รักเร่ร่อน...ของคนจรจัด 5 bymod-cup

tor_8915

เร่ร่อน5

: B) J" a# ?: a7 B2 K
. x3 @" w+ f; P! z. v
แอ๊ดดดด

. o6 z2 H8 W, A/ A' \7 c$ ?5 E
/ m9 p& S8 C, w4 zเอิ่ม...
/ _4 N$ t2 V# [: n( t- z; _

4 l# y; w- Y  iสถานการณ์น่ากลัวขั้นสิบ
0 B+ E  j' Y/ d
7 c7 M$ r8 G( v, M
หลังจากเคลียร์กับไอ้ปอนด์เรียบร้อยและมันก็รับปากแล้วว่าจะไม่บอกเรื่องนี้ให้ครอบครัวผมรู้ ขนาดไอ้ปอนด์ยังไม่เข้าใจจนต้องอธิบายกันยืดยาวขนาดนี้ไม่ต้องคิดเลยว่าครอบครัวผมจะคัดค้านเรื่องนี้แบบหัวชนฝาขนาดไหน เอาเป็นว่าผมแค่ให้เขามาอยู่ด้วยชั่วคราว(บอกคนอื่นแบบนี้)เมื่อเขาสามารถตั้งตัวได้ผมจะให้ย้ายไปอยู่ที่อื่น
. I, K0 w1 E/ |/ B0 R

$ H' V2 T+ m& g! i2 z: f, q' Yแต่จะให้ปล่อยไปเป็นชายเร่ร่อนให้คนอื่นรังเกียจอีกผมทำไม่ได้
0 x: W1 ^' b, D- A7 X/ M

5 @' A* D' Y# F( Qกลับมาที่สถานการณ์น่ากลัวขั้นสิบของผมดีกว่า ผมกลับมาห้องตัวเองโดยที่ในมือมีเสื้อผ้ามาหนึ่งชุดและเมื่อเปิดประตูห้องเข้าไปก็ได้เรื่องเลย...
3 E" j% h; f) s+ z9 ^

ชายเร่ร่อนที่ผมให้ไปอาบน้ำเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้วโดยผมกำชับว่าอาบหลายๆรอบเอาให้สะอาดหอมฟุ้งไม่ต้องกลัวเปลืองแชมพูสบู่อะไรทั้งสิ้นพร้อมทั้งหยิบแปรงสีฟันด้ามใหม่ให้เขาแปรงฟันด้วย ซึ่งเขาก็พยักหน้าเข้าใจเอาผ้าขนหนูสีน้ำเงินผืนใหม่(ของผม)พาดบ่าพร้อมอุ้มน้องหมาเข้าไปด้วยกัน
* N/ Z& Z. n8 L: L* z, z8 t
# n" c+ ^/ M. {4 r
  C. B; @# x0 \% ^) u7 \& tและตอนนี้เขาก็อาบน้ำเสร็จแล้วและน่าจะเสร็จนานแล้วด้วยเพราะดูจากผิวกายแห้งน้ำของเขา แต่มันจะไม่เป็นปัญหาเลยถ้าเขาไม่นุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวนั่งพิงประตูกระจกที่กั้นระหว่างส่วนห้องกับระเบียง แขนข้างหนึ่งเหยียดตรงวางพาดบนขาข้างเดียวกันที่ชันขึ้น มืออีกข้างลูบบนตัวน้องหมาที่นอนหมอบหลับตาอยู่บนต้นขาที่เหยียดยาวบนพื้น เสี้ยวหน้าด้านข้างสะท้อนกับแสงยามเย็นให้ดวงตาคมเฉี่ยวที่เหม่อมองไปด้านนอกดูเข้มแวววาวขึ้น

: x$ Z4 d( _3 {+ _# l
ผมทรงรังนกกระจอกเต็มไปด้วยบรรดาฝุ่นคราบสกปรกถูกชะล้างออกไปจนหมดสิ้น บัดนี้เหลือเพียงเส้นผมสีดำสนิทเงางามถูกเสยไปด้านหลังเปิดเปลือยใบหน้าคมเข้ม
* _7 \$ R* ^- Z

$ N; H; `9 D7 b- }' S" K" r- H$ Pฮะฮอตเป็นบ้า!!!
. m8 l( E! o, z9 C5 l
$ C9 I* P/ V" R! v9 G5 k
มือไม้อ่อนจนเสื้อผ้าในมือแทบร่วง!!

9 B" l+ J9 @8 \# H  \* A* M
6 }. I& z7 P2 k# h7 g  b3 L$ ~6 v“นาย” ผมบังคับเสียงไม่ให้สั่นขณะเอ่ยเรียก

! e* a3 |$ {! [) q  R
เขาหันกลับมาตามเสียงเรียกใบหน้าเสี้ยวเดียวที่ผมเห็นในคราแรกตอนนี้ผมเห็นมันชัดถนัดตา
# I7 d/ F; U/ v/ g
) U% J5 ?2 c) c: _$ v. r; O
หล่อเลิศอย่างที่คิดไว้จริงๆด้วย!!

