แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Nucutey เมื่อ 2019-5-21 15:04
0 f5 k8 \6 _6 j% J i7 U m+ a1 l; D( A/ T. e$ s
ตอนแรกกับตอนที่ 2 นะครับ 
! _3 G6 J- \0 W C# ^* gประสบการณ์กาม จากกรุงปักกิ่ง...1 http://www.g4guys.com/forum.php? ... 5115&fromuid=143090 (ที่มา: จีโฟกาย.คอม)ประสบการณ์กาม จากกรุงปักกิ่ง...2 http://www.g4guys.com/forum.php? ... 5118&fromuid=143090 (ที่มา: จีโฟกาย.คอม)/ q+ B1 X# z, {8 ^8 F, f) J
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
6 ?8 Y* f, j, o( z) T/ c) q
+ D# ]! h6 X1 \! B
0 ~' J' k) B9 [
& o6 h# x/ i0 ], J
จื่อ เม่ย เธอเป็นสาวออฟพิศหน้าตาดีเธอทำงานเป็นผู้จัดการฝ่ายการตลาดให้บริษัทร่วมทุนธุรกิจผู้หญิงที่ผมชอบมีอยู่สองประเภท อย่างแรกคือผู้หญิงที่ยังไปมหาวิทยาลัยอยู่อย่างหลังคือแบบ จื่อ เม่ย ผมไม่ชอบนักร้องหรือนางแบบพวกนั้นเรียกร้องมากเกินไปเพราะคิดว่าตัวพวกเธอก็ไม่ใช่“เนื้อสด”แต่สำหรับเด็กหนุ่มผมกลับชอบพวกที่เล่นดนตรีหรือไม่ก็วาดรูปส่วนที่น่าดึงดูดสายตามากที่สุดของจื่อเม่ย ไม่ใช่เพราะว่าเธอเป็นคนเอาใจใส่ความรู้สึกของคนอื่น แต่เป็นบั้นท้ายของเธอมันช่างกลมมนไม่แบนราบเหมือนสาวชาวจีนทั่วไป บั้นท้ายของเธอนั้นมนและเนียนเรียบเวลาเธอยืนหรือเดินยักย้ายไปไหนๆ มันช่างดูยั่วยวนแน่นอนผมไม่รู้จักเธอมากเธอเองก็คิดว่าผมเป็นเพียงเพื่อนร่วมเตียงผมได้ออกเดทกับเธอมาได้ประมาณหกเดือนแล้ว ข้าวของที่ซื้อให้เธอมีมากมายคิดว่าเป็นเงินเดือนหนึ่งก็ ประมาณแปดพันหรือเก้าพันเหรียญ 7 u9 k* t- }9 |4 {9 h2 `/ E% n! e
ตอนนั้นใกล้จะถึงเดือนพฤศจิกาย นแล้วแต่ต้นไม้ใบไม้ยังดูโรยพื้นอยู่ มันเป็นเช้าวันอาทิตย์ ผมหลับสนิทอยู่ในผ้าห่มมือหนึ่งยังวางพาดอยู่บนก้นของ จื่อเม่ย แต่แล้วโทรศัพท์ก็ดังขึ้นผมจำเป็นต้องเปิดเปลือกตามมารับโทรศัพท์ ซึ่งโทรมาจากลิ่วซิง r) x3 s$ c3 z/ L" C9 M
“มีใครป่วยเป็นอะไรหรือทำไมโทรมาเช้าขนาดนี้”ผมเหมือนละเมอ
