|
ตอนที่ 2 กรุ่นกลิ่นที่โชยหวนคืน... “ ต้นอิน มานี่เร็ว ...พี่ได้มาสก์หน้ามาใหม่มาลองกัน ...วันนี้ป๊ากลับมาพวกเราต้องดูดีกันหน่อย” เด็กตัวน้อยๆ ถูกพี่สาวร่างโปร่ง ที่แม้อายุห่างกันไม่กี่เดือนแต่ความสูงของ เธอ กลับวิ่งแซงน้องชายไปมาก ปัดปอยผมรองทรงยาวสีน้ำตาลอ่อนขึ้นแล้วสวมที่คาดผมสีชมพูหวาน “มาสก์หน้ายี้ห้อนี้พี่ๆนางแบบเค้าบอกว่าดี ...เราคลุกฝุ่นช่วยพี่แม่บ้านทำความสะอาดให้ป๊าทั้งวันแล้วก็ต้องพักทำสวยบ้าง” กลีบปากบางสีชมพู คลี่รอยยิ้มอ่อนเจือแววตาเศร้าเอ่ยคำถาม 3 j# E9 g5 N6 M0 u
/ |! T+ H9 _! W2 V- N
“กลิ่นมันเป็นยังไงฮะพี่ยิปโซ???” 7 M, L: o2 @' l6 L+ ~6 \# S) T
, S6 _, W7 K+ O% [/ Q M3 n
“จะว่าไงดีล่ะ...” เธอหันมองออกไปรอบตัวบ้านทรงโคโลเนียลที่รายล้อมด้วยพรรณไม้มีกลิ่นหลากหลายที่คนเป็นยาย ปลูกสะสมไว้นานาชนิด “เหมือนกลิ่นต้นหญ้า ผสมดอกไม้อ่อนๆ” 9 O1 r$ V/ H, i/ |+ }
7 t* Y% J' S6 Z% s
“กุหลาบเหรอครับ”
; ]8 y" \2 J' e: o
1 a( A0 C; f8 I; Q& S% g
“ก็ไม่เชิง... พี่ว่า หอมๆหวานๆกลิ่นอ่อนๆเหมือนซากุระพันธุ์มีกลิ่นที่ยายปลูกไว้ริมน้ำมากกว่า...ต้นอินน่าจะยังจำกลิ่นได้อยู่นะ” “ซาโตะซากุระเหรอฮะ ต้นอินจำได้ดีเลยแหละ...กลิ่นเหมือนซากุระโมจิที่อาณะชอบกิน” แค่เอ่ยถึงคนเป็น อา ถึงกับถอนหายใจหนักก่อนที่เจ้าของผิวนวลเนียนละเอียดคล้ายเครื่องกระเบื้องชั้นเลิศขาวนวลเป็นสีมุกไร้ไฝฝ้าราคีแม้สักจุดบนเตียงนอนจะเริ่มปิดเปลือกตาสีน้ำตาลอ่อนพริ้มเมื่อแผ่นชุ่มเนื้อเย็นเกลี่ยลงมา ปลายจมูกเล็กๆน่ารักพยายามแพ่งสมาธิสูดกลิ่นที่ว่าหากแต่เซลล์ที่ใช้ดมกลิ่นหลายสิบล้านเซลล์กลับไม่สามรถรับรู้ใดๆได้นอกจากกลิ่นของความว่างเปล่าอย่างเคย
7 S* D4 h, y7 d1 B% |7 c! I3 v
2 \+ @$ A% ?' F
“หลายปีแล้วนะ...ที่ต้นอิน...ไม่ได้กลิ่นอะไรอีกเลย” 8 Y4 u, b: X* H2 H6 Z
8 ?5 T R4 I2 s
ความร่าเริงของพี่สาว เริ่มหดหายไปตามกัน “เอาเถอะ... ถึงจมูกไม่ได้กลิ่น แต่หน้าตาน่ารักผิวดีสุดๆแถมตัวหอมเป็นกุหลาบยิ่งกว่ายิ่งกว่าผู้หญิงแบบนี้เป็นพี่ พี่ก็ยอมแหละ” แต่ เธอ ก็รู้ว่าจะทำยังไง ให้ น้องชายที่หลังหายจากไข้หวัดใหญ่ตอนอายุ 7ขวบยังมีอาการเรื้อรังจากโรคที่เป็นๆหายๆมาแรมปีจนทำให้เกิดอาการ * d/ b: B! T4 ?/ J- } h+ C
! Z2 Q3 a* c& C0 `
Anosmia ภาวะเสียการรับกลิ่นหรือไม่ได้กลิ่นใดๆเลย + |1 Z P* V5 z' k6 M9 @9 {6 f, y. w
