|
เรื่องของเบนซ์ ตอนที่ 21 พี่กอร์ฟก็พาผมเดินหาน้องชาย “เอ้ไอ้กิมมันไปไหนของมันนะเห็นทานข้าวเสร็จแล้วหายไปเลย”
( T' P/ ?& V: d9 ]' f0 N: N/ o2 |พี่กอร์ฟก็ตามหากิม ก็ไปเจอกิมนั่งเหงาอยู่ริมสระน้ำ
0 W* h$ J5 B: O5 B7 p/ y“เป็นไรไอ้ตี๋” อ้อผมลืมบอกว่าพ่อของพี่กอร์ฟเป็นคนจีนสองพี่น้องนี่ก็เลยเกิดมาไม่เหมือนกัน กิมเลยหน้าตี๋ไปทางพ่อ3 x' R* ]8 y) E
“แกเป็นไรไอ้ตี๋ ไอ้เจ๊กลาว” พี่กอร์ฟชอบว่ากิมแบบนี้ตลอดเพราะไม่ว่าจะเป็นหุ่นหรือหน้าตาต่างกันฟ้ากับดิน
- u( O, H5 o3 c) Q1 B0 X“ผมรู้สึกเซงๆ อ่ะพี่ ตั้งแต่ไอ้พลไปผมไม่มีเพื่อนเล่นเลยอ่ะ”2 B5 {: b6 e, N; P* d
“ไอ้บ้าเอ้ย แล้วดูพี่ดิเคยมีเพื่อนมั้ยล่ะ พี่ไม่เคยมีเพื่อนเลยตั้งแต่พี่ป็นเด็กแล้ว พี่ยังอยู่ได้เลยไม่เห็นจะเดือดร้อน” จริงครับพี่กอร์ฟไม่เคยมีเพื่อนสนิทเลย แกอยู่ของแกคนเดียว0 u. y( }! y. b- _) L D
“เอ็งต้องทำใจมั่งสิ ตั้งใจเรียนอย่าไปสนใจเรื่องเพื่อนให้มันมาก”
U( m$ s) S+ g) p“มันเซงๆ อ่ะพี่ ไม่รู้จะทำอะไร”ผมรู้ว่ากิมคงจะอยากเล่นว่าวกับเพื่อนๆ เหมือนที่ผ่านมา
( o, F6 g7 Z m! Y$ S {. q“น้องบอลอยู่เป็นเพื่อนมันหน่อย มันจะตายห่าแล้ว พี่จะไปธุระ ผมเลยต้องอยู่กับกิม
$ ~: [& \1 U; T7 b“กิมนายช่วยพาเราไปหาเพื่อนหน่อยสิ เราอยากเจอมันมาก”
8 o7 T6 O9 b% Q- s5 g# q. }; m“ที่ไหนล่ะ” ผมก็เลยบอกสถานที่ให้กับกิม แล้วกิมก็เรียกให้คนขับรถพาเราไปที่บ้านพี่กอร์ฟมีทุกอย่างครบ เพราะเขารวยมากครับ เวลาจะไปไหนมาไหนตากิมก็จะเป็นคุณหนู แต่พี่กอร์ฟจะไม่ค่อยยุ่งกับใครพี่เค้าจะดูแลตัวเองทุกอย่าง# K0 a, P2 C- {. s3 M2 t
“จอดตรงนี้ครับ” เมื่อถึงสนามบอลที่ตั้มกับผมเคยวิ่งออกกำลังกาย ผมลงจากรถแล้วผมก็มองหาตั้มกิมก็ลงมากับผมเหมือนกัน1 d8 Q+ J0 t* J5 v
“หาใครอ่ะบอล” กิมคงสงสัย
