แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย กายภูธี เมื่อ 2019-5-11 18:01 9 ]# { Q: L% p
, p8 q0 g" a) a* _. k. z+ B8 l- Nอาณาจักรเสียว!!! . T# u5 H T8 Q, N" j* n; }+ v
, R+ {$ T% Z" S8 i3 h
. D( Q" k2 Y2 E, b$ k1 q7 N- X0 Z
เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องจริงแต่อย่างใด เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นเพื่อสนองความต้องการเท่านั้นโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะครับ
& x: a2 p* s7 K) p
0 K" Y6 U- R. z# X _. t
; A6 p0 _8 O# n }' Z
ตอนที่ 12 พิธีสมรส พิธีสมรสของอาณาจักรวารุณและอาณาจักรพิทักษ์นั้นเป็นพิธีที่เกิดขึ้นมาหลายช่วงอายุคนแล้ว เพราะอาณาจักรของเราทั้งสองนั้นเป็นเพียงแค่อาณาจักรเล็กๆที่อยู่ท่ามกลางเมืองใหญ่ๆ จึงต้องมีพิธีสมรสนี้เนื่องจากต้องการรวบรวมอาณาจักรทั้งสองให้เป็นเมืองพี่เมืองน้อง รักใคร่กลมเกลียวกันนั่นเอง
" o# j( I4 p; I$ _: R( T
ผมเองในฐานะพระโอรสเพียงพระองค์เดียวจึงจำเป็นที่จะต้องเข้าพิธีนี้อย่างหลักเลี่ยงไม่ได้ ไม่ต่างจากองค์ชายวายุพระโอรสเพียงพระองค์เดียวจากอาณาจักรพิทักษ์ที่ต้องเข้าพิธีนี้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้เช่นเดียวกัน
6 @2 K- g$ g1 {2 e4 ]; \
ถึงแม้ทั้งผมและองค์ชายวายุจะเป็นชายทั้งคู่ แต่พิธีสมรสนี้ก็เคยเกิดขึ้นอันเนื่องมาจากความเชื่อแต่โบราณ หากเราทั้งสองไม่ยอมเข้าพิธีนี้ก็เท่ากับว่าบ้านเมืองของเราจะหาความสงบสุบไม่ได้อีกเลย % G& ~- c1 Y( U5 d3 c
"พร้อมรึยังลูก"ร่างของราชินีหรือเสด็จแม่ของผมเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับสวมกอดผมที่ยังคงนั่งอยู่บนเตียงนอนด้วยความประหม่า + D) x K+ s" O3 C& a
"เสด็จแม่"ผมกอดเสด็จแม่ที่ลูบศีรษะของผมอย่างออดอ้อน 0 j" M& @& H7 N
"หึ ลูกจะเข้าพิธีสมรสแล้วนะ ยังจะมาอ้อนอะไรแม่อีก หืม"
$ z. m+ B: G2 B4 k1 O% g3 u0 E: Z
"ลูกกังวลจังเลยเสด็จแม่ ลูกกลัวว่าจะทำหน้าที่นี้ได้ดีรึเปล่า"ผมว่าอย่างกังวล
2 a: A! j, W, ?3 D
"อานัสลูกแม่ ลูกน่ะเกิดมาพร้อมกับความรับผิดชอบที่ยิ่งใหญ่ในฐานะขององค์ชายของอาณาจักรวารุณ แม่เชื่อว่าเจ้าจะทำหน้าที่นี้ได้อย่างดีเยี่ยมแน่นอน"เสด็จแม่พูดพร้อมกับกอดผมแน่น " K2 B* K, h8 Y$ m/ V( i' t
