เรื่องราวของพลขับ (ผู้พัน)
ภายในรถยนต์ประจำตำแหน่ง เสียงเครื่องยนต์ดังสม่ำเสมอ พันจ่าเอกนนท์นั่งหลังพวงมาลัยอย่างสงบ ทอดสายตาไปตามเส้นทางที่ทอดยาว ข้างหลังเบาะ นายทหารหนุ่มยศพันโท กำลังนั่งอ่านเอกสารอย่างขะมักเขม้น ไม่รู้เลยว่าเบื้องหน้า พลขับของเขากำลังตกอยู่ในห้วงอารมณ์ต้องห้าม
ใต้กางเกงทหารเรียบร้อยนั้น ซ่อนสิ่งลับไว้อย่างแนบเนียน — ไข่สั่นไร้สายที่นนท์แอบเหน็บติดตัวมาก่อนออกเดินทาง เช้านี้ที่อากาศเย็นสบาย กลับกลายเป็นเช้าที่ใจเขาเต้นระรัวผิดปกติ
นนท์เหลือบมองกระจกมองหลังแวบหนึ่ง เมื่อนายยังมัวแต่ก้มหน้าก้มตาอ่านเอกสาร ก็คลี่ยิ้มจาง ๆ ก่อนจะบังคับมือข้างหนึ่งเลื่อนไปกดสวิตช์เล็ก ๆ ที่ซ่อนในกระเป๋ากางเกง
"วื๊ดดด..."
ทันทีที่แรงสั่นสะเทือนแรกแตะต้องผิวกาย ร่างสูงก็สะดุ้งเล็กน้อย กัดฟันแน่นพยายามข่มเสียงครางไม่ให้ออกมา ทั้งสองมือจับพวงมาลัยแน่น พยายามขับให้เป็นปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
แต่ยิ่งคิดจะข่มใจ ไข่สั่นยิ่งตอบโต้เขาด้วยจังหวะสั่นถี่ขึ้นจนแทบสติหลุด นนท์ต้องเม้มริมฝีปากแน่น จินตนาการถึงร่างสูงใหญ่ของนายทหารเบื้องหลังเพื่อกระตุ้นตัวเองให้ยิ่งเร้าใจ
"เป็นอะไร?"
เสียงทุ้มของพันโทดังขึ้นเบา ๆ ทำเอานนท์ใจหายวาบ
"ม...ไม่มีครับนาย... รถกระแทกนิดหน่อยครับ" เขาตอบเสียงสั่นนิด ๆ อย่างเก็บอาการสุดชีวิต
สายตาคมใต้หมวกของพันโทมองลอดกระจกมองหลังอย่างจับผิด ชายหนุ่มรู้สึกได้ถึงความผิดปกติในท่าทีของพลขับหนุ่ม ที่แม้จะพยายามควบคุมท่าที แต่ร่างกายกลับตึงเครียดเกินเหตุ
"จอดรถข้างทาง" เสียงทุ้มสั่งกะทันหัน
นนท์ชะงัก ใจเต้นระส่ำ มือสั่นน้อย ๆ แต่ก็รีบเลี้ยวรถเข้าข้างทางตามคำสั่ง ท่ามกลางสองข้างทางที่เงียบสงบ มีเพียงเสียงลมหวิวผ่านใบไม้
รถจอดสนิท นนท์กำพวงมาลัยแน่น ไม่กล้าแม้แต่จะหันไปสบตา
พันโทเปิดประตูรถด้านหลัง ก้าวลงมาอย่างสง่างาม ก่อนจะเคลื่อนตัวมายืนข้างประตูคนขับ เคาะกระจกเบา ๆ
"ลงมา" คำสั่งนั้นเรียบง่าย แต่แฝงความกดดันมหาศาล
นนท์กลืนน้ำลายเอื้อก ถอนหายใจเฮือกหนึ่งก่อนจะเปิดประตูลงไปยืนตรงหน้าผู้เป็นนาย พยายามยืดตัวตรงอย่างทหารดีเด่น
พันโทมองต่ำลงไป... ดวงตาคมกริบกวาดมองร่างสูงในชุดเครื่องแบบทหารเต็มยศ แล้วหยุดสายตาที่กางเกงของนนท์ซึ่งนูนเด่นผิดปกติ
"มีอะไรซ่อนอยู่รึเปล่า?" น้ำเสียงนั้นยังคงราบเรียบ แต่มีแววเยาะเย้ยบางเบา
นนท์หน้าแดงซ่าน แต่ก็ไม่กล้าโกหก มือกำสาบเสื้อแน่น
"ขอโทษครับนาย... ผมแค่... เอ่อ..."
ยังไม่ทันพูดจบ มือหยาบหนาแต่ทรงพลังของพันโทก็เอื้อมมากระชากซิปกางเกงนนท์ลงอย่างรวดเร็ว และแทบในทันที ไข่สั่นสีดำขนาดเล็กก็กลิ้งหล่นลงมาอยู่ในมือของเขา
พันโทหัวเราะเบา ๆ อย่างเย็นชา ก่อนจะก้มลงกระซิบชิดใบหู
"กล้าดี... เล่นอะไรต่ำ ๆ แบบนี้ขณะทำหน้าที่?"
