ลงทะเบียน2011-3-29
ล่าสุด2025-11-13
นิสิตสัมพันธ์
- กระทู้
- 338
- ตอบกลับ
- 2574
- พลังน้ำใจ
- 33741
- Zenny
- 70021
- ออนไลน์
- 9185 ชั่วโมง
|
เช้าวันที่สองของกีฬาสี วันนี้พี่โจ้ดูหงุดหงิดมากๆ เดินง่วนเป็นเสือติดจั่นเลยทีเดียว
/ K3 k H" C+ U/ O: ^+ s. i& s, C& \"เม้ง! มาพอดีเลย แล้วต้นล่ะมารึยัง?"# n _3 i4 c$ N `- p
"อ้าว! ไอ้ต้นมันยังไม่มาอีกเหรอครับ? เมื่อวานมันยังย้ำเวลากับผมเลยนะว่า 10 โมงเช้า") X: \& r0 X2 _' s; W$ |4 O
"นั่นแหละถึงได้ถามน้องไง นี่ 8 โมงครึ่งแล้วทำไมยังไม่เห็นอีก น่าจะมาเตรียมตัวได้แล้วนะ เม้งช่วยโทรตามทีซิพี่ไม่มีเบอร์"
" d8 P1 K; _' Q4 Z+ }" Z
% C% a% _* V- y.....ไม่มีสัญญาณตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก......
% s$ t; X. a# b* Y/ o
0 t6 \" ~% v8 q2 A"อะไรวะเนี่ย? ปิดมือถือเหรอ? คงไม่ใช่นอนจนลืมตื่นหรอกนะ" เม้งเริ่มทำตัวไม่ถูกเมื่อเพื่อนรักไม่เคยสายในวันสำคัญแบบนี้ ถึงจะแข่งสิบโมงแต่นักกีฬาก็ควรจะมารายงานตัว เปลี่ยนชุดและบริหารร่างกายตั้งแต่เช้า/ A& ~5 P. q& Z" k% A& Q0 m
"วิงๆ เห็นต้นรึเปล่า?"
w: F1 n Q4 @) D6 o8 v3 X"เอ๋? ต้นยังไม่มาเหรอ?"4 l* Q: P; ~+ m' r! u
"นี่พี่โจ้เริ่มปวดหัวแล้ว จะแข่งตอน 10 โมงนี่ละ"
% N7 E7 `" V4 d"แต่เมื่อวาน....."
0 ?# k* `" u. c" }3 v+ H) J"เมื่อวานทำไมเหรอวิง? เมื่อวานนายเจอไอ้ต้นเหรอ?"
) R1 o3 M- q5 ^0 T* S# l"อ...อ......อืม เจอตอนหัวค่ำน่ะ"
) p0 m% P% i# I) z"ที่โรงเรียนเนี่ยเหรอ?"
4 `! q7 s j) v# `3 @. N' k0 i".....อืม....."
. |; S. \" h+ ?"ยิ่งแปลกเข้าไปใหญ่ ไหนมันบอกว่าเมื่อวานติดธุระมาไม่ได้ไง?"7 Z# d: n# D/ x
"แล้วเบอร์บ้านล่ะลองโทรรึยัง?") G" D3 Z0 ]4 R9 T* I& ^
"เออจริงด้วย มัวแต่ห่วงมันจนลืมนึกไปเลย"
, f1 _) O' C4 g, R) `9 H...! D: W/ E( Z4 c x7 q- l; k# s
...
2 y4 _ m( E) A& H3 ?! w...
6 r1 _$ n) {/ O. t"วิง เราโทรไปเจอพี่ต้อมรับสายละ พี่เขาบอกว่ามันไม่สบายนอนอยู่ในห้องน่ะ"
9 c* q4 [( t, |9 b5 e"หา!? แล้วเป็นไงบ้างน่ะ?"
! Q+ \0 O* [& | ]' `"ไม่รู้สิ แต่วันที่ต้องแข่งบาสน่ะต้นมันไม่น่าปล่อยตัวเองป่วยได้นะ มันชอบเล่นบาสจะตาย" เม้งก็เริ่มกลุ้มหนัก- A0 F) I$ ]$ Z3 O: _6 i
"เราว่าเราไปหามันที่บ้านเลยดีกว่า ยังมีเวลาเหลือ ท่าทางมันแปลกๆ พิกล นายจะไปด้วยมั๊ยวิง?"4 ^; J/ D# W( k2 {& O+ q
"ไม่ล่ะเราอยู่รอที่นี่ละกัน"& ]0 B" B4 @) j. P
5 L' C% r' y' S2 @, t& a"พี่โจ้ครับ ตอนนี้พี่คมเดชอยู่ไหนครับ?"
6 F: s, f3 o( B; ^) u% r"พี่กริชน่ะเหรอ? น้องวิงมีอะไรเหรอครับ?" A5 E2 G) X2 V( t) g- W, f
"....คือ...อาจารย์พละจะขอเอกสารอะไรหน่อยน่ะครับ เดี๋ยวผมไปหาพี่เขาเองก็ได้ครับแค่บอกว่าพี่เขาอยู่แถวไหนก็พอ"; H8 }5 E0 {5 _
"นพ! เมื่อคืนพี่กริชไปนอนบ้านนายใช่มั๊ย? แล้วตอนนี้พี่เขาอยู่ไหนน่ะ? อาจารย์จะถามหาเอกสารอะไรก็ไม่รู้"! ~0 }, r4 \+ T6 ]" N5 i
"เหรอ! แต่พี่กริชเขากลับบ้านต่างจังหวัดไปแล้วนะ ออกไปตั้งแต่เช้าแล้วล่ะ"9 O3 H/ m# w/ l2 E9 J
"อ้าว! แบบนี้ก็แย่น่ะสิ แล้วอาจารย์เขาอยากได้เอกสารอะไรเหรอเดี๋ยวพี่จะลองไปค้นในห้องให้"
( B- H& R4 o& ?"ม.....ไม่เป็นไรหรอกครับ อาจารย์บอกว่าไม่ค่อยสำคัญ ไว้ทีหลังก็ได้ครับ". }* L# L+ l- z
..& |1 F; u/ u: m! o4 k& H# O" S' `4 K; [
..$ ~$ o6 @" r0 l: }
......9:04.......
g% M. l3 k5 ^5 E# Lนาฬิกายังคงทำหน้าที่ของมันอย่างซื่อสัตย์....แม้คนที่มอบสิ่งนี้ให้ผมจะไม่อยากเจอผมอีกแล้วก็ตาม.....+ ^5 K8 D/ k3 l) W$ _
ก็เพราะผมไม่ซื่อสัตย์เรื่องมันถึงได้เป็นแบบนี้ กริชสมควรจะโกรธผมแล้ว ผมที่หลอกเขามานาน ถึงจะทำใจไว้แล้วว่าเขาต้องโกรธแต่......* @1 D- c j# F" k8 `# z
ผมเช็ดน้ำตาก่อนมันจะหยดลงบนรูปถ่ายตรงหน้า....แก่งกระจาน.....หาดเจ้าสำราญ.....บ้านของกริช.....
+ M' k4 G5 [& B5 F/ n* sน้ำตาที่เอ่อคลอทำให้ผืนน้ำในรูปเหมือนจะสั่นไหว ที่ๆ กริชเคยอยากพาผมไป ทุกอย่างเป็นความผิดของผมเองผมสมควรโดนแบบนี้
+ m, i& L2 C& i" X! x# G( M5 z0 w0 K
, T! [4 b- h( @. j$ M/ M1 P; Q"กริชครับ...ฮึกๆ....เราขอโทษ....เราขอโทษ......"7 r' U, i# |- F" F& o! M. K
ภาพวันเก่าๆ ...แค่สามเดือนที่เราอยู่ด้วยกัน แต่ตอนนี้เหมือนทั้งชีวิตมันพังลงตรงหน้า....ตั้งสามเดือนตะหาก.....ตั้งสามเดือนที่ผมหลอกเขาได้หน้าตาย.....สามเดือนที่ทำให้เขาเดือดร้อน ทำให้ความฝันของเขาพัง5 j* x3 X9 P9 V% S0 _$ K1 N9 W
ความอุ่นของแขนกริชที่โอบไหล่ผม....มือที่เคยกุมมือไว้.....ความรู้สึกยังอยู่ชัดเจนแต่วันนี้ไปจะไม่มีอีกแล้ว.....9 B* B3 v+ B" d2 P: ^5 S% I1 D
ในหัวมีแต่คำว่าขอโทษ....คำๆ เดียวที่ผมอยากจะบอกเขาทุกวันแต่ไม่เคยได้พูด มันอัดอั้นในใจ แต่ตอนนี้ไม่มีเขาให้ผมขอโทษได้อีกแล้ว ต่อไปถ้าเจอหน้าเขาผมจะทำยังไง....แค่คิดว่ากริชจะมองผ่านผมไปเหมือนไม่มีตัวตน คิดแค่นั้นใจมันก็บีบจนเจ็บ
5 j9 |* H9 a- ^" O* H% f- D+ K$ w. ~1 b
ผมหยิบมือถือขึ้นเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้
+ n0 |) h, d0 q ]! ]* c P4 kยอมรับความจริงเถอะ.....กริชจะไม่โทรมาอีกแล้ว.....จะไม่ได้ยินเสียงเขาอีกแล้ว ก็เขาขว้างมือถือแตกกระจายไปต่อหน้าผมแล้วนี่นา....ไม่รู้จะโทรหาเขาได้ยังไง เมื่อคืนตามไปหาที่บ้านก็ไม่เจอ เบอร์อื่นๆ ก็ไม่รู้' p% q+ ~, |: K% q/ c( W
ผมยกมือถือแกว่งไปมาใกล้หน้าต่าง.....มันแค่ไม่มีสัญญาณเท่านั้นแหละ
8 G9 @; f4 g" T.....กริชคงโทรหาผมสักครั้ง....เขาจะโทรมา....; X6 [, I6 O/ }8 k, h
จะหลอกตัวเองอีกนานมั๊ยไอ้โง่.....เขาเกลียดผมถึงขนาดนี้แล้ว......) P% K- Y J; c3 o$ Q/ u" ]- |$ {: K; y# V
"ขอโอกาสเถอะครับกริช.....ให้เราได้อธิบายอีกครั้ง กริชจะทำอะไรเราก็ยอม....."
