|
เร่ร่อน3: \* c, W9 Z' j, S
* v! Q% u+ z$ c' o
3 J" w6 G( l9 _$ {$ I7 o& y: H7 w% L
2 ~' m$ |. M) K' R! |ฟุบ3 i; `2 x( @8 ^. R6 s9 N: u
2 Q; ~5 K- R& p$ l. s
; t- F; i/ ?* X% G9 G9 q
ผมทิ้งตัวนอนหงายแผ่ลงบนเตียงอย่างหมดแรง ไม่ไหว ถ้ามีงานยักษ์เข้ามาแบบนี้บ่อยๆผมตายแน่ สี่วันมานี้ผมแทบจะกลายร่างเป็นไส้เดือนมุดดินหนีอย่างเดียว แต่คงเป็นไส้เดือนที่โชคร้ายที่สุดนอกจากจะมุดดินหลบไม่ได้แล้วยังโดนปูนโบกทับจนซี้แหงแก๋พอจะชอนไชหนีไปอีกครั้งก็โดนตามมาโบกทับอยู่ร่ำไป
2 B, S; N* n% f2 M& L" V; r3 p) [
. b4 h( B9 s1 ~5 g! h, i5 t5 S% D5 H+ u1 T+ h
คงเป็นเพราะงานนี้เป็นงานหนักงานแรกหลังจากผมเรียนจบมามันเลยหนักหนาสาหัสเป็นพิเศษหวังว่าอีกไม่นานคงจะปรับตัวทดเวลาบาดเจ็บได้
' y3 h( B; k0 H k& J7 y
3 _; z7 `9 {6 a( _7 R9 b6 m: z+ W$ Z4 _; L* G, C, W
ทุกวันนี้ก็พยายามทดแล้วทดอีก ถ้าเป็นวิชาเลขก็ทดจนนับนิ้วไม่ไหว ต้องตื่นตีห้าเพื่อไปถึงที่ทำงานตอนหกโมงเช้านั่งสุมหัวทำงานกับทีมอีกห้าคน พอบ่ายโมงคอมเพลนงานกับหัวหน้า แล้วกลับมาสุมหัวทำงานกันต่อถึงห้าทุ่มเที่ยงคืนหรือเข้าเช้าวันใหม่เลยก็มี# k6 F$ [3 e) H
7 S! q* A% b9 w6 y! Z
6 g0 k5 o" r) l+ M3 B2 T. l1 Vไม่ได้แวะไปไหนเลยนอกจากที่ทำงานกับคอนโด หมดแรงจริงๆแม้แต่อาหารของชายจรจัดผมก็ไม่ได้เอาไปให้เขามาหลายวันแล้ว ไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไรบ้างหวังว่าเขาจะเอาตัวรอดได้เหมือนอย่างก่อนหน้าที่จะเจอผม
7 l5 f: ?# q& p( Y( L
( t P8 s6 s9 j6 p
: I" o7 c8 ?+ R% _; p4 Zอย่างเช่นวันนี้ผมก็กลับมาถึงห้องตอนห้าทุ่มสิบนาที. W$ a8 E, |0 j" F$ r1 o! c
- n1 f* q7 V, ?+ i" v$ z2 ^; N
( E# d8 r( u) Y% mเพิ่งตระหนักเอาตอนนี้เองว่าการนอนแผ่บนเตียงมองเพดานห้องเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดแล้วT^T- V- U* ?' N, @5 E) D X
* g& d* O8 B& L. o- P: m# k) v! |" E9 \( R" L9 i: d
นอนนิ่งสักพักผมก็ยันตัวลูกขึ้นเดินโงนเงนเข้าห้องน้ำ กว่าจะอาบน้ำเสร็จก็ปาไปเที่ยงคืนแล้ว เฮ้อเหนื่อยชะมัด ขอนอนเอาแรงเรียกลมปราณสักหน่อยเหอะ # k e1 O0 y) H+ A1 o
) y0 |* R, v' a% ]% Q7 R/ f1 K& M( w5 M+ N/ H6 q" E
หัวถึงหมอนปุ๊บสมองผมก็เหมือนสับคัทเอาท์ลงทุกอย่างดิบสนิทด่ำดิ่งเข้าความมืดสนิทแม้แต่ฝันก็ไม่มี+ l8 O: y; M% \1 u1 d/ _* |0 [
* S/ ?8 V8 k0 o1 t% y7 u
5 `2 s# Y$ S% ~เช้านี้เป็นอีกวันที่ผมตื่นตั้งแต่ตีห้าลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปทำงานเหมือนสี่วันที่ผ่านมา แต่วันนี้ผมรู้สึกสดชื่นมากกว่าเดิม แน่สิ งานใกล้เสร็จแล้วเหลือเก็บรายละเอียดอีกนิดเดียวคาดว่าวันนี้คงเสร็จ...และเสร็จทันเวลาเลิกงานปกติซะด้วย& s0 l) t( n! B9 k4 o0 v
/ G. O$ x' R7 p7 K* i% I4 h( I$ ~. ]6 p* _/ u! p
“ไอ้เล็ก”2 q$ f% F ~# A( o1 ~* |
% w, I4 U2 [, _$ S/ v, M9 z% w4 R+ o4 ?5 V; @
“ว่าไงครับพี่มิ่ง” ผมละจากสิ่งที่เขียนเงยหน้าขึ้นมอง
2 \2 i/ h5 V! m4 q
5 v; M& @" h+ [+ S9 @; q5 K2 D: x, W4 R
พี่มิ่งเป็นหัวเรือของงานนี้ก่อนจะถึงมือหัวหน้างานทุกอย่างจะต้องผ่านพี่มิ่งก่อน ถ้างานดีพี่แกก็ได้หน้าไปแต่ถ้างานบรรลัยพี่แกก็รับเละเหมือนกัน
) z! S) M' F9 d3 J3 T m/ j& g( {5 p
6 T& F- c y ?: _5 I) l$ A) R; A8 ^; j0 W# K$ W$ ^
พี่มิ่งเลยเป็นผู้ชายสองบุคลิก เวลาปกติก็เฮฮาปาร์ตี้ขี้เล่นมีมุมกวนประสาท(กวนตีน)แต่ถ้าเป็นเรื่องงาน อื้อหืออย่าให้พูด มาเฟียชิดขวายากูซ่าชิดซ้ายบัวขาวที่ว่าหน้าโหดนักหนายังเทียบไม่ติดฝุ่น% H8 H. j# S- @6 ?8 H# M7 N8 R% ?. y
7 e, @. |% e; g- L! ^3 V
, O2 ] Y* x( m5 Yแต่เพื่อนร่วมงานทุกคนต่างนับถือจากใจจริงกับความเก่งกาจทั้งเรื่องงานและการจัดการคนของพี่มิ่ง พี่เขาคือแบบอย่างของผมเลยล่ะ เมื่อผมอายุยี่สิบแปดผมอยากเป็นให้ได้เหมือนพี่เขาในตอนนี้
' `. _. x( [3 J q2 Z) e! k. _! e n& A2 H: @
8 T& J; |# x0 I# F2 n" F& ^“ออกไปกินข้าวกันเที่ยงแล้ว”# ^3 ?: }0 a( `, {
# u, y2 u3 p# f% s% }
$ n+ @$ u. T& w% e* p“อ้าว แล้วงาน...” มองงานล้านแปดที่กองตรงหน้าเป็นเชิงถามว่าจะเอายังไงกับมัน มาแปลกแฮะทำมาชวนกินข้าวเมื่อวานแค่ขอไปเข้าห้องน้ำยังจะเขมือบหัวผมอยู่เลย0 g: H$ i; o% o% k
* b0 V$ z3 H! G. m: {5 J) n
4 p8 z$ I1 R3 D% h: C+ c“พี่ส่งให้ลูกค้าไปแล้วทุกอย่างโอเค” พี่มิ่งยิ้มร่ายิ่งให้ผมงงหนักเข้าไปใหญ่ * a, L. O8 a8 `! M5 _
" ?* {4 C2 C `0 r
; R' G+ n& {# \' [3 @อะไรคือส่งงานให้ลูกค้าไปแล้ว
. j' d1 u& |/ D! ^" c5 k$ H
; P& o; j% N* h" Z! n' X, T1 R* `5 b- [% `. e
แล้วที่ผมปั่นหัวฟูอยู่มันคืออะไร(วะ); E$ r4 T3 v; l" P
* l, u5 o3 t6 u; g7 ~7 e% y
8 X+ n2 a7 X, C% a8 n
เหมือนพี่มิ่งจะเข้าใจหน้าตาหมางงของผมเลยส่งมือข้ามโต๊ะมาตบไหล่สองทีหัวเราะร่าเหมือนมันเป็นเรื่องตลกมากก่อนตอบ. \1 B9 |9 u4 n A! \: ~) ^
9 b. K! ?+ D( [+ j: U1 n- P
: j6 z9 D0 o9 i9 H
“อ้อ ที่มึงทำน่ะเป็นสรุปงานที่ต้องส่งให้หัวหน้า...” อ่อ...ผมพยักหน้าเข้าใจ ถือเป็นงานด่วนเหมือนกันสินะ...ผมกำลังจะคิดแบบนั้นถ้าไม่ใช่เพราะรอยยิ้มเจ้าเล่ห์(ผมยังมีความเคารพเลยหลีกเลี่ยงคำว่าชั่วร้าย)พร้อมกับประโยคตีแสกหน้า “...ศุกร์หน้าว่ะ ฮ่าๆ”& z. D4 q C2 r
! Q# ^. [. }+ q3 z* _+ Z
3 p$ q2 x; E- r' ~) t8 F- @ผมโยนปากกาลงบนโต๊ะทันที
" Z& [4 z% o& j$ f6 j3 G1 s" n
0 b+ y; P, {% e9 |5 T/ A
+ \% Z4 f% ]& l/ x3 B$ y% ]. ~: I“อ้าวพี่แกล้งผมหรอ”
+ s0 c7 y3 o; I. `2 e) F+ ^/ \7 ^' `; M* J: a0 T' Z3 D# F/ Z
. x* ^- f8 _* Z4 s/ `3 V/ O“ฮ่าๆก็เห็นท่าทางมุ่งมันตั้งใจแล้วไม่อยากขัดจังหวะ ช่างอุทิศตนเหลือเกินนะปุญมนัสก๊ากกกกกกก”* q( Z( l, m: e# x2 Q, B0 F
5 t0 C% P8 e- L/ p
* Y4 u* l- G z. C; s+ Uไอ้พี่เวร!!
