|
เร่ร่อน84 x6 p9 U1 r" @. A
( g2 l1 k$ J& _3 U9 y
; Y0 s$ n5 D7 ]$ X+ m- p* W2 t/ k* N% |) P
เป็นแบบนี้ไม่ดีเลยจริงๆ* G7 a: M" T1 Q2 r8 g+ ?
* @, c" S) b3 n6 X! o9 z3 C5 `* y/ Y {! @5 v
สิ่งที่สมองคิดกับสิ่งที่รู้สึกมันสวนทางตีกันมั่วไปหมด# L4 u$ k: j7 c
3 y; h9 ]& n+ X) P* X6 F$ A* d4 c% i# K" u4 K
ความคิด...บอกว่าถูกแล้ว ดีแล้ว เขามีอาชีพ ทั้งยังรู้จักเข้าสังคมคือสิ่งที่เหมาะที่ควรและผมก็ยินดีกับเขาจากใจจริง
+ O3 ^ R- Z. I8 S V s( n7 I& f" k0 J
7 |( \, d+ s' _0 g
แต่..." y5 U) t0 V3 [! m) q6 r
+ i% `; j+ @, M) |% R, J+ u8 r8 |2 |+ q" u# Z$ q5 _: Q9 M
ความรู้สึก...จิตใจกลับคับแคบอยากเก็บเขาไว้คนเดียว เพื่อบรรเทาเบาบางความเหงาและเพิ่มพูนความสุขในหัวใจ
B% A u: }( U9 [/ V0 `8 T" Z
' c5 O# s; k9 z; D( ~' c1 ~ a% Q$ `- U6 w- [
‘เหงา’ ที่คนๆหนึ่งช่วยให้ผมลืมเลือนคำนี้ไปเนิ่นนาน
& I2 @0 A5 i1 R2 q8 w, t" U% T6 G( E
8 O3 p3 ]( N. I7 N. |8 y1 `
‘เหงา’ ที่คนๆเดียวกันทำให้ผมรู้สึกได้อย่างจับขั้วหัวใจ/ S# u% M* T) @/ \5 B' y
9 P4 Z E- a) Y {; r" O
$ V# u6 B* i Y n! p3 w1 Iแกร๊ก0 |3 v4 [6 x Y& u
/ o# `- L7 H& A! j
- Q' d- @. e9 {3 D9 s/ q9 F& { Y3 f“กลับมาแล้วหรอ” ผมเผยยิ้มดีใจเดินตรงเข้าไปหานายหมาตูบตัวใหญ่ในชุดทำงานเสื้อกล้ามกางเกงสามส่วน สีผิวนอกเนื้อผ้าเป็นสีแทนคร้ามแดดขึ้น* I* I4 j* J, M% H8 B9 `
/ F, j& o; l3 m; r; w$ G, C
0 l Q8 X& U% b, _ใหญ่มองมาก่อนมุ่นหัวคิ้วหันไปดูนาฬิกาบนผนังที่บ่งบอกว่าเป็นเวลาสองทุ่มครึ่งแล้ว# Q/ U% ?4 ?' u0 H
! j$ H) f0 ]# W
' m, a3 b7 |; L/ g% E6 X' N“คุณรอกินข้าวอีกแล้วหรอ” : @0 ^: P; X. i0 c
" H' ^( d! L% o9 g
& ^0 {% x/ [+ `) D7 t4 `8 v% X1 E' g
ผมพยักหน้า
% O9 E+ W( T" N6 i
1 ~. {; c) K+ B, ]' b+ y5 H
3 H5 ^; h( ~5 f/ ]. e“ก็กินคนเดียวมันเหงา”
) o. X2 S7 P8 ^& }$ S. K3 s/ n% o& r# h `& }6 L6 o
8 v+ d9 m% y+ b0 K; ^ใหญ่ถอนหายใจเฮือกก่อนเดินเข้าครัวไปอุ่นกับข้าวพร้อมตั้งโต๊ะให้ ซึ่งกับข้าวที่ว่าก็ไม่ได้มาจากไหนเขาทำทิ้งไว้แต่เช้าก่อนออกไปทำงานนั่นแหละ3 J' v a8 D+ j4 ]& ^' h: L. E
/ [' i/ d8 l4 i" c0 v) _% t4 G+ R. P* O' G" w) S* |
ใหญ่จะตื่นตั้งแต่ตีสี่ดูได้จากแสงไฟที่ลอดผ่านช่องประตูเข้ามายังห้องนอนของผม หลังจากนั้นเขาจะเข้าครัวไปทำกับข้าวเตรียมมื้อเช้าสำหรับผมครอบไว้บนโต๊ะ และมื้อเย็นจะทำใส่กล่องทัพเพอร์แวร์แช่ไว้ในตู้เย็นเพื่อผมกลับมาจะได้เอามาอุ่นพร้อมกิน
- p7 k! v, E8 a
) I, Z$ Q$ q0 b% |/ W* t' i
1 W( T, j2 c8 J5 H7 r: Pแต่มันก็ช่วยคลายความคิดถึงที่มีต่อเขาไม่ได้อยู่ดี& ?. L+ p$ o) H2 Z/ ] Q6 s
0 n! M- n6 i+ X7 J# H, l
( R- H/ W$ }; c- y) r/ w6 a
มันเป็นความคิดถึงคนละแบบ...4 N9 q. C7 [( y( a3 {$ C1 F: R3 i
6 r/ W) l/ O. x6 d& g9 i* @' E% v+ ^9 u- V" R5 a3 L9 ~
@4 }0 U2 m4 s) ?" B4 ]' tเมื่อก่อนมันเป็นความคิดถึงที่ทำให้ใจเต้นแรงเหมือนรู้ว่ามีคนรออยู่ที่บ้าน แตกต่างจากเดี๋ยวนี้ที่คิดถึงแบบเสียดแทงหัวใจเมื่อกลับมาเจอห้องว่างเปล่าดังเดิม K- ?$ K8 Z$ w, ]
+ b7 T/ g6 K+ Z/ ]) X+ o) D5 x+ ]
( L7 ~% s! ~( V* R/ lมันดูงี่เง่าใช่มั้ยล่ะ!
