บันทึกของนนท์24

noomcafe

บันทึกของนนท์24  
ฟ้าใกล้สาง รุ่งเช้าของวันใหม่กำลังจะมาเยือน แต่ทำไมในใจของนนท์ยังมืดมิดขนาดนี้ วันนี้จะทำงานได้หรือป่าว วันนี้ชีวิตจะเป็นอย่างไร ต่อจากนี้ไปละ...ชีวิตจะเป็นอย่างไร 6 ปีที่อยู่ด้วยกันมา...มันกำลังพังทลายลงอย่างไม่เหลืออะไรอีกเลย...ชีวิตที่ไม่เหลืออะไรมาอยู่แล้ว...มีเขาคนเดียวเท่านั้นที่ทำให้ลมหายใจของร่างนี้ยังคงมีอยู่....กล้าที่จะก้าวเดินออกมาจากครอบครัวที่อยู่กันมาตั้งแต่อ้อนแต่ออก...กลับไม่รู้สึกเคว้งคว้างเดียวดายขนาดนี้....แต่ทำไมกับแค่คน ๆ เดียวถึงมีอิทธิพลกับชีวิตมากมายนักนะ...ไอ้นนท์...เขามีอะไรสำคัญขนาดนั้น...เขาทำกับเรามามากขนาดไหน....ทุ่มเทใจ...ความรู้สึกไปให้เขาแทบหมดใจ แต่เขาก็เคยทำร้ายจิตใจเรา เขาไม่เคยถนอมน้ำใจเรา...แล้วเราจะยังแคร์เขาทำไม...จริงซิ ฉันมันเป็นสิ่งปลอม ...แต่ฉันไม่ยอมปลอมใจ...เขาคงอยากได้ของจริง ๆ เขาถึงถวิลหา วิ่งเข้าไปหาครั้งแล้วครั้งเล่า...ไหนละคำมั่นสัญญาที่เคยให้...ขอโทษมา ก็ยกโทษให้ไปแล้ว...พยายามไม่คิดอะไรแล้วว่าเคยเกิดอะไรขึ้น...แต่ทำไมต้องทำกับเราขนาดนี้
) A$ }6 V1 O. V: h" Tนับจากนี้ชีวิตเราไม่มีเขา           ชีวิตเราคงต้องอยู่อ้างว้าง
ฝันที่เคยฝันกลายเป็นฝันค้าง        ชีวิตเคว้างคว้างอยู่เพียงเอกา
: y% @/ T" p' Qย้อนคืนย้อนหวนวันเวลา        ที่กายาเราสองเดียงคู่กัน
' `8 A3 a2 E& P- @! V1 wต้องหยุดหมดสิ้นเสียกลางครัน    ชีวิตคู่พลันมลายจบสิ้นไป
4 ^8 @0 k+ R- fโอ้อนาถคู่สองที่ต่างวัย        มีไหมใครที่จะมาเข้าใจ
+ |) m" u6 k. W$ v& `, _ต้องห่างต้องเหินกันแสนไกล        จากกันไปคงไม่พบประสบกัน
& j! l/ F7 H6 q- R9 P# ?1 Cเช้าแล้ว นนท์ต้องขับรถไปทำงานที่ระยอง  เขาแทบอยากจะขับรถชนให้ชีวิตตาย ๆ ไป นี่ถ้าขับรถบนทางบูรพาวิถี จะขับรถชนที่กั้นให้ตกลงไปตายเลย...แต่นนท์ก็ไม่ได้ขับรถขึ้นข้างบนกลับวิ่งเส้นข้างล่างแทน....ขณะที่กำลังจะข้ามสะพานแม่น้ำบางปะกง เขาจำได้ว่า..มีคนเคยบอกว่าให้กลั้นลมหายใจแล้วอธิษฐานขอ จากตีนสะพานหนึ่งไปถึงอีกตีนสะพานข้างหนึ่ง แล้วจะได้สมดังที่ปรารถนา แต่อะไรละที่นนท์อยากจะขอ .....นนท์คิดว่า...ถ้าขอให้เขากลับมารักนนท์เหมือนเดิมไม่มีคนอื่นอีก...จะเป็นอย่างนั้นจริงหรือป่าว....พอรถกำลังจะใกล้ถึงตีนสะพาน...นนท์ก็กลั้นหายใจแล้วอธิษฐานขอว่า
“ถ้าข้าฯกับ นนท์เป็นคู่รักกันที่แท้จริง ก็ขอให้อุปสรรคทุกอย่างคลี่คลายไป...และขอให้นับต่อจากนี้ชีวิตเขาเราอยู่คู่กันไปจวบจนวันตาย”
! ?* @) u% u$ m1 B8 Q* ?7 d# Aนนท์ไม่รู้ว่าจะสำเร็จได้ดังที่ขอหรือไม่...แต่ตอนนี้ นนท์ขอที่พึ่งทางใจเพื่อให้ใจสบายดีกว่า...จะได้ไม่ต้องมาทุกข์แสนสาหัสแบบนี้อีก...ความรักมันช่างเรียนรู้ยากเสียจริง ๆ เรียนหนังสือมาตั้งเยอะ...ทำงานยาก ๆ มาก็ตั้งเยอะ...แต่เรื่องนี้กลับแก้ปัญหาไม่ได้ เรียนรู้มันไม่ได้เสียที...วันนี้พรรคพวกของนนท์ที่ระยอง...เห็นหน้าตานนท์ดูไม่สบายใจ...แถมยังตาบวมอีก ...พวกเพื่อนพวกนี้รู้จักทั้งนนท์และนัท....ก็เลยถามว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือป่าว...มีอะไรไม่สบายใจ....วันนี้จะหยุดทำงานก่อนก็ได้...แต่นนท์ก็ไม่รู้ว่าหยุดแล้วจะไปไหน...ไปหาใคร...เพราะเขาคิดว่าไม่มีใครอีกแล้ว....จนเพื่อนคนหนึ่งพยายามคาดคั้นให้นนท์พูด....เพราะเขารู้เรื่องราวระหว่างนนท์กับนัทเป็นอย่างดี
“ไหนมันมีอะไรเกิดขึ้นละนนท์”
* m. l; _, B+ f2 l; E: \$ ^2 _& R“มันเอาอีกแล้วอะซิ...คราวนี้ผู้หญิงคนนั้นโทรมาหยามเลย”
“คงไม่มีอะไรหรอกน่า...ใจเย็น ๆ  อาจจะไม่ใช่อย่างที่เราคิดก็ได้”
“มันจะไม่ใช่ได้ไง...มันแอบโทรไปหากันตอนกลางคืน..นอน ๆ กันอยู่ก็ลุกแอบลงไปโทรหากัน”
