|
เร่ร่อน10
0 W) b& M, x- I5 w7 w H3 F9 w1 u' u- Q3 y7 ?
7 ~: l, m. ?* A/ u) D8 g- T+ B
7 X* ~( \0 ]: z: t. t8 f. C: x4 R( C q
สองสัปดาห์แล้วสินะ$ s! W1 ]- o. L) V. i
) j" E5 P5 F7 u, H
) I5 o! b; C _" C% Z" L
ในห้องสี่เหลี่ยมขนาดร้อยสี่สิบตารางเมตรที่มีผมเพียงคนเดียวอาศัยอยู่/ D- o% u8 L- y4 C9 c/ ~7 N
; c* H" o% u$ v7 \
7 q7 m y% p w5 \+ J
เหมือนสองเดือนกับอีกสองสัปดาห์ที่มีคนร่วมอาศัยเป็นเพียงความฝัน...ฝันที่ดีและอบอุ่นมากๆ( o3 C& a" ^3 c5 E* t
3 j# V' H5 L; W8 W/ m3 U+ Z, h; A7 h
แต่มันไม่ใช่ และผมก็ไม่รู้ว่าจะหลอกตัวเองไปเพื่ออะไรเสื้อผ้า ข้าวของเครื่องใช้ส่วนตัวของใหญ่ยังวางอยู่ที่เดิมมุมเดิม แม้แต่สมุดคัมภีร์อาหารยอดยุทธ์ก็ยังวางสอดไว้ใต้เสื้อผ้าในกล่องพลาสติกเช่นกัน ผมคิดว่าเขาจะกลับมาเอาเพราะมันเป็นสิ่งของที่ติดตัวเขามา แต่ก็ไม่ เหมือนเขาไม่ได้ลืมแต่จงใจทิ้งไว้) d _# Q7 k2 i
. f3 S! y6 R) b0 d) h
0 |) N6 I1 ] |/ x' wส่วนผม...ก็กลับมาใช้ชีวิตปกติดังเดิม ตื่นเช้า ไปทำงาน ทานข้าวเที่ยงกับคุณพชร ทานข้าวเย็นร้านอาหารตามสั่งใต้คอนโด ดูหนังแผ่นเข้านอน และก็ตื่นเช้าเพื่อไปทำงานอีกชีวิตดำเนินวนเวียนอยู่แบบนี้ ไม่มีอะไรให้ดีใจเศร้าใจ หรือตื่นเต้น เหมือนกราฟเส้นตรงที่ไม่มีขึ้นหรือลง
7 |/ C9 |# R' |
( c' C) A( a4 e& w7 C( v! E
8 [5 o9 |8 n& }9 q: i& gส่วน ‘ใหญ่’ ผมยังคงคิดถึงเขาเสมอ ยังรักเขาเหมือนเดิม แม้ไม่ได้ฟูมฟายเหมือนเก่าแล้วก็ตาม
! d* ^$ k( R; o7 p- n% X
' q0 K/ ?0 u7 b) n- t7 m8 r8 o; w1 k: U0 i$ \& F& M/ ?
โซฟา...ที่เคยเป็นที่หลับนอนของเขา บัดนี้กลิ่นกายที่ผมเคยใช้เป็นเครื่องบรรเทาความคิดถึงได้จางหายไป แต่ถึงกระนั้นบางคืนผมก็ยังชอบนอนหลับอยู่บนโซฟาตัวหนาซุกหน้าแนบความอุ่นนุ่มของหมอนอิง
0 J" |+ e- T- q" H! b: V% w5 l C- v' } E
: C4 w4 ^, [4 M" R
ชีวิตเราต้องดำเนินไป ถึงภายนอกผมอาจดูไม่เป็นไรแต่ในใจผมยังมี ‘ใหญ่’ อยู่เท่าเดิม$ ?) _+ F* X/ g3 I9 l- ]+ U1 S
" i3 ?6 v0 C) b% n7 q% \! f! h
2 z; x% `& y. P& pแม้ไม่ได้ฟูมฟายหรือวนเวียนคิดถึงเขาอยู่ตลอดเวลาแต่ในยามเผลอเขาก็จะแทรกแซงเข้ามาในความคิดทุกครั้งไป ให้ผมรู้ว่า...ยังรักเขา...* Q* y& L( J* Z9 ~) F# l
+ F$ Q- R! Y, q5 z2 p6 K2 V4 m/ k/ w
ก๊อก ก๊อก
0 L8 P( a$ R. _/ ]8 D6 }% y
, D9 h; f* d3 h8 i9 O4 m" G2 M* }& _: Q3 u" n( X: s( w% K
ผมเงยหน้าขึ้นจากงานไล่มองจากมือไต่ขึ้นไปยังเรียวแขนเพื่อมองคนที่กำลังเคาะโต๊ะเรียกผมอยู่ ! S; O2 h& {. T' y5 v; C& V" q
0 A' I' {% b Y& W- }
* f5 W+ {0 C: Tไอ้ปอนด์...ผมเลิกคิ้วเป็นเชิงมีอะไร
9 o7 ]/ J9 ~$ M% I" [, t. r
, {3 R; F: K! e8 P/ o1 S) x; r* w' O" R
“เที่ยงนี้มึงไปกับหัวหน้าป่ะ” ผมพยักหน้าหน่ายๆเมื่อคิดว่าคุณพชรไม่ยอมถอดใจง่ายๆ
- F4 r$ F0 L# H2 R4 C" A1 Z$ r8 j( V' Y& q& f
& K. x& _% r3 f5 j1 z" X+ I“กูไปด้วยได้มะ”4 Y$ W( V( G- K
% U5 Y2 W; b: [6 n) k4 L, c: Y
/ t, T- t. b0 O% x$ v& A5 W/ o% }
“ไปทำไม”/ I$ [7 r; x) y7 K! q) d
]! r7 H1 v: Z& S- ~% F; |" e; p1 V
" @" Z7 g! D/ M2 \6 \6 i2 p& ?4 x
“ฮั่นแน่! มึงชอบหัวหน้าแล้วใช่ป่ะถึงพูดแบบไม่อยากให้กูไปด้วย” คือ...ผมสื่ออะไรผิดหรือเปล่ามันถึงได้พูดแบบนี้พลางยิ้มกรุ้มกริ่มใส่ ผมว่าไม่ได้พูดอะไรทำนองนั้นเลยนะ3 B7 i( N4 A3 r8 B
3 O. D1 B7 _5 o t0 [" d( F) e/ d6 d' @& X. _* V: F
“เปล่าคิดไกลไปละ”/ S5 v" L: W" \
' t( _( T& p- F$ U0 `( }3 Q9 k: E
“อ้าว” จากที่ยิ้มๆเปลี่ยนเป็นหน้าเซ็งขึ้นมาทันทีทำให้ผมอดถามด้วยความสงสัยไม่ได้
B h$ X9 @( s2 ~# \: h4 ^$ a0 e) _7 w1 s" H* A8 f8 ^0 N j
