|
เร่ร่อน8
w3 T$ a! \9 m4 U' H# J2 k ^- {+ m+ W3 k2 Z
0 ` X) w% Q7 h" V" n
4 @) P4 V/ q* q% {เป็นแบบนี้ไม่ดีเลยจริงๆ
( ~4 {, Q& E- N) @1 k
7 r8 j1 g1 u; r Q! s; V, k4 {) O# J5 x) G& ~" N7 D
สิ่งที่สมองคิดกับสิ่งที่รู้สึกมันสวนทางตีกันมั่วไปหมด: S4 B6 e2 X7 v
* J- ~1 d. C1 |0 u/ v5 w+ n Q9 E5 ~. E7 K* P5 s
ความคิด...บอกว่าถูกแล้ว ดีแล้ว เขามีอาชีพ ทั้งยังรู้จักเข้าสังคมคือสิ่งที่เหมาะที่ควรและผมก็ยินดีกับเขาจากใจจริง
# [& c/ g( ^+ W" V3 M
. u( F8 a3 F" u& ^/ y, t, R! k; m! ^/ d
แต่...: K4 z# P) r; {& |) Q
" D0 B' c3 I" t
0 N* e. x( g: r- kความรู้สึก...จิตใจกลับคับแคบอยากเก็บเขาไว้คนเดียว เพื่อบรรเทาเบาบางความเหงาและเพิ่มพูนความสุขในหัวใจ6 L1 u; e4 W4 i0 @2 a" w/ ~# _% `
! M4 ~" Z& H; Q1 x/ ]4 A4 l# L
: I' z8 S/ ~5 e4 i: K‘เหงา’ ที่คนๆหนึ่งช่วยให้ผมลืมเลือนคำนี้ไปเนิ่นนาน
4 Z Z% o7 M% H* H: ?2 U: F
F8 Z1 e) J1 H7 j8 w/ w
5 U" [" Y. O, z2 ^$ S2 c: g/ ]‘เหงา’ ที่คนๆเดียวกันทำให้ผมรู้สึกได้อย่างจับขั้วหัวใจ
$ K. y: B+ j2 W6 C! ` \7 x+ Z" S, N$ {/ l
4 F7 b3 F! U, K' b# q+ t
แกร๊ก1 @. T# B+ [# g6 `/ f! V" J
3 y) X& S5 [, s+ \, S6 L6 }
- v8 W0 y" g0 c4 G& |“กลับมาแล้วหรอ” ผมเผยยิ้มดีใจเดินตรงเข้าไปหานายหมาตูบตัวใหญ่ในชุดทำงานเสื้อกล้ามกางเกงสามส่วน สีผิวนอกเนื้อผ้าเป็นสีแทนคร้ามแดดขึ้น8 }% C7 S' X. C
; i/ v) [) E$ p2 v) H
% A- `: ~; c$ o/ Y9 m& E+ e( ^
ใหญ่มองมาก่อนมุ่นหัวคิ้วหันไปดูนาฬิกาบนผนังที่บ่งบอกว่าเป็นเวลาสองทุ่มครึ่งแล้ว
3 {- V. [" z1 [$ O1 b# P% i. j/ @4 h x# i. q) }) O, `/ k
) Z/ C' ?$ m7 v1 p( v& j! u2 n“คุณรอกินข้าวอีกแล้วหรอ”
$ d# I# O* G( c9 w2 n$ d. ^. r! i/ u9 Z
0 d5 i1 h7 `" N c- d( m
ผมพยักหน้า
( @# k+ a7 D: n# X: f. ?. e! k% ^5 P0 b. t9 W- C
5 g6 L* {& w' t9 } F
“ก็กินคนเดียวมันเหงา”) @! d5 Y) @: B6 d
. ~. E) E2 X- W% L" W
* Y8 s! u( i6 d! k5 C/ P$ I" bใหญ่ถอนหายใจเฮือกก่อนเดินเข้าครัวไปอุ่นกับข้าวพร้อมตั้งโต๊ะให้ ซึ่งกับข้าวที่ว่าก็ไม่ได้มาจากไหนเขาทำทิ้งไว้แต่เช้าก่อนออกไปทำงานนั่นแหละ
( k2 x/ @# J$ c6 b
* H$ k* \# G3 l. }
, H" L: j4 w* K& d vใหญ่จะตื่นตั้งแต่ตีสี่ดูได้จากแสงไฟที่ลอดผ่านช่องประตูเข้ามายังห้องนอนของผม หลังจากนั้นเขาจะเข้าครัวไปทำกับข้าวเตรียมมื้อเช้าสำหรับผมครอบไว้บนโต๊ะ และมื้อเย็นจะทำใส่กล่องทัพเพอร์แวร์แช่ไว้ในตู้เย็นเพื่อผมกลับมาจะได้เอามาอุ่นพร้อมกิน
3 ^1 L; Q# R# ^
% h% f% A4 f* h, {+ v* h0 Z# U O4 }; `
แต่มันก็ช่วยคลายความคิดถึงที่มีต่อเขาไม่ได้อยู่ดี1 j4 |! [) ~' L: T* D4 {
" [4 p8 ^ N$ J$ g6 J2 F8 L
2 j! f* H% u: B- r: N4 j
มันเป็นความคิดถึงคนละแบบ...
9 R( z& Q& o* F1 ^6 Z0 F) Q0 E/ g; O! @% R7 `, n; |, R4 I
1 c, w! M1 R1 k
* L% W# P+ q. t
เมื่อก่อนมันเป็นความคิดถึงที่ทำให้ใจเต้นแรงเหมือนรู้ว่ามีคนรออยู่ที่บ้าน แตกต่างจากเดี๋ยวนี้ที่คิดถึงแบบเสียดแทงหัวใจเมื่อกลับมาเจอห้องว่างเปล่าดังเดิม
0 t. Y. Z7 C' i H- U8 H5 M, a" b! R+ r1 z# p. _4 s* k8 h$ v6 a
P7 U: }# B! K: vมันดูงี่เง่าใช่มั้ยล่ะ!2 ]( r: h& Y8 n5 v1 I$ d" E, T
. @# z/ Z8 j3 G5 g _+ r
# _* Q9 i7 l: _6 Dผมรู้ว่าตัวเองงี่เง่าสิ้นดี!!ไม่อยากจะเป็นแบบนี้เหมือนกัน!!& k' e! u( }" c/ `- Q) n
! J0 S; d/ Z+ B. e! J
# ?& z! C9 k- s1 q- |- i( b7 p
“งานวันนี้เป็นไงบ้าง” ผมเดินมานั่งตำแหน่งประจำบนโต๊ะเตี้ยในห้องนั่งเล่นเมื่อใหญ่จัดโต๊ะเรียบร้อยแล้ว เขาเดินเข้าห้องน้ำไปล้างมือล้างเท้าก่อนเดินกลับมานั่งอีกด้านของโต๊ะ ตักไข่พะโล้ใส่จานผมก่อนเล่า* P9 o4 e/ U! d, X! ^& t
0 G* }1 f3 i$ n! A$ D) l
7 k. C- B. u/ q Z# O* e8 Q! c"วันนี้ไปส่งของที่อุทัยมา"( G6 {, J+ `( u. v1 {; H; O
7 K/ N2 o q& z7 C+ B M/ \! T
X! ?' A+ S2 h3 a
“ไปกับรถส่งของหรอ”5 P) P. ]0 W' _! t
" `6 @) z' m/ O' f! Q6 |
4 I0 w2 }0 J6 Uใหญ่พยักหน้า/ z* |2 `5 }2 d! o) _! v- n
0 {7 P6 B- N0 O% c4 k& O
2 F; b5 |, E! l3 F“ไปกับใคร” คนงานของอาแปะส่วนมากเป็นพวกชาวต่างด้าวจำพวกคนพม่าเขมร ให้ขับรถไปส่งของต่างจังหวัดไม่กลัวเจอด่านหรือไง2 N0 {/ I# D7 X) v0 U6 O$ w
