|
เร่ร่อน10% L/ X/ Q& j0 B- T
4 y, |. r) ? Y+ c7 `% [) I' o0 J/ j4 A! M) ]0 d3 i
' b0 B4 D8 g6 a2 a! U
( k. X/ n4 n' jสองสัปดาห์แล้วสินะ3 g( J2 A7 ^# Y6 Z
, ?7 R6 z$ P' m- v1 o" A* V9 q5 F, T- Z# H: F' x4 ?* k( i# J1 v+ r
ในห้องสี่เหลี่ยมขนาดร้อยสี่สิบตารางเมตรที่มีผมเพียงคนเดียวอาศัยอยู่
* D9 Q/ a' y% m: H6 U6 [, \
6 ~4 d/ {+ R8 }$ @+ c3 |6 e+ |. m. I' G2 w/ ^0 G/ ~ t" c
เหมือนสองเดือนกับอีกสองสัปดาห์ที่มีคนร่วมอาศัยเป็นเพียงความฝัน...ฝันที่ดีและอบอุ่นมากๆ
6 g' E; o' N8 b4 G& s0 O& t4 m: O1 Z$ ~ Q
, r# f7 z0 B+ b2 @8 K0 vแต่มันไม่ใช่ และผมก็ไม่รู้ว่าจะหลอกตัวเองไปเพื่ออะไรเสื้อผ้า ข้าวของเครื่องใช้ส่วนตัวของใหญ่ยังวางอยู่ที่เดิมมุมเดิม แม้แต่สมุดคัมภีร์อาหารยอดยุทธ์ก็ยังวางสอดไว้ใต้เสื้อผ้าในกล่องพลาสติกเช่นกัน ผมคิดว่าเขาจะกลับมาเอาเพราะมันเป็นสิ่งของที่ติดตัวเขามา แต่ก็ไม่ เหมือนเขาไม่ได้ลืมแต่จงใจทิ้งไว้' y! L& M: X2 R! s
6 |. z4 V9 d1 p: P: |/ F2 }# F1 `" K% t; A" J
ส่วนผม...ก็กลับมาใช้ชีวิตปกติดังเดิม ตื่นเช้า ไปทำงาน ทานข้าวเที่ยงกับคุณพชร ทานข้าวเย็นร้านอาหารตามสั่งใต้คอนโด ดูหนังแผ่นเข้านอน และก็ตื่นเช้าเพื่อไปทำงานอีกชีวิตดำเนินวนเวียนอยู่แบบนี้ ไม่มีอะไรให้ดีใจเศร้าใจ หรือตื่นเต้น เหมือนกราฟเส้นตรงที่ไม่มีขึ้นหรือลง
1 X& @8 T# C {. a. ^* @* E
$ b, X b" s5 M! I; e& d0 t: U, z% a8 \: Y S1 n+ H( V# P- w7 Q- e
ส่วน ‘ใหญ่’ ผมยังคงคิดถึงเขาเสมอ ยังรักเขาเหมือนเดิม แม้ไม่ได้ฟูมฟายเหมือนเก่าแล้วก็ตาม7 q/ K$ L5 y* x4 s8 U: }9 b
- W+ A- ]' }6 a+ ~# B+ C9 A& A8 h& o8 T) k, U' V
โซฟา...ที่เคยเป็นที่หลับนอนของเขา บัดนี้กลิ่นกายที่ผมเคยใช้เป็นเครื่องบรรเทาความคิดถึงได้จางหายไป แต่ถึงกระนั้นบางคืนผมก็ยังชอบนอนหลับอยู่บนโซฟาตัวหนาซุกหน้าแนบความอุ่นนุ่มของหมอนอิง
1 E- j$ c4 D- K/ s* t2 T" V+ k5 m$ v, j
( I& |& x9 B5 X5 I fชีวิตเราต้องดำเนินไป ถึงภายนอกผมอาจดูไม่เป็นไรแต่ในใจผมยังมี ‘ใหญ่’ อยู่เท่าเดิม$ ~% ]" R( @2 m+ d" f3 \# g
/ Q0 ^$ p4 w7 e( Q3 X0 }5 g& `; p& a( i' q! R; g( Q
แม้ไม่ได้ฟูมฟายหรือวนเวียนคิดถึงเขาอยู่ตลอดเวลาแต่ในยามเผลอเขาก็จะแทรกแซงเข้ามาในความคิดทุกครั้งไป ให้ผมรู้ว่า...ยังรักเขา...( c: P) I+ x# ^2 I( w7 U
; q& t9 ~ Q' ]+ r/ N. r. G/ a
' l; F+ V8 J! L. lก๊อก ก๊อก
8 ?. E0 @ N: A$ o7 n( c8 m: _' k# n+ Q: N+ a3 P
- }' ]' ^5 V% x' d
ผมเงยหน้าขึ้นจากงานไล่มองจากมือไต่ขึ้นไปยังเรียวแขนเพื่อมองคนที่กำลังเคาะโต๊ะเรียกผมอยู่
) G& A' D0 K q# N1 M8 i- g) v$ m4 |) h& p8 G5 \+ L. d- U
' F9 U0 D3 D* Q9 ^! V0 Jไอ้ปอนด์...ผมเลิกคิ้วเป็นเชิงมีอะไร9 _7 b8 F; [4 N0 q: W" a
3 q0 e$ Q, G0 Z7 @; X1 ` |* r0 u( e. O( e4 x) [ a
“เที่ยงนี้มึงไปกับหัวหน้าป่ะ” ผมพยักหน้าหน่ายๆเมื่อคิดว่าคุณพชรไม่ยอมถอดใจง่ายๆ' R" I( A; Q4 a+ j
- J6 {9 }5 W* X; k, o8 h: S3 U
# L" z( E4 q( ?7 q" l6 C
“กูไปด้วยได้มะ”$ e: K# r% D2 f: D
4 y6 @( m, v! I' [
( }; D, U1 Y2 L4 F! H7 u“ไปทำไม”* |# C' O" f) k
) `* S' O$ D7 q# p5 B7 g1 A1 V4 \
( G0 N6 d( {( ]0 }& v% }4 W“ฮั่นแน่! มึงชอบหัวหน้าแล้วใช่ป่ะถึงพูดแบบไม่อยากให้กูไปด้วย” คือ...ผมสื่ออะไรผิดหรือเปล่ามันถึงได้พูดแบบนี้พลางยิ้มกรุ้มกริ่มใส่ ผมว่าไม่ได้พูดอะไรทำนองนั้นเลยนะ
% R6 i0 N4 s3 N8 L, ~! ~4 G* v8 l( @# q
; _7 y4 X* E! T% n9 k“เปล่าคิดไกลไปละ”- q; h* o- H8 X/ c4 H' n
' r* e; I( A3 k
! M, c [% B+ W" h( D“อ้าว” จากที่ยิ้มๆเปลี่ยนเป็นหน้าเซ็งขึ้นมาทันทีทำให้ผมอดถามด้วยความสงสัยไม่ได้+ ? t: A$ m7 z
