|
เรื่องของเบนซ์ตอน 18 ***ขณะที่เพื่อนๆ อ่านเรื่องนี้ผมอยากให้เพื่อนๆ ลองฟังเพลง“อีกฝั่งของท้องฟ้า” ของวงไอน้ำนะครับ มันเข้ากับบรรยากาศและความรู้สึกของผมตอนนี้มากๆ ***) w9 g" i3 i6 A6 w8 O
“แม่ แม่ บอกผมสิที่บ้านเกิดอะไร” ผมเร่งเมื่อรู้ว่าเหตุการณ์ไม่ดีแน่แล้ว แม่ค่อยกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่งเครือ9 ~ h2 `1 v" D& P
“บอลแย่แล้วลูก….” “แม่ครับบอกผมมา”ผมตะโกนเสียงดังจนตั้มเขามาเคาะประตูถาม
: C) I$ f, z, h2 C P1 s“บอลทำใจนะลูก เบนซ์ถูกรถชน” ผมช๊อคเลยครับ มือไม้ผมสั่นไปหมด ผมค่อยตั้งสติถามแม่อีกครั้ง$ T, Q# v3 E0 z5 E: p9 p
“แล้วเบนซ์เป็นอะไรมากมั้ยครับ” ผมไม่อยากเหลือเกินที่จะได้ยินอะไรไปมากกว่านี้แต่ผมก็ต้องรู้ให้ได้9 S; [% }5 C1 Y5 l. R
“ยัง ไม่รู้เลยว่าจะรอดหรือเปล่า อยู่ห้อง ICU มาอาทิตย์กว่าแล้วยังไม่ฟื้นเลย” ผมรีบวางสาย ตัวผมอ่อนไปหมด ผมยืนพิงตู้โทรศัพท์แล้วผมก็ล้มลงกับพื้นเอามือกุมหน้าจนตั้มวิ่งเข้ามา “บอล บอลกนายเป็นอะไรหรือป่าว”เสียงของตั้มร้องเรียกแล้วเข้าไปดึงแขนผมให้ผมลุกขึ้นและออกจากตู้โทรศัพท์ พอมาถึงด้านนอกผมก็ตะโกนเสียงดังลั่น ตั้มเอามือมาอุดปากผมไว้ “บอลนายอย่าร้อง นายมีเรื่องอะไรบอกเราได้นะบอล อย่าร้องแบบนี้อีกนะ เชื่อเราสิ”
* M, _& H/ ]) F) m9 `; B4 L! n5 @ผมก็หยุดร้อง แต่เรื่องที่เกิดมันก็ทำให้ผมไม่หายครั่งผมมองเห็นต้นไม้ ผมก็ไปวิ่งชนอย่างแรง ผมอยากเจ็บให้มากกว่าเบนซ์เจ็บ ตั้มก็ยังวิ่งไปดึงผมเอาไว้ ตัวตั้มเล็กกว่าตัวผมเยอะ จึงไม่สามรถดึงตัวผมไว้ได้ ผมบ้ามากครับในวันนั้น ผมเอาตัวของผมไปวิ่งชนทุกอย่างที่ขวางหน้า ผมอยากเจ็บอยากเจ็บให้มากกว่าที่เบนซ์เจ็บ นานมากที่ผมทำคนมามุงดูผม มุงดูผมบ้า และมองดูตั้มกอดตัวผมไว้เพื่อห้ามไม่ให้ผมบ้าครั่ง “บอลเราไม่อยากให้นายทำแบบนี้ นายต้องอยู่เพื่อนคนที่นายรักนะ”; l p7 \2 V8 t1 @
“คนที่เรารักเหรอ ไม่มีแล้ว นายรู้มั้ยคนที่เรารักตอนนี้อยู่ในห้อง ICU”
) ] a; Q A8 I5 p“บอลนายมันบ้า คนอยู่ห้อง ICU ไม่ใช่ว่าเขาตายแล้ว เปอร์เซนเขารอดมีมากเขาอาจจะรอดก็ได้ นะเชื่อเรา กลับบ้านเถอะ”5 @$ z8 i K4 w# y( c; v- Z
