ประสบการณ์กาม จากกรุงปักกิ่ง...2

Nucutey

" k4 O$ F" ?. m2 a, r, }7 `+ X
# O/ d: [( Z3 `. |$ S
ผมชอบที่จะไปลานโบว์ลิ่งที่ชื่อ ว่า “เดอะ แคปปิตอล” เหตุเพราะมันดูกว้างและไม่แออัดไปด้วยผู้คน โดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่ปะปนกับชน ชั้นเดินถนน ซึ่งคราวนี้มีผู้ร่วมรับเชิญสังสรรค์คือ พี่ใหญ่หรือถ้าจะให้ถูกใจต้องเรียกว่าพี่สาวใหญ่ นามว่า จง เธอเป็นผู้ชายหรือบางทีก็เป็นผู้หญิง ที่มีพื้นฐานครอบครัวดี และเราก็คบหาสมาคมกันไปได้ ด้วยดีเธอสังเกตเห็นผมเอา แต่จ้องมองที่ประตูทางเข้า

- I) M) _1 Q5 [“มองหาอะไรอยู่? มีอะไรดีๆ จะเข้ามาทางประตูนั่นหรือไง ฮึ” มาดามจง ออกปากถามเต็มจริตหญิง

1 Y+ w9 u% [. v/ O9 W' Y. E“ลิ่วซิง...เขาบอกว่าจะพาน้องของ เขามาฝากให้ช่วยใช้เส้นสาย เข้าเรียนมหาวิทยาลัย”

“คุณได้รับผิดชอบอะไรมากมายนะ” เธอหัวเราะ
0 O3 |, w$ ~# V! G+ R. G# |! L
ลิ่ว ซิง มาถึงที่นัดหมายเมื่อประมาณ หก หรือเจ็ดโมง มี “เด็กหนุ่ม” ตามหลังมาด้วย มองจากระยะไกล ผมสามารถเห็นได้ว่า หนุ่มน้อยนั้นตัวไม่สูงและดูไม่สะดุดตา ซึ่งทำให้ผมรู้สึกผิดหวังในทันทีและสบถด่า ลิ่วซิง อยู่เงียบๆ
# T# n2 I: O, s4 R+ O
“สวัสดี มาดาม จง สวัสดี เว่ย กู๋” ลิ่วซิงทักทายทุกคน

* ^, L& e) I0 Z& _- gเด็กหนุ่มนั้นยืนห่างออกไปเล็ก น้อย สายตานั่นมองตามลิ่วซิงตลอดเวลา

“นี่ ท่านประธานชาน” ลิ่วซิงเริ่มแนะนำผมให้รู้จักกับเด็กหนุ่ม “นี่ หลันหยู น้องเขามีนามสกุลว่าหลัน ส่วนชื่อก็ใช้อักษรไม่มากแค่ตัวเดียวว่าหยู”
* \' @# b: w& Z% O% p
9 N# T" M' }2 D% c, E“สวัสดี” ผมยิ้มและยื่นมือออกไป
: x. N& X) |3 a- |. B8 {
“สวัสดีครับ” เด็กหนุ่มชื่อ “หลันหยู” ยื่นมือมาจับ ผมรู้สึกได้ถึงแรงสั่นด้วยความ ประหม่า