% M7 q8 F, T9 ?2 m9 k
+ H s7 o( ?/ y* S
# ~1 `- d- w! e# Gผมรู้ว่าตัวเองงี่เง่าสิ้นดี!!ไม่อยากจะเป็นแบบนี้เหมือนกัน!!
2 p- q4 @9 M* p" h) m6 z: K( T( q
4 h& t$ u9 e" R- N/ E7 c
“งานวันนี้เป็นไงบ้าง” ผมเดินมานั่งตำแหน่งประจำบนโต๊ะเตี้ยในห้องนั่งเล่นเมื่อใหญ่จัดโต๊ะเรียบร้อยแล้ว เขาเดินเข้าห้องน้ำไปล้างมือล้างเท้าก่อนเดินกลับมานั่งอีกด้านของโต๊ะ ตักไข่พะโล้ใส่จานผมก่อนเล่า
' d& L3 d! \; ?" H) ]" ?2 }
: [, ]2 t+ P5 t, g3 X$ ^/ D5 R$ r4 C' N: f. V" x
"วันนี้ไปส่งของที่อุทัยมา"( ~ l) h. S5 s4 B# e0 Q
9 D4 I/ D7 \; A6 j5 e( U$ d3 _( K9 V+ f- u* p: \
“ไปกับรถส่งของหรอ”
- u. N h0 P# w( D9 t& c: i4 q% V$ N, d, z" ^
3 v4 i: g) P. h, N) {+ H5 L
ใหญ่พยักหน้า
7 e/ k! G* }/ r0 P. c' \4 k! z) T* X+ \. `/ E `
* e- ?1 q- ~ w; o8 s- |“ไปกับใคร” คนงานของอาแปะส่วนมากเป็นพวกชาวต่างด้าวจำพวกคนพม่าเขมร ให้ขับรถไปส่งของต่างจังหวัดไม่กลัวเจอด่านหรือไง
" f7 o- Z9 s0 C: ]$ }8 B" ~3 F8 R
- {$ T5 ^- Q$ }7 }! Z" s Z
/ N7 v4 B H* X, B7 d7 O/ Hจะพาใหญ่ซวยไปด้วยน่ะสิ
1 m, z+ Y3 |, P5 A/ Q2 m4 X4 y9 J t/ v
4 K. `" r8 K5 R0 v“กับคนงานด้วยกันคุณอย่าเขี่ยข้าวเล่นสิ”
1 W" \7 L: E$ Q$ V/ @6 B& P
a9 P1 H2 {+ [1 P& h& X: |1 F# _+ r7 q A( S" p0 ~
“คนไทยใช่มั้ย”
% s' b3 k7 Q/ D5 O Q# ~+ x9 g1 I1 ?! x; {4 @2 \: [
' q5 Z; z$ d2 A7 P
ใหญ่พยักหน้าตอบ เหมือนพยักส่งๆไปมากกว่าเพราะตอนนี้เขาง่วนอยู่กับการสับไข่ลูกเขยให้ผมถ้ามันเหนียวขนาดนั้นผมกินทั้งซีกเลยก็ได้นะ
$ v. ^* e$ q7 N8 t. S
( P4 c: T& ~; l3 C+ ]* { I
2 e5 |& T# R4 D“ใหญ่...พวกไปส่งของไกลๆเนี่ยถ้าไม่จำเป็นก็ไม่ต้องไปนะ มีคนอื่นก็ให้เขาไปแทนพวกคนต่างด้าวเขายังมีบัตรแต่ใหญ่ไม่มีอะไรเลยนะ โดนจับขึ้นมามันจะได้ไม่คุ้มเสีย”
. c6 F+ R; s( J) _6 W4 Y$ D0 l# m1 ]* Y( b
4 [$ T+ l* r' I1 N+ [: s. G“ผมจะระวัง”
& _& T8 o* ?& o" Q, |+ F$ C# ^9 {& D& y/ `/ h
! f: d5 ?6 D7 n) h5 _6 [: p+ pหลังจากนั้นมื้ออาหารก็เป็นเสียงผมถามสลับเสียงเขาตอบ ความจริงแล้วเหมือนผมตะล่อมกลายๆให้เขาเล่าการทำงานในหนึ่งวันให้ฟังมากกว่า เขาไม่ค่อยพูดถ้าไม่ซักถามผมเลยต้องถามเพื่อให้เขาพูด ให้เราแชร์เรื่องราวในแต่ละวันที่ห่างให้กันและกันได้รับรู้
( s1 b( \8 [7 T7 x0 b* q* T5 o; j9 j, T+ D; X3 X5 W1 d
: p$ v. e9 }$ s$ @ o8 Rสี่ทุ่มเราสองคนต่างแยกย้ายกันเข้านอน ผมหอบผ้านวมผืนหนาในตู้ออกมาให้เขาเนื่องจากตอนนี้เริ่มเข้าสู่ฤดูหนาว อากาศเย็นลงมาก จากปกติเขาใส่แค่เสื้อกล้ามไปทำงานผมว่าจะบอกให้เขาสวมแจ๊คเก็ตด้วยแล้ว ถึงจะแข็งแรงยังไงแต่ทำงานตั้งแต่เช้าตรู่จนมืดค่ำสักวันได้ป่วยเป็นแน่* D2 ^# r0 p4 w& t4 v5 p
+ ~* T# N5 @. D2 I, ~% s8 h6 {. v# A
“ฝันดีนะ”2 d7 s& S$ l/ Z5 {( h& y# T
' ], e- _' L$ a- O+ |
$ _- }7 v) K- h2 e* |$ _
ผมยิ้มบอกลาก่อนเดินเข้าห้องนอนปิดไฟจนทุกอย่างมืดสนิทก่อนหลับตาลง : M1 a2 b% o( G# {
: Z' r6 }( `* h
3 @! K+ C7 L. ]6 V8 S
หมดไปอีกหนึ่งวัน ผมยิ้มรับกับสิ่งที่เกิดขึ้นความเหงาก็ไม่ได้แย่สักทีเดียว การได้เห็นเขาได้เติบใหญ่ในโลกที่กว้างขึ้นมันทำให้รู้สึกคับพองในอก เหมือนพ่อแม่ที่ได้เห็นลูกน้อยค่อยๆเติบโตขึ้นเรื่อยๆ
3 P/ J8 k# u8 {- h. z8 F% }" s" }( T' W }" h2 ^ S; O
+ L+ c+ X, c8 D$ s5 Aมันเป็นความรู้สึกที่เดี๋ยวก็รู้สึกห่อเหี่ยวจนอยากร้องไห้แต่บางทีหัวใจก็ยินดีจนยิ้มกว้าง
1 y. R, c+ P! A }, i
! t$ k* ^1 u% M- r
3 y! g8 F! y `5 \7 wจนบางทีผมก็คิดว่าตัวเองต้องการอะไรกันแน่ w2 b9 O* h8 }
- r- ]" P# P! V/ B4 y4 P7 t* c
% F0 Z7 f! \+ U7 J5 e, Qแต่สิ่งหนึ่งที่ชัดเจนในใจคือ...ใหญ่มีอิทธิพลต่อผมมากมายจริงๆ3 i7 n: ^" }) a2 `6 b
( H- B6 ?( C, u4 M
" R6 f! f v1 K; a d3 n% a9 {2 K7 F% V
c9 u: ~% J3 P2 x# h, U1 y8 I
. g8 u: ?3 G( v& z) ]8 }1 I7 F1 A( p/ t
จากวันกลายเป็นเดือน...
4 ~3 U7 H ?* i5 s) X) G9 T. y" ~. b& J/ N
3 v/ n+ f+ V1 C R$ u
เป็นเวลาร่วมสามเดือนแล้วที่ใหญ่ทำงานกับอาแปะ ผมเคยขับรถผ่านแวบดูสองสามครั้งก็ประจักได้ว่าเขาเป็นคนขยันมาก ไม่ว่าจะเป็นกล่องลังใบใหญ่หรือกระสอบข้าวอันเท่าแท่นปูน เขาสามารถยกมันได้สบายๆประหนึ่งมันเป็นปุยนุ่นที่ไม่มีน้ำหนักอะไร
) {3 L1 Q4 t. u/ {) C$ `( f7 F! h% f; W
- f. h0 w. F$ t7 U( X) u
เดินเข้าออกร้านยกกล่องเหมือนเขาไม่รู้จักคำว่าเหนื่อยอึดและถึกมากจริงๆ$ _4 X) v6 |/ v5 T
W! H/ O- _$ D
7 S# Y" u' w/ ^3 Oแล้ววันนี้ผมก็มาร้านที่ใหญ่ทำงานอยู่ไม่ใช่ในฐานะนักถ้ำมองเหมือนที่แล้วมา แต่วันนี้ผมมาในฐานะลูกค้าคนหนึ่ง
& y# `/ a1 W( m8 }7 p& R
& Q) ?& w: a, `& g6 i: F6 v, r* Q9 E9 Z! h
พอดีที่บริษัทจะจัดงานเลี้ยงอำลาหัวหน้าคนเก่าที่จะไปประจำสาขาที่เชียงใหม่และเลี้ยงต้อนรับหัวหน้าคนใหม่ในอีกสองวันข้างหน้า โดยช่วงเช้าเราจะไปทำบุญที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าและช่วงเย็นถึงจะขนทัพกันไปโยนโบว์ลิ่งที่ห้างสรรพสินค้า โดยทางบริษัทได้ติดต่อขอปิดโซนพร้อมสั่งอาหารบุฟเฟ่ต์มาส่งถึงที่ เรียกได้ว่าเป็นเสมือนงานเลี้ยงกลายๆ, j, ?* ~4 g, \1 F9 t
2 L, ~/ _5 Q8 f/ ^$ k) u3 w
: c( @7 z1 \* K6 G$ \; d+ k3 L
เพราะฉะนั้นวันนี้ผมเลยมาซื้อขนมสำหรับแจกน้องๆที่สถานเลี้ยงเด็ก และผมก็เป็นคนเสนอให้มาซื้อร้านขายส่งเพื่อประหยัดงบประมาณ ไม่มีอะไรอื่นแอบแฝง เชื่อได้5 v+ S$ K9 }+ S- C8 U L0 h/ `
' m9 G: u( l% f" K
7 o8 E+ d# I: ~$ _
“ทำไมต้องร้านนี้วะ” พี่มิ่งที่ขับรถกระบะของบริษัทมายืนเต๊ะท่าพิงประตูรถถามผมเฮ้อ ถึงจะหล่อแต่มีเมียแล้วก็ไม่เกิดผลนะพี่% X- u3 m n) U0 }
8 k5 g+ R \0 N K& b2 x4 O
0 [& W8 Y6 f0 L& L“คนรู้จักทำงานที่นี่” ผมขยิบตากวนตีนก่อนเดินนำเข้าไปในร้าน กวาดตามองทั่วหน้าร้านไม่เห็นใหญ่สงสัยไปส่งของอีกแน่เลย ผมล่ะห่วงจริงๆว่าจะโดนตำรวจซิวเข้าสักวัน
5 G. W0 S+ D$ n' f9 l. A4 [5 M) _ x/ C3 R/ Z) @+ D
! {6 p9 k, n: D6 T6 ]& m
ถึงข้อดีของการโดนตำรวจจับอาจจะทำให้เขาได้พบญาติ ได้รู้จักตัวตนที่แท้จริงของตัวเองแต่อีกด้าน...ถ้าเขาไม่มีญาติล่ะ ถ้าเขาโดนลอบทำร้าย...