7 [9 w7 ~ K' r. y1 E
0 U' ], b" g: k3 E( I“มึงอยากให้กูชอบเขาหรอเมื่อก่อนเห็นช่วยกันเขาออก”
) t4 @0 o5 c2 g6 V% _. y" x" f o! ]2 g; E7 P; q# ^
1 }3 A: \* r/ Q1 @# a7 @
“ก็ตอนนั้นยังไม่รู้จักนิสัยใจคอนี่โว้ยกลัวจะมาหลอกมึง แต่ตอนนี้กูมั่นใจว่าเขาชอบมึงจริงๆ นิสัยก็โอเคหน้าตาก็ดี หน้าที่การงานก็เป๊ะคนสมบูรณ์แบบเพียบพร้อมขนาดนี้กูต้องเชียร์อยู่แล้ว ดีกว่าไอ้คนไม่มีหัวนอนปลายเท้าเป็นไหนๆ” ประโยคสุดท้ายมันพูดเหยียดเสียงเบาๆเหมือนพึมพำกับตัวเองแต่ผมได้ยินชัดเจน
5 D( _8 R) T4 R0 B! x8 z; v* U3 E4 Q
) `& [ C6 ^) Y2 j" S# V
ใช่ว่าเรื่องที่ผ่านมาจะผ่านสายตามันไปได้ 4 w1 E1 Q5 Y% o0 i0 L2 h4 U
3 N$ [% r4 h1 [' ^
/ m2 |/ N- X2 wผมจ้องตามันนิ่งทันทีไอ้ปอนด์หน้าเจื่อนไปเหมือนจะพูดบางอย่างแต่ผมชิงตัดหน้ามันซะก่อน0 N) ^1 h y1 |/ F
" m" X2 j7 |9 |! @9 e( B
0 P% h5 R- {) R; [' m
“ใหญ่มีดีกว่าสิ่งฉาบฉวยภายนอกที่มึงมอง ถ้าเลิกอคติแล้วมึงจะเห็น” ผมเลื่อนเก้าอี้ออกไกลโต๊ะให้ตัวเองลุกขึ้นได้และเดินหนีออกไปในห้องพักผ่อนสำหรับพนักงาน ผมท้าวมือข้างหนึ่งลงบนโต๊ะชงกาแฟ อีกข้างลูบใบหน้าที่แสดงความอ่อนล้าอย่างชัดเจน
' W4 z9 ^5 A# l, Q& v$ R: t- |4 e( Y* f4 \$ }; G
' e5 U& S/ e3 i8 F2 f+ Bไอ้เพื่อนเวรมันทำให้ผมคิดถึงใหญ่เวลาทำงานทั้งที่ผมสามารถจัดการตัวเองได้แล้วเชียว
- Z2 ^* d. M- @3 N$ U. Y" }+ s8 K6 U+ G! d* H
7 _. H; ^$ n; B/ w9 Q2 c4 l% C
“คุณเล็กครับ” ผมไม่ได้หันไปมอง แค่ฟังน้ำเสียงก็พอรู้ว่าใครและผมยังไม่อยากจะสนทนากับเขาในตอนนี้ “เที่ยงแล้วเรา...”8 o2 j$ {; Z& K4 Z8 I- y E
. m* e1 Y! x4 [
% s5 f/ ^$ b* n6 S- T
“ครับผมปวดหัวนิดหน่อย เดี๋ยวตามออกไปครับ”# p4 S u1 m8 l/ `+ ^( H3 P" z& A
( f. ~' t( R2 z& H$ X; ^
; L+ c) f+ |3 C/ L; E
“เป็นอะไรมากมั้ยขอผมดูหน่อย”0 _) D. I3 C. z
5 D- K& `, G( j4 p; }# p
; i m- n; k% Q9 i u! F“ไม่ๆไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมทานยาเสร็จแล้วจะตามไป” ผมยังยืนยันคำเดิม
" b' `+ k) ]9 |8 U& f
$ r% W. [! c8 l' D! e
1 J+ [* u) f8 [# Q0 L4 ]' ]“งั้นก็ได้ครับผมรอที่รถนะ”
3 Q) J5 l/ k* \ z! F, F* z, {
% s1 V2 ~3 N/ g/ E6 B6 J1 y9 T3 G& R* M
“ครับ” 9 J* k9 i) C6 g3 C6 s# X
: F% h1 D0 B/ G9 X/ w. @
- [9 R& W9 ^' t. o3 q
ตลอดบทสนทนาผมยังหันหลังคุยกับเขาเช่นเดิม มันเป็นเรื่องที่เสียมารยาทพอควรแต่ผมยังไม่อยากจะเผชิญหน้ากับเขา มันเป็นเรื่องงี่เง่ามากที่ผมนึกโกรธคุณพชรที่เขาเป็นส่วนหนึ่งของต้นเหตุที่ทำให้ใหญ่โดนดูถูก มันงี่เง่ามากจริงๆ
+ u" X6 @6 Z- [) h( S8 ^+ M0 i' f/ l! u
' o( {, p1 } ^* |# x
ผมเป่าลมออกทางปากเพื่อช่วยปรับสภาพอารมณ์ให้เป็นปกติ6 V" E+ t) k$ k, K W! R! _
; Z4 j: g* y: I( z8 m6 x' r% F& Q3 s5 U' |
ติ๊ดๆ
. O+ f+ X* D' n* {/ o* n; F2 ?2 ~! ]4 A$ \, j' c! v+ I
; h) U8 X' T7 M, {) _6 gจังหวะที่ผมจับลูกบิดประตูห้องพักผ่อนเพื่อเปิดออก เสียงโทรศัพท์มือถือในกระเป๋ากางเกงก็ดังขึ้น หน้าจอโชว์เลขเก้าตัวขึ้นต้นด้วย 056 เป็นรหัสประจำจังหวัดนครสวรรค์ ผมขมวดคิ้วส่วนมากเบอร์ที่ขึ้นต้นด้วยเลขนี้จะเป็นเบอร์ของออฟฟิศโทรมา ซึ่งไม่ใช่แน่นอนเพราะตอนนี้ผมก็อยู่ออฟฟิศ
5 z5 |/ s8 {1 x% K. e! r! E0 f" V
. A8 K) G9 o9 X$ p {9 E1 @
. G9 A; B* b3 ~/ @8 p: k“ฮัลโหลครับ” ผมสไลด์หน้าจอเพื่อรับสายทันทีที่ผมเอ่ยคำทักทายออกไปก็ไม่ได้พูดอะไรอีกเลยเมื่อปลายสายผูกขาดบทสนทนาทั้งหมด
$ f" s& u+ u3 W2 K) s d+ ?( u3 o7 H2 i
* S x$ ]* S I% f+ K+ P% W/ Cพลั่ก!