) W1 k( a" Z. rต่อให้พูดแบบนี้อีกนานแค่ไหนเขาก็ไม่มีทางได้ยิน ต่อให้เขาอยู่ตรงหน้าก็คงไม่ฟังผมอีกแล้ว.....เขาบอกแล้วไงว่าต่อไปนี้เขาไม่รู้จักผม
% J1 a! d% j, N! A5 D/ T6 D, hก๊อกๆๆๆ- L- R+ W% n1 \5 [! }- i
"ต้น นอนอยู่รึเปล่า?"
8 k1 X* ?9 X+ X".............". S- D! \: h/ s8 _2 C
"กรูรู้ว่ามรึงแกล้งป่วย มีอะไรบอกมาซะดีๆ"
4 h) P, s' x& l2 A% Z".......กรู....ไม่สบายจริงๆ เม้งมรึงรีบไปโรงเรียนเถอะใกล้จะแข่งแล้ว") w& D& l% u, ^1 F
"จะแข่งทำเจี้ยไรถ้าไม่มีมรึง กรูย้ายสีตามมรึงมานะเรื่องอะไรจะลงแข่งคนเดียว": P; G: e; w: z
% K) ^7 o9 n$ \3 L' E/ {
เพื่อนคนนี้ถึงเอ่ยปากไล่เขาก็ไม่ยอมไปแน่ถ้ารู้ว่าผมไม่สบายใจ
9 Q) q, t5 l0 y* E0 n: }2 E+ Pแต่ทำไมกริชถึงไม่ยอมอยู่ฟังเวลาที่ผมอยากให้เขาอยู่ แค่ฟังสักวินาที แค่นั้นก็พอ....จะคร่ำครวญทำไม ดูตัวเองก่อนเถอะว่าทำอะไรกับเขาบ้าง แล้วตอนนี้ผมควรทำยังไงดี
8 H' Q/ O- Q* w1 F7 G. S/ O4 `"เปิดประตูให้กรูเข้าไปหน่อยเถอะต้น" ....ยังไงมันคงไม่ยอมไปไหนแน่ๆ
5 H6 M; u* o& r& [% d"เฮ้ย!!! มรึงร้องไห้ขนาดนี้เลยเหรอ?!!!" .....เจรี้ยเอ๊ย! รู้งี้ไม่น่าเปิดประตูให้เลย
5 U$ W! Y5 O8 ^" Q- l% }5 }. L+ n" G# Z+ O
"เกิดอะไรขึ้นวะต้น?.......เรื่องคนนั้นเหรอ? ทะเลาะกันรึไง?"
4 }4 u$ ?, i* u9 N L"อย่าถามเลย มันจบไปแล้ว อย่าถามกรูอีกเลยเม้ง มรึงไปแข่งบาสเผื่อกรูด้วยละกัน"
1 ^4 g4 A3 c; G1 Q! w"ไม่ไปเว้ย! สีกรูรึก็ไม่ใช่ ถ้ามรึงไม่ไปกรูก็ไม่ไปเหมือนกันนะต้น" ว่าแล้วมันก็ถือวิสาสะเปิดวิทยุหยิบการ์ตูนมาอ่านยืนยันว่าไม่ยอมไปไหนแน่ๆ
& I3 f- ~# M c3 H7 f. F
( Q6 N) U, z! Aจะบังคับตรูไปถึงไหนไอ้เม้ง ถ้าไปโรงเรียนแล้วเจอกริชตรูจะทำยังไงล่ะ?
$ C% E& @# i/ z* n% l.....แล้วจะหมกตัวในห้องนอนไปนานแค่ไหน....อีกสองวันก็จบกีฬาสีแล้ว จากนั้นก็ต้องไปโรงเรียนตามปกติ....ถึงตอนนั้นจะทำยังไง.....ไม่รู้โว้ย!! 7 R; T2 f# J" l% p- j. L1 A
เสียงเพลงหนึ่งที่คุ้นเคยดังจากวิทยุ เพลงนี้.....เพลงที่ผมเคยร้องให้กริช เพลงที่เขาใช้ในมือถือ....มือถือที่แตกกระจุยไปแล้ว......+ G }0 z) u7 r% Q% Z
! L, N) G7 A9 h8 R/ M5 _
"เม้ง ปิดเหอะกรูไม่อยากฟัง" " \ ?/ w& I; s9 A" ~+ R* L
ฟังแล้วนึกถึงทุกอย่างที่ผมทำเพื่อเขา....ทุกอย่างที่เขาไม่ต้องการอีกแล้ว....2 I1 {( W" D; [- \- V1 z3 G
ผมทำเพื่อเขาเหรอ....ผมทำอะไรเพื่อกริชบ้าง?.....ที่อิดออดอ้างโน่นนี่เพื่อผลัดวันไปเรื่อยๆ แบบเนี้ยเหรอเรียกว่าทำเพื่อเขา?
8 |7 I* k( w7 C+ B4 s7 V2 w( [6 Q" m1 @! B, [# H6 A ]+ d. c) {/ l
"เม้ง ช่วยออกไปนอกห้องที"
, N7 R. G4 t/ a; J7 x# p6 x4 ~"กรูไม่ไปไหนทั้งนั้นโว้ย!"% I. p% M! ^. d* p) [1 q* U% B
"เม้ง กรูจะเปลี่ยนเสื้อผ้า! มรึงอยากอยู่ท้าพิสูจน์ก็ได้นะ แต่บอกไว้ก่อนว่ากรูเป็นรุกนะว้อย3 ^ Z5 e( ^- X, X
..: u$ u- R2 s. E, K" A' F0 D( D
..3 x$ e( j& |6 Q% ^1 P
..
' W7 H# S. v9 e1 h- M..1 a. t; |' _& J) j! V z, J2 M
มาถึงที่สนามก็ 10 โมงนิดๆ แล้ว พี่โจ้ยืนทำหน้าเป็นยักษ์วัดแจ้งเลย ตอนนี้ในสนามเริ่มแข่งไปได้ราว 20 นาทีแล้ว ฝ่ายเรายังตามอยู่ 11 แต้ม ผมกวาดตาดูรอบๆ.....กริชไม่อยู่ที่นี่.....เขาไม่อยู่แล้วจริงๆ....., s% E# Z. C% W ]2 V& f' K
"ขอโทษครับพี่โจ้"
( \6 B1 @: p1 [1 I! ^% X"เอาเถอะ รีบเปลี่ยนเสื้อทีมแล้วเตรียมตัวรอก่อนนะ เดี๋ยวพี่จะเปลี่ยนตัวให้ลง"
% E1 F: t& z* H"ไหวแน่นะต้น? หน้ามรึงเซียวมากเลย เมื่อคืนได้นอนมั๊ยเนี่ย?"
