รักเร่ร่อน...ของคนจรจัด 1

tor_8915

! s4 ^5 M; a5 A# N9 S! q

bymod-cup  

& p& p6 a  |- [, Q) B& E8 v

เร่ร่อน1


& i+ R( s0 I# G5 B; m, I( H/ l( c
6 O4 X; G7 R; c/ |% [2 A
1 G7 g0 H. p% ]; t' s# |
ผมชื่อ ‘ปุญมนัส’ ชื่อนี้ปู่เป็นคนตั้งให้แปลว่า ‘มีใจสะอาด’ ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่านิสัยผมเป็นอย่างชื่อหรือเปล่าแต่เพื่อนๆชอบบอกว่าผมใจดีขี้ใจอ่อน ไอ้ใจดีนี่ไม่รู้ แต่อีใจอ่อนนี่แน่ๆจำได้ว่าช่วงเรียนมหาวิทยาลัยไม่ว่าเพื่อนหรือรุ่นพี่รุ่นน้องขอร้องให้ช่วยอะไรผมก็ไม่เคยจะปฏิเสธได้สักหน

9 d+ d0 a+ d, K5 @
# c, }8 C% J6 iชื่อเล่นของผมคือ ‘คนเล็ก’ ผมถามแม่ว่าทำไมผมต้องชื่อคนเล็กไม่เห็นคล้องจองกับพี่ชายของผมทั้งสองคนเลยที่ชื่อ ไมล์กับเมตรแม่บอกว่าพ่ออยากได้ชื่อที่ขึ้นต้นด้วย ม.ม้า และมีความหมายไปในทางเดียวกันกับพี่ชายแต่ยังหาชื่อที่ถูกใจไม่ได้เลยเรียกกันว่าคนเล็กๆไปก่อนเพราะว่าผมเป็นลูกชายคนสุดท้องของบ้าน (พ่อแม่ผมตกลงกันว่าจะมีลูกแค่สามคน) สุดท้ายก็เลยเรียกคนเล็กมาตลอดจนถึงทุกวันนี้

) E! \8 g1 ]7 v6 A( k+ ~
$ P/ w1 ]; D3 }3 E2 E& w. d& L* cบ้านเกิดผมอยู่ระยองอาศัยอยู่ตั้งแต่เกิดจนถึงอายุ 17 ปีก่อนได้เข้าไปเป็นเด็กเทพในเมืองใหญ่เพราะสอบติดมหาวิทยาลัยที่นั่นพอเรียนจบก็ผันตัวมาอยู่ที่จังหวัดนครสวรรค์เนื่องจากเพื่อนชวนมาทำงาน
  ^4 k2 s; n# b# y9 g; u( ^2 @
, t' s" _; x7 c! M& B- q8 T
แล้วนี่ก็เป็นวันแรกของการทำงานถือว่าเป็นงานที่โอเคเลยทีเดียว


ผมกับเพื่อนเช่าคอนโดอยู่คนละห้อง อย่าถามว่ารวยหรอหรือว่าโกส่วนตัวสูงทำไมถึงไม่แชร์ห้องอยู่ด้วยกัน ทั้งหมดไม่ใช่เหตุผลที่เราแยกห้องกันแต่เพื่อนผมมันอยู่กับแฟน ผมที่ไม่อยากจะไปเป็นกระดูกหรือก้างขวางคอใครเลยเช่าอยู่อีกห้อง ตอนแรกพ่อและพี่ชายโวยวายจะเอาตัวผมกลับระยองให้ได้แต่ถ้าผมกลับไปทำงานที่ระยองไม่พ้นได้ไปทำงานบริษัทพ่อแน่ๆหรือถ้าผมไม่ยอมจริงๆพ่อก็จะเป็นคนหาให้ซึ่งก็อีกนั่นแหละไม่พ้นคำว่าเด็กเส้นอยู่ดี ผมอยากเจอรสชาติของความยากลำบากของนักศึกษาจบใหม่


ผมเลยต้องใส่ลูกอ้อนลูกขออยู่นานกว่าพ่อจะยอมให้ผมมาทำงานกับเพื่อน ดีนะที่ผมมีแม่หนุนหลัง นี่แหละข้อดีของการเป็นลูกคนเล็กโดนตามใจตลอดอ้อนนิดอ้อนหน่อยก็ใจอ่อนกันทั้งบ้านแล้ว ไหนจะเรื่องบริษัทที่มีพี่ชายดูแลผมเลยไม่ต้องรับภาระได้ทำในสิ่งที่อยากทำ จำได้ว่าพี่ไมล์กับพี่เมตรเรียนจบปุ๊บก็โดนลากคอเข้าบริษัททันทีไม่มีสิทธิ์อุทธรณ์


