เรื่องของเบนซ์ ตอนที่ 1

Julio

1 Y: O( h/ T! d+ O: E
สวัสดีเพื่อนๆ พี่ๆ ทุกคนนะครับ ^_^ ผมได้อ่านเรื่องราวของหลายๆ คนมาก็มากแล้ว เลยอยากจะขอแบ่งปันเรื่องราวที่ตัวเองได้อ่านมา และชอบมากๆ มาแชร์ให้เพื่อนๆ ได้อ่าน ได้สนุกไปด้วยกัน ก่อนอื่นผมต้องขออนุญาตเจ้าของเรื่องที่เอาเรื่องนี้มาลงนะครับ ผมอ่านเรื่องนี้จบมาก็หลายรอบแล้วครับ รู้สึกชอบมาก สนุกดี มีหลากหลายอารมณ์ หลายหลายความรู้สึก และหลายหลายเรื่องราวที่เกิดขึ้น ทั้งนี้ ผมขอยึดชื่อของบุคคลในเรื่องตามแบบต้นฉบับนะครับ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผมคัดลอกเก็บไว้จากเว็บหนึ่งที่ปิดไปแล้วนะครับ (ถ้าพี่เจ้าของเรื่องเข้ามาอ่านเจอผมต้องขออนุญาตอีกครั้งนะครับ และผมต้องขอโทษนะครับที่ไม่ได้ให้เครติตกับพี่เจ้าของเรื่อง เนื่องจากจำชื่อไม่ได้ และมันนานมามากแล้วววว) เพื่อไม่เป็นการเสียเวลา เรามาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า....... Let's go!!!