4 }! d+ s9 j5 cเขาแอบแวบมองผมเมื่อตอนจับมือทักทาย และดวงตาแวบมองคู่นั้นมันได้ถูก ประทับลงในความทรงจำของผม ไว้ตลอดชีวิต ดวงตาคู่นั้นอาจเรียกได้ว่าเป็นนัยน์ตาโศก เติมเต็มไปด้วยความไม่มั่นใจและ หวาดระแวง “เด็กหนุ่ม” ไม่ยิ้ม ไม่มีแม้กระทั้งเสี้ยวส่วนของสิ่งที่เรียกว่า “การยิ้ม” บนใบหน้า(อย่างที่ผมจะได้เจอบ่อยๆ จากผู้คนในวงการธุรกิจเส แสร้งยิ้มให้กัน)ในระยะใกล้ร ะยะประชิดตัว ผมสำรวจดูผิวพรรณซึ่งดูไม่ค่อยเนียนละเอียดแต่ไม่มีรอยด่างดำ แต่เครื่องเคราบนใบหน้านั่นดูหล่อเหลาเอาการ จมูกโด่ง ริมฝีปากปิดแน่น ดูเหมือนพยายามปกปิดความรู้สึก ผมรู้สึกว่าหัวใจผมขยายพอง มันเป็นความรู้สึกที่ได้หล่นหาย ไปนานมากแล้ว เพื่อไม่ให้เขารู้สึกว่าผมจ้องมองเขาอย่างพินิจพิเคราะห์ ผมละสายตามองไปทางอื่น หันไปมอง มาดามจง ซึ่งกำลังพยายามโยนลูกโบว์ลิ่ง ด้วยอาการตูดบิด
; i: {3 e; W( S- Z/ F6 B
“ชอบโบว์ลิ่งไหม?” ผมถามเด็กหนุ่ม
  h% y3 J0 X2 v3 S: X9 F- T# |
“ไม่รู้ว่ามันเล่นยังไงครับ” คำตอบที่ได้รับนั่นเป็นสำเนียง จากทางภาคทางเหนือ
; N- @. d* ~. S, u! \
. G5 e/ h, x1 `% _( A“บางที น้องเขาอาจจะยังไม่ได้กินข้าวนะ” ลิ่วซิงกระซิบ
7 t: U# P; j. [; E& S2 w/ i2 H
“งั้นดีเลย ฉันก็ยังไม่ได้กินมื้อเย็นเหมือนกัน” ผมหันไปบอกเพื่อนร่วมสังสรรค์ “จะไปกินข้าวกันไหม พอดีต้องพาน้องชายไปกินข้าว ไม่อยากให้พ่อแม่ต้องตำหนิว่าพี่ ชายใหญ่ไม่รู้จักดูแลน้อง”
/ O- R' j0 k+ Y
8 w1 d, K, M4 l9 i+ G* I4 K. G5 A“ลืมไปได้เลย หิวก็ไปคนเดียวเถอะ” คำตอบจากมาดาม จง ฟังดูเหมือนแฝงความนัย “ว่ารู้” แต่ผมไม่ใส่ใจ
3 P- [7 K6 e. {3 h0 Yเราขับรถไปยังโรงแรมชื่อ เซียงโค่ว เพราะผมมีห้องพิเศษส่วนตัวที่นั่น ครัวอาหารของโรงแรมจีนที่นี่ดูโอ่อ่า ดูสว่าง ตกแต่งด้วยเครื่องเคลือบดินเผา แต่รสชาติอาหารไม่ค่อยน่าประทับ ใจ แต่ก็ดีกว่าอาหารในครัวอิตาลี และฝรั่งเศส

“อายุเท่าไหร่?” ผมถามแบบให้ดูเหมือนไม่ตั้งใจ ขณะที่เรานั่งรออาหารในภัตตาคารแห่งนั้น
8 E8 J7 I* l$ h& n
“สิบหกย่างสิบเจ็ดครับท่าน”
& x1 A2 D# v. |2 y5 v
“ทำไมถึงเข้ามหาวิทยาลัยเร็วขนาด นี้?” ผมจำได้ว่าตอนผมเข้ามหาวิทยาลัย นั้น ผมอายุย่างสิบเก้า
* ?+ n% M$ w# s& \; Z& ?! T
& t' b: i) B& i; M“ผมเข้าโรงเรียนก่อนเกณฑ์หนึ่ง ปีครับ,,,และก็สอบวัดความรู้ เลื่อนชั้นได้” ใบหน้านั้นยังคงไม่ยิ้มแต่สายตานั่นจับจ้องผมอยู่ตลอดเวลาขณะเมื่อตอบคำถาม กริยาการแสดงออกเหมือนได้รับการอบรม มาอย่างดี นัยน์ตาโศกคู่นั้นที่จับจ้องผม มันทำให้ผมแทบควบคุมตัวเองไม่ อยู่ ความคิดผมเตลิดไปไกลถึงเรื่อง “ลึกลับซ่อนเร้น” ว่าผมได้กอดเด็กหนุ่มนั้นอยู่บนเตียง
& f1 j4 `6 T2 J9 N
0 W9 g6 X5 t2 _  _: a7 W+ D9 v“เคยกับเมืองปักกิ่งรึยัง” ผมพูดด้วยสำเนียงปักกิ่งที่ฟังดูเร็ว ภาษาแถบนี้นิยมรวบคำเข้าด้วยกันและละคำให้สั้นลง ซึ่งคำว่า “เคย” นั่น ควรจะหมายถึง คุ้นเคย หรือเคยชิน