+ M9 m$ E: d7 {& h8 J( m$ p+ H
. m6 o- _+ W  U* x, l1 T% j9 n“เสื้อผ้า” ผมยื่นของในมือไปให้ซึ่งเขาก็ค่อยๆหยิบน้องหมาไปไว้บนพื้นข้างๆก่อนยันตัวลุกขึ้นและเดินเข้ามาหา ส่งมือมารับเสื้อกางเกงแล้วเดินหายเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้ง

) I* r* l1 ]8 o4 [! n# H! D
+ d! u& H% E6 @! @! ]' ^“นี่!ไม่ต้องใส่เสื้อนะเดี๋ยวจะทายาให้!” นึกได้ผมก็ตะโกนบอกไล่หลังเสี้ยวนาทีเขาก็ออกมา...สภาพไม่ต่างจากเมื่อกี้เท่าไหร่
6 q+ v0 x; r0 d, B& `

$ N7 p# c$ c* S4 ]6 o% R1 c5 zแค่เปลี่ยนที่ปกปิดส่วนล่างจากผ้าเช็ดตัวสีน้ำเงินเป็นกางเกงขาสั้นยางยืดสีขาวแทน
: h0 Z5 F6 @8 _3 z3 J: V3 A

มันตัดกันจนทำให้ผิวเนื้อสีน้ำผึ้งของเขาโดดเด่นกระแทกตาให้ฝ้าฟางเข้าไปกันใหญ่

# O) r) J4 y7 g# \( b8 o
7 \& E# M; j0 l9 T/ W: e" sผมหลุบตาลงต่ำ กลั้นใจมองนานไม่ได้จริงๆ สีผิวตรงมือและเท้าทั้งสองข้างรวมถึงบริเวณลำคอขึ้นไปบนใบหน้ามีสีดำคล้ำกร้านแดดตรงข้ามกับส่วนในร่มผ้าที่ไม่ได้ขาวเหมือนหยวกแต่กลับเป็นผิวสีน้ำผึ้งนวลเนียนรับกับกล้ามเนื้อสมส่วนได้รูป ซิกแพ๊คบริเวณหน้าท้องหกลูกเรียงตัวสวยรับกับเอวทรงวีเชฟที่ขอบกางเกงเกาะไว้หมิ่นเหม่ ประดับด้วยไรขนอ่อนใต้สะดือเรียงยาวหายเข้าไปใต้ร่มผ้า
  \; y. @. p9 {& [/ T

อย่างถ้าเอามือไปลูบคงไม่เจอไขมันหยุ่นมือคงรู้สึกได้ถึง...
, A- l% a) t1 r

$ r, |( a& O3 I0 D1 gอ๊ากกกกกกกกกกผมไม่ใช่ปุญมนัสผู้มีจิตใจใสสะอาดอีกแล้ว ผมมันหื่นลามกจิตใจสกปรกที่สุด T^T
: r+ Y5 B2 j, {% D1 C
# O- Y/ y% K& J* {3 \- b
“เสื้อมันเล็กไปผมใส่ไม่ได้” เสียงทุ้มเหมือนระฆังเรียกสติที่แตกกระเจิงกลับมาอีกครั้ง ผมรับเสื้อคืนมาพร้อมทั้งบอกให้เขาไปนั่งบนโซฟาเพื่อที่จะได้ทายาให้


2 j7 Q% T" f9 r5 d( V8 F" v+ C" wใช่!! ผมควรมุ่งประเด็นไปที่รอยฟกช้ำตามตัวเขาสิไม่ใช่รูปร่างหน้าตาเอ็กซ์แตกของเขา

3 v( Q9 [7 g+ N9 H% c5 E. R& {% g' V
9 \) N' B3 v; d) h" h/ H
) m/ t1 n0 H/ z6 l$ @, |- ]ฮืออออ เอ็กซ์แตกบ้าบออะไรของแกเล่าคนเล็ก!!

1 n9 q, B8 Y2 ^. N
& i3 @% f1 N% l  U3 x( ]. d0 v
“หะหันหลังสิ” เขาทำตามแล้วผมก็เริ่มทายาบนแผ่นหลังของเขาเป็นส่วนแรก มันดีต่อผมด้วยที่จะไม่ลวนลามร่างกายเขาทางความคิดมากไปกว่านี้ แต่แผ่นหลังเขากว้างน่าซบจัง T^T


หยุด! หื่น! เดี๋ยว! นี้!
" A& H/ g7 _, o) A/ @
" ^2 A/ P! H0 S) f+ N+ m. {- [
* v/ e5 t4 N0 `. u ผมหมุนเปิดฝาหลอดยาก่อนบีบลงบนนิ้วแล้วลงแรงทาอย่างแผ่วเบา รอยฟกช้ำเริ่มเขียวคาดว่ามันต้องเริ่มปวดหนึบหนับแล้วแน่นอน นั่นทำให้หัวใจผมเหี่ยวเฉาขึ้นมาทันที ความฟุ้งซ่านก่อนหน้านี้มลายหายหมดสิ้น

" g. @6 E+ k2 a
“เจ็บมากมั้ย” เขาส่ายหัว นั่นทำให้ผมรู้สึกเคืองขึ้นมานิดเป็นคนเหล็กหรือไงเจ็บก็พูดมาสิ!

