+ k$ A/ f/ u2 ~% j8 V \
6 e& I' p: O( p5 b8 c
กลางขุนเขาอันแห้งแล้งปรากฎภาพกองทัพทหารราวสมาร้อยนายจากอนาจักรนิโคดล กองกำลังเหล่านี้กำลังถูกรอบโจมตีจากโจรภูเขาซึ่งได้ใช้ช่วงเวลาที่พวกเขาพ่ายแพ้สงครามรุกต้อนแย่งชิงสะเบียงที่เหลืออยุ่น้อยนิด. รวมถึงปล้นสะดมเอาชุดเกาะและอาวุธยุทโธปกรณ์. แม่ทัพอาร์มันโด้บุรุษวัยสามสิบห้าผู้มีร่างกายราวกับเทพเจ้าสายฟ้า. นัยน์ตาดุดัน. ใบหน้าคมคาย. กำลังทุ่มเทกำลังปกป้องอาแจ็กซ์เจ้าชายลำดับที่สามเจ้าราชวงศ์. ผู้ซึ่งออกรบครั้งแรกเด็กหนุ่มวัยสิบแปดปีกรำ่ศึกจนแทบจะไม่มีแรงกายเหลือ. ครั้งแรงใจยิ่งถดถอยเพราะแพ้สงครามแต่กระนั้นเขาก็ยังพยายามอย่างยิ่งที่จะไม่เป็นภาระของแม่ทัพอารีมันโก้ “พระองค์รีบหนีไปกับทหารก่อนะข้าจะต้านพวกมันไว้”. เขาฟาดดาบลงบนศีรษะของโจร % O6 i z9 M( b$ }% J1 t4 A# s
“ไม่”. เด็กหนุ่มปฏิเสธเสียงกร้าว. “ร่วมรบกันมาขนาดนี้จะตายก็ตายด้วยกัน. ข้าไม่ทิ้งท่าน”
3 A( a) x2 d2 T
“พระองค์ต้องไป. เราถึงจะมีโอกาสชนะ”. อาร์มันโด้เล็งเห็นแล้วว่าทหารฝั่งตนเสียเปรียบ. ตอนนี้น่าจะเหลือไม่ถึงร้อยนายแล้ว ) P! \* P2 z( ?' p+ f- D% x5 ]; ^& M
“แต่...” $ V1 k. w# ], J7 d1 L8 e
“ไม่มีแต่. ไป!!!” อาร์มันโด้ตวาด. ก่อนจะอุ้มเจ้าชายขึ้นบนหลังม้าและตบก้นม้าอย่างแรงเพื่อเร่ง # f+ I# z/ X' T* K+ D! F
“เจ้าห้ามตายนะ”. อาแจ็กซ์ร้องลั่น.
3 d; _& l, f p5 o! M" J
อาร์มันโด้โหมบุกตะลุยสู้จนเอาชนะโจรภูเขาได้สำเร็จ. แต่ตัวเขาเองก็หมดแรงแถมยังโดนลูกดอกของพวกมันเข้าอีก : H- f% q1 f4 j, b# W8 `. {* h+ T
ขณะที่นั่งหมดอาลัยตายอยากอยู่ท่ามกลางศพของลูกน้องตัวเองอยู่นั้นเสียงกีบเท้าก็ตรงดิ่งเข้ามา. สัญซาตญาณระวังภัยก็ตื่นตัว. เขาใช้พลังเฮือกสุดท้ายเตรียมรับศึก. แต่เป็นอาแจ็กซ์ที่ควบม้าเข้ามาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด. เมื่อเห็นว่าแม่ทัพยังมีชีวิตอยู่ก็เผยแววตาสดใสออกมาพร้อมรอยยิ้มกว้าง 5 c1 [# i) p- n9 w3 M: ^1 V [" x
อาร์มันโด้ถูกดึงขึ้นหลังม้า. ครั้นแรกเขาจะเป็นคนควบเองแต่ทว่าหมดแรงจึงปล่อยให้อาแจ็กซ์เป็นคนนำ. เจ้าชายอยู่ข้างหน้าแม่ทัพซ้อนหลัง. รอบกายเงียบเชียบได้ยินเพียงเสียงลมหายใจทั้งสอง. ผ่านไปสองชั่วยามอาร์มันโด้รู้สึกผิดปกติกับร่างกาย. มันค่อยๆแผ่ขยายขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้. แม่ทัพวัยฉกรรจ์มีอาการสะลึมสะลือ. คล้ายเหนื่อยคล้ายฝัน. เขาได้ยินเสียงอาแจ็กซ์ร้องเรียก. แต่เสียงนั้นช่างห่างไกล
9 \8 u, l" B; a; K% u
) H2 s" N k9 J: y9 q% I
, M, q5 i7 s' I8 ]
อาแจ็กซ์ประคองร่างกายอันใหญ่โตของผู้เป็นแม่ทัพลงมานอนบนพื้นดิน. เขารีบวิ่งไปที่ลำธารใช้ผ้าชุบน้ำบิดหมาดๆ. มาเช็คหน้าให้อาร์มันโด้ก่อนจะค่อยๆถาดชุดเกาะแม่ทัพออก. “ท่านอย่าเป็นอะไรนะ”. อาแจ็กซ์ร้องอย่าร้อนใจ. มือขาวปลดผ้าเตี่ยวเขาออกจนเผยให้เห็นท่อนลำอันใหญ่โตราวเก้านิ้ว. เจ้าชายชะงักหน้าตาแดงกร่ำ. นี่เจ้าจะตายแล้วยังมีอารมณ์อีกรึ. อาแจ็กซ์ล่ะสายตามองรูปร่างแม่ทัพให่หาร่องรอยผิดปกติจนไปพบกับรอยเข็มเล็กตรงช่วงลำคอ. รอยเข็มมีเอกลักษณ์สามแฉกเช่นนี้. รึว่าจะเป็นเข็มกำหนัด!!!
