|
เร่ร่อน3
7 a$ M; Z0 Q6 d3 g! ]
1 R7 q0 \3 p! P" u8 J! u9 A
0 z6 s4 M; F; k; z9 c1 j$ L6 u; b+ r7 A
ฟุบ; N* N8 H2 m3 R6 S: B- q5 x5 C
3 j0 P* S) n* y2 ~
/ h$ }) X" v* o) D5 ~& Mผมทิ้งตัวนอนหงายแผ่ลงบนเตียงอย่างหมดแรง ไม่ไหว ถ้ามีงานยักษ์เข้ามาแบบนี้บ่อยๆผมตายแน่ สี่วันมานี้ผมแทบจะกลายร่างเป็นไส้เดือนมุดดินหนีอย่างเดียว แต่คงเป็นไส้เดือนที่โชคร้ายที่สุดนอกจากจะมุดดินหลบไม่ได้แล้วยังโดนปูนโบกทับจนซี้แหงแก๋พอจะชอนไชหนีไปอีกครั้งก็โดนตามมาโบกทับอยู่ร่ำไป- M/ A+ i' {* q0 m& f- ?, I
8 n: X+ Q! A0 i+ S$ K F
' k2 E' |. ^& q3 `$ S' x: E# {: C
คงเป็นเพราะงานนี้เป็นงานหนักงานแรกหลังจากผมเรียนจบมามันเลยหนักหนาสาหัสเป็นพิเศษหวังว่าอีกไม่นานคงจะปรับตัวทดเวลาบาดเจ็บได้
% P) k k( B- l- \
1 X8 Z! k* T8 I) y- Q4 R& a$ E" P, t4 n# o* T6 f3 u; {) A9 L
ทุกวันนี้ก็พยายามทดแล้วทดอีก ถ้าเป็นวิชาเลขก็ทดจนนับนิ้วไม่ไหว ต้องตื่นตีห้าเพื่อไปถึงที่ทำงานตอนหกโมงเช้านั่งสุมหัวทำงานกับทีมอีกห้าคน พอบ่ายโมงคอมเพลนงานกับหัวหน้า แล้วกลับมาสุมหัวทำงานกันต่อถึงห้าทุ่มเที่ยงคืนหรือเข้าเช้าวันใหม่เลยก็มี2 @7 U0 _: Z: A& u$ l3 w
4 ?4 `% _8 m: |+ c( \
# Z, B- Y1 L: c. q5 zไม่ได้แวะไปไหนเลยนอกจากที่ทำงานกับคอนโด หมดแรงจริงๆแม้แต่อาหารของชายจรจัดผมก็ไม่ได้เอาไปให้เขามาหลายวันแล้ว ไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไรบ้างหวังว่าเขาจะเอาตัวรอดได้เหมือนอย่างก่อนหน้าที่จะเจอผม
$ [' t* K# N$ _# ^3 H: z
# _. }9 D! w M
; a+ N" r( ]( m5 W# n; ] gอย่างเช่นวันนี้ผมก็กลับมาถึงห้องตอนห้าทุ่มสิบนาที
: f- Y0 t2 O' L) S
3 q P- d7 ]! h# F3 @' g5 ^4 ?7 N' x- p, m; j
เพิ่งตระหนักเอาตอนนี้เองว่าการนอนแผ่บนเตียงมองเพดานห้องเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดแล้วT^T
; f2 l6 E6 D! x3 B: h2 [) j+ N- o9 a b& i1 O
6 m0 E) n2 Y4 X% U
นอนนิ่งสักพักผมก็ยันตัวลูกขึ้นเดินโงนเงนเข้าห้องน้ำ กว่าจะอาบน้ำเสร็จก็ปาไปเที่ยงคืนแล้ว เฮ้อเหนื่อยชะมัด ขอนอนเอาแรงเรียกลมปราณสักหน่อยเหอะ 4 C' y5 ~, a3 T! S3 Z+ z) B
0 R j2 o/ h0 H
2 \# _9 Z8 }$ W# cหัวถึงหมอนปุ๊บสมองผมก็เหมือนสับคัทเอาท์ลงทุกอย่างดิบสนิทด่ำดิ่งเข้าความมืดสนิทแม้แต่ฝันก็ไม่มี
% a+ q! ~9 U/ r1 S, ^8 I# k% G9 X8 N& ^
# u+ }& o3 {% s" A# b4 A7 `' [เช้านี้เป็นอีกวันที่ผมตื่นตั้งแต่ตีห้าลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปทำงานเหมือนสี่วันที่ผ่านมา แต่วันนี้ผมรู้สึกสดชื่นมากกว่าเดิม แน่สิ งานใกล้เสร็จแล้วเหลือเก็บรายละเอียดอีกนิดเดียวคาดว่าวันนี้คงเสร็จ...และเสร็จทันเวลาเลิกงานปกติซะด้วย/ m! \$ \' E% P/ a( Y: M$ x
0 ^7 m5 K' X# W. ]$ ]2 d
3 w4 [2 E1 ^- r. T7 [+ D2 b“ไอ้เล็ก”
! o" C% D& V4 x+ M0 w0 f% ]' |' s1 W- F5 Z0 h+ O. L/ _% i0 e
( ^9 M9 y! }# E& }4 m, P9 R
“ว่าไงครับพี่มิ่ง” ผมละจากสิ่งที่เขียนเงยหน้าขึ้นมอง
9 m/ `2 ]) ^8 z) g3 p' r; X
0 U* {: [# [+ Q* m) U
- V0 E6 @6 {* {พี่มิ่งเป็นหัวเรือของงานนี้ก่อนจะถึงมือหัวหน้างานทุกอย่างจะต้องผ่านพี่มิ่งก่อน ถ้างานดีพี่แกก็ได้หน้าไปแต่ถ้างานบรรลัยพี่แกก็รับเละเหมือนกัน( z5 y2 m6 x0 n, E
7 O/ e/ R, j% e& i. _9 A* Q; O
9 P+ x5 h) O& y0 q8 X0 \พี่มิ่งเลยเป็นผู้ชายสองบุคลิก เวลาปกติก็เฮฮาปาร์ตี้ขี้เล่นมีมุมกวนประสาท(กวนตีน)แต่ถ้าเป็นเรื่องงาน อื้อหืออย่าให้พูด มาเฟียชิดขวายากูซ่าชิดซ้ายบัวขาวที่ว่าหน้าโหดนักหนายังเทียบไม่ติดฝุ่น
1 ]1 y5 h9 I7 \6 _2 w* t4 c" C8 j9 u( Q. t% o P3 H7 J- G
. E# K9 P2 W- Q3 }3 sแต่เพื่อนร่วมงานทุกคนต่างนับถือจากใจจริงกับความเก่งกาจทั้งเรื่องงานและการจัดการคนของพี่มิ่ง พี่เขาคือแบบอย่างของผมเลยล่ะ เมื่อผมอายุยี่สิบแปดผมอยากเป็นให้ได้เหมือนพี่เขาในตอนนี้
+ q9 n5 L' Q P0 P; }6 O. V+ o$ @8 E. f
1 Y% q" j! D+ t7 [8 o" s2 ]
“ออกไปกินข้าวกันเที่ยงแล้ว”
! [ A0 y' w7 X& ?
