|
เรื่องของเบนซ์ ตอนที่ 22 “ถึงแล้วน้องพี่” พี่กอร์ฟกอดผมแน่นแล้วร้องไห้ผมพูดอะไรไม่ออกไม่รู้ว่าพี่กอร์ฟจะมาไม้ไหนอีก
2 T' ]( x/ J+ ]4 |: @2 `' H! w9 e“พี่อิจฉานายจังที่นายจะได้มีชีวิตที่อิสระแล้ว แต่ก็สงสารนายมากที่ต้องอยู่ตามลำพังคนเดียว” ผมเริ่มเข้าใจและอาจเป็นความรู้สึกแรกของญาติผมที่ห่วงผมอย่างจริงใจ เพราะที่ผ่านมาไม่เห็นมีใครห่วงผมเลย ตั้งแต่พ่อกับแม่ผมตายจากผม ผมไม่เคยได้ความรักจากญาติๆ ของผม พี่กอร์ฟเป็นคนเดียวที่แสดงความจริงใจต่อผม& t* ~" X2 V9 q8 u/ b- m) I, s N
“พี่ครับ ผมก็ไม่มั่นใจว่าผมจะอยู่ได้ไหม ถ้าผมเอาตัวไม่รอดพี่อย่าทิ้งผมนะครับ” ผมก็ต้องร้องไห้อีกครั้งเมื่อนึกขึ้นได้ว่าต่อไปนี้ผมต้องอยู่คนเดียว รู้สึกหวั่นไหวก็คราวนี้ล่ะ
6 m% e9 R: `% @5 O/ M“น้องพี่ต้องแกร่งนะครับ บอลต้องเก่งต้องเอาตัวให้รอด ชีวิตมันไม่ยากหรอก ทุกอย่างมันขึ้นอยู่ตรงนี้ ใจไงน้อง” พี่กอร์ฟเอามือทุบที่หน้าอกตัวเองสองสามทีผมก็คิดได้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างมันขึ้นอยู่ที่ใจทั้งนั้น ทุกครั้งที่ผมหวั่นไหวผมก็จะคิดถึงคำที่พี่กอร์ฟบอก ผมก็แก้ปัญหาทุกอย่างได้ “อ้าว แล้วน้องจะไปอยู่ที่ไหน กว่าจะได้บ้านพี่ยังไม่รู้เลยว่าคุณแม่จะหาบ้านได้เมื่อไหร่” ผมก็เริ่มกังวลใจอีกครั้งเมื่อคิดถึงที่อยู่" P- v$ P- {( n. Q9 K* ?/ h; X
“บอลนายจะอยู่บ้านเบนซ์ไม่ได้นะ พี่ว่าบอลไปหาบ้านเช่าอยู่ก่อนไหม” ผมก็จำต้องทำตามพี่กอร์ฟเสนอ แล้วพี่กอร์ฟก็พาผมไปหาบ้านเช่า หายากมากครับแต่ก็ได้บ้านที่ไม่ไกลจากโรงเรียนมากนัก “บอลเอากระเป๋ามาเก็บก่อนสิแล้วทำความสะอาดจัดการเรื่องบ้านเสร็จก่อนเราค่อยไปเยี่ยมเบนซ์”
7 c2 n( {8 q' Z2 X9 S4 W# q. Z$ `“ครับ” ผมก็ทำความสะอาดบ้านพี่กอร์ฟช่วยทุกอย่างไม่น่าเชื่อว่าพี่ทำเป็น ก็ที่บ้านเขามีคนรับใช้หลายคน
