|
เร่ร่อน8
* |! I) i! x$ v! V0 ~! U2 V
7 x+ {" H- ^. {% U6 d! {) G$ C" @* C0 n
, q( w- k& o6 U. I# pเป็นแบบนี้ไม่ดีเลยจริงๆ
! v4 e3 y# c; I3 Y6 ~* X" g2 g) c
2 }1 y1 R) [# K# ?6 J, E. N+ A4 B% U1 ]; K
สิ่งที่สมองคิดกับสิ่งที่รู้สึกมันสวนทางตีกันมั่วไปหมด
5 j o p6 H6 U* u
S+ ~# F# g# z' h! x7 }6 a; r$ w" m+ Z1 f" F+ a# `- e9 C. y9 S" N
ความคิด...บอกว่าถูกแล้ว ดีแล้ว เขามีอาชีพ ทั้งยังรู้จักเข้าสังคมคือสิ่งที่เหมาะที่ควรและผมก็ยินดีกับเขาจากใจจริง, e6 D: f: r: r! l1 X$ t" J9 `
9 |) i+ s2 a2 e7 f3 M
4 d& Q& v2 t4 N# j1 H5 @$ Lแต่...# ^' v$ ~ H. P1 {
5 W! f& J0 V; b$ o" c6 Z5 \5 _/ R
# ]7 Q; n" E0 Z* k" N5 z0 W, iความรู้สึก...จิตใจกลับคับแคบอยากเก็บเขาไว้คนเดียว เพื่อบรรเทาเบาบางความเหงาและเพิ่มพูนความสุขในหัวใจ
( R, @4 H; [: o- |/ c6 `+ }4 g/ P. C4 N: e" _
6 n N; G2 g' c( a. y- g‘เหงา’ ที่คนๆหนึ่งช่วยให้ผมลืมเลือนคำนี้ไปเนิ่นนาน1 S; C/ w( H8 L$ [; L+ H9 a
5 u2 n0 E/ r0 K6 _6 D
4 U; _) j1 r S‘เหงา’ ที่คนๆเดียวกันทำให้ผมรู้สึกได้อย่างจับขั้วหัวใจ
" s( Z, F ?. ^
0 U$ l7 w. x& |6 W' _
. I9 B0 X$ K, Mแกร๊ก+ K' P8 A% [9 S/ r
* ~7 L/ u7 m& X q* d l, a( H
0 Y( Y$ t: S5 e“กลับมาแล้วหรอ” ผมเผยยิ้มดีใจเดินตรงเข้าไปหานายหมาตูบตัวใหญ่ในชุดทำงานเสื้อกล้ามกางเกงสามส่วน สีผิวนอกเนื้อผ้าเป็นสีแทนคร้ามแดดขึ้น8 E+ |+ C/ n5 h& h9 v) L; Q7 W# I/ C
" O* s" s% G" }1 r
* L% l& v4 k9 c0 ?) b" g S8 S
ใหญ่มองมาก่อนมุ่นหัวคิ้วหันไปดูนาฬิกาบนผนังที่บ่งบอกว่าเป็นเวลาสองทุ่มครึ่งแล้ว
5 }2 A% F4 r n% f1 l2 [7 j' Z* U1 R
0 }( m4 b) ?/ v1 A0 v- @“คุณรอกินข้าวอีกแล้วหรอ”
$ {8 L7 g! J# C( z# H
5 z4 a0 ^1 u! ]9 c6 e/ U4 g1 C W& {( p% O `; \( v
ผมพยักหน้า
8 q" A1 t8 c3 s* f/ I9 c X" g7 s5 E/ K0 \/ z: z
2 s. r2 O! j: \& Y, M Q4 }0 ^, K
“ก็กินคนเดียวมันเหงา”
7 a% k) C+ L% `# y' t
6 x* ]- x# K& U+ q" Z7 n6 K b a! f: y7 K8 h! W
ใหญ่ถอนหายใจเฮือกก่อนเดินเข้าครัวไปอุ่นกับข้าวพร้อมตั้งโต๊ะให้ ซึ่งกับข้าวที่ว่าก็ไม่ได้มาจากไหนเขาทำทิ้งไว้แต่เช้าก่อนออกไปทำงานนั่นแหละ
1 O1 w4 O+ o8 P6 p. T+ b' j; E" g& R- O8 J
4 ~3 o4 m z; o, f, t) Lใหญ่จะตื่นตั้งแต่ตีสี่ดูได้จากแสงไฟที่ลอดผ่านช่องประตูเข้ามายังห้องนอนของผม หลังจากนั้นเขาจะเข้าครัวไปทำกับข้าวเตรียมมื้อเช้าสำหรับผมครอบไว้บนโต๊ะ และมื้อเย็นจะทำใส่กล่องทัพเพอร์แวร์แช่ไว้ในตู้เย็นเพื่อผมกลับมาจะได้เอามาอุ่นพร้อมกิน
( J) q$ Z' {7 [( R; R; [" ?
' z% _/ o! Z1 C! x# S1 \9 | Y
% }" N" ~- u$ r9 L( @แต่มันก็ช่วยคลายความคิดถึงที่มีต่อเขาไม่ได้อยู่ดี
# M! L; U7 ]) W; {+ c; m- w' ?8 S9 b1 M. I) S
) ~9 z% J0 ]9 W! w. r
มันเป็นความคิดถึงคนละแบบ...
c" p" }+ R( f6 d. s- V4 y8 O" S S0 F* } h. B/ b
9 ]3 z, ^+ q; X
' _& O7 n% [8 h3 s
เมื่อก่อนมันเป็นความคิดถึงที่ทำให้ใจเต้นแรงเหมือนรู้ว่ามีคนรออยู่ที่บ้าน แตกต่างจากเดี๋ยวนี้ที่คิดถึงแบบเสียดแทงหัวใจเมื่อกลับมาเจอห้องว่างเปล่าดังเดิม; v9 k Q- u5 ]- l( e; R2 i. n
: U O! m8 r Z6 M8 @; X' S( J- s' _
$ t9 F/ n7 k. |, E3 k6 a0 p
มันดูงี่เง่าใช่มั้ยล่ะ!$ R7 y! F) B" `3 }" O
Y: N+ C/ C, ~4 _7 t; H8 X% c$ {$ {2 [
ผมรู้ว่าตัวเองงี่เง่าสิ้นดี!!ไม่อยากจะเป็นแบบนี้เหมือนกัน!!7 U2 L/ g% R& _6 _$ z) w& t) e4 k
' D2 d' b, V. j/ ^9 z
) d- e8 b+ g; H) V7 h“งานวันนี้เป็นไงบ้าง” ผมเดินมานั่งตำแหน่งประจำบนโต๊ะเตี้ยในห้องนั่งเล่นเมื่อใหญ่จัดโต๊ะเรียบร้อยแล้ว เขาเดินเข้าห้องน้ำไปล้างมือล้างเท้าก่อนเดินกลับมานั่งอีกด้านของโต๊ะ ตักไข่พะโล้ใส่จานผมก่อนเล่า
- s9 m. o0 R$ F6 p: [5 T: s
4 o- ]1 M* ~: ]9 f0 X! S0 }1 l2 w
$ a2 x6 S' x* K+ W& w+ J( ^"วันนี้ไปส่งของที่อุทัยมา"
! d9 _4 a2 `: z- C' [( [' a1 G) `0 A7 H2 v' x$ `" O
/ O8 }- J# O+ B; l“ไปกับรถส่งของหรอ”7 L0 {/ X. V; x* O3 s
% ^4 v5 P7 C. ]; n+ M2 D
4 u- _8 F+ O; E+ |9 T* jใหญ่พยักหน้า
9 R+ _% q, W$ ^) v, ^3 o* T1 g0 r, F8 }8 M5 J8 L1 V: g- @/ n" T
" _- B; ]/ B) e# g
“ไปกับใคร” คนงานของอาแปะส่วนมากเป็นพวกชาวต่างด้าวจำพวกคนพม่าเขมร ให้ขับรถไปส่งของต่างจังหวัดไม่กลัวเจอด่านหรือไง
/ _% u0 o' g. W4 ^9 b' A+ K
7 @ j4 k8 Z! H
; b4 `" [, H% L; Q9 _จะพาใหญ่ซวยไปด้วยน่ะสิ
6 M" q, j' k! N! ~* {
# j- Z U, N" s2 ~
1 C8 c8 W, K7 Z8 p% U2 [“กับคนงานด้วยกันคุณอย่าเขี่ยข้าวเล่นสิ”
9 P* D# z/ A1 I' [
+ N: Y" m5 v6 t2 f
6 }3 c8 J; S/ W; T5 T. F“คนไทยใช่มั้ย”
* ]# g+ v& M2 o. W; F& |" A$ d1 F& I$ r0 N) D5 E! j7 e
4 J7 d8 j% g: Y8 V l) V, c) ^ใหญ่พยักหน้าตอบ เหมือนพยักส่งๆไปมากกว่าเพราะตอนนี้เขาง่วนอยู่กับการสับไข่ลูกเขยให้ผมถ้ามันเหนียวขนาดนั้นผมกินทั้งซีกเลยก็ได้นะ
" H! |, M: J* f8 Q4 U7 |2 d. D/ t# c3 [) T, Z; _4 J9 U
