|
“สน...” “สนเกลียดพ่อ! พ่อโกหก! พ่อหลอกลวง! ฮืออ” แล้วสิ่งที่ผมหวาดกลัวที่สุดก็มาถึง...วันที่สนความทรงจำกลับมาทั้งหมด บ้าจริง! ผมควรจะทำยังไงผมควรทำยังไงดี “สนจะไปจากพ่อเชิญพ่อไปอยู่กับไอเต๋า ลุงพงศ์เลย” “สน! ไม่นะ!! อย่าไปขอร้อง พ่อขอโทษ พ่อผิดไปแล้ว พ่อขอโอกาสอีกสักครั้ง” สนทำท้าจะลุกหนีผมใจหายมาก กลัวว่าสนจะไปจากผมจริงๆ ผมรีบเข้าไปกอดสนแน่นยิ่งดิ้นผมก็ยิ่งกอดแน่นมากขึ้น ผมไม่อยาก ไม่อยากอยู่โดยไม่มีสนอีก “ออกไป!! ฮืออพ่อไม่ต้องมาพูด พ่อไม่รักสนแล้ว” “พ่อรักสน! พ่อรักสน! ที่ผ่านมาพ่อผิดเองพ่อเผลอตัว พ่อขอโทษ ต่อไปนี้พ่อจะไม่ทำอีกแล้ว” “พ่อก็พูดแบบนี้ตอนแรกแต่พ่อก็ทำไม่ได้ สนไม่เชื่อใจพ่ออีกแล้ว ปล่อยสน ฮือออ” “ไม่! พ่อไม่ปล่อย! สนต้องอยู่กับพ่อพ่อไม่ให้สนไปไหน” ผมกอดสนอยู่อย่างนั้นพร่ำบอกขอโทษบอกรัก แต่ในขณะที่ร่างบางพยายามขัดขืนและถอยหนี ผมรู้สึกหนักอึ้งและเจ็บปวดมากที่สุดแต่คงไม่มีใครเจ็บเท่าสนอีกแล้ว เจ้าตัวเล็กร้องไห้คร่ำครวญ พยายามผลักผมออกแต่ผมไม่ยอม ผมไม่ยอมให้สนไปจากผมเด็ดขาด เนิ่นนานกว่าตัวเล็กจะยอมหยุดในที่สุดสนก็หมดแรงนอนหลับซบอกผมทั้งน้ำตา ผมไม่รู้จะทำยังไง ผมพาสนไปที่ห้องนอนกลัวเหลือเกิน กลัวว่าสนจะหนีผมไป ขอร้องต่อโชคชะตา ต่อสรวงสวรรค์หากมีสิ่งใดที่ทำให้คนตัวเล็กเชื่อใจผมอีกสักครั้ง ผมจะยอมทำทุกอย่าง จบบันทึกพิเศษ: พ่อแสง “อืมมม...” ผมไม่รู้ว่าหลับไปเมื่อไหร่พอตื่นขึ้นมาก็เจอตัวเองนอนอยู่เตียง มีพ่อแสงนอนอยู่ข้างเตียง กุมมือผมแน่นผมต้องรีบหนี หนีไปให้ไกลจากคนหลอกลวง หลอกใช้ความรู้สึกของผม เสแสร้งแกล้งทำมาตลอด ผมพยายามแกะมืออย่างช้าๆ “สน! ตื่นแล้วเหรอหิวหรือเปล่า” แค่ขยับนิดเดียวเจ้าตัวก็ดันตื่นขึ้นมาสะงั้น พ่อแสงรีบยันตัวขึ้นมา เอามือมาแนบแก้มผมผมรีบถอยหนี ผมรู้สึกไม่ยอม เชิงไปทางรังเกียจมากกว่า มือนั่นร่างกายนั่นไม่ใช่ของผมคนเดียว แต่เป็นของคนอื่นด้วย พ่อแสงเองพอเห็นก็ชะงักแสร้งทำสีหน้าเศร้า รู้สึกผิด มีเหรอผมจะหลงกล เล่นละครเก่งจริงๆ “สนกินอะไรไหมเดี๋ยวพ่อ...” “สนไม่หิว” “งั้น...” “ปล่อยสนไปสนไม่อยากอยู่ที่นี่!” “ถ้าสนไม่อยากอยู่งั้นเราย้ายบ้านกันไหม ไปในที่ที่มีแค่เราสองคนไง” “ไปในที่ที่มีแค่ผมกับพ่อหรือว่าพ่อต้องการหาคนใหม่กันแน่ ทำไมเหรอครับ แค่สองคนยังไม่พอใจอีกเหรอ” “สนฟังพ่อนะ พ่อขอโทษ พ่อผิดไปแล้ว” “ขอโทษเหรอครับพ่อควรจะสำนึกได้ตั้งแต่แรกด้วยซ้ำ พ่อสนุกมากใช่ไหม ที่หลอกใช้ความรู้ของผมแบบนี้” “ไม่!! พ่อ...” “พอเถอะครับสนต้องการไปจากที่นี่ ไม่อยากจะเห็นหน้าพ่ออีก” ผมพยายามจะลุกขึ้นแต่ดูถ้าจะไม่เป็นผล พ่อรีบยันตัวขึ้นมากอดผม ผมพยายามขัดขืนแต่ดูเหมือนยิ่งขัดขืน อ้อมกอดที่เคยอบอุ่นตอนนี้กลับน่ารังเกียจกลับรัดผมแน่นยิ่งขึ้น “ได้โปรดอย่าไปจากพ่อ พ่อรักสนจริงๆนะ พ่อขอโทษ ที่ผ่านมาพ่อผิดไปแล้วจริงๆพ่ออยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีสน” “ทำไมพ่อจะอยู่ไม่ได้พ่อยังมี...” “พ่อตัดขาดกับสองคนนั้นไปแล้วพ่อมีแค่สนคนเดียวจริงๆ สนจะให้พ่อทำอะไร พ่อยอมทุกอย่าง แต่ขอแค่ ขอแค่ให้สนให้โอกาสพ่ออีกสักครั้ง” พ่อตัดขาดจากครอบครัวนั้นแล้วและพ่อจะยอมผมทุกอย่างนั้นเหรอ ผมสัมผัสได้ถึงความชื้นที่บริเวณไหล่...พ่อร้องไห้... บ้าจริง! จู่ๆผมก็ใจหล่นวูบสะงั้น “ยอมทุกอย่างจริงๆเหรอ” “พ่อยอมทุกอย่างสนอยากให้พ่อทำอะไร พ่อจะทำให้ พ่อจะไม่เกี่ยงอะไรทั้งนั้น สนอย่าทิ้งพ่อไปนะ” ผมคิดชั่งใจไม่เคยเห็นพ่อร้องไห้ อาลัยอาวรณ์ขนาดนี้ อีกอย่างพ่อก็เลี้ยงผมมาตั้งแต่เด็กจิตใจด้านหนึ่งบอกให้ลองเชื่ออีกสักครั้ง แต่ผมก็กลัวเหลือเกิน ผมจะทำยังไงดี “พ่อขอร้อง” “....” “....” “ก็ได้ครับผมจะอยู่กับพ่อ” ความสงสารความสัมพันธ์ที่เคยมีอยู่ ทำให้ผมตัดสินใจพูดแบบนั้น “จริงนะสน! พ่อขอบคุณมากพ่อจะทำให้สนเชื่อพ่อให้ได้ ขอบคุณจริงๆ” “แต่...” “!!” “ต่อไปนี้ความสัมพันธ์ของผมกับพ่อ เหลือแค่เพียงพ่อลูกเท่านั้นและพ่อก็ห้ามเข้าใกล้ผมเกินความจำเป็น ห้ามจูบ ห้ามกอดผม” “แต่...” “ถ้าพ่อทำไม่ได้ผมก็จะไปจากพ่อเดี๋ยวนี้” ผมพูดทำท่าทีจะลุกขึ้น พ่อเริ่มมีสีหน้าร้อนลน