7 e& P7 G, B; r/ i# u+ |( c3 [ k: Y“พี่กอร์ฟถูบ้านเป็นได้ไงครับ”
" X7 v; ?( s" g- x6 w1 b“บอล รู้น้อยไปแล้วพี่ทำทุกวัน ถึงบ้านพี่จะมีคนรับใช้แต่พี่ไม่เคยใช้เขานะ พี่ทำเองทุกอย่าง” มิน่าล่ะครับพี่กอร์ฟถึงทำเป็นทุกอย่าง หลังจากที่เสร็จเรียบร้อยพี่กอร์ฟก็คุยกับผมเรื่องเงิน “บอลน้องมีเงินมั้ย”
$ ^$ k% J+ \' U2 V* w“มีครับ ก็ที่พี่กอร์ฟให้แคุณปู่ให้ยังอยู่ครับ”
# p2 w9 B# O9 {1 \* n) R- U9 i“อือเอาเก็บไว้นะ อย่าพึ่งไปซื้ออะไรนะของที่จำเป็นพี่จะขอตังค์คุณแม่ซื้อให้บอลเอง”" u2 u2 t6 ^, a7 S8 [
“พี่ครับ ไม่เป็นไรครับ ผมไม่ต้องการอะไรหรอกครับอยากอยู่ง่าย ๆ”
0 p: c2 k+ @+ j1 q3 M“อยู่ง่ายมันก็ดี แต่บอลยังเรียนอยู่นะครับ พี่ดูแล้วการเรียนบอลแย่มากเลย” อันนี้จริงของพี่กอร์ฟผมเรียนแย่มากๆ ครับแล้วเรื่องคอมเนี่ยผมโคตรโง่เลยรู้ไปถึงไหนอายไปถึงนั่นครับ ผมพึ่งจะมาเรียนรู้ก็ไม่กี่เดือนนี่ล่ะครับเล่น MSN ผมยังเล่นไม่เป็นเลยครับนับว่าผมมีบุญมากนะครับที่ผมได้มาเจอเว็บนี้ พี่เขาไปตรวจสอบผมเมื่อไหร่ก็ไม่รู้, v8 A9 S1 x9 a4 O2 S
“ครับผมเรียนไม่เก่ง แล้วจะทำไงล่ะครับให้เรียนดีขึ้น”
! E L2 ] {# ?" A" Z0 `- Q: A3 e“น้องขาดจากโลกภายนอกจนเกินไป เอาน่าพี่จะจัดการให้”
& \9 i6 I2 Y3 K8 N4 p) n“ครับ” พี่กอร์ฟก็พาผมไปทานข้าวแล้วก็พาผมไปที่โรงพยาบาลหาเบนซ์ ผมก็แอบมองดูเบนซ์เขานอนหลับอยู่เลยเดินเข้าไปที่ห้องพี่กอร์ฟก็ตามเข้ามาเหมือนกัน ผมก็ก้มลงหอมแก้มเบนซ์ เบนซ์ก็ตื่นพอดี" [. C0 [! T& N# e+ |
“บอลมาแล้วหรอ” ผมกอดเบนซ์ ผมหลับตากอดเบนซ์ให้แน่นผมพูดไม่ออก ผมอยากบอกเบนซ์ว่าทุกอย่างที่ผมฝัน ตอนนี้ผมได้มันทุกอย่างแล้ว/ E, b# i' v0 [" Y/ Z. Z- n) z
“บอล บอลได้มาอยู่กับเบนซ์แล้วใช่ไหม”ผมพยักหน้ารับ แล้วเบนซ์ก็ลุกขึ้นกำหมัดแล้วยกแขนขึ้นร้องเย้! เหมือนที่เขาเคยทำคราที่ดีใจแต่แขนที่ยังไม่หายดี ทำให้เบนซ์เจ็บ “โอ้ย!!!”