" r D' c1 U2 u# M) r% G
“มึงอยากให้กูชอบเขาหรอเมื่อก่อนเห็นช่วยกันเขาออก”
) _* }. _5 v- C0 D0 Z8 Y/ S
4 g0 W) y) E: E4 u0 V, f& c8 H" `
, \2 S/ v" K) \' O5 x7 c“ก็ตอนนั้นยังไม่รู้จักนิสัยใจคอนี่โว้ยกลัวจะมาหลอกมึง แต่ตอนนี้กูมั่นใจว่าเขาชอบมึงจริงๆ นิสัยก็โอเคหน้าตาก็ดี หน้าที่การงานก็เป๊ะคนสมบูรณ์แบบเพียบพร้อมขนาดนี้กูต้องเชียร์อยู่แล้ว ดีกว่าไอ้คนไม่มีหัวนอนปลายเท้าเป็นไหนๆ” ประโยคสุดท้ายมันพูดเหยียดเสียงเบาๆเหมือนพึมพำกับตัวเองแต่ผมได้ยินชัดเจน- `9 F3 V' C1 v
x! a8 Y+ @! O. O+ @
4 R0 w6 Q: d4 s# u/ x' L& Y
ใช่ว่าเรื่องที่ผ่านมาจะผ่านสายตามันไปได้ ; g* }& I1 S, c) D! H- p
) a. g" O9 R3 F; b0 u+ \2 ?$ i4 O$ X- g( i
1 c7 y; U; ?# X) |5 v
ผมจ้องตามันนิ่งทันทีไอ้ปอนด์หน้าเจื่อนไปเหมือนจะพูดบางอย่างแต่ผมชิงตัดหน้ามันซะก่อน
$ s5 Z. v; d3 W0 n" F7 s+ W
% x) G. a, C* {; c0 U5 U
# Y9 O& {" x1 Z9 ^9 K9 ~5 }( F“ใหญ่มีดีกว่าสิ่งฉาบฉวยภายนอกที่มึงมอง ถ้าเลิกอคติแล้วมึงจะเห็น” ผมเลื่อนเก้าอี้ออกไกลโต๊ะให้ตัวเองลุกขึ้นได้และเดินหนีออกไปในห้องพักผ่อนสำหรับพนักงาน ผมท้าวมือข้างหนึ่งลงบนโต๊ะชงกาแฟ อีกข้างลูบใบหน้าที่แสดงความอ่อนล้าอย่างชัดเจน2 H) {8 M6 i1 a5 `' g$ u
5 s" r+ u1 L# K+ h& q- J) e+ v' c0 A9 h( Q
ไอ้เพื่อนเวรมันทำให้ผมคิดถึงใหญ่เวลาทำงานทั้งที่ผมสามารถจัดการตัวเองได้แล้วเชียว
4 T! t# M6 X4 W( W
) a9 T7 ?& o) G( s
: @3 v) H N ^. B7 |/ J5 ^* i- V“คุณเล็กครับ” ผมไม่ได้หันไปมอง แค่ฟังน้ำเสียงก็พอรู้ว่าใครและผมยังไม่อยากจะสนทนากับเขาในตอนนี้ “เที่ยงแล้วเรา...”5 p! L- |" W, q4 N
' z% F$ H1 W5 z p
8 P% o% D9 M2 Y2 z- C6 i+ \
“ครับผมปวดหัวนิดหน่อย เดี๋ยวตามออกไปครับ”
6 ^1 m7 I8 h b( O% U9 _
; c* |1 A. E* r9 E( N; I6 B0 A
$ x) `6 j. a- V8 |“เป็นอะไรมากมั้ยขอผมดูหน่อย”1 P, {; A/ I) l/ k q" Q+ N/ \
+ D+ L1 K c+ s+ G5 \! `* Y+ b4 q: U# O4 K: X
“ไม่ๆไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมทานยาเสร็จแล้วจะตามไป” ผมยังยืนยันคำเดิม) a/ K: z* q- Q9 c( v8 N- U
5 G: S1 o& l! c# x& R; Y8 O, E5 a7 n: j& S& {3 i' J, h
“งั้นก็ได้ครับผมรอที่รถนะ”
$ y/ W2 m$ C) K7 L6 W2 d* I6 q3 c) k* ]; c
- P5 r9 C4 N7 F( s/ [" m4 B“ครับ” 4 w$ c ~! O% n8 ^5 ?) h
& W$ s8 q. n: l; ?' Z
3 M4 e/ E4 @$ c) Y# @3 Yตลอดบทสนทนาผมยังหันหลังคุยกับเขาเช่นเดิม มันเป็นเรื่องที่เสียมารยาทพอควรแต่ผมยังไม่อยากจะเผชิญหน้ากับเขา มันเป็นเรื่องงี่เง่ามากที่ผมนึกโกรธคุณพชรที่เขาเป็นส่วนหนึ่งของต้นเหตุที่ทำให้ใหญ่โดนดูถูก มันงี่เง่ามากจริงๆ
* N, X1 b0 M, Y# |9 @/ q4 s1 ]0 W `8 e' n$ v7 A' U" @" z/ |- p
9 L- b1 r3 B+ {2 E* Lผมเป่าลมออกทางปากเพื่อช่วยปรับสภาพอารมณ์ให้เป็นปกติ
+ N+ D* l- Z; j# M
0 e1 |0 w( x& X# Q; p8 R; I C& V1 \" k6 r# q
ติ๊ดๆ
0 e& V3 } ?, Z3 b' u* m7 d8 g7 I: g- o1 ~" I2 O
8 A) i/ q2 ?5 }- S0 f
จังหวะที่ผมจับลูกบิดประตูห้องพักผ่อนเพื่อเปิดออก เสียงโทรศัพท์มือถือในกระเป๋ากางเกงก็ดังขึ้น หน้าจอโชว์เลขเก้าตัวขึ้นต้นด้วย 056 เป็นรหัสประจำจังหวัดนครสวรรค์ ผมขมวดคิ้วส่วนมากเบอร์ที่ขึ้นต้นด้วยเลขนี้จะเป็นเบอร์ของออฟฟิศโทรมา ซึ่งไม่ใช่แน่นอนเพราะตอนนี้ผมก็อยู่ออฟฟิศ * C& L5 ^2 Z, m/ a8 \
- D7 X7 z l' R5 K' k
. h+ S/ U5 l2 U, g& C
“ฮัลโหลครับ” ผมสไลด์หน้าจอเพื่อรับสายทันทีที่ผมเอ่ยคำทักทายออกไปก็ไม่ได้พูดอะไรอีกเลยเมื่อปลายสายผูกขาดบทสนทนาทั้งหมด4 i1 G, ^7 n! W; a
r* P5 N9 W: G5 M( @- {
i2 s: V3 }" I3 U# Oพลั่ก!