“ใช่จริงของนาย เบนซ์อาจจะรอด ใช่เบนซ์อาจจะรอด” ผมก็เริ่มบ้าอีกครั้ง ขณะที่ผมเดินกลับบ้าน ผมเพ้อคำนี้ตลอด เบนซ์อาจจะรอด เมื่อกลับไปถึงบ้านคุณปู่คุณย่าท่านก็เป็นห่วงผมมากที่เห็นตัวผมเป็นแผล แต่คนอื่นเขาก็สมน้ำหน้า ท่านถามว่าเกิดอะไรขึ้นกับผม ผมก็ไม่ตอบ ท่านก็เลยสรุปเอาเองว่าผมมีเรื่องชกต่อยกัน$ L; i/ k; |8 J# f C
“คุณปู่ครับผมขอกลับไปเยี่ยมบ้านได้มั้ยครับ”1 z% j& d) T% s" B! m7 ~4 Q
“เอ็งจะกลับไปทำไม กลับไปหาใครที่นั่นไม่มีใครให้คิดถึงอีกแล้ว”
5 @: `- V& P( R: `0 N' {“มีครับ ผมมีเพื่อนที่ผมคิดถึงเขาไม่สบายหนักผมอยากกลับไปเยี่ยมเพื่อนครับ” ผมร้องห่มร้องไห้อยากให้ท่านอนุญาต; C( h% G3 q+ @- m7 Z6 K
“ก็ได้แต่อย่าไปนานเดี๋ยวจะเสียการเรียน” ท่านหยิบเงินให้ผมห้าพันผมก็ไม่ยอมอาบน้ำ ผมรีบเก็บของใส่กระเป๋าออกเดินทาง เมื่อถึงหน้าบ้านน้องชายกับน้องสาวพ่อที่ไม่ค่อยจะถูกกับผมก็มาดักรอ “มึงไปแล้วไม่ต้องกลับมาอีกนะ มึงควรที่จะไปเหมือนพ่อของมึง” ผมรู้ดีว่าเขาหวงสมบัติเพราะส่วนที่เป็นของพ่อผม คุณปู่เตรียมจะยกให้ผม อาสองคนนี่ก็ไม่อยากให้ ตั้งแต่ผมมาอยู่อาก็หาทางด่าว่าแกล้งผมอยู่ตลอด คงอยากบีบให้ผมออกจากบ้านผมจึงไม่ตอบถ้าผมเลือกได้ผมก็จะไม่มาที่นี่อีก ผมรีบกลับบ้านใจของผมอธิฐานอยู่ตลอดเวลาว่าขอให้ผมได้พบเบนซ์อีกครั้ง ถ้าผมได้พบเบนซ์คราวนี้ ผมจะไม่ยอมให้อะไรต้องพรากผมหนีจากเบนซ์อีกอย่างเด็จขาด ในที่สุดก็ถึงนครพนมจนได้ผมยังไม่กลับบ้าน ผมรีบไปที่โรงพยาบาลเพื่อไปตามหาเบนซ์ “ขอโทษครับมีคนป่วยอายุประมาณ17มั้ยครับ” ผมต้องหยุดพูดพักเหนื่อยก่อนจนพยาบาลถาม
' n. l( O4 G+ g4 p“คนป่วยชื่ออะไรคะ”" G: [" O6 L$ U
“รัชนนท์ครับ”
/ z) P: T4 F1 y. y“อ๋อมีค่ะ แต่ยังไม่ถึงเวลาเข้าเยี่ยมนะคะ ต้องรออีก2ชั่วโมง”
; ~. h) l! l! W+ w, n; C5 u“คนไข้อาการเป็นยังไงบ้างครับ” ผมลุ้นอยากให้พยาบาลตอบว่าอาการของเบนซ์กำลังจะดีขึ้นแต่แล้วก็......9 q8 ^+ R- N* a9 d2 }
