ผม, พี่, พี่พี, แล้วก็ใครอีกนะ?? ตอนที่ 14
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Peaze เมื่อ 2025-10-23 23:49ในวันต่อมา พวกเด็ก ๆ รบเร้าให้พาไปเล่นน้ำกันตั้งแต่ช่วงสาย พอเห็นว่าเป็นโอกาสที่พวกแฝดจะได้หัดว่ายน้้ำจริงจัง พี่ทีนกับพี่พีก็ตามใจและมาช่วยกันคอยดูแล ส่วนผมหรอ? หลังจากผ่านศึกหนักเมื่อคืน เช้ามาก็ไม่อยากทำอะไรเลย นอกจากนั่งมองพวกนั้นอยู่ห่าง ๆ บนเตียงผ้าใบ จู่ ๆ พี่แอนก็โผล่มาจากไหนไม่รู้ หย่อนตัวลงนั่งฝั่งตรงข้ามของโต๊ะ แกใส่ชุดว่ายน้ำทูพีชสีโอโรส อวดสัดส่วนอย่างมั่นใจ เผยผิวเนียนเปล่งประกาย แปลกตาดี เพราะผมไม่เคยเห็นแกลุคนี้มาก่อนเลย“นี่ขนาดไม่อยากมานะเนี่ย...” ผมเอ่ยแซวเบา ๆ พี่แอนทำหูทวนลม สายตาจับจ้องไปที่ทะเล ตรงจุดที่พวกเด็ก ๆ เล่นน้ำกันอยู่“ยินดีด้วยนะพี่ คราวนี้ทุกอย่างต้องโอเคแน่ ๆ”
“ฮึ! แกจะไปรู้อะไร?” แกตอบเสียงเรียบ ไม่ได้หันกลับมามองหน้าด้วยซ้ำ
“อืม~ ผมก็ไม่รู้หรอก แต่อย่างน้อยก็น่าจะเป็นคำพูดที่ควรพูดในตอนนี้มั้ง” ผมบอก พร้อมส่งยิ้มแห้ง ๆ ไปให้ พี่แอนปรายตามาค้อนหนึ่งที ผมก็แค่พยายามคุยดีกับนางนะ แต่นางก็ยังพูดจากระแนะกระแหนไม่หยุด หลังจากนั้น เราสองคนก็นั่งเงียบ ไม่มีใครพูดอะไรต่อ บรรยากาศกระอักกระอ่วนจนผมต้องหยิบมือถือขึ้นมาไถไปเรื่อย ๆ แก้เบื่อ เห็นว่ามีเบอร์แปลก ๆ โทรเข้ามาสามสาย แต่ผมก็ไม่ได้คิดจะโทรกลับหรอก เดาว่าเป็นพวกขายคอร์สประกันไม่ก็แพ็กเกจเสริมห่าเหวอะไรทำนองนั้นแหละ สักพักพวกเด็ก ๆ ก็เริ่มเหนื่อยจากการเล่นน้ำ จึงพากันขึ้นมานั่งพักที่โต๊ะ พี่ทีนยิ้มหวานตอนที่เห็นเมียตัวเองใส่ชุดแบบนั้น นั่งลงข้าง ๆ กันแล้วเอ่ยถาม “ไม่ลงไปเล่นด้วยกันหรอ?” พี่แอนส่ายหน้าอย่างไม่ใส่ใจ“แม่! ไนซ์อยากกินอันนั้น” เจ้าไนซ์อ้อน ชี้ไปที่ขนมสายไหมสีพาสเทลฟูฟ่องในห่อที่พ่อค้าเร่เดินขาย
“ไม่เอา! ไม่มีประโยชน์!” พี่แอนตอบ เจ้าเด็กหน้ามุ่ยหันไปหาคนเป็นพ่อ พี่ทีนส่ายหน้าอย่างเสียมิได้เพราะไม่อยากขัดใจเมีย“พี่ครับ เอาสายไหม 2 ห่อ!” ผมหันไปบอกกับคนขาย ไนซ์กับไนน์ฉีกยิ้มร่าด้วยความดีใจ รับสายไหมไปกันคนละห่อ
พี่แอนหันมามองหน้าผมก่อนจะกลอกตาใส่
หลังพักกินน้ำกินขนมเสร็จพวกเด็ก ๆ ก็ลงไปเล่นน้ำกันต่อ เหลือผมกับพี่แอนอยู่ที่โต๊ะเหมือนเดิม แกก็เริ่มเปิดศึกปะทะฝีปากใส่ผมทันที
“ขยันเอาใจซะเหลือเกินนะ กลัวหลานจะไม่รักหรอ?”“หืม? ผมไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้นหรอกมั้ง”“ทำไมแกชอบหักหน้าฉันนัก?”“ผมไม่ได้จะขัดใจพี่นะ แต่เรามาเที่ยวกันทั้งที ให้เด็กมันได้กินอะไรตามใจบ้างเถอะ” “แกก็ตามใจพวกมันตลอดอยู่แล้วนี่ พาไปอยู่ด้วยก็ให้กินแต่ขนม” “ผมก็ไม่ได้ให้กินแต่ขนมซะหน่อย! ข้าวปลาผมก็หาให้กิน พี่เหอะ ทำกับข้าวให้ลูกให้ผัวกินมื้อสุดท้ายเมื่อไหร่? เห็นซื้อกินแต่แกงถุง ทุกวันนี้รู้บ้างรึเปล่าหรอกว่าลูกตัวเองชอบกินอะไร?” พี่แอนจ้องเขม็งอย่างขุ่นมัวในอารมณ์ “ฮึ…คิดว่าฉันดูไม่ออกหรอ?“อะไรอีก?” ผมถามเสียงแข็งเพราะเริ่มรู้สึกรำคาญแล้ว“สายตาที่แกมองกันน่ะ คิดว่าฉันดูไม่ออกหรอว่าแกสองคนมันมีอะไรเกินความเป็นพี่น้อง!”แม้จะตกใจกับคำพูดของพี่แอนแค่ไหน แต่ผมก็ต้องพยายามทำนิ่งเก็บสีหน้าไม่ให้แกจับได้ว่าผมมีอาการ“ฮึ! ผมว่าพี่คิดมากเกินไปแล้ว”“ฉันไม่ได้โง่! ฉันกับพี่แกคบกันมาเกือบสิบปี คิดว่าฉันดูไม่ออกหรอว่ามันเป็นยังไง?”“เพ้อเจ้อ!” ผมพยายามพูดเสียงเรียบ “ผมกับพี่ทีนโตมาด้วยกัน มีกันอยู่สองคน”“ฉันก็มีพี่น้อง แต่ก็ไม่มีใครแสดงออกกันอย่างพวกแก ยอมรับเถอะว่าพวกแกน่ะมันผิดปกติ!”
คำพูดที่แอนทำผมสะอึก พูดอะไรไม่ออก แต่ถ้านิ่งเงียบนานเกินไปโดยไม่โต้ตอบอะไร พี่แอนก็จะจับได้ ผมจึงคิดเรื่องนึงขึ้นมาได้
“พี่ทีนเคยเล่าเรื่องพ่อเราให้ฟังมั้ย?”“สำคัญตรงไหน?”