“เอาน่า...ไม่มีไรหรอกเรื่องนี้ เดี๋ยวก็ดีขึ้นเอง”
เพื่อนคนนี้พูดเสร็จ พอดีที่นนท์จะต้องทำงานซึ่งจะต้องแยกตัวออกไปทำงานอีกฝ่ายหนึ่ง
ประมาณ 11 โมงครึ่ง นนท์ทำงานเสร็จ กำลังลงมาเพื่อจะรอเพื่อน ๆ ไปทานข้าวด้วยกัน นนท์เห็นนัทนั่งอยู่ที่หน้าประตู...นนท์ชะงัก หยุดไม่ก้าวเดินต่อ เพราะเขาไม่อยากจะเจอแล้ว คนหลายใจ คนที่ไม่ได้รักเขาจริง ๆ คนที่ทำร้ายจิตใจเขาอย่างแสนสาหัสสากรรจ์ เยื่อใยที่นนท์เคยมีให้ตอนนี้มันหมดแล้ว...เขาคิดว่าเขาถือไพ่เหนือกว่ามั้ง...แต่นนท์คิด ณ เวลานี้ว่า เขาไม่ได้เล่นด้วย เขาไม่ได้ถือไพ่ด้วย แล้วทำไมเขาจะต้องคิดว่าตัวเองเสียเปรียบ...เขาไม่ได้ถือไพ่สักใบ...นัทไม่ทันเห็นนนท์ว่านนท์กำลังเดินมา นนท์จึงเดินเลี่ยงไปอีกทางหนึ่ง...ที่สามารถมองเห็นเขาได้...นนท์มองนัทตอนนี้เหมือนอะไรสักอย่างที่เป็นสิ่งมีชีวิตที่ไร้วิญญาณ...ไร้หัวใจ...เป็นซาตานที่มาฆ่าและทำร้ายเขาได้อย่างเลือดเย็น...พาลทำให้คิดต่อไปว่า...หลายปีมานี้เขามีจุดประสงค์อะไร..หรือแค่ต้องการที่เกาะและพักพิง ยามที่ชีวิตเขาเจอมรสุม....แต่ตอนนีชีวิตเขาดีขึ้นแล้วเขาก็กำลังคิดจะจากไป...แล้วมรสุมของนนท์ละ...ที่กำลังรุมเร้ามาทุกขณะ...เขายังมาสร้างปัญหาให้นนท์ยิ่งคิดยิ่งเครียดมากขึ้นไปอีก
ใกล้เที่ยง...นนท์เห็นเพื่อนคนที่คุยกันนนท์เกี่ยวกับนัท เดินเข้าไปทักนัทแล้วพูดคุยกัน
“มาแล้วเหรอนัท...แล้วเอาเงินที่ไหนนั่งรถมา ตอนที่คุยกับพี่บอกว่าไม่มีเงินไม่ใช่เหรอ”
  d: G( r6 B) y2 ?4 T“ผมก็รื้อ ๆ ดูในห้อง เพราะรู้ว่าพี่นนท์เค้าชอบเก็บเงินไว้ ผมก็เก็บเศษ ๆ มาแล้วก็รวมกับที่ผมมีอยู่ มาซื้อตั๋วรถมานี่ละคับ”
- P' N2 X# a# [  |0 T* T“อืมมม...แล้วมันเกิดอะไรขึ้น...นัทคราวก่อนนัทก็ทำให้พี่เขาเสียใจไปทีนึงแล้ว”
6 Z& h% t/ b3 F2 _6 {0 q; [“คราวนี้ผมไม่ได้ตั้งใจทำคับ...แต่พี่นนท์เขาก็เข้าใจผิดไปแล้ว”
4 r1 E" F: o) Zนัทเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้เพื่อนนนท์ฟัง...
“เอ้า...งั้นไปกินข้าวกันก่อน...พี่นัดไอ้นนท์มันไว้ด้วยเดี๋ยวมันก็คงลงมา..จะได้ไปทานข้าวกัน”
“พี่เค้าคงไม่อยากเจอผมแล้วละ...เพราะเมื่อคืนเขาบอกไม่อยากเจอผมอีกแล้ว”
“แล้วนัทละอยากเจอพี่เขาหรือป่าว”
' Q& C/ F  ]- Y/ a) K“พี่...ผมยืนยันนะคับ...ชีวิตผมดีขึ้นมาเพราะพี่เขา...ผมได้เรียนก้เพราะพี่เขาส่งให้เรียน…ทำไมผมจะไม่อยากเจอพี่เขาละคับ...”
" R& e' B- g# Z6 [8 ~" F* g“นัท...นัทขอโทษพี่เขา...พูดกับเขาดีดี พี่รู้จักนนท์มันดี...ถ้ามันโวยวายคือมันไม่ได้โกรธ...มันเงียบนั่นแหละมันโกรธ...นัทอยู่กันมาหลายปีนัทไม่รู้นิสัยมันเหรอ”
“ผมก้อรู้คับ...แต่เมื่อคืนพี่เขาไม่ฟังอะไรเลย”
% B3 K9 Y+ M/ U+ q  K0 e“แล้วนัทก็ปล่อยให้มันเป็นอย่างนั้นเหรอ...งั้นพี่ถามจริง ๆ นะ ...นัทรักมันหรือป่าว...ที่นัทมาถึงระยองคงไม่ใช่เพราะพี่โทรไปหานัท  ตามให้นัทมา นัทถึงมานะ...จริง ๆ นัทก็โตแล้ว..ไอ้นนท์อ่ะ ...ถ้าง้อ ถ้าตื้อมันหน่อยมันก็ไม่งอนไม่โกรธแล้ว...”
7 w  S8 M8 s( W- t$ j5 l7 `: |  n9 W“ครับ”
8 g/ K3 P* I9 x“เอ็งก็รู้นี่ว่า ชีวิตมันกับครอบครัวเป็นยังไง...มันขาดความรักมาตั้งแต่เด็กแล้ว  พอมันเจอนัท มันก็โทรมาเล่าให้พี่ฟังว่า ชีวิตนี้มันคงไม่ต้องเหงาอีก...ไม่คงไม่ต้องแก่ตายคนเดียว...ยิ่งตอนนี้มันถูกไล่ออกมาจากบ้านด้วย...พี่ว่ามันเครียดแล้วก็สับสนด้วยว่าทำไมชีวิตมันถึงต้องเป็นแบบนี้ ... มันโทรมาหาพี่บ่อย...ช่วงที่นัทเรียนอยู่...”
0 j! K8 s0 z6 Q5 s2 a+ T“ผมก็เข้าใจพี่เขานะคับ...ผมรักพี่เขานะ...6ปีมานี่....ผมก็มีพี่เขาคนเดียว...ผมก็ไม่เคยอายใครนะคับเวลาที่ไปไหนกับพี่เขา ผมรู้ว่าคนมองเข้ามาดูก็รู้ว่าพี่นนท์เป็นเกย์...ผมก็ไม่แคร์ ถ้าผมอาย...ผมไปนานแล้วคับ”
