|
ภูริเชษฐ์มาพบโรแบร์ตามที่นัดไว้มีการพูดคุยกันอยู่เป็นเวลานานพอสมควรก่อนที่เขาจะตัดสินใจจอดรถตนเองทิ้งไว้ที่ลานจอดรถนั่งรถไปกับโรแบร์เพื่อไม่ให้เป็นที่ผิดสังเกต ! p2 ]0 k: r$ N' S! q) o. W! f1 U
ระหว่างนั่งรถไปด้วยกันทั้งคู่ไม่มีการพูดคุยอะไรกันอีกภูริเชษฐ์ยิ้มเหี้ยมที่มุมปากกับตนเองโดยไม่รู้สึกตัว ใจเต้นระทึกมองออกไปด้านนอกด้วยจิตใจสับสนว้าวุ่น จากสิ่งที่เขารับทราบจากสหายต่างชาติน่าจะทำให้ได้หลักฐานบางอย่างเกี่ยวกับคดีของกฤษฎาขึ้นมาบ้างหากว่าโรแบร์ไม่หูฝาดหรือสื่อความหมายภาษาไทยผิด มันเป็นสิ่งที่เขาได้ตัดสินใจอย่างปัจจุบันทันด่วนโดยไม่คิดล่วงหน้ามาก่อนเลย สิ่งที่จะเกิดขึ้นเฉพาะหน้าเขาเองก็ทายไม่ถูกนอกจากเลือดห้าวระอุทุกหยาดหยดในร่างกาย พุ่งฉีดอย่างรุนแรงกระทั่งรถวิ่งออกมาเส้นทางนอกเมือง เขาจึงกล่าวขึ้น - |. I* x0 L+ l/ K
“โรแบร์...นายแน่ใจหรือเปล่าว่าฟังมาไม่ผิด”
5 r' Z% V0 T: ^, H" L; [+ d
“แน่ใจสิภู...ผมมาอยู่เมืองไทยนานแล้วนะพวกนั้นมันปรึกษาหารือกันอย่างที่ผมเล่าให้คุณฟังจริง ๆ ก็คนหน้าคม ๆ เคราดก ๆสายตาแข็งกร้าว เจอกี่ครั้งก็จำได้ เพราะเขาเป็นนักการเมืองชื่อดังส่วนอีกคนผมอาจจำผิดได้” ( f1 C/ |+ c+ _7 z) C$ M/ i& r
“ช่างมันเถอะ..ไปถึงบ้านพักของพวกมันเดี๋ยวรู้เอง” $ d6 x. i' e. o
ไม่นานนักโรแบร์ก็จอดรถ ชี้ให้เขาดูบ้านเดี่ยวอันโอ่อ่ารโหฐาน มีต้นไม้ใหญ่ประเภทจามจุรีและหูกวางแผ่กิ่งก้านปกคลุมอย่างร่มเย็น 0 o( P) Z8 y( e0 K5 d- U
“นั่นไงภูบ้านพักของคุณภาณุพลที่ผมเล่าให้ฟัง”
" Z6 Q0 F* @7 B0 Y8 Y
สองหนุ่มต่างชาติต่างภาษาได้ก้าวลงจากรถมาพักหลบที่บริเวณด้านนอกของบ้าน โดยอาศัยต้นไม้ใหญ่และความรกครึ้มของซุ้มไม้เลื้อยเป็นที่กำบังตน ตำแหน่งที่ภูและโรแบร์หมอบกายหลบอยู่ราบกับพื้นขณะนี้เป็นด้านหลังของบ้านหลังใหญ่ ตัวบ้านยังอยู่ห่างไกลจากจุดที่ทั้งคู่หลบอยู่พอสมควร บรรยากาศภายในบ้านดูเงียบเชียบเหมือนไม่มีใครอยู่บ้านสักคนเดียว 5 s x0 X/ I' J
“ไหน...โรแบร์นายบอกว่าพวกนั้นนัดพบเพื่อปรึกษากันที่บ้านนี้ ทำไมมันดูเงียบเชียบวังเวงชอบกลนายฟังมาผิดหรือเปล่านี่”
: n0 `5 ~- X' u6 n1 {: g, z
“ที่นี่แน่นอนภู...ผมฟังมาไม่ผิดหรอกพวกมันอาจมาแล้วหรือไปแล้วก็ได้”
* w$ @' C: U4 t7 Q
เขายิ้มให้สหายต่างชาติกล่าวคล้ายรำพึงกับตนเอง " U ?/ ~" T- ~, f+ ~
“ยังไงก็มาถึงแล้วผมขอเข้าไปดูข้างในก่อนแล้วกัน เผื่อจะมีหลักฐานอะไรบ้าง”
4 [% E( v5 n5 U w
“คุณจะเข้าไปคนเดียวหรือภู”
* j8 G0 {$ J: A/ s
น้ำเสียงสั่นเครืออย่างเป็นห่วง # y( Y/ l4 G7 p! @3 r W9 @
“ผมขอเข้าไปด้วยคนได้เปล่า”
% n- b P" y0 h! H. E
ภูยิ้มให้สหายต่างชาติด้วยความนับถือในน้ำใจของอีกฝ่ายระบายลมหายใจยาวเยือกส่งมือให้โรแบร์จับ สายตาประสานกันเป็นเครื่องหมายบ่งชัดเข้าใจกันโดยสัญชาตญาณเกินกว่าที่จะต้องกล่าวอะไรออกมา & H4 t! _' E5 K2 }1 s l5 G: {
“ผมเข้าไปคนเดียวสะดวกกว่าคุณคอยอยู่แถวนี้ ผมจะเข้าไปไม่เกินหนึ่งชั่วโมงถ้าเกินหนึ่งชั่วโมงให้คุณโทร.หาอากร แกจะได้ดำเนินการต่อไปและคุณก็ปิดปากเรื่องนี้อย่าได้ไปเล่าให้ใครฟัง ยกเว้นอากรคนเดียวเท่านั้น”
0 L& h7 D1 G1 {! g F% V
โรแบร์กัดกรามนูนเป็นสันเหลือบไปยังบ้านใหญ่ที่ตั้งตระหง่านอยู่ สลับกับมองหน้าหนุ่มไทยก่อนจะกล่าวขึ้นเบา ๆ
) T) q3 r8 ]9 P2 J# Q
“ให้ผมเข้าไปด้วยดีกว่านะภู..” ! e. u9 ~. s/ G1 v
“ไม่จำเป็นหรอกเพื่อนยากทำตามที่ผมบอก เราไม่ได้มาเพื่อปล้นหรือรบกับใคร แค่มาสอดแนมหาหลักฐานบางอย่างเท่านั้นหากไม่เจอผมก็จะรีบกลับออกมา สำคัญคือหากเห็นเหตุการณ์ผิดปกติให้คุณรีบหลบเอาตัวรอดออกไปให้ได้แล้วนำเรื่องนี้ไปแจ้งให้อากรทราบ ผมไม่ทราบว่านี่เป็นกับดักของพวกนั้นหรือเปล่าคุณต้องเชื่อผมนะโรแบร์ ผมไม่อยากให้คุณเสี่ยงโดยไม่จำเป็น เรามองเห็นภายนอกเงียบๆ อย่างนี้ ภายในตัวบ้านอาจจะมีพวกมันกำลังคุยกันอยู่ก็ได้” โรแบร์จำนนต่อเหตุผลหนุ่มไทย 2 Q: \5 d7 M3 G2 J/ d
อย่างไม่สนใจโรแบร์เขาก้าวเท้ายาว ๆ ลัดเลาะไปตามพุ่มไม้เลื้อยบางขณะก็ทิ้งตัวลงนอนราบไปตามสนามหญ้าเป็นที่กำบังตัวเผื่อมีคนอยู่บ่ายหน้าไปยังบ้านหลังใหญ่โดยเร็ว.... ; R6 o/ k3 C V" x) x; Y$ l3 b
ชั่วเวลาไม่นานนักก็เข้ามายืนเบียดกายอยู่ตามโคนเสาใหญ่ ๆ ภายในตัวบ้าน ตัวบ้านเป็นการสร้างอย่างทันสมัยและยังใหม่เอี่ยมแสดงว่าเพิ่งสร้างเสร็จไม่นานรูปลักษณะทั้งภายนอกและภายในเป็นบ้านสำหรับการพักผ่อนธรรมดาของนักการเมืองผู้มีอิทธิพลทั้งหลายอดนึกแปลกใจไม่ได้ว่า ในเมื่อไม่มีคนอยู่ ทำไมถึงยังเปิดเหมือนคนอยู่แบบนี้หรือว่า ขณะนี้! ภาณุพล อาจจะกำลังพักผ่อนอยู่ที่นี้ จึงไม่อยากให้มีใครรบกวน m; J+ D' p- d: y% T
เลือดในกายของเขาเต้นเร่าและหัวใจกระโดดโครมคราม
, S2 Z- x6 g2 k% H5 p
เขาเดินลัดเลาะไปเรื่อยๆ เหมือนเดินเล่นในบ้านของตนเอง อากาศภายในกลิ่นไอของเครื่องปรับอากาศโชยมากระทบใบหน้าเขาเป็นระยะแสดงว่าต้องมีคนอยู่ในบ้านแน่นอน ในเมื่อมันเป็นบ้านพักภาณุพล ก็ต้องเป็นภาณุพลแน่ๆ
. s, e3 _$ _7 K* U6 Z
ดึงประตูห้องที่อยู่ใกล้สุดแทรกกายเข้าไปอย่างง่ายดายฉับพลันที่เท้าของเขาสัมผัสพื้น ประตูห้องก็ค่อย ๆ เคลื่อนมาปิดไว้เหมือนเดิมอย่างลึกลับทำเอาเขาถึงกับสะดุ้งหันขวับโดยเร็ว เดินมากระชากประตูเพื่อเปิดออก 7 R% f$ {) K4 X7 f" |3 U
แต่อนิจจา!มันล็อกเสียแล้ว เป็นการล็อกจากด้านนอกเสียด้วย
7 V& l; J3 D: C, Z
เขาเริ่มหวาดระแวงรู้สถานการณ์ของตนเป็นอย่างดียืนนิ่งสงบจิตสงบใจอยู่กับที่ ประสาททุกส่วนตรึงเครียด สายตาแวววาวกราดสำรวจไปรอบห้องมันเงียบเชียบจนได้ยินแม้แต่เสียงหายใจของตนเอง เหงื่อผุดออกมาตามรูขุมขนแต่ข้างในกับรู้สึกหนาวเยือก ราวกับเลือดจับกันเป็นก้อนแล้ว
