นักศึกษาเกาหลี

toon11130

เนื้อเรื่องมันอาจจะยาวจนน่ารำคาญแต่ก็อยากให้ได้อ่าน กันครับ เพราะหน้าที่การงานทำให้ผมต้องรักษาสถานภาพทางสังคม หาที่แสดงออกไม่ได้จริงๆ นอกจากเพื่อน2-3คน กับเขียนเล่าในเน็ต3เดือนที่แล้ว ผมบังเอิญได้รู้จักคนเกาหลีคนหนึ่งชื่อยุนซิก รู้จักได้เพราะผมเข้าร้านยาตั้งใจจะไปซื้อแค่ยาดมหลอดเดียว แต่ไปเจอยุนซิกยืน เถียงด้วยภาษามือกับคุณป้าเจ้าของร้าน ผมยืนรอตั้ง 3 นาทียังตกลงกันไม่รู้เรื่อง เลยเดินเข้าไปช่วยเป็นล่ามภาษาอังกฤษให้ สรุปคือ อีตานี่ท้องเสียแต่เจ้าของร้านคิดว่าปวดท้องจุกเสียด ก็เลยได้ยามาถูกขนานซะที พอผมออกจากร้านเค้าก็เข้ามาขอบคุณ แล้วก็แนะนำตัวว่าชื่อยุนซิก (ชื่อพิลึกดี) เค้าได้การบ้านวิชา Photography ที่เรียนอยู่ แต่ด้วยความที่เค้าชอบการถ่ายรูป และโชวพาวเพื่อนในห้องว่างานของเค้าต้องไม่ธรรมดาและต้องได้ A ทุกชิ้น เค้าเลยลงทุนใช้ทั้งเงินเก็บตัวเองและทางบ้านออกให้ส่วนหนึ่ง แล้วก็ Backpack คนเดียวมาถ่ายรูปการบ้านที่ประเทศไทยซึ่งเค้าอยากมาตั้งนานแล้ว ในใจผมคิดว่า ไอ้เด็กคนนี้แม่งโคตรบ้าดีเดือด ตรงกันข้ามกับหน้าตาเลยนะ คือเค้าจะออกแนวเคป๊อป เหมือนพวกดงบัง จูเนียร์ อะไรทำนองนี้ แต่ความใจกล้าเนี่ยจาพนมยังต้องยกนิ้วให้ ทั้งเนื้อทั้งตัวมันมีแค่เป้ใบเดียว กล้องถ่ายรูปแขวนคอ ดิคสำหรับนักท่องเที่ยว แล้วก็หนังสือนำเที่ยว แค่นั้นเอง เค้าบอกว่ามีคนหลายคนเล่าให้เค้าฟังว่าคนไทยนิสัยต้อนรับขับสู้คนต่างชาติ และก็เป็น Land of Smile เค้าเลยรู้สึกอบอุ่นไว้ใจเป็นพิเศษ

