อาศัยอยู่ในจังหวัดกรุงเทพมหานคร
ลงทะเบียน2011-3-17
ล่าสุด2018-12-12
มาเฟียนักศึกษา
- กระทู้
- 99
- ตอบกลับ
- 1578
- พลังน้ำใจ
- 3337
- Zenny
- 3609
- ออนไลน์
- 1076 ชั่วโมง
|
; {7 J" t \, j! C( xเกย์กบฏ
* @6 V7 D9 [# Z2 Y4 eตอนที่ 3 กบฎรักเชือดนิ่ม' B" N j& w W6 r, N3 t2 P
; Z( G, v1 K. }0 w
เดือนนี้ฉันเข้ากะเช้าและนั่งเครื่องที่แผนกยีนส์3 z$ @9 Y$ f! \
“ดูพี่แคชเชียร์สิ แกดูซึมเศร้ามาก เหมือนเพิ่งจะอกหักมา” เสียงพนักงานขายซุบซิบกัน3 e7 ^# ]! ]6 R' m+ d6 \1 r+ i
ซึ่งฉันก็ไม่ได้รู้สึกเคืองขุ่นพวกเขาแต่ประการใด ฉันเองก็รู้ตัวอยู่เหมือนกันว่า วันๆฉันพูดแทบจะนับคำได้ วันทั้งวัน เดือนทั้งเดือนแทบจะไม่มีรอยยิ้ม บนใบหน้าของฉัน
0 Q/ d) O1 _5 k" W' j5 _2 w “ทีมันอกหัก อย่าพูดอะไร ทิ่มแทงใจมันล่ะ” เพื่อนๆ พี่ๆ บอกกล่าวประโยคนี้กันเนืองๆ
( ] x1 k( c2 _9 q1 ~9 e I
7 y8 d; i; S% j! U ซึ่งตัวฉันเองก็คอยระมัดระวังอารมณ์ตัวเองอยู่ค่อนข้างมากเหมือนกันกลัวจะฟุ้งซ่าน จน
5 C# h" m- y ]. l2 h+ eคิดสั้นเหมือนคราวแรกนั้น* N& K C+ L; w2 c
ฉันพยายามทำตัวเองให้ว่างน้อยที่สุด ฉันพยายามอยู่คนเดียวลำพังให้น้อยที่สุด% V a) H, n( }4 I5 x3 p0 O
ฉันเลือกที่จะมานั่งดูทีวีที่ห้องรับแขกของอพาร์ทเมนท์ แทนที่จะนั่งดูอยู่บนห้องอย่างเดียวดาย, r# G, Z! z) ^' p9 U) s
หลังข่าวเที่ยงคืน ฉันถึงจะยอมขึ้นห้องนอน ประมาณว่า เมื่อหัวถึงหมอนก็ให้หลับเป็นตายกันเลย2 I1 e; {0 D2 P* `: `
ทีเดียว$ R/ N/ S8 V6 F+ }* c7 F5 f- G
g7 V- S d! H3 \7 v- C3 o g8 W ซึ่งการปรับเปลี่ยนวิถีชีวิตของตัวเองก็พอช่วยฉันได้ค่อนข้างมาก คนที่พักอยู่ที่นี่ล้วนแต่เป็นนักศึกษาที่มหาวิทยาลัยเดียวกันกับฉัน
/ D& n: \7 U/ B6 _6 [0 j1 k* D- w# t$ ` l: G9 [
ทุ่มครึ่งแล้วฉันเพิ่งจะถึงที่พัก หนุ่มๆเล่นฟุตซอลกันอยู่ที่หน้าอพาร์ทเมนท์ส่งเสียงเอะอะโวยวาย ก็แปลกดีนะตั้งแต่ฉันย้ายมาอยู่ที่นี่ฉันเข้ากะบ่ายตลอด กลับถึงที่พักก็สี่ห้าทุ่ม ไม่เคยเจอกับหนุ่มๆที่เล่นฟุตซอลกันเลย จะมีก็วันนี้ซึ่งฉันเริ่มลงกะเช้า จึงเลิกงานและกลับถึงที่พักเร็วกว่าเดิมมาก! v# ]) Z9 l+ B# G" ^
“ส่งมานี่....................ไอ้กฤษส่งมานี่”
/ b* B) z% n# Z1 s0 ?5 c ฉันมองหาลูกบอล ด้วยกลัวจะโดนลูกหลง แล้วสายตาก็ได้ประสานกับสายตาของคนชื่อกฤษที่กำลังครองบอลอยู่4 s @+ E0 H# h3 w# G. `2 Y
“ให้ตายเถอะ ที่นี่มีคนน่ารักขนาดนี้พักอยู่ด้วยหรือ” ฉันบอกกับตัวเอง
+ |- w! z# h) w8 k* R กฤษเป็นคนผิวขาวมาก รูปร่างสันทัด จมูกโด่ง หน้าได้รูป ที่เด่นที่สุดเห็นจะเป็นริมฝีปากที่ แด๊ง แดงๆๆๆๆ9 R& y" |% ?+ x
4 V, m1 G& z+ K1 E% b7 T( F& K: `9 r อายุของกฤษน่าจะพอๆกับฉัน เขาเป็นคนที่มีอัธยาศัยดี มีเพื่อนรุ่นพี่ รุ่นน้องและรุ่นราวคราวเดียวกันเยอะแยะ ต่างกับฉันที่อยู่อย่างเดียวดาย ฉันไม่มีใครเลย ฉันแทบไม่รู้จักกับใครเลยในที่นี้
1 j! r3 L) O7 G5 {0 u+ v7 F2 K( R+ z5 w # O8 e$ N* E% N2 Q0 K
ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ฉันชอบแอบมองดูกฤษ โดยเฉพาะริมฝีปากแดงจัดนั้น ทำเอาฉันเก็บมาฝันอย่างช่วยไม่ได้ เขาเองก็เหมือนจะรู้ตัว เวลาที่ฉันมองก็ชอบจะเอาลิ้นเลียปากซะงั้น
' `" w) G+ v1 r1 q8 {แต่ฉันไม่กล้าคิดอะไรไปไกลกว่านั้น6 g( ?* C: o. ?3 v/ c7 ]+ U9 E0 j
( h: M5 n. q5 Q* O" m4 R* M
ด้วยพิษรักปักทรวง ถึงสองครั้งสองหนยังสำแดงฤทธิ์เดชไม่หาย บุคลิกฉันมันก็คนป่วยใจดีๆนี่เอง
" Q: B) w; U0 _$ m, P0 V- G$ o: @ X: q# p* [7 T/ c
แล้วก็ยังมีเหตุผลหลายอย่างประกอบกัน ฉันค่อนข้างจะเจียมเนื้อเจียมตัว คนอื่นๆพ่อแม่เขาส่งเรียน มีเงินทองใช้ไม่ขาดมือได้ไปเรียนอย่างสม่ำเสมอ ต่างกับฉันที่ต้องทำงานหาเงินส่งเสียตัวเอง ถ้าเดือนไหนเป็นช่วงลงทะเบียน ซื้อหนังสือ หรือมีรายจ่ายอื่นที่อยู่นอกเหนือจากรายจ่ายประจำ เดือนนั้นฉันเป็นอันต้องไส้แห้งอย่างช่วยไม่ได้' d2 c' [9 Z. B8 ]$ V9 T4 f4 w% H% u
$ C$ \/ B6 A4 j7 J4 c2 {
+ v; O( \1 i Z “ไง..ไปทำงานวันแรกเวิร์คไหม”เสียงคนทักทายกันที่ประตูทางเข้าตึก ขณะที่ฉันนั่งดูทีวีที่อยู่ข้างใน2 ~# t( o, \! A7 ?0 F' W
“ก็ดีว่ะ.................” เสียงกฤษตอบได้ยินชัดเจน' K# D8 Y3 l, N2 V9 \
Y+ e5 ~* H; b+ ]1 J, u% x ฉันไม่ได้เจตนาจะแอบฟังใครเขาพูดคุยกัน แต่เขามานั่งคุยกันอยู่ข้างหลังฉันเลยทำให้รู้ว่า
3 d1 B5 V( @- Y4 p" u: Yกฤษเป็นคนที่เรียนเก่ง และจบเร็ว กว่าเพื่อนๆรุ่นเดียวกันถึงเกือบปี เกรดเฉลี่ยสวย ถึงขั้นไปสมัครงานธนาคาร สำนักงานใหญ่ เขาก็รับเข้าทำงานทันที ( t: W* o7 c9 G
“นี่แหละนะ คนหน้าตาดี บุคลิกภาพดี สมองดี ฐานะทางบ้านดี เมื่อทุกอย่างพร้อม ทุกอย่างก็ย่อมเกื้อหนุน เสริมส่งให้ไปได้ดีเสมอ ถ้าคนรักดีอีกอย่างด้วยน่ะนะ ” ฉันคิดบอกกับตัวเองลำพัง เมื่อยิ่งได้รู้ความจริงอย่างนั้น มันยิ่งทำให้ช่องว่างระหว่างฉันกับกฤษ เพิ่มมากขึ้น ตัวฉันนะเหรอ 6 r: F- G* K2 N0 }8 U
“ไม่มีใครสนใจใยดี ห้องเรียนไม่เคยได้เข้ากับคนอื่นเขา อ่านหนังสือสอบเอง ลาสอบได้บ้างไม่ได้บ้าง..................” ฉันอดเปรียบเทียบ และน้อยใจในชะตาชีวิตของตนเองอย่างช่วยไม่ได้
/ \! X! ^ u2 D9 f8 z
6 }1 i+ G' v& Q5 e/ z9 A; I: h
* e4 @5 j( o- x/ ]2 o& r5 C8 ]5 s5 z- ]+ J& u2 N
ยิ่งนับวันกฤษยิ่งดูดีขึ้นในสายตาฉัน นั่นมันยิ่งทำให้ฉันรู้สึกว่า ตัวเองต่ำต้อยลงทุกทีๆ
* m& Y7 S7 D9 g* E3 qฉันพยายามเก็บความรู้สึก และไม้กล้ามองกฤษตรงๆอีกเลย แต่ยังห้ามใจตัวเองไม่ได้ที่จะ.....................ไม่ให้แอบมอง3 W/ X; k% V, Y2 @" |; R
3 U7 s; [* ^* ]' M' o# F1 J/ v นี่ก็ห้าทุ่มกว่าแล้ว ฉันนั่งดูทีวีอยู่เพียงลำพัง ดูรายการต่างๆไปเรื่อยเปื่อย ประสาทไม่ได้รับรู้อะไร ฉันยังไม่อยากขึ้นห้องนอน ฉันกลัวความเหงา ฉันกลัวความอ้างว้าง ฉันกลัวความเปล่าเปลี่ยวเดียวดาย ที่สำคัญ ฉันกลัวใจตัวเอง.........: j. B! O# l9 s4 Y7 W& B; Y- B
3 L; M& ]* v, \5 i( g4 P
กฤษเดินมาโน่นแล้ว เขาเดินผ่านไป....................... แล้วเดินกลับมา เดินย้อนกลับไปด้านหน้า เดินกลับมาแล้วก็เดินย้อนกลับไปด้านหน้า.............
