[นิยายแปล]ซีรี่ส์เหตุการณ์ที่น่าอับอาย ตอนที่ 2.1
ส่วนที่ 1ตอนที่ 2: เด็กชายที่ไม่มีสปีโด้
วัน พุธ ที่05 สิงหาคม พ.ศ.2563 โนอาห์ใช้เวลาสองวันอย่างเหน็ดเหนื่อยกับฟิลิปป์เด็กหนุ่มชาวฝรั่งเศสผิวสีน้ำตาลสุดเซ็กซี่วัยสิบเจ็ดปีโนอาห์เปลือยเปล่ามาเป็นเวลานานด้วยกันและเขาก็รู้สึกอับอายในช่วงเวลานั้นเช่นกันโนอาห์รักมันทุกนาที แดเนียลพี่ชายวัยยี่สิบเอ็ดปีของโนอาห์คอยดูแลเขาตอนที่พ่อของพวกเขาไปทำงานซึ่งเกือบตลอดเวลาจึงเป็นเขาเองที่สังเกตเห็นความอยากรู้อยากเห็นของโนอาห์ในเรื่องการเปลือยกายโนอาห์เปลือยกายอยู่ในห้องของเขาและเดินเตร่ไปในบ้านโดยสวมกางเกงในของเขาเว้นแต่เพื่อน(ของเขาเองหรือแดเนียล)จะไปแล้วมันน่าอายในครั้งแรกที่แดเนียลจับโนอาห์โดยใส่แค่กางเกงในแต่หลายเดือนหลังจากนั้นแดนได้ช่วยโนอาห์ให้รู้สึกเป็นตัวเองอย่างจริงใจ แดนยังเป็นพี่ใหญ่ดังนั้นบางครั้งเขาก็ชอบทำให้น้องชายของเขาอับอายแดเนียลคิดว่าความสนใจของโนอาห์มีมากกว่าการเปลือยกายและขยายไปสู่ความอัปยศอดสูและการชอบแสดงออกโนอาห์ไม่เพียงแต่ชอบที่จะเปลือยเปล่าและมองเห็นผู้อื่นเท่านั้น บางทีแดเนียลอาจจะพูดถูกแดนได้ทดสอบความอยากรู้อยากเห็นของโนอาห์โดยปล่อยให้เขาติดอยู่บนชายหาดเปลือยกายซึ่งเป็นวิธีที่เขาได้พบกับฟิลิปป์คนรักในช่วงฤดูร้อนของเขาความรักในฤดูร้อนทำให้ฉันระเบิด (จุดสุดยอด) จนถึงสัปดาห์นี้เพียงสัปดาห์เดียวโนอาห์เปลือยกายอยู่บนชายหาดที่ไม่เปลือยกายโดยพ่อของเขาโดนพ่อของเขาเห็นน้ำอสุจิราดบนตัวเองพ่นน้ำอสุจิใส่ตัวเองในร้านอาหารที่มีผู้คนพลุกพล่านและออกจากร้านอาหารนั้นโดยสวมกางเกงว่ายน้ำและรองเท้าแตะเท่านั้นโนอาห์รักมันทุกนาทีบางทีบางครั้งแดเนียลก็พูดถูก สิ่งที่น่ากังวลของโนอาห์ก็คือพ่อของเขาเริ่มสังเกตเห็นความอยากรู้อยากเห็นของโนอาห์และสิ่งที่ทำให้เขากังวลยิ่งกว่านั้นคือเหตุการณ์นี้อาจดำเนินต่อไปได้อย่างไรเมื่อเขากลับถึงบ้านที่อังกฤษ?