: @/ P6 E0 ~* Z4 g. a% [2 M
3 S) v# h) e  P# X/ ~7 Z, z# wฮือออ แท้จริงแล้วผมเป็นคนบ้าใช่มั้ยถึงอารมณ์แปรปรวนเยี่ยงสตรีมีประจำเดือนแบบนี้T^T
+ ^) y9 }' O6 R. \* r1 V

4 \" H& v+ q7 q/ n“เสร็จแล้วหันหน้ามา” ผมทายาบริเวณเอวข้างขวาเป็นที่สุดท้ายก่อนจับเขาหันหน้ามา


0 P% k/ N# T6 s9 |/ G“เดี๋ยวผมทาต่อเอง” เขาส่งมือมาดึงหลอดยา

; d4 b+ Y8 ]  ~) V+ N3 t" z1 j
“เดี๋ยวทาให้” ผมชักมือหลบก่อนลงมือทายาไล่จากใบหน้าเขาลงมา เมื่อถึงบริเวณหน้าอกนิ้วผมชะงักนิ่งเมื่อสายตาปะทะเข้ากับรอยแผลเป็นยาวประมาณสิบเซนฯตวัดเฉียงขึ้นสี่สิบห้าองศาบริเวณหน้าอกด้านซ้ายเหนือหัวนมสีน้ำตาลเข้ม


ตรงตำแหน่งหัวใจพอดี
6 M. O# C. G. d
3 U+ v6 s  K9 J: p  u
6 z6 K& j& A/ I* |1 c; W7 Mเมื่อครู่ผมมองไม่ชัดเห็นเพียงแวบๆนึกว่ารอยแผลที่ได้จากการรุมสกัมเหมือนส่วนอื่นๆ


+ W) g, x9 {2 B; {. Z+ E“รอยแผลเป็นนี่...”

2 Z+ L" a* J' v8 @/ ~9 `/ h
สายตาเขาปรายมองตามนิ้วมือที่ลูบไล้สัมผัสมันอยู่

. g6 J% S8 x1 p3 Y, i
“ไม่รู้สิ” เขาตอบเสียงเรียบ
4 O+ f: P: O3 Y7 E

“หืม” ผมเลิกคิ้วสงสัยอะไรคือรอยแผลเป็นเหมือนโดนฟันมาแบบนี้บอกว่าไม่รู้


+ J! D3 Q2 ]' fอย่ามาอำว่ามีมาแต่กำเนิดเหมือนปานอะไรเถือกนี้นะผมไล่กลับท่อระบายน้ำจริงๆอ่ะ
0 M9 d: {5 ]! {. W9 w

* w% f* \2 J' @- F5 o* j  d4 e“ผมไม่รู้ว่ามันมาได้ยังไง” นั่นไงล่ะ!!

& ]$ U: p- |) _, B( d4 z% `8 t' G
! ~4 @( J% v3 ?" x% I1 e0 ]ผมเงยหน้าขึ้นสบตาเขาแต่มันก็ว่างเปล่าดุจเดิมไม่ได้มีอาการหลุกหลิกเหมือนกับว่าที่เขาบอกว่าไม่รู้คือไม่รู้จริงๆ ไม่ได้ต้องการปิดบังแต่อย่างใด
( B1 W: g+ O1 r+ D) T

ผมเริ่มลงนิ้วบนรอยช้ำต่อ


3 o( J8 ^: @2 o, V  |- m8 H: w“เอาล่ะ ในเมื่อเรามาอยู่ด้วยกันแล้วฉันถามเรื่องส่วนตัวนายได้ใช่มั้ย” ผมเกริ่นนำ อย่างที่ไอ้ปอนด์บอกผมควรรู้เรื่องราวเกี่ยวกับตัวเขาบ้าง...ไม่มากก็น้อย
3 h3 z% R% m5 X" }) w
: Z$ G) d) }8 \/ `7 v8 g, g
เขาพยักหน้า

2 o: q% \( A- |  G/ ]- u
7 {& }7 J" L5 X( C5 _( \“นายชื่ออะไร” นี่แหละ สิ่งแรกที่ผมควรรู้เอาแต่เรียกนายๆกับชายเร่ร่อนอยู่ตลอด คราวนี้จะได้เรียกชื่อถูกแต่คำตอบของเขาทำเอาผมแทบหงายท้องตึงตกโซฟา

' f: F; H$ O6 K: R! k  [
6 ]1 ~3 R- S) A' T' I  O0 A, N. o% R“ผมไม่รู้”


“นายไม่รู้จักชื่อตัวเอง!!”


0 l( l2 s4 b" S7 ]; j* Fได้โปรด...อย่าส่ายหน้า...
* g: X0 X# q" J$ g+ N* L+ `3 b

บอกว่าอย่าส่ายหน้าไง!!
1 G$ l, u% W9 A+ S$ w. e
5 h; r. U! ?$ Z1 ~% ^
เดี๋ยวร้องไห้ใส่เลยนี่!
, O) P3 F2 H  z8 ^! l% G
2 k5 R( ~$ |1 Z, X
มันไม่ธรรมดาแล้วนะ!
, B2 D/ ?7 U# e% i

+ P0 u  x- [+ ~! _4 h6 Sโอเค เอาล่ะตั้งสตินะคนเล็ก
. j% D3 q1 W0 E- l, f8 S

, e# L  Z' `+ }. V+ Q“โอเค...โอเค งั้นฉันเปลี่ยนคำถามใหม่ นายรู้อะไรเกี่ยวกับตัวเองบ้าง” ผมยกมือกุมขมับพลางจ้องหน้าเขาอย่างจริงจังยาเยอหยุดทาไปทันที ซึ่งเขาก็จ้องตอบผมอย่างมั่นคงก่อนจะ...ส่ายหน้าช้าๆ
" U. N" u/ H, ]$ F" N" |$ d
6 |! L1 }5 O) T5 n9 u+ M
โอ้มายก็อด!! บอกผมทีว่าเขาล้อเล่น!
) Q) y# T4 |. f8 S, g8 r. A
6 ^. t0 P9 H9 O7 B2 p5 Z3 t+ v
5 S1 y% k9 O( M“นายจะบอกว่านายไม่รู้ว่านายเป็นใครอย่างนั้นหรอ”
: a& Q: x4 J4 i