“คนไข้อาการหนัก อาทิตย์กว่าแล้วป่านนี้ยังไม่รู้สึกตัวค่ะ” ได้ยินคำนี้ ผมเข่าผมอ่อนเดินแทบไม่ได้ ผมรีบเดินตามหาห้องที่เบนซ์อยู่ ถึงแม้ว่ายังไม่ถึงเวลาเข้าเยี่ยมก็ไม่เป็นไร ขอเพียงให้ผมได้อยู่หน้าห้องแอบมองเขาก็ยังดี และแล้วผมก็ไปถึงห้องของเบนซ์ ผมได้ไปแอบมองอย่างที่ต้องการ ใจผมเริ่มคุยกับตัวผมเอง ถึงคราวเราแล้วหรือที่เศร้าเหมือนในหนัง เมื่อก่อนผมเห็นเหตุการณ์นี้แต่ในหนัง แต่วันนี้มันกับเกิดขึ้นกับผมเอง ผมไม่อยากเชื่อเลยว่ามันจะเกิดขึ้นกับผม ภาพเบนซ์ปรากฏอยู่ต่อหน้า ดูไม่ออกเลยว่าเป็นเขา ร่างกายพันด้วยผ้าทั้งหมด นอนนิ่งเงียบ ผมก็แทบจะขาดใจในตอนนั้นเสียให้ได้ภาพที่เราเคยได้อยู่ร่วมกัน ผิดใจกัน ดีกัน เล่นกัน หยอกกันมันหวนมาให้ผมได้ทบทวนอีกครั้ง ผมก็ไปนั่งร้องไห้อยู่ที่เก้าอี้คนเดินผ่านไปผ่านมาก็มองผม เขาอาจจะว่าผมบ้าก็เป็นได้ แต่ผมไม่แคร์อะไรทั้งนั้นในตอนนี้3 ^* D2 a* ~. l o/ p; x/ E; m
“บอลลูกมาถึงเมื่อไหร่ลูก” แม่เห็นผมก็กอด แล้วแม่ก็ร้องไห้เสียใจ
: x" K$ }9 b+ h“บอลเบนซ์ต้องหายใช่ใหมลูก เบนซ์ต้องหายใช่ไหม” ผมก็พยักหน้า ผมรู้ว่าตอนนี้แม่กำลังบ้า เหมือนที่ผมบ้าอยู่) z' I) d5 w! i, c
“บอลเราต้องหาทางช่วยเบนซ์นะ” พ่อพูดกับผมท่านคงคิดมากแต่คำพูดนี้ทำให้ผมคิดขึ้นมาได้ว่าในโลกนี้มีอำนาจลึกลับอยู่
3 Y" x4 Z0 U% i8 y“ผมคิดออกแล้วครับแม่ ผมจะไปธาตุพนม”$ l! r5 M5 _! d3 W
ผมพูดจบผมก็รีบวิ่งขึ้นรถสามล้อ ในสมองผมตอนนั้นผมคิดได้ว่าผมต้องกลับบ้านตากับยาย ไปเอารถมอไซด์ของผมขี่ไปธาตุพนมเพื่ออธิฐานให้เบนซ์หาย รถสามล้อก็พาผมไปที่บ้านตายายไปถึงผมรีบวิ่งเข้าบ้าน( N6 h0 N* X& J s3 O; f6 K9 i
“ตาครับกุญแจรถอยู่ไหนครับ” ผมรีบถามหากุญแจรถผม
; d- c ]8 O$ _0 ~, j; Q9 x; M“รถใคร แกถามถึงรถอะไร”เสียงเข้มของคุณตาถามผม ผมรีบตอบ
g2 }" ?# D# s2 d. ^% h* O“รถมอไซด์ครับ”, `2 j+ J, {+ c; f
“รถมอไซด์ขายแล้ว อีกอย่างก็ไม่ใช่รถมึงนี่” พูดจบคุณตาก็เดินเข้าบ้าน ผมก็ยังดื้ออยู่วิ่งไปจับแขนคุณตาหวังจะขอร้องให้พาไธาตุพนม' i) M! s" Q+ a( S+ D, m% }. o3 d