P7 {+ P( O+ M2 O* k p* j: g7 G7 {0 c. F: o2 J
9 a# L0 x$ h0 M) K8 h' U5 R
เครื่องมือสื่อสารยังแนบที่ใบหู มืออีกข้างใช้เปิดประตูพร้อมกับเดินเร็ว จากเดินเร็วกลายเป็นวิ่งวิ่ง และวิ่งซอยเท้าไปยังรถนิสสันมาร์ชสีขาวของผม ระหว่างทางเจอไอ้ปอนด์เลยฝากมันไปบอกคุณพชรเรื่องขอยกเลิกนัดมื้อเที่ยงนี้ ได้ยินเสียงมันตะโกนถามหาสาเหตุตามหลังแต่ผมไม่มีเวลามาคุยกับมันมากนัก
# }% r2 N& y- t
7 N" l# W0 c1 B8 D$ O& g" W( T, A) J3 u7 {' w3 N
เมื่อมาถึงรถปลายสายก็วางไปแล้ว ผมขับรถเลี้ยวออกจากบริษัทสู่โรงพยาบาลรัฐบาลประจำจังหวัด# J4 Q9 f, ]% e9 h/ j7 @: U' O" Y
/ K' \: T4 B) x
, W _3 ^7 Z# f; I F
/ j/ f6 J' y' j0 U r‘คุณเป็นญาติของคุณตี๋ใหญ่หรือเปล่าคะ ดิฉันเป็นเจ้าหน้าที่จากโรงพยาบาลโทรมาแจ้งเรื่องญาติของคุณประสบอุบัติเหตุถูกรถชนค่ะ ทางเราต้องทำการผ่าตัดต้องให้ญาติมาเซ็นรับรู้ ไม่อย่างนั้นทางโรงพยาบาลจะไม่สามารถทำการผ่าตัดให้ผู้ป่วยได้ค่ะ’ }# j3 X _ }* A! E. E
+ ~( K1 S/ P4 K" x3 t' A; D' `$ ^- z$ T. Y, k0 ?# D2 u4 z" e
0 A- Y& o3 i, a1 z# ?
เพียงเท่านี้ผมก็ยอมปลดเกราะกำบังหัวใจทุกอย่างทิ้งเพื่อกลับเข้าไปในชีวิตเขาอีกครั้ง
1 Y2 M7 {# ]) G. E
' e# s# f* ]% C* m: Z l
* K) V9 O: }6 P8 vตึก ตึก ตึก9 S* L( D6 D- L; R( }! ^, r3 L+ Y& \, r
" p; m) e( k5 d6 a* a7 y; E
6 F2 M6 k$ r( t5 ^& P5 o6 ~เสียงพื้นรองเท้ากระทบพื้นหินอ่อนของทางโรงพยาบาลดังถี่ประสานกับเสียงหัวใจที่เต้นอย่างรัวอย่างหนักหน่วง ไม่รู้เป็นเพราะเหนื่อยจากการวิ่งสุดกำลังหรือจิตใจที่ห่วงหากันแน่* I8 y" [6 u0 l/ U5 u* u {
$ N: P: w# V5 `5 z) a2 ^) o: Y
Q/ Z4 Z ~6 H9 I) ?( Y4 a
“คะคุณพยาบาลครับผม แฮกๆ เป็นญาติของตี๋ใหญ่”
; Q: T/ B* K) d% a$ X( {& w" z$ {2 M6 P( F6 f
: ]# q/ y: T& N4 e“ค่ะ เชิญทางนี้” คุณพยาบาลผายมือก่อนเดินนำผมไปทางห้องฉุกเฉิน ใจผมสั่นด้วยความกลัวไปหมดสองมือชื้นเหงื่อกำแน่น เมื่อย่างกรายเข้ามาในบริเวณห้องฉุกเฉิน ในห้องมีเตียงอยู่ห้าเตียงตั้งเรียงต่อกันเป็นแถว มีนางพยาบาลสองคนยืนทำแผลให้ผู้ป่วย อีกหนึ่งหมอในชุดกาวน์กำลังยืนจดบางอย่างยุกยิกบนกระดาษ เสียงโอดโอยของคนเจ็บหนักดังเสียดแทงเข้ามาในหู กลิ่นน้ำยาล้างแผลส่งกลิ่นโชยให้ลมหายใจสะดุดไปชั่ววินาที แต่ประสาทรับรู้คงไม่มีส่วนไหนทำหน้าที่ได้ดีเท่าประสาทตาอีกแล้ว+ ]% @+ |4 ]3 {
5 s: h# p" d; H5 @" t
; y! }! w" s% B6 fสายตาของผมเพ่งมองไปยังเตียงผู้ป่วยหนึ่งในห้าเตียงของห้องฉุกเฉิน คุณพยาบาลผายมือไปที่เตียงนั้นเป็นเชิงบอกว่า ‘ญาติ’ ของผมนอนอยู่บนนั้น ส่วนเธอขอตัวไปเอาเอกสารที่ผมต้องเซ็น) Y5 r9 n+ n" w; e
. X8 J* A8 S" H; }) t" i+ z; ?3 u0 V ]/ P: @$ |* V/ n
ก่อนไปคุณพยาบาลได้บอกรายละเอียดให้ผมฟังว่าใหญ่ประสบอุบัติเหตุทางรถจักรยานยนต์โดยโดนรถยนต์ที่ฝ่าไฟแดงมาชนอย่างแรงจนกระเด็นไปอีกฟากของถนนก่อนร่างจะไถลไปบนพื้นถนนไปติดกับทางกั้น ดีที่ใส่หมวกกันน๊อคไม่อย่างนั้นคงเจ็บหนักกว่านี้มาก แต่ต้องผ่าตัดกระดูกดามโลหะช่วงสะโพกเนื่องจากมีกระดูกบางส่วนแตก
