รักเร่ร่อน...ของคนจรจัด 4 bymod-cup

tor_8915

เร่ร่อน4

; i1 \3 J4 Q, z+ Y, i0 B
0 p1 z9 i( X7 K$ G9 N& q“ไอ้เล็กมึงจะไปไหน” ไอ้ปอนด์เข้ามากดผมที่กำลังลุกจากเตียงให้นอนราบลง

- s- T! m4 D7 j- S2 \5 e1 q
5 f( F' H% Y" q7 D, k“ไปโรงพักเขาโดนจับอยู่โรงพักไหน” ผมดันมันออกแล้วลุกขึ้น
+ w8 r/ T& |2 x+ Y: J- j3 Q

“ไปทำไมมึงยังไม่ค่อยดีกูจัดการให้แล้ว” มันกดลงนอน

4 T) Y& }: \* r' \9 ^* c$ A
“จัดการบ้าอะไรล่ะมึงเข้าใจผิดนะ!” ผมลุกขึ้น
) u7 i% J" j, A) G

0 d3 j5 v7 ~" l$ t7 u“มึงเลิกเป็นคนดีซะทีเถอะ!” มันกดลง
4 W0 B' m9 t1 i9 S: W
( z( ^! X+ c3 M& o. j  p$ h1 j6 H. \
“ถอยไปไอ้ปอนด์” ผมลุกขึ้น

7 T  R* d( A$ K! t0 A
“ไม่!กูไม่ปล่อยให้มึงไปช่วยมันแน่ มึงมันดีเกินไป” มันกดลง
7 p2 F' F+ m9 n# i6 T# @8 G9 z/ g! B3 U

“เขาช่วยกูไว้!” ผมลุกขึ้น

/ v  ]7 Y; Q! _* T( Q- e1 o
/ r! \5 ^) j; e! {  P/ ^( [“โกหก!” มัน...

' y# J! {# J+ Y9 B: H+ I) A
พลั่ก!!!

2 f4 E" T$ r1 Y) q6 H0 q2 I+ A6 ~: {
  S6 u0 W7 q& c- ^% nยังไม่ทันกดลงผมชิงถีบท้องมันซะก่อน กระเด็นไปไม่ไกลแต่ก็มีระยะห่างพอให้ผมกระโดดลงเตียงมายืนจังก้าชูหมัดสองข้างตั้งการ์ดขึ้น


“มึงอย่าเข้ามานะไอ้ปอนด์แล้วแหกขี้หูฟังกูด้วย!” ผมโมโหแล้วจริงๆ “เขาช่วยกูไว้ กูติดอยู่ในบ้านที่ไฟไหม้แล้วเขาเข้าไปช่วย”
" z) H& a; d$ J& k" _+ i- Q% C

) n* n2 M, ?8 n9 u“มะมันอาจจะหวังผล...”
5 c9 K4 P- f3 L$ L: R
) }- T* ]6 O/ G  D6 _  o
1 i" }& N* F9 S7 P! L“อย่ามองคนจากภายนอกไอ้ปอนด์มึงก็รู้ว่ากูเกลียดคนประเภทนี้ที่สุด คนเลวจริงน่ะไม่เอาชีวิตไปเสี่ยงแบบนั้นหรอก!เขาช่วยกู! มึงเห็นมั้ยกูบาดเจ็บตรงไหนบ้างหรือเปล่ารอยแผลสักนิดก็ไม่มี ถ้าไม่ได้เขากูไม่ปลอดภัยได้หรอกเผลอๆอาจจะตายในกองไฟไปแล้ว และไม่ว่ามึงหรือใครที่เห็นอะไรมากูเชื่อว่ามันต้องมีเหตุผลเพียงแต่ไม่มีใครที่จะถามหาความจริง! หรือมึงจะเถียงว่ามึงถามเขาแล้ว”


$ X6 C6 L2 o  S% E. B+ {! f“...”


ความเงียบคือคำตอบที่ดีที่สุด
" ?+ m6 u$ B+ c, X8 m

“มึงพากูไปโรงพักเดี๋ยวนี้”

: K) }, g8 b: d5 ~9 a7 {
! a1 c! V& b! z" t; b; E% I“แต่...”
0 @. l* ?' S8 K* \3 W' @

6 [- \) O+ j8 M% u“เดี๋ยวนี้!!!”

