รักแห่งสยาม 2 p.3

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
% |1 O+ X5 I. A
4 B; l3 j+ V' Cตอนที่ 3
$ ?0 k8 R& ^) g“มีอะไรเหรอมิว” โต้งถามอย่างเป็นห่วงเมื่อเห็นสีหน้ามิวไม่สู้ดีนัก มิวยิ้มให้โต้งพยายามซ่อนความไม่สบายใจเอาไว้แล้วบอกว่า
$ [5 g0 m  ?- i7 T: L“ไม่มีอะไรหรอกโต้ง แค่คุยกันเครียดเรื่องงานนิดหน่อยโต้งหิวมั้ย ไปหาอะไรอร่อยๆกินกันดีกว่า” ขณะที่เดินไปด้วยกันมิวก็นึกถึงคำพูดของเอ็กซ์ไปตลอดทางด้วยสีหน้าไม่สบายใจแต่เมื่อเขาเห็นโต้งหันมายิ้มให้ มิวก็พยายามยิ้มตอบด้วยสีหน้าสดใสโดยไม่ให้โต้งผิดสังเกตอารมณ์ของเขามิวและโต้งนอนฟังเพลงด้วยกันอยู่บนเตียงในห้องนอนของมิวท่ามกลางไปสีเหลืองนวลจากโคมไฟบนหัวเตียงโต้งดึงร่างมิวเข้ามาใกล้แล้วสวมกอดไว้ในอ้อมแขนแข็งแรงของเขาแล้วก้มลงจุมพิตที่แก้มของมิวอย่างรักใคร่เนื้อหาในบทเพลงของวงออกัสต์ที่บรรยายถึงความรักยังคงเคล้าคลอเคียงข้างไปกับความรู้สึกวาบหวามอบอุ่นในหัวใจของเด็กหนุ่มทั้งคู่
8 X2 b: d1 n& k0 `% ?0 L8 V“มิวมีความลุขมั้ย” โต้งถามมิวด้วยน้ำเสียงอบอุ่นอ่อนโยน
“มีซี่…มีมากเลย” มิวเงยหน้าขึ้นสบตาโต้ง ตาต่อตาประสานกันท่ามกลางบทเพลง
! ?5 V6 a: w: Z1 S% j“กันและกัน” บทเพลงของพวกเขาที่มิวบรรจงแต่งเพลงนี้ขึ้นมาเพื่อโต้งแต่แล้วมิวก็ถอนใจพลางซบหน้ากับแผ่นอกกว้างของโต้งมิวอยากให้โต้งกับเขาอยู่ด้วยกันตราบนานเท่านานเหมือนดังใจบทเพลงที่มิวร้องอยากหยุดเวลาตรงนี้เอาไว้โดยไม่อยากออกไปเผชิญกับโลกแห่งความเป็นจริงข้างนอกอีกเลยโต้งเชยคางมิวขึ้นและมองลึกเข้าไปในดวงตาของมิว
“มีเรื่องอะไรไม่สบายใจเหรอ”
“เราอยากหยุดเวลา…โต้งเราอยากหยุดเวลานี้เอาไว้นานๆ อยู่กับตัวเรา โต้งล่ะคิดเหมือนกันกับเรามั้ย”
9 k+ b! }/ `) G1 m' P; w7 [“เราก็คิดเหมือนกันอยู่กับมิวไม่ว่าที่ไหนเราก็มีความสุข”
" L; g0 e( f9 |/ P" P- y$ D1 E( F“เราอยากถามโต้งบางอย่าง โต้งตอบเราตามความจริงนะ”
, |+ w+ `+ i  e“ถามมาได้เลย”
“โต้งแคร์คนอื่นไหมถ้าคนอื่นเขามองเราแปลกๆเวลาเราไปไหนมาไหนด้วยกันแบบเขาไม่ได้มองว่าเราเป็นเพื่อนกันน่ะ” โต้งนิ่งอึ้งไปคำถามของมิวเสียดแทงใจเขามาก เพราะเคยถูกเพื่อนถามมาแล้วว่าเขาเป็นเกย์
