เรื่องของเบนซ์ ตอนที่ 17

Julio

เรื่องของเบนซ์  ตอนที่ 17
0 k% N7 l2 I+ N( p" V
, E' E1 K; w0 l9 u- Q1 k
; F/ ~; `, _) d. u6 yป่านนี้เบนซ์ของผมจะอยู่ที่ไหน จะทำอะไรอยู่นะ  คำนี้กึกก้องในใจของผมอยู่ตลอดเวลา  เมื่อไปถึงบ้านคุณปู่  ผมนั่งซึมคิดถึงเบนซ์  มันคิดถึงมากแบบสุดๆ เลยครับ
“บอลคิดถึงบ้านใช่มั้ย” พลเดินมาถามผม  ผมร้องไห้อีก
“เราเข้าใจนะ  แต่นายต้องทำใจบ้างดิ  เราต้องพอใจกับสิ่งที่มันเป็นในวันนี้นะ ทำใจนะ” พลกอดผม
“ไอ้น้องบอลเราไปอาบน้ำกันเถอะนะ” พลดึงผมให้ลุกขึ้นแล้วเราก็ไปอาบน้ำกันครับ  พลหยอกล้อผมอยู่ตลอดจนผมเริ่มยิ้มได้
5 @3 ~. i, g2 P+ s* [) Z3 J/ C“เราไปวิ่งออกกำลังกายกันเถอะ”
“พลไปวิ่งไกลมั้ย”
“ไม่ไกลหรอก” ผมก็ต้องไปกับพล
* P( e. T$ m+ J) m5 b/ x“เอ๊ะวันนี้เพื่อน ไม่เห็นมาเลย” พลมองหาเพื่อนแต่ก็ไม่มีใคร
9 h, X. f) ]4 k& r( U9 Z+ Z“มันคงมืดแล้วมั้งพล” ผมออกความเห็นเพราะจะทุ่มหนึ่งแล้ว
( H+ f9 Y7 `" _& X2 D“ไม่หรอก  ปกติเพื่อนก็มาวิ่งกันแบบนี้ทุกวัน  ยังไม่กลับหรอก” พลยังไม่เลิก พลมองหาและพาผมวิ่งตามหาเพื่อน  ตรงนี้เป็นเป็นสนามโรงเรียนครับ ก็มีคนยังออกกำลังกายอยู่หลายคน  แล้วผมก็ได้ยินเสียงคุยกันเอะอ่ะเมื่อไปถึงโรงยิมร้าง
/ }+ O2 o" n  A7 r$ z: Q“เฮ้ยเจอแล้วอย่า เสียงดังนะบอล” พลพาผมย่องเข้าไปแอบดูตามต้นเสียงที่ได้ยิน  พลก็ปีนไปจ้องมองที่ช่องระบายอากาศผมอยู่ข้างล่างนั่งฟังเสียงเขาคุยกัน
“ไอ้ห่าเอ้ย มึงเล่าซะกูไม่มีอารมณ์เลยว่ะ”
“โถ่ก็กูดูมาแบบนี้  กูก็เล่าได้แค่นี้”
“ไอ้บ้าหนัง X มันดีทุกเรื่อง  แต่มึงเล่าไม่ได้อารมณ์เอง”
7 q3 o3 t8 v2 q: B9 e/ k“ใช่จริงของมึงนะ  ถ้าที่บ้านกูดูหนัง X ได้  กูไม่ต้องมาง้อให้มึงเล่าให้ฟังหรอก”
  T2 h8 b$ C- a/ T“ขอโทษด้วยนะที่พวกมึงไม่มีความสามรถอย่างกู  กูอิสระโว้ย”  จากนั้นก็มีเสียงหัวเราะเสียงพวกเขาหยอกล้อกัน
“โอ้ย หมดอารมณ์แล้วว่ะ  กลับกันเถอะ  อยู่ไปก็เซง” พลรีบโดดลงมาจากถังสีที่เขาเหยียบอยู่
“บอลตามเรามา” ผมก็วิ่งตามพลเข้าทางประตูมืดมากครับ  มองอะไรไม่ค่อยเห็นเลย
( W$ @& @; H7 e: Z) R# ]5 T* t“กูมาแล้วไอ้พวกกระหายทั้งหลาย” พลตะโกนบอก
/ z! O/ K/ Z$ K7 ^  S8 r“ไอ้พล มึงมาตั้งแต่เมื่อไหร่วะ หายไปตั้งสองวัน”
“กูไปต่างจังหวัดมา” พลตอบโอ้โฮครับผมเหม็นไปหมดได้กลิ่นเจ้าโลกคลุ้งไปหมด  สงสัยพวกนี้กำลังเล่นว่าวกัน
“อ้าวแล้วนั่นมึงพาใครมาล่ะ”
5 T+ J, C) C  [' u, p“ญาติกูเอง  ป่ะออกไปข้างนอกกันเถอะ” พลชวนเพื่อนไปข้างนอก
" \. l. ]) j/ I$ r/ o  S“อยู่นี่แหละขาดมึงพวกกูอัดอั้นเลยว่ะ  ช่วยพวกกูหน่อย”
