|
เร่ร่อน8
* o, |$ K! J" d, T1 d: l. _3 B
6 f; U! z; e; ]" t* `
" y0 r* z1 y/ Q. \* m9 x5 i' j1 ~8 e
% g# ]+ \! b9 I+ ~3 W1 Pเป็นแบบนี้ไม่ดีเลยจริงๆ4 Y( y, k6 x k. x3 u- t( A: r% S
' s8 ^; M( _& H$ f/ \. C/ L
/ Z# P1 K9 Z; O' ^5 L! T! h# ]สิ่งที่สมองคิดกับสิ่งที่รู้สึกมันสวนทางตีกันมั่วไปหมด. L' t; J* k! ~. ~2 W! x S
: N$ T0 C& ?$ q$ U
# O+ q4 T8 d, I8 _/ g) R1 Gความคิด...บอกว่าถูกแล้ว ดีแล้ว เขามีอาชีพ ทั้งยังรู้จักเข้าสังคมคือสิ่งที่เหมาะที่ควรและผมก็ยินดีกับเขาจากใจจริง0 J- m, Q: _0 {; y9 d# q
# G# Z% ]4 f4 v4 w
+ q4 A. ]0 }* \6 Xแต่...
% w( D; ]3 O5 [# f1 k* l/ D& u0 ]7 U
+ E4 l- B; X8 l- `* i) ]" h5 r% ?
ความรู้สึก...จิตใจกลับคับแคบอยากเก็บเขาไว้คนเดียว เพื่อบรรเทาเบาบางความเหงาและเพิ่มพูนความสุขในหัวใจ# z5 d6 l' a( @- X7 g1 _
6 l% f3 f5 T: o2 L0 a2 T% G6 f' y& z2 P# |. z3 a3 j
‘เหงา’ ที่คนๆหนึ่งช่วยให้ผมลืมเลือนคำนี้ไปเนิ่นนาน
4 e9 c. m9 ~1 R7 {; o$ \/ f9 k; R6 K3 f" U$ h) _ `
8 F1 d6 r b( \! D4 E: O% H d
‘เหงา’ ที่คนๆเดียวกันทำให้ผมรู้สึกได้อย่างจับขั้วหัวใจ* B+ \! P2 ^. p
3 Z* U a; A' g3 C* g7 D* \# \
: p. F& Z5 |" ^) [" Y* Mแกร๊ก
' H, i2 f& U0 v! ~8 l, Z3 e) P8 @" \: r/ z" J8 V+ @' n$ s
$ u! [* r+ x; F
“กลับมาแล้วหรอ” ผมเผยยิ้มดีใจเดินตรงเข้าไปหานายหมาตูบตัวใหญ่ในชุดทำงานเสื้อกล้ามกางเกงสามส่วน สีผิวนอกเนื้อผ้าเป็นสีแทนคร้ามแดดขึ้น
: X2 o/ q& p5 c) ` l2 l( R9 v8 {' d# o2 r; O- a1 _+ ?
$ P" F. s! t5 y K+ N. {8 J; qใหญ่มองมาก่อนมุ่นหัวคิ้วหันไปดูนาฬิกาบนผนังที่บ่งบอกว่าเป็นเวลาสองทุ่มครึ่งแล้ว5 _! L- T& P0 k0 x- k
]6 p% K i" u) a( t/ n$ ]0 V
* Q+ w; e' j& P4 _' S6 R/ `$ F. |6 G; P5 j“คุณรอกินข้าวอีกแล้วหรอ”
: w; c3 Q' ~7 o T+ H3 c c2 n4 w/ D/ u' R1 V6 ?3 l6 Z
, P% U3 I7 l8 |; }. {+ q$ j
ผมพยักหน้า1 a$ ` F' q4 L6 Z7 d
6 E: b+ a r, u: m) R6 T
8 x }- M3 J" Q$ m- o/ C
“ก็กินคนเดียวมันเหงา”' e: V6 |1 [* Q0 t, }7 r2 N' g/ B
% N$ c+ M; s: }9 ]2 V: s) A8 z" d; u% T+ u$ H
ใหญ่ถอนหายใจเฮือกก่อนเดินเข้าครัวไปอุ่นกับข้าวพร้อมตั้งโต๊ะให้ ซึ่งกับข้าวที่ว่าก็ไม่ได้มาจากไหนเขาทำทิ้งไว้แต่เช้าก่อนออกไปทำงานนั่นแหละ+ O- _9 y+ L% U* b, }' {
* U! @- O8 x& h: Y" t# ]! @8 I
" H- Q" {$ z7 }: ] V3 Cใหญ่จะตื่นตั้งแต่ตีสี่ดูได้จากแสงไฟที่ลอดผ่านช่องประตูเข้ามายังห้องนอนของผม หลังจากนั้นเขาจะเข้าครัวไปทำกับข้าวเตรียมมื้อเช้าสำหรับผมครอบไว้บนโต๊ะ และมื้อเย็นจะทำใส่กล่องทัพเพอร์แวร์แช่ไว้ในตู้เย็นเพื่อผมกลับมาจะได้เอามาอุ่นพร้อมกิน 1 B3 M" l1 B* S" z9 y$ M2 ]
7 ~/ m" o1 a H- s$ i
+ A1 ?: ^8 [# J, H L9 Hแต่มันก็ช่วยคลายความคิดถึงที่มีต่อเขาไม่ได้อยู่ดี
2 Q+ l2 L* N4 a
" ^+ W) H M3 \2 r
7 ]% j ^4 o7 Wมันเป็นความคิดถึงคนละแบบ.... k0 K j I/ w6 Y9 g5 h2 A5 U
, U4 h8 b# Y+ c3 S3 ?
, ^9 [# p8 e5 v8 u+ X' ]$ l/ C1 A
เมื่อก่อนมันเป็นความคิดถึงที่ทำให้ใจเต้นแรงเหมือนรู้ว่ามีคนรออยู่ที่บ้าน แตกต่างจากเดี๋ยวนี้ที่คิดถึงแบบเสียดแทงหัวใจเมื่อกลับมาเจอห้องว่างเปล่าดังเดิม' J" j& A* U8 N. ~
+ j/ u3 r7 m7 C( D o7 e
, }* Y8 s. J) j, Uมันดูงี่เง่าใช่มั้ยล่ะ!
