ลงทะเบียน2011-3-29
ล่าสุด2025-6-17
นิสิตสัมพันธ์
- กระทู้
- 338
- พลังน้ำใจ
- 32866
- Zenny
- 70772
- ออนไลน์
- 8743 ชั่วโมง
|
เช้าวันที่สองของกีฬาสี วันนี้พี่โจ้ดูหงุดหงิดมากๆ เดินง่วนเป็นเสือติดจั่นเลยทีเดียว
* ~, w7 }( T4 R: h3 q$ b9 a* d"เม้ง! มาพอดีเลย แล้วต้นล่ะมารึยัง?"/ |! k" d' {+ ~2 V1 w
"อ้าว! ไอ้ต้นมันยังไม่มาอีกเหรอครับ? เมื่อวานมันยังย้ำเวลากับผมเลยนะว่า 10 โมงเช้า"
! K9 A( s8 ?% r9 F* M" }8 d" N; G"นั่นแหละถึงได้ถามน้องไง นี่ 8 โมงครึ่งแล้วทำไมยังไม่เห็นอีก น่าจะมาเตรียมตัวได้แล้วนะ เม้งช่วยโทรตามทีซิพี่ไม่มีเบอร์"2 w) H3 d9 x8 | M1 v G
+ v6 @# L7 y+ u( m6 M.....ไม่มีสัญญาณตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก......- S2 g [* l7 T, R4 Q6 b1 o
# x9 p' S* G; z; r- G# ~# d1 B
"อะไรวะเนี่ย? ปิดมือถือเหรอ? คงไม่ใช่นอนจนลืมตื่นหรอกนะ" เม้งเริ่มทำตัวไม่ถูกเมื่อเพื่อนรักไม่เคยสายในวันสำคัญแบบนี้ ถึงจะแข่งสิบโมงแต่นักกีฬาก็ควรจะมารายงานตัว เปลี่ยนชุดและบริหารร่างกายตั้งแต่เช้า
( l0 x) {; r. u. A0 g( N, E5 h"วิงๆ เห็นต้นรึเปล่า?" `6 @6 z) J9 s$ y6 i
"เอ๋? ต้นยังไม่มาเหรอ?": \$ T) \, P( b {; C8 ^( q
"นี่พี่โจ้เริ่มปวดหัวแล้ว จะแข่งตอน 10 โมงนี่ละ"
9 U" C7 r0 r) M, t( H9 p/ a7 V"แต่เมื่อวาน.....": P/ Y( |) `+ x1 i2 `3 Z: \
"เมื่อวานทำไมเหรอวิง? เมื่อวานนายเจอไอ้ต้นเหรอ?"
; h6 |1 V5 S K9 D2 Q$ D( S"อ...อ......อืม เจอตอนหัวค่ำน่ะ"# D% @6 _( x, P
"ที่โรงเรียนเนี่ยเหรอ?"' E9 Z8 e3 [* ?
".....อืม....."
8 I$ c$ v+ W% g+ M z; L" q/ b"ยิ่งแปลกเข้าไปใหญ่ ไหนมันบอกว่าเมื่อวานติดธุระมาไม่ได้ไง?"! n4 z7 U" b+ J$ m! ?* }9 G
"แล้วเบอร์บ้านล่ะลองโทรรึยัง?"6 D1 L% }+ R' B6 k0 q+ a
"เออจริงด้วย มัวแต่ห่วงมันจนลืมนึกไปเลย"
. A1 Q( a2 J, V" u...! P# Y* k' O. B' @
...
" l/ H, x7 D9 W8 |& W$ w...
2 i6 G1 p$ F. b4 {$ s& |"วิง เราโทรไปเจอพี่ต้อมรับสายละ พี่เขาบอกว่ามันไม่สบายนอนอยู่ในห้องน่ะ"& Q0 \4 K3 ^4 c" A
"หา!? แล้วเป็นไงบ้างน่ะ?"
7 G5 [8 Y6 V1 S"ไม่รู้สิ แต่วันที่ต้องแข่งบาสน่ะต้นมันไม่น่าปล่อยตัวเองป่วยได้นะ มันชอบเล่นบาสจะตาย" เม้งก็เริ่มกลุ้มหนัก3 T* L9 v7 D o% k* F8 S! O. H
"เราว่าเราไปหามันที่บ้านเลยดีกว่า ยังมีเวลาเหลือ ท่าทางมันแปลกๆ พิกล นายจะไปด้วยมั๊ยวิง?"2 l$ Q/ Z% ^% o% L3 W
"ไม่ล่ะเราอยู่รอที่นี่ละกัน"+ ~% L& ~' D- I& q1 K% c# T, V
' z- R; V3 I @* h! R, c"พี่โจ้ครับ ตอนนี้พี่คมเดชอยู่ไหนครับ?"2 S" c) K* \5 a5 m$ o; E; ^. O
"พี่กริชน่ะเหรอ? น้องวิงมีอะไรเหรอครับ?": _9 }0 a2 h5 `7 e
"....คือ...อาจารย์พละจะขอเอกสารอะไรหน่อยน่ะครับ เดี๋ยวผมไปหาพี่เขาเองก็ได้ครับแค่บอกว่าพี่เขาอยู่แถวไหนก็พอ"3 H; c% j% J# f$ [* E; h
"นพ! เมื่อคืนพี่กริชไปนอนบ้านนายใช่มั๊ย? แล้วตอนนี้พี่เขาอยู่ไหนน่ะ? อาจารย์จะถามหาเอกสารอะไรก็ไม่รู้"% }. @5 q$ i- V1 g+ V
"เหรอ! แต่พี่กริชเขากลับบ้านต่างจังหวัดไปแล้วนะ ออกไปตั้งแต่เช้าแล้วล่ะ"
2 v7 ~2 t( k6 A/ g$ C, O% S( k"อ้าว! แบบนี้ก็แย่น่ะสิ แล้วอาจารย์เขาอยากได้เอกสารอะไรเหรอเดี๋ยวพี่จะลองไปค้นในห้องให้"! t" d$ u+ { l, d( `" R
"ม.....ไม่เป็นไรหรอกครับ อาจารย์บอกว่าไม่ค่อยสำคัญ ไว้ทีหลังก็ได้ครับ"$ h2 T, _! {1 x+ @6 p! `$ ^
..$ d2 U9 q% Y! T; H+ x4 n& F
..) G% ^( G& ?5 P: H
......9:04.......
1 z3 G7 u) k3 @นาฬิกายังคงทำหน้าที่ของมันอย่างซื่อสัตย์....แม้คนที่มอบสิ่งนี้ให้ผมจะไม่อยากเจอผมอีกแล้วก็ตาม.....
2 E+ O. Q# O8 x" n/ J7 xก็เพราะผมไม่ซื่อสัตย์เรื่องมันถึงได้เป็นแบบนี้ กริชสมควรจะโกรธผมแล้ว ผมที่หลอกเขามานาน ถึงจะทำใจไว้แล้วว่าเขาต้องโกรธแต่......" D+ L$ M; ]# f9 C
ผมเช็ดน้ำตาก่อนมันจะหยดลงบนรูปถ่ายตรงหน้า....แก่งกระจาน.....หาดเจ้าสำราญ.....บ้านของกริช.....) h% c+ ?! a8 n( j+ w0 C
น้ำตาที่เอ่อคลอทำให้ผืนน้ำในรูปเหมือนจะสั่นไหว ที่ๆ กริชเคยอยากพาผมไป ทุกอย่างเป็นความผิดของผมเองผมสมควรโดนแบบนี้1 v7 o% `+ x2 f& |: w* [1 W& e9 B
, }4 `8 t) B6 A; {! t( h- k B"กริชครับ...ฮึกๆ....เราขอโทษ....เราขอโทษ......"& f6 |( F. V1 o
ภาพวันเก่าๆ ...แค่สามเดือนที่เราอยู่ด้วยกัน แต่ตอนนี้เหมือนทั้งชีวิตมันพังลงตรงหน้า....ตั้งสามเดือนตะหาก.....ตั้งสามเดือนที่ผมหลอกเขาได้หน้าตาย.....สามเดือนที่ทำให้เขาเดือดร้อน ทำให้ความฝันของเขาพัง
$ x; a8 x7 [, w, tความอุ่นของแขนกริชที่โอบไหล่ผม....มือที่เคยกุมมือไว้.....ความรู้สึกยังอยู่ชัดเจนแต่วันนี้ไปจะไม่มีอีกแล้ว.....3 y+ \2 {, t* M& l0 J) _
ในหัวมีแต่คำว่าขอโทษ....คำๆ เดียวที่ผมอยากจะบอกเขาทุกวันแต่ไม่เคยได้พูด มันอัดอั้นในใจ แต่ตอนนี้ไม่มีเขาให้ผมขอโทษได้อีกแล้ว ต่อไปถ้าเจอหน้าเขาผมจะทำยังไง....แค่คิดว่ากริชจะมองผ่านผมไปเหมือนไม่มีตัวตน คิดแค่นั้นใจมันก็บีบจนเจ็บ! K% \( r2 y* j% J" j9 d: ` g
}# g/ j8 J- j. a& B. ^ผมหยิบมือถือขึ้นเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้
W& W, ]% d9 P# y7 s: R+ }ยอมรับความจริงเถอะ.....กริชจะไม่โทรมาอีกแล้ว.....จะไม่ได้ยินเสียงเขาอีกแล้ว ก็เขาขว้างมือถือแตกกระจายไปต่อหน้าผมแล้วนี่นา....ไม่รู้จะโทรหาเขาได้ยังไง เมื่อคืนตามไปหาที่บ้านก็ไม่เจอ เบอร์อื่นๆ ก็ไม่รู้
, ^1 S9 U4 ^8 i( rผมยกมือถือแกว่งไปมาใกล้หน้าต่าง.....มันแค่ไม่มีสัญญาณเท่านั้นแหละ
8 l( {/ K1 Q1 ~7 C% N; y& K. n.....กริชคงโทรหาผมสักครั้ง....เขาจะโทรมา....