O4 S I3 l; l# C- c7 t“เบนซ์ เจ็บมากมั้ย” ผมก็ถามเบนซ์ แล้วพี่กอร์ฟก็วิ่งไปเรียกพยาบาลให้เพราะดูอาการเบนซ์ถ้าจะแย่มาก ผมก็ต้องเดินออกจากห้องเมื่อหมอและพยาบาลมาถึงห้อง ทำให้ผมตกใจอีกครั้ง
9 a* m& ]% G; m% W2 Q8 f0 C( u2 ~“พี่เบนซ์จะเป็นอะไรมากไหมครับ”
/ X. f2 W/ l7 P; J$ o, L r“อย่าคิดมากน่ะบอล อยู่กับหมอเบนซ์ไม่เป็นไรหรอก” ผมกับพี่กอร์ฟก็นั่งรอว่าหมอจะออกจากห้องเมื่อไหร่
5 v& K' B9 k, s8 R9 B“พี่กอร์ฟจะกลับบ้านตอนไหนครับ” 8 I9 _. u, B/ N5 @7 \" `2 k( J
“พี่คงต้องนอนพักก่อน คงจะเป็นตอนเช้าครับ”! I) }) U6 _5 _+ ]- Z9 u
“พี่กลับไปพักผ่อนที่บ้านเช่าก่อนไหมครับ”
( f& L: k* x- S8 v3 A, a“พี่ว่าเรารอดูอาการเบนซ์ก่อนดีกว่า แล้วค่อยกลับ” นานมากกว่าหมอจะออกมาจากห้องหรือเพราะใจผมร้อนก็ไม่รู้9 {7 Q( l* H; }: W) t* g
“อาการเป็นไงมั่งครับหมอ” พี่กอร์ฟถามหมอก่อนผมซะอีก “ไม่เป็นไรครับแค่กระดูกแขนที่แตกมันเคลื่อนแทงกับเนื้อเข้าเผือกเรียบร้อยแล้วไม่เป็นไรแล้วล่ะครับ” หมอใจดีมากครับพูดจบก็ยิ้มให้แล้วบอกให้ผมกับพี่กอร์ฟเข้าเยี่ยมได้
+ p# E |7 Z5 z" }/ R/ t“บอลครับ....” เบนซ์ดูเศร้ามากที่เรียกชื่อผม) n8 E8 [# W) k" `5 u
“มีอะไรเบนซ์” ผมยิ้มเพราะความดีใจที่หมอว่าเบนซ์ไม่เป็นไรแล้ว6 [) R4 S+ }! ^1 O3 b }: d+ ]: R
“ถ้าเบนซ์พิการเดินไม่ได้ บอลจะยังรักเบนซ์อยู่ไหม”เบนซ์ร้องไห้ ผมต้องเข้าไปกอดเบนซ์ อยากพูดว่าได้แต่มันพูดไม่ออก ผมสงสารเบนซ์ที่ต้องเป็นแบบนี้3 R! i( C# w$ _. \
“เราถามหมอแล้วนะ หมอบอกว่าอาจจะกลับมาเดินได้ แต่จะมาเตะบอลเหมือนเดิมไม่ได้แล้วนะ แต่ก็อย่างว่าคำว่าอาจจะส่วนมากมันไม่หายหรอก เราอาจจะได้นั่งรถเข็นตลอดชีวิตก็เป็นได้”0 z) G# f8 w) Q
“เบนซ์อย่าให้ร้ายตัวเองเลย นายต้องหาย มีบอลมาดูแลนายอยู่ข้างๆแล้วนายต้องมีกำลังใจสู้นะ น่านะมันต้องหายอย่าคิดมาก”พี่กอร์ฟพูดปลอบใจเบนซ์ และยกตัวอย่างมากมายที่คนเขาได้รับบาดเจ็บเขายังหายให้เบนซ์ฟัง ส่วนผมเอาแต่ร้องไห้มันพูดไม่ออกผมรักเบนซ์มาก ถึงแม้เบนซ์จะขี้เหล่หูหนวกตาบอดผมก็จะยังรักเบนซ์อยู่
