แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย กายภูธี เมื่อ 2019-5-11 18:01 $ x" R6 P q, M7 Z- h8 L9 d7 h
; Z4 Q, Q0 q6 C# \3 B, ~
อาณาจักรเสียว!!! / G6 ?& W/ e, `) |3 M; d) W% q9 o
* h' `, m# y+ l* \" ~
+ F+ o- n& T3 O! \1 w2 a4 \
เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องจริงแต่อย่างใด เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นเพื่อสนองความต้องการเท่านั้นโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะครับ
7 F7 J: S; q9 ^! ]
; Q6 p6 [5 x. c! P/ {" q% h
6 b& y g; j0 pตอนที่ 12 พิธีสมรส พิธีสมรสของอาณาจักรวารุณและอาณาจักรพิทักษ์นั้นเป็นพิธีที่เกิดขึ้นมาหลายช่วงอายุคนแล้ว เพราะอาณาจักรของเราทั้งสองนั้นเป็นเพียงแค่อาณาจักรเล็กๆที่อยู่ท่ามกลางเมืองใหญ่ๆ จึงต้องมีพิธีสมรสนี้เนื่องจากต้องการรวบรวมอาณาจักรทั้งสองให้เป็นเมืองพี่เมืองน้อง รักใคร่กลมเกลียวกันนั่นเอง & R$ s$ M' u: m- y3 ?! `& M
ผมเองในฐานะพระโอรสเพียงพระองค์เดียวจึงจำเป็นที่จะต้องเข้าพิธีนี้อย่างหลักเลี่ยงไม่ได้ ไม่ต่างจากองค์ชายวายุพระโอรสเพียงพระองค์เดียวจากอาณาจักรพิทักษ์ที่ต้องเข้าพิธีนี้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้เช่นเดียวกัน / K! N7 ]1 m; ?! }( k2 \" a
ถึงแม้ทั้งผมและองค์ชายวายุจะเป็นชายทั้งคู่ แต่พิธีสมรสนี้ก็เคยเกิดขึ้นอันเนื่องมาจากความเชื่อแต่โบราณ หากเราทั้งสองไม่ยอมเข้าพิธีนี้ก็เท่ากับว่าบ้านเมืองของเราจะหาความสงบสุบไม่ได้อีกเลย
$ a# q7 `' h, O! Q
"พร้อมรึยังลูก"ร่างของราชินีหรือเสด็จแม่ของผมเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับสวมกอดผมที่ยังคงนั่งอยู่บนเตียงนอนด้วยความประหม่า
8 _8 @; o" n6 ]) l
"เสด็จแม่"ผมกอดเสด็จแม่ที่ลูบศีรษะของผมอย่างออดอ้อน # D( G1 ]3 ?- _% G3 x! H
"หึ ลูกจะเข้าพิธีสมรสแล้วนะ ยังจะมาอ้อนอะไรแม่อีก หืม"
A; e& f6 v, d8 ]; p0 S; A. k& S
"ลูกกังวลจังเลยเสด็จแม่ ลูกกลัวว่าจะทำหน้าที่นี้ได้ดีรึเปล่า"ผมว่าอย่างกังวล
