|
ระหว่างรับประทานอาหารทุกคนต่างก้มหน้า ก้มตากินกันอย่างเอร็ดอร่อยเพราะสูญเสียพลังงานไปอย่างมากเมื่อครู่นี้ ไม่มีใครกล่าวถึงเซ็กส์แบบหนักหน่วงและรุนแรงที่ผ่านมาเมื่อครู่หรือเรื่องที่กำลังเป็นปัญหาค้างคาที่ยังขบคิดกันไม่ออกอยู่ขณะนี้นอกจากกินจนอิ่ม ) w' M8 M# X6 n6 Q. s" G6 D
ชะเอมเป็นคนจัดการเก็บไปล้างส่วนเขาเดินไปหยิบเครื่องดื่มเบียร์เย็น ๆ พร้อมกับน้ำแข็งจากตู้เย็นเดินนำมาวางที่ห้องรับแขกอันเป็นสังเวียนแห่งกามยุทธ์เมื่อครู่นี้ 1 ~- S$ }- K. |) s& @# h& s
“เอาล่ะ....เมื่อภูตอบสนองความต้องการอาและเอ็มจนสมอารมณ์หมายแล้วเข้ามาสู่เรื่องที่ค้างกันอยู่ดีกว่า เอ็มว่าไงนะตอนนั้น” + A2 k( k m Q7 Y9 x0 O" ^' N3 y, g
“ผมถามพี่ภูว่า ทุกครั้งที่ไปบ้านนั้นได้สังเกตอาการผิดปกติพ่อลูกสองคนนั้นหรือเปล่า”
! H5 x! G0 F3 O3 h. K
“พี่ก็เห็นว่าเขาปกติดีนะไม่มีอาการพิรุธอะไร ไม่ว่ายามกินหรือยามดื่ม” 1 n# N" e8 m/ y) e9 D& ?5 w# n
“เปล่าครับ...ผมหมายถึงการแต่งตัว”
1 i2 d6 G2 |4 J" t/ J1 V- ?
“เออจริงด้วยภู...แก้วเครื่องดื่มนั่นมันต้องมาจากบ้านนั้นแน่ๆ” ( o, A1 |" Q" J! ]
นรากรสมทบมาอีกครั้ง
8 Y" Z+ O& s) N0 F! ^
ภูริเชษฐ์นั่งหลับตานึกอยู่สักพักก็คิดออก ร้องออกมาอย่างดีใจ
: Q; E7 g$ |$ x. ~" q/ l8 U! h5 [
“เออ.....! อากรผมคิดออกแล้ว....ทุกครั้งที่ผมไปบ้านนั้นไอ้ก้อนการ์ดคนสนิทคุณภาณุพลจะสวมถุงมือสีขาวตลอด :ซึ่งผมเคยถามครั้งหนึ่งว่าทำไมไอ้ก้อนต้องแต่งตัวเหมือนบริกรตามโรงแรมด้วย” " P5 D+ F- J4 W4 t
“เค้าตอบว่าไง” 0 m/ K; E9 n* [: G' V4 e- c. ~
“ก็บอกว่าเป็นปกติของบ้าน ที่พนักงานทุกคนไม่ว่าตำแหน่งไหน เวลาบริการแขกต้องแต่งตัวเรียบร้อยสะอาดสดใส” + G3 z. B! `% a, u) {3 u
“ถ้างั้นใช่เลย....” ; H0 ~) p( V! r& m3 u* Y
“ใช่อะไรอา....”