2 t. u, j2 H6 ~( w
. ]* x3 [0 _3 d P
จะพาใหญ่ซวยไปด้วยน่ะสิ; ?, D' W2 C: P( O4 c1 Q
2 s% E3 v8 `; r5 A) |+ G( L4 U9 K p7 h9 k) T/ H/ u+ K7 W5 F
“กับคนงานด้วยกันคุณอย่าเขี่ยข้าวเล่นสิ”- e; C/ N: e2 S' p& d5 Q
& L' n" N+ q' P p, v
' ~4 x B5 c9 q4 Z- D( m+ i; q“คนไทยใช่มั้ย”
$ d# D5 s8 F$ D1 v3 e" I$ ?/ c& U% e7 R& x% p
" \3 c& f1 B. D# V; O
ใหญ่พยักหน้าตอบ เหมือนพยักส่งๆไปมากกว่าเพราะตอนนี้เขาง่วนอยู่กับการสับไข่ลูกเขยให้ผมถ้ามันเหนียวขนาดนั้นผมกินทั้งซีกเลยก็ได้นะ) r, _& P5 _0 P) Y2 F' |
$ J1 j7 J" V2 A7 Y& B) t, |" y p( s! I9 m: V: |
“ใหญ่...พวกไปส่งของไกลๆเนี่ยถ้าไม่จำเป็นก็ไม่ต้องไปนะ มีคนอื่นก็ให้เขาไปแทนพวกคนต่างด้าวเขายังมีบัตรแต่ใหญ่ไม่มีอะไรเลยนะ โดนจับขึ้นมามันจะได้ไม่คุ้มเสีย” 0 P) K7 n8 W. `0 J9 H6 |; n& q" g
- W, _& N4 u2 k3 s/ J, Q4 ?2 w* E$ b9 S/ b) ~: u, m% p( T
“ผมจะระวัง”# M" x7 ]. i) B" K
, x `: W. T* H
( v! w% r4 C/ Q
หลังจากนั้นมื้ออาหารก็เป็นเสียงผมถามสลับเสียงเขาตอบ ความจริงแล้วเหมือนผมตะล่อมกลายๆให้เขาเล่าการทำงานในหนึ่งวันให้ฟังมากกว่า เขาไม่ค่อยพูดถ้าไม่ซักถามผมเลยต้องถามเพื่อให้เขาพูด ให้เราแชร์เรื่องราวในแต่ละวันที่ห่างให้กันและกันได้รับรู้
; W4 S3 ?. a( e- y3 _' M3 K! X& p4 l7 [& R7 N) U
5 k5 M; A8 ~# v$ E) L
สี่ทุ่มเราสองคนต่างแยกย้ายกันเข้านอน ผมหอบผ้านวมผืนหนาในตู้ออกมาให้เขาเนื่องจากตอนนี้เริ่มเข้าสู่ฤดูหนาว อากาศเย็นลงมาก จากปกติเขาใส่แค่เสื้อกล้ามไปทำงานผมว่าจะบอกให้เขาสวมแจ๊คเก็ตด้วยแล้ว ถึงจะแข็งแรงยังไงแต่ทำงานตั้งแต่เช้าตรู่จนมืดค่ำสักวันได้ป่วยเป็นแน่
9 _, D( ]) N& x* R) ]2 S# O+ k& U/ s- J
8 n, c* _! X+ F“ฝันดีนะ”1 E* D; E+ `: h
" i: q1 {, E! ^3 B% G9 q( T9 [
5 o/ P& S u7 M- w4 Y, w8 Cผมยิ้มบอกลาก่อนเดินเข้าห้องนอนปิดไฟจนทุกอย่างมืดสนิทก่อนหลับตาลง
/ w* E; T5 c" B- k, D, G; z, g; ^7 y3 ^0 `* D/ P5 g' Q
4 P# @% q/ `0 ?! [หมดไปอีกหนึ่งวัน ผมยิ้มรับกับสิ่งที่เกิดขึ้นความเหงาก็ไม่ได้แย่สักทีเดียว การได้เห็นเขาได้เติบใหญ่ในโลกที่กว้างขึ้นมันทำให้รู้สึกคับพองในอก เหมือนพ่อแม่ที่ได้เห็นลูกน้อยค่อยๆเติบโตขึ้นเรื่อยๆ2 l' q9 Y/ | g
2 f% U4 x0 }: ^* o- Y5 C/ H! n! `: I
มันเป็นความรู้สึกที่เดี๋ยวก็รู้สึกห่อเหี่ยวจนอยากร้องไห้แต่บางทีหัวใจก็ยินดีจนยิ้มกว้าง
: v- Q$ V3 g6 c; P F5 A% h5 S" P5 B3 Y7 F4 E% [9 L( C
/ b, ~& O5 k. L; X8 w% h xจนบางทีผมก็คิดว่าตัวเองต้องการอะไรกันแน่
# s1 V9 r3 h5 k: @9 p2 o
- J. z7 g, a- S6 W5 o3 p. V0 n
- x3 S; i% z% @! c0 j; i, ^แต่สิ่งหนึ่งที่ชัดเจนในใจคือ...ใหญ่มีอิทธิพลต่อผมมากมายจริงๆ
& z3 z5 S: t4 S# T" H9 K
0 w3 x6 M, ], V- G5 R
: }* b7 a+ E! V! `/ g# _8 g* w+ ~% U4 T
; ]$ n0 s7 ]4 U
. l2 r3 J. o+ G& X2 k( C4 q& {
จากวันกลายเป็นเดือน...6 I" s1 ]0 [7 h# w8 n- w
9 I# y+ ]1 A/ g$ [" e7 Q1 V* L
6 C7 Q2 p8 |- t; |2 t) q3 m0 o% uเป็นเวลาร่วมสามเดือนแล้วที่ใหญ่ทำงานกับอาแปะ ผมเคยขับรถผ่านแวบดูสองสามครั้งก็ประจักได้ว่าเขาเป็นคนขยันมาก ไม่ว่าจะเป็นกล่องลังใบใหญ่หรือกระสอบข้าวอันเท่าแท่นปูน เขาสามารถยกมันได้สบายๆประหนึ่งมันเป็นปุยนุ่นที่ไม่มีน้ำหนักอะไร# @5 Y. Z& { U
, m" |* p( l! I; j' t& g* p$ r
4 p7 Q, E, a$ u8 S1 g1 m$ O
เดินเข้าออกร้านยกกล่องเหมือนเขาไม่รู้จักคำว่าเหนื่อยอึดและถึกมากจริงๆ& z' K! B# m" |
+ T1 W# U6 j" R
; S. M! [* p7 s! v7 J* B" D+ r/ yแล้ววันนี้ผมก็มาร้านที่ใหญ่ทำงานอยู่ไม่ใช่ในฐานะนักถ้ำมองเหมือนที่แล้วมา แต่วันนี้ผมมาในฐานะลูกค้าคนหนึ่ง
! s/ D5 F( D1 I \
$ n* c3 f0 {3 e5 C; h# ^( y$ I" ^5 I* C5 }
พอดีที่บริษัทจะจัดงานเลี้ยงอำลาหัวหน้าคนเก่าที่จะไปประจำสาขาที่เชียงใหม่และเลี้ยงต้อนรับหัวหน้าคนใหม่ในอีกสองวันข้างหน้า โดยช่วงเช้าเราจะไปทำบุญที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าและช่วงเย็นถึงจะขนทัพกันไปโยนโบว์ลิ่งที่ห้างสรรพสินค้า โดยทางบริษัทได้ติดต่อขอปิดโซนพร้อมสั่งอาหารบุฟเฟ่ต์มาส่งถึงที่ เรียกได้ว่าเป็นเสมือนงานเลี้ยงกลายๆ% t" T$ v/ O- { ~, d3 k5 a
6 ]" U" e, O- o0 a1 D0 c, f
