คุณลุงผู้ใจดี โดย auy504 (Copy) ตอนที่8

redboy

ตอนนี้ผมได้ตัดสินใจแล้วครับว่า ผมอยากจะอยู่กับลุงที่นี่ จะทำสวนในที่ดินที่พ่อผมตั้งใจซื้อเอาไว้ให้” “เพื่อสานต่อความฝันของพ่อให้เป็นความจริงครับ” “ผมอยากใช้ชีวิตอยู่คู่กับลุง อยากอยู่ดูแลลุงครับ” “โดยไม่สนว่าการใช้ชีวิตอยู่ในเมืองจะมีความเจริญก้าวหน้าอย่างไร” “จะแต่งงานมีครอบครัวมีสังคมแบบไหน” “ผมเลือกที่จะอยู่ที่นี่ โดยมีลุงผลเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตครอบครัวของผม ลุงผลว่ามันจะดีไหมครับ” ผมเอ่ยถามเพื่อขอคำยืนยันจากลุงผล ลุงผลหันหลังให้กับผมพร้อมกับพูดว่า “ลุงคงตอบไม่ได้หรอกนะ ว่ามันจะดีหรือไม่ดี” ท่าทีของลุงผล ทำให้ผมตกใจมาก เพราะไม่คาดคิดว่า ลุงจะตอบสนองผมด้วยท่าทีเย็นชาแบบนี้ ลุงผลเงียบไปสักพัก เหมือนใช้ความคิด ก่อนที่จะพูดต่อว่า
“ก็อย่างที่ลุงบอกไปเมื่อสักครู่นี้ล่ะ ว่าลุงเองคงตอบไม่ได้หรอกนะ” “ว่าความคิดของหลานที่บอกมา มันจะดีหรือไม่ดี” “แต่เมื่อหลานได้ตัดสินใจแล้ว” “ลุงก็จะขอให้ช่วงชีวิตที่เหลือทั้งหมดของลุง พิสูจน์ดูก็แล้วกัน ว่ามันจะดีหรือไม่ดี” “ขอบคุณครับลุง” ผมโผเข้ากอดแผ่นหลังของลุง ด้วยความตื้นตัน น้ำตาไหลอาบแก้ม ที่ลุงผลตอบรับว่าจะใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน โดยผมเพิ่งสังเกตเห็นทีหลังว่า จริงๆแล้วที่ลุงหันหลังให้ผมเมื่อสักครู่นี้ ไม่ใช่เพราะไม่เห็นด้วยกับความคิดของผม แต่เป็นเพราะลุงต้องการซ่อนน้ำตาไหลออกมาคลอๆต่างหาก สักพักลุงผลก็หันกลับมากอดผม พร้อมทั้งเอามือมาปาดน้ำตาที่อาบแก้มทั้งสองข้างของผม แล้วพูดเบาๆอย่างอ่อนโยนว่า “ลุงให้หลานร้องไห้แค่วันนี้เป็นวันสุดท้ายแล้วนะ ต่อจากนี้ไปลุงสัญญาว่าจะไม่ทำให้หลานต้องมีน้ำตา” จากนั้นลุงผลก็บรรจงจูบและโอบกอดผม ทำให้ผมหัวใจพองโตและมีความสุขเกินกว่าจะบรรยาย เพื่อนๆหล่ะครับ เคยมีสักครั้งบ้างไหม ที่ไม่มีความสุขกับงานและชีวิตที่เป็นอยู่ เคยรู้สึกเหงาและเคว้งคว้าง เหมือนไม่มีใครเข้าใจบ้างหรือไม่ บางที ถ้าเราหยุดเดินทางไปตามเส้นทางที่คนอื่นๆเดินตามๆกันไป แล้วทบทวนดูว่ามีบางสิ่งบางอย่างที่เคยมีคุณค่าในชีวิต ได้หล่นหายไปบ้างหรือไม่ ถ้ามีเพียงสักเสี้ยวหนึ่งของความคิดที่นึกขึ้นมาได้ จงอย่าลังเลที่จะออกเดินทาง…ไปตามหามัน บางที อาจมีใครซักคน ที่ตกหล่นอยู่ในซอกหลืบของความทรงจำกำลังเฝ้ารอให้คุณกลับไปเติมเต็มความรู้สึกเก่าๆเหล่านั้นให้กลับมา…“เฮ้ย….เดี๋ยวก่อนสิ อย่าเพิ่งจบ ลุงก็มีเรื่องที่อยากจะพูดเหมือนกัน” ลุงผลพูดแทรกขึ้นมา ลุงผลทบทวนความคิดสักครู่ก่อนจะพูดว่า “อืม….