|
เรื่องของเบนซ์ ตอนที่ 27 หลังจากที่ญาติทุกคนกลับกันหมดแล้ว ผมก็ยืนเหม่อมองตามถนนที่ทอดยาวนานจนแม่กับพ่อต้องออกมาหา ท่านคงเป็นห่วงผม6 T# Q- d. j. u1 z* Q6 w
“บอล ไปหาเบนซ์เถอะลูก เบนซ์เขาอยู่คนเดียว ป่านนี้คงเหงาแย่แล้ว” แม่เดินมาแล้วชวนผมส่วนคุณพ่อท่านเก็บกวาดหน้าบ้าน เพราะผมต้องย้ายมาอยู่ในคืนนี้วันนี้
* {* F) Y# z. T2 _“ครับงั้นผมไปก่อนนะ” ผมก็ขี่มอไซคู่ใจของผมมุ่งหน้าไปโรงพยาบาล ไปถึงผมก็กอดเบนซ์ไม่พูดไม่จา วันนี้นี่เองที่ผมรู้สึกว่าอกของเบนซ์มันอบอุ่นดีจัง เบนซ์ก็ไม่มีคำพูดใดๆ เอามือลูบหลังผมอย่างเดียว นานมากที่ผมกอดเบนซ์ มันเป็นความรู้สึกที่ผ่อนคลายความกังวลต่างๆ นาๆ มันขาดหายไปอย่างไม่น่าเชื่อ “บอลพี่กอล์ฟกลับไปแล้วใช่ไหมครับ” เบนซ์ถามผม เสียงเบนซ์เบามากเหมือนกับว่าเบนซ์เข้าใจสภาพจิตใจของผมที่ค่อนข้างสับสน แต่คำถามนี้มันดูแปลกๆ พอถามจบเบนซ์ก็อมยิ้ม ผมก็พยักหน้ารับ “บอลเราถามบอลหน่อยได้ไหมครับ”ผมพยักหน้ารับ “บอลต้องไม่โกธรเบนซ์นะ”% V9 ?) y! b4 f( `8 W$ h6 Y) R
“เราก็มีเรื่องบอกเบนซ์นะ แต่เบนซ์รู้แล้วเบนซ์ต้องไม่โกธรนะครับ” ผมจะพูดเรื่องตั้มให้ได้วันนี้
) S! l' A2 j2 @$ X2 W! Y* x“ไม่โกธรหรอกเบนซ์รู้เรื่องบอลหมดทุกอย่างแล้ว” ผมไม่แน่ใจว่าเรื่องที่รู้เป็นเรื่องตั้มหรือเปล่า4 B: \; p& ~# E& t! i+ o
“เบนซ์ รู้เรื่องอะไรครับ” ผมอ้อนเพราะที่ผมกลัวเบนซ์ที่สุดก็คือเรื่องตั้มเรื่องเดียว
0 p; @* Q% o" a) V5 o0 x“ก็เรื่องที่นายไปหว่านเสน่ห์ ไงล่ะ” เบนซ์ยิ้มและเอามือจับหัวผมเขย่า ผมก็สบายใจมากที่เบนซ์ไม่โกธรอย่างที่ผมคิดเอาไว้
( G& H3 d k T" k“รู้เรื่องนี้ได้ไงล่ะ บอกเราหน่อย”
- Z( E2 N: v7 K0 K Z; r* @“ตะกี้นี่พี่กอล์ฟพาพวกเขามาหาเราและเล่าเรื่องที่ตั้มลักหลับบอลให้เราฟัง”เบนซ์ดูท่าไม่โกธรหรือน้อยใจอะไร- M2 \1 y9 y- Z0 [, X. k z& d
“เบนซ์ไม่โกธรจริงหรือ เราไม่สบายใจมากเลยนะเรื่องนี้”ผมก็พูดตามความเป็นจริง9 N* q/ x" {3 R/ t
“ไม่โกธรหรอก แต่ถ้ามีเรื่องอะไรเราต้องเอามาคุยกันไม่ใช่เก็บเอาไว้ เขาลักหลับนายนี่แต่ถ้าบอลไปทำเอง อันนั้นเขาเบนซ์เอาตายแน่ ทีหลังระวังหน่อย ต่อไปถ้าที่ไหนมีบอลเบนซ์จะอยู่ด้วยตลอดจะได้ไม่มีใครเขาทำอะไรกับบอลได้อีก”" C/ z5 u2 ?( r! w& v. S
“เพราะอะไรเบนซ์ถึงไม่โกธรล่ะครับ” ผมยังอยากรู้
. h2 m, @ i% F1 M) h3 `“เพราะบอลรักเราที่สุด รักมากกว่าใครทั้งหมดไง แต่เรื่องตั้มก็น่าสงสารเขานะ ตั้มเขาว่าจะทำใจ ตั้มไม่รู้ว่าเรารักกัน” เบนซ์เขาเห็นใจตั้ม( d0 {1 h: Y1 C" i+ p% t
“แต่ก็น่าสงสารตั้มนะ เขาเป็นเพื่อนที่ดีมากเลยนะ เราไม่รู้มาก่อนว่าขาแอบรักเราขนาดนี้”(ผมเอาความจริงมาพูดนะนี่)8 L/ O3 J8 t; {7 ^" u+ T2 P7 ~
“บอลก็ติดต่อเขาสิ ถึงยังไงเราก็เป็นเพื่อนกันได้” ครับ ความจริงก็คือหลังจากที่พี่กอล์ฟออกจากบ้านสวน ก่อนจะกลับบ้านได้มาแวะเบนซ์ก่อนแล้วเล่าเรื่องทุกอย่างให้เบนซ์ฟัง ตั้มก็รับรู้เรื่องผมกับเบนซ์ด้วย แต่ตั้มคงจะทำใจลำบาก ตั้มรักผมมาก ผมก็เลยต้องไปหาซื้อซิมโทรศัพท์รีบโทรติดต่อเขาทันที) e- W+ _! o3 v7 V3 ?' t0 D
