโตงเตงกลางห้องหนึ่งดวงเท่านั้น
4 H4 v& F0 Z+ R' D, Y- d
1 n9 g0 a1 t' K8 ~- `2 o
$ _ [: U5 S& W. E y$ a9 dเหมือนมันถูกสร้างขึ้นมาเพื่อเก็บของ ไม่ใช่เพื่อพักอาศัย
6 a h5 O) W0 T: F' j/ o& |0 {1 W
- ^) `, W2 ]+ b9 j0 c/ @1 q; B+ P! D! I
น้ำตาผมรื้นขึ้นผมไม่รู้เลยว่าความเห็นแก่ตัวความกลัวของตัวเองจะทำร้ายเขาได้ขนาดนี้มันไม่ต่างจากตรอกมืดๆนั่นเลยสักนิด: j7 n" \8 d N1 E7 ]
- j+ x% t7 \: _
/ ^( j$ G: _6 {; Aทุกคืนเขาก็คงทิ้งตัวนอนตรงนี้ตรงที่ผมยืนอยู่...
8 a0 ^9 r* M. D- [% y9 M
- H1 v' k6 s, m, E3 w* n4 A5 E
$ R: D% H8 b5 y- b; f% jเมื่อสามวันก่อนผมไปรับตี๋น้อยที่ร้านอาแปะเพราะว่าใหญ่เอาไปทำงานด้วย โดยเป็นเพื่อนเล่นชั่วคราวของหลานอาแปะ ตอนแรกผมก็สงสัยว่าทำไมไม่เอาไว้ในห้องเหมือนตอนที่เราอยู่ด้วยกัน...ตอนนี้ผมรู้แล้ว...ถ้าเอาไว้ในห้องอับๆห้องนี้ในตอนกลางวันด้วยสภาพอากาศที่ร้อนจัดมันคงไม่รอด...
. z1 ?) i: ]% L- W: r& k
6 A: o/ W, n$ N5 a# a( e6 p7 i: N$ o/ h$ A5 H$ h& J
“ฉันไม่มีทางให้นายพักที่นี่!” ผมออกมาบอกคนตัวโตที่นั่งรออยู่บนรถ โดยผมจะเอาของไปเก็บในห้องแล้วจะมาช่วยประคองเขาเข้าไปทีหลัง ซึ่งมันเป็นสิ่งที่ผมคิดไว้ก่อนเห็นสภาพห้อง
* c5 Q# m+ S) m1 Y2 h
: F) p) Y" W% F& r& k0 e, g
9 A# e3 l% _ O2 p แต่ตอนนี้ผมเปลี่ยนใจแล้ว!
2 |- k; z1 r$ m( ^, c4 s, o5 O+ O* y, I! M" E& k [4 p
3 y: Y* F$ h& \6 C' |) Z2 _
แม้สามสัปดาห์ก่อนอากาศจะหนาวจับขั้วหัวใจ แต่ ณ ตอนนี้มันร้อนมากถึง 38 องศาเซลเซียส!! แล้วดูท่าจะสูงขึ้นเรื่อยๆ ถ้าเขาอยู่ในรูนี่มีหวังเขาต้องร้อนจนเหงื่อโทรมกายเป็นผลให้แผลอับชื้นสุดท้ายมันก็จะเน่าและติดเชื้อในที่สุด
I0 E1 V7 k# u& |; p* h. R7 |1 W/ w( M( _# T. o4 c) m
: |; B6 ~9 V4 y: W
ใหญ่ประคองตัวเองลุกขึ้นกยืนพิงร่างเข้ากับประตูรถ9 ^* Q& I* w9 y, ]2 ~
/ U+ r5 y. l4 ~% J3 Y4 ]' ^/ Y
+ {2 i; y6 U8 P$ g: i* P“ที่นี่บ้านผม”
2 r, X1 @- ~- S6 B2 h6 L2 k! u9 e2 g* l6 C! O
: b6 J+ i) ?1 f8 h s“มันไม่สมควรถูกเรียกว่าบ้านด้วยซ้ำ”
# H+ v' ~" h4 h/ A5 o7 L
# L# o8 K" s2 Z6 G- N1 G S' |8 }
“ไม่ว่าคุณจะเรียกยังไงมันก็คือบ้านของผมที่ซุกหัวนอนที่สุดท้ายที่เหลืออยู่...”
3 c B' t, G9 w; _% v. n5 Y) G3 D0 p z
0 E2 H5 ~2 C" y7 G; m% [, a
อึก ผมกระตุก เผลอกัดปากตัวเองจนได้กลิ่นคาวเลือด h8 t, T6 {" @3 ^& j
) d0 E+ u4 m9 A0 ]0 P% m2 N! c5 I4 W& a( `
“ขอโทษ...” ผมไม่รู้จะพูดอะไรนอกจากคำนี้เลยจริงๆ% y. U, C6 K. S! Q" k0 x' S
, X8 v7 w A3 ?2 M+ V* g7 z4 e! S$ D! U& ~
“คุณไม่ผิดขอร้อง อย่าร้องไห้...จะช้าหรือเร็วผมก็ต้องออกมาอยู่ดี”
) l }. d1 Z4 {0 O0 B" h2 h
8 A7 c. F8 x* {. s& ` s% J* u0 N. G1 q: ?
“กลับไปอยู่ด้วยกันได้มั้ย...” ผมขอเสียงแผ่ว
4 A) a$ L% G# M
9 J% O( ^/ c$ y6 }0 i- H" x1 R2 \3 i% v/ E4 V$ N z
กึก
; N. m; {0 P. p- f) S k7 h
* m I5 h! p" H! k+ m) _! M
5 o2 O) k: @8 j( B4 W; m- ^# mใหญ่ชะงัก มองเข้ามาในแววตาผมอย่างค้นหาชั่วอึดใจ เสียงทุ้มก็พูดขึ้น
+ \; X& P. f$ j/ V2 M4 R. ~+ \" ^4 X* e& G
e2 e0 X& U! r" c8 D& i“คุณไม่ต้องห่วงถึงผมเจ็บ...”' Y: D' o6 v0 W1 h
! q; q4 g+ L" N |2 H" K
/ ?2 {; B+ Y8 ~% I# j
“ไม่ใช่...” ผมแทรก d$ g5 `5 [- U+ W
5 R$ _: M' e0 l* g
7 R5 q# v4 U1 `1 U( ]: L! k) Q. c
“...”
5 ]3 X: E$ O/ L5 Z: p
5 F5 c+ @+ e" r6 e
, j" v0 d& N2 Z+ @“อาจจะ...นายเจ็บก็ส่วนหนึ่ง...ฉันอยากดูแล....ให้นายอยู่ในสายตาว่าไม่เป็นไร...” ผมสบตาเขาอย่างอ้อนวอน “แต่จริงๆแล้ว ฉันรู้สึกผิด เพราะความเห็นแก่ตัวของฉัน...ฉันกลัวตัวเองต้องเจ็บ...น้อยใจที่นายไปมีอะไรกับผู้หญิงพวกนั้น...กลัวว่านายจะรังเกียจความรู้สึกล้ำเส้นของฉัน...รังเกียจที่ฉันรักนาย...”