: D# D5 r2 a2 W3 A C; ^$ \เพราะฉะนั้นวันนี้ผมเลยมาซื้อขนมสำหรับแจกน้องๆที่สถานเลี้ยงเด็ก และผมก็เป็นคนเสนอให้มาซื้อร้านขายส่งเพื่อประหยัดงบประมาณ ไม่มีอะไรอื่นแอบแฝง เชื่อได้1 t. [# [; R: b
0 I2 E3 H; _- F+ _( x7 L
9 e" M `3 s( X$ F* |& a“ทำไมต้องร้านนี้วะ” พี่มิ่งที่ขับรถกระบะของบริษัทมายืนเต๊ะท่าพิงประตูรถถามผมเฮ้อ ถึงจะหล่อแต่มีเมียแล้วก็ไม่เกิดผลนะพี่
& i2 G2 I$ M4 O$ D4 X: G1 h
8 x* T4 G* o9 G6 U, s* ?8 d0 c0 G2 T# r9 t6 j( k
“คนรู้จักทำงานที่นี่” ผมขยิบตากวนตีนก่อนเดินนำเข้าไปในร้าน กวาดตามองทั่วหน้าร้านไม่เห็นใหญ่สงสัยไปส่งของอีกแน่เลย ผมล่ะห่วงจริงๆว่าจะโดนตำรวจซิวเข้าสักวัน / L4 q4 h7 M( \. Q& l
. Q3 Z2 m8 S8 f- _9 X+ m& W5 }
( A5 R" _5 U+ |6 b9 C' _ถึงข้อดีของการโดนตำรวจจับอาจจะทำให้เขาได้พบญาติ ได้รู้จักตัวตนที่แท้จริงของตัวเองแต่อีกด้าน...ถ้าเขาไม่มีญาติล่ะ ถ้าเขาโดนลอบทำร้าย...* `3 F3 h- a9 e. }# n. h7 U8 O
A$ i& E( Y! C1 `" E
6 b5 G/ C& r( R% j9 Z1 i+ iโอ้ยยยย ฟุ้งซ่านอีกแล้ว; E' [% T ]' L; f( l, F
# m1 I, t6 r+ r& F! k) z
; f8 L2 D+ t4 D! R/ o
“อาตี๋ลื้อจะเอาอะรายยย” อาแปะหัวขาวเขี้ยวยาวที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้เดินงกๆเข้ามาถาม ~) z$ _$ u( \# H. L
( b5 `$ x% R3 V- B, b
5 B& H- n1 } Y6 g0 r& J% s7 h3 u“ตามรายการนี้ครับ” ผมส่งกระดาษจดรายการของที่ต้องการส่งให้ลูกน้องต่างด้าวของอาแปะระหว่างยืนรอผมก็มองหากวาดตาไปทั่วร้าน
6 o2 m) M9 \3 O- G- Q1 A5 Z
! c1 k8 z2 q# i: Y
: f( I* I. m2 E) C: I) y“ลื้อมองหาอาใหญ่หรออีจัดของอยู่หลังร้าน” อยู่ๆอาแปะก็พูดขึ้น ผมสะดุ้งหันกลับมามองแกเหวอๆ
2 W# `0 _4 W1 V8 `! C1 Z, P H4 s; v8 g8 ?. q- n
G- w8 y1 [+ b" Z
“อาแปะรู้...”' Q8 b) _. _$ O% z/ `
3 s, H/ F! ~# p. h* v
1 ]: [5 }. e& u2 I4 U' `/ p; E“โอ๊ยยยย ทำไมอั๊วจะไม่รู้ ตั้งแต่อีมาทำงานนะ ลูกค้าหน้าใหม่ๆสาวๆหนุ่มๆมากันให้เยอะแยะอั๊วะนะรับทรัพย์เพราะอีอื้อซ่า ฮ่าๆมีลูกจ้างหน้าตาลีๆแบบนี้อีกสักคนอั๊วะคงรวยมีเงินถุงเงินถัง” แล้วแกก็หัวเราะปากบานเข้าหลังร้านไป
" \% E' Q/ [+ V# ]: W
, b0 k, @! Z+ z. Y, x, b
9 h v& }8 A/ p+ q* P! M9 q7 e7 X6 f% Eเอ้อ นี่สินะเหตุผลที่แกขึ้นค่าจ้างให้เป็น 160 บาท น่าดีใจจริงๆ!!4 h, x7 [1 c7 \" I. B
: S7 K6 W4 g5 _; x" B: X
) F" E! A$ c* x- T) g+ M: }* q4 \แล้วสุดท้ายผมก็ไม่ได้เจอใหญ่ รู้สึกหงอยนิดหน่อยแต่พอเข้าใจ เห็นเขาเล่าให้ฟังว่าเวลามีของมาลงล๊อตใหญ่ๆเขาต้องเป็นแรงหลักเพราะขนได้เยอะและเร็ว ต่อไปผมคงต้องเรียกเขาว่านายควายเทียมแทนนายหมาตูบซะละมั้ง
& x" e E8 L$ b9 b
3 ?/ F9 \! I! F* R! K3 r* f9 R5 n9 g% \! W+ K y2 @
0 L4 {1 { _2 r+ Q; ?' d
8 D y6 J$ b. f7 k9 H3 cกลับมาถึงบริษัทก็บ่ายโมงกว่าแล้ว ผมกับพี่มิ่งรีบขึ้นไปทำงานที่คั่งค้างไว้เมื่อเช้าให้เสร็จโดยไวเพราะเย็นนี้ต้องไปจ่ายค่ามัดจำกับทางร้านที่สั่งอาหารไว้ ไม่อยากไปดึกไหนจะนัดเวลากับทางผู้จัดการร้านไว้แล้วด้วย ถ้าไปสายคงดูไม่ควรเท่าไหร่
4 N5 z! v# C+ {" }4 @7 N3 J- H: f. A. d
" R$ T5 H1 s2 L5 C$ c; F, f
* `& r/ P# Y1 t“สวัสดีครับ” ผมเงยหน้าขึ้นมองบุคคลที่ยืนอยู่ตรงหน้าอีกฝั่งของโต๊ะทำงาน นึกสบถในใจว่าใครบังอาจมาลูกเล่นกับผมตอนนี้ แต่พอเห็นว่าเป็นใครก็แทบไถเก้าอี้ถอยหลังลุกขึ้นยืนแทบไม่ทัน1 Q& r0 ^" Z& k! i! @+ B
8 W z* }2 y+ J! [3 K. x% {% i- }/ `: `9 r+ V5 O1 n9 d
“สวัสดีครับหัวหน้า มีอะไรให้ผมช่วยครับ” หัวหน้าคนใหม่ ชื่อคุณพชร มารับตำแหน่งหัวหน้าได้สามวันแล้ว และเป็นสามวันที่พนักงานหญิงดูแช่มชื่นเป็นพิเศษ ก็อย่างว่าหล่อขาวตี๋โปรไฟล์เลิศขนาดนี้ แถมยังไม่แต่งงานอีก ปลาทูตัวใหญ่ในหมู่แมวเหมียวเชียวล่ะ! z: j0 v- x: ?3 s0 a6 H, T
I' `' i+ ]" b. ~! b
3 l2 V. t, w7 Z4 ^1 V“คือผมเพิ่งอ่านเอกสารจบ ยังไม่ได้ทานข้าวเที่ยงที่ทางแถวนี้ผมก็ยังไม่ค่อยรู้ ถ้ายังไงรบกวนคุณเล็กไปทานเป็นเพื่อนผมหน่อยได้มั้ยครับ”
7 n5 a4 U; _4 y# j- h
( [8 G( R1 y3 f" t, y; Q R4 G, t) Q9 p8 G; D! T* ~+ e
อ่า... เอ่อ...; L- T# p. r4 @+ w
" O4 [0 o" ]" v. @; K7 [
3 i8 \' U) A, _( [# T
ผมก็อยากจะตกลงนะ แต่งานที่คั่งค้างยังทำไม่เสร็จอีกเหตุผลสำคัญคือ...
