|
เร่ร่อน8$ d5 ^8 F1 A% ~ M
& H- u9 R2 _: I* {+ r M
8 N5 r; I3 n9 [6 k4 Q4 S
9 ]- i, s* ^+ c- x" [/ ^เป็นแบบนี้ไม่ดีเลยจริงๆ$ M7 G2 Z& r2 \: q5 V: \9 t$ w9 a
& d3 S+ Q; C6 f$ ^! f# P) \5 V6 x. u" V% T
สิ่งที่สมองคิดกับสิ่งที่รู้สึกมันสวนทางตีกันมั่วไปหมด
* f: b& t% K" \" d3 K! R0 [) D z5 @
% s1 `$ n- N* s# ~1 W6 Q
ความคิด...บอกว่าถูกแล้ว ดีแล้ว เขามีอาชีพ ทั้งยังรู้จักเข้าสังคมคือสิ่งที่เหมาะที่ควรและผมก็ยินดีกับเขาจากใจจริง
: c) _4 y5 x/ _2 c0 q* Q% T3 ^" U" G; s6 q
' ~& ~! c6 P% p* y
แต่...
9 h3 ~% e, A, k; y0 h& U$ j7 ~9 d6 D) w/ ^8 V- q; |
9 @- k2 o3 N- q/ y( iความรู้สึก...จิตใจกลับคับแคบอยากเก็บเขาไว้คนเดียว เพื่อบรรเทาเบาบางความเหงาและเพิ่มพูนความสุขในหัวใจ
/ {8 f/ K; T: n. A( F: X0 e$ K( ~% a* I2 `, Q7 k3 I' `/ Z
- [0 q% e' A+ A! L: e1 W‘เหงา’ ที่คนๆหนึ่งช่วยให้ผมลืมเลือนคำนี้ไปเนิ่นนาน
8 H( G6 E7 t$ \' k. L8 s" x4 ]* g6 @2 P
6 r# S; `, w* H: \3 c
‘เหงา’ ที่คนๆเดียวกันทำให้ผมรู้สึกได้อย่างจับขั้วหัวใจ9 W% {* E. I6 W
$ A2 l0 {2 u( o' S8 Y6 T7 d" ]% e! \+ ^
แกร๊ก% i8 F: s! P5 T/ K% k! F" @6 ]
2 a* V" [' {! [$ J2 G
/ w4 |% O+ s+ C
“กลับมาแล้วหรอ” ผมเผยยิ้มดีใจเดินตรงเข้าไปหานายหมาตูบตัวใหญ่ในชุดทำงานเสื้อกล้ามกางเกงสามส่วน สีผิวนอกเนื้อผ้าเป็นสีแทนคร้ามแดดขึ้น, V1 `4 {# Y9 ~) @3 f
+ v8 c4 L0 ?) _3 p. {, s8 V, g
: G" L+ U4 r qใหญ่มองมาก่อนมุ่นหัวคิ้วหันไปดูนาฬิกาบนผนังที่บ่งบอกว่าเป็นเวลาสองทุ่มครึ่งแล้ว
; ~" S/ B5 r/ E2 z5 d m& m) B: S* G. r. C+ [9 m
, n0 J+ C9 r4 c G- c, z# d4 z. h0 Z“คุณรอกินข้าวอีกแล้วหรอ”
9 E. w- f! a1 |; E% y5 i; r# R
! K* T. W% z8 w" k1 A$ b" l7 S6 h1 Q, S* S }1 E/ K* ~
ผมพยักหน้า- E. [ }9 Q! s/ ^7 i- R. S9 ~/ @
8 U3 O/ [' i. H% P5 n
; ~9 E" Q# e+ x v“ก็กินคนเดียวมันเหงา”" B! D1 F+ I( C: z2 j
3 H. q$ K& `, E1 w1 o- ~8 ^
g/ b) i+ f- s [8 f1 Vใหญ่ถอนหายใจเฮือกก่อนเดินเข้าครัวไปอุ่นกับข้าวพร้อมตั้งโต๊ะให้ ซึ่งกับข้าวที่ว่าก็ไม่ได้มาจากไหนเขาทำทิ้งไว้แต่เช้าก่อนออกไปทำงานนั่นแหละ8 o7 o" E2 A8 w. {- k
+ O9 V" P5 O) W6 o- c
/ |8 U S: O3 Y0 A% H# P- Mใหญ่จะตื่นตั้งแต่ตีสี่ดูได้จากแสงไฟที่ลอดผ่านช่องประตูเข้ามายังห้องนอนของผม หลังจากนั้นเขาจะเข้าครัวไปทำกับข้าวเตรียมมื้อเช้าสำหรับผมครอบไว้บนโต๊ะ และมื้อเย็นจะทำใส่กล่องทัพเพอร์แวร์แช่ไว้ในตู้เย็นเพื่อผมกลับมาจะได้เอามาอุ่นพร้อมกิน 0 f- C. W3 N& b% i) a# [9 x
! ?; X% r% o8 g0 U0 f% u
4 i. y6 N$ \3 L$ H- wแต่มันก็ช่วยคลายความคิดถึงที่มีต่อเขาไม่ได้อยู่ดี
! S0 a/ x/ ?: s+ z: j+ x0 ?) Q) \! @$ i1 w# w& _& h
0 r, E+ m3 K* r9 n/ @มันเป็นความคิดถึงคนละแบบ...
1 U) ]; E' F% d9 w$ F
1 J0 T. _) f H; { m
$ C! X7 {# W6 |2 l$ s z% s- n& n: x
เมื่อก่อนมันเป็นความคิดถึงที่ทำให้ใจเต้นแรงเหมือนรู้ว่ามีคนรออยู่ที่บ้าน แตกต่างจากเดี๋ยวนี้ที่คิดถึงแบบเสียดแทงหัวใจเมื่อกลับมาเจอห้องว่างเปล่าดังเดิม
- {% ]" i/ o- F; L
% t! I; F5 ]/ y$ Q
+ U7 d! \. i' u, N7 rมันดูงี่เง่าใช่มั้ยล่ะ!! G/ |' ~ P) t) @! R
+ C- q5 F- Z3 t# t
( H3 ?) m. w4 cผมรู้ว่าตัวเองงี่เง่าสิ้นดี!!ไม่อยากจะเป็นแบบนี้เหมือนกัน!!2 s) ]. ~4 b) G9 h& U. ?* [4 o
; n7 F2 u. C; C! Y7 U6 ?