แต่ผม แย้งไปว่าจะชาติไหนๆ มันก็มีทั้งคนดีคนเลวปะปนกันไป อย่าทำตัวพเนจรมากนักเดี๋ยวเจออันตราย ยิ่งเค้าเป็นคนต่างชาติตัวคนเดียวด้วยยิ่งน่าเป็นห่วง เค้าก็เปลี่ยนเรื่องคุย คือมันดูเป็นเด็กดื้อมาก เวลาพูดประเด็นที่เค้าไม่ชอบใจเค้าจะเบี่ยงประเด็นทันที เป็นพวกดื้อตาใสน่ะครับ หน้ามันหวานๆ ผมซอยทรงบอยแบนด์เกาหลี แต่เวลาจ้องตารู้เลยว่าเป็นคนหัวแข็งทีเดียว
- T- H: W% J9 w( S, [- O
สุดท้ายเลยให้นามบัตรเค้าไปแล้วบอกว่าถ้าอยากได้เพื่อนเที่ยวหรือมีปัญหาก็โทรหาผมได้ ถ้าผมไม่ติดงานอยู่ ผมยินดีช่วย และยุนซิกก็ โทรมาจริงๆ เย็นวันนั้น มาชวนไปนั่งกินข้าวเป็นเพื่อนแล้วเค้าก็ขอปรึกษาเรื่องที่พักว่ามีที่ ไหนราคาถูกและสะอาดบ้าง ผมเห็นว่าเค้าเป็นนักศึกษาแล้วก็ดูๆ แล้วท่าทางไม่มีพิษภัย เลยเสนอว่าช่วง 1 สัปดาห์ที่เค้าจะอยู่ที่ไทยจะนอนพักคอนโดผมก็ได้ ผมอยู่คนเดียว จะได้เซฟค่าใช้จ่ายได้ส่วนหนึ่ง แต่มีข้อแม้ว่าทุกวันเค้าจะต้องกลับถึงห้องก่อนเที่ยงคืน (เพราะผมมักจะนอนแล้วและไม่ชอบให้ใครมาเคาะประตูเรียก) เค้าดีใจยกมือไหว้แล้วพูดภาษาไทยออกมาเลยว่า “ขอบ-คุณ-ครับ” พูดไม่ชัดแต่เห็นเจตนาเลยว่าเค้าพูดออกมาจากใจจริง แล้วก็ให้มือถือเค้ายืมในขณะที่พักกับผม เผื่อมีอะไรจะได้โทรบอกได้ ช่วงที่อยู่ด้วยกันผมคิดว่าผมหลงรักยุนซิกไป แล้วแหละครับ ไม่เคยเห็นผู้ชายที่ไหนผิวขาวละเอียดแบบนี้มาก่อน หน้าตามันน่ารักด้วยแหละ แต่ก็พยายามข่มใจว่าเราเป็นผู้ใหญ่แล้ว ต้องวางตัวให้ดูดีสมกับวุฒิภาวะ ผมทำงานเอเยนซี่โฆษณาซึ่งมันก็เป็นงานที่รับผิดชอบสูงและหนักหน่วงมากที เดียว แต่ทุกวันผมจะพยายามเคลียร์งานให้เสร็จเร็วและทำออกมาให้เนี๊ยบที่สุด เพื่อจะได้ไม่มีปัญหาตามแก้งานและทำให้เลิกงานได้เร็วขึ้น จะได้มีเวลาตระเวนขับรถพายุนซิกไปถ่ายรูปทั่วกรุงเทพ ค่ำๆ ก็กินข้าวด้วยกัน ส่วนตอนเที่ยงถ้าหาเรื่องแว่บออกไปได้ ก็ต้องออกไปกินกับยุนซิกทุกครั้ง

& l; k& `( t: Zเคย อยู่ครั้งนึงผมไม่รู้เรื่อง จะพาเค้าไปกินฟูจิ แล้วเค้าหน้าบึ้งเลย บอกว่าถ้าจะให้เค้ากินที่นี่เค้าให้ยอมอดตายดีกว่า แล้วก็เดินสะบัดหันหลังให้ผมเข้าห้องน้ำไปเลย ผมก็ตามเข้าไปถามเค้าดีๆว่า
“What’s wrong with you, Yun-Sik?”