) t8 R% _& q+ e
; a: B5 p( N @) Z0 b% V“อ้าว แล้วงาน...” มองงานล้านแปดที่กองตรงหน้าเป็นเชิงถามว่าจะเอายังไงกับมัน มาแปลกแฮะทำมาชวนกินข้าวเมื่อวานแค่ขอไปเข้าห้องน้ำยังจะเขมือบหัวผมอยู่เลย
" J/ r$ `/ b, _5 H$ U- T7 d+ f [2 w& x; s+ B( Y, A
0 q* T# B {% J- _. K3 }8 P
“พี่ส่งให้ลูกค้าไปแล้วทุกอย่างโอเค” พี่มิ่งยิ้มร่ายิ่งให้ผมงงหนักเข้าไปใหญ่
& f# D" |$ s5 L( l0 u: X' j. \7 q
0 W* Y1 i2 U" s+ g. s# O$ m3 G q( ^7 u! W9 ^ \$ ?, e7 o
อะไรคือส่งงานให้ลูกค้าไปแล้ว O( a$ F/ I/ V) L7 c% G
' h. d o* Y" l; m" U( H& a! r K& K2 g; f
แล้วที่ผมปั่นหัวฟูอยู่มันคืออะไร(วะ)& j# R( T. H1 n, n U6 X
7 a6 O8 w% M* [ U T; B# S$ I) n" ?3 w9 t
เหมือนพี่มิ่งจะเข้าใจหน้าตาหมางงของผมเลยส่งมือข้ามโต๊ะมาตบไหล่สองทีหัวเราะร่าเหมือนมันเป็นเรื่องตลกมากก่อนตอบ
$ Z! g: a& p# a, d$ M& l8 X& N0 ] ]% l( L* Q
- O: C7 w. x6 F9 c/ x; @1 X7 Y3 B
“อ้อ ที่มึงทำน่ะเป็นสรุปงานที่ต้องส่งให้หัวหน้า...” อ่อ...ผมพยักหน้าเข้าใจ ถือเป็นงานด่วนเหมือนกันสินะ...ผมกำลังจะคิดแบบนั้นถ้าไม่ใช่เพราะรอยยิ้มเจ้าเล่ห์(ผมยังมีความเคารพเลยหลีกเลี่ยงคำว่าชั่วร้าย)พร้อมกับประโยคตีแสกหน้า “...ศุกร์หน้าว่ะ ฮ่าๆ”
8 H: q4 a8 C# f/ k8 y
( U) v4 W9 M$ O. A6 Q
% r9 z3 q: {8 R7 S% z3 V% Oผมโยนปากกาลงบนโต๊ะทันที
( X q `6 J+ \ Z3 d- F- z* H; ]% O0 c3 ]2 _4 u' B1 o
; b; l4 @, o- `4 e
“อ้าวพี่แกล้งผมหรอ”
1 L( }& t: F$ v7 k1 p7 h, t3 w2 b7 T7 `) y, u& X
( Y& {# a* v% _1 R
“ฮ่าๆก็เห็นท่าทางมุ่งมันตั้งใจแล้วไม่อยากขัดจังหวะ ช่างอุทิศตนเหลือเกินนะปุญมนัสก๊ากกกกกกก”% }, {5 b% x2 u6 O
8 d- \' D) |. c' v& Q* h% l& c3 R) B& `3 q: v( e& ~0 l8 ~$ R" F$ |
ไอ้พี่เวร!!# x0 x8 |# Y: C9 I7 L% A9 h9 h! y
8 E, L4 {0 Q8 X, \
1 Z/ ?, a v/ T' K$ @
ถ้าไม่ติดว่าแต่งงานแล้วจะแช่งให้อาภัพรักทั้งชาติไปเลยชิ!!; ]/ A3 B7 ?0 p2 V( s$ N
$ N$ c+ Z) X9 }; P9 _. I6 Q7 q" R# w* g; r9 ?8 N+ E
“ไปยังพี่ อ้าว เป็นไรหน้าเป็นตูด” ไอ้ปอนด์เดินเข้ามาเรียกพี่มิ่งก่อนหันมาทักผม สี่วันมานี้ไอ้ปอนด์ไปกลับกับผมแล้วผมก็หมายหัวเอาไว้แล้วว่าวันนี้จะทิ้งให้มันกลับเอง!! ทำหน้ากวนตีนดีนัก ฮึ่ย! ทำไมทุกคนต้องรุมแกล้งผมด้วยนะ) a* I( k8 g* U
6 |% V9 Y$ R. e/ ~/ M0 ?* _
Y( I2 v2 U5 ^* d9 ^: ~8 g( e' f' \& B
: g& P5 J7 K& b' ]) z. U0 \) x4 \1 {/ q0 \0 |: T, i) L" f
3 s5 a/ x6 {( D7 S3 _1 Gเสร็จจากมื้อกลางวันที่เหมือนเหมือนงานฉลองกลายๆที่งานสำเร็จลุล่วงไปด้วยดีผมก็อดเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันไม่ได้ ยังไม่ทันจะได้แกล้งไอ้ปอนด์โดยการให้มันเดินกลับเลยเหมือนมันจะจับรังสีฆาตกรจากผมได้ดันเรียกพิณมารับซะงั้น ฝากไว้ก่อนเถอะ!
1 D( U/ H8 U4 b( X; _6 w' ?, H! r5 a' Y! b" w% Y* b+ Z
" s& W- w1 l: \! ^2 aนี่ยังไม่นับเรื่องที่ทุกคนรู้หมดว่าวันนี้ได้หยุดครึ่งวัน
' q; h! v% A; i0 N# n
b2 k# s- h' v; k% C& V3 T, J% V
! L$ m/ ]) K; i& Hแต่ผมไม่รู้!!; v, S7 E, t( T0 W7 [) m
! H- o7 c5 H+ O' u; N2 w4 u1 U, `# Q- o4 b4 J+ K
เคืองเว้ย!
2 }9 l( E8 Q3 y+ ?. @/ ]( w
5 W, B4 H& H8 |: G, \9 N$ J9 c& M5 \3 t5 L8 e3 ]
ใจเย็นปุญมนัสนายคือคนจิตใจดีผู้มีเมตตาอย่าให้สัตว์โลกมาดึงจิตใจนายให้ต่ำลง หายใจเข้าออกช้าๆ อืม อย่างนั้นแหละ
7 h( [3 {( w; M0 a# X: u3 F% m, s8 \) q8 [+ ?' v* M! ?" I( |
! ` {, g1 Y1 ^; Z, y) x“ทำหน้าอะไรของมึง”
' ]6 F/ O1 [/ ]4 ~- P' [
( Y% x( o$ E4 g! L! t1 I A; K' V s( h% F/ n* i+ Z$ [0 j% u
“ช่างผมเหอะ” + h; f9 ]# H0 T2 ?9 A
# S2 m: E) q e1 ~
2 K5 J; f2 p. B( {. Yผมสะบัดหน้าใส่พี่มิ่งก่อนเดินแยกออกมาจากหน้าร้านอาหาร วันนี้ผมจะโกรธทุกคน!! โดนว่าสาวแตกก็ช่างมันไม่อย่างนั้นผมจะโดนแกล้งแบบนี้อยู่ร่ำไป ผมไม่ชอบให้ใครมามองผมเป็นตัวตลกนะ!!
( O/ E2 B9 T5 W2 q7 u( p6 t% X$ L# D0 z& _
: W! o. p# h1 c# t! q6 O& L. Eเอิ่ม...ความจริงผมก็ไม่ได้คิดมากขนาดนั้นหรอก ออกจะไม่คิดอะไรเลยด้วยซ้ำแค่ทำท่าให้ดูเยอะไปงั้นแหละ พวกพี่มิ่งรู้ถึงข้อนี้ดีถึงไม่สนใจท่าทีของผมเลย วันไหนงอนจริงขึ้นมาแล้วจะรู้สึก!