4 J5 m* ^: Q) v1 D B) i3 {$ H+ K5 |4 e- h, e
5 {( l7 n# h- \ x
ม่านตาเขาเบิกโพลงขึ้นเมื่อผมพูดคำว่า ‘รัก’ ออกไปแต่ก็ไม่สามารถหยุดคำพูดพรั่งพรูของผมได้ เปรียบเหมือนรถพ่วงที่บรรทุกข้าวสารมาเต็มคันรถ เมื่อยกกระบะด้านหน้าขึ้นสูงเพื่อเทข้าวลงมามันก็ร่วงพรูออกมาจนหมดสิ้น
+ G" t' T) C- E1 y6 n1 `7 N5 ]" M L" K; @ Y* ~' \
/ t* T4 E3 Z9 m% {9 i, e& V
“ฉันจึงชิงผลักไสนาย...เพราะทุกครั้งที่อยู่ใกล้ความรู้สึกมากมายมันตีขึ้นมาแน่นในอกจนอึดอัด ปะทุแน่นรัดจนฉันหายใจไม่สะดวก...เลยคิดว่าห่างจากนายคงเป็นทางที่ดีที่สุด” พูดมาถึงตรงนี้ทำนบน้ำตาที่เหือดแห้งไปนานก็ก่อตัวขึ้นอีกครั้ง “แต่ไม่ใช่เลย...ไม่เลย...การไม่มีนายอยู่ข้างๆมันทำให้ฉันเจ็บปวดกว่าเดิมเป็นร้อยเท่าพันเท่า”# A- u ]9 w: X. }* o: K. R
! T: F" F! N s7 m8 i: O
9 F3 {5 V4 w$ f. B6 X7 |. xผมประชิดเข้าที่ร่างหนาก่อนเอนศีรษะซบลงบนแผงอกด้านซ้ายของเขา
! |$ _( ]! B: X. L
( F( e& _4 _' g/ ~* I% V+ R2 E3 l. B) ]( T
“...ตอนมีนายถึงจะเจ็บแต่ก็อบอุ่นไม่เหมือนตอนนี้...มันทั้งเจ็บปวด ทรมาน อ้างว้างเหลือเกิน...”7 J$ ?' x' T/ W) ?7 Q5 W
0 g0 c) c) y7 p$ g9 {
* T1 x9 T0 V y
หลังประโยคนั้นจบลงความเงียบก็เข้าปกคลุม ส่วนผม...คนระบายทุกอย่างที่ใจคิดไปจนหมดได้แต่นิ่งเงียบด้วยความละอายที่ฉายชัดขึ้น หลังจากปากปิดสนิทสติก็ฟื้นคืน นี่ผมกำลังทำอะไร...ทำไมจากการร้องขอให้อยู่ด้วยกัน...กลายเป็นการสารภาพรักไปเสียนี่9 n8 |- _$ V/ ^2 a0 j2 h
' O7 S( Y$ m3 P9 V" R: J w
) n/ h* L, l: o( U( K8 M: @ผมผละตัวเองออกห่าง พยายามจะหาคำมาอธิบายให้ดีขึ้นแต่เหมือนทุกอย่างจะน้ำท่วมปากไปหมด ใหญ่คงเห็นใจกับอาการประหม่าของผมจึงยกมือข้างซ้ายขยี้ศีรษะผมเบาๆด้วยใบหน้าเรียบนิ่งที่ถึงไม่มีรอยยิ้มก็ทำให้ผมสงบลงได้ ก่อนที่เขาจะกระเผลกตัวถอยห่างจากรถเพื่อเปิดประตูและสอดร่างเข้าไปนั่ง
5 }/ J) t9 _! A4 T
% ~- ]9 p" l" t$ `& T/ c7 l6 z" Q
การกระทำที่สื่อว่าเขายอมกลับไปอยู่ด้วยกันตามคำขอ! U6 n5 y8 u9 M! ?
