|
ภูริเชษฐ์มาพบโรแบร์ตามที่นัดไว้มีการพูดคุยกันอยู่เป็นเวลานานพอสมควรก่อนที่เขาจะตัดสินใจจอดรถตนเองทิ้งไว้ที่ลานจอดรถนั่งรถไปกับโรแบร์เพื่อไม่ให้เป็นที่ผิดสังเกต
9 w& V5 ~5 _( A
ระหว่างนั่งรถไปด้วยกันทั้งคู่ไม่มีการพูดคุยอะไรกันอีกภูริเชษฐ์ยิ้มเหี้ยมที่มุมปากกับตนเองโดยไม่รู้สึกตัว ใจเต้นระทึกมองออกไปด้านนอกด้วยจิตใจสับสนว้าวุ่น จากสิ่งที่เขารับทราบจากสหายต่างชาติน่าจะทำให้ได้หลักฐานบางอย่างเกี่ยวกับคดีของกฤษฎาขึ้นมาบ้างหากว่าโรแบร์ไม่หูฝาดหรือสื่อความหมายภาษาไทยผิด มันเป็นสิ่งที่เขาได้ตัดสินใจอย่างปัจจุบันทันด่วนโดยไม่คิดล่วงหน้ามาก่อนเลย สิ่งที่จะเกิดขึ้นเฉพาะหน้าเขาเองก็ทายไม่ถูกนอกจากเลือดห้าวระอุทุกหยาดหยดในร่างกาย พุ่งฉีดอย่างรุนแรงกระทั่งรถวิ่งออกมาเส้นทางนอกเมือง เขาจึงกล่าวขึ้น
, u% A* B o I1 ^/ n3 A
“โรแบร์...นายแน่ใจหรือเปล่าว่าฟังมาไม่ผิด” ( R5 i- f+ D, f4 a/ N
“แน่ใจสิภู...ผมมาอยู่เมืองไทยนานแล้วนะพวกนั้นมันปรึกษาหารือกันอย่างที่ผมเล่าให้คุณฟังจริง ๆ ก็คนหน้าคม ๆ เคราดก ๆสายตาแข็งกร้าว เจอกี่ครั้งก็จำได้ เพราะเขาเป็นนักการเมืองชื่อดังส่วนอีกคนผมอาจจำผิดได้” * N0 g8 l9 N/ ?0 g( z
“ช่างมันเถอะ..ไปถึงบ้านพักของพวกมันเดี๋ยวรู้เอง” ( J5 W7 G9 d: s1 q% i2 v
ไม่นานนักโรแบร์ก็จอดรถ ชี้ให้เขาดูบ้านเดี่ยวอันโอ่อ่ารโหฐาน มีต้นไม้ใหญ่ประเภทจามจุรีและหูกวางแผ่กิ่งก้านปกคลุมอย่างร่มเย็น & j% w" d/ L1 O/ D- S' D3 H
“นั่นไงภูบ้านพักของคุณภาณุพลที่ผมเล่าให้ฟัง” + z* J, U6 p6 i: p3 C0 `% ^
สองหนุ่มต่างชาติต่างภาษาได้ก้าวลงจากรถมาพักหลบที่บริเวณด้านนอกของบ้าน โดยอาศัยต้นไม้ใหญ่และความรกครึ้มของซุ้มไม้เลื้อยเป็นที่กำบังตน ตำแหน่งที่ภูและโรแบร์หมอบกายหลบอยู่ราบกับพื้นขณะนี้เป็นด้านหลังของบ้านหลังใหญ่ ตัวบ้านยังอยู่ห่างไกลจากจุดที่ทั้งคู่หลบอยู่พอสมควร บรรยากาศภายในบ้านดูเงียบเชียบเหมือนไม่มีใครอยู่บ้านสักคนเดียว
9 f- a, n6 T6 U: B$ \2 k/ l
“ไหน...โรแบร์นายบอกว่าพวกนั้นนัดพบเพื่อปรึกษากันที่บ้านนี้ ทำไมมันดูเงียบเชียบวังเวงชอบกลนายฟังมาผิดหรือเปล่านี่”
% U2 L& ?" w7 \, z5 y
“ที่นี่แน่นอนภู...ผมฟังมาไม่ผิดหรอกพวกมันอาจมาแล้วหรือไปแล้วก็ได้”
; d( l+ T6 N$ L `8 ^6 b% ?5 T
เขายิ้มให้สหายต่างชาติกล่าวคล้ายรำพึงกับตนเอง
0 n& ^& r9 F$ j% E- T
“ยังไงก็มาถึงแล้วผมขอเข้าไปดูข้างในก่อนแล้วกัน เผื่อจะมีหลักฐานอะไรบ้าง”
# @+ X# k+ D( v7 O# k; Z p% K2 |. H
“คุณจะเข้าไปคนเดียวหรือภู”
3 Z4 S3 m4 G$ t `
น้ำเสียงสั่นเครืออย่างเป็นห่วง ( D& N8 q* m( b2 Y
“ผมขอเข้าไปด้วยคนได้เปล่า” C1 K* ]! Q* V% r" G# V6 Q
ภูยิ้มให้สหายต่างชาติด้วยความนับถือในน้ำใจของอีกฝ่ายระบายลมหายใจยาวเยือกส่งมือให้โรแบร์จับ สายตาประสานกันเป็นเครื่องหมายบ่งชัดเข้าใจกันโดยสัญชาตญาณเกินกว่าที่จะต้องกล่าวอะไรออกมา " J8 @" |# ~6 l8 w2 Q
“ผมเข้าไปคนเดียวสะดวกกว่าคุณคอยอยู่แถวนี้ ผมจะเข้าไปไม่เกินหนึ่งชั่วโมงถ้าเกินหนึ่งชั่วโมงให้คุณโทร.หาอากร แกจะได้ดำเนินการต่อไปและคุณก็ปิดปากเรื่องนี้อย่าได้ไปเล่าให้ใครฟัง ยกเว้นอากรคนเดียวเท่านั้น”
& c3 X6 W9 `' ?# Z
โรแบร์กัดกรามนูนเป็นสันเหลือบไปยังบ้านใหญ่ที่ตั้งตระหง่านอยู่ สลับกับมองหน้าหนุ่มไทยก่อนจะกล่าวขึ้นเบา ๆ ( D6 D! ^3 b' I: @' n1 ~
“ให้ผมเข้าไปด้วยดีกว่านะภู..”
( W& g* X- z, i* r, X- D0 ?" X. d
“ไม่จำเป็นหรอกเพื่อนยากทำตามที่ผมบอก เราไม่ได้มาเพื่อปล้นหรือรบกับใคร แค่มาสอดแนมหาหลักฐานบางอย่างเท่านั้นหากไม่เจอผมก็จะรีบกลับออกมา สำคัญคือหากเห็นเหตุการณ์ผิดปกติให้คุณรีบหลบเอาตัวรอดออกไปให้ได้แล้วนำเรื่องนี้ไปแจ้งให้อากรทราบ ผมไม่ทราบว่านี่เป็นกับดักของพวกนั้นหรือเปล่าคุณต้องเชื่อผมนะโรแบร์ ผมไม่อยากให้คุณเสี่ยงโดยไม่จำเป็น เรามองเห็นภายนอกเงียบๆ อย่างนี้ ภายในตัวบ้านอาจจะมีพวกมันกำลังคุยกันอยู่ก็ได้” โรแบร์จำนนต่อเหตุผลหนุ่มไทย
2 I* D! Y! G( B, {( {/ D. G2 k- E
อย่างไม่สนใจโรแบร์เขาก้าวเท้ายาว ๆ ลัดเลาะไปตามพุ่มไม้เลื้อยบางขณะก็ทิ้งตัวลงนอนราบไปตามสนามหญ้าเป็นที่กำบังตัวเผื่อมีคนอยู่บ่ายหน้าไปยังบ้านหลังใหญ่โดยเร็ว.... 1 w1 J# g: f# B* E2 ]4 O
ชั่วเวลาไม่นานนักก็เข้ามายืนเบียดกายอยู่ตามโคนเสาใหญ่ ๆ ภายในตัวบ้าน ตัวบ้านเป็นการสร้างอย่างทันสมัยและยังใหม่เอี่ยมแสดงว่าเพิ่งสร้างเสร็จไม่นานรูปลักษณะทั้งภายนอกและภายในเป็นบ้านสำหรับการพักผ่อนธรรมดาของนักการเมืองผู้มีอิทธิพลทั้งหลายอดนึกแปลกใจไม่ได้ว่า ในเมื่อไม่มีคนอยู่ ทำไมถึงยังเปิดเหมือนคนอยู่แบบนี้หรือว่า ขณะนี้! ภาณุพล อาจจะกำลังพักผ่อนอยู่ที่นี้ จึงไม่อยากให้มีใครรบกวน 6 q; ^ i h3 d% ^: Y
เลือดในกายของเขาเต้นเร่าและหัวใจกระโดดโครมคราม
, z5 O. c2 k4 T6 r1 V" o
เขาเดินลัดเลาะไปเรื่อยๆ เหมือนเดินเล่นในบ้านของตนเอง อากาศภายในกลิ่นไอของเครื่องปรับอากาศโชยมากระทบใบหน้าเขาเป็นระยะแสดงว่าต้องมีคนอยู่ในบ้านแน่นอน ในเมื่อมันเป็นบ้านพักภาณุพล ก็ต้องเป็นภาณุพลแน่ๆ ~: @9 _& T0 z: B0 I0 n" D
ดึงประตูห้องที่อยู่ใกล้สุดแทรกกายเข้าไปอย่างง่ายดายฉับพลันที่เท้าของเขาสัมผัสพื้น ประตูห้องก็ค่อย ๆ เคลื่อนมาปิดไว้เหมือนเดิมอย่างลึกลับทำเอาเขาถึงกับสะดุ้งหันขวับโดยเร็ว เดินมากระชากประตูเพื่อเปิดออก 4 o) R! B4 C: s" d6 P: n; h0 z
แต่อนิจจา!มันล็อกเสียแล้ว เป็นการล็อกจากด้านนอกเสียด้วย ; M- p6 f& E) r$ p+ _
เขาเริ่มหวาดระแวงรู้สถานการณ์ของตนเป็นอย่างดียืนนิ่งสงบจิตสงบใจอยู่กับที่ ประสาททุกส่วนตรึงเครียด สายตาแวววาวกราดสำรวจไปรอบห้องมันเงียบเชียบจนได้ยินแม้แต่เสียงหายใจของตนเอง เหงื่อผุดออกมาตามรูขุมขนแต่ข้างในกับรู้สึกหนาวเยือก ราวกับเลือดจับกันเป็นก้อนแล้ว
% g; d$ K3 t+ @
เวลาผ่านไปเนิ่นนานก็ไม่มีแววแห่งการผิดสังเกตอะไร เขาเริ่มเคลื่อนตัวอย่างระมัดระวังตรงไปยังโต๊ะทำงานซึ่งมีขวดไวน์ตั้งอยู่ครึ่งขวดพร้อมกับแก้วอีกหนึ่งใบยังมีรอยเปียก ๆ เขาละความสนใจนั้นไป หันไปพิจารณาโต๊ะอีกครั้งลิ้นชักใหญ่มีรอยแง้มออกเล็กน้อย แสดงว่าไม่ได้ล็อกกุญแจ ค่อย ๆหยิบผ้าเช็ดหน้ามารองแล้วดึงออกช้า ๆ ในนั้นไม่มีอะไรน่าสนใจนอกจากแฟ้มเอกสารที่ถูกจัดวางเป็นระเบียบ การตรวจค้นเอกสารไม่ให้ประโยชน์อะไรแก่เขาเลย เขาพยายามค้นหาว่ามีอะไรพอเป็นหลักฐานเกี่ยวกับการประสบอุบัติเหตุของคุณกฤษฎาซึ่งเกี่ยวโยงกับเขาบ้าง ' g- Z% D0 A" t' x) h
ระหว่างตรวจค้นไปเรื่อยๆ ก็พบรูปถ่ายของเขาและภรรยาอย่างชัดเจนในลักษณะต่าง ๆ ที่เขาเผลอตัวรวมทั้งรูปนักธุรกิจลูกค้าคนสำคัญของเขาอีกหลาย ๆ คน ซึ่งแอบถ่ายมาลักษณะเดียวกัน 5 V& L' p' O; R- w% r% g" `% ~
รูปพวกนี้ถูกถ่ายเพื่อประโยชน์อะไรกัน? & T6 b; w2 M) X) D: a: |0 i
“ว่าไงคุณภู...ถ้าสงสัยอะไรมิลำบากต้องลงทุนมาค้นบ้านผมด้วยตนเองเลยแบบนี้ผมตั้งข้อหาบุกรุกได้นะครับ”
8 y: P Z3 O3 w# Q
เสียงห้าวๆ ปราศรัยมาจากด้านนอก $ T# N; {5 G7 Z, I! }4 B
“จำขวดไวน์ที่คุณนำมากำนัลผมวันนั้นได้หรือเปล่าครับมันเป็นไวน์ที่มีรสเลิศที่สุดเท่าที่ผมเคยดื่มมาเลยและผมก็ได้เตรียมเอาไว้ต้อนรับคุณโดยเฉพาะเลยนะครับ”
e7 x* k# X7 ?( S" m
เสียงนั้นยังคงดังมาต่อเนื่องจากด้านนอกมันกังวานประหลาด เต็มไปด้วยเยาะเย้ยเหยาะหยัน ดวงตาของภูตอนนี้เบิกกว้างไม่กระพริบตาเหงื่อของเขาได้ผุดออกมาโชกใบหน้า ริมฝีปากเม้มสนิทแน่นกวาดสายตาไปรอบด้านอย่างระแวงภัย
7 U3 M: i0 O1 z, D x5 b6 ]+ U
เสียงหัวเราะแหบๆ ยังคงดังมาต่อเนื่อง
( S( E: g2 m+ _ K. g. B
“ใคร?”