! n3 k2 T" W( O7 t
อาแจ็กซ์สบกอย่างรุนแรง. เขาเคยได้ข่าวว่ายาพิษชนิดนี้ร้ายแรงนัก. หากไม่ได้รับการรักษาอย่างถูกต้องอาจสิ้นชีพได้. หากการรักษานั้นแน่นอนว่าง่ายแสนง่ายเพียงปรนเปรอความกำหนัดจนกว่ายาจะหมดฤทธิ์เท่านั้น. เพียงแต่...ตอนนี้มิมีสตรี. อาแจ็กซ์เหลือบตาหมดอาร์มันโด้อย่างกระอักกระอ่วน. เขาเองก็มิมีประสบการณ์กับชายเสียด้วย. แต่หากเพื่อช่วยชีวิตอาร์มันโด้แล้ว 8 K5 O0 u/ ?% ?- Y, S8 J) ^: f
! C% B+ o* J$ h$ J; Q, V3 s, }2 l4 U
หลังตัดสินใจได้เจ้าชายอาแจ็กซ์จึงเดินไปหยุดระหว่างขาของอาร์มันโด้ก่อนจะค่อยๆแยกเรียวขาแกร่งออก. เขายื่นมือไปสัมผัสท่อนลำอันใหญ่นั้นก็ขยับขึ้นลงช้าๆ. เสียงลมหายใจดังขาดห่วงของท่านแม่ทัพสะท้านราวกับพอใจ. อาแจ็กซ์ขยับมือเร็วขึ้นอีกมือก็เค้นคลึงลูกกลมๆเพื่อเพิ่มความกระสัน. อาร์มันโด้ครางฮือออกมาเขาจะมืออาแจ็กซ์แล้วชักเร็วขึ้นราวกับไม่พอใจในความชักช้า. ไม่นานน้ำรักก็กระเซ็นออกมาเปื้อนตามหน้าท้องและหน้าอกแกร่ง. มันขาวขุ่นยิ่งนักและมีสีเขียวปนมาด้วย. อาแจ็กซ์รู้ว่าจะต้องทำให้น้ำรักนั่นไม่มีมีเขียวปนออกมาจึงเป็นสัญาณว่าพิษหมดไปแล้ว ' f+ j- L% ?6 j$ n' a- W' q' U
7 `9 {, D j. j3 u
องค์ชายนั่งพิงต้นไม้แล้วจับอาร์มันโด้นั่งพิงเขาอีกที. มือนึงรูดรั้งบดขยี้ท่อนลำใหญ่โต. อีกมือเค้นคลึงกล้ามหน้าอกและกล้ามท้อง. เมื่อเริ่มไปซักพักเขาก็มีอารมณ์. ปากบางจึงยื่นไปขบเม้มลำคอหนา. กัดบริเวณหัวไหล่แกร่ง. ลิ้มรสกลิ่นกายชาตินักรบอย่างหื่นกระหาย. ลืมเลือนจุดประสงค์ที่แท้จริงไป. 8 f% K6 u! p7 T, Z. `7 H
! z8 k; i# |. O$ a; ~! b; c
" a9 u" q9 f7 n5 l( S) ]2 W
“อือ. อา”. อาร์มันโด้ครางกระเส่า. เขาล็อคคอองค์ชายเข้ามาจบอย่างไม่รู้ตัว. สองลิ้นเกี่ยวรัดกันอย่างเมามัน 8 X& N& R/ U4 x( ?% w0 C d
“เจ้าทำข้ามีอารมณ์เหลือเกินแม่ทัพข้า”. อาแจ็กซ์ครางก่อนผลักร่างใหญ่โตราวกับเทพเจ้าสายฟ้าลงบนพื้น. ลิ้นร้อนลากเลียเม้มไปตามหน้าอก. หัวนม. สีข้างจนทำให้อาร์มันโด้บิดรัดเร่าอย่างเสียวซ่าน. อาแจ็กซ์ลากลิ้นไปบริเวณหัวเหน่า. ลิ้นร้อนหยอกล้อกับหัวบานสวย , Q1 N+ m8 b0 d; t
" K2 D1 v8 j# _" @
“อา”. อาร์มันโด้ครางกระเส่าราวกับโดนสายฟ้าฟาดเข้าเต็มรัก. ความรู้สึกแปลกใหม่ไม่เคยลิ้มลองช่างยั่วยวนให้หลงใหลนี้คืออะไรกัน. สติของแม่ทัพไม่สามารถประคองตนให้รับรู้ได้. มีพียงประสาทสัมผัสทางกายเท่านั้นที่ตอบสนองไปอย่างธรรมชาติ. อาแจ็กซ์ใช้ริมฝีปากและลิ้นเกี่ยวตวัดแท่งเนื้อราวกับของโปรดปราณ.
