แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Nucutey เมื่อ 2019-5-21 15:04 % S& J5 Q& t8 O' D
" w0 h' m/ B* z' V0 |% Cตอนแรกกับตอนที่ 2 นะครับ 
! v& [# Z1 m$ l3 e4 O w+ jประสบการณ์กาม จากกรุงปักกิ่ง...1 http://www.g4guys.com/forum.php? ... 5115&fromuid=143090 (ที่มา: จีโฟกาย.คอม)ประสบการณ์กาม จากกรุงปักกิ่ง...2 http://www.g4guys.com/forum.php? ... 5118&fromuid=143090 (ที่มา: จีโฟกาย.คอม)
- D3 x; n& w) u6 N2 l- I-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
* ?7 v! j2 K5 N0 g- p7 {0 j @4 `8 }" y. j) L. d
+ K! ~, a$ n# k5 o
. j8 X+ H' [) l( B: E# s/ P- S1 U
จื่อ เม่ย เธอเป็นสาวออฟพิศหน้าตาดีเธอทำงานเป็นผู้จัดการฝ่ายการตลาดให้บริษัทร่วมทุนธุรกิจผู้หญิงที่ผมชอบมีอยู่สองประเภท อย่างแรกคือผู้หญิงที่ยังไปมหาวิทยาลัยอยู่อย่างหลังคือแบบ จื่อ เม่ย ผมไม่ชอบนักร้องหรือนางแบบพวกนั้นเรียกร้องมากเกินไปเพราะคิดว่าตัวพวกเธอก็ไม่ใช่“เนื้อสด”แต่สำหรับเด็กหนุ่มผมกลับชอบพวกที่เล่นดนตรีหรือไม่ก็วาดรูปส่วนที่น่าดึงดูดสายตามากที่สุดของจื่อเม่ย ไม่ใช่เพราะว่าเธอเป็นคนเอาใจใส่ความรู้สึกของคนอื่น แต่เป็นบั้นท้ายของเธอมันช่างกลมมนไม่แบนราบเหมือนสาวชาวจีนทั่วไป บั้นท้ายของเธอนั้นมนและเนียนเรียบเวลาเธอยืนหรือเดินยักย้ายไปไหนๆ มันช่างดูยั่วยวนแน่นอนผมไม่รู้จักเธอมากเธอเองก็คิดว่าผมเป็นเพียงเพื่อนร่วมเตียงผมได้ออกเดทกับเธอมาได้ประมาณหกเดือนแล้ว ข้าวของที่ซื้อให้เธอมีมากมายคิดว่าเป็นเงินเดือนหนึ่งก็ ประมาณแปดพันหรือเก้าพันเหรียญ ' L" P; \+ R( U x' l& n
ตอนนั้นใกล้จะถึงเดือนพฤศจิกาย นแล้วแต่ต้นไม้ใบไม้ยังดูโรยพื้นอยู่ มันเป็นเช้าวันอาทิตย์ ผมหลับสนิทอยู่ในผ้าห่มมือหนึ่งยังวางพาดอยู่บนก้นของ จื่อเม่ย แต่แล้วโทรศัพท์ก็ดังขึ้นผมจำเป็นต้องเปิดเปลือกตามมารับโทรศัพท์ ซึ่งโทรมาจากลิ่วซิง
. z/ ^! t0 K3 I. |8 w“มีใครป่วยเป็นอะไรหรือทำไมโทรมาเช้าขนาดนี้”ผมเหมือนละเมอ : y' l3 e$ F; `
“เช้าอะไรรู้ไหมว่ามันใกล้จะเที่ ยงแล้ว”
$ `* \0 @- B4 g( P7 E# W9 ]“งั้นต้องการอะไร” ผมหงุดหงิด
+ P( J' n1 _) `# t* a“หลันหยู โทรมาเมื่อเช้าเขาบอกว่าตอนนี้เขาสอบกลางภาคเสร็จแล้ว ฉันเดาเอาว่าเขาคงคิดถึงนายน่ะ” ลิ่วซิงกระเซ้า 8 p7 T+ H7 M8 i( n
“....” ผม : F) F- U) x+ e5 Z
“ลืมไปแล้วหรือ?” ลิ่วซิงถาม
: z6 P k7 j6 k% P“จำได้ บอกเขาว่า...” ผมมองดูเวลาในนาฬิกา“สองทุ่มให้ไปรอที่ โรงแรม”