เสียงนั้นต่ำและชวนสั่นสะท้าน นนท์ยืนตัวแข็งทื่อ ทั้งอาย ทั้งตื่นเต้นอย่างห้ามไม่อยู่
พันโทขยับตัวแนบชิดยิ่งขึ้น มือหนึ่งบีบสะโพกแน่น ๆ ของพลขับหนุ่มแน่นจนเจ็บ
"ไหน ๆ ก็อยากนัก..."
"เดี๋ยวฉันจะ 'ลงโทษ' ให้สมกับความกล้าเถอะ"
สิ้นคำนั้น พลขับหนุ่มก็ถูกผลักพิงเข้ากับตัวรถอย่างแรง ก่อนที่พันโทจะบดริมฝีปากหนาเข้าประกบ จูบอย่างดุดันและเร่าร้อน ราวกับจะกลืนกินเขาทั้งตัว
นนท์ครางในลำคออย่างห้ามไม่อยู่ มือสั่นระริกเกาะไหล่กว้างของผู้บังคับบัญชา ร่างกายตกอยู่ในห้วงไฟราคะที่ไม่มีทางหนีอีกต่อไป
ท่ามกลางลานโล่งกลางทางหลวงที่เงียบงัน ราวกับโลกทั้งใบเหลือเพียงสองร่าง ที่หลอมรวมความปรารถนาอย่างห้ามไม่ได้...
ริมฝีปากหยักได้รูปของพันโทบดขยี้หนักหน่วง ราวกับต้องการลงทัณฑ์พลขับที่กล้าเล่นพิเรนทร์ในเวลางาน ลิ้นร้อนสอดแทรกเข้ามากวาดต้อนอย่างไร้ความปรานี
นนท์ครางในลำคอ ตัวสั่นสะท้านจนแทบยืนไม่ไหว มือหนา ๆ ของนายทหารจับต้นแขนทั้งสองข้างล็อกไว้กับตัวรถ
"ยืนเฉย ๆ" เสียงคำรามต่ำชิดใบหู ราวกับคำสั่งในสนามรบ
แล้วพันโทก็ก้าวถอยออกมาเล็กน้อย ดวงตาคมกริบใต้หมวกกวาดมองเรือนร่างที่ยืนสะบัดหอบหายใจถี่ พลางหัวเราะเบา ๆ อย่างถูกใจ
"ชักจะอยากรู้ขึ้นมาจริง ๆ ว่า... แกเสียวขนาดไหน ถึงกล้าทำเรื่องต่ำช้าแบบนี้"
พูดจบ มือหยาบหนาก็ผลักนนท์ให้หันหลังพิงรถแทน แล้วกดตัวเขาโน้มลงเล็กน้อย... ก้มต่ำลงไปยังสะโพกที่แน่นด้วยกล้ามเนื้อจากการฝึกฝน
ปลายนิ้วสากลากไล้ไปตามขอบกางเกง ก่อนจะรูดมันลงช้า ๆ เผยให้เห็นก้นแน่นตึงที่สั่นระริก
พันโทหัวเราะในลำคอ พลางหยิบไข่สั่นเล็ก ๆ ที่เก็บมาได้เมื่อครู่ กดปุ่มเปิดอีกครั้ง
"วื๊ดดด..."
เสียงสั่นเบา ๆ ดังขึ้นอีกครั้ง ก่อนที่ปลายอุปกรณ์จะถูกลากไล้แตะที่ร่องกลางสะโพกนนท์
"อยากเสียวมากใช่ไหม... งั้นก็รับไป"
ไม่รอให้นนท์ได้ตั้งตัว อุปกรณ์ชิ้นนั้นก็ถูกกดแนบแน่น แล้วเลื่อนต่ำลง... ชนเข้ากับจุดอ่อนไหวที่สุด
นนท์สะดุ้งสุดตัว มือทั้งสองข้างเกาะตัวรถแน่น สะโพกสั่นเทิ้ม เสียงครางหลุดจากลำคอโดยไม่อาจห้ามได้
"อ๊ะ... อึ่ก... ทะ... ทนไม่ไหวครับนาย..."
พันโทยิ้มเย็น ไม่ยอมผ่อนแรง กลับเพิ่มความถี่ของไข่สั่นจนร่างใต้มือสั่นเทิ้มไปทั้งตัว
มืออีกข้างเลื่อนขึ้นมากอบกุมส่วนกลางลำตัวของนนท์ที่แข็งขืนจนเจ็บ ปลายนิ้วกดแน่นเป็นจังหวะเร้าอารมณ์จนพลขับแทบทรุด
"ยังห้ามแตกไม่ได้ จนกว่าฉันจะสั่ง"
"เข้าใจไหม... ทหาร?"
เสียงเข้มกดต่ำลงที่ข้างหู พร้อมกับจังหวะสั่นที่ไม่ปรานีร่างกายแม้แต่น้อย
นนท์น้ำตาซึมด้วยความทรมานผสมเสียวสยิว ร่างกายแทบไม่เชื่อฟังสมองอีกต่อไป...