2 n8 y) _, |1 f: W/ N# _2 b“เช้าอะไรรู้ไหมว่ามันใกล้จะเที่ ยงแล้ว”
6 c' g/ ~. \0 f& S4 V- a( c“งั้นต้องการอะไร” ผมหงุดหงิด
2 Q* P3 z3 L7 K# ?* X2 p' N2 W2 S: g“หลันหยู โทรมาเมื่อเช้าเขาบอกว่าตอนนี้เขาสอบกลางภาคเสร็จแล้ว ฉันเดาเอาว่าเขาคงคิดถึงนายน่ะ” ลิ่วซิงกระเซ้า ' `5 G' s; V$ P
“....” ผม
. P+ T( i& `" j* s% B' ?“ลืมไปแล้วหรือ?” ลิ่วซิงถาม . V# h" ]- ^% N9 K7 M# c V5 f9 P
“จำได้ บอกเขาว่า...” ผมมองดูเวลาในนาฬิกา“สองทุ่มให้ไปรอที่ โรงแรม”
5 l9 a0 \6 d4 H o! U0 Lวางหูโทรศัพท์ ผมรู้สึกว่าตื่นเต็มที่แล้วลุกขึ้นจากเตียงควานหากางเกงในมาใส่ / n8 E+ B' Y: m) ^0 Q- B
“ใครโทรมาหรือคะ นั่นคุณกำลังจะออกไปหรือ?”จื่อเม่ย ถามขณะที่ยังนอนอยู่บนเตียง เธอนอนคว่ำ 8 X2 e5 x+ v' t! O& ?' g. \
“ไม่มีอะไรหรอกแค่ธุรกิจ ผมต้องไปแล้ว”จื่อเม่ยไม่ได้ถามอะไรอีก เธอวางตัวได้ดี เธอรู้สถานะของตัวเธอดี
1 U3 P3 R) S5 t/ K. wเวลาประมาณเกือบสองทุ่มภัตตาคารในโรงแรมเซียงโค่ว ค่อนข้างเงียบ มีคนเข้ามาใช้บริการแค่สองสามโต๊ะซึ่งกำลังคุยกันอย่างออกรสอยู่ไกลๆ เมื่อเวลาเปลี่ยนไปเป็นสองทุ่มยี่สิบนาที หลันหยูได้ปรากฏตัวเขาดูเปลี่ยนไปจากครั้งสุดท้ายที่เจอเขามองหาผมไปรอบๆ ผมโบกมือให้เขาเห็นผม
+ ?; C' d& X& h, m; M( m“ขอโทษที่มาสายครับท่าน”เขาไม่ได้อธิบายเหตุผลเพิ่มเติม
% w* H) G1 n/ {$ g& ^ {8 J6 ~“มาที่นี่ยังไง”
# h' J$ f5 w' D8 l“มารถโดยสารครับ”สำเนียงแบบคนปักกิ่งเขาดีขึ้นมาก d0 Q6 A0 ?- k$ h/ O9 B: L
“ผมยังไม่คุ้นทางเมืองปักกิ่งเท่า ไหร่ครับตอนมาผมนั่งรถผิดสองครั้ง” เขาให้เหตุผลเพิ่มเติม ! z; U0 S. g- R) v9 n
ผมมองดูเขาขณะที่เขาพูดแล้วให้รู้สึกประหลาดใจเพราะเมื่อไม่ได้เจอกันสี่ หรือบางทีอาจจะห้าเดือนเขาดูสูงขึ้น ใบหน้าไม่ดำด่างและแก้มตอบเหมือนครั้งก่อนโดยเฉพาะอย่างยิ่งสิ่งที่เปลี่ ยนไปบนใบหน้าเขา คือดูหล่อขึ้นท่าทางเขาไม่ดูตื่นกลัวและวิตกกังวล ถึงแม้เขาจะไม่ยิ้มแต่มันดูเป็นมิตรขึ้นมีสิ่งเดียวที่ยังไม่เปลี่ยนไปคือ นัยน์ตาโศกคู่นั้น 8 f8 ]6 A/ @8 X
