แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย DinDin123 เมื่อ 2019-5-25 02:51
ทั้งคืนผมแทบนอนไม่หลับเลยสักนิดในหัวคิดแต่เรื่องที่เกิดเมื่อช่วงดึก ผมอยากจะร้องไห้ แต่บางทีคนเราต้องเข้มแข็งโชคดีที่มีต่อคอยปลอบ ไม่งั้นมีหวังผมร้องไห้จริง ๆ แน่หรือว่าบางทีผมก็ควรเข็ดกับเรื่องพวกนี้ได้แล้ว ผมควรจะเดินหน้าต่อไปได้แล้วผมคิดไม่ตกจริง ๆ ก่อนรุ่งสางพวกผมต้องเก็บสัมภาระเตรียมตัวไปเที่ยวที่อุดรต่อ ต่ออาสาจะมาเก็บของเป็นเพื่อนแต่ผมบอกว่าไม่เป็นไร เพราะมันต้องไปปลุกน้อง ๆ อีก เมื่อผมมาถึงหน้าบ้านพักก็พบว่าไฟยังเปิดสว่างอยู่ผมไม่กล้าจะเข้าไป แต่ก็พยายามทำใจก่อนจะเดินเปิดประตูเข้าไป พ่อแสงนั่งอยู่บนเตียงนอนขอบตาดำคล้ำเหมือนคนอดหลับอดนอน ใบหน้าหมองหม่นแสดงถึงความเครียดจนผมอดสงสารไม่ได้ถึงแม้จะโกรธเขามาก แต่เขาก็เคยเป็นคนที่ทำให้ผมมีความสุขมากที่สุดในขณะเดียวกันก็ทำให้ผมเสียใจมากที่สุดด้วยพ่อแสงที่ได้ยินเสียงปิดประตูก็รีบลุกขึ้นและเดินมาหาผมทันที “สน” “ผมแค่จะมาเก็บของต้องเดินทางแล้ว” “งั้นเดี๋ยวพ่อ...” “พ่อไม่ต้องไปหรอกครับกลับบ้านไปพักเอาแรง เผื่อคืนนี้จะไม่ได้นอนอีก” ผมพูดประชดประชันตั้งหน้าตั้งตาเก็บเสื้อผ้าไม่สนใจว่าพ่อจะมองมายังไง จู่ ๆ ร่างกายก็ขยับไม่ได้พ่อเดินเข้ามากอดข้างหลังผมแน่นจนผมขยับไม่ได้ “สนอย่าทำแบบนี้ได้ไหม พ่อไม่ได้มีอะไรกับต้าจริง ๆ” พ่อกระซิบบอกด้วยเสียงสั่นเครือยอมรับว่าครั้งนี้มันรุนแรงมากจริง ๆ ครับ แต่ในเมื่ออดีตที่เคยเจ็บแล้วและมาเจ็บอีก ผมคงไม่โง่ให้ความเชื่อใจอีก เจ็บแล้วจำคือคน เจ็บแล้วทนคือควาย “ถ้าเป็นเมื่อก่อน ก่อนที่ผมความจำเสื่อมผมคงเชื่อไปแล้ว แต่ตอนนี้ผมเชื่อใจพ่อไม่ได้จริง ๆ” ใช่ครับถ้าเป็นเมื่อก่อน เมื่อก่อนที่พ่อแอบมีอะไรกับเต๋า จนผมกับพ่อมีปัญหากันครั้งแรกและพ่อก็สัญญากับผมว่าจะไม่ทำอีก พ่อกับผมเปิดใจ เปิดความรู้สึกกันครั้งแรก แต่แล้วเมื่อลุงพงศ์กลับมาพ่อก็แอบไปมีอะไรกับครอบครัวนั้น จนผมจับได้ และถูกรถเฉี่ยว ความจำเสื่อมความทรงจำตอนนั้น ผมยังไม่เคยลืม ผมไว้ใจและเชื่อใจพ่อมากเห็นพ่อพยายามพิสูจน์ตัวเอง แต่ผมกลับโง่เองที่ลืมไปว่าพ่อเป็นคนยังไงสุดท้ายก็ต้องจบลงด้วยการเห็นภาพซ้ำ ๆ ซาก ๆ เจ็บปวดแบบเดิม ๆ ผมดึงมือของพ่อออกและจัดกระเป๋าเดินออกจากห้องไป ปล่อยให้พ่อยืนอยู่แบบนั้น ผมนั่งรถบัสไปกับเพื่อนและรุ่นน้องในหัวมีแต่เรื่องวันนั้นจนผมไม่มีอารมณ์ที่จะทำอะไรทั้งนั้น “พี่สน” เสียงเรียกขานดังขึ้นพอหันไปก็เป็นต้า ยืนทำหน้าสำนึกผิด ใบหน้าฟกช้ำโดยมีเจ้าต่อและเพื่อนแก๊งค์ผมยืนอยู่ข้างหลัง “มีอะไร” ผมตอบน้ำเสียงห้วนๆ “รีบพูดไปดิวะเป็นใบ้เหรอ” ต่อพูดเสียงขุ่น ผลักหัวต้าตอนนี้มีแต่คนมองมาอยากรู้อยากเห็นเรื่องที่เกิดขึ้น ผมเองก็เช่นกันมีอะไรต้องขอโทษ น้องแอบไปนินทาลับหลังผมเหรอ “พะ พี่สนครับ คือ...” ไอ้ต้ามันสารภาพกับผมหมดทุกอย่างมันบอกว่ามันเป็นคนเริ่มยั่วพ่อแสงก่อน แต่ไม่ได้มีอะไรกันพ่อแสงผลักมันออกและตะคอกใส่ว่าห้ามมายุ่งอีก ผมนั่งฟังก็รู้สึกอึ้ง หน่วง ๆ ที่ใจที่พี่แสงเล่ามาเป็นความจริงทุกอย่าง