เรื่องของเบนซ์ ตอนที่ 17

Julio

เรื่องของเบนซ์  ตอนที่ 17
" J. @5 f, a5 S, H0 w8 a% h
0 J% p+ e2 I/ U4 K
ป่านนี้เบนซ์ของผมจะอยู่ที่ไหน จะทำอะไรอยู่นะ  คำนี้กึกก้องในใจของผมอยู่ตลอดเวลา  เมื่อไปถึงบ้านคุณปู่  ผมนั่งซึมคิดถึงเบนซ์  มันคิดถึงมากแบบสุดๆ เลยครับ
“บอลคิดถึงบ้านใช่มั้ย” พลเดินมาถามผม  ผมร้องไห้อีก
“เราเข้าใจนะ  แต่นายต้องทำใจบ้างดิ  เราต้องพอใจกับสิ่งที่มันเป็นในวันนี้นะ ทำใจนะ” พลกอดผม
“ไอ้น้องบอลเราไปอาบน้ำกันเถอะนะ” พลดึงผมให้ลุกขึ้นแล้วเราก็ไปอาบน้ำกันครับ  พลหยอกล้อผมอยู่ตลอดจนผมเริ่มยิ้มได้
5 Y# u$ o3 C. G2 [“เราไปวิ่งออกกำลังกายกันเถอะ”
. ?! e# K' f* q8 D“พลไปวิ่งไกลมั้ย”
# H2 [) a9 |5 K6 a“ไม่ไกลหรอก” ผมก็ต้องไปกับพล
' h  g6 {1 }4 V/ {: k" M. }$ G3 ~“เอ๊ะวันนี้เพื่อน ไม่เห็นมาเลย” พลมองหาเพื่อนแต่ก็ไม่มีใคร
4 `1 G0 z7 i) O* |  ]. q! K% n“มันคงมืดแล้วมั้งพล” ผมออกความเห็นเพราะจะทุ่มหนึ่งแล้ว
/ c7 B" v( Z0 n! v“ไม่หรอก  ปกติเพื่อนก็มาวิ่งกันแบบนี้ทุกวัน  ยังไม่กลับหรอก” พลยังไม่เลิก พลมองหาและพาผมวิ่งตามหาเพื่อน  ตรงนี้เป็นเป็นสนามโรงเรียนครับ ก็มีคนยังออกกำลังกายอยู่หลายคน  แล้วผมก็ได้ยินเสียงคุยกันเอะอ่ะเมื่อไปถึงโรงยิมร้าง
“เฮ้ยเจอแล้วอย่า เสียงดังนะบอล” พลพาผมย่องเข้าไปแอบดูตามต้นเสียงที่ได้ยิน  พลก็ปีนไปจ้องมองที่ช่องระบายอากาศผมอยู่ข้างล่างนั่งฟังเสียงเขาคุยกัน
“ไอ้ห่าเอ้ย มึงเล่าซะกูไม่มีอารมณ์เลยว่ะ”
) n+ O+ R: c9 Z! D; x) i3 C“โถ่ก็กูดูมาแบบนี้  กูก็เล่าได้แค่นี้”
“ไอ้บ้าหนัง X มันดีทุกเรื่อง  แต่มึงเล่าไม่ได้อารมณ์เอง”
7 v6 A/ Z' B: j. h% t8 j“ใช่จริงของมึงนะ  ถ้าที่บ้านกูดูหนัง X ได้  กูไม่ต้องมาง้อให้มึงเล่าให้ฟังหรอก”
“ขอโทษด้วยนะที่พวกมึงไม่มีความสามรถอย่างกู  กูอิสระโว้ย”  จากนั้นก็มีเสียงหัวเราะเสียงพวกเขาหยอกล้อกัน
. k- l/ ~* e/ h; B) m3 ]0 n“โอ้ย หมดอารมณ์แล้วว่ะ  กลับกันเถอะ  อยู่ไปก็เซง” พลรีบโดดลงมาจากถังสีที่เขาเหยียบอยู่
“บอลตามเรามา” ผมก็วิ่งตามพลเข้าทางประตูมืดมากครับ  มองอะไรไม่ค่อยเห็นเลย
. X4 r0 T1 V0 y7 H( z( G“กูมาแล้วไอ้พวกกระหายทั้งหลาย” พลตะโกนบอก
“ไอ้พล มึงมาตั้งแต่เมื่อไหร่วะ หายไปตั้งสองวัน”
# u8 [& U& k0 h; [* k& {" _“กูไปต่างจังหวัดมา” พลตอบโอ้โฮครับผมเหม็นไปหมดได้กลิ่นเจ้าโลกคลุ้งไปหมด  สงสัยพวกนี้กำลังเล่นว่าวกัน
% i+ \- }  |6 Z) i$ d“อ้าวแล้วนั่นมึงพาใครมาล่ะ”
“ญาติกูเอง  ป่ะออกไปข้างนอกกันเถอะ” พลชวนเพื่อนไปข้างนอก
“อยู่นี่แหละขาดมึงพวกกูอัดอั้นเลยว่ะ  ช่วยพวกกูหน่อย”