“คราวหลังนั่งแท็กซี่มาแล้วกันบางทีพี่อาจจะไปรับเองถ้ามีเวลา” เขาไม่พูดอะไรมาก
- G- I7 ]% m% D9 |9 N“ที่มหาวิทยาลัยเป็นไงบ้าง” ผมถาม
9 L/ t! M. _" P0 M“มันน่าเบื่อมาก ทุกคนเคยเป็นที่หนึ่งทุกคนแข่งขันกันอย่างเงียบๆ” เขาพูดพลางหัวเราะพลางนี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้เห็นเขา หัวเราะร่า โอ.. มันช่างสดใสและแสนหวาน
/ V9 P$ q/ }$ Q1 z6 _0 M“อย่าทำอะไรให้มันเหนื่อยหนักนักและอย่าทำอะไรให้ล้าหลังนัก แล้วเรื่องอาหารการกินในมหาวิทยาลัย ล่ะเป็นไงบ้าง”ผมนั้นมีทักษะในการทำให้ผู้คนรู้สึกว่าผมเป็นห่วง นั่นเองผมจึงมีเพื่อนมากมายและนั่นเองผมจึงมีมีคู่รักมากมาย ด้วย
% U4 J9 I5 t/ u% m1 K% N. | _“อาหารนั่นอร่อย โดยเฉพาะอาหารแบบทางเหนือพวกอาหารแป้งก็อร่อย แต่ก๋วยเตี๋ยวนี้แย่มาก” 3 z; K f; j. t' M" q5 o3 p
“อืม..” ผมหัวเราะ“อย่าไปกินก๋วยเตี๋ยวในโรงอาหารนะ ไม่ค่อยสะอาด พี่จำได้ว่าตอนเรียนเคยกินปรากฏว่าต้องเข้าห้องน้ำถึงห้าครั้ง ... ตามความจริงนะพี่เคยไปกินอาหารในมหาวิทยาลัยมาหลายที่ พี่คิดว่าอาหารอร่อยที่สุด คือใน“เซาธ์เทิร์นยู” ส่วนที่แย่ที่สุดคือ “ไชน่ายู” & n5 y W( W6 Y& `
“ผมเรียนอยู่ในไชน่ายูครับ”เขาบอกและรู้สึกภาคภูมิใจ โดยมันปรากฏที่การแสดงออกทางสีหน้าผมรู้สึกประหลาดใจนิดหน่อย ที่เขาเคยบอกเมื่อก่อนว่าเรียนม หาวิทยาลัยนั่นมันเป็นความจริงทั้งหมดรึ นี่เขาเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยจริงๆและเป็นนักเรียนเรียนดีด้วยหรือนี่ ผมยังคงเก็บเป็นความสงสัยส่วนตัว“นี่เลยมื้อเย็นมาแล้วกินอะไรมาหรือยัง?” ผมคิดจะสั่งอาหาร # X1 \2 q1 g7 y, m. s* ^/ {
“ยังครับ” เขาตอบ ท่าทางอาย“ผมต้องไปติวหนังสือส่วนตัว ผมกลัวมาช้า สอนเสร็จเลยตรงมาที่นี่ทันทีไม่ได้แวะทานข้าวที่ไหนก่อน”
