|
เรื่องของเบนซ์ ตอนที่ 21 พี่กอร์ฟก็พาผมเดินหาน้องชาย “เอ้ไอ้กิมมันไปไหนของมันนะเห็นทานข้าวเสร็จแล้วหายไปเลย”
/ }: _, L4 y/ S# [. j3 z wพี่กอร์ฟก็ตามหากิม ก็ไปเจอกิมนั่งเหงาอยู่ริมสระน้ำ6 d4 h! K6 q& _
“เป็นไรไอ้ตี๋” อ้อผมลืมบอกว่าพ่อของพี่กอร์ฟเป็นคนจีนสองพี่น้องนี่ก็เลยเกิดมาไม่เหมือนกัน กิมเลยหน้าตี๋ไปทางพ่อ
) ^9 ~- y! J2 ?! K% D1 j“แกเป็นไรไอ้ตี๋ ไอ้เจ๊กลาว” พี่กอร์ฟชอบว่ากิมแบบนี้ตลอดเพราะไม่ว่าจะเป็นหุ่นหรือหน้าตาต่างกันฟ้ากับดิน
: z; \1 v& V, p) ` a C“ผมรู้สึกเซงๆ อ่ะพี่ ตั้งแต่ไอ้พลไปผมไม่มีเพื่อนเล่นเลยอ่ะ”( g2 x/ Z" E, n5 e
“ไอ้บ้าเอ้ย แล้วดูพี่ดิเคยมีเพื่อนมั้ยล่ะ พี่ไม่เคยมีเพื่อนเลยตั้งแต่พี่ป็นเด็กแล้ว พี่ยังอยู่ได้เลยไม่เห็นจะเดือดร้อน” จริงครับพี่กอร์ฟไม่เคยมีเพื่อนสนิทเลย แกอยู่ของแกคนเดียว
4 @6 X X. H/ i“เอ็งต้องทำใจมั่งสิ ตั้งใจเรียนอย่าไปสนใจเรื่องเพื่อนให้มันมาก”' z6 p/ g+ M* ?
“มันเซงๆ อ่ะพี่ ไม่รู้จะทำอะไร”ผมรู้ว่ากิมคงจะอยากเล่นว่าวกับเพื่อนๆ เหมือนที่ผ่านมา
5 G, _4 u1 ]5 @# B“น้องบอลอยู่เป็นเพื่อนมันหน่อย มันจะตายห่าแล้ว พี่จะไปธุระ ผมเลยต้องอยู่กับกิม
7 ~5 @& O9 d0 G: Q6 l: e4 `“กิมนายช่วยพาเราไปหาเพื่อนหน่อยสิ เราอยากเจอมันมาก”
6 l% |9 ^2 D0 N“ที่ไหนล่ะ” ผมก็เลยบอกสถานที่ให้กับกิม แล้วกิมก็เรียกให้คนขับรถพาเราไปที่บ้านพี่กอร์ฟมีทุกอย่างครบ เพราะเขารวยมากครับ เวลาจะไปไหนมาไหนตากิมก็จะเป็นคุณหนู แต่พี่กอร์ฟจะไม่ค่อยยุ่งกับใครพี่เค้าจะดูแลตัวเองทุกอย่าง0 z; b. w, Q; j. s* |
“จอดตรงนี้ครับ” เมื่อถึงสนามบอลที่ตั้มกับผมเคยวิ่งออกกำลังกาย ผมลงจากรถแล้วผมก็มองหาตั้มกิมก็ลงมากับผมเหมือนกัน