  K6 @& G4 \. s" e1 Y“วันนี้กูขอก่อนเถอะ พวกมึงก็อะไรนักหนา  กะอิแค่เล่นว่าวก็แอบไปทำบ้านใครบ้านมันก็จบเรื่อง”  ผมพอตีความเข้าใจว่าวัยรุ่นกลุ่มนี้เขาคงเรียนรู้เรื่องเซกซ์กับพลนั่นแหละ
“เออพรุ้งนี้มึงต้องมานะ”
“เออกูสัญญา” แล้วผมก็เดินนำหน้าออกนอกโรงยิมเพราะกลิ่นเหม็นคาวทำให้หายใจลำบากมาก  พอถึงด้านนอกพลก็พาเพื่อน ๆ นั่งคุยกันเรื่องต่าง ๆ ผมก็นั่งฟังเขาอยู่  แต่นั่งห่างมาก  ผมมองเห็นตู้โทรศัพท์อยู่ริมถนนห่างจากตรงที่เรานั่ง
( u; c% k! O0 |% w: m2 k' V% y. L“พลนายมีเศษตังค์ไหม” ผมยืนขึ้นขอกับพล
“ไม่มีอ่ะ บอลจะทำไมหรอ”
1 m6 a3 J0 L5 n0 H/ R“ช่างเถอะ” ผมก็นั่งลง
“นายจะเอาไปทำไมหรอ เรามีนะ” เสียงเขาทำให้ผมนึกถึงเบนซ์มากครับเพราะเป็นคำพูดที่อบอุ่นอาจเป็นเพราะผมคิดถึงเบนซ์มาก
- I1 \0 x/ U% ^, {% m) t- k“ช่างเถอะครับ ไม่เป็นไร” ผมตอบเขาด้วยความเกรงใจแล้วเขาก็เดินมาหาผม
, s" }7 p1 m) {“อ่ะเราให้นาย” เขามาใกล้ ๆ แล้วยื่นตังค์ให้ผม
5 D$ n& w& |6 O“ขอบคุณคับ” ผมก็ยิ้มให้เขาแล้วผมก็บอกพลว่าผมจะไปโทรศัพท์
“เฮ้ยตั้มไปเป็นเพื่อนบอลหน่อย” ตั้มคนที่ให้เศษตังค์ก็ตามผมมา  เมื่อไปถึงผมก็ดีใจมากผมรีบเข้าตู้โทรศัพท์กดโทรทันที
- Q, b2 g, [, a4 V“ดีครับ  บ้านอาจารย์อราดาครับ”  เป็นเสียงเบนซ์
8 {1 D# i3 L4 }6 }- \7 p“เบนซ์” ผมพูดคำเดียวผมก็ร้องไห้มันพูดอะไรไม่ออก
“บอล เรารอบอลทั้งวันเลย แล้วนายก็โทรมาจิง ๆ ด้วย” เบนซ์ท่าจะดีใจมาก  ผมรีบเช็ดน้ำตาหยุดร้องไห้
“เราถึงได้สักพักแล้ว  เราคิดถึงนายมากเลยนะ”
“เช่นกันบอลเรารักบอลมากเลยนะ อย่าเปลี่ยนไปนะ”
7 L; h0 [/ {  {- L# |! I) z“ไม่มีทาง  เราจะไม่เปลี่ยนไปเด็จขาด”
) z' z4 q' l/ {“บอลต้องอดทนนะ นายหน้าตาดีมีเสน่ห์ใครก็ชอบ  นายอย่าไปใจอ่อนนะ  เราน่ะนอนไม่หลับแน่เรากลัวนายไปมีคนอื่น”
7 [9 \5 |8 ~- x$ J“ไม่  บอลจะไม่เป็นอย่างนั้นบอลสัญญา”
“สัญญานะครับ  เบนซ์เองจะรอวันที่เราจะอยู่ด้วยกัน” เสียงเบนซ์ร้องไห้ผมก็ต้องเสียใจเมื่อเงินหยอดตู้ผมจะหมด“เบนซ์เงินเราจะหมดแล้วไว้วันหลังเราโทรมาใหม่นะ” ยังไม่ทันได้ยินเสียงเบนซ์เลยสายก็ตัดก่อน  ผมก็สบายใจขึ้นมาหน่อยอย่างน้อยผมก็รู้ว่ามีเบนซ์คนหนึ่งที่รักและคิดถึงผม ผมเดินออกจากตู้ผมก็เห็นตั้มนั่งรออยู่  เมื่อตั้มเห็นผมตั้มก็ยืนขึ้นแล้วเดินนำหน้าพาผมไปหาเพื่อนที่นั่งคุยกันอยู่
“เรากลับกันเถอะว่ะ กลับบ้านกลัวโดนด่าจังวันนี้” เพื่อนคนหนึ่งกล่าวก่อนจะลุกแล้วเดินหนีไปทางใครทางมัน
“บอลพวกนี้บอลอย่าไปสนิทพวกมันให้มันมากนะ”
“อ้าวทำไมหรอ” ผมสงสัย