แล้วจับผมไว้ไม่ให้ไปไหน “ตกลง! พ่อจะยอมทำทุกอย่างพ่อจะทำให้สนเชื่อใจพ่อให้ไดอีกครั้ง ขอแค่สนอยู่กับพ่อก็พอ” “พ่อไม่ต้องทำอะไรหรอกครับพ่อก็ใช้ชีวิตของพ่อปกติไป พ่ออยากจะไปมีอะไรกับคนอื่นก็เชิญ เพราะตั้งแต่นี้ต่อไปสนก็จะอยู่แค่ในฐานะลูกคนหนึ่ง และจะไม่ยุ่งกับชีวิตของพ่ออีก” “พ่อ...” “สนหิวแล้วครับเดี๋ยวขอไปอาบน้ำก่อน แล้วจะลงไปกินข้าวด้วยนะครับ” ผมรีบพูดตัดบทเดินไปที่ห้องของตัวเอง เข้าห้องน้ำ อาบน้ำ ไม่สนใจว่าพ่อจะมองมายังไงในเมื่อทุกอย่าง พ่อเป็นคนทำมันพังลงไปเอง คงยากที่จะรักษาไว้แบบเดิม ผมตัดสินใจแล้วเพราะสายเลือดยังไงก็ตัดไม่ขาด ขออยู่เป็นแค่ลูกคนหนึ่งพอ และเมื่อเวลามาถึงผมก็จะตัดสินใจใช้ชีวิตของตัวเอง น่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุด หลังจากผมอาบน้ำเสร็จลงมาข้างล่างก็เห็นของโปรดของผมเต็มไปหมดพ่อหันมายิ้มให้ผม ถึงแม้จะปนเศร้า แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรเดินมานั่งกินอาหารที่โต๊ะพร้อมกับพ่อ “สนกินนี่สิพ่อทำสุดฝีมือเลยนะ” พ่อตักปลาหมึกผัดไข่เค็มมาให้ผมผมรับไว้อย่างดี ไม่พูดอะไร พ่อพยายามชวนผมคุยตลอด ผมก็แค่ถามคำตอบคำเท่านั้นหลังจากนั้นผมก็ขึ้นมาบนห้อง ไม่ได้คุยอะไรกับพ่อ แน่นอนผมยังไม่ไว้ใจ ผิดหวังเสียใจอยู่ จะให้ผมดีเกินไป แปบเดียวยอมรับ และเข้าใจทุกอย่างคงไม่ใช่ หลังจากวันนั้นผมกับพ่อก็ใช้ชีวิตอย่างปกติ ถึงแม้ผมจะไม่ค่อยพูดคุยกับพ่อเหมือนเมื่อก่อนและพ่อเองก็ดูจะพยายามเข้าหาผมตลอด เอาใจใส่ผมตลอด ไปรับไปส่งผมที่โรงเรียนทุกครั้งพยายามชวนผมไปเที่ยว แต่ผมก็ปฏิเสธตลอด ไม่อยากจะผูกพันกับใครทั้งนั้น เพื่อนๆผมทุกคนหลังจากที่รู้ว่าความทรงจำผมกลับมาเป็นปกติก็ดีใจกันใหญ่ โดยเฉพาะพี่ไม้เข้ามากอดผมใหญ่เลย จนทุกคนร้องโฮ่ หมั่นไส้ ต่างแซวกันผมนี่อยากจะเตะปากพวกมันจริงๆ ส่วนเต๋า ก็มาเรียนปกติทุกวันแต่ผมก็ไม่เข้าไปยุ่งกับมันอีก จนกระทั่งอาจารย์ใช้ให้ผมกับเต๋าไปทำความสะอาดที่ห้องพักครู เพราะ... ลืมทำการบ้าน พวกผมทำความสะอาดไปได้สักพักไม่คุยกันครับ เรื่องอะไรที่ผมจะคุยกับมัน สำหรับมัน ผมได้ตัดความเป็นเพื่อนออกไปแล้วและคงจะมีทางกลับมาเหมือนเดิมอีก โอกาสไม่ได้มีให้กันง่ายๆ เหมือนพ่อแสงที่ต่อให้ตอนนี้พยายามมากแค่ไหน แต่เมื่อความเชื่อใจ ไว้ใจหมดลงแล้วก็ยากที่จะสร้างขึ้นมาใหม่ “สน” มันเอ่ยทักผมขณะที่กำลังถูพื้นห้องอยู่ “...” “กูขอโทษคือกูไม่ได้ตั้งใจ กูขอโทษมึงจริงๆ มึงจะโกรธ จะเกลียดกูก็ได้นะ” มันพูดออกมาด้วยสีหน้าเศร้าสร้อยแต่มีเหรอครับที่ผมจะสงสาร “อืม” “กูแคร์มึงมากนะมึงเป็นเพื่อนรักกูตั้งแต่เด็ก...” “ถ้ามึงแคร์กูมึงคงไม่ทำแบบนั้นซ้ำสอง” “...” “ถ้ามึงเห็นกูเป็นเพื่อนมึงคงไม่ทำร้ายความรู้สึกกูแบบนี้” “...” “ที่ผ่านมากูเห็นว่ามึงกับกูสนิทกันตั้งแต่เด็กกูถึงได้ให้โอกาส แต่สุดท้ายมึงก็ทำมันพังลง” “กูขอโทษมึงจะให้กูทำอะไร กูยอมทุกอย่าง” “มึงไม่ต้องมาขอโทษกูสิ่งที่มึงทำ ต่อจากนี้ไปกูกับมึงไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกันอีกเป็นแค่คนรู้จักกันก็พอ” ผมพูดเสร็จก็เดินเอากระป๋องใส่น้ำออกไปทำความสะอาดไม่สนใจว่ามันจะเป็นยังไง ในเมื่อมันทำให้ผมเจ็บ มันเองก็สมควรเจ็บไม่แพ้กันถึงผมจะไม่รู้เบื้องลึก เบื้องหลัง แต่การที่ไม่เห็นคุณค่าในสิ่งที่ผมให้ผมก็คงให้ไม่ได้อีก ทุกอย่างมันเป็นคนทำเองทั้งนั้นมันเลือกที่จะให้ความสัมพันธ์ผมกับมันเป็นแบบนั้นเองก็ต้องยอมรับให้ได้ ผมทำความสะอาดเสร็จแล้วกำลังจะเดินกลับบ้าน แต่ผมก็ไม่ค่อยอยากจะออกจากโรงเรียนเท่าไหร่เพราะรู้ว่าพ่อผมกำลังยืนรออยู่ ผมจึงมาที่ชมรมฟุตบอล สนามบอลข้างหลังโรงเรียนมาดูพี่ๆเขาฝึกซ้อมกัน “สน!!” พี่ไม้เห็นผมก็ตะโกนและวิ่งเข้ามาหา “มาหาพี่เหรอ” “เปล่าอ่ะครับผมแค่ยังไม่อยากกลับบ้าน เลยมาดูพวกพี่เล่นฟุตบอลกัน” ทำไมพี่ไม้ยืนยิ้มอยู่แบบนั้นนะงงสิ แล้วจู่ๆก็เอื้อมมือมาจับมือผม “พวกมึงฝึกกันไปก่อนนะเดี๋ยวกูมา” พี่ไม้พูดเสร็จก็จับมือผมไม่ยอม พาไปข้างนอกท่ามกลางเสียงแซวของเพื่อนๆพี่ พี่ไม้พาผมมาข้างในโรงเรียนแถวห้องเก็บของ ไม่เข้าใจ ทำไมถึงพามาที่นี่ “พี่ไม้มีอะไรหรือเปล่าครับ” “พี่คิดมาได้สักพักแล้วพี่มีอะไรจะบอกสนน่ะ” “อะไรเหรอครับ” พี่ไม้ยิ้มตาเป็นประกาย จับมือผมและเขยิบเข้ามาใกล้ “พี่ชอบสนนะชอบมานานแล้ว ชอบมากด้วย” “พี่ไม้...” “เป็นแฟนกับพี่นะ” ผมอึ้งสิครับงงเลย นี่มันเรื่องจริงเหรอเนี่ย ที่ผ่านมาผมเข้าใจผิดหมดเลยเหรอ ที่พี่เขาหอมผมพี่เขาเข้ามาสนิท ห่วงใย ไม่ใช่เพราะเป็นพี่น้อง แต่เป็นเพราะพี่เขาชอบผมมาตลอด “สนยังไม่ต้องตอบพี่ตอนนี้ก็ได้นะกลับไปคิดมาให้ดีๆก่อน พี่รับได้เสมอ” พี่ไม้พูดเอามือมาทาบแก้มผมผมรู้สึกแปลกๆ ใจจริงก็อยากจะปฏิเสธ แต่ก็กลัวว่าจะมองหน้ากันไม่ติดกลัวว่าถ้าบอกไปแล้วพี่เขาจะถอยห่างจากผม เพราะผมก็รักพี่ไม้เหมือนพี่ชายแท้ๆของผมเวลามีอะไร พี่ไม้มักจะคอยช่วยผมเสมอ “พี่ไม้ครับแต่ผมคิดกับพี่แค่พี่น้องเท่านั้น” ผมตอบออกไปไม่อยากให้พี่รอ ไม่อยากให้ความหวังพี่เขา ช่วงแวบเดียว หน้าพ่อแสงก็ลอยเข้ามาใช่ครับ ผมยังลืมพ่อแสงไม่ได้ ผมยังรักพ่อเขาอยู่แต่เพราะอดีตจึงทำให้ผมต้องพยายามตัดใจ แปลกดีเนอะ คนที่ใช่สำหรับผมผมก็พยายามถอยห่าง ส่วนคนที่ไม่ใช่แต่แอบมีใจให้ผม ผมกลับไม่สามารถคิดเกินเลยได้แววตาพี่ไม้แสดงความเศร้าหมองจนผมรู้สึกสงสาร “ผมขอโทษ...” “ไม่ต้องขอโทษพี่หรอกพี่รู้อยู่แล้ว แต่พี่แค่ไม่อยากเก็บมันไว้อีก” “เรายังเป็น...” “เป็นพี่น้องกันไม่ว่ายังไงพี่ก็ยังเป็นพี่ของสนอยู่ ถ้าสนมีอะไรก็ปรึกษาพี่ได้เสมอแค่พี่เห็นสนมีความสุขพี่ก็ดีใจแล้ว” พี่ไม้ดึงผมเข้าไปกอดผมก็กอดตอบพี่เขา รู้สึกได้ถึงตัวสั่น พี่ไม้กำลัง... พยายามควบคุมอารมณ์อยู่ไม่ให้ร้องไห้ ผมเข้าใจ และเห็นใจ แต่ในเมื่อคนไม่ได้รัก ก็คือไม่รักไม่สามารถหลอกตัวเอง หลอกพี่ไม้ได้ “ทำอะไรกัน!!!” จู่ๆก็มีเสียงดังขึ้นมาทำให้ผมกับพี่ไม้ผละออกจากกันพอหันไปมองต้นเสียง เป็นพ่อแสง ยืนกำหมัดแน่น ตาขวาง ไม่พอใจรีบเดินมาอย่างรวดเร็วแล้วกระชากผมให้ออกจากตัวพี่ไม้ “ถ้าคราวหน้ากูยังเห็นมึงอยู่ใกล้ลูกกูอีกกูจัดการมึงแน่” “พ่อ!!...” “ไม่ต้องพูด! กลับบ้าน!!” ยังไม่ทันได้พูดอะไรพ่อก็กระชากผมไปตามแรง