|
เร่ร่อน5
5 `) i/ m& ]6 z+ ]( v' I3 {9 @5 I# I d K, l* w, Z" O3 Z
( B: {2 I' H! q/ U6 h
% h u9 p+ b7 ~) V6 s1 W; Cแอ๊ดดดด8 A9 p/ U, {1 D& f+ g' W% k! X' Y- o
& `; ?: _- {' @
" C, W* v" ]! ?- \1 }9 y0 Hเอิ่ม...
3 z! q2 G0 N3 F: d" B1 G+ E
$ h# |9 [+ ~- b, b1 S% j! i' u7 B' z0 K0 V# W8 Q- ~
สถานการณ์น่ากลัวขั้นสิบ
$ x4 h7 y1 f2 Q, S8 E" P5 g" P7 \, v- e5 u% E, {
( E7 T' ]9 s( } M7 y# C
หลังจากเคลียร์กับไอ้ปอนด์เรียบร้อยและมันก็รับปากแล้วว่าจะไม่บอกเรื่องนี้ให้ครอบครัวผมรู้ ขนาดไอ้ปอนด์ยังไม่เข้าใจจนต้องอธิบายกันยืดยาวขนาดนี้ไม่ต้องคิดเลยว่าครอบครัวผมจะคัดค้านเรื่องนี้แบบหัวชนฝาขนาดไหน เอาเป็นว่าผมแค่ให้เขามาอยู่ด้วยชั่วคราว(บอกคนอื่นแบบนี้)เมื่อเขาสามารถตั้งตัวได้ผมจะให้ย้ายไปอยู่ที่อื่น8 ? p0 X8 @. r9 F& P' E) U* N
" U, D- u9 d) B' ~2 @
5 b8 J" N& [5 i0 h# a( t4 g
แต่จะให้ปล่อยไปเป็นชายเร่ร่อนให้คนอื่นรังเกียจอีกผมทำไม่ได้
, _. G( ?0 _2 P" ]
+ {* Q3 ^ _. s1 k
. T1 a" T. n+ E6 n) G, o; hกลับมาที่สถานการณ์น่ากลัวขั้นสิบของผมดีกว่า ผมกลับมาห้องตัวเองโดยที่ในมือมีเสื้อผ้ามาหนึ่งชุดและเมื่อเปิดประตูห้องเข้าไปก็ได้เรื่องเลย...) x7 W- P z; W. ^
2 a! r% e- B) o2 g& I" D
! N* \* Z2 G O5 j w8 Rชายเร่ร่อนที่ผมให้ไปอาบน้ำเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้วโดยผมกำชับว่าอาบหลายๆรอบเอาให้สะอาดหอมฟุ้งไม่ต้องกลัวเปลืองแชมพูสบู่อะไรทั้งสิ้นพร้อมทั้งหยิบแปรงสีฟันด้ามใหม่ให้เขาแปรงฟันด้วย ซึ่งเขาก็พยักหน้าเข้าใจเอาผ้าขนหนูสีน้ำเงินผืนใหม่(ของผม)พาดบ่าพร้อมอุ้มน้องหมาเข้าไปด้วยกัน$ I) t# ]; |$ }/ r% v5 _8 l
( Z- Z; ^) h- _9 _( @2 `- k
. Z* ~( c2 p2 y: ?% vและตอนนี้เขาก็อาบน้ำเสร็จแล้วและน่าจะเสร็จนานแล้วด้วยเพราะดูจากผิวกายแห้งน้ำของเขา แต่มันจะไม่เป็นปัญหาเลยถ้าเขาไม่นุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวนั่งพิงประตูกระจกที่กั้นระหว่างส่วนห้องกับระเบียง แขนข้างหนึ่งเหยียดตรงวางพาดบนขาข้างเดียวกันที่ชันขึ้น มืออีกข้างลูบบนตัวน้องหมาที่นอนหมอบหลับตาอยู่บนต้นขาที่เหยียดยาวบนพื้น เสี้ยวหน้าด้านข้างสะท้อนกับแสงยามเย็นให้ดวงตาคมเฉี่ยวที่เหม่อมองไปด้านนอกดูเข้มแวววาวขึ้น
& i# ~, O0 W* G
2 R4 ?' A: Y% M- q' F3 M! r3 Y2 I' z' M
ผมทรงรังนกกระจอกเต็มไปด้วยบรรดาฝุ่นคราบสกปรกถูกชะล้างออกไปจนหมดสิ้น บัดนี้เหลือเพียงเส้นผมสีดำสนิทเงางามถูกเสยไปด้านหลังเปิดเปลือยใบหน้าคมเข้ม
% |; ?* s6 V1 W3 B% I/ O% w _8 j' n; H, s& P" G3 E0 K
. g' L8 U& U+ a$ ^$ M
ฮะฮอตเป็นบ้า!!!6 U. X" k6 A6 p' y" ~
" r0 {8 Q% n$ L# p2 N* m$ f# c& @
# `. V" G1 N% }มือไม้อ่อนจนเสื้อผ้าในมือแทบร่วง!!
4 c2 p" E5 ], d
3 L7 B; O. ?, p0 A" J' Z ]7 w7 ~ |' U" ?6 A
“นาย” ผมบังคับเสียงไม่ให้สั่นขณะเอ่ยเรียก
2 f8 y' k$ G8 L( T
7 g: c0 D) {' G& z- `& h3 b
0 d# b3 _. f4 c d( }เขาหันกลับมาตามเสียงเรียกใบหน้าเสี้ยวเดียวที่ผมเห็นในคราแรกตอนนี้ผมเห็นมันชัดถนัดตา
$ H6 G& v! v7 e, s' S, O' }6 p8 [3 x; G" i$ y
0 [5 k6 L, P2 T/ K" P eหล่อเลิศอย่างที่คิดไว้จริงๆด้วย!!