' {. z1 O; t3 b( {! pวางหูโทรศัพท์ ผมรู้สึกว่าตื่นเต็มที่แล้วลุกขึ้นจากเตียงควานหากางเกงในมาใส่ + {5 e$ H7 I0 q4 g
“ใครโทรมาหรือคะ นั่นคุณกำลังจะออกไปหรือ?”จื่อเม่ย ถามขณะที่ยังนอนอยู่บนเตียง เธอนอนคว่ำ
1 w. Y5 |' v# H* j“ไม่มีอะไรหรอกแค่ธุรกิจ ผมต้องไปแล้ว”จื่อเม่ยไม่ได้ถามอะไรอีก เธอวางตัวได้ดี เธอรู้สถานะของตัวเธอดี
9 t" t$ H/ ]* Z6 iเวลาประมาณเกือบสองทุ่มภัตตาคารในโรงแรมเซียงโค่ว ค่อนข้างเงียบ มีคนเข้ามาใช้บริการแค่สองสามโต๊ะซึ่งกำลังคุยกันอย่างออกรสอยู่ไกลๆ เมื่อเวลาเปลี่ยนไปเป็นสองทุ่มยี่สิบนาที หลันหยูได้ปรากฏตัวเขาดูเปลี่ยนไปจากครั้งสุดท้ายที่เจอเขามองหาผมไปรอบๆ ผมโบกมือให้เขาเห็นผม ) C; [- K$ F8 ?+ t L2 r/ k. O- u
“ขอโทษที่มาสายครับท่าน”เขาไม่ได้อธิบายเหตุผลเพิ่มเติม & q! U0 d* {* N1 k1 Z# S
“มาที่นี่ยังไง”
4 u' _# { y S3 B, O; a& D6 \% f) k6 \“มารถโดยสารครับ”สำเนียงแบบคนปักกิ่งเขาดีขึ้นมาก
2 L1 ^! i1 A2 e- ^% R7 f“ผมยังไม่คุ้นทางเมืองปักกิ่งเท่า ไหร่ครับตอนมาผมนั่งรถผิดสองครั้ง” เขาให้เหตุผลเพิ่มเติม + h+ ^+ G- [8 y* I" }4 e {
ผมมองดูเขาขณะที่เขาพูดแล้วให้รู้สึกประหลาดใจเพราะเมื่อไม่ได้เจอกันสี่ หรือบางทีอาจจะห้าเดือนเขาดูสูงขึ้น ใบหน้าไม่ดำด่างและแก้มตอบเหมือนครั้งก่อนโดยเฉพาะอย่างยิ่งสิ่งที่เปลี่ ยนไปบนใบหน้าเขา คือดูหล่อขึ้นท่าทางเขาไม่ดูตื่นกลัวและวิตกกังวล ถึงแม้เขาจะไม่ยิ้มแต่มันดูเป็นมิตรขึ้นมีสิ่งเดียวที่ยังไม่เปลี่ยนไปคือ นัยน์ตาโศกคู่นั้น - W5 B. _0 p5 h) v
“คราวหลังนั่งแท็กซี่มาแล้วกันบางทีพี่อาจจะไปรับเองถ้ามีเวลา” เขาไม่พูดอะไรมาก ) A6 k5 f- c0 ~- V9 e/ L4 l
“ที่มหาวิทยาลัยเป็นไงบ้าง” ผมถาม
1 \2 C/ X- f; b H“มันน่าเบื่อมาก ทุกคนเคยเป็นที่หนึ่งทุกคนแข่งขันกันอย่างเงียบๆ” เขาพูดพลางหัวเราะพลางนี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้เห็นเขา หัวเราะร่า โอ.. มันช่างสดใสและแสนหวาน 0 e) f' [7 m7 M* F# N
“อย่าทำอะไรให้มันเหนื่อยหนักนักและอย่าทำอะไรให้ล้าหลังนัก แล้วเรื่องอาหารการกินในมหาวิทยาลัย ล่ะเป็นไงบ้าง”ผมนั้นมีทักษะในการทำให้ผู้คนรู้สึกว่าผมเป็นห่วง นั่นเองผมจึงมีเพื่อนมากมายและนั่นเองผมจึงมีมีคู่รักมากมาย ด้วย 6 {7 Z% G! i8 ]! q8 r
“อาหารนั่นอร่อย โดยเฉพาะอาหารแบบทางเหนือพวกอาหารแป้งก็อร่อย แต่ก๋วยเตี๋ยวนี้แย่มาก”
2 s9 }8 t' N' y“อืม..” ผมหัวเราะ“อย่าไปกินก๋วยเตี๋ยวในโรงอาหารนะ ไม่ค่อยสะอาด พี่จำได้ว่าตอนเรียนเคยกินปรากฏว่าต้องเข้าห้องน้ำถึงห้าครั้ง ... ตามความจริงนะพี่เคยไปกินอาหารในมหาวิทยาลัยมาหลายที่ พี่คิดว่าอาหารอร่อยที่สุด คือใน“เซาธ์เทิร์นยู” ส่วนที่แย่ที่สุดคือ “ไชน่ายู” # ~0 u- W$ a E) p
