|
เรื่องของเบนซ์ ตอนที่ 23 “ไอ้โต้ บอลมา”) e$ X- k4 C! Y3 R1 C" u" o+ F- V# w3 `
“เฮ้ยบอล ไอ้เพื่อนยากแกจริงๆหรอนี่” เสียงโต้ร้องพร้อมรีบวิ่งมาหาผม “เป็นไงมั่งโต้ สบายดีมั้ย”ผมก็ดีใจที่เจอเพื่อน ผมเริ่มมองดูความต่างว่าเพื่อนกับความรักมันเป็นสิ่งที่ต้องคู่ตามกันไป “นายไม่ยอมติดต่อมาเลยว่ะ”โต้ตำหนิผม อาจจะจริงของโต้ ผมก็ไม่ได้ติดต่อโต้จริงๆ ตั้งแต่เดินทางไปบ้านปู่4 y5 x" T+ D; A. m9 G0 C2 s! g
“เราขอโทษว่ะ มันไม่ค่อยมีเวลา”+ x8 {# H& \. f( i; |; ^ I4 c6 M3 g
“เออเวลาแกไม่มีให้เพื่อนหรอก มีแต่ให้ไอ้เบนซ์นั่นแหละ ลองไอ้เบนซ์ไม่เป็นไรดิ แกก็คงไม่กลับมาหรอก” ผมพูดไม่ออกมันเลย มันก็จริงของโต้ ถ้าเบนซ์ไม่เป็นอย่างนี้ผมก็คงไม่ได้มา
s6 r" u$ U' n; L$ F- E“จริงของนายเรายอมรับ” ผมตอบโต้ไปตรง ๆ 8 h: C( ^) A, C
“บอล” ผมมองหน้าโต้แล้วผมก็พยักหน้ารับคำเรียก9 p' z- i3 D5 A- N' l8 l# L
“เราเสียใจด้วยนะเรื่องเบนซ์ แต่โชคยังดีนะเบนซ์ไม่เป็นไรหายจนได้”+ q! z# M3 j( _& v, R+ S% @9 L
“โต้เบนซ์เขาไปมีอุบัติเหตุที่ไหน”
& g8 p3 x. ~9 w! a* _( I“อ้าว นายไม่รู้หรือ”
1 p' r" @' ^6 i“ไม่เรายังไม่กล้าถามเลย นายบอกเราหน่อยดิ”$ ^/ V h/ L4 F. M* U) p3 e( L
“มันเสียใจเรื่องนายนั่นแหละ มันขับรถเร็วมากเลยนะตั้งแต่บอลไม่อยู่ พวกเราเตือนมัน แต่เบนซ์มันบอกมันอยากตายสุดท้ายมันก็ไปแหกโค้งที่เดิมแหละ”2 d* _; A2 p2 ^+ Z- p2 _) U
“ทำไมถึงอยากตายล่ะโต้”
) I7 R4 ~3 G' S2 I" q' @" {“ความรักไม่สมหวัง เบนซ์คิดสั้น มันคิดว่าความรักมันไม่สมหวัง”
" P! Z0 \$ x% n g; s“ขนาดนั้นเชียว”& u, Y; u, L8 V' _; g, b7 m& Z
“คงไม่ต้องบอกนะว่าเบนซ์รักใคร” ผมก็เดาว่าเบนซ์รักผมนั่นแหละ เพราะเรื่องความรักระหว่างผมกับเบนซ์ รู้เพียงโต้เท่านั้นส่วนเพื่อนคนอื่นไม่รู้ จะมีเพียงแค่สงสัย เพราะผมกับเบนซ์ไม่เคยแสดงออกให้ใครรู้ว่ารักกัน มีแต่แบบเพื่อน ๆ มากกว่า “ไปเข้าแถวก่อนวันนี้เป็นวันแรกของนายนะ” ผมก็เดินไปกับโต้เพื่อเข้าแถวเคารพธงชาติ พวกพี่ๆน้องๆที่เคยทำกิจกรรมร่วมกันต่างมองดูผม ผมรู้สึกเขินมาก เพราะมันผิดปกติ “อายจังโต้ เขามองเราจังว่ะ”6 A9 v H( Y# X4 {% i& i
