หมวดวิท กับ น้องโอ กระทู้ที่ 7

kabuki

   เวลาผ่านไป 2 วัน...วันนั้นหลังเลิกเรียนผมก็ซ้อมกีฬากับเพื่อนๆตามปกติ ไม่นานนักเหล่าบรรดานักฟุตบอลตำรวจเขาก็ค่อยๆเดินทางมาซ้อมที่สนามโรงเรียนกัน หนึ่งในนั้นก็มีพี่วิทของผมรวมอยู่ด้วย พอผมเหลือบเห็นพี่แกแต่ไกล...ผมก็ต้องรีบขอตัวกับโคชเพื่อไปห้องน้ำหวังจะหนีการเผชิญหน้ากับพี่วิท...ว่าแล้วผมก็ใช้การวิ่งหนีแทนการเดินเพราะกลัวว่าพี่วิทจะเห็นผมเสียก่อน..พอแน่ใจแล้วว่าพ้นสายตาคนผมก็หยุดวิ่งแล้วเปลี่ยนเป็นการเดินช้าๆและคิดอะไรเพลินๆแทนเพราะไม่รู้จะรีบไปไหนห้องน้ำก็ไม่ได้อยากจะเข้าจริงๆ...



  หมับ!!! ผมต้องตกใจกับมือที่คว้ามาจับแขนซ้ายของผมและมันทำให้ผมต้องกำหมัดขวาเหวี่ยงกลับไปทางด้านหลังตามสัญชาตญาณของการป้องกันตัวทันที....ตุบ!!! มือของพี่วิทรับหมัดของผมเอาไว้ได้. ( ผมตกใจมาก )...โอ หลบน้าพี่ทำไมหรอ? พี่ทำผิดอะไร? พี่ขอโทษน๊ะ หากทำให้โอไม่สบายใจ เสียงของพี่วิทเอ่ยขึ้นในขณะที่ผมกำลังสบัดมือแล้วเดินหนี... ผมเองในใจก็แทบอยากจะกระโดดกอดแล้วหอมแก้มพี่วิทสักฟอดใหญ่ๆอยู่เหมือนกันเพราะคิดถึงแกมากๆ แต่ก็กลัวคนเห็น... เลยเอามือยื่นไปแกะมือพี่วิทออกจากแขนเพราะกลัวว่าใครจะผ่านมาเห็นเข้า แล้วดึงความกล้าความแมนของตัวเองออกมาหันหน้าไปคุยกับพี่วิทดีๆว่า... ไม่มีอะไรหรอกคับพี่...ก็แค่ผมอายที่จะคุยกันกับพี่ และไม่รู้ว่าจะคุยกันต่อในฐานะอะไรยังไง?



     ผมตอบโดยที่ไม่ได้หันมองหน้าพี่วิทเลย...



พอ ผมพูดเสร็จพี่วิทก็ใช้สองมือจับตัวผมให้หันหน้ามาทางแกแล้วพูดกับผมว่า... โอๆ มองหน้าพี่ แล้วฟังพี่พูดชัดๆน๊ะ... ผมหันมองหน้าพี่วิท... มันเป็นภาพที่สะกดสายตาผมให้นิ่งได้มากๆ แววตาจริงจังที่ถ่ายทอดผ่านดวงตาสวยๆคมๆทั้งสองข้างของพี่วิท ทำเอาผมอึ้งชั่วขณะ... และผมก็ได้ยินคำพูดที่พี่วิทเอ่ยขึ้นมาว่า "ก็โอเป็นแฟนพี่ไงคับ" ผมได้ยินประโยคนี้แล้วมันรู้สึก...มีความสุขเหมือนตัวจะลอยได้ยังไงยังงั้น มันรู้สึกวูบๆวาบๆยังไงบอกไม่ถูก 555 ...พี่มีแค่แกคนเดียวน๊ะไอ้โอเข้าใจป่าว?

พูดเสร็จแกก็หันซ้าย หันขวา หันหน้า หันหลัง เมื่อเห็นว่าไม่มีคนแล้ว พี่วิทก็โน้มตัวจู่โจมเข้ามาหาผมอย่างไวแล้วหอมแก้มผมฟอดใหญ่...แก้มเมียใครว่ะ? นุ่มชิปหาย พี่วิทพูด แล้วก็หันหน้าแล้ววิ่งกลับไปเพื่อไปรวมตัวกับเพื่อนๆคนอื่นๆที่รอซ้อมบอลอยู่ในสนามหน้าอาคาร....ผมเขินมากครับตอนนั้น....ร้องด่าพี่วิทออกไปว่า...ไอ้บ้าเอ้ย!!! แกหันกลับมามองผมยิ้มๆแล้วใช้มือของแกยกขึ้นมาที่บริเวณริมฝีปากแล้วก็ส่งจูบกลับมาให้ผม 555 มันเป็นภาพที่น่ารักมากคับ ( ในใจก็คิดว่า ไอ้บ้าเอ้ย!! เดี๋ยวก็มีคนเห็นหรอก )...


ผมกลับเข้ามาร่วมซ้อมกับเพื่อนๆในกลุ่มอีกครั้ง...ไม่นานก็ได้ยินเสียงตะโกนกันดังๆในสนามบอลว่า ว่า...เฮ้ยๆ!!! ไอ้วิทๆ บอลถึงมึงแล้วโว้ยยยย!! เฮ้ย!! แล้วบอลก็วิ่งผ่านตัวแกไปแล้วก็กลิ้งออกสนามไปอย่างรวดเร็ว... มัวแต่มองขาอ่อนน้องๆข้างสนามอยู่ได้น๊ะมึง...