9 u) r0 D& l9 ]& W/ O“หาใครอ่ะบอล” กิมคงสงสัย% c4 U' h5 i' X/ J. O
“หาเพื่อน” ผมก็เริ่มเกรงใจกิมกับคนขับรถมาก เลยบอกให้เขากลับก่อน กิมก็ขอไปหาเพื่อนต่อ ค่อยจะกลับมารับผมตอนเย็น ผมก็เลยนั่งรอที่เก้าอี้ไต้ต้นไม้ เพราะผมอยากจะมาลาตั้ม ผมก็นั่งรอผมรู้สึกง่วงนอนมากเพราะเมื่อคืนนี้ทั้งคืนผมไม่ได้นอนเลยครับผมก็เลยเอนหลังจะหลับตรงนี้เลย ผมก็นอนคิดถึงความดีของตั้มที่ดีต่อผมมาก ตั้มเป็นเพื่อนคนเดียวของผมตั้งแต่ผมมาอยู่ที่นี่ คอยเอาเศษตังค์ให้ผมตลอดและยืนเป็นเพื่อนผมตอนที่ผมโทรคุยกับเบนซ์ บางครั้งเป็นชั่วโมงนานแค่ไหนตั้มก็จะรอผมตลอด ผมใกล้จะหลับผมก็รู้สึกเหมือนเบนซ์มานั่งข้างๆผม แล้วเอามือสำผัสที่ใบหน้าผม ตอนนั้นผมกำลังจะหลับมันเหมือนกับความฝัน เหมือนมีมือนุ่มๆ มาลูบที่ใบหน้าของผม ผมรู้สึกสบายมากๆเลยผมก็ดีใจที่ตัวเองจินตนาการถึงเบนซ์ได้เหมือนมาก แต่ก็รู้สึกเหมือนจริงมาก ผมก็เลยค่อยๆลืมตาดู อ้าวนี่ตั้มมาตอนไหนไม่รู้ผมดีใจมากที่ได้เจอตั้ม “ตั้มเรามารอนายตั้งนานแล้ว” ผมลุกขึ้นนั่ง ผมกอดเพื่อนที่แสนดีของผมแน่นสุด ผมอยากบอกว่าเบนซ์ของผมอาการเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ
7 H' |- N" y, ~) C( Q9 t“บอลนายกลับมาวันไหน” ตั้มถามผมดูเหมือนตั้มดีใจมาก! ^* ~* k) d9 n5 k+ }
“รู้มั้ยเบนซ์เขาไม่เป็นไรแล้ว อาการของเบนซ์เริ่มดีขึ้นเรื่อยๆแล้ว” ผมไม่ตอบคำถามที่เขาถาม
- g. B- y) O0 \( T, I“หรอ ยินดีด้วยนะ” ตั้มท่าทีเปลี่ยนไป: S! z p4 s: `
“ตั้มเราจะไม่อยู่ที่นี่แล้วนะ” ตั้มหันหน้ามาแล้วแววตาที่สัยปิ๊งของตั้มก็เริ่มเปลี่ยนเป็นความเศร้าในทันที ผมรู้สึกไม่สบายใจ* I0 J* X; R9 t: o; r/ Q
“นายล้อเราเล่นใช่ไหม” ตั้มน้ำตาคลอแต่ก็ยังยิ้มให้ผมอยู่. n# V3 }7 H, ^1 m0 n" M5 x- ?