ผมหันมองหน้าพี่แอน จ้องไปในดวงตาคู่นั้น “เราสองคนอยู่กับพ่อตั้งแต่จำความได้ จนผมขึ้นม.ปลาย… ตอนนั้นพ่อยังไม่รู้ว่าผมเป็น…เกย์…” พี่แอนงียบเหมือนกำลังตั้งใจฟัง “จนวันนึงพ่อก็รู้… พ่อซ้อมผมจนปางตาย… ทั้งตบ ทั้งตี จับผมเหวี่ยงกระแทกฝาบ้าน เศษกระจกแตกกระจายบาดแขนผมเลือดอาบ” ผมโชว์รอยแผลเป็นจาง ๆ ที่แขนให้พี่แอนดู “ก็ใช่! ผมกับพี่ทีนอาจไม่เหมือนพี่น้องคู่อื่น… คิดว่าพี่ทีนรักผมมากขนาดนั้นหรอ? ที่มันทำทุกอย่างตอนนี้ ผมว่ามันแค่รู้สึกผิดและอยากชดเชย… เพราะ… คนที่บอกพ่อว่าผมเป็นเกย์ และทำให้พ่อซ้อมผมเกือบตาย… ก็คือพี่ทีน…”
เราเข้าใจกันตรงนี้นะ… ผมไม่ได้คิดอย่างที่ผมพูดออกมาหรอก แต่ผมแค่พยายามดึงให้เรื่องราวมันดราม่าเพื่อเบี่ยงเบนความคิดของพี่แอน ซึ่งก็เหมือนจะได้ผล สีหน้าพี่แอนเปลี่ยนไปเมื่อได้ยินแบบนั้น
“ไม่เห็นเหมือนที่ฉันเคยได้ยินมา”“พี่ได้ยินมาว่าไง?”“เรื่องแกกับพ่อแก…” สายตาเย้ยหยันของพี่แอนทำให้ผมเข้าใจกระจ่างว่าแกหมายถึงเรื่องอะไร “ใครบอกพี่ล่ะ?”“แกไม่จำเป็นต้องรู้หรอก”“อ๋อ! เพราะแบบนั้นใช่มั้ย? พี่ถึงคิดว่าผมกับพี่ทีนก็จะมีอะไรกันด้วย” พี่แอนนิ่ง “ผมว่าพี่แม่งโคตรทุเรศเลยที่เอาเรื่องนั้นมาตัดสินผม!” ผมพูดตัดจบบทสนทนาพอแล้ว ผมจะเลิกพยายามคุยดีกับนางแล้ว ช่างแม่งความสัมพันธ์ระหว่างเรา ผมไม่แคร์อยู่แล้ว
พอเห็นว่าผมเริ่มโกรธจริงจัง พี่แอนก็เลยเงียบ
“ฉันจะเลิกกับพี่แก…”“ห้ะ?”“พี่แกนอกใจฉัน!”“ห้ะ?” ผมตกใจแบบคูณสอง “จริงหรอ?”“ฉันรู้มาซักพักแล้ว”
ผมหันมองไปยังพี่ทีนที่ตอนนี้กำลังเล่นน้ำกับเด็ก ๆ อย่างสนุกสนาน ไม่อยากเชื่อว่าที่พี่แอนพูดจะเป็นเรื่องจริง เพราะพี่ทีนก็ดูรักพี่แอนมากขนาดนั้น ตอนที่รู้ว่าพี่แอนท้องก็ดีใจเป็นยกใหญ่ แต่ผมคิดว่าพี่แอนน่าจะไม่ได้โกหก เพราะน้ำเสียงและแววตาภายใต้แว่นกันแดดสีชานั่นซื่อตรงเกินกว่าจะเป็นเรื่องล้อเล่น
“เรื่องนี้พี่ก็คิดมากไปเองด้วยรึเปล่า?”
พี่แอนไม่ตอบ ทำทีเป็นไม่สนใจแล้วหยิบมือถือขึ้นมาเล่น ผมไม่ได้คะยั้นคะยอถามต่อ ได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้ในใจ
หลังจากพวกเด็ก ๆ เล่นน้ำกันจนหายอยาก ทุกคนก็กลับเข้ามานั่งกินอาหารทะเลกันที่โต๊ะ ในหัวผมยังคิดเรื่องที่พี่แอนพูดไม่หยุด พี่ทีนยังคงทำตัวปกติ คงยังไม่รู้ว่าพี่แอนรู้เรื่องนอกใจแล้ว บอกตามตรงผมแอบรู้สึกผิดหวังนิดหน่อย ทั้งที่พี่แอนดูนิ่งเฉย รับมือได้ดีกับเรื่องนั้น แต่ผมกลับเป็นคนที่รู้สึกแย่แทน โดยเฉพาะท่าทีปกติของพี่นั่นแหละ ผมไม่อยากรีบตัดสินอะไร แต่สายตาผมมองพี่ชายตัวเองไม่เหมือนเดิมไปแล้ว
มื้อนั้น ผมกินน้อยจนพี่พีรู้ได้ถึงความผิดปกติ แต่ก็ยังไม่ได้ถามอะไร จนช่วงบ่ายที่เราแยกย้ายกันกลับห้องพัก ระหว่างที่ผมยืนครุ่นคิดถึงเรื่องนั้นอยู่ตรงระเบียง พี่พีก็เดินมาสวมกอดผมแล้วจูบเบา ๆ ตรงต้นคอ “เป็นอะไร? วันนี้ดูไม่สดใสเลย“อืม… กำลังคิดเรื่องพี่ทีน”“หืม?”“พี่แอนบอกว่าพี่ทีนกำลังนอกใจ”“ห้ะ? ไม่มั้ง! มันดูรักเมียมันขนาดนั้น”“แต่ผมว่าพี่แอนไม่น่าจะโกหกหรอก” ผมพลิกตัวหันไปหาพี่พี ถามด้วยสีหน้าจริงจัง “พี่รู้เรื่องนี้ด้วยมั้ย?”“พี่จะไปรู้ได้ยังไงล่ะ?”“ไม่รู้สิ พี่ทีนไม่บอกอะไรพี่บ้างหรอ?”“เรื่องแบบนี้มันคงไม่พูดกับพี่หรอก เพราะมันรู้ว่าถึงยังไงพี่ก็ปิดนินไม่ได้”
ก็จริงอย่างว่านั่นแหละ
“เฮ้อ! ทำไมพวกผู้ชายถึงชอบนอกใจเมียกันนะ?” ผมถอนหายใจ ขมวดคิ้วบ่นกับพี่พี“ไม่ใช่ทุกคนซะหน่อย พี่ไม่นอกใจเมียพี่หรอก”“ก็ลองทำดูสิ! ผมจะไม่ยกโทษให้พี่อีกเลย”“มั่นใจได้เลย..” สิ้นคำพูดพี่พีก็โน้มศีรษะลงมาหอมที่หน้าผากผมอย่างแผ่วเบา พอเห็นว่าผมยังดูกังวลอยู่ จึงขยับมือมาเชยคางผมขึ้น “ไม่ต้องคิดมากเรื่องไอ้ทีนหรอก พี่ว่าเดี๋ยวมันก็คิดได้”“มันควรจะคิดได้ตั้งแต่แรกไงว่าไม่ควรทำ!”พี่พีหัวเราะเบา ๆ กระชับกอดผมแล้วก้มลงมาจูบที่หน้าผากอีกครั้ง“พี่พี.. พี่ยังชอบผู้หญิงอยู่มั้ย?”“หืม? ทำไมถามแบบนั้น?”“ก็… ตั้งแต่เรื่องสาว ๆ ที่บ้านพักพวกนั้น แล้วก็มาเรื่องพี่ทีนอีก… ผมอดคิดไม่ได้ว่าลึก ๆ แล้วพี่ยังชอบผู้หญิงอยู่มั้ย? หรือถ้าเกิดวันนึงมีใครมาทำให้พี่รู้สึกดีมากกว่าผม พี่จะทิ้งผมมั้ย?”“ไม่มีวัน! ไม่ต้องคิดมากเลย สำหรับพี่ไม่มีใครจะมาเทียบนินได้หรอก” พูดจบพี่พีก็สวมกอดพลางกระซิบย้ำอีกครั้ง “ใครก็มาแทนที่เมียคนนี้ของพี่ไม่ได้!” พี่พีเอ่ยคำหวานซึ้ง ในใจผมหวิวเหมือนตอนที่ถูกบอกรักครั้งแรก“มั่นใจเหลือเกินเนอะ”“ฮ่า ๆๆ อยากรู้มั้ย?ทำไมพี่ถึงมั่นใจ”“จำตอนนั้นได้มั้ย? ที่เราเลิกกัน”“ที่อยู่ ๆ พี่ก็ทิ้งผมไปน่ะหรอ?”