4 Z! _* A y" d" \" g! jผมไม่รู้ว่าทำไมเขามีเรื่องให้ประหลาดใจผมอยู่เรื่อยๆ คราวนี้เรากินข้าวกันก่อน ระหว่างกินเราแทบจะหยุดมองกันและกันไม่ได้ ถ้าหากเขาเป็นผู้หญิง ผมคงควงเขาไปไหนมาไหนด้วยกันเรารีบกินข้าวเพื่อที่จะได้ขึ้นห้อง เพื่อขึ้นเตียงกันเร็วๆ เราสองคนดูหื่นกระหายผมถอดเสื้อผ้าเขาออก + i6 K" l6 i5 y+ r1 @( ^0 ~- c
“เราทำให้พี่ต้องรอนานนะ พี่คิดถึงเราแทบตาย”ผมกระซิบแผ่ว
3 E3 x9 r6 ^# ~6 ?: L) a3 \“มหาวิทยาลัยเพิ่งเปิด ผมเลยยุ่งผมคิดจะโทรมาหลายครั้งแต่เกรงใจ” เสียงเขากระเส่า ความบ้าคลั่งระหว่างการทำรักของชายกับชายนั้นแตกต่างระหว่าง ชายกับหญิงการทำรักระหว่างชายกับชายนั้นเต็มไปด้วยพละกำลังและความกระชับของกล้ามเนื้อไม่เหลวหยุ่นเหมือนเนื้อผู้หญิง อย่างตอนนี้หน้าอกแผงใหญ่พร้อมเอวคอดของหลันหยูมองดูคล้ายรูปสามเหลี่ยมคว่ำ เราพร่ำพรมกอดจูบกันและกันไม่หยุดหย่อน เราต่างคนต่างดูดดื่ม ไล้เลียแท่งเนื้อของกันและกันผมลองเอานิ้วสอดเข้าไปทางประตูหลังของเขาอย่างแผ่วเบาเพื่อเป็นการนำทาง เขาตัวสั่นและเกร็งแต่ไม่ขยับหนีผมยังคงพร่ำจูบไม่หยุดในขณะที่ นิ้วสอดลึกเข้าไปมากขึ้นคราวนี้เขาเคลื่อนตัวหนีและหยุด จูบทันที ผมมองดูเขา มองเข้าไปในดวงตาโศกคู่นั้นทำให้ผมรู้สึกเหมือนอยู่ในฝัน ผมเริ่มต้นจูบเขาอีกครั้งและกระซิบแผ่วที่ข้างหูว่า * V1 m" e9 u( m+ T, }
“พี่ชอบเราจริงๆ นะ พี่จะทำเฉพาะสิ่งที่น้องพอใจให้ทำเท่านั้น”คำพูดนี้ราวกับมนต์วิเศษ เขารู้สึกมีอารมณ์ร่วมมากขึ้นท้ายที่สุดผมก็หลั่งด้วยการใช้ ปากของเขา หลังจากนั้นผมก็ช่วยเขาชัก ขึ้นๆ ลงๆแล้วเขาก็หลั่ง มันใช้เวลาไม่นาน เราอาบน้ำและนอนพร้อมกันคราวนี้เขาไม่ได้หลับทันทีเหมือนคราวก่อน เราเริ่มพูดคุยผมบอกให้เขาหยุดเรียกผมว่า “ท่านประธานฮันตง” แค่เรียกชื่อว่า “พี่ฮัน ตง” ก็พอผมอธิบายความหมายเพิ่มเติมว่าชื่อนั้น หมายถึง ผู้พิทักษ์ความคิดของเหมาเจ๋อตงผมเล่าเรื่องเล็กน้อยเกี่ยวกับ ตัวผมดูเหมือนเขาฟังอย่างผ่อน คลายและมีความสุขผมมีความรู้สึกว่าผมควรทำอะไรบางอย่างให้ชัดเจนเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างผมและเขา