“พวกนี้มันติดยาเสพติดนะ  แต่มีดีอยู่คนเดียวที่ไม่ติดอะไรเลย”
พลพูด  ผมก็พอดูออกว่าต้องเป็นตั้มแน่ๆ  ดูท่าเขาเรียบร้อยมาก เ มื่อกลับถึงบ้านผมกับพลก็โดนดุนิดหนึ่งที่กลับค่ำ  เขาทานข้าวกันหมดแล้วเหลือเราสองคนที่ยังไม่ทาน  อาหารก็หมดไม่เหลือ
  }+ ], \7 {1 T3 H“มันเป็นกฎของบ้าน  ถ้ามาทานข้าวไม่ทันก็ต้องอดแบบนี้แหละ แต่อย่าห่วงระดับเราไม่มีอดป่ะเราไปทานนอกบ้านกัน”เป็นกฎแรกของบ้านที่ผมได้เรียนรู้ มันน่าเสียวใส้เหลือเกิน  นี่ขนาดวันแรกผมก็เจอแล้ว พลก็พาผมเดินไปร้านขายอาหารตามสั่ง
: \+ b* h  [" Z6 _1 x% ]3 s) Y1 O“กินสิ อย่าคิดมากนายต้องฝึกความอดทนเอาไว้  ถ้าเราไม่อยู่แล้วนายต้องรู้จักเอาตัวรอดให้ได้”พลคงเป็นห่วงผม   
$ @- Z3 C& n4 a; z“นายจะย้ายเมื่อไหร่ไปที่ไหน”
1 w( V1 ]% n: Z. h$ ~* U) b“เราจะย้ายไปอยู่ชลบุรี คงจะก่อนเปิดเทอมนี้” ผมรู้สึกกลัวมากเพราะที่บ้านนี้มีคนอยู่กันมากลูกคุณปู่ก็ห้าคนที่ยังอยู่ในบ้านหลานอีกหลายคนครับ  เมื่อพลย้ายออกจากบ้านผมก็ไปเรียนที่โรงเรียนใหม่ไม่ใกลจากบ้านนัก  ผมก็ เริ่มตื่นเต้นที่จะได้ไปโรงเรียนแห่งใหม่เมื่อผมไปถึงโรงเรียนผมก็ไปเจอตั้มเขากำลังยืนรอใครไม่รู้ที่หน้าประตู ผมกับตั้มเราเคยเจอกันครั้งเดียวตั้งแต่วันที่ผมขอตังค์เขา
3 H+ _. U3 f& N$ K; Q# G9 g“หวัดดี  นายรอใครอยู่หรอ”ผมยิ้มทักทาย
- g% d! w9 W) B$ U“รอนายอยู่ นายก็มาจริงๆ ด้วย” ตั้มยิ้มทักทายผม  ตั้มเป็นคนขาวมากตัวสูงโย่ง  ยิ้มตั้มจะสดใสมากครับ ดูดีที่สุดก็ที่คิ้ว คิ้วตั้มเหมือนเอามาแปะเอาไว้เข้ากับตาชั้นเดียวที่ใสปิ๊ง  ผมไม่รักเขาหรอกแต่ชอบเวลาที่ได้เห็นตั้มมันอบอุ่นยังไงบอกไม่ถูกวันนี้ผมได้เห็นตั้มชัดๆ ผมอึ้งอยู่นานก็หาเรื่องคุยกับเขาต่อ
“รอเราหรอ”   
“อืม นายไม่ยอมมาออกกำลังกายเลยนะ”ที่ผมไม่ไปเพราะพลเตือนผมตั้งแต่วันนั้น  ผมเลยไม่ไปอีกเลย
“ต่อไปเราจะไปทุกวันนะ”
! |2 J+ f; N( l; k6 _1 p9 r“อ่ะเศษตังค์เราเก็บไว้ให้นาย” ผมตกใจเลยครับ  เพราะเต็มกระปุกใสๆ ที่เขาเอาถือมาด้วย
& ]* ]- d1 p" q  p, @“เยอะจัง  เราไม่กล้าเอาหรอก”ผมก็ทำท่าเกรงใจ
“เอาเหอะ  เราก็เสียใจสิอุตส่าห์เก็บให้นาย” ผมเลยต้องรับเงินตั้มแล้วเราทั้งสองก็เดินไปภายในโรงเรียน วันนี้ผมก็เริ่มชีวิตใหม่อีกครั้ง  แต่ก็ยังผวาอยู่เหมือนกัน  ในบางครั้งผมเหมือนกับคนบ้า  เวลาที่ออดดังตอนเที่ยงผมรีบวิ่งลงจากห้องเรียนไปที่โรงอาหารตั้งใจจะไปหาเบนซ์ ผมลืมไปว่าตอนนี้เราอยู่กันคนละที่  แต่โชคดีที่ตั้มวิ่งตามทุกครั้ง  ตั้มจะถามเสมอว่าผมวิ่งหาใคร  ผมต้องโกหกว่าวิ่งหาตั้ม