เขาพยักหน้า
% P* x8 u( G0 b1 ~4 v8 w

4 m# J' D* `/ A+ s  Lง่ะ พยักหน้าไปก็ไม่ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นเลยสักนิดแย่ลงกว่าเดิมอีก
4 e/ I7 K& W/ x
9 t. V7 f# b! p, G- i! x# Q
“นายความจำเสื่อม!!”
, o) f. R# s* K  x; @
3 \! A' D6 y* S% e& V
9 T+ A; N/ U; t/ M2 h6 x' mผมลุกพรวดขึ้นยืนพลางชี้หน้าเขา รู้สึกได้เลยว่านิ้วตัวเองสั่นจนชี้ผิดชี้ถูกไปหมด มันจะละครหลังข่าวเกินไปแล้ว! หวังว่าคงไม่ใช่ทายาทพันล้านโดนลอบทำร้ายเพราะแย่งมรดกกันจนต้องหนีหัวซุกหัวซุนเข้าไปในป่าแล้วจนมุมกระโดดหน้าผาลงมาศีรษะกระแทกหินจนความจำเสื่อมหรอกนะ ถ้าเป็นแบบนั้นผมจะเอาเรื่องไปส่งทางผู้จัดให้ทำเป็นละคร
. t$ O; O$ u2 [! N2 T2 e

แต่มันก็ตลาดเกินไปคงไม่มีใครอยากได้หรอก เอ๊ะ!ผมกำลังนอกเรื่องไปไกลแล้วหรือเปล่า T^T

' u  l% _& F, B. Y0 ~
7 D4 n# ]) k0 N3 _) j' z  }" Q  o“ถ้าการที่ผมจำอะไรเกี่ยวกับตัวเองไม่ได้เลยเรียกว่าความจำเสื่อมก็คงจะเป็นแบบนั้น”
4 y. |- `2 f# L& _  X$ \0 }* f2 T
" u1 |/ D* Y2 p0 {; B
6 c. H! L9 P- O$ R3 }ขอบใจที่ช่วยเรียกสติกลับมาแต่ประโยคที่นายยืนยันมันทำให้สติฉันกระเจิงอีกรอบอย่างดีเยี่ยมเลยล่ะ


) F4 a" Q( ~6 W% m“โอ๊ยยย นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย!” ผมสบถขึ้นพลางทิ้งร่างลงบนโซฟาอีกรอบ ศีรษะเอนพิงพนักพร้อมกับเอาสองมือปิดหน้าตัวเองอย่างเครียดจัด

0 Z4 _2 B4 z2 ?' h! e
ความเงียบเข้าปกคลุมนับสิบนาทีก่อนที่อีกฝ่ายจะทำลายความเงียบ

9 ?4 v& p  c0 V9 M
: ~3 N: V1 V: I3 z5 j“ผมคงทำให้คุณลำบากใจอยากให้ผมไปก็ได้นะ ผมเข้าใจ” ผมพรวดนั่งตัวตรงมือจิกหมอนอิงแน่นแล้วโพล่งพรวดออกไปทันที
7 s* L! g% h/ @+ ?$ `) e% [/ m7 e

“ไม่ได้เครียดเรื่องที่นายกังวลหรอกน่า แล้วยิ่งรู้แบบนี้ยิ่งปล่อยไปไม่ได้ใหญ่” ผมถอนหายใจอีกเฮือก “ช่วยเล่าเรื่องที่นายพอจะรู้ให้ฟังได้ไหม”


เขาพยักหน้าขมวดคิ้วเหมือนพยายามนึกสิ่งที่เกิดขึ้น แล้วขยับปากเล่าออกมาช้าๆ
$ |, V0 y+ V9 K4 N: `
; \8 k4 W1 m" n1 }
3 d; {+ T2 b( q& T0 I“ผมจำได้แค่ว่า...รู้สึกตัวขึ้นมาบนก้อนหญ้าอะไรสักอย่าง ลอยตามกระแสน้ำมาติดกับบ้านสังกะสีกลางน้ำของชาวบ้านแล้ว...” เขาหรี่ตาโคลงหัวเหมือนกำลังเค้นความคิด เปล่งเสียงเป็นคำกระท่อนกระแท่นออกมา “ผมก็ขึ้นมาบนบ้าน...โดนไล่ตี...โดนน้ำคาวปลาสาดไล่...วิ่งหนีมาหยุดอยู่ที่ตรอกนั่น...รู้สึกหิว...เจ็บ...หนาว...”
  i7 @1 S8 A# j0 z4 Z* y8 w! k1 y* B
" Z, D( m; R3 r4 t  E; t; @0 R
9 P) p0 T6 ^  k: k7 t( O! sเล่ามาถึงตรงนี้น้ำตาผมก็คลอหน่วยเต็มดวงตา ปลายนิ้วโป้งยื่นมาไล้หางตาปาดน้ำตาออกให้อย่างอ่อนโยน ผมต้องเป็นคนปลอบเขาไม่ใช่หรอทำไมเป็นเขาต้องมาปลอบผมแทนล่ะ
( W! K7 k  U  i

3 r: H8 X' l' V. V2 V8 }9 P; ?“นั่นคือสิ่งที่ผมรับรู้แค่นี้...ก่อนหน้านั้นผมจำไม่ได้เลย”


" ]' h5 v. _2 q  P, E5 E$ Nนี่สินะที่มาของแววตาว่างเปล่า...เพราะไม่รู้...ไม่รู้เลย
& F; e( y9 e# v. P( Q1 l