# ] o$ O& k5 B3 {$ H A4 C“มันอาจจะเป็นโชคชะตาที่เราได้ มาเจอกันแต่น้องยังเด็กนัก ซึ่งบางทีทำให้พี่รู้สึกผิดประเทศตะวันตกมันอาจจะเป็นเรื่องธรรมดาและในจีนนี่ถือว่ามันเป็นความผิดบาปอย่างหนึ่ง แต่อย่างไรนี่มันเป็นเรื่องของคนสองคน ถ้าเรารู้สึกดีเราก็สานสัมพันธ์ ต่อไป แต่ถ้ารู้สึกไม่ดีเมื่อไหร่เราก็เพียงแค่ลืมมันไป” เขาตั้งใจฟังและไม่ได้พูดอะไร & B% o. A2 E) q3 q8 s. y' i
“จริงๆแล้วพี่คิดว่าคนสองคนถ้ารู้จักกันมากเกินไป ท้ายสุดแล้วก็ต้องจากกันไป”ผมพูดพลางหัวเราะ นี่มันเหมือนเป็นการบอกเป็นนัย ว่าผมไม่จริงจังอะไรมากกับความสัมพันธ์ นี้ ผมกลัวว่าเขานั้นจะคิดว่าตัวเองเหมือนเด็กหญิงเล็กๆ และถือเป็นจริงเป็นจังกับความสัมพันธ์ นี้มากเกินไป
: p' y6 G" N! q e) C: k) d6 dเรานัดเจอกันอีกสามสองครั้งหลัง จากนั้นเราทำรักกันอย่างระห่ำแต่ไม่มี อะไรพัฒนาไปมากกว่าเดิมผมเพียงแต่ไม่ต้องการบังคับเขาในสิ่งที่ผมต้องการ “ของเหล่านี้”ควรเกิดขึ้นจากความพึงพอใจจากทั้ง สองฝ่าย ผมเพียงแต่ต้องอดทนและรอเขาเองก็ไม่เคยร้องขอเงินหรือพูดอะไรมากเกี่ยวกับตัวเขา ผมเองก็ไม่ได้ถามลิ่วซิงจะเป็นคนติดต่อเรื่องเงิน แทนผมเขาบอกว่าเทอมนี้เขา ไม่มีปัญหาเรื่องเงินเขาได้รับเงินจากทุนและรายได้สอนพิเศษแบบส่วนตัวที่เขารับไว้สองงานซึ่งนั่นมันก็เพียงพอแล้ว
% y) N- |" R. `1 E- f( Z$ uเขาช่างเป็นคนที่งดงามอย่างธรรมชาติเขาสูงขึ้นเล็กน้อยและดูมีสง่า ราศีขึ้น สิ่งผิดแปลกที่ทำให้ดูไม่ลงตัวคงเป็นที่เสื้อผ้าที่เขาสวม ใส่ ซึ่งดูเชยไม่ทันยุคทันสมัยเหมือนหนุ่มสาวปักกิ่งในสมัยนั้น ผมขอร้องให้ เสี่ยวหมิง (เพื่อนเก่า)ช่วยซื้อเสื้อผ้าที่เด็กวัยรุ่นฮ่องกงรวยๆ นิยมกันในตอนนั้น ขณะนั้นปักกิ่งยังไม่มีตัวแทนนำเข้าเสื้อผ้าจากต่างประเทศ
7 U0 C3 ~. U0 p4 Cวันนั้นภายหลังเมื่อเราทำรักกันผมชี้ไปที่กองถุงกระดาษในอยู่ใน ตู้เสื้อผ้าแบบวอร์คอินผมบอกว่าทั้งหมดเป็นเสื้อผ้าที่ ซื้อมาให้เขา เขาแค่พูดว่า “โอ้โห”และจบลงด้วยคำว่า “ขอบคุณครับ” 9 g4 e6 u2 H& [, L( ?