W4 y0 e# z/ V“ใหญ่...พวกไปส่งของไกลๆเนี่ยถ้าไม่จำเป็นก็ไม่ต้องไปนะ มีคนอื่นก็ให้เขาไปแทนพวกคนต่างด้าวเขายังมีบัตรแต่ใหญ่ไม่มีอะไรเลยนะ โดนจับขึ้นมามันจะได้ไม่คุ้มเสีย” 7 m2 i4 ]5 b- S( L! t
2 R4 i" X, h( l
8 R x5 w- {7 C1 G, d+ W
“ผมจะระวัง”
" e+ I" Y2 G3 g. ~/ ?% h, z2 k0 T) F9 J* m
0 ?3 c. X4 Y: s. f5 `หลังจากนั้นมื้ออาหารก็เป็นเสียงผมถามสลับเสียงเขาตอบ ความจริงแล้วเหมือนผมตะล่อมกลายๆให้เขาเล่าการทำงานในหนึ่งวันให้ฟังมากกว่า เขาไม่ค่อยพูดถ้าไม่ซักถามผมเลยต้องถามเพื่อให้เขาพูด ให้เราแชร์เรื่องราวในแต่ละวันที่ห่างให้กันและกันได้รับรู้* V# r3 F; E7 s& o9 C5 P& E9 q
* P, j- q/ r( ?: A0 b
, p' {/ O5 T+ \สี่ทุ่มเราสองคนต่างแยกย้ายกันเข้านอน ผมหอบผ้านวมผืนหนาในตู้ออกมาให้เขาเนื่องจากตอนนี้เริ่มเข้าสู่ฤดูหนาว อากาศเย็นลงมาก จากปกติเขาใส่แค่เสื้อกล้ามไปทำงานผมว่าจะบอกให้เขาสวมแจ๊คเก็ตด้วยแล้ว ถึงจะแข็งแรงยังไงแต่ทำงานตั้งแต่เช้าตรู่จนมืดค่ำสักวันได้ป่วยเป็นแน่5 n6 p, G* ]/ N( ~1 J1 m6 o
# t& T& S% A1 J% J/ Q! j4 i" @
, W! f, i1 _ s" t/ l- D“ฝันดีนะ”8 C& B2 s1 k% H. \5 ~, P
5 N( L# I1 W# m d7 N$ k
6 s' T' G- z4 ^! aผมยิ้มบอกลาก่อนเดินเข้าห้องนอนปิดไฟจนทุกอย่างมืดสนิทก่อนหลับตาลง
' [# \8 w2 ]' Y" s! |! ], |+ R+ k6 S5 W! N! T
5 O! s4 Q( z( |0 ]" W* Kหมดไปอีกหนึ่งวัน ผมยิ้มรับกับสิ่งที่เกิดขึ้นความเหงาก็ไม่ได้แย่สักทีเดียว การได้เห็นเขาได้เติบใหญ่ในโลกที่กว้างขึ้นมันทำให้รู้สึกคับพองในอก เหมือนพ่อแม่ที่ได้เห็นลูกน้อยค่อยๆเติบโตขึ้นเรื่อยๆ: N4 }% e# j8 m! Q$ z
! i8 ]- G# ]) n4 A3 T! k
3 `% J6 v4 P8 C' ]; \มันเป็นความรู้สึกที่เดี๋ยวก็รู้สึกห่อเหี่ยวจนอยากร้องไห้แต่บางทีหัวใจก็ยินดีจนยิ้มกว้าง
% ]9 u' ?+ C; M) o% D( @$ |, @+ n1 W6 N7 D4 r+ ~& ^. K/ d/ t* w
( ?, O* H. l9 q0 Y% D
จนบางทีผมก็คิดว่าตัวเองต้องการอะไรกันแน่) | z5 P; g0 k( A# L$ K
- s) }+ |: j$ g3 O; i9 Y0 S
q& i& i: S* v+ _. U! o! xแต่สิ่งหนึ่งที่ชัดเจนในใจคือ...ใหญ่มีอิทธิพลต่อผมมากมายจริงๆ
$ ^6 n+ k4 e6 G' [! n% Y( ?
7 n# J& m/ E, @6 h# r6 l! D& q) m; u2 V9 e' K
8 F" f4 X- e2 N
8 ?5 k9 T$ n8 q% L' @" \
; s/ k' x4 l3 L( v1 b) a* k! Tจากวันกลายเป็นเดือน...* ^ _9 f$ \/ w8 h- ^9 |
$ m1 c r! M4 j
6 b7 @4 S; n+ G0 Sเป็นเวลาร่วมสามเดือนแล้วที่ใหญ่ทำงานกับอาแปะ ผมเคยขับรถผ่านแวบดูสองสามครั้งก็ประจักได้ว่าเขาเป็นคนขยันมาก ไม่ว่าจะเป็นกล่องลังใบใหญ่หรือกระสอบข้าวอันเท่าแท่นปูน เขาสามารถยกมันได้สบายๆประหนึ่งมันเป็นปุยนุ่นที่ไม่มีน้ำหนักอะไร: D! }2 R8 Y# F5 F
, a( W/ ~' ^' G
! G( X' K5 F1 O/ I9 t7 A( Vเดินเข้าออกร้านยกกล่องเหมือนเขาไม่รู้จักคำว่าเหนื่อยอึดและถึกมากจริงๆ; a9 G) Q0 _; W: t) R: \
& s: V8 ~9 e; L; M
" X2 `8 ]3 U* mแล้ววันนี้ผมก็มาร้านที่ใหญ่ทำงานอยู่ไม่ใช่ในฐานะนักถ้ำมองเหมือนที่แล้วมา แต่วันนี้ผมมาในฐานะลูกค้าคนหนึ่ง
/ M& U# c4 I: ~$ m( P [, F
% E1 Y2 t; F, x3 [ ^
# |4 Y, {9 d& @พอดีที่บริษัทจะจัดงานเลี้ยงอำลาหัวหน้าคนเก่าที่จะไปประจำสาขาที่เชียงใหม่และเลี้ยงต้อนรับหัวหน้าคนใหม่ในอีกสองวันข้างหน้า โดยช่วงเช้าเราจะไปทำบุญที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าและช่วงเย็นถึงจะขนทัพกันไปโยนโบว์ลิ่งที่ห้างสรรพสินค้า โดยทางบริษัทได้ติดต่อขอปิดโซนพร้อมสั่งอาหารบุฟเฟ่ต์มาส่งถึงที่ เรียกได้ว่าเป็นเสมือนงานเลี้ยงกลายๆ I; V+ H- I* I f0 X
" o( g: V4 m4 i0 D& f& j8 i
" \1 ]: w5 k8 B# I- Oเพราะฉะนั้นวันนี้ผมเลยมาซื้อขนมสำหรับแจกน้องๆที่สถานเลี้ยงเด็ก และผมก็เป็นคนเสนอให้มาซื้อร้านขายส่งเพื่อประหยัดงบประมาณ ไม่มีอะไรอื่นแอบแฝง เชื่อได้" t* W; w1 m0 z1 ~& M' J. u
3 k& P0 W& t: p, a- t1 H9 n5 w2 R
2 a& D- {, _) I8 B0 p ~ c$ B, D
“ทำไมต้องร้านนี้วะ” พี่มิ่งที่ขับรถกระบะของบริษัทมายืนเต๊ะท่าพิงประตูรถถามผมเฮ้อ ถึงจะหล่อแต่มีเมียแล้วก็ไม่เกิดผลนะพี่
. H3 }) W0 ^5 Q7 r u) `7 O$ E0 n8 I9 H& ^
; u0 Y) M5 E! x9 i0 A9 |
“คนรู้จักทำงานที่นี่” ผมขยิบตากวนตีนก่อนเดินนำเข้าไปในร้าน กวาดตามองทั่วหน้าร้านไม่เห็นใหญ่สงสัยไปส่งของอีกแน่เลย ผมล่ะห่วงจริงๆว่าจะโดนตำรวจซิวเข้าสักวัน + u: E, Y/ [+ B! G/ e+ N
( Z2 k$ f6 H# ^2 I) D5 P
4 V6 h4 P( h( I- ?. rถึงข้อดีของการโดนตำรวจจับอาจจะทำให้เขาได้พบญาติ ได้รู้จักตัวตนที่แท้จริงของตัวเองแต่อีกด้าน...ถ้าเขาไม่มีญาติล่ะ ถ้าเขาโดนลอบทำร้าย...) ^# _" c' p2 E2 d% u
/ a7 v4 x6 y Q0 l
1 o/ l2 d, I \9 P. K
โอ้ยยยย ฟุ้งซ่านอีกแล้ว/ S! ?/ `. M3 j" b
/ f+ l" N, j' E$ s7 Q( h( E! v$ e4 i( ]3 N+ M
“อาตี๋ลื้อจะเอาอะรายยย” อาแปะหัวขาวเขี้ยวยาวที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้เดินงกๆเข้ามาถาม2 f3 L" |: |( w/ n
6 i% G' }3 O# D8 S3 z% o
9 g9 ~6 s0 j% O% H: P# ?