หลังจากไฟราคะลุกโชนกลางทางหลวง พันโทปล่อยให้นนท์สวมกางเกงกลับขึ้นมาอย่างทุลักทุเล แต่ไม่ได้ปลดอุปกรณ์ที่แอบสั่นอยู่ในตัว
พลขับหนุ่มมือไม้สั่นเครือพยายามขับรถต่อไป ใบหน้าเห่อร้อน ร่างกายตอบสนองต่อแรงสั่นที่แทรกซึมจากข้างในทุกครั้งที่เปลี่ยนเกียร์หรือเหยียบเบรก
พันโทนั่งไขว่ห้างอยู่เบาะหลัง ทอดสายตามองพลขับของตัวเองผ่านกระจกมองหลัง ดวงตาเรียบเฉย แต่ในแววตาแฝงรอยสนุกที่ยากปิดบัง
ปลายนิ้วยาวกดโทรศัพท์มือถือในมือเบา ๆ ส่งสัญญาณไร้สายไปยังไข่สั่น
"วื๊ดดดดดด...."
นนท์สะดุ้งทั้งตัว หัวใจแทบหยุดเต้น ร่างกายเกร็งกระตุก มือจับพวงมาลัยแน่น กัดฟันข่มเสียงครางที่แทบเล็ดลอดออกมา
"โฟกัสที่ถนน" เสียงทุ้มเย็น ๆ ดังจากเบาะหลัง ราวกับจะย้ำว่าหน้าที่ต้องมาก่อน... แม้ร่างกายจะทรยศเขาอยู่ทุกวินาที
นนท์ทำได้เพียงพยายามขับไปข้างหน้า สายตาเบลอเล็กน้อยด้วยความเสียวที่เล่นงานเขาจนเหงื่อซึมเต็มแผ่นหลัง
เส้นทางที่ควรใช้เวลาไม่นาน กลับยาวนานจนเหมือนทรมาน พันโทใจเย็นเพิ่มระดับการสั่นขึ้นลงเป็นระยะ เล่นกับสภาพจิตใจของนนท์อย่างเชี่ยวชาญ
บางจังหวะที่รถต้องหยุดรอไฟแดง พันโทก็ก้มตัวไปข้างหน้า โน้มกระซิบข้างหูนนท์เบา ๆ
"ถ้าเผลอแตกก่อนถึงที่หมาย..."
"ฉันจะลงโทษแกให้หนักกว่านี้หลายเท่า"
เสียงกระซิบเย็นยะเยือก ทำให้นนท์ตัวสั่นเทา แต่ในใจกลับตื่นเต้นอย่างห้ามไม่อยู่
นนท์กัดฟันแน่น พยายามดึงสติทุกครั้งที่ไข่สั่นสะเทือนจังหวะเร้า ๆ บีบเอวตัวเองแน่น ห้ามไม่ให้กระตุก
ขณะที่ไฟเขียวขึ้นอีกครั้ง รถคันใหญ่เคลื่อนตัวออกจากแยก นนท์เหลือบมองนาฬิกา
อีกแค่สิบห้านาที จะถึงกองบัญชาการ...
อีกแค่สิบห้านาที...
รถยนต์คันประจำตำแหน่งแล่นเข้าใกล้กองบัญชาการ เส้นทางที่คุ้นเคยแผ่ทอดอยู่ตรงหน้า ประตูเหล็กขนาดใหญ่ตั้งตระหง่าน เหล่าทหารเวรยามยืนประจำตำแหน่งเตรียมพร้อมต้อนรับ
นนท์กัดฟันแน่น มือที่จับพวงมาลัยสั่นระริก เหงื่อซึมเต็มแผ่นหลัง ความเสียวซ่านที่ก่อกวนมาตลอดทางใกล้ถึงขีดสุด
พันโทนั่งไขว่ห้างอย่างสง่างามบนเบาะหลัง ลูบปุ่มรีโมตในมือเบา ๆ แล้วบีบมันแน่นกว่าทุกครั้ง
"วื๊ดดดดดดดดดด...."
แรงสั่นสะเทือนที่พุ่งสูงสุดพรวดพราดเข้าจู่โจมร่างกายที่เปราะบางจนเกินต้าน ร่างสูงของนนท์เกร็งกระตุกอย่างรุนแรง ท่อนล่างที่ถูกข่มใจมาตลอดระเบิดปลดปล่อยโดยไม่อาจควบคุมได้
"อึก... อ๊าาาาาา...."
น้ำสีขาวขุ่นทะลักทะลุผ่านเนื้อผ้าเปียกชุ่มไปทั้งกางเกงเครื่องแบบ พลขับหนุ่มตัวกระตุกถี่ ๆ ในขณะที่รถค่อย ๆ เคลื่อนตัวไปถึงจุดตรวจหน้าประตูพอดี
เสียงเคาะกระจกดังขึ้นจากทหารเวรที่ยืนยกมือวันทยาหัตถ์ นนท์รีบรวบรวมสติอย่างสุดชีวิต กดปุ่มเปิดกระจกด้านคนขับ
พันโทจากเบาะหลังส่งเอกสารประจำตัวผ่านช่องกระจกไปอย่างสง่างาม ราวกับไม่มีอะไรผิดปกติ
ขณะที่นนท์พยายามเบี่ยงตัวหลบ ท่อนล่างของเขาเปียกชุ่มจนสัมผัสได้ถึงความเหนียวเหนอะทั้งเนื้อผ้า เสียงสั่นสะท้านในอกยิ่งตอกย้ำความอับอายจนแทบอยากมุดดินหนี
สายตาคมของพันโทเหลือบมองต่ำอย่างรู้ทัน รอยยิ้มเย็น ๆ ผุดขึ้นที่มุมปาก ก่อนจะกระซิบเบา ๆ
"ไม่อดทนอย่างที่ปากพูดนี่... ทหารห่วยเอ๊ย"
รถเคลื่อนตัวผ่านด่านประตูเข้ามาได้สำเร็จ นนท์แทบทรุดฮวบคาพวงมาลัยด้วยความอับอาย
แต่โชคร้ายยังไม่หมด...