5 U. b7 W9 i) Z, K0 V
3 {' r7 M J2 z0 Z
G, G, K$ @$ uเมื่อควบคุมสติได้แล้วผมก็ขับรถกลับคอนโด ถึงห้องก็ถอดชุดทำงานออกเหลือแค่บ๊อกเซอร์กับเสื้อกล้ามสีขาวกระโจนขึ้นเตียงนอนหลับเพื่อฟื้นฟูร่างกายอันอ่อนเพลียของตัวเอง: M: @! t }+ m. t, e4 A
9 l; q: w2 [! k+ d: \! p; N* G! ^/ k6 t4 E5 V5 E8 k
กว่าจะตื่นขึ้นมาอีกทีก็ปาเข้าไปหกโมงเย็น โอ้โหตั้งแต่บ่ายโมงจนถึงตอนนี้ผมหลับไปกี่ชั่วโมงเนี่ย แต่ดูจากอาการของตัวเองถึงจะหลับไปร่วมสี่ชั่วโมงแต่ร่างกายพร้อมจะชัทดาวน์ต่อ เพลียจัดจริงๆ; I; O; n4 ^$ f* g, K& L, o
" a* i5 n: S+ |
" T9 B0 u2 N% ~# B
ไปหาอะไรกินก่อนแล้วค่อยกลับมานอนยาวตอนกลางคืนทีเดียวแล้วกัน
5 V2 \9 ~/ t4 p: ?5 T, X9 r8 I3 a$ O+ G; c
8 m0 S9 K& u. n! i0 Z# h/ K
คิดได้เช่นนั้นผมจึงลุกเข้าไปล้างหน้าล้างตาให้สดชื่นขึ้นก่อนผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าในชุดลำลองเสื้อยืดขาสั้นก่อนหยิบกุญแจห้องกับกระเป๋าสตางค์ออกจากห้องเดินไปสั่งข้าวกล่องที่ร้านอาหารตามสั่งเจ้าประจำแล้วข้ามถนนเพื่อไปเซเว่นเหมือนทุกครั้ง
# `0 l9 U5 A5 J$ P; W
- `6 N1 }0 m( ]) Y& K
4 A, L0 h( @ F' y7 ]% |( U/ C1 {กลับมาแล้ววิถีชีวิตที่ผมคุ้นเคย คิดถึงเธอจัง T^T
- s1 o3 @. v% z8 y* j$ L; A
/ @% D6 d: B. \+ I0 [7 g4 }7 {5 s: }4 S3 A9 j: i) n& v
แล้วก็เป็นเหมือนเคยในกิจวัตรประจำวันที่ไม่ได้ทำมาหลายวันเมื่อผมได้ข้าวกล่องก็เดินทะลุซอยผ้าที่บรรดาแขกขาวแขกดำเจ้าของร้านจำหน้าผมได้แล้วเพื่อเลี้ยวตรงไปยังตรอกอับแสง หวังว่าจะยังจำผมได้นะ- Z+ D ~1 l S1 l, D) Z
/ K! L3 v" u6 e9 V1 r2 `
2 j$ D) D. H8 |/ V" vผมเอากล่องข้าววางไว้ปากทางเข้าพร้อมน้ำหนึ่งขวดอ้อ นมจืดอีกหนึ่งกล่องของน้องหมาก่อนส่งเสียงเข้าไป2 M& B G; E- P. ~& r
$ U3 E# k: \; I/ v l; S
3 m, H" e0 i9 L1 h* H“นาย!ฉันเอาข้าวมาให้”
4 V7 ]% Z. F- j6 |' O6 b2 T, M d6 y) `2 B- J
* @; g- E( @! _4 H# d1 a9 ^เงียบ
% Z3 v7 {/ {, A
7 v, O, B; W4 {5 D4 _! @( W& ?8 m; Q% L
“นาย!จำฉันได้หรือเปล่า เอาข้าวมาให้แล้วนะ!”+ V( p3 `& N4 s# m5 d6 Y: G
7 q) u( G5 i* ]" k$ S, N6 S
$ s& Y9 w* f2 ? G6 eยังเงียบ
1 \- L- q0 Y1 E, A/ i9 h# @, |/ [8 I1 }: _% G
1 W! G1 K) X% Y. j5 Bผมเริ่มเอะใจทุกครั้งก็เงียบแต่ไม่ไร้การเคลื่อนไหวแบบนี้; o. a0 q1 i' Y, c% S
- `/ Y' A; Z2 t* Y# A
# P2 R) j4 c( ]% C7 F$ Tผมควักโทรศัพท์มือถือออกมาก่อนเปิดโปรแกรมไฟฉายและส่องแสงเข้าไปในตรอกมืดอับ+ i5 |0 g: R( H% L& q8 K
0 e7 g* ]1 y0 p0 o+ G; e s* G: R- F7 n8 E B
ว่างเปล่า
7 h- P. j/ D* h# P7 M) @, O* t+ p2 k
7 Q+ W3 |- p& h+ @4 s" T: J
ไม่มีสิ่งมีชีวิตอยู่เลย ทั้งคน ทั้งน้องหมา
+ |/ M; ]( K9 F% h( s. ^. @( }! Z. k+ `
) z- T# p& u; n' g& x$ @4 e
ผมลดมือที่ถืออุปกรณ์ส่องแสงลงข้างตัว พยายามคิดในแง่ดีเอาน่า...แกหายไปตั้งหลายวันนะคนเล็ก ถ้าเขามามัวรอแกมีหวังอดนานอยู่ในตรอกนี้แน่ ที่เอาน้องหมาไปด้วยก็คงกลัวว่ามันจะเดินหายไปที่อื่น
2 G( {2 U8 |$ Y* |7 _% Z4 B' Y* ]( |" W
/ s/ v9 H% o1 l' V( J7 w1 F% S
เดี๋ยวเขากลับมาเห็นอาหารที่เราวางไว้ให้คงรู้เองแหละ
0 `, F0 [% t2 Y) X# [' g: l: r% ? |$ S+ M" g8 x7 q0 r, H% j
: {1 ?* y! N4 P7 |เดี๋ยวพรุ่งนี้คงเจอกันเหมือนเดิม1 v" `0 \; L3 V b& S
( K1 D% F$ S& w+ t4 d4 R. d: n; b# _" P! V
& A- A1 Q4 Z5 i
9 q$ h& g& E- [7 E/ x3 j0 s
เย็นวันรุ่งขึ้นเมื่อผมกลับมาจากที่ทำงานผมก็เปลี่ยนเสื้อผ้าลงมาซื้อข้าวตามปกติ ก่อนเดินไปเส้นทางคุ้นเคยเพื่อไปตรอกเดิมแต่เพียงแค่เลี้ยวพ้นซอยผ้ากล่องข้าวขวดน้ำเปล่าหรือแม้แต่กล่องนมที่ผมวางไว้เมื่อวานยังอยู่ที่เดิมบ่งบอกว่าไม่มีใครหยิบมัน...และบอกเป็นนัยว่าเขาไม่ได้กลับมา
8 x& n6 g8 O% y Q [/ @& }
! }0 ~. x7 i. s# l
& u/ |4 Q: `+ L$ _6 @9 ~หรือไม่อยู่แล้ว...0 l' m) A" ~( b6 @8 u5 \& x ]
1 d+ |5 O* g/ h& c8 ?5 R! _* C0 U, z. L Y. V4 [2 q# n4 s
ผมเดินเข้าไปใกล้เพื่อดูให้แน่ชัด ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงทุกสิ่งที่ผมเห็นก่อนหน้านี้ยังเหมือนเดิม ถุงพลาสติกหูหิ้วที่บรรจุบรรดากล่องข้าวขวดน้ำและนมไว้กระพือพัดโยกตามแรงลมที่พัดมาเอื่อยๆส่งเสียงก๊อบแก๊บดังแว่วเข้ามาในหู เสียงเสียดสีกันเหมือนทำนองดนตรีเพี้ยนดังหยุบหยับรำคาญหูเสียดแทงเข้ามาในอกเหมือนมันกำลังส่งเสียงเยาะเย้ยผมอยู่8 Z4 m4 L' `# a- u2 O& ~' U
) L& Q* S8 E& z$ [- b- X
" i A+ m$ x* Aทั้งที่มันเป็นเรื่องปกติของคนเร่ร่อนที่มักจะอยู่ไม่เป็นที่เป็นทาง เหมือนอย่างสองวันก่อนผมคุยกับแม่ทางโทรศัพท์แม่ยังบอกเลยว่าลุงเร่ร่อนที่แม่เคยช่วยไว้เมื่อปีก่อนแล้วหายตัวไปกลับมาแล้ว แม่ถามลุงว่าหายไปไหนมาตั้งหนึ่งปีลุงบอกแม่ว่า ‘ลุงเดินไปกรุงเทพฯมาไปอยู่ที่โน่นได้พักหนึ่งแต่ติดม๊อบลุงกลัวเลยกลับมาที่ระยอง’, V7 _/ i: X! ?, z- t: H
0 j" f( a8 V& d# X% d
