|
เร่ร่อน109 u R8 g8 J4 R1 G6 A0 d4 F; j
- A" Q4 @6 A; n, P- f4 A/ o4 {% [2 `. N5 F8 T1 P
' ]- F* C8 b+ G
6 O4 F' F y; D' k
สองสัปดาห์แล้วสินะ
. A# T' Z- Z( t
: O, w1 X- Z; u7 } }7 }% ?/ C6 B8 \# m1 |( |# A$ I9 x1 v% A7 [$ l
ในห้องสี่เหลี่ยมขนาดร้อยสี่สิบตารางเมตรที่มีผมเพียงคนเดียวอาศัยอยู่. ] e/ v* r& P/ d
' `) D5 }) T+ f; I7 f. ^
" c4 b$ ^/ ~' |. t" o
เหมือนสองเดือนกับอีกสองสัปดาห์ที่มีคนร่วมอาศัยเป็นเพียงความฝัน...ฝันที่ดีและอบอุ่นมากๆ
/ G9 [# D2 X; H/ E/ D6 H! B+ t$ C; J1 c8 A
+ p: U) \. [: h1 N# b' z3 t0 w' K
แต่มันไม่ใช่ และผมก็ไม่รู้ว่าจะหลอกตัวเองไปเพื่ออะไรเสื้อผ้า ข้าวของเครื่องใช้ส่วนตัวของใหญ่ยังวางอยู่ที่เดิมมุมเดิม แม้แต่สมุดคัมภีร์อาหารยอดยุทธ์ก็ยังวางสอดไว้ใต้เสื้อผ้าในกล่องพลาสติกเช่นกัน ผมคิดว่าเขาจะกลับมาเอาเพราะมันเป็นสิ่งของที่ติดตัวเขามา แต่ก็ไม่ เหมือนเขาไม่ได้ลืมแต่จงใจทิ้งไว้
; h. ]8 u# U1 l8 w" g Y% A! M# l: Z8 T
. U' M* Q; O0 ]' F2 N/ W7 B7 rส่วนผม...ก็กลับมาใช้ชีวิตปกติดังเดิม ตื่นเช้า ไปทำงาน ทานข้าวเที่ยงกับคุณพชร ทานข้าวเย็นร้านอาหารตามสั่งใต้คอนโด ดูหนังแผ่นเข้านอน และก็ตื่นเช้าเพื่อไปทำงานอีกชีวิตดำเนินวนเวียนอยู่แบบนี้ ไม่มีอะไรให้ดีใจเศร้าใจ หรือตื่นเต้น เหมือนกราฟเส้นตรงที่ไม่มีขึ้นหรือลง
4 H7 d) p* h, A. t8 n6 d# c' ?# j7 l. t! Z, j2 j
- V; S" Z% S) W7 p2 d: kส่วน ‘ใหญ่’ ผมยังคงคิดถึงเขาเสมอ ยังรักเขาเหมือนเดิม แม้ไม่ได้ฟูมฟายเหมือนเก่าแล้วก็ตาม
: {3 s7 c3 v9 `
% }2 A* L" K3 Z2 `' v; m+ i8 B" a, Q
โซฟา...ที่เคยเป็นที่หลับนอนของเขา บัดนี้กลิ่นกายที่ผมเคยใช้เป็นเครื่องบรรเทาความคิดถึงได้จางหายไป แต่ถึงกระนั้นบางคืนผมก็ยังชอบนอนหลับอยู่บนโซฟาตัวหนาซุกหน้าแนบความอุ่นนุ่มของหมอนอิง# [, @/ h% R9 F7 N ^5 j5 M8 R: Z
( P& d' V3 v* H2 {# Y' y0 c/ H
* ]* P( h/ v2 W; g
ชีวิตเราต้องดำเนินไป ถึงภายนอกผมอาจดูไม่เป็นไรแต่ในใจผมยังมี ‘ใหญ่’ อยู่เท่าเดิม/ l8 z* Z- S" Z) c: x, `1 a: {
# p( `3 j1 n `. u L. W
, i9 ]' M& M% W0 ` ^! @แม้ไม่ได้ฟูมฟายหรือวนเวียนคิดถึงเขาอยู่ตลอดเวลาแต่ในยามเผลอเขาก็จะแทรกแซงเข้ามาในความคิดทุกครั้งไป ให้ผมรู้ว่า...ยังรักเขา...' Q1 p# J' {" k+ \
: h$ A2 t; S4 a3 D4 l r# Z3 O4 W5 e9 t2 x
ก๊อก ก๊อก
+ r" W `, u3 w) K
( c4 O* K; ]( k+ S% T' V5 S0 F5 I/ \8 ?' l( | `3 T& z9 i
ผมเงยหน้าขึ้นจากงานไล่มองจากมือไต่ขึ้นไปยังเรียวแขนเพื่อมองคนที่กำลังเคาะโต๊ะเรียกผมอยู่
/ Z* x I! p6 D* N. q
" o0 Q1 C+ o$ u: Z
1 ~0 {. m; T9 v; |( w' Xไอ้ปอนด์...ผมเลิกคิ้วเป็นเชิงมีอะไร I& y/ c6 I3 K0 Z% [. _
6 k/ K8 ]3 A7 g5 F9 ]3 n( h6 |0 Y! i* y# h0 F) B2 I0 n