0 U- ]4 G! D/ x4 _9 Y/ C1 T8 s/ Y
-------------------- จบตอนที่ 17 --------------------
6 l) M( m& @% W& Z8 K& I6 r

  g+ h, `* s. W7 P8 V) f+ q8 S* ~7 u
; Y. d1 n2 r. f6 g8 b# r; q" Z
0 X3 L4 ?9 i$ D" FEP นี้จะดูสั้นๆ ไปหน่อยนะครับ ไว้ว่างๆ ผมจะรีบมาอัพเพิ่มให้อีกน๊า
- m/ Q: B; N$ O' t! V
/ e. \6 k7 {3 O+ M' T

tidchoo2

ทุกอย่างลงตัว ขอบคุณนะครับ

Roysan

เศร้าอ่ะ นอย

ouisit

ขอบคุณครับ

Macckrub

ขอบคุณครับ

Macckrub

ขอบคุณครับ

HRHPrince

ว่ะ

team901x

: i+ \' S  @" m3 o2 Y6 |* i
8 `$ H; U. c: M) x$ [9 qขอบคุณคับ

artwin

ขอบคุณมากครับ

Peebame

ตั้มเหรอ งืม ๆ

nong0987

ขอบคุณนะครับ

gang2520

ขอบคุณครับบ

jumboa

ขอบคุณ​ครับ.

princo78

ขอบคุณครับ

kridty75

ขอบคุณครับ

eg1

ขอบคุณครับ

AlphaPaKa

ขอบคุณครับ

tidchoo2

ยิ่งอ่านยิ่งเพลินอ่ะ มาเล่ามาเร็ว ๆ นะ

kichjakan

ขอบพระคุณ

pom951

สงสารบอลจัง