4 |0 j: N: M& T5 x) h y% [/ ^, H! C! S& D1 T; D
, e# m+ ~' |: H1 Aถ้าไม่ติดว่าแต่งงานแล้วจะแช่งให้อาภัพรักทั้งชาติไปเลยชิ!!
6 S1 L* e7 A, b% ^0 k6 D9 T! |. B- h& N
0 ?1 {1 q. ~9 c& _5 E) w“ไปยังพี่ อ้าว เป็นไรหน้าเป็นตูด” ไอ้ปอนด์เดินเข้ามาเรียกพี่มิ่งก่อนหันมาทักผม สี่วันมานี้ไอ้ปอนด์ไปกลับกับผมแล้วผมก็หมายหัวเอาไว้แล้วว่าวันนี้จะทิ้งให้มันกลับเอง!! ทำหน้ากวนตีนดีนัก ฮึ่ย! ทำไมทุกคนต้องรุมแกล้งผมด้วยนะ
6 @/ O( `. v: G( z1 r, V' ~( `5 ^8 h4 d# ~
# A {, C4 z: w- W* j: E8 d% Y2 {# D3 P, \2 ^
: \( M8 y5 R/ K: j2 i9 A
x! _/ K4 j8 d+ kเสร็จจากมื้อกลางวันที่เหมือนเหมือนงานฉลองกลายๆที่งานสำเร็จลุล่วงไปด้วยดีผมก็อดเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันไม่ได้ ยังไม่ทันจะได้แกล้งไอ้ปอนด์โดยการให้มันเดินกลับเลยเหมือนมันจะจับรังสีฆาตกรจากผมได้ดันเรียกพิณมารับซะงั้น ฝากไว้ก่อนเถอะ!7 ^! o7 p, ]& C. N# P: ^
$ T2 X, e0 v2 h' P0 w6 D
$ x* x1 E+ R; s1 L+ B& mนี่ยังไม่นับเรื่องที่ทุกคนรู้หมดว่าวันนี้ได้หยุดครึ่งวัน
- j1 ?0 ~* g( k
" H2 Q, [6 V3 @- Q7 Y6 u! y4 P) E9 z# F' [& \$ ]$ O! K7 x
แต่ผมไม่รู้!!
3 v9 A, y; c, \
4 ] W, G' H6 N/ P, W
$ n, R3 a9 _' Y( |4 kเคืองเว้ย!& X0 v+ H9 h! p9 v0 L# T
" p3 R' b8 ]: _. P: x
7 A- P8 D8 f( g- vใจเย็นปุญมนัสนายคือคนจิตใจดีผู้มีเมตตาอย่าให้สัตว์โลกมาดึงจิตใจนายให้ต่ำลง หายใจเข้าออกช้าๆ อืม อย่างนั้นแหละ, R. g' w$ Y2 ]% [0 ^) Z8 ]
4 }5 Q7 ~7 h1 ]
' l) W$ P. F+ j+ x“ทำหน้าอะไรของมึง”
0 z$ C/ t# ^$ X$ o! @& A+ X% @. T
0 h# B4 B( G. D0 G
1 V* `. H3 I% m“ช่างผมเหอะ”
' ]3 }4 S# S9 b- I% V2 p. J; Y; X, Z' |; R/ V* b
; ]" G9 n/ {! O7 L. Q3 xผมสะบัดหน้าใส่พี่มิ่งก่อนเดินแยกออกมาจากหน้าร้านอาหาร วันนี้ผมจะโกรธทุกคน!! โดนว่าสาวแตกก็ช่างมันไม่อย่างนั้นผมจะโดนแกล้งแบบนี้อยู่ร่ำไป ผมไม่ชอบให้ใครมามองผมเป็นตัวตลกนะ!!
: ?9 u. r) F/ z' C' O& ~+ f; m% K8 L6 o. g# j
- B" G! A! x- y% ?8 ]- \3 _1 Eเอิ่ม...ความจริงผมก็ไม่ได้คิดมากขนาดนั้นหรอก ออกจะไม่คิดอะไรเลยด้วยซ้ำแค่ทำท่าให้ดูเยอะไปงั้นแหละ พวกพี่มิ่งรู้ถึงข้อนี้ดีถึงไม่สนใจท่าทีของผมเลย วันไหนงอนจริงขึ้นมาแล้วจะรู้สึก!
# X l8 S+ K; k9 o$ M1 @8 y3 x, ]- c: I1 Y' M
# O8 O& y& S h) Eเมื่อควบคุมสติได้แล้วผมก็ขับรถกลับคอนโด ถึงห้องก็ถอดชุดทำงานออกเหลือแค่บ๊อกเซอร์กับเสื้อกล้ามสีขาวกระโจนขึ้นเตียงนอนหลับเพื่อฟื้นฟูร่างกายอันอ่อนเพลียของตัวเอง8 H5 K; W. G5 R, e4 {
6 K0 v F6 B8 `4 n o8 t; U
$ b* Z' a2 g( y- R- Iกว่าจะตื่นขึ้นมาอีกทีก็ปาเข้าไปหกโมงเย็น โอ้โหตั้งแต่บ่ายโมงจนถึงตอนนี้ผมหลับไปกี่ชั่วโมงเนี่ย แต่ดูจากอาการของตัวเองถึงจะหลับไปร่วมสี่ชั่วโมงแต่ร่างกายพร้อมจะชัทดาวน์ต่อ เพลียจัดจริงๆ
6 j! Z5 u b8 m5 r+ C* s; t
+ h& O% T# u! G( P
E1 T$ t/ y! H) Z6 i+ Yไปหาอะไรกินก่อนแล้วค่อยกลับมานอนยาวตอนกลางคืนทีเดียวแล้วกัน: n" t) a- j$ A% v1 d8 T* ~
7 b- s8 H, n& g$ ~4 A
" R, P1 q4 O- V( i. Q1 K* p% sคิดได้เช่นนั้นผมจึงลุกเข้าไปล้างหน้าล้างตาให้สดชื่นขึ้นก่อนผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าในชุดลำลองเสื้อยืดขาสั้นก่อนหยิบกุญแจห้องกับกระเป๋าสตางค์ออกจากห้องเดินไปสั่งข้าวกล่องที่ร้านอาหารตามสั่งเจ้าประจำแล้วข้ามถนนเพื่อไปเซเว่นเหมือนทุกครั้ง* A Q! W& ]. f4 J1 m
/ t" v. G* \9 y( I/ E* `) Q
+ u n, i ?9 n# o; Lกลับมาแล้ววิถีชีวิตที่ผมคุ้นเคย คิดถึงเธอจัง T^T
! M1 W( h5 p1 p8 w. g! R7 g+ D- A' f0 P& a
3 _ d: N4 c( |5 A8 `แล้วก็เป็นเหมือนเคยในกิจวัตรประจำวันที่ไม่ได้ทำมาหลายวันเมื่อผมได้ข้าวกล่องก็เดินทะลุซอยผ้าที่บรรดาแขกขาวแขกดำเจ้าของร้านจำหน้าผมได้แล้วเพื่อเลี้ยวตรงไปยังตรอกอับแสง หวังว่าจะยังจำผมได้นะ/ e+ V0 v. L1 [
# ~; x9 @* J9 O8 a, `) f& Y
1 K/ \# I8 K6 Y
ผมเอากล่องข้าววางไว้ปากทางเข้าพร้อมน้ำหนึ่งขวดอ้อ นมจืดอีกหนึ่งกล่องของน้องหมาก่อนส่งเสียงเข้าไป
# M- {, e4 g8 t1 Q) s, k: P6 R V. `3 z
/ {, P: y2 x( a# w& S; K
“นาย!ฉันเอาข้าวมาให้” ; Y8 x. L! s! B% I
. j* v" W/ K- `, @. } I) r- T# c5 X1 d! X* m5 d ^: M; R
เงียบ) o; F5 B- D8 ^" g
* O2 z/ @) N% ~2 ~) s
! _5 @) k7 f# @; N“นาย!จำฉันได้หรือเปล่า เอาข้าวมาให้แล้วนะ!”