หรือเปล่า เมื่อเห็นเขาเดินกับมิวที่สยามครั้งนั้นเขาไม่ยอมรับคำกล่าวหาของเพื่อนได้ จนต้องระเบิดอารมณ์เอากับหญิงแต่ครั้งน้เล่าเขาเองจะยอมรับกับคำกล่าวหานั้นได้หรือไม่บางสิ่งบางคนคิดว่าไม่ใช่เรื่องผิดแต่กับบางคนไม่สามารถยอมรับเรื่องที่บางคนคิดว่าดีเป็นเรื่องที่ไม่เหมาะไม่ควรฉะนั้นความรักของมิวกับเขาจึงเป็นเรื่อง
ไม่ถูกไม่ควรในสายตาใครต่อใครแค่เพียงเริ่มรักก็ยังถูกขัดขวางจากจนรอบข้างแต่เขาก็ยังดันทุรังต่อด้วยการกลับมาหามิวอีกครั้งทั้งๆรู้ว่ามีอุปสรรคมากมายรอคอยอยู่ข้างหน้า แค่เห็นแววตาครุ่นคิดหนักของโต้งมิวก็พอจะเดาออกว่าโต้งเองคงยุ่งยากใจไม่น้อยไปกว่าตัวเขาถ้าจะบอกว่าความรักของหญิงชายมีปัญหาแล้ว
ความรักของชายกับชายนั้นมีปัญหาหนักหน่วงกว่าหลายเท่า
“เราเองยังมองไม่ออกเลยว่าเราสองคนจะไปกันได้ขนาดไหน”มิวบอกอย่างคนอับจนหนทางด้วยเสียงสั่นเครือ
8 z& o6 Y! }; h, h7 \- d& c5 a0 R“เราไม่ได้อยู่กันเพียงสองคนบนโลกนะโต้งเรายังมีใครต่อใครที่เราต้องแคร์อีกมากมาย แล้วอนาคตของเราล่ะมันจะจบอย่างไรเราสองคนก็ยังไม่รู้เลย จะต้องปิดบังหลบซ่อนกันอยู่แต่ในห้องนี้หรือ” โต้งหลับตาพลางถอนใจแรงๆ คราบน้ำตาของมิวเปียกอกเสื้อของเขาน้ำตาของโต้งเองก็รื้นขอบตาเช่นกัน แต่ในเมื่อเขาเลือกที่จะรักมิวมากกว่าผู้หญิงอย่างโดนัท เขาก็ต้องต่อสู้และเผชิญหน้ากับความเป็นจริงแม้สิ่งที่รออยู่มันจะโหดร้ายก็ตามในที่สุดโต้งก็ตัดสินใจพูดขึ้นด้วยเสียงแหบพร่าว่า
“มิว…ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเราจะฝ่าฟันไปด้วยกันนะมิว”
“โต้งไม่กลัวเหรอ”
“กลัว” โต้งตอบตามความจริงที่อยู่ในใจ“แต่ทำไงได้ในเมื่อเรารักกัน อยากจะมีความสุขด้วยกันมันก็ต้องต่อสู้กันไป”
& x5 J! _; W& I: H7 H4 w1 @' J9 i“ถ้าโต้งคิดอย่างงั้นเราก็จะร่วมมือกับโต้งต่อสู้กับปัญหาด้วยกัน” มิวบอกโต้งไปอย่างนั้นแต่ภายในใจเขาหวาดหวั่นอย่างที่สุด สภาวะของมิวตอนนี้น่ากดดันกว่าโต้งมากมายนักชื่อเสียงของมิวที่เริ่มจะโด่งดังในฐานะนักร้องวัยรุ่นเสียงงคุณภาพแลกด้วยความเป็นส่วนตัวที่หายไป ไหนจะวงออกัสต์และค่ายเพลงอาจจะต้องพังลงถ้าชื่อเสียงของเขาเสีย มิวหวั่นใจเหลือเกินในเวลานี้โดยปกติแล้วสุนีย์ไม่เคยคิดจะซื้อหนังสือดาราแนว