“ตามรายการนี้ครับ” ผมส่งกระดาษจดรายการของที่ต้องการส่งให้ลูกน้องต่างด้าวของอาแปะระหว่างยืนรอผมก็มองหากวาดตาไปทั่วร้าน
3 V( B; |5 |1 O
* `2 P4 `: b G) U! A3 u
Y2 W2 I- ~4 q8 U“ลื้อมองหาอาใหญ่หรออีจัดของอยู่หลังร้าน” อยู่ๆอาแปะก็พูดขึ้น ผมสะดุ้งหันกลับมามองแกเหวอๆ, [) U" A3 c* \+ Q( r t) G
' W4 v; ?& f- U9 J! z( R
6 W5 X: R* C5 S& `! U& Z& J- q$ a“อาแปะรู้...”7 {$ K6 Z: f5 h/ E7 F+ s8 W
* P1 `* L* J5 _+ {& I: W& @2 P2 ?/ @0 q/ t* a/ H
“โอ๊ยยยย ทำไมอั๊วจะไม่รู้ ตั้งแต่อีมาทำงานนะ ลูกค้าหน้าใหม่ๆสาวๆหนุ่มๆมากันให้เยอะแยะอั๊วะนะรับทรัพย์เพราะอีอื้อซ่า ฮ่าๆมีลูกจ้างหน้าตาลีๆแบบนี้อีกสักคนอั๊วะคงรวยมีเงินถุงเงินถัง” แล้วแกก็หัวเราะปากบานเข้าหลังร้านไป
. p* l" I, G. F6 X
+ }. y5 E D) W7 V. u) x8 ~0 e- i J8 g+ V0 w( C* ?$ e D
เอ้อ นี่สินะเหตุผลที่แกขึ้นค่าจ้างให้เป็น 160 บาท น่าดีใจจริงๆ!!
9 q, N, m) _2 [/ [4 ^2 e
- ]% C+ K( T+ y' Y4 a; F
( K" e7 j {& _" k% S5 Q0 nแล้วสุดท้ายผมก็ไม่ได้เจอใหญ่ รู้สึกหงอยนิดหน่อยแต่พอเข้าใจ เห็นเขาเล่าให้ฟังว่าเวลามีของมาลงล๊อตใหญ่ๆเขาต้องเป็นแรงหลักเพราะขนได้เยอะและเร็ว ต่อไปผมคงต้องเรียกเขาว่านายควายเทียมแทนนายหมาตูบซะละมั้ง
" k! J& ^! o! f7 ]8 L, q; Y9 E8 Z% g: p5 C9 J! Q, j1 o' I
o4 Y. d( C) V0 v
D" s- R; {. y& u: q) D Z' w' B6 H; f9 d [2 m
กลับมาถึงบริษัทก็บ่ายโมงกว่าแล้ว ผมกับพี่มิ่งรีบขึ้นไปทำงานที่คั่งค้างไว้เมื่อเช้าให้เสร็จโดยไวเพราะเย็นนี้ต้องไปจ่ายค่ามัดจำกับทางร้านที่สั่งอาหารไว้ ไม่อยากไปดึกไหนจะนัดเวลากับทางผู้จัดการร้านไว้แล้วด้วย ถ้าไปสายคงดูไม่ควรเท่าไหร่
& a5 p1 P8 [; s. T) e" c( O* m2 I" ~2 W4 _# c
( ^* k% R+ W4 @. H7 F1 ` M0 z“สวัสดีครับ” ผมเงยหน้าขึ้นมองบุคคลที่ยืนอยู่ตรงหน้าอีกฝั่งของโต๊ะทำงาน นึกสบถในใจว่าใครบังอาจมาลูกเล่นกับผมตอนนี้ แต่พอเห็นว่าเป็นใครก็แทบไถเก้าอี้ถอยหลังลุกขึ้นยืนแทบไม่ทัน5 `7 \ E9 y% t4 H' y7 v L
: g+ b8 L* g" T2 c9 j- c6 W) n' R. L
7 O) d" i8 o @+ G0 t3 K) x! e+ e3 V“สวัสดีครับหัวหน้า มีอะไรให้ผมช่วยครับ” หัวหน้าคนใหม่ ชื่อคุณพชร มารับตำแหน่งหัวหน้าได้สามวันแล้ว และเป็นสามวันที่พนักงานหญิงดูแช่มชื่นเป็นพิเศษ ก็อย่างว่าหล่อขาวตี๋โปรไฟล์เลิศขนาดนี้ แถมยังไม่แต่งงานอีก ปลาทูตัวใหญ่ในหมู่แมวเหมียวเชียวล่ะ
, |7 H- f6 y5 @. e/ A- [2 D& K
# G6 {4 B, \6 P; c. `. o: J K
+ O) m; d0 [* r+ D- l0 e1 n“คือผมเพิ่งอ่านเอกสารจบ ยังไม่ได้ทานข้าวเที่ยงที่ทางแถวนี้ผมก็ยังไม่ค่อยรู้ ถ้ายังไงรบกวนคุณเล็กไปทานเป็นเพื่อนผมหน่อยได้มั้ยครับ” & l$ ^" a9 b& G' q1 p; ~# Y" K
. o$ @6 n2 @; B' s [* o9 V3 X# O+ b* `+ l
อ่า... เอ่อ...