: S+ ^6 L( a: u& B0 h+ ?2 C4 q7 R3 E- [3 \
X0 X5 p7 J( D' q
เครื่องมือสื่อสารยังแนบที่ใบหู มืออีกข้างใช้เปิดประตูพร้อมกับเดินเร็ว จากเดินเร็วกลายเป็นวิ่งวิ่ง และวิ่งซอยเท้าไปยังรถนิสสันมาร์ชสีขาวของผม ระหว่างทางเจอไอ้ปอนด์เลยฝากมันไปบอกคุณพชรเรื่องขอยกเลิกนัดมื้อเที่ยงนี้ ได้ยินเสียงมันตะโกนถามหาสาเหตุตามหลังแต่ผมไม่มีเวลามาคุยกับมันมากนัก
+ m" v- Q. G* G' H4 y, T( v" w
6 ? C2 A7 }# ^+ {
3 m" W1 q/ {. J2 [" Bเมื่อมาถึงรถปลายสายก็วางไปแล้ว ผมขับรถเลี้ยวออกจากบริษัทสู่โรงพยาบาลรัฐบาลประจำจังหวัด2 _5 n; e1 A- e/ }
, Y/ y; T) B2 K# B7 y$ v5 c+ A( p! N6 C' F4 V
6 {3 n/ _' T% m: |‘คุณเป็นญาติของคุณตี๋ใหญ่หรือเปล่าคะ ดิฉันเป็นเจ้าหน้าที่จากโรงพยาบาลโทรมาแจ้งเรื่องญาติของคุณประสบอุบัติเหตุถูกรถชนค่ะ ทางเราต้องทำการผ่าตัดต้องให้ญาติมาเซ็นรับรู้ ไม่อย่างนั้นทางโรงพยาบาลจะไม่สามารถทำการผ่าตัดให้ผู้ป่วยได้ค่ะ’/ h/ n9 M3 X1 |7 x
, I5 T4 x, q: p
0 \! d8 t- K" |2 E
5 T+ Z& D+ k/ I# H( i( yเพียงเท่านี้ผมก็ยอมปลดเกราะกำบังหัวใจทุกอย่างทิ้งเพื่อกลับเข้าไปในชีวิตเขาอีกครั้ง
3 L6 D' h' S' j- r5 |: f2 L
- {. ?) z' R; u, ?" Q9 {1 C
\! y: h' q' r* ]ตึก ตึก ตึก2 _5 M2 h2 Z% o- F3 R# u5 M
$ U, N& U4 E) c* ~
3 h6 ~1 E' F2 Y+ A- Y2 z$ J+ nเสียงพื้นรองเท้ากระทบพื้นหินอ่อนของทางโรงพยาบาลดังถี่ประสานกับเสียงหัวใจที่เต้นอย่างรัวอย่างหนักหน่วง ไม่รู้เป็นเพราะเหนื่อยจากการวิ่งสุดกำลังหรือจิตใจที่ห่วงหากันแน่: V& H" s* S0 o
3 y3 M6 B' T# y: C/ g2 q( v2 J
7 P7 C2 ?2 s2 R# e
“คะคุณพยาบาลครับผม แฮกๆ เป็นญาติของตี๋ใหญ่”
2 J! ~, i0 m4 p* D5 ^4 R- [+ O- E( }: w0 l4 \
* U: Z5 M' t8 \“ค่ะ เชิญทางนี้” คุณพยาบาลผายมือก่อนเดินนำผมไปทางห้องฉุกเฉิน ใจผมสั่นด้วยความกลัวไปหมดสองมือชื้นเหงื่อกำแน่น เมื่อย่างกรายเข้ามาในบริเวณห้องฉุกเฉิน ในห้องมีเตียงอยู่ห้าเตียงตั้งเรียงต่อกันเป็นแถว มีนางพยาบาลสองคนยืนทำแผลให้ผู้ป่วย อีกหนึ่งหมอในชุดกาวน์กำลังยืนจดบางอย่างยุกยิกบนกระดาษ เสียงโอดโอยของคนเจ็บหนักดังเสียดแทงเข้ามาในหู กลิ่นน้ำยาล้างแผลส่งกลิ่นโชยให้ลมหายใจสะดุดไปชั่ววินาที แต่ประสาทรับรู้คงไม่มีส่วนไหนทำหน้าที่ได้ดีเท่าประสาทตาอีกแล้ว
8 d- ^% ?4 ~/ o% V* N% ?" J# i! P/ p- O0 Z+ y
% y4 l/ t; T! b6 |/ zสายตาของผมเพ่งมองไปยังเตียงผู้ป่วยหนึ่งในห้าเตียงของห้องฉุกเฉิน คุณพยาบาลผายมือไปที่เตียงนั้นเป็นเชิงบอกว่า ‘ญาติ’ ของผมนอนอยู่บนนั้น ส่วนเธอขอตัวไปเอาเอกสารที่ผมต้องเซ็น/ o4 S: O0 q0 ?. V, s* J
1 ^% [ |( c2 Y$ C- V9 L) ~6 K
- D* a! j5 W/ Qก่อนไปคุณพยาบาลได้บอกรายละเอียดให้ผมฟังว่าใหญ่ประสบอุบัติเหตุทางรถจักรยานยนต์โดยโดนรถยนต์ที่ฝ่าไฟแดงมาชนอย่างแรงจนกระเด็นไปอีกฟากของถนนก่อนร่างจะไถลไปบนพื้นถนนไปติดกับทางกั้น ดีที่ใส่หมวกกันน๊อคไม่อย่างนั้นคงเจ็บหนักกว่านี้มาก แต่ต้องผ่าตัดกระดูกดามโลหะช่วงสะโพกเนื่องจากมีกระดูกบางส่วนแตก" V8 E% Y' F% W) }5 \$ E% [( n
* n! J( a1 j* s) c# E/ \
, I- I, b! U9 r/ h
ผมโล่งใจไปเปราะหนึ่งอย่างน้อยเขาก็ไม่เจ็บหนักจนเข้าขั้นโคม่าเมื่อคุณพยาบาลไปอีกทางผมจึงเดินไปยังเตียงที่เขานอนอยู่* W2 Y2 o+ p( H3 h l3 A( t! ?