/ b* {$ X8 k) Z- C7 t".....เราไหว ไม่ต้องห่วงหรอก"
# c: l6 Y8 C$ i) g* f5 F; ?
8 D' C S) u& Z( Y* R" Tผมหยิบเสื้อทีมสีแดงขึ้นมาสวม ถึงหัวมันจะลอยๆ หวิวๆ แต่ตอนนี้ผมพร้อมแล้วที่จะทำเพื่อกริช สิ่งแรกที่ผมจะเพื่อเขาจริงๆ แม้ว่าเขาจะไม่ได้เห็น.....กริชครับ จะโกรธผมยังไงก็ได้ จะไม่ยกโทษให้ผมก็ได้ จะทำเป็นไม่รู้จักกันผมก็ไม่ว่าเพราะสิ่งที่ผมทำมาตลอดมันเกินจะให้อภัย แต่ยังไงผมก็จะทำความฝันของกริชให้เป็นจริง2 p# f8 T4 y* _& w9 V- o
5 H$ b; a" ?+ k y; }
"ต้น เกิดอะไรขึ้นน่ะ?"
1 O* E/ Y5 U) |0 j' w3 ~0 q' e"ไม่มีอะไรหรอกวิง" L: t6 {% x2 F" o; m& w5 @
".......ทะเลาะกับพี่กริชเหรอ?"
9 I, E+ ]3 ?* \".............."
) h6 m3 v* `8 t0 P: z"พี่กริชไม่มา......พี่เขากลับต่างจังหวัดไปแล้วล่ะต้น.....เป็นเพราะเรารึเปล่า? เราขอโทษนะต้น"; Z* {: ^ _* C& Z5 ]: C9 a
"ไม่ใช่เพราะนายหรอกอย่าคิดมากเลยวิง เราสิต้องขอโทษนาย"0 {; Q9 n( X0 Q0 C
( C# J: W" k& o# b7 T% l6 n: ?! iความโง่ของผมทำร้ายเพื่อนคนนี้มานานแล้ว แถมยังทำให้กริชเข้าใจผิดจนโกรธวิงไปด้วย& x( n- R; z5 S& ~$ ^ T2 H% E
"เราขอโทษจริงๆ นะ....เราจะไปคุยกับพี่กริชให้ พี่เขาต้องเข้าใจนายแน่ๆ"
7 E. O/ G8 Z: Z5 L+ e9 `' Yเจ้าหน้าใสตรงหน้าก็ยังเข้มแข็งกว่าผมมากนัก วิงกล้าเข้าไปคุยกับกริชด้วยความรู้สึกนั้น พยายามสู้ทั้งที่รู้ว่าไม่มีหวัง ....แต่ผมสิ.....
! `# p8 T* V$ g7 U" X( h"ไม่ใช่ความผิดของนายหรอกวิง ทั้งหมดเป็นเพราะเราต่างหาก จริงๆ แล้วเราต้องขอบใจนายนะ"/ s Y0 e3 m6 o$ Q
"ขอบใจเรื่องอะไรล่ะ? เราทำให้นายเดือดร้อนมาตลอด"
" K: k0 D* Y/ _"ก็ถ้าไม่มีนาย เราคงรู้สึกผิดไปอีกนานต่อให้กริชไม่โมโหเราก็เถอะ"6 G$ ^) \! y5 |8 o
บางทีมันอาจจะดีที่เป็นแบบนี้ ถ้าผมบอกกริชตรงๆ เขาคงโกรธแต่ไม่แสดงออกมา ถ้าเป็นแบบนั้นก็ไม่รู้เมื่อไหร่ถึงจะสนิทใจกันได้เหมือนเดิมอีก
5 {& I6 l9 E6 u: F W- H. J8 x/ f$ A, B
"ต้น! ลงสนามได้แล้ว!"
6 q+ `% Q- Q# z. G$ |/ E7 ~"เราไปล่ะวิง! ช่วยเชียร์เราด้วยนะ" นาฬิกากับเข็มสีทองถูกหย่อนลงเป้.....รอดูผมตรงนี้นะครับนะกริช
V/ Y" y% ^* aเสียงเพลงนั้นยังก้องอยู่ในหัว เพลงที่ผมร้องเพื่อเขา เพลงของเราสองคน ......ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าการสู้ที่แท้จริงคืออะไร4 |/ |0 @+ B/ j Z
4 ^6 j/ p" m- N# P) H
.....ได้เกิดมาเจอเธอทั้งที ไม่ว่ายังไงจะลองดีสักวัน v3 _" x' w6 V" i. Q
อยากรักก็ต้องเสี่ยง ไม่อยากมีเธอเป็นเพียงภาพในความฝัน( }1 v/ |4 ]6 g7 ~, F$ C9 l
ลำบากลำบนไม่สนใจ ตะเกียกตะกายสักเพียงใดก็ดีกว่าปล่อยเธอไปจากฉัน
: N! w# s% B4 F7 y" iตกหลุมรักจริงๆ เพราะรักจริงๆเธอคงไม่ว่ากัน........
/ R; S7 S- L' ~3 ~6 I3 F4 V& g( ~! i" M- S
สู้เพื่อสิ่งที่ฝันไม่ใช่นั่งหวังลมๆ แล้งๆ ว่าจะเป็นจริง% Y% Y. B; o' g |2 g# l6 A
สู้ทั้งที่รู้ว่าไม่มีหวัง.....สู้ในเวลาที่กำลังใจหมดไปแล้วแต่ก็ยังไม่ยอมท้อ% O+ g: s' W3 `4 r; R7 W
เมื่อวานเป็นวันสุดท้ายที่กริชอยู่กับผม แต่วันนี้แหละ.......; { C* d( S% K. I, u" j9 i
"ไปกันเถอะเม้ง"
# ] m2 t) D6 v"สีแดงขอเปลี่ยนตัว 2 คน!!!" .....วันนี้แหละจะเป็นวันแรกที่ผมสู้เพื่อเขา!
" E/ e0 ?, l" u* T$ }; f5 o
4 _4 ~( r( g, C"ไงน้องต้น! นึกว่าไม่มาซะแล้ว"
+ c7 F% ]0 t0 M! f# K$ a"ยังไงก็ต้องมาล่ะครับพี่ปัด"# k a4 _$ Z5 x7 x8 `! N
ถึงจะตามอยู่สิบกว่าแต้มแต่ผมก็ไม่กลัวหรอก ยิ่งเป็นทีมของพี่ปัดที่ชอบเล่นแรงๆ ก็ยิ่งทำคะแนนง่าย หลอกล่อซะหน่อยก็ได้ฟาล์วแล้ว
# r/ d3 c$ }6 Z! e. hตอนนี้คะแนนเริ่มตีตื้นขึ้นมาทีละนิดแต่ก็ยังห่างเกินไป ใกล้จะหมดครึ่งแรกแล้วถ้าเป็นแบบนี้คงตามไม่ทันแน่ๆ {, N8 L, G; G9 v
หัวก็เริ่มมึนๆ ซะแล้ว โธ่เว้ย! ต้องทำได้สิน่า!!! เรื่องเดียวในตอนนี้ที่ผมจะทำเพื่อกริชได้ จะพลาดไม่ได้อีกแล้ว!!
( W) z5 c, S( `! Z( y: M& p4 o8 |- L G/ y+ j _ W2 [
****************************************************************: H% z" I# G" l
นาฬิกาเหนือสถานีขนส่งสายใต้ใหม่บอกเวลา 9:045 g' k/ c4 f: O! t
"กริช ทำไมจู่ๆ จะกลับมาบ้านล่ะลูก? ไหนว่าสอบเสร็จแล้วจะอยู่ดูกีฬาสีก่อนไง"
6 {& X7 d$ X5 ]+ G* }6 G; D' ~7 C4 q2 Y! k".......เบื่อๆ น่ะครับ วันจันทร์ก็ไม่มีเรียนเลยอยากกลับบ้าน"
: Z( P9 \. S; f# @0 n+ C"แล้วนี่รถเที่ยวไหนบริษัทไหนล่ะ? แม่จะได้บอกพ่อไปรับที่ท่ารถ"1 a% x8 o+ [9 y) T
"เพชรบุรีทัวร์ครับแม่ รถออก 9:45 ครับ"
8 K$ J3 ~% o" i* U* h"แล้วเงินติดตัวมั๊ย? จ่ายค่าติวไปเท่าไหร่น่ะ ยังมีเงินพอใช้มั๊ยลูก?"" _8 j0 W0 X) N5 M
"มีเยอะครับ แม่ไม่ต้องห่วงครับ"
; _0 z& ~6 e. ^! ]& Cเด็กหนุ่มเหน็บหูโทรศัพท์สาธารณะไว้ที่คอพลางเปิดกระเป๋าเงิน ธนบัตรใบพันหลายฉบับยัดอยู่ในนั้น 2 ]* e) D- x8 }! x! T/ F% w
/ s2 [9 B- o U. o) o; v
.....เรารักกริช เราไม่ได้ทำเพราะต้องการเงินของกริชนะครับ อีกอย่างเราอยากให้กริชได้มอเตอร์ไซค์เร็วๆ.....% V3 Y8 {; Q* i% U D
.....ปีหน้ากริชจะอายุ 20 ใช่มั๊ยครับ?...ได้เป็นเด็กมหาลัย....มีมอเตอร์ไซค์....ถึงตอนนั้นกริชอย่าลืมเรานะครับ.....
