|
เรื่องของเบนซ์ตอน 18 ***ขณะที่เพื่อนๆ อ่านเรื่องนี้ผมอยากให้เพื่อนๆ ลองฟังเพลง“อีกฝั่งของท้องฟ้า” ของวงไอน้ำนะครับ มันเข้ากับบรรยากาศและความรู้สึกของผมตอนนี้มากๆ ***
1 U. A5 d: u& Z" u! O. J+ s) R“แม่ แม่ บอกผมสิที่บ้านเกิดอะไร” ผมเร่งเมื่อรู้ว่าเหตุการณ์ไม่ดีแน่แล้ว แม่ค่อยกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่งเครือ
. c1 D6 G' j! e4 z/ c“บอลแย่แล้วลูก….” “แม่ครับบอกผมมา”ผมตะโกนเสียงดังจนตั้มเขามาเคาะประตูถาม" L. m+ O( Y6 p m
“บอลทำใจนะลูก เบนซ์ถูกรถชน” ผมช๊อคเลยครับ มือไม้ผมสั่นไปหมด ผมค่อยตั้งสติถามแม่อีกครั้ง
2 q5 C% z) G5 c1 C5 Z# K“แล้วเบนซ์เป็นอะไรมากมั้ยครับ” ผมไม่อยากเหลือเกินที่จะได้ยินอะไรไปมากกว่านี้แต่ผมก็ต้องรู้ให้ได้$ F, U c; O8 }: z
“ยัง ไม่รู้เลยว่าจะรอดหรือเปล่า อยู่ห้อง ICU มาอาทิตย์กว่าแล้วยังไม่ฟื้นเลย” ผมรีบวางสาย ตัวผมอ่อนไปหมด ผมยืนพิงตู้โทรศัพท์แล้วผมก็ล้มลงกับพื้นเอามือกุมหน้าจนตั้มวิ่งเข้ามา “บอล บอลกนายเป็นอะไรหรือป่าว”เสียงของตั้มร้องเรียกแล้วเข้าไปดึงแขนผมให้ผมลุกขึ้นและออกจากตู้โทรศัพท์ พอมาถึงด้านนอกผมก็ตะโกนเสียงดังลั่น ตั้มเอามือมาอุดปากผมไว้ “บอลนายอย่าร้อง นายมีเรื่องอะไรบอกเราได้นะบอล อย่าร้องแบบนี้อีกนะ เชื่อเราสิ”# `& ^" f( z8 B) N0 j) ~2 \! V x
ผมก็หยุดร้อง แต่เรื่องที่เกิดมันก็ทำให้ผมไม่หายครั่งผมมองเห็นต้นไม้ ผมก็ไปวิ่งชนอย่างแรง ผมอยากเจ็บให้มากกว่าเบนซ์เจ็บ ตั้มก็ยังวิ่งไปดึงผมเอาไว้ ตัวตั้มเล็กกว่าตัวผมเยอะ จึงไม่สามรถดึงตัวผมไว้ได้ ผมบ้ามากครับในวันนั้น ผมเอาตัวของผมไปวิ่งชนทุกอย่างที่ขวางหน้า ผมอยากเจ็บอยากเจ็บให้มากกว่าที่เบนซ์เจ็บ นานมากที่ผมทำคนมามุงดูผม มุงดูผมบ้า และมองดูตั้มกอดตัวผมไว้เพื่อห้ามไม่ให้ผมบ้าครั่ง “บอลเราไม่อยากให้นายทำแบบนี้ นายต้องอยู่เพื่อนคนที่นายรักนะ”
% ^/ p8 G* T: Y) g9 Q2 \7 t“คนที่เรารักเหรอ ไม่มีแล้ว นายรู้มั้ยคนที่เรารักตอนนี้อยู่ในห้อง ICU”
2 Z6 j* x4 D; C/ G“บอลนายมันบ้า คนอยู่ห้อง ICU ไม่ใช่ว่าเขาตายแล้ว เปอร์เซนเขารอดมีมากเขาอาจจะรอดก็ได้ นะเชื่อเรา กลับบ้านเถอะ”) C: q2 Q! R6 O5 |2 e