+ J5 _1 o1 s0 d! N
"อานัสลูกแม่ ลูกน่ะเกิดมาพร้อมกับความรับผิดชอบที่ยิ่งใหญ่ในฐานะขององค์ชายของอาณาจักรวารุณ แม่เชื่อว่าเจ้าจะทำหน้าที่นี้ได้อย่างดีเยี่ยมแน่นอน"เสด็จแม่พูดพร้อมกับกอดผมแน่น 3 \9 X2 Z2 g y( t, C2 {, @; c
"พะย่ะค่ะ"ผมตอบรับพร้อมกับกอดเสด็จแม่ตอบเช่นเดียวกัน
! V5 }2 k7 f5 x* f, v/ _" ~+ J6 y4 ~
"ไหนยืนหน่อยสิ แม่อยากจะรู้ว่าลูกแม่จะหล่อขนาดไหนกัน" ' A" T3 |6 x, U6 {1 H% o
"หึ..พะย่ะค่ะ"ผมตอบรับ ก่อนที่จะลุกขึ้นยืนให้เสด็จแม่เห็นการแต่งตัวของผม ที่อุตส่าห์ตื่นตั้งแต่ตีสามเพื่อแต่งตัวในพิธีสมรส ตอนนี้ผมสวนชุดแบบเจ้าชายเต็มยศสีขาว สีประจำอาณาจักรวารุณของผมนั่นเอง . w. k+ U$ U! e9 L5 h7 c
"งดงามมากเลยลูกแม่"เสด็จแม่ชมพร้อมกับมองดูรูปร่างของผมด้วยรอยยิ้ม
1 y: I+ _5 Y4 K& V% p5 p
"ขอบพระทัยพะย่ะค่ะ เสด็จแม่" 0 U# v- Q9 C6 i0 k4 t$ r) |, K+ x
"จำไว้นะอานัส อย่าลืมว่าลูกต้องมัดใจองค์ชายวายุไว้ให้ได้ พยายามนำสิ่งที่เจ้าได้เรียนรู้มาตลอดช่วงเวลานี้ จัดการองค์ชายวายุให้อยู่หมัด" 8 n* {5 c: b# k! D( i
"พะย่ะค่ะเสด็จแม่ ลูกจะพยายามทำให้ดีที่สุด" ; o/ X" B" ?7 ]# e* M# o
"แม่เชื่อว่าเจ้าทำได้" % j; f0 W0 a) g7 `
ผมและเสด็จแม่สวมกอดกันอีกครั้ง พร้อมกับความรับผิดชอบที่ตอนนี้ถูกซัดเข้ามาถ่าโถมใส่ผม ผมรู้ดีว่าอาณาจักรของเรานั้นต้องพึ่งอาณาจักรพิทักษ์มากเพียงใด ถึงแม้จะเป็นเพียงเมืองพี่น้องกันมาแต่โบราณ แต่อาณาจักรของเราต้องพึ่งอาณาจักรพิทักษ์เป็นอย่างมาก เพราะอาณาจักรพิทักษ์นั้นติดกับทะเลต่างจากอาณาจักรของเราที่ต้องใช้อาณาจักรพิทักษ์เป็นจุดเชื่อมต่อในการส่งออก หากผมไม่สามารถเชื่อมสัมพันธ์ในการสมรสครั้งนี้ได้ อาณาจักรวารุณของเราต้องพบกับความเลวร้ายอย่างแน่นอน * r/ G, ]0 ?! Y& @! t n1 _
"เจ้าต้องอดทนนะอานัส แม่เชื่อว่าเจ้าทำได้เหมือนกับที่เสด็จป้าของเจ้าทำได้ เมื่อใดก็ตามที่เจ้าสมรสเสร็จสิ้นก็จะเท่ากับว่าเจ้าไม่ใช่คนของอาณาจักรวารุณอีกต่อไป หากลูกทำให้องค์ชายวายุไม่พอใจ แล้วยกเลิกในฐานันดรของลูก ลูกก็จะ..."