! ?% V8 p% o2 X, V2 P, V# l2 w
. Z% U, e: W/ k$ C: Fเขายอมผมแล้ว...ใจอ่อนกับผมเหมือนทุกครั้ง
' I; w' D7 r$ Q8 [" x% S b$ d3 Y1 u, W w# b4 i
7 E: ~- ~. b- h& G) h$ e, k
ผมยิ้มพลางยกหลังมือป้ายน้ำตาทิ้ง สองขาก้าวเร็วขึ้นรถความหนักอึ้งในใจตอนนี้เบาบางลง เอาน่า แค่เขายอมกลับไปด้วยกันก็แปลว่าเขาไม่ได้รังเกียจแค่นั้นก็ดีมากมายแล้ว) H0 O5 `& @$ I4 F. A
( u! p7 h+ J3 r4 P7 R+ r+ O8 Z
8 O4 z1 q, P+ d: ~' O- j$ A9 f, _; \! \
" V d0 `7 Z& I0 c
% e2 A- s* }3 L- w O8 @7 I3 |
- I8 k8 a4 ]# H5 b, S4 t6 S K4 y1 D4 P
เมื่อถึงคอนโด...ใช่ว่าปัญหาจะจบ! K7 B2 s: J, g. j7 o6 Y
6 A. f% ?! z" B4 w! D& }* J9 \: {9 a9 Z0 P2 r
“ผมนอนโซฟาเหมือนเดิมได้”$ s6 _7 U3 ?$ R2 B8 N ?5 o: z
! ~+ }0 A- v+ i! W" L4 H1 i2 B* l! I# I0 `' C# q, [2 D7 m" o
“ไม่ได้”1 v# ]- F2 ~- j5 W4 s$ l- j$ K8 ?) c
5 l# Y- u9 O. e5 G& J5 l$ U$ E2 S; W3 U# m2 w
“ที่พื้น...”
5 l8 g& ?2 e# e' r" f" D' K# x9 P; c& O4 C5 g; J
! y- F1 q. `* _' u' V1 F
“ไม่เอา!”* s8 F# _9 k; W
- C3 a* O9 G6 l/ U2 h/ a+ O* }/ G e, O4 f6 x$ G& y* N b
รอบที่แปดที่เราเถียงกันเรื่องที่นอนของเขา ผมจะให้เขานอนบนเตียงในห้องผมแต่ใหญ่ยืนยันจะนอนโซฟาเหมือนเดิมให้ได้ เขามีเหตุผลแค่เกรงใจ แต่ผมมีมากกว่านั้น ดูตัวเขาสิ!! ใหญ่อย่างกับหมีป่าซ้ำยังเจ็บหนักขนาดนี้ ไม่เหมาะอย่างแรงกับการไปนอนตัวลีบบนโซฟา ร่างกายบอบช้ำของเขาต้องการพื้นที่ขนาดห้าฟุตขึ้นไปเท่านั้น!! เขาก็เถียงมาอีกว่างั้นนอนพื้นก็ได้! กระดูกคงลั่นกรอบแกรบแนบพื้นแข็งๆสนุกเลยล่ะงานนี้!0 Y. z9 q4 i1 E( o9 N/ _4 i
' t) f) b7 e) T3 Y) @/ l0 `
. m) R6 K4 E' j- Y) D
เห็นมั้ย! บนเตียงเหมาะที่สุด!!2 O8 q- \' f- h [' X( g
4 C1 e" m, I/ Y! v) H( o: U. J! H( S( j& y& u
“คุณเล็กผมไม่อยากไปนอนเบียดให้คุณไม่สบายตัว”! v1 t9 n7 ?7 a; g6 w3 g4 M0 r* |' }
* w8 Q) B. t ^
) T k, t1 O6 p& j) p( V. P“แล้วใครว่าฉันจะนอนบนเตียงกับนาย ฉันนอนที่พื้นได้!” ไม่ใช่ว่าหวงเนื้อหวงตัวไม่ร่วมเตียงกับผู้ชายหรอกนะครับ เพียงแต่ผมจะไม่เสี่ยงเอาตัวเองที่โคตรนอนนิ่งไปอยู่ร่วมฟูกเดียวกับคนเจ็บเด็ดขาด' O L! s2 t, J+ }