" o( ?1 J5 ^9 G; i) bจะหลอกตัวเองอีกนานมั๊ยไอ้โง่.....เขาเกลียดผมถึงขนาดนี้แล้ว......9 [3 `1 l! s0 f) a) O( j
"ขอโอกาสเถอะครับกริช.....ให้เราได้อธิบายอีกครั้ง กริชจะทำอะไรเราก็ยอม....."
$ D" R# _; L G: G* Rต่อให้พูดแบบนี้อีกนานแค่ไหนเขาก็ไม่มีทางได้ยิน ต่อให้เขาอยู่ตรงหน้าก็คงไม่ฟังผมอีกแล้ว.....เขาบอกแล้วไงว่าต่อไปนี้เขาไม่รู้จักผม
8 i( l1 m* r8 F/ zก๊อกๆๆๆ
5 N; \) u- b. }. Z2 L0 z"ต้น นอนอยู่รึเปล่า?"
6 ~0 f: h X* C"............."
0 P% l! G) D, L; x"กรูรู้ว่ามรึงแกล้งป่วย มีอะไรบอกมาซะดีๆ"
L& ^+ }" U$ l. v".......กรู....ไม่สบายจริงๆ เม้งมรึงรีบไปโรงเรียนเถอะใกล้จะแข่งแล้ว"
5 @- y& |" p* l' {2 Y"จะแข่งทำเจี้ยไรถ้าไม่มีมรึง กรูย้ายสีตามมรึงมานะเรื่องอะไรจะลงแข่งคนเดียว"( l- h2 {2 _, M( {* u6 }5 F
$ c% K8 V& u( |! P, G8 qเพื่อนคนนี้ถึงเอ่ยปากไล่เขาก็ไม่ยอมไปแน่ถ้ารู้ว่าผมไม่สบายใจ
6 v, D5 f6 j y: ~. O1 w6 z- h. Y- Xแต่ทำไมกริชถึงไม่ยอมอยู่ฟังเวลาที่ผมอยากให้เขาอยู่ แค่ฟังสักวินาที แค่นั้นก็พอ....จะคร่ำครวญทำไม ดูตัวเองก่อนเถอะว่าทำอะไรกับเขาบ้าง แล้วตอนนี้ผมควรทำยังไงดี
( N2 D/ X, G" ]6 i# ["เปิดประตูให้กรูเข้าไปหน่อยเถอะต้น" ....ยังไงมันคงไม่ยอมไปไหนแน่ๆ
! g- |$ n' _0 e8 ]"เฮ้ย!!! มรึงร้องไห้ขนาดนี้เลยเหรอ?!!!" .....เจรี้ยเอ๊ย! รู้งี้ไม่น่าเปิดประตูให้เลย * z$ b2 {& y2 ?' s# T
& N- T) Q6 ?; s"เกิดอะไรขึ้นวะต้น?.......เรื่องคนนั้นเหรอ? ทะเลาะกันรึไง?"
9 N; A5 |- e" _2 v+ F"อย่าถามเลย มันจบไปแล้ว อย่าถามกรูอีกเลยเม้ง มรึงไปแข่งบาสเผื่อกรูด้วยละกัน". C) B1 [9 @2 _
"ไม่ไปเว้ย! สีกรูรึก็ไม่ใช่ ถ้ามรึงไม่ไปกรูก็ไม่ไปเหมือนกันนะต้น" ว่าแล้วมันก็ถือวิสาสะเปิดวิทยุหยิบการ์ตูนมาอ่านยืนยันว่าไม่ยอมไปไหนแน่ๆ
' m( T6 X2 ]% R. W
: j B7 o% t! E# E$ |, bจะบังคับตรูไปถึงไหนไอ้เม้ง ถ้าไปโรงเรียนแล้วเจอกริชตรูจะทำยังไงล่ะ?
7 L: E( H) |9 w/ }) F( A I.....แล้วจะหมกตัวในห้องนอนไปนานแค่ไหน....อีกสองวันก็จบกีฬาสีแล้ว จากนั้นก็ต้องไปโรงเรียนตามปกติ....ถึงตอนนั้นจะทำยังไง.....ไม่รู้โว้ย!!
" ^6 [+ h! Q3 r$ \* c! ]. R' oเสียงเพลงหนึ่งที่คุ้นเคยดังจากวิทยุ เพลงนี้.....เพลงที่ผมเคยร้องให้กริช เพลงที่เขาใช้ในมือถือ....มือถือที่แตกกระจุยไปแล้ว......
5 V6 l7 {0 h7 @4 \* j* X" c
' G$ A+ a% y6 y) V' J"เม้ง ปิดเหอะกรูไม่อยากฟัง"
9 s3 \+ j1 ]! d' [3 E4 X" nฟังแล้วนึกถึงทุกอย่างที่ผมทำเพื่อเขา....ทุกอย่างที่เขาไม่ต้องการอีกแล้ว....
; T& f/ e$ o0 E# G2 ^2 \0 _9 M$ mผมทำเพื่อเขาเหรอ....ผมทำอะไรเพื่อกริชบ้าง?.....ที่อิดออดอ้างโน่นนี่เพื่อผลัดวันไปเรื่อยๆ แบบเนี้ยเหรอเรียกว่าทำเพื่อเขา?2 V1 T; G6 o- l( Q. K5 o" ]: \
5 L# ^( f2 G c( v* t3 H1 y3 f2 ]6 J"เม้ง ช่วยออกไปนอกห้องที"+ V( ~3 l3 T1 }" C6 s4 P
"กรูไม่ไปไหนทั้งนั้นโว้ย!"
4 ?# `" v/ W' \7 q' Z3 E"เม้ง กรูจะเปลี่ยนเสื้อผ้า! มรึงอยากอยู่ท้าพิสูจน์ก็ได้นะ แต่บอกไว้ก่อนว่ากรูเป็นรุกนะว้อย( l- K/ v" r* W: n% f3 F0 u |& z
..
5 Q1 ]+ K2 O. Y) m3 M* X..' I+ Y3 d8 v* _* Y
..
1 D9 A, R+ t3 V4 p0 A2 H* g..2 J7 L* N1 V/ i1 c$ n6 n9 |% r {
มาถึงที่สนามก็ 10 โมงนิดๆ แล้ว พี่โจ้ยืนทำหน้าเป็นยักษ์วัดแจ้งเลย ตอนนี้ในสนามเริ่มแข่งไปได้ราว 20 นาทีแล้ว ฝ่ายเรายังตามอยู่ 11 แต้ม ผมกวาดตาดูรอบๆ.....กริชไม่อยู่ที่นี่.....เขาไม่อยู่แล้วจริงๆ.....
; `% N. \" W _( Q"ขอโทษครับพี่โจ้"
5 i, [2 \9 U1 E3 F9 a' e$ V"เอาเถอะ รีบเปลี่ยนเสื้อทีมแล้วเตรียมตัวรอก่อนนะ เดี๋ยวพี่จะเปลี่ยนตัวให้ลง"
& t" H h* a3 d7 J% r"ไหวแน่นะต้น? หน้ามรึงเซียวมากเลย เมื่อคืนได้นอนมั๊ยเนี่ย?"1 W4 ^, X3 U% s6 L6 [2 I) e# U/ @
".....เราไหว ไม่ต้องห่วงหรอก"
; O9 v) w2 R% H! k! V
9 O% H1 A5 }. b& c2 G; y- z" hผมหยิบเสื้อทีมสีแดงขึ้นมาสวม ถึงหัวมันจะลอยๆ หวิวๆ แต่ตอนนี้ผมพร้อมแล้วที่จะทำเพื่อกริช สิ่งแรกที่ผมจะเพื่อเขาจริงๆ แม้ว่าเขาจะไม่ได้เห็น.....กริชครับ จะโกรธผมยังไงก็ได้ จะไม่ยกโทษให้ผมก็ได้ จะทำเป็นไม่รู้จักกันผมก็ไม่ว่าเพราะสิ่งที่ผมทำมาตลอดมันเกินจะให้อภัย แต่ยังไงผมก็จะทำความฝันของกริชให้เป็นจริง- H$ ~, ]8 l( d: ?