2 Y& n3 S/ m! w' L2 z
7 w( u7 j  E% N: Q) uชอบให้ผมร้ายแล้วถึงจะยอม!!

* N; M6 ]' d& f; p3 J
2 w5 c* |: x5 i" v

5 }" P6 b" H0 q8 ~+ N  I
; Z/ [! b7 F' i' M6 }2 c
มาถึงโรงพักผมก็จัดการไปให้ปากคำกับตำรวจซะใหม่ในฐานะเจ้าทุกข์ตัวจริง กว่าจะคุยกันรู้เรื่องว่าเขามาช่วยผมไม่ได้ทำร้ายหรือกระทำชำเราอย่างที่ใครหลายคนเข้าใจก็แทบตรงเข้าไปกระชากหนังหัวนายตำรวจงี่เง่าติดที่ไอ้ปอนด์ลูบหลังให้ผมใจเย็นไว้ไม่อย่างนั้นนอกจากจะช่วย ‘เพื่อน’ ของผมออกมาไม่ได้ผมยังจะเข้าไปนอนกินข้าวแดงด้วยอีกคน

' Q# |! r7 ?) A3 }/ m
ทำไมวันนี้ใครๆต้องให้ผมเผยด้านนางมารร้ายนะ


“เชิญทางนี้ครับ” จ่าตำรวจนายหนึ่งผายมือไปทางเดินด้านขวาซึ่งเป็นทางไปห้องคุมขัง

- x) d8 A7 l3 C' g! F4 n
“กูรอข้างนอกนะละอายใจเกินกว่าจะเจอหน้าว่ะ ทำใจแป๊บ” ผมพยักหน้าเข้าใจก็สมควรอยู่หรอก

7 y( V" S2 r- w3 U8 X9 p$ }
* j& w# \* ]( U' i8 Cผมเดินตามจ่ามาถึงห้องคุมขังกวาดตามองเข้าไปในห้องขังก่อนสายตาจะปะทะเข้ากับรูปร่างอันคุ้นเคยการแต่งตัวอันคุ้นตาเขานั่งกอดเข่าเหม่อมองไปยังพื้นเบื้องหน้าที่ถ้าเพ่งมองดีๆจะเห็นว่ามีแมลงสาบตัวหนึ่งกำลังวิ่งวนอยู่ ขาทั้งสองข้างของผมก้าวเข้าไปช้าๆเหมือนเขาจะได้ยินเสียงฝีเท้าจึงเงยหน้าขึ้นมอง ทันทีที่ผมเห็นใบหน้าเขาก็แทบทรุดลงบนพื้นดีที่จับซี่ลูกกรงไว้ได้ก่อน


9 s0 ?0 A2 w* o+ Y, w# {% v“นาย...” ส่งเสียงผ่านน้ำลายที่หนืดเหนียวในคอ

) }+ F+ R/ M6 U0 d; R6 ~! i: R# [+ C
" p3 D7 `* V, c: \( U( L+ v& Cใบหน้าหล่อเหลาที่เคยซ่อนอยู่ใต้ความมอมแมมแต่บัดนี้ไม่ใช่อีกแล้ว
0 l3 ?- Q$ j( W% c, Q9 t

มันกำลังซ่อนอยู่ภายใต้รอยฟกซ้ำแทน!!!
% ]$ S5 [/ h3 g7 q, b% X' I
3 i" O* f$ J4 z& W$ b3 d
* s! v4 W! G! i' j4 q" F8 D) u: \มุมปากเขียวช้ำ โหนกแก้มแตกมีรอยเลือดที่หยุดไหลไปแล้วเกรอะกรังส่วนแก้มอีกข้างมีรอยแดงจากนิ้วทั้งห้า
% q0 @$ i5 Z$ p' `8 \$ Z( G
3 n+ k$ G. E$ J5 I1 Z* d9 N: ?! [
“ไม่เป็นไรใช่มั้ย” เขาถามเสียงแหบแผ่วพลางลุกและค่อยๆเดินกระเผลกเข้ามาใกล้ผมขะขาของเขา...


ตัวเองเจ็บขนาดนี้ยังมาห่วงคนอื่นอีก!
/ x# u# d7 G3 p# H

# |9 z9 Z8 n+ m: H; O  x“ขานาย...”
) r' U' k, W$ l' ]1 t

“...” ถึงจะมองไม่เห็นเพราะเขาใส่เสื้อและกางเกงขายาวแต่ผมรู้ว่าเขาเจ็บ
0 L, t1 s9 q& J! \6 ]

“ฮึก”

7 ]0 \8 r0 ]: e, c8 M
“อย่าร้อง...ผมไม่เป็นไร” เขายกมือขึ้นแตะหลังมือผมที่จับซี่ลูกกรงอยู่หลังมือใหญ่ดำคล้ำมีรอยแผลเหมือนโดนไฟลวก...เพราะช่วยผมสินะ
/ y; p7 A6 u$ ?& h

. N4 F6 X6 w: M6 uไม่สิทุกรอยแผลบนตัวเขาตอนนี้เกิดมาจากการช่วยผมทั้งนั้น

  T2 e$ |4 m1 `2 A# A
- |0 D/ @! U7 e7 C: O“ฮึก เจ็บมั้ย” เขาส่ายหน้าเบาๆผมปาดน้ำตาออกก่อนหันไปหาจ่าเฉยที่ยืนห่างไปสี่ห้าก้าว
+ l% g' n$ h! O# k$ H$ C
" D- y3 |5 f+ v
( h9 H9 j  N- Y, ?% F  ^; l% Y“ช่วยปล่อยเขาออกมาทีครับ” จ่าพยักหน้าความจริงเขาต้องโดนปล่อยตัวตั้งนานแล้ว ผมนี่แหละมายืนคร่ำครวญอยู่ได้!