) ?) j3 l0 W. |, k" mอยากจะถามแม่เหลือเกินว่าพอแม่เอาของไปให้ลุงแล้วไม่เจอแม่รู้สึกอะไรหรือเปล่าแต่ก็เห็นแม่ยังอยู่ปกติสุขดี i/ X6 M2 s! w% t' q
& F( M6 h+ B0 t. H
: |# w8 }7 Q/ n& lแล้วทำไมใจผมต้องโหวงแบบนี้ด้วยล่ะรู้สึกเหมือนว่าหัวใจตัวเองเป็นนาฬิกาลูกตุ้มแกว่งไปไกวมาจะหลุดจากขั้วเสียให้ได้
4 T1 G7 Z) d5 [6 l8 Z @! ]! q- l. O; i0 ?& \# `
# A+ k3 Q" ~7 a& f; {
อาจเป็นเพราะผมไม่ได้มองเขาเป็นแค่ชายเร่ร่อน หกวันที่เจอกันกับอีกสี่วันที่ไม่ได้เห็นหน้ามันเหมือนกับเขาเป็น‘เพื่อน’ ของผมอีกคนไปแล้ว( a. B! j) v0 c9 |1 T: `& O+ I
" U; g* Y7 A- S% k5 f8 C+ v! }& n# @7 A r/ a, B% N
“ยายครับ” ผมเดินไปยังตึกแถวห้องที่เป็นเจ้าของผนังด้านหนึ่งของตรอกทางตันที่ชายเร่ร่อนเคยอาศัยอยู่ พอดีเห็นยายเจ้าของบ้านนอนดูโทรทัศน์บนเก้าอี้ไม้โยกแถมเปิดประตูเหล็กบ้านพับเอาไว้เลยเดินเข้าไปเรียกด้วยเสียงสุภาพ5 U' ^0 ^: o7 j7 i; ?! J8 `
+ n; p; k0 h" x, ]6 S' Z" C) \* k1 y- _9 v0 F. ?# n* G
“ว่าไงพ่อหนุ่ม” คุณยายหันมาพลางลุกนั่งตัวตรงผมเลยถามเข้าประเด็นทันที
" w, A2 L( D3 {1 [; A( x+ W- T6 ~: L1 A( ^6 T6 G. o
! t/ x8 J! D0 z9 P- T5 Y- K% _
“เอ่อ ยายเห็นผู้ชายตัวสูงๆประมาณนี้บ้างมั้ยครับ” ผมทำมือกะขนาดให้ดู “ผมยุ่งๆหน้าตามอมแมม ใส่เสื้อสีดำ ไม่สิบางทีเขาก็ใส่แจ๊คเก็ตสีแดง อ้อ มีน้องหมาเบ้าตาดำข้างหนึ่งด้วยนะครับ”
8 Y; [% S' }. O& P
: I! y. q; X! M( D8 B2 r7 O2 o. k, F3 \7 `/ c _: n
ผมอธิบายอย่างกระตือรือร้นยายทำท่านึกชั่วแวบหนึ่งก่อนโพล่งออกมาด้วยน้ำเสียงฉุนเฉียว u+ L& ~# |0 C4 d; \7 w6 E
4 K0 }! \# W4 ^
) ?* o: F8 W! W: F
“อ๋อ!!ยายจำได้แล้ว ไอ้คนบ้าน่ะหรอ ยายไล่ไปแล้ว”3 @. y7 ^6 }* d% t8 s: {
! Y. f0 Q. U# Z n
( X. e. o. I }" Q; y
ใจผมกระตุกวูบ . I+ L# F" g; t. r3 l$ G
# u0 J! J+ H/ z" i
* y+ i( h7 O% H; ~/ `, ^
“อะอะไรนะครับยาย ไล่งั้นหรอ...” เสียงผมแผ่วหวิว
9 E. }5 n" E* p# U/ {3 M
9 Q0 V, F) a% |0 Y
/ A+ |$ @ r/ Z0 R3 t$ c. }$ u- d“ใช่น่ะสิ!! มันมาจากไหนไม่รู้มาแย่งข้าวหมาบ้านยายกิน ขนาดข้าวบูดขยำกระดูกมันก็ยังแย่ง บ๊ะ! ยิ่งมารู้ว่ามันแอบซุกหัวนอนอยู่ข้างบ้านเลยรีบให้ลูกชายเอาไม้ไล่ตีมันไปกลัวว่าวันดีคืนดีจะมาขโมยของในบ้าน ท่าทางอย่างนี้ไว้ใจไม่ได้หรอก!”
- m4 A/ ]; t- n+ J9 [9 x% k7 D. C3 f+ m0 T3 t! C
: [/ x, E _5 {) x! p# sผมพูดอะไรไม่ออก ทุกคำพูดของยายเหมือนตะปูที่แทงจี้อยู่ตรงหัวใจส่วนน้ำเสียงเปรียบดังค้อนที่ตอกย้ำๆให้มันลึกจมหายเข้าไปยังก้อนเนื้อที่เต้นแผ่วลง
+ e: K$ ^. y1 z$ q) O( g( B7 r8 \# m5 K3 `0 C7 Q* C
9 G2 R; o5 z3 p6 qตอกมิดหายไปจนมองไม่เห็นแต่ยังทิ่มแทงใจให้เจ็บปวด
" T& x* N0 J M
: ]5 f9 n$ r. c
4 @2 M$ O ], Y& Bสมองผมเบลอไปชั่วขณะก่อนพยายามตั้งสติและเริ่มออกเดินตามหาชายเร่ร่อนทั่วบริเวณเท่าที่จะหาได้และคาดว่าเขาจะไปอาศัยอยู่ทั้งในตรอกซอกซอยเล็กใหญ่ สวนสาธารณะ วัด ลานจอดรถหรือแม้แต่ที่ที่ผมเจอเขาครั้งแรกแต่ก็ไม่มีวี่แววเลย% |2 X7 r" n' i' T! v
3 j* Q1 V! x0 s3 S7 `& l+ @6 Z3 F$ b
จวบจนสามทุ่มขาผมเริ่มล้าและท้องเริ่มหิวจึงตัดใจเดินกลับคอนโด ตลอดเวลาที่ทานข้าว อาบน้ำหรือทำภารกิจส่วนตัวอื่นๆในสมองผมมักจะคิดวนเวียนอยู่แต่ว่า
6 \, e3 Y q2 M7 B# U4 T" C7 K1 D1 i
; c( r0 {# q. K, F F‘เขาไปไหน’ : t5 s$ R/ Z3 I g9 e( W8 J
; ]( ?& S5 X) I' I6 ?
- E9 i/ s$ a; R; U, w9 n; h
‘จะอยู่ยังไง’# [& ?% e+ ^5 y. R% U! ^
5 a3 v. N7 x7 \7 K1 T5 ?
2 K6 w# `. S/ E% ~& W
‘จะโดนใครไล่ตีอีกมั้ย’* J) y% q0 }2 F- k' \5 e
/ y/ [+ P, ?( T6 ~5 p; M! N) `
# {) u& O8 v& ~+ Z( gและ/ i- `7 @! p+ V/ n, J% q
3 l) w! e; i. w; ^( Y/ J0 o k+ G( Y* d0 u$ G; f
‘ทุกอย่างเป็นความผิดของผมเอง...’
6 [: ^; b$ \% J$ d6 S) R/ f% d
, B9 j8 [8 |& y+ K. |6 [0 X, o& z& ~0 J; `/ k
ครืดดดด ครืดดดด
W2 E6 N/ C o% o' q1 ]( O# E. K/ w
) r* B, e1 q; A2 {
เสียงโทรศัพท์มือถือสั่นครูดกับโต๊ะเรียกสติผมที่นั่งเหม่อลอยบนโซฟาเดินมารับสายด้วยร่างกายเอื่อยเฉื่อยแต่เมื่อเห็นชื่อปรากฏของคนปลายสายน้ำตาที่ไม่คิดจะไหลก็รื้นขึ้นเต็มหน่วยตา
% T9 j$ }- [4 m4 n; a0 \5 R: z9 q5 F5 ^! `" a5 v( X
! Z4 P3 y9 g7 W; O0 h+ A: y: c! R“มะแม่...”6 w) s% Q0 ]8 W$ a# z4 O4 F5 y
: ^" P8 g4 n2 Q( O, c, ~
2 T# D4 g( C, u) l3 M# S[คนเล็กเป็นอะไรลูกร้องไห้ทำไม], t9 @& ?) y. a0 {
: p" l0 [" \, F" k; c: F, I
q0 J4 h$ N. p1 x( uสิ่งที่อัดอั้นในใจพรั่งพรูออกไปแค่ได้ยินเสียงผู้หญิงที่ผมรักที่สุดในโลก ผมเล่าเรื่องกระทบจิตใจในวันนี้ให้แม่ฟังด้วยเสียงสะอื้น ถ้าแม่ยืนอยู่ตรงหน้าไม่ได้มาแค่เสียงผมคงโผกอดท่านไปแล้ว
8 [" O5 L4 `4 e+ x4 k& d N) K/ K6 x/ B9 L9 A( m
8 ^6 D% D6 e& l& Y# c; f. g) y: }
ไม่รู้ว่าแม่จะฟังรู้เรื่องมั้ยผมไม่รู้อะไรทั้งนั้นแค่อยากได้ที่พักพิงและคำปลอบโยนที่จะทำให้ความรู้สึกผิดในใจทุเลาเบาบางลง2 o, k$ p5 g7 V6 j4 x/ ?