& W5 ~- p9 Z! v3 P1 u, i" [- g8 C! m: n
“ดื่มซิครับ...สหายหนุ่มที่รักดื่มให้สบายใจเสียก่อน ค่อยทำงานของคุณต่อไป อาจจะมีอะไร ๆอีกหลายอย่างที่คุณต้องการในห้องนี้ อย่างน้อยก็ไวน์ขวดนั้นแต่อย่าคิดว่าคุณจะกลับออกไปได้ หากผมไม่อนุญาต!” 2 W: Z) u; ? z' w1 I2 T$ U' @
“ผมต้องการคุยกับท่านมากกว่า”
# J' P* e8 }# U1 _" ^
เขาระงับความตื่นเต้นกล่าวตอบโต้ด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
" ^7 k9 i7 B6 q! f$ F2 a$ ?
“ถ้าคุณดื่มก็จะทำให้หายหงุดหงิด อุตส่าห์เดินทางมาตั้งไกล และบางที ฮ่า....ฮ่า...ฮ่า เราอาจจะมีเรื่องต้องพูดคุยและตกลงกันเยอะไม่ต้องมองหาผมหรอก สักพักผมจัดการธุระเสร็จเรียบร้อย จะเข้าไปเป็นเพื่อนคุยด้วย” . b |) p' n5 @7 I9 h
“ผมจะรอ”
6 @( i$ u; e3 M N8 A, z0 A6 i
เขากล่าวตอบโต้แค่นั้นก็เดินไปทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้หมุน เอนกายพิงพนักเก้าอี้อย่างปลง ๆรำพึงกับตนเองอย่างสมเพช ( C( c9 ~, ?( Z: B
“ไอ้ภูเอ๋ย...ทำไมมึงโง่อย่างนี้วะ” ; \) b: v' `3 K* R: Q
ระหว่างที่เขากำลังใช้ความคิดอยู่นั้นร่างของเจ้าของบ้านก็ค่อยเปิดประตูเข้ามาช้า ๆ ชายวัยประมาณ ๕๕ ปีรูปร่างขนาดชายไทยทั่วไป ใบหน้าเหลี่ยม คิ้วยาวหนาดวงตาเปล่งประกายคมกล้ามองมายังเขา อยู่ในชุดลำรองอย่างสบาย 7 l7 {+ a# ?$ v" M0 g( [
ไม่ใช่ใครที่ไหนเป็นภาณุพลมนุษย์เลิศปัญญาและแพรวพราวไปด้วยเล่ห์กลไหวพริบอันเป็นคุณลักษณะเฉพาะตัวที่เขาคุ้นเคยเป็นอย่างดี
; d" D* Z5 f& o, C$ x, T7 Z( E
ขณะที่ก้าวเดินอย่างมั่นคงเข้ามาหาเขาช้าๆ ภาณุพลยังคงอยู่ในอาการยิ้มเยือก ยกแก้วเหล้าที่หยิบติดมือมาด้วยชูให้กับเขามันไม่มีอาการแสดงความเยาะเย้ยที่เจ็บปวดใด ๆ อีกแล้ว เท่าที่เขาเคยได้เผชิญมามันเป็นความสุภาพอ่อนน้อมที่แสนจะหยิ่งยโสและเสียดสีเข้าไปตัดถึงขั้วหัวใจเขาเลยทีเดียว
9 y6 F% T6 [4 Q# S
“ยินดีและเป็นเกียรติเหลือเกินคุณภูไม่นึกว่าคุณจะมาเยี่ยมผมถึงบ้านพักแห่งนี้ เลยไม่ได้จัดเตรียมการต้อนรับต้องขออภัยด้วย” h: b. W0 |1 }* a% J/ M* H+ q+ t
เสียงแหบพร่าเต็มไปด้วยความเยาะเย้ยถากถางดังกังวานมากระทบโสตประสาท
8 q2 G. H! m$ e2 J' S7 i
“ว่าแต่จะไม่ดื่มไวน์ที่คุณนำมากำนัลผมวันนั้นบ้างหรือครับ” 4 h4 S; g, F' z" l' P6 Z; W
ภาณุพลกล่าวเชื้อเชิญด้วยคำพูดที่แจ่มแจ้งยื่นมือไปหยิบขวดไวน์รินลงแก้วที่วางอยู่บนโต๊ะยื่นให้ชายหนุ่มอย่างสุภาพขณะที่ภูจ้องหน้าเจ้าของบ้าน ยิ้มตอบอย่างเสือกระหายเลือดไม่ยอมยื่นมือไปรับแก้วไวน์
0 Y* R4 I4 ~$ K1 p1 s
“คนมีการศึกษาและเจนสังคมอย่างคุณภูไม่น่าเสียมารยาทพื้นฐานของสังคมแบบนี้นี่ครับอย่าทำลายความปรารถนาดีที่ผมมีสิครับ” 8 }1 ~+ C0 N7 h( r; Z0 l
น้ำเสียงเนิบๆ เป็นจังหวะชัดถ้อยชัดคำดังต่อเนื่องมาอีกครั้ง 3 ?) m' h# F/ p9 Q3 Z. V
“เรื่องมารยาทงั้นเหรอ”
# p7 O" H# U+ z8 u F
เขากระชากเสียงห้วนๆ สบตาภาณุพลอย่างไม่กระพริบตา 8 L' g; {7 \- f
“แต่ผมก็ยินดีที่ได้รู้จักท่านในอีกรูปแบบหนึ่งที่ผมเพียงแต่ได้ยินได้ฟังมา”
: F' v2 I0 b) K M9 Q/ V% k* N- [
ภาณุพลชำเลืองหางตาคมเข้มหรี่ลงมองชายหนุ่มเหมือนราชสีห์มองหนูน้อย
# S) Z6 J2 w3 {0 i* q' M
“ต้องขอบคุณวชิระจริงๆ ที่วางแผนนี้ให้ผม จนสามารถหลอกล่อปลาตัวใหญ่อย่างคุณภูมาติดเบ็ดผมอย่างที่ผมคิดไม่ถึงมาก่อนนอกจากผมแล้ว คุณจะได้พบวชิระ เขาคงยินดีมากที่คุณเข้ามาเยี่ยมถึงนี่เลย”
9 G3 ^ U8 N4 m4 s% |
“ถ้าจะให้ดีผมอยากพบและพูดคุยกับคนที่มันวางแผนใส่ร้ายผมมากกว่าหวังว่าไอ้หมาลอบกัดตัวนั้นมันคงอยู่ในที่นี้ด้วยนะครับท่าน”
2 \9 `) ^2 i4 ^8 F% P. u
เขาตั้งใจจะเห็นความโกรธแค้นบนสีหน้าของตาเฒ่าเจ้าเล่ห์แต่ตรงกันข้ามกับได้เห็นรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยเล่ห์กระเท่ห์ผุดที่ริมฝีปากของภาณุพลสายตาที่จับจ้องมายังเขามันเหมือนอาการแสยะยิ้มอย่างเยาะเย้ยมากกว่า 5 K% L# j! k. Z9 Y' u% I
“คุณได้พบแน่นอนและเขาก็เต็มใจต้อนรับการมาเยือนของคุณอย่างสมเกียรติเลยทีเดียว ว่าแต่...”