“ก็นายมันหล่อนี่ เขาก็มองดิ” ไม่ใช่มั้ง ผมคิดในใจเขาต้องสงสัยแน่ ๆ เลยว่าผมเป็นเกย์กลับมาก็เพราะเรื่องเบนซ์ ผมไม่อายเขาหรอกแต่ผมเกรงใจที่เขาตั้งตามองขนาดนั้น เมื่อเคารพธงชาติเป็นที่เรียบร้อยแล้วก็เดินไปเข้าห้องเรียน เพื่อนรุ่นน้องหลายคนก็เดินตามผมมาถามผม
; [6 a4 W6 C' S% n2 V, Y$ a# R: d“พี่บอล ผมดีใจจังพี่กลับมาที่นี่อีก” เสียงที่ถามผมเป็นเสียงห้าวๆผมไม่คุ้นเสียงนี่เลยผมรีบหันหลังไปมองตามเสียงที่ถาม
8 h0 Z3 G1 F. `5 { Y“อ้าวน้องรู้จักพี่ด้วยเหรอครับ” ผมไม่ค่อยคุ้นหน้าเด็กคนนี้เลย9 _7 k* j; }) e# s+ W4 Z
“รู้จักสิครับพี่บอลขวัญใจของพวกผมเลยนะ” เด็กอีกคนก็ตอบ
& \' y* Y# D6 K: m& u, F“พี่จำผมไม่ได้เหรอครับ” ผมรีบมองหน้าเขาที่เขาย้อนถามผมอีกครั้ง5 o1 z! c3 N; }+ ^7 e
“เอ้ เคยเจอที่ไหนนะ” ผมสงสัยมากแต่เด็กคนนี้เขาก็ยิ้มขำๆ ยิ่งทำให้ผมสงสัย ทำหน้าน่ารักมาก ดูเขาไร้เดียงสามากครับ9 x$ Z; ~/ I. w l
“พี่ครับ ผมเคยไปซื้อของก่ะพี่ที่ตลาดนัดไงครับ” ผมก็จำได้ทันทีเลยครับ เด็กคนที่ไปซื้อกางเกงใน % Z5 {4 \( y; \# _4 G* z2 L& E
“พี่จำนายได้แล้ว ที่ไปซื้อกางเกงใช่ไหมครับ”ผมยิ้มให้เขา! x5 o: Q% g9 K
“ใช่พี่ ผมนึกว่าผมจะไม่เจอพี่แล้วนะ” เขายิ้มหวานใส่ผม แต่ก็งงนิดหน่อยกับคำว่า ผมว่าจะไม่เจอพี่แล้วนะ
6 F9 Y8 @ f4 Q" \5 O. z“เกือบจำไม่ได้แล้วนะ ตัวใหญ่ตัวสูงกว่าเดิมอีก”อีกอย่างก็หล่อกว่าเดิมด้วย
* X1 q e$ I* M% J, D+ x“พี่ครับตอนพักเที่ยงผมขอทานข้าวด้วยคนได้ไหมครับ” เพื่อนๆ เขาสองสามคนก็พูดเหมือนเขา
@6 P6 L) t5 x# V( m1 k3 Z& {' {“ไว้คราวหลังนะครับวันนี้พี่ไม่ว่างเลยครับ ไว้มีโอกาสพี่จะมาร่วมทานข้าวกับน้อง ๆ นะครับ”
1 j4 [) A& \. A) rแล้วผมก็ต้องเดินตามหลังโต้เข้าห้องเรียนไป ปีนี้ผมอยู่ม.5 แล้ว ผมมองไปเห็นเก้าอี้ว่างอยู่ตัวหนึ่งผมก็ถามโต้ “นั่นของเบนซ์ใช่ไหม”; G) r7 q4 _" y, k
“เออ ขอร้องแกอย่าเศร้าได้มะ เดี๋ยวเบนซ์มันก็หายน่า”ผมก็พอทำใจได้บ้าง6 l. J" c, z- }! X
“โต้เด็กสองสามคนนั่นใครวะ” ผมยังไม่รู้จักชื่อพวกเขา7 U( g, r! w5 Z4 j+ @
“คนที่ถามนายน่ะไอ้เดย์ เด็กมาใหม่พึ่งย้ายมาตอนเปิดเทอม- V% t. p- E6 U: Z: y8 ^/ T6 C