" | ?' O; ?6 r “ป๊าบ..............” เขาแกล้งแกว่งแขนมาโดนฉันอย่างแรง
+ S- m4 m6 Y/ |7 Z# c “.....................”
v# c& ~2 b6 m+ C l- g8 F “.....................” เงียบสนิท ไม่มีคำขอโทษจากเขา .................................... ไม่มีเสียงของฉัน ไม่แม้กระทั่ง...........ฉันจะหันไปมอง 7 M5 G& e& B( q; |# e ?0 c3 e
เสียงกฤษนั่งลงที่นั่งแถวหลังฉัน เงียบๆ
+ P! K/ S2 s+ d, _& j8 Y ทุกอย่างยังคงเงียบสนิท........... เงียบสนิท ไม่มีคำขอโทษจากเขา ........................... ไม่มีเสียงของฉัน ไม่แม้กระทั่ง...........ฉันจะหันไปมอง % j' ?$ u# X( j& [
ฉันรับรู้ได้ว่า กฤษเจตนาที่จะทำความรู้จัก............... แต่ ฉันยังไม่พร้อม ฉันต่างหากที่ยังไม่พร้อม ฉันขอเวลา ฉันยังต้องการเวลา เยียวยา รักษาแผลใจ
( d! _- }2 C& L; x: |& B7 ^3 i/ Z- q9 [' @) w7 g' k' J; K
สักพัก กฤษลุกขึ้นเดินขึ้นชั้นบน มองฉันอย่างงงๆ มองฉันอย่างไม่เข้าใจ ฉันมองกลับไปที่เขาด้วยสายตาที่อ้างว้าง......................และว่างเปล่า: `. J3 v4 x: Q& x9 x/ w7 J8 P
8 x+ J W! |" i' Y8 w- o a3 ^) p( i
หลายเดือนผ่านไป ฉันยังคงอยู่กะเช้า ฉันกลับถึงที่พักตรงเวลาเสมอ เหมือนกฤษจะรออยู่เมื่อฉันไปถึง เราต่างมองสบสายตา............แล้ว เขาจะเดินตาม หรือบางวันก็เดินนำหน้าฉันขึ้นข้างบนเสมอ อย่างเงียบๆ..............
" @7 W1 x B3 |9 e- a4 K6 s เป็นอยู่อย่างนั้น..................อย่างเงียบๆ
" F) M% ?7 a9 }- s* h ไม่มีรอยยิ้มให้กัน...........................ไม่มีแม้คำพูดจาสักคำเดียว 6 u( g4 F# w0 x5 J2 Z/ j
4 g! f/ x9 O* x: t: m แต่ ฉันก็รู้สึกเป็นสุขและอบอุ่นใจ อย่างประหลาด
4 Y8 q# G3 V, p; }5 G& `/ G* P3 `3 Z
% L* q% ~+ T V ผ่านไปครึ่งปี ถึงคิวฉันต้องลงกะบ่ายบ้างแล้ว/ F |4 Z" }# y
ฉันกลับถึงที่พัก ประมาณห้าทุ่มครึ่ง................. กฤษ ไม่รอแล้ว เขาคงเข้านอนแล้ว เขาต้องตื่นแต่เช้าเพื่อไปทำงานฉันเข้าใจดี
% h( ~; ?. _! S' L; D+ p2 c
, t1 R; k/ E0 y5 a8 S% V x* Q0 x! O วันนี้เป็นวันเสาร์ คนทำงานห้างอย่างฉันยิ่งหยุดไม่ได้เลย ลูกค้าเยอะมากทั้งวันเพราะมีการจัดรายการพิเศษด้วย ฉันถึงที่พักเที่ยงคืนได้ กฤษรออยู่เช่นเคย เขามองมา เขาจ้องมองมาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม ด้วยสายตาที่ขุ่นข้องหมองใจ7 [. ]' ]- [/ q& I5 r) }4 n
“ผมไม่ได้เกเร ผมไม่ได้หนีเที่ยว ผมเพิ่งกลับจากที่ทำงาน.................” ฉันส่งสายตา และกระแสใจไปบอกเขาอย่างเงียบๆ
3 |( s; o) j9 B2 Q- A ............แล้ว เขาก็เดินตาม ฉันขึ้นข้างบน อย่างเงียบๆ.............. โดยไม่มีรอยยิ้มให้กัน...........................ไม่มีแม้คำพูดจาสักคำเดียว # u, R0 M& q( I6 t5 R: P
