ผมชื่ออาร์ม
สวัสดีครับ สังคมเว็บไซด์นี้เป็นสังคมที่น่ารักอบอุ่นดีนะครับ แจกคลิปกันว่อนเลย ^^ ผมเป็นนักแต่งนวนิยาย ที่เสกเรื่องราวต่างๆในอินเตอร์เน็ตมาเยอะแล้ว วันนี้มีความรู้สึกอยากถ่ายทอดความคิดสู่ความรู้สึก ความรัก ความผูกผันแบบนี้ในอีกแง่มุมหนึ่ง นี้เป็นนวนิยายถ่ายทอดแบบไทยๆ
เรื่องแรกของผมเลยก็ว่าได้ เขียนขึ้นมาจากชีวิตจริงๆ ของคนคนหนึ่ง เติมน้ำเยอะ แต่เอาเป็นว่า จะเสียวกันอย่างเดียวคงไม่ได้ มาเรียกน้ำตากันด้วยดีกว่า
ผมมีแนวเขียนในอินเตอร์เน็ตเชิงรูปลักษณ์แบบอ่านได้พอง่าย ใครอยากเสียว ลองดูโครงสร้างของนวนิยายให้ดี จะได้เสียวให้ถูกที่
งานนี้ผมจะกรีดน้ำตาตัวละครเลยก็ว่าได้กับ เรื่องที่ชื่อว่า “My Name is ARM”
บนเส้นทางเดินชีวิตที่เรียบง่ายของวัยรุ่น มีที่พัก มีที่พึ่ง ได้มองทั้งโลกกว้าง มีสีสันชีวิตหลากสไตล์ในเมืองกรุงที่แสนจะศิวิไล อาจเรียกได้ว่าเมืองแห่งความสุข
แต่ผู้ใดกันเล่าในสังคม ที่จะมาเห็นคุณค่าของความรัก ที่ใครๆ ก็มองเห็นเป็นแค่เรื่องเพศ ความผูกพันนั้นหรอก็ต้องจำกัดแค่เพศเหมือนกัน ดังนั้นเมื่อใครๆ
ก็ไม่เห็นด้วยแล้ว แล้วใครละจะมารักฉัน เพราะฉันชื่ออาร์ม
ลุยๆ ลุยๆ ไว้รวมเล่มค่อยว่ากัน จุฟ
“ไปแล้วพ่อ...ไม่ต้องเป็นห่วง ไม่มีอะ โดดเรียน” เด็กน้อยวัย 12 ปีกล่าวลาพ่อด้วยความรู้สึกที่มุ่งมั่น กับวันเปิดเทอมใหม่
กับโรงเรียนชายล้วนที่ยิ่งใหญ่และมีเกียรติต่อหน้าชายผู้เป็นที่รักที่สุด ชายที่หวังในตัวเขาว่า สักวันหนึ่งเขาจะได้ดูแลเรายามแก่เฒ่า
“เออ โชคดีลูก” พ่อตอบ
“บายๆ...” เด็กน้อยวิ่งไปขึ้นรถเมลล์ แล้วหายลับไป
สวัสดีครับ ผมชื่ออาร์ม อายุ 12 แล้ว ปีนี้ ม.1 ดีใจสุดๆ ที่ได้ติดโรงเรียนชื่อดัง แต่จับฉลากได้นะ นิสัยผมหรอครับ...ขี้เล่น เฮฮาเป็นมิตรกับคนทุกคน
ส่วนหน้าตา ก็งั้นๆ แหละมั้ง แต่หน้าตาผมหวานนะ เพราะผมเป็นลูกคนใต้ แล้วหน้าก็เหมือนแม่
“โอ้ย!!” เสียงของเด็กหนุ่มวัยรุ่นดังขึ้น
“ซวยแล้ว โรงเรียนวันแรก เหยียบตีนชาวบ้านแต่เช้า ยังไม่ทันเข้าโรงเรียนเลย” อาร์มนึกในใจแล้วเอ่ยออกไปว่า “ขอโทษครับๆ” อาร์มได้แต่ก้มหน้าพร้อมพูดซ้ำๆ
อยู่หลายรอบ
“ยืนยังไงว่ะเนี่ย นั่งรถเมลล์เป็นป่ะเนี่ย” เด็กหนุ่มคนนั้นตะคอกใส่อาร์มเบาๆ