อยู่ม.2 ส่วนไอ้สามตัวนั่นก็แฟนบอลนายนั่นแหละไอ้โจ้ เจ ดุม สามสหายนี่มันไปดูนายเตะบอลตลอด จำไม่ได้เหรอ”% N& n4 D/ L# q! f0 h) `# k
“เราไม่เห็นจำได้เลย แต่เดย์เราจำได้เพราะเดย์เคยไปซื้อของที่ร้านเบนซ์เมื่อปีก่อน” ผมพูดตามความจริง5 H6 \$ j4 L2 F& p, @
“อ๋อ ก็ตอนนั้นเด็กพวกนี้เขายังเด็กอยู่ แต่ตอนนี้มันโตแล้ว แม่งโคตรโตเร็ว ดูดิแต่ละคนสูงฉิบหาย”โต้บอกก็จริงของเขาครับ' R2 T2 P8 i6 ~' J/ R& e6 W
“โต้ ทำไมต้องมีฉิบหายด้วยล่ะ5555” ผมหัวเราะที่โต้พูด
' Y3 I# H! H- u. V- {+ i* \- n“เฮ้ยไอ้บอล รอบนี้แกมาแปลกว่ะ ดูแกร่าเริงกว่าเดิมว่ะ”, k. M$ x0 K. B2 j
“เหรอ เมื่อก่อนเราเป็นไงหรอ” ผมยังขำๆอยู่ “ก็เมื่อก่อนแกดูเหงาเศร้าซึมไม่หัวเราะไม่ยิ้ม แต่เป็นอย่างนี้ก็ดีแล้วเราจะได้ไม่ห่วงนาย จะได้ไม่เปลืองปากคอยถามว่าเป็นอะไร” ผมก็แปลกเหมือนกันว่าอะไรที่ทำให้ผมได้รับคำชมจากเพื่อนในวันนี้ พออาจารย์เดินเข้ามาผมกับโต้ก็ต้องหยุดเสวนากัน ตั้งใจเรียน ขณะเรียนสมองผมก็หวนคิดเรื่องพี่กอร์ฟขึ้นมาที่พี่กอร์ฟว่าผมเรียนไม่เก่งเรียนแย่ มันทำให้ผมอยากตั้งใจเรียนมากขึ้น เอาล่ะ ผมบอกตัวเองว่าต่อไปนี้บอลจะเป็นบอลคนใหม่ให้ได้ แล้วผมก็ต้องตกใจเมื่ออาจารย์เรียกชื่อผม3 ^% H) V* q7 s$ Z3 v
“ชนานนท์” “ครับอาจารย์”
0 S6 U: d, i' z K% y1 L“ตั้งใจเรียนนะครับ” อาจารย์เดินมาแล้วก็มาลูบหัวผมอย่างเอ็นดูผมต้องมองหน้าอาจารย์ด้วยความแปลกใจ ว่าอะไรทำให้อาจารย์คนนี้เปลี่ยนไป เมื่อก่อนแกชอบดุด่าผมแกชอบว่าผมเสมอว่า หน้าตาก็ดี้ดีแต่การเรียนสู้ไอ้ตลกสายันไม่ได้เลย แต่วันนี้ผมได้รับคำสั่งอันเมตตา
2 M. u% `7 O( `- s" P7 d“ว่าไงชนานนท์จะตั้งใจเรียนไหม” อาจารย์ทวนคำถามเมื่อดูผมยังไม่ตอบ7 J+ E9 a* {& W, G
“ครับ ผมจะตั้งใจเรียน” ผมต้องน้ำตาซึมมันปราบปรื้มที่มีคนหวังดีต่อผมผมพึ่งรู้ก็วันนี้ว่า อำนาจแห่งความห่วงใยจากคนที่เราไม่คุ้นเคย หรือคนที่ไม่ถูกกับเรา เวลาที่เขามอบความห่วงใยให้หรือความเมตตา มันทำให้เราอึ้ง น้ำตาไหลได้เหมือนกันครับ