" |/ o) s/ L1 D6 Q; S, K“เออ…” เด็กหนุ่มหยุดคิด ผมสังเกตได้ว่าเขากำลังมีปัญหานิดหน่อยกับสำเนียงจีนแมนดารินแบบคนปักกิ่ง
( j- h9 B4 l/ t# G
“ยังไม่คุ้นครับ โดยเฉพาะสำเนียง คนปักกิ่งพูดเหมือนลิ้นพันกัน ซึ่งผมรู้สึกว่ามันไม่น่าฟัง”
3 o% ]3 e# w% g/ m/ W4 \& N
ริมฝีปากนั่นขยับขึ้นลงอย่างช้าๆ เมื่อเวลาพูด เหมือนจะยิ้มแต่ดูลังเล
ปรากฏว่าเด็กหนุ่มนั้นค่อนข้าง หิว เขากินข้าวจนเกลี้ยงจานราวกันมัน ไม่ได้ใส่อาหารมาก่อน
“เรียนเกี่ยวกับสถาปัตยกรรมหรือ เลือกได้ดีนะ จบไปแล้วไม่ต้องกลัวตกงานหรือไม่มีเงิน พี่เคยมีเพื่อนสองสามคนเรียนสถาปัตยกรรม เขาออกแบบและวาดรูปให้คนอื่น เมื่อตอนเรียนอยู่ปีสามในมหาวิทยาลัย ได้เงินใช้สอย ทำให้พวกเราที่เรียนเอกวรรณคดี รู้สึกอิจฉา” ผมพยายามพูดคุยเมื่อตอนขณะออกจากภัตตาคารเพื่อไป “ขึ้นห้อง” ตอนนี้เราอยู่หน้าลิฟต์

1 z' O7 a  |9 `2 H“ถ้าอย่างนั้นเรียนที่ไหน พี่หมายถึงจะได้เข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยไหน?” ผมถามอีกครั้ง

5 j5 y  Y4 U7 o  r  `& `/ J# k) \เด็กหนุ่มไม่ตอบอะไร ตาจับจ้องไปที่ประตูลิฟต์ ซึ่งทำให้ผมฉงนเพราะเด็กหนุ่มนั้นไม่ได้ใส่ใจฟัง และไม่ใส่ใจกับการตอบคำถามอีกแล้ว แล้วถ้าอย่างนั้น มีอะไรจริงบ้างที่เขาพูด? จากประสบการณ์ที่มีก็อาจจะเป็นไปได้ที่เด็กหนุ่มจากภาคเหนือคนนี้อาจพูดโกหกเราไม่ได้พูดคุยอะไรกันมากระหว่างอยู่ในลิฟต์ ระหว่างที่ลิฟต์เคลื่อนตัวขึ้น สู่ชั้นบนสุดของโรงแรม ผมนึกย้อนหลังเรื่องราวเมื่อ หกเดือนก่อน ผมพาผู้หญิงนอกเมือง มาที่นี่ ผมถูกหลอกว่าเธอเป็นสาวเวอร์จิน แต่ความจริงแล้วเธอเป็นหญิง โคมเขียว แต่ช่างมันถือเป็นประสบการณ์ เดี๋ยวนี้ผมค่อนข้างชำนาญเรื่อง การตกลงราคากับพวกหล่อน

ผมเริ่มสังเกตเสื้อผ้าที่เด็กหนุ่ม ใส่ กางเกงสีน้ำเงินเข้มเข้ากันได้ ดีกับเสื้อทีเชิ้ตคอกลมสีขาว ดูธรรมดาแต่สะอาด ถึงแม้มันจะดูสั้นเขินและดูเก่าไปบ้างแต่ก็ดูสะอาด ผมสังเกตได้ว่าเขาเองก็แอบสำรวจ ผมอยู่ตลอดเวลา
0 b. d. V/ Z# L0 v5 E' _ภายในห้อง เขาดูผ่อนคลายมากขึ้น เขายังคงยืนอยู่ใกล้ประตูไม่เคลื่อนไปไหน
“ทำตัวเหมือนอยู่บ้าน นี่เป็นห้องสวีท ด้านนอกนั้นเป็นห้องนั่งเล่นและก็ห้องทานข้าว ส่วนด้านในนี้เป็นห้องนอน” เด็กหนุ่มนาม หลันหยู ยังคงยืนนิ่งอยู่ที่ประตู ผมเปิดทีวียื่นรีโมตให้เขาเพื่อ ให้บรรยากาศผ่อนคลาย “ดูทีวีรอ มีรายการให้เลือกหลายช่อง” ผมหยุดยืนนิ่งจ้องมองไปที่เขา ซึ่งยังคงเงียบไม่มีการตอบรับ หรือปฏิเสธ
, E: ~7 a* T) @8 z% i
“ไม่เป็นไร ไม่อยากดูก็ไม่เป็นไร ผมไม่เคยบังคับให้ใครต้องทำอะไร กิน ดื่ม พูดคุยอย่างเพื่อนก็โอเคแล้ว”