, E' [* V# h. L7 c9 J+ E1 _2 Z“เบนซ์ เราไม่ได้รักเบนซ์ที่ร่างกายนะ เรารักเบนซ์ที่ใจ”
( _+ l# y3 k6 @+ ?“อย่าทิ้งเรานะ” เบนซ์พึ่งแสดงท่าทีน้อยใจก็คราวนี้& {" `& V% @$ ^3 d0 o
“ไม่เด็ดขาด เราไม่มีทางทิ้งเบนซ์อย่างแน่นอน” ผมส่ายหัวแต่ยังกอดเบนซ์อยู่0 f/ d _0 H6 X) [. e
“บอลพี่ว่าเราค้างที่นี่แหละอยู่เป็นเพื่อนเบนซ์กัน”4 V% z3 D' o6 W( N$ u
“อ้าวแล้วพี่จะสะดวกหรอครับ”
" R3 V( y* o- R; `0 F" j“พี่นอนตรงนี้ก็ได้” ห้องที่เบนซ์อยู่เป็นห้องพิเศษ+ F0 x/ X# \- o
“อ้าวบอลมาถึงแล้วหรอ” พ่อกับแม่ก็มาพอดีผมจะปล่อยเบนซ์เพราะยังกอดอยู่ แต่เบนซ์ทำท่าทางไม่ให้ปล่อย
" m) s! x3 u% r, B- J“เดี๋ยวไหว้แม่ก่อน” ผมทำตาดุใส่เบนซ์4 M, p# l/ h. P7 q" {
“หวัดดีครับ” ผมยกมือไหว้พร้อมกับพี่กอร์ฟพ่อก็แยกไปคุยกับพี่กอร์ฟส่วนแม่ก็มาคุยกับผมแล้วฟ้องเรื่องเบนซ์% c6 E, E; V* r
“บอลไปสองสามวันเบนซ์ไม่ยอมทานอะไรเลย”2 b$ J) b( q8 _6 x) Q
“ทำไมไม่ทานเบนซ์” ผมก็จ้องหน้าเบนซ์' X3 G. z. _' S! X
“เราทานไม่ลงลุ้นว่าบอลจะได้มาอยู่ที่นี่ไหม”& P$ Y, ^) G% E7 h. ` B* b( m+ @
“แล้วตกลงว่าไงบอล” แม่รอคำตอบจากผม
; p" r0 ^( i0 g6 T“ผมมาอยู่ที่นี่เลยครับ” แม่ยิ้มดีใจพร้อมแกะเอากับข้าวออกมาให้เบนซ์แม่กำลังจะป้อน เพราะเบนซ์ยังทานเองไม่ได้
, u/ L$ T2 `( T) ^5 `, t“แม่ครับผมป้อนเองครับ” ผมแย่งเอากล่องข้าวจากแม่ ตาเบนซ์ของผมยิ้มชอบใจ
) @0 z+ H6 P4 {. M+ h% [, ^“อร่อยจัง แม่ซื้อร้านไหนครับ เมื่อวานไม่อร่อยเลย” เบนซ์ถามแม่
# v1 D- `) D# t“จะร้านไหนซะอีกล่ะ ก็ฟรีมือห่วยๆ ของแม่แกนะแหละลูก” พ่อเดินมาพูดแม่ก็หยิกพ่อ+ t( o4 W4 I5 v) |( Q
“ต่อไปบอลต้องมาป้อนข้าวป้อนน้ำเบนซ์ทุกวันแน่ๆลูก” แม่ก็ล้อผม7 u4 {! I8 H4 v. h
“ยินดีครับ เบนซ์ต่อไปบอลจะมาป้อนข้าวทุกวันเลยนะ” เบนซ์ทานเยอะมาก แล้วเบนซ์ก็เล่าถึงอดีต
- P! X) \; @( h' \; M* k0 c$ a1 K2 k“นายจำได้ไหมวันนั้น” เบนซ์ถามผม
K8 q- E6 o. z# C T“วันไหนล่ะ มันตั้งหลายวัน” ผมทำท่างง' q& }) P% A% X* g
“ก็วันที่เราไปทานข้าวที่ร้านริมโขงไง”
4 n/ s9 k; f, X- n z“อ๋อวันนั้นหรอ จำได้” ผมยิ้มเพราะวันนั้นเป็นวันที่ผมอบอุ่นที่สุด