& |" B$ e, ^' S6 _0 ` X“หาเพื่อน” ผมก็เริ่มเกรงใจกิมกับคนขับรถมาก เลยบอกให้เขากลับก่อน กิมก็ขอไปหาเพื่อนต่อ ค่อยจะกลับมารับผมตอนเย็น ผมก็เลยนั่งรอที่เก้าอี้ไต้ต้นไม้ เพราะผมอยากจะมาลาตั้ม ผมก็นั่งรอผมรู้สึกง่วงนอนมากเพราะเมื่อคืนนี้ทั้งคืนผมไม่ได้นอนเลยครับผมก็เลยเอนหลังจะหลับตรงนี้เลย ผมก็นอนคิดถึงความดีของตั้มที่ดีต่อผมมาก ตั้มเป็นเพื่อนคนเดียวของผมตั้งแต่ผมมาอยู่ที่นี่ คอยเอาเศษตังค์ให้ผมตลอดและยืนเป็นเพื่อนผมตอนที่ผมโทรคุยกับเบนซ์ บางครั้งเป็นชั่วโมงนานแค่ไหนตั้มก็จะรอผมตลอด ผมใกล้จะหลับผมก็รู้สึกเหมือนเบนซ์มานั่งข้างๆผม แล้วเอามือสำผัสที่ใบหน้าผม ตอนนั้นผมกำลังจะหลับมันเหมือนกับความฝัน เหมือนมีมือนุ่มๆ มาลูบที่ใบหน้าของผม ผมรู้สึกสบายมากๆเลยผมก็ดีใจที่ตัวเองจินตนาการถึงเบนซ์ได้เหมือนมาก แต่ก็รู้สึกเหมือนจริงมาก ผมก็เลยค่อยๆลืมตาดู อ้าวนี่ตั้มมาตอนไหนไม่รู้ผมดีใจมากที่ได้เจอตั้ม “ตั้มเรามารอนายตั้งนานแล้ว” ผมลุกขึ้นนั่ง ผมกอดเพื่อนที่แสนดีของผมแน่นสุด ผมอยากบอกว่าเบนซ์ของผมอาการเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ7 p0 a6 X' y* p. v
“บอลนายกลับมาวันไหน” ตั้มถามผมดูเหมือนตั้มดีใจมาก
; H, T4 o- p9 l( B0 X0 G2 \% |“รู้มั้ยเบนซ์เขาไม่เป็นไรแล้ว อาการของเบนซ์เริ่มดีขึ้นเรื่อยๆแล้ว” ผมไม่ตอบคำถามที่เขาถาม
% ~$ I" t, X4 o( V& l6 Y" x; ?; G“หรอ ยินดีด้วยนะ” ตั้มท่าทีเปลี่ยนไป
! k0 X7 |. B' [2 J: n“ตั้มเราจะไม่อยู่ที่นี่แล้วนะ” ตั้มหันหน้ามาแล้วแววตาที่สัยปิ๊งของตั้มก็เริ่มเปลี่ยนเป็นความเศร้าในทันที ผมรู้สึกไม่สบายใจ0 ^" j) s1 K9 J3 h( @
“นายล้อเราเล่นใช่ไหม” ตั้มน้ำตาคลอแต่ก็ยังยิ้มให้ผมอยู่
# ^7 T& X6 ~; a+ k& f' V$ O8 }“เปล่าเรามาลานายนะ” ผมก็พยายามพูดให้ตั้มเข้าใจ
7 C3 a9 m& R3 @ a( M- D' A& d“นายไม่ไปได้ใหม เราอยากให้นายอยู่ที่นี่ เรียนที่นี่นะ” น้ำตาตั้มเริ่มร่วงออกมา ผมทำตัวไม่ถูก' l# _# V! r" \2 N7 ~- \, ^
“ตั้มเรารู้นายคิดถึงเรา เราก็คิดถึงนายเหมือนกันนะ” , z4 O3 w& r# S! b1 H
“นายใจดำหว่ะ ทำมัยนายต้องไป”ดูท่าตั้มเริ่มทำใจได้บ้างแล้ว
- Y8 O/ H3 w. ~/ b“ไม่ไปไม่ได้ เราต้องไป นายจะโกธรเราก็ได้นะ ตั้มนายดีกับเรามากรู้ไหม เรายังไม่ทันได้ตอบแทนความดีนายเลย” ผมรู้สึกว่าผมเอาเปรียบเพื่อนคนนี้มาก