2 `1 a- p. t' }! n) l9 u0 j0 K1 M
# f- Z* U& k9 @7 q, i. L
3 F D2 b& b8 h1 x ], ^“เฮ้ยเล็กมึงทำงานไปเถอะเดี๋ยวกูพาหัวหน้าไปเอง คงไม่รังเกียจนะครับคุณพชร”
1 D2 ~/ L, c5 v2 C) z( ^: s k3 F7 T) ^$ X+ R
# M& m3 H ?2 |1 z/ y“เอ่อ...ก็ได้ครับ”/ ^- r6 W; I* g4 {! n
+ J* l: |$ P/ x" Z: [: S
( q2 ?- V' j7 h) V/ T" R1 s“งั้นเชิญครับ” ไอ้ปอนด์ผายมือนำทางสบตาผมแวบหนึ่งเป็นเชิงรู้กัน8 s1 ^7 P6 i& ]% b* e! g2 G8 S7 m
4 _) H, G- b& w1 g3 ^ J0 K
: e, W f( ^/ u8 ^ขอบใจว่ะไอ้ปอนด์กูเพิ่งเห็นข้อดีของความขี้เสือกของมึงก็วันนี้
2 {! |' a. Z- Z, |! y6 @1 A% w) P x9 D4 d {
7 U4 t6 M3 V1 g8 O5 `% K) ]. Lเมื่อทั้งสองคนเดินลงบันไดจนลับสายตา (ผมทำงานอยู่ชั้นสอง) ทั้งร่างก็ทรุดลงนั่งบนเก้าอี้พลางทิ้งตัวไปยังพนักพิงด้วยความโล่งอกระคนหนักใจ
U6 f( V" d0 T% f. ~/ R' V
' ^, b7 A, S$ R- \; k s* ^/ {
6 |: U# K( l% q8 cจะว่าผีเห็นผีก็เป็นได้
- Z, Q# k. X. H0 S
% z# I2 u8 v* U" T2 ^, X: Z" V" l7 ]' V% G. _
ตอนแรกผมไม่แน่ใจนัก คิดว่าเป็นคนมีมนุษยสัมพันธ์ดีคนหนึ่ง ใครจะไปหลงตัวเองคิดว่าเขามาชอบตั้งแต่ครั้งแรกจริงมั้ย อีกอย่างเป็นผู้ชายทั้งคู่อีกต่างหาก
, u3 C+ p9 y& H2 J- y6 O! Q" i8 u/ q: n5 M/ x) c
& I, @. s6 x W& w& S$ hเพิ่งมาเริ่มตะขิดตะขวงใจก็เมื่อวาน คงไม่มีหัวหน้าคนไหนที่มีลูกน้องเป็นสิบแต่ชวนพนักงานธรรมดาหน้าใหม่ไร้ประสบการณ์อย่างผมไปทานอาหารเย็นด้วยกัน
0 A& ?- ?6 W c. c0 [) q2 \# |
0 B: ^# }) _! Y1 i! G% s% c$ L( y0 K) W
พี่มิ่งเป็นผู้ชายแท้ๆยังรู้สึกได้ผมจะมาแอ๊บแบ๊วทำโลกสวยก็กระไรอยู่2 L% s& Q2 J6 ?6 `5 G3 o; L$ x) E
1 @2 w, K4 m! F
1 C R0 r( t. O9 H, y) O$ fเอาเป็นว่าทั้งออฟฟิศรู้กันหมดแล้วว่าผมกำลังโดนหัวหน้าคนใหม่ตามจีบอยู่( F/ ~. c3 `$ ?/ M+ y* Y. [
% i: O0 X2 D+ T, Q. s& _9 I0 P$ @2 z3 {2 d
คุณพชรจัดเป็นผู้ชายในอุดมคติของผมเลยก็ว่าได้เสียอยู่สองอย่าง ขี้ตื้อออกนอกหน้าและสายตาแพรวพราวไปหน่อย
' B& n; |+ k0 {1 J* u) W& }2 h! M
8 B$ P2 a/ p- D" Z/ _ |) G8 rสายตาที่คนอื่นอาจมองว่ามีเสน่ห์แต่สำหรับผมมันดูบ้ากามชอบกล
7 M! e9 y& Z2 ^ u# q) S
6 T* @% B3 g ?0 ~5 k: U& F
]- \$ |- Y' }อย่างที่ถ้าวันใดวันหนึ่งผมชะล่าใจเมื่อไหร่โดนจับเขมือบแน่
1 T0 B2 ?$ o; W* ?5 L8 e3 L/ u, B) L1 m6 O- V" w! E
z$ |( V5 H( N/ u2 {: C' I8 O, n* t: _2 F3 T) D) |3 a' x
: O6 t; Q3 F j2 K
หลังห้าโมงเย็นเวลาเลิกงานผมกับพี่มิ่งก็ไปยังร้านเจ้าของอาหารบุฟเฟ่ต์ที่เราได้จัดสั่งไว้เพื่อจ่ายเงินค่ามัดจำครึ่งหนึ่ง รวมถึงปรับแก้เมนูอาหารที่เสนอไปแล้วแต่ขาดวัตถุดิบที่ไม่สามารถทำได้ ซึ่งโดยรวมแล้วทุกอย่างก็เป็นไปอย่างเรียบร้อย
: e) \+ l2 ]- z- ]
9 C8 ?/ t% y7 \, E, P; l9 f) ]9 q8 N/ z" G( n& `) N) |, l
ขามผมให้พี่มิ่งนั่งรถผมมาส่วนรถพี่แกให้จอดทิ้งไว้ที่บริษัท ดังนั้นเมื่อเสร็จธุระผมต้องวนไปส่งพี่มิ่งที่บริษัทก่อน ดูเวลาก็เป็นเวลาเกือบสองทุ่มแล้ว อืมแวะไปรับใหญ่ดีกว่า ถึงร้านอาแปะกับคอนโดจะอยู่ไม่ห่างกันเท่าไหร่แต่เดินตัดมาอีกสองช่วงตึกคนที่ทำงานมาเหนื่อยๆก็ต้องมีล้าบ้าง: `. O# s& R3 m! _
; U. w! T0 y( |. t- Z/ K
1 K) b( n, ?- X8 e
คิดได้อย่างนั้นผมก็ควงพวงมาลัยรถเลี้ยวขวาเข้าซอยที่อยู่ก่อนคอนโดผมสองซอย เคลื่อนรถไปจอดเลียบริมฟุตบาทบริเวณหลังร้าน (หน้าและหลังร้านจะเข้าคนละซอย) ก้มมองดูนาฬิกาข้อมืออีกครั้งเห็นเป็นเวลาเลิกงานของใหญ่แล้ว แต่คงต้องรออีกสักพักเพราะส่วนมากใหญ่จะถึงห้องช้ากว่าเวลาเลิกงานครึ่งชั่วโมง คาดเดาจากผมได้ว่าอาแปะคงใช้ปิดร้านเก็บของนู่นนี่จนเกินเวลา! f* I# d" ~1 A; O( n
5 T" h$ M, v8 Y) z5 o: C
n5 I/ d/ j5 X0 k3 |) M; i# aแต่วันนี้ดูเหมือนจะเป็นโชคดีของผมที่ไม่ต้องนั่งรอ เมื่อผมหันไปมองทางประตูหลังร้านก็เห็นนายหมาตูบตัวใหญ่กำลังปิดประตูเหล็กพานพับอยู่พอดี
/ w# T* P. H! Y- T3 e+ H4 R0 }; X! B D8 L
3 U+ m* C% v. L1 G( M# u2 b8 C7 `
สักพักนายหมาตูบก็หมุนตัวเดินตรงมา
: r. u4 d, S3 x/ s
: e: I2 @ J$ \; a* L
& N- }* \" |( ~- C; Zผมระบายยิ้มขณะปลดเข็มขัดนิรภัยออก มือกำลังจะเปิดประตูรถแต่แล้วสายตาก็ปะทะเข้ากับร่างของหญิงสาวที่ย่างกรายออกมาจากมุมหนึ่ง...ตรงเข้าไปหาใหญ่...เข้าประชิด...และวาดแขนสองข้างโอบรอบลำคอ...
& z- C( U; ~3 d- u4 ?' [( a2 c0 i% x1 n+ R* @; N7 i. v5 Z
P* l; c( S! i, m1 c% Sผมตาโตตกใจ
8 d! y% y3 x+ u9 u R2 X
?7 u6 _. Q2 S. T( C. g2 C% O! L) y( f& Y" F# i
เอาแล้วไง เขาต้องเจอผู้หญิงดักทำมิดีมิร้ายบ่อยแค่ไหนกัน8 p- _) \; F3 G, }
J9 a$ ]! }# b" U. f3 U% q
/ v/ y9 [! W8 M0 A) I% i0 A& T; iผมรีบผลักประตูรถออกสองขาวางลงบนพื้นหวังเข้าไปช่วยนายหมาตูบของผมให้รอดมือเสือสมิง
+ y+ \* R( x* P" X, O2 ]* Q$ \
/ l# O! x- j j8 \' x# ~$ r% F: A5 X1 h- `. N
แต่แล้วขาสองข้างที่แตะพื้นก็ชาวาบทุกส่วนของร่างกายเจ็บแปลบทั้งเย็นเฉียบเหมือนโดนก้อนน้ำแข็งสาดใส่
( U7 M4 U- y' R, Y5 m b1 s3 `3 w/ L& J/ v$ @; P0 ?: S8 [
' s i! ?1 ~" l1 b. V- b; n5 iผู้ชายแสนซื่อที่ผมคิดว่าเขาต้องทำตัวไม่ถูกเมื่อโดนคนแปลกหน้าถึงเนื้อถึงตัวกำลังวาดแขนข้างหนึ่งรอบเอวคอดแล้วออกแรงยกอีกฝ่ายชิดกำแพง อีกมือทาบลงบนก้อนเนื้อนูนบริเวณหน้าอกก่อนลงแรงบดคลึง ริมฝีปากของทั้งสองตะโบมจูบเข้าหากัน ขณะที่มือของหญิงสาวปัดป่ายถอดเสื้อผ้าทั้งของตัวเองและคนตัวใหญ่ที่ผมคุ้นเคยอย่างรีบร้อน เหมือนเธอไม่ไหวที่จะรีรออะไรแล้ว! O @( L4 k7 Y" Z: n& J
8 E! P! V0 V! d6 f- z* N8 e2 R Z O m; N2 P' x( `
สมองผมขาวโพลนหนักอึ้งจนภาพเคลื่อนไหวร้อนแรงตรงหน้าเป็นเหมือนภาพปัดผ่าน เหม่อมองอย่างเลื่อนลอย รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ร่างสูงใหญ่รั้งขาเรียวเล็กข้างหนึ่งเกาะเกี่ยวเอวหนา สามนิ้วยาวสอดหายเข้าไปใต้หว่างขาก่อนจะ...