" O: h) U1 d+ p l$ p, q* Y7 i.....ทำไมต้นทำเหมือนจะหายไปไหนแบบนั้นล่ะ? ต้นอย่าทิ้งผมไปนะ......
" r$ K% c$ I# |4 q....กริชคิดมากจังเราไม่ทิ้งนายไปไหนหรอก เราสัญญาจะอยู่กับกริชตลอดไป......+ _0 Z1 ^4 W& }5 H) G
........เราสัญญาจะอยู่กับกริชตลอดไป........
2 z; q* B0 s8 _- [4 o0 `; F. z+ _/ e r X: l
"แล้วสอบยากมั๊ยเนี่ย ทำได้มั๊ยลูก?"6 _- b" x% V9 s3 w5 V/ h
"ก...ก็ไม่ค่อยยากหรอกครับ ติวกับเพื่อนหลายคน แค่นี้ก่อนนะครับเสียงเพลงมันดังคุยไม่ค่อยได้ยิน") B! _! E' O' S# x
"จ้า กลับมาค่อยคุยกันนะลูก"" O2 n, W2 E. o" F9 N
% y8 x( s( V) x5 r, z: Z-------------------------------------------------------$ {, t) g; p! `6 v4 Q
"นพ เอาไงดีวะ?"
& ?; m+ g5 `: o8 p5 Z( \# C$ t* kพี่โจ้หน้าเครียดพลางจ้องดูกระดานคะแนนสลับกับสนามบาสที่แข่งขันชุลมุนแย่งบอลล้มลุกคลุกคลานจนกลายเป็นลูกยึดซะหลายครั้ง ครึ่งหลังนี่แผนเริ่มจะไม่เป็นแผนแล้ว ถึงคะแนนจะตามอยู่แค่ 8 แต้มแต่ตอนนี้เปลี่ยนตัวกันจนเหนื่อยทั้งตัวจริงตัวสำรองทั้งสองฝ่ายเลย
$ T* F, n& }' \8 D7 F"สงสัยต้องเล่นไม้ตายแล้วโจ้" พี่โจ้พยักหน้าให้สัญญาณนำอาวุธสุดท้ายมาใช้
% q" _& {; \% d"วันนี้ชนะเลี้ยงเอ็มเคแล้วตบด้วยสเวนเซ่นส์นะน้องๆ!!!" ....ไม่ได้ช่วยอะไรเล้ย! แต่ก็เข้าใจ พี่เขาอยู่ฝ่ายอุปกรณ์กับเหรัญญิกพ่วงอีกตำแหน่งนี่หว่า
( C7 D+ A; _/ \& `
, u& M. I& G3 a# u; t- l& l4 Jพี่ม.5 กับเจ้าเม้งที่เปลี่ยนตัวออกไปเพิ่งกลับเข้ามาเล่นต่อ ฝ่ายโน้นก็เริ่มเหนื่อยจนชู๊ตไม่ลงซะหลายครั้ง แดดร้อนขึ้นทุกทีแล้ว ดีนะที่ได้ลูก 3 คะแนนจากเม้งกับพี่ม.5 ติดกันสองลูกให้พอใจชื้นบ้าง แต่อีกแปบเดียวฝ่ายโน้นก็ชู๊ตลงให้คะแนนทิ้งห่างไปอีก ชักจะไม่ไหวแล้ว จะเปลี่ยนตัวก็.....คนที่นั่งอยู่ริมสนามยังหน้าซีดโบกมือหยอยๆ บอกน้อยจะไปชายแดนอยู่เลย..... ตอนนี้ก็ได้แต่ส่งบอลให้พี่ๆ ไปจัดการต่อ& s4 t2 Y" M+ H% U8 [
"เฮ้ย! หมดแรงแล้วเหรอต้น?"
& F. A+ O0 ~9 ]- F"คร้าบพี่โย่ง จาม่ายหวายแล้ว"
5 j% ?0 m# F! P. ~- T) P8 |& k: F. d$ w2 E+ _
มารยาไปงั้นแหละ พอเผลอไม่มีคนประกบผมก็เข้าเลย์อัพใต้แป้นเอา 2 แต้มบ้าง พี่โย่งชี้หน้าแล้วหัวเราะใหญ่ แต่เล่นมุขนี้อีกทีพี่ท่านเริ่มไม่ขำแล้ว พอบอลเข้ามือผมอีกคราวนี้พี่โย่งยืนดักเลย ง่ายไปมั้งพี่! คิดว่าผมชู๊ตสามแต้มไม่ได้แน่ๆ เลยจะรอบล็อคเลย์อัพรึไง?! ก้าวซ้าย- ขวาแล้วกระโดดขึ้นด้วยบอลในมือขวา พี่โย่งกับสีเหลืองอีกคนก็โดดขึ้นบังทันที ผมรีบเปลี่ยนบอลมามือซ้ายแล้วส่งลูกลอยขึ้นข้างห่วง
8 c% }4 A0 H7 X( f/ l8 R7 v i- l
มันเหมือนภาพสโลว์โมชั่น.....พี่สองคนเสียหลักกลางอากาศ ลูกบอลกลิ้งลงห่วงไปอย่างช้าๆ คะแนนเท่ากันแล้ว!
9 A# I/ f7 E! b& k/ s' kพอผมลงแตะพื้นก็รีบขยับออกแต่พี่สองคนที่ล้มตามลงมา.....หัวเข่าใครสักคนกระแทกลงที่........" \! @! ^% z# w5 C9 m
3 o8 V# X2 n2 _9 B! W* g
กร๊อบ!!!!
2 J5 o" o1 w+ [. G3 N8 f1 N' P5 J
"อ๊ากกกกกก!!!!!!!"# T/ e. g0 c: } q6 K
' f/ f& @9 Q+ S i+ X. |"เฮ้ย! ต้น!!"
/ q2 Q3 X3 E! X6 a: `+ E' ]9 E6 f$ V) }2 ^5 Z% W
พี่สองคนรีบลุกขึ้นจากขาผม.....ขา.....ขาผม........, s8 c. ^; A: t3 B
บนพื้นปูนที่ร้อนจนแสบผิว แต่ความเจ็บมันมากกว่า .....ความเจ็บที่แล่นตั้งแต่ข้อเท้าขวามาถึงต้นขา....6 y6 l' j# ?1 u; l5 N0 M) q2 e8 q
ได้ยินเสียงพี่โจ้วิ่งเข้ามาดู มันเจ็บจนหมดแรงซะดื้อๆ ได้แต่นอนตัวงอดูคนมากมายที่มุงเข้ามา เห็นเม้ง วิง แล้วก็ใครอีกเยอะแยะแต่เจ็บจนลืมตาแทบไม่ขึ้น
! }. _! ^: D' N5 C"ต้น เป็นอะไรมากมั๊ย!!?"
" `9 ^/ j4 s; V"ไม่....ไม่เป็นไร") d% r' t4 X- I3 d; L6 f7 U
"เจ็บตรงไหนต้น? ขยับขาได้มั๊ย?!"
$ r, I5 G+ I t....พูดไม่ออก....พยายามลุกขึ้นยืนแต่มันเสียวแปลบไปทั้งขา....บ้าน่า! ต้องไม่ใช่แบบนี้!" i3 ^( |* y: r' ~- Y/ \7 _
"ผมยังไหวครับพี่ ขอนั่งพักแปบเดียว"4 k4 a7 H. p# Z% C6 `7 d$ _, G
"ไม่ได้หรอก! ขอพี่ดูขาก่อน" พี่โจ้กดนิ้วเบาๆ ไล่จากน่อง พอถึงเหนือข้อเท้ามันก็เจ็บจนสะดุ้ง" B. D: d( m/ s! v, J9 J
"อาการเป็นไงครับพี่โจ้? ไอ้ต้นมันเป็นยังไงแน่?"