2 p" x! {& I. _, u9 b
เวลาผ่านไปเนิ่นนานก็ไม่มีแววแห่งการผิดสังเกตอะไร เขาเริ่มเคลื่อนตัวอย่างระมัดระวังตรงไปยังโต๊ะทำงานซึ่งมีขวดไวน์ตั้งอยู่ครึ่งขวดพร้อมกับแก้วอีกหนึ่งใบยังมีรอยเปียก ๆ เขาละความสนใจนั้นไป หันไปพิจารณาโต๊ะอีกครั้งลิ้นชักใหญ่มีรอยแง้มออกเล็กน้อย แสดงว่าไม่ได้ล็อกกุญแจ ค่อย ๆหยิบผ้าเช็ดหน้ามารองแล้วดึงออกช้า ๆ ในนั้นไม่มีอะไรน่าสนใจนอกจากแฟ้มเอกสารที่ถูกจัดวางเป็นระเบียบ การตรวจค้นเอกสารไม่ให้ประโยชน์อะไรแก่เขาเลย เขาพยายามค้นหาว่ามีอะไรพอเป็นหลักฐานเกี่ยวกับการประสบอุบัติเหตุของคุณกฤษฎาซึ่งเกี่ยวโยงกับเขาบ้าง / ?' F8 `& E/ i y# {: |8 b
ระหว่างตรวจค้นไปเรื่อยๆ ก็พบรูปถ่ายของเขาและภรรยาอย่างชัดเจนในลักษณะต่าง ๆ ที่เขาเผลอตัวรวมทั้งรูปนักธุรกิจลูกค้าคนสำคัญของเขาอีกหลาย ๆ คน ซึ่งแอบถ่ายมาลักษณะเดียวกัน 0 d; E/ G( b' E l! ?4 M1 i* O
รูปพวกนี้ถูกถ่ายเพื่อประโยชน์อะไรกัน? - D c9 p" d" k; f+ B" {/ U0 E
“ว่าไงคุณภู...ถ้าสงสัยอะไรมิลำบากต้องลงทุนมาค้นบ้านผมด้วยตนเองเลยแบบนี้ผมตั้งข้อหาบุกรุกได้นะครับ” # R, | K X- ~& ?3 v
เสียงห้าวๆ ปราศรัยมาจากด้านนอก
6 O4 N4 e: w$ m- e( i9 a
“จำขวดไวน์ที่คุณนำมากำนัลผมวันนั้นได้หรือเปล่าครับมันเป็นไวน์ที่มีรสเลิศที่สุดเท่าที่ผมเคยดื่มมาเลยและผมก็ได้เตรียมเอาไว้ต้อนรับคุณโดยเฉพาะเลยนะครับ” % H; {5 w( h7 w" ?- u M. J
เสียงนั้นยังคงดังมาต่อเนื่องจากด้านนอกมันกังวานประหลาด เต็มไปด้วยเยาะเย้ยเหยาะหยัน ดวงตาของภูตอนนี้เบิกกว้างไม่กระพริบตาเหงื่อของเขาได้ผุดออกมาโชกใบหน้า ริมฝีปากเม้มสนิทแน่นกวาดสายตาไปรอบด้านอย่างระแวงภัย
9 f" L! Y6 h3 N+ y1 ?- G
เสียงหัวเราะแหบๆ ยังคงดังมาต่อเนื่อง
3 b. J" G( t' L
“ใคร?” , l0 h1 \) X/ d& V* L
“ดื่มซิครับ...สหายหนุ่มที่รักดื่มให้สบายใจเสียก่อน ค่อยทำงานของคุณต่อไป อาจจะมีอะไร ๆอีกหลายอย่างที่คุณต้องการในห้องนี้ อย่างน้อยก็ไวน์ขวดนั้นแต่อย่าคิดว่าคุณจะกลับออกไปได้ หากผมไม่อนุญาต!”
' y8 [) Y5 o3 g5 x3 h; h
“ผมต้องการคุยกับท่านมากกว่า”
! b+ Y1 M% N5 q' V0 W7 i
เขาระงับความตื่นเต้นกล่าวตอบโต้ด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
* i3 N& I5 X+ w6 P) v
“ถ้าคุณดื่มก็จะทำให้หายหงุดหงิด อุตส่าห์เดินทางมาตั้งไกล และบางที ฮ่า....ฮ่า...ฮ่า เราอาจจะมีเรื่องต้องพูดคุยและตกลงกันเยอะไม่ต้องมองหาผมหรอก สักพักผมจัดการธุระเสร็จเรียบร้อย จะเข้าไปเป็นเพื่อนคุยด้วย” 4 @" v4 j1 p; ?4 ^
“ผมจะรอ” ( Z6 n+ P) R' ~; T
เขากล่าวตอบโต้แค่นั้นก็เดินไปทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้หมุน เอนกายพิงพนักเก้าอี้อย่างปลง ๆรำพึงกับตนเองอย่างสมเพช + r+ v f% E4 ~6 a* b5 x
“ไอ้ภูเอ๋ย...ทำไมมึงโง่อย่างนี้วะ”
4 Z9 Q. ]( w2 e; U& B# {) F* R2 D+ R
ระหว่างที่เขากำลังใช้ความคิดอยู่นั้นร่างของเจ้าของบ้านก็ค่อยเปิดประตูเข้ามาช้า ๆ ชายวัยประมาณ ๕๕ ปีรูปร่างขนาดชายไทยทั่วไป ใบหน้าเหลี่ยม คิ้วยาวหนาดวงตาเปล่งประกายคมกล้ามองมายังเขา อยู่ในชุดลำรองอย่างสบาย 8 u8 M, m3 c4 b. I* l, P
ไม่ใช่ใครที่ไหนเป็นภาณุพลมนุษย์เลิศปัญญาและแพรวพราวไปด้วยเล่ห์กลไหวพริบอันเป็นคุณลักษณะเฉพาะตัวที่เขาคุ้นเคยเป็นอย่างดี & R) R8 |$ c' p
ขณะที่ก้าวเดินอย่างมั่นคงเข้ามาหาเขาช้าๆ ภาณุพลยังคงอยู่ในอาการยิ้มเยือก ยกแก้วเหล้าที่หยิบติดมือมาด้วยชูให้กับเขามันไม่มีอาการแสดงความเยาะเย้ยที่เจ็บปวดใด ๆ อีกแล้ว เท่าที่เขาเคยได้เผชิญมามันเป็นความสุภาพอ่อนน้อมที่แสนจะหยิ่งยโสและเสียดสีเข้าไปตัดถึงขั้วหัวใจเขาเลยทีเดียว 3 }; I1 v$ l6 ]6 d
“ยินดีและเป็นเกียรติเหลือเกินคุณภูไม่นึกว่าคุณจะมาเยี่ยมผมถึงบ้านพักแห่งนี้ เลยไม่ได้จัดเตรียมการต้อนรับต้องขออภัยด้วย” * _1 T9 V2 ~1 y, H0 i$ ]7 `
เสียงแหบพร่าเต็มไปด้วยความเยาะเย้ยถากถางดังกังวานมากระทบโสตประสาท
7 @ L E M0 B( v+ Y
“ว่าแต่จะไม่ดื่มไวน์ที่คุณนำมากำนัลผมวันนั้นบ้างหรือครับ”
) W4 s) F" D2 y* a4 ^* }0 C0 N
ภาณุพลกล่าวเชื้อเชิญด้วยคำพูดที่แจ่มแจ้งยื่นมือไปหยิบขวดไวน์รินลงแก้วที่วางอยู่บนโต๊ะยื่นให้ชายหนุ่มอย่างสุภาพขณะที่ภูจ้องหน้าเจ้าของบ้าน ยิ้มตอบอย่างเสือกระหายเลือดไม่ยอมยื่นมือไปรับแก้วไวน์
" W: `$ D6 f4 a) t
“คนมีการศึกษาและเจนสังคมอย่างคุณภูไม่น่าเสียมารยาทพื้นฐานของสังคมแบบนี้นี่ครับอย่าทำลายความปรารถนาดีที่ผมมีสิครับ”
f- i0 a3 Z3 w6 r
น้ำเสียงเนิบๆ เป็นจังหวะชัดถ้อยชัดคำดังต่อเนื่องมาอีกครั้ง
8 ^# y- x6 c- Y! i. m6 G. H
“เรื่องมารยาทงั้นเหรอ” ! e, ^* i5 s2 T0 {2 e9 i
เขากระชากเสียงห้วนๆ สบตาภาณุพลอย่างไม่กระพริบตา 0 f. i+ t8 x1 R& I9 c& Q
“แต่ผมก็ยินดีที่ได้รู้จักท่านในอีกรูปแบบหนึ่งที่ผมเพียงแต่ได้ยินได้ฟังมา”
8 [) w) m3 q; \: ]4 v9 _
ภาณุพลชำเลืองหางตาคมเข้มหรี่ลงมองชายหนุ่มเหมือนราชสีห์มองหนูน้อย 5 V8 v0 K- O: B9 l- Y! p" T4 k
“ต้องขอบคุณวชิระจริงๆ ที่วางแผนนี้ให้ผม จนสามารถหลอกล่อปลาตัวใหญ่อย่างคุณภูมาติดเบ็ดผมอย่างที่ผมคิดไม่ถึงมาก่อนนอกจากผมแล้ว คุณจะได้พบวชิระ เขาคงยินดีมากที่คุณเข้ามาเยี่ยมถึงนี่เลย”
9 X1 O& ?$ w; |- s1 _! @) g
“ถ้าจะให้ดีผมอยากพบและพูดคุยกับคนที่มันวางแผนใส่ร้ายผมมากกว่าหวังว่าไอ้หมาลอบกัดตัวนั้นมันคงอยู่ในที่นี้ด้วยนะครับท่าน” 9 O9 v' x. d3 j* {) Z, X- W
เขาตั้งใจจะเห็นความโกรธแค้นบนสีหน้าของตาเฒ่าเจ้าเล่ห์แต่ตรงกันข้ามกับได้เห็นรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยเล่ห์กระเท่ห์ผุดที่ริมฝีปากของภาณุพลสายตาที่จับจ้องมายังเขามันเหมือนอาการแสยะยิ้มอย่างเยาะเย้ยมากกว่า ) U, l. ^2 z, U6 n. L9 x4 p