“ตั้มหรือ”
5 ]) V8 W( K- q; L+ X5 h“บอลหรือ บอลไม่โกธรเราหรือ” เสียงตั้มสั่นมาก
" |4 A" ?# a: B" L( X# I N“ไม่ บอลไม่เคยโกธรตั้มเลยนะตั้มเป็นเพื่อนบอล”, ^8 I1 C' g/ R8 e- V4 N8 H1 Q0 D$ l$ a
“ถึงแม้ว่าตั้มจะทำกับบอลอย่างนี้นะเหรอ”
$ y" | ^: J5 I9 |“มากกว่านี้เราก็ไม่โกธร เราเป็นเพื่อนกันนะตั้ม”
. @3 e# x/ O9 @1 v4 E7 j' a“ขอบคุณมากบอล” ดูเหมือนตั้มเขาร้องไห้1 y- j# x0 g8 \. X% x' l; Y# X6 Y
“ตั้มเราจะเป็นเหมือนเดิมนะ” แล้วเบนซ์ก็ขอคุยกับตั้ม ผมก็พอจับใจความได้ว่าเบนซ์อยากให้ตั้มเหมือนเดิมกับบอล เป็นเพื่อนที่ดีเหมือนเดิมแล้วไม่ต้องกลัวว่าเบนซ์จะหึง ที่เบนซ์ไม่พูดอะไรมากตอนรู้เรื่องทีแรกเพราะเบนซ์ทำตัวไม่ถูกไม่ต้องมาคิดว่าเบนซ์จะโกธรอะไร “ทำไมเบนซ์ไม่หึงบอลเหมือนเมื่อก่อนล่ะครับ” ผมถามเบนซ์เพราะอยากรู้อะไรทำให้เบนซ์เปลี่ยนไปขนาดนี้ “เพราะรักมากไงล่ะ เราจะตามใจบอลทุกอย่างขอให้บอลอยู่กับเรา”คำตอบนี้ทำให้ผมสบายใจขึ้นเยอะเลยครับ/ A- r; ?& G+ x( y. K& L1 H+ \$ B9 F
“มันหลีกเลี่ยงยากนะบอล ก็ตั้มรักบอลไม่แน่บอลอาจจะไปมีคนอื่นอีกก็เป็นได้”เบนซ์ว่าคำนี้ทำให้ผมต้องถามเบนซ์' I, S& T; J; w3 j3 B! b, a6 q
“แล้วเราจะป้องกันอย่างไร เบนซ์ เราไม่อยากมีใครแล้ว”& {! N s6 I' m6 s7 \3 i' ^. U0 A
“ไม่ต้องหรอก เราเชื่อว่าบอลรักษาตัวเองได้ ถ้าคนคนนั้นไม่สำคัญบอลคงไม่ยอมหรอก แต่เบนซ์จะไม่ปล่อยให้บอลอยู่ตามลำพังอีกแล้ว” จริงของเบนซ์มั้ง
3 u) G1 x# a% Z. A# ~8 B/ c3 Z“ทำไมเขาต้องมารักมาอ่านกินเราด้วยนะ”
4 y2 y6 p$ A$ O$ ^“แล้วทำไมบอลต้องรักเบนซ์ด้วยล่ะครับ ทำไมมาลักหลับเบนซ์ตั้งหลายครั้ง” ผมโดนย้อนศรซะแล้ว “ก็เพราะบอลรักเบนซ์ไงล่ะ”เบนซ์ไม่พูดต่อ คงเป็นเพราะว่าเบนซ์ได้ฟังคำพูดของพี่กอล์ฟเหมือนกันกับผม# @. e/ _. Q1 b! g8 A* @% f) m
“เราเป็นแฟนกันนะครับ แต่คนอื่นเขาก็เป็นคนอื่น” เบนซ์กล่าวเสริมอีกครั้ง แล้วเราสองคนก็ต้องหยุดคุยกันเมื่อคุณหมอเดินมา N, Y. @" |! B2 U% ]
“เป็นไงรัชนนท์ อาการดีขึ้นมากเลยนะ” คุณหมอกล่าวส่วนผมต้องหลบไปอยู่ด้านข้าง. u. z5 f5 t' I
“ครับ” เบนซ์ก็ตอบรับคำหมอ
/ o/ D/ i* \& F: f7 F: C“ไหน ลองเดินดูซิ” เบนซ์ก็ต้องเดินให้หมอดูเบนซ์เดินได้เก่งมากครับแทบจะช่วยตัวเองได้ทุกอย่าง หมอก็ให้เบนซ์หัดนั่งหัดยืน เบนซ์ทำได้หมดทุกอย่างแต่ยังไม่คล่องนัก
U7 g+ u6 j: C0 u) g5 Q9 ?“เอาล่ะวันนี้รัชนนท์ออกจากโรงพยาบาลได้แล้วนะ คุณพ่อคุณแม่ไปไหนครับ” เบนซ์ก็บอกว่าท่านไปธุระ ที่จริงพ่อแม่อยู่บ้านผมทำความสะอาด จัดของให้เข้าที่เข้าทาง: O1 d! p% M& K' l% ]
“ถ้ายังไม่พร้อมที่จะออกวันนี้ก็เอาไว้พรุ่งนี้ก็ได้นะครับ” คุณหมอก็เดินออกจากห้องไปเหลือผมกับเบนซ์ ผมกระโดดใหญ่เพราะมันคือความฝันอีกอย่างของผมที่เบนซ์จะได้ออกจากโรงพยาบาล" h# O0 N1 ?; I6 ?5 g" ~