6 @. Z* C, n# I, ~0 }8 X: R2 w* c( I' K' p0 M% l7 q3 R
# b6 p& s9 N* [ผมโล่งใจไปเปราะหนึ่งอย่างน้อยเขาก็ไม่เจ็บหนักจนเข้าขั้นโคม่าเมื่อคุณพยาบาลไปอีกทางผมจึงเดินไปยังเตียงที่เขานอนอยู่* ~7 U* t) M& o9 m2 ]7 O; n
! d, l' D8 K; |4 t! v4 T4 H
- c7 D3 M) z7 C7 X4 b
ตึก ตึก
8 e W/ \7 ~# ^' U) M$ M3 f9 B
% d+ B/ q2 N& U" Z
* W/ Y. F( Q$ ^5 ?2 Yทั้งที่ผมซอยเท้าอย่างกับแชมป์วิ่งโอลิมปิก ขับรถดั่งแชมป์แข่งรถฟอร์มูล่าวันเพื่อให้มาถึงโรงพยาบาลให้เร็วที่สุด แต่เพียงไม่ถึงสามฟุตที่เขาอยู่ตรงหน้าขาทั้งสองข้างกลับอ่อนแรงลงจนแทบไม่สามารถจะก้าวต่อ. P0 `. C- Z- P
+ J8 w$ D% ^6 c1 ~" W
: C5 ~ v( ]: x4 W& U$ X- c% sตึก ตึก4 q& e7 p0 x+ C( Q% v5 w
6 p. ~$ W% y0 M3 [0 a- _! \2 d
/ A, v" F. C, X: ?/ }. b* y4 g
ผมฝืนก้าวขาจนสองมือจับลงที่ปลายเตียง c* n# K: r1 K0 t7 t
3 a6 G" R5 C! Q6 B9 \7 j& `$ a
8 v6 Z/ F: n# j/ b: Y6 t
เขานอนนิ่งหลับตาอยู่บนเตียง ส่วนของใบหน้าไม่มีบาดแผล รอยถลอกตลอดแนวซีกขวาของร่างกายจากการเสียดสีเนื้อหนังกับถนนคอนกรีตไล่จากบ่ากว้างมายังแขนช่วงลำตัวและช่วงขายาว เลือดสีเข้มไหลซิบออกจากแผลผสมกับน้ำเหลืองใสๆปะปนกับเศษดิน. y7 q1 H% [- {- w. b# r6 P
2 A5 ^, d; }6 j. r! D' A( o
9 v5 U( K$ T- q y% [! ]" ]คงต้องทำแผลก่อนจะเข้ารับการผ่าตัดเขาคงจะเจ็บมาก, n0 ~0 W; x* N4 _" i: f/ k+ a3 `# D9 l
, J2 Z7 I8 K V
! W, x* r0 |0 t1 E% |6 Z" [) k+ A+ h' R
“คุณเล็ก...”
: A! d+ m/ L% q( R6 c3 v D* |& u0 G6 n" u
/ G, L7 K6 s0 A% p2 w$ F9 P
“ใหญ่!!” ผมละสายตาจากแนวแผลหันมามองใบหน้าอิดโรยของคนที่เอ่ยทักผมคิดว่าเขาสลบไปเสียอีก!!, I+ \: H8 w; ~% \1 S$ _0 f1 @/ B3 E' Y
7 l4 Q$ v# a( U+ {6 ~5 v# y3 E
0 T3 U! Y; S7 l$ M“ฉันนึกว่านายไม่ได้สติ เจ็บมากมั้ย...” ผมลูบแขนข้างที่ไม่มีแผล เขาส่ายหน้าให้ผมว่าไม่เป็นไร เป็นอย่างนี้ตลอดไม่ว่าจะเจ็บแค่ไหนเขาจะบอกว่าไม่เป็นไร หัวใจนักสู้ของเขาเป็นอีกอย่างที่ทำให้ผมหลงรัก * L2 b/ P' j4 b4 x- R
" @3 |. ^) Y: q6 ^0 ^- C
, D/ n- I3 u8 H5 e“ผมแค่เผลอหลับไป”
0 `( m$ y4 G( z0 P
9 h3 ]4 E' v; C+ B% O k1 B, b
1 w& f6 d K0 A, K- A& Y“ทำไมถึงไปขี่มอเตอร์ไซค์แบบนั้นนายซื้อรถหรอ” เขาส่ายหน้าอีกครั้งก่อนบอก% P Z$ P& u4 m5 |
: {/ @( N: O* \3 ^* q
) T6 i. o8 V/ d8 I2 L0 H
“รถเถ้าแก่ เขาให้ผมมาส่งของ...” อ๋อ เป็นอย่างนี้นี่เอง แล้วเถ้าแก่เถ้าหงอกไปอยู่ไหนซะล่ะลูกน้องเจ็บหนักขนาดนี้ไม่เห็นมาดูแล หรือว่ายังไม่รู้* r: V: J# u0 P# _
" \( ` F/ ]5 C K
) d* s5 t b4 Y5 k- M3 D0 \“เถ้าแก่นายรู้เรื่องหรือยัง” ใหญ่พยักหน้า ใบหน้านิ่งกับแววตาว่างเปล่าจ้องสบตาก่อนตอบ
2 ^! z6 w/ @5 X+ ~( D# W
- k7 l/ _5 [3 T9 I# j: d! Q }; F/ B
“มอเตอร์ไซค์เขาพังทั้งคันแพงกว่าค่ารักษาพยาบาลเสียอีก ไม่ให้ชดใช้ค่าเสียหายก็บุญแล้วคงไม่มารับผิดชอบอะไรอีก เขาบอกแบบนี้ พยาบาลจึงถามหาบัตรประกันสังคมจากผม...ผมไม่มี”
5 C1 o' _: C2 T# V
* i! y9 H% m" }3 j+ ^