, o# }+ {2 J- l. y- C( l9 Q8 w
% S; ^( g& c3 T2 i
เราเดินตามกัน เรามองสบตากัน เราส่งความรู้สึกเข้าหากัน...........................เราปล่อยให้หัวใจมันคุยกัน อยู่อย่างเงียบๆ................... แต่ฉันก็รู้สึกอบอุ่นใจดี
) _8 P# `: U, D$ b: [6 L: d1 Y1 _ " [( e4 h' d1 `) W
บางวันที่ฉันเหนื่อยอ่อน.................... บางครั้งฉันก็อยากจะให้มันเป็นมากกว่านี้ แต่ ฉันยังไม่พร้อม ฉันต่างหากที่ยังไม่พร้อม ฉันขอเวลา ฉันยังต้องการเวลา เยียวยา รักษาแผลใจ8 e, {! @1 P q2 ?' L
+ F" T3 d$ h3 b7 E' e# Q เวลาพ้นผ่านไปเป็นปี ความสัมพันธ์สองเรายังคงเดิม
6 K: {7 m5 X& R" ~5 P กฤษเองก็ไม่กล้า ทำอะไรไปมากกว่านั้น ด้วยฉันเคย....................! h5 R8 N6 ]3 q- @0 L
ฉันเองก็ไม่กล้าเพราะตีค่าตนเองต่ำไป.....................................และฉัน ยังเจ็บ แผลเก่าที่หัวใจ
4 d+ G' {, D( s7 pยังไม่หาย.................มันเจ็บ ปลาบแปลบทุกครั้ง เมื่อคิดถึงเรื่อง ความรัก
/ k" {7 K' v0 W8 Q' ]* k* j( Z3 z$ T! ?4 ?
$ c* d4 o& H- J1 K, s2 z! ? “ไอ้กฤษมันได้งานใหม่ที่ ไฟแนนซ์..........................”2 y6 a- @9 Z+ {# h% l" P
“เหรอวะ โอ้โฮ้ เงินเดือนเพิ่มกว่าสองเท่าเลยนะแก.......”( U4 `, B# k$ \2 y5 m' V- {' B; A1 {
“นั่นน่ะสิ โบนัสนะเกือบยี่สิบเดือนเชียวนะโว๊ย”
( V# k$ ~+ m& K, j0 b& d เสียงเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ร่วมที่พักต่างพูดคุยแสดงความยินดีกับกฤษ ที่ได้งานดี เงินดีกว่าเดิม นั่นมันยิ่งเป็นการเพิ่มช่องว่างระหว่าง ฉันกับเขาให้ห่างไกลเกินกว่าที่ ฉันจะไข่วคว้า..............เอื้อมมือไปถึง ฉันครุ่นคิดด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ
4 U$ \2 x1 I- q' [7 w% @ ?% o
; E J& q! c! \* }; L' E) F7 @ แต่กฤษก็ยังทำตัวเป็นปกติเช่นเคยๆ เดินนำฉันขึ้นที่พักไปนั่นแล้ว แต่วันนี้แปลกไป
$ d3 k+ e! S- w1 C, Kเมื่อถึงชั้นสาม แทนที่เขาจะเลี้ยวขวาเข้าห้องพักตนเอง เขากลับเดินไปอีกฝั่งแล้วรีบเดินกลับมา
5 X) O, \ u0 p* A8 M; Gขณะที่ฉันยังอยู่กึ่งกลางบันได
1 f) o: k) \. |* w; S “โอ้โฮ............ แผลถลอกเป็นรอยยาว ตั้งแต่เข่าไปถึงโคนขา” กฤษหยุดยืนอยู่ต่อหน้าฉันสักครู่ เหมือนต้องการให้ฉันได้รับรู้
) G4 c: G: l% {9 `, T* Y( ?- t9 D “กฤษ คุณ..............” เสียงของฉันแผ่วเบา คอแห้งผาก............. แต่เขาเปิดประตูเดินเข้าห้องไปแล้ว
, M% q& l7 z. L/ l, D+ `: c C+ q$ X- j, N3 T" R5 X
“กฤษ.............คุณคง เจ็บแสบที่แผลมากสินะ” ฉันรำพึงกับตนเอง) S! V) \) h; w; i0 |4 ?+ P% ?