“คุณได้พบแน่นอนและเขาก็เต็มใจต้อนรับการมาเยือนของคุณอย่างสมเกียรติเลยทีเดียว ว่าแต่...” * M5 r3 I+ |. f
หยุดการยิ้มที่มุมปาก
( V/ U: h; c% Z
“คุณภูควรจะผ่อนคลายอารมณ์ให้แจ่มใสสบายกาย สบายใจกว่านี้ดีกว่าไหม ผมจะให้อิสระแก่คุณเต็มที่แต่คุณต้องสัญญาว่าจะไม่คิดหนี ไม่คิดทำร้ายผมเพราะมันไม่ประโยชน์อะไรอีกแล้วในการคิดเช่นนั้น คนฉลาดอย่างคุณคงจะเข้าใจดีผมขอรับรองด้วยเกียรติว่า เราจะจัดการต้อนรับคุณอย่างดีทีเดียว” บุรุษผู้ทรงอิทธิพลกล่าวต่อมาอีกครั้ง ( o; E$ a3 A, c2 b5 K5 s' u) h
ทุกถ้อยคำสำนวนเจรจาล้วนแล้วแต่เป็นคำสุภาพราบเรียบเต็มไปด้วยสำบัดสำนวนอย่างที่คนในสังคมส่วนใหญ่พูดคุยกันแต่สำหรับคนอย่างภาณุพลและเขาล้วนเข้าใจความหมายแห่งคำพูดอันอ่อนหวานทว่าเต็มไปด้วยพิษสงเหลือขนาดนั้นได้เป็นอย่างดีสำคัญกว่าอะไรทั้งหมดก็คือเขาตระหนักถึงความบ้อท่าของตนความพ่ายแพ้อย่างย่อยยับดูเหมือนกำลังกางแขนอ้ารับเขาอยู่แล้วทุกอย่างต่อแต่นี้ก็ขึ้นอยู่กับเจ้าของบ้านจะเป็นคนตัดสิน
8 a# A6 L, W; y$ f3 \, u1 ~& U! w! T
ทว่าคนอย่างภูริเชษฐ์ก็ยังแน่ใจในสติปัญญาและความสามารถของตน ยิ้มรับตรงมุมปากขณะที่ข้างในแสยะแย้มปานจะตรงเข้าฉีกเนื้อของอีกฝ่ายออกเป็นชิ้นๆ ; c$ w) ^" |* Y! E. R$ {$ J
“ท่านจะพูดอะไรในขณะที่ผมตกเป็นฝ่ายถลำแบบนี้แล้วก็พูดมาให้หมด เพราะหากผมไม่กลับออกไปด้านนอกภายในเย็นนี้ คุณพ่อก็ต้องรู้อากรก็ต้องรู้และคงไม่ยอมให้ท่านทำอะไรผมง่าย ๆ แน่” . @2 t0 V5 \' Y [ e8 s7 {
“อะฮ่า....ฮ่า...ฮ่า...ๆๆ ๆ”
. i& @5 o- z% I7 o
ภาณุพลเดินเข้ามาใกล้ๆ หัวเราะใส่หน้าเขามันไม่มีอะไรจะยั่วยุและยั่วยวนเขาเท่าเสียงหัวเราะของตาแก่เจ้าเล่ห์นี้อีกแล้ว
( A9 h" _* O5 ^8 V; k4 y" \
“โถ....โถ...ขวัญเอ๋ยมา...ผมกลับกลายเป็นฝ่ายถูกคุณขู่คืนเสียแล้วหรือนี่อุ๊ย! กลัวเหลือเกิน กลัวจนหนาวไปทั้งตัวเลย....ฮ่า...ฮ่า...ฮ่า..” " F8 p, }; i/ j. _+ \% a
เสียงหัวเราะนั้นดังแผดเผายั่วยวนทำลายประสาทเขาเป็นอย่างยิ่งตั้งแต่เกิดมา ผ่านการยียวนกวนโทสะจากลูกค้าเจ้าเล่ห์หรือนายทุนหน้าเลือดมาหลายต่อหลายคนแล้ว จนคิดว่าตนเองชาชินและอดกลั้นกับสิ่งพวกนี้ได้ แต่มาบัดนี้ยามได้เผชิญหน้ากับภาณุพล มนุษย์จอมอิทธิพลเจ้าของบ้านพักแห่งนี้ซึ่งแสดงอาการยั่วยวนโทสะเขาอย่างเต็มที่ตรงหน้าทั้งอากัปกิริยาและคำพูด & C( B, Z' ]$ H1 {# W
วาจาอันเต็มไปด้วยความแพรวพราวเล่ห์กลเจ้าเล่ห์เพทุบายร้อยแปดประการ อันเกิดจากสมองอันชาญฉลาดปราดเปรื่องเรืองปัญญา ทำเอาเขาแทบกระอักเลือดออกมาให้ได้
" V; N( z4 p' w, o2 F. k
“คุณมีความหวังอะไรอีกเหรอครับคุณภู...ในการกล่าวกับผมแบบนี้บางทีคุณคงคาดหวังกับฝรั่งขี้นกที่มันนำทางพาคุณมาที่นี้เหรอถ้าเช่นนั้นก็เลิกหวังเถอะครับ” % n- d; S/ p2 Y2 u. Q: L% ], `
สิ้นคำกล่าวอย่างเย้ยหยันภาณุพลตบมือแรง ๆ เพียงสามครั้งสายตาลุกเป็นประกายวาวราวกับมีลูกไฟเข้าก่ออยู่ในนั้น 1 F, a/ i7 s: c. g6 D3 ]3 S/ b' t
นายตำรวจสองนายที่เชิญตัวเขาไปสอบปากคำเมื่อเช้านี้ก็ดันประตูพรวดเข้ามาพร้อมกับร่างสูงใหญ่ของชาวต่างชาติที่ถูกควบคุมไว้อย่างแข็งแรง รู้สึกตกตะลึง!จนหัวใจแทบหยุดเต้นเลยทีเดียว ....เพราะว่านั่นเป็นร่างของโรแบร์สหายต่างชาติของเขานั่นเอง เหตุการณ์มันบอกได้ชัดว่า โรแบร์พลาดท่าเสียทีเสียแล้วในลักษณะเดียวกันกับเขา
+ a! n5 q/ Y# I8 ~* A1 l4 a2 d
โรแบร์มองมายังเขาด้วยสายตาละห้อยอย่างน่าสงสารพยายามดิ้นเพื่อให้หลุดจากการควบคุมสองตำรวจหนุ่มที่ล็อคมือไขว้หลังเอาไว้อย่างเหนียวแน่นเมื่อเผชิญหน้ากับภู หนุ่มต่างชาติกล่าวเบา ๆ 6 \1 }. J2 ^, e2 e4 j
“ขอโทษภู...” , P: r. J6 r# w* ]' ~. T
สิ้นประโยคร่างใหญ่ ๆ ก็ถูกประเคนด้วยด้ามปืนถลาไปล้มฮวบอยู่กับพื้นตรงหน้าเขา + y" ~" X) B& K3 k( B. N' \8 s
เขามองดูภาพเบื้องหน้านั้นด้วยหัวใจอันเดือดพล่านประสาททุกส่วนตรึงเปรี๊ยะ ได้แต่กรัดกรามจนนูนเป็นสัน
! V- `/ p! a% a0 f
“เดี๋ยวนี้คุณภู.....คงเข้าใจสถานการณ์ดีแล้วนะครับว่ามันจะเป็นไปในรูปแบบใด มันคงไม่เกิดผลดีต่อเพื่อนของคุณเป็นแน่หากคุณยังคิดจะขัดขืนผม”
+ ^/ W* y, j0 ]' m- U: b0 R( P0 i
พร้อมกับเสียงกล่าวอย่างเลือดเย็นนั้นโรแบร์ก็ถูกซ้อมราวกับกระสอบทรายจากนายตำรวจหนุ่มทั้งสองเป็นการกระทำอย่างเลือดเย็นที่สุด
# N. h5 }) B: X; c7 \* I
ภาณุพลยืนลูบคางดูภาพนั้นพลางชำเลืองไปมายังตัวเขายิ้ม ๆ อย่างสุดที่จะทนดูภาพอันบาดเสียวและทรมานจิตใจต่อไปได้เขาได้ทิ้งตัวลงไปขวางไม่ให้ตำรวจสองนายซ้อมโรแบร์อีก
. q6 g0 p N/ y) U) U
“จะเอาอย่างไรก็ว่ามาอย่าทำร้ายเพื่อนผมแบบนี้” 6 l% ^# G2 T" Q1 X
“นี่เป็นเพียงโปรแกรมปลีกย่อยนะครับที่น่าดูและมโหฬารกว่านี้ยังมีอยู่อีก และโปรแกรมเหล่านั้นผมได้จัดเตรียมไว้ต้อนรับคุณโดยเฉพาะก่อนอื่นต้องขอบใจคุณวชิระที่คิดแผนนี้ออก” 1 S, J' d+ [; ]8 {! M" e6 e' N+ [6 n
“คุณวชิระคิดอะไร” 4 F. T4 u9 D" X5 H1 T
“เขาเป็นคนวางแผนให้เราไปนั่งกินอาหารร้านเดียวกับไอ้ฝรั่งขี้นกนี่แล้วพูดอะไรที่มันพาดพิงไปถึงคุณด้วยภาษาไทยโดยแสร้งทำเป็นไม่สนใจไอ้ฝรั่งคนนี้ว่ามันจะฟังรู้เรื่องหรือเปล่า เพราะเรารู้มานานแล้วว่ามันฟังภาษาไทยเข้าใจเนื่องจากทำธุรกิจหลายอย่างกับคุณนรากร และยังรู้อีกว่ามันเป็นเพื่อนคุณด้วยดังนั้นสิ่งใดที่เป็นเรื่องร้ายที่เราพูดถึงคุณ มันจะต้องนำไปเล่าให้คุณฟังแน่นอนเราจึงแกล้งคุยเรื่องการวางยาคุณกฤษฎาที่บ้านนี้ให้มันได้ยิน เพราะเชื่อมั่นร้อยเปอร์เซ็นต์ว่ายังไงก็ต้องถึงหูคุณแน่ๆ ซึ่งมันได้ผลเกินคาด ฮ่า...ฮ่า...ฮ่า...”
# c4 o! v" V$ N2 Q$ P, _
“ไอ้ชาติชั่ว...”