“เที่ยงนี้มึงไปกับหัวหน้าป่ะ” ผมพยักหน้าหน่ายๆเมื่อคิดว่าคุณพชรไม่ยอมถอดใจง่ายๆ
g1 m/ I* Q" o" Q2 q4 I: K0 K7 [3 Y
- B Y! S$ T) g+ l$ `# b
“กูไปด้วยได้มะ”1 Y; s# |! g# R1 S2 \( [1 |
% ?- m1 S" J$ m, [* q
0 B, a: H2 Z# T! ~! M, W1 I“ไปทำไม”
+ z# b3 ~4 w7 t5 Y8 O. p/ L: B' h; A: q% A
& U, g+ \, ?1 j) p
“ฮั่นแน่! มึงชอบหัวหน้าแล้วใช่ป่ะถึงพูดแบบไม่อยากให้กูไปด้วย” คือ...ผมสื่ออะไรผิดหรือเปล่ามันถึงได้พูดแบบนี้พลางยิ้มกรุ้มกริ่มใส่ ผมว่าไม่ได้พูดอะไรทำนองนั้นเลยนะ
' E$ G4 m1 z v8 F( v. t) s: ~( @1 E' y8 A# v) f. ^" Z
8 F( b' E" G, l. T) j8 |& t% s
“เปล่าคิดไกลไปละ”# I# \- h+ ]1 o+ p2 U0 R
+ F+ r/ k( b2 n& c- b: a
8 s4 w+ }0 U1 O2 O4 P( U6 H' @
“อ้าว” จากที่ยิ้มๆเปลี่ยนเป็นหน้าเซ็งขึ้นมาทันทีทำให้ผมอดถามด้วยความสงสัยไม่ได้
6 m( @. _/ J+ I4 D! Z
1 j0 H- k' H8 B! M& D) X# P' w5 S% }& d; q/ X. q; o
“มึงอยากให้กูชอบเขาหรอเมื่อก่อนเห็นช่วยกันเขาออก”
9 @' ~1 C5 v4 p5 w6 Y5 x# ` C' x% s9 N0 u# I2 c3 H
% _! C0 o N! I' J+ L, i" D
“ก็ตอนนั้นยังไม่รู้จักนิสัยใจคอนี่โว้ยกลัวจะมาหลอกมึง แต่ตอนนี้กูมั่นใจว่าเขาชอบมึงจริงๆ นิสัยก็โอเคหน้าตาก็ดี หน้าที่การงานก็เป๊ะคนสมบูรณ์แบบเพียบพร้อมขนาดนี้กูต้องเชียร์อยู่แล้ว ดีกว่าไอ้คนไม่มีหัวนอนปลายเท้าเป็นไหนๆ” ประโยคสุดท้ายมันพูดเหยียดเสียงเบาๆเหมือนพึมพำกับตัวเองแต่ผมได้ยินชัดเจน f+ _: u7 p- c! Z7 w
7 c5 O' @1 [& p3 k9 U( S1 B$ R; F) C1 C
ใช่ว่าเรื่องที่ผ่านมาจะผ่านสายตามันไปได้ . E6 m) q$ O- a
I; U* m. @: j Q5 }) E( L* h" G8 A# ?/ A5 A9 k! w
ผมจ้องตามันนิ่งทันทีไอ้ปอนด์หน้าเจื่อนไปเหมือนจะพูดบางอย่างแต่ผมชิงตัดหน้ามันซะก่อน R) }* B1 R) i6 X# `
m' n* _$ w/ e$ Q, l- G
& ~- W8 E; E" @9 J! ]. @7 j. G: d“ใหญ่มีดีกว่าสิ่งฉาบฉวยภายนอกที่มึงมอง ถ้าเลิกอคติแล้วมึงจะเห็น” ผมเลื่อนเก้าอี้ออกไกลโต๊ะให้ตัวเองลุกขึ้นได้และเดินหนีออกไปในห้องพักผ่อนสำหรับพนักงาน ผมท้าวมือข้างหนึ่งลงบนโต๊ะชงกาแฟ อีกข้างลูบใบหน้าที่แสดงความอ่อนล้าอย่างชัดเจน
0 p ~8 W* G8 t7 B0 w5 C% C1 ]8 `& b) O# y+ _
0 }( u: Q1 n3 J9 }& |2 J$ P
ไอ้เพื่อนเวรมันทำให้ผมคิดถึงใหญ่เวลาทำงานทั้งที่ผมสามารถจัดการตัวเองได้แล้วเชียว, `, I' z P$ N" v& P7 O
9 F+ ?+ v6 e( z5 T2 }1 T" m: o3 P+ \. r; {7 I/ F# X; Y* A4 s: Y- O
“คุณเล็กครับ” ผมไม่ได้หันไปมอง แค่ฟังน้ำเสียงก็พอรู้ว่าใครและผมยังไม่อยากจะสนทนากับเขาในตอนนี้ “เที่ยงแล้วเรา...”
3 m* g/ F9 ]0 q8 r2 U4 O; G3 {4 K& C% T
+ Z, {& C& N* f0 F: `
) ^- l& x1 k* i! l$ R9 b- T! j) E“ครับผมปวดหัวนิดหน่อย เดี๋ยวตามออกไปครับ”- o" ~! Z+ z7 D- v' E" e, H$ ?