7 V; y- i) V2 |. C“ชนานนท์” “ครับ” “ไม่มีอะไรที่คนเราทำไม่ได้นะ เธอเก่งหลายอย่างแล้ว อย่างเล่นฟุตบอล โรงเรียนเราถ้าไม่มีเธอก็ขายหน้าเขาแพ้แล้วแพ้อีกเหมือนที่ผ่านมายังเหลืออีกหลายอย่างที่เธอต้องเจอในวันหน้า เธอต้องเอาอดีตมาเป็นครู แล้วอดทนกับสิ่งนั้นมันไม่มีอะไรยากหรอก เหมือนเธอเตะฟุตบอล บางทีทีมคู่ต่อสู้เก่งมากๆ เธอยังหาทางเอาชนะเขาจนได้ การเรียนก็เหมือนกันถ้าเธอลองคิดจะเอาชนะเหมือนแข่งกีฬาสิ รับรองเธอต้องแตงฉานและเอาชนะมันได้แน่นอน”
: e& F- N% J5 ?' L4 W“ครับ ขอบคุณอาจารย์มากครับ” คติที่สองที่สอนผมให้ต่อสู้ (ท่านผู้อ่านทุกคนก็ให้กำลังใจผมท่านรู้ไหมว่าคำพูดหรือข้อเขียนที่ท่านกลั่นกรองออกจากใจท่าน ผมได้รับมันและเสียงของท่านที่อวยพรผมให้กำลังใจผม มันก็ยังกึกก้องอยู่ในใจของผมเคียงคู่ไปกับคำที่พี่กอร์ฟพูดและอาจารย์พูดมันมีค่ามากสำหรับผม ท่านผู้อ่านครับ ผมขอให้ท่านจงนำความเมตตาของท่านไปมอบไปส่งให้คนที่เขากำลังสับสน สิ้นหวัง ผมรับรองเลยว่าแรงแห่งความห่วงใยความเมตตามันมีอำนาจชุบชีวิตคนคนนั้นให้กลับมามีชีวิตที่มีค่าอีกครั้ง มันเป็นสิ่งที่มีค่ามากซะกว่าการรักษาบำบัดด้วยยาหรือวัตถุต่างๆ ผมมองสิ่งนี้ว่ามันเป็นยาวิเศษ ผมก็ตั้งใจเรียนจนออดดังพักเที่ยง ผมก็ไปขออาจารย์ที่ประจำหน้าประตูโรงเรียนคอยดูคนเข้าออกหน้าผมโชคดีที่ท่านเข้าใจ ยอมให้ผมไป “อย่ามาสายนะ ต้องทันเข้าเรียน ถ้าเธอมาสายอาจารย์จะช่วยเธอไม่ได้”
. b# M1 Z4 P* P6 f- B$ u“ขอบคุณครับ ผมจะมาให้ทันครับ” ผมก็รีบวิ่งจากโรงเรียนไปโรงพยาบาลประมาณสองกิโลกว่าแล้วก็รับเอาอาหารจากแม่ค้าที่คุณแม่ท่านสั่งไว้ทุกวัน ที่ผมต้องวิ่งก็เพราะกว่าที่จะรอรถรอบเมืองแล้วไปลงที่โรงพยาบาล ผมวิ่งไปเร็วกว่าอีก “บอลนายวิ่งมาหรือ”% X+ o7 b. A1 |+ R0 Y6 Y
“อือ”; [2 w! I) q% b4 E; ?0 t4 M" x0 ~
“ทำไมต้องวิ่งด้วยล่ะขี่รถก็ได้นี่”8 q: Z ~! e+ F6 o6 Y! [
“ไม่เป็นไรหรอกออกกำลังกาย”
+ t+ U5 V6 s) q* q“มันลำบากนะบอล เราว่านายอย่ามาเลยให้พยาบาลเขาป้อนข้าวเราดีกว่า”0 p1 o5 ]# f- W. W9 [# b
“ไม่เอา บอลจะมา ไม่ต้องพูดกินเร็วเข้าเดี๋ยวไม่ทันเรียนภาคบ่าย” ผมก็ยิ้มพูดบังคับเบนซ์ไม่อยากให้เขาพูดอีก
& }" X& B. F" @6 h9 V. y: U“บอลแล้วนายไมกินหรอ”