ที่ผ่านมาผมไม่เคยเอ่ยถึงเรื่องนั้นเลย เพราะคิดว่ามันผ่านมานานแล้ว แม้ว่าบางทีผมจะยังนึกสงสัยถึงเหตุผลขึ้นมาบ้างก็เถอะ
“ตอนนั้นพี่ยังสับสนตัวเองอยู่ พี่ไม่เข้าใจว่าสิ่งที่พี่เป็นมันคืออะไร แล้วอีกอย่าง สมัยนั้นถ้ามีใครรู้ว่าพี่มีแฟนเป็นผู้ชาย มันก็…”“น่าอาย?” ผมพูดเสริม พี่พีลดสายตามองอย่างรู้สึกผิด “ผมเข้าใจ”“ยอมรับว่าตอนนั้นพี่คิดแบบนั้นจริง ๆ”“แล้วพี่มีแฟนใหม่มั้ย?”“อืม” คำตอบของพี่พีทำผมรู้สึกเหมือนถูกกรีดซ้ำแผลเก่าที่อยู่ในใจ“ผู้หญิงหรือผู้ชาย?” ผมถาม พี่พีเงียบ “บอกมา…”“ก็ทั้งสอง!”“ห้ะ! ผู้ชายก็เคยหรอ?”“ก็พี่อยากรู้ไงว่าตัวเองเป็นอะไร ตอนคบกับผู้หญิงพี่ก็รู้สึกไม่เต็มที่ พอลองกับผู้ชายพี่ก็มั่นใจว่ามันไม่ใช่ พี่เองก็สับสน…”
ผมเริ่มขมวดคิ้วหนักขึ้นจนพี่พีหลุดขำ ไม่รู้ทำไม การได้รู้ว่าพี่เคยคบเกย์คนอื่นนอกจากผมมันถึงเจ็บกว่าผู้หญิงกันนะ
“แต่มันทำให้พี่มั่นใจอย่างนึง คือไม่มีใครทำให้พี่มีความสุขได้เหมือนตอนอยู่กับนินเลย”“ถ้างั้นทำไมพี่ถึงไม่เคยกลับมาหาผมเลย?” ผมถามถึงสิ่งค้างอยู่ในใจมานาน“ก็พี่ไม่กล้าสู้หน้านินกับไอ้ทีน”“หืม? พี่ทีนด้วยหรอ?”“อืม… นินรู้มั้ย ตอนนั้นมันโกรธพี่จนเลิกคบกันไปเลย เพิ่งกลับมาคุยกันตอนใกล้เรียนจบนั่นแหละ”“แต่พี่ทีนบอกกับผมว่าพี่ยังคุยกันปกติจนเรียนจบ”“ไม่เลย! ตอนนั้นพี่กับมันทะเลาะกันหนักมาก จนพี่ต้องย้ายออกไปเช่าหออยู่ที่อื่น… มันคงรู้ว่านินจะคิดมากก็เลยบอกไปแบบนั้นละมั้ง” พี่พียกมือขึ้นมาลูบแก้มผมอย่างอ่อนโยน “นินจำวันที่เรากลับมาเจอกันได้มั้ย?” ผมพยักหน้าตอบ “ตั้งแต่ตอนที่ได้เจอนินอีกครั้งวันนั้น พี่ก็บอกกับตัวเองเลยว่า ถ้าพี่มีโอกาสอีกครั้ง… พี่จะไม่ยอมเสียนินไปอีก พี่จะรักและทำทุกอย่างเพื่อให้นินอยู่ข้าง ๆ พี่ตลอดไป” สิ้นคำพูด พี่พีก็เชยคางผมขึ้นแล้วจูบอย่างแผ่วเบา ถือว่าจบประเด็นได้ดี
เย็นวันนั้น หลังมื้อค่ำ ผมกับพี่พีพาพวกแฝดออกไปเดินเล่นเปิดหูเปิดตา ได้ทั้งของกินและของเล่นติดมือกลับกันมาไม่น้อย และเพราะวันนี้เสียพลังงานมาทั้งวัน เด็ก ๆ จึงอ่อนเพลียและหลับกันตั้งแต่หัวค่ำ
ระหว่างที่ผมกับพี่พีนอนอิงแอบกันอยู่บนเตียงหลังเสร็จกิจ ก็ได้ยินเสียงโหวกเหวก ตามมาด้วยเสียงร้องไห้ของพวกเด็ก ๆ ผมกับพี่พีจึงรีบออกไปดู ปรากฏว่า พี่ทีนกับพี่แอนทะเลาะกันอีกแล้ว ทั้งไนซ์และไนน์ร้องห่มร้องไห้ จนผมกับพี่พีต้องพาหลานมานอนด้วย ปลอบกันอยู่เป็นชั่วโมงกว่าจะเงียบแล้วหลับไป ตอนนั้นใจผมยิ่งขุ่นเคืองพี่ทีนมากขึ้นไปอีก เพราะผมเคยเตือนพี่แล้วว่าอย่าทะเลาะกันต่อหน้าลูก แต่ก็ยังเกิดขึ้น
คืนนั้น ผมนอนกอดหลานข่มตาหลับอยู่พักใหญ่ รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกที มองดูนาฬิกาบอกเวลาประมาณตีสอง รู้สึกคอแห้ง จึงลุกจากเตียงออกจากห้องลงมาหาน้ำดื่มดับกระหาย หลังจากดื่มน้ำ ผมรู้สึกตาสว่างขึ้นมานิดหน่อย จึงคิดว่าจะออกไปสูดอากาศ ดื่มด่ำกับลมทะเลยามค่ำคืนก่อนกลับบ้านตอนเช้า
“อ้าว นิน! ยังไม่นอนหรอ?” พี่ทีนที่นอนอยู่บนเตียงผ้าใบหน้าบ้านพักหันมากล่าวทักทาย ผมเกือบจะกรี๊ดออกมาด้วยความตกใจ “หุ้ย! ตกใจหมด” ผมบ่น พี่ทีนหัวเราะในลำคอ วางขวดเบียร์ลงข้างตัว โดยที่พื้นมีขวดเปล่าล้มกลิ้งอยู่สองขวด และกำลังจะเปิดใหม่อีกหนึ่ง “แล้วพี่มานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้? พี่แอนไล่ออกจากห้องหรอ?”ผมถามก่อนจะเดินเอื่อยไปนั่งข้าง ๆ พี่ เอื้อมมือไปรับเครื่องดื่มเย็นเจี๊ยบมาขวดนึง “ขอโทษที่ทำให้เสียบรรยากาศนะ อุตส่าห์มาเที่ยวกันทั้งที” “เรื่องนั้นช่างมันเถอะ ผมมีเรื่องต้องคุยกับพี่”“เรื่องอะไร?”“พี่แอนบอกกับผมว่าพี่นอกใจ… เรื่องจริงหรอ?” ผมถามออกไปตรง ๆ พี่ทีนไม่ตอบ ทอดสายตามองลงไปยังชายหาดที่มืดมิด แม้จะไม่ได้ยอมรับออกมาตรง ๆ แต่นั่นก็ถือเป็นคำตอบแล้ว “พี่! ทำไมทำแบบนี้? ไม่สงสารพวกแฝดบ้างหรอ?” พี่ทีนยังคงนิ่ง ยกขวดขึ้นกระดกเพื่อเลี่ยงคำตอบ “กับใคร? บอกมาเลย!”“ไม่มีอะไรหรอกน่า! ไม่ต้องห่วง”“อย่ามาโกหกผม! บอกมา!” ผมเน้นเสียงเข้ม “จะไม่ให้ผมห่วงได้ไงถ้าพี่เป็นแบบนี้!” พี่ทีนยังคงเงียบ “พี่! ถ้าพี่ไม่ตอบผมจะไม่คุยกับพี่อีก!!”พี่ทีนถอนหายใจอย่างยอมจำนน พูดอ้อมแอ้มในลำคอ “จำเมย์ได้มั้ย?”“เมย์? รุ่นน้องที่พี่เคยคบตอนม.ปลายอะนะ?” “อืม… สองอาทิตย์ก่อนเขาเอารถไปซ่อมที่อู่ ก็เลยได้คุยกัน”
ไม่รู้ทำไมผมถึงรู้สึกหงุดหงิดที่ได้ยินว่าคนที่พี่แอบนอกใจไปเป็นแฟนเก่าสมัยม.ปลาย บางทีอาจเพราะผมอิจฉายายเมย์อะไรนี่มาตั้งแต่สมัยเด็กแล้วก็ได้ เพราะนางได้ชื่อว่าเป็นเมียคนแรกของพี่ ตอนนั้นผมคิดว่ามันควรจะเป็นผมสิ ฮ่า ๆๆ
“มีอะไรกันแล้วหรอ?” ผมถาม ทั้งที่รู้ว่าคงรับไม่ได้กับคำตอบ เป็นอีกครั้งที่พี่เลือกจะเงียบและหลบสายตา ซึ่งผมรู้ว่านั่นหมายถึงอะไร “พี่แม่ง… ไม่ใช่เด็ก ๆ แล้วนะเว้ย! ทำไมทำอะไรไม่คิดเลย?”“นินจะให้พี่ทำยังไงล่ะ? แอนเขาอารมณ์แปรปรวนแบบนั้น พี่ก็อดทนเต็มที่แล้วนะ! แต่เขาตอบสนองความต้องการของพี่ไม่ได้เลย”“ผมถึงได้บอกให้พี่พาพี่แอนไปรักษาไง มันไม่ใช่ความผิดเขานะที่เขาเป็นแบบนั้น” “คิดว่าพี่ไม่เคยพูดหรอ? สุดท้ายก็ทะเลาะกันทุกที”
พี่ทีนยกเบียร์ขึ้นกระดกรวดเดียวจนหมดแล้ววางขวดลงกับพื้น เอนตัวนอน สายตาล่องลอย
“พี่เองก็มีความต้องการ แต่เมียพี่ให้พี่ไม่ได้ จะให้พี่ทำยังไง? ไปหาเศษหาเลยนอกบ้านก็ไม่ได้แปลว่าพี่จะทิ้งครอบครัวซะหน่อย”“พี่แอนกำลังท้องลูกพี่อยู่ไม่ใช่หรอ? เอากันจนท้องแล้วจะมาบอกว่าเขาตอบสนองพี่ไม่ได้มันใช่หรอ?” พี่ทีนถอนหายใจเพราะเถียงไม่ออก ส่งสายตารู้สึกผิดอ้อนวอน แต่ผมไม่เห็นใจหรอก โดยเฉพาะเรื่องแบบนี้ ต้องด่าเรียกสติซะหน่อย “แล้วมันคุ้มหรอพี่? พี่จะเอาความต้องการเรื่องอย่างว่าของตัวเองมาอยู่เหนือครอบครัวพี่หรอ?”“นินไม่เข้าใจหรอก! ไอ้พีมันคงจะจัดให้นินตลอดจนไม่เคยรู้สึกขาด”“นั่นไม่เกี่ยวกันเลย!” ผมตะคอกค้านเสียงดังอย่างลืมตัว
พี่ทีนเอื้อมมือหยิบเบียร์เพิ่มอีกขวด แต่คงด้วยความเมาพี่จึงทำมันหล่นหลุดมือกลิ้งหลุน ๆ ภายในแววตาของพี่กระจ่างชัดเจนถึงความรู้สึกผิดที่อยู่ในใจ แสงจันทร์สลัวส่องสะท้อนน้ำใส ๆ ตรงหางตา พอเห็นแบบนั้นสุดท้ายผมก็ใจอ่อน ลุกจากเตียงผ้าใบตัวเดิมแล้วไปนั่งเบียดตัวเองที่เตียงเดียวกับพี่ มันกระเถิบออกเล็กน้อยเพื่อให้ผมนั่งสบายขึ้น
“พี่…เมื่อกลางวันพี่แอนบอกกับผมว่าเขาจะเลิกกับพี่” สีหน้าพี่ทีนดูไม่แปลกใจเท่าไหร่ คงได้คุยกันมาบ้างแล้ว “ผมไม่ยอมนะ ถ้าเขาจะเอาหลานไป คนเดียวผมก็ไม่ให้!”“อืม เขาบอกแล้วว่าเขาจะเอาแค่คนในท้อง” พี่ทีนพูดด้วยใบหน้าเรียบเฉยจนผมรู้สึกจุกในอก มันยกมือขึ้นมาปาดน้ำตาช้า ๆ พอได้มานั่งใกล้ ๆ ทำให้ผมเห็นรอยช้ำตรงมุมปากของพี่“นี่ลงไม้ลงมือกันด้วยหรอ?”“เปล่า! นินก็รู้ว่าพี่ไม่ทำอะไรแบบนั้นอยู่แล้ว”“เขาตบพี่หรอ?”“พี่ก็คงสมควรโดน” “เออ ก็สมควร! แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือคือ พวกแฝดเห็นมั้ย?”