* z1 D" n6 d. ]- e# Y: M% U6 b
% x" M/ Z* e* I" t6 z9 ?- b- s) M# j
“เสื้อผ้า” ผมยื่นของในมือไปให้ซึ่งเขาก็ค่อยๆหยิบน้องหมาไปไว้บนพื้นข้างๆก่อนยันตัวลุกขึ้นและเดินเข้ามาหา ส่งมือมารับเสื้อกางเกงแล้วเดินหายเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้ง' B" {/ E8 @; n9 m
1 y! g( T! b# _; D6 R3 {* q
! P6 J H$ N) S- K“นี่!ไม่ต้องใส่เสื้อนะเดี๋ยวจะทายาให้!” นึกได้ผมก็ตะโกนบอกไล่หลังเสี้ยวนาทีเขาก็ออกมา...สภาพไม่ต่างจากเมื่อกี้เท่าไหร่1 U: X/ u( N8 D7 r0 }6 W# n) Z
8 B: P4 u/ O6 K8 w
, d" w- z0 T8 C% _4 n. V9 eแค่เปลี่ยนที่ปกปิดส่วนล่างจากผ้าเช็ดตัวสีน้ำเงินเป็นกางเกงขาสั้นยางยืดสีขาวแทน8 E3 c+ u2 ^: g" C# d
/ q% N3 M r" {- U y
7 L3 f2 Y6 c6 z
มันตัดกันจนทำให้ผิวเนื้อสีน้ำผึ้งของเขาโดดเด่นกระแทกตาให้ฝ้าฟางเข้าไปกันใหญ่/ O# a3 y/ W3 H0 ^, X1 a' Y4 p# o4 p
& h4 T8 c* B; A& u- ~8 @' P$ R9 q# x+ S. B9 |1 S V
ผมหลุบตาลงต่ำ กลั้นใจมองนานไม่ได้จริงๆ สีผิวตรงมือและเท้าทั้งสองข้างรวมถึงบริเวณลำคอขึ้นไปบนใบหน้ามีสีดำคล้ำกร้านแดดตรงข้ามกับส่วนในร่มผ้าที่ไม่ได้ขาวเหมือนหยวกแต่กลับเป็นผิวสีน้ำผึ้งนวลเนียนรับกับกล้ามเนื้อสมส่วนได้รูป ซิกแพ๊คบริเวณหน้าท้องหกลูกเรียงตัวสวยรับกับเอวทรงวีเชฟที่ขอบกางเกงเกาะไว้หมิ่นเหม่ ประดับด้วยไรขนอ่อนใต้สะดือเรียงยาวหายเข้าไปใต้ร่มผ้า
1 v( w9 T" h! k% e [2 X
. ~3 F# f9 w% r/ K u5 A: B2 ? Z; v2 _; j2 d8 C9 W! R) y
อย่างถ้าเอามือไปลูบคงไม่เจอไขมันหยุ่นมือคงรู้สึกได้ถึง...& Q( b7 D2 y6 }9 H" o( k
1 s0 W/ h: L2 Q# i' c& d$ X/ e
# r. ?. j: j7 V1 E% Z, ?
อ๊ากกกกกกกกกกผมไม่ใช่ปุญมนัสผู้มีจิตใจใสสะอาดอีกแล้ว ผมมันหื่นลามกจิตใจสกปรกที่สุด T^T% P! y1 I6 u$ q7 n' l
+ R5 S) d- k7 k7 ^
9 O: Y2 ]+ |5 E4 W“เสื้อมันเล็กไปผมใส่ไม่ได้” เสียงทุ้มเหมือนระฆังเรียกสติที่แตกกระเจิงกลับมาอีกครั้ง ผมรับเสื้อคืนมาพร้อมทั้งบอกให้เขาไปนั่งบนโซฟาเพื่อที่จะได้ทายาให้
9 d" I4 F$ j, Q2 D/ X2 A2 |; b
( N' Y; V1 H) `$ p. l* r% P7 w8 c6 l1 z( i) l( M
ใช่!! ผมควรมุ่งประเด็นไปที่รอยฟกช้ำตามตัวเขาสิไม่ใช่รูปร่างหน้าตาเอ็กซ์แตกของเขา) x' K4 D! G" _6 t
) g- u+ G% ]" u9 K( z6 ^. z
, l, {9 c0 p* Z: h3 }4 U( D
7 v: H5 U. z0 n8 s" b* a
ฮืออออ เอ็กซ์แตกบ้าบออะไรของแกเล่าคนเล็ก!!
$ U) d+ {3 R5 D. W# [( b4 t: G3 ]; b ( t8 X; ~! k3 O4 T# d2 O5 E/ I
+ _) Q6 W3 X2 m( s: y, C& G* `+ I) r! v& b" B; d! w! `
“หะหันหลังสิ” เขาทำตามแล้วผมก็เริ่มทายาบนแผ่นหลังของเขาเป็นส่วนแรก มันดีต่อผมด้วยที่จะไม่ลวนลามร่างกายเขาทางความคิดมากไปกว่านี้ แต่แผ่นหลังเขากว้างน่าซบจัง T^T' U7 l5 G+ r. u* n
) f' B1 `0 y9 S2 G$ p4 U* E# p4 V7 J4 F% P
หยุด! หื่น! เดี๋ยว! นี้!- ~+ }: n2 d2 X6 @' P/ J S$ x
, d1 g- Z. X- }0 |: ~
" }' s$ v1 O: I2 M4 W. r8 V, x ผมหมุนเปิดฝาหลอดยาก่อนบีบลงบนนิ้วแล้วลงแรงทาอย่างแผ่วเบา รอยฟกช้ำเริ่มเขียวคาดว่ามันต้องเริ่มปวดหนึบหนับแล้วแน่นอน นั่นทำให้หัวใจผมเหี่ยวเฉาขึ้นมาทันที ความฟุ้งซ่านก่อนหน้านี้มลายหายหมดสิ้น
# S8 p' g2 K: m( c( z
$ Z; F, Y% |2 f) ]0 R) l6 c# W+ P6 [, X' c& x7 c; e6 n5 z
“เจ็บมากมั้ย” เขาส่ายหัว นั่นทำให้ผมรู้สึกเคืองขึ้นมานิดเป็นคนเหล็กหรือไงเจ็บก็พูดมาสิ!' t( _+ e. G+ i9 ]! z! X' `3 ~8 W
' N6 b! L/ c3 x1 T2 T) ~3 g* {1 I' u5 D7 g
ฮือออ แท้จริงแล้วผมเป็นคนบ้าใช่มั้ยถึงอารมณ์แปรปรวนเยี่ยงสตรีมีประจำเดือนแบบนี้T^T
4 K- P/ X% i! A; _9 E; ]' A5 J
3 v6 O" Z; Q" Q- r3 g9 O7 C2 c D! |% C! L$ X! l8 Y' f6 l/ i
“เสร็จแล้วหันหน้ามา” ผมทายาบริเวณเอวข้างขวาเป็นที่สุดท้ายก่อนจับเขาหันหน้ามา
5 X5 M, f# y) V* \3 Q A% [8 a- C- M
' K" p; C% B" P4 {9 [5 L9 Q
“เดี๋ยวผมทาต่อเอง” เขาส่งมือมาดึงหลอดยา% B; Q& w" H1 r G. B& s4 N3 ~
2 G6 D5 z* q6 m3 x$ Z4 O7 V% Z
- g5 o# `& e9 I2 r$ l! F4 e“เดี๋ยวทาให้” ผมชักมือหลบก่อนลงมือทายาไล่จากใบหน้าเขาลงมา เมื่อถึงบริเวณหน้าอกนิ้วผมชะงักนิ่งเมื่อสายตาปะทะเข้ากับรอยแผลเป็นยาวประมาณสิบเซนฯตวัดเฉียงขึ้นสี่สิบห้าองศาบริเวณหน้าอกด้านซ้ายเหนือหัวนมสีน้ำตาลเข้ม
0 ]+ Q) v; [6 h2 B8 h0 _
1 w$ u( A6 \2 N' x# n; v) ~" M# @- h& c; S- K) [2 F' D v
ตรงตำแหน่งหัวใจพอดี; U6 f0 V5 \6 @7 D" n% @
! e4 v+ v1 t. b
9 |- t' k- k c( @เมื่อครู่ผมมองไม่ชัดเห็นเพียงแวบๆนึกว่ารอยแผลที่ได้จากการรุมสกัมเหมือนส่วนอื่นๆ
/ o* Y7 ^; D/ h2 [) J# n
9 M. m- U. h2 [1 H
+ v; J( J; v- x- l2 t“รอยแผลเป็นนี่...”