, e$ S! i- W' x2 x; q- X: F* ~8 u! ^
8 ?' s V8 g$ o$ p" u
“งั้นยิ่งไม่ได้ใหญ่คุณจะไปนอนบนพื้นแข็งๆได้ยังไง”0 t- Y/ y3 s% m& K
" y' U7 T( I8 H4 X7 N
! N( c' S' a, U, W4 o“ฉันนอนได้แล้วกันน่าฉันมีฟูก!”. v3 i3 H4 V' Z+ p9 v% U* s
/ ?: W3 m2 U9 ~9 B
- W# q& I. v1 w' j" L6 M“ถ้าอย่างนั้นผมจะนอนฟูกเอง”. C- ~2 _* b8 C# q
8 t" f1 n; U" i; ~
# k, E2 W5 V& `: U/ E$ l! h
“แต่นายเป็นคนเจ็บ!!” ผมเริ่มขึ้นเสียง ใหญ่จึงเงียบเหมือนทุกครั้งเมื่อผมร้อนเขาจะเย็น หยุดมองผมชั่วครู่ก่อนใช้เสียงอ่อนโยนตอบกลับมา2 V" Z2 ^6 v* L! ]7 l7 A
. T" g, A& ~5 d5 H; h
# X* k- ]3 }) e+ \5 r, ~“คุณกำลังทำให้ผมลำบากใจ...” ท่าทีเหนื่อยหน่ายส่งให้ผมเม้มปากแน่น “...อย่างมาก”
% O. f1 ]/ R9 m; q5 Y
8 Y/ \! G( Z3 l" z6 {8 K9 W
& L6 N4 S5 @0 Tการที่ผมอยากให้เขานอนที่ดีๆทำให้เขาลำบากใจหรอ....ถ้าลำบากใจก็จะอึดอัด...เมื่ออึดอัดก็ไม่อยากอยู่ใกล้งั้นสิ...
6 c( |0 K2 j7 H9 v) m
7 k! l' d/ p) r: [# e/ p2 ^# |) q( { e# ?, Z2 ?" g; ]- I
ผมยอมเขาก็ได้...& |$ M3 I% z& ^8 G
6 @+ |! n2 E- r9 I1 y
* o1 R0 \1 @1 B* y( P“เดี๋ยวฉันไปเอาฟูกให้ แต่นอนในห้องนะเผื่อนายต้องการความช่วยเหลือจะได้เรียกฉัน...” ก้มหน้ามองปลายเท้าก่อนเอ่ยเสียงหงอย ได้ยินเสียงถอนหายใจหนักยิ่งทำให้ใจเสีย แล้วหัวใจที่แห้งเหี่ยวก็พองโตแถมเต้นระรัวคับอกเมื่อเจ้าของอ้อมกอดอุ่นเข้าประชิดและใช้แขนข้างเดียวโอบร่างผมไว้
/ G8 `: X( I9 e4 x9 r0 h5 H, I+ T# J9 N0 @
2 ~" |0 ? m0 c2 A% a2 H“ขอบคุณครับปูฟูกเสร็จคุณช่วยผมอาบน้ำได้มั้ย” 3 B4 U' L! p% ?7 y, L
# V$ T y$ j% j2 x9 c
+ ]! k& ^7 [7 G. fเหมือนใหญ่จะช่วยให้ผมรู้สึกดีขึ้นด้วยวิธีการแปลกๆของเขาซึ่งชวนให้ผมใจสั่นยิ่งนัก โดยเรื่องอาบน้ำเป็นแค่วิธีการงอนง้อเท่านั้นเพราะในความเป็นจริงเขายังอาบน้ำไม่ได้ยังคงต้องเช็ดตัวไปอีกสักระยะจนกว่าแผลจะแห้งกว่านี้) G8 K: E, u2 ^% j
+ h4 ~4 `) [1 f3 X& v Q% i