“ก็ดีแล้วนี่...ถ้ารักไอ้นนท์มันจริง...นัทก็ต้องไม่หลงทางไปทางอื่น...นนท์มันรักนัทมากนะ...ตั้งแต่มันออกจากบ้านมา....พี่รู้ว่ามันเหงา เพราะนัทก็ไปเรียน...แล้วมันก็ไม่เคยคิดจะมีคนอื่น...พี่กับมันใช้ชีวิตกันมาคุ้มค่าแล้วละ...พี่กับนนท์เลยหยุดไง...ตะก่อนตอนพี่อยู่กรุงเทพฯ พี่กับนนท์เที่ยวกันแทบทุกคืน ... มีผู้ชายมาชอบมาจีบก็ไป...พูดกันตรง ๆ นะนัท...พี่กับนนท์....มีผู้ชายผ่านเข้ามาในชีวิตก็เยอะนะ แต่เรากลับไม่ชอบใครเลย...จนวันนึงเรามานั่งคุยกันว่า เราจะเที่ยวกันแบบนี้ หรือเราจะใช้ชีวิตกันยังไง...ก็สรุปกันได้ว่า...เราน่าจะหาแฟน หาคนรักที่เขาจะอยู่กับเราใช้ชีวิตกินอยู่กับเกย์อย่างเราได้...แฟนพี่ก็รุ่น ๆ นัทนี่หละ”
นัทนั่งนิ่งฟังเรื่องราวของเพื่อนนนท์ที่กำลังจะเล่าออกมาให้ฟัง พี่เขาต้องการอะไร พี่เขาอยากจะบอกอะไรเรานี่
7 a0 P1 b5 A! N; O! Z  H( q  K“แฟนพี่ก็มาจากสภาพที่ไม่ต่างกับนัท...มันมีผู้หญิงพี่ก็รู้...แต่พี่ทำใจได้แต่ไอ้นนท์มันทำใจไม่ได้...แต่ลึก ๆ พี่ก็ทำใจไม่ได้อย่างมัน...จะมีคนไหนที่อยากให้คู่ของตัวเองไปยุ่งกับคนอื่น...นนท์มันบอกว่าพี่ใจแข็ง...แต่ป่าวหรอก...เพราะพี่รู้ว่าวันนึงแฟนพี่ก็คงจะไปจากพี่เหมือนกัน...แต่พี่เห็นนนท์มันรักนัทมากขนาดนี้...พี่นับถือมันเลยนะ ...มันเป็นคนบูชาความรัก...ถ้าครอบครัวมันอบอุ่นกว่านี้มันอาจจะไม่รักนัทอย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้ก็ได้นะ...นี่พี่ไม่ได้พูดเข้าข้างไอ้นนท์มัน...แต่พี่อยากให้เอาใจเขามาใส่ใจเรา...นัทมาเป็นนนท์ หรือเป็นแบบพี่ดู...แล้ววันหนึ่งนัทจะเข้าใจ...”
“ผมคงไม่ไปจากพี่เขาหรอกคับ...น้องผมได้เรียนก็เพราะพี่เขาส่งให้เรียน...ถึงตอนนี้พี่เขาไม่มีเงินเหมือนก่อน...เขาก็ยังส่งให้น้องผมเรียน...พี่นนท์เขามีพระคุณกับผมมาก...ผมเป็นคนนะพี่...ผมไม่ใช่สัตว์จะได้ไม่รู้จักบุญคุณคน”
" @# S# G4 t' m7 x  a: Z9 L& X“ทำไมเอ็ง..ไม่บอกไอ้นนท์มันแบบนี้ละ...แบบที่เอ็งพูดกับพี่เมื่อกี้”
. _  r. T( W% t+ p, Y# l' \) W“ตอนนี้พี่นนท์เขาไม่เชื่อผมอีกแล้วละคับ...ผมพูดไปพี่เขาก็คงไม่เชื่อหรอก”
ระหว่างที่นนท์แอบฟังอยู่นั้น....เพื่อนคนอื่น ๆ กำลังเดินลงมาจากบันได เห็นนนท์เข้าก็ร้องทัก
5 ^" p( e$ B! @“ไป..นนท์ ไปกินข้าวกัน นาน ๆ เมิงมาทีจะได้ไปกินอาหารทะเลกัน...ผู้จัดการบอกให้เราไปรอก่อนเดี๋ยวแกตามไป...”
“อ้าววว...นัทมาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่..มากับพี่นนท์เหรอ...ทำไมเมื่อเช้าไม่เห็นละ”
นัทยกมือหวัดดีเพื่อนของนนท์อีก2 – 3 คนที่นนท์เดินมาด้วย นนท์รู้สึกว่ากำลังถูกเขามอง นนท์เหลือบตาไปมองตาของเขา...สายตาที่ฉายแววตาอ้อนวอน
“หวัดดีคับ...ผมเพิ่งมาได้สักพักคับ...มาหาพี่นนท์เขาคับ”
“ไปงั้นไปกินข้าวกัน...เดี๋ยวไปกินกันที่หาดแม่พิมพ์โน่น...”
5 u4 O& V" K" I$ h& [3 cนัทเดินไปหานนท์
& ]" e9 m3 ]4 h8 q1 z, g  b“พี่นนท์ เอากุญแจรถมาคับ เดี๋ยวผมขับรถให้”
ไอ้เพื่อนตัวแสบที่โทรเรียกนัทให้มาก็ไล่เพื่อนคนอื่นไปนั่งรถคันอื่น...แต่มันมานั่งคู่กับนัทข้างหน้า...ให้นนท์นั่งเบาะหลัง...
“เฮ้ย...นนท์ นัทมันตั้งใจมาจะมาขอโทษเมิง นี่เมิงจะงอนอะไรนักหนา”
“ก็เมิงดูเขาทำกรูดิ”
“เมิงก็รู้ เรื่องแฟนกรู...ของกรูอะหนักกว่าเมิงอีก...ก็ไอ้นัทมันก็ยืนยันว่าแค่เล่น ๆ ทำตามที่เพื่อนยุ”
“แล้วทำไปทำไมละ”
“อ้าว..มึงนี่...หรือว่าเมิงอยากให้มันมาเป็นเกย์แล้วให้คนอื่นรู้อย่างเราว่ะ...เมิงก็ไม่ชอบอีกไม่ใช่เหรอ...เมิงจำไม่ได้เหรอ..ตอนนั้นที่มีคนมาจีบเมิง...เมิงไม่ชอบเพราะเมิงไม่ชอบคนที่ดูออกว่าเป็นเกย์…แต่ไอ้นัทมันดูไม่ออกตรงไหนเลยนะ...มันก็บอกแล้วว่ามันถูกเพื่อนยุ...มันก็ไม่อยากให้เพื่อนรู้ว่ามันเป็นเกย์คิงที่อยู่กับเมิง”