8 `- w) ]* X; M) Y3 [
“ก็แก้วใบนั้นมันมาจากบ้านไอ้ภาณุวัฒน์นะสิ”
( [& x2 j$ w8 L
นรากรกล่าวอย่างขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน + P& P j) R- t) f
“ภู...บอกเองไม่ใช่หรือว่าตำรวจที่เชิญตัวเราไปให้ปากคำ เคยเป็นการ์ดส่วนตัวภาณุวัฒน์ลูกชายภาณุพลมาก่อนแล้วพอเกิดเรื่อง มันยังเจาะจงมาที่ภูเป็นคนแรกพร้อมกับแสดงหลักฐานตั้งข้อสงสัยเราอย่างง่าย ๆก็เพราะมันเป็นพวกเดียวกันอย่างไรล่ะ” " K4 p. n. A3 n4 M6 D4 a2 u+ t+ D) ]
“จริงด้วยอา...แก้วนั้นต้องเป็นไอ้ก้อนแน่ๆ ที่เป็นคนดำเนินการจัดฉากตามคำสั่งเจ้านาย เพราะมันใส่ถุงมือทุกครั้งที่รินเหล้าให้ผมแล้วไวน์ล่ะ” - E* n$ |$ N$ o" N& x8 p
“ไวน์เหรอ...ภูจำวันที่คุยกับอาที่บริษัทไม่ได้เหรอ”
7 j0 S: n/ D7 S2 q( l8 e' C
“ใครจะจำได้ล่ะอา...พักนี้เรื่องวุ่นวายผ่านเข้ามาในชีวิตผมเหลือเกินจนไม่อยากจำอะไรแล้ว” ; ~3 t' `: X* ~2 O9 \: H
“ก็ภูนำไวน์ที่สั่งซื้อไปเป็นของขวัญเขายังไงล่ะ” 6 c( a! L& ^& }! R1 n
เมื่อได้ยินคำพูดของชายสูงวัยภูถึงกับถอนหายใจยาว เอนกายลงพนักพิงอย่างเหนื่อยใจสุดท้ายเขาก็พลาดท่าให้สองพ่อลูกนั้นจนได้ ด้วยวิธีการตื้น ๆ ที่เขาคาดไม่ถึงก่อนจะกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบขรึม
8 K8 ]( K* E# V/ ~- b/ U8 `1 }2 _
“หากเป็นจริงอย่างอาว่าจริงๆ พวกมันไม่อาศัยจังหวะนี้เล่นงานผมถึงขั้นขึ้นโรงขึ้นศาลเลยเหรอ หลักฐานชัดเจนขนาดนั้น” 0 S, e+ n7 p' `. f M
“ไม่หรอก....มันแค่ต้องการสร้างข่าวฉาวให้ภูเท่านั้นเองหลักฐานแค่นี้ เอาผิดเราไม่ได้หรอก และไอ้แก่โง่นั่นก็ไม่ได้ตายเสียหน่อยซึ่งเป็นโชคของเรา”
+ H/ `3 R. i: j$ _; V) s- i! b
“แล้วผมควรทำยังไงดีล่ะ” : a' N4 \$ E; P/ r8 b g$ w3 y
“อยู่นิ่ง ๆเหมือนเดิม รอดูแผนขั้นแรกของอาเสียก่อนว่าจะได้ผลไหม” % x0 F0 g% h% {/ H9 [' i
“ผมก็ได้แต่หวังว่ามันจะสำเร็จนอกจากอยู่นิ่ง ๆ อาจะให้ผมทำไงอีก” 5 [8 ]8 Y: z c; r/ `, l
“ขอความร่วมมือกับเลขาฯ สาวของภู”
% D8 {) G& v" ~/ t
“มลนะเหรอ?” ' l; Q9 F& N8 _ X
“นั่นแหละ....คนนี้ถือว่าเป็นหมากเด็ด”
3 w1 w0 ? S- H) |
“จะให้ทำยังไง....อย่าให้เธอต้องเสี่ยงนะเพราะผมรักเธอเหมือนน้องสาวคนหนึ่ง”
2 q* j ?* G j; K7 Z
“ไม่เสี่ยงหรอก ‘และด้วยความสามารถของเธออาคิดว่าเธอเอาตัวรอดได้” 1 U7 b9 q3 G( g2 K6 m
“ลองว่าแผนของอามา...ผมจะรับไว้พิจารณาไปพูดคุยกับเธอแต่ผมจะไม่บังคับหรือขอร้องเธอเป็นอันขาด ขืนเมียผมรู้โกรธตายเลยเพราะรจรักมลเหมือนน้องสาวเช่นกัน”
" N; F" T) r- _5 r: B- Z1 Z! l8 l, n
“เถอะน่า...แค่แกล้งทำเป็นทะเลาะกับเธอแล้วไล่เธอออกจากงาน จากนั้นให้เธอไปสมัครทำงานกับสองพ่อลูกนั่น” 1 Q7 v s1 @7 A" @. n" a+ K: Z
“แล้วสองคนนั้นจะรับเหรอ....เพราะมลถือว่าเป็นคนสนิทที่ผมไว้ใจมากที่สุดในบริษัทคนหนึ่งเลยนะ” % U5 @0 [6 n3 P) n- ?# \+ j( z
“นั่นแหละยิ่งดี...มันเล่นข่าวชู้สาวกับเราเราก็เอาเรื่องชู้สาวไปเล่นกับมัน”
3 |/ v3 V6 e% n6 o+ b: v
“ยังไง...”