) m( S! U5 h, s3 a8 R( l, t$ T# Q, r. N
9 ?) n, N, v! a+ W8 m' z* Qผมรู้ว่าตัวเองงี่เง่าสิ้นดี!!ไม่อยากจะเป็นแบบนี้เหมือนกัน!!3 a8 M. j$ p6 }1 g
! B. j& h K7 y% R$ z8 L* s6 q+ z* j/ R
“งานวันนี้เป็นไงบ้าง” ผมเดินมานั่งตำแหน่งประจำบนโต๊ะเตี้ยในห้องนั่งเล่นเมื่อใหญ่จัดโต๊ะเรียบร้อยแล้ว เขาเดินเข้าห้องน้ำไปล้างมือล้างเท้าก่อนเดินกลับมานั่งอีกด้านของโต๊ะ ตักไข่พะโล้ใส่จานผมก่อนเล่า
, q+ [ X/ |3 v! a) e+ T% W$ N+ g0 }! B% a8 t6 B/ u: s- o8 F
* i, ] m5 k' s. \6 d* v$ Y
"วันนี้ไปส่งของที่อุทัยมา"
8 q9 A! U, @7 J8 E1 U7 ?( P% d7 v9 N( ?. o; B! S
z* p( o8 B/ R# |# h
“ไปกับรถส่งของหรอ”+ F$ z5 x U" l7 z
7 X7 ?' L( z5 \3 Q. H
( I- w8 D; X' Z8 k! Aใหญ่พยักหน้า( Q- P* I7 O$ i1 _' V
7 U( n3 B6 D" P: s8 x: }8 B* T2 k3 }6 Z; O2 r' g4 w
“ไปกับใคร” คนงานของอาแปะส่วนมากเป็นพวกชาวต่างด้าวจำพวกคนพม่าเขมร ให้ขับรถไปส่งของต่างจังหวัดไม่กลัวเจอด่านหรือไง9 k* n1 D9 X9 F& l9 i, Q
& z) i6 u( x9 u5 B/ t: \$ `( U" n2 Y
จะพาใหญ่ซวยไปด้วยน่ะสิ/ e1 b' |/ D1 \9 H$ i! B( M3 S8 e
9 A; u! T6 H! W J- z- [1 v0 h
) O; M$ v o. ]- Z8 Z
“กับคนงานด้วยกันคุณอย่าเขี่ยข้าวเล่นสิ”
& o! @6 _/ f5 K5 Q( H# T+ Z" N
: R& m9 c% t2 ~; T s" H2 ]) U" ?4 f% Z0 ^9 h2 M3 B% R9 E) S3 Z
“คนไทยใช่มั้ย”
/ n& T0 y# o) d. n& Q& ~# R; a& `4 v3 p* U" G
/ g$ T* V X( Sใหญ่พยักหน้าตอบ เหมือนพยักส่งๆไปมากกว่าเพราะตอนนี้เขาง่วนอยู่กับการสับไข่ลูกเขยให้ผมถ้ามันเหนียวขนาดนั้นผมกินทั้งซีกเลยก็ได้นะ
2 S! A! J! }4 j- j; E/ Z# A& j5 r9 O
. n4 M b8 v) U
, O% Z- D! s- B$ q“ใหญ่...พวกไปส่งของไกลๆเนี่ยถ้าไม่จำเป็นก็ไม่ต้องไปนะ มีคนอื่นก็ให้เขาไปแทนพวกคนต่างด้าวเขายังมีบัตรแต่ใหญ่ไม่มีอะไรเลยนะ โดนจับขึ้นมามันจะได้ไม่คุ้มเสีย” f j% O+ ]7 S# e7 r U$ c7 g! F
+ S, v9 @0 b! E
7 ~* v! C# B) j9 f“ผมจะระวัง”6 c3 u0 y. [$ r
' y+ U" {0 E: p; m
M3 T# Z3 h P& z" M4 _หลังจากนั้นมื้ออาหารก็เป็นเสียงผมถามสลับเสียงเขาตอบ ความจริงแล้วเหมือนผมตะล่อมกลายๆให้เขาเล่าการทำงานในหนึ่งวันให้ฟังมากกว่า เขาไม่ค่อยพูดถ้าไม่ซักถามผมเลยต้องถามเพื่อให้เขาพูด ให้เราแชร์เรื่องราวในแต่ละวันที่ห่างให้กันและกันได้รับรู้
9 a0 D6 [ Q) |& y0 P; y/ d8 k
5 f1 w2 J$ V! a6 t1 [
# C$ L3 [- k$ O1 v; ~สี่ทุ่มเราสองคนต่างแยกย้ายกันเข้านอน ผมหอบผ้านวมผืนหนาในตู้ออกมาให้เขาเนื่องจากตอนนี้เริ่มเข้าสู่ฤดูหนาว อากาศเย็นลงมาก จากปกติเขาใส่แค่เสื้อกล้ามไปทำงานผมว่าจะบอกให้เขาสวมแจ๊คเก็ตด้วยแล้ว ถึงจะแข็งแรงยังไงแต่ทำงานตั้งแต่เช้าตรู่จนมืดค่ำสักวันได้ป่วยเป็นแน่& k9 e+ b% p6 |* [; ]; m
}" O8 G) D* A( |+ H. Z H) g w$ [; ]
“ฝันดีนะ”
4 x. c! x, G, o+ U6 `) l( c( n2 O, N0 |
6 f6 _9 o- b7 N% X/ y8 \4 W& C
ผมยิ้มบอกลาก่อนเดินเข้าห้องนอนปิดไฟจนทุกอย่างมืดสนิทก่อนหลับตาลง 0 D. u6 D" q9 D$ r+ W
: u9 K+ }" J* R1 S4 u
5 M+ }/ L+ z+ p( N9 g; l# P! |7 n6 Lหมดไปอีกหนึ่งวัน ผมยิ้มรับกับสิ่งที่เกิดขึ้นความเหงาก็ไม่ได้แย่สักทีเดียว การได้เห็นเขาได้เติบใหญ่ในโลกที่กว้างขึ้นมันทำให้รู้สึกคับพองในอก เหมือนพ่อแม่ที่ได้เห็นลูกน้อยค่อยๆเติบโตขึ้นเรื่อยๆ0 n- s2 l0 U' u( n+ }
9 @& ^- u2 r/ I2 z2 p8 ?1 E
& l# r( ?. }5 A q% f! {9 y
มันเป็นความรู้สึกที่เดี๋ยวก็รู้สึกห่อเหี่ยวจนอยากร้องไห้แต่บางทีหัวใจก็ยินดีจนยิ้มกว้าง
1 X( l ]1 }, O2 f* z* c9 p/ P1 R( ~3 T7 p
4 Z3 G O% c' d @
จนบางทีผมก็คิดว่าตัวเองต้องการอะไรกันแน่
( T: L4 N9 B+ {# G2 h' R- e# v3 X! s6 ]& w
7 {! L' h- v' p& [6 V, A0 K
แต่สิ่งหนึ่งที่ชัดเจนในใจคือ...ใหญ่มีอิทธิพลต่อผมมากมายจริงๆ) ^- i9 }5 O5 L4 s$ }8 f- l
, B y2 n& \6 o0 G
; m7 ^6 q5 Z( o
+ Z2 l D' I1 s+ ^8 v' H4 J9 v, j
1 t2 J" |1 f, o5 H6 _2 S4 z- b* c/ x
จากวันกลายเป็นเดือน...* C3 F/ {% g0 P& ?$ h, z- e
( |. r4 d( ]9 `; Y! F) s6 K% ?
, J% N( @! J9 r( O' h. \/ Eเป็นเวลาร่วมสามเดือนแล้วที่ใหญ่ทำงานกับอาแปะ ผมเคยขับรถผ่านแวบดูสองสามครั้งก็ประจักได้ว่าเขาเป็นคนขยันมาก ไม่ว่าจะเป็นกล่องลังใบใหญ่หรือกระสอบข้าวอันเท่าแท่นปูน เขาสามารถยกมันได้สบายๆประหนึ่งมันเป็นปุยนุ่นที่ไม่มีน้ำหนักอะไร
0 h. k. g6 |, ~. M! q/ L1 U% T$ P# _$ s- y$ w# T
- a) U. \. e) ?+ X9 R
เดินเข้าออกร้านยกกล่องเหมือนเขาไม่รู้จักคำว่าเหนื่อยอึดและถึกมากจริงๆ
% E" b/ S# D. F, `3 {6 _( Y( F8 T! a+ w4 G: s, n1 ~" U# z
8 m2 w+ d& m2 z+ `9 V
แล้ววันนี้ผมก็มาร้านที่ใหญ่ทำงานอยู่ไม่ใช่ในฐานะนักถ้ำมองเหมือนที่แล้วมา แต่วันนี้ผมมาในฐานะลูกค้าคนหนึ่ง
9 e2 N& t- q% w! ?/ b3 R0 j" C% U- D0 @ I
! R9 C- Y. P1 L6 hพอดีที่บริษัทจะจัดงานเลี้ยงอำลาหัวหน้าคนเก่าที่จะไปประจำสาขาที่เชียงใหม่และเลี้ยงต้อนรับหัวหน้าคนใหม่ในอีกสองวันข้างหน้า โดยช่วงเช้าเราจะไปทำบุญที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าและช่วงเย็นถึงจะขนทัพกันไปโยนโบว์ลิ่งที่ห้างสรรพสินค้า โดยทางบริษัทได้ติดต่อขอปิดโซนพร้อมสั่งอาหารบุฟเฟ่ต์มาส่งถึงที่ เรียกได้ว่าเป็นเสมือนงานเลี้ยงกลายๆ* F3 ~6 Q% ^7 {: m1 j+ x
5 k7 L1 H4 }* g$ b3 @9 Z' H. E. x, v* r O7 Q" Y* ]& b( w
เพราะฉะนั้นวันนี้ผมเลยมาซื้อขนมสำหรับแจกน้องๆที่สถานเลี้ยงเด็ก และผมก็เป็นคนเสนอให้มาซื้อร้านขายส่งเพื่อประหยัดงบประมาณ ไม่มีอะไรอื่นแอบแฝง เชื่อได้
2 o. L2 W, l5 a! x: r j2 }
" U! |% i- R4 A5 d: P1 @$ I, i! G, X, g3 o5 y0 [* h4 p+ b8 z
“ทำไมต้องร้านนี้วะ” พี่มิ่งที่ขับรถกระบะของบริษัทมายืนเต๊ะท่าพิงประตูรถถามผมเฮ้อ ถึงจะหล่อแต่มีเมียแล้วก็ไม่เกิดผลนะพี่7 x. A) p) p& t( V
/ r, A- r% {1 ^: D7 O8 G
# R$ ~( f( X+ l t6 d: D“คนรู้จักทำงานที่นี่” ผมขยิบตากวนตีนก่อนเดินนำเข้าไปในร้าน กวาดตามองทั่วหน้าร้านไม่เห็นใหญ่สงสัยไปส่งของอีกแน่เลย ผมล่ะห่วงจริงๆว่าจะโดนตำรวจซิวเข้าสักวัน
/ C6 |, Q3 {$ q4 z& l. Z; k& R; R3 H3 E0 W/ T, f7 a. Q
0 Q' d2 e2 T1 d" P5 u1 q
ถึงข้อดีของการโดนตำรวจจับอาจจะทำให้เขาได้พบญาติ ได้รู้จักตัวตนที่แท้จริงของตัวเองแต่อีกด้าน...ถ้าเขาไม่มีญาติล่ะ ถ้าเขาโดนลอบทำร้าย...: z% V+ \( s, p/ g( z$ T* d
" G# J* c% m& R+ `5 ]( o
5 W: l4 d% C0 y% [# j( N6 n8 yโอ้ยยยย ฟุ้งซ่านอีกแล้ว
" U6 F. |& F- m- R0 {" S$ `
' ?( s `: J) L& {/ _( b
% m3 U0 a* _ a2 J% m“อาตี๋ลื้อจะเอาอะรายยย” อาแปะหัวขาวเขี้ยวยาวที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้เดินงกๆเข้ามาถาม2 m$ V4 D ~2 ?6 M" W2 o
' q+ P1 c/ M5 W0 K& c
. I/ q7 W+ ^8 v c5 W9 X4 s“ตามรายการนี้ครับ” ผมส่งกระดาษจดรายการของที่ต้องการส่งให้ลูกน้องต่างด้าวของอาแปะระหว่างยืนรอผมก็มองหากวาดตาไปทั่วร้าน
' Z) I0 w0 r1 W' {' D$ P9 z' n' x5 e. v( k/ P7 C7 ?+ d$ s- S
( e. m+ V) g4 m& h1 M“ลื้อมองหาอาใหญ่หรออีจัดของอยู่หลังร้าน” อยู่ๆอาแปะก็พูดขึ้น ผมสะดุ้งหันกลับมามองแกเหวอๆ
- t: D: E* A6 y& E4 x
4 R5 c- s7 X9 P+ h: g
8 p( x: t4 A; T“อาแปะรู้...”