“โคตรดีใจเลยว่ะ สองเดือนกว่าแล้วที่เรามาอยู่โรงบาล ได้ออกซักที” เบนซ์ดีใจมากเขาแทบจะวิ่งมากอดผม ผมเลยวิ่งเข้าไปหาเบนซ์แล้วผมก็รีบโทรหาคุณแม่ให้ท่านรู้
1 h/ p) q2 f8 Y" ~“เบนซ์นายไปนอนบ้านเราเลยนะ”
! L% C8 a& U) O. W$ `/ l- g0 f“อือ ทีนี้เราจะได้เห็นบ้านนายแล้วสินะ”
& T2 I4 u! r9 e“ช่าย เราจะได้อยู่ด้วยกันแล้ว” เพียงไม่ถึงครึ่งชั่วโมงพ่อกับแม่ก็เดินทางมาถึง แล้วคุณพ่อก็ไปติดต่อกับหมอ ผมกับแม่ก็เก็บของพาเบนซ์ไปรอที่รถ " U7 J) H$ @& g+ ]$ c2 w2 H
“บอลนั่นรถใครหรือ” เบนซ์ชี้ใส่มอไซคันใหม่ของผมผมยังไม่ได้ตอบเลยเบนซ์ก็พูดเสียก่อน
( m7 g9 M/ }/ j! R3 ]3 r \“อย่าบอกนะว่ารถนาย”
; z/ z/ T ~) o$ w+ n4 T/ _“ใช่รถเราเอง”
0 u) U" D) ^- r: w+ S4 N- z“อ้าวไหนคุณแม่บอกว่าคุณตานายขายไปแล้ว”
! T8 O0 F: \( z0 S1 I9 Y' b4 i“คันใหม่”
9 q0 h4 j: f3 l3 d“ไปกันเถอะเบนซ์ขึ้นรถเร็ว แม่ยังทำความสะอาดบ้านบอลไม่เสร็จเลยลูก”7 K5 |" P( Q) @' q
“ผมขอนั่งไปกับบอลไม่ได้หรอครับแม่”
' D. b" S$ t/ U“เบนซ์มันอันตรายออก ไปกับคุณแม่เถอะ” ผมเป็นห่วงเบนซ์แต่เบนซ์เขาไม่ยอมหรอกยังอ้อนจะไปกับผม
0 k6 {0 C* z6 z" B4 V2 z“นะแม่นะ นะครับ” แม่ก็ใจอ่อน แล้วเราสองคนก็นั่งมอไซกลับบ้านโดยมีผมเป็นคนขับ มันนานมากแล้วที่เราสองคนไม่ได้นั่งรถด้วยกัน3 z" i$ M9 y. U: z
“บอล”
* z# D/ U$ h3 P4 P# H0 I“ไรหรอ”
+ H- b: C. s1 Z0 i% |: f. j) U“แล้วเราก็มีวันนี้อีกนะ” ผมทราบซึ้งเหลือเกินที่เขาพูดได้ตรงใจผม7 }9 k( G; U3 p- f9 }
“จะมีอีกหลายวันถ้าเบนซ์ยังรักบอลอยู่”
4 s$ t. Y/ B+ Q- M& H) ? g“รักสิ เบนซ์รักบอลคนเดียวไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เราต้องมีเหตุผลนะ ต้องไม่แยกจากกันเหมือนที่ผ่านมา รู้ไหมมันทรมานมาก เบนซ์ไม่อยากเจออีกแล้ว” ผมรีบตอบเบนซ์ทันทีเพราะผมก็คิดเหมือนเขา “ใช่เราก็ทรมานมากไม่อยากจากเบนซ์อีกแล้ว”แล้วก็ถึงบ้าน รถคุณพ่อจอดรอแล้ว
( ~ L) k8 {/ V2 g& u& O“อย่าบอกนะว่าเป็นบ้านหลังนี้”" a) |( r/ x3 Y% K& n
“หลังนี้แหละ”
7 E& z y+ c- u7 d! B6 E: S“น่าอยู่เนาะ บรรยากาศดีออก”
8 z9 s9 q; S9 {; p/ Gจากนั้นเราสองคนก็เข้าบ้าน พอผมเข้าไปถึงแม่ก็คุยกับผมเรื่องทำบุญขึ้นบ้านใหม่ และจะทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้พ่อกับแม่ด้วย วันนี้เป็นวันเสาร์ แล้วงานบุญที่จะทำต้องทำวันจันทร์เพราะอาทิตย์เตรียมไม่ทันผมกับเบนซ์ก็ต้องไปหาเพื่อนเชิญมางานขึ้นบ้านใหม่ด้วย ผมตื่นเต้นมากครับที่จะได้ไปกับเบนซ์ แต่แม่กับพ่อไม่ยอมให้เราขี่มอไซเพราะท่านกลัวจะมีอุบัติเหตุอีก เบนซ์ก็เลยต้องเอารถเก๋งของแม่ไป “ขานายดีแล้วหรอเบนซ์จะขับรถได้หรือ”
2 L+ e) ~, `5 t" {" k“ดีแล้ว มันไม่ยากหรอกรับรองไม่มีปัญหา”0 H. S5 ~+ b: v8 X