1 K4 p. O( |, @% |. \* U2 n! F) X“ช่างเถอะ เราก็ได้มามากแล้ว”ผมก็สงสัยว่าได้ตอนไหน
- h; H* r7 i: e8 Y# Q- m“ได้ตอนไหนตั้มเรายังไม่ทำอะไรให้นายเลยนะ”7 ?4 t' u% w7 X- E! G$ n
“ก็ทุกวันที่นายคุยกับเรา นายเป็นเพื่อนเราไง เราไม่ต้องการอะไรนอกจากความเป็นเพื่อน”ผมก็เข้าใจว่าตั้มเป็นคนที่แคร์ คำว่าเพื่อนเอามากๆ
& |. e2 A6 I/ E/ o“เฮ้ย! นาย ใช่ว่าความเป็นเพื่อนของเราจะมีแค่นี้นะ เราจะเป็นเพื่อนกันอีกนานนะจนชีวิตจะหาไม่” ตอนนี้ตั้มไม่ร้องแล้ว2 p0 u; [( z$ {- w, r6 q9 J
“แน่นะบอล” ตั้มเช็ดน้ำตาแล้วหันมายิ้ม# [2 G7 Y6 l) n ?4 L/ g2 ?; k
“เออก็แน่สิวะ ถึงกายจะห่างกันแต่ใจเราจะใกล้กันนะเพื่อน” ผมก็แสดงความเป็นเพื่อนอย่างเต็มที่ครับ “ป่ะเราจะพานายไปเลี้ยงข้าวเนี่ยบ่ายแล้ว” ตั้มมักจะเสียสละแบบนี้เสมอไม่ว่ากินอะไร ตั้มจะเป็นคนจ่ายตลอด
, P" _* |$ A/ j; a b' P3 Y“ไปกินกันที่ไหนหรือ” ผมถามตั้มเพราะไม่อยากไปไกล. m- P1 z- [- a4 r/ F' ]# {
“ไม่ไกลหรอก ทำไมหรอ”
; }: f, ^. e5 V) X- `$ d7 v3 T. q“เรากลัวกิมมารับเราก่อนนะดิ กลัวมันมาแล้วหาเราไม่เจอ”$ L/ P% l4 Y, N4 r$ j3 U6 @
“อ๋อกิมญาตินายน่ะหรอ” ตั้มคงรู้จักกิม' m8 l$ g% z- Q0 p( g
“ช่ายน้องพี่กอร์ฟไง” เสียงตั้มอ๋อแสดงว่ารู้จักดีจากนั้นตั้มก็เดินไปซื้อเอาข้าวกล่องขนมและน้ำถือมาซะล้นมือเลยครับ ผมล่ะซึ้งใจกับนายคนนี้มาก แล้วเราก็มานั่งทานกันอย่างอร่อยหลายวันแล้วที่ผมทานอะไรไม่ลงแต่วันนี้ผมกินทุกอย่างจนหมดเกลี้ยง
4 t8 i# x% G0 D6 S% r“เราชอบก็ตอนที่นายกินนี่แหละบอล” ผมมองหน้าเขาจริงๆแล้ว ผมกินมูมมามมากถ้าอยู่กับเพื่อนแต่ผมก็ยังแพ้เบนซ์ครับผมก็ยิ้มให้ตั้ม เพราะผมไม่มีอะไรจะให้
5 c1 K- A3 S* r+ {8 ]“บอล นายรู้ไหมเรามีอย่างหนึ่งที่เหมือนนายมาก” ผมจ้องหน้าตั้มด้วยความอยากรู้: h0 V& W7 U1 d+ Y4 Z d
“อะไรหรอตั้ม” ผมยังเคี้ยวขนมอยู่1 X- P3 n& D8 r5 U4 i