& V `4 w9 T. D0 V+ o"ส....สงสัยกระดูกร้าวว่ะ เห็นแวบๆ ว่าฝ่ายโน้นเอาเข่าลงแถวนี้"
0 x# M# o4 l q* @) R# s# g9 V+ l# @, z- T$ P/ ^2 V
"พี่โจ้ ผมไม่ได้ตั้งใจนะครับ น้องต้นลองถอดรองเท้าออกดูซิ" % o! `+ f0 D' [# M6 I
ฝ่ายโน้นหน้าสลดไม่แพ้กันพยายามเข้ามาช่วยแกะเชือกรองเท้าแต่ยิ่งกระเทือนมันยิ่งเจ็บ.....มรึงจะช่วยหรือมรึงจะฆ่าตรู!? ตาพร่าจนมองหน้าไม่ชัดเลยไม่งั้นตรูจะเอาคืนแน่ไอ้คนหวังดีที่โลกไม่ได้รอ
* }4 C' R% E9 X5 ~8 b! ~2 z7 @- Lอะไรๆ มันชุลมุนไปหมด แล้วใครก็ไม่รู้มาหามผมไปข้างสนาม.....ผมถูกเปลี่ยนตัวออกแล้วเหรอเนี่ย?....ไม่จริง....% G, s, o5 w6 F
"ต้น! ขาหักเหรอ?"7 `3 |* Q+ Y9 F8 ~
"ไม่หักโว้ย! ช้ำนิดหน่อยแค่นั้นแหละวิง"
4 e$ H* \0 J' [ a0 w) L/ {' z"พี่โจ้ ผมว่าเรียกรถพยาบาลเถอะครับ"8 W( n m, r+ E3 k
"เอางั้นเหรอเม้ง! เออ! ก็คงดีมั้ง? พี่ทำอะไรไม่ถูกแล้วเนี่ย!"- B3 _/ G1 G* a' Y5 T
"ไม่ได้นะครับพี่โจ้! ผมแข่งไหวจริงๆ ผมยังแข่งได้นะครับ ขอผ้ายืดมารัดขาก็พอครับ". l: u$ B5 G/ q0 P
"อ....เอางั้นเหรอต้น? แน่ใจนะ?"
* Y# {; y8 @3 g( m# i
/ D2 n: z C" e7 X4 D. aผมนอนแหมบกลั้นใจตอนที่พี่โจ้ถอดรองเท้าถุงเท้าออกแล้วรัดผ้ายืดตั้งแต่เหนือข้อเท้าไล่ลงไป แค่ช้ำเท่านั้นแหละ ไม่ได้เป็นอะไรหรอก ผมต้องแข่งต่อได้สิ.....วันนี้คือวันแรกที่ผมจะสู้เพื่อเขา! จะจบแบบนี้ไม่ได้!6 Z$ N7 V( M( E1 ]/ J, ]$ D; r
"ต้น! ท่าจะไม่ไหวนะ! เจ็บแบบนี้คงกระดูกร้าวแหงๆ ดีไม่ดีหนักกว่านั้นอีก"
5 v2 z" i7 z6 Y: d0 Z! m1 z3 g"ต้องไหว....ต้องไหวสิ เขารออยู่....เขารอเหรียญทองอยู่.....เจ็บนิดเดียวเอง"% t/ k- H) i/ K& S, \3 |$ C' m
"ต้น.....อย่าฝืนเลยนะ ทำแบบนี้พี่เขาไม่ดีใจหรอก"
: O3 X: @* I: E0 l$ |"เรายังไหวน่าวิง....แค่ไล่เตะนายไม่ได้แค่นั้นแหละ ฮะๆ"5 s) V& `3 F% ]% w/ A
"ต้น พี่ว่าไปโรงพยาบาลเถอะ พี่รับผิดชอบไม่ไหวนะถ้าน้องอะไรไป ยังไงเจ็บแบบนี้พี่ก็ให้ลงต่อไม่ได้แล้ว"
0 {/ O4 f6 }# i M"ข...ขอผมนั่งเป็นตัวสำรองก็ได้ครับพี่.....ขอผมอยู่เถอะนะ.....แข่งจบแล้วค่อยไปหาหมอ"
) C- l6 W. i0 f: I* w: k! h# l
2 i/ y& {, P$ x* o l/ {' G, p0 Aอุตส่าห์ตีเสมอได้แล้ว อีกไม่นานก็จะจบแล้ว อย่างน้อยอยู่เป็นตัวสำรองถ้าใครเหนื่อยผมยังลงแทนได้.....ต้องชนะสิ....ต้องชนะ......ผมขยับผ้าให้ยิ่งรัดแน่นขึ้น รัดแน่นๆ ให้ลืมเจ็บไปเลย แต่พอลองลงน้ำหนักที่เท้ามันก็ยังเสียวแปลบนิดๆ ถึงโคนขา
) D i9 Z6 S$ A3 B7 a9 @ J.....แค่อย่างเดียวที่ผมจะทำเพื่อเขาได้ แต่ผมก็ยังทำมันพัง.....
+ E) y% @) g" u$ Z.....ทุกอย่างพังหมดแล้ว....ไม่เหลืออะไรแล้ว..... ! N# F0 C' c: q2 r. c. D
/ C( S& i8 j! j7 l( }# ~+ L
"โจ้! นายทำอะไรน่ะ?" เสียงใครเดินเข้ามา....ทำไม.....ไม่นะ! ต้องไม่ใช่เวลานี้!!!8 _; c* ^: X% C$ |
4 a. _/ K2 J/ v) X! D
"น้องเขาโดนล้มกระแทกแถวข้อเท้าน่ะพี่กริช"4 u6 |) u" I! p/ F# ^
"แล้วทำไมเอาผ้ารัดแบบนั้นล่ะ?"+ b- a7 ^* i3 }9 o
"ก็....ก็น้องเขาอยากให้ทำแบบนี้น่ะ"
7 ?; @" n# \; Tเขาก้มลงข้างๆ มือแข็งแรงที่คุ้นเคยแตะลงที่ข้อเท้าแล้วค่อยๆ แก้ผ้าที่รัดออกก่อนจะกดเบาๆ ไปทั่ว0 Y, ^& N, L$ F0 z8 H, ?% H. U# u
"เจ็บตรงไหนบ้าง?" 0 _% ?4 t' L$ g& b" }7 o
+ {: F5 A" J9 h+ N! R6 W: G$ ^9 q6 X.....เขาอยู่ตรงนี้จริงๆ.....เขากลับมาแล้ว.....แต่ทำไมต้องเป็นตอนนี้.....นี่ไม่ใช่สิ่งที่ผมอยากมอบให้เขา เขาควรได้เห็นเหรียญทองที่ฝันมานานต่างหาก ความฝันที่ผมทำพังถึงสองครั้ง......8 U/ M, m5 e; H3 E6 M
"นอนลงซะ โจ้หาอะไรมาหนุนขาน้องต้นไว้ ขอถุงน้ำแข็งมาประคบแล้วโทรเรียกรถพยาบาลด้วยนะ"
: c; n& V6 J: [# P4 V( Aถึงจะอยู่ข้างสนามที่กำลังแข่ง แต่รอบข้างในตอนนี้กลับเงียบเหมือนมีแค่ผมกับกริช เงียบจนได้ยินแค่เสียงสะอื้นของตัวเองกับเสียงลมหายใจของเขา
/ K' \+ m) K3 g( h# O, i9 M* V"ทำแบบนี้ทำไม?". |. N; H: V' x4 _. g
"......เรา......" ผมจะคุยกับเขาไม่ได้ เรื่องของผมกับกริชจบไปแล้ว ต้องทำเหมือนไม่รู้จักเขา จะไม่ทำให้เขาเดือดร้อนอีกแล้ว# z# S, @# @! M4 W: m2 w
"ถามว่าทำแบบนี้ทำไม? อยากพิการรึไง?" เขายังโกรธอยู่จริงๆ ด้วย......เขายังโกรธผมอยู่.....+ v$ q7 e$ s6 o; i2 |' A5 V0 m! S
อยากจะห้ามน้ำตาแต่มันไหลมาไม่หยุดได้แค่เบือนหน้าหนี ไม่ใช่เพราะเจ็บขา แต่มันเจ็บที่ใจ. d/ W! h4 j' |: B. i
เรื่องเดียวที่ผมพอจะทำให้เขาได้ แต่ตอนนี้มันพังหมดแล้ว.....ตอนนี้ผมเป็นแค่คนโกหกที่ไม่มีอะไรจะให้เขายกโทษได้8 V) C Z! y1 J3 C6 ^
& l8 m# s( t" s* h9 h0 Sเสียงรถพยาบาลแว่วมา แล้วผมก็ถูกอุ้มขึ้นรถ.....ดีเหมือนกัน พาผมไปจากตรงนี้ทีผมสู้หน้ากริชไม่ได้.....ไม่อยากให้เขาเห็นผมในสภาพนี้อีกแล้ว
# D. @! R) k4 N0 ]"ไปด้วยครับ" กริชก้าวตามขึ้นมาแล้วประตูรถก็ปิด ....โว้ย!! พูดอยู่หยกๆ ว่าไม่อยากให้เห็นก็ยังจะตามมาอีก
! j! g# w; j2 a4 s$ S$ L"กริช.....เราขอโทษ" กริชนั่งจ้องหน้าผมไม่พูดอะไรเลย
& |, O: g- D/ D; J0 p& b"ไม่ต้องพูดแล้ว"
, W, U" `$ G( _ p7 e7 v' A+ y"เราขอโทษ.....ขอโทษนะกริช......ขอโทษจริงๆ"4 p7 e! F, w% e: J& }( p
"................" s, Z0 k& N# G# h8 @" z d
"วิงเขาไม่เกี่ยวอะไรด้วยนะครับกริช วิงเขาไม่รู้เรื่อง เราไม่ได้เล่าเรื่องของพี่--"
2 D( n3 E+ |6 l4 ^; D"ไม่ต้องพูดแล้ว นอนไปเถอะจะถึงโรงพยาบาลแล้ว"
3 D/ d8 v) m- [2 _ _9 ` n; V4 h# U# D; x. }1 l+ e
รถหยุดนิ่ง บุรุษพยาบาลเข้ามาเข็นผมเข้าห้องฉุกเฉิน ภาพสุดท้ายที่เห็นคือกริชยืนนิ่งไม่เดินตามมา นั่นสินะเราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วนี่นา ทั้งที่รู้ดีแต่ทำไมมันหัวใจมันเจ็บเหลือเกิน.....เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว....คำขอโทษของผมเขาก็ไม่อยากฟัง.....เขาไม่รู้จักผมอีกแล้ว......