# J) P: z F( Y# e
พี่สาว ทำทีเป็นน้อยอกน้อยใจเต็มทีมีแกล้งย้อนลงไปสำรวจผิวน้ำผึ้งเข้มของตัวเอง ถอนหายใจยกใหญ่จนคนที่นอนแผ่บนเตียงได้ยินชัดเจน “ต้นอินว่า ผิวน้ำผึ้งพี่ยิปโซ สวยกว่า...ไม่งั้นจะขึ้นกล้อง ขึ้นเวทีจนได้เดินแบบเหรอฮะ” คนฟังสวนกลับหน้าหงอยๆทันควัน “อีกไม่กี่เดือนจะจบ ม.6ป๊าก็ยอมให้พี่ไปลองแคสงานที่อเมริกา ...คงไม่มีใครมาคอยชมพี่แบบนี้อีกแล้วซิ” มาครั้งนี้ เด็กสาวหน้าคมผิวสีน้ำผึ้งรู้สึกใจห่อเหี่ยวจริงๆ 6 Y* ` p D1 @6 k
6 @ l/ d% ~; j$ c9 E
“แหม!!!... ถึงเวลานั้นพี่ยิปก็คงวิ่งวุ่นต้องไปเดินแบบให้แบรนด์ดังๆ จนลืมต้นอินไปแล้วแหละฮะ” ยิปโซ ที่เคยมีโอกาสเดินแบบให้แบรนด์เสื้อผ้าชื่อดังในเมืองไทยบ้างดูชอบใจคำพูดไม่น้อยเกี่ยวกับความฝันของเธอรวมถึงความช่างพูดปลอบใจของน้องชายตัวน้อย
0 b" U7 Q0 V$ }- S3 X
/ s& T( k: C8 e- ~6 {: Q
บทสนทนาของสองพี่น้อง คนละพ่อคนละแม่ที่จะด้วยเรื่องราวในอดีตหรืออะไรก็ตามทำให้ ทั้งคู่กลายมาเป็นครอบครัวเดียวกันเริ่มพรั่งพรูสารพัดเรื่องสัพเพเหระ อย่างเคย
# ^6 m* C9 G9 j
0 i$ X$ s h8 _+ y/ N
" }# u/ }6 ^4 m! _' l
“เออ...พี่ว่าจะลองขอป๊าพาต้นอิน ไปเมกาด้วยอีกรอบ” คนฟังสวนกลับทันทีอย่างไม่ต้องผ่านการกลั่นกรองจากสมองด้วยซ้ำ“ไม่เอา!!! อย่านะฮะพี่ยิป...” “แต่พี่อยากให้ต้นอินไปด้วย” “ไม่เอาฮะ...พี่ยิปก็รู้ต้นอินชอบอยู่บ้านเรามากกว่า อเมริกาน่ากลัวจะตาย ต้นอินไม่ชอบ...อีกอย่างต้นอินต้องคอยอยู่ดูแลตากับยายที่นี่ด้วย...”
! W; A( C: m' i: M4 n; T! w6 A- [$ o
! {7 m4 c; d# |
' n( y4 M! g# a% `
1 \3 l" Y) a3 i+ N5 ^+ R8 r
...
3 g, X( V% M/ b$ V, S* _
' v8 F& Q0 d' H( o1 b
... 9 b4 L4 T' e3 Z: ?( N1 r* x# P
9 S# k; m) `. T
& y, U8 {2 [8 c5 ~2 G
“ไปสนใจทำไมมันก็แค่ลูกติดไม่ใช่เลือดเนื้อบ้านเราซักนิด ยิ่งเป็นลูกไอ้ระยำนั่นด้วย...ทำไมณะต้องสนใจด้วยละแม่” “หยุด!!! หยุดเลยเจ้าณะ อย่าพูดคำหยาบ...แล้วเรื่องมันก็กี่ปีมาแล้วจนหลานโตเป็นหนุ่มจะมารื้อฟื้นให้ได้อะไร ” “หนุ่มอะไร โตเป็นสาวมากกว่ามั้ง ดู!!!...ดู... ดูของพวกนี้...เครื่องสำอาง ครีม …ของแบบนี้ผู้ชายที่ไหนใช้กันแล้วน้ำหอมอีก...จะสะสมอะไรกันนักหนาเต็มบ้านไปหมดแล้วมั้ง” ชายหนุ่มร่างสูงสวนกลับแม่ตัวเองด้วยอารมณ์ฉุนเฉียวก่อนพุ่งสองตาคนกริบทำหน้าที่เป็นใบมีดแทบจะฟาดฟันเด็กตัวน้อยที่ได้แต่ยืนแน่นิ่งสูดลมหายใจให้ลึกที่สุด & q n S' E0 k; v
# J, L% _ O1 u& r5 n( a5 _
...”ยังไง อาณะ เค้าก็เป็นอาหนูนะลูก” “แต่หลายปีมานี่ อาณะ ทำเหมือนต้นอินไม่ใช่หลานนะฮะยาย” “ต้นอินก็คิดว่า อาณะกำลังสอนเราอยู่ไง...อะไรไม่ดีอย่างอาเค้าว่าก็เก็บไปคิดทบทวน...แค่มีความคิดตั้งใจที่จะทำดีให้อาเค้าได้รู้ได้เห็น...มันต้องมีสักวันที่ อาณะของต้นอินรับรู้” ...”แต่ถ้าเริ่มจะทนไม่ไหว ก็คิดซะว่า... ทำเพื่อยาย”...