: F6 C! Y) a! \* X6 ~7 i“เมิงพูดมาได้ไงว่ะ...ว่ามันเป็นเกย์คิง..”
' E% w0 o, n* R, [2 Y3 A“ก้อมันอยู่กับเมิงมากี่ปีแล้ว...กรูไม่อยากยุ่งเรื่องบนเตียงของเมิง...แต่ว่ามันก็เอาเมิงไม่ใช่เหรอ...ถ้าเป็นชายจริง ๆ มันคงไม่เอาตูดอย่างเรามานานขนาดนี้หรอกน่ะกรูว่า”
“แล้วเมิงจะให้กรูทำไง”
) Z: D* b, C7 \“นัท จอดรถ”
ไอ้เพื่อนคนนี้สั่งให้นัทจอดรถข้างทาง
“ลงไปเปิดประตูด้านพี่เขา...แล้วเมิงก็กราบขอโทษพี่เขาซะ”
นัทเปิดประตูเดินอ้อมมาทางด้านหลังฝั่งที่นนท์นั่งแล้วเปิดประตูออก...นัทย่อตัวลงมาเหมือนคุกเข่ากับพื้น แต่ก็ยังยืนอยู่ในตัวรถ แล้วก็กราบไปที่หน้าตักของนนท์
; O, r4 W6 J0 V# L& y4 a“พี่นนท์...ผมสัญญาครั้งสุดท้าย...ผมจะไม่ทำอีกแล้ว...ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม..ผมบอกพี่ตรงนี้เลยนะ...ว่าผมรักพี่คนเดียว”
นนท์น้ำตาไหล เขาไม่รู้ว่าจะเชื่อดีมั้ย
7 l# ^# b. Q" c! ~, T# v2 h# G
. G4 I, Z/ `+ t6 H! l0 I# K
, B# y7 o& p& K# u* e
ต่อ24
( D6 z* \" W7 fหรือจะปลื้มกับคำพูดที่เขาพูดออกมา
“ไอ้นัทมันก็ขอโทษเมิงแล้ว...ผู้ชายนะเมิง..มันกราบเมิงขนาดนี้...มันลดศักดิ์ศรีตัวมันให้เมิงแล้ว...เมิงจะต้องการอะไรจากมันอีก...เมิงบอกมันตอนนี้ซะเลย”
, ?  k* x9 z: ~# X$ D. n“ถ้ามีอีกละ”
“ถ้ามีอีก...วันนั้นพี่ไม่ต้องไล่ผม ๆ ไปเอง”
“เมิงดูนะ .... อย่างนี้กรูจะเชื่อได้ไงว่ามันจะไม่มีใคร...ถ้ามันอยากมี...มันไปมีแล้วมันก็ไปจากกรูอีกนั่นแหละ...แล้วมันจะต่างกันตรงไหนว่ะ ....ที่เลิกกันซะวันนี้ วันหน้าจะได้ไม่มีอย่างนี้อีก”
" l) C3 i7 H) M, E  t. u“เมิงคิดมากไปหรือป่าว....นัทมาขับรถได้แล้ว...เออ...เดี๋ยว เมิงสัญญากับพี่กับไอ้นนท์มันได้หรือป่าวว่าเมิงจะไม่ทำอย่างนี้อีก”
! e* j* f7 W+ F4 T+ g, d4 ]“คับ..ผมสัญญา ผมจะไม่ทำอย่างนี้อีก”
! ~0 a8 `" i* v7 h นัทลุกขึ้นปิดประตูแล้วเดินอ้อมกลับไปขึ้นรถเพื่อขับรถต่อ
“นี่ไง...มันสัญญาแล้วนะ..เมิงก็ให้อภัยมัน...แล้วก็ไม่ต้องคอยไปจับผิดมัน...คนเรานะโว้ย...อยู่ด้วยกันก็เชื่อใจกัน ให้อภัยกัน...คนนึงแข็ง...คนนึงก็ต้องอ่อน...มันถึงจะมีความสุข...กรูถึงอยู่ได้อย่างไม่ต้องคิดอะไรมาก...แค่นี้กรูก็มีความสุขแล้ว”
ยังไม่ทันที่นนท์จะตอบอะไรก็มาถึงหาดแม่พิมพ์ซึ่งต้องลงไปทานข้าว เพื่อนที่มารถอีกคันก็มายืนรอ จึงเหมือนกับว่า นนท์ต้องรับคำสัญญานั้นไปโดยปริยาย อาหารมื้อนั้น นนท์กลับกินไม่ค่อยลง นัทพยายามเอาใจนนท์ แต่นนท์ก็ยังหวั่น ๆ อยู่ ว่าถ้ามันเกิดขึ้นมาอีกละ นี่รอบสองแล้ว....ครั้งที่สามก็คงทนไม่ได้แล้ว....นนท์สรุปในใจตัวเองว่า ถึงเวลานั้นถ้ามีครั้งที่สาม ตัวเขาจะตัดสินใจเดินออกไปเอง...ถ้าคราวนี้ให้อภัยก็ต้องทำใจและลืมเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้ได้...แต่มันเพิ่งผ่านมานี่เอง...เมื่อคืนนี้เอง...จะให้ทำใจได้รวดเร็วได้ยังไง...
. V1 X- S( F+ o  l; r% J- Bขากลับ...นัทขับรถกลับเข้ากรุงเทพฯ
“พี่..ให้ผมแก้ตัวอีกครั้งนะ ผมจะไม่ทำอีกแล้วจริง ๆ ไม่ว่ายังไงผมก็จะไม่ทำ...พี่จำไม่ได้เหรอ ผมเคยสัญญากับพ่อแม่ผมว่าผมจะไม่มีคนอื่นนอกจากพี่...แล้วที่บ้านผมเขาก็ไม่ยอมรับใครที่ผมจะเอาเข้ามาแทนที่พี่...”
“แล้วนัท...ทำกับพี่แบบนี้ได้ยังไง...ตอนหัวค่ำเรายังมความสุขกัน ไปทานข้าวกัน...กลับมานอนกัน...เพิ่งเสร็จไปไม่ถึงชั่วโมง...นัทก็ลุกไปโทรหาผู้หญิงคนนั้น...พี่อยากรู้จังว่า ตอนที่นัทกำลังเอาพี่...นัทคิดถึงผู้หญิงคนนั้นอยู่หรือป่าว”