"เลี้ยวซ้าย ตรงลานจอดรถด้านหลัง"
พันโทสั่งเสียงเรียบ แต่แฝงความเย็นเฉียบยิ่งกว่าเหล็กกล้า
นนท์ได้แต่พยักหน้ารับอย่างว่าง่าย ขับเลี้ยวเข้าไปตามทาง จอดรถในมุมอับสายตา
ทันทีที่เครื่องยนต์ดับ เสียงล็อกประตูดัง "กริ๊ก" อย่างน่าขนลุก
พันโทเปิดประตูหลัง ลงจากรถ แล้วเดินอ้อมมายืนตรงประตูคนขับ เปิดประตูออกเต็มแรง
"ลงมา"
นนท์หน้าซีด ตัวสั่นระริก แต่จำใจลงจากรถอย่างรวดเร็ว
"ถอดกางเกง"
เสียงสั่งกระชั้นชิดไม่มีเยื่อใย
นนท์รีบปลดกระดุมกางเกงที่เปียกชุ่มด้วยน้ำกามของตัวเอง ถอดมันลงกองที่ข้อเท้า เผยท่อนล่างเปลือยเปล่าและเปื้อนคราบเสน่หาน่าอับอายต่อหน้าผู้บังคับบัญชา
พันโทจ้องร่างตรงหน้าเย็นชา ปลายนิ้วหยาบยื่นออกมาไล้คราบเปื้อนนั้นเบา ๆ ก่อนจะก้มกระซิบชิดใบหูนนท์
"ฉันจะทำให้แกจำบทลงโทษนี้ไปจนตาย..."
ลานจอดรถว่างเปล่าในมุมอับสายตา อากาศร้อนอบอ้าวยิ่งเหมือนบีบให้บรรยากาศรอบตัวแน่นขนัด
พลขับหนุ่มยืนตัวสั่นท่อนล่างเปลือยเปล่า เสื้อเครื่องแบบยับย่นแถมยังเปื้อนเหงื่อและคราบคาว น้ำขุ่นขาวยังเกาะเป็นหยด ๆ ตามหน้าขา
พันโทยืนกอดอก มองนนท์ด้วยสายตาเย็นชา เย็นจนนนท์ไม่กล้าแม้แต่จะสบตา
"ทำตัวเองให้แตกอีกครั้ง..."
"ต่อหน้าฉัน"
เสียงคำสั่งกดต่ำจนรู้สึกเหมือนสะกดลมหายใจ
นนท์ตัวแข็งทื่อ สมองแทบหยุดประมวลผลกับคำสั่งที่เกินจะคาดคิด แต่เมื่อเห็นสายตานั้น — สายตาที่เต็มไปด้วยอำนาจและการควบคุม — เขาก็รู้ว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ
มือสั่น ๆ ของนนท์เอื้อมไปกุมส่วนกลางลำตัวที่ยังเปียกชุ่ม บรรจงรูดเบา ๆ ทั้งที่อายจนหูแดงก่ำ
พันโทยืนดูทุกอิริยาบถอย่างเย็นชา แววตาเรียบนิ่ง แต่ในแววลึกซ่อนประกายสนุกเร้าใจ
"เร็วขึ้น"
เสียงสั่งเบา ๆ แต่เฉียบขาด
นนท์กัดฟันแน่น เริ่มเร่งจังหวะ มือเล็ก ๆ สั่นกระตุกตามจังหวะรูด เสียงหอบหายใจดังชัดในความเงียบ
อายแทบขาดใจ... แต่ร่างกายกลับตื่นตัวอย่างห้ามไม่ได้
ไม่นานนัก ท่อนเนื้อที่ยังไวต่อสัมผัสเริ่มแข็งตัวอีกครั้งอย่างทรมาน
พันโทหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะหยิบบางสิ่งจากกระเป๋าสะพายข้างตัว —
อุปกรณ์เล็ก ๆ สีเงินวาววับ... "เครื่องล็อกควย" ขนาดกะทัดรัด
ทำจากโลหะเย็นเฉียบ มันแวววับจนสะท้อนแสงแดด
นนท์ชะงัก มือหยุดชักทันที
แต่พันโทแค่ยิ้มเย็น... แล้วเอื้อมมือมา "จับ" ท่อนเอ็นของนนท์แน่นด้วยมือหยาบหนา
"ฉันยังไม่ได้สั่งให้หยุด"
เสียงตำหนิแผ่วเบา แต่หนักหน่วงยิ่งกว่าการตะโกนด่า
ก่อนที่นนท์จะตั้งตัวได้ อุปกรณ์ล็อกนั้นก็ถูกสวมรัดอย่างรวดเร็ว
"คลิ๊ก"
เสียงกลไกเหล็กล็อกเข้าที่ดังชัด รัดแน่นรอบโคนแก่นกาย ทำให้ท่อนเนื้อที่ยังแข็งตัวไม่สุดถูกจำกัดไม่ให้ขยายตัวได้เต็มที่อีกต่อไป
ความรู้สึกแน่น เจ็บปวดเล็กน้อย ผสมกับความเสียวสะท้านจนแทบเข่าอ่อน
"ตั้งแต่วันนี้..."