ความรู้สึกผิดเขามาเต็มอกผมตังหากที่เป็นคนไม่เชื่อใจพี่แสง ทั้งที่คนรักกันควรเชื่อใจกัน ผมรู้สึกแย่มาก นึกถึงสภาพพี่แสงเมื่อเช้าผมรู้สึกเจ็บปวดมหันต์ต้องทำยังไงให้ทุกอย่างมันดีขึ้น ป่านนี้พี่แสงเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้ “พี่สนผมขอโทษ ผมจะไม่ทำอีกแล้ว” น้องพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือตัวสั่น คนทั้งคันต่างมองมาที่น้องอย่างรังเกียจผมกำมัดแน่นต่อยไปที่หน้าน้องอย่างแรง “จำไว้นะอย่าเอานิสัยร่าน ๆ แบบนี้มาใช้ในมหาลัย ไม่งั้นน้องจะไม่โดนแค่นี้แน่” ผมพูดเสียงดังก่อนจะเดินไปนั่งที่อื่นแทนไม่นานก็มีต่อมานั่งเป็นเพื่อน คนอื่นๆ พยายามชวนน้องทำกิจกรรมคลายเครียดเพื่อให้ลืมเรื่องเมื่อกี้ไป “มึงโอเคใช่ไหม” “กูโอเค” “แล้วพ่อมึงอ่ะ” “...” “กูไม่อยากจะยุ่งหรอกนะแต่กูขอพูดอะไรหน่อยละกัน” ผมหันไปมองไอ้ต่อสีหน้ามันดูจริงจังมาก “กูรู้นะว่ามึงเจออะไรมาเยอะมากแต่กูอยากให้มึงเปิดใจ ที่ผ่านมาเขาก็พิสูจน์ให้มึงดูแล้วไม่ใช่เหรอวะยันมึงเข้ามหาลัยเลยนะเว้ย เป็นคนอื่นนะเลิกไปนานแล้ว” “...” “คนรักกันน่ะต้องเชื่อใจกันให้มากนะมึง อีกอย่างกูมั่นใจด้วยว่าเขาไม่มีทางนอกใจมึงแน่ตามมึงติดขนาดนี้ ยิ่งกว่างูจงอางหวงไข่อีก” ผมนั่งฟังมันเงียบๆ ก็จริงของต่อ พี่แสงพยายามพิสูจน์ตัวเองมาตลอด ดูแลผมดีมาตลอดผมต่างหากที่โง่เอง ไม่เชื่อใจไว้ใจ และทำให้พี่แสงต้องเจ็บปวดด้วยคำพูดและการกระทำของผม สภาพที่ดูเหมือนอดหลับอดนอน เสียงสั่นเครือไม่รู้ว่าตอนนี้พี่แสงเป็นยังไงบ้าง ทำอะไรอยู่ หัวใจผมเริ่มเจ็บปวดอยากจะกลับไปขอโทษ อยากทำทุกอย่างให้ดีขึ้น เปลี่ยนแปลงตัวเองให้เหมือนที่พี่แสงทำ “ขอบคุณมากนะมึง” ผมหันไปส่งยิ้มให้เพื่อนมันเองก็ยิ้มให้ผมก่อนจะหันไปสนใจกิจกรรมที่กำลังสนุกสนาน บรรดาน้อง ๆโดนรุ่นพี่ทำโทษทาลิปสติกบนใบหน้าจนแทบจำไม่ได้ พวกผมมาถึงวัดป่าภูก้อนเป็นวัดที่สวยงามท่ามกลางภูเขา พอลงจากรถผมก็เห็นร่างที่คุ้นตาเดินมาหาผมสภาพอดหลับอดนอน ผมเห็นก็ตกใจนี่ผมไม่ได้ตาฝาดใช่ไหม สภาพแบบนั้นขับรถมาเนี่ยนะ “พ่อแสง!ไปทำอะไรมาครับ โทรมเชียว” เพื่อนผมถามน้ำเสียงตกใจทำให้ผมยิ่งสำนึกผิดมากขึ้นก่อนจะเห็นเจ้าต่อจับต้ามาหาพี่แสงเห็นหน้ามันก็ตาโตเข้าไปต่อยอย่างเดือดดาล ผมกับเพื่อนต้องรีบเข้าไปห้าม “มึง!เพราะ...” “พ่อใจเย็นๆ น้องมันอยากจะมาขอโทษ” ผมรีบร้องห้ามจับมือพี่แสงแน่นทำให้พี่แสงหันมามองและพยายามสงบอารมณ์ก่อนจะบีบมือผมและส่งสายตาสำนึกผิดมาให้ “พ่อแสง...” “อย่ามาเรียกกูว่าพ่อ! และไม่ต้องเรียกชื่อกู!” เสียงตวาดดังก้องทำเอาทุกคนตกใจผมเองก็เช่นกัน ไม่เคยเห็นพี่แสงโกรธขนาดนี้มาก่อน ยืนอยู่ข้าง ๆยังรู้สึกขนลุกหวาดกลัว รังสีอำมหิตแผ่ไปรอบ ๆทำเอาบรรยากาศจากสดใสเป็นบรรยากาศที่เงียบสงัน อบอวลไปด้วยความเครียด และความโมโห “นะน้าครับ ผ ผม ขอโทษ ผมจะไม่ทำอีกแล้ว” ต้าพูดทั้งน้ำตาพนมมือกราบอย่างหวาดกลัว เนื้อตัวสั่นผวาจนน่าสงสาร แต่กลับไม่รู้สึกสงสาร “ต่อไปนี้มึงไม่ต้องเข้าใกล้กูกับลูกกูอีกถ้ากูเห็นมึง