6 O% D& [0 {* O) q
- m6 }* \* ^7 U, w5 P+ R: f; x+ w. I' q9 S$ t- _
โอ้ยยยย ฟุ้งซ่านอีกแล้ว4 w+ E% o/ U5 g: f& E
1 r3 P- N2 ^9 s: g: K1 J4 x* q( M
% {: t! a% @( M9 Q2 {' [: u
“อาตี๋ลื้อจะเอาอะรายยย” อาแปะหัวขาวเขี้ยวยาวที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้เดินงกๆเข้ามาถาม. j* c9 ?% i8 L
5 I0 D, L" v' v$ }& G" i
1 r0 R/ @7 I+ l3 |2 m
“ตามรายการนี้ครับ” ผมส่งกระดาษจดรายการของที่ต้องการส่งให้ลูกน้องต่างด้าวของอาแปะระหว่างยืนรอผมก็มองหากวาดตาไปทั่วร้าน
8 v: r2 I4 P7 R! T% u
4 z% ]. X. e2 D0 S+ [2 I3 T% T* g" m( C( E
“ลื้อมองหาอาใหญ่หรออีจัดของอยู่หลังร้าน” อยู่ๆอาแปะก็พูดขึ้น ผมสะดุ้งหันกลับมามองแกเหวอๆ$ y7 z2 V' @# _
; D7 h$ O* d; p) m: [
. _7 c0 i- f- e. s% `& J“อาแปะรู้...”) _' X( N: I8 G- }9 e6 _' p
/ Z, F8 g* u" R* E
' U( B" `( I' i! U- d0 U“โอ๊ยยยย ทำไมอั๊วจะไม่รู้ ตั้งแต่อีมาทำงานนะ ลูกค้าหน้าใหม่ๆสาวๆหนุ่มๆมากันให้เยอะแยะอั๊วะนะรับทรัพย์เพราะอีอื้อซ่า ฮ่าๆมีลูกจ้างหน้าตาลีๆแบบนี้อีกสักคนอั๊วะคงรวยมีเงินถุงเงินถัง” แล้วแกก็หัวเราะปากบานเข้าหลังร้านไป
/ n7 F7 c& G1 U3 s* D0 P
! e4 z" l. A; N4 M' k. s6 b4 s4 Y ] ?
9 H7 i2 L) I' D4 H! L6 a Dเอ้อ นี่สินะเหตุผลที่แกขึ้นค่าจ้างให้เป็น 160 บาท น่าดีใจจริงๆ!!
! C D* U5 L: V1 m- q
$ p. x' q" ^. V) q z1 l! Y, U4 E' Z9 R5 _6 \" Y
แล้วสุดท้ายผมก็ไม่ได้เจอใหญ่ รู้สึกหงอยนิดหน่อยแต่พอเข้าใจ เห็นเขาเล่าให้ฟังว่าเวลามีของมาลงล๊อตใหญ่ๆเขาต้องเป็นแรงหลักเพราะขนได้เยอะและเร็ว ต่อไปผมคงต้องเรียกเขาว่านายควายเทียมแทนนายหมาตูบซะละมั้ง5 e( o6 z1 c- n/ d) v; e
5 J/ V {" e& V7 W5 |
* D t" ]5 d6 }6 \" a, G7 J" A
5 N: s4 ]2 M0 e! l$ L
! n0 \8 I2 y0 Y4 Tกลับมาถึงบริษัทก็บ่ายโมงกว่าแล้ว ผมกับพี่มิ่งรีบขึ้นไปทำงานที่คั่งค้างไว้เมื่อเช้าให้เสร็จโดยไวเพราะเย็นนี้ต้องไปจ่ายค่ามัดจำกับทางร้านที่สั่งอาหารไว้ ไม่อยากไปดึกไหนจะนัดเวลากับทางผู้จัดการร้านไว้แล้วด้วย ถ้าไปสายคงดูไม่ควรเท่าไหร่
2 |2 _& e- M: N( |4 {
2 [# `* v+ A7 Q+ l( ^
* Q5 G- L4 _/ M$ X8 C$ k! A' K“สวัสดีครับ” ผมเงยหน้าขึ้นมองบุคคลที่ยืนอยู่ตรงหน้าอีกฝั่งของโต๊ะทำงาน นึกสบถในใจว่าใครบังอาจมาลูกเล่นกับผมตอนนี้ แต่พอเห็นว่าเป็นใครก็แทบไถเก้าอี้ถอยหลังลุกขึ้นยืนแทบไม่ทัน
9 i" C. l2 X& R$ M9 Q
$ y$ G; x. K; t' u( {/ i* ]/ D: l$ G; X
“สวัสดีครับหัวหน้า มีอะไรให้ผมช่วยครับ” หัวหน้าคนใหม่ ชื่อคุณพชร มารับตำแหน่งหัวหน้าได้สามวันแล้ว และเป็นสามวันที่พนักงานหญิงดูแช่มชื่นเป็นพิเศษ ก็อย่างว่าหล่อขาวตี๋โปรไฟล์เลิศขนาดนี้ แถมยังไม่แต่งงานอีก ปลาทูตัวใหญ่ในหมู่แมวเหมียวเชียวล่ะ
% x! K; T3 V) A" ?* g- B8 W# E$ l, p" f) s5 ] `; e/ S$ q2 C7 y
8 Z- m4 w) G9 }" R& |
“คือผมเพิ่งอ่านเอกสารจบ ยังไม่ได้ทานข้าวเที่ยงที่ทางแถวนี้ผมก็ยังไม่ค่อยรู้ ถ้ายังไงรบกวนคุณเล็กไปทานเป็นเพื่อนผมหน่อยได้มั้ยครับ” ) f. _. P) \. J/ q7 R
" p& d" N* {$ c. J( Y) p
, S5 s( i" a, Nอ่า... เอ่อ...1 K5 m) R7 _, j! B2 ~
4 k0 e: L4 x N3 c& A0 _7 o. c2 [# E' a
ผมก็อยากจะตกลงนะ แต่งานที่คั่งค้างยังทำไม่เสร็จอีกเหตุผลสำคัญคือ...& P( Z1 p) H: j0 D3 g& R3 D
! U6 q; X8 I" v/ I$ U$ T& b! v* o: k* M
“เฮ้ยเล็กมึงทำงานไปเถอะเดี๋ยวกูพาหัวหน้าไปเอง คงไม่รังเกียจนะครับคุณพชร” . k/ P" u0 {% E9 S* g/ [4 ?
