แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย กายภูธี เมื่อ 2019-5-11 18:01 # J2 Y/ Y, E6 m* e/ Z* o' O
7 Y9 K% q6 ^) R' Pอาณาจักรเสียว!!!
6 s! O' }% z1 }) j
5 f! m, u$ o1 l' u4 ]4 g
" m% o/ z! G: r( I; }8 y
เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องจริงแต่อย่างใด เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นเพื่อสนองความต้องการเท่านั้นโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะครับ - Y- k/ E* O# A- y% w
& l* x0 I/ a( l: @! d) R$ H
$ L% \( W( N3 a: h' j/ q, d
ตอนที่ 12 พิธีสมรส พิธีสมรสของอาณาจักรวารุณและอาณาจักรพิทักษ์นั้นเป็นพิธีที่เกิดขึ้นมาหลายช่วงอายุคนแล้ว เพราะอาณาจักรของเราทั้งสองนั้นเป็นเพียงแค่อาณาจักรเล็กๆที่อยู่ท่ามกลางเมืองใหญ่ๆ จึงต้องมีพิธีสมรสนี้เนื่องจากต้องการรวบรวมอาณาจักรทั้งสองให้เป็นเมืองพี่เมืองน้อง รักใคร่กลมเกลียวกันนั่นเอง
6 n% ~- g- b! G& j, K
ผมเองในฐานะพระโอรสเพียงพระองค์เดียวจึงจำเป็นที่จะต้องเข้าพิธีนี้อย่างหลักเลี่ยงไม่ได้ ไม่ต่างจากองค์ชายวายุพระโอรสเพียงพระองค์เดียวจากอาณาจักรพิทักษ์ที่ต้องเข้าพิธีนี้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้เช่นเดียวกัน
' H$ ?5 N9 t- `; |: I# i
ถึงแม้ทั้งผมและองค์ชายวายุจะเป็นชายทั้งคู่ แต่พิธีสมรสนี้ก็เคยเกิดขึ้นอันเนื่องมาจากความเชื่อแต่โบราณ หากเราทั้งสองไม่ยอมเข้าพิธีนี้ก็เท่ากับว่าบ้านเมืองของเราจะหาความสงบสุบไม่ได้อีกเลย ( J' K, N6 }( X! C! X+ L8 G
"พร้อมรึยังลูก"ร่างของราชินีหรือเสด็จแม่ของผมเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับสวมกอดผมที่ยังคงนั่งอยู่บนเตียงนอนด้วยความประหม่า * }; s) o8 i& m1 {# W
"เสด็จแม่"ผมกอดเสด็จแม่ที่ลูบศีรษะของผมอย่างออดอ้อน
" D9 Y1 s9 g: K
"หึ ลูกจะเข้าพิธีสมรสแล้วนะ ยังจะมาอ้อนอะไรแม่อีก หืม"
8 \% R' o% K( F: Q! M( J" O/ W
"ลูกกังวลจังเลยเสด็จแม่ ลูกกลัวว่าจะทำหน้าที่นี้ได้ดีรึเปล่า"ผมว่าอย่างกังวล
& Z2 `! X. l+ W" I