0 [& @6 ]$ K" D/ E“งานวันนี้เป็นไงบ้าง” ผมเดินมานั่งตำแหน่งประจำบนโต๊ะเตี้ยในห้องนั่งเล่นเมื่อใหญ่จัดโต๊ะเรียบร้อยแล้ว เขาเดินเข้าห้องน้ำไปล้างมือล้างเท้าก่อนเดินกลับมานั่งอีกด้านของโต๊ะ ตักไข่พะโล้ใส่จานผมก่อนเล่า5 b& z: W, c" u' \; @2 B& ^) M
7 B6 O) G. Y- ^( A
0 i8 Y( N. u1 \9 O f2 ~ N3 a
"วันนี้ไปส่งของที่อุทัยมา"
9 ]/ O6 w/ B# _( M) s, k9 L' [1 z6 l: v
! b, A/ x/ L; N" k. [0 t; D- y0 V
“ไปกับรถส่งของหรอ”
% z9 c5 M$ A7 v S& Z9 H$ u. }
: H N* V# w2 Y: z* c7 n3 }' s
$ j9 l6 K' Q( |; N5 K5 yใหญ่พยักหน้า
5 o) q b, u/ v$ `5 v- Y: Z/ W
- h6 F( P6 U6 ?6 \5 a- V% D
! k0 V/ g/ i6 p7 j7 W7 ]“ไปกับใคร” คนงานของอาแปะส่วนมากเป็นพวกชาวต่างด้าวจำพวกคนพม่าเขมร ให้ขับรถไปส่งของต่างจังหวัดไม่กลัวเจอด่านหรือไง
5 ]+ u( g$ W# P+ M7 w
( Y, ^3 C8 Y/ @' |# Z0 ?/ E! D9 d; [
. B3 I, b1 `+ ]! H0 |จะพาใหญ่ซวยไปด้วยน่ะสิ1 r! j7 k) ]$ m& @
0 x( q7 B# ~8 k( N$ i, E# j
3 K7 I5 s' k+ n' i“กับคนงานด้วยกันคุณอย่าเขี่ยข้าวเล่นสิ”0 Z) X8 \$ l* ]7 c* j
" v0 T7 }! b- @- r
/ ?3 A6 s [# U% M4 ~“คนไทยใช่มั้ย”
: w. |% z" L( X* T5 b% R! L/ u/ I! [1 P" B* W7 w, @7 f! G6 z
. \/ q- I& b. i/ I7 W# b
ใหญ่พยักหน้าตอบ เหมือนพยักส่งๆไปมากกว่าเพราะตอนนี้เขาง่วนอยู่กับการสับไข่ลูกเขยให้ผมถ้ามันเหนียวขนาดนั้นผมกินทั้งซีกเลยก็ได้นะ
% e4 g1 `: [/ {5 Q
5 I) M* O u! x7 v# |5 N4 E$ F0 l. ]3 u
“ใหญ่...พวกไปส่งของไกลๆเนี่ยถ้าไม่จำเป็นก็ไม่ต้องไปนะ มีคนอื่นก็ให้เขาไปแทนพวกคนต่างด้าวเขายังมีบัตรแต่ใหญ่ไม่มีอะไรเลยนะ โดนจับขึ้นมามันจะได้ไม่คุ้มเสีย” $ J6 d# w) n; e* O! e( N
4 l5 g, E1 y1 R
# s5 d: o. k x* E, @2 ]“ผมจะระวัง”" f. @, n5 v. I+ v" r; m9 p+ k6 i# Z
3 m7 P! t& @8 u, E; \1 |, c3 V2 i+ C: O; f# d3 U# b
หลังจากนั้นมื้ออาหารก็เป็นเสียงผมถามสลับเสียงเขาตอบ ความจริงแล้วเหมือนผมตะล่อมกลายๆให้เขาเล่าการทำงานในหนึ่งวันให้ฟังมากกว่า เขาไม่ค่อยพูดถ้าไม่ซักถามผมเลยต้องถามเพื่อให้เขาพูด ให้เราแชร์เรื่องราวในแต่ละวันที่ห่างให้กันและกันได้รับรู้& @" T3 H5 }/ m, ~: x6 u( Q
- t0 [+ ^" f* s; m7 ~
% d& ^% n$ e+ g" J0 Sสี่ทุ่มเราสองคนต่างแยกย้ายกันเข้านอน ผมหอบผ้านวมผืนหนาในตู้ออกมาให้เขาเนื่องจากตอนนี้เริ่มเข้าสู่ฤดูหนาว อากาศเย็นลงมาก จากปกติเขาใส่แค่เสื้อกล้ามไปทำงานผมว่าจะบอกให้เขาสวมแจ๊คเก็ตด้วยแล้ว ถึงจะแข็งแรงยังไงแต่ทำงานตั้งแต่เช้าตรู่จนมืดค่ำสักวันได้ป่วยเป็นแน่
- @% ^( i4 p6 s& _6 x. B- C" Z: f5 M5 G$ b) \+ Y
4 Q0 [; `, x* U3 o/ k' e7 C4 ~
“ฝันดีนะ”
7 f* N" n B3 F+ n8 _9 Q8 T' `
+ W/ @/ i. H8 M% K" O& }
* W9 F/ j5 Q' L6 D& X' zผมยิ้มบอกลาก่อนเดินเข้าห้องนอนปิดไฟจนทุกอย่างมืดสนิทก่อนหลับตาลง
+ w ?) Q6 X3 {( C: n. @6 u* l$ s- ~5 ^8 @0 X
2 ^) E5 Q% _/ Aหมดไปอีกหนึ่งวัน ผมยิ้มรับกับสิ่งที่เกิดขึ้นความเหงาก็ไม่ได้แย่สักทีเดียว การได้เห็นเขาได้เติบใหญ่ในโลกที่กว้างขึ้นมันทำให้รู้สึกคับพองในอก เหมือนพ่อแม่ที่ได้เห็นลูกน้อยค่อยๆเติบโตขึ้นเรื่อยๆ
2 F, j' a* M$ S4 ^1 A$ a0 g! p" d! v7 y# h! `
3 K' H2 X. s/ W! b8 p4 B' Gมันเป็นความรู้สึกที่เดี๋ยวก็รู้สึกห่อเหี่ยวจนอยากร้องไห้แต่บางทีหัวใจก็ยินดีจนยิ้มกว้าง9 \$ F0 X5 X, |" V% R% b: ~
+ h7 Q: _3 Z. r/ {) h* U
4 r5 u3 M N( Q8 v2 Y+ m& n5 } vจนบางทีผมก็คิดว่าตัวเองต้องการอะไรกันแน่
0 `( U# H- w3 T
* O# \5 {! H l6 R: @
3 X! j5 v0 V7 ?, j* ~# p( x$ _# cแต่สิ่งหนึ่งที่ชัดเจนในใจคือ...ใหญ่มีอิทธิพลต่อผมมากมายจริงๆ
+ f; T8 C% W/ V/ V5 d8 w; z/ B1 d: \
& D) R- \ J9 z" ]) n, G! i. y7 Z% z; v2 b
" Z" D D; A8 k2 ^1 q
# J2 G# j$ J0 G( X
จากวันกลายเป็นเดือน...) C' W* @) p9 i, W& ]3 o. @
: w7 t! G/ W/ v9 o* ~: T
% u( m% ?0 q* ^4 R7 g, P
เป็นเวลาร่วมสามเดือนแล้วที่ใหญ่ทำงานกับอาแปะ ผมเคยขับรถผ่านแวบดูสองสามครั้งก็ประจักได้ว่าเขาเป็นคนขยันมาก ไม่ว่าจะเป็นกล่องลังใบใหญ่หรือกระสอบข้าวอันเท่าแท่นปูน เขาสามารถยกมันได้สบายๆประหนึ่งมันเป็นปุยนุ่นที่ไม่มีน้ำหนักอะไร! }; Y; f! c* `7 T- M
& p! |9 l' u* a) v* f2 g( k+ A3 l1 j
" ^; T8 |0 [. c. h3 v; \# jเดินเข้าออกร้านยกกล่องเหมือนเขาไม่รู้จักคำว่าเหนื่อยอึดและถึกมากจริงๆ8 R$ K, r" M& Z& d, n, x% }6 g
& Z9 `3 r8 i& p1 x- T3 j( L8 R+ C; o: r* u* @3 s, Q% p( Q6 J
แล้ววันนี้ผมก็มาร้านที่ใหญ่ทำงานอยู่ไม่ใช่ในฐานะนักถ้ำมองเหมือนที่แล้วมา แต่วันนี้ผมมาในฐานะลูกค้าคนหนึ่ง0 ?9 z8 S+ q' l* _# `) y
5 V, P$ t4 K0 E/ Q
8 |- T. { |8 ] l) y# R7 |พอดีที่บริษัทจะจัดงานเลี้ยงอำลาหัวหน้าคนเก่าที่จะไปประจำสาขาที่เชียงใหม่และเลี้ยงต้อนรับหัวหน้าคนใหม่ในอีกสองวันข้างหน้า โดยช่วงเช้าเราจะไปทำบุญที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าและช่วงเย็นถึงจะขนทัพกันไปโยนโบว์ลิ่งที่ห้างสรรพสินค้า โดยทางบริษัทได้ติดต่อขอปิดโซนพร้อมสั่งอาหารบุฟเฟ่ต์มาส่งถึงที่ เรียกได้ว่าเป็นเสมือนงานเลี้ยงกลายๆ% L" \$ k7 N7 G/ ]9 `& {$ y
6 Q4 n v5 K9 W8 U4 g& r1 h8 k' ~: \" {; n2 o0 `4 O' u
เพราะฉะนั้นวันนี้ผมเลยมาซื้อขนมสำหรับแจกน้องๆที่สถานเลี้ยงเด็ก และผมก็เป็นคนเสนอให้มาซื้อร้านขายส่งเพื่อประหยัดงบประมาณ ไม่มีอะไรอื่นแอบแฝง เชื่อได้0 Y' `5 f+ q S& |
: v5 C \7 ]$ p0 |: w: k
6 k l }: \/ [“ทำไมต้องร้านนี้วะ” พี่มิ่งที่ขับรถกระบะของบริษัทมายืนเต๊ะท่าพิงประตูรถถามผมเฮ้อ ถึงจะหล่อแต่มีเมียแล้วก็ไม่เกิดผลนะพี่
c0 m: m! Q4 G1 n( f# q- Z0 f- {. C8 O
$ c. n+ Z' e N" @" C
“คนรู้จักทำงานที่นี่” ผมขยิบตากวนตีนก่อนเดินนำเข้าไปในร้าน กวาดตามองทั่วหน้าร้านไม่เห็นใหญ่สงสัยไปส่งของอีกแน่เลย ผมล่ะห่วงจริงๆว่าจะโดนตำรวจซิวเข้าสักวัน
/ ^% M) L% g4 h2 H f
! P! } ]! @9 z- f5 U
# K# X1 f+ N3 f0 Dถึงข้อดีของการโดนตำรวจจับอาจจะทำให้เขาได้พบญาติ ได้รู้จักตัวตนที่แท้จริงของตัวเองแต่อีกด้าน...ถ้าเขาไม่มีญาติล่ะ ถ้าเขาโดนลอบทำร้าย...