* p4 D5 H) \0 M2 K+ ~7 \4 B5 F$ W2 ~! t( ?
6 _- S: w6 {1 D
พรึบ!! 5 l' t1 c1 h" _0 N& L
* Z+ K7 S% ~. Z) w- h
1 k. M3 W( M: jรั้งร่างตัวเองเข้ามาในรถทั้งหมดก่อนปิดประตูลงหลับตาแน่นอย่างกับภาพตรงหน้าคือสิ่งแสลงไม่น่ามอง+ m5 ~+ j' d$ X2 m3 X* y
) x3 w, S) T6 j+ m! f G/ S) j
. u. s9 v2 }; @% T0 p
วินาทีนั้นเองที่ทำให้ผมรู้ว่า...ตัวเองร้องไห้...! f& {; l' S; h0 j. Z: a
) G/ ?+ ?) H$ q2 [, a% C1 p
1 t( v6 O' X/ s$ _' Tน้ำตามากมายไหลผ่านร่องแก้มตกกระทบบนหน้าตักกางเกงยีนเปียกชื้นขยายขนาดเป็นวงกว้างขึ้น ตอกย้ำให้รู้ว่าผมเจ็บปวดมากเพียงใด
/ L ^# z7 M6 b; C# ]# O/ P7 \' G& a- K7 A5 r/ J" @
" p! s8 t; ]# L0 A, C5 Q1 ]( y: C& l
7 O& c& P0 a9 O+ P" h# R) }5 W3 s+ i# r/ yผมประคองสติขับรถกลับมาถึงห้องด้วยแรงเฮือกสุดท้ายที่เหลืออยู่ เปิดประตูห้องนอนด้วยมือไม้ที่ยังไม่หายสั่นก่อนทั้งร่างจะฟุบลงบนเตียงอย่างไม่เข้าใจในตัวเองหรือรู้แต่ไม่อยากยอมรับ
) d5 l! @2 S) g; `7 ]3 ]
9 M0 u3 I/ M. [9 r! u5 a2 H2 ^, U4 Y2 e) x* Z
ทำไมต้องรู้สึกแย่ขนาดนี้ ไม่สิ มันเลยคำว่า ‘แย่’ แต่มันคือ...เสียใจ...เจ็บปวด...ผิดหวัง...จากคนที่รัก
8 ^% |& p! K/ T2 R3 }6 U. S' Y( W$ T+ T" M" S9 S* a+ ^4 g
* `' [" w: ]9 Q" j( M0 z2 Oใช่...ผมคงรักเขาเข้าแล้ว รักนายตี๋ใหญ่ชายเร่ร่อนที่ผมช่วยเหลือเขามาด้วยเจตนาบริสุทธิ์ แต่บัดนี้ความปรารถนาดี ความสงสาร มันก่อเกิดเป็น‘ความผูกพัน’ และ‘รัก’ โดยไม่รู้ตัว9 y0 D' X5 G) A7 _0 a
/ c4 M3 C7 Q( S6 S/ r: g
/ a2 K& d9 H: n# dช่างน่าสมเพชตัวเองสิ้นดี: J1 n; s. _% Y. Q3 H M8 y
* f: H% B. u. O% W0 O- A: m
. d6 u+ N' f% t0 ~% o9 _" y
ในวันที่รู้ว่า ‘ รัก’ หัวใจกลับ ‘เจ็บปวด’ ที่สุด
" T' E, P% g. E. T4 O2 y% y. N) ~ v
) ?; l) |" v( z: i0 r/ W
9 P n1 F7 r Y/ ?( X
5 i. |$ V6 O6 T: {' J% S+ z. }
( y# e S& B- D# I) y9 ^
หลังเหตุการณ์นั้นทุกอย่างยังดำเนินไปอย่างปกติ ผมยังทานอาหารเช้าที่เขาทำให้ รอเขาทานข้าวเย็น ยังได้รับการดูแลเอาใจใส่จากใหญ่เหมือนเดิม + Q; C. \ v F4 |
& W+ D4 k. T6 L% Y$ F& ]' z. ^! n& d% ?+ t' l0 J
จะไม่เหมือนเดิมก็แค่ผมไม่ได้ชวนเขาคุยตอนทานข้าว ไม่ได้ชวนดูหนังแผ่นช่วงหัวค่ำ และไม่ได้ถามความเป็นไปของชีวิตอย่างเช่นทุกวัน แต่ใหญ่คงนึกชอบใจเมื่อเขาไม่ชอบพูดอยู่แล้ว% A: J% g& I! @% \2 |, a/ N
' r( z9 {0 P( {4 k# ?9 W4 g* j1 c
ภายนอกที่ดูปกติแต่ใครจะรู้ว่าภายในใจผมอึดอัดเพียงใด ต้องแสร้งทำตัวปกติทั้งที่ผมไม่กล้าจะสบตาเขาตรงๆด้วยซ้ำ กลัวว่าความรู้สึกข้างในจะสื่อออกมาจนเขารู้ตัว& {+ ^4 ? A+ H' g: B8 R" z
; ]/ v: r6 G, o: B y; h6 N; d6 S" S5 \1 @9 P
รู้ว่าผมผิดหวัง น้อยใจ เสียใจ เจ็บปวด...และรัก
0 ]- e) \+ ^: ^6 R" G- j- E1 _* i: ~1 i3 d6 ?" V8 ~ {& y' v; \/ i+ a
, d4 f/ G/ I4 Mภาพร่วมรักของเขากับผู้หญิงคนนั้นมันชัดเจนติดตาขับเคลื่อนให้หัวใจรวดร้าวขณะเดียวกันเมื่อใกล้ชิดหัวใจกลับเต้นแรงระรัวอย่างสวนทาง8 b) g0 N3 T- z
0 \1 r( H% y- B7 Z* f$ x* Y3 `" X$ e+ F0 a e" H
ทำยังไงให้ความรักแปรเปลี่ยนเป็นความสงสารดังเดิม...ทำอย่างไรดี
' w: h2 I' ]( X3 j/ i! S' K- @% `" B. m% A- a
0 ?, d8 ~$ @; N9 x( l9 p
ผมไม่ชอบเลยที่ต้องทำตัวนิ่งเหมือนทุกอย่างโอเค ทั้งที่มันไม่โอเคเลยสักนิดผมไม่โกรธเพราะเขาไม่ผิด เขาไม่มีพันธะผูกพันทางใจกับใครจะทำเช่นนั้นย่อมได้
$ T4 [4 j7 V8 C8 Q) c+ ?9 x4 N4 b4 E' l% S) \
% Z9 }+ S8 A( j- k$ X6 Qบางที...เขาและเธออาจไม่ใช่เพียงสัมพันธ์ทางร่างกาย5 w8 I. P8 b. q* `0 n