& Q$ O' d( p/ v! w$ v, H( u2 @( S& a: c
/ _% f' J7 N2 Y- i. ~8 Z% O- y0 Q& rผมก็อยากจะตกลงนะ แต่งานที่คั่งค้างยังทำไม่เสร็จอีกเหตุผลสำคัญคือ...# i$ g4 ^; Z' [% q
6 q6 J. X% s% y' N& l
; J! r0 ^2 W" [" }“เฮ้ยเล็กมึงทำงานไปเถอะเดี๋ยวกูพาหัวหน้าไปเอง คงไม่รังเกียจนะครับคุณพชร” 8 ?7 _. p0 Y' ^( L1 F7 _
. \/ i4 X' A9 E8 z5 [" Y' G9 k( m K- V* T7 F9 \
“เอ่อ...ก็ได้ครับ”* a8 B Y4 H" t0 W
' p- j6 P4 H4 D/ K% E }+ q" r$ c) M _
“งั้นเชิญครับ” ไอ้ปอนด์ผายมือนำทางสบตาผมแวบหนึ่งเป็นเชิงรู้กัน( q+ R6 Q6 ]* I$ r& U5 r* _
+ s3 Y l2 v' |0 F
0 I4 s1 ^. S8 @0 m) ^ขอบใจว่ะไอ้ปอนด์กูเพิ่งเห็นข้อดีของความขี้เสือกของมึงก็วันนี้6 h& f. |) J: i" x# l" m
1 x0 v& g7 W& D8 @1 S
" R* M! ?/ t- l3 ]) o, I1 s" E8 O
เมื่อทั้งสองคนเดินลงบันไดจนลับสายตา (ผมทำงานอยู่ชั้นสอง) ทั้งร่างก็ทรุดลงนั่งบนเก้าอี้พลางทิ้งตัวไปยังพนักพิงด้วยความโล่งอกระคนหนักใจ
* W3 Y% b0 J$ T# [. j, H9 |. K4 Z6 q+ N
1 m7 V; }; q: M5 D5 V, ]จะว่าผีเห็นผีก็เป็นได้
. w, [ W4 l, I' q0 p
7 e) N% h0 B$ l& n
* q. O2 `& M0 G3 T$ H8 Xตอนแรกผมไม่แน่ใจนัก คิดว่าเป็นคนมีมนุษยสัมพันธ์ดีคนหนึ่ง ใครจะไปหลงตัวเองคิดว่าเขามาชอบตั้งแต่ครั้งแรกจริงมั้ย อีกอย่างเป็นผู้ชายทั้งคู่อีกต่างหาก8 u6 S0 a& u1 l) V; G
" i. J/ ~1 W+ C% D" J' Z6 q2 \9 r& h* X2 d
เพิ่งมาเริ่มตะขิดตะขวงใจก็เมื่อวาน คงไม่มีหัวหน้าคนไหนที่มีลูกน้องเป็นสิบแต่ชวนพนักงานธรรมดาหน้าใหม่ไร้ประสบการณ์อย่างผมไปทานอาหารเย็นด้วยกัน
* ^& [8 Z b1 D2 g* k% f- o, C. n8 [3 q0 ^
& v" f+ a1 }9 f, w' `พี่มิ่งเป็นผู้ชายแท้ๆยังรู้สึกได้ผมจะมาแอ๊บแบ๊วทำโลกสวยก็กระไรอยู่
/ |2 B8 R: m" O( q: I. _! @
; u7 a1 }; c; ^: j9 @3 v j! `6 b }% K/ O& F) d
เอาเป็นว่าทั้งออฟฟิศรู้กันหมดแล้วว่าผมกำลังโดนหัวหน้าคนใหม่ตามจีบอยู่
Y: l. T' |0 o" ^7 k7 {9 f, U y- U3 y, f' h- R( ], R
: |. O1 P- G+ E3 ]5 i, O- K- r
คุณพชรจัดเป็นผู้ชายในอุดมคติของผมเลยก็ว่าได้เสียอยู่สองอย่าง ขี้ตื้อออกนอกหน้าและสายตาแพรวพราวไปหน่อย5 I" A! H5 ?: J3 A* n1 E
( o- ?7 O5 R9 |! s/ g1 N- w9 f- C7 c2 P4 I+ z* d% [: h2 q+ n
สายตาที่คนอื่นอาจมองว่ามีเสน่ห์แต่สำหรับผมมันดูบ้ากามชอบกล
8 v: C4 g4 i5 n4 S- |/ V
" c1 f% D- w: z9 a0 D
& [- F' {) ?9 N" ?อย่างที่ถ้าวันใดวันหนึ่งผมชะล่าใจเมื่อไหร่โดนจับเขมือบแน่0 }& L1 h9 u9 e# K4 ?" D- ~2 q
" q. y- g: l. d3 j
k, h- J, g8 O: g
/ w" Q. X! i" i
: j2 j2 ~& ~9 s0 l" u' G) u$ ?
หลังห้าโมงเย็นเวลาเลิกงานผมกับพี่มิ่งก็ไปยังร้านเจ้าของอาหารบุฟเฟ่ต์ที่เราได้จัดสั่งไว้เพื่อจ่ายเงินค่ามัดจำครึ่งหนึ่ง รวมถึงปรับแก้เมนูอาหารที่เสนอไปแล้วแต่ขาดวัตถุดิบที่ไม่สามารถทำได้ ซึ่งโดยรวมแล้วทุกอย่างก็เป็นไปอย่างเรียบร้อย
! a `$ x* R( c! H: \( b& W; B9 `9 \& k1 G- v1 {2 f
2 d1 |& U' y# W: V6 g
ขามผมให้พี่มิ่งนั่งรถผมมาส่วนรถพี่แกให้จอดทิ้งไว้ที่บริษัท ดังนั้นเมื่อเสร็จธุระผมต้องวนไปส่งพี่มิ่งที่บริษัทก่อน ดูเวลาก็เป็นเวลาเกือบสองทุ่มแล้ว อืมแวะไปรับใหญ่ดีกว่า ถึงร้านอาแปะกับคอนโดจะอยู่ไม่ห่างกันเท่าไหร่แต่เดินตัดมาอีกสองช่วงตึกคนที่ทำงานมาเหนื่อยๆก็ต้องมีล้าบ้าง
7 r5 @9 b" R% K$ S
7 P' _* I( m& k! i9 G* l! Q# { d3 V2 l7 @, k
คิดได้อย่างนั้นผมก็ควงพวงมาลัยรถเลี้ยวขวาเข้าซอยที่อยู่ก่อนคอนโดผมสองซอย เคลื่อนรถไปจอดเลียบริมฟุตบาทบริเวณหลังร้าน (หน้าและหลังร้านจะเข้าคนละซอย) ก้มมองดูนาฬิกาข้อมืออีกครั้งเห็นเป็นเวลาเลิกงานของใหญ่แล้ว แต่คงต้องรออีกสักพักเพราะส่วนมากใหญ่จะถึงห้องช้ากว่าเวลาเลิกงานครึ่งชั่วโมง คาดเดาจากผมได้ว่าอาแปะคงใช้ปิดร้านเก็บของนู่นนี่จนเกินเวลา
$ u9 Y( |2 S9 c* I" } V' N" M
7 Q9 K/ D2 y- P& O! N9 b" m8 \5 `. \- a
แต่วันนี้ดูเหมือนจะเป็นโชคดีของผมที่ไม่ต้องนั่งรอ เมื่อผมหันไปมองทางประตูหลังร้านก็เห็นนายหมาตูบตัวใหญ่กำลังปิดประตูเหล็กพานพับอยู่พอดี
6 Z7 ?7 g, r2 [4 M% T8 l' }0 H6 @* S0 i. N/ H% y
A" w2 f/ D8 o7 Fสักพักนายหมาตูบก็หมุนตัวเดินตรงมา- l# x3 A! O2 ]; m% M3 c
6 j* V$ N* {! q6 K3 ^
# k+ G/ U6 K% b g W* lผมระบายยิ้มขณะปลดเข็มขัดนิรภัยออก มือกำลังจะเปิดประตูรถแต่แล้วสายตาก็ปะทะเข้ากับร่างของหญิงสาวที่ย่างกรายออกมาจากมุมหนึ่ง...ตรงเข้าไปหาใหญ่...เข้าประชิด...และวาดแขนสองข้างโอบรอบลำคอ..., D3 u6 X( K7 a
" L' j. v* F7 @7 w6 `
! [+ I, q5 @% N' [9 x; F0 rผมตาโตตกใจ
- s1 k' l& N1 A( |: V
' Z/ X) i. @. S+ k: M! S; O) W9 ~! v4 T& R+ L1 `4 s
เอาแล้วไง เขาต้องเจอผู้หญิงดักทำมิดีมิร้ายบ่อยแค่ไหนกัน
: f& E: X5 t1 B
4 ~/ v: n# V% n' |8 w' _) n: R2 S1 i# [/ T' {2 S
ผมรีบผลักประตูรถออกสองขาวางลงบนพื้นหวังเข้าไปช่วยนายหมาตูบของผมให้รอดมือเสือสมิง) p) C8 L: h3 t. j# Q! @
" _' s9 D" A5 c2 s3 V4 C3 `) O
$ \* A, d9 q* _+ l! Y7 n0 Y; r0 V E! k4 Fแต่แล้วขาสองข้างที่แตะพื้นก็ชาวาบทุกส่วนของร่างกายเจ็บแปลบทั้งเย็นเฉียบเหมือนโดนก้อนน้ำแข็งสาดใส่
1 _0 z" _ c" @4 Q
% J+ G) ~8 X- B) V T2 o- L# W$ m: w! l4 l$ o
ผู้ชายแสนซื่อที่ผมคิดว่าเขาต้องทำตัวไม่ถูกเมื่อโดนคนแปลกหน้าถึงเนื้อถึงตัวกำลังวาดแขนข้างหนึ่งรอบเอวคอดแล้วออกแรงยกอีกฝ่ายชิดกำแพง อีกมือทาบลงบนก้อนเนื้อนูนบริเวณหน้าอกก่อนลงแรงบดคลึง ริมฝีปากของทั้งสองตะโบมจูบเข้าหากัน ขณะที่มือของหญิงสาวปัดป่ายถอดเสื้อผ้าทั้งของตัวเองและคนตัวใหญ่ที่ผมคุ้นเคยอย่างรีบร้อน เหมือนเธอไม่ไหวที่จะรีรออะไรแล้ว D1 b T4 _- h( H0 z. c# |
$ S7 p& C" D/ f$ `$ `! O2 Q& [# z5 }8 J/ A( k7 S% b* M" d
สมองผมขาวโพลนหนักอึ้งจนภาพเคลื่อนไหวร้อนแรงตรงหน้าเป็นเหมือนภาพปัดผ่าน เหม่อมองอย่างเลื่อนลอย รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ร่างสูงใหญ่รั้งขาเรียวเล็กข้างหนึ่งเกาะเกี่ยวเอวหนา สามนิ้วยาวสอดหายเข้าไปใต้หว่างขาก่อนจะ...