! J4 C# R1 {5 z6 @' I: V. [+ B* \2 E' w* O. s' Q
4 F5 \: _. b% N- _
สายตาเขาปรายมองตามนิ้วมือที่ลูบไล้สัมผัสมันอยู่' `2 e2 L- v" [9 v+ a
W2 E3 G+ \: j' Z" P
/ z9 P7 x9 D# q& l. z& {9 m“ไม่รู้สิ” เขาตอบเสียงเรียบ
3 D* g, m& T/ m- `6 U
5 n/ O6 P( k9 C8 V
- j4 ] q% ]( ]3 I“หืม” ผมเลิกคิ้วสงสัยอะไรคือรอยแผลเป็นเหมือนโดนฟันมาแบบนี้บอกว่าไม่รู้
" E" i! w O. ^1 H# U4 e8 A, X) X# O& L0 z, M" m% R1 H
- F! B0 m5 O# B$ t5 q% |7 }อย่ามาอำว่ามีมาแต่กำเนิดเหมือนปานอะไรเถือกนี้นะผมไล่กลับท่อระบายน้ำจริงๆอ่ะ j7 n c; Z6 F
7 |% v3 v7 i* p
, Y4 Y4 E% [" y/ e“ผมไม่รู้ว่ามันมาได้ยังไง” นั่นไงล่ะ!!
& h2 K% k, t- ~2 d8 R
6 q" s: v2 `! J& i, g, G' y- K& x" Z
ผมเงยหน้าขึ้นสบตาเขาแต่มันก็ว่างเปล่าดุจเดิมไม่ได้มีอาการหลุกหลิกเหมือนกับว่าที่เขาบอกว่าไม่รู้คือไม่รู้จริงๆ ไม่ได้ต้องการปิดบังแต่อย่างใด
- G% U6 W8 ?* D& T" d1 `8 F9 T! @: ~7 b
- q" T3 I2 J, g' g1 U6 o4 @5 y
ผมเริ่มลงนิ้วบนรอยช้ำต่อ `$ z# ~+ Y9 X* H4 g* w9 ?
) C5 a5 _4 O7 o J9 X0 N
: _8 P8 v2 B3 o
“เอาล่ะ ในเมื่อเรามาอยู่ด้วยกันแล้วฉันถามเรื่องส่วนตัวนายได้ใช่มั้ย” ผมเกริ่นนำ อย่างที่ไอ้ปอนด์บอกผมควรรู้เรื่องราวเกี่ยวกับตัวเขาบ้าง...ไม่มากก็น้อย
0 n3 a) t0 P2 D% \, M
* o# S* m) L0 ^8 q+ O
+ e$ ~" U4 o$ L* P v9 Kเขาพยักหน้า$ G/ t; w: ?) }) V" l. H, L
1 ?! V& E1 O; [" J
/ w4 s0 q% { [" R9 b
“นายชื่ออะไร” นี่แหละ สิ่งแรกที่ผมควรรู้เอาแต่เรียกนายๆกับชายเร่ร่อนอยู่ตลอด คราวนี้จะได้เรียกชื่อถูกแต่คำตอบของเขาทำเอาผมแทบหงายท้องตึงตกโซฟา* C2 T& K/ A( y
: U6 ] O* |9 J5 [+ h. X
) { {% k" z$ d) ]- p" z# v! k
“ผมไม่รู้” $ Y* A6 v& A, k* W- `. I* b; O2 j
: b; ^3 V/ X/ r# A* O# z: ?2 i1 y% @% K
“นายไม่รู้จักชื่อตัวเอง!!”( V! T# E2 c H( h0 \! ]
4 @+ _0 \' `4 e d N; J
% m% O' E. j1 e* M0 G+ m5 j* hได้โปรด...อย่าส่ายหน้า...9 U$ I6 a% s- p: r8 L1 @5 I5 W
' C9 O' Z. E' P' Y+ c' X8 m# j* N& K+ @! ~
บอกว่าอย่าส่ายหน้าไง!! - A/ `' @( J) N
- j' F3 Z A& u/ u: ]& X- P
: _( \4 H1 q# M0 I2 H# V& y5 d+ oเดี๋ยวร้องไห้ใส่เลยนี่!