: z- A: p' k0 [7 ?) b3 N" L; V
5 U- N' H# J( Z: d
คำ ขอ ในวันนั้นฝังอยู่ในใจไม่มีวันลืม
$ e* A2 n" H4 ~1 O0 i/ f, l# B* R
E9 X* K6 M1 T; a& L% z0 @9 _9 k
“แล้ว..กลิ่นกุหลาบ!!!...บอกแล้วว่าอาณะไม่ชอบ วันหลังไม่ต้องเสียเวลาเอามา...” เน้นกระแทกคำเป็นพิเศษก่อนขวดแก้วเล็กๆปิดจุกไม้คอร์กจะถูกคนอายุมากยัดใส่อุ้งมือเด็กตัวน้อย
$ [9 r% F8 z6 a: G1 _
น้ำมันกุหลาบ... ของเหลวสีอำพันใสที่ใช้เวลาเป็นอาทิตย์ตั้งแต่เริ่มขั้นตอนเก็บดอกกุหลาบสดๆจากในสวนแกะกลีบนำมาล้างให้สะอาดก่อนขยำเบาๆวางใส่ในโหลแก้วปิดฝา เทน้ำมันมะกอกอย่างดีลงไป ปล่อยทิ้งไว้ 24ชั่วโมง เมื่อครบก็เอามากรองกากออกคงไว้เฉพาะน้ำมันและเริ่มขั้นตอนทุกอย่างตั้งแต่แรกอีกครั้งไปจนครบ 7 ครั้ง 7 วัน
3 t, \$ J* C% a" f- j1 _/ ^2 f
6 R' i7 W8 X) A1 W1 b
วินาทีนี้ เจ้าของกระบอกตาเริ่มร้อนผ่าวตัดสินใจสูดอากาศรอบๆตัวเข้าปอดให้ได้มากที่สุดแล้วเดินจากไปก่อนที่เส้นความอดทนจะขาดสะบั้น เมื่อสิ่งที่ตั้งใจมอบให้
i7 ]9 B* Z3 f2 |, N- j! c( a
& J% M( i" _/ I0 T
...คนรับ...กลับไม่เห็นค่า...