& a* w: F3 B5 M: J...
9 ?! R( V2 l! }3 y* V% b Z+ z...
& v- N. G' J5 Q5 a9 l' G6 B.../ X, ^/ {: l9 }9 m
...: P5 ^, _# J0 v3 d2 k( R( j1 E [
พยาบาลจับผมตรวจโน่นนี่ แล้วเข็นไปห้องเอ็กซเรย์ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาทำอะไรบ้าง ในหัวเห็นแต่ภาพกริช.....
) |1 M% l5 y& ~/ S/ l( @8 W3 Q+ cภาพที่เคยอยู่ด้วยกัน....ทุกคำพูด......ทุกสิ่งทุกอย่าง.....รวมทั้งภาพสุดท้ายที่เขายืนมองผมไกลๆ.....สิ่งที่พอเรียกสติกลับมาได้ก็คือความเจ็บเมื่อคุณหมอขยับเท้าผมให้เข้าที่ก่อนจะเริ่มพันผ้าปูนพลาสเตอร์เปียกๆ เข้ารูปเฝือก' V% b7 e( I3 x/ r5 B2 Q2 f% F7 v
"กระดูกร้าวนะ ไม่ถึงกับหักแต่ก็พยายามอย่าใช้ขาช่วงนี้ล่ะ"
8 N0 O2 F2 d+ C S: D' k"ครับ"
8 g7 o0 s0 ]. w"ใส่เฝือกเดือนนึงแล้วมาเอ็กซเรย์ดูอีกทีแต่คิดว่าเดือนเดียวคงหายดีแล้วล่ะ"
, _! w+ {! p% Pไม่รู้ว่าดีใจหรือเสียใจ....แวบนึงคิดว่าน่าจะเจ็บแรงกว่านี้เผื่อบางทีเขาอาจจะอยู่กับผมนานขึ้น.....คิดอะไรบ้าๆ.....กริชเกลียดผมขนาดนั้น....
2 }8 t5 B% l! O7 l5 R1 G
9 Y' z4 }& ?7 y) t8 R j3 qนาฬิกาบนผนังบอกเวลาบ่ายโมงกว่าๆ ....ตอนนี้การแข่งจบไปแล้ว.....ถึงไม่รู้ผลแต่......ถ้าชนะป่านนี้คงมีใครสักคนมาหาแล้วล่ะ.....ทุกอย่างพังหมดแล้ว สิ่งสุดท้ายที่จะทำเพื่อเขาแต่ผมก็ยังพลาด แล้วไอ้เป๋อย่างผมจะทำอะไรได้อีก ก็ได้แต่ยอมรับความจริงเท่านั้น ผมยกมือไหว้ขอบคุณคุณหมอและพี่บุรุษพยาบาลที่เข็นรถให้ผมนั่ง ประตูห้องตรวจค่อยๆ เปิดออก ทั้งที่รู้.....แต่ลึกๆ ก็ยังหวังว่าคนที่ยืนรออยู่หน้าห้องจะเป็น......มีแค่ความว่างเปล่าเท่านั้น......
: i; i8 d7 S U3 h' zจะมัวสำออยไปถึงไหนฟระไอ้โง่! ชีวิตเราต้องจัดการเองได้สิ! บอกตัวเองไว้ว่าไม่มีกริชอีกแล้ว!
, Z T0 R y6 a: A$ }; S( ?: q- R* r( X ^& T
"เอ่อ....พี่พยาบาลครับ ผมไม่ได้เอากระเป๋าเงินมา ขอโทรไปหาคนที่บ้านหน่อยได้มั๊ยครับ?"7 {3 C$ a H( n+ N5 `
"พี่ชายของน้องจ่ายให้หมดแล้วล่ะครับ" ....พี่ชาย? ใครโทรบอกพี่ต่อพี่ต้อมรึไง?
$ h* E; U. m0 P5 k" _% v0 F6 X" K"นั่นไงครับ" _2 d3 t% s" c V+ [6 M$ \
ไม่ใช่พี่ต่อหรือพี่ต้อม.....คนที่ยืนสะพายเป้ถือไม้ค้ำกับถุงยาอยู่ข้างหน้า......) P- ]* q3 b. x: i& ?+ w' s" G8 Q9 C
"คุณหมอนัดอีกหนึ่งเดือนให้มาเอ็กซเรย์อีกครั้ง ระวังอย่าโดนน้ำด้วยนะครับ อันนี้บัตรคนไข้ครับ") [6 _6 A- z3 j
"ขอบคุณครับ"+ d, V. {0 N+ p1 A, x, P+ H
แล้วเขาก็เปลี่ยนมาเข็นรถให้ผมช้าๆ ออกมานอกโรงพยาบาล ไม่มีคำพูดอะไรทั้งนั้น....มีแต่ความเงียบ
/ b( z- m: N: @..
, ]. ~, i; B# [ p, O$ c9 `8 m..
h# Y( c' i t' M' t"พี่กริชไม่กลับเพชรบุรีแล้วเหรอครับ?"
& C* W' H! R# \+ }0 u"เรียกกริชเฉยๆ ก็ได้"
; G2 P$ q( q2 a" A4 n....9 `# _+ l2 w0 W* d8 ]
....
( U& q, K1 D0 e....
- A+ n0 C* w5 e5 U....
3 f( v2 L) M" y8 @+ p"ต้น ทำแบบนี้ทำไม?"
9 C' J8 x" v/ U# K".....เราขอโทษนะกริช"
0 b" \/ Y/ [( j" {"เลิกพูดขอโทษได้แล้ว บอกผมทีว่าทำแบบนี้ทำไม ไม่รู้ตัวรึไงว่าเจ็บหนักแค่ไหน ถ้าฝืนต่อจะเป็นมากกว่านี้นะ"# o$ u, @5 `* P# O
".....แต่ยังแข่งไม่จบ......"
@/ Z( c/ h( A"จะฝืนไปทำไม?" กริชเบาเสียงแล้วนั่งลงตรงหน้า ".....แค่เดินยังไม่ไหวเลย"8 O4 t6 p- X- b8 k
"เรา...อยากเอาเหรียญทองมาให้กริช.....เหรียญทองบาส.....ขอโทษนะเราทำให้กริชผิดหวัง"
4 i B, m, i6 f* y) T# u$ J"เรื่องนั้นช่างมันเถอะ นั่นมันความฝันของสิงห์ ต้นก็รู้"3 H/ A$ U9 I4 L B! j
8 Z& o2 I! Y* o.....เรื่องนั้นช่างมันเถอะ.....พูดแบบนี้แสดงว่าสีเราแพ้แล้วจริงๆ.......
9 L- G s# A) r/ F"อะไรที่กริชอยากได้...ฮึกๆ....เราจะทำให้ทั้งนั้น แต่ตอนนี้ทีมสีเรา...ฮึกๆ ...."
7 o( W4 U$ e, r3 U9 ^6 F' ~"กีฬาต้องมีแพ้มีชนะ มันเรื่องปกติน่ะ") l" p' p, [ G; R/ E! x
"เราไม่ได้ตั้งใจจะให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้เลยนะ...ฮึกๆ...คืนนั้นเรา....เราแค่อยากกินเหล้าฟรี.....ตอนแรกตั้งใจจะ..."9 `9 ]/ P5 r _0 y, s" Y, X7 u
"จะมอมเหล้าผมแล้วทิ้งไว้ที่ร้านงั้นเหรอ?"; h& _- y' D' X2 K; A
ภาพวันเก่าๆ คืนแรกที่ได้เจอกัน จุดเริ่มต้นของเรื่องทั้งหมด จุดเริ่มต้นที่ให้เรื่องเลยเถิดมาถึงขั้นนี้! N8 G" t: E [/ G( \1 o- H
; M+ [* c! v2 x7 G7 g: Y+ c+ Y8 a
"ตอนเห็นชุดนักเรียนในตู้ ทำไมต้นไม่บอกผมล่ะ?"0 z; E; o6 {. U' w! S: ?3 q6 c% ~
"เรา...เรากลัว....ฮึกๆ....เรากลัวกริชบอกโรงเรียน ....ฮึกๆ.....กลัวถูกไล่ออก...."( K i" y8 T" m% b/ m' {
"แล้วหลังจากนั้นล่ะ? มีเวลาตั้งนานทำไมต้นถึงไม่บอก?"' R0 t) j. V7 }3 E3 i* K
"เราผิดเองแหละ เรากลัว....ฮึกๆ....กลัวไปทุกอย่าง"$ D0 f# e5 z6 g3 b
...