4 c" S+ x$ l5 ?2 y7 ~. A8 u8 p" U2 b
: {# Z$ Q0 b5 J+ Uเรื่องของเบนซ์ ตอนที่ 1
8 z: }/ s9 z3 Q' o
ผมชื่อบอลคับ ก็เป็นคนที่เล่นบอลเก่งพอสมควร และผมก็เป็นนักกีฬาโรงเรียนด้วย แต่วันหนึ่งก็เป็นวันที่ผมเสียใจมากที่สุดวันนั้นผมจำได้ดี ผมกำลังจะกลับจากโรงเรียนปกติพ่อผมจะมารอที่หน้าประตู แต่วันนี้ผมเห็นน้าชายของผมรอและทำท่าตื่นเต้นมากผมก็ไม่ถามเพราะนักเรียนกำลังรอคิวออกประตู น้าชายผมก็จับแขนผมตัวน้าสั่นไปหมดเดินขึ้นรถ ผมก็อยากถามแต่ผมก็ไม่กล้าถามอะไรมากปกติไม่กล้าคุยกับน้า แต่น้าก็พูดกับผมคับเสียงน้ายังสั่นอยู่เลย"บอลแกต้องทำใจนะ พ่อแกรถคว่ำเสียชีวิตแล้ว"ผมไม่ยิ้มหรอกครับผมรู้ว่าน้าคงไม่ล้อเล่น แน่ผมรีบถามต่อ"แล้วแม่ล่ะครับ"ผมลุ้นอยากให้น้าตอบผมว่า แม่ไม่เป็นไร หรือทุกอย่างที่พูดล้อเล่น"แม่แกก็ตายแล้วเหมือนกัน โดนรถสิบพ่วงเหยียบซะเละจะไปเหลือได้อย่างไร" พูดจบน้าก็ร้องให้เพราะแม่เป็นพี่สาวคนเดียวของน้า ครอบครัวนี้มีลูกแค่สองคนเอาล่ะคับผมไม่อยากพูดถึงเรื่องเสียใจที่สุดของผมอีก   หลังจากที่จัดงานทุกอย่างเสร็จผมก็ต้องย้ายไปอยู่กับยายที่จ.นครพนม ผมต้องฝึกตัวเองหลายอย่างมาก ผมไม่เคยใช้ชีวิตอยู่อีสานเลย แต่ชีวิตก็พลิกมาเป็นเป็นแบบนี้ผมก็ต้องยอมรับส่วนน้าชายของผมก็เป็นทหารอยู่ที่ชลบุรีมาส่งผมไว้กับยายแล้วก็หายไปเลย ผมย้ายมาเรียนที่โรงเรียนในตัวเมืองสมบัติของพ่อที่เหลือให้ผมก็คือมอร์ไซคันหนึ่งที่เก่ามากแล้ว ผมต้องใช้รถมอเตอร์ไซขับไปโรงเรียนทุกวัน บ้านห่างจากโรงเรียน20 กม. วันแรกที่ผมไปโรงเรียนแห่งใหม่นี้ผมตื่นเต้นไม่น้อยเลยทุกคนในห้องเรียนไม่มีคัยคุยกับผมเลย เขาคงไม่อยากยุ่งกับเด็กกรุงเทพมั้ง2 อาทิตย์ผ่านไปแล้วผมยังไม่มีเพื่อนเลย อีกอย่างผมก็ไม่กล้าไปคุยกับคัยกลัวเขาจับได้ว่าเป็นเกย์จึงอยู่แต่คนเดียวผมอยู่ ม.4 /2 การเรียนก็สบายกว่าโรงเรียนเก่ามากครับ เวลาเลิกเรียนผมก็จะขี่รถคันเก่าของผมกลับทุกวันผมพึ่งรู้ตอนนี้เองว่าทำไมพวกวัยรุ่นชอบซิ่งรถ ก็มันสบายใจมากครับ ขี่ไปก็ผ่านสายลมไปพรุ่งนี้เป็นวันเสาร์วันนี้ผมจึงไม่รีบกลับผมขี่ช้า ๆ มีรถเพื่อนที่โรงเรียนหลายคันขี่แซงผมแล้วก็หันมามอง  เขาคงมองที่รถมันเก่า ผมมองที่กระจกเห็นรถมอไซคันหนึ่งตามหลังอยู่เป็นนักเรียนแต่ไม่เคยเห็นเขาหรอกไม่นานเขาก็แซงผมไปทันทีผมมองเขาในระยะที่เขาผ่านเขาหล่อมากน่ารักมาก ผมเกิดความรู้สึกที่เคยเกิดเมื่อตอนอยู่ม.