"อานัสลูกแม่ ลูกน่ะเกิดมาพร้อมกับความรับผิดชอบที่ยิ่งใหญ่ในฐานะขององค์ชายของอาณาจักรวารุณ แม่เชื่อว่าเจ้าจะทำหน้าที่นี้ได้อย่างดีเยี่ยมแน่นอน"เสด็จแม่พูดพร้อมกับกอดผมแน่น
* O3 R* T V) ^# S5 Q# l6 v. k
"พะย่ะค่ะ"ผมตอบรับพร้อมกับกอดเสด็จแม่ตอบเช่นเดียวกัน
" I, N& m7 T- |% y. o
"ไหนยืนหน่อยสิ แม่อยากจะรู้ว่าลูกแม่จะหล่อขนาดไหนกัน"
9 n# c% H& d# Q' N2 j+ j$ ~9 b" [+ K
"หึ..พะย่ะค่ะ"ผมตอบรับ ก่อนที่จะลุกขึ้นยืนให้เสด็จแม่เห็นการแต่งตัวของผม ที่อุตส่าห์ตื่นตั้งแต่ตีสามเพื่อแต่งตัวในพิธีสมรส ตอนนี้ผมสวนชุดแบบเจ้าชายเต็มยศสีขาว สีประจำอาณาจักรวารุณของผมนั่นเอง 5 L: L S0 E9 I' ^1 i! ~ b0 }/ b
"งดงามมากเลยลูกแม่"เสด็จแม่ชมพร้อมกับมองดูรูปร่างของผมด้วยรอยยิ้ม
! \( O* P' Q! I7 ?6 o) Z: B
"ขอบพระทัยพะย่ะค่ะ เสด็จแม่" 2 b1 Y6 P. j2 ?9 m0 b' r; e
"จำไว้นะอานัส อย่าลืมว่าลูกต้องมัดใจองค์ชายวายุไว้ให้ได้ พยายามนำสิ่งที่เจ้าได้เรียนรู้มาตลอดช่วงเวลานี้ จัดการองค์ชายวายุให้อยู่หมัด" : m7 W4 W& f# n
"พะย่ะค่ะเสด็จแม่ ลูกจะพยายามทำให้ดีที่สุด"
. q3 p6 C7 }; `- Q6 [, j
"แม่เชื่อว่าเจ้าทำได้"
! _- M" h3 ^+ c" J/ `4 v
ผมและเสด็จแม่สวมกอดกันอีกครั้ง พร้อมกับความรับผิดชอบที่ตอนนี้ถูกซัดเข้ามาถ่าโถมใส่ผม ผมรู้ดีว่าอาณาจักรของเรานั้นต้องพึ่งอาณาจักรพิทักษ์มากเพียงใด ถึงแม้จะเป็นเพียงเมืองพี่น้องกันมาแต่โบราณ แต่อาณาจักรของเราต้องพึ่งอาณาจักรพิทักษ์เป็นอย่างมาก เพราะอาณาจักรพิทักษ์นั้นติดกับทะเลต่างจากอาณาจักรของเราที่ต้องใช้อาณาจักรพิทักษ์เป็นจุดเชื่อมต่อในการส่งออก หากผมไม่สามารถเชื่อมสัมพันธ์ในการสมรสครั้งนี้ได้ อาณาจักรวารุณของเราต้องพบกับความเลวร้ายอย่างแน่นอน
. n2 a3 I: C& c; H8 l
"เจ้าต้องอดทนนะอานัส แม่เชื่อว่าเจ้าทำได้เหมือนกับที่เสด็จป้าของเจ้าทำได้ เมื่อใดก็ตามที่เจ้าสมรสเสร็จสิ้นก็จะเท่ากับว่าเจ้าไม่ใช่คนของอาณาจักรวารุณอีกต่อไป หากลูกทำให้องค์ชายวายุไม่พอใจ แล้วยกเลิกในฐานันดรของลูก ลูกก็จะ..."