8 ^* Z8 @0 C4 v: F/ u3 Y( E; O
1 b; v! v; W, B& p9 X5 B F! uบางที...เขาทั้งสองอาจรักกัน
3 K3 r8 T- r- @+ H) v- j6 L
! X9 ^* g1 k) V0 w* M: R8 |, Q) i1 G7 i6 @) i/ F
แล้วผมล่ะ???7 w% R2 X- W% B) Q
; d( L5 n$ o8 j' N) J
5 H: F- H% ~* Z# i. d/ M- O8 Hสมภารกินไก่วัด ช่างอกุศลสิ้นดี!!
& d% C# m' v1 v0 x( K. `
6 g$ k \0 v: b6 w+ [( k) E* G7 W9 u9 N Q! F0 w. W8 y
“คุณเล็กไปแจกขนมเด็กกันครับ” ผมหลุดจากภวังค์ความคิดเบี่ยงหน้าหลบกระพริบตาถี่เพื่อขับไล่น้ำตา ก่อนหันกลับมาหาบุคคลตรงหน้า' t- f4 X; f6 P6 [# x
4 k' ]2 Y3 E5 q& d0 m1 q/ [8 ]
& z2 r& I; \* q1 ?( Mคุณพชร.... B. R3 A! h( f4 X$ L K. s
* k' \' c- {# A" ^0 c
, d0 s t" G" J' s5 T) ?* a/ wเขาจะตามผมไปทุกที่เลยหรือไงกัน( V: G/ _# R5 `" G) Q2 T
: {. g& W) w) {$ y& m! y
3 v7 X7 C ?7 \+ vวันนี้เป็นวันที่ทางบริษัทหยุดงาน ให้พนักงานทุกคนเข้าร่วมงานเลี้ยงอำลาหัวหน้าคนเก่าและต้อนรับหัวหน้าคนใหม่ โดยกิจกรรมช่วงเช้าก็คือเลี้ยงอาหารยังสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าตามที่ผมเคยบอกไป' P4 h, p2 B j5 S# ?
5 o" I2 B4 L! O# ?3 w& Z: ~
; G$ B/ P& O0 S9 ]ผมได้ช่วยยกอาหาร ขนม และของบริจาคทั้งหมดเข้าไปไว้ในอาคารหมดแล้ว เหลือแต่การแจกจ่ายและพิธีการบางอย่างเท่านั้น ซึ่งส่วนใหญ่ก็เป็นหน้าที่ของพนักงานหญิงและบุคคลตำแหน่งสูงๆ เลยได้โอกาสให้ผมเลี่ยงออกมานั่งด้านนอก
* G! z6 S& v/ W; x
6 [9 V: L+ i' @. i
0 C' I3 C$ C- y; U5 hแต่ก็เพียงไม่ถึงสิบห้านาทีด้วยซ้ำก็โดนหัวหน้าคนใหม่ตามออกมาจอแจแทนที่จะอยู่เข้าร่วมพิธีการด้านใน
6 d7 ?- C& E6 P3 h/ U J8 r# c: d
6 B. l/ Q# T/ T# r* V4 N9 R$ v% c! [3 r( j' |
“เชิญคุณพชรเถอะครับเดี๋ยวผมจะไปช่วยพี่มิ่ง...”7 E7 a1 I6 |% {- F: b7 `
, C$ y2 M: B! q) S ]0 r: F
3 J+ g( m M, ^( V: w7 C
“ไปเถอะนะครับวันนี้คุณเหมือนมีเรื่องทุกข์ใจเด็กๆอาจทำให้คุณดีขึ้น” เขาส่งยิ้มกว้างขวางแสดงความจริงใจออกมาผมนิ่งคิดก่อนพยักหน้า+ R1 t: g+ R3 c, h: L8 Y; Y' a
3 w. A) ^! a. Z' i+ o( ]. R2 y
+ l0 h5 H* V4 k( D7 Q, Q
ก็จริง ความน่ารักของเด็กๆอาจทำให้ผมรู้สึกดีขึ้น$ m0 m6 o$ B3 b, i9 X5 a0 h
1 h1 F; w. ~1 Y/ q0 J
E/ W$ ]* r+ `# ~- B" {แล้วเด็กๆก็ช่วยผมได้จริงๆ ความน่ารัก ใสซื่อเสมือนผ้าขาวทำให้ผมอยากช่วยแต่งแต้มความสุขให้เด็กเหล่านี้เติบโตไปเป็นคนที่มองโลกในแง่ดี ไม่ถูกความมืดเทาของสังคมทำลายความบริสุทธิ์ของพวกเขาไป
. k( z& `) S# \0 @
% t" G+ g% v4 D: R
! N1 B" @' k6 @ผมยังเชื่อเสมอว่า...พวกเขาแค่ขาดความโชคดี แต่ไม่เสมอไป...ถ้าพวกเขายังยึดมั่นในความดีเชื่อในคุณค่าของตัวเอง พวกเขาจะสามารถสร้างความโชคดีได้ด้วยหัวใจที่แข็งแกร่งและดีงามได้; g" n2 V6 d3 Y2 @ b) S; V: U
! O9 T! W$ x7 k3 A; X
7 a/ ~, [$ \$ b2 `7 X
กึก
^5 F, D4 J, M$ J5 D* w/ D6 ~0 |* P+ D2 z4 C' v
6 C8 p- |; C) S) x+ n) dในจังหวะที่เงยหน้าขึ้นมาจากการป้อนข้าวน้องน้อยบนตักผมก็ปะเข้ากับสายตาของคนตรงข้ามที่จ้องมองมาซึ่งไม่ใช่ใครอื่น คุณพชรเจ้าเก่า
) ^; z* v+ U& a+ I8 x6 ]9 K5 `$ w* S8 W! @$ n; [+ G- u; k
1 E& A7 c8 @0 \: C“คุณดูอ่อนโยนมากเวลาอยู่กับเด็ก” เขาระบายยิ้มจาง ซึ่งผมก็ยิ้มตอบ; C+ r7 {& Z' k8 y$ m& K5 f/ W' x
: t2 A- \% y- ?- _& D
) ^9 D$ i" e9 D z7 i5 O“คงเพราะผมชอบเด็กๆมั้งครับ”
; R; i/ F) E Y; T/ w% W( x! S. c
9 m1 Z, V @1 Q
“เหมือนผมเลย ผมน่ะชอบเห็นพวกเขามีความสุขดีใจจึงเสนอให้มีกิจกรรมนี้ขึ้นมาไงครับ” เป็นครั้งแรกที่ผมยิ้มให้เขาจากใจจริงบางทีคุณพชรก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร ดูแล้วยังเป็นคนที่ดีคนหนึ่งด้วยซ้ำ0 b. g% m( J+ P8 T& f
3 y; w* Q! e* Q- @9 ^
* I( U5 G. ?3 Z# M0 v
“เดี๋ยวเสร็จจากนี่ผมติดรถคุณไปงานด้วยนะครับ”! |- f% @0 N% v0 Z0 f
( @) G. W5 I* ]; t0 U
7 G3 U. }, p8 S5 w) t( yแต่ก็ยังคงนิสัยขี้ตื้อที่น่ารำคาญสำหรับผมอยู่ดี==^^
5 v `( m# ]6 E0 z5 m% `
, v" W( u' |, Q7 u6 i
8 G5 ~2 T( O5 \1 b, k! g9 t6 J% }+ O$ a' Y! J+ l( U! Y
i( c$ X. h6 T; n& D$ w
6 u7 h' ^' `, a H8 M2 |มาถึงห้างสรรพสินค้าบิ๊กซี เราสามคน(ผม ไอ้ปอนด์ คุณพชร)ก็ขึ้นบันไดเลื่อนมายังชั้นสาม ที่เป็นโซนของเมเจอร์ซีนีเพล็กเกือบทั้งหมด ส่วนที่เหลือฝั่งขวาเป็นร้านคาราโอเกะแบบ VIP ฝั่งขวาเป็นลานโบว์ลิ่งที่กั้นโซนด้วยกระจกทั้งหมด และส่วนนี้คือส่วนจัดเลี้ยงของเราในค่ำคืนนี้
4 k o; t" V; P* ^6 Q4 \2 W) j t: @* L( X: l, R4 a4 K
@" J2 u0 j" Fจากที่กวาดตาดูทุกคนก็มากันครบแล้ว ผมโคลงหัวนิดเดินไปนั่งโต๊ะที่มีพี่มิ่งและเพื่อนร่วมงานนั่งอยู่ก่อนแล้ว ไอ้ปอนด์ก็ตามมานั่งหลังจากที่ไปส่งคุณพชรอีกโต๊ะที่จัดไว้ให้ เขาดูละล้าละลังถ้าไม่เพราะมีผู้ใหญ่หลายคนบนโต๊ะนั้นเขาคงแจ้นมานั่งด้วยเป็นแน่) _& [9 b4 |, Z, u$ \