, N8 J) D* Z, r# E$ e เขากล่าวอย่างงงๆ 3 D# I' m+ U9 Z" t0 @( U2 y( [- B
“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง...ว่าแต่ช่วยโทร.หาเธอตอนนี้เลยนะจะได้เข้ากับสถานการณ์หน่อย”
1 w' F0 E% [% ^
“สถานการณ์อะไร?” 1 u8 Y! [( \/ ~5 d ~1 p
“โอ๊ย....แกล้งโง่เปล่านี่โทร.หาเถอะ แล้วนัดเธอมาหาที่บ้านด้วย อาจะคุยด้วยเอง” 0 p1 l: O7 o+ ~ e# N8 a
กล่าวกลับภูจบนรากรก็หันมาทางชะเอม 4 m. m+ j, B1 A3 h, y: K4 J! }5 B
“เอ็ม....นายกลับบ้านก่อนเพราะคุณมลไม่สนิทกับนาย พักผ่อนให้เพียงพอ พรุ่งนี้ดำเนินตามแผนได้เลยนายต้องใช้เสน่ห์ของนายแยกสองสาวออกจากสองพ่อลูกนั้นให้ได้”
1 C: A: m% H! Z/ ]( I. F. |0 P
“เสร็จนาฆ่าโคถึกเสร็จศึกฆ่าขุนพลเลยนะพี่กร”
8 b; Z: _% M8 |
ชะเอมมองหน้าสองหนุ่มต่างวัยกล่าวยิ้ม ๆ อย่างไม่มีความหมายอะไร
/ W2 L' n/ @1 b& y, B# V
“เสร็จบ้าบอที่ไหน...เพิ่งเริ่มลงมือไถเองทำงานให้สำเร็จแล้วกัน รับรองขุนพลอย่างนาย จะได้รับผลตอบแทนอย่างงามแน่นอนถ้าไม่สำเร็จ พี่นี่แหละ จะเป็นคนแฉว่าแกเป็นเกย์ ดูสิว่าแกจะไปทำอะไรกิน”
N& M) ]9 j$ z9 V) G8 v
เจอผู้ประสบกามมากกว่าขู่แบบทีเล่นทีจริงอย่างนี้ชะเอมไม่กล้าหงอ
/ O+ O/ ~) O! z& t! D, d f2 Y9 ~5 K
"เชอะ...อย่าแอบกินพี่ภูคนเดียวแล้วกัน" ( b: D9 N" ~1 z$ ?' H0 O0 `( I
ลุกขึ้นเดินเปิดประตูออกไปทันที 4 w/ Y7 M- `# P- v, |0 M, t- x6 e
"อย่าไปสนใจมันรับรองมันทำตามแผนได้ดีแน่นอน" 0 G. M, N# z' g/ \
นรากรหันมากล่าวกลับชายอีกครั้ง
( a d& _7 S. _$ [
"แล้วอาจะทำยังไง" 1 ^- ~& p2 {. V4 y, k; E9 n9 d
"ก่อนอื่นภูต้องยอมเปลืองตัวอีกครั้ง" . c7 E) K' P$ Q- U( N
"ไม่มีไรต้องเสียแล้วนี่อา...." `* R3 a, V" w* r6 e' g
"ดี...เย็นนี้อาจะโทร.ไปหาซ้อ ให้เขียนข่าวซุบซิบภูกับเลขาฯ แต่อาจะเล่นหนัก ๆ เลยนะจะได้ดูสมจริงมาก ๆ" / C/ t1 v8 t/ o3 ]; Z; d
"แล้วแต่อาครับสำคัญว่า อย่าให้พ่อตาเอาปืนมายิงผมก่อนแล้วกัน"
[4 x @; d; q; }
"เชื่อมือเถอะ...รับรองงานนี้นอกจากจะได้เอาคืนสองพ่อลูกนั้นแล้ว อาสามารถหลอกพวกมันมาอัดตูดได้ด้วยนะหากเป็นความต้องการของภู รวมทั้งไอ้ตำรวจหนุ่มสองตัวนั้นด้วยเห็นแล้วน้ำลายไหล"
& N. ?4 B6 P6 S N# A. e* s0 A4 d) |! B; f
น้ำเสียงแสดงความมุ่งมั่นเต็มที่
5 M1 G* s6 T3 X
“ส่วนเรื่องลายนิ้วมือนั่นอย่าไปสนใจมันเลย เพราะมันเอาผิดเราไม่ได้หรอก และพวกมันยังหละหลวมอยู่มาก จำไม่ได้เหรอผู้กองจักรภพกล่าวกับเราไว้อย่างไร?”