จนผมเซและเดินตามไป พ่อไม่ฟังผมพูดอะไรเลยแม้แต่น้อยพยายามอธิบายก็ไม่ฟังผม จนมาถึงที่บ้าน พ่อลากผมขึ้นไปบนห้องนอนและผลักผมลงบนเตียงอย่างแรง “โอ๊ย! พ่อสนเจ็บนะ” “ไปทำอะไรกับมันสองคน” “ไม่ได้ทำอะไรเลยผมบอกพ่อแล้วไง” “ไม่ได้ทำอะไรได้ไง! แล้วที่พ่อเห็นเราสองคนกอดกันมันคืออะไร!” “พี่ไม้แค่คุยกับผมปกติผมกับพี่เป็นแค่พี่น้อง...” “พี่น้องกันงั้นเหรอ! เรารู้ไหมว่ามันคิดอะไรกับเรา!” “อะไรของพ่อเนี่ยทำไมพ่อพาลไม่ฟังสนเลย” ผมพูดอย่างไม่สบอารมณ์พ่ออารมณ์ร้อนมาก ไม่ฟังอะไรผมเลย ผมจึงตัดสินใจลุกขึ้น แต่พ่อก็เข้ามาทับตัวผม “พ่อไม่ชอบ! พ่อหึง! เราก็รู้ว่าพ่อรักเรามากแค่ไหนเราเป็นเมียพ่อ!” “พ่อเอาอะไรมาพูด! ผมไม่ได้เป็นอะไรกับพ่อทั้งนั้นพ่อเป็นคนทำมันพังเอง แล้วพ่อก็ไม่มีสิทธิ์....อื้อออ!!!” พ่อประกบปากจูบผมอย่างรวดเร็ว และร้อนแรง ผมพยายามปิดปากแต่โดนพ่อใช้ฟันขบกัดจนเลือดออกทำให้ผมทนไม่ไหว เปิดปากร้องด้วยความเจ็บ และพ่อก็ใช้เวลานั้นสอดลิ้นเข้ามาบดจูบอย่างหนักหน่วง ไม่มีความอ่อนโยน มีแต่ความดิบเถื่อน ผมพยายามใช้มือทุบตีสุดท้ายพ่อก็รวบข้อมือผมทั้งสองข้าง ด้วยมือข้างเดียวไว้บนหัวเตียง “ใช่! พ่อยอมรับ พ่อเป็นคนทำพัง แต่พ่อก็พยายามทุกอย่างเอาใจเราทุกอย่าง ทำตามที่เราขอทุกอย่าง แต่เราก็ยังไม่สนใจแถมยังไปกอดกับมันสองต่อสอง ดูสิ ถ้าพ่อทิ้งรอยบนตัวเรา ถ้าเราเป็นพ่อเราจะยังมีหน้าไปหามันอีกไหม!” พ่อจู่โจมผมอย่างหนักไม่ปล่อยโอกาสให้ผมได้พูด มืออีกข้างที่ยังว่าง ฉีกกระชากเสื้อผ้าผมออกหมดพ่อกดปากจูบกับผม ก่อนจะเลื่อนตัวมาไซ้ซอกคอ ขบกัด ทิ้งรอยแดงทุกที่ที่พ่อสัมผัสมือพ่อเลื่อนไปหยิบของใต้ลิ้นชักเป็นเชือกสีแดง หยิบมามัดข้อมือผมไว้กับหัวเตียง “พ่อ!!...” “พ่อทนไม่ได้! พ่อเห็นเราอยู่กับคนอื่นพ่อก็แทบคลั่ง เราเป็นของพ่อ! เป็นเมียพ่อเท่านั้น!!” พ่อไม่ฟังคำร้องขอจากผมเลยถอดเสื้อผ้าออกเผยให้เห็นมัดกล้ามน่าหลงใหล แต่ตอนนี้ไม่ใช่มือพ่อเลื่อนลงมาชักควยผมเร็วและแรง อีกข้างก็หยอกล้อกับรูข้างหลังผมสอดเข้ามาทีเดียวสามนิ้ว เข้าออกอย่างเร็ว จนผมเสียวไปหมด ในขณะเดียวกันพ่อก็จูบผม ขบกัด ดูดลิ้น จนปากเจ่อ ไม่ยอมให้ผมได้เอ่ยอะไรทั้งนั้น พ่อดึงมือออกจากข้างหลังและนำควยเกือบ8นิ้วใส่เข้ามาทีเดียวทั้งลำจนผมจุก “พ่อ!!...