p& d) ]* ~/ P, p+ X6 H1 m) n7 i, S/ i
' D+ i+ F, {9 q H- {. Jโอ้ยยยย ฟุ้งซ่านอีกแล้ว/ j. `% p9 ~. p% h' Q$ S# p) O
" Z* n& `8 D! G$ c
+ u, {- t3 p7 V0 o, ^' j ^) q8 D. a“อาตี๋ลื้อจะเอาอะรายยย” อาแปะหัวขาวเขี้ยวยาวที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้เดินงกๆเข้ามาถาม* Y. [. y; l4 S9 ^1 e9 j
1 ?. o, L3 I# ~+ Y8 {4 @- p# }/ f
8 O2 _( h; o. a- E1 x+ o4 `“ตามรายการนี้ครับ” ผมส่งกระดาษจดรายการของที่ต้องการส่งให้ลูกน้องต่างด้าวของอาแปะระหว่างยืนรอผมก็มองหากวาดตาไปทั่วร้าน
1 @' ~5 |! f+ B$ M
. q1 O. `7 A. Q- T
8 w7 } L; G+ p“ลื้อมองหาอาใหญ่หรออีจัดของอยู่หลังร้าน” อยู่ๆอาแปะก็พูดขึ้น ผมสะดุ้งหันกลับมามองแกเหวอๆ
6 H/ X4 s( @+ G, S
, n' }7 q+ j) Y9 G; `0 {6 ]# Q! k: k3 m
“อาแปะรู้...”* T! W, w9 j/ V5 v* u
# ^: a" C) C0 I: B+ s( g
3 d) y' Q- h1 M) o0 I9 F0 B1 V“โอ๊ยยยย ทำไมอั๊วจะไม่รู้ ตั้งแต่อีมาทำงานนะ ลูกค้าหน้าใหม่ๆสาวๆหนุ่มๆมากันให้เยอะแยะอั๊วะนะรับทรัพย์เพราะอีอื้อซ่า ฮ่าๆมีลูกจ้างหน้าตาลีๆแบบนี้อีกสักคนอั๊วะคงรวยมีเงินถุงเงินถัง” แล้วแกก็หัวเราะปากบานเข้าหลังร้านไป1 }& N n' G( F& P2 ~
" c( D j z6 A: H, X) L1 r$ @
4 a' J2 S" K& @! |" Z2 G& T$ V2 vเอ้อ นี่สินะเหตุผลที่แกขึ้นค่าจ้างให้เป็น 160 บาท น่าดีใจจริงๆ!!
) i& h9 W. A J0 U, |
# v8 s1 r+ q8 g9 I( G* c" Q' m5 {7 ]1 n6 K3 G' t2 P8 c
แล้วสุดท้ายผมก็ไม่ได้เจอใหญ่ รู้สึกหงอยนิดหน่อยแต่พอเข้าใจ เห็นเขาเล่าให้ฟังว่าเวลามีของมาลงล๊อตใหญ่ๆเขาต้องเป็นแรงหลักเพราะขนได้เยอะและเร็ว ต่อไปผมคงต้องเรียกเขาว่านายควายเทียมแทนนายหมาตูบซะละมั้ง
; I# H1 d4 {% K/ I1 ^- M& o. j# k1 L5 n p5 g, z2 _% `
$ T9 D+ t g) d5 z0 n; q! U! k
7 I: O1 }% B/ i
4 u: L- u) `+ l) P4 m5 bกลับมาถึงบริษัทก็บ่ายโมงกว่าแล้ว ผมกับพี่มิ่งรีบขึ้นไปทำงานที่คั่งค้างไว้เมื่อเช้าให้เสร็จโดยไวเพราะเย็นนี้ต้องไปจ่ายค่ามัดจำกับทางร้านที่สั่งอาหารไว้ ไม่อยากไปดึกไหนจะนัดเวลากับทางผู้จัดการร้านไว้แล้วด้วย ถ้าไปสายคงดูไม่ควรเท่าไหร่) i" S3 ]7 P: w1 S6 `! z
9 P; }; t3 |- k" q/ o) v
% }# n: U+ u4 C# g5 O3 [“สวัสดีครับ” ผมเงยหน้าขึ้นมองบุคคลที่ยืนอยู่ตรงหน้าอีกฝั่งของโต๊ะทำงาน นึกสบถในใจว่าใครบังอาจมาลูกเล่นกับผมตอนนี้ แต่พอเห็นว่าเป็นใครก็แทบไถเก้าอี้ถอยหลังลุกขึ้นยืนแทบไม่ทัน
g, w- J a" ~! ?- ]+ s& c% h' ~; O* n
* Z7 s: n' @7 u. E$ \' k* h) q2 Z/ @$ T; n& \* w' u; x
“สวัสดีครับหัวหน้า มีอะไรให้ผมช่วยครับ” หัวหน้าคนใหม่ ชื่อคุณพชร มารับตำแหน่งหัวหน้าได้สามวันแล้ว และเป็นสามวันที่พนักงานหญิงดูแช่มชื่นเป็นพิเศษ ก็อย่างว่าหล่อขาวตี๋โปรไฟล์เลิศขนาดนี้ แถมยังไม่แต่งงานอีก ปลาทูตัวใหญ่ในหมู่แมวเหมียวเชียวล่ะ
5 m' U0 `1 G2 w f/ T1 c8 l( s+ R3 ?* P" _' O1 M2 i
`7 @) j1 N* ^0 J3 j0 l0 r“คือผมเพิ่งอ่านเอกสารจบ ยังไม่ได้ทานข้าวเที่ยงที่ทางแถวนี้ผมก็ยังไม่ค่อยรู้ ถ้ายังไงรบกวนคุณเล็กไปทานเป็นเพื่อนผมหน่อยได้มั้ยครับ” , ^! t0 p# x1 J! @
" D- P8 f& _" k4 u4 h* c) q9 I( M7 e ?9 Q4 h' W+ W! V2 H
อ่า... เอ่อ...- j& k* O) _( A5 U o
- {* r9 s7 Q" j" Y% W v5 v$ O
2 p( r' t; G8 nผมก็อยากจะตกลงนะ แต่งานที่คั่งค้างยังทำไม่เสร็จอีกเหตุผลสำคัญคือ...
