ซ่อนรักในไซต์งาน ตอนที่ 2

FatherandSon

( K  t0 n7 ~* E* c* k
: r) D5 n: p! Z5 {' \1 `สามวันต่อมา ตอนเช้าตรู่ ท้องฟ้ายังคงเป็นสีเทาหม่นยามเช้าตรู่ ไอหมอกบางๆ ปกคลุมไปทั่วบริเวณบ้านไม้เก่าๆ ที่ล้อมรอบด้วยทุ่งนา ที่เงียบสงบ ทิม ลุกขึ้นแต่งตัวในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์ที่แม่เพิ่งซื้อให้เมื่อวาน เป็นชุดสำหรับเริ่มต้นชีวิตใหม่ในฐานะคนงาน ไม่ใช่ชุดสำหรับนักศึกษาอย่างที่เขาเคยจินตนาการไว้
แม่เดือนเตรียมข้าวต้มไว้ให้ทิมอย่างพิถีพิถัน และนั่งมองลูกชายกินจนหมดชาม ด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความห่วงใยและชื่นชมในการเสียสละของเขา ส่วนที... น้องชายที่รู้สึกผิด นั่งเงียบๆ อยู่ข้างโต๊ะอาหาร ไม่กล้าสบตาพี่ชายตรงๆ แต่ก็พยายามยื่นถุงขนมปังกรอบให้ทิมอย่างอ้อมแอ้มเพื่อเป็นการแสดงความรู้สึก