) ~$ R+ c3 a' o% T, ~) l" n# W8 sปาปาราสซี่มาอ่านเลย เธอคิดว่าหนังสือแนวนี้ไร้สาระหากินบนความทุกข์ของคนอื่นด้วยการเอาเรื่องส่วนตัวของดาราหรือพวกไฮโซคนดังมาแฉด้วยภาพแต่วันนี้เธอตัดสินใจซื้อหนังสือเล่มนี้มาเมื่อเห็นมันวางอยู่บนแผงหนังสือพร้อมข้อความพาดหัวบนหน้าปกและภาพบาดอารมณ์ที่กรีดไปถึงเนื้อเยื่อในหัวใจเธอ
- i7 H8 c- X+ M7 A) s/ ~* J5 Y! {“มิว นักร้องวัยรุ่นเจ้าของเพลงดัง
“กันและกัน” ควงหนุ่มหล่อเดินเที่ยวสยามสุนีย์มือสั่นระริกขณะหยิบหนังสือจากแผงหัวใจของเธอเต้นแรงเมื่อเห็นภาพมิวกับลูกชายของเธอบนหน้าปกแววตาท่าทางและรอยยิ้มที่ทั้งคู่มีให้กันมันแฝงความนัยอะไรหลายอย่าง มันพอที่จะทำให้คนสังเกตได้ว่าทั้งคู่คิดอย่างไรต่อกันรีบเปิดอ่านคอลัมน์ด้านในหนึ่งหน้ากระดาษเต็มๆที่มีรูปมิวกับโต้งอีกสามสี่ภาพที่ต่างจากภาพบนหน้าปกพร้อมข้อความบรรยาย
“นักร้องหนุ่มมิว เดินควงเพื่อนหนุ่มหน้าตาดีทั่วสยามดูก็รู้ว่าคู่นี้มี
3 w' L# U" ~. _“อะไร ในกอไผ่จริงๆหวานใส่กันอย่างนี้มันเกินเพื่อนชัดๆ ไม่รู้ว่าแฟนเพลงเห็นเข้าจะว่าไงเนี่ย”สุนีย์แทบช็อคกับข้อความที่เขียนแซวบนหน้าหนังสือพึมพำเรียกชื่อลูกชายออกมาด้วยเสียงแหบพร่า
“โต้ง” อารมณ์หลายอย่างของสุนีย์ประดังประเดเข้ามาขณะเหยียบคันเร่งขับรถกลับบ้านทั้งโกรธทั้งเสียใจแค้นใจเจ็บใจสารพัดรวมไปถึงสงสารลูกชายตัวเองด้วยที่ต้องตกเป็นเหยื่อพวกนักข่าวนั่นขับรถไปน้ำตาก็ไหลพรากไปตลอดทาง
! a- h! X9 X% h' g, ^“ทำไมโต้งต้องสร้างปัญหาให้แม่อีกก็ไม่รู้แม่อุตส่าห์ทำให้ลูกเดินตามทางที่ถูกที่ควรด้วยการให้ลูกคบกับผู้หญิงดีๆสักคน ทำไม…ทำไม…ลูกถึงไปคบกับมิวได้อีก” สุนีย์พูดไปร้องไห้ไปคนเดียวในรถอย่างคนเสียสติเรื่องของลูกชายทำให้สุนีย์อึดอัดใจมากจนแทบจะแบกรับคนเดียวเอาไว้ไม่ไหวเธอควรจะบอกกรณ์ดีมั้ย แต่ถ้าบอกไปกรณ์ไม่มีทางยอมรับได้และประวัติศาสตร์ก็จะกลับมาซ้ำรอยเดิมอีกครั้ง แล้วครอบครัวที่กำลังก่อร่างสร้างตัวขึ้นมาอย่างมีความสุขก็จะกลับไปเป็นเหมือนเก่าเหมือนสมัยที่แตงหายไป ไม่…เธอจะให้กรณ์รู้เรื่องนี้ไม่ได้สุนีย์ครุ่นคิดอยู่คนเดียวด้วยความสับสนเมื่อกลับมาถึงบ้านสุนีย์ก็รู้สึกโล่งใจอยู่บ้างที่กรณ์ยังไม่กลับมาทีนี้เธอจะได้พูดเรื่องนี้กับโต้งได้ถนัดๆหน่อยเมื่อเห็นหน้าโต้งสุนีย์ก็โยนหนังสือเล่มนั้นลงบนโต๊ะส่วนโต้งก็ยืนงงทำตาปริบๆที่เห็นใบหน้าโกรธขึ้งของแม่