& V4 n9 W) Y4 N: M9 l
“อา. ใครทำอะไรข้า. มันดีเหลือเกิน”. อาร์มันโด้ครวนคราง. อาแจ็กซ์ฉวยโอกาสจับแท่งเนื้อของตัวเองยัดเข้าปากอีกฝ่าย. “อื้อ. อ็อก. จ๊วบจ๊าบ”. แม่ทัพใหญ่ใช้เวลาไม่นานก็เรียนรู้ว่าควรจัดการกับสิ่งแปลกปลอมในปากยังไง. เขาดูดรูดรั้งแท่งเนื้ออย่างดุดันจนทำให้เจ้าชายอาแจ็กซ์สั่นสะท้าน 2 L0 {( ^' I, O7 z- p
“ซี๊ดดดดดดพโอยยยยยยท่านปม่ทัพข้าเสียวยิ่งนัก. ดูดแรงๆ”. อาแจ็กซ์กระทกกระทั้นท่อนลำเข้าออก
9 d9 J8 [5 a; {2 W$ v; z4 M
$ t0 e$ |( Z0 f b+ ]. G8 t3 M
“ข้าทนไม่ไหวแล้ว”. อาแจ็กซ์จับขาแกร่งแยกออก. ก่อนจะเลียรอบๆรอยจีบสีเข้ม " v C/ x k' S, V
: F- [8 F3 E# I. S$ @
“ฮ้าเสึยวยิ่งนักใครทำมนต์ใส่ข้า. เจ้าเป็นใคร”. อาร์มันโด้ปล่อยปากออกมาร้องครวญกระเส่าก่อนจะปล่อยน้ำรักออกมากอีกรอบ. อาแจ็กซ์นิ่งคิดซักครู่ก่อนจะค่อยจับท่านแม่ทัพนอนคว่ำ. เขาคิดว่าการร่วมรักกับบุรุษก็คงไม่ต่างจากสตรี. เจ้าชายวัยสิบแปดปีจึงค่อยๆกดแท่งเนื้อเข้าไปในร่องสวาทแม่ทัพของเขา 3 k% B3 d/ V8 U3 v
“อย่าข้าเจ็บ”. อาร์มันโด้ดิ้นรน.
$ V+ `" P( D$ a
8 t, ?$ z3 q2 h9 `1 S- x
แต่แล้วก็เกิดเรื่องพิศดาร. เมื่ออาร์มันโด้สะดุ้งตื่นขึ้นมาบนเตียงคนไข้. เขาเหลือบมองรอบกายด้วยความงุนงง. คนพวกนี้สวดชุดอะไร. แล้วสายระโยงระยางที่เจาะเข้าร่างกายเขานี่อีกล่ะ
' ^0 |2 U& a2 g0 J" C
“เป็นยังไงบ้างครับ”. เสียงนุ่มทุ่มของชายหนุ่มดังขึ้น. เขามองคนตรงหน้าด้วยความตกตะลึง. ชายตรงหน้ารูปร่างหล่อเหลาสูงประมาณหัวไหล่ของอาร์มันโด้ ผิวขาวเนียนมีน้ำมีนวล. แว่นตาทรงกลมทำให้ดูสุขุม. แต่ใบหน้านี้ช่างคุ้นตานัก $ l! i+ s8 i& Z2 Z Q& Y
“เจ้าชาย?” $ d- k* s1 B9 w8 f
- m1 R, @$ a/ _% H+ A# j6 c |