0 s0 L  c  l! \) vยุนซิกของ ขึ้นพอดี พูดออกมาทำนองว่า ถ้าผมเก่งถึงขนาดทำงานในเอเยนซี่โฆษณาได้ก็น่าจะหาหนังสือประวัติศาสตร์ เอเชียไว้ประดับความรู้รอบตัวซักเล่มนะ ไปร้านหนังสือไหม เค้าจะออกตังค์ซื้อให้ ได้ยินอย่างนี้ผมก็ของขึ้นเหมือนกันถามเค้ากลับไปว่า นั่นหรือคือกิริยาที่เค้าสมควรใช้กับคนที่ให้ความช่วยเหลือเค้า แล้วผมก็เดินหนีขับรถกลับออฟฟิศทันที ข้าวท่งข้าวเที่ยงไม่กินมันแล้ว วันนั้นทั้งวันเค้าเงียบไปเลย ไม่โทรหาจนผมกังวลว่าเค้าจะเป็นอะไรหรือเปล่า
- _9 l* c$ R! N8 `/ i( ]
จนซัก2ทุ่มกว่าๆ เค้าโทรหาผมร้องห่มร้องไห้ คุยไม่รู้เรื่องเลย ผมบอกให้เค้าตั้งสติดีๆ ใจเย็นๆ จนเค้าเงียบลงถึงจะคุยกันรู้เรื่อง สรุปก็คือตอนนี้อยู่พัทยา นั่งรถเมล์มาจากเอกมัยเพื่อมาถ่ายรูป (ทำได้ไงวะ) แล้วโดนล้วงกระเป๋า ไม่มีเงินติดตัวซักบาท แต่พวกพาสปอร์ตยังอยู่ในกระเป๋าแจ็คเก็ต เค้าจะเอาไปให้ใครช่วยได้บ้าง ผมบอกให้เค้าหาป้อมตำรวจนักท่องเที่ยว หรือจุดบริการนักท่องเที่ยวอะไรก็ได้ เค้าบอกว่าเค้าเดินมาไกลมากแล้ว ไม่เจออะไรที่ว่าเลย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนี้อยู่ส่วนไหนของพัทยา แล้วก็ร้องไห้อีกรอบ คือ……...ตอนนั้นผมปวดหัวกับเด็กคนนี้มาก อวดเก่ง ทำอะไรไม่คิดหน้าคิดหลัง แต่จะเฉยเสียก็ทำไม่ได้ คนมันรู้จักผูกพันกันแล้ว

เมื่อก่อนผมเที่ยวพัทยาบ่อยพอจะรู้จักเส้นทางพอสมควร เลยบอกให้เค้าหาสถานที่ ที่คิดว่าเป็นจุดเด่นอะไรก็ได้ในพัทยา เป็นโรงแรม หรือห้างอะไรก็ได้ที่คิดว่าไม่เปลี่ยว แล้วนั่งรออยู่ตรงนั้น ผมขับรถออกจากกรุงเทพไปพลางคุยโทรศัพท์เป็นเพื่อนเค้าไปพลาง จนเค้าบอกว่าตอนนั้นอยู่หน้าห้างที่มีเครื่องบินปักอยู่ ผมค่อยใจชื้นขึ้นมาหน่อย เด็กคนนี้แม่งเก่งแฮะเดินมั่วๆ ไปเจอรอยัล การ์เดนได้ยังไง ผมจำทางแถวนั้นได้ด้วย เลยคิดว่าไม่น่าจะมีปัญหาอะไร แต่ระหว่างทางที่ขับรถไปประมาณบางประกงได้ ยุนซิกบอกว่าแบตมือถือเค้ากำลังจะหมดแล้วจะทำยังไงดี
. v6 f9 Z; i) U# R. v
0 k7 y7 W% z* U4 E/ Oก่อน โทรศัพท์จะตัดไป ผมบอกเค้าว่าเราคงต้องเชื่อใจกันแล้วล่ะ ไม่ว่าจะนานแค่ไหนเค้าก็ต้องนั่งรอผมตรงนั้น อย่าเฉไฉนอกจุดนั้นเด็ดขาด แม้แค่ 5 นาทีก็อาจทำให้คลาดกันได้ เค้าจะดื้อแค่ไหนผมไม่รู้แต่ครั้งนี้เค้าต้องฟังผมเท่านั้น แล้วก็บอกลักษณะว่าแต่ละคนใส่เสื้อสีอะไรอยู่จะได้หาง่ายขึ้นเพราะมันก็ดึก แล้ว ตกลงกันเสร็จ ยุนซิกรับปากว่าจะนั่งรอตรงนั้นไม่ไปไหนเด็ดขาด
3 T- V5 ?; M5 R! x& u% v; e
ตอนเจอหน้ากันหน้าห้างรอยัล มันเห็นผมเดินใส่เสื้อยืดแดงแป๊ดมาแต่ไกล ยุนซิกตะโกน สุดแรงเสียงเรียกชื่อผม แล้ววิ่งพุ่งเข้ากอดผมร้องไห้แงๆๆ เหมือนคนบ้าเลย คนแถวนั้นผ่านไปมอง เห็นมืดๆ นึกว่าคู่เกย์กอดกันอยู่มั้ง ทั้งขำ ทั้งโมโห ทั้งโล่งอก แต่ก็ดีใจที่มันปลอดภัย คืนนั้นเหนื่อยมากครับ ขับรถกลับกรุงเทพไม่ไหว เลยต้องเปิดโรงแรมนอนที่พัทยา คืนนั้นยุนซิกนอน ร้องไห้ทั้งคืน มันพึมพำว่า คิดถึงบ้าน อยากกลับบ้าน พูดซ้ำไปซ้ำมา ผมสอนเขาไปว่า เป็นไงล่ะ Land of Smile ในอุดมคติของแก บอกแล้วว่าคนมันมีทั้งดีทั้งเลว นี่ถ้าเป็นผู้หญิงยังมีสิทธิ์โดนฉุดได้อีก อย่ามองโลกในแง่ดีจนมากไปนัก ถือซะว่าเป็นบทเรียนราคาแพง จำไว้จนวันตายเลยทีเดียว