6 v$ Y. I) i! u- x* ^9 F9 Y
2 N: c! t2 Y, x7 U0 q n8 X; C: i1 g/ S% \0 W) o* f" ?$ B
“เฮ้ยเล็กมึงทำงานไปเถอะเดี๋ยวกูพาหัวหน้าไปเอง คงไม่รังเกียจนะครับคุณพชร” : e+ o1 }3 E- }+ S g c
" K+ m% d. s5 G0 g# n$ z3 s
8 h& x* L1 w* Q% p! A( q
“เอ่อ...ก็ได้ครับ”& w3 P( {+ I! Y& d( o
- @- p0 o& w; B& ~& n9 m2 g& ^8 Q' j0 _5 x6 w( i& q
“งั้นเชิญครับ” ไอ้ปอนด์ผายมือนำทางสบตาผมแวบหนึ่งเป็นเชิงรู้กัน& Y, G+ N4 T. u
& E4 U2 W/ [1 D+ {9 H: H7 {6 C1 A- y; P5 v& b& y) k
ขอบใจว่ะไอ้ปอนด์กูเพิ่งเห็นข้อดีของความขี้เสือกของมึงก็วันนี้
: G( h5 q% {1 h% |" j. d0 r
2 C5 c8 p+ v2 W; l: d4 E, J- @% a; h7 T6 ]; g, E
เมื่อทั้งสองคนเดินลงบันไดจนลับสายตา (ผมทำงานอยู่ชั้นสอง) ทั้งร่างก็ทรุดลงนั่งบนเก้าอี้พลางทิ้งตัวไปยังพนักพิงด้วยความโล่งอกระคนหนักใจ
6 f$ b' Q7 v' X# Y+ J* X- `! i/ k( n9 ?9 ]; b! w
G% G1 U6 Y' h# `จะว่าผีเห็นผีก็เป็นได้0 |4 U6 ?' s' K, u1 r) P# \, m
+ Q. d* Q h* m s2 e4 s; v' @
6 r# k! N& W* T0 D
ตอนแรกผมไม่แน่ใจนัก คิดว่าเป็นคนมีมนุษยสัมพันธ์ดีคนหนึ่ง ใครจะไปหลงตัวเองคิดว่าเขามาชอบตั้งแต่ครั้งแรกจริงมั้ย อีกอย่างเป็นผู้ชายทั้งคู่อีกต่างหาก7 \- L( `; S& N5 }7 G; a
, u V, B9 Q/ ^( L C6 c2 i
2 F( }( d# Q% o) u& Z4 Nเพิ่งมาเริ่มตะขิดตะขวงใจก็เมื่อวาน คงไม่มีหัวหน้าคนไหนที่มีลูกน้องเป็นสิบแต่ชวนพนักงานธรรมดาหน้าใหม่ไร้ประสบการณ์อย่างผมไปทานอาหารเย็นด้วยกัน( K. e& M, d- o& |3 n0 h, A
2 W7 \# x1 x5 q0 Y) s z8 V. k3 }& _1 ]$ F1 E6 l
พี่มิ่งเป็นผู้ชายแท้ๆยังรู้สึกได้ผมจะมาแอ๊บแบ๊วทำโลกสวยก็กระไรอยู่
) ]6 d/ g" o. O/ o: _; f* ]
1 z3 h0 L' z) }1 Z" M3 K3 Z" [& Z1 N% i- r/ _- W$ m
เอาเป็นว่าทั้งออฟฟิศรู้กันหมดแล้วว่าผมกำลังโดนหัวหน้าคนใหม่ตามจีบอยู่( m& m# h6 f- u# W/ b$ N9 _
4 ?/ `0 l8 k: ~
3 E% E. i: I* C+ ]) ~- hคุณพชรจัดเป็นผู้ชายในอุดมคติของผมเลยก็ว่าได้เสียอยู่สองอย่าง ขี้ตื้อออกนอกหน้าและสายตาแพรวพราวไปหน่อย
5 e5 e* {5 N9 ]4 {, Z4 d1 s, D6 [) h" Z9 J% S ?1 Z/ X `
! E5 m6 r& a: O2 Z3 Y* Gสายตาที่คนอื่นอาจมองว่ามีเสน่ห์แต่สำหรับผมมันดูบ้ากามชอบกล
{. u! H, p6 q+ w% c7 p3 `, i! \4 Z- X0 @ R
/ m4 J- f* x1 ~อย่างที่ถ้าวันใดวันหนึ่งผมชะล่าใจเมื่อไหร่โดนจับเขมือบแน่
: k1 e+ ~9 ?& t( K _# _ _0 r! v' E. @7 V. [
+ v9 y5 @% C5 e6 k) }9 n/ z4 U
% Y. N/ F2 y8 m5 W, T+ Y3 i
. i) {# L) a+ T9 ~4 x
หลังห้าโมงเย็นเวลาเลิกงานผมกับพี่มิ่งก็ไปยังร้านเจ้าของอาหารบุฟเฟ่ต์ที่เราได้จัดสั่งไว้เพื่อจ่ายเงินค่ามัดจำครึ่งหนึ่ง รวมถึงปรับแก้เมนูอาหารที่เสนอไปแล้วแต่ขาดวัตถุดิบที่ไม่สามารถทำได้ ซึ่งโดยรวมแล้วทุกอย่างก็เป็นไปอย่างเรียบร้อย
+ H! e) l, b) e6 d, M
* Q+ O ~" F" E
% s# N4 w5 \, z1 S, F* ?ขามผมให้พี่มิ่งนั่งรถผมมาส่วนรถพี่แกให้จอดทิ้งไว้ที่บริษัท ดังนั้นเมื่อเสร็จธุระผมต้องวนไปส่งพี่มิ่งที่บริษัทก่อน ดูเวลาก็เป็นเวลาเกือบสองทุ่มแล้ว อืมแวะไปรับใหญ่ดีกว่า ถึงร้านอาแปะกับคอนโดจะอยู่ไม่ห่างกันเท่าไหร่แต่เดินตัดมาอีกสองช่วงตึกคนที่ทำงานมาเหนื่อยๆก็ต้องมีล้าบ้าง5 I3 t5 N% m0 |) n# D
+ T6 B" a9 B5 F
8 }, s: P& e, J9 ]' Rคิดได้อย่างนั้นผมก็ควงพวงมาลัยรถเลี้ยวขวาเข้าซอยที่อยู่ก่อนคอนโดผมสองซอย เคลื่อนรถไปจอดเลียบริมฟุตบาทบริเวณหลังร้าน (หน้าและหลังร้านจะเข้าคนละซอย) ก้มมองดูนาฬิกาข้อมืออีกครั้งเห็นเป็นเวลาเลิกงานของใหญ่แล้ว แต่คงต้องรออีกสักพักเพราะส่วนมากใหญ่จะถึงห้องช้ากว่าเวลาเลิกงานครึ่งชั่วโมง คาดเดาจากผมได้ว่าอาแปะคงใช้ปิดร้านเก็บของนู่นนี่จนเกินเวลา
2 `! W. z ^/ S# Q! t: H+ h; Q$ O: q8 a
8 U2 `- L# H+ f3 [6 Qแต่วันนี้ดูเหมือนจะเป็นโชคดีของผมที่ไม่ต้องนั่งรอ เมื่อผมหันไปมองทางประตูหลังร้านก็เห็นนายหมาตูบตัวใหญ่กำลังปิดประตูเหล็กพานพับอยู่พอดี
- S& F, C% Z) x+ L; N" j
4 Q: D; Z6 Z+ M" I4 R+ I1 N: }- y* ~, m& g8 M3 L, A1 i% K
สักพักนายหมาตูบก็หมุนตัวเดินตรงมา! O& v0 |/ b! w9 u4 f9 v. l5 [2 K
b, @: K6 v9 A
8 i% S7 E; m; N. L3 o% x7 ~$ Nผมระบายยิ้มขณะปลดเข็มขัดนิรภัยออก มือกำลังจะเปิดประตูรถแต่แล้วสายตาก็ปะทะเข้ากับร่างของหญิงสาวที่ย่างกรายออกมาจากมุมหนึ่ง...ตรงเข้าไปหาใหญ่...เข้าประชิด...และวาดแขนสองข้างโอบรอบลำคอ...8 L% }; |: e; D8 E7 Z0 M5 I
! l% S3 G% a6 q. |) U; Y8 u0 b1 _4 k
- F* v% e5 j2 V; L; Cผมตาโตตกใจ
! o7 Q/ N- M6 F6 x) [1 ^/ x) V, F$ ~
) h1 O+ Q. q5 ^/ ~. zเอาแล้วไง เขาต้องเจอผู้หญิงดักทำมิดีมิร้ายบ่อยแค่ไหนกัน0 h, q# C5 u4 E" b. ]
! |) U+ t8 A) W& ^5 S o8 Q" N8 m a5 h: e' x
ผมรีบผลักประตูรถออกสองขาวางลงบนพื้นหวังเข้าไปช่วยนายหมาตูบของผมให้รอดมือเสือสมิง
: ?! y! z( M7 d$ H8 I/ V1 H8 T6 w' L. P: X+ w
0 z; j! h9 M; P5 d
แต่แล้วขาสองข้างที่แตะพื้นก็ชาวาบทุกส่วนของร่างกายเจ็บแปลบทั้งเย็นเฉียบเหมือนโดนก้อนน้ำแข็งสาดใส่5 u' j! F/ g8 [* S! `
+ c3 U% W; s0 ^9 U
' B/ B: o1 Z$ \: Y
ผู้ชายแสนซื่อที่ผมคิดว่าเขาต้องทำตัวไม่ถูกเมื่อโดนคนแปลกหน้าถึงเนื้อถึงตัวกำลังวาดแขนข้างหนึ่งรอบเอวคอดแล้วออกแรงยกอีกฝ่ายชิดกำแพง อีกมือทาบลงบนก้อนเนื้อนูนบริเวณหน้าอกก่อนลงแรงบดคลึง ริมฝีปากของทั้งสองตะโบมจูบเข้าหากัน ขณะที่มือของหญิงสาวปัดป่ายถอดเสื้อผ้าทั้งของตัวเองและคนตัวใหญ่ที่ผมคุ้นเคยอย่างรีบร้อน เหมือนเธอไม่ไหวที่จะรีรออะไรแล้ว% [. Z4 s) _9 d2 `/ B
( N! \$ D0 A8 ^4 g: X! O4 H: Z/ j T9 o! W( S
สมองผมขาวโพลนหนักอึ้งจนภาพเคลื่อนไหวร้อนแรงตรงหน้าเป็นเหมือนภาพปัดผ่าน เหม่อมองอย่างเลื่อนลอย รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ร่างสูงใหญ่รั้งขาเรียวเล็กข้างหนึ่งเกาะเกี่ยวเอวหนา สามนิ้วยาวสอดหายเข้าไปใต้หว่างขาก่อนจะ...9 |8 H0 c) I0 w7 S& W
3 d8 O4 l5 c* G- R$ n2 T
* D# u; P* \/ y0 ^7 zพรึบ!!