* `& D* r# v7 b3 q0 \0 u2 aหัวใจผมกระตุกก่อนเจ็บปลาบไปทั่วทั้งใจร่างกายสั่นไหวอย่างโกรธคนใจร้ายใจดำพวกนั้นเสียเหลือเกิน
# G$ H! l$ g' x' o( a
4 g; x+ ~9 n. S. P. ^ j1 _" K. }& W5 I* A
ความเห็นแก่ตัวเข้าครอบงำจนละเลยความผิดชอบชั่วดีกันได้เลยหรือ
/ ^2 K0 }7 @, c4 p' X6 S: I& M, \, x7 ~$ v: [/ ?1 `
' z0 w% h4 B% _+ @“แล้วคนที่ชนนาย...”9 k3 |; A' `) @' Z v3 i) u& c1 c
1 }3 ^% ^8 I: [$ [2 G, @; m
( f# Z6 u. k4 _. |& N
“หนีไปแล้ว ตำรวจตามจับอยู่” ผมเม้มปากแน่น ดวงตาสั่นไหวมองไปยังคนเจ็บที่ไม่มีท่าทียี่หระกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น เหมือนเขาชินชาเกินกว่าจะต้องรู้สึกอะไร! v; q& O; y% Q/ p$ L4 w
; s4 e% g% i- y, C/ ?+ n4 v Y) r ^6 d1 O) C$ s3 Q, S
“ใหญ่...ไม่เป็นไรนะ” เขายิ้ม ยิ้มอย่างที่เคยยิ้มให้
3 j7 r0 L& _% X I, o8 F8 E: M# {, Q! E; M% ]1 _$ [0 j8 F0 i
- ~$ Q/ Z- l( @+ @8 c$ E- q0 |, i“แค่มีคุณ”
+ ~3 k) `* L* F; ~ t, \7 j+ D, z; N
. A) c( s. v0 _. V* z* F- c9 ~
ผมยิ้มกว้างตอบเขาทั้งหน้าแดงแจ๋แก้มสองข้างร้อนฉ่าในใจเต้นรัวด้วยความรู้สึกที่หายไปตลอดสองสัปดาห์ที่ผ่านมา! {- G- U- [2 s$ P; _' H
2 a) ?1 D& ? J ]8 d3 z# e& w/ l6 I+ H+ u4 J: h4 z
เราไม่ได้คุยอะไรกันมากไปกว่านั้นเมื่อคุณพยาบาลเดินเอาเอกสารเข้ามาให้ผมเซ็นและใหญ่ถูกพาตัวไปเข้ารับการผ่าตัด
2 t7 N7 b* v9 Y+ k* u' N- k
( E1 e+ ^. a* t2 F* |+ \/ M4 {: h t9 X/ F7 N; Z
“ฉันจะรออยู่หน้าห้องนะ สู้ๆ” ผมชูสองนิ้วพลางยิ้มให้กำลังใจ ใหญ่ที่ถูกผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดของโรงพยาบาลถูกเข็นนำตัวเข้าไปในห้องผ่าตัดโดยที่สายตาสองเราสบประสานกันตลอดเวลาจวบจนประตูกระจกขึ้นฝ้าบดบังพร้อมกับเขาที่หายเข้าไปในห้องนั้น
% H/ X' i1 c. C( R |' L' H' M4 u1 X' Y( V2 r6 D
) }8 P( W- P% b6 x7 H5 {ผมหุบยิ้มพลางถอนใจ ความกังวลเริ่มเข้ามาเกาะกุมหัวใจ ถึงแม้หมอจะบอกว่าการผ่าตัดไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแต่ก็อดห่วงไม่ได้อยู่ดี ผมทรุดตัวนั่งลงบนเก้าอี้หน้าห้องผ่าตัด เข็มนาฬิกาหมุนสองรอบบรรจบกันคุณหมอก็เดินออกมาพร้อมบุรุษพยาบาลที่เข็นเตียงผู้ป่วยโดยมีร่างใหญ่นอนหลับตาไม่รู้สึกตัวอยู่$ i) f. C( ?' j3 b' V
* ]) o. e& l! ]
* A L5 E. \* ]* |6 D4 _6 F" E“การผ่าตัดผ่านไปด้วยดีนะครับอาจต้องนอนโรงพยาบาลสักสองสามวันเพื่อดูอาการและป้องกันแผลติดเชื้อ”" E9 Q: w, T f) V1 ~
2 Z# h; X, Y8 ~* _# F( I
* y- }" q' R9 O3 c3 x6 X- L b“ขอบคุณครับคุณหมอ”/ j) q4 h9 J! h5 v) W9 E
# h( k& y; o% w; v0 ^0 [
9 M0 \7 c6 `% y4 L. o7 |“เดี๋ยวเราจะย้ายผู้ป่วยไปหอผู้ป่วยศัลยกรรมชายนะครับ”
: a- \8 @. _3 W6 c1 H3 j% b# T* h, {6 U
, Z7 V6 ]! _" d8 _$ H' I. w3 h5 C; M
“ครับ” ผมขอบคุณหมออีกครั้งก่อนจะเดินตามเตียงที่ถูกเข็นขึ้นลิฟท์ไปชั้น5 ผมแยกตัวไปกรอกข้อมูลพร้อมกับยื่นความประสงค์ขอย้ายใหญ่ไปห้องพิเศษแทนห้องรวม
9 @4 r: i) v( w; Z
% ~' N3 E! v" y2 ~