: a; D+ o8 k/ w
"ต้น เกิดอะไรขึ้นน่ะ?"8 ]5 Z) E4 s5 O# T, I2 K
"ไม่มีอะไรหรอกวิง"
. Y2 \) ^$ ` `( M1 e9 ?- T" b- V".......ทะเลาะกับพี่กริชเหรอ?": o' H# e% B# M. m
".............."+ k# s; n! T2 W. c N4 N$ L- u% [
"พี่กริชไม่มา......พี่เขากลับต่างจังหวัดไปแล้วล่ะต้น.....เป็นเพราะเรารึเปล่า? เราขอโทษนะต้น"
) O' z0 x" I5 U$ _: C"ไม่ใช่เพราะนายหรอกอย่าคิดมากเลยวิง เราสิต้องขอโทษนาย"
- n% z& ?8 c) [2 J
$ J% X5 f z8 B0 s/ x* Hความโง่ของผมทำร้ายเพื่อนคนนี้มานานแล้ว แถมยังทำให้กริชเข้าใจผิดจนโกรธวิงไปด้วย. ~* f, H% V; @6 u
"เราขอโทษจริงๆ นะ....เราจะไปคุยกับพี่กริชให้ พี่เขาต้องเข้าใจนายแน่ๆ"% h* B- j4 e3 `. U
เจ้าหน้าใสตรงหน้าก็ยังเข้มแข็งกว่าผมมากนัก วิงกล้าเข้าไปคุยกับกริชด้วยความรู้สึกนั้น พยายามสู้ทั้งที่รู้ว่าไม่มีหวัง ....แต่ผมสิ.....5 a- ?$ R$ x2 m0 r. H
"ไม่ใช่ความผิดของนายหรอกวิง ทั้งหมดเป็นเพราะเราต่างหาก จริงๆ แล้วเราต้องขอบใจนายนะ"
9 X) t9 S* S: P$ q: o"ขอบใจเรื่องอะไรล่ะ? เราทำให้นายเดือดร้อนมาตลอด"% Y% r% ^; |1 b- [# L' }! |1 G
"ก็ถ้าไม่มีนาย เราคงรู้สึกผิดไปอีกนานต่อให้กริชไม่โมโหเราก็เถอะ"
5 Z) }2 \; h1 Mบางทีมันอาจจะดีที่เป็นแบบนี้ ถ้าผมบอกกริชตรงๆ เขาคงโกรธแต่ไม่แสดงออกมา ถ้าเป็นแบบนั้นก็ไม่รู้เมื่อไหร่ถึงจะสนิทใจกันได้เหมือนเดิมอีก
2 I4 ^7 o1 M# T( ~* N6 [2 j! I! D8 p
"ต้น! ลงสนามได้แล้ว!"
. F, O# W1 b+ b2 H% Q) t"เราไปล่ะวิง! ช่วยเชียร์เราด้วยนะ" นาฬิกากับเข็มสีทองถูกหย่อนลงเป้.....รอดูผมตรงนี้นะครับนะกริช: X9 i9 Q! e# D k1 N+ n$ s
เสียงเพลงนั้นยังก้องอยู่ในหัว เพลงที่ผมร้องเพื่อเขา เพลงของเราสองคน ......ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าการสู้ที่แท้จริงคืออะไร
# N- W% {2 Q: d& K% ~+ z" N" a5 P
C- D% @" @" I7 c$ \8 L.....ได้เกิดมาเจอเธอทั้งที ไม่ว่ายังไงจะลองดีสักวัน
& u" L/ }- D& V h. T& O$ V1 Eอยากรักก็ต้องเสี่ยง ไม่อยากมีเธอเป็นเพียงภาพในความฝัน
+ d9 L2 `4 ]/ ?/ }+ Z# Y( Y. Pลำบากลำบนไม่สนใจ ตะเกียกตะกายสักเพียงใดก็ดีกว่าปล่อยเธอไปจากฉัน3 k M6 i. X* e3 }! _, T; b
ตกหลุมรักจริงๆ เพราะรักจริงๆเธอคงไม่ว่ากัน........$ \- b/ T a; V+ d& N5 u j9 P; y
1 r6 K0 S" C, n6 E8 R2 f* c9 `5 t' k
สู้เพื่อสิ่งที่ฝันไม่ใช่นั่งหวังลมๆ แล้งๆ ว่าจะเป็นจริง
3 Q# H8 e9 ]+ a* K8 M3 F7 Sสู้ทั้งที่รู้ว่าไม่มีหวัง.....สู้ในเวลาที่กำลังใจหมดไปแล้วแต่ก็ยังไม่ยอมท้อ) _0 \4 p' u/ j; u1 f
เมื่อวานเป็นวันสุดท้ายที่กริชอยู่กับผม แต่วันนี้แหละ.......! ~; z8 P+ k( ]; n* R! s4 V
"ไปกันเถอะเม้ง"
2 `: n/ S: [6 K; }6 e R" Y. @9 c"สีแดงขอเปลี่ยนตัว 2 คน!!!" .....วันนี้แหละจะเป็นวันแรกที่ผมสู้เพื่อเขา!
! Q1 `/ M* ^* h5 B7 _7 i4 w' ?4 }. a& o3 W& m, I p) D I
"ไงน้องต้น! นึกว่าไม่มาซะแล้ว"# s% `- e0 x; `7 T% |) h
"ยังไงก็ต้องมาล่ะครับพี่ปัด" u2 U) ^4 `+ T0 x3 K
ถึงจะตามอยู่สิบกว่าแต้มแต่ผมก็ไม่กลัวหรอก ยิ่งเป็นทีมของพี่ปัดที่ชอบเล่นแรงๆ ก็ยิ่งทำคะแนนง่าย หลอกล่อซะหน่อยก็ได้ฟาล์วแล้ว# [, r3 c- E/ T4 X, f5 k. U) I2 L' H
ตอนนี้คะแนนเริ่มตีตื้นขึ้นมาทีละนิดแต่ก็ยังห่างเกินไป ใกล้จะหมดครึ่งแรกแล้วถ้าเป็นแบบนี้คงตามไม่ทันแน่ๆ
. z, a% F, d, A9 iหัวก็เริ่มมึนๆ ซะแล้ว โธ่เว้ย! ต้องทำได้สิน่า!!! เรื่องเดียวในตอนนี้ที่ผมจะทำเพื่อกริชได้ จะพลาดไม่ได้อีกแล้ว!!: x( \) k1 J3 \' A% c
7 `& w2 O* l4 @" ^' [7 L. t4 _****************************************************************# V2 n) r; j3 z' g
นาฬิกาเหนือสถานีขนส่งสายใต้ใหม่บอกเวลา 9:04
8 C/ x0 w2 M1 b% l+ G1 X, L: ^0 ["กริช ทำไมจู่ๆ จะกลับมาบ้านล่ะลูก? ไหนว่าสอบเสร็จแล้วจะอยู่ดูกีฬาสีก่อนไง"
8 D+ ?6 `5 M3 b! M8 A".......เบื่อๆ น่ะครับ วันจันทร์ก็ไม่มีเรียนเลยอยากกลับบ้าน"
@7 e+ n- v; p: z- }5 R"แล้วนี่รถเที่ยวไหนบริษัทไหนล่ะ? แม่จะได้บอกพ่อไปรับที่ท่ารถ") Y) e% H& t8 _0 v
"เพชรบุรีทัวร์ครับแม่ รถออก 9:45 ครับ"8 m4 F( {/ V; |+ }" }. [- g; l- D
"แล้วเงินติดตัวมั๊ย? จ่ายค่าติวไปเท่าไหร่น่ะ ยังมีเงินพอใช้มั๊ยลูก?"
# m7 c6 V, d4 T9 n+ v"มีเยอะครับ แม่ไม่ต้องห่วงครับ"7 o4 n6 q& J G; A' t) V7 N5 n, J& V
เด็กหนุ่มเหน็บหูโทรศัพท์สาธารณะไว้ที่คอพลางเปิดกระเป๋าเงิน ธนบัตรใบพันหลายฉบับยัดอยู่ในนั้น
6 M/ g& |& A" U9 n: H: p- F9 {6 `6 {1 u9 [. [
.....เรารักกริช เราไม่ได้ทำเพราะต้องการเงินของกริชนะครับ อีกอย่างเราอยากให้กริชได้มอเตอร์ไซค์เร็วๆ.....