มึงเตรียมตัวลาออกจากมหาลัยได้เลย” มันรีบพยักหน้าและวิ่งไปกลุ่มเพื่อนที่ตอนนี้ดูจะรังเกียจมันทั้งคณะผมเห็นท่าจะไม่ดี ตอนนี้ควรจะรีบพาพี่แสงออกจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด “ต่อพวกมึงพาน้องไปเที่ยวเลยนะ เดี๋ยวกูพาพ่อล่วงหน้าไปที่พักก่อน” “เออๆ ขับรถดี ๆละกัน” ต่อไม่ได้สักถามผมมากผมดึงพี่แสงออกมาจัดการขนกระเป๋าตัวเองโดยมีพี่แสงรีบเข้ามาจัดการและยังไม่ปล่อยมือออกจากมือของผมพอมาถึงที่รถ มองไปทางที่รถบัสจอด ตอนนี้คนอื่น ๆก็พากันเดินขึ้นบันไดไปที่วัดส่วนรถบัสก็ต่างขับไปจอดที่ลานจอดจนลับตา หลังจากที่เอาของใส่กระเป๋าเสร็จพี่แสงก็ดึงผมมากอดจนผมแทบหายใจไม่ออก “พพี่แสง” “พี่ขอโทษพี่ขอโทษจริง ๆ อย่าโกรธพี่เลยนะ ให้พี่ทำอะไรก็ยอม” ดูเหมือนพี่แสงจะเบลอมากพูดน้ำเสียงแหบพร่า รู้สึกถึงความชื่นที่หัวไหล่ เพราะพี่แสงอดหลับอดนอนเครียดเรื่องผมมากแน่ ๆ “ผมต่างหากที่ผิดผมขอโทษ ผมไม่เชื่อใจพี่” “ไม่เป็นไรพี่เข้าใจ เพราะพี่เคยทำให้เราเสียใจมาก เราระแวงเป็นธรรมดา” ยิ่งฟังก็ยิ่งรู้สึกผิดมากขึ้นผมดันพี่แสงออกไปแล้วบอกว่าไว้ไปคุยกันที่พักพี่แสงก็รีบพยักหน้าและจะเดินไปทางฝั่งคนขับ แต่ผมห้ามเอาไว้และอาสาจะขับเองพี่แสงทำท่าจะไม่ยอม แต่ผมทำหน้ายักษ์ใส่จึงอ่อนข้อให้ไปโดยปริยาย ดูสิครับสภาพแบบนั้นควรเข้าโรงพยาบาลด้วยซ้ำ ขอบตาดำ ตาแดง ใบหน้าโทรมขนาดนั้นขับมาที่นี่ได้ ไม่เรียกว่าสติไม่เต็มก็ไม่รู้ว่าจะเรียกว่าอะไรละ ระหว่างขับรถพี่แสงก็นอนหลับจับมือผมแน่นราวกับเด็กติดแม่ผมได้แต่มองอย่างยิ้ม ๆ ขับได้สักพักก็มาถึงที่พักที่พี่แสงโทรจองเอาไว้ล่วงหน้ากะจะปล่อยให้พี่แสงนอนสบายในรถค่อยปลุกตอนขนของเสร็จแต่พอขยับพี่แสงก็ตื่นขึ้นมาทันที นี่เคยเป็นยามมาก่อนใช่ไหม ประสาทสัมผัสไวมากหลังจากที่เอาของเข้ามาเก็บในห้องเสร็จผมก็โดนพี่แสงเข้ามากอดทันที สภาพรับไม่ได้มากผมจึงไล่ให้ไปอาบน้ำและออกมานอนและดันออกมาในสภาพที่...มีผ้าเช็ดตัวพันรอบเอวผืนเดียว และ...ทิ้งตัวลงบนเตียงและ...ดึงผมเข้ามากอด “พี่แสง!ใส่เสื้อผ้าก่อนครับแล้วค่อยนอนครับ” “เดี๋ยวก็ต้องแก้ผ้าอยู่แล้วจะใส่ทำไม” “พี่แสง!!” รู้งี้ไม่น่าหายโกรธหรอกดูสิครับ ได้ทีเอาแต่ใจใหญ่เลย แถมยังเบียดสะโพกเข้าหาผมอีก “นอนไปเลยนะพี่ไม่งั้นผมจะโกรธพี่จริง ๆ ด้วย” ผมใช้ไม้ตายขั้นเด็ดขาด “นอนก็ได้ครับแต่ขอนอนกอดเมียด้วยนะ ผัวไม่ได้กอดตั้งคืนหนึ่งแน่ะ” พูดเสร็จก็กระชับอ้อมกอดแน่นเหมือนกลัวว่าผมจะหนีไปไหนผมก็ปล่อยให้พี่แสงกอดไปถือเป็นการไถ่โทษที่ผมไม่รับฟังผมจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาของพี่แสง ยามนอนหลับดูน่ารักน่าเอ็นดู มีเสน่ห์ไม่แพ้กันผมใช้มือรูปหน้าคมเข้มอย่างต้องมนต์ ไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้พ่อตัวเองมาเป็นแฟนแบบนี้จู่ ๆ ผมก็โดนมือพ่อมาจับมือผมแนบแก้มเขาและลืมตาขึ้นมา พลิกตัวคร่อมผมตรึงแขนทั้งสองข้างไว้เหนือหัวและมองหน้าผมอย่างเจ้าเล่ห์ “จะทำอะไรครับหืม” “ผผมแค่เห็นแมลงวันไต่หน้าเลยจะปัดออกให้” “ปัดออกต้องลูบหน้าพี่ขนาดนี้เลยเหรอ” “ค คือ...