“ใช่จริงของนาย เบนซ์อาจจะรอด ใช่เบนซ์อาจจะรอด” ผมก็เริ่มบ้าอีกครั้ง ขณะที่ผมเดินกลับบ้าน ผมเพ้อคำนี้ตลอด เบนซ์อาจจะรอด เมื่อกลับไปถึงบ้านคุณปู่คุณย่าท่านก็เป็นห่วงผมมากที่เห็นตัวผมเป็นแผล แต่คนอื่นเขาก็สมน้ำหน้า ท่านถามว่าเกิดอะไรขึ้นกับผม ผมก็ไม่ตอบ ท่านก็เลยสรุปเอาเองว่าผมมีเรื่องชกต่อยกัน
* q$ z& s' K! _: X! l0 k9 Y“คุณปู่ครับผมขอกลับไปเยี่ยมบ้านได้มั้ยครับ”# f5 o5 |6 x! [1 l2 p) T
“เอ็งจะกลับไปทำไม กลับไปหาใครที่นั่นไม่มีใครให้คิดถึงอีกแล้ว”
1 C+ m" ~! ]7 {+ S; P* F- }“มีครับ ผมมีเพื่อนที่ผมคิดถึงเขาไม่สบายหนักผมอยากกลับไปเยี่ยมเพื่อนครับ” ผมร้องห่มร้องไห้อยากให้ท่านอนุญาต
* A' r! x0 \3 z' j: ^; v“ก็ได้แต่อย่าไปนานเดี๋ยวจะเสียการเรียน” ท่านหยิบเงินให้ผมห้าพันผมก็ไม่ยอมอาบน้ำ ผมรีบเก็บของใส่กระเป๋าออกเดินทาง เมื่อถึงหน้าบ้านน้องชายกับน้องสาวพ่อที่ไม่ค่อยจะถูกกับผมก็มาดักรอ “มึงไปแล้วไม่ต้องกลับมาอีกนะ มึงควรที่จะไปเหมือนพ่อของมึง” ผมรู้ดีว่าเขาหวงสมบัติเพราะส่วนที่เป็นของพ่อผม คุณปู่เตรียมจะยกให้ผม อาสองคนนี่ก็ไม่อยากให้ ตั้งแต่ผมมาอยู่อาก็หาทางด่าว่าแกล้งผมอยู่ตลอด คงอยากบีบให้ผมออกจากบ้านผมจึงไม่ตอบถ้าผมเลือกได้ผมก็จะไม่มาที่นี่อีก ผมรีบกลับบ้านใจของผมอธิฐานอยู่ตลอดเวลาว่าขอให้ผมได้พบเบนซ์อีกครั้ง ถ้าผมได้พบเบนซ์คราวนี้ ผมจะไม่ยอมให้อะไรต้องพรากผมหนีจากเบนซ์อีกอย่างเด็จขาด ในที่สุดก็ถึงนครพนมจนได้ผมยังไม่กลับบ้าน ผมรีบไปที่โรงพยาบาลเพื่อไปตามหาเบนซ์ “ขอโทษครับมีคนป่วยอายุประมาณ17มั้ยครับ” ผมต้องหยุดพูดพักเหนื่อยก่อนจนพยาบาลถาม
4 J0 G& p- a0 G“คนป่วยชื่ออะไรคะ”2 R. a4 v- q f7 N3 ]
“รัชนนท์ครับ”
6 l% O( O- l) H4 d- U4 e“อ๋อมีค่ะ แต่ยังไม่ถึงเวลาเข้าเยี่ยมนะคะ ต้องรออีก2ชั่วโมง”
( G$ F: q6 A! g4 V" v/ J“คนไข้อาการเป็นยังไงบ้างครับ” ผมลุ้นอยากให้พยาบาลตอบว่าอาการของเบนซ์กำลังจะดีขึ้นแต่แล้วก็......9 n+ F( O: u5 f/ r