“ผมอยากจะคอยดูแลคุณเหลือเกิน..............” ฉันได้แต่คิด # |0 M/ a& {( A' {/ P/ _; S
ในความเป็นจริง เราต่างกันเหลือเกิน ฉันจึงทำได้แค่เพียงรับรู้...............ฉันรับรู้ถึงเจตนา และความเจ็บปวดของเขาได้
+ T% ~. j! Y' S2 v
8 w" Y) Z4 C4 z6 i- V. @8 f& a B2 S$ Q5 |& s
เรายังคงเดินตามกัน เรามองสบตากัน เราส่งความรู้สึกเข้าหากัน...........................เราปล่อยให้หัวใจมันคุยกัน อยู่อย่างเงียบๆ................... แต่ฉันเริ่มรู้สึก ว้าวุ่นใจ
7 c0 ~7 H2 q. t) S1 L) j; W3 f7 u6 p3 R. Q+ f
# P S9 m. K; y8 r4 d ฉันต้องลาออกจากงาน ฉันต้องไปฝึกงาน ห่างจากที่พักไปไกลถึงสองชั่วโมง ถ้ารถไม่ติด& _& d" [% V) g
มันเป็นเรื่องจำเป็น ที่คณะถ้าไม่ลงฝึกงานจะขอจบปริญญาไม่ได้ แล้วถ้าฉันไม่ย้ายที่พักฉันคงต้องเสียงาน เสียการเรียนแน่ๆ ด้วยคงต้องเสียเวลาอยู่บนรถประจำทางไปกลับ วันละสี่ถึงห้าชั่วโมงได้ ไหนจะต้องเผื่อเวลาไปยืนคอยรถอีก ข้าวของที่หิ้วไปฝึกงานก็คงพะรุงพะรังน่าดู ฉันปรึกษากับเพื่อนๆ เราตกลงกันที่จะไปเช่าห้อง ย่านที่ฝึกงาน เพื่อจะได้ให้ความช่วยเหลือ ดูแลกันได้และตัดปัญหาจิปาถะ ข้างต้น 4 g9 a! J9 T, e- }
2 d1 e! @0 f& u8 ?0 o) A$ K: v
' q. M/ H0 m2 ?3 a0 s ฉันเก็บข้าวของ สัมภาระขึ้นรถเช่า เที่ยวแล้ว...............เที่ยวเล่า
3 l6 A* ^$ ~6 j7 P" S0 Q……………………………………………………………………………………………………….
* G! @& u( q- {* u# V- V6 S “เฮ้อ..........เที่ยวสุดท้ายแล้วสินะ ขอขอบคุณทุกสิ่งอย่างที่ให้ฉันอาศัยอยู่ที่นี่ด้วยดี เสมอมา”: Z3 d6 d9 S1 U) u8 Q M% n
ฉันบอกลา ห้องพักและสะพายกระเป๋าลูกสุดท้าย เดินออกมาหน้าตึกอพาร์ทเมนท์
! P4 T; }# V& e3 S" o( E/ {. E: l( W1 }9 ]& {
3 s9 J6 m$ V9 k* s+ y “กฤษ............ คุณดูเศร้าจังเลย” กฤษยืนอยู่ที่ใต้ต้นกระถินณรงค์หน้าตึก6 e* r7 _% |: R2 O" H! X* ]
ฉันเดินผ่านเขาช้าๆ2 y9 c" g: k7 S; x
2 }5 f/ m+ r; z; c) `+ e
เรามองสบตากัน เราส่งความรู้สึกเข้าหากัน...........................เราปล่อยให้หัวใจมันคุยกัน อย่างเงียบๆ
- q, j8 W8 G! k* m K# i2 |0 m) j5 ]8 s
8 ^ c0 l. J4 ]/ C1 \' f ฉันรู้สึกร้อนผะผ่าว ........... แสบเคือง ที่ดวงตา ฉันเดินช้าๆ มาที่รถ ตายังคงมองอยู่ที่กฤษ
! c! j' F+ t* _" A “ไปแล้วนะครับ..............ลาก่อน” ฉันส่งความรู้สึกถึงกฤษ2 u) v- H4 V' l' x, q2 t) E+ g7 @8 K
+ w* U! O) k( u* w( c
ดอกกระถินณรงค์สีเหลืองสด หล่นโปรยปรายท่ามกลางสายลมที่พัด กระชั้น ......................... M( Z) z) R' Q4 W& y+ Q' v
; n4 A: P3 ?8 u3 p7 i
ดอกกระถินณรงค์สีเหลืองสด หล่นโปรยปรายลงบนศีรษะของกฤษ...................