“คุณตาครับ คุณตาพาผมไปธาตุพนมหน่อยครับผมขอร้อง”
8 t- ^! R7 W. [/ G2 O, _“ไอ้บ้า แกนี่มันเรื่องมากกลับไปได้แล้ว ตาบอกแล้วไงว่าไม่ให้มาที่นี่อีกอย่ามาอ้อนวอนอะไรอีกเลย แกอยากไปก็ไปเองสิ” ท่านสะบัดแขนของผม ผมก็รีบวิ่งออกจากบ้าน ผมเสียใจมากเกินที่จะกล่าวออกมาให้ท่านผู้อ่านได้รับรู้ถึงความรู้สึกของผมในตอนนั้นได้ ผมวิ่งออกตั้งแต่จากบ้านไปถนนใหญ่กว่า 5 กม.ไปขึ้นรถโดยสารธาตุพนมใช้เวลานานมากกว่าจะถึง เพราะอยู่ห่างจากบ้านผมมาก พอไปถึงผมก็ไปอธิฐานตั้งใจอย่างแน่วแน่ ผมอธิฐานมากกว่าร้อยรอบ ผมค่อยเดินออกมาหารถโดยสารกลับเข้าเมือง คิดน้อยใจมากที่คุณตาท่านทิ้งผมจริงๆทำไมท่านไม่ยอมสงสารผมบ้าง เมื่อถึงตัวเมืองก็ค่ำพอดี ผมก็นั่งรถกลับไปที่โรงพยาบาล กลับไปที่หน้าห้องเบนซ์อีก ทั้งคืนผมร้องไห้จนหลับ ตื่นมาก็ร้องไห้จนแม่กับพ่อของเบนซ์ท่านมาอุ้มผมขึ้นรถกลับบ้านท่านหาอะไรให้ผมทาน2 D1 M( B0 x! i6 P# w
“ทานอะไรก่อนนะลูก ดูลูกหน้าซีดหมดแล้ว”( {' q0 t. _# H5 N* D. ]- `. ^% U
“บอลลูกหายไปไหนมาทั้งวัน” พ่อถามผมด้วยความห่วงหน้าผมตอนนี้คงจะมอมแมมน่าดู
7 _7 ~4 N" L/ A5 A( l! l“ผมไปธาตุพนมมาครับ ผมไปอธิฐานให้เบนซ์หาย” สองคนท่านก็ร้องไห้ซึ้งใจ
; t* Z* P" r" }“ขอบคุณนะลูก จะไปทำไมไม่ให้พ่อพาไปล่ะ”; g, h9 V$ K: T8 E
“ช่างเถอะครับผมไปเองได้” ผมตอบท่าน
- F: B9 @2 b6 S) i9 O“แล้วจะกลับบ้านคุณยายไหม” พ่อถามผมทำให้ผมกลัวว่าพ่อจะไล่ผมอีกคน ผมเลยบอกความจริงแก่ท่าน
6 ?( s h1 ~. M O& E9 ]# W% h' h“ผมไปมาแล้วครับ ท่านไล่ผม คุณพ่อคุณแม่อย่าไล่ผมไปนะครับขอผมอยู่ที่นี่ซักพักนะครับ ผมไม่มีที่ไปแล้ว” ท่านทั้งสองก็กอดผมแล้วปลอบผม “พ่อกับแม่เข้าใจ ลูกไม่ต้องไปหรอก ลูกอยู่ที่นี่แม่ไม่มีทางไล่บอลเด็ดขาด” ผมเริ่มอุ่นใจขึ้นมากครับ เมื่ออาบน้ำเรียบร้อยผมก็อยากไปโรงพยาบาลอีก แต่ท่านทั้งสองก็ห้ามผมเอาไว้ ท่านว่าเช้าค่อยไป ผมเลยต้องเข้าห้องนอน นานสองเดือนที่ผมไม่ได้มาห้องเบนซ์ ผมก้าวเข้าไปในห้อง กลิ่นหอมของห้องเขาก็ยังเหมือนเดิม ผมก็เปิดไฟสิ่งที่ผมเห็นต่อหน้า