เขาตื่นนอนตอนหกโมงเช้าวันต่อมา และบอกว่ามีเรียนตอนแปดโมงเช้าผมว่าผมสามารถขับรถไปส่งเขาได้ เขาตอบว่าไม่เป็นไร ไปรถโดยสารก็ทันเวลาผมบอกให้เขาเอาถุงเสื้อผ้าไปด้วย เขาท่าทางลังเล หยิบออกไปแค่กางเกงยีนส์และเสื้อแจ็คเก็ต และบอกว่าส่วนที่เหลือทิ้งไว้ท ี่นี่เวลาจำเป็นผมไม่ได้นอนต่อหลังจากที่เขาไปออกไป ผมเดินทางไปยังออฟพิศพร้อมกับสั่งเลขาส่วนตัวและลิ่ว ซิงว่า หากคราวหน้าและคราวต่อไปหลันหยูโทรมาให้บอกว่าผมไม่อยู่ผมรู้สึกดีใจที่ผมไม่ได้ให้หมายเลขโทรศัพท์เคลื่อนที่ส่วนตัวแก่เขา
! l% U7 P& i8 k; j2 q) O4 z& w4 Oเดือนธันวาคมผมต้องเดินทางไปประเทศเชคโกสโลวาเกียเพื่อทำธุรกิจ ใจจริงผมไม่อยากเดินทางแต่ใจหนึ่งก็คิดว่าดีเหมือนกันเป็นการเปลี่ยนบรรยากาศเพราะผมกำลังมีความรู้สึกว่าเบื่อ ปักกิ่ง % G/ @ z* q8 f) o: G1 L# ^
ผมได้กำจัด จื่อเม่ย ออกไปให้พ้นทางผมเบื่อก้นกลมๆ ของเธอเสียเต็มประดาแล้วตอนนี้ เหตุคงเป็นเพราะผมคงเบื่อทุกอย่างที่ผมซื้อมันมาได้ด้วยเงิน ถึงแม้จื่อเม่ยจะเป็นผู้หญิงไม่เรื่องมากแต่มันก็ยากพอควร กับการกำจัดเธอออกไป ผมทำธุระอยู่ในเชคโกสโลวาเกียเป็นเวลาหกวัน เพื่อสะสางเรื่องราวการส่งของล่าช้าให้กับลูกค้าปัญหาผ่านไปได้ด้วยดี เมื่อเสร็จงานผมไม่ได้เดินทางกลับประเทศในทันทีผมอยากจะหาความสำราญที่นี่สักพัก แต่ก็เกรงเรื่องโรคภัยไข้เจ็บที่อาจตามมาจากความซุกซน สุดท้ายผมบอกให้เพื่อนร่วมเดิน ทางกลับไปก่อนส่วนผมนั้นเดินทางไปฮ่องกงคนเดียวและก็อยู่ที่นั่นจนกระทั่งถึงกลางเดือนมกราคมปีต่อมา ผมจำอะไรไม่ได้แล้วเกี่ยวกับหลัน หยูและก็ไม่มีใครเอ่ยถึงมันอีก พระจันทร์เต็มดวงของวันปีใหม่ปีนั้นเหมือนจะเดินทางมาถึงช้า กว่าปกติ เมื่อสิ้นเดือนมกราคมผู้คนในออฟพิศต่างรอคอยให้ปีใหม่มาถึงเร็วๆ เหล่านักเรียนนักศึกษาและคนงานกรรมกรเก็บข้าวเก็บของใส่กระ เป๋าและกล่องใบใหญ่พากันเดิน ทางไปที่สถานีรถไฟเพื่อออกทางเดินกลับบ้านกันขวักไขว่ มีความคิดหนึ่งแวบเข้ามาว่าหลันหยูเองก็คงจะกลับบ้านปีใหม่ นั้นด้วย " K: Z9 }5 U6 ]/ Q9 i% O( O
F7 P7 k; D: J3 n; R
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////// จบไปแล้วนะครับกับตอนที่ 3 อันนี้เป็นนิยายที่ผมได้มาจากพี่ที่รู้จักของผมส่งมาให้นะครับ เป็นนิยายที่แปลมาอีกที ชอบไม่ชอบก็ติชมกันได้นะครับ . f9 n, Z8 j3 v5 D% z
% l& G) i: ~; E4 s* \# _( q$ U; Z# o! p
1 x4 Z w) u1 F1 p
0 [7 T( y# l0 N7 D2 c
. Z- f+ S& E1 K/ F1 h. S
" l; h! M8 M) b& u* D! O | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2019-5-21 14:37:14
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2019-5-21 16:38:14
โพสต์ 2019-5-21 17:25:52
โพสต์ 2019-5-21 18:41:37