. a1 f% ^$ {" |3 Z2 E9 lหลังจากโดนปล่อยตัวแล้วผมพาเขามายังรถที่ไอ้ปอนด์จอดรออยู่ก่อนแล้ว ผมเปิดประตูหลังเข้าไปนั่งก่อนเขยิบมาอีกด้านเพื่อแบ่งที่ให้เขานั่งอีกคน
( d; j; z5 X0 B8 I, G' l
" n: J& P4 z' h1 C% B
แต่เขาไม่ตามเข้ามา ผมจึงกวักมือเรียก

6 M/ m0 o9 e0 h4 Z- P
9 Z) R: O% s) p2 r+ q6 P4 w“นาย มาสิ”
+ T9 Y9 V" M6 a! h, t
5 w$ e! [0 C* `+ c3 c1 A* q6 s2 }
“ส่งผมแค่นี้ก็พอ” ว่าแล้วเขาก็หันหลังเดินกระเผลกออกไปเลย ไอ้ปอนด์ที่นั่งอยู่ตำแหน่งคนขับมองมาทางกระจกส่องหลังเป็นเชิงว่าจะเอายังไงต่อ ผมนิ่งชั่วอึดใจก่อนบอกให้มันกลับไปก่อนเลยขณะที่พาร่างตัวเองลงมายืนข้างรถ

: |( u9 z. _& t* W
“เอางั้นหรอมึง”
( y8 I, v6 `: F* Z% K; x
; h3 x1 W6 E2 Z' m+ s6 g
“เออตามนี้แหละเดี๋ยวกูขึ้นสองแถวกลับ ไปก่อนนะ” ว่าจบผมก็รีบเดินออกมาเลยขืนชักช้าเดี๋ยวตามไม่ทันหายตัวไปอีกคราวนี้ผมบ้าตายแน่
( ?& P3 E* a8 S( q5 N5 [
, n: I% Z2 H. D* S6 b
ผมถอนหายใจโล่งอกเมื่อเดินออกมาถึงริมฟุตบาทข้างโรงพักก็เห็นเขากำลังยืนรอข้ามถนนอยู่ โดยที่ไม่รู้ว่าไปเอาไม้ไผ่มาเป็นไม้เท้าค้ำยันจากไหน


- J/ x7 v' J8 q4 M  m) i8 d“มา ฉันช่วย” ผมเข้าไปจับแขนช่วยประคองเขาหันมามองหน้าทำท่าเหมือนจะพูดอะไรแต่สุดท้ายก็ไม่พูดออกมา


ดีแล้วล่ะที่ไม่พูด ผมไม่ฟังหรอก

, [' ]6 i  @7 C7 X! q- u4 I
  ]7 ~! G% W' P& Y3 f0 Y“ป่ะ” เมื่อถนนโล่งผมก็ประคองพาเขาข้ามถนน

1 ]3 p0 v2 I; B' A
เราเดินกันมาเรื่อยๆจนถึงเพลิงไม้ขายกล้วยทอดที่ปิดร้านแล้ว เราเลยถือวิสาสะนั่งลง(ผมบังคับให้เขานั่งเพราะเห็นว่าเขาเริ่มจะเดินไม่ไหวแล้ว) ผมให้เขาถอดเสื้อแจ๊คเก็ตตัวนอกออกอย่างต้องการจะดูว่าเขาบาดเจ็บตรงไหนบ้าง เขาทำท่ายึกยักแต่วันนี้เชื่อเถอะไม่มีใครสู้แรงผมได้หรอก

* _8 B3 b; B9 H; Y( t$ ]7 [* `
วินาทีแรกที่ผมได้เห็นรอยฟกช้ำตามร่างกายของเขาทำเอาใจผมกระตุกวูบ
' k& D7 s% s! i6 k! s# i6 u

- S3 j' U7 a* _/ r; vขนาดสีผิวดำคล้ำยังเห็นรอยได้ชัดเจนขนาดนี้
5 |) E' J. b7 S5 k! c' [

+ C* e! I/ Y4 P1 D3 E6 ~7 Tใจร้ายกันได้ถึงเพียงนี้เชียวหรือ

- d' ^) r1 Q5 `/ n" j
“ไปโรงพยาบาลกัน” ผมจับมือเขาลุกขึ้น แต่เขากลับส่ายหน้าพลางขืนตัวไว้“นายเจ็บ” ผมย้ำ
% ~3 q+ Q1 H) c6 y3 ?) S
8 N# Q  @, |8 q+ C6 U
, ?8 ]8 j2 h! k1 r0 v5 J“ผมไม่...”