อื้ออ!!!” ยังไม่ทันได้พูดจบพี่แสงก็ประกบจูบผมอย่างหื่นกระหายจนผมแทบตามไม่ทันเนิ่นนานกว่าจะยอมถอนออกและเปลี่ยนมาเป็นไซ้ซอกคอผมแทน “พี่แสงผมว่าพี่พักผ่อนก่อนดีไหมครับ” “เดี๋ยวก็ได้นอนด้วยกันละครับไม่ต้องห่วง” หืมมดูตอบสิ! หื่นกามไม่มีเปลี่ยน พอเข้าเรื่องนี้ทีไร เจ้าเล่ห์ทุกทีน่าจะโดนจับมัดเตียง ไม่ให้เข้าใกล้ผมสักสัปดาห์ดูสิว่าจะทำยังไง “หยุดเลยนะพี่หน้าโทรมขนาดนี้ยังจะหื่นกามอยู่อีก” “แล้วที่พี่เป็นแบบนี้เพราะใครล่ะครับ” พี่แสงพูดพร้อมกับยื่นหน้าเข้ามาใกล้สายตาแพรวพราวเป็นประกาย ดีใจที่ต้อนผมจนมุมได้ ผมเงียบไม่กล้าตอบอะไรก็เพราะผมเองหนิครับทำไงได้ “ผมขอโทษ” “พี่ไม่ให้อภัย” “...” “ต้องให้พี่ลงโทษเราให้หนำใจก่อน” พี่แสงพูดพร้อมกับส่งยิ้มทรงเสน่ห์มาให้ผมก่อนจะสอดลิ้นเข้ามาในปากแลกลิ้นอย่างดูดดื่ม กระหาย แทนที่จะถอดเสื้อกลับกลายเป็นฉีกมันออกเป็นสองชิ้นแทนส่วนกางเกงพี่แสงก็รีบดึงออกไปทันที “พ พี่แสงครับ” ผมกล่าวอย่างตกใจไม่เคยเห็นพี่แสงทำรุนแรงแบบนี้มาก่อน “เตรียมใจไว้เถอะคนดีแค้นนี้พี่จะชำระให้สาสม” พูดเสร็จพี่แสงก็จู่โจมผมอย่างหนักไซ้ซอกคอ ใช้ปากลิ้นและฟันทำหน้าที่สร้างรอยแดงไว้มากมายจนผมครางออกมาอย่างเจ็บปวด มือทั้งสองข้างยังคงถูกตรึงเอาไว้ด้วยมือของพี่แสงสะโพกถูกบดเบียดจนทำให้ควยของผมตั้งชูขึ้นมาสัมผัสที่เนื้อผ้าบางพันรอบเอวของพี่แสงยิ่งทำให้เกิดอารมณ์มากขึ้น “อืม...พี่แสง...” พี่แสงปล่อยมือข้างหนึ่งและใช้มือข้างเดียวรวบมือผมทั้งสองข้างเอาไว้ก่อนจะเลื่อนใบหน้าต่ำลงมาเรื่อยๆ สร้างรอยรักไว้บนอก และหยอกล้อกับหัวนมผม ใช้ลิ้นตวัดเลียฟันคอยขบดึงส่วนปลายจนผมเสียวกระเส่า ยิ่งพี่แสงใช้มือที่ว่างมาชักหยอกล้อกับพวงไข่ทั้งสองข้างแบบนี้ ผมก็เบียดสะโพกเข้าหามือนั้น “ซี๊ดดด...อ่า...พี่แสง...” “เดี๋ยวจะรู้สึกดีกว่านี้อีกเด็กดี” พี่แสงพูดเสร็จก็ลงจากเตียงปล่อยให้ผมได้หายใจหายคอแต่กลับขึ้นมากับกุญแจมือ! ผมตะลึง ไม่คิดว่าพี่แสงจะเอามาด้วยผมพยายามปฏิเสธแต่ก็สู้แรงพี่แสงไม่ได้ พยายามลงจากเตียงถูกคนหื่นกามคว้าเอาไว้และรีบยึดมือข้างหนึ่งพร้อมกับกุญแจมืออีกข้างหนึ่งก็เช่นกัน “พี่แสง!เล่นอะไรเนี่ย!” “ลงโทษทั้งทีต้องเอาให้คุ้มสิครับเมีย” พี่แสงพูดพร้อมกับใช้ลิ้นเลียริมฝีปากก่อนจะโน้มตัวลงมาหยอกล้อกับหน้าอกผมจนแดงก่ำเลื่อนใบหน้าลงมาเรื่อย ๆ จนถึงสะดือก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปข้างในจนผมครางและบิดตัวด้วยความเสียว “ซี๊ดดด...พี่แสงง...อ่า...” พี่แสงใช้มือข้างขวาสอดเข้ามาในปากใช้นิ้วมือเล่นกับลิ้นของผมพี่แสงเล่นกับหน้าท้องผมได้สักพักก็เลื่อนลงมาที่ควยของผม คนหื่นกามค่อย ๆครอบครองลำควยผมจนหมดลำและใช้ลิ้นตวัดภายในจนผมต้องเบียดสะโพกเข้าหามือข้างซ้ายคลึงเคล้นเล่นกับพวงทั้งสองก่อนจะถอนปากออกและใช้ปากขบเม้นแลบเลียบริเวณหว่างขา สร้างความเสียวกระเส่าให้ผมเป็นอย่างมาก “อ่า...พี่แสง...” พี่แสงมองขึ้นมาอย่างเจ้าเล่ห์ยกยิ้มอย่างพอใจก่อนจะใช้ลิ้นตวัดเพียงส่วนหัว ขบเม้น แหย่เข้าไปในรูเล็ก ๆและดูดเสียงดัง “โอ้ว...พี่แสง...อ่า....อืม...ผมจะไม่ไหวแล้ว...