' e3 `% D I2 r+ y$ h |: }+ ^
"ไม่มีอาณาจักรให้กลับมา"ผมต่อประโยคของเสด็จแม่ ที่ตอนนี้มองผมด้วยสายตากังวลเป็นอย่างยิ่ง
# h8 n ?, Q0 r4 a" W" m) q, b
สิ่งที่เสด็จแม่ทรงพูดออกมานั้นไม่ใช่ว่าไม่เคยเกิดขึ้น เมื่อใดก็ตามที่พิธีสมรสอันยาวนานเสร็จสิ่นลง แล้วผมถูกส่งตัวไปยังอาณาจักรของพระสวามีแล้ว เท่ากับผมนั้นเป็นคนของอาณาจักรพิทักษ์เต็มตัว ฐานันดรที่ผมได้ก็จะเท่ากับพระชายาขององค์รัชทายาท แตาฐานันดรนี้มันไม่แน่นอนเสมอไป หากผมถูกปลด ก็เท่ากับผมไม่มีฐานันดร ต้องกลายเป็นคนธรรมดา และไม่มีวันกลับมายังอาณาจักรวารุณในฐานะองค์ชายอย่างเดิมได้อีก ดังนั้นวิธีเดียวที่จะทำให้ผมมีฐานันดีอยู่ได้ตลอดก็คือ การมัดใจองค์ชายวายุ
2 x3 F9 @0 c+ | X* _& V: s+ i
"ลูกจะมัดใจองค์ชายวายุให้ได้ เสด็จแม่ไม่ต้องกังวลไป ตลอดเจ็ดวันในพิธีสมรสนี้ ลูกจะพยายามทุกวิถีทาง ให้องค์ชายวายุลุ่มหลงในตัวลูก และเมื่อพิธีสมรสเรียบร้อย ลูกก็จะมัดใจองค์ชายวายุให้อยู่ในอำนาจของลูกให้ได้"ผมพูดอย่างมั่นใจ 1 c3 p, h( t9 }0 Z
"พยายามเข้านะลูกแม่"เสด็จแม่ลูบหน้าของผม พร้อมกับเสียงแตรที่ดังขึ้นไปทั่วพระราชวัง บ่งบอกว่าตอนนี้องค์ชายวายุได้เสด็จมาถึงอาณาจักรของเราแล้ว # R7 o1 J& ^1 d1 |& C
"องค์ชายวายุเสด็จแล้ว แม่ไปก่อนนะลูก สู้ๆนะ"เสด็จแม่หันมาพูดกับผมอีกครั้ง ก่อนที่จะรีบทรงไปยังสถานที่ต้อนรับองค์ชายวายุอย่างรวดเร็ว 8 k. r* H& U& A$ L' Q: C& i/ h! ^
ผมค่อยๆทิ้งตัวนั่งลงกับเตียงอีกครั้งด้วยหัวใจที่อยู่ๆก็เต้นขึ้นมาอย่างรวดเร็วด้วยความตื่นเต้น พิธีสมรสนี้เป็นพิธีที่มีมาแต่โบราณและต้องใช้เวลายาวนานกว่าหกวันเพื่อพิธีสมรสให้เสร็จสมบูรณ์ โดยสามวันแรกพิธีจะถูกจัดที่อาณาจักรของผมและอีกสามวันพิธีนี้จะถูกจัดที่อาณาจักรพิทักษ์ เมื่อผ่านหกวันไปก็จะถึงพิธีเข้าหอ โดยในระยะเวลาหกวันนี้ ผมและองค์ชายวายุห้ามมีความสัมพันธ์กันเองและแม้แต่กับใครก็ตาม ถึงแม้จะรู้สึกอยากแค่ไหนก็ตามก็ต้องอดทนจนกว่าจะถึงพิธีเข้าหอ ที่เรานั้นจะสามารถมีความสัมพันธ์ได้อย่างเต็มที่
: J4 v _4 m6 @9 x q( ?* P
ก๊อก ก๊อก เสียงประตูด้านนอกดังขึ้นเรียกผมที่เหม่อลอยอยู่ให้หันไปทันที
6 O4 H! Q% _/ |
"เข้ามาได้" ! z$ q1 F% G5 u v3 N) U, L4 z+ {/ R