& J2 G& s! R/ x" ^8 `9 Z.....ปีหน้ากริชจะอายุ 20 ใช่มั๊ยครับ?...ได้เป็นเด็กมหาลัย....มีมอเตอร์ไซค์....ถึงตอนนั้นกริชอย่าลืมเรานะครับ.....
3 J/ u9 [' f+ r- c: _$ x/ d.....ทำไมต้นทำเหมือนจะหายไปไหนแบบนั้นล่ะ? ต้นอย่าทิ้งผมไปนะ......+ u3 p, o. C& O! D2 @# X; S
....กริชคิดมากจังเราไม่ทิ้งนายไปไหนหรอก เราสัญญาจะอยู่กับกริชตลอดไป......# H+ c( Q& b1 O( f$ X; i
........เราสัญญาจะอยู่กับกริชตลอดไป........
! H/ f+ `. V/ ^- B7 d% X$ d/ n8 R+ c+ ~
"แล้วสอบยากมั๊ยเนี่ย ทำได้มั๊ยลูก?"7 z x) Y0 }4 i* h3 }) _. S
"ก...ก็ไม่ค่อยยากหรอกครับ ติวกับเพื่อนหลายคน แค่นี้ก่อนนะครับเสียงเพลงมันดังคุยไม่ค่อยได้ยิน"3 u5 k# t; ?1 O5 M% n
"จ้า กลับมาค่อยคุยกันนะลูก" h# D% B" n U
8 v$ }' n8 p) U1 d g- V
-------------------------------------------------------* V0 B! O5 p* a8 ^- |" ^9 R
"นพ เอาไงดีวะ?" " L0 k) ]/ }! T4 M7 Y) y& {$ a, H9 X
พี่โจ้หน้าเครียดพลางจ้องดูกระดานคะแนนสลับกับสนามบาสที่แข่งขันชุลมุนแย่งบอลล้มลุกคลุกคลานจนกลายเป็นลูกยึดซะหลายครั้ง ครึ่งหลังนี่แผนเริ่มจะไม่เป็นแผนแล้ว ถึงคะแนนจะตามอยู่แค่ 8 แต้มแต่ตอนนี้เปลี่ยนตัวกันจนเหนื่อยทั้งตัวจริงตัวสำรองทั้งสองฝ่ายเลย : X) v, O, f" Y7 I3 n* L8 {
"สงสัยต้องเล่นไม้ตายแล้วโจ้" พี่โจ้พยักหน้าให้สัญญาณนำอาวุธสุดท้ายมาใช้
" R" {, ]! R. U: E( i" @7 X"วันนี้ชนะเลี้ยงเอ็มเคแล้วตบด้วยสเวนเซ่นส์นะน้องๆ!!!" ....ไม่ได้ช่วยอะไรเล้ย! แต่ก็เข้าใจ พี่เขาอยู่ฝ่ายอุปกรณ์กับเหรัญญิกพ่วงอีกตำแหน่งนี่หว่า" b6 ]( F+ ?& ]: w# o, A
# u) D1 P' T' z, a; R8 t0 i0 d
พี่ม.5 กับเจ้าเม้งที่เปลี่ยนตัวออกไปเพิ่งกลับเข้ามาเล่นต่อ ฝ่ายโน้นก็เริ่มเหนื่อยจนชู๊ตไม่ลงซะหลายครั้ง แดดร้อนขึ้นทุกทีแล้ว ดีนะที่ได้ลูก 3 คะแนนจากเม้งกับพี่ม.5 ติดกันสองลูกให้พอใจชื้นบ้าง แต่อีกแปบเดียวฝ่ายโน้นก็ชู๊ตลงให้คะแนนทิ้งห่างไปอีก ชักจะไม่ไหวแล้ว จะเปลี่ยนตัวก็.....คนที่นั่งอยู่ริมสนามยังหน้าซีดโบกมือหยอยๆ บอกน้อยจะไปชายแดนอยู่เลย..... ตอนนี้ก็ได้แต่ส่งบอลให้พี่ๆ ไปจัดการต่อ+ |9 a* r' k/ A! Y6 D4 k1 }, L
"เฮ้ย! หมดแรงแล้วเหรอต้น?"
2 J# H" V. x/ L"คร้าบพี่โย่ง จาม่ายหวายแล้ว". f+ T- o1 A. H: ^; ~& C2 j
' J8 `' H! h& z3 t! u8 p" J
มารยาไปงั้นแหละ พอเผลอไม่มีคนประกบผมก็เข้าเลย์อัพใต้แป้นเอา 2 แต้มบ้าง พี่โย่งชี้หน้าแล้วหัวเราะใหญ่ แต่เล่นมุขนี้อีกทีพี่ท่านเริ่มไม่ขำแล้ว พอบอลเข้ามือผมอีกคราวนี้พี่โย่งยืนดักเลย ง่ายไปมั้งพี่! คิดว่าผมชู๊ตสามแต้มไม่ได้แน่ๆ เลยจะรอบล็อคเลย์อัพรึไง?! ก้าวซ้าย- ขวาแล้วกระโดดขึ้นด้วยบอลในมือขวา พี่โย่งกับสีเหลืองอีกคนก็โดดขึ้นบังทันที ผมรีบเปลี่ยนบอลมามือซ้ายแล้วส่งลูกลอยขึ้นข้างห่วง : L; \8 Y! Q% k2 y, _2 n
, Q2 j* z. c# V& A$ h' |; ], N, w
มันเหมือนภาพสโลว์โมชั่น.....พี่สองคนเสียหลักกลางอากาศ ลูกบอลกลิ้งลงห่วงไปอย่างช้าๆ คะแนนเท่ากันแล้ว!
i+ d% A+ ^! g# z+ Y: Hพอผมลงแตะพื้นก็รีบขยับออกแต่พี่สองคนที่ล้มตามลงมา.....หัวเข่าใครสักคนกระแทกลงที่........
8 d+ [" Z/ H5 n" |! i" `8 C; |+ T- M6 |3 Y4 C5 T1 N
กร๊อบ!!!!$ R( S$ F! k( S @# V# h/ V q
_$ A, Q& R' o. o7 a' c
"อ๊ากกกกกก!!!!!!!"
7 Y- X, x! W; _5 O9 j/ f6 z2 c$ J2 f3 b! i' y$ k
"เฮ้ย! ต้น!!"
, v6 l- ^$ w/ E: l3 @! C# V6 C+ W) [' m6 S. \
พี่สองคนรีบลุกขึ้นจากขาผม.....ขา.....ขาผม........
8 @8 i' |2 `6 z1 S! oบนพื้นปูนที่ร้อนจนแสบผิว แต่ความเจ็บมันมากกว่า .....ความเจ็บที่แล่นตั้งแต่ข้อเท้าขวามาถึงต้นขา....
2 z% P; N T+ Uได้ยินเสียงพี่โจ้วิ่งเข้ามาดู มันเจ็บจนหมดแรงซะดื้อๆ ได้แต่นอนตัวงอดูคนมากมายที่มุงเข้ามา เห็นเม้ง วิง แล้วก็ใครอีกเยอะแยะแต่เจ็บจนลืมตาแทบไม่ขึ้น
% ^% J: ]( G& @$ F- l2 w"ต้น เป็นอะไรมากมั๊ย!!?"; y- z% [1 d7 a% ]7 M
"ไม่....ไม่เป็นไร"
4 p1 r: O/ l; d"เจ็บตรงไหนต้น? ขยับขาได้มั๊ย?!"
4 C5 T" g5 c. d+ ~! }....พูดไม่ออก....พยายามลุกขึ้นยืนแต่มันเสียวแปลบไปทั้งขา....บ้าน่า! ต้องไม่ใช่แบบนี้!
" G/ J+ p* o1 h"ผมยังไหวครับพี่ ขอนั่งพักแปบเดียว"8 K* Z4 P, H% o! n& ^. O1 A
"ไม่ได้หรอก! ขอพี่ดูขาก่อน" พี่โจ้กดนิ้วเบาๆ ไล่จากน่อง พอถึงเหนือข้อเท้ามันก็เจ็บจนสะดุ้ง
o# s9 ^% g/ F. V"อาการเป็นไงครับพี่โจ้? ไอ้ต้นมันเป็นยังไงแน่?"8 e6 N- \) B7 W: q4 F# J# j
"ส....สงสัยกระดูกร้าวว่ะ เห็นแวบๆ ว่าฝ่ายโน้นเอาเข่าลงแถวนี้") G) ], S. A5 |. Z# j! i5 Z3 ]
$ g6 x7 @2 v# f) Q2 Y( }"พี่โจ้ ผมไม่ได้ตั้งใจนะครับ น้องต้นลองถอดรองเท้าออกดูซิ" , E$ u1 T* G: }" {+ R
ฝ่ายโน้นหน้าสลดไม่แพ้กันพยายามเข้ามาช่วยแกะเชือกรองเท้าแต่ยิ่งกระเทือนมันยิ่งเจ็บ.....มรึงจะช่วยหรือมรึงจะฆ่าตรู!? ตาพร่าจนมองหน้าไม่ชัดเลยไม่งั้นตรูจะเอาคืนแน่ไอ้คนหวังดีที่โลกไม่ได้รอ
$ G9 r" P w: @" g3 |/ A) f Bอะไรๆ มันชุลมุนไปหมด แล้วใครก็ไม่รู้มาหามผมไปข้างสนาม.....ผมถูกเปลี่ยนตัวออกแล้วเหรอเนี่ย?....ไม่จริง....