; {: V# G1 m7 Y% m
3 J+ m c5 T4 a9 A2 v, G' ~8 C$ {8 _4 I/ s% j. H. e
รั้งร่างตัวเองเข้ามาในรถทั้งหมดก่อนปิดประตูลงหลับตาแน่นอย่างกับภาพตรงหน้าคือสิ่งแสลงไม่น่ามอง
# \2 T, P( \' s1 m. G+ {2 i2 J. G! k- z- k
* A( d1 G" {; N. _4 t
วินาทีนั้นเองที่ทำให้ผมรู้ว่า...ตัวเองร้องไห้...: g+ k+ d; l$ B {* A3 g6 |5 h
( F% K8 n* X% C) R* Y- `) ~) }, W) U& X6 N S0 s1 [
น้ำตามากมายไหลผ่านร่องแก้มตกกระทบบนหน้าตักกางเกงยีนเปียกชื้นขยายขนาดเป็นวงกว้างขึ้น ตอกย้ำให้รู้ว่าผมเจ็บปวดมากเพียงใด5 C/ P3 U& s8 d
9 _1 y, W* W* t( B8 `: X- ?
' v5 B; a; N3 \. @, J/ K* d
! d6 M4 h: M" `6 i4 Cผมประคองสติขับรถกลับมาถึงห้องด้วยแรงเฮือกสุดท้ายที่เหลืออยู่ เปิดประตูห้องนอนด้วยมือไม้ที่ยังไม่หายสั่นก่อนทั้งร่างจะฟุบลงบนเตียงอย่างไม่เข้าใจในตัวเองหรือรู้แต่ไม่อยากยอมรับ- e4 v0 ]8 J3 P
( N6 Y" c* Y, S4 A2 p& h* M' r) _6 h1 }+ f: E
ทำไมต้องรู้สึกแย่ขนาดนี้ ไม่สิ มันเลยคำว่า ‘แย่’ แต่มันคือ...เสียใจ...เจ็บปวด...ผิดหวัง...จากคนที่รัก2 [4 z& s2 H" o6 i. q* j( G
9 w- u/ t" Z& _: R3 Y( n/ A
7 @' w, V1 N5 nใช่...ผมคงรักเขาเข้าแล้ว รักนายตี๋ใหญ่ชายเร่ร่อนที่ผมช่วยเหลือเขามาด้วยเจตนาบริสุทธิ์ แต่บัดนี้ความปรารถนาดี ความสงสาร มันก่อเกิดเป็น‘ความผูกพัน’ และ‘รัก’ โดยไม่รู้ตัว
; f" p; L6 k1 {8 _; Q
- W- Q6 e5 @0 j( H8 H `& ]7 G s5 m& i. x( e/ l: t( [
ช่างน่าสมเพชตัวเองสิ้นดี* Z! h* U& r: k
' Z# V- c4 f0 C. C6 H4 B3 K; h4 J9 ~7 F
5 r' m' P( O( g
ในวันที่รู้ว่า ‘ รัก’ หัวใจกลับ ‘เจ็บปวด’ ที่สุด, s# U6 i% R8 t& @2 Y
# M" z# I. s2 G2 E" i! l2 x2 B# D9 I; J2 b% |7 j* Q4 U' c
x3 J: H9 [: c+ m) |' `
% U" s8 }/ ?, p. n$ u$ N! d$ U/ t: G I$ ] [ o
หลังเหตุการณ์นั้นทุกอย่างยังดำเนินไปอย่างปกติ ผมยังทานอาหารเช้าที่เขาทำให้ รอเขาทานข้าวเย็น ยังได้รับการดูแลเอาใจใส่จากใหญ่เหมือนเดิม
1 l6 }, Q( z% H9 f2 b6 e) o3 [7 H* Y |8 Q9 R
h7 u" \3 R8 L3 @* F X. J
จะไม่เหมือนเดิมก็แค่ผมไม่ได้ชวนเขาคุยตอนทานข้าว ไม่ได้ชวนดูหนังแผ่นช่วงหัวค่ำ และไม่ได้ถามความเป็นไปของชีวิตอย่างเช่นทุกวัน แต่ใหญ่คงนึกชอบใจเมื่อเขาไม่ชอบพูดอยู่แล้ว
- b- ]0 f+ k5 S7 W% r2 a9 v- q
" |& Y, o: A6 V! g1 _! g! ^2 a
2 \5 G( Y V. g% zภายนอกที่ดูปกติแต่ใครจะรู้ว่าภายในใจผมอึดอัดเพียงใด ต้องแสร้งทำตัวปกติทั้งที่ผมไม่กล้าจะสบตาเขาตรงๆด้วยซ้ำ กลัวว่าความรู้สึกข้างในจะสื่อออกมาจนเขารู้ตัว
7 ^! ~9 Q7 ~* n; J, t+ ?8 W0 U% _5 {8 V. A# k- j6 J3 @) I
8 U7 j+ u6 g& E* j- \รู้ว่าผมผิดหวัง น้อยใจ เสียใจ เจ็บปวด...และรัก5 i) U, r1 _8 u* y6 s
. P& r4 a: M, Y1 J9 d4 J) g* u; ?; k* L3 C6 S+ e; T3 c! m. L# ~
ภาพร่วมรักของเขากับผู้หญิงคนนั้นมันชัดเจนติดตาขับเคลื่อนให้หัวใจรวดร้าวขณะเดียวกันเมื่อใกล้ชิดหัวใจกลับเต้นแรงระรัวอย่างสวนทาง
! U6 b& Z. ^* D, I1 u$ m" U2 e. x: F1 B6 a
6 P3 C4 {( n3 {- fทำยังไงให้ความรักแปรเปลี่ยนเป็นความสงสารดังเดิม...ทำอย่างไรดี
' m* w# P; c5 [; w4 {" W9 G# H! X# w9 e: P S
* K9 Z( p5 T! ^. J( M0 r# ?
ผมไม่ชอบเลยที่ต้องทำตัวนิ่งเหมือนทุกอย่างโอเค ทั้งที่มันไม่โอเคเลยสักนิดผมไม่โกรธเพราะเขาไม่ผิด เขาไม่มีพันธะผูกพันทางใจกับใครจะทำเช่นนั้นย่อมได้
2 {8 ~0 M4 ~( D4 Y& z7 w
% u" |8 q+ N8 F9 @' t" a
3 T- Y# }' N/ I% O% g9 _! ~; Fบางที...เขาและเธออาจไม่ใช่เพียงสัมพันธ์ทางร่างกาย
5 l, [0 M" ]. x9 M+ T R
' |) Q, J0 X7 i z8 g5 k3 q4 ?
บางที...เขาทั้งสองอาจรักกัน
5 A% k2 O' u' h5 ~6 a7 B& G, |4 @* A" l5 p1 n* e! T
' s1 B2 Z f3 T+ B Gแล้วผมล่ะ???