" [% Q8 m! ^. S. @2 m8 \4 L“... ผมจะดูทีวี…” เขาพูด
4 L* _( P9 q  d
“ช่วยตัวเองนะ วันนี้ออกไปทำธุระข้างนอกมาตลอดบ่าย อยากอาบน้ำ” ผมบอกก่อนจะหายเข้าไปในห้องน้ำ
' v+ V: @0 Z& P# m% E7 u1 Eเดือนกรกฎาคมในปักกิ่ง นั้นชื้นและร้อนอบอ้าวมากจนหายใจแทบไม่ได้ กลางวันดูยาวนานเป็นพิเศษ ตอนนี้นั้นเวลาประมาณสามทุ่มเศษๆ ข้างนอกนั้นดูมืดแล้ว ผมนั่งอยู่คนเดียวในชุดคลุมอาบน้ำบนโซฟา ครุ่นคิดว่าจะ “เผด็จศึก” เด็กหนุ่มนี้อย่างไรให้ “เด็ดดวง” ที่สุด เขาอยู่ในห้องน้ำ ผมสั่งเครื่องดื่มมาสองแก้ว มันเป็นเครื่องดื่มประเภทดื่มง่าย แต่เมาหนัก หลังจากนั้นผมก็เอาม้วนวิดีโอแนว เรทเอ็กซ์ ใส่เข้าไปในเครื่องเล่น ทุกอย่างเรียบร้อย ผมนั่งรอด้วยใจจดจ่อรอคอยสิ่งปรารถนาที่กำลังจะเกิดขึ้น เมื่อเขาออกมาจากห้องน้ำ สวมใส่ด้วยชุดนอนสีน้ำเงินดูใหม่ เอี่ยม (ผมมักจะมีชุดคลุมอาบน้ำและชุด นอนในสถานที่ของผม) ผมเปียกปรกหน้าผาก
. U4 J" L" T  J2 H1 a4 G8 ?2 d1 a
“ดื่มอะไรสักหน่อย...ช่วยให้สด ชื่นขึ้น” ผมยื่นเครื่องดื่มไปให้ เขารับแก้วไปแต่ยังยืนนิ่ง เหมือนไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร ต่อไป
) ~: F- s" T% z. B/ y0 u( n
“นั่งลงสิ” เขานั่งลงอย่างว่าง่ายและเหมือนความลับถูกปลดปล่อย มีผู้หญิงชาวตะวันตกอยู่ในจอทีวี เปลือยกาย ส่วนนั้นที่แสดงความเป็นเพศหญิง ถูกดูดซอกไซ้ด้วยชายผิวขาว และมือสองข้างของเธอเคล้าคลึงหน้า อกของตัวเอง ครวญครางว่า “อยาก” เต็มกำหนัด
7 g" Q" v3 y8 y- v# f0 H9 R7 e  }$ T" q
7 q1 _0 k' T( G) K* C) r, V5 Y1 wเขารู้สึกเหมือนถูกกระตุ้นแรง กระสันแต่ยังคงนั่งนิ่งไม่ไหว ติง มือถือแก้วไว้แน่น ผมรู้ว่านี่ต้องเป็นครั้งแรกที่เขาได้ดูหนังโป๊ ผมหันไปมองเขาให้ถนัด เขาหน้าแดงและดูกระดากอาย ผมลูบไล้เบาๆ บนหน้าขา เลื้อยไล้เข้าไปในกางเกงนอนแบบ ติดกระดุมที่ไม่ได้ติดกระดุม ไว้ ร่างกายเขาแข็งทื่อเหมือนปลาแช่ แข็ง ไม่เคลื่อนไหว ... แท่งเนื้อนั่นร้อนผ่าวและแข็งราวท่อนไม้