- _2 N* u* `/ d( V9 S. K+ s# S
' h. }9 j# z5 B# y, ]4 S6 g* M6 b“เป็นอะไรมากมั้ยขอผมดูหน่อย”' l }+ g+ |; X: W, n2 M2 l
3 x8 n4 I5 f3 q' R$ z; x) B( m' e& S
“ไม่ๆไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมทานยาเสร็จแล้วจะตามไป” ผมยังยืนยันคำเดิม5 B* U! } U% x: |# |
( l( n) u6 r2 T" w
7 \. e7 i- c' H3 Z2 i
“งั้นก็ได้ครับผมรอที่รถนะ”( e4 B2 L( P, }$ \2 v: D$ ^2 q8 I4 h& \
. U9 O3 i- \- ~/ O1 T; M5 ^. Q* n
( _' B1 [0 x1 m“ครับ”
+ e, y/ r5 o+ v6 d( l9 h- C* u: s, S; b; k6 O
3 A0 ^8 O; s: v5 y* D! w
ตลอดบทสนทนาผมยังหันหลังคุยกับเขาเช่นเดิม มันเป็นเรื่องที่เสียมารยาทพอควรแต่ผมยังไม่อยากจะเผชิญหน้ากับเขา มันเป็นเรื่องงี่เง่ามากที่ผมนึกโกรธคุณพชรที่เขาเป็นส่วนหนึ่งของต้นเหตุที่ทำให้ใหญ่โดนดูถูก มันงี่เง่ามากจริงๆ+ ?# r7 [! w3 x9 v5 R- n7 \
" C" ~' O4 w8 ?8 P
2 a- s. Z* G' e* K* z; k) Kผมเป่าลมออกทางปากเพื่อช่วยปรับสภาพอารมณ์ให้เป็นปกติ9 w5 a c. J9 Q8 a7 B+ w
$ ]0 ~( P- p: k: ]- r1 q! W
) H& W7 E8 s2 u$ e" s% [ติ๊ดๆ4 o H }% i6 e
$ U7 x0 L% H& ~5 P) _7 q9 _; P4 X, ~
จังหวะที่ผมจับลูกบิดประตูห้องพักผ่อนเพื่อเปิดออก เสียงโทรศัพท์มือถือในกระเป๋ากางเกงก็ดังขึ้น หน้าจอโชว์เลขเก้าตัวขึ้นต้นด้วย 056 เป็นรหัสประจำจังหวัดนครสวรรค์ ผมขมวดคิ้วส่วนมากเบอร์ที่ขึ้นต้นด้วยเลขนี้จะเป็นเบอร์ของออฟฟิศโทรมา ซึ่งไม่ใช่แน่นอนเพราะตอนนี้ผมก็อยู่ออฟฟิศ ) [; ]- r* o8 e6 j/ K
8 H/ k- W* T" j
- }3 D% i @$ m; o“ฮัลโหลครับ” ผมสไลด์หน้าจอเพื่อรับสายทันทีที่ผมเอ่ยคำทักทายออกไปก็ไม่ได้พูดอะไรอีกเลยเมื่อปลายสายผูกขาดบทสนทนาทั้งหมด- j! H( O. O' N! v( r+ S# B
$ n& h& ]% T6 K) Q
/ x6 Q" y% c: q$ h
พลั่ก!
# g3 ~+ Y" K; K% M1 n+ U
9 e! R7 h( r6 k; u* U0 h d% L
* {6 N0 r0 ^, V1 T' hเครื่องมือสื่อสารยังแนบที่ใบหู มืออีกข้างใช้เปิดประตูพร้อมกับเดินเร็ว จากเดินเร็วกลายเป็นวิ่งวิ่ง และวิ่งซอยเท้าไปยังรถนิสสันมาร์ชสีขาวของผม ระหว่างทางเจอไอ้ปอนด์เลยฝากมันไปบอกคุณพชรเรื่องขอยกเลิกนัดมื้อเที่ยงนี้ ได้ยินเสียงมันตะโกนถามหาสาเหตุตามหลังแต่ผมไม่มีเวลามาคุยกับมันมากนัก' p8 a; C) v+ y9 i! L: j% }
`4 f$ u( H, m5 U$ Y- E' {8 w/ b0 r' w, w& {% _( ^$ c% e8 a) p
เมื่อมาถึงรถปลายสายก็วางไปแล้ว ผมขับรถเลี้ยวออกจากบริษัทสู่โรงพยาบาลรัฐบาลประจำจังหวัด2 r, r9 B/ i6 ^
0 N) w' d9 x2 h: ~0 S
8 j, q v3 E0 M0 i" u2 I# }: Y8 p8 G. ^% f
‘คุณเป็นญาติของคุณตี๋ใหญ่หรือเปล่าคะ ดิฉันเป็นเจ้าหน้าที่จากโรงพยาบาลโทรมาแจ้งเรื่องญาติของคุณประสบอุบัติเหตุถูกรถชนค่ะ ทางเราต้องทำการผ่าตัดต้องให้ญาติมาเซ็นรับรู้ ไม่อย่างนั้นทางโรงพยาบาลจะไม่สามารถทำการผ่าตัดให้ผู้ป่วยได้ค่ะ’
; ~7 ]* _ r' q6 f* }
1 i7 s7 V$ N7 T, \ x8 t% V3 e2 y" L* o5 J5 L+ Y
& y4 u9 y' O, T
เพียงเท่านี้ผมก็ยอมปลดเกราะกำบังหัวใจทุกอย่างทิ้งเพื่อกลับเข้าไปในชีวิตเขาอีกครั้ง& z; Y- y! P5 y1 N( E; d+ |
" \( j8 M: A. |; j4 I+ Z' _
, Y% F$ p# K& `" @, @- l! n# L7 }7 [. tตึก ตึก ตึก
) n4 J& R7 \3 P$ d8 P* I
$ M6 ^3 `; f7 J2 V: P; G