: p% |9 m- s, K: C$ i
"ไม่มีอาณาจักรให้กลับมา"ผมต่อประโยคของเสด็จแม่ ที่ตอนนี้มองผมด้วยสายตากังวลเป็นอย่างยิ่ง 1 \: A5 T7 p0 |9 c5 }' d7 P
สิ่งที่เสด็จแม่ทรงพูดออกมานั้นไม่ใช่ว่าไม่เคยเกิดขึ้น เมื่อใดก็ตามที่พิธีสมรสอันยาวนานเสร็จสิ่นลง แล้วผมถูกส่งตัวไปยังอาณาจักรของพระสวามีแล้ว เท่ากับผมนั้นเป็นคนของอาณาจักรพิทักษ์เต็มตัว ฐานันดรที่ผมได้ก็จะเท่ากับพระชายาขององค์รัชทายาท แตาฐานันดรนี้มันไม่แน่นอนเสมอไป หากผมถูกปลด ก็เท่ากับผมไม่มีฐานันดร ต้องกลายเป็นคนธรรมดา และไม่มีวันกลับมายังอาณาจักรวารุณในฐานะองค์ชายอย่างเดิมได้อีก ดังนั้นวิธีเดียวที่จะทำให้ผมมีฐานันดีอยู่ได้ตลอดก็คือ การมัดใจองค์ชายวายุ
- Q/ s9 S" e% j+ G8 A8 B; Q$ [: t
"ลูกจะมัดใจองค์ชายวายุให้ได้ เสด็จแม่ไม่ต้องกังวลไป ตลอดเจ็ดวันในพิธีสมรสนี้ ลูกจะพยายามทุกวิถีทาง ให้องค์ชายวายุลุ่มหลงในตัวลูก และเมื่อพิธีสมรสเรียบร้อย ลูกก็จะมัดใจองค์ชายวายุให้อยู่ในอำนาจของลูกให้ได้"ผมพูดอย่างมั่นใจ 0 d0 Z7 v0 E3 `5 T% T
"พยายามเข้านะลูกแม่"เสด็จแม่ลูบหน้าของผม พร้อมกับเสียงแตรที่ดังขึ้นไปทั่วพระราชวัง บ่งบอกว่าตอนนี้องค์ชายวายุได้เสด็จมาถึงอาณาจักรของเราแล้ว 3 ^6 ?; _1 E/ J1 ^$ y6 c
"องค์ชายวายุเสด็จแล้ว แม่ไปก่อนนะลูก สู้ๆนะ"เสด็จแม่หันมาพูดกับผมอีกครั้ง ก่อนที่จะรีบทรงไปยังสถานที่ต้อนรับองค์ชายวายุอย่างรวดเร็ว
& S% M X$ n1 |
ผมค่อยๆทิ้งตัวนั่งลงกับเตียงอีกครั้งด้วยหัวใจที่อยู่ๆก็เต้นขึ้นมาอย่างรวดเร็วด้วยความตื่นเต้น พิธีสมรสนี้เป็นพิธีที่มีมาแต่โบราณและต้องใช้เวลายาวนานกว่าหกวันเพื่อพิธีสมรสให้เสร็จสมบูรณ์ โดยสามวันแรกพิธีจะถูกจัดที่อาณาจักรของผมและอีกสามวันพิธีนี้จะถูกจัดที่อาณาจักรพิทักษ์ เมื่อผ่านหกวันไปก็จะถึงพิธีเข้าหอ โดยในระยะเวลาหกวันนี้ ผมและองค์ชายวายุห้ามมีความสัมพันธ์กันเองและแม้แต่กับใครก็ตาม ถึงแม้จะรู้สึกอยากแค่ไหนก็ตามก็ต้องอดทนจนกว่าจะถึงพิธีเข้าหอ ที่เรานั้นจะสามารถมีความสัมพันธ์ได้อย่างเต็มที่ & {* z! r0 a) g2 x( Q
ก๊อก ก๊อก เสียงประตูด้านนอกดังขึ้นเรียกผมที่เหม่อลอยอยู่ให้หันไปทันที
: E5 a3 y- i8 R
"เข้ามาได้"
+ _7 R1 Q& y/ e4 C" Q a
ผมพูดก่อนที่ร่างของท่านชัยพลที่ตอนนี้สวมเครื่องแบบราชองครักษ์เต็มยศจะเดินเข้ามา โดยมีดินและไม้ที่ตอนนี้ต่างก็สวมชุดทหารเต็มยศเดินเข้ามาด้วย " W; G2 ~3 {) l