. f9 r5 `6 e9 M! D* Q
, C; P4 H- h( e% {# Q2 F
- f* x6 F% b4 a! p# dสมภารกินไก่วัด ช่างอกุศลสิ้นดี!!
. L1 V% {+ a, Y# A: Y& {( n! B: G& j
( B+ T) [$ G; v9 Z: p“คุณเล็กไปแจกขนมเด็กกันครับ” ผมหลุดจากภวังค์ความคิดเบี่ยงหน้าหลบกระพริบตาถี่เพื่อขับไล่น้ำตา ก่อนหันกลับมาหาบุคคลตรงหน้า
/ e" f) M# L, k+ s' I+ c+ v+ P0 L8 {, ^: A
R6 t- h8 m a- A9 I9 B
คุณพชร...6 V( Z# E3 r4 Z6 b/ o
# y) e7 D" {9 G% @/ u
! ~: ]9 o6 [: S, p
เขาจะตามผมไปทุกที่เลยหรือไงกัน9 Y, X' D% Q2 F4 M# F: r
" G3 C( A: K+ K& ~
8 B6 Q$ _, P$ xวันนี้เป็นวันที่ทางบริษัทหยุดงาน ให้พนักงานทุกคนเข้าร่วมงานเลี้ยงอำลาหัวหน้าคนเก่าและต้อนรับหัวหน้าคนใหม่ โดยกิจกรรมช่วงเช้าก็คือเลี้ยงอาหารยังสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าตามที่ผมเคยบอกไป
) q+ k) A- p4 q8 y0 [. f5 B: V! U y) r0 T
" Y6 j7 q& S% L( l# _+ jผมได้ช่วยยกอาหาร ขนม และของบริจาคทั้งหมดเข้าไปไว้ในอาคารหมดแล้ว เหลือแต่การแจกจ่ายและพิธีการบางอย่างเท่านั้น ซึ่งส่วนใหญ่ก็เป็นหน้าที่ของพนักงานหญิงและบุคคลตำแหน่งสูงๆ เลยได้โอกาสให้ผมเลี่ยงออกมานั่งด้านนอก ~3 M3 Z3 S/ S+ a0 H4 Y( l( Q
/ V% z% i1 D% ] y0 x4 t5 |9 M7 o S
) p) W, f1 s2 J# C7 Qแต่ก็เพียงไม่ถึงสิบห้านาทีด้วยซ้ำก็โดนหัวหน้าคนใหม่ตามออกมาจอแจแทนที่จะอยู่เข้าร่วมพิธีการด้านใน
9 ]8 U1 R5 i* C5 R+ Q, t8 n: O% B' |' u' O& ^; `5 L% X
2 r1 H7 J% o: t# j: s
“เชิญคุณพชรเถอะครับเดี๋ยวผมจะไปช่วยพี่มิ่ง...”$ Y' W) q+ z& m- y
; u; E1 z! y! V9 s' E. z! J
& ]9 O2 K/ g7 B8 T' ~“ไปเถอะนะครับวันนี้คุณเหมือนมีเรื่องทุกข์ใจเด็กๆอาจทำให้คุณดีขึ้น” เขาส่งยิ้มกว้างขวางแสดงความจริงใจออกมาผมนิ่งคิดก่อนพยักหน้า
' h5 e2 m$ X |8 D- s0 S7 j. \& j- e, B" M# @+ p/ L
6 R" X& B! j/ }0 _+ D3 A8 Sก็จริง ความน่ารักของเด็กๆอาจทำให้ผมรู้สึกดีขึ้น7 u4 ^8 d- ]+ f7 a3 j5 H2 h2 m, E! k }! g" i
5 O6 n( i2 t3 k3 S" i/ c5 Q; E9 a: a2 P- |$ h* L- g) B% p
แล้วเด็กๆก็ช่วยผมได้จริงๆ ความน่ารัก ใสซื่อเสมือนผ้าขาวทำให้ผมอยากช่วยแต่งแต้มความสุขให้เด็กเหล่านี้เติบโตไปเป็นคนที่มองโลกในแง่ดี ไม่ถูกความมืดเทาของสังคมทำลายความบริสุทธิ์ของพวกเขาไป# Q& F7 A- g5 M" q( c' o9 l
: a; U. N5 j. H* ]* ?5 o; H1 }1 j. U& X
ผมยังเชื่อเสมอว่า...พวกเขาแค่ขาดความโชคดี แต่ไม่เสมอไป...ถ้าพวกเขายังยึดมั่นในความดีเชื่อในคุณค่าของตัวเอง พวกเขาจะสามารถสร้างความโชคดีได้ด้วยหัวใจที่แข็งแกร่งและดีงามได้
- y0 \# I* t9 [
+ w5 N* j- |5 D5 A4 V9 i% x
+ y; W1 e2 T- I! X2 L. Y$ Eกึก* F1 T4 E2 b5 t5 E: i* T, L) u
/ n+ r( ?4 Y% q0 S3 \ G" _+ i# P
ในจังหวะที่เงยหน้าขึ้นมาจากการป้อนข้าวน้องน้อยบนตักผมก็ปะเข้ากับสายตาของคนตรงข้ามที่จ้องมองมาซึ่งไม่ใช่ใครอื่น คุณพชรเจ้าเก่า& v/ h9 D: P2 L6 I. ~' O9 u$ }
2 i h# Z5 l ^ y6 q8 X' h
% g. P ]' G& H2 }" m( C: y$ T* J“คุณดูอ่อนโยนมากเวลาอยู่กับเด็ก” เขาระบายยิ้มจาง ซึ่งผมก็ยิ้มตอบ2 L$ u2 _, a9 E! N, e$ x0 N
4 P0 o8 ~4 r' Y. ~7 d% }) N
" [. |* S5 j! G. b; Q0 G“คงเพราะผมชอบเด็กๆมั้งครับ” w" `; b' t$ Q; M; b' Z5 m
6 f4 O+ ~1 U( S5 X2 \, w. p# S5 h3 N }4 O; R6 e M
“เหมือนผมเลย ผมน่ะชอบเห็นพวกเขามีความสุขดีใจจึงเสนอให้มีกิจกรรมนี้ขึ้นมาไงครับ” เป็นครั้งแรกที่ผมยิ้มให้เขาจากใจจริงบางทีคุณพชรก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร ดูแล้วยังเป็นคนที่ดีคนหนึ่งด้วยซ้ำ4 H1 b5 B/ r+ T2 t! {
; ^2 J, J6 _, D$ n- L# ~' e8 e# j! x+ E) t. B
“เดี๋ยวเสร็จจากนี่ผมติดรถคุณไปงานด้วยนะครับ”
" ]3 @2 ^" p# n- S! G. c) |; b# S. R4 B3 D$ Y, C+ L2 F8 {$ v
* j- R! s% v9 B3 a7 Y
แต่ก็ยังคงนิสัยขี้ตื้อที่น่ารำคาญสำหรับผมอยู่ดี==^^, x0 e; m$ w5 N( J
3 A+ s0 ^8 s* a7 A
! _# M* ~" }+ _2 L9 u$ w7 Z
; | o+ i0 c R9 l/ Y' g
( p6 X' k8 j& l6 A% d2 g L5 s$ {8 D4 s" Q- |
มาถึงห้างสรรพสินค้าบิ๊กซี เราสามคน(ผม ไอ้ปอนด์ คุณพชร)ก็ขึ้นบันไดเลื่อนมายังชั้นสาม ที่เป็นโซนของเมเจอร์ซีนีเพล็กเกือบทั้งหมด ส่วนที่เหลือฝั่งขวาเป็นร้านคาราโอเกะแบบ VIP ฝั่งขวาเป็นลานโบว์ลิ่งที่กั้นโซนด้วยกระจกทั้งหมด และส่วนนี้คือส่วนจัดเลี้ยงของเราในค่ำคืนนี้7 X+ P& F( q# ~1 O
) [, i& L: O" C5 F4 o
u8 K3 k8 M2 W+ |
จากที่กวาดตาดูทุกคนก็มากันครบแล้ว ผมโคลงหัวนิดเดินไปนั่งโต๊ะที่มีพี่มิ่งและเพื่อนร่วมงานนั่งอยู่ก่อนแล้ว ไอ้ปอนด์ก็ตามมานั่งหลังจากที่ไปส่งคุณพชรอีกโต๊ะที่จัดไว้ให้ เขาดูละล้าละลังถ้าไม่เพราะมีผู้ใหญ่หลายคนบนโต๊ะนั้นเขาคงแจ้นมานั่งด้วยเป็นแน่
. N6 U) O. b$ q, g, a) \) d) h
* _ q) Y7 I: c9 y# K) a; A" e' H* T* E- U& x9 q* c+ x
ผมไม่ได้หลงตัวเองเกินไป เชื่อสิ9 I7 X' |6 Y- R, v6 |5 P
7 m9 q% i g0 G" d* P! Z) e' Z
+ Q! }0 O2 K: z1 ^9 [
แต่เมื่อผมนั่งประจำเก้าอี้แล้ว เหมือนกับได้ปลดพันธนาการหน้าที่ทุกอย่างออกไป ผมนั่งดื่มเงียบๆไม่สนใจเสียงพูดคุย การโยนโบว์ หรือกิจกรรมจับของขวัญพนักงาน ร่างกายผมเหมือนแค่ต้องการอยู่เฉยๆได้คิดทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นและใช้เวลาตัดสินใจว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี
2 P, _# _! y' x. w! T' y/ S+ b5 s8 H4 L/ j# n
3 D, J8 V' z1 c, b
“เล็ก มึงกลับพร้อมกูมั้ยพิณมารับแล้ว” ผมยกนาฬิกาขึ้นดู สองทุ่มกว่าแล้ว ถ้าเป็นก่อนหน้านี้หนึ่งวันผมคงกระตือรือร้นกับเข็มสั้นของนาฬิกาชี้ที่เลขแปดอยากกลับห้องใจจะขาด แต่ตอนนี้มันเป็นความรู้สึกหน่วงในใจเมื่อคิดว่าเวลานี้เขากำลังทำอะไรอยู่กับใคร! ^5 m1 o7 f6 g& z
7 {3 [- @. x( @, V* B3 l
3 H8 v) Z2 ]$ s* m/ l& R% w“มึงกลับก่อนเถอะกูยังสนุกอยู่”
8 M; b4 c; O9 J8 o% r z, F7 O$ T4 R" I4 `- N( U) O
; s1 r; C9 M4 B2 F- R! F
“หน้ามึงสนุกมาก”
# d3 F- L# W* g. x, v7 i2 Q7 T: W# S" l) ^' L; n) l
! [9 _" F# m5 c3 q“ไอ้ปอนด์”2 o! F( p2 T& V5 u# ?1 A0 ?