. I; z; g$ d! T6 h3 ?( i
2 S. z: \% H8 i8 L
( K0 S9 R1 {9 Q& Kพรึบ!!
: I! |" [( N: \% Z" i- J6 a( d1 t4 A1 X! t9 e" ^9 `
) g& C( ^! E. E4 c+ u5 O! w
รั้งร่างตัวเองเข้ามาในรถทั้งหมดก่อนปิดประตูลงหลับตาแน่นอย่างกับภาพตรงหน้าคือสิ่งแสลงไม่น่ามอง; F6 p+ b: L) @; I1 b3 `: E8 C
7 {* X6 ~( o. U R
' ?5 [% k e l' R# c- P, `( zวินาทีนั้นเองที่ทำให้ผมรู้ว่า...ตัวเองร้องไห้...
1 u: V2 J* i, [+ V6 r
, D7 L/ ?+ Y9 d2 U0 T% \0 A( r% t$ G1 r7 C4 u
น้ำตามากมายไหลผ่านร่องแก้มตกกระทบบนหน้าตักกางเกงยีนเปียกชื้นขยายขนาดเป็นวงกว้างขึ้น ตอกย้ำให้รู้ว่าผมเจ็บปวดมากเพียงใด$ Z' o- r# R+ [, T. u* U0 T7 J' j
6 J% t) R; K, b) P9 T$ h
& \! K2 }" I3 @1 }2 X9 S. A+ x; C! H c' d3 D
ผมประคองสติขับรถกลับมาถึงห้องด้วยแรงเฮือกสุดท้ายที่เหลืออยู่ เปิดประตูห้องนอนด้วยมือไม้ที่ยังไม่หายสั่นก่อนทั้งร่างจะฟุบลงบนเตียงอย่างไม่เข้าใจในตัวเองหรือรู้แต่ไม่อยากยอมรับ
" _" ^+ e8 E. S) z. D+ z( O S1 S" V, V4 ^2 ]
6 m+ D1 H3 Q( w" b. Y' l- V2 m
ทำไมต้องรู้สึกแย่ขนาดนี้ ไม่สิ มันเลยคำว่า ‘แย่’ แต่มันคือ...เสียใจ...เจ็บปวด...ผิดหวัง...จากคนที่รัก. n3 e6 s7 T* z$ F1 s [7 w
' ]+ O: I' ~! _6 i. Q& O& F( ]1 E! W) k' X: s( e0 Q
ใช่...ผมคงรักเขาเข้าแล้ว รักนายตี๋ใหญ่ชายเร่ร่อนที่ผมช่วยเหลือเขามาด้วยเจตนาบริสุทธิ์ แต่บัดนี้ความปรารถนาดี ความสงสาร มันก่อเกิดเป็น‘ความผูกพัน’ และ‘รัก’ โดยไม่รู้ตัว+ N" F O8 ~7 |$ e
4 h/ a- T: w- f" E
9 K) C4 f: K# ?3 A- ?; |; ~6 p
ช่างน่าสมเพชตัวเองสิ้นดี+ |6 r+ E0 k% Y# i$ X y
: ~ i* U9 j6 S( ?
9 r% |4 V# R5 G- ~0 y+ J# x" k* L
ในวันที่รู้ว่า ‘ รัก’ หัวใจกลับ ‘เจ็บปวด’ ที่สุด$ c6 v M& e: s$ d
& x& c2 T! v- R7 r2 G8 D
- N% r q: l& E( S0 H/ _3 @ U3 s8 m' t7 D" D
7 e1 G4 Y5 U2 q# e! D: S6 W
. r; v U7 b' j i; Y, t) X qหลังเหตุการณ์นั้นทุกอย่างยังดำเนินไปอย่างปกติ ผมยังทานอาหารเช้าที่เขาทำให้ รอเขาทานข้าวเย็น ยังได้รับการดูแลเอาใจใส่จากใหญ่เหมือนเดิม . ~: K% i6 Y2 @/ I# v
9 e! \% g7 Q& g. t
! x. W$ v9 A5 y7 M$ ^ D" sจะไม่เหมือนเดิมก็แค่ผมไม่ได้ชวนเขาคุยตอนทานข้าว ไม่ได้ชวนดูหนังแผ่นช่วงหัวค่ำ และไม่ได้ถามความเป็นไปของชีวิตอย่างเช่นทุกวัน แต่ใหญ่คงนึกชอบใจเมื่อเขาไม่ชอบพูดอยู่แล้ว
. e( l9 z3 P* Q) j- n3 o% U5 l
2 d6 J8 h' H: z: C; ~ภายนอกที่ดูปกติแต่ใครจะรู้ว่าภายในใจผมอึดอัดเพียงใด ต้องแสร้งทำตัวปกติทั้งที่ผมไม่กล้าจะสบตาเขาตรงๆด้วยซ้ำ กลัวว่าความรู้สึกข้างในจะสื่อออกมาจนเขารู้ตัว
) U" Y/ P# c7 T- k, W1 i7 b; q5 m9 O* t3 z4 D- P
0 T% _0 c3 T; S
รู้ว่าผมผิดหวัง น้อยใจ เสียใจ เจ็บปวด...และรัก
/ y2 s- e' E7 [ A( F8 {, k H/ a2 d8 \! u6 Z" w% c- B: l8 }
2 O3 h" H1 h" p" D7 b. Jภาพร่วมรักของเขากับผู้หญิงคนนั้นมันชัดเจนติดตาขับเคลื่อนให้หัวใจรวดร้าวขณะเดียวกันเมื่อใกล้ชิดหัวใจกลับเต้นแรงระรัวอย่างสวนทาง' }. w5 k9 A B X# Z
: t) f' c5 ]0 ?3 p! }' f" J/ d
' p7 [8 ?7 s% C7 R7 {ทำยังไงให้ความรักแปรเปลี่ยนเป็นความสงสารดังเดิม...ทำอย่างไรดี$ v. ?5 M i$ r( s- r8 }
8 j3 I6 N; n. ]/ Q! y7 _ I, H# Z; Z% ~2 a ?$ R* n2 N
ผมไม่ชอบเลยที่ต้องทำตัวนิ่งเหมือนทุกอย่างโอเค ทั้งที่มันไม่โอเคเลยสักนิดผมไม่โกรธเพราะเขาไม่ผิด เขาไม่มีพันธะผูกพันทางใจกับใครจะทำเช่นนั้นย่อมได้- O6 j$ u* [7 r8 w$ {, o
9 n1 T1 w) p, G$ Z; g* A2 j! {8 I: ?) `1 W2 `
บางที...เขาและเธออาจไม่ใช่เพียงสัมพันธ์ทางร่างกาย
8 f& }5 Y7 M6 x8 A- ]
?2 W& B8 n9 i. H; [& _1 j1 g
3 k8 \) v6 L2 R+ {บางที...เขาทั้งสองอาจรักกัน1 x& a. W5 v7 W$ a
% k0 Z4 i4 _6 V f+ c3 W( l7 b5 _$ W2 \: C6 n
แล้วผมล่ะ???1 N( ]8 P4 o5 G7 j8 u: n' e K4 S
# t: O' N( h( Y2 S$ m. Z% F
1 F* P/ N4 t: W. V, j: {
สมภารกินไก่วัด ช่างอกุศลสิ้นดี!!