, l( E7 E( u0 m' x6 T2 n9 w1 ]. F$ U2 m. N+ n- \
/ }1 Y8 I4 v4 f: D! R
ยังเงียบ" M) f3 ] C- m+ I+ ? m( {6 s+ r" u
7 ]& d& Y( f/ {/ f
. p) }/ e2 l* |) X+ iผมเริ่มเอะใจทุกครั้งก็เงียบแต่ไม่ไร้การเคลื่อนไหวแบบนี้4 ?, G: x* {) t- Q) S8 T( x/ C
# E% H" O" I; I0 ^0 x+ Z
" w5 ~. p# \ oผมควักโทรศัพท์มือถือออกมาก่อนเปิดโปรแกรมไฟฉายและส่องแสงเข้าไปในตรอกมืดอับ
- W5 w E* k/ O E( {
1 `0 U* m: e1 l# k: O A9 Q
, ^- T+ ]2 w) y8 T. aว่างเปล่า; u2 i- E- j+ |. }; W" c; p( Z: q, f, c
+ {$ _% k1 f6 v% m. S0 U; D1 V8 I+ d1 B+ h) c- o& t
ไม่มีสิ่งมีชีวิตอยู่เลย ทั้งคน ทั้งน้องหมา/ y7 C" `8 k4 y+ u
8 i9 H0 V+ Z& o5 S6 `3 Z1 T: I! `
( W8 Z1 e2 n* J% T: P" I# {+ x+ m; hผมลดมือที่ถืออุปกรณ์ส่องแสงลงข้างตัว พยายามคิดในแง่ดีเอาน่า...แกหายไปตั้งหลายวันนะคนเล็ก ถ้าเขามามัวรอแกมีหวังอดนานอยู่ในตรอกนี้แน่ ที่เอาน้องหมาไปด้วยก็คงกลัวว่ามันจะเดินหายไปที่อื่น
7 q" c' [$ \+ w/ G% E8 F/ B% T; F N' [" q. J3 C$ A2 h. `3 i
1 U; H7 h+ u# t' R3 V0 n4 h6 i
เดี๋ยวเขากลับมาเห็นอาหารที่เราวางไว้ให้คงรู้เองแหละ6 @: B8 A& ^/ u q. P
! H+ i3 C3 [; {1 p" S3 r
`+ J, E( Y* d7 Nเดี๋ยวพรุ่งนี้คงเจอกันเหมือนเดิม
& J# T' }! W( f; c: }3 h3 o! V3 R( O/ Q9 C3 w, N7 x
1 k V- g( l7 f7 x8 S! F
% E3 y' J; d, W$ [4 t
& U/ |7 T2 s2 w0 F4 s* Z1 W' S+ Fเย็นวันรุ่งขึ้นเมื่อผมกลับมาจากที่ทำงานผมก็เปลี่ยนเสื้อผ้าลงมาซื้อข้าวตามปกติ ก่อนเดินไปเส้นทางคุ้นเคยเพื่อไปตรอกเดิมแต่เพียงแค่เลี้ยวพ้นซอยผ้ากล่องข้าวขวดน้ำเปล่าหรือแม้แต่กล่องนมที่ผมวางไว้เมื่อวานยังอยู่ที่เดิมบ่งบอกว่าไม่มีใครหยิบมัน...และบอกเป็นนัยว่าเขาไม่ได้กลับมา- V/ O2 j" r! L4 `1 I
) ]) m: D. M b. L; t* n7 b
, ?' O" |5 a- o* ^) o9 v, l
หรือไม่อยู่แล้ว...
+ f2 @: {- S+ }- f
. q( e/ k- p! ?% P# m% h, _( y+ {! K6 u; F0 q" R! I l) y
ผมเดินเข้าไปใกล้เพื่อดูให้แน่ชัด ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงทุกสิ่งที่ผมเห็นก่อนหน้านี้ยังเหมือนเดิม ถุงพลาสติกหูหิ้วที่บรรจุบรรดากล่องข้าวขวดน้ำและนมไว้กระพือพัดโยกตามแรงลมที่พัดมาเอื่อยๆส่งเสียงก๊อบแก๊บดังแว่วเข้ามาในหู เสียงเสียดสีกันเหมือนทำนองดนตรีเพี้ยนดังหยุบหยับรำคาญหูเสียดแทงเข้ามาในอกเหมือนมันกำลังส่งเสียงเยาะเย้ยผมอยู่
6 j" Z2 v0 i3 o3 s( C
! j x2 B7 Q3 p8 ~7 k2 X/ w
! x8 U u5 G+ O: Sทั้งที่มันเป็นเรื่องปกติของคนเร่ร่อนที่มักจะอยู่ไม่เป็นที่เป็นทาง เหมือนอย่างสองวันก่อนผมคุยกับแม่ทางโทรศัพท์แม่ยังบอกเลยว่าลุงเร่ร่อนที่แม่เคยช่วยไว้เมื่อปีก่อนแล้วหายตัวไปกลับมาแล้ว แม่ถามลุงว่าหายไปไหนมาตั้งหนึ่งปีลุงบอกแม่ว่า ‘ลุงเดินไปกรุงเทพฯมาไปอยู่ที่โน่นได้พักหนึ่งแต่ติดม๊อบลุงกลัวเลยกลับมาที่ระยอง’
' B/ \3 F$ M7 `' s- U
( n2 ]+ I2 U" B' ?. W& j1 t8 E( w8 O, I: h. ?$ y C8 F
อยากจะถามแม่เหลือเกินว่าพอแม่เอาของไปให้ลุงแล้วไม่เจอแม่รู้สึกอะไรหรือเปล่าแต่ก็เห็นแม่ยังอยู่ปกติสุขดี ?" _8 q6 R1 A' a* I
- J+ H( U. }/ ]7 ^; X0 W" h Z
8 p( d* E8 t7 l3 t1 r9 x& o7 Bแล้วทำไมใจผมต้องโหวงแบบนี้ด้วยล่ะรู้สึกเหมือนว่าหัวใจตัวเองเป็นนาฬิกาลูกตุ้มแกว่งไปไกวมาจะหลุดจากขั้วเสียให้ได้+ C9 H" `& A( G5 |2 z
+ g1 W& ]6 h* S4 N, Y' ~& E* v
* `* ~$ g0 I* ^8 \
อาจเป็นเพราะผมไม่ได้มองเขาเป็นแค่ชายเร่ร่อน หกวันที่เจอกันกับอีกสี่วันที่ไม่ได้เห็นหน้ามันเหมือนกับเขาเป็น‘เพื่อน’ ของผมอีกคนไปแล้ว4 U) k# p |+ @$ }' Q
0 w8 o; d' ^1 }# h9 K( G% N7 K) y+ N) X- l8 n& F/ N