+ W7 Y4 y1 m2 e2 Q. Kเพื่อความสะดวกของผมญาติคนเดียวที่ต้องอยู่เฝ้าและความเงียบสงบเพื่อให้ใหญ่ได้พักผ่อนอย่างเต็มที่
* r6 N, O$ I0 p) l+ f: B7 b7 S' p( b5 V5 C: R% E" @( B! k/ s: M/ v+ j5 x
1 {' Y+ J+ C5 q7 b
+ b6 u r7 D% @# \, j) C, G; N
+ ~# a/ A0 M7 w“ผมอยู่ห้องรวมได้ห้องพิเศษมันแพง” ให้มันได้อย่างนี้สิรู้สึกตัวขึ้นมาก็พูดเรื่องเงินๆทองๆเลย ดีนะที่ผมเตรียมคำตอบไว้แล้ว
% R8 J4 }/ Q: ~9 R; Z# m2 a7 `1 P( m- V2 b
7 w* }- t2 l( i5 [/ _“นายอยู่ได้แล้วฉันล่ะ จะให้ฉันปูเสื่อนอนใต้เตียงเฝ้านายอย่างนั้นหรอ” เขาเงียบก่อนโต้เสียงเบาลง% b) K4 g) f5 U8 c2 C, {9 V
( n( ^- g2 O" j. K
1 C0 m' I: l5 v+ `' E“คุณไม่ต้องเฝ้าผมหรอกผมอยู่ได้”
( P6 z! r" ^' _: [4 K$ e- n0 R+ V
; I7 t: H& P9 i9 A: K: r9 S; a* x' g3 Z6 H$ i* H
ผมทำหน้าบึ้งก่อนลากเก้าอี้มานั่งใกล้เตียงบีบแก้มสากไปทีอย่างหมั่นเขี้ยว
8 Z# K5 K" M5 f) t% J4 x/ u) A( j4 f3 i# m, _8 C
9 [! ^ ~! S. g) v, ]* l6 j“หมอกำชับมาว่านายเพิ่งผ่าตัดมาถ้าไม่จำเป็นห้ามเคลื่อนไหวมาก ทั้งแผลผ่าตัดและก็แผลตามตัวนายก็ห้ามโดนน้ำถ้านายปวดฉี่ปวดอึใครจะช่วย หรือนายจะเรียกพยาบาล” เขาทำหน้าปั้นยากขึ้นมาทันที นิสัยตื่นคนของเขายังแก้ไม่หายสินะ
4 Z2 ?, s7 A6 N# ?& u
" v# j% T7 {. o& h
6 q, e# G8 C% N7 Y9 [“กลัวคุณลำบาก”
7 n" s8 z7 \1 y0 r# c z- y+ y0 G m
7 t+ @/ |; t5 Z/ H+ }# O* _9 S2 H' J$ ]
“ฉันเต็มใจ”- X' Q8 B. n E1 a3 {* i1 v* a
$ P" ]1 r6 l" |6 I; N4 [$ c" E- S8 o$ x# A: T) g
สุดท้ายเขาก็ต้องถอนหายใจอย่างยอมแพ้ผมจึงเปลี่ยนเรื่องไปสนใจที่แผลเขาแทน “เจ็บมากมั้ย” R1 `7 V8 k% R! N0 D% u! |
# O0 G8 T. e2 l; L# R6 y& ^" u3 B+ T9 u( ]
เขาส่ายหน้า เหมือนจะอยากขยับตัวจากความเมื่อยขบผมจึงลุกขึ้นยืนช่วยจับเขาพลิกนอนตะแคงข้างที่ไม่มีบาดแผล
7 l/ Z% [/ J) ~% W+ T- X! \' a; P4 g% L
) C( u! `, T% t' V7 ]+ `8 l9 O; i- A8 ]5 Q5 l R5 v' P
“เดี๋ยวฉันไปโทรลางานแป๊บนะ” . S" T( a8 e+ ?6 E" z9 d. @! M+ V
) w3 [5 ^- b; I0 O5 c3 R' w8 e
2 S& {4 R2 C( b/ F0 n“อย่าเลยผมอยู่ได้จริงๆ ไม่อยากให้คุณเสียงาน”
! r% s( k* k: D0 x6 F
% T# S+ K$ J) Z8 o: J5 c
9 w7 U/ t4 x( Y' [. f0 C+ x“เอ๊ะ ทำไมนายดื้อ” ผมเอ็ด“นายมีคนอื่นนอกจากฉันให้มาอยู่เฝ้ามั้ยล่ะ ฉันจะได้ไปทำงานอย่างไม่ห่วง” ผมพูดเสียงเข้ม ส่วนเขาเงียบอย่างเถียงไม่ออกซึ่งมันทำให้ผมนึกบางอย่างได้
3 E% v: W V3 e$ x6 ^" U8 X+ z6 R" G" v5 p6 N) z ~
- I( N" O" c$ O% z9 N“ใช่สิ นายมีแฟนแล้วนี่เดี๋ยวผู้หญิงของนายคงมาดูแล เธอรู้เรื่องหรือยังล่ะ” เสียงผมแข็งอย่างรู้สึกได้ ใหญ่ขมวดคิ้วงง
& ~ T0 w1 ^' e) q7 N2 e0 S6 X: T
: }2 l s: C M4 [% h, G
* B! ]" Q3 J1 q0 a“ผมไม่มีแฟน”
, s' y6 |& B: Q$ M
# c9 Z3 Z7 B' B5 D
" e+ Y$ F9 x2 `; r( M“แล้วคืนนั้น...!” เกือบหลุดปากผมรีบปิดปากเงียบแต่เหมือนจะไม่ทันแล้ว; R0 t. M3 H ?$ B- N1 n0 [& q
0 \3 ?# Y/ a* H& {1 a. T2 x8 k6 F" @4 L/ C
ใหญ่ชะงักไปก่อนมองผมอย่างเคลือบแคลงเขาค่อยๆถามอย่างระวังคำพูด