$ U9 [4 k* Q$ r' `6 I# `; P9 q" K- ]! x
; t* l: d3 }9 t8 h3 C+ w: c+ T“โอ๊ยยยย ทำไมอั๊วจะไม่รู้ ตั้งแต่อีมาทำงานนะ ลูกค้าหน้าใหม่ๆสาวๆหนุ่มๆมากันให้เยอะแยะอั๊วะนะรับทรัพย์เพราะอีอื้อซ่า ฮ่าๆมีลูกจ้างหน้าตาลีๆแบบนี้อีกสักคนอั๊วะคงรวยมีเงินถุงเงินถัง” แล้วแกก็หัวเราะปากบานเข้าหลังร้านไป
2 t' Q( q7 i' X. ^1 [2 F; C+ V
1 v* j( y/ w6 k4 v( Y B% ?
# v ]7 H4 V8 f5 Hเอ้อ นี่สินะเหตุผลที่แกขึ้นค่าจ้างให้เป็น 160 บาท น่าดีใจจริงๆ!!/ F% A9 G1 x& U
2 c4 Y) s+ _5 y- G) C
% Y& |* c% c* p- @แล้วสุดท้ายผมก็ไม่ได้เจอใหญ่ รู้สึกหงอยนิดหน่อยแต่พอเข้าใจ เห็นเขาเล่าให้ฟังว่าเวลามีของมาลงล๊อตใหญ่ๆเขาต้องเป็นแรงหลักเพราะขนได้เยอะและเร็ว ต่อไปผมคงต้องเรียกเขาว่านายควายเทียมแทนนายหมาตูบซะละมั้ง! e2 ]! [; z1 r
! k g- s0 A& A
4 N& b! m# ?+ P3 w. w+ E
& ^9 D: W6 k. E% F! @" i- y/ U2 W. R' t; G0 z% @
กลับมาถึงบริษัทก็บ่ายโมงกว่าแล้ว ผมกับพี่มิ่งรีบขึ้นไปทำงานที่คั่งค้างไว้เมื่อเช้าให้เสร็จโดยไวเพราะเย็นนี้ต้องไปจ่ายค่ามัดจำกับทางร้านที่สั่งอาหารไว้ ไม่อยากไปดึกไหนจะนัดเวลากับทางผู้จัดการร้านไว้แล้วด้วย ถ้าไปสายคงดูไม่ควรเท่าไหร่2 t- `& |, @" d7 C2 f/ _
s+ |! |3 f$ `6 G
+ F b5 x7 d( a6 [+ V“สวัสดีครับ” ผมเงยหน้าขึ้นมองบุคคลที่ยืนอยู่ตรงหน้าอีกฝั่งของโต๊ะทำงาน นึกสบถในใจว่าใครบังอาจมาลูกเล่นกับผมตอนนี้ แต่พอเห็นว่าเป็นใครก็แทบไถเก้าอี้ถอยหลังลุกขึ้นยืนแทบไม่ทัน
# U; e& b4 p7 B6 H6 ^' t
3 C7 t0 f9 I/ k' o. C3 ~8 S( p/ k. _+ I% m
“สวัสดีครับหัวหน้า มีอะไรให้ผมช่วยครับ” หัวหน้าคนใหม่ ชื่อคุณพชร มารับตำแหน่งหัวหน้าได้สามวันแล้ว และเป็นสามวันที่พนักงานหญิงดูแช่มชื่นเป็นพิเศษ ก็อย่างว่าหล่อขาวตี๋โปรไฟล์เลิศขนาดนี้ แถมยังไม่แต่งงานอีก ปลาทูตัวใหญ่ในหมู่แมวเหมียวเชียวล่ะ
; p% D- y- Z/ a, B3 C4 l+ M
; q- w9 A& g8 h, M" R8 Y( e1 k: Y' ^8 s
“คือผมเพิ่งอ่านเอกสารจบ ยังไม่ได้ทานข้าวเที่ยงที่ทางแถวนี้ผมก็ยังไม่ค่อยรู้ ถ้ายังไงรบกวนคุณเล็กไปทานเป็นเพื่อนผมหน่อยได้มั้ยครับ” % O( P7 k' b4 A, m. H
0 n% H8 P1 N7 f0 \ b% J, {" o
) q/ e3 h* I& C: G+ p' B/ \) A
อ่า... เอ่อ...
6 c9 m, T0 x% f. ^( c# K: A+ T) C
$ H0 \& G1 w: }/ a" W) O1 mผมก็อยากจะตกลงนะ แต่งานที่คั่งค้างยังทำไม่เสร็จอีกเหตุผลสำคัญคือ...9 S; k/ T# a" w( S: Q* V
' M" O- [* k. T: H7 h
2 w2 U5 o) k* [$ t, I“เฮ้ยเล็กมึงทำงานไปเถอะเดี๋ยวกูพาหัวหน้าไปเอง คงไม่รังเกียจนะครับคุณพชร” 2 I7 _8 p3 d P
$ x Z/ C l9 |! T h- N+ U6 ~1 m+ `. z4 T6 U
“เอ่อ...ก็ได้ครับ”' v/ U- Z8 l) D0 }$ `' {& y
& r, \% Z) e+ {' |4 z
- {% }5 S' `3 D$ \ A; M- h3 D“งั้นเชิญครับ” ไอ้ปอนด์ผายมือนำทางสบตาผมแวบหนึ่งเป็นเชิงรู้กัน
, a' x6 ?7 J; Z9 O/ s8 ~( J6 U$ w9 z0 K* ?