“เรา เป็นเด็กกำพร้าไม่มีทั้งพ่อทั้งแม่เหมือนนาย” ผมทั้งดีใจทั้งสงสารตั้ม ผมรีบกอดตั้มในความรู้สึกตอนนี้เหมือนผมเจออะไรที่โดนใจที่สุด น้ำตาผมที่แห้งเหือดร้องไห้มาโดยตลอดตอนนี้ก็ไหลออกอีกครั้ง ผมปลื้มมากที่ผมได้เจอคนที่เป็นเหมือนผม ผมไม่รู้สึกเดียวดายอีกแล้ว ผมปล่อยมือจากตั้ม ผมจับใหล่ทั้งสองข้างของตั้มแล้วผมก็พูดให้กำลังใจเขา “ตั้ม นายต้องสู้ชีวิตต่อไปอย่ายอมแพ้ สู้สู้นะเพื่อน” คิดไปคิดมาผมก็รู้สึกอบอุ่นใจมากครับที่คุณผู้อ่านหลายท่าน ให้กำลังใจด้วยคำว่าสู้สู้นะบอลต้องขอบคุณมากนะครับที่เป็นกำลังใจให้ผม “เราจะสู้เราจะเป็นเหมือนนาย นายสู้ชีวิตเก่งมากๆเลยนะ”ตั้มคงสืบประวัติผมจากพลก็เลยรู้ว่าผมเป็นเด็กกำพร้า% s# X% Z4 ~0 g) X q( L7 p
“นายเศร้าหรือนายดีใจวะ ทำไมน้ำตาหล่น” p4 R1 Y4 y+ W1 G4 w9 M( ~
“อ้าวแล้วนายอ่ะร้องไห้ทำไม” ผมถามตั้มบ้าง
+ X( E( z0 s9 K0 H“ดีใจสิ” ตั้มตอบผมแล้วก็ยิ้ม
0 _) P6 G# O0 h' Q9 Z4 d" ^“เราก็เหมือนกัน เราจะบอกนายให้นะว่าความเป็นเพื่อนเราตอนนี้สมบูรณ์แล้ว”ผมตอบตั้มด้วยความรัก(รักแบบเพื่อนครับ)
7 L$ n, B0 M8 a: `; q“เรารักนายนะ นายมีอะไรเดือดร้อนนายบอกเรานะบอล” ผมพยักหน้ารับคำ ตั้มทำให้ผมค้นพบคำว่าเพื่อน นี่หรือคือเพื่อนตาย
q _; S$ V$ d, S7 T' G“ว้าเซงจังเลยกิมมารับนายแล้ว” ผมรู้สึกน้อยใจที่ผมต้องกลับบ้าน ผมไม่เหตุผลพอที่จะอยู่กับเพื่อนคนที่เป็นเพื่อนที่ดีของผมผมต้องมองหน้าตั้มด้วยความคิดถึง" l% n3 }, j `
“ตั้มเราต้องไปแล้วนะ พรุ่งนี้เราต้องเดินทางกลับนครพนมแล้ว ไม่รู้เมื่อไหร่เราจะได้เจอกัน” ผมก็จ้องหน้าตั้มผมจะมองให้เต็มอิ่ม
9 o6 S. G* L/ E( x; ]4 |) D3 u/ E“มันต้องมีสิบอล แล้วเราจะได้เจอกัน” ตั้มพูดตอนนี้ทำให้ผมสบายใจยิ่งขึ้นเราลากันจับมือกันแล้วผมก็ก้าวขึ้นรถ ตั้มยิ้มให้ผมจนผมไปได้ลับตา “นายคนเนี้ยหรอเพื่อนบอล”กิมถามผม “อืม”
' W j% ]) h0 }( K: x ~“มันนิสัยดี มันก็เป็นเหมือนบอลนะ” ผมรู้ว่ากิมจะพูดว่าเด็กกำพร้า ผมก็เลยว่าก่อน
* w# |3 U, D5 x% ]3 n. r“นายเจอเพื่อนนายไหมกิม” ผมถามกิมเพื่อที่จะให้เราสนิทกันมากขึ้น เพราะตลอดมาผมยังไม่สนิทกับกิมเลย5 q! |$ O& a6 i1 e# i$ N5 q