"พะย่ะค่ะ"ผมตอบรับพร้อมกับกอดเสด็จแม่ตอบเช่นเดียวกัน
* M* S9 c- v/ _4 |. \- o
"ไหนยืนหน่อยสิ แม่อยากจะรู้ว่าลูกแม่จะหล่อขนาดไหนกัน" % R( }9 ?8 v2 E0 e+ T3 n
"หึ..พะย่ะค่ะ"ผมตอบรับ ก่อนที่จะลุกขึ้นยืนให้เสด็จแม่เห็นการแต่งตัวของผม ที่อุตส่าห์ตื่นตั้งแต่ตีสามเพื่อแต่งตัวในพิธีสมรส ตอนนี้ผมสวนชุดแบบเจ้าชายเต็มยศสีขาว สีประจำอาณาจักรวารุณของผมนั่นเอง % l0 K4 x# D) x. l8 }. k
"งดงามมากเลยลูกแม่"เสด็จแม่ชมพร้อมกับมองดูรูปร่างของผมด้วยรอยยิ้ม - F3 M# R! T: k& i
"ขอบพระทัยพะย่ะค่ะ เสด็จแม่" : T- P1 z6 l& t
"จำไว้นะอานัส อย่าลืมว่าลูกต้องมัดใจองค์ชายวายุไว้ให้ได้ พยายามนำสิ่งที่เจ้าได้เรียนรู้มาตลอดช่วงเวลานี้ จัดการองค์ชายวายุให้อยู่หมัด" $ z6 n6 `7 A( C$ p o9 V: ]
"พะย่ะค่ะเสด็จแม่ ลูกจะพยายามทำให้ดีที่สุด"
8 E Z P" a! m! p z' r( _! }
"แม่เชื่อว่าเจ้าทำได้" # z9 L$ ^) l( m$ o
ผมและเสด็จแม่สวมกอดกันอีกครั้ง พร้อมกับความรับผิดชอบที่ตอนนี้ถูกซัดเข้ามาถ่าโถมใส่ผม ผมรู้ดีว่าอาณาจักรของเรานั้นต้องพึ่งอาณาจักรพิทักษ์มากเพียงใด ถึงแม้จะเป็นเพียงเมืองพี่น้องกันมาแต่โบราณ แต่อาณาจักรของเราต้องพึ่งอาณาจักรพิทักษ์เป็นอย่างมาก เพราะอาณาจักรพิทักษ์นั้นติดกับทะเลต่างจากอาณาจักรของเราที่ต้องใช้อาณาจักรพิทักษ์เป็นจุดเชื่อมต่อในการส่งออก หากผมไม่สามารถเชื่อมสัมพันธ์ในการสมรสครั้งนี้ได้ อาณาจักรวารุณของเราต้องพบกับความเลวร้ายอย่างแน่นอน 2 O& Y5 u0 r2 ~: | F6 s
"เจ้าต้องอดทนนะอานัส แม่เชื่อว่าเจ้าทำได้เหมือนกับที่เสด็จป้าของเจ้าทำได้ เมื่อใดก็ตามที่เจ้าสมรสเสร็จสิ้นก็จะเท่ากับว่าเจ้าไม่ใช่คนของอาณาจักรวารุณอีกต่อไป หากลูกทำให้องค์ชายวายุไม่พอใจ แล้วยกเลิกในฐานันดรของลูก ลูกก็จะ..." 8 Q1 L! ]3 L& N
"ไม่มีอาณาจักรให้กลับมา"ผมต่อประโยคของเสด็จแม่ ที่ตอนนี้มองผมด้วยสายตากังวลเป็นอย่างยิ่ง
' D7 l7 P5 c9 D! ~0 Q+ \