1 @4 z3 t$ J- W$ P8 `0 |$ [“วันนั้นนายทานข้าวช้ากว่าเรา นายแพ้เรานะ” (ถ้าท่านผู้อ่านอ่านทุกตอนท่านจะจำได้ว่าเหตุการณ์วันนั้นตลกมากที่ผมก้มหน้าก้มตาทานหวังจะทานหมดก่อนเบนซ์แต่เงยหน้าขึ้นมาเบนซ์อิ่มนานแล้ว)
/ e& p3 a3 `* F; i; v4 i, y$ I, ?3 H“บอลถ้าเราหายเราจะไปทานแข่งกับนายอีก” เศร้ามากถ้าคิดเรื่องนี้ ? o" R2 `3 e- i3 W5 |
“เบนซ์ คราวนี้บอลไม่ยอมแพ้หรอก” ผมก็แกล้งหัวเราะแต่ข้างในแทบจะขาดใจผมสงสารเบนซ์มากที่เบนซ์ทำอะไรไม่ได้
* N- j) C, x9 o1 p' a: J“เดี๋ยวก็หายลูก เดี๋ยวก็ได้กลับมาทะเลาะกันเหมือนเดิม” แม่เสริมอีกเบนซ์ก็ยิ้มหัวเราะได้แล้วพี่กอร์ฟก็เดินมาหาผม
0 z: U( f) x+ _* K0 g5 g9 V2 y“บอลพรุ่งนี้บอลต้องไปที่โรงเรียนกับคุณอานะ ทางโน้นคุณแม่ไปจัดการโอนชื่อบอลมาเรียบร้อยแล้ว บอลก็ไปโรงเรียนกับคุณอาแล้วอย่าน้อยใจล่ะ คุณอาทั้งสองก็เป็นญาติน้องนะครับ” “แล้วอย่าน้อยใจล่ะพ่อกับแม่ก็เป็นญาติน้องนะ”พี่เขาพูดเสริมอีก
3 `4 q1 u6 b5 r8 Y' d“ใช่แล้วบอล บอลก็เป็นลูกพ่อกับแม่นะ” ผมพยักหน้ารับ เมื่อดึกแล้วพี่กอร์ฟก็ให้พ่อกับแม่กลับบ้าน ปกติท่านต้องเฝ้าเบนซ์ทุกคืน แต่วันนี้พี่กอร์ฟกับผมอาสาเฝ้าเอง
* r% o1 {6 u- C+ Q7 x$ u4 m“จะไม่ลำบากบอลหรือลูก แล้วเรื่องข้าวปลาอาหารที่อาบน้ำล่ะพรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนนะลูก แม่ว่าลูกสองคนกลับไปพักบ้านแม่ดีกว่า”
' R3 X2 @: L% m9 Y+ v9 } q! O“ผมเตรียมพร้อมแล้วครับ บ้านเช่าผมอยู่ในเมืองนี่ล่ะครับ” “เหรอถ้างั้นเช้าพ่อมารับไปโรงเรียนนะ” พ่อเอามือขยี้หัวผมแล้วก็กลับ คืนนั้นทั้งคืนผมนั้งข้างเตียงเอามือโอบกอดเบนซ์ตลอดจนสว่างพี่กอร์ฟก็ชวนผมไปอาบน้ำแต่งตัวพี่กอร์ฟก็กลับนครนายกเลยผมก็รอพ่ออยู่ที่โรงพยาบาล “บอลอิจฉานายจังได้ใส่ชุดนักเรียน เราไม่รู้จะได้ใส่เมื่อไหร่”
6 s" @! e' K7 a4 j+ L. G“เดี๋ยวก็ได้ใส่น่า อย่าขี้ใจน้อยเลย ” ผมสงสัยเพราะตลอดที่ผมอยู่ไม่เห็นว่ามีใครมาเยี่ยมเบนซ์เลย( C' C6 s/ l8 }5 F" a& w4 \% n% x
“เบนซ์พวกเพื่อนๆ มาเยี่ยมเบนซ์บ้างหรือเปล่า”