9 u& f5 X# M n0 R$ r9 c& t' \* C0 p" A! p; `$ h7 {
3 |5 _3 W% }; g, g- z
“คุณไปหาผมที่ทำงานหรอคุณคงเห็น...”1 R8 f0 ?) I4 Y! E/ A
& y! ?5 y1 Z: n; Q' M" ]% d$ W3 I6 m; G+ k
“ฉันไม่ได้จะแอบดูวันนั้นฉันจะไปรับนายแต่บังเอิญไปเห็น” เมื่อนึกถึงภาพร่วมสวาทของสองคนความเจ็บก็แล่นปลาบขึ้นมาอีกครั้ง
8 V% ^" O+ o( h+ s, D7 c: Z. L) g4 G; o; y. p3 `2 ^
( _+ J+ d$ f7 |8 c“คุณโกรธผมเรื่องนี้หรอ”
) [# f6 t& }8 I% `' k5 L
' l8 o2 `: }/ D1 q# c
6 G. O3 U% A, n5 V, `“เปล่า!!”/ o/ v7 e% X0 n- G8 r9 g
0 S" K' G3 H) k' W8 T' j/ Q
6 e' d F6 I( u' d5 z“แล้วทำไม...”0 i% F# L. A; q6 \. S
4 W. E# H! }9 P2 w' b: R% b7 t
+ R m% `: Q( b% [, V“นายนั่นแหละ!ทำไมทำแบบนั้น! ประเจิดประเจ้อ!!” 5 U. Y8 ]. w' \- K L8 E- @8 y3 H
) t, c8 P0 \" U% [5 \) a
1 T& Q) y5 s# a1 l, J“มันไม่ดีหรอ...” ยังจะมีหน้ามาถามตาใสอีก!
& x$ r5 m6 I B9 P" a& r5 U& s/ l( n' t: ?, U
0 y' U% u8 P3 U
“แล้วนายคิดว่าไงล่ะ นายแค่ความจำเสื่อมไม่ได้ปัญญาอ่อนก็ต้องรู้สิว่ามันดีหรือไม่ดี!” เขายิ่งขมวดคิ้วหนักจนหัวคิ้วทั้งสองข้างจะผูกรวมกันแล้ว* R1 ?( |9 a( w* B
* D! a! K3 ?1 Z
! {/ E, S z5 x; K) k" |0 ?
“ผมไม่รู้...จิตใต้สำนึกบอกผมว่ามันไม่ผิดมันธรรมดา เหมือนทุกคนต้องกินข้าว”
& m" W3 H. E$ U% J' E* k4 \' B" F6 R$ t) ]' L5 G
) f' v: e: S: A F“การที่นายมีอะไรกับคนอื่นมันเป็นเรื่องธรรมดาทั้งที่นายไม่ได้รักหล่อนน่ะหรอ...หรือนายรัก” ท้ายเสียงสั่นอย่างห้ามไม่ได้) D9 I, u6 q: l7 }* w
0 F) s5 |; U% }; W* e$ L& P. J% J% W, { m# A+ O
“ไม่ได้รักผมรักใครไม่ได้”
?8 V ^9 L$ v: t4 K- e B; a4 a6 v7 a% ]' V$ v: U
+ _6 G! H7 E+ x- u1 G
“ทำไม” ใจผมเต้นรัวอย่างรอคำตอบ
+ r: w& U2 O/ K1 E8 A
- N& v, t7 r2 r& n$ y; p" x
, C! l5 w! m' m“ผมไม่รู้ พอผมเริ่มรู้สึกดีกับใครสักคน” ใหญ่สบประสานสายตากับผมอย่างมีความหมาย “ตรงนี้...” เขาชี้ไปที่ตำแหน่งหัวใจ“มันกู่ร้องคัดค้านว่าห้ามรัก รักไม่ได้”- C9 k9 [" [+ C, O! j. C
[- b$ O7 x: S6 N. U0 `- f; A2 `$ n6 ^' i( I
“…!!!”
7 g; p9 D" T; q; P- `
: U3 V4 z0 ?- Y" A1 G$ I; x1 d) h4 X+ _% q- L2 ~6 A( _' E( H9 f
หลังจากประโยคกรีดหัวใจจบลง ความเงียบก็เข้าปกคลุม สมองผมว่างเปล่า หูอื้ออึงเกินกว่าจะชวนเขาเปลี่ยนเรื่องคุย สายตาของใหญ่มองมาเหมือนรู้ว่าผมรู้สึกพิเศษกับเขา และเขาก็ตัดเยื่อใยผมด้วยการบอกผมทางอ้อมว่าไม่ได้รัก5 B3 w, B1 h, \( ^
& Q$ F3 [' H7 D0 ^
- x% e7 Q4 O1 f9 g& V3 j! g( I
ไม่ได้รู้สึกอะไรกับผมเลย5 u; p$ x9 }5 w9 l& {
' n- S' h: l' L9 X) m
( ?) c8 U p- T" x' A2 Rเพราะเมื่อเพียงเขาเริ่มรู้สึกดีเขาก็ตัดมันทิ้งเหมือนเป็นก้อนเนื้อร้าย และวางผมไว้เพียงฐานะผู้มีพระคุณเท่านั้น3 B. `! ?# F- [
* ^" I; T/ g8 u8 t1 o& s( ^3 u8 c4 e1 `0 I8 g/ T
ตรงข้ามกับผมที่ถลำลึกรักเขาอย่างถอนตัวไม่ขึ้น
9 F M* L) ~- Y. N1 i0 |9 F5 V1 v5 V& t N
4 \5 u u, M9 w+ F* xมันไม่ยุติธรรมเลย!!