5 O1 N3 F5 D3 m. m
; r% s9 _( b" @, f3 j[คนเล็กอย่าคิดมากสิลูกทุกคนเกิดมามีกรรมด้วยกันหมด คิดเสียว่าเป็นกรรมที่เขาต้องใช้นะลูกนะ]+ c& E' J# ^* Z e$ g5 H9 x/ Q
, S- _2 g6 ? |" e6 m! a2 Y P# a& v! u0 Z, B, V) f
“ตะแต่เพราะผม...”1 P8 D( X! F! V, o
( _% m1 r# n o+ |9 p: i+ n5 a% ^
6 H, x0 }" o: Z0 o' e[ลูกของแม่ทำดีที่สุดแล้วเชื่อแม่นะ]( a. I. c! Y: ~
" P& f/ p- I$ x1 I6 Q2 _
5 _1 v4 p# c$ M) b“ครับ”
3 S! u3 n& \: J/ i4 D1 `, h& B U; {, A8 Z$ {) Y
! z! Y2 q6 i( t: w# W
แม่ปลอบผมอีกสองสามประโยคถึงวางสายไปถึงจะรู้สึกดีขึ้นมาบ้างแต่ไม่ได้รู้สึกผิดน้อยลงเลยยังไงผมก็ยังคิดว่าเป็นเพราะผมอยู่ดี4 x, G5 B' e: M7 n
5 e }7 X% L! N% z3 j: a& _. e/ M( k1 N+ p6 [
คนที่ช่วยเหลือเขา...และทิ้งไปอย่างไม่ใยดี
1 ?, ]- S6 u, \) g: s; O
' H& u/ @" O* K/ T. Z+ S
3 A% W) ~8 R1 T/ T8 P$ W6 @% Q3 v
& u( x1 P2 S, x! |3 hตื่นเช้ามาตาผมบวมมากคงเป็นเพราะเมื่อวานร้องไห้หนักไปหน่อยสู้ๆปุญมนัสแกต้องผ่านมันไปให้ได้ ( q" B- z$ r- `# c3 A
( @% }; t+ o3 Q0 g; h8 P
2 H1 g g$ ~1 L' @4 k4 Pผมต้องหาเขาให้เจอ6 P4 f- ?: _. e5 i6 q+ e
1 ^' t6 M6 s6 t0 E
/ d! P4 O! ]7 P) k7 [8 r, J, i% G1 gผมไม่สามารถปล่อยผ่านไปอย่างที่แม่บอกได้* Y* W( ~* \) x" C: `
8 A6 Z! S" _/ ?0 u) U
6 L) G% z. o' X( ^
อย่างที่ผมบอกไปตั้งแต่ต้น...เขาไม่ใช่แค่ ‘ชายเร่ร่อน’ และเขาคือ‘เพื่อนของผม’
2 J$ [( l3 p; ~ k o8 H" L$ r
; ^6 f* [2 G' U7 P5 g9 @4 }) s- E) v. N8 w, z
9 i) P! B* N ]
เที่ยงของวันนี้ผมต้องออกมาพบลูกค้ากับพี่มิ่งเลยต้องตบหน้าตัวเองเรียกขวัญกำลังใจกักเก็บความห่อเหี่ยวไว้ข้างในดึงความสดใสมั่นใจเข้ามาแทนที่ ไม่อย่างนั้นนอกจากลูกค้าจะไม่เชื่อถือข้อสำคัญจะโดนพี่มิ่งเตะโด่งตกสะพานเดชาเอาได้
* A$ V7 z( \- Q3 x$ F9 Z3 d8 Y, q c- y- i
; q* Q! z, P4 Z8 |2 X
เอ้อ ขอนอกเรื่องหน่อยพูดถึงสะพานเดชา นี่เป็นครั้งที่สองที่ผมได้ขับรถข้ามสะพานแห่งนี้เพราะส่วนมากจะวนเวียนอยู่แถวในเมืองมากกว่า ครั้งแรกตอนย้ายข้าวของจากกรุงเทพฯมาทำงานที่นี่ ได้ยินว่าเป็นอีกหนึ่งสัญลักษณ์ของจังหวัดนครสวรรค์แต่ผมอยากจะบอกว่ารถมันติดบรรลัยมาก อยากจะบอกผู้เกี่ยวข้องว่าควรมีมาตรการมาปรับปรุงมันบ้างก็ดี แบบเอกลักษณ์คงไว้แต่ช่วยจัดการไอ้ถนนคอขวดนี่ทีเถอะขนาดผมนานๆมาทีนะแล้วคนที่ต้องผ่านมันทุกวันล่ะ บ้าตายกันพอดี
# I/ X$ ^( s5 Q$ K. O$ W1 k5 |
2 Z! e9 f1 j1 n3 r3 W- a( C3 s
) n, u Q0 i; [. U* rนั่งบ่นไปผมก็มาถึงร้านอาหารอีสานแซ่บอีหลีซึ่งอยู่เยื้องกับแมคโคร พี่มิ่งบอกนัดกับลูกค้าไว้ร้านนี้นั่งรอได้ประมาณสิบห้านาทีลูกค้าก็ก็มา พี่มิ่งเป็นคนคุยรายละเอียดทั้งหมดผมมีหน้าที่แค่คอยส่งเอกสารและทำตามที่พี่มิ่งสั่งให้เท่านั้น
0 N3 B5 o1 D2 {
, [# g. G1 J% M. k" j2 i. S' e" g* k; Y5 T/ I
และการพบลูกค้าก็ผ่านไปด้วยดี เรากลับเข้าเมืองกันมาอีกครั้ง พี่มิ่งบอกไม่ต้องเข้าบริษัทแล้วกลับบ้านได้เลย ทุกวันนี้ผมยังสงสัยว่าตกลงพี่มิ่งเป็นเจ้าของบริษัทหรือเปล่าถึงได้มีอำนาจการตัดสินใจไปเสียหมด แต่เอาเถอะเชื่อพี่มิ่งไม่เคยมีปัญหา (เพราะถ้ามีพี่เขาจะเป็นคนรับกระสุนแทนเองทั้งหมดฮา)
' g( }7 c' p B! P# ~
- u$ ~! s5 |9 M5 V# _# u" M
% [: s( ]7 P7 I( K) gผมให้พี่มิ่งส่งผมหน้าร้านขายอาหารตามสั่งผมกะว่าจะข้ามถนนไปเซเว่นซะหน่อย& ?9 l3 o2 g. Y$ a# e: O
H0 x3 F6 l# v( D0 V( p$ N# Z1 @) |. y/ I: l! C" a K
กึก% \ R; U+ X6 q
( M G- r7 ` |. s2 l% q3 O8 o
5 C( K' l0 F- \& F0 N4 z
ทันทีที่ผมลงจากรถมายืนเทียบริมถนนเตรียมข้าม สายตาผมที่กวาดมองรถซ้ายขวาต้องหยุดอยู่หน้าเซเว่นฝั่งตรงข้าม: I1 p1 K/ I& s3 |; o# {+ Z
$ E" r5 O7 @) P7 w
% v/ Y" `+ p. J8 }- u& K% G7 ~ตรงนั้น...หน้าเซเว่นที่มีเครื่องชั่งน้ำหนักหยอดเหรียญตั้งอยู่ ข้างๆกันมีผู้ชายรูปร่างคุ้นเคยนั่งยองๆหันข้าง มือฉวยหยิบแฮมเบอเกอร์ที่มีเด็กกัดกินเหลือไว้แล้วทิ้งลงในถังขยะมากินราวกับเป็นอาหารเลิศรส
7 C! t5 |! O1 X- a4 l/ G& G3 Z5 D" K4 Q: l0 p& B+ f
, ^. R1 X* ~9 S; I: Q
ชายเร่ร่อน!!
1 L3 z7 x, z0 l9 r+ i2 |* ]# _6 o4 D' i) I: @2 R8 ~
V* L6 P: U6 L. Lผมละสายตาชั่ววินาทีมามองถนนเพื่อรีบข้ามไปหาเขาให้เร็วที่สุด มาถึงเส้นแบ่งสีขาวที่กั้นระหว่างทางรถสวนผมหันกลับไปมองเขาอีกครั้งแต่ก็หายไปแล้ว...2 w% e& z) b, _1 x6 w n) I c
* n: ^1 B3 c" b; @- A; `* T$ m5 L' p" q% n4 J6 g
หายไปแล้วงั้นหรอ...
: j. }$ G' A5 Y4 @8 x2 B
/ h& b4 X( C0 A1 k/ x
) U4 q+ U( w" J/ E, s( ]* { Zไม่!! ผมจะไม่พลาดอีก!!