สิ่งที่เสด็จแม่ทรงพูดออกมานั้นไม่ใช่ว่าไม่เคยเกิดขึ้น เมื่อใดก็ตามที่พิธีสมรสอันยาวนานเสร็จสิ่นลง แล้วผมถูกส่งตัวไปยังอาณาจักรของพระสวามีแล้ว เท่ากับผมนั้นเป็นคนของอาณาจักรพิทักษ์เต็มตัว ฐานันดรที่ผมได้ก็จะเท่ากับพระชายาขององค์รัชทายาท แตาฐานันดรนี้มันไม่แน่นอนเสมอไป หากผมถูกปลด ก็เท่ากับผมไม่มีฐานันดร ต้องกลายเป็นคนธรรมดา และไม่มีวันกลับมายังอาณาจักรวารุณในฐานะองค์ชายอย่างเดิมได้อีก ดังนั้นวิธีเดียวที่จะทำให้ผมมีฐานันดีอยู่ได้ตลอดก็คือ การมัดใจองค์ชายวายุ : I8 D* z- V5 K2 c5 f* a
"ลูกจะมัดใจองค์ชายวายุให้ได้ เสด็จแม่ไม่ต้องกังวลไป ตลอดเจ็ดวันในพิธีสมรสนี้ ลูกจะพยายามทุกวิถีทาง ให้องค์ชายวายุลุ่มหลงในตัวลูก และเมื่อพิธีสมรสเรียบร้อย ลูกก็จะมัดใจองค์ชายวายุให้อยู่ในอำนาจของลูกให้ได้"ผมพูดอย่างมั่นใจ
' }1 l: Y% U; U+ \0 A! B5 ^
"พยายามเข้านะลูกแม่"เสด็จแม่ลูบหน้าของผม พร้อมกับเสียงแตรที่ดังขึ้นไปทั่วพระราชวัง บ่งบอกว่าตอนนี้องค์ชายวายุได้เสด็จมาถึงอาณาจักรของเราแล้ว 3 f5 |) }/ M/ w0 z5 R+ d) }" B7 c( S
"องค์ชายวายุเสด็จแล้ว แม่ไปก่อนนะลูก สู้ๆนะ"เสด็จแม่หันมาพูดกับผมอีกครั้ง ก่อนที่จะรีบทรงไปยังสถานที่ต้อนรับองค์ชายวายุอย่างรวดเร็ว
: w9 H: C0 p+ B) ~7 X0 o) B
ผมค่อยๆทิ้งตัวนั่งลงกับเตียงอีกครั้งด้วยหัวใจที่อยู่ๆก็เต้นขึ้นมาอย่างรวดเร็วด้วยความตื่นเต้น พิธีสมรสนี้เป็นพิธีที่มีมาแต่โบราณและต้องใช้เวลายาวนานกว่าหกวันเพื่อพิธีสมรสให้เสร็จสมบูรณ์ โดยสามวันแรกพิธีจะถูกจัดที่อาณาจักรของผมและอีกสามวันพิธีนี้จะถูกจัดที่อาณาจักรพิทักษ์ เมื่อผ่านหกวันไปก็จะถึงพิธีเข้าหอ โดยในระยะเวลาหกวันนี้ ผมและองค์ชายวายุห้ามมีความสัมพันธ์กันเองและแม้แต่กับใครก็ตาม ถึงแม้จะรู้สึกอยากแค่ไหนก็ตามก็ต้องอดทนจนกว่าจะถึงพิธีเข้าหอ ที่เรานั้นจะสามารถมีความสัมพันธ์ได้อย่างเต็มที่ ; _) S: T/ Q2 f* P; ] x( [3 @( X. m
ก๊อก ก๊อก เสียงประตูด้านนอกดังขึ้นเรียกผมที่เหม่อลอยอยู่ให้หันไปทันที
. b+ B$ l$ G: B4 W# g1 C! {
"เข้ามาได้"
2 Y$ h1 f& Z2 L/ T
ผมพูดก่อนที่ร่างของท่านชัยพลที่ตอนนี้สวมเครื่องแบบราชองครักษ์เต็มยศจะเดินเข้ามา โดยมีดินและไม้ที่ตอนนี้ต่างก็สวมชุดทหารเต็มยศเดินเข้ามาด้วย
3 W: w: u# @! S9 V
"ถวายบังคมพะย่ะค่ะองค์ชาย"ทั้งสามพูดพร้อมกันพร้อมกับก้มคำนับผมอย่างนอบน้อม 0 j7 z0 I2 f. ~$ F9 p$ n