พ่อแม่ก็ไม่ว่าอะไร ท่านอยากให้ผมสองคนมีเพื่อนมากๆจึงให้ไปชวนเพื่อนมา ผมกับเบนซ์ก็ตั้งเป้าไปที่บ้านโต้ก่อนเลย พอไปถึงก็ไม่เจอโต้ ที่บ้านของโต้บอกว่าโต้ไปหาเพื่อน ไว้ถ้าโต้กลับเมื่อไหร่ท่านจะให้โต้ไปหาผมที่บ้าน ผมจึงเอาที่อยู่ให้ไว้ จากนั้นเราก็เดินทางต่อไปที่บ้านช๊อฟ (ไม่รู้ท่านผู้อ่านจำหนุ่มจอมเซกส์คนนี้ได้หรือเปล่า) ช๊อฟดีใจ7 E/ j- h9 f+ S0 F' q# a- ^' y
มากที่ได้เจอผม ช๊อฟไม่รู้เรื่องที่เบนซ์ประสบอุบัติเหตุ “เฮี้ยเบนซ์เราไม่รู้เรื่องเลยนะนี่” “ไอ้ห่าเจอหน้ามึงก็แช่งกูเลยนะ”6 o2 k: M4 g: }
“เปล่า กูคิดถึงมึงมากเลยว่ะ แม่งไม่ติดต่อกันเลย”7 N: ~, I2 d5 d; [" f
“ขอโทษทีนะ ถ้ากูไม่อยู่โรงพยาบาลกูคงติดต่อมึง” เบนซ์ก็ตอบช๊อฟมั่ง “บอลนายมากี่วันหรอนี่ โคตรคิดถึงนายเลยว่ะ”ผมก็เลยแกล้งอำช๊อฟซะเลย) G* I2 Y' ?! ?8 Q7 T% w0 D
“กลับวันนี้แหละ เรามาลานายอ่ะ”5 ^& m8 T8 f6 f* ]6 _1 R
“นายสองคนพูดเหมือนกับว่าเราไม่ใช่เพื่อนเลยว่ะ” มันทำท่าน้อยใจ1 K0 ^$ Y/ d" ]# s: E
“อารายช๊อฟ มันไม่เหมือนเพื่อนตรงไหน” เบนซ์ก็เอามือจับไหล่ช๊อฟเขย่า “ก็ดูสิบอลมาตั้งนานก็ไม่ยอมติดต่อเรา พอจะกลับดันมาลาซะนี่ มันไม่มีประโยชน์อะไรเลย” ผมหัวเราะช๊อฟ
0 u# h" h) n ~6 }เขาคงน้อยใจจริงๆ แหละที่ผมกับเบนซ์ไม่เคยติดต่อเขาเลย “ช๊อฟเรามาเชิญนายไปบ้านเรา เราจะทำบุญขึ้นบ้านใหม่”
# U5 V; n$ T' ]“เฮ้ยกูหูฝาดหรือเปล่าวะ”
% E! J% v6 k, D% H* B& n: t, {+ Z! ]“หู แกไม่ฝาดหรอก เอาที่อยู่ไปตามนี้ ถ้าช๊อฟไปค้างได้ก็ดีนะ ไปคืนพรุ่งนี้ไปช่วยงานแต่ต้องขาดเรียนนะสละเพื่อเพื่อนได้หรือเปล่า” ผมบอกช๊อฟ
9 {% W/ p( p4 |4 S! q) F0 Y“เรื่องแค่เนี้ย โดดเรียนเรายังโดด ไอ้แค่ขาด สบมยห.”6 ?8 F* ?: n# x; a( i
“ช๊อฟชวนเพื่อนๆ ด้วยนะ”# @! [% F3 l& N! K5 |: O
“พวกมันบ่นถึงแกสองคนแทบทุกวัน รู้มั้ยไปเล่นบอลที่ไหน แพ้ตลอด” ช๊อฟพูดเก่งครับ คุยกับช๊อฟเรียบร้อยเราสองคนก็กลับบ้านเพราะเพื่อนก็มีอยู่แค่นี้ กลับไปบ้านผมก็เจอโต้กับเอ๋นักเรียนที่ย้ายมาใหม่ยืนอยู่ที่หน้าบ้านกำลังรถน้ำต้นไม้อยู่เบนซ์ถามผมทันที+ l6 ~* e7 ~0 `9 p+ ~) Z+ E
“ใครน่ะบอล อย่าบอกนะว่าแฟนนายอีก”# q7 j3 q6 j) z, ~
“บ้าหรอ เพื่อนโต้มัน”
/ G& w6 B3 Z1 J2 p“มันมีเพื่อนด้วยหรอ”4 k+ ~/ r8 W, g) q, K. P6 g
“เพื่อนพึ่งย้ายมาใหม่” ผมก็ช่วยพยุงเบนซ์ให้ลงจากรถขณะที่ผมพาเบนซ์เข้าบ้าน เอ๋เขาก็มองเราสองคนตลอด ผมเขินเลยผมกลัวว่าโต้จะเอาเรื่องผมไปเล่าให้เอ๋ฟัง* F5 n! K* y1 i2 }6 M5 b+ R" G
“โอ้โห บอลหายไปไม่กี่วันเป็นเสี่ยเลยนะแก” ผมอ๊ายอายเวลาที่มีใครพูดแบบนี้ดูมันไม่เป็นธรรมชาติเลย
) Q0 ^/ E. M1 F6 x0 A“โต้รู้เรื่องยัง” เบนซ์ทวนคำถามเรื่องจะชวนมาทำบุญ
* W! ~" p( A3 \; s. O. Z- M“อือ เราจะมาค้างที่นี่เลยได้เปล่าล่ะ” เบนซ์ยิ้มเพราะนานแล้วที่เบนซ์ไม่ได้คุยกับโต้บ้าน โต้อยู่ไกลจากตัวเมืองมาก โต้จึงไม่ค่อยได้ไปเยี่ยมเบนซ์ที่โรงพยาบาล