' K& \2 C0 C6 T+ u. {+ A"ต้น! ขาหักเหรอ?"
' z5 N! Z4 ^6 c% a: Q$ U, y4 E"ไม่หักโว้ย! ช้ำนิดหน่อยแค่นั้นแหละวิง"1 p9 K" Q- V# }2 h
"พี่โจ้ ผมว่าเรียกรถพยาบาลเถอะครับ"
* H2 g4 l3 p: S; @7 K"เอางั้นเหรอเม้ง! เออ! ก็คงดีมั้ง? พี่ทำอะไรไม่ถูกแล้วเนี่ย!"
) {3 @, S5 N# T"ไม่ได้นะครับพี่โจ้! ผมแข่งไหวจริงๆ ผมยังแข่งได้นะครับ ขอผ้ายืดมารัดขาก็พอครับ"5 Y* S% k" v% u/ L
"อ....เอางั้นเหรอต้น? แน่ใจนะ?"
6 `8 f& _/ v$ p% A0 {
/ x$ i$ O# n* S i* d2 Q8 Iผมนอนแหมบกลั้นใจตอนที่พี่โจ้ถอดรองเท้าถุงเท้าออกแล้วรัดผ้ายืดตั้งแต่เหนือข้อเท้าไล่ลงไป แค่ช้ำเท่านั้นแหละ ไม่ได้เป็นอะไรหรอก ผมต้องแข่งต่อได้สิ.....วันนี้คือวันแรกที่ผมจะสู้เพื่อเขา! จะจบแบบนี้ไม่ได้!
% k/ W( k% `# `) o4 W8 `+ ["ต้น! ท่าจะไม่ไหวนะ! เจ็บแบบนี้คงกระดูกร้าวแหงๆ ดีไม่ดีหนักกว่านั้นอีก"
) b: w. L5 o% N"ต้องไหว....ต้องไหวสิ เขารออยู่....เขารอเหรียญทองอยู่.....เจ็บนิดเดียวเอง"% J/ \: P- G! J5 j( N: A# D
"ต้น.....อย่าฝืนเลยนะ ทำแบบนี้พี่เขาไม่ดีใจหรอก"- t4 ]6 }; G& V% R, K
"เรายังไหวน่าวิง....แค่ไล่เตะนายไม่ได้แค่นั้นแหละ ฮะๆ"
; K- Q R9 k) I5 q) g"ต้น พี่ว่าไปโรงพยาบาลเถอะ พี่รับผิดชอบไม่ไหวนะถ้าน้องอะไรไป ยังไงเจ็บแบบนี้พี่ก็ให้ลงต่อไม่ได้แล้ว"( y- q& G. ^8 O; n( c
"ข...ขอผมนั่งเป็นตัวสำรองก็ได้ครับพี่.....ขอผมอยู่เถอะนะ.....แข่งจบแล้วค่อยไปหาหมอ"& T, E6 q7 b$ k+ ]2 _
! g0 A$ l& ~/ u4 O" \( @1 {) F
อุตส่าห์ตีเสมอได้แล้ว อีกไม่นานก็จะจบแล้ว อย่างน้อยอยู่เป็นตัวสำรองถ้าใครเหนื่อยผมยังลงแทนได้.....ต้องชนะสิ....ต้องชนะ......ผมขยับผ้าให้ยิ่งรัดแน่นขึ้น รัดแน่นๆ ให้ลืมเจ็บไปเลย แต่พอลองลงน้ำหนักที่เท้ามันก็ยังเสียวแปลบนิดๆ ถึงโคนขา
" F7 | [) r: U6 m0 l% |, S* t.....แค่อย่างเดียวที่ผมจะทำเพื่อเขาได้ แต่ผมก็ยังทำมันพัง.....
) p! L/ ~! b4 L- B/ W2 o" M) p8 t. `: \.....ทุกอย่างพังหมดแล้ว....ไม่เหลืออะไรแล้ว.....
8 |) a! q7 ~/ T4 ]1 M# x
) n1 U# n) p9 g( u# [# I"โจ้! นายทำอะไรน่ะ?" เสียงใครเดินเข้ามา....ทำไม.....ไม่นะ! ต้องไม่ใช่เวลานี้!!!
9 Z+ w, O7 V) Y8 U% ?. W Z" [9 |2 V( h8 }
"น้องเขาโดนล้มกระแทกแถวข้อเท้าน่ะพี่กริช"2 I+ e! i( M3 k8 E' A
"แล้วทำไมเอาผ้ารัดแบบนั้นล่ะ?" w# C( B9 F3 p9 l8 P6 A" N' ?# r+ v
"ก็....ก็น้องเขาอยากให้ทำแบบนี้น่ะ"
. q5 m# _7 o6 g2 s4 W, y, Qเขาก้มลงข้างๆ มือแข็งแรงที่คุ้นเคยแตะลงที่ข้อเท้าแล้วค่อยๆ แก้ผ้าที่รัดออกก่อนจะกดเบาๆ ไปทั่ว8 _6 y- `3 O4 y/ V: g& i$ w/ a7 A
"เจ็บตรงไหนบ้าง?" 4 [3 I& b/ r! ~; Q9 |& O
: Q8 o8 t; u) {0 ?* O. ^, z2 X. l* y.....เขาอยู่ตรงนี้จริงๆ.....เขากลับมาแล้ว.....แต่ทำไมต้องเป็นตอนนี้.....นี่ไม่ใช่สิ่งที่ผมอยากมอบให้เขา เขาควรได้เห็นเหรียญทองที่ฝันมานานต่างหาก ความฝันที่ผมทำพังถึงสองครั้ง......8 [2 b$ R) d& a4 s7 J9 u( Z
"นอนลงซะ โจ้หาอะไรมาหนุนขาน้องต้นไว้ ขอถุงน้ำแข็งมาประคบแล้วโทรเรียกรถพยาบาลด้วยนะ"+ l) C- b0 \' B: ?
ถึงจะอยู่ข้างสนามที่กำลังแข่ง แต่รอบข้างในตอนนี้กลับเงียบเหมือนมีแค่ผมกับกริช เงียบจนได้ยินแค่เสียงสะอื้นของตัวเองกับเสียงลมหายใจของเขา
4 H$ o3 k/ { D"ทำแบบนี้ทำไม?"
: l" ]& v! W7 M9 T" c"......เรา......" ผมจะคุยกับเขาไม่ได้ เรื่องของผมกับกริชจบไปแล้ว ต้องทำเหมือนไม่รู้จักเขา จะไม่ทำให้เขาเดือดร้อนอีกแล้ว' o. t. n# w6 }" e: M8 r: b
"ถามว่าทำแบบนี้ทำไม? อยากพิการรึไง?" เขายังโกรธอยู่จริงๆ ด้วย......เขายังโกรธผมอยู่.....