[3 ^7 y P5 h2 k$ D8 h- }- {
หยุดการยิ้มที่มุมปาก
& q3 P/ k g8 d/ B, x7 j% k' n+ t
“คุณภูควรจะผ่อนคลายอารมณ์ให้แจ่มใสสบายกาย สบายใจกว่านี้ดีกว่าไหม ผมจะให้อิสระแก่คุณเต็มที่แต่คุณต้องสัญญาว่าจะไม่คิดหนี ไม่คิดทำร้ายผมเพราะมันไม่ประโยชน์อะไรอีกแล้วในการคิดเช่นนั้น คนฉลาดอย่างคุณคงจะเข้าใจดีผมขอรับรองด้วยเกียรติว่า เราจะจัดการต้อนรับคุณอย่างดีทีเดียว” บุรุษผู้ทรงอิทธิพลกล่าวต่อมาอีกครั้ง & v! I0 E5 v1 u; d2 f& [# Q
ทุกถ้อยคำสำนวนเจรจาล้วนแล้วแต่เป็นคำสุภาพราบเรียบเต็มไปด้วยสำบัดสำนวนอย่างที่คนในสังคมส่วนใหญ่พูดคุยกันแต่สำหรับคนอย่างภาณุพลและเขาล้วนเข้าใจความหมายแห่งคำพูดอันอ่อนหวานทว่าเต็มไปด้วยพิษสงเหลือขนาดนั้นได้เป็นอย่างดีสำคัญกว่าอะไรทั้งหมดก็คือเขาตระหนักถึงความบ้อท่าของตนความพ่ายแพ้อย่างย่อยยับดูเหมือนกำลังกางแขนอ้ารับเขาอยู่แล้วทุกอย่างต่อแต่นี้ก็ขึ้นอยู่กับเจ้าของบ้านจะเป็นคนตัดสิน
5 |1 U# x7 e6 D2 T S
ทว่าคนอย่างภูริเชษฐ์ก็ยังแน่ใจในสติปัญญาและความสามารถของตน ยิ้มรับตรงมุมปากขณะที่ข้างในแสยะแย้มปานจะตรงเข้าฉีกเนื้อของอีกฝ่ายออกเป็นชิ้นๆ , v# Z1 F7 {, o5 p1 C. f1 a7 I7 G
“ท่านจะพูดอะไรในขณะที่ผมตกเป็นฝ่ายถลำแบบนี้แล้วก็พูดมาให้หมด เพราะหากผมไม่กลับออกไปด้านนอกภายในเย็นนี้ คุณพ่อก็ต้องรู้อากรก็ต้องรู้และคงไม่ยอมให้ท่านทำอะไรผมง่าย ๆ แน่” 1 {( h' u) A* L3 D# U) p
“อะฮ่า....ฮ่า...ฮ่า...ๆๆ ๆ” & M% [9 H, H+ F. L' y# t0 \
ภาณุพลเดินเข้ามาใกล้ๆ หัวเราะใส่หน้าเขามันไม่มีอะไรจะยั่วยุและยั่วยวนเขาเท่าเสียงหัวเราะของตาแก่เจ้าเล่ห์นี้อีกแล้ว
# C1 m5 `: W% v' j% `$ F
“โถ....โถ...ขวัญเอ๋ยมา...ผมกลับกลายเป็นฝ่ายถูกคุณขู่คืนเสียแล้วหรือนี่อุ๊ย! กลัวเหลือเกิน กลัวจนหนาวไปทั้งตัวเลย....ฮ่า...ฮ่า...ฮ่า..” 5 B% c B/ y* S* G# o6 _$ s
เสียงหัวเราะนั้นดังแผดเผายั่วยวนทำลายประสาทเขาเป็นอย่างยิ่งตั้งแต่เกิดมา ผ่านการยียวนกวนโทสะจากลูกค้าเจ้าเล่ห์หรือนายทุนหน้าเลือดมาหลายต่อหลายคนแล้ว จนคิดว่าตนเองชาชินและอดกลั้นกับสิ่งพวกนี้ได้ แต่มาบัดนี้ยามได้เผชิญหน้ากับภาณุพล มนุษย์จอมอิทธิพลเจ้าของบ้านพักแห่งนี้ซึ่งแสดงอาการยั่วยวนโทสะเขาอย่างเต็มที่ตรงหน้าทั้งอากัปกิริยาและคำพูด 6 K! v8 o; Y1 @; Z, Q5 c' g
วาจาอันเต็มไปด้วยความแพรวพราวเล่ห์กลเจ้าเล่ห์เพทุบายร้อยแปดประการ อันเกิดจากสมองอันชาญฉลาดปราดเปรื่องเรืองปัญญา ทำเอาเขาแทบกระอักเลือดออกมาให้ได้
# h( D& R: k4 i9 D* b+ ?5 a& M
“คุณมีความหวังอะไรอีกเหรอครับคุณภู...ในการกล่าวกับผมแบบนี้บางทีคุณคงคาดหวังกับฝรั่งขี้นกที่มันนำทางพาคุณมาที่นี้เหรอถ้าเช่นนั้นก็เลิกหวังเถอะครับ” - [; X* n$ Y7 l0 L# u: J
สิ้นคำกล่าวอย่างเย้ยหยันภาณุพลตบมือแรง ๆ เพียงสามครั้งสายตาลุกเป็นประกายวาวราวกับมีลูกไฟเข้าก่ออยู่ในนั้น # x/ n* \: x( O0 l2 g' D* ]) G1 ?8 s
นายตำรวจสองนายที่เชิญตัวเขาไปสอบปากคำเมื่อเช้านี้ก็ดันประตูพรวดเข้ามาพร้อมกับร่างสูงใหญ่ของชาวต่างชาติที่ถูกควบคุมไว้อย่างแข็งแรง รู้สึกตกตะลึง!จนหัวใจแทบหยุดเต้นเลยทีเดียว ....เพราะว่านั่นเป็นร่างของโรแบร์สหายต่างชาติของเขานั่นเอง เหตุการณ์มันบอกได้ชัดว่า โรแบร์พลาดท่าเสียทีเสียแล้วในลักษณะเดียวกันกับเขา " {0 S" r* X' ^9 A( a# d2 w+ l
โรแบร์มองมายังเขาด้วยสายตาละห้อยอย่างน่าสงสารพยายามดิ้นเพื่อให้หลุดจากการควบคุมสองตำรวจหนุ่มที่ล็อคมือไขว้หลังเอาไว้อย่างเหนียวแน่นเมื่อเผชิญหน้ากับภู หนุ่มต่างชาติกล่าวเบา ๆ 9 e( J$ ^4 z0 @- |1 i% F8 J
“ขอโทษภู...” 9 N' {* O1 H- N, J! m$ r3 y* x
สิ้นประโยคร่างใหญ่ ๆ ก็ถูกประเคนด้วยด้ามปืนถลาไปล้มฮวบอยู่กับพื้นตรงหน้าเขา 4 C4 s1 o0 c& J1 N
เขามองดูภาพเบื้องหน้านั้นด้วยหัวใจอันเดือดพล่านประสาททุกส่วนตรึงเปรี๊ยะ ได้แต่กรัดกรามจนนูนเป็นสัน % e9 x, j7 C/ d& h0 W
“เดี๋ยวนี้คุณภู.....คงเข้าใจสถานการณ์ดีแล้วนะครับว่ามันจะเป็นไปในรูปแบบใด มันคงไม่เกิดผลดีต่อเพื่อนของคุณเป็นแน่หากคุณยังคิดจะขัดขืนผม” - ?# B! K G4 P: } e' ?8 A! i- E# W
พร้อมกับเสียงกล่าวอย่างเลือดเย็นนั้นโรแบร์ก็ถูกซ้อมราวกับกระสอบทรายจากนายตำรวจหนุ่มทั้งสองเป็นการกระทำอย่างเลือดเย็นที่สุด
, Q& a6 f( \9 g- g+ l+ [7 i
ภาณุพลยืนลูบคางดูภาพนั้นพลางชำเลืองไปมายังตัวเขายิ้ม ๆ อย่างสุดที่จะทนดูภาพอันบาดเสียวและทรมานจิตใจต่อไปได้เขาได้ทิ้งตัวลงไปขวางไม่ให้ตำรวจสองนายซ้อมโรแบร์อีก
9 [: ^3 I* I8 T6 d
“จะเอาอย่างไรก็ว่ามาอย่าทำร้ายเพื่อนผมแบบนี้” , q" Z, Q O& F4 \0 m7 P
“นี่เป็นเพียงโปรแกรมปลีกย่อยนะครับที่น่าดูและมโหฬารกว่านี้ยังมีอยู่อีก และโปรแกรมเหล่านั้นผมได้จัดเตรียมไว้ต้อนรับคุณโดยเฉพาะก่อนอื่นต้องขอบใจคุณวชิระที่คิดแผนนี้ออก” : `2 |) M$ w3 L( _5 B
“คุณวชิระคิดอะไร” , O4 J1 G* Q/ Z" ^
“เขาเป็นคนวางแผนให้เราไปนั่งกินอาหารร้านเดียวกับไอ้ฝรั่งขี้นกนี่แล้วพูดอะไรที่มันพาดพิงไปถึงคุณด้วยภาษาไทยโดยแสร้งทำเป็นไม่สนใจไอ้ฝรั่งคนนี้ว่ามันจะฟังรู้เรื่องหรือเปล่า เพราะเรารู้มานานแล้วว่ามันฟังภาษาไทยเข้าใจเนื่องจากทำธุรกิจหลายอย่างกับคุณนรากร และยังรู้อีกว่ามันเป็นเพื่อนคุณด้วยดังนั้นสิ่งใดที่เป็นเรื่องร้ายที่เราพูดถึงคุณ มันจะต้องนำไปเล่าให้คุณฟังแน่นอนเราจึงแกล้งคุยเรื่องการวางยาคุณกฤษฎาที่บ้านนี้ให้มันได้ยิน เพราะเชื่อมั่นร้อยเปอร์เซ็นต์ว่ายังไงก็ต้องถึงหูคุณแน่ๆ ซึ่งมันได้ผลเกินคาด ฮ่า...ฮ่า...ฮ่า...”
* N4 }1 Y7 s1 {: D
“ไอ้ชาติชั่ว...”