. _( s/ u* d; b/ g
“พูดไม่เพราะเลยคุณภูผมพักผ่อนอยู่บ้านผมเฉย ๆ อยู่ดี ๆ คุณกับเพื่อนก็บุกรุกเข้ามาในบ้านผมนะครับผมรู้ดีว่าคุณเป็นคนฉลาดรอบคอบ เต็มไปด้วยไหวพริบปฏิภาณผมจึงได้จัดการต้อนรับคุณอย่างคนที่เจริญ ๆ กันแล้วเขาทำกันผมและคุณวชิระมีเรื่องอยากตกลงอะไรกับคุณนิดหน่อยจะหาโอกาสคุยกับคุณเป็นการส่วนตัว ก็ยากนัก เพราะคุณนรากรคอยตามติดปกป้องคุณยิ่งกว่าจงอางหวงไข่เสียอีก”
/ ~6 p. b: L( o
“มีอะไรก็เชิญพล่ามมา...แต่อย่าคิดว่าผมจะยอมง่ายๆ นะ และอย่าให้ผมหลุดออกจากบ้านนี้ไปได้ ผมจะแฉมันทุกอย่างเลย” 9 `9 U& X! a& i; v. G. _7 v, {
“ใจเย็น ๆ สิครับไม่มีประโยชน์ที่จะต้องมาขู่ผมหรอก ผมยืนยันได้เลยว่าคุณและเพื่อนของคุณจะไม่มีวันหลุดพ้นไปจากที่นี่ได้เลย ถ้าไม่ใช่คำอนุญาตของผมสำหรับคนฉลาดอย่างคุณ คงไม่จำเป็นต้องใช้วาจาขู่กรรโชกหรือข่มขู่ใด ๆในการสร้างความสะพรึงกลัว เพราะเรารู้ว่ามันไม่ได้ผลคุณรู้ตัวเองดีนี่ว่าตอนนี้ระหว่างเราสองคน ใครได้เปรียบเสียเปรียบกันอยู่”
! N5 K- |1 H! E0 m. D* x
“พูดธุระของคุณมาได้เลย...”
& R9 a" I; v. C. v
เขาพูดยิ้มๆ พร้อมจะรับฟังอย่างสงบ ไหวพริบและปฏิภาณเท่านั้นที่จะช่วยเขาได้ในขณะนี้ . N8 }5 a! V$ r$ b" ]7 a" G
“เชิญดื่มไปก่อนแล้วกันนะครับผมขอตัวไปคุยธุระกับคุณวชิระก่อน คิดว่าเขาคงมีเรื่องอยากพูดคุยกับคุณเยอะกว่าผม” " ~; w" c3 {9 M
ภาณุพลกล่าวจบก็หันมาทางนายตำรวจสองนาย - F T! V7 l: r1 \
“ดูแลต้อนรับแขกข้าดี ๆนะเอ็งสองคน อย่าให้หลุดรอดไปได้เป็นอันขาด เดี๋ยวข้ากลับมา”
# W7 Z) {8 D; c: u+ X7 p
เขามองตามหลังภาณุพลที่เดินออกไปจากห้องด้วยสายตาบอกความรู้สึกตนเองไม่ถูกหันมามองตำรวจหนุ่มสองนายที่เพิ่งเจอกันเมื่อเช้าด้วยแววตาเรียบเฉยก่อนจะหันมาให้ความสนใจกับสหายต่างชาติที่โดนซ้อมจนหน้าแตกพังยับเยิน ค่อย ๆถอดเสื้อที่ตนเองสวมอยู่เช็ดหางคิ้ว มุมปากที่มีคราบเลือดแห้งกรังติดอยู่
$ x/ u0 a: f/ G) ~# t2 T
ระหว่างที่ภูกำลังปฐมพยาบาลให้โรแบร์เขาได้ถอดเสื้อออกเผยให้เห็นผิวขาว ๆ กล้ามเนื้อเป็นมัด ๆไรขนปุกปุยเปียกชุ่มด้วยเหงื่อไคลแนบชิดติดกับแผงอกกว้างใหญ่ จักรภพจ้องมองหนุ่มนักธุรกิจแทบไม่กระพริบตาด้วยสายตาและความรู้สึกซึ่งไม่มีใครรู้ได้ว่าเจ้าตัวกำลังคิดจะทำอะไรอยู่กระทั่งได้ยินเสียงเรียกจากภู
3 w- J; y( Y3 M( E7 l5 I
“ผู้กอง”
7 f0 r9 t6 Y# f( r2 I
“ครับ”
& }! h! p B4 {+ I0 @' U
“ผมขอสักอย่างหน่อยสิ”
1 d A S' O0 I6 Q( B3 ]
ขณะกล่าวสายตาของเขายังจับจ้องที่บาดแผลเพื่อนโดยไม่ได้ทันสังเกตอาการและสายตาของตำรวจหนุ่ม
7 K' f. z, F0 c9 ]
“ว่ามา ผมยินดีช่วยแต่ห้ามขอให้ปล่อย ซึ่งคุณก็รู้ว่าไม่มีทางเป็นไปได้”
: z3 j- N* i; d' m2 D2 Y
“ข้อนั้นผมรู้คุณช่วยไปหายาล้างแผลมาให้หน่อยสิครับ ผมต้องการปฐมพยาบาลโรแบร์เห็นเขาตกอยู่ในสภาพอย่างนี้แล้ว ทุเรศตนเองเหลือเกินที่ต้องดึงเอาเพื่อนเข้ามาร่วมชะตากรรม”
: y% w% l: l: J+ P) k U
เขากล่าวน้ำเสียงเรียบๆ พร้อมกับส่งสายตาวิงวอนขอร้อง จะเป็นด้วยมโนธรรมบางส่วนของตำรวจหนุ่มหรือเพราะทนเห็นเลือดที่ไหลออกไม่หยุดจากมุมปากโรแบร์ตำรวจหนุ่มเดินออกไปจากห้องทันทีกลับมาพร้อมกับกล่องยาสามัญประจำบ้านและภาชนะใส่น้ำพร้อมผ้าเช็ดตัวผืนเล็ก ๆ
! q7 P" `7 T, G# p7 Y
“ขอบคุณครับ”
& ?2 S) _5 p6 ]. A, j
รับอุปกรณ์มาปฐมพยาบาลโรแบร์ # M* t/ M: b% L+ b
“ทนเจ็บทนแสบหน่อยนะเพื่อน เดี๋ยวผมขอดูสภาพบาดแผลหน่อย”
?$ P6 B$ t+ @5 w0 s
“ไม่เป็นไรหรอกภู...เจ็บแค่นี้เอง”
. a1 W' l5 P7 S& D/ T/ ?: v8 X" c
โดยไม่สนใจอาการปัดป้องของโรแบร์ค่อย ๆ เอาผ้าชุบน้ำบิดให้หมาดแล้วบรรจงเช็ดอย่างแผ่วเบาจนคราบเลือดที่แห้งกรังติดอยู่หมดเกลี้ยงไป เหลือเพียงเลือดสด ๆที่ยังไหลรินออกมาจากบาดแผลขนาดใหญ่ตรงหางคิ้วขวา
0 i5 l* `; d) j# G" F8 {
เมื่อเห็นว่าสะอาดพอสมควรแล้วจึงเททิงเจอร์ลงสำลีเช็ดทำความสะอาดแผลอีกชั้นหนึ่ง
7 g! g8 M8 Y& u
“โอ๊ย....ภู!แสบเหลือเกิน” % T. g8 N: V% K+ v. Q8 n
“ทนหน่อยเพื่อน” $ Y) K7 w7 s/ z2 ^
จัดการทำแผลทำความสะอาดให้โรแบร์จนเสร็จเรียบร้อยแล้ว พร้อมทั้งให้กินยาแก้ปวดและแก้อักเสบเพื่อบรรเทาอาการเจ็บปวดให้เพื่อนยังไม่ทันได้พักให้หายเหนื่อย ภาณุพลและวชิระก็เปิดประตูเข้ามา 8 f% [: L3 }6 i! h
“เสียดายจัง...คุณภูไม่ยอมแตะต้องเครื่องดื่มที่ผมเตรียมไว้ต้อนรับแม้แต่นิดเดียว” 5 w+ S6 w L& S. j( {
ภาณุพลกล่าวขึ้นยิ้มๆ
7 b/ y/ y- T1 K- r
“คงกลัวว่ามีอะไรผสมอยู่ละสิท่าขี้ระแวงจริง ๆ เลยคุณภู ถ้าผมคิดจะเอาอะไรใส่เข้าไป คงไม่คิดหลอกให้คุณหลงมาที่บ้านนี้หรอกฮ่า...ฮ่า...ฮ่า” % S) p+ Y, c" ~9 R+ ?$ z) j `, d7 G
หันไปทางตำรวจหนุ่ม
% k, S. P2 s `9 ^6 m; f- ]. c
“หมวดธีระไปจัดการเอาอาหารกับแกล้มมาต้อนรับแขกข้าหน่อยสิ ส่วนผู้กองจักรภพช่วยจัดเตรียมโต๊ะให้พร้อมด้วยนี่มืดค่ำได้เวลาอาหารเย็น คุณภูคงหิวแย่แล้ว”
; ^& B9 n4 j2 `9 `# R% ]0 `1 l/ e
ภูมองดูสองหนุ่มที่คล่องแคล่วเอาการในการปรนนิบัติทำตามคำสั่งเจ้านาย * g- _, R: |- L' e
“ผมรู้สึกแปลกใจเหลือเกินที่ได้รับการต้อนรับเช่นนี้จากท่าน แต่ก่อนอื่นขอให้เข้าใจด้วยว่าคนอย่างภูริเชษฐ์ ไม่เคยคิดจะก้มหัวให้อำนาจของใครง่าย ๆ” “คุณคิดเช่นนั้นจริง ๆเหรอ” - W6 L- b! S9 U5 [0 p* }
ภาณุพลย้อนถามกลับมาอย่างสุภาพพร้อมกับกลั้วเสียงหัวเราะในลำคอ ด้วยใบหน้าและแววตาสงบนิ่ง * _# N) s2 Z8 _: g& l
“ผมกับคุณวชิระไม่เคยเห็นว่าคุณเป็นศัตรูเลยนะทำไมคุณถึงได้กล่าววาจาไม่ไพเราะหูเช่นนี้เรื่องบางเรื่องเราสามารถทำการตกลงกันได้ ก่อนอื่นผมอยากจะสนทนาและทำความเข้าใจกับคุณสักเล็กน้อย” & q9 l E6 \) {
“ถ้าท่านคิดว่าสุจริตชนอย่างผมจะเข้ากับทุจริตชนอย่างท่านได้ก็ลองดู”
* r0 y! ~2 \! J
“เออ...บังเอิญว่าผมไม่เคยคิดว่าตนเองเป็นทุจริตชนด้วยสิ” 4 R) `- u+ a$ i u
น้ำเสียงเน้นชัดถ้อยชัดคำขณะยื่นหน้ามากล่าวต่อหน้าเขา `) J* e' b! p: G
“ทุจริตชนทุกคนต่างไม่เคยคิดว่าตนเองเป็นอยู่แล้วนี่เข้าใจว่าตนเองเป็นสุจริตชนเสมอ เหมือนคนบ้า ที่ไม่มีวันคิดว่าตนเองเป็นคนบ้าสักคนเดียวและมักหาเหตุผลเฉพาะตัวมาเข้าข้างตนเองเสมอเพราะฉะนั้นเราคงไม่ต้องพูดกันเรื่องนี้ให้เสียเวลาเอาเป็นว่าท่านต้องการอะไรจากผมดีกว่า ถึงยังไงตอนนี้ผมก็หลงกลท่านแล้วนี่แต่จำไว้ด้วยนะ ถึงท่านจะทำอะไรผมได้ แต่พวกพ้องของผมก็มี หน้ากากที่ท่านสวมอยู่ตอนนี้คงโดนกระชากออกสักวัน” . f/ m- w( x) }- ~4 w
แทนที่จะได้เห็นใบหน้าแสดงความไม่พอใจแต่กลับเห็นใบหน้าที่อาบด้วยรอยยิ้มเยาะอยู่ครู่ใหญ่ก่อนเริ่มขึ้นด้วยอารมณ์สงบเยือกเย็นเช่นเดิม & s; K) l8 s: H! v) t
