ผมมันก็แค่หนุ่มบ้านสวน อายุยี่สิบกว่า ๆ จบแค่ ม.3 แต่หน้าตาเข้ม ๆ ผิวแทนจัด หุ่นล่ำเพราะลุยสวนทุกวัน พ่อแม่มีที่ดินทำสวนมะขามอยู่หลายไร่ เรียกว่าพอมีพอกิน ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่จนใครเมิน
ผมเคยหลงรักผู้หญิงคนนึง… “สวย” เธอสวยสมชื่อ น่ารัก หุ่นดี นมเป็นนมก้นเป็นก้น ผมตามจีบอยู่พักใหญ่ หวังจะแอ้มให้ได้ซักครั้ง แต่ก็ดันมี “กัน” พี่ชายเธอเป็นก้างขวางคอ… ผู้ชายที่ชอบทำท่าตุ้งติ้งพอให้รำคาญชิบหาย ไอ้นี่มันเหมือนคอยจับตาดูผมไม่ห่าง เวลาผมไปบ้านสวยก็คอยกัน คอยด่า คอยว่า เหมือนมันหวงน้อง
สุดท้าย… สวยดันไปแต่งงานกับเพื่อนของเจ้ากันเอง มันแทงข้างหลังผมเต็ม ๆ ทั้งที่ผมเป็นคนพาไปแนะนำแท้ ๆ พอเจอกันอีกที กันก็ทำหน้าเย้ย ๆ เหมือนสะใจที่ผมอกหัก ผมเลยตั้งใจไว้ในใจเลย… แค้นนี้กูต้องเอาคืนให้ได้ และจะไม่ใช่แค่คำพูดแน่นอน
โอกาสของผมมาในวันหนึ่ง… พ่อของสวยเข้าโรงพยาบาล แม่ของเธอก็ตามไปเฝ้า กันเลยอยู่บ้านคนเดียว ผมขี่มอเตอร์ไซค์เข้าไปหา ทำท่าทางเหมือนห่วงใย สวมหน้ากากคนดีคุยกับมันเสียงนุ่ม ๆ มันก็เปิดประตูต้อนรับ ผมเลยเดินเข้าบ้านเหมือนคุ้นเคย พอแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่ ผมก็ขยับเข้าไปนั่งใกล้ ๆ มัน "กัน… มึงเคยลองกับผู้ชายมั้ย?" มันหันขวับมามอง หน้าเหวอ "พูดเหี้ยอะไรของมึงวะ?" ผมไม่ตอบ แต่คว้ามือมันขึ้นมากำแน่น ดึงเข้าหาตัวก่อนจะโอบมันแน่น ๆ แล้วประกบปากลงไปเต็ม ๆ "อื้ออออ!!" มันดิ้นจะหนี แต่แรงผมมันมากกว่าเยอะ ล็อกเอวแน่น มือหนึ่งดึงท้ายทอย อีกมือบีบขยำหน้าอกมันอย่างไม่เกรงใจ มันด่าผมสารพัด "มึงอยากรู้นักไม่ใช่เหรอ… ว่าคนอย่างกูจะแก้แค้นยังไง"
กันสั่นเทาไปทั้งตัว แต่ไม่รู้เพราะโกรธหรือเพราะใจมันเริ่มสั่นไหว "อย่าทำกูนะ… กูจะฟ้องน้องกู" "มึงลองดิ แต่ก่อนหน้านั้น… มึงจะได้รู้ว่ารสชาติของความแค้น… มันเผ็ดร้อนแค่ไหน" ผมกดมันลงที่พื้นไม้เก่า ๆ แล้วฉีกเสื้อมันออก ฟันขาวกัดเม้มไปที่ยอดอกสีน้ำตาลเข้ม มือก็ลากลงต่ำไปยังขอบกางเกงที่มันพยายามดึงไว้ "กูจะไม่ยอม… อ๊ะ… อืออ…" เสียงครางแรกของมันหลุดออกมา ทั้งที่ยังทำท่าขัดขืน แต่น้ำเสียงกลับสั่นสะท้าน ผมรู้เลย… ถึงปากจะปฏิเสธ แต่ร่างแม่งตอบสนอง
ผมไม่พูดอะไรอีก ถอดกางเกงตัวเองลง จ่อปลายลำควย เข้าหา “ประตูหลัง” ของมันอย่างช้า ๆ กัน สะดุ้งเฮือก มือจิกพื้นแน่น "ไอ้เหี้ย!! กูเจ็บ!" "มึงจำหน้าเย้ย ๆ ของมึงวันนั้นได้มั้ย…" ผมกระซิบข้างหู พร้อมกับกดสะโพกอัดเข้าไปทีเดียวจนแน่น "อ๊าาา!!" ทั้งผมทั้งมันครางพร้อมกัน ความแน่นตอดรัดภายในกับแรงแค้นมันผสานกันอย่างน่าประหลาด มือผมกดสะโพกมันไว้แน่น เริ่มซอยเอวใส่ร่องแคบ ๆ อย่างดุดัน เสียงผิวเนื้อกระทบกันดังลั่นในบ้านไม้เงียบ ๆ กัน เริ่มครางไม่เป็นศัพท์ จากเสียงด่า กลายเป็นเสียงกระเส่า "อื้อออ… ซี๊ดดด… มึง… มึงอย่าหยุดนะ…เด้ามาแรง ๆ แบบนั้นแหละ" ผมหยุดทันที มองหน้ามันนิ่ง ๆ "นึกว่ามึงไม่ยอม… แต่นี่มึงเสือกชอบ?" มันกัดปากแน่น ไม่ตอบ… แต่มองผมด้วยสายตาร้อนฉ่า "งั้นกูจะทำให้มึงจำไปทั้งชีวิต ว่าแค้นของกู… มันอร่อยแค่ไหน"
ผมพลิกมันให้นอนหงาย ถ่างขากว้าง แล้วจับลำควยถูไถตรงปากประตูหลังก่อนจะกดลงไปช้า ๆ คราวนี้ไม่มีเสียงด่า… มีแต่เสียงครางกับมือที่ยกขึ้นมากอดรัดผมแน่น "เสียว… อ๊ะ… ซี้ดดด… กู… ไม่ไหวแล้ว" ผมซอยเอวใส่มันอย่างบ้าคลั่ง เหงื่อไหลตามแผ่นหลัง กล้ามเนื้อเกร็งทุกจังหวะ กันกอดผมแน่นจนเล็บจิกหลัง มันครางเสียงกระเส่า หน้าแดงก่ำ “กระแทกเข้ามาเลย ไอ้เหี้ย! เย็ดกูแรง ๆ!” เสียงนั้น… ไม่ใช่เสียงของคนที่โดนเอาคืนอีกแล้ว แต่มันคือเสียงของคนที่เสพติดการโดนลงโทษ ผมพ่นน้ำควยครั้งแรกลงลึกในตัวมัน ก่อนที่มันจะขึ้นมาขี่ผมเองในยกต่อมา
หลังจากวันนั้น… ผมไม่ต้องหาเหตุผลอะไรอีก"กัน" เอง… ที่มักจะเป็นคนโทรหาผมทุกคืน แล้วพูดว่า “วันนี้ มึงจะมาแก้แค้นกูอีกมั้ย ไอ้สัส…” ผมก็ทำได้แค่หัวเราะ… แล้วคว้ากุญแจมอเตอร์ไซค์ขี่ไปหามันทุกที….
|