0 H2 m3 L$ k/ H* X8 d. d) L“เออ ตั้งแต่เป็นเพื่อนกันมากูก็เห็นมึงคิดสร้างสรรค์ก็วันนี้แหละ” เบนซ์ก็เดินไปหาโต้แล้วนั่งคุยกัน ผมก็เดินเข้าไปเอาน้ำมาให้ทั้งสองคนตามมารยาท w7 [: S4 z8 i3 i# x
“อ่าน้ำ” ผมยื่นให้โต้กับเอ๋ แต่เอ๋เขาไม่มองหน้าผมเลยเอาแต่ก้มหน้าอย่างเดียว โต้ก็แนะนำให้เบนซ์รู้จักกับเอ๋ ผมก็นั่งอยู่ด้วย
1 I2 ^+ ]0 P5 k' M$ o# x% _“นี่เอ๋เป็นนักเรียนย้ายมาใหม่ ลูกชายปลัดที่ย้ายมาใหม่อำเภอเราอ่ะ”* z* d' a' g' V' S. ]1 c7 c
“เราชื่อเบนซ์นะเอ๋ ยินดีที่ได้รู้จักนะ” ผมไม่เห็นนายคนนี้เขายิ้มเลย ผมก็เลยเดินหนีไปทำอย่างอื่นดีกว่า ผมอยากให้เบนซ์คุยกับเพื่อนบ้างเพราะเบนซ์อยู่แต่กับผม ผมกลัวเบนซ์จะเบื่อเอา ผมก็เดินไปช่วยงานแม่ในบ้าน “บอลลูกไปซื้อของให้แม่หน่อยสิ”3 M0 z# i" V: Q3 T, N; e3 L3 N; L
“ซื้ออะไรครับ”
: V$ E( T4 C+ O- Y: l8 A% o) K“น้ำยาล้างจานลูก แม่ก็ลืมซื้อมาจากในเมือง”/ N3 Y% Z$ j3 m' h+ {
“ร้านค้าอยู่ไหนน้อ”+ j& j \! ]: s) m* ^# O; @" j5 K
“ไม่ใกล้เลยนะลูก อยู่อีกสามซอยถัดไป” พ่อกำลังทำความสะอาดจักรยานผมก็เลยเดินไปดูด้วย
6 @9 G! n0 ]. Y2 _: F“จักรยานใครครับพ่อ”
3 ]# W% c* r0 _2 ]8 {: Z$ _6 o“ของที่บ้านนี้แหละ เขาคงลืมเอาไปมั้งของราคาแพงนะเนี่ยไม่รู้ว่าใช้ได้หรือเปล่า บอลจะลองขี่ดูไหม”
" x: Z& B" e- t+ V“ครับ มันเท่ห์ดีเนาะพ่อ” ผมก็ขี่ออกจากบ้านแล้วก็ผ่านโต้กับเบนซ์เบนซ์ก็ถามผม
' P6 I7 m8 a" a“บอลไปไหน” เบนซ์ท่าเหมือนอยากจะไปด้วย# s- B' X! S- M$ d4 L
“ไปซื้อของให้แม่เดี๋ยวมา กินหนมมั้ยเดี๋ยวซื้อมาฝาก” Z5 i4 A, H7 Q' a R
ไอ้โต้รีบพูดว่าเอาๆ ผมก็รีบไปตามทางที่พ่อบอก หมู่บ้านนี้เป็นหมู่บ้านที่มีบ้านห่างกันมาก สามซอยที่ว่าผมพึ่งจะผ่านไปได้แค่ซอยแรกแล้วแถบนี้ก็มีแต่สวนกล้วย สวนมะขามทั้งนั้น ดูไปก็น่ากลัวแต่ดีที่บรรยากาศดีมากครับสะอาดสะอ้านดีบ้านเรือนคนก็อยู่เป็นระยะส่วนมากจะมีแต่บ้านหลังเล็กๆ มีบ้านที่คุณป้าซื้อให้ผมใหญ่หน่อยผมขี่จักรยานไปเพลินๆ ผมก็ต้องกระเด็นไปกองอยู่กับพื้น“โอ๊ยเจ็บจังวันนี้ซวยจัง จักรยานบ้า” เสียงนั่นเป็นเด็กครับตัว เขากระเด็นเข้าป่ากล้วยริมถนนผมก็รีบลุกจากที่ไปดูเขาเพราะเท่าที่เห็นจักรยายเขาคอขาด “น้องเป็นไงบ้างครับ” ผมเอามือไปดึงเขาขึ้นมา ดูเขาไม่ค่อยเจ็บหรอก “อ้าวพี่บอลโลกโคตรกลมเลยพี่”ครับผมดีใจมากนั่น
& W) E% }. V, M: b% R7 zเป็นน้องเดย์ พ่อหนุ่มน้อยของผมที่ผมรักเหมือนน้องชายมากที่สุด “พี่มาทำอะไรตรงนี้ครับ”ผมยังไม่ได้ถามเขาเลยดูน้องเดย์ดีใจมากครับพี่บังเอิญมาเจอผม4 e4 n: @/ Z: }" Q
“บ้านพี่อยู่แถวนี้ครับว่าไงเจ็บไหมครับ”0 O) M% }0 P+ _5 ^
“ไม่เป็นไรครับ พี่ล่ะเจ็บหรือเปล่า” ตรงนี้มันเป็นสามแยกครับผมมองไม่เห็นว่ามีจักรยานของเดย์มา7 h7 h9 X! \1 ]/ w" H
“พี่ไม่เจ็บหรอก มาลุกขึ้น แล้วน้องมาที่นี่ได้ไง”% k! m- f8 Y& H( n# m
“โน่นบ้านผม” เดย์ชี้เข้าไปในป่ามะขามหวานที่มองไม่เห็นบ้านเลยเห็นแต่ถนนเล็กๆทอดยาวเข้าไป' y1 k7 \. E. f$ F* z; p& f9 i. C. w/ t