แววตาเลื่อนลอยของพี่ทีนแฝงไปด้วยความรู้สึกผิด
ความโกรธแปรเปลี่ยนเป็นความสงสารและเห็นใจ ผมรู้สึกเศร้าที่ต้องเห็นพี่สภาพนี้ ไม่รู้จะทำยังไงจึงโน้มตัวไปกอดมัน พี่ทีนสะอื้นออกมาเบา ๆ ผมรู้สึกได้ถึงน้ำตาอุ่น ๆ เปียกซึมตรงหัวไหล่
“พี่…ผมขอร้องได้มั้ย? กับยายเมย์อะไรนั่นน่ะ หยุดเถอะนะ” “อือ… พอรู้ว่าแอนท้องพี่ก็ตั้งใจจะเลิกอยู่แล้ว”“กลับไปคุยกันดี ๆ พวกแฝดยังเด็กอยู่เลย พวกนั้นไม่เข้าใจหรอกถ้าพี่เลิกกัน”
เรื่องนั้นผมกับพี่น่าจะเข้าใจดีที่สุด เพราะแม่ของพวกเราก็ทิ้งเราทั้งคู่ไปเหมือนกัน มันทั้งเคว้งคว้าง และเฝ้ารออย่างไร้ความหวัง นานกว่าเราจะชินกับการไม่มีแม่อยู่ในชีวิต
พี่ทีนเอนหลังนอน ส่งสายตาออดอ้อนผมจึงเอนตัวนอนหนุนไหล่แล้วตะแคงตัวไปกอดพี่หลวม ๆ วางมือตัวเองลงบนอกแกร่ง ไออุ่นจากร่างกายของพี่ช่วยคลายความหนาวของอากาศยามค่ำคืนได้เป็นอย่างดี “ยังจะมาอ้อนอะไรแบบนี้อีก รู้มั้ยว่าพี่แอนเขาเริ่มจะดูออกแล้วนะ” พี่ทีนทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ จูบหน้าผากผมเบา ๆ กระชับกอด กลิ่นแอลกอฮอล์คลุ้งผสมกับกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของสบู่จากตัวพี่พาให้เคลิบเคลิ้ม พี่ใช้จังหวะผมเผลอฉวยโอกาสหอมแก้มผมฟอดใหญ่จนผมต้องรีบดันมันออก “มากไปแล้ว!” พี่ทีนหัวเราะ ยังคงกอดผมเอาไว้หลวม ๆ ไม่ยอมปล่อย “คิดถึงตอนที่ได้นอนกอดนินแบบนี้จัง”“เหอะ เมาแล้วก็เป็นแบบนี้ตลอด”“ทำไมล่ะ? ทีไอ้พียังกอดได้เลย”“ก็พี่พีมันเป็น…”“ผัว... แต่พี่ก็เคยเป็นนะ” หน้าผมร้อนผ่าวตอนพี่พูดคำนั้น ไม่คิดว่าพี่จะกล้าพูดมันออกมาตรง ๆ “อย่ามาพูดแบบนี้อีกนะ! เดี๋ยวเด็ก ๆ ได้ยิน”“ก็มันเป็นเรื่องจริง” พี่ทีนหัวเราะชอบใจ กระชับกอดแน่นแล้วพรมจูบพรมหอมไม่หยุดมันจับขาผมเลื่อนขึ้นมาก่ายพาดบนตัวจนต้นขาผมบดเบียดกับท่อนลำที่กำลังแข็งเป็นหิน “พี่…พอแล้ว” ผมร้องปราม แต่พี่ยังไม่หยุด ซุกไซร้ซอกคอผมจนเสียวกระสันไปทั้งตัว มันยิ่งได้ใจ เมื่อรู้สึกได้ว่าน้องชายของผมก็กำลังตื่นตัวดันสะโพกมันอยู่เหมือนกัน ลมหายใจหนักหน่วงถูกพ่นออกมาปลุกเร้าอารมณ์จนยากที่จะห้ามรั้ง ริมฝีปากที่ร้างลาจากกันมานานได้กลับมาประกบพบเจอกันอีกครั้งอย่างแนบชิด ผมเผลอเผยอปากรับลิ้นรสขมปะแล่มจากแอลกอฮอล์เข้ามา พัวพันเป็นพัลวัล “อืออ อืมมม” มือแกร่งของพี่ลูบไล้ปัดป่ายไปตามตัว บีบเค้นที่แก้มก้นก่อนจะค่อย ๆ ไล่นิ้วไปตามแนวร่องก้นผ่านนอกกางเกง ความเสียวซ่านแผ่พุ่งไปทั่วร่าง “พี่…” ผมกำลังจะเอ่ยปากห้ามปราม “นิน…ขอพี่เย็ดได้มั้ย?” คำถามไร้ยางอายออกมาจากปากพี่ชายที่ผมเองก็โหยหา แม้จะวางเรื่องศีลธรรมลง แต่ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีก็ตบตีกันในหัวผมจนเกิดเป็นสนามรบย่อม ๆ ทั้งที่ผมเพิ่งขอให้พี่เลิกนอกใจพี่แอน แต่ตอนนี้ผมกลับจะเป็นเมียน้อยอีกคนเสียเอง… กลืนคำพูดตัวเองที่เพิ่งด่าพี่ไปเมื่อครู่
เมียน้อย…?? ไม่สิ…! ผมเป็นเมียพี่ทีนก่อนพี่แอนด้วยซ้ำ แววตาใสประกายของพี่เฝ้ารอคำตอบ และแท้จริงผมอยากให้เราทั้งคู่สมหวังนะ แต่ใบหน้าพี่พีก็ลอยมาทำให้ผมได้สติขึ้นมาบ้าง ไม่! ผมจะไม่นอกใจพี่พี…
“นินไม่อยากหรอ?...”“ไอ้ทีนมันไม่ใช่คนอื่นนะ”
คำพูดพี่พีแว่วมาในห้วงความคิด ที่ว่าผมกับพี่ทีนไม่ถือว่าเป็นการนอกใจหรอก เพราะระหว่างเรามีความสัมพันธ์พิเศษกันมาตลอด
“พี่ให้นินตัดสินใจนะ”
“พูดบ้าอะไรเนี่ย? ยังไงก็ต้องไม่ได้อยู่แล้ว!”“นะ… ถ้านินช่วยพี่ พี่ก็ไม่ต้องไปมีคนอื่นแล้ว”“เหอะ! อืออ~ ไม่…ไม่ได้…!!” แม้ปากจะปฏิเสธ แต่ร่างกายผมอ่อนระทวยเมื่อพี่เริ่มขบกัดไปตามตัวผมอย่างเร้าอารมณ์ “พี่…อย่า…มันผิด!” พี่ทีนใช้สองมือจับสะโพกผมเคลื่อนขยับขึ้นนั่งทับท่อนลำที่พาดไปตามแนวร่องสวาท ผมหลบเลี่ยงสายตา อาจเพราะด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ ทำให้ผมพ่ายแพ้ต่อความต้องการที่อยู่เหนือศีลธรรม โน้มตัวลงไปจูบพี่อย่างแผ่วเบา นั่นทำให้พี่ทีนเผยรอยยิ้มออกมาอย่างมีหวัง “คะ…แค่อมพอนะ… มากกว่านั้นผมขอคุยกับพี่พีก่อน” ผมพูดอ้อมแอ้มอย่างเคอะเขิน พี่ทีนยิ้มอย่างผู้ชนะ “ไอ้พีมันไม่ว่าหรอก”“ไม่ต้องมาทำเป็นพูดเลย! ผมรู้ว่าพี่สองคนแอบคุยกันเรื่องนี้แล้ว”พี่ทีนหัวเราะกลบเกลื่อน โอบมือทั้งสองข้างที่เอวของผมแล้วบดเอวเนิบ ๆ ลำควยของพี่เสียดสีกับร่องฝีเย็บสร้างความเสียวจนยากจะต้านทาน ผมอยากถอดกางเกงออกแล้วจับควยพี่ยัดเข้ามาตอนนั้นเลย แต่ต้องหักห้ามใจเอาไว้ ถ้าผมรอพี่พีพร้อม นั่นหมายความว่า เราจะกลับมามีเซ็กส์กันแบบสามคน มันคือการอดเปรี้ยวไว้กินหวาน
“กลับเข้าไปในบ้านเถอะ” พี่ทีนกระซิบข้างหูผมพลางอุ้มผมตัวลอย สองขาของผมคล้องโอบพี่เหมือนลิง ตอนแรกคิดว่าพี่น่าจะยกไม่ไหว แต่พี่กลับไม่มีท่าทีว่าหนักเลย