“ยืนโหนอยู่ต่างหาก” อาร์มด่าเด็กหนุ่มคนนั้นในใจแล้วได้แต่ก้มหน้าขอโทษไม่หยุด
“แล้วเวลาขอโทษผู้ใหญ่อ่ะ ทำงี้หรอ โรงเรียนเดียวกันด้วยนิ แหงนหน้าขึ้นมาดิ” เด็กหนุ่มคนนั้นพูดด้วยเสียงที่ตลกขบขัน เหมือนได้ข่มรุ่นน้องตั้งแต่วันแรก
“แหงนดิ” เด็กหนุ่มตะคอก
“ครับ...เห้ย” อาร์มขานรับพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมา แล้วอุทานชื่อคนอย่างตกใจสุดๆ “พี่ป๋อง”
“อาร์ม” เด็กหนุ่มคนนั้นเรียกอาร์มด้วยเสียงแผ่วๆ แล้วทันใดนั้นเอง บรรยากาศของทั้งสองคนก็เริ่มอึดอัดขึ้นมาทันควัน
คงจะอึดอัดไม่น้อยกับการแบกรับภาระเรื่องบางเรื่อง ที่บางทีอาจคิดว่าเป็นเรื่องดี แต่บางทีคิดว่าไม่อยากจำเสียซะด้วยซ้ำ
แต่อย่างไรก็ตาม ขอให้ไม่มีใครรู้จะดีที่สุด ก็แหงละใครจะอยากให้รู้ ว่าก่อนหน้านี้เคย`เอา`กันมา
“อาร์มเรียนที่นี้หรอ พี่ไม่เห็นรู้เรื่องเลย” ป๋องถามอาร์มด้วยเสียงที่แผ่ว ขณะที่ก้มหน้า
“ห๊ะ อะไรนะ” อาร์มขานรับป๋อง
“อาร์ม ตรงนั้นว่าง ไป ไปนั่งกัน...อาร์มยังโหนไม่ถึงราวเลย” ป๋องชวนอาร์มไปนั่งเบาะนั่ง 2 ที่นั่ง ที่คู่สามีภรรยาเพิ่งลุกออกไปเมื่อป้ายที่ผ่านมา
“อาร์มเรียนที่นี้ ไม่เห็นบอกพี่เลย” ป๋องเอ่ยให้อาร์มได้ยินอีกครั้ง
“อ่อ...อือ ก็ตั้งแต่ที่พี่ป๋อง ไม่ไปเรียนเท(เทควันโด) อาร์มก็ไม่ได้ติดต่ออีกเลย อาร์มไม่รู้เบอร์ด้วยแหละ คืออาร์มอยากเรียนโรงเรียนนี้อยู่แล้ว
เผอิญจับฉลากได้น่ะ เลยฟลุ๊คปาย” อาร์มยิ้มให้ป๋องที่กำลังก้มหน้ามองพื้น
“อือ...ก็ดีแล้ว โรงเรียนนี้อาจารย์ดีๆ ทั้งนั้น” ป๋องบอกอาร์มพร้อมถอนหายใจเบาๆ
“เอะ...พี่ป๋องเป็นไร” อาร์มสงสัยอาการถอนหายใจของป๋อง แล้วหันไปมองใบหน้าเด็กหนุ่มที่นั่งข้างๆ
เป็นใครใคร ก็คงหลงเด็กหนุ่มคนนี้ ป๋องเป็นลูกครึ่งไทยจีน ที่ขาวและมีหน้าตาที่น่ารักและ สง่างาม ใบหน้าที่ขาวใส โครงหน้าที่เป็นรูปเพชร ดึงดูดให้ใครต่อใคร
ก็อยากรู้จัก ป๋องมีตาที่โตสองชั้น แต่หางตาและคิ้วคมไปด้วยเสน่ห์ แต่ที่ร้ายสุดต่อสายตาคนมองก็คือ ปากที่ชมพูและแสนเพรียวบาง
ริมฝีปางล่างที่อวบอิ่มยื่นออกมานิดๆ เป็นใครใครๆ ก็อยากจูบ
“อาร์ม” ป๋องเรียกอาร์มอีกครั้งหนึ่ง หลังจากที่เงียบงันมาได้สักพัก
“หือ อะไรเสด็จพี่ คิดถึงน้องหรอ” อาร์มพูดด้วยอารมณ์ที่ขำนิดๆ แต่ดูเศร้าและมีความในใจ