) p7 B" }9 k) o5 f/ D6 s' j- [) `
& p9 g2 d; H) D' P0 j4 J5 ?+ E8 t" V5 [. T1 O; }
มันไม่ธรรมดาแล้วนะ!: Z. {# `) S9 c
2 J/ Y( ~5 q. X: U5 S& {1 t3 M- y- n1 V& z9 r6 S! K3 a! \
โอเค เอาล่ะตั้งสตินะคนเล็ก
' I6 A. ?" p7 G3 J4 s
/ [6 |( |7 c! q* E2 z6 j$ d: u' L6 U0 i9 ^( o6 z4 P5 `4 J
“โอเค...โอเค งั้นฉันเปลี่ยนคำถามใหม่ นายรู้อะไรเกี่ยวกับตัวเองบ้าง” ผมยกมือกุมขมับพลางจ้องหน้าเขาอย่างจริงจังยาเยอหยุดทาไปทันที ซึ่งเขาก็จ้องตอบผมอย่างมั่นคงก่อนจะ...ส่ายหน้าช้าๆ
* b( } Q2 `: G, z2 T0 C' M
' y2 m7 \% [. i! ?( d' z
+ ?- M5 r4 n, Xโอ้มายก็อด!! บอกผมทีว่าเขาล้อเล่น!$ t# Q; e1 C' o8 w3 ^/ b
. E7 I' p8 u8 m. {* E0 V6 g" ~3 u8 x3 _4 r4 d/ i1 x
“นายจะบอกว่านายไม่รู้ว่านายเป็นใครอย่างนั้นหรอ”5 S" \; C# v" W+ Z
' N! o4 C3 [ K) |, l
. V w( n- M5 R; s8 qเขาพยักหน้า# @% ?" b. z7 X1 y& w$ m2 z
2 r: m0 p' c( E! W1 J" r8 R+ Q$ {1 i: r% ^
ง่ะ พยักหน้าไปก็ไม่ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นเลยสักนิดแย่ลงกว่าเดิมอีก
/ i( E6 |$ E$ w2 T/ T% g& g9 U* Z6 L. x% c6 E% h# I: r
- d% i' |. X8 p/ d# C/ [; M“นายความจำเสื่อม!!” # i; D2 D4 B& ^6 D
! o. y/ p1 M! U2 A8 R# d7 c
; ^3 c4 X: y/ p- B: A0 Mผมลุกพรวดขึ้นยืนพลางชี้หน้าเขา รู้สึกได้เลยว่านิ้วตัวเองสั่นจนชี้ผิดชี้ถูกไปหมด มันจะละครหลังข่าวเกินไปแล้ว! หวังว่าคงไม่ใช่ทายาทพันล้านโดนลอบทำร้ายเพราะแย่งมรดกกันจนต้องหนีหัวซุกหัวซุนเข้าไปในป่าแล้วจนมุมกระโดดหน้าผาลงมาศีรษะกระแทกหินจนความจำเสื่อมหรอกนะ ถ้าเป็นแบบนั้นผมจะเอาเรื่องไปส่งทางผู้จัดให้ทำเป็นละคร
; U. X3 s( z+ C2 Z5 a" b! V, m9 a* d
; x6 H* O5 v) B" uแต่มันก็ตลาดเกินไปคงไม่มีใครอยากได้หรอก เอ๊ะ!ผมกำลังนอกเรื่องไปไกลแล้วหรือเปล่า T^T
% G9 q3 O% [9 P) F) R
0 k1 T1 k) q) k2 n5 Q$ u# |9 _; ~9 t$ w! Z4 P
“ถ้าการที่ผมจำอะไรเกี่ยวกับตัวเองไม่ได้เลยเรียกว่าความจำเสื่อมก็คงจะเป็นแบบนั้น”' t# v7 C7 \* k D7 P. V5 b
5 L5 ]- x. e. k: Z" y, \* U+ d& m% x e ^1 T4 }6 F2 _' |
ขอบใจที่ช่วยเรียกสติกลับมาแต่ประโยคที่นายยืนยันมันทำให้สติฉันกระเจิงอีกรอบอย่างดีเยี่ยมเลยล่ะ
# Y. p4 d! Y. x/ Y" t0 G
9 Z v5 B0 L: n2 b+ J/ B: d4 h- D& \: s9 s
“โอ๊ยยย นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย!” ผมสบถขึ้นพลางทิ้งร่างลงบนโซฟาอีกรอบ ศีรษะเอนพิงพนักพร้อมกับเอาสองมือปิดหน้าตัวเองอย่างเครียดจัด$ i8 R9 q7 E; ~3 g0 P1 l D( }
, ]$ H' U5 i, n" c* x0 N) X; w
ความเงียบเข้าปกคลุมนับสิบนาทีก่อนที่อีกฝ่ายจะทำลายความเงียบ/ C. t# u1 }1 `' a4 @
: Y% a6 m" f$ q; ^- r! b
y( T2 i0 R+ t# X" p: l" D“ผมคงทำให้คุณลำบากใจอยากให้ผมไปก็ได้นะ ผมเข้าใจ” ผมพรวดนั่งตัวตรงมือจิกหมอนอิงแน่นแล้วโพล่งพรวดออกไปทันที% R. p( D) O) e. q
6 z9 Q' J$ Y E/ o4 f! A" ?6 o& d, ^( t* R$ T4 A5 g* A
“ไม่ได้เครียดเรื่องที่นายกังวลหรอกน่า แล้วยิ่งรู้แบบนี้ยิ่งปล่อยไปไม่ได้ใหญ่” ผมถอนหายใจอีกเฮือก “ช่วยเล่าเรื่องที่นายพอจะรู้ให้ฟังได้ไหม” 8 F; j) V# V8 ~: v/ y: E# Z
2 Q1 x5 a, q' t
2 W0 C- t5 X# u" \
เขาพยักหน้าขมวดคิ้วเหมือนพยายามนึกสิ่งที่เกิดขึ้น แล้วขยับปากเล่าออกมาช้าๆ $ M8 }2 |2 k9 O; T7 \! J( c
+ f: q/ r6 J; C* a# k" {/ N0 q- R
9 h3 Z- Y) j4 _$ P1 a$ Y Y
“ผมจำได้แค่ว่า...รู้สึกตัวขึ้นมาบนก้อนหญ้าอะไรสักอย่าง ลอยตามกระแสน้ำมาติดกับบ้านสังกะสีกลางน้ำของชาวบ้านแล้ว...” เขาหรี่ตาโคลงหัวเหมือนกำลังเค้นความคิด เปล่งเสียงเป็นคำกระท่อนกระแท่นออกมา “ผมก็ขึ้นมาบนบ้าน...โดนไล่ตี...โดนน้ำคาวปลาสาดไล่...วิ่งหนีมาหยุดอยู่ที่ตรอกนั่น...รู้สึกหิว...เจ็บ...หนาว...”' U! ~4 A0 j$ L) Z/ p
1 K; t3 n5 m7 f) ^8 a. r0 v
. k h4 e* E- ~1 G$ ^# f+ Hเล่ามาถึงตรงนี้น้ำตาผมก็คลอหน่วยเต็มดวงตา ปลายนิ้วโป้งยื่นมาไล้หางตาปาดน้ำตาออกให้อย่างอ่อนโยน ผมต้องเป็นคนปลอบเขาไม่ใช่หรอทำไมเป็นเขาต้องมาปลอบผมแทนล่ะ
* H9 O8 @) H( [4 Q, [1 e6 H3 t- L+ c( {1 U( v- z/ j
1 e* [, f' U2 B
“นั่นคือสิ่งที่ผมรับรู้แค่นี้...ก่อนหน้านั้นผมจำไม่ได้เลย”
+ b) T0 l* ]" I: S6 s/ E T9 R0 k/ \" P* Q' k/ u
" e6 D# b' M; ]+ J; [% M7 h7 p0 J
นี่สินะที่มาของแววตาว่างเปล่า...เพราะไม่รู้...ไม่รู้เลย* I# m0 E) Y' i+ v" i2 `# j( E
- ]+ o, | y" ]5 R* q7 V4 [% t. Z
6 o& y/ I% Z+ @7 s2 X# G2 ]จากที่ฟังผมประมวลเรื่องราวได้ว่าบางอย่างทำให้เขามาหมดสติอยู่บนผักตบชวา(ก้อนหญ้าของเขานั่นแหละ)ลอยมาตามแม่น้ำเจ้าพระยาแล้วมาติดกับบ้านของชาวบ้านหาปลาเข้า* }. M' P% F- h6 m9 P- s
& ?9 X0 l% h( i2 Z