' D3 A) L+ ^: }% T# j. G- J3 K6 K( a9 _ B f# y
“โอเคๆ แล้วอย่าดื่มหนักล่ะ เดี๋ยวขับรถไม่ไหว” ผมพยักหน้าเนือยพลางยกแก้วที่ไม่ห่างมือจรดริมฝีปากไอ้ปอนด์ส่ายหน้าระอา ถึงมันจะเป็นคนขี้เสือกแต่มันก็รู้ว่าเวลานี้ผมไม่พร้อมจะให้มันคาดคั้น
+ P$ n* t/ U' d
0 t: Y: M' \, ~& s/ A9 U7 Q7 _: |" ]$ d ~1 \1 ~
ผมกลับมาถึงห้องตอนสี่ทุ่มด้วยสภาพกึ่มๆเข้าห้องมาด้วยการคลำแนวกำแพงพอเปิดประตูห้องเข้ามาก็แทบสร่างเมื่อเจอร่างใหญ่โตบดบังทางไว้
( v' f/ S! m$ _6 H
) \! c5 t9 z# a* b4 U7 a+ \/ X
' e$ q e8 n# z# y“ยังไม่นอนอีกหรอ” ผมถามทั้งยังไม่สบตา, i- ^' b0 X y8 U
# Z, h9 n$ L$ ^
) D8 E5 L2 G+ ?“รอคุณ” เขาตอบพลางเข้ามาช่วยพยุงผมเซตามแรงนำจนมานั่งบนโซฟาได้
! i* O2 k6 y8 e! A! \# r4 X: s8 A8 M, L- P8 {
2 }9 C1 j$ C4 P$ J4 B“อ๊ะฉันมาแย่งที่นอนนาย”
6 d6 H* B5 }. c) A) M1 x8 E
/ h+ O" S( w5 \& m: d
# M1 \1 H S% l. ?' o r“ผมยังไม่ง่วงหรอกนั่งเถอะ” มือใหญ่กดไหล่ผมให้นั่งลงที่เดิมก่อนเดินหายเข้าไปในครัวและกลับออกมาพร้อมแก้วบรรจุน้ำเปล่า
& t8 d2 ^: \/ d) i! F- V) w/ a$ B# C# B% x; v2 h* L
0 x" Q) F j6 V, q
ผมรับมาดื่มจนหมดแล้วนั่งก้มหน้าเล่นแก้วอยู่แบบนั้น' p3 B4 X9 W0 f* ~
* _, Q+ G- C; X& C0 P% l* d7 l7 V2 X5 q% E% |6 E
“ฉันไปนอนนะรู้สึกปวดหัว” เมื่อเริ่มรู้สึกถึงบรรยากาศชวนอึดอัดจึงตัดสินใจยันตัวลุกขึ้น มีเซนิดหน่อยแต่เขาช่วยจับไว้ “ขอบคุณ”* w* ]% U& m0 H0 q, t. b( _
( s. I9 ]( s5 Y& Z8 ~ {; N+ J
: F p% t2 \3 Aดันมือเขาออกเพื่อกลับห้องแต่ยังไม่ทันก้าวขาอีกฝ่ายก็รั้งต้นแขนผมไว้) R$ I6 Q- U3 F _( J7 B- C+ q% q
! Y- Q& D w( X- S# U
5 g. k' _5 G. v5 W& f“คุณโกรธอะไรผมหรือเปล่า” ) J+ H8 F# L3 I% ]
; L3 {$ K0 ~" ^: B3 R% q1 d& m6 Q5 l3 S8 }+ e: y& K9 O
เขารู้สึกได้ ฮะๆ ผมว่าผมเนียนแล้วนะ
4 {3 ~7 E5 A; f2 H) _! R% C( ~% e+ ]$ @: D! [
" n- t* u, m1 h% h+ w) F, Z“ไม่นี่” ! A" v/ N, y+ j$ o5 O7 }# ], \
4 e7 A/ w6 W& U$ w
5 g9 A* K& I, F+ v
“ช่วงนี้คุณแปลกๆ”9 ~2 B" a, k0 s# }) X
- H" {0 P: f7 H% ~$ K; T$ {/ H; d# w) n5 L' \
“ยังไงหรอ” ผมใจกล้าหันไปสบตาเขาด้วยแววตาเยาะเย้ยเขาขมวดคิ้วจ้องผมอย่างฉงน& ]* N+ g# Q9 V |7 f- v
6 d& j3 H, }, ^6 |. ]# i
; U' K9 o6 b" o
“คุณ...ไม่พอใจผม...ใช่มั้ย”! F% G, ?& M8 r! f) M- d1 S* u
9 _6 S5 j. F/ B) ?; G3 ^
2 ?' k& ^1 K! B( _& V“ทำไมฉันต้องไม่พอใจล่ะ” ใช่...ผมไม่ได้ไม่พอใจเขาเพราะที่เป็นมันมากกว่านั้น
4 P5 p" H: I9 S3 p$ h9 T- }
1 J0 ?/ }! \8 c/ q5 @
- z e; M* |) T( I2 @“บอกผมได้มั้ยมันเรื่องอะไร”
; M; h7 m, r; h5 ^2 [, [& d% j& E9 Y3 o4 D+ ^" _3 g
* J6 l. o$ y z$ S5 K
ผมจ้องเขานิ่ง บอกหรอ จะบอกได้ยังไงจะพูดออกไปได้หรอ6 Z/ L' B, |+ c3 ~
6 A9 c* T1 K7 o& y- k6 a( O' n; t: T3 ?4 r$ }
เมื่อรู้สึกถึงภาพตรงหน้าพร่าเลือนจึงละสายตาออกมาน้ำตาที่คลอหน่วงเต็มหน่วยตาบ่งบอกว่าอีกไม่กี่วินาทีมันจะต้องทักทลายออกมาแน่