“เปล่าเรามาลานายนะ” ผมก็พยายามพูดให้ตั้มเข้าใจ# H! u& D9 X2 x
“นายไม่ไปได้ใหม เราอยากให้นายอยู่ที่นี่ เรียนที่นี่นะ” น้ำตาตั้มเริ่มร่วงออกมา ผมทำตัวไม่ถูก
" a" e: `1 \. ]& B0 C4 n“ตั้มเรารู้นายคิดถึงเรา เราก็คิดถึงนายเหมือนกันนะ”
2 ^: s6 v- N2 d/ H l C% t2 z4 f“นายใจดำหว่ะ ทำมัยนายต้องไป”ดูท่าตั้มเริ่มทำใจได้บ้างแล้ว
/ |6 U1 y" q+ B% |6 o4 m4 ?; c, _“ไม่ไปไม่ได้ เราต้องไป นายจะโกธรเราก็ได้นะ ตั้มนายดีกับเรามากรู้ไหม เรายังไม่ทันได้ตอบแทนความดีนายเลย” ผมรู้สึกว่าผมเอาเปรียบเพื่อนคนนี้มาก
( h* @5 q+ x% u% ]“ช่างเถอะ เราก็ได้มามากแล้ว”ผมก็สงสัยว่าได้ตอนไหน
% S$ X$ K0 s) I' R# k6 ?/ ]“ได้ตอนไหนตั้มเรายังไม่ทำอะไรให้นายเลยนะ”
" I; a6 F$ {! n& a“ก็ทุกวันที่นายคุยกับเรา นายเป็นเพื่อนเราไง เราไม่ต้องการอะไรนอกจากความเป็นเพื่อน”ผมก็เข้าใจว่าตั้มเป็นคนที่แคร์ คำว่าเพื่อนเอามากๆ
6 r. N8 Q( p/ l! r% G; x7 t“เฮ้ย! นาย ใช่ว่าความเป็นเพื่อนของเราจะมีแค่นี้นะ เราจะเป็นเพื่อนกันอีกนานนะจนชีวิตจะหาไม่” ตอนนี้ตั้มไม่ร้องแล้ว$ @" z y4 _. h- n* f
“แน่นะบอล” ตั้มเช็ดน้ำตาแล้วหันมายิ้ม# e' k8 i5 S' U7 l$ f1 R* t( O
“เออก็แน่สิวะ ถึงกายจะห่างกันแต่ใจเราจะใกล้กันนะเพื่อน” ผมก็แสดงความเป็นเพื่อนอย่างเต็มที่ครับ “ป่ะเราจะพานายไปเลี้ยงข้าวเนี่ยบ่ายแล้ว” ตั้มมักจะเสียสละแบบนี้เสมอไม่ว่ากินอะไร ตั้มจะเป็นคนจ่ายตลอด
% L/ e5 ~' q E4 [; w“ไปกินกันที่ไหนหรือ” ผมถามตั้มเพราะไม่อยากไปไกล1 S5 s5 s) ~1 t
“ไม่ไกลหรอก ทำไมหรอ”4 E8 E7 { k/ v2 z; ~( n( \3 H
“เรากลัวกิมมารับเราก่อนนะดิ กลัวมันมาแล้วหาเราไม่เจอ”
" k e0 R* ~8 n“อ๋อกิมญาตินายน่ะหรอ” ตั้มคงรู้จักกิม
4 K8 c1 k/ X' q3 V, }“ช่ายน้องพี่กอร์ฟไง” เสียงตั้มอ๋อแสดงว่ารู้จักดีจากนั้นตั้มก็เดินไปซื้อเอาข้าวกล่องขนมและน้ำถือมาซะล้นมือเลยครับ ผมล่ะซึ้งใจกับนายคนนี้มาก แล้วเราก็มานั่งทานกันอย่างอร่อยหลายวันแล้วที่ผมทานอะไรไม่ลงแต่วันนี้ผมกินทุกอย่างจนหมดเกลี้ยง
1 o4 s: {! g5 `" k; H; ?2 u Y“เราชอบก็ตอนที่นายกินนี่แหละบอล” ผมมองหน้าเขาจริงๆแล้ว ผมกินมูมมามมากถ้าอยู่กับเพื่อนแต่ผมก็ยังแพ้เบนซ์ครับผมก็ยิ้มให้ตั้ม เพราะผมไม่มีอะไรจะให้
( X7 X0 P& H: m9 m4 w“บอล นายรู้ไหมเรามีอย่างหนึ่งที่เหมือนนายมาก” ผมจ้องหน้าตั้มด้วยความอยากรู้# `0 l$ r+ ^) M9 W- V; i& L% e
“อะไรหรอตั้ม” ผมยังเคี้ยวขนมอยู่: v* |5 H4 }: p5 E* L8 j& x