* a: @% `$ j. l. s  O. ]5 W; R% `ผมปิดทีวี เขาหันมามองหน้า ดวงตานั่นมีแววระแวงสับสน ผมค่อยๆ ดึงกางเกงนอนของเขาลงอย่างไม่ร ีบร้อน แล้วถอดชุดคลุมของผมออก สิ่งที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าเขาคือแท่งเนื้อแข็งแรงแดงกล่ำ ตาของเขาสำรวจร่างกายผม เขาค่อยๆเอาปากกลืนมันเข้าไปอ ย่างช้าๆ ส่วนแท่งเนื้อของเขานั้นดูไม่ใหญ่แต่ก็ไม่เล็ก ร่างกายที่เขามีตอนนั้นยังดูเป็น ร่างของเด็กหนุ่มที่ยังพัฒนา ไม่เต็มที่ ดูบอบบาง ผมเริ่มทำการชักขึ้นลงให้เขา แล้วโน้มร่างลงบนโซฟา มองจับจ้องไปที่ตาของเขาตลอดเวลา และเขาเองก็มองกลับไม่ละ สายตา เราต่างประสานสายตาไว้อย่างนั้น ผมเริ่มใช้ลิ้นลากไล้เลียแผ่วเบา ไปบนร่าง

' N( ^0 i: q0 I1 h# ]“บอกได้นะ...ถ้าไม่สบายใจที่จะ ทำ”
7 ?7 Z: _; s7 Z  v! g+ Nเขาเพียงแต่มอง ไม่พูดอะไร ผมรู้ว่าไม่ว่าจะครั้งแรกของหญิงสาวบริสุทธิ์ หรือ ชายหนุ่มบริสุทธิ์นั้นต้องทำอย่าง แผ่วเบา ซึ่งเขาจะได้จดจำ ไม่อาจลืมได้ไปจนตลอดชีวิต และหลังจากนั้นทุกอย่างก็จะอยู่ ในความควบคุม ปากของผมสัมผัสแผ่วเบาที่ริมฝีปากของเด็กหนุ่ม ใช้ลิ้นไล้เลียไปบนริมฝีปากที่ เม้มไว้แน่นในตอนแรก แต่ไม่ช้าเขาก็เริ่มจูบตอบกลับ
) f# x6 A! [. H1 k7 q; P  l
) b! b) p+ B( p! eบอกความจริงให้ทราบว่า ร่างกายเขาของนั้นไม่ประทับใจอะไรผมมากในขณะนั้น แต่ความสะอาดสะอ้านและความบริ สุทธิ์ทำให้ผมนั้นแทบคลั่ง บางทีอาจจะเป็นแรงปรารถนาที่เกิด ขึ้นชั่วขณะ หรือบางทีอาจจะเป็นสายตาที่ไม่อาจลืมเลือนได้คู่นั้น ผมพรมจูบไปบนใบหน้าและร่างอย่าง หื่นกระหาย และเขาก็ดูมีอารมณ์ร่วมด้วย เขาหลับตานิ่งและหายใจหอบกระเส่า ผมยังคงสัมผัสแผ่วเบาที่แท่งเนื้อของเด็กหนุ่ม สำรวจลำลึงค์และประตูหลัง แล้วเขาก็สวมกอดโอบไหล่ของผม มีเสียงครางกระเส่าลอดออกมาจากปาก แล้วเขาก็หลั่งทะลักทะลาย ร่างกายดูเหนื่อยหอบ ผมอยากหัวเราะนิดๆ ไม่คิดว่าเขาจะหลั่งเร็วขนาดนี้

6 H; T$ Q+ A4 s/ S5 Kเราทำอีกเป็นครั้งที่สองในคืนนั้น ครั้งที่สองนี้ผมได้กระทำ “โอษฐกามกิจ” ให้เขาและเขาก็หลั่งอีกครั้ง ครั้งที่สามได้เริ่มขึ้น คราวนี้เขาเป็นฝ่ายกลืนกินแท่ง เนื้อของผมบ้าง เราถึงจุดสุดยอดพร้อมกัน ผมไม่ได้ขอเข้าประตูหลังเพราะคิดว่ามันเร็วเกินไป