ผมพูดก่อนที่ร่างของท่านชัยพลที่ตอนนี้สวมเครื่องแบบราชองครักษ์เต็มยศจะเดินเข้ามา โดยมีดินและไม้ที่ตอนนี้ต่างก็สวมชุดทหารเต็มยศเดินเข้ามาด้วย , O) q% F* ?9 r' k
"ถวายบังคมพะย่ะค่ะองค์ชาย"ทั้งสามพูดพร้อมกันพร้อมกับก้มคำนับผมอย่างนอบน้อม ) Q' ~% E" w6 L( E3 X
"อืม ถึงเวลาแล้วใช่ไหม"ผมถามพร้อมกับลุกขึ้นยืนด้วยหัวใจที่ยังคงเต้นอยู่อย่างรุนแรง 1 v/ p3 D: r+ ]- q0 p: R
"พะย่ะค่ะ ถึงเวลาแล้ว" 2 Y+ T* o2 @5 N/ {- s8 d& A3 E( }
ผมค่อยๆเดินออกมาจากห้องด้วยหัวใจที่เต้นระส่ำ ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าตัวเองจะตื่นเต้นได้ถึงขนาดนี้ ผมเดินมาตามโถงทางเดินโดยมีร่างของทหารองค์รักษ์ตามมาติดๆ ทั่วทั้งวังตอนนี้ต่างตกแต่งสวยงามเพื่อตอนรับพิธีสมรสนี้ ผมเองได้แต่กำมือแน่นจนเดินมาถึงเขตพระราชพิธี 9 O& K" B; `5 u- [
"องค์ชายอานัสเสด็จจจจจ"เสียงหทารหน้าห้องดังขึ้น พร้อมกับทหาร นางกำนัล เสนาบดี และพระราชวงศ์ที่มีพระยศต่ำกว่าผมพร้อมใจกันก้มคำนับผม เสียงเพลงบรรเลงตามมา พร้อมกับผมที่ก้าวเดินไปข้างหน้าด้วยหัวใจที่หวาดหวั่น , Y. {; m. d c$ z
ตรงหน้าของผมตอนนี้ ปรากฏร่างของเสด็จพ่อ เสด็จแม่ที่ยืนยิ้มให้กับผม ผมมองท่านทั้งสองพร้อมกับส่งรอยยิ้มไปให้ ก่อนที่สายตาจะเห็นร่างของชายหนุ่มที่สูงประมาณหนึ่งร้อยเก้าสิบ สวมชุดคล้ายกับผมต่างกันที่ตอนนี้สีชุดของเขานั้นเป็นสีน้ำเงินที่สง่างามตามสีประจำอาณาจักรเช่นเดียวกัน ผมมองไปที่ใบหน้าที่งดงามนั้นอย่างละสายตาไม่ได้ 6 Z1 K4 N" Y/ v" _+ q3 f+ _/ ~4 L
"องค์ชายวายุ"ผมเรียกชื่อของชายคนนั้นในใจ พร้อมกับพยายามละสายตามาจากใบหน้าที่งดงามและหล่อเหลานั้น สมควรแล้วที่มีแต่ผู้คนพูดกันว่าองค์ชายวายุนั้นช่างงดงามเสียเหลือเกิน ( K0 N8 I' Z+ L3 N7 T' [
ผมเดินตรงไปเรื่อยๆก่อนที่จะเดินมาเคียงคู่กับร่างขององค์ชายวายุ ก่อนที่จะก้มคำนับเสด็จแม่ เสด็จพ่อ และองค์ชายวายุตามลำดับ 4 y0 M6 M! `7 D# C/ g
"ยินดีต้อนรับทุกท่าน ทีเดินทางมาเป็นสักขีพยานในพิธีสมรสขององค์ชายอานัสแห่งอาณาจักรวารุณของเรา และลืมไม่ได้คือองค์ชายวายุแห่งอาณาจักรพิทักษ์"เป็นเสด็จพ่อของผมที่กล่าวขึ้น ก่อนที่เสียงเพลงจะบรรเลงอย่างยิ่งใหญ่ - R3 g: f+ j: ?+ b9 w