9 z @: C7 `1 Y) k5 j* qส่วนเรื่องราวก่อนหน้านั้นผมคิดว่ามันคงเลือนหายไปเพราะเหตุการณ์เลวร้ายบางอย่างที่เกิดขึ้นซึ่งเราก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร. K0 t- r3 B; h4 E+ T) c4 @
1 {: K" Y( D6 N7 g( ]. ~( o" C! G# O4 Z4 a5 u: J5 ]1 X7 ~
“นายจำใครไม่ได้เลยหรอ”
w% d0 S5 [% n
6 [; s0 \6 A2 Z7 r/ u; X: W/ @& [/ ~1 W0 k ^* k! l/ ?" E' X
“ใบหน้าเดียวที่ผมจำได้ขึ้นใจคือคุณ...คนเดียว” น้ำเสียงแผ่วเบาแต่เน้นย้ำชัดเจนทุกคำ เอิ่มก็เข้าใจนะว่าเขาตอบคำถามผม แต่มันรู้สึกหน้าร้อนวูบวาบยังไงไม่รู้
5 R# R C6 o: @$ o3 a% h
3 {* `: x6 [3 w, J0 ^9 }
D- f5 G9 i$ \# _9 R8 R“เอ่อ...ไม่มีอะไรที่จะยืนยันตัวตนนายได้บ้างหรออย่างเช่น บัตรประชาชน ใบขับขี่ หรือบัตรอะไรสักอย่างก็ได้” ผมถามอย่างหวังว่าเขาจะมีของสำคัญติดตัวมาบ้างนอกจากเสื้อผ้าเก่าโทรมชุดเดียวที่ผมเห็น: `4 X+ ?. P& z/ q9 d$ C- i o
, d& J- Z# p" z6 Z: Y
# L4 M; t% T7 U' t A( }/ b
“ผมไม่มีอย่างที่คุณว่ามาสักอย่าง” ใจแป้วเลยมั้ยล่ะ “เอ๊ะ...” อุทานแค่นั้นเขาก็ลุกขึ้นเดินหายเข้าไปในห้องน้ำทำให้ผมตื่นตัวขึ้นมาอีกครั้ง6 l- J6 @, P( z4 r D/ M$ w( `" b
7 ~! x% Z& t) l& A9 k
! O& D. I5 `5 x2 Uแต่แล้วเขาก็ออกมาพร้อมกับเสื้อสูทสีดำตัวเก่าตัวเดียวที่เขามี(ไม่นับแจ๊คเก็ตสีแดงที่ผมซื้อให้เขานะ) เอามันมาทำไมอย่าบอกนะว่ามันมีลายแทงอยู่ตามเนื้อผ้า
: W0 Y( s: _" p3 D
3 V" ]# V7 ~/ w4 u8 i v
+ M4 Z+ Q* c& t; R! q8 W( l รู้สึกมั้ยว่าวันนี้ผมเพ้อเจ้อไปมากมาย * t: D) `5 @1 f1 O, O, }
% F% W/ c: `" ^8 r% E) X
, z I: g$ @' f5 p* g( Eฟุบ
0 U) W, b( h e$ N$ s
: q8 _$ ^' Q# c$ s6 I- I( o" l' t$ P2 d0 O4 Y
เขานั่งลงข้างผมดังเดิมก่อนล้วงเข้าไปด้านในของเสื้อสูทหยิบบางอย่างออกมา แค่เห็นสันปกก็ทำเอาผมตื่นเต้นจนนั่งไม่ติดที่ เขายื่นมันมาตรงหน้าผมก่อนบอก
. o# B$ a; B: X) o* N$ ^7 A! e8 X- {0 ]
' D& p- r+ \9 J" P5 ~# h# g. a- e“นี่เป็นสิ่งเดียวที่ติดตัวผมมา” หนังสือหน้าปกสีแดงมีอักษรสีทองหนึ่งตัวเด่นใหญ่อยู่กึ่งกลางหน้ากระดาษที่ถ้าให้ผมทายน่าจะเป็นภาษาจีน ผมรีบหยิบมันขึ้นมาเปิดดูด้านในสิ่งแรกที่เห็นคือตัวหนังสือภาษาจีน(น่าจะใช่)สีดำมากมายเต็มหน้ากระดาษสีเหลืองค่อนไปทางน้ำตาลที่บ่งบอกว่ามันเป็นหนังสือที่เก่ามากแล้ว
) c! F/ w) E6 Y) m4 F5 U0 F. [0 A1 f# ?
. A9 n1 C/ m" i
ดูๆไปเหมือนพวกคัมภีร์วิทยายุทธ์ในหนังจีนกำลังภายในที่ผมเคยดู
& u3 q+ y4 J" Y6 }) P# k3 O! Z: r0 I, g9 r2 p
Q( C' Q. N! P/ ]9 Qบางหน้ามีอักษรสีทองนูนเด่นขึ้นต่างจากอักษรสีดำเมื่อเอามือไปลูบจะรู้สึกถึงความไม่สม่ำเสมอของเนื้อกระดาษ( ]. E# h- D4 d) @9 K% l
, I" P0 l3 a& ^0 S* F% @
0 h) {+ ], C$ R/ \0 R7 Y1 \
“มีทั้งหมดสองร้อยหน้า...” ผมพลิกดูตัวเลขมุมล่างขวาหน้าสุดท้าย ก่อนปิดหนังสือลงและเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเขาที่จ้องมองมาหนังสือเล่มนี้อยู่เช่นกัน “นายอ่านออกมั้ย”* Q% ?8 X5 v0 h+ A) I; W
( A/ ^: b0 V! D3 u" k5 v- d u: v, W
“อืม” เขาพยักหน้าก่อนชี้ไปที่ตัวอักษรสีทองตัวใหญ่บนปก“อ่านว่า ‘ เจิ้ง’ ”
2 r& E7 D) C, w7 a% [3 Y6 r: _' d9 z, E/ \
( K+ N7 i: p$ E. w1 y% ]( P
‘เจิ้ง’ งั้นหรอ...แล้วมันคืออะไรล่ะ!: `# e+ [: Z5 x0 v
0 i# q3 { n. |. E7 o/ Z+ Y, }% y. m" H. I0 E; m5 v. ^
อักษรตัวเดียวบนหน้าปกควรเป็นชื่อเรื่องหรือบ่งบอกความสำคัญของหนังสือเล่มนั้นๆไม่ใช่หรือ แล้วไอ้คำว่า ‘เจิ้ง’ คำเดียวมันช่วยสื่ออะไรตรงไหนได้0 D6 Y' R s, k$ `( P8 X4 J1 f8 X
6 T) W/ c2 x, d' A7 E4 a' `& E; B2 K- N$ _( S) G! ~; z4 |
เหมือนเขาจะรู้ว่าผมคิดอะไรเลยพูดสวนดักคอขึ้นมาว่าตัวเองก็ไม่รู้เหมือนกันเฮ้อ เซ็งเลย 8 r9 f6 H5 I( R* k @: i
! ?: C8 t1 s9 I0 j) A, E: _
7 B3 o8 k* z3 K7 T& a- g, d
“แล้วด้านในล่ะ” ผมจึงเบนความสนใจไปที่ตัวหนังสือมากมายด้านในแทนลายตาจนตาลายแบบนี้คงต้องบอกอะไรบ้างล่ะ7 w! ^8 n# T) D) l
. t6 {/ }& ?$ w; H2 M3 ]! n
' N- }$ q: m f' b0 ]3 E9 r eเขาเพ่งมองไปที่หัวเรื่องของหน้าแรกพลางค่อยๆออกเสียง, g2 q& ?! T9 e6 x
% k6 Z C2 P! W' o' }5 b
9 o5 n) k! y2 |4 @! Z* O
“จี ฟ่าน”( W; ?: G: x+ N+ y9 s4 W0 b" b( r
" f' x9 {: z5 `( i& d! ~4 y- r4 |6 a+ E
+ r' e: I' g; G: I
“แปลภาษาไทยได้มั้ย เอาภาษาไทยสิ” ผมพูดเสียงตื่นเต้น เขาเงยหน้าขึ้นมองผมแวบหนึ่งก่อนกลับไปเพ่งอ่านประโยคนั้นต่อแล้วอ่านออกมาเป็นภาษาที่ผมเข้าใจ4 K# N* S/ }$ E3 d, N! S9 N% R
5 x. {7 k* v. R) L* X
7 @& ]% G8 s8 @7 {; p6 b3 @“ข้าวมันไก่”; j8 d w/ ?- t; E# [$ p$ {9 K. S9 t
, I1 j7 w7 V' k2 S1 @3 V, S; h, `! c% z6 r6 _
ห๊า!!!!!!!!!!!!