9 a3 m& b& q; }* M9 n* e
“ไม่เจ็บได้ยังไงรอยเขียวช้ำเต็มตัวแบบนี้” ผมดักคออย่างรู้ว่าเขาจะพูดอะไร


) E/ |$ P  t3 R0 e8 @% I1 X; o5 L# V“ผมไปโรงพยาบาลไม่ดีหรอก”


“ทำไม”
/ r: u" X: ?* G9 |3 ?, U

“ดูสภาพสิคนในโรงพยาบาลคงแตกตื่นกันหมด” เขาส่งเสียงเยาะในคอ

* Z, \. K  o" F
$ v7 k4 `9 y4 \3 i1 }! `ผมเถียงไม่ออก จะพูดว่าคนเหมือนกันไม่มีใครกลัวก็พูดได้ไม่เต็มปากเพราะรอยตามร่างกายมันฟ้องว่าคนส่วนใหญ่ในสังคมแบ่งแยกกดเขาลงไปอีกชั้นหนึ่งมากแค่ไหน
; e" U; p% e' D
* b4 q$ j. j- m0 M6 d3 a
ซึ่งผมไม่ชอบใจค่านิยมแบบนี้เลย
& B1 ~" d8 ~: H4 V

$ e  d$ z: U% m( A0 [& Gผมนิ่งคิด ถึงยังไงผมก็ปล่อยเขาไว้แบบนี้ไม่ได้ ไม่เกินพรุ่งนี้แผลตามตัวเขาต้องเริ่มอักเสบแน่ถ้าไม่ได้รับการดูแลสุดท้ายไม่พ้นไข้จับแหงๆ


) S4 k6 W# |0 d% i8 a( ~“’งั้นเอางี้นายไปพักห้องฉันก่อน”
. @+ A& N. t3 a0 E# O+ l$ h3 b

9 o2 @0 m5 s% Lกึก
  W1 L; `; s- W# l4 u! O" d. z  f
; y8 Z& u; w' _1 X$ G( J
" k! ^# Y, C% d' T# Gเขานิ่งไปก่อนจ้องผมด้วยสายตาที่ผมอ่านไม่ออกจ้องเหมือนมีแมลงสักตัวบินหลงเข้ามาในลูกตาและเขากำลังมองหามันอยู่
. a' U. P/ W- u3 ~  P5 ]3 E
1 u5 N% n. X; m
“จ้องฉันทำไม”

% V' A3 z1 r$ z% R: n& {
“เมื่อกี้คุณพูดว่าให้ผมไปอยู่ด้วย”
# U0 y) a" L' }
# y/ c2 J. W3 X; k7 v5 T
7 v; y$ Z7 G: t+ C' y“อือฮึ” แล้วมันแปลกตรงไหน


“ผมสงสัย” เขาพูดแล้วถอนสายตาออกไปจากใบหน้าผมเหม่อมองตรงไปด้านหน้าแทนผมเลิกคิ้วอย่างงงัน


“สงสัยอะไร”
# e/ d( J& H! P  x, [
" }. C3 s( q1 q: g
“มีใครเคยบอกคุณมั้ยว่าคุณไว้ใจคนอื่นมากเกินไป” ผมขมวดคิ้วนิ่งคิดก่อนจะเม้มปากเมื่อเข้าใจในสิ่งที่เขาต้องการสื่อ ผมเลยสวนกลับไปบ้าง
* m+ m* q! i& R1 J" ?

7 ~2 g3 A3 d; ]8 a' r" f“แล้วมีใครเคยบอกนายมั้ยว่านายพูดกับฉันเยอะขึ้น” จริงๆนะ จำได้ว่าเจอกันครั้งแรกอย่าว่าแต่พูดเลยแม้แต่เข้าใกล้ยังไม่กล้าด้วยซ้ำ ก่อนมันจะพัฒนาเป็นการพูดกับผมสองสามคำ แล้วดูเดี๋ยวนี้สิต่อปากต่อคำได้ทุกประโยค


3 X: g1 E; `# W9 C' }! eมันเป็นสัญญาณบอกว่าเขาไว้วางใจผม

, M: Y, \" O0 c' a
เช่นเดียวกับเหตุการณ์ในกองเพลิงวันนั้นที่ทำให้ผมไว้วางใจเขาเช่นกัน
% {7 R* ~& ]' B% Y- G

9 @. q( \5 H/ n6 u“ใครจะมาบอกผมล่ะ”
. J6 l( P! e$ e8 |1 N  O5 {
- p  V: Y" r  ^+ B4 U0 L* b; D
นั่นสิ