เมื่อเข้ามาในบ้านได้ พี่ทีนก็วางผมลงบนโซฟา โน้มตัวจูบผมอย่างเร่าร้อน กางเกงถูกรูดลงอย่างง่ายดาย ลำควยดุ้นเขื่องดีดผึง กะจากสายตา ผมคิดว่าควยพี่ทีนน่าจะใหญ่กว่าของพี่พีนิดนึง แต่สีคล้ำกว่าที่ผมเคยจำได้มาก คงเพราะใช้งานหนัก แล้วมาบอกว่าพี่แอนไม่ค่อยให้่เย็ด โคตรจะขี้โม้พี่ทีนจับแท่งเอ็นจ่อปากผมแล้วละเลงน้ำเงี่ยนที่หยาดเยิ้มตรงปลายควยไปทั้วใบหน้าผมอย่างซูกซน ผมใช้จมูกสูดกลิ่นเจ้าเพื่อนเก่าที่ร้างลากันไปนานด้วยความคิดถึง บรรจงจูบเบา ๆ ที่ปลายหัว แล้วไล่เลี่ยไปจนสุดลำ โดยไม่ลืมทักทายถุงไข่แฝด ผมใช้ปลายลิ้นที่เปียกชุ่มโลมเลีย ลากยาวจากโคนกลับขึ้นมาจนถึงคอหยัก ครอบปากดูดดุนอย่างชำนาญจนพี่ขาสั่นเพราะความเสียว “อูยยย นิน โคตรเสียวเลย” “เบา ๆ เดี๋ยวใครได้ยิน” ผมปรามก่อนจะหันกลับไปปรนนิบัติลำควยของพี่อย่างโหยหิว “อืออ ก็นินทำพี่เสียวนี่ อ่าาห์” ผมยิ้มเยาะในใจ เพราะนี่แค่เพิ่งเริ่ม เมื่อเรียวปากเริ่มคุ้นเคยกับเพื่อนเก่าที่ใหญ่โตขึ้นกว่าแต่ก่อนแล้ว ผมก็เริ่มเดินเครื่อง โขยกหัวกลืนท่อนเอ็นของพี่เข้าไปได้เกือบสุดลำ ออกแรงดูดดุนเป็นจังหวะ เสียงลำหายใจหนักหน่วงเคล้ากับเสียงสูดปากเสียวของพี่ทีน กระตุ้นความเสียวและตอกย้ำว่าผมนี่แหละ คู่ควรจะเป็นเมียพี่มากกว่าใคร ผมไม่เข้าใจเหมือนกันนะ พี่แอนมีของดีขนาดนี้อยู่ในมือแท้ ๆ ทำไมถึงปล่อยให้พี่ชายผมอดอยากจนต้องออกไปหาเศษหาเลยนอกบ้าน“อืมม ซี๊ดดส์” พี่ทีนใช้สองมือประคองหัวผม ขยับเอวโยกช้า ๆ หมายจะเป็นคนคุ้มเกม พี่ทีนเผลอดันควยเข้ามาจนสุดลำ ผมแทบจะสำลัก แต่ยังแสดงสปิริตโก่งคอดูดกลืนลำควยเข้าไปจนพี่ร้องคราง “อ่าาห์ นิน…เสียวฉิบหายเลย!!” พี่ทีนถอนลำควยออก ประคองหน้าผมขึ้นแล้วโน้มมาจูบปากผมอย่างดูดดื่ม ก่อนจะถามผมอีกครั้งด้วยแววตาอ้อนวอน “พี่ขอเย็ดไม่ได้หรอ? นะ”“ไม่เอา! รอพี่พีก่อน”“งั้นขึ้นไปหามันตอนนี้เลย!”“ไม่ได้ หลานนอนอยู่ในห้องด้วย”“แต่พี่อยากเย็ดนินอ่ะ” ผมไม่ตอบ ผลักพี่นั่งลงบนโซฟาแล้วซุกตัวตรงหว่างขอ เริ่มบทเพลงชิวหาอีกครั้ง มือข้างหนึ่งกำกระชับรูดถอกลำควยของพี่ขึ้นลง ส่วนมืออีกข้างก็ลูบไล้ไปตามหน้าท้องแกร่งขึ้นไปจนถึงอก เพียงไม่นานก็เริ่มรู้สึกได้ว่าพี่น่าจะใกล้เสร็จแล้ว ผมจึงถอนปากออกน้ำลายกับน้ำเงี่ยนผสมกันยืดย้อยเป็นสาย ผมลุกขึ้นแล้วดึงกางเกงตัวเองลง ก้าวขึ้นไปบนโซฟา แล้วนั่งบนตักพี่ ทาบทับลำควยของตัวเองกับของพี่ ขนาดมันต่างกันอย่างเห็นได้ชัด พี่ทีนรู้ได้ในทันทีว่าผมจะทำอะไร เพราะมันคือท่าที่ผมชอบมากตอนที่เรามีอะไรกันตั้งแต่สมัยก่อน ผมใช้มือข้างที่ถนัดกำลำควยทั้งสองอันเอาไว้ แล้วเริ่มระรัวมือชักไปพร้อม ๆ กัน “อูยย~ นิน เร็ว ๆ เลย พี่จะแตกแล้ว!” ผมตอบสนองตามคำขอ เริ่งมือกระถอกรัว ๆ “อืออ พี่…ผมก็จะแตกแล้ว!!”“เสร็จพร้อมกันเลยนะ! พี่จะแตกแล้ว! อ่าห์!!!”“อืมม แตกแล้ว!! อ่าาส์!!” น้ำควยของเราทั้งสองคนพวยพุ่งออกมาเป็นสาย ราดรดนองเต็มท้องพี่ทีน มันไหลไปตามแนวร่องกล้ามเนื้อ บางส่วนก็พุ่งไกลไปจนถึงอก พี่ทีรนยังคงกระตุกตัว พ่นน้ำรักออกมาต่ออีกหลายระลอก คงเป็นความจริงที่ว่าพี่ไม่ค่อยได้มีอะไรกับพี่แอน เพราะน้ำควยพี่มันเยอะมากจริง ๆ เสียงหอบหายใจแผ่วกังวาลในห้องโถงที่เงียบสนิท หากใครลงมาตอนนี้ความคงแตก แต่โชคดีที่ทุกอย่างจบลงอย่างรวดเร็ว ผมบดเบียดดุ้นน้อยของตัวเองที่เริ่มอ่อนตัวลงกับท่อนลำที่เปียกชุ่มของพี่ โน้มตัวลงไปกอดและจูบพี่ โดยไม่สนใจของเหลวข้นหนืดสีขาวขุ่นกลิ่นคาวคลุ้ง เรากอดกันแบบนั้นอยู่สักพักพี่ทีนก็กล่าวประโยคนึงที่ทำเอาผมเขินและภูมิใจ “พี่ยังไม่เคยเจอใครอมควยได้เสียวเท่านินเลย”
เรานัวเนียกันต่ออีกครู่หนึ่งจนพี่ทีนเอ่ยปากอ้อนวอนขอเย็ดผมอีกครั้ง ผมส่ายหน้า หัวเราะเบา ๆ ก่อนจะพากันไปอาบน้ำชำระร่างกาย โดยที่ระหว่างนั้นควยของพี่ยังคงผงาดอยู่ไม่ยอมลง ผมจึงยอมใช้ปากดูดให้มันอีกครั้ง และครั้งที่สอง น้ำอสุจิของพี่ก็ยังออกมาเยอะเหมือนเคย เพราะผมกลืนมันลงไปหลายอึกทีเดียว
ผมบอกกับพี่ทีนไปว่าผมจะยอมให้พี่เย็ด ถ้าพี่พียอม และทุกครั้ง จะต้องทำกันแบบสามคนเท่านั้น ผมจะไม่มีอะไรกับพี่ทีนลับหลังพี่พี เพราะผมยังเกรงใจและให้พี่พีเป็นผัวอันดับหนึ่งอยู่
หลังแยกย้าย ผมตรงกลับเข้าห้องนอน แอบลอบหอมแก้มหลานชายทั้งสองคนอย่างรักใคร่ ก่อนจะทิ้งตัวลงบนเตียงแล้วสวมกอดผัวตัวจริงของผม พี่พีเหมือนจะรู้สึกตัวจึงขยับมาโอบกอดโดยอัตโนมัติ เมื่อความเงี่ยนเจือจางลง ความรู้สึกผิดก็ค่อย ๆ ตีกลับ ไม่ใช่แค่กับพี่พี แต่กับหลาน ๆ ทั้งสองคนด้วยเช่นกัน ถ้าหากมีอะไรผิดพลาด หรือพวกเด็ก ๆ รู้เข้าในซักวันนึง ผมจะโดนทั้งสองคนเกลียดมั้ย?