5 }. R: J G8 h8 w3 p# _" H8 E3 ~! ^เสียงพื้นรองเท้ากระทบพื้นหินอ่อนของทางโรงพยาบาลดังถี่ประสานกับเสียงหัวใจที่เต้นอย่างรัวอย่างหนักหน่วง ไม่รู้เป็นเพราะเหนื่อยจากการวิ่งสุดกำลังหรือจิตใจที่ห่วงหากันแน่/ X; u0 o5 u' V0 f
+ A- G& v2 ~) E, K2 Z9 b
& g/ @& _' p. m1 i: l* F( c& v“คะคุณพยาบาลครับผม แฮกๆ เป็นญาติของตี๋ใหญ่” 9 o4 |2 X& q$ p" T, I( R& e! K% |
8 q6 p. x: |" z
) Y, ^5 Y* n4 D, P“ค่ะ เชิญทางนี้” คุณพยาบาลผายมือก่อนเดินนำผมไปทางห้องฉุกเฉิน ใจผมสั่นด้วยความกลัวไปหมดสองมือชื้นเหงื่อกำแน่น เมื่อย่างกรายเข้ามาในบริเวณห้องฉุกเฉิน ในห้องมีเตียงอยู่ห้าเตียงตั้งเรียงต่อกันเป็นแถว มีนางพยาบาลสองคนยืนทำแผลให้ผู้ป่วย อีกหนึ่งหมอในชุดกาวน์กำลังยืนจดบางอย่างยุกยิกบนกระดาษ เสียงโอดโอยของคนเจ็บหนักดังเสียดแทงเข้ามาในหู กลิ่นน้ำยาล้างแผลส่งกลิ่นโชยให้ลมหายใจสะดุดไปชั่ววินาที แต่ประสาทรับรู้คงไม่มีส่วนไหนทำหน้าที่ได้ดีเท่าประสาทตาอีกแล้ว
8 I6 {7 n" E' K& h0 }: Q, k. A2 j$ G# I3 g6 T
3 T: l; N8 B7 U2 G' oสายตาของผมเพ่งมองไปยังเตียงผู้ป่วยหนึ่งในห้าเตียงของห้องฉุกเฉิน คุณพยาบาลผายมือไปที่เตียงนั้นเป็นเชิงบอกว่า ‘ญาติ’ ของผมนอนอยู่บนนั้น ส่วนเธอขอตัวไปเอาเอกสารที่ผมต้องเซ็น
0 m% e7 M; _7 A! ?; y0 e: o7 C1 C( F4 E& r; n, i) M2 z
0 D- i' f- G( C" I8 I$ j1 D5 Qก่อนไปคุณพยาบาลได้บอกรายละเอียดให้ผมฟังว่าใหญ่ประสบอุบัติเหตุทางรถจักรยานยนต์โดยโดนรถยนต์ที่ฝ่าไฟแดงมาชนอย่างแรงจนกระเด็นไปอีกฟากของถนนก่อนร่างจะไถลไปบนพื้นถนนไปติดกับทางกั้น ดีที่ใส่หมวกกันน๊อคไม่อย่างนั้นคงเจ็บหนักกว่านี้มาก แต่ต้องผ่าตัดกระดูกดามโลหะช่วงสะโพกเนื่องจากมีกระดูกบางส่วนแตก! d0 Z/ T8 f$ P
7 F4 E0 k2 r' I% |( Z: C
! j6 A% `) b- x8 ]
ผมโล่งใจไปเปราะหนึ่งอย่างน้อยเขาก็ไม่เจ็บหนักจนเข้าขั้นโคม่าเมื่อคุณพยาบาลไปอีกทางผมจึงเดินไปยังเตียงที่เขานอนอยู่* Z! n- X% @' O/ Q
' L2 e. b0 {. s4 a) M9 N2 B" f$ k3 T$ g) B
ตึก ตึก
# n$ h9 n1 ~8 K" S7 H4 w0 E/ f6 z
0 R6 b: N* W' c& O, G& k1 e9 v7 x: cทั้งที่ผมซอยเท้าอย่างกับแชมป์วิ่งโอลิมปิก ขับรถดั่งแชมป์แข่งรถฟอร์มูล่าวันเพื่อให้มาถึงโรงพยาบาลให้เร็วที่สุด แต่เพียงไม่ถึงสามฟุตที่เขาอยู่ตรงหน้าขาทั้งสองข้างกลับอ่อนแรงลงจนแทบไม่สามารถจะก้าวต่อ
+ w# P7 \! X; d7 W; r/ i$ R; |5 o% a( _8 A/ J5 ~+ ~' R
: @% X7 |& W+ n R6 p' Tตึก ตึก: H1 l( s, O- O/ g9 y: X- X/ Z
3 Z$ m9 m) Z+ G2 U7 W6 u
1 |" v& ^% t. b2 z5 h* ~ผมฝืนก้าวขาจนสองมือจับลงที่ปลายเตียง
' K1 h( j/ T. ^7 o" h! s& c, o3 H$ l) s! N. K$ l% n% N* m. R: B
1 ?2 |( }: K, e5 h% jเขานอนนิ่งหลับตาอยู่บนเตียง ส่วนของใบหน้าไม่มีบาดแผล รอยถลอกตลอดแนวซีกขวาของร่างกายจากการเสียดสีเนื้อหนังกับถนนคอนกรีตไล่จากบ่ากว้างมายังแขนช่วงลำตัวและช่วงขายาว เลือดสีเข้มไหลซิบออกจากแผลผสมกับน้ำเหลืองใสๆปะปนกับเศษดิน1 Z! y1 N8 T$ U
8 I$ t2 ]2 H6 C+ b0 r
) k9 n( m% J4 v) L
คงต้องทำแผลก่อนจะเข้ารับการผ่าตัดเขาคงจะเจ็บมาก9 d3 Q8 ` w+ D& A2 T
+ d+ t1 q* P6 p$ B
8 ~+ b5 X7 u$ R4 M
“คุณเล็ก...”
5 n. o5 a, N! O# }& G8 ?7 D* g: x; M$ p4 ^& b4 |- z0 G
h% B5 }" M3 J4 ~' B$ c“ใหญ่!!” ผมละสายตาจากแนวแผลหันมามองใบหน้าอิดโรยของคนที่เอ่ยทักผมคิดว่าเขาสลบไปเสียอีก!!0 S# @2 N, g6 Q+ B/ c0 c o' k
A0 ^" D! }2 D5 O
! v, v. _& i# ?