6 k' ~. x! q1 Q% A2 Q1 z u9 s4 ^4 Pอยากจะห้ามน้ำตาแต่มันไหลมาไม่หยุดได้แค่เบือนหน้าหนี ไม่ใช่เพราะเจ็บขา แต่มันเจ็บที่ใจ
( N4 f+ P1 o+ _* d* Tเรื่องเดียวที่ผมพอจะทำให้เขาได้ แต่ตอนนี้มันพังหมดแล้ว.....ตอนนี้ผมเป็นแค่คนโกหกที่ไม่มีอะไรจะให้เขายกโทษได้
. q4 G; N" [* `! G F2 v; p0 Y$ ^5 b
$ ?8 K) K/ @1 ~, p8 a; q# _ Eเสียงรถพยาบาลแว่วมา แล้วผมก็ถูกอุ้มขึ้นรถ.....ดีเหมือนกัน พาผมไปจากตรงนี้ทีผมสู้หน้ากริชไม่ได้.....ไม่อยากให้เขาเห็นผมในสภาพนี้อีกแล้ว
' w* U6 x4 Q6 F. y+ K"ไปด้วยครับ" กริชก้าวตามขึ้นมาแล้วประตูรถก็ปิด ....โว้ย!! พูดอยู่หยกๆ ว่าไม่อยากให้เห็นก็ยังจะตามมาอีก9 z1 e' ~$ w5 k9 N; [. C! n: K
"กริช.....เราขอโทษ" กริชนั่งจ้องหน้าผมไม่พูดอะไรเลย, n5 n" c6 L5 X4 b1 B) |9 a8 J
"ไม่ต้องพูดแล้ว"# S8 j+ {: j/ E4 N
"เราขอโทษ.....ขอโทษนะกริช......ขอโทษจริงๆ"
4 h. t0 A4 t' v* @. S4 M% ^. z9 N"................"+ a* s) V. ^( @4 m2 o
"วิงเขาไม่เกี่ยวอะไรด้วยนะครับกริช วิงเขาไม่รู้เรื่อง เราไม่ได้เล่าเรื่องของพี่--"
8 S# x' l7 H6 H% d0 L1 m, ["ไม่ต้องพูดแล้ว นอนไปเถอะจะถึงโรงพยาบาลแล้ว"* w- n C5 [9 a/ Z
- Y* g1 G/ x' _* D- R
รถหยุดนิ่ง บุรุษพยาบาลเข้ามาเข็นผมเข้าห้องฉุกเฉิน ภาพสุดท้ายที่เห็นคือกริชยืนนิ่งไม่เดินตามมา นั่นสินะเราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วนี่นา ทั้งที่รู้ดีแต่ทำไมมันหัวใจมันเจ็บเหลือเกิน.....เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว....คำขอโทษของผมเขาก็ไม่อยากฟัง.....เขาไม่รู้จักผมอีกแล้ว......5 c) S, Y5 ], t$ Q3 U$ L/ H
...
- l" x0 X% m1 S6 D, y) I4 Z...6 {6 ?; p h/ W; _
..., H" _. M$ K+ K# M& J3 o; ?* |
...: M/ s3 G# P& i/ p+ ~5 L
พยาบาลจับผมตรวจโน่นนี่ แล้วเข็นไปห้องเอ็กซเรย์ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาทำอะไรบ้าง ในหัวเห็นแต่ภาพกริช.....0 {* d3 ]; R8 W+ M& V
ภาพที่เคยอยู่ด้วยกัน....ทุกคำพูด......ทุกสิ่งทุกอย่าง.....รวมทั้งภาพสุดท้ายที่เขายืนมองผมไกลๆ.....สิ่งที่พอเรียกสติกลับมาได้ก็คือความเจ็บเมื่อคุณหมอขยับเท้าผมให้เข้าที่ก่อนจะเริ่มพันผ้าปูนพลาสเตอร์เปียกๆ เข้ารูปเฝือก& a3 A# d# S" ~! ]0 {
"กระดูกร้าวนะ ไม่ถึงกับหักแต่ก็พยายามอย่าใช้ขาช่วงนี้ล่ะ" U: \. T: \/ i; p" R( O1 y
"ครับ"
. P9 H, [0 w6 \4 i1 |"ใส่เฝือกเดือนนึงแล้วมาเอ็กซเรย์ดูอีกทีแต่คิดว่าเดือนเดียวคงหายดีแล้วล่ะ"
. k+ q Y1 O c4 G- X. T* Yไม่รู้ว่าดีใจหรือเสียใจ....แวบนึงคิดว่าน่าจะเจ็บแรงกว่านี้เผื่อบางทีเขาอาจจะอยู่กับผมนานขึ้น.....คิดอะไรบ้าๆ.....กริชเกลียดผมขนาดนั้น....9 |6 b8 O) a- b
1 [& k k; I) G( Z: Y, eนาฬิกาบนผนังบอกเวลาบ่ายโมงกว่าๆ ....ตอนนี้การแข่งจบไปแล้ว.....ถึงไม่รู้ผลแต่......ถ้าชนะป่านนี้คงมีใครสักคนมาหาแล้วล่ะ.....ทุกอย่างพังหมดแล้ว สิ่งสุดท้ายที่จะทำเพื่อเขาแต่ผมก็ยังพลาด แล้วไอ้เป๋อย่างผมจะทำอะไรได้อีก ก็ได้แต่ยอมรับความจริงเท่านั้น ผมยกมือไหว้ขอบคุณคุณหมอและพี่บุรุษพยาบาลที่เข็นรถให้ผมนั่ง ประตูห้องตรวจค่อยๆ เปิดออก ทั้งที่รู้.....แต่ลึกๆ ก็ยังหวังว่าคนที่ยืนรออยู่หน้าห้องจะเป็น......มีแค่ความว่างเปล่าเท่านั้น......6 W5 v: `9 ~# d* g8 X
จะมัวสำออยไปถึงไหนฟระไอ้โง่! ชีวิตเราต้องจัดการเองได้สิ! บอกตัวเองไว้ว่าไม่มีกริชอีกแล้ว!% a0 A) ^5 S" o R2 W) z
& n4 ^9 J/ L2 E0 N, A* E"เอ่อ....พี่พยาบาลครับ ผมไม่ได้เอากระเป๋าเงินมา ขอโทรไปหาคนที่บ้านหน่อยได้มั๊ยครับ?"
6 ^) W, K G( n7 b$ H6 |$ y"พี่ชายของน้องจ่ายให้หมดแล้วล่ะครับ" ....พี่ชาย? ใครโทรบอกพี่ต่อพี่ต้อมรึไง?
) s4 e6 ^4 O8 y"นั่นไงครับ"* J2 k) m2 Y8 E
ไม่ใช่พี่ต่อหรือพี่ต้อม.....คนที่ยืนสะพายเป้ถือไม้ค้ำกับถุงยาอยู่ข้างหน้า......
! Y; w% `8 Q3 ^& ]" ?"คุณหมอนัดอีกหนึ่งเดือนให้มาเอ็กซเรย์อีกครั้ง ระวังอย่าโดนน้ำด้วยนะครับ อันนี้บัตรคนไข้ครับ"/ i# Z- D! U; r' }! m9 f
"ขอบคุณครับ"
: S1 U& H x3 R' }แล้วเขาก็เปลี่ยนมาเข็นรถให้ผมช้าๆ ออกมานอกโรงพยาบาล ไม่มีคำพูดอะไรทั้งนั้น....มีแต่ความเงียบ3 W& |2 T9 v9 ~9 ?- I; M
..
" C" R. O0 U5 `6 |* s# `..% n2 S, n6 h) _
"พี่กริชไม่กลับเพชรบุรีแล้วเหรอครับ?"0 p6 f# |2 R. f; A
"เรียกกริชเฉยๆ ก็ได้". N" R0 D7 e# |/ W i) E$ r
...., l2 _; \) T1 h% W1 o
....1 t3 R Y; P. l7 ~2 U: h
....
+ r/ G$ \) G5 x' Z3 I: [ x....
1 w( |9 j' n9 b" d, @( b"ต้น ทำแบบนี้ทำไม?"
5 m7 ~) a+ B! x2 L" v" x( E".....เราขอโทษนะกริช"
+ o0 L- i0 E) c. v5 R6 F- T7 B"เลิกพูดขอโทษได้แล้ว บอกผมทีว่าทำแบบนี้ทำไม ไม่รู้ตัวรึไงว่าเจ็บหนักแค่ไหน ถ้าฝืนต่อจะเป็นมากกว่านี้นะ"
, s' I% U( d( M! n1 O9 {. V! Y".....แต่ยังแข่งไม่จบ......"2 t% b: K8 w1 W3 `
"จะฝืนไปทำไม?" กริชเบาเสียงแล้วนั่งลงตรงหน้า ".....แค่เดินยังไม่ไหวเลย"
3 r1 q8 w0 |3 g0 ^2 }6 n"เรา...อยากเอาเหรียญทองมาให้กริช.....เหรียญทองบาส.....ขอโทษนะเราทำให้กริชผิดหวัง"% ]9 `5 P& I; L2 Z1 t6 R6 [6 J% ^& S3 b
"เรื่องนั้นช่างมันเถอะ นั่นมันความฝันของสิงห์ ต้นก็รู้"
. u; u1 r1 y# N3 [4 n" t7 W0 k/ v0 t) m* \; ^
.....เรื่องนั้นช่างมันเถอะ.....พูดแบบนี้แสดงว่าสีเราแพ้แล้วจริงๆ.......% J" }! g. y9 E5 C
"อะไรที่กริชอยากได้...ฮึกๆ....เราจะทำให้ทั้งนั้น แต่ตอนนี้ทีมสีเรา...ฮึกๆ ...."