7 D- i! l; k0 k. Y$ C1 @6 L. G
* V! S5 e; _' ?: wขอบใจว่ะไอ้ปอนด์กูเพิ่งเห็นข้อดีของความขี้เสือกของมึงก็วันนี้
: G2 V( S7 w8 l+ Y( K/ k0 G2 u$ [* Z t
' Q, w, g4 |/ _* N* L! L% eเมื่อทั้งสองคนเดินลงบันไดจนลับสายตา (ผมทำงานอยู่ชั้นสอง) ทั้งร่างก็ทรุดลงนั่งบนเก้าอี้พลางทิ้งตัวไปยังพนักพิงด้วยความโล่งอกระคนหนักใจ7 [3 R4 o5 V+ z( }* d. T' F9 b0 a2 j) J
9 E8 [* p% i7 y) l3 H- Y O: A; \! p, M. o4 Q. O7 t0 k
จะว่าผีเห็นผีก็เป็นได้# l. _: p' L* P2 B
2 O4 [0 s$ F' } F x; D. E9 N2 J$ a: Z7 Z3 a2 x7 V
ตอนแรกผมไม่แน่ใจนัก คิดว่าเป็นคนมีมนุษยสัมพันธ์ดีคนหนึ่ง ใครจะไปหลงตัวเองคิดว่าเขามาชอบตั้งแต่ครั้งแรกจริงมั้ย อีกอย่างเป็นผู้ชายทั้งคู่อีกต่างหาก
8 e0 D- x; A( g8 k! b7 f% K0 M: o9 J& a( U0 n2 ^1 j
# w% ~2 _9 d X- u M" dเพิ่งมาเริ่มตะขิดตะขวงใจก็เมื่อวาน คงไม่มีหัวหน้าคนไหนที่มีลูกน้องเป็นสิบแต่ชวนพนักงานธรรมดาหน้าใหม่ไร้ประสบการณ์อย่างผมไปทานอาหารเย็นด้วยกัน1 j4 |+ U( p F( J4 ^+ T u
. d/ D" Z; w7 K
% j+ [5 z6 p O% h
พี่มิ่งเป็นผู้ชายแท้ๆยังรู้สึกได้ผมจะมาแอ๊บแบ๊วทำโลกสวยก็กระไรอยู่3 q8 u# I7 j" f5 o) C! M
4 ]+ p4 s- I9 i& s) p
% b' |8 k' c0 u' V" w
เอาเป็นว่าทั้งออฟฟิศรู้กันหมดแล้วว่าผมกำลังโดนหัวหน้าคนใหม่ตามจีบอยู่$ {. B2 b; l0 g+ n' z
6 I* T- k0 j/ _; Z; u+ M
( I* @) ]! \+ C: R+ K
คุณพชรจัดเป็นผู้ชายในอุดมคติของผมเลยก็ว่าได้เสียอยู่สองอย่าง ขี้ตื้อออกนอกหน้าและสายตาแพรวพราวไปหน่อย
+ b8 w* c2 ?# {! Z, A9 }- }; X5 r! Y- d4 R) i( R5 ^
8 m" w; R! u- {" s5 l" Iสายตาที่คนอื่นอาจมองว่ามีเสน่ห์แต่สำหรับผมมันดูบ้ากามชอบกล
! n9 L! v3 @5 ^+ e$ Q
% S! r) d% v; l) n/ J7 H9 N8 n! d6 U
, o* K! T+ {. Oอย่างที่ถ้าวันใดวันหนึ่งผมชะล่าใจเมื่อไหร่โดนจับเขมือบแน่
( b* O/ T ?* C0 p! x
& e: U+ o) n8 Q5 `: }( \' l3 d
: L2 L2 E& [; `: z7 ]7 d
7 M3 u1 w$ C7 g0 K, f, @3 `
- |; ~: P3 ?5 M1 Hหลังห้าโมงเย็นเวลาเลิกงานผมกับพี่มิ่งก็ไปยังร้านเจ้าของอาหารบุฟเฟ่ต์ที่เราได้จัดสั่งไว้เพื่อจ่ายเงินค่ามัดจำครึ่งหนึ่ง รวมถึงปรับแก้เมนูอาหารที่เสนอไปแล้วแต่ขาดวัตถุดิบที่ไม่สามารถทำได้ ซึ่งโดยรวมแล้วทุกอย่างก็เป็นไปอย่างเรียบร้อย" X$ E# n+ V9 z$ S M* T7 X- C1 R
' {5 N, v2 c3 }% w9 A8 m" ?
3 m- \; F1 [# `ขามผมให้พี่มิ่งนั่งรถผมมาส่วนรถพี่แกให้จอดทิ้งไว้ที่บริษัท ดังนั้นเมื่อเสร็จธุระผมต้องวนไปส่งพี่มิ่งที่บริษัทก่อน ดูเวลาก็เป็นเวลาเกือบสองทุ่มแล้ว อืมแวะไปรับใหญ่ดีกว่า ถึงร้านอาแปะกับคอนโดจะอยู่ไม่ห่างกันเท่าไหร่แต่เดินตัดมาอีกสองช่วงตึกคนที่ทำงานมาเหนื่อยๆก็ต้องมีล้าบ้าง
2 p0 R3 r. E$ |: v
1 o2 s: L5 A) S2 ^9 U7 y
( z, ?* Y; e4 u# Y0 m- W! yคิดได้อย่างนั้นผมก็ควงพวงมาลัยรถเลี้ยวขวาเข้าซอยที่อยู่ก่อนคอนโดผมสองซอย เคลื่อนรถไปจอดเลียบริมฟุตบาทบริเวณหลังร้าน (หน้าและหลังร้านจะเข้าคนละซอย) ก้มมองดูนาฬิกาข้อมืออีกครั้งเห็นเป็นเวลาเลิกงานของใหญ่แล้ว แต่คงต้องรออีกสักพักเพราะส่วนมากใหญ่จะถึงห้องช้ากว่าเวลาเลิกงานครึ่งชั่วโมง คาดเดาจากผมได้ว่าอาแปะคงใช้ปิดร้านเก็บของนู่นนี่จนเกินเวลา1 n- @. E. J! r1 I( m# f
, F5 d. C" D7 l$ s% g4 D6 |
- u9 h: I+ @9 R5 w& I) w
แต่วันนี้ดูเหมือนจะเป็นโชคดีของผมที่ไม่ต้องนั่งรอ เมื่อผมหันไปมองทางประตูหลังร้านก็เห็นนายหมาตูบตัวใหญ่กำลังปิดประตูเหล็กพานพับอยู่พอดี
* J! @# l1 I" L6 [0 z& b* q
" v3 b8 e: R4 f- m9 z& c n1 q1 c/ M
, _' M# w( j4 a1 ?: }สักพักนายหมาตูบก็หมุนตัวเดินตรงมา, w# B* _- E* @8 g+ S
3 R# L0 r& l0 j+ I( X6 K. P, ~" G S) Z+ R1 y2 q1 x! S
ผมระบายยิ้มขณะปลดเข็มขัดนิรภัยออก มือกำลังจะเปิดประตูรถแต่แล้วสายตาก็ปะทะเข้ากับร่างของหญิงสาวที่ย่างกรายออกมาจากมุมหนึ่ง...ตรงเข้าไปหาใหญ่...เข้าประชิด...และวาดแขนสองข้างโอบรอบลำคอ...
- M% I5 A; \! M
" Z) D1 }" }1 G0 l+ ~+ }7 S& z7 f( A2 ` G- U9 w: H
ผมตาโตตกใจ
2 K7 a% y, x, g) |
* A, ~. W3 U+ P
! |% j9 I( A+ N1 B" Yเอาแล้วไง เขาต้องเจอผู้หญิงดักทำมิดีมิร้ายบ่อยแค่ไหนกัน" l3 n3 `2 y2 A2 h
* [( ~( H$ s% t6 A
& U# ?5 G* X6 b. L1 T% s" G
ผมรีบผลักประตูรถออกสองขาวางลงบนพื้นหวังเข้าไปช่วยนายหมาตูบของผมให้รอดมือเสือสมิง
, @% _' ?! y5 w) M' ^ |+ f/ Y$ p2 g" k1 l, F: h: `3 X* c, h# W b
+ ]: \) `* P; Z6 w4 |แต่แล้วขาสองข้างที่แตะพื้นก็ชาวาบทุกส่วนของร่างกายเจ็บแปลบทั้งเย็นเฉียบเหมือนโดนก้อนน้ำแข็งสาดใส่
" t7 Y& G' l8 f6 X/ [+ @" F( S
K. ^4 n' L9 o+ }$ d% ?ผู้ชายแสนซื่อที่ผมคิดว่าเขาต้องทำตัวไม่ถูกเมื่อโดนคนแปลกหน้าถึงเนื้อถึงตัวกำลังวาดแขนข้างหนึ่งรอบเอวคอดแล้วออกแรงยกอีกฝ่ายชิดกำแพง อีกมือทาบลงบนก้อนเนื้อนูนบริเวณหน้าอกก่อนลงแรงบดคลึง ริมฝีปากของทั้งสองตะโบมจูบเข้าหากัน ขณะที่มือของหญิงสาวปัดป่ายถอดเสื้อผ้าทั้งของตัวเองและคนตัวใหญ่ที่ผมคุ้นเคยอย่างรีบร้อน เหมือนเธอไม่ไหวที่จะรีรออะไรแล้ว
" m; |3 B* t2 i& c4 n9 }' W2 S" ^, m! _9 M; q) H9 M2 n
; A1 B6 ]' e* _* ]: Q s$ U+ s; _: fสมองผมขาวโพลนหนักอึ้งจนภาพเคลื่อนไหวร้อนแรงตรงหน้าเป็นเหมือนภาพปัดผ่าน เหม่อมองอย่างเลื่อนลอย รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ร่างสูงใหญ่รั้งขาเรียวเล็กข้างหนึ่งเกาะเกี่ยวเอวหนา สามนิ้วยาวสอดหายเข้าไปใต้หว่างขาก่อนจะ...