/ ~' G5 \$ w+ r
" i X9 T+ n4 O0 k/ z4 P& _
5 C9 b# e( Q* `7 J+ y( i' {“คุณเล็กไปแจกขนมเด็กกันครับ” ผมหลุดจากภวังค์ความคิดเบี่ยงหน้าหลบกระพริบตาถี่เพื่อขับไล่น้ำตา ก่อนหันกลับมาหาบุคคลตรงหน้า
7 u4 v6 W3 ]4 M5 L' ?( }
) k2 l- Z6 d% e3 y5 n" Y; _2 T' G+ y: t) h. v1 q$ S
คุณพชร...
$ Q- g2 A7 e. Q$ G6 ~) ~: D( J2 T
' s% `& `- \ ]
' u% n; b. U$ q; P" g4 F$ Qเขาจะตามผมไปทุกที่เลยหรือไงกัน o) ~5 U# M/ i, r
$ v& Z: T! l2 x4 L7 j) A. [
# y" k3 g. a* x# u8 P) \วันนี้เป็นวันที่ทางบริษัทหยุดงาน ให้พนักงานทุกคนเข้าร่วมงานเลี้ยงอำลาหัวหน้าคนเก่าและต้อนรับหัวหน้าคนใหม่ โดยกิจกรรมช่วงเช้าก็คือเลี้ยงอาหารยังสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าตามที่ผมเคยบอกไป
. w' Q# O9 O6 C M# n4 g
+ S0 w i0 V4 e
; I. t- |; `7 `9 `8 tผมได้ช่วยยกอาหาร ขนม และของบริจาคทั้งหมดเข้าไปไว้ในอาคารหมดแล้ว เหลือแต่การแจกจ่ายและพิธีการบางอย่างเท่านั้น ซึ่งส่วนใหญ่ก็เป็นหน้าที่ของพนักงานหญิงและบุคคลตำแหน่งสูงๆ เลยได้โอกาสให้ผมเลี่ยงออกมานั่งด้านนอก
9 R6 Y1 ^( y% R' I5 I
. M9 k* a& l6 X8 ]: E, _( r: r) {: { M3 T- z6 S6 _0 e
แต่ก็เพียงไม่ถึงสิบห้านาทีด้วยซ้ำก็โดนหัวหน้าคนใหม่ตามออกมาจอแจแทนที่จะอยู่เข้าร่วมพิธีการด้านใน
% q7 z4 W) x) L6 C0 j- l1 S, f6 t! ]* z: x; t0 {
, }" b7 {$ {* o) R% R( H“เชิญคุณพชรเถอะครับเดี๋ยวผมจะไปช่วยพี่มิ่ง...”
/ T; r" E9 H+ I1 A) {. l( N+ a- D
7 }8 K9 Q! z& C
% e4 M* I1 a; a# |! ?“ไปเถอะนะครับวันนี้คุณเหมือนมีเรื่องทุกข์ใจเด็กๆอาจทำให้คุณดีขึ้น” เขาส่งยิ้มกว้างขวางแสดงความจริงใจออกมาผมนิ่งคิดก่อนพยักหน้า, J% z5 k, @2 s
% y5 [' r3 \9 Z! ^/ V7 C
. @; M4 @( T. Q& b/ Y) ~, P/ Uก็จริง ความน่ารักของเด็กๆอาจทำให้ผมรู้สึกดีขึ้น
* Y6 N/ d: ~0 M6 {5 P* W, n
- e0 s P+ G) ~/ C- e) u
: ^; k3 ^8 w7 ^5 W3 mแล้วเด็กๆก็ช่วยผมได้จริงๆ ความน่ารัก ใสซื่อเสมือนผ้าขาวทำให้ผมอยากช่วยแต่งแต้มความสุขให้เด็กเหล่านี้เติบโตไปเป็นคนที่มองโลกในแง่ดี ไม่ถูกความมืดเทาของสังคมทำลายความบริสุทธิ์ของพวกเขาไป* ]% t- G' e6 R' l& N- C
3 I3 w" ^3 O) u/ x, I/ y3 I+ Z
7 h; D% v( K; j* @ผมยังเชื่อเสมอว่า...พวกเขาแค่ขาดความโชคดี แต่ไม่เสมอไป...ถ้าพวกเขายังยึดมั่นในความดีเชื่อในคุณค่าของตัวเอง พวกเขาจะสามารถสร้างความโชคดีได้ด้วยหัวใจที่แข็งแกร่งและดีงามได้
/ v3 u: c! e" k, b D) C. _0 i0 Y6 f" V: _; }+ r' Y
: Z9 I# n/ L" p( p7 C! i" n
กึก
, V/ h( D) N, e. |$ `$ _4 h$ q
. S7 x. E) N! R/ R( a) ^ในจังหวะที่เงยหน้าขึ้นมาจากการป้อนข้าวน้องน้อยบนตักผมก็ปะเข้ากับสายตาของคนตรงข้ามที่จ้องมองมาซึ่งไม่ใช่ใครอื่น คุณพชรเจ้าเก่า8 d9 B0 V. \) L* @: u
/ g* K; n! M- G5 s# g2 w
$ H* h. s, ?0 l% H% F0 f- b, p“คุณดูอ่อนโยนมากเวลาอยู่กับเด็ก” เขาระบายยิ้มจาง ซึ่งผมก็ยิ้มตอบ
% _* l2 u: ]5 l, `5 E7 R( N
& a) E: U# r$ z
" m! ?: U0 A% l9 z! f* A3 O“คงเพราะผมชอบเด็กๆมั้งครับ”% p1 d6 D* m* @
1 b9 S; q/ Q' d" J7 r4 [3 A! k( {
; t! I0 J' U; x& {, j1 k8 N8 p4 t“เหมือนผมเลย ผมน่ะชอบเห็นพวกเขามีความสุขดีใจจึงเสนอให้มีกิจกรรมนี้ขึ้นมาไงครับ” เป็นครั้งแรกที่ผมยิ้มให้เขาจากใจจริงบางทีคุณพชรก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร ดูแล้วยังเป็นคนที่ดีคนหนึ่งด้วยซ้ำ# B7 H0 y K0 A6 n1 q# L2 ]
3 k, E& S* |: R0 j" I
6 ~0 G2 v6 m" ~4 ~8 s! D4 w
“เดี๋ยวเสร็จจากนี่ผมติดรถคุณไปงานด้วยนะครับ”
) g. |- f7 ^: l, G4 s/ q7 v }& u& n; o$ j& s
! W; c6 I- ?# u1 i, L& k# iแต่ก็ยังคงนิสัยขี้ตื้อที่น่ารำคาญสำหรับผมอยู่ดี==^^5 K* f0 G4 @' o/ L2 Z
( t, o3 A4 q" e+ E3 `9 D; X! P9 Y" C
; D9 \7 X. n+ |& `* D, r% P3 i7 b7 m
9 b, \- c$ Q2 L! u# J- n