" P8 W) A& ^) r4 k6 q" e“พี่คิดมากไปแล้ว...ผมไม่เคยไปเอากะใครอีกเลยนะ”
“ก็จะไม่ให้พี่คิดได้ไงละ...เหตุการณ์มันทำให้คิดแบบนั้น”
“ผมก็แค่อยากหยอกคนนั้นเล่น...ผมก็แกล้งไปยังงั้น เมื่อคืนมันวาเลนไทน์ ก็เลยอยากแกล้งดู”
& y& S, [, x  g; b. j“แกล้งไป ไม่คิดว่าไปสร้างความหวังให้เขาเหรอ...เขาจะคิดยังไงที่มีผู้ชายโทรมาวันแบบนี้...เป็นใคร ๆ ก็ปลื้มทั้งนั้น”
“ผมก็ไม่รู้นี่พี่ ไม่รู้จริงๆ”
“คิดซิ...ต้องคิดได้แล้ว...ทำไปเล่น ๆ แล้วผู้หญิงมันเอาจริงขึ้นมาจะทำไง”
สิ่งที่นนท์พูดมันก็กลับเกิดขึ้นมาจริง ๆ
  T- C) `6 z1 }( o# Q“ถ้าพี่เองได้รับโทรศัพท์แบบนี้จากคนที่แอบปลื้มอยู่ในวันอย่างนี้ พี่ก็คิดเข้าข้างตัวเองเหมือนกัน”
นนท์ไม่พูดอะไรต่อเพราะไม่ต้องการจะพูดอะไรอีก เย็นนั้นเมื่อกลับถึงคอนโดที่ทั้งสองคนอยู่...นัทก็เข้ามากอดนนท์...ตอนนี้นนท์รู้ได้ว่า เขาแกล้งเพื่อที่จะทำให้นนท์หายโกรธเขา...เพราะไม่กอดอย่างเดียว...เอามือมาปลดกระดุมเสื้อของนนท์ออก แล้วเอานิ้วเขี่ยหัวนมอย่างที่นนท์ชอบให้เขาทำ...แล้วเขาก็ปลดกางเกงรูดซิปกางเกงของนนท์ลง....ส่วนตัวเขาเหลือแต่กางเกงในตั้งแต่เมื่อไหร่นนท์ก็ไม่รู้...
% p6 Z8 e% @8 ~: D# V“ที่รักเข้าไปอาบน้ำกันนะ”
เหมือนมนต์สะกด นนท์เดินเข้าห้องน้ำอย่างตัวลอย และแล้วเกมรักของทั้งสองคนก็เริ่มขึ้นและกลับมาจบลงที่เตียงใหญ่หนานุ่ม...วันนั้น..นัทคงจะทำเพื่อเป็นการขอโทษนนท์...2 รอบแล้วเขาก็ยังไม่พอ...หลังจากที่นนท์เหนื่อยอ่อนเคลิ้ม ๆ จะหลับ...นัทเปิดตู้เย็นหยิบกระป๋องเบียร์...เดินมาหานนท์ที่เตียงจับนนท์พลิกให้นอนหงาย...เขาเอาเบียร์มาราดตรงหน้าอกและนมของนนท์ แล้วเขาก็ใช้ลิ้นเลียฟองเบียร์นั้นจากร่างของนนท์...นนท์เสียวสะท้านเพราะความเย็นของเบียร์และลิ้นสาก ๆ ของนัท...ไม่เท่านั้นยังจับนนท์พลิกคว่ำ...แล้วราดเบียร์ไปที่รูที่เขาเพิ่งจะเอาไป...แล้วเอาลิ้นลากเลียเบียร์จากตรงนั้น...นาทีนั้น...นนท์คิดถึงภาพช้างที่ทำให้นนท์แบบนี้...เพราะมันสร้างความเสียวสันต์ให้กับนนท์เป็นอย่างมาก....แต่คราวนี้คนที่เขารักที่สุดทำให้เขาแบบนี้...มันกลับยิ่งเพิ่มความเสียวกระสัน ความปลื้มปิติมากยิ่งเป็นทวีคูณ...ฟันที่ขบกัดเบาๆ ที่ก้นของนนท์ยิ่งไปกระตุ้นความต้องการให้กับนนท์มากขึ้น...นัทเอานิ้วจับรูของนนท์ออกเบา ๆ แล้วเทเบียร์ลงไปในรู...นนท์ต้องขมิบไว้เพื่อไม่ให้เบียร์ไหลย้อยออกมา...ทันใดนั้น นัทก็จับท่อนลำ 8 นิ้วของเขาสวนเข้าไป..
( Y2 f7 K4 {0 \5 S7 {5 s# q! ?“โอ้ยยยย....เจ็บอ่ะ เบา ๆ หน่อยซิ...”
ไม่เจ็บได้ไงเพราะนนท์ขมิบปากทางไว้แต่นัทสวนเข้ามาทีเดียว
$ }1 M. U' v6 \0 D* j“เจ็บแล้วมันส์หรือป่าวละที่รัก..”
นนท์ไม่ตอบได้แต่พยักหน้า...เกมรักเกมนี้เนิ่นนานเสียจริง ๆ เพราะรอบที่ 3 ของนัทแล้ว...กว่าจะเสร็จได้เกือบชั่วโมง...เขาพุ่งน้ำรักเข้าไปในรูสวาทของนนท์ ก่อนที่จะถอนท่อนลำออก แล้วเขาก้ก้มลงไปเลียไซร้ก้นของนนท์อย่างทะนุถนอม....นนท์นอนฟุบไปด้วยความเพลีย...แล้วหลับไป รู้สึกตัวอีกทีนัทเอาผ้าห่มมาห่มให้พร้อมทั้งดึงตัวเข้าไปกอดกันกับร่างที่ปราศจาคเสื้อผ้าด้วยกันทั้งคู่
" |. B0 M7 M% ^5 w3 p$ Q! `นนท์ไม่คิดหรอกว่า...เหตุการณ์ในคืนนี้...ที่สุดนัทก็ยังติดต่อกับผู้หญิงที่โรงเรียนเดียวกันมา...จนกระทั่งผู้หญิงโทรมาหานนท์....ที่ยิ่งทำให้นนท์รู้สึกถึงความทุกข์แสนสาหัส การโดดหักหลัง จากที่เขาแอบลักลอบคบกัน...เพราะเราวางใจเชื่อใจเขา เราถึงต้องเจ็บขนาดนี้ เพราะเรามั่นใจในคำมั่นสัญญาของเขา เราถึงต้องทุกข์มากมายขนาดนี้ .....
เคยมีใครสักคนได้บอกฉันมา
ว่าเวลาใครมาทำกับเราให้เจ็บช้ำใจ
ลองไปเก็บก้อนหินขึ้นมาสักอัน
( _6 [& [: r3 jถือมันอยู่อย่างนั้นและบีบมันไว้