9 }2 W5 H3 n4 X  {8 I) R5 U# E$ }
  X+ y' b& M8 b; C1 dแม้แต่ความเห็นใจยังยากที่จะหยิบยื่นให้กัน


“ไปอยู่กับฉันนะ” ผมพูดขึ้นอีกครั้ง

: N7 x- o/ i- P1 u: \- }
“ไม่ล่ะ”
( p9 G7 }" Q2 V7 S% V; \4 M
1 I. {- v6 ?5 O9 }1 Y$ f
& ~; ]. k- M1 n- n3 @$ c“แค่ช่วงแผลนายหายก็ได้” ผมต่อรอง หลังจากนั้นค่อยหาวิธีช่วยเหลือกันต่อ ผมไม่ยอมให้เขาไปเร่ร่อนพเนจรเป็นคนจรจัดให้ใครต่อใครรังเกียจอีกแล้ว
  L) M  s; z( k9 q

# w' |3 I* }  g/ H3 w! T7 sคนดีๆอย่างเขาควรได้รับความโชคดีในชีวิตบ้าง

4 b) @% ?- l1 v& K4 f: q
! B  J! c, f! \* @( dผมไม่ปล่อยให้คนแอบหัวดื้อคิดนานจัดการเกลี้ยกล่อมต่อทันที
% S$ j3 A  S+ s$ \# M9 I

“นะ ให้ฉันได้ตอบแทนที่นายช่วยชีวิตฉัน ถ้าไม่ได้นายฉันอาจจะตายกลายเป็นเถ้าไปพร้อมกับบ้านหลังนั้นแล้ว” จริงๆนะผมยังคิดว่าถ้าวันนั้นผมไม่ได้เขาจะรอดมาจากบ้านที่ล้อมไปด้วยเปลวเพลิงได้ยังไง

8 l( s+ t9 H7 ~! m) B' u  ?: }
( c: g; C* I9 g. mอย่างน้อยผมก็ไม่สามารถกระโดดลงมาจากชั้นสองด้วยเท้าเปล่าโดยด้านล่างมีแต่เพลิงทะเลแบบนั้น


“ไม่ได้ครึ่งที่คุณทำให้ผมหรอกผมแค่ช่วยชีวิต แต่คุณ...คือผู้ให้ชีวิต”
5 `- C1 C* J- R6 x. q

* S% A( Z- _: h- M4 wผมชะงัก


) {6 a, M6 E% r' k; d# A" [: q* vไม่ใช่เพราะคำพูดของเขา


, A! s& u0 \, Z- U2 a) Rแต่เพราะดวงตาของเขา
, X7 y' Y7 F9 |% v% R+ Z

ประกายตาที่ทำให้ผมใจเต้นแรง


' n6 B: Q, |. M2 v% ]% G# @แม้จะโดนทำร้ายจนเจ็บหนักโดนจับขึ้นโรงพักนอนห้องขังแต่สายตาเขายังว่างเปล่าอย่างไม่ยี่หระต่อสิ่งใดบนโลก
! B0 M$ @) L% z5 J
' o0 w$ v" c4 D* b9 d! t
, Q: _& h! w- G3 P, P  M3 A7 Bแต่ประโยคที่เขาพูดพร้อมประกายตาแห่งความสุขเมื่อครู่มันทำให้หัวใจผมพองฟู

6 X# N; ~7 q+ \; \! \& @
“สรุปนายไปอยู่กับฉันนะ”
" _# x5 j0 |" Z" V' k
7 y0 e1 y1 H0 Q" b  L) d
- z) P- E1 P0 Q8 R2 C3 d- ?“ไม่”
( e6 r" q+ ^( k/ n" f% q9 H

อะไรอ่ะ คิดว่าคุยกันรู้เรื่องแล้วนะ!

0 j3 {' E7 O5 Y
“ทำไมนายดื้อจัง!” ผมเริ่มขึ้นเสียงเจ็บหนักขนาดนี้ไปนอนข้างถนนตากแดดตากฝนให้ตัวใหญ่แข็งแรงยังไงก็ไม่รอดแน่


เขาอึ้งไปกับท่าทีโมโหของผมก่อนถอนหายใจหนัก

% |% W8 N2 W# q8 z3 S; T
“ผมกลัวคนจะมองคุณไม่ดีใครจะคิดยังไงถ้าคุณเอาคนบ้าเข้าคอนโด” คำว่า‘คนบ้า’ ทำเอาผมเจ็บในอก
& E9 {: `# e' h7 U3 L$ o
3 h  W& ^" X* E- Y" d
“นายไม่ได้บ้า”

. T7 t2 s) [* D9 _3 f+ `
# \# F' _  R, v( {, o“คุณดื้อกว่าผมอีก”

, J+ w& F. o5 g" o, T# Q2 T
  f3 Q. U# s- t8 l% x“รู้แล้วก็เลิกปฏิเสธแล้วไปด้วยกันสักทีเถอะครับถือว่ากระผมขอร้อง!”