“วันนี้กูขอก่อนเถอะ พวกมึงก็อะไรนักหนา  กะอิแค่เล่นว่าวก็แอบไปทำบ้านใครบ้านมันก็จบเรื่อง”  ผมพอตีความเข้าใจว่าวัยรุ่นกลุ่มนี้เขาคงเรียนรู้เรื่องเซกซ์กับพลนั่นแหละ
“เออพรุ้งนี้มึงต้องมานะ”
& l5 l0 y5 o3 v( {$ l“เออกูสัญญา” แล้วผมก็เดินนำหน้าออกนอกโรงยิมเพราะกลิ่นเหม็นคาวทำให้หายใจลำบากมาก  พอถึงด้านนอกพลก็พาเพื่อน ๆ นั่งคุยกันเรื่องต่าง ๆ ผมก็นั่งฟังเขาอยู่  แต่นั่งห่างมาก  ผมมองเห็นตู้โทรศัพท์อยู่ริมถนนห่างจากตรงที่เรานั่ง
“พลนายมีเศษตังค์ไหม” ผมยืนขึ้นขอกับพล
“ไม่มีอ่ะ บอลจะทำไมหรอ”
“ช่างเถอะ” ผมก็นั่งลง
2 k7 c+ M  S6 ^) C“นายจะเอาไปทำไมหรอ เรามีนะ” เสียงเขาทำให้ผมนึกถึงเบนซ์มากครับเพราะเป็นคำพูดที่อบอุ่นอาจเป็นเพราะผมคิดถึงเบนซ์มาก
6 ^7 m$ ^! [4 c4 P) m+ _“ช่างเถอะครับ ไม่เป็นไร” ผมตอบเขาด้วยความเกรงใจแล้วเขาก็เดินมาหาผม
% V, `, b: t; S* p3 @& ~! C) u2 o“อ่ะเราให้นาย” เขามาใกล้ ๆ แล้วยื่นตังค์ให้ผม
5 {4 G/ F# ]2 f7 r1 a" A; Y“ขอบคุณคับ” ผมก็ยิ้มให้เขาแล้วผมก็บอกพลว่าผมจะไปโทรศัพท์
6 u: R' R* @- d“เฮ้ยตั้มไปเป็นเพื่อนบอลหน่อย” ตั้มคนที่ให้เศษตังค์ก็ตามผมมา  เมื่อไปถึงผมก็ดีใจมากผมรีบเข้าตู้โทรศัพท์กดโทรทันที
3 T5 p3 H- A" E# ^& N  D! m$ x“ดีครับ  บ้านอาจารย์อราดาครับ”  เป็นเสียงเบนซ์
; w+ C. f, n3 a4 H“เบนซ์” ผมพูดคำเดียวผมก็ร้องไห้มันพูดอะไรไม่ออก
. `/ O2 A  s5 }% e) }+ q1 T& ?“บอล เรารอบอลทั้งวันเลย แล้วนายก็โทรมาจิง ๆ ด้วย” เบนซ์ท่าจะดีใจมาก  ผมรีบเช็ดน้ำตาหยุดร้องไห้
“เราถึงได้สักพักแล้ว  เราคิดถึงนายมากเลยนะ”
“เช่นกันบอลเรารักบอลมากเลยนะ อย่าเปลี่ยนไปนะ”
“ไม่มีทาง  เราจะไม่เปลี่ยนไปเด็จขาด”
! t3 X2 x5 N! ]) q“บอลต้องอดทนนะ นายหน้าตาดีมีเสน่ห์ใครก็ชอบ  นายอย่าไปใจอ่อนนะ  เราน่ะนอนไม่หลับแน่เรากลัวนายไปมีคนอื่น”
“ไม่  บอลจะไม่เป็นอย่างนั้นบอลสัญญา”
9 U7 l& F5 o- y3 p6 F“สัญญานะครับ  เบนซ์เองจะรอวันที่เราจะอยู่ด้วยกัน” เสียงเบนซ์ร้องไห้ผมก็ต้องเสียใจเมื่อเงินหยอดตู้ผมจะหมด“เบนซ์เงินเราจะหมดแล้วไว้วันหลังเราโทรมาใหม่นะ” ยังไม่ทันได้ยินเสียงเบนซ์เลยสายก็ตัดก่อน  ผมก็สบายใจขึ้นมาหน่อยอย่างน้อยผมก็รู้ว่ามีเบนซ์คนหนึ่งที่รักและคิดถึงผม ผมเดินออกจากตู้ผมก็เห็นตั้มนั่งรออยู่  เมื่อตั้มเห็นผมตั้มก็ยืนขึ้นแล้วเดินนำหน้าพาผมไปหาเพื่อนที่นั่งคุยกันอยู่
“เรากลับกันเถอะว่ะ กลับบ้านกลัวโดนด่าจังวันนี้” เพื่อนคนหนึ่งกล่าวก่อนจะลุกแล้วเดินหนีไปทางใครทางมัน
1 f8 B! g5 E9 J! n“บอลพวกนี้บอลอย่าไปสนิทพวกมันให้มันมากนะ”