% I  ?+ h  v7 i: L2 Lบีบให้แรงจนสุดแรง ให้มือทั้งมือมันเริ่มสั่น
: K* t# ~1 g) A0 H* h+ Yใครคนนั้นยิ้มให้ฉัน ถามว่าเจ็บมือใช่ไหม
+ c7 Z, i' P% t4 b
ไม่มีอะไรจะทำร้ายเธอ ได้เท่ากับเธอทำตัวของเธอเอง
ให้เธอคิดเอาเอง ว่าชีวิตของเธอเป็นของใคร
9 S' k, B  Y) x3 F  f" c* \. rไม่มีอะไรจะทำร้ายเธอ ถ้าเธอไม่รับมันมาใส่ใจ
. _1 J! X" E# e% P3 n6 kถูกเขาทำร้าย เพราะใจเธอแบกรับมันเอง
- |7 U7 H& R  @: Y* Z
ใครมาทำกับเธอให้เจ็บหัวใจ
4 G* q2 z& @  G+ Q4 _ก็แค่ให้ก้อนหินก้อนนั้นให้เธอรับมา
& p& Z: j1 Y4 w3 G" W# h+ Wเพียงเธอจับมันโยนให้ไกลสายตา
6 ~' E8 w' @# Y  ~/ A# Eหรือเธอปรารถนาจะเก็บมันไว้