5 U. Y' D' I/ A h+ X9 { J“เรากินแล้ว” ผมจำต้องโกหกอีก โชคดีที่ห้องนี้ไม่มีนาฬิกา5 k9 ^; x/ O7 I2 O4 ]# Z
“บอล เบนซ์ถามหมอแล้วนะ”
% u5 u. `4 s0 X) ^“เรื่องอะไร”
4 } X4 b; A; z( Q$ J“เรื่องเล่นเสียว”
( t8 D* D& i7 Z3 u( O$ u: f“หมอว่าไงล่ะ”/ R |' K: M* F7 r" u
“หมอบอกว่าได้แต่อย่าบ่อยนัก หมอว่าร่างกายเราแข็งแรงอยู่ถึงหลั่งน้ำได้” เบนซ์ทำท่าดีใจ ถ้าหากเขาขยับแขนได้คงกอดผมแล้วล่ะ ผมเลยไปกอดเขาก่อนหอมแก้มด้วย
) M _; |9 c0 j% B) I; v* G3 d6 n“เบนซ์ นายโคตรหน้าด้านเลยว่ะกล้าถามหมอ”
4 F$ N) v5 s3 }“ก็ไม่อยากให้นายขัดใจเราไง”
5 n9 o7 U' L6 F“คร้าบต่อไปบอลจะไม่ขัดใจเบนซ์อีกนะ” ป้อนข้าวเสร็จก็ไปเรียนต่อ เวลาชั่วโมงหนึ่งผมทำเวลาได้ทุกครั้ง ตอนเย็นผมก็กลับบ้านเช่าหาข้าวปลาทาน อาบน้ำ ซักผ้าเสร็จก็มานอนอยู่กับเบนซ์ ผมทำอย่างนี้มาเกือบเดือนแล้ว มีอยู่วันหนึ่งที่ผมวิ่งไปที่โรงพยาบาลแล้วฝนตก ฝนตกอย่างหนักมากครับ ผมวิ่งร้องไห้ท่ามกลางสายฝนตั้งแต่โรงเรียนถึงโรงพยาบาลไปเอากับข้าวกับแม่ค้า พอจะวิ่งข้ามถนนไปโรงพยาบาลรถก็เฉียดผม ผมล้มลงกลางถนน ข้าวต้มที่ผมถือในมือกระแทกกับพื้นถนนจนแตก จากนั้นเสียงด่าจากคนใช้ถนนเขาก็ด่าว่าโง่ ผมไม่โกธรเขาหรอกครับ ผมไม่ดูให้ดีเอง ผมรีบลุกจับเอาอาหารที่ตกอยู่กับพื้นเอาส่วนที่มันไม่หกออกจากถุง แล้วรีบลุกขึ้นวิ่งต่อไป ผมเกลียดฝนวันนี้ที่สุด“บอลนายเปียกหมดเลย” เสียงเบนซ์พูดแบบสั่นๆ เบนซ์คงห่วงผม “บอลนายโดนรถชนหรือ”
0 h, `' L2 ]8 m' C, w“เปล่านะเราหกล้ม” ผมหลอกเบนซ์
' P5 Y2 u! b6 u: i“แล้วนี่รอยอะไรหรือ” เบนซ์ชี้ใส่ที่หัวเข่าแขนที่เป็นแผลถลอก เสื้อกับกางเกงที่เป็นรอยขาด จะไม่ขาดได้ไงล่ะตัวผมลื่ไปกับถนน ถ้ารถอีกคับเขาเบรกไม่ทันผมอาจจะตายก็ได้
! V/ `( O& |1 p7 {: M“ก็หกล้มไง กินข้าวก่อนนะ” ผมก็เอาถุงข้าวต้มที่แตกใส่ถ้วย ผมมาคิดเสียดายที่ผมไม่ยอมไปซื้อเอามาใหม่“อาหารวันนี้ไม่อร่อยนะเบนซ์” ผมบอกเบนซ์ตามตรงเพราะชิ้นเนื้อมันกระเด็นออกหมดเลย ผมตักข้าวต้มป้อนเบนซ์ อยู่ๆเบนซ์ก็ร้องไห้สะอึกสะอื้นขึ้นมา
+ n1 i+ T% q$ j“เบนซ์อาหารไม่อร่อยหรือ” ผมไม่ทนที่จะบังคับน้ำตาได้