% @! O0 ^4 \) K$ E
3 q3 d3 F. a9 r- D I( e
, j3 R6 i2 x3 g6 wผมรีบข้ามถนนอย่างรวดเร็วไปหยุดหมุนคว้างหน้าเซเว่นกวาดตามองหาจนทั่วไม่เจอเลยวิ่งไปดูรอบๆอย่างกระวนกระวาย7 T+ k/ Y' Y( a) h) E/ k8 }
- R! P% I5 e6 k
' C, V6 k( e4 c. a+ q% o+ y: U3 Iไม่มี...นี่ก็ไม่มี...ทางนั้นก็ไม่เจอ
1 d0 Z2 `/ p- Q0 ] Y/ P$ T3 v; C& Z! e
, d$ E; E8 s* q' w7 S, P' p' Rตัดสินใจวิ่งเข้าไปถามพนักงานเซเว่นที่ถูพื้นตรงประตูทางเข้าอยู่แล้วก็ได้คำตอบเดิมซ้ำๆ
% n% V6 [/ M3 F' k( ?( D9 t% }; G9 H- }' _: c3 O# c8 U
( U( n& R) O$ dไล่ไปแล้ว...ลูกค้ากลัว, Q' M. s4 ~; G. \
, K) j( {/ v, n" @. {6 I7 z9 x G+ _5 n8 k/ I
ฮะๆ ค้อนตอกตะปูเข้าที่ใจผมอีกหนึ่งตัว...8 I' j I( n& Z9 d2 u: a
9 {) A1 A2 I6 w" _; q; v/ l: ]1 K) A; ?6 c4 \# Y
+ F5 H7 d" P' J
2 B* i1 j6 @1 h9 O# C9 W) Vผมเดินเอื่อยเฉื่อยไปบนทางฟุตบาทไม่อยากกลับห้องหัวใจมันหนักอึ้งเกินไปที่จะไปอยู่ในสถานที่เงียบสงบคนเดียว
4 q, a/ v6 `" X; Q$ H3 E
3 P" R( }% d5 e7 ]$ w
8 M) H- P* `2 w ]! Z* jขาทั้งสองข้างพาผมเดินมาถึงหนองสมบุญ สวนธารณะขนาดใหญ่ใจกลางเมือง นั่งลงตรงริมหนองเหม่อมองออกไปไกลให้สายตามองเห็นสิ่งต่างๆรอบตัว ไม่อยากจดจ่ออยู่กับความคิดตัวเอง
, L7 y" R- g( Z ^! B! ^4 J5 ^9 J: c6 q) M
. \% M: h; D. p3 W" n; X; Jผมนั่งอยู่แบบนั้นจนท้องฟ้าขึ้นแถบสีส้มทองจึงยันตัวลุกขึ้นเอาล่ะ เข้มแข็งไว้คนเล็ก นายทำดีที่สุดแล้วจำที่แม่บอกไม่ได้หรือไง9 ]2 B6 X1 c2 l* |
7 G; p. ?. [- F: M2 ~. w
, r+ H; a4 A" cผมตัดสินใจเดินอ้อมไปอีกทางแทนที่จะเดินทางตรงกลับห้องตัวเอง การได้เห็นสิ่งต่างๆแปลกใหม่รอบตัวทำให้ผมผ่อนคลายขึ้น บ้านเรือนที่ปลูกสร้างรูปแบบเดียวกับตึกแถวด้านหน้าแต่วัสดุที่ใช้สร้างเป็นไม้กระดานแผ่นดูแล้วคงสร้างมาหลายสิบปีเพราะดูทรุดโทรมมาก คนที่อาศัยอยู่มีไม่มากเหมือนตึกแถวด้านหน้าที่ใช้ทำการค้า มีป้ายไวนิลประกาศขายบ้านติดไว้หลายหลังคงเพราะใช้ทำการค้าไม่รุ่งเรืองเหมือนสมัยก่อนแล้ว" K" h$ N( x0 |/ W! i1 r$ r
/ a% n8 k5 I7 S
& ?8 \/ t/ o6 H9 l2 y2 D2 tบ๊อก บ๊อก0 B6 \8 U. W7 \! _
* u# T* i9 [) W
' A( h: I% [% E3 Yเสียงเห่าแหลมเล็กแบบนี้เป็นของลูกหมาไม่ผิดเพี้ยนแต่จะเป็นลูกหมาจากที่ไหนและของใคร...
$ I( h' h( |& ~* `
- A0 q _* H1 w( E. D4 R! f
6 W9 ?& U6 G" L1 Q. J1 `ผมสนใจขึ้นมาทันทีหันขวับเดินฉับเข้าไปยังบ้านไม้หลังหนึ่งที่ประตูไม้แบบบานพับปิดงับไว้เฉยๆไม่ได้ล็อก ส่งเสียงพึมพำขอโทษและขออนุญาตเจ้าของบ้านไปด้วย
3 j4 f ?8 u8 o5 K0 u5 k) E# b* q+ \9 E/ X
- ~* i$ f# M2 Z' @' N
เอ เหมือนผมจะได้ยินเสียงมาจากทางนี้นี่นาหรือไม่ใช่...
4 L& d5 C+ i5 m' q( Q
( J6 S2 x! p* U; E% G$ i s4 T& g" p6 i( C
บ๊อก' _/ o1 s( q; W; f6 L
- P* o4 Q4 q# y; {0 {9 n/ {9 |; ]) s* e) |5 V* L
ตึกๆๆ
( l8 W# C% b3 C; u8 j! s* [2 [( j# Z0 |
' y. a# O$ U5 ~) i% N
ผมวิ่งขึ้นบันไดไม้ผุอย่างลืมตัวว่าต้องระวังว่ามันจะหักขอเถอะ ขอให้ใช่อย่างที่คิด
! e( T S7 b" T \! b( S4 X. ~! j" i0 N
, {1 A8 a9 R0 r7 d& wบ๊อก/ ^% W1 m7 j# s x( q& G
0 z; a E6 U- B: q( k" |/ S, f
" J; a% p3 i0 {- dชะใช่...ใช่จริงๆด้วย
$ V2 _7 U3 H& T8 p$ G
$ b" O) |7 z2 B" C7 O5 o/ |2 o8 t, I/ I$ J2 D; B& k2 Z6 Y) `' S* R
“น้องหมา!!!” ผมวิ่งเข้าไปหาแต่ไม่สามารถคว้าเอาไว้ได้ น้องหมาเข้าไปติดอยู่หลังตู้ไม้เก่าหลังใหญ่ผมลองยื่นมือเข้าไปแล้วแต่มือผมใหญ่เกินไปไม่สามารถยื่นเข้าไปได้ เสียงครางหงิงๆช่างน่าสงสารอดนึกถึงเจ้าของมันไม่ได้ เขาจะตามหามันหรือเปล่าหรือจะทิ้งน้องหมาอย่างที่ผมทิ้งเขา5 G2 W% p( @6 d% R2 ~/ a
, \% E& o2 B% G+ S
* T% E' q2 `! a& I K9 b- q+ ^คิดไปถึงว่าถ้าเขาอยู่ตรงนี้คงเลื่อนตู้นี้ออกอย่างง่ายดายไม่ใช่ผมคนไม่เอาไหนที่ออกแรงเท่าไหร่ตู้หลังนี้ก็ไม่มีวี่แววจะขยับเลยสักนิด
* p5 n7 v' {& _& H# u& w# S
Z. d1 l' J% o! A: n3 P2 j
! W2 k5 G1 c" ` S* Eบ้าชะมัด!!1 r- C2 K5 k. @' L
) B7 G9 _# [7 L2 z' s; O1 Y
* ^! `8 z1 p9 g7 }. F3 y“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด”* V5 d, X0 {: } m0 J
; K$ d3 w4 [6 W5 O( d9 J
& a. Z; t2 L9 a5 K! H. R) U" c+ ?
“ไฟไหม้!ไฟไหม้ๆหนีเร็ว”4 G( X7 B2 ~! O D; W2 y6 V8 m
P0 P" E5 u! f& Q; Z2 N1 n
5 Y+ V5 V8 O1 e4 U! y
เสียงอึกทึกด้านนอกเรียกให้ผมละจากการเลื่อนตู้วิ่งไปเปิดหน้าต่างชั้นสองมองลงไป ภาพมุมสูงที่เห็นคือความโกลาหลที่ทำให้ผมมึนงงชั่วขณะเสียงหวีดร้อง คนวิ่งวนสาละวนวุ่นวาย ทั้งวิ่งตัวเปล่าหอบลูกหอบหลาน แบกข้าวของเครื่องใช้ไฟฟ้าต่างคนต่างกระเสือกกระสนเอาตัวรอด: ?1 j3 Q; f- r. ~3 ~
% t9 ]2 u: Z2 L; g
2 P$ }0 n! l6 Y& s. }& r3 ]แล้วทุกอย่างก็กระจ่างแจ้งเมื่อกลุ่มควันลอยเข้ามาอบอวลทั่วบริเวณไอความร้อนสัมผัสโดนผิวจนต้องเบี่ยงตัวหนี และที่สำคัญลมพัดพากลุ่มไฟก้อนใหญ่โหมกระพือมาถึงบ้านหลังนี้แล้ว!!