9 `3 m1 |2 g/ b) I- @
' {* L& i( B+ ?: o. e' O
% n# K; x% B2 l V# k# Z% ?ข้าวมันไก่!!
6 x4 E" ?/ {' {6 E* x! t! o' P, G! y
3 _6 k# ^/ \# V2 m5 l: I
อะไรคือพิมพ์เป็นภาษาจีนแต่แปลออกมาได้ว่าข้าวมันไก่!!!: b% |/ f+ a( Y/ M7 ]# O- D
" e% m9 j1 h' b0 M% j( s( |7 {6 l
/ P) u4 p# k7 K“นายแปลถูกแน่นะ ลองอ่านใหม่สิ” ผมคะยั้นคะยอ เขาเลยก้มลงไปดูอีกครั้ง “คิดว่าถูกนะ ถึงผมจะจำอะไรไม่ได้แต่ผมก็อ่านและแปลได้ไม่ผิดแน่”6 c, E3 w& t6 R6 t1 a8 I3 q4 E
- j* P" p+ ~" K7 X7 Y' |8 z
0 d) W" `2 W# V% p
โอยยยย ลมจะจับ8 V/ ?) N4 L, R* ?# v, d9 B
9 `) g l$ z. S
3 n( _6 o3 w# ]& hนอกจากนี้หน้าอื่นๆยังมี ข้าวหน้าเป็ด ข้าวหมูแดง หมูกรอบสารพัดอาหารจานเดียว ไหนจะบรรดาเมนูก๋วยเตี๋ยวสารพัดเส้นอีก สรุปคือมันเป็นหนังสือเมนูอาหารไทยแปลเป็นจีน! * u8 N4 m: X4 i1 y; `! ^& [' f
% K4 P. s6 ` N8 Q5 t
3 }9 {# v3 V4 ^6 z% _6 O8 Z; r2 i“ผมมีอีกอย่างจะให้คุณดู”
$ n4 q+ o+ X3 U/ i$ a- z( i ^$ Z" o( ?& N, H3 n
4 H6 [) y* F* m+ X1 n1 T9 p; }0 n7 G
“อะไรหรอ”- \6 `: i+ Z O/ ], u5 m z: z G
8 e3 N+ i) U8 S. I# X' }4 }. _9 z8 S' N, z# q9 [8 s
เขาไม่ตอบแต่ลุกเข้าไปในครัวพร้อมกับหนังสือคัมภีร์อาหารยอดยุทธ์ ผมรีบลุกเดินตามเข้าไปทันเห็นเขาเปิดก๊อกน้ำใส่ซิงค์ล้างจานจนเต็มก่อนเอาหนังสือในมือจุ่มลงไป
+ h; [( R2 @$ I8 f4 u
, J! Z/ E0 P, h6 V, A( W; t
" \) M* P; Q2 l! S0 |ผมยืนมองมันตาค้าง- f, X; U% t/ u% m8 r, q2 |
5 X4 v2 Q8 I# _; Z% b7 Q
1 p" b, h, u6 \
“เฮ้ย!! เดี๋ยวก็เปียกหมดหรอก” ผมรีบหยิบขึ้นมาสะบัดๆ สีกระดาษมันก็ดูเปื่อยอยู่แล้วโดยน้ำเข้าไปอีกงืออ ตัวหนังสือจะหายไปมั้ยอ่ะ ไอ้บ้าทำอะไรเนี่ย!
: c7 O! s% U6 k! y% g- L. t p3 f/ v5 Y4 q3 m/ L# T# r2 n) \; S
) w% O' z2 w' i+ a- d1 i0 i. U
เอ๊ะ!