หากยิ่งยอมยิ่งแบกไป หัวใจของเธอก็ต้องสั่น
) l6 M% [/ K+ R& V8 _หากยังทำตัวแบบนั้น ถามว่าปวดใจใช่ไหม
! J7 b6 t5 l8 R/ L3 e
" I+ y2 J7 D$ E* wไม่มีอะไรจะทำร้ายเธอ ได้เท่ากับเธอทำตัวของเธอเอง
2 Y; u$ T. T% }& Aให้เธอคิดเอาเอง ว่าชีวิตของเธอเป็นของใคร
( J# N1 D( g, V! q& |% |5 Sไม่มีอะไรจะทำร้ายเธอ ถ้าเธอไม่รับมันมาใส่ใจ
ถูกเขาทำร้าย เพราะใจเธอแบกรับมันเอง
0 g9 n' @! L2 y; [( w7 D
6 E# R! V" L. ^' g* Oไม่มีอะไรจะทำร้ายเธอ ได้เท่ากับเธอทำตัวของเธอเอง
ให้เธอคิดเอาเอง ว่าชีวิตของเธอเป็นของใคร
ไม่มีอะไรจะทำร้ายเธอ ถ้าเธอไม่รับมันมาใส่ใจ
ถูกเขาทำร้าย เพราะใจเธอแบกรับมันเอง