“คนไข้อาการหนัก อาทิตย์กว่าแล้วป่านนี้ยังไม่รู้สึกตัวค่ะ” ได้ยินคำนี้ ผมเข่าผมอ่อนเดินแทบไม่ได้ ผมรีบเดินตามหาห้องที่เบนซ์อยู่ ถึงแม้ว่ายังไม่ถึงเวลาเข้าเยี่ยมก็ไม่เป็นไร ขอเพียงให้ผมได้อยู่หน้าห้องแอบมองเขาก็ยังดี และแล้วผมก็ไปถึงห้องของเบนซ์ ผมได้ไปแอบมองอย่างที่ต้องการ ใจผมเริ่มคุยกับตัวผมเอง ถึงคราวเราแล้วหรือที่เศร้าเหมือนในหนัง เมื่อก่อนผมเห็นเหตุการณ์นี้แต่ในหนัง แต่วันนี้มันกับเกิดขึ้นกับผมเอง ผมไม่อยากเชื่อเลยว่ามันจะเกิดขึ้นกับผม ภาพเบนซ์ปรากฏอยู่ต่อหน้า ดูไม่ออกเลยว่าเป็นเขา ร่างกายพันด้วยผ้าทั้งหมด นอนนิ่งเงียบ ผมก็แทบจะขาดใจในตอนนั้นเสียให้ได้ภาพที่เราเคยได้อยู่ร่วมกัน ผิดใจกัน ดีกัน เล่นกัน หยอกกันมันหวนมาให้ผมได้ทบทวนอีกครั้ง ผมก็ไปนั่งร้องไห้อยู่ที่เก้าอี้คนเดินผ่านไปผ่านมาก็มองผม เขาอาจจะว่าผมบ้าก็เป็นได้ แต่ผมไม่แคร์อะไรทั้งนั้นในตอนนี้% N8 H8 n# w& ~* ~
“บอลลูกมาถึงเมื่อไหร่ลูก” แม่เห็นผมก็กอด แล้วแม่ก็ร้องไห้เสียใจ
# h/ H& s0 D, W! i# B“บอลเบนซ์ต้องหายใช่ใหมลูก เบนซ์ต้องหายใช่ไหม” ผมก็พยักหน้า ผมรู้ว่าตอนนี้แม่กำลังบ้า เหมือนที่ผมบ้าอยู่" `: b5 t% i% N
“บอลเราต้องหาทางช่วยเบนซ์นะ” พ่อพูดกับผมท่านคงคิดมากแต่คำพูดนี้ทำให้ผมคิดขึ้นมาได้ว่าในโลกนี้มีอำนาจลึกลับอยู่6 S5 d. \0 K5 {4 i
“ผมคิดออกแล้วครับแม่ ผมจะไปธาตุพนม”* y; Z# X) a v& _/ m
ผมพูดจบผมก็รีบวิ่งขึ้นรถสามล้อ ในสมองผมตอนนั้นผมคิดได้ว่าผมต้องกลับบ้านตากับยาย ไปเอารถมอไซด์ของผมขี่ไปธาตุพนมเพื่ออธิฐานให้เบนซ์หาย รถสามล้อก็พาผมไปที่บ้านตายายไปถึงผมรีบวิ่งเข้าบ้าน
* u& F; L7 q% Q! O. b( l# N, z“ตาครับกุญแจรถอยู่ไหนครับ” ผมรีบถามหากุญแจรถผม
, ~) c* K: O7 n2 i“รถใคร แกถามถึงรถอะไร”เสียงเข้มของคุณตาถามผม ผมรีบตอบ+ ]. K# t/ U. c( Y- e, O
“รถมอไซด์ครับ”
* G$ {/ e( {2 S% t6 q1 g2 H“รถมอไซด์ขายแล้ว อีกอย่างก็ไม่ใช่รถมึงนี่” พูดจบคุณตาก็เดินเข้าบ้าน ผมก็ยังดื้ออยู่วิ่งไปจับแขนคุณตาหวังจะขอร้องให้พาไธาตุพนม
3 d4 [( ^5 o3 a; |5 V% O# t& @& c0 N“คุณตาครับ คุณตาพาผมไปธาตุพนมหน่อยครับผมขอร้อง”