เมื่อค้นพบความตื่นเต้นของเรื่องทั้งหมดแล้วเรื่องนี้จะจบลงอย่างไรเมื่อเขากลับมาถึงอังกฤษ? อย่างไรก็ตามโนอาห์ยังไม่ได้กลับอังกฤษโนอาห์อยู่ในฝรั่งเศสห่างจากรีสอร์ทชื่อเบลล์โปทางตอนใต้ของฝรั่งเศสเพียงไม่กี่ไมล์ฟิลิปป์กล่าวว่านั่นหมายถึงผิวสวยดังนั้นจึงเป็นสถานที่ที่เหมาะสำหรับโนอาห์ที่จะสร้างบ้านของเขาเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ฟิลิปป์อาจเป็นคนพูดจาไพเราะ วันนี้โนอาห์คิดถึงฟิลิปป์เพราะพ่อของเขาอยากให้พวกเขาไปเที่ยวชมสถานที่ไร่องุ่นทุ่งลาเวนเดอร์และร้านขายของโบราณไม่ได้ทำอะไรเพื่อโนอาห์เลยจริง ๆแม้แต่เมืองโบราณก็ยังไม่สามารถดึงดูดความสนใจของเขาได้โนอาห์สงสัยว่าพี่ใหญ่ของเขาคงจะมีความสุขเมื่อกลับมาที่รีสอร์ทเหมือนที่เขาเคยเป็นครอบครัวหยุดทานอาหารกลางวันเพราะพวกเขาหิวและต้องการเครื่องดื่ม“พ่อคิดว่าคงจะดีถ้าได้ใช้เวลาร่วมกัน” บรูซ พ่อของพวกเขาพูดค่อนข้างบูดบึ้ง“เป็นวันที่ดีพ่อ” แดเนียลรับรองเขา “แต่เราสามารถใช้เวลาร่วมกันใกล้สระน้ำ แทนที่จะใช้รถยนต์ซีตรองที่แอร์เสีย”พ่อหัวเราะเบา ๆ และเดินเข้าไปสมทบกับแดเนียลที่บาร์ขณะที่เขาขับรถเขาก็งดเว้นจากเครื่องดื่มแอลกอฮอล์โนอาห์ดื่มเครื่องดื่มเย็น ๆ และมองออกไปที่ชายหาดฝั่งตรงข้ามถนนจากบาร์“ถ้าอยากไปเล่นก็ไปได้เลย” แดเนียลพูดด้วยน้ำเสียงอุปถัมภ์อย่างจงใจโนอาห์ชูนิ้วกลางขึ้นมา“ลูกอยู่คุยกับเราได้เสมอ” พ่อเสนอ“ปล่อยเขาไปเถอะ มันทำให้เขามีความสุข” แดเนียลพูดเบา ๆ บรูซยิ้มให้ลูกชายสองคนของเขาที่รู้จักกันเป็นอย่างดี“อีกอย่างพวกผู้ใหญ่คุยกัน” แดเนียลเสริมอย่างร่าเริงโนอาห์ชูนิ้วกลางอีกครั้ง โนอาห์ข้ามถนนและมองข้ามชายหาดที่มีเด็กผู้ชายและผู้ชายปะปนกันดวงตาเกย์ของเขากรองโครโมโซม XX ที่เขาไม่มีความสนใจ (ทางเพศ) ออกไปโนอาห์มองดูทะเลสีฟ้าแล้วรู้สึกว่ามีสายตามองมาที่เขามีดวงตามากมายจับต้องมาที่เขาและเขามองดูชายคนหนึ่งนั่งอยู่บนกำแพงด้านหลังและทางซ้ายของโนอาห์ชายคนนั้นดูเหมือนเขาอายุสามสิบต้น ๆและเขาก็เปลี่ยนสายตาไปทันทีที่โนอาห์มองมาที่เขาแต่ชายคนนั้นถูกจับได้แล้วโนอาห์ยิ้มอาจจะให้อะไรบางอย่างกับเขาดูด้วย