เช้าของอีกวัน ผมหยุดคิดเรื่องเมื่อคืนไม่ได้จนต้องสารภาพกับพี่พีไปตรง ๆ ซึ่งตอนแรกพี่พีก็ดูอึ้ง แต่นั่นทำให้พี่พีมีอารมณ์จนจับผมเย็ดในห้องน้ำไปสองรอบ ผมบอกกับพีพีเหมือนที่บอกพี่ทีนว่าผมจะยอมมีอะไรกับพี่ทีนเฉพาะตอนที่พี่พีอยู่ด้วยเท่านั้น ซึ่งดูเหมือนพี่พีจะรอให้โอกาสนั้นมาถึงอย่างใจจดใจจ่อ
ผมสับสนใจไปหมด การมาเที่ยวครั้งนี้ควรจะเป็นการพักผ่อนสมอง แต่กลายเป็นว่ามีเรื่องให้ขบคิดมากมายจนปวดไมเกรน สรุปตอนนี้ เหลือแค่ผมที่ต้องยอบรับความรู้สึกตัวเองเรื่องนั้น เพราะทั้งพี่พีและพี่ทีนแสดงออกชัดเจนแล้วว่าต้องการให้เรากลับไปมีความสัมพันธ์แบบสามคนผัวเมีย แต่ผมต้องคิดหนัก เพราะมันมีตัวแปรสำคัญเป็นหลาน ๆ และพี่แอน ผมจะปล่อยตัวปล่อยใจทำเรื่องอย่างว่าโดยไม่สนใจหลานทั้งสองคนได้ยังไง? เชื่อมั้ย? บางทีผมก็รู้สึกว่ามันไม่แฟร์เหมือนกันนะ ที่ผมต้องมาเป็นฝ่ายคิดมากเรื่องนี้อยู่คนเดียว มันเหมือนทั้งสองคนโยนความเงี่ยนใส่ผมโดยปล่อยให้ผมเป็นคนแบกรับความรู้สึกวิตกกังวลถึงผลกระทบที่จะตามมาเพียงลำพัง
static/image/hrline/5.gif
ขณะนั่งรถกลับบ้าน บรรยากาศค่อนข้างอึดอัด เพราะพี่ทีนกับพี่แอนยังไม่เคลียร์กัน พวกเด็ก ๆ เองที่เห็นภาพความรุนแรงเมื่อวานก็ดูจะขวัญเสีย เจ้าไนซ์ไม่หยิบมือถือขึ้นมาเล่นเกมเหมือนตอนขามา แต่ไปนั่งอิงอยู่กับพี่ทีนตลอดทาง ส่วนไนน์ก็มานั่งกับผมที่เบาะด้านหน้าข้างคนขึบ
ระหว่างนั้น จู่ ๆ ก็มีเบอร์แปลกโทรเข้ามาหาผมอีก ผมสังเกตว่าเป็นเบอร์โทรเดียวกันกับที่โทรมาก่อนหน้านี้ จึงตัดสินใจกดรับสายดู
“ฮัลโหล?”“นิน! นี่แม่เองนะ!”“ห้ะ? แม่? ไม่เอาเบอร์ผมมาจากไหน?” ผมถามอย่างตกใจ พอได้ยินผมเรียกแม่ ทั้งพี่พีและพี่ทีนก็หันควับมามองผมเป็นตาเดียว“นิน! น้องไปหานินรึเปล่า?” เสียงแม่ถามอย่างร้อนใจ“น้อง? ยายเดียร์อ่ะนะ? เปล่า! มันจะมาทำไม?”“ไม่ใช่เดียร์ ปั้น!” “ปั้น? ใคร?” ตอนนี้ในหัวผมมีแต่เครื่องหมายคำถาม“น้องออกจากบ้านไปหลายวันแล้ว! แม่เห็นในคอมน้องมีประวัติค้นหาโฮมสเตย์ของลูก คิดว่าน้องน่าจะไปหานินนะ”“เดี๋ยว! ใครคือปั้น? นี่แม่มีลูกกี่คนเนี่ย?”“เอาไว้แม่จะเล่าให้ฟังทีหลัง ถ้าน้องไปหานิน รีบโทรบอกแม่เลยนะ” จากนั้นแม่ก็ตัดสายไป นั่นทำให้ผมยิ่งหงุดหงิด
ทุกคนจำได้มั้ย ที่แม่มาหาผมตั้งแต่ตอนนั้น (ผม, พี่, เพื่อนพี่, และพ่อ ตอนที่8) ตอนนั้นจะมีเด็กผู้หญิงคนนึงมาด้วย ซึ่งก็คือ “เดียร์” น้องต่างพ่อของผม ผ่านมาเป็นสิบปีผมก็รู้ว่าแม่มีลูกแค่ยายเดียร์มาโดยตลอด ไม่เคยรู้ว่ามีคนอื่นด้วย แต่พอคิดปะติดปะต่อดูแล้ว เจ้าเด็กม.ปลายคนนั้นก็ดูจะเข้าเค้ามากที่สุด มิน่า ผมถึงรู้สึกบางอย่างกับเขา บางทีเด็กนั่นอาจจะเป็นน้องชายที่ผมไม่เคยรู้ว่ามีมาก่อน
ทันทีที่ถึงบ้าน ผมรีบวิ่งไปยังบ้านพักหลังที่ให้เด็กคนนั้นพักโดยที่ยังไม่ทันได้เก็บของด้วยซ้ำ แต่พอไปถึงกลับพบเพียงห้องที่ถูกล็อกกุญแจจากด้านนอก ไร้วี่แววผู้อยู่อาศัย
บังเอิญพี่อ่อนเดินผ่านมาพอดีผมจึงรีบถามแก “พี่อ่อน! แล้วเด็กที่อยู่ห้องนี่ล่ะ?”“อ๋อ ผมไล่ไปแล้ว ไม่รู้ว่าคุณนินรู้มั้ย? แต่ไอ้เด็กนั่นมาอยู่ตั้งหลายวันแล้วแต่ไม่จ่ายค่าห้องเลยซักคืนเดียว”“ห้ะ? เขาไปตั้งแต่เมื่อไหร่?”“น่าจะสองสามชั่วโมงก่อนมั้ง ทำไมหรอ?” ผมถอนหายใจอย่างหงุดหงิด รู้ว่าโทษแกไม่ได้หรอก เพราะผมเองก็ไม่ได้บอกเอาไว้ว่าให้เด็กนั่นพักฟรี“นิน! จะไปไหน?” พี่พีถามตอนที่เห็นผมรีบวิ่งไปหยิบกุญแจรถอีกคัน“ผมจะลองไปดูที่ขนส่งใกล้ ๆ บางทีเด็กคนนั้นอาจจะเป็นน้องผม!” “ให้พี่ขับไปให้มั้ย?”