"อืม ถึงเวลาแล้วใช่ไหม"ผมถามพร้อมกับลุกขึ้นยืนด้วยหัวใจที่ยังคงเต้นอยู่อย่างรุนแรง
5 z+ T; L/ f9 w: _ h$ P* S
"พะย่ะค่ะ ถึงเวลาแล้ว" 9 c* F, l% M: U
ผมค่อยๆเดินออกมาจากห้องด้วยหัวใจที่เต้นระส่ำ ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าตัวเองจะตื่นเต้นได้ถึงขนาดนี้ ผมเดินมาตามโถงทางเดินโดยมีร่างของทหารองค์รักษ์ตามมาติดๆ ทั่วทั้งวังตอนนี้ต่างตกแต่งสวยงามเพื่อตอนรับพิธีสมรสนี้ ผมเองได้แต่กำมือแน่นจนเดินมาถึงเขตพระราชพิธี 2 Q# o% z: a- t4 g
"องค์ชายอานัสเสด็จจจจจ"เสียงหทารหน้าห้องดังขึ้น พร้อมกับทหาร นางกำนัล เสนาบดี และพระราชวงศ์ที่มีพระยศต่ำกว่าผมพร้อมใจกันก้มคำนับผม เสียงเพลงบรรเลงตามมา พร้อมกับผมที่ก้าวเดินไปข้างหน้าด้วยหัวใจที่หวาดหวั่น , i3 W! ]% j! K, C; ?( ~: ?
ตรงหน้าของผมตอนนี้ ปรากฏร่างของเสด็จพ่อ เสด็จแม่ที่ยืนยิ้มให้กับผม ผมมองท่านทั้งสองพร้อมกับส่งรอยยิ้มไปให้ ก่อนที่สายตาจะเห็นร่างของชายหนุ่มที่สูงประมาณหนึ่งร้อยเก้าสิบ สวมชุดคล้ายกับผมต่างกันที่ตอนนี้สีชุดของเขานั้นเป็นสีน้ำเงินที่สง่างามตามสีประจำอาณาจักรเช่นเดียวกัน ผมมองไปที่ใบหน้าที่งดงามนั้นอย่างละสายตาไม่ได้ 6 Z0 w8 ?( P j$ E! F5 j3 D9 u: e
"องค์ชายวายุ"ผมเรียกชื่อของชายคนนั้นในใจ พร้อมกับพยายามละสายตามาจากใบหน้าที่งดงามและหล่อเหลานั้น สมควรแล้วที่มีแต่ผู้คนพูดกันว่าองค์ชายวายุนั้นช่างงดงามเสียเหลือเกิน
; A I2 {4 b: a$ B& e3 x! L! Y W
ผมเดินตรงไปเรื่อยๆก่อนที่จะเดินมาเคียงคู่กับร่างขององค์ชายวายุ ก่อนที่จะก้มคำนับเสด็จแม่ เสด็จพ่อ และองค์ชายวายุตามลำดับ 1 e# B' |: |+ j" p Z' s
"ยินดีต้อนรับทุกท่าน ทีเดินทางมาเป็นสักขีพยานในพิธีสมรสขององค์ชายอานัสแห่งอาณาจักรวารุณของเรา และลืมไม่ได้คือองค์ชายวายุแห่งอาณาจักรพิทักษ์"เป็นเสด็จพ่อของผมที่กล่าวขึ้น ก่อนที่เสียงเพลงจะบรรเลงอย่างยิ่งใหญ่
% Y2 D0 c6 m- n3 U
"เป็นระยะเวลายาวนานมาแล้ว ที่อาณาจักรของเราต่างผูกมิตรกันมาเช่นนี้ ขอให้พวกท่านได้เฉลิมฉลองและร่วมยินดีในระยะเวลาหกวันนี้ เริ่มพิธีการได้"
+ k: p, F8 m" }/ K+ o