2 K1 S) O. T0 s; v/ q" n' R9 ~
) O8 M& V" `# o5 J1 G! {3 ?“เอ่อ...ก็ได้ครับ”" h/ k2 }- W1 V* p( }
+ z& S0 y+ _+ Q( ~/ ^2 y
1 i3 |7 S, L- O1 W+ ~+ N3 q) u“งั้นเชิญครับ” ไอ้ปอนด์ผายมือนำทางสบตาผมแวบหนึ่งเป็นเชิงรู้กัน
3 `' e* [4 Y& H6 P& Q# t! w; ~8 Z. ]3 Q9 R
( T+ ]% s n+ E0 U9 t& D w
ขอบใจว่ะไอ้ปอนด์กูเพิ่งเห็นข้อดีของความขี้เสือกของมึงก็วันนี้
* m9 Y/ Q( A1 y ^9 f' [% s3 {3 M C2 P+ J8 z _' e/ V! X) l
6 j' j( j' V" p; T
เมื่อทั้งสองคนเดินลงบันไดจนลับสายตา (ผมทำงานอยู่ชั้นสอง) ทั้งร่างก็ทรุดลงนั่งบนเก้าอี้พลางทิ้งตัวไปยังพนักพิงด้วยความโล่งอกระคนหนักใจ5 L! K4 Y( `" h& L: k
6 J; ^, P6 W% h, w; }$ J0 ~6 }' Z
: S! c: Q+ F3 ]5 Y& X' Fจะว่าผีเห็นผีก็เป็นได้# y1 k2 _+ i9 S1 `$ `
! A7 a ]' F) T8 [: L+ ~3 ~2 t3 z! G' Y
- f/ u; x) {9 C% Pตอนแรกผมไม่แน่ใจนัก คิดว่าเป็นคนมีมนุษยสัมพันธ์ดีคนหนึ่ง ใครจะไปหลงตัวเองคิดว่าเขามาชอบตั้งแต่ครั้งแรกจริงมั้ย อีกอย่างเป็นผู้ชายทั้งคู่อีกต่างหาก5 g5 M/ Y9 i+ i6 I9 C2 Z3 _' ?! T
& J' W% x% J: e6 ]9 N+ v( N
6 K3 R4 w B& g* C& V( e9 vเพิ่งมาเริ่มตะขิดตะขวงใจก็เมื่อวาน คงไม่มีหัวหน้าคนไหนที่มีลูกน้องเป็นสิบแต่ชวนพนักงานธรรมดาหน้าใหม่ไร้ประสบการณ์อย่างผมไปทานอาหารเย็นด้วยกัน
- \4 M+ m* h! [& ]) I |" M1 m
3 G7 s& j8 q* \" E0 \" X7 j7 z! ^- p, r0 B7 j
พี่มิ่งเป็นผู้ชายแท้ๆยังรู้สึกได้ผมจะมาแอ๊บแบ๊วทำโลกสวยก็กระไรอยู่
1 l L$ g A) i3 s5 D' k6 E* v+ M
1 J% t% p7 ^* O
เอาเป็นว่าทั้งออฟฟิศรู้กันหมดแล้วว่าผมกำลังโดนหัวหน้าคนใหม่ตามจีบอยู่$ ^! _9 ?8 c7 C& [. [$ B: X
( @' k/ A" U4 @ L! s7 N+ _
" h1 y. H. ]- }, wคุณพชรจัดเป็นผู้ชายในอุดมคติของผมเลยก็ว่าได้เสียอยู่สองอย่าง ขี้ตื้อออกนอกหน้าและสายตาแพรวพราวไปหน่อย) V5 V9 ~; Z* q& l
4 Z+ l" e2 ~0 a! j. W4 A- k& \
- n" l% w& h/ u4 E* z
สายตาที่คนอื่นอาจมองว่ามีเสน่ห์แต่สำหรับผมมันดูบ้ากามชอบกล
8 v; O# o- L7 s$ j, ]$ `5 A6 d9 _" s
r6 w; V& {1 {4 L6 ~อย่างที่ถ้าวันใดวันหนึ่งผมชะล่าใจเมื่อไหร่โดนจับเขมือบแน่
* x3 f9 T6 h: d8 h# B
1 [- C" U1 X% v* w& P# d : E9 z' @- v( O5 p
5 p9 Y& O* m& B/ _
0 S& I5 c3 @: E- xหลังห้าโมงเย็นเวลาเลิกงานผมกับพี่มิ่งก็ไปยังร้านเจ้าของอาหารบุฟเฟ่ต์ที่เราได้จัดสั่งไว้เพื่อจ่ายเงินค่ามัดจำครึ่งหนึ่ง รวมถึงปรับแก้เมนูอาหารที่เสนอไปแล้วแต่ขาดวัตถุดิบที่ไม่สามารถทำได้ ซึ่งโดยรวมแล้วทุกอย่างก็เป็นไปอย่างเรียบร้อย
7 E4 g+ ?* p4 L
' O& }2 z, t# h8 ?9 D+ x
. M7 b, P; Z1 H0 }ขามผมให้พี่มิ่งนั่งรถผมมาส่วนรถพี่แกให้จอดทิ้งไว้ที่บริษัท ดังนั้นเมื่อเสร็จธุระผมต้องวนไปส่งพี่มิ่งที่บริษัทก่อน ดูเวลาก็เป็นเวลาเกือบสองทุ่มแล้ว อืมแวะไปรับใหญ่ดีกว่า ถึงร้านอาแปะกับคอนโดจะอยู่ไม่ห่างกันเท่าไหร่แต่เดินตัดมาอีกสองช่วงตึกคนที่ทำงานมาเหนื่อยๆก็ต้องมีล้าบ้าง/ X9 D5 u( A: x) o' Q
8 b" C- H% ^! n' I
! ~7 Z" q+ ]5 @, [. O, d& bคิดได้อย่างนั้นผมก็ควงพวงมาลัยรถเลี้ยวขวาเข้าซอยที่อยู่ก่อนคอนโดผมสองซอย เคลื่อนรถไปจอดเลียบริมฟุตบาทบริเวณหลังร้าน (หน้าและหลังร้านจะเข้าคนละซอย) ก้มมองดูนาฬิกาข้อมืออีกครั้งเห็นเป็นเวลาเลิกงานของใหญ่แล้ว แต่คงต้องรออีกสักพักเพราะส่วนมากใหญ่จะถึงห้องช้ากว่าเวลาเลิกงานครึ่งชั่วโมง คาดเดาจากผมได้ว่าอาแปะคงใช้ปิดร้านเก็บของนู่นนี่จนเกินเวลา
+ I; B7 ?- y- L) Y5 M9 x. q6 U; \7 v! Z. ~6 } b9 n
, I [0 K/ C R$ Aแต่วันนี้ดูเหมือนจะเป็นโชคดีของผมที่ไม่ต้องนั่งรอ เมื่อผมหันไปมองทางประตูหลังร้านก็เห็นนายหมาตูบตัวใหญ่กำลังปิดประตูเหล็กพานพับอยู่พอดี : R5 k( B1 @9 D0 R& f/ n
( a. J$ u4 H6 k
2 S; u6 x) I! n* _สักพักนายหมาตูบก็หมุนตัวเดินตรงมา
0 |4 K) R. C( b" }) o4 y
6 R3 f/ I% j- o1 Y: J. H' n& y( v. L
ผมระบายยิ้มขณะปลดเข็มขัดนิรภัยออก มือกำลังจะเปิดประตูรถแต่แล้วสายตาก็ปะทะเข้ากับร่างของหญิงสาวที่ย่างกรายออกมาจากมุมหนึ่ง...ตรงเข้าไปหาใหญ่...เข้าประชิด...และวาดแขนสองข้างโอบรอบลำคอ...( f/ B( K/ P9 |
. G! F: z- E8 u; B5 s
3 Y: t/ E4 }& f1 ]6 R7 Q5 ^) Dผมตาโตตกใจ
2 }& Q- n; y& d2 L* o+ j3 S5 t& \) }3 M* Q& ]
4 w7 Q! q: v4 |
เอาแล้วไง เขาต้องเจอผู้หญิงดักทำมิดีมิร้ายบ่อยแค่ไหนกัน* H2 @( S/ X- r1 U! B& H
+ f! J" d, G8 q$ k& Q% W6 J" q1 o9 x# t: ~& G2 _
ผมรีบผลักประตูรถออกสองขาวางลงบนพื้นหวังเข้าไปช่วยนายหมาตูบของผมให้รอดมือเสือสมิง
6 [+ ^8 z, B, e+ u) {2 a
) j* e% j' V/ o" v. Y x5 `7 {0 w1 W5 t
แต่แล้วขาสองข้างที่แตะพื้นก็ชาวาบทุกส่วนของร่างกายเจ็บแปลบทั้งเย็นเฉียบเหมือนโดนก้อนน้ำแข็งสาดใส่
& q1 D" O# C) j6 z" ?9 x2 L) i$ B4 s& ^
% V, S3 s' f4 ?( Z$ W4 Q6 ^ผู้ชายแสนซื่อที่ผมคิดว่าเขาต้องทำตัวไม่ถูกเมื่อโดนคนแปลกหน้าถึงเนื้อถึงตัวกำลังวาดแขนข้างหนึ่งรอบเอวคอดแล้วออกแรงยกอีกฝ่ายชิดกำแพง อีกมือทาบลงบนก้อนเนื้อนูนบริเวณหน้าอกก่อนลงแรงบดคลึง ริมฝีปากของทั้งสองตะโบมจูบเข้าหากัน ขณะที่มือของหญิงสาวปัดป่ายถอดเสื้อผ้าทั้งของตัวเองและคนตัวใหญ่ที่ผมคุ้นเคยอย่างรีบร้อน เหมือนเธอไม่ไหวที่จะรีรออะไรแล้ว
+ h3 u% e6 S7 o* q7 r- w( r' S" R+ [2 R' I% C- Y& I
% K! C4 i7 i' Z$ z
สมองผมขาวโพลนหนักอึ้งจนภาพเคลื่อนไหวร้อนแรงตรงหน้าเป็นเหมือนภาพปัดผ่าน เหม่อมองอย่างเลื่อนลอย รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ร่างสูงใหญ่รั้งขาเรียวเล็กข้างหนึ่งเกาะเกี่ยวเอวหนา สามนิ้วยาวสอดหายเข้าไปใต้หว่างขาก่อนจะ...5 n% m7 k. b" I$ s2 P! ]* t
i' s" X( W$ M5 @- b! }
1 q1 W* D, E& N8 Gพรึบ!! ' p( b8 L5 o4 z9 Y% S0 K N
I4 A7 m5 T, I: \# i& n6 k# v' m: O) c5 v0 l
รั้งร่างตัวเองเข้ามาในรถทั้งหมดก่อนปิดประตูลงหลับตาแน่นอย่างกับภาพตรงหน้าคือสิ่งแสลงไม่น่ามอง
8 h5 e5 Z8 f! c; ^ h, w* ~2 O8 D n1 `! P0 o3 V) V
/ f( S/ Y& Z( ~% T4 d- B7 Y
วินาทีนั้นเองที่ทำให้ผมรู้ว่า...ตัวเองร้องไห้...