& F" N2 H( Y' f5 v# A! D5 s0 w9 rจากที่ฟังผมประมวลเรื่องราวได้ว่าบางอย่างทำให้เขามาหมดสติอยู่บนผักตบชวา(ก้อนหญ้าของเขานั่นแหละ)ลอยมาตามแม่น้ำเจ้าพระยาแล้วมาติดกับบ้านของชาวบ้านหาปลาเข้า
1 V* g0 e7 @  ]9 W. o
7 l0 T; N2 w" b3 S1 V# [
ส่วนเรื่องราวก่อนหน้านั้นผมคิดว่ามันคงเลือนหายไปเพราะเหตุการณ์เลวร้ายบางอย่างที่เกิดขึ้นซึ่งเราก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร


, S  ?3 n& o$ v. ~  |/ _/ ]& {; k! ?“นายจำใครไม่ได้เลยหรอ”

; J8 r/ u3 Y& T  Q8 }/ m
0 R  q9 m# i$ g  M, R“ใบหน้าเดียวที่ผมจำได้ขึ้นใจคือคุณ...คนเดียว” น้ำเสียงแผ่วเบาแต่เน้นย้ำชัดเจนทุกคำ เอิ่มก็เข้าใจนะว่าเขาตอบคำถามผม แต่มันรู้สึกหน้าร้อนวูบวาบยังไงไม่รู้


“เอ่อ...ไม่มีอะไรที่จะยืนยันตัวตนนายได้บ้างหรออย่างเช่น บัตรประชาชน ใบขับขี่ หรือบัตรอะไรสักอย่างก็ได้” ผมถามอย่างหวังว่าเขาจะมีของสำคัญติดตัวมาบ้างนอกจากเสื้อผ้าเก่าโทรมชุดเดียวที่ผมเห็น
, X4 |( {! g6 Q; j
; ]" w! n6 t* }* @# y) v
“ผมไม่มีอย่างที่คุณว่ามาสักอย่าง” ใจแป้วเลยมั้ยล่ะ “เอ๊ะ...” อุทานแค่นั้นเขาก็ลุกขึ้นเดินหายเข้าไปในห้องน้ำทำให้ผมตื่นตัวขึ้นมาอีกครั้ง
4 n7 \* S1 Q/ Q; r6 Z; B

แต่แล้วเขาก็ออกมาพร้อมกับเสื้อสูทสีดำตัวเก่าตัวเดียวที่เขามี(ไม่นับแจ๊คเก็ตสีแดงที่ผมซื้อให้เขานะ) เอามันมาทำไมอย่าบอกนะว่ามันมีลายแทงอยู่ตามเนื้อผ้า
- @% \5 W! j: c! h

4 v4 D: T! p  J4 R รู้สึกมั้ยว่าวันนี้ผมเพ้อเจ้อไปมากมาย
) D. x/ B; m% d1 n; x2 B

ฟุบ
( d7 Z& f8 I' \, t! E8 V8 |; I

9 U2 a/ `) x% `+ Yเขานั่งลงข้างผมดังเดิมก่อนล้วงเข้าไปด้านในของเสื้อสูทหยิบบางอย่างออกมา แค่เห็นสันปกก็ทำเอาผมตื่นเต้นจนนั่งไม่ติดที่ เขายื่นมันมาตรงหน้าผมก่อนบอก
3 g' `+ H# `' ^( m9 u

“นี่เป็นสิ่งเดียวที่ติดตัวผมมา” หนังสือหน้าปกสีแดงมีอักษรสีทองหนึ่งตัวเด่นใหญ่อยู่กึ่งกลางหน้ากระดาษที่ถ้าให้ผมทายน่าจะเป็นภาษาจีน ผมรีบหยิบมันขึ้นมาเปิดดูด้านในสิ่งแรกที่เห็นคือตัวหนังสือภาษาจีน(น่าจะใช่)สีดำมากมายเต็มหน้ากระดาษสีเหลืองค่อนไปทางน้ำตาลที่บ่งบอกว่ามันเป็นหนังสือที่เก่ามากแล้ว
5 @& U+ `8 d* v
. r! e0 W; |& V! p
ดูๆไปเหมือนพวกคัมภีร์วิทยายุทธ์ในหนังจีนกำลังภายในที่ผมเคยดู


บางหน้ามีอักษรสีทองนูนเด่นขึ้นต่างจากอักษรสีดำเมื่อเอามือไปลูบจะรู้สึกถึงความไม่สม่ำเสมอของเนื้อกระดาษ


7 t" h: p$ L& q( G1 U& g: D" `. A“มีทั้งหมดสองร้อยหน้า...” ผมพลิกดูตัวเลขมุมล่างขวาหน้าสุดท้าย ก่อนปิดหนังสือลงและเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเขาที่จ้องมองมาหนังสือเล่มนี้อยู่เช่นกัน “นายอ่านออกมั้ย”

0 M2 R7 A+ N/ m4 H+ u5 [
“อืม” เขาพยักหน้าก่อนชี้ไปที่ตัวอักษรสีทองตัวใหญ่บนปก“อ่านว่า ‘ เจิ้ง’ ”

3 y& e! a9 V1 ?& g! Z' T
  Z, B& D8 {$ r' f" R7 ~‘เจิ้ง’ งั้นหรอ...แล้วมันคืออะไรล่ะ!