ช่วงเวลานี้ คงไม่มีคำพูดอะไรที่จะพูดมากมายนัก ทว่าใช้ตามองกันก็คงรู้ว่าคิดอะไร แต่ตอนนี้คงไม่ใช่ หากมองตากันแล้ว คงไม่อยากคิดว่าจะต้องนึกถึงเรื่องอะไร
“ทำไมไฟแดงมันติดนานจังว่ะ...ให้ตายเถอะโงกุล” อารมณ์อาร์มเริ่มฉุนเฉียวกับไฟแดง เป็นใคร ใครก็ไม่อยากไปโรงเรียนสายวันแรกเป็นแน่แท้
“ทัน ยังทัน ออกจากบ้านเวลานี้อ่ะ เวลามีถมเถไป” “ไม่มีใครมาเห็นหรอก” อาร์มพูดแทรกป๋องขึ้นมาทันควัน
ทันใดนั้นเอง ประโยคที่อาร์มพูด เพียงแค่ประโยคเดียว ก็กลับกลายเป็นว่า ทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวหยุดหมุนไปทันควัน งานนี้ได้ฤกษ์ขุดเรื่องเก่าเสียแล้ว
*** “โอ้ย โอ้ย โอ้ย” พี่ป๋องอาร์มไม่ไหวแล้ว เบาๆ หน่อย
“เจ็บหรออาร์ม ทนหน่อยนะ ทนหน่อยนะ พี่ไม่ไหวแล้วจริงๆ” ป๋องกำลัง`เอา`ตูดอามอย่างไม่ผ่อน ซอยอย่างถี่ยิก ด้วยอารมณ์ที่อยากสุดๆ
และอยากเกินกว่าจะหยุดกับความเจ็บปวดเพียงแค่ปลายหัว
“พี่ป๋องเอาออกก่อนได้ไหม นะนะ อาร์มเจ็บจริงๆ”
“ทนหน่อยนะที่รัก พี่ใกล้แล้ว ทนอีกนิดนะ”
“โอ้ยยย...ขอร้อง พี่แทงอาร์มมิดเลยอ่ะ โอ้ยยย... เอาออกก่อน เอาออกก่อน” อาร์มครางไปและร้องขอป๋องไปอย่างสุดๆ และพยายามตีตัวให้ออกจากตัวของป๋อง
“ไม่ได้อ่ะ อีกนิดนะที่รัก พี่ขอล่ะ ซืดด เฮ้อๆ...” งานนี้คนรุกเท่านั้นที่มีความสุข เพราะไม่เจ็บอะไรมากมาย แถมยังได้สนองอารมณ์ที่น่าจะอัดอั้นมานาน
“เอาออก ไอ้สัส `ตัวเงินตัวทอง` เยดแม่(ง) ไอ้`ช้างน้อย` ฮือออ...” อาร์มด่าป๊องระนาวด้วยน้ำตา แต่ด้วยความที่ตัวสั่นเกร็งไปทั้งตัว ความอ่อนล้าของภายใน
ที่เหมือนอะไรทิ่มแทงอยู่อย่างบ้าคลั่ง เสียงที่ด่าออกมากลับไม่ทำให้ป๋องหยุด ป๋องยังคงใส่อย่างไม่ยั้ง
********ป๋องเริ่มเอามือข้างหนึ่งป้องปากอาร์มเพื่อไม่ให้อาร์มส่งเสียงดังมากมาย ความรู้สึกสงสารน้องก็คงมีอยู่ แต่งานนี้ถ้าไม่ให้เสร็จเรียบร้อย
ก็คงเสียดาย เพราะ ก้นขาวๆ ร่างเล็กๆ ที่กำลังก้มตัวอยู่ข้างหน้า โครงร่างที่เพรียวบาง มีความน่าหลงใหลในการได้ดูดดื่มและลิ้มลองอย่างโอชะ
ความแน่นของรูตูดกระสวบกับ`ช้างน้อย`ที่แข่งจนความรู้สึกของเจ้าของ เจ็บไปทั่วเรือนร่าง หากหยุดแล้ว ความค้างๆคาๆ อาจทำให้ต้องเซ็งไปอีกหลายวัน