“ยายครับ” ผมเดินไปยังตึกแถวห้องที่เป็นเจ้าของผนังด้านหนึ่งของตรอกทางตันที่ชายเร่ร่อนเคยอาศัยอยู่ พอดีเห็นยายเจ้าของบ้านนอนดูโทรทัศน์บนเก้าอี้ไม้โยกแถมเปิดประตูเหล็กบ้านพับเอาไว้เลยเดินเข้าไปเรียกด้วยเสียงสุภาพ
# K0 i( q; W0 W* d2 ]: h- J% s8 X$ w
! n* U3 {2 x+ n8 w' M
“ว่าไงพ่อหนุ่ม” คุณยายหันมาพลางลุกนั่งตัวตรงผมเลยถามเข้าประเด็นทันที1 f3 m L; p' K2 Y7 n/ _. N. E
. t; F( X& j6 I0 C( w
- \" @2 i; h! I; }. l
“เอ่อ ยายเห็นผู้ชายตัวสูงๆประมาณนี้บ้างมั้ยครับ” ผมทำมือกะขนาดให้ดู “ผมยุ่งๆหน้าตามอมแมม ใส่เสื้อสีดำ ไม่สิบางทีเขาก็ใส่แจ๊คเก็ตสีแดง อ้อ มีน้องหมาเบ้าตาดำข้างหนึ่งด้วยนะครับ”
2 z- G2 f# X+ x' |: {- H: z4 l- y9 c9 c Q
7 \# ]' T" d8 h# Iผมอธิบายอย่างกระตือรือร้นยายทำท่านึกชั่วแวบหนึ่งก่อนโพล่งออกมาด้วยน้ำเสียงฉุนเฉียว3 k0 s$ m2 v+ z" D
6 e" l, l) z7 P. m/ i
/ v- [, f" l7 _# M/ K. G
“อ๋อ!!ยายจำได้แล้ว ไอ้คนบ้าน่ะหรอ ยายไล่ไปแล้ว” Q# M3 S' Q- l- G; T3 i
1 {/ K3 W8 X, R' j* R+ K" L# n9 }, f/ A
ใจผมกระตุกวูบ ) H: R, F3 r! }4 s( ^
) |% s; Q/ } J1 l: V; f( L. p: b% t2 ?9 k9 h: Q
“อะอะไรนะครับยาย ไล่งั้นหรอ...” เสียงผมแผ่วหวิว
% ]$ _) m- o3 }9 [/ V/ y* i& R5 x: B# ]+ @; r$ M
8 _$ ?3 v9 X- B" n# k! t
“ใช่น่ะสิ!! มันมาจากไหนไม่รู้มาแย่งข้าวหมาบ้านยายกิน ขนาดข้าวบูดขยำกระดูกมันก็ยังแย่ง บ๊ะ! ยิ่งมารู้ว่ามันแอบซุกหัวนอนอยู่ข้างบ้านเลยรีบให้ลูกชายเอาไม้ไล่ตีมันไปกลัวว่าวันดีคืนดีจะมาขโมยของในบ้าน ท่าทางอย่างนี้ไว้ใจไม่ได้หรอก!” w/ i% V7 D" x/ e7 M& r
/ \" j. T3 s/ y. c* H( N
+ b# j2 I% x- J2 g
ผมพูดอะไรไม่ออก ทุกคำพูดของยายเหมือนตะปูที่แทงจี้อยู่ตรงหัวใจส่วนน้ำเสียงเปรียบดังค้อนที่ตอกย้ำๆให้มันลึกจมหายเข้าไปยังก้อนเนื้อที่เต้นแผ่วลง
9 S \1 q9 C; Z( v% J6 ~7 k, l; k: K2 i2 _8 P
. b6 ~' Y6 ^ I( R7 K
ตอกมิดหายไปจนมองไม่เห็นแต่ยังทิ่มแทงใจให้เจ็บปวด6 n- F( d F! ` ^ H
: M' k! o% e- L$ [5 @ A: e- T8 f" y2 Z5 S
สมองผมเบลอไปชั่วขณะก่อนพยายามตั้งสติและเริ่มออกเดินตามหาชายเร่ร่อนทั่วบริเวณเท่าที่จะหาได้และคาดว่าเขาจะไปอาศัยอยู่ทั้งในตรอกซอกซอยเล็กใหญ่ สวนสาธารณะ วัด ลานจอดรถหรือแม้แต่ที่ที่ผมเจอเขาครั้งแรกแต่ก็ไม่มีวี่แววเลย3 F8 b; X$ ^: N
- R; T. V& j* l4 m( f+ V- J
r, X6 c& z# Jจวบจนสามทุ่มขาผมเริ่มล้าและท้องเริ่มหิวจึงตัดใจเดินกลับคอนโด ตลอดเวลาที่ทานข้าว อาบน้ำหรือทำภารกิจส่วนตัวอื่นๆในสมองผมมักจะคิดวนเวียนอยู่แต่ว่า
0 U" l, ^9 k- V# @/ V3 S" A" F4 F" k; U2 H1 N+ r1 T) \
4 _( a4 i9 x/ ~' d0 Y: U‘เขาไปไหน’
! @- I$ W$ @& j9 s* M, Z8 O: a3 ?7 t. M; a$ U$ }' h
# t2 R7 Y! W, U+ N, t5 ]‘จะอยู่ยังไง’ \& s; C8 l% b- {& }
5 V2 L6 f, j6 S( V* F9 A. b4 j
9 R. Y/ x; L" H‘จะโดนใครไล่ตีอีกมั้ย’, d4 h) S' N/ B+ U/ j
0 {) }, b6 x7 V7 V0 Y
' j4 w- ^% ?; ~* U/ F) S! x, {/ e1 {
และ) L5 D; g1 L/ i! u) W$ K( S! Q
7 ?9 ~$ f5 W. n) d* M3 {' w
$ }& w3 V1 s/ n5 O* y/ R9 c‘ทุกอย่างเป็นความผิดของผมเอง...’& P5 g+ P/ _% d- B0 v
' r4 J* z: h7 Y; H, m; m' R; R% [
- J+ O: Y _ E, uครืดดดด ครืดดดด
w+ j! m% ~+ g' g1 }3 Y8 Z8 C% V$ ~3 y, I6 ^ k( o' [
# |3 W: U+ r9 v5 f6 Q9 b7 r; L' Dเสียงโทรศัพท์มือถือสั่นครูดกับโต๊ะเรียกสติผมที่นั่งเหม่อลอยบนโซฟาเดินมารับสายด้วยร่างกายเอื่อยเฉื่อยแต่เมื่อเห็นชื่อปรากฏของคนปลายสายน้ำตาที่ไม่คิดจะไหลก็รื้นขึ้นเต็มหน่วยตา
; F' q% H4 L( i/ O% @. x
' O% r- k8 Y2 W
* Z7 b: {4 t% ]“มะแม่...”
, m1 B" @+ J4 b; q0 B; G3 e4 p) M9 U" ?