: _2 Q8 L+ s& R, w4 F1 N6 H
4 i7 \& Z2 w* g; T+ P; y4 [# Hอักษรตัวเดียวบนหน้าปกควรเป็นชื่อเรื่องหรือบ่งบอกความสำคัญของหนังสือเล่มนั้นๆไม่ใช่หรือ แล้วไอ้คำว่า ‘เจิ้ง’ คำเดียวมันช่วยสื่ออะไรตรงไหนได้
1 b$ s- d! v1 @& o3 c

% |7 Q' i$ C/ b4 E8 Gเหมือนเขาจะรู้ว่าผมคิดอะไรเลยพูดสวนดักคอขึ้นมาว่าตัวเองก็ไม่รู้เหมือนกันเฮ้อ เซ็งเลย
& S( E, G& z2 s2 X& g/ o

“แล้วด้านในล่ะ” ผมจึงเบนความสนใจไปที่ตัวหนังสือมากมายด้านในแทนลายตาจนตาลายแบบนี้คงต้องบอกอะไรบ้างล่ะ

. }0 F, ~; r0 f, c& V
$ P3 S4 Z6 D* {0 w/ Y; i: Cเขาเพ่งมองไปที่หัวเรื่องของหน้าแรกพลางค่อยๆออกเสียง
; q& n: i% ]# i1 p! n3 i' K
2 N% v0 h5 L* |; P3 s, F1 Q9 ~1 L
“จี ฟ่าน”
  R8 H. i, H2 t+ E1 O7 x

“แปลภาษาไทยได้มั้ย เอาภาษาไทยสิ” ผมพูดเสียงตื่นเต้น เขาเงยหน้าขึ้นมองผมแวบหนึ่งก่อนกลับไปเพ่งอ่านประโยคนั้นต่อแล้วอ่านออกมาเป็นภาษาที่ผมเข้าใจ
3 t, H7 x! G4 Q
8 u% ?) E+ u% f3 W
' _9 |1 o9 |/ S, G+ f% T0 t9 T“ข้าวมันไก่”

2 F; k* Z- ?; m( I6 G% @8 Z
5 p; l* J! Z6 v1 @ห๊า!!!!!!!!!!!!
) S( k2 ]7 n  q; @" `
' m- s3 e) m7 b4 i2 A, }
5 J8 Y7 U! @* Mข้าวมันไก่!!
- x2 I4 S; x3 O% J
* ^0 ^$ U7 ^* |  I' a- a
! i1 P' [- }7 ]3 n( ~9 I6 iอะไรคือพิมพ์เป็นภาษาจีนแต่แปลออกมาได้ว่าข้าวมันไก่!!!
; L1 I, ?0 ~' J! C8 ^
8 E/ _0 ^- W6 m/ r
“นายแปลถูกแน่นะ ลองอ่านใหม่สิ” ผมคะยั้นคะยอ เขาเลยก้มลงไปดูอีกครั้ง “คิดว่าถูกนะ ถึงผมจะจำอะไรไม่ได้แต่ผมก็อ่านและแปลได้ไม่ผิดแน่”

+ n! q# S, u: V( a2 ^! j/ D
! O. O# K- Q: U7 W2 b$ lโอยยยย ลมจะจับ

# L0 y  c" n' a- h+ b' i6 N; L% B
นอกจากนี้หน้าอื่นๆยังมี ข้าวหน้าเป็ด ข้าวหมูแดง หมูกรอบสารพัดอาหารจานเดียว ไหนจะบรรดาเมนูก๋วยเตี๋ยวสารพัดเส้นอีก สรุปคือมันเป็นหนังสือเมนูอาหารไทยแปลเป็นจีน!

4 D( @7 T9 G, L9 h/ d6 G$ L
“ผมมีอีกอย่างจะให้คุณดู”
! N! K1 }+ v: P! P) b! T
8 ^3 v" z2 b0 ]; L5 s* N
0 E1 f, h5 m1 n5 ~8 G7 u+ e7 T“อะไรหรอ”
: w  u; C8 m/ l" c4 V
' R; q# l+ i, @) \, E; V' B! t6 n
เขาไม่ตอบแต่ลุกเข้าไปในครัวพร้อมกับหนังสือคัมภีร์อาหารยอดยุทธ์ ผมรีบลุกเดินตามเข้าไปทันเห็นเขาเปิดก๊อกน้ำใส่ซิงค์ล้างจานจนเต็มก่อนเอาหนังสือในมือจุ่มลงไป
% I: z/ d  d% m

ผมยืนมองมันตาค้าง


“เฮ้ย!! เดี๋ยวก็เปียกหมดหรอก” ผมรีบหยิบขึ้นมาสะบัดๆ สีกระดาษมันก็ดูเปื่อยอยู่แล้วโดยน้ำเข้าไปอีกงืออ ตัวหนังสือจะหายไปมั้ยอ่ะ ไอ้บ้าทำอะไรเนี่ย!
+ b9 C9 W! _4 M% _

เอ๊ะ!


แต่ผมสะบัดอยู่พักหนึ่งเพิ่งมาสังเกตว่าไม่มีน้ำสักหยดตกลงพื้น ขมวดคิ้วอย่างสงสัย มองหนังสือทีหนึ่งก่อนแหงนหน้าไปมองเขาที่พยักหน้ากลับมา แล้วกลับมามองหนังสืออีกครั้งจับหน้าปกดูไม่เปียก ด้านในก็ไม่เปียก ตัวอักษรยังปกติหมึกไม่ซึมไม่หายอย่างที่ผมตกใจ