"มันจะไม่ใช่ของแกอีกต่อไป..."
"จนกว่าฉันจะอนุญาต"
เสียงกดต่ำชิดข้างหูนนท์ ทำให้ร่างกายทั้งร้อนผ่าวทั้งสั่นเทาด้วยความเสียวซ่านและความอับอายจนถึงขีดสุด
พันโทก้มลงกระซิบที่ซอกคออีกครั้ง
"รู้ไหมว่าทำไมฉันถึงลงโทษแกหนักขนาดนี้?"
นนท์พยายามกลั้นเสียงสะอื้น ผสมเสียงครางที่แทบระเบิดออกมา
"เพราะแกเป็นของฉันแล้ว..."
ริมฝีปากหยักแตะเบา ๆ ที่หลังหูนนท์ ราวกับจะตอกย้ำสถานะที่ไม่อาจหลีกหนีได้อีก
หลังจากวันที่ถูกจับ "ล็อก" อย่างเป็นทางการ นนท์ก็กลายเป็นสมบัติส่วนตัวของพันโทอย่างสมบูรณ์
เครื่องล็อกโลหะเย็นเฉียบพันรัดแน่นหนาอยู่ใต้เครื่องแบบทหารที่ดูเรียบร้อยสมบูรณ์แบบ
ไม่มีใครมองออก
ไม่มีใครได้กลิ่นความลับที่เปื้อนคาวสวาทภายใต้เครื่องแบบนั้น...
นอกจากคนที่ถือกุญแจดอกเดียว — พันโท
ทุกวันตลอดทั้งปี
ไม่ว่าจะแค่เดินสวนกันในกองบัญชาการ หรือระหว่างการประชุมที่เต็มไปด้วยนายทหารชั้นผู้ใหญ่
พันโทจะมีวิธี "ย้ำเตือน" สถานะของนนท์เสมอ
บางครั้ง...
เพียงแค่สายตาคมกริบจ้องมองจากอีกฟากห้องประชุม นนท์ก็รู้สึกเหมือนเครื่องล็อกในกางเกงรัดแน่นขึ้นทันที
บางครั้ง...
ตอนยืนเข้าแถวฝึกเช้าท่ามกลางแดดจ้า พันโทจะเดินเฉียดมา แล้วสะกิดท่อนขาล่างเบา ๆ — ส่งสัญญาณให้ "ไข่สั่น" ที่ซ่อนอยู่ข้างในเริ่มสั่นครางอ่อน ๆ
"วื๊ดดด..."
เพียงแค่สั่นเล็กน้อย นนท์ก็แทบยืนไม่ตรง
เหงื่อเม็ดเล็ก ๆ ไหลลงสันหลัง เสื้อเครื่องแบบเปียกซึมตรงแผ่นหลัง ทั้งจากแดด ทั้งจากความเสียวที่เกือบแตก แต่ติดที่ควยถูกล็อกแน่น ไม่สามารถปลดปล่อยได้แม้แต่หยดเดียว
...
บางคืน
หลังเลิกงานดึก พันโทจะเรียกนนท์ไปที่ห้องทำงาน
นนท์ต้องคุกเข่าต่อหน้าโต๊ะใหญ่ ก้มหน้ารอคำสั่ง ทั้งที่ท่อนล่างยังถูกขังแน่นหนาอยู่ใต้กางเกงสีกากี
พันโทจะเปิดไฟสลัว ๆ แล้วพูดแค่คำเดียว
"ทำให้ฉันพอใจ..."
นนท์จะต้องใช้ปาก ใช้ลิ้น หรือแม้แต่แค่ถูขาเสียดสีกับกางเกงของพันโทอย่างน่าสงสาร เพื่อเร้าให้นายพึงใจ
แต่ตัวเอง... ถูกล็อก ถูกห้าม ถูกปล่อยให้ทรมาน
แม้บางครั้ง น้ำใส ๆ จะไหลซึมออกมาจากปลายหัวบานเพราะความเสียวที่ถูกกักขัง
แต่พันโทจะเพียงยิ้มเย็น แล้วสั่ง
"ซับให้เรียบร้อย"
"อย่าเปื้อนเครื่องแบบ"
...
เวลาผ่านไป
นนท์เริ่มชินกับสภาพการเป็นทาสเสียวอย่างสมบูรณ์แบบ
หัวใจเต้นแรงทุกครั้งที่เห็นพันโทเดินผ่าน
ร่างกายสั่นสะท้านด้วยความเสียว แม้แค่ถูกจับจ้องด้วยสายตาเย็นชา
บางคืนที่เงียบสงัด นนท์นอนบนเตียงในห้องพักนายทหาร พลิกตัวไปมาเพราะเครื่องล็อกที่แน่นหนาทำให้ไม่อาจหลับสนิทได้เลย
ท่อนล่างแข็งค้างแต่ไม่มีทางระบายออก
ต้องอดทน... ต้องจำนน... ต้องทรมานใต้เงาของพันโท
จนกระทั่ง...
