5 ปีต่อมา
คินนั่งอยู่ในห้องประชุมของบริษัทออกแบบ Creative Studio ชื่อดังแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ
ในฐานะหัวหน้าทีมการตลาด เขากำลังดูเรซูเม่ของพนักงานใหม่ที่เพิ่งจะถูกย้ายมาเสริมโปรเจกต์ใหญ่จากฝ่ายกราฟิก
ชื่อในเอกสารนั้น ทำให้หัวใจของเขาสะดุด —
"ฟิวส์ ธนกฤต ภูมิเวท"
ทันทีที่ได้ยินเสียงเคาะประตูเบา ๆ คนที่เปิดเข้ามาก็คือเจ้าของชื่อนั้น
ชายหนุ่มในเสื้อเชิ้ตพับแขน ทรงผมเซอร์นิด ๆ ยิ้มกวนที่เขาจำได้แม่นตั้งแต่วันสุดท้ายในห้องพักมัธยมปลาย
ไง…นึกว่าจะไม่เจอกันอีกแล้วนะ" ฟิวส์ยิ้มให้เขาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
คินกลับนิ่ง เงียบ ไม่ตอบคำ
) [/ |8 r4 Y! v1 L8 J+ \สายตาเขาไหลผ่านร่างของฟิวส์ที่โตขึ้น หล่อขึ้น...และยั่วมากขึ้นอย่างไม่ตั้งใจ
แต่ในใจ...เหมือนมีไฟลุกวูบ% a$ K1 B, @5 s8 {$ X
เพราะเขายังจำสัมผัสทุกส่วนของร่างกายนั้นได้7 v6 O6 d3 u) k8 f
ทุกเสียง...ทุกจังหวะที่อีกฝ่ายบิดเร่าอยู่ใต้ร่างเขา
…;;;
สองสัปดาห์ต่อมา ทั้งคู่ต้องทำงานร่วมกันในโปรเจกต์ใหญ่
ความใกล้ชิดค่อย ๆ เผาใจคินช้า ๆ- m7 R; D9 U, p# T5 P0 Q
เขาระวังทุกการสัมผัส พยายามไม่สบตา แต่ฟิวส์กลับเล่นเหมือนไม่รู้ตัว
มึงจะทำหน้าเคร่งไปถึงไหนวะ พออยู่กับกูทีไร ทำเหมือนกูเป็นโรคติดต่อ"7 n _( t7 W u. \- H
ฟิวส์แกล้งแหย่ขณะอยู่กันในห้องครีเอทีฟเงียบ ๆ
คินหันไปมองนิ่ง ๆ
; L" r2 B [- r S( o& }"...ก็กูไม่อยากทำอะไรเกินเลยอีก"
"แปลว่าอยาก?"- i5 T( W8 K% C+ N1 l
ฟิวส์ยิ้มเยาะ ดวงตากึ่งท้าทายกึ่งยั่ว
คินเดินเข้าไปใกล้ช้า ๆ
# h' x( T; e3 @+ }จนร่างทั้งคู่ห่างกันไม่ถึงคืบ4 w/ Y- n( x* \1 F5 N [
เสียงหายใจของทั้งสองดังชัดเจน
“อย่าท้า ถ้าไม่อยากโดนจริง”: e- d T- j6 Z8 v' w
เสียงคินต่ำและขุ่นร้อนราวกับน้ำมันเดือด
"งั้นมึงกล้าเหรอ?"- d2 U4 z3 [* H2 W9 R
คำพูดนั้นเป็นเหมือนประกายไฟก้อนสุดท้ายที่จุดระเบิดทุกสิ่ง
คินพุ่งเข้าจูบฟิวส์ทันที รุนแรง ดิบ และโหยหากว่าครั้งไหน1 m/ q' h- ~4 s7 y) S
ร่างฟิวส์ถูกดันชิดกับผนังห้อง มือใหญ่ของคินรั้งข้อมือเขาไว้เหนือหัว
6 r& [+ V3 O* w$ x2 u5 ~ลิ้นเกี่ยวพันกันอย่างไม่มีใครยอมใคร
เสื้อเชิ้ตของฟิวส์ถูกปลดออกกระชาก ๆ4 |- ~7 |( G' `0 Y: Z! x+ e1 e. q% f
คินก้มลงขบกัดยอดอกที่แข็งตั้งเพราะความเสียว0 n" `# F5 Y1 a0 c8 x* B
เสียงฟิวส์ครางกระเส่า ปากแห้งผะแผ่ว
"อ๊ะ…ซี๊ด… คิน… เดี๋ยว…อื้มมม…"% L, l0 W. K; ~/ ~# h
แม้จะพูดว่า ‘เดี๋ยว’ แต่สะโพกกลับเบียดแนบเข้าหาอีกฝ่าย
มือคินรูดซิปกางเกงลง…
4 S- f' |2 |2 Q; e& d& ]& vแก่นกายของฟิวส์พองตัวแนบชิดกลางลำตัวของเขา9 h0 {2 e M2 s" a
เขาจับมันไว้ในมือ…ขยับขึ้นลงอย่างชำนาญ' A0 i0 o* L' v3 G# k7 n
ในขณะที่อีกมือหนึ่งดึงกางเกงตัวเองลงจนพ้นช่วงสะโพก
ร่างสองร่างบดเบียดกันหน้าผนังห้องประชุมที่ไม่มีใครใช้6 G+ |; g" H% E
ไม่มีเวลาถอดเสื้อผ้าให้หมด ไม่มีแม้แต่คำว่าระวัง
มีแต่เสียงหอบ เสียงคราง เสียงความต้องการที่อัดแน่นมาหลายปี
ติดตามตอนต่อไป
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 
โพสต์