สุดท้ายผมก็ได้มาทำงานที่จังหวัดนครสวรรค์ยะฮู้วววววว
7 ?. E0 A9 a- P3 V( x/ t9 E0 H

. q" e2 l, M2 E- ^9 Tเมืองสี่แคว แห่มังกร พักผ่อนบึงบอระเพ็ดปลารสเด็ดปากน้ำโพ!!!  
; b$ g8 ]- n' j2 I; M

“ไอ้เล็กจะออกไปข้างนอกหรอ” ไอ้ปอนด์เพื่อนสนิทที่ผมขนผ้ามาทำงานกับมันโผล่เปิดประตูห้องฝั่งตรงข้ามออกมาถาม อื้อหืออออทั้งกายมีผ้าเช็ดตัวพันเอวอยู่ผืนเดียวผมโอเค แต่รอยข่วนที่อกกับรอยแดงจางๆที่ต้นคอผมไม่โอเคเท่าไหร่


อิจฉาอ่ะ!! เมียมันร้อนแรงเว่อออออออออ


“เออจะไปหามื้อเย็นแถวนี้แหละ”แถวนี้ก็คือร้านอาหารตามสั่งใต้คอนโดนี่แหละครับ


/ t* X( ^/ ]1 g/ M/ Y4 Y( K* ~“ฝากสอง”
' u' m$ S2 |2 J) h# `: R

# Q1 v# o9 U: S' h“ถึงขั้นหมดแรงออกไปหาข้าวกินไม่ได้เลยหรอมึง” ผมแซว ทุกทีแหละทำการบ้านกับเมียทีไรแบบนี้ตลอดมันยิ้มกริ่มยักคิ้วกลับมา
3 |9 h1 [  E0 |9 y1 X, X
$ n1 C, v3 E# H( g1 d+ p7 Z& X
“อิจฉาอ่ะดิ๊!!”
' i8 C- q$ g3 b6 _& I

“ไม่โว้ยยยยอยู่โสดๆแบบนี้แหละ”
2 M6 @7 s% w/ w0 b

. }* F! Y  Q; E- v0 A“ให้จริงถึงมึงจะชอบผู้ชายแต่ก็ใช่จะหาคนจริงใจไม่ได้นะโว้ยย อย่าปิดตัวเองดิ”
! {  q  O" K0 ^' n, a. q% F3 `0 D
- N1 t  p  a" v: m4 ]3 @0 M
ผมพยักหน้าอย่างขอไปทีก่อนโบกมือว่าจะไปแล้ว ผมก็อยากมีนะไอ้คนรักเนี่ยแต่มันหาง่ายซะเมื่อไหร่ไอ้คนจริงใจรักเราจริง ยิ่งผมมีรสนิยมแบบนี้จะหาคนรักจริงยิ่งยาก ไอ้ความสัมพันธ์แบบข้ามคืนก็ไม่ใช่แนวผมซะด้วย ดูจากรูปร่างผอมบางสูงร้อยเจ็ดสิบห้ากล้ามก็ไม่มีอย่างคนอื่นเขา หน้าตาก็กระแดะไปทางแม่ซะส่วนใหญ่แบบผมคบเล่นๆไปก็มีแต่เสียกับเสีย ของเก็บไว้ให้คนที่ผมคิดว่าใช่ถ้าชาตินี้ไม่เจอก็เก็บไว้ให้เนื้อคู่ที่รออยู่ชาติหน้าแล้วกัน
. W: k; \; C" C+ V1 }, y" f

! x2 y, x3 T: |- V3 B. J“กระเพราะไข่ดาวสี่กล่องครับ” ผมสั่งข้าวสิ้นคิดเสร็จก็วิ่งเหยาะข้ามถนนทางรถสวนไปยังเซเว่น-อีเลเว่นอีกฝั่งเพื่อเข้าไปซื้อนมกับน้ำผลไม้ที่หมดตู้เย็นเข้าไปกักตุนไว้ ผมต้องดื่มนมทุกเช้าและน้ำผลไม้ก่อนนอน แม่ผมให้ดื่มมาตั้งแต่เด็กๆเลยกลายเป็นความเคยชิน