. a' y( C2 E% D. R; r2 o"กีฬาต้องมีแพ้มีชนะ มันเรื่องปกติน่ะ"
5 @4 J6 S4 P( J- B* L1 {"เราไม่ได้ตั้งใจจะให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้เลยนะ...ฮึกๆ...คืนนั้นเรา....เราแค่อยากกินเหล้าฟรี.....ตอนแรกตั้งใจจะ..."5 d; A- R n3 O. V, f2 a
"จะมอมเหล้าผมแล้วทิ้งไว้ที่ร้านงั้นเหรอ?", f, S1 \$ J8 f
ภาพวันเก่าๆ คืนแรกที่ได้เจอกัน จุดเริ่มต้นของเรื่องทั้งหมด จุดเริ่มต้นที่ให้เรื่องเลยเถิดมาถึงขั้นนี้6 w" m; y, R6 K" v2 h" R/ f& E1 F6 n
# n0 |8 ^. k$ W/ Z"ตอนเห็นชุดนักเรียนในตู้ ทำไมต้นไม่บอกผมล่ะ?": M) F2 R; e( k* J- L
"เรา...เรากลัว....ฮึกๆ....เรากลัวกริชบอกโรงเรียน ....ฮึกๆ.....กลัวถูกไล่ออก...."
0 \+ B. E) i% k" B"แล้วหลังจากนั้นล่ะ? มีเวลาตั้งนานทำไมต้นถึงไม่บอก?"
* r _8 ^3 Y: V* N"เราผิดเองแหละ เรากลัว....ฮึกๆ....กลัวไปทุกอย่าง"
g7 o, k% C) O2 A6 t; n...- i& ?/ V, C- I; @
...5 Y. _3 C' {' ?- f) ]4 s4 ~1 H' v
"ต้นกลัวจะกระทบการเรียนของผมใช่มั๊ย? ต้นรอให้ผมสอบกลางภาค สอบโควต้าเสร็จก่อนใช่มั๊ย? คืนนั้นที่สวน......ต้นพูดว่านายเป็นรุ่นน้องแต่พอผมเล่าเรื่องสอบโควต้านายก็เปลี่ยนใจไม่ยอมพูด"* f" M( {0 T+ k! Y8 N8 _8 B1 g: `
...
: a; Z* |& |: s! h( I$ p1 H3 j...3 W+ B U2 G5 M4 ~/ w: a/ {/ q
"ต้น.....เป็นความผิดของผมเอง เพราะผมอ่อนแอ ต้นถึงต้องรอมาตลอดใช่มั๊ย? ต้นรอผมสอบเสร็จก่อนแล้วถึงจะพูดใช่มั๊ย?"0 E1 X( x5 A! ]( ]* H
"เรากลัวบอกไปแล้วกริชจะโกรธจนไม่มีสมาธิทำข้อสอบ.......ม...ไม่ใช่หรอก เรามันโง่เอง เรามันขี้ขลาด....กลัวว่าบอกความจริงแล้วจะเสียนายไป....เรากลัวกริชจะเกลียดเรา แต่ยิ่งหลอกนายนานเข้าเราก็.....เราไม่รู้จะทำยังไงดี"
# S+ u6 m# X1 H4 u4 K% Q+ T1 [! ?: R& ]6 ?
"ขอโทษนะต้น....เป็นความผิดผมเอง ผมมันอ่อนแอ...ทำให้นายต้องคอยหลบมาตลอดสามเดือน" * m) H" c3 e% t z) k! q
"ดูต้นตอนนี้สิ....เจ็บขนาดนี้....." กริชลูบมือลูบแขนที่แผลเพิ่งตกสะเก็ดและเฝือกที่ยังไม่แห้งดี เสียงเขาสั่นเครือ
; r# n& \% ?* `& [# S1 M"ขอโทษนะที่เมื่อคืนผมพูดแรงแบบนั้นกับต้น ผมเสียใจจริงๆ ต้นไม่เคยเรียกร้องอะไรจากผมสักอย่างแต่ผมกลับคิดกับนายแบบนั้น"
' {8 M( @0 y3 b3 _7 k: Z. f"ไม่เป็นไรหรอก เราควรโดนยังงั้นแล้วล่ะ ขอโทษนะกริช" & j$ _7 C! K, J: ~( W5 c6 ^$ j& a
3 E* S; F. @4 ~! V O3 D3 y
เขากอดผมไว้ เป็นท่าที่ทุลักทุเลแถมยังต้องเบี่ยงตัวไม่ให้โดนเฝือกอีก& V( |0 Q' g% u$ ^
"ผมว่าเราเลิกพูดคำว่าขอโทษกันดีกว่านะ ไม่งั้นพูดกันอีกสามวันก็ไม่จบซะที"
4 e. _7 ]7 j; f9 U" q4 i& D"แล้วกริชยังโกรธเราอยู่มั๊ย?"
( l4 `: L* L* C3 F"ไม่แล้วล่ะ ผมเองก็ผิดเหมือนกัน"
: {2 e6 y' f- e) v! ?"ไม่โกรธแน่นะ?" กริชพยักหน้าทั้งน้ำตา& l2 n Z! `) [, h. F& |" X
"งั้นเราก็มีอีกเรื่องจะบอก.....คือ...." มาถึงขั้นนี้แล้วสารภาพให้หมดไปเลย จะตายก็ตายทีเดียวนี่ล่ะ8 w, n7 I) V6 O* o" g6 e
3 r2 h( W' V4 d r"เราเป็นคนโทรเข้ามือถือนายตอนที่อยู่หน้าห้องปกครอง คือตอนนั้นเราอยากรู้ชื่อจริงของกริชจะได้หลบถูกน่ะ" (ความผิดพิเศษกระทงที่ 1); Y9 U$ G5 G7 ?+ U
"งั้นเหรอ.....ก็ไม่เป็นไรร้อก! ไม่ได้โดนตีซะหน่อย" (ศาลยกฟ้อง) l' x* r# H3 h9 l# p
: \/ Y% ^3 u9 [2 g2 D; r"แล้วเรา...เอ่อ....ก็เป็นคนบอกพ่อแม่กริชเองแหละว่านายทำกีฬาสี" (ความผิดพิเศษกระทงที่ 2)
1 X7 b; q* a: g1 B* |"ไปบอกกันตอนไหน? ต้นเจอพ่อแม่ผมได้ยังไง?" (ท่าตรูจะไม่รอด ไหนๆ จะตายแน่ขอบอกให้หมดจะได้ตายตาหลับ); C: W, c7 h, } U& k) ?8 s9 K- ^
7 b. ~0 X3 p' g L u
"เจอที่หน้าบ้านของกริช .....เรา.....วันนั้นเราขโมยกุญแจของกริชไปปั๊ม" (ความผิดพิเศษกระทงที่ 3)' [6 K+ V! P& m) s
: s3 z3 g6 d8 X( c"แล้วก็แอบเข้าบ้านของกริช......" (และความผิดพิเศษกระทงที่ 4)" E' W# w9 V; Q) K7 `0 w: ` T
I0 }* F# n8 L" ^4 B
"ไปค้นของของพี่สิงห์ด้วย" (ความผิดพิเศษกระทงที่ 5 ตามมาติดๆ .....หมดรึยังเนี่ย?)
' b! |- \* Q( L- u6 Y7 n& a6 m) P/ }$ T1 B9 {
กริชจ้องหน้าเขม็งเลย..... อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดล่ะ จะปิดบังไม่ได้อีกแล้ว9 z& D: k% F5 g8 H
"ผมไม่โกรธหรอก จริงๆ แล้วก็ไม่คิดว่าจะปิดพ่อแม่เรื่องกีฬาสีได้นานนักหรอกนะ"
* J% Z. i; C) s5 A# Q2 A"แล้วที่เราขโมยกุญแจของกริชล่ะ? ที่ค้นของของพี่สิงห์อีก กริชโกรธก็เราบอกมาตรงๆ เถอะนะ"
+ O5 |8 h( P* h"บอกแล้วไงว่าไม่โกรธก็ไม่เชื่อ อยากให้โกรธก็ได้นะ เอ้านี่!" โป๊ก! ว่าแล้วก็โดนมะเหงกหนึ่งที 6 k) J3 u7 `+ r: |6 ?0 W' h
"มะเหงกนี้สำหรับการปากหนัก คิดมาก ไม่เชื่อใจผม"
0 |/ E: M: w4 V' F- ~; X7 Q- i2 R/ I3 W/ W
"แล้วก็มะเหงกที่สอง.....โทษฐานที่ไปกอดคนอื่นต่อหน้าผม บอกมาซิน้องวิงเป็นใครเป็นอะไรกับนาย?"
" B# U) d8 e$ D. u3 Q% g$ N"ก...กริช วิงเป็นเพื่อนเรา"
( d! w: r5 e$ `! ]/ M% z8 W"กอดกันแบบนั้นน่ะนะ! อยากให้ผมเชื่อแบบนั้นน่ะเหรอ?"