“เดินทางดีๆ นะลูก”
) Q; w& }  ?& Z& r5 G* C1 s( ]แม่เดือนกำชับ ขณะที่ช่วยทิมหิ้วกระเป๋าเดินทางที่บรรจุเสื้อผ้าและของใช้จำเป็นไม่กี่อย่าง
& a* P+ d5 f7 ?3 @& j/ N
2 ~  D, |8 j9 ^เวลาประมาณเจ็ดโมงเช้า เสียงเครื่องยนต์ของรถกระบะสี่ประตูเก่าๆ ที่มีร่องรอยการใช้งานหนักและคราบดินโคลน ก็แล่นมาจอดเทียบหน้าบ้าน
นนท์ ก้าวลงจากรถด้วยท่าทางคล่องแคล่วสมเป็นผู้รับเหมาวัยสามสิบสองปี เขาสวมเสื้อเชิ้ตลายสก๊อตและกางเกงยีนส์สีเข้ม ใบหน้าของเขามีหนวดเคราที่ตัดแต่งอย่างเรียบร้อย และแววตาที่ดูจริงจังแต่ก็ใจดีตามที่แม่เดือนบอก
) T2 W1 g; R! X“สวัสดีครับแม่เดือน สวัสดีครับน้องที”
นนท์ทักทายอย่างสุภาพก่อนจะหันมาจับมือทิมอย่างหนักแน่น
/ X1 h) Z" I+ x“พร้อมนะทิม” นนท์ถาม
ทิมสูดหายใจลึก เขามองไปยังใบหน้าที่เปื้อนน้ำตาของแม่ และสายตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกผิดของน้องชาย ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงที่มั่นคง
6 T" j- u4 r/ b“พร้อมครับ”
% z6 s/ t0 Z2 C* i/ Fนนท์พยักหน้ารับ เขาช่วยทิมโยนกระเป๋าขึ้นท้ายรถ จากนั้น ทิมก็หันไปกอดแม่เดือนแน่น แม่กระซิบคำอวยพรและให้กำลังใจที่ข้างหู ก่อนที่ทิมจะตบบ่าทีเบาๆ
“อยู่ดูแลแม่ดีๆ นะน้อง”
, \" R1 F# g% Z. D4 i5 F5 Aทิมพูดกับน้องชาย
ทีพยักหน้าอย่างแรง ดวงตาแดงก่ำราวกับกำลังจะร้องไห้
2 w/ _( Q+ O4 i  ~8 F8 \ทิมก้าวขึ้นไปนั่งข้างคนขับ มองผ่านกระจกรถไปยังบ้านของเขาเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่นนท์จะเหยียบคันเร่ง รถก็ค่อยๆ เคลื่อนตัวออกจากบ้านอย่างช้าๆ พาเด็กหนุ่มผู้ซึ่งเพิ่งจะจบการศึกษามัธยมปลายไปสู่โลกกว้างที่เต็มไปด้วยงานหนัก ความรับผิดชอบ และความจริงของชีวิต ที่เขาต้องแบกรับไว้แทนครอบครัวของเขา.
รถกระบะแล่นออกสู่ถนนใหญ่ ทิ้งความเงียบสงบของย่านที่อยู่อาศัยไว้เบื้องหลัง ทิมนั่งมองทิวทัศน์ที่ค่อยๆ เปลี่ยนไป สลับกับมองไปที่มือของตัวเองที่วางอยู่บนหน้าขา ราวกับกำลังสำรวจความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลงภายใน
) h; a' N  d) w- W7 B" [# Gนนท์สังเกตความเงียบของเด็กหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างๆ เขายังไม่พูดอะไรทันที ปล่อยให้ทิมได้ใช้เวลาอยู่กับความคิดของตัวเองสักพัก จนกระทั่งรถแล่นเข้ามาในเขตเมืองมาพอสมควรแล้ว