$ T, C h, |4 }
& c0 H; p+ L4 Z0 P) f0 i. V ]& p( |9 Z. ]' R" d" }6 J" Q+ L/ U u# J
“แค่กๆ” ผมเริ่มสำลักควันไฟจึงดึงผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋ากางเกงมามัดปิดจมูกไว้ รีบวิ่งกลับไปยังตู้หลังใหญ่ที่กักขังน้องหมาเอาไว้ไม่!! ผมจะไม่ทิ้งมันเด็ดขาด ผมมีชีวิตรักชีวิตยังไงน้องหมาก็เช่นกัน!!/ {" L% c# ~# C
$ Y! P, n7 P5 x, C) }9 i
& [ Z/ L6 U" E7 H3 hผมไม่สามารถทิ้งมันไว้ให้โดนไฟคอกตายได้!!
$ W! o: Y1 }# ]7 I: W
9 _" D5 {, q" y% `4 n( h2 f% Z5 g: C
C2 f* y) K- o* Y7 w2 W cผมออกแรงดันตู้อีกครั้งและก็เหมือนเดิมมันไม่ขยับ น้องหมาเริ่มออกแรงดิ้นและร้องครางหงิงมากขึ้น มันคงรู้ว่าอันตรายกำลังจะมาถึงตัว ผมเริ่มมองหาตัวช่วยอื่นเห็นไม้กระดานที่นำมาสร้างเป็นผนังบ้านด้านหนึ่งหลุดออกจากแผ่นอื่นห้อยลงมาผมไม่ลังเลเลยที่จะไปดึงมันให้หลุดออกมาทั้งหมด ออกแรงดึงสุดกำลังจนตัวเองล้มลงก้นจ้ำเบ้าจากแรงกระชาก แต่เวลานี้ไม่ใช่เวลามาสนเรื่องเจ็บไม่เจ็บ ผมรีบลุกขึ้นเอาหัวไม้ด้านหนึ่งกดกับผนังจับอีกด้านมั่นแล้วออกแรงงัดสุดแรง
" u" g# X, z% l: X
/ ^# S. Q8 f" j; K' n
% F, n9 y& J0 ?7 x6 xเปาะ!!
% l, n/ x2 \1 v9 u/ z* R! }0 J$ X1 G
& N9 m/ u- T! `: j `$ g/ Iอะไรมันจะซวยแบบนี้!! ไม้หักเป็นสองท่อน!! ที่โชคร้ายไปกว่านั้น! ตู้ขยับออกไปไม่ถึงสามมิลด้วยซ้ำอะไรมันจะเหนียวติดแน่นทนทานขนาดนี้!!
/ s+ q( F h ^- I! K( s4 e+ ~! G# @+ y# E T# |. g
( x5 S3 t0 U9 m: f( F6 L6 q- R+ }
พึ่บ!!
" V& o3 [ I& J( u" D! K. \
! S7 h( W6 H; B! P) u
& g2 M5 i+ V5 q! ?1 {( r D1 ?# y“โอ๊ย แค่กๆ” ไฟลามไหม้ไปครึ่งหนึ่งของบ้านหลังที่ผมอยู่แล้ว ลมพัดแรงเมื่อครู่พาไอร้อนลวกผิวผม อากาศเริ่มน้อยลงรู้ได้จากการหายใจที่ไม่ค่อยสะดวกนัก
6 n) t! I: R* k- D3 d1 Q( `% e3 R
9 v* l! r3 O. I/ u- U
( _$ r. y% p1 x$ Y! t" R- H5 Pต้องรีบแล้ว!! ) |) @8 ?5 i9 T5 H+ n, ]
: O" V1 Q1 r' X7 i7 |: H' P. @" I0 }) ^: x0 [
เหลือทางสุดท้ายแล้วล่ะ!! ต้องโค่นตู้นี้ซะ!ถึงจะเสี่ยงที่น้องหมาจะเจ็บตัวแต่ก็ดีกว่าตายกันอยู่ในนี้!!$ f# y0 V' |0 s2 ]6 o
; D$ D" `4 C1 k3 V
q* L& p/ Y6 U" \, R) w1 z8 m“ช่วยด้วยมีคนติดอยู่ในนี้!!” ผมตะโกนสุดเสียงพลางพยายามงัดตู้จากด้านหลังเพื่อให้มันล้มคว่ำหน้าลงไป น้องหมาก็พยายามช่วยเหลือตัวเองเต็มที่ด้วยการออกแรงดิ้น เสียงครางหงิงเงียบไปคงเพราะสำลักควันไฟเหมือนผม% p6 d. W& u6 E0 R. }
, ]8 B/ X! O* _+ Y
3 F d' ?) K9 m2 b! Z/ T
ปึง!!
3 ^) ?6 ~5 ?8 Q1 H7 R& m/ R! r2 C0 M
; b5 f& f! O8 I. J% rสำเร็จ!!
2 ^7 Q* v1 n% k5 k9 u
9 S! f! ]2 {( ^4 @1 W3 w) c
% n! t% v) N+ A- L# L# b# ]ทำไมไม่โค่นมันตั้งแต่แรกวะ!
0 [7 K4 ^# e9 k2 a0 I
; S- @* E0 F3 G( G" P3 J2 x6 W
, K, x8 p9 }3 ?8 {. wน้องหมาโดนขาตู้กระแทกจนกระเด็นติดผนังนิ่งไปชั่วอึดใจก่อนจะวิ่งดุ๊กดิ๊กเข้ามาหาผมที่กระโจนเข้าไปอุ้มมันเหมือนกัน ผมอุ้มมันไว้ในอ้อมแขนก่อนหมุนตัวกลับไปทางบันไดเพื่อออกไปจากที่นี่ แต่ก่อนจะก้าวลงบันไดสายตาผมก็เหลือบเห็นคานไม้ที่เต็มไปด้วยไฟเพลิงสีแดงกำลังจะตกลงมา ผมก้าวถอยหลังหนีแต่กลับสะดุดกับทางต่างระดับจนล้มลงไป อ้อมกอดผมกระชับน้องหมาแน่นหลับตาปี๋
2 `9 ~, c$ S5 @" h+ X% S% I) r2 y
1 x9 o4 h' @- M; r. N% }0 a$ C1 Z) e6 c) b$ y4 p5 A) o
ไม่พ้น...โดน ต้องโดนแน่ๆ
" v; |& t0 s# d3 H; ?+ J3 H9 ~- b4 V( _: S+ `& k6 I4 p
6 Q& e( @' g' ]' ^; H% ]: B" G+ u“อ๊ากกก”
- Y0 V; l) R; i, y7 c/ E4 ]
6 o1 [1 _3 C' M+ f* w Z
$ R/ a& L1 t) V% u2 Xปั่ก& i/ B$ y5 [0 Z* h9 c g
6 z1 ]" j- C$ @! t& n6 N- F! ]1 z; ]; v1 E4 @
ผมรู้สึกถึงของหนักหล่นทับแต่ไม่เจ็บไม่ร้อนลืมตาโพลงขึ้นมองก็เจอกับคนที่ตามหามาตลอด) |3 D8 M/ s; l& j% g
. E% B: u% w& }+ d7 w, A F0 z
+ K$ t: {6 o: ~ชายเร่ร่อน!! เจอแล้ว ฉันเจอนายแล้ว!!
2 z& _9 Q# ]+ L7 t
. F) Y- b8 z8 _% M2 {. ?# `7 P0 j" p1 G, V* N N$ t2 G& u
ผมคลี่ยิ้มออกมา แต่...!!" L$ ]/ w% c" _% r3 F
* f+ |1 n0 }2 Y7 {+ i4 i6 I' f( Q( A( J
7 y- \2 [6 d3 K# Bคนเล็ก! นี่ไม่ใช่เวลาจะมาดีใจนะโว้ยยย
/ p* p, K( ~: {& |& ?6 ^+ I% i1 K
- @4 @ @/ v# C$ oทำไมต้องมาเจอกันในสถานการณ์แบบนี้ด้วยนะ!!
, b7 b+ @8 x" x% r2 s) I# p& q E) g9 a' @
- }/ W v- o5 U" D& |' J) h“นาย!เป็นไงบ้าง”
, l& D$ a# P8 \9 m, L0 Q8 H9 c6 r4 O) E" M- ?