. G q( E2 J$ Y
“พูดไม่เพราะเลยคุณภูผมพักผ่อนอยู่บ้านผมเฉย ๆ อยู่ดี ๆ คุณกับเพื่อนก็บุกรุกเข้ามาในบ้านผมนะครับผมรู้ดีว่าคุณเป็นคนฉลาดรอบคอบ เต็มไปด้วยไหวพริบปฏิภาณผมจึงได้จัดการต้อนรับคุณอย่างคนที่เจริญ ๆ กันแล้วเขาทำกันผมและคุณวชิระมีเรื่องอยากตกลงอะไรกับคุณนิดหน่อยจะหาโอกาสคุยกับคุณเป็นการส่วนตัว ก็ยากนัก เพราะคุณนรากรคอยตามติดปกป้องคุณยิ่งกว่าจงอางหวงไข่เสียอีก” : @( l6 j. M5 \; Y
“มีอะไรก็เชิญพล่ามมา...แต่อย่าคิดว่าผมจะยอมง่ายๆ นะ และอย่าให้ผมหลุดออกจากบ้านนี้ไปได้ ผมจะแฉมันทุกอย่างเลย”
# T- T4 g# @) k' I. P2 H
“ใจเย็น ๆ สิครับไม่มีประโยชน์ที่จะต้องมาขู่ผมหรอก ผมยืนยันได้เลยว่าคุณและเพื่อนของคุณจะไม่มีวันหลุดพ้นไปจากที่นี่ได้เลย ถ้าไม่ใช่คำอนุญาตของผมสำหรับคนฉลาดอย่างคุณ คงไม่จำเป็นต้องใช้วาจาขู่กรรโชกหรือข่มขู่ใด ๆในการสร้างความสะพรึงกลัว เพราะเรารู้ว่ามันไม่ได้ผลคุณรู้ตัวเองดีนี่ว่าตอนนี้ระหว่างเราสองคน ใครได้เปรียบเสียเปรียบกันอยู่” : _7 e7 I5 ?# m0 r5 ^
“พูดธุระของคุณมาได้เลย...” 2 ~9 j% L* q3 _- r: L* I- Z5 f
เขาพูดยิ้มๆ พร้อมจะรับฟังอย่างสงบ ไหวพริบและปฏิภาณเท่านั้นที่จะช่วยเขาได้ในขณะนี้
9 `6 w& E, W9 U* P2 d" I
“เชิญดื่มไปก่อนแล้วกันนะครับผมขอตัวไปคุยธุระกับคุณวชิระก่อน คิดว่าเขาคงมีเรื่องอยากพูดคุยกับคุณเยอะกว่าผม” % R5 [! F8 r* j6 {& h
ภาณุพลกล่าวจบก็หันมาทางนายตำรวจสองนาย ; D" m; E% I. B8 Y
“ดูแลต้อนรับแขกข้าดี ๆนะเอ็งสองคน อย่าให้หลุดรอดไปได้เป็นอันขาด เดี๋ยวข้ากลับมา” ' _1 t: F [3 Q- w! T. s# a
เขามองตามหลังภาณุพลที่เดินออกไปจากห้องด้วยสายตาบอกความรู้สึกตนเองไม่ถูกหันมามองตำรวจหนุ่มสองนายที่เพิ่งเจอกันเมื่อเช้าด้วยแววตาเรียบเฉยก่อนจะหันมาให้ความสนใจกับสหายต่างชาติที่โดนซ้อมจนหน้าแตกพังยับเยิน ค่อย ๆถอดเสื้อที่ตนเองสวมอยู่เช็ดหางคิ้ว มุมปากที่มีคราบเลือดแห้งกรังติดอยู่
: E& s" R1 L8 A' X, i; q& B
ระหว่างที่ภูกำลังปฐมพยาบาลให้โรแบร์เขาได้ถอดเสื้อออกเผยให้เห็นผิวขาว ๆ กล้ามเนื้อเป็นมัด ๆไรขนปุกปุยเปียกชุ่มด้วยเหงื่อไคลแนบชิดติดกับแผงอกกว้างใหญ่ จักรภพจ้องมองหนุ่มนักธุรกิจแทบไม่กระพริบตาด้วยสายตาและความรู้สึกซึ่งไม่มีใครรู้ได้ว่าเจ้าตัวกำลังคิดจะทำอะไรอยู่กระทั่งได้ยินเสียงเรียกจากภู
9 |. w$ [0 ]4 o& y
“ผู้กอง” ; c# F: Y' s; Y+ @5 w% x
“ครับ”
, q" ]# C2 J3 H7 e2 {, D2 y/ W
“ผมขอสักอย่างหน่อยสิ”
' }4 e1 N+ l- G9 S9 B
ขณะกล่าวสายตาของเขายังจับจ้องที่บาดแผลเพื่อนโดยไม่ได้ทันสังเกตอาการและสายตาของตำรวจหนุ่ม 8 Y. g5 S* Q' }$ i2 A( o7 _
“ว่ามา ผมยินดีช่วยแต่ห้ามขอให้ปล่อย ซึ่งคุณก็รู้ว่าไม่มีทางเป็นไปได้”
4 G. _) S6 C, J5 R% @
“ข้อนั้นผมรู้คุณช่วยไปหายาล้างแผลมาให้หน่อยสิครับ ผมต้องการปฐมพยาบาลโรแบร์เห็นเขาตกอยู่ในสภาพอย่างนี้แล้ว ทุเรศตนเองเหลือเกินที่ต้องดึงเอาเพื่อนเข้ามาร่วมชะตากรรม”
, Q; I: r5 F e6 r+ }
เขากล่าวน้ำเสียงเรียบๆ พร้อมกับส่งสายตาวิงวอนขอร้อง จะเป็นด้วยมโนธรรมบางส่วนของตำรวจหนุ่มหรือเพราะทนเห็นเลือดที่ไหลออกไม่หยุดจากมุมปากโรแบร์ตำรวจหนุ่มเดินออกไปจากห้องทันทีกลับมาพร้อมกับกล่องยาสามัญประจำบ้านและภาชนะใส่น้ำพร้อมผ้าเช็ดตัวผืนเล็ก ๆ / z- M( j! x# B1 X6 y" v, j
“ขอบคุณครับ”
7 Y2 y% N; ?9 c! P- [, L
รับอุปกรณ์มาปฐมพยาบาลโรแบร์ , s% V/ m& f b7 `$ U/ @
“ทนเจ็บทนแสบหน่อยนะเพื่อน เดี๋ยวผมขอดูสภาพบาดแผลหน่อย”
, o! J7 C. ~1 U0 `
“ไม่เป็นไรหรอกภู...เจ็บแค่นี้เอง”
( j3 f, R9 u& |4 y$ y
โดยไม่สนใจอาการปัดป้องของโรแบร์ค่อย ๆ เอาผ้าชุบน้ำบิดให้หมาดแล้วบรรจงเช็ดอย่างแผ่วเบาจนคราบเลือดที่แห้งกรังติดอยู่หมดเกลี้ยงไป เหลือเพียงเลือดสด ๆที่ยังไหลรินออกมาจากบาดแผลขนาดใหญ่ตรงหางคิ้วขวา ( Y$ I9 l+ B1 C/ M; L# e0 Q) ]
เมื่อเห็นว่าสะอาดพอสมควรแล้วจึงเททิงเจอร์ลงสำลีเช็ดทำความสะอาดแผลอีกชั้นหนึ่ง
! q: x4 |4 k6 n' C3 D' ^* \1 X: ?
“โอ๊ย....ภู!แสบเหลือเกิน” ) c' r% ]) V& `3 I" o4 L8 m* Z0 F
“ทนหน่อยเพื่อน”
7 ?- L. F, L; t, A9 C) {. i) ]+ y' I
จัดการทำแผลทำความสะอาดให้โรแบร์จนเสร็จเรียบร้อยแล้ว พร้อมทั้งให้กินยาแก้ปวดและแก้อักเสบเพื่อบรรเทาอาการเจ็บปวดให้เพื่อนยังไม่ทันได้พักให้หายเหนื่อย ภาณุพลและวชิระก็เปิดประตูเข้ามา b. G: |: n" Z
“เสียดายจัง...คุณภูไม่ยอมแตะต้องเครื่องดื่มที่ผมเตรียมไว้ต้อนรับแม้แต่นิดเดียว” 6 R# A# _( q2 r% d% H
ภาณุพลกล่าวขึ้นยิ้มๆ ( o' t* m0 p ^6 v' H5 C) z
“คงกลัวว่ามีอะไรผสมอยู่ละสิท่าขี้ระแวงจริง ๆ เลยคุณภู ถ้าผมคิดจะเอาอะไรใส่เข้าไป คงไม่คิดหลอกให้คุณหลงมาที่บ้านนี้หรอกฮ่า...ฮ่า...ฮ่า” ; O1 t+ [: T5 M
หันไปทางตำรวจหนุ่ม , L6 J i5 t9 b
“หมวดธีระไปจัดการเอาอาหารกับแกล้มมาต้อนรับแขกข้าหน่อยสิ ส่วนผู้กองจักรภพช่วยจัดเตรียมโต๊ะให้พร้อมด้วยนี่มืดค่ำได้เวลาอาหารเย็น คุณภูคงหิวแย่แล้ว” + R- }1 E; K; m2 ?% P
ภูมองดูสองหนุ่มที่คล่องแคล่วเอาการในการปรนนิบัติทำตามคำสั่งเจ้านาย 9 v8 ~9 D8 j: l o# A# A% ~' w2 q8 S
“ผมรู้สึกแปลกใจเหลือเกินที่ได้รับการต้อนรับเช่นนี้จากท่าน แต่ก่อนอื่นขอให้เข้าใจด้วยว่าคนอย่างภูริเชษฐ์ ไม่เคยคิดจะก้มหัวให้อำนาจของใครง่าย ๆ” “คุณคิดเช่นนั้นจริง ๆเหรอ”
/ G3 H+ n; h" M8 H3 T$ F
ภาณุพลย้อนถามกลับมาอย่างสุภาพพร้อมกับกลั้วเสียงหัวเราะในลำคอ ด้วยใบหน้าและแววตาสงบนิ่ง
0 U. y/ X/ R' W) k: T$ ^3 i! S
“ผมกับคุณวชิระไม่เคยเห็นว่าคุณเป็นศัตรูเลยนะทำไมคุณถึงได้กล่าววาจาไม่ไพเราะหูเช่นนี้เรื่องบางเรื่องเราสามารถทำการตกลงกันได้ ก่อนอื่นผมอยากจะสนทนาและทำความเข้าใจกับคุณสักเล็กน้อย”
' w! F$ ^4 m9 F9 |
“ถ้าท่านคิดว่าสุจริตชนอย่างผมจะเข้ากับทุจริตชนอย่างท่านได้ก็ลองดู” : [" R$ u) L. b7 W2 P/ a; b
“เออ...บังเอิญว่าผมไม่เคยคิดว่าตนเองเป็นทุจริตชนด้วยสิ”
1 x7 n( W2 K! F1 s4 p- w
น้ำเสียงเน้นชัดถ้อยชัดคำขณะยื่นหน้ามากล่าวต่อหน้าเขา " Q+ p E0 O' z
“ทุจริตชนทุกคนต่างไม่เคยคิดว่าตนเองเป็นอยู่แล้วนี่เข้าใจว่าตนเองเป็นสุจริตชนเสมอ เหมือนคนบ้า ที่ไม่มีวันคิดว่าตนเองเป็นคนบ้าสักคนเดียวและมักหาเหตุผลเฉพาะตัวมาเข้าข้างตนเองเสมอเพราะฉะนั้นเราคงไม่ต้องพูดกันเรื่องนี้ให้เสียเวลาเอาเป็นว่าท่านต้องการอะไรจากผมดีกว่า ถึงยังไงตอนนี้ผมก็หลงกลท่านแล้วนี่แต่จำไว้ด้วยนะ ถึงท่านจะทำอะไรผมได้ แต่พวกพ้องของผมก็มี หน้ากากที่ท่านสวมอยู่ตอนนี้คงโดนกระชากออกสักวัน”
) Q0 k! T+ G% w9 R# Q- n, _$ N
แทนที่จะได้เห็นใบหน้าแสดงความไม่พอใจแต่กลับเห็นใบหน้าที่อาบด้วยรอยยิ้มเยาะอยู่ครู่ใหญ่ก่อนเริ่มขึ้นด้วยอารมณ์สงบเยือกเย็นเช่นเดิม
! d3 z' q# y6 G V9 r& P& Q2 p% c
“ถ้าเช่นนั้นผมเองก็จะไม่ทำความเข้าใจเกี่ยวกับกิจการของผม แต่ผมอยากให้คุณได้รับทราบอะไรจากปากวชิระก่อนที่ผมจะเสนอข้อตกลง”
; s9 A% s/ r" Z9 B s- Y( j, O
กล่าวจบก็หลีกทางให้วชิระเป็นคนมาเจรจาต่อไป
( X% f; I! }0 R$ q: z" t
“เรื่องระหว่างผมกับพ่อของคุณคุณคงจะทราบละเอียดดีแล้ว ไม่จากปากพ่อคุณ ก็ปากของไอ้นรากรจิ้งจอกเจ้าเล่ห์นั่น”
! g- K* q+ h; {+ d0 s
เขาได้แต่เบิกตาออกกว้าง ! E1 L% t: s" S/ ~
“การที่ผมกับท่านภาณุพลมาพูดคุยธุระกันที่นี่เราได้พูดคุยเกี่ยวกับข้อตกสำหรับทำธุรกิจร่วมกันซึ่งเราทั้งคู่ได้หมายตาธุรกิจนั้นไว้นานแล้ว คุณคงพอจะทราบว่าธุรกิจนั้นคืออะไร?”