# l) U7 p2 t* I" H4 \% y8 j6 ~: S, L0 `* K1 x& D
[คนเล็กเป็นอะไรลูกร้องไห้ทำไม]0 x; e" y; L" a
& L% @0 W1 \9 y( w2 I2 r
7 E: [+ P1 A7 iสิ่งที่อัดอั้นในใจพรั่งพรูออกไปแค่ได้ยินเสียงผู้หญิงที่ผมรักที่สุดในโลก ผมเล่าเรื่องกระทบจิตใจในวันนี้ให้แม่ฟังด้วยเสียงสะอื้น ถ้าแม่ยืนอยู่ตรงหน้าไม่ได้มาแค่เสียงผมคงโผกอดท่านไปแล้ว $ |! A7 p% Q$ h
9 `: n) R6 w" `+ ~/ S
! d8 R) h4 f8 I# Y9 i9 g2 K8 yไม่รู้ว่าแม่จะฟังรู้เรื่องมั้ยผมไม่รู้อะไรทั้งนั้นแค่อยากได้ที่พักพิงและคำปลอบโยนที่จะทำให้ความรู้สึกผิดในใจทุเลาเบาบางลง* k# U: j" |, i4 j* w! [
1 f3 J; m C9 T# M2 `6 U5 P+ d( h0 L$ a( K% _$ j" n
[คนเล็กอย่าคิดมากสิลูกทุกคนเกิดมามีกรรมด้วยกันหมด คิดเสียว่าเป็นกรรมที่เขาต้องใช้นะลูกนะ]3 b1 x# g3 x T9 l8 \2 r& ?$ |
1 O$ D" \8 z; }) ~4 d: q/ C( J3 z" j2 O: K/ U, X
“ตะแต่เพราะผม...”# g; E5 r0 e [% |
4 T/ Q; o; U, {& S7 h. C' y) ]
! H M9 ~2 R; x. v- k/ r# w r[ลูกของแม่ทำดีที่สุดแล้วเชื่อแม่นะ]) I! u9 I5 J% }$ k
0 W$ _3 O5 W( k) X
$ Q2 K% p9 E& x, E5 Z$ l“ครับ”
% n6 i' Z# |& i9 X6 n6 v/ U
5 P' X+ A2 o1 h5 @% R2 c. H# a9 w3 W, R7 U' _2 J
แม่ปลอบผมอีกสองสามประโยคถึงวางสายไปถึงจะรู้สึกดีขึ้นมาบ้างแต่ไม่ได้รู้สึกผิดน้อยลงเลยยังไงผมก็ยังคิดว่าเป็นเพราะผมอยู่ดี |+ w6 a4 {! `- N- T& u5 B
1 H* {- T) L* G" L, e, C! L5 r9 ^! ^+ F
คนที่ช่วยเหลือเขา...และทิ้งไปอย่างไม่ใยดี2 H, K6 C. h3 C; e, F
: E1 K- C# K' ?% I! c0 h; }( G6 i9 k: ^
) D. G5 v; V z; `) I2 [3 Xตื่นเช้ามาตาผมบวมมากคงเป็นเพราะเมื่อวานร้องไห้หนักไปหน่อยสู้ๆปุญมนัสแกต้องผ่านมันไปให้ได้
3 I0 U `( w) T( D6 R! c
4 J2 x3 R& s2 c' ~" I2 B- Y3 n. l: t
ผมต้องหาเขาให้เจอ+ S: P9 V6 O7 k2 B4 J
" O O! w2 q2 q3 w
- N, M% h$ m$ j" ?ผมไม่สามารถปล่อยผ่านไปอย่างที่แม่บอกได้
: b6 j( w- `1 B3 ^* H" O- _3 @) D. @" Y( P4 `
: C0 Y! F1 y T# e3 Y1 rอย่างที่ผมบอกไปตั้งแต่ต้น...เขาไม่ใช่แค่ ‘ชายเร่ร่อน’ และเขาคือ‘เพื่อนของผม’, u3 M' M5 [: ?7 r
% I0 @# U- b! O3 G* x8 X; i4 x
+ R- S) _0 G# L. x& a: P. ~% Pเที่ยงของวันนี้ผมต้องออกมาพบลูกค้ากับพี่มิ่งเลยต้องตบหน้าตัวเองเรียกขวัญกำลังใจกักเก็บความห่อเหี่ยวไว้ข้างในดึงความสดใสมั่นใจเข้ามาแทนที่ ไม่อย่างนั้นนอกจากลูกค้าจะไม่เชื่อถือข้อสำคัญจะโดนพี่มิ่งเตะโด่งตกสะพานเดชาเอาได้
8 G7 i( V; n4 K6 p2 o! n
r" g2 x, i5 ?. D5 I. Y- t u* g6 s8 i2 o
เอ้อ ขอนอกเรื่องหน่อยพูดถึงสะพานเดชา นี่เป็นครั้งที่สองที่ผมได้ขับรถข้ามสะพานแห่งนี้เพราะส่วนมากจะวนเวียนอยู่แถวในเมืองมากกว่า ครั้งแรกตอนย้ายข้าวของจากกรุงเทพฯมาทำงานที่นี่ ได้ยินว่าเป็นอีกหนึ่งสัญลักษณ์ของจังหวัดนครสวรรค์แต่ผมอยากจะบอกว่ารถมันติดบรรลัยมาก อยากจะบอกผู้เกี่ยวข้องว่าควรมีมาตรการมาปรับปรุงมันบ้างก็ดี แบบเอกลักษณ์คงไว้แต่ช่วยจัดการไอ้ถนนคอขวดนี่ทีเถอะขนาดผมนานๆมาทีนะแล้วคนที่ต้องผ่านมันทุกวันล่ะ บ้าตายกันพอดี
5 }+ m- I0 y5 D2 F
0 f8 i& M! k# |2 y0 N$ h0 C6 A+ ?7 `& h% E1 G' m
นั่งบ่นไปผมก็มาถึงร้านอาหารอีสานแซ่บอีหลีซึ่งอยู่เยื้องกับแมคโคร พี่มิ่งบอกนัดกับลูกค้าไว้ร้านนี้นั่งรอได้ประมาณสิบห้านาทีลูกค้าก็ก็มา พี่มิ่งเป็นคนคุยรายละเอียดทั้งหมดผมมีหน้าที่แค่คอยส่งเอกสารและทำตามที่พี่มิ่งสั่งให้เท่านั้น+ S7 Y; q- Q: e* j& A2 L% z2 E
) @) s/ n l2 u( s, p! h
2 V% @; L- I$ ?% l& x' K R8 ]และการพบลูกค้าก็ผ่านไปด้วยดี เรากลับเข้าเมืองกันมาอีกครั้ง พี่มิ่งบอกไม่ต้องเข้าบริษัทแล้วกลับบ้านได้เลย ทุกวันนี้ผมยังสงสัยว่าตกลงพี่มิ่งเป็นเจ้าของบริษัทหรือเปล่าถึงได้มีอำนาจการตัดสินใจไปเสียหมด แต่เอาเถอะเชื่อพี่มิ่งไม่เคยมีปัญหา (เพราะถ้ามีพี่เขาจะเป็นคนรับกระสุนแทนเองทั้งหมดฮา)! u/ r. f6 @# _# F7 F
! @, d$ H" _- U/ q
& k4 p0 w" X$ p! U. qผมให้พี่มิ่งส่งผมหน้าร้านขายอาหารตามสั่งผมกะว่าจะข้ามถนนไปเซเว่นซะหน่อย
0 r; {* y1 w. \# T6 v
* B& x; S( m, R# s. x% t) i0 F4 n- ^9 k0 v$ S H
กึก' B3 O* _ u+ L2 t6 G: N I
5 i7 \/ _( P1 M T) l2 R4 R0 q( Y
; I- n# X$ F7 _+ Yทันทีที่ผมลงจากรถมายืนเทียบริมถนนเตรียมข้าม สายตาผมที่กวาดมองรถซ้ายขวาต้องหยุดอยู่หน้าเซเว่นฝั่งตรงข้าม
- \* H a: P% C. G4 W
& \- j% V- D# l1 n+ ]- S% k
l W9 X/ b i5 y1 i' B5 ^, oตรงนั้น...หน้าเซเว่นที่มีเครื่องชั่งน้ำหนักหยอดเหรียญตั้งอยู่ ข้างๆกันมีผู้ชายรูปร่างคุ้นเคยนั่งยองๆหันข้าง มือฉวยหยิบแฮมเบอเกอร์ที่มีเด็กกัดกินเหลือไว้แล้วทิ้งลงในถังขยะมากินราวกับเป็นอาหารเลิศรส
4 i$ ? F1 E5 S) z
- M& O9 k, v5 L
( n9 g* y7 Z! Z7 j& @ชายเร่ร่อน!!+ T' q( L m x9 v7 [! t7 X8 I
Z( G" k8 j( o! z. l g. l3 Y( D# d
ผมละสายตาชั่ววินาทีมามองถนนเพื่อรีบข้ามไปหาเขาให้เร็วที่สุด มาถึงเส้นแบ่งสีขาวที่กั้นระหว่างทางรถสวนผมหันกลับไปมองเขาอีกครั้งแต่ก็หายไปแล้ว...+ o7 |% x! p( ]7 ]
2 h1 m2 @2 E) Q; F4 I' y/ _ W w8 E( N' p- f4 a8 w
หายไปแล้วงั้นหรอ...$ ]( E' }7 t4 O w& d
; s. ]( l1 W Z+ h" f2 t0 f) m5 ?