อ๊า” ทันทีที่พี่แสงครอบมิดด้ามและขยับเร็วขึ้นร่างกายผมเกร็งไปหมดก่อนจะปลดปล่อยน้ำกามเข้าภายในปากและคนตัวใหญ่ก็กลืนกินลงไปอย่างเต็มใจพี่แสงยืนขึ้นเต็มตัวกระชากผ้าเช็ดตัวออกเผยให้เห็นควยยาวเกือบแปดนิ้วคนเอาเปรียบขึ้นคร่อมร่างผมให้ลำควยตรงกับปากผมรู้หน้าที่จึงอ้าปากให้เจ้ามังกรนั้นสอดเข้ามาในปากเข้าออกช้า ๆ “ซี๊ดด...อ่า...ดีมากที่รัก...อืม...” ดูท่าจะยังไม่สะใจพี่แสงจับหัวผมก่อนจะกระแทกควยเข้ามาข้างในอย่างเร็วและแรง ผมแทบสำลักทุกครั้งแต่พี่แสงไม่สนกระแทกเข้ามาอย่างหนัก หน้าเงยเก ครางทุกครั้งอย่างสะใจ “โอ้วว...ปากดีแบบนี้...เดี๋ยวพ่อป้อนนมนะครับ...ซี๊ดดด...” พี่แสงพูดเสร็จก็เล่นท่าหกเก้าใบหน้ามาหยอกล้อกับปากทาง สอดนิ้วแรกเข้าไปชักเข้าออกเนิบ ๆปากก็ดูดไข่ผมสองข้างไปด้วยสลับกับควยผมในขณะที่สะโพกยังกระแทกควยตัวเองเข้าปากผมรัว ๆ ผมได้แต่เกร็ง เบียดสะโพกเข้าหาครางในลำคออย่างเสียวซ่าน “ซี๊ดดด...เสียวสัด...ปากเมียดีที่สุดแล้ว...อูยยย...” คนเอาแต่ใจร้องครางเปลี่ยนจากควยผมมาเป็นปากทางที่ตอนนี้มีสามนิ้วกำลังดันเข้าดันออกเพิ่มจังหวะเรื่อย ๆ ใช้ปลายลิ้นเขี่ยที่ปากทางก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปข้างในตวัดลิ้นจนภายในเสียวซ่านและชุ่มช่ำไปด้วยน้ำลายของเขาพี่แสงเริ่มเร่งจังหวะมากขึ้นเรื่อย ๆ สะโพกกระแทกเข้ามาอย่างไม่ปราณี “เมียจ๋า...ซี๊ดดด...น้ำผัวมากแล้ว...มาแล้ว...โอ้ววว....อ๊ากกก...ซี๊ดดด” ในที่สุดพี่แกก็กดลำควยสุดลำและพ่นน้ำกามเข้ามาภายในมากมายจนผมสำลักจากนั้นพี่แสงก็ดึงควยที่ยังไม่อ่อนลงแม้แต่น้อยออกมาผมตาปรือมองคนเจ้าเล่ห์ที่ยิ้มอย่างพอใจ ค่อย ๆแลบเลียริมฝีปากตัวเองราวกับกำลังจะชำแหละกวางตัวน้อยข้างหน้าพี่แสงก้มลงมาจูบปากกับผมอย่างร้อนแรง และเผ็ดร้อน เนิ่นนานกว่าจะถอนออก พี่แสงจับควยตัวเองให้ตรงกับปากทางก่อนจะใช้ส่วนหัวเขี่ยเข้าออกมือสองข้างชักรูดควยผมที่สั่นหัวและส่วนลำก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นไข่ทั้งสองข้างจนผมทนไม่ไหวปลดปล่อยออกมาทันที “รู้สึกดีขนาดนั้นเลยเหรอ” “พี่แสง...อ่า...อย่าแกล้ง” “อยากได้อะไรก็พูดกับผัวดีๆ สิครับ อืม...” พี่แสงพูดยั่วก้มลงมากระซิบบอก ใช้ลิ้นร้อนเลียเข้าไปในใบหูอย่างยวนเย้าควยถูไถปากทางจนผมเสียวกระเส่า “ผัวครับ...อืมม...อยากได้ควยผัว...อ่า...อยากให้ผัว...ซี๊ดด...เย็ด...อ๊า!!!” ทันทีที่พูดประโยคนั้นพี่แสงก็แทงพรวดเข้ามาข้างในทีเดียวเกือบครึ่งลำจนผมร้องออกอยากจะกอดแต่กอดไม่ได้ มือยังคงถูกพันธนาการด้วยกุญแจมืออยู่ “ซี๊ดดด...อ่า...ตอดจังเลยที่รัก...อูยย...อย่าเกร็งสิ...ให้ผัวเข้าไปข้างในนะ...อ่า...ผัวจะเย็ดให้หนำใจเลย...ซี๊ดดด” พี่แสงพูดขึ้นมาบดจูบปากผมอีกครั้งก่อนจะค่อย ๆ ถอนควยออกมาจนผมต้องเบียดสะโพกเข้าไปเหมือนเจ้าตัวจะหัวเราะเบา ๆในลำคออย่างพอใจก่อนจะกระแทกควยเกือบแปดนิ้วเข้ามาข้างในทีเดียวจนหมดลำทำเอาผมกับพี่แสงร้องออกมาพร้อมกันโดยเฉพาะผม เหมือนน้ำตากำลังจะไหลอย่างเจ็บปวดดูเหมือนควยของพี่แสงจะใหญ่และยาวขึ้นกว่าเดิม “อ่า...พี่แสง...ผมเจ็บ...ซี๊ดดด...” “อืม...เรียกผัวสิที่รัก...