D, {( B3 I H }9 ]“ไอ้บ้า แกนี่มันเรื่องมากกลับไปได้แล้ว ตาบอกแล้วไงว่าไม่ให้มาที่นี่อีกอย่ามาอ้อนวอนอะไรอีกเลย แกอยากไปก็ไปเองสิ” ท่านสะบัดแขนของผม ผมก็รีบวิ่งออกจากบ้าน ผมเสียใจมากเกินที่จะกล่าวออกมาให้ท่านผู้อ่านได้รับรู้ถึงความรู้สึกของผมในตอนนั้นได้ ผมวิ่งออกตั้งแต่จากบ้านไปถนนใหญ่กว่า 5 กม.ไปขึ้นรถโดยสารธาตุพนมใช้เวลานานมากกว่าจะถึง เพราะอยู่ห่างจากบ้านผมมาก พอไปถึงผมก็ไปอธิฐานตั้งใจอย่างแน่วแน่ ผมอธิฐานมากกว่าร้อยรอบ ผมค่อยเดินออกมาหารถโดยสารกลับเข้าเมือง คิดน้อยใจมากที่คุณตาท่านทิ้งผมจริงๆทำไมท่านไม่ยอมสงสารผมบ้าง เมื่อถึงตัวเมืองก็ค่ำพอดี ผมก็นั่งรถกลับไปที่โรงพยาบาล กลับไปที่หน้าห้องเบนซ์อีก ทั้งคืนผมร้องไห้จนหลับ ตื่นมาก็ร้องไห้จนแม่กับพ่อของเบนซ์ท่านมาอุ้มผมขึ้นรถกลับบ้านท่านหาอะไรให้ผมทาน
- g4 S, x! {8 Y) c“ทานอะไรก่อนนะลูก ดูลูกหน้าซีดหมดแล้ว”$ f; Q7 x9 L8 _4 h# h; z- {
“บอลลูกหายไปไหนมาทั้งวัน” พ่อถามผมด้วยความห่วงหน้าผมตอนนี้คงจะมอมแมมน่าดู S( x; l9 Y/ R
“ผมไปธาตุพนมมาครับ ผมไปอธิฐานให้เบนซ์หาย” สองคนท่านก็ร้องไห้ซึ้งใจ' v( d& c4 B1 }! W9 v4 P1 b# `1 z
“ขอบคุณนะลูก จะไปทำไมไม่ให้พ่อพาไปล่ะ”+ t0 z( {6 P; u+ Y' ~2 Z* C" p Q/ Q
“ช่างเถอะครับผมไปเองได้” ผมตอบท่าน5 z* e+ P7 ^* P5 n9 s/ v2 h
“แล้วจะกลับบ้านคุณยายไหม” พ่อถามผมทำให้ผมกลัวว่าพ่อจะไล่ผมอีกคน ผมเลยบอกความจริงแก่ท่าน
5 @6 y1 z& D4 x R“ผมไปมาแล้วครับ ท่านไล่ผม คุณพ่อคุณแม่อย่าไล่ผมไปนะครับขอผมอยู่ที่นี่ซักพักนะครับ ผมไม่มีที่ไปแล้ว” ท่านทั้งสองก็กอดผมแล้วปลอบผม “พ่อกับแม่เข้าใจ ลูกไม่ต้องไปหรอก ลูกอยู่ที่นี่แม่ไม่มีทางไล่บอลเด็ดขาด” ผมเริ่มอุ่นใจขึ้นมากครับ เมื่ออาบน้ำเรียบร้อยผมก็อยากไปโรงพยาบาลอีก แต่ท่านทั้งสองก็ห้ามผมเอาไว้ ท่านว่าเช้าค่อยไป ผมเลยต้องเข้าห้องนอน นานสองเดือนที่ผมไม่ได้มาห้องเบนซ์ ผมก้าวเข้าไปในห้อง กลิ่นหอมของห้องเขาก็ยังเหมือนเดิม ผมก็เปิดไฟสิ่งที่ผมเห็นต่อหน้า ตอนนี้คือเสื้อผ้าที่ผมลืมไว้ตั้งนานมากแล้วตั้งแต่คบกันใหม่ๆ มันอยู่บนที่นอน ถูกพับอย่างเป็นระเบียบ ผมเดินไปดูของที่เราเคยใช้ด้วยกันยังคงอยู่ครบทุกอย่าง ในหมอนเหมือนมีอะไรสักอย่าง ผมก็เลยเอาหมอนออกรื้อดู พบสมุดเล่มหนึ่ง ผมรีบหยิบเอามาอ่านดู ในนั้นเต็มไปด้วยข้อเขียนความในใจตั้งแต่เราเริ่มรู้จักกันคำขอโทษตอนที่เราทะเลาะกัน คำคิดถึงตอนที่เราจากกัน ทุกคำที่เขียนมีวันที่บันทึกไว้อย่างดี ผมเอาสมุดมากอดมันทั้งซึ้งทั้งเจ็บ คุณผู้อ่านครับท่านที่อ่านเรื่องของผมทุกคน ขอให้ท่านจงมีแต่ความสุข ให้พบแต่ความราบรื่นทุกประการ อย่าได้เป็นเหมือนผมนะครับ ขณะที่ผมเขียนอยู่นี้น้ำตาผมร่วงหล่นอยู่ตลอดเวลา ผมเจ็บเหลือเกินที่ต้องนึกถึงวันนี้อีกครั้ง ถึงมันจะผ่านมาแล้วเกือบสองปีแล้ว แต่แผลนี้มันยังไม่หาย แต่ผมก็ภูมิใจที่ผมยังจำทุกเหตุการณ์นี้ได้ดี ติดตามตอนต่อไปนะครับ ขอบคุณมากครับที่อยู่เป็นเพื่อนผมในคืนนี้
; s% B, V* E d: r8 x
$ d8 R8 K) p7 a+ n" {-------------------- จบตอนที่ 18 ---------------------
1 `: P) {) M5 V) D$ |! J! @5 V4 {# ?; r! G6 P. _
) Y/ o* G5 @% d( a2 m5 Qสวัสดีปีใหม่ไทย และ สุขสันต์วันสงกรานต์ ๒๕๖๒
- [7 }4 Q2 J' r/ A8 m3 E& Uขอให้เพื่อนๆ เล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน เดินทางกลับไปหาครอบครัว กลับไปคนรัก หรือจะเดินทางไปไหนมาไหน ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพ  ปล.เมาไม่ขับกันนะครับ!!! วันนี้ผมเองก็จะเดินทางกลับบ้านที่ขอนแก่นแล้วเหมือนกัน ใครจะไปเล่นที่ถนนข้าวเหนียวบ้าง นัดเจอกันได้นะครับ 9 ^2 g W( t* f% I3 |6 T* m5 F: A
ไว้เจอกันใหม่หลังสงกรานต์นะครับ บ๊ายบาย {:4_98:}6 o' G u ^' \2 a
$ R7 C& t7 M; x7 V5 p& N4 e+ n; D% ?: d: e# c$ h
/ z+ A0 d0 m9 b6 x- h* R* B& C2 J
* K/ x6 A2 u& A9 E. i/ Z | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2019-4-11 08:32:05
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2024-3-23 03:53:08
โพสต์ 2020-1-27 21:31:53
โพสต์ 2019-12-31 19:57:36
โพสต์ 2019-5-23 23:59:19