“ฉันนึกว่านายไม่ได้สติ เจ็บมากมั้ย...” ผมลูบแขนข้างที่ไม่มีแผล เขาส่ายหน้าให้ผมว่าไม่เป็นไร เป็นอย่างนี้ตลอดไม่ว่าจะเจ็บแค่ไหนเขาจะบอกว่าไม่เป็นไร หัวใจนักสู้ของเขาเป็นอีกอย่างที่ทำให้ผมหลงรัก 8 ~, h$ \) D% V6 ^* f
. p% X- k2 g3 l7 l! E1 \
& X, z# B/ ?/ \2 g“ผมแค่เผลอหลับไป”. @3 Q( n/ S. Q7 \5 n3 s! ^. x
% z4 m& b+ {/ M* E# \+ P
* Y2 Z8 q6 x# b) {+ K
“ทำไมถึงไปขี่มอเตอร์ไซค์แบบนั้นนายซื้อรถหรอ” เขาส่ายหน้าอีกครั้งก่อนบอก
' s9 W" B! V: X+ `2 G, p' t
! V1 p5 ]( l* y" m7 o* j, F% o4 C
+ ?- Y0 m7 c6 p" F“รถเถ้าแก่ เขาให้ผมมาส่งของ...” อ๋อ เป็นอย่างนี้นี่เอง แล้วเถ้าแก่เถ้าหงอกไปอยู่ไหนซะล่ะลูกน้องเจ็บหนักขนาดนี้ไม่เห็นมาดูแล หรือว่ายังไม่รู้
1 m: n \: z6 q9 }& h! n1 j1 Y, V. h
3 n8 X" O0 A) M9 l8 q! G
“เถ้าแก่นายรู้เรื่องหรือยัง” ใหญ่พยักหน้า ใบหน้านิ่งกับแววตาว่างเปล่าจ้องสบตาก่อนตอบ7 a/ m4 t& W+ f7 t! r
2 S7 V6 p' C* m/ J0 a1 p2 t
L& a- }* V8 D4 O- ^“มอเตอร์ไซค์เขาพังทั้งคันแพงกว่าค่ารักษาพยาบาลเสียอีก ไม่ให้ชดใช้ค่าเสียหายก็บุญแล้วคงไม่มารับผิดชอบอะไรอีก เขาบอกแบบนี้ พยาบาลจึงถามหาบัตรประกันสังคมจากผม...ผมไม่มี”# ? H5 j7 u5 [3 ?' O. E
: F4 i' a* S. `5 z% _* J$ c. [1 ^
3 E5 g( Y+ f3 Uหัวใจผมกระตุกก่อนเจ็บปลาบไปทั่วทั้งใจร่างกายสั่นไหวอย่างโกรธคนใจร้ายใจดำพวกนั้นเสียเหลือเกิน5 ?7 @! s* R+ D& x8 f
a/ }% f' o4 @7 V- a& |
( i- k# w G$ i8 s5 k) w& iความเห็นแก่ตัวเข้าครอบงำจนละเลยความผิดชอบชั่วดีกันได้เลยหรือ
# `# L) `% B: Q1 {0 N) h: ]0 K) K, J( d# z. m0 D
: r) |9 P: k% @1 j. I“แล้วคนที่ชนนาย...”3 B s9 K- y; e/ _$ M: C1 ]2 t# w' l% o
- _# l3 v& ?9 w$ d+ e, y% [
) w# u+ Z! \7 _* N“หนีไปแล้ว ตำรวจตามจับอยู่” ผมเม้มปากแน่น ดวงตาสั่นไหวมองไปยังคนเจ็บที่ไม่มีท่าทียี่หระกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น เหมือนเขาชินชาเกินกว่าจะต้องรู้สึกอะไร! V" D; {1 D5 R7 a
2 e3 z1 j, L4 a2 B; N9 J3 B& p
( V7 F" r7 H3 h% c“ใหญ่...ไม่เป็นไรนะ” เขายิ้ม ยิ้มอย่างที่เคยยิ้มให้
$ b4 H6 @, r8 h! p& F4 t2 \
3 d1 x: i$ Y6 r' t/ l. o6 S+ s0 e Z8 p, {1 ^4 [1 L
“แค่มีคุณ”
3 c$ o. O5 N8 M* J& ~( S. ~8 z. t: ?2 s
, [) e/ s; i4 t3 ?' l8 l7 G% X% Iผมยิ้มกว้างตอบเขาทั้งหน้าแดงแจ๋แก้มสองข้างร้อนฉ่าในใจเต้นรัวด้วยความรู้สึกที่หายไปตลอดสองสัปดาห์ที่ผ่านมา7 Q4 g9 p1 F1 N8 a
, ~; S' A9 Z8 w& `8 Q2 H6 @
+ e$ D6 V- N# T5 q9 z; oเราไม่ได้คุยอะไรกันมากไปกว่านั้นเมื่อคุณพยาบาลเดินเอาเอกสารเข้ามาให้ผมเซ็นและใหญ่ถูกพาตัวไปเข้ารับการผ่าตัด
2 u% |* S7 E- x$ Q9 r3 e+ E0 C# ~8 r% m( T0 U
; R+ z" m3 W( N+ t. [" q. O: E
“ฉันจะรออยู่หน้าห้องนะ สู้ๆ” ผมชูสองนิ้วพลางยิ้มให้กำลังใจ ใหญ่ที่ถูกผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดของโรงพยาบาลถูกเข็นนำตัวเข้าไปในห้องผ่าตัดโดยที่สายตาสองเราสบประสานกันตลอดเวลาจวบจนประตูกระจกขึ้นฝ้าบดบังพร้อมกับเขาที่หายเข้าไปในห้องนั้น' b3 u; k; G/ t2 n* |
$ W7 L" v7 z; X# S7 {
( u% R( ~: X; L" Xผมหุบยิ้มพลางถอนใจ ความกังวลเริ่มเข้ามาเกาะกุมหัวใจ ถึงแม้หมอจะบอกว่าการผ่าตัดไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแต่ก็อดห่วงไม่ได้อยู่ดี ผมทรุดตัวนั่งลงบนเก้าอี้หน้าห้องผ่าตัด เข็มนาฬิกาหมุนสองรอบบรรจบกันคุณหมอก็เดินออกมาพร้อมบุรุษพยาบาลที่เข็นเตียงผู้ป่วยโดยมีร่างใหญ่นอนหลับตาไม่รู้สึกตัวอยู่8 f$ n% @6 |" k8 }! E+ b
. [4 B y# u+ M6 v9 T# o0 E
9 h- {( U3 H1 x8 ^0 }) H“การผ่าตัดผ่านไปด้วยดีนะครับอาจต้องนอนโรงพยาบาลสักสองสามวันเพื่อดูอาการและป้องกันแผลติดเชื้อ”1 H" ? o& l( X( f" c