ซี๊ดดด...” พี่แสงพูดขอร้องกึ่งบังคับพร้อมกับเบียดควยเข้ามาข้างในทำให้ลึกมากขึ้นเรื่อยๆ “ผ ผัวครับ...ซี๊ดดด...” พี่แสงค่อยๆ คลึงสะโพกเป็นวงกลมและเริ่มขยับเข้าออกอย่างเร็วและแรงจนผมไม่ทันตั้งตัว “อ๊า...ผัว...ซี๊ดดด...เบาๆ ....อ่า...ซี๊ดดด” “ซี๊ดดด...ลงโทษเมีย...อ่า...ต้องเอาให้หนักสิ...โอ้ว...ซี๊ดด...ตอดดีฉิบหาย...อ่า” ผมครางอย่างไม่เป็นภาษาพี่แสงใช้มือบีบคลึงหน้าอกผม ปากก้มเข้ามาประกบจูบอย่างหื่นกระหาย ดูดดื่มและเร่าร้อน ลิ้นภายในต่างสอดประสานอย่างเข้าขา สะโพกกระแทกเข้ามาเต็มเหนี่ยวเสียงเตียงดังกระทบฝาผนังตามจังหวะ โชคดีที่เป็นบ้านพักไม่งั้นมีหวังตอนเช้าต้องอายมากแน่ ๆ พี่แสงกระแทกเข้ามาไม่มีตกบ้างก็คลึงเป็นวงกลม แทงซ้ายขวา เหงื่อไหลตามตัว หน้าอกสัมผัสเสียดสีกันหัวนมขมกัน เลื่อนขึ้นเลื่อนลงอย่างเสียวซ่าน ภายในช่องทางยังคงตอดรัดคับแน่นกับควยมหึมาที่ใหญ่และยาวขึ้น คนตัวใหญ่ยังคงจูบปากแลกลิ้นกับผมไม่ยอมปล่อยจังหวะถูกเร่งรีบมากยิ่งขึ้นเรื่อย ๆผมปลดปล่อยออกมาเป็นรอบที่สามโดยที่ไม่ได้แตะต้องเลยสักนิดในที่สุดผมก็รู้สึกถึงของเหลวขุ่นที่ถูกปล่อยเข้ามาภายในจนเอ่อล้นไหลย้อนกลับแสดงว่าพี่แสงเองก็เสร็จแล้วเช่นกัน “ซี๊ดดด...เสียวที่สุด...อ่า...เป็นไงเมียจ๋า...ผัวเย็ดมันไหม....อืม...” พี่แสงเอ่ยถามพร้อมกับจุมพิตที่หน้าผากผมผมไม่ได้ตอบอะไร ความเสียวยังจุกที่อก ควยผมกับพี่แสงยังคงตั้งตระหง่าน พี่แสงใช้กุญแจไขปลดล็อคก่อนจะอุ้มผมขึ้นมาให้ขาเกี่ยวรั้งสะโพกเอาไว้พี่แสงเดินกระแทกสวนขึ้นมาก่อนจะจับผมชิดผนังและใสเต็มแรง ใบหน้าเริ่มแดงก่ำ “อ๊า...ซี๊ดด...ผัว...เมียไม่ไหว...ซี๊ดดด” “ซี๊ดดด...ตอดรัดแบบนี้...ผัวต้องทำโทษ...ต้องเย็ด!!...จนกว่าเมียจะยอมเชื่อใจผัว....ซี๊ดดด” พี่แสงทำตามอย่างที่พูดจริงๆ สิ้นสุดคำพูดก็ก้มลงกัดที่ซอกคอผมและตะบี้ตะบันกระแทกใส่เข้ามาไม่ยั้งผมกับพี่แสงเย็ดกันนับไม่ถ้วน หลังจากเสร็จที่ผนังแล้วพี่แสงก็ให้ผมมาที่กระจกตรงระเบียง หันหลัง และตรึงแขนทั้งสองข้างผมไว้และกระหน่ำเย็ดผมจนเสร็จไปอีกรอบ ก่อนจะมาในห้องน้ำ และจบลงที่เตียงนอนพี่แสงเย็ดผมในท่าวิดพื้น ก่อนจะชันเข่า จับขาผมชี้ฟ้า แยกออกให้กว้างขึ้นกว่าเดิมและใส่ผมไม่ยั้ง จังหวะที่รวดเร็วจนนับไม่ทัน มีบ้างที่เข้าสุดออกสุด ถี่กระชั้นเน้น ๆ ผมได้แต่ครางไม่เป็นภาษา ภายในเอ่อล้นไปด้วยน้ำบางครั้งก็หยดลงที่พื้นตอนที่พี่แสงอุ้มเปลี่ยนที่เปลี่ยนท่าจนในที่สุดพี่แสงก็เสร็จออกมาอีกรอบก่อนจะฟุบตัวลงนอนและดึงตัวผมเข้ามากอดอย่างแนบแน่นและหวงแหนผมกับพี่แสงเย็ดกันหลายชั่วโมง ไม่รู้ว่าเอาแรงมาจากไหน ผมแตกออกนับครั้งไม่ถ้วนในขณะที่พี่แสงเองก็แตกออกมามากมายแต่น้อยครั้งกว่าผมมากผมนอนหลับอย่างเหนื่อยล้าและหมดแรงในอ้อมกอดของพี่แสง ไม่รู้ว่าผมนอนหลับไปกี่ชั่วโมงรู้ตัวอีกทีก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ตัวเองดังขึ้นผมจึงลืมตาและยังคงเห็นพี่แสงนอนกอดผมอยู่ทำให้ผมไม่สามารถขยับไปไหนได้ “พี่แสงพี่แสงครับ” ผมเขย่าตัวปลุกพี่แสงมองไปรอบ ๆ ไม่เห็นแสงพระอาทิตย์แสดงว่าผมหลับไปนานพอสมควร “อืม...” พี่แสงครางในลำคอก่อนจะค่อยๆ ลืมตาขึ้นมามองผม ยิ้มหวาน จุมพิตที่หน้าผากอย่างรักใคร่ “มีอะไรเหรอ” “ผมจะไปรับโทรศัพท์” ผมเอ่ยบอกอย่างเขินอายดูเหมือนพี่แสงจะเริ่มได้สติจึงคลายอ้อมกอด ผมพยายามขยับตัวแต่แล้วก็ไม่เป็นผลเมื่อจะลุกจากเตียงก็ร้องออกมาอย่างเจ็บปวดและทรุดลงข้าง ๆทำเอาพี่แสงตกใจรีบวิ่งเข้ามาดู “สน!