* Q* p' K0 I! E; k$ G4 \
“จำไม่ได้ครับ” * l3 M6 A, a/ @3 ^- N. ^
“ก็มันบอกว่าพบลายนิ้วมือเราติดอยู่ตามแก้วและขวดไวน์เต็มไปหมดอย่างไรล่ะซึ่งความเป็นจริงแล้ว มันจะไม่มีทางทราบเป็นอันขาดว่าเป็นลายนิ้วมือของภูหากว่ามันไม่ได้เตรียมกันไว้ก่อนแล้ว ส่วนเรื่องมันแกล้งตรวจสอบลายนิ้วมือภูอีกครั้งก็แค่แก้เก้อมันเท่านั้นเอง ไอ้ตำรวจสองนายนั่น มันยังไก่อ่อนอยู่ที่มันเลื่อนตำแหน่งมาได้ก็เพราะมันเลียเก่ง” , I$ w5 ^7 D! V0 k- Y) x
“ครับอา...ว่าแต่ผมควรทำอย่างไรต่อไป”
" T8 o" {5 f/ T4 N- x: `$ N
“ก็เหมือนเดิมอยู่นิ่ง ๆ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่ต้องเต้นไปตามจังหวะเพลงของพวกมัน รอดูเฉยๆ ว่าแผนขั้นแรกของเราจะสำเร็จหรือเปล่า ว่าแต่ตอนนี้ช่วยโทร.หานฤมลให้อาหน่อย...จะได้คุยกันให้เสร็จๆ” ' T5 v) Q: k" u7 D" y6 |# Q
นฤมลพอได้รับโทรศัพท์จากเจ้านายก็รีบขับรถออกจากห้องพักตรงมาที่บ้านเจ้านายทันที
l+ @- W% ?1 i- R3 L
หล่อนจอดรถไว้ด้านนอกเพราะไม่มีใครมาเปิดประตูให้ ใช้กุญแจสำรองที่รจนาเคยให้ไขเข้ามาภายในบ้านด้วยความรู้สึกแปลก ๆ เพราะบรรยากาศภายในบ้านดูเงียบเชียบไม่มีเสียงเด็กน้อยวิ่งเล่น ไม่มีคนใช้เดินขวักไขว่ ไม่มีคนสวน ค่อย ๆเดินลัดเลาะกระทั่งมาหยุดที่หน้าห้องรับรองแขกที่มีภูริเชษฐ์และนรากรคุยกันหน้าดำคร่ำเครียดอยู่ # N! |5 L4 [- K/ T: w
ภูซึ่งนั่งมองประตูทางเข้าอยู่ตลอดเวลาส่งเสียงทักทาย 0 B2 a) ^6 p# |
“หวัดดีมล...มาเร็วดีเหมือนกันนี่เข้ามาข้างในก่อนเถอะ”
/ E+ i7 u6 X. v3 L7 C/ s
หล่อนสำรวจดูเจ้านายแวบเดียวก่อนจะเดินไปนั่งข้าง ๆ นรากร % ^! f& c; X: n
“ดื่มอะไรก่อนไหมมล...ผมมีเรื่องอยากขอร้องคุณเดี๋ยวอากรจะเป็นคนเล่าให้ฟัง ส่วนคุณหากไม่เต็มใจก็ปฏิเสธได้โดยไม่ต้องเกรงใจผมนะ”
6 E) \- K' ^# o3 X4 O0 w
“ภู...มีเรื่องอะไรเหรอฉันเข้ามาในบ้านคุณ มันดูเงียบวังเวงยิ่งกว่าป่าช้าวัดดอนเสียอีกลูกเมียคุณไปไหนกันหมด”
- D8 K2 c) n7 ]
“อย่าเพิ่งถามอะไรผมตอนนี้เลย...ผมเองก็มืดแปดด้านไปหมดแล้วเหมือนกันจึงต้องขอให้อากรมาอยู่เป็นเพื่อนยังไงล่ะ” 6 P4 K8 H4 {/ ^3 \7 T: H
“ถ้าเช่นนั้นเชิญคุณพูดเรื่องของคุณมาก่อนดีกว่า เผื่อฉันจะช่วยได้บ้าง”
$ x* {, y6 q; x& i9 d( E
หล่อนกล่าวง่ายๆ หยิบแก้วเครื่องดื่มที่นรากรผสมอ่อน ๆ ให้ยกขึ้นดื่มด้วยอาการสงบปกติ
0 x$ z" n/ \: [4 D9 @7 y9 A" v5 f4 d1 L/ b
“คุณคิดเช่นไรบ้างเมื่อเห็นข่าวภูกับสาว ๆ เป็นที่โจทก์ขานกันทั่วเมือง” & y% y' n/ {" w; e
นรากรเป็นคนเปิดประเด็นสนทนาด้วยน้ำเสียงอันเยียบเย็นก่อให้เกิดปริศนาเร้นลับแก่หญิงสาว
4 I; @1 b! {9 e& q' c0 W, F
“ฉันคิดอะไรไม่ออกบอกอะไรไม่ได้จริง ๆ คะคุณนรากร”
: A6 w3 A! ~2 ^
“คุณเชื่อว่ามันเป็นข่าวจริงหรือเปล่า” % H3 u4 g5 N7 p3 A5 |$ P- I% K
หล่อนแสดงอาการชะงักเล็กน้อยแล้วหยิบน้ำเย็นขึ้นมาจิบแทน , N7 C# n/ k) o% w* M) e
“อะไรทำให้คุณถามฉันเช่นนั้น” / [, ^: K1 h5 ]3 c; t
นรากรไม่สนใจอาการของหญิงสาวยังคงพูดเรื่อย ๆ ต่อไป
8 H6 K$ A* E! \) p* e& ~. L
“คุณได้ข่าวภูเมื่อเช้าหรือยัง?”