1 k+ @. Q, A* O( L% r$ l. P$ F. B“มาบ่อยเหมือนกัน แต่เขามาตอนที่บอลไม่อยู่พวกมันคิดถึงบอลมากเลยนะพวกไอ้โต้มันยังไม่รู้นะว่าบอลจะกลับมาเรียนที่นี่อีก”
* @: y2 O% l- f“เหรอเบนซ์รีบหายนะครับ เราจะได้ไปเรียนด้วยกัน”
8 K+ @( Y8 T' N( h“ครับผมจะรีบหายครับคุณบอล” เบนซ์ยิ้มส่วนผมเช็ดตัวให้เบนซ์ผมไม่ได้สำผัสตัวเบนซ์ตั้งแต่จากกันวันนี้ผมได้เห็นทุกอย่างที่ผมเคยเห็นอีกครั้ง ผมก็เช็ดไปเรื่อยๆ จนถึงเจ้าโลก ผมก็อดคิดถึงมันไม่ได้พอมือผมไปโดนมันเข้ามันก็แข็งสู้มือผมเลยครับ เหมือนยังกะว่าเบนซ์ไม่ได้ป่วย( ]7 A, }+ {1 j& U
“ที่รักครับ...มันอยากแล้วนะ” เบนซ์ก็ลุกมากระซิบที่ห้างหูผมแผ้วลมร้อนบอกอาการว่าเบนซ์เสียวมากและมีอารมณ์สุดๆ
+ }8 Z% F5 s C7 |“ไม่ได้นะเบนซ์ยังป่วยอยู่นะ อดเอาก่อน”! a6 h: s P# G( U8 D
“จะต้องอดไปนานแค่ไหนล่ะ ไม่เป็นไรหรอกน่าไม่ไหวแล้วนะ”- u9 i9 }% b5 z u; H
“เบนซ์ต้องอดทนเอานะ” ผมอยากยิ่งกว่าเบนซ์อีกแต่ผมต้องอด
0 B, h8 z! Z( i: h8 O“บอลไม่ไหวแล้วนะมันจะออกแล้ว เดี๋ยวน้ำออกเปื้อนคุณแม่มาเห็นทำไง” จะไม่ออกได้ไงครับปากผมว่าไม่เอาไม่เอา แต่มือก็ยังเช็ดอยู่แต่ตรงนั้นมันก็จริงของเบนซ์ ใจผมตอนนี้มันบ้าแล้วเลยตัดสินใจเอาก็เอาวะเอาปากเรารองน้ำดีกว่า ผมรีบก้มลงไปดูดตั้งแต่ปลายจนถึงโคลน เสียงเบนซ์ครางไม่หยุด เอาเข้าจริงๆแล้วผมทำตั้งนานก็ยังไม่ออกแต่ผมก็ไม่คิดจะหยุดผมกำลังมันปาก และทำเพื่อคนที่ผมรัก เสียงครางเริ่ม ถี่ขึ้นถี่ขึ้น น้ำพุ่งออกมากมายขนาดกลืนแล้วกลืนอีกก็ยังไม่ทันมีล้นออกตามมุมปากด้วย ความหวานนั้นมากกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา เมือเบนซ์คลายจากอารมณ์เสียวแล้วผมก็รีบนุ่งกางเกงให้เขา: I2 W3 L3 R/ a* q5 X
“ขอบคุณมานะที่หลงเชื่อเบนซ์” เบนซ์หัวเราะ ผมก็ถามแบบงงๆ+ W( W: X) S" ]; ^9 q5 i4 D0 d
“หลงเชื่ออะไรล่ะ” ผมก็เช็ดตัวเขาต่อ) n+ {) O9 q8 C5 w& O, d' s
“เปล่าไม่มีอะไรหรอก แค่เราหลอกเรื่องน้ำจะออกอ่ะความจิงแล้วเราอยากเสียว” เบนซ์หัวเราะชอบใจ ผมก็ทำน่าดุใส่, q& }, T, j9 l) U% S
“เออเบนซ์ทำไมน้ำออกเยอะจัง” ผมยังสงสัยอยู่