$ d Z) P# N9 Z. L$ `" F+ R
ภูส่งเสียงหัวเราะแผ่วเบา
$ h; K, ~5 `+ \4 r
“คุณคงคิดจะเอาธุรกิจที่ตนเองสร้างขึ้นกับมือแต่ไม่มีปัญญารักษาเอาไว้ได้เพราะถูกผีพนันเข้าสิง คืนจากผมงั้นเหรอ” - ?3 }1 @- a0 |, K* J* j
วชิระโคลงศีรษะยิ้มๆ กัดปลายซิการ์พ่นกระเด็นใส่หน้าเขา
- @ ]4 Z& h: n$ l0 R. j
“ในเมื่อมันเป็นของผมมาก่อนและคุณก็รู้ดีว่า พ่อของคุณไม่มีสิทธิ์ครอบครองมันตั้งแต่ต้นแล้ว เพียงแค่ดูแลรักษาไว้เพื่อรอให้ผมมารับคืนเท่านั้นการพูดคุยของผมกับท่านภาณุพลวันนี้ไม่ได้มีเฉพาะเรื่องนี้หรอกนะเราได้พูดถึงภรรยาสุดที่รักของคุณด้วย คนฉลาดอย่างคุณคงระแคะระคายบ้างแล้วพร้อมกับกำลังมองหาแนวทางแก้ไขอยู่ แต่ดูเหมือนทุกอย่างจะไม่เข้าข้างคุณนะครับคุณภู...” 2 x& F/ A) [& x% A6 `7 p
“แกกล่าวอย่างนี้หมายความว่ายังไง”
M! {) J( @2 _+ W5 [ d$ [
“ก็เพราะคุณได้มีน้ำใจมาเยี่ยมพวกเราถึงนี่ยังไงล่ะการกักตัวคุณไว้ในที่นี้ แม้จะเพียงแค่คืนเดียว จะทำให้งานที่เราวางแผนไว้หลาย ๆอย่างประสบผลสำเร็จอย่างงดงามเลยทีเดียวตอนนี้ธุรกิจของพ่อคุณก็อยู่ในกำมือคุณคนเดียว ขาดคุณเสียแล้ว คนอื่น ๆก็จะดำเนินได้ไม่ถนัดนัก หรือถ้าทำได้ก็ทำอย่างคนตาบอด”
1 s) ^6 w- h- L& C, {" y& {
ภูรู้สึกใจหายวาบเมื่อหวนนึกถึงการประชุมสามัญประจำไตรมาสเกี่ยวกับการแต่งตั้งผู้บริหารงานชุดใหม่ที่เขาเป็นคนกำหนดไว้วันจันทร์นี้ทันทีที่สีหน้าเขาถอดเผือดลงถนัด ซึ่งแน่ล่ะมันอยู่ในอาการจับสังเกตของสิงห์เฒ่าเจ้าเล่ห์สองตัวอยู่ตลอดเวลาส่งรอยยิ้มเยาะมาให้เขาอย่างพอใจ $ C! y6 B4 S+ W- ]1 ]$ w5 @
“คุณภูคงพอจะทราบแล้วสินะครับว่าคณะกรรมการบริหารจะทำงานกันอย่างชนิดตาบอด งุมโข่งกันอย่างไรในเมื่อประธานกรรมการบริหารใหญ่ที่เป็นคนควบคุมดูแลกิจการบริษัททั้งหมดอย่างคุณหมดโอกาสที่จะออกไปชี้แจงแถลงไขข้อมูลตลอดถึงแผนงานของไตรมาสต่อไปให้กรรมการบริหารได้รับทราบบางที....บริษัทอาจได้รับผลกระทบเสียหายขาดทุนย่อยยับได้” 9 w6 o/ n7 l+ N- R
คราวนี้เป็นนักการเมืองเจ้าเล่ห์พูดทิ้งระยะขาดตอนไว้อย่างมีเลศนัยส่งรอยยิ้มหยันมาให้เขาอย่างเปิดเผย ก่อนกล่าวประโยคต่อมา @. r. X3 r3 l
“ครอบครัวอันเป็นที่รักโดยเฉพาะรจนาสาวสวยรวยเสน่ห์ ภรรยาของคุณผมสามารถส่งคนไปเชิญตัวเธอมาพบผมและตกเป็นของผมอย่างง่ายดายบางทีอาจจะเป็นวันพรุ่งนี้เช้าหรือวันไหนก็ได้ขึ้นอยู่กับความพอใจของผมนอกจากนั้นบริษัทที่พ่อคุณภูมิใจนักหนา อย่างช้าไม่เกินอาทิตย์ผมสามารถเอาการ์ดเชิญเปิดตัวผู้บริหารคนใหม่มาให้คุณดูถึงที่นี่ได้....”
H& P: O% h o; s9 b/ s
ภาณุพลเปิดแผนการกระโชกขวัญเขาได้อย่างนิ่มนวลที่สุดคนอย่างภูริเชษฐ์รอรับเล่ห์อุบายจากสมองอันปราดเปรื่องเรืองปัญญานั้นอย่างสงบสติอารมณ์ถ้าเป็นสมัยหนุ่ม ๆ ภาณุพลคงโดนกำปั้นของเขาอัดหน้าแหกแน่ ๆ กับการพูดจาเยาะเย้ยถากถางต่อหน้าต่อตาเช่นนี้
) \: P6 V9 y: s5 B$ x
มธุรสวาจาอันเปรียบเหมือนน้ำผึ้งหวานอาบด้วยยาพิษสร้างความทรมานทางจิตใจและความร้อนรนห่วงหน้าพะวงหลังให้แก่เขาเป็นอย่างมากแต่ก็นั่งนิ่งสงบเก็บอาการเหล่านั้นไว้ภายในไม่แสดงออกไปให้อีกฝ่ายได้รับรู้ยิ้มตอบรับในอาการเดียวกัน ประวัติศาตร์จีนก็เคยมีแล้วขงเบ้งเคยทำให้จิวยี่รากเลือดเพราะคำพูดไม่กี่คำหรือแม้ในวรรณกรรมไทยเรื่องพระอภัยมณีอุศเรนก็เคยกระอักเลือดตายเพราะคำพูดของผู้หญิงหน้าตาขี้เหร่อย่างนางวาลีเขาจะไม่ปล่อยให้อารมณ์มาอยู่เหนือเหตุผลเป็นอันขาด ทั้งที่ข้างในของเขาตอนนี้แทบจะระเบิดลาวาออกมาอยู่แล้ว ; w# z+ L4 [: X/ | _8 o" l: y
ภาณุพลเห็นชายหนุ่มแสดงอาการสีหน้าเย็นชาเหมือนคำพูดที่ตนเปรยไปเมื่อครู่นี้ไม่มีความหมายอะไรจึงกล่าวต่อไปด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
. w# V- P9 J! s( u( b
“ผมทราบว่าคุณภูเป็นคนรักเมียเป็นอย่างมากแต่ก็คงน้อยกว่าลูกน้อยสองคน ซึ่งคุณรักแกมาก ๆ จะเป็นการดีไหมถ้าผมนำตัวลูกน้อยที่คุณรัก คุณถนอมมาพบพ่อบังเกิดเกล้าที่นี่”
& O5 [ m7 ~$ f/ t! ?3 w! J* l
ได้ผลเป็นอย่างยิ่ง ขณะพูดได้ชำเลืองหางตามองนักธุรกิจหนุ่มรูปงามที่ส่งสายตาจ้องมายังตนราวกับจะควักเอาหัวใจของตนออกมาให้ได้จึงหรี่ตาลงยักคิ้วข้างหนึ่งให้อย่างท้าทาย
7 }+ n6 V2 F: D& N3 B
อาการนั้นสร้างความสะเทือนใจแก่ความรู้สึกภูเป็นอย่างยิ่ง อย่างสุดที่จะทนทานต่อไปได้เขาโพล่งด้วยเสียงเหมือนคำรามออกมา เรียกสรรพนามเปลี่ยนไปตามอารมณ์ + k8 z9 G! a% H* O7 o4 f5 O% i
“แกว่ามาให้ชัดเจนเลยดีกว่าว่าจะเอาแบบไหน”
' U! z" e, Z" H8 S5 V
“ใจเย็น ๆดีกว่าครับคุณภู คุณจำสุภาษิตบทว่า ช้า ๆ ได้พร้าเล่มงามไม่ได้หรือครับผมและวชิระอยากจะคุยอะไรกับคุณมากมายเลยทีเดียวมองไม่เห็นเลยว่าคุณจะต้องเดือดร้อนอะไร เหล้า เบียร์ หรืออะไรต่าง ๆ ก็มีพร้อมยิ่งไปกว่านั้น หากเป็นความต้องการของคุณ ผมยินดีบริการให้อย่างดีกระทั่งผู้หญิงสวย ๆ ที่คุณชื่นชอบเป็นชีวิตจิตใจ ผมก็หามาต้อนรับให้ได้นะยกเว้นต้องการออกไปจากที่นี่ก่อนที่ผมจะอนุญาต”
% K/ c2 d9 \1 N9 W! f+ v! _$ l
เขาไม่กล่าวอะไรอีกนอกจากยิ้มให้กับนักการเมืองเจ้าเล่ห์ยิ้มให้กับความฉลาดล้ำที่พยายามจะต้อนเขาไปสู่เป้าหมายที่มันต้องการไปสู่ความพ่ายแพ้อย่างราบคาบ ถ้าในประเทศนี้ยังมีนักการเมืองที่ทรงอิทธิพลและฉลาดเจ้าเล่ห์ยิ่งกว่าน้ำกรดอย่างภาณุพลความเจริญก้าวหน้าของประเทศชาติไม่จำต้องหวังเพราะนักการเมืองแบบนี้มันไม่ได้มีเพียงกำลังทรัพย์ที่จะหว่านล้อมใช้ได้อย่างสะดวกสบายกำลังคนที่พร้อมสรรพ ยังมีทั้งกำลังสมองสำหรับวางแผนและดำเนินการทุจริตคดโกงได้อย่างมากมายตบตาเจ้าหน้าที่รักษากฎหมายบ้านเมือง องค์การอิสระที่คอยตรวจสอบ ตบตาประชาชนตาดำ ๆ
& s2 |/ ~, t2 p" Q
แต่สำหรับเขาต่อให้มันเหาะเหินเดินอากาศได้ เขาก็ไม่หวั่นใจ , H" D" k0 y* q5 l& c