ถูกเขาทำร้าย เพราะใจเธอรับไว้เอง
(Rose)
+ Z! ]* v% _2 a, U8 Y0 Hแม้เพลงนี้จะมีขึ้นหลังเหตุการณ์ของนนท์ นนท์ก็ชอบเพลงนี้ เพื่อเอาไว้เตือนสติของตัวเองสติที่เขาไม่อาจจะควบคุมได้ในบางครั้ง...ความหมายของเพลงยิ่งทำให้นนท์เข้าใจเรื่องราวของชีวิตที่ผ่านมามากขึ้น....
จบตอนที่ 24
* B9 _- D$ y" e: j# _

SunDay345

ขอบคุณครับ

minone

ขอบคุณครับผม

nongbasz

ขอบคุณนะครับ

pai_2552

ขอบคุณครับ

Wiriya

ขอบคุนคับ

auto101

ขอบคุณครับ

Dajim

ขอบคุณนะครับ

freezz

เป็นกำลังใจให้ต่อไปครับ

Naritacm

ขอบคุณครับ

princo78

ขอบคุณครับ

Intra

เป็นกำลังใจ ให้ครับ

lovelovena

ขอบคุณนะครับ

maxum

, Z( i/ ]: B$ O3 x9 K% H& p/ Lขอบคุณนะครับ

love-w

* u# `. N, Q" ^3 H3 v5 hขอบคุนครับ

gaybin

สงสารนนท์มาก

bird0211

ขอบคุณครับ

venus32426169

ขอบคุณ

ssangsak

ขอบคุณครับ