# j9 s+ A' u5 i" ]0 u# p6 G" l4 Q" Q5 G; x+ I7 A
. I; A8 O7 @ I; I5 Gน้ำตามากมายไหลผ่านร่องแก้มตกกระทบบนหน้าตักกางเกงยีนเปียกชื้นขยายขนาดเป็นวงกว้างขึ้น ตอกย้ำให้รู้ว่าผมเจ็บปวดมากเพียงใด
$ j9 I; c: `, S9 {2 D- K: r& K% E9 N+ u, P! W+ `
]3 t4 ~6 x* J2 x! N7 \
( P9 u* G" {/ h9 D. T r( s" V0 Zผมประคองสติขับรถกลับมาถึงห้องด้วยแรงเฮือกสุดท้ายที่เหลืออยู่ เปิดประตูห้องนอนด้วยมือไม้ที่ยังไม่หายสั่นก่อนทั้งร่างจะฟุบลงบนเตียงอย่างไม่เข้าใจในตัวเองหรือรู้แต่ไม่อยากยอมรับ
5 ~5 K b& E' B) S$ `% N) _. Y- C7 a6 C+ J
( b7 V6 a# _/ j0 ?. Uทำไมต้องรู้สึกแย่ขนาดนี้ ไม่สิ มันเลยคำว่า ‘แย่’ แต่มันคือ...เสียใจ...เจ็บปวด...ผิดหวัง...จากคนที่รัก& ~" l8 j/ T& M3 u* D" g% V1 N, l
% [5 k1 V( ] L2 U: O) s1 V, p+ a% O& C% h! S' e- t& B
ใช่...ผมคงรักเขาเข้าแล้ว รักนายตี๋ใหญ่ชายเร่ร่อนที่ผมช่วยเหลือเขามาด้วยเจตนาบริสุทธิ์ แต่บัดนี้ความปรารถนาดี ความสงสาร มันก่อเกิดเป็น‘ความผูกพัน’ และ‘รัก’ โดยไม่รู้ตัว
$ m2 h6 T) S/ N6 U6 h3 A" N: }4 A. ]
9 H- g- o% g5 Z) ^+ u4 N* Oช่างน่าสมเพชตัวเองสิ้นดี
( Y# o+ y* I) T& t2 {% m6 Y# i- f: h, J2 D; r: j
0 L) h* ], B3 Gในวันที่รู้ว่า ‘ รัก’ หัวใจกลับ ‘เจ็บปวด’ ที่สุด
' `" z) k! k0 R( b3 J* ?; r" p! u2 d: L
6 Y1 K* Q- n3 v2 n: C9 {- w, j j7 i8 {
2 d. Z; K& c- O$ g
f R# Z' G N/ Uหลังเหตุการณ์นั้นทุกอย่างยังดำเนินไปอย่างปกติ ผมยังทานอาหารเช้าที่เขาทำให้ รอเขาทานข้าวเย็น ยังได้รับการดูแลเอาใจใส่จากใหญ่เหมือนเดิม
, S. h. R+ }) S7 t2 S
2 ?) E& g. H8 B8 A7 |
' S3 w& q4 x. o! _* S% W! tจะไม่เหมือนเดิมก็แค่ผมไม่ได้ชวนเขาคุยตอนทานข้าว ไม่ได้ชวนดูหนังแผ่นช่วงหัวค่ำ และไม่ได้ถามความเป็นไปของชีวิตอย่างเช่นทุกวัน แต่ใหญ่คงนึกชอบใจเมื่อเขาไม่ชอบพูดอยู่แล้ว
1 I, O" r4 r3 D6 R2 u4 I, l' C! ?* n9 @4 H& _5 P: y. [( v9 |! P
6 R9 j' @* d2 W$ {7 r. fภายนอกที่ดูปกติแต่ใครจะรู้ว่าภายในใจผมอึดอัดเพียงใด ต้องแสร้งทำตัวปกติทั้งที่ผมไม่กล้าจะสบตาเขาตรงๆด้วยซ้ำ กลัวว่าความรู้สึกข้างในจะสื่อออกมาจนเขารู้ตัว& J" v3 L% i0 G: f
' e& k* `) e* y, ?& c3 I/ i9 M0 {# w5 S- j6 n1 f2 T6 G
รู้ว่าผมผิดหวัง น้อยใจ เสียใจ เจ็บปวด...และรัก0 e6 q6 K4 d6 c, f! E2 F3 M
6 C- B1 U5 O. N% Q) o
" V/ ~# ~2 R9 I5 dภาพร่วมรักของเขากับผู้หญิงคนนั้นมันชัดเจนติดตาขับเคลื่อนให้หัวใจรวดร้าวขณะเดียวกันเมื่อใกล้ชิดหัวใจกลับเต้นแรงระรัวอย่างสวนทาง
1 W6 Q# m7 W3 q1 s
! F" S3 p7 D Y/ M+ W/ P! Y
5 o8 c- }3 o( V: Z @) _ทำยังไงให้ความรักแปรเปลี่ยนเป็นความสงสารดังเดิม...ทำอย่างไรดี7 S r ?# b$ t# e: `& e
6 G# C! X7 R# h
$ Z: E2 y$ P. [7 l' @5 Y" M* R1 K
ผมไม่ชอบเลยที่ต้องทำตัวนิ่งเหมือนทุกอย่างโอเค ทั้งที่มันไม่โอเคเลยสักนิดผมไม่โกรธเพราะเขาไม่ผิด เขาไม่มีพันธะผูกพันทางใจกับใครจะทำเช่นนั้นย่อมได้
* O, m; y: j# H3 P& q& G/ h- n8 t# J0 d4 F7 T+ u1 }
+ J3 K; j( T8 M4 @" Z6 _9 Cบางที...เขาและเธออาจไม่ใช่เพียงสัมพันธ์ทางร่างกาย/ P6 `: ?) A! n# P& p
k3 ?. |7 N% C4 c( `/ O1 O5 g8 |8 M' A/ m3 `
บางที...เขาทั้งสองอาจรักกัน/ U5 r2 e( T" s/ ~/ J( Z, t
0 ~: a4 m0 v; r9 J; d( z6 u9 D, T5 R) t& I
แล้วผมล่ะ???! Q" D' U. `% h" f! O
a* }4 f. m" T( n- @3 D( ? y- X/ r5 ~- W! h
สมภารกินไก่วัด ช่างอกุศลสิ้นดี!!( \1 p. [; _" \0 s @( f
0 O _, M0 z( e" ]3 G/ |6 u: ~$ q @: d
/ _* A+ T; I( j/ [' D+ g“คุณเล็กไปแจกขนมเด็กกันครับ” ผมหลุดจากภวังค์ความคิดเบี่ยงหน้าหลบกระพริบตาถี่เพื่อขับไล่น้ำตา ก่อนหันกลับมาหาบุคคลตรงหน้า
9 r$ f7 Y' E# A( a# u% a5 Q/ e2 x0 v& ?