“ผมเรียนอยู่ในไชน่ายูครับ”เขาบอกและรู้สึกภาคภูมิใจ โดยมันปรากฏที่การแสดงออกทางสีหน้าผมรู้สึกประหลาดใจนิดหน่อย ที่เขาเคยบอกเมื่อก่อนว่าเรียนม หาวิทยาลัยนั่นมันเป็นความจริงทั้งหมดรึ นี่เขาเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยจริงๆและเป็นนักเรียนเรียนดีด้วยหรือนี่ ผมยังคงเก็บเป็นความสงสัยส่วนตัว“นี่เลยมื้อเย็นมาแล้วกินอะไรมาหรือยัง?” ผมคิดจะสั่งอาหาร
' }3 U$ H7 V6 r9 M) Z% b% {“ยังครับ” เขาตอบ ท่าทางอาย“ผมต้องไปติวหนังสือส่วนตัว ผมกลัวมาช้า สอนเสร็จเลยตรงมาที่นี่ทันทีไม่ได้แวะทานข้าวที่ไหนก่อน” " F ]! H6 @6 h% G# w7 C
ผมไม่รู้ว่าทำไมเขามีเรื่องให้ประหลาดใจผมอยู่เรื่อยๆ คราวนี้เรากินข้าวกันก่อน ระหว่างกินเราแทบจะหยุดมองกันและกันไม่ได้ ถ้าหากเขาเป็นผู้หญิง ผมคงควงเขาไปไหนมาไหนด้วยกันเรารีบกินข้าวเพื่อที่จะได้ขึ้นห้อง เพื่อขึ้นเตียงกันเร็วๆ เราสองคนดูหื่นกระหายผมถอดเสื้อผ้าเขาออก ; V I( W3 W w4 ?
“เราทำให้พี่ต้องรอนานนะ พี่คิดถึงเราแทบตาย”ผมกระซิบแผ่ว " s. d f" D4 U
“มหาวิทยาลัยเพิ่งเปิด ผมเลยยุ่งผมคิดจะโทรมาหลายครั้งแต่เกรงใจ” เสียงเขากระเส่า ความบ้าคลั่งระหว่างการทำรักของชายกับชายนั้นแตกต่างระหว่าง ชายกับหญิงการทำรักระหว่างชายกับชายนั้นเต็มไปด้วยพละกำลังและความกระชับของกล้ามเนื้อไม่เหลวหยุ่นเหมือนเนื้อผู้หญิง อย่างตอนนี้หน้าอกแผงใหญ่พร้อมเอวคอดของหลันหยูมองดูคล้ายรูปสามเหลี่ยมคว่ำ เราพร่ำพรมกอดจูบกันและกันไม่หยุดหย่อน เราต่างคนต่างดูดดื่ม ไล้เลียแท่งเนื้อของกันและกันผมลองเอานิ้วสอดเข้าไปทางประตูหลังของเขาอย่างแผ่วเบาเพื่อเป็นการนำทาง เขาตัวสั่นและเกร็งแต่ไม่ขยับหนีผมยังคงพร่ำจูบไม่หยุดในขณะที่ นิ้วสอดลึกเข้าไปมากขึ้นคราวนี้เขาเคลื่อนตัวหนีและหยุด จูบทันที ผมมองดูเขา มองเข้าไปในดวงตาโศกคู่นั้นทำให้ผมรู้สึกเหมือนอยู่ในฝัน ผมเริ่มต้นจูบเขาอีกครั้งและกระซิบแผ่วที่ข้างหูว่า % W% w) r3 Y2 q! h/ c
“พี่ชอบเราจริงๆ นะ พี่จะทำเฉพาะสิ่งที่น้องพอใจให้ทำเท่านั้น”คำพูดนี้ราวกับมนต์วิเศษ เขารู้สึกมีอารมณ์ร่วมมากขึ้นท้ายที่สุดผมก็หลั่งด้วยการใช้ ปากของเขา หลังจากนั้นผมก็ช่วยเขาชัก ขึ้นๆ ลงๆแล้วเขาก็หลั่ง มันใช้เวลาไม่นาน เราอาบน้ำและนอนพร้อมกันคราวนี้เขาไม่ได้หลับทันทีเหมือนคราวก่อน เราเริ่มพูดคุยผมบอกให้เขาหยุดเรียกผมว่า “ท่านประธานฮันตง” แค่เรียกชื่อว่า “พี่ฮัน ตง” ก็พอผมอธิบายความหมายเพิ่มเติมว่าชื่อนั้น หมายถึง ผู้พิทักษ์ความคิดของเหมาเจ๋อตงผมเล่าเรื่องเล็กน้อยเกี่ยวกับ ตัวผมดูเหมือนเขาฟังอย่างผ่อน คลายและมีความสุขผมมีความรู้สึกว่าผมควรทำอะไรบางอย่างให้ชัดเจนเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างผมและเขา