; P. |9 U, R. |2 Y# v
ผมปิดตู้บรรจุเครื่องดื่มตรงหน้าเมื่อได้น้ำผลไม้กล่องใหญ่กับนมขวดขนาดหนึ่งกิลอนแล้วเปิดเข้าไปใหม่เพื่อหยิบน้ำเปล่าขวดใหญ่มาหนึ่งขวด ชำระเงินเสร็จก็ข้ามถนนกลับไปเพื่อไปเอาข้าวแต่ก่อนจะเดินกลับคอนโดผมเลี้ยวเข้าไปซอยที่ตั้งแต่ต้นยันท้ายซอยเป็นร้านขายผ้าทั้งหมด พอถึงสุดซอยก็เลี้ยวซ้ายผ่านตึกแถวสามห้องจะมีตรอกแคบๆเพียงเดินต่อแถวเข้าได้ทีละคนลึกเข้าไปประมาณสักหนึ่งร้อยเมตรจะเป็นทางตัน
; y. a) \, \6 z4 r6 a+ L

ผมไม่ได้เดินเข้าไปในตรอกแค่หยิบข้าวออกจากถุงมาหนึ่งกล่องวางลงบนพื้นปูนซีเมนต์ตามด้วยน้ำเปล่าขวดใหญ่วางไว้คู่กัน เพ่งมองเข้าไปยังตรอกทั้งแคบทั้งมืดและมีกลิ่นเหม็นอับชื้นเห็นเงาตะคุ่มๆให้รู้ว่ามีคนอยู่ผมก็เปล่งเสียงตะโกนเข้าไป


“นาย!!ฉันเอาข้าวมาให้นะ!!”
/ }& y1 H0 M! b% M. f( T0 Q& p
3 `: ~6 J6 x! E5 H+ `
9 O; }. v6 G' b  k7 B2 f/ [, ]“...” ถึงไม่มีเสียงตอบกลับมาแต่เงาเคลื่อนไหวให้รู้ว่าคนด้านในรับรู้ก็ให้ผมยิ้มบางออกมาได้
( x) v" l0 t+ @% Z& y( C
. @2 I1 R+ K$ }0 A/ C
1 s2 ], L/ p, c# w; F% L“ฉันวางไว้ตรงนี้นะ รีบกินล่ะวางไว้นานๆเดี๋ยวมดขึ้น” ผมตะโกนเข้าไปอีกครั้งก่อนจะเดินกลับทางเดิมเพื่อกลับห้องพัก เดินมาถึงปากซอยที่เดินทะลุออกมาเมื่อครู่ก็หันไปมองอีกครั้งก่อนจะเดินเข้าไปในซอยร้านผ้าเพื่อกลับห้องพักจริงๆสักที
% r+ N6 O0 N- j
7 L  a# _4 `5 ]2 M( @
* I$ ?+ e4 O3 Q6 V, k* Y# v4 Lผมเอาอาหารมาให้ชายเร่ร่อนวันนี้ก็วันที่สามแล้ว ผมจะเอาข้าวมาให้เขาทุกเย็น แม้ผมจะสงสารแต่ก็มีขอบเขตพอที่จะเซฟความปลอดภัยของตัวเองด้วย บอกตรงๆว่าผมไม่กล้าจะเข้าไปให้เขาข้างในตรอกนั่น ยอมรับว่ากลัวก็เขาน่ากลัวจริงๆตัวสูงใหญ่ขนาดนั้นถ้าทำอะไรขึ้นมาผมคงสู้แรงไม่ได้
9 ~# I  i& t2 u

ผมยังจำวันที่ให้ข้าวเหนียวหมูปิ้งให้ชายเร่ร่อนคนนั้นได้ ตอนนั้นเขาอยู่ริมฟุตบาทเพิ่งโดนเด็กมัธยมผลักล้มก้นจ้ำเบ้าลงไปนั่งกับพื้น เอาจริงๆผมว่าเพราะเขาไม่ค่อยมีแรงมากกว่าถ้าร่างกายแข็งแรงปกติคงไม่ล้มได้ง่ายๆแบบนี้

9 C# V: f  t3 R$ C4 @. |: g0 |0 Q* Z
% c/ T  U# t. ]; Y/ G7 d- eผมเดินเข้าไปหยุดยืนตรงหน้าก่อนยื่นถุงหมูปิ้งไปให้ เขาเงยมองหน้าก่อนจ้องมาที่ถุงหมูปิ้งแล้วกระชากมันออกไปจากมือผมชันตัวลุกขึ้นก่อนวิ่งหายเข้าไปในซอยผ้า
/ Q, h9 M9 L$ _. a