โนอาห์สวมกางเกงขาสั้นที่ดูดีครั้งหนึ่งโดยคลุมต้นขาได้ครึ่งหนึ่งเสื้อยืดแขนสั้นและรองเท้าผ้าใบถึงกระนั้นเขาก็ร้อนแรงไปเสียหมดแต่ความคิดที่ว่าผู้ชายที่อายุมากกว่าเขาสองเท่าจะเฝ้าดูเขาอย่างลับ ๆนั้นน่าดึงดูดใจมากชายผู้นั้นอายุสามสิบเศษมีขาที่สวยงามและหน้าอกแบนแต่ไม่มีกล้ามเนื้อซึ่งซ่อนอยู่ใต้เสื้อยืดเขาเป็นคนธรรมดาแต่ก็มีเสน่ห์เหมือนกันและโนอาห์รู้สึกปลื้มใจกับความสนใจที่ซ่อนอยู่ โนอาห์เตะรองเท้าผ้าใบของเขาออกและดึงถุงเท้าที่ข้อเท้าออกแล้วเก็บไว้ในกระเป๋าเป้จากนั้นโนอาห์ก็ถอดกางเกงขาสั้นและสะบัดเท้าเปล่าออกจากกางเกงขาสั้นทรายใต้เท้าของเขาอุ่นและโนอาห์ก็ปัดทรายออกจากกางเกงขาสั้นเมื่อเขาก้มลงไปหยิบมันขึ้นมาเขาสวมกางเกงว่ายน้ำสีขาวไว้ใต้กางเกงขาสั้น (สีฟ้าของเขาเคยอยู่ในเครื่องซักผ้าและมีคราบน้ำกามหลุดออกไป)ซึ่งทำให้เขารู้สึกเซ็กซี่ เมื่ออายุสิบห้าปีโนอาห์มีส่วนสูงโดยเฉลี่ยและมีขาเรียวและมีสีแทนทองไม่ใช่ขาไก่โนอาห์วิ่งไปรอบ ๆ และกินอาหารดี ๆแต่เขาไม่เคยมีกล้ามเลยแต่เขาก็ยังดูดีอยู่ผิวสีแทนไม่มีที่ติไม่มีรอยเป็นสีแทนตั้งแต่นิ้วเท้าจนถึงเป้า โนอาห์มองดูชายหนุ่มที่อยู่บนผนังจากหางตาเขามองยาว ๆ แต่ก็พยายามหลีกเลี่ยงการถูกผู้คนที่เดินผ่านไปมามองดูไม่สบอารมณ์พอ ๆ กับโนอาห์เองโนอาห์ไม่สนใจเขาชอบให้ใครเห็นและชื่นชมไม่นานโนอาห์ก็เห็นชายหนุ่มกำลังเล่นโทรศัพท์อยู่ในมือแต่โนอาห์เริ่มคิดว่าชายหนุ่มอายุสามสิบปีกำลังบันทึกเสียงของเขาอยู่ทะลึ่ง!มันทำให้โนอาห์มีอารมณ์มากขึ้นไปอีก โนอาห์คว้าชายเสื้อเหนือขอบกางเกงว่ายน้ำของเขาแล้วยกขึ้นคลุมศีรษะชั่วขณะหนึ่งที่หลุดออกมาในที่สุดใบหน้าของโนอาห์ก็ถูกคลุมไว้หน้าอกของเขายืดออกและเห็นรักแร้ที่แทบจะไร้ขนของเขานอกจากนี้โนอาห์ยังรู้สึกว่ากางเกงของเขาถูกดึงลงและมีสายลมพัดผ่านอวัยวะเพศที่เปิดโล่งของเขา กางเกงว่ายน้ำถูกดึงจนสุดเข่าของโนอาห์และสายลมที่พัดถุงลูกบอลเนื้อนุ่มของเขายังลูบไล้บั้นท้ายเล็ก ๆ ของเขาด้วยโนอาห์ต้องปกปิดตัวเองแต่เพื่อทำเช่นนั้นเขาต้องดึงตัวเองออกจากเสื้อยืดที่ยังคลุมศีรษะอยู่ ด้วยการตื่นเต้นจากการเปิดเผยของเขาโนอาห์รู้สึกสับสนและสิ่งที่รู้สึกเหมือนเป็นนาทีอาจเป็นเพียงไม่กี่วินาทีเท้านั้นนานพอที่แฟนคลับของเขาจะได้จับควยลูกบอลและก้นเปลือยของเขาโนอาห์โยนเสื้อยืดลงพื้นแล้วดึงกางเกงว่ายน้ำขึ้นโนอาห์เห็นแดนอยู่ข้างหลังเขาและพี่ชายของเขากำลังหัวเราะแต่ก็ไม่ได้ไร้ความกรุณา โนอาห์ยังเห็นอีกว่ามากกว่าแค่ผู้ชื่นชมที่มีกล้องโทรศัพท์เท่านั้นที่มองดูควยของเขามีคนหลายสิบคนที่ได้เห็นเขาหอบเหนื่อยควยของเขานุ่มแต่ก็ยังน่าละอายบางทีอาจจะมากกว่านั้นเมื่อรู้ว่าคนอื่นมองเห็นสามนิ้วเล็ก ๆโนอาห์รู้ว่ามันใหญ่ขึ้นสองเท่าแต่คนพวกนั้นจะคิดว่าเขามีควยเล็ก ๆ หรือเปล่า?“ทำไมพี่ถึงทำแบบนั้น” โนอาห์ถามแดเนียลแล้วตบหน้าอกพี่ชายและทำร้ายตัวเองมากกว่าที่ทำร้ายแดเนียล“คิดว่ามันคงจะตลกดี” แดเนียลกล่าว แดเนียลไม่ได้ใจร้ายหรือโหดร้ายเขาเป็นพี่ชายที่ดีแต่เป็นการแสดงออกที่น่าสะพรึงกลัวต่อหน้าคนแปลกหน้าความเต็มใจของแดเนียลที่จะช่วยและส่งเสริมความสนใจของโนอาห์ในเรื่องลัทธิเปลือยกายบวกหรือลบการแสดงความรู้สึกและความอับอายก็น่ากลัวเช่นกัน“นายโอเคไหม?” แดเนียลถามตอนนี้ แดเนียลบีบไหล่เปลือยของโนอาห์แล้วมองดูเขาอย่างจริงจังมือใหญ่ของแดนโอบไหล่เล็ก ๆ ของโนอาห์ทำให้โนอาห์รู้สึกตัวเล็กลงไปอีกโนอาห์เลื่อนสายตาไปที่ชายวัยสามสิบที่สอดโทรศัพท์เข้าไปในกระเป๋าเสื้อแล้วเดินออกไปโนอาห์เห็นเขามองอีกครั้งโดยไม่สนใจว่าเขาจะถูกจับได้หรือไม่ผู้ชื่นชมทำตัวเหมือนโนอาห์ไม่รังเกียจที่จะถูกมองซึ่งแน่นอนว่าเขาไม่รังเกียจ“ผมสบายดี” โนอาห์ตอบ “ผมคิดว่าพี่กับพ่อกำลังดื่มกันอยู่เหรอ?”“เราก็เหมือนกันพี่แค่มาตรวจดูนายว่านายต้องการอาหารกลางวันไหม” แดเนียลพูด“เมื่อไหร่ล่ะ? ฉันเพิ่งเปลื้องผ้า” โนอาห์กล่าว“ครึ่งชั่วโมง?” แดเนียลแนะนำโนอาห์พยักหน้า“ไม่ต้องแต่งตัวแล้ว” แดเนียลพูดขณะเดินออกไปพร้อมกับกระเป๋าของโนอาห์โดยมีเสื้อผ้าทั้งหมดของเขาอยู่ในนั้น
เรื่องโดย J Forrester
ขอบคุณครับ ขอบคุณมากๆนะครับสนุกมาก สนุกมากครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]