* F5 w0 ?* I: o2 l
คุณพชร.../ V/ N3 _; B/ G4 ]
( W! Y; I ^: e! y8 H5 b0 \. ~5 _% m
เขาจะตามผมไปทุกที่เลยหรือไงกัน o3 Z5 {7 W" y: u. k
# V$ N+ @& {" v& q
- K) B o; y" \5 k8 cวันนี้เป็นวันที่ทางบริษัทหยุดงาน ให้พนักงานทุกคนเข้าร่วมงานเลี้ยงอำลาหัวหน้าคนเก่าและต้อนรับหัวหน้าคนใหม่ โดยกิจกรรมช่วงเช้าก็คือเลี้ยงอาหารยังสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าตามที่ผมเคยบอกไป3 Q: r1 r8 Z. x) L3 ~6 d2 K
4 C7 J, h+ ?# D; q$ a0 {0 U# @3 ]8 I$ n8 C7 S2 n
ผมได้ช่วยยกอาหาร ขนม และของบริจาคทั้งหมดเข้าไปไว้ในอาคารหมดแล้ว เหลือแต่การแจกจ่ายและพิธีการบางอย่างเท่านั้น ซึ่งส่วนใหญ่ก็เป็นหน้าที่ของพนักงานหญิงและบุคคลตำแหน่งสูงๆ เลยได้โอกาสให้ผมเลี่ยงออกมานั่งด้านนอก
6 M5 m( e; }7 z8 h7 [# c1 b# N
& A" F; c. x5 S4 \2 m @9 k5 e) y" l: g: ~
แต่ก็เพียงไม่ถึงสิบห้านาทีด้วยซ้ำก็โดนหัวหน้าคนใหม่ตามออกมาจอแจแทนที่จะอยู่เข้าร่วมพิธีการด้านใน
5 b& f/ c% ?6 c
| |! I& U# s* k" E( q
1 n" y' a9 R" A/ R( C/ _2 [4 d“เชิญคุณพชรเถอะครับเดี๋ยวผมจะไปช่วยพี่มิ่ง...”
$ y" w: I; ~2 @
% p3 Q6 t% N" L- [
) ?& \. \+ S* J% W' \, r u" K9 h: y/ O+ c“ไปเถอะนะครับวันนี้คุณเหมือนมีเรื่องทุกข์ใจเด็กๆอาจทำให้คุณดีขึ้น” เขาส่งยิ้มกว้างขวางแสดงความจริงใจออกมาผมนิ่งคิดก่อนพยักหน้า& r6 @# w. R' `& c
6 R, X; I0 p. n; `
7 t/ }: ?$ K! K) Q* aก็จริง ความน่ารักของเด็กๆอาจทำให้ผมรู้สึกดีขึ้น0 k( h( ~- {# S, \/ g" s/ ~7 F
, _/ F7 o6 d$ I4 s2 \
. {8 D) S+ ?! }- C- j/ H4 x5 [
แล้วเด็กๆก็ช่วยผมได้จริงๆ ความน่ารัก ใสซื่อเสมือนผ้าขาวทำให้ผมอยากช่วยแต่งแต้มความสุขให้เด็กเหล่านี้เติบโตไปเป็นคนที่มองโลกในแง่ดี ไม่ถูกความมืดเทาของสังคมทำลายความบริสุทธิ์ของพวกเขาไป7 d. [& z6 O$ G' j( O0 }
) t1 u0 T* U3 l& j6 ^
/ b+ i$ _$ s( G; S: F- N$ s2 [ผมยังเชื่อเสมอว่า...พวกเขาแค่ขาดความโชคดี แต่ไม่เสมอไป...ถ้าพวกเขายังยึดมั่นในความดีเชื่อในคุณค่าของตัวเอง พวกเขาจะสามารถสร้างความโชคดีได้ด้วยหัวใจที่แข็งแกร่งและดีงามได้& o* b3 {- \8 b7 ~
5 @* D& u' Z, ?3 k
. |3 X5 k% E* Q- Lกึก! n1 g. m5 T: Z" a
. r; \* J, }; Z2 o& k! A
) b, P2 `* `% {+ W% w
ในจังหวะที่เงยหน้าขึ้นมาจากการป้อนข้าวน้องน้อยบนตักผมก็ปะเข้ากับสายตาของคนตรงข้ามที่จ้องมองมาซึ่งไม่ใช่ใครอื่น คุณพชรเจ้าเก่า
3 Y7 |/ z" i# `% b3 J3 Z2 ^* x
- t' H z1 p/ C* a$ |6 N" l( b. g; [( D4 |' ]
“คุณดูอ่อนโยนมากเวลาอยู่กับเด็ก” เขาระบายยิ้มจาง ซึ่งผมก็ยิ้มตอบ: N$ _0 C! R' ], T0 v- _) W
( m2 S4 w7 b+ B4 z' Y8 i: p/ x+ x
' i5 }7 d Q }/ s“คงเพราะผมชอบเด็กๆมั้งครับ”
: f& k0 f! p: a. T0 B6 C3 P. N% N/ o) J: Y& u$ f$ {$ \
% ?9 g. M0 ]; A Q“เหมือนผมเลย ผมน่ะชอบเห็นพวกเขามีความสุขดีใจจึงเสนอให้มีกิจกรรมนี้ขึ้นมาไงครับ” เป็นครั้งแรกที่ผมยิ้มให้เขาจากใจจริงบางทีคุณพชรก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร ดูแล้วยังเป็นคนที่ดีคนหนึ่งด้วยซ้ำ
: r. L/ i, z, W; K- _
- \0 D5 U( T, D; f& |
2 m8 \ F: @; B) T“เดี๋ยวเสร็จจากนี่ผมติดรถคุณไปงานด้วยนะครับ”
/ p# ^% r N5 \. K3 D0 J6 w5 d+ O: @+ I
# K" ^8 H% {; t7 S3 T. B
แต่ก็ยังคงนิสัยขี้ตื้อที่น่ารำคาญสำหรับผมอยู่ดี==^^
2 p( J: ]% y( _! a5 S, w/ h( k9 h& u4 n- G6 w
4 `6 \: D1 j1 c4 w" M8 ? D- j2 O3 x( J( H9 a, ~6 P
4 \8 k; [! Q* i2 O4 A. [0 C) x3 z/ f1 [8 D$ D$ q$ ^0 }' ]) E
มาถึงห้างสรรพสินค้าบิ๊กซี เราสามคน(ผม ไอ้ปอนด์ คุณพชร)ก็ขึ้นบันไดเลื่อนมายังชั้นสาม ที่เป็นโซนของเมเจอร์ซีนีเพล็กเกือบทั้งหมด ส่วนที่เหลือฝั่งขวาเป็นร้านคาราโอเกะแบบ VIP ฝั่งขวาเป็นลานโบว์ลิ่งที่กั้นโซนด้วยกระจกทั้งหมด และส่วนนี้คือส่วนจัดเลี้ยงของเราในค่ำคืนนี้4 k3 j% h8 ]- O
L" s3 i6 Y2 ?6 `/ @: A9 @2 {
0 [$ m1 a3 W l8 Y/ V+ _/ ?