# \6 [' p  l- Y* \8 l“สบายใจขึ้นหน่อยไหม?”
นนท์เปิดบทสนทนาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนกว่าตอนที่คุยงานกับแม่เดือน
8 M0 }  K! L4 W4 L* |3 l4 uทิมหันไปมองนนท์ พยักหน้าเบาๆ “ครับ”
นนท์พ่นลมหายใจออกมาช้าๆ เขาเอื้อมมือไปเปิดเพลงเก่าๆ เบาๆ จากวิทยุ เพื่อลดความอึดอัด ก่อนจะหันมามองทิมแวบหนึ่ง
! }' z) _7 F+ a9 g“ชีวิตมันก็แบบนี้แหละทิม มันมีทางแยกที่เราไม่ได้เลือกเสมอ”
; r4 P  P4 t" V2 i' Qนนท์พูดด้วยน้ำเสียงที่เข้าใจโลก
# T( I9 F+ i/ _+ L+ n“แต่การตัดสินใจของนาย.. มันกล้าหาญมากนะ”
9 ~- Q  a  v1 dทิมเงียบไปพักหนึ่ง ก่อนจะถามด้วยความอยากรู้
“พี่นนท์สนิทกับพ่อผมมากแค่ไหนครับ”
รอยยิ้มเศร้าๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของนนท์ “เราทำงานด้วยกันมาหลายปี ตั้งแต่ตอนที่พ่อของนายตัดสินใจออกมาเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ต่างจังหวัด เขาเป็นคนดีนะทิม เป็นคนทำงานหนัก และเป็นที่รักของทุกคนในไซต์งาน”
นนท์นิ่งไปชั่วขณะ ดวงตาของเขาจ้องมองไปที่ถนนเบื้องหน้า แต่ทิมรู้สึกได้ว่าความคิดของเขาลอยกลับไปยังอดีต
“คิดถึงพ่อไหม?”
* V' I4 ^+ g+ f( W, v$ {นนท์ถามทิมด้วยคำถามสั้นๆ ตรงไปตรงมา
ทิมเม้มปากแน่น ความเศร้าที่ซ่อนอยู่ถูกกระตุ้นขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
“คิดถึงครับ”
7 Q4 `" l. S8 a* m) }5 W/ L2 `เขาตอบเสียงแผ่ว
“คิดถึงตลอดเวลา”
นนท์พยักหน้ารับอย่างเข้าใจ
“ฉันก็คิดถึงเขาเหมือนกันนะทิม”
# p4 _$ V) Q* }นนท์ยอมรับอย่างจริงใจ
/ C- R% P, \9 U& _“ไม่ต้องห่วงนะ” นนท์หันมาตบบ่าทิมเบาๆ เพื่อปลอบใจ
" f1 }+ e! i2 V6 e+ E$ o& }“ที่ไซต์งานของฉัน... ฉันจะดูแลนายอย่างดี เหมือนที่ฉันเคยสัญญากับพ่อของนายไว้”
3 d, |; @. O- \6 X( X; |/ }คำพูดนั้นทำให้ทิมรู้สึกอุ่นใจขึ้นอย่างประหลาด มันไม่ใช่แค่การไปทำงาน แต่เป็นการเริ่มต้นชีวิตใหม่ภายใต้การดูแลของคนที่รู้จักและรักพ่อของเขา.
1 Z: [" V8 K7 P+ I4 W8 Z" v3 zนนท์เหยียบคลัตช์เพื่อเปลี่ยนเกียร์ขณะที่รถไต่ระดับขึ้นเนินเล็กน้อย เขาหันมาพูดกับทิมด้วยท่าทีผ่อนคลาย เพื่อให้เด็กหนุ่มได้คลายความกังวล
“เอาล่ะทิม ที่นี่ก็เริ่มเป็นชนบทแล้วนะ เราคงต้องใช้เวลาขับรถอีกเกือบทั้งวันกว่าจะถึงไซต์งานหลัก”
นนท์พูดพลางมองกระจกหลังเพื่อดูสัมภาระที่ท้ายรถ