" r0 w& Z# N" T5 b. E+ s2 `! ^1 v* N# U" N+ M* Z9 l' F
ตึก ตึก
" C% [: s6 j5 |) B) {9 E
5 n [4 f: }* u% I1 ?& M8 X, A& t& Z# z/ \( [" b! n l/ r$ S
ทั้งที่ผมซอยเท้าอย่างกับแชมป์วิ่งโอลิมปิก ขับรถดั่งแชมป์แข่งรถฟอร์มูล่าวันเพื่อให้มาถึงโรงพยาบาลให้เร็วที่สุด แต่เพียงไม่ถึงสามฟุตที่เขาอยู่ตรงหน้าขาทั้งสองข้างกลับอ่อนแรงลงจนแทบไม่สามารถจะก้าวต่อ+ I# J( K& v! R! q4 ?
1 r6 F) J0 B6 B4 o9 x7 y6 k* H: S' ]" P. R9 i. J+ Y7 H
ตึก ตึก
+ k; U, {1 F- Y# c i9 u4 q/ P1 u+ I! r/ P
" u5 @. H& W; O% ]# d; t! F. n( U
ผมฝืนก้าวขาจนสองมือจับลงที่ปลายเตียง$ e, Y5 |0 U7 k
3 v3 f- F& u$ e$ ~+ S8 T5 l! t0 \# V1 n# l
เขานอนนิ่งหลับตาอยู่บนเตียง ส่วนของใบหน้าไม่มีบาดแผล รอยถลอกตลอดแนวซีกขวาของร่างกายจากการเสียดสีเนื้อหนังกับถนนคอนกรีตไล่จากบ่ากว้างมายังแขนช่วงลำตัวและช่วงขายาว เลือดสีเข้มไหลซิบออกจากแผลผสมกับน้ำเหลืองใสๆปะปนกับเศษดิน
+ y9 ]$ W+ ^3 m c0 q) }' z: d* O% c, v( m
# _7 a7 G3 c3 C3 f& M @
คงต้องทำแผลก่อนจะเข้ารับการผ่าตัดเขาคงจะเจ็บมาก
9 c3 l* x5 b* s7 Y9 P
' B; {" ?9 m5 k+ r- O, K
4 N4 K. N+ f* ]“คุณเล็ก...”
3 v2 a* w& C0 k
4 m1 f y' o# O; c( n" z7 { Q$ k' _* r+ e' l. b
“ใหญ่!!” ผมละสายตาจากแนวแผลหันมามองใบหน้าอิดโรยของคนที่เอ่ยทักผมคิดว่าเขาสลบไปเสียอีก!!