$ V7 R4 r/ V: C _! z# |! S! b8 }/ X3 J
! b& G3 e) W" F' O$ T. U0 a5 d5 r
พรึบ!! 9 r: f, J1 s3 F/ M: G- O
4 a) m9 I( @' C2 @ U
, w+ c/ m6 J7 hรั้งร่างตัวเองเข้ามาในรถทั้งหมดก่อนปิดประตูลงหลับตาแน่นอย่างกับภาพตรงหน้าคือสิ่งแสลงไม่น่ามอง
9 |4 w X2 |; g5 [+ Y. K
7 F6 m$ @+ z: Z( S/ {/ t) x6 S$ f. W
วินาทีนั้นเองที่ทำให้ผมรู้ว่า...ตัวเองร้องไห้... J& q, m0 {: X! q9 W! Q
" g+ c8 N! z0 z, U. s. p' V
g4 R$ r, E. U6 u) l; F/ vน้ำตามากมายไหลผ่านร่องแก้มตกกระทบบนหน้าตักกางเกงยีนเปียกชื้นขยายขนาดเป็นวงกว้างขึ้น ตอกย้ำให้รู้ว่าผมเจ็บปวดมากเพียงใด
" |4 a2 M/ H/ ]- `- l5 O7 l" p G- |* |5 z, U. h/ f/ j
2 D- h; X* Z8 u& G$ |% S# w2 {; Y
8 A3 j% Y" V1 [! H) r
ผมประคองสติขับรถกลับมาถึงห้องด้วยแรงเฮือกสุดท้ายที่เหลืออยู่ เปิดประตูห้องนอนด้วยมือไม้ที่ยังไม่หายสั่นก่อนทั้งร่างจะฟุบลงบนเตียงอย่างไม่เข้าใจในตัวเองหรือรู้แต่ไม่อยากยอมรับ1 j; @6 E0 b5 d; T) _
9 k- M4 v2 s4 N" _7 {. R/ r7 D8 s" I( Q6 ^; I+ O7 j
ทำไมต้องรู้สึกแย่ขนาดนี้ ไม่สิ มันเลยคำว่า ‘แย่’ แต่มันคือ...เสียใจ...เจ็บปวด...ผิดหวัง...จากคนที่รัก5 b! h: i+ w1 w1 E
# ]8 Q0 s' ^& B8 w; Y( j0 _/ p4 S
! Y5 s& j7 J6 ?2 @ H1 U1 i
ใช่...ผมคงรักเขาเข้าแล้ว รักนายตี๋ใหญ่ชายเร่ร่อนที่ผมช่วยเหลือเขามาด้วยเจตนาบริสุทธิ์ แต่บัดนี้ความปรารถนาดี ความสงสาร มันก่อเกิดเป็น‘ความผูกพัน’ และ‘รัก’ โดยไม่รู้ตัว/ F& A- t* j5 q) R' t0 }6 K6 `
6 P6 l1 U% ?% o% m+ e
+ E) f. h8 O: X7 Y- D
ช่างน่าสมเพชตัวเองสิ้นดี
0 a; E ]) u w$ d& ~6 r3 {' e5 H, _5 d0 g. z
+ L7 h [9 X9 X! u! B2 g
ในวันที่รู้ว่า ‘ รัก’ หัวใจกลับ ‘เจ็บปวด’ ที่สุด9 w" ]8 f a) J$ o9 J; S; Y, G& S
5 ~8 |& ~" f& B& |8 p' K6 M9 V, }
) N Z8 R4 [. k; I0 l% v* A6 d: W& k$ O) l/ I' s7 P4 A2 }
* R3 |( N$ T- W. M: j$ c+ m
, @: v- e$ \/ ^2 {
หลังเหตุการณ์นั้นทุกอย่างยังดำเนินไปอย่างปกติ ผมยังทานอาหารเช้าที่เขาทำให้ รอเขาทานข้าวเย็น ยังได้รับการดูแลเอาใจใส่จากใหญ่เหมือนเดิม
. D l N" u) F8 ]. ^4 }8 h8 Q
- ]& F6 ]; Q4 r3 H$ G P& k s9 e& U5 W. w+ ]3 F- X
จะไม่เหมือนเดิมก็แค่ผมไม่ได้ชวนเขาคุยตอนทานข้าว ไม่ได้ชวนดูหนังแผ่นช่วงหัวค่ำ และไม่ได้ถามความเป็นไปของชีวิตอย่างเช่นทุกวัน แต่ใหญ่คงนึกชอบใจเมื่อเขาไม่ชอบพูดอยู่แล้ว
7 a5 Y1 |" r1 z s3 R5 F4 c. Y7 [
! Q1 R7 G$ j+ k3 r# {3 \0 }0 \! Y: u
ภายนอกที่ดูปกติแต่ใครจะรู้ว่าภายในใจผมอึดอัดเพียงใด ต้องแสร้งทำตัวปกติทั้งที่ผมไม่กล้าจะสบตาเขาตรงๆด้วยซ้ำ กลัวว่าความรู้สึกข้างในจะสื่อออกมาจนเขารู้ตัว( f' O6 D O' U1 e# s
! N6 ]' D7 q- G$ w. [ t' l
. K, T- T' `% l. h# K- c* Pรู้ว่าผมผิดหวัง น้อยใจ เสียใจ เจ็บปวด...และรัก M5 p2 \* r6 z
6 V% `( ?5 M% a7 b8 w0 m; Z h
2 m: o& Y V8 g% F, r: Jภาพร่วมรักของเขากับผู้หญิงคนนั้นมันชัดเจนติดตาขับเคลื่อนให้หัวใจรวดร้าวขณะเดียวกันเมื่อใกล้ชิดหัวใจกลับเต้นแรงระรัวอย่างสวนทาง
" Z; K! ]: m( y4 b. z8 ?% ~) k
* _' K# I& s2 M# W% P E/ t" X
0 y' t" l& G% ^/ Qทำยังไงให้ความรักแปรเปลี่ยนเป็นความสงสารดังเดิม...ทำอย่างไรดี
: `- l2 D2 O* i2 b' U8 Y) `6 R4 _
( l/ O0 h2 W2 c
ผมไม่ชอบเลยที่ต้องทำตัวนิ่งเหมือนทุกอย่างโอเค ทั้งที่มันไม่โอเคเลยสักนิดผมไม่โกรธเพราะเขาไม่ผิด เขาไม่มีพันธะผูกพันทางใจกับใครจะทำเช่นนั้นย่อมได้
. i/ _ ~6 s0 }# b% \# R6 p1 F
2 [. \, N% u/ M3 A" N Z# j. f
บางที...เขาและเธออาจไม่ใช่เพียงสัมพันธ์ทางร่างกาย
+ Y9 z' f) y2 w" a+ R9 c, g7 `9 K- X) b+ |0 E9 k
3 w2 \+ b! k2 P/ `
บางที...เขาทั้งสองอาจรักกัน) t& `( R8 z- P7 f G
" |; B6 ^; f) v% X8 @+ k7 n) ^1 q% Y _& e( J# ?. N4 e% C. m
แล้วผมล่ะ???