เมื่อมาถึงขนาดนี้แล้วลุงก็อยากจะบอกว่า” “จริงๆแล้ว วันสองวันที่ผ่านมานี้ ลุงก็ต้องต่อสู้กับอารมณ์ของตัวเองอย่างมาก ไม่ต่างกับหลานเลย” “เหตุผลหนึ่งก็ อย่างที่เคยบอกแล้วล่ะว่า ลุงไม่อยากดึงหลานเข้ามาอยู่ในเส้นทางนี้” “มันเป็นเส้นทางชีวิตที่ไม่ได้รับการยอมรับจากสังคม ชีวิตอาจจะเต็มไปด้วยความลำบาก” “อีกเหตุผลหนึ่งก็คือ ลุงถูกใจหลานตั้งแต่ตอนที่เห็นหลานลงมาจากรถแล้วล่ะ” “บอกตามตรงว่าหลาน รูปร่างหน้าตา เหมือนแฟนคนแรกของลุงมาก” “ขาว ตี๋ อวบ อ้วน ตรงตามสเปคของลุงเลย” “ทำให้ลุงต้องคิดไตร่ตรองให้ดีว่า ลุงรู้สึกดีๆกับหลานจริงๆ หรือว่าต้องการหลานมาแทนใครคนนั้น” “ซึ่งในวันนี้ ลุงก็รู้แล้วล่ะว่า ความรู้สึกดีๆที่ลุงมีให้นั้น เพราะหลานเป็นตัวหลาน”“ไม่ใช่หลานเป็นเหมือนใคร” ผมซาบซึ้งกับคำพูดของลุงอยู่ครู่หนึ่ง ก็มีความคิดแว๊บเข้ามาในหัวว่า
”ลุงถูกใจผมตั้งแต่แรกเห็นตอนลงจากรถแล้ว….” ผมพูดทวนความคิด “อ๋อ…..งั้นก็แสดงว่า ผ้าห่มอีกผืนที่ถูกพับซ่อนไว้ในตู้เสื้อผ้าก็…..” ยังไม่ทันที่ผมจะพูดจบ “ถูกต้อง!……. ลุงเป็นคนเอาไปพับซ่อนไว้เองล่ะ “ ลุงผลเฉลย “ไม่งั้นหลานจะได้จับแท่งทวนลุงเล่นตอนกลางคืนเหรอ” “แสดงว่าลุงยังไม่หลับ” ผมเริ่มตกใจกับความจริงที่ได้รับรู้ “จะหลับลงได้ยังไงล่ะ ก็หลานน่ารักซะขนาดนี้”ลุงผลตอบ “ขยับมานอนแนบชิดลุง ลุงก็ตื่นเต้นจนท่อนเอ็นแข็งปั๋งนอนไม่หลับเลย” “แล้วหลานเห็นผ้าห่มที่ซ่อนไว้ในตู้ ทำไมไม่หยิบมาใช้ล่ะ”ลุงผลย้อนถามผม “ผมก็คิดเหมือนลุงน่ะสิ คือไม่อยากจะพลาดโอกาสดีๆไง 555” “ลุงจะบอกอะไรให้อีกอย่างนะ กางเกงในขอบยางที่ยืดแล้วอ่ะ ลุงเกือบจะทิ้งไปแล้ว มันเหลือเก่าๆแค่ตัวเดียวเอง กว่าจะไปหามานุ่งโชว์ได้อ่ะ” ลุงผลอมยิ้มพูดพร้อมกระพริบตาให้ผม “โห…….ลุงผลนี่ร้ายจริงๆ”ผมเอ่ยชมแผนการของลุงผลที่วางไว้อย่างแนบเนียน “งั้นก็แสดงว่า เรื่องที่ลุงผ้าขาวม้าหลุดตอนซ่อมไฟดับนั้น..ก็” ผมตั้งข้อสังเกตใหม่ “เฮ้ยนั่นมันเหตุสุดวิสัยเว้ย ใครจะไปวางแผนทุกอย่างได้ล่ะ”ลุงผลปฏิเสธทันควัน ผมนึกในใจ ถ้ารู้ว่าจะลงเอยอย่างนี้ ผมฟัดลุงตั้งแต่อยู่ข้างคลองไปแล้ว ไม่เก็บอารมณ์อึดอัดจนถึงเมื่อคืนวานหรอก “ยิ้มอะไรอยู่ล่ะหลาน ได้เวลาฝึกเหวี่ยงแหต่อแล้ว ที่สัญญากับลุงไว้เมื่อวานไง” พอพูดจบ ลุงผลก็เดินนำหน้าผมไปที่ริมคลอง“อย่างนี้ผมต้องขอตัวไปทำภารกิจของผมให้เสร็จสิ้นก่อนนะครับ ท่านผู้อ่านทุกท่าน” พงษ์พูดพร้อมยิ้มอย่างมีเลศนัย ก่อนจะวิ่งตามลุงผลไปที่ริมคลอง คนเราบางคน ตั้งเป้าหมายในชีวิตไว้ แล้วพยายามด้วยความมุ่งมั่นเพื่อไปให้ถึงเป้าหมายนั้น โดยหวังว่าสักวันหนึ่ง เราสามารถทำได้อย่างที่เราตั้งหวังไว้ แล้วเราก็จะมีความสุข แต่บางครั้ง การมีความสุขตลอดการเดินทางไปสู่เป้าหมาย ก็มีความสำคัญไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน ผมหวังว่า ผู้อ่านทุกๆท่าน จะให้ความสำคัญกับ “การเดินทางของชีวิต” พอๆกันกับ “เป้าหมายของชีวิต” ดังเช่นเรื่องราวของ พงษ์ กับ ลุงผล
ฝากคำกลอนชวนคิด
ก่อนจะจาก/ ฝากอะไร/ไว้ให้คิด แก่ไปนิด/เขาก็เรียก/ลุงใช่ไหม
เมื่อเราอยู่/ลุงของเรา/อยู่กับใคร        กำลังใจ/ถ้ายังมี/ดีต่อเลย
ดั่งเช่นพงษ์/กับคุณลุง/ตรงต่อจิต มีชีวิต/ที่เหลืออยู่/ดูสดใส
ต่างพันผูก/ร่วมปลูกฝัง/กำลังใจ        พอช่วยให้/คลายความทุกข์/สุขนิรันดร์