* D! Q1 i: `" E" v: V
2 `0 u9 P3 q+ U8 U- x" s& }" U& g& z4 B3 N# v$ h. P* f5 X
“ฉันปวดหัวขอไปนอนนะ”- i6 P( [7 G5 k& Z3 z" n
8 w2 U7 U) V( P' w f
0 W9 r# M# `. _- g; a$ y“คุณ!”
! N( Y7 `( L: a6 u( x
6 Q2 E7 U" Q* p4 V& C7 ^) O- k
$ D5 ?: Z/ l0 U4 V7 aเขารั้งแขนผมไว้อีกครั้ง# e) i- X' T# R9 Q2 u0 P3 a+ _" y
' |" E; x& M7 J. c" v$ U) L6 _$ X9 l6 O
และคราวนี้ทุกสิ่งในใจก็พังทลายลง
) N( h4 e7 s) u! s. ]0 r- c% b. q( T
1 a9 N6 d- {6 D# a! h: _5 k! [, M7 K% v" mฟุบ* z* U5 H% Q" Z5 [" d# S( {
1 U7 a, }) V, f; O1 g5 V$ f5 e7 ]$ v2 w4 d- P, S! u4 i
ผมหมุนตัวกลับมาเผชิญหน้า เป็นวินาทีที่ผมรู้ตัวว่าตัวเองกำลังทำอะไรแต่ไม่สามารถห้ามได้ สองมือตะปบเข้าแก้มสากดึงรั้งอย่างแรงลงมาก่อนนาบริมฝีปากลงบนริมฝีปากหนาบดแรงลงไปอย่างระบายออกทุกความรู้สึก ใหญ่อึ้งไปเสี้ยววินาทีก่อนพยายามผลักออกแต่ผมลงแรงมือรั้งใบหน้าเขาไว้/ ^( ~7 |+ @- o$ x
+ y- L8 E9 q: L& y
1 v7 r' G/ x% |1 S, [
ผมบดปากลงไปจนได้กลิ่นคาวเลือดจึงหยุดแช่ค้างริมฝีปากเพียงแตะไว้ สะอื้นไห้จนตัวโยน น้ำมูกน้ำตาไหลตามร่องจมูกสู่แนวริมฝีปากที่ยังแตะกันจนรู้สึกถึงรสเค็มปร่า ค่อยๆถอนริมฝีปากออกพลางก้าวถอยหลังช้าๆอย่างคนไม่ได้สติ ก้าวกลับเข้าห้องอย่างกระท่อนกระแท่นอย่างคนหมดแรง...หมดกำลังใจ3 J" p7 a7 }/ ?+ B2 b; [# O
" r1 I0 ^8 n+ c+ @$ @) Y
; y! Z- v% R, ~: G7 i8 Z) J+ c
โดยไม่มีมือใหญ่รั้งไว้อีกแล้ว9 J8 n" r- B; W: m2 \
( O. O$ T0 {. C( F/ e. k* c
, n& S0 l" O2 s- a
# n [; E9 }$ p. ^: S
z9 U$ C( \7 z5 K: }* \9 [: b
2 o4 C: E: T$ Q" F) [เช้ามา- z! c% i3 c, P9 ^6 E3 \
/ S6 }/ E2 `( z* w4 h6 F$ o
2 c3 @: P- M0 @4 Z( H9 x8 Tผมลุกขึ้นแต่งตัวเพื่อไปทำงานด้วยร่างกายไม่พร้อมเต็มที่ ปวดหัวแทบระเบิด ดวงตาก็ปูดบวมจนแทบลืมไม่ขึ้น ทุกอย่างเป็นผลพวงมาจากการร้องไห้อย่างหนักทั้งคืน
" ?% i. u" V0 d9 ^0 Q! ~3 J% Q* k% d# h# M- S
0 A! r/ |5 t1 f. {- u& D3 L4 Oผมสูดลมหายใจลึกอยู่หน้าประตูห้องนอนก่อนหมุนลูกบิดเปิดประตูออกไปอย่างที่คิดใหญ่ยังไม่ออกไปทำงาน 5 O! I% b( ~& _% D; d: a/ C( G$ }( {
6 k3 I9 h& G5 R! [
/ u! S# y2 [+ R+ Dแน่ล่ะ นี่เพิ่งตีสี่
6 Q @2 a! I) {, W' f$ r* V$ p- x
( C8 C R$ }: X
ผมตื่นก่อนเวลาปกติตั้งสามชั่วโมง/ t4 I1 R: U$ Y
0 n$ [, \, O3 L! I t
* }6 V8 V1 |; F2 M( u/ F
ใหญ่ชะงักไปเมื่อหันมาเจอผม ผมสูดหายใจเรียกขวัญอีกครั้งก่อนเดินนำไปโซฟาห้องนั่งเล่น ซึ่งใหญ่คงรู้ว่าผมมีเรื่องต้องการคุยกับเขาแน่ไม่อย่างนั้นผมคงไม่ตื่นก่อนเวลาขนาดนี้) O. N8 ?( q3 t
& w V2 l! M9 G
; Z" J. n% v! w“เอาน้ำผลไม้สักแก้วมั้ย” ผมส่ายหน้าเขามองมาทางผมก่อนถอนหายใจเฮือกใหญ่และพูดเกริ่นเรื่องก่อน “เมื่อคืน...”/ y8 s- x% W8 Z3 x
. q1 s$ ]' @4 g' a o7 s1 h% z" A/ W5 t! k; c
“ฉันขอโทษสำหรับเรื่องบ้าๆนั่นฉันไม่ได้จะคุยเรื่องนั้นหรอก”
0 L. t* R& n( H6 n E1 b' z6 s3 ?; K' p2 ?1 {, k m' w" y5 K
5 t4 u- p4 U+ k# z0 u3 c( j, K“…??”
( e0 `( j1 e9 J* c
, S: P3 n% I0 @8 L! P2 {! Y8 ~- N; J, H6 @* @5 U
“นายทำงานมาสองเดือนแล้วใช่มั้ย”
3 p- P. i4 ]2 Y. F& A. T
% P: Q; f1 p$ X" a
: ^) ~+ `5 ^3 W1 g. Lเขาขมวดคิ้วงงแต่ก็พยักหน้า
& Q1 H0 g( r' ?
' n9 m# z4 x1 Z, e1 g$ }
9 F: k% ~; K% Y“คงมีเงินเก็บประมาณแปดพันได้” ผมพูดต่อ ยิ่งทำให้เขาขมวดคิ้วสงสัยมากกว่าเดิม
# m9 x6 A, _& s; z9 D3 S, ?0 c9 B# U$ L7 X. [. t
2 ^$ N# U- Z' F) A7 h% d. ]2 O
“คุณต้องการจะพูดอะไรกันแน่”9 }5 ]0 A1 _* u- B5 t! O
0 k7 I. P0 o8 l0 ~+ y) w
+ I Y1 ~3 a9 J แค่ประโยคเดียวของใหญ่ก็ทำให้กระบอกตาผมร้อนผ่าวขึ้นได้ น้ำลายหนืดเหนียวปิดกั้นหลอดลมจนเปล่งเสียงออกมาได้อย่างยากเย็นเหลือเกิน แต่ถ่วงเวลาไปก็ไม่ช่วยอะไรอยู่ดี; h9 N' V# Q) [; c9 u4 A" f
2 P/ E4 M: F. ^" N
) |' Z$ A. s( X9 z* Y“ฉันคิดว่านาย...” ผมใช้หลังมือปาดน้ำตาพลางกลั้นสะอื้น “...ควรออกไปอยู่ด้วยตัวเองเสียที”
: D2 U" [. x' s. ]
~8 N4 m& u) C/ _
7 A% f: {$ A% \, X$ r" n, Z9 t# l7 pถูกต้องแล้ว ผมไม่ควรถลำลึกไปมากกว่านี้
9 F6 U' H }0 S6 w" _
/ e4 Z3 h( J+ U+ Y1 @
' {1 \; f4 w' X* F0 Cผมจะลืมจุดมุ่งหมายแรกที่ช่วยเหลือเข้าไม่ได้
5 E- {* \" e' s R0 J9 O9 e: O& U4 l
0 F/ _0 q1 R0 y; K5 a. o, x5 Uถึงเวลาที่ผมต้องทำตามความตั้งใจเดิมของตัวเองเสียที/ P% {, ~; e6 B0 C
! X) t- I! H z, i; y! l& q* ?3 W- l& G( I4 r/ D
“ฉันคงช่วยนายได้เท่านี้” " q! v( z! a- a z- A7 N
|
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-4-11 21:11:30
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-4-12 01:30:42
โพสต์ 2020-4-12 02:38:43