9 l( p9 p' y5 V8 {( ~“ดูซะ…โต้ง” สุนีย์กล่าวเสียงสั่นด้วยความโกรธ โต้งหลุบตามองลงไปบนหน้าปกหนังสือสีหน้าเขาซีดเผือดด้วยความตกใจทันที
% w* W/ M, P; K  U# h) X, f1 F“มะ…แม่ไปเอาหนังสือนี่มาจากไหน”โต้งอึกอักถามเสียงแหบพร่า
“ถามได้ว่าเอามาจากไหน ก็มันวางขายอยู่ในร้านน่ะซี”แม่ลูกต่างมองหน้ากัน นิ่งอึ้งกันไปทั้งคู่
“บอกมาสิโต้ง ว่าทำแบบนี้มันถูกแล้วใช่มั้ย” สุนีย์ถามเสียงเครียด น้ำตาคลอนัยน์ตาด้วยความปวดร้าว โต้งเม้มปากพลางจ้องหน้าอย่างเคร่งเครียดแล้วโพล่งออกมาว่า
“โต้งทำผิดอะไร เราแค่ไปเดินเที่ยวกัน”
“ผิดสิ…ถ้าลูกแค่ไปเดินเที่ยวด้วยกันฉันท์เพื่อนแม่จะไม่ว่าเลยแต่นี่…กับมิว อะไรๆโต้งก็รู้อยู่แก่ใจ” โต้งทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาอย่างคนหมดแรงก้มหน้าลงเมือปิดใบหน้าถูไปมาด้วยอารมณ์สับสนยากเกินบรรยาย
“อยากรู้มั้ยว่าข้างในเขาเขียนว่ายังไง เขาเขียนว่า…”
“โต้งไม่อยากรู้ โต้งไม่อยากรู้…แม่”โต้งสวนขึ้นมาพร้อมปล่อยโฮออกมาอย่างสุดกลั้นสุนีย์เห็นอาการของลูกก็ให้สงสารจับหัวใจ เธอทรุดตัวลงนั่งเคียงข้างลูกแล้วดึงเขาเข้ามาสวมกอด ก้อนสะอื้นของเธอจุกขึ้นมาที่ลำคอพลางคิดว่าทำไมหนอครอบครัวของเธอถึงได้หาความสุขจริงๆไม่ได้ซะที
7 b+ P8 A; o9 O) N“โต้งผิดด้วยหรือแม่ที่โต้งเป็นแบบนี้โต้งผิดด้วยหรือที่เลือกที่จะรักใครโดยไม่ฝืนใจ แล้วทำไมมันต้องเป็นแบบนี้ด้วย”น้ำตาของโต้งไหลพรากออกมาเป็นทางยามพูดกับสุนีย์สุนีย์เองก็ร่ำไห้ออกมาเช่นกัน จะว่าไปโต้งในสายตาสุนีย์ โต้งดูบริสุทธิ์นักขอบใจหรือไม่ชอบใจอะไร โต้งก็แสดงออกมาอย่างชัดเจน ไม่มีเสแสร้ง
“แม่จำได้มั้ยว่าแม่เคยบอกโต้งให้โต้งเลือกสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับตัวเองแต่พอโต้งเลือกแล้วแม่กลับไม่ยอมรับ
แล้วแม่จะให้โต้งทำยังไง” สุนีย์อึ้งไปเมื่อได้ยินเสียงลูกชายคร่ำครวญอย่างปวดร้าวหน้าต้นคริสต์มาสในคืนวันคริสต์มาสเธอยอมรับแล้วไม่ใช่หรือในสิ่งที่ลูกชายเธอเลือกแต่ทำไมในวันนี้เธอถึงทำใจยอมรับไม่ได้ พยายามจะคิดให้ได้ว่าขอให้ลูกของเธอเป็นคนดีก็พอแต่จะเป็น