$ ~% R" N; b( r. u0 I; d1 r“เปล่าอร่อยมากเลย”
: F& g) I4 L! j. b% K“แล้วร้องไห้ทำไม”
; a2 ~4 L3 t0 j6 W6 g; E“บอลก็ร้องไห้ ร้องทำไมล่ะ”
& v u S! d+ c7 ~% }' _3 X“เปล่าซะหน่อยเราไม่ได้ร้อง น้ำฝนเข้าตาตางหาก ตาเลยแดง” ผมต้องรีบเอามือเช็ดน้ำตาทำลายหลักฐาน แต่เบนซ์ไม่ยอมหยุดร้อง6 @" c+ M7 I$ |3 j
“เบนซ์ไม่ร้องนะ เราตกลงกันแล้วไงว่าจะเข้มแข็ง”
# g" E! E: m, S$ S& _0 m6 F V3 X( a“ดูตัวนายดิ เลือดไหลแล้ว” เบนซ์คงสงสารผม แต่ผมก็หาเรื่องกลบเกลื่อน ผมเช็ดน้ำตาแล้วคุยเรื่องสนุกเบนซ์ก็หยุดร้อง( E% E9 m- W6 Y
“เบนซ์นายอย่าเป็นแบบนี้อีกนะ”9 T6 o4 B" k8 e6 K) y9 a/ r
“ทำไม”: u. R0 e% W& E" p
“ไม่ว่าเราจะเหนื่อยหรือจะเจ็บแค่ไหน เราก็ยินดีเราทำเพื่อคนที่เรารัก นายต้องตอบแทนเราด้วยการที่นายต้องหายแล้วเรากลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกครั้ง”: O1 f, X$ V* w$ q1 _
“ได้เราจะรีบหาย แล้วเราจะทำเพื่อนายบ้าง”
' i0 t! e3 u: ^2 P7 K“ต่อไปเราสองคนต้องไม่ร้องไห้ เราต้องเข้มแข็งรู้ไหม”
& _% E" R2 j& h“ตกลง” ผมเชื่อสายตาของเบนซ์ว่าเบนซ์ต้องทำได้4 k5 z3 t6 @; L6 ~. o5 A
“เราไปเรียนนะ”
! D6 Q2 T2 Q- h9 {3 x. b, A! q2 G“ไม่ฉีดยาก่อนหรือ” “ไม่เป็นไรหรอก เจ็บกว่านี้ก็เจอมาแล้วไม่เห็นเป็นไรเลย”( N9 d- D2 B+ x V" q
ผมก็เดินออกจากโรงพยาบาล วิ่งต่อไปดีนะที่ฝนหยุดแล้ว ผมร้องไห้ตลอดทาง บอกเบนซ์ไม่ไห้ร้อง แต่ผมก็ห้ามน้ำตาไม่ได้ เออน้ำตามันอาจจะเป็นเพื่อนที่ดีของผมก็ได้ เพราะทุกครั้งที่ร้องไห้หยุดเมื่อไหร่ก็สบายใจได้ทุกครั้ง ไปถึงโรงเรียนเพือนๆ ก็รุมถามว่าไปโดนอะไรมา ผมก็โกหกเขาว่าหกล้ม พอใกล้จะเลิกเรียนผมเริ่มเจ็บมากครับเดินกลับบ้านแทบไม่ไหวเลยแต่ผมก็ต้องไหว ผมกลับบ้านไปทำกิจของผมเรียบร้อยผมก็มานอนกับเบนซ์ พ่อแม่จะมาทุกเย็น ผมไม่ค่อยสบายผมจึงหลับอยู่ข้างๆเตียงของเบนซ์ ตื่นมาอีกทีก็แม่ปลุกให้ตื่น
. @7 q J+ C, X# B+ K“บอล ลูกต้องไปฉีดยานะลูก” ผมงัวเงียมาผมก็ต้องเดินตามพ่อกับแม่ที่จูงแขนผมแต่สุดท้ายผมก็เข่าอ่อนโดนพ่ออุ้ม ผมรู้สึกตัวอยู่นะครับแต่ไม่อยากพูดขัดท่าน มันรู้สึกไม่มีแรงจะทำอะไรเลย ผมเห็นท่านทั้งสองร้องไห้ ท่านคุยกับคุณหมอว่า ไม่รู้ว่าผมโดนรถชน แต่ได้ยินมาจากแม่ค้าเพราะแม่ไปจ่ายค่าอาหารพอดี