! V8 R, R. o4 |; m c7 E$ K
“ข่าวไรหรือคะ” $ S6 a0 f* X+ K0 N2 w" c
หล่อนขมวดคิ้วเงยหน้าขึ้นอีกครั้งทำหน้าฉงนอย่างงง ๆ
6 s7 b" |! k" m" O0 H
“เมื่อเช้านี้ภูเพิ่งโดนตำรวจเชิญตัวไปให้ปากคำที่โรงพัก”
B9 p f/ e/ }* ^) M1 g" T
“เรื่องไรคะมลไม่เห็นได้ข่าวเลย” , p6 O, d% I. c: d* i( E6 ~
“ผมขอร้องไม่ให้เป็นข่าวก็เลยยังไม่เป็น แต่คงปิดไว้ได้ไม่นานหรอก คุณคงทราบข่าวคุณกฤษฎานักธุรกิจชื่อดังประสบอุบัติเหตุปางตาย นอนพักรักษาตัวที่รพ. ทางตำรวจสงสัยว่าไม่ใช่อุบัติเหตุโดยมุ่งเป้ามาที่ภู”
# ~* m7 v+ X5 Y ~# @2 B- O3 y
“แล้วมันเกิดจากอะไรล่ะคะ”
) o8 J: T4 u* f( T' T# p
“มีคนจำพวกหนึ่งต้องการทำลายเครดิตทางสังคมของภูเป็นคนอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ และหากเรายังปล่อยให้พวกนี้รังแกภูอยู่ฝ่ายเดียวมันจะยิ่งได้ใจทำอะไรที่ก่อให้เกิดผลร้ายแก่ภูมากขึ้นกว่านี้ผมจึงอยากจะขอร้องคุณแทนภู เพราะภูเขาคัดค้านไม่อยากให้คุณเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย”
1 g9 U- w8 o1 h* P3 J& }
“ว่าเรื่องของคุณมาก่อนเถอะคะดิฉันจะรับไว้พิจารณา แต่ก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน”
$ v& `0 W+ _0 J# j+ d. D+ p/ Y
“ผมจะลงข่าวชู้สาวระหว่างคุณกับภูให้กลายเป็นข่าวพาดหัวหนังสือพิมพ์ทุกฉบับวันพรุ่งนี้มันเป็นวิธีการเดียวที่จะทำให้ภูฟันผ่าอุปสรรคตอนนี้ไปได้ชีวิตและชื่อเสียงของภูถูกคุกคามมาโดยตลอดดังที่คุณทราบตามข่าวนั้นแหละเมียต้องไปพักที่บ้านพ่อตา ลูกไม่กล้าไปโรงเรียน เพราะอายที่เพื่อนล้อเลียนเรื่องพ่อ” " Z: _- Q8 h* _9 P: p8 w
เพียงได้ยินคำเกริ่นนำของนรากรโดยไม่จำเป็นต้องขยายความหรือพูดอะไรออกมาโดยตรงก็สามารถทำให้ผู้หญิงฉลาดอย่างเธอเข้าใจได้แจ่มแจ้ง จึงตกปากรับคำอย่างง่ายดาย ! \2 E: ~* p" J4 O
“แล้วแต่คุณนรากรค่ะสำหรับฉันเพื่อภูแล้ว ทำได้ทุกอย่าง” % H& ~) w; ~4 e7 Y/ i( {
ทุกสิ่งทุกอย่างได้ดำเนินไปด้วยแผนการอันเกิดขึ้นจากฝีมือและสมองของนรากรเขาบอกให้หล่อนทราบถึงบุคคลที่หล่อนต้องเข้าไปตีสนิทและขอทำงานด้วยขณะเดียวกันก็ให้ข้อมูลข่าวสำหรับการตีพิมพ์พรุ่งนี้ โดยเพ่งจุดสงสัยเต็มที่ไปยังการกระทำเชิงชู้สาวของภูริเชษฐ์กรณีแวดล้อมต่าง ๆ ตอนนี้ ทำให้มองเห็นได้เด่นชัด