# a* u+ v$ M9 }3 Y...' @( D, m+ t3 ]4 K: z
"ต้นกลัวจะกระทบการเรียนของผมใช่มั๊ย? ต้นรอให้ผมสอบกลางภาค สอบโควต้าเสร็จก่อนใช่มั๊ย? คืนนั้นที่สวน......ต้นพูดว่านายเป็นรุ่นน้องแต่พอผมเล่าเรื่องสอบโควต้านายก็เปลี่ยนใจไม่ยอมพูด"
1 M# e; o, r3 Y...
1 Q! l ]. t t& n...
/ E4 n) v5 l5 i# c" M"ต้น.....เป็นความผิดของผมเอง เพราะผมอ่อนแอ ต้นถึงต้องรอมาตลอดใช่มั๊ย? ต้นรอผมสอบเสร็จก่อนแล้วถึงจะพูดใช่มั๊ย?"/ g P. ]. V4 Q
"เรากลัวบอกไปแล้วกริชจะโกรธจนไม่มีสมาธิทำข้อสอบ.......ม...ไม่ใช่หรอก เรามันโง่เอง เรามันขี้ขลาด....กลัวว่าบอกความจริงแล้วจะเสียนายไป....เรากลัวกริชจะเกลียดเรา แต่ยิ่งหลอกนายนานเข้าเราก็.....เราไม่รู้จะทำยังไงดี"- B, f+ l) R( L6 J
1 i L5 H. A+ y/ J. I) e/ V' z( ~7 l
"ขอโทษนะต้น....เป็นความผิดผมเอง ผมมันอ่อนแอ...ทำให้นายต้องคอยหลบมาตลอดสามเดือน" 4 ^6 D# L! e& v& L3 U8 z
"ดูต้นตอนนี้สิ....เจ็บขนาดนี้....." กริชลูบมือลูบแขนที่แผลเพิ่งตกสะเก็ดและเฝือกที่ยังไม่แห้งดี เสียงเขาสั่นเครือ! B$ c2 u6 y4 \$ Z) q* y& H& c
"ขอโทษนะที่เมื่อคืนผมพูดแรงแบบนั้นกับต้น ผมเสียใจจริงๆ ต้นไม่เคยเรียกร้องอะไรจากผมสักอย่างแต่ผมกลับคิดกับนายแบบนั้น". S1 l& a: }2 g# [& o$ f g
"ไม่เป็นไรหรอก เราควรโดนยังงั้นแล้วล่ะ ขอโทษนะกริช" # k- Y3 l3 ^- y+ _0 p3 @* x/ l# [
) s! Z; j: g* Eเขากอดผมไว้ เป็นท่าที่ทุลักทุเลแถมยังต้องเบี่ยงตัวไม่ให้โดนเฝือกอีก
, d; r, e( t7 Y" W8 U! C; J"ผมว่าเราเลิกพูดคำว่าขอโทษกันดีกว่านะ ไม่งั้นพูดกันอีกสามวันก็ไม่จบซะที"& z7 Z7 [: g3 a
"แล้วกริชยังโกรธเราอยู่มั๊ย?"1 g2 i3 X3 h2 k0 g: P# I
"ไม่แล้วล่ะ ผมเองก็ผิดเหมือนกัน"
& t7 R. {- M5 s"ไม่โกรธแน่นะ?" กริชพยักหน้าทั้งน้ำตา1 Z3 r: ]1 P7 p" w3 t5 g
"งั้นเราก็มีอีกเรื่องจะบอก.....คือ...." มาถึงขั้นนี้แล้วสารภาพให้หมดไปเลย จะตายก็ตายทีเดียวนี่ล่ะ% K! @/ m/ d" g! i+ O$ z
/ _) v1 `# J: |" }$ N% t, Z"เราเป็นคนโทรเข้ามือถือนายตอนที่อยู่หน้าห้องปกครอง คือตอนนั้นเราอยากรู้ชื่อจริงของกริชจะได้หลบถูกน่ะ" (ความผิดพิเศษกระทงที่ 1)
# D8 s9 g' ]( C6 C"งั้นเหรอ.....ก็ไม่เป็นไรร้อก! ไม่ได้โดนตีซะหน่อย" (ศาลยกฟ้อง)
# N4 `6 v. h+ z3 q
% a' R. q4 ]3 ^0 B# F) x& f( O"แล้วเรา...เอ่อ....ก็เป็นคนบอกพ่อแม่กริชเองแหละว่านายทำกีฬาสี" (ความผิดพิเศษกระทงที่ 2) . ?, i& S( _5 o5 S5 d
"ไปบอกกันตอนไหน? ต้นเจอพ่อแม่ผมได้ยังไง?" (ท่าตรูจะไม่รอด ไหนๆ จะตายแน่ขอบอกให้หมดจะได้ตายตาหลับ)
M2 S8 d6 ^. J; S9 C! H- [
+ }; [, `! j% a0 _/ F"เจอที่หน้าบ้านของกริช .....เรา.....วันนั้นเราขโมยกุญแจของกริชไปปั๊ม" (ความผิดพิเศษกระทงที่ 3)
/ d1 c7 E4 _. A! G! m5 R8 L* r, c+ s4 U$ i! W5 A- I
"แล้วก็แอบเข้าบ้านของกริช......" (และความผิดพิเศษกระทงที่ 4)
, C m) i2 K2 f% g
+ e9 }( V; z4 z/ B1 k% q2 z- \"ไปค้นของของพี่สิงห์ด้วย" (ความผิดพิเศษกระทงที่ 5 ตามมาติดๆ .....หมดรึยังเนี่ย?)
0 g' @- @3 ]$ s# |% S3 B5 o2 s; o
กริชจ้องหน้าเขม็งเลย..... อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดล่ะ จะปิดบังไม่ได้อีกแล้ว8 D" D3 F( T; ^7 ?! S) {
"ผมไม่โกรธหรอก จริงๆ แล้วก็ไม่คิดว่าจะปิดพ่อแม่เรื่องกีฬาสีได้นานนักหรอกนะ"6 d+ J& P/ E- M$ u) m+ B
"แล้วที่เราขโมยกุญแจของกริชล่ะ? ที่ค้นของของพี่สิงห์อีก กริชโกรธก็เราบอกมาตรงๆ เถอะนะ"
) \ V& I# y* R8 D' ?"บอกแล้วไงว่าไม่โกรธก็ไม่เชื่อ อยากให้โกรธก็ได้นะ เอ้านี่!" โป๊ก! ว่าแล้วก็โดนมะเหงกหนึ่งที ! ^& h' h% k: O& c
"มะเหงกนี้สำหรับการปากหนัก คิดมาก ไม่เชื่อใจผม"
7 ~% p7 ?1 r' ? n
9 y& B8 B; J3 d) U"แล้วก็มะเหงกที่สอง.....โทษฐานที่ไปกอดคนอื่นต่อหน้าผม บอกมาซิน้องวิงเป็นใครเป็นอะไรกับนาย?"; R) V( q9 H; B2 T* h( b$ q
"ก...กริช วิงเป็นเพื่อนเรา"! N3 t/ k9 J- {$ V1 n) L( l R
"กอดกันแบบนั้นน่ะนะ! อยากให้ผมเชื่อแบบนั้นน่ะเหรอ?"
1 M1 I p# v5 L( f8 q& p+ q5 W"วิง....เป็นเพื่อนสนิทของเราจริงๆ นะครับ". T. x) w: ^$ M7 h! M* z
"จะบอกดีๆ หรือเอามะเหงกอีก?"
) A* N! {* b ]% m" V/ j& jผมได้แต่ก้มหน้านิ่งเงียบ จะพูดอะไรให้วิงเสียหายไม่ได้หรอกเขาเจ็บช้ำขนาดนั้นเพราะผม ถ้ากริชไม่เชื่อใจผมก็ทำอะไรมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว
' C# n+ f6 {" a0 g
0 @+ ~) Q+ `1 N8 ~: p) T! Y. z"มะเหงกที่สามนี่ โทษฐานที่ไม่บอกผมว่าจูบแรกของต้นน่ะให้คนอื่นไปแล้ว"' n1 `3 e8 U; _8 z; }9 C) ^1 q3 S; S
"กริชรู้ได้ยังไง?"