# D( V; ^# A+ A5 J5 R% Z3 v
' K; x0 f0 h' A' j |- A“ขอบคุณครับคุณหมอ”0 C0 p6 u4 `& j) n# c1 ~
3 Q* }9 e6 j+ ]6 ? n2 q- P, n6 Q+ ?1 w/ ~" c
“เดี๋ยวเราจะย้ายผู้ป่วยไปหอผู้ป่วยศัลยกรรมชายนะครับ” , g/ H [3 C, V5 l4 @
5 d M) L" E/ x5 T6 P! v( a4 s0 Y1 c0 h) _
“ครับ” ผมขอบคุณหมออีกครั้งก่อนจะเดินตามเตียงที่ถูกเข็นขึ้นลิฟท์ไปชั้น5 ผมแยกตัวไปกรอกข้อมูลพร้อมกับยื่นความประสงค์ขอย้ายใหญ่ไปห้องพิเศษแทนห้องรวม4 g+ v H5 k$ Z7 R, N
2 ^3 g7 ?, O! m [" W0 T
z/ r1 m; m/ A0 Sเพื่อความสะดวกของผมญาติคนเดียวที่ต้องอยู่เฝ้าและความเงียบสงบเพื่อให้ใหญ่ได้พักผ่อนอย่างเต็มที่8 g0 ^' g; G+ l! }4 [
$ v5 X; v3 c3 H; W4 a2 \1 g
- r6 V$ R# Z+ g* Z `% B7 \1 x
, {. T! [/ m+ c. a! [* A6 p0 W) _5 Z1 H+ V) N- k& C6 d
“ผมอยู่ห้องรวมได้ห้องพิเศษมันแพง” ให้มันได้อย่างนี้สิรู้สึกตัวขึ้นมาก็พูดเรื่องเงินๆทองๆเลย ดีนะที่ผมเตรียมคำตอบไว้แล้ว
0 T# t8 Z5 d! K; Y# q3 p0 s/ G3 o+ W }7 N/ P
' ]8 Y5 [4 j' \8 b( C* m- D
“นายอยู่ได้แล้วฉันล่ะ จะให้ฉันปูเสื่อนอนใต้เตียงเฝ้านายอย่างนั้นหรอ” เขาเงียบก่อนโต้เสียงเบาลง4 C, M X, T5 j! b) b5 B3 _- i, Y
- U& H4 R1 I: M. }/ ?8 R' i
3 u0 W/ i2 h; |4 @: p! @8 q“คุณไม่ต้องเฝ้าผมหรอกผมอยู่ได้”$ X4 _3 D: }3 Z' y5 y
/ F* b5 \4 p; a
* z8 K1 X4 T p) m0 |7 Yผมทำหน้าบึ้งก่อนลากเก้าอี้มานั่งใกล้เตียงบีบแก้มสากไปทีอย่างหมั่นเขี้ยว( W3 O+ G9 L2 {# d
# P# |) `2 T! \& u6 [% ~ n0 m+ w# s: }$ I6 [
“หมอกำชับมาว่านายเพิ่งผ่าตัดมาถ้าไม่จำเป็นห้ามเคลื่อนไหวมาก ทั้งแผลผ่าตัดและก็แผลตามตัวนายก็ห้ามโดนน้ำถ้านายปวดฉี่ปวดอึใครจะช่วย หรือนายจะเรียกพยาบาล” เขาทำหน้าปั้นยากขึ้นมาทันที นิสัยตื่นคนของเขายังแก้ไม่หายสินะ
5 P9 u) T0 C( C0 a% G' v' p/ d, K2 s4 B; T
! A0 W7 d2 u9 b0 n, c' \“กลัวคุณลำบาก”- g, k- q2 {4 `6 s- e. L
7 g. ?) W& e I& T
6 Q3 I# H: e. R6 [“ฉันเต็มใจ”
- f7 U5 F7 ^" m: s t
: ^! N p5 ~- l) c3 ^* Z4 z) Y5 H' A7 K, b2 k* Q. b2 O x! D
สุดท้ายเขาก็ต้องถอนหายใจอย่างยอมแพ้ผมจึงเปลี่ยนเรื่องไปสนใจที่แผลเขาแทน “เจ็บมากมั้ย”
& {; I% C$ [7 {. t5 a c" g/ t% E) M; D4 _; \
7 c" \; j# V# d
เขาส่ายหน้า เหมือนจะอยากขยับตัวจากความเมื่อยขบผมจึงลุกขึ้นยืนช่วยจับเขาพลิกนอนตะแคงข้างที่ไม่มีบาดแผล ]9 u3 l7 x2 o
! Q! f" w4 O2 ^& r5 y" j" t7 l O* v+ b" r
“เดี๋ยวฉันไปโทรลางานแป๊บนะ” & j3 H- D( j( O5 z4 l
3 R m/ v2 J8 L/ r! T0 F, r. L" D
/ S- `8 ~" l" j. |, `; x“อย่าเลยผมอยู่ได้จริงๆ ไม่อยากให้คุณเสียงาน”: S' Q( ?6 U' H+ C# D) W# N
4 |. C5 P; ]2 H; n$ v! o
3 T- r8 ~2 D& v! m7 [. K; J“เอ๊ะ ทำไมนายดื้อ” ผมเอ็ด“นายมีคนอื่นนอกจากฉันให้มาอยู่เฝ้ามั้ยล่ะ ฉันจะได้ไปทำงานอย่างไม่ห่วง” ผมพูดเสียงเข้ม ส่วนเขาเงียบอย่างเถียงไม่ออกซึ่งมันทำให้ผมนึกบางอย่างได้
% ?8 M9 P1 R+ _6 p7 O+ ]! _0 v2 V) J; Z
# i) ]$ w$ S5 t+ n
“ใช่สิ นายมีแฟนแล้วนี่เดี๋ยวผู้หญิงของนายคงมาดูแล เธอรู้เรื่องหรือยังล่ะ” เสียงผมแข็งอย่างรู้สึกได้ ใหญ่ขมวดคิ้วงง0 q' H+ f. L4 T7 h, F* E! h( T
1 ^- b2 U: Q3 v: R5 ]+ m1 T" A8 ]2 K& Q4 C- _- k0 P1 ?7 N
“ผมไม่มีแฟน”
+ \: _" o- O1 z; Y6 t/ S2 n+ A: ^$ i5 W: b f( X: w1 A# Y- r
@# O! j5 `3 I2 W: Q! r5 {“แล้วคืนนั้น...!” เกือบหลุดปากผมรีบปิดปากเงียบแต่เหมือนจะไม่ทันแล้ว
; p5 n, R# g1 c: z, g5 y
) W( \- w2 p8 F' [3 H: v" r2 h5 h) ]0 t- Q" ~
ใหญ่ชะงักไปก่อนมองผมอย่างเคลือบแคลงเขาค่อยๆถามอย่างระวังคำพูด
9 [- r* K7 U9 `( o) a$ h% s% i6 H
p* ^7 g2 s; [3 }
( _; V% @; x( n# ?' ]“คุณไปหาผมที่ทำงานหรอคุณคงเห็น...”1 B8 j& e6 \4 ? g) Z& n
0 o* I7 O3 V4 h; z
' F: Y3 N o& c4 t' ^( t1 T5 ?