: j% j: ?3 J9 U$ e2 t3 E' Fบางทีอาจจะเป็นเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ หรือบางทีอาจจะเป็นเพราะ เขายังเด็กเกินไปเขาจึงดูหลับ สนิท
ผมตื่นแต่เช้าตรู่ของอีกวัน ตัดสินใจไปร่วมประชุมผู้บริหาร กับบริษัทการเงิน เชียนเซียง เพื่อประชุมเกี่ยวกับการปล่อยกู้เงินจำนวน ห้าสิบล้านดอลลาร์ โดยไม่ได้ปลุก เด็กหนุ่มนามหลันหยู เพราะเห็นว่าเขายังคงนอนหลับสนิท ผมสั่งอาหารเช้าไว้ให้ และทิ้งโน้ตไว้ว่า หากต้องการความช่วยเหลืออะไรให้ติดต่อผ่านลิ่วซิง และควรกลับไปได้หลังจากทานอาหาร เช้าแล้ว ผมทิ้งเงินไว้ สองพันเหรียญมากกว่าที่ตกลงกันไว้ที่หนึ่งพัน ความจริงคิดไว้ว่าจะทิ้งไว้สัก สามพันแต่เกรงว่าหากมีโอกาสห น้าอาจจะมีการโก่งราคา
2 x# r) M; R  Y) y9 n; Y3 o2 f/ l* {
การกู้ยืมเป็นไปอย่างราบเรียบปลอดภัย ผมพาเด็กหนุ่ม“รายอื่น”ไปกินมื้อ เที่ยง แล้ว ลิ่วซิงก็โทรศัพท์เข้ามา
: H# M+ d* }: c9 t+ _. I
“เด็กนั้นยังหลับอยู่หรือ? ตอนนายออกไปเมื่อเช้า”

“ใช่ ทำไม มีอะไร?”
8 K9 C4 T. t" S5 t
“โรงแรมโทรมาแจ้งว่ามีเงิน หนึ่งพัน ทิ้งไว้ในห้อง และมีโน้ตฝากไว้ด้วย”
3 R  l, U" m+ z% o; I( s* Z: H2 u" C
! @& j0 S2 U9 M“โน้ตอะไร?”

“เขาว่า เขาเอาเงินไปหนึ่งพันเหรียญตาม ที่ตกลงกัน แต่ว่า นี่ถือว่าเป็นการยืม ซึ่งจะจ่ายให้ทีหลังเมื่อมีเงิน เขาว่าเขาจะติดต่อมาอีก”
: f' B2 S& x! r7 T9 ?* M
; V: P. ~' L2 r8 ~1 p! yผมใช้ความคิดอยู่ครู่หนึ่ง แต่ไม่มีอะไรจะพูดต่อ

, j) |* c6 N" E2 _“ตกลง เท่านี้ใช่ไหม ผมกำลังยุ่งอยู่ ไว้คุยกันทีหลัง”
' A: u8 v  v6 D& i
ผมปิดโทรศัพท์มือถือ มีบางอย่างผุดขึ้นมาในความคิด มันต้องมีอะไรน่าสนุกบันเทิงกว่าปกติทั่วไประหว่างผมกับเด็กหนุ่ม “รายนี้”
( \4 i4 w. Z9 V1 y
; t! s6 ^" w! [7 b8 A2 p2 \

ggg21

สนุกดี ขอบคุณครับ

taira

ขอบคุนมากครับ

taira

ขอบคุนมากครับ

testuser886

อ่านสนุกมากคับ

kabuki

เป็นเรื่องแปล เรื่องหลันหนู ใช่มั้ยครับ

Tedap

ขอบคุณครับ

mm2013

ขอบคุณ​มาก​ครับ

Intra

ซื่อ สุภาพ น่าค้นหานะเด็กคนนี้

nuangnut1996

ขอบคุณครับ

Keyin

ขอบคุณครับ

aumking

ขอบคุนน่ะ

jumboa

ขอบคุณ​ครับ.

theera

) K# p- l( f7 w3 Vขอบคุณครับ

Thuvadyr

ขอบคุณครับ

John001

ขอบคุณครับ

TonyS

ขอบคุณคับ

butane

ขอบคุณ​มาก​นะ​ครับ​

plbomi

ติดตามๆ

tidchoo2

มีน้ำใจดีงามแบบนี้ ขอบคุณครับ