ครบหนึ่งปี —
พันโทนัดนนท์เข้าพบเป็นการส่วนตัว
และกระซิบด้วยรอยยิ้มบาง ๆ
"ถึงเวลาปลดล็อกแล้ว..."
"แต่ต้องแลกกับสิ่งที่ฉันต้องการจากแกทั้งหมด"
[
1. ถูกแกล้งกลางงานเลี้ยงทหาร
งานเลี้ยงประจำปีของหน่วยทหารจัดขึ้นอย่างเป็นทางการ
ภายในห้องโถงใหญ่ เหล่าทหารระดับหัวหน้า นายทหารชั้นผู้ใหญ่ และแขกพิเศษต่างแต่งเครื่องแบบเต็มยศ เดินถือแก้วเครื่องดื่มพูดคุยกันอย่างผ่อนคลาย
นนท์ — พลขับส่วนตัวของพันโท — ยืนประจำที่มุมหนึ่งของห้อง ตามหน้าที่
ท่ามกลางเสียงหัวเราะและบทสนทนาออกรส ไม่มีใครรู้เลยว่า ใต้เครื่องแบบนั้น นนท์สวมใส่อะไรพิเศษอยู่...
"ไข่สั่นไร้สาย"
ถูกพันโทสอดเข้าไว้ลึกในตัวตั้งแต่ก่อนเข้างาน
"คืนนี้...อย่าให้ใครรู้ว่าข้างในแกเปียกไปหมด"
พันโทกระซิบสั่งด้วยน้ำเสียงเย็นเฉียบก่อนเดินเข้าร่วมงาน
นนท์ยืนตัวตรง มือไพล่หลัง หน้าตาเรียบนิ่งตามระเบียบ แต่หัวใจเต้นโครมคราม
แล้วทันใดนั้น...
"วื๊ดดดด...."
แรงสั่นจากไข่สั่นในตัวทะลักขึ้นอย่างรุนแรง
นนท์กัดฟันแน่น ดวงตาเบิกโพลงเล็กน้อย แต่ยังคงท่าทางเรียบร้อยราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เครื่องแบบที่รีดเรียบเริ่มเปียกเหงื่อชุ่มแผ่นหลัง ร่างสูงสั่นน้อย ๆ จากแรงเสียวที่ไม่อาจต้านทาน
ทุกครั้งที่พันโทมองสบตา รีโมตในมือก็จะถูกบีบส่งแรงสั่นใหม่เข้ามา
"วื๊ดดดดด...."
"วื๊ด...วื๊ด..."
นนท์แทบทรุด แต่จำต้องยืนตัวตรง ตบเท้าเรียบกริบต่อหน้าผู้หลักผู้ใหญ่
หยดน้ำใส ๆ ไหลทะลุออกมาตรงเป้ากางเกงอย่างแผ่วเบา
ถ้าใครสังเกตใกล้ ๆ จะเห็นรอยเปียกจาง ๆ ตรงกลางกางเกงเครื่องแบบ...
แต่โชคดีที่ไฟในห้องสลัวพอจะกลบความอับอายไว้ได้บางส่วน
"ขอให้นรกนี้จบเร็ว ๆ..."
นนท์ได้แต่ภาวนาในใจ
แต่พันโทกลับยิ้มบาง ๆ
และบีบรีโมตอีกครั้งด้วยความเมตตาอันโหดร้าย
2. ถูกสั่งใส่อุปกรณ์พิเศษไปประชุม
วันประชุมใหญ่ของหน่วย
นนท์ในเครื่องแบบสะอาดเรียบร้อย ก้าวเข้าห้องประชุมพร้อมเอกสารแนบตัว
ใครเลยจะรู้ว่าใต้เครื่องแบบนั้น นอกจาก "เครื่องล็อกควย" แล้วยังมี...
"ห่วงกระตุ้นหัวนมไฟฟ้า" — อุปกรณ์เล็ก ๆ ที่เหน็บอยู่ใต้เสื้อเชิ้ต ทาบกับหัวนมทั้งสองข้าง
พอพันโทกดสวิตช์จากมือถือ
"ช็อตดึ๋งงง..."
กระแสไฟฟ้าเบา ๆ พุ่งผ่านหัวนมทั้งสองข้าง สั่นสะท้านจนนนท์แทบเด้งขึ้นจากเก้าอี้
นนท์ก้มหน้าจดบันทึกอย่างว่าง่าย แสร้งทำเป็นสงบ
แต่แขนที่จับปากกาสั่นน้อย ๆ จนมองเห็นได้ชัด
บางครั้ง ขณะที่มีเสียงอภิปรายเคร่งเครียดเรื่องนโยบายหน่วยงาน
พันโทจะกดย้ำส่งไฟฟ้ารัว ๆ
"ช็อตดึ๋ง! ดึ๋ง! ดึ๋ง!"