เมื่อเห็นชายหนุ่มเงียบไปภาณุพลส่งเสียงหัวเราะอย่างเย้ยหยันดังขึ้นอีกครั้ง หน้าอกกระเพื่อมไปตามจังหวะกล่าวเรียบ ๆ มาเช่นเดิม
) W/ ?8 z2 r5 G( _, E8 L
“ผมชื่นชอบคุณมาก ๆนะคุณภู มีคนหนุ่มไม่กี่คนหรอกที่ทำได้อย่างคุณไม่ว่าจะเป็นเรื่องปรับปรุงตนเองให้เข้ากับสถานการณ์ อุดมคติที่แน่วแน่การบริหารจัดการผู้ใต้บังคับบัญชา น้อยจริง ๆ ที่จะมีคนหนุ่มมากความสามารถอย่างคุณใครได้คบค้าสมาคมด้วยถือว่าเป็นเกียรติอย่างยิ่งเลยทีเดียว ถ้ามีนักธุรกิจใสซื่อมือสะอาดอย่างคุณมากกว่านี้ประเทศชาติคงเจริญมั่งคั่งเป็นแน่”
) ]. y/ a/ [+ J2 Y
เลือดในกายวิ่งพล่านด้วยความโกรธแค้นลมแห่งความโกรธทำเอาเขาหูอื้อตาลายไปชั่วขณะจนแทบอยากกระโจนเข้าขย้ำคอคนที่อยู่ตรงหน้าเหลือเกินสายตาจับจ้องภาณุพลอย่างเจ็บแค้นมุ่งพิฆาต สูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆโดยไม่ยอมแตะต้องเครื่องดื่มและอาหารที่วางอยู่ตรงหน้าพยายามปรับอารมณ์ของตนให้สงบเยือกเย็นที่สุดเท่าที่จะทำได้ในตอนนี้กระซิบรอดไรฟันออกมา ( I6 c- P0 s3 j) K1 w. j
“อย่าปล่อยให้ผมหลุดออกไปได้แล้วกัน”
% K; S& |$ v/ H1 i' P+ I# q: M “แน่ใจได้ครับ...เขี้ยวเล็บของสมิงร้ายจะไม่มีวันปล่อยให้เหยื่อของมันหลุดออกไปจากกรงเขี้ยวคมเล็บได้หรอกเว้นเสียแต่ว่ามันจะเห็นว่าไม่ใช่เหยื่อหรือศัตรูของมัน” 0 _3 b4 ^' e8 f1 t% c
ภาณุพลตอบกลับด้วยประโยคสนทนาทันๆ กัน หันไปพยักหน้าให้วชิระและการ์ดสองนายออกไปรอตนข้างนอก ภายในห้องนั้นจึงเหลือเพียงตนเองภูริเชษฐ์และโรแบร์ ซึ่งตอนนี้หมดสติไปแล้วด้วยพิษบาดแผลและความบอบซ้ำยื่นแก้วเหล้าให้ชายหนุ่มช้า ๆ
- r- M& \; O: H
คราวนี้ภูริเชษฐ์ไม่แสดงอาการปฏิเสธเหมือนครั้งแรกเขายื่นมือไปรับด้วยอาการสงบเยือกเย็น และก่อนที่ภาณุพลจะทันไหวกายอย่างไรก็โดนเขาสาดแก้วเหล้าใส่หน้าเต็ม ๆ พร้อมกับขว้างแก้วเหล้าลงพื้นเสียงดัง “เพ้ง”หยิบเศษแก้วปาเข้าใส่ผนังห้องที่มีม่านสีชมพูหวานแว๋วกั้นอยู่ 7 K* n2 n1 ^ D4 T
ม่านรอบด้านถูกระชากออกอย่างรวดเร็วการ์ดไม่ต่ำกว่าสิบนายยืนเป็นจุด ๆ ก้าวพรวดตรงออกมายังเขาและจากภาพที่เห็นทำให้เขาตกตะลึงเล็กน้อยแต่ก็ปรับสีหน้าให้เป็นปกติด้วยเวลาอันรวดเร็ว
, \! j0 A6 ?4 F' {
“กลัวผมจะทำร้ายขนาดนั้นเลยเหรอครับ...ผมก็แค่นักธุรกิจจะเอากำลังที่ไหนไปต่อสู้กับท่าน” " F4 { v) d) F4 `/ K
เขากล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ส่งเสียงหัวเราะกร้าว หยิบแก้วเหล้าอีกใบขึ้นมารินเหล้าลง ยื่นให้ภาณุพล " {& h2 g; T0 x0 F
“ดื่มหน่อยสิครับท่านจะได้หายขวัญเสีย” 8 c q- v0 w# _ X% V' W
ภาณุพลนิ่งไปนาน!ก่อนจะยื่นมือมารับแก้วเหล้าจากชายหนุ่มดื่มรวดเดียว เขาเห็นดังนั้นจึงรินดื่มดับความกระหายให้ตนเองบ้าง ; }2 E, J4 s) C8 R% ?- S& O# {
“เชิญพูดธุระท่านมาได้แล้ว”
! S( F$ f- ^. r. ~8 l
“ใจร้อนจริง ๆเลยคุณภู ถ้างั้นผมยื่นข้อเสนอแล้วกัน”
9 h4 K7 Y$ j4 v8 I9 l7 I1 K
“ว่ามา” ! _ G! U: j# M' v
“ประการแรก คุณจะต้องจัดการขายหุ้นบริษัทที่คุณถืออยู่จำนวนมากให้แก่ผมเพียงคนเดียวทั้งหมด 8 L4 a% X* D/ ]9 O
ประการที่สองคุณจะต้องลาออกจากตำแหน่งผู้บริหารทุกตำแหน่งและเดินทางออกนอกประเทศเป็นเวลา ๕ ปีนับแต่วันเราตกลงกัน และเมื่อคุณเดินทางกลับมาต้องสัญญาว่าจะไม่ทำธุรกิจที่เกี่ยวข้องหรือคล้ายคลึงกับธุรกิจที่ผมทำอยู่ทุกชนิด” 0 ]: S! X5 Y" k' e
“เป็นข้อเสนอที่ไม่เลวนี่แล้วลูกเมียผมล่ะ” % @% A9 O/ Z! N+ p
“ผมจะจัดการส่งลูกน้อยของคุณสองคนติดตามไปภายหลังโดยจะอำนวยความสะดวกให้แก่พวกเขาเป็นอย่างดี สำหรับเมีย ผมขอเก็บไว้เชยชมก่อนเบื่อเมื่อไหร่ อาจจะส่งไปคืนให้ แต่คงไม่เบื่อง่าย ๆ เพราะเมียคุณสวยบาดตาบาดใจเหลือเกินประกอบเรื่องบนเตียงที่ผ่านผู้ชายอย่างคุณมา ลีลาของเธอคงดุเด็ดเผ็ดร้อนถูกใจผมแน่ๆ”
/ B* ~ R% \8 [/ \
แม้จะรู้สึกบาดใจกับประโยคสนทนาแต่เขาก็ต้องเก็บอาการไว้ ข่มความโกรธ กลืนน้ำลายแห้งผากลงคอ ย้อนถามกลับไป ; o. ^3 n3 ?' q4 X
“แล้วคุณวชิระจะยอมหรือเกี่ยวกับเรื่องบริษัท เพราะเขาเป็นตัวตั้งตัวตีอยากได้คืนจากพ่อผมมิใช่หรือ” a% z/ O. M9 o2 B! `
“เรื่องนั้นอย่าห่วงวชิระเป็นหนี้ผมอยู่มาก และเงินที่จะซื้อหุ้นของคุณ ก็เป็นเงินผม”
6 |) o, R/ E* P5 W) V2 Q, \
ไพ่ใบสุดท้ายของภาณุพลวางลงตรงหน้าเขาณ บัดนี้แล้ว มันเป็นไพ่ใบสำคัญเกินความคิดของเขาพอสมควร ทำให้เขารู้ว่าเหตุใดนักการเมืองเจ้าเล่ห์คนนี้ ถึงต้องการพูดคุยกับเขาเพียงลำพัง
( c2 d, W3 e9 B8 L2 O3 h
เรื่องร้ายๆ ที่ผ่านมาเพื่อทำลายชื่อเสียงของเขา ก็เกิดจากสมองอันปราดเปรื่องเจ้าเล่ห์นี้บริษัทที่เขารับช่วงต่อจากพ่อ เป็นบริษัทที่สร้างผลกำไรอย่างงดงาม รูปแบบการบริหารการจัดการ เขาได้จัดการวางไว้อย่างเป็นระบบ เป็นขั้นตอนอย่างชัดเจนแม้แต่นักบริหารที่จบมาใหม่ ๆ หากอ่านและศึกษารูปแบบที่เขาวางไว้อย่างละเอียดก็สามารถบริหารจัดการตามได้อย่างสะดวกสบายและถ้ามันตกไปอยู่ในมือของผู้มีอิทธิพลอย่างภาณุพลมันยิ่งจะเจริญงอกงามไพบูลย์ยิ่งกว่าเดิมเป็นสองเท่าในด้านผลประโยชน์
5 T3 S, ]4 c7 h+ T/ z
ตอนแรกมันต้องการทำลายชื่อเสียงของเขาให้ย่อยยับอัปปรางเป็นการตัดกำลังคู่แข่งไป แต่เมื่อมันฟลุ้กได้ตัวเขามาแล้วแบบนี้คนฉลาดอย่างภาณุพล ย่อมมีเล่ห์อุบายแบบใหม่ในการแสวงหาประโยชน์ใส่ตนเอง
$ X* ^4 k7 J. C4 G
การเจรจาหว่านล้อมต่างๆ โดยเงื่อนไขและผลประโยชน์ที่เขาพึงได้รับ มันเป็นอุบายตุ๋นกันซึ่ง ๆ หน้ามากกว่าเรื่องอะไรที่คนคิดแต่ผลประโยชน์ส่วนตัวอย่างมันจะยอมเสียเงินจำนวนมากเพื่อซื้อหุ้นจากเขาวิธีง่ายที่สุดคือทำให้เขาเป็นคนสูญหายไปเลย ไม่ดีกว่าเหรอ..... $ x1 i! G6 k; g8 M* ?- v) z