“เรา เป็นเด็กกำพร้าไม่มีทั้งพ่อทั้งแม่เหมือนนาย” ผมทั้งดีใจทั้งสงสารตั้ม ผมรีบกอดตั้มในความรู้สึกตอนนี้เหมือนผมเจออะไรที่โดนใจที่สุด น้ำตาผมที่แห้งเหือดร้องไห้มาโดยตลอดตอนนี้ก็ไหลออกอีกครั้ง ผมปลื้มมากที่ผมได้เจอคนที่เป็นเหมือนผม ผมไม่รู้สึกเดียวดายอีกแล้ว ผมปล่อยมือจากตั้ม ผมจับใหล่ทั้งสองข้างของตั้มแล้วผมก็พูดให้กำลังใจเขา “ตั้ม นายต้องสู้ชีวิตต่อไปอย่ายอมแพ้ สู้สู้นะเพื่อน” คิดไปคิดมาผมก็รู้สึกอบอุ่นใจมากครับที่คุณผู้อ่านหลายท่าน ให้กำลังใจด้วยคำว่าสู้สู้นะบอลต้องขอบคุณมากนะครับที่เป็นกำลังใจให้ผม “เราจะสู้เราจะเป็นเหมือนนาย นายสู้ชีวิตเก่งมากๆเลยนะ”ตั้มคงสืบประวัติผมจากพลก็เลยรู้ว่าผมเป็นเด็กกำพร้า
2 a: V. _3 }, q3 U0 ~; J1 t+ U2 P“นายเศร้าหรือนายดีใจวะ ทำไมน้ำตาหล่น”
. H/ h, E8 D1 t“อ้าวแล้วนายอ่ะร้องไห้ทำไม” ผมถามตั้มบ้าง
* w2 I) [: o4 z: d+ X“ดีใจสิ” ตั้มตอบผมแล้วก็ยิ้ม
* _2 n- o+ r, O& C, e; ^“เราก็เหมือนกัน เราจะบอกนายให้นะว่าความเป็นเพื่อนเราตอนนี้สมบูรณ์แล้ว”ผมตอบตั้มด้วยความรัก(รักแบบเพื่อนครับ)0 R# L$ v/ l7 [
“เรารักนายนะ นายมีอะไรเดือดร้อนนายบอกเรานะบอล” ผมพยักหน้ารับคำ ตั้มทำให้ผมค้นพบคำว่าเพื่อน นี่หรือคือเพื่อนตาย
, a% o. S2 Y% j# r$ ^$ s“ว้าเซงจังเลยกิมมารับนายแล้ว” ผมรู้สึกน้อยใจที่ผมต้องกลับบ้าน ผมไม่เหตุผลพอที่จะอยู่กับเพื่อนคนที่เป็นเพื่อนที่ดีของผมผมต้องมองหน้าตั้มด้วยความคิดถึง5 T7 u, y/ Z; E# }) \
“ตั้มเราต้องไปแล้วนะ พรุ่งนี้เราต้องเดินทางกลับนครพนมแล้ว ไม่รู้เมื่อไหร่เราจะได้เจอกัน” ผมก็จ้องหน้าตั้มผมจะมองให้เต็มอิ่ม9 \) A6 O; T6 F5 h) X8 p
“มันต้องมีสิบอล แล้วเราจะได้เจอกัน” ตั้มพูดตอนนี้ทำให้ผมสบายใจยิ่งขึ้นเราลากันจับมือกันแล้วผมก็ก้าวขึ้นรถ ตั้มยิ้มให้ผมจนผมไปได้ลับตา “นายคนเนี้ยหรอเพื่อนบอล”กิมถามผม “อืม”
/ {' u+ @9 E/ b2 P S2 ?“มันนิสัยดี มันก็เป็นเหมือนบอลนะ” ผมรู้ว่ากิมจะพูดว่าเด็กกำพร้า ผมก็เลยว่าก่อน+ M! C4 F1 P1 l
“นายเจอเพื่อนนายไหมกิม” ผมถามกิมเพื่อที่จะให้เราสนิทกันมากขึ้น เพราะตลอดมาผมยังไม่สนิทกับกิมเลย
0 _* g! } |5 I4 _. z5 b+ K5 t“ไม่เจอเลยไม่รู้พวกมันไปไหน” กิมบ่นลำพึงลำพัน3 }, W; b) [) U% k
“นายมีเพื่อนเยอะมะ” ผมถามกิมรู้ว่าเขามีเพื่อนเยอะแต่ถาม, e) `! b% a; D+ Q5 y, K" o
“เยอะแต่ไม่ค่อยมีคนดีๆหรอก” กิมเขาบ่นออดๆ" w$ Y8 U: d, h! Z; d( B
“บอลนายอยู่กับพี่กอร์ฟ พี่กอร์ฟไม่ดุนายหรอ”กิมถามน่าสงสัยจัง3 E; ~* Z9 X; i
“เปล่านะไม่ดุเราเลย ก็ธรรมดา” ผมตอบตามจริง
' h; @. O3 |( q& L, p. o1 \1 q" D- t“นายโชคดีว่ะ ทีกะเราพี่เขาดุมาก ไปไหนไม่ค่อยให้เราไปด้วยหรอกเหมือนไม่มีพี่เลย”กิมบ่น5 b: I* x" o( H7 A" x$ ?