( h' w+ m' P$ [- T- u
9 R0 r4 [, q- |ผมไม่ได้หลงตัวเองเกินไป เชื่อสิ1 A# a5 R: |% Z3 V. Y. F
$ v9 A% F. e, s% Z$ f0 ~8 z
7 ^/ O+ K6 H9 T w
แต่เมื่อผมนั่งประจำเก้าอี้แล้ว เหมือนกับได้ปลดพันธนาการหน้าที่ทุกอย่างออกไป ผมนั่งดื่มเงียบๆไม่สนใจเสียงพูดคุย การโยนโบว์ หรือกิจกรรมจับของขวัญพนักงาน ร่างกายผมเหมือนแค่ต้องการอยู่เฉยๆได้คิดทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นและใช้เวลาตัดสินใจว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี
! L7 {5 W3 ^" l* X9 Z" ^- P7 `" O" H: b( }4 Y2 {& F- j
( ^0 _& z% Q& R5 S
“เล็ก มึงกลับพร้อมกูมั้ยพิณมารับแล้ว” ผมยกนาฬิกาขึ้นดู สองทุ่มกว่าแล้ว ถ้าเป็นก่อนหน้านี้หนึ่งวันผมคงกระตือรือร้นกับเข็มสั้นของนาฬิกาชี้ที่เลขแปดอยากกลับห้องใจจะขาด แต่ตอนนี้มันเป็นความรู้สึกหน่วงในใจเมื่อคิดว่าเวลานี้เขากำลังทำอะไรอยู่กับใคร
: |( W5 t6 ]/ p# t ~
; I. i5 T; E3 \, X0 z/ q4 _! l# W# j7 t S6 O
“มึงกลับก่อนเถอะกูยังสนุกอยู่”
+ b, K# s) c# {" g+ o0 t) i9 _7 w5 m; X6 l6 M$ x: v
7 V& q! q# W4 @: [0 u& U$ W) \“หน้ามึงสนุกมาก”/ a; r! h% S2 e4 W1 f
( X4 L7 B: q; a! Z3 ~2 m1 d! z" I& w6 ~
“ไอ้ปอนด์”
9 x: ~0 r7 E& \3 @3 [9 ]5 |0 A* O4 }0 O
4 R6 X' O( f% c8 g2 ^/ L“โอเคๆ แล้วอย่าดื่มหนักล่ะ เดี๋ยวขับรถไม่ไหว” ผมพยักหน้าเนือยพลางยกแก้วที่ไม่ห่างมือจรดริมฝีปากไอ้ปอนด์ส่ายหน้าระอา ถึงมันจะเป็นคนขี้เสือกแต่มันก็รู้ว่าเวลานี้ผมไม่พร้อมจะให้มันคาดคั้น6 [! ?) b8 i8 W7 a( c, Q! h
h9 g& Y, m! S1 b: P& Y: ]: h7 T$ ^! B/ S- U# i9 b: O& ~/ l$ N( J* V0 H
ผมกลับมาถึงห้องตอนสี่ทุ่มด้วยสภาพกึ่มๆเข้าห้องมาด้วยการคลำแนวกำแพงพอเปิดประตูห้องเข้ามาก็แทบสร่างเมื่อเจอร่างใหญ่โตบดบังทางไว้
8 s6 _4 C8 Y4 }. J; I& c3 b) Z y' G+ L% O* o: S
" l# t. w5 N; A- C2 K e5 e
“ยังไม่นอนอีกหรอ” ผมถามทั้งยังไม่สบตา
8 h2 j7 J, X. M2 L
% e. N7 r6 F {0 u+ c g8 ?5 h% {
' ^5 A# S" O4 j' g6 J ?0 p0 `“รอคุณ” เขาตอบพลางเข้ามาช่วยพยุงผมเซตามแรงนำจนมานั่งบนโซฟาได้
$ W* k1 e0 v5 X/ U2 U
5 P$ [- W. h. F" ^: n" Z# I9 E0 F7 x) h
“อ๊ะฉันมาแย่งที่นอนนาย”
! m" c9 d- L/ z8 u. f0 T4 @8 ]$ R3 P# H, |# Y, n9 {0 Q' r
# z) [# G9 g+ D# K; F7 s: T( X“ผมยังไม่ง่วงหรอกนั่งเถอะ” มือใหญ่กดไหล่ผมให้นั่งลงที่เดิมก่อนเดินหายเข้าไปในครัวและกลับออกมาพร้อมแก้วบรรจุน้ำเปล่า8 c# T: O3 I7 p
/ ~1 {5 z( G3 S% e7 s( k
9 q/ K5 q w+ P6 B/ i j" Cผมรับมาดื่มจนหมดแล้วนั่งก้มหน้าเล่นแก้วอยู่แบบนั้น
) W& p/ y/ H$ c8 W2 m6 [' v' P; ~' b
" p4 x! |/ p* ^0 \, O9 Y6 K6 u7 W
& _2 `5 e/ Z* n! N9 N, Q“ฉันไปนอนนะรู้สึกปวดหัว” เมื่อเริ่มรู้สึกถึงบรรยากาศชวนอึดอัดจึงตัดสินใจยันตัวลุกขึ้น มีเซนิดหน่อยแต่เขาช่วยจับไว้ “ขอบคุณ”+ U! e* w/ d, J% [
: B6 V, W2 e1 X2 _$ p# I u
5 K7 ]# y' d: |ดันมือเขาออกเพื่อกลับห้องแต่ยังไม่ทันก้าวขาอีกฝ่ายก็รั้งต้นแขนผมไว้ t* Z$ H6 h1 u! g- a- n: Z, | V
7 h& Y" {2 i( j. z1 a
0 H6 Q9 f( }8 l7 \# r4 ]7 X g2 d9 @“คุณโกรธอะไรผมหรือเปล่า”
& }! ^# d: `, ^: b& G+ a& I( \* ]8 d3 E# C* D% V8 `$ G% b0 n2 Q6 U
( @0 A/ k B0 t
เขารู้สึกได้ ฮะๆ ผมว่าผมเนียนแล้วนะ
% F$ t/ a9 C% p
+ J: p& E c$ Q5 e, F0 z
! W+ X/ Z2 \$ S4 J' t“ไม่นี่” 3 M o/ H9 m! `8 Z$ \9 w- A+ K
8 c9 ~% ]6 C" Y2 L/ ~5 j2 j
' h( L& `' X+ V/ p, f8 G! {“ช่วงนี้คุณแปลกๆ”
0 d) D, W" U4 {1 p- F# }
3 T- P8 m1 h/ w" W9 L2 B
7 Q. |/ b- a3 u/ E* D“ยังไงหรอ” ผมใจกล้าหันไปสบตาเขาด้วยแววตาเยาะเย้ยเขาขมวดคิ้วจ้องผมอย่างฉงน9 V, M; k5 l3 t% B* e+ v
# ?; o* b8 x" U& d6 w y1 @. W+ q/ |" M: w4 f
“คุณ...ไม่พอใจผม...ใช่มั้ย”3 L. I& |7 C+ }5 f% G* {. ^
: I& e C d" R# L1 l
6 [ m0 o* n7 U( k" p6 ~! h“ทำไมฉันต้องไม่พอใจล่ะ” ใช่...ผมไม่ได้ไม่พอใจเขาเพราะที่เป็นมันมากกว่านั้น
) w! `; n" w. \2 z; X7 b, H( m8 V- K5 D- T& P
% J9 K; m4 x, Z0 |* l“บอกผมได้มั้ยมันเรื่องอะไร”
8 I3 X. z; p7 K! A8 \
2 M8 c8 ~6 p# o: {
6 F' c% \1 r J3 h. wผมจ้องเขานิ่ง บอกหรอ จะบอกได้ยังไงจะพูดออกไปได้หรอ
9 k1 c3 \" ^3 ]$ b0 a! k2 C: j; O7 z8 d* H2 K
/ |, m) H0 Y' e. l8 T
เมื่อรู้สึกถึงภาพตรงหน้าพร่าเลือนจึงละสายตาออกมาน้ำตาที่คลอหน่วงเต็มหน่วยตาบ่งบอกว่าอีกไม่กี่วินาทีมันจะต้องทักทลายออกมาแน่7 T8 h; ]$ m- L
8 t4 G. [: X1 ?. \' S4 U) f& `3 B. l$ \" k! b1 l
“ฉันปวดหัวขอไปนอนนะ”, L( W& ^+ N6 \
0 C( Z! n2 \3 q1 C* Z0 y9 m
% K# s4 ]. W# x0 ?