จากที่กวาดตาดูทุกคนก็มากันครบแล้ว ผมโคลงหัวนิดเดินไปนั่งโต๊ะที่มีพี่มิ่งและเพื่อนร่วมงานนั่งอยู่ก่อนแล้ว ไอ้ปอนด์ก็ตามมานั่งหลังจากที่ไปส่งคุณพชรอีกโต๊ะที่จัดไว้ให้ เขาดูละล้าละลังถ้าไม่เพราะมีผู้ใหญ่หลายคนบนโต๊ะนั้นเขาคงแจ้นมานั่งด้วยเป็นแน่
7 W+ |& X: r5 A! G2 u$ b) g6 |' `& A- o3 `4 b, O n
) c7 T. C# V3 L4 o$ y' ?% j
ผมไม่ได้หลงตัวเองเกินไป เชื่อสิ
* t0 [5 G: { c% Q( w* X: @- o+ k; X) A+ f
: ^( ] f5 f* `- K
แต่เมื่อผมนั่งประจำเก้าอี้แล้ว เหมือนกับได้ปลดพันธนาการหน้าที่ทุกอย่างออกไป ผมนั่งดื่มเงียบๆไม่สนใจเสียงพูดคุย การโยนโบว์ หรือกิจกรรมจับของขวัญพนักงาน ร่างกายผมเหมือนแค่ต้องการอยู่เฉยๆได้คิดทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นและใช้เวลาตัดสินใจว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี+ C1 C8 W( ?. Q% c# W
0 H* Z% h- T2 k! O3 y9 n2 K) C
* C8 |6 h! L' b* w0 H“เล็ก มึงกลับพร้อมกูมั้ยพิณมารับแล้ว” ผมยกนาฬิกาขึ้นดู สองทุ่มกว่าแล้ว ถ้าเป็นก่อนหน้านี้หนึ่งวันผมคงกระตือรือร้นกับเข็มสั้นของนาฬิกาชี้ที่เลขแปดอยากกลับห้องใจจะขาด แต่ตอนนี้มันเป็นความรู้สึกหน่วงในใจเมื่อคิดว่าเวลานี้เขากำลังทำอะไรอยู่กับใคร* g _0 o2 ~- W. w) H
?1 x" U7 y! j% Q
5 u# j J1 A5 S( ]7 w
“มึงกลับก่อนเถอะกูยังสนุกอยู่”
4 v" t3 R& S6 K, `3 ~" }0 }: N& j( n
" t# I. ]9 ^9 }: o
“หน้ามึงสนุกมาก”
# k) G f8 `. x1 h9 ]
- Y2 x- q7 g) ^+ b; v- x$ ~9 m/ [+ u7 b5 s/ I7 W( T
“ไอ้ปอนด์”9 Z' f! ]( [( b1 a" V$ |; u. F1 F
3 |8 Z. g1 b* U* w; t( K
! ]* L+ f: X7 n: `“โอเคๆ แล้วอย่าดื่มหนักล่ะ เดี๋ยวขับรถไม่ไหว” ผมพยักหน้าเนือยพลางยกแก้วที่ไม่ห่างมือจรดริมฝีปากไอ้ปอนด์ส่ายหน้าระอา ถึงมันจะเป็นคนขี้เสือกแต่มันก็รู้ว่าเวลานี้ผมไม่พร้อมจะให้มันคาดคั้น
$ `+ ^! |) i W0 D: u4 W
/ C# X1 m2 _0 N) r% D. O
5 Y% r4 }# I# K6 j; [: X) ^( Aผมกลับมาถึงห้องตอนสี่ทุ่มด้วยสภาพกึ่มๆเข้าห้องมาด้วยการคลำแนวกำแพงพอเปิดประตูห้องเข้ามาก็แทบสร่างเมื่อเจอร่างใหญ่โตบดบังทางไว้
w! W9 O. \* Q4 _1 ?5 }+ i+ |3 L0 H- v* I+ f5 O# G( a
/ y3 ^4 A+ g6 n4 r. r8 ^ v$ j“ยังไม่นอนอีกหรอ” ผมถามทั้งยังไม่สบตา: V9 E9 g# ^9 T* r/ Y# z( u8 `
5 ~" Z- F/ V) B Y" r* Y# G
7 P$ Q; `$ ?/ E0 m/ I8 r! T5 k3 a, J
“รอคุณ” เขาตอบพลางเข้ามาช่วยพยุงผมเซตามแรงนำจนมานั่งบนโซฟาได้
' p: @# I) ^* m2 L2 Y7 T( l3 [2 Y5 j5 {* g! i
$ H# e1 B8 k7 e1 C* J. m“อ๊ะฉันมาแย่งที่นอนนาย”# S. D' a9 Y4 s1 s/ Y4 u
+ Q: W) n% t. H4 P
2 f: _" g' u% O9 T“ผมยังไม่ง่วงหรอกนั่งเถอะ” มือใหญ่กดไหล่ผมให้นั่งลงที่เดิมก่อนเดินหายเข้าไปในครัวและกลับออกมาพร้อมแก้วบรรจุน้ำเปล่า& T+ k' `, |9 c9 b4 [7 \. `
: Z; U- F+ e" Q% U
* w8 z' }& ^$ z* Q; p, W7 P6 Eผมรับมาดื่มจนหมดแล้วนั่งก้มหน้าเล่นแก้วอยู่แบบนั้น
, `' c) n2 `$ t( S9 K
* M9 `4 g8 [& P- |/ t) D& \* H. W9 r* G2 _
“ฉันไปนอนนะรู้สึกปวดหัว” เมื่อเริ่มรู้สึกถึงบรรยากาศชวนอึดอัดจึงตัดสินใจยันตัวลุกขึ้น มีเซนิดหน่อยแต่เขาช่วยจับไว้ “ขอบคุณ”0 j5 o) i; s: a9 k; c& x
8 i; r. h* Q- M( }4 n$ a+ d
, N/ _+ B+ ?7 D( ~5 T& Y* s+ Bดันมือเขาออกเพื่อกลับห้องแต่ยังไม่ทันก้าวขาอีกฝ่ายก็รั้งต้นแขนผมไว้: c6 w' t/ {6 b. d- l" {% T5 q
1 N6 S6 b) v. O* T$ d: Z: w' o
8 ^1 p: v8 Q5 D/ Z
“คุณโกรธอะไรผมหรือเปล่า” - \' ^* ^* P$ }& A7 y7 N
' [1 ^3 n5 f4 L
! S% R1 @+ @. S3 j& k- Q5 yเขารู้สึกได้ ฮะๆ ผมว่าผมเนียนแล้วนะ3 K, A% N7 y' A) V9 g$ S
- U( u: `$ _1 y0 |8 z7 m1 u' e' V
! z% E' U+ p0 V/ K% ]“ไม่นี่” . m+ |7 V' ~& l8 }, C) @; ~
: G2 p4 @6 b! ~% h, T
- s: ?* A$ l$ i! F4 C“ช่วงนี้คุณแปลกๆ”
. w4 C: y+ z" ^. K/ _. Z9 ?1 d# g N
, C b) d- ~ s! R% V“ยังไงหรอ” ผมใจกล้าหันไปสบตาเขาด้วยแววตาเยาะเย้ยเขาขมวดคิ้วจ้องผมอย่างฉงน
; ~3 B1 j. L4 ^+ u+ Y, @ \$ y
. Y: c' m8 U9 J# P, V. o+ u: G* S8 B& S
“คุณ...ไม่พอใจผม...ใช่มั้ย”8 Z8 O& d1 l W. A5 z
5 ]9 V' ?' N6 n+ m; r! o/ n( E5 E" f; a& v, n2 E4 m
“ทำไมฉันต้องไม่พอใจล่ะ” ใช่...ผมไม่ได้ไม่พอใจเขาเพราะที่เป็นมันมากกว่านั้น
1 Y1 Y$ ~" N' U5 l6 D) {! V4 w6 D( S
1 n. r( R3 R! n$ f' i“บอกผมได้มั้ยมันเรื่องอะไร”8 o; q0 i2 D, r9 k
$ o6 j2 ]2 {5 {1 Y6 z" j
2 r1 M( w3 }" v4 p3 u$ s5 \ผมจ้องเขานิ่ง บอกหรอ จะบอกได้ยังไงจะพูดออกไปได้หรอ
1 n! p# V4 _; F% ]( Q* N' e! b! l6 K4 @9 e, f3 V
! f& [+ i# ]; u
เมื่อรู้สึกถึงภาพตรงหน้าพร่าเลือนจึงละสายตาออกมาน้ำตาที่คลอหน่วงเต็มหน่วยตาบ่งบอกว่าอีกไม่กี่วินาทีมันจะต้องทักทลายออกมาแน่8 H+ [/ m6 u1 m* I" ~
% X2 Q" Z7 [ S5 w" ?$ H8 g6 O
" W+ u( o6 ^% m“ฉันปวดหัวขอไปนอนนะ”6 \ A k; w) l! |. u& p4 D/ ^8 Q* S9 K: \. z
! Y/ Z: H2 m) z; l) U' o; k- i( h
+ k6 x' }8 y% Q0 A, ^
“คุณ!”