1 R( k2 ^8 u& F1 }6 R5 }: `
& e1 W) [7 V+ W2 A5 A3 o# W$ r1 I6 a$ n# h! o8 J+ I9 c
แต่ผมสะบัดอยู่พักหนึ่งเพิ่งมาสังเกตว่าไม่มีน้ำสักหยดตกลงพื้น ขมวดคิ้วอย่างสงสัย มองหนังสือทีหนึ่งก่อนแหงนหน้าไปมองเขาที่พยักหน้ากลับมา แล้วกลับมามองหนังสืออีกครั้งจับหน้าปกดูไม่เปียก ด้านในก็ไม่เปียก ตัวอักษรยังปกติหมึกไม่ซึมไม่หายอย่างที่ผมตกใจ
6 M* R4 b n7 @5 [! u; |8 J9 w6 U
- r- a; U3 ^2 t) k. O; W7 E6 o: F4 ?% q0 U ^+ l* C. }/ o! A7 R
ไม่น่าเชื่อ!! สภาพหนังสือเหมือนผ่านมาร้อยมืออยู่มาร้อยปีไม่กล้าจับแรงด้วยซ้ำ แต่มันไม่เป็นอะไรเลยทนทานได้ประหนึ่งกระเบื้องตราห้าห่วงทั้งที่แช่อยู่ในน้ำเกือบสองนาที เฮ้ย เป็นไปได้
' O( _% z3 w5 U s. R( T( y1 _3 e: i8 Y) ?1 j/ Z5 Y
7 J, k: S: I- u( x) x( l1 U! F“อย่างที่เห็น” เขายักไหล่พลางดึงผมเดินกลับมานั่งบนโซฟาในห้องนั่งเล่นอีกครั้ง
- x4 Q) P+ W3 t. Y# v& _8 W
% C/ K. A. w: @
2 V9 V* x6 F9 s* Uถ้าหนังสือเล่มนี้เป็นสิ่งที่บอกตัวตนผู้ชายคนนี้คงไม่พ้นเชฟกระทะทองเป็นแน่แท้ฮือ แล้วมันจะเป็นไปได้ยังไงเล่า!3 ?, U9 m3 D5 E# _ R2 E
% M. i; {8 e1 H! W% r
- D+ ~: u, p1 O# Xหรือว่าเป็นไปได้
( S, K/ u& q: ?3 z s
9 P k/ i8 R8 f& _ E& ], |+ F
4 [* _ X$ y/ s& e' }% \' t/ S“หรือว่านายจะเป็นเชฟ”9 r& l0 B3 B, T: i
4 t; y# W, N/ T
7 ~" j& ]+ l- q+ y+ a1 h“ที่เอากระทะตีหัวตัวเองจนความจำเสื่อมอย่างนั้นใช่มั้ย”0 g1 L" a- s3 {: t! ^7 G; x
, a2 s7 N9 F5 M
- D' y9 q! V* r' \อย่ามาเล่นมุกหน้าตายตอนนี้ได้มั้ย! ผมจริงจังนะ!2 ~. y. u( D2 D* k. p1 A! T# w. j
f' c/ V& `. m$ a+ h1 a* {
" r: l# h/ \8 k) a/ e: O“ขอโทษ...ผมแค่ไม่อยากให้คุณเครียด” เขาบอกอย่างสำนึกผิดเมื่อเห็นหน้ายุ่งคิ้วขมวดของผมหงอยเลยผมไม่ได้โกรธอะไรเขาสักหน่อย0 U5 K% H" ^$ {9 _$ d4 n! K
5 B) x. N! B7 }( j- i& y
, p/ t4 K7 h/ \8 w9 L k. \; V
“อืม ฉันคงคิดมากไปจริงๆ คาดเดาไปก็ใช่ว่ามันจะถูกต้องปวดหัวเปล่าๆ” ผมเอนหลังพิงพนักโซฟาอย่างผ่อนคลายขึ้นเริ่มปลงตกกับตัวเอง อย่างว่าคิดไปตอนนี้ก็ไม่มีอะไรกระจ่างขึ้นสิ่งสำคัญที่สุดที่ต้องทำ ณ ตอนนี้คือ...9 y0 u# P' m. M
- s- L- [* X$ M
) \- q0 d0 R/ b: f% y8 v5 d“มาตั้งชื่อให้นายดีกว่า!” " U3 i: T* A" |, X
. ?3 s* e. x5 _0 i* @, V" J' ~6 D
; V. D5 s# z3 l% M“หืม...ตั้งชื่อ?” 0 K, F, U" M1 w* K3 H, u4 z8 g
e6 _4 X1 B8 A/ E
2 m' w( S' h6 ]“แน่นอนสิ ก็นายไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร ชื่ออะไรเพราะฉะนั้นมาตั้งชื่อกันดีกว่า” ผมรู้สึกกระดี๊กระด๊าขึ้นมาทันที ส่วนเจ้าตัวถึงท่าทียังคงนิ่งเฉยแต่แววตาประกายขึ้นชั่วแวบหนึ่งทำให้รู้ว่าเขาก็สนใจเหมือนกัน* N1 R: P+ |+ o" B; C U, j3 C
8 S. n, @' C8 v: l. n5 k+ T- n
5 Y) @( H# }; I+ r; ^+ W“แล้วจะให้ผมชื่ออะไร”
( f$ c% j5 j8 g6 W( Q) t; z4 m" ?% Z2 T- \. x
; h' g/ C, B; a& m
“อืมมมม” ผมเท้าคางตั้งศอกบนหมอนอิงเอานิ้วชี้เคาะแก้มอย่างครุ่นคิดชื่ออะไรดีน้า ชื่ออะไรดี...
+ e# K; e( t) K& K3 V0 U, T+ O1 S4 b1 N( _' L! Z
7 V2 J+ p1 d7 z1 _) ~( d6 V
“เรียกผมนายเหมือนเดิมก็ได้นะ”4 J; @- k- C3 d# R; e3 g3 ~0 ]8 `4 g
6 V% F. J- ^# U8 r/ d. B7 E/ ]) h
& y4 a$ h! q" d0 @& \4 K“บ้าหรอไม่เอา!” เรื่องอะไรล่ะ ผมอยากให้เขามีชื่อมากกว่า2 P2 `1 q! k) _ n9 p# z7 s( h
5 X5 t! P4 d$ ?7 N" m$ I' H: E
9 Z. x# w8 X. _1 Q, _; w/ w
“บ๊อก”
8 w ^5 d& W i& }3 y6 J" B$ ~+ S( I2 j* E6 G& u; A% m. j
( O# E! I, U) v+ h3 eปุบ
, r1 i4 Q0 W- A3 x0 L9 r( y6 G* p( \ \, {" V4 w5 U9 e
& o1 S0 ]/ _2 F# @5 c. @$ N: s+ Z
เจ้าน้องหมาที่คงตื่นเพราะเสียงเราสองคนกระโดดเอาสองขงหน้าขึ้นมาบนโซฟาพลางกระดิกหางและส่งเสียงเหมือนอยากขึ้นมานั่งด้วย
6 M9 C, v2 p5 `( Q, t+ S( I$ p; U" Y* [+ n$ M
/ h6 W) `2 S" G2 S4 B) ?$ tผมยิ้มกว้างพลางอุ้มมันขึ้นมานั่งตักแล้วลูบหัวมันเล่นเบาๆ; G# i7 B1 a2 P$ f" A3 A
4 D" k; H$ x8 p* t$ [+ Q7 t
. n/ F# a% D0 f9 ?/ S2 ]“น้องหมาก็ต้องมีชื่อนี่เนอะ”
* P$ E! J9 C" F
( r2 `. @% m4 z$ V- w8 G i1 [1 O* H* E) O4 q
น้องหมา ชายเร่ร่อนตอนนี้มาอาศัยอยู่กับผมซึ่งชื่อคนเล็ก เจ้าน้องหมาตัวน้อยกับลูกพี่ตัวโตหน้าแบบนี้ ตาแบบนี้ รูปร่างแบบนี้
, |* |' a u- h" v% p: g8 Y
) h0 H% F z1 K' m% X" H X0 c- }2 N+ R1 R2 Z
ผมมองคนสลับหมา หมาสลับคน5 g9 O0 E* m, Z- w3 ~
0 |9 r2 `3 `8 s4 Z, g1 K3 b } _+ C1 f
นึกออกแล้ว!!!