ในวันแรกของพิธีนั้น จะเป็นการถวายความยินดีกับพิธีสมรสนี้ โดยคณะท่านทูต ทหารราชองครักษ์ เสนาบดี พระราชวงศ์และบรรดาอาณาจักรเมืองทั้งหลายที่เป็นพระราชอาคันตุกะของอาณาจักรวารุณของเรา อาจฟังดูไม่เยอะมาก แต่ความจริงพิธีนี้อาจใช้เวลาทั้งวันเพราะแขกของอาณาจักรของเรานั้นมีมากมายเหลือเกิน
3 \% c" \" w' R* L, ^2 A' C
"องค์ชาย"เสียงขององค์ชายวายุดังขึ้นเรียกความสนใจของผมที่กำลังยืนอยู่ได้ทันที
: O. D- w2 ^7 X2 H6 b8 B. `4 V
"พะ...พะย่ะค่ะ"ผมตอบเสียงตะกุกตะกัก เพราะไม่ว่าองค์ชายวายุนั้นจะตรัสกับผมก่อน ( x5 ]9 p3 ?* o* q
"หึ พี่ว่าเราน่าจะไปนั่งตรงนั้นนะ"องค์ชายวายุยิ้มให้ผมจนหัวใจของผมกระตุก ก่อนที่องค์ชายวายุจะชี้ไปยังที่นั่งของเราทั้งสองที่มีการจัดเตรียมไว้
' z: u: j1 s+ I* k
"ดะ ได้สิ ได้พะย่ะค่ะ"ผมตอบเสียงสั่นเรียกรอยยิ้มขององค์ชายวายุได้เป็นอย่างดี ก่อนที่องค์ชายวายุจะยื่นมือออกมา ทำให้ผมต้องยื่นไปจับมือใหญ่นั้นที่กระชับแน่นทันทีที่ผมจับตอบ : i$ T p. p" N3 q- H. Y
องค์ชายวายุจับมือผมมายังที่นั่งของเราทั้งสองก่อนที่เราจะนั่งลงพร้อมกัน แต่ถึงอย่างนั้นองค์ชายวายุก็ยังคงจับมือผมแน่น 0 D: t# d9 b$ m& Y4 G: K
"อะ...องค์ชาย มือกระหม่อมพะย่ะค่ะ"ผมพูดเสียงตะกุกตะกักพร้อมกับกระตุกมือเบาๆ
' M# A# A) v7 b- h- h4 H
"หืม ไม่เอาสิ ไหนๆเราก็จะสมรสกันอยู่แล้ว เรียก 'ท่านพี่' สิ"องค์ชายวายุพูดพร้อมกับยิ้มโดยที่จับมือผมแน่น ผมที่ตอนนี้ใจกระตุกไปแล้วก็ยิ่งหน้าแดงด้วยความเขินเข้าไปใหญ่ ) a. W2 C* k8 l( P+ b' i2 m( E
"ทะ ท่านพี่"ผมพูดเสียงสั่นด้วยความเขิน ก่อนที่จะยิ่งหน้าแดงเข้าไปอีก เมื่อท่านพี่วายุก้มลงจุมพิตที่มือของผมเบาๆ : ^! [9 _! P! c3 v7 r. [
"ดีมาก น้องอานัสของพี่" & K( z! ?+ Z6 T a9 ^) a5 t2 L
โปรดติดตามตอนต่อไป การมาขององค์ชายวายุเล่นเอาองค์ชายอานัสไปไม่ถูกเลย 5555 มารอดูกันนะครับว่าองค์ชายอานัสจะ มัดใจ องค์ชายวายุยังไงกัน
7 K% _ d, r$ ~5 v) B
+ |4 `" m5 x+ P& x& i
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2019-5-11 18:01:55
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2019-5-11 18:35:56
โพสต์ 2019-5-11 18:59:19
ขอบคุนครับ
โพสต์ 2019-5-11 20:15:54
โพสต์ 2019-5-11 22:27:35