8 m! j5 P7 W  G2 T( \: I. O) m/ dในที่สุดผมก็สามารถบังคับคนที่ดื้อสุดๆคนหนึ่งมากับผมได้แต่ก่อนจะกลับคอนโดเขาก็ขอไปที่ๆหนึ่งก่อน
( K5 Q; K0 @4 e- h1 L0 b& x/ D

เขาพาผมมายังหลังบริเวณบ้านที่ถูกไฟไหม้จนตอนนี้เหลือแต่ซากไม้ตอตะโกสีดำตรงไปยังท่อระบายน้ำขนาดใหญ่ที่ฝังอยู่ใต้ดินโดยมีปลายท่อด้านหนึ่งโผล่ออกมา เขากระโดดลงไปก่อนมุดหายเข้าไปในท่อระบายน้ำผมชะโงกเข้าไปมองแต่เห็นเพียงก้นของเขาที่อยู่ในท่าคลาน


อย่าบอกนะว่าโดนไล่จากตรอกนั่นก็มาอาศัยอยู่ในท่อระบายน้ำ

! p  I6 e0 B8 m4 w+ g
และการคาดเดาของผมก็ดูท่าจะจริงเมื่อเขามุดออกมาพร้อมถุงปุ๋ยที่ไว้สำหรับใส่ข้าวสารสิบห้ากิโล ณ ตอนนี้มันถูกตัดแปรรูปเป็นกระเป๋าสะพายข้างไปเรียบร้อยแล้ว

) t1 J- F5 a& i, B! {* {( j7 U
# s# N, M( p- I* S4 W! Q2 s, ^“ถุงอะไรอ่ะ” ก่อนหน้านี้ผมไม่เห็นเขาจะมีอะไรติดตัว


“บ๊อก” เอ๊ะ เสียงอะไร
# S. Z! ~% C3 Y# X
1 i* x! h/ L4 g0 K, B) Y. {
“น้องหมา!!”
. w5 F' c4 ?& R) Q+ ]0 D2 i

7 m* p! e1 u2 f" `8 N! ]  a2 f2 Mผมเข้าไปอุ้มเจ้าน้องหมาที่โผล่หน้ามาจากถุงปุ๋ยแล้วส่งเสียงร้องที่ผมขี้ตู่เอาเองว่ามันจำผมได้และกำลังทักทายผมอยู่


“นายเอามันมาไว้ที่นี่หรอดีนะไม่เตลิดหนีไป” ผมพูดพลางจุ๊บปากมันหนึ่งทีและมันก็ส่งลิ้นมาเลียปากผมตอบน่ารักจัง
4 s, v( o1 C; B
4 L  r  y3 n& \* W% ^( H
: N, @% E  y7 Z“มันกลับมาเอง”
1 w+ c6 ^% W8 e4 i; z2 G7 q+ X* z( R
0 r" M* p4 p: u$ Z4 v4 H! n
“หือ” ผมเงยหน้าขึ้นสนใจผู้ชายตรงหน้า

' ?- f0 S* T0 J3 f& Z3 U: L% w
“มันวิ่งหนีไปตอนที่ผมโดนชาวบ้านรุมทำร้าย”

1 @& p# _) f( A* M$ K
0 N& D" U- K/ k“แล้วนายรู้ได้ยังไงว่ามันอยู่ที่นี่”
) w6 M% [) F  P
' z- m1 W) f! g# B" `
  b8 M! G0 z) ?& [! f/ ]! S“มันคงจำทางกลับได้หรือไม่ก็มาตามกลิ่นเสื้อผ้าของผม” เขาชูถุงปุ๋ยขึ้นเป็นเชิงว่าในนั้นมีเสื้อผ้าอยู่ ก็เสื้อสูทกับเสื้อผ้าชุดเก่าก่อนที่ผมจะไปซื้อมาให้ผลัดเปลี่ยนนั่นแหละ
! j( [$ A1 v, E. {& {: D, K

“ฉลาดจังเจ้าตัวน้อยรอเจ้านายอยู่สินะ” ผมก้มลงไปคุยกับน้องหมาในอ้อมกอดอีกครั้งก่อนเงยหน้าขึ้นมาส่งยิ้มกว้างให้คนตัวโต
  _  c! f8 u+ U# A, t

“ต่อไปนี้ก็ไปอยู่ด้วยกันนะ^_^”

# U8 y( b4 [8 |' S4 Y
( |6 \  e- {! s$ H9 @


/ w: e6 _' Z3 R) G3 l; ~! y
“ไอ้เล็กยามบอกว่ามึงพาคนบ้าขึ้นคอนโด!” ไอ้ปอนด์เข้ามาเขย่าไหล่ทั้งสองข้างจนหัวโยกคลอนมึนไปหมด ผมเข้ามาในห้องมันเพื่อขอเสื้อกับกางเกงยางยืดสักชุดแต่ยังไม่ทันพูดอะไร พอเคาะห้องมันยังไม่ทันเคาะซ้ำประตูไม้บานใหญ่ก็เปิดผั่วะออกมาแล้วก็เจอจับเขย่าๆเช็กๆไม่หยุด
8 H/ _% z- ]" ^2 K% C. h2 O+ V' i
$ s8 N" h8 x6 n4 d! Q; L! y
“พะพอก่อนกูเวียนหัว!”