ประเด็นชวนคิด
-        การเดินทางในแต่ละวันของชีวิตเพื่อไปสู่เป้าหมาย ก็มีความสำคัญไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน ถึงแม้เส้นทางนี้มันจะเป็นเส้นทางที่ยากลำบาก
-        ถ้าเราหยุดเดินทางไปตามเส้นทางที่คนอื่นๆเดินตามๆกันไป แล้วทบทวนดูว่ามีบางสิ่งบางอย่างที่เคยมีคุณค่าในชีวิต ได้หล่นหายไปบ้างหรือไม่ ถ้ามีเพียงสักเสี้ยวหนึ่งของความคิดที่นึกขึ้นมาได้ จงอย่าลังเลที่จะออกเดินทางไปตามหามัน บางที อาจมีใครซักคน ที่ตกหล่นอยู่ในซอกหลืบของความทรงจำ กำลังเฝ้ารอให้คุณกลับไปเติมเต็มความรู้สึกเก่าๆเหล่านั้นให้กลับมาก็เป็นได้
-        คนเราบางคน ตั้งเป้าหมายในชีวิตไว้ แล้วพยายามด้วยความมุ่งมั่นเพื่อไปให้ถึงเป้าหมายนั้น โดยหวังว่าสักวันหนึ่ง เราสามารถทำได้อย่างที่เราตั้งหวังไว้ แล้วเราก็จะมีความสุข แต่บางครั้ง การมีความสุขตลอดการเดินทางไปสู่เป้าหมาย ก็มีความสำคัญไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน
-        “การเดินทางของชีวิต” กับ “เป้าหมายของชีวิต” มีความแตกต่างกันหรือไม่
-        การที่เราอยากให้เขามีความสุข มันอยู่ที่ตัวเรา หรืออยู่ที่ตัวเขา
................................

จบแล้วครับ ขอขอบพระคุณทุกท่านที่ให้กำลังใจ ช่วยให้ได้ประติดประต่อจนสำเร็จ ขอขอบพระคุณ คุณตาชอบ และลุงปีเตอร์ ที่ให้โอกาสเด็กบ้านนอกที่ไม่เคยเล่นเนต ได้กลับมาเล่นเป็น สุดท้ายขอขอบคุณ คุณลุงท่านหนึ่งที่เป็นกำลังใจ ถึงแม้ท่านจะอยู่ไกล ก็ยังให้กำลังใจตลอด ขอขอบคุณทุกท่านอีกครั้งครับ ถ้าโอกาสยังมี จะกลับมาเติมเต็มกำลังใจให้ผู้อ่านทุกท่านครับ คุณความดีทั้งหลายที่ข้าพเจ้าได้กระทำทั้งหมด ข้าพเจ้าขอยกให้เจ้าของเรื่อง ไม่ทราบท่านอยู่ที่แห่งใด เพราะเรื่องมันนานมาแล้ว
เห็นเรื่องมีสาระ และข้อคิด จึงอยากเป็นส่วนหนึ่งในการเผยแพร่ให้กับท่าน...เท่านั้นเอง

จบบริบูรณ์

auto101

ขอบคุณครับ

rukcan001

ขอบคุณมากคับ

Nukk12

ขอบคุณครับ

physicsoat

ชอบมากครับ

ddavp

ขอบคุณครับ

Darmmek

ขอบคุณคับ สุดยอดมาก อ่านกี่ครั้งก็ดีต่อใจ

kabuki

ขอบคุณครับ

boxmon99

ขอบคุณมากนะครับ

imboon

ขอบคุณครับ

minone

ขอบคุณครับผม

papikaluk

ขอบคุณครับ

Mmm54321

ขอบคุณครับ

tak_sam

ขอบคุณครับ

senee78

ขอบคุณครับ

satern69

ขอบคุณครับ

satern69

ขอบคุณครับ

hunwei

ขอบคุณครับ ประทับใจครับ

tttmk

ขอบคุณครับ

penty

ขอบคุณมากนะครับ