“คุณ!”! h0 m1 o. Z8 Q( z( l* G! m4 m2 S& [
% f/ l% X0 t5 E4 }' H
! W# n. Q$ o0 i3 Z
เขารั้งแขนผมไว้อีกครั้ง: b! u: h4 n, y2 m, P7 y0 D
. m0 ]/ o7 Y: l
' |% R0 j/ h. ]: l; d
และคราวนี้ทุกสิ่งในใจก็พังทลายลง
/ W5 _& K7 `$ `- F5 G/ n' B, w9 A; ]8 E! ]& ]! y: `
" G, y' [3 Z/ H4 {: z5 S. b& g
ฟุบ% C, \. X H* a% d8 T6 V: }
' n1 c8 B8 P- ]4 F" ?0 L% n* @) q& o2 w* G6 ^. X
ผมหมุนตัวกลับมาเผชิญหน้า เป็นวินาทีที่ผมรู้ตัวว่าตัวเองกำลังทำอะไรแต่ไม่สามารถห้ามได้ สองมือตะปบเข้าแก้มสากดึงรั้งอย่างแรงลงมาก่อนนาบริมฝีปากลงบนริมฝีปากหนาบดแรงลงไปอย่างระบายออกทุกความรู้สึก ใหญ่อึ้งไปเสี้ยววินาทีก่อนพยายามผลักออกแต่ผมลงแรงมือรั้งใบหน้าเขาไว้
; w6 H# N1 o! G: X/ |4 @
8 o) q. T$ o6 P8 y
0 k, z* r- H+ Q# O, z2 tผมบดปากลงไปจนได้กลิ่นคาวเลือดจึงหยุดแช่ค้างริมฝีปากเพียงแตะไว้ สะอื้นไห้จนตัวโยน น้ำมูกน้ำตาไหลตามร่องจมูกสู่แนวริมฝีปากที่ยังแตะกันจนรู้สึกถึงรสเค็มปร่า ค่อยๆถอนริมฝีปากออกพลางก้าวถอยหลังช้าๆอย่างคนไม่ได้สติ ก้าวกลับเข้าห้องอย่างกระท่อนกระแท่นอย่างคนหมดแรง...หมดกำลังใจ
' O6 Q6 S* z6 t8 B( p
2 n% [+ _! O1 U0 g# y$ d
7 s" L5 O$ q% x# ^9 ]) J8 Wโดยไม่มีมือใหญ่รั้งไว้อีกแล้ว/ T% S/ |1 c% y& i- o2 N+ Y
; u/ n. w4 U! @
$ O. m/ |8 @7 L8 @! _/ k9 y, Y& U ~ l" P9 @2 p
% y7 d/ d% l: y: v4 H
/ s% f/ Y- W- w$ q3 Xเช้ามา' s, j9 z x: g. f
9 h& D5 k# X" A; V0 G. P! F! Z/ {6 j/ V4 }, N0 P# B
ผมลุกขึ้นแต่งตัวเพื่อไปทำงานด้วยร่างกายไม่พร้อมเต็มที่ ปวดหัวแทบระเบิด ดวงตาก็ปูดบวมจนแทบลืมไม่ขึ้น ทุกอย่างเป็นผลพวงมาจากการร้องไห้อย่างหนักทั้งคืน+ Q% G" }' F/ K5 M) S
2 O+ |) W/ U( K3 U7 A% x% a q* F# F$ S+ q+ I% v; c
ผมสูดลมหายใจลึกอยู่หน้าประตูห้องนอนก่อนหมุนลูกบิดเปิดประตูออกไปอย่างที่คิดใหญ่ยังไม่ออกไปทำงาน 0 ~- Y* j3 q: u4 @
3 m2 B3 j! L1 G
9 y6 M) V+ K3 R3 j! kแน่ล่ะ นี่เพิ่งตีสี่
. I* b, e6 ^( t0 [* @4 B4 X3 f% A. O+ u/ N
% R8 X* a4 l- ?
ผมตื่นก่อนเวลาปกติตั้งสามชั่วโมง
6 p* ^# j; }4 k9 T+ Y) ~0 U; W2 S/ }" `& u9 N( |6 k5 J w
- z. T3 D- n/ A. h% h# U
ใหญ่ชะงักไปเมื่อหันมาเจอผม ผมสูดหายใจเรียกขวัญอีกครั้งก่อนเดินนำไปโซฟาห้องนั่งเล่น ซึ่งใหญ่คงรู้ว่าผมมีเรื่องต้องการคุยกับเขาแน่ไม่อย่างนั้นผมคงไม่ตื่นก่อนเวลาขนาดนี้3 z, V# b5 I {/ g+ Q/ H. s
0 J' k6 w5 E0 A* ]& `- e0 h' M! K: K% a* d4 N) M' Y
“เอาน้ำผลไม้สักแก้วมั้ย” ผมส่ายหน้าเขามองมาทางผมก่อนถอนหายใจเฮือกใหญ่และพูดเกริ่นเรื่องก่อน “เมื่อคืน...”
2 p/ y- ?/ B m- o1 ]' J0 G& s) B! `' }8 b8 ?- i4 Z
* K( |2 |( v" ?, d9 E4 O
“ฉันขอโทษสำหรับเรื่องบ้าๆนั่นฉันไม่ได้จะคุยเรื่องนั้นหรอก”) q; T0 M4 z) e- |' q
9 i/ L7 d# C3 _4 @$ k4 K9 y
. ]$ c1 [) e2 x/ P: S“…??”6 k6 o5 N- v1 P+ w
: k: K+ v5 s% X z' x5 A
/ f' O- s- L+ s5 @ {$ u“นายทำงานมาสองเดือนแล้วใช่มั้ย”
0 h+ E5 H3 K0 A! ^) H+ J! y
4 {% n \: w, l( w! _5 ~ m8 i& A/ E# H
เขาขมวดคิ้วงงแต่ก็พยักหน้า
+ Q2 [% p' v1 m- o5 w3 l# { ~, ]. e4 z- M5 S( K2 p
; d! I( B+ r5 ]“คงมีเงินเก็บประมาณแปดพันได้” ผมพูดต่อ ยิ่งทำให้เขาขมวดคิ้วสงสัยมากกว่าเดิม( o7 V9 ~6 E9 W1 _& Q) X' F( c
. W6 a+ }1 L2 p' g; R
) l: l) d; L8 a1 k' Y5 B9 Z8 \“คุณต้องการจะพูดอะไรกันแน่”8 i0 H M/ ~6 R r6 @" y
% J, [# |$ ]) z7 C1 I* N# H# l
i/ [! A+ X( w: M+ t, Q* T+ J แค่ประโยคเดียวของใหญ่ก็ทำให้กระบอกตาผมร้อนผ่าวขึ้นได้ น้ำลายหนืดเหนียวปิดกั้นหลอดลมจนเปล่งเสียงออกมาได้อย่างยากเย็นเหลือเกิน แต่ถ่วงเวลาไปก็ไม่ช่วยอะไรอยู่ดี8 @0 N2 m7 V. ~$ [0 w
" a) q. B5 C# @& j) ~
) C" {8 h0 }" j( ?“ฉันคิดว่านาย...” ผมใช้หลังมือปาดน้ำตาพลางกลั้นสะอื้น “...ควรออกไปอยู่ด้วยตัวเองเสียที”% p& j9 }2 Y, i, G6 y5 _
$ {3 U8 N ~9 {- ~% l ~" K: ]6 X v: {* S( {9 ^$ h
ถูกต้องแล้ว ผมไม่ควรถลำลึกไปมากกว่านี้
2 ]1 \: I( a5 Y, c2 b' ?4 e; g4 _9 b5 S& p# j. Z9 c1 z" a) X+ x( ^$ }
) m& A D& j3 Q0 E' v3 T: G$ p" F. Zผมจะลืมจุดมุ่งหมายแรกที่ช่วยเหลือเข้าไม่ได้ O+ p- Z1 K6 T0 t
# ~' g D# z" s
* Z5 r3 r7 u+ _% j$ b3 Y- Q+ lถึงเวลาที่ผมต้องทำตามความตั้งใจเดิมของตัวเองเสียที$ u) b0 p( c& I' w. M
5 g. D3 u' I9 P& C# {
b0 t2 n( G9 R0 [! L2 N“ฉันคงช่วยนายได้เท่านี้”
7 E5 {( U" K' X% E |
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-4-11 21:11:30
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-4-12 01:30:42
โพสต์ 2020-4-12 02:38:43