! {' p7 l4 b% b7 s, R
“ไม่เป็นไร รีบไปเถอะ” เขาพูดพลางลุกขึ้นทำหน้าเหยเก ไม้ที่เต็มไปด้วยเปลวไฟนั่นตกทับลงบนแผ่นหลังเขาผมเห็น!! แล้วก็เห็นด้วยว่าเขาปัดมันออกไปด้วยมือเปล่า!!
3 ?* ~9 g+ B0 i* I# W
4 ~( k3 [0 \% h$ p
y8 [9 q( [% i4 q4 @% _; _ทำได้ยังไงกัน!!2 d$ [; \3 S) c+ b3 M: {) p9 K+ \
5 K' J, f# t. m9 Z8 x* L" q
v, |0 C: q5 @" J, \เขาลุกขึ้นยืนพลางประคองผมขึ้นด้วย ขมวดคิ้วยืนมองบันไดที่พังทรุดลงไปต่อหน้าต่อตาอย่างครุ่นคิด บันไดพังงั้นหรอ...แล้วเราจะลงไปชั้นล่างกันได้ยังไงล่ะ!
1 o1 [6 Y- V" f* I- z
0 _+ l) e8 N# E2 e- [ e
: o* H, H: o/ I" d “ขึ้นมา” ในระหว่างที่ผมกำลังแตกตื่นเขาก็ย่อตัวลงจับตัวผมให้ขึ้นไปบนแผ่นหลังกว้างของเขาให้มือหนึ่งกอดกระชับไหล่เขาเอาไว้ส่วนอีกข้างส่งเสียงบอกให้ผมอุ้มน้องหมาดีๆ ท่อนแขนทั้งสองข้างเกี่ยวช้อนกระชับต้นขาผมแน่นก่อนผมจะถามว่าเขาจะทำอะไรร่างสูงก็เอ่ยแทรกซะก่อน “จับดีๆล่ะ”
! l0 |: \' e5 O' O& ]1 L
: Y. x7 C+ h6 U& \3 a& |! V, Z1 u9 r) o4 c( \% {' N! g
ฟุบ$ t6 e* p, \, O) R( N( [7 j9 `
, w* m7 l! W" n1 s
0 O: u4 N( H4 b* A0 b1 q
ผมยังไม่เข้าใจในสิ่งเขาพูดชายเร่ร่อนก็กระโดดลงมาจากชั้นสองที่สูงประมาณสิบฟุต...สะสิบฟุต...บ้าไปแล้ว!!เขาทำได้ยังไง!! ) ~ {9 W9 N9 q8 c0 |8 D& j
/ l/ D: N: |) C+ p% K) L, W
' g5 W2 f Y5 u o, i; D
หัวใจผมแทบวายเมื่อรู้ว่าตัวเองกำลังจะเผชิญกับความหวาดเสียวขั้นสุดยอดถ้าผมรอดจากเหตุการณ์นี้ไปเครื่องเล่นไหนที่ว่าแน่ผมคงไม่หวั่นอีกแล้ว
( W; w/ C0 e$ W3 S" B2 ? e, O! [& \
. e1 `& [4 X( E6 V
ตึกๆ1 R+ R7 O0 `+ w" j
2 `) i( }+ S' C" i) o8 i3 B1 P' j- ]2 j4 r' f) c
ผมรู้สึกได้ว่าเขาออกแรงวิ่งนั่นหมายความว่าเราลงมายืนบนพื้นได้อย่างปลอดภัย จบจากตรงนี้ผมคงต้องถามเขาว่าไปเรียนวิชาตัวเบามาจากไหนผมจะได้ไปเรียนบ้าง แต่ตอนนี้สติผมเหมือนล่องลอยคงเพราะจากการขาดอากาศหายใจ หมดเรี่ยวแรงมือที่เกาะเกี่ยวรอบคอเริ่มหลุดออก อีกข้างที่กระชับกอดน้องหมาเริ่มอ่อนแรงลง
9 |4 M" k9 f; W* n" l4 |6 y( z) _% O; z+ m- s
7 k8 S4 C# D/ D3 F2 g1 E
ก่อนทุกอย่างจะวูบไป
5 A! z. z1 K$ Z1 V5 e, q4 q' s+ G' D7 M
6 Z' [# G- A- E8 m* H Q
3 Q( A! k' n% N8 Z3 o% v" L m
' v9 \* k: V: L- Z/ ^2 y5 \ x1 U: q% d* a6 o3 z! P9 j
“เล็ก ไอ้เล็ก” เสียงเรียกอันน่ารำคาญทำให้ผมค่อยๆปรือตาขึ้นใบหน้าแรกที่เห็นลอยอยู่ตรงหน้าเป็นไอ้ปอนด์ หน้าตามันตลกชะมัด
4 u' D M( h3 `! _( b- }/ L) P* P# H5 C$ }! R) c
2 }' U2 Q( o; @- ?5 H1 C% X“อย่าบอกที่บ้านกูนะ” ผมส่งเสียงแหบแห้งออกไปคงไม่ถามว่าที่นี่ที่ไหนหรือผมเป็นอะไรไป เพราะสิ่งที่เผชิญมามันบอกในตัวมันเองอยู่แล้ว แต่ห่วงที่สุดคงเป็นเรื่องที่บ้านถ้ารู้กันนะรับรองได้โดนสั่งย้ายด่วนแน่ H m( h+ E2 @) V* [/ z8 {
% d$ T( s( ~, l: q$ e$ ]) i3 s
( t8 y2 w% V! A. eผมยังไม่อยากกลับระยอง!!+ D. s1 R# m$ I* |9 D! C
w- Y* Y. ?, |" @, |: [8 C! I! i# w
“เออๆกูรู้แล้วมึงเป็นไงบ้างให้ตามหมอมั้ย” มันถามอย่างกระตือรือร้น6 A2 w" |# _1 c' \, {0 ^
4 q( {. h+ m# f; @) H7 y& _6 u( o4 O
7 h& ] d5 a1 H. X( r) B7 s1 [9 X+ D“ไม่ต้องๆกูโอเคเออมึง...แล้วชายเร่ร่อนล่ะ” ผมถามตรงประเด็นที่อยากรู้1 R$ f7 I6 `3 T1 z* [
( I/ @$ ~# H$ D: J% c& }; {
4 I+ n8 e+ Q" a1 Y! u p/ j“มึงถามถึงมันทำไม! มึงยังกลัวอยู่หรอ ไม่ต้องกลัวแล้วนะ มีชาวบ้านไปช่วยมึงทันก่อนจะโดนไอ้บ้านั่นทำร้าย มันสารเลวมากทั้งที่มึงเป็นคนให้ข้าวให้น้ำแท้ๆยังจะมาทำเลวกับมึงอีก คนที่ไปช่วยมึงไว้บอกว่ามันกำลังจับมึงแก้ผ้าวิปริตที่สุด! นี่มันคงทำร้ายมึงจนสลบไปใช่มั้ยสมน้ำหน้าโดนรุมสกัมไปคงเละอยู่ คงได้ไปโรคจิตในคุกอีกนาน!!”! k( s6 J8 ^: c: T4 \# V4 y# j
) ]5 ^. R& T/ W3 Q% n. S O* Q; z# b0 E3 N4 ]& `: r
“มะมึงว่าอะไรนะ...ขะเขา...” ไปกันใหญ่แล้วระหว่างที่ผมสลบไปเกิดเรื่องร้ายขึ้นขนาดนี้เชียวหรือ!0 t9 B! L/ v8 \; {* l5 H# W. u
! P- o& e( v' ~4 A9 b1 A
- i; n& f* Y+ V$ q“พวกกูจับมันเข้าไปนอนในซังเตแล้วรับรองมันมาทำอะไรมึงไม่ได้อีกแน่นอน!!”
: |' T2 a% H" [9 Z' t/ u4 w9 f- }4 s
" [) Q3 u8 S0 Z+ T. c
) m4 A% `' j' r9 K
$ B7 H5 g' D- v
$ s8 z" J9 W7 ^1 _ฮะๆค้อนตอกตะปูเข้าที่ใจผมอีกแล้ว...จนได้แต่ภาวนาว่าพื้นที่ที่ตอกลงไปมันจะหมดลงเสียที
8 Y- P$ _2 J: o, i! @ |
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-4-4 21:11:27
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-4-4 21:37:30
โพสต์ 2020-4-5 02:08:20
โพสต์ 2020-4-5 03:02:27
ขอบคุณครับ
โพสต์ 2020-4-5 07:54:15