' b! ` H$ A% @. d+ vมาถึงห้างสรรพสินค้าบิ๊กซี เราสามคน(ผม ไอ้ปอนด์ คุณพชร)ก็ขึ้นบันไดเลื่อนมายังชั้นสาม ที่เป็นโซนของเมเจอร์ซีนีเพล็กเกือบทั้งหมด ส่วนที่เหลือฝั่งขวาเป็นร้านคาราโอเกะแบบ VIP ฝั่งขวาเป็นลานโบว์ลิ่งที่กั้นโซนด้วยกระจกทั้งหมด และส่วนนี้คือส่วนจัดเลี้ยงของเราในค่ำคืนนี้; }, d( Y5 ~* u$ B" k4 s
9 {5 q/ e& m3 I8 \6 F
4 g# J$ z, d4 W: Kจากที่กวาดตาดูทุกคนก็มากันครบแล้ว ผมโคลงหัวนิดเดินไปนั่งโต๊ะที่มีพี่มิ่งและเพื่อนร่วมงานนั่งอยู่ก่อนแล้ว ไอ้ปอนด์ก็ตามมานั่งหลังจากที่ไปส่งคุณพชรอีกโต๊ะที่จัดไว้ให้ เขาดูละล้าละลังถ้าไม่เพราะมีผู้ใหญ่หลายคนบนโต๊ะนั้นเขาคงแจ้นมานั่งด้วยเป็นแน่
; l3 A( t1 R4 T1 O' q6 O
8 u4 w- a; ^7 r H& g0 j. B
% V2 w+ ^- |7 x: y6 Hผมไม่ได้หลงตัวเองเกินไป เชื่อสิ* U( S# J; j0 ^% Q
. U2 T+ t$ l9 `! H9 |2 ]
' X/ G+ S, c5 ]8 [2 q, \6 rแต่เมื่อผมนั่งประจำเก้าอี้แล้ว เหมือนกับได้ปลดพันธนาการหน้าที่ทุกอย่างออกไป ผมนั่งดื่มเงียบๆไม่สนใจเสียงพูดคุย การโยนโบว์ หรือกิจกรรมจับของขวัญพนักงาน ร่างกายผมเหมือนแค่ต้องการอยู่เฉยๆได้คิดทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นและใช้เวลาตัดสินใจว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี+ a: P* X3 @( r
/ E& _7 H2 Z- F. g2 u# C. G1 T5 d6 i
* X! s' c# t0 ^
“เล็ก มึงกลับพร้อมกูมั้ยพิณมารับแล้ว” ผมยกนาฬิกาขึ้นดู สองทุ่มกว่าแล้ว ถ้าเป็นก่อนหน้านี้หนึ่งวันผมคงกระตือรือร้นกับเข็มสั้นของนาฬิกาชี้ที่เลขแปดอยากกลับห้องใจจะขาด แต่ตอนนี้มันเป็นความรู้สึกหน่วงในใจเมื่อคิดว่าเวลานี้เขากำลังทำอะไรอยู่กับใคร
0 n. v# _( g6 _$ d0 ]& R# A# K* _& x
% b# \) ]5 M6 k" c, Y$ h“มึงกลับก่อนเถอะกูยังสนุกอยู่”
+ T) d, c o0 R
+ k N: t2 F, F3 S) ]* R, Q
, Y7 [! c% p) `! H" }# e# r“หน้ามึงสนุกมาก”8 K/ t) `0 V% S4 w' A
z5 `; K' V6 ]4 C( s' c2 M7 Q$ F v! Z' N) i% W
“ไอ้ปอนด์”
0 \# U" g \$ \3 U& _$ O3 `+ l! @0 \# _/ ?' i4 d
& {" ~5 \3 k- G“โอเคๆ แล้วอย่าดื่มหนักล่ะ เดี๋ยวขับรถไม่ไหว” ผมพยักหน้าเนือยพลางยกแก้วที่ไม่ห่างมือจรดริมฝีปากไอ้ปอนด์ส่ายหน้าระอา ถึงมันจะเป็นคนขี้เสือกแต่มันก็รู้ว่าเวลานี้ผมไม่พร้อมจะให้มันคาดคั้น
) E, t, x- \. A* t" C
, @& X2 Q8 ~2 a* S, ^1 r! l: g" `$ d* G$ P5 ~
ผมกลับมาถึงห้องตอนสี่ทุ่มด้วยสภาพกึ่มๆเข้าห้องมาด้วยการคลำแนวกำแพงพอเปิดประตูห้องเข้ามาก็แทบสร่างเมื่อเจอร่างใหญ่โตบดบังทางไว้
! V3 q6 W" e0 J2 I# X5 T% U$ o: [; L$ y% h$ V7 R4 T- ]6 U
# d9 k6 w4 X% o- _4 ?, E7 o) S+ B+ V
“ยังไม่นอนอีกหรอ” ผมถามทั้งยังไม่สบตา
! M, y3 F( a" _3 j% `) z+ k2 h( ^/ y, f- W
% W/ [9 f4 L* w1 s# p
9 Q. [7 k$ Y% \, n: S0 q“รอคุณ” เขาตอบพลางเข้ามาช่วยพยุงผมเซตามแรงนำจนมานั่งบนโซฟาได้6 g& M6 M# W z! \
' {! [1 C- Y W' h% x; p+ ~( E; O
8 T7 s0 q3 Q) [# f5 y5 Y“อ๊ะฉันมาแย่งที่นอนนาย”
( f1 i; E$ d+ ^- v# R, Z) Q! m1 ^; W( {. |1 ]7 i. v
: ?8 c0 V' x2 A/ z0 s$ z# N( M' ^
“ผมยังไม่ง่วงหรอกนั่งเถอะ” มือใหญ่กดไหล่ผมให้นั่งลงที่เดิมก่อนเดินหายเข้าไปในครัวและกลับออกมาพร้อมแก้วบรรจุน้ำเปล่า
7 r- r+ a- B# P( A G
! o* C: v e0 b, m$ |) P: f
0 Y$ i. d8 Q: e: eผมรับมาดื่มจนหมดแล้วนั่งก้มหน้าเล่นแก้วอยู่แบบนั้น% R- ]% I; d% j; r; `8 m: V: t2 \$ U
- H0 A, W+ h n5 h8 ]/ A
3 A- U3 Q1 |$ N6 L$ w“ฉันไปนอนนะรู้สึกปวดหัว” เมื่อเริ่มรู้สึกถึงบรรยากาศชวนอึดอัดจึงตัดสินใจยันตัวลุกขึ้น มีเซนิดหน่อยแต่เขาช่วยจับไว้ “ขอบคุณ”
9 }" P ~3 U8 B( ~5 R( l; ^, u4 M' a( ~" Y/ u
7 v& ?# r9 N& R( x: Y9 M! ?! ~ดันมือเขาออกเพื่อกลับห้องแต่ยังไม่ทันก้าวขาอีกฝ่ายก็รั้งต้นแขนผมไว้+ `- T7 y) _" Q# @4 ]" R3 [
: {% ?& b8 G4 U! T/ K4 y3 H
+ e! v$ V5 A8 T6 r: j. x0 ~4 k
“คุณโกรธอะไรผมหรือเปล่า” 5 q; t8 _' d6 l
, J; S9 [) N3 ^) l7 R
: p) ~- X; V- A4 d% q" l: dเขารู้สึกได้ ฮะๆ ผมว่าผมเนียนแล้วนะ. w# v5 `3 ~( Y b6 b. t7 B
; H! }1 G* h1 B+ J. l
+ M9 R& B$ Z, } j( d& {! I) T+ F“ไม่นี่” & P5 ~% W3 Q6 ?