ไม่!! ผมจะไม่พลาดอีก!!0 j& u7 `; d# @! o# }
) L# K3 ^9 X% s" s4 q- f
" @6 M0 C( v, j$ Rผมรีบข้ามถนนอย่างรวดเร็วไปหยุดหมุนคว้างหน้าเซเว่นกวาดตามองหาจนทั่วไม่เจอเลยวิ่งไปดูรอบๆอย่างกระวนกระวาย; r, j3 T }1 u- w6 I
5 E' _* R- K+ |; V, ^
1 A9 _) |$ D, ]ไม่มี...นี่ก็ไม่มี...ทางนั้นก็ไม่เจอ; s+ n; ?- f2 w8 ^* i! b* q
3 {0 z7 V* t8 c' V a
4 z9 V( N0 f) E( e. {. hตัดสินใจวิ่งเข้าไปถามพนักงานเซเว่นที่ถูพื้นตรงประตูทางเข้าอยู่แล้วก็ได้คำตอบเดิมซ้ำๆ
* ?0 X. j" w$ G+ [1 G/ j& H2 U
0 G3 J; j( W ?! R' l' r; A9 C/ Q2 E: z- C- J9 V$ p
ไล่ไปแล้ว...ลูกค้ากลัว
- B& }1 m, T- n1 X& i$ b
3 `: V+ w( X7 [5 W5 ?& p+ `4 f$ ^/ Y# ?9 J- i# ]9 {0 R
ฮะๆ ค้อนตอกตะปูเข้าที่ใจผมอีกหนึ่งตัว...
' O" P: ^/ K9 ]* ?8 V; u) m6 }! t* L5 ]& K+ h. W
; r8 ?9 \6 m2 e( y8 c
, x/ Q4 \+ N6 g
2 s0 V6 G5 ?0 w `" jผมเดินเอื่อยเฉื่อยไปบนทางฟุตบาทไม่อยากกลับห้องหัวใจมันหนักอึ้งเกินไปที่จะไปอยู่ในสถานที่เงียบสงบคนเดียว0 m6 ]3 V: O0 n+ H5 {' B' d
# i r# d. W- o( |, b' {& z
( U+ m+ l/ o& O- z dขาทั้งสองข้างพาผมเดินมาถึงหนองสมบุญ สวนธารณะขนาดใหญ่ใจกลางเมือง นั่งลงตรงริมหนองเหม่อมองออกไปไกลให้สายตามองเห็นสิ่งต่างๆรอบตัว ไม่อยากจดจ่ออยู่กับความคิดตัวเอง. m0 N- M- N8 y7 @/ v$ s
7 h, b) m+ _+ W( X- j
! b! N, z6 L/ W$ \' ]) q9 y/ oผมนั่งอยู่แบบนั้นจนท้องฟ้าขึ้นแถบสีส้มทองจึงยันตัวลุกขึ้นเอาล่ะ เข้มแข็งไว้คนเล็ก นายทำดีที่สุดแล้วจำที่แม่บอกไม่ได้หรือไง, }0 f7 C6 M( K
9 _9 b* T, ~! g1 P ]9 J
2 ^7 f2 b$ l/ N+ `ผมตัดสินใจเดินอ้อมไปอีกทางแทนที่จะเดินทางตรงกลับห้องตัวเอง การได้เห็นสิ่งต่างๆแปลกใหม่รอบตัวทำให้ผมผ่อนคลายขึ้น บ้านเรือนที่ปลูกสร้างรูปแบบเดียวกับตึกแถวด้านหน้าแต่วัสดุที่ใช้สร้างเป็นไม้กระดานแผ่นดูแล้วคงสร้างมาหลายสิบปีเพราะดูทรุดโทรมมาก คนที่อาศัยอยู่มีไม่มากเหมือนตึกแถวด้านหน้าที่ใช้ทำการค้า มีป้ายไวนิลประกาศขายบ้านติดไว้หลายหลังคงเพราะใช้ทำการค้าไม่รุ่งเรืองเหมือนสมัยก่อนแล้ว S4 F# c6 l8 }2 \
* z9 {5 [. U* b ~) \2 |
5 ~& W9 v6 C, d o
บ๊อก บ๊อก
2 S( A2 F3 y; N
6 X, s) b( P$ W/ y H2 D x M- \" h; M% j j. _ } O. A
เสียงเห่าแหลมเล็กแบบนี้เป็นของลูกหมาไม่ผิดเพี้ยนแต่จะเป็นลูกหมาจากที่ไหนและของใคร...
0 l1 g% ?% k( W1 n3 H+ y8 R9 Y& ^! Q; P* j2 L4 H) l: ]+ ]( c8 S
1 B$ ?2 }+ ^' N* k& oผมสนใจขึ้นมาทันทีหันขวับเดินฉับเข้าไปยังบ้านไม้หลังหนึ่งที่ประตูไม้แบบบานพับปิดงับไว้เฉยๆไม่ได้ล็อก ส่งเสียงพึมพำขอโทษและขออนุญาตเจ้าของบ้านไปด้วย
$ ^9 I) l1 @! T8 I
1 H) C$ K3 ^* W! |: S4 Y$ K/ ]. h
* ^+ d; x" m9 i( K7 \" Zเอ เหมือนผมจะได้ยินเสียงมาจากทางนี้นี่นาหรือไม่ใช่...! I. r; V- j5 \) A( F V' G
0 y0 X2 A) i/ x
, [9 \' l. `1 X8 p6 hบ๊อก, z$ D2 l8 ]3 M N0 }& I, I
% c3 j0 g' b8 ^% c' b$ d/ L
8 h2 o( O- ^$ y) Z4 L) Nตึกๆๆ: G; Q# H3 ^3 l; k
" P2 a* f/ n9 I8 Y: Q- I' Z
2 I' x4 K& }( `* Jผมวิ่งขึ้นบันไดไม้ผุอย่างลืมตัวว่าต้องระวังว่ามันจะหักขอเถอะ ขอให้ใช่อย่างที่คิด$ @7 E8 b# b& N, d3 z/ `
2 T; d# f: h- x, q% w9 E
$ K% H- o- U7 |# Y) Iบ๊อก
% m. [# X7 d% u# Z
; x1 i- r% Q. n# o5 _4 U# V
6 @3 f$ Z6 S# tชะใช่...ใช่จริงๆด้วย3 I* A: \, }4 w1 E) W8 J
Q" I+ h9 j$ o* E; Z
! T# }( X( o$ k+ K t9 ^( E$ X ?
“น้องหมา!!!” ผมวิ่งเข้าไปหาแต่ไม่สามารถคว้าเอาไว้ได้ น้องหมาเข้าไปติดอยู่หลังตู้ไม้เก่าหลังใหญ่ผมลองยื่นมือเข้าไปแล้วแต่มือผมใหญ่เกินไปไม่สามารถยื่นเข้าไปได้ เสียงครางหงิงๆช่างน่าสงสารอดนึกถึงเจ้าของมันไม่ได้ เขาจะตามหามันหรือเปล่าหรือจะทิ้งน้องหมาอย่างที่ผมทิ้งเขา- n; Y9 n* j8 }6 h" P
& W2 L! J% L; i8 F2 u& B+ g9 {
; j1 e* ~) |$ e0 R8 Q+ h! E1 Rคิดไปถึงว่าถ้าเขาอยู่ตรงนี้คงเลื่อนตู้นี้ออกอย่างง่ายดายไม่ใช่ผมคนไม่เอาไหนที่ออกแรงเท่าไหร่ตู้หลังนี้ก็ไม่มีวี่แววจะขยับเลยสักนิด
( Q' O; p8 e6 h+ S$ y- B; b+ \: r7 n. E' \
5 ?! j! u v; Q: cบ้าชะมัด!!& i- ~. r! @; o. j% b/ U2 O; u4 W
3 G6 `5 H+ ^6 p% B9 l2 d- V& {6 ~9 H5 d1 k
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด” W: `; C1 o, q
+ F: J) c8 c+ w1 ~, l& O. r/ b
! }8 B) R( ~4 x. \6 [! x7 g9 ^
“ไฟไหม้!ไฟไหม้ๆหนีเร็ว”4 n& f+ {$ I' ~
. z& b! _% j% ?$ l( o# p7 G9 ~7 }7 X( f
! Z) T0 Y# h1 @' Y/ j4 e3 Wเสียงอึกทึกด้านนอกเรียกให้ผมละจากการเลื่อนตู้วิ่งไปเปิดหน้าต่างชั้นสองมองลงไป ภาพมุมสูงที่เห็นคือความโกลาหลที่ทำให้ผมมึนงงชั่วขณะเสียงหวีดร้อง คนวิ่งวนสาละวนวุ่นวาย ทั้งวิ่งตัวเปล่าหอบลูกหอบหลาน แบกข้าวของเครื่องใช้ไฟฟ้าต่างคนต่างกระเสือกกระสนเอาตัวรอด, C4 o' }$ ~9 r0 G: k/ m8 \
6 K" k9 ^; {0 A* [
2 }6 x' E R4 n. V
แล้วทุกอย่างก็กระจ่างแจ้งเมื่อกลุ่มควันลอยเข้ามาอบอวลทั่วบริเวณไอความร้อนสัมผัสโดนผิวจนต้องเบี่ยงตัวหนี และที่สำคัญลมพัดพากลุ่มไฟก้อนใหญ่โหมกระพือมาถึงบ้านหลังนี้แล้ว!!& d; @, `0 s; [( q5 b
# e( j3 A2 K7 [' Z- G6 {1 M- |
7 K! u# X: v3 G, M+ m“แค่กๆ” ผมเริ่มสำลักควันไฟจึงดึงผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋ากางเกงมามัดปิดจมูกไว้ รีบวิ่งกลับไปยังตู้หลังใหญ่ที่กักขังน้องหมาเอาไว้ไม่!! ผมจะไม่ทิ้งมันเด็ดขาด ผมมีชีวิตรักชีวิตยังไงน้องหมาก็เช่นกัน!!