7 ^6 T8 b0 J$ D* {8 b6 `ฉันเห็นน้ำตาเขาไหลเป็นทาง i& i9 v! T9 v$ s; B1 E* U
4 p! P& w! [$ m' n- r/ O
ดอกกระถินณรงค์สีเหลืองสด น้ำตากฤษ........................................ไหลเป็นทาง
* ^. n9 T6 e( W' S* l* R' Y6 A8 J' P, w. f, P$ R# {
น้ำตาฉันเริ่มเอ่อล้นเช่นกัน
/ G. c9 [" |/ w, ]0 M" A% f “ลาก่อน........ลาก่อนครับ”
3 N. S# p2 a* |# s5 A1 T ฉันส่งความรู้สึกถึงกฤษเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่ฉันจะควบคุมตัวเองไม่ได้มากกว่านี้9 t4 R* ^9 z* p/ s+ ^% x* q
+ ^8 p2 [$ c2 u a# z
* i' r+ e& v5 b9 G) P/ }
พอรถเริ่มเคลื่อน ฝนก็เริ่มโปรยปราย .....................ฉันมองกฤษผ่านกระจกมองหลัง
: Z) {, [; C) u% Wเขายืนอยู่ที่เดิม................. ฉันเห็นเขายังยืนอยู่ที่เดิม.............................น้ำตาเขารินไหลเป็นทาง ' _$ E# u0 ]4 V$ i% A9 V
- C. X6 p, i% T; _# y H0 `7 r
ฉันมองเห็น กฤษยืนนิ่ง......................น้ำตารินไหล....................................อยู่ที่เดิม0 f5 y2 A& h& {& Y- u5 y
0 Z) J$ W+ X" ]: Z8 ~( t; A
/ p% y( W$ k% K6 H
“ผมขอโทษๆ................ เราต่างกันเหลือเกิน” ฉันพร่ำบอกกับหัวใจของตัวเอง ขณะรถเลี้ยวเข้าสู่ถนนเส้นหลัก ฉันนั่งหันหลังให้คนขับ.............................น้ำตาฉันรินไหล ไปตลอดทาง$ v$ i9 b! R k0 F- f$ n+ s4 k& P
ฉันเริ่มเจ็บที่หัวใจ................ฉันเจ็บปวดที่หัวใจอย่างเคยๆ
7 X& K. a9 g# [" V8 g8 k" H# [$ K9 m$ t- n+ t B
, F y0 ?1 T, p+ A0 v/ ]* R, G
ฉันตั้งใจฝึกงาน ทำงานอย่างเต็มความสามารถ ฉันทำงานหนักมากทั้งเวลางานและหอบกลับมาทำที่ที่พัก ไม่เว้นแม้เสาร์อาทิตย์
4 `/ c. `. i# e: A8 ^0 i" n2 { แต่ทุกครั้งที่ฉันพอจะมีเวลาว่าง ใจฉันจะล่องลอยไป.....................และที่หนังสือตรงหน้าจะปรากฏ ภาพของกฤษเสมอๆ ฉันคิดถึงเขาทุกลมหายใจเข้าออก ก็ว่าได้
* }1 |- J; e) G6 e. [' q4 ^, a6 j
ทุกเช้าวันพฤหัสบดี อาจารย์จะเรียกนักศึกษาทุกคนมาประชุม เพื่อติดตามเรื่องการฝึกงานเสมอ กว่าครึ่งเทอม งานถึงเข้าที่เข้าทาง..................................... 1 A4 @; L1 }/ u; d1 R2 H h
ฉันคิดถึงกฤษแทบใจจะขาด ................................. ตอนนี้ฉันพอจะปลีกตัวได้บ้าง วันนี้ฉันต้องไปเจอเขาให้ได้ ฉันออกจากที่พักตั้งแต่เช้ามืด ฉันไปยืนดักรอดูเขาอยู่บนสะพานลอยที่ปากซอยเข้าที่พักของเขา ยังคงตรงเวลาเสมอ กฤษเดินมาโน่นแล้ว......................... เขายังดูดีอย่างเคยๆ หล่อเหลา สูงสง่า แต่ดูเขาผอมลงและดูเงียบเหงาซึมเซาไปมาก* e0 `% l4 ?7 s" g+ d
ที่แปลกตามากๆก็ตรงที่ทรงผม .....................................ปกติกฤษจะไว้ผมทรงสั้นตั้งๆคล้ายทหาร แต่ตอนนี้เขาไว้ผมยาวแล้วทาเจล หวีเสยเปิดหน้าผากไปทางด้านหลัง ซึ่งเป็นทรงผมของฉันเอง เขาดูดีมากในสายตาฉัน...................................ฉันมองเขาอย่างชื่นชมและมีความสุข p, L4 M* D P' ~4 p0 b6 B( x
. h6 N* k$ ]/ b7 M( G “กฤษครับ ผมมารอคุณสักพักแล้ว...........ผมคิดถึงคุณมากครับ” ฉันได้แต่ส่งใจไปบอกเขา เราช่างแตกต่างกันเหลือเกิน.................ความรู้สึกนั้น ฉุดรั้งฉันเอาไว้ไม่ให้เดินไปหาเขา
8 q: b0 ]+ y/ A: D: |& F4 x; @1 K
เขาเดินใกล้เข้ามา เขามองเห็นฉันแล้ว ........................ เขาชะงักนิดหนึ่ง
' X# _+ P3 R) I- B. I4 {1 o5 Q: qเขามองมาที่ฉัน เขาจ้องมองมาด้วยสายตาที่แสดงความเจ็บปวด..................................................แล้วเปลี่ยนเป็นสายตาที่แสดงความเย็นชา................. เขาแสดงอาการเฉยเมยและเดินไปโน่นแล้ว6 [, o- |/ M+ E0 n0 c
6 y. k7 ~. h/ S% l$ H0 D* k6 Y, j
7 N9 _ M2 V. i/ P
ฉันได้แต่ ยืนตัวแข็งทำอะไรไม่ถูก เหมือนโดนไฟช็อต กฤษไม่เคยแสดงอาการอย่างนี้กับฉัน เรื่องราวต่างๆผ่านเข้ามาในห้วงคิดของฉัน
& @6 S7 E: ]4 l- J7 r D5 m% ? “ขอโทษครับกฤษ..............ผมผิดเอง ผมไม่ดีเอง สมควรแล้วที่คุณจะโกรธจะเกลียดผม”
. L c* N: S& U วันนั้นฉันเข้าประชุมอย่างไร้หัวจิตหัวใจ และกลับไปทำงานด้วยความสลดหดหู่ใจ
, z0 J5 q+ w' j. r4 w1 E+ Y ............................................................................................................................................................