; x! U; d+ w; Q! ~* j
$ o8 [& U" k0 Y- a. \0 k8 g& N. j- @0 }9 R3 y
“ฉันนึกว่านายไม่ได้สติ เจ็บมากมั้ย...” ผมลูบแขนข้างที่ไม่มีแผล เขาส่ายหน้าให้ผมว่าไม่เป็นไร เป็นอย่างนี้ตลอดไม่ว่าจะเจ็บแค่ไหนเขาจะบอกว่าไม่เป็นไร หัวใจนักสู้ของเขาเป็นอีกอย่างที่ทำให้ผมหลงรัก
* u# ~& Q7 S" S1 @6 ~) T+ a
, q& y0 J# v$ h0 B8 c5 o5 a0 C5 G7 s$ ^* n5 o
“ผมแค่เผลอหลับไป”8 x9 k' |( `, L+ j
2 l& W8 X& L' i+ J6 ~
& e: H; u; N+ H2 J1 [+ H3 \3 M. F
“ทำไมถึงไปขี่มอเตอร์ไซค์แบบนั้นนายซื้อรถหรอ” เขาส่ายหน้าอีกครั้งก่อนบอก0 [. F, N/ x0 ]8 Y7 L
. e/ q+ m& j1 l" L% c+ F2 M! n
! [6 f/ \6 l. L6 c' m* |1 P“รถเถ้าแก่ เขาให้ผมมาส่งของ...” อ๋อ เป็นอย่างนี้นี่เอง แล้วเถ้าแก่เถ้าหงอกไปอยู่ไหนซะล่ะลูกน้องเจ็บหนักขนาดนี้ไม่เห็นมาดูแล หรือว่ายังไม่รู้
. w& G5 Q7 c3 ^5 h7 B5 A
/ D9 N, M# B6 O$ y+ |/ q% Z! y2 R* z1 J3 c% w4 _4 W( f
“เถ้าแก่นายรู้เรื่องหรือยัง” ใหญ่พยักหน้า ใบหน้านิ่งกับแววตาว่างเปล่าจ้องสบตาก่อนตอบ
( S& o6 Q5 M+ G4 C1 y5 B3 m( U, B+ m' m& c! \ C+ S4 e
% m, V& Q" N, n2 D“มอเตอร์ไซค์เขาพังทั้งคันแพงกว่าค่ารักษาพยาบาลเสียอีก ไม่ให้ชดใช้ค่าเสียหายก็บุญแล้วคงไม่มารับผิดชอบอะไรอีก เขาบอกแบบนี้ พยาบาลจึงถามหาบัตรประกันสังคมจากผม...ผมไม่มี”# D8 L: h5 g, x; u
$ j! v! b. ^* J' Z5 m7 i# G2 I
y7 T' C4 y7 o; V; nหัวใจผมกระตุกก่อนเจ็บปลาบไปทั่วทั้งใจร่างกายสั่นไหวอย่างโกรธคนใจร้ายใจดำพวกนั้นเสียเหลือเกิน
7 o7 t2 {% S6 o6 j! P5 d3 D2 ^. m7 ~8 \% k6 C5 ^0 f8 `5 M8 I0 w
8 @- \ r. l$ ~7 H" R+ u
ความเห็นแก่ตัวเข้าครอบงำจนละเลยความผิดชอบชั่วดีกันได้เลยหรือ
: _, Z+ X/ U# Y* r% g1 q/ @, t$ b+ G j4 G: n. i' q0 Q6 y
" E8 R$ n) P" g f$ o" A: T
“แล้วคนที่ชนนาย...”9 V7 l; _3 e1 J( x' e
, Z1 R8 y4 f! L8 H
[2 B! o+ o7 s1 N: X A
“หนีไปแล้ว ตำรวจตามจับอยู่” ผมเม้มปากแน่น ดวงตาสั่นไหวมองไปยังคนเจ็บที่ไม่มีท่าทียี่หระกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น เหมือนเขาชินชาเกินกว่าจะต้องรู้สึกอะไร
) W+ ^. k) M$ H6 C5 i3 E: J( M. R" Q) b% m; T; n
) v% ~4 U' g" @ t( V2 A! G“ใหญ่...ไม่เป็นไรนะ” เขายิ้ม ยิ้มอย่างที่เคยยิ้มให้ ! L' m7 Y3 L/ t5 o
/ w! l( X. S4 l4 n n9 W& \8 D# p/ Y) |5 x! o+ b8 N- ~( Q+ a$ b
“แค่มีคุณ”
& S# _$ j+ d2 S" w J1 _0 X" M; A( n% |3 z9 j0 z- W5 P, P; q! S
0 ^) ~4 W# M2 V6 q4 F% A7 |: T$ g' }: Lผมยิ้มกว้างตอบเขาทั้งหน้าแดงแจ๋แก้มสองข้างร้อนฉ่าในใจเต้นรัวด้วยความรู้สึกที่หายไปตลอดสองสัปดาห์ที่ผ่านมา
2 E. t0 E* U+ X3 k" [ \3 q# n- O. b
' l, i5 b. p: c8 M& Q0 `; y K$ s- s/ r) d
เราไม่ได้คุยอะไรกันมากไปกว่านั้นเมื่อคุณพยาบาลเดินเอาเอกสารเข้ามาให้ผมเซ็นและใหญ่ถูกพาตัวไปเข้ารับการผ่าตัด
! p8 Y" e6 d" j P6 Q* _8 B( ~6 R. ^% k5 V, {
/ F* q: G' K( C( l# {3 p( O/ Q“ฉันจะรออยู่หน้าห้องนะ สู้ๆ” ผมชูสองนิ้วพลางยิ้มให้กำลังใจ ใหญ่ที่ถูกผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดของโรงพยาบาลถูกเข็นนำตัวเข้าไปในห้องผ่าตัดโดยที่สายตาสองเราสบประสานกันตลอดเวลาจวบจนประตูกระจกขึ้นฝ้าบดบังพร้อมกับเขาที่หายเข้าไปในห้องนั้น
* x, q0 h( r$ h% t$ J4 T- P- g* q) r9 K$ z4 j, q
: E1 N8 q' X' X7 L% ]1 z( P, Zผมหุบยิ้มพลางถอนใจ ความกังวลเริ่มเข้ามาเกาะกุมหัวใจ ถึงแม้หมอจะบอกว่าการผ่าตัดไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแต่ก็อดห่วงไม่ได้อยู่ดี ผมทรุดตัวนั่งลงบนเก้าอี้หน้าห้องผ่าตัด เข็มนาฬิกาหมุนสองรอบบรรจบกันคุณหมอก็เดินออกมาพร้อมบุรุษพยาบาลที่เข็นเตียงผู้ป่วยโดยมีร่างใหญ่นอนหลับตาไม่รู้สึกตัวอยู่
0 i- r# ]3 L# J: W9 r2 N$ S5 x3 F9 |+ ^$ V: S% t3 _/ W
# j3 E0 G X' A' W
“การผ่าตัดผ่านไปด้วยดีนะครับอาจต้องนอนโรงพยาบาลสักสองสามวันเพื่อดูอาการและป้องกันแผลติดเชื้อ”
; {" P* i8 [( r. u5 B
/ z/ @" X- D' v/ D
7 P/ c# X3 s' o& v, r; A% \. f' f“ขอบคุณครับคุณหมอ”
N8 Y/ \6 ^, [6 V$ {* [; @8 y" j/ Q |$ N' @; C5 @- Y