9 R, x8 O* ?4 L' Q4 |“บอลครับเอาหน้ามาใกล้ๆเบนซ์หน่อยครับ” ผมก็ขยับเข้าไปใกล้เขาแล้วเบนซ์ก็จูบปากผม แต่แปลกเลียไปทั่วตามแก้มคางผม แล้วก็หยุดขณะที่ผมกำลังมันส์อยู่8 P* o4 H4 V, H% Z
“คนไรไม่รู้ตระกะจัง กินอะไรไม่รู้จักเช็ดหน้าเช็ดตาสองครั้งแล้วนะที่ปล่อยให้น้ำติดแก้ม”เฮ้ย !เบนซ์พูดคำนี้ทำให้ผมนึกถึงวันที่ผ่านมาตอนที่ผมลักหลับเขาแล้วน้ำอสุจิติดที่แก้มผม เบนซ์ตื่นมาก็ถามว่าน้ำอะไรแล้วเบนซ์ก็เช็ดให้ ผมจึงนึกออกทันทีว่าเบนซ์ไม่ได้หลับแล้วอีกหลายครั้งที่ผมลักหลับเบนซ์ก็รู้หมดอ่ะดิ
( x- A" Y# V) Y) X+ I4 ^; z“เบนซ์อย่าบอกนะว่าที่เราทำนายทุกครั้งนายรู้หมด”0 t0 Y% M% E$ |' q- a g
“ก็รู้นะสิ แต่เบนซ์แกล้งหลับไปงั้นแหละ” เบนซ์หัวเราะสะใจผมก็ทุบที่ตัวเบนซ์ ลืมว่าเบนซ์ป่วยอยู่
' G2 X# N9 A* \' F“โอ้ยจะฆ่าเบนซ์ให้ตายหรือไงบอล” “ขอโทษ ก็มาหลอกกันทำไมตั้งนาน เขาอายนะ” D! i# B! A- k+ f% v3 v, H. z: _: y
“เบนซ์สิอายบอลมากกว่า มีแต่บอลที่ทำทุกอย่างให้เบนซ์ แต่เบนซ์ไม่เคยทำไรให้บอลเลยนะ” ผมเริ่มหายจากความอายแล้วผมก็หยิกแก้มเขาทั้งสองข้างถึงแม้เบนซ์จะประสบอุบัติเหตุ แต่หน้าตาเขาไม่ได้โทรมเขายังน่ารักเหมือนเดิมผมก็หยิกแก้มเบนซ์ จนเบนซ์หงุดหงิดอยากเอาคืนมั่ง) M# k: C5 b# {+ C
“ว้า สงสารจังไม่ได้หยิกแก้มเขา” ผมทำท่าล้อเบนซ์เพราะมือเบนซ์ขยับไม่ได้
2 V: z9 a! ]! A9 F“มาเลย มาให้กัดแทน เร็วดิมันหมั่นไส้เอาแก้มมาให้กัดก่อน”- i; [+ P" X0 }& @
“อยากกัดก็ลุกแล้วตามมาดิ” ผมไม่ยอมแพ้แกล้งเบนซ์ต่อ8 Z, S* B4 j% H3 d
“โอ้ย...แกล้งกันนะ อย่าให้หายนะ หายเมื่อไหร่จะไล่เตะก้นเลย”
) r( E l( M! P1 c/ b: s“เตะก้น เบนซ์ก็ขาหักอีก จำไม่ได้หรอที่หมอบอกเตะบอลไม่ได้แล้ว” ผมทำหน้าให้เหมือนลิงหยอกเบนซ์
7 z8 p. Y2 A7 D5 g0 c. t5 d“ใครว่าหมอบอกว่าเตะฟุตบอลไม่ได้ตางหาก แต่เตะก้นบอลเตะได้” “จ้างก็ไม่ให้เตะฟรีหรอก บอลก็มีตีนนะจ๊ะ จาบอกไห้”; S; _7 z- n2 U- h
“โอ๊ย..เจ็บคอจังอะไรมากัดก็ไม่รู้ บอลมาเอาออกให้หน่อย” ผมรีบวิ่งเข้าไปเพราะห่วงเบนซ์มาก
) M: [, f! D% j1 C: n0 `“ไหนเบนซ์ ไม่เห็นมีเลย” ผมเปิดหาตามคอเสื้อก็ไม่มี