% n9 h: ` x7 ?/ ~* Y“มันอาจจะเป็นโชคชะตาที่เราได้ มาเจอกันแต่น้องยังเด็กนัก ซึ่งบางทีทำให้พี่รู้สึกผิดประเทศตะวันตกมันอาจจะเป็นเรื่องธรรมดาและในจีนนี่ถือว่ามันเป็นความผิดบาปอย่างหนึ่ง แต่อย่างไรนี่มันเป็นเรื่องของคนสองคน ถ้าเรารู้สึกดีเราก็สานสัมพันธ์ ต่อไป แต่ถ้ารู้สึกไม่ดีเมื่อไหร่เราก็เพียงแค่ลืมมันไป” เขาตั้งใจฟังและไม่ได้พูดอะไร ! @/ |# c9 ~0 H5 n
“จริงๆแล้วพี่คิดว่าคนสองคนถ้ารู้จักกันมากเกินไป ท้ายสุดแล้วก็ต้องจากกันไป”ผมพูดพลางหัวเราะ นี่มันเหมือนเป็นการบอกเป็นนัย ว่าผมไม่จริงจังอะไรมากกับความสัมพันธ์ นี้ ผมกลัวว่าเขานั้นจะคิดว่าตัวเองเหมือนเด็กหญิงเล็กๆ และถือเป็นจริงเป็นจังกับความสัมพันธ์ นี้มากเกินไป " ^2 M, n' z2 h9 \$ |5 j* ~
เรานัดเจอกันอีกสามสองครั้งหลัง จากนั้นเราทำรักกันอย่างระห่ำแต่ไม่มี อะไรพัฒนาไปมากกว่าเดิมผมเพียงแต่ไม่ต้องการบังคับเขาในสิ่งที่ผมต้องการ “ของเหล่านี้”ควรเกิดขึ้นจากความพึงพอใจจากทั้ง สองฝ่าย ผมเพียงแต่ต้องอดทนและรอเขาเองก็ไม่เคยร้องขอเงินหรือพูดอะไรมากเกี่ยวกับตัวเขา ผมเองก็ไม่ได้ถามลิ่วซิงจะเป็นคนติดต่อเรื่องเงิน แทนผมเขาบอกว่าเทอมนี้เขา ไม่มีปัญหาเรื่องเงินเขาได้รับเงินจากทุนและรายได้สอนพิเศษแบบส่วนตัวที่เขารับไว้สองงานซึ่งนั่นมันก็เพียงพอแล้ว
3 \- @( L8 H' z. X( |เขาช่างเป็นคนที่งดงามอย่างธรรมชาติเขาสูงขึ้นเล็กน้อยและดูมีสง่า ราศีขึ้น สิ่งผิดแปลกที่ทำให้ดูไม่ลงตัวคงเป็นที่เสื้อผ้าที่เขาสวม ใส่ ซึ่งดูเชยไม่ทันยุคทันสมัยเหมือนหนุ่มสาวปักกิ่งในสมัยนั้น ผมขอร้องให้ เสี่ยวหมิง (เพื่อนเก่า)ช่วยซื้อเสื้อผ้าที่เด็กวัยรุ่นฮ่องกงรวยๆ นิยมกันในตอนนั้น ขณะนั้นปักกิ่งยังไม่มีตัวแทนนำเข้าเสื้อผ้าจากต่างประเทศ ; o0 w! u$ n1 ~- x. L$ w" a1 l5 w
วันนั้นภายหลังเมื่อเราทำรักกันผมชี้ไปที่กองถุงกระดาษในอยู่ใน ตู้เสื้อผ้าแบบวอร์คอินผมบอกว่าทั้งหมดเป็นเสื้อผ้าที่ ซื้อมาให้เขา เขาแค่พูดว่า “โอ้โห”และจบลงด้วยคำว่า “ขอบคุณครับ” 9 ^1 X1 ]5 T+ M$ i9 R