% n1 m6 ?2 } M6 p
“เดี๋ยวเราจะย้ายผู้ป่วยไปหอผู้ป่วยศัลยกรรมชายนะครับ” " R8 }9 b" \9 \! c( ]! u2 A
, V# n) o6 n1 ~. [
+ }7 d* @+ A* C! R# ]“ครับ” ผมขอบคุณหมออีกครั้งก่อนจะเดินตามเตียงที่ถูกเข็นขึ้นลิฟท์ไปชั้น5 ผมแยกตัวไปกรอกข้อมูลพร้อมกับยื่นความประสงค์ขอย้ายใหญ่ไปห้องพิเศษแทนห้องรวม2 ~* v- q/ @3 A5 B7 K
u# J# t% F- m; g
" \# G7 h& J2 Z& } ?2 u- z+ Qเพื่อความสะดวกของผมญาติคนเดียวที่ต้องอยู่เฝ้าและความเงียบสงบเพื่อให้ใหญ่ได้พักผ่อนอย่างเต็มที่- k d/ L1 Z, {* u2 Y8 n
9 |4 h. z) Y6 i- ^4 ^4 n. U. \) q' R, Z; Z. N# R% e9 o+ [
+ H4 q9 Z% I, B
0 n% ?7 H7 b; {, ~. @( T( u/ p2 Y“ผมอยู่ห้องรวมได้ห้องพิเศษมันแพง” ให้มันได้อย่างนี้สิรู้สึกตัวขึ้นมาก็พูดเรื่องเงินๆทองๆเลย ดีนะที่ผมเตรียมคำตอบไว้แล้ว; X# J- _, G/ I0 \) k) N: {
" [& G7 n* B0 G9 S
1 y, z+ O T h2 ~/ ?“นายอยู่ได้แล้วฉันล่ะ จะให้ฉันปูเสื่อนอนใต้เตียงเฝ้านายอย่างนั้นหรอ” เขาเงียบก่อนโต้เสียงเบาลง: w" c& B8 E( _9 X
+ ]5 A' a4 q" c+ E6 ^
* Q0 y L# V9 J, b0 S
“คุณไม่ต้องเฝ้าผมหรอกผมอยู่ได้”
# c$ g% p& }$ y7 e" R; l4 A" y9 Y# H& _* Z. `7 V
; W. Y2 @' ]% j: \ s+ O
ผมทำหน้าบึ้งก่อนลากเก้าอี้มานั่งใกล้เตียงบีบแก้มสากไปทีอย่างหมั่นเขี้ยว
: G8 `9 m2 d3 G7 X- l% x6 J0 l9 O$ Q/ c( g& C
+ e1 q' |8 k( z
“หมอกำชับมาว่านายเพิ่งผ่าตัดมาถ้าไม่จำเป็นห้ามเคลื่อนไหวมาก ทั้งแผลผ่าตัดและก็แผลตามตัวนายก็ห้ามโดนน้ำถ้านายปวดฉี่ปวดอึใครจะช่วย หรือนายจะเรียกพยาบาล” เขาทำหน้าปั้นยากขึ้นมาทันที นิสัยตื่นคนของเขายังแก้ไม่หายสินะ
, q( v4 m3 T; W( C
7 a2 d3 ~+ c& u L H% j' n; c' s& T% N. |; M
“กลัวคุณลำบาก”" |/ N1 f w+ h# a2 w& O
( t, A8 d! X9 k& Z& {- L
# y4 b$ x `( r+ @: b2 u
“ฉันเต็มใจ”8 A! G2 g3 e5 m1 G
2 U& `- B& `: |2 o1 W+ a
+ ?3 v q- Z, Y! {! E) ?สุดท้ายเขาก็ต้องถอนหายใจอย่างยอมแพ้ผมจึงเปลี่ยนเรื่องไปสนใจที่แผลเขาแทน “เจ็บมากมั้ย”( q4 P2 Y0 ]- e
& Z8 s5 U |# U& Q% R' X3 ]; ?, c! O+ `, c4 h
เขาส่ายหน้า เหมือนจะอยากขยับตัวจากความเมื่อยขบผมจึงลุกขึ้นยืนช่วยจับเขาพลิกนอนตะแคงข้างที่ไม่มีบาดแผล
+ A/ v* Y. A* s4 U: o& G; X" L U) c, k
! i: W" z: W6 b+ l5 _ _" g“เดี๋ยวฉันไปโทรลางานแป๊บนะ” ) U, h: z9 G* t% x
/ q5 D6 j- }3 E: R: {/ z) a) ~$ t) T2 V4 s) g
“อย่าเลยผมอยู่ได้จริงๆ ไม่อยากให้คุณเสียงาน”( z! ~# X7 `' f) h3 f
3 O) z9 Y' c9 B$ b, c: x4 R4 D7 O, P4 |+ X
“เอ๊ะ ทำไมนายดื้อ” ผมเอ็ด“นายมีคนอื่นนอกจากฉันให้มาอยู่เฝ้ามั้ยล่ะ ฉันจะได้ไปทำงานอย่างไม่ห่วง” ผมพูดเสียงเข้ม ส่วนเขาเงียบอย่างเถียงไม่ออกซึ่งมันทำให้ผมนึกบางอย่างได้ 1 l6 F7 {1 Y9 I; W( D" Z
6 B* j, ~ S, z' K3 i# x
) Y9 K. _$ b5 s( [, ]: }“ใช่สิ นายมีแฟนแล้วนี่เดี๋ยวผู้หญิงของนายคงมาดูแล เธอรู้เรื่องหรือยังล่ะ” เสียงผมแข็งอย่างรู้สึกได้ ใหญ่ขมวดคิ้วงง: G% G9 V! H+ n3 N# N5 x6 N9 D
/ G( D( T; ~0 P) \1 s8 p. c7 b
! d$ B/ f* E- ^! j
“ผมไม่มีแฟน”9 e; y' J* E8 n' {
6 F5 S8 E2 A- c( Y Q
0 U( I: L2 O# w) c8 E& X* g" G“แล้วคืนนั้น...!” เกือบหลุดปากผมรีบปิดปากเงียบแต่เหมือนจะไม่ทันแล้ว4 L6 E% T1 W" e6 [' a* V( d
`" G6 r, K" X+ A* m b. n; U
% G/ X4 p4 Z* R, [& D
ใหญ่ชะงักไปก่อนมองผมอย่างเคลือบแคลงเขาค่อยๆถามอย่างระวังคำพูด: [ \6 b; h( n" I; c
5 ?8 v1 b4 d; n6 k$ }4 Z, a
5 z# B1 ]8 b, w“คุณไปหาผมที่ทำงานหรอคุณคงเห็น...”4 p2 _; v/ e! X ~$ k% j6 P/ F: n
! @) g: l7 i+ A3 b9 i T3 q
% ?+ f. p7 Y1 x“ฉันไม่ได้จะแอบดูวันนั้นฉันจะไปรับนายแต่บังเอิญไปเห็น” เมื่อนึกถึงภาพร่วมสวาทของสองคนความเจ็บก็แล่นปลาบขึ้นมาอีกครั้ง/ t9 k( M: {+ A- t
1 B, X- l" K, |, A: V$ s+ J* H/ R) k" S+ v
“คุณโกรธผมเรื่องนี้หรอ”( G- z$ A( S E
; Y5 U. `7 l$ ^5 i+ l( _$ l
* C, Y7 b1 C4 U! [2 x" _% r
“เปล่า!!”! {9 \+ S& P4 |/ j# `# S& c- U
$ ]9 B k7 l6 J! Y* M0 p
" W1 x D2 Q" H0 p5 y" c6 r- [
“แล้วทำไม...”