ตอนนี้คือเสื้อผ้าที่ผมลืมไว้ตั้งนานมากแล้วตั้งแต่คบกันใหม่ๆ มันอยู่บนที่นอน ถูกพับอย่างเป็นระเบียบ ผมเดินไปดูของที่เราเคยใช้ด้วยกันยังคงอยู่ครบทุกอย่าง ในหมอนเหมือนมีอะไรสักอย่าง ผมก็เลยเอาหมอนออกรื้อดู พบสมุดเล่มหนึ่ง ผมรีบหยิบเอามาอ่านดู ในนั้นเต็มไปด้วยข้อเขียนความในใจตั้งแต่เราเริ่มรู้จักกันคำขอโทษตอนที่เราทะเลาะกัน คำคิดถึงตอนที่เราจากกัน ทุกคำที่เขียนมีวันที่บันทึกไว้อย่างดี ผมเอาสมุดมากอดมันทั้งซึ้งทั้งเจ็บ คุณผู้อ่านครับท่านที่อ่านเรื่องของผมทุกคน ขอให้ท่านจงมีแต่ความสุข ให้พบแต่ความราบรื่นทุกประการ อย่าได้เป็นเหมือนผมนะครับ ขณะที่ผมเขียนอยู่นี้น้ำตาผมร่วงหล่นอยู่ตลอดเวลา ผมเจ็บเหลือเกินที่ต้องนึกถึงวันนี้อีกครั้ง ถึงมันจะผ่านมาแล้วเกือบสองปีแล้ว แต่แผลนี้มันยังไม่หาย แต่ผมก็ภูมิใจที่ผมยังจำทุกเหตุการณ์นี้ได้ดี ติดตามตอนต่อไปนะครับ ขอบคุณมากครับที่อยู่เป็นเพื่อนผมในคืนนี้6 |7 O' N, b S) o% i
( ^+ M& q. A" q-------------------- จบตอนที่ 18 ---------------------3 n- o4 _1 i$ q8 d" h- B
; V; ]% C* D) J/ N1 H. t& X
: ~/ R, M' V5 w8 R% {สวัสดีปีใหม่ไทย และ สุขสันต์วันสงกรานต์ ๒๕๖๒
3 [' n2 a# F" O) d, G3 U* Aขอให้เพื่อนๆ เล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน เดินทางกลับไปหาครอบครัว กลับไปคนรัก หรือจะเดินทางไปไหนมาไหน ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพ  ปล.เมาไม่ขับกันนะครับ!!! วันนี้ผมเองก็จะเดินทางกลับบ้านที่ขอนแก่นแล้วเหมือนกัน ใครจะไปเล่นที่ถนนข้าวเหนียวบ้าง นัดเจอกันได้นะครับ
, ^0 }& [9 B. L( w, }4 l2 dไว้เจอกันใหม่หลังสงกรานต์นะครับ บ๊ายบาย {:4_98:}
+ O" g* o3 L2 z0 u* m/ n C2 V6 }% x
5 I; @/ z' C3 t" ?' X) m( q4 M8 L2 D
( X% b0 w9 ^4 a$ }& |! O
% ~; k* H1 f$ R | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2019-4-11 08:32:05
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2024-3-23 03:53:08
โพสต์ 2020-1-27 21:31:53
โพสต์ 2019-12-31 19:57:36
โพสต์ 2019-5-23 23:59:19