จนร่างนนท์กระตุกเฮือกเล็ก ๆ บนเก้าอี้เบาะแข็ง
เสียงสั่นในอก และท่อนเอ็นที่รัดแน่นอยู่ใต้กางเกงสีกากีตึงจนแทบแตก
ทำให้นนท์แทบจะขาดใจอยู่กลางห้องประชุมท่ามกลางทหารกว่า 30 นาย
แต่ห้ามแตกเด็ดขาด
เพราะนั่นคือคำสั่ง...ของพันโท
3. ถูกทรมานเฉพาะกิจในสนามฝึก
กลางสนามฝึกโล่งกลางแดดจัด
นนท์ในชุดฝึกกลิ้งตัวไปมาบนพื้นดินเหนียวตามคำสั่งครูฝึก
แต่ทันทีที่ได้ยินเสียงหวีดเบา ๆ จากวิทยุในกระเป๋าเสื้อ
นนท์ก็รู้ทันทีว่า "พันโทกำลังสั่งการอยู่"
ชุดฝึกที่แนบเนื้อชุ่มเหงื่อ กางเกงที่บีบรัดเข้ากับเครื่องล็อกเย็นเฉียบ
และจากนั้น...
เครื่องปล่อยไฟฟ้าเล็ก ๆ ที่เหน็บข้างต้นขา — อีกหนึ่งอุปกรณ์ลับที่พันโทแอบติดตั้ง — ทำงานอัตโนมัติ
"ช็อตสะกิดเบา ๆ ทุก 5 นาที"
ช็อตแต่ละครั้งเหมือนคมเข็มจิ้มใส่เส้นประสาทกลางหว่างขา
นนท์ตัวกระตุก แต่ต้องฝืนวิ่ง ฝืนคลาน ฝืนฝึกท่ามกลางเสียงตะโกนของครูฝึก และเสียงเชียร์ของเพื่อนทหาร
เหงื่อไหลเต็มแผ่นหลัง กางเกงเปียกซึมทั้งจากเหงื่อและน้ำใส ๆ ที่ไหลซึมออกจากปลายหัวเอ็นตลอดเวลา
ไม่มีใครรู้ว่า...
ทุกย่างก้าวที่เขาขยับ คือความเสียวทรมานที่ไม่มีทางระบาย
[
ตลอดทั้งปีที่ผ่านมา นนท์ต้องอดทน
ร่างกายเขาเหมือนเตาไฟที่ไม่มีวันได้ดับ ความเสียว ความอับอาย ความอึดอัดมันสะสมแน่นจนแทบจะระเบิด
และในคืนนี้... พันโทเรียกเขาเข้าพบ
"แต่งเครื่องแบบเต็มยศให้เรียบร้อย"
เสียงในวิทยุสั้น ๆ แต่เด็ดขาด
นนท์ก้มหน้ารับคำ แต่งเครื่องแบบพิธีการเต็มยศทันที — เสื้อเชิ้ตขาวรีดกริบ เน็คไทด์ กางเกงสีกากี รัดเข็มขัดเงาวับ หมวกเบเรต์แนบหัว รองเท้าหนังขัดเงาจนสะท้อนแสงได้
ใต้เครื่องแบบ...
ยังคงมีเครื่องล็อกควยพันแน่น
และร่องรอยจากอุปกรณ์ทรมานต่าง ๆ ตลอดปีที่ผ่านมา
เมื่อแต่งตัวเสร็จ นนท์เดินตรงไปที่หน้ากองบัญชาการกลาง
พันโทยืนรออยู่แล้ว — ในเครื่องแบบเต็มยศเช่นกัน
พันโทเหลือบมองนนท์ตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วกระตุกยิ้มบาง ๆ
"คืนนี้...ฉันจะปลดล็อกให้"
"แต่แกต้องทำตามคำสั่งทุกอย่าง"
"ครับ..." นนท์เสียงแหบพร่า หัวใจเต้นรัวอย่างควบคุมไม่อยู่
พันโทไม่พูดมาก เขาหยิบกุญแจเล็ก ๆ จากกระเป๋าเสื้อเบา ๆ ไขกลไกโลหะที่ขังท่อนเอ็นแข็งค้างมาตลอดทั้งปี
"แกร๊ก..."
ทันทีที่เครื่องล็อกถูกปลด
พรึ่บ!
ท่อนเอ็นของนนท์ดีดตัวพรวดดันกางเกงสีกากีแน่นขึ้นอย่างบ้าคลั่ง แข็งขึงเต็มที่จนเจ็บปวด และมีน้ำใส ๆ ซึมทะลุเนื้อผ้าออกมาอย่างไม่สามารถควบคุม
"อึก..."
นนท์เกือบทรุดทันทีที่รู้สึกเป็นอิสระครั้งแรกในรอบปี
แต่พันโทคว้าแขนเขาไว้ แล้วออกคำสั่งทันที
"ไป..."
"เราจะไปปล่อยแกตามป้อมต่าง ๆ"
...