, J( m) O v% t# D6 O1 k. d
* x; q0 ~7 c4 c' p, K
“ช่วงนี้คุณแปลกๆ”( e. i [# p% ?3 a, S9 o
; ^9 S0 _6 e0 p" d1 s0 l1 x2 z/ S" f' ~& D, q
“ยังไงหรอ” ผมใจกล้าหันไปสบตาเขาด้วยแววตาเยาะเย้ยเขาขมวดคิ้วจ้องผมอย่างฉงน
: O7 K" ]! f* c
J& L p# t5 A* ~( n9 \
8 u. d( e l0 d9 |5 @$ D5 d, i# u“คุณ...ไม่พอใจผม...ใช่มั้ย”
! n" Y' E& A( k# b: p6 H5 A7 l
8 I0 w+ n- q' D! D/ w8 W/ t& k
2 I0 K# ^9 a! g/ g6 A( e! _8 q“ทำไมฉันต้องไม่พอใจล่ะ” ใช่...ผมไม่ได้ไม่พอใจเขาเพราะที่เป็นมันมากกว่านั้น
, v' H/ Q! C+ [- \7 Q! b8 n; t/ d/ {) P( J, E; y
# R. [) A6 D6 ]; o$ |, U4 H$ w3 k“บอกผมได้มั้ยมันเรื่องอะไร”5 K$ O+ d) i$ q/ G
) V4 f' s: u! K* p( y. e
' p: ^9 J1 U$ Rผมจ้องเขานิ่ง บอกหรอ จะบอกได้ยังไงจะพูดออกไปได้หรอ
9 ^! x6 P4 J0 L( A
! J; S6 \+ Y2 N
# M2 T, o# n c/ `8 V q. [/ Hเมื่อรู้สึกถึงภาพตรงหน้าพร่าเลือนจึงละสายตาออกมาน้ำตาที่คลอหน่วงเต็มหน่วยตาบ่งบอกว่าอีกไม่กี่วินาทีมันจะต้องทักทลายออกมาแน่$ V. l. S( o* t) q; k ?; J! |: D
( f# e7 I; f* I( c, [+ @ W2 x% g+ r
' v, E$ `7 \& d. w“ฉันปวดหัวขอไปนอนนะ”1 Z5 Z9 r4 F- i( U
- {3 r$ T" x% Q6 {1 M0 x( g3 u* P" M
# `( V8 y! Q/ ^% X, v
“คุณ!”3 p. v- L% V& k3 H, c; c
0 I6 a4 \$ s( _9 @
2 p2 S( S6 D+ {เขารั้งแขนผมไว้อีกครั้ง
4 ]0 k0 r7 j6 w) d( T" l( W$ Q, u1 u) q5 \- U7 M, N
$ V4 B" Y& J% Y1 K/ G& O- |. Oและคราวนี้ทุกสิ่งในใจก็พังทลายลง
! M! Y& m& T- Q9 Q1 j
, }2 T9 `1 F/ c( ~
7 L- ~- z" u+ Y3 Oฟุบ0 g0 E4 b+ b5 A- E! I
1 L( e b. Q: a. S+ q% m
7 l& ~8 P; G5 \5 |, ~! }
ผมหมุนตัวกลับมาเผชิญหน้า เป็นวินาทีที่ผมรู้ตัวว่าตัวเองกำลังทำอะไรแต่ไม่สามารถห้ามได้ สองมือตะปบเข้าแก้มสากดึงรั้งอย่างแรงลงมาก่อนนาบริมฝีปากลงบนริมฝีปากหนาบดแรงลงไปอย่างระบายออกทุกความรู้สึก ใหญ่อึ้งไปเสี้ยววินาทีก่อนพยายามผลักออกแต่ผมลงแรงมือรั้งใบหน้าเขาไว้
3 k2 a0 o W4 B% t" K
4 j) _) ]6 R- k, E2 f) T: U- `6 q/ y; C, [( Q" ^; m! M! z9 m
ผมบดปากลงไปจนได้กลิ่นคาวเลือดจึงหยุดแช่ค้างริมฝีปากเพียงแตะไว้ สะอื้นไห้จนตัวโยน น้ำมูกน้ำตาไหลตามร่องจมูกสู่แนวริมฝีปากที่ยังแตะกันจนรู้สึกถึงรสเค็มปร่า ค่อยๆถอนริมฝีปากออกพลางก้าวถอยหลังช้าๆอย่างคนไม่ได้สติ ก้าวกลับเข้าห้องอย่างกระท่อนกระแท่นอย่างคนหมดแรง...หมดกำลังใจ
; l$ o1 |& r) C( X; W. @ F+ ~+ M9 T1 z1 p% _1 l) Q
& h+ x- P, C. E8 b/ w# S1 lโดยไม่มีมือใหญ่รั้งไว้อีกแล้ว
4 G: C$ ~) n. J7 N% L& G- u) j; G* Q' {9 @ \. {
8 h+ o* w9 H0 v8 V* L
2 ?5 A+ x8 Y. |2 m6 b
# S. B: X8 a* q& [2 n: x0 Y/ w3 P* A; x& c6 S
เช้ามา
4 I4 t7 K1 n# v( c
. j( Z @" g" C& l; k% S* Z7 ?" n0 z
ผมลุกขึ้นแต่งตัวเพื่อไปทำงานด้วยร่างกายไม่พร้อมเต็มที่ ปวดหัวแทบระเบิด ดวงตาก็ปูดบวมจนแทบลืมไม่ขึ้น ทุกอย่างเป็นผลพวงมาจากการร้องไห้อย่างหนักทั้งคืน- y7 z2 x& J* r7 Q2 B- W. H
+ o5 t4 K7 ^! A& s1 K5 d
. Q$ F* I" U7 }ผมสูดลมหายใจลึกอยู่หน้าประตูห้องนอนก่อนหมุนลูกบิดเปิดประตูออกไปอย่างที่คิดใหญ่ยังไม่ออกไปทำงาน
7 c& [2 [% F c4 q0 y. N
" T) K/ i, `+ Z/ K# ^( z/ q, E; B% {' X+ {5 e. M7 `1 @
แน่ล่ะ นี่เพิ่งตีสี่* W0 @+ q. u0 R5 Q
! J; E: n. b7 Q! ?3 x# N
* a; x: [: U4 E# z2 b5 ?1 I9 u8 pผมตื่นก่อนเวลาปกติตั้งสามชั่วโมง5 O. }& B. [' X: x0 Y
% L! J+ x, k7 h
8 R l% t/ V1 q
ใหญ่ชะงักไปเมื่อหันมาเจอผม ผมสูดหายใจเรียกขวัญอีกครั้งก่อนเดินนำไปโซฟาห้องนั่งเล่น ซึ่งใหญ่คงรู้ว่าผมมีเรื่องต้องการคุยกับเขาแน่ไม่อย่างนั้นผมคงไม่ตื่นก่อนเวลาขนาดนี้6 j+ w0 D2 B/ q2 ?& U9 E& a
/ ~/ o% Z2 {$ O% g4 Q
1 ^+ ^4 B& D/ T! o8 H6 c$ {7 E5 @“เอาน้ำผลไม้สักแก้วมั้ย” ผมส่ายหน้าเขามองมาทางผมก่อนถอนหายใจเฮือกใหญ่และพูดเกริ่นเรื่องก่อน “เมื่อคืน...”/ B/ E: z! Y S* @5 _3 h# p
2 O0 {3 d4 d: u# _) _
; V3 `( H" G8 Y. ~8 t3 H
“ฉันขอโทษสำหรับเรื่องบ้าๆนั่นฉันไม่ได้จะคุยเรื่องนั้นหรอก”
a6 c' m1 O/ B, f, H3 v- b2 F& }* R. w: R4 ^/ E
5 {/ @! Y* D0 f! f“…??”9 m# a6 C; C% j+ S
- b" V+ h9 ], P, v. ^/ d
! l) t. \* X1 y“นายทำงานมาสองเดือนแล้วใช่มั้ย”
5 U4 m: A' j; }9 \0 G2 C8 |. I3 K
0 G( A0 {, ~6 l* O# R, r8 |* \/ y* L1 }8 W
เขาขมวดคิ้วงงแต่ก็พยักหน้า
) y U3 G4 g: q! K8 a- ]% T! S' I$ t+ ]$ m0 k# Q
, w' C/ q0 k5 I6 `
“คงมีเงินเก็บประมาณแปดพันได้” ผมพูดต่อ ยิ่งทำให้เขาขมวดคิ้วสงสัยมากกว่าเดิม+ `8 L8 e- ?' i* n) o: A
# m# Q( {0 `% W9 }
7 C! {3 d2 q1 _ A* q0 X0 x; Q“คุณต้องการจะพูดอะไรกันแน่”
4 k& n5 S3 w* U, W5 {$ C8 J( ^; M5 v$ z- \, p! y
/ O: Y9 \# @6 c, k! N) V แค่ประโยคเดียวของใหญ่ก็ทำให้กระบอกตาผมร้อนผ่าวขึ้นได้ น้ำลายหนืดเหนียวปิดกั้นหลอดลมจนเปล่งเสียงออกมาได้อย่างยากเย็นเหลือเกิน แต่ถ่วงเวลาไปก็ไม่ช่วยอะไรอยู่ดี+ R" T+ } z6 e) {5 l- F( k& Y
6 K0 z0 t, x, N+ h
) }% H+ c2 d) b“ฉันคิดว่านาย...” ผมใช้หลังมือปาดน้ำตาพลางกลั้นสะอื้น “...ควรออกไปอยู่ด้วยตัวเองเสียที”
0 J' @) o8 R1 M8 ] M F, V$ W& e5 q! h8 J" U4 Q9 w: m
, {* M5 J, b1 _" T: |5 x
ถูกต้องแล้ว ผมไม่ควรถลำลึกไปมากกว่านี้ 5 j! V* ^% W. m$ ~- V" h4 w3 i
4 \/ C6 K) c4 A# M$ i/ Q
; Y1 B$ R# U0 Y7 t9 Q# e# t% @( K
ผมจะลืมจุดมุ่งหมายแรกที่ช่วยเหลือเข้าไม่ได้# E& ]: s3 I0 r i6 _0 ?) p( N) i
3 b8 y; }0 R( G3 Q2 m
- d% w+ m! u) z8 t& nถึงเวลาที่ผมต้องทำตามความตั้งใจเดิมของตัวเองเสียที
' b, u) M/ ], C/ C6 w2 a9 ^) N
4 t& n4 b' R7 Y( V( g
' D8 P( J' p. {& {% u* ~0 p; V. N9 F“ฉันคงช่วยนายได้เท่านี้”
9 Q+ w8 C, h4 r/ M" f3 e |
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-4-11 21:11:30
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-4-11 21:54:03
โพสต์ 2020-4-12 02:27:56