! m( L# b0 e0 }( t& M: T
บอสหนุ่มรูปงามที่อยู่บ้านคนเดียวอย่างเปล่าเปลี่ยวนัดเลขาฯ สาวสวยมาพบที่บ้าน พร้อมกับเล่นบทเริงรัก เริงสวาทกันบนห้องนอนตนเองกระทั่งเมียกลับมาพบและยื่นคำขาดให้เลือกระหว่างตัวเธอซึ่งเป็นภรรยาถูกต้องตามกฎหมายกับเลขาฯสาวที่เป็นนางบำเรอสุดท้ายภูริเชษฐ์ตัดสินใจเลือกภรรยา และจัดการไล่เลขาฯผู้ซึ่งไม่มีความผิดอะไรออกจากงานซึ่งสร้างความเจ็บซ้ำน้ำใจให้กับนฤมลสาวสวยเป็นอย่างยิ่งที่เธออุตส่าห์มอบกายถวายใจให้กับบอสหนุ่มด้วยดีเสมอมาแต่พอภรรยาจับได้ เขากลับเขี่ยเธอพ้นเส้นทางอย่างไม่ใยดี 9 a9 c* P- M" `% l6 k3 @( v& j
เมื่ออธิบายแผนการทุกอย่างให้นฤมลทราบแล้วนรากรจึงจัดให้สองคนอยู่ในท่าสวมกอดกันแบบรักใคร่ มีการประกบปากจูบกันด้วยพร้อมกับกดโทรศัพท์มือถือถ่ายรูปจากนั้นก็สั่งให้นฤมลจัดเสื้อผ้าให้ยับยู่ยี่เหมือนเพิ่งโดนปู้ยี่ปู้ยำมาจริง ๆพร้อมขอให้หล่อนแสร้งทำสีหน้าเศร้า ๆ มีน้ำตาไหลออกมาด้วยจะได้ดูสมจริงมากยิ่งขึ้น กดถ่ายภาพอีกครั้ง ก่อนกล่าวสรุปด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ
1 z# D3 x& R6 {0 F4 Q8 t
“เอาล่ะ...ตกลงว่าเป็นไปตามนี้ก่อนส่วนภูไม่ต้องออกไปไหนอีกล่ะ เก็บตัวอยู่แต่ในบ้านนี้แหละ”
9 `8 i9 ?8 Z1 w
“ถ้างานนี้ไม่เป็นไปตามแผนผมมีหวังได้โดนฟ้องหย่าแน่ ๆ”
( a; P# j3 |4 k3 v; E
จากนั้นทุกคนก็แยกย้ายกันกลับเหลือเพียงเจ้าของบ้านคนเดียว ) z. n. c* F5 q, E
ภูเดินออกไปส่งแขกที่ประตูหน้าบ้านแล้วย้อนกลับมาทำงานที่คั่งค้างอยู่ด้วยสภาพจิตใจที่ว้าวุ่นกระทั่งไม่สามารถฝืนทำต่อไปได้ จึงเดินไปยังห้องรับแขก เปิดทีวีดูรายการบันเทิงพลันได้ยินเสียงโทรศัพท์บ้านดังติด ๆ กันสี่ห้าครั้ง จึงเดินไปรับด้วยเข้าใจว่าเป็นภรรยาโทร.มา + m% N7 _: N7 D! t$ }
“ใช่คุณภูหรือเปล่าครับนี่โรแบร์นะ!” ; w% A6 z, i8 ~) y7 a' ?
เสียงนั้นเร็วปรื๋อกระหืดกระหอบมาตามสาย
. M+ S! f* A( e& R7 U3 v “ผมพูดเองมีไรหรือโรแบร์ น้ำเสียงดูตื่นเต้นจัง” ) ~: B7 V5 e' q3 m2 l, q
“ผมโทร.เข้ามือถือคุณตั้งหลายครั้งแต่ก็ติดต่อไม่ได้ มีเรื่องสำคัญมาก ๆ จะเล่าให้ฟัง” 8 i6 T5 \2 |5 ]- x8 t: E
“เรื่องอะไร?” 3 y3 ^4 C. P9 w$ d% c, E+ u% }
“เรื่องคุณกฤษฎาประสบอุบัติเหตุ!”