"ถวายบังคมพะย่ะค่ะองค์ชาย"ทั้งสามพูดพร้อมกันพร้อมกับก้มคำนับผมอย่างนอบน้อม 5 G' ~( M5 q. |/ D( b' _
"อืม ถึงเวลาแล้วใช่ไหม"ผมถามพร้อมกับลุกขึ้นยืนด้วยหัวใจที่ยังคงเต้นอยู่อย่างรุนแรง
, n# Y* V: [. I
"พะย่ะค่ะ ถึงเวลาแล้ว" 1 N! K, M9 i; H) g. F- D
ผมค่อยๆเดินออกมาจากห้องด้วยหัวใจที่เต้นระส่ำ ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าตัวเองจะตื่นเต้นได้ถึงขนาดนี้ ผมเดินมาตามโถงทางเดินโดยมีร่างของทหารองค์รักษ์ตามมาติดๆ ทั่วทั้งวังตอนนี้ต่างตกแต่งสวยงามเพื่อตอนรับพิธีสมรสนี้ ผมเองได้แต่กำมือแน่นจนเดินมาถึงเขตพระราชพิธี
- ?7 F: A$ B! Z/ {" ]$ q
"องค์ชายอานัสเสด็จจจจจ"เสียงหทารหน้าห้องดังขึ้น พร้อมกับทหาร นางกำนัล เสนาบดี และพระราชวงศ์ที่มีพระยศต่ำกว่าผมพร้อมใจกันก้มคำนับผม เสียงเพลงบรรเลงตามมา พร้อมกับผมที่ก้าวเดินไปข้างหน้าด้วยหัวใจที่หวาดหวั่น
8 O: R) S* [) ]! E' b2 f' l
ตรงหน้าของผมตอนนี้ ปรากฏร่างของเสด็จพ่อ เสด็จแม่ที่ยืนยิ้มให้กับผม ผมมองท่านทั้งสองพร้อมกับส่งรอยยิ้มไปให้ ก่อนที่สายตาจะเห็นร่างของชายหนุ่มที่สูงประมาณหนึ่งร้อยเก้าสิบ สวมชุดคล้ายกับผมต่างกันที่ตอนนี้สีชุดของเขานั้นเป็นสีน้ำเงินที่สง่างามตามสีประจำอาณาจักรเช่นเดียวกัน ผมมองไปที่ใบหน้าที่งดงามนั้นอย่างละสายตาไม่ได้ , f, T& Z. h' o; f( z( j
"องค์ชายวายุ"ผมเรียกชื่อของชายคนนั้นในใจ พร้อมกับพยายามละสายตามาจากใบหน้าที่งดงามและหล่อเหลานั้น สมควรแล้วที่มีแต่ผู้คนพูดกันว่าองค์ชายวายุนั้นช่างงดงามเสียเหลือเกิน 1 n" I# o6 ^6 `( ?
ผมเดินตรงไปเรื่อยๆก่อนที่จะเดินมาเคียงคู่กับร่างขององค์ชายวายุ ก่อนที่จะก้มคำนับเสด็จแม่ เสด็จพ่อ และองค์ชายวายุตามลำดับ
' L# W: Z. H0 k" ^9 a( V
"ยินดีต้อนรับทุกท่าน ทีเดินทางมาเป็นสักขีพยานในพิธีสมรสขององค์ชายอานัสแห่งอาณาจักรวารุณของเรา และลืมไม่ได้คือองค์ชายวายุแห่งอาณาจักรพิทักษ์"เป็นเสด็จพ่อของผมที่กล่าวขึ้น ก่อนที่เสียงเพลงจะบรรเลงอย่างยิ่งใหญ่ & W# z, ?5 v1 J: U7 i" n5 r
"เป็นระยะเวลายาวนานมาแล้ว ที่อาณาจักรของเราต่างผูกมิตรกันมาเช่นนี้ ขอให้พวกท่านได้เฉลิมฉลองและร่วมยินดีในระยะเวลาหกวันนี้ เริ่มพิธีการได้"