“แต่เราไม่ได้ไปกันแค่สองคนหรอก”
3 y/ f4 y0 R/ l) u“เดี๋ยวเราจะแวะรับคนงานของเราอีกคน ชื่อ ไอ้เก่ง มันกำลังรออยู่ที่สถานีขนส่งในตัวเมือง”
. B: i8 Z0 J* @8 Z2 U$ L& x2 l
ทิมพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ
+ x. R# U2 a1 N5 Y; Q5 |- X4 l, g3 \
“วันนี้เราคงขับรวดเดียวไม่ไหว”
นนท์คำนวณจากระยะทางและเวลา
“รับไอ้เก่งแล้วเราจะขับต่อไปอีกสักหน่อย แล้วเราจะหาที่พักค้างคืนกันก่อน”
  Y) m+ ~" D3 t8 L1 N" Z& A
. K1 E' A3 V0 }' D/ C0 x+ d* Xนนท์ยิ้มเล็กน้อยเมื่อเห็นสีหน้าของทิม
“ไม่ต้องห่วงเรื่องค่าใช้จ่าย ฉันออกให้ก่อน ถือเป็นค่าเดินทางของทีม”
) I& ^: d' k( r8 d: o
“การทำงานกับฉันมันก็เป็นแบบนี้แหละทิม เราต้องเดินทางบ่อยๆ เวลาย้ายไซต์งาน เราจะนอนตามห้องเช่ารายวัน หรือบางทีก็เช่าบ้านเล็กๆ อยู่รวมกันหลายคนเพื่อประหยัด” นนท์อธิบายเพื่อเตรียมความพร้อมให้ทิมรับรู้ถึงสภาพการทำงานจริง
2 ]2 H- ~' Z. m1 Z“นายจะต้องชินกับการนอนแบบนี้แหละ”
นนท์พูดพลางเร่งความเร็วเมื่อเห็นถนนโล่ง
“มันอาจจะไม่สบายเหมือนนอนที่บ้าน แต่ก็เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตผู้รับเหมา ที่ไหนมีงาน ที่นั่นก็คือบ้านชั่วคราวของเรา”
+ y; G8 ^! n, e9 y$ ~5 cทิมมองออกไปนอกหน้าต่างอีกครั้ง ดวงอาทิตย์เริ่มทอแสงสีทองสาดส่องลงบนทุ่งนา ความคิดที่ต้องนอนค้างแรมกับคนแปลกหน้าสองคนทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นและประหม่าไปพร้อมๆ กัน แต่นี่คือสิ่งที่เขาต้องเผชิญเพื่อเริ่มต้นบทบาทใหม่ในชีวิต.
9 k+ O) b8 Y& R; ]4 xรถกระบะเลี้ยวเข้าสู่สถานีขนส่งผู้โดยสารในตัวเมือง ท่ามกลางความวุ่นวายของผู้คนที่กำลังเดินทางและรถโดยสารที่เข้าออกตลอดเวลา นนท์ขับรถไปจอดเทียบฟุตบาทใกล้กับจุดพักคอย
“นายไปนั่งเบาะหลังก่อนนะทิม”
นนท์บอกพลางปลดล็อกประตู
- P0 i( c+ X% Z3 Wทิมรีบขยับตัวไปนั่งเบาะหลังทันที แล้วนนท์ก็ลงจากรถเพื่อไปรับคนงานที่นัดไว้ ไม่นานนัก เขาก็เดินกลับมาพร้อมกับชายหนุ่มคนหนึ่งที่เดินตามหลังมาอย่างกระฉับกระเฉง
$ r5 _( O( i3 s7 Jไอ้เก่ง มีอายุประมาณยี่สิบห้าปี รูปร่างของเขาหนาแน่น กำยำ สมกับเป็นคนงานที่ใช้แรงงานหนัก ผิวของเขาเป็นสีแทนเข้มจนเกือบคล้ำจากการทำงานตากแดด หน้าตาของเก่งดูซื่อๆ และเป็นมิตร แต่ด้วยโครงหน้าที่คมเข้ม ทำให้เขามีเสน่ห์บางอย่าง
นนท์เปิดประตูฝั่งผู้โดยสารให้เก่ง
3 d4 o! J  m% k  b3 p, D0 A  I“นี่ทิม ลูกชายของพี่เทิด ส่วนนี่ไอ้เก่ง คนงานที่ฉันบอก”
เก่งหันมาพยักหน้าให้ทิมเบาๆ ก่อนจะโยนกระเป๋าเป้ใบใหญ่ไว้ที่พื้นรถตรงเบาะหลัง แล้วทิ้งตัวลงนั่งบนเบาะหน้าข้างนนท์
# J- l  D, z9 a# h* k3 W, H& _"ยินดีที่ได้รู้จักนะทิม "เก่งพูดหลังจากที่ปิดประตูรถ
$ O$ N  I+ k# I# H  s2 K5 p"ครับพี่เก่ง"
ทิมมองสำรวจรูปร่างและใบหน้าของเก่งจากเบาะหลังโดยที่เก่งไม่ทันสังเกต เขารู้สึกได้ถึงความแตกต่างอย่างชัดเจนระหว่างตัวเอง เด็กหนุ่มผอมบางที่เพิ่งออกจากรั้วโรงเรียน กับชายหนุ่มที่ดูแข็งแกร่งและเชี่ยวชาญชีวิตที่นั่งอยู่เบื้องหน้า
ท่ามกลางความตื่นเต้นและความประหม่าที่จะได้ร่วมเดินทางกับคนแปลกหน้าสองคน ทิมกลับรู้สึกถึงความรู้สึกที่แปลกประหลาดอย่างหนึ่งซ่อนอยู่ลึกๆ
- ?  d; X- x, Eความหวั่นไหว อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนแล่นริ้วขึ้นมาในใจของเด็กหนุ่มที่เพิ่งก้าวออกจากโลกใบเก่าของตัวเอง