7 R& O+ \" o, x) b: r- @1 p6 Q, I
ภูริเชษฐ์เบิกตาโพลงใจเต้นเร่า ๆ หลายคำถามของเขาได้พรั่งพรูออกจากปากและเขาก็ได้รับคำตอบจากสหายชาวฝรั่งเศสด้วยน้ำเสียงละล่ำละลักพอ ๆ กัน # s- A6 H2 W1 A/ C
“ผมได้ข่าวเกี่ยวกับการประสบอุบัติเหตุของคุณกฤษฎาโดยมีชื่อคุณเข้าไปเกี่ยวด้วยสาบานว่าหูผมไม่ได้ฝาดแน่นอน เมื่อบ่ายนี้ผมไปทานอาหารที่ร้านอาหารฝรั่งเศสกับลูกค้าระหว่างนั่งรับประทานอาหารอยู่ด้วยกัน ได้มีนักการเมืองไทยมากับแขกอีกสองคนแต่ผมไม่รู้จัก ทั้งคู่พูดกันด้วยธุระรีบร้อนเป็นภาษาไทยผมกล้าเอาหัวเป็นประกันได้ว่า
* q! q0 f& _& V) {5 l
พวกเขาพูดถึงคุณอยู่ตลอดเวลายิ่งกว่านั้นผมยังได้ยินพวกเขาพูดถึงแผนการที่จะเล่นงานคุณอีกด้วยคนเหล่านั้นคงไม่รู้ว่าผมฟังภาษาไทยรู้เรื่องและเป็นเพื่อนกับคุณจึงพูดคุยปรึกษาหารือกันอย่างเปิดเผยและชะล่าใจ ผมได้ยินทีแรกใจหายหมดเมื่อออกจากร้านอาหารนั้นผมก็โทร.เข้ามือถือคุณตลอดเวลาเลย แต่ก็โทร.ไม่ติดกระทั่งกลับถึงบ้าน ไปค้นหาเบอร์บ้านคุณจากสมุดโน้ตถึงได้โทร.ติดนี้แหละ”
9 L/ ~9 D ~; q( ^8 K
ภูริเชษฐ์ตะลึงพรึงเพริดทำอะไรไม่ถูกไปชั่วขณะ น้ำเสียงและสำเนียงเล่าของสหายต่างชาติก็จับใจความยากเขาอยากซักถามอีกฝ่ายไปหลายคำ แต่ก็ถูกคัดค้าน 2 C2 B$ ?! i* O8 w* e+ `
“คุณว่างหรือเปล่ามาพบผมที่ร้านอาหารที่เราเคยเจอกันครั้งแรกมีหลายเรื่องที่ผมอยากเล่ารายละเอียดให้คุณฟัง” ' @, f7 B" Q/ X7 n! s9 f6 S
กล่าวจบโรแบร์ก็วางหูโทรศัพท์อย่างร้อนรน ภูริเชษฐ์เองใจแทบไม่อยู่กับเนื้อกับตัวจนลืมที่จะต่อโทรศัพท์คุยกับนรากรหรือเมียรัก
1 w# q6 J% a) Y9 F% g- }& G
เขาตัดสินใจเด็ดขาดที่จะไปพบโรแบร์ตามนัดเพื่อสืบหาความจริงทุกสิ่งทุกอย่างด้วยตนเอง 1 C$ Y; t# f: @
ภูริเชษฐ์ปลิวตัวออกจากบ้านในชุดลำรอง พอรถของเขาวิ่งลับประตูบ้านออกไปเพียงนิดเดียวโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีก ครั้งแรกเป็นเสียงเรียกจากรจนาหล่อนตั้งใจจะโทร.มาถามสารทุกข์สุขดิบสามี เป็นยังไงบ้างอยู่บ้านคนเดียวแต่หล่อนก็ต้องผิดหวัง เพราะมือถือเขาก็ยังคงปิดเครื่องเหมือนเดิม
/ R3 L- m& ]6 N4 [" l
เสียงที่สองเป็นเสียงเรียกจากนรากรที่กลับถึงบ้านแล้ว ต้องการติดต่อแจ้งให้ชายหนุ่มได้รับทราบ จะได้ไม่เป็นห่วงและต้องการย้ำให้ชายหนุ่มอยู่กับบ้านอย่างเดียว ไม่ต้องออกไปข้างนอก ไม่ว่าจะไปพบใครที่ไหนก็ตาม