แล้วจะหยุดทำไม แต่แล้วก็ต้องชะลอลง เมื่อน้ำตาของน้องไหลลงมาที่ฝ่ามือ
“อาร์มเจ็บมากไหม” ป๋องเริ่มแผ่วแรงที่กำลังแทงมาค่อนครึ่งชั่วโมง แล้วคาไว้ขณะที่ด้ามกำลังมิด
“ไอ้สัส ปล่อยกู” อาร์มด่าป๋องอย่างรุนแรง แล้วพยายามตีตัวออกห่าง
“โธ่ ที่รัก อย่าว่าพี่เลย ก็เรารักกันนิ พี่ขอนะ พี่ขอนะ” ป๋องเริ่มปลอบอาร์ม
“พี่ป๋อง ฮือออ....หึ.หึ...ฮือออ อาร์มขอร้องล่ะปล่อยอาร์มก่อนนะ”
“ไม่อ่ะ!! ถ้าพี่ปล่อยอาร์ม แบบคราวที่แล้ว อาร์มก็หนีพี่อีกอ่ะ” ป๋องตอบทันควัน “โธ่ ที่รัก พี่รักเราน่ะ” “แล้วดูดิมีที่ไหนอ่า `เอา`ตูดอยู่ ไม่ให้มันแตก ต้องมานั่งชักอีกอ่า”
*******ป๋องเริ่มปลอบอาร์มและค้านที่จะเอา`ช้างน้อย`ออกจากรูตูดอาร์ม ยิ่งอาร์มขยับมากเท่าไหร่ ป๋องก็จะหาโอกาสแทงให้มิดด้าม
ป๋องเริ่มสงสารอาร์มที่กำลังน้ำตาไหล แต่ใจป๋องก็คิดไว้แล้วว่าครั้งนี้จะไม่เอาออกจนกว่าจะแตกใน เป็นอันเด็ดขาด ป๋องเริ่มเอนตัวลงบนหลังอาร์ม
แล้วไซร้แผ่นหลังให้อาร์มรู้สึกผ่อนคลาย จูบบ้าง ดูดบ้าง ป๋องลดมือทั้งสองข้างมาที่หน้าอกอาร์ม แล้วเค้นไปขย่ำไป หัวแม่โป้งและนิ้วชี้ก็จิกบ้าง
บี้บ้างให้อาร์มได้ผ่อนคลาย ป๋องยังให้อาร์มหงายตัวขึ้นมาด้านหนึ่ง เพื่อที่จะดูดนม ป๋องดูดได้สักพักจนรู้ว่าอาร์มผ่อนคลาย และไม่ง้อแงอีก
ทว่ายิ่งอาร์มผ่อนคลาย แล้วป๋องละก็คงจะคลายตาม
“พี่ป๋องพอเถอะนะ เดี๋ยวใครมาเห็น” อาร์มบอกป๋องด้วยน้ำเสียงที่นิ่มนวลและขอร้องไปในตัว
“เวลาถมเถไป ไม่มีใครมาเห็นหรอกหน่า” ป๋องยืนยัน พร้อมทั้งเริ่มเน้นให้`ช้างน้อย`แข็งอีกครั้ง
“เดี๋ยวก่อนดิ...อย่าเพิ่ง” อาร์มรีบพูดทันควัน เมื่อรู้ว่าป๋องกำลังจะเริ่ม`เอา`อีกครั้ง
“ก็ได้ เราพร้อมเมื่อไหร่ พี่ค่อยก็ได้” ป๋องตอบกลับขณะที่กำลังทำให้`ช้างน้อย`ของตัวเองแข็งขึ้นสุดๆ อีกครั้งนึง
********ป๋องใช้วิธีกวนรูตูดอาร์มในขณะที่มิดด้ามเอาออกมานิดๆ บ้าง ยิ่งกวนป๋องก็ยิ่งเกิดอารมณ์สุดๆ ป๋องเริ่มคลำตัวอาร์มไปทั้งตัว
บี้ทั้งนม เค้นทั้ง`ช้างน้อย`ของอาร์ม หน้าของป๋องไซร้และเลียจนหลังอาร์มแฉะไปด้วยน้ำลายของป๋อง ยิ่งกวนเท่าไหร่ `ช้างน้อย`ก็ยิ่งแข็งขึ้น ยังไม่พออีก
เพราะยิ่งอาร์มเขยิบเท่าไหร่ก็เป็นจังหวะให้ป๋องได้ดึงเข้าดึงออกอย่างเหนิบๆ อาร์มรู้ตัวดีว่างานนี้พี่คนนี้คงไม่ปล่อยอีกแล้ว เลยกัดปากแล้วพูดว่า