“ไม่เจอเลยไม่รู้พวกมันไปไหน” กิมบ่นลำพึงลำพัน& c& E+ {* B7 p0 z
“นายมีเพื่อนเยอะมะ” ผมถามกิมรู้ว่าเขามีเพื่อนเยอะแต่ถาม! ^7 V- y' x0 P. {$ w- n, y) P
“เยอะแต่ไม่ค่อยมีคนดีๆหรอก” กิมเขาบ่นออดๆ
4 `$ B' O4 ]: c8 O' f“บอลนายอยู่กับพี่กอร์ฟ พี่กอร์ฟไม่ดุนายหรอ”กิมถามน่าสงสัยจัง
6 l( W$ X: H3 R3 j“เปล่านะไม่ดุเราเลย ก็ธรรมดา” ผมตอบตามจริง
% J# {3 p3 S& M( t+ s/ Q“นายโชคดีว่ะ ทีกะเราพี่เขาดุมาก ไปไหนไม่ค่อยให้เราไปด้วยหรอกเหมือนไม่มีพี่เลย”กิมบ่น
5 ]/ b3 X1 S) C! U“ไม่จริงมั้ง น้องก็คือน้องพี่กอร์ฟไม่คิดแบบนั้นหรอก” ผมพยายามพูดปลอบใจกิม$ g+ Y' Z( Y' Q: M" M C
“ไม่จริงหรอก แต่ช่างเถอะนะพี่กอร์ฟก็ไม่เคยทำร้ายเรา เพียงแต่พี่ไม่รักเราแค่นั้นเอง มีบอลนี่แหละที่พี่กอร์ฟพูดด้วย ขนาดไอ้พลหรือญาติทุกคนพี่กอร์ฟไม่เคยคุยด้วยเลยนะแกไม่ชอบเด็ก” ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมคนที่เก็บตัวเจ้าระเบียบอย่างพี่กอร์ฟถึงรักผมได้ กลับถึงบ้านพี่กอร์ฟก็ยังไม่กลับผมก็ไปนอนรอพี่เขาในห้อง วันนี้ผมกับกิมทานอาหารก่อนเรียบร้อย ตอนเย็นไม่ต้องลงมาทานอีกผมจึงเอาเวลาที่มีอยู่นอนพัก ตื่นมาอีกทีก็เช้าแล้วพี่กอร์ฟปลุกผมให้ตื่นเพราะพี่กอร์ฟจะพาผมไปส่ง( H( h0 l9 e6 w. K% g
“ไปอาบน้ำเร็วเข้า อาบพร้อมพี่เราจะได้รีบไปกันพี่ต้องทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับเบนซ์”+ p' [; O1 `% q, U% y
“พี่ใจดีจังนะครับ” ผมรู้สึกว่าพี่กอร์ฟใจกว้างไม่เห็นเหมือนที่กิมมันพูดเลย “บอลจำไว้นะพี่รักบอลมาก พี่ไม่รู้มาก่อนว่าพี่มีญาติที่น่ารักแบบนี้ เราน่าจะเกิดมาเป็นพี่น้องกันจริงๆ เราจะได้อยู่ด้วยกัน”$ c0 U$ O" S0 n2 A/ R
“ผมคงจะคิดถึงพี่ถ้าผมไปอยู่ที่โน่น” ผมก็คิดถึงจริงๆเพราะพี่กอร์ฟช่วยผมมาตลอด; `/ J" `* I+ H Z+ w( Y+ X
“พี่จะไปหานายบ่อย ๆ นะเรื่องบ้านก็ยังไม่ได้จัดการ พี่คงต้องได้ไปกับคุณแม่คงไปหานายอีกหลายรอบล่ะ”จากนั้นพี่กอร์ฟก็พาผมเดินเข้าห้องน้ำอาบน้ำ แต่ก็เหมือนเดิมครับผมต้องเป็นที่ระบายความใคร่ให้พี่กอร์ฟเหมือนที่ผ่านมา ผมไม่รู้ว่าทำไมพี่เขาถึงไม่ยอมเลิกทำแบบนี้กับผมสักที หลังจากที่สำเร็จความใคร่แล้วผมก็เลยตัดสินใจถามพี่กอร์ฟ