3 L2 I% Q. \' V0 [0 c
" N/ ? R f( j& C4 R" K( n5 ]4 W$ o* ]
“นายนั่นแหละ!ทำไมทำแบบนั้น! ประเจิดประเจ้อ!!”
$ p7 i* b$ j6 k, o
$ O$ R% ~$ J! J) l9 s
, a" T5 F+ Y5 Z; K( A4 F! j“มันไม่ดีหรอ...” ยังจะมีหน้ามาถามตาใสอีก!
- C; @5 t) w" D2 N. P
* U: r7 l# V% c/ G+ w8 M5 n% K6 k# |7 @9 U
“แล้วนายคิดว่าไงล่ะ นายแค่ความจำเสื่อมไม่ได้ปัญญาอ่อนก็ต้องรู้สิว่ามันดีหรือไม่ดี!” เขายิ่งขมวดคิ้วหนักจนหัวคิ้วทั้งสองข้างจะผูกรวมกันแล้ว2 d8 d0 ]# T" |
& V$ K% R. G0 k4 X$ x5 p; y- ?# S( l
“ผมไม่รู้...จิตใต้สำนึกบอกผมว่ามันไม่ผิดมันธรรมดา เหมือนทุกคนต้องกินข้าว”
, [: J+ U! ` o* Y6 B1 m# T/ N! |
g8 Y( w* g- J; M8 K
6 E' F8 ^3 U- \; [1 P! Y# o“การที่นายมีอะไรกับคนอื่นมันเป็นเรื่องธรรมดาทั้งที่นายไม่ได้รักหล่อนน่ะหรอ...หรือนายรัก” ท้ายเสียงสั่นอย่างห้ามไม่ได้
- C" p+ _& e6 L0 Q( n% z
) q/ K1 t1 O, B3 m H) D/ @, q% H' U d4 C* R g9 \' P/ I0 `
“ไม่ได้รักผมรักใครไม่ได้”! j( y5 g9 N" _' _0 x
, G( r' o- |) ^8 h& u! d8 B7 b3 y$ ?5 f/ ?9 M) c' S
“ทำไม” ใจผมเต้นรัวอย่างรอคำตอบ
`! z2 ?# x3 ]8 E0 q, W' C+ l# `# Z O- v2 W+ \
8 ^/ P2 Z; U( B) N6 k7 \) j* t“ผมไม่รู้ พอผมเริ่มรู้สึกดีกับใครสักคน” ใหญ่สบประสานสายตากับผมอย่างมีความหมาย “ตรงนี้...” เขาชี้ไปที่ตำแหน่งหัวใจ“มันกู่ร้องคัดค้านว่าห้ามรัก รักไม่ได้”
6 x& ^ r1 m3 d+ r$ b6 l! y; h, S p7 v5 x3 V$ d
& p0 i: z1 _& ] ?
“…!!!”* }6 g$ h! s' n( M
; r0 @3 h6 B8 W: Z$ K$ ]$ i( F) Z3 R# h$ }2 u" y- D7 }
หลังจากประโยคกรีดหัวใจจบลง ความเงียบก็เข้าปกคลุม สมองผมว่างเปล่า หูอื้ออึงเกินกว่าจะชวนเขาเปลี่ยนเรื่องคุย สายตาของใหญ่มองมาเหมือนรู้ว่าผมรู้สึกพิเศษกับเขา และเขาก็ตัดเยื่อใยผมด้วยการบอกผมทางอ้อมว่าไม่ได้รัก
6 ^" \3 w7 ?. x7 ~, d5 x6 A# g8 K! W& i2 w( c+ t
; E8 r7 T/ ]$ q7 R) _4 t
ไม่ได้รู้สึกอะไรกับผมเลย
: _ B! ~# l. b( K5 Y; q
, A$ H9 J: {1 h* {# J8 k; Y% u4 z" b4 h( D1 w6 J( f# I
เพราะเมื่อเพียงเขาเริ่มรู้สึกดีเขาก็ตัดมันทิ้งเหมือนเป็นก้อนเนื้อร้าย และวางผมไว้เพียงฐานะผู้มีพระคุณเท่านั้น8 I3 ^5 F. Z2 |0 [ n* C0 R
" g! g q& [- B) W7 W$ w# s: t
! D. ?6 `2 m, x: w0 p# H0 y3 Zตรงข้ามกับผมที่ถลำลึกรักเขาอย่างถอนตัวไม่ขึ้น1 F6 ?; K4 |( n1 c. E
' d- M7 _. J/ d9 k$ w& \" O
" J/ S, O! h) l B( }! n7 `มันไม่ยุติธรรมเลย!!