7 [. J m3 j$ x1 x) @. [- k1 g6 |) ~- ]# c+ k7 s
/ Q3 I+ G4 k( \' L# N4 _9 I Xเขารั้งแขนผมไว้อีกครั้ง' O k" J5 K4 d. F
: V* w0 Y# B& _: S' r
- ~' S4 S0 ?; N0 Y7 }8 hและคราวนี้ทุกสิ่งในใจก็พังทลายลง
/ D, d( M4 `2 ?2 P8 o( x
& V) |; }+ v% z# |1 a+ Z8 B4 x& |1 z( R+ m. k- i* J5 r7 X% r
ฟุบ' j5 w) c' |2 E, R0 B, c F, R
4 u4 ?" [( [5 K% e
& A2 `7 h) d3 q% F/ I! M
ผมหมุนตัวกลับมาเผชิญหน้า เป็นวินาทีที่ผมรู้ตัวว่าตัวเองกำลังทำอะไรแต่ไม่สามารถห้ามได้ สองมือตะปบเข้าแก้มสากดึงรั้งอย่างแรงลงมาก่อนนาบริมฝีปากลงบนริมฝีปากหนาบดแรงลงไปอย่างระบายออกทุกความรู้สึก ใหญ่อึ้งไปเสี้ยววินาทีก่อนพยายามผลักออกแต่ผมลงแรงมือรั้งใบหน้าเขาไว้+ Y. B( o' G. m6 c
% {4 P- ~; A6 Y ]( i1 N
" M% k) k: u3 U/ ]* |- E6 bผมบดปากลงไปจนได้กลิ่นคาวเลือดจึงหยุดแช่ค้างริมฝีปากเพียงแตะไว้ สะอื้นไห้จนตัวโยน น้ำมูกน้ำตาไหลตามร่องจมูกสู่แนวริมฝีปากที่ยังแตะกันจนรู้สึกถึงรสเค็มปร่า ค่อยๆถอนริมฝีปากออกพลางก้าวถอยหลังช้าๆอย่างคนไม่ได้สติ ก้าวกลับเข้าห้องอย่างกระท่อนกระแท่นอย่างคนหมดแรง...หมดกำลังใจ
6 s/ n1 c3 B2 e J) F1 K d, {7 r& r6 p% i
! ^3 p+ v: K- uโดยไม่มีมือใหญ่รั้งไว้อีกแล้ว& Q. Q& u0 ]' B( w# g" p
' o( i6 J7 _4 @% e! L# X* v7 @
; t* A4 G x% a6 ?/ s
# t2 B* ~2 ]; n7 }( l7 R" w% y) j* M y
) k& u% p4 |# V6 T! @ J! P- Rเช้ามา# b7 {% w3 W$ m' g* m
# E$ x2 M1 M8 K# p
; G4 o B i5 Y$ W bผมลุกขึ้นแต่งตัวเพื่อไปทำงานด้วยร่างกายไม่พร้อมเต็มที่ ปวดหัวแทบระเบิด ดวงตาก็ปูดบวมจนแทบลืมไม่ขึ้น ทุกอย่างเป็นผลพวงมาจากการร้องไห้อย่างหนักทั้งคืน# U, { ]4 V$ ]7 f5 R' k
# U* [2 r8 O1 U7 i' x, b- T9 y1 p1 ]1 @
ผมสูดลมหายใจลึกอยู่หน้าประตูห้องนอนก่อนหมุนลูกบิดเปิดประตูออกไปอย่างที่คิดใหญ่ยังไม่ออกไปทำงาน
6 Q4 v/ p6 D; P! z! q( W( v- R$ _$ ~) }& Y. j6 Y- S
0 N8 d+ H- J2 Q- q, @; Fแน่ล่ะ นี่เพิ่งตีสี่
& U% S- i; e$ w% p6 k1 n$ Z/ V, I! n3 `* r9 X# H
; }" G+ c- K, V6 y. sผมตื่นก่อนเวลาปกติตั้งสามชั่วโมง! K8 k% f" T/ {) k& P; }" f2 I
3 j$ ~0 s1 f; f/ M- w: r! ~* u! g: I. u9 |0 T5 |7 b
ใหญ่ชะงักไปเมื่อหันมาเจอผม ผมสูดหายใจเรียกขวัญอีกครั้งก่อนเดินนำไปโซฟาห้องนั่งเล่น ซึ่งใหญ่คงรู้ว่าผมมีเรื่องต้องการคุยกับเขาแน่ไม่อย่างนั้นผมคงไม่ตื่นก่อนเวลาขนาดนี้3 r. X! N2 Q1 g$ x
0 S" ?# ] B/ k' ]8 w7 a/ u
& d; R3 U( e* v, M“เอาน้ำผลไม้สักแก้วมั้ย” ผมส่ายหน้าเขามองมาทางผมก่อนถอนหายใจเฮือกใหญ่และพูดเกริ่นเรื่องก่อน “เมื่อคืน...”1 E' H) r; t- l" p
, O* o# W5 X) g; ^* W9 h
$ D8 q3 ]7 r" n4 S“ฉันขอโทษสำหรับเรื่องบ้าๆนั่นฉันไม่ได้จะคุยเรื่องนั้นหรอก”. i. k) @; l) E4 n
$ z% r0 K$ ?/ j! m7 a3 L0 D
8 c6 _1 P" N4 G6 k: Q“…??”) s2 h* Y% Z% \) t9 H, c7 n% Y" D
2 F6 y m; f5 D% y( O
& ` @% I5 |8 A F1 {“นายทำงานมาสองเดือนแล้วใช่มั้ย”
8 d3 @3 a- w U' p/ C1 k* ~0 B4 f
, o4 X( ?' q3 G5 Z% A' ]% @7 j8 B
เขาขมวดคิ้วงงแต่ก็พยักหน้า1 o' b' ^, h% S7 R9 W; {
' h/ p6 y3 Q5 v" F8 L2 Y7 ]. R, U7 o6 O0 H6 V* S& k. M
“คงมีเงินเก็บประมาณแปดพันได้” ผมพูดต่อ ยิ่งทำให้เขาขมวดคิ้วสงสัยมากกว่าเดิม
/ Y5 }+ @- \+ K5 j5 s$ h' A, _5 W B1 D3 \/ a/ G# W
+ n% }! `' |+ z1 v5 Y5 \9 w
“คุณต้องการจะพูดอะไรกันแน่”
! `0 i* A( X% M y2 B2 i$ q! ^- g' r3 R7 p
. U, I6 ^* g/ i3 u% P8 i$ q แค่ประโยคเดียวของใหญ่ก็ทำให้กระบอกตาผมร้อนผ่าวขึ้นได้ น้ำลายหนืดเหนียวปิดกั้นหลอดลมจนเปล่งเสียงออกมาได้อย่างยากเย็นเหลือเกิน แต่ถ่วงเวลาไปก็ไม่ช่วยอะไรอยู่ดี
( Y3 {* @ x2 V' s1 j5 V( ^9 @8 b/ U- [7 ?' i- b* [
$ _0 M5 W- y8 M2 {“ฉันคิดว่านาย...” ผมใช้หลังมือปาดน้ำตาพลางกลั้นสะอื้น “...ควรออกไปอยู่ด้วยตัวเองเสียที”$ a3 T* e' n5 E0 I# q
7 T; K; B1 E8 ~" q F
2 F7 C8 `' U8 w( F: ]% fถูกต้องแล้ว ผมไม่ควรถลำลึกไปมากกว่านี้ 7 g1 L" D- t" X" f4 u; m. ?
& I, D1 M) S( g+ I- z5 G3 e d$ p
1 Q; u- b4 H; x8 w% W1 B+ h; D; Q
ผมจะลืมจุดมุ่งหมายแรกที่ช่วยเหลือเข้าไม่ได้
' T- B6 S' I5 L1 s- m2 s3 N4 F, R0 v4 U) f1 X# h9 [
Y& S1 b- P; p4 Cถึงเวลาที่ผมต้องทำตามความตั้งใจเดิมของตัวเองเสียที0 l& p2 H: S4 K
+ J- h& F% A9 e/ g7 E
+ f1 Z* ^& h. E7 E0 X8 m
“ฉันคงช่วยนายได้เท่านี้” " Q# d$ i' y9 R. {) g0 q
|
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-4-11 21:11:30
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-4-12 01:30:42
โพสต์ 2020-4-12 02:38:43