เขาตื่นนอนตอนหกโมงเช้าวันต่อมา และบอกว่ามีเรียนตอนแปดโมงเช้าผมว่าผมสามารถขับรถไปส่งเขาได้ เขาตอบว่าไม่เป็นไร ไปรถโดยสารก็ทันเวลาผมบอกให้เขาเอาถุงเสื้อผ้าไปด้วย เขาท่าทางลังเล หยิบออกไปแค่กางเกงยีนส์และเสื้อแจ็คเก็ต และบอกว่าส่วนที่เหลือทิ้งไว้ท ี่นี่เวลาจำเป็นผมไม่ได้นอนต่อหลังจากที่เขาไปออกไป ผมเดินทางไปยังออฟพิศพร้อมกับสั่งเลขาส่วนตัวและลิ่ว ซิงว่า หากคราวหน้าและคราวต่อไปหลันหยูโทรมาให้บอกว่าผมไม่อยู่ผมรู้สึกดีใจที่ผมไม่ได้ให้หมายเลขโทรศัพท์เคลื่อนที่ส่วนตัวแก่เขา
' m) j4 D2 ~# [เดือนธันวาคมผมต้องเดินทางไปประเทศเชคโกสโลวาเกียเพื่อทำธุรกิจ ใจจริงผมไม่อยากเดินทางแต่ใจหนึ่งก็คิดว่าดีเหมือนกันเป็นการเปลี่ยนบรรยากาศเพราะผมกำลังมีความรู้สึกว่าเบื่อ ปักกิ่ง " H. x4 g% [/ B6 \" H
ผมได้กำจัด จื่อเม่ย ออกไปให้พ้นทางผมเบื่อก้นกลมๆ ของเธอเสียเต็มประดาแล้วตอนนี้ เหตุคงเป็นเพราะผมคงเบื่อทุกอย่างที่ผมซื้อมันมาได้ด้วยเงิน ถึงแม้จื่อเม่ยจะเป็นผู้หญิงไม่เรื่องมากแต่มันก็ยากพอควร กับการกำจัดเธอออกไป ผมทำธุระอยู่ในเชคโกสโลวาเกียเป็นเวลาหกวัน เพื่อสะสางเรื่องราวการส่งของล่าช้าให้กับลูกค้าปัญหาผ่านไปได้ด้วยดี เมื่อเสร็จงานผมไม่ได้เดินทางกลับประเทศในทันทีผมอยากจะหาความสำราญที่นี่สักพัก แต่ก็เกรงเรื่องโรคภัยไข้เจ็บที่อาจตามมาจากความซุกซน สุดท้ายผมบอกให้เพื่อนร่วมเดิน ทางกลับไปก่อนส่วนผมนั้นเดินทางไปฮ่องกงคนเดียวและก็อยู่ที่นั่นจนกระทั่งถึงกลางเดือนมกราคมปีต่อมา ผมจำอะไรไม่ได้แล้วเกี่ยวกับหลัน หยูและก็ไม่มีใครเอ่ยถึงมันอีก พระจันทร์เต็มดวงของวันปีใหม่ปีนั้นเหมือนจะเดินทางมาถึงช้า กว่าปกติ เมื่อสิ้นเดือนมกราคมผู้คนในออฟพิศต่างรอคอยให้ปีใหม่มาถึงเร็วๆ เหล่านักเรียนนักศึกษาและคนงานกรรมกรเก็บข้าวเก็บของใส่กระ เป๋าและกล่องใบใหญ่พากันเดิน ทางไปที่สถานีรถไฟเพื่อออกทางเดินกลับบ้านกันขวักไขว่ มีความคิดหนึ่งแวบเข้ามาว่าหลันหยูเองก็คงจะกลับบ้านปีใหม่ นั้นด้วย
( Q% t ]+ U% {# I* y3 H
; o1 c2 F+ d9 x4 F s. _3 M: D
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////// จบไปแล้วนะครับกับตอนที่ 3 อันนี้เป็นนิยายที่ผมได้มาจากพี่ที่รู้จักของผมส่งมาให้นะครับ เป็นนิยายที่แปลมาอีกที ชอบไม่ชอบก็ติชมกันได้นะครับ
$ _" P& S, X# {3 D" h( D) b% U/ m* p( p' o H
1 M4 i2 V0 T8 b! f- p. J$ S- M2 r R0 N9 ?* p' g- {. g6 D
+ _6 J6 o1 Z! k9 B% k0 O, p$ L& B( h$ |/ `) o; L+ ]8 D& N4 X; s( x
, Q4 C8 a: N( m. D2 ^ | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2019-5-21 14:37:14
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2019-5-21 16:38:14
โพสต์ 2019-5-21 17:25:52
โพสต์ 2019-5-21 18:41:37