: V& e8 P# s* D& S3 b3 H4 V; D6 ?" Q m: r8 V$ [! J6 v
6 n% b9 U5 k" V3 s& r% I# u% f2 R# y: W' Q: S: l2 r, M
3 ^/ y8 j- D7 `5 I7 G' \! |4 }' S4 \2 d6 O: I# R7 j, J. p
โครกกกก
( y6 k( v9 M& e0 g) ^0 C
" q3 Q# g, o$ {- d
% m" u7 S. r! d5 w4 e5 [. Fผมกดน้ำชักโครกเมื่อเทน้ำปัสสาวะในโถฉี่แสตนเลสลงไป ใหญ่ยังไม่สามารถลุกมาเข้าห้องน้ำเองได้ขนาดแค่ขยับตัวยังลำบาก จะให้ใส่แพมเพิสก็ไม่ได้อีกเพราะจะไปกดทับแผล หมอจึงให้เขาถ่ายหนักถ่ายเบาลงในโถก่อนใหญ่ติดจะเกรงใจมากกกกก เมื่อปวดเขาชอบอั้นไว้จนไม่ไหวจริงๆถึงจะบอกผม
3 k8 w% z- g9 `1 D5 o7 n" o J8 T5 e) n K; F7 ?8 ^: C
6 ?9 ^3 f7 A! B
ผมบอกว่าทำได้ๆ เต็มใจทำให้ ก็ยังจะคิดมากอยู่ได้2 x1 I7 P* Q q ?. M
% Z+ V9 Q9 G. v F# L
; T5 G$ u% t. |6 Y
ผมโทรลางานสองวันตามเวลาที่ใหญ่ต้องนอนโรงพยาบาล เมื่อคืนกลับไปเอาเสื้อผ้าและของใช้ส่วนตัวที่คอนโดหลังจากใหญ่หลับไปเพราะฤทธิ์ยา ย่องเบาเข้าห้องตัวเองอย่างเงียบเชียบ ไม่ใช่อะไรกลัวเจอไอ้ปอนด์1 }' l3 w# q# U; w
/ _3 b( \# {! K9 k0 U- N/ F' p* y$ k, a d# H g6 h) c. p
ผมล้างโถแสตนเลสคว่ำไว้ในห้องน้ำ ก่อนเดินไปล้างมือ แล้วหยิบกะละมังใบเล็กเปิดน้ำใส่พร้อมผ้าขนหนูผืนพอดีมือ เดินออกจากห้องน้ำตรงไปยังเตียงผู้ป่วย
2 m- S5 Y$ z0 a! p' {, Z7 Z o
1 n) d3 `2 W b3 E* ?( e' a' }: P4 ^0 t4 r- ?5 Q/ I* a
“เดี๋ยวพยาบาลจะเข้ามาทำแผลให้ใหม่ เช็ดตัวก่อนเนอะ” ผมนั่งบนเตียงด้านหนึ่งก่อนใช้ผ้าขนหนูบิดหมาดเช็ดไปตามใบหน้าคม ไล่มาที่บ่ากว้าง ช่วงลำตัวแขนและขาข้างที่ไม่มีแผล ซึ่งผมจะระวังมากเมื่อเช็ดเข้าไปใกล้บริเวณแผล' W) _$ i9 \! L- a. w# J! U
/ g9 {& `$ | C: {* U/ y" A D+ o$ b* y* q9 ]# W+ C" q( ~; {
เขาไม่ได้ใส่เสื้อเพื่อไม่ให้ผ้าแตะโดนแผลส่วนกางเกงก็ถลกขึ้นมากองอยู่บนขาอ่อน ทำให้ผมช่วยทำความสะอาดร่างกายเขาได้ง่ายขึ้น แต่มันยากนิดหน่อยตรงที่ผมไม่กล้ามองเขาตรงๆนี่แหละมันรู้สึกร้อนวูบๆแปลกๆ
2 x, `6 i# Z; |
. e) T, p2 a6 [# s0 b% F- h( H' {* z6 Q# u+ Q% @ D6 `2 K
เมื่อผมเช็ดตัวให้เขาเสร็จห้านาทีต่อมานางพยาบาลสองคนก็เข้ามาทำแผลให้ใหม่ ผมจึงลงไปเซเว่นด้านล่างเพื่อซื้อนมและน้ำผลไม้ ติดขนมปังสอดไส้มาด้วยสามสี่ห่อ เผื่อหิว & b0 f" Y* f( f0 Y1 K- D, z
, ^% K6 v, o2 w/ o6 I; q
% f' l0 |+ u' t7 w1 a/ B& Sกลับเข้ามาในห้องอีกครั้งก็ไม่มีใครอยู่ในห้องแล้วนอกจากหมีป่วยที่ซีกขวาของร่างกายมีผ้าก๊อซสีขาวอันใหม่แปะไว้ทั้งแถบ
1 @6 |1 v) `) g. g9 f! R' v( a5 u2 A
w0 P( [/ n4 }# l- k3 | ~+ ?1 |4 [
เขาหลับอยู่...
, s7 i' N, l2 L+ l" P% M: R6 }7 a! y y' E
) M$ U; ^, F% c7 `ผมยกเก้าอี้อย่างระวังไม่ให้เกิดเสียง นั่งลงข้างเตียงพลางจ้องมองใบหน้าคมดุ มือวางแนบลงบนศีรษะใช้นิ้วโป้งเกลี่ยหน้าผากเขาอย่างอ่อนโยน6 g5 f$ @0 a1 A: H! |1 w
0 Y% f# G( @2 z) q$ @
* v7 ^* `8 ]! T& b2 ?' I( e
ไม่เป็นไร...มันไม่สำคัญแล้วว่าเขาจะรักผมมั้ยผมรักเขาข้างเดียวก็ได้ ถึงจะเจ็บบ้างแต่มันเทียบไม่ได้เลยเมื่อไม่มีเขาอยู่ 6 K9 w( r) c' _- E* h3 M
, g/ K |; n* t: V- D9 o( j6 S
' i4 O6 ^! p, \/ Rผมจะไม่สร้างเกราะให้ตัวเองโดยการผลักไสเขาให้ไปเจอโลกอันโหดร้ายเพียงลำพังอีกแล้ว
* I' w( O+ A, l |
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-4-11 21:20:20
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-4-12 01:44:30
โพสต์ 2020-4-12 02:58:45
โพสต์ 2020-4-12 03:04:38