“แล้วน้องจะกลับบ้านยังไงครับ”
$ M2 b& B) ^3 y m- H“ไม่ยากหรอกครับ เดี๋ยวผมก็เอาเศษเหล็กนี่เดินไปก็ได้ แล้วพี่บอลจะไปไหนหรือครับ”
+ K8 [3 s$ ^$ M+ K6 b“พี่จะไปซื้อของครับ ไม่รู้ร้านค้าอยู่ไหน”
4 ^ x9 k8 P9 x! @+ H3 v+ Z“เอางี้ผมพาพี่ไปดีกว่า” ผมก็จับจักรยานขึ้นแล้วบอกให้เดย์ซ้อนท้ายบอกทางพาผมไป' Y4 N8 c i8 K: G: O1 G5 p
“พี่พูดแปลกจังครับ”7 C) K% N- p7 k- A
“แปลกตรงไหนครับ”& Z$ f, K0 G7 N; S+ o# p! {# t% b2 W2 m
“ก็ไม่รู้จักร้านค้า ไหนพี่ว่าบ้านพี่อยู่แถวนี้”3 f) C/ S! C1 g4 a4 Z. e
“อ๋อพี่ลืมบอกน้องว่า เป็นบ้านใหม่ของพี่”
: q7 z& t8 G* `4 C" t) S“อ๋อเข้าใจแล้วที่พี่เล่าให้ผมฟังวันนั้น แล้วพี่เบนซ์หายยังครับ”
/ B3 Q8 J2 \( g( m5 t“หายแล้วพี่เบนซ์รออยู่ที่บ้านครับ” เดย์พาผมไปจนถึงร้านค้าตั้งไกลครับขากลับเดย์เขาอาสาถีบจักรยานให้ผมซ้อน ตัวผมหนักว่าเดย์ตั้งเยอะแต่เดย์ก็เก่งพาผมไปจนถึงที่จักรยานเขาจอด แต่มองไม่เห็นเลยว่าจักรยานเขาไปไหน
8 Q. L: n o( _9 y5 Q8 ^* ]“อ้าว จักรยานเดย์หายไปไหนแล้ว”
& [: |/ k& b8 o) F" H0 G“สงสัยว่าพ่อคงเอากลับบ้านแล้วมั้ง”& v- i3 f5 Z$ z
“งั้นก็แวะบ้านน้องเดย์ก่อนครับ”
. M0 x/ z; \/ |“พี่ครับเจอบ้านผมอย่าตกใจนะครับ” ผมก็แปลกใจทำไมน้องเดย์ถึงพูดงั้นคิดในใจหรือพ่อแม่เดย์เป็นยักษ์ อิอิ พอไปถึงผมก็ได้รับรู้ถึงความเป็นอยู่ที่ไม่พร้อมเลยซักอย่าง ผมทอดสายตามองภาพที่อยู่เบื้องหน้าของผม เดย์ก็กอดเอวผม ผมก็เอามือจับหัวของเดย์ด้วยความรักความห่วงที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับผมมาก่อน
( ]* Q5 q/ `! c8 x“พี่ครับบ้านผมก็มีแค่นี้แหละครับ”เสียงน้องเดย์เศร้ามากบ้านของน้องเดย์หลังเล็กๆ มุงหญ้าคาเก่าๆ โทรมๆหรือจะมองอีกอย่างก็กระท่อมนั่นเอง ไม่มีไฟฟ้า แล้วเด็กตัวเล็กๆ เ ป็นผู้หญิงอายุประมาณ5 ขวบก็วิ่งมาหาเดย์ มากอดที่เข่าเดย์แล้วพูด
! P; M( }. Y! z" q' C“พี่เอาขนมมาฝากเมย์หรือคะ” ขนมที่ผมซื้อมาจะฝากโต้สามห่อผมก็ส่งยื่นให้น้องตัวเล็กๆนั่น ' e1 Z- J2 X* h3 |0 [9 f5 {
“พี่ครับไม่ต้องให้หรอกครับ เอากลับบ้านพี่เถอะ”
8 w4 ^' h+ M( F; t' B' j“พี่โตแล้วให้น้องเขาเถอะ” ผมยื่นขนมให้เด็กหญิงตัวน้อยๆนั่น เด็กก็ไหว้เอาจากผมอย่างมีมารยาท ผมนึกถึงวันที่เดย์เอาขนมไปฝากผมวันนั้นแล้วผมรู้สึกซาบซึ้งใจเป็นอย่างมากครับ ผมก็นั่งลงแกะขนมให้น้องสาวเดย์พ่อกับแม่เดย์ก็เดินมา
8 Y' c2 G2 A5 G1 L$ j; J, ]“แม่ครับ นี่ไงครับพี่บอลที่ผมบอกแม่”
r/ ^( ?, P$ L* w, A sผมจ้องมองหญิงชายที่แก่กว่าแม่กับพ่อผมเยอะ ผมมองเห็นความอ่อนน้อมถ่อมตนของท่าน ในความรู้สึกผมไม่มองเห็นความแข็งกร้านหรือความมีอำนาจเหมือนผู้ใหญ่คนอื่นเลยผมยกมือไหว้ท่าน
T" R; ^" c/ ~4 N1 |“ไหว้พระเถอะจ๊ะ” เสียงท่านนิ่มนวลมากครับ# h* h+ q, Q8 h9 p* Z) M
“ไปกวนพี่เขาหรือเปล่าเดย์” เดย์ก้มหน้าดูท่าเดย์จะกลัวพ่อมากผมรีบบอกท่าน