“ถ้าเช่นนั้นผมเองก็จะไม่ทำความเข้าใจเกี่ยวกับกิจการของผม แต่ผมอยากให้คุณได้รับทราบอะไรจากปากวชิระก่อนที่ผมจะเสนอข้อตกลง” $ g9 `& |; a. L* f3 K7 Q7 u9 B
กล่าวจบก็หลีกทางให้วชิระเป็นคนมาเจรจาต่อไป 6 K& t2 P4 A5 U$ `, W
“เรื่องระหว่างผมกับพ่อของคุณคุณคงจะทราบละเอียดดีแล้ว ไม่จากปากพ่อคุณ ก็ปากของไอ้นรากรจิ้งจอกเจ้าเล่ห์นั่น” $ E: d1 N8 J8 q2 X( V
เขาได้แต่เบิกตาออกกว้าง 7 ?; y) g% D9 w6 w$ O
“การที่ผมกับท่านภาณุพลมาพูดคุยธุระกันที่นี่เราได้พูดคุยเกี่ยวกับข้อตกสำหรับทำธุรกิจร่วมกันซึ่งเราทั้งคู่ได้หมายตาธุรกิจนั้นไว้นานแล้ว คุณคงพอจะทราบว่าธุรกิจนั้นคืออะไร?” + W' s7 t# k9 o& J, u6 O. A/ c, C$ P
ภูส่งเสียงหัวเราะแผ่วเบา , S e+ ~/ ?: F# e: }' Z
“คุณคงคิดจะเอาธุรกิจที่ตนเองสร้างขึ้นกับมือแต่ไม่มีปัญญารักษาเอาไว้ได้เพราะถูกผีพนันเข้าสิง คืนจากผมงั้นเหรอ” 2 h8 k* Q- [5 E% J. G8 t7 I) g
วชิระโคลงศีรษะยิ้มๆ กัดปลายซิการ์พ่นกระเด็นใส่หน้าเขา
- k7 ?- X' i& ^
“ในเมื่อมันเป็นของผมมาก่อนและคุณก็รู้ดีว่า พ่อของคุณไม่มีสิทธิ์ครอบครองมันตั้งแต่ต้นแล้ว เพียงแค่ดูแลรักษาไว้เพื่อรอให้ผมมารับคืนเท่านั้นการพูดคุยของผมกับท่านภาณุพลวันนี้ไม่ได้มีเฉพาะเรื่องนี้หรอกนะเราได้พูดถึงภรรยาสุดที่รักของคุณด้วย คนฉลาดอย่างคุณคงระแคะระคายบ้างแล้วพร้อมกับกำลังมองหาแนวทางแก้ไขอยู่ แต่ดูเหมือนทุกอย่างจะไม่เข้าข้างคุณนะครับคุณภู...”
9 {- t/ F. |0 z) i. f+ P
“แกกล่าวอย่างนี้หมายความว่ายังไง” / u3 O! G; C% w: s8 n) J% q3 n
“ก็เพราะคุณได้มีน้ำใจมาเยี่ยมพวกเราถึงนี่ยังไงล่ะการกักตัวคุณไว้ในที่นี้ แม้จะเพียงแค่คืนเดียว จะทำให้งานที่เราวางแผนไว้หลาย ๆอย่างประสบผลสำเร็จอย่างงดงามเลยทีเดียวตอนนี้ธุรกิจของพ่อคุณก็อยู่ในกำมือคุณคนเดียว ขาดคุณเสียแล้ว คนอื่น ๆก็จะดำเนินได้ไม่ถนัดนัก หรือถ้าทำได้ก็ทำอย่างคนตาบอด” ) ^! n6 O6 L! u' r
ภูรู้สึกใจหายวาบเมื่อหวนนึกถึงการประชุมสามัญประจำไตรมาสเกี่ยวกับการแต่งตั้งผู้บริหารงานชุดใหม่ที่เขาเป็นคนกำหนดไว้วันจันทร์นี้ทันทีที่สีหน้าเขาถอดเผือดลงถนัด ซึ่งแน่ล่ะมันอยู่ในอาการจับสังเกตของสิงห์เฒ่าเจ้าเล่ห์สองตัวอยู่ตลอดเวลาส่งรอยยิ้มเยาะมาให้เขาอย่างพอใจ : j8 m4 }' i) y' P" k6 Z; h7 Z0 E
“คุณภูคงพอจะทราบแล้วสินะครับว่าคณะกรรมการบริหารจะทำงานกันอย่างชนิดตาบอด งุมโข่งกันอย่างไรในเมื่อประธานกรรมการบริหารใหญ่ที่เป็นคนควบคุมดูแลกิจการบริษัททั้งหมดอย่างคุณหมดโอกาสที่จะออกไปชี้แจงแถลงไขข้อมูลตลอดถึงแผนงานของไตรมาสต่อไปให้กรรมการบริหารได้รับทราบบางที....บริษัทอาจได้รับผลกระทบเสียหายขาดทุนย่อยยับได้” $ q& b7 x0 A, e8 P6 c5 z+ {$ B
คราวนี้เป็นนักการเมืองเจ้าเล่ห์พูดทิ้งระยะขาดตอนไว้อย่างมีเลศนัยส่งรอยยิ้มหยันมาให้เขาอย่างเปิดเผย ก่อนกล่าวประโยคต่อมา 1 P9 n5 }1 c* G9 C$ s3 o9 t! p
“ครอบครัวอันเป็นที่รักโดยเฉพาะรจนาสาวสวยรวยเสน่ห์ ภรรยาของคุณผมสามารถส่งคนไปเชิญตัวเธอมาพบผมและตกเป็นของผมอย่างง่ายดายบางทีอาจจะเป็นวันพรุ่งนี้เช้าหรือวันไหนก็ได้ขึ้นอยู่กับความพอใจของผมนอกจากนั้นบริษัทที่พ่อคุณภูมิใจนักหนา อย่างช้าไม่เกินอาทิตย์ผมสามารถเอาการ์ดเชิญเปิดตัวผู้บริหารคนใหม่มาให้คุณดูถึงที่นี่ได้....” ' M' b( L1 }& p [( S3 b
ภาณุพลเปิดแผนการกระโชกขวัญเขาได้อย่างนิ่มนวลที่สุดคนอย่างภูริเชษฐ์รอรับเล่ห์อุบายจากสมองอันปราดเปรื่องเรืองปัญญานั้นอย่างสงบสติอารมณ์ถ้าเป็นสมัยหนุ่ม ๆ ภาณุพลคงโดนกำปั้นของเขาอัดหน้าแหกแน่ ๆ กับการพูดจาเยาะเย้ยถากถางต่อหน้าต่อตาเช่นนี้
1 ^* |9 c, V. r% _* ^" v$ K5 J
มธุรสวาจาอันเปรียบเหมือนน้ำผึ้งหวานอาบด้วยยาพิษสร้างความทรมานทางจิตใจและความร้อนรนห่วงหน้าพะวงหลังให้แก่เขาเป็นอย่างมากแต่ก็นั่งนิ่งสงบเก็บอาการเหล่านั้นไว้ภายในไม่แสดงออกไปให้อีกฝ่ายได้รับรู้ยิ้มตอบรับในอาการเดียวกัน ประวัติศาตร์จีนก็เคยมีแล้วขงเบ้งเคยทำให้จิวยี่รากเลือดเพราะคำพูดไม่กี่คำหรือแม้ในวรรณกรรมไทยเรื่องพระอภัยมณีอุศเรนก็เคยกระอักเลือดตายเพราะคำพูดของผู้หญิงหน้าตาขี้เหร่อย่างนางวาลีเขาจะไม่ปล่อยให้อารมณ์มาอยู่เหนือเหตุผลเป็นอันขาด ทั้งที่ข้างในของเขาตอนนี้แทบจะระเบิดลาวาออกมาอยู่แล้ว 8 ?% B5 u5 c# G+ ^5 ~
ภาณุพลเห็นชายหนุ่มแสดงอาการสีหน้าเย็นชาเหมือนคำพูดที่ตนเปรยไปเมื่อครู่นี้ไม่มีความหมายอะไรจึงกล่าวต่อไปด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
$ F" h! p7 L/ }3 p$ F3 K, T3 ~
“ผมทราบว่าคุณภูเป็นคนรักเมียเป็นอย่างมากแต่ก็คงน้อยกว่าลูกน้อยสองคน ซึ่งคุณรักแกมาก ๆ จะเป็นการดีไหมถ้าผมนำตัวลูกน้อยที่คุณรัก คุณถนอมมาพบพ่อบังเกิดเกล้าที่นี่”
: k; t o i8 w0 ^+ d0 S& S3 h6 Q% ^1 z
ได้ผลเป็นอย่างยิ่ง ขณะพูดได้ชำเลืองหางตามองนักธุรกิจหนุ่มรูปงามที่ส่งสายตาจ้องมายังตนราวกับจะควักเอาหัวใจของตนออกมาให้ได้จึงหรี่ตาลงยักคิ้วข้างหนึ่งให้อย่างท้าทาย ; j: x( G7 R* p3 K+ Q" t
อาการนั้นสร้างความสะเทือนใจแก่ความรู้สึกภูเป็นอย่างยิ่ง อย่างสุดที่จะทนทานต่อไปได้เขาโพล่งด้วยเสียงเหมือนคำรามออกมา เรียกสรรพนามเปลี่ยนไปตามอารมณ์ - z' X+ X4 X+ l: N" {+ t% W) a+ t: q
“แกว่ามาให้ชัดเจนเลยดีกว่าว่าจะเอาแบบไหน”
5 G! y( E6 P2 | D
“ใจเย็น ๆดีกว่าครับคุณภู คุณจำสุภาษิตบทว่า ช้า ๆ ได้พร้าเล่มงามไม่ได้หรือครับผมและวชิระอยากจะคุยอะไรกับคุณมากมายเลยทีเดียวมองไม่เห็นเลยว่าคุณจะต้องเดือดร้อนอะไร เหล้า เบียร์ หรืออะไรต่าง ๆ ก็มีพร้อมยิ่งไปกว่านั้น หากเป็นความต้องการของคุณ ผมยินดีบริการให้อย่างดีกระทั่งผู้หญิงสวย ๆ ที่คุณชื่นชอบเป็นชีวิตจิตใจ ผมก็หามาต้อนรับให้ได้นะยกเว้นต้องการออกไปจากที่นี่ก่อนที่ผมจะอนุญาต” 6 A6 \) B: z! h
เขาไม่กล่าวอะไรอีกนอกจากยิ้มให้กับนักการเมืองเจ้าเล่ห์ยิ้มให้กับความฉลาดล้ำที่พยายามจะต้อนเขาไปสู่เป้าหมายที่มันต้องการไปสู่ความพ่ายแพ้อย่างราบคาบ ถ้าในประเทศนี้ยังมีนักการเมืองที่ทรงอิทธิพลและฉลาดเจ้าเล่ห์ยิ่งกว่าน้ำกรดอย่างภาณุพลความเจริญก้าวหน้าของประเทศชาติไม่จำต้องหวังเพราะนักการเมืองแบบนี้มันไม่ได้มีเพียงกำลังทรัพย์ที่จะหว่านล้อมใช้ได้อย่างสะดวกสบายกำลังคนที่พร้อมสรรพ ยังมีทั้งกำลังสมองสำหรับวางแผนและดำเนินการทุจริตคดโกงได้อย่างมากมายตบตาเจ้าหน้าที่รักษากฎหมายบ้านเมือง องค์การอิสระที่คอยตรวจสอบ ตบตาประชาชนตาดำ ๆ
3 d& q+ M9 \1 X
แต่สำหรับเขาต่อให้มันเหาะเหินเดินอากาศได้ เขาก็ไม่หวั่นใจ
) N: C: g8 U7 ?