# @0 p8 Y2 i2 u* z, J
- y$ m/ ~% }0 b
“เอา!!! เอาเข้า...แม่ดูครับ...ดูหลานชายคนโปรดของแม่ โดนด่าเข้าหน่อยทำเดินหนี”ชายหนุ่มที่เพิ่งกลับมายังไม่ทันได้จัดแจงข้าวของจากการเดินทางตะโกนไล่ตามหลังไป “จมูกตัวเองไม่ได้กลิ่นแล้วจะยังทำของแบบนี้ไปอีกทำไม!!!” “ปะ...ปะป๊า แล้วของที่เพื่อนยิปโซฝากซื้อละคะเย็นนี้จะได้เอาไปให้เพื่อนเลย พวกมันต้องกรี๊ดกันแน่” ดวงตาสีรัตติกาลคมกริบท่าทางขึงขังจนเส้นเลือดแทบปูดทะลุหนังศีรษะ เปลี่ยนไปทันที
: W2 q$ ~! q( x( v6 H3 \
4 B$ |/ W }' R. @7 ]
เมื่อลูกสาว รีบตัดบท...ช่วย...น้องตัวเองด้วยความรู้สึกว่าเป็นต้นเหตุของการทะเลาะครั้งนี้ ...”ไม่น่าเลย ยัยยิปโซเอ๊ยไม่น่าลืมตัวบอกว่าพวกนี้ของต้นอิน”... “งั้นหนูมานี่เลย เจ้าหญิงของป๊า ...ป๊าว่า...น่าจะอยู่ในกระเป๋าใบนั้นยิปโซช่วยลองเปิดดูเลยคะ” คนเป็น แม่ และ ยายถึงกับส่ายหัวให้ความ...ผิดปกติ...ของลูกชายตัวเอง ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆทั้งที่ก่อนหน้า หลานชาย กับ อา ก็ดูรักใคร่สนิทสนมกันมาตลอด
$ o6 \0 [6 \0 x8 h+ P
กระทั่งเมื่อ...เกือบ 5 ปีก่อน " Z& x& [' _/ e" J
, E" R; q; c9 o: O
เด็กผู้ชายตัวอ้วนกลม แก้มยุ้ย เริ่มกลายเป็นวัยรุ่นตัวเล็กๆรูปร่างผอมบาง หน้าตาเรียวจิ้มลิ้ม คิ้วบางเข้ารูป ตากลมโตสีน้ำตาลอ่อนจมูกเล็กน่ารัก สองกลีบปากบางสวย ผิวทั้งตัวขาวผ่องจนเกือบเป็นสีมุก หลานเหมือนถูกตัดขาดจากคนเป็น อาตั้งแต่วันที่กลับมาพักผ่อนเหมือนกับทุกสิบกว่าปีก่อนหน้าในช่วงวันหยุดยาวเทศกาลคริสต์มาสและปีใหม่ ความเปลี่ยนแปลงแบบฉับพลันทันใดจากที่เคยมีความรักความเอ็นดูให้กลายเป็นความดุดันเกรี้ยวกราดทุกครั้งแค่ได้เห็นหน้าเริ่มขึ้นหลังจากวันที่สองของการกลับมาในปีนั้น ' z% z3 D2 r7 `4 Z5 {/ f0 T! U' M* f
9 d1 a F1 j* J" o
f; o4 J2 x9 U. `9 E2 ~8 L
จากวันนั้น ถึงวันนี้คนในครอบครัววงศ์อภิวันที่เหลือทั้งหมด รวมถึง ต้นอิน แทบไม่รู้สาเหตุด้วยซ้ำ & u5 V* T2 p. }* ~
' j: N; E J( P/ ?1 c
2 S/ i4 }, a2 b0 z6 E$ `
“ณะ มีเมล็ดดอกไม้ใหม่มาให้แม่กับพ่อลองปลูกด้วยนะครับกับพวกวิตามิน ส่วนของพ่อ เอากันแดดมาให้ด้วยชอบหนีเข้าสวนแล้วไม่ทากันแดดเดี๋ยวมะเร็งจะถามหาเอาได้”
% F' K4 q) }9 J) U! A+ r
7 H$ X( {; M M7 V2 `4 o2 t% N
1 ?0 Z2 [6 W1 |& n% e) H
( R" i* O# l/ A( x* h
6 v. s. z" {, \
1 L* s+ v) X2 @7 L- C" ^ j
“คิระ ... อาณะ... กลับมาแล้ว” เพื่อนสนิท...ในสาย กรี๊ดลั่น มือถือแทบแตกด้วยคลื่นความถี่สูงปรี๊ดจนต้องรีบเอาโทรศัพท์ออกจากหู แล้วปล่อยให้เด็กห้องเดียวกันตั้งแต่ ม.1 ทำตามใจไป “ฮัลโหล ฮัลโหล ยังอยู่มั้ย??...โทษทีต้นอิน เราดีใจแทนต้นอินมากไปหน่อยนะ”ถึงจะมาแค่เสียง แต่คนฟังก็จินตนาการถึงความร่าเริงแทนคนทั้งโลกของเพื่อนตัวเองได้ “คิระจะมาดีใจแทนเราทำไม???” น้ำเสียงราบเรียบแต่เจือรอยยิ้มในใจถูกตอบกลับทันที
5 s9 g- g$ s3 p7 v
, h" ~/ m/ M3 J5 j, E' G0 f" ]
“ก็...กลิ่น...ของต้นอินกลับมาอีกแล้วนิ” ..... .... .... .... ....
0 @* X: r3 O( ]
1 g: b$ T, L" p
& V& j% i/ u3 z' Y. i( Z | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2022-11-10 13:09:29
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2022-11-10 15:03:02
โพสต์ 2022-11-10 20:35:13