& P3 P# P* ]$ bไม่น่าเชื่อ!! สภาพหนังสือเหมือนผ่านมาร้อยมืออยู่มาร้อยปีไม่กล้าจับแรงด้วยซ้ำ แต่มันไม่เป็นอะไรเลยทนทานได้ประหนึ่งกระเบื้องตราห้าห่วงทั้งที่แช่อยู่ในน้ำเกือบสองนาที เฮ้ย เป็นไปได้
( z0 _8 q  v) B7 H! h! x
+ o& s7 C& j# K2 V. P
* n, q0 a$ {- n( X1 B“อย่างที่เห็น” เขายักไหล่พลางดึงผมเดินกลับมานั่งบนโซฟาในห้องนั่งเล่นอีกครั้ง
; f- M5 g, j5 U
6 L1 `$ k7 O$ e8 r$ [# }/ Q, [& x
ถ้าหนังสือเล่มนี้เป็นสิ่งที่บอกตัวตนผู้ชายคนนี้คงไม่พ้นเชฟกระทะทองเป็นแน่แท้ฮือ แล้วมันจะเป็นไปได้ยังไงเล่า!
5 E- l. x) ^$ x8 L; g
* ~: C# F$ ~# ~$ O! g7 J
หรือว่าเป็นไปได้

. n8 G* e  x4 P0 V* A& t
$ d; L* C' H- s" z+ B“หรือว่านายจะเป็นเชฟ”

$ F9 \9 V; `+ P4 F+ }. ^) m( x9 f
- c$ X) g# k. ], r/ o) q  u' I“ที่เอากระทะตีหัวตัวเองจนความจำเสื่อมอย่างนั้นใช่มั้ย”


* n+ A4 o$ n, b: y6 O* Cอย่ามาเล่นมุกหน้าตายตอนนี้ได้มั้ย! ผมจริงจังนะ!


8 [# q% J! `/ b  P“ขอโทษ...ผมแค่ไม่อยากให้คุณเครียด” เขาบอกอย่างสำนึกผิดเมื่อเห็นหน้ายุ่งคิ้วขมวดของผมหงอยเลยผมไม่ได้โกรธอะไรเขาสักหน่อย

' q( I8 y) F- |
“อืม ฉันคงคิดมากไปจริงๆ คาดเดาไปก็ใช่ว่ามันจะถูกต้องปวดหัวเปล่าๆ” ผมเอนหลังพิงพนักโซฟาอย่างผ่อนคลายขึ้นเริ่มปลงตกกับตัวเอง อย่างว่าคิดไปตอนนี้ก็ไม่มีอะไรกระจ่างขึ้นสิ่งสำคัญที่สุดที่ต้องทำ ณ ตอนนี้คือ...

  R& q7 T, h; I2 U4 T
* _1 ?7 K# E- ^- k+ u“มาตั้งชื่อให้นายดีกว่า!”


“หืม...ตั้งชื่อ?”


' A6 C6 ?4 Y. o& S! t“แน่นอนสิ ก็นายไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร ชื่ออะไรเพราะฉะนั้นมาตั้งชื่อกันดีกว่า” ผมรู้สึกกระดี๊กระด๊าขึ้นมาทันที ส่วนเจ้าตัวถึงท่าทียังคงนิ่งเฉยแต่แววตาประกายขึ้นชั่วแวบหนึ่งทำให้รู้ว่าเขาก็สนใจเหมือนกัน
7 Z2 `" t) L. y4 R2 c3 f9 C
; X- m) [; e% c; o- p
& I- ]! k) ]: o; c# e“แล้วจะให้ผมชื่ออะไร”


# t) D4 s" e+ c& s# c0 U4 q) g“อืมมมม” ผมเท้าคางตั้งศอกบนหมอนอิงเอานิ้วชี้เคาะแก้มอย่างครุ่นคิดชื่ออะไรดีน้า ชื่ออะไรดี...


: ?4 c, l2 ^. J“เรียกผมนายเหมือนเดิมก็ได้นะ”


“บ้าหรอไม่เอา!” เรื่องอะไรล่ะ ผมอยากให้เขามีชื่อมากกว่า
2 g5 t" c5 b0 E3 h$ s5 @

“บ๊อก”


1 A; ]: z6 M* J- H  G* \ปุบ


/ a0 f/ p$ }4 i7 n5 G, P( }( Zเจ้าน้องหมาที่คงตื่นเพราะเสียงเราสองคนกระโดดเอาสองขงหน้าขึ้นมาบนโซฟาพลางกระดิกหางและส่งเสียงเหมือนอยากขึ้นมานั่งด้วย


  J+ d# F. s) Hผมยิ้มกว้างพลางอุ้มมันขึ้นมานั่งตักแล้วลูบหัวมันเล่นเบาๆ


“น้องหมาก็ต้องมีชื่อนี่เนอะ”
8 E: l% ?- i2 ^1 W' N, [. W

" O1 V! ?, r# y3 I3 v4 l$ Nน้องหมา ชายเร่ร่อนตอนนี้มาอาศัยอยู่กับผมซึ่งชื่อคนเล็ก เจ้าน้องหมาตัวน้อยกับลูกพี่ตัวโตหน้าแบบนี้ ตาแบบนี้ รูปร่างแบบนี้

; v7 m! I4 @' B
ผมมองคนสลับหมา หมาสลับคน
, e, w# E0 D% \3 K' i3 q! h
7 r8 Z6 F* h5 W( l" ^
; B- E9 C: o4 e6 w& D7 @นึกออกแล้ว!!!
* j- X& Y, }% v6 v
% u! F2 X3 `/ {' p# _6 m# Q! p* D
“ฉันรู้แล้วว่าจะให้นายชื่ออะไร”


“...” เขาขยับตัวสองสามทีผมยิ้มกริ่มอย่างถูกใจก่อนประกาศก้อง


“ต่อไปฉันจะเรียกนายว่า‘ตี๋ใหญ่’ ส่วนน้องหมาชื่อ‘ตี๋น้อย’ เป็นไงชอบมั้ย!”