“อะไร ก็ช่าง แต่ใจมันกลับไม่คิดอย่างนั้น “แล้วโต้งไม่รักโดนัทบ้างเลยเหรอลูก” สุนีย์ถามเสียงแผ่ว
“โดนัทก็เคยถามโต้งเหมือนกันว่ารักเขามั้ยโต้งตอบว่าไม่รู้เพราะโต้งไม่รู้จริงๆตอนนั้นว่ารู้สึกยังไงกับเขากันแน่แต่ตอนนี้โต้งรู้แล้วว่าโต้งไม่ได้รักเขาเลย”
“เพราะโต้งรักมิวใช่มั้ย” โต้งพยักหน้ายอมรับทั้งน้ำตาสุนีย์นิ่งเงียบ จิตใจของเธอเริ่มสงบลงบ้างแล้ว ตบหลังลูกชายเบาๆแล้วบอกว่า
  ^) D$ G2 f5 a8 _& @2 c8 b( c* D: }% s“ไปล้างหน้าล้างตาแล้วขึ้นไปบนห้องก่อนเถอะโต้งถ้าพ่อกลับมาเห็นเข้ามันจะไม่ดี เดี๋ยวพ่อกลับมาแล้วแม่
# D1 Z0 }3 ~8 D! n1 Lจะเรียกให้ลงมากินข้าวพร้อมกัน” โต้งขึ้นห้องไปแล้ว สุนีย์เดินออกไปที่สนามหญ้าหน้าบ้านหยิบเอาบุหรี่ที่เธอแอบเอาไว้ออกมาจุดสูบ ปกติเธอไม่ใช่คนสูบบุหรี่แต่เวลาที่รู้สึกเครียดมากๆเธอจะใช้มันเป็นที่ปลดปล่อยอารมณ์สุนีย์ค่อยๆทรุดตัวลงนั่งบนโต๊ะม้าหินพลางปล่อยอารมณ์ให้ล่องลอยไปไกลกับควันบุหรี่ ใจอยาก
จะหลุดให้พ้นจากโลกแห่งความเป็นจริงเหลือเกิน
“กูว่าแล้วมั้ยล่ะ โต้งแม่งเป็นเกย์นักร้องนี่มันก็เด็กเซ็นต์นิโคลาสคนที่กูเคยเห็นมันเดินกับโต้งไง” ชัยเป็นคนเอ่ยขึ้นพลาง ชี้ให้เพื่อนๆดูรูปในหนังสือ
“ไม่น่าแม่งโต้งไม่ค่อยสนใจโดนัทเลยที่แท้ก็ชอบเข้าป่านี่เอง” เอี่ยมเสริมบ้าง
“เข้าป่าอะไรของวะเอี่ยม” แวถามทำหน้างงๆ
* ?  k  Y8 k& x3 V1 c6 U“ก็ป่าเดียวกันไงโง่” เมื่อเอี่ยมพูดจบทุกคนก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาพร้อมๆกัน
) ?7 z4 }' o" U9 @: D1 Y+ a. d; j“เฮ้ย…แต่เมื่ออาทิตย์ก่อนกูยังเห็นโต้งมันเดินควงโดนัทที่สยามอยู่เลย”แวบอกเพื่อนๆ แต่ชัยก็สวนว่า
- m' \7 u' I! K/ V# c“ไม่รู้อะไร โต้งมันได้ทั้งหน้าและหลังโว้ย” เสียงหัวเราะครื้นเครงดังขึ้นมาอีกระลอก
“ไม่เสียชาติเกิดจริงๆนี่ มีประสบการณ์ครบทุกรูปแบบอย่างนี้ตายไปก็ไม่เสียดายชีวิตแหละว้า คุ้มค่าแล้วโต้งเอ๋ย” “แต่กูเสียดายความหล่อมันว่ะ ในจำนวนพวกเราห้าคนโต้งมันหล่อสุดหล่อขนาดเป็นนายแบบได้สบายๆ แต่แม่งเป็นเกย์ซะนี่” อาร์ตออกความเห็นแล้วกล่าวสืบต่อไปว่า