เมื่อเห็นชายหนุ่มเงียบไปภาณุพลส่งเสียงหัวเราะอย่างเย้ยหยันดังขึ้นอีกครั้ง หน้าอกกระเพื่อมไปตามจังหวะกล่าวเรียบ ๆ มาเช่นเดิม
- Q' v* b+ C" l! S0 D
“ผมชื่นชอบคุณมาก ๆนะคุณภู มีคนหนุ่มไม่กี่คนหรอกที่ทำได้อย่างคุณไม่ว่าจะเป็นเรื่องปรับปรุงตนเองให้เข้ากับสถานการณ์ อุดมคติที่แน่วแน่การบริหารจัดการผู้ใต้บังคับบัญชา น้อยจริง ๆ ที่จะมีคนหนุ่มมากความสามารถอย่างคุณใครได้คบค้าสมาคมด้วยถือว่าเป็นเกียรติอย่างยิ่งเลยทีเดียว ถ้ามีนักธุรกิจใสซื่อมือสะอาดอย่างคุณมากกว่านี้ประเทศชาติคงเจริญมั่งคั่งเป็นแน่”
+ v {$ V/ i% M9 L, H1 s
เลือดในกายวิ่งพล่านด้วยความโกรธแค้นลมแห่งความโกรธทำเอาเขาหูอื้อตาลายไปชั่วขณะจนแทบอยากกระโจนเข้าขย้ำคอคนที่อยู่ตรงหน้าเหลือเกินสายตาจับจ้องภาณุพลอย่างเจ็บแค้นมุ่งพิฆาต สูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆโดยไม่ยอมแตะต้องเครื่องดื่มและอาหารที่วางอยู่ตรงหน้าพยายามปรับอารมณ์ของตนให้สงบเยือกเย็นที่สุดเท่าที่จะทำได้ในตอนนี้กระซิบรอดไรฟันออกมา & n7 v* o) {( Z d5 U8 v9 G
“อย่าปล่อยให้ผมหลุดออกไปได้แล้วกัน” % L+ }; ~2 T$ G a5 v& R: q8 O9 ?& e
“แน่ใจได้ครับ...เขี้ยวเล็บของสมิงร้ายจะไม่มีวันปล่อยให้เหยื่อของมันหลุดออกไปจากกรงเขี้ยวคมเล็บได้หรอกเว้นเสียแต่ว่ามันจะเห็นว่าไม่ใช่เหยื่อหรือศัตรูของมัน”
4 H# O2 i' v1 D* w8 _
ภาณุพลตอบกลับด้วยประโยคสนทนาทันๆ กัน หันไปพยักหน้าให้วชิระและการ์ดสองนายออกไปรอตนข้างนอก ภายในห้องนั้นจึงเหลือเพียงตนเองภูริเชษฐ์และโรแบร์ ซึ่งตอนนี้หมดสติไปแล้วด้วยพิษบาดแผลและความบอบซ้ำยื่นแก้วเหล้าให้ชายหนุ่มช้า ๆ & w- f9 o: c- b# m; M' `1 s# y
คราวนี้ภูริเชษฐ์ไม่แสดงอาการปฏิเสธเหมือนครั้งแรกเขายื่นมือไปรับด้วยอาการสงบเยือกเย็น และก่อนที่ภาณุพลจะทันไหวกายอย่างไรก็โดนเขาสาดแก้วเหล้าใส่หน้าเต็ม ๆ พร้อมกับขว้างแก้วเหล้าลงพื้นเสียงดัง “เพ้ง”หยิบเศษแก้วปาเข้าใส่ผนังห้องที่มีม่านสีชมพูหวานแว๋วกั้นอยู่ , M5 B j' J* s6 A) v+ |& h% Y. H
ม่านรอบด้านถูกระชากออกอย่างรวดเร็วการ์ดไม่ต่ำกว่าสิบนายยืนเป็นจุด ๆ ก้าวพรวดตรงออกมายังเขาและจากภาพที่เห็นทำให้เขาตกตะลึงเล็กน้อยแต่ก็ปรับสีหน้าให้เป็นปกติด้วยเวลาอันรวดเร็ว
+ X( f0 w7 n8 |& @
“กลัวผมจะทำร้ายขนาดนั้นเลยเหรอครับ...ผมก็แค่นักธุรกิจจะเอากำลังที่ไหนไปต่อสู้กับท่าน”
# ]$ h2 \! u) e4 g7 Q2 x& z( O' ?
เขากล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ส่งเสียงหัวเราะกร้าว หยิบแก้วเหล้าอีกใบขึ้นมารินเหล้าลง ยื่นให้ภาณุพล * Q0 P. [" Y: z: e/ E2 X8 J
“ดื่มหน่อยสิครับท่านจะได้หายขวัญเสีย”
; B& U# }3 U% Y0 V& Q8 X
ภาณุพลนิ่งไปนาน!ก่อนจะยื่นมือมารับแก้วเหล้าจากชายหนุ่มดื่มรวดเดียว เขาเห็นดังนั้นจึงรินดื่มดับความกระหายให้ตนเองบ้าง
! P3 a% _! \0 |3 I
“เชิญพูดธุระท่านมาได้แล้ว”
% D. c5 u8 J: w8 R$ d. q
“ใจร้อนจริง ๆเลยคุณภู ถ้างั้นผมยื่นข้อเสนอแล้วกัน” 7 N. K" Y3 [ _- ` G; V+ h L+ ?
“ว่ามา” 2 ^3 K( u: c' s! U4 T, P# `5 C
“ประการแรก คุณจะต้องจัดการขายหุ้นบริษัทที่คุณถืออยู่จำนวนมากให้แก่ผมเพียงคนเดียวทั้งหมด
: X* R% J6 X$ W, F
ประการที่สองคุณจะต้องลาออกจากตำแหน่งผู้บริหารทุกตำแหน่งและเดินทางออกนอกประเทศเป็นเวลา ๕ ปีนับแต่วันเราตกลงกัน และเมื่อคุณเดินทางกลับมาต้องสัญญาว่าจะไม่ทำธุรกิจที่เกี่ยวข้องหรือคล้ายคลึงกับธุรกิจที่ผมทำอยู่ทุกชนิด” 1 p8 F3 b* O* S t! f% C. R
“เป็นข้อเสนอที่ไม่เลวนี่แล้วลูกเมียผมล่ะ” ! A7 S* S! z# I- J4 d4 G' c! l1 D
“ผมจะจัดการส่งลูกน้อยของคุณสองคนติดตามไปภายหลังโดยจะอำนวยความสะดวกให้แก่พวกเขาเป็นอย่างดี สำหรับเมีย ผมขอเก็บไว้เชยชมก่อนเบื่อเมื่อไหร่ อาจจะส่งไปคืนให้ แต่คงไม่เบื่อง่าย ๆ เพราะเมียคุณสวยบาดตาบาดใจเหลือเกินประกอบเรื่องบนเตียงที่ผ่านผู้ชายอย่างคุณมา ลีลาของเธอคงดุเด็ดเผ็ดร้อนถูกใจผมแน่ๆ”
d& u. y9 [0 z: t) X+ ]( \
แม้จะรู้สึกบาดใจกับประโยคสนทนาแต่เขาก็ต้องเก็บอาการไว้ ข่มความโกรธ กลืนน้ำลายแห้งผากลงคอ ย้อนถามกลับไป
' t6 a) h5 P; V2 b! ~% P. M. D
“แล้วคุณวชิระจะยอมหรือเกี่ยวกับเรื่องบริษัท เพราะเขาเป็นตัวตั้งตัวตีอยากได้คืนจากพ่อผมมิใช่หรือ” 6 h% ~$ M0 q1 \1 S
“เรื่องนั้นอย่าห่วงวชิระเป็นหนี้ผมอยู่มาก และเงินที่จะซื้อหุ้นของคุณ ก็เป็นเงินผม”
1 L* w) c K+ N! l- `, x
ไพ่ใบสุดท้ายของภาณุพลวางลงตรงหน้าเขาณ บัดนี้แล้ว มันเป็นไพ่ใบสำคัญเกินความคิดของเขาพอสมควร ทำให้เขารู้ว่าเหตุใดนักการเมืองเจ้าเล่ห์คนนี้ ถึงต้องการพูดคุยกับเขาเพียงลำพัง
, n1 b+ j! c J& z: \% Q0 ]4 _- H) y# A
เรื่องร้ายๆ ที่ผ่านมาเพื่อทำลายชื่อเสียงของเขา ก็เกิดจากสมองอันปราดเปรื่องเจ้าเล่ห์นี้บริษัทที่เขารับช่วงต่อจากพ่อ เป็นบริษัทที่สร้างผลกำไรอย่างงดงาม รูปแบบการบริหารการจัดการ เขาได้จัดการวางไว้อย่างเป็นระบบ เป็นขั้นตอนอย่างชัดเจนแม้แต่นักบริหารที่จบมาใหม่ ๆ หากอ่านและศึกษารูปแบบที่เขาวางไว้อย่างละเอียดก็สามารถบริหารจัดการตามได้อย่างสะดวกสบายและถ้ามันตกไปอยู่ในมือของผู้มีอิทธิพลอย่างภาณุพลมันยิ่งจะเจริญงอกงามไพบูลย์ยิ่งกว่าเดิมเป็นสองเท่าในด้านผลประโยชน์ " U, A, J1 o' K4 g2 M; {
ตอนแรกมันต้องการทำลายชื่อเสียงของเขาให้ย่อยยับอัปปรางเป็นการตัดกำลังคู่แข่งไป แต่เมื่อมันฟลุ้กได้ตัวเขามาแล้วแบบนี้คนฉลาดอย่างภาณุพล ย่อมมีเล่ห์อุบายแบบใหม่ในการแสวงหาประโยชน์ใส่ตนเอง . X8 a2 m6 x: f z2 @3 L
การเจรจาหว่านล้อมต่างๆ โดยเงื่อนไขและผลประโยชน์ที่เขาพึงได้รับ มันเป็นอุบายตุ๋นกันซึ่ง ๆ หน้ามากกว่าเรื่องอะไรที่คนคิดแต่ผลประโยชน์ส่วนตัวอย่างมันจะยอมเสียเงินจำนวนมากเพื่อซื้อหุ้นจากเขาวิธีง่ายที่สุดคือทำให้เขาเป็นคนสูญหายไปเลย ไม่ดีกว่าเหรอ..... Z/ W7 v9 v6 ]/ m. ^