ป้อมที่หนึ่ง — ป้อมยามสนามยิงปืน
ไฟสลัว ๆ มีเพียงทหารเวรสองคนประจำการอยู่ในห้องเล็ก
พันโทลากนนท์ไปหลังป้อม ซึ่งลับสายตาคน
"คุกเข่า"
คำสั่งสั้น ๆ ดังขึ้น
นนท์ทรุดตัวลงทั้งเครื่องแบบ ขากางเกงรัดแน่นจนแทบขาด
พันโทล้วงรูดซิปกางเกงนนท์ลงครึ่งหนึ่ง ท่อนเอ็นที่พองโตจนแดงก่ำถูกปล่อยออกมารับลมหนาวกลางดึก
"ชักว่าวให้ตัวเอง — ห้ามแตก"
มือที่สั่นเทาของนนท์กำท่อนเอ็นตัวเองแน่น และเริ่มรูดขึ้นลงช้า ๆ ต่อหน้าเจ้านาย
เสื้อเชิ้ตสะอาดสะอ้าน เน็คไทด์ถูกขยี้เล็กน้อยด้วยแรงกระตุกของร่างกายที่ห้ามไม่ไหว
"เร็วขึ้น" พันโทสั่งพลางจ้องเขม็ง
เสียงเนื้อกระทบมือเบา ๆ ดังสม่ำเสมอในความมืด
นนท์กัดฟันแน่น ทรมานอย่างสุดขีดแต่ก็ต้องหยุดตามคำสั่งก่อนจะหลั่ง
หัวเอ็นปล่อยน้ำใส ๆ ไหลเยิ้มเต็มมือ
พันโทยิ้มเย็น ๆ แล้วสั่ง
"เก็บกลับไปให้เรียบร้อย"
นนท์สะดุ้ง รวบเก็บทุกอย่างใส่กางเกงเหมือนเดิม น้ำขาวขุ่นบางส่วนเปื้อนเป้ากางเกงจนเห็นเป็นรอยเล็ก ๆ
แต่... ต้องทำเป็นปกติ
พันโทสะกิดให้นนท์เดินตามไปยังป้อมถัดไปทันที
ป้อมที่สอง — ป้อมตรวจทางเข้าออกค่าย
ที่นี่สว่างกว่า
ทหารเวรสองคนยืนคุยกันอย่างไม่รู้เรื่อง
พันโทลากนนท์ไปด้านหลังเสาไฟริมถนน
"ถูควยผ่านกางเกง...จนจะเสร็จ"
นนท์ยืนพิงเสา มือหนาลูบไล้เป้ากางเกงตัวเองอย่างไร้ยางอาย
เนื้อผ้าสีกากีแนบแน่นไปกับท่อนเอ็นที่เต้นตุบ ๆ อย่างกระสัน
เสียงลมหายใจหอบหนักเบา ๆ ดังขึ้นในความเงียบ
"ห้ามเสร็จ" พันโทพูดขณะกดรีโมต
"วื๊ดดด..."
ไข่สั่นที่ซ่อนอยู่ลึกภายในตัวนนท์เริ่มสั่นอย่างบ้าคลั่งอีกครั้ง
นนท์แทบร้องออกมา
มือที่ลูบเป้าเร่งจังหวะขึ้น แต่สมองสั่งห้ามตัวเองแตก
น้ำตาซึมที่หางตาเพราะทรมานเกินจะทน แต่ก็ต้องกัดฟันแน่น ทนต่อไป
ป้อมสุดท้าย — ป้อมเวรท้ายค่าย
ตรงนี้มืดกว่าที่อื่น มีเพียงแสงไฟริบหรี่จากห้องยาม
พันโทกระชากนนท์ให้พิงกำแพง
"ปล่อยน้ำให้หมด"
"แตกให้ดังที่สุด"
นนท์แทบทรุดลงด้วยความโล่งใจ
มือกำท่อนเอ็นแน่น แล้วรูดเร็วที่สุดในชีวิต
"พั่กๆๆๆๆ..."
เสียงน้ำเยิ้มจากกางเกงสีกากีดังก้องในความมืด
ในไม่กี่วินาที...
"อะ อึก อ๊าาาาาา!"
น้ำขุ่นข้นจำนวนมหาศาลที่เก็บกักมาตลอดทั้งปีพุ่งทะลุออกมา กระแทกเป้ากางเกงแน่นจนเปียกโชก
เสื้อเชิ้ตสวย ๆ เปื้อนรอยน้ำเชื้อที่กระเซ็นสูงถึงชายเสื้อ
กางเกงเต็มไปด้วยรอยเปียก ร่องรอยความเสียวที่ถูกสะสมมานานเกินจะทานทน
นนท์ทรุดฮวบลงพื้น หอบหายใจอย่างสิ้นสภาพ ทั้งยังอยู่ในเครื่องแบบเต็มยศเปรอะเปื้อน
...
พันโทก้าวมาข้างหน้า ใช้ปลายเท้าเขี่ยหมวกเบเรต์ที่ตกพื้นขึ้นมา แล้วสวมหมวกนั้นกลับบนหัวนนท์ช้า ๆ
กระซิบเสียงเย็นชิดหู
"ยินดีต้อนรับกลับ..."
"พลขับตัวโปรดของฉัน"
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ สนุกมากครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณมากครับ เสียวมากครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ {:5_120:}{:5_120:}{:5_120:} เสวได้ใจ ขอบคุณครับ ทรมานจะอสุจอเน่า ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ สนุกดีครับ แนวทาสทหารก็ไม่แย่เลย
หน้า:
[1]
2