$ h( k0 f8 {6 [) x“พี่ครับพี่เลิกทำกับผมแบบนี้ไม่ได้เหรอ” ผมตกใจมากผมกลัวพี่กอร์ฟจะโกธรผม
( y8 L7 K) f) t“ทำไมถามแบบนี้” หน้าพี่เขาเริ่มขรึม( w; b! J3 ~+ o1 o( j8 y
“พี่ก็รู้ว่าผมมีอะไรกับเบนซ์” ผมก้มหน้าคุยต่อไป
$ D7 r+ l2 r/ J“แล้วไงอีก พี่ก็บอกแล้วไงพี่ไม่แคร์”& n) N4 p" d8 q8 p" }
“ไม่ใช่เรื่องนั้น ผมกลัวพี่จะไม่ปลอดภัยเรามีอะไรกันไม่เคยใช้ถุงยางเลยนะครับ เบนซ์ก็ไม่เคยใส่พี่ไม่น่าจะมาเสี่ยงกับพวกผมนะครับ” ผมหาเหตุผลมาเพื่อให้พี่กอร์ฟเลิกแต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผลอะไร& k1 M9 D0 t) y2 s
“พี่ไม่กลัวหรอก พี่พร้อมที่จะตายกับนายสองคน แต่พี่มองดูแล้วเบนซ์กับบอลก็ไม่ได้มั่วนี่เราคงไม่ติดโรคจากใครมั้ง เลิกพูดเรื่องนี้เถอะพี่รักน้องมากนะ บอลไม่เคยมีน้องบอลไม่รู้หรอกว่าความรักแบบนี้มันเป็นยังไง”2 v0 B* _8 `1 g9 D7 U: c
จากนั้น พี่กอร์ฟก็กอดผมจูบผมพร่ำแต่คำรักรักรัก แล้วก็เล่นเสียวกันรอบที่สอง เอ้อ..ผมก็อ่อนใจเรื่องระหว่างผมกับพี่กอร์ฟคงจะยืดยาวต่อไปแน่ๆผมก็เลยตัดใจไม่คิด จนได้เวลาเดินทางกลับนครพนมผมต้องตื่นเต้นอีกครั้งเมื่อฝันของผมจะเป็นจริงผมเริ่มคิดวางแผนชีวิตของผมขณะนั่งรถกลับ เพราะต่อแต่นี้ไปผมจะต้องอยู่ตามลำพังชีวิตของผมจะต้องเป็นผมลิขิตมันเองจะสุขจะทุกข์มันก็ขึ้นอยู่กับผม 4 |& i' V; q. G' l+ }) U9 v' o
6 R+ K" ~5 ~: r i& ^
( F2 E! S7 l' i+ E0 v1 f-------------------- จบตอนที่ 21 --------------------
3 ~4 p6 _; ]- k/ D# F
- g! Z' V) }+ G7 _# U& {( A9 C
" W8 b2 ~- Y- @! N6 m+ C; j
& t% V' m4 A, }0 G1 m1 Z9 t2 \+ F {/ ?$ {1 i$ B
วันนี้ขออัพให้ 3 EP. นะครับ ชดเชยวันหยุดยาวที่ผ่านมา5 }$ B! ~9 n, ]5 @# T# e, z
ไว้เจอกันใหม่วันจันทร์นะครับ บ๊ายบาย จุ๊บๆ {:6_192:}# a8 r t9 y2 `) y+ g
$ B( D7 ?9 c+ v8 }9 O) M |