5 |; \) |' M, W# b8 Y"น้องวิงบอกผมหมดแล้ว เขามาที่โรงพยาบาลตอนที่ต้นยังอยู่ในห้องตรวจ แต่ตอนนี้กลับไปแล้วล่ะ" H5 U! S x" v$ B
...
2 U5 f8 u7 K8 o" Y...! V! b& X0 M% C6 N
".......ขอโทษนะกริช". q/ X2 R) A) [9 \0 p
"ไม่เป็นไรหรอก เรื่องนี้ต้นคงลำบากใจ ......น้องวิงเขาก็น่าสงสารนะ"% }7 H2 B, \; q. E& V! B1 \
"....ครับ...."0 V8 G. F; X9 j, u
"เป็นเด็กซื่อๆ แต่ใจกล้าน่าดู น่าเสียดายโดนต้นปล้ำซะได้"- G% e8 x8 j' V
"โว้ย! ไม่ได้ปล้ำนะ!" ( p7 X+ V: L* c1 } r- s% Z5 m
"เล่นถอดเสื้อกอดเขาแล้วจูบที่หน้าผากแบบเนี่ยไม่เรียกปล้ำเหรอ?" ....วิงมันกล้าเล่าลงลึกทุกรายละเอียดเลยเหรอเนี่ย? เป็นคนเปิดเผยจริงๆ
( b+ K8 j- A% N, g8 Q% s+ [5 c/ J2 ^3 t k
กริชหัวเราะเบาๆ แล้วนั่งยองๆ หันหลังให้ผม
3 X8 G- u( U4 U1 D: S"ทำอะไรน่ะ? อย่าบอกว่าจะให้เรารุกที่นี่นะ"
; {& n2 @0 f8 ^' X- O& E"เดี๋ยวเถอะไอ้น้องจอมหื่น! อยากโดนมะเหงกอีกรึไง? จะพาไปส่งขึ้นแท๊กซี่ต่างหาก"
7 P# x' N) s( r6 v; X! H' e6 \+ |( }แผ่นหลังของเขาอบอุ่นเหลือเกิน ดีกว่ามอเตอร์ไซค์ในฝันหลายเท่า.....ดีที่สุดเลย......ผมกอดคอกริช ซบหน้าลง.....ไม่ได้ฝันไป.....* z9 P& j* _$ u7 Q7 G" k
"กระเทือนแผลเหรอต้น? ทำไมร้องไห้?"
* c' k- r( J+ O& n: n) g9 P% K2 G/ @"เปล่า.....เรา....เรานึกว่ากริชจะโกรธเราไปตลอดชีวิตแล้วซะอีก"
8 A e3 ?, g! O! _"เราสองคนสัญญากันแล้วนี่นาว่าจะอยู่ด้วยกันตลอดไป"
- _! d9 A+ I' Z6 o( \8 ^( Z6 _" \8 m0 g6 o' f+ y& R
"กริชครับ.....อย่าโกรธวิงนะครับ....วิงเป็นเพื่อนเรา", Z* y( j2 `, _( E8 g. k
"ไม่โกรธหรอกน่า เขาเป็นเพื่อนนายแล้วก็เป็นรุ่นน้องผมด้วยนี่นา"
& G; q: g5 G( g; \2 r0 i" Q"เขาน่าสงสารนะครับ"
1 L$ P% u2 n% x0 N2 d1 S, v"อืม แต่สักวันนะ.....สักวันเขาคงเจอรักแท้ครั้งใหม่..........เหมือนที่ผมได้เจอ"
. G. q, W* ]: ]& S% |
* G0 k" x2 `- M+ C8 F5 ~คำสุดท้ายของกริชแผ่วเบาจนเด็กหนุ่มที่ขี่หลังอยู่คงไม่ได้ยิน....และไม่ได้เห็นน้ำตาของคนที่แบกเขาไว้. o( a0 @& h: B/ T( b: u" h" I9 O
.....เป็นไรวะสิงห์ เปียกฝนแล้วดันมายืนหน้าบ้าน กรูนึกว่าผี....." O1 Q# b( Q3 Y3 m0 Y W: `
....กรูทำกุญแจหาย.....
5 c2 D* l! K1 ^) [' L......เราขโมยกุญแจของกริชไปปั๊ม......5 F) C6 u, U. b$ f! @7 j* u6 j+ _
7 M" }. L3 ] T2 Y- {
เขาเจอแล้ว.....กุญแจที่หายไป.....กุญแจที่เคยคิดว่าชีวิตนี้คงไม่มีใครดีเท่าความรักครั้งแรกที่แสนเจ็บปวดนั้น ....แต่วันนี้....เขาหันไปดูเด็กหนุ่มที่อยู่บนหลัง.....สิ่งต่างๆ ที่ต้นทุ่มเททำเพื่อเขามาตลอด......# c: s& p% x3 f/ ?2 ^
"ผมจะอยู่กับต้นตลอดไปนะ"& M1 v9 g! K; a& N% B) U
"กริชว่าอะไรนะครับ?"* w3 M1 D8 _0 @# _" u8 T. f
"ป....เปล่า...."5 z. {& t' i: E6 b
8 X/ I- H% A4 M# O6 O8 L"กริชครับ.....เรายังไม่อยากกลับบ้าน"+ K j1 j; N# K! _) ?% {
"งั้นจะ...จะไปไหนล่ะ....หรืออยากไปจู๋จี๋กันที่บ้านผม"
+ W' \% Y A+ D, y$ A( Y3 i"โหย! ขาเพิ่งเข้าเฝือกอยู่นะ"
6 W- L' ^- l! }/ {"งั้นจะไปไหนล่ะคร้าบท่านน้องชายสุดที่ร้าก?"
4 [ M0 m1 R* R! X9 @8 B"ไปอีกที่นึงนะครับ") S+ Y( l4 _9 h! e* r7 G
"ไม่เอา! ไกลอะ! ตัวนายก็หนักยังกะควาย"
! Y. a$ ~/ C, x8 z6 I' Y- y"ฮะๆ นะครับ นะๆๆ พี่ชายสุดที่รัก นะๆๆ น้าาาาาาา"
8 U t0 I" F! v- W. [$ a
" y% I0 c! |; P4 e* y' S' x2 Gกริชไม่ตอบแต่ก็แบกผมไปตามฟุตบาทเรื่อยๆ .....ไม่ต้องบอกว่าไปที่ไหนแต่หัวใจสองดวงต่างรู้คำตอบของอีกฝ่าย เป็นภาพที่แปลกตา กลางแดดร้อนเปรี้ยง เด็กหนุ่มสองคนขี่หลังกันเดินไปตามถนน คนบนหลังแต่งชุดนักบาสสีแดงสะพายเป้แบกไม้ค้ำพะรุงพะรัง ขาก็เข้าเฝือกสีเดียวกันเหมือนจงใจ
$ R- N- Q/ G9 Z1 G
! k: Y1 L* Z a) G! l9 m......บาสแพ้ไปแล้ว.....ขาก็ใส่เฝือก.....การสอบก็ยังต้องรอฟังผล.......ไม่มีเหรียญทอง.......ไม่มีมอเตอร์ไซค์.......
8 g7 s& f& [; D0 J7 Eหนทางของชีวิตไม่ได้สวยงามเป็นไปตามที่คาดหวังเสียทุกครั้ง แต่หากยังไม่ปล่อยมืออีกมือที่เกาะกุม 1 n+ u% S2 U1 ^
หากยังไม่หมดหวัง หากยังเชื่อใจ ยังสู้เพื่อตัวเองและคนอีกคนที่อยู่เคียงข้าง ชีวิตก็ยังมีพลังให้ก้าวต่อไป
6 [/ M0 d1 t) q7 q2 P) s: F3 P5 ]& f.......ตอนนี้เหมือนโลกมีแค่เขาสองคน.....คนสองคนที่พร้อมจะเป็นโลกทั้งใบให้กันและกัน......% Y1 s# v4 i) E: X1 y3 M% I& p
# m6 H: v: y7 p# r1 q1 l
2 X* ^/ A; i% n' A9 W! I! \
3 \1 K w5 v3 ]% b4 W7 {3 e================= THE END
$ y* y0 q4 z3 _+ `4 Z; B8 c6 ~5 u; g" a! r; Q3 Q- v1 s: Y, K# ?3 B$ j# C
|
|
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2021-1-17 00:24:35
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2021-1-17 06:38:29
โพสต์ 2021-1-17 19:29:15