blue-106

ดีคับ ต้อนรับชาวต่างชาติอะครรับ

krunant

ขอบคุณมากมายคัฟ

kimkibomwarm

เก๋กู๊ดมากๆๆ

JEM

ขอบคุณมากครับ มีต่ออีกไหม่ครับ

taehsgay

ขอบคุณมากมายคราบ

pongsakron01

ขอบคุณครับ

kangped

ขอบคุณครับ

arm20436

1 E1 x+ d/ }2 ?5 z7 _, oขอบคุณครับ

konba

กระผมชอบเรื่องนี้มากๆครับ ถึงจะต้องเสียคะแนนหรือเสียเงินซื้อก็น่าจะคุ้มฮ่าๆๆๆ เพราะมันสนุกมากๆครับผม ฝากถึงคนแต่งว่ายังไงก็เอามาเล่าสู่กันฟังอีกนะครับ เพราะเชื่อว่ามีคนมีแฟนคลับที่ติดตามและรอคอยอ่านอยู่อีกเปลียบเลยฮ่าๆๆ ยังไงก็อย่าลืมมาลงอีกนะครับ แล้วพวกกระผมจะรออ่านกันนะครับ ขอบคุุณครับ สวัสดีครับผม คุณคนแต่ง แต๊งกิ้วๆ คราบๆๆ ออ..เกือบลืมบอกไปครับ ว่า เรื่องนี้ต้องซื้อแพงครับ แต่ก็น่าจะคุ้มครับ เพราะสนุกจริงๆ คิดว่าคนอื่นๆก็น่าจะคิดเหมือนๆเรากันมั้งนะครับ คิๆๆ เอาละ...ไปละครับ ขอบคุณมากๆนะคราบๆๆ สวัสดีครับผม โชคดีครับ

bk_badboy69

เปนคนดีมากครัช ชื่นชมๆๆๆ

OneBe2

Pollayaguza

jackkiz123

ขอบคุณมากครับ

Kunjon69

ขอบคุณครับ

Netnotnet

ขอบคุณครับ

impong789

ขอบคุณครับ

baby9197

6 V; L3 c/ q1 W2 Cขอบคุณมากครับ