& Y6 h3 j) _6 [( C! T+ a# C. a' y ]
6 R' D; E/ M* eสมภารกินไก่วัด ช่างอกุศลสิ้นดี!!: \; d, s; q) _$ Q' U6 X* f- b
: X8 J: M) a: j7 A5 d$ H6 j* n
6 t/ s: n/ E, m c& o% D- Q
“คุณเล็กไปแจกขนมเด็กกันครับ” ผมหลุดจากภวังค์ความคิดเบี่ยงหน้าหลบกระพริบตาถี่เพื่อขับไล่น้ำตา ก่อนหันกลับมาหาบุคคลตรงหน้า% i: p) g o- a5 o' G
. X% P' r9 c6 W. t/ ^
! e3 ?5 ]* q; n& u$ }คุณพชร...6 ~8 x5 O- l; W) G3 h- r Q
! R' @! f9 T8 _1 L% M3 g$ S" y1 N" l2 a) a b$ X+ D6 L
เขาจะตามผมไปทุกที่เลยหรือไงกัน
0 D7 s* o. a# ~+ J6 {& c2 {8 h: ]( H- [& k* S) |
/ Z* Z! w# j2 e' o$ t3 ]! Eวันนี้เป็นวันที่ทางบริษัทหยุดงาน ให้พนักงานทุกคนเข้าร่วมงานเลี้ยงอำลาหัวหน้าคนเก่าและต้อนรับหัวหน้าคนใหม่ โดยกิจกรรมช่วงเช้าก็คือเลี้ยงอาหารยังสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าตามที่ผมเคยบอกไป- r- i$ I6 } a$ R
/ Y" g- S+ l1 F# \
4 U8 h0 i7 f ]# |; ~# Z
ผมได้ช่วยยกอาหาร ขนม และของบริจาคทั้งหมดเข้าไปไว้ในอาคารหมดแล้ว เหลือแต่การแจกจ่ายและพิธีการบางอย่างเท่านั้น ซึ่งส่วนใหญ่ก็เป็นหน้าที่ของพนักงานหญิงและบุคคลตำแหน่งสูงๆ เลยได้โอกาสให้ผมเลี่ยงออกมานั่งด้านนอก
" Q6 Y3 f" e/ x6 l7 R& Z9 J: Z+ \
" _: b0 n. x* G- D' `/ i- e6 A3 w; h9 D+ o( h
แต่ก็เพียงไม่ถึงสิบห้านาทีด้วยซ้ำก็โดนหัวหน้าคนใหม่ตามออกมาจอแจแทนที่จะอยู่เข้าร่วมพิธีการด้านใน. t l# F5 N2 x( N# l+ Z2 w- g
" x0 c' P) d& S/ _* C
7 W: `, h; b) u& I“เชิญคุณพชรเถอะครับเดี๋ยวผมจะไปช่วยพี่มิ่ง...”, j( h+ f( I' @ s. O) `7 N
9 K3 p: O; o; Y. v$ T9 O- d
2 N3 V& g) F3 G' Y. f
“ไปเถอะนะครับวันนี้คุณเหมือนมีเรื่องทุกข์ใจเด็กๆอาจทำให้คุณดีขึ้น” เขาส่งยิ้มกว้างขวางแสดงความจริงใจออกมาผมนิ่งคิดก่อนพยักหน้า6 c- C! I% B1 K7 Y# ]1 G. ^9 M& u
0 X. x# I7 F6 w
9 \4 Z/ O0 _" y* Z. ^
ก็จริง ความน่ารักของเด็กๆอาจทำให้ผมรู้สึกดีขึ้น
0 _; h3 Z, _2 m* B. N: e7 x0 f# |
# g3 R% o' S1 a0 E f1 b" G* w* |4 s( J! _6 M9 ^5 @1 [
แล้วเด็กๆก็ช่วยผมได้จริงๆ ความน่ารัก ใสซื่อเสมือนผ้าขาวทำให้ผมอยากช่วยแต่งแต้มความสุขให้เด็กเหล่านี้เติบโตไปเป็นคนที่มองโลกในแง่ดี ไม่ถูกความมืดเทาของสังคมทำลายความบริสุทธิ์ของพวกเขาไป. Z2 Y, c' }$ W+ R# k' x. u
- h8 c K; B: `. Z! M# r/ g) J) ~' N4 p: s2 s/ ~* T
ผมยังเชื่อเสมอว่า...พวกเขาแค่ขาดความโชคดี แต่ไม่เสมอไป...ถ้าพวกเขายังยึดมั่นในความดีเชื่อในคุณค่าของตัวเอง พวกเขาจะสามารถสร้างความโชคดีได้ด้วยหัวใจที่แข็งแกร่งและดีงามได้
% ^8 } G; e9 x& Q! [% @2 q4 |
4 N# A. z3 y' p1 ^; t6 R3 F( D- S" {: w9 }, l, g p% Q
กึก; `: T4 u& A# b( f9 g6 N
6 ^2 B3 O, L0 J# j1 w- e" \
3 k9 k: f( x( Y( W/ t; Z& s9 L
ในจังหวะที่เงยหน้าขึ้นมาจากการป้อนข้าวน้องน้อยบนตักผมก็ปะเข้ากับสายตาของคนตรงข้ามที่จ้องมองมาซึ่งไม่ใช่ใครอื่น คุณพชรเจ้าเก่า
- o8 K+ h. t0 q* O. Z6 m. ^5 x' |
, H) w8 d! Z& |7 J. j3 h" j( e
3 s& D d( R7 T: H: t/ Q, z0 t“คุณดูอ่อนโยนมากเวลาอยู่กับเด็ก” เขาระบายยิ้มจาง ซึ่งผมก็ยิ้มตอบ
+ \' O* d0 S8 G0 L) W0 o j# O6 ~/ _, [* g$ ? U
+ Y8 C+ r: \" T* \ k% H; ]“คงเพราะผมชอบเด็กๆมั้งครับ”0 |: r: x8 t3 A8 M% Y! a. X1 W
* C4 N" D0 L4 a. @% p! T. u0 S( V; H. s" ^6 l% a6 h$ ^
“เหมือนผมเลย ผมน่ะชอบเห็นพวกเขามีความสุขดีใจจึงเสนอให้มีกิจกรรมนี้ขึ้นมาไงครับ” เป็นครั้งแรกที่ผมยิ้มให้เขาจากใจจริงบางทีคุณพชรก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร ดูแล้วยังเป็นคนที่ดีคนหนึ่งด้วยซ้ำ' k. [. u2 R/ l1 M
4 c) ~$ a' }1 t& e
5 O3 J1 _. u5 W
“เดี๋ยวเสร็จจากนี่ผมติดรถคุณไปงานด้วยนะครับ”' f" { ]' ^& I8 A X5 H
! w0 _' @' k% |+ C. S% }
/ ~3 o2 O4 X; S/ rแต่ก็ยังคงนิสัยขี้ตื้อที่น่ารำคาญสำหรับผมอยู่ดี==^^
3 {3 b' ]( B9 Y: f+ C" \5 |+ ^& t- b" U) @, G
5 z, U$ ^- V! c' t
" f% {5 p$ s3 |) s" o3 J" L! Y# N9 u" M: T. ]
' t9 }/ P8 _% `3 o; v; [/ m7 jมาถึงห้างสรรพสินค้าบิ๊กซี เราสามคน(ผม ไอ้ปอนด์ คุณพชร)ก็ขึ้นบันไดเลื่อนมายังชั้นสาม ที่เป็นโซนของเมเจอร์ซีนีเพล็กเกือบทั้งหมด ส่วนที่เหลือฝั่งขวาเป็นร้านคาราโอเกะแบบ VIP ฝั่งขวาเป็นลานโบว์ลิ่งที่กั้นโซนด้วยกระจกทั้งหมด และส่วนนี้คือส่วนจัดเลี้ยงของเราในค่ำคืนนี้5 e" r. }1 H z+ ]$ l H' v
5 L* Z# U* v) ^! {/ Q
% `" F" p+ A) m, y' w' Cจากที่กวาดตาดูทุกคนก็มากันครบแล้ว ผมโคลงหัวนิดเดินไปนั่งโต๊ะที่มีพี่มิ่งและเพื่อนร่วมงานนั่งอยู่ก่อนแล้ว ไอ้ปอนด์ก็ตามมานั่งหลังจากที่ไปส่งคุณพชรอีกโต๊ะที่จัดไว้ให้ เขาดูละล้าละลังถ้าไม่เพราะมีผู้ใหญ่หลายคนบนโต๊ะนั้นเขาคงแจ้นมานั่งด้วยเป็นแน่" r K ? Y* p% @* Y; v6 Y! P/ y, N