“พี่กวนบ้าง ควงบ้างเหมือนคนบ้าเลยอ่ะ” อาร์มตะคอกใส่ป๋องอย่างเบาๆ
“พี่รักอาร์มนิ”
“โอ้ยยยยยย” อาร์มครางเสียงแข็งเมื่อป๋องกระแทกอย่างแรงจนตัวเอนไปข้างหน้า
“เอาเล้ย...เอาเลย... `เอา`ๆให้มันเสร็จๆไป ปวดหลังแล้ว” อาร์มเริ่มปวดหลังจนทนไม่ไหว จึงได้ขอให้ป๋องเอาๆ ให้เสร็จ
********ป๋องเริ่มแข็งจนทนไม่ไหว `ช้างน้อย`ของป๋องแข็งสุดๆ อีกครั้ง ความแข็งนี้ทำให้ตัวทั้งตัวเกร็งไปหมด ป๋องเริ่มเอนตัวขึ้นตรง
ก้นของป๋องที่ดูอ่อนหนุ่มกลับกลายเป็นมันวาว เพราะแรงเกร็งที่พร้อมกำลังจะใส่ทำให้กล้ามเนื้อทั่วเรือนร่างแข็ง ป๋องเขย่งเท้าขึ้นมาครั้งหนึ่งเพื่อคลายความเมื่อย
หลังจากที่ไม่ยอมเอาออกเสียที ป๋องเป็นเด็กหนุ่มที่หล่อมาก กล้ามเนื้อแข็งเรียวเป็นวงรี ไม่เล็กไป ไม่ใหญ่ไป กล้ามส่วนทองและหน้าอกเรียงกันแค่ 3 ลูก
แต่ที่สุดๆ กว่านั้น ร่างกายที่กำลังเกร็งอย่างสุดๆ ทำให้หน้าอกเต่งตึงจนสีชมพูฉาน เหงื่อที่ท่วมตัวบนผิวสีขาวลูกคนจีน กลับทำให้เสน่ห์เด่นไปอีกแบบ
หัวหมที่แตกพานก็น่าอม และดูด ด้วยกล้ามเนื้อที่ปลายตึงขึ้นออกมา ป๋องผลักอาร์มไปชิดกำแพง จนแก้มด้านนึงแนบติดกับฝาผนัง
แล้วค่อยถอยเท้าทั้งสองให้ถ่างออกและได้ท่าที่จะเริ่มใส่
“พี่จะเอาแล้วนะที่รัก ทีนี้ทีเดียวจบเลยนะ” ป๋องบอกอาร์ม
“อืม” อาร์มเจ็บจนไม่รู้จะพูดอะไร ได้แต่ถามมาแล้วอืมไป
“ฮือออออออออออออออออออ...โอ้ย.หึ.หึ” อาร์มครางด้วยเสียงที่ยาวและคร่ำครวญ กับสิ่งที่ป๋องกำลังทำอยู่
*******ป๋องเอามือทั้งสองข้างจับแก้มก้นอาร์มให้แน่น แล้วใช้นิ้วชี้นิ้วหัวแม่โป้งพยายามแหกพื้นผิวริมรูตูดของอาร์มขึ้นมา
ป๋องลองขยับดู 2-3 ครั้งเพื่อให้แน่ใจว่าตรง แล้วลองงัดก้นของอาร์ม ให้สันกระดูกของสะโพกตั้งขึ้นมาเป็นแนวฉาก ตอนนี้ป๋องไม่สนแล้ว
ว่าอาร์มจะครวญครางสักแค่ไหน ขอแค่อย่างเดียวให้ถูกท่า และใส่ได้อย่างสุดๆ ป๋องก้มลงไปจูบหลังอาร์มหนึ่งรอบ
“จุฟ ไม่ต้องกลัวนะ พี่รักอาร์ม พี่รักเรานะ น้องรัก” ป๋องพูดทิ้งท้าย พร้อมกลับเริ่มใส่เข้าอย่างช้าๆ
“โอยยยยยย...ฮือออ..” อาร์มครางทั้งน้ำตา
“เอานะ ร๊าก ร๊าก” ป๋องบอกรักอาร์มครั้งสุดท้าย แล้วเริ่มใส่อาร์มอีกครั้ง
“โอ้ยยยย...พี่ป๋องงง...”