, w# g  ]* s+ \% m/ P; m, E8 Xตกเย็นฝนเกิดตกระหว่างเดินออกมาจากธนาคารหลังจากไปถอนเงินมา ผมเลยเข้าไปหลบฝนหน้าตึกแถวห้องหนึ่งหันซ้ายแลขวาเพื่อหาทางกลับห้องโดยให้ตัวเองเปียกน้อยที่สุดเพราะดูท่าฝนบ้านี่คงตกอีกนาน


แล้วก็ต้องสะดุ้งเมื่อเห็นเงาตะคุ่มผลุบๆโผล่ๆอยู่ตรงซอกตึกที่ผมจำได้ลางๆว่าเป็นทางตันพอมองดีๆหัวใจก็กระตุกวาบ


ชายเร่ร่อนที่ผมให้หมูปิ้งเมื่อเช้าอยู่ในท่าคลานเข่าแหงนหน้าขึ้นอ้าปากแลบลิ้นออกมาเพื่อรับน้ำฝนที่ไหลลงมาจากกันสาด
" T, t8 c- K3 W8 f& ?" f( _9 ~6 a
1 @# q- f, j% p/ s( J  T; b4 m  q: K
ผมรู้สึกหดหู่กับภาพที่เห็นเหลือเกิน

  w5 i. }7 A3 n( f1 r& I3 |, U6 x
- {" a2 x" X1 P. Y6 B9 Oตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาผมก็เอาอาหารมาให้ทุกเย็นที่ตรอกนี้ ตอนแรกกลัวว่าเขาจะไปที่อื่นแล้วหรือเปล่าแต่ก็โล่งใจที่ยังอยู่ที่เดิม ถึงตรอกนี้จะเหม็นอับแต่ก็มีหลังคาจากตึกสองฝั่งเกยกันพอจะเป็นที่หลบแดดหลบฝนได้
0 k6 q/ J" v0 P, A
1 x/ r5 {( a1 j0 Y. O/ q
เฮ้อ ผมคงช่วยเขาได้เพียงเท่านี้


5 R+ j( n& P' @% @+ s7 `“ไปนานจังวะ”


“แวะไปธุระนิดหน่อย” ผมส่งถุงข้าวไปให้ไอ้ปอนด์ก่อนชะโงกหน้าผ่านไหล่เข้าไปในห้อง
  a& T" m) j7 Y/ v  E4 C% K
) ?. ?2 }1 ]: n4 \. |
“พิณอ่ะ”
, w, S7 \+ q4 m

! @5 P  ~2 J% [$ E- J6 b3 B“อาบน้ำอยู่”
/ n  \9 u0 g6 ]+ E
( @7 x8 i8 `$ J2 l
ผมพยักหน้า ดูแล้วระหว่างผมไปต้องมีซัมติงเกิดขึ้นอีกยกแน่ๆ ถ้าไม่ป้องกันดีๆเชื่อผมสิไม่เกินปีนี้ไอ้ปอนด์ได้เป็นพ่อคนแบบไม่ได้ตั้งตัวแหงๆ
5 y. H3 M- f8 @5 K. t: E0 n+ A
$ w% \8 P) W) |: f
“ธุระที่ว่าของมึงนี่อะไรวะ”


“ก็แวะเอาข้าวไปให้คนเร่ร่อน” ผมบอกมันไปก็ไม่ใช่เรื่องที่ต้องปิดบัง

$ h5 k! s. V8 N0 o" e
" p0 Z6 p' b8 d+ f' }( ]“คนตัวใหญ่ๆนั่นอ่ะนะ”
: B- P3 }0 p# P# m
6 {0 O3 E. L: m( G3 l9 c# _1 ?
“อืม”
8 ~% q9 a3 n9 _! m- U7 N

“ระวังตัวด้วยนะเว้ยกูไม่ได้รังเกียจนะ แต่ของอย่างนี้มันไม่แน่ไม่นอน”

/ F; N  U) `$ K4 v8 \" |
“รู้แล้วน่า”