$ } c; M" f+ w) E
1 a& _9 l' R' e1 [4 j* Y
ผมไม่ได้หลงตัวเองเกินไป เชื่อสิ
- Q' H! R' t: B# Y4 }4 W- U! f; U' p! Q. E
% U8 _ a7 e% ~* o, Hแต่เมื่อผมนั่งประจำเก้าอี้แล้ว เหมือนกับได้ปลดพันธนาการหน้าที่ทุกอย่างออกไป ผมนั่งดื่มเงียบๆไม่สนใจเสียงพูดคุย การโยนโบว์ หรือกิจกรรมจับของขวัญพนักงาน ร่างกายผมเหมือนแค่ต้องการอยู่เฉยๆได้คิดทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นและใช้เวลาตัดสินใจว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี! W/ L+ w% s7 }# H- X
$ M5 a) @3 ]; L
& H, `7 z A8 `5 m/ Y* Y! z" }“เล็ก มึงกลับพร้อมกูมั้ยพิณมารับแล้ว” ผมยกนาฬิกาขึ้นดู สองทุ่มกว่าแล้ว ถ้าเป็นก่อนหน้านี้หนึ่งวันผมคงกระตือรือร้นกับเข็มสั้นของนาฬิกาชี้ที่เลขแปดอยากกลับห้องใจจะขาด แต่ตอนนี้มันเป็นความรู้สึกหน่วงในใจเมื่อคิดว่าเวลานี้เขากำลังทำอะไรอยู่กับใคร! w" q2 e& ~- M) {9 ?4 l: ]/ d
0 S: o4 e5 d0 F: r/ Y+ ^9 W9 Y
' a3 P7 i; m# r% T) O2 J2 o1 l Y; O
“มึงกลับก่อนเถอะกูยังสนุกอยู่”, K% E! X' q6 I+ [$ n- z2 I
' m. }/ D# W# ]% I8 v2 R
/ \9 l$ d1 d! G8 C0 s S1 v“หน้ามึงสนุกมาก”
1 x! j( a' o6 K/ f. X' G! U4 L3 z) f& Z1 M: j
6 F2 }8 O1 P3 |4 C$ L% b“ไอ้ปอนด์”0 v r! f- ?7 B& h1 W5 g
?% g0 F8 ?+ m9 _5 u3 b8 j
- D6 a" G' S. s9 L& l
“โอเคๆ แล้วอย่าดื่มหนักล่ะ เดี๋ยวขับรถไม่ไหว” ผมพยักหน้าเนือยพลางยกแก้วที่ไม่ห่างมือจรดริมฝีปากไอ้ปอนด์ส่ายหน้าระอา ถึงมันจะเป็นคนขี้เสือกแต่มันก็รู้ว่าเวลานี้ผมไม่พร้อมจะให้มันคาดคั้น# b0 k$ L9 m; m1 A6 z
5 o' Q2 r: e1 d
6 h1 X3 J) k/ F0 ^- U3 v5 p0 tผมกลับมาถึงห้องตอนสี่ทุ่มด้วยสภาพกึ่มๆเข้าห้องมาด้วยการคลำแนวกำแพงพอเปิดประตูห้องเข้ามาก็แทบสร่างเมื่อเจอร่างใหญ่โตบดบังทางไว้
/ |3 K; L! i0 d+ B- ?& ^- V3 m
: ]6 }' i) t' F* T& w, ?" }4 F7 f& L$ {5 u3 o _% i7 k o
“ยังไม่นอนอีกหรอ” ผมถามทั้งยังไม่สบตา
' Q: d0 G5 x( _" T" V$ A6 {9 r* u6 i! L2 M
2 ?/ d$ n( y; }. E“รอคุณ” เขาตอบพลางเข้ามาช่วยพยุงผมเซตามแรงนำจนมานั่งบนโซฟาได้% q: b) ?: `! Q: [0 V
: b+ R& u9 M# M3 w0 X4 ?! [
: @$ k. I; P2 H; ?# c& h' G/ |: m“อ๊ะฉันมาแย่งที่นอนนาย”0 B+ q8 O! D& H% U
3 M- G! e2 C* }* O4 ?# A: I
1 G' R" z4 V+ G6 H+ U“ผมยังไม่ง่วงหรอกนั่งเถอะ” มือใหญ่กดไหล่ผมให้นั่งลงที่เดิมก่อนเดินหายเข้าไปในครัวและกลับออกมาพร้อมแก้วบรรจุน้ำเปล่า9 k$ T5 Y$ ~ j: N
$ ?" k: g: k- j; a8 e3 V: w8 t1 z; i- ^* E: K0 `) M
ผมรับมาดื่มจนหมดแล้วนั่งก้มหน้าเล่นแก้วอยู่แบบนั้น
; l4 z2 ?- w3 L4 d! O
" C, a# n: C+ z* P
6 |( z) h% E* y; |3 E! c* s! ^“ฉันไปนอนนะรู้สึกปวดหัว” เมื่อเริ่มรู้สึกถึงบรรยากาศชวนอึดอัดจึงตัดสินใจยันตัวลุกขึ้น มีเซนิดหน่อยแต่เขาช่วยจับไว้ “ขอบคุณ”' J8 t! ~0 v' H8 u7 R% B
; E1 G" p: d. w; A; L i
- n$ |( [4 V0 I3 N/ q& w \$ `ดันมือเขาออกเพื่อกลับห้องแต่ยังไม่ทันก้าวขาอีกฝ่ายก็รั้งต้นแขนผมไว้) R- ~2 S/ [" |7 f9 c
" G* H& n N1 @; t. I5 d7 |, t* F: ]8 z
“คุณโกรธอะไรผมหรือเปล่า” ; |# H+ K: A: R3 W, i, R
& Y3 h+ Y% r1 |& L# h; M- A$ q- Q: S! M
เขารู้สึกได้ ฮะๆ ผมว่าผมเนียนแล้วนะ
3 ?' @! w$ N$ Q7 ]/ K% o& @9 O9 {( n4 ~ l# t# W6 q7 N
; w; f0 Y+ c1 M/ ], J“ไม่นี่” ) C9 F( Z" Q! F$ W5 d. d( T) J
, E* S# h( M( j5 g6 e2 _
6 I' Z; l- J7 J* o/ U6 e6 ~& |“ช่วงนี้คุณแปลกๆ”& L! k; ?8 Q/ X$ e( n) ^
8 V+ D! H$ |7 o8 @9 S3 v7 Z
3 m8 {# A! J# F" a( u9 F“ยังไงหรอ” ผมใจกล้าหันไปสบตาเขาด้วยแววตาเยาะเย้ยเขาขมวดคิ้วจ้องผมอย่างฉงน
- p- [$ R) C! P4 |- J- |1 ]4 J
: }. U/ z/ l0 w- o! j7 T* f# I( d6 V p- v, k0 f2 Y
“คุณ...ไม่พอใจผม...ใช่มั้ย”
( z2 ?' B7 q+ k2 U% [; V% F" L
4 h5 S' E& U& y Q* K" \3 i$ T Y x
“ทำไมฉันต้องไม่พอใจล่ะ” ใช่...ผมไม่ได้ไม่พอใจเขาเพราะที่เป็นมันมากกว่านั้น
1 h% L3 s8 q& v9 b4 w6 b7 | N; j: b
6 s$ t' k ^( k _& |7 l; F1 _
“บอกผมได้มั้ยมันเรื่องอะไร”
0 K! I9 G) ~' {$ [! B. s
! \" z0 r7 k) E2 N- C' s. Z% E8 R7 b8 n' p% l
ผมจ้องเขานิ่ง บอกหรอ จะบอกได้ยังไงจะพูดออกไปได้หรอ
5 Z9 Q" l' K/ P" U- `- i3 \. B
+ X1 A9 T- F' b& ]1 ?3 X
4 k: R. K* p1 \3 @/ m; d$ _เมื่อรู้สึกถึงภาพตรงหน้าพร่าเลือนจึงละสายตาออกมาน้ำตาที่คลอหน่วงเต็มหน่วยตาบ่งบอกว่าอีกไม่กี่วินาทีมันจะต้องทักทลายออกมาแน่& p7 T# o; Z" a5 _1 F8 ]
" M9 V2 _0 b J U: E! C( ?+ w. A2 p/ I; w- Y6 P
“ฉันปวดหัวขอไปนอนนะ”6 p8 D3 t+ _5 L3 D9 o
9 ^# G) |; R; I
3 ^1 u# h& a0 _“คุณ!”