********ป๋องใส่อาร์มระรัวอย่างเร็วๆ มือทั้งสองข้างงัดก้นของอาร์มให้แข็งและตั้งฉากให้มากที่สุด ปลายนิ้วชี้และแม่โป้งยังคงแหกรูตูดอาร์ม
ความที่ไม่ได้ทาอะไรเสียก่อน จึงทำให้มีเลือดฝาดออกมาจากก้นอาร์มและ`ช้างน้อย`ของป๋องนิดๆ นั้นอาจจะเป็นปัญหาในอนาคต แต่ป๋องก็ไม่ได้สนใจ
เพราะต่างคนต่างทำความสะอาดร่างกายมาเรียบร้อยแล้ว ป๋องใส่อย่างไม่ยั้งทั้งงัดขึ้น งัดตรงไปข้างหน้าแบบสุดๆ อารมณ์ของป๋องตอนนี้ไม่อยู่กับตัวแล้ว
บางครั้งมิดบ้าง บางครั้งก็ไม่มิด ลำตัวที่เกร็งจนดูกล้ามแข็งเป็นลำ เรียกได้ว่าน่าเข้าไปจับไปชิมสุดๆ อาร์มเริ่มไม่ไหวสุดๆ แล้ว ตัวของอาร์มเอนไปข้างหน้า
น้ำหนักตัวทั้งสองข้างกำลังพึ่งแค่หัวเข่า ที่แขนทั้งสองทนแรงต้านของแรงอัดไม่ไหว
“โอ้ย...อึส..อ่าส์...เยดแม่(ง)...โอ้ย...โอ้ย” “อาร์มไม่ไหวแล้วหรอ” ป๋องถามอาร์มที่ล้มตัวลงไปมุมฝาหนังห้อง
“พี่ป๋อง อาร์มเจ็บ”
“อีกนิด พี่จะแตกแล้ว อีกนิดนะ อีกนิดนะ ทนหน่อยนะ คนดี”
********ป๋องเขยิบตัวเข้ามุมตามอาร์ม ไม่สนว่าอาร์มจะเจ็บแค่ไหน ทีนี้ใช้มือทั้งสองข้างงัดก้นอาร์มขึ้นมาเพื่อให้ซอยต่อไปได้
อาร์มเริ่มไม่ไหวมากแล้ว มีฟองน้ำเริ่มไหลออกจากช่องทวาร เป็นเนืองๆ แต่นั้นก็ไม่ได้ทำให้ป๋องหยุด ป๋องยังคงใส่ต่อ จนเริ่มใกล้จะถึงขีดสุด
“แตกแล้ว แตกแล้ว แตกแล้ว” ป๋องพูดด้วยอารมณ์ที่ร้อนผ่าว พูดอย่างว่องๆ “อาร์มจะแตกแล้ว อาร์มโก่งให้พี่ดีๆ ให้ทีได้ไหม นะ”
“อือ...” อาร์มยอมป๋องครั้งสุดท้ายๆ ค่อยๆ เกร็งและขมิบรูตูดกระแทกไปในร่องเป้าของป๋อง จนป๋องครางเสียงดัง
“โอ้ยยยย...โอ้ยยยย”
********ป๋องไม่ได้ครางเพราะรู้สึกแตก เพราะป๋องแตกไปได้สักนิดนึงแล้ว แต่ป๋องครางที่ครั้งสุดท้ายปลายของป๋องเกือบกระสวบออกมาจากรูตูดของอาร์ม
แต่ด้วยแรงที่อาร์มกระแทกถอยมาอีกครั้งหนึ่ง ทำให้ป๋องแทงเข้าไปอย่างจังๆ แบบมิดด้ามอีกครั้ง แถมรู้สึกสุดๆว่าปลายหัว บานจนแทบปลิขาด
ป๋องล้มตัวลงไปกอดอาร์มด้วยอารมณ์ที่มีความสุข พร้อมหอมไปด้วยฟอดสองฟอด แล้วทั้งสองก็เอนหัวพิงกัน ทำให้บรรยากาศดูอบอุ่น
“พี่รักอาร์มนะ” ป๋องเอ่ย
“อืมม เจ็บเจงๆ” อาร์มรีบตอบทันควัน
“เจงๆ อ่อ ยังเจงๆ ได้...อีกรอบไหม ไอ้ตัวแสบ” ป๋องพูดไปยิ้มไป
“ตลก”...“พี่ป๋องจูบกันหน่อยดิ..วันนี้จูบกันแค่แปปเดียวเอง” อาร์มพูดอย่างงัวเงีย