9 ?" p8 n* w2 _
ในวันแรกของพิธีนั้น จะเป็นการถวายความยินดีกับพิธีสมรสนี้ โดยคณะท่านทูต ทหารราชองครักษ์ เสนาบดี พระราชวงศ์และบรรดาอาณาจักรเมืองทั้งหลายที่เป็นพระราชอาคันตุกะของอาณาจักรวารุณของเรา อาจฟังดูไม่เยอะมาก แต่ความจริงพิธีนี้อาจใช้เวลาทั้งวันเพราะแขกของอาณาจักรของเรานั้นมีมากมายเหลือเกิน 0 {( c) U6 g8 n/ t1 i* t6 v
"องค์ชาย"เสียงขององค์ชายวายุดังขึ้นเรียกความสนใจของผมที่กำลังยืนอยู่ได้ทันที 3 C. D: r3 G0 g
"พะ...พะย่ะค่ะ"ผมตอบเสียงตะกุกตะกัก เพราะไม่ว่าองค์ชายวายุนั้นจะตรัสกับผมก่อน
; u$ G/ Y) D0 C) `% H
"หึ พี่ว่าเราน่าจะไปนั่งตรงนั้นนะ"องค์ชายวายุยิ้มให้ผมจนหัวใจของผมกระตุก ก่อนที่องค์ชายวายุจะชี้ไปยังที่นั่งของเราทั้งสองที่มีการจัดเตรียมไว้
2 O7 K% ~$ d/ S' P7 C
"ดะ ได้สิ ได้พะย่ะค่ะ"ผมตอบเสียงสั่นเรียกรอยยิ้มขององค์ชายวายุได้เป็นอย่างดี ก่อนที่องค์ชายวายุจะยื่นมือออกมา ทำให้ผมต้องยื่นไปจับมือใหญ่นั้นที่กระชับแน่นทันทีที่ผมจับตอบ 1 J! ]6 {4 s' e. j# {3 f0 B
องค์ชายวายุจับมือผมมายังที่นั่งของเราทั้งสองก่อนที่เราจะนั่งลงพร้อมกัน แต่ถึงอย่างนั้นองค์ชายวายุก็ยังคงจับมือผมแน่น
. A5 Y. g: d/ @4 t9 i w
"อะ...องค์ชาย มือกระหม่อมพะย่ะค่ะ"ผมพูดเสียงตะกุกตะกักพร้อมกับกระตุกมือเบาๆ + @# ]* l0 f. m0 |3 w0 R( X# f
"หืม ไม่เอาสิ ไหนๆเราก็จะสมรสกันอยู่แล้ว เรียก 'ท่านพี่' สิ"องค์ชายวายุพูดพร้อมกับยิ้มโดยที่จับมือผมแน่น ผมที่ตอนนี้ใจกระตุกไปแล้วก็ยิ่งหน้าแดงด้วยความเขินเข้าไปใหญ่
% i. E0 ]* r( [. s! q0 G9 l' S
"ทะ ท่านพี่"ผมพูดเสียงสั่นด้วยความเขิน ก่อนที่จะยิ่งหน้าแดงเข้าไปอีก เมื่อท่านพี่วายุก้มลงจุมพิตที่มือของผมเบาๆ - j, n; i+ E5 U$ e
"ดีมาก น้องอานัสของพี่"
7 W4 _, Y/ V/ p5 M' }# I! U
โปรดติดตามตอนต่อไป การมาขององค์ชายวายุเล่นเอาองค์ชายอานัสไปไม่ถูกเลย 5555 มารอดูกันนะครับว่าองค์ชายอานัสจะ มัดใจ องค์ชายวายุยังไงกัน
0 F+ r3 {; y% t! R
1 D( p1 o/ G% g, l) P
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2019-5-11 18:01:55
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2019-5-11 18:35:56
โพสต์ 2019-5-11 18:59:19
ขอบคุนครับ
โพสต์ 2019-5-11 20:15:54
โพสต์ 2019-5-11 22:27:35