ความเจ้าเล่ห์ของมันในการวางแผนยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวแต่นกอย่างเขาก็เคยล้วงไส้ของพวกงูเห่ามากินเสียนักต่อนัก เขาแกล้งทำสีหน้ายิ้มระรื่นเหมือนพอใจข้อเสนอเต็มที่ , v; o# t! b# O k5 L
ภาณุพลเห็นอาการของชายหนุ่มอย่างนั้นก็ยิ้มตอบ ก่อนหว่านล้อมด้วยคำหวานอีก 3 v, Z" k+ y6 L. R' G
“คิดดูให้ดีนะ...คุณจะยอมถูกขังจนตายที่นี่หรือจะบินออกไปเสวยสุขที่ต่างประเทศและด้วยจำนวนเงินที่ผมเสนอให้ ผมเชื่อว่าคนฉลาดอย่างคุณสามารถสร้างธุรกิจใหม่ ๆในประเทศที่คุณไปอยู่ได้”
; b. j7 B, l# N; N( L+ @( o
“ผมต้องการเวลาคิด”
9 {4 o4 B" N1 I8 |' t! [ K# o
“ได้...!หากเป็นความต้องการของคุณ ผมจะรอ แต่ผมเป็นคนที่มีความอดทนต่ำด้วยนะอย่าให้รอนานล่ะ”
2 M: N+ ]+ ^! ~5 R
“ผมมีอะไรอยากถามท่านหน่อย”
. b: O6 C$ } B" P2 o
“ว่ามา...ยังไงเราก็ยังเป็นมิตรกันอยู่มิใช่หรือ” / L8 a- q4 _7 Z6 s& `
“ผมแปลกใจในวิถีการดำเนินชีวิตของท่านมากท่านเอาอะไรผูกใจพวกนั้นไว้ใช้งานพวกมันจึงยอมทำตามคำสั่งท่านและเชื่อฟังคำสั่งท่านราวกับเทพเจ้าอย่างนั้นโดยเฉพาะตำรวจหนุ่มสองนายนั้น” 6 h! `- |0 ~5 [) C8 M, b
“คุณอยากรู้จริง ๆ เหรอ?” ( D# S* W: u( V B+ o
“ถ้าไม่เป็นความลับเกินไป”
! H% H- y7 f8 m
“ไม่เป็นความลับอะไรหรอกเมื่อคุณอยากทราบผมก็จะบอกให้ ว่าแต่คุณใช้อะไรผูกใจลูกน้องคุณล่ะพวกเขาถึงยอมทำงานถวายชีวิตให้กับคุณ กระทั่งบริษัทคุณเจริญก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว” & m" ^0 c* \# D1 [2 v/ N/ s
“ความดีและความจริงใจ” 6 v0 | ]' F. ^1 R3 M( s& a
เขาตอบห้วนๆ
K4 g' t' P7 D! A) V2 `& q2 ]
“เหรอ...แต่ผมตรงข้ามเลยผมใช้ความชั่วของพวกมันเอง ผูกมัดพวกมันไว้ใช้งาน ฮ่า...ฮ่า....ฮ่า” ) l7 p5 M" |* W' m4 I4 Q k
ภาณุพลกล่าวพร้อมกับหัวเราะอย่างขบขันระบายยิ้มออกมาเล็กน้อย หนวดยาวเฟื้อยตรงเหนือริมฝีปากกระดิกหงึด ๆตามจังหวะหัวเราะ ขณะจ้องมองหน้าชายหนุ่ม 1 H" u ~2 {9 k9 T4 S, m
“ผมบอกได้แต่ว่าพวกนั้นไม่กล้าปฏิเสธความต้องการของผมต่อให้ผมหลอกเอาลูกเมียมันมาปู้ยี่ ปู้ยำ พวกมันก็จำยอมต้องยื่นมือเข้ามาช่วยผมอยู่ดีหากเป็นความต้องการของผม”
+ r9 B' A2 u6 s4 {" G, s
“ขนาดนั้นเลยเหรอ...ว่าแต่ท่านได้ไปสร้างบุญคุณอะไรให้แก่พวกนั้นพวกเขาถึงได้ยอมก้มหัวให้ท่านอย่างง่ายดายขนาดนั้น”
0 f2 H f+ D6 T5 `8 j( q
“คำว่า “บุญคุณ” ยังไงล่ะคุณภู...บุญคุณที่ผมมีต่อเขาพวกนั้นมันค้ำคออยู่มากนัก แต่บุญคุณของผมกับของคุณมันคนละความหมายกันและมันไม่ใช่แค่เรื่องเงินทองที่ใครก็สามารถหยิบยื่นให้แก่กันและกันได้ ซึ่งใคร ๆในสังคมเราก็พากันทำอยู่มากมาย”
0 A9 I7 p, E' y
“แล้วบุญคุณในความหมายของท่านเป็นอย่างไร” . q- C8 b! {- R z* ~
เขาอดถามขึ้นไม่ได้
, T9 h! P! f3 V/ `
“บุญคุณของผมก็คือการที่ผมรู้พฤติกรรมเบื้องหลังอันหยาบช้าของคนพวกนั้นนะสิมันได้สร้างความผูกพันและผลประโยชน์อันเร้นลับและมากมายก่ายกองแก่ผมในโลกนี้มีกี่คนที่ไม่เคยทำผิดพลาด และส่วนมากมักปิดเป็นความลับแต่เผอิญว่าผมรู้ความลับนั้น เลยทำให้มันง่ายขึ้น ที่จะต้องช่วยพวกเขาปกปิด มนุษย์เราทุกคนล้วนเต็มไปด้วยกิเลสหนาตัณหาหยาบกันทั้งนั้นความไม่รู้จักพอ ไม่รู้จักอิ่มในกามคุณของแต่ละคนเป็นช่องที่เปิดโอกาสให้คนอย่างผมเข้าไปแสวงหาผลประโยชน์ได้อย่างง่ายดายสัญชาตญาณนี้มันเต็มไปด้วยอำนาจลี้ลับที่คนเราส่วนมากแม้ปากบอกว่ารู้สามารถควบคุมมันได้ แต่น้อยคนที่ยับยั้งการกระทำของตนได้และบางคนก็ถลำลึกเกินกว่าจะถอนตัว พฤติกรรมนี้ของคนพวกนั้นต่างหากที่ทำให้ผมสามารถเข้าไปแสวงหาผลประโยชน์จากพวกเขาได้อย่างแนบเนียนในรูปแบบมีผลประโยชน์ร่วมกัน”
$ }; D: _1 R8 F5 {9 a$ _7 |7 J1 b
“ร้ายกาจจริง ๆ”
; c* s; i" W, P
ภูได้แต่สบถพึมพำแต่ประโยคคำพูดของเขาก็แว่วเข้าหูภาณุพล
+ W- q$ m' e/ K& V
“จะว่าผมร้ายก็ไม่ถูกนะครับคุณภู...คุณเองก็บ่อยครั้งไม่ใช่หรือที่หักห้ามสัญชาตญาณนี้ของตนไม่ได้ยกตัวอย่างเช่น บุคคลคนหนึ่ง รูปลักษณ์ภายนอกเป็นที่นับหน้าถือตาของคนทั่วไปในสังคม แต่เบื้องหลังกลับมีพฤติกามชอบเสพสมอารมณ์หมายกับเด็กอายุไม่เกิน๑๕ ปีแบบรุนแรง บางคนถึงกับทนไม่ไหว ถึงแก่ชีวิตก็มีเป็นเรื่องที่ไม่มีใครรู้ความโสมมนั้น นอกจากผมเพียงคนเดียวและผมไม่คิดจะนำไปเล่าให้ใครฟัง แกล้งทำเป็นปิดปากเงียบสนิทหลายครั้งที่ผมต้องทนมองดูพฤติกามเยี่ยงสัตว์เสพสมของคน ๆ นั้นกับเด็ก ๆเพียงเท่านี้ก็สร้างความผูกพันระหว่างผมกับกับคน ๆ นั้นได้อย่างมากมาย คุณคิดว่าคนๆ นั้นจะกล้าปฏิเสธผมหรือเปล่าล่ะ...” + B7 F Y* M: K# F3 \% C
“แล้วตำรวจหนุ่มสองนายนั้นล่ะ” 7 Z! \# o6 K! \1 U6 s) {
“คุณคิดว่าตำรวจที่เพิ่งจบนายร้อยไม่กี่ปี แล้วก้าวขึ้นยศร้อยตำรวจเอกอย่างรวดเร็วแบบนี้คิดว่าเกิดจากฝีมือของเขางั้นเหรอ” ) I1 K" p* @" I+ T3 O
“ผมคิดว่าเกิดจากสิ่งอื่นมากกว่า” & {8 U- i8 R+ F6 A- f
“ฉลาดเหมือนกันนี่คุณภู...ผมจะบอกให้ว่าตำรวจสองนายนั้น คนหนึ่งเป็นเกย์ควีนอีกคนเป็นเกย์คิงและก็บังเอิญที่ผมรู้ความลับข้อนี้ของมันทำให้ผมสามารถเรียกมันมาใช้งานได้อย่างง่ายดาย สั่งอะไรได้อย่างนั้นและก็เคยส่งพวกมันสองคนไปปรนเปรอนักธุรกิจแก่ ๆ ที่เบื่อแม่บ้านและเซ็กส์แบบจำเจของตนแม้แต่นักการเมืองระดับสูง หลายคนก็ยังชื่นชอบบริการของมัน คุณลองคิดดูสิว่าคนที่ผมให้พวกมันไปบริการนั้น จะมีความผูกพันเป็นบุญคุณกับผมมากมายขนาดไหน...ฮ่า....ฮ่า...ฮ่า”
% l G' @ f5 |; U7 \# K
เมื่อได้ฟังวิธีการของอีกฝ่ายทำให้เขาหมดความสงสัยว่าเหตุใดคนเหล่านั้นจึงยอมก้มหัวให้ภาณุพลอย่างง่ายดายเพราะลำพังอำนาจเงินไม่สามารถทำให้คนก้มหัวให้กันได้ง่ายขนาดนี้
" ^( ^: F4 x1 K