“ฉันไม่ได้จะแอบดูวันนั้นฉันจะไปรับนายแต่บังเอิญไปเห็น” เมื่อนึกถึงภาพร่วมสวาทของสองคนความเจ็บก็แล่นปลาบขึ้นมาอีกครั้ง8 \7 P1 L+ Q7 `$ z1 @5 g
' E1 j4 Z4 z S! z- b- k2 L
3 J+ F4 f. s3 H“คุณโกรธผมเรื่องนี้หรอ”
- |: Y9 v) x, {: ~7 P, o a# C- ]
. Z: B* X; [! G9 J- K3 R3 ~“เปล่า!!”
8 y: w' c+ n$ K" u: Z8 t! X' |6 I6 i1 h* ]2 x8 n) j. B" {& D% F' b
; Q0 ?6 ?/ a, O! b1 W“แล้วทำไม...”/ c) p M$ A& Z6 d2 P) v; ~
8 d6 R# J4 I1 [1 C' A
1 d0 H) o, N" J“นายนั่นแหละ!ทำไมทำแบบนั้น! ประเจิดประเจ้อ!!” : q, j0 O3 r. J; w
) ^* [3 X# O9 l, Q. e% B1 X
& |3 y' ?7 W f“มันไม่ดีหรอ...” ยังจะมีหน้ามาถามตาใสอีก!$ @, `; |. H; p) |, i4 T% j
: j6 E7 c$ F0 b* u7 b2 U4 S# V- l" q% ?+ w( e' H R# E, @: ~
“แล้วนายคิดว่าไงล่ะ นายแค่ความจำเสื่อมไม่ได้ปัญญาอ่อนก็ต้องรู้สิว่ามันดีหรือไม่ดี!” เขายิ่งขมวดคิ้วหนักจนหัวคิ้วทั้งสองข้างจะผูกรวมกันแล้ว3 G- j$ {9 ^ W9 K F5 j! V! p
) |0 ]% c7 _- y$ D# ?2 I9 @) R: x. P+ z$ H3 }$ u
“ผมไม่รู้...จิตใต้สำนึกบอกผมว่ามันไม่ผิดมันธรรมดา เหมือนทุกคนต้องกินข้าว” ! G! J8 x5 R6 W' U: I
{/ n# m9 F" J3 f5 D
* n0 V1 M' t5 M T7 W9 q( E
“การที่นายมีอะไรกับคนอื่นมันเป็นเรื่องธรรมดาทั้งที่นายไม่ได้รักหล่อนน่ะหรอ...หรือนายรัก” ท้ายเสียงสั่นอย่างห้ามไม่ได้
$ i1 u A' n& A7 f
( r: p. ]5 c" e! u4 U& j' v+ a5 P, Z( ]! x3 P$ y
“ไม่ได้รักผมรักใครไม่ได้”
7 [4 ^! ?4 ?9 X0 ^4 @4 b& T9 E
! i8 l9 M" G' Z& Z: }
6 A! I3 ^9 k# Q' A# N9 o2 B4 ]; n“ทำไม” ใจผมเต้นรัวอย่างรอคำตอบ
# d' ]3 |% H5 x( o' a/ J/ t+ v# O. b) |! _2 O. s# _
, d3 t6 a& |. _“ผมไม่รู้ พอผมเริ่มรู้สึกดีกับใครสักคน” ใหญ่สบประสานสายตากับผมอย่างมีความหมาย “ตรงนี้...” เขาชี้ไปที่ตำแหน่งหัวใจ“มันกู่ร้องคัดค้านว่าห้ามรัก รักไม่ได้”
; `5 o/ t% v, b. O! U$ B. U; R( Z, i/ F2 u9 U* X
0 z8 \& F1 K- a! ?+ h“…!!!”
8 Z) Y+ n# m; A3 Z0 a* [, Y7 U8 g% p; }
) _# o" \4 c6 t
หลังจากประโยคกรีดหัวใจจบลง ความเงียบก็เข้าปกคลุม สมองผมว่างเปล่า หูอื้ออึงเกินกว่าจะชวนเขาเปลี่ยนเรื่องคุย สายตาของใหญ่มองมาเหมือนรู้ว่าผมรู้สึกพิเศษกับเขา และเขาก็ตัดเยื่อใยผมด้วยการบอกผมทางอ้อมว่าไม่ได้รัก
" A1 d' A' B( R. {$ W8 p3 k b) `' T6 s5 l) A
# t0 A5 s4 ^$ kไม่ได้รู้สึกอะไรกับผมเลย1 b/ o0 ~8 u3 K7 l: e+ z
- y/ L( S- R1 r- O/ G% T- z/ d+ g
เพราะเมื่อเพียงเขาเริ่มรู้สึกดีเขาก็ตัดมันทิ้งเหมือนเป็นก้อนเนื้อร้าย และวางผมไว้เพียงฐานะผู้มีพระคุณเท่านั้น7 _2 e, d5 `0 }% v! [
2 U6 e2 g$ Y7 g0 l* z# A" R: p- \* G0 m/ G
ตรงข้ามกับผมที่ถลำลึกรักเขาอย่างถอนตัวไม่ขึ้น8 m" a0 z/ t7 B7 H0 F
5 H. ~2 @! U y1 k3 t
; j7 b; t" f) E" Cมันไม่ยุติธรรมเลย!! , t: K6 e! l7 T) }1 Z
" L7 [$ P5 |3 v1 Y
+ l/ \7 x4 m% R1 c% g0 P
$ p6 Z, o) \3 S* }% b( g- D, X& |
) q* o3 y g7 W# M) m5 {- ?0 ~. k4 Q
โครกกกก
) X6 l- k1 h; E, s
: {1 t5 g! C4 u8 {! C: R