- p# O! M9 r# _6 t% f1 L8 b7 A" ?' W4 e# W% R" d5 U
ฉันฝึกงานอย่างไม่มีความสุขแต่ก็พยายามทำให้ดีที่สุด สุดท้ายฉันได้คะแนนดีที่สุดในรุ่นทั้งในรายวิชาฝึกงานและการสัมมนาการฝึกงาน' L& Q+ A8 i# J# @ v6 P
ฉันได้งานเป็นซูปเปอร์ไวเซอร์ในบริษัทผลิตชิ้นส่วนคอมพิวเตอร์ ซึ่งเป็นบริษัทฝรั่งที่มีชื่อเสียงมาก และที่สำคัญมาก รายได้ของฉันมากกว่าตอนทำงานห้างถึงสามเท่า0 \7 s& \$ L1 |9 D7 L
5 u8 w' a0 i1 X3 F9 W ]# f ฉันมีความสุขกับงาน กับเพื่อนร่วมงาน.........................แต่ฉันลืมกฤษไม่ลง ฉันตัดสินใจย้ายกลับเข้าไปที่พักเดิมเพื่อจะได้ใกล้ชิดกับกฤษ$ b r9 l5 K% a. p/ v
) W8 \& U% h G4 `3 i: u รุ่นพี่ต่างแสดงความยินดีที่ฉันได้งานดี ต่างก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่าที่นี่คัดคนมาก.............แต่กฤษสิ เขาแปลกไป เขาเปลี่ยนไป เขาพยายาม หลบหน้า ไม่มองสบตาฉันอย่างเคยๆ( Y A: W: v" [5 a$ O0 Y) r
' g$ Y; E" g# u% k' O4 m8 y
“ที่รัก ผมกลับมาแล้ว ผมกลับมาตามเสียงหัวใจที่เรียกร้อง.........................................”
- T' k2 u3 v7 y% z5 M H
6 K- s# C& s( o @& d; {$ t ฉันพยายามส่งใจไปถึงเขา แต่เปล่าเลยกฤษไม่เคยรับรู้........................เขาดูเฉยเมย
( G& e0 N7 a8 d; F' Z' A) ?4 Y0 Eเขาเย็นชาทุกครั้งที่เจอ
5 E: g+ N, D& d) a+ c6 X4 A2 _$ M แต่ที่ทำให้ฉันใจชื้นขึ้นมาได้บ้าง...................... เขาใช้ผ้าเช็ดตัว สีขาว และสีบานเย็น
/ m( W1 I" f; V" xเช่นเดียวกับฉัน ซึ่งก่อนที่ฉันจะย้ายออกไปเห็นเขาใช้สีเหลือง....................โธ่ที่รักคุณคงต้องการระลึกถึงผมสินะ ฉันรำพึงเข้าข้างตัวเอง
7 Q5 r% p2 e: i' A4 V
8 c3 m& C6 E( W; Y" ^ “พี่พลๆ ............................” เสียงกฤษเรียกหาใครคนหนึ่งซึ่งฉันคุ้นหน้าดี$ P& v$ L: J2 y: B2 j
ฉันแอบดูที่ระเบียงด้วยความอยากรู้อยากเห็นว่าเขาจะไปไหนกัน เขาทั้งคู่หิ้วกระเป๋าใบใหญ่คนละข้าง มีด้ามไม้เทนนิสโผล่ออกมา ดูเขาสนิทสนมกันมาก ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ก็ไม่มีทีท่าว่าสองคนนี้จะชอบพอกัน. |4 P7 o" E. G [/ J
! T0 [& H1 F( a6 j! @9 Z0 l วันต่อๆมา ฉันคอยสังเกต ความสัมพันธ์ของทั้งคู่
0 B8 ~0 y9 O' S" u/ H* c8 u$ K เขาดูสนิทชิดเชื้อกันมากกว่าที่ฉันคิด ไปไหนมาไหนด้วนกันตลอด ไปเที่ยวกลางคืนด้วยกัน ไปเที่ยวต่างจังหวัดด้วยกัน และดูเหมือนกฤษจะปล่อยเนื้อปล่อยตัวไม่เจ้าสำอางค์เหมือนเมื่อก่อน……………………….ผมเผ้าไม่เข้ารูปเข้าทรง ทั้งๆที่ตัดสั้นเหมือนเมื่อก่อนแล้ว และดูเหมือนเขาจงใจจะทำตัวเองให้อ้วนขึ้นให้ทัน พี่พล ของเขาคนนั้น5 L8 c2 X+ |! a5 b2 H+ `6 n' B: \
3 i3 r/ T. h6 v+ b5 o9 m" E
“ดูนัยกฤษสิเธออ้วนขึ้นมากเลย....................................” 2 l6 v& A Z. L/ S5 X+ Y
“ก็เป็นธรรมดาคนมัน อินเลิฟ อะไรๆ ก็คงอร่อยไปหมดน่ะนะ”" d j5 P& ~# ^, B7 R# w+ b: [