/ O' H4 a( s+ l! q( ["วิง....เป็นเพื่อนสนิทของเราจริงๆ นะครับ"3 g4 n) \& R8 V1 Z; @
"จะบอกดีๆ หรือเอามะเหงกอีก?"
m9 N S2 S w' O2 S @ผมได้แต่ก้มหน้านิ่งเงียบ จะพูดอะไรให้วิงเสียหายไม่ได้หรอกเขาเจ็บช้ำขนาดนั้นเพราะผม ถ้ากริชไม่เชื่อใจผมก็ทำอะไรมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว
! {4 P- B8 A' c8 u2 j4 N, y- K! X/ M8 I
2 }5 P, S T! u+ d"มะเหงกที่สามนี่ โทษฐานที่ไม่บอกผมว่าจูบแรกของต้นน่ะให้คนอื่นไปแล้ว"( u( U' ~' k* ]7 z4 W0 j. A
"กริชรู้ได้ยังไง?"7 H4 z3 H" O2 l: j N6 q
"น้องวิงบอกผมหมดแล้ว เขามาที่โรงพยาบาลตอนที่ต้นยังอยู่ในห้องตรวจ แต่ตอนนี้กลับไปแล้วล่ะ"0 T5 g& j1 V& X" H9 n
...8 U8 _0 P2 v6 {" t2 U
...
. w; r% \! p/ i( N".......ขอโทษนะกริช"
) ~4 f! f7 j& i; {"ไม่เป็นไรหรอก เรื่องนี้ต้นคงลำบากใจ ......น้องวิงเขาก็น่าสงสารนะ"+ e) W# P: F! K8 G2 s
"....ครับ...."! T% z( s5 N \. D/ e
"เป็นเด็กซื่อๆ แต่ใจกล้าน่าดู น่าเสียดายโดนต้นปล้ำซะได้"
2 H- J( u1 Y, {$ N" e1 p/ {"โว้ย! ไม่ได้ปล้ำนะ!"
) H& s3 J5 Y/ B+ w: B* j/ u"เล่นถอดเสื้อกอดเขาแล้วจูบที่หน้าผากแบบเนี่ยไม่เรียกปล้ำเหรอ?" ....วิงมันกล้าเล่าลงลึกทุกรายละเอียดเลยเหรอเนี่ย? เป็นคนเปิดเผยจริงๆ 5 S3 A+ d' |1 D( l% |& j3 c6 ^
" N7 G! s8 m8 `
กริชหัวเราะเบาๆ แล้วนั่งยองๆ หันหลังให้ผม
6 U5 u9 E- `9 f3 E"ทำอะไรน่ะ? อย่าบอกว่าจะให้เรารุกที่นี่นะ"2 ?. F) U/ R+ c. @
"เดี๋ยวเถอะไอ้น้องจอมหื่น! อยากโดนมะเหงกอีกรึไง? จะพาไปส่งขึ้นแท๊กซี่ต่างหาก", [/ S. o" E& K2 i8 w6 L+ D2 L
แผ่นหลังของเขาอบอุ่นเหลือเกิน ดีกว่ามอเตอร์ไซค์ในฝันหลายเท่า.....ดีที่สุดเลย......ผมกอดคอกริช ซบหน้าลง.....ไม่ได้ฝันไป.....4 b5 O7 t K7 L0 G/ B
"กระเทือนแผลเหรอต้น? ทำไมร้องไห้?"0 D" P; I' c2 S) y
"เปล่า.....เรา....เรานึกว่ากริชจะโกรธเราไปตลอดชีวิตแล้วซะอีก". K& t3 `6 u5 }2 \
"เราสองคนสัญญากันแล้วนี่นาว่าจะอยู่ด้วยกันตลอดไป", E4 G! n) O, ?# M2 D8 X0 _( |
) v) }7 Y5 T2 M; ]. d"กริชครับ.....อย่าโกรธวิงนะครับ....วิงเป็นเพื่อนเรา"9 Y6 S: R, i1 \- D1 ?
"ไม่โกรธหรอกน่า เขาเป็นเพื่อนนายแล้วก็เป็นรุ่นน้องผมด้วยนี่นา". `) z4 a; s3 c# \% b
"เขาน่าสงสารนะครับ"# b/ N* {! ^7 }6 B
"อืม แต่สักวันนะ.....สักวันเขาคงเจอรักแท้ครั้งใหม่..........เหมือนที่ผมได้เจอ"
h/ u& g/ U# u. n& {, h5 R2 _! ^; s7 F- R4 t/ [
คำสุดท้ายของกริชแผ่วเบาจนเด็กหนุ่มที่ขี่หลังอยู่คงไม่ได้ยิน....และไม่ได้เห็นน้ำตาของคนที่แบกเขาไว้, \2 b# ]4 @; V; f; X
.....เป็นไรวะสิงห์ เปียกฝนแล้วดันมายืนหน้าบ้าน กรูนึกว่าผี.....
5 [9 O( e6 W9 g3 m....กรูทำกุญแจหาย.....& l) q) w' i# X% }, w; v
......เราขโมยกุญแจของกริชไปปั๊ม......% L- M* O1 Q" U# z5 W8 ?+ K
/ |* q: Z# C& d; P7 Q; I2 Q0 o
เขาเจอแล้ว.....กุญแจที่หายไป.....กุญแจที่เคยคิดว่าชีวิตนี้คงไม่มีใครดีเท่าความรักครั้งแรกที่แสนเจ็บปวดนั้น ....แต่วันนี้....เขาหันไปดูเด็กหนุ่มที่อยู่บนหลัง.....สิ่งต่างๆ ที่ต้นทุ่มเททำเพื่อเขามาตลอด......3 c8 j6 m$ \" Y. a, Y
"ผมจะอยู่กับต้นตลอดไปนะ"
/ X! n0 t; b3 ?"กริชว่าอะไรนะครับ?"; Z) l6 g3 C$ }
"ป....เปล่า...."
& }) L" E: T! }. q
, L3 U+ n+ F( \1 c) X$ ?+ c" x, k; R"กริชครับ.....เรายังไม่อยากกลับบ้าน") h1 K% Y% Q! O3 u
"งั้นจะ...จะไปไหนล่ะ....หรืออยากไปจู๋จี๋กันที่บ้านผม"
) o6 `( h+ b; Y/ [ ]' ^"โหย! ขาเพิ่งเข้าเฝือกอยู่นะ"+ k- |4 y( v+ D. q! S# e
"งั้นจะไปไหนล่ะคร้าบท่านน้องชายสุดที่ร้าก?"/ x( f& }4 ?* h {% D
"ไปอีกที่นึงนะครับ"* G+ b! e/ e2 {+ F
"ไม่เอา! ไกลอะ! ตัวนายก็หนักยังกะควาย"- x) L* s6 l' k$ F8 A* G
"ฮะๆ นะครับ นะๆๆ พี่ชายสุดที่รัก นะๆๆ น้าาาาาาา"
$ Y# q! L6 [6 h+ [7 X, I5 g F* N, e) [4 D8 l) f
กริชไม่ตอบแต่ก็แบกผมไปตามฟุตบาทเรื่อยๆ .....ไม่ต้องบอกว่าไปที่ไหนแต่หัวใจสองดวงต่างรู้คำตอบของอีกฝ่าย เป็นภาพที่แปลกตา กลางแดดร้อนเปรี้ยง เด็กหนุ่มสองคนขี่หลังกันเดินไปตามถนน คนบนหลังแต่งชุดนักบาสสีแดงสะพายเป้แบกไม้ค้ำพะรุงพะรัง ขาก็เข้าเฝือกสีเดียวกันเหมือนจงใจ5 T5 c9 Q( |; ?6 O& |1 R% q
6 [6 C5 t2 ]9 M" u* W: g# N......บาสแพ้ไปแล้ว.....ขาก็ใส่เฝือก.....การสอบก็ยังต้องรอฟังผล.......ไม่มีเหรียญทอง.......ไม่มีมอเตอร์ไซค์.......
# ^$ x3 |. v0 v' P3 v1 s2 r; Hหนทางของชีวิตไม่ได้สวยงามเป็นไปตามที่คาดหวังเสียทุกครั้ง แต่หากยังไม่ปล่อยมืออีกมือที่เกาะกุม
/ k5 K) U _' P9 O# O% Zหากยังไม่หมดหวัง หากยังเชื่อใจ ยังสู้เพื่อตัวเองและคนอีกคนที่อยู่เคียงข้าง ชีวิตก็ยังมีพลังให้ก้าวต่อไป F; n9 ^/ ~; N, a
.......ตอนนี้เหมือนโลกมีแค่เขาสองคน.....คนสองคนที่พร้อมจะเป็นโลกทั้งใบให้กันและกัน......' W- J. C5 V! s+ K
; t( s5 v( b+ ^2 u: K
4 {1 q8 [2 J% G# v$ A9 q
! U/ {( R& [8 M================= THE END2 V" T( ^% L# n; j
! |# I. m' C/ r4 g: h$ J |
|
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2021-1-17 00:24:35
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2021-1-17 06:38:29
โพสต์ 2021-1-17 19:29:15