. ^) `( U. L: _4 ]; z1 l- s& Z1 [“คุณครับเด็กคนนี้วิ่งมาทุกวัน แกขยันดีนะนอนพักสักครู่ ก็คงหายจากพิษไข้ครับ”
9 B* M2 w1 ~5 I/ H9 \$ ]5 d. Lผมก็สบายใจเพราะพรุ่งนี้เป็นวันเสาร์ ผมคิดในใจว่าผมเป็นไข้หรือนี่ แล้วก็หลับไม่รู้เรื่องอะไรเลยมันเพลียไปทั้งตัว ตาก็ไม่อยากลืม มารู้สึกตัวตอนเช้าเพราะเบนซ์ปลุกผม2 r* G3 E" {5 K I( h. [
“บอล บอล ตื่นหรือยังน้อ”4 X) h5 G# l. A) R. Q0 g! z/ C
“เบนซ์ให้บอลนอนสิลูก ให้บอลพักผ่อนบ้าง”
6 e6 k6 y. l7 m/ { D" |# G" P“เบนซ์ อ้าวบอลมานอนนี่ได้ไง”ผมงงมากครับเมื่อลืมตามาเห็นตัวเองนอนที่เตียงคนไข้
7 l1 K+ o- C* s3 W“บอล ลูกเป็นไข้นะลูก แม่เอาข้าวมาป้อนลูกแล้วทานยาจะได้หายเร็วๆ”
2 Y. m: u8 S- ~# e% Uพ่อจูบที่หน้าผากผม แล้วแม่ก็มาป้อนข้าวแล้วสิ่งที่ผมต้องแปลกใจมากที่สุดคือมือของเบนซ์มาจับที่แก้มผม
: A m u; y7 k1 w“เบนซ์ แขนเบนซ์หายแล้ว” ผมดีใจที่สุด
6 L3 r. x9 A; C9 k( g6 q“ใช่เบนซ์หายแล้วนะ”4 ?1 S+ y }" d( c) N; U" [- @
“กิน ข้าวก่อนลูก แล้วค่อยคุยกันเออบอลพี่กอร์ฟโทรมาพรุ่งนี้พี่เขาจะเดินทางมา เรื่องบ้านของบอล” ผมไม่ตอบเพราะผมดีใจเรื่องที่เบนซ์มีอาการดีขึ้นแต่ผมลุกไม่ขึ้น เพราะมันยังเจ็บตามตัวอยู่มาก
4 R7 b- U( h! R0 {* _# _“บอล อีกไม่กี่วันเบนซ์ก็จะได้ออกจากโรงพยาบาลแล้วนะลูก”1 H$ @. `4 F3 [) J7 a# N; ~; N
“จริงหรอครับ”3 s2 O1 z6 Q( t
“จริงสิลูก แล้วเบนซ์เดินได้บ้างแล้ว หมอพึ่งจะผ่าเอาเผือกออกตะกี้เนี่ย” แม่พูดคงดีใจเหมือนผม
6 h; K* C4 N- C f) A) \% c5 k2 U! w( A' j! c, \4 U' S
' h' L0 N9 |4 @& W- P0 a2 i1 N ]
--------------------- จบตอนที่ 23 --------------------8 o( n9 L. y- s
+ C5 E/ s" W8 U" N% j* b% n7 v3 ]0 M. I
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2019-4-23 13:25:38
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2024-3-25 01:21:42
โพสต์ 2020-1-27 22:42:32
โพสต์ 2020-1-1 20:51:03
โพสต์ 2019-5-7 00:50:54
โพสต์ 2019-4-25 22:47:16