# H( c- N3 J3 g% t1 d
- R8 \7 e3 ^4 o4 L* I+ p" `, y) c' L: o' z( c! ^% o5 \
ผมไม่สามารถทิ้งมันไว้ให้โดนไฟคอกตายได้!!
$ ^7 A9 W, K+ y+ d0 q3 p5 Y% F' ]: P @: M
; i3 W2 M* i0 r4 @; ~9 [1 Z
ผมออกแรงดันตู้อีกครั้งและก็เหมือนเดิมมันไม่ขยับ น้องหมาเริ่มออกแรงดิ้นและร้องครางหงิงมากขึ้น มันคงรู้ว่าอันตรายกำลังจะมาถึงตัว ผมเริ่มมองหาตัวช่วยอื่นเห็นไม้กระดานที่นำมาสร้างเป็นผนังบ้านด้านหนึ่งหลุดออกจากแผ่นอื่นห้อยลงมาผมไม่ลังเลเลยที่จะไปดึงมันให้หลุดออกมาทั้งหมด ออกแรงดึงสุดกำลังจนตัวเองล้มลงก้นจ้ำเบ้าจากแรงกระชาก แต่เวลานี้ไม่ใช่เวลามาสนเรื่องเจ็บไม่เจ็บ ผมรีบลุกขึ้นเอาหัวไม้ด้านหนึ่งกดกับผนังจับอีกด้านมั่นแล้วออกแรงงัดสุดแรง & W& D: S) B1 r5 M) p( L/ a
3 t* _! g! s, w. Y! X+ R4 Y- [6 k% f# K2 N1 `
เปาะ!!
+ E/ `* Q2 T, t/ _
) f4 {8 @0 I; w2 t
! r! E- P& P# m8 F3 Dอะไรมันจะซวยแบบนี้!! ไม้หักเป็นสองท่อน!! ที่โชคร้ายไปกว่านั้น! ตู้ขยับออกไปไม่ถึงสามมิลด้วยซ้ำอะไรมันจะเหนียวติดแน่นทนทานขนาดนี้!!
5 J: |4 b U5 E5 q4 Z6 d$ t
: V: q# k- M* E3 M) k2 I! @! B0 O
พึ่บ!!0 d2 c3 E1 R* Z! k$ J, V
3 t, m5 b3 P) V1 ]% G' o
0 K/ h- W" ~, b, r, x“โอ๊ย แค่กๆ” ไฟลามไหม้ไปครึ่งหนึ่งของบ้านหลังที่ผมอยู่แล้ว ลมพัดแรงเมื่อครู่พาไอร้อนลวกผิวผม อากาศเริ่มน้อยลงรู้ได้จากการหายใจที่ไม่ค่อยสะดวกนัก7 M2 t. _. T. C# \6 b
' y2 `/ D% q* u' M0 H
5 q) C9 s9 ?4 J% \ต้องรีบแล้ว!!
& w" A: c- b3 \7 w, Z5 p7 r: [$ Z6 J3 ^( T `* ~
# { n9 R. H' O( Jเหลือทางสุดท้ายแล้วล่ะ!! ต้องโค่นตู้นี้ซะ!ถึงจะเสี่ยงที่น้องหมาจะเจ็บตัวแต่ก็ดีกว่าตายกันอยู่ในนี้!!
* O* w6 l! b. T/ P: f* [/ n/ A: T- W4 q" {3 X
/ |+ M9 w3 F+ Q. ?$ H
“ช่วยด้วยมีคนติดอยู่ในนี้!!” ผมตะโกนสุดเสียงพลางพยายามงัดตู้จากด้านหลังเพื่อให้มันล้มคว่ำหน้าลงไป น้องหมาก็พยายามช่วยเหลือตัวเองเต็มที่ด้วยการออกแรงดิ้น เสียงครางหงิงเงียบไปคงเพราะสำลักควันไฟเหมือนผม
1 \% x( G h! o* C7 E: v+ x K6 N% a, B+ c9 S7 g
) Y% U% H# K9 L" U$ c9 l
ปึง!!, z/ D0 p% Q8 q
9 D- S+ a8 h1 B6 W" Z* s
6 L8 O# I( R* j% G, _สำเร็จ!!
; C; V N! V, c3 ?; t3 P
9 o# R: p* U$ E/ ]0 g! b6 D- T' q$ Z" u
ทำไมไม่โค่นมันตั้งแต่แรกวะ!7 z4 ]$ m3 u) l0 W& z# ~' t
/ y4 l2 d& ?% i6 i, L
8 g0 k& H$ h( m% N) I- Bน้องหมาโดนขาตู้กระแทกจนกระเด็นติดผนังนิ่งไปชั่วอึดใจก่อนจะวิ่งดุ๊กดิ๊กเข้ามาหาผมที่กระโจนเข้าไปอุ้มมันเหมือนกัน ผมอุ้มมันไว้ในอ้อมแขนก่อนหมุนตัวกลับไปทางบันไดเพื่อออกไปจากที่นี่ แต่ก่อนจะก้าวลงบันไดสายตาผมก็เหลือบเห็นคานไม้ที่เต็มไปด้วยไฟเพลิงสีแดงกำลังจะตกลงมา ผมก้าวถอยหลังหนีแต่กลับสะดุดกับทางต่างระดับจนล้มลงไป อ้อมกอดผมกระชับน้องหมาแน่นหลับตาปี๋- ~) [# W4 w! H7 e% w/ |/ F0 c- J
v9 T( H4 W: K# E, }
" ~) g3 ?/ E) m' A
ไม่พ้น...โดน ต้องโดนแน่ๆ8 E( b0 Q" O! B( }/ {! f2 E
" o+ Z) J( s1 o" @% K& @6 R0 B/ Z
% c5 J. D* H/ e0 |
“อ๊ากกก”
$ @ z$ j+ q& r- b! p7 I' j L! w% G5 b. E
r4 m- i2 X9 |3 o
ปั่ก" r, c) y$ _/ D* c# Y9 R m
# O. t0 T0 Z5 x: Z
: ]0 l$ `. k8 M% ?, d
ผมรู้สึกถึงของหนักหล่นทับแต่ไม่เจ็บไม่ร้อนลืมตาโพลงขึ้นมองก็เจอกับคนที่ตามหามาตลอด1 x- \' e4 e# V: t* @+ X) B
+ n% {3 `; g+ I
V! ^. `4 E' H' j' W Rชายเร่ร่อน!! เจอแล้ว ฉันเจอนายแล้ว!!
- B, h; t: k/ L8 C: |0 _9 c3 ] |+ T& R
2 |2 g g) T, }7 c; ]/ {7 {6 \0 ]
ผมคลี่ยิ้มออกมา แต่...!!
7 v3 q1 ~7 K" a
4 x7 L+ l7 f. P. t- k; O T
3 m: } j( l' Kคนเล็ก! นี่ไม่ใช่เวลาจะมาดีใจนะโว้ยยย2 F- i4 o+ [6 \- V. n) D
" \5 v2 I+ }) M7 S1 P: s* M3 j" ^; B9 ^( V
ทำไมต้องมาเจอกันในสถานการณ์แบบนี้ด้วยนะ!!