ซี๊ดดด... อย่า...อ๊า...” พ่อไม่ฟังที่ผมพูดเลยกระแทกเข้ามาอย่างเร่าร้อน เตียงสนั่น เสียงดังกระทบกันอย่างแรง ผมไม่เคยโดนพ่อทำรุนแรงแบบนี้มาก่อนสองมือพ่อจับขาผมแยกออกจากกันให้กว้างขึ้น และใส่สุดออกสุด ในขณะที่ปากยังปรนเปรอยอดอกผมจนแดงมากขึ้น เกือบช้ำ “ซี๊ดดด....โอ้วววว....พ่อแสงลึกไปแล้ว....อ่า...” “พ่อรักเรา...ซี๊ดดด...รักเราที่สุด....อ่า.... เราต้องเป็นของพ่อ...อ่า...คนเดียว...” พ่อกระแทกผมแรงมากควยพ่อเข้ามาลึกมากจนผมแทบคลั่ง ข้อมือที่ถูกมัดตอนนี้เป็นรอยแดง เจ็บจากการถูกมัด “พ่อ...อ่า...ซี๊ดดด....” “เรียกผัวสิเมียจ๋า....ซี๊ดดด....ข้างในแม่ง...อ่า...โคตรตอด...นิ่มแถมยังร้อนอีก...โอ้วว...ซี๊ดดด” พ่อบอกให้ผมเรียกเหมือนเมื่อก่อนแต่ผมไม่ปริปากพูด พ่อเห็นก็ไม่พอใจกระแทกเข้ามาอย่างแรง เตียงกระทบกับผนังพ่อเย็ดผมในท่าวิดพื้น ปากยังคงขบกัดตรงซอกคอผมอยู่ตลอด “ไม่เรียกใช่ไหมซี๊ดดดด....ได้....อ่า...” พ่อกระแทกไม่บันยะบันยังไม่มีความปราณี จนข้างในผมรู้สึกร้อนไปหมด พ่อเลื่อนมือสอดเข้าไปในรูผมอีก ดึงเข้าดึงออกตามจังหวะที่กระแทกจนผมสติเริ่มเลือนรางไปกับลีลาของพ่อ “โอ้วว....พ่อ....ซี๊ดดด....อืมม....อ่า...” “จะเรียกผัวไหมเรียกไหมครับเมีย...อ่า...” “ผะผัว... ซี๊ดดดด....อ่า...” “ดี...ผัวรักเมียนะรักเมียที่สุด... อ่า... เมียต้องเป็นของผัวคนเดียว...ซี๊ดดด” พ่อผมเร่งกระหน่ำมากขึ้นปากยังบดจูบกับผม ในขณะที่สะโพกยังกระเด้าเข้าออกอย่างเมามันตอนนี้พ่อปล่อยให้มือผมเป็นอิสระ ผมก็เอามือคล้องคอพ่อไว้ เพราะมันเสียวมากข้างในผมร้อนระอุ มือพ่อยังหยอกล้อกับหัวนมของผมอยู่อย่างนั้นพ่อจับผมให้มานั่งบนตักพ่อ ลุกขึ้นในขณะที่ยังกระเด้าควยเข้าออกอยู่ พ่อดันผมชิดกำแพงและเอามือจับเอวผมแน่นเร่งกระแทกเข้าออกจนเสียงดัง ตับๆๆๆๆ “รักผัวไหม...