รูปร่างที่ดูดีและหุ่นที่สมส่วนของเก่งภายใต้เสื้อยืดสีทึมๆ ประกอบกับใบหน้าแบบคนซื่อๆ บ้านๆ แต่มีเสน่ห์ ทำให้ทิมรู้สึกสับสนในตัวเอง เขาพยายามละสายตาออกไปมองทิวทัศน์นอกหน้าต่าง แต่ภาพของเก่งก็ยังคงฉายชัดอยู่ในความคิดของเขา.
& ~2 S' b0 M! L" x- V4 Y1 B, r; Sรถกระบะขับมาเรื่อยๆ จนกระทั่งตะวันเริ่มคล้อยต่ำลงไปทางทิศตะวันตก นนท์แวะเข้าปั๊มน้ำมันเพื่อเติมเชื้อเพลิงและให้ทุกคนได้ยืดเส้นยืดสาย ก่อนจะขับต่อไปอีกเล็กน้อยแล้วเลี้ยวเข้าสู่ถนนสายรอง
3 D, X! M3 R' \) P“เราถึงที่พักคืนนี้แล้ว”
นนท์บอกพลางชะลอรถหน้าอาคารเตี้ยๆ แห่งหนึ่งซึ่งมีป้ายไฟนีออนเก่าๆ เขียนว่า 'รีสอร์ตชั่วคราว' ซึ่งจริงๆ แล้วก็คือโรงแรมม่านรูดเก่าๆ นั่นเอง
นนท์จอดรถและให้เก่งไปช่วยทิมเอาสัมภาระลงจากรถ ส่วนตัวเขาเดินเข้าไปติดต่อห้องพักกับเคาน์เตอร์
! H1 l" \  d% r( |ไม่นานนนท์ก็กลับออกมาพร้อมลูกกุญแจสองดอก
“ฉันได้มาสองห้องนะ”
: Y# `# P* A$ v) T1 |นนท์พูดพลางยื่นกุญแจดอกหนึ่งให้ทิม
“ตามปกติห้องพักให้เข้าพักได้ห้องละสองคน เรามักจะแอบพักรวมกันหลายคนเพื่อประหยัด แต่เพื่อให้ทิมได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ในคืนแรก ฉันเลยตัดสินใจเปิดสองห้อง”
& d& P7 t" A" m  L5 a( Z) y: i" H
3 @( p* {4 K3 Y, Q* {% Z0 z2 sทิมรับกุญแจมาอย่างงงๆ
นนท์พูดต่อขณะเดินนำไปยังห้องพัก
“ห้องแรกเป็นของทิม นายพักคนเดียวไปเลย ส่วนฉัน... ฉันจะนอนกับเก่ง”
4 W2 V8 k$ u( m- E  fนนท์หันมามองทิมด้วยรอยยิ้มที่ดูเป็นมิตร แต่ก็มีอะไรบางอย่างที่ทิมไม่เข้าใจ
“ไอ้เก่งเขาชินแล้วกับการนอนห้องเดียวกับฉัน พวกเราทำงานด้วยกันมานาน”
ทิมพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ แม้จะรู้สึกแปลกๆ ที่นายจ้างอย่างนนท์เลือกที่จะนอนห้องเดียวกับลูกน้องอย่างเก่ง แทนที่จะให้น้องใหม่ที่มาจากทางไกลอย่างเขาได้พักกับลูกน้องด้วยกัน แต่เขาก็ไม่กล้าโต้แย้ง
“ห้องนายอยู่ทางซ้าย ส่วนห้องฉันกับเก่งอยู่ทางขวา ถ้ามีอะไรให้เรียกได้เลยนะทิม” นนท์กล่าว
ทิมเดินตามหลังเก่งไปยังห้องพักของตัวเอง ห้องนั้นมีขนาดเล็ก มีเตียงเดี่ยวตั้งอยู่กลางห้อง และมีไฟสลัวๆ จากโคมไฟหัวเตียง ทันทีที่เก่งวางกระเป๋าของทิมลงที่พื้น เขาก็พูดกับทิมด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนกว่าตอนแรก
, c0 H1 S, T( L* \7 G2 Y1 w“พักผ่อนเยอะๆ นะน้อง พรุ่งนี้ต้องเดินทางอีกไกล”
: v, _; _; [6 q( b8 nเก่งตบบ่าทิมเบาๆ ก่อนจะเดินออกไปสมทบกับนนท์ที่หน้าห้องพักอีกห้อง
ทิมยืนอยู่กลางห้องเงียบๆ เขาวางกระเป๋าเป้ของตัวเองลง  ความคิดของทิมวนเวียนอยู่กับความรู้สึกหวั่นไหวที่เกิดขึ้นเมื่อเช้า เขาพยายามสลัดความคิดที่ไม่สมควรเหล่านั้นออกไป ก่อนจะเริ่มจัดข้าวของและเตรียมตัวเข้านอน เพื่อรับมือกับการเดินทางและชีวิตใหม่ที่กำลังจะมาถึงในวันพรุ่งนี้.

nuangnut1996

สนุกมากครับ

bbb615

ขอบคุณครับ

saiyok

ขอบคุณมากครับ

J.Scot

ขอบคุณมากครับ

TheTide23

สนุกมากครับ

ponch

ขอบคุณครับ

pai_2552

ขอบคุณครับ

atten456

ขอบคุณครับ

kilp

ขอบคุณครับ

kilp

ขอบคุณครับ

hnum

ขอบคุณครับ

art91

ขอบคุณครับ

popn

ขอบคุณครับ

team901x

ขอขอบคุณมากๆนะครับ

Eart

ขอบคุณครับ

LoongK

ขอบคุณครับ