0 `/ }) Q* @5 \: gผมกดน้ำชักโครกเมื่อเทน้ำปัสสาวะในโถฉี่แสตนเลสลงไป ใหญ่ยังไม่สามารถลุกมาเข้าห้องน้ำเองได้ขนาดแค่ขยับตัวยังลำบาก จะให้ใส่แพมเพิสก็ไม่ได้อีกเพราะจะไปกดทับแผล หมอจึงให้เขาถ่ายหนักถ่ายเบาลงในโถก่อนใหญ่ติดจะเกรงใจมากกกกก เมื่อปวดเขาชอบอั้นไว้จนไม่ไหวจริงๆถึงจะบอกผม+ n; p/ u% a' e0 ?7 B5 E8 w
/ p) P/ |. @+ a7 \6 q, t7 O, \$ a$ b" H2 N0 u9 T4 B
ผมบอกว่าทำได้ๆ เต็มใจทำให้ ก็ยังจะคิดมากอยู่ได้
: R8 [8 ]5 p6 V1 d' u2 `6 \) S- V
% Q$ ]5 `; U8 |' X, |+ T2 j/ L3 d4 H: u. ]- Z
ผมโทรลางานสองวันตามเวลาที่ใหญ่ต้องนอนโรงพยาบาล เมื่อคืนกลับไปเอาเสื้อผ้าและของใช้ส่วนตัวที่คอนโดหลังจากใหญ่หลับไปเพราะฤทธิ์ยา ย่องเบาเข้าห้องตัวเองอย่างเงียบเชียบ ไม่ใช่อะไรกลัวเจอไอ้ปอนด์$ [& w$ I6 B5 |5 J, O
: e3 K+ ]& ?6 j0 A, k
; ?( F: K$ B: h% Z+ Gผมล้างโถแสตนเลสคว่ำไว้ในห้องน้ำ ก่อนเดินไปล้างมือ แล้วหยิบกะละมังใบเล็กเปิดน้ำใส่พร้อมผ้าขนหนูผืนพอดีมือ เดินออกจากห้องน้ำตรงไปยังเตียงผู้ป่วย/ I6 e5 x8 _$ [0 q1 q7 T6 [% e
1 R1 h; w/ c2 R, i. x |1 |5 s% V/ l3 m8 z* o5 Z4 P' m9 E" u' [
“เดี๋ยวพยาบาลจะเข้ามาทำแผลให้ใหม่ เช็ดตัวก่อนเนอะ” ผมนั่งบนเตียงด้านหนึ่งก่อนใช้ผ้าขนหนูบิดหมาดเช็ดไปตามใบหน้าคม ไล่มาที่บ่ากว้าง ช่วงลำตัวแขนและขาข้างที่ไม่มีแผล ซึ่งผมจะระวังมากเมื่อเช็ดเข้าไปใกล้บริเวณแผล- R8 p2 J! q) Q. E8 H+ I! ]
/ f, S, J A7 M& V- w. b3 T/ V# v! B9 b; s% S
เขาไม่ได้ใส่เสื้อเพื่อไม่ให้ผ้าแตะโดนแผลส่วนกางเกงก็ถลกขึ้นมากองอยู่บนขาอ่อน ทำให้ผมช่วยทำความสะอาดร่างกายเขาได้ง่ายขึ้น แต่มันยากนิดหน่อยตรงที่ผมไม่กล้ามองเขาตรงๆนี่แหละมันรู้สึกร้อนวูบๆแปลกๆ/ f. v+ Q4 J* b# v1 g# Y
' C2 K6 g' Q( t
* H8 P. v5 L* ]เมื่อผมเช็ดตัวให้เขาเสร็จห้านาทีต่อมานางพยาบาลสองคนก็เข้ามาทำแผลให้ใหม่ ผมจึงลงไปเซเว่นด้านล่างเพื่อซื้อนมและน้ำผลไม้ ติดขนมปังสอดไส้มาด้วยสามสี่ห่อ เผื่อหิว + Z# \% o# _, W! A4 N- u. g
+ d9 t" O% ?% J8 Z* P
3 A; y! I. Y. n( W, [
กลับเข้ามาในห้องอีกครั้งก็ไม่มีใครอยู่ในห้องแล้วนอกจากหมีป่วยที่ซีกขวาของร่างกายมีผ้าก๊อซสีขาวอันใหม่แปะไว้ทั้งแถบ
# e& M9 a+ c8 |( `
; T: X. I5 G6 L; f; D3 P. `5 o8 d/ p" l/ H
เขาหลับอยู่...
/ y/ d( X; ]8 U0 X# ?0 C& ]. j) z; t+ l' {4 W7 j
. B1 O6 j; E( G0 D& cผมยกเก้าอี้อย่างระวังไม่ให้เกิดเสียง นั่งลงข้างเตียงพลางจ้องมองใบหน้าคมดุ มือวางแนบลงบนศีรษะใช้นิ้วโป้งเกลี่ยหน้าผากเขาอย่างอ่อนโยน* ~( s! \" j) h6 q2 z
2 ~0 [7 x2 h- F( j. r( q" m- A
5 T* x3 _& ]' }4 `ไม่เป็นไร...มันไม่สำคัญแล้วว่าเขาจะรักผมมั้ยผมรักเขาข้างเดียวก็ได้ ถึงจะเจ็บบ้างแต่มันเทียบไม่ได้เลยเมื่อไม่มีเขาอยู่ 9 C6 r6 b5 @3 c( H, F9 W, D
- U3 \- N; g3 _
" Z9 O: V" @; \. h* k2 t) Wผมจะไม่สร้างเกราะให้ตัวเองโดยการผลักไสเขาให้ไปเจอโลกอันโหดร้ายเพียงลำพังอีกแล้ว
8 N9 c; `2 b# v0 m* }5 X" y" H& Y$ @% d |
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-4-11 21:20:20
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-4-12 01:44:30
โพสต์ 2020-4-12 02:58:45
โพสต์ 2020-4-12 03:04:38