. K1 B! t, S# f" N% E/ @“อ้าวทำไมหรอ” ผมสงสัย
" H( z1 Z* ?$ K0 Z+ F$ d“พวกนี้มันติดยาเสพติดนะ  แต่มีดีอยู่คนเดียวที่ไม่ติดอะไรเลย”
พลพูด  ผมก็พอดูออกว่าต้องเป็นตั้มแน่ๆ  ดูท่าเขาเรียบร้อยมาก เ มื่อกลับถึงบ้านผมกับพลก็โดนดุนิดหนึ่งที่กลับค่ำ  เขาทานข้าวกันหมดแล้วเหลือเราสองคนที่ยังไม่ทาน  อาหารก็หมดไม่เหลือ
“มันเป็นกฎของบ้าน  ถ้ามาทานข้าวไม่ทันก็ต้องอดแบบนี้แหละ แต่อย่าห่วงระดับเราไม่มีอดป่ะเราไปทานนอกบ้านกัน”เป็นกฎแรกของบ้านที่ผมได้เรียนรู้ มันน่าเสียวใส้เหลือเกิน  นี่ขนาดวันแรกผมก็เจอแล้ว พลก็พาผมเดินไปร้านขายอาหารตามสั่ง
“กินสิ อย่าคิดมากนายต้องฝึกความอดทนเอาไว้  ถ้าเราไม่อยู่แล้วนายต้องรู้จักเอาตัวรอดให้ได้”พลคงเป็นห่วงผม   
“นายจะย้ายเมื่อไหร่ไปที่ไหน”
- |% K4 |0 d& \1 Y! t# s5 t“เราจะย้ายไปอยู่ชลบุรี คงจะก่อนเปิดเทอมนี้” ผมรู้สึกกลัวมากเพราะที่บ้านนี้มีคนอยู่กันมากลูกคุณปู่ก็ห้าคนที่ยังอยู่ในบ้านหลานอีกหลายคนครับ  เมื่อพลย้ายออกจากบ้านผมก็ไปเรียนที่โรงเรียนใหม่ไม่ใกลจากบ้านนัก  ผมก็ เริ่มตื่นเต้นที่จะได้ไปโรงเรียนแห่งใหม่เมื่อผมไปถึงโรงเรียนผมก็ไปเจอตั้มเขากำลังยืนรอใครไม่รู้ที่หน้าประตู ผมกับตั้มเราเคยเจอกันครั้งเดียวตั้งแต่วันที่ผมขอตังค์เขา
“หวัดดี  นายรอใครอยู่หรอ”ผมยิ้มทักทาย
“รอนายอยู่ นายก็มาจริงๆ ด้วย” ตั้มยิ้มทักทายผม  ตั้มเป็นคนขาวมากตัวสูงโย่ง  ยิ้มตั้มจะสดใสมากครับ ดูดีที่สุดก็ที่คิ้ว คิ้วตั้มเหมือนเอามาแปะเอาไว้เข้ากับตาชั้นเดียวที่ใสปิ๊ง  ผมไม่รักเขาหรอกแต่ชอบเวลาที่ได้เห็นตั้มมันอบอุ่นยังไงบอกไม่ถูกวันนี้ผมได้เห็นตั้มชัดๆ ผมอึ้งอยู่นานก็หาเรื่องคุยกับเขาต่อ
" l. F; s5 N9 F, O“รอเราหรอ”   
$ M' u, I& M' S" c- \“อืม นายไม่ยอมมาออกกำลังกายเลยนะ”ที่ผมไม่ไปเพราะพลเตือนผมตั้งแต่วันนั้น  ผมเลยไม่ไปอีกเลย
“ต่อไปเราจะไปทุกวันนะ”
) U! ~9 @# Q- }+ ^( Q" H+ @“อ่ะเศษตังค์เราเก็บไว้ให้นาย” ผมตกใจเลยครับ  เพราะเต็มกระปุกใสๆ ที่เขาเอาถือมาด้วย
“เยอะจัง  เราไม่กล้าเอาหรอก”ผมก็ทำท่าเกรงใจ
“เอาเหอะ  เราก็เสียใจสิอุตส่าห์เก็บให้นาย” ผมเลยต้องรับเงินตั้มแล้วเราทั้งสองก็เดินไปภายในโรงเรียน วันนี้ผมก็เริ่มชีวิตใหม่อีกครั้ง  แต่ก็ยังผวาอยู่เหมือนกัน  ในบางครั้งผมเหมือนกับคนบ้า  เวลาที่ออดดังตอนเที่ยงผมรีบวิ่งลงจากห้องเรียนไปที่โรงอาหารตั้งใจจะไปหาเบนซ์ ผมลืมไปว่าตอนนี้เราอยู่กันคนละที่  แต่โชคดีที่ตั้มวิ่งตามทุกครั้ง  ตั้มจะถามเสมอว่าผมวิ่งหาใคร  ผมต้องโกหกว่าวิ่งหาตั้ม
4 K3 t7 J& {2 ^2 w* l