ผมส่ายหน้าตอบก่อนจะรีบขับรถออกมาด้วยความร้อนใจ สายตาสอดส่ายมองตามข้างทาง หวังจะได้เจอเด็กคนนั้น แต่ก็ไม่เจอจนในที่สุด ผมขับเข้ามายังโซนตลาดที่เป็นท่ารถตู้ขนส่ง กวาดสายตามองไปทั่ว จนสะดุดเข้ากับเด็กวัยรุ่นชายคนหนึ่งที่คิดว่าน่าจะเป็นเขา เด็กหนุ่มนั่งที่เก้าอี้รอรถกดมือถืออย่างเหม่อลอยผมรีบหาที่จอดรถแล้วเดินปรี่ไปหาเขา
“ปั้น!” ผมตะโกนเรียก เด็กคนนั้นเงยหน้ามอง เขาเหมือนจะยิ้มออกมา แต่แววตายังคงเศร้าหมอง “ปั้นหรอ?” ผมถามซ้ำ เขาพยักหน้าช้า ๆ ผมจึงดึงเขาเข้ามากอด “ทำไมนายไม่บอกว่าเป็นน้องพี่?”“ผมไม่กล้า…” เขาอ้อมแอ้มตอบ “แล้วพี่รู้ได้ไง? แม่โทรมาหาพี่หรอ?”
ผมพาเจ้าปั้นขึ้นรถ ระหว่างขับกลับบ้านเขาก็ไล่เรียงให้ผมฟังได้ความว่า หลังจากที่แม่ทิ้งพ่อเดชและผมไป แม่ก็ไปคบกับผู้ชายอีกคนจนตั้งท้อง คลอดเจ้าปั้นได้สองเดือน ผู้ชายคนนั้นก็ทิ้งแม้ไปอีก จนแม่ได้เจอกับลุงภพ พ่อของยายเดียร์ แล้วแต่งงานกันเจ้าปั้นยังเล่าอีกว่า วันที่แม่มาหาผมตอนนั้นมันก็มาด้วย แต่นอนอยู่ในรถ ผมกับน้องก็เลยไม่ได้เคยเจอกัน ก็ไม่แปลกที่ผมจะไม่เคยรู้เรื่องเลยแม้จะผ่านมาเป็นสิบปี เพราะผมไม่เคยติดต่อไปหาแม่เลยซักครั้งเดียว
ผมพาเจ้าปั้นกลับมาที่บ้านพร้อมกับแนะนำให้ทุกคนรู้จัก ทุกคนดูแปลกใจ แต่ก็ต้อนรับเป็นอย่างดี
“ปั้น… นี่พี่ทีน เป็นพี่ของพี่… คล้าย ๆ พี่กับนายนั่นแหละ พี่กับพี่ทีนมีพ่อคนเดียวกันแต่คนละแม่ ส่วนนายกับพี่ มีแม่คนเดียวกันแต่คนละพ่อ” เด็กหนุ่มยกมือไหว้ พี่ทีนรีบแย้ง “เฮ้ย! ไม่ต้องไหว้ก็ได้ พี่ไม่อยากดูแก่ขนาดนั้น” “ส่วนนี่…สามีพี่…ชื่อพี่พี” ผมแนะนำ แอบเขินนิดหน่อยที่เรียกพี่พีว่าสามีต่อหน้าคนอื่น เจ้าปั้นดูจะไม่แปลกใจเท่าไหร่ที่สามีผมเป็นผู้ชาย“นั่นไนซ์กับไนน์ ลูกพี่ทีน” พวกแฝดสลบไสลยู่บนบ่าพี่ทีนคนละข้าง
ผมไม่ได้แนะนำพี่แอนให้ปั้นรู้จัก เพราะตั้งแต่กลับมาถึงแกก็หายเข้าไปในบ้านไม่ออกมาพูดคุยกับใครอีกเลย
“นายน่าจะบอกตั้งแต่แรกว่าเป็นน้องพี่ จะได้ไปเที่ยวทะเลด้วยกัน”“นี่แปลว่าพี่ไม่เคยคุยกับแม่เลยสินะ” เจ้าปั้นถาม“อะไรหรอ?”“ก็…บ้านผมอยู่ชลบุรี ออกจากบ้านก็เจอทะเลแล้ว” พูดจบ ทุกคนก็หัวเราะอย่างขบขัน ทำให้บรรยากาศผ่อนคลายลงไป“พี่พี พี่จะว่าอะไรมั้ยถ้าผมจะขอบ้านพักหลังนึงให้น้องอยู่ไปก่อน”“ได้สิ จะไปว่าอะไรล่ะ? ให้อยู่หลังใกล้ ๆ บ้านเราก็ได้ จะได้สะดวกเวลาต้องการอะไร”“ขอบคุณนะพี่” เจ้าปั้นยกมือไหว้อีกครั้ง
เย็นวันนั้น ผมทำกับข้าวเลี้ยงตอนรับน้องชาย เจ้าปั้นยังดูเกร็ง ๆ อยู่ เราพูดคุยทำความรู้จักกันมากขึ้น พวกแฝดดูเหมือนจะตื่นเต้นที่ได้รู้จักเพื่อนใหม่ คุยโวเกี่ยวกับของเล่นและเกมกันอย่างออกรส ผมดีใจที่ทุกคนดูจะเข้ากันได้ดี อย่างน้อยช่วงนี้ผมก็มีคนมาช่วยเลี้ยงพวกแฝด เพราะปั้นจะอยู่กับผมจนเปิดเทอม
------------------------------------------------------------------------------------
ขอบคุณที่มาต่อนะครับ เรื่องราวเริ่มเข้มข้น ตัวละครใหม่เข้ามาอีก รอดูว่าปั้นจะลงเอยกับใคร
รอฉากพี่ทีนพี่พีนะครับ {:5_118:} เยี่ยมครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณมากครับ ปั้นจะเข้ามาทำลายครอบครัวเหรอ ชอบ ขอบคุณนะครับ สนุกมากครับ ขอบคุณ
มีตัวละครใหม่เข้ามาเพิ่มแล้ว น่าจะตื่นเต้นขึ้น
ขอบคุณครับ สนุกเหมือนเดิม แต่ขอหน่อยเหอะ นินจึ้นจ้สนครอบครัวคนอื่นมาก
ละมือถือสาปปากถือศีล ทำตัวเป็นคนดีแค่ก็จะนอนกับผชที่มีเมียแล้ว omg สงสารหลานแค่ก๋ทำ
ชีวิตนินส่วนนึงพังเพราะตรรกะเพี้ยนๆของตัวเองด้วย
แอนน่าสงสารสุดนะในเรื่อง แล้วก็เด็กๆ
เดาว่าปั้นมาเพื่อเป๋นเมียน้อยพี่พี ให้นินดราม่าอีก1กระปุง
ขอบคุณครับ คือว่านินต้องยอมรับความต้องการยอมตัวเองจริงๆได้แล้ว พีกับทีคือชัดเจนมากๆแล้ว โดยเฉพาะกับพีเองก็ปูมาแล้วว่าชอบและมีอารมณ์กับการที่นินมีอะไรกับคนอื่น
คือแอบเสียดายวัตถุดิบชายหลายๆคนในเรื่องที่หยอดๆไว้ ทองเอกงี้ พี่น้องกิ๊กเก่าสมัยมัธยมงี้ คือดันเรื่องไปทางนั้นให้รสนิยม ของพีกับนินกับทีมันลงล็อคแบบนี้ไปเลยแล้วมีคนอื่นๆเข้ามา แอนนนก็เนอะพี่ทีนก็เนอะ นินก็เนอะ สนุกดีครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ปั้นจะมาไงเนี้ยนย ดีๆ