! R) E9 u; M8 q! }; K1 _/ y5 T3 N/ ?9 y: [0 p5 r6 v
. n5 |1 c5 W! z! ~& l4 Z
“นาย!เป็นไงบ้าง”- m4 O4 c4 q) J7 T' p! n) W
2 m% w" a6 [! k" t3 r8 x: k- O$ E# x4 z1 o" W. Q' b1 K
“ไม่เป็นไร รีบไปเถอะ” เขาพูดพลางลุกขึ้นทำหน้าเหยเก ไม้ที่เต็มไปด้วยเปลวไฟนั่นตกทับลงบนแผ่นหลังเขาผมเห็น!! แล้วก็เห็นด้วยว่าเขาปัดมันออกไปด้วยมือเปล่า!!
' D: p6 ]2 s( Q9 T9 \) [6 G, ] k% r% s
+ P6 S. J' p# y/ `0 i( Hทำได้ยังไงกัน!!
* f9 y/ e" ^/ g7 V" H( o- ^
3 Y9 ?, b h% o/ o; f3 i6 U$ v4 T; N2 S: u' ^
เขาลุกขึ้นยืนพลางประคองผมขึ้นด้วย ขมวดคิ้วยืนมองบันไดที่พังทรุดลงไปต่อหน้าต่อตาอย่างครุ่นคิด บันไดพังงั้นหรอ...แล้วเราจะลงไปชั้นล่างกันได้ยังไงล่ะ!9 A4 e3 A( o( R3 G! D; [5 A
|- J$ J: }) E" ~" I
9 n+ h3 E& z; X, X2 n4 _5 g) L- Z “ขึ้นมา” ในระหว่างที่ผมกำลังแตกตื่นเขาก็ย่อตัวลงจับตัวผมให้ขึ้นไปบนแผ่นหลังกว้างของเขาให้มือหนึ่งกอดกระชับไหล่เขาเอาไว้ส่วนอีกข้างส่งเสียงบอกให้ผมอุ้มน้องหมาดีๆ ท่อนแขนทั้งสองข้างเกี่ยวช้อนกระชับต้นขาผมแน่นก่อนผมจะถามว่าเขาจะทำอะไรร่างสูงก็เอ่ยแทรกซะก่อน “จับดีๆล่ะ”4 _6 `) B$ ]7 Y4 A* j" p9 `2 g
2 t4 O8 J& f; N5 H4 X1 K6 `
+ B# M/ V, w% ]7 l/ g$ Y
ฟุบ
# r* _; `0 R7 v6 L' Q+ Z
* x' q3 O f. o
* Q' k) l" Q) H4 _. Bผมยังไม่เข้าใจในสิ่งเขาพูดชายเร่ร่อนก็กระโดดลงมาจากชั้นสองที่สูงประมาณสิบฟุต...สะสิบฟุต...บ้าไปแล้ว!!เขาทำได้ยังไง!!
5 \2 ~/ @. ]: ?; Q( z& _7 I! p9 o5 D% G9 m) h$ | Y
" `8 b& z0 h3 \, d
หัวใจผมแทบวายเมื่อรู้ว่าตัวเองกำลังจะเผชิญกับความหวาดเสียวขั้นสุดยอดถ้าผมรอดจากเหตุการณ์นี้ไปเครื่องเล่นไหนที่ว่าแน่ผมคงไม่หวั่นอีกแล้ว7 \& X' n7 {7 Q7 R3 v3 t! @
3 m; i+ D- F" X8 G1 j
4 \/ r- y3 H( j0 wตึกๆ6 {' a/ a2 T, ~! q. Y% z: N I
) d( q/ f; @, d; k6 I6 q, r" K6 w0 p# [ B3 M: k3 v. A
ผมรู้สึกได้ว่าเขาออกแรงวิ่งนั่นหมายความว่าเราลงมายืนบนพื้นได้อย่างปลอดภัย จบจากตรงนี้ผมคงต้องถามเขาว่าไปเรียนวิชาตัวเบามาจากไหนผมจะได้ไปเรียนบ้าง แต่ตอนนี้สติผมเหมือนล่องลอยคงเพราะจากการขาดอากาศหายใจ หมดเรี่ยวแรงมือที่เกาะเกี่ยวรอบคอเริ่มหลุดออก อีกข้างที่กระชับกอดน้องหมาเริ่มอ่อนแรงลง
; m, ~% q; K# \
, r2 [* t' O. s( A# Y
$ e1 L! W" ~( Yก่อนทุกอย่างจะวูบไป
8 Q* ]1 Q3 D3 r2 d" Z# a4 x* e4 R0 n$ G
& I8 R' ^6 x9 Z, `; b
4 L8 b) U9 v: n7 ^- b: }* k1 i/ l1 S' ~
0 M. l. |! H9 w6 K
“เล็ก ไอ้เล็ก” เสียงเรียกอันน่ารำคาญทำให้ผมค่อยๆปรือตาขึ้นใบหน้าแรกที่เห็นลอยอยู่ตรงหน้าเป็นไอ้ปอนด์ หน้าตามันตลกชะมัด
) N6 x# Z8 N. g% ~1 J3 G$ p* R) _2 }1 Z# X4 s
: D a, M9 I& ^% c( r7 N
“อย่าบอกที่บ้านกูนะ” ผมส่งเสียงแหบแห้งออกไปคงไม่ถามว่าที่นี่ที่ไหนหรือผมเป็นอะไรไป เพราะสิ่งที่เผชิญมามันบอกในตัวมันเองอยู่แล้ว แต่ห่วงที่สุดคงเป็นเรื่องที่บ้านถ้ารู้กันนะรับรองได้โดนสั่งย้ายด่วนแน่
9 V3 T7 ~) ]( V. Q
l8 E. s0 }* a6 e
9 s6 t6 F+ Y; @1 \& w! d* V A6 cผมยังไม่อยากกลับระยอง!!
( ]* a4 P. W! M" n( b2 ^7 y
$ |6 j0 s$ y3 V5 M2 G
/ `; j0 r$ e9 ~) t; M; O- }9 y/ T“เออๆกูรู้แล้วมึงเป็นไงบ้างให้ตามหมอมั้ย” มันถามอย่างกระตือรือร้น
0 w" v! o6 P/ r/ S$ @. S+ J$ Y9 s
* s( X9 y6 i2 Q
$ H% n# C5 A: R" Q; ]0 y5 f“ไม่ต้องๆกูโอเคเออมึง...แล้วชายเร่ร่อนล่ะ” ผมถามตรงประเด็นที่อยากรู้
# S# x& I) O& L8 N* G; f" R
: b7 w" d$ h" D7 e% ?! _ m. W7 ?2 A$ j. e7 a
“มึงถามถึงมันทำไม! มึงยังกลัวอยู่หรอ ไม่ต้องกลัวแล้วนะ มีชาวบ้านไปช่วยมึงทันก่อนจะโดนไอ้บ้านั่นทำร้าย มันสารเลวมากทั้งที่มึงเป็นคนให้ข้าวให้น้ำแท้ๆยังจะมาทำเลวกับมึงอีก คนที่ไปช่วยมึงไว้บอกว่ามันกำลังจับมึงแก้ผ้าวิปริตที่สุด! นี่มันคงทำร้ายมึงจนสลบไปใช่มั้ยสมน้ำหน้าโดนรุมสกัมไปคงเละอยู่ คงได้ไปโรคจิตในคุกอีกนาน!!”
) k W( o7 J$ ?6 e, m) H! T' C/ u2 F/ m$ V D
1 Q5 K2 N* L: T W% c! v" H3 m9 p
“มะมึงว่าอะไรนะ...ขะเขา...” ไปกันใหญ่แล้วระหว่างที่ผมสลบไปเกิดเรื่องร้ายขึ้นขนาดนี้เชียวหรือ!
' X" `% K- D! p2 c) Y
) Q; M* l O: n8 o0 K
# O! d2 x: t M“พวกกูจับมันเข้าไปนอนในซังเตแล้วรับรองมันมาทำอะไรมึงไม่ได้อีกแน่นอน!!”
. d# D6 W0 V* O- _9 N. W
" U P' E) N# |$ F. g& e6 h
: Z; V9 S. z) r5 o) X/ }
' I" h3 O5 O$ K. m2 N% w g! C5 i
ฮะๆค้อนตอกตะปูเข้าที่ใจผมอีกแล้ว...จนได้แต่ภาวนาว่าพื้นที่ที่ตอกลงไปมันจะหมดลงเสียที
- l4 U- X. i8 \9 [" Q+ x |
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-4-4 21:11:27
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-4-4 21:37:30
โพสต์ 2020-4-5 02:08:20
โพสต์ 2020-4-5 03:02:27
ขอบคุณครับ
โพสต์ 2020-4-5 07:54:15