“ไม่จริงมั้ง น้องก็คือน้องพี่กอร์ฟไม่คิดแบบนั้นหรอก” ผมพยายามพูดปลอบใจกิม1 x1 v4 ?2 F1 |! p, y5 [8 o/ e+ E7 {
“ไม่จริงหรอก แต่ช่างเถอะนะพี่กอร์ฟก็ไม่เคยทำร้ายเรา เพียงแต่พี่ไม่รักเราแค่นั้นเอง มีบอลนี่แหละที่พี่กอร์ฟพูดด้วย ขนาดไอ้พลหรือญาติทุกคนพี่กอร์ฟไม่เคยคุยด้วยเลยนะแกไม่ชอบเด็ก” ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมคนที่เก็บตัวเจ้าระเบียบอย่างพี่กอร์ฟถึงรักผมได้ กลับถึงบ้านพี่กอร์ฟก็ยังไม่กลับผมก็ไปนอนรอพี่เขาในห้อง วันนี้ผมกับกิมทานอาหารก่อนเรียบร้อย ตอนเย็นไม่ต้องลงมาทานอีกผมจึงเอาเวลาที่มีอยู่นอนพัก ตื่นมาอีกทีก็เช้าแล้วพี่กอร์ฟปลุกผมให้ตื่นเพราะพี่กอร์ฟจะพาผมไปส่ง
: L s7 P: Q- x9 x$ W“ไปอาบน้ำเร็วเข้า อาบพร้อมพี่เราจะได้รีบไปกันพี่ต้องทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับเบนซ์”
1 [2 y, k; t# |“พี่ใจดีจังนะครับ” ผมรู้สึกว่าพี่กอร์ฟใจกว้างไม่เห็นเหมือนที่กิมมันพูดเลย “บอลจำไว้นะพี่รักบอลมาก พี่ไม่รู้มาก่อนว่าพี่มีญาติที่น่ารักแบบนี้ เราน่าจะเกิดมาเป็นพี่น้องกันจริงๆ เราจะได้อยู่ด้วยกัน”
# v5 }; B; o9 u“ผมคงจะคิดถึงพี่ถ้าผมไปอยู่ที่โน่น” ผมก็คิดถึงจริงๆเพราะพี่กอร์ฟช่วยผมมาตลอด1 V" k6 Q1 A( O2 W/ E; Q$ M
“พี่จะไปหานายบ่อย ๆ นะเรื่องบ้านก็ยังไม่ได้จัดการ พี่คงต้องได้ไปกับคุณแม่คงไปหานายอีกหลายรอบล่ะ”จากนั้นพี่กอร์ฟก็พาผมเดินเข้าห้องน้ำอาบน้ำ แต่ก็เหมือนเดิมครับผมต้องเป็นที่ระบายความใคร่ให้พี่กอร์ฟเหมือนที่ผ่านมา ผมไม่รู้ว่าทำไมพี่เขาถึงไม่ยอมเลิกทำแบบนี้กับผมสักที หลังจากที่สำเร็จความใคร่แล้วผมก็เลยตัดสินใจถามพี่กอร์ฟ
8 X' n( h/ V% u% |“พี่ครับพี่เลิกทำกับผมแบบนี้ไม่ได้เหรอ” ผมตกใจมากผมกลัวพี่กอร์ฟจะโกธรผม
8 c0 C& l. q- ]0 R$ s# r“ทำไมถามแบบนี้” หน้าพี่เขาเริ่มขรึม
2 Z: n9 H8 d8 N9 s“พี่ก็รู้ว่าผมมีอะไรกับเบนซ์” ผมก้มหน้าคุยต่อไป4 F2 @$ ^ S; ~6 `& m