ความเจ้าเล่ห์ของมันในการวางแผนยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวแต่นกอย่างเขาก็เคยล้วงไส้ของพวกงูเห่ามากินเสียนักต่อนัก เขาแกล้งทำสีหน้ายิ้มระรื่นเหมือนพอใจข้อเสนอเต็มที่ * R9 ]3 k6 w( b5 T
ภาณุพลเห็นอาการของชายหนุ่มอย่างนั้นก็ยิ้มตอบ ก่อนหว่านล้อมด้วยคำหวานอีก ! b+ W# f8 G, y, u. J. P% m$ S
“คิดดูให้ดีนะ...คุณจะยอมถูกขังจนตายที่นี่หรือจะบินออกไปเสวยสุขที่ต่างประเทศและด้วยจำนวนเงินที่ผมเสนอให้ ผมเชื่อว่าคนฉลาดอย่างคุณสามารถสร้างธุรกิจใหม่ ๆในประเทศที่คุณไปอยู่ได้”
2 T; ]- W; F. ]+ @* g: {
“ผมต้องการเวลาคิด” ' }# B' d2 _3 V8 H6 Q
“ได้...!หากเป็นความต้องการของคุณ ผมจะรอ แต่ผมเป็นคนที่มีความอดทนต่ำด้วยนะอย่าให้รอนานล่ะ” + V& q! M. _! A5 P
“ผมมีอะไรอยากถามท่านหน่อย” ; E4 _7 ]$ o3 R
“ว่ามา...ยังไงเราก็ยังเป็นมิตรกันอยู่มิใช่หรือ”
. Q$ @6 Z+ n" U' P. c5 V. }9 x
“ผมแปลกใจในวิถีการดำเนินชีวิตของท่านมากท่านเอาอะไรผูกใจพวกนั้นไว้ใช้งานพวกมันจึงยอมทำตามคำสั่งท่านและเชื่อฟังคำสั่งท่านราวกับเทพเจ้าอย่างนั้นโดยเฉพาะตำรวจหนุ่มสองนายนั้น”
3 a0 i" Z9 _) E4 A' {
“คุณอยากรู้จริง ๆ เหรอ?”
" B ~$ u0 S% h3 [3 z Q' d$ h
“ถ้าไม่เป็นความลับเกินไป” / s! F' d$ p) c: e# A7 X' E/ T: O. y
“ไม่เป็นความลับอะไรหรอกเมื่อคุณอยากทราบผมก็จะบอกให้ ว่าแต่คุณใช้อะไรผูกใจลูกน้องคุณล่ะพวกเขาถึงยอมทำงานถวายชีวิตให้กับคุณ กระทั่งบริษัทคุณเจริญก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว”
3 @ i0 o8 e' s9 V* `8 W6 p4 [5 j" U
“ความดีและความจริงใจ” $ O& S& Y- M$ [) G& \
เขาตอบห้วนๆ 5 ]2 c' s. L; l, u; }! l. b$ }
“เหรอ...แต่ผมตรงข้ามเลยผมใช้ความชั่วของพวกมันเอง ผูกมัดพวกมันไว้ใช้งาน ฮ่า...ฮ่า....ฮ่า”
+ `! K# i% [( K' d
ภาณุพลกล่าวพร้อมกับหัวเราะอย่างขบขันระบายยิ้มออกมาเล็กน้อย หนวดยาวเฟื้อยตรงเหนือริมฝีปากกระดิกหงึด ๆตามจังหวะหัวเราะ ขณะจ้องมองหน้าชายหนุ่ม
3 Q6 m( g; ~0 F- m4 P1 o7 p! q' i$ n
“ผมบอกได้แต่ว่าพวกนั้นไม่กล้าปฏิเสธความต้องการของผมต่อให้ผมหลอกเอาลูกเมียมันมาปู้ยี่ ปู้ยำ พวกมันก็จำยอมต้องยื่นมือเข้ามาช่วยผมอยู่ดีหากเป็นความต้องการของผม” & O7 x0 G8 a: p% S# ~0 G' y; N& A+ K
“ขนาดนั้นเลยเหรอ...ว่าแต่ท่านได้ไปสร้างบุญคุณอะไรให้แก่พวกนั้นพวกเขาถึงได้ยอมก้มหัวให้ท่านอย่างง่ายดายขนาดนั้น” & A2 d5 u9 [0 a S" c
“คำว่า “บุญคุณ” ยังไงล่ะคุณภู...บุญคุณที่ผมมีต่อเขาพวกนั้นมันค้ำคออยู่มากนัก แต่บุญคุณของผมกับของคุณมันคนละความหมายกันและมันไม่ใช่แค่เรื่องเงินทองที่ใครก็สามารถหยิบยื่นให้แก่กันและกันได้ ซึ่งใคร ๆในสังคมเราก็พากันทำอยู่มากมาย” - ]- T2 m* q5 J) Q5 c
“แล้วบุญคุณในความหมายของท่านเป็นอย่างไร”
5 M. \8 U5 ]/ A2 D& r7 F
เขาอดถามขึ้นไม่ได้ % g& x$ l. y9 g, I. R. L8 A/ q
“บุญคุณของผมก็คือการที่ผมรู้พฤติกรรมเบื้องหลังอันหยาบช้าของคนพวกนั้นนะสิมันได้สร้างความผูกพันและผลประโยชน์อันเร้นลับและมากมายก่ายกองแก่ผมในโลกนี้มีกี่คนที่ไม่เคยทำผิดพลาด และส่วนมากมักปิดเป็นความลับแต่เผอิญว่าผมรู้ความลับนั้น เลยทำให้มันง่ายขึ้น ที่จะต้องช่วยพวกเขาปกปิด มนุษย์เราทุกคนล้วนเต็มไปด้วยกิเลสหนาตัณหาหยาบกันทั้งนั้นความไม่รู้จักพอ ไม่รู้จักอิ่มในกามคุณของแต่ละคนเป็นช่องที่เปิดโอกาสให้คนอย่างผมเข้าไปแสวงหาผลประโยชน์ได้อย่างง่ายดายสัญชาตญาณนี้มันเต็มไปด้วยอำนาจลี้ลับที่คนเราส่วนมากแม้ปากบอกว่ารู้สามารถควบคุมมันได้ แต่น้อยคนที่ยับยั้งการกระทำของตนได้และบางคนก็ถลำลึกเกินกว่าจะถอนตัว พฤติกรรมนี้ของคนพวกนั้นต่างหากที่ทำให้ผมสามารถเข้าไปแสวงหาผลประโยชน์จากพวกเขาได้อย่างแนบเนียนในรูปแบบมีผลประโยชน์ร่วมกัน”
, b, s/ T( N- w) e* |
“ร้ายกาจจริง ๆ” 1 V5 z& ], Q/ l* Q
ภูได้แต่สบถพึมพำแต่ประโยคคำพูดของเขาก็แว่วเข้าหูภาณุพล
3 p/ ?" c; i1 `" k; @( X
“จะว่าผมร้ายก็ไม่ถูกนะครับคุณภู...คุณเองก็บ่อยครั้งไม่ใช่หรือที่หักห้ามสัญชาตญาณนี้ของตนไม่ได้ยกตัวอย่างเช่น บุคคลคนหนึ่ง รูปลักษณ์ภายนอกเป็นที่นับหน้าถือตาของคนทั่วไปในสังคม แต่เบื้องหลังกลับมีพฤติกามชอบเสพสมอารมณ์หมายกับเด็กอายุไม่เกิน๑๕ ปีแบบรุนแรง บางคนถึงกับทนไม่ไหว ถึงแก่ชีวิตก็มีเป็นเรื่องที่ไม่มีใครรู้ความโสมมนั้น นอกจากผมเพียงคนเดียวและผมไม่คิดจะนำไปเล่าให้ใครฟัง แกล้งทำเป็นปิดปากเงียบสนิทหลายครั้งที่ผมต้องทนมองดูพฤติกามเยี่ยงสัตว์เสพสมของคน ๆ นั้นกับเด็ก ๆเพียงเท่านี้ก็สร้างความผูกพันระหว่างผมกับกับคน ๆ นั้นได้อย่างมากมาย คุณคิดว่าคนๆ นั้นจะกล้าปฏิเสธผมหรือเปล่าล่ะ...” 3 y, N, t4 }5 t! Q; r* j2 l* V
“แล้วตำรวจหนุ่มสองนายนั้นล่ะ”
6 n, R# g6 J: m6 Q5 L7 _0 x: e
“คุณคิดว่าตำรวจที่เพิ่งจบนายร้อยไม่กี่ปี แล้วก้าวขึ้นยศร้อยตำรวจเอกอย่างรวดเร็วแบบนี้คิดว่าเกิดจากฝีมือของเขางั้นเหรอ”
! g+ j3 D# T; k) l% f* D
“ผมคิดว่าเกิดจากสิ่งอื่นมากกว่า” 3 K* {: J9 v1 @
“ฉลาดเหมือนกันนี่คุณภู...ผมจะบอกให้ว่าตำรวจสองนายนั้น คนหนึ่งเป็นเกย์ควีนอีกคนเป็นเกย์คิงและก็บังเอิญที่ผมรู้ความลับข้อนี้ของมันทำให้ผมสามารถเรียกมันมาใช้งานได้อย่างง่ายดาย สั่งอะไรได้อย่างนั้นและก็เคยส่งพวกมันสองคนไปปรนเปรอนักธุรกิจแก่ ๆ ที่เบื่อแม่บ้านและเซ็กส์แบบจำเจของตนแม้แต่นักการเมืองระดับสูง หลายคนก็ยังชื่นชอบบริการของมัน คุณลองคิดดูสิว่าคนที่ผมให้พวกมันไปบริการนั้น จะมีความผูกพันเป็นบุญคุณกับผมมากมายขนาดไหน...ฮ่า....ฮ่า...ฮ่า” $ q" p2 C( ~, a# D G3 |
เมื่อได้ฟังวิธีการของอีกฝ่ายทำให้เขาหมดความสงสัยว่าเหตุใดคนเหล่านั้นจึงยอมก้มหัวให้ภาณุพลอย่างง่ายดายเพราะลำพังอำนาจเงินไม่สามารถทำให้คนก้มหัวให้กันได้ง่ายขนาดนี้ 5 C6 K b. g; o, ]