2 A- `" b T* r% d2 D8 L* kผมจึงไปเปิดตู้ลิ้นชักชั้นล่างเพื่อหยิบที่นอนปิกนิกสามตอนแบบพับได้ (ของแถมมาตอนซื้อคอนโด) ออกมากางข้างเตียงนอนวางหมอนและผ้าห่มลงไป ก่อนช่วยประคองร่างใหญ่ที่นั่งอยู่ปลายเตียงให้ขยับลงมานอนตาม อยากจะให้เขานั่งเล่นดูทีวีด้านนอกก่อนเหมือนกันแต่ไม่อยากให้เขาเคลื่อนไหวมากเลยให้มานอนเลยดีกว่า นอนนิ่งๆเฉยๆจะได้หายไวๆ! s% N9 y3 q& ?9 Y6 [
- e; k9 ^4 K: o5 f' e5 [
1 w* r0 }- Y6 H2 @3 w3 P) @จากนั้นผมก็จัดการเช็ดตัวทำความสะอาดร่างกายให้ จับนอนตะแคงพลางเอาหมอนรองหลังเพื่อให้นอนสะดวกขึ้น เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้นผมจึงทิ้งตัวนั่งขัดสมาธิลงตรงหน้าเขา n4 N9 U. X2 {8 @2 r
) n" [5 z( G4 Q' O& v) J
; I$ J1 e9 y+ m* H( \
“มีอะไรจะคุยกับผมใช่มั้ย”
4 l# H6 n0 T n/ n; H8 z5 X' G* X- ?5 |, l& ]( O( v
; V3 O: z5 ]) [8 y“รู้ดี” ห่างกันเป็นเดือนเขาก็ยังรู้ทันผมเหมือนเดิม“ งั้นเข้าเรื่องเลยนะ”
% @, u2 E+ }9 V/ h2 l5 w$ n1 d
: x O+ }* ?1 l/ r6 D2 p2 N% u1 d, ^8 S' ~6 D
“...” ใหญ่พยักหน้าให้ผมพูด( X; L; V% [' m L
% Q4 V& `: p# {0 d, {- M
, C9 D0 ?3 d$ s“ทำไมนายถึงบอกว่ารักใครไม่ได้” ผมเปิดประเด็นทันทีคนถูกถามนิ่งอึ้งไปทันทีอย่างไม่คิดว่าจะเจอคำถามตรงจุดแบบนี้
" `) G" O# V$ D `
& [" i1 [5 n+ f3 W& h* z
, B8 T4 O# I3 Jซึ่งผมก่อนจะ ‘ตัดสินใจถามและทำบางอย่าง’ ก็คิดมาหลายรอบแล้วเหมือนกัน$ s# w) v0 T! [( Y
: h! R' |$ S0 n; \% d/ U8 B1 p$ k# r9 I v; s. j
“ทำไมคุณ...”
* g6 m" a9 M; u
' n4 F) ?! |' b- |( B& w( h3 M, z# Q) H. p+ _
“ฉันอยากรู้ ฉันไม่อยากจะรักนายข้างเดียวไปจนตายหรอกนะ” ถึงตอนนี้ผมจะยอมรับสภาพนี้ได้ แต่วันข้างหน้าผมกลัวว่าสักวันหนึ่งจะทนไม่ได้ ถ้ามีใครมากะเทาะกำแพงในใจใหญ่ได้ผมไม่เชื่อว่าทั้งชีวิตเขาจะไม่รักใคร แล้วทำไมผมถึงไม่ทำให้เขามารักผมล่ะ
9 y6 p" n# g9 [ k" q9 a% m( h
* v1 k! j' I2 {5 Y4 U: X6 N: ]! K: {$ ^* l! i# f
“ผมก็ไม่รู้เหมือนกับข้างในตัวผมมันร้องเตือนเมื่อผมเริ่มรู้สึกดี”8 Z0 P1 U# U+ \* C, `) L
5 x+ c5 L, n! ^+ o! k
8 b" X1 w9 g! A1 E' Q" L4 J4 E3 X% [
“รู้สึกดีของนายใช่ฉันหรือเปล่า” ผมสวนทันที3 G; q2 Q4 ]: Y# o0 e
) E5 E/ x! y! d d! S, B+ c2 r. x
. d! k& H1 }$ ?; C
“...”