พี่วิทแกมองมาทางผมและโชคดีมากที่มีนักกลุ่มนักกีฬาสาวๆที่พากันนุ่งกางเกงขาสั้นๆนั่งวอล์มคลายกล้ามเนื้ออยู่บริเวณด้านหลังของกลุ่มพวกผม...


  ผมอดที่จะหัวเราะดังๆออกมาไม่ได้ 555 เพื่อนๆในกลุ่มก็พากันหัวเราะตาม.. มีคนในกลุ่มผมคนหนึ่ง ( จำไม่ได้ว่าเป็นใคร ) ตะโกนออกไปว่า...อ้าว!ๆ พี่วิทสนใจน้องๆคนไหนคับเดี๋ยวผมติดต่อให้? พี่วิทก้มหน้าอายๆแล้วก็วิ่งเข้าสนามไปเล่นบอลต่อกับเพื่อนๆ... ผมหันมองกลับไปยังกลุ่มของนักกีฬาหญิงเหล่านั้น ภาพที่เห็นก็คือ...ไม่มีใครคนไหนเลยที่จะละทิ้งสายตาจากตัวพี่วิทที่กำลังหันหลังวิ่งจากไปในสนาม...



อ้าวๆ!!! มองกันบ้างๆไอ้พวกที่นั่งอยู่ใกล้ๆเนี่ยไม่ได้อยู่ในสายตากันบ้างรึไง? ผมแกล้งร้องถาม สาวๆเหล่านั้น 555 จริงๆแล้วอดที่จะหึงพี่วิทนิดๆไม่ได้ตั้งหากล่ะ...วันนี้ผมไม่ได้ขับมอไซต์มาเรียนใช้การขึ้นรถโดยสารมาแทน



เพราะหวังจะซ้อมวิ่งทางไกลในขากลับไปด้วยดังนั้นพอกลุ่มของผมซ้อมเสร็จ...ผมก็รีบเก็บข้าวของแล้วก็เริ่มออกวิ่งตามเส้นทางที่ซ้อมเป็นประจำ...ในขณะนั้นเหล่าตำรวจเขาก็ยังเล่นบอลกันอยู่ยังไม่เสร็จ....


  ผมวิ่งไปตามทางเดินข้างถนนซึ่งมีบรรยากาศร่มรื่นและคุ้นเคยพร้อมๆกับรถราที่วิ่งสวนกันไปมา รวมถึงการส่งสายตาหล่อๆให้กับสาวๆข้างทาง เพื่อเช็คเรทติ้งของตัวเอง ( 55555 ) พอวิ่งไปได้ระยะทางราวๆ3-4กิโลเห็นจะได้คับผมก็เริ่มมีอาการเหนื่อยนิดๆขึ้นมาแล้ว ก็เลยตัดสินใจเปลี่ยนเป็นการเดินแล้วหายใจเข้าลึกๆพร้อมๆกันมันเป็นการพักเหนื่อยไปในตัวแทน...


  ผมเดินไปเรื่อยๆจนถึงจุดที่เป็นป้ายรถโดยสารที่มีที่นั่งไว้สำหรับผู้โดยสารที่รอรถอยู 3-4 ที่ผมก็เลยแวะพักสักหน่อยเพราะตอนนี้รถราเริ่มเยอะขึ้นฟ้าก็เริ่มจะมืดแล้วอีกอย่าง อีกประมาณกิโลกว่าๆก็จะถึงบ้านผมแล้วผมก็เลยไม่รีบ...หลังจากที่ยืนชูมือทั้งสองข้างยืดลำสูงขึ้นแล้วหายใจเข้าลึกๆ 2-3 ที ผมก็รู้สึกหายเหนื่อยลงเล็กน้อย...แล้วก็นั่งลงที่เก้าอี้มองรถราและผู้คนที่พากันขับผ่านไปมาอย่างไม่ขาดสาย...

ผมก้มหน้าลงพร้อมๆกับการอ้าปากหายใจและอยู่กับการเหนื่อยหอบอยู่พักใหญ่.... เอ่านี่!!!  ขวดเครื่องดื่มสปอนส์เซอร์ที่ยื่นมาพร้อมๆกับเสียงของพี่วิทที่ยืนอยู่ตรงหน้า...ผมเงยหน้าขึ้นแล้วก็มองใบหน้าหล่อๆของพี่วิทที่กำลังยิ้มให้ผมอยู่..มันรู้สึกชื่นใจมากๆคับที่เห็นหน้าพี่แก ( พอนึกแล้วก็อดยิ้มกับตัวเองไม่ได้ ) ผมก็ยื่นมือไปรับขวดน้ำพร้อมๆกับพูดว่า... ขอบคุณคับพี่...




.

Amadon01

ขอบคุณครับ

minone

ขอบคุณ​มาก​นะ​ครับ​ รอ​ตอน​ต่อไป​นะ​ครับ​

guide01

ขอบคุณมากเลยครับ

gaybin

สนุกมากเลยครับ

lieber_dich

ขอบคุณครับ

nuangnut1996

ขอบคุณครับ

jumboa

ขอบคุณ​ครับ.

sengjit

ขอบคุณครับ

pom951

ขอบคุณมากครับ รอตอนต่อไปครับ

Intra

ต่อไปไม่ต้องหลบหน้าละ เปลี่ยนเป็นเด้งรับแทนนะ

mm2013

ขอบคุณ​มาก​​ครับ

lekthai

ขอบคุณครับ

cokebundit

ขอบคุณมากครับ

pollraill

ขอบคุณครับ

mario54101

น่ารักจัง ขอบคุณมากครับ

acolyte

ขอบคุณมากครับ

ttdddt

ขอบคุณครับ

tong111222

ขอบคุณครับ

KPG

ไม่ต้องเขิน ไม่ต้องอาย แล้ว

ผู้ชายเขารับผิดชอบแล้ว 555