เป็นไร! เจ็บเหรอ!” “อืม...ผมเจ็บที่สะโพก” ผมพูดออกไปทำเอาต้นเหตุหลุดขำออกมา “ไม่ต้องมาขำเลยนะเพราะใครล่ะ” ผมมองค้อนใส่คนบ้าอะไร ใบหน้าโทรงขนาดนั้น ขอบตาดำคล้ำ แต่พอเรื่องแบบนี้กลับมีแรงยิ่งกว่าช้างเล่นสะระบม “ช่วยไม่ได้ก็เราอยากไม่เชื่อพี่เอง พี่ก็ต้องสั่งสอน” คนไม่รู้ร้อนพูดสีหน้ากวนทะเล้น “เดี๋ยวพี่รับโทรศัพท์ให้” พี่แสงพูดเสร็จก็อุ้มวางผมไว้บนเตียงก่อนจะเดินไปรับโทรศัพท์และส่งมาให้ผมเป็นต่อที่โทรมาหา “ฮัลโหลมึง” “มึงอยู่ไหน!! นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว” “กูขอโทษมึง” “มึงรีบมาเลยนะตอนนี้พวกกูกำลังมีปาร์ตี้ข้างนอกกับรุ่นน้อง มีแต่คนถามหามึงทั้งนั้น” “เออๆ เดี๋ยวกูรีบออกไป” ผมรีบวางโทรศัพท์ก่อนจะขยับลุกขึ้นแต่ความเจ็บปวดก็แล่นเข้ามาจนเซแทบล้มโชคดีที่พี่แสงมารับเอาไว้ “จะไปไหน” “ผมจะไปกินเลี้ยงตอนนี้ทั้งคณะกำลังกินเลี้ยงกัน กิจกรรมสนุกทั้งนั้นเลย ผมไม่อยากพลาดแค่ตอนเช้าผมก็พลาดไปแล้ว” ผมพูดหาเหตุผล ส่งสายตาอ้อนวอน “พี่ไม่ให้ไป” พี่แสงส่งเสียงดุพร้อมกับส่งสายตาตำหนิมาให้ เอาไงดีเรา “แต่ผมอยากไปพี่แสงไปด้วยก็ได้นะ ผมจะไม่ดื้อ ผมอยากไปจริง ๆ มันเป็นงานรับน้องเป็นหน้าที่ของผมนะพี่” “คนก็มีตั้งเยอะขาดเราไปคนเดียวไม่เป็นไรหรอก ดูสภาพสิลุกยังแทบไม่ได้เลย” “ก็มีพี่แสงคอยดูแลไงนะ ๆ ๆ” “แล้วรอยแดงล่ะเราไม่กลัวคนสงสัยหรือไง” เออว่ะไอ้รอยตามตัวผมจะทำยังไงดี แดงเถือกเลย บางจุดนี่ช้ำด้วยซ้ำ เอาไงดีวะไม่ไปร่วมงานก็ไม่ได้ วันนี้มีกิจกรรมน่าสนุกทั้งนั้นเลย คิดสิไอ้สนคิด “ว่าไงยังอยากจะไปอยู่ไหม” พี่แสงพูดส่งยิ้มมาให้อย่างเป็นต่อมีเหรอผมจะยอม “ไปครับผมมีวิธี ยังไงผมก็จะไป” ในที่สุดพี่แสงก็ทนลูกตื้อลูกอ้อนของผมไม่ไหวจึงยอมให้ผมมาร่วมงานด้วย แต่พี่แสงก็คอยพยุงผม ดูแลผมอย่างดีนึกแล้วรู้สึกผิดที่ไม่เชื่อใจ กลับเชื่อเพียงภาพที่เห็นตรงหน้า “ไอ้สน!” ผมเดินไปที่ซุ่มจัดงานก็ได้ยินเสียงไอ้ต่อเรียกโบกไม้โบกมือหาผม พี่แสงจึงค่อย ๆ พาผมไปที่โต๊ะอย่างช้า ๆ เนิบ ๆ เอื่อย ๆกว่าจะไปถึงก็ปาไปเกือบห้านาที “สวัสดีครับพ่อแสง” เพื่อนๆ ต่างกันไหว้ ให้ความเคารพพี่แสง ดูเหมือนหลายคนจะยำเกรง พี่แสงก็ยิ้มรับไหว้พอมาถึงที่โต๊ะเท่านั้น มันเป็นเก้าอี้ไม้ไง นั่งทีนี่เจ็บก้นร้องไห้แน่นอนเอาไงดี “มึงไม่นั่งวะไอ้ไม้” เพื่อนผมเอ่ยถามอย่างสงสัยใจก็อยากนั่งแต่มันเจ็บ ผมหันไปขอความช่วยเหลือจากพี่แสงที่กำลังยิ้มปนขำ “แล้วตัวมึงไปโดนไรมาวะสีชมพูเชียว” “คือกูซุ่มซ่าม ล้มไปตรงดงหมามุ่ยก็เลยคันตั้งตัว เอาคาลามายด์มาทาเนี่ย” ใช่ครับวิธีที่ทำให้ไม่มีคนสงสัยคือการเอาคาลามายด์มาทาตัวกลบรอยที่คนเอาแต่ใจทำไว้ตอนทำนะพี่แสงงี้ถึงกับขำไม่หยุด นั่งมองผมยิ้มไปขำไปหมดไปตั้งหลายขวดนะครับกว่าจะได้ขนาดนี้ “กูว่าถ้ามึงหนักขนาดนี้มึงไปพักเถอะว่ะไม่มีใครว่ามึงหรอก” “ไม่เป็นไรมึงกูอยากมีส่วนร่วม” ผมพูดขึ้นจากใจจริงก่อนจะส่งสายตาขอความช่วยเหลือให้พี่แสงตัวต้นเหตุถอนหายใจก่อนจะทำในสิ่งที่ผมไม่คาดคิดถอดเสื้อตัวเองออกเผยให้เห็นมัดกล้ามทำเอาสาว ๆ ในคณะมองกลืนน้ำลายและพวกสาวประเภทสองเองเช่นกัน ส่วนผู้ชายคนอื่น ๆ ก็มองมาอย่างอึ้ง ๆผมเองก็เช่นกัน พี่แสงเอาเสื้อปูบนเก้าอี้ “อ่ะนั่งบนเสื้อพ่อดีกว่า จะได้ไม่ระคายผิว” ผมพยักหน้ารับอย่างอายๆ ก่อนจะพยายามนั่งลงและตามด้วยพี่แสงนั่งข้าง ๆผมพร้อมกับส่งยิ้มหน้าทะเล้นมาให้ “โหพ่อแสงดูแลตัวเองยังไงครับเนี่ย หุ่นโคตรดี หน้าก็เด็ก” เสียงเพื่อนผมเอ่ยชมยกใหญ่ “พ่อออกกำลังกายเป็นประจำทุกเช้า และก็นอนดึกเฉย ๆ เอง” “เห็นพ่อตัวเองเป็นแบบนี้ไม่แปลกเลยทำไมสนมันถึงดูหวงนัก” ห้ะ?หวง? “หวงยังไงเหรอ” พี่แสงเอ่ยถามอย่างสงสัยพลางหันมามองผมส่งสายตาเจ้าเล่ห์มาให้ “ก็ไอ้ต่อมันบอกว่ามันกลัวพ่อแสงไปยุ่งกับคนไม่ดี อีกอย่างมันไม่อยากได้แม่ใหม่มีแค่สองคนแบบนี้ก็ดีอยู่แล้ว” หืมมคำพูดก็ดูดีหรอกนะ ถ้าไม่รู้ว่าระหว่างผมกับพี่แสงจริง ๆ แล้วเป็นอะไรกันก็ไม่คิดอะไร แต่ผมนี่สิคิดไปไกลเลย ถึงจะอยากขอบคุณมันก็เถอะ แต่ไม่ดีกว่า จู่ ๆพี่แสงก็โอบไหล่ผมแนบชิดกว่าเดิม “ได้ยินแบบนี้ค่อยสบายใจหน่อย” คนเอาแต่ใจพูดอย่างอารมณ์ดีผมได้แต่ยิ้มเหยาะ ๆ ไม่รู้จะพูดยังไงดี ผมกับพี่แสงนั่งดูรุ่นพี่รุ่นน้องทำกิจกรรมบนเวทีอย่างสนุกสนาน เหล้าเบียร์ผมกับพี่แสงไม่แตะต้องเลยดูท่าว่าเรื่องคราวนี้ทำให้พี่แสงเข็ดไม่กล้าดื่มของมึนเมาส่วนผมก็โดนห้ามไปโดยปริยาย คนตัวใหญ่ดูแลอย่างดี เดินไปตักอาหารมาให้ถามตลอดว่าอยากจะกินอะไรจนเพื่อน ๆ ล่อว่าเป็นลูกแหง่ติดพ่อผมได้แต่ยิ้มหน้าเจื่อน ไม่กล้าพูดอะไรมาก ไอ้ต่อมันต้องใส่ไฟผมไว้เยอะแน่ ๆพอผมโดนน้อง ๆ พี่ ๆ เรียกขึ้นไปเล่นเกม แต่สภาพร่างกายผมไม่ไหวความสุภาพบุรุษของพี่แสงก็อาสาไปทำแทนโดยให้ข้ออ้างว่าอยากให้ผมพักผ่อนและเกมนั้นก็คือแข่งตอบคำถาม แน่นอนครับ พี่แสงแพ้ราบคาบเลยให้พี่แสงไปแข่งตอบคำถามอะไรก็ได้นะ แต่นี่มันเกี่ยวกับในคณะ แบบนี้ก็แพ้แบบเห็น ๆคนตัวใหญ่โดนทำโทษด้วยถูกเขียนใบหน้าด้วยแป้ง และลิปสติก บรรดาสาว ๆพากันแย่งเข้าไปเขียนบนตัวของพี่แสง เล่นเอาผมลมทบออกหู หึงสิครับและเจ้าตัวก็ปล่อยให้เขียนง่าย ๆ พอมานั่ง ผมไม่หันไปมอง ทำตาค้อนใส่ไม่ได้พูดอะไร พี่แสงกับต่อที่มองมาอย่างยิ้ม ๆ พี่แสงก็ง้อผมด้วยวิธีน่ารักจับไม้จับมือ เอาอกเอาใจจนผมใจอ่อนหลังจากที่กิจกรรมเสร็จสิ้นพี่แสงก็พาผมกลับห้องพัก อาบน้ำ ผมอาบก่อนไม่ยอมให้อาบพร้อมกัน ไม่งั้นมีหวังพรุ่งนี้ปีนเขา ขึ้นภูกระดึงไม่ไหวแน่ ๆพี่แสงดึงตัวผมเข้าไปกอด พรมจูบที่กลุ่มผมอย่างแผ่วเบา ผมใจเต้นระรัว “ราตรีสวัสดิ์นะที่รัก” “ครับ” ผมตอบด้วยหัวใจที่รู้สึกอบอุ่นก่อนจะซบใบหน้าลงที่อกแกร่งของผู้ชายที่เรียกว่าแฟนความอบอุ่น อุณหภูมิที่ส่งผ่านทำให้ผมอยากจะอยู่แบบนี้ตลอดไป
| 
Every cloud has a silver l
ค้นหาสมาชิก
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
ขอบคุณครับ