“แล้วไงอีก พี่ก็บอกแล้วไงพี่ไม่แคร์”% r H R+ m, A. J
“ไม่ใช่เรื่องนั้น ผมกลัวพี่จะไม่ปลอดภัยเรามีอะไรกันไม่เคยใช้ถุงยางเลยนะครับ เบนซ์ก็ไม่เคยใส่พี่ไม่น่าจะมาเสี่ยงกับพวกผมนะครับ” ผมหาเหตุผลมาเพื่อให้พี่กอร์ฟเลิกแต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผลอะไร
* i: A6 g4 V9 D8 D1 M* D! l“พี่ไม่กลัวหรอก พี่พร้อมที่จะตายกับนายสองคน แต่พี่มองดูแล้วเบนซ์กับบอลก็ไม่ได้มั่วนี่เราคงไม่ติดโรคจากใครมั้ง เลิกพูดเรื่องนี้เถอะพี่รักน้องมากนะ บอลไม่เคยมีน้องบอลไม่รู้หรอกว่าความรักแบบนี้มันเป็นยังไง”
& O( s9 D, |5 [จากนั้น พี่กอร์ฟก็กอดผมจูบผมพร่ำแต่คำรักรักรัก แล้วก็เล่นเสียวกันรอบที่สอง เอ้อ..ผมก็อ่อนใจเรื่องระหว่างผมกับพี่กอร์ฟคงจะยืดยาวต่อไปแน่ๆผมก็เลยตัดใจไม่คิด จนได้เวลาเดินทางกลับนครพนมผมต้องตื่นเต้นอีกครั้งเมื่อฝันของผมจะเป็นจริงผมเริ่มคิดวางแผนชีวิตของผมขณะนั่งรถกลับ เพราะต่อแต่นี้ไปผมจะต้องอยู่ตามลำพังชีวิตของผมจะต้องเป็นผมลิขิตมันเองจะสุขจะทุกข์มันก็ขึ้นอยู่กับผม
* l0 w8 P6 e: ^
) T4 d& o$ |) p
! _2 O4 L4 \8 \. ]-------------------- จบตอนที่ 21 --------------------
7 s6 F! e' X( e* v6 p6 r' B( k% |
9 [% j! [6 m- Y4 ~5 p2 C- A
% F/ P5 B) r' I
: M2 \5 q* N7 E4 g) Q8 l/ T% w: u4 \' n' F+ p3 \8 ], |+ L
วันนี้ขออัพให้ 3 EP. นะครับ ชดเชยวันหยุดยาวที่ผ่านมา
& Q3 G( W% H! E& h+ f0 P+ lไว้เจอกันใหม่วันจันทร์นะครับ บ๊ายบาย จุ๊บๆ {:6_192:}8 J1 Q% ^4 @9 X- h: S& z
@$ ?/ `% D( x9 j
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2019-4-19 13:35:48
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2024-3-25 00:08:23
โพสต์ 2020-1-27 22:03:16
โพสต์ 2020-1-3 03:56:01
โพสต์ 2020-1-1 20:38:25
โพสต์ 2019-5-24 05:21:42