0 _6 ~# v) L F) H! K- O
2 ]! j$ s5 }/ K g& z+ @, H' y* q+ F) }; o: k
“ตอบสิ”
/ O' m! Q4 R" s0 p/ w+ Q% }, j! c7 H0 t& p
( C! Q# w+ R2 | u4 x. J3 V% E! l
เขาค่อยๆพยักหน้าเมื่อถูกคาดคั้นซึ่งทำให้ผมยิ้มออกมา
2 @$ O+ I G5 Y; k5 V: u$ V2 A8 s ?7 W2 a
4 u6 p- f) g# h“แต่ยังไม่รักใช่มั้ย”
1 G( f1 a9 M6 U# x+ a
/ E+ w* l6 T" q2 n: F1 C; y9 s& t6 z. u6 i7 L" S$ k
เขาพยักหน้าอีกครั้ง “ผมห้ามตัวเองไว้ทัน”, s& {, \ j1 S+ ~' I8 x
) i( w4 Y. S1 W; `
" B F" p# x7 \“เพราะเจียมตัว??”
9 \ e3 H: v" [% A, z* e
% F8 Q( g; s6 w- K& ^3 j. s' n
0 }, g, q$ f2 u# M“ส่วนหนึ่ง...”. A4 g X" D8 k) G
) `9 Q" l) r% X1 Z7 X* I1 p- G: \+ W, W- ]- }/ V8 k& b
“งั้นดี!!” ผมเปลี่ยนท่าจากขัดสมาธิเป็นนั่งทับขาทั้งสองข้าง“ฉันขอโอกาส เปิดใจรักฉันได้มั้ย”
9 y9 B' [6 ], u" B0 z; ?/ Y: x9 u6 m
1 b. w: |5 ~5 g) l }# T
คนเจ็บที่นอนอยู่เบิกตาโพลงตกใจมากทำท่าจะลุกขึ้นแต่ผมดันให้นอนลงเหมือนเดิม6 M; @4 a" |$ v2 e7 k5 ]# x/ P
3 b) N# `7 o% g* Q7 i- }/ Q
# _# z, e* f, \" w“บางอย่างข้างในตัวนาย นายไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันคืออะไรฉันต่างหากที่นายจับต้องได้ นายเลือกที่จะเชื่อบางอย่างนั่นแล้วทำร้ายฉันแทนอย่างนั้นหรอ” ผมคว้าจับมือใหญ่พลางซบหน้าลงหาความอบอุ่นอย่างร้องขอ8 m$ k# _: z U! }! N/ j; t. Y
1 m5 ]/ l* {7 b5 Y n) c \$ y) n. I
5 F/ w) c' I" W; {“คุณเล็กอย่าทำแบบนี้” เขาพูดเสียงเข้มลนลานพยายามดึงมือออกผมขืนไว้พลางร้องถามอย่างอ้อนวอน3 j/ o4 ?$ b0 i3 I5 ^* m! m3 F
6 `; _. V8 H" K3 k p% r5 i, ~7 v# F* m- t
“ไม่ได้หรอ...”
1 x7 u2 G6 N& d/ n$ \5 l) Q* I% Z" z
2 Q4 }/ m! P8 A“...”
0 ?! y4 L9 L' p8 ?8 p( ?# n& V
$ A* m$ F5 t: X+ @0 B/ E$ @% V4 V) m+ ]1 d& p
“ใหญ่...”