“บอกกูมาก่อนสิว่าไม่จริง!”

" m8 R8 R9 `+ h) P9 N& `
“โอ๊ย ไปคุยกันข้างใน เดี๋ยวห้องข้างๆก็แห่ออกมาหรอก” ผมผลักมันเข้าไปในห้องก่อนปิดประตูปัง พิณกำลังพับผ้าอยู่บนพื้นหน้าโต๊ะเตี้ยหันมามองเราสองคนงงๆ
: }) T7 j3 P# }) K/ L, s% c
2 W  t/ w, l$ w
“ไอ้เล็กกูรู้นะว่ามึงจิตใจดีเลิศแต่แบบนี้มันเกินไปรึเปล่าวะ” มันว่าด้วยน้ำเสียงซีเรียสขั้นสิบ
2 v) F& p' E3 R- L
0 T$ F* G! F, Z( {8 E6 V
“กูพูดไปมึงก็ไม่เข้าใจเอาเป็นว่าเขาเป็นคนดีมึงไว้ใจได้”
: q6 G# e% z1 R  ~0 ?# n
* _+ u+ Z) ]+ \+ ~9 D
“มึงเจอมันไม่ถึงเดือนไม่รู้แม้แต่ชื่อด้วยซ้ำ!”มันยกมือขยี้ผมอย่างหัวเสีย

2 C7 Z' k& ^* g( v/ [
, N4 ?  c$ ^# Z3 [0 w2 W“แต่เขาเป็นคนดี”


“มึงไปแหวกอกมันดูหรือไงถึงรู้น่ะ!”
- Q3 a; N! I; ~
5 |! u  E( R9 ^2 ?
8 v5 T* }6 }8 c- ^$ J2 T& rผมไม่รู้จะอธิบายให้มันฟังยังไงว่ะ
, P& Z6 M/ }0 {5 R8 v# I7 G7 P

“ปอนด์ มึงฟังกูนะกูยอมรับว่ากูไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาสักอย่าง แล้วกูก็ไม่เคยไปแหวกอกบ้าบออะไรอย่างที่มึงพูด แต่เขาช่วยชีวิตกูไว้เขาคือผู้มีพระคุณ โอเค ถึงสุดท้ายเขาจะไม่ใช่คนดีหรือถึงแม้เขาจะเป็นคนบ้ากูก็ปล่อยเขาไว้แบบนั้นไม่ได้ มึงเข้าใจกูมั้ย”
( A* c/ X. n3 g+ `

: p+ m( \2 a5 w' {“แต่มึงก็ไม่ควรเอาเข้ามาอยู่ในห้องมึงถ้าพ่อแม่และพี่ชายมึงรู้จะเกิดอะไรขึ้น”


3 P. |. {; t3 H4 \“กูขอล่ะปอนด์กูเชื่อว่าเขาเป็นคนดี ไม่ทำร้ายกูแน่นอน กูอยากให้มึงเชื่อใจกูนะกูดูคนไม่ผิดหรอก” ผมส่งสายตาอ้อนวอนขอร้อง
+ s$ _; k, h+ R6 |' ^
9 ^* `, _3 U* y4 D
“ที่รัก” ผมส่งสายตาขอบคุณพิณที่ลุกเดินมาลูบแขนไอ้ปอนด์ช่วยอีกแรง

2 ~/ `  p/ ?& P  w) g  s( T5 Q2 O
“ที่รักเข้าใจปอนด์ใช่มั้ยมันคนละเรื่องกับความเชื่อใจ”
4 F6 J  u$ i$ t9 z

9 {8 |- Z; b. \  f" t. g“พิณรู้ค่ะพิณรู้...ปอนด์เป็นห่วงเล็ก แต่ที่รักเล่าให้พิณฟังเองว่าเขาเป็นคนเข้าไปช่วยเล็กไว้ ถ้าไม่ใช่คนสำคัญไม่มีใครเอาชีวิตกระโจนไปเสี่ยงแบบนั้นหรอกนะคะ แล้วเขาจะทำร้ายคนสำคัญได้หรอ” พิณเอียงคอส่งยิ้มหวานให้ไอ้ปอนด์ที่ขมวดคิ้วคิดตาม
/ w* H/ q9 m) @: A$ [
' S5 V* p; B* Z/ ^0 p" s( B; ]; b$ `& F
, c7 ^6 V5 K9 Z8 d# N, H) mแต่ผมนี่สิรู้สึกหน้าร้อนกับประโยคของพิณยังไงก็ไม่รู้
1 R# k9 I  V6 ~3 V- G/ [9 ^0 T% P