1 z. w5 q Y/ U, v7 B“ขยับขึ้นมาหน่อยสิ ข้างบนนี่”
8 X! B9 }$ b, V* [0 W% t“โอ๊ย !! เจ็บนะ เจ็บปล่อยสิ” ผมโดนเบนซ์กัดแก้มจนได้ไม่เจ็บหรอกแต่ผมร้องเจ็บให้เบนซ์รู้ว่าเขาแกล้งผมสำเร็จ8 i1 b* i% `4 p' }9 @
“เจ็บนะ ปล่อยดิ” “หึ”ไม่ปล่อยแถมยังส่ายหน้าไปมาอีกผมก็ร้องอยู่นั่นแหละ จนแม่กับพ่อเดินเข้ามา) F& r) C, @: E" @" p8 r! R7 r
“อะไรกัน เป็นไรกัดกันยังกะหมา”แม่พูดแต่พ่อหัวเราะ
! A# `* d* D! r4 F“เอา เอาเข้าไป ถ้าแก้มบอลขาดจะทำไงเบนซ์” เจ้าเบนซ์ก็ยอมปล่อยผมเอามือลูบแก้มดูเป็นรอยเลยครับ; ^2 F: q/ j, |( ] V4 e! N
“บอลแกล้งผมอ่ะแม่” เบนซ์ฟ้องใหญ่เลยครับกลัวแม่ดุมั้ง6 R3 {. G6 H, R4 G
“เบนซ์แกล้งผมครับ” “พอพอกันแหละ เบนซ์บอลทานข้าวกันลูก จะได้ไปโรงเรียนกัน”# A5 ^8 h, n3 L" g) V
ผมก็หยิบเอาข้าวมาป้อนเบนซ์ ตาเบนซ์ของผมยิ้มไปกินไป" ?# }$ y0 J' [: ^. `3 h/ W0 N' V
“เบนซ์บอลจะมาป้อนข้าวเบนซ์นะตอนเที่ยง”
) |$ G" x7 O2 `& D0 _# s“บอลไม่เป็นไรลูกแม่จ้างพยาบาลไว้แล้ว ตอนค่ำบอลค่อยมาก็ได้”4 e) w3 p5 { u4 _" C" Q
“แม่ครับโรงเรียนใกล้นิดเดียวครับ ผมออกมาป้อนแป๊บเดียว”8 B# q1 {: ^0 a2 P7 S
“จับยัดเข้ายัดเข้าก็เสร็จแล้วแม่” เบนซ์พูดล้อผม7 X5 i8 ? h4 u& o# q
“ตามใจแต่อย่าให้เสียการเรียนนะ” ผมยิ้มดีใจ เบนซ์ก็ยิ้มเหมือนกัน เมื่อป้อนข้าวเบนซ์เรียบร้อยผมก็ทานข้าว แล้วพ่อก็พาผมไปโรงเรียนว่าไปแล้วผมก็ตื่นเต้นไม่น้อยที่จะได้เจอบรรยากาศเก่าๆ ถึงแม้เบนซ์จะไม่ได้ไปกับผม แต่ผมก็นึกถึงวันที่เราได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันผมลองนึกภาพดูว่าเพื่อนๆ ของผมจะยังเหมือนเดิมหรือเปล่า ไอ้ต่อจอมกวนจะยังเหมือนเดิมมั้ย ผมต้องไปเจออะไรมั่ง ผมลุ้นในใจขณะนั่งรถไป
$ o2 _% \. X* ]9 c9 h) n( b/ C
-------------------- จบตอนที่ 22 --------------------
/ Z/ g+ L+ w6 B: {7 D, W | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2019-4-22 16:53:45
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-1-27 22:15:10
โพสต์ 2020-1-1 20:45:13
โพสต์ 2019-5-24 05:32:05