2 g. r0 W$ \+ ]: W$ K6 z“ไม่ครับน้องเดย์พาผมไปซื้อของที่ร้านค้า ผมย้ายมาอยู่ใหม่” พ่อกับแม่ก็ยิ้มให้ผม แล้วท่านก็ถามผมว่าบ้านอยู่ไหน ท่านทั้งสองก็สั่งให้เดย์ไปเอาน้ำให้ผม# B2 s1 I. m3 i0 h2 t) l( U
“บ้านผมอยู่ที่ท้ายสุดของหมู่บ้าน ติดกับอ่างเก็บน้ำครับ”+ l% G. }6 G/ C; R% G$ Q2 `+ a$ M* l
“อ๋อ บ้านที่พึ่งมาซื้อน่ะหรือจ๊ะ”
9 L4 X }& d( @( z1 \" Y“ครับ” เหมือนท่านทั้งสองจะรู้เรื่องผมย้ายมาอยู่อย่างละเอียด* ?* M& ~ G1 F, U2 A& I
“พี่ครับน้ำครับ” ผมรับเอาขันน้ำที่เดย์ถือมาให้ผม ผมก็ยกขันน้ำมาดื่มรสชาติไม่ได้เหมือนน้ำในขวดที่เราดื่มเลยครับท่านผู้อ่านถ้า ถ้าท่านเคยทานน้ำในบ่อ ท่านจะรู้ว่าเป็นไง
* @3 f/ X5 S! E; d0 b+ \7 D“บ้านผมไม่มีตู้เย็น ไม่มีโทรทัศน์” รู้สึกว่าเดย์จะน้อยใจมาก ผมก็เลยหาทางให้เดย์ไม่คิดมาก
+ H9 [' O* j0 f/ h6 P1 Y" P“พี่ชอบมาก อยู่แบบนี้ ว่างๆ พี่มาค้างบ้านเดย์ได้ไหม”
; m7 Q3 i# n# Q0 `6 j“ไม่กลัวลำบากหรือจ๊ะ” แม่เดย์ถามผม
* e2 ~" ^, u, G+ _) q“ไม่ครับ” ลืมบอกไปว่าผมพูดภาษากลาง แต่พ่อแม่เดย์เขาพูดภาษาท้องถิ่นท่านคงรู้ว่าผมไม่เคยใช้ชีวิตแบบนี้ ผมเองก็กำลังหัดพูดภาษาท้องถิ่นอยู่ แต่มันไม่ได้พูดง่ายนะครับ (ภาษา จ.นครพนม)
9 r- z1 A3 o; Y' l5 C“พี่ครับผมอยากให้พี่มาค้างบ้านผมจังเลยครับ”1 Y* v9 s- u1 H r- X8 }
“พี่ต้องมาแน่ครับ”ผมก็ยิ้มให้เดย์ แล้วผมก็เชิญพ่อแม่เดย์ไปทำบุญที่บ้านผม “ได้จ๊ะพรุ่งนี้จะให้เดย์ไปช่วยก่อน มีไรก็ใช้ได้เลยนะจ๊ะ มีอะไรอยากให้ช่วยก็บอกป้ากับลุงได้นะ”
1 J1 m* a/ Y7 y, ?/ ^6 o+ P“เดย์พี่กลับก่อนนะ พรุ่งนี้พี่จะมารับนะครับ” เดย์ดูเศร้ามากครับ แต่ผมก็ให้คำมั่นว่าผมจะต้องมารับเขาให้ได้ ผมก็รีบกลับบ้านเพราะผมกลัวว่าแม่จะรอเมื่อกลับถึงบ้านผมก็เจอโต้ทวงเอาขนม “เดี๋ยวมาเอาของไปให้แม่ก่อน” เสร็จผมก็เดินออกมาแก้ตัวที่ไม่ได้เอาขนมมาฝาก: I0 k. Z3 \8 s/ N+ ^4 F5 ^
“เราไปเจอเด็ก น่าสงสารมาก เราเลยเอาขนมให้เด็กเขา”! i4 O4 v3 S s# V* F% c
“บ้านเขาอยู่ไหนล่ะบอล”
+ ^9 Q* K7 P7 w* B“อยู่เลยบ้านเราไปไม่ไกล้เลยนะ จำเดย์ได้ไหมที่เราเล่าให้ฟังวันนั้น”ผมเคยเอาเรื่องเดย์เล่าให้เบนซ์ฟังแล้วเบนซ์ก็อยากรู้จักเดย์ ไอ้โต้รีบอ๋อทันที
# b. _( f6 \! S4 B* M2 A7 H/ a% v' O3 t7 E“บอลเด็กคนนี้น่าสงสารมากนะโว้ย เมื่อก่อนเรียนอยู่ที่อื่น แต่ปีนี้ได้ทุนการศึกษาคนยากจนเลยได้มาเรียนในเมืองนิสัยมันโคตรดีเลย”
( X, c8 l9 I- j# S, Y“อือเราไปเห็นมาแล้ว” ผมบอกโต้4 }4 k- T" ^- K- a; w
“บอลแล้วบอลชวนเขามาบ้านเราหรือเปล่า” เบนซ์ถามผม
9 P/ e8 ~. U. s& n“ชวนสิ พรุ่งนี้มั้งเดย์จะมา”
( q$ ]* a) k$ z# G9 @“บอลเบนซ์เราต้องกลับบ้านก่อนนะ เพราะต้องไปขออนุญาตพ่อแม่เอ๋ก่อน ไว้ตอนค่ำๆเราจะกลับมาใหม่”
% A, E4 l( W5 ]" N“เฮ้ยมาไม่ได้ก็ไม่เป็นไรนะเอ๋” เบนซ์บอกเอ๋เพราะน่าห่วงเขาลูกคนดัง
3 c" X6 A% |0 ?# x“ไม่เป็นไรหรอก พ่อเราท่านอยากให้เรามีเพื่อน กลัวเราไม่ติดที่นี่” พึ่งได้ยินเสียงเอ๋พูดก็คราวนี้