3 I& ^  u1 n) e8 b; B  |“แต่เขาหน้าตาน่ากลัวมากมั้ยพิณกลัวนะ” เมื่อเห็นว่าไอ้ปอนด์มีทีท่าอ่อนลงพิณก็หันมาขยิบตาพูดน้ำเสียงขี้เล่นกับผมแทน ถือเป็นการตัดบทและมัดมือชกว่าไอ้ปอนด์โอเคแล้ว
1 V( o/ a0 D9 `% v4 s8 `1 P
; ^# L3 o2 F$ S
“ไม่หรอกรับรองเงาะถอดรูปเมื่อไหร่พิณจะอยากได้แฟนใหม่ทันทีเลยล่ะ”
5 O/ `. C. K' a
! R! `  U, J( M+ W- V
+ \" `1 g  A; o2 c+ k  m, S“ไอ้เล็ก!”

/ d& P8 z, J2 Z3 U* a% G  y0 i
1 Z9 @  \% m( t7 L9 Y/ Tไม่ได้พูดเกินจริง ภาพวันที่ผมเอาเสื้อผ้าไปให้เขายังติดตาหล่อมากจริงๆขอบอกผมยังคิดอยู่ว่าถ้าสาเหตุที่ทำให้เขามาเป็นคนเร่ร่อนเพราะว่าตกงานจะจับเอาไปแคสเป็นนายแบบท่าจะรุ่ง
  }& p4 }8 C; V" z4 S* ~0 c8 f
/ S/ H4 ^- ^) c& O+ W1 ?1 o
# k4 g+ E3 g8 O/ f0 }* y$ Mคราวนี้แหละได้ไปเป็นดาวโดดเด่นบนฟากฟ้าแน่ ฮ่าๆ
; W6 }, Z' M5 @8 ]! M2 t1 P
7 @1 V8 L) I' M# q) y
“แล้วนี่มันอยู่ไหน” ไอ้ปอนด์ถามเสียงขุ่น
% z, g& x. O' l5 }3 Z2 j
, h- [& h. N% P
% p$ w1 K4 e) F1 v) W7 v9 B. U“อาบน้ำอยู่กูมาห้องมึงก็จะมาขอเสื้อผ้านี่แหละ” ผมพูดเสียงแผ่วเอานิ้วชี้สองข้างจิ้มๆกัน

( b) N: M- K  y, m% e$ W- e& B
“งั้นเดี๋ยวพิณไปดูให้นะตัวใหญ่ๆใช่มั้ย”
$ O9 x2 t- \3 b; k' W

0 k0 r+ c! f7 K: _6 V“อืม” พิณว่าก่อนเดินหายเข้าไปในห้องนอนไอ้ปอนด์กอดอกมองผมนิ่งก่อนจะว๊ากโวยวายออกมาจนผมสะดุ้ง

2 {7 V# ^' r8 t/ N9 h8 d
4 S# F. _# |) N9 B+ @5 u& y“กูอยากจะผ่าสมองมึงออกมาดูจริงๆเล๊ย!!”

: U8 R3 J8 ^, h
- k' a3 A/ ^, Z# C/ Q: B7 P“เฮ้ย!!”
# [) M! M2 P5 {  r6 w, w4 C

1 v( _9 `6 E/ J* Vอย่ากระโจนมากระชากหัวกูนะไอ้บ้าเอ๊ย!!

mario54101

ขอบคุณครับ เรื่องสนุกมากๆเลย รอตอนต่อไปนะครับ

minone

ขอบคุณ​มาก​นะ​ครับ​

65gpy

ขอบคุณครับ

tumlove

ขอบคุณมากเลยครับ

kichjakan

ขอบคุณครับ

kabuki

หวังว่าอะไรจะดีขื้นนะ

uglymen

เข้มข้นเข้าจริง ๆ แล้ว นะนี่ ลุ้น ตาม เงาะถอดรูป

guide01

ขอบคุณมากเลยครับ

Phol_th

อ่า..........

pipi1

ขอบคุณครับ

a03

rowetszaa

ขอบคุณครับ

bassabassy

ขอบคุณครับ

Akeoutdoor

ไอตัวเล็ก 555

Pathxx

สนุกมากเลยครับ

N-xanco

ขอบคุณครับ

Aonz003

Ling_Elvis

ขอบคุณครับ

Aquarius_Camu

ขอบคุณครับ