0 z- Q C$ F" x: W' d
! _; }$ F" }4 j- ^6 X
D# ~5 K1 S$ J/ X9 k! _% m vเขารั้งแขนผมไว้อีกครั้ง/ f3 [ O: L1 _. z) W
* K, E* E4 `2 d: U6 e% ^* q& D
1 F! l3 q+ G* u- U8 X* m, D9 B! Gและคราวนี้ทุกสิ่งในใจก็พังทลายลง
5 N' |8 a( [5 J: d7 ]2 B& G. ?* W7 H8 B% M% S. T: Q/ f
" Y; @+ s( ~$ {3 ^' P
ฟุบ
, f& b7 l$ c7 Q. b. G) _
0 r5 C) T6 S+ T* q4 N
6 g( s! C- l( Z9 ^6 |ผมหมุนตัวกลับมาเผชิญหน้า เป็นวินาทีที่ผมรู้ตัวว่าตัวเองกำลังทำอะไรแต่ไม่สามารถห้ามได้ สองมือตะปบเข้าแก้มสากดึงรั้งอย่างแรงลงมาก่อนนาบริมฝีปากลงบนริมฝีปากหนาบดแรงลงไปอย่างระบายออกทุกความรู้สึก ใหญ่อึ้งไปเสี้ยววินาทีก่อนพยายามผลักออกแต่ผมลงแรงมือรั้งใบหน้าเขาไว้' A* A) f/ W) L* q& L4 x0 v
2 h' W3 w$ X, d$ }8 C) ]5 U
) i0 r3 F$ o. k4 g- ^6 jผมบดปากลงไปจนได้กลิ่นคาวเลือดจึงหยุดแช่ค้างริมฝีปากเพียงแตะไว้ สะอื้นไห้จนตัวโยน น้ำมูกน้ำตาไหลตามร่องจมูกสู่แนวริมฝีปากที่ยังแตะกันจนรู้สึกถึงรสเค็มปร่า ค่อยๆถอนริมฝีปากออกพลางก้าวถอยหลังช้าๆอย่างคนไม่ได้สติ ก้าวกลับเข้าห้องอย่างกระท่อนกระแท่นอย่างคนหมดแรง...หมดกำลังใจ+ V0 G* ^0 w, x2 P4 K
/ `/ X+ l' G1 ^. h) E5 Q8 M: V% f% S7 x
6 E& z8 b- G; n; i! iโดยไม่มีมือใหญ่รั้งไว้อีกแล้ว
9 I: v* z" H! @4 w& s7 ^* s* k5 ~3 L
- S# f( d ^+ m, Z# d
9 a! y) @- p, |. M
/ `6 T( C, y* `" S& n7 }
9 r$ a1 V- r z; A7 d; b- wเช้ามา: U7 J" U, Q, l; e0 V0 D$ Y0 C
8 F6 D8 H/ L% W( h! ~' H
# d2 }0 Z( P9 [
ผมลุกขึ้นแต่งตัวเพื่อไปทำงานด้วยร่างกายไม่พร้อมเต็มที่ ปวดหัวแทบระเบิด ดวงตาก็ปูดบวมจนแทบลืมไม่ขึ้น ทุกอย่างเป็นผลพวงมาจากการร้องไห้อย่างหนักทั้งคืน
* M- r7 P! |3 u" X
! R( r$ k- B( i# r% X9 }5 Y' p; X# T' R) ?% F. S" Y; ?
ผมสูดลมหายใจลึกอยู่หน้าประตูห้องนอนก่อนหมุนลูกบิดเปิดประตูออกไปอย่างที่คิดใหญ่ยังไม่ออกไปทำงาน
* h! w5 O2 S8 j0 k
+ ^) ]. Z6 j" o; v2 H. Z
2 V3 q* C. U$ ^ q/ e( B1 q# Qแน่ล่ะ นี่เพิ่งตีสี่
* S+ S* d' A0 o8 F3 s4 c
" `7 h$ J8 B6 _/ h; V6 f$ w( Y, A1 |$ h- ?5 a( s
ผมตื่นก่อนเวลาปกติตั้งสามชั่วโมง0 J* d: f+ H+ ?- A5 \) C0 ^
- N8 y0 ~' Q& j- C" S& P, a2 r5 l" b4 n7 Y# n
ใหญ่ชะงักไปเมื่อหันมาเจอผม ผมสูดหายใจเรียกขวัญอีกครั้งก่อนเดินนำไปโซฟาห้องนั่งเล่น ซึ่งใหญ่คงรู้ว่าผมมีเรื่องต้องการคุยกับเขาแน่ไม่อย่างนั้นผมคงไม่ตื่นก่อนเวลาขนาดนี้2 B! ^3 a5 H" y% q
% g9 P% z1 G( p1 r5 }& H9 N: G! _
“เอาน้ำผลไม้สักแก้วมั้ย” ผมส่ายหน้าเขามองมาทางผมก่อนถอนหายใจเฮือกใหญ่และพูดเกริ่นเรื่องก่อน “เมื่อคืน...”
" G0 k' o, P4 Y9 d8 H$ I$ Y
4 |$ q9 v8 A; N! J$ Q) s: [4 z; ?6 p) ~
“ฉันขอโทษสำหรับเรื่องบ้าๆนั่นฉันไม่ได้จะคุยเรื่องนั้นหรอก”
6 P D8 n; g. g3 r+ m
2 T$ R0 j0 Z ^: |) a0 L' ~* F _. D
0 R N( e6 B4 t+ [" D- J8 S“…??”& \/ }9 q; G; m5 E6 l* a( h4 k7 E
* W6 o% ~1 N( L5 [/ _$ F
1 C$ L3 M) B$ f$ k“นายทำงานมาสองเดือนแล้วใช่มั้ย”- L% }9 g H$ _( ^7 @" D
6 s$ Q6 r, F: W8 J. q
2 @5 h4 F8 n; s# ]# m0 b; Wเขาขมวดคิ้วงงแต่ก็พยักหน้า
& j k8 J6 O( G P
3 B1 {. i5 M- z8 z6 v1 @1 Q5 a
2 A) g5 w% b9 n/ S4 t8 _“คงมีเงินเก็บประมาณแปดพันได้” ผมพูดต่อ ยิ่งทำให้เขาขมวดคิ้วสงสัยมากกว่าเดิม0 z& r6 @! N4 z; ^7 \
M* \* e8 d5 T
% k9 @/ d- |) a: ]5 `+ t
“คุณต้องการจะพูดอะไรกันแน่”
" A0 D4 m9 D* x/ |' B: X
1 { X4 u! Y9 }7 r" Z& B* z5 K! m1 F* k( B
แค่ประโยคเดียวของใหญ่ก็ทำให้กระบอกตาผมร้อนผ่าวขึ้นได้ น้ำลายหนืดเหนียวปิดกั้นหลอดลมจนเปล่งเสียงออกมาได้อย่างยากเย็นเหลือเกิน แต่ถ่วงเวลาไปก็ไม่ช่วยอะไรอยู่ดี5 t8 `% o! Q8 P0 ^3 a# @
7 y/ {6 T6 Y4 ?0 W$ p7 u. [
2 {+ a/ b- S; P" {) ]# c“ฉันคิดว่านาย...” ผมใช้หลังมือปาดน้ำตาพลางกลั้นสะอื้น “...ควรออกไปอยู่ด้วยตัวเองเสียที”
* r. k! d& D, i: ?+ @- y/ ?) N: }- D( X. \" e- w* [8 X
0 u% D: c+ b2 H1 G
ถูกต้องแล้ว ผมไม่ควรถลำลึกไปมากกว่านี้ f7 h) `! v: J$ m( k8 @/ ]5 Z
2 l9 S# K3 J) y1 `# V# S; G
! j4 Z; l. f0 Z3 t' F- K& k6 b9 }9 |
ผมจะลืมจุดมุ่งหมายแรกที่ช่วยเหลือเข้าไม่ได้
x/ z/ i5 [5 x/ F0 Q/ X" L o2 t1 y. J, E5 U8 F
! t, ] t2 x9 R F% E
ถึงเวลาที่ผมต้องทำตามความตั้งใจเดิมของตัวเองเสียที& `2 J2 f4 w1 X! j; f! P/ L
! v) v' R& o% i$ c$ F. ]$ J1 ~! D6 X9 i/ l! g+ e
“ฉันคงช่วยนายได้เท่านี้”
0 M- ^0 t4 j2 r0 K4 l0 u$ S' X- u |
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-4-11 21:11:30
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-4-12 01:30:42
โพสต์ 2020-4-12 02:38:43