-------------------- จบตอนที่ 17 --------------------




0 }* ^) ?/ @2 D) jEP นี้จะดูสั้นๆ ไปหน่อยนะครับ ไว้ว่างๆ ผมจะรีบมาอัพเพิ่มให้อีกน๊า

: ], @2 `6 \$ I. o

tidchoo2

ทุกอย่างลงตัว ขอบคุณนะครับ

Roysan

เศร้าอ่ะ นอย

ouisit

ขอบคุณครับ

Macckrub

ขอบคุณครับ

Macckrub

ขอบคุณครับ

HRHPrince

ว่ะ

team901x

0 U8 G9 N" ?6 m5 w1 V& [
ขอบคุณคับ

artwin

ขอบคุณมากครับ

Peebame

ตั้มเหรอ งืม ๆ

nong0987

ขอบคุณนะครับ

gang2520

ขอบคุณครับบ

jumboa

ขอบคุณ​ครับ.

princo78

ขอบคุณครับ

kridty75

ขอบคุณครับ

eg1

ขอบคุณครับ

AlphaPaKa

ขอบคุณครับ

tidchoo2

ยิ่งอ่านยิ่งเพลินอ่ะ มาเล่ามาเร็ว ๆ นะ

kichjakan

ขอบพระคุณ

pom951

สงสารบอลจัง