u/ e) b( a3 D. I7 l& \8 V- J“งั้นก็รีบมาล่ะ ให้ไปรับหรือเปล่าโต้” เบนซ์ถามโต้5 l# I5 B- y+ g7 p7 i" F) U1 q
“ไม่ต้องหรอก ไม่แน่เอ๋อาจจะเอารถมาเอง” เอ๋แย่งตอบเขาสองคนก็กลับบ้านไป
7 B1 u+ `# ^8 r8 L! l“เบนซ์ แถวนี้น่ากลัวจัง เบนซ์ต้องอยู่เป็นเพื่อนเราตลอดนะ” ผมกอดแขนเบนซ์, A7 c1 h) ?5 _8 W
“ครับเบนซ์ไม่ไปไหนหรอก ไม่แน่ถ้าบอลไล่เบนซ์ เบนซ์ก็ไม่ไป” มีหรือผมจะไล่เบนซ์ไม่มีทาง: {# v8 w% }2 B# ?0 {4 `- d- s
“สองคนมาอาบน้ำดูห้องนอนได้แล้ว เดี๋ยวจะมืดซะก่อน” เสียงแม่ตะโกนเรียกเราสองคน ผมกับเบนซ์ก็เดินเข้าบ้านอาบน้ำแต่งตัวเสร็จโต้ก็โทรมาแล้วบอกว่าจะมาทานข้าวเย็นที่บ้าน เบนซ์เลยต้องโชว์ฝีมือทำกับข้าวเอง พ่อกับแม่ก็นั่งดูแล้วก็ชม “เบนซ์ไปได้แบบมาจากใครก็ไม่รู้เรื่องทำกับข้าวเนี่ย”คุณแม่พูดตอนที่เบนซ์ทำกับข้าว
d! e( i* ~+ W H' X: A/ _“อ้าวคุณแม่ไม่ได้สอนเบนซ์หรอกหรือครับ” ผมถาม
% `9 _! g# K8 i! j* k“เปล่าเลยบอล เบนซ์อ่านในหนังสือ เบนซ์ทำเป็นมาตั้งแต่เด็กแล้ว”เบนซ์พูดขณะที่ทำอาหารจานโปรดให้ผมอยู่
+ D, X( R6 i, g. n2 {4 M% j: R- n, q“สมัยเบนซ์ยังเด็ก พ่อกับแม่ก็ไปขายผ้าวันเสาร์อาทิตย์ ทิ้งเบนซ์เฝ้าบ้าน แล้วเบนซ์ก็จะชอบทำกับข้าวรอแม่กับพ่อทุกวัน”ผมพึ่งรู้วันนี้เองว่าเบนซ์เก่งและแสนดีกว่าที่ผมคิด ตัวผมเองยังไม่ได้ตอบแทนคุณพ่อแม่เลยซักอย่าง “หอมจังเลย” โต้แอบมาอย่างไม่ทันระวังตัว แต่ก็มีผู้ใหญ่เดินตามหลังโต้เ อ๋ก็ตามเข้ามาด้วยพ่อกับแม่เอ๋มาส่งเอ๋นั่นเอง
9 H5 b. x9 F0 H0 k) W" u( |; `$ Oแล้วพ่อแม่เบนซ์ก็เชิญให้ทุกคนทานอาหารก่อน พ่อแม่เอ๋ก็ทำความรู้จักกับพ่อแม่ของเบนซ์อย่างลึกซึ้ง เอ๋จึงกลายเป็นเพื่อนเบนซ์อีกคน และพ่อกับแม่เขาฝากไว้ให้โต้กับเบนซ์ดูแล ผมดูเหมือนว่าจะเป็นหมาหัวเน่า พ่อแม่เอ๋ไม่ยอมฝากเอ๋ไว้กับผมเลยแต่ก็ช่างเถอะผมไม่อยากรู้จักเอ๋หรอก แต่มันก็น่าน้อยใจนะ “เบนซ์กับโต้พ่อขอฝากเอ๋ด้วยนะบางทีพ่อกับแม่อาจไม่อยู่ ไปราชการหลายวัน ฝากด้วยนะลูก” คุณประหลัดเขากล่าวผมก็เอาจานไปล้างแก้เขินที่เขาไม่ยอมพูดถึงผมเลย เอ๋เดินตามผมเข้าไปที่ครัว แต่ผมก็เดินหนีไม่รู้เป็นไร ผมไม่มีอะไรจะคุยกับเอ๋ ไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนดี เมื่อทุกคนอิ่มกันหมด พ่อแม่เอ๋พ่อแม่เบนซ์ก็กลับบ้านกันหมดเหลือพวกผมสี่คนอยู่บ้านรู้ไหมอะไรจะเกิดขึ้น 7 I3 ^% c) }+ f2 L) {
-------------------- จบตอนที่ 27 --------------------
# L8 x+ ]) ?+ L" G5 \
7 _8 [0 ^( h. e2 d4 r h; a
ขอโทษเพื่อนๆ ที่หายไปนานนะครับ ช่วงสิ้นเดือนงานก็จะยุ่งๆ หน่อย แต่ผมก็จะพยายามมาอัพลงให้เรื่อยๆ น๊า ^^
7 _" Y* B1 T% N! \ | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2019-4-30 13:11:53
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-1-3 21:00:50
โพสต์ 2019-6-15 06:06:47
ขอบคุณครับ
โพสต์ 2019-5-24 06:38:56