; |% R. B7 _+ O4 ?& J- H, @- C$ U- q
3 g! A4 W+ h7 r% T0 g6 M* n4 t+ q: `& D2 \; \
! ]. y! e/ v1 W0 \0 C T
6 _+ e! r: h" i. q h+ @
- Y0 z! V$ G: u3 Q+ P6 v0 Tโครกกกก" N6 T3 Y+ i8 T' Y) _4 E
" t# ?& l5 W5 V# V
" `1 R4 r5 p) H* ~9 p5 v6 v
ผมกดน้ำชักโครกเมื่อเทน้ำปัสสาวะในโถฉี่แสตนเลสลงไป ใหญ่ยังไม่สามารถลุกมาเข้าห้องน้ำเองได้ขนาดแค่ขยับตัวยังลำบาก จะให้ใส่แพมเพิสก็ไม่ได้อีกเพราะจะไปกดทับแผล หมอจึงให้เขาถ่ายหนักถ่ายเบาลงในโถก่อนใหญ่ติดจะเกรงใจมากกกกก เมื่อปวดเขาชอบอั้นไว้จนไม่ไหวจริงๆถึงจะบอกผม- K5 g0 r$ v. v
@8 h) n+ B7 g+ Q# M: e% \: ^' L2 j2 z5 H5 W2 D7 A
ผมบอกว่าทำได้ๆ เต็มใจทำให้ ก็ยังจะคิดมากอยู่ได้! x6 o9 s. B1 p1 | x( J2 E$ t
# o4 \( s' O+ v+ k% s( V
% i- \% ] T/ n$ J1 C# s7 Aผมโทรลางานสองวันตามเวลาที่ใหญ่ต้องนอนโรงพยาบาล เมื่อคืนกลับไปเอาเสื้อผ้าและของใช้ส่วนตัวที่คอนโดหลังจากใหญ่หลับไปเพราะฤทธิ์ยา ย่องเบาเข้าห้องตัวเองอย่างเงียบเชียบ ไม่ใช่อะไรกลัวเจอไอ้ปอนด์
0 ` }; i* y$ q, @* j' x
* \ D: \$ g6 r7 c, I
! ~( e# m3 r2 x/ z7 @5 Y9 k! Uผมล้างโถแสตนเลสคว่ำไว้ในห้องน้ำ ก่อนเดินไปล้างมือ แล้วหยิบกะละมังใบเล็กเปิดน้ำใส่พร้อมผ้าขนหนูผืนพอดีมือ เดินออกจากห้องน้ำตรงไปยังเตียงผู้ป่วย$ L$ r2 W) [5 ]7 t$ j$ S5 M2 e
! b3 G v- R) S4 ^+ f0 E* U* Z
3 ]6 D' B, f! S+ Q* S“เดี๋ยวพยาบาลจะเข้ามาทำแผลให้ใหม่ เช็ดตัวก่อนเนอะ” ผมนั่งบนเตียงด้านหนึ่งก่อนใช้ผ้าขนหนูบิดหมาดเช็ดไปตามใบหน้าคม ไล่มาที่บ่ากว้าง ช่วงลำตัวแขนและขาข้างที่ไม่มีแผล ซึ่งผมจะระวังมากเมื่อเช็ดเข้าไปใกล้บริเวณแผล
& P6 H' d* n! L6 C, Y) |- V# a% m" L- Q- t
* Q" M+ f, r$ y5 Hเขาไม่ได้ใส่เสื้อเพื่อไม่ให้ผ้าแตะโดนแผลส่วนกางเกงก็ถลกขึ้นมากองอยู่บนขาอ่อน ทำให้ผมช่วยทำความสะอาดร่างกายเขาได้ง่ายขึ้น แต่มันยากนิดหน่อยตรงที่ผมไม่กล้ามองเขาตรงๆนี่แหละมันรู้สึกร้อนวูบๆแปลกๆ6 M% J X+ B& `, k
0 Y, A( G- [. s
: X. E$ z2 o& x# X$ z# Z0 o
เมื่อผมเช็ดตัวให้เขาเสร็จห้านาทีต่อมานางพยาบาลสองคนก็เข้ามาทำแผลให้ใหม่ ผมจึงลงไปเซเว่นด้านล่างเพื่อซื้อนมและน้ำผลไม้ ติดขนมปังสอดไส้มาด้วยสามสี่ห่อ เผื่อหิว K8 X- c9 @& {; V" @
+ F! q L" ^: |# E* K j
# o- P0 ]: C! v+ H9 }' v( a! T: Oกลับเข้ามาในห้องอีกครั้งก็ไม่มีใครอยู่ในห้องแล้วนอกจากหมีป่วยที่ซีกขวาของร่างกายมีผ้าก๊อซสีขาวอันใหม่แปะไว้ทั้งแถบ
9 t! ^$ H; e2 \5 i
/ o8 d+ A& I; |7 ~2 g) w0 b3 h$ p$ D, E$ |
เขาหลับอยู่...0 r) n! @7 c4 H5 _4 }0 d; f
8 s. i4 w3 o0 z: j- X2 |. c W, M/ L { u/ ] G: g
ผมยกเก้าอี้อย่างระวังไม่ให้เกิดเสียง นั่งลงข้างเตียงพลางจ้องมองใบหน้าคมดุ มือวางแนบลงบนศีรษะใช้นิ้วโป้งเกลี่ยหน้าผากเขาอย่างอ่อนโยน: V" s% x0 R/ X* J. C5 Z
0 p9 Q6 d9 }; r- S1 T
* S9 F9 s, q, S& W3 P6 hไม่เป็นไร...มันไม่สำคัญแล้วว่าเขาจะรักผมมั้ยผมรักเขาข้างเดียวก็ได้ ถึงจะเจ็บบ้างแต่มันเทียบไม่ได้เลยเมื่อไม่มีเขาอยู่
3 W0 E4 J) [3 _% s" Z2 h+ d1 J0 H3 k! j: R
) h, @2 z! D$ \1 F6 ~5 _# D
ผมจะไม่สร้างเกราะให้ตัวเองโดยการผลักไสเขาให้ไปเจอโลกอันโหดร้ายเพียงลำพังอีกแล้ว ' d! g. s' y& S2 \5 `
|
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-4-11 21:20:20
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-4-12 01:44:30
โพสต์ 2020-4-12 02:58:45
โพสต์ 2020-4-12 03:04:38