7 V) w* R6 [' h8 ]( u/ c' V+ J) M“ไม่รู้มันได้โดนัทรึยัง โดนัทแม่งน่ารักโคตร ถ้าเป็นกูคบกันได้ไม่เกินสามวัน ไม่เหลือ…”
# |: ^; Q4 m" |; U6 \+ [“แล้วถ้าเป็นฉันล่ะ พวกแกว่ากี่วันถึงจะไม่เหลือ”จอยนึกสนุกจึงผสมโรงด้วยเมื่อเห็นพวกผู้ชายคุยกันเรื่องโต้งกันอย่างสนุกปาก“อย่างแกเหรอจอย สองปีก็ยังเหลือเลย”
7 s0 a# K4 k  P; b“บ้าเอี่ยม ปากดีนักนะแก อย่างฉันเห็นอย่างนี้เถอะเลือกได้เหมือนกันนะโว้ย”
“เลือกได้ตรงไหนวะ อย่างเนี้ยนะ” พวกผู้ชายหันมามองหน้ากันเองแล้วก็หันมามองหน้าบานๆของสาวจอยก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะที่แสนกวนอารมณ์ออกมาอีกครั้งหญิงซึ่งนั่งฟังเรื่องที่เพื่อนผู้ชายวิจารณ์เรื่อง
โต้งกับมิวอย่างสนุกปาก ก็อดไม่พอใจไม่ได้พวกนี้เป็นเพื่อนกับโต้งแท้ๆ แต่ดันเอาเพื่อนตัวเองมาเผากันในวงเหล้าเป็นเพื่อนกันประสาอะไร
. V, p" R: M: E% x“ทำไมพวกแกถึงได้พูดอย่างนี้พวกแกเป็นเพื่อนโต้งประสาหมาอะไรวะถึงได้เอาเพื่อนมานินทาเสียๆหายๆ” เสียงของหญิงหยุดความครื้นเครงของเพื่อนๆลงได้ทุกคนต่างมองหน้ากันเลิกลั่กแบบงงๆ
- k8 f/ _: Z3 Q* \“เฮ้ย…จริงจังเกินไปรึเปล่าหญิง”หน่อยซึ่งนั่งอยู่ข้างๆปรามเพื่อน
& ]% R5 {$ k, f$ L. {“ไม่หรอกหน่อย” หญิงหันไปทางหน่อยแล้วหันกลับมามองหน้าทุกคนแล้วพูดต่อ
“พวกแกเห็นแค่ข่าวในหนังสือบ้าๆนี่แล้วพวกแกก็เชื่อเหรอฉันรู้จักนักร้องคนนั้นดี เขาอยู่ข้างบ้านฉันเอง เขาไม่ได้เป็นอย่างที่ทุกคนคิดแล้วโต้งกับเขาก็เป็นเพื่อนเล่นกันมาตั้งแต่เด็ก พวกเขาก็เลยเพื่อนที่สนิทกันมากเท่านั้นเองไม่ได้เป็นอย่างที่หนังสือนั่นมันบอกเพื่อล้างสมองพวกแก” ทุกคนที่นั่งในห้องของชัยต่างเงียบกริบกันเป็นแถวเมื่อเห็นเพื่อนๆเงียบหญิงจึงเอ่ยขึ้นมาอีกว่า
“พวกแกไม่คิดหรือว่าโต้งจะเสียใจแค่ไหนถ้ารู้ว่าเพื่อนที่เขารักมานั่งนินทาเขาด้วยเรื่องทุเรศๆแบบนี้”
“มิว พี่อ๊อดรออยู่ หน้าตาเครียดน่าดูเลยว่ะ” เอ็กซ์บอกเมื่อเดินเข้ามาในบริษัทมิวทำหน้าเฉยขณะเปิดประตูเข้าไปในห้องประชุมที่มีอ๊อดและเพื่อนๆวงออกัสต์นั่งรออยู่มิวยกมือไหว้อ๊อดแล้วทรุดตัวลงนั่งโดยมีนั่งลงนั่งข้างๆด้วยเช่นกัน เอ็กซ์หันไปสบตามิวเหมือนกับจะให้กำลังใจเพื่อนเพราะรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น