. K$ G2 P* j o+ E9 |" v: \: U7 u1 N* I
4 \; F1 f! ~& V3 D* i, X h“ฉันรู้แล้วว่าจะให้นายชื่ออะไร”- b- K9 S9 F7 _! W. A& w3 i' [
$ Z4 O6 w( H3 @ u8 O ]
. n% H+ O1 V7 ]6 A“...” เขาขยับตัวสองสามทีผมยิ้มกริ่มอย่างถูกใจก่อนประกาศก้อง; L: ]9 {, q J' D4 L# r
1 j d# i$ {# t/ T! H6 Z
; g- i8 E( n" N' w/ e7 }$ t“ต่อไปฉันจะเรียกนายว่า‘ตี๋ใหญ่’ ส่วนน้องหมาชื่อ‘ตี๋น้อย’ เป็นไงชอบมั้ย!” + g# `& ]' t5 B& k1 U) k0 b1 a
0 c9 |% D b& L! O1 m3 ]
) y( e/ L+ ^3 z( m# E9 w5 ^เขานิ่งไปนิดก่อนพยักหน้า
' V7 Z3 [. M7 L% A
; I7 C! M' {& D M
; ]5 r8 w! K1 L. x8 y% \แต่ไม่พูด
: U7 V) M* J1 }. t
% u7 p1 O; ^3 P* y @+ [' t) R- H2 W4 l) ]9 a- d8 {
“เอ้า!ว่าไงชอบหรือไม่ชอบ”
* \& }0 G* ?' S z& L- j8 n5 F' e0 ^; i
' R5 j. R3 o6 N$ u" A
“ชอบคุณตั้งให้ผมชอบทั้งนั้นแหละ”+ C% V( p8 {5 r6 D3 h
0 k3 f# M& n; z( @7 G
9 n4 a5 b% I" O) g. z# [" Tพอพูดเข้าก็ยืดยาวไปนะ เล่นเอาเขินเลย!
, M3 Y; E2 z% ~) J& X8 d! w, Q& K# [% a4 p2 A$ U
……………………………………………………………………………………….: n, v5 P: x! R
0 o9 k& i8 I. a7 T# p& p. Y$ ?+ e( ~7 [( b1 p; P) j# a0 d* m
! }% q6 q1 _& M
“ใหญ่...ฉันไปทำงานก่อนนะ” ผมตะโกนบอกคนในห้องน้ำเขาโผล่หน้าออกมาก่อนพยักหน้าให้- ?; R( u6 D1 }3 c5 `( c9 u) `
8 q! C* v& g* |! M/ y) \' z3 S( D% i1 k: B5 l m+ G
ดูท่าแล้วอยากออกมาส่งผมหน้าประตูแต่ตัวเองก็เปียกม่อล่อกม่อแลกเกินกว่าจะย่ำออกมา
5 R2 D- _8 f* _: A
; I- k$ G2 a+ \- j) z/ A2 Z0 |1 w8 r6 l& ?3 E$ U1 w# P8 `
ผมเปิดประตูห้องออกไปก่อนปิดแล้วเดินตรงไปยังลิฟท์ลงไปที่จอดรถชั้นหนึ่งผมยิ้มแย้มแจ่มใสอารมณ์ดีไปตลอดทาง
3 z" X7 i/ H. e- V4 a8 D4 K8 V0 }' x
/ \* H3 c4 p0 X' {' H0 Cสาเหตุคงเป็นเพรา ‘ตี๋ใหญ่’ ที่เรียกสองพยางค์มันขัดลิ้นเลยตัดทอนเหลือคำว่า ‘ใหญ่’ พยางค์เดียว
H5 u. @- o( l& H6 M
# d- }& S; V, R% }4 i! n( W, S, b _2 J
สามวันที่ใหญ่มาอยู่กับผมความโก๊ะ(ตี๋ใหญ่)ของเขาก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆหาเรื่องให้ผมขำกับความเปิ่นแบบนิ่งๆสไตล์เขาอยู่ได้ทุกวัน
1 m5 ]8 |4 Z! |6 C6 h- n+ V0 `2 u. `5 Z7 S$ F' @
/ `( P; y6 Z& S4 }' x
เริ่มแรกจากการพยายามทำงานบ้านที่ท่าจับไม้กวาดไม้ถูดูเงอะๆงะๆอย่างดูก็รู้ว่าทำไม่เป็น แต่เขาก็พยายามทำจนสามารถทำให้ห้องขนาดร้อยสี่สิบตารางเมตรสะอาดขึ้นมาได้
, r* o9 R% t; h' R" C5 s- ^9 F' f9 M6 ^% x6 g
. p+ M m1 g) J8 G3 ~- i9 l
อย่างเช้านี้ใหญ่ก็ลุกมาชงโอวัลตินเคียงคู่กับขนมปังปิ้งให้ผม ก่อนจับเจ้าตี๋น้อยอาบน้ำจนตัวเองก็เปียกไปทั่วตัวด้วยอย่างที่เห็น แล้วคาดว่าจะพยายามขัดห้องน้ำต่อ สายข่าวรายงานมาว่าเขาไปกระซิบถามวิธีขัดห้องน้ำจากพิณมาเมื่อวานเย็น
7 v; z6 [% i0 d1 m4 l: B
# Q& G+ M- a2 ?( ~8 T6 E4 Y5 y: b" c) T7 n& ~
ซึ่งผมบอกไปแล้วว่าไม่ต้องทำผมจ้างแม่บ้านประจำอยู่แล้ว เขาบอกว่าให้งอมืองอเท้านั่งเกาะผมไปวันๆเขาทำไม่ได้ อย่างน้อยก็ช่วยผมประหยัดค่าแม่บ้านก็ยังดี
4 s- a' k# p8 d+ [; M
0 m4 _, }" h) {6 B9 @8 @4 V
3 _2 x0 K) a" H# ^เอาเถอะ เขาสบายใจก็ปล่อยเขาทำไป 6 z2 n1 |# J3 j! ]3 D" z+ B
& P# I \( N2 c( U5 r
. C0 G1 F+ \- B3 rลงให้ติดๆกันเลยครับ3ตอน
) u1 z6 t/ L; G$ r; [( a# H6 J* R# r" u
. b1 S) E/ V% p2 H) O
|
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-4-4 21:13:23
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-4-4 21:44:48
โพสต์ 2020-4-4 22:04:10
โพสต์ 2020-4-5 02:30:21
ขอบคุณครับ
โพสต์ 2020-4-5 08:01:44