“เป็นไงคุณภู...ทำธุรกิจแบบนี้ง่ายไหม? คนในสังคมนี้ยิ่งมีความดำมืด พฤติกรรมชั่วช้าของตนมากเท่าไหร่ยิ่งเป็นการเปิดช่องทางให้ผมสามารถเข้าถึงตัวคนผู้นั้นได้ง่ายมากขึ้นผมจึงเพลิดเพลินกับการเฝ้าดูตัณหา ราคะของคนพวกนี้มันให้ผลงดงามกว่าจำนวนเงินหรือผลประโยชน์ที่ติดเป็นสินบนแก่กันและกันมากกว่าคุณเห็นด้วยไหม? และผลประโยชน์ในลักษณะนี้แหละทำให้ผมเป็นที่เคารพยำเกรงของผู้มีอำนาจในสังคมนี้”
8 }. A3 R% z, K z! U N- n- t
“แล้วท่านล่ะไม่ชอบเสพสมอย่างสัตว์กับหญิงพรหมจรรย์เหมือนพวกที่คุณกล่าวอ้างบ้างเหรอ”
: p- [% ?& e' |1 W/ t
“ไม่หรอก...ผมไม่ค่อยชื่นชอบมันเป็นการสนุกอยู่ฝ่ายเดียว และเป็นการเสี่ยงโดยไม่จำเป็นด้วย รสนิยมของผมก็คือหญิงที่ผ่านการแต่งงานมาแล้วหรือไม่ก็ผ่านประสบกามมาพอสมควร มันได้อรรถรสในการร่วมรักดี เหมือนภรรยาคุณไงนี้แหละสเป๊คผมเลย ผมไม่อยากคิดว่าหากได้เสพสมกับเธอจริง ๆ จะมีความสุขขนาดไหน”
6 U. z1 C2 H8 h5 w% A! J0 |4 a
“ฝันไปเถอะ” ( ?$ |3 q9 y$ T% z* o/ o( [
“อย่าท้าผมนะคุณภู...ผมเชื่อว่าผู้หญิงที่ผ่านผู้ชายอย่างคุณมาคงมีกลเม็ดเด็ดพลายมากมายแน่นอน และผมก็เฝ้ารอด้วยความใจจดใจจ่อเสียด้วยสิ” ขณะกล่าวใบหน้าอาบไปด้วยรอยยิ้ม * \' f0 \* _ F; a* R& U7 T
“เขาพูดกันว่าผู้ชายที่มีขนปุกปุยบนหน้าอกแต่พองามอย่างคุณ มีพลังเซ็กส์เหลือเฟือมากยิ่งนักดังนั้น ระหว่างอยู่ที่นี้ ก็อย่าทำอะไรที่ขัดขืนคำสั่งผม หรือทำอะไรให้ผมไม่พอใจแล้วกันมิฉะนั้นคุณอาจจะได้เป็นผัวหรือเป็นเมียตำรวจหนุ่มสองนายนั้น คนใด คนหนึ่งหรือพร้อมกันทั้งสองคนในเวลาเดียวกันคุณไม่สังเกตสายตาเวลาพวกมันจ้องมองคุณเหรอว่ามันเป็นสายตาที่เต็มไปด้วยความกระเหี้ยนกระหือขนาดไหน เพียงแค่ผมเปิดทางให้เท่านั้นพวกมันก็พร้อมจะสนองความต้องการคุณทันที” & F) u$ S# Q; X7 E
“อย่าได้ทำอย่างนั้นเป็นอันขาดนะ”
3 C" a, N+ J F
“ขึ้นอยู่กับพฤติกรรมของคุณหากเป็นที่พอใจผมเรื่องแบบนี้ก็จะไม่เกิดขึ้น หากเป็นตรงกันข้ามผมก็ช่วยอะไรไม่ได้ เอาล่ะ...เราก็พูดคุยกันมาพอสมควรแล้ว ผมเห็นว่าควรให้คุณได้ทานอาหารพักผ่อนบ้าง แต่ระหว่างที่คุณอยู่ที่นี้คุณจะได้รับการต้อนรับเป็นอย่างดี สำคัญอย่าคิดหนีเป็นอันขาด มิฉะนั้นไอ้ฝรั่งขี้นกโดนดีเป็นคนแรก”
: L8 Q& `$ j' m$ w
กล่าวจบภาณุพลก็เคาะผนังห้องการ์ดสามสี่นายก็เข้ามาพยุงร่างโรแบร์ออกไปคุมขังอีกห้องหนึ่ง
$ R% b9 K5 U# v4 {5 M4 G2 A y% ^
“ถ้าท่านทำอันตรายเพื่อนผมอีกแม้รอยขีดข่วนเดียวผมจะจองล้างจองผลาญท่านตลอดชีวิตแน่” 5 g4 o7 V- Q" \$ @# A
“น่ากลั๊ว ...น่ากลัว 555555” # G5 q% j7 W3 ~, S2 m- J" l
แม้ว่าสภาพของเขาในขณะนี้จะไม่ได้ถูกจองจำพันธนาการแต่อย่างใดแต่เขาก็รู้สถานการณ์ดีว่า ได้ตกเป็นเชลยของบุคคลผู้ทรงอิทธิพลคนหนึ่งในประเทศที่แวดล้อมด้วยบริวารผู้ตกเป็นทาสด้วยอำนาจอันเร้นลับซึ่งยากจะถ่ายถอนตนเองให้หลุดพ้นออกไปได้
- w$ x9 h4 ^2 y, H* M: `7 D3 I
สิ่งเดียวที่เขาจะทำได้ในเวลานี้คือประวิงเวลาอันเป็นวาระสุดท้ายของตนให้นานที่สุดนานจนกว่าเขาจะหมดลมหายใจหรือหลุดพ้นออกจากบ้านหลังนี้ไปได้ภาณุพลจะยังไม่ทำอันตรายอะไรแก่เขาแน่นอน ตราบใดที่มันยังไม่บรรลุตามจุดประสงค์อันชั่วร้ายของมัน ( v% s. r# w2 j
ทว่าคนอย่างภาณุพลก็แบะท่าบางอย่างให้เขาได้เห็นแล้วว่ามันเต็มไปด้วยความฉลาดเจ้าเล่ห์ เต็มไปด้วยกโลบายอันล้ำลึกเกินคนทั่วไปจะตามได้ทันจากการได้พูดคุยกันทำให้เขาได้ทราบว่า การประชุมแต่งตั้งผู้บริหารชุดใหม่ของเขา ซึ่งอำนาจการตัดสินทั้งหมดอยู่ที่เขาคนเดียวเป็นความลับของบริษัท แต่เสือร้ายอย่างภาณุพลกลับทราบลึกตื้นหนาบางนั้นอย่างละเอียดถี่ถ้วน
2 D x4 f" {* s% ]) K; M( X
เขาจึงได้แต่หวังว่าอากรจะสามารถระงับหรือแก้ไขสถานการณ์นี้แทนเขาได้มิฉะนั้นบริษัทที่พ่ออุตส่าห์ลงแรงสร้างขึ้นมา ต้องถึงคราวอับปรางย่อยยับแน่ ๆสิ่งนี้สร้างความกระวน กระวายกระสับกระส่ายให้แก่เขายิ่งกว่าการโดนจับตัวขังไว้ที่บ้านนี้อีก , m: H! H5 P1 p0 s2 x( L1 d' G/ {
“หุ่นคุณภูสุดยอดจริงๆ วะ ! ธีร์ มึงดูสิชิคแพกและไรขน ดูเซ็กส์ซี่มาก ๆ”
3 G( i, k4 ^- _; |$ o: ^' Z
สองตำรวจหนุ่มสนทนากันเบาๆ อยู่ตรงริมประตูทางเข้า จ้องมองชายหนุ่มซึ่งอยู่ในสภาพเปลือยท่อนบนเพราะถอดเสื้อออกเช็ดเลือดให้โรแบร์ก่อนหน้านี้ นั่งก้มหน้าก้มตามือกุมขมับอย่างใช้ความคิด โดยไม่ได้หันมาทางพวกตนแม้แต่น้อย ! t7 u/ i4 s; }: O/ R8 K
“หน้าอกยังดูเนียนแน่นเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อขนาดนี้ แล้วร่องก้นล่ะพี่ จะแน่นขนาดไหน แค่คิดก็เสียวแล้ว” * S& `. ^/ s1 B+ [; K5 h" Q
“มึงเย็นไว้ก่อน...ท่านภาณุพลยังไม่ได้สั่งให้ทำอะไรขืนทำเกินเลยคำสั่ง มีหวังกูกับมึงโดนเจี๋ยนแน่ ๆ”
2 a* v( O* l) U2 Z7 O. L; H
สนทนาแลกเปลี่ยนกันสักพักสองหนุ่มก็เดินเข้าไปหิ้วปีกภูขึ้น 0 m+ X; P- U1 w, b* P' j. U( Z
“เราได้รับคำสั่งให้พาคุณขึ้นไปพักข้างบนซึ่งมีห้องนอน ห้องน้ำพร้อม และดูท่าคุณคงต้องพักอยู่นี่หลายวัน”
2 j" j9 k! h$ x4 Z- }( z
เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่แสดงอาการขัดขืนจักรภพเข้ามาจับแขนชายหนุ่ม เดินพาขึ้นไปพักด้านบนจัดการอาหารเครื่องดื่มให้เรียบร้อย สำรวจดูความเรียบร้อยอื่น ๆ จนเป็นที่พอใจจึงเดินออกมาล็อกประตูด้านนอกก้าวลงบันไดไปหาอะไรดื่มด้านล่างระงับอารมณ์บางอย่างข้างในของตนด้วยความรู้สึกที่ไม่มีใครทราบได้ว่า เจ้าตัวกำลังคิดจะทำอะไรนอกเหนือคำสั่งเจ้านายหรือไม่.....
1 J9 \& | ~! ?7 u8 w l5 i | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2019-11-20 16:33:03
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2019-11-20 19:01:56
โพสต์ 2019-11-20 19:33:33
โพสต์ 2019-11-21 08:13:46