' y9 O- K& |/ v
“พี่ภู...ทนอยู่บ้านคนเดียวไม่ไหวออกไปเที่ยวนอกบ้านอีกแล้วละสิ”
9 H6 j2 E ]. y4 S
รจนาพึมพำอย่างเข้าใจพฤติกรรมสามีเป็นอย่างดี / o6 R% W; h( e. b' H4 W- t& c
ขณะเดียวกันนรากรกลับรำพึงด้วยความเป็นห่วงกังวลแทน
2 {: U% E1 q5 ~0 ^& z/ C
“ภูเอ๋ย...อาบอกให้อยู่แต่ในบ้านแล้วนี่ออกไปพบกับใครอีกละนี่ ประเดี๋ยวก็เดือดร้อนหนักกว่าเดิมหรอก” , I2 N @* B$ U/ S! v9 S/ M" f
ตกค่ำนรากรได้ลองติดต่อไปยังบ้านภูอีกครั้ง แต่ก็ปรากฏว่าไม่มีใครรับสายยิ่งสร้างความกระวนกระวาย วิตกกังวลแก่เขาเป็นอย่างยิ่ง จึงเสี่ยงโทร.ไปบ้านพ่อตาของชายหนุ่มสอบถามรจนาว่าภูแวะมาที่นี่บ้างหรือเปล่า ก็ได้รับคำตอบว่าชายหนุ่มไม่ได้แวะไปและเธอเองก็โทร.ติดต่อเขาเหมือนกัน แต่ติดต่อไม่ได้
* ]. T' [% B* R- G" u9 ]' T, j9 ~
“เอาแบบนี้นะรจ...เดี๋ยวอาจะไปคอยฟังข่าวภูที่บ้านส่วนรจก็พักอยู่บ้านคุณพ่อต่อไปตามสบาย มีอะไรอาจะโทร.แจ้งข่าวให้ทราบอย่าให้ท่านรู้เป็นอันขาดว่าภูไม่อยู่บ้าน” & c5 o) ]& y4 T+ q) j9 a4 I, K
“ค่ะ..ขอบคุณมากอากร”
" }- ^9 e2 ]. m* A+ n# P. z
“ไม่เป็นไรคนกันเองทั้งนั้น” " k, d1 F. J) H! U: N
วางหูจากรจนานรากรลองโทร.ติดต่อสอบถามกับบรรดาเพื่อนนักธุรกิจลูกค้าคนสำคัญว่ามีใครได้นัดเจรจาอะไรกับภูหรือเปล่าแต่ก็ได้รับการปฏิเสธว่าไม่มีใครพบเห็นภูริเชษฐ์เลย จึงโทร.ไปหานฤมลสอบถามตารางการนัดพบลูกค้า & M! H) }! ~1 S; n* {7 e4 L3 x
“คุณภู...ไม่ได้นัดเจรจากับใครค่ะ”
' I0 p# Z8 q- I' G; I
เป็นคำตอบที่หญิงสาวให้แก่เขาซึ่งมันไม่ได้ช่วยอะไรเลย กระทั่งขับรถเข้ามาจอดภายในบ้านภูริเชษฐ์โดยใช้กุญแจที่ชายหนุ่มให้ไว้ไขเข้ามา , }& ], t1 G0 p5 p' [: V6 f7 g, D
“ภูเอ๋ย....ไปไหนมาไหนถึงไม่บอกกันบ้างเลย” / X1 h2 @4 @1 y7 Z4 I1 G* w
นั่งรอชายหนุ่มภายในห้องรับแขกกระทั่งเที่ยงคืนเจ้าตัวก็ยังไม่กลับมาขี้เกียจนั่งรอประกอบกับบรรเลงเพลงกามมาอย่างหนักหน่วงตลอดบ่ายวันนี้ทำให้รู้สึกอ่อนเพลียจึงทิ้งตัวลงนอนบนโซฟาหลับไปด้วยความว้าวุ่นใจ หลับ ๆ ตื่น ๆตลอดคืนกระทั่งรุ่งเช้า ภูริเชษฐ์ก็ยังไม่กลับมา......
, n% ]3 S) U4 f ^; g8 [/ B( A 4 R6 M8 a o( S! u' q' _
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2019-11-20 16:26:25
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2019-11-20 18:57:20
โพสต์ 2019-11-20 19:26:42