ต้น(ไปหลงรักเพื่อนคับ)  ผมรู้สึกรักเขาเลยคับ อยากเห็นหน้าให้ชัดๆๆ รีบขับตามแต่โชคร้ายไม่ทัน รู้สึกน้อยใจมากที่ไม่มีโอกาสเห็นเขากลัวว่าเขาจะอยู่คนละโรงเรียนก็กลัว ถ้าเป็นโรงเรียนเดียวกันก็ไม่มีปัญหาอย่างน้อยเห็นหน้าก็ยังดี จิตใจของผมอ่อนแอไปหมดน้ำตา  ผมไหลผมร้องไห้ทั้งคิดถึงพ่อแม่คิดถึงผู้ชายแปลกหน้าคนนั้น ผมจึงพูดออกมาตามความบ้าของผม"พ่อคับแม่คับ ผมอยากได้ไอ้คนตะกี้ที่ขับรถผ่านเป็นเพื่อนจังเลยคับ" แค่นั้นผมก็เกิดความสบายจัยขึ้นแต่ยังร้องอยู่หลายวันแล้วที่ไม่ได้ร้องไห้คิดถึงพ่อแม่วันนี้ผมเลยร้องซะเลย พอใกล้ถึงทางแวะเข้าซอยบ้านผมก็เห็นรถนายคนนั้นอยู่ข้างหน้าพอดี แต่เขาเข้าโค้งซะก่อน  ดีจัยมากเลยคับ
/ m; r" M: B- r9 T; V3 [ผมเร่งความเร็วเพื่อไปให้ถึง แต่ผมก็ต้องตกใจเมื่อตอนที่ผมจะเข้าโค้งผมได้ยินเสียงรถชนกัน ผมคิดได้อย่างเดียวว่าอย่าเป็นเขาเลย รีบขับไปให้ถึง เห็นรถมอไซพังยับเยิน ผมได้ยินเสียงด่าของสองผัวเมียที่จอดรถเก๋งริมถนน"ไอ้เด็กบ้าเอ้ย ขับรถยังงัยวะ ไม่ดูเลยว่ารถเขาขับสวนมา จะเลี้ยวก็เลี้ยวไม่ดูตาม้าตาเรือ" ผมรู้เลยทันทีว่านายคนนี้ต้องผิดแน่ แต่ผมยังหาเขาไม่เจอเลยเจอแต่รถนอนอยู่ข้างทาง"คุณน้าคับรถเป็นไรมากมั้ย" ผมถามแบบกลัว และจะถามต่อไปว่าเด็กที่ชนไปไหน  แกก็ตอบ จนถามไม่ลง"หมด หลายหมื่นโว้ย โน่นท่านไปดูเอาเองสงสัยมันตายแล้วไอ้เด็กโง่" ผมร้องไห้เมื่อได้ยินเสียงดูถูก ผมรีบลงไปตามหาเขาผมเดินหา  เพราะข้างถนนนั้นเป็นป่าหญ้าคา"เฮ้ยนายอยู่ไหน เป็นไรมากมั้ย" "อยู่นี่"  เสียงเขาตอบเบา ๆๆ  ผมรีบเดินไปตามเสียง แล้วก็เจอเขา  เขานั้งพิงก้อนหินอยู่ "เป็นไรนายเจ็บมากมั้ย" ผมวิ่งเข้าหาเขาอย่างลืมตัวว่าไม่สนิทกัน  
* ^% V" k0 p* M"เจ็บขาเดินไม่ได้" ผมรีบไปจับดูข้อเท้าเขาบวม คงไปสดุดอะไรสักอย่าง
7 \$ l" G4 r; h2 p"นายร้องไห้หรอ เราไม่เป็นไรหรอก" เขาเอามือมาลูบแก้มผม เหมือนจะเช็ดน้ำตาแต่เขาก็กอดคอผมก่อน
"นาย พาเราลุกขึ้นหน่อยดิ" ผมเลยต้องพยุงพาเขาลุกขึ้น เดินไปที่ถนน เขาก็ขอให้ผมพากลับบ้านซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก ทางเดียวกันผมก็ไปส่งเขาถึงบ้าน พ่อแม่เขาเป็นครูสอน รร. ประถม ผมไม่กล้าที่จะอยู่คุยอะไรมากนัก ผมเกรงใจ ตอนที่ผมจะกลับเขามองหน้าเหมือนกับอยากบอกผมว่า คิดถึงนะขอบคุณมาก(ผมเข้าข้างตัวเองมั้ง)
พอกลับถึงบ้านผมก็นอนไม่หลับคิดถึงเขามาก ผมเสียดายที่โอกาสเป็นของผมแล้วผมไม่ทำ เช่น น่าจะถามชื่อเขา เรียนที่ไหน อายุเท่าไหร่ ผมเสียดายมากที่ไม่ถาม ผมกลัวมากกลัวจะไม่เจอเขาอีก ให้ไปหาผมก็ไม่กล้า ก็นอนร้องไห้อีกตามเคย นึกไปทั่วจนเช้ายายมาปลุก
"วันนี้ทำไมตื่นสายล่ะบอล"
( I4 }- \- K' }- T8 D) K! O"วันหยุดคับยาย ยายมีอะไรหรือคับ ให้ผมช่วยอะไร" ผมถามยาย เพราะยายใจดีมากท่านไม่ค่อยใช้ให้ผมทำงาน