“นั่นนะสิ คอยพะเน้าพะนอเอาใจกันซะ........................ ”
$ f8 d3 f% Z, M6 F: y X z- f “เออนะ...............ไม่เหมือนใครบางคน เขารักแทบจะเป็นจะตายทำเป็นเล่นตัวอยู่ได้ สุดท้ายเป็นไงหล่ะ”
- L" x: Y, h3 o& H. F+ k- r5 c0 K “กินแห้วสิคะ............ฮ้า ฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
/ m; \7 W9 T% i5 F/ l: W9 D9 M; ` เกย์สาวเม้าแตกกันกระจายเหมือนจงใจให้ฉันได้รับรู้
* Y1 m1 f. p3 M% q0 a
2 @0 ~) j. O1 Q3 O
& O* c; T& H* Q6 u1 o6 b! g& G ฉันคอแห้งผาก...............รู้สึกเหมือนโดนไฟช๊อต พยายามฝืนก้าวเดินจนถึงห้อง, i0 K. S/ |( {9 S/ S# K: G5 x
เหมือนมีมีดสักร้อยเล่มพันเล่ม มาปักอยู่ที่อกฉัน...........................ฉันจุกแน่นที่หน้าอกจนแทบหายใจออก........................หัวใจร้อนรุ่ม เ[อย่าโพสคำหยาบ]่ยวแห้ง ฉันรู้สึกอ่อนระโหยโรยแรง ไม่มีแม้แต่น้ำตาสักหยด หัวสมองฉันมึนตึงเหมือนประสาทไม่สั่งการ$ {& B4 C4 ]- S! k
6 [: B0 l: e+ z3 T ฉันตกอยู่ในภวังค์นั้น นานเท่าไหร่ไม่ทราบได้ ................................
# ^3 j* r! L% M" `8 x! V: F
?( z0 B+ I; ?7 o- X) O มารู้ตัวอีกที น้ำตาก็เปียกปอนหมอนหนุนไปทั่ว..............................ฉันไม่มีแม้เรี่ยวแรงจะขยับตัว 2 q* m5 ?& m3 g) c3 U' J/ L
; [# A: T$ n) A1 i “กฤษครับ ผมขอโทษ ทุกสิ่งอย่างมันเป็นเพราะผม.......................ผิดที่ผมคนเดียวเท่านั้น”1 U+ u. D+ x- e4 Q, N3 a- @
# h; H: O. b" A+ N+ n: D' o9 q.............................................................................................................................................................
3 F( g0 |) u* x7 J& o8 x, Q.............................................................................................................................................................' `3 l @* i: _" q. p5 m9 |$ E
( o$ { ^8 b3 h E# @6 Z7 M+ c ฉันหิ้วกระเป๋าใบสุดท้ายเดินออกจากตึก สายลมพัดเอื่อย กิ่งก้านกระถินณรงค์เอนไหว ดอกสีเหลืองสดร่วงหล่น สายฝนโปรยปราย.............................แต่ไม่มีใครยืนอยู่ที่ใต้ต้นไม้ที่ตรงนั้น หัวใจฉันยังคงร้าวราน น้ำตาเอ่อนอง แล้วเริ่มรินไหลเป็นทาง
: z" P- j( U6 _ J- O% H5 \
- p$ Q9 C# X* N0 k @3 J8 R ดอกกระถินณรงค์ร่วงหล่น สายฝนโปรยปราย น้ำตาฉันรินไหลเป็นทาง
5 h, ^, R" O$ w% B( c. @: f
+ N1 z6 o/ s! p! ^: d/ E& P ฉันก้าวเดินต่อไปไม่ไหว จึงได้แต่หยุดยืนนิ่ง.................น้ำตารินไหลเป็นทาง
. S7 b& g' z7 m' ?$ ^: [0 x |
|
Every cloud has a silver l
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2011-3-17 15:23:25
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2011-3-19 13:00:31
โพสต์ 2011-4-21 08:29:00
โพสต์ 2012-5-14 17:32:57
โพสต์ 2016-11-5 05:55:05