2 x! G1 y  X' Z' S- F1 L  {# t0 s“มิวเห็นข่าวในหนังสือนั่นรึยัง” อ๊อดเริ่มเสียงเครียดมิวพยักหน้าแววตาสลด
“เห็นแล้วครับพี่อ๊อด”
“รู้ใช่มั้ยว่ามันเสียหายมาก” นาทีแห่งความหวาดหวั่นได้มาถึงแล้วมิวสูดลมหายใจลึกๆเข้าปอดแล้วผ่อนลมออกมากวาดตามองเพื่อนในวงที่นั่งตาแป๋วรอคอยคำตอบจากมิว
8 m0 J3 Q; x1 }' B# S“เราเป็นเพื่อนกันครับพี่อ๊อด ไม่มีอะไรมากกว่านั้น”
4 W& N) c3 c& r, R; `6 P“เพื่อนอะไร…ทำไมสบตาหวานกันซะขนาดนั้น”อ๊อดค้าน
“เป็นเพื่อนกันจริงๆครับ รู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก”มิวกล่าวเสียงเรียบ อ๊อดถอนใจยาวอย่างอึดอัดขัดใจจ้องหน้ามิวแล้วบอกว่า
( I) _2 R9 |) Z0 L2 M3 j4 f“เพลงของเรากำลังดังนะมิวถึงมิวจะบอกว่ามิวไม่ได้มีอะไรกับเด็กคนนั้น แต่ข่าวมันก็ออกไปแล้ว มิวก็รู้ว่า
! [5 Y4 V& N; eสื่อบันเทิงไทยมันชอบเล่นข่าวฉาวแบบนี้นัก และคนก็ชอบอ่านกันน่าดูแล้วมิวรู้มั้ยว่ามิวมีแฟนเพลงมากขนาดไหน แฟนเพลงผู้หญิงที่ติดตามผลงานของมิวมิวคิดบ้างมั้ยว่าพวกเขาจะคิดยังไง เรตติ้งของมิวกับเพื่อนๆ
4 ]1 t0 u9 E% M. N  v/ ~  Yอาจตกได้ เรื่องนี้พี่ซีเรียสจริงๆนะเนี่ย”
- H5 Y. s" w6 H0 v" X“ครับ…พี่อ๊อด” มิวก้มหน้าตอบเสียงแหบพร่า เอ็กซ์เห็นท่าไม่ดีจึงช่วยแก้สถานการณ์ให้ว่า
. _; n! |: j! l' d3 V! w- d0 F“คืองี้ครับพี่อ๊อดผมว่าไม่ใช่มิวคนเดียวหรอกที่โดนแบบนี้ สมัยนี้ดารานักร้องชายต่างโดนข่าวแบบนี้ด้วยกันทั้งนั้นทั้งๆที่พวกเขาไม่ได้เป็นอย่างว่าหรือเป็นจริงขนาดมีเสี่ยออกมาแฉว่าเคยเลี้ยงดูกันอยู่มันก็ยังดังอยู่ได้เลยผมยืนยันได้ ผมรู้จักเพื่อนผมดีทั้งสองคนทั้งสองคนไม่มีอะไรกันจริงๆ อย่างผมถ้าไปเดินกับมิว ไม่แน่ก็อาจโดนปาปาราสซี่ถ่ายเหมือนกันแล้วไปเขียนเม้าท์มั่วซั่วเพื่อขายข่าว”
$ T8 i0 Z, f' Q% }/ n“พี่เข้าใจที่เอ็กซ์พูด เอาล่ะ…เราจะไม่พูดกันเรื่องมีอะไรหรือไม่มีอะไรกันอีกแต่เราต้องคุยกันว่าจะแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นยังไงดี”
- g# H) {; e; j# p# ^$ }1 o
% X3 I. ]% ^! s4 B0 k1 n; p5 I, K

Intra

ขอบคุณครับ

Intra

ขอบคุณครับ

Loveក្មេង

ขอบคุณครับ

Kimhant_Kim

ขอบคุณครับ