“มา...” ป๋องกับอาร์มจูบกันเบาๆ ด้วยรอยยิ้ม ทั้งสองต่างเล่นไปเล่นมา เอาจมูกบี้กันบ้าง กัดแก้มกันบ้าง ทว่า
“เห้ย พวกมึงสองคนทำไรกันในนั้นอ่ะ”
“ตั้งแต่วันนั้นพี่ก็หายไปเลย ใจคออาร์มก็อยากไปหาพี่ แต่อาร์มคิดว่าพี่กำลังหนีอาร์มอยู่” อาร์มบอกป๋องด้วยน้ำเสียงที่น่าสงสาร
“อาร์ม ไอ้เป้งได้พูดอะไรไหม” ป๋องถามถึงคนที่รู้ว่าอาร์มกับป๋องทำอะไรกันในวันนั้น
“พี่เป้งหรอ ไม่พูดหรอก”
“แน่ใจหรอ มันไม่โพธนาหรอ”
“จะพูดได้ไงล่ะ ก็หลังจากนั้นสักพักนึง พี่เป้งให้อาร์มโมคเขาอ่ะ”
“อะไรน่ะ” ป๋องตกใจ พร้อมทั้งถามต่อว่า “แล้วมึงโดนเค้าอัดตูดไหม”
“โดนดิ 7-8 ทีมั้ง” อาร์มตอบ
“อะไรนะ มึง`เอา`กับมัน 7-8 ทีเลยหรอ” ป๋องตะคอกอาร์ม
กรี๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ “ถึงป้ายแล้ว นักเรียนรีบๆ ลง คนที่เขากำลังรอขึ้นจะได้ขึ้น” กระเป๋ารถเมลล์เร่งให้เด็กนักเรียนรีบลงรถ
อาร์มและป๋องต่างรีบลงจากรถเมลล์ ขณะที่ป๋องกำลังตามอาร์มอยู่ข้างหลังนั้นก็ถามขึ้นมาอีกครั้ง
“อาร์มอะไรคือ 7-8 ที” ป๋องถามอาร์มที่กำลังเดินอยู่ข้างหน้า
“โดนแค่ครั้งเดียว แต่ 7-8 ที ได้” อาร์มตอบ
“อะไรว่ะ เมิง`เอา`กันวันนึง เอากันตูดบานเลยหรอ 7-8 ที” ป๋องเริ่มโมโห
“อะไรเนี่ย ปล่าวเว้ย แทงได้ 7-8 อาร์มก็หนีแล้ว” อาร์มตะคอกใส่ป๋องกลับ
“มึงเพ้ออะไร ไอ้อาร์ม มีหรอมันจะปล่อยมึง” ป๋องตะคอกทันควัน
“อาร์มก็เรียนเทควันโดนะ ทำไมอาร์มจะไม่มีวิธีสะบัดหลบล่ะ” น้ำตาอาร์มเริ่มไหลปริ่ม
“ตลก แล้วทีพี่ มึงไม่เห็นตวัดหนี มันยังไงกันแน่ มึงประชดกูหรอ” ป๋องดึงแขนอาร์มขึ้นมาแล้วบีบแน่น
อาร์มได้แต่เงียบใส่ แต่ตะโกนออกมาว่า “แล้วหนีกูไปทำไมล่ะ...ปล่อยเดะ ไอ้สัส”
“มึงประชดกูไง มึงเอากับมันหลายรอบดิ มึงบอกกูดิ โถ่ตวัดหนี ไอ้ตอแหล”
“ปล่อย” เสียงอาร์มตะโกนดังลั่น พร้อมสะบัดแขนป๋องออกได้ทันที แต่ไม่ทันไรนั้นเองป๋องก็กระชากขึ้นมาอีกครั้ง
“ไหน มึงบอกมาดิ ทำไมทีกูมึงไม่ตวัดหนี โถ่จะโกหก ขอให้มันเนียนหน่อย”
“ก็นั้นมันพี่นิ”
สนุกครับ ท่าทางจะเข้มข้นดี
ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับกำลังสนุกเลยครับมีต่ออีกเปล่า ขอบคุณขรั๊ปปป อ่านแระ......เสียวจัง ขอบคุณครับ ขอบคุณมากคับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุนคับ{:5_130:} ขอบคุณครับ ขอบคุณคับ
ขอบคุณครับ{:5_118:} ขอบคุณ เยี่ยม
หน้า:
[1]