4 Q+ s1 w" Q/ U5 ?"มี สิลูก ยายอยากให้บอลไปตลาดกับตาหน่อย" ผมรีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วไปกับตา คุณตาผมท่านเป็นคนแก่ที่เก่งท่านขับรถซิ่งมากอดีดเป็นข้าราชการครู พอไปถึงตลาดคุณตาก็ยื่นเงินให้ผมไปทานข้าวหาซื้อของใช้
4 a; S  i" e% G9 R! J"ไปซื้อของที่ อยากใด้แล้วมาหาตาที่รถนะ"  ตอนนี้ยังเช้าอยู่ ประมาญ 07.30 น. ผมก็ไปเดินตลาด ใจมันก็คิดถึงเขามาก จนแปดนาฬิกาผมก็มาที่รถ คุณตาก็พาผมเดินไปที่ร้านขายรถมอเตอร์ไซ
"อ่ะ อยากได้แบบไหนก็เลือกเอานะ คันนั้นมันเก่าแล้ว เก็บไว้ดูที่บ้าน" ผมตื่นเต้นขึ้นมาหน่อย ก็ไปเดินเลือกเลือกไป
2 B- ?. V, N; w7 p% p) Vเลือก มาก็ไปเจอนายคนนั้นอีกเขากำลังเดินเข้ามาในร้าน ผมยืนสั่นดีใจ แต่ก็ไม่กล้าทักอยู่ดี เขายังเดินกะโผกกะเผกอยู่ คงยังไม่หายเจ็บผมยืนตัวตรงมองไปที่เขา อยากให้เขาเห็น"อ้าว นายมาซื้อรถหรอ" เขาทักและเดินมาหาผม พ่อแม่เขาก็ยิ้มให้ผม
"อือ นายล่ะ ซื้อรถเหรอ"
/ D8 y4 }* d8 i' L3 }& B* M"ใช่ คันนั้นมันพังยับเลย"
"แล้วหายเจ็บแล้วหรอ"
0 N9 G0 e4 i, d/ x"อีกสองวันคงหายดีแระ" พ่อกับแม่เขาก็เรียกให้เขาไปเลือกรถ
2 H. y& [- J5 B( {! r' R2 s"เออ นายช่วยเราเลือกหน่อยดิ นายเอาคันไหนล่ะ"  ผมเลยเลือกเอารถคันที่อยู่ตรงหน้า ราคา 53,000 บาท เขาก็เลือกตามพอตอนขากลับคุณตาของผมก็ให้ขับกลับเอง ส่วนเขา
ก็ขับกลับเองเหมือนกัน เราจึงกลับพร้อมกัน เออตอนนี้แหละเราจะถามทุกอย่างที่คาใจ ผมนึกในใจเพราะตอนนี้เวลาเป็นของผมแล้ว
, F  o* O, ]3 i6 d) k-------------------- จบตอนที่ 1 --------------------
, A  o& q- ?+ ]8 N4 T1 t( @
* H9 ]7 X. U* I$ T' A! n8 Zเป็นไงบ้างครับเพื่อนๆ ฝากติดตามเรื่องนี้ด้วยนะครับ รับรองสนุกมากแน่นอนครับ!!!
6 ~% x) w9 q& e9 G) a2 Aและขอกำลังใจให้เจ้าของกระทู้ด้วยนะครับ ^^
! `# C# S4 w8 i1 S+ Q- I: H
0 Y3 g* H) M1 f% C% Z! U$ {
* p1 P# G' D9 k' y

. Y- I( X7 u* S) f* Y$ ?; w
2 J, {! W; H$ }

Ezani434

ขอบคุณมากครับ

piyapat69

ชอบ

odethanoi

ขอบคุณครับ

Roysan

ขอบคุณครับ

เบญจมาศ

ขอบคุณครับ

Gngkung

ขอบคุณครับ

ccchanelboy

เยี่ยม

ccchanelboy

เยี่ยม

demeterp

ขอบคุณครับ

Blackblood888

ขอบคุณมากครับ

HRHPrince

อ่า

ouisit

น่าติดตาม

team901x

ขอบคุณ​มาก​ครับ​

anthone

ขอบคุณ​มาก​ครับ​

Pattric28

ขอบคุน

manbisale

สนุกดีครับ

Polla1129

Macckrub

ขอบคุณ​ครับ​

ballly122

ดี

boszazab

ขอบคุณครับ