ซี๊ดดด....รักไหม...เมียจ๋า....อ่า....” “ระ..รักครับ...ซี๊ดดด...อูย...” “พูดใหม่...อ่า” “เมียรักผัวอ๊า...โอ้ววว...ซี๊ดดด...” พ่อผมเร่งกระหน่ำเย็ดเข้าเย็ดออกจนผมกับพ่อตอนนี้ครางไม่เป็นภาษาพ่อเปลี่ยนมาเป็นท่าอุ้มแตง พาผมเดินรอบบ้านจนมาหยุดที่โต๊ะกินข้าวพ่อจับผมวางลงและก้มลงมาจูบปากผมอย่างเผ็ดมัน จนผมแทบทนไม่ไหวมือผมกับพ่อสอนผสานกัน “ผัวจ๋า....เมียจะไม่ไหวแล้ว...อ่า...จะแตกแล้ว...” “ซี๊ดดด...แตกพร้อมกันนะเมียจ๋า...รูเมียโคตรสุดยอด....อ่า... ผัวรักเมียคนเดียวจะมีเมียคนเดียว...ซี๊ดดดด...อืมมม....อูวววว” พ่อผมเร่งเครื่องอย่างกับเครื่องยนต์กระแทกเข้าออกจนนับไม่ทัน “พ่อจ๋า...ผัวจ๋า...แตกแล้ว...เมียแตกแล้ว...อ่า...” “พ่อก็แตกแล้วเมียจ๋า....ผัวแตกแล้ว...โอ้ว....อ๊ากกกก...” พ่อกระแทกเน้นๆจนสุดท้ายก็กดสะโพกเข้ามาสุดน้ำควยพ่อถูกฉีดเข้าร่างกายผม ในขณะที่ผมเองก็ปลดปล่อยออกมาทั้งที่ไม่ได้จับแตะต้องมันเลยสักครั้ง แต่ดูเหมือนควยพ่อยังไม่สิ้นฤทธิ์พ่อยังคงกระแทกควยเข้าออกอย่างต่อเนื่อง “อืมม....ซี๊ดดดด...ผัว...อ่า” “อ่า...เมียจ๋า...คืนนี้...ผมจะเย็ด...จะเย็ด!! จะกระแทก!!จนกว่าเมียจะรักผัว...อ่า... จะเป็นของผัวคนเดียว...โอ้ววว...ซี๊ดดด...” และพ่อก็ทำแบบนั้นจริงๆพ่อเย็ดกับผม ทั่วบ้าน ทุกที่มีแต่กลิ่นอายของน้ำกามพ่อไม่ปล่อยให้ผมได้พักเหนื่อยเลย พ่อเย็ดกับผมทุกท่าฉีดน้ำควยเข้ามาในร่างผมทุกครั้ง จนมันเอ่อล้นออกมา ร่างกายผมระบมไปหมดในที่สุดผมกับพ่อก็เย็ดกันทีห้องนอนของผมและต่างนอนหลับใหลในอ้อมกอดของพ่อที่รัดแน่นสะยิ่งกว่าอะไร เหมือนกลัวว่าถ้าตื่นขึ้นมาผมจะไม่อยู่ยังไงยังงั้น
อีกไม่กี่ตอนจะจบแล้วนะครับ ขอบคุณที่ติมตาม ที่เข้ามาอ่าน ติชมได้เสมอนะครับ
| 
Every cloud has a silver l
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2019-4-8 17:06:59
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2019-4-8 17:39:00
โพสต์ 2019-4-8 18:43:21
โพสต์ 2019-4-8 19:43:29
โพสต์ 2019-4-8 19:47:01
สะใจ