"เป็นระยะเวลายาวนานมาแล้ว ที่อาณาจักรของเราต่างผูกมิตรกันมาเช่นนี้ ขอให้พวกท่านได้เฉลิมฉลองและร่วมยินดีในระยะเวลาหกวันนี้ เริ่มพิธีการได้" / r5 t/ _! Z2 _) @8 R8 N& \
ในวันแรกของพิธีนั้น จะเป็นการถวายความยินดีกับพิธีสมรสนี้ โดยคณะท่านทูต ทหารราชองครักษ์ เสนาบดี พระราชวงศ์และบรรดาอาณาจักรเมืองทั้งหลายที่เป็นพระราชอาคันตุกะของอาณาจักรวารุณของเรา อาจฟังดูไม่เยอะมาก แต่ความจริงพิธีนี้อาจใช้เวลาทั้งวันเพราะแขกของอาณาจักรของเรานั้นมีมากมายเหลือเกิน
$ `: P7 v% u$ N) z, y% S) g
"องค์ชาย"เสียงขององค์ชายวายุดังขึ้นเรียกความสนใจของผมที่กำลังยืนอยู่ได้ทันที
@/ y4 Z: h! ~; h
"พะ...พะย่ะค่ะ"ผมตอบเสียงตะกุกตะกัก เพราะไม่ว่าองค์ชายวายุนั้นจะตรัสกับผมก่อน # ^- U" V: x! K" [3 W5 \
"หึ พี่ว่าเราน่าจะไปนั่งตรงนั้นนะ"องค์ชายวายุยิ้มให้ผมจนหัวใจของผมกระตุก ก่อนที่องค์ชายวายุจะชี้ไปยังที่นั่งของเราทั้งสองที่มีการจัดเตรียมไว้
2 Q2 b \! K H1 ~/ v! H: f' A
"ดะ ได้สิ ได้พะย่ะค่ะ"ผมตอบเสียงสั่นเรียกรอยยิ้มขององค์ชายวายุได้เป็นอย่างดี ก่อนที่องค์ชายวายุจะยื่นมือออกมา ทำให้ผมต้องยื่นไปจับมือใหญ่นั้นที่กระชับแน่นทันทีที่ผมจับตอบ
4 a5 C/ t% \$ C" p* y1 Y4 g
องค์ชายวายุจับมือผมมายังที่นั่งของเราทั้งสองก่อนที่เราจะนั่งลงพร้อมกัน แต่ถึงอย่างนั้นองค์ชายวายุก็ยังคงจับมือผมแน่น
2 N% z9 L. u. e' k
"อะ...องค์ชาย มือกระหม่อมพะย่ะค่ะ"ผมพูดเสียงตะกุกตะกักพร้อมกับกระตุกมือเบาๆ 7 W; m7 B4 M- r
"หืม ไม่เอาสิ ไหนๆเราก็จะสมรสกันอยู่แล้ว เรียก 'ท่านพี่' สิ"องค์ชายวายุพูดพร้อมกับยิ้มโดยที่จับมือผมแน่น ผมที่ตอนนี้ใจกระตุกไปแล้วก็ยิ่งหน้าแดงด้วยความเขินเข้าไปใหญ่
5 l! q) ~* T6 c& c; E( ^% t
"ทะ ท่านพี่"ผมพูดเสียงสั่นด้วยความเขิน ก่อนที่จะยิ่งหน้าแดงเข้าไปอีก เมื่อท่านพี่วายุก้มลงจุมพิตที่มือของผมเบาๆ
$ b: u7 t9 O, x; O6 D
"ดีมาก น้องอานัสของพี่"
; s# V! E p. z) c, _; n& W
โปรดติดตามตอนต่อไป การมาขององค์ชายวายุเล่นเอาองค์ชายอานัสไปไม่ถูกเลย 5555 มารอดูกันนะครับว่าองค์ชายอานัสจะ มัดใจ องค์ชายวายุยังไงกัน
3 H" S3 A( Q' d' b H
5 Y9 Z3 `; F* W/ V |