“เป็นไงคุณภู...ทำธุรกิจแบบนี้ง่ายไหม? คนในสังคมนี้ยิ่งมีความดำมืด พฤติกรรมชั่วช้าของตนมากเท่าไหร่ยิ่งเป็นการเปิดช่องทางให้ผมสามารถเข้าถึงตัวคนผู้นั้นได้ง่ายมากขึ้นผมจึงเพลิดเพลินกับการเฝ้าดูตัณหา ราคะของคนพวกนี้มันให้ผลงดงามกว่าจำนวนเงินหรือผลประโยชน์ที่ติดเป็นสินบนแก่กันและกันมากกว่าคุณเห็นด้วยไหม? และผลประโยชน์ในลักษณะนี้แหละทำให้ผมเป็นที่เคารพยำเกรงของผู้มีอำนาจในสังคมนี้” + \* \+ M. d6 ?8 K1 [4 `8 y
“แล้วท่านล่ะไม่ชอบเสพสมอย่างสัตว์กับหญิงพรหมจรรย์เหมือนพวกที่คุณกล่าวอ้างบ้างเหรอ” / {9 [1 `! l4 H$ g% Q5 e& B
“ไม่หรอก...ผมไม่ค่อยชื่นชอบมันเป็นการสนุกอยู่ฝ่ายเดียว และเป็นการเสี่ยงโดยไม่จำเป็นด้วย รสนิยมของผมก็คือหญิงที่ผ่านการแต่งงานมาแล้วหรือไม่ก็ผ่านประสบกามมาพอสมควร มันได้อรรถรสในการร่วมรักดี เหมือนภรรยาคุณไงนี้แหละสเป๊คผมเลย ผมไม่อยากคิดว่าหากได้เสพสมกับเธอจริง ๆ จะมีความสุขขนาดไหน”
2 a) v: E) h E: w) `) y- A1 |
“ฝันไปเถอะ”
6 k" f. Y [) e6 {6 a7 }# g
“อย่าท้าผมนะคุณภู...ผมเชื่อว่าผู้หญิงที่ผ่านผู้ชายอย่างคุณมาคงมีกลเม็ดเด็ดพลายมากมายแน่นอน และผมก็เฝ้ารอด้วยความใจจดใจจ่อเสียด้วยสิ” ขณะกล่าวใบหน้าอาบไปด้วยรอยยิ้ม
8 z& E8 }: o' A/ ~" y! j
“เขาพูดกันว่าผู้ชายที่มีขนปุกปุยบนหน้าอกแต่พองามอย่างคุณ มีพลังเซ็กส์เหลือเฟือมากยิ่งนักดังนั้น ระหว่างอยู่ที่นี้ ก็อย่าทำอะไรที่ขัดขืนคำสั่งผม หรือทำอะไรให้ผมไม่พอใจแล้วกันมิฉะนั้นคุณอาจจะได้เป็นผัวหรือเป็นเมียตำรวจหนุ่มสองนายนั้น คนใด คนหนึ่งหรือพร้อมกันทั้งสองคนในเวลาเดียวกันคุณไม่สังเกตสายตาเวลาพวกมันจ้องมองคุณเหรอว่ามันเป็นสายตาที่เต็มไปด้วยความกระเหี้ยนกระหือขนาดไหน เพียงแค่ผมเปิดทางให้เท่านั้นพวกมันก็พร้อมจะสนองความต้องการคุณทันที”
2 f3 s- I7 o. r; S+ w. m- N) D
“อย่าได้ทำอย่างนั้นเป็นอันขาดนะ”
- ] D$ a$ ?/ @( c/ y" a, t
“ขึ้นอยู่กับพฤติกรรมของคุณหากเป็นที่พอใจผมเรื่องแบบนี้ก็จะไม่เกิดขึ้น หากเป็นตรงกันข้ามผมก็ช่วยอะไรไม่ได้ เอาล่ะ...เราก็พูดคุยกันมาพอสมควรแล้ว ผมเห็นว่าควรให้คุณได้ทานอาหารพักผ่อนบ้าง แต่ระหว่างที่คุณอยู่ที่นี้คุณจะได้รับการต้อนรับเป็นอย่างดี สำคัญอย่าคิดหนีเป็นอันขาด มิฉะนั้นไอ้ฝรั่งขี้นกโดนดีเป็นคนแรก” # V: F* O! ]- k' u2 Y" n! O2 R
กล่าวจบภาณุพลก็เคาะผนังห้องการ์ดสามสี่นายก็เข้ามาพยุงร่างโรแบร์ออกไปคุมขังอีกห้องหนึ่ง 9 L0 N$ a- A( _6 d7 n/ F3 M
“ถ้าท่านทำอันตรายเพื่อนผมอีกแม้รอยขีดข่วนเดียวผมจะจองล้างจองผลาญท่านตลอดชีวิตแน่”
& l( D, r1 M: J7 x+ e! i( J
“น่ากลั๊ว ...น่ากลัว 555555”
6 V# t' m1 o( c+ V0 v( L4 K+ r
แม้ว่าสภาพของเขาในขณะนี้จะไม่ได้ถูกจองจำพันธนาการแต่อย่างใดแต่เขาก็รู้สถานการณ์ดีว่า ได้ตกเป็นเชลยของบุคคลผู้ทรงอิทธิพลคนหนึ่งในประเทศที่แวดล้อมด้วยบริวารผู้ตกเป็นทาสด้วยอำนาจอันเร้นลับซึ่งยากจะถ่ายถอนตนเองให้หลุดพ้นออกไปได้
! c& J3 |- s. o! d2 s
สิ่งเดียวที่เขาจะทำได้ในเวลานี้คือประวิงเวลาอันเป็นวาระสุดท้ายของตนให้นานที่สุดนานจนกว่าเขาจะหมดลมหายใจหรือหลุดพ้นออกจากบ้านหลังนี้ไปได้ภาณุพลจะยังไม่ทำอันตรายอะไรแก่เขาแน่นอน ตราบใดที่มันยังไม่บรรลุตามจุดประสงค์อันชั่วร้ายของมัน 3 K o. w# o: D/ K
ทว่าคนอย่างภาณุพลก็แบะท่าบางอย่างให้เขาได้เห็นแล้วว่ามันเต็มไปด้วยความฉลาดเจ้าเล่ห์ เต็มไปด้วยกโลบายอันล้ำลึกเกินคนทั่วไปจะตามได้ทันจากการได้พูดคุยกันทำให้เขาได้ทราบว่า การประชุมแต่งตั้งผู้บริหารชุดใหม่ของเขา ซึ่งอำนาจการตัดสินทั้งหมดอยู่ที่เขาคนเดียวเป็นความลับของบริษัท แต่เสือร้ายอย่างภาณุพลกลับทราบลึกตื้นหนาบางนั้นอย่างละเอียดถี่ถ้วน 9 A5 l2 S% Z* x9 V# f3 Q
เขาจึงได้แต่หวังว่าอากรจะสามารถระงับหรือแก้ไขสถานการณ์นี้แทนเขาได้มิฉะนั้นบริษัทที่พ่ออุตส่าห์ลงแรงสร้างขึ้นมา ต้องถึงคราวอับปรางย่อยยับแน่ ๆสิ่งนี้สร้างความกระวน กระวายกระสับกระส่ายให้แก่เขายิ่งกว่าการโดนจับตัวขังไว้ที่บ้านนี้อีก 1 p$ }* D1 W' C' E( a5 T
“หุ่นคุณภูสุดยอดจริงๆ วะ ! ธีร์ มึงดูสิชิคแพกและไรขน ดูเซ็กส์ซี่มาก ๆ” ; D' i! c6 e& B
สองตำรวจหนุ่มสนทนากันเบาๆ อยู่ตรงริมประตูทางเข้า จ้องมองชายหนุ่มซึ่งอยู่ในสภาพเปลือยท่อนบนเพราะถอดเสื้อออกเช็ดเลือดให้โรแบร์ก่อนหน้านี้ นั่งก้มหน้าก้มตามือกุมขมับอย่างใช้ความคิด โดยไม่ได้หันมาทางพวกตนแม้แต่น้อย / F6 K& J# n2 A' _" c8 y5 l5 ?
“หน้าอกยังดูเนียนแน่นเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อขนาดนี้ แล้วร่องก้นล่ะพี่ จะแน่นขนาดไหน แค่คิดก็เสียวแล้ว”
/ P2 N2 O( ]) I1 b4 X, \
“มึงเย็นไว้ก่อน...ท่านภาณุพลยังไม่ได้สั่งให้ทำอะไรขืนทำเกินเลยคำสั่ง มีหวังกูกับมึงโดนเจี๋ยนแน่ ๆ” % o% l/ x% v; C3 \% \; E2 Y
สนทนาแลกเปลี่ยนกันสักพักสองหนุ่มก็เดินเข้าไปหิ้วปีกภูขึ้น 4 B' ~& m4 L$ ~
“เราได้รับคำสั่งให้พาคุณขึ้นไปพักข้างบนซึ่งมีห้องนอน ห้องน้ำพร้อม และดูท่าคุณคงต้องพักอยู่นี่หลายวัน”
# ]1 e3 k9 I, H) L7 F3 `
เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่แสดงอาการขัดขืนจักรภพเข้ามาจับแขนชายหนุ่ม เดินพาขึ้นไปพักด้านบนจัดการอาหารเครื่องดื่มให้เรียบร้อย สำรวจดูความเรียบร้อยอื่น ๆ จนเป็นที่พอใจจึงเดินออกมาล็อกประตูด้านนอกก้าวลงบันไดไปหาอะไรดื่มด้านล่างระงับอารมณ์บางอย่างข้างในของตนด้วยความรู้สึกที่ไม่มีใครทราบได้ว่า เจ้าตัวกำลังคิดจะทำอะไรนอกเหนือคำสั่งเจ้านายหรือไม่.....
2 A1 b+ L- ~ I# B( F2 W1 w | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2019-11-20 16:33:03
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2019-11-20 19:01:56
โพสต์ 2019-11-20 19:33:33
โพสต์ 2019-11-21 08:13:46