8 s! A9 v4 O/ \# G
3 c6 ]7 Q7 G2 Y8 s& Y% r& Z: v7 O2 _0 w+ S% i: t
เขานิ่งไปชั่วอึดใจเหมือนตัดสินใจ
+ U- A, q7 n4 M+ ]7 q- _% ?2 t9 u% R1 s" Q1 i
( v. h" V6 \6 [1 s1 T0 @5 J8 x
“มีอะไรที่คุณขอแล้วผมให้ไม่ได้บ้าง”
2 l. X( O7 ^* F% D p8 j$ Q: m4 P9 R, _
" N' T5 A% d# ^. }6 ?# O6 L% S q
ผมรีบเงยหน้าขึ้นตาเป็นประกาย “จริงนะ!”+ t8 @3 T' ?) f3 O2 A+ g) M
% B7 W8 X/ x g" W0 D
: u& Q; Z8 l* m8 |1 B$ _! c- X8 f“อืม ผมเชื่อคุณ จะไม่ให้บางอย่างมาทำร้ายเราผมขอโทษในเรื่องที่ผ่านมาทั้งหมด ผมจะไม่ปิดกั้นตัวเองอีกแต่คงไม่สามารถรักคุณได้ในทันที”1 ]4 w# O* P6 O! w! Y
9 `4 c" C: J1 V# o
D6 {9 l2 f% m4 ] o0 T“ค่อยๆรักฉันก็ได้” ไม่ต้องรีบร้อน แค่ขอให้ผมมีหวังก็พอผมเชื่อว่าผมจะทำให้ใหญ่รักได้ แม้จะต้องใช้เล่ห์บ้างก็ตาม
6 s+ q8 H5 N" i4 ^) o! \
' U: L0 F! g* s" M
6 _' a0 H3 I' @6 F“คุณเล็กจะไม่อายคนอื่นใช่มั้ยผมมีแต่ตัว...ไม่คู่ควร...”
. D- ^/ s3 z# ^! E6 Y* R* O+ I- d" {/ t# f; Q$ ~
7 T0 b+ D+ X2 _; U$ b. G" Y7 p“เรื่องนั้นไม่สำคัญหรอกของแบบนั้นเราสร้างกันได้”6 ?! m3 ~/ X& \
/ n2 A/ a8 r4 X
8 w- X, r0 R8 P/ ^
“ยังไงผมคงกลับไปทำงานร้านเถ้าแก่ไม่ได้แล้ว” นั่นสิเขี้ยวขนาดนั้นมีหวังกลับไปทำงานคงไม่เหลือเงิน โดนอ้างหักค่าซ่อมรถหมด# O- |$ q' o6 L; C6 U$ H, e
% }& W0 }; K j
( @. W& p+ C% h0 v5 m“ฉันคิดไว้แล้วว่าจะให้นายทำอะไร”$ e6 y( L( R* R9 C' S4 I+ C
; u8 [& R; J U5 v
, S& p# i. e6 q เขาดูสนใจขึ้นมาทันที ซึ่งเรื่องนี้ผมคิดมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว เพราะเดาได้ว่าใหญ่หายดีเมื่อไหร่คงไม่ยอมนิ่งเฉยแน่ ผมไม่อยากให้เขากลับไปทำงานภายใต้สภาวะการโดนเอาเปรียบอีก
A. o) f* C3 E7 f7 M" d/ \: U8 u7 M3 x+ E4 Z9 u$ Y9 m( G: Q3 H
# \( F" h7 L# Z2 [0 G& a- x$ @% U“นายสนใจจะเป็นพ่อค้ามั้ย”
! _, o6 U" q- k7 o1 t( y: W v& }8 @0 P. F0 o" U
& ^: T6 {, l& ^4 i3 |" b, i" ]
“หืมคุณหมายถึงขายของหรอ”
5 _1 N$ E* T4 t T3 ~: o) @; `3 q, X- n2 \; |
( G( W4 W! _- a' X( j“ใช่คัมภีร์อาหารยอดยุทธ์ของนายไง”
+ a) T) u4 f7 T, Z9 q6 e7 h |
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-4-19 22:42:00
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-4-19 22:56:53
โพสต์ 2020-4-20 00:16:10
โพสต์ 2020-4-20 00:19:08
เปิดร้านอาหาร รวย ๆๆๆๆ 
โพสต์ 2020-4-20 01:45:31