# K# m' C. R6 d2 J7 B0 e9 W& D/ W7 @) W
เขานิ่งไปนิดก่อนพยักหน้า


6 x2 [4 O" Z3 W; h9 [# @# Sแต่ไม่พูด

7 I% D7 K% z# z, A- P) D4 Y
“เอ้า!ว่าไงชอบหรือไม่ชอบ”

+ @3 L3 e6 ~/ m5 [
“ชอบคุณตั้งให้ผมชอบทั้งนั้นแหละ”

; Z3 ^9 O5 s- J& C# H" y
5 I+ {' [1 v+ Z$ l+ mพอพูดเข้าก็ยืดยาวไปนะ เล่นเอาเขินเลย!

……………………………………………………………………………………….

: o  M  O1 U) Z! D7 ]2 y+ }; I7 M

" S- f0 v1 V, _! p# x7 k/ j* l“ใหญ่...ฉันไปทำงานก่อนนะ” ผมตะโกนบอกคนในห้องน้ำเขาโผล่หน้าออกมาก่อนพยักหน้าให้
* p' F7 s) _, F  r4 q1 [; n
8 l  d+ }# }- J; x' H) l
ดูท่าแล้วอยากออกมาส่งผมหน้าประตูแต่ตัวเองก็เปียกม่อล่อกม่อแลกเกินกว่าจะย่ำออกมา


ผมเปิดประตูห้องออกไปก่อนปิดแล้วเดินตรงไปยังลิฟท์ลงไปที่จอดรถชั้นหนึ่งผมยิ้มแย้มแจ่มใสอารมณ์ดีไปตลอดทาง

, F; s/ c0 y' z# I
( G* e% W3 p8 i# L! Qสาเหตุคงเป็นเพรา ‘ตี๋ใหญ่’ ที่เรียกสองพยางค์มันขัดลิ้นเลยตัดทอนเหลือคำว่า ‘ใหญ่’ พยางค์เดียว
, F5 Q( t5 N: O, G6 G" o* S

สามวันที่ใหญ่มาอยู่กับผมความโก๊ะ(ตี๋ใหญ่)ของเขาก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆหาเรื่องให้ผมขำกับความเปิ่นแบบนิ่งๆสไตล์เขาอยู่ได้ทุกวัน

' J2 [' S) O  S7 g$ F& q
เริ่มแรกจากการพยายามทำงานบ้านที่ท่าจับไม้กวาดไม้ถูดูเงอะๆงะๆอย่างดูก็รู้ว่าทำไม่เป็น แต่เขาก็พยายามทำจนสามารถทำให้ห้องขนาดร้อยสี่สิบตารางเมตรสะอาดขึ้นมาได้

$ I; L4 h; g) r2 o& x6 X$ t
อย่างเช้านี้ใหญ่ก็ลุกมาชงโอวัลตินเคียงคู่กับขนมปังปิ้งให้ผม ก่อนจับเจ้าตี๋น้อยอาบน้ำจนตัวเองก็เปียกไปทั่วตัวด้วยอย่างที่เห็น แล้วคาดว่าจะพยายามขัดห้องน้ำต่อ สายข่าวรายงานมาว่าเขาไปกระซิบถามวิธีขัดห้องน้ำจากพิณมาเมื่อวานเย็น


ซึ่งผมบอกไปแล้วว่าไม่ต้องทำผมจ้างแม่บ้านประจำอยู่แล้ว เขาบอกว่าให้งอมืองอเท้านั่งเกาะผมไปวันๆเขาทำไม่ได้ อย่างน้อยก็ช่วยผมประหยัดค่าแม่บ้านก็ยังดี
2 S  r$ h0 ^* z1 R9 J

) h# M2 T' d% X9 [4 c- {เอาเถอะ เขาสบายใจก็ปล่อยเขาทำไป

: {9 |3 Q0 C# l' W1 O+ w
ลงให้ติดๆกันเลยครับ3ตอน


% r  y0 Y' k. i% l9 a! U1 ^  p

mario54101

รีบต่อนะครับ รอๆๆๆ

minone

รอลุ้น​ตอน​ต่อไป​นะ​ครับ​

tumlove

ขอบคุณมากเลยครับ

Pakchinki

รอครับ

kichjakan

ขอบคุณครับ

kabuki

เรื่องนี้ต้องมี เงี่ยนงำ

uglymen

ตี๋ใหญ่่ แล้ว ของใหญ่ด้วยใช่ไหมหนอ 5555 แอบบอยากรู้อยากเห็น

guide01

ขอบคุณมากเลยครับ

Phol_th

พ่อคนดีศรีวงการ

pipi1

ขอบคุณครับ

rowetszaa

ขอบคุณครับ

leotero

ขอบคุณมากครับ เรื่องราวน่าสนใจดี

65gpy

ขอบคุณครับ

Man100

รู้สึกดีที่มีใครสักคนมาอยู่เคียงข้างกัน…นานวันคงผูกพันเป็นสายใย ขอให้ชีวิตสุขสมหวังไม่มีอุปสรรคใดๆนะเอย :)

bassabassy

ทำไมอ่านแล้วรู้สึกดีจัง รอติดตามตอนต่อไปจ้า

Pathxx

รอติดตามครับ สนุกมากเลย

Akeoutdoor

สนุกดีครับ ชอบเลย

Aonz003

Ling_Elvis

ขอบคุณครับ