* n4 ?* s  D- G4 \2 D* B' V. M“ใจดีตลอดเลยน้าน้องคนเล็กเนี่ย” มันส่งมือมาโยกหัวผมพร้อมล้อเลียนผมปัดมือมันออกพลางแยกเขี้ยวใส่
0 `) o  Y6 K/ h" L! N6 h
9 x) e" z; ^$ Z/ p( M- @5 {
* ~  N7 ?: v" y$ f“ฮ่าๆได้ยินแม่บ้านพูดกันว่ามาอยู่แถวนี้ได้สองอาทิตย์แล้วนี่หว่าก่อนเราจะย้ายมาอยู่อีก”
! N- m" b* a% D: ]3 X) w1 w
, }3 J+ m( O( Z: S
“อืมกูสงสารเขาว่ะแต่คงช่วยได้เท่านี้”
# F: O' Z! p: h8 u- `

“เท่านี้ของมึงนี่ก็ดีกว่าคนอื่นๆแล้ว ให้อะไรก็ไม่เหมือนใช้ชีวิตโว้ย มึงให้มันได้อิ่มท้องทุกวันแบบนี้ก็เหมือนต่อชีวิตให้แล้วโอ้โห สร้างบุญครั้งใหญ่นะเนี่ย ฮ่าๆ”
: V7 z2 t, y  P5 h
2 A( W+ V! j' P5 Z# w$ J  f
4 E% J2 p. p6 J/ P7 N( r5 a) _เซ็งมัน!! พูดอะไรเป็นเล่นตลอด!!!
" E3 A8 C, X$ H
+ S, A" s# }# r, H. I3 |$ C
& [% v) K, [, ?6 p9 q, v“คุยกับมึงแล้วปวดกบาลเข้าห้องดีกว่า”


  x) U" i# \$ @! X0 xผมเข้าห้องมาได้ก็จัดการเอาข้าวจากหล่อเทลงจานเทน้ำเปล่าหนึ่งแก้วก่อนมานั่งกินหน้าทีวี ดูรายการโปรดเสร็จก็เข้าไปอาบน้ำขึ้นมานอนอ่านหนังสือเล่นบนเตียงจบไปได้สองบทก็ปิดไฟนอน

; k' d! N+ C  h8 |" [1 H
ถึงจะหลับตาลงแล้วผมก็ยังอดคิดไปถึงชายเร่ร่อนคนนั้นไม่ได้
9 l! H0 e8 Q$ `, I' c+ r' L

1 U1 ^1 [: `, s+ u7 R5 O( }4 h. T) Eดูจากท่าทางแล้วไม่น่าจะใช่คนสติไม่ดี คนติดยาอะไรแบบนั้นแต่จะว่าเป็นคนปกติเร่ร่อนไม่มีที่อยู่ก็ไม่ใช่อีก แววตาที่ซ่อนอยู่ภายใต้ใบหน้ามอมแมมกลับดูว่างเปล่า

; u) e. |+ y( ^( N/ ~
$ a7 p+ ]2 t, y3 Qมันต่างจากแววตาของคนเร่ร่อนทั่วไปที่ผมเคยเห็นความเศร้า หมดหวัง หว่าเหว่ ผมไม่เห็นในดวงตาคู่นั้นเลย
9 g! o  B, m: K, _3 c) A
$ v' a( j: g1 F) \' A* J3 W" w% C
แววตาคู่นั้นไม่สะท้อนอะไรเลย...นอกจาก ‘ความว่างเปล่า’ จริงๆ

! w2 x4 }# q) G

sa99

ขอบคุณครับ

tan2

น่าสนใจดีครับ รอตอนต่อไปอยู่นะครับ

pai_2552

ขอบคุณครับ

minone

รอลุ้น​ ตอน​ต่อไป​นะ​ครับ​

franklovefluk

ขอบคุณ​ครับ​

ao69

ชอบ

kabuki

เหมือนเคยอ่านเมื่อนานแล้ว แต่ยังอยากอ่านอีก

takeshi

ขอบคุณครับ

gaybin

รอติดตามนะครับ

mm2013

ขอบคุณครับ

Phol_th

ชอบนะ รอต่อ

rowetszaa

ขอบคุณครับ

lekthai

น่าสนใจๆ  

blackorchid

รอตอนต่อไปเด้อ

nuangnut1996

ขอบคุณครับ

redboy

เอาใจช่วย

ardent

ชอบครับ ขอบคุณครับ

Sang27

ขอบคุณครับ
3